Aralin 1

SA TABI NG DAGAT Ildefoso Santos

Marahang-marahang manaog ka, irog, at kata'y lalakad, maglulunoy katang payapang-payapa sa tabi ng dagat; di na kailangang sapinan pa ang paang binalatsibuyas, ang daliring garing at sakong na wari'y kinuyom ng rosas! Manunulay kata, habang maaga pa, sa isang pilapil na nalalatagan ng damong may luha ng mga bituin; patiyad na tayo ay maghahabulang simbilis ng hangin, ngunit walang ingay, hanggang sa sumapit sa tiping buhangin Pagdating sa tubig, mapapaurong kang parang nangingimi, gaganyakin kita sa nangaroroong mga lamang-lati; doon ay may tahong, talaba't halaang kabigha-bighani, hindi kaya natin mapuno ang buslo bago tumanghali? Pagdadapithapon, kata'y magbabalik sa pinanggalingan, sugatan ang paa at sunog ang balat sa sikat ng araw Talagang ganoon: Sa dagat man, Irog, ng kaligayahan, lahat, pati puso ay naaagnas ding marahangmarahan

Aralin 2: Pagsusuri sa Humanismo

Jose Corazon De Jesus

Minsan ang ina koy nakita kong namamanglaw, Naglilinis ng marumit mga lumang kasangkapan. Sa pilak ng kanyang buhok na hibla ng katandaan, Nakita ko ang maraming taon noong kahirapan Sa guhit ng kanyang pisnging lumalalim araw-araw,

ANG PAMANA

Nakita kong ang ina kong tila mandin namamanglaw At ang sabi itong piyanoy sayo ko ibibigay Ang kubyertos nating pilak ay kay Itang maiiwan Mga silyat aparador sa kay Tikong ibibigay Sa ganyan ko hinahati itong ating munting yaman. Pinilit kong pasayahin ang lungkot ng aking mukha. Tinangka kong magpatawa upang siya ay matuwa Subalit sa king mga matay may namuong mga luha Ni hindi ko mapigilan at hindi ko masansala Naisip ko ang ina ko, ang ina kong kaawa-awa Tila kami ay iiwan nat may yari ng huling nasa. Na sa halip na magalak sa pamanang mapapala Sa puso ko ay dumalaw ang malungkot na gunita Napaiyak akong tila isang kawawang batat Niyakap ko ang ina ko at sa kanya ay winika. Ang ibig ko sana Nanay, ikay aking makapiling at Huwag ko nang makitang ikay

nalulungkot mandin Oh ina ko, ano ba at naisipang pagahtiin ang mga Kayamanag maiiwan mo sa amin? Wala naman yaong sagot, baka ako ay tawagin, Ni Bathala nag mabuti malaman mo ang habilin Itong piyano mga silya at salamin, Pamana ko na sa inyo mga bunsong ginigiliw. Ngunit Inang ang sagot ko, ang lahat ng kayamanan At kasangkapan ay hindi ko kailangan. Aaanhin ko ang piyano kapag ikay namatay Ni hindi ko matutugtog sa tabi ng iyong hukay. Ang ibig koy ikaw inang at mabuhay ka na lamang Ililimos ko sa iba ang lahat ng ating yaman Ni hindi ka maaaring pantayan ng daigdigan, Ng lahat ng ginto rito, Pagkat ikaw o ina ko, ikay wala pang kapantay.