A

CONTADOR
A DE SOÑOS
CONTA…

OLLOS
DE
ÁGUIA
(por que os
indi@s
respectan
toda forma
Fai moito tempo
nas pradeiras
rodeadas de
grandes
bosques vivián o
indi@s. Cada
noite tiñan o
costume de
sentarse o aire
libre ante as
súas casas
chamadas tipis,
e mentras
charlaban
Unha noite un
neno da tribu
chamado OLLOS
DE ÁGUIA deuse
conta de que
unha das estrelas
brillaba moito
máis que as
outras, e o mellor
era que aquela
estrela movíase
dun lado para
outro e os indios
mirábanna
A seguinte noite
mentras o
poboado durmía
OLLOS DE ÁGUIA
e o seu amigo
PEQUENO
ANTÍLOPE saíron
dos seus tipis
para ir coñecer a
estrela. Tardaron
toda a noite en
subir ata a cima
da montaña e
cando
chegaron…xa
E cando OLLOS DE
ÁGUIA por fin foi durmir
soñou cunha rapaza
moi guapa que lle dixo:
“O MUNDO DONDE
VIVES CO TEU POBO É
MARAVILLOSO,
GÚSTANME AS
MONTAÑAS TAN ALTAS,
OS BOSQUES, OS
LAGOS, OS RÍOS… pero
o que máis me gusta
sodes vos, se algún día
volvo nacer quero
pertencer ao teu pobo.

Cando espertou OLLOS

DE ÁGUIA deuse conta
de que era a estrela a
que o visitara pola
Convocou ao consello de
anciánse e contoulles a
súa visión. Tras discutir
un rato sobre o
significado do soño o
gran xefe da tribu dixo:

-A ESTRELA QUERE
VIVIR CON NOS.
BENVIDA SEXA.
DEIXEMOS QUE SE
CONVIRTA NO QUE
QUEIRA E QUE VIVA
AQUÍ!

Entonces acenderon as
súas pipas da paz e
puxéronse a fumar unha
herba perfumada e doce
e a estrela entendeu
Todos foron
durmir excepto
OLLOS DE
ÁGUIA e
PEQUENO
ANTÍLOPE que
esperaban
espertos a
estrela para
darlle a benvida.
Pero quedaron
durmidos.

A estrela,
Pero a estrela tiña
que atopar un
lugar onde vivir.
Veu unha fermosa
rosa na montaña
cercana e decidiu
quedarse alí e dixo:
“Esta rosa será a
miña casa”.

Pero ao cabo de
dous días douse
conta que estaba
un pouco lonxe dos
tipis e os nenos
non se achegaban
a xogar con ela.
Cambiou de
lugar e
instalóuse
nunha flor dos
prados. O que
pasa que por alí
pasaban
bisontes e
colleulles moito
medo xa que
pensaba que a
ían pisar sin
querer, deste
xeito decidiu
Unha suave brisa
foina levando hacia
o lago e veuse
reflexada nas súas
augas, quedou
encantada. Así que
a estrela que
amaba aos indios
díxolles as súas
compañeiras:
BAIXADE VEÑAN,
VIVIREMOS AQUÍ
MENTRAS AS
CANOAS DOS
INDIOS QUE TANTO
NOS GUSTAN
NAVEGAN POLAS
SÚAS AUGAS E OS
NENOS XOGAN
A mañá seguinte os
indios atoparon
centenares de
nenúfares brancos
flotando nas augas
do lago e OLLOS DE
ÁGUIA berrou AS
ESTRELAS
BAIXARON DO CEO,
AS ESTRELAS
BAIXARON DO CEO!

Por eso os indi@s

respectan toda
forma de vida
porque nunca se
sabe donde vai a
DEBUXOS REALIZADOS POR
MARIBEL E SONIA DE 6ºA,
JORGE DE 6ºA
NEREA GESTO DE 6ºB , IRIA DE
6ºA E ROSANNA DE 6ºC