Everand Logo

Welcome to Everand!

  • Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

    Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

    Kelebeğin Çilesi
    Kelebeğin Çilesi
    Kelebeğin Çilesi
    Ebook95 pages23 minutes

    Kelebeğin Çilesi

    By Veysel Topaloğlu

    ()

    Read preview

    About this ebook

    KELEBEĞİN ÇİLESİ

    Ey!
    Sadekul Veysel;
    Biliyorsun ki!
    Marifet: Doğruları bilmekte,
    Değil;
    Doğruları söyleyebilmektedir.
    Şimdi!
    Söyle, sen de doğruları;
    Anlat, herkese kıssayı.

    Arif olan; mutlaka alır hisseyi.
    Bu, öyle bir kıssa ki!
    Tam bir: "Yetişkin Masalı".
    Kahramanları ise:
    Eli asalı
    Uzun sakallı,
    Yaşlı-başlı:
    Hırpani bir dervişle,
    Yeşilimtırak bir kurtçuk (tırtıl).
    Derviş;
    Küflü, karanlık ve boğuk
    Küçük, yalın ve de soğuk!
    Tek oda, çilehanesinde:
    Günlerdir:
    Yarı aç
    Yarı tok,
    Uykusuz ve yorgun.
    Ama!
    Ruhen, oldukça dingin!
    Çilesini çekmekte...

    Derviş;
    Bağdaş kurmuş!
    Yere, öyle oturmuş.
    Altında: şiltesi yok!
    Oturduğu yer kuru.
    Sofrasında: azığı yok!
    Çanakta, ekmeği kuru.
    Ama!
    Rahlesi: kitap,
    Testisi: su,
    Kalbi ise iman
    Dolu!
    İlahi aşkın etkisiyle
    Birazcık da
    Deli!
    İdi.

    Çile günlerinde:
    Kafasındaki, zaman kavramını yitirmiş;
    Gündüz ile gecenin farkını bitirmiş,
    Bir halde!
    Zihninde: sürekli "pirinin sözlerini "tekrarlamakta.
    Çoğu kez,
    O sözler; odanın içinde de yankılanmakta!
    İdi.

    Her fırsatta piri:
    "-Evlatlarım!
    Nefis!
    Nefes gibidir:
    Yokluğu ölüm,
    Çokluğu zulüm;
    Getirir."
    Diyordu!
    Ve sürdürüyordu.

    ..."İnsanoğlu;
    Fiziki çelimsizliğine rağmen,
    Yaradanın kendisine bahşettiği:
    Metafizik güçlerin sayesinde;
    Yeryüzündeki: yaratılmışların hep
    En üstünü! İdi.
    Ama!
    Şimdiki gibi: Egemeni değildi;
    Ne yeraltının, ne de üstünün!

    O zamanlar;
    Her canlının dilinden anlar idi.
    Diğerleri gibi: Kendisinin de
    Hem av hem de avcı olduğunu,
    Yaşam çarkının: Böyle döndüğünü;
    İyi bilirdi."

    ...

    "Bu durum:
    Adına: Kibir denilen!
    Yedi başlı canavarın!
    İnsanı, teslim almasına kadar sürdü.
    Sonrasında;
    Canavar, insandan; insanlığı sürdü."

    "Kibirdir: İnsanlığı hasta eden alamet.

    Günlerden, bir gün:
    Dervişin gözü, duvarın yukarısına takıldı.
    Uzun uzun, köşedeki bu noktaya bakındı.
    Karşısındaki köhne duvarda:
    Bir " ipek böceği tırtılı" vardı.
    İleri geri salınarak; kozasını örüyordu.
    Ağının arasından, o da dervişi görüyordu.
    Ama!

    Epeycedir; hiç ilgilenmez görünüyordu.
    Kozanın kapanmasına, çok az kalmıştı.
    Tırtıl, son bir kez; başını dışarı çıkarttı.
    Birden!
    Dervişle, göz göze geldi.
    Dervişi ise ani bir merak aldı.
    -Senin ne işin var? Orada.
    Diye, içinden geçirdi.

    -Sen, bu odada; ne yapıyorsan?
    Ben de onu yapmaya çalışıyorum.
    Diye, tırtıl cevap verdi.

    Derviş, duyduklarına inanamadı!
    Oldukça, şaşırmış ve kendinden şüphe eder;
    Bir halde, etrafına baktı!

    Tırtıl ise; rahat konuşabilsin diye:
    Kozadan başını dışarı uzattı
    Dervişi, daha fazla merakta bırakmadan:
    Konuşmaya devam etti:
    -Görüyorum ki çok şaşırdın!
    -Ama! -İnan! Bunda, şaşıracak çok
    Bir şey yok!

    Dervişin, sevinçten gözleri parladı.
    Ve birden, "pirinin sözleri" kulaklarında çınladı.
    Piri: Bir gün şöyle söylemişti:
    "İnsan,
    Ne zaman ki
    Nefsinin kirinden
    Yani kibrinden;
    Arınır!
    İşte! O zaman:
    Yaradılış melekelerini;
    Geri kazanır!
    Böylece,
    O âlemin dilinden tekrar anlar...
    Âlem ise onu tekrar kucaklar..."
    Demişti.

    Tırtıl, tekrar söze girdi.
    Ve hiç ara vermeden;
    Konuşmasını sürdürdü:
    -Ben, buraya bahçedeki;
    Dut ağacından geldim!
    -Doğduğum günden beri:
    Maalesef hep sürünüyorum!
    -Ne zaman ki varlığımı bildim;
    Kendimi,
    Hep yaprak peşinde buldum!
    -Sürünmekten bıktım artık!
    Dönüşeceğim!

    -Atalarımın anlattıklarına göre:
    Günlerdir, ördüğüm şu kozaya:
    Birazdan, tırtıl girip;
    Kelebek olarak çıkacağım!
    -Her ne kadar,
    Benim bu halime:
    Başkaları,"başkalaşım" dese de
    Ben kimseye, asla başkası
    Diyemem!

    LanguageTürkçe
    PublisherVeysel Topaloğlu
    Release dateDec 13, 2014
    ISBN9781310551178
    Kelebeğin Çilesi
    Author

    Veysel Topaloğlu

    Geçmiş, herkesin kendi geçmişi;Bana ne?Başkasının geçmişinden demeyin!Ben, size bunun nedenlerini söyleyeyim:Geçmiş, geçip gitmiş de:Giderken neler neler götürmüş?Onlara bakmalı!Budur: Konunun özü,"Gemi dolusu" sözü;İse geride bırakmalı!Bilelim ki: Bazılarının geçmişi toza (pembe),Bazılarının ise köze (kor) benzer!Benimki hangisi? Onu da siz söyleyiniz!Manisa'nın Demirci kırsalında: BirÇiftlik evinde: (Bin dokuz yüz altmış yılının:Yirmi altı Mayısında) Dünyaya geldim.Ve Dünyanın gailesine öyle daldım.Biz köy çocukları, elimiz ekmekTuttuğunda; mutlak diğer elimiz de iş tutar.Ana kucağından, doğanın kucağına hızlı geçeriz.Etrafımızda olanları ise çabuk seçerizBahçede çalışırız: Oyun gibi görürüz.Kuzu, koyun güderiz: Oyundur deriz!Daha ben çok ufacıkken:Dokuz yaşında bir çocukken;Bir gece yarısı "yer altı canavarı" uyandı.Aniden kapılarımıza dayandı.Hiç istemeden, kendisiyle böyle tanıştım.Başlarda; yedi nokta küsur ile sallayan canavar:Bizleri, her an sallar oldu.Sanma ki: Alıştım:Çok korktum!VeÇocukluğumu unuttum!Mevsimlerden: Kıştı.Herkes bir yerlere sığınmıştı!Üstte: Yarı yırtık bir çadır.Altta: Birkaç tahta, üstü hasırOrta yerde: saç sobaŞanslı isen Çıkarsın sabaha?Tüm zorluklar gelip geçti.Üzerinden üç beş sene daha geçti.Tam rahatladık derken:Ben delikanlılığa girerken;Başka bir canavar çıktı.Bizim kuşağı, neredeyse biçti!Dün, saklambaç ya da sek sekOynadığımız sokaklarda: ArtıkKurşunlar sek sek oynuyorVe İnsanları, arayıp buluyordu.Köşe başlarındaki yolları,Sevenlerden daha çokÖlüm; gözlüyordu!Arkadaş, arkadaşıyla kapıştı.Birçoğumuzun kolları:Henüz, saatle tanışmamışken;Demir kelepçe ile tanıştıBir sabah türkülerle uyandık:Terör canavarından kurtulduk dedik!O da ne?Genç demokrasimizi,Bir başka canavarın ağzında gördük!Yer gök postal sesinden inledi.Millet, uzun süre;"Netekim paşayı" dinledi.Canavarlar sırasıyla geldi geçti.Sinelerimizi deldi geçtiSonunda, öyle bir canavar geldi ki:"Yedi başlı" olan bu canavardanKurtulmak bir hayli zor görünüyor!Hangi başıyla mücadele edeceksin ki!"Enflasyon başı" cepçi,Eli hep dar gelirlinin cebinde;"İstihdam başı" ise ekmekçi,Sürekli ekmeklerimizi yutuyor!Hepimizin eli, canavarın midesindeGece gündüz durmadan aranıyor!Ben bir garip Veysel'im:Bazen bir sel'im,Taşarım ve yıkarım bendimi.Bazense bir yel'im:Eser de kırarım diye:Bir goncayı;Tutarım!Hep kendimi.Dostlar!Birbirini kovalayan yıllar,Beraberinde, beni de kovaladı:Sarsıntılı yıllar,Çalkantılı yıllarDerken;Sıkıntılı yıllara gelipOralarda kaldım. Artık, yoruldum!Masallarda, canavarlarla savaşanların;Mutlaka, ya sihri ya da bir iksiri vardır:Ben ise tipik bir Anadolu insanıyım:Kemliğe ve hamlığa izin vermez lisanım!Sadece, şu kısacık ömrümde:Bu kadar çok canavarla,Tanışmak zorunda kaldığım için;İçimde hep burukluk ve tiksinti vardır!Özetle, diyenler için;Gazi üniversitesi, iktisadi İdari Bilimler Fakültesi, Maliye Bölümünden mezun oldum. Askerliğimi, yedek subay olarak yaptım.Uzun yıllar; bir bankada: Mali Analist ve Şube yöneticisi (Müdür) olarak çalıştım. Evli, barklı, çocuklu; kendi halinde ve mutlu bir insanım..VEYSEL TOPALOĞLU

    Read more from Veysel Topaloğlu

    Related to Kelebeğin Çilesi

    Related ebooks

    Related podcast episodes

    Related categories

    Reviews for Kelebeğin Çilesi

    0 ratings

    0 ratings0 reviews

    What did you think?

    Tap to rate

    Review must be at least 10 words

      Book preview

      Kelebeğin Çilesi - Veysel Topaloğlu

      Yazar Hakkinda

      [ÖZ GEÇMIS]

      Geçmis, herkesin kendi geçmisi;

      Bana ne?

      Baskasinin geçmisinden demeyin!

      Ben, size bunun nedenlerini söyleyeyim:

      Geçmis, geçip gitmis de:

      Giderken neler neler götürmüs?

      Onlara bakmali!

      Budur: Konunun özü,

      Gemi dolusu sözü;

      Ise geride birakmali!

      Bilelim ki: Bazilarinin geçmisi toza (pembe),

      Bazilarinin ise köze (kor) benzer!

      Benimki hangisi? Onu da siz söyleyiniz!

      Manisa'nin Demirci kirsalinda: Bir

      Çiftlik evinde: (Bin dokuz yüz altmis yilinin:

      Yirmi alti Mayisinda) Dünyaya geldim.

      Ve Dünyanin gailesine öyle daldim.

      Biz köy çocuklari, elimiz ekmek

      Tuttugunda; mutlak diger elimiz de is tutar.

      Ana kucagindan, doganin kucagina hizli geçeriz.

      Etrafimizda olanlari ise çabuk seçeriz

      Bahçede çalisiriz: Oyun gibi görürüz.

      Kuzu, koyun güderiz: Oyundur deriz!

      Daha ben çok ufacikken:

      Dokuz yasinda bir çocukken;

      Bir gece yarisi yer alti canavari uyandi.

      Aniden kapilarimiza dayandi.

      Hiç istemeden, kendisiyle böyle tanistim.

      Baslarda; yedi nokta küsur ile sallayan canavar:

      Bizleri, her an sallar oldu.

      Sanma ki: Alistim:

      Çok korktum!

      Ve

      Çocuklugumu unuttum!

      Mevsimlerden: Kisti.

      Herkes bir yerlere siginmisti!

      Üstte: Yari yirtik bir çadir.

      Altta: Birkaç tahta, üstü hasir

      Orta yerde: saç soba

      Sansli isen Çikarsin sabaha?

      Tüm zorluklar gelip geçti.

      Üzerinden üç bes sene daha geçti.

      Tam rahatladik derken:

      Ben delikanliliga girerken;

      Baska bir canavar çikti.

      Bizim kusagi, neredeyse biçti!

      Dün, saklambaç ya da sek sek

      Oynadigimiz sokaklarda: Artik

      Kursunlar sek sek oynuyor

      Ve Insanlari, arayip buluyordu.

      Köse baslarindaki yollari,

      Sevenlerden daha çok

      Ölüm; gözlüyordu!

      Arkadas, arkadasiyla kapisti.

      Birçogumuzun kollari:

      Henüz, saatle tanismamisken;

      Demir kelepçe ile tanisti

      Bir sabah türkülerle uyandik:

      Terör canavarindan kurtulduk dedik!

      O da ne?

      Genç demokrasimizi,

      Bir baska canavarin agzinda gördük!

      Yer gök postal sesinden inledi.

      Millet, uzun süre;

      Netekim pasayi dinledi.

      Canavarlar sirasiyla geldi geçti.

      Sinelerimizi deldi geçti

      Sonunda, öyle bir canavar geldi ki:

      Yedi basli olan bu canavardan

      Kurtulmak bir hayli zor görünüyor!

      Hangi basiyla mücadele edeceksin ki!

      Enflasyon basi cepçi,

      Eli hep dar gelirlinin cebinde;

      Istihdam basi ise ekmekçi,

      Sürekli ekmeklerimizi yutuyor!

      Hepimizin eli, canavarin midesinde

      Gece gündüz durmadan araniyor!

      Ben bir garip

      Enjoying the preview?
      Page 1 of 1