His Personal Wife - Book 2.

- His Personal Wife -

HIS PERSONAL WIFE. ... because being yours forever was never easy.

Written by Ella L./modernongmariaclara. All Rights Reserved. 2012.

----------------------

(No prologue, sorry)

CHAPTER 1. KATHRYN'S POV

DANIEL JOHN FORD MONTENEGRO. 1992 - 2012. MAY HE REST IN PEACE.

Hindi. Hindi totoong patay siya. Kung hindi siya buhay, bakit may Book 2? At kun g hindi siya buhay, hindi na ako makakapagkwento sainyo ngayon.

Dahil baka patay na rin ako.

Pero hindi ako binigyan ng chance na isalaysay ang buhay ko ulit para i-promote ang pagsusuicide at pagpapakamatay para sa taong mahal mo.

Binigyan ako ng chance dahil, alam ng lahat, na kahit nawala man si Daniel Monte negro ng 2 taon?

Mahal ko pa rin siya.

At gagawin ko ang lahat para maalala niya ako.

Pagkatapos ng encounter ko sa kanya sa kalsada kanina. Agad-agad na pumunta ako sa bahay nila Tito Rommel. Pagkapasok ko ng bahay nila, halos kulang na lang mag lupasay ako sa sahig para lang makumbinsi siya na buhay nga ang anak niya. Buhay nga si DJ. "Tito, please. Believe me!"

"We don't have proof, Chandria. We don't have proof that he's alive! And for Chr ist's sake, baka mamaya guni-guni mo lang yun. Or worse, it's just a piece of yo ur wide imagination!"

"Tito. Please, believe me. Nakita ko siya with my own eyes! Hindi malabo ang mat a ko! At nakausap ko siya. Don't tell me I'm just imagining things."

Hinilot niya ang sentido ng ulo niya at napabuntong-hininga. "Chandria. I know i t's hard to accept the fact that Daniel's dead. But please, don't make it hard f or me too."

"Pero tito! I'm not making things up!"

Kinuwento ko lahat, mula sa pagbisita ko sa puntod niya, mula sa nangyari sa kal sada, at nung nakausap ko siya at sinabi niya na hindi niya ako kilala.

"Tito Rommel! I'm telling you the truth! DJ is alive! He is alive! Nakita ko siy a kanina! I'm not hallucinating nor imagining things!" pilit kong kinukumbinsi s i Tito Rommel. Hindi siya naniniwala sakin. Akala niya siguro nagsisinungaling a ko. Pero hindi ko naman siya masisisi.

He buried his face in his hands. "Chandria, hindi mo pa rin ba matanggap na wala na si Daniel? Pilit mo lang na sinasaktan ang sarili mo." "Tito! Please, believe me! I saw his birthmark okay? I'm not joking or making th ings up! May proof ako na siya yun! And Tito..." tinuro ko yung puso ko. "Naramd aman ko na siya yun. Kahit two years na ang nakalipas, alam kong siya yun."

Tumayo siya at napasinghap, bago niya nilabas yung cellphone niya. May dinial si yang number sa cellphone niya, may tatawagan siguro.

Lumabas muna siya ng office niya at naghintay naman ako. Maya-maya, bumalik na s iya at tinignan ako ng mabuti.

"If what you're saying is right, Chandria. Then let's first have a DNA test on h is buried body. Matagal na dapat natin 'tong ginawa. I'm sorry kung hindi ko nai sip yun unang-una pa lang."

"I understand Tito Rommel. Thank you for listening to me." tinapik lang ako sa b raso ni Tito Rommel.

"Sana nga buhay pa ang anak ko. Sana nga."

"Tito, call me kapag may balita na ha? About DJ's DNA test."

"I will Chandria. Now, if you'll excuse me. May mga aayusin pa ako sa office. Ea t first before you leave." um-oo na lang ako at nagpasalamat. Pagkatapos kong kumain, umalis na ako ng bahay ni Tito Rommel. Umuwi na lang ako ng bahay at nakita ko si mommy at kuya Neil na nakaupo sa living room. Si mommy , umiinom ng kape.

"O Ryn-ryn, bakit ganyan mukha mo? Ang saya mo ah." sabi ni kuya Neil. Umupo ako sa gitna nila.

"Kamusta anak? Kamusta pagbisita mo sa puntod ni Daniel?" nako, pati pala si mom my. Magugulat sa sasabihin ko.

Tinignan ko sila parehas, at ngumiti ako.

"Buhay si DJ."

Natapon yung kapeng iniinom ni mommy dahil sa gulat.

"A-ano Ryn-ryn?!

"Paano nangyari yun anak?!"

"Nakita ko siya kanina pagkatapos kong pumunta sa cemetery..." at kinuwento ko n a sa kanila ang nangyari sakin kanina.

Parehas silang nagulat. Lalo na si kuya Neil.

"Kung totoong buhay siya, Ryn-ryn. Sino yung nakalibing sa puntod ni Daniel?"

"Sabi ni Tito Rommel. Ipapacheck niya yung buried body. DNA testing para lang si gurado." nagsisisi tuloy ako at hindi ko naisip yun. Masyado sigurong masakit yung nangyari, kaya nakalimutan ko na may utak pa ako.

"Kung totoo man yan, anak. Na buhay si Daniel. Masaya ako para sayo." niyakap ak o ni mommy.

"Thanks mommy. I just hope that he's really alive. Ayoko na ulit umasa mommy. Ay oko na ulit bumalik yung sakit na naramdaman ko nung nawala siya."

"Bakit ako hindi niyo sinasama sa family hug? Sama ako!" yumakap rin si kuya. Ka hit kelan talaga, isip-bata 'to.

After a week, tinawagan ako ni Tito Rommel. Lumabas na daw ang result ng DNA tes ting sa buried body sa puntod ni DJ.

At, alam niyo ba kung anong result?

NEGATIVE.

Hindi si DJ ang nakalibing. Hindi katawan niya. Lumabas na isang nagnangalang 'C arlo Rodriguez' ang may-ari ng katawang yun.

Agad na nireport namin ang kapalpakan ng ospital na pinagdalhan ng buried body. Humingi naman sila ng patawad samin at tatanggapin nila ang karapatang parusa sa nagawa nila.

Ang pinagtataka namin, sino yung Carlo Rodriguez na yun? Hindi kilala ni Tito Ro mmel. At hindi naman guest ng engagement party nila Julia at DJ yung lalaking yu n.

Naaawa ako sa parents ni Carlo Rodriguez. Pero bakit ganun? Wala man lang naghan ap sa taong yun? And once the truth finally prevails, the media and press people will make a scen e.

In just three days. Lahat ng balita, tungkol sa balitang buhay si DJ. Puro inter views si Tito Rommel. At syempre, kasama na rin ako.

Dahil ako ang nakakita. Dahil ako ang nakahanap sa kanya.

Maganda na rin siguro 'to. Dahil sa atensyon na nakukuha ng mga pamilya namin sa media. Mas madaling mahahanap si DJ.

Maraming nagsasabi na baka nagkaroon ng amnesia si DJ dahil sa aksidente. Marami namang nagsasabi na baka pagod na si DJ sa mga problemang kinahaharap nila, na naisipan niyang tumakas sa luma niyang buhay at mamuhay na lang ng tahimik.

Pero ako? Wala akong pakielam.

Buhay siya.

Kung hindi niya man ako maalala?

Gagawin ko ang lahat. Maging akin lang siya ulit. CHAPTER 2. DANIEL'S POV

Sino ba yung babaeng yun?

Nakakawalang-gana. DJ daw pangalan ko. John kaya pangalan ko.

Baka may sira sa utak, o talagang kamukhang-kamukha ko lang talaga yung sinasabi niya.

Either way, hindi ko siya kilala. She's just a stranger to me.

Dumaan muna ako sa office para humingi ng pasensya sa boss ko. Nakatanggap na na man ako ng sermon. Kesyo daw tinanggap na nga niya ako dito kahit wala akong wor k experience, kahit di ako nakapag-aral, dahil lang may talent naman ako sa pagd edesign ng miniature houses. Wala daw akong utang na loob.

Pero sanayan lang yan. "Boss, gagawa na lang ulit ako. Isusubmit ko sainyo kaagad first thing in the mo rning." sabay ngiti ko sa kanya.

Kahit matanda na 'tong boss ko, alam ko na mabait at may puso naman 'to. Napabun tong-hininga lang siya.

"Sabi mo yan John. Kailangan ko na talaga yung miniature house na yun bukas at i papakita ko pa yun sa kliyente. Sige, mauna na ako." tinapik niya lang ako sa ba likat.

Pero bago yun, tinignan niya ako ng matagal. Para bang sinusuri niya yung mukha ko.

"John ba talaga ang pangalan mo?"

"Ha? Opo. Bakit naman po?" umiling lang siya.

"Wala."

Pagkatapos nun, naglakad na ako pauwi. May dala-dala akong pasalubong para kay L olo at lola.

"La? Lo? Nandito na po ako!" tinanggal ko muna yung sapatos ko bago ako pumasok sa bahay. Middle-class na bahay lang ito pero kahit ganun, masaya na ako at kasa ma ko sila.

"O iho, mukhang hingal na hingal ka? Halika at maupo ka muna. Pinaghanda ka nami n ng hapunan."

"Salamat po lola Carol. Eto po, pasalubong ko po sainyo ni lolo Edgar." binigay ko sa kanya yung bucket of chicken na binili ko kanina sa Jollibee. "Kasya po 't o sating apat." "Hintayin na lang natin si Bea, iho. Nagpaload daw dahil gusto niya raw makausap ang ina niya sa Saudi."

"Ganun po ba?" napangiti ako. "Mukhang namimiss na nga niya ang mama niya."

"Alam ko iho. O siya, pupuntahan ko muna si Edgar sa kwarto. Inatake na naman ka si sa puso kanina."

"Wag po kayong mag-alala, lola. Ipapacheck-up po natin ulit si lolo." tatapusin ko na kaagad yung miniature house, pag napasa ko na yun? Makukuha ko na yung swe ldo ko. Mapapagamot ko na si lolo.

Umupo muna ako sa sofa habang nag-iisip kung paano ko tatapusin 'tong miniature house sa loob ng ilang oras lang. Hindi na lang ako matutulog.

Malaki ang utang na loob ko kay lola Carol at lolo Edgar. Sila yung kumupkop sak in nung naaksidente ako. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin, pagkagising ko na lang, nasa bahay na nila ako. Dati nga, bahay-kubo pa ang tinirhan namin. Pe ro hindi ako nagreklamo kasi inalagaan pa rin nila ako.

Dumating yung anak nila galing Saudi nung nakaraang taon, at iniwan kela lola at lolo si Bea. Apo nila. Lumipat ng tirahan sila lolo at lola kasama si Bea. Pero kahit ganun yung nangyari? Hindi nila ako pinabayaan.

Sa totoo lang, wala akong maalala sa nakaraan ko. Ni hindi ko nga alam kung ilan g taon na ako eh. Masakit man tanggapin, pero walang naghanap sakin. Ni isa.

Laking pasasalamat ko na lang kela lola at lolo at hindi nila ako iniwan.

Ang unang kita daw nila sakin, nasa may puno ako, sugatan, puro dugo, at walang malay. Pagkagising ko, wala na akong maalala.

Sa loob ng dalawang taon. Hindi ko na inisip yung nakaraan ko. Bakit ko pa aalah anin? Nagka-amnesia na nga ako. Oo, amnesia. Nalaman ko ang tungkol dun nung min sang pumunta ako sa ospital para magpa-check up. At positive, may amnesia ako.

Hindi ko na lang inisip yun. Wala rin naman sakin.

Pero may mga oras na iniisip ko yung dating ako. Kung sino ba yung pamilya ko, k ung maayos lang ba sila, kung ano ba yung buhay ko dati. Hindi naman maiiwasan y un.

Paano ko nalaman na John ang pangalan ko? Nakapangalan yun sa suot kong tuxedo n ung naaksidente ako. Hindi ko nga alam bakit ako nakasuot ng ganun eh. Pero yun nga, may pangalan yung tuxedo ko. Para bang ginawa talaga yung suot ko para saki n. Ako lang may ganun. Mayaman kaya ako dati? Bahala na. Hindi ko na lang aalamin. Basta, ako si John. At sila ang pamilya ko ngayon. Naalala ko tuloy yung babae kanina. Kung paano siya nagmakaawa sakin na bumalik na ako sa kanya. Sino ba siya?

Kilala niya ba ako talaga?

*tok tok*

"John, pakibuksan naman ang pinto. Baka si Bea na yan."

"Opo lola." tumayo na ako nun at pagbukas ko ng pinto, si Bea nga.

Hingal na hingal siya at mukhang tumakbo siya pabalik dito.

"Anong nangyari sayo?"

"JOHN!" niyakap niya ako ng mahigpit. "Akala ko iniwan mo na kami!"

Anong pinagsasabi niya?

Bumitaw ako sa yakap niya at tinignan siya ng matagal. "Anong ibig mong sabihin? "

"Lo! La! Pumunta po kayo dito sa sala!" sigaw ni Bea.

Lumabas si lola Carol. "Ang ingay mo naman iha. Nagpapahinga ang lolo mo."

"Ay, sorry po. Pero importante po kasi 'to."

Kinuha niya yung remote sa may side table at dali-daling binuksan yung TV. Halos mapako ako sa kinatatayuan ko dahil mukha ko kaagad yung nakita ko sa TV.

Sumasakit yung ulo ko sa nabasa kong headline.

"DANIEL MONTENEGRO. BUHAY! MAARI LANG PONG PAKITAWAGAN ANG NUMERONG ITO KUNG NAK ITA NIYO SI DANIEL." at nakalagay sa TV screen yung numerong tatawagan kung maki ta man nila yung hinahanap nila.

Shit.

"John. Hinahanap ka nila. Hinahanap ka na ng pamilya mo." sabi ni Bea.

Tinignan ko sila. Umiiling ako. "Hindi. Hindi totoo yan. Kung sila talaga ang pa milya ko, bakit ngayon lang nila ako hinahanap?"

"Hindi natin alam iho. Maaaring pamilya mo talaga sila." napasabunot ako sa buho k ko. Nakakainis!

May matandang lalaking mukhang makapangyarihan na iniinterview sa news. At hindi ko mapagkakaila...

Kamukha ko siya.

"Kung sakaling may nakakakilala sa anak ko, pakibalik na siya samin." napakagatlabi ako.

Nagulat ako ng sunod na ininterview yung babaeng yun. Hindi ako makapaniwala.

"Please, pakibalik na po samin si DJ. Hindi na po namin kaya na mawala ulit siya ." bigla siyang nagseryoso ng tingin. "John, kung napapanuod mo man 'to. Please, bumalik ka na samin. I'm begging you..." "Pero hindi ko nga kayo kilala!" sigaw ko in frustration.

"Iho, may naaalala ako." tinignan ko si lola Carol.

"Ano po yun?"

"Nagtataka kasi ako dati kung bakit parang pamilyar ka sakin. Ikaw pala yung kas ama ng babaeng yan nung dating na-stranded kayo. Sa bahay-kubo pa kayo nagpalipa s ng gabi." nginitian niya ako. "Sila nga ang pamilya mo."

"Pero, wala po akong maalala! At bakit ako babalik sa kanila? Ni hindi ko nga si la kilala! Masaya na akong kasama kayo!" sumama pakiramdam ko bigla.

"Iho, ikaw ang bahala sa desisyon mo. Pag-isipan mo muna." umalis na si lola at bumalik sa kwarto nila.

Umupo ako sa sofa, masakit ang ulo. Nakakainis! Bakit ngayon pa? Maayos na buhay ko!

"John..." nagulat ako nung niyakap ako ni Bea habang nakaupo. May luha sa mga ma ta niya.

"Bea, bakit ka umiiyak? Wag ka ngang ganyan."

"Eh kasi naman! Paano na yung pangako natin sa isa't-isa na magtatayo tayo ng ar t exhibit? Bestfriend pa naman kita pero, iiwanan mo ko! Nakakainis ka!" pinagpa palo niya ako. Niyakap ko na lang siya ng mahigpit. "Hindi ako babalik sa kanila dahil hindi ko sila kilala. Kayo ang pamilya ko."

Tinignan niya ako. "Sigurado ka?"

Kinurot ko yung ilong niya. "Oo nga. Wag ka ng umiyak."

Sumandal lang siya sa balikat ko habang nag-iisip ako.

Ako? Babalik sa pamilya ko? Ni hindi ko na sila maalala.

Pero, kahit pinipigilan ko yung nararamdaman ko...

Alam ko na pamilya ko talaga sila. Para bang, alam ng puso ko na ako yung hinaha nap nila? Lalo na yung babae. Kahit i-deny ko pa sa sarili ko na...

Nakakafrustrate naman 'to. Damn it! Ewan! Basta, ang alam ko?

Ayokong iwanan ang pamilya ko ngayon para sa pamilya ko noon.

Masaya na ako bilang John. Hindi yung Daniel na sinasabi nilang 'AKO'. CHAPTER 3. KATHRYN'S POV

"...Yes Tito. I will accompany you first thing in the morning. Yes, okay. Bye." binaba ko kaagad yung telepono dito sa kwarto pagkatapos kong kausapin si Tito R

ommel.

Nakatingin lang ako sa kisame ng kwarto ko habang nakahiga. Nararamdaman ko yung sakit ng ulo ko. Grabe, nakakapagod pala talaga yun. Yung naghahanap ka ng taon g ayaw naman magpakita.

Isang linggo. Isang linggo ang hinintay namin bago namin nakuha ang address ni D J.

It turns out na ang boss ni DJ sa trabaho ang nagturo samin kung nasaan siya. Na gtataka yung boss niya kung bakit parang pamilyar si DJ, at mukhang mayaman at m ay pinag-aralan, pero nagtatrabaho sa kanila as a miniature house designer. Nagp asalamat na lang ako sa pagtanggap niya kay DJ at sa pagturo na rin kung nasaan siya. Alam ko private ang identity ng mga empleyado nila at hindi pwedeng ibigay sa kahit sino ang personal information nila pero tinulungan pa rin nila kami. W ell, may reason kung bakit pero hindi naman siguro importante kung ano man yun. I'm just happy na tinuro nila samin si DJ. And I'm thankful for that.

Bukas ng umaga, pupuntahan na namin si DJ. Kukunin na namin siya ulit.

Napapangiti ako kapag naiisip ko yun.

We will be together again, master.

Patulog na sana ako ng biglang nag-ring yung telepono. Hindi ko na tinignan yung caller ID, sinagot ko na lang ng diretso.

"Hello?"

"Kath..."

"O Quen? Bakit ngayon ka lang nagparamdam?" hindi ko na siya nakita o nakausap m an lang ngayong linggo. Kaya nag-aalala ako sa kanya.

"May inasikaso lang ako sa family business."

"Ah..."

SILENCE.

"I missed you." Ehhhhh? Uhm...

"I missed you too Quen."

"Parang hindi naman..." sabi niya ng malungkot.

Hala... anong nangyayari sa kanya?

"Uy. Wag ka ngang ganyan. Namiss nga kita." "Talaga Kath?"

"Oo naman. Ang drama mo! Hindi na tayo teenagers!" tumawa siya sa kabilang-linya .

"Oo nga. 22 na ako. 20 ka na. Tapos..."

"Tapos ano?"

"21 na si Daniel."

Hindi ko alam kung bakit, pero parang may hint of bitterness sa boses niya.

"Kilala kita Quen. Anong meron kay Daniel? Bakit parang hindi ka masaya na nakit a na namin siya?"

"Hindi sa ganun Kath. Wala naman akong sinasabing ganun."

"Ano ngang problema?" narinig kong bumuntong-hininga siya sa kabilang-linya.

"Kath, hindi na ba tayo babalik ng New York? I thought we're going to stay there for at least 5 years?" malungkot na sabi niya.

Hala... oo nga. Sinabi ko yun sa kanya. Plano na namin yun. Para pagkabalik nami n dito, maayos na ang lahat.

At sigurado ako na kahit papaano, nakalimutan ko na si DJ.

Pero iba na ngayon. Nakita ko na siya. Nakita ko na siya ulit. This is where I should be.

"Quen. I'm sorry. Pero kasi--"

"Yeah. I know. No need to explain." nagalit siya?

"Quen naman! Wag kang magalit sakin dahil lang ayoko na munang bumalik sa New Yo rk. Yung pag-take over natin sa New Jersey and Ohio, makakapaghintay naman yun. Pwedeng si kuya na mag-asikaso."

Hindi siya nagsalita sa kabilang-linya. Nagtampo na naman siya sakin.

"Quen. Kaibigan kita. Alam mo naman kung bakit gusto kong mag-stay dito. Please. .. please understand."

Hindi ako makahinga. Hinihintay ko yung sagot niya. Kahit papaano, naattach na a ko kay Quen. Ayoko naman na magalit siya sakin dahil lang hindi ko na siya masas amahan sa New York.

"Quen?" sabi ko ulit.

"Hindi kita kayang tiisin Kath. Damn it." nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niy a.

"Bati na tayo?"

"Ano pa nga ba?" naiimagine ko siya habang sinasabi niya yun. Ang cute siguro ni ya!

"Quen, thank you."

Masaya kasi ako kasi naiintindihan niya ako. At nandyan pa rin siya para sakin. "Yeah. You're welcome. So, paano na Kath? Babalik ako sa New York this coming Fr iday. Pero promise, pagkatapos kong ayusin yung business dun, babalik ako kaagad dito."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Mag-ingat ka Quen. Say hi to my employees for me. "

"I will." ibababa ko na sana yung telepono ng bigla siyang sumigaw sa kabilang-l inya.

"KATH!"

"You scared me Quen! Ano ba yun?"

"Wala lang." ano ba yan. Psh. -_-

"Baliw. Sige na, bye na." binaba ko na yung telepono.

Sa wakas! Makakatulog na ako!

Napangiti na lang ako. Nandyan pa rin si Quen para sakin. Tapos...

Si DJ. Makikita ko ulit bukas. Makikita ko na siya ulit.

I can't wait for tomorrow.

------------------

THE NEXT DAY

"Chandria, why are you fidgeting? Are you nervous?" napatingin ako kay Tito Romm el na mukhang concern na concern sakin. Eh kasi naman, kinukutkot ko yung daliri ko. Ganito talaga ako kapag kabado.

"Sorry tito. Hindi po kasi ako mapakali. Paano kapag wala si DJ dyan?"

"Chandria. Eto yung binigay na address satin nung boss niya. Kaya I'm sure nandi to siya. Wag kang kabahan." um-oo na lang ako kay tito.

Nakakainis. Paano kung nagkita na kami ulit? Diba dapat hindi ako kabahan kasi a lam ko na konting paliwanagan lang, maaayos rin yung problema?

Eh bakit pakiramdam ko, hindi kami magtatagumpay?

*tok tok*

Huwaaa! Ayan na, kumatok na si Tito Rommel sa bahay niya! Ayoko na mabuhay! T^T

May nagbukas ng pinto. Babae. Mukhang ka-age lang namin.

Teka... babae?

O______O

"Sino po sila?" tanong niya. Hindi ako makagalaw sa pwesto ko.

May babae. Maganda. Sa bahay ni DJ.

Sa bahay ni DJ!

"I'm Rommel Montenegro. And this is Kathryn Santiago." pakilala niya sakin. "Nan dyan ba ang anak ko?" "Ah!" mukhang narealize na ng babaeng 'to yung pinunta namin dito. "Kayo yung na sa TV? Bakit? Anong kailangan niyo sa kanya?"

Eh kung patulan ko kaya ang isang 'to? Napanuod naman pala niya kami sa TV, nagt atanong pa kung anong kailangan namin dito. Ang yabang kaya ng pagkakasabi niya! Sino ba kasi 'to?

"Iha, nandito kami para kausapin ang anak ko. Nandyan ba siya?"

"Ah! Kayo yung tatay ni John! Nasa loob po. Sige, pasok po kayo." pinagbuksan ka mi ng pinto nung babae.

Nilibot ko yung tingin sa bahay. Middle-class lang siya. Malinis naman at mukhan g alagang-alaga. Pero, wow.

Nakayanang tumira ni DJ sa ganitong bahay? Maarte pa naman yun. Wahahaha.

Pero, anong alam ko? Two years ko namang hindi siya nakasama. T^T

Oo na, sila na magkasama ng babaeng maganda na to. Psh! Mag-ano kaya sila?

"Lola! May bisita po!" halos mawala yung kaba ko sa sinabi nung babae.

Ano bang pinag-iisip ko? Hahaha! Gusto kong tumawa. Imposible naman na palitan a ko ni DJ 'no!

Lumabas yung lola, nakangiti saming dalawa. Teka... parang pamilyar si lola!

"Iha, magtimpla ka ng kape para sa bisita natin." sabi niya dun sa babae. Pagkat apos, umupo siya sa kabilang sofa. "Magandang umaga po. Ano pong mapaglilingkod ko sainyo?"

"Kayo ba ang kumupkop kay Daniel?"

"Ay oo iho. Naaksidente siya dati. Inalagaan naman namin siya, kinupkop na rin n amin dahil wala namang naghahanap sa kanya." malungkot na sabi ni lola. "Mabait na bata si John. Buti na lang at makakabalik na siya sa pamilya niya."

"Salamat po sa ginawa niyo lola." sabi ko. "Pasensya na po kung hindi namin siya nahanap kaagad. Akala po kasi namin, patay na siya."

"Nako iha, wala yun sa amin. May katandaan na kami ng asawa ko pero andito naman ang apo namin para tulungan si John." so, apo pala nila yung babae kanina.

"Salamat talaga sa pag-alaga sa anak ko." sabi ni tito Rommel. "Dahil sa pagigin g mabait niyo sa anak ko at pagkupkop sa kanya, bibigyan ko kayo ng reward. Ano bang gusto niyo? Bahay? Lupa? Kotse?"

"Nako! Wag na! Masaya naman kami at nakasama namin pamahal na siya samin." "Mawalang-galang na po, pero kung bibigyan niyo po ipagamot niyo na lang ang lolo ko? May sakit kasi e. Grabe naman 'to, pasulpot-sulpot na lang bigla. n ni tito at umupo sa tabi ni lola.

si John kahit saglit lang. Na kami ng reward. Pwede po bang siya sa puso." sabi nung baba Binigay niya yung kape sa ami

"Sige iha. Pag-uusapan natin yan. Apo ka ba nila lola?" sabay turo ni tito Romme l kay lola.

"Opo! Ako po si Bea." ngiting-ngiti yung babae. "At bestfriend po ako ng anak ni yo! Close na close po kami ni John!"

"Daniel." pagtatama ko.

Tumingin lang sakin yung babae, and for one minute, parang tumaas yung kilay niy a. Pero ngumiti siya sakin.

"John ang pagkakakilala ko sa kanya." tumingin ulit siya kay tito Rommel. "Pasen sya na po kung kailangan niyo pa pong maghintay ng ilang minuto para kay John." itatama ko na sana siya ulit kaso nakakabastos naman yun. Hayaan ko na nga lang.

Bakit ba naiirita ako suddenly sa BESTFRIEND daw ni DJ?

Ewan ko ba. Siguro kasi, naiinis ako dahil siya yung nakasama ni DJ sa loob ng d alawang taon. Oo, alam ko. Ang corny ng dahilan ko. Pero yun ang totoo. Bestfriend lang naman daw eh, hayaan ko na lang.

"Iha?" nagulat ako ng tinawag ako ni lola.

"Bakit po?"

"Hindi nga ako nagkakamali. Ikaw nga yun. Ikaw yung babaeng kasama ni John. Naal ala mo ba?" napakunot yung noo ko sa tanong niya.

"Hindi po eh. Paki-explain po sakin?"

"Iha, kayo yung nastranded dati sa bahay-kubo namin! Mag-asawa kayo ni John diba ? Ako 'to, si lola Carol!" sabi ni lola na nakangiti.

Teka...

"Lola Carol!" lumapit ako kaagad sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. "Uwaa lol a! Sorry po hindi ko kayo nakilala agad!"

"Wala yun iha. Pero ikaw yun?"

"Opo! Ako po yun! Kamusta na po kayo? Si lolo Edgar po nasaan?"

"Nasa kwarto namin. Nagpapahinga. May sakit sa puso."

Kaya pala yun yung nirerequest nung Bea.

"Nako lola, babawi po ako sa pagpapatuloy niyo samin dati! Grabe, kayo po pala y ung kumupkop kay DJ. Salamat po!" niyakap ko ulit siya. "Kaybait mo pa ring bata iha. Masaya ka na ngayon at makakasama mo na uli ang as awa mo?"

"Asawa?!" sabay na sabi ni tito Rommel at Bea.

Tumingin ako kay lola at nagkamot ng ulo. "Lola, hindi pa po kami mag-asawa."

"Engaged pa lang sila." singit ni tito Rommel.

Tumingin ako kay tito Rommel. Nakangiti siya.

Oo nga pala, kami pala talaga ang dapat ikakasal. Ang saya ko! *O*

"Ganun ba iha? Paano na yan?" ngumiti siya ng malungkot.

"Bakit po? Anong meron?"

"Si John. May amnesia siya. Wala siyang naaalala."

Tumahimik bigla ang paligid. Sa katahimikang 'to, kahit pagtikhim ng tahimik, ma ririnig kaagad.

"Ano?" nasabi ko na lang.

"May amnesia si John. Hindi niya na po maalala kahit sino sainyo." sabi nung Bea .

Oo, nung bea. Hindi ni Bea. Hindi ko siya kilala eh. Hindi ko siya kailangan iac knowledge. Pero, anong sabi nilang lahat?

"Paano nangyari yun?"

"Iha, tumama ang ulo niya. Base na rin yun sa resulta ng check-up niya. Nakita n amin si John na nakabulagta sa may puno, duguan, at puno ng galos. Hindi namin a lam kung anong nangyari."

Halos panghinaan ako sa sinabi ni lola. Hindi niya na kami... naaalala?

Kaya pala hindi siya nagpakita ng dalawang taon.

Pero, hindi na rin ako nagulat. Alam ko na may possibility na magkaamnesia siya.

Tatanggapin ko na lang.

Halatang gulat na gulat si Tito Rommel, pero hindi niya na lang pinahalata.

Ang importante kasi, buhay si DJ.

"Pwede na ba naming makausap ang anak ko?"

"Pwede na siguro. Halika, sasamahan ko kayo sa taas." tumayo na si lola kaya tum ayo na rin kami ni tito Rommel.

"Wait lang po, isa-isa lang muna po. Baka po kasi mabigla si John." singit nung Bea.

Takte. Ano siya nurse? Ano ba 'to? Nasa ICU ba kami at bawal ang bisita? Nakakai nis ah. Tumingin sakin si tito Rommel. "Ako na muna ang kakausap kay Daniel. Okay lang b a iha?"

Ngumiti ako sa kanya. "Oo naman po. Alam ko naman na miss na miss niyo na po ang anak niyo."

Tinapik niya ako sa balikat. "Salamat Chandria."

Pumanhik na sila ni lola Carol sa taas.

Napatingin ako dun sa Bea na nakaupo sa sofa.

"Hindi ka ba uupo?" tanong niya sakin.

"Ayoko. Lalabas na lang ako. Salamat na lang sa offer." lumabas na lang ako ng b ahay nila at baka kasi mapatulan ko 'tong Bea na 'to. Hindi ko alam kung bakit, pero pakiramdam ko sagabal siya sa amin ni DJ! Alam niyo yung ganung feeling?

Parang masyado siyang takot na malapitan ko si DJ? May nalalaman pa siyang isa-i sa lang. Tss. Alam ko na kasi yung mga ganung tao. May mali talaga sa kanya.

Ayoko naman magjudge kasi hindi ko ugali yun pero kasi, nakakairita siya! Yung s impleng pagtataray niya na akala niya di ko napansin. Yung simpleng pagtawag niy a ng 'John' sa DJ ko.

"Fiancee ka pala ni John."

"My god! You scared me to death!" pagtingin ko kasi sa tabi ko, nandun yung Bea. "Sorry." ngumiti siya sakin. Hindi ko alam kung sincere na ngiti o ano.

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya. "Okay lang."

Ilang segundo ang lumipas bago siya nagsalita ulit.

"I'm Bea pala. Bea Salvador." binigay niya yung kamay niya sakin. Shake-hands da w. Nakipagshake-hands na rin ako kahit medyo labag sa loob ko.

"Kathryn Santiago."

Nagbitaw naman kami kaagad ng kamay. Hindi kami close 'no.

"So, uhm. Kath?" napatingin ako sa kanya.

"Yes?"

"Kukunin niyo na si John pagkatapos nito?"

"Oo." tipid kong sagot.

"Paano kung ayaw niyang sumama sainyo?" tumaas yung kilay ko sa sinabi niya.

"Wala naman siyang magagawa. Pamilya niya kami."

Nagulat ako ng tumaas rin yung kilay niya.

"Paano yan? Pamilya niya rin kami." abi na eh! Mataray rin ang isang 'to! May tinatagong asar pala 'to samin.

"Kukunin lang naman namin siya ulit. Dahil, in the first place, samin naman tala ga si Daniel. Si DJ."

"Pero nakalimutan niya na kayo! Papahirapan niyo siya? Akala ko ba pamilya niya kayo?" hindi ko gusto yung tono ng pananalita ng babaeng 'to ah. Nakakainis!

"Teka nga, ano bang ibig mong sabihin? Pinagdadamot mo ba siya?"

"Look. Hindi naman sa pinagdadamot namin si John. Ang sa akin lang, hindi niyo n aisip na mahihirapan si John na makapag-adjust! Hindi niya naaalala ang nakaraan niya! Papahirapan niyo lang siya!"

"Ano bang pakielam mo? Alam mo ba kung anong nangyari dati ha? Hindi mo alam! Hi ndi mo alam na maraming naghihintay kay DJ! Ako! Si tito Rommel! Kaya wag mo sab ihin na papahirapan lang namin siya! Nahihirapan din kami!"

Nagtitigan lang kami ng babaeng 'to. Ang lakas ng loob na pagsalitaan ako ng gan yan. Ihambalos ko kaya mukha niya sa sahig at malaman niya ang lugar niya?!

"Fiancee ka lang ni John. Hindi pa kayo kasal. At bakit, mahal ka ba niya? Kahit bumalik siya sayo, hindi ka niya na maaalala. Kaming dalawa ni John, may pinags amahan." Anong pinagsasabi ng babaeng 'to? Paano napunta dun?

Hindi ko mapigilan. Ngumiti ako ng pang-asar.

"Ayan! Lumabas na rin mismo sa bibig mo ang gusto mong sabihin. Natatakot ka! Ba kit? Bestfriend ka lang naman niya ah? Hindi ka naman niya GIRLFRIEND." inemphas ize ko talaga yung pagsabi ko ng salita. "Sa susunod, Bea. Wag mong idadahilan a ng feelings mo sa fiancee ko para lang manatili siya dito. Mapapel ka masyado. W ala ka na sa lugar."

Tumalikod na ako nun at papasok na sana ng bahay nila ng nagsalita ulit siya.

"Ang sama pala ng ugali mo! Grabe! Nag-aalala lang naman ako sa kalagayan ni Joh n!"

Humarap ako sa kanya at tinignan siya ng seryoso. "Binabagay ko lang naman ang u gali ko sa ugali mo." sana naintindihan niya yung ibig kong sabihin.

GRABE! WALA NA NAMAN AKO SA MOOD! BANAAAAAAAS!

Pumasok na ako sa bahay nila DJ. Paakyat na sana ako ng biglang may humila sakin .

Nagulat ako at sisigaw na sana kaso natahimik ako bigla.

Biglang tumibok yung puso ko. Sobrang lakas. Dahil nasa harapan ko na siya ulit.

Ang mahal ko. "Kathryn Santiago pala pangalan mo."

"D-DJ..." CHAPTER 4. KATHRYN'S POV

Halos di na ako makahinga dahil ang lapit niya sakin. Ngayon ko lang siya ulit n atitigan ng ganito kalapit. Hindi siya naka-eye glasses kaya kitang-kita ko ngay on ang mga mata niya. Naaamoy ko pa siya. Kahit iba na ang pabango niyang gamit, grabe.

ANG BANGO NIYA PA RIN. NAKAKAINLOVE! *O*

Ano ba Kath! Tinatanong ka ng taong mahal mo o! Sumagot ka! Wag kang madistract sa bango niya at sa kagwapuhan niya!

"Oo. A-ako nga." bakit ba nauutal na naman ako? Huwaaaaaa.

Hawak-hawak pa rin niya yung magkabilang kamay ko at tinignan ng mabuti. "Ikaw p ala yung babaeng sinasabi ng tatay ko sa taas kanina. Di na kita maalala." Sa sinabi niyang yun, may kirot akong naramdaman sa puso ko. Alam ko naman yun e h. Pero bakit kailangan niya pang sabihin sakin ng personal?

"Ganun ba?" nasabi ko na lang.

"Oo. Kahit parte ka ng nakaraan ko, wala ka naman sigurong karapatan na pakielam an yung mga taong nakasama ko sa loob ng dalawang taon. Hindi mo sila kilala gay a ng pagkakakilala ko." binitawan niya ang kamay ko.

Anong sabi niya?!

Nakita kong lumapit si DJ kay Bea na kasalukuyang umiiyak sa gilid. Kanina naman hindi yan umiiyak ah? Late reaction?

"Okay ka lang ba?" narinig kong tanong niya kay Bea. Yumakap lang si Bea kay DJ.

Inaalo naman ni DJ si Bea.

Tumingin sakin ng seryoso si DJ.

"Sa susunod. Wag mo nang pagsasalitaan ulit si Bea. Wala naman siyang ginagawa s ayo." hayup na DJ 'to. Ako pa nagmukhang masama? Naiinis ako!

"Pero siya nagsimula!"

"Kahit na! Di ako makapaniwalang minahal ko ang isang babaeng katulad mo. Ayusin mo nga ugali mo." tumingin siya ulit kay Bea at pinapatigil ng umiyak. Grabe. Grabe talaga. Kung pwede ko lang siyang patayin sa sinabi niya. Ginawa ko na. Hindi na siya yung DJ na nakilala ko.

Dahil hindi ko na mapigilan yung galit ko. Kinuha ko sa bag ko yung panyo ko at binigay kay DJ. Nagtatakang tinignan niya yung panyo ko atsaka ako.

"Ano 'to?" nginitian ko lang siya.

"Panyo. Hindi ba obvious?"

"Anong gagawin ko dito?"

"IPUNAS MO SA LUHA NG BABAENG YAN! TAKTE! ANG BOBO MO! MAGSAMA NGA KAYO!" tinula

k ko siya at umalis na ako sa pinto. Nakakainis!

Nawawala yung poise ko dahil sa kanya. Ang sarap niyang sampalin! Kung hindi lan g ako nakapagtimpi, malamang, pati yung Bea na yun tinulak ko! Magsama sila!

Ang sakit ng sinabi niya sakin. Hayup siya. Ang kapal ng mukha niya. Di siya mak apaniwalang minahal niya ako? Pwes, ako rin!

Hindi ako makapaniwalang hanggang ngayon, hinahabol ko pa rin siya! Ano ba naman g buhay 'to!

Naglakad na lang ako ng mabilis, di ko alam kung saan ako pupunta pero wala akon g pakielam! Hayup siya! Hayuuuuuuuuuuuup!

Lumiko ako dahil may nakita akong playground dun. Umupo na lang ako sa may swing . Ano ba 'to, bigla ko na lang naalala yung lagi kaming nasa playground ng park dati ni DJ. Pinipigilan kong umiyak pero wala, talo na naman ako. Tumulo na naman luha ko. I niiyakan ko na naman siya. Sabi ko sa sarili ko dati, lalaban na ako. Hindi na a ko magpapatalo. Hindi na ako iiyak sa mga walang-kwentang bagay.

Pero bakit ganun? Pagdating sa kanya? Tumitiklop ako? Letse! Naiiyak talaga ako!

"I HATE YOU DJ! I HATE YOUUUUU!" sigaw ko ng sobrang lakas. Pakiramdam ko nga ma tatanggalan ako ng lungs ng di-oras. Wala akong paki kung may makarinig sakin. M asama ang loob ko! Masama ang loob koooooooooo!

Alam ko nagkamali rin naman ako, pero sino bang nagsimula? Yung Bea Salvador na

yun diba? Eh bakit ako pa yung lumabas na masama? Nakakainis!

Sumakit yung puso ko bigla ng naisip ko na may possibility na may something sa k anila. Hindi kaya may unconscious feelings na ang dalawang yun para sa isa't-isa ?

LETSE! NAIINIS AKO LETSE! NAWAWALA ANG POISE KO DAHIL SA KANILA!

"Umiiyak ka?"

Nanigas ang buong katawan ko bigla nung narinig ko yung boses niya. Slow-motion akong tumingin sa kanya. Nakatayo lang siya at nakalagay ang mga kamay niya sa b ulsa ng pantalon niya. Expressionless lang siyang nakatingin sakin. "Ano bang paki mo ha? Bumalik ka na nga sa bestfriend mo!" akala niya nakakalimu tan ko yung mga masasakit na salita na binato niya sakin kanina? Sapul kaya ako!

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya. Takte, nasa kanya pala yung panyo ko. Nakakai nis! Mukha tuloy akong uhuging bata ngayon. T^T

Nakita ko in my peripheral vision na umupo siya sa katabing swing ng inuupuan ko . Hmp. Bahala siya. Hindi ko siya papansinin!

"Kathryn..." narinig kong bulong niya.

Ehhhhhh. Hindi kita papansinin! Hindi hindi hindi!

"O, panyo mo. Wag ka ng umiyak."

Kinuha ko yung panyo ko sa kanya pero hindi ko pa rin siya pinapansin. Manigas s iya!

"Kathryn..."

BEH BEH BEH BLEH BLEH! HINDI KITA NARIRINIG!

"Kath, I'm sorry."

Bakit ba ganun? Galit kaya ako! Galit! Pero bakit sa simpleng sorry niya lang...

Nawala kaagad yung galit ko sa kanya.

Tinignan ko siya. Hindi ko makakaila na namiss ko talaga siya. Hindi man niya ak o maalala, alam ng puso ko na sobrang miss na miss ko na siya. "Bakit ka nagsosorry?" di ko mapigilang itanong.

"Ang harsh kasi ng pagkakasabi ko sayo. Damn it. Hindi lang kasi ako makapaniwal a na sasabihan mo ng ganun si Bea." umiwas siya ng tingin. "Ayoko lang ng ginaga nun siya."

Natahimik ako bigla. Special ba talaga si Bea para sa kanya?

Malay ko ba, dalawang taon rin na wala siya.

"Sorry din. Sayo. Pero hindi sa kanya. Naoffend niya ako eh." iniwas ko rin yung tingin ko sa kanya. "Ayoko rin ng ganun."

Walang nagsalita sa amin. Pakiramdam ko rin, nanuyo ang lalamunan ko. Napagod na ang mata ko sa kakaiyak.

"Naiintindihan kita Kath. Sana lang, wag ka masyadong maging harsh kay Bea." pin igilan ko yung bibig ko na magsalita. Bahala siya. Sabi niya eh.

Narinig kong napabuntong-hininga siya. "Sorry ulit."

Napatingin ako sa kanya. "Bakit na naman?"

"Hindi kita maalala."

Naramdaman ko na naman yung kirot sa puso ko. "May amnesia ka eh." simpleng sagot ko.

Hindi siya nagsalita, nag-iisip muna siguro. Maya-maya napabuntong-hininga siya.

"Ano ba kita dati?"

Ano ba niya ako dati? Bakit may DATI pa?

Naiiyak na naman ako.

"Girlfriend mo ko."

"Sabi nga rin ni dad. Paano ba tayo nagkakilala?"

"Gusto mong ikwento ko sayo?"

Napakamot siya ng ulo. "Ah, sige."

Pinunasan ko yung luha ko bago ako umupo ng maayos sa swing.

"Magkababata tayo dati DJ. Pero hindi na tayo nagkita pagkatapos nun dahil namat ay ang dad ko sa car accident." ngumiti ako. "Pero wala na yun. Kaya wag mo na a kong kaawaan."

"Tapos?" mukhang interesado naman siyang makinig. Okay, sige. Ikkwento ko na ng buo.

"Then, unexpectedly, sa university na pagmamay-ari niyo. Dun ako pinag-aral ni m om. At first, hindi ko pa alam na ikaw pala ang kababata ko. Natatawa nga ako ka pag naaalala ko ang first ever encounter natin." "Sa university? Anong pangalan?"

"Montenegro University. Ganito kasi yun, nerdy pa ako way back. Tapos ikaw yung tipo ng lalaki na habulin ng babae! Ang dami mong orgs at ang dami mong friends. Ikaw si Mr. Heartthrob nun. Eligible bachelor ka rin and at the same time, lagi ng nasasabak sa gulo. Badboy ka eh."

Halatang gulat na gulat siya sa sinabi ko. Tinuro niya pa ang sarili niya.

"A-ako?"

"Oo. Ikaw nga." napangiti ako ng nararamdaman ko na nagiging komportable na siya ng kausap ako.

Bigla siyang tumawa. "Hahaha! Ako? Eligible bachelor? Miniature house designer l ang ako!"

"Hindi naman ako nagjojoke ah."

Tumigil siya sa kakatawa. "Alam ko. Ayoko lang iadmit sa sarili ko."

"Sorry naman."

"Ayos lang. Tanggap ko na naman na may amnesia ako."

Tumahimik na naman. Ano ba yan, ako naman ang naiilang ngayon.

"Tapos?"

"Dahil clumsy ako dati. Natapunan kita ng spaghetti. Kaya ayun. Nagpipigil ka ng galit nun pero ang sabi mo sakin, dahil sa nadumihan ko ang polo mo, babayaran kita ng 200,000 pesos. Wala akong perang pambayad sayo kaya sabi mo, magiging pe rsonal slave mo ako for a month." "What the?!"

"Basta yun na yun! Basta, inutusan mo ko. Tapos may time na..." oops! Muntik ko ng masabi yung sa... sa condo niya. Yung sa pader! Huwaaaaa.

"Ano?" pangungulit niya.

"Wala. Basta may nagawa ka saking kasalanan nun! Tapos ginantihan kita. May mga masasakit na salita akong sinabi sayo kaya nagalit ka. Tapos, hindi mo ko pinans in. After nun, yung kaibigan ko na si Zharm, na naging kababata mo rin, eh binig yan ako ng makeover."

"Kaya maganda ka na?" sabi niya.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Wag mo ng ipangalandakan na pangit ako dati. May am nesia ka diba? Diba?"

"Pikon ka pala." nagulat ako nung kinurot niya yung pisngi ko.

Halos di ako makahinga dahil nakangiti siya habang ginawa niya yun. Napansin niy a ata na nanigas na lang ako bigla kaya binitawan niya yung pisngi ko at tinrato na parang wala lang yung nangyari. "Tapos?"

"Nagkataon na sinama ako ni kuya Neil sa Tagaytay. Sinama niya ako dahil kailang an nila ng girlfriend niya ng kasama. Hindi kasi siya papayagan kung wala ako." tumango siya.

"Tapos ako kasama rin?"

"Oo. Paano mo nalaman?" umiling lang siya.

"Di ko rin alam eh. Gut feeling lang."

Wag mong sabihing umuunti na pagkawala ng amnesia niya? Nako sana nga!

"Pinsan mo kasi yung girlfriend ni kuya. Si Ate Yen. So, yun nga. Nagpunta tayo ng Tagaytay. Nagkaroon tayo ng alone time..."

"Alone time?"

"Basta!"

"Bakit ba ayaw mong sabihin sakin kung ano yun?"

Huwaaaaa. Malamang nahihiya ako! Kung alam lang niya kung gaano siya ka-kissing monster dati!

"Basta nga! Tapos, nung last day natin sa Tagaytay, nalunod ako. Niligtas mo ko. Tapos nung nagising ako, tinanong kita kung bakit ba alalang-alala ka sakin."

"Tapos?"

"Umamin ka sakin na gusto mo ko." Tumahimik siya.

"Sorry kung hindi kita maalala."

Ngumiti na lang ako ng malungkot.

"Okay lang. Ang importante, buhay ka."

"Pagkatapos nun, hindi kita pinansin?" nagulat na naman ako sa sinabi niya.

"Oo! Paano mo nalaman? Nakakaalala ka na?"

Umiling siya. "Hindi. Pakiramdam ko kasi yun yung nangyari."

"Oo. Yun nga. Tapos, nalaman ko na may gusto na pala ako sayo. Tapos, naging tay o sa huli."

"Yun lang?"

"Naengaged ka sa ka-merge niyo dapat. Si Julia Buenavista. Kaso, ayaw mo. Gusto mo ngang magtanan tayo nun." napangiti ako. "May mga private accounts ka pa sa i bang bank. Halatang gusto mo ko makasama sa huli. Ipaglalaban mo pa talaga ako k ahit sa tatay mo. Kaso, nagalit ang dad mo. Nalaman nila yung tungkol satin. Kay a gumawa ako ng paraan para hindi ka na mahirapan."

"Anong paraan?"

Ngumiti ako ng malungkot. "I broke up with you. I told you I don't love you anym ore. Sabi ko sayo, si Quen na yung taong mahal ko. Kapatid yun ni Julia Buenavis ta. Mainit ang dugo mo sa kanya dahil magkalaban ang pamilya niyo, kaya alam ko na bibitaw ka sakin kung siya ang dahilan ko." Apparently, hindi siya natuwa sa sinabi ko. Sumeryoso lang siya ng tingin.

Tumayo siya. "Wag mo ng ituloy. Sumasakit lang lalo ulo ko."

Hindi pa nga ako tapos magkwento eh! T^T

Tumayo na rin ako at hinabol siya.

"DJ! May nasabi ba akong mali?" pinigilan ko siya gamit ang paghawak sa braso ni ya. "Akala ko ba okay tayo? Ineexplain ko sayo kung anong nangyari satin dati, d iba?"

"Nawala lang ako sa mood. Sobra-sobra pala ang nangyari dati. Hindi ko kayang in tindihin sa isang araw lang."

"I understand DJ. I understand."

"John ang pangalan ko Kath. John hindi DJ."

Ano bang ikinapuputok ng butsi niya? Nakakainis! Nagkkwento lang ako tapos sasab ihin na naman niya na hindi DJ ang pangalan niya!

"Daniel John Ford Montenegro ang full name mo. DJ ang tawag ko sayo. Hindi John. " tinignan niya lang ako ng seryoso. "Kath. Naappreciate ko naman na gusto mo pa rin akong makaalala. Pero kasi, hind i pa ako handa. Sabihin mo nang duwag ako pero, masaya na ako sa pamilya ko ngay on."

"DJ naman. Bumalik ka na samin. I'm sure makakapag-adjust ka naman. Please..." p akiusap ko sa kanya.

"Hindi ko talaga alam. Gulong-gulo ako. Sorry. Alam na naman ni dad yun. At nain tindihan niya na kailangan ko pa ng oras. Hinihintay ka na pala ni dad sa kotse. Bumalik ka na lang kung maayos ka na." nagsimula na siyang maglakad papalayo.

Hindi pwede 'to. Ayokong mawala siya sakin uli! Ayoko na.

"DJ! Wait! Please wait!" tumigil naman siya at kunot-noong tinignan ako.

"Bakit?"

"Alam ko, nakalimutan mo na ako. Pero tandaan mo. Ang isip, nakakalimot, ang pus o, hindi. Makakaalala ka rin. Maaalala mo rin ako."

"Pero hindi na magbabago ang isip ko. I'm sorry." ang stubborn pa rin niya kahit nagka-amnesia na siya!

"Wait!" humarap siya sakin ulit pero halatang inis na siya.

"Ano na naman ba? Ang kulit mo!"

Pikon pa rin talaga siya. Napangiti tuloy ako. "I'll offer you a deal. In a month, magstay ka kasama namin. Let's see if you ca n adjust well, At kung makaalala ka na after one month, dun ka magdecide kung ba balik ka pa sa pamilya mo dito o magsstay ka ng kasama namin."

Natahimik kami pareho. Hinihintay ko yung sagot niya. Mukhang nag-iisip pa siya.

DJ. Pumayag ka... please. Wag mo na kaming pahirapan. Wag mo na akong pahirapan.

-------------------

DANIEL'S POV

"I'll offer you a deal. In a month, magstay ka kasama namin. Let's see if you ca n adjust well at kung makaalala ka na. Pagkatapos ng one month, dun ka magdecide kung babalik ka pa sa pamilya mo dito."

What?! One month deal? Hindi na magbabago ang desisyon ko. Bakit ba pinipilit pa ng babaeng 'to yung gusto niya? Tss.

Nakita ko siyang naghihintay ng sagot ko. Takte naman o! Pressured ako. Hindi ko alam, pero parang gusto ko sumang-ayon sa sinabi niya? Parang magandang idea 't o. Naaawa kasi ako kay dad. Ang selfish ko naman kung hindi ako sasama diba? Ats aka, ewan ko ba. May something talaga sa babaeng 'to pero hindi ko alam kung ano .

Bahala na John. Bahala na! "Sige. Deal."

Nagulat ako ng ngumiti siya at niyakap ako ng mahigpit.

"DJ! Salamat! Huwaaa ang saya ko!"

Bigla akong napako sa kinakatayuan ko. Takte, naiilang ako. Hindi ako makagalaw. Ang higpit ng yakap niya sakin. May naramdaman akong kakaiba sa tyan ko. Gutom na siguro ako.

Bumitaw siya maya-maya at masayang tinignan ako. "I promise DJ, hindi ka magsisi si na binigyan mo kami ng chance na makasama ka. I promise, gagawin ko ang lahat , maalala mo lang kami."

"Paano kung di na ako makaalala? Paano kung ikaw mismo na minahal ko dati, hindi ko na maalala?"

Nagulat ako ng ngumiti siya. "Then I'll make you fall in love with me again, mas ter."

Nauna siyang naglakad kaysa sakin. Hindi kaagad ako nakagalaw dahil paulit-ulit na nagrereplay sa isip ko yung sinabi niya.

"Then I'll make you fall in love with me again, master." "Then I'll make you fall in love with me again, master." "Then I'll make you fall in love with me again, master."

"Slave..." CHAPTER 5. DANIEL'S POV

"Masyado ka bang bilib sa sarili mo? Feeling mo lahat ng taong nakapaligid sayo, naggwapuhan at na-fifind kang 'hot and attractive'? Pwes, ibahin mo ako sa mga yun!"

"Bakit ganyan ang tingin mo sakin? Hindi naman ako superficial na tao, Kath!"

"You're acting like one! Para kang spoiled brat alam mo yun? Gusto mo siguro lag i kang nasasabihan ng 'DJ, you're so hot!' o kaya 'DJ, ang galing galing mo tala ga sa lahat ng bagay!' pero believe me, hindi lahat ng taong yun ganun yung ting in sayo! Minsan kasi, hindi mo naiisip na may mga nahihirapan na dahil sayo!" CHAPTER 6. DANIEL'S POV

"John, bakit parang hindi ka mapakali dyan?" tanong ni Pedz sakin habang may ina

ayos na papeles sa table niya. Kanina pa kasi ako nagkakamot ng ulo. Sa lahat ba naman ng Big Boss dito, si Kath pa?

"Nako hon, wag mo na lang pansinin yan. Mukhang hindi mo pa kasi alam ang relasy on nila." pang-aasar ni Janelle habang nakaakbay kay Pedz ng nakatayo.

Sinamaan ko lang sila ng tingin. "Wag niyo nga akong bwisitin. Ako na naman napa pansin niyo. Kayo talagang mag-syota."

"Che! Kasi naman John. Ay mali, ano ba yun?" nag-iisip kuno si Janelle at tinuro ako. "Tama! Daniel John Ford Montenegro pala pangalan mo! Bakit ba naman kasi n agpanggap ka pang mahirap?"

"Hindi nga kasi--" aish. Muntik pa akong madulas na may amnesia ako. Ayaw nga pa lang ipasabi ni dad kahit kanino. "Wala." "Anong klaseng sagot yan 'pre? Wag kang mang-goodtime. Seryoso kami ng girlfrien d ko." pang-aasar pa ni Pedz.

"Pwede ba, wag kayong maingay? Nakakahiya marinig pa ng mga katrabaho natin."

"Ano ka ba John, este Daniel. Alam na naman ng lahat yung tungkol sayo. At alam rin nilang lahat na girlfriend at turned-to-be fiancee ka ng Big Boss natin." sa bi ni Janelle na naka-pameywang pa.

"Sabihin mo ka na lang n sana kayo y at nawala

nga 'pre. Alam ko na-engaged ka dun sa anak ng Buenavista kaso bigla nawala. Patay ka na daw. Yun ang alam ko sa balita. Siguro magtatana ng Big Boss natin kaso, di ka sinipot 'no? Kaya ka nagkunwaring pata ng dalawang taon 'no? Hahaha!" natatawang sabi ni Pedz.

"Siraulo!" kinaltukan ko ng mahina si Pedz. "Basta wag kayong maingay. Namomrobl ema na nga ako kung paano ko haharapin yung babaeng yun eh."

"Bakit naman? I thought ngayon na magkasama na kayo ulit, okay na kayo? Wag ka n g maarte. Siguro kahit may personal relationship kayo, magiging professional pa rin ang pakikitungo niyo dito. Unfair yun samin 'no!" pang-aasar na naman ni Jan elle.

Sasagot na sana ako ng biglang tinawag ako ng boss namin. Tumayo ako at tinignan si boss. "Bakit po?" tanong ko.

"Pinapatawag ka ng Big boss natin. Parang-awa mo na, wag mong badtripin si Maam Kath dahil sa kanya nakasalalay ang pagtaas ng sweldo natin!" babala sakin ni bo ss.

"Eh bakit mo sakin sinasabi yan?"

Nakakuha ako ng kaltok sa kanya.

"Sir naman.. Makabatok naman kayo." sabay himas sa ulo ko.

"Alam namin na ikaw ang karelasyon niya dati! At malay mo maging fiancee ka niya ! Kaya magpaimpress ka! Utang na loob mo na rin yan samin dahil tinanggap ka nam in dito! Scale model designer ka na nga lang ng mga miniature house!" tss. Dami namang sinabi ng panot na boss namin. At fiancee? Masyado pang maaga. Ni hindi k o pa nga maalala si Kath. Mababadtrip ako pag ganun.

"Oo na ho!" sinamaan ako ng tingin ni boss. "Sir!"

"Mabuti. Sige na, baka mainip yun at mapag-initan pa ko. Dali na!"

Para akong robot na dumiretso sa office ni Kath. Este ni Big Boss. Putcha, bigla akong kinabahan! Tss. Nakatingin pa sakin 'tong mga officemate ko. Sarap tusuki n mga mata. Huminga ako ng malalim at kumatok ng dalawang beses.

"Come in." rinig kong sabi sa loob.

Hinawakan ko yung seradura ng pintuan at pinihit ito. Nakita ko si Kath na nakau po sa table niya. Mukhang busy dahil maraming papers na nakakalat sa table niya. Bakit ba siya nagpapakapagod. Hays.

Sinarado ko yung pintuan sa office niya at umupo na sa swiveling chair sa tapat niya. Napakamot lang ako ng ulo kasi naiilang ako.

"Maam Kath? Anong kailangan niyo?"

Tumingin siya sakin ng ilang segundo bago niya nilabas ang isang coupon bond at inilagay sa tapat ko.

Tinignan ko yung coupon bond. Huh? One month deal contract?

"Here's a pen. Pirmahan mo na Mr. Montenegro." pormal na sabi ni Kath.

Tinignan ko lang siya. "Bakit may ganito pa?"

"Just to make sure you're not gonna take back what you've said last week."

"Sa tingin mo ba hindi ko papanindigan yung desisyon ko?"

"Matagal kang nawala so how would I know?"

"Aish." stubborn pala ng babaeng 'to. Tss. Mapirmahan na nga. "O ayan na. Masaya ka na?" binalandra ko pa sa mukha niya yung kontrata. Inismid an niya lang ako.

"Baka nakakalimutan mong boss mo ko? Big boss. Di porket mahal kita pwede mo na akong ganyanin." seryoso niyang sabi. Ayan na naman siya sa 'mahal kita'. Tss.

"Alam mo. Ang gulo mo rin. Para ka kasing kabute. Bigla ka na lang sumusulpot sa utak ko para manggulo." bigla ko na lang sinabi.

"So, lagi pala akong laman ng utak mo?" ngiti niyang sabi.

"Hindi ah!"

"Kakasabi mo lang kaya." huh?

Teka. Ah shit! Ano bang lumalabas sa bibig ko! Peste naman!

"Ewan ko sayong babae ka. Kath kasi! Bakit ba ikaw pa ang big boss namin ha?"

"Anong gagawin ko? Eh company namin 'to. Santiago Realty Inc. 'to no!"

"Ang alam ko lalaki ang big boss namin!"

"Oo nga! Kuya ko! Eh busy siya sa pagbubukas ng company namin sa Paranaque kaya ako muna dito! Wag ka ngang umangal! Boss mo ko!" Natahimik naman ako. Ah shit. Ang ingay pala ng babaeng 'to. -_-

"Ano po bang kailangan niyo sakin BIG BOSS? May ipapagawa po ba kayo BIG BOSS?" pang-aasar kong sabi. Sinimangutan niya lang ako.

"I don't like your attitude Mr. Montenegro. Baka gusto mong hindi ko itaas ang s weldo ng mga ka-officemate mo dahil sayo?" sabay ngiti niya ng nakakaloko.

Ah shit! Ano ba 'tong babaeng 'to! Blackmailer na maingay pa!

"Ano nga po kasing ipapagawa niyo?" nasabi ko na lang.

"Make me coffee. Then help me with this." sabay turo niya sa mga papers.

"Ano ba yan?"

"Credentials of employees. Help me decide on whether or not they need to stay in this company."

Napakamot na lang ako ng ulo. Ano ba 'to. Tss.

"Sure." nasabi ko na lang bago ako lumabas ng office niya.

Nagtimpla ako ng kape tapos bumalik na sa office niya.

"Maam Kath. Tama na muna yan. Magkape muna kayo." nilapag ko yung tinimpla ko sa coffee table niya.

"Kapag pangit ng lasa na 'to. Lagot ka sakin." "Hala maam! Di ko naman alam kung ano bang taste niyo ah! Malay ko ba!"

"Eh basta. Kapag nasamid ako dito. Lagot ka talaga sakin." aish! Lagot na!

Tinikman na ni Kath yung kape. Para akong timang na naghihintay dito. Akala mo m amamatay na ko sa sobrang kaba ko!

Biglang binagsak ni Kath yung tasa ng kape sa table niya tapos sinamaan ako ng t ingin.

"Ang pakla ng lasa Mr. Montenegro! Ganito ba kapangit ang lasa ng kape dito sain yo! How unprofessional of you guys! Hindi ko na itataas ang sweldo ng officemate s mo! I'm so dissappointed." galit na sabi nito.

Patay na! Ah shit!!!

"Sorry maam. I'll make you a new coffee. Is that okay?" pakiusap ko.

Tinaasan lang ako ng kilay ni Kath. "Are you stupid? Malamang ganun pa rin lasa nun dahil ikaw ang nagtimpla!"

Aba't! Kung hindi lang 'to babae, kanina ko pa tinampalan bibig nito! Napakainga y! Argh!

Ano ba kasing problema nito? Gusto ba talaga nito inuubos ang pasensya ko? Kung hindi lang siya babae at kung hindi lang siya ang pinaka-boss dito malamang kani na ko pa 'to pinatulan sa sobrang ingay! Baka hinalikan ko na 'to kagaya... Ah s hit!

Tumikhim ako at pinigilan yung inis ko.

"Maam Kath. Sorry na sa kapalpakan ko. Ano po bang magagawa ko para makabawi?"

"Kahit ano gagawin mo?" sabay taas ng kilay ni Kath.

OO NGA PUTCHA! Sigaw ko sa isip ko.

"Opo maam. Kahit ano." ngumiti lang siya.

"Sige." nilabas niya bigla ang cellphone niya. "Mag-dougie ka."

"Huh? Mag-dougie?!" sigaw ko. Alam ko yung sayaw na yun pero bakit niya ipapagaw a sakin yun?!

"Oo. Mag-dougie. Pero may twist."

"Ano?!?!?!"

"Mag-dougie ka ng..." ngumiti siya ng nakakaloko. "Nakahiga."

O_________O

"A-ano?! Nababaliw ka na ba ha?!" sigaw ko.

"Akala ko ba gagawin mo kahit ano?"

"Nanghahamon ka ba? Kahit babae ka papatulan kita!" sigaw ko.

Tumawa lang siya at nagcross-arms. "Duwag ka 'no! Duwag!" "SINONG DUWAG?! HALIKAN KITA DYAN EH!"

Napanganga siya sa sinabi ko. Ako rin naman eh. Bakit ko ba nasabi yun?! Ah shit !!!

"Anong sabi mo?!" sabi ni Kath.

"Wala! Basta! Aish! Oo na gagawin ko na!"

"Ah! Sige! Teka lang yung music pa!" may sinaksak na speaker si Kath sa cellphon e niya. "Teka lang!"

"Ano ba yan! Bilisan mo na dali na!"

"Sandali lang!" tumakbo siya ng mabilis para mabuksan yung pintuan ng office niy a.

"Bakit bukas yan?" kunot-noo kong tanong.

"Para makita rin nila na sumasayaw ka!" ngiti niyang sabi.

"Anong--"

"HEY GUYS! DITO KAYO! PANOORIN NATIN SI DANIEL! GO GUYS!" sigaw niya.

Nakita ko naman na nagtakbuhan sila papalapit kay Kath. Tss. Mga paimpress! Pero teka!

"KATH NAMAN! ANO BA 'TO? MAPAPAHIYA AKO NITO!" sigaw ko.

"Ehhhhh! For me? Dali na sabi mo babawi ka!" sabay cross-arms niya. "AYOKO!"

"Ah ganon?" sabay taas ng kilay niya.

AH SHIT! BLACKMAILER NGA PALA 'TO! HAHALIKAN KO TALAGA 'TO FCK! AH BAWAL DJ BAWA L!

"Oo na! Psh!" sigaw ko.

Pinatugtog na niya yung Teach Me How to Dougie ng Cali Swag District. Nagpalakpa kan pa yung mga ka-officemate ko. Ano ba sila? Teenager? Parang mapapahiya ako n g wala sa oras. Tss.

Bahala na Daniel. Bahala na.

Humiga na ako at pumikit na lang. Saka nag-dougie.

"WAHAHAHAHAHA OMG! WAHAHAHAHA! SIGE GALINGAN MO PA! WHOO! HAHAHAHA!" ah shit. Na kakarindi pala tawa ni Kath. Argh! Mukha akong caterpillar sa pinaggagawa ko!

-----------------

KATHRYN'S POV

Tawa pa rin ako ng tawa kahit tapos na yung pagsasayaw ni DJ ng dougie kanina. N g nakahiga! Hahaha! Ang sama ko talaga pero nakakatuwa naman kasi!

"Tss. Ang ingay mo." sabi ni DJ na kasalukuyang nagchecheck ng credentials ng mg a employees ko. Siya na lang pinagawan ko kasi hindi ko talaga mapigilang tumawa sa ginawa niya kanina eh! Hahaha! Nakakahiya kaya yun! Pero wala eh! Blackmailer ata ako! Hahaha! Pero sa totoo la ng itataas ko naman talaga ang sahod ng mga employees ko. Naghanap lang ako ng p ang-blackmail sa kanya!

At alam niyo ba, gustong-gusto ko kaya ang coffee na tinimpla niya! Sadyang gust o ko lang mang-asar. Grabe, namiss ko talaga siya.

Napangiti na lang ako habang nakatingin kay DJ. Seryoso siya sa pinapagawa ko.

Pinagmamasdan ko lang siya. Grabe, gwapo pa rin talaga siya. Pero may hint of ma turity na sa kanya. Pero ganun pa rin siya. Mysteriously handsome.

"Laway mo tutulo na." napatingin ako sa kanya na nakangiti sakin.

"H-hindi ah! Tss." kapal naman niya. Porket namiss ko kagwapuhan niya! Ha!

"Weh?" pang-aasar pa ni DJ.

"Wag ka nga! Tss! Kantahan mo nga ako!" bigla ko na lang nasabi.

"Di ako marunong kumanta."

"Marunong ka kaya! Dati nga lagi mo kong kinakantahan!"

"Di ko na maalala eh." tipid na sagot niya sabay balik sa pinapagawa ko sa kanya . Tss. Oo nga pala. May amnesia siya. Haynako.

"Okay fine." pumikit na lang ako habang nakaupo dito sa coffee table ko. Makatul og na nga lang.

Narinig kong napasinghap si DJ pero di ko na lang pinansin.

Aish. Ang ewan niya. Nagrerequest lang naman ako. Hindi pa mapagbigyan.

Makatulog na nga lang. Masaya pa na isipin ko na lang yung mga yummy foods na re galo sakin ni kuya mamaya!

Tulog. Tulog. Tulog...

"Adik sayo..."

Biglang nagising yung kaluluwa ko sa narinig ko. Dumilat ako kaagad at halos map asigaw ako dahil sa lapit ng mukha sakin ni DJ.

"Awit sa akin... Bilang sawa na saking mga kwentong marathon... Tungkol sayo at sa ligayang iyong hatid... Sa aking buhay tuloy ang bida sa isipan ko'y ikaw."

Bigla niyang hinawakan ang mukha ko gamit ang kamay niya at hinaplos ito ng mari in.

"Sa umaga't, sa gabi, sa bawat minutong lumilipas... Hinahanap hanap kita. Hinahanap hanap kita."

Hindi ako makagalaw. Para bang nahypnotize ako sa boses niya at sa paghaplos niy a sa pisngi ko. "DJ..."

"Sa isip at paniginip, bawat pagpihit ng tadhana... Hinahanap hanap kita. Hinahanap hanap kita."

Ngumiti lang siya pagkatapos nun at tumayo na. Tulala pa rin ako.

Naaalala ko yung kinakantahan niya ako dati. Para bang... para bang wala pa ring nagbago?

"DJ..." tumayo ako at niyakap ko siya ng mahigpit. Tumulo na naman yung luha ko.

"Bakit ka na naman umiiyak?" narinig kong bulong niya sabay haplos sa buhok ko. "Kinantahan na nga kita."

"Siraulo ka kasi." sabi ko ng nangangarag ang boses. "Naalala ko lang na kinakan tahan mo rin ako dati. Ang sakit lang kasi kahit kinakantahan mo ko ngayon, wala pa ring magbabago. Hindi mo pa rin naman ako maaalala."

"Ssssshhh..." rinig kong bulong niya. "Kath, I'm sorry. Maaalala rin kita."

"Sorry iyakin ako. I just missed you."

"I missed you too."

"Huh?" napatingin ako sa kanya. "Anong sabi mo?" "Ah. Haha. Wala."

"Akala ko naman nakakaalala ka na."

Ngumiti lang siya ng malungkot at bumitaw sa yakap ko.

"I'll try Kath. I'll try to remember you again." sabi niya bago niya ako hinalik an sa pisngi. CHAPTER 7. KATHRYN'S POV

Medyo tulala pa rin ako pagkatapos ng ginawa ni DJ sa akin kanina. Nagddrive na nga ako pauwi, medyo crisscross pa yung mga mata ko. Nakakagulat naman kasi diba

? I mean, kiss sa cheeks? Tapos yung sinabi niya...

Sana maalala na niya kami.

Pagdating ko sa bahay namin, nakita ko si tito Rommel at si mommy na nag-uusap. Wala si kuya Neil, nasa Paranaque.

"Tito? Anong ginagawa niyo dito?" tumingin naman siya sakin, pati na rin si momm y.

"Hi anak." hinalikan ako sa pisngi ni mommy atsaka pinaupo. "May sasabihin kasi kami sayo."

"Ha? Ano yun?"

"Well, someone's getting married Chandria." sabay ngiti ni tito Rommel sakin. Someone's getting married?! Huh?

Nakangiti sila pareho sakin.

"W-wait. Don't tell me..." tinuro ko sila pareho. "Kayo ang ikakasal?!"

Nagkatinginan lang sila, saka tumawa ng malakas.

"HAHAHAHA! HAHAHAHA!" napakamot ako ng ulo sa reaksyon nila. Bakit? Ano ba kasin g meron?

"Anak, bakit naman kami ikakasal ng tito mo? Ang tanda na namin! Hahaha!" tawa p a rin ng tawa si mommy.

"At baka multuhin kami ng mga asawa namin kapag nangyari yun! Hahaha!" dagdag pa ni tito Rommel.

Napakamot na naman ako ng ulo. "Mommy, tito, ano ba kasi yun?"

"Anak, ikaw ang ikakasal."

"Huh? Ako?"

"Oo. Kay Daniel. Madali ka bang makalimot iha? Kayo nga ang gusto naming ikasal. " sabi ni tito Rommel na nakangiti.

Ah, okay. Gets ko na. Pero, diba parang ang bilis?

"Tito, akala ko ba engaged muna kami? Hindi pa nakakaalala si DJ."

"That's my point, actually. Magkakaroon muna ng engagement party para malaman ng lahat na kayo nga ang ikakasal. Pwede naman ituloy na yung marriage niyo kapag naalala na ni Daniel ang lahat. Syempre, naisip ko na mas magandang i-engaged na kayo para mas madaling marecover ni Daniel ang mga alaala niya." Siguro, tama naman si tito. Pero kasi, baka magalit si DJ. Lalo na sa akin. Medy o okay na nga kami kanina diba? In good terms na kami. Pero bakit ganun? Parang nag-aalangan ako? Baka mas lalong hindi makaalala si DJ. Baka mas lalong ikasama ng pag-iisip niya yung mangyayaring engagement sa aming dalawa. Pero, sa totoo lang. Ako mismo, gusto ko ang sinabi ni tito. Ang inaalala ko lang ay si DJ.

"So Chandria, okay ka na sa engagement plan? Kami na bahala sa party." kinuha ni tito yung cellphone niya. "Pwede na akong tumawag sa private organizer namin ng ayon para masimulan na. After two days, pwede na kayong maengage. So, what's you r decision?"

"Sure tito. Payag na po ako."

"Good decision Chandria. Okay, aalis na ako para maipaalam ko na sa private orga nizer yung plan. I want everything to be perfect." tumingin si tito Rommel kay m ommy. "Min, take care of her. Baka may mangyaring masama dyan."

"Oo naman Rommel. Makakaasa ka." sabay ngiti ni mommy kay tito. "Tito, wait!" tumayo ako para mahabol siya na kasalukuyang palabas na ng pintuan . "Si DJ po ba napapayag niyo na? Baka naman po hindi siya pumayag sa engagement ?"

"Don't worry iha. Di naman niya malalaman. Surprise na rin ito para sa kanya. Ma s mabuti ng hindi niya malaman para hindi na siya umangal." tinapik ako ni tito Rommel sa balikat. "Chandria, take a rest. Kami na ang bahala. Okay?"

"Okay po."

"Good." nagpaalam na si tito Rommel saka umalis na.

Lumapit ako kay mommy. "Mommy, tama ba 'tong engagement na 'to? Baka mapasama pa si DJ..."

"Hindi yan anak. Nararamdaman ko ng mas madali siyang makakarecover. Okay? Wag k a na munang mag-isip. Take a rest."

"Okay mommy. Thank you." humalik ako sa pisngi ni mommy saka pumanhik ng hagdana n para makarating na sa kwarto ko.

Pagkahiga ko, nakaramdam na naman ako ng kaba. Hindi kasi ako mapakali. Bahala n a, basta masaya ako. Sana maalala na niya ako.

Bakit ba kasi nasa New York pa si Quen? Kailangan ko kaya ng kaibigan.

---------------------AFTER TWO DAYS ENGAGEMENT PARTY

DANIEL'S POV

"Grabe, ang sosyal naman dito John! Nakakatakot na tuloy pumasok!" masayang sabi ni Bea.

"Oo nga eh. Ang ganda ng venue ng birthday niya."

Ang ganda talaga ng venue ng birthday party ni Kath. Sa isang five-star hotel na sikat talaga sa buong Asia. Kaya nga pagpasok pa lang namin, laglag-panga na ak o kaagad. Madaming nagsisidatingan na mukhang mayayaman at importanteng tao. Par a bang si dad? Mukhang isinarado ang hotel na 'to para lang sa birthday ni Kathr yn.

Nasa bahay ako nila lola nung tinawagan ako ni dad dahil birthday ni Kath. Pumun ta na daw kaagad ako sa bahay at magpapasukat pa ako ng suit. Magsama na daw ako . Hindi na nakasama si lolo at lola dahil may 'date' pa sila sa tabing-ilog. Kay a si Bea na lang ang sinama ko sa birthday party ni Kath.

So, she's turning 21?

"Buti na lang binigyan rin tayo ng suits 'no?" ngiting sabi ni Bea. "Grabe John, ang ganda ko ba?"

Pinagmasdan ko siya. Nakasuot siya ng red dress. Yun lang napansin ko. Wala nama n akong alam sa mga damit ng mga babae. "Bagay naman sayo."

Sumimangot siya.

"Bagay lang?"

"Ah." napakamot ako ng ulo. "Maganda ka na. Lika na!"

"Okay!" humawak siya sa braso ko at sabay na kaming pumasok sa birthday party ve nue mismo ni Kath.

Sa totoo lang, hindi ako mapakali. Hindi ko na nga napansin si Bea. Bigla na lan g kasi akong kinabahan. Ewan ko. Takte naman.

May mga nagbow samin. Mukhang nagulat naman si Bea,

"Grabe John, ganito pala kapag mayayaman! Para tayong artista!"

"Ah? Haha."

Sumimangot na naman siya.

"Bea, sensya na. Wala lang talaga ako sa wisyo. Ewan ko ba." napakamot ako ng ul o. "Di kasi ako sanay. Tapos wala akong regalo sa kanya. Ikaw, may regalo pero p arang... tss."

"Anong masama dito?" sabay turo sa box na dala-dala niya. Chocolate chip cookies siya. "Kahit naman siguro nasunog ang cookies na 'to, okay lang sa kanya. Nag-e ffort rin ako dito."

Ang kaso lang kasi, alam ko naman na marunong siyang magbake. Bakit kaya nasunog pa yung kay Kath? Ewan ko sa babaeng 'to. "John, let's go!" hinila niya na ako papasok ng venue.

Ang una kong napansin ay yung ambiance. Parang hindi pang-birthday party?

Pumunta muna kami sa champagne table at kumuha ng wineglass para uminom muna kam i. Nakakatuwa lang kasi parang tuwang-tuwa si Bea na nakapunta siya sa ganito.

"Daniel!" narinig kong sabi ng lalaking papalapit samin ni Bea.

Sino 'to? Di ko mamukhaan. Ah shit, sabi nga pala ni dad. Bawal malaman ng iba n a may amnesia ako.

"Hello."

"Pare, wag ka ng kabahan dyan. Alam ko naman yung nangyari sayo. Don't worry, cl ose friend kami ni Kath." ngumiti siya. "At bestfriend mo ko."

"Ganun ba?" ngumiti na rin ako. "Ano bang pangalan mo?"

"Albie. Albie Ravena." nagkamayan kami.

May babaeng lumapit sa kanya. Babaeng nakasuot ng blue dress.

"Hi Daniel! Zharm pala. Zharm Sy." ngumiti siya at inabot ang kamay sakin.

"Hello." nakipag-kamayan na rin ako. Bigla akong kinurot ni Bea. Napatingin ako sa kanya.

"What?" bulong ko.

Tumaas lang ang kilay niya.

Ah, gets ko na sinasabi niya. Oo nga naman Daniel, nakalimutan mo na naman.

"Zharm, Albie. Si Bea Salvador pala. Bestfriend ko." tumingin ako kay Bea. "Bea, si Zharm at Albie."

"Nice to meet you Bea." sabi ni Zharm at Albie.

"Nice to meet you too guys!" nakipagkamayan siya.

Tumikhim ako. "So, kayong dalawa ba?"

"Oo pare. Asawa ko na siya." sagot ni Albie sabay yakap kay Zharm. "Malapit ka n a rin naman kaya ayos lang yan!"

"Anong sabi mo?"

"Malapit ka ng ikasal. Ano ka ba, mamaya engaged na kayo!"

"Huh?!" nagulat ako sa sinabi niya. Engaged? What the?

"Oh my god John." biglang napahigpit yung kapit sakin ni Bea.

"Why? What happened?" "Look." may tinuro siya sa may stage. Isa siyang malaking banner.

ENGAGEMENT PARTY OF DANIEL MONTENEGRO AND KATHRYN SANTIAGO.

What?! Engagement party?

"Mr. Montenegro?" narinig kong sabi nung babaeng lumapit sakin. May nametag na E lla sa formal attire niya. "Please, come with me. You're needed for the announce ment."

"Announcement of what?!"

Ngumiti yung Ella sakin. "Announcement of your engagement with Ms. Santiago."

"What?!" teka. Akala ko ba birthday party 'to?!

So totoo yung nasa banner?! What the hell is happening here?!

KATHRYN'S POV

"Ms. Kath? Are you ready?" sabi sakin ni Ella, yung private organizer ng engagem ent party na 'to.

"Yes. I am ready." huminga ako ng malalim. "Si Daniel? Nandyan na?"

"Yes. Nasa kabilang stairs na siya Ms. Kath. Mukhang gulat na gulat siya pero hi ndi niya naman siguro sisirain ang engagement party na 'to." Ayan na nga ba sinasabi ko. Ang sinabi daw kasi ni tito Rommel kay DJ, birthday party ko lang. Little did he know, engagement party namin 'to. Ayokong magsinung aling pero kasi, diba? Natatakot kasi ako na maagaw siya ng iba sakin. Magpapaka -selfish muna ako.

"Ms. Kath, don't worry. You look beautiful."

"Thank you Ella. You too. And am I right? Ikaw ang condo-keeper ni DJ dati?"

Ngumiti siya. "Yes. Ako nga. Nakita ni Sir Rommel ang galing ko sa pag-oorganize ng mga parties, at sa iba na ring bagay." makahulugan yung ngiting ibinigay niy a sakin. "So Ms. Kath? Goodluck and congratulations."

"Thank you again, Ella."

Umalis na siya at naiwan ako dito sa left stairs. I'm so nervous. I swear. Nanga ngatog na ang kamay ko.

Wala naman akong problema sa dress ko. In fact, I look stunning. White empire-wa ist dress na may swirling pattern sa gilid ng fabric. And sure ako na hindi ako mapapahiya sa lahat. Maraming bisitang business tycoons and a lot of important p eople talaga. May media at press people na nakaabang sa amin. Kumbaga, this is t he most huge engagement party this 2012.

Pero nag-aalala ako kay DJ. Alam ko na dapat walang makaalam na may amnesia siya kasi, magkakagulo talaga ang lahat dahil dun. Kaya nga gagawin ko ang best ko p ara hindi siya mahirapan. I know he's still in shock. Malamang Kath, nabigla yun. Ang bilis talaga kasi ng mga nangyari.

Narinig ko na nagsalita na si Tito Rommel.

"Goodevening, ladies and gentlemen. Thank you for coming to Kathryn and my son's engagement party. This event is not only an instrument for the Montenegros' and Santiagos' official merging of companies. This engagement party will be the tur ning point of their relationship in the future..." may mga sinabi pa si tito Rom mel pero hindi ko na pinakinggan. Kinakabahan na talaga ako.

"... And now, it's my pleasure to present to you, the new engaged couple, Ms. Ka thryn Santiago and my son, Mr. Daniel Montenegro! Let's give them a round of app lause!"

Narinig kong nagpalakpakan lahat. And on cue, bumaba na ako ng stairs.

Smile Kath... smile.

On my peripheral vision, nakita ko si DJ na naglalakad rin pababa ng stairs. He looks dashing. Pero hindi maipinta ang emosyon sa mukha nito.

Nakaramdam tuloy ako ng guilt.

Patuloy pa rin silang nagpalakpakan hanggang makarating kami sa stage, pinapagit naan kami ni tito Rommel na may hawak na mic. Binigay niya ito sakin. "Goodevening everyone. I hope you enjoy the party. Thank you for coming." ngumit i ako sa kanilang lahat.

Binigay ko ang mic kay DJ. Tumingin lang siya sakin habang magsasalita na siya.

"Thank you all for coming to our ENGAGEMENT party. Enjoy." diniin niya talaga yu ng engagement sa sinabi niya. Gulp.

Sabi na! Magagalit siya! T^T

Nagpalakpakan ulit ang lahat.

"And now, let's take a seat and watch the new engaged couple for their first dan ce."

Dance?!

Nagulat ako ng namatay ang ilaw, at may spotlight sa gitna ng venue. Lumapit sak in si DJ at kinuha ang kamay ko.

"What?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

"Dance daw. Lika na. Wag ka ng mahiya. ENGAGED couple na tayo." sabay smirk ni D J.

Nagsmirk siya?! What the?! Hindi ko naman kasalanan kung nag-agree ako sa engage ment party na 'to!

Nasa gitna na kami ng dancefloor ng biglang may pinatugtog na music.

" You are so beautiful, to me...

You are so beautiful, to me... Can't you see, you're everything I hoped for... You're everything that I need, you are so beautiful, to me. " Nagulat ako ng hinapit ni DJ ang beywang ko papalapit sa kanya. Ipinaikot ko nam an ang kamay ko sa leeg niya. Medyo naiilang ako dahil hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o matakot sa reaskyon ng mukha niya ngayon.

"Kath, engaged na tayo. Masaya ka na?" there's a hint of bitterness in his voice kahit nakangiti na siya sakin.

"DJ. Let me explain..."

"Explain what? Na akala ko okay na tayo sa one month deal na yun? Pero ang totoo , hindi ko na magagawang magdesisyon dahil matatali na ako sayo habambuhay?"

"Grabe ka naman magsalita. Para namang sasakalin kita!" ganti ko. Nagbubulungan lang kami pero pakiramdam ko, onti na lang, magsisigawan na kami dito sa gitna n g dancefloor.

"Totoo naman Kath. May nalalaman ka pang one month deal. Hindi naman kasali sa d eal yung maengaged na lang ako sayo ng biglaan."

"Si tito Rommel ang nagplano ng lahat DJ Hindi ako!"

"Pero um-oo ka naman." lalo niyang inilapit ang sarili niya sakin. Magkadikit na ang noo namin. "Hindi mo man lang inisip na mahihirapan ako." "Bakit DJ, sa tingin mo ba hindi ko naisip kung mahihirapan ka ba o hindi?" gant i ko. "Alam kong mas mapapadali ang recovery mo sa ganitong paraan! Ginagawa ko na nga ang lahat para makaalala ka, minamasama mo pa intensyon ko."

"Hindi mo kasi naisip na mas lalo akong maguguluhan. Give me a break, Kath. Masy adong mahirap sakin 'tong mga nangyayari."

"Wala namang mangyayari kung tutunganga ka lang sa isang sulok, DJ! Sa tingin mo ba, makakaalala ka lalo kung kasama mo ang ibang tao? And for Christ's sake, ad ult ka na! May isip ka na. Kahit may amnesia ka, alam mo naman siguro na mas mab uting maengaged tayo kaagad para wala ng problema!"

"Hindi yun ang point ko Kath. Damn it!" napasigaw na siya ng onti pero pinigilan niya. Mas lalo niya akong inilapit sakanya. Naaamoy ko na ang pabango niya. "An g point ko dito, sana man lang, sinabi mo sakin kaagad! Dapat hindi niyo na itin ago sakin para hindi ako magmukhang-tanga!"

"I'm sorry. Okay? Pero hindi kasi kami sigurado kung papayag ka ba o hindi sa en gagement na 'to. And by the looks of it, the way you react, alam kong ayaw mo. G ets mo na point ko?!" "Bakit naman kasi ako papayag sa letcheng engagement na 'to? Kung yung babae nam an na itatali sakin, hindi man lang ako tanungin kung ano ang desisyon ko? Pinap angunahan na lang ako? Ano? Makasarili ka masyado?"

Oo na. Alam ko na. Nasabi mo na lahat. Letche, ang sakit ng mga sinabi niya. Oo. Alam ko na. Makasarili ako. SELFISH.

Bumitaw ako sa kanya at pinunasan yung luha na kakatulo pa lang sa mata ko. Ayok ong umiyak dahil sa mga masasakit na salitang binato niya sakin.

"Oo na. Makasarili na ako. Selfish. Happy?" nagpunas ulit ako ng luha. "Gusto ko lang naman ng assurance na makakasama pa rin kita kahit di mo na ako maalala. G anun kita kamahal eh." ngumiti ako ng peke sa kanya. "Wag kang mag-alala, I'll c ancel the engagement right now."

Tinalikuran ko siya at nagsimula ng maglakad patungo sa stage. Alam ko nagtataka sila kung anong gagawin ko. Pero wala na, tanggap ko naman na ayaw niya talaga na maengage sakin. Siguro, masyadong mabilis ang mga pangyayaring ito para sa ka nya. Kasalanan ko rin naman eh. Naging selfish din ako.

Kinuha ko na yung mic at biglang ngumiti.

"Hello everyone. I have an announcement to make. Me and Daniel--" hindi ko na na tuloy yung sasabihin ko ng biglang may humila ng kamay ko na may hawak na mic. Si DJ.

"Don't do it again, Kath. Don't lie to me again." nabitawan ko ang mic na hawak ko sa sunod niyang ginawa.

Hinapit niya ang beywang ko at bigla na lang akong hinalikan.

------------CHAPTER 8. KATHRYN'S POV

"Chandria?" hinalikan niya ako.

"Chandria? Iha? Tulala ka?" hinalikan ako ni DJ.

"Chandria, nandito na tayo. Snap back to your senses." hinalikan ako ni DJ!

"Chandria? Are you deaf?!"

"H-huh?" napatingin ako kay tito Rommel.

"Iha, mukhang pagod ka na dahil sa party. Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?"

Umiling ako.

Tumawa lang si tito Rommel. "Mukhang apektado ka pa rin sa nangyari kani--"

"Ah hindi tito! Wag mo na pong ipaalala." tumawa lang siya. "Progress nga yun iha eh. May chance na nakakaalala na siya kahit konti. At alam kong yung desisyon ko ngayon ay mas makakatulong pa sainyong dalawa."

Kumunot yung noo ko. "Ano po tito? Di ko po maintindihan."

"Dad ang itawag mo sakin. Iha, magiging daughter-in-law na kita." ginulo niya an g buhok ko. Para tuloy akong bata. "Ang sabi ko kanina pa, didiretso ka na sa re galo kong bahay sainyo."

"Bahay? Tito, este dad. May regalo kang bahay?"

"Oo. Sainyong dalawa ni Daniel yun. Two-storey house lang siya pero fully-furnis hed na. Congratulatory gift ko sainyo. Wag kang mag-alala, nakaayos na ang gamit niyo dun. Nilipat na ni Min ang gamit mo, at ipinaayos ko naman ang gamit ni Da niel sa tauhan ko."

T-t-teka!!!

"Titira kami sa iisang bahay?! Dad naman! Nakakahiya!"

"Bakit nakakahiya? Engaged na kayo. Atsaka, ano ka ba iha. Mas mabuti nga yun ng magkaapo na ako."

"Dad naman!" nagiging hysterical na ako. Apo? Agad-agad? Uwaa! Nakakahiya! "Iha, diba may one month deal kayo ng anak ko? Mas madaling makakaalala yun kung lagi ka niyang kasama. Take this chance Chandria."

Napabuntong-hininga ako. "Sige na nga dad."

"Good. O sige, naghihintay na yung chaffeur ko sainyo. Ihahatid niya kayo ni Dan iel sa bago niyong bahay. Mag-ingat kayo ha."

"Sige po dad." tinapik niya na lang ako sa balikat.

Nakita ko yung chaffeur ni tito, este ni dad. Nagbow siya sakin.

Binuksan niya yung pintuan ng backseat. "Maam Kath, pasok na po kayo."

"Ah sige po manong. Salamat."

Pumasok ako sa loob ng kotse, walang kaalam-alam, na nandito na pala si DJ.

Nakapikit lang siya at mukhang tulog. Bakit ang gwapo niya?

O////////////////O

Kath naman! Ano ba? Uwaaaaaaa~!

Breathe in... breathe out... whoo, whoo!

Naiilang akong umupo sa tabi niya. Pumasok na rin yung chaffeur at nagsimula ng mag-drive. Buti na lang tulog 'tong lalaking 'to. Kung hindi, makikita niya yung pulang-pul a na mukha ko.

Tumingin na lang ako sa car window. Iniisip ko yung nangyari kanina...

Nagulat ako nung hinalikan niya ako. That's a given. Syempre, sinong hindi magug ulat? Eh may amnesia yung tao? Tapos idagdag mo pa yung sinabi niya kanina na na gpagulo sa isip ko.

"Don't do it again, Kath. Don't lie to me again."

Anong ibig niyang sabihin? Posible kayang nakakaalala na rin siya kahit konti?

Pero hindi talaga maalis sa isip ko yung nangyari kanina. Pagkatapos nun, bigla niya akong niyakap ng mahigpit. Maya-maya bumitaw siya at tinignan ako ng mataga l...

Tapos bigla siyang nag-sorry. Hindi niya daw alam ang pumasok sa isip niya kung bakit niya ginawa yun. Pero wag na lang daw i-cancel ang engagement. Mapapahiya lang daw ang dad niya.

Pero talagang gulat na gulat ako. Yung tingin niya kasi. Parang, ang familiar? K ahit hindi na kami nagpansinan hanggang sa natapos ang party, yung tingin niya.. .

Para bang nakakaalala na siya?

Ay ewan! Napaparanoid lang siguro ako. Syempre, gusto ko na maalala na niya ako 'no! Pero promise, todo ilang siguro ako mamaya pagdating sa bahay namin. Ang sarap pakinggan, bahay 'namin'. Bahay namin ni DJ.

Pero alam kong nakakailang na naman mamaya. >//<

Maya-maya, tumigil na ang kotse sa tapat ng isang magandang bahay. Eto siguro ma giging bahay namin ni DJ.

"Maam, Sir. Nandito na po tayo. Nakaayos na po ang mga gamit niyo gaya ng sabi n i Sir Rommel."

"Ah sige po manong."

Bababa na sana ako ng biglang may humawak ng kamay ko.

Napatingin ako kay DJ. Yung mukha ko siguro kasimpula na ng dress ng bestfriend niya kanina. Yung Bea na yun. Psh. Ay bakit ko ba naalala yung hitad na yun?

"Kath."

"Bakit?"

"Baba na tayo." nagulat ako ng hinila niya ako pababa ng kotse.

Makahila naman ang isang 'to! Para namang mawawala ako. Pero kinikilig ako. Waha haha.

Hinila niya ako papasok ng bahay namin. Napanganga ako sa nakita ko.

Ang ganda ng bahay! Hawak-hawak niya pa rin ang kamay ko habang nilibot namin yung bahay. Kumpleto n a talaga dito. May garden na, may swimming pool pa!

"Wow." nasabi ko na lang.

"Tara sa taas." napatingin ako sa kanya na para bang... nagmamadali?

Hindi na lang ako umimik. Dumiretso kami sa second floor.

May dalawang kwarto na pinagigitnaan ng isang cr. Magkatapat yung kwarto.

"Magkahiwalay pala tayo ng kwarto." rinig kong bulong niya.

"Ah. Oo nga. Hehe." nasabi ko na lang.

Walang umimik samin. Nararamdaman ko pa rin yung init galing sa palad niya. Ngay on ko lang narealize...

Magkahawak pa rin pala kami ng kamay.

Saktong pagkatingin ko sa kanya, nakatingin rin siya sakin. Nagtama ang mga ting in namin sa isa't-isa.

Bakit ganyan siya makatingin? Nakakailang. Gulp.

"Kath..."

"A-ano?"

"Pumasok ka na ng kwarto mo." sabay bitaw niya sa kamay ko tapos pumasok na siya ng kwarto niya. Ano ba yan. Nailang ako bigla. Huhuhu. DJ, ano ba talaga? Bakit nagiging sweet k a sakin?

Tss. Makaligo na nga muna! Ang init!

---------------------------------

DANIEL'S POV

Ah shit.

Paikot-ikot lang ako dito sa loob ng kwarto. Nag-iisip.

Ano bang nangyayari sakin?

Sa totoo lang, hindi ko alam ang nangyari sakin kanina. Nung nakita ko si Kath n a papalapit na sa stage para sabihin sa lahat na icacancel na yung engagement. N akaramdam ako ng takot. Idagdag mo pa yung nakita kong umiyak siya dahil sakin.

Ayokong masaktan siya ulit.

Pagkatapos ko siyang halikan kanina, nakaramdam na ako ng kakaiba sa kanya. Para bang, ayokong mahiwalay sa kanya?

Nagulat nga ako sa sarili ko. Hindi ko narealize kanina na hinawakan ko yung kam ay niya. Pero gusto ko naman. Ah shit! Ewan ko ba. Para bang naaalala ko siya? P ero parang hindi? Ang gulo!

Pero alam ko naman talaga ang totoo. Kahit ideny pa ng isip ko. Ah shit! DJ umay os ka! Hindi na pwede... Biglang nagvibrate ang cellphone ko. Pagkatingin ko, si Bea lang pala. From: Bea. Bakit mo siya hinalikan John?! Explain it to me!

Isa pa 'to. Bigla ba namang umalis pagkatapos nung nangyari kanina. Ewan, wala a ko sa mood makipag-usap sa kanya.

Kathryn, ginugulo mo isip ko.

Ah shit! Maliligo nga muna ako! Ang init!

Tinanggal ko yung tuxedo ko pati na rin yung sando ko sa loob. Naka-pants lang a kong pumasok sa cr.

Tae, ang init naman!

May pintuan para sa shower room. Pero dahil tinatamad pa ko, dito muna ako sa ma y salamin at magtoothbrush na muna.

Kinuha ko yung isang toothbrush at nilagyan na ng toothpaste. Habang nagtoothbru sh ako, may nakita akong nakapatong sa may towel rack. Ano ba yun?

Nagmumog muna ako. Saka lumapit ako sa towel rack at itinaas yung nakapatong dun . T-shirt at shorts? Undies? At, teka...

Bra ba 'to? Huh? Cup B? O_O

Bra ni Kath?!?!?!

Saktong bumukas yung shower room. At lumabas si Kath...

Na naka-towel lang.

O///////////////O

"K-Kath..." nasabi ko na lang. Bigla siyang napatingin sakin. Nanlaki ang mata niya.

"A-anong ginagawa mo dito?! At bakit hawak mo yan?!" tinuro niya yung hawak ko.

"Sorry! Akala ko kasi kung ano. Ah shit." hinablot niya yun kaagad sakin.

Grabe, ano ba 'tong nararamdaman ko. Lalo atang uminit.

Basang-basa siya. Ang... ang sexy niya.

"B-bakit ka nakatingin ng ganyan sakin ha? Labas!"

"S-sorry Kath!" dali-dali akong lumabas ng cr at dumiretso sa kwarto ko.

Ah shit! Nakakailang naman 'to! Aish! Nakakahiya pa na nakita ko si Kath ng naka ganun. Naalala ko... ay mali. Wala.

Pero grabe, ang ganda-ganda niya. Ang sexy...

Ah shit! Daniel, init lang yan! Iligo mo lang yan!

---------------------

KATHRYN'S POV

Nakakahiya! Huhuhu!

Nakita niya akong naka-towel lang. Tapos, nakita niya pa yung bra ko. Pinatong k o lang naman yun dun eh! T^T

Pero grabe, nakita ko siyang topless! Uwaa! Namumula na ako. May anim na pandesa l pa rin siya. Nagugutom ako.. Uwaa ano ba Kath?! Nababaliw ka na naman! Stop it!

Ilang minuto siguro akong nagstay sa cr. Tulala. Nakakahiya talaga!

Dali-dali akong nagbihis. Naka-shorts na lang ako at simpleng t-shirt. Buti na l ang at magkahiwalay kami ng kwarto, kasi kung hindi, nakakailang! Huhuhu.

Nakita ko si DJ na naghihintay sa labas ng cr. Iniwas niya yung tingin niya saki n. Ganun rin naman ginawa ko. Dumiretso na lang ako sa kwarto ko.

Nagulat ako ng biglang nagring yung cellphone ko. Pagtingin ko kung sino yung tu matawag, sinagot ko kaagad.

"Quen!" sigaw ko habang nakangiti.

Tumawa lang siya sa kabilang-linya.

"Missed me, Kath?"

"Baliw ka talaga. Hahaha. Namiss kita! Uy, bakit ngayon ka lang tumawag?"

"Hmm. Wala lang. Naging busy kasi ako dito sa New York."

"Ah." umupo ako sa kama. "Bakit ka napatawag Quen?"

"Wala. Bawal ka na bang tawagan? Porket engaged ka na..." "Teka, nagtatampo ka ba?" para kasing malungkot yung boses niya.

"Oo. Hindi mo man lang ako tinawagan. Sana nakapunta ako sa engagement party mo. "

"Sorry. Biglaan kasi eh. Quen naman, wag ka na magtampo."

Napasinghap siya bigla. Naguilty tuloy ako.

"Sayang, wala akong nagawa..." rinig kong bulong niya.

"Huh?"

"Wala Kath. So, nakatira kayo ni Daniel sa iisang bahay?"

"Oo. Teka, paano mo nalaman?"

"Wala lang. Tama ba ako?"

"Oo."

"Ah. Sige, ingat ka." bakit biglang lumungkot boses niya?

"Teka Quen, may problema ba?"

"Wala. Sige, magpahinga ka na. Bye Kath." "Sige, bye Quen!"

*toot toot*

Nilagay ko na lang cellphone ko sa gilid ng kama ko. Hays, ano bang nangyayari k ay Quen? Siguro nalulungkot lang yun dahil siya lang mag-isa dun.

Teka, nakaramdam ako ng uhaw! Iinom nga ako ng tubig!

Tumayo ako at nagmamadaling lumabas sa pintuan. Sa pagmamadali ko, hindi ko napa nsin na kakalabas lang ni DJ kaya aksidenteng nagkatamaan kami at nahulog ako ka sama siya.

Hawak-hawak niya yung ulo niya. Tumama yata sa sahig.

"D-DJ! Sorry!" sigaw ko.

Bigla lang siyang napatingin sakin at nanlaki yung mata niya.

"Kath?!"

Nagulat ako ng narealize ko yung posisyon namin. Nakapatong ako sa kanya.

O///////////////////O

Hindi ako makagalaw. dahil na rin sa gulat. Nakatitig lang ako sa kanya. Siya ri n, nakatitig lang sakin.

"Ah sorry." sabi ko. Tatayo na sana ako ng bigla niya akong hilahin papunta sa k anya.

Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. "DJ! Teka, patayuin mo ko. Baka mabigatan ka sakin!" Bigla niya akong niyakap ng mahigpit.

O//////////////////O

"D-DJ?!"

Hindi siya umiimik. Hinahaplos niya lang ang buhok ko.

Teka, nakakailang yung pwesto namin! Nasa taas niya pa rin ako.

"DJ? Tayo na tayo?"

"Sshhhhh..."

Naramdaman kong hinalikan niya yung buhok ko.

Napayakap na rin ako sa kanya. Sa totoo lang, namiss ko 'to. Namiss ko siya.

Bigla siyang umalis sa yakap namin. Pero itinaas niya lang yung baba ko at tinig nan ako ng mariin.

"Gusto kitang maalala, Kath." sabay hawak niya sa magkabilang pisngi ko. Pumikit siya at...

Hinalikan na naman ako.

Napapikit na lang ako. Naramdaman ko na naman yung feeling na nalulunod. Si DJ l ang ang nakakagawa ng ganun sakin. Aaminin ko, namiss ko siya. Namiss ko siya ta laga.

He kissed me tenderly. Para bang ipinaparamdam niya sakin na gusto niya talaga a kong maalala. I'm lost for words, I can't explain this feeling. Naalala ko yung pagmamahalan namin dati. Naaalala ko lahat... Nagulat ako ng lumipat yung halik niya sa noo ko. Dumilat ako at nakita ko siyan g nakatingin ng seryoso sakin. Yung kanina niya pang tingin sakin simula nung na ngyari sa engagement party.

"Kath, tumayo ka na nga. Ang bigat mo." rinig kong sabi niya sabay simangot.

A-ano daw?!

*slap!*

"Ano ba Kath? Bakit mo ko sinampal?"

Tumayo ako nun at dinuro-duro siya.

"Ang kapal mo naman! Inasar mo pa ko! Ako, mabigat?!"

"Oo. Ang bigat mo. Ang sakit tuloy ng likod ko." saka siya tumayo.

"Che! Kanina gusto kong tumayo, ayaw mo. Tapos hinalikan mo pa ko! Ang gulo mo D J! May 'gusto kitang maalala, Kath' ka pang nalalaman dyan!"

Papasok na ako ng kwarto ko ng narinig kong nagsalita siya.

"Kath, seryoso ako. Gusto kitang maalala." Napatingin ako sa kanya ulit. Kaso, nakapasok na rin siya sa kwarto niya. Ang gulo niya! Ang gulo-gulo niya! CHAPTER 9. KATHRYN'S POV

Kahit gulong-gulo ako sa kinikilos at sinasabi ni DJ, hindi ko siya matiis.

Naguguilty ako sa pagsampal ko sa kanya. Nakakainis naman kasi. Akala ko kanina nung nabagok yung ulo niya, nakakaalala na siya. Kasi diba? Bakit ako makakaramd am ng ganun na parang bumalik na ang dating DJ?

Nagiging paranoid lang siguro ako. Ay basta, sisimulan ko na ang OPERATION: BDB.

BDB = Bring Daniel Back.

Gagawin ko ang lahat ng paraan, kung kailangan magluto ako ng sandamakmak na Ado bo na paborito niya, kung kailangan ko pang matapunan ng spaghetti si DJ ulit pa ra maging personal slave niya ako, kahit maging nerd ako ulit!

Maalala niya lang ako.

Iba nga talaga ang pag-ibig. Mahirap sumugal lalo na kung hindi ka naman sigurad o kung makukuha mo yung inaasam mo sa huli. Pero kung magsusumikap ka, makukuha mo ang gusto mo at paniguradong sasaya ka naman dahil sa pag-ibig na yan. Simula kasi ng nawala si DJ sakin, parang nawala na rin ako. Oo nga, buhay ako p hysically. Pero mentally, emotionally at kung ano pa man na may -lly sa dulo, PA TAY AKO.

Kaya nga ng nalaman kong nabuhay si DJ, pinapangako ko sa sarili ko, kahit paiya kin niya pa ako, kahit saktan niya pa ako, kahit ipagtabuyan niya ako dahil hind i niya ako maalala, gagawin ko ang lahat...

Bumalik lang ang pagmamahalan namin sa isa't-isa.

Siya nga kasi ang soulmate ko. Siya lang.

Ano nga bang ikinagagalit ko nung sinabi niyang gusto niya akong maalala? Siguro kasi, hinahangad ko na maalala na niya ako kaagad.

Mali ako.

Hahayaan ko na lang na ang tadhana na lang ang magdesisyon para samin.

Basta ngayon, magpapakasaya ako. Kasama ko si DJ! Kasama ko. Walang hadlang. Pwe ra na lang yung hitad na Bea na yun na walang ginawa kundi inisin ako ng palihim . But she's the least of my problems.

DJ, you need to remember me! At sisimulan ko na yung OPERATION: BDB ko bukas! Da dalhin ko siya sa lahat ng lugar kung saan maaalala niya na ako talaga! Gagawin ko ang lahat, para maalala niya ako! Go go go Kath! Fighting! Lumabas ako ng kwarto at kinatok si DJ sa kwarto niya. Ehhhh? Walang tao? Ah bak a nasa baba.

Bumaba ako sa first floor at nakita ko si DJ, nanunuod ng TV.

Umupo ako sa tabi niya. Nanlaki yung mata niya bigla.

"Kath, akala ko matutulog ka na?"

"Huh? Hindi pa ako inaantok eh."

Walang nagsalita samin. Nakaiwas nga tingin ko sa kanya eh. Hindi ko kasi alam k ung paano ko siya kakausapin. Eh kasi, diba nga? Kailangan hinay-hinay lang sa p lano ko na mapabalik ang alaala niya completely. Baka kasi mamaya, makulitan siy a sakin, magalit siya sakin, eh di mas lalo akong mahihirapan.

"Uhm--" "Ah--"

Nagkatinginan kami. Sabay pa kami nagsalita.

Bigla na lang siyang tumawa at hinawakan yung kamay ko.

"Seryoso ako Kath, gusto kitang maalala."

Dugdug. Dugdug.

Ano ba naman 'tong si DJ. Kahit may amnesia, pinapakilig pa rin ako. >//<

Ngumiti ako sa kanya.

"Sige, tutulungan kitang makaalala." "Talaga?"

"Oo naman. Gagawin ko ang lahat. I promise."

Tinignan niya ako ng seryoso. "Tutuparin mo ba talaga promise mo? Ayoko kasi ng mga taong nagppromise, hindi naman tinutupad."

Anong sabi niya?

Naalala ko tuloy yung huling pagkikita namin...

"Kath, nagpromise tayo sa isa't-isa diba? Na walang makikipagbreak sating dalawa unless yung isa satin, hindi na mahal ang isa. Alam mo yun Kath. Wag mo naman a kong iwan. Mahal kita at kailangan kita..."

"Wag ka ngang umiyak. Para kang tanga."

"Kahit sabihan mo pa ako ng masasakit na salita, wala akong pakielam. Alam kong mahal mo pa rin ako Kath. Please... don't do this to me... ayusin natin 'to..."

"Hindi na kita mahal."

Nagsisisi ako sa sinabi kong yun.

Biglang sumama pakiramdam ko. Napabuntong-hininga na lang ako.

"Hindi ko na ulit uulitin yung pagkakamali ko dati, DJ. Hindi na kita iiwan."

"Bakit? Iniwan mo ba ko dati?" Ngumiti ako ng malungkot sa kanya. "Oo."

Binitawan niya yung kamay ko.

"Para kanino? Sa ibang lalaki?"

"D-DJ..."

"Si Enrique ba?"

"DJ--"

"Sinabi mo sakin na hindi mo na ko mahal diba?"

"DJ naman--"

"Pinagpalit mo ko sa lalaking yun diba?!"

Hindi ako makapagsalita. Natahimik ako sa mga sinasabi niya.

"Bakit ganyan ka magsalita DJ?"

Iniwas niya lang yung tingin niya sakin. Tumayo siya.

"Kath, may naaalala na ako kahit konti. Ang masaklap lang, yung masakit pa na na ngyari satin yung una kong naalala."

Tinalikuran niya ako pagkatapos. Nakatingin na lang ako sa kanya habang paakyat siya sa kwarto niya.

Isang malakas na sampal yung binigay niya sakin dahil sa sinabi niya.

Kath, kung hindi ka lang nagsinungaling sa kanya dati, hindi mangyayari ang laha t ng 'to. Pero para naman sa kanya yun eh. Dahil mahal ko siya.

--------------------------------

THE NEXT DAY

Start na ng OPERATION: BDB.

Maaga akong gumising para magluto ng pancake for breakfast. Oo, pancake. Actuall y, purple pancake ang binili ko, imported from States pa. Sabi ko naman diba, ga gawin ko ang lahat maalala ni DJ ang MASASAYANG pangyayari samin. Hindi yung mga bagay na dapat matagal ng binaon sa limot

Habang nagluluto ako ng pancake, biglang may yumakap sa likuran ko.

"D-DJ..."

"I'm sorry Kath." lalo niyang hinigpit yung yakap niya sakin. "Kalimutan mo na m ga sinabi ko sayo kagabi. Nasaktan kasi ako ng naalala ko yun bigla. I'm sorry."

Napakagat-labi na lang ako. Hindi ko napigilan, bigla na lang tumulo yung luha k o.

Naramdaman niya ata na naiyak ako kasi bigla niya akong hinarap sa kanya at niya kap na naman ako ng mahigpit. Iyak lang ako ng iyak sa dibdib niya.

"Kath, wag ka ng umiyak..."

"DJ, I'm sorry. Ginawa ko lang naman yun dahil ayokong mapahamak ka dahil sakin. I'm really, really sorry." "Hindi mo kailangang mag-sorry. Pero kailangan mo lang sagutin yung tanong ko."

Umalis ako sa yakap niya at tinignan siya ng seryoso.

"Anong tanong mo, DJ?"

Hinaplos niya yung pisngi ko.

"Mahal mo pa ba ako?"

Ngumiti ako ng malungkot.

"Hindi naman nawala pagmamahal ko sayo eh."

Nakatingin pa rin siya ng seryoso sakin. Pero nakita ko na ngumiti siya ng palih im.

"Teka DJ, bakit mo ba natanong yun?"

"Wala lang. Gusto ko lang marinig ulit yun mula sayo."

"Ha? Ulit? Ang gulo mo."

Ngumiti siya ng nakakaloko. "Oo nga eh. Miski ako, naguguluhan na rin. Anong mag agawa ko? Mapipigilan ko ba 'tong nararamdaman ko kapag kasama kita?"

Bigla akong napangiti sa sinabi niya.

"Maaalala mo rin ako DJ. May pupuntahan tayo pagkatapos natin kumain ha? T-teka! Yung niluluto ko!" Sa pagmamadali ko, nabangga ko yung mainit na kawali.

"Ouch!" napahawak ako sa may kaliwang kamay ko. Bigla itong namula.

Nagulat ako ng hilahin ni DJ yung kamay ko at tinutok sa kakabukas niya lang na water faucet sa may lababo.

"Ang clumsy mo pala talaga Kath." napatingin ako sa kanya nun. Nakangiti lang si ya sakin.

"Ngiti-ngiti ka dyan! Muntik na ngang matusta yung kamay ko eh!"

"Hindi yan." pinatay niya na yung water faucet ng lababo saka kumuha ng towel at pinunas sa kamay ko. Nakatingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya yun.

"Aso ka ba?"

"Eh? Bakit?"

"Kasi tumutulo yung laway mo kapag nakatingin ka sakin eh."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. "Hindi 'no! Emotion ka ba?"

"Bakit?"

"Feeling ka kasi!"

Sinamaan niya lang ako ng tingin. Pero maya-maya, tinignan niya ako ng seryoso.

"Masakit pa ba 'to?" sabay turo niya sa kamay ko na tumama sa kawali kanina. "Medyo."

"Pagalingin na nga natin." sabay halik niya ng matagal sa kamay ko.

O//////////////////O

Maya-maya, binitawan na niya yung kamay ko tapos ginulo yung buhok ko.

"O Kath, lika na. Kumain na tayo. Sabi mo may pupuntahan pa tayo diba?"

"A-ah oo. Hehehe. Sige lika na." para akong robot na naghain ng purple pancake s a dalawang plato tapos inihain ko na sa dining room.

Umupo na kami parehas. Tinititigan niya lang yung purple pancake.

"Bakit purple 'to?"

"Ano, asar ko kasi sayo yung purple pancake. Dahil dun, nabuo yung Pigney."

"Pigney?"

"Oo. Piggy + Barney = Pigney!"

Nanlaki yung mata niya. "Paano ako naging ganun Kath?!"

"Teka, wag ka ngang magalit! Eh kasi before, nung nasa Tagaytay tayo, nakasuot k a ng purple na apron nung nagluluto kayo ng pancake ni kuya. Eh ang cute mo kaya nun! Para kang si Barney!" "Tss. Eh yung piggy?"

"Pinagtanggol mo ko nun sa mga gangsters dati. Eh tapos nung pauwi na ako, sumak it yung paa ko. Kaya binigyan mo ko ng piggy-back ride!"

Napangiti na lang ako sa naalala ko.

"Kaya pala inaasar mo kong Pigney dati. Ganun pala yun."

"Oo ganun nga. Hahaha. Namiss ko tuloy na tawagin kang ganun." sabay ngiti ko ng nakakaloko. Mapagtripan nga 'tong isang 'to.

"Tss. Buti na lang tinigil mo na."

"Oo nga eh. So, kamusta yung breakfast natin, PIGNEY?"

Sinamaan niya ako ng tingin. Natawa na lang ako sa ekspresyon sa mukha niya.

"Joke lang! Eto namang PIGNEY ko. Ayie magiging purple na mukha mo nyan! Hahaha! "

"Isa Kath..."

"I love you, you love me! Let's go out and kill PIGNEY! With a shotgun bang-bang PIGNEY on the floor! No more OINK-OINK DINOSAUR!"

Tawa lang ako ng tawa sa sinabi ko. Hindi ko mapigilan! Wahahaha!

Napatingin ako sa kanya na kasalakuyang nakasimangot. "Sorry na PIGNEY, di na mauulit! Oink-oink!" sabay pitik sa ilong niya.

"Inaasar mo ba ako Kath?" napipikon na siya. Hahaha!

"Hindi ah. Bakit ko naman aasarin ang PIGNEY ko?"

"Ah pigney talaga tawag mo sakin? Ganun ba Kath?" bigla siyang ngumiti ng nakaka loko. Teka!

Bigla siyang umalis sa upuan niya at papalapit na sakin. Teka, wag mong sabihing ...

"HUWAAAAAA! DJ TAMA NA HUWAAA! HIHIHI TEKA NAKIKILITI AKO!" kinikiliti ako n iDJ sabay halik sa leeg ko! O////////O

"DJ TAMA NA! HUWAAAA SORRY NA DI NA MAUULIT!" sa sobrang kiliti niya sakin, nahu log kami parehas.

Hindi na ako makahinga sa ginagawa niya. Mukha na siguro akong bruha dahil gulogulo na yung buhok ko.

Tumigil siya maya-maya. Napatingin ako sa kanya. Tawa lang siya ng tawa.

"Pigney pala ha? Wag mo na kasi akong asarin Kath. Di ka mananalo sakin." hinila niya ako papatayo at kinurot yung pisngi ko. "Sige na maliligo na ako. Aalis pa tayo diba sabi mo? Sige."

Tinalikuran niya na ako at pumanhik na sa kwarto niya.

Bigla akong natahimik.

Naaalala niya yung ginagawa niya sakin kapag inaasar ko siya? Dati kasi, ganito rin ginagawa niya sakin. Kinikiliti.

Napangiti na lang ako. Totoo nga yun 'no?

Ang isip nakakalimot, pero ang puso hindi. CHAPTER 10. KATHRYN'S POV

"Kath, saan ba tayo pupunta?"

"Teka nga, wag ka ng magreklamo!"

"Bakit ba kasi sa park tayo pumunta? Akala ko magmamall tayo."

Tinignan ko siya ng masama. "May sinabi ba akong sa mall tayo pupunta ha?"

"Psh. Ang init kaya Kath!"

"Eh sus! Kaya mo yan! Naka-shades ka na nga! Tapos pang-kalabaw ata kutis mo!"

"Nagsalita ang maputi."

Tinignan ko siya ulit ng masama. Tumawa lang siya.

Start na ng OPERATION: BDB. Ang mission: Ipaalala lahat kay DJ ang mga masasayan g moments namin.

"Oo na Kath. Saan ba tayo pupunta?" "Teka, teka! Uhm, eto na yun!" hinila ko siya dun sa mga hilera ng puno. Hinanap ko muna yung puno na lagi kong binibisita.

"Eto na DJ. Puno natin." sabay ngiti ko sa kanya.

"Puno? Puno natin yan?"

"Oo. Tignan mo 'to!" hinila ko siya dun sa may tagong parte ng puno. "Ayan oh."

Tinignan niya lang yung carved sentence sa puno. Pinagmamasdan ko lang siya. Par ang ang lalim na naman ng iniisip niya.

"Pigney ? Patpatin? Hahaha."

"Teka, bakit ka tumatawa?"

Ngumiti lang siya sakin. "Wala. After two years pala, nandito pa rin 'tong puno na 'to. Pati yung carving. Pinupuntahan mo ba 'to nung... nung akala mong namata y ako?"

"Oo naman. Sa totoo lang, umiiyak pa ako nun eh." sumeryoso mukha niya. "Pero an o ka ba, wag mong sisihin sarili mo. Kasalanan ko rin yun eh. Kung hindi ko nga nasabi ang mga bagay na yun dati, hindi ka mawawala sakin. Hindi ka magkakamnesi a."

"Naisip ko lang, Kath. Kung naaalala na ba kita, tayo pa rin ba hanggang ngayon? " "Ewan ko."

"Paanong ewan mo?"

"Aba, malay ko ba! Hindi na ako makakapagsabi niyan kung tayo pa talaga sa huli. "

"Bakit naman? Diba sabi mo mahal mo ko?"

"Anong konek ng pagmamahal ko sayo sa pagiging tayo hanggang ngayon?"

"Wala. Naisip ko nga lang Kath. Tayo pa rin kaya kung hindi tayo naghiwalay at h indi ako nawala? Baka naman mamaya naghanap ka na ng pamalit sakin ah."

"Sus. Pamalit? Ano ka bagay? Ano ka ba DJ. Kahit nawala ka, hindi pa rin ako mak

akahanap ng tulad mo."

Bigla siyang ngumiti. "Ganun pala yun Kath. So, kung niyaya kita dati na magpaka sal sakin, papayag ka?"

Nganga lang ako sa sinabi ni DJ. Para bang, ano. Di ko maexplain. Para bang sa s inabi niyang yun, imbes na matuwa ako, nalungkot pa ako.

"Oo naman DJ. Papayag ako." sabi ko sabay ngiti ng malungkot. Sumeryoso ang tingin niya sakin.

"Kath, bakit parang malungkot ka? Nakabusangot mukha mo dyan. Ano na naman bang problema?"

"Ano ka ba, wala 'to." yumuko ako.

Naramdaman kong itinaas niya ang baba ko. "Sabihin mo kasi kung anong iniisip mo ."

"Wala nga DJ, wala 'to."

"Kath naman, please. Don't make it hard for me please. Bakit ka nga naging malun gkot ha?"

Ngumiti ulit ako ng malungkot. "Kasi..."

"Kasi ano?"

"Naisip ko lang. Engaged nga tayo pero for the wrong reasons. I mean, oo nga, ma y past tayo. Pero parang mali kasi. Parang ako lang yung may gusto na maengage s ayo. Parang ikaw, napilitan lang."

"Bakit mo naman naisip yun?"

"Eh kasi sabi mo sakin kanina, kung niyaya mo ba ako magpakasal dati, papayag ak o? Sana ganun lang kadali yun. Yung parehas tayong may gusto ng kasal. Ngayon ka si, marami ng nagbago. Hindi mo naman ako naaalala completely. Yun lang naman an g sa akin." "Wag kang ganyan mag-isip Kath. Gusto ko rin naman eh. Alam mo na, mas madali ki tang maaalala sa ganito. Okay, ngiti ka na ha?" sabay halik niya sa noo ko.

"Sige."

"Good. O ano, patpatin? Hahaha. Saan ang next?"

"Eh pigney ka talaga. Basta, follow me!"

-------------------------

MONTENEGRO UNIVERSITY

Dahil ang lapit lang ng park sa university, naglakad na lang kami. Grabe, walang pinagbago ang alma mater namin ni DJ.

"Dito tayo nag-aral?'

"Oo DJ. University niyo kaya 'to!"

"Oo nga daw. Wow, pang-elitista 'to ah."

Natawa ako sa mukha ni DJ. Mukhang manghang-mangha siya sa university nila ng pa milya niya. Mukhang may amnesia pa nga siya talaga. Kasi kung wala, magyayabang yan. Syempre, King siya ng university na 'to. "Anong course ko dito?"

"Entrepreneurship. Tapos ako, Marketing Management."

"Tinatanong ko ba yung sayo?"

"Sorry naman!" oo nga naman Kath, tinatanong niya ba course mo?

"Hahaha." tumawa pa siya. -_-

"Heh! Teka, mag-MBA ka ah! Enroll ako next week! 3rd year na ako."

"Teka, ako 1st year?!"

"Oo. Hehehe. Depende na lang kung papayagan ka nilang mag-jump ng year level. Pe ro alam ko super dami ng kailangan mong i-take na examinations. Teka, naaalala m o pa ba mga pinag-aralan mo dati?"

"Oo. May reviewer na binigay sakin si dad. Nasagutan ko naman."

"Talaga? Yay!" nagtatalon ako. Pwede kaming maging blockmates!

"Ang galawgaw mo naman!"

"Eh bakit ba? Teka nga DJ, lika na dito!" tinuro ko yung cashier and registrar's office habang naglalakad papalapit dun. Sumunod naman siya sakin.

"Anong meron dyan?"

"Malamang office."

Sinamaan niya ako ng tingin. Hahaha! Gumaganti lang ako kanina 'no hahaha!

"Seryoso na kasi Kath."

"DJ, dito tayo unang nagkakilala."

"Talaga? Ah yung kinwento mo dati na natabig mo ako ng spaghetti?"

"Oo. Ang clumsy ko pa nun!"

Tumawa siya bigla.

"Uy, bakit ka natatawa dyan?" kunot-noo kong tanong.

"Bakit? Nagbago ba pagiging clumsy mo?"

"Anong ibig mong sabihin ha?"

At parang sagot sa tanong ko, bigla na lang akong natulak sa gilid ng mga taong

hindi ko kilala.

Ng mga babae na pinagkakaguluhan si DJ ngayon.

"KYAAAAAAAAA~!" "OMG! ANG KING NG UNIVERSITY, ANG GWAPO PA RIN!" "WALANG PINAGBAGO! FAFA DANIEL! PA-KISS!"

Nakangiti lang si DJ sa mga babae. Teka, dinudumog siya ngayon? Anong nangyayari ?

Heartthrob pa rin ba siya hanggang ngayon? Face palm.

Tumayo ako nun at nagcross-arms sa gilid. Maraming babaeng nagpapapicture sa kan ya. Ano ba Kath, malamang Bachelor yan. Pero hello? FIANCEE HERE!

Napatingin siya sakin at ngumiti ng pang-asar. Binaba niya shades niya, ngumiti ng nakakaloko sabay sabi ng 'clumsy' sa pamamagitan ng paggalaw ng bibig niya.

Nakakainis naman! Ako na nga natabig ng mga babaeng yun, nagawa niya pang mang-a sar. Hays!

Nakita kong dumarami ang mga babaeng lumalapit sa kanya. Ano ba yan. -_-

"KUYA DANIEL! BABALIK NA BA KAYO SA UNIVERSITY NA 'TO? MAG-MBA BA KAYO?" "MASAYA KAMI AT BUHAY KA!" "HUWAAAAAAAA ANG HOT MO TALAGA!"

"Excuse me girls." sabi ko habang nakikisiksik sa mga babaeng nagpapautograph, n agpapapicture, nagpapayakap at nagpapakiss kay DJ.

"Ate naman, ang tanda mo na nakikisiksik ka pa samin?" sabi nung isang babae. Tinaas ko siya ng kilay. "Excuse me?"

"Eh ate, ang manang mo na eh! Wag mong sabihing makikiagaw ka pa kay fafa Daniel namin?"

Napanganga lang ako sa sinabi niya.

"Ate, alis ka na po! Mukhang may trabaho ka pa eh!"

"Hahahaha!"

Napatingin ako sa tumawa. Si DJ. Hawak-hawak niya yung tyan niya sa kakatawa.

"ANG GWAPO NI FAFA DANIEL!" "HIS LAUGH IS SO CONTAGIOUS!"

"NAKAKAINLOVE! OMG OMG I WANT TO HYPERVENTILATE NA!"

Ako? Manang?

O//////////////////O

Ano bang mga year nitong mga babaeng 'to? 1st year? 2nd year college? Wtf?

20 years old lang ako! Magtetake nga ako ng 3rd year MBA dito sa university na ' to eh!

Tawa pa rin ng tawa si DJ. Nakakainis. Mukhang natutuwa pa siya sa pang-iinis sa kin ng mga babaeng 'to ah. -_-

Bahala siya!

Tatalikod na sana ako ng naramdaman kong may humila sakin. Teka, si DJ?! "Girls, wag niyong asarin ang magandang binibini na 'to. Dahil fiancee ko siya." sabay yakap sa beywang ko.

"WHAAAAAT? SIYA YUNG FIANCEE?" "TEKA, AYAN BA SI KATHRYN SANTIAGO?" "HALA OO NGA! SIYA NGA! ANG PAYAT NIYA PA RIN!"

"Hahaha. Patpatin." bulong niya sakin.

Kinurot ko ng mahina si DJ. Tawa lang siya ng tawa.

"Lika na nga! Sirain ko shades at headphones mo dyan eh." sabi ko.

Nakatingin lang sakin yung mga babae. Halatang asar sila. Lalo na yung isang bab ae na nagsabi sakin na mukhang manang ako. Namumutla na! Hahaha! Oh well.

"Lika na nga DJ my FIANCEE!" diin ko habang umalis kami dun sa mga babae.

Tawa lang siya ng tawa sakin.

"Masaya pala dito eh."

"Heh. Tuwang-tuwa ka naman sa atensyon na binibigay nila sayo."

"Hindi ah. Nakakatuwa lang at mukhang agree sila sakin na mukha kang manang." "Weh. Epal mo. Malamang mga teenagers pa yang mga yan! 20 years old lang ako 'no . Eh ikaw?"

"19."

"Ew! Feeling ka! Hahaha! 21 ka na kaya!"

"Eh mukha lang akong 19 eh. Sa gwapo kong 'to? Chick magnet ako Kath."

"Ang yabang mo talaga!"

"May maipagyayabang kasi ako magandang binibini."

"Magandang binibini? Akala ko ba sabi mo, manang ako?"

"Oo nga. Magandang binibini na mukhang manang."

"Haynako! Ewan ko sayo!" nauna na akong maglakad sa kanya.

Bigla akong napatigil sa paglalakad ng biglang naramdaman kong niyakap niya ako patalikod.

"Joke lang naman yun magandang binibini ko. Ang ganda ganda mo, kung alam mo lan g."

Bigla akong natulala sa binulong niya sakin. Pwede pamura ng isang beses? Pakshe t! Kinikilig ako! Napansin kong marami ng nakatingin samin.

"DJ. Bitaw na. Dami ng nakatingin kasi..."

"Hayaan mo sila. Bakit ba? Mainggit sila sakin kasi mahal na mahal ako ng babaen g yakap-yakap ko."

Napangiti ako sa sinabi niya. Mukhang desidido talaga siyang maalala ako. Nakaka tuwa talaga. Parang bumabalik na yung dating DJ.

Maya-maya, bumitaw na naman siya. Saka kinuha yung kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit saka nagsimulang maglakad.

Teka, holding hands while walking ba 'to? @_@

"DJ?" seryoso siya sa paghawak niya sa kamay ko?

"Bakit Kath?" nakangiting sabi niya sakin. Naniningkit pa mata niya.

"Yung kamay ko?"

"Hmm. Eto ba?" sabay taas niya ng kamay namin na nakaintertwine. "Mas madali ako ng makakaalala kapag hawak ko 'to."

Hinayaan ko na lang na hawakan niya ang kamay ko. Grabe, isa lang ang narealize ko.

Miss na miss ko na talaga si DJ. CHAPTER 11. KATHRYN'S POV

"Kath, saan tayo papunta?" tanong ni DJ habang patuloy kaming naglalakad. Kakala bas lang namin ng campus ng university. Tuwang-tuwa ang mokong. Kesyo dami daw n agpapapansin sa kanya.

"Eh manahimik ka na lang dyan. Malapit na tayo!"

"Tss. Ayaw mo lang bitawan ko kamay mo eh."

Binigyan ko siya ng infamous death glare ko sabay belat sa kanya. Oh how I miss giving him that!

Tinawanan niya lang ako sabay sabing. "Mukha kang timang."

"Weh? Corny! Lika na nga at wag ka ng magreklamo!"

Tumahimik na lang siya pero halatang tawang-tawa pa rin siya.

Totoo naman eh! Ayaw kong bitawan niya kamay ko. Huhuhu.

Tahimik lang niya akong sinusundan. Syempre, kailangan ko ng ituloy ang OPERATIO N: BDB ko. Papunta kami sa... "DJ, andito na tayo."

Tinignan niya lang yung malaking building na nasa harapan niya. Hindi siya nagsa lita.

Hinila ko siya papasok ng building.

"Condo mo 'to DJ."

"Alam ko."

Bigla akong napatigil at napatingin sa kanya. "Alam mo?"

"Malamang Kath. Ayan oh. Montenegro Residences nakalagay." sabay turo niya sa ta as ng building kung saan nakalagay yung pangalan nito.

"Ah. Akala ko kung ano na. Lika na."

Hinila ko na siya papasok ng lobby. Kilala na naman kami ng guard kaya wala ng i nspection.

Pumasok kami ng elevator na magkahawak pa rin ang kamay. Kinikilig ako! >//<

Isasara ko na sana yung elevator ng biglang may humabol pang dalawang matandang babae na makikisakay sa elevator. Nginitian ko na lang sila saka pinindot yung ' close' button at pinindot ko na yung 15th floor. 10th floor naman yung sa mga ma tatanda. Tahimik lang lahat ng biglang nagsalita yung dalawang matandang babae.

"Iha, ikaw yung babae dati diba?" "Oo nga mare, siya nga yun! Iha, ikaw yung pinagsabihan namin dati diba?"

Kumunot yung noo ko sa sinabi nila. T-teka!

Sila nga yung dalawang usisera dati! Nung nagtatrabaho pa ako as personal slave ni DJ dito sa condo niya! My god ano ba yan. Aasarin na naman nila ako!

"Hindi po ako yun. Nagkakamali lang po kayo." sabi ko sabay iwas ng tingin.

"Hindi kami nagkakamali! Kasama mo yang lalaking yan dati!" sabay turo ng isang matandang babae kay DJ.

"Ako?" kunot-noong tanong ni DJ habang tinuro niya sarili niya.

"Oo! Kayo yung laging nagpupunta dito para gumawa!" sabi nung isa pang matandang babae.

O/////////////////////////////O

"Gumawa ng alin Kath?" tanong ni DJ.

"W-wala yun! Wag mo ng pansinin!" sabi ko. Tumingin ako sa mga matatanda. "Mawal ang-galang po, pero hindi po kami gumagawa ng ano!"

"Iha, mukhang ayos lang naman yun dahil legal age na kayo. Pero tandaan! Gumamit pa rin ng proteksyon! Mahirap na!" "Pero akalain mo yun, kayo pa rin hanggang ngayon? Aba't, kung kasal na kayo, go lang! Magpadami ng lahi!"

O///////////////////////////////O

"Kasi--"

*ting ting*

"O sige, mauna na kami at kami ay mag-aalaga pa ng bata!" "Mag-ingat kayo mga bata pa rin kayo!"

Sabay labas nila sa tenth floor.

Huwaaaaaa! Nakakahiya! Nakakahiya talaga! Pulang-pula na siguro ako!

"Kath..." napatingin ako kay DJ na hindi ko alam kung nang-aasar ba o natatawa t alaga. Laki kasi ng ngiti niya!

"Ano?"

"Ginagawa na pala natin yun?"

"Aaaaaah! Tumigil ka nga!" sabay hampas ko sa kanya. Kita niya namang namumula n a ako sa hiya eh!

"Uy Kath, ang sabi ko, ginagawa na pala natin yung pagpunta dito sa condo ko! In iisip mo dyan? Hahaha!"

Huwaaaa! Ano ba Kath! Snap back to your senses! Nakakahiya! (_ _) Di na lang ako nagsalita. Tawa lang ng tawa si DJ sa gilid.

*ting ting*

Bumukas ang elevator. Alangan namang sumara diba? Hahaha. Pero yun nga, bumukas ito sa 15th floor. Ang penthouse-slash-condo ni DJ.

Binuksan ko na ito gamit ang susi na binigay sakin ni DJ dati. Pumasok na kami.

"DJ, buong floor lahat 'to. Condo mo lang."

Nanlaki mata niya. "Etong buong floor na 'to?"

"Oo. Sayo nga 'to."

Inikot niya yung tingin niya sa buong floor. Nakakatuwa naman siya, para siyang nawawalang bata!

Wala namang pinagbago yung condo niya. Nilinis ko na 'to kaagad kahapon pa. Wala na si Ella eh. Huhuhu. Pero okay lang. Tinulungan naman niya ako eh. Tapos, nag stuff na kaagad ako ng food sa ref. In case lang na magutom si DJ. Kasi pwede na man siyang pumunta dito eh.

"DJ, gutom ka na ba?"

"Oo eh. Lika alis na tayo?"

"May pagkain ka sa ref. Teka, magluluto ako." "Panis na yang sa ref Kath! 2 years ba naman nakalipas!"

Ngumiti lang ako. "Ano ka ba, pinalitan ko na kaagad pagkain dito kahapon pa. Re ady ata ako! Sabi ko naman sayo, gusto kong maalala mo ko diba?"

Hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sakin.

"Haynako DJ. Lika nga dito." pinapwesto ko siya sa dining room niya. "Umupo ka d yan. Hintayin mo ko ha? Magluluto lang ako."

"Sige Kath."

Pumunta na ako sa kitchen. Nilabas ko na muna yung ingredients ng lulutuin ko. A dobo syempre! Tapos Laing! Favorite niya yun diba?

Habang nagluluto ako, biglang may yumakap sa likuran ko.

"Ang bango naman."

Huwaaaaaaa. Ayan na naman siya. Madidistract ako nyan eh. >//<

"DJ naman. Bumalik ka na dun. Masunog pa 'tong niluluto ko."

"Ang bango-bango kasi. Amoy na amoy ko dun." "Syempre, masarap yata 'tong Adobo ko!"

Bigla niyang ibinaon yung ulo niya sa may batok ko. "Ikaw yung mabango. Hindi yu ng niluluto mo."

Teka, namumula na naman ako. Grabe 'tong si DJ! May amnesia na nga, pinapakilig pa rin ako!

Humarap ako sa kanya at tinulak siya ng mahina.

"Balik na dun, DJ."

"Ayoko."

"Hindi kita papakainin dyan!"

Nagkamot siya ng ulo. "Sige na nga."

Nagpatuloy na lang akong magluto. Pagkatapos, nilagay ko na sa serving plates yu ng Adobo at Laing. Sinunod ko na yung fried rice tapos nilabas ko yung chocolate cake na inorder ko pa from Miq and Roma's Sweets. Sila talaga ang the best pagd ating sa mga pastries. Tapos ang drinks? Orange juice.

Naalala ko tuloy na ito yung niluto ko para kay DJ nung personal slave niya pa a ko. Inasar niya pa ako nun na baka lasunin ko siya. Sus. Hahaha!

Pero ngayon, kahit ano na kinakain ni DJ. Buti na lang at nabago rin ang pananaw niya sa pagkain. Paano kung wala ako sa tabi niya diba? Eh di hindi siya kakain ? Pumunta na ako sa dining room at inihain na yung mga pagkain. Pagkatapos, kumuha ako ng dalawang plate and dining utensils para samin.

Umupo na ako sa tapat niya. Nakatingin lang siya sakin.

"What? Bakit ka nakatingin sakin ng ganyan?"

"Wala. Sige kain na tayo ng niluto mo. Masarap ba 'to?" sabay turo niya sa pagka in na niluto ko.

"Tikman mo kaya para malaman mo."

Nagsimula na siyang kumain. Mukhang gusto niya luto ko. Napangiti tuloy ako.

Bigla siyang tumingin sakin. "O ano? Di ka ba kakain dyan?"

"Ah kakain na. Masarap ba niluto ko?"

"Oo."

Yes!

"Alam mo, eto yung unang niluto ko nung naging personal slave mo ko. Ang pihikan mo pa sa pagkain nun. Naalala mo ba?"

"Hindi."

Sabi ko nga. Kain na lang ako. (_ _) "Pero sa tingin ko, kung pihikan ako dati sa pagkain, masarap talaga ang luto mo kaya nagustuhan ko." sabay ngiti niya sakin.

Napangiti ako nun. "Thank you."

"For what?"

"For making me happy sa sinabi mo."

"You make me happy too, Kath."

Huwaaa. Ang saya ko talaga! Maaalala na rin ako ni DJ. Malapit na!

---------------------------

"Saan yung kwarto ko?" tanong niya.

"Ah, dito." hinila ko siya papasok sa pintuan ng kwarto niya. Ganun pa rin nga a ng kwarto niya. Black and white.

Binitawan niya yung kamay ko saka higa sa kama. Nagpagulong-gulong siya.

"Grabe, ang sarap pala dito!" natatawa na lang ako sa reaksyon niya. Mukhang tuw ang-tuwa eh.

Teka, ano bang pwede kong ipakita kay DJ para maalala niya ko? Ah gets ko na!

Pumunta ako sa bedside table niya. Binuksan ko yung small keepsake box niya dun. "DJ, tignan mo 'to." umupo ako sa tabi niya at binigay sa kanya yung bracelet.

Umayos siya ng upo at tinignan 'to. "Sakin 'to?"

"Oo. Sayo. Binigay ko yan sayo nung nasa Tagaytay tayo. Naghorse-back riding tay o nun."

Nakatingin lang siya ng seryoso sa bracelet. Para bang tinatandaan niya talaga k ung ano yun. Sana matandaan mo, sana.

"Kath, bakit mo ba ko binigyan ng bracelet?"

"Kasi nga, naging mabait na master ka sakin dati. Yun. Sinabi ko na naman yun sa yo dati."

"Ikaw gumawa nito?"

"Oo."

Ngumiti siya sakin at isinuot ito sa kaliwang wrist niya. "Sige, suotin ko 'to."

"Dapat lang!"

Tumawa lang siya.

"Kath, alam mo ba na..."

"Ano yun?" Nagkamot siya ng ulo. "Wala."

"Gulo mo naman. Hays." bigla akong napahikab. 5PM pa lang pero inaantok nako. "I naantok na tuloy ako. Uwi na tayo?"

"Wag na. Dito na lang tayo matulog."

"Dito? Eh saan naman ako matutulog dito? Iisang kama lang 'to ah?"

"Tabi tayo." sabay higa niya. "Bakit, nagtatabi naman tayo dati ah?"

Huh? "Teka! Paano mo nalaman?"

"Hula lang. Dali, tabi ka na sakin."

"Ayoko-- aaaahck!" hinila niya kasi ako pahiga. Tapos niyakap ako bigla ng sobra ng mahigpit.

"DJ naman, teka hindi mo ko unan!"

"Matulog ka na. Inaantok ka na diba?"

"Oo." gusto ko rin naman na matulog katabi siya. Kaso, ayoko ng ganito. Yung tip ong hindi niya pa nga ako naaalala. Parang ewan. "Tulog na tayo." sabi niya habang nakapikit. Pero nakangiti siya.

Sige na nga. Tutal, kung hindi na niya ako maaalala.

I might as well enjoy this moment with him.

"Sleep Kath, sweet dreams."

Pumikit na lang ako with a smile on my face.

------------------------

DANIEL'S POV

Ang himbing ng tulog ni Kath.

Pinagmamasdan ko siya. Ang ganda pala niya. Hindi ko talaga alam na kung bakit s a lahat ng taong makakalimutan ng isip ko, etong anghel na katabi ko pa.

Hinawi ko yung ibang hibla ng buhok na nakakatakip sa mala-anghel na mukha niya ngayon. Kahit tulog, walang pinagbago sa kanya. She still looks the same kapag g ising siya. Maganda. Inside and out.

Masaya ako at nakikita kong ginagawa niya talaga lahat ng paraan para maalala ko siya. Nakikita ko na nahihirapan na siya, pero hindi pa rin siya sumusuko.

Ako na nga siguro ang pinakamaswerteng lalaki sa mundo. Bihira lang ang babaeng mag-eeffort para sa lalaki. Yung tipong, gagawin niya ang lahat, maalala lang si ya ng mahal niya. Ayoko siyang nakikitang nahihirapan, ayoko siyang nakikitang umiiyak ng dahil sa kin.

Bakit ba kasi nakalimutan siya ng isip ko?

Hinalikan ko siya sa noo niya ng matagal.

"Kath, I'm sorry for many things. Sana, sa huli, tayo pa rin." CHAPTER 12. KATHRYN'S POV

AFTER A WEEK

Ginawa ko na lahat ng pwede kong gawin para makaalala na siya. Nagmukha na sigur o akong desperada eh. Naging nerd ako for a week. Naging slave talaga ako ni DJ. Naging teddybear ni DJ dahil lagi siyang nangyayakap. Ewan ko ba dun. Wag mong sabihing nagkakagusto na siya sa akin? Nakakatuwa naman yun kaso, diba?

Mas magandang magustuhan niya ako ulit ng nakakaalala na siya.

At eto ako ngayon, umiiyak mag-isa sa living room. Nilalamon yung popcorn habang nanunuod ng 'The Vow'. Grabe, ang dami kong iyak! Ang unfair kasi eh. Hindi na siya naalala nung babae pero nagkatuluyan pa rin sila sa huli. Ang saklap pala n g ganun. Naiisip ko, parang ako yung lalaki. Hintay ng hintay sa taong ni walang kasiguraduhan kung maaalala ka. Ay ewan! Bakit ba nagdadrama ako ngayon? Nasaan na ba kasi si DJ? Ang tagal naman niya dumating! Gusto ko ng sabihin yung surprise ko eh.

*tok tok*

Just in time!

Tumakbo kaagad ako papuntang pintuan para mapagbuksan si DJ.

"Hi." bati ko sa kanya.

"Hi." sabi niya sabay halik sa noo ko. Hays, pagod na naman siya. Tinapos niya k asi yung 10 days niya sa company namin. Ayaw naman niya daw na iwanan yun. Grabe

, ang sipag!

Pumunta kaagad ako sa ref at inilabas yung pagkain niya. Ininit ko na rin sa mic rowave. Pagkatapos pumunta na kaagad ako sa dining room.

Inilapag ko na yung pagkain niya dun tapos tinawag ko na siya. Lumapit naman siy a nun.

"Thanks Kath. Gutom na rin ako eh. Grabe, nakakapagod. Yakapin mo nga ako!"

Ayan na naman siya sa yakap niya.

Lumapit ako sa kanya. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Eto na DJ. Ang aking powerhuuuuuuuuuuug!" tumawa lang siya ng mahina at hinalik an ako sa may buhok ko.

"Kath, alam mo ba? Namiss na naman kita kanina."

"Weh? Di nga?" "Oo nga. Di ko nga alam kung bakit."

Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Ako rin, miss rin kita."

Umalis na ako sa yakap namin para makakain na siya.

"Salamat sa yakap Kath. Ang sweet mo pa rin talaga."

"Huh?"

"Sweet ka sabi ko."

Habang kumakain siya, naisip ko ng sabihin yung plano ko.

"Ah. Teka, pagod ka diba?"

Kunot-noo siyang tumingin sakin. "Oo. Bakit?"

"Tara! Mag-unwind tayo!"

"Unwind?"

"Oo. Plano ko kasi na magpunta tayo sa Tagaytay. Namiss ko na kasi dun eh. 3 day s lang please?"

"Nag-book ka ng 3 days sa Tagaytay? Ayoko!"

"Bakit naman ayaw mo?"

"Ayaw ko lang. Bakit ba? Dito na lang tayo."

"Hindi ako nag-book ng kahit anong hotel DJ. May beach house ako dun." "Meron kang beach house? Yung sarili mo?"

"Oo. Naaalala mo ba yung deal natin dati?"

"Hindi."

"DJ, dati nagpromise tayo na kung sino ang unang makabili ng beach house with hi s/her own salary, siya magbibigay ng punishment sa natalo. Eh nauna akong bumili . Wala ka pa namang beach house diba?"

"Hindi nga ako nakakaalala diba?"

"Exactly my point! Wala ka pang beach house. Ako meron. With my own salary. Kaya ang punishment ko sayo ay sumama ka sakin sa trip na 'to. Okay?"

Ilang segundo ang lumipas bago siya nagsalita.

"Kath, bakit ba gustong-gusto mo sa Tagaytay?" seryoso niyang tanong.

"Kasi dun ka umamin na gusto mo ko. At least, alam ko, na totoo na merong 'tayo' dati. Na hindi lang 'to simpleng panaginip lang na biglang mawawala."

Natahimik siya bigla.

"Sige na nga. Sama na ko. Tayong dalawa lang ah."

Napangiti ako. "Oo, tayong dalawa lang." "Bukas na ba? Ako na lang magddrive papunta dun. Bigay mo lang address ha?"

"Teka, alam mo ba papunta dun?"

"May GPS naman sa kotse ko. Anong oras ba tayo aalis? Dadaan muna kasi ako kela lola. May bibigay lang akong gamit."

"Mga 2PM? Para mga 4PM nasa Tagaytay na tayo."

"Sige. Tapos na ako kumain. Thanks ulit dito Kath ha? Tulog na tayo?"

"Huhugasan ko na muna 'to." tumayo na ako nun at kinuha yung pinagkainan niya.

"Ako na. Matulog ka na. Mas mukha ka pang pagod sakin eh." kinuha niya sakin yun g pinagkainan niya saka pumunta na sa may kitchen sink.

Napangiti na lang ako sa ginawa niya. Sweet niya pa rin talaga. Mas pagod kaya s iya sa akin.

---------------------------

THE NEXT DAY

Nilabas ko na yung luggage ko sa may labas. Hihintayin ko na lang si DJ dun. Pum unta nga siya kela lola diba? Saktong 2PM naman daw darating na yun.

Maya-maya, nakita ko na kaagad yung kotse niya sa kalsada. Papunta na dito. Aaaa ah! Excited na ako sa trip namin sa Tagaytay! Fun, fun, fun!

Lumabas na si DJ ng kotse niya. Papalapit na sakin.

"Kath. May sasabihin ako sayo." sabay kamot niya ng ulo.

"Ano? Lika na!" hinila ko na siya pabalik sa kotse niya. "Para makarating na tay o kaa--"

"Ang tagal niyo naman!" sabi ni...

Ni Bea!

"Anong ginagawa mo dyan?!" hysterical kong sabi kay Bea. Nakaupo kasi siya sa sh otgun seat ng kotse ni DJ!

"Malamang hinihintay kayo." ngiting sagot ni Bea.

"Hinihintay? Bakit? Kasama ka ba sa trip na 'to?"

"Oo. Bakit? Masama bang sumama sa trip na 'to?"

Aba't. Ginaya pa yung huli kong sinabi. Nakakainis ah!

"Teka nga! Ako naguguluhan eh!" tumingin ako kay DJ. "Baka gusto mong magpaliwan ag?"

"Yun nga yung kanina ko pa sinasabi." nagkamot pa siya ulit ng ulo niya.

"Tatanggalan kita ng buhok promise! Lika nga dito!" sabay hila sa buhok niya. "Aray naman Kath! Yung anit ko naman! Aray! Bitaw!"

Binitawan ko yung buhok niya nung nakalayo na kami sa kotse niya.

"Ang sakit naman nun Kath!" sabay himas niya sa buhok niya.

"Nakakainis ka! Akala ko ba malinaw na tayong dalawa lang sa trip na 'to?"

"Oo nga. Kaso--"

"Kaso ano? Nakalimutan mo?"

"Hindi. Teka nga! Ganito nga kasi ang nangyari Kath!"

"Ano nga?!"

"Pagdating ko kasi dun, paalis si lola at lolo. Pupunta silang Batangas. Eh ayaw naman sumama ni Bea. Ayaw naman nilang maiwang mag-isa si Bea kaya ayun." nagka mot siya ng ulo niya. "Binilin si Bea sa akin."

Napabuntong-hininga ako.

"DJ naman eh. Okay lang naman yun sakin, kaso. Diba trip natin 'tong dalawa?"

"Oo nga. Kaso wala akong choice. Sorry."

Napayuko ako. Naiiyak ako sa inis! Bakit ba kasi ayaw sumama ni Bea dun sa Batan gas? At bata pa ba si Bea? May isip na yun ah? Kailangan ibilin pa sa iba? Nafru frustrate ako! "Kath naman. Wag ka ng magtampo." naramdaman kong hinila niya ako papalapit sa k anya at hinalikan yung mata ko. Pagkatapos, niyakap ako ng mahigpit. "Wag ka ng umiyak. Trip pa rin naman natin 'to eh."

"Yun nga lang. Kasama bestfriend mo."

"Kath, hindi naman manggugulo si Bea. Mabait naman siya."

Mabait? Yung hitad na yun na kung makaasta, akala mo pagmamay-ari niya si DJ? No way!

Pero hindi ko na lang sinabi sa kanya yun. Baka magalit pa siya. Ewan, siguro ng

a. Hindi ko kilala si Bea.

"Sige na DJ. Okay lang na kasama siya." sabi ko na lang kahit hindi talaga okay sakin.

"Daniel! Kath! Tama na yan! Let's go!" napatingin ako kay Bea na kakasigaw lang. Naka-crossed arms siya.

"Lika na nga Kath." akmang bibitaw na siya sa yakap namin kaso lalo kong hinigpi t yung yakap ko sa kanya.

"Teka lang. Yakap muna." sabi ko sabay tingin kay Bea. Nakataray lang si Bea sak a umalis na. O ano ka ngayon? Huh! Fiancee ko yata 'to!

Tumawa lang si DJ. "Sweet mo talaga kahit kelan." sabay halik niya sa buhok ko. "Pero kailangan na natin pumunta sa Tagaytay. Okay? Lika na." bumitaw na siya pe ro hawak naman niya kamay ko. Napangiti na lang ako. Nako, ewan ko na lang kay Bea. Basta, ieenjoy ko na lang 'tong trip na 'to!

Pagdating namin sa kotse, kinuha na ni DJ yung luggage ko at kasalukuyang nilala gay sa compartment ng kotse. At nasa shotgun seat pa rin si Bea.

"Ehem." tikhim ko.

Binaba naman niya shades niya. Taray, naka-shades. Halatang pinaghandaan ah?

"What?"

"Dyan ako." sabay turo sa inuupuan niya.

"Sorry. Nauna na kasi ako eh." sabay balik niya ng shades niya sa mata niya.

Pumasok si DJ sa driver's seat. Nakatingin lang ako sa kanya. Tinuro ko ng palih im si Bea.

Nagkamot lang ng ulo si DJ sabay sabi ng walang tunog na 'hayaan mo na' gamit an g bibig niya.

Ah, gets. So, hahayaan ko na lang si Bea na nasa shotgun seat, ganon? Tss.

Tinignan ko si Bea. "Naaarawan ka ba?"

"Hindi."

"Eh hindi naman pala eh. Bakit naka-shades ka pa? Weird mo." sabay punta sa back seat. Naiintindihan ko naman si DJ. Si Bea lang hindi. Bakit niya iniimpose na nauna s iya dun? Kung gusto naman niya dun, okay lang eh. Kaso dapat ako nandun. Ako yun g original na kasama 'no!

Ewan. Hindi ko na lang papansinin.

Kakausapin ko sana si DJ kaso naunahan ako ni Bea. Yung topic nila is about art pieces. Ano ba yan. Hindi kaya ako makarelate!

Pumikit na lang ako at tinry kong umidlip.

"Grabe Daniel! I love that one! Lalo na yung nakita natin before sa art museum? Grabe! I love it!"

Ang lakas naman ng boses ni Bea!

Dumilat ako. "Pwede ba? Magpatulog kayo? Ang ingay niyo."

"Nag-uusap kami Kath." depensa ni Bea.

"Eh natutulog ako eh. So sino dapat umayos?" sagot ko.

Hindi sumagot si Bea. Napatingin naman ako bigla sa rearview mirror. Nakatingin si DJ sakin at natatawa.

Sige, tawa ka lang dyan DJ. Nako, kung hindi lang kita mahal! Kanina ka pa talag a nakalbo!

Pumikit na lang ako ulit and for the 2nd time, tinry na matulog. Zzzzzzzzzzzzz...

---------------------------

AFTER 2 HOURS

Yes! Nasa Tagaytay na kami! Grabe, puro puno kaagad nakikita ko! Kanina pa ako g ising at nakikinig na lang ng music ng mellow songs sa iPod. Mas mabuting makini g ng music kesa naman marinig ko pa hagikhikan nung dalawang mag-bestfriend. -_-

"Kath, kakaliwa ba?"

"Oo. Kakaliwa."

Kinaliwa naman niya. At yun na nga, kitang-kita ko na yung beach house namin.

"Wow! Ang laki naman ng beach house mo Kath!" sabi ni Bea.

Ngumiti na lang ako. "Syempre, para samin 'to ni DJ eh."

Sumimangot siya. "Pero mas may malaki pang beach house dito. Sa Palawan!"

Natawa na lang ako sa sinabi niya. Psh. Halata na siya na may pagkaplastic sakin . Ano ba kasing gusto niyang mangyari? Ayaw niya ako para sa bestfriend niya? Eh di wag. Care ko ba?

"Siguro nga." nasabi ko na lang.

Tinigil na ni DJ yung kotse niya. "Sige punta lang ako sa compartment. Kunin ko lang yung gamit." "Tulungan na kita bestfriend!" sino pa nga ba? Eh di si Bea. -_-

Bahala nga kayo dyan. Tss.

Maya-maya, bumaba na rin ako at nag-unat. Grabe, ang fresh ng air dito! Sobra! I miss Tagaytay!

"Kath!" huh?

Napatingin ako sa kanan ko kung saan may kakatawag lang. Nanlaki yung mata ko bi gla.

"Quen?!"

Ngumiti lang siya sakin at nag-wave.

He's really here. Fresh from New York.

----------------------------CHAPTER 13. KATHRYN'S POV

Lumapit kaagad ako kay Quen. Teka, naguluhan ako bigla. Anong ginagawa niya dito ?

"Quen? Bakit ka nandito?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

Nginitian niya lang ako at kinurot yung ilong ko.

"Namiss na kita eh. Kaya pumunta ako dito."

"Paano mo nalaman na nandito ako?"

"Tinext ko si Zharm. Tinanong ko kung nasaan ka. Sabi niya papunta ka daw sa bea ch house mo sa Tagaytay."

"Ang corny mo! Sana nagtext ka man lang 'no! Nagulat kaya ako!"

"Syempre gusto kitang i-surprise."

Kahit kelan talaga 'tong bestfriend ko.

"Ang cute cute mo talaga Quen!" sabay kurot ko sa magkabilang-pisngi niya. "Nami ss din kita!" "Aray Kath! Bitaw naman!" hahaha! Nangingiwi siya sa sakit. "Gagantihan kita!"

Kinurot niya rin ako sa magkabilang-pisngi ko.

"Teka Quen! Araaaaaaay! Masakit na!"

"Hindi ka bumibitaw eh!"

"Bibitaw na ako! Ikaw na muna mauna!"

"Ayoko nga baka mamaya di mo naman bitawan pisngi ko!"

"Ehhhhhh! Bitaw na!"

"Ayoko!"

"Isa!"

"Dalawa!"

"Hindi ka bibitaw?!"

"Hindi!"

"Kath. Lika na buksan mo na yung beach house."

Napabitaw ako bigla kay Quen ng narinig ko yung boses niya. Pagtingin ko sa gili d ko, nandun si DJ.

"Teka, Daniel?" binitawan na rin ni Quen yung pisngi ko. "Kasama ka dito?"

"Oo. Trip namin 'to. Sino ka ba?" sabay hila sakin ni DJ papunta sa tabi niya. "Enrique Buenavista pare. May amnesia ka daw. Di mo ko maalala."

"Itatanong ko ba kung sino ka kung kilala kita?"

Nagsmirk si Quen. "Gusto ko lang makita si Kath. Hindi ko alam na kasama ka pala ."

"Well pare, kasama ako. So, magsstay ka ba?"

Tinignan niya ako. "Pwede ba Kath? Hindi ko pa gusto na bumalik sa Manila. Gusto ko rin magpahinga. Pero kung ayaw mo naman, okay lang sakin."

"Oo naman Quen. Lagi ka namang welcome dito eh." sabay ngiti ko.

"Sakto, andyan na rin naman luggage ko sa kotse. Kunin ko lang. Thanks Kath, and Daniel." sabay talikod niya.

Nakaramdam ako ng kurot sa braso. Si DJ pala. Napatingin ako sa kanya.

"Bakit?" tanong ko sa kanya.

"Anong bakit? Bakit ka pumayag?"

"Teka lang. Bakit parang inis ka sakin?" yung mukha niya kasi, He's really pisse d. "Bawal ba siya dito?"

"Siya yung nakita kong lalaki nung hiniwalayan mo ko, Kath. Yung sabi ko sayong naalala ko." "Oo nga. Siya nga yun. Pero mag-bestfriends lang kami. Inexplain ko na naman say o yun diba?"

"Pero Kath, akala ko ba trip natin 'to? Bakit kailangan kasama pa si Quen? Nabab aliw ka na ba Kath?!" galit niyang sabi.

Naiinis na ako sa kanya ah. Kung makapagsalita siya sakin ngayon. Parang wala ri n siyang ginawa ah!

"Pwede ba, nawala na yung trip natin simula ng pumayag kang sumama yang Bea na y an."

"Teka lang Kath, akala ko ba nagkaintindihan na tayo dun? Wala nga siyang kasama sa bahay! Mag-isa lang siya!"

"Eh yun nga yun eh! Pumayag na nga ako na kasama mo bestfriend mo dito sa TRIP n ating dalawa diba? Kaya wag kang magagalit sakin kung pumayag ako na magstay rin dito si Quen."

"DANIEL!" napatingin ako sa tumawag kay DJ.

Oh great, ayan na yung bestfriend niya. Tss.

"What's happening? Di pa ba kayo papasok sa loob? Kath buksan mo na kasi yung pi nto mo sa beach house!"

"Inuutusan mo ko Bea?" inis kong sabi.

"Woah. No pressure. Kasi bakit ba kayo nanditong dalawa? At sino yung lalaki kan ina?" tinignan niya ako. "Siguro boyfriend mo yun 'no? Bagay kayo!" Pigilan niyo ko. Putek, naiinis na ako kay Bea. Sobra! Anong boyfriend ko si Que n? Hindi niya maintindihan na fiancee ko si DJ? Ugh.

"Bestfriend ko yun Bea. At magsstay siya dito. Now if you excuse me, kailangan k o pang i-entertain yung bestfriend ko." sabay lakad ko papalayo sa kanila.

Nakakainis silang dalawa. Grabe! Sobrang inis ako!

Pumunta ako sa may kotse ni Quen kung saan kakasarado niya lang ng compartment n g kotse niya.

"O Kath? Bakit ka nandito? Sana hinintay niyo na lang ako ni Daniel dun."

Nagkamot ako ng ulo. "Bahala sila nung bestfriend niya dun."

Tinignan niya ako ng ilang segundo tapos biglang tumawa.

"Bakit ka tumatawa dyan? Para kang baliw." sabay cross-arms ko.

"Kasi naman, napaghahalataang nagseselos ka eh."

"Ako? Nagseselos? Sa babaeng yun? Wag na uy."

"Yung babaeng yun ba yung kinukwento mo sakin? Yung sabi mong--" "Aaaaah! Wag mo ng ituloy!" tumawa lang siya.

Nakakahiya kasi eh. Sabi ko kasi sa kanya na si Bea yung babaeng feeling girlfri end ni DJ. Eh oo na, nagseselos ako. (_ _)

Nagsimula na kaming maglakad patungong beach house.

"Kath, sigurado ka okay lang na kasama ako dito? Parang di ako welcome eh."

"Ano ka ba, mas okay nga na nandito ka. Feeling ko kasi ma-out of place ako sa t rip na 'to. Alam mo na, magkasama sila eh."

"Pero Kath, hindi pa ba nakakaalala si Daniel?"

"Hindi. Kaya nga ginagawa ko ang lahat para maalala niya ako eh."

"Ah." nagkamot siya ng ulo. "Akala ko nakakaalala na siya. Para kasing nagseselo s siya kanina."

Napatigil ako. "Nagseselos?"

"Oo. Lalaki ako Kath kaya alam ko yung tingin niya kanina."

"Bakit naman siya magseselos? Alam naman niya na siya lang mahal ko."

"Oo nga eh. Hindi ka na naman magmamahal ng iba diba?"

Bakit ganun yung tono ng pagkasabi niya? Parang... parang ang lungkot niya "May problema ka na naman ba Quen?"

"Wala Kath. O, ayan pala sila. Hinihintay na tayo." sabay turo kay DJ at Bea na nasa tapat ng beach house.

Binuksan ko na yung pintuan ng beach house at pinapasok na sila.

"Grabe, ang laki ng beach house na 'to! I love it Kath!" sambit ni Bea sabay hil a kay DJ. "Lika libutin natin!"

Napahawak ako sa ulo ko. Sumasakit ulo ko sa kanila.

"Libutin pala eh." tawang-tawa na sabi ni Quen. Tinignan ko siya.

"Nang-asar ka pa."

"Joke lang Kath. Pero maganda yung Bea ah."

"Oo na."

"Pero walang makakatalo sa kagandahan mo Kath. Iba eh." sabay ngiti niya.

"Iba?"

"Oo. Exotic! Kakaiba-- aray!" piningot ko kasi siya sa tenga niya.

"Exotic pala ah?"

"Hindi na!" binitawan ko na naman siya.

"Good."

"Kath, may pagkain pala akong dala. Para satin sana 'to pero marami naman 'to ka ya kasya siya sating apat. Para di ka na magluto."

"Sige."

Inayos na namin ni Quen yung pagkain. Ang sarap ng pagkain. Chicken and pork bar becue. Buti at may kasama ng rice. Fully-stocked na naman ang ref ko kaso nakaka tamad kaya magsaing.

Maya-maya bumaba na si DJ at Bea. Hindi maipinta yung mukha ni DJ. Bakit nakasim angot pa rin siya? Dapat masaya siya kasi kasama niya bestfriend niya diba? Tss.

"Kain na tayo." sabi ko na lang sabay diretso upo sa dining room.

Umupo sa tabi ko si Quen. Katapat ko naman si DJ at si Bea ang katapat ni Quen. Tahimik lang kaming kumakain.

Biglang nagsalita si Bea. "Ang sarap nito ah. Saan mo 'to binili Enrique?"

"Sa may Leslie's. Dumaan muna ako bago dumiretso dito."

"Ah. Pero teka lang ah, alam mo Enrique? Bagay kayo ni Kath." sabay turo sakin.

"Ngayong magkatabi kayo, narealize ko na ang cute niyo tignan!"

"Bea, magbestfriend lang kami ni Quen." sagot ko sa kanya. "Woah! Sorry naman. Napansin ko lang naman yun."

"Bea, kumain ka na lang dyan." sabi ni DJ.

Himala, nagsalita ang loko.

Bigla siyang tumingin sakin. Iniwas ko yung tingin ko sa kanya.

"Quen, kumain ka pa. Dami pang barbecue." napansin ko kasing ang hina niya kumai n eh.

"Sige Kath."

"Aray!" sigaw ko. Bigla kasing may sumipa sakin sa ilalim ng table eh.

Tinignan ko yung may kasalanan. Sino pa nga ba? Eh di si DJ.

"Ikaw ang kumain Kath, patpatin ka na naman."

Hindi ko na lang siya pinansin.

Akala niya bati na kami? Ayoko nga. Pagkatapos niya kong pagtaasan ng boses dahi l kay Bea? Huh. Manigas siya.

Maya-maya, tapos na kumain ang lahat. Tumayo na ako.

"Ako na lang maghuhugas ng pinagkainan natin."

Tumayo na rin si Quen. "Tulungan na kita Kath."

"Sige." Nagulat ako ng may umagaw ng mga plato na hawak ko. Pati nung kay Quen.

"Ako na bahala dito. Tulungan mo na lang ako Kath." seryosong sabi ni DJ.

Eh galit nga ako sa kanya diba? Ay ewan.

"Sige. Sabi mo eh." sumunod na ako sa kanya sa may kitchen sink. Sa may kitchen yun, likod ng dining room.

Nilapag na niya yung plato sa may sink. Kumuha na ako ng sponge saka nilagyan ng

dishwashing liquid.

"Ako na magsasabon. Ikaw na bahala sa pagbanlaw." sabi ko.

Nagulat ako ng tinabig niya yung hawak kong sponge. Saka hinila ako papalapit sa kanya at niyakap ako ng mahigpit.

"DJ..."

"Kath, ayoko ng nararamdaman ko kanina. Ayoko na maramdaman yun ulit."

Napabuntong-hininga ako.

"Nagseselos ka ba?"

Napasinghap siya.

"Sa lalaking yun? Oo. Kaya hindi mo ko masisisi kung bakit ayoko siya dito."

Nakaramdam ako ng saya sa sinabi niya.

"Sorry na. Pero hayaan na lang natin siya dito. Para naman malibang si Quen. Bes tfriend ko naman siya eh. Atsaka, nandito rin naman bestfriend mo." "Oo na. Wala na rin naman akong magagawa."

"Thank you."

"Wag ka na rin palang magselos kay Bea. Wala ka namang dapat ipagselos eh."

Tumingala ako sa kanya. "Hindi ako nagseselos 'no."

Ngumiti siya sakin."Halata kaya."

"Hmp. Ewan ko sayo."

Niyakap niya pa ako ng mas mahigpit.

"Tabi tayo matulog ah?"

"Sige DJ."

Hinalikan niya yung noo ko bago ako binitawan. "Sige maghugas na tayo. Baka magt aka pa sila bakit ang tagal natin dito."

"Okay."

Nagngitian lang kaming dalawa habang naghuhugas. Hayy, kinikilig na naman ako.

Maya-maya sabay na kaming bumalik sa may living room, kung saan naghihintay si B ea at Quen.

"Guys? Ayos na tayo ng gamit ah? Dalawa yung kwarto sa taas." Tumingin sakin si DJ. "Lika na, pumunta na tayo ng kwarto natin." sabay hawak sa kamay ko.

"Anong kwarto? Magsasama kayo sa isang kwarto?!" hysterical na sabi ni Bea. "Hin di pwede yun!"

"Bakit naman?" iritang tanong ko.

"Eh di kami ni Quen magtatabi? Ayoko nga! Kami na lang ni Daniel!"

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.

"Kath, mas maganda na siguro na kayo na lang ni Bea magtabi. Tapos kami na lang ni Daniel para walang problema. Okay na?" suhestiyon ni Quen.

Mukhang ganun na nga dapat ang room arrangement. Okay.

"Bea, lika na. Tayo na tabi." sabi ko sa kanya. "Dalhin mo na luggage mo."

Nakasunod naman samin si DJ at Quen. Dun sila sa kabilang kwarto eh.

Bago ko isara yung pinto namin. Nagkatinginan kami ni DJ.

Sayang naman. Tabi na sana kami. Di bale, okay lang yun. Baka pwede na ring magk aayos si Quen at DJ.

Pero kami ng babaeng nasa harapan ko ngayon? Mukhang hindi na. "Kath, dito ako malapit sa aircon ha?"

"Sige. Go lang."

Ewan ko. Ayoko talaga kay Bea. Para kasing panira siya samin ni DJ eh.

--------------------------

DANIEL'S POV

Talak ng talak 'tong si Enrique. Parang babae. Ang ingay. Tss.

"Pero grabe nangyari sayo Daniel. Retrograde amnesia kamo? Diba ang liit ng chan ce na makaalala ka kapag ganung type ng amnesia ang meron ka?"

"Oo. Sabi ng doctor ko."

"Ah. Pero pare, may tanong ako."

"Ano?"

Nagpakawala muna siya ng buntong-hininga bago siya nagsalita.

"Paano kung hindi ka na makaalala?"

"Anong paano?"

"Paano na si Kath? Anong mangyayari sa kanya?" Natahimik ako sa tanong niya.

"Siya magmumukhang kawawa Daniel. Lalo na kung papaasahin mo lang siya."

"Ano bang problema mo?"

"Wala akong problema sayo. Problema ko si Kath. Sa nakikita ko? Mas dehado siya. "

"Anong ibig mong sabihin? Pwede ba, diretsuhin mo na ko."

"Kung hindi ka makakaalala Daniel, masasaktan lang si Kath. Kaya kung hindi mo s iya kayang mahalin dahil lang may amnesia ka. Sana sabihin mo na. Nakikita ko yu ng sakit na nararamdaman ni Kath dahil bestfriend niya ko. Nahihirapan siya."

"Pare, wala akong problema sayo. Pero sana, wag mo kong pangunahan. Kahit nakali mutan ng isip ko si Kath?" tinuro ko yung puso ko. "Nararamdaman ng puso ko na k ilala ko siya. Na minahal ko siya. At wag kang mag-alala, maaalala ko rin siya."

Ayoko talaga sa lahat yung pinapangunahan ako. Hindi ko maaalala si Kath? Huh. M aaalala ko siya. Alam ko sa sarili ko, maaalala ko na rin siya.

--------------------------CHAPTER 14. KATHRYN'S POV

TAGAYTAY: FIRST DAY

BREAKFAST

"Goodmorning--"

"Goodmorning guys!" napatingin ako kay Bea na kasunod kong bumaba ng hagdanan. T inaasan ko siya ng kilay. Ah ganon? Di niya ako pinatapos mag-goodmorning? Psh.

Buti na lang morning pa lang. I'm a morning person kaya masayahin ako usually. K aso kapag nandito si Bea. Ugh. No comment.

"O Kath, Bea. Tapos na pala kayo mag-ayos. Sa labas na tayo kumain girls." sabi ni Quen habang may dala-dalang kitchen utensils. Teka? Nasaan si DJ? Ah baka nasa labas na.

Lumabas na rin ako kasabay ni Bea at ayun nga, nakita namin na kakaset-up lang n i DJ ng table. Galing naman ng fiancee ko! Tapos si Quen nag-aayos ng pagkain.

Napatingin bigla si DJ sakin, saka binaba yung suot niyang shades at nginitian a ko. Napangiti na rin ako at lumapit sa kanya.

"Hi. Goodmorning." sabi ko.

Niyakap niya ako ng mahigpit sabay bulong sa tenga ko ng. "Goodmorning beautiful ."

Aaaaaaaah! Pwedeng magsisigaw? Kinikilig ako! Huhuhu.

Bumitaw naman kami kaagad at hinawakan niya na lang kamay ko. Hinila niya na ako papalapit sa table. Nakaupo na si Quen sa may dulo.

Umupo na si DJ sa isang seat. Uupo na sana ako sa tabi niya kaso biglang umupo s i Bea.

Nginitian ako bigla ni Bea at itinuro yung upuan na nasa tapat ni DJ na katabi n g upuan kung saan nakaupo si Quen.

"Kath, dyan ka na lang. Gaya ng pwesto natin kagabi nung kumain ng dinner."

Binigyan ko siya ng unbelievable look. "Bakit? Eh dyan ako dapat sa pwesto mo eh ."

"Kath..." napatingin ako sa bumulong. Si DJ. Binigyan niya na naman ako ng look na sinasabi na 'hayaan mo na'. Aish! Lagi na lang! Hindi niya ba alam na inis na inis ako kay Bea kagabi dahil talak ng talak yung babae tungkol sa mga 'art escapedes' kuno nila ni DJ? Putek!

"Whatever." nasabi ko na lang saka umupo sa tabi ni Quen.

"Whatever pala ha." bulong ni Quen. Tinaasan ko siya ng kilay. Natawa lang siya.

"Anong tinatawa mo dyan ha?"

"Alam mo na yun." sabay tawa niya ulit. Ah nakakainis si Quen! T^T

"Anong meron?" ngiting tanong ni Bea samin. "Ayie. Nagtatawanan kayo ah!"

"Wala ka na dun." sagot ko. Imbyerna talaga 'tong si Bea.

Hindi na nagsalita si Bea. Sa halip. Pinatunog niya yung baso niya gamit yung ku tsara.

"Kainan na!"

Ano 'to? Champagne party? Psh. Nababanas na talaga ako sa kanya. Ang sama ko tul oy!

Kumain na kami ng breakfast. Ang sarap naman ng food! American breakfast. At may mushroom soup pa! Yummy!

Napatingin ako sa katapat kong si DJ. Hindi na naman maipinta yung reaksyon sa m ukha niya. Tapos na kami kumain kaya bumalik na kami sa loob. Hinayaan na muna yung table d ito sa labas.

"DJ, okay ka lang?" pag-aalalang tanong ko pagkaupo niya sa sofa.

"Oo naman."

Tumabi ako sa kanya.

"Sigurado ka? Eh bakit parang nawala ka sa mood?"

Napabuntong-hininga siya bigla. Sabay hinawakan yung magkabilang-pisngi ko.

"Kath. Ako lang diba?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"Ako lang mahal mo."

Napabuntong-hininga na rin ako.

"Oo naman DJ."

Tinignan niya lang ako ng matagal. Para bang sinusuri niya kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi.

"Promise?"

"Oo DJ. I promise. Ikaw lang mahal ko."

Ngumiti siya sakin at niyakap ako ng mahigpit. Teka, bakit ang drama yata ni DJ ngayon?

"May nakain ka ba DJ? Bakit ganyan mga tanong mo?" tanong ko sa kanya ng bumitaw na kami sa yakap namin. "Wala ah. Ikaw kakainin ko."

O///////////////////////////O

"Joke lang Kath! Hahaha! You should have seen your face awhile ago! Hahaha!" sig e DJ, tawa. Nagulat kaya ako sa sinabi niya!

"Monster ka DJ. Nakakatakot na monster."

"Mahal mo naman." sabay ngiti niya sakin.

May point siya. Ugh. Kakahiya pamumula ko kanina. (_ _")

"Hi Kath! Can I borrow Daniel for awhile?" napatingin ako sa nagsalita na kasalu kuyang nasa harapan namin ni DJ ngayon.

Si Bea. -_-

"Borrow? Hindi naman bagay si DJ ah?" sarkastiko kong sinabi.

"Haha! I know. Silly." di niya nakuha yung sarcasm? "What I mean is pwede ba niy a ako iaccompany sa mall malapit dito? Alam ko meron eh. I will buy many things kasi."

"Bakit ka sakin nagpapaalam? Si DJ diba gusto mong makasama? Siya tanungin mo."

Tinignan ko si DJ na nagkamot ng ulo bigla. Nakatingin rin siya sakin.

Wag kang pumayag DJ, wag kang pumayag. Trip natin 'to! At ayan na naman siya. Binigyan niya na naman ako ng look na sinasabing 'hayaan mo na'. Aish! Lagi na lang!

"Sorry Kath." tapos tinignan niya si Bea. "Ngayon mo na ba gustong magpasama?"

"Oo bestfriend!" sabay ngiti ng hitad. -_-

Ay ewan ko ba. Nawala na naman ako sa mood.

Biglang bumaba si Quen sa hagdanan. Nakakunot-noong nakatingin samin.

Tumayo na ako at ngumiti sa kanilang pareho. "Enjoy your escapade ha? Aalis rin kami ni Quen." sabay lapit ko kay Quen at hawak sa braso niya. "Mag-eenjoy na ri n kami ng bestfriend ko. Ciao!"

Hinila ko kaagad papalabas si Quen ng beach house. Dun kami sa may balcony dumaa n.

"Teka lang Kath. Ano na naman bang nangyayari?" sabay kamot niya ng ulo niya. "W ala ka na naman sa mood?"

"Wala. Kaya sumama ka na lang sa paglilibot ko sa beach kundi makakatikim ka ng sapak sakin!"

"Woah. Chill lang Kath! Amazona ka na naman eh."

Sumimangot ako. "Nawala kasi ako sa mood eh." "Dahil sa bestfriend ni Daniel?"

Napasinghap ako. "Oo. Ewan ko ba. Para kasing natthreathen ako sa presence niya Quen. Para kasing hawak niya sa leeg yung fiancee ko. Na kahit anong gusto niya, susundin ni DJ."

"Hmm. Naisip ko tuloy Kath. Kung natthreathen ka kay Bea, natthreathen rin kaya si Daniel sakin?" sabay evil smile niya.

"Hoy! Di ko gusto ngiti mo ah!"

"Joke lang. Lika na nga! Iikutin natin 'to. Namiss ko 'tong beach na 'to." sabay hawak niya sa kamay ko.

Namiss ko kaholding-hands bestfriend ko. Hays.

Nag-ikot ikot kami at nagtampisaw sa white sand. Nagpagulong-gulong nga si Quen eh. Nakakatuwa siya!

"Tara Kath! Gumulong ka na rin!"

"Ayoko! Magmumukha akong tanga!"

"Dali na!"

"Ayoko-- aaaaah!" bigla ba naman kasi akong hinila sa paa ko kaya ayun tuloy, na hulog ako sa white sand.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ang epal mo!"

"Matagal na kong epal sayo, Kath." sabay kuha niya ng white sand at tinapon sa m ukha ko. "Nakakainis ka *cough* Quen! Eto ang bagay sayo!" sabay bato ko rin ng white san d sa kanya.

Tawa lang kami ng tawa. Grabe, namiss ko sand fight with Quen! Lagi namin 'tong ginagawa sa New York eh.

Tumayo na siya at nagpagpag ng damit. Sabay abot niya ng kamay niya sakin.

"Tayo na Kath. May pupuntahan tayo."

Hinayaan ko naman na itayo niya ako. Nagpagpag na rin ako at nagsimula na kaming maglakad.

"Saan tayo pupunta Quen?"

"Kung saan pwede kang magpakabaliw. Ay mali, matagal ka na nga palang baliw."

"Weh! Quen naman eh!"

"Joke lang!" tumawa siya. "Wag ka ng magtanong."

Hila-hila niya pa rin kamay ko hanggang sa nasa tapat na kami ng...

"KTV bar?"

"Oo Kath. Let us sing our problems away!" sabay taas niya ng kamay niya na paran g rockstar kuno ang dating niya.

"Kulit mo kahit kelan. Sige lika na Quen!" Pumasok na kami sa KTV bar. Si Quen na nagbayad para sa isang KTV room. May libr eng beer pa. Pero since tanghali pa lang naman, eh juice na lang ang pinili ni Q uen para inumin namin.

Pumasok na kami sa KTV bar at nauna na akong lumapit sa song list.

"Ano bang magandang kantahin Quen?"

"Kung ano ba yung nararamdaman mo na hindi mo kayang sabihin sa isang tao."

"Ah." teka, ano bang nararamdaman ko? At hindi ko kayang sabihin sa isang tao?

Bigla kong naisip si Bea. Yung babaeng yun. Ugh. Hinanap ko kaagad yung kantang gusto kong kantahin. Sakto nasa song list.

Kinuha ko na yung mic. Pagkatapos, nilagay ko na kaagad yung number key at lumab as na sa TV screen yung title ng kakantahin ko which is...

"Kunin mo na ang lahat sa akin! Wag lang, ang aking mahaaaaaaaaaaaal! Alam kong kaya mong paibigin siya. Sakin maagaw mo siya! Pakiusap ko sayo magmahal ka na l ang ng ibaaaaaaaaaa!"

Sintunado pa boses ko pero wala akong paki. Kanta pa ako ng kanta. Tawa na ng ta wa si Quen pero wala akong pakielam.

"Kunin mo na ang lahat sa akin. Wag lang ang aking mahaaaaaaaaaaaal! Ikamamatay ng puso ko. Pag sa aki'y inagaw mo siyaaaaaaaaaa!" Pagkatapos kong kumanta, nag-bow ako kay Quen. Tawa lang siya ng tawa pero pumap alakpak siya.

"Pwede ka ng maging recording star Kath! Galing! Pampagising sa mga lasing!"

"Buhusan kita ng juice dyan eh."

"Joke lang! Haha. Now it's my turn." lumapit siya sa may song list. Ako naman um upo at uminom ng juice.

Ano kayang ginagawa ni Bea at DJ ngayon? Hays. Nabobother na naman ako.

Napatigil ako sa pag-iisip ng biglang tumikhim siya sa mic.

"Matagal ko nang itinatago, Mga ngiti sa munti kong puso. Batid kong alam mo nang umiibig sa 'yo. Bakit hindi mo pansin itong aking pagtingin. Ba't di mo ramdam ang tibok nitong dibdib? Kaibigan lang pala ang tingin mo sa akin."

Seryoso siyang kumakanta habang nakatingin sakin. Ano ba 'to.

"Kung ako ba siya, mapapansin mo? Kung ako ba siya, mamahalin mo? Ano bang mayro'n siya na wala ako? Kung ako ba siya, iibigin mo?"

Ang seryoso niya. Kanino niya kaya dinedicate 'tong kantang 'to?

"Kung ako ba siya, iibigin mo."

Pagkatapos niyang kumanta, binaba na niya yung mic sa may song list. Saka ngumit

i sakin.

"Kath, kakanta ka pa ba?"

"Ha? Hindi na. Ikot-ikot na lang ulit tayo?"

"Sige."

"Mauna ka na sa labas. Uubusin ko lang 'tong juice."

"Ah sige Kath."

Lumabas na siya at naiwan akong gulong-gulo. Bigla akong nakaramdam ng ilang kay Quen. Ewan ko ba kung bakit. Malabo naman na ako yung kinakantahan niya kasi ma g-bestfriends lang kami. Oo, gusto niya ako dati. Pero two years ago pa yun. Nag ing mag-bestfriends na kami diba?

Kath, wag kang maparanoid dyan. Wala lang yun. Wala lang yun.

Nagdecide na lang ako na wag bigyan ng meaning yung kanta niya. Lumabas na ako a t nakita ko siyang may hawak-hawak na cotton candy.

"Kath, sayo 'tong pink. Akin 'tong blue."

"Thanks Quen. Sakto, takam na takam ako sa sweets." Naglakad na lang kami habang nagkkwentuhan at kumakain ng cotton candy. Ang sara p kasama ng bestfriend ko. Parang big brother ko na kasi siya.

Ilang oras na ang lumipas at napansin namin na gabi na. Nag-lunch kami, pagkatap os nag-surfing, nagpunta sa iba't-ibang antique and trinket stores tapos naglaka d-lakad sa beach. Nag-dinner na rin kami. All-in-all? Nakakapagod pero masaya!

"Nasa bahay na siguro sila Daniel pati si Bea." sabi ni Quen ng nakangiti sakin. "Ready ka na bang mawala sa mood ulit?"

"Nang-asar ka pa!" sabay hampas ko sa braso niya. "Tumahimik ka na lang dyan!"

"Yes maam!" sabay saludo niya sakin. Natawa na lang ako.

Pumasok na kami ng beach house. Alam namin na nasa may living room sila kasi ang lakas ng volume ng TV.

"Nandito na pala kayo." sabi ni Bea. "Daniel, nandito na sila."

Tumingin lang si DJ sakin pero sinamaan ko siya ng tingin. Ewan ko ba, naaalala ko na naman yung pagpayag niyang samahan si Bea. Eh trip namin 'to. Banas.

Umupo kami ni Quen sa kabilang sofa. Dalawa kasing sofa ang meron sa living room

ko. "Grabe Kath, nag-enjoy kami ni bestfriend sa pag-iikot namin! Diba Daniel?" saba y ngiti niya kay DJ.

"Oo. Sobrang saya. Kayo ba? Nag-enjoy?" sarkastikong sabi niya sabay tingin saki n.

"Oo. Nag-enjoy kami ni Quen. Dami nga naming ginawa eh. Nag-surfing, nag-sand fi ghting, nag-KTV pa kami. Diba Quen?" pinanlakihan ko ng mata si Quen.

"Ah oo! Nag-enjoy kami ni Kath!" sabay akbay sakin.

"Mas nag-enjoy kami ni Bea. Nag-mall kami tapos nagpunta sa Tagaytay Highlands. Sarap ngang mag-zipline! Nakita pa namin view ng Taal Lake. Diba Bea?" pinanlaki han rin ng mata ni DJ si Bea.

"Basta ako enjoy na enjoy kasama 'tong bestfriend ko!" sabay ipit ni Bea kay DJ gamit ang braso niya.

"Tama bestfriend! Tama!"

Mga mukha silang baliw. Ewan ko sa kanila!

"May fireworks display nga pala sa labas. Gusto niyong panuorin?"

"Ako gusto ko. Ngayon na ba?"

"Oo." tumayo si Quen. "Nood tayo Kath?" "Susunod na lang ako."

"Sige. Ikaw Bea? Manunuod ka na?"

"Oo. Gusto ko na kasing makakita ulit ng fireworks display."

"Sige lika na." yaya ni Quen sa kanya.

"Teka lang, Daniel? Manunuod ka?"

"Ayoko. Kayo na lang."

"Bakit? Sayang naman! Sige. Hintayin mo na lang ako bestfriend ha? Alam ko mamim iss mo ko kaagad. Haha!"

Naiiinis na ako kay Bea talaga!

Lumabas na si Bea at Quen at naiwan kami ni DJ dito sa living room.

Ewan ko, nabother na naman ako sa katahimikan namin. Magkaaway na naman kami.

Walang umimik samin ng ilang minuto. Hanggang sa nagsalita siya.

"Kath, bakit si Quen ang kasama mo ngayon?"

Hindi siya makahinga sa narinig niya. Tinanong niya si DJ.

"Bakit? Masama ba? Atsaka, mukhang masaya ka naman na kasama si Bea." "Oo. Masaya ako kasama siya. Kagaya na lang ng saya mo na kasama mo si Quen."

"Eh yun na pala eh. Eh di parehas tayong masaya."

"Kath, akala ko kasi trip natin 'to? Sana sumama ka na lang samin ni Bea sa mall ."

Binigyan ko siya ng unbelievable look. "At ano? Maging chaperone niyo kong dalaw a? No way!"

"Mas mabuti na yun kesa kasama mo si Quen! Sinabi ko naman sayo na ayoko sa lala king yun diba?!"

"Teka, sumisigaw ka na naman? Lagi na lang! Lagi mo na lang akong pinagtataasan ng boses kapag tungkol kay Bea at Quen pinag-uusapan natin! Nakakasawa na!"

"Kath naman kasi! Bakit mo ba 'to ginagawa sakin ha?!"

"Anong ginagawa ko sayo ha?!"

"Madami Kath! Madami! Ginugulo mo utak ko!"

"Ewan ko sayo!" Tumayo na ako nun at naglakad na papalayo. Palabas na sana ako ng beach house ng biglang may yumakap sa likuran ko.

"Nagseselos ako Kath. Gusto ko, ako lang. Akin ka lang." -------------------CHAPTER 15. KATHRYN'S POV

TAGAYTAY: 1ST DAY

"Nagseselos ako Kath. Gusto ko, ako lang. Akin ka lang."

Gusto niya sa kanya lang ako?

Humarap ako sa kanya at tinignan siya ng seryoso.

"Sayo lang ako? Bakit DJ. Akin ka ba?"

Hindi siya nagsalita. Iniwas niya yung tingin niya sakin.

"Kath naman."

"Bakit DJ? Sabi mo, sayo lang ako? O sige, sabihin na nating sayo nga lang ako. Pero paano naman ako? Akin ka lang ba?" hinawakan ko yung pisngi niya. "Bakit hi ndi ka makatingin sakin?"

"Pinipigilan ko lang sarili ko Kath. Hindi pa 'to yung right time."

"Right time na alin? Bakit mo iniiba yung usapan DJ ha? Sagutin mo ko. Akin ka l ang ba?" pinatingin ko siya sakin. "Alam mo namang nasasaktan ako diba?" "Alam ko. Pero nasasaktan rin ako Kath. Hindi mo maintindihan."

"Anong hindi ko maintindihan DJ?"

Tinignan niya ako ng seryoso. "Kath, ayoko lang na nakikita kang kasama si Enriq ue. Ayoko."

Binitawan ko pisngi niya. Tumaas na boses ko. "So ganun pala yun? Hindi ko pwede ng kasama si Quen. Pero ikaw, wow! Pwedeng-pwede na kasama si Bea!"

Napabuntong-hininga siya. "Kath, bestfriend ko yun. Intindihin mo naman. Ayoko n aman na ma-out of place siya dito."

"In the first place, hindi naman siya kasama dito. Kaya ano naman kung ma-out of place siya? Call me mean pero trip kasi natin 'to! She keeps on ruining it!"

"Eh bakit yung bestfriend mo nandito rin naman ah. Kung ayaw mo palang masira 't ong trip na 'to, sana hindi ka na lang pumayag na nandito rin siya."

"Pumayag lang naman ako dahil nandito rin naman bestfriend mo. Hindi ako papayag kung tayong dalawa lang magkasama sa trip natin na 'to!" "Pero Kath, wag mo naman gawin sakin 'to."

"DJ, hindi mo pa rin ba maintindihan? Nasasaktan ka na kasama ko si Quen. Pero h indi mo man lang ba naisip na nasasaktan rin ako dahil lagi ka na lang pumapayag sa gusto ni Bea? Manhid ka ba o nagtatanga-tangahan lang?"

Hindi siya nakapagsalita kaya inunahan ko na siya.

"DJ, sinong pipiliin mong makasama? Ako o si Bea?"

Tinignan niya lang ako ng matagal. Maaaring nagtataka siya kung bakit ko yun tin anong.

Gusto ko lang ng assurance. DJ, gusto ko lang ng assurance.

Napabuntong-hininga siya.

"Kath, hindi ko siya pwedeng iwan."

Pakiramdam ko nabagsakan ako ng pinagsamang langit at lupa. Sobrang bigat ng loo b ko sa sinabi niya.

"Okay."

Tumalikod na ako nun at sa halip na samahan pa sa labas si Quen at Bea para manu od ng fireworks. Tumuloy na lang ako sa kwarto ko.

Pagkahiga ko pa lang sa kama, tumulo na yung luha ko. Ang sakit. Akala ko susund an niya ako at mag-eexplain siya sakin. Pero wala. Mukhang pinili niya nga talaga bestfriend niya.

Sino nga lang ba ako? Ako lang naman ang ex-girlfriend turned to fiancee niya na nakalimutan niya diba?

You are so pathetic Kath. You are so pathetic.

-------------------------

TAGAYTAY: 2ND DAY

"Kath, okay ka lang ba? Mukhang kulang ka sa tulog ah."

Napatingin ako kay Quen na mukhang nag-aalala sakin.

"Okay lang ako." ngumiti na lang ako sa kanya para ma-assure siya.

Buti na lang hindi niya na ako tinanong ulit. Ewan ko. Hindi talaga ako nakatulo g kagabi. Nawala kasi talaga ako sa mood.

Napabuntong-hininga na lang ako. Napatingin ako bigla sa may bintana.

Kung saan masayang naglalaro si Bea at DJ ng volleyball.

Kath, lalo mo lang sinasaktan sarili mo. Umiwas ka na lang. Umiwas ka na--

"KATH!"

"Aaaaah!" napatingin ako kay Quen nun. Saka ko siya hinampas sa braso ng malakas . "Aray naman Kath!"

"Eh kasi naman nagulat ako sayo! Sumigaw ka pa dyan." sabay ismid ko.

"Paano ba naman kasi, para kang namatayan. Bakit ba wala ka na naman sa mood?"

"Wala 'to."

"Anong wala? Nakabusangot mukha mo dyan. Ang ganda-ganda ng araw!"

"Oo na. Wala na ko sa mood." sabay cross-arms ko.

"Bakit naman? Dahil na naman dun?" sabay nguso niya sa may bintana.

Napatingin na naman ako sa may bintana. Masaya pa rin sila at nagtatawanan.

Nagulat ako ng tumingin sa gawi namin si DJ. Sumeryoso ang mukha niya ng nagtama ang tingin namin. Iniwas ko kaagad dahil ayoko na muna siyang makita. Nasasakta n na kasi ako.

"Ewan ko sayo." sabi ko kay Quen at tumayo na lang ako. Makabalik na nga lang sa kwarto.

"Pikon? Tss Kath naman!" habol niyang sabi. Napatingin ako sa kanya. "Matutulog lang ulit ako."

"Eh kakakain lang natin ng lunch ah?"

"Kaya nga. Matutulog lang ulit ako." poker-face kong sabi.

Napakamot siya ng ulo niya. "Akala ko magsswimming tayong lahat mamaya? After 1 hour? Sabi ni Bea diba?"

"Kayo na lang tatlo." sagot ko at pumanhik na ng kwarto.

Humiga ako sa kama ko at pinikit ang mga mata ko. Gusto ko na talagang bumalik s a Manila. Ayoko na dito. Akala ko matutuwa ako kasi trip namin 'to pero wala eh.

Nasasaktan na talaga ako.

Ayoko na sanang isipin yung nangyari kagabi pero wala eh, tuwing naaalala ko. Pa ra bang binibiyak yung puso ko ng paunti-unti.

Kath, kalimutan mo na. Kalimutan mo na.

Pero wala eh, trinaydor na naman ako ng isip ko. Naalala ko na naman yung nangya ri kagabi.

*tok tok*

Hays. May istorbo pa. Hindi ko na lang binuksan. Bahala na kung sino yung kumaka tok na yun. Sino pa ba eh di yung roommate ko. Si Bea. -_Narinig ko yung pagkapihit ng pintuan. Nagpanggap na lang akong tulog.

"Kath?"

Napaupo ako kaagad at napatingin sa nagsalita. Si DJ? At bakit naka-swimming tru nks na siya?

Iniwas ko kaagad yung tingin ko.

"O-oh bakit? Bakit ka nandito sa k-kwarto ko?" nautal kong sabi.

"Magsswimming na. Sunod ka na lang." sabay sarado niya ng pinto ko.

Hays.

Humiga na lang ako ulit. Ayoko. Wala talaga ako sa mood.

*tok tok*

Ano ba yan. Hays.

Tumayo ako at binuksan ito. Pagkatingin ko. Si Bea pala.

"Wala ka bang susi sa kwarto?" irita kong tanong.

"Wala eh. Naiwan ko sa baba. Anyways Kath, let's swim na. Gusto mo bang humiram sakin ng swimsuit? Meron akong extra."

"Meron akong sarili, Bea. Atsaka hindi ko nga alam kung magsswimming pa ako. Ang init."

Ngumiti siya sakin. "Magpahinga ka na lang kung gusto mo Kath. It's okay. Sasabi hin ko na lang sa dalawang boys. Magpapalit lang ako ha?" sabay pasok niya sa cr ng kwarto namin. Naiwan akong tulala habang nakatayo. Bakit ganun si Bea? Okay lang sa kanya? Eh hello? Dapat pinilit niya ako na magswimming. Beach house ko 'to eh. -_-

Maya-maya lumabas siya. At halos lumuwa yung mata ko sa sa suot niya.

"Okay lang ba swimsuit ko Kath?"

"You're seriously gonna wear that flimsy thing you call swimsuit?" gulat kong ta nong. Eh paano, halos kita na kaluluwa niya! Rede two-piece na maraming cuts. Da ring kasi masyado kay Bea. Alam niyo yung swimsuit ni Anne Curtis sa No Other Wo man na snake-type? Ganun! Red nga lang at two-piece pa. -_-

"Kath, ano ka ba. Sanay na ako sa ganito. Besides, bagay naman sakin diba?" umik ot pa siya.

Mukha siyang babaeng nagpopose sa men's magazine. Dahil nga sa red sexy swimsuit niya. Ewan ko ba sa babaeng ito. Iba ang taste. Grabe!

"Ano Kath?"

"Bagay sayo." labas sa ilong kong sabi.

"Talaga? Thanks! Sige baba na ako ha? Sayang naman at di ka makakaswim today. Ma ybe next time?" ngiti niya sabay labas ng pinto. Nagdalawang-isip tuloy ako. Sige na nga, magsswimming na ako! Eh kasi, ewan! Bas ta babantayan ko si DJ at Quen!

Nagpalit na ako kaagad ng swimsuit ko. Red din siya na two-piece pero mas matino naman yung akin.

Bumaba ako kaagad. Palabas pa lang ako ng pintuan ng nakita ko na papalapit pa l ang si Bea kay Quen at DJ. Nakita ko yung expresyon sa mukha ni Quen. Nagulat na lahat-lahat. Psh. Lalaki nga talaga bestfriend ko. -_-

Pero si DJ? Hindi nagulat? Huh. Baka tinatago niya lang na nagagandahan siya kay Bea.

"Kath!" nagulat ako ng tinawag ako ni Quen. Nakita niya na pala ako. Tumingin ri n sa gawi ko si DJ.

Lumabas na ako ng pintuan at naglakad na papunta sa kanila.

Nagulat ako ng biglang manlaki yung mata ni Quen at ni DJ. Sabay pa sila. Napaub o pa si DJ pagkalapit ko sa kanila. Pero iniwas ko yung tingin ko sa kanya.

Napansin kong nakataas rin ng kilay sakin si Bea.

"Hindi pa ba kayo magsswimming?" ngiting tanong ko sa kanila.

"Akala ko ba masama pakiramdam mo Kath?" pagtatakang tanong ni Bea. Ngumiti lang ako sa kanya. "I'm okay na. So? Ano na? Hindi pa ba kayo magsswimmi ng?"

"Magsswimming na. Let's go DJ." seryosong sabi ni Bea. Nagulat ako ng hilahin ni ya si DJ papunta sa tubig.

"Sige Bea." tapos tinignan ako ni DJ bago siya sumama sa hitad na yun.

Naiinis na talaga ako. Pinapamukha niya pa sakin na mas pipiliin niya pa bestfri end niya kesa sakin. Nakakainis. Nalulungkot ako.

"Ganda mo Kath."

Nagulat ako, nandito pa pala si Quen. Tumingin lang ako sa kanya at ngumiti.

"May mas maganda para sa kanya eh."

Natahimik kaming dalawa. Nakatuon lang ang atensyon namin sa dalawang taong nags asabuyan ng tubig. Ang saya-saya naman ni DJ at Bea.

Wala nga akong laban sa bestfriend niya.

"Kath, naaalala mo ba yung sinabi ko sayo dati? Nung kakarating lang natin dito from New York?"

"Ano yun? Yung sabi mong may sasabihin ka kaya lang di pa right time?" Ngumiti siya ng malungkot. "Oo."

"Ano naman tungkol dun?"

"Kath, sana maging masaya ka."

Kumunot yung noo ko sa sinabi niya.

"Huh? Hindi kita maintindihan."

"Wala. Maiintindihan mo na rin yun. Pakiramdam ko nga malapit na eh."

"Baliw. Magswimming na nga lang tayo!" di ko talaga siya maintindihan.

"Sige. Pero teka lang. May tatawagan pa ako. Mauna ka na."

Napasuklay ako ng buhok. "Sige."

Ngumiti muna siya bago siya tumakbo papalayo sakin. Ako naman, napatingin sa har apan ko. Kung saan nagkukulitan pa rin si Bea at DJ.

Ewan ko sa kanila.

Lumusong na ako sa tubig. Diretso lang ako na naglalakad papunta sa malalim na p art ng beach. Hindi ko sila tinignang dalawa. Hahayaan ko na lang sila. Napatingin ako sa may clouds. Mamaya pa mag-sunset. Grabe, nung nalaman ko na si DJ pala yung kababata ko before? Gusto ko na makasama siya habang papalubog yun g sunset. Watching with him makes that future moment worth it.

Ang tanga mo kasi Kath, bakit mo kasi pinapili. Ayan tuloy. Sinong talo?

Naalala ko na naman yun. Bigla na naman sumakit yung puso ko. Ayoko umiyak dito. Babalik na lang ako sa kwarto. Walang-kwenta 'tong trip na 'to.

Aahon na sana ako sa tubig ng biglang naramdaman kong may yumakap sa may beywang ko.

"Kath..."

"D-DJ?" humarap ako sa kanya. "Bakit na naman ba?"

"Kath, bakit ba ganun? Pinapahirapan mo ko."

Nakatingin lang siya sakin ng seryoso. Kinakausap ako gamit ang titig niya.

"Nahihirapan ka? Ako rin DJ. Hirap na hirap. Hindi mo lang alam kung gaano ako n agpapakahirap para lang makaaalala ka. Tapos, pinili mo pa si Bea kesa sakin."

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya. Pakiramdam ko kasi tutulo luha ko dahil sa si nabi ko. "Kath, hindi ako pumili."

"Pero parang ganun na rin yun."

"I'm sorry. pero I just want to know something. Pagod na pagod na rin kasi ako. Ayoko na. Hindi ko na kaya."

"Ano yun? Bilisan mo na dahil pagod na pagod na ko."

"After all this heartache that I've given to you. Do you still love me?"

Tinitigan ko siya ng matagal. Bahala na kung magmukha akong tanga. Wala akong pa kielam.

"Yes."

Nagulat ako ng ngumiti siya. Hinawakan niya ako sa magkabilang-pisngi ko. Tapos bumuntong-hininga.

"Wala akong amnesia, Kath."

------------------CHAPTER 16. KATHRYN'S POV

Anong... sabi niya?

"W-wala kang amnesia, DJ?" nakatulala lang ako sa kanya. "Bumalik na alaala mo?"

"Kath, I'm sorry. Pero hindi ako nagka-amnesia kahit kailan."

Pilit kong iniintindi yung sabi niya. Wala siyang amnesia?

"Eh d-diba? S-sabi mo sakin hindi mo ko naaalala?"

Nakikiusap yung mga mata niya. "Kath, I'm sorry."

Nakatitig lang ako sa kanya. Digesting what he had said earlier...

"Hindi ka nagka-amnesia, DJ?" tanong ko. "Kahit kelan?"

"Oo."

Sa sinabi niya, pakiramdam ko binagsakan ako ng langit at lupa.

"Niloko mo ko." Nanlaki mata niya. "Kath, let me explain."

"EXPLAIN?!" tinulak ko siya ng malakas. "NILOKO MO KO! ANG KAPAL NG MUKHA MO!"

"Kath, calm down. I'll explain please!"

"AYOKO MARINIG PALIWANAG MO! NILOKO MO KO! PINAGMUKHA MO KONG TANGA!"

"Kath, may dahilan ako kaya hindi ko sinabi sayo!" bigla niyang hinawakan yung m agkabilang-kamay ko. "Tumigil ka muna!"

"Titigil?" nagpumiglas ako sa hawak niya. "Bitaw."

"Kath naman--"

"BITAW!"

Bumitaw naman siya. Tinalikuran ko siya at mas lumangoy ako papunta sa malalim n a part ng beach.

Ang sama-sama ng loob ko. Wala siyang amnesia? Ano 'to? Ginoodtime niya ko? Ha? Ang kapal ng mukha niya!

Biglang nagsilabasan yung luha kong kanina ko pa pinipigilan. Kahit kelan, ang t anga ko. Pinanganak akong matalino pero pagdating kay DJ, ang tanga-tanga ko!

Kaya pala. Kaya pala minsan pakiramdam ko nakaalala na siya. Kaya pala minsan pa kiramdam ko nagmumkha na akong tanga. Yun pala, wala naman pala siyang amnesia! Nakakafrustrate! Gusto kong magpakamatay sa nalaman ko.

"Kath..." nagulat ako ng may nagsalita sa kanan ko. Si DJ.

"Sinundan mo pa ko dito. Hindi ka ba nakakaintindi? Ayoko muna na makita ka." sa bi ko sabay iwas ng tingin ko.

"Kath, wag ka naman maging matigas. I'm sorry. Kamumuhian mo nga ako siguro dahi l sa ginawa ko. Pero please, pakinggan mo muna ako."

Tinignan ko siya. "Bakit DJ? Puro kasinungalingan lang naman lumalabas sa bibig mo diba?" nagsmirk ako. "Wala ka palang amnesia."

Bumuntong-hininga siya. "Hindi mo kasi naiintindihan nararamdaman ko."

"Ako pa hindi makaintindi? Wow. O sige, tutal nasabi mo na naman yang malaking K ASINUNGALINGAN mo. Sige, ipaintindi mo sakin ngayon. Bakit ka nagpanggap na may amnesia?"

"May gusto lang akong patunayan."

"Patunayan na alin?"

"Na ako pa rin ang mahal mo. Na ako lang ang mahal mo."

Nakatingin lang ako sa kanya. "Yun ang dahilan mo DJ?"

"Oo. Natakot lang ako Kath." napasinghap siya. "Hindi ko alam ang gagawin ko ng bigla na lang tayong nagkita sa kalsada pagkatapos ng dalawang taon. Kaya nagkun wari akong hindi kita maalala."

"Nakakainis ka! Nakakainis! Alam mo bang halos magpakamatay na ako nung nawala k a? Ha?! Dalawang tayo yun DJ. Dalawang taon! Di mo man lang ba naisip yun?" pina ghahampas ko siya. "Ang sama mo. Ang sama-sama mo!"

Naiyak na ako ng tuluyan. Niyakap niya ako bigla. Nagpupumiglas ako pero hindi n iya ako binitawan.

"Kath, pakinggan mo ko. Please?"

Napabuntong-hininga ako. Bahala na. Bahala na.

"Kath, gusto kong magpakamatay pagkatapos ng nangyari nung engagement party ko. Plano ko nga, sa park kung saan nandun yung puno natin. Sobra akong nasaktan nun . Akala mo ba wala lang yun sakin? Nagpakalasing ako sa party. Tapos nagdrive ak o ng kotse ko. Hindi ko namalayan kung nasaan na ako. Akala ko itinigil ko yung kotse ko sa park natin. Malayo na pala narating ko." bumuntong-hininga siya. "Pa gkababa ko pa lang ng kotse, may pumukpok ng bote sa ulo ko. Hindi ko na alam ku ng anong nangyari pagkatapos nun. Basta nakita ko na binuksan nung lalaki yung p intuan ng kotse ko saka siya nagdrive papalayo. At nawalan na ako ng malay." Mukhang si Carlo Rodriguez yung tinutukoy niya. Carnapper pala yun. Yun pala.

"Nagising ako. Nakilala ko kaagad bigla si lola at lolo. Sila nagsagip sakin. Hi ndi nila ako namukhaan kaya masaya ako. Alam mo kung bakit?" ngumiti siya ng mal ungkot. "Pinatay ko si DJ. Pinatay ko ang dating ako. Naging si John ako. Kinali mutan ko lahat. Pati nga pagmamahalan natin, kinalimutan ko. Pero, sa isip ko la ng pala yun." tinuro niya yung puso niya. "Sa puso ko, hindi."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Alam ng Diyos, Kath. Hindi ka nawala sa puso ko. Iniisip ko na ano na bang nang

yayari sayo. Nasaan ka na ba. Kung masaya ba kayo ni Enrique." biglang sumeryoso mukha niya. "Alam mo bang halos mamatay ako sa sobrang sakit sa puso nung nalam an kong pinagpalit mo ko sa kanya? Lagi kong iniisip kung ano ba kulang ko. Ano ba dapat kong ginawa para hindi mo ko iwan."

"Bakit hindi ka nagpakita sakin DJ? Sabihin mo. Ganun ka ba kagalit sakin?"

"I already have told you before. Ayaw kong gambalain kayo ni Quen. Gusto ko magi ng masaya ka sa kanya." ngumiti siya ng malungkot. "Nabalitaan ko nga na magkasa ma kayo sa New York. Kaya akala ko talaga na siya na yung mahal mo." "Ikaw nga lang mahal ko DJ. Sinabi ko na sayo yan nung una pa lang magkrus ang l andas natin. Kaya ko nga ginagawa ang lahat para makaalala ka." tumulo yung luha ko. "Dalawang taon yun DJ. Sa loob ng dalawang taon, akala namin patay ka na. A kala ko patay ka na. Alam mo bang ang tagal ko bago ako nakarecover sa pagkamata y mo? Pilit kong kinakalimutan ka. Pero, wala eh. Sa tuwing naaalala ko na dahil sakin, namatay ka. Bumabalik yung sakit. Sana hindi mo na lang ginawa yun." tum ulo na naman ang luha ko. "Sana sinabi mo na lang kaagad. Nagmukha pa kasi akong tanga."

Niyakap niya ako ng sobrang higpit. "I'm sorry. Nakalimutan ko nga siguro yung p angako natin dati sa isa't-isa. Na tiwala lang. Siguro natakot lang ako na ngayo ng nakita mo na ko, sinasabi mong mahal mo ako dahil naguguilty ka sa nangyari d ati. Gusto ko muna mapatunayan na mahal mo nga talaga ako. Kaya I'm sorry kung a kala mo niloko kita. Na ginawa mo ang lahat para makaalala ako, yun pala wala na man akong amnesia. I'm sorry. Gusto ko lang rin ng assurance."

Nakikita ko sa mga mata niya yung sakit na naramdaman niya.

Hinawakan niya magkabilang-pisngi ko. "Mapapatawad mo pa ba ako, Kath?"

Napayuko ako. "Masakit kasi DJ. Masakit pa rin. Sayang yung dalawang taon."

"Magkasama na naman tayo ngayon Kath. Hinding-hindi na kita hahayaang mawala sak

in. Ayoko na. Pagod na ko. Akin ka lang."

Tinignan ko siya. Nakatingin rin siya sakin. Seryosong nag-uusap ang mga mata na min.

"Pinapatawad na kita."

"Talaga?"

"Oo. Ayaw mo?"

Bigla siyang ngumiti. "Sabi na. Hindi mo rin ako matitiis."

Pinalo ko siya ng mahina sa braso niya. "Wag na ulit tayo magsinungaling sa isa' t-isa ha? Please? Ayoko na masaktan ulit."

"Hindi na ulit." hinawakan niya ko sa beywang ko. "May tanong ako."

"Ano na naman yun?"

"Mahal mo pa ba ako?"

"Oo naman. Mahal na mahal kita." Ngumiti siya at nagulat ako sa sunod na ginawa niya.

Hinaliikan niya ako. Ng punong-puno ng pagmamahal.

Napapikit na lang ako at napakapit sa leeg niya. Niyakap niya rin ako ng mahigpi t. Namiss ko siya. Namiss ko talaga siya.

Bumitaw rin siya pagkatapos ng ilang segundo. Saka ngumiti siya.

"Mahal na mahal kita Kath."

Natulala ako.

Halos magtatalon yung puso ko sa sinabi niya. Ang tagal kong hinintay na sabihin niya yan sakin.

Ngumiti ako. "Akala ko talaga kinalimutan mo na yung dating tayo."

"Magagawa ko ba yun? Sinabi ko naman sayo. Ikaw lang ang babaeng minahal ko ng g anito. Hinding-hindi na kita sasaktan. Ayoko na mahiwalay sayo." niyakap niya ak o. "Pero itago na muna natin 'to sa kanila."

Napanganga ako sa sinabi niya. "Sa papa mo?"

"Alam naman niya na nagkukunwari lang ako."

Nanlaki mata ko sa sinabi niya. "Kay lola at lolo?"

"Sasabihin ko pa lang." "So, kanina natin itatago na nakakaalala ka na? Kela Bea at Quen?"

"Oo. Lalo na kay Bea. Hindi siya pwedeng masaktan."

Napabuntong-hininga ako. "Sige."

Bakit ganun? Bakit naman bawal masaktan si Bea? Naguguluhan ako.

Pero hindi na muna yun ang dapat kong isipin. Masaya ako na naintindihan na nami n ni DJ ang isa't-isa. Sana naman wala ng mangyaring masama.

"Ayoko na mahiwalay sayo DJ." sabi ko. "Hindi ko na kakayanin."

"Ayoko na rin. I love you Kath."

"I love you too."

-----------------------CHAPTER 17. KATHRYN'S POV

TAGAYTAY: 2ND DAY

Hindi pa rin kami nagpapansinan ni DJ. Pero syempre sa harapan lang ni Quen at n i Bea yun. Pagkatapos ng nangyari kanina, pakiramdam ko kumpleto na ulit ako. Si guro nga masyadong mabilis yung pangyayari. Natanggap ko siya ulit.

Pero ayoko na kasing mag-inarte. Yung tipong magtatanim pa ako ng sama ng loob s a kanya dahil lang nagtago siya sakin sa loob ng dalawang taon. Mahal na mahal k o siya. Mahal na mahal niya rin ako. Yun ang importante. Atsaka, alam ko na magb abati at magbabati rin kami. Hindi yata namin matitiis ang isa't-isa. May dahila n naman siya. Tatanggapin ko yun. Nagkasakitan kami, totoo. Pero ngayon? Ayos na kami. Ayoko na. Ayoko na mangyari na tiisin ulit namin ang isa't-isa.

Bakit ganun? Pakiramdam ko teenager pa rin ako. Young adult pa lang ako pero pwe de pamura? Shet! Ang saya-saya ko! Nasa akin na ulit ang master ko. Pero di ko maiwasan na mabahala. Anong meron kay Bea at bawal siyang masaktan?

Nagbihis na ako ng t-shirt at shorts. May bonfire daw kasi eh. Ayoko namang magm ukhang KJ kaya sasama ako. Kahit magkunwari muna kami ni DJ na not-in-good terms . Hayaan ko na muna.

*tok tok*

Binuksan ko yung pinto at nagulat ako ng makita ko kung sino.

SI DJ, nakasandal sa gilid ng pintuan, nakacross-arms at nakangiti sakin.

"Oh DJ? Baka may makakita sayo."

"Nasa labas na sila. Sa may bonfire. Sabi ko susunduin kita dito at sabay na tay o lalabas."

"Ah. Sige, tapos na naman ako. Lika na?"

"Sandali lang." pumasok siya ng kwarto at sinarado niya yung pinto. Tapos nilock 'to.

Nanlaki yung mata ko sa ginawa niya. "Ah, DJ? Di pa ba tayo bababa? Baka hanapin nila tayo."

Nakatingin lang siya sakin at nakangiti ng nakakaloko. "Bakit parang takot na ta kot ka sakin?"

"Takot? Hindi ah. Bakit ako matatakot sayo?"

Nagsmirk siya. Oh how I miss his smirk! "Dahil ngayong alam mo ng wala akong amnesia, hindi ko na kailangang magpanggap na hindi ako nasasabik sayo." sabay ngiti niya ng nakakaloko.

"Uhm--" magsasalita na sana ako kaso bigla niya akong hinila papalapit sa kanya at niyakap ako ng mahigpit. Yung tipong bear hug talaga dahil sobrang higpit ng yakap niya sakin.

"Namiss kita Kath. Hindi mo alam kung ilang beses kong iniisip 'to. Yung mayakap kita ng ganito ulit. Yung tipong tayong dalawa lang ang tao tapos ang gagawin k o, yayakapin lang kita buong magdamag."

Nanlambot ako sa sinabi niya. Niyakap ko rin siya ng mahigpit.

"Bakit kasi bawal nating sabihin kay Bea at Quen?"

Medyo inilayo niya ako sa kanya, yun ay para hawakan ako sa magkabilang-pisngi k o.

"Kath, kay Quen pwede naman nating sabihin. Kaso mukhang alam na naman niya kaya wag na."

"Alam ni Quen?" paanong?!?!

"Hindi pa naman ako sure dun. Pero mas mabuting wag na nating sabihin. Gusto ko muna siyang tawanan habang gumagawa siya ng paraan para mapansin mo siya na higi t pa sa kaibigan." sabay ngiti niya ng nakakaloko. "Anong sabi mo?"

"Wala Kath. Wag mo ng isipin yun."

Hindi ko talaga nagets sinabi niya. Psh. Pero wait...

"Eh yung kay Bea? Bakit hindi mo pa pwedeng sabihin na wala kang amnesia?"

Bumuntong-hininga siya. "Kath, may gusto siya sakin. Sinabi niya sakin sa harap nila lola at lolo."

What the?! Sabi na! Sabi na! Nung una pa lang!

"Eh so? Alam mo, dapat sabihin mo ng wala kang amnesia. Alam mo kung bakit? Para maintindihan niya na hindi na kayo pwede. Kasi patuloy na aasa lang siya. Mag-b estfriend lang naman kayo diba?"

"Kath, hindi ko pwedeng sabihin. Masasaktan siya dahil nagsinungaling ako sa kan ya."

"DJ, masasaktan talaga siya. Parang ako, nasaktan nung una. Pero I know she'll g et over it like me. Kaya please, sabihin mo na."

"Hindi mo kasi maiintindihan. Magdaramdam yun."

"Why? Ipaintindi mo sakin. Hindi ako magagalit."

Napabuntong-hininga siya.

"May sakit siya sa puso." Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. "Gaano kalala?"

"Sabi niya ng nagpacheck-up siya. May butas na yung puso niya. Pwede 'tong lumak i at pwede siyang mamatay kapag bumigat yung pakiramdam niya. Kaya hangga't maar i Kath, ayokong masaktan siya. Bestfriend ko pa rin siya. Kaya nag-aalala ako sa kanya. Nakapag-promise ako kay lola at lolo na aalagaan ko si Bea."

Napabuntong-hininga na rin ako. Nakakaawa naman pala si Bea. I can't help but fe el bad.

"Ang sama ko yata sa kanya, DJ. Feeling ko kasi inaagaw ka niya sakin. Pero sa a ming dalawa, mas kawawa siya. DJ, gawin natin ang lahat para gumaling siya. Para makahanap na rin siya ng taong mamahalin niya. Yung taong mamahalin rin siya."

Biglang ngumiti ng abot-tenga si DJ at niyakap ako. "Kaya ikaw ang mahal ko eh. Naiintindihan mo ko. Kahit ang dami ko ng kasalanan sayo, nandyan ka pa rin."

"Mahal kasi kita."

"Talaga?" bumitaw siya sa yakap ko. "Kiss mo nga ko?"

"Ayoko nga. Namimihasa ka na! Nagkiss na tayo kanina sa may beach ah?"

"Eh gusto ko pa!" para siyang batang nagmamaktol. "Isang kiss lang sa lips, plea se?" Pumunta ako sa may pintuan para buksan 'to kaso hinarangan ako ni DJ.

"DJ naman. Bumaba na tayo!" sigaw ko. Nahihiya kasi ako eh. Nakalimutan ko kissi ng-monster pala si DJ. >//<

Ngumiti lang siya ng nakakaloko. Sabay inilapit yung mukha niya sakin.

"Sige na. Isa lang?"

"Sige na nga." sabi ko sabay ngiti sa kanya.

Pumikit na ako. Naramdaman ko ng dumikit yung labi niya sa labi ko ng biglang...

*tok tok*

Napaurong ako kaagad kay DJ. Nagkatinginan lang kami. Ano ba yan! Sayang yung ki ss! >//<

Si DJ na yung nagbukas ng pinto. Pagkatingin, si Bea pala.

"Bakit ang tagal niyo?"

Nagkatinginan kami ni DJ pero iniwas kaagad dahil baka mahalata ni Bea.

"Wala, Bea. Nagpatulong lang ako kay DJ."

"Nagpatulong? Saan naman?"

"Sa padlock ng CR niyo Bea. Nasira kasi ni Kath. Ang clumsy kasi." sagot ni DJ. "Mauna ka na Bea sa baba. Bababa na rin kami ni Kath." Tinignan lang kami ni Bea. "Sige, may game tayo sa baba ah."

"Sige, susunod na lang kami." sabi ko.

Sinarado naman niya yung pinto. Naiwan kami ni DJ sa loob. Nagkatinginan kami.

"Kath, yung kiss ko--oomph!" hinarang ko yung kamay ko sa bibig niya.

"Hep hep! Wag na! Next time na lang!" sabi ko sabay labas ng pintuan kaagad.

Nagkamot ng ulo si DJ pagkababa namin ng hagdanan. "Pabitin ka naman eh."

"Eh wag na! Paghirapan mo muna!" sabay ismid ko.

"Tss. Di bale, marami pa namang next time. Di ko na kailangang paghirapan kasi a lam ko ibibigay mo rin yung gusto kong kiss." sabay akbay niya sakin. "Ikaw pa. Adik ka sakin eh."

"Wow ah! Parang hindi ka rin adik sakin ah?"

"Wala naman akong sinabi. Hindi mawawala pagkaadik ko sayo Kath."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Talaga? Sabi mo yan ah!"

"Oo." "Pero teka lang DJ, paano na tayo pagbalik natin sa Manila? I mean, anong work m o? Wala ka naman palang amnesia diba?"

"Don't worry Kath. Nag-MBA ako ng patago. Sa public university nga lang. Kaya ku ng mag-eenroll ka sa MU, sabay na tayo. Ako pa rin hari dun."

"Yabang mo! Pero paano nga, di ka magwowork? Ako kasi magwowork sa company rin."

"Kath, may sarili na kong interior design firm. Si dad nag-ayos ng lahat. Ngayon g hindi ko na kailangan magpanggap sayo, pwede na ako magstart sa work."

"That's good news DJ."

"Hindi lang yun. May kliyente na ako kaagad. Tinawagan niya ko last Tuesday. Mag papadesign siya ng bahay sakin."

"Talaga? Sino?"

"Si--"

"KATH! DJ! Lika na!" rinig kong sigaw ni Bea ng nasa may pintuan na kami. Hindi naman siya masyadong excited?

Nagpanggap na lang kami ulit ni DJ na medyo not-in-good terms. Tahimik lang kami ng pumunta sa may bonfire.

"So, anong game ba lalaruin natin?" tanong ko. "Well, truth or dare. With a twist nga lang." ngiting sabi ni Bea.

"Gumawa na tayo ng circle." sabi ni Quen.

Tumabi ako kay Quen. Ang isa ko pang katabi ay si Bea. Tapos katapat ko si DJ.

Kumuha ng bote si Quen at inilagay sa gitna naming lahat.

"Bea, ano bang twist ang gusto mo sa game?" tanong ni Quen kay Bea.

"Imbes na Truth or Dare. Dare or Bare laruin natin!"

"Dare or Bare? Huh? Ano yun?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

"Simple. Dare lahat ang gagawin. Kapag hindi kayang gawin yung dare o ayaw gawin , magtatanggal ng isang suot sa katawan. In short? Bare. So, game na ba kayo?" e xcited na sabi ni Bea.

Dapat hindi na siya naglalaro ng ganito eh. May sakit siya sa puso. Hays. Di ko naman pwedeng sabihin na alam ko dahil baka sabihin niya kinakaawaan ko siya.

"Game." sabay-sabay naming sabing tatlo sa kanya.

"Okay, I'll spin first!" inispin na ni Bea yung bote at tumapat kay...

"Enrique! Dare ko sayo halikan mo yung babaeng yun." sabay turo dun sa babaeng k umakain ng balut na kakadaan lang samin. "Ayoko. Mamaho pa hininga ko." natawa kaming lahat sa sinabi niya. "Bare na lang ."

"Take it off! Take it off!" tawang-tawa na sabi ni Bea.

Nagtanggal ng shirt si Quen. Grabe muscles niya, pati six-pack abs niya litaw. I niwas ko yung tingin ko. Nakakailang naman 'tong game na 'to!

"Oh ako naman." sabi ni Quen sabay inispin ulit yung bote. Tumapat kay...

"Daniel. Dare ko sayo halikan mo yung babaeng tinuro ni Bea kanina."

"What the hell? Ayoko." at kagaya ni Quen, nagtanggal rin si DJ ng shirt.

Naviviolate mata ko. My eyes! Huhuhu! Bakit ganun? Muscles, biceps tapos perfect ly-sculpted pa six-pack abs niya! Huhuhuhu! T^T

Nakita ko in my peripheral vision na nagsmirk si DJ sa reaksyon ko. Eh ewan ko s a kanya!

"My turn." inispin niya at tumapat sakin yung bote. Bigla siyang ngumiti ng pali him. Gulp.

"Dare ko sayo na halikan mo yung taong mahal mo dito." sabay ngiti niya ng nakak aloko.

Grabe, inuutakan niya ako? Grabe! Alam naman niyang siya mahal ko eh! Gusto tala ga magpahalik. Grabe 'tong kissing-monster na 'to. -_"Bare na lang ako."

"Bare?!" hysterical na sabi ni DJ. "Pero--"

Hindi na siya nakapagsalita dahil itinapon ko sa kanya yung shirt ko. Natawa ako sa mukha niya. Priceless! Naka-sleeveless top pa ako 'no. Hahaha!

"Turn ko naman." inispin ko yung bote at tumapat kay Bea. "Game na Bea?"

"Game."

"I dare you to tell the truth."

"Truth? About what?"

"Your feelings about DJ. Gusto mo siya diba?"

Alam ko naman na gusto niya si DJ. Gusto ko lang mismong marinig sa kanya mismo.

Ngumiti siya. "Hindi lang gusto. Mahal ko si Daniel."

Bigla kong nabitawan yung bote dahil sa gulat. Mahal?

Napatingin ako kay DJ na parang na-caught off-guard. Hindi maipinta yung reaksyo n niya sa sinabi ni Bea.

"Kayo naman, para namang ipipilit ko feelings ko sa kanya. Hihintayin ko na lang na mainlove sakin mismo si Daniel. Hahaha!" sagot ni Bea. Nakaramdam ako ng inis. Pero pinigilan ko. May sakit siya Kath, may sakit. Kaila ngan niya lang ng atensyon.

Kinuha ko yung bote na nahulog ko kanina, buti hindi nabasag. At binigay ko 'to kay Bea. "Your turn."

Inispin niya yung bote at tumama ulit kay Quen.

"I dare you to kiss Kath."

Nanigas ako sa kinauupuan ko sa sinabi niya.

"What?!" ako yung nagsalita dahil gulat na gulat ako.

"Bakit? Friendly kiss lang naman. Besides, wala naman kayong feelings sa isa't-i sa diba? Am I right?" ngiting tanong ni Bea.

"Wala nga. Pero ang awkward Bea." sabi ko.

"Kung mag-bestfriends lang kayo, wala lang sainyo 'tong kiss. Diba Quen?"

Nagulat ako ng sumama yung tingin ni Quen. "Bare na lang ako."

Tatayo na sana si Quen pero pinigilan ko siya.

"Friendly kiss lang naman diba? Para lang maintindihan ni Bea na BESTFRIENDS lan g tayo. Nothing more, nothing less." sabay taas ng kilay ko kay Bea. She's starting to get on my nerves again!

Napatingin ako kay DJ. Nakaiwas yung tingin niya samin. Sana maintindihan niya n a pinapatunayan ko lang na wala talagang namamagitan samin ni Quen.

"Kath, wag na." sabi ni Quen.

Hindi ko na siya pinagsalita. Hinalikan ko siya sa lips.

Lumayo kaagad ako pagkatapos. Hindi ako nailang. Wala naman kasi talaga yun. Ala m naman ni Quen na hanggang mag-bestfriends lang kami. Ang problema ko lang, bak it ganun pa dare ni Bea kay Quen diba?

Binigyan ako ng apologizing look ni Quen. Ngumiti lang ako.

Napatingin ako kay DJ. Kaso nakaiwas yung tingin niya samin.

"Turn ko na." sabi ni Quen. Naturo yung bote kay DJ.

Bumulong siya sakin. "Babawi ako sa ginawa mo."

"Huh?"

Ngumiti lang siya sakin tapos tumingin kay DJ.

"Daniel, I dare you to kiss the girl you love."

Nagets ko na gustong mangyari ni Quen. Alam na niya nga siguro na nakakaalala si DJ. At alam niya na siguro na ako ang mahal ni DJ kaya bumabawi siya sakin sa p agsagip ko sa kanya kanina sa dare sa kanya. Mag-bestfriends nga kami. CHAPTER 18. KATHRYN'S POV

TAGAYTAY: 3RD DAY.

Nagising ako dahil sa isang masamang panaginip.

Iniwan na daw ako ni DJ. Pinagpalit na daw niya ako kay Bea. Naiwan daw akong ma g-isa. Tulala. Pagod na sa kakaiyak.

Pero kahit panaginip lang yun, hindi ko napigilan na mabahala.

Naramdaman ko na naman yung sakit dati. Yung sakit nung nalaman kong ikakasal si ya kay Julia. Yun nga lang, sa ibang babae ko na nararamdaman yun at sa kamalasmalasan ko pa.

Bestfriend niya 'to na mahal siya. At mahal din siya ni DJ.

Ayoko isipin na totoo yung nangyari kagabi. Ang naisip ko, ayaw niya lang siguro saktan si Bea dahil nga sa sakit sa puso nito.

Pero ang nangyari, ako naman ang nasaktan. Hindi niya nga siguro naisip yun. Na masasaktan ako. Kunsabagay, sanay na siyang saktan ako diba? Lagi niya na lang akong pinapaiyak.

Mas iniisip niya yung mararamdaman ng iba.

Pero hindi ko naman kayang sabihin sa kanya na ako naman ang isipin niya. Kasi s a kahit anong anggulo mong tignan, kailangan pagpasensiyahan si Bea. May sakit s iya sa puso. Hindi siya pwedeng masaktan.

Kung ako kaya yung may sakit sa puso, masasaktan kaya ako ng ganito ni DJ?

Nagdadalawang-isip na tuloy ako kung mahal niya ba talaga ako. Kung ako lang ba ang mahal niya.

Hindi ko naman malalaman yun. Dalawang taon na ang nakakalipas diba? Hindi ko al am ang nangyari sa kanilang dalawa. Mag-bestfriends lang ba talaga sila?

Nagiging paranoid na naman ako. Shit. Ayoko ng ganitong feeling. Ayoko.

Kakausapin ko si DJ. Ittry kong alamin kung bakit niya ginawa yung kagabi. Gusto ko lang malaman yung dahilan.

Lumabas ako kaagad dahil wala naman si Bea sa kwarto. Kumatok ako sa pintuan nil a Quen.

Binuksan ni Quen yung pintuan. Halatang kakagising lang dahil ang gulo ng buhok niya.

"Quen? Si DJ nandyan ba?" "Wala. Hindi siya natulog dito. Bakit?"

Nakaramdam ako ng lungkot. Parehas na hindi umuwi si Bea at DJ. Magkasama silang dalawa kagabi?

Totoo kayang mahal nila ang isa't-isa?

"Kath." hinawakan ako sa braso ni Quen. Napatingin ako sa kanya.

"Bakit?"

"Wag mong hayaang saktan ka ng ganyan ni Daniel."

Natulala ako sa sinabi niya.

"Kath, hindi sa lahat ng bagay dapat ikaw ang nag-aayos ng relationship niyo. Al am ko na nakakaalala na siya. At alam ko na mahal ka niya. Pero yung gawin niya sayo yung kagabi? Anong dahilan?"

Napasinghap ako.

"Hindi ko alam eh. Siguro dahil ayaw niyang masaktan si Bea."

"Masaktan? Bakit? Anong meron kay Bea?"

"May sakit siya sa puso."

Bigla siyang tumawa. "For real? Eh ang hyper niya ah? Hindi halata na may sakit siya Kath."

"Nagpa-check up siya Quen. May butas ang puso niya. Kapag nasaktan siya, posible ng ikamatay niya 'to." "Kahit kelan ang tanga nitong si Daniel. Kaya hindi kami nagkakasundo eh."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Hindi niya alam na sa ginawa niya kagabi, may isang taong aasa, at may isang ta ong masasaktan."

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya. Si Bea yung aasa.

Ako yung masasaktan.

Napabuntong-hininga siya. "Paano ka?"

"Anong paano ako?"

"Paano ka kung patuloy na iconsider ni DJ yung sakit ni Bea? Paano kung lagi na lang si Bea ang isipin ni DJ, at makalimutan ka na?"

"Alam ko naman na ako yung mahal niya eh."

"Sapat na ba yun Kath?"

Nanghina ako bigla sa sinabi niya.

"Quen, ang gusto ko lang namang mangyari ay mabalik kami sa dati. Alam ko naman na may sapat na dahilan siya kaya niya nagawa yung kagabi. At aalamin ko yun."

"Kath, patuloy ka lang niyang sasaktan."

Tinignan ko siya ng seryoso. Naiinis na ko. Dapat kinocomfort niya na lang ako! Lalo lang akong nababahala.

"Quen, hindi mo ko maiintindihan dahil wala ka namang minamahal ngayon. Kasi kun g meron? Maiintindihan mo na mas ayos ng masaktan, kaysa mawalan."

Tinalikuran ko na siya. Palakad pa sana ako ng bigla niyang hinila yung kamay ko .

"Mali ka. Alam ko yan dahil may babae akong minamahal. Yun nga lang, nasaktan na ko, nawalan pa ko ng chance na masabi sa babaeng yun kung ano ang tunay na nara ramdaman ko."

Tinignan ko siya. Bakas sa expresyon sa mukha niya ang bahagyang pagkagalit.

"Quen, magkaiba tayo ng sitwasyon. Ako kasi, gagawin ko ang lahat mapasaakin lan g ulit ang mahal ko. Sabihin na nating martyr, sabihin na nating nagpapakatanga ako. Pero kasi, mahal ko yung tao. Mahal ko si DJ. Ayokong mawala siya sakin."

"Pero Kath, hindi mo ba maintindihan na dapat siya naman ang mag-effort? Niloko ka na nga niya diba? Hindi niya alam pinagdaanan mo. Kath, ako mismo nakikita ki ta. Umiiyak ka mag-isa sa New York. Ang dami mong iniyak ng dahil sa gagong yun. Tapos ano? Papaiyakin ka na naman niya ulit? Hindi na ako makakapayag."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Kung kailangan kitang agawin sa kanya, gagawin ko. Sasaluhin kita." Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Naguguluhan na ako sa kanya. Naguguluhan .

"Excuse me." nasabi ko na lang. Tinalikuran ko na siya dahil sobrang naguguluhan na ako kay Quen. Anong nakain niya at pinagsasabi niya yun? Ayoko ng ganun!

Lumabas na lang ako para hanapin sila Bea at DJ. Kaso, sakto. Paglabas ko pa lan g, naaaninag ko na sila.

Nanlaki yung mata ko sa nakikita ko ngayon. Bakit? Hindi sila natulog sa loob ng beach house tapos makikita ko ngayon, maraming bote ng beer na nakakalat, nandi to sila sa buhanginan, magkayakap at mahimbing ang tulog?

Biglang may kung anong kumirot sa puso ko.

Aalis na sana ako ng biglang gumalaw si DJ. Dumilat siya at nagkatinginan kami. Napaupo siya.

"Kath. Magpapaliwanag ak--" hindi niya na natuloy yung sasabihin niya dahil bigl ang nagising si Bea, hinawakan ang magkabilang pisngi niya at...

Hinalikan ito.

"Goodmorning babe. I enjoyed what happened last night." sabay tingin sakin ni Be a at binigyan ako ng matamis na ngiti.

May... nangyari sa kanila kagabi? Napahawak ako sa bibig ko bigla. Hindi 'to totoo. Hindi.

"May nangyari sainyo?" naiiyak kong tanong.

Hindi 'to totoo. Hindi.

"Kath--"

Naputol yung sasabihin ni DJ ng si Bea na ang nagsalita.

"Yes Kath. May nangyari samin ng babe ko kagabi." ngumiti siya at niyakap pa lal o si DJ. "We made love."

Ngayon ko lang napansin na topless pa rin si DJ at topless rin si Bea. Bra lang ang suot nito sa pang-itaas.

Tumingin si Bea kay DJ.

"Babe, don't you remember how we passionately made love last night? You're screa ming my name. Oh how I love--"

"Stop it Bea." tumayo si DJ at lumapit sakin. "Kath, let me explain--"

*slap!*

Sinampal ko siya. Oo, sinampal ko siya. Nanginginig na ako sa galit. Nagawa nila ng gawin sakin 'to?

"Kath--"

"Don't you dare follow me DJ! I hate you! I hate you both!" tinalikuran ko na si ya. Tumakbo na ako at nag-iiyak. Ang kapal ng mukha niya! Hindi, ang kapal ng mu kha nila ni Bea! Mag-bestfriends? Huh! Siguro sila na matagal na! At ginawa pa n ila yun? Made love? Pamura lang ah? Putangina nila!

Hindi ko namalayan na napaupo pala ako sa dahilang nadulas ako sa kakatakbo. Pat uloy pa ring tumutulo 'tong pesteng luhang 'to. Ang kapal ng mukha nila. Ang kap al!

Siguro tinatawanan na ako ni Quen ngayon. Kasi tama siya. Tanga ako. Tanga! Gust o ko pa kanina na ako yung mag-ayos pero letche lang! Wala na naman palang aayus in!

Iyak pa rin ako ng iyak ng biglang may humawak sa braso ko. Pagkatingin ko...

"Kath."

"Ano ba DJ?! Sinabi ko na sayong wag mo kong sundan diba? Ayoko munang makita ka

!"

"Kath, let me explain. Please..." umupo siya sa tabi ko at pilit na inilalapit a ko sa kanya ngunit nagpupumiglas ako sa hawak niya.

"Bitawan mo ko! Anong karapatan mong hawakan ako ha?! Nandidiri ako sayo!"

"Kath naman! I'm sorry okay?! I'm sorry." niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi na ako nakapalag dahil hindi pa rin matapos 'tong iyak ko.

Ang sakit kasi. Ang sakit-sakit. "Nagkamali ako kagabi dahil nagselos ako. Nagselos ako sainyo ni Quen."

Tinignan ko siya ng pa-galit. "Nagselos ka? Hindi mo hinalikan si Bea dahil sa s akit niya?!"

"Hindi. Nandilim lang paningin ko kagabi Kath. I'm sorry. Bakit mo ba kasi hinal ikan si Quen?"

"Gusto ko lang naman patunayan na mag-bestfriends lang kami!"

"Kasi naman Kath, dapat hindi mo na lang siya hinalikan. Handa na naman siyang m agtanggal ng saplot ng katawan diba? Bakit pumayag ka pa kung alam mong masasakt an ako?!"

Natulala ako sa sinabi niya.

"DJ, alam mo. Ang gago mo!" tumayo ako nun at pilit na pinunasan yung luhang tum utulo na naman sa mata ko. "Matatanggap ko na sana kung dahil sa sakit ni Bea ka ya hinalikan mo siya eh. Pero, wow ah? Ginawa mo yun para makaganti sakin? Grabe ka!"

"Kath, alam ko mali ako kasi nasaktan kita pero nagsosorry na ako." tumayo siya at hinawakan ako sa magkabilang pisngi ko. "Hinding-hindi na ako magpapadala sa selos ko. I was selfish, I'm sorry."

Tinabig ko yung kamay niyang nasa magkabilang-pisngi ko.

"Tell me the truth. May nangyari ba sainyo ni Bea?" Bigla siyang napayuko. Please, tell me no. Please.

"Hindi ko alam Kath. Lasing kami pareho kagabi. Hindi ko matandaan yung nangyari ."

Natulala lang ako sa sinabi niya.

"Pero, naghalikan kayo?"

"I'm sorry Kath."

Napahawak ako sa bibig ko. Lasing siya. Hindi niya maalala. At naghalikan sila k agabi.

Mukhang may nangyari nga.

"I trusted you DJ." sabi ko bago ako napahikbi. "I trusted you!"

Napahawak na lang ako sa ulo ko. Bigla na lang sumakit. Ano ba 'to...

"Kath, okay ka lang ba?!" hinawakan niya ako sa braso ko.

"Bitawan mo ko."

"Kath naman."

"Bitawan mo ko!" sigaw ko.

Tinignan niya lang ako ng seryoso. Halatang nasasaktan siya sa inasta ko. "Kath naman. Naging gago ako aminado ako. Lalaki lang ako Kath, madaling magselos. Kun g may nagawa man ako kagabi, hindi ko ginusto yun. Ano ba dapat gawin ko para ma balik sakin yung tiwala mo? Para mabalik ka sakin?" "Gusto mong mabalik ako sayo?"

"Oo Kath."

"Sabihin mo na kay Bea na nakakaalala ka na."

Bigla siyang nag-panic. "Kath, hindi pwede. Masasaktan siya. Alam mo naman na pw ede siyang mamatay."

I laughed. A bitter one. "So ganun pala yun? Aakalain niya na siya ang mahal mo? O tapos? Ako na lang papatayin mo sa sama ng loob. Ganun ba?"

"Kath--"

"Sana tuluyan ka na lang nagka-amnesia." sabay tawa ko. "O kaya, mas mabuti pang namatay ka na lang ng tuluyan."

Biglang sumama yung mukha niya. Napalitan ito ng icy, cold expression on his fac e. Nasaktan siya? Eh di patas lang kami. Gantihan gusto niya diba?

Tinalikuran ko na siya. Naguguilty ako sa sinabi ko pero hindi ko magawang harap in siya ulit. Nasaktan ako. Di niya alam na sa ginawa niya...

Pinapatay na rin niya ako. ---------------------QUEN'S POV

Nakita kong tumakbo siya habang umiiyak. Nasasaktan ako para sa kanya. Ayoko siy ang nakikitang nagkakaganun para lang sa lalaking yun.

Alam ko na buhay si Daniel nung nakaraang taon pa. Nagkataong bago ako pumunta s a New York para sundan si Kath, nakita ko si Daniel sa airport. I confronted him . Nalaman ko na pupuntahan na niya si Kath sa New York.

Yun nga lang, papunta rin akong New York nun. At akala ni Daniel na kaya ako pup unta dun para magsama na kami ng tuluyan. Kaya hindi na siya natuloy at sinabi n iyang sana alagaan ko si Kath. Dahil mukhang hindi naman niya kayang ibalik yung pagmamahalan nila dahil ang akala ni Daniel, ako na ang mahal ni Kath.

Kahit kelan, ang tanga ng lalaking yun.

Hindi ko lang sinabi kay Kath dati na buhay si Daniel dahil ayokong iwan niya ak o. Oo, naging selfish ako. Ilang beses ko ng gustong sabihin kaso tumitiklop ako . Natatakot kasi ako. Mahal ko yung tao eh.

Mahal ko si Kath.

Pero narealize ko na mamahalin ko na lang siya ng palihim. Dahil alam ko naman n a hindi magbabago yung tingin niya sakin. Para sa kanya, isa lang naman akong ha mak na bestfriend. Nothing more, nothing less.

Pero, hindi naman masamang mangarap diba?

Kaya kung sasaktan ni Daniel si Kath? Handa akong saluhin siya. Kung kailangan p a, aagawin ko siya.

Nakapikit pa rin ako at nagpapahangin dito sa may balcony. Iniisip kung magkakaa yos na ba si Kath at Daniel. Nakita ko rin kasing iniwan ni Daniel si Bea at sin undan nito si Kath.

Ang masasabi ko lang. Punyetang pag-ibig 'to. Pampagulo talaga ng buhay. Pilit k aming pinaglalaruan.

May magpapaka-bayani. May magpaparaya. May aasa. May magmamahal ng palihim.

Ayoko na munang isipin kung ano na bang mangyayari samin ni Kath. Sasabihin ko n a ba na mahal ko siya? Natatakot ako. Alam kong talo na ako unang-una pa lang. A ng ayoko lang ay mawala siya sakin.

"Enrique."

Dumilat ako at napatingin ako sa kanan ko kung saan nanggaling yung boses.

"Bea."

Napansin kong mugto ang mga mata niya. Umiyak siguro.

"Anong problema?"

Tinignan niya lang ako ng seryoso. "Enrique, mahal mo si Kath diba?"

Napako ako sa kinakatayuan ko. Pakiramdam ko nanuyo ang kalamnan ko sa sinabi ni ya.

"Wag ka ng magkaila. Alam kong mahal mo siya. At ako, mahal ko rin si Daniel. ka ya..." hinawakan niya ako sa braso ko. "Gagawin natin ang lahat para lang makuha sila." "Anong gusto mong mangyari Bea?"

Ngumiti siya. And I don't like the hidden meaning behind her smile.

"Magtulungan tayo, Quen." --------------------CHAPTER 19. QUEN'S POV

TAGAYTAY: 3RD DAY.

Tinignan ko ng seryoso si Bea. Anong sabi niya? Magtulungan?

"Anong plano?"

"Simple lang. May nangyari na samin ni Daniel. Galit si Kath sa kanya dahil sa n

angyari kaya habang magkalayo sila, lapitan mo na si Kath at maging knight-in-sh ining armor ka na niya."

Si Bea ba 'tong nagsasalita? Bakit ganun?

"Bea, seryoso ka ba sa sinasabi mo?"

"Oo. Gusto kong magtulungan tayo. Gusto kong mapaghiwalay natin si Daniel at Kat h dahil hindi sila ang para sa isa't-isa. Para sila satin." Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko aakalain na ganito pala mag-isip ang babaen g 'to.

"Bea, hindi ako makikipagtulungan sayo. At sana, wag mo ng ituloy kung ano man y ang binabalak mo dahil hindi makatarungan yan."

Tumawa siya. "Hindi makatarungan? Eh mas hindi makatarungan yung nangyari satin! Nagmahal tayo tapos hindi naman mapapasatin ang mga mahal natin?"

"Bea, hindi yan nadadaan sa ganyang paraan. Kung gusto mong mahalin ka ni Daniel , dapat yung sincere na dahilan. Hindi yung mamahalin ka niya dahil sa plano mo. "

Tinalikuran ko na siya pero nagsalita siya ulit.

"Enrique naman, binibigyan na nga kita ng chance na mapasayo si Kath tapos babal ewalain mo lang?"

Tinignan ko siya at binigyan ng dissapointed look.

"Nahihibang ka na, Bea. Mahal ko si Kath kaya ilulugar ko ang sarili ko. Hindi s a lahat ng bagay dapat maging makasarili tayo. Kung mahal mo talaga si Daniel?"

"Ano?"

"Set him free." Hindi ko na siya hinayaang makapagsalita dahil umalis na ako. Kailangan kong mak ausap si Daniel. Ayoko ng saktan niya si Kath ulit. Hindi na ako makakapayag.

Nakita ko sa malayo si Daniel. Lumapit kaagad ako dito at inambagan ng suntok.

Napabalikwas si Daniel at nahulog siya sa buhanginan. Dumudugo ang labi niya sa impact ng pagkakasuntok ko. Tama lang yun sa kanya!

"Gago ka Enrique! Bakit mo ko sinuntok ha?!"

"Para matauhan ka gago! Wag kang maging tanga!"

Tumayo siya at akmang susuntukin rin ako pero nailagan ko siya. Ako naman ang tu mulak sa kanya na dahilan ng pagkakabagsak niya ulit sa buhanginan.

"Para 'to sa sakit na dinulot mo kay Kath!"

Sinuntok ko siya ng sinuntok hanggang sa mapagod ang kamao ko. Napaupo ako sa ta bi niya pagkatapos.

"Ano Daniel? Natauhan ka na ba? O tanga ka pa rin?"

Expressionless niya kong tinignan. Tapos napabuntong-hininga siya.

"Salamat."

Nagulat ako sa sinabi niya.

"Salamat saan?" "Sa pagbugbog sakin. Natauhan na ako sa ginagawa ko." nagpunas siya ng dugo sa l abi. "Hindi ko nakakalimutan yung atraso mo sakin one year ago. Pero hindi ko pa palampasin 'tong wake-up call na ginawa mo."

"Nagpapaka-bayani ka kasi. Kaya hindi mo na naisip yung dapat na protektahan mo. "

"Alam ko. Kaya nga nagpapasalamat ako sayo ngayon. Hindi ko kasi alam na sa pagp rotekta ko kay Bea at sa pagpapadala ko sa selos ko, nasasaktan ko na pala si Ka th."

"Wala yun. Ang ayoko lang ay makitang nasasaktan si Kath. Wag mo na kasing pagul uhin ang sitwasyon. Alam mo naman palang mahal ka ni Bea, bakit mo hinayaang may mangyari sainyo?"

"Kung may nangyari man kagabi, pinagsisihan ko na lahat yun." tumayo siya at nag punas ng labi niya. "Sige, kailangan ko ng ayusin 'tong katangahan na ginawa ko. Ayokong mawala sakin si Kath."

Patakbo siyang umalis. Napabuntong-hininga na lang ako.

Kath, sana hindi ka na saktan ulit ni Daniel.

I'm setting you free. DANIEL'S POV Tanga. Makasarili. Seloso. Nakakalimutan kung sino nga ba dapat ang unahin ko.

Yun lang naman ang narealize ko sa pagsuntok sakin ni Enrique kanina. Pati na ri n yung sinabi ni Kath kanina. Sana nga natuluyan na lang akong namatay.

Nasasaktan ko na pala talaga si Kath.

Ayoko mang isipin na masasaktan ko si Bea ngayon dahil sasabihin ko na ang totoo . Wala akong magagawa. Kasiyahan ko muna ang uunahin ko. Nandito naman ako lagi para sa kanya.

Hinanap ko si Bea. Nakita ko siya sa may veranda ng beach house, may hawak na pa pel at mukhang binabasa niya ito. Umupo ako sa tapat niya.

"Bea."

"Oh babe, nandito ka na pala." nakita kong medyo nagulat siya at tinago niya yun g papel sa bulsa niya at hinawakan ako sa kamay. "What's up?"

"Kailangan nating mag-usap sa labas. Let's go." hinila ko na yung kamay niya pap alabas.

Ng medyo nakalayo na kami. Bumuntong-hininga ako at humarap sa kanya.

"Ayokong masaktan ka. Kaya hangga't maaga pa, sasabihin ko na sayo yung totoo."

"Anong totoo?"

"Bea, wala akong amnesia." Ngumiti siya sakin. "Importante ba kung meron o wala?"

Ngayon ako naman ang naguguluhan.

"Hindi ka ba nagulat? Hindi ka ba magagalit sakin?"

Lumapit siya sakin at niyakap ako. "Hindi na importante yun. Ang mahalaga, mahal mo ko at mahal kita, babe. Kaya nga may nangyari satin diba?"

Biglang nagsitaasan ang balahibo ko sa sinabi niya. Bakit ba kasi hindi ko maala la yung nangyari kagabi? Ang tanga mo kahit kelan DJ!

Dahan-dahan kong inilayo sakin si Bea. Tinignan ko siya ng seryoso.

"Bea, kung may nangyari man satin kagabi. I'm sorry."

Nagulat ako ng biglang may tumulong luha sa mata niya. Shit!

"Nagsosorry ka? Ibinigay ko na sayo ang pinakaiingitan ko! Wag mong sabihing hin di mo pa rin ako mamahalin!"

Pinaghahampas niya ako. Hinayaan ko lang siya. Alam ko naman na naging makasaril i ako eh. Hinayaan ko pa na paasahin siya.

"Bea, please. Mag-bestfriends lang talaga tayo. I'm sorry kung nasabi ko sayo na mahal kita pero nasabi ko lang yun dahil nagselos ako kay Enrique kagabi. I'm s orry kung iniisip mo na parang ginamit pa kita." Tinignan niya ako ng seryoso.

"Tell me, ngayong wala ka naman palang amnesia. Mahal mo pa rin ba si Kath ha?!"

"Oo. Mahal na mahal ko siya."

*slap!*

I guess I deserved that slap.

"I hate you Daniel! I hate you! You'll pay for this!" sabay talikod niya at nagt atakbo.

Kahit kelan, ang tanga ko. Nasaktan ko na si Bea. Sana hindi lumala ang sakit ni ya.

Ngayon naman, hahanapin ko na ang babaeng nagpapasaya sakin.

Pumasok ako sa beach house. Wala siya sa first floor. Umakyat ako ng hagdanan. A t nakita ko si Kath na nasa balcony. Nakatalikod sakin.

Kath, I hope you'll give me a second chance. I promise I'll never hurt you again .

--------------------------

KATHRYN'S POV

Nasasaktan pa rin ako sa nangyari kanina.

Kath, smile! Marami pang lalaki dyan! Marami pang lalaki dyan na mas uunahin ka kaysa sa iba! Yung lalaking hindi ka sasaktan at papaiyakin! Pero wala eh, siya lang talaga ang makakapagkumpleto sakin.

DJ, ano na bang nangyayari sayo?

Tatalikod na sana ako ng biglang naramdaman kong may yumakap sakin mula sa likur an. At pinatong yung ulo sa braso ko.

"Kath."

Napasinghap ako sa pagbanggit niya ng pangalan ko. Feeling ko, any minute, pwede ng tumulo ang luha ko.

Hindi ako nagsalita. Nanatili lang akong nakatayo. Niyakap niya ako ng mas mahig pit pa sa kanina. At lalo niyang binaon ang ulo niya sakin.

"I wanna make you smile. Whenever you feel sad,

Carry you around when your arthtritis is bad. All I wanna do, is grow old with you."

Lalong humigpit yung yakap niya sakin.

"I'll get your medicine when your tummy aches, Build you a fire if the furnace breaks. Oh it could be so nice, to grow old with you."

Bigla akong nagulat ng may parang tumulo sa may braso ko. Pagtingin ko, nanlambo t ako.

Umiiyak si DJ.

"DJ, bakit ka umiiyak?" Tumalikod siya. Tapos humarap sakin ng nakangiti.

"Wala 'to Kath. Napuwing lang ako." lumapit siya sakin at hinalikan ako sa buhok . "Kath?"

"Ano?"

"I'm sorry."

Hindi ko alam, pero sa sinabi niya. Tumulo bigla ang luha ko.

"Ganyan ka naman DJ. Lagi na lang. Sorry ka ng sorry pero sinasaktan mo pa rin n aman ako." pinunasan ko yung luha ko. "Lagi na lang akong nagmumukhang-tanga."

"Kath, wag ka ng umiyak ng dahil sakin. Nasasaktan ako kapag nakikita kitang gan yan."

Napayuko ako. "Dahil naman sayo 'to."

Lalong tumulo yung luha ko ng bigla niya kong yakapin.

"Kath, hindi na kita ulit hahayaang masaktan dahil sakin. Hinding-hindi na."

Hinalikan niya yung mga mata kong kanina pa lumuluha.

"Kath, wag mo na akong iyakan. Maiintindihan ko naman kung gusto mo na kong luma yo sayo." Napatingin ako sa kanya nun. Kahit ilang beses akong saktan ng lalaking 'to, mah al na mahal ko talaga siya.

"Wag. Hindi ko kakayanin."

Napabuntong-hininga siya.

"I'm so sorry Kath. Nabulag lang ako sa selos. Nabulag lang ako sa pag-iisip ng kapakanan ng iba. Hindi ko alam na in the process, nasasaktan ka na pala." hinal ikan niya ako sa buhok ko. "Kath, sinabi ko na ang lahat kay Bea. Maiintindihan niya sana na ikaw lang ang babaeng mamahalin ko ng ganito."

Nakaramdam ako ng saya sa sinabi niya. I feel so bad for Bea pero alam kong time naman namin ni DJ para sa isa't-isa.

"Magpromise ka sakin DJ. Wag mo na ulit gagawin 'to sakin. Wag mo na ulit akong sasaktan para sa ibang tao. Wala na kong pakielam kung may nangyari sainyo. Tata nggapin kita kasi mahal kita." napabuntong-hininga ako. "I'm sorry kung nagselos ka kay Enrique. Pero please, ayoko ng maramdaman 'tong ganito. Yung parang lagi na lang gantihan ang gusto mong mangyari."

"I promise. At hindi na ako magiging manhid sa feelings mo. Kath, I love you." h inalikan niya ako sa ilong ko. Pababa sa kaliwang pisngi ko. Sa ilong ko. Sa kan ang pisngi ko. At tinignan niya ako ng matagal bago siya nagsalita. "Let's start anew, Kath. Tayong dalawa lang. Magmahalan na lang tayo. Mag-extend tayo ng two days dito. Pero para satin lang yun."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Sige. Pero paano si Bea at Quen?"

"Eh di sila magdate." natawa ako sa sinabi niya. "Magpapaka-selfish muna ako, Ka th." hinigpitan niya yung hawak niya sa beywang ko. "I love you. I love you. I l ove you."

"I love you too."

Nagkatinginan lang kami ng seryoso. Linapit niya na yung mukha niya sakin. At pu mikit na ako.

Parang may sumabog na fireworks sa paglapat ng labi namin sa isa't-isa. It was a slow one. Pinaparamdam niya kung gaano niya ako kamahal. At pinaparamdam ko rin kung gaano ko siya kamahal.

Napahawak na ako sa leeg niya. Napadilat ako ng bigla niya akong buhatin at dalh in sa may sofa at inihiga. Patuloy niya pa rin akong hinahalikan.

Bumaba na yung halik niya sa leeg ko ng biglang napabalikwas kami dahil sa lakas ng pagkasarado ng pinto sa may veranda. Nagkatinginan kaming dalawa.

Sino yun?

"Nakakahiya DJ." paano pala kung si Quen yun? Eh kung si Bea? Baka atakihin sa p uso! Tumabi siya sakin at niyakap ako ng mahigpit. "Hayaan mo na sila. Sabi ko naman sayo diba? Simula ngayon. Iisipin ko na lang ang nararamdaman ko at nararamdaman mo. Tayong dalawa, Kath."

"Promise, JJ?"

Nanlaki yung mata niya sa sinabi ko. Pero ngumiti siya pagkatapos.

"Promise, Chacha."

------------------------

BEA'S POV

Napahawak ako sa bibig ko sa nakita ko kanina. Akala ko nagsisinungaling lang sa kin si Daniel na hindi niya ako mahal. Yun pala, totoo.

Nandilim yung paningin ko ng nakita ko silang naghahalikan. Ang sarap patayin ni Kathryn! Mang-aagaw! Kung sana hindi siya dumating ulit sa buhay ni John! Eh sa kin pa rin siya!

Ang sakit eh. Ang sakit-sakit! Mahal na mahal ko si John! Na si Daniel pala. Mag tatapat na sana ako na mahal ko siya pero anong ginawa nung babaeng yun?! Inagaw niya na naman sakin! Ako na lang laging iniiwan!

Alam ko naman na walang amnesia si Daniel noon pa lang. Nakikita ko lagi na may hawak na picture si Daniel. Picture ng mang-aagaw na yun. Yang Kathryn na yan! Pinagbabato ko yung unan dito sa kwarto. Walanghiya! Mas maganda at mas maganda ang katawan ko sa patpating babaeng yun! Ang kapal ng mukha! Ako, kaya kong ibig ay kay Daniel ang lahat! Kahit ang sarili ko!

Naibigay ko na sana ang sarili ko kung hindi lang umepal yang Kathryn na yan!

Mapapasaakin na si Daniel kagabi. Niyaya ko siyang uminom ng uminom. Ng nalasing na siya, sinimulan ko na ang plano ko.

Hinalikan ko siya. Hinalikan niya rin ako. Kahit lasing siya, pakiramdam ko. Ala m niya yung nangyayari.

Tatanggalin ko na sana yung damit ko ng biglang pinigilan niya ako. Akala ko dah il ayaw niyang ibigay ang sarili ko sa kanya. Yun pala...

"Nirerespeto kita. I can wait. I love you..." hinaplos niya ako sa pisngi ko at pumikit. "Kath."

Ah shit! Ayoko ng maalala yun. Kahit lasing na lasing siya, yung pangalan pa rin ng babaeng yun yung sinasambit niya! Ang sarap sabihin na ako 'to, si Bea! Baba e na nandito para sayo! Hindi yung babaeng yun na walang kwenta! Magsama na lang sana sila ni Enrique! Parehas silang tanga! Kaya bagay sila sa isa't-isa!

Hindi ko kayang gawin yung sinasabi ni Enrique na 'set him free'. Putcha, mahal ko papakawalan ko? Ano ako tanga? Sinasabi ko ng gagawin ko ang lahat para lang mapasaakin si Daniel! Akin siya! Kinuha ko ulit ang papel na itinago ko kanina sa bulsa ko. Gusto ko lang 'tong m akita bago ko punitin at itapon.

Heart Check-up. Ms. Bea Salvador. Result: Negative.

Wala akong sakit sa puso. Pero alam ni DJ na meron. At wala na akong balak na ba wiin ang kasinungalingan ko.

Tumayo na ako at lumabas. Dun ako sa may beach pumunta at unti-unting pinagpupun it at pinagtatapon ang pwedeng makasira sa plano ko.

Ako lang ang mamahalin mo Daniel. Ako lang.

-----------------CHAPTER 20. KATHRYN'S POV

TAGAYTAY: 4TH DAY.

Hmm. Ang sarap ng tulog ko. Hmm...

"Kath! Gising na."

Hmm...

"Kath, uy."

Hmm...

"Kath! Gising na."

"Uwaaa? Teka inaantok pa ko!" itinago ko yung mukha ko sa may unan. Ang sarap ta laga matulog. Ang sarap-sarap--

"HUWAAAAAAAAAAA!" nagulat ako ng bigla akong na-flip at mas lalo akong nagulat n g biglang pumatong sakin si DJ. Ang bigat niya!

"DJ naman! Ang bigat mo! Alis nga!"

Nagpout siya. "Gusto ko lang punan yung dalawang taon na hindi tayo magkasama ah ."

"Ha? So?" Ngumiti siya ng nakakaloko. "So, ibabalik natin yung sweetness natin..." bumaba yung tingin niya sa lips ko. "Slave ko."

Tinulak ko siya sa baba. Napa-'ow' siya.

"Ang brutal mo pa rin kahit kelan Kath!"

Umupo ako sa kama. "Eh kasi naman ang sarap ng tulog ko eh! Teka, bakit ka ba na sa kwarto ko? Si Bea?"

"Umalis. Mukhang galit pa rin siya sakin." napabuntong-hininga siya.

"Saan pumunta yun?"

"Magpapacheck-up daw siya ulit sa doctor. Mukhang mas lumala daw yung sakit sa p uso niya." lumungkot yung mukha niya. "Kagagawan ko yun, Kath."

Nalungkot ako sa sinabi niya. "Wag mong sisihin ang sarili mo DJ. Sinabi mo lang naman yung totoo diba?"

"Oo. Pero parang mas lalo lang lumala yung sitwasyon." nagkamot siya ng ulo. "An o na ba kasing nangyayari satin?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"Tumatanda tayo dahil sa mga problemang 'to." tumabi siya sakin. "21 lang ako, 2 0 ka. Tapos ganito tayo kaagad. Dapat nag-eenjoy tayo! Parang dati, puro kalokoh an lang tayo. Go with the flow." "Ikaw kasi eh! Kung nagpakita ka lang sakin dati, sana wala ng ganitong issues. Nadadamay tuloy tayo kay Bea."

"Sorry naman."

"Nagpanggap ka pang may amnesia. Nako! Masasapok talaga kita kapag ginawa mo uli t yun! Napaniwala mo kaya ako!"

"Sinabi ko na sayo, kailangan ko lang ng assurance na mahal mo pa rin ako. Atsak

a natakot ako 'no. Kaya pinaniwala ko lahat ng tao na may amnesia ako. Pinanindi gan ko yun. Nalaman nga ni dad na buhay ako at wala akong amnesia nung nagkita k ami one year ago. Sinabi ko sa kanya na wag sabihin sa iba.." ngumiti siya. "Ini yakan pala ako ni dad dati nung akala niya namatay ako?"

"Oo. Gago ka kasi!"

Tumawa siya. Saka tinignan ako ng seryoso. "Kung sinabi lang sakin ni Enrique ng mas maaga yung totoo. Sana hindi ko na nak ilala si Bea, at sana magkasama na tayo ngayon. Yung gagong yun. Nasa airport na lahat-lahat. Tss." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Huh?"

"Wala."

Anong pinagsasabi niya? Ang weird naman!

"Ay, nga pala." may kinuha siya sa bulsa ng pantalon niya. "Oh. Pinabibigay ni Q uen sayo."

Kinuha ko yung papel at binuksan.

Huh? Invitation?

Kath, Meet me at Erin's Infinity Restaurant near Pier 8. 7PM.

I will tell you something important. Quen.

"Pupunta ka ba?" mahinang tanong ni DJ.

"Oo. Pwede ba?"

Ngumiti siya sakin. "Oo naman. I trust you."

"Thank you."

Ginulo niya yung buhok ko. "Maligo ka na nga. Ang baho mo."

"Oy kapal mo! Bakit mabango ka ba?" "Oo! Amuyin mo pa ko eh!" sabay yakap niya sakin.

Hala. Ang bango nga niya! *O*

Siniksik ko pa yung sarili ko sa kanya. Ang bango bango niya talaga!

"Tsinatsansingan mo na ko Kath."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. "Ako? Hindi ah! Makaligo na nga lang!"

Tmakbo na ko papasok ng CR at iniwan siya sa loob ng kwarto.

Nag-toothbrush muna ako. Saka ako maliligo.

Binuksan ko na yung tubig sa bath tub. Pati yung soap na pampabula. Roses! I sme ll roses!

Nagulat ako ng biglang may yumakap sakin from behind.

"Kath."

"U-uy!" tinanggal ko yung kamay niyang nakapulupot sa beywang ko kanina. "Anong ginagawa mo dito? Labas!"

"Wala." nagkamot lang siya ng ulo. "Naiinitan kasi ako ulit."

"Oh anong gagawin ko?"

"Sabay tayo maligo?" "Pinagsasabi mo dyan DJ?"

"Let's conserve water. Kaya let's shower together!"

*poink!*

"Aray ko naman Kath! Nagsusuggest lang naman eh!" sabay himas sa may noo niya.

"Heh! Ang sabihin mo gusto mo lang akong manyakin!"

"Hoy patpatin, hindi ah! Feeling mo naman may makikita ako sayo."

"Ang kapal ng mukha mo!"

"Tss. Maiwan na nga kita dyan!" lumabas na siya ng CR. Buti naman!

Nagtanggal na ko ng saplot. Saka lumusong sa bath tub. Wow, ang warm ng tubig.

Pumikit na lang ako at medyo humiga. Ang sarap. Para akong nasa jacuzzi.

Napadilat ako ng biglang bumukas yung pinto at pumasok si DJ.

"Kath pahiram akong extra tow...el."

"Aaaaah!" sigaw ko. Tinakpan ko kaagad katawan ko. Buti na lang mabula at least hindi kita kung hindi, nako! Nakakahiya! Nanlaki bigla yung mata niya ng tignan niya ko. Bakit ganyan siya makatingin?

"Hoy labas na!"

"A-ah s-sige." iniwas niya yung tingin niya sakin. Saka lumapit sa may rack na m alapit dito sa bath tub. "Ah sige Kath." tinignan niya ulit ako. "Aalis na a-ako ."

Tumalikod siya pero dahil sa katangahan niya, bigla siyang nadulas.

At nagulat ako kung saan siya nahulog.

Sa akin! O////////////O

"Ah shit. Aray ko." nakita kong hinimas ni DJ yung ulo niyang tumama sa may gili d ng bath tub. Dumilat siya at napatingin sakin.

Nagkatinginan lang kami ng ilang segundo. Sabay nanlaki ang mga mata namin.

"Shit!" tumayo siya kaagad at umalis ng bath tub. Sabay iwas ng tingin sakin. "I 'm sorry Kath! I slipped!"

Lumabas siya kaagad dala-dala yung extra towel.

Di pa rin ako makaget-over sa nangyari. Lalo kong inilapit yung bubbles sa kataw an ko.

Huhuhu!

Pagkatapos kong magbabad sa bath tub, nagpatuyo na ko. Nagsuot na lang ako ng si mpleng t-shirt at shorts saka lumabas ng CR. Paglabas ko, nakita ko siyang nakaupo sa kama ko. At nakangisi lang sakin.

"Bakit ka nakangisi dyan?"

"Wala. Yung kanina kasi..."

Binato ko sa kanya yung alarm clock na nasalo naman niya. "Heh! Wag mo ng ipaala la yun!"

Tumawa lang siya. Nakakahiya kaya. Huhuhu.

"Hoy DJ! Wag na natin pag-usapan yun ah!"

"Makikita ko rin naman yan eh."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.

"Aba't--"

"Joke lang Kath! Binibiro lang kita. Don't worry. Wala akong nakita."

"Promise?"

"Oo naman." ngumisi siya, saka iniwas yung tingin niya sakin. "Pero may naramdam an ako." "Huh? Anong sabi mo?" pabulong kasi yung huling sabi niya eh.

"Wala Kath."

"Ah. okay!"

"Tayong dalawa lang pala nandito sa beach house mo ngayon."

Tumayo siya at lumapit sakin. "Pwede na nating gawin ang ginagawa natin dati."

"Anong ibig mong sabihin? Ha?" umurong ako ng biglang nagsmirk siya.

"Yung lambingan natin dati. Gusto ko lang naman mabalik yung dating sweetness na tin. Naaalala mo ba lahat yun?"

Paurong ako ng paurong, siya naman palapit ng palapit. Uwaaaa!

Lalabas na sana ako ng biglang hinablot niya ako sa may beywang ko, sabay pinaha rap sa kanya.

"Uy DJ naman. Magiging touchy ka na naman ba?"

"Hindi naman nawala yun Kath eh. Pinigilan ko lang dahil wala ka sa tabi ko. Say o ko lang naman gusto maging sweet." sabay ngiti niya sakin. "And possessive." "Eh nakakahiya! 2 years ago pa yung... ah basta, dahil boyfriend kita. Pero ngay on, hindi na tayo teenagers!"

"Nasa early twenties lang tayo Kath. At bakit? Hindi mo pa rin ba ko boyfriend n gayon? Fiancee mo na nga ako diba?" sabay ngiti niya ng nakakaloko. "Kath naman eh."

"Ano?"

"Isang kiss lang." sabay pout niya.

Napayuko ako. Nakakahiya naman!

"DJ, hindi na kasi ako marunong eh."

Nagulat ako ng biglang tumawa ng malakas si DJ.

"HAHAHAHA!"

Inirapan ko siya. "Heh! Wag ka ngang mang-asar!"

"Kaya pala parang tuod ka kahapon nung hinalikan kita! Hahaha!"

Para ng baliw si DJ sa kakatawa. Hmp. Kasalanan ko ba yun? Eh kasi naman nawala siya ng 2 years eh!

"Kung makapang-asar ka ah! Siguro ang dami mong hinalikang babae para makalimuta n mo ko 'no?!" Tumigil siya sa kakatawa at lumapit sakin. Sabay yakap sa beywang ko.

"Kath naman, di mo ba naalala yung sinabi ko sayo dati?"

"Na alin?"

"Ikaw lang ang babaeng minahal ko ng ganito." dinikit niya yung noo niya sakin. "Wag kang mag-alala, wala akong hinalikang iba ng naghiwalay tayo. Ayoko nga. Wa la ng makakapantay sa mapupula mong labi. At matingkad mong ngiti."

Natawa ako sa sinabi niya. "Pansin ko lang, naging makata ka ah? Kanta yata yang sinasabi mo."

"Ganun talaga." lumayo siya sakin at hinawakan yung kamay ko. "Let me refresh yo ur memory."

"Memory?"

"Oo. Sasabihin ko sayo yung TOP 5 na favorite kong nangyari sa relationship nati n."

"Sige na nga."

Lumabas kami ng beach house at naglakad sa beach. Swaying each others' arms. "Top 5. Nung natapunan mo ko ng spaghetti."

Tinignan ko siya. "Huh? Bakit? Nakakahiya kaya yun!"

"Kung hindi dahil dun, hindi ako mabibigyan ng chance na mapansin mo." sabay ngi ti niya sakin.

"Talaga?"

"Oo naman. At kung hindi dahil dun, hindi kita naging personal slave."

Napangiti ako.

"Anong Top 4 mo?"

"Top 4. Yung Tagaytay trip natin."

"Mukhang alam ko na kung bakit. Dahil halos busugin mo ko ng sweetness mo nun?"

"Hindi lang yun. Nagkaroon ako ng chance na makasama ka. Tayong dalawa lang. Gay a ngayon."

Napangiti ako ulit. Lagi na lang akong pinapangiti ng lalaking 'to.

"Top 3 mo?"

"Top 3. Yung sinabi ko sayong mahal kita, at sinabi mong mahal mo ko. Kaya nagin g tayo." "Bakit naman kasama yun?"

"Kasi nga naging tayo. Naging tayo officially. Ibig sabihin, you're mine. And I' m yours."

Napangiti na naman ako. Binitawan ko yung kamay niya at niyakap siya ng mahigpit . Saka nakipag-holding hands ulit.

"Top 2?"

"Top 2. Yung ginawa mo ang lahat para lang makaalala ako kahit wala akong amnesi a. Yung kahit ang dami ko ng kasalanan sayo, pinatawad mo pa rin ako."

"Bakit naman?"

"Kasi ikaw lang ang babaeng nag-effort ng ganito sakin. Yung tipong gagawin ang lahat para sakin. Iba ka, Kath. At gagawin ko ang lahat para lang bumawi sayo."

"You don't need to do that. Faithfulness mo lang sakin, okay na."

Lakad pa rin kami ng lakad ng magkahawak-kamay. I miss this. I wish I could be w ith him forever.

"DJ?"

"Yes?" "Ano yung Top 1 mo?"

Tumigil siya at binitawan yung kamay ko. Saka pumunta sa harap ko.

"Wala pa."

Kumunot yung noo ko sa sinabi niya. "Wala pa?"

"Oo. Wala pa. Pero palagay ko ngayon, magkakaroon na."

"What do you mean DJ?"

Ngumiti siya sakin at hinalikan yung noo ko. Nagulat ako sa sunod na ginawa niya .

He bended down on one knee.

May kinuha siya sa bulsa niya. Isang heart-shaped box. Napahawak ako sa bibig ko ng narealize ko yung gagawin niya.

Hinawakan niya yung isang kamay ko at pinisil ito. "Kath, I know I'm not perfect . Hindi ko maaassure sayo na magiging perfect husband ako pero if you give me th is chance?" hinigpitan niya yung hawak sa kamay ko. "I'll promise I'll do my bes t just to make you happy."

Nagulat ako sa sinabi niya. At halos magtatalon ang puso ko sa sunod niyang sina bi. "Ms. Kathryn Santiago, will you marry me?"

"DJ..." tumulo yung luha ko sa sinabi niya. Hindi ko alam na gagawin niya 'to sa kin.

"Kath, wag ka ng umiyak dyan. Sagutin mo naman ang tanong ko."

"DJ naman eh!" pinunasan ko yung luha ko. "Mag-fiancee na tayo diba?"

"Oo nga. Pero ayokong dahil lang dun matali ka sakin. Gusto ko na magpakasal tay o dahil gusto nating makasama ang isa't-isa habambuhay." lalo niyang pinisil yun g kamay ko. "Dali na Kath, nangangalay na ko dito oh. Yes or Yes lang isasagot m o!"

Natawa ako sa sinabi niya. "Kahit kelan, di ka pa rin nagbabago. Mahangin ka pa rin."

"Ano na Kath? Wag mong sabihing kailangan ko pang gamitin yung punishment ko say o dati dahil sa deal natin?"

"Anong deal?"

"Yung sa beach house!"

"Eh mas nauna akong bumili sayo ng beach house!" Ngumisi siya. "Mali ka. Mas nauna akong bumili. Nasa Palawan yun. With my own sa lary pa."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. "So kung hindi rin naman ako papayag na ika sal sayo, ikakasal pa rin ako sayo dahil yun ang punishment mo sakin?"

"Oo! Ayoko ngang mapunta ka sa iba! Soulmate tayo!"

Natawa ako sa sinabi niya. Naniniwala rin pala siya sa 'soulmate'.

"DJ, hindi mo na kailangan gamitin yung punishment mo."

"Bakit?"

"Kasi 'yes' ang sagot ko sa tanong mo."

Biglang nanlaki yung mata niya saka ngumiti.

"Yes! Personal wife na kita! Whoo!"

Nangiti na lang ako sa sinabi niya. From his personal slave, naging his personal wife niya na ko? Ang saya-saya ko!

"This is yours." sinuot niya sakin yung ring na simple lang, pero ang ganda. One of a kind. "Keep that ring, Kath. This is a symbol of our love for each other." "Thank you DJ. I love you."

"I love you more."

At nagyakapan na lang kami ng matagal.

"Top 1. Pumayag ng ikasal sakin ang babaeng pinapangarap ko dati pa. At makakasa ma ko na siya for the rest of eternity." bulong niya sakin.

Napangiti ako sa sinabi niya.

"Alam ko na wedding song natin, DJ."

"Ano?"

Ngumiti ako ng nakakaloko.

"I love you, you love me! Let's go out and kill Pigney! With a bang-bang shotgun , pigney on the floor! No more Oink Oink dinosaur!"

Sinamaan niya ako ng tingin pero napalitan ito ng smirk. "Ganun pala Kath ha?"

"Joke lang!"

"Walang joke joke sakin, Mrs. Montenegro. Halika rito!" "HUWAAAAAAAAAAA!" tumakbo na kaagad ako papalayo sa kanya.

At gaya dati, aatake na naman si Pigney.

Ang future husband ko. Ang forever ko.

-----------------------------CHAPTER 21. DANIEL'S POV

TAGAYTAY: 4TH DAY

"Kath, okay nga lang na pumunta ka. Dali na magbihis ka na, hinihintay ka na ni Quen."

"Pero DJ--"

"Wala ng pero pero. Sige na." mahina ko siyang tinulak papasok sa kwarto nila ni Bea at nilock ko yung pinto.

Binuksan ni Kath yung pinto at tinignan ako. "Sure ka? Baka mamaya magselos ka."

"Hindi ah. Sige na Mrs. Montenegro, pagbigyan mo na si Quen."

Ngumiti lang siya sakin at kiniss ako sa cheeks. "Uuwi ako kaagad, Mr. Montenegr o." sabay pasok sa kwarto. Napasinghap na lang ako at napasandal sa pader. Ah shit, okay lang yan DJ. Mag-u usap lang naman sila ni Enrique.

Ilulugar ko na pagseselos ko. Ayoko na ngang masaktan si Kath dahil sakin. Hays!

Napangiti na lang ako ng naalala ko yung nangyari kanina. Yung pumayag na siyang magpakasal sakin. Iba yung feeling. Yung feeling na nakatama ka sa lotto? Mas m asaya pa dun.

I don't deserve her. But still, we're meant to be together.

Kapag kinasal na kami, gagawin ko ang lahat para sumaya siya sa piling ko. Oo, b aduy na kung baduy. Pero ganito ko siya kamahal.

Handa akong maging baduy para sa kanya. Hahaha. De joke, para naman akong si Tri ck na matalik kong kaibigan. Kamusta na kaya yung ungas na yun? Alam ko sila pa rin ni Ellie eh.

Faithful yun kay Ellie. Parang ako kay Kath. Naks. Bumabalik kapilyuhan ko gaya lang ng dati ah. Hahaha.

"DJ? Okay lang itsura ko?"

Tinignan ko si Kath na kakalabas lang ng pinto. Naikuyom ko ang kamao ko ng naki ta ko kung gaano siya kaganda sa suot niyang dress. Yun nga lang, hindi ako yung kasama niya sa date niya.

"Oo Kath. Maganda ka." inakbayan ko siya. "Hatid na kita."

"DJ, wag na. Ako na lang bahala. Malapit lang naman yung restaurant dito eh."

"Sure ka?"

"Oo naman." niyakap niya ako ng mahigpit at ginulo yung buhok ko. "Kumain ka ng dinner ha. O kung gusto mo, hintayin mo na lang ako."

"Pagluluto mo ko?"

"Oo." ngumiti siya. "Pero teka, ikaw ha. Kinakain mo na pala kahit ano."

"Hindi ah. Luto mo pa rin at luto ng chef ko yung kinakain ko."

"Eh diba kumakain ka na kahit ano?"

"Pinipilit ko lang kainin yung mga yun para hindi ako mahalata na wala akong amn esia. Yun nga lang, pare-parehas lang ng lasa."

"Lasang?" "Basura."

Natawa siya sa sinabi ko. "Kawawa ka naman pala DJ ko!"

"Mang-aasar ka na naman ba Kath ko?" sabay ngiti ko sa kanya ng nakakaloko.

"Hindi na po! Hahaha. Sige alis na ko. Bye."

Hinila ko kamay niya at iniharap sakin. "May nakakalimutan ka yata."

"Ano?"

Tinuro ko yung lips ko. "Goodbye kiss ko?"

"Sige. Pikit ka muna."

Pumikit na ako.

Teka, ilang segundo ng lumilipas wala pa rin?

Dumilat na ako. Takte! Wala na si Kath! Pinaasa ako!

Lagot sakin yan mamaya. Bubusugin ko yan ng halik ko. *evil smile*

Pumunta muna ako sa balcony. Halos mapatalon ako ng nakita ko si Bea na nasa may railings at mukhang tatalon pa yata!

"Bea!" lumapit ako sa kanya at hinila siya kaagad papalayo sa may railings. Naki ta kong umiiyak siya. "Nababaliw ka na ba ha? Tatalon ka pa! Alam mo namang pwede kang mamatay eh!"

Tinignan niya ako with tears on her eyes. "Mamamatay rin naman ako eh."

Napabuntong-hininga na lang ako at niyakap siya. Hinaplos ko yung likod niya.

"Sshhh Bea, nandito kami para sayo."

"DJ, ako na lang mahalin mo please. Ako na lang. Nagmamakaawa ako sayo."

"Bea..." napabuntong-hininga ako. Di ko na lang pinansin yung sinabi niya.

Niyakap niya ako ng mahigpit. "Wag na wag mo kong iiwan, Daniel. Please."

Itinayo ko siya at inalalayan papuntang kitchen. Pinaupo ko siya sa isang stool sa may kitchen counter.

Kumuha ako ng dalawang tubig para sa kanya at para sakin. Mukhang kailangan kong palakasin ang loob ng bestfriend ko.

Tumabi na ko sa kanya at ibinigay sa kanya yung isang tubig. "Uminom ka muna."

"Thanks Daniel." uminom siya at pinunasan yung luha niya.

"Ano bang nangyari?"

Napayuko siya. "Daniel, one month na lang daw ang buhay ko. May taning na ang bu hay ko."

Umiyak na naman siya. Hays, naaawa ako sa bestfriend ko.

"Bea, wala tayong magagawa. Kung may taning na ang buhay mo, wag kang mag-alala. " pinunasan ko luha niya. "Papasayahin ka namin."

"Talaga?"

"Oo naman. Teka lang, para maging masaya ka. May chocolate cake sa may ref. Kain in mo ha?" tumayo ako at pumunta na sa may ref. Saka nilabas yung cake mismo.

Bumalik ako sa may kitchen at inilapag yung plate na may chocolate cake. "Kainin mo Bea."

"Thanks. Ay, uminom ka nga ng tubig mo. Mukhang dehydrated ka eh."

Kinuha ko na yung baso ng tubig ko at uminom habang tinitignan si Bea. Ang bata pa niya para mamatay. Di ko maitatanggi na naging mabuting kaibigan siya sakin.

"Sige Bea, labas lang ako. Tatawagan ko lang si Kath." Lumabas na ako at kinuha yung cellphone ko. Kakamustahin ko lang ang Kath ko. Na karating na kaya siya dun safely?

Ah shit...

Napahawak ako sa ulo ko. What the hell. Bakit bigla na lang akong nahilo. Ah shi t...

Bigla na lang nandilim ang paningin ko at nawalan ng malay.

------------------------

KATHRYN'S POV

INFINITY RESTAURANT. 7PM.

"Kath, are you comfortable?"

"Uhm. Oo naman." nginitian ko si Quen.

Actually, naiilang ako. Kasi candle-lit dinner ang pinili ni Quen at may nagvivi olin pa sa gilid. Hindi ko alam pero naiilang talaga ako.

Kinukutkot ko yung daliri ko habang hinihintay na magsalita si Quen. Napansin ko kasing kanina niya pa ko tinititigan.

Biglang may dumating na waiter. Dala-dala na yung main course namin. Ubos na yun g appetizer na soup kanina pa. Nagugutom na rin ako.

"Maam, Sir? Main course is Fillet Mignon. Have a hearty meal." Nginitian ko na lang yung waiter.

Kumain na kami ng tahimik. Napapansin kong napapadalas yung tingin sakin ni Quen . At parang he's fidgeting pa. Ano ba kasing meron?

Naghiwa pa siya ng fillet mignon niya sabay subo sakin. Nahiya naman ako bigla.

Ang tahimik naman! Di ko na kaya 'to!

Uminom na muna ako ng sinerve na red wine at sabay binagsak 'to. Napatingin saki n si Quen.

"Hoy Quen. Umamin ka nga. Bakit may paganito-ganito ka pa?"

"H-ha? Wala." iniwas niya yung tingin niya sakin. "May dessert pa Kath."

"Forget dessert. Ano na Quen? Ano ba yung 'something important' na gusto mong sa bihin?"

Napasinghap siya. "Promise you won't be angry at me."

"It depends. Ano ba kasi?"

Tinignan niya ako ng seryoso. Saka bumuntong-hininga.

"Kath, nakita ko si Daniel one year ago. May balak siyang sundan ka sa New York kaso nakita niya ako. At akala niya tayo. Kaya I'm sorry kung hindi ako naging m an enough para ipaliwanag sa kanya ang totoo." "What?!" hysterical kong sabi. One year ago?!

Susundan ako ni DJ one year ago sa New York. Kung sinabi sana ni Quen eh di sana hindi na sila nagkakilala ni Bea, sana hindi na nagpanggap na nakakaalala si DJ , at sana nagkabalikan na kami noon pa.

Tinignan ko wide-eyed si Quen. I can't hate him easily. Pero nakakaramdam ako ng onting panghihinayang.

"Bakit mo tinago sakin yun?"

Napayuko siya. "Kasi..."

"Kasi ano?"

Dahan-dahan niyang itinaas yung mukha niya and his piercing eyes met mine.

"Kasi mahal kita."

Para akong sumakay sa rollercoaster. Yung puso ko, bigla na lang tumibok ng sobr ang lakas. Ano? Mahal niya ako?

"Akala ko ba hindi na?"

"Akala mo lang yun." "Quen naman."

"Kath, tinanong mo kung bakit ko ginawa yun. Kaya sinabi ko lang yung dahilan."

"Pero marami namang babae dyan. Bakit ako pa?"

Napabuntong-hininga siya. "Hindi ko alam. Ikaw lang naman kasi tinitibok nito eh ." sabay hawak niya sa puso niya.

Naguguilty ako na ewan. Grabe naman, ayoko ng ganito.

"Mag-ccr lang ako Quen."

Lumungkot yung mata niya. "Sige."

Tumayo na ako at dali-daling nagpunta sa rest room.

Napahawak ako sa may sandalan at napatingin sa mirror. Bakit ba ganito nararamda man ko? Parang ang sama-sama ko.

"Tulala ka. Here." napatingin ako sa nagsalita. A pretty girl lending me a handk erchief.

"I don't need that." sabi ko ng mahina.

"You do. Look at your eyes sweetie. Dali na, take it." I just looked at the hand kerchief. Sige na nga, kunin ko na. Nginitian ko lang siya habang pinunasan yung nangingilid na luha ko.

"Thanks Kath." sabi ko. Nakita ko kasi sa handkerchief niya na may 'Kath' na nak alagay. Magkapangalan pala kami.

"No prob, what's with you? Sino nagpaiyak sayo, kelangan mo ba ng resbak? I'll h elp you, andiyan ang mga friends ko, wala kaming inuurungan. Isama mo na rin ang bestfriend kong loko-loko."

Napatigil ako ng narinig ko yung sinabi niyang bestfriend.

"Bestfriend... Guy or girl?"

"Bading, de joke. A guy. Si Alec. Why?"

Napabuntong-hininga ako. Parehas lang naman kaming may bestfriend. Yun nga lang yung akin kakaamin lang na mahal niya ko.

"Actually, I think he's the reason behind these tears." nasabi ko na lang. She's asking the reason why I'm crying, and it's because of Quen.

"Oh? Sorry kung FC, ayoko lang kasi ng may umiiyak na babae, lalo na kung ang ra son ay lalaki. What happened?"

"He confessed his feelings for me." then I sighed. "Ayaw mo nun? I know a couple na dating mag-bestfriend lang tapos nung umamin si Guy, naging ok sila." she paused for awhile then she smiled. "Sila hanggang dul o. I super admire their love for each other, lovers sila and bestfriends pa rin in the end."

Naalala ko tuloy si Trick at Ellie. Lalo na si Ellie. Friends namin sila ni DJ n ung bago pa lang kaming mag-bf/gf. Drinking buddy ni DJ si Trick. Shopping buddy ko naman si Ellie. Kaso di ko na sila nakausap since you know, the accident. Ka musta na kaya sila? Ay ano ba 'to, may problema pa pala ako.

"Hindi kasi yun eh."

"Oh I see, parang alam ko na. Let me guess, umamin sayo si bestfriend pero alam niyang may mahal kang iba? Tama ba?"

"Huh? How did you know?" pagtatakang tanong ko.

"Tama ako? Haha. Well, parehas sila ng case ng bestfriend kong si Alec, he confe ssed that he fell for me pero alam niyang may mahal akong iba."

Wow. Napaka-coincidental naman. Parehas din pala kami ng pinagdadaanan.

Hindi ko napigilan ang sarili ko. Nakipagkwentuhan ako sa kanya. Girl talk. And it's so nice. I haven't got one in awhile. Si Bea naman hindi mo makausap ng mat ino. And she loves the one I love. "Eto lang tatandaan mo, whatever your choice is, hindi maiiwasan na may masasakt an. Pero unahin mo ang para sa sarili mo, kelangan mong maging masaya, bago ang iba. Trust me, Sabi ko nga non, Been there and I'm still there." kinindatan niya ako kaya napangiti ako.

"Ikaw naman, patawarin mo na siya. Mahal mo naman diba? There's no harm in tryin g again. Malay mo after nito, maging okay na ang relationship niyo." Bilin ko sa kanya. She has some problem with a guy he calls 'D'.

"Sana nga. Tara!" hinila niya yung kamay ko papalabas ng CR.

"KATH! Where have you been? Kanina ka pa naming hinihintay, you're missing all t he fun." sabi ng isang babaeng mukhang habulin ng lalaki dahil sa sobrang ganda.

"Pinagpalit mo na kami sa kanya?" Turo nung mukhang pinaka-bata sa kanila sakin na sobrang ganda.

"Bunso, hindi ko kayo pinagpalit. Kinailangan niya lang ng kausap." sabi ni Kath na kausap ko sabay kurot sa pisngi ng bunso nila.

"Really? Really? Ako kausapin mo, tingnan mo bukas hindi mo na kailangan ng kaus ap sa dami ng mga kwento ko. Hihi!" sabi ng babaeng mukhang nakalunok ng happy v itamin sa sobrang ka-hyperan at kagandahan. "HAHAHAHA!" sabay-sabay pa nilang tawa.

Nagkatinginan kami ng babaeng hyper. Si Ella 'to ah? Yung condo-keeper turned to organizer ng mga Montenegro? Kaibigan niya pala 'tong mga 'to? Nagngitian na la ng kami.

"Nakakatuwa naman kayo." sabi ko.

"By the way, they are my ChiKas. Sisters, this is..." tumingin siya sakin at muk hang na-gets ko kung anong itatanong niya.

"Kathryn. Yun pala dapat din sasabihin ko kanina, nung nakita ko panyo mo, magka pangalan pala tayo." sabi ko.

"That's nice. Parehas pa kayong maganda. Like me." pakantang-sabi nung isang bab aeng sobrang ganda.

"Ehem! Like you lang?" sabi naman nung isang babaeng mukhang kikay na sobrang ga nda.

"Haha, o sige na para fair. Maganda tayong lahat." sabi naman nung mukhang ate n g grupo na sobrang ganda.

"Guys, you're scaring her. Isa-isa lang okay?" tumingin sakin si Kath. "Kath, th is is my girls. Roma, Mimi, Ella, Llhavine, Khim and Miq. At eto naman si Erin n a hindi pa nagsasalita. Siya ang fashionista ng grupo at ang may-ari ng restaura nt na 'to." sabay turo sa babaeng mukhang fashionista nga dahil sa ganda ng porm a niya. Maganda pa. "Nice to meet you all." ngiting sabi ko tapos tumingin ako kay Kath. "It was nic e talking to you Kath, una na ko."

"Sige, mukhang may naghihintay ng desisyon mo." she hugged me and gave me a thum bs up.

"Don't forget to smile." dagdag ni Erin. Nagsalita na rin siya sa wakas.

Now, I need to clear things up.

Ang bigat ng hakbang ng mga paa ko habang papunta ako sa table namin ni Quen. Gr abe, ayoko na ng ganito!

Bumuntong-hininga ako bago ko siya tinignan ng seryoso.

"Quen, I'm so--"

"Hindi mo na kailangan mag-sorry. Hindi ko naman pinipilit na mahalin mo ko paba lik." ngumiti siya sakin. "Sapat ng makita kang masaya. Sa piling nga lang ng ib a."

Napabuntong-hininga ako. Hinawakan ko yung kamay niya.

"Quen, I'm sorry kung maling babae pa ang minahal mo. Hayaan mo, balang araw mak akahanap ka rin ng babaeng destined para sayo. Tandaan mo, I'm always here for y ou. Okay?" Tumawa siya at ginulo yung buhok ko. "Friendzoned nga talaga ako."

"Quen naman!"

"Oo na. Hindi na ko mag-eemote. Basta subukan ka lang saktan ni DJ, aagawin tala ga kita sa kanya."

Napabuntong-hininga na naman ako. Patay na.

"Uhm, Quen?"

"Ano?"

Itinaas ko yung ring finger ko. "Ikakasal na ko."

Biglang nanlumo yung mukha niya. Saka nagkamot ng ulo.

"Mukhang wala na nga talaga akong pag-asa."

"Quen naman."

"I get it, Kath. Magmomove-on ako. Don't worry, mag-bestfriends pa rin tayo."

"Promise?" Ginulo niya yung buhok ko at tumayo na. "Oo. Promise. Lika na umuwi na tayo. Mam aya bigla na namang topakin yung fiancee mo."

Natawa ako sa sinabi niya. Tumayo na rin ako and linked my arms to his.

"Thanks Quen for always understanding me."

"Ano pa bang magagawa ko? Eh kargo na kita."

Nagngitian na lang kaming dalawa.

Iniisip ko, kung hindi ko nakilala si DJ? Hindi pa rin ako maiinlove kay Quen.

Kasi, we're destined to be bestfriends for life.

Maya-maya lang ay umuwi na kami sa beach house. Bakit ganun? Patay lahat ng ilaw ?

"Quen, sumunod kaya si DJ sa resto?"

"Ewan. Eh di dapat nakita natin siya. Baka nagkasalisihan lang?"

"Baka." pumasok na kami sa loob ng beach house. "Teka, si Bea umuwi na ba?"

"Oo. Kanina pa."

Napatigil ako sa sinabi niya. Hindi kaya magkasama si Bea at DJ? Di bale na. Mag-bestfriends sila. Diba?

"Quen, magpapalit lang ako ng damit sa kwarto."

"Sabay na tayo pumanhik sa taas. Magpapalit rin ako."

"Sige."

Tumaas na kami. Ng nasa may tapat na ako ng kwarto ko, nginitian ko si Quen.

"Thank you ulit ha?"

"No problem Kath."

Ngumiti pa ako ulit ng isang beses at tumalikod na para buksan yung pinto ng kwa rto.

Kaso, biglang napawi ang ngiti ko at napalitan ng nganga sa nakikita ko ngayon.

Si Bea, nakahubad. At nakapatong kay DJ.

----------------------CHAPTER 22. DANIEL'S POV

"Ah shit..." napahawak ako sa ulo ko. Ang sakit ng ulo ko. Ano ba 'to. Ano ba yu n, simula ng inumin ko yung tubig kanina bigla na lang akong nawalan ng malay.

Napadilat ako ng makarinig ako ng music. Huh? Music? Parang mellow ang dating pe ro ano ba 'to.

Nasaan ako? Huh? Bakit ang dilim at may candles pa? Si Kath?

"Daniel." napatingin ako sa kanan ko at nanlaki yung mata ko sa nakita ko.

Si Bea, wearing only a bath robe.

Tatayo na sana ako ng biglang nakita kong naka-handcuffs yung kamay ko sa may gi lid ng kama. P*ta! Ano 'to?!

Biglang sumampa si Bea sa taas ko. Saka niya unti-unting tinatanggal yung strap ng bath robe niya.

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya. "Wag."

"Daniel, don't. I'm going to give myself to you for the second time." hinawakan niya yung mukha ko. "I love you, Daniel."

And in just a snap, natanggal na niya yung bath robe niya.

"Daniel, tignan mo ko. Daniel!"

"Bea, tumigil ka na." iniwas ko yung mga mata ko sa kanya. "Wag mong ibaba ang s arili mo para sakin."

"Wag mong sabihing wala kang nararamdaman? Lalaki ka. You know you want me."

Napabuntong-hininga na lang ako. Hindi ko na kilala 'tong babaeng nasa harap ko. Ano na bang nangyari sa Bea na once kong naging matalik na kaibigan?

Yes, she's still here. But she's different.

"Bea, I'm not the right guy for you. Please, may iba akong mahal."

Bigla na lang akong nakaramdam ng guilt ng naramdaman kong may tumulong luha sa damit ko. Umiiyak siya. "Daniel naman!" hinahampas niya ko ng mahina. "Daniel naman."

"Bea, please. Tumigil ka na."

"Bakit hindi na lang ako? Ha? Bakit kailangan mo pang bumalik sa babaeng yun! Wa la naman siyang ibang ginawa kung hindi saktan ka!"

"Bestfriend kita, Bea." mahina kong sabi. "Tama na."

"Wala akong sakit sa puso Daniel." hinalikan niya ko sa pisngi ko. "Wala! Kaya k ung natatakot ka lang na iwanan kita, wag! Baka nagdadalawang-isip ka lang kasi na mahalin ako pabalik dahil sa sakit ko."

Halos manigas ako sa sinabi niya.

Niloko niya ko? Wala siyang sakit sa puso?

"ANO 'TO?!"

Napalunok ako ng biglang nakita ko si Kath na nasa may pintuan. At yung mga mata niya ay nagtatanong.

"Kath, let me explain please. Wag mong paniwalaan ang nakikita mo." sigaw ko.

"Hindi ko papaniwalaan? Pero bakit hindi ka pa tumayo at hindi mo iwan yang Bea na yan? Ewan ko sayo." "Kath! Wait!" sigaw ko. Shit! Namisunderstand na naman ni Kath! Naka-handcuffs a ko!

Tinignan ko si Bea sa mata. "Bea, tanggalin mo na 'tong handcuffs na 'to kung ay aw mong mag-away tayo."

Kinuha niya na yung susi sa may bedside table niya at binuksan na 'to. Tumayo ak o kaagad pagkatapos nun. Kinuha ko yung kumot sa may kama at binigay sa kanya.

"Itapis mo sayo."

"Saan ka pupunta? Hindi pa tayo tapos!"

"Anong hindi pa tapos? Bea naman! Wala na pagkakaibigan natin. Kung ayaw mo mawa la pati pagkakakilala ko sayo, tumigil ka na."

Nagulat ako ng bigla siyang lumuhod at niyakap yung paa ko. Nasasaktan ako para sa kanya. Pero mali na eh.

Sobra na.

"Daniel, please. Give us a try please. Mahal na mahal kita."

"Bea, you deserve someone better."

Umalis na ko. Kailangan kong puntahan si Kath. Kailangan kong mag-explain sa kan ya. I know she still trusts me. Siguro nadala lang siya ng emotions niya kaya na gawa niyang talikuran ako kanina. Hinanap ko kaagad si Kath. At sakto nakita ko kaagad yung likod niya sa may vera nda. Lalapitan ko na sana siya ng biglang may yumakap sa kanya.

"Kath, I'm always here for you. Tandaan mo yan."

"Thanks Quen. Sana si DJ, kagaya mo rin. Hinding-hindi gagawa ng bagay na makaka sakit sakin."

Tumalikod na ko. Ayoko ng marinig pa sasabihin nila.

Oo, lagi ko na lang siyang nasasaktan. P*ta. Ang gago ko!

Pero, nasaktan ako sa sinabi niya. Shit. Ang sakit pala ng ganun. Ikumpara ka sa iba. Lintek naman!

--------------------------------

KATHRYN'S POV

"Huy Kath! Tulala ka na naman dyan." rinig kong sabi ni Quen sakin.

"Ha? Wala."

Narinig ko siyang napabuntong-hininga at niyakap ako.

"Kath, I'm always here for you. Tandaan mo yan."

I sighed too. "Thanks Quen. Sana si DJ, kagaya mo rin. Hinding-hindi gagawa ng bagay na makaka sakit sakin."

Nagulat ako ng biglang nakaramdam ako ng pingot sa tenga.

"Aray ko naman! Para saan yun?!"

"Ang drama mo Kath. Nakita mo sila diba?"

"Oo."

"Pero nakita mo ba na si Daniel mismo ang gumagawa ng move?"

"Hindi."

"Eh yun naman pala eh! Mag-eexplain sayo yung gago diba? Eh bakit parang kung an u-ano pa pinagsasabi mo dyan."

"Hindi mo kasi maintindihan Quen. Kung wala naman palang nangyayari bakit hindi pa siya tumayo at lumapit na sakin? At iwan yung Bea na yun?"

"Gaya nga ng sabi niya, ieexplain niya diba? Kaya wag ka ng sumimangot dyan."

Napabuntong-hininga ako. He's right. Hindi ko kailangan magalit ay DJ. Ang tanga mo na naman Kath! Pinairal mo na naman yung nakikita mo! Trust nga diba? Atsaka papakasalan na nga niya ko eh. Yung Bea na yun! Nako! Namumuro na siya sakin. Kung wala lang siyang sakit sa pu so sasabunutan ko talaga siya! Hindi na tama yun eh! Kung siya nga ang may pakan a ng lahat!

"Quen, I need to find DJ. Okay?"

"Sige."

Tumakbo ako kaagad at nakita ko si DJ na naglalakad sa may buhanginan.

"DJ!" sigaw ko.

Tumingin siya sakin pero hindi maipinta na naman yung mukha niya.

Lumapit ako sa kanya. "DJ, ano bang nangyari ha? Explain mo nga sakin."

Iniwas niya yung tingin niya sakin.

"Uuwi na ko ng Manila."

"Ha? Diba sabay tayo? At teka nga, ieexplain mo pa sakin yung nangyari!"

Hindi niya pinansin yung sinabi ko. Tuloy-tuloy lang siya sa paglalakad papalayo sakin.

Ano nangyari dun? Hays.

May kailangan pa pala akong kausapin. Si Bea.

Pumunta kaagad ako sa kwarto namin. Nakita ko siyang nakatulala habang nakaupo s a sahig. "Bea, itigil mo na 'tong kahibangan mo."

Inangat niya yung mukha niya para tignan ako.

"Mahal ko siya."

"Pero hindi na tama yung pagmamahal mo sa kanya."

"Hindi na tama?" natawa siya. "Kailan pa hindi tamang magmahal?"

"Kapag alam mong aabot ka na sa puntong makakasakit ka ng ibang tao."

Napabuntong-hininga siya.

"I always hated you. You know? Mahal ka kasi ng taong mahal ko. And the mere fac t that you're trying to convince me to forget my love for him makes me hate you even more."

"Bea, I don't know what your deal is pero please, hayaan mo na kami. You don't n eed to do this stuffs. Hindi mo kailangang magmukhang desperada. Babae ka."

"Kailan ka pa naging spokesperson ng Gabriella?" tawang tanong niya. "Sa tingin mo ba may pakielam pa ko sa image ko?" "Siguro wala, pero kami may pakiealam sayo. You deserve more. Siguro nagkakagany an ka dahil sa sakit mo sa puso pero there's no reason para ipagpatuloy mo yan."

Bigla siyang tumawa ng malakas.

"Sa tingin mo may sakit talaga ako sa puso?"

Kumunot yung tingin ko sa sinabi niya.

"What do you mean?"

"Wala akong sakit sa puso. It was all planned. Sinabi ko na sayo na gagawin ko a ng lahat para lang bumalik sakin si Daniel."

Hindi ko napigilan, lumapit ako sa kanya at sinampal siya ng malakas.

"What the hell Kath?!"

"Gumising ka na, Bea. Paano siya babalik sayo kung kahit kelan naman hindi siya naging sayo?"

"Kahit na!"

"Hindi ko hahayaang masira mo na ulit kami ni DJ. Ikakasal na kami. Kaya please, tama na."

"Bakit ako titigil? Natatakot ka ba na maagaw ko siya sayo?" "Bakit ba hindi mo magets ha? Hindi ka mahal ni DJ! Okay? Itatak mo sa isip mo y an pero hanggang bestfriend ka lang."

Ngumiti siya. And her smile was something I've never seen before.

An evil smile.

"Don't underestimate me, Kath. You don't know what I'm capable of." -----------------CHAPTER 23. KATHRYN'S POV

MANILA

Yehey! Nandito na kami sa Manila! Masaya ako!

Not. -_-

Sabay kaming umuwi ni Quen. Si DJ? Ayun! Nauna ng umuwi dito kagabi pa. Psh. Tin otoo nga niya yung sinabi niya.

Si Bea naman, sinabi niya sakin kagabi na titigilan na niya kaming dalawa. My go d, nakahinga ako ng maluwag dun. Akala ko hindi na niya kami titigilan. Inexplai n niya na rin yung nangyari kagabi. Na it's all her doing. May nilagay siyang ga mot na pampatulog sa inumin ni DJ. Sorry daw. She hopes na wala ng makakaalam ng nangyari.

I don't know kung sincere yung sorry niya. Pero sana oo. Sana tumigil na siya ta laga. Pero bakit ganun? Parang may something talaga sa sinabi niya kagabi. Hindi ko ta laga makalimutan.

"Don't underestimate me, Kath. You don't know what I'm capable of."

Ay ewan! Don't be too paranoid Kath. Tapos na ang gulo! Whoo! Tumigil na siya! G rabe ah, isipin niyo naman. Tagaytay trip?

Nung bata pa kami, good and bad memories. Nung master/slave pa kami, good and good memories. Ngayong mag-fiancee na kami, bad and bad memories!!!

Nakakaloka! Hindi ko maisip na mangyayari yun samin! Sabi nga ni Zharm nung kinw ento ko sa kanya kanina via phone, parang naging typical pinoy drama yung nangya ri samin sa Tagaytay! Imagine niyo naman kasi?

Nalaman kong walang amnesia si DJ. Si Bea aka bestfriend sineseduce ang fiancee ko. Umamin sakin yung bestfriend ko na mahal niya pa rin ako. Tapos, si Bea aka bestfriend ni DJ ay nagpanggap na may sakit sa puso para kaawaan siya? Saan ka p a makakakita ng ganun?

Sakto, pagtingin ko sa rearview mirror...

"SA HIS PERSONAL SLAVE AND HIS PERSONAL WIFE LANG YAN!"

Huh? Ano kaya yun? Sinagot yung tanong ko? Is this a sign? "Kath."

"Peste ka Quen! Nagulat ako!"

Eh kasi 'tong si Quen bigla na lang akong kinurot sa tagiliran. -_-

"Hoy Quen. Magdrive ka na nga lang dyan. Bilis na!"

"Kasi naman ako pa papasamahin mo sayo. Sinasamantala mo kagwapuhan ko eh."

"Kagwapuhan! Anong kagwapuhan? Wala ka nun!"

"Ikaw talaga! Sasamahan na nga kita sa pugad ng kalaban namin tapos gaganyanin m o pa ko?"

"Hahaha! Pugad! What a term Mr. Buenavista!" sabay tawa ko. Kasi naman, di pa si la nakamove-on sa family feud nila.

"Haynako Kath. Bakit kasi hindi ka na lang sumabay kay Daniel. Kanina ng sinundo kita sa bahay niyo, papunta rin si Daniel sa university nila ah?"

Sa sinabi niya, napasimangot na naman ako.

"Kasi naman kanina eh!" inis kong sambit. "Si DJ kasi, kanina nagluto ako ng pur ple pancake para sa kanya. Hindi niya kinain!"

"Bakit?" "Ewan ko. Tapos tinry kong kausapin siya. Sinabi ko sa kanya na alam ko na yung totoo na wala siyang kinalaman sa nangyari kagabi."

"Oh tapos?"

"Eh ayun. Sabi niya. 'Ah, buti naman.' Like what the hell is that? Ang gulo niya !"

Tumahimik siya. Tapos maya-maya, nagsalita ulit siya.

"Kath, ang lalaki. Hindi gaganyan kung walang nangyari."

"Huh? What do you mean?"

"May nagawa ka bang masama kay Daniel?"

"Wala naman."

"Nasabi?"

"Wala rin."

"Baka bipolar si Daniel?"

*poink!*

"Aray naman Kath!"

"Tumigil ka nga! Hindi bipolar si Daniel!"

"Eh bakit naging ganun yun?"

Napaisip ako. Hmm.

"Quen? Ano usually ang dahilan kapag nagtatampo ang lalaki sa babae?" "Selos. Tapos yung ikukumpara ka sa ibang lalaki. Sakit sa ego nun."

Kinukumpara? Hala. Accidentally ko siyang nakumpara kay Quen kagabi. Pero wala l ang yun! Nasabi ko lang yun dahil frustrated ako sa nakita ko kagabi!

Imposible namang narinig niya yun diba? Kasi that time siguro nasa ilalim pa siy a nung hitad na yun. -_-

Ilang minuto lang, nakarating na kami sa MU. Pinark ni Quen yung kotse niya sa m ay carpark.

"Kath, naalala mo ba yung two years ago?"

"Yung alin?"

"Yung nagbugbugan kami ni Daniel dito dahil sayo? Those were the days."

Natawa na lang ako ng naalala ko yun. We're acting like kids that time. Pero han ggang ngayon naman ganun pa rin eh. Minus niyo lang si Julia, yung nawala ng par ang bula si DJ at dumating yung hitad na Bea na yun. -_-

Bumaba na kami mula sa kotse niya at naglakad na.

"Sana bumalik na yung dati." then I sighed.

"Hindi rin."

"Bakit naman?"

Tumigil siya sa paglalakad at tinignan ako ng seryoso. "Ang love, Kath. Hindi yan easy target na madaling lusutan. Na kahit kayo na ng mahal mo, kayo na habang-buhay. Pwede mong maramdaman lahat ng sakit makuha lang ang hinihintay na saya sa pagmamahal. Magiging makasarili ka talaga at magiging tanga pagdating sa 4-letter word na yun. Isipin mo na lang Kath. Kung hindi naw ala si Daniel, malalaman mo ba yung mali mo dati na pinakawalan mo siya para sa ibang tao? Kung hindi nagpanggap si Daniel na wala siyang amnesia, malalaman mo ba na parehas dapat kayong mag-effort sa relationship niyo? At kung wala kami ni Bea, malalaman niyo ba kung hanggang saan niyo kayang ipaglaban ang pagmamahala n niyo?"

Natulala ako sa sinabi niya. Para akong nagising sa matagal na panaginip na hind i ko alam na meron ako.

"So Quen? Anong ibig mong sabihin?"

"Don't get stuck in the past. Sabihin na nating mas masaya ka sa past mo dahil a ng easy lang ng relationship niyo ni Daniel. Pero mali yung pananaw mo na yun. B e thankful of your present because your present will determine your future."

Tinatak ko sa puso ko yung words of wisdom niya. Grabe ah, di ako makapaniwala n a siya yung nagsasalita.

"Quen? Bangin ka ba?"

"Hindi." "Ah. Eh kasi naman ang lalim mo! Di kita mareach!"

Natawa lang siya sa sinabi ko at inakbayan ako.

"Sana naliwanagan ka na Kath. Kaya wag na wag kang manghihinayang. Oo, nakakapan ghinayang talaga yung nasayang na panahon. Pero isipin mo na lang na mas malaki yung lamang ng makakasama mo siya habang-buhay kesa hindi."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Thank you Quen. Tuparin mo promise mo sakin ha?"

"Yung alin?"

"Na sa panahong nakahanap ka na ng babaeng tama na mahalin mo, ipapakilala mo si ya sakin. Gusto kong sabihin sa kanya na wag kang papakawalan dahil napakaswerte ng babae niya para mahalin mo."

Nagkamot siya ng ulo. "Bestfriend talaga kita."

"Oo naman!"

Nginitian niya lang ako. Pero alam ko naman sa sarili ko na peke yung ngiting yu n.

Quen, sorry kung naging manhid ako. Sorry. Sana talaga makahanap ka na ng babae na hindi ka iiwan.

I sighed after that monologue in my head. Pagpasok namin sa MU, nakita namin kaa gad yung malawak na information desk counter ng university. Wow, daming bago ah. Si Tito Rommel talaga. "Lika na Quen! Itatanong ko lang kung kailan start ng classes this sem."

"Nag-enroll ka na?"

"Yup! Si kuya Neil nag-enroll sakin. MBA, 3rd year. May sched na rin ako."

"Kung pwede lang akong mag-MBA ulit. Gagawin ko eh."

"Tanggapin mo na Quen, matanda ka na!" sumimangot siya. "Joke lang naman yun!"

"Ikaw talaga. Ah, wait lang. Men's room muna ko."

"Sige. Bilisan mo ah!"

Ngumiti lang siya sakin at tumakbo na papaalis. Naihi ang loko. Hahaha!

Habang kinukutkot ko yung daliri ko sa inip, biglang may nagsalita.

"Miss, are you lost?" tanong sakin ng isang lalaki na medyo naglalaway pero may itsura.

Teka, apat sila ah. Mukhang mga highschoolers. Parang magcocollege pa lang sila kasi ang bagets pa ng kagwapuhan nila.

Tinignan ko silang lahat at bakit ganun? Napanganga sila? Tumutulo pa yung laway nung isa.

"Huh? Lost? Ako? I can't be lost. Saulong-saulo ko na 'tong lugar na to." sabi k o. "Hindi dahil sinabihan ka ng lost ay nawawala ka na o hindi mo alam yung daan. M insan pag sinabing lost it can pertain to other things. Katulad ngayon. You're M s. Kathryn Santiago, right? You're fiance is Mr. Daniel Montenegro, pero bakit ib a yata ang kasama mo ngayon?" sabi nung isa na mukhang kalahi yata ni Bob Ong. K ulot nga lang ang buhok pero may itsura rin. Ano daw?

"Parang masyado yata kayong chismoso." sabi ko.

"Hindi naman po. We're just... curious. Tsaka boto po kasi kami sa inyo ni Mr. D aniel. Bagay na bagay po kayo. Medyo bagay din naman po kayo nung kasama nyo kan ina, kaso lang po, wala pong spark." sabi nung isang guy na naka-rayban na may i tsura rin.

"Ahahaha. You're so funny. Nakakatuwa kayo kahit mga chismoso kayo." sabi ko.

"So. Sagutin niyo na lang po ang tanong namin. Bakit hindi nyo po kasama si Mr. Montenegro?" sabi ng mukhang pinakabata sa kanila na may itsura rin.

Sasagutin ko na sana yung tanong niya kaso bigla akong napatingin sa may likuran nila.

Si DJ. And he has this poker-face expression on his face. "He's too angry to talk to me." malungkot kong sabi.

Naglakad papunta samin si DJ.

"Excuse me."

Ang laki-laki ng space dito pa siya dumaan? Nananadya ba siya?

Padaan pa lang siya, hinawakan ko na kaagad ang kamay niya.

"Let's talk DJ."

Tinignan niya ako ng malungkot.

"Ayoko nang masaktan ka."

Pagkasabi niya nun, umalis na siya. Naiwan akong tulala sa sinabi niya.

Narinig niya nga yung sinabi ko kay Quen kagabi? Oh my god. Nakaramdam ako ng gu ilt.

Ayaw nga pala ni DJ na kinukumpara siya sa kahit sino.

"Pst! Tulala! Sampalin mo!" "Loko! Ikaw kaya ang sampalin ko?!"

May biglang tumapik sa balikat ko. "Ms. Kath, okay lang po ba kayo?"

Tinignan ko lang sila. Nawala ako bigla sa wisyo.

"Ms. Kath! Wag ka na malungkot. Sasayawan ka nalang namin para hindi ka na malun gkot." sabi nung naka-rayban. "Anong sasayawin natin?!" sabi nung ala-Bob Ong.

"Everybody, lezz do the chicken dance! Wooh!" pagkasabi nung naka-rayban, sumaya w siya kaagad.

Sumayaw din yung 3 niya pang kasama. Wow, magkakaibigan nga talaga sila.

"Okay next, let's do the KathNiel dance craze!" sabi niya ulit.

"ANO?! May ganun ba?!" sabi nung pinakabata sa kanila.

"Oo. Yung laging sinasayaw ni Kath at Daniel. Kath at Daniel na katropa natin ha . Hindi niyo ba tanda? Ganito yun oh. Parang nagjojog in place ka lang." dinemon strate nung naka-rayban yung sayaw.

Nagulat na lang ako ng biglang sumayaw silang lahat tapos may hinila pa silang m ga students, tapos ako hinila rin nila. Nakakatuwa naman 'tong sayaw na 'to!

Kaso... si DJ.

Nagpalakpakan yung mga tao. Ang bibo nila.

Kahit di pa rin ako masaya, nginitian ko sila kahit pilit lang.

"Ano ba yan. Napagod pa tuloy kayo." sabi ko sa kanila.

Biglang lumapit sakin yung lalaking kanina pa naglalaway. Di ko alam kung bakit. "Okay lang po. Kung kapalit naman ay makita ang ngiti nyo, kahit mapagkamatay ka mi, okay lang."

*PAK*

"ARAY KATS! BAT MO KO BINATUKAN?!" sigaw niya dun sa naka-rayban.

"Porket kapangalan ni Kath. Gaganyan-ganyan ka na. Sumali sa PBB Teen Edition 5 ha. Pasok ka agad dun. Wala ng screening screening." sagot naman nung naka-rayba n.

Teka nga, di ko pa sila kilala! Kaya nahihirapan ako mag-explain eh!

"Ano mga pangalan niyo?"

"I'm Lester." sabi nung naglalaway sakin kanina pa. "Eto naman si Kats." sabay t uro sa naka-rayban. "Si Seth naman 'to." sabay tapik kay ala-Bob Ong. "At si JC naman 'to." sabay hampas niya dun sa pinaka-bata.

"Makahampas ka naman! Porket wala si Daniel dito ah!"

"Daniel?" tanong ko.

"Ah, Ms. Santiago. Ibang Daniel yun. Yung isang katropa namin." sagot nung ala-B ob Ong. "Ah." napahiya naman ako dun. Ay ano ba 'to, si DJ kasi eh!

"Ms. Kath. Ngiti na kayo ha? Tandaan niyo lang. Nandito ang Parking 5! Minus nga lang si Daniel. Pero nandito kami kapag kailangan niyo ng magpapangiti sainyo."

Napangiti naman ako dun. This time, sincere yung ngiti ko. Nakakatuwa. Para sila ng ChiKas.

"Uhm, guys, mauna na ako sa inyo. Salamat sa inyo ha. Goodluck. Sana dito na kay o mag-aral."

Nagpaalam na ko. Wala ako sa mood na makipag-usap sa babae sa may info desk. I n eed to clear things with DJ. Nasaan na ba siya?

Teka, hala. Si Quen pa pala. Psh. Ano ba 'to! Bahala na!

Tumakbo ako kaagad kung saan nakita kong pumunta si DJ.

"DJ!" sigaw ko. Di ko na pala kailangang sumigaw kasi naman papalapit na siya di to. Tumatakbo nga siya eh.

Nagulat na lang ako ng bigla niyang hablutin yung kamay ko at hilahin.

"Huy DJ ano ba?! Bakit tayo tumatakbo?" napasunod na rin kasi ako sa kanya eh!

"May humahabol sakin! Bilisan mo!"

"Teka madadapa ako!" hysterical na sabi ko. Napatingin ako sa likod ko. Bakit ga nun? Ang daming babaeng humahabol kay DJ!!! "KYAAAAAAA~! DANIEL OUR LOVES HALIKA DITO!" "PAKISS KAMI! WE LOVE YOUUUUUUUUUUUUUUU!" "AH SI FAFA DANIEL BUMALIK NA! SUGOD MGA DJSTERS!"

Grabe naman mga fangirls nito! Kaloka!

"DJ naman eh! Akala ko ba nagtatampo ka sakin?!"

"Ayokong ikaw ang kuyugin kaya wag ka ng magsalita! Higpitan mo hawak mo sa kama y ko!"

Patuloy pa rin kaming tumatakbo. Ano ba 'to running marathon? Bakit ganun? Paran

g natutuwa pa ko kasi ako yung hawak-hawak niya? Aaaaah Kath may humahabol sainy o!

"Ow!" napadapla ako. Nakita kong nagpanic si DJ. Agad-agad niya kong binuhat.

Na parang pang-kasal. O///////////O

"KUKUYUGIN KA NAMIN KATHRYN SANTIAGO!" sabi pa nung mga fangirls ni DJ. Natakot naman ako dun!

Takbo pa rin ng takbo si DJ habang buhat-buhat ako. Kumaliwa siya at sakto, may maliit na iskinita sa may abandoned building. Doon pa talaga siya pumasok. -_-

Binaba niya ako. Magsasalita na sana ako kaso tinakpan niya yung bibig ko. "Wag kang maingay." sabi niya. Tapos sumilip siya sa labas. Wew. Nakawala na nga yata kami sa kanila.

Pagkatapos nun, binitawan na niya yung bibig ko at tinignan ako. Teka, ngayon ko lang napansin na ilang inches lang pala pagitan namin! Halos magkadikit na yung katawan namin! >//<

"Uhm--"

"Kath. Wala na sila. Natakasan na natin sila. Kaya lika na."

"Sandali lang DJ." sabi ko.

"Bakit?"

I sighed. "I'm sorry. I know you heard what I said yesterday. Believe me, hindi ko sinasadya yun."

Natahimik siya. Maya-maya naramdaman kong napabuntong-hininga siya at tinaas yun g mukha ko. His eyes are leveled into mine.

"You don't have to say sorry Kath."

"Pero alam ko nasaktan ka. I know ayaw mong ikinukumpara. I'm sorry, kasi naman di ko alam irereact ko sa nakita ko kagabi. Pinairal ko na naman yung nakita ko. Kung hindi pa ako naliwana--"

Nagulat ako ng bigla niya kong hilahin papalapit sa kanya and he kissed me on th e lips. "I said, you don't have to say sorry."

"Pero kasi DJ--"

He kissed me again on the lips to shut me up. Then he looked at me again.

"It's my fault. Okay?"

"Pero--"

"Isa pa Kath. Hahalikan kita ulit."

Namula naman ako sa sinabi niya. He laughed at my expression.

"Bakit mo ba kasi ako iniiwasan?"

"Kath, I'm doing you a favor."

"Huh?"

"I'm giving you space."

Tinignan ko siya with a weird look. Sabay pingot sa ilong niya.

"Nababaliw ka na yata eh! Hindi naman ako alien para bigyan mo ng space!"

"Kath, nahihirapan ka na. Alam ko ayaw mo ng ganitong circumstances. Kilala kita . Ayaw mo ng pabigat. Kaya bibigyan muna kita ng space hangga't di ko pa naaayos yung kay Bea. Atsaka..." napasinghap siya. "Ano nga ba ako kumpara mo kay Enriq ue? Kung tutuusin, mas bagay kayo. Hinding-hindi ka niya sasaktan, hinding-hindi ka niya papaiyakin, tapos mukhang--hmmmmm." Hindi niya na naituloy yung sasabihin niya because I kissed him.

I kissed him aggressively. Wala na kong pakiealam kung ang sikip-sikip ng iskini ta dito at nagyayakapan na kami. Ipinaramdam ko lahat ng pagmamahal ko sa kanya sa halik na yun.

Maya-maya ng parehas na kaming nawalan ng hininga, bumitaw na kami. He buried hi s face into mine.

"Kath, I don't deserve you."

"Ano ba? Yan ka na naman eh! We're meant for each other okay? Subukan mo pang ma gsalita pa ulit ng ganyan. Sasapakin kita. I love you so much na handa akong mak ipaglaban para sayo."

"What if may sisira na naman satin? Anong gagawin natin? Ipaglalaban naman kita Kath kaso paano ka? Ayoko ng masaktan ka. Ayoko ng maulit yung dati."

"Eh di sabay nating supalpalin yung mga yun." sabi ko. "May KathNiel power tayo 'no! Pinagsama ang pagmamahalan natin para sa isa't-isa. Wag na nga nating isipi n yun. DJ naman, alam ko naman na poprotektahan mo ko eh."

"Oo. Sorry ah? Kung naging mahina ako. Hindi kita naprotektahan kay Bea. I'm sor ry."

"Parehas lang naman tayong napaglaruan niya eh. Psh. Sakit sa puso. What the hel l." "Wag na natin siyang pag-usapan." bigla niya kong hinila papalapit sa kanya. "An g importante. Tayo."

"Ano? Hihingi ka pa ng space?"

"Hindi na. Gusto ko ganito tayo ka-close." sabay yakap niya sakin. Yung mukha ko nasa may dibdib niya. Yung mukha naman niya nasa may batok ko. Ang sarap sa fee ling na ganito kayo ng mahal mo.

"Hoy DJ. Ayan ka na naman ah." sabi ko. Kasi naman bigla na lang inaamoy yung le eg ko!

"Eh kasi naman Kath, ang bango mo. Nakakaadik. Parang baby. Hmm..."

Nanigas ako bigla ng naramdaman kong hinahalikan niya na naman yung leeg ko.

"DJ naman! Uwaa!"

"Bakit ba?" bulong niya pero nasa may leeg ko. Naramdaman ko tuloy yung pagbigka s niya!

"Teka, space muna space." sabi ko. Tumawa naman siya. Hinawakan niya na lang ako sa may beywang ko.

"DJ, bakit ka pala hinahabol ng mga babaeng yun?"

"Ewan ko. Gusto daw kasi nilang i-PBB teens ko sila. Ano ba yun?" "What?! PBB Teens? Yun yung show na kinukwento sakin ni Zharm na napapanuod niya sa tv! Mga in-love kaagad!"

"Talaga? Tanungin kaya natin kung ano ginagawa nila dun tapos gawin din natin?"

Nakakuha siya ng pitik sa noo sakin.

"Grabe ka naman!"

"Anong grabe?"

"Dali na kasi Kath. I-PBB teens mo na ko!"

"PBB Teens ka dyan! Ayoko nga!"

"Papayag na yan. Dali na nasaktan ego ko kagabi eh! Future misis ko naman!"

Ngumiti ako sa kanya.

"Sige na nga. I-PPigney teens na kita!"

Bigla na lang siyang tumingin ng masama sakin.

"Ah ganun ha? Humanda ka sakin pagdating natin sa bahay! Lagot ka sakin patpatin !"

"Wag po bata pa po ako wag po!" sabay takbo ko kaso napigilan ako ni Pigney at n apahiga ako sa may iskinita.

Naglean si DJ sakin at hinalikan ako sa noo. "I can't wait to marry you."

Napangiti ako sa sinabi niya.

"Me too-- HUWAAAAAAAAAAA!"

Ayan na naman siya! Aatake na naman si Pigney!

I can't wait to marry him too! Kahit naka-baboy na barney suit siya, okay lang! Basta siya ang papakasalan ko. Siya lang.

---------------------------CHAPTER 24. KATHRYN'S POV

MONTENEGRO UNIVERSITY

Hinawakan ni DJ ang kamay ko habang papalabas kami sa masikip na iskinita na yun . Careful pa rin kami in case na may humabol na naman samin. Alam niyo na. Fangi rls ni DJ. Gwapo talaga ng fiancee ko! Walang kupas! Mas lalong gumwapo eh!

"DJ ko."

"Bakit Kath ko?" sabay halik sa cheeks ko. Ay anubeyy kinikilig ako! *O*

"Kailan ba date ng kasal natin?" ngiting sabi ko. "Gusto ko na malagay yung apel yido mo sa pangalan ko eh."

"Gusto mo ngayon na?"

"Grabe! Wag naman. Paghandaan muna natin okay?"

Niyakap niya ko ng pa-side saka hinalikan yung buhok ko. "Opo Kath ko. Kahit kai

lan mo naman gusto eh. Susundin kita, prinsesa ko." "Ang cheesy mo talaga!" kinurot ko pisngi niya. "Ang cute cute mo pa!"

"Kath ko, di ako bata." saka siya dumila.

Hahaha! Di daw bata pero dumila! Haha etong lalaking 'to! My god! <3

*bzzt bzzt*

"Ay wait lang ha?" nilabas ko yung phone ko. Si Zharm pala tumatawag.

"Zharm? Oh? Napatawag ka?"

"Bes! May sasabihin ako sayo!"

"Ano? At bakit ganyan boses mo? Para kang excited na ewan?"

"Uhm, ano kasi..."

"Ano?"

"I'm pregnant!"

Napahawak ako sa bibig ko at nagsisigaw na parang baliw. Ang saya ko for my best friend!

"Hoy Zharmiella! Ninang ako ah? Pati si DJ ninong ha? Grabe congratulations!"

"Oo naman! And thanks sa congratulations! Grabe feeling ko naglilihi na ko. I ha ve some mood changes eh. Dumalaw ka ha?" "Oo naman bes!"

Biglang may kumurot sa tagiliran ko. Si DJ. Nakangiti rin siya.

"May sasabihin lang ako sa kanya."

"Zharm, may sasabihin daw sayo si DJ. Bigay ko lang teka." inabot ko kay DJ yung cellphone ko at kinuha niya naman.

"Hey Zharm congratulations. Nandyan ba si Albie? Ah sige bigay mo cell mo." ngin itian lang ako ni DJ sabay kiss sa noo ko. Tapos nag-wait sign sakin. Si Albie n a yata nasa kabilang-linya.

"Tangna ka pre! Inunahan mo pa ko! Ayos ilong pre! Hahaha pero grabe, congrats! Inuman tayo soon sama mo lahat ng Red Lions!" ngumiti siya. "Oo pre! Hoy hinay-h inay lang! Baka mamaya masundan kaagad anak niyo lagot na." tumawa siya. "Sige p re, bye. Congrats ulit sainyo ng misis mo."

Binigay niya sakin yung phone ko. Nasa kabilang-linya pa pala si Albie.

"Hey Albie! Congrats! Tatay ka na!"

"Thanks Kath. Wag kang mag-alala, magiging nanay ka na rin soon."

"Baliw ka pa rin talaga Albie! Kahit kelan!" napangiti ako. "Sige bye na. Alagaa n mo yang si bes ha? Kundi sapak makukuha mo sakin." "Aye aye maam!"

Pinatay ko na yung phone ko at nilagay sa bulsa ko. Nakita kong nakangiti lang s akin si DJ.

"Bakit ka nakangiti dyan DJ?"

"Wala. Masaya lang ako para sa kanila. Alam mo, naging tulay din silang dalawa p ara maging tayo eh. Kaya masaya ako na masaya na sila." hinalikan niya ko sa noo . "Wag kang magselos sa kanila ha? Malapit na tayong magaya sa kanila."

"Lika na nga!" namula ako sa sinabi niya. (_ _)

Papalabas na kami sa may gate ng biglang may nakita kaming mga estudyante na nag kukumpulan.

"Anong meron?"

"Di ko alam Kath. Tignan natin?"

"Sige." curiosity has gotten into me kaya lumapit kami.

May nakaset-up na projector at may wide-screen na nakadisplay dun.

Tick tock, tick tock, tick tock. Your time is coming. - SB.

"Pakulo naman ng mga estudyante dito." sabi ko. "Malapit na ba ang Halloween kay a nananakot sila?" "Baka trip lang yan. Wag na nga natin pansinin yan. Umuwi na tayo."

Ang weird naman nun. Your time is coming? Ewan.

Naglakad na kami papuntang parking lot ng biglang makarinig kami ng sigaw ng mga babae. Huh? Bakit?

Pagtingin namin. May parang nagkukumpulan na naman sa isang kotse. Lumabas sa ko tse yung dahilan ng pagtitili nila at pagsisigaw.

Teka, kilala ko 'to ah. Ang KathNiel loveteam ng showbiz!

May show nga pala sila dito sa MU. Si Ella yung nag-organize. Nakita ko kasi pos ter sa may gate. Ngayon pala yun.

Grabe, bagay na bagay talaga sila! Ang ganda ni Kathryn Bernardo! At ang gwapo n i Daniel Padilla! Perfect for each other!

"DJ, grabe! Ang gwapo ni Padills!"

"Psh. Lika na nga." hinihila niya na ko papasok ng kotse.

"Teka lang magpapapicture lang ako sa kanila!" tumakbo kaagad ako papunta dun sa dalawa. Feeling ko teenager ako! Hahaha!

"Hi, papicture naman ako!" "Wow, Ms. Kath. Ikaw mismo magpapa-picture saming dalawa? Eh mas idol namin kayo ni Mr. Daniel eh. Diba DEEJ?"

"Oo nga. Sana ganun rin tayo pagdating ng araw Kath. Handa akong maghintay para sayo." sabay halik ni Daniel Padilla sa cheeks ni Kathryn Bernardo. Na nagdahila n para magsigawan yung mga nasa parking lot.

"Ang sweet niyo naman. Magiging kayo rin 'no! Nararamdaman ko na."

Tinignan ako ni DEEJ. "Talaga po?"

"Oo naman. Bagay kaya kayo!"

Ngumiti sakin si DEEJ na parang kinikilig pa. "At dahil dyan, picture time na! L ika na Kath! Tumabi ka sakin!" hinila niya si Kath patabi samin at nag-picture n a gamit ang phone ko.

I wished them luck sa show nila sa MU. Tapos nag-bbye na ko. Naalala ko talaga k ami ni DJ kay Kath at DEEJ nung 4th year college kami. Sweet!

Pumunta na ko sa may kotse kung saan nakasakay na si DJ. Sumakay ako sa shotgun seat. Teka, bakit ganito itsura ni DJ?

"Why are you sulking? Problema mo?" Di niya ko pinansin. Nagsimula na lang siyang mag-drive.

Teka, parang alam ko na problema nito ah!

"Hoy, nagseselos ka na naman ba?"

"Hindi ah. Tss." hahaha! Confirmed! Nagseselos nga ang loko!

"Weh? Eh bakit ka nakasimangot dyan! Uyyyy nagseselos siya kay Padills!"

"Hindi nga sabi. Mas gwapo ako dun." sabay 'tss' niya na naman.

Napangiti ako. Nagiging childish na naman siya. Ang cute niya talaga!

"Wag na magselos! Dali na! Gwapo yun pero naka-reserve yun kay Kath! Parang ako, naka-reserve para sayo."

"Tss." pero nakita ko na lihim siyang napangiti.

Maya-maya nasa bahay na namin kami. Habang tinatanggal niya seatbelt ko, nakatin gin siya sa mga mata ko.

"Uy, bakit?"

*tsup*

"DJ--"

*tsup* "Uy--"

*tsup*

"Grabe--"

*tsup tsup tsup*

"Tama na!" tinakpan ko yung bibig ko. Tumawa lang siya. Namumula na kaya ako dit o!

Tinanggal na niya yung seatbelt ko saka ako hinalikan sa noo.

"Punishment ko sayo yun for making me jealous. Kaya lagi mo kong pagselosin ha?" sabay ngiti niya.

Ngingiti-ngiti pa siya dyan! Namumula na nga ako! Lamunin mo ako oh lupa!

"Sira ka talaga. Lika na nga pumasok na tayo sa loob!"

Lumabas na ako at nauna ng pumasok sa loob ng bahay. Magkahiwalay pa pala kami n g kwarto ngayon. Anyways, pumasok na ko sa kwarto ko. Parang ang sarap umidlip!

*tok tok*

Binuksan ko. Si DJ, may hawak-hawak na unan.

"Ano yan?"

"Dito na ko matutulog Kath simula ngayon." "Pero--"

"Wala naman tayong gagawing masama. Matutulog lang tayo like the old times." sum ampa siya sa kama ko at tinapik niya yung space sa tabi niya. "Lika na dito!"

Ay grabe, ang init naman! Naiinitan ako!

"DJ ligo lang ako ah?" sabi ko.

Tumikhim siya. "Aish! Lalabas na nga muna ako ng kwarto mo! Pasok na lang ako ka pag tapos ka na maligo." tumayo siya at tinignan ako. "Ilock mo pintuan ng CR mo Kath. Baka... ah shit! Basta ilock mo!"

Lumabas na siya ng kwarto ko. Leaving me breathless. Uwaa namumula ako! Sana nga lamunin na ako ng lupa ngayon!

Kahit kelan talaga! Argh! Yung lalaking yun!

Anyways, nagsimula na kong maligo. Di na ko nag-bath tub. Natrauma ako. Kapag na aalala ko yun. Ay wag mong alalalahanin Kath! Mahihiya ka lang ng mahihiya!

Pagkatapos kong maligo, bigla na lang sumakit puson ko. Oh my god, wrong-timing pa! Nagkaroon ako! Eh naubusan ako ng stock ng napkin!

Nag-towel ako. Baka matagusan pa ko nito ano ba 'to. Wrong-timing talaga! Binuksan ko yung pintuan ng onti. Tatawagan ko na lang si DJ--

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAH!" nadulas pa ko! Aray puson ko! Sakit!

Hawak-hawak ko yung tyan ko at pinilit na tumayo. Napilayan pa yata ako. Ano ba 'to.

"KATH! ANONG NANGYARI?!" napatingin ako sa may pintuan. Si DJ na mukhang natatar anta na.

"Wala, nadulas lang ako--"

Nagulat ako ng biglang binuhat niya ko na parang pang-kasal at dali-daling bumab a sa may hagdanan.

"Uy DJ ano ba! Ibaba mo ko!"

"Dadalhin kita sa ospital! May dugo sa may sahig kanina! Grabe naman pagkadulas mo!"

"DJ hindi dahil dun--"

Hindi ko naituloy yung sasabihin ko dahil napansin ko na lang na nasa may labas na pala kami ng bahay. Nasa may kalsada na!

"Itatakbo na lang kita sa pinakamalapit na ospital! Wag mo kong iiwan Kath pleas e!"

Napayuko na lang ako at tinakpan yung mukha ko dahil may mga nakatingin samin. N aka-towel pa ko tapos 'tong si DJ tarantang-taranta masyado. Lamunin mo na ako o h lupa! (_ _) "Baka yung paa mo Kath nagkaroon ng external bleeding! Shit dapat binantayan na lang kita eh!"

"DJMERONAKOANOBA!"

"Huh?" tumigil siya sa paglalakad at tinignan ako. "Anong sabi mo?"

"Meron ako you dimwit!" napayuko ulit ako. "Ngayon lang. Kailangan ko ng napkin!

"

Biglang namula yung mukha niya. Napamura siya bigla at umiling.

"Akala ko kung ano na. M-meron ka lang pala." iniwas niya tingin niya sakin. "Ka kahiya naman 'to putek. Sorry!"

Dinala niya na ko kaagad sa loob ng bahay at binalik sa CR.

"Wait here. Bibili lang ako ng... aish." nagkamot siya ng ulo. "Basta mabilis la ng ako!"

Maya-maya bumalik siya. Napakunot-noo akong napatingin sa kanya.

"Bakit ka bumalik?"

"Ah a-ano kasi, uhm ano yung sayo? Yung may ano ba yun? W-wings?" nauutal na sab i niya. O///////////////////////////O

"A-ah oo." napayuko ako.

"S-sige."

Di na ko nagsalita. Lumabas na siya ulit. Nakaupo ako dito sa may toilet bowl at hiyang-hiya sa nangyari. Napaka ni DJ! Grabe napaka-clueless! Huhuhu nahihiya t alaga ako! Nakita niya pa kong ganito! T_T

Maya-maya bumalik siya na may dala-dalang 3 packs of napkin. Nakaiwas yung tingi n sakin.

"Thanks DJ."

"Ah, wala yun. Sige na magbihis ka na." sabi niya sabay labas ng CR.

Nagbihis na ko at nagpalit. Grabe nakakahiya naman 'to for DJ. Alam niyo na. Lal aki yun eh.

Nakita kong nakahiga si DJ sa may kama ko. Nakapikit. Namumula ang loko.

Napangiti ako. Tumabi ako sa kanya at niyakap siya. Binaon ko yung mukha ko sa m ay dibdib niya. Naramdaman kong niyakap niya rin ako.

"Thanks DJ. Sorry for making you worry. And for asking you to buy... you know. S orry."

"No need to say sorry Kath. Obligasyon ko yun as your future husband." "Eh kaso nakakahiya yun kasi lalaki ka..." bulong ko.

"Hindi naman. Masama pakiramdam mo?"

"Oo. Yung puson ko masakit."

Napigil ko yung hininga ko for a second ng biglang haplusin ni DJ yung puson ko.

"Mawawala rin yan Kath. Nandito ako para sayo."

"Cheesy mo talaga." ngiti kong sabi.

Niyakap niya ako ulit ng mahigpit.

"Hayaan mo 9 months kang mawawalan."

Nanlaki mata ko sa sinabi niya.

"Ikaw kung anong pinag-iisip mo! Ang advance mo mag-isip ah!"

"Kath, I'm just telling the truth. Kapag nabuntis ka titigil yan."

"Eh babalik at babalik yun pagpaka-panganak ko!"

"Eh di bubuntisin kita ng bubuntisin." "Hoy nababaliw ka na naman!" sabay hampas ko sa dibdib niya. "DJ naman eh. Namum ula ako oh!"

Nagchuckle siya. "Gusto ko ng basketball team para happy family."

"Grabe! 12? Di ko kaya yun!"

"Kakayanin mo yan. Every year may basketball team tayo. Pati cheerleaders kung g usto mo. Sobrang saya nun. Gagawa tayo araw-araw."

"Hoy grabe! Tama na! Ikaw talaga grabe mag-joke!"

"Ayaw mong maniwala? Gusto mo simulan na natin ngayon!"

Natawa na lang ako sa ka-childishan niya. Sobrang cute talaga ng fiancee ko na ' to. Kaso grabe ang hiling!

Kinurot ko na lang pisngi niya. "Tulog na tayo."

"Ayoko pa. Kasi it's time..."

"Huh?"

Biglang pumaibabaw si DJ sakin at kiniliti ako.

"IT'S BABY-MAKING TIME!" "DJ MERON NGA AKOOOOOOOOO!" ----------------------CHAPTER 25. KATHRYN'S POV

AFTER 3 DAYS

"DJ, formal or themed wedding. Ano ba mas gusto mo?" tanong ko kay DJ habang kum akain kami ng breakfast. May work na siya ngayon eh. Yung sa firm na binigay sa kanya ng dad niya. Kakausapin niya na daw yung client niya na si Trick pala!

Ako naman, eto sinusulat na yung mga aayusin para sa wedding namin. May budget n a naman kami. Ang date na napili namin ay June 26. :)

"Ikaw? Ano bang gusto mo?"

"Hmm. Ask ko second-opinion ni Ella. Tatawagan ko na lang siya mamaya. Siya na r in naman napili kong wedding organizer natin. Basta gusto ko simple lang pero me morable." "Sure Kath." sabay kamot niya ng ulo niya.

Tinignan ko yung wedding checklist. Dami pa palang dapat ayusin.

"Motif ng wedding natin DJ? Okay lang na purple? Alam mo naman kung bakit." saba y ngiti ko sa kanya. "Tapos yung church okay na. Si Quen na daw bahala. Yung rec eption okay na rin. Si tito Rommel na daw bahala. Yung couturierre natin si Juli a! Uuwi siya next week."

"Ah. Buti naman."

"Yung invitations si Ate Yen na daw bahala. Photographer and videographer pati y ung musicians si Albie and Zharm na daw magssponsor. Cake specialist, florist an d hair and make-up artist, si mommy na daw bahala."

"Ah."

"Yung bridal car si kuya na daw bahala. Tapos yung souvenirs siya na rin daw bah ala. So bale onti na lang yung aayusin natin like the food choices sa reception, kung ilan ba yung taong iinvite natin sa kasal, yung ganun."

Nagkamot na naman siya ng ulo niya sabay buntong-hininga.

"Sige lang Kath. Ikaw na bahala. Wag mo na kong tanungin tungkol dyan."

Sabay kamot na naman ng ulo niya.

Putek! Anyare sa lalaking 'to? Kanina pa 'to! Parang lutang na ninenerbiyos na e wan! Kamot ng kamot ng ulo eh!

"Yung totoo DJ, may kuto ka ba?"

"Ha? Wala!"

"Eh wala naman pala eh! Bakit kanina ka pa kamot ng kamot ng ulo dyan! Kakairita ka! Mas nakakairita ka pa sa pagkatalo ni Pacquiao kay Bradley eh!" tumayo ako at binagsak sa lamesa yung wedding checklist.

"Teka Kath, bakit ka nagagalit dyan? Wala naman akong ginagawa ah!"

"Eh yun na nga eh! Wala kang ginagawa! Parang wala kang pakielam sa wedding prep arations eh!"

"Nappressure lang ako okay? Para kasing ang bilis!"

"Eh diba ikaw nga may gusto na ikasal na kaagad? Wag mong sabihing iiwan mo ako sa ere ha?!"

"Hindi kita iiwan sa ere! Naguguluhan lang ako!" Natahimik ako sa sinabi niya.

"Naguguluhan ka pa? Kung kelan maaayos na ang lahat? Wag mong sabihing nagdadala wang-isip ka sa pagpapakasal sakin ha?!"

"Hindi ganun Kath. Pero--"

"Just shut up DJ. Kausapin mo na lang ako kung kelan maayos yang utak mo." and w ith that, I went upstairs and closed the door of my room.

Leshe! Nakakainis siya! Ang OA ko ba? Eh kasi ayoko ng ganun! Ano back to base o ne na naman kami? Ako na naman gagawa ng effort? Diba dapat parehas mag-eeffort ang magpapakasal? Eto na eh. Last challenge na 'to before kami mag-forever. Tapo s susuko kaagad siya?

Nababanas ako! Gusto ko suntukin si DJ kagaya ng pagkagusto kong suntukin si Bra dley dahil sa pagkatalo ni Pacquiao! Oo ako na bitter!

Bumaba na ko. Pagbaba ko wala na si DJ. Pumunta na siguro sa office nila. Ay bah ala siya!

Biglang may nagtext. Pagtingin ko, si DJ pala.

From: DJ ko. Kath, I'm sorry kung naguguluhan ako. Di ko na kasi alam.

Putek! Naman oh! Ano ayaw niya na talaga? Kung ayaw niya ako na mismo magtatapos ng engagement! Ayoko sa taong walang isang-salita! Grr! Pupuntahan ko siya sa office niya. Lagot siya sakin!

------------------------------------

DANIEL'S POV

Hindi ko alam nangyayari sakin. Nakakainis! Putcha, ano ba? Alam ko nasaktan na naman si Kath sa sinabi ko. Baka nga nagalit eh. Pero ewan!

Nakaramdam kasi ako ng kakaibang feeling. Hindi ko alam tawag dito. Para kasing nakakatakot ikasal? Ay ewan! DJ ano ba?! Ayusin mo nga pag-iisip mo!

Biglang nag-vibrate cellphone ko. Pagtingin ko sa caller id, si Trick lang pala.

Trick Romero. Kaibigan namin ni Kath. Boyfriend ng future Ellie Romero na kaibig an rin namin way back in college. Ang unang kliyente ko.

Sinagot ko na yung tawag.

"Hello bro!"

"Putcha naman! Lakas ng boses mo sakit sa eardrums! Tss."

"Magkano ba oras mo? Punta ko dyan sa firm niyo."

"Isang libo bawat oras bro."

"Pagwapuhan na lang oh! Magkasing yaman lang tayo oy. Ano na? Dadagdagan ko pa n ga ang yaman mo eh." "Basta kung ano yung sinabi ko sayong price nung huling nagkausap tayo. Yun na y un."

"Oo na. Oo na. Langya, wala man lang discount?! Porke BH ka ngayon. Sige na, on the way na ko. Ha? Anong pasalubong? Yaman yaman mo eh. Bye na nga, lokohan na ' to!"

Tumawa pa ang loko. Tss. BH pang nalalaman. Hindi ako broken-hearted! Naguguluha n lang!

Tangna, bakit ba kasi ako naguguluhan?

Maya-maya biglang may kumatok sa pintuan ng office ko. Yung secretary ko pumasok at kasunod niya si Trick. Lokong 'to. -_-

"KNOCK KNOCK!" sabi pa niya. May pagka-baliw pa rin talaga si Trick.

"Bro, upo ka na." sabi ko habang tinitignan ko yung mga papers sa table ko. Mara mi na palang mga clients na naghihintay kasunod dito kay Trick. Benta talaga kag wapuhan at talent ko. Hahaha.

"Mukhang mamahalin 'tong swivel chair mo ah?"

"Right, bro. Back to business. Anong meron at personal ka pa talagang pumunta di to?" Nilagay niya naman sa tapat ko yung plano ng bahay na hawak niya. At yung mismon g picture ng bahay na gusto niya.

"Kakatapos lang niyan matayo last month, wala pang laman. I want your company to work on it. That is, if you're not busy sa dami ng gustong kumuha ng services n iyo."

"Woah, ang dami namang kwarto nito, Bro? But don't worry, kelan ba ang deadline mo so I could personally work on this right away?"

"26 days from now."

"What?!" gulat na sabi ko.

"I said 26 days from now. What? You can't do it?" tss nang-asar pa ang gago. -_-

"Gago. Kelan pa ko humindi. I work with grace under pressure, bro." confident ko ng sagot.

"Ah, akala ko, you work with girls under you."

Binato ko siya ng paperweight sa sinabi niya. Etong gagong 'to namumuro na sakin . Hahaha brutal mag-isip talaga.

"Girls under you ka dyan, loyal 'to noh." "Really huh? Anyway, I was just joking with the 26 days. Basta inform me right a way kapag okay na." sabi niya. Nag-ikot naman siya sa office ko looking at my mi niature houses na dinesign ko pati na rin mga sketches.

"Para kanino ba 'to, bro? Parang personal mo pang inasikaso talaga?" tanong ko.

"Sa amin ni Ellie 'yan."

"What?! May bahay na kayo ni Ellie?!"

"OA neto. Hindi pa niya alam. That's why I want you to make it look better kasi it already looks good. It will look the best kapag nakatira na kami dyan."

"So you're planning to settle down na pala." sabi ko.

"Yep. And I plan to propose inside that house kapag okay na. Kaya, bilis bilisan mo ha? I can't wait to finally live everyday of my life with my Ellie."

Gusto ko sanang magcomment ng 'baduy mo pre' kaso bigla ko na naman naalala si K ath. Hays.

"Huy! Problem, bro?" tanong niya saka umupo ulit sa harapan ko. Putek, nagtanong pa ang loko.

"Wala." "Dali na bro! Kahit gaano kabigat yang problema mo dadamayan kita!"

"Baduy mo bro."

"Kasi nga ano ba yun?"

"Paano ko masasabi sayo kung ako mismo, di ko alam kung anong problema?"

"Ano ba kasing nararamdaman mo? Bakit ganyan ka?"

Napabuntong-hininga na naman ako.

"Ikakasal na rin kasi kami ni Kath."

"Talaga? That's good news bro! Buti di tayo magkapatid kundi sukob yun! Hahaha!"

"Oo nga eh. Pero parang nagdadalawang-isip ako kung tutuloy ba ko o hindi."

*PAK!*

"Putris ano ba bro!" sabay hawak ko sa ulo ko. Binatukan ba naman ako. Psh.

"Bakit ka nagdadalawang-isip? May babae ka 'no?" "Wala ah. Loyal nga ako kay Kath. Siya lang naman gusto kong pakasalan."

"Hmm." hinaplos niya yung baba niya. Nag-iisip yata.

"Iniisip mo dyan bro?"

"Mukhang alam ko na problema mo."

"Ano?"

"Wedding jitters lang yan bro! Normal lang yan lalo na sating mga lalaki!"

"Wedding jitters?" takang-tanong ko.

"Oo. Yan yung feeling na parang nakakatakot kang magpakasal kasi alam mong matat ali ka na sa taong papakasalan mo habang-buhay. Kahit ako nararamdaman ko yan eh . Pero syempre wala ng urungan 'to kasi alam kong si Ellie na ang buhay ko." ngu miti siya saglit saka tinignan ako ng seryoso.

"Bro, mahal mo ba si Kath?"

"Oo. Sobra. Higit pa sa buhay ko."

"Eh yun naman pala eh! Eh di wag ka ng matakot dyan! Alam mo para mawala yan, is ipin mo kung anong mararamdaman mo kung wala si Kath sa tabi mo. Yan lang solusy on dyan." Napaisip ako sa sinabi niya. Mukhang tama nga siya.

Tumayo na siya. "Gotta go bro. May pupuntahan pa ko."

"Thanks bro." tumayo ako at nakipagkamayan sa kanya. "Dahil sa sinabi mo, may di scount ka sakin."

"Yun yun eh! Hahaha! Thanks rin bro!"

Natawa na lang ako sa sinabi niya. Hinatid ko siya sa labas ng office ko.

Umupo ako sa swivel chair at nag-isip. Ano nga ba mararamdaman ko kung wala si K ath sa tabi ko?

AH SHIT! AYOKONG ISIPIN! INIISIP KO PA LANG NASASAKTAN NA KO!

Tama nga siya. Bakit nga ba ako naguguluhan? Fck this wedding jitters. Kung pwed e bukas na pakasalan ko na si Kath gagawin ko!

I need to apologize. Now.

Tatayo na ako ng biglang nag-vibrate ang phone ko. Si Trick na naman.

From: Trick. Pst, yung future misis mo nandito pala sa firm niyo. Kaso mukhang di na tutuloy sa office mo. Ayun, pasakay na ng elevator. Ikaw na bahala bro. Goodluck. What?! Andito si Kath? Ah shit I need to talk to her!

Agad-agad akong lumabas ng office ko. Dumiretso ako sa may elevators. Sakto, pas arado yung isang elevator. Hinarang ko yung kamay ko.

At nandun si Kath.

Nanlaki mata ni Kath ng nakita niya ko. Pero napalitan ito ng masamang tingin.

"Ginagawa mo dyan? Wag ka ngang humarang!"

Di ko siya pinansin. Pumasok ako ng elevator.

Tahimik lang kaming dalawa. Walang nagsasalita samin.

Narinig kong nagsalita siya. At nasaktan ako sa sinabi niya.

"Wag na natin ituloy yung kasal natin."

Hinila ko kaagad si Kath papalapit sakin at niyakap siya ng mahigpit.

"I'm sorry Kath. I'm sorry."

"Nakakainis ka!" hinahampas ako sa dibdib ni Kath. Nararamdaman kong nababasa na yung polo ko. Pinaiyak ko na naman siya.

"Wag ka ng umiyak. Eto naman oh. Sorry na."

"Eh kasi ang gulo mo eh!" tinulak niya ko tapos pinunasan yung luha niya. "Ikaw 'tong excited magpakasal pero ikaw 'tong parang walang pakielam!" Gusto kong magkamot ng ulo pero wag na lang. Baka sabihin niya may kuto na naman ako. Baka maoffend na naman siya.

"Sorry Kath. Naguluhan nga lang kasi ako."

"Naguluhan your face! Baka may babae ka! Yun ang rason!"

"Kath, wala akong ibang babae. Ikaw nga lang talaga."

"Eh ano pang rason kung bakit naguguluhan ka? Siguro dahil nagsasawa ka na sakin 'no! Siguro dahil ang pangit ko na 'no! Nakakainis ka! Nakakainis ka--hmmmmmm."

I kissed her to shut her up. I encircled my arms to her waist and pulled her clo ser to me. I want her to feel that I love her, only her.

Pagkatapos nung kiss, hinalikan ko yung luha niya.

"Kahit umiyak ka, ikaw pa rin ang pinakamagandang patpatin para sakin."

"Nang-asar pa! Hindi pa tayo bati!"

Natawa ako sa cuteness niya.

"Sorry na, kasi nagka-wedding jitters lang ako gaya ng sabi ni Trick. Hindi ko s inasadya."

Tinignan niya ko ng matagal.

"Seryoso ka? Wedding jitters lang yan?"

"Oo naman. Sorry. Nagpadala ako sa takot. Di ko alam na mas nakakatakot pa pala na mawala ka sakin." niyakap ko ulit siya. "Kung pwede lang bukas na tayo magpak asal. Wala na yung mga wedding preparations na yan."

"Pero DJ, pagbigyan na natin sila mommy, pati si dad mo. Kasi gusto nila na tala gang memorable yung kasal natin eh."

"Sige na nga. Basta ako na bahala mag-arrange sa honeymoon natin." ngumiti ako s a kanya ng nakakaloko. Nakatanggap ako ng hampas sa kanya.

"Sira." ngumiti siya sakin. "Bati na nga tayo!"

"Sabi na, di mo ko matitiis eh." niyakap ko siya ng mahigpit. "I love you. I lov e you. I love you!"

"I love you. I love you. I love you!" Tinaas ko yung mukha niya para matignan ko ang maganda niyang mukha. Oh how I lo ve this girl.

I lowered my face to kissed her. She closed her eyes. I love her, I love her, I love--

*ting ting*

Her. -_-

Nagbukas na pala ang elevator. Nasa ground floor na kami. Nakatingin saming dala wa ni Kath yung mga employees ko.

"Sir Montenegro? A-anong ginagawa niyo?" tanong pa nung isa.

Nginitian ko silang lahat.

"It's none of your business my dear employees. Mag-stairs na lang kayo." pinindo t ko yung closed button at agad na pinindot yung floor ng office ko.

"Teka, bakit babalik tayo sa office mo?"

"May unfinished business pa tayo, Kath." sabay ngiti ko ng nakakaloko. "Kaya sim

ulan na nating tapusin yun sa office ko."

"Baliw ka talaga kahit kelan! Kissing monster!"

Oh well, alam niyo na nangyari pagkatapos nun. *ngiting tagumpay* -----------------------------CHAPTER 26. KATHRYN'S POV

AFTER 2 DAYS J. AVE BRIDAL SHOP

One word. WOW.

Okay, so ang epic talaga ng bridal shop ni Julia. Yes, you read it right. The on e and only future Julia Buenavista-Avelino.

That explains why J. Ave Bridal Shop ang name ng shop niya, obviously based sa n ame niya. Excited masyado hahaha. Pero we're not here ni DJ para makichismis kun g bakit ganun yung name ng shop ni Julia.

We're here para magsukat na finally ng susuotin namin sa wedding. Seriously, I'm so excited!

At eto, nandito kami ni DJ sa sofa sa loob ng bridal shop. Waiting for Julia. Pi napasok kami ng manager ng shop niya. Syempre dahil ang fashion line ni Julia ay nasa Italy talaga, di niya namamanage 'tong line niya sa Pinas. Nakakatouch nga eh, umuwi talaga siya para lang tulungan kami sa kasal namin ni DJ. She's really a good friend! A feisty one, If I may add. I'm glad we finally beca me friends sa New York last year. And his fiancee, Paulo, is a gentleman too. Ba gay sila.

"Di ko lang gets Kath. Bakit kailangan pa natin mag-ayos para sa kasal?"

Napatingin ako kay DJ na nakasimangot lang. Eto na naman siya.

"Hoy! Napakatamad mo talaga! Ayaw mo na naman magpakasal sakin? Ganun?"

"Tss hindi ah. Alam mo namang di ako sanay sa ganito. Bakit kasi di na tayo kaag ad magpakasal? Pahirapan pa." nagkamot siya ng ulo. "Tagal naman mag-26!"

*poink!*

"DJ talaga. Alam mo naman na for the elders 'tong ginagawa natin! Syempre para s umaya naman sila! I mean, special day natin yun kaya dapat special din ang weddi ng preparations! Kaya wag ka ng sumimangot dyan. Magsusukat ka lang naman ng thr ee-piece black suit mo. Ako naman, wedding gown. Yun lang!"

"Useless lang kaya susuotin natin sa wedding, Kath."

"Eh? Bakit naman?"

"Eh huhubarin rin naman natin yun kapag nag-honeymoon na tayo!" Tinakpan ko bibig niya sa sinabi niya.

"BUNGANGA MO NGA DJ! WALANG PRENO!"

Tumatawa siya sa may kamay ko. Baliw talaga 'tong lalaking 'to! Inirapan ko siya .

"Kath, namumula ka." ngiting sabi niya sakin.

Putek na 'to! Oo na namumula na ko! Eh kasi naman! Pigney teens siya eh! Huhuhu!

"DJ, wag ka ng mang-asar please or else..." sabi ko with a threatening tone in m y voice.

"Or else what, Kath?" he said, challenging me.

"Ugh!" kinurot ko pisngi niya ng sobrang diin. "Kakainis ka!"

"Aray tama na Kath! Brutal mo naman!"

"Bagay lang yan sayo!"

"Hello lovebirds!"

Napatingin kami sa nagsalita. And a smile was slowly spreading on our faces.

"Julia!" tumayo ako and hugged her. Tapos tinignan ko siya from head-to-toe.

"Wow, may x-ray vision ka na ba Kath?" "Baliw! Hahaha! Grabe you're so pretty!"

Ngumiti siya and flipped her hair. "Matagal na 'no!"

Nagngitian kami. Siya naman ang tumingin sakin.

"I think I have the perfect gown for your body. It will totally accentuate your figure!" she clapped happily.

Ang cute talaga ni Julia! Para siyang si Zharm. Actually, kaming 3 ay naging mag -bestfriends na. So happy na nandito siya!

Tinignan niya si DJ. Lumapit siya at niyakap niya ito.

"Hi Daniel. I missed you."

"Hey! Hands-off! Fiancee ko yan!"

Bumitaw siya kay DJ at tumawa ng malakas. Pero finesse pa rin.

"Hahaha! Don't worry wala na kong balak na agawin si DJ sayo. Although balita ko kay Quen, may girl daw na pumalit sa trono ko ah?" sabay taas ng kilay niya. "B ea daw yung name?"

"Si Quen talaga! Kinwento pa talaga siya. Hahaha. Wala na yun. Tumigil na siya."

"Oh, I see. Pero ikwento mo yan sakin later. We have lots of catching up to do s ister." sabay akbay niya sakin. Then she looked at DJ. "Ay, Daniel. Si Cocoa na pala bahala sa wedding suit mo okay? Pumunta ka na dun! Go!" sabay tulak niya sa manager ng bridal shop niya. Si Cocoa Martin.

Nagkamot ng ulo si DJ. Tapos tinignan ako.

"I love you Kath." sabay halik sa labi ko bago siya pumunta kay CM.

"Oh my gosh! Ang sweet!"

Napahawak ako sa labi ko. Huwaaaaaaa! Kinikilig ako. >//<

"Hi guys!"

Napatingin kami sa nagsalita. Oh, si Ella lang pala.

"Hi Ella! Anong balita?" tanong ko sa kanya.

"Ms. Kath, ayos na lahat! Yung outfit niyo na lang ni Mr. Daniel ang kulang. Nag sukat na lahat last Thursday pa. Dinala ko na sila dito. Yung manager na yung ba hala." ngumiti siya and looked at Julia. "Ms. Julia. Nice to see na ikaw na mism o ang mag-aayos kay Kath and Daniel. That's so sweet."

"Thank you Ella. At oo nga pala! Ikaw ang bahala sa lahat, right?"

"Yup! Why Ms. Julia?"

"I was wondering about the bridal shower. Meron diba?" "Yup! Meron na ring stripper para satin." ngumiti si Ella. "He's hot Ms. Julia! From the Strip-Me agency! Nirefer yung agency na yun ni Ella Mae, yung friend ko . Hot talaga!"

"Really? Give me his number. May mga suggestions ako. Like handcuffs, rope and p erhaps blindfold para kay Kath?"

"Julia naman!"

"What?" tawang tanong niya sakin. "I just want us girls to enjoy the bridal show er! You know! Hot male stripping in front of us! Dapat special yung night na yun for you kasi kinabukasan, tali ka na kay DJ!"

"Baliw ka talaga Julia. Bahala ka!" natatawa kong sabi.

Tinignan ko si Ella. "Invited ka ha? Sama mo na rin yung ChiKas sa bridal shower ko."

"Sure Ms. Kath! Game kami dyan! So si Ms. Zharm, Julia, Ellie at kami lang ang k asama?"

"Nope. Meron pa. 5 girlfriends ko nung college. Close friends namin ni DJ. I'll call you later to tell their names."

"Sige Ms. Kath! Mauna na ako ha? Nandito na boyfriend ko." ngumiti siya samin at pumasok yung guy na sinasabi niyang boyfriend niya. Nagyakapan sila at nag-kiss sa harapan namin. Napangiti kami ni Julia.

After nung pigney teens moment nila, tumingin samin si Ella pati yung boyfriend niya.

"Si Alec pala, ang lalaking papakasalan ko."

"Ang sweet mo naman." tapos niyakap pa lalo ni Alec si Ella.

Oh my god. Ang sweet. Anubeyyyy!

"Sige bye po!" nag-wave na si Ella at Alec at lumabas na ng bridal shop ni Julia .

"Kath, lika na. I'll show the perfect gown for you!"

Dinala niya ko sa may right side ng bridal shop, dun sa may puro wedding gowns l ang. Tapos nilabas niya yung pina-kamagandang wedding gown na nakita ko sa buong buhay ko.

It was a simple tube gown that has a detailed flowery design. And it's beautiful .

"Sukat mo na Kath." ngiting sabi ni Julia.

Pumasok na ko sa fitting room. Agad kong sinukat ito and I smiled when I saw wha t I looked on the mirror.

The Kath I was before, and still the Kath after.

Lumabas kaagad ako and hugged Julia.

"Thank you for this! Seriously, ang ganda." Bumitaw muna siya sakin and smiled at me.

"Kath, wow. Mapapanganga si DJ when ro syempre dapat naka-bun yung hair -bangs ka..." then she told me kung my wedding. Grabe, big help talaga

he sees you wearing that on your wedding. Pe mo. Although I think maganda rin na may side ano pang bagay sakin, na dapat kong gawin on si Julia at si Quen sakin.

I sighed.

"Julia, I'm sorry."

"Hey, why are you saying sorry to me?"

"Nasaktan ko si Quen eh."

She smiled at me. "I know he's my brother, and I know I can't choose who he fall s in-love with. But I'm happy na kahit di kayo magkakatuluyan sa huli, naging ma g-bestfriends kayo. So don't worry okay? I know Quen will slowly accept the trut h."

"Thank you." sabi ko.

"Drama mo Kath! Hahaha! Okay wait ka lang dyan, puntahan ko lang si Daniel sa ka bilang dressing room. I need to check kung okay ba sa kanya yung suit. At baka m inamanyak na siya ni Cocoa eh."

"Sama ako!"

"Magbihis ka na muna dyan! Bawal kayang makita ng groom ang bride na naka-gown! Or else di matutuloy ang kasal!" "Ay oo nga pala. Pamahiin. Sige!"

"Just call me kapag may problem ha?"

"Sige."

Pumunta na siya sa kabilang dressing room. Ako naman magbibihis na.

Napangiti ako habang tinitignan ko yung sarili ko sa mirror.

Will I be a perfect bride for DJ? No, scatch that. Will I be good enough to be h is wife?

Teka nga, magbibihis na ko!

Ibababa ko na sana yung zipper ng gown ko sa likod kaso bakit ganun? Parang na-s tuck? Huh?

"Julia? I need you here!" mahinang sigaw ko sa may labas ng pintuan ng fitting r oom.

"OUCH!" shocks! Sumabit pa yata yung zipper sa skin ko! Ugh, hapdi!

"KATH ANONG NANGYARI?!"

Biglang nanlaki yung mata ko sa pumasok. Si DJ.

"DJ LABAS!"

"Teka ano bang nangyayari? Narinig kong sumigaw ka ng 'ouch'!"

"Bakit ka nandito?! Kailangan ko si Julia! Tawagin mo siya!" "Teka bakit ba?! Si Julia kasama si Cocoa may inaayos sa tuxedo ko! Anong nangya ri ba?!"

"Hindi ko maibaba yung zipper eh!"

"Tss yun lang pala! Talikod!"

Magrereklamo pa sana ako kaso bigla niya kong pinatalikod. Napahawak na lang ako sa mukha ko.

"Ang tanga mo DJ!"

"Bakit na naman ba?!

"Alam mo ba yung pamahiin na baka di matuloy ang kasal ng dalawang taong ikakasa l kapag nakita ng groom ang bride na nakasuot ng wedding gown?" frustrated kong sabi.

Bumuntong-hininga siya.

"Kath, matutuloy kasal natin. Wag kang magpapaniwala sa pamahiin na yan. Alam mo kung saan ka dapat maniwala?"

"Saan?"

"Sa pagmamahalan natin."

Kinurot ko siya sa pisngi habang parehas kaming nakatingin sa mirror. Nakangiti kami pareho.

"Corny mo."

"Tss. Akala ko pa naman I love you, DJ sasabihin mo." Nagtampo pa ang loko. Ang cute! Pero yung zipper kinakain pa rin yung skin ko!

"DJ, yung zipper!"

"Oo nga pala. Teka. Freeze ka muna dyan."

Dahan-dahan niyang inayos yung zipper ko. Tapos nung ayos na, dahan-dahan niyang ibinaba ito.

Namula ako bigla. Parang... uminit dito?

"Ah DJ, okay na yata?" sabi ko. Nababa na kasi yung zipper sa may line ng hips k o. Hanggang dun lang kasi.

Napatingin ako sa mirror at mas lalo akong namula. Nakikita ko kasi si DJ sa mir ror.

Staring at my bare back.

Haharap na sana ako sa kanya ng bigla niya na lang akong hinawakan sa beywang ko at hinila papalapit sa kanya.

And then, he started to kiss my back.

Napapikit ako bigla. My knees are starting to weaken because of what he's doing. I unconsciously arched my back to him.

His kisses, oh my...

"DJ..."

He was starting to kiss my neck ng biglang bumukas yung pintuan ng fitting room.

"Kath I heard you shouting-- HOLY SHIT!" Napatalikod ako at napayuko. Same with DJ na nagkamot bigla ng ulo.

Nakakahiya kay Julia. Oh my, lamunin mo ako oh lupa! (_ _)

Biglang tumawa ng malakas si Julia.

"Oh my god guys! Hindi ba kayo makapaghintay sa honeymoon niyo? Grabe wag dito s a fitting room ko!"

Mas lalo akong napayuko sa sinabi niya. Julia talaga kahit kelan!

"And you Daniel! You're such a hard-headed guy! Bawal makita ng groom ang bride wearing her wedding gown!"

"Tss. Oo alam ko yun. Pero wala namang pipigil samin ni Kath." tinignan niya ko. "Sige Kath, hintayin na lang kita sa labas." hinalikan ako ni DJ sa pisngi bago siya nag-wave kay Julia at lumabas ng fitting room. Leaving me with a laughing Julia.

"Grabe Kath! Ang intimate niyo naman!"

"Tumigil ka nga."

"Pikon ka sister? Hahaha! Don't worry I won't tell anybody. Except Zharm."

"Wag! Mas grabe mang-asar yun eh!"

"Hahaha I don't care! Sige na magbihis ka na!" lumabas na siya ng pintuan ng fit ting room pero humirit pa ang bruha. "By the way Kath. Dami mong lovebites sa likod!"

Namula na lang mukha ko sa sinabi niya.

Nagpalit na ko at ayun. Lumabas na. Umupo na ko sa tabi ni DJ sa may lounge.

Niyakap niya lang ako sa may beywang ko at binaon yung mukha niya sa leeg ko.

"DJ, behave nga!" pinalo ko yung kamay niya. Sumimangot siya.

"Nanlalambing lang." tapos nag-pout na naman ang loko.

"Grabe it's better when you're together! Perfect couple!" ngiting sabi ni Julia samin tapos umupo na siya sa harapan namin.

"Apir tayo pre." sabi ni DJ sa kanya sabay high-five nila. Natawa naman ako sa k aangasan ng fiancee ko.

"So yung bridal shower Kath ha? Bukas yun diba?"

"Yup!"

"What?! Bridal shower? Kath?!" pasigaw na sabi ni DJ.

"OA mo naman Daniel. Ikaw nga may stag party eh! Hayaan mo na si Kath!" Biglang naging bothered mukha ni DJ. Baliw talaga 'tong fiancee ko. "DJ naman, don't worry. Bridal shower lang yun! Okay?"

"Sure."

Tumayo na kami ni DJ at nagpaalam na kay Julia. Tapos lumabas na kami.

Sumakay na kami sa kotse. Nagdrive na siya habang nakaintertwined yung fingers n amin.

I never want to let him go.

-------------------

JULIA'S POV

Napapangiti na lang ako kay Kath and Daniel. They are so goddamn perfect for eac h other! Namimiss ko tuloy ang fiancee ko! Si Paulo! Nako kahit minsan ang aggre ssive nun to the point na parang nababaliw na, mahal ko pa rin siya! Pero hindi siya bipolar ah. Hahaha!

2 hours have passed na pala. Wow! Naeenjoy ko kasi 'tong pag-aayos sa gown ni Ka th and tuxedo ni DJ. Umuwi na kasi si Cocoa. May date pa sila ng beau niya. Beau is lover in french. I miss speaking french! And Italian, of course.

Nakausap ko na pala yung stripper. I told him an unexpected news. Sayang talaga! His voice is husky pa naman! I bet he is goddamn hot!

I called Daniel's number. After a minute, sinagot na niya.

"Hey you! I talked to the stripper awhile ago and sa agency. I told them na canc elled na pag-strip niya sa bridal shower ni Kath tomorrow. You owe me one Mr. Mo ntenegro." "Whoo! Thanks Julia. Ano gusto mo?"

"Kahit LV bag na lang. Or if you want, a Herms Birkin bag? If you can afford it."

"Of course I can. Who do you think I am? Ipapadeliver ko kaagad yun sa shop mo e arly in the morning."

"Sure. Pero DJ? Ikaw ang papalit sa lalaking stripper ah. Kailangan eh."

"WHAT THE HELL?!"

"Stop cussing!"

"Pero damn it! Ayoko!"

"Basta! Kung hindi sasabihin ko kay Kath na ikaw ang dahilan ng pagkasira ng bri dal shower niya!"

"Pero--"

"Byeeeeeeee~!" I said in a sing-song voice then I turned off my phone.

Grabe kasi yung lalaking yun. Halatang mahal na mahal si Kath. Ayaw makakita ng lalaking hubad. Not exactly hubad pero you know what I mean. Ako nga kahit may f iancee na, gusto ko pa rin makakita ng ganun 'no! Hahaha!

I smiled to myself. You're so great Julia! Kath's bridal shower tomorrow will su rely be an interesting event! CHAPTER 27. KATHRYN'S POV

BRIDAL SHOWER

"Oh my gosh ang hotel room! Hngggg~!"

Tinakpan ko ang tenga ko sa sigaw ni Julia habang papasok kami ng event room. Ou

ch grabe! Sakit sa eardrums!

"Ang ingay mo naman Julia! Sumipa tuloy yung baby ko!" sabi ni Zharm sabay haplo s sa tyan niya.

"Ay sorry buntis ka nga pala!" ngumiti siya. "Eto rin palang si Ellie buntis!" "Kaya nga wag kang masyadong maingay! Kung ako si Trick baka nasipa na kita dyan ." ismid ni Ellie kay Julia.

Lumapit si Julia dun sa dalawang buntis at kinurot niya yung pisngi nila.

"Kayo talagang preggy moms! Wag kayong KJ! Enjoy natin 'tong bridal shower na 't o!"

"Of course mag-eenjoy ako 'no!" sabi ni Zharm sabay upo sa sofa.

"Ako rin! Syempre alam ko namang hot yung stripper na sasayawan si Kath!" ngitin g sabi ni Ellie tapos tumabi na rin kay Zharm.

Hindi pa naman malalaki tyan ni Ellie at Zharm. 2 months pa lang. Bump pa nga la ng eh. Mukhang parehas ng birth month 'tong mga babies nila ah. Ang cute! Naka-d ress nga ang 2 bruha eh kaya halatang mag-eenjoy sila!

Syempre dress-code today sabi ni Julia ay black dress with matching heels daw. P ara kahit bridal shower lang 'to mukhang heavy party pa rin!

Pero ako daw dapat iba ang color ng dress para marecognize kaagad ako ng strippe r. Kaya red strapless dress with matching heels na lang outfit ko. Mag-ponytail daw ako. Ewan ko ba! Uupo na sana ako sa tabi nila dun sa may pahabang sofa/couch kaso biglang hinara ngan ako ni Julia.

"Hindi ka dyan uupo! Dito!" sabay tulak sakin sa wooden chair na nasa gitna ng e vent room na treat sakin ni Ellie.

"Huh? Bakit dyan?"

"Duh! Syempre ikaw ang main event ng bridal shower na 'to!"

"Main event? Ano ka ba! Alam ko it's for all of us girls diba?"

"Haynako Kath. Guest mo lang kami 'no. Wag ng KJ! Ayaw mo na naman dahil sa fian cee mo?"

"Hindi ah. In fact, mukhang ayos lang sa kanya 'tong bridal shower ko eh."

"Siguro kasi alam niyang may stag party siya later, so quits lang kayo."

"Pinagtataka ko lang, kanina pa siya pinagpapawisan! Sabi pa niya sakin kung kai langan ko pa ba ng bridal shower. Tapos para siyang sirang-plaka! Kasi paulit-ul it niyang binubulong na 'Kaya mo yan DJ' at 'Di ka mapapahiya DJ'."

"Talaga?" "Oo! At nagulat nga ako kasi bumulong pa siya ng 'Damn you Julia' eh. Ano bang m eron?"

Natatawang ngumiti sakin si Julia.

"Ano ka ba, wala! Siguro naiinis siya sakin kasi diba ang dami kong nirequest sa stripper mo? Baka mamaya akala niya ipapa-rape kita dun. Haha!"

"Julia talaga! Nako. Ayoko ng masyadong wild ah!" sabi ko sabay upo na sa wooden chair.

She smiled mischievously at me.

"Sweetie, what's a bridal shower without a wild stripper?"

Napahawak na lang ako sa noo ko. Lamunin mo na ako oh lupa! My friends are crazy as hell!

*tok tok*

"Oh my god baka yung hot stripper na yan!" excited na sabi ni Zharm.

Binuksan ni Julia yung pinto.

"Hi guys!" si Ella lang pala then she looked at me. "Hi Ms. Kath!"

Pumasok siya kasunod ng mga friends niya. Yung ChiKas. Grabe ang angas ng dating nila! "Welcome to Kath's bridal shower!" ngiting sabi ni Julia. "Now, ladies. Greet he r first before natin pagpyestahan ang hot stripper later!"

Si Julia talaga. Dinaig pa si Ella sa pagiging event organizer!

Lumapit naman sakin yung ChiKas at nakipagbeso sakin.

"Grabe, sobrang ganda here ah! Mas lalong gaganda dito dahil nandito na ang maga ndang ako! Hi Kath!" sabi ni Khim sabay beso sakin.

"Excuse me, makikipagbeso lang ako kay Kath ha? At mas maganda ako sayo!" pakant ang sabi ni Llhavine sabay bunggo kay Khim at nakipagbeso na sakin.

"Ano ba kayong dalawa? Mas maganda ako sainyo! Ako ang bunso kaya ako ang freshfaced sa grupo! Hello Kath!" ngiting sabi sakin ni Mimi sabay beso sakin.

"Ehem. Ako naman ang pinaka-ate ng grupo kaya malamang ako ang mas mature ang ka gandahan! Hey Kath!" ngising sabi naman sakin ni Miq at nakipagbeso rin sakin.

"Ako! Ako ang pinakamaganda kasi blooming ako lagi! I'm very happy 'cause I'm Vi tamin H! Hi Ms. Kath na kasingganda ko!" patalon-talon na sabi ni Ella sabay bes o sakin. Baliw talaga 'tong wedding organizer ko! "Oh no girls, ako ang pinakamaganda sainyo dahil habulin ako ng mga papables!" n gumiti sakin si Roma at nagbeso sakin. "Hi Kath! Wow ganda ng outfit mo!"

"Tabi nga dyan Roma!" tulak naman ni Erin sa kanya at nakipagbeso sakin. "Hmm. T ama nga si Roma! Ang ganda ng outfit mo! Like me! Fashionista ka rin pala!"

Pumagitna sa kanilang lahat si Kath at sabing... "Teka nga ang dadaldal niyo! Ti gnan niyo natatawa na si Kath oh! Di makapagsalita sainyo!"

Natawa ako! Hahaha! Mas fierce talaga siya sa lahat ng mga babaeng 'to!

"Hi Kath!" sabi ko kay Kath. Teka ang weird magkapangalan pala talaga kami! Haha ha!

"Hey pretty! Wow, you look stunning like me!" sabi niya sabay beso sakin. Siya y ata pinakamalala sa ChiKas eh. Hahaha!

"Oh kamusta? Kayo ni D?"

Ngumiti ng malungkot si Kath. "Wala naman."

Tumahimik yung ChiKas. Mukhang may problema nga si Kath. Parang nung nakaraan la ng tinulungan niya ako kay Quen nung sa restaurant kung saan nakilala ko sila. M ay problema na naman siya?

"Ang tahimik naman my god! Tama na nga muna yang lovelife problem na yan! Let's enjoy!" sabi ni Ella sabay palakpak to get our attention. "Nagsalita ang walang lovelife problem. If I know--"

Pinutol ni Ella yung sasabihin ni Miq at ngumiti.

"Let's not talk about Alec please."

Nakita kong nagkatitigan si Ella at Kath ng matagal. Uhm, okay. This is awkward.

"Guys! Hahaha! Sige upo na kayo!" ngiting sabi ko.

Sakto may kumatok na naman. Inunahan ko na si Julia sa pagbukas. Kilala ko na 't o eh.

Pagbukas ko, napangiti ako.

"Pretties!" niyakap ko ang 5 college friends ko na super ganda na talaga! "I'm g lad nakapunta kayo! Halika ipapakilala ko kayo sa kanila!"

Hinila ko sila sa harapan ng friends ko at ng ChiKas.

"Oh my god guys! You're here!" ngiting sabi ni Zharm sabay tayo at beso sa kanil a.

"Guys, sila ang Pretties. Meet Jam, Krisha, Eyrenn, Shasha and Jeanne."

"Hello!" sabi ng girls sa kanilang lima. "So, paano niyo naman naging kaibigan 'tong 2 bruhang 'to?" ngiting tanong ni Ju lia sa kanila.

"Hoy anong bruha! Ikaw porket may bago kang Herms Birkin bag dyan ang yabang mo n a! Hmp!" pagtataray ni Zharm.

"Oo nga Julia. Grabe asawa mo ha! Herms Birkin bag binigay sayo! Spoiled-brat ka talaga!" dagdag ko.

"Kath, hindi ang asawa ko nagbigay nito 'no."

"What? Talaga sino naman?"

"Secret na namin yun! Hahaha!" tumawa pa si Julia na parang nababaliw sabay ting in dun sa Pretties. "So, upo na kayo at girl-talk muna tayo! Kwento niyo muna sa min kung paano niyo nakilala 'tong 2 bruhang 'to bago pa dumating ang hot specie na magpapainit sa gabi ni Kath at sa atin!"

Shocked naman ako sa sinabi ni Julia. Now I wonder kung hot nga ba talaga yung s tripper na yun? Oh my god. Para naman akong tanga! Uy may fiancee ka na Kath baw al na yun!

"Actually Julia. Friends talaga sila ni Kath and Daniel. Pinakilala lang nila sa kin 'tong Pretties. So ang itanong mo kung paano nila nameet si Kath at Daniel. At alam mo bang sobrang unique ng pagkakakilala nila!" ngiting sabi ni Zharm. "Talaga? So paano?" tanong naman ni Ellie.

Tumingin kami sa unang pretty. I'm smiling right now, ready to reminisce again.

"Hi! I'm Jam. Simple lang naman kung paano kami nagkakilala ni Kath. Ako kasi yu ng announcer nung basketball game ni Daniel before. Alam ko kalaban nila that ti me is yung Buenavista University." nagngitian sila ni Julia bago nagpatuloy, "So yeah. Humingi ng favor sakin si Kath kung pwede ba siyang mag-announce. Nung un a ayaw ko kaso sabi niya makakatulong yung iaannounce niya sa pagkapanalo ng uni versity namin. Naniwala naman ako sa kanya. Inannounce pala niya na mahal na mah al niya si Daniel so yeah, ayun! Naging sila na that time and they thanked me fo r that. Bonus pa na nanalo ang university namin!" (iAmPjam15)

"Aw ang sweet naman nun! Pero wow ah." tumingin sakin si Julia. "Ikaw pala may r eason kung bakit natalo kami nun eh!"

Natawa na lang ako sa sinabi niya. Napatingin kami sa susunod na pretty.

"I'm Krisha pala. Well nameet ko sila kasi ang FC ko nung college! Lahat kinakau sap ko, pati sila! Malamang FC nga eh. Haha! They remind me of my parents kasi. Nung una di maganda pagkakameet namin kasi natapunan ko sila ng juice. So in ret urn, ginaya ko yung nangyari sa kanila! Naging personal slave ako ni Kath at Dan iel. Pero one week lang yun kasi mabait sila sakin eh. Ayun! Friends na kami. Ak o rin pala nagsuggest na ipadeclare sa buong university na magkaroon ng week hol iday para sa pagrespeto sa pagkamatay ni Daniel. Turns out na buhay pala ang lal aking yun. Sayang diba? Pero okay na rin at least happy na sila." (agentYelloww)

"Oo gago yung lalaking yun!" sabay na sabi ni Julia at Ellie sabay tumingin sa p angatlong pretty.

"I'm Eyrenn naman. Well, isa ako sa bumubully kay Kath before. Kasama ako sa nag tapon ng spaghetti sa kanya. Ako pa nga yung nagpakalat ng picture niya with Dan iel sa ICT lab. Ewan ko ba! Pero yeah, I'm wrong that time. Kasi sa totoo lang? I want to be her friend. Yun nga lang, ayokong mabully so nakikibully na lang ak o. Pero nung tinakwil na ko ng mga friends ko? Sila ni Daniel ang nakipagkaibiga n sakin. Kaya thanks to them, nakilala ko na sarili ko." (ItsEyrenn2)

"Grabe ang galing mo naman! Napicturan mo yun sa condo ni Daniel dati? 15th floo r yun diba? Ikaw na!" sabi ni Ellie. I agree, ang galing niya eh! Napangiti na l ang ako at tumingin sa pang-apat na pretty.

"My name naman is Sasha naman. Well, let's make it simple okay? Isa ako sa fangi rls ni Daniel before. One time, nung nerdy pa si Kath, nakabanggaan ko siya. Nag taray ako at first then yun lumambot din yung loob ko. Naging friends kami event hough I'm one of the most popular girl in school at siya ay isang nerdy girl lan g. Isa din akong great spy kaya nalaman ko na personal slave ni Daniel si Kath. Blinackmail ko si Daniel na ipagkakalat ko yung bond between the two of them, ba sta makipag-close lang siya sa akin. But that was just part of my plan. I know n a Daniel loves Kath. Crush na crush ko siya dati so parang stalker na niya ako. Lagi ko siyang nahuhuli na pasulyap sulyap kay Kath. Napag-alaman ko din na grin ab niya yung opportunity nung matapunan siya ni Kath ng spaghetti, para maging c lose sila. I just want to help kaya blinackmail ko siya. Dahil sakin, natupad an g plano niya. So naging close ako sa kanila." (Shashabells) "Talaga? Grabe si Daniel ha. Level-up!" pang-aasar na sabi ni Julia.

"Nako, sinabi mo pa!" dagdag pa ni Zharm.

"Teka nga, eto na. Pakinggan niyo 'to. Eto ang pinaka-unique! Grabe natatawa pa rin ako kung paano kami nagkakilala." tinignan ko ang last pretty.

"I'm Jeanne pala. Well, nagkakilala kami ni Kath kasi binatukan ko sya sa first

meeting namin nung fourth year college at sinabi kong 'Nakita kita wala kang ulo " pero hindi yun totoo. Trip ko lang talagang mambatok minsan kesa sabihing 'Hi! '. Tapos binatukan nya rin ako tapos sinabing 'Wala ka ring ulo. Quits na tayo.' Tapos ayun friends na kami. Nagalit pa nga sakin si Daniel nun kasi bakit ko da w sasabihin ng ganun yung girlfriend niya. Hahaha! Pero naging close ko na sila because of my kabaliwan." (Sasay_Severo) "Grabe walang ulo talaga? Wow! Hahaha!" sabay-sabay na sabi ng ChiKas pati ng fr iends ko. Miski ako gulat na gulat talaga kung paano kami naging friends nito eh .

*bzzt bzzt*

"Wait sagutin ko lang 'to." tumayo si Julia at pumasok sa rest room. Maya-maya l umabas siya and there's a huge grin on her face.

"Guess what girls! The stripper is here! Paakyat na siya ng event room!"

"Oh my god!!!!!!"

Tinakpan ko yung tenga ko sa sigaw nilang lahat. Grabe ah!

"Enjoy Kath! Just remember. Hayaan mo gagawin sayo ng stripper mo. Nandito lang kami, manunuod sainyong dalawa!"

"At tatawanan namin yung-- aray naman Julia!" inis na sabi ni Zharm kay Julia. P inalo kasi siya sa braso eh. "Ikaw buntis ka! Wag kang maingay! Mabuko pa plano eh!"

"Plano? Anong plano?" takang-tanong ko.

"Wala Kath! Hahaha! Teka nga may kukunin lang ako." sabi ni Julia sabay lapit sa bag niya. Nilabas niya ang...

"What the? Handcuffs? Rope? At blindfold?"

"Tama! So Kath umayos ka na ng upo dyan." lumapit na sakin si Julia at hinawakan yung kamay ko.

"Julia naman! Ano ba 'tong trip mo?"

Ngumiti siya. "Sundin mo ko okay? Mas maeenjoy mo 'tong bridal shower na 'to wit h my expertise! Or else..."

"Or else what?"

Tumingin siya sa likod. "ChiKas alam niyo na gagawin kay Kath 'pag di siya nakis akay sa trip natin!"

Tinignan ko yung god mamamatay na pagkatapos nito? "Sige na. Ano ba

ChiKas. Gulp. Oo nga pala girl gangster group pala sila. Oh my ko sa hiya nito. Maharap ko pa kaya si DJ bukas sa kasal namin (_ _) gagawin ko?"

"Don't move okay?" ngiting sabi ni Julia. "Just stay put."

Di naman ako gumalaw. Si Julia, with the help of Ella ay ginawa na kong prisoner ng wooden chair na 'to. Yung kamay ko nakakabit sa may side ng chair ko gamit a ng handcuffs. Yung paa ko nakatali gamit ang rope sa baba ng chair. Then lastly, nilagyan na nila ako ng blindfold. Huhuhu. Ang hirap ng ganito!

"Okay ba Kath?"

"Oo na! Huhuhu. Teka, nasaan na ba yung stripper? Para matapos na 'to. Gusto ko ng umuwi sa bahay ni mommy."

Di kasi kami pwedeng matulog ni DJ na magkatabi ngayon. Wala naman sa pamahiin p ero kasi diba bukas na kasal namin. So para isahan na lang, sa bahay na lang ako ni mommy matutulog kasi dun na rin naman ako aayusan bukas.

Just thinking about the wedding makes me smile. Malapit na maging tayo forever D J. Malapit na.

Pero it doesn't change na fact na para akong bulag na nangangapa ngayon. -.-

At parang sinagot na yung tanong ko kay Julia ng biglang may kumatok sa pintuan.

"Oh my god girls! Nandito na ang stripper! Get ready!" sigaw ni Julia. Hays, thi s is now or never.

Parang ayoko na. Huhuhu! T_T

"Teka, huh? Parking 5?!" rinig kong sigaw ng ChiKas.

"Hi girls! Makikiparty kami sainyo!" teka kilala ko yung boses na 'to! Si JC!

"Alis! Hindi kayo ang stripper!" sigaw ni Julia. Teka natatawa ako. Pero bakit n andito sila?!

"Dumaan lang naman kami para icongratulate si Ms. Kath. Hi Ms. Kath! At teka nak a-blindfold pala siya mga bregs! Sayang di niya makikita kagwapuhan ko-- este na tin!" si Kats 'to ah.

"Kapal mo Kats! Mas gwapo ako sayo!" teka sino 'to?!

"Oy Daniel. Ikaw di ka pa kilala ni Ms. Kath nung nagpunta kami sa MU dahil sinu suyo mo si Kath mo nun. Kaya para kay Ms. Kath, ako ang pinakagwapo!" pagyayaban g ni Kats.

"Edi magpapakilala ako. Hi Ms. Kath! Kapangalan mo mahal ko!" sigaw nung Daniel sa may pintuan. Eh kapangalan rin niya mahal ko ah. Ang cool!

"Tama na yan mga bregs. Tignan niyo 'tong si Lester naglalaway na naman. Mahiya ka naman bro!" si Seth 'to ah! Boses palang ala-Bob Ong na. "Hihihi hi Ms. Kath! I love you!" sigaw nung naglalaway na Lester.

Natatawa talaga ako sa kanila. Forever tropa eh. Parking 5.

"Kung di sana ako hostage ngayon ng mga babaeng 'to, pwede ko kayong maentertain kaso wala eh. Bridal shower ko. Next time na lang guys! Salamat sa pagdaan!"

"Bye Ms. Kath! Congratulations sa kasal niyo!" sigaw nilang lima.

And as usual, Seth will not be Seth without his words of wisdom.

"Sana matuloy na ang kasal niyo. Wag niyo ng isusuko ulit ang isa't-isa. Goodluc k, Ms. Kath."

Pagkatapos nun, narinig kong umalis na sila. Napa-tsk si Julia.

"Yung mga guys na yun, parang kabute! Pasulpot-sulpot na lang! Pero gwapo ah."

"Utang na loob Julia magcocollege pa lang yun!"

"Kath, gwapo lang naman! Eto naman. Hahaha! Teka steady ka na dyan. Kasi kakatex t lang ng stripper mo at papasok na siya in 5, 4, 3, 2..."

*tok tok*

"OH MY GOD THIS IS IT!" sigaw nilang lahat. Grabe, feeling ko naiihi ako sa nerbyos. Baka naman sa sobrang kagwapuhan ng str ipper ko, mahimatay ako. Huhuhu!

At biglang napatugtog ang song na Careless Whisper. Oh my god!

I hold my breath waiting for my stripper to come. Teka, bakit ba pinagpapawisan na ko? Takte naman oh! This is so awkward!

Nafreeze ako ng hawakan ako sa mukha ng stripper. Nagsisigaw yung mga girls. Di ko alam kung bakit. Tapos bigla silang sumigaw ng 'Take it off'! Gulp.

Muntik na kong sumigaw ng biglang may fabric na nasa may lap ko na. Yung t-shirt ba 'to ng stripper o yung... aaaaaaah!

Biglang naramdaman kong may humalik sa noo ko. Pababa sa cheeks ko. Sa nose ko. Napakagat-labi ako .This guy is teasing me! And I like it. No Kath! Hindi pwede!

Nagulat ako ng biglang naramdaman kong nasa likod ko na siya. At hinawakan niya ako sa beywang ko. His hands are roaming around my waist, up to my hips. I hold my breath when I felt him kissing my neck.

"Noooo..." bulong ko. Nagsigawan pa yung girls. My god, ano ba 'to. Bakit parang nagugustuhan ko pa ginagawa sakin ng stripper ko? Oh god...

Bumalik siya ulit sa harapan ko while still kissing my neck. May suot ba 'tong s hades? Tumatama sa gilid ng mukha ko pero okay lang... Oh my god Kath tumigil ka ! Then the unexpected thing happened.

He kissed me.

Nagulat ako at itutulak ko na sana siya kaso bigla na lang akong napasabay sa ha lik niya. Oh my god... his kisses, his kisses are like DJ's...

Niyakap niya ako at naramdaman ko yung katawan niya over my body. I want to wrap my arms around him but this handcuffs, ugh.

There's something achingly familiar about him...

Ng napahawak yung stripper sa buhok ko, dun ko narealize kung bakit napaka-famil iar niya.

Inalis ko yung labi ko sa kanya and I shrieked.

"DJ?!"

"Hahaha nabuking na siya! Hahaha!" tawang-tawa na sabi ni Julia.

"Aish. Fck this." naramdaman kong tinanggal na ni DJ yung blindfold sa mata ko. Pagtingin ko, nanlaki ang mata ko.

"DJ MAGBIHIS KA!!!"

Eh paano ba naman kasi, yung anim na pandesal niya nakikita! Ayoko! Ako lang mak akita nyan! Ngumisi sakin si DJ sabay baba ng shades niya. "Ang selfish mo naman, Kath."

"Ang kapal mo ah! Naka-shades ka pa dyan baliw!" namula ako sa sinabi niya. Toto o naman kasi. Teka lang...

"HOY JULIA! ANONG TRIP 'TO?! AKALA KO MAY STRIPPER? BAKIT 'TONG FIANCEE KO ANG N AGING STRIPPER?!"

"Blame him. Ayaw niya kasing makakita ka ng katawan ng ibang lalaki."

"Ehhhhh? Ayaw ko rin na may makakita sa katawan niya na ibang babae!"

"Parehas talaga kayo! Meant-to-be! Pero hindi pa tapos. Hoy Montenegro! Dali na mag-strip ka na sa harap namin!"

"Tss Julia naman! Binigyan na kita ng bag! Di pa sapat yun?"

"Hindi yun sapat! Gusto ko pa ng isa pang Herms Birkin bag!" so si DJ pala nagbig ay sa kanya ng mamahaling bag? Tss. Talaga 'tong si Julia!

"Aish!" tumingin siya sakin. "Kath, wag mo kong ikakahiya ah."

Tinanggal na ni DJ yung butones ng pantalon niya at ibababa na sana kaya lang su migaw ako. "HEP HEP TAMA NA! WAG MONG ITUTULOY YAN DJ DI KITA SISIPUTIN BUKAS!"

Ngumiti si DJ sakin. "Thanks Kath!" lumapit siya sakin at hinalikan ako sa lips.

"Yuck ang baduy niyong dalawa! Ugh! Dyan nga muna kayo!" tumayo si Julia at luma pit sakin para tanggalin yung handcuffs at rope sa katawan ko, tapos tumingin si ya sa mga babae. "Girls, let's go! Iwan muna nating ang lovebirds. Hayaan na nat in si Kath na maka'one-on-one ang stripper niya."

"One-on-one?"

"Kath, enjoy mo na yan! Sayang naman diba kung di ka man lang niya bigyan ng 'hu mp hump' niya?"

"Words mo nga bruha!" sigaw ni Zharm sa kanya.

"Eh basta! Balikan ka namin Kath after niyo ni Daniel okay? Hahatid ka namin sa bahay ni mommy mo."

"Sure, thanks Julia. Thank you girls!" sabi ko sa mga pumunta.

Sayang naman ang bridal shower ko! DJ kasi eh! Pero grabe ah, pinagpawisan talag a ako kahit di nagtake-it-off si DJ. Speaking of DJ...

"Hoy ikaw. Selos ka na naman dyan. Hmp."

Nagkamot siya ng ulo. "Sorry! Alam mo namang selfish ako pagdating sayo eh."

"Selfish. Selfish mo mukha mo! Matatali na nga ako sayo bukas eh! Sana hinayaan mo lang akong ienjoy 'to!"

"Bakit, di mo ba naenjoy yung kanina? Habang hinahalikan kita enjoy na enjoy ka ah!"

"Eh! Gusto ko yung real thing!"

"Real thing?"

I smiled mischievously. Magpapaka-spoiled brat muna ako.

"Di tayo bati hanggang di ka sasayaw sa harapan ko."

Nanlaki mata niya. "Hindi ako sumasayaw Kath!"

"Eh gusto ko mag-strip ka sa harapan ko eh! Dali na!"

"Kath..."

"Bahala ka. Maghanap ka ng ibang bride mo! Di talaga kita sisiputin bukas!" sabi ko sabay iwas ng tingin ko sa kanya. Nag-cross arms pa ko. "Kung di lang kita mahal Kath. Kung di lang kita mahal."

Tinignan ko siya ng palihim. Nakita kong lumapit siya sa may cd player na nasa g ilid at pinatugtog ulit yung Careless Whisper. Sakto nasa chorus part na. Tuming in siya sakin...

I'm never gonna dance again, guilty feet have got no rhythm! though it's easy to pretend, I know you're not a fool...

Hinalikan niya ako sa labi ko bago siya lumayo ng onti sakin. At nagsimula na si yang magtanggal ng t-shirt niya.

Napakagat-labi ako ng biglang yung pants naman niya yung tinanggal niya. Naka-bo xer shorts na lang siya. Gulp.

Nag-iinit na yung mukha ko. Huhuhu! Eto na, eto na... Sasayaw na si DJ!

Nakatitig lang ako sa kanya habang sumasayaw siya. Oh my god...

NATATAWA AKO!

"HAHAHA! DJ! PFT. HAHAHA!" napahawak ako sa bibig ko sa sobrang tawa. Grabe, hah aha! Yung mukha ni DJ ang seryoso habang sumasayaw! Pero yung sayaw niya...

"HAHAHAHAHAHAHA!" sigaw ko habang natatawa pa rin. Nanginginig na yung katawan k o sa sobrang laughtrip! Para siyang pato habang sumasayaw! Hahaha! "Tss. Kath naman kasi alam mo namang di ako marunong sumayaw eh!" sigaw ni DJ. T awa pa rin ako ng tawa!

"Kath, tama na."

"Pft. Hahaha! D-DJ di ko alam na may ganyan kang talent! Hahaha!"

"Kath, isa."

"Grabe kung nakita mo lang sarili mo! Para kang si Barney!"

"Dalawa."

"Barney na may pagka-piggy! Pft! Pigney talaga hahaha!"

"Tatlo."

"Kung navideohan ko lang sana! Ulitin mo nga ulit pigney-hmmmmmmm."

Bigla na lang natigil yung tawa ko ng biglang hawakan ako sa batok ni DJ at hina likan. I instantly wrapped my arms around him at nilapit niya pa ako sa kanya. D i ko namalayan na buhat-buhat niya na pala ako at naramdaman ko na lang na yung likod ko nasa may wall na. Wall... pader... like the place where we kissed for the first time.

I wrapped my legs tightly around him and responded eagerly to his kisses. I felt something twitch between his legs. Oh my god eto na naman kami...

"DJ. Stop..." tumigil naman siya at parang lasing na tumingin sakin. Biglang nan laki mata niya at binaba ako. Inayos niya yung buhok ko.

"Shit. Sorry Kath. Ikaw kasi eh. Excited lang siguro ako para bukas. Aish..." na mula ako sa sinabi ni DJ. Grabe 'to sisipain ko talaga 'to sa 'ano' niya!

"Sige na alis ka na! Magpapakasal na ko sayo wag kang mag-alala!" ngiti kong sab i sa kanya.

Tinitigan niya lang ako for seconds. Uhm, naconscious ako bigla. (_ _)

"Bakit ganyan ka makatingin? May dumi ba sa mukha ko?"

He just smiled at me and cupped my face.

"Di lang ako makapaniwala na yung babaeng pinangarap ko dati, ay makakasama ko n a sa pagtanda ko. Thanks for giving me a chance to grow old with you, Kath. I lo ve you."

I smiled at him and kissed him. "I love you too. Sige na, alis na! Wag kang magu lo sa stag party mo ah! Pag nakita mo si Julia papuntahin mo na dito." "Sige. See you at the altar, patpatin ko."

"I will, pigney ko."

Nagngitian kami bago siya nagbihis at lumabas na ng event room.

I sighed. Grabe, mahal na mahal ko talaga siya. Yung lalaking yun.

"KATH!"

"Ay palaka! Oy ano na naman Julia? At teka, hala! Nandito kayong lahat ulit!" sa bi ko sa girls. Akala ko umuwi na sila.

Hinila kaagad ako ni Julia sa may wooden chair. "Dyan ka lang."

"Ha? Teka ano na naman ba 'to?"

Ngumiti siya. "What happened awhile ago was just a, let's say, the 'patikim' of the event."

"Huh?"

"Kath, hahayaan ko bang mag-enjoy si Daniel sa stag party niya later? No way! Ku ng mag-eenjoy siya, pwes tayo rin! And besides sabi mo this is all for us girls right?"

"Oo." "Kaya chill ka lang dyan. Kasi eto na ang main event!"

Nanlaki ang mata ko ng biglang may pumasok na 3 strippers sa event room. Nagsisi gawan na ang mga girls dahil laglag-panty naman talaga kaming lahat sa hotness n g tatlong 'to! Oh my god! My eyes!

I guess I got my bridal shower after all.

Nagsasayaw na yung mga stripper sa harapan ko, tapos sinasayaw rin nila yung gir ls. Grabe nakakailang! Buti di na ko nakatali dito sa wooden chair! Ang sarap tu makas!

*bzzt bzzt*

Whoo! Buti na lang may nagtext. Nag-excuse muna ako sa kanila para mabasa yung t ext. Ang init-init na kasi dun. Grabe, ang papable nila! Kath, tama na. Ikakasal ka na bukas. Hahaha!

Nakangiti pa rin ako habang binuksan ko yung text. From an unknown number.

Roses are red, violets are blue. Take care little bride, before I kill you. - SB.

Bigla kong nahulog yung cellphone ko pagkabasa ko ng message. Oh my god. No.

Wala lang sigurong magawa yung nagtext. Wala lang 'to. ---------------CHAPTER 28. KATHRYN'S POV

WEDDING DAY

It's our wedding day.

Hindi ko naisip na kakabahan ako sa araw na 'to.

Nandito kami sa room ni mommy. Inaayusan niya ako. At hindi ko mapigilan na kaba han!

"Anak, don't be nervous. This is perfectly normal."

I sighed loudly. I clasped my hands na kanina pa pinagpapawisan. Oh my god. I do n't know why I'm nervous!

"Mommy, ewan ko ba pero kinakabahan ako!"

Hahawakan ko na sana mukha ko pero pinigilan ako ni mommy.

"Anak, wag mong galawin mukha mo okay? Ayos na make-up mo! Gusto mo bang ulitin natin mula sa umpisa?"

"Hindi mommy. I just can't help it. Para bang, hindi ko mapigilang mag-alala? Ba

ka mapahiya ako o baka may mangyaring masama. Baka hindi ako siputin ni DJ sa ka sal kasi--"

"Kath, anak. Listen to me." Tinignan ko siya habang kinukutkot ko ang daliri ko. Kinakabahan ako. Kinakabaha n ako!

"Ano po yun mommy?"

She smiled at me tenderly and brushed my hair softly.

"I'm very proud of you. You're the best daughter in the whole world. You know th at, Kath. Kaya wag kang mag-alala. This is your wedding day. It's normal to be n ervous. Ganun rin naman ako dati nung kinasal ako sa daddy mo." ngumiti siya sag lit na parang may naaalala, tapos hinaplos yung pisngi ko. "Anak, be happy. I be lieve that Daniel is a good man. Kagaya ng daddy mo, alam kong hindi ka niya bib iguin. Alam kong aalagaan at papahalagahan ka niya ng higit pa sa buhay niya. I see it in his eyes, anak. He loves you so much that he is willing to die for you ."

I smiled and hugged her.

"Thank you, mommy. You're the best."

"Nako anak, wala yun. Role ko yun as your mommy." hinaplos niya ang buhok ko and smiled at me. "Nga pala anak, si Tito Rommel mo ang maghahatid sayo sa altar. S ayang talaga at wala ang daddy mo."

"Sayang talaga mommy. Pero alam ko naman na masaya siya para sakin." "Oo naman, anak. He loves you a lot. Remember that."

I squeezed my eyes shut as tears threatened to fall.

"Anak, wag kang iiyak okay? This is a happy day! Smile."

Ngumiti ako.

"Oo nga mommy! Happy day 'to! I'm gonna marry the boy of my dreams!"

"Kawawa naman yung boy of dreams mo Ryn-ryn! Matatali sa babaeng ang taba ng pis ngi!"

Sinamaan ko ng tingin si kuya Neil na kakapasok lang ng room. Lumapit siya sakin at kukurutin na sana ang pisngi ko kaso hinampas siya ni mommy sa kamay.

"Ow! Mommy naman!"

"Wag kang magulo! Masisira make-up ni Kath! Tulungan mo na lang ako na kuhain yu ng sapphire hair band dyan."

Natawa naman ako sa kanila. I love my family so much.

Nakita ko na binigay naman ni kuya yung sapphire hair band kay mommy.

"Chin up, anak."

Sinunod ko sabi ni mommy. Maya-maya napansin ko na nilagay na sakin ni mommy yun g sapphire hair band sa curly kong buhok.

"Neil, anak. Labas ka na muna. Magbibihis lang ang kapatid mo." "Oo nga kuya. Labas na muna!"

"Tsk tsk. Baka naman hindi magkasya sayo yang wedding gown mo-- joke lang!" tuma kbo kaagad papalabas si kuya bago ko pa itapon sa kanya 'tong hairbrush na tinat awag kong deadly weapon.

Tinulungan ako ni mommy sa pagsuot ng wedding gown.

In just an hour, ikakasal na talaga ako. I will not be Kathryn Chandria Santiago anymore.

I'll be Kathryn Chandria Santiago-Montenegro.

I smiled at the thought. Malapit na tayo maging forever, DJ.

"Sige na anak, tayo ka na. Look at yourself in the mirror."

Tumayo naman ako habang nakapikit at inalalayan ako ni mommy na tumayo sa tapat ng mirror. Naalala ko yung Hall of Mirrors nung make-over ko before. Pero this t ime, it's different.

This will be the turning point of my life.

I opened my eyes and I smiled. I'm beautiful.

Niyakap ko kaagad si mommy. Hindi ko napigilan, may tumulong luha sa mga mata ko na pinunasan naman niya.

"Tigas ng ulo mo bata ka! Naiiyak na tuloy ako." niyakap lang ulit ako ni mommy kahit naluluha na rin siya. "This is it, anak. I'm happy for you." Yes, this is it. This is it! Papakasalan ko na ang Pigney ko! Magsasama na kami forever!

Nasira ang moment ko ng biglang may epal sa pinto. Epal na mahal ko!

"Tapos na kayo-- woah." napatingin kami kay kuya na mukhang nagulat sa itsura ko . Pero napangiti siya.

"Kapatid nga talaga kita Ryn-ryn!" natawa ako sa sinabi niya.

"Kuya talaga! Oo na grabe kagwapuhan mo eh! To the highest level!"

Tumawa lang siya pero lumapit sakin. "Ang ganda mo Ryn-ryn. Grabe, di ako makapa niwala. Ikakasal ka na."

"Kuya, wag kang magdrama! Gusto mo bang umiyak ako ha?"

Ngumiti lang siya at niyakap ako. "Basta, Ryn-ryn. I'm happy for you."

Niyakap ko pabalik ang kuya Neil ko at di ko napigilan na lumuha ng onti. Buti n a lang waterproof ang mascara ko.

"Sira ka talaga kuya. Kahit kelan! Pero thank you!"

"Sabihin mo lang sakin kapag sinaktan ka ni Daniel ah? Makakatikim yun sakin-- o w!" "Neil anak, wag mong sirain ang moment! Hindi siya sasaktan ni Daniel dahil maha l siya ni Daniel." sabi ni mommy sa kanya.

"Sinasabi ko lang naman. Ay teka!" tumingin siya sakin. "Yung bridal car na magh ahatid sayo sa Calaruega Church nasa baba na." wow, eto na nga talaga 'to. Calar uega Church is in between Batangas and Tagaytay. Dito kinasal ang parents ko, at would you believe na pati parents ni DJ dito rin kinasal?

Soulmates talaga kami.

"Yun naman pala Kath, anak. Kaya sige na, baba na tayo. Neil anak, alalayan mo y ung wedding gown ng kapatid mo."

"We'll help too!" sabi nung dalawang babae sa pinto.

"Uy Renee! Mheii! Wow! Umuwi talaga kayo dito from New York! I'm so happy!" luma pit ako sa kanilang dalawa at niyakap sila. "Grabe, I miss you girls!"

"Well, of course kailangan nandito kami! Hassle lang kasi you know, actress kami ni Renee. Pero okay lang kasi special day mo naman 'to!" ngiting sabi ni Mheii at tinignan ako from head-to-toe. "Wow, you look stunning!"

"I agree to what Mheii said! Grabe, you look stunning and at the same time, beau tiful! Nakakainggit ka!" ngiting sabi rin ni Renee. Mheii Celiz and Renee Obligar. Two of my closest friends in New York. Fil-Am act ress pareho and they are both close to me. I'm happy nandito sila.

"So, sige na! Help me girls." ngiti kong sabi.

Tumulong naman sila sa pag-alalay sakin pababa ng stairs.

At napangiti naman ako ng nakita ko sa baba yung 4 na taong naging importante an g role sa pagmamahalan namin ni DJ.

Zharm. Albie. Julia. Quen.

Nginitian ko silang lahat. Lumapit muna ako kay Zharm.

"Bes!" niyakap ko siya at bumitaw maya-maya. I smiled at her. "Thank you ha? Kas i isa ka sa mga taong hindi nahiya na kaibiganin ako kahit nerd ako dati. Pinagt atanggol mo ko sa lahat. At kahit nagkaroon tayo ng maliit na gap dahil puppy lo ve mo si DJ dati, still, naayos natin yun. Ang laki ng utang na loob ko sayo. I hope na maging masaya kayo ni Albie. Yung magiging anak niyong dalawa, alagaan n iyo."

Ngumiti siya sakin. "Wala yun, bestfriends tayo forever you know that!"

Tinignan ko naman si Albie na nakangiti lang samin ni Zharm. "Ilong este Albie!" niyakap ko siya pero bumitaw rin maya-maya. "Thank you sa la hat. Kasi isa ka sa guy friend ko na sobrang close sakin at isa ka sa, let's say , naging daan para malaman namin ni DJ ang true feelings namin sa isa't-isa. I k now you're a good man. Alagaan mo 'tong si noo este si Zharm na bestfriend ko ha ? Kung hindi mawawalan ka ng ilong!"

"Tss. Ilong ka naman ng ilong! Oo na!" natawa na lang kami pareho.

Tinignan ko naman si Julia na nakangiti sakin ng nakakaloko.

"Yes, Kath? I know I'm beautiful."

Natawa ako sa pagiging outspoken niya.

"Julia!" niyakap ko rin siya at bumitaw rin maya-maya. "Kahit isa ka sa rason ku ng bakit naghiwalay kami ni DJ, at isa kang spoiled-brat na walang ginawa kundi paglayuin kami ng boyfriend ko dati, still, thank you. Thank you for the friends hip and the fun. Maganda ka inside and out. Minus the wild side of yours nga lan g pero that makes you lovable. I hope na kapag nagpakasal na kayo ni Paulo, eh m aging masaya ka."

"Oo naman. At ano ka ba, mas wild kaya si Paulo! Mild lang yung pagka-wild ko 'n o!" depensa niya sa sarili niya.

Natawa na lang ako at lumapit naman kay Quen. I sighed. Niyakap ko siya ng mahigpit. Niyakap niya rin ako pabalik.

"Quen, thank you." bumitaw ako at ngumiti sa kanya. "Nandyan ka lagi para sakin. I never thought na susundan mo ko sa New York before. And you helped me move on kahit alam mong hindi ko kaya. You cheered me up when I was down, and I'm thank ful for that. Makakahanap ka rin ng babaeng para sayo. At kung sino man yung bab aeng yun? She's lucky."

Nagulat ako ng halikan niya ko sa noo at kinurot yung ilong ko.

"Aray naman!" sabi ko sabay haplos sa ilong ko. "Dapat yung ilong ni Albie kinuk urot mo!"

"Nasama na naman ako ano ba yan!" sigaw ni Albie. Natawa na lang kami.

Tinignan ko ulit si Quen. Nakangiti lang siya sakin.

"Masaya ako para sayo, Kath."

Nagngitian na lang kami ng bestfriend ko. I'm happy na nandito pa rin siya para sakin, kahit anong mangyari.

And he's happy for me.

"So guys, bakit pala di pa kayo dumiretso? Bakit hindi sa church?" "Si Daniel kasi, nag-text. Dumaan muna raw kami dito bago sa church. Kailangan d aw namin masigurado na makakasakay ka sa bridal car. Dahil baka daw bigla na lan g magbago ang isip mo at hindi siya siputin sa kasal."

Natawa ako sa sinabi ni Albie. That's ridiculous!

"Si DJ talaga. Napaka-childish kahit kelan. Sige na, umalis na kayo. Sasakay na ko sa bridal car. See you there guys!"

Niyakap ko ulit silang apat, pati na rin si Mheii at Renee.

Inalalayan naman ako ni mommy at kuya papasakay ng bridal car.

"Okay ka na Ryn-ryn? All settled?"

"Yes kuya."

Lumapit naman si mommy kay manong driver.

"Manong, bagalan mo ang pag-drive okay? Kailangan kami muna ang mauna bago ang b ride. Para maganda ang entrance niya." sabi ni mommy kay manong driver at nginit ian ako. "Sige anak, see you there."

"See you there. I love you guys!" sabi ko kay mommy at kuya at nagpaalam na.

"Ang ganda mo ngayon, Maam Kath. Congrats ho."' Nginitian ko yung driver. "Nako manong, salamat."

Napangiti na lang ako. Mamaya na, sasabihin ko na ang words na...

"I do." bulong ko.

Biglang nag-ring ang cellphone ko. Oh, si DJ?

"DJ? Bakit ka napatawag?"

"Hi Kath. Hulaan mo kung nasaan ako?"

"Saan?"

"I'm in front of your father."

"What?!"

"Sssh. Wag kang maingay. Baka biglang bumangon dad mo, lagot ako nito." natawa a ko sa sinabi niya.

"Nasaan ka?"

"Nandito sa harapan ng puntod ng dad mo. Since magkatabi lang 'to at ang Calarue ga Church, I decided to visit him."

Napangiti ako sa sinabi niya.

"So, anong sabi mo sa daddy ko?" "Oh, you know, the usual. Gwapo at mayaman ang mapapangasawa mo."

Natawa ako. "Hindi ko alam kung maiimpress sayo ang daddy ko sa kayabangan mo eh ."

Natawa rin siya pero biglang sumeryoso ang boses niya.

"Kath, I want to tell your dad how much I love you."

"What do you mean--"

"I'm gonna marry your daughter, and make her my wife. I want her to be the only girl that I'll love for the rest of my life, give her the best of me till the da y that I die..."

"D--"

"I'm gonna marry your princess, and make her my queen. She'll be the most beauti ful bride I'll ever see. I can't wait to smile, when she walks down the aisle, o n the arms of her father, on the day that I'll marry your daughter."

I felt my heartbeat quicken because of what he did. I smiled, a teary-eyed one.

"Tito Dan, your daughter is the most important person to me now. And I promise t hat I will love her forever. Hinding-hindi ko siya sasaktan, pababayaan. Mamahal in ko siya ng higit pa sa buhay ko." And on cue, biglang tumulo ang luha ko. Oh how I love this boy.

"I love you DJ." nangangarag kong sabi.

"Uy, wag kang umiyak. Sige na, balik na ko sa church. I love you so much Kath, r emember that."

"I love you much, much more. See you at the altar later pigney."

"I will, patpatin."

Pinatay ko na ang cellphone ko. Knowing that any minute, darating na kami sa chu rch. I'm excited to see him, and be with him forever.

"Maam, yung preno. Yung preno!"

"Ha? Anong preno?!"

Bigla na lang tumilapon yung kotse na nagdahilan upang tumama yung ulo ko sa sid e-window. Napahawak ako sa noo ko.

Dugo...

"Manong? Anong nangyari? Manong? Manong?" tanong ko kay manong na...

Duguan at nawalan ng malay.

Nakita kong tumama kami sa puno. Ano ba 'to, paano na si manong, paano na ang ka sal ko... Pinilit kong buksan yung pinto at lumabas kahit nandidilim na ang paningin ko. T ulong... kailangan ko ng tulong...

Hawak-hawak ko ang noo ko habang pinipilit na maghintay ng kotse na dadaan dito sa kalsada. Tulong...

Biglang may tumigil na van sa harapan ko. Kumatok ako sa pintuan at pinilit na l akasan ang boses ko.

"Tulong... yung preno ng sasakyan namin.. na... yung kasal ko..." di ko masabi n g matino. Nahihilo na ako.

Nanlaki ang mata ko ng biglang bumukas yung pinto at may humila sakin, bago pa a ko makapagsalita, tinakpan ako ng panyo na nagdahilan para mahilo ako lalo...

Nagpupumiglas ako pero hindi ko magawa, hindi ako makahinga...

Mas lalong nanlaki ang mata ko ng nakita ko yung pangalan na nakalagay sa panyo. ..

SB.

At bago pa ko tuluyang mawalan ng malay, nakita ko ang may hawak ng panyo na nak atakip sakin...

Si Bea. CHAPTER 29. DANIEL'S POV

WEDDING DAY

"Daniel, calm down. Baka na-late lang yung bridal car ni Chandria."

"Dad, it's been two fvcking hours! Kanina pa ko naghihintay. Mukha na kong tanga dito kakahintay." hinilamos ko ang mukha ko sa kamay ko at pinipigilan na magwa la.

"Excuse me. Pero matagal pa ba kami maghihintay?" napatingin kami sa nagsalita. Si Sheeryl, kasama ang kapatid niyang lalaki na si Darcy. Close friend ng pamily a namin.

"Bakit?" tanong ni dad.

"Darating pa ba ang bride? Kasi may pupuntahan pa kami ng kapatid ko."

Sinamaan ko ng tingin si Darcy. "Darating ang bride. At kung hindi kayo makapagh intay, pwede na kayong umalis." singhal ko.

Tumalikod ako at tinawagan uli si Kath. Hindi siya sumasagot pero nagriring ang cellphone niya. Ano ba 'to, ano bang gusto niyang mangyari ha?! "Daniel, dapat di mo ginanun ang mga bisita mo. Alam mo namang naiinip lang ang mga yun."

"Wala akong pakiealam sa kanila dad! Akala ba nila sila ang naiinip? Ako rin! Pe ro kahit naiinip na ko, nag-aalala pa rin ako sa kanya!"

"Anak huminahon ka--"

"Ano bang gustong mangyari ni Kath?! Ano, nag-decide siya na hindi na ko siputin dito?! Na hindi niya na ko papakasalan?! Ayaw niya na bang makasama ako habangbuhay?!"

Napatingin samin ang ibang bisita pero sinamaan ko lang sila ng tingin. Hindi ko mapigilang hindi magalit.

Lumapit sakin yung nanay ni Kath. Tinapik niya ko sa balikat.

"Huminahon ka Daniel. Baka nagkaproblema lang yung bridal car. I'm sure parating na sila dito."

Bumuntong-hininga ako, ayokong isipin na tama ang mga lumabas sa bibig ko ngayon .

Nakita kong lumapit si Albie sakin. Nandilim bigla ang paningin ko.

"Pare, hindi namin alam na--"

*boogsh!* Napahiga si Albie sa sahig.

"Babe!" lumapit si Zharm kay Albie at tinignan ako. "Ano ba Daniel?!"

"Sinabi ko na sayo na bantayan niyo si Kath hanggang sa makasakay siya diba?! Oh ano?! Nasaan na siya ngayon ha?!"

"Daniel, ginawa namin ang inuutos mo! Akala mo ba pinapapabayaan namin siya ha?! "

"Talaga Enrique? Eh isa ka rin eh! Oh asan siya ngayon?!"

Lumapit na rin si Julia na pumipigil sakin ngayon.

"Wag ka ngang ganyan Daniel! Hindi kasalanan ni Albie o ni Quen yun! Kahit kami! " sigaw ni Julia sakin.

Tumayo si Albie at nakipagtitigan sakin. "Hindi kita papatulan dahil alam kong h alo-halo ang nararamdaman mo ngayon. Kaya pare? Umayos ka. Hanapin mo na lang si Kath kaysa magmukmok ka dyan. Wag kang umasta na para kang nawalan."

"Shut up, pare. Hindi niyo alam nararamdaman ko ngayon. Wala kayong alam." nangg agalaiti kong sabi.

"Oh Neil? Bakit hingal na hingal ka anak?!" napatingin kaming lahat kay Neil na papalapit samin.

"Bad news. Nakita na namin yung bridal car. Nawalan daw ng preno ang kotse sabi nung driver na kanina lang nagkaroon ng malay. Tumama pa sa puno. Hindi niya daw alam bakit nagkaganun eh kanina naman daw ayos ang makina nun. Mukhang may nana botahe." "Nasaan na si Kath?!" sabi ko sabay lapit kay Neil. "Nasaan siya?! Papunta na si ya?!"

"Daniel, wala si Ryn-ryn sa loob ng bridal car. Yung driver na lang nandun na si nugod na namin sa ospital kanina."

"What the hell?! Hindi niyo hinanap?!" niyugyog ko si Neil. "Bakit hindi niyo hi nanap?! Ha?!"

Naramdaman kong hinihila nila ako papalayo kay Neil. "Ano ba bitawan niyo nga ak o!"

Binitawan naman nila ako at sinamaan ko silang lahat ng tingin.

"Wag niyo kong pagsabihan na huminahon ako dahil alam niyong lahat na hindi ko k aya!" sigaw ko. "Alam niyong di ko kayang mabuhay na wala siya."

Napayuko ako ng naramdaman kong trinaydor na ko ng luha ko. Tinago ko ang mukha ko, ayokong makita nila akong ganito. Pero, ang sakit na kasi.

Naramdaman kong niyakap ako ni dad. Lalo pang tumulo ang traydor na luhang 'to.

"Darating rin siya anak, mahal ka ni Chandria. Saksi ako sa pagmamahal niya sayo ." "Ang sakit dad. Hindi ko na alam gagawin ko..." tinapik niya lang ako ng tinapik sa likod ko, pagkatapos, bumitaw siya sakin.

"Hintayin mo lang anak. Baka gumawa na ng paraan si Chandria para makarating dit o. Trust, anak. Trust."

Tumalikod na lang ako para di nila makitang nasasaktan ako. Ayokong magmukhang m ahina. Alam ko sisiputin ako ni Kath. Alam kong mahal niya ako.

Bigla na lang nag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa ko. Agad kong nilabas sa pag -aakalang si Kath yun. Pagtingin ko. From an anonymous number.

You're mine. - SB.

What the hell. Sino na naman 'to?! Biglang nag-ring ang cellphone ko, si lola tu matawag?!

"Hello la?! Bakit?!"

"Iho, tulungan mo si Bea! Tulungan mo siyang maging maayos!"

"Ha? Anong ibig niyong sabihin?!"

"Ng mga nakaraang araw may sinasamahan si Bea na lalaking mukhang mayaman. Jhake ang pangalan. At bigla na lang siyang nagkakaroon ng pera. Pero hindi yun ang n akakagimbal, Daniel. Nakita na lang namin kanina sa kwarto niya ang pictures ni Kath, tadtad ng hiwa! May masamang binabalak yata si Bea. Pumunta si Jhake dito kanina at sinabi yung balak ni Bea. Hindi kami mapakali dito iho! Baka kung anon g mangyari kay Bea at kay Kath na rin!" Suddenly, all puzzle pieces clicked into place.

SB = Salvador, Bea.

Hawak ni Bea si Kath ngayon.

"Sige ho la. Ako na bahala."

"Mag-iingat ka!"

Binaba ko na ang cellphone ko at kaagad na tumakbo papalabas ng simbahan. Tinata wag nila ako pero wala akong pakielam.

Sumakay kaagad ako ng kotse at tinrace kaagad yung number ni Bea. Hindi pa rin s iya tumigil. Hindi niya matanggap na hindi siya ang mahal ko, at hindi ko siya m amahalin kahit kailan!

Kath, hintayin mo ko... Hintayin mo ko...

--------------

KATHRYN'S POV

Nagising ako bigla ng naramdaman kong may bumuhos na tubig sa mukha ko.

Pagtingin ko, si Bea kaagad ang nakita ko. At ang sama ng ngiti niya sakin. "Buti naman at gising ka na."

Nanlaki ang mata ko ng narealize ko kung nasaan ako. Isang abandoned warehouse. Tatayo na sana ako kaso nakatali pala ako sa upuan.

"Anong ginawa mo sakin ha?!"

"Well, my dear. Sinabi ko naman sayo diba? Don't underestimate me. You don't kno w what I'm capable of."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ikaw pala si SB."

"Tama ka. Ako si SB. Pero hindi na importante yun. Ang importante hostage kita." lumayo siya sakin at nagkunwaring inaadmire ako. "Hmm, mukhang maganda pagkakat ali ko sayo ah? Buti na lang may pera ako. Thanks to Jhake. Magpasalamat ka kahi t yang rope na pinantali ko sayo mahal."

"Jhake? Sinong Jhake? Pinerahan mo para lang magawa ang masamang plano mo?!"

Sinampal niya ako ng malakas.

"Oo, ginamit ko si Jhake. Pero hindi ko naman gagawin yun kung iniwasan mo na si Daniel! Sinabi ko na sayo, akin lang si Daniel!" "Tanga! Kailan pa ha? Bakit ba hindi mo matanggap na bestfriend ka lang niya? Ma y sayad ka ba?!"

"Wala akong sayad! Pero ikaw baka gusto mong magkaroon!"

Sinabunutan niya ako at pinigilan ko na lang yung pagsigaw ko. Kahit masakit, ay

okong ipakita sa babaeng 'to na nananalo na siya.

Binitawan niya ang buhok ko maya-maya at sinampal ako ulit. Napangiwi ako sa sak it.

"Malalaman nilang ikaw ang may gawa nito, Bea."

"Bobo! Hindi! At kung malaman nilang ako ang may gawa, isa ka ng malamig na bang kay!"

Tinignan ko ang kanan ko, isang pintuan.

"Wag ka ng umasang makakatakas ka dito. Dahil eto na ang huling lugar na makikit a mo bago ka mamatay." lumapit siya sakin at hinablot ang buhok ko para makita n iya pagmumukha ko. "Handa ka na bang mamatay?"

Dinuraan ko siya sa mukha niya.

"Shit!" lumayo siya sakin at pinunasan yung mukha niya. "Kadiri kang babae ka!"

"Mas nakakadiri ka Bea. Sa sobrang diri sayo ng mga tao sa paligid mo, sinusuka ka na nila!" Sinampal niya ako ulit. Hindi lang isang beses, tatlo, apat, lima, anim... Hindi ko na alam kung ilang beses, namamanhid na ako sa sakit.

"Araaaaaay!!!" napangiwi ako sa sakit ng biglang sikmuraan ako ni Bea. Ang sakit , hindi ako makahinga.

Hinawakan niya ang leeg ko ng mahigpit... sa sobrang higpit pakiramdam ko di na ako makahinga...

"Mamamatay ka Kath. Pero hindi kita papatayin ng ganito." binitawan niya ang lee g ko at umubo ako ng umubo, ang sakit sa lalamunan.

Hinablot niya na naman ang buhok ko para magtama ang mga tingin namin.

"Papatayin kita gamit nito." sabay labas ng isang baril at tutok sa akin. "Saan kaya maganda? Sa ulo, sa tyan, sa paa o sa... puso?"

"Patayin mo man ako, hindi ka pa rin mamahalin ni DJ. Tandaan mo yan."

Kinakasuklaman ko siya. Kinakasuklaman.

Tumawa lang siya at lumayo sakin. Pumwesto siya sa kabilang corner at itinutok a ng baril sakin.

"Mamahalin rin ako ni Daniel. Sinasabi ko sayo. Mamahalin niya rin ako!" "Wag kang mangarap. Dahil parehas nating alam kung sino lang ang mamahalin ni DJ , at ako yun!"

Biglang naningkit ang mga mata niya sa galit. At tinutok niya na ang baril sa ma y puso ko.

"Say goodbye, Kath. Sweet dreams."

Napapikit na lang ako.

I love you, DJ. I love you...

Nagulat ako ng narinig kong bumukas yung pintuan at may taong yumakap sakin...

Sabay putok ng baril ni Bea.

Napadilat ako at halos manlaki ang mata ko sa taong nakita ko ngayon.

"D-DJ..."

Nakangiti lang siya sakin habang hinahalikan yung luha ko.

"Say I do."

"D-DJ..."

"Kath, say I do..."

"I do, DJ..."

Ngumiti siya at halos bumagsak na ang mundo ko sa huling sinabi niya.

"I love you, Kath." At sa pagsabi niya nun, bigla na lang siyang bumagsak sakin...

Na duguan at wala ng malay.

"DJ, DJ, DJ gumising ka!" niyugyog ko siya kahit nakatali ang kamay ko sa ilalim ng upuan. Nilagay ko ang tenga ko sa may puso niya.

"No, no, nooooo..."

Hindi na tumitibok ng puso niya.

Wala na si DJ. CHAPTER 30. KATHRYN'S POV

WEDDING DAY

DJ please... DJ... Don't leave me...

Tinignan ko ang babaeng may kasalanan ng lahat ng 'to.

"Hayop ka Bea! Napakawalang-hiya mo!" sigaw ko habang hawak-hawak pa rin si DJ. Tulo ng tulo ang luha ko sa pag-aakalang patay na si DJ.

DJ, please... Don't leave me... Please...

Bigla niyang nabitawan ang baril niya, at napahawak sa bibig niya habang nakatin gin kay DJ.

"Masaya ka na ba?! Ha?! Na pinatay mo ang taong mahal mo?!"

"Di ko sinasadya! Ikaw dapat ang tinamaan hindi siya!

"Kapag namatay si DJ, humanda ka sakin." I said with a threatening voice. Nagulat ako ng bigla niyang kuhanin ang baril niya at itutok 'to sa ulo niya. Tu lo ng tulo ang luha sa mga mata niya.

"I'm sorry John..." pero bago niya pa ipaputok 'to, biglang may pumigil kay Bea na di ko kilalang-lalaki, kasunod sila Tito Rommel at ang ibang pulis.

Nakita kong pinosasan nila si Bea na kanina pa nagwawala. And for the first time , nakahinga ako ng maluwag.

"Tulong please! Kailangan ko ng tulong!"

Lumapit naman sakin ang isang pulis at pinakawalan ang nakataling kamay ko. Pagk atapos, agad kong niyakap si DJ.

"DJ please gumising ka... please!" niyugyog ko siya ng niyugyog pero di siya gum agalaw. Nilagay ko ang tenga ko sa puso niya at hindi pa rin tumitibok ang puso niya...

No... no... no!

"Hindi mo ko pwedeng iwan please... hindi DJ... Hindi ko kakayanin! Gumising ka! " para na siguro akong baliw ngayon. Sinisigawan ang taong nag-aagaw buhay na... Hindi, hindi siya pwedeng mamatay...

"Chandria! Ano pang ginagawa mo?! CPR ang kailangan niya!"

CPR?!

Oo nga pala! Naalala ko na. Pinag-aralan namin 'to. Kapag nagkaroon ng gunshot w ound ang isang victim, kailangan i-cpr at lagyan ng pressure ang tama ng bala sa katawan. Agad kong iningatan ang tama ng bala sa right shoulder ni DJ at pumikit para big yan siya ng CPR...

Lord, please, help DJ. I can't bear not to spend my life forever with him.

Please.

Nagulat ako ng biglang may kumagat ng labi ko.

Pagkadilat ko, si DJ, nakatingin lang sakin.

Agad akong bumitaw sa kanya at hinampas siya ng malakas sa dibdib niya.

"Kahit nag-aagaw buhay ka na, ang manyak mo pa rin!"

Ngumiti lang siya. "Ang brutal mo talaga kahit kelan Kath. Kaya mahal na mahal k ita eh."

Sa sinabi niyang yun, tumulo ang luha ko because of relief, worry, and happiness .

"DJ naman eh!" pinaghahampas ko siya. "Akala ko iniwan mo na ko! Akala ko patay ka na..."

Bigla niya kong hinila papalapit sa kanya at niyakap ako ng mahigpit, saka dahan -dahang pinunasan ang mga luha sa mata ko. "Wag ka ng umiyak Kath. Hindi ko kayang makita kang ganyan..."

"Bakit mo ba kasi yun ginawa ha?!" umalis ako sa yakap niya at dinuro-duro siya. "Bakit mo sinakripisyo ang sarili mo para sakin?! Di mo ba alam kung anong nara mdaman ko? Akala ko mawawala ka na sakin..."

Tumulo na naman ang traydor kong luha. Burying my face in my hands, I tried to s top my tears from falling. Tinanggal niya ang kamay kong nakatakip sa mukha ko a t iniharap sa kanya ang mukha ko.

Hinalikan niya ako sa labi ko and smiled at me, a tear falling from his eye in t he process. "You're my miracle, Kath."

New tears fall from my eyes as I snuggled closer to him. Niyakap ko lang siya ng mahigpit. Wala akong pakiealam kung tinitignan na kami ng ibang pulis, at kahit si Tito Rommel na hindi ko alam ang reaksyon. Alam ko lang na relieved siyang b uhay si DJ.

"Uso dalhin ako sa hospital, patpatin. Nanghihina pa rin ako.''

"Hala oo nga pala!" tumayo kaagad ako at hinawakan siya sa kamay niya. "Wag kang matutulog! Baka mamaya hindi ka na magising at iwanan mo na ko!" Tumawa lang siya ng mahina pero alam kong nasasaktan siya at pinipilit niya lang na maging maayos.

"Yes, boss--"

"DJ! DJ GUMISING KA NGA!"

Nahimatay pa ang loko! Ano ba yan!

Tinulungan naman siya ng ibang pulis at nilapitan ko si Tito Rommel.

"Si Bea po?"

"Nasa kamay na ng batas Kath. Wag kang mag-alala, di na niya magugulo ang buhay niyo."

I sighed in relief.

"Thank you, tito Rommel. Kung wala ka..."

"Chandria, don't thank me. Thank him." at tinuro niya yung lalaki na nasa gilid, nakaupo, at nakabaon ang dalawang kamay sa kanyang mukha.

Malakas ang loob kong siya si Jhake.

Saka na ko magpapasalamat, kapag kaya ko na talaga. Kapag kaya ko ng magpatawad.

"Chandria, okay ka lang ba? Bakit parang mag-cocollapse ka na any minute?"

"Pagod lang po ako. Pinatawag na po ang ambulance?" "Oo. Nasa labas na. Sumakay ka na kung gusto mong sumama papuntang hospital. Muk hang malalim ang tama ng bala sa braso ni DJ."

"Sana po maging maayos siya."

Aalis na sana ako ng biglang hawakan ako sa braso ni Tito Rommel.

"Bakit tito?"

Ngumiti siya. "You're his lifeline, Chandria. Without you, wala na siguro ang an ak ko."

"Wala yun, tito. And for the record?" ngumiti ako. "He's my lifeline too."

HOSPITAL

"Tito Rommel? Kamusta na daw po lagay niya?"

"Chandria, let's wait for the doctor. They are now treating him."

Napabuntong-hininga na lang ako at napaupo sa hospital bench.

Nanghihina ako...

Hindi ko makalimutan ang nangyari kanina.

I thought I lost him forever. I almost died seeing him like that. His heart not beating...

I prayed to God awhile ago. And I almost cried when he heard my prayers.

His heart started beating again.

There's really a miracle.

Am I his miracle?

"Anak, okay ka na?"

I looked up, and there's my mom, her eyes full of concern.

"Yes ma. Hinihintay ko na lang yung doctor."

Tumabi siya sakin and hugged me.

"Don't worry anak, magiging stable rin ang lagay ni Daniel. Yun pa. Alam mo nama ng di ka kayang iwanan nun."

"Natakot lang kasi ako ma."

"Anak, okay lang yan. Naiintindihan kita. Kahit sinong tao ang nasa lugar mo, ma tatakot rin."

"Akala ko patay na siya. akala ko di na titibok puso niya, takot na takot ako ka nina, ma." I sighed. "Akala ko mararamdaman ko na naman yung sakit ng akala kong pagkamatay niya dati." "I know, anak, I know. Kamusta na pakiramdam mo? Sigurado ka ba na ayaw mong mag pa-confine?"

"No, ma. I'm okay."

"Pero nasaktan ka nung Bea na yun."

Hindi ako nagsalita. Alam kong mukha akong baliw dahil duguan ang wedding gown k o, at ang gulo ng buhok ko, pati na rin ang mukha ko kasi yung make-up ko, kalat na kalat na rin.

"Nakulong na raw siya ma?"

"Oo anak. Kawawang bata. Nabulag dahil sa maling pag-ibig."

Hindi na ko nagsalita. Dahil pakiramdam ko sasabog na naman ako sa galit sa pina ggagawa niya sakin. Hiningan ako ng statement kanina tungkol sa nangyari. Frustr ated murder ang ikinaso sa kanya at makukulong siya. Hindi ko alam kung gaano ka tagal. Pero wala na kong pakielam.

Salamat naman at natapos na ang kahibangan niya.

"Ma, ano na palang nangyari sa kasal?"

"Ang kuya Neil mo na ang bahala dun pati na rin ang mga kaibigan niyo. Alam mo b ang alalang-alala kami sayo kanina ha? Nako, kung napahamak ka--" "Ma, mommy ko. Wag na natin pag-usapan ang nangyari. Ayoko ng isipin yun."

"Sure anak. Wait na lang natin si Dr. Yna Alzate ha? Mukhang matagal pa sila sa loob ng operating room. Umidlip ka na muna. Lika dito." hinila niya ko para yung ulo ko, nasa braso na niya. "Sige na anak, alam kong pagod ka."

I closed my eyes and drifted to sleep. Wishing that DJ will gain consciousness a gain and he will be okay.

Nagising ako ng biglang may yumugyog sakin.

"Anak, anak. Gising."

Napatingin ako kay mommy. "Bakit ma? Gising na ba si DJ?"

Hindi siya nagsalita. Napatayo ako ng biglang lumapit sakin yung doctor.

"Dr. Yna. Ano na pong kalagayan ni DJ? Maayos na po ba ang lagay niya? Gising na po ba siya?"

"Iha, we're really sorry."

Bigla akong nanigas sa sinabi niya. "Sorry for what po doc? Ano pong nangyari?"

Hindi nagsalita si doc. hinawakan ko siya sa braso niya. "Doc, please, tell me h e's okay."

"I'm sorry to tell you iha, but the bullet from his right shoulder pierced to hi s heart. We tried to revive his body but, he wasn't able to recover."

Napigil ko ang hininga ko, processing Dr. Yna's words.

"W-what? You mean..."

"He's dead. We're very sorry."

Hindi ako makahinga ng maayos sa narinig ko. No, no way... No!!!

"DJ, DJ, DJ!" sigaw ko habang papasok ng operating room. Pinipigilan nila ako pe

ro nagpupumiglas ako.

Halos mamatay na ko sa nakikita ko ngayon.

Nasa isang sulok si Tito Rommel, halatang gulat rin sa nangyari.

DJ, wrapped in a blanket.

Not moving.

Lumapit kaagad ako at tumulo na naman ang luha ko.

Iniwan na niya talaga ako.

Dahan-dahan kong itinaas ang blanket na nakatakip kay DJ, and he is not breathin g, nor moving. His heart is not beating anymore.

Gusto kong magwala. Iniwan na niya naman ako!

Lagi na lang niya akong iniiwan.

"DJ..."

Wala na... Iniwan na niya ako.

"DJ naman eh! Ano ba?! Gumising ka dyan! Magpapakasal pa tayo!" pinagpapalo ko s iya pero wala, walang response.

Umiyak na talaga ako. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya at halos magwala na ko para lang mabuhay siya.

CPR, Oo tama! CPR!

Ginawa ko ulit ang CPR sa kanya, paulit-ulit, pero walang nangyayari...

Iniwan na nga niya talaga ako.

"Ano ng gagawin ko kung wala ka?" yinakap ko siya ng mahigpit, nababasa ng luha ko yung blanket pero wala akong pakielam. Pakiramdam ko...

Namatay na rin ako.

Nagulat ako ng parang may nag-vibrate, pagtingin ko. Huh?

Tyan ni DJ?

Pagkatingin ko sa kanya...

Anakng! Ang loko-loko pinipigilan ang tawa niya! "Hahaha! Kath naman eh! Pinapatawa mo ko eh! Pft. Hahaha!"

Tulala ako sa reaksyon niya.

"B-buhay ka?!"

"Kath, pft. Hahaha! Mukha ba akong patay? Namumula na nga ako sa kakatawa eh! Ha haha!"

Tulala pa rin ako at inaanalyze siya.

"T-teka, akala ko ba yung bullet sa right shoulder mo tumagos sa puso mo? Eh bak it buhay ka pa?"

"Grabe Kath, favor ko lang kay Dr. Yna na mag-joke sayo! Saan ka nakakita, sa ri ght shoulder tinamaan, tatagos sa puso? Ano yun tatumbling na lang bigla yung bu llet? Hahaha!"

Teka, oo nga 'no. Dapat sa left shoulder kung sakaling tatagos sa puso yung bull et...

OH MY GOD. PINAGTRIPAN NA NAMAN AKO NI DJ!

"Hayuuuup kang lalaki ka! Pigney ka pigney walanghiya ka!" pinagpapalo ko siya a t umaaray siya sa sakit.

"Tama na Kath! Yung dextrose ko matanggal pa!" napatingin naman ako sa kanang ka may niya. Oo nga 'no! Bakit di ko napansin?! Pati yung heart rate monitor?! Mero n?! Putek! Ang shallow ko! Porke't nakita kong nakatakip ng blanket si DJ at malungk ot si Tito Rommel naniwala kaagad ako! Lamunin mo na ako oh lupa! (_ _")

Teka, si Tito Rommel!

Pagtingin ko sa gilid, nakatawa lang siya at kasama si Dr. Yna na natatawa na ri n.

"Salamat doc! Ang ganda mo talaga! Thanks rin dad!" hyper na sabi ni DJ kay Dr. Yna at tito Rommel.

Tumawa lang si Dr. Yna at ngumiti samin. "Sige, maiwan na namin kayo. Mukhang ma y kailangan kayong pag-usapan eh." at nag-wink siya sakin.

Umalis na si Dr. Yna at Tito Rommel at naiwan kami ni DJ. Si DJ, mukhang pagod p a rin pero nakangiti lang sakin.

Nag-cross arms ako.

"So, masaya ka na?"

"Masaya saan?" inosente niyang tanong.

"4 times kitang na-CPR! Iba pa yung sa hideout ni Bea ah! Kapal ng mukha mong la laki ka!"

"Ha? Talaga?"

"Sige painosente ka pa! Baliw ka talaga! Tinakot mo na naman ako! Nakakainis ka! " kinurot ko ang ilong niya at kahit mapangiwi pa siya sa sakit, di ko siya bini tawan.' "Aray aray aray tama na!"

"Hmp!" binitawan ko ang almost Albie-ilong niya at niyakap siya.

"Sorry na Kath. Gusto ko lang naman mag-lighten up yung mood sating lahat. Frank ly, this has been a rough day for us."

"Hays, oo nga eh. Si Bea pala nasa kulungan na."

"Sana maging maayos na siya dun."

"Sana nga."

He sighed and kissed my hair. "Wag mo na siya isipin, Kath. Ang importante, tayo ng dalawa. Tuloy na kasal natin ah?"

Tinignan ko siya and a smile appeared on my face.

"Oo naman. Kaso, mukhang matatagalan pa ah? Mukhang may hospital rest ka pa."

"Okay lang yun. Ikaw naman nurse ko eh."

"Sira ka talaga." "Mahal mo naman." hinila niya ako patabi sa kanya, para tabi kami sa hospital be d niya. Nakatitig lang siya sakin, ganun rin ako sa kanya.

We're just staring at each other lovingly.

"I love you, Kath ko."

I smiled, and cupped his face.

"I love you too, DJ ko."

And just like that, my worst fear, losing him, came to an end.

-------------CHAPTER 31. KATHRYN'S POV

HOSPITAL

"DJ, ano ba!"

"Anong 'ano ba'?"

"Painosente ka pa! Sapakin kita dyan eh!"

"Kaya mo yun gawin sakin ha? Pasyente ako!"

"Wag ka kasing mangiliti!"

"Hmm. Sige na nga. Yakapin na lang kita ng mahigpit."

Niyakap niya naman ako ng sobrang mahigpit, sa sobrang higpit hindi na ako makah inga. Eto talagang si DJ, akala mo iiwan ko siya!

"DJ, wait. Yung dextrose mo!"

"Anong meron sa dextrose ko?"

"Kailangan ng palitan. Wait lang tatawag lang ako ng nurse ha?"

Tatayo na sana ako ng biglang hilahin niya yung kamay ko.

"Bumalik ka kaagad ha?"

"Oo naman." hinalikan ko siya sa noo niya saka ngumiti. "Corny mo pala kapag bal dado ka na." "Anong baldado! After a week madidischarge na ko!"

"Oo nga. Pero baldado ka pa rin. Bleh!"

Nagsmirk siya bigla. "Nako Kath. Wag kang mag-alala, mababaldado ka rin kapag ta pos na tayo sa honeymoon natin."

Biglang nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Pakiramdam ko nagsitaasan ang dugo s a mukha ko.

"Bahala ka nga sa buhay mo! Monster ka talaga! Hmp!" inalis ko yung kamay ko na hawak-hawak niya pagkatapos lumabas ako ng room niya.

Huwaaaaa! Takte, namumula talaga ako. Huhuhu. Nagets ko sinabi niya. Lamunin mo na ako oh lupa! (_ _")

"Ms. Santiago, is there a problem?"

Pagkatingin ko, ay si Doc Jhoan Sanchez pala 'to. Isa sa doctors ni DJ.

"Kailangan na pong palitan yung dextrose niya, doc Jhoan."

"Well, if that's the case, then I'll ask one of our nurses to assist you. Anythi ng else Ms. Santiago?"

"That's all doc. Thank you." Nginitian niya ako at nakita kong may sumunod sa kanyang mga wards ng hospital.

Pumasok na ko ng room ni DJ. Nakapikit ang loko. Baka nakatulog na.

Umupo ako sa may edge ng kama niya. Staring at him makes me feel happy.

After a week, kapag nadischarge na siya sa hospital, magpapakasal na kami. Every thing will finally fall into it's right places.

Oh how I love this man.

I traced my fingertips on every detail of his handsome face. Napakaswerte ko tal aga na ako ang minahal ng lalaking 'to. He's handsome, that's a given. Mayaman, maipagmamalaki mo sa lahat.

But there's something more about him that makes me feel... loved.

Nagulat ako ng biglang may humawak ng kamay ko, si DJ lang pala. Nakatingin siya sakin at nakangiti.

"Matunaw ako nyan, Kath."

"Sinong nagsabing tinititigan kita? Wag kang assuming."

Natawa lang siya sa sinabi ko, natawa na rin ako.

Nakatitig lang siya sakin habang hinahalikan niya ang palad ko, ang knuckles ko pati na rin bawat daliri ko. Pagkatapos, hinawakan niya 'to ng mahigpit.

"Walang bibitaw Kath ha? Promise?" "Bakit mo naman iniisip na bibitaw ako? Nag-I do na nga ako sayo diba?"

Bigla siyang ngumiti at nilagay ang kamay ko sa may pisngi niya.

"Oo nga pala. Nag-I do ka na sakin."

"Kaya nga wag mong iisipin na bibitawan pa kita."

"Good."

"Pero teka, ang unfair naman! Ako nag-I do tapos... tapos ikaw? Hindi?"

Bigla siyang ngumiti ng nakakaloko.

"Pilitin mo muna ako."

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.

"Kapal din ng mukha mo 'no!"

"Bahala ka Kath. Kapag di ako nag-I do, eh di walang kwenta rin yung kasal natin ."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Ah ganun? Eh di wag na lang tayo magpakasal!"

"Joke lang uy!"

"Heh! Bahala ka!"

"Eto naman! Pikon ka kaagad!"

"Am I disturbing you po?" Napatingin kami ng biglang may pumasok. Ah, yung nurse na pala.

"Hi! I'm Nurse Edlive."

Binitawan ko ang kamay ni DJ at tumayo. Saka ngumiti sa nurse.

"Hi nurse."

"Papalitan lang ng dextrose yung pasyente diba?"

"Yes nurse." sinenyasan ko si DJ na umayos ng higa. Nag-peace sign siya sakin pe ro di ko pinansin.

Lumapit siya kay DJ at sinimulan ng palitan yung dextrose. Nagulat ako ng biglan g nagsalita si DJ.

"Nurse, sa tingin niyo, maospital kaya ako kung papakasalan ko ang isang babaeng ubod ng pikon, at masyadong brutal?"

Nanlaki bigla mata ko sa tanong niya. Aba, sinasadya yata nitong lalaking 'to na asarin ako eh!

"Depende yun sir kung malala ang mangyayari sa katawan niyo."

"Nako nurse, malala talaga. Grabe yung babaeng yun. Pero mahal ko yun." tinignan niya ako ng seryoso, and he smiled. "Mahal na mahal."

Bigla akong nanlambot sa sinabi niya. A smile slowly creeping up on my face. "Nurse Edlive? Pwedeng magtanong?"

Tinignan ako ng nurse na kakatapos lang palitan yung dextrose ni DJ.

"Ano po yun?"

"Pwede ka bang maospital dahil sa overdose?"

"Depende sa overdose, maam. Ano pong klase?"

Ngumiti ako at tumingin kay DJ. "Love overdose."

Biglang naglipat-lipat yung tingin ng nurse sa amin ni DJ.

"Nako, maam, sir. Nakakatuwa naman po kayo. Ang sweet niyo sa isa't-isa. Maiwan ko na po kayo ha? Call me na lang po 'pag may kailangan pa kayo. Nasa may nurses ' station lang po ako."

"Thank you." sabi ko, not leaving my eyes on DJ. Narinig kong sumarado na yung p into. Leaving me and DJ alone.

Para kaming baliw ni DJ. Nakatingin lang kami sa isa't-isa. Nagngingitian na par ang walang bukas.

"Lika nga dito!" sabay tapik niya sa kama niya.

Tumakbo kaagad ako papalapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

"Haynako Kath, ikaw talaga. Dali mong magtampo." "Ikaw naman kasi eh! Ayaw pang mag--"

"I do, Kath."

Tinignan ko siya, at halos tumalon ang puso ko sa sinabi niya.

"Siguraduhin mo lang na sasabihin mo rin yan sa harap ni Papa God ha?"

"Of course, Kath. Kung gusto mo sa harapan pa ng buong mundo eh."

Kinurot ko siya sa pisngi niya hanggang sa mangiwi siya sa sakit. Nagpout lang s iya sakin.

"Kath, nagugutom na ko. May pagkain kang dala para sakin diba?"

"Ay oo nga pala. Sandali..." tumayo muna ako at kinuha yung lunchbox. Prinepare ko yung food niya.

Habang kumakain siya ng prinepare kong Adobo at Laing na favorite niya, nakangit i siya sakin.

"Subuan mo naman ako!"

"Ikaw talaga. Sige na nga."

Kinuha ko yung tupperware sa kanya at ako na nga ang nagpakain sa kanya. "Say aaaaaah!"

--------

Pagkatapos ko siyang pakainin, natulog ulit siya. Sabi nga niya matulog ulit ako pero hindi pwede. Kailangan ko pa kasing umuwi. Syempre ang baho ko na 'no! Pur o pawis!

Palabas ako ng hospital ng biglang may lalaking nakaagaw ng pansin ko. Nakasanda l siya sa motor niya at parang may hinihintay.

He's... familiar.

Nagulat ako ng marecognize ko kung sino siya.

Si Jhake.

Bigla na lang siyang napatingin sakin at halos mapaatras ako ng bigla siyang lum apit sakin.

"Hello Kathryn."

"Uhm, hello. Bakit ka nandito?"

"Pwede ka ba makausap?"

---------------

COFFEE SHOP

Medyo nanginginig ako habang umiinom ng kape. Ewan ko ba, bakit ganito ako.

"Kathryn, wag kang matakot sakin."

Hindi naman sa natatakot ako kay Jhake. Natatakot ako sa sasabihin niya.

"Jhake, sabihin mo na ang sasabihin mo. Hindi naman sa ayaw kong marinig pero uu wi pa kasi ako. Kaya--"

"I'm sorry."

Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko ineexpect na yun eh. Akala ko baka mamaya i threaten niya ako kasi nakulong ang pinakamamahal niyang si Bea.

"Why are you saying sorry? Hindi naman ikaw ang may kasalanan sakin."

"Alam ko na masyado kang nasaktan sa ginawa ni Bea. At alam kong alam mo na nagp auto ako sa masamang ginawa niya. Kasalanan ko 'to. I'm sorry, nagmahal lang ako ."

I sighed.

"Alam ko naman na lahat ng tao, nagpapakatanga pagdating sa pag-ibig. Wag mong s isihin ang sarili mo."

"Gagawin ko ang lahat para makabawi sa kasalanan ko, Kathryn. Just tell me."

Binigyan ko siya ng matipid na ngiti.

"Take care of Bea. Hindi ko man siya kayang patawarin ngayon, kailangan niya ng kaibigan. At ikaw yun. Iparamdam mo sa kanya na mahal mo siya, Jhake. Para maram daman naman niya na may nagmamahal sa kanya." Ngumiti siya at nag-bow sakin. "I'm sorry ulit."

"Wala yun. Sige, mauna na ko ha?"

"Take care, Kathryn."

Tumayo na ako at papalabas na ng coffee shop ng biglang naramdaman ko na naman y ung sakit sa ulo ko.

Huminga ako ng malalim at ininda yung sakit. Stress at fatigue lang siguro 'to. Lately kasi ang dami kong iniisip kaya ganun eh.

Pagkalabas ko nakita ko na may old couple, around 90's siguro na nasa kabilang c offee shop. Mukhang masaya sila. Walang iniintindi.

Napangiti ako.

Malapit na DJ... malapit na.

I can't wait to grow old with you.

------------------CHAPTER 32. KATHRYN'S POV

WEDDING DAY Calaruega Church, July 26, 2012.

"Heartbeats fast... Colors and promises... How to be brave... How can I love when I'm afraid to fall?"

I smiled and started walking down the aisle. Oh my god. Ang daming guests. Syemp re, Santiago-Montenegro wedding ba naman. Hindi ko alam pero bigla akong pinagpa wisan. This is so...

Surreal.

[click bg music on the right side for better reading]

"But watching you stand alone... All of my doubt... Suddenly goes away somehow... One step closer..."

Napahigpit ang hawak ko kay Tito Rommel, who is smiling at me fondly. I'm thankf ul kasi kahit wala si dad, nandito naman siya. He's like a father to me. And I'm thankful for that.

"I have died every day waiting for you... Darling don't be afraid... I have loved you for a thousand years... I'll love you for a thousand more..."

Nagtama ang tingin namin ni DJ. Who is wearing a three-piece black suit. He look s perfect, as usual. Pero what makes my heart skipped a beat is when he smiled a t me...

Lovingly.

Wala na 'tong atrasan, Mr. Pigney.

"I have died every day waiting for you... Darling don't be afraid... I have loved you for a thousand years... I'll love you for a thousand more..."

Ng katabi ko na siya, binigay ni Tito Rommel ang kamay ko kay DJ. Tinapik niya p a 'to sa balikat at sinabing...

"Take care of her, son. I trust you."

"I will, dad. Don't worry."

Nagyakapan sila at pagkatapos, tinignan ako ni DJ. Hinawakan niya ng mahigpit an g kamay ko. "Handa ka na, patpatin?"

"Heh pigney ka." binelatan ko siya at narinig kong tumawa ang mga guests namin.

Ang childish talaga namin. Seryoso na 'to eh tapos nakuha pa naming magbiruan. U nexpected talaga lahat kapag kasama ko si DJ.

Inalalayan ako ni DJ papunta sa harap ng altar. Parehas kaming pinagpapawisan. A no ba yan naisip ko pa 'tong mga ganitong bagay eh ikakasal na nga ako.

Ngumiti kami kay Father.

Nagkaroon muna ng mass bago nagsalita na ang priest na presider sa kasal namin.

"Bago magsimula ang kasal, may tututol ba?" a complete silence.

Nagtinginan kami ni DJ. Isa lang naiisip namin.

'Yes wala ng epal!'

Hahahaha sige Kath. Kung anu-ano pa naiisip mo. Seryosong event 'to tapos di mo kayang magseryoso. Comedy ka ah!

Pinisil ni DJ ang kamay ko para mag-focus ulit sa sasabihin ni father.

Etong titig ni father. Parang nananakot! Pero syempre imagination ko lang 'to. T his is a sacred event. Be serious, Kath.

"Ms. Kathryn Chandria Santiago, do you take Mr. Daniel John Ford Montenegro as y our lawful husband, to have and to hold, from this day forward, for better or fo r worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to che rish until death do you part?" "I do."

"And do you, Mr. Daniel John Ford Montenegro, take Ms. Kathryn Chandria Santiago as your lawful wife, to have and to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to c herish until death do you part?"

Hindi siya sumagot kaagad. Napatingin ako sa kanya at nakangiti lang siya ng nak akaloko.

Teka... ano 'to? Hindi siya mag-I I do?!

Pinanlakihan ko siya ng mata pero ganun pa rin expression niya. Ngiting nang-aal aska. Sapakin ko 'to eh!

"Hoy Montenegro. Anong trip mo na naman ha?" inis na bulong ko sa kanya.

Nagulat ako ng tumalikod siya, at ngayon nakaharap na siya sa lahat ng guests na min.

"Bago ang lahat, gusto ko lang sabihin sa lahat kung gaano ko kamahal ang babaen g 'to." sabay tingin niya sakin. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. I hold my breath, anticipating for his speec h.

He said his speech while staring at me lovingly.

"Siguro iniisip niyo, ano bang meron sa babaeng 'to na nagustuhan ko? I was prev iously known as the most eligible bachelor in our country, yet I have chosen her . Hindi nga siya yung type ko sa babae eh. Before, gusto ko yung babaeng perfect . Yung karapat-dapat na itabi sa isang Montenegro. Paano mo naman magiging type ang isang nerd na hindi palaayos? At hindi mo maipagmamalaki sa mga kaibigan mo diba?"

What? Teka, nilalait niya pa rin ba ko? Ano ba 'to! Pero binigyan niya ako ng lo ok na sinasabing 'makinig ka na lang or else...'

Okay, shut up na lang ako!

"But who would've thought that her imperfections will make me fall for her?"

Nanlambot ako sa sinabi niya. Shocks Kath, di pa 'to right time na umiyak. Wag k ang iiyak...

"Narealize ko na lang na mahal ko na ang babaeng 'to. Kahit nag-ayos na siya, an g tingin ko pa rin sa kanya ay yung babaeng simple lang pero kapag nakilala mo n a ng lubusan, malalaman mong there's something more deep around her. She's diffe rent, and that's why I love her." "DJ naman eh..."

"At hindi nga ako nagkamali. Nagbago ako for my own good ng nakilala ko siya. Si guro iniisip niyo ngayon kung bakit ko pa kailangang mag-speech sa harapan niyo ngayong obvious naman na kami na talaga ang para sa isa't-isa at wala ng humahad lang. Gusto ko lang kasing malaman niyo na..." hinawakan niya ang kamay ko at tu mingin sakin, saka hinarap sa lahat. "Ang swerte ko na ako ang mahal ng babaeng 'to. And I will forever treasure her. I will be by her side, no matter what happ ens. I love her, only her. And even if it takes a lifetime para lang maparamdam ko sa kanya na mahal ko siya, gagawin ko. I love you, Kathryn Santiago. Grow old with me."

My heart swelled because of what he said. Oh how I love him.

Pero ang natanggap niya sakin ay pingot sa tenga.

Natawa ang lahat sa ginawa ko. Ginrab ko yung opportunity na yun para lang mapun asan ng palihim ang luha ko. Nakakainis kasi eh, nag-speech pa. Alam naman niyan g mababaw ang luha ko. (_ _")

Pero mahal ko talaga siya!

"Kath, nag-speech na ko tapos namingot ka pa?"

Nagpout ako habang nakatingin sa kanya. "Kasi naman eh, para kang tanga. Mag-I I do ka na nga lang, kailangan mo pa kong paiyakin. Kainis ka!"

Ngumiti siya at hinapit ako sa may beywang ko, saka inilapit sa kanya.

"Alam mo namang cheesy ako diba?"

"Oo. Nakakainis kasi kinikilig ako sa kacheesy-han mo."

Tumawa siya ng mahina pero tinignan ako ng seryoso.

"Kapag nag-I do na ko Kath, matatali ka na sakin. Forever na tayo. Sure ka bang ako talaga ang--"

Hindi ko napigilan ang sarili ko at binigyan siya ng matamis na halik.

Nagpalakpakan ang lahat sa ginawa ko. Natawa ako sa expression ni DJ. Gulat na g ulat eh! Malamang di pa nga sinasabi ni father ang magical '5 words' eh hinalika n ko na kaagad siya. I feel fearless 'cause I know he loves me so much.

Kinurot ko ang ilong niya.

"DJ naman, wag ka ng magdrama ng ganito. Ikaw talaga, pinapahaba mo pa lalo ang wedding ceremony eh." ipinaikot ko ang kamay ko sa leeg niya. "Pigney ko, tandaa n mo 'tong sasabihin ko sayo..." "Ano yun, patpatin ko?"

I smiled at him lovingly.

"You're the right kind of wrong for me, DJ. Within you, I lost myself. Without y ou, I found myself wanting to be lost again. I love you. Thanks for keeping my h eart."

Nagtinginan kami ng ilang segundo bago siya tumingin kay father.

"I do." sabi niya ng mabilis.

Nakatingin lang siya sakin with an intense expression. Jusko, alam ko naman hini hintay nito eh.

Pero bago yun, we exchanged rings. Binigay samin ng ring-bearer na super cute. B ugoy ang name nito eh.

"Kathryn and Daniel, you have given and pledged your promises to each other, and have declared your everlasting love by exchanging the rings. Your vows may have been spoken in minutes, but your promises to each other will last until your la

st breath. As have pledged themselves to meet sorrow and happiness as one family before God and this community of friends, I now pronounce you, husband and wife ."

Napangiti ako sa sinabi ni father. Pero ano pa nga ba silbi ng pagkakaroon ng hu sband na kissing monster? "Ehem father. Mukhang may nakakalimutan pa po kayo."

Ngumiti na lang si father at nagnod kay DJ.

"You may now kiss the bride."

At mas mabilis pa kay Flash eh hinawakan niya ng mariin ang batok ko at hinalika n.

A kiss we both don't want to let go.

----------------

RECEPTION

Later the wedding party is in full swing.

Pagkapasok namin sa loob ng reception hall ng hotel nila DJ, agad na nagpalakpak

an ang mga guests. Nakakatuwa talaga at lahat ng importanteng tao sa buhay namin ay nandito.

Nag-start na ang reception. Since wala si dad, si Tito Rommel ang nakasayaw ko, then si kuya Neil. Parehas nila akong binigyan ng wedding wishes nila.

Ang sumunod ay wala ng iba kung hindi ang husband ko lang naman. Teka, kinikilig ako. Husband, hihihi! Ano ba Kath umayos ka nga!

"Hi sexy." bulong niya sa may tenga ko pagkalapit niya sakin. Namula ako sa sina bi niya at tinago ko yun sa pamamagitan ng pagkurot sa ilong niya.

"Sexy ka dyan. Manahimik ka nga." Natawa lang siya at kinuha ang isang kamay ko para ipatong sa braso niya, sabay kuha pa ng isang kamay ko para makaholding-hands siya. Yung free hand niya nasa may beywang ko, pulling me closer to him.

"Mukhang ang saya-saya mo ah?"

"Hindi ba obvious, pigney ko?"

He smiled at me and kissed my cheek. "You're the most beautiful bride, Kath. I l ove you."

Teka, bakit ang cheesy na naman niya. Huhuhu! >//<

"Tumigil ka na nga at magsayaw na lang tayo!"

Nagsayaw naman kami habang nagsheshare ng private jokes sa isa't-isa. Nakakatawa nga kasi alam kong masaya rin siya. Syempre, kasal na siya sakin. Ang ganda ko kaya. Okay, move on Kath hahaha!

Pagkatapos nun, nag-cake cutting na. Nahiya nga ako kasi may icing sa may labi k o tapos, ayun. Etong kissing monster na 'to tinake-advantage yung situation. Huh uhu!

Natapos na ang wine-sharing at sharing of messages na. Pinipigilan kong maging e motional dahil sa mga messages ng family and friends namin. Pero the last person who dedicated a message to us made me so emotional. Believe it or not, it was my dad.

May video pala si dad before for me. Yes, it wasn't exactly about giving me best wishes on my wedding.

It was a video of him wishing me happiness.

Sa thought pa lang na yun, naluha na ko. I smiled and listened to the rest of hi s speech.

"... Remember my little girl to be yourself. You deserve all the happiness in th e world. Nandito lang si papa para sayo. You know I love you so much. Be happy, my dear angel, and daddy will be happy too."

Nagkatinginan kami ni mom at ni kuya, a smile on our faces. Yes, dad may not be present on my special day but God knows he's happy for me.

Maya-maya...

*ting ting ting ting~!*

Napatingin kami ni DJ sa guests who are clinking their champagne glasses right n ow.

"KISS KISS KISS KISS~!"

I rolled my eyes, tuwang-tuwa na naman 'tong katabi ko. Nakangiti na parang naka -jackpot sa lotto.

Tumayo siya at inabot ang kamay sakin. I accepted his hand and guess what? May d eath certificate na kaagad lips ko. Minurder ba naman ako ng lips niya eh. Huhu! >//< We danced again, then later, nakipagsayaw na kami sa mga guests. Nakakatuwa nga kasi parang happy family lang kaming lahat. Too many to mention ang guests pero ang mga alam niyong naging importante sa buhay namin eh nandito.

And I'm so happy and blessed because of them.

"Let's dance?"

Halos tumalon ang puso ko sa nagtanong sakin.

"Wow, Jhake. I never thought you'd come. Di kita nakita sa wedding ceremony kani na."

He gave me an apologetic smile. "I'm sorry. Binisita ko pa si Bea kanina. Pero n akahabol naman ako. Nice reception, by the way."

Nginitian ko na lang siya kahit nakaramdam ako ng weird feeling sa kanya. Geez, you're overthinking Kath.

"So, let's dance?" sabi niya for the second time while holding his hand to mine.

"Sure."

In the traditional dance position, we started to dance. Okay, medyo redundant yu ng naiisip ko pero I can't think clearly. Para bang, I got this weird vibes from him? Ininvite kasi siya ni mom. Okay lang naman sakin kasi he helped me. And I owe my life to him. Pero di ko talaga ineexpect na pupunta siya. "Mrs. Montenegro, huh?"

"Ngayon mo lang narealize, Mr. Jhake Valderama?"

Natawa naman siya sakin. Sinagot ko ba naman ng tanong ang tanong niya eh.

"Congratulations on your wedding with Mr. Montenegro. Are you happy?"

"What kind of question is that? Of course, I'm happy."

Ngumisi lang siya, pero I can tell that he's thinking something. Ano ba 'tong la laking 'to, bakit pinipiga niya ako sa pamamagitan ng mga tanong niya?

"Jhake, how's Bea?"

"Same old Bea I've known. Pero wag kang mag-alala, she's recovering. Anyway, she 's happy. Congratulations din daw pala sa wedding niyo ni Daniel."

I snorted. "Talaga?"

"Oo naman. She's trying her best to change, Kathryn. All people change."

"Yeah, sure." I shrugged indifferently. "Eh ikaw Kathryn, nagbago ka na ba?"

Napatigil ako sa sinabi niya and stared at him.

"Huh?"

"Ah, wala. Nevermind."

Tumagal ang silence sa pagitan naming dalawa, I felt a sign of relief ng biglang natapos na yung song. Bumitaw ako sa kanya and we smiled at each other.

"Thanks for coming, Jhake."

"No problem, Kathryn. And nice video of your dad, by the way. Mukhang happiness rin ang gusto niya para sayo."

I smiled at him. "Of course, he's my dad, after all."

Tatalikod na sana ako ng biglang hawakan niya ko sa braso. Napatingin naman ako sa kanya.

"Bakit?"

"Wedding gift ko pala." sabay abot niya ng...

Fortune cookie.

"Sige, mauna na ko. Bye, Kathryn."

Alam kong umalis na siya sa reception hall. Pero ang hindi ko magets ay kung bak it di ko maalis ang tingin ko sa fortune cookie. Para bang may... naaalala ako d ito... Binuksan ko yung fortune cookie. At nagulat ako sa nakasulat dito.

"If you have lost something in the past, it will soon appear."

Bigla na lang sumakit ang ulo ko. Di ko na lang namalayan na nabitawan ko na pal a yung fortune cookie sa gulat ko. Nanlaki ang mga mata ko ng may maalala ako. A t napaupo ako ng nanginig ang mga tuhod ko.

Jhake is...

"B-bogs?"

----------------------------CHAPTER 33. KATHRYN'S POV

WEDDING DAY RECEPTION

No, no way...

"Bogs!"

Tumayo ako at inikot ang tingin ko sa buong hall, looking for signs of Jhake.

Pero wala na siya.

"Bogs, please..." bulong ko.

Kailangan ko siyang mahanap. I need an explanation!

Palabas na sana ako ng reception hall ng biglang may humila sakin.

"Kath, hey, are you okay?"

Pagkatingin ko, si DJ.

Hindi ko alam pero bigla na lang akong nag-breakdown.

"DJ, si Bogs. Nandito siya..."

"Ssssh baby, it's okay. Calm down." Niyakap niya ako ng mahigpit, kissing my tears.

Hindi ko napansin na nakatingin na pala samin ang mga guests, ngumiti lang si DJ sa kanila.

"Naiyak lang ang bride dahil sa kagwapuhan ng groom niya. Don't mind us." sabi n iya.

Pinanlakihan ko siya ng mata. Kapal talaga nito. Seryoso ako tapos gaganyan siya . Pero thankful ako kasi nag-lighten up ang mood ng mga guests namin. Umeeksena pa kasi ako eh.

Hinawakan ni DJ ang kamay ko at nag-dance position kami, sayaw lang kami ng saya w hanggang sa mapunta kami sa Hall of Roses, a part of our reception hall.

Pagdating dun, hinila ako ni DJ paupo sa may bench. Pinaglalaruan niya yung kama y ko habang nakasandal ako sa kanya.

"Kath, nagulat ako ng sumigaw ka ng Bogs. Sino yun? Nandito ba siya?"

I sighed.

"Yes, he's here awhile ago."

"Really? Wala namang Bogs sa list of guests natin. Sponsor rin ba siya?"

"Siya si Jhake, DJ."

Bigla siyang natahimik.

"Ah." Humarap ako sa kanya. Nakita kong gulong-gulo rin siya sa nangyari.

"DJ..."

Nagulat ako ng may kinuha siya sa bulsa niya at nilagay sa kamay ko.

Yung nahulog kong fortune cookie kanina.

"Importante ba siya sayo, Kath?"

Napapikit na lang ako. Tears flowing from my eyes again.

"Kath, wag kang umiyak please..." pinunasan niya yung luha ko. "Kath naman. Nagaalala ako sayo, di mo ba alam ha?"

"Di ko mapigilan eh!" pagmamaktol ko. Eh kasi totoo naman, di ko mapigilan yung luha ko! Nakakainis!

"Para kang bata. Lika nga dito."

"Saan?" parang bata kong tanong.

"Saan pa? Eh di dito." sabay turo niya sa lap niya.

Para akong bata habang inalalayan niya ako ng mabuti para makaupo sa lap niya. B uti na lang di masyadong complicated yung wedding gown ko kung hindi lagot na.

Niyakap ko siya kaagad ng mahigpit, burying my face in his arms. Hinaplos niya l ang ang likod ko habang pinapatahan ako.

"Uhugin ka na." Sinamaan ko siya ng tingin. "Baliw! sniff* hindi ah."

Piningot niya yung ilong ko habang nakangiti lang sakin. "Cute cute mo talaga."

"Heh." sabi ko sabay paikot ng kamay ko sa leeg niya. Nakahawak naman siya sa be ywang ko.

Nakatingin lang kami sa isa't-isa. Smiling at each other fondly. Kaso bigla na l ang nawala yung ngiti sa labi niya.

"Sasabihin mo ba sakin kung anong meron sainyo ng... Bogs mo?"

"DJ..."

"Okay lang naman kung may nakaraan kayo, o ano pa man. Kasal ka na naman sakin, diba?"

Napabuntong-hininga na lang ako. I kissed him briefly on the lips to remove the tension between us. Nanlaki bigla ang mga mata niya and he has this questioning look on his face.

"Natatandaan mo ba nung sinabi kong natigil ang post-traumatic disorder ko nung 14 years old na ako?"

"Oo. Ang alam ko, nagsimula yung disorder mo after your father's accident. 9 rs old ka nun turning to 10 years old. Natigil ang disorder mo nung 14 years ka na, and you lived normal after that. Pero teka, di mo pa nakkwento sakin g paano mo naalala yung nangyari before the accident. Paano mo ba nalaman na si Little JJ mo?"

yea old kun ako

"Si Tito Rommel kasi. Tinawag akong Chandria. Ayun, sorry ha? Ako pala yung raso n kung bakit takot ka sa mga taong nagppromise."

Hinalikan niya ko sa noo ko. "Wala yun. Hindi ko naman alam na naaksidente kayo nun ng dad mo. I'm sorry. Besides, di mo na naman babaliin yung promise mo sakin na tayo habambuhay, diba?"

Ngumiti ako sa kanya. "Oo naman."

"So, ano na Kath?"

"Nagkaroon kasi ako ng vision attack kanina."

Nanlaki bigla ang mga mata niya. "Okay ka lang ba? Ha?!"

"Oo naman. Wag ka ng mag-alala. Eto na nga..."

Pinakita ko sa kanya yung fortune cookie, at yung laman na letter.

Binasa niya yung letter. "'If you have lost something in the past, it will soon appear.' Ano 'to?" tinignan niya ako. "Panggulo 'tong Bogs mo ah. Bogsbogin ko, gusto mo?"

"DJ, mag-eexplain na nga ako, nagpapatawa ka pa." "Aish. Sorry naman." nilipat niya yung kamay niya sa may likod ko para mas mapal apit pa ko sa kanya. "Sige na, explain."

"Alam mo naman na naalala ko na lahat ng nangyari before the accident, right?"

"Oo."

I sighed. "Ngayon naman naalala ko lahat ng nangyari, after the accident."

He nodded. "Go on."

"12 years old ako ng nakilala ko siya. Hindi ako makapagsalita for 3 years after ng pagkamatay ni dad." I sighed. "Natatandaan ko, lagi akong mag-isa sa park nu n. May mga batang gustong makipaglaro sakin pero di ko sila kinakausap. Ewan ko ba kung bakit. Hanggang sa, may isang batang lalaki na lagi na akong kinukulit. Sa sobrang kulit niya, napalapit ang loob ko sa kanya."

Bigla siyang huminga ng malalim. "Si Jhake."

"Oo. Si Jhake. Nagpakilala siya as 'Bogs'. Alam mo bang ang saya-saya ko kapag k inukulit niya ako? At sa onting panahon na nakasama ko siya, unti-unting bumalik yung batang Chandria noon." I sighed. "Nakapagsalita ako. Naging masayahin ulit . Kaso, bigla na lang niya akong iniwan after my 14th birthday. Sa sobrang pagka lungkot ko sa ginawa niya, pinilit kong kalimutan siya. Kaya siguro hindi ko na maalala yung nangyari before and after the accident. Natigil temporarily ang dis order ko. I lived normal after that. Pero di pa rin mawawala yung fact na nakali mutan kita, at nakalimutan ko siya." "Wait, iniwan ka niya? Bakit, saan siya pumunta?"

"Ewan ko. Binigyan niya lang ako ng fortune cookie for my birthday. Sabi niya pa

, yung laman ng fortune cookie yung kaugnayan ko sa kanya. Pagkatapos nun, iniwa n na niya ako."

He looked straight into my eyes. "Ano yung laman ng fortune cookie, Kath?"

Dun ako huminga ng malalim. I shrugged. "Hindi ko matandaan. Kaya nga gusto kong hanapin si Bogs. Para maliwanagan ako. Alam mo na, yung kay Bea. Paano niya nak ilala si Bea, bakit niya tinulungan yun na patayin ako pero sa huli siya pa magl iligtas sa akin. Gulong-gulo ako sa nangyayari eh. I need answers, that's why I need to find him and talk to him."

He sighed and hugged me. "I'm sorry, Kath. Hindi ko alam kung paano ka matutulun gan. Pero okay lang ba na, wag mo muna isipin yun? Hanggang sa matapos ang honey moon celebration natin?"

"Oo naman. Siguro by that time, maaalala ko na rin naman yung laman ng fortune c ookie." "Good." maya-maya binitawan niya ako at tinignan ako ng seryoso. "Hindi mo naman siya ex diba?"

"Ex."

Nanlaki mata niya. "Aba't--"

"Joke lang pigney! Eto naman. Hahaha!" priceless kasi reaksyon niya eh!

Nagulat ako ng bigla na naman siyang nagsmirk sakin. His oh-so famous smirk.

"Ah, ganun patpatin, nag-joke ka na nga sakin, tinawag mo pa akong pigney? Tsk t sk. Wrong move, Kath."

"H-hoy. A-ano naiisip mo na n-naman?!" utal na sabi ko.

"Lagot ka sakin mamaya 'pag nasa Hawaii na tayo. Paalala lang Kath? Ihanda mo na sarili mo sa gagawin ko sayo."

Bigla na lang akong namula na parang kamatis sa sinabi niya. Hinampas ko siya ng malakas.

"Ewan ko sayo! Pigney ka pigney!" umalis ako sa pagkakaupo ko sa lap niya at tum ayo na. Inayos ko yung wedding gown ko at tinignan siya. "Lika na nga! May progr am pa!"

Tumawa lang siya at tumayo na rin. Putting his arms on my back, umalis na kami s a Hall of Roses.

"DJ, ganda talaga ng mga roses dito. Sana may ganito tayo sa bahay natin." "Oo naman. Para sayo, Kath."

Napangiti na lang ako sa sweetness niya.

---------------------

Bumalik naman sa normal ang lahat. Nag-thank you kami sa lahat ng guests, especi ally sa family namin. Ang dami man naming sponsors, mapa-principal man or second ary, ay napasalamatan namin lahat sila.

Lumapit samin yung maids of honor at best men namin. Oo, tig-dalawa kami.

Sino pa ba? Eh di si Albie, Quen, Julia at Zharm.

"Naks pare, congrats! Tali ka na!" nagwrestlingan na naman si DJ at si Albie. An g bata talaga!

Si Quen naman, nakipag-apir kay DJ. Kahit naman may feud sila before eh naayos n ila. Nirequest ko rin kasi na maging best man rin si Quen, dahil syempre, close siya sa samin.

Linapitan naman ako ni Zharm at Julia, hugging me tightly.

"Ganda mo girl! Ikaw na, ikaw na talaga!" ngiting sabi ni Zharm.

"Oo nga. Nakakainggit. Di bale, ako na susunod na ikakasal 'no!" sabi ni Julia s abay sitsit kay Paulo. Lumapit naman si Paulo at nakipagkamay sakin. Akala ko ba mukhang drug addict fiancee niya? Hindi naman ah? Gwapo nga eh! Bali w lang siguro dahil sa kagandahan ni Julia. Hahaha!

Linapitan naman ako ni Quen at inakbayan ako.

"Masaya ka na ba?"

"Oo naman bestfriend."

Ngumiti siya at kinurot yung ilong ko. Teka, saan 'to nakatingin?

Tinignan ko yung tinitignan niya na nasa may buffet table. Aba't, babae?

"Lika nga." hinila ko siya at nilapit dun sa babae. Her name is Andie Orosa. And she's a good friend of mine.

"Teka Kath! A-ano ba?" inis na sabi ni Quen.

Hindi ko pinansin ang pagmamaktol niya, sa halip, tinulak ko siya kay Andie.

"Aray naman!" sa muscles ba naman ni Quen, malamang matatamaan talaga niya si An die.

Binigyan ako ng shy smile ni Quen, at nag-mouth ng 'Thank you.' Binigyan ko siya ng encouraging smile.

Nakita kong nagtitigan lang si Andie at Quen. Mukhang may mabubuong something na ah.

Good job, Kath!

Lumapit na kaagad ako kay DJ after that. He kissed me briefly on the lips bago s iya bumulong na "Throwing of bouquet na. Bilisan na natin ng matapos na 'to. Par a.yung susunod na kaagad... alam mo na." Ano? Anong susunod sa throwing of bouquet? Baliw talaga 'tong si DJ.

Nagline-up na naman ang mga bridesmaid ko. ChiKas, Pretties, my college friends, lahat! Nandito sila.

Tumalikod na ako at dahan-dahang itinapon ang purple and pink bouquet of roses k o. Ang nakasalo?

Si Ella!

Parang hyper kung makatili 'tong babaeng 'to. Nung may humawak ng bouquet of ros es, tinabig niya ba naman! ChiKas nga talaga 'to. Ang fierce. Grabe!

Nagulat naman ako ng hilahin ako ni DJ para maupo sa chair sa gitna. Huh? Bakit ako pinaupo dito?

Biglang nagline-up ang mga groomsmen niya, ang Parking 5, Red Lions, at ang mga college friends din namin.

"Teka, anong meron?"

Ngumiti lang si DJ sakin at sinabing "Something old, something new, something bo rrowed, something blue? And a silver sixpence in her shoe?"

Oo nga pala! Garter-throwing!

Bigla na lang akong namula ng biglang hawakan ni DJ yung right leg ko, kung nasa an yung garter ko. Shocks, eh nasa above the knee ko kaya yun! Oh my god! "Keep still, baby." ngiti niyang sabi sakin sabay taas ng onti ng wedding gown k o.

At kung totopakin ba naman ang groom ko, imbes na tatanggalin na lang yung garte r sa pamamagitan ng kamay, eh bigla ba namang ginawa yung traditional way of rem oving the garter from the bride!

Ano pa nga ba, sa pamamagitan ng ngipin!

Naghiyawan ang lahat ng bigla na lang akong namula dahil sa ginawa ni DJ. Natakp an siya ng wedding gown ko habang dahan-dahan niyang binababa yung garter sa leg ko. Oh my god, lamunin mo na ako oh lupa! The wait is killing me! (_ _")

After the most embarrassing moment of my wedding day, inihagis na ni DJ yung gar ter. At ang nakasalo?

Si Alec at Andrew! Oo, dalawa! Teka, paano yun? Silang dalawa ang magsusuot ng g arter kay Ella? Hanggang ankle lang naman sa kanya pero hello? It's embarrassing rin for her!

Habang pinapanuod namin si Alec at Andrew na nagbabangayan habang nilalagay yung garter kay Ella na hagikhik ng hagikhik, lumapit si DJ sakin at pinisil ang bra so ko.

"Pakiss naman?"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. "Ano? Nababaliw ka na naman!" Tumawa lang siya at kinurot ang pisngi ko. "Namumula ka pa rin dahil sa kanina? Eto naman, masanay ka na. Wala lang yun kumpara sa mangyayari satin mamaya."

"Heh! Teka nga, lalapitan ko lang si mom. Magpapalit lang ako ng after-wedding d ress ko. Ikaw rin, magpalit ka na. Pagkatapos nito, eexit na tayo."

"I love you Kath." sabay ngiti niya ng nakakaloko.

Kahit kelan talaga 'tong lalaking 'to! Hmp!

Nagpalit na naman ako. Simpleng white tube-dress with a touch of gold and it's o verflowing. Pagdating naman sa hotel sa Hawaii, magpapalit naman ako ng normal c lothes para sa pag-iikot namin ni DJ. Excited na ako! *O*

Paglabas ko, nakabihis na rin si DJ. His outfit mirroring mine. White with gold. Grabe talaga sex appeal ng asawa ko. Para siyang si Adonis!

Lumapit na ako sa kanya. He smiled widely and kissed me deeply, earning a round of applause from our guests.

"Ready, Mrs. Montenegro?"

"Ready as I'll ever be, Mr. Montenegro."

Gumawa sila ng arc para sa pag-exit namin. Magkahawak-kamay kami while our guest s are throwing a bunch of roses to us. Ang saya ko. Ang saya-saya ko. Inalalayan ako ni DJ papasok ng car niya. Shotgun seat, as usual. Pagkapasok niy a sa driver's seat, pinisil niya yung kamay ko bago sinimulan magdrive.

"Mukhang ang saya ng bride ko ah?"

"Syempre, masaya ang groom ko. Kaya masaya na rin ako."

Nagngitian kami.

From now on, he is my personal husband, and I'm his personal wife. I know it sou nds redundant, but what can I do? I love the word 'personal'. He's mine, and I'm his.

Wala ng makakasira samin. Diba?

-----------------------CHAPTER 34. KATHRYN'S POV

HONEYMOON PRIVATE JET

"Bakit ba kasi ganyan ka? Wala ka bang sweet bone sa katawan mo ha?"

"Eh kung mabangga kaya tayo kanina 'no? Iniisip mo rin ba yun?"

"Patpatin ka talaga!"

"Pigney ka talaga! Teka nga, ano ba? Tampo ka na naman dyan?"

Nakakainis kasi! Honeymoon namin ngayon. w nilalambing. Hello he's driving! Tapos ssist na kami sa private jet namin diba? ng loko! Tapos ngayon, eto siya, sulking. Sapakin

Kanina sa kotse, nagtampo kasi di ko da ang nangyari, pagdating sa airport, ina Hindi ba naman ako hinintay! Nagtampo a ko 'to eh. -_-

"DJ ano baaaaaaa! Pikit-pikit ka pa dyan!" hinahampas ko na siya sa braso pero w ala, nakapikit pa rin ang loko. Nasa may window seat pa. Kakainis.

"DJ!"

Hala di talaga ako pinansin!

"Di mo ba talaga ako papansinin ha?" mahina kong sabi.

Nakapikit pa rin siya. Hays, ewan. Naiinis ako na naffrufrustrate!

Nakita ko yung stewardess na papalapit. Faith Rufo alam ko pangalan nito.

"Miss!"

"Yes ma'am?" she smiled politely at me.

"Water please. Nahihilo kasi ako eh."

Aba, walang effect! Hindi man lang dumilat!

"Here ma'am." sabi nung stewardess sabay abot sakin ng glass of water.

Matutulog na nga lang ako.

Kakapikit ko lang ng biglang bumuntong-hininga si DJ at inilagay yung ulo ko sa braso niya sabay haplos ng buhok ko. I felt relieved. "I'm sorry." he said.

I snuggled closer to him.

"Kasi naman eh. Tampo ka pa dya--"

"Ssssh sorry na. Babawi ako sayo. I have a surprise for you."

"Ano yun?"

"We're not going to Hawaii."

Napadilat ako at napatingin sa kanya. "What?!"

He just smiled, a boyish one.

Anong pinaplano nito?

--------------------------------------------

VENICE, ITALY

One word: WOW.

"Sad?"

"Are you kidding me? I'm so happy!"

Niyakap ko siya ng mahigpit.

I remembered I told him that I want to visit Venice. Kasi dito nag-honeymoon ang dad and mom ko. And it's so romantic. After all, it's dubbed as 'The Most Roman tic Place on Earth'. *O*

"Kath? Hinihintay na tayo ng water taxi natin. Bitaw na or else mag-hohoneymoon tayo dito." he said in a threatening voice. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at napabitaw agad sa kanya. "Grabe ka naman! Lika na nga!"

Maya-maya natigil na yung water taxi sa harapan ng isang private house. Wow, it' s overlooking the Accademia Bridge at nganga naman talaga ako sa pagiging classy nito. Inalalayan ako ni DJ paapak ng private house at maya-maya, nakapasok na r in kami.

Grabe, ang ganda ng loob ng bahay! Normal na two-storey house pero may romantic effect siya! Huwaaaaa! *O*

"You like it?" rinig kong bulong niya from my behind. I looked at him and smiled at him.

"I love it."

Paakyat na sana ako ng bigla akong hinarangan ni DJ.

"Bakit?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

"A-ah gusto mo munang ikutin buong Venice diba?"

"Oo. Magbibihis lang ak--"

"Dito ka na sa baba magbihis! Yung bedroom kasi..."

"Anong meron sa bedroom DJ? Bakit ayaw mo kong papuntahin dun?" Bigla niya kong tinignan ng seryoso.

"Kasi baka di ko na mapigilan sarili ko at di na kita palabasin ng kwarto."

O//////////////////////O

"Ang manyak mo!!!"

"Aish Kath. Asawa na kita eh. Ano gusto mo ba talagang pumasok ng kwarto natin? Okay lang."

"W-wag na!" iniwas ko yung tingin ko sa kanya. "A-ah yung luggage ko!" nag-dive ako papunta sa luggage ko at binuksan na ito. Ah geez! Bakit ba ako biglang pina gpawisan?

Kinuha ko na yung damit ko at tumingin kay DJ. Teka, pinagpapawisan rin siya?

Huwaaaa! Bakit ba biglang uminit! Nakakainis!

"Saan ba ko magpapalit?"

"May CR sa gilid ng living room. Teka hintayin mo na ko, sabay na tayo." sabi ni

ya sabay lagpas sakin.

"Teka, hoy anong sabay!" "A-ah este mauna ka na! Tapos susunod ako! Aish bilisan mo na nga!"

Tss kunwari pa siya. Hmp. If I know. Aaaaaahck! Bakit ba nabobother ako?!?!

Nagpalit na ko ng simpleng sleeveless top and shorts, pagkatapos, lumabas na ko.

Habang nagpapalit si DJ, tinignan ko yung laman ng luggage ko. Kumpleto na rin n aman eh. Pero teka, oo nga pala! May regalo kasi sakin si Zharm at Julia nung br idal shower ko. Sabi nila wag ko raw buksan hanggang pagdating namin sa honeymoo n eh. Ano kaya 'to?

Pagtanggal ko ng gift wrap ng box, halos malaglag na ang panga ko sa laman nito.

Lingeries? What the hell? Chineck ko isa-isa, ano 'to rainbow? Assorted ang colo rs? At ang revealing naman nito! Meron pang kasamang massage oil, bath necessiti es, blindfold, handcuffs, feather tickler etc? Huwaaaa mapapatay ko yung dalawan g yun! Anong kabaliwan 'to!!!

"Kath?"

Nabitawan ko yung hawak-hawak ko sa luggage at agad na isinarado ito. "A-ah kani na ka pa ba dyan?!"

"Teka bakit ka sumisigaw?" naglean siya sakin at hinawakan ang pisngi ko. "Okay ka lang ba?" "A-ah okay lang ako!" inalis ko kaagad yung kamay niya sa pisngi ko at mas mabil is pa kay Flash na sinarado yung luggage ko. Tumayo ako pagkatapos at tinampal-t ampal ang pisngi ko. "Grabe ang init dito!"

"Nakabukas naman aircon ha?"

Nanlaki yung mga mata ko. Oo nga 'no. Ah ewan kasi naman 'tong lalaking 'to eh! (_ _")

"Lika na nga!" hinila ko yung kamay niya papalabas ng bahay. Teka, paano pala 't o?

"Saan muna tayo DJ?"

Nginitian niya lang ako. Hinila niya lang ako papasakay ng waterbus na puno ng t ourists rin.

Tinawag ni DJ yung driver at sinabing...

"Salve. Favore per favore? Stiamo andando a Piazza San Marco."

"Huh? Ano sinabi mo DJ dun sa driver?"

"Humingi ako ng favor. Sabi ko sa Piazza San Marco tayo ibaba." he smiled at me fondly.

"Marunong ka palang mag-Italian! Nakakatuwa nam-- hoy ano ba!"

"Haha ang cute-cute naman ng asawa ko!" "DJ i-delete mo yan!" paano ba naman kasi, bigla na lang akong pinicturan! May d alang digicam ang mokong!

"Sayang mas clear sana kung dala ko DSLR pero okay na rin 'to! Pang-wallpaper sa --"

"Shut up!" nag-cross arms ako. Eh kasi naman nakanganga ako dun sa pic! -_-

"DJ isaaaaa!" tinatry kong agawin sa kanya yung camera pero tinataas niya pa kam ay niya para lang di ko maabot! Kainis!

Nagulat na lang ako ng yakapin ako ni DJ at nag-snapshot ng photo namin habang n akatingin kami parehas sa isa't-isa.

"Kunwaring stolen?" ngiting sabi niya.

"Ang corny mo! Haynako. Akin na nga yan." kinuha ko yung digicam at yumakap rin ng mahigpit kay DJ. "1, 2, 3, Smile!"

*tsup*

O///////////////////////O

"Bagay talaga tayo dito Kath. Papa-billboard ko nga 'to." ngiting sabi ni DJ sab ay kuha ng digicam sakin, habang ako nakatulala pa rin. Aaaaahck nakakahiya! >//< Pagtingin ko ng pic, ayun. Naka-kiss ang mokong sakin!

"Papa-billboard mo pa ah?! Baka gusto mong itulak kita mula sa taas ng billboard !"

"Magagawa mo ba yun? Hindi syempre. Mahal mo ko diba?" sabay ngiti niya ng nakak aloko sakin.

"Ang taas ng self-confidence mo! Mamigay ka nga ng onti kay Quen!"

"Tss. Ano na namang meron at naextra na naman si Quen sa usapan?" sabay pout niy a.

Napangiti naman ako nun. "Nagseselos ka na naman without any valid reason!"

"Hindi ah! Tss."

"Ayie kunwari ka pa! Ang cute-cute talaga ng asawa ko!" sabay pisil ng magkabila ng-pisngi niya.

Asar na asar siya sa ginagawa ko eh pero halatang natatawa na rin siya. Cute-cut e niya talaga!

Maya-maya dumating na kami sa Piazza San Marco. Wow, grabe! The square is a home to a lot of romantic restaurants and cafe's with lovely terraces and it's full of hundreds of pigeons!

"Lika DJ dun tayo sa may pigeons!" hinila ko siya at ayun, nag-picture taking ka mi. Naasar pa nga si DJ kasi naman muntik na siyang madapa dahil sa pigeon eh! H aha! Napa-'Ay pu--' ba naman! Ikot lang kami ng ikot sa Piazza San Marco. Puro kami picture! Grabe ang romanti c talaga dito! Gosh, the scenery is special. But what makes it extra special is the man beside me.

"Nagugutom ka na Kath? Lika dun tayo."

Pumasok kami sa Trattoria da Fiore, a restaurant near Piazza San Marco. Ang roma ntic ng ambiance grabe!

After we ate Raviolli di Portobello and other Italian cuisines (hindi ko alam ku ng paano ko siya napilit kumain, seryoso) sa Rialto Bridge kami dumiretso. We're sharing private conversations and it's so fun to be with him! We bought souveni rs for our friends and family too. After that, we went to Doge's Palace, Dorsodu ro district, Chiesa di San Mois, Campo Dei Frari, Bridge of Sighs, etc.

He's kissing my hair while we're waiting for the 'Romeo and Juliet' romantic pla y here in Theater La Fenice.

"Mukhang masaya ka ah?"

Napatingin ako kay DJ na nakangiti ng sincere sakin.

"Oo naman. Kasama kita eh." He kissed me briefly on the lips, I sighed. Ang swerte ko talaga dahil kasama ko na ang forever ko.

Maya-maya, nag-start na yung play. As usual, star-crossed lovers ang peg ni Rome o at Juliet.

And as usual, teary-eyed na naman ako pagkatapos ng play.

"Kath, wag kang umiyak. Lalong nagiging siopao ang pisngi mo eh."

"Ehhhh! Wag ka ngang mang-asar dyan."

"Joke lang. Lika na! 6PM na eh." tumayo na siya at inalalayan ako pababa ng oper a house. Nung nasa may lobby na kami, mag-rest room lang daw si DJ so maghintay na muna raw ako dito.

Bigla ko na lang naalala yung particular scene ni Romeo and Juliet. Yung first t ime nilang nag-sleep together. Bakit ganun? Hiyang-hiya si Juliet? Parang ako ng ayon. (_ _")

Ninenerbyos na tuloy ako para mamaya! Grabe! Ano ba 'to, sheesh. Kasi after all the, you know. Mamaya na yung...

Ewan! Hindi ko alam gagawin ko eh! >//<

Gagawin ko ba yung ginawa ni Kristen Stewart sa Breaking Dawn? O kaya ni Jeanie ng It Started With A Kiss? Oh my god di ko na alam gagawin ko. >//<

"Excuse me miss, are you Pinoy?" He kissed me briefly on the lips, I sighed. Ang swerte ko talaga dahil kasama ko na ang forever ko.

Maya-maya, nag-start na yung play. As usual, star-crossed lovers ang peg ni Rome o at Juliet.

And as usual, teary-eyed na naman ako pagkatapos ng play.

"Kath, wag kang umiyak. Lalong nagiging siopao ang pisngi mo eh."

"Ehhhh! Wag ka ngang mang-asar dyan."

"Joke lang. Lika na! 6PM na eh." tumayo na siya at inalalayan ako pababa ng oper a house. Nung nasa may lobby na kami, mag-rest room lang daw si DJ so maghintay na muna raw ako dito.

Bigla ko na lang naalala yung particular scene ni Romeo and Juliet. Yung first t ime nilang nag-sleep together. Bakit ganun? Hiyang-hiya si Juliet? Parang ako ng ayon. (_ _")

Ninenerbyos na tuloy ako para mamaya! Grabe! Ano ba 'to, sheesh. Kasi after all the, you know. Mamaya na yung...

Ewan! Hindi ko alam gagawin ko eh! >//<

Gagawin ko ba yung ginawa ni Kristen Stewart sa Breaking Dawn? O kaya ni Jeanie ng It Started With A Kiss? Oh my god di ko na alam gagawin ko. >//<

"Excuse me miss, are you Pinoy?" Napatingin ako sa nagsalita. Isang mukhang sophisticated woman wearing fashionab le clothes and an expensive shades.

"Yes I am."

Ngumiti siya. "Hi! I'm Jackie!" inabot niya yung kamay niya sakin. I gladly took it and smiled at her.

"I'm Kathryn. You're from here?"

"No. Wala naman actually first time ko ngang mapunta dito. Wedding gift lang sam in 'to ng father-in-law ko. Ang yaman 'no? Ang boring dito kung bakit kasi dito ako dinala ng asawa ko. Haha. Ikaw pala?"

"I'm with my husband. Uhm, honeymoon." I said with a shy smile.

She smiled at me mischievously. "Ooooh. Later na ba ang 'big night' niyo?"

Namula ako bigla sa sinabi niya. "Uhm, oo eh."

"So excited ka na? Are you ready?"

Nagulat ako sa tanong niya. Teka, mukha naman siyang mabait, at matulungin. Uhm, teka ano ba 'to...

"Sa totoo lang, kinakabahan ako eh." "It's perfectly normal. Hmm..." hinawakan niya yung baba niya na parang nag-iisi p, then she snapped her fingers. "Kathryn, do you want me to give you tips?"

"T-tips?"

"Yup!"

Teka, wala pa naman si DJ eh. Tinignan ko ng seryoso si Jackie and I nodded.

"Anu-ano yun?"

"Syempre kailangan mo ng sexy negligee. Maganda kung kulay black para sexy talag a! Mauna ka munang mag shower 'pag siya naman saka ka pumwesto dun sa kama. Haha ha. Ayos diba? Kung kinakabahan ka pa din daanin niyo muna sa wine. Alam mo kasi pag andun ka na sa mismong chuchu madadala ka na eh. Lalo na pag magaling siya. Hahaha."

Napahawak ako sa bibig ko sa sinabi niya. Grabe, experienced siya dito! Huhuhu I feel so engot tuloy! (_ _")

"Alam mo Kathryn. The secret of the perfect honeymoon with your husband is to ju st be yourself. Wag mong i-pressure ang sarili mo. Pero honestly. Masarap siya! Hahaha. Ay masakit pala sa una. Hahaha!"

Nganga na lang ako sa sinabi niya. Pero medyo okay na rin. Hays! Fighting! "Thank you so much Jackie for the tips."

"What tips, Kath?"

Bigla akong napatayo sa boses na yun. Ano ba naman 'tong si DJ! Pasulpot-sulpot na lang bigla!

"A-ah wala! Nanghingi kasi ako ng tips para sa a-ano! Para sa song na kakantahin ng gondolier later! Diba sabi mo sasakay tayo sa gondola?"

Ngumiti lang siya at tumingin kay Jackie. "Thank you Ms. Jackie."

"No problem. Glad to help Kathryn." tumingin siya sakin and mouthed 'good luck' before waving at us goodbye.

Habang papalakad kami sa private gondola namin, bigla na lang tumawa si DJ ng ma lakas.

"Bakit ka na naman tumatawa dyan?"

"Kasi naman, di ko alam na mag-aask ka ng honeymoon tips sa taong kakakilala mo lang. Nagpaturo ka ba kung paano gamitin yung handcuffs sa luggage mo?"

NAKITA NIYA YUNG SA LUGGAGE KO AT NARINIG NIYA YUNG PINAG-USAPAN NAMIN? HUWAAAAA A KAKAHIYA! >//< "Shut up! Wag mo ko kausapin!"

"Pft. Hahaha! Excited ka na mamaya ah!"

"Hoy sinong nagsabing excited ako?! Hindi 'no! Manigas ka!"

"Ang cute-cute mo talaga! Payakap nga!" lumapit siya sakin pero tinutulak ko siy a papalayo.

"Lumayas ka nga sa harapan ko! Pigney ka pigney!"

"Isa Kath..."

"I love you, you love me! Let's go out and kill BARNEY! With a bang-bang shotgun , BARNEY on the floor! No more baklang dinosaur!!!"

"Dalawa..."

"Piggy piggy oink-oink bleh! Fuchsia!!!"

"Tatlo."

"Akala mo matatakot mo ko hindi 'no! Bleh- HUWAAAAAAA!"

Huwaaa ano ba 'tong si DJ! Kinikiliti na naman ako sabay halik pa sa leeg ko! >/ /< "Pigney pala ah!"

"DJ TAMA NA- HIHIHI! TEKA NAKIKILITI NA KO TAMA NA!"

"Ayoko! Inaasar mo ko eh! Bad girl ka na!"

"AYOKO NA TAMA NA-- HUWAAAAA!"

Di na ko makahinga sa ginagawa niya, at sa kamalas-malasan pa ay di ko napansin na nasa may Rialto Bridge's edge na kami at ayun...

Nahulog kami parehas sa tubig.

Buti na lang nakalutang kami kaagad. At bago pa mangyari ang kinakatakutan ko ay agad akong sumampa sa bridge para makatakas sa notorious kissing monster na nag ngangalang DJ!

Patakbo na ko kay manong gondolier ng biglang hawakan ako sa beywang ni DJ at in ikot-ikot ako.

"DJ TAMA NA PLEASE!"

Tawa lang ng tawa si DJ sa sigaw ko. Binaba niya naman ako pero nakahawak pa rin siya sa beywang ko. Parehas kaming basang-sisiw. Ang dami tuloy nakatingin sami n.

"Kasi naman DJ ang kulit mo eh." sabay pout ko.

Binaon niya lang ang ulo niya sa braso ko at niyakap pa ko ng mas mahigpit kesa sa kanina. "Iba ka talaga Kath. Hindi ko alam na ganito pala epekto ng pagmamahal sakin. Yo u're the definition of love to me, always remember that."

"Pft. Haha! Ang corny mo talaga!" teka natatawa ako! Ang seryoso niya kasi! Haha !

"Nakakainis ka naman. Binigyan na nga kita ng famous 'banat' ko tapos gaganyanin mo pa ko."

Humarap ako sa kanya at kinurot ang ilong niya.

"Kahit ang corny mo, mahal pa rin kita."

"Siguraduhin mo lang kundi--"

*tsup*

Nanlaki ang mata niya sa ginawa ko.

"Peace na tayo ha?"

Ngumiti lang siya at inakbayan ako. "Lika na nga. Uwi na tayo. Haynako magkasaki t ka pa. Basang-basa ka na Kath."

Napangiti naman ako sa concern niya.

"Teka lang pala, pinadevelop ko kasi yung pictures natin. Sandali kunin ko lang dun sa lalaking yun." Hinintay ko naman siya on the same spot I'm standing while he's getting the pict ures.

Maya-maya, sumakay na kami sa gondola, holding hands while listening to the gond olier serenading us. The song is 'O Sole Mio'. A famous Italian song.

"Che bella cosa na jurnata 'e sole, n'aria serena doppo na tempesta! Pe' ll'aria fresca pare gi na festa... Che bella cosa na jurnata 'e sole."

"DJ, anong ibig sabihin ng kinakanta niya?" tanong ko kay DJ while he's playing with my hands.

"Hmm..." hinalikan niya muna ang kamay ko bago sumagot. "What a wonderful thing a sunny day. The serene air after a thunderstorm. The fresh air, and a party is already going on. What a wonderful thing a sunny day."

"Ah." natawa siya sa reaksyon ko. Di ko masyadong magets eh!

Kanta pa rin ng kanta yung gondolier ng may naalala ako.

"Teka, patingin naman ako ng pictures natin!" Ngumiti lang siya sakin. "Mamaya na."

Maya-maya, nag-stop na sa private house namin yung gondola. Nag-thank you na kam i kay manong gondolier for accompanying us.

Inalalayan na ko ni DJ habang papasok ng bahay. Nakakatawa nga eh. Ayaw niya bit awan ang kamay ko. Kanina niya pa binibigyan ng little kisses ang knuckles ko.

"Teka DJ, magbibihis lang ako. Nasaan na ba luggages natin?"

"Tinext ko kanina yung caretaker ng bahay na 'to at pinaakyat ko na. Wait ah? Ch eck ko lang kung maayos na. Dyan ka lang." hinalikan niya ko sa pisngi ko bago s iya tumakbo paakyat ng kwarto namin.

After a few minutes, bumaba na siya at kitang-kita yung malapad niyang ngiti. An ong nangyari sa kanya? Nabaliw?

"Anong meron?"

Mas lalong lumapad ang ngiti niya. "I'm just happy that you're finally mine."

"Hmp. Yan ka na naman. Giving subtle hints. Ano ba kasing meron?"

Sinagot niya ang tanong ko sa pamamagitan ng pagsuot sakin ng blindfold. "Hiramin ko na muna 'to ah? May pakinabang naman pala si Zharm at Julia."

Natawa naman ako sa sinabi niya. Kaso, bigla na naman akong kinabahan.

Hawak-hawak niya yung kamay ko habang inaalalayan niya ko paakyat ng kwarto. Sa bawat segundong lumilipas, palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko. Ano ba 'to , ano bang meron?

Narinig kong binuksan niya na yung door ng bedroom namin. Pinalakad niya pa ko n g onti at nung okay na, dahan-dahan niyang tinanggal ang blindfold ko.

"Open your eyes."

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at halos maiyak ako sa nakikita ko nga yon.

Sa effort ni DJ para sakin.

There are tea light candles surrounding the bed, rose petals on the bed, a bottl e of champagne, two wine glasses, romantic music playing in the background, our pictures scattered everywhere, and do you know what's the sweetest part?

There's a lettering on the wall that says 'Pigney loves Patpatin'.

Kahit mukhang di sanay si DJ sa ganito, ginawa niya pa rin para sakin.

"Alam mo ba Kath na kaya hindi kita pinaakyat kanina sa kwarto natin kasi hindi ko pa tapos 'tong surprise ko sayo?" CHAPTER 35. KATHRYN'S POV

"D-DJ! M-maligo ka kaya muna. B-basa ka na eh." sabi ko pagkaraan ng ilang minut o habang nakayakap pa rin siya sakin ng mahigpit.

Nandito pa rin kami sa gitna ng kwarto, still wearing our wet clothes from befor e.

"Ayoko. Gusto ko kayakap ka." bulong niya sabay higpit ng yakap sa beywang ko. N apayakap na lang ako sa leeg niya.

Uhh... this is so awkward. (_ _")

"Anong gusto mong mangyari? Nakatayo tayo dito buong magdamag?"

Nagulat ako ng iangat niya yung mukha niya. Nakangiti siya ng nakakaloko.

"A little impatient, eh?"

"Shut up!" tinulak ko siya ng mahina at nagcross-arms. "Ang romantic na nga ng a tmosphere dito pero hinahaluan mo pa rin ng kabaliwan mo!"

"Kasalanan ko ba kung baliw na baliw ako sayo?" sabi niya sabay kinuha ang isang kamay ko para halikan ito. Namula naman ako sa ginawa niya. "DJ naman eh!"

He just chuckled and winked at me. "Ligo na tayo?"

"H-ha? Anong tayo?! I-ikaw nga muna! Hihintayin na lang kita dito." sabi ko sa k anya.

Tinignan niya ako ng seryoso. "Hintayin mo ko ah. Kapag ako tinulugan mo, lagot ka sakin."

"Hindi nga promise! Sige na maligo ka na!" sigaw ko habang tinulak siya papasok ng CR.

Nag-'I'm watching you' hand sign pa siya sakin bago niya nilock yung pinto. Naka

hinga ako ng maluwag pagkatapos nun.

Mas mabilis pa kay Flash, agad akong nag-dive papunta sa luggage ko. Kinuha ko n a lang yung una kong nakitang lingerie at agad na lumabas ng kwarto. Buti na lan g may CR rin dito sa baba! Dun na lang ako maliligo.

Habang pababa ako ng hagdanan, muntik pa kong madulas dahil naman windang na win dang na ko. Shocks! Ilang beses ko ng gustong magpalamon sa lupa pero hanggang n gayon hindi pa rin nangyayari sakin. Swallow me up please. (_ _")

Habang naliligo ako, di ko mapigilang mag-isip kung... aaaah! Nakakailang kasi e h! Huhuhu!

Hinga Kath... hinga! Whoo! Teka, bakit ba ang init? Ano ba yan! Hays! Naliligo na nga ako eh!

Pagkatapos kong maligo, tinignan ko yung lingerie na nakuha ko. One-piece linger ie siya at color red pa. Oh geez, bakit red pa? Nakakailang! >//< Buti na lang w alang mirror dito baka kasi lalo lang akong mahiya sa sarili ko!

I took a calm, collected breath before I entered our bedroom. Pero teka, wala pa rin siya?!

This is the perfect opportunity Kath. Dahil mukhang nasa loob pa ng CR si DJ, ga win mo na yung honeymoon tips na binigay sayo ni Jackie!

Oh my god. I can't believe I'm doing this. (_ _")

Uminom muna ako ng wine bago ako pumwesto sa kama. Okay this is really awkward! Teka, anong pose ba?

Yung normal lang na nakaupo, yung nakahiga, yung naka-dapa, yung naka-side view with matching hawak sa ulo? Huwaaaaa ano ba 'to!!!

"Araaaaaaay!" dahil sa kakagalaw ko, di ko namalayan na nahulog na pala ako sa k ama with my back on the floor! Aray ko naman! Clumsy ko talaga!

"Kath ko! Anong nangya...ri..." Nanlaki bigla ang mga mata ko ng bigla siyang lumabas ng CR. A towel wrapped on his waist, and he's dripping wet. Habang ako, nasa awkward position dito sa sahig, and he's looking at me with so much longing.

I don't know how many seconds has passed before I found the strength to talk aga in.

"DJ--"

And in just a snap, he claimed my lips and kissed me.

Hindi ko alam kung paano siya nakalapit sakin kaagad ng ganun kabilis. All I kno w is he's kissing me with so much love, so much longing, that I didn't even both er to protest. Instead, I kissed him back with the same intensity. I love him, I love him so much.

Hindi ko namalayan na buhat-buhat na pala niya ako. My legs wrapped in his waist while he tried his best to pull me more closer to him. He's planting kisses on every part of my face while I touched his arms, his broad shoulders and his body . Hindi ko namalayan na nasa towel niya na pala yung kamay ko and before I reali zed it, natanggal ko na sa lower body niya yung towel.

Bigla na lang akong nakaramdam ng init sa tingin niya ngayon sakin.

"You're so cute Kath when you're blushing."

Bago pa ako makapagsalita, he started kissing my neck, to my collarbone, to my s ensitive earlobe and then I lost it. Nababaliw na ko. Nababaliw na ko sa sensasy on na pinapadama niya sakin. He's still kissing my neck when I felt it again. That 'something' twitched again between his legs. Nanlaki bigla ang mga mata ko ng narealize ko na wala na siya ng damit. Ako na lang meron.

He stopped kissing me and then he stared at me. Para na siyang lasing.

"Are you ready Kath? Tell me. Baka di ko na mapigilan ang sarili ko."

I breathed deeply.

He's my one and only. I am his, and he's mine. We're meant for each other.

We're soulmates.

I smiled and nodded. "I'm ready."

Hindi niya na ko binigyan ng time makapagsalita dahil bigla na lang niya kong di nala sa kama. And on cue, bigla na lang nagchange yung music playing on the back ground.

[PLEASE PLAY THE BACKGROUND MUSIC ON THE RIGHT SIDE FOR BETTER READING]

Hiniga niya ko dahan-dahan sa bed that's full of rose petals. Napangiti ako. I l ove this man. I love him.

He started planting kisses on my face again, down to my mouth, down to my throat . I sighed and pulled him closer to me.

"DJ..."

Hindi ko namalayan na tinatanggal na niya pala yung lingerie ko. Tinakpan ko kaa gad ang sarili ko ng maramdaman kong wala na kong saplot sa katawan. We're. Both. Naked.

Inangat niya yung mukha ko para tignan ang reaksyon ko. "Kath, bakit mo tinatakp an sarili mo?"

Namula ako lalo sa tanong niya. "A-ah, nahihiya kasi ako."

Nagulat na lang ako ng hinablot niya bigla yung magkabilang-kamay ko at inipit s a taas ng ulo ko.

"DJ ano ba? Bitawan mo nga..."

Napatigil ako sa pagsasalita ng nakita kong pinagmamasdan niya yung katawan ko.

He looks at me like he's worshipping me, like I'm very special to him.

"No words can describe how beautiful you are, Kath."

Pakiramdam ko nagsitaasan ang dugo sa mukha ko, grabe namumula na ko sa pinapara mdam niya sakin.

"Kath..."

"Yes?"

"I love you."

Hindi na ako nakapagrespond dahil bigla na lang niyang hinalikan ang dibdib ko.

"Ohhhhhhh!" Napaungol ako sa ginagawa niya. Hindi ako makahinga ng maayos dahil nababaliw na ko sa sensasyon na pinaparamdam niya sakin. Napapikit na lang ako, totally givi ng in.

I moaned when he took one bud into his mouth while caressing the other with his hand. Halos mawalan na ko ng hininga dahil hindi ko na kaya ang ginagawa niya.

"DJ... stop..."

Hindi niya pinansin yung sinabi ko, pinagpatuloy niya pa rin yung ginagawa niya magkabilaan hanggang sa mabaliw na ko at halos di na ko makahinga sa nararamdama n ko....

Lalo na ng biglang bumaba ang kamay niya sa pinakakaingatan ko.

He caressed me down there. And I felt heated.

"Kath, keep still." bulong niya sa may dibdib ko. Hindi na ko nagsalita at hinay aan siya.

Bumaba ang halik niya mula sa dibdib ko pababa ng tyan ko. He's leaving butterfl y kisses on every part of my body, from my stomach down to my legs, down to my i nner thighs.

Halos mabaliw na ko when he started kissing me 'there'.

"DJ... DJ... Oh god!!!"

Napasabunot ako sa buhok niya. Hindi ko kaya... hindi ko kaya...

He's kissing every inch of me, every inch of my existence, and I'm panting and I can't even think clearly. Why is he doing this to me? "Oh god..."

I wriggled beneath him.

"Keep still, baby."

And he continued what he's doing before.

I'm lost... I'm lost...

I want him. I want him now...

"DJ please... please..."

He leveled his face again on mine and stared at me lovingly.

"Do you trust me, Kath?"

And in that moment, I know this is now or never. He's the right kind of wrong fo r me. And I love him for that.

"I trust you."

He positioned himself above me and started to thrust himself.

"Kath, I don't want you to get hurt. I'm sorry. I-I--"

"No! DJ... please..."

"Are you sure?'

"Yes."

I cried when he entered me. Ang sakit. Sobrang sakit. Hindi ko napigilan yung pa gtulo ng luha ko. Nakita kong nag-alala si DJ at akmang tatayo na pero pinigilan ko siya. "I'm okay DJ. I'm okay."

"I love you, Kath."

"I love you too DJ."

He kissed my tears before he slowly thrusted into me. I can no longer feel the p ain, instead, I felt the connection boiling inside us.

And now, we are one.

We moved in rhythm until we reached the zenith. Our hearts shared the same words which is carved into our mind forever.

"I love you Kath!!!" "I love you DJ!!!"

I'm his. And he's mine.

He pulled me under the sheets and hugged me tightly. He kissed my forehead.

"Are you okay Kath?"

I smiled at his worrying face. "Never better than before."

Iniunan niya ko sa braso niya. I hugged him tight and I felt happy because I'm b eside him.

"This is one of the best nights of my life Kath. Thank you for sharing this with me."

I looked at him and gave him a weak smile. "Thanks for sharing this with me too, DJ." Suddenly, I remember Marge Piercy's line from her novel before.

We lie in each other's arms, eyes shut and fingers open and all the colors of th e world pass through our bodies like strings of fire...

This way of showing his love to me, I can't even describe how perfect it is.

It's really better when we're together. CHAPTER 36. KATHRYN'S POV

THE NEXT MORNING

"This is one of the best nights of my life Kath. Thank you for sharing this with me." "This is one of the best nights of my life Kath. Thank you for sharing this with me." "This is one of the best nights of my life Kath. Thank you for sharing this with me."

"Kath, gising ka na ba?"

Naalimpungatan ako bigla dahil sa nagsalita. Huh?

Pagkadilat ko, si DJ, nakayakap sakin at...

"Goodmorning Kath."

Bigla ko na lang naalala lahat ng nangyari kagabi.

O//////////////////O

"A-ah, hindi pa ako gising!" sabi ko sabay pikit ko.

Nagulat ako ng tumawa siya ng mahina.

"Kunwari ka pa." "Hindi nga ako gising." sabi ko habang nakapikit pa rin.

"Talaga?"

"Oo nga!" sigaw ko. Teka mukha naman akong baliw nito, nagsisisigaw habang nakap ikit. -_-

DJ kasi eh!!! Nahihiya ako!!! (_ _")

"Kath, gusto mo magising? May alam akong pampagising."

"Ano?"

"Morning exercise tayo?"

"Ehhhhhhh ewan ko sayo!" hinampas ko siya sa braso niya bago ako tumalikod sa ka nya.

Oo, aware akong nasa iisang kama lang kami. Skin-to-skin. Teka bakit ba ko nahih iya! Nakakainis naman kasi! Nagjojoke pa siya ng ganun!

Nagulat ako ng dumikit siya sakin at niyakap ako sa beywang ko.

"Joke lang naman yun. Last night was special. Thank you Kath."

"Inaasar mo lang ako eh."

"Hindi ah. Eto naman, nag-aalala nga ako sayo eh."

He kissed my hair and pulled me into an embrace.

"Kath, okay ka na ba? Masakit pa ba ha?" "H-ha? Uhm, medyo?" wala sa sarili kong sagot.

Medyo masakit at parang naiilang ako na ewan. Pero okay naman ako.

"Kath naman eh. Nag-aalala ako sayo. Baka nasaktan kita o--"

Humarap ako sa kanya at tinakpan yung bibig niya bago pa siya makapagsalita ulit .

"I'm okay DJ. Don't worry, ako yata si Kathryn Santiago--"

"-- Montenegro." singit niya.

"Exactly. Kaya wag ka ng magtanong ng ganyan ha? Kasi sa totoo lang naiilang ako ."

"Naiilang?"

"Oo."

Hindi ko alam kung ilang segundo ang lumipas bago niya ako binigyan ng isang nak akalokong ngiti.

"Naiilang ka sa nangyari satin kagabi?"

"U-uhm, oo nga." bigla na lang akong namula. "T-teka, bakit?"

Nakangiti lang siya sakin, yung ngiting nang-aasar.

"Hoy DJ. Isa."

"Dalawa." sabi niya sabay ngiti niya. "Ewan ko sayo! Nakakainis ka nam--mmmmmmm."

Nanlaki bigla mata ko sa ginawa niya.

Hinalikan na lang niya ako bigla at eto, ayaw na kong bitawan!

Pasalamat siya mahal na mahal ko siya.

Pero kinikilig rin ako. >//<

After the long, lingering kiss we shared. Binaon niya yung mukha niya sa may lee g ko. Inaamoy-amoy na naman ako. (_ _")

"DJ naman eh! Wag ka nga!"

"Bakit?"

"Nakikiliti kasi ako."

"Ganun? Teka nga..." inangat niya yung mukha niya para tignan ako. "Diba ikaw si slave patpatin ko?"

"Huh? Oo. Bakit?"

"Sino naman ako?"

"Ikaw si master pigney ko."

Nagulat ako ng ngumiti siya ng nakakaloko.

"Pigney pala ah."

Bago ko pa narealize yung technique niya, bigla na lang siyang sumampa sakin at kiniliti na ko, throwing the sheets on the floor. "ETO NA ANG SPECIAL PIGNEY POWER KO!"

"DJJJJJJJJ TAMA NAAAAAAAA!"

At ayun nga, kiniliti niya na naman ako at nabaliw na naman ako sa ginagawa niya .

DJ TALAGA!!!

Maya-maya, tumigil na siya. Ngumiti lang siya sakin.

"Ngiti-ngiti ka pa dyan! Hingal na hingal na nga ako eh!"

"Sorry Kath. Sarap mo kasing asarin. Ang cute-cute mo talaga, liit-liit mo!"

"Che! Tabi nga! Maliligo na ko!"

Umalis naman siya sa taas ko kaya nakatayo ako kaagad.

Nagulat ako ng tignan ko siya, nakatitig lang siya sakin.

"Teka DJ, bakit ka nakatitig ng ganyan sakin ha?"

Hindi siya nagsalita. Huh? Anong nangyari sa kanya?

Pero may iba eh. Yung titig niya, yung parang kagabi lang? Yung parang may pinap arating?

Ngayon ko lang narealize na wala pala akong takip sa katawan ko. Napatingin ako kay DJ at... at... at...

Teka, bakit biglang nag-init dito! Aish!

"A-ah sige maliligo na ko! Dyan ka lang ah!" sigaw ko sabay takbo agad papasok n g bathroom. Nilock ko yung pintuan ng bathroom at ilang minuto yata akong nakasandal lang sa likod nun dahil sa kaba.

Kath, teka, ano ba. Hinga dali, hinga ng maayos. Whoo, whoo, whoo!

Tinignan ko yung itsura ko sa salamin.

Wow, mukha akong binagyo. Ang gulo ng buhok ko, ang swollen ng lips ko, ang dami kong lovebites sa buong katawan ko.

Bigla ko na lang naalala yung kagabi.

Last night was... amazing.

Bigla na lang akong namula ng wala sa oras. Kasi naman, si DJ lang ang may kaya na magpailang sakin ng ganito na natutuwa pa ko.

Na masaya pa ko.

Napatingin ako bigla sa bath tub. Naalala ko yung dati. Oh geez, maka-shower na nga!

Pumasok na ko sa shower room at pinihit yung shower faucet. Buti na lang may luk ewarm water. Medyo nababawasan na rin yung sakit na nararamdaman ko.

Nakapikit lang ako habang nagbababad sa shower, remembering what happened yester day. I can't even explain how happy I am.

Makabuo na kaya kami ng pamilya?

Magsasabon na sana ako when a husky voice broke me out of my reverie. "Kath..."

Napaharap ako kaagad sa kanya. Nanlaki bigla ang mga mata ko. He is standing her e too, wet from the water coming from the shower.

"DJ? Paano--"

"May susi ako sa loob ng bathroom."

Hindi ko alam pero napangiti ako sa sinabi niya.

"Sneaky bastard."

"Dummy, sayo lang ako ganito." ngiti niyang sabi. "Maligo na tayo."

He gently caressed my body with the soap. His every touch makes my body shudder in anticipation. Napapikit na lang ako.

Alam ko na ang susunod dito.

"Kath..."

"Make love to me DJ."

He claimed my lips and kissed me, pulling me closer to him.

We just made love in the shower.

I love him, I really love him.

What more can I wish for?

-------------------

PIAZZA SAN MARCO Hindi ko alam kung anong nakain ni DJ kasi ang laki ng ngiti niya sa labi niya.

"DJ, ano ba? Onti na lang itutulak na kita sa bangin."

"Okay lang kung yung bangin na yun ay diretso sa puso mo."

Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Oo na, kinikilig na ko!

Yakap-yakap niya ko sa beywang ko habang paikot-ikot kami dito sa Piazza San Mar co. Wala, lumabas lang kami kasi nakakasawa na rin sa bahay.

"Napagod ka ba Kath?"

"Wag ka na ngang mang-asar!" sigaw ko sa may tenga niya.

"Bakit? Mag-asawa na naman tayo ah? Bakit ka nahihiya kung hanggang round 5--"

"Shut up!" tinulak ko siya para matago yung namumula kong mukha. Nakakainis nama n!

Patakbo akong naglakad papunta dun sa mga souvenir shop. Nagpaikot-ikot ako bago ako nakapasok sa isang variety shop. Ang daming souvenirs at ang unique talaga ng mga sinesell nila dito.

Kinuha ko pa yung mask na nandun para ilagay sa mukha ko. Namumula na kaya ako! DJ talaga!

Sa paghahanap ko ng pwedeng mabili (at pagtatago na rin kay Pigney), something c aught my eye and it's so beautiful. Tinaas ko yung necklace na may heart-shaped pendant. Silver siya at pwede mo siy ang mapa-engrave ng kahit ano.

Ang ganda naman nito...

Teka, si DJ ba yun? Sinundan niya pala ako dito. Kaso bakit palinga-linga siya d ito sa shop?

Ay naka-mask pala ako!

Lumapit ako sa kanya at kinalabit siya.

"DJ."

"ANAK NG MEANT TO BE NGA NAMAN TALAGA OO!" sigaw niya at lumayo sakin. "SINO KA? "

Tinanggal ko yung mask ko, which is parang clown pala na nakakatakot, at tinawan an lang si DJ.

"Matatakutin ka nga pala DJ. Nakalimutan ko sorry."

"Hindi ah. Tss."

"Eh bakit ang defensive mo? Corny mo."

"Mas corny ka nga eh. Ikaw pala yung tumitingin nung necklace kanina dun. Gusto mo yun?"

"Oo. Heart-shaped pendant necklace kaya yun!"

"Binigay ko na puso ko't lahat-lahat, gusto mo pa rin nun?"

"Mga banat mo talaga Montenegro. Kahit kelan, effective!" Natawa naman siya sa sinabi ko. "Lika na nga."

Hinila na niya ako palabas ng shop na yun. Syempre iniwan ko yung mask baka mama ya mapagkamalan pa kong magnanakaw. Yung puso lang naman ni DJ ninakaw ko 'no!

Ay ang corny ko na rin hahaha!

Umikot pa kami ng umikot sa mga souvenir shops when an old lady called my name.

Oo, nagulat ako. Nasa isang stall siya na may mga nakaset-up na mga ibat-ibang b araha, mga santo, iba't-ibang bote ng di ko alam kung anong laman at parang may bolang kristal pa na nasa lamesa niya. Manghuhula siguro 'to.

Pero teka, pinoy siya?

"Kath, kilala mo ba siya?" tanong ni DJ sakin.

"Hindi DJ. Teka, samahan mo ko sa kanya." dahil nagulat ako at alam niya ang pan galan ko.

Hindi ko alam pero parang natakot ako sa matanda. Agad niya kasing hinawakan yun g magkabilang-kamay ko at tinitigan ako ng para bang nagbibigay ng babala.

"Iha, makinig ka sakin. Mag-ingat ka sa mga taong nakapaligid sayo. Talasan mo a ng mga mata mo. Dahil nararamdaman kong may kaibigan kang tatraydor sayo." Hindi ko alam pero bigla na lang akong kinabahan sa sinabi niya.

Tatraydor? Sino?

----------------------------

QUEN'S POV

Nakalabas na pala si Bea sa kulungan.

Napahiga na lang ako sa kama ko. Kinuha ko yung bote ng beer na kanina ko pa ini inom. Ewan ko ba, gusto ko lang maglasing.

Naalala ko na naman si Kath.

Her face, her smile, her voice...

I miss all of it.

I tried dating Andie pero wala talaga. Iba talaga si Kath.

Bakit ba hindi kita nagawang ipaglaban, Kath?

Bakit ba hindi kita magawang kalimutan?

Bakit ba hanggang ngayon hinihiling ko pa rin na mapunta ka sakin?

Bullshit na buhay 'to.

Pagkadilat ko, si Kath nasa isip ko. Kahit nakapikit ako, si Kath pa rin nasa is ip ko.

Ayoko na. Gusto ko na siyang kalimutan. Pero hindi ko talaga kaya...

I'm sorry Kath...

Kinuha ko yung cellphone ko. Hindi ko alam kung ito pa rin yung number niya, bas ta. Bahala na. Nagriring na. Pagkalipas ng isang segundo, sinagot na niya yung tawag ko.

"Hello?"

Napabuntong-hininga ako. I'm so sorry Kath. Kailangan ko siyang saktan...

Para mapasaakin ka na.

"Si Enrique 'to."

"Oh, hi. Bakit ka napatawag?"

"Mahal mo pa ba si Daniel?"

Ilang segundo bago siya sumagot.

"Oo. Hindi naman nagbago yun eh. Bakit mo natanong?"

I'm so sorry Kath... So sorry...

"Naalala mo yung sinabi mo sakin dati? Yung magtulungan tayo na mapasaatin yung mga mahal natin?"

"Oo. Teka bakit?"

Bumuntong-hininga ako.

"Pumapayag na ko." kinuyom ko ang kamao ko. "Magtulungan tayo, Bea."

----------------------------------------------------------------CHAPTER 37. BEA'S POV

"Magtulungan?"

"Oo, Bea. Magtulungan tayo."

Alam niyo yung nakakatawa? Kakalabas ko lang ng kulungan dahil napyansahan na ko at naging mabait na sakin ang pamilya ni Daniel at Kathryn. Tapos, etong lalaki ng 'to na never kong inisip na gagawa ng masama...

Ay tinawagan ako para makipagtulungan para mapasaamin ang mga mahal namin?

Anong pinagsasabi ng lalaking 'to? Huh. I didn't know na may masamang ugali rin pala 'tong tinatago.

Looks like not all good guys are perfect.

"Nababaliw ka na ba Quen?"

"Hindi. Magtulungan na tayo Bea. Hindi ko kayang i-give up si Kath." "Wow, what happened to the "Set him free" speech of yours before? Binigay mo sak in ang advice na yun pero hindi mo naman iapply sa sarili mo?"

"Bea. Hindi ako nakikipagbiruan. Magtulungan tayo!"

"Lasing ka ba?"

"Hindi ako lasing! Magtulungan nga tayo!"

"Lasing ka nga."

Natahimik siya at napabuntong-hininga. I did the same thing.

Enrique, Enrique, Enrique... tsk.

"Mahal mo pa si Daniel diba? Mahal ko rin si Kath. Kahit kasal na sila, pwede na tin silang sirain! May plano ako Bea. At alam kong magtatagumpay tayo."

"Diretsuhin mo na ko Mr. Buenavista. Ano bang plano mo?"

Narinig kong huminga siya ng malalim bago niya ako sinagot. "Magpakasal tayo."

"WAHAHAHAHAHAHAHA!!!"

Hindi ko alam pero bigla na lang akong tumawa ng tumawa. Sumasakit na ang tyan k o! Shocks, ang tagal ko ng hindi tumawa ng ganito!

IS HE SERIOUS? HAHAHA!

"Anong nakakatawa Bea ha?"

"Ikaw na si Mr. Buenavista, niyayaya akong magpakasal? Pft. Hahaha! Shocks grabe ka! Hindi ko alam na comedian ka rin! Papasa ka sa comedy bar! Hahaha!"

"Isa."

"Dalawa. Hahaha! Teka malalaglag na panga ko sa kakatawa!"

"Seryoso ako Bea."

"Sorry naman. Para ka kasing nasiraan ng bait eh." I sighed. "Bakit ba magpakasa l pa gusto mo mangyari ha? I mean, of all plans you could've come up with, yun a ng naisip mo?"

"Kapag a lang Natawa offend

kasal na tayo, magseselos si Kath at Daniel. Iisipin nila na dapat tayo n ang pinakasalan nila." na naman ako sa sinabi niya pero syempre hindi masyadong malakas. Baka ma siya.

Naiintindihan ko naman kasi nararamdaman niya.

Mahirap talagang magmove-on.

"Enrique, naaalala mo ba yung sinabi mo sakin dati?"

"Ano?"

I mimicked his voice from before. "Nahihibang ka na, Bea. Mahal ko si Kath kaya ilulugar ko ang sarili ko. Hindi sa lahat ng bagay dapat maging makasarili tayo. Kung mahal mo talaga si Daniel? Set him free."

"Pagkatapos ng lahat ng ginawa mo para mapasayo si Daniel, igigive-up mo na lang siya?"

I sighed. "Enrique, ginagawa ko na yun ngayon kahit mahirap. I'm trying to set h

im free. Oo naging bulag ako sa pag-ibig. And believe it or not? Gusto ko ng mag bago. Oo, siguro unbelievable para sayo na ang isang katulad ko na nagkunwaring may sakit sa puso, na gumawa ng kwento na may nangyari sa kanila ng bestfriend n iya, na nanggamit ng tao para lang mapatay niya ang babaeng mahal ng mahal niya, ay gusto ng itama ang mga pagkakamali niya at mamuhay na ng masaya. Oo, Enrique . I'm trying to change for the best. Nabigyan na ko ng second chance and I promi sed to myself that I won't waste it. Gagawin ko na ang dapat ko ng ginawa dati." "Ano yun, Bea?"

"Ang tanggapin na not all stories have happy endings. Maaaring hindi happy endin g ang nakuha ko with Daniel, my John. At maaaring hindi rin happy ending ang nak uha mo with Kath. But it's all for the best. Alam naman natin parehas na naging extra lang tayo sa buhay nila. Naging sagabal lang para makamtan nila yung happi ness nila. Pero alam mo ba, I believe na darating rin satin ang taong mamahalin tayo ng buo. Yung taong kayang tanggapin kung ano mang mali ang nagawa natin in the past. Oo, Enrique. Nagmahal lang tayo. That's a given. Pero alam mo ba kung anong narealize ko?"

"Ano?"

I smiled. "Mahalin muna dapat natin ang sarili natin bago ang ibang tao."

Ilang segundo ang lumipas bago siya nagsalita. Akala ko nga di na siya magsasali ta eh.

Pero nagulat ako sa sinabi niya.

"Thank you, Bea."

Natahimik ako bigla.

"Ah, wala yun. Sa totoo lang, sayo nga ako dapat mag-thank you. Pinigilan mo ko dati nung muntik ko ng gawin ang masamang plano ko--" "Na ginawa mo rin naman."

I rolled my eyes. "Right." I sighed. "Kaya Enrique, pinipigilan na rin kita ngay on. Listen to me. May mga bagay talaga na dapat mo ng isuko. Kasi kapag hindi la lo ka lang masasaktan."

Narinig kong napabuntong-hininga ulit siya.

"I guess I'm wrong, again. Thanks for opening my eyes, Bea. Don't worry, I'll ap ologize to Kath. Ang sama ko. Ah shit! Ang sama ko."

"Don't blame yourself."

"............................"

"Hello Enrique? Are you there?"

Wala na kasing sumasagot eh. Pero di pa naman naka-end call. Hays.

Baka nakatulog na sa sobrang kalasingan.

I-eend call ko na sana ng biglang nagsalita ulit siya.

"Call me Quen, Bea. Sweet dreams." *toot toot*

Hindi ko alam kung bakit bigla na lang tumibok ang puso ko.

At mas lalong hindi ko alam, kung bakit napangiti na lang ako bigla sa sinabi ni ya.

I hope maging okay ka na, soon. Quen.

---------------------------------

THE NEXT DAY DANIEL'S POV

"DJ, bitawan mo nga ako! Ayan ka na naman eh, magluluto na nga ako kasi naguguto m ka tapos gaganyan ka pa!"

"Ayoko. Ang bango-bango ng asawa ko eh."

"DJ naman eh! Nakikiliti ako!"

Natawa na lang ako, ang galawgaw niya kaya. Niyayakap ko lang naman siya at inaa moy-amoy ah?

"Hindi kita papakainin DJ, sige ka!"

"Eh di ikaw na lang kakainin ko."

Bigla na lang siyang nanigas sa kinakatayuan niya. Tinignan ko yung reaksyon niy a. Ang cute! Namumula ang baby Kath ko! Ang cute-cute talaga niya!

"Lika nga dito!" sabi ko sabay yakap ko sa kanya ng mahigpit.

"Nakakainis ka. Kapag umuwi na tayo sa Pinas, sisiguraduhin kong ipapabugbog kit a kay kuya Neil!"

"Eh di ipapabugbog ko rin siya kay Yen para fair. Alam mo namang under yung kuya mo sa pinsan ko."

Kinurot niya ako bigla sa ilong ko. Aish, 'tong babaeng 'to talaga oo. -_-

"Albie ilong ka na! Haha!"

"Kapag narinig ka ni Zharm, baka sipain ka nun pati na rin baby nila. Lagot ka K ath."

"Haha! Naiimagine ko na! Pero DJ, alam ko nilalambing mo lang ako pero magluluto ako ng favorite food mo kaya iwanan mo muna ako dito. Besides, may imimeet ka p a na investor sa company diba?"

"Ah, oo meron. Sige alis na ko."

Nagulat ako ng bigla na lang akong hinalikan ni Kath.

"Ingat ka. Don't talk to strangers okay? Mahal mo ba ako?" Bigla na lang akong natawa sa sinabi niya.

"Kung nakakain lang ang pagmamahal na yan. Busog ka na, babaunan pa kita."

"Corny mo!"

"Wag kang mag-alala, pagbalik ko, mahal pa rin kita." I kissed her on her forehe ad. "Subukan mo lang akong lasunin sa lulutuin mo-- Joke!" nakatanggap na naman kasi ako ng kotong eh. Hahaha.

Umalis na ko ng bahay at dumiretso na sa Piazza San Marco.

Actually, wala talaga akong imimeet na investor. Nag-white lie lang ako kay Kath .

Naglakad na ko papunta sa souvenir shop na pinuntahan ni Kath kahapon. Buti na l ang sinundan ko siya, kaso tinakot ba naman ako gamit yung mask na yun. Ayos lan g, nakaganti naman ako sa kanya pagdating sa bahay eh. *evil smile*

Aish teka! Bibilisan ko na nga 'to, kailangan ko ng umuwi. Namimiss ko kaagad si Kath. Hays.

"Excuse me maam, do you speak English?"

"Yes. What can I di ko kasama si "I'll buy this." ase engrave this

do for you?" buti na lang. Nakakatamad mag-Italian lalo na kung Kath. Wala akong maiimpress. sabay turo ko dun sa tinitignang necklace ni Kath kahapon. "Ple on it." sabay bigay ko sa kanya ng words na papaengrave ko.

Maya-maya, natapos na yung pinaengrave ko. Isang oras ang tinagal. Nakakainis!

Nagbayad na ko sabay kuha ng necklace. Tinago ko siya ng mabuti sa bulsa ko.

I'm sure Kath will be happy after I give this to her. Lalo na kung dadalhin ko s iya sa bagong beach house na binili ko para samin sa Tagaytay.

I want to create beautiful memories there, with her.

Nakangiti akong pumasok sa bahay. Dumiretso na ko sa kitchen.

"Kath ko, I'm here!"

Wala si Kath? Saan naman kaya nagpunta yun?

Tinignan ko na sa living room kahit sa dining room, wala. Baka umakyat siya. Per o bakit di niya ko narinig?

Pag-akyat ko at pagbukas ko ng kwarto, nagulat ako kasi walang Kath na bumungad sakin.

Hindi kaya nakikipaglaro na naman ng hide-and-seek si Kath?

Napangiti ako. Si Kath talaga. "Kath, lagot ka sakin 'pag nahanap na kita!" sigaw ko habang pababa ako ulit ng hagdanan.

Pero saan naman siya magtatago? Hays!

Bumalik ako sa kitchen para macheck ulit kung nandun si Kath, when something cau ght my eye.

Yung kutsilyong gamit ni Kath kanina...

May dugo.

At katabi nun, may isang fortune cookie na parang kakabukas pa lang. Kinuha ko y ung papel na nakalagay sa loob...

"Not all stories have happy endings."

Fck! What the hell?! Bakit ganito nakasulat dito?!

"Kath!!!" sigaw ko sa buong bahay.

No response.

Oh no...

Bigla na lang may nagdoorbell.

Agad akong tumakbo papunta sa pintuan. Pagkabukas ko, nagulat ako sa taong nakit a ko.

"Para kang nakakita ng multo, Montenegro?"

---------------------------------------------------CHAPTER 38. DANIEL'S POV

Pagkakita ko sa kanya, agad ko siyang niyakap ng mahigpit.

"Akala ko... akala ko..."

"DJ, bakit ba gulat na gulat ka dyan? Multo ba ko?"

Grabe, tinakot niya ako. Akala ko...

Akala ko kung ano ng nangyari sa kanya.

Akala ko iniwan na niya ako.

"Kath talaga, mamamatay ako ng dahil sayo di mo ba alam ha?!"

"Teka DJ, bakit ba?"

Binitawan ko siya at hinawakan sa braso niya. "Okay ka lang ba? Anong nangyari s ayo ha?"

"Teka DJ. Calm down. Papasukin mo kaya ako?"

Pinauna ko na siya sa loob ng bahay. Umupo siya sa sofa sa living room, kaya umu po na rin ako sa tabi niya.

"Anong nangyari? Bakit ka nawala na lang bigla?" "Naaalala mo ba yung manghuhula before? Yung sinabing may tatraydor sakin?"

"Oo. Bakit?"

She sighed.

"Kilala ko na kung sino. Pero bago yun, may sasabihin muna ako."

After she said that, she raised her right hand...

With bandage.

------------------------

KATHRYN'S POV

"Anong nangyari dyan ha?! Kath naman! Clumsy mo talaga. Tsk." hinawakan niya yun g kamay ko. Napangiwi ako bigla sa sakit.

"Grabe naman DJ. Higpit naman ng hawak mo! Kalma lang pwede?!"

"Bakit mo ko sinisigawan na naman ha? Nag-aalala lang ako sayo!"

"Oo nga. Kaya nga i-eexplain ko diba." kasi naman. -_-

Nagkamot siya ng ulo at maya-maya, tinignan na ko ng seryoso.

"Alam mo kasi Kath, para kang piraso ng puzzle. Mawala ka lang, kailanma'y 'di n a ako mabubuo."

I sighed. Nag-alala na naman siya sakin. Naguilty tuloy ako sa paglabas. Hays.

Naalala ko tuloy yung nangyari kanina nung iniwan niya ako.

"Habang nagpprepare kasi ako ng ingredients ng lulutuin ko, tumawag si Quen."

"Oh? Bakit?"

"He said sorry."

"Sorry? Bakit? Sinaktan ka niya? Anong ginawa ng hayop na yun sa-- aray naman!" piningot ko kasi siya. Ang daldal eh.

"Sandali lang diba?" tumayo ako. "Seryoso na kasi ako."

"Saan ka pupunta?"

"Sa kitchen. Lilinisan ko lang yung kutsilyong naiwan ko kanina."

Sinundan niya naman ako sa may kitchen at nagkamot na naman ng ulo.

"Bakit nag-sorry sayo si Enrique?"

Kinuha ko muna yung kutsilyo kanina at hinugasan, bago ko sinagot yung tanong ni ya.

"Nag-sorry siya kasi..." I sighed. "Kasi muntik na daw niya akong traydurin."

"Siya yung tinutukoy ng manghuhula?"

"Oo. Buti na lang, di niya tinuloy. Alam mo bang gagawa sana siya ng paraan para magkahiwalay tayo?" "What?!" nabitawan ko yung kutsilyo sa sink ng biglang pinaharap niya ako sa kan ya.

"Problema ba ng BESTFRIEND mo? Akala ko ba nakamove-on na yang BESTFRIEND mo?"

Ehhhhhh? Bakit ineemphasize niya yung bestfriend? Mabait si Quen!

"Excuse me, kasama niya kaya yung dating BESTFRIEND mo sa dapat na plano niya!"

"Talaga? Eh sa pagkakaalam ko nakakulong yung dating BESTFRIEND ko dahil muntik ka na niyang saktan ha?"

"Nakalabas na nga yung dating BESTFRIEND mo sa kulungan eh. Kaya nga yung BESTFR IEND ko, nagsorry na sakin dahil muntik na niya akong traydurin sa pamamagitan n g plano nila ng dating BESTFRIEND mo."

"Plano nila ng dating BESTFRIEND ko?"

"Oo. Di mo ba alam? Sinabi niya sakin na nagpanggap ang dating BESTFRIEND mo na may kunwaring nangyari sainyo para lang mapasakanya ka."

Napatigil siya dun.

"Alam ko namang walang nangyari samin. Pero ano namang plano ngayon ng BESTFRIEN D mo at muntik ka na niyang traydurin?" Sasagot na sana ako ng may napansin ako.

Yung kamay niya na nasa braso ko kanina, nasa may... nasa may likod ko na... sa may...

"Teka nga DJ, nakakahalata na ko sayo eh! Yung kamay mo nga!"

"Bakit?"

Tss, painosente pa siya.

"DJ naman eh!"

Nagulat ako ng bigla niya akong binuhat mula sa likod ko kaya napahawak ako kaag ad sa leeg niya. Nagsimula na siyang maglakad.

"Uy saan tayo pupunta ha?"

"Sa kwarto." ngiting sabi niya.

Jusko po, eto na naman siya. (_ _)

Binuhat nga niya ako paakyat ng kwarto. Nung nasa kwarto na kami, bigla na lang niya akong dinaganan sa kama, yung right hand kong may bandage di niya dinaganan malamang baka kung ano pang magawa ko sa kanya.

"Sige, explain mo na kung ano yung plano ng BESTFRIEND mo."

"Baliw ka talaga."

"Baliw na baliw naman sayo." sabi niya sabay halik sa ilong ko. "Dali na, anong plano ng BESTFRIEND mo?" "Promise, wag kang tatawa sa plano ng BESTFRIEND ko ah?"

"Depende. Bakit? Nakakatawa ba talaga?"

Napakagat-labi ako. "Oo."

"Ano?"

"Kasi, sabi ng BESTFRIEND ko sa dating BESTFRIEND mo, para mapaghiwalay tayo, eh ..."

"Eh ano? Dali na Kath, ano ba yung plano nila?"

Huminga ako ng malalim. Ihahanda ko na sarili ko sa tawa ni DJ.

"Plano ni Quen na magpakasal sila ni Bea para mapagselos tayo."

Ang tagal sigurong nag-loading kay DJ yung sinabi ko, kasi nakakunot-noo pa rin siya eh.

"Magpakasal?"

"Oo."

"Para mapagselos tayo?"

Natawa na lang ako. "Oo nga."

Nagulat ako ng bigla na lang siyang naglean sakin...

At maya-maya, nagvibrate na lang bigla ang tyan niya dahil sa kakatawa.

"WAHAHAHAHA! Shit! Yung plano ng BESTFRIEND mo.. Teka, teka, WAHAHAHAHA!" "Para ka namang tanga eh. Laway mo nga!"

"Tarantado rin BESTFRIEND mo eh! Haha, shit! Laughtrip! Teka, di ko mapigilan...

" tumayo siya at parang di pa makapaniwalang tinuturo-turo ako. "Yung.. yung BES TFRIEND mo? Hahahaha!"

Natawa na lang ako sa reaksyon niya. Grabe, kahit ako tawang-tawa eh!

Kaya pinatawad ko na rin si Quen. Kasi alam ko namang di niya kayang gawin sakin yun, yung traydurin ako.

Thank god for Bea.

I realized that this is the first time...

I come to like her.

Tinignan ko si DJ na parang nababaliw na. Tumatawa kasi na walang sounds. Laught rip!

"Tapos ka na ba tumawa dyan DJ?"

"Teka, okay na. Okay na ko. Magpakasal... hahaha!"

Ang OA talaga nito. -_-

Napansin niya yatang naiinis na ko sa kanya kaya lumapit na siya sakin. Tumabi s iya at hinila ako para maupo sa lap niya.

"Aatakihin pa yata ako sa puso dahil sa plano ng BESTFRIEND mo eh." sabi niya sa bay yakap sakin. "Wag ka na ulit mawawala sa paningin ko ha?" I smiled. "Opo. Hindi na po."

"Kaya ba nasugatan ka? Dahil sa kakatawa?"

"Oo. Naghihiwa kasi ako ng onion kanina tapos ayun, pagkasabi niya nun, nabitawa n ko pa cellphone ko at nasugatan ako. Naiyak pa ko sa kakatawa."

"Dahil sa onion at sa sinabi ni Quen, iyak-tawa ka, nasugatan ka pa." tinaas niy a yung right hand ko at hinalikan ito. "Gagaling rin 'to. Malalim ba yung sugat mo?"

"Medyo. Buti na lang may malapit na drugstore dito. Na-disinfect ko na, don't wo rry."

"Good. May kasalanan ka pa sakin."

"Ano yun?"

Binitawan niya ako at tinignan ng seryoso.

"Tinakot mo ko dahil dun sa fortune cookie na yun."

Hala, alam niya. Patay. T_T

"Akala ko dahil kay Jhake aka BOGS mo na mahilig mag-fortune cookie kaya nawala ka." "Hehe. Sorry DJ!" nag-peace sign ako sa kanya. a baka lasunin kita sa lulutuin ko. Kaya ayun, lam mo naman yung kapit-bahay natin dito na si cookie. Sakto nasugatan pa ko kanina. Sorry na na tayo?" "Kasi naman inasar mo ko kanina n napag-isipan kong pagtripan ka. A Emma, marunong gumawa ng fortune sa prank ko..." I pouted. "Peace

"Not all stories have happy endings pa ang nilagay mo ah? Di mo ba alam na kinab ahan ako ng sobra sa ginawa mo ha?"

"I'm sorry. Pero alam mo? Binase ko lang naman yung line na 'Not all stories hav e happy endings' sa dati eh."

"Dati? Anong ibig mong sabihin?"

I sighed.

"Part yun ng laman ng fortune cookie na binigay sakin ni Bogs bago niya ako iniw an dati."

---------------------------

2 WEEKS LATER MONTENEGRO UNIVERISTY

"Oh my god! Ang famous wife ni Daniel!" "Si Mrs. Montenegro oh! She's so pretty!" "I love her na! My god ang swerte niya!" Napailing na lang ako sa mga naririnig ko na sinasabi nila. Nakakawindang! Ano b ang meron at parang artista ang dating ko dito?

Malamang lang Kath, asawa ka ng isang Montenegro, na technically, ay magiging ma y-ari na rin ng university na 'to. -_-

Nasaan na ba si DJ?

Pagkagising ko kasi kanina, wala na siya. Nakakainis. Nagtext na lang siya na ma uuna raw siyang pumasok ng university. Baka daw kasi pagkaguluhan kami kasi syem pre, first day namin na papasok ulit dito eh.

Pinagkaguluhan pa rin naman ako eh. (_ _)

2 days na kami nandito sa Manila. As, uhm, new married couple.

Nakakuha lang naman kami ng pang-aasar sa parents namin. Kahit sa mga friends na

min, nakakuha rin kami ng pang-aasar. Kaloka!

Si Quen nakausap ko na, at ayun, nagkaayos na rin kami. Pero di nakayanan ni DJ na kausapin siya kasi tumawa siya ng tumawa agad pagkakita pa lang sa mukha ni Q uen. Siraulo talaga.

Si Bea? Wala pa. Di ko pa rin kayang kausapin. Kahit si DJ eh. Siguro, sa susuno d na pagkakataon, pwede na.

Besides, bumait na naman siya. Pinigilan niya si Quen. Kahit napaka-absurd ng pl an na yun. Nagrereminisce na naman ako. Makapasok na nga ng classroom.

"Mrs. Montenegro!"

Napatingin ako sa tumawag. Girl na mukhang sophomore college student dito sa uni versity. 'Deny Jamias' nakalagay sa ID niya.

"Bakit?"

"Uhm..." lumapit siya at may inabot na...

Fortune cookie.

"Pinabibigay po ng lalaki sa may back gate. Para daw po sainyo 'to."

"Lalaki?"

"Yes po."

Binuksan ko yung fortune cookie. At ang nakalagay...

"Do you remember me, Bogs?"

"Nasa back gate pa rin ba siya ha?"

"Yes po. Maghihintay daw po siya dun."

Thanks!" I smiled at her before I started to run.

Pagdating ko sa back gate, nandun siya, naghihintay. At pagkakita niya sa presence ko, he smiled.

A sad one though.

Ngayon, natatandaan ko na yung buong laman ng fortune cookie dati.

"Not all stories have happy endings. I didn't have one, but it's not because of you, remember that. Find your own happiness, Kath."

At parang echo lang sa binigay niyang fortune cookie sakin kanina, lumapit siya sakin at sinabing...

"Do you remember me, Bogs?"

He didn't get his happy ending. He's the guy who lost his mom after the car crash 11 years ago. -----------------------CHAPTER 39. KATHRYN'S POV

Hindi ko alam kung paano lalapit sa kanya, o kung paano ko siya iaapproach. Ewan ko ba, parang namimilipit ang dila ko dahil after all these years, ngayon ko la ng siya naalala.

Buti na lang, siya ang unang bumali ng invisible barrier sa aming dalawa.

Dahil bigla niya akong niyakap.

"Bogs..."

Napabuntong-hininga na lang ako.

"Hi, Bogs."

Tinapik ko yung likod niya at maya-maya, bumitaw na siya. Nginitian niya na lang ako.

"Uhugin ka pa rin ba?"

"Sira."

Natawa na lang siya at nagkamot ng ulo. "So..." "Uhm..."

Nagkatinginan na lang kami at natawa.

Namiss ko rin siya.

Si Bogs...

Ang dahilan kung bakit ako nakapagsalita ulit.

Umupo na lang kami sa may bench sa may carpark.

He sighed.

"Ang tagal na 'no? 11 years." malungkot niyang sabi. "Ilang taon ng nakakalipas since, the accident."

"Oo nga Bogs. 11 years have passed since the accident." tinignan ko siya. "Masay a naman siguro sila sa heaven 'no?"

He smiled, a sad one. "Oo naman. Baka nga sabay nila tayong pinapanuod ngayon eh . Reunited ang dalawang taong importante sa buhay nila."

I sighed. Ilang taon na pala ang nakalipas ng namatay si dad, at ang mom niya.

Involved kami parehas sa car accident 11 years ago.

"Little girl, eto ang gift sayo ni daddy dahil sinamahan mo ako sa Tagaytay." bi nigay niya sakin yung malaking paper bag. Pagkabukas ko...

"Wow teddybear! Thanks daddy! You're the best daddy in the whole world!" nagtipt oe ako at kumiss sa cheeks ni daddy. Ngumiti lang siya sakin.

"Tandaan mo Chandria, your daddy loves you so much. Hindi kita hahayaang mapaham ak. I love you my daughter." sabay kiss ni dad sa noo ko.

"I love you too daddy!"

Nagpatuloy siya sa pagdrive habang ako niyayakap si teddy! Ang cute cute niya ta laga! >//<

Ang bilis ng mga susunod na nangyari...

Nagulat ako ng biglang umikot yung kotse at niyakap ako ni daddy ng mahigpit. Pa gkatingin ko sa harap namin, may kotseng nawawalan ng preno at pasagasa na siya samin.

Wala na akong ibang sinabi kundi "Daddy..."

*screeeeeeeeeeeeeeech!*

Oo, naaalala ko pa rin lahat yun.

"I'm really sorry, Bogs. Kung hindi lang lasing si mama dati, naging maayos sana

ang pagddrive niya, at hindi niya sana, hindi niya sana..." he sighed. "Hindi n iya sana napatay ang papa mo." "Wag mong sabihin yan. Hindi kasalanan ng mama mo kung bakit kami naaksidente."

"Involved pa rin siya, at kahit ako sa aksidente. Alam mo yan."

Naalaala ko yung sinabi niya 11 years ago, after the accident. That time na sini mulan niya akong bisitahin sa bahay.

Hindi ako nakapagsalita nun dahil sa trauma. Lagi akong binibisita ni Jhake. Nag pakilala siyang 'Bogs', lagi siyang nakikipaglaro sakin. Nung una, inisip ko na, sino ba siya? Kapatid ko ba siya? O baka mamaya talagang childhood friend ko la ng siya? Hindi eh.

Kaya niya ginagawa yun dahil gusto niyang bumawi sakin.

"Naaalala ko kinwento mo sakin dati. Kaya naglasing ang mama mo that night dahil nag-away sila ng papa mo. Nag-away sila dahil sayo, dahil yung papa mo, gusto n a kayong iwan." I sighed. "Dahil may nakilala na siyang iba."

He smiled bitterly. "Oo, yun nga. At ang magaling kong tatay, gusto akong isama papuntang America kasama ang babae niya. Wala naman akong magawa. Kaya ayun. Tin awagan ko si mama. Sabi ko sa kanya na umuwi siya kaagad dahil miss ko na siya. Hindi ko naman alam na kakagaling lang niya kela papa at nag-away sila, at hindi ko rin alam na lasing siya." "Kaya sinisisi mo ang sarili mo sa nangyari."

"Oo. Kasalanan ko naman talaga eh."

"Alam mo Bogs, wala ka namang kasalanan eh. Alam mo kung bakit? Wala tayong kont rol sa buhay natin. Everything happens for a reason."

"For a reason? So biglang ganun lang? Namatay siya para magkatuluyan ang walangh iyang tatay ko at ang kabit niya? Ganun ba?"

"Alam mo Bogs, sapat na yung alam mo na mahal ka ng mama mo. Kaya nga nagmadali siya para makabalik sayo diba? Sa tingin mo matutuwa ang mama mo kung sisisihin mo ang papa mo at ang stepmom mo sa nangyari?"

Hindi siya nagsalita. I know he's emotionally scarred, and I know he's afraid to admit that, everything really happens for a reason.

"Tell me, sinalbahe ka ba ng stepmom mo?"

He sighed. "Actually, hindi talaga ako makapaniwala na tinatrato nila akong mabu ti." "Sa buong buhay mo sa America, inalagaan ka niya pati na rin ang papa mo?"

"Oo."

"Yun naman pala eh."

"Pero--"

"Ganito na lang isipin mo Bogs. Keep in mind that people come and go, but the me mories? Never. Wag mo ng isipin yung masasakit na nangyari sainyo ng mama mo. Ga win mo yung inspiration para maging maayos ka. Ayusin mo na rin ang gusot mo bet ween you and your dad, kahit yung stepmom mo."

"Actually, aayusin ko na naman talaga."

"Talaga? Good! Nasaan ba sila?"

"Nasa America. Alis ko na mamaya. Gusto ko lang makausap ka for the last time. A nd thanks to you, narealize ko na, anak pa rin ako ni papa. At kahit may pagkawa lang-hiya at gago yun, tatay ko pa rin siya."

"Basta tatandaan mo Bogs, hindi ka masamang tao. Hindi rin kasalanan ng mama mo kung bakit nawala si dad." "I will."

"Pero may kasalanan ka pa sakin."

Huminga siya ng malalim at nagkamot ng ulo. "Oo nga pala. I'm sorry talaga."

"Ikwento mo nga sakin. Bakit mo tinulungan si Bea?"

"Nagmahal nga lang ako."

"Nagmahal? Eh bakit--"

Bigla niyang tinakpan ang bibig ko.

"Eto na, ieexplain ko na."

Sige na nga, shattap na muna ako. -_-

Binitawan niya naman ang bibig ko at bumuntong-hininga.

"Diba sabi mo, "Everything happens for a reason?" Two months ago, umuwi ako sa P inas para magpahinga, at para hanapin ka. Wala, gusto lang kitang kamustahin. Ka so, nakilala ko bigla si Bea."

"Na-fall ka? Kaya minahal mo siya?"

"Ganun na nga. Kasi iba siya eh. Ang palaban niya. Lagi niyang sinasabi sakin na , gusto niyang mapasakanya yung taong mahal niya. At dun sa reason na yun kaya k o siya minahal." "Kahit hindi ikaw ang lalaking yun?"

"Oo. Ganun naman talaga ang pag-ibig diba? Lahat, nagpapakatanga."

Natahimik ako. Tama naman siya eh.

Kaya mong magpakatanga para sa taong mahal mo.

"Kaya ba pinigilan mo siya, dahil alam mong ako yung gusto niyang mawala para ma kuha niya ang mahal niya?"

Tinignan niya ako ng seryoso.

"Oo. Naguilty ako. Kasi tinulungan ko siya para mawala ang taong dapat ko palang protektahan."

I smiled at him. "Wala na yun, matagal na yun. Bumawi ka naman sakin eh."

Ngumiti na lang siya sakin. "Sana magkabati pa rin kayo ni Bea."

"Siguro, kapag nawala na yung galit ko sa kanya. Pero paano ka? Mahal mo siya di ba? Magpapaalam ka ba?"

"Hindi na. She deserves someone better than me." Someone better than Bogs? Sino naman kaya?

Ganun pala talaga ang love, it's complicated.

"Balang araw Bogs, mahahanap mo rin ang babaeng para sayo. Basta ha? Wag na wag ka na ulit mananakot sa pamamagitan ng fortune cookie ah? Natakot kaya ako sayo dahil dun."

Natawa siya. "Oo na. Oh, eto nga pala. Bago ako umalis." tumayo siya at may kinu ha sa bulsa niya, sabay abot sa kamay ko. "Basahin mo."

Kinuha ko naman yun at binuksan. At bigla na lang akong napangiti sa nakalagay.

"Find your own happiness, Kath."

I smiled and stood up, then hugged him. "You too, Bogs."

"Paano ba yan, alis na ko ha? Ayokong malate sa flight ko."

"Ganito kaaga?"

"Oo. Gaya nga ng sabi ko, dumaan lang ako dito para makapag-formal goodbye sayo. So paano ba yan?" kinurot niya ang pisngi ko. "Till then, Bogs."

Ngumiti ako. "Till then." Kumaway na siya habang pasakay na sa kotse niya. At kahit aalis na siya...

Masaya ako.

Find your own happiness too, Bogs.

"Tapos na ba kayong mag-usap?"

"Ay pu--!" tinakpan ko ang bibig ko dahil nagulat ako sa boses ni DJ. Huh? Wala naman siya dito ah?

"Hoy patpatin. Wala ako sa tabi mo. Naririnig mo ko dahil sa P.A system."

Napatingin ako sa upper left ng carpark. Oo nga, may parang speaker dun, at may CCTV camera pa.

"Narinig mo pala ang usapan namin ha?"

"Oo. Wag kang mag-alala patpatin. Hindi ako nagselos. Sa lalaking yun? Ha. Mas g wapo ako."

Natawa na lang ako sa sinabi niya.

Teka, parang ang sagwa naman ng ginagawa ko. Nakikipag-usap ako sa P.A system, s a isang speaker. Abnormal rin 'tong Montenegro na 'to eh.

"Nasaan ka ba ha?"

"Bakit? Miss mo na ko?" "Hindi ah. Bakit? Masama na ba magtanong?"

"Tss. Bumalik na naman ang ugali mo dati ah? Nerdy slave ko?"

Natawa na naman ako sa sinabi niya.

"Nasaan ka na ba? Ha? Mayabang na master ko?"

"Kung saan tayo unang nagkausap."

"Ha? Sa Tagaytay?"

"Ang tanga mo pa rin talaga minsan. Sa university mismo!"

Maka-tanga naman 'to. -_-

Uyyy... pero namiss ko dating ugali niya.

Nakakamiss ang ugali niyang laging nang-aasar, pero concern na concern sakin.

"Sige na nga. Punta na ko. Pero bakit?"

"Basta! Pumunta ka na ngayon na! Sige ka, magpapaagaw ako sa mga babaeng pinagna nasaan ang kagwapuhan ko."

"Mukha mo!"

"Gwapo!" "Kapal ah!"

Narinig ko siyang tumawa.

"Pero teka, ibig sabihin, naririnig ka ng buong university? P.A system yan ah?"

"Hi-tech na ngayon sa university natin. Wag kang mag-alala, sa carpark lang nari rinig 'tong gwapong boses ko. Bilisan mo na nga!"

"Sungit! Sige na nga!"

Tumakbo kaagad ako papalabas ng carpark. Para talagang tanga si DJ minsan. Lagin g may pasabog!

Papunta nako sa may cashier/registar office. Dito naman kami unang nagkakilala e h.

Ngayon ko lang naintindihan, na sa pagiging clumsy ko, at sa pagpapapansin niya. ..

Kaya naging kami na forever.

Sasambahin ko nga ang floor ng offices ng university na 'to kapag may time ako. Haha!

Pagkakanan ko, nagulat ako dahil may mga sticky notes na nakadikit sa floor, at diretso yun sa door kung saan nandun ang cashier/registrar's office.

Anong pakulo 'to?

Kinuha ko yung 1st sticky note. At napangiti ako sa nakasulat. "Krayola ka ba? Kasi binigyan mo ng kulay ang buhay ko."

Nakakainis! Ang corny-corny pero kinilig ako? Kinuha ko naman yung 2nd sticky no te.

"Oxygen ka ba? Kasi feeling ko mamamatay ako kapag wala ka."

Teka, teka, kinilig ako. DJ naman eh! >//<

Hmm, yung 3rd sticky note nga.

"Hindi ko alam ang katapusan ng universe, pero alam ko, ang simula, U N I."

Si DJ talaga. Ang corny-corny, pero napangiti ako.

After 22 more sticky notes, binasa ko na yung huli.

"Centrum ka ba? Kasi you make my life complete."

Mga banat talaga ng isang Montenegro. Kahit kelan, nakakakilig.

At nakakainlove.

Hindi ko alam pero parang naiiyak ako. Nakakainis kasi. Kahit sa ganitong way, p inaparamdam niya talaga na mahal niya ako.

Tinupad niya talaga yung sinabi niya dati.

Na kahit kami na, at kahit mag-asawa na kami, araw-araw niya akong liligawan. Naiiyak talaga ako. Nakakainis!

At mas lalo pa kong naiyak pagkapasok ko ng loob ng cashier/registar's office.

May mga red and white roses sa floor, red and white balloons na nakaset-up sa ba wat gilid, at may tea light candles na ginamit para magkaroon ng circle sa gitna ng place na 'to.

At may nakatayo pa sa dulo, holding a guitar, ang isa sa inspirations ko...

Si Edwin Mc'Cain.

Paano niya napabalik sa Pinas yan? Grabe, he really is an unpredictable man.

Pero mahal ko. Mahal na mahal ko siya.

Halos maiyak ako ng lumapit si DJ, at inabot ang kamay sakin.

"Please do me the honor of accepting my hand. Dance with me?"

Nginitian ko siya at inabot ang kamay ko.

"Yes."

Inalalayan niya ako para makapasok sa circle surrounded by tea light candles, an d he kissed my hand before pulling me closer to him.

"Bakit ka umiiyak ha?"

"Sinurprise mo kasi ako. Bakit mo ba 'to ginawa ha?" Ngumiti siya at pinunasan yung luha ko, sabay halik sa noo ko.

"Kasi mahal kita."

[Click the background music on the right side for better reading]

Nilapit niya ang bibig niya sa may tenga ko. Hinigpitan niya ang hawak sa beywan g ko at nagsimulang kumanta, accompanied pa by Edwin Mc'Cain.

Habang tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko.

"The strands in your eyes that color them wonderful. Stop me and steal my breath . And emeralds from mountains thrust towards the sky. Never revealing their dept h..."

Napapikit na lang ako. His voice haunting me in every way.

"And tell me that we belong together. Dress it up with the trappings of love. I' ll be captivated, I'll hang from your lips. Instead of the gallows of heartache that hang from above..."

Bigla niya akong binitawan para hawakan ang magkabilang-kamay ko. At hinalikan i to.

"And I'll be your cryin' shoulder. I'll be love's suicide. And I'll be better wh en I'm older. I'll be the greatest fan of your life."

Pagkatapos nun, hinalikan na niya ako. Na punong-puno ng pagmamahal.

And I'll be your cryin' shoulder, I'll be love's suicide. And I'll be better when I'm older, I'll be the greatest fan of your life.

I really love this man.

I buried my face on his chest, still crying. Naeewan ako.

"Wag ka ng umiyak Kath ko, naman o. Akala ko sasaya ka."

Tinignan ko siya at hinawakan ang magkabilang-pisngi niya.

"Sinong nagsabing di ako masaya ha? Masayang-masaya ako."

"Promise?"

I smiled at him. "I promise."

He started to lean down to kiss me again ng makaramdam ako ng kakaibang feeling.

"Huwohh... huh. huh. Wait DJ..."

"Kath, Kath? Anong nangyayari? Bakit ka namumutla?!"

"DJ.. DJ... nasusuka ak-- huwohh..."

"Kath, Kath!" Hinawakan ko ang tyan ko at ng di ko mapigilan, sumuka ako.

Ano ba 'to, ang ewan ng nararamdaman ko.

Kinuha ko yung handkerchief ko sa bulsa ko at pinunasan yung bibig ko.

Medyo gumaan ang pakiramdam ko dun ha.

Ugh, naeewan ako. Nagutom ako bigla. Shocks. Parang nagcrave ako bigla sa mangga .

Napatingin ako kay DJ na parang tulala. Teka, bakit?

"Kath..."

"What? Bakit parang tulala ka dyan ha?"

Tinuro niya ako, tapos yung tyan ko. Tapos bigla na lang siyang ngumiti ng pagka laki-laki at niyakap ako ng mahigpit.

"Tatay na ko Kath! Tatay na ko!"

Anong sabi niya? Tatay?

WHATTTTTTTTT?!?!?!?!

O///////////////////////O

I'm pregnant?!

----------------------------------------CHAPTER 40. KATHRYN'S POV

MONTENEGRO UNIVERSITY GIRL'S REST ROOM

"Ano Kath? Ano na? Tagal mo naman!"

"Teka lang DJ!"

"Kath naman eh, bilisan mo naman!"

"TEKA NGA KALMA! MAS EXCITED KA PA SAKIN EH!"

Kung pwede lang matunaw 'tong pintuan ng cubicle sa pamamagitan ng tingin, malam ang kanina pa 'to tunaw. -_-

Naiinip na si DJ sa labas, ako rin naman naiinip na. Buti na lang may mga klase yung mga students kasi baka magfreak-out sila kung nakita nila si DJ na nasa gir l's rest room, hinihintay akong lumabas sa cubicle.

Pinabili ko nga si DJ ng sandamakmak na pregnancy test sa drugstore, kaya eto, c hinecheck ko na nga kung buntis ako o hindi. Ang dami naman kasi ng pregnancy tests na 'to. Ano ba? Positive or negative?

Napapikit ako at napasandal sa pintuan. Sa totoo lang, nagpapanic na ako. Dagdag mo pa yung fact na last week yung due ng monthly period ko. Grabe, ngayon ko la ng naalala at napansin.

Hindi naman sa takot akong mabuntis, ano kasi...

Oo takot nga ako. (_ _)

Alam mo yung parang... ang aga? Na parang 3 and a half weeks palang kaming kasal tapos ayun nga? Buntis ako?

Excited akong magkapamilya. Pero, kaya ba namin ni DJ? I mean, are we really fit to be parents?

Hindi ko alam pero bigla na lang akong may naalala.

"Gusto ko ng basketball team para happy family."

"Grabe! 12? Di ko kaya yun!"

"Kakayanin mo yan. Every year may basketball team tayo. Sobrang saya nun. Gawa t ayo araw-araw." "Hoy grabe! Tama na! Ikaw talaga grabe mag-joke!"

"Ayaw mong maniwala? Gusto mo simulan na natin ngayon!"

Bigla na lang akong namula. Eto kasi prinoproblema ko, kung magkakaanak kami nga yon pa lang, eh di itutuloy niya yung sinasabi niyang basketball team? With chee rleaders pa?

Alam niyo naman kung paano mag-isip yung pigney na yun eh. (_ _)

Pero, parang ang sarap ring tumanda kasama siya, nakatingin sa mga anak namin na kamukha niya at kamukha ko. Tumatakbo sa beach house, kumakain ng purple pancak e, pinapasaya kaming dalawa ni DJ.

Napangiti ako.

Oo nga naman Kath, bakit ka ba nabobother? Kung buntis ka, edi masaya! At least matutupad na rin yung gusto ni Tito Rommel at ni mommy na magka-apo na sila haba ng maaga pa lang.

Atsaka, magkakaroon ka na ng little DJ or little Kath. Pero sana little DJ para lagi ko yang aalagaan!

Unconciously, napahawak ako sa tyan ko ng dumilat ako.

At napatingin ako sa 5 pregnancy tests na nakapatong sa nakasaradong toilet bowl .

Lahat, two lines. Napangiti ako. At pakiramdam ko pwede ng tumulo ang luha ko any minute.

Thank you Lord. Thank you so much.

Kinuha ko yung 5 pregnancy tests at dahan-dahang binuksan yung pintuan. Agad ako ng hinawakan sa magkabilang-braso ni DJ. He looks anxious.

"Ano Kath? Ano na?"

I bit my lip then smiled at him.

"Tatay ka na."

Napanganga muna siya ng una. Tapos, bigla siyang ngumiti ng pagkalaki-laki at bu mitaw sakin, saka tinuro-turo ako at yung tyan ko.

"Oh shit. Yes! Yes! Tatay na ko!" sinuntok niya pa yung hangin saka niyakap ako. Saka ako inikot-ikot bigla.

"PRAISE THE LORD! HALLELUJAH!"

Natawa ako sa may dibdib niya habang patuloy niya kaming iniikot. Naooverwhelm a ko. Ang saya niya. Ang saya ko...

Ang saya namin.

"Teka nga DJ, ibaba mo ko. Nahihilo ako!"

"Ay pu--! Sorry Kath!" binitawan niya ako at hinaplos yung tyan ko. "Hala si bab y, baka naalog!" Natawa ako sa sinabi niya. Tinititigan ko lang siya habang naglean-down siya sa tyan ko at kinakausap si baby. Hindi naman siya masyadong masaya at excited 'no?

Naooverwhelm talaga ako.

Maya-maya, tumayo na siya ng maayos at kinurot yung magkabilang-pisngi ko.

"Punta tayo kay Dr. Yna. Lika na. Mas safe pa rin na magpacheck-up ka."

"Sige."

Palabas na sana ako ng girl's rest room ng bigla niya akong pigilan.

Kumunot yung noo ko sa kanya.

"Bakit DJ?"

"Sa tingin mo hahayaan kitang maglakad?"

At napasigaw na lang ako sa gulat ng bigla niya akong buhatin, yung buhat na pan g-kasal.

"DJ ANO BAAAAAAAAAAAA!"

*tsup*

"Chill ka lang dyan misis."

Napapout na lang ako. Ang sweet talaga ng lalaking 'to. Pero syempre, di makukumpleto ang moment ng wala siyang dagdag na pang-asar.

"Mukhang tataba ka na patpatin ah?"

"HEH!"

--------------------------------

HOSPITAL

"...Based on the results of the blood test and the pregnancy urine test you perf

ormed awhile ago, it's confirmed that you're really pregnant, Mrs. Montenegro. C ongratulations."

"Thank you doc." pinisil ko yung kamay ni DJ na nasa may tuhod ko. "Thank you sa pagconfirm."

"No worries, misis. Gusto mo bang magpa-ultrasound?"

"Ano po yun?"

"It is a test done during pregnancy that uses reflected sound waves to produce a picture of a fetus. Don't worry misis, di naman maapektuhan yung baby mo. Kaila ngan lang para sa medical records mo."

"Sige po." "Baka mamaya doc, biglang lamunin ng scanner o kung ano pa yan yung baby namin a h?"

Natawa si doc Yna. "Alalayan mo na lang ang misis mo."

Inalalayan naman ako ni DJ sa may leather na bed behind a screen.

"Lie on your back with your hips slightly raised. Daniel, pakialalayan na lang s i misis."

Biglang nagsmirk si DJ at inalalayan ako. Ano ba yan, mukha niya oh! Nang-aasar.

"Tigilan mo ko DJ."

"Wala naman akong ginagawa ah?" inosente niyang sabi.

Namumula na ako dito oh!

"Doc, may tanong pala ako."

Napatingin ako kay DJ na nakangisi.

"Ano yun mister?"

"Pwede naman yung... alam niyo na? Kahit buntis yung asawa ko?"

O//////////////////O

"Pwede. Basta dahan-dahanin niyo lang." GRABE KA DJ!!!!

Nakangiting-tagumpay lang si DJ sakin at kinindatan pa ko. Langyang lalaki 'to. Pigney!!!

"Transvaginal sonogram ang gagawin natin misis. Relax lang."

Nakatingin lang ako kay doc habang inaayos niya yung parang thick wand na covere d ng latex sleeve. Then she lubricates it with gel, parang jelly. Eto pala yung mga napapanuod ko sa movies.

Tinignan niya si Daniel at sinita. "Talikod na muna mister. Para mabilis na mata pos 'to."

Nagkamot ng ulo si DJ. "Pero--"

"Dali na DJ! Nahihiya ako!"

Nagulat ako ng bumelat siya sakin at tumalikod na lang. Haha! Pikon!

Kinumutan ako ni doc Yna. Maya-maya nilagay na niya yung vaginal transducer saki n. Nakaramdam ako ng slight pressure pero di ko na lang pinansin.

"Sige na mister, tingin na sa screen."

"Hay, salamat nam... an."

Bakit napatigil si DJ? Nakanganga lang siya habang nakatingin sa screen. "Finally." nginitian ako ni doc Yna. "Kath, pwede ka ng tumingin sa screen."

Pagkatingin ko sa screen, napatigil ako.

Color white na may pagka-sepia yung screen, pero kitang-kita ang isang tiny litt le black dot na tinuturo ngayon ni doc.

"You're 3 weeks pregnant, misis. Masyado pang maaga para makita yung heartbeat n g baby pero definitely, buntis ka."

Nakatitig lang ako sa tiny little black dot sa screen.

My baby... my precious baby...

Teary-eyed akong tumingin kay DJ. Na nakangiti rin sakin. He looks... very happy .

"Sige na misis, ayusin mo na ang sarili mo."

"Thank you po talaga doc Yna."

"Wala yun. Approximately 5 months pa bago natin malaman yung gender ng baby niyo . Balik na lang kayo for your monthly check-ups okay ba iha? May bibigay rin pal a akong leaflets full of instructions okay? Reresetahan na rin kita ng prenatal vitamins para sure." "Sige po doc."

"Congratulations again to you both. Be good parents."

Nagngitian na lang kami ni DJ.

He mouthed 'I love you'.

I love you too, DJ.

Biglang kumirot yung tyan ko. Natawa ako.

"And I love you too, baby." bulong ko ng hinaplos ko ang tyan ko.

------------------------------

HOUSE

"Bawal mo kong paiyakin. Bawal kang gumawa ng kahit anong ikakasama ng loob ko. Kailangan ibigay mo yung gusto ko. Wow! Ang daming privileges pala kapag buntis ka 'no?"

"Yes boss."

Natawa ako sa kanya. Binaba ko na muna yung leaflet sa gilid ng kama at umayos a ko sa pagkakaupo ko sa lap niya. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Ano kayang ipapangalan natin sa baby natin?"

Inangat niya yung ulo niya para tignan ako, saka ngumiti. "Ikaw, ano bang gusto mo?"

"Hmm." napaisip ako. "Kapag babae, Danielle Chandria ang gusto ko. Kapag lalaki naman, Daniel Jr."

"Danielle Chandria at Daniel Jr.?" ngumiti siya. "Gusto ko yan."

"Ano kaya sa tingin mo anak natin? Girl or boy?"

Ngumiti siya ng nakakaloko.

"Kath, masyado pang maaga para malaman lahat ng GENDERS ng magiging anak natin. Pero sana 12 na lalaki tapos the rest, mga babae. Para may basketball team at ch eerleaders tayo."

"Hoy! Grabe naman!"

"Daniel Jr, Daniel the IIi, Daniel the IV, Daniel the V..."

"Hoy!"

"...Kathryn Jr? Kathryn the III? Teka ang sagwa. Kath Chandria the IX?"

Napayuko na lang ako dahil sa hiya. Mga kalokohan niya talaga. (_ _) "Uy joke lang misis ko. Eto naman, di mabiro."

"Heh. Ewan ko sayo."

"Wag ka ng magtampo misis ko. Pansinin mo na ko."

"Che. Pigney."

Bigla niyang inangat yung mukha ko sabay nagsmirk sakin.

"Pigney ba kamo ha? Patpatin?"

Bago ko pa marealize yung sinabi ko, bigla niya na lang akong kiniliti sabay hal ik sa leeg ko.

"HUWAAAAAAAAA DJ TAMA NAAAAAAAAAA!!!"

"Pigney pala ah! Lagot ka sakin ngayon!"

Napahiga ako bigla dahil sa pagkiliti niya. Grabe, nanghihina na ko. Ano ba nama n 'tong si DJ!

"DJ SI BABY WAG MONG DAGANAN!"

Napaangat siya bigla at napa-tsk. "Oo nga pala, may harang na." "Makaharang naman 'to! Baby natin yan."

"Oo nga. Hays." nagkamot siya ng ulo. "Mag-aagawan ba kami sa atensyon mo? Patpa tin ko?"

"Pinagsasabi mo dyan? Baliw. Lahat ng atensyon ko ibibigay ko sainyong dalawa ni baby. Kaya wag matigas ang ulo ah?"

Nagnod siya. Then he smiled sheepishly at me.

"Kath?"

"Bakit?"

Tinitigan niya ako ng seryoso. Oh no, I know that look. Sabi na. (_ _)

"Please?"

Napakagat-labi ako. "DJ, buntis ako."

"Pwede naman daw eh. Basta dahan-dahan lang..."

"Pero--"

"Please?"

"DJ kasi--" *tsup*

"DJ nama--"

*tsup*

"Stop--"

*tsup*

Tinakpan ko yung bibig ko. Pero bumaba naman yung labi niya sa may leeg ko.

"DJ..."

"I love you Kath."

I sighed. Oh damn it.

"Bahala na nga!"

I started to kiss him passionately at nag-roll over kami para hindi madaganan si baby.

At maya-maya lang, naging isa ulit kami.

"Tuparin mo yung pangako mo sakin Kath. Wag na wag mo kong iiwan."

I kissed him briefly on the lips and hugged him tight.

"Hindi ako mawawala sayo DJ. I promise."

And with that, I closed my eyes, dreaming of me, DJ, and our baby, smiling, laug hing, and having fun together. Sorry baby, ganito parents mo. Nagmamahalan eh.

Forever and ever and ever and ever.

---------------------------------CHAPTER 41. KATHRYN'S POV

5 MONTHS LATER

"DJ!!!"

Nakarinig ako ng mabilis na pagtakbo mula sa bathroom at nakita ko si DJ, a towe l wrapped in his waist, punong-puno ng bula na akala mo nawalan ng lungs dahil h ingal na hingal siya.

Lumapit siya sakin at lumuhod sa may harap ko.

"Kath, bakit? Ayos ka lang ba ha?"

"Huwaaaaa..."

Nag-pout ako habang pinupunasan niya yung luha ko. Naffrufrustrate ako. >//<

"DJ..."

"Kath," umupo siya sa tabi ko sa kama at niyakap ako. "Bakit ba? Anong nangyari? "

"DJ *sniff* DJ..."

"Kath, may masakit ba sayo ha? Nag-aalala ako. Ano ba yun?"

Napayuko ako. "Kath naman, sabihin mo sakin yung problema mo."

"Kasi DJ..."

"Ano yun Kath?"

"Iiwan mo na naman ba ako?"

Nagkamot siya ng ulo. "Kath, may kliyente ako by 9AM. Tapos may board meeting pa after at baka tumagal ng hanggang 6PM yun."

Nagpout ako. Trabaho na naman. Nababato na ko dito.

"Pero kung gusto mo Kath, I can stay here with you. Wala naman sakin yun eh."

Tinignan ko siya ng masama.

"Anong tingin mo sakin? Selfish? Hindi ako selfish!"

"Kath, wala naman akong sinasabi na selfish ka--"

"Pero yun ang iniimply mo!"

"Kath ano ba--"

"Heh! Ewan ko sayo!"

Tinulak ko siya papalayo sakin and I crossed my arms. Nakakasama siya ng loob! > _<

"Kath, wag ka ng magtampo." pinisil-pisil niya pa yung braso ko. "Kath ko..."

"Wag mo nga akong pisilin! Baka magmarka eh!" "Haynako Kath. Wala ka na naman ba sa mood?"

"Oo! Nakakainis ka kasi!"

"Bakit ba ang hirap magkaroon ng asawa na buntis?" he said exasperated.

Tinignan ko siya at naiyak na naman ako. Nanlaki bigla yung mata niya.

"Sorry na Kath. Kahit naman mahirap magkaroon ng asawa na buntis, ayos lang. Ika w naman ang asawa ko eh."

"Gusto mo yatang iniiwan ako laging mag-isa eh!"

He sighed. "Kath, calm down. Ano ka ba? Di naman kita iiwan ah? Magtatrabaho lan g ako."

"Magtatrabaho? Lagi ka na lang nagtatrabaho!"

"Para naman kasi satin 'to."

"Baka mamaya may babae ka lang kaya ka ganyan."

"Kath ano ba--"

"Sexy ba yang babae mo ha? Malaman?"

"Kath naman! Ano ba?!" napatayo siya at nagkamot ng ulo. "Bahala ka nga!"

Nandilim ang paningin ko ng padabog siyang bumalik ng bathroom. Nakakainis! Bakit siya nagagalit sakin? Eh siya naman may kasalanan eh. Bakit ba kasi parang atat na atat siyang iwanan ako?!

Bahala nga siya!

Humiga na lang ako at nagpout. Di ba niya ako aamuhin?

Nagugutom pa ko. (_ _)

Hinaplos ko yung tyan ko. Malaki na talaga. 5 months na kong buntis.

"Haynako baby, yung daddy mo, inaaway na naman ako."

Bakit di niya pa rin ako inaamo?

Galit talaga siya sakin?

>/////////////<

Maiiwan na nga naman ako dito mag-isa sa bahay eh. Kasi naman, etong overprotect

ive kong asawa pinagbawalan akong pumasok o magtrabaho man lang. Nababato na rin ako!

Pero, galit talaga siya sakin?

TT_TT

Wala naman akong ginawa ah...

Ayokong nagtatampo siya sakin!

Tumayo ako at dahan-dahang naglakad papunta sa may pintuan ng bathroom. Kumatok ako.

"DJ?"

Nakarinig ako ng pagpatak ng tubig sa sahig ng bathroom. Kapag buntis ka talaga, sensitive ka talaga sa lahat ng bagay. "DJ?" pag-uulit ako.

Di niya yata ako naririnig kasi naman, nagbabanlaw na siguro.

Huminga ako ng malalim at binuksan yung pintuan ng bathroom. Nasa loob pala siya ng shower room.

Malamang Kath, kaya nga may narinig kang paglagaslas ng tubig eh. (_ _)

*tok tok*

"DJ?"

Narinig kong natigil bigla yung tubig sa loob ng shower room. Pinatay yata ni DJ .

Huminga ako ng malalim.

"DJ--"

Di ko na natuloy yung sasabihin ko dahil bigla na lang bumukas yung pintuan at a gad-agad akong hinila ni DJ papasok sa loob ng shower room.

"DJ ano ba?!"

Nakatingin lang siya ng seryoso sakin. Yung kamay niya nasa magkabilang-gilid ko kaya di ako makaalis mula sa pagkakasandal ko sa wall. Nagulat ako ng bigla niy ang nilapit ang basa niyang katawan sakin. He's naked, naman oh. >//<

"D-DJ--"

"Kath, bakit mo ba iniisip na baka may babae ako?" I bit my lip. "Kasi naman eh..."

"Kasi ano?" hinalikan niya yung ilong ko. "Sabihin mo nga..." saka hinalikan niy a yung labi ko. "Ano bang dahilan ha?"

"Kasi..."

"Kasi ano?"

"Kasi ano... teka nga tumigil ka nga muna."

Inaamoy niya kasi yung leeg ko eh. Nadidistract ako. Buntis pa ko. >//<

"Ano ba kasi Kath?"

I sighed.

"Baka mamaya nagsasawa ka na sakin kasi ang taba ko na. Para na kong bilog. Tapo s ang pangit-pangit ko na. Tapos haggard na ko. Tapos para na kong lobo. Tapos-mmmmmmmm..."

Nanlaki yung mata ko ng bigla niya akong hinalikan. Napapikit na lang ako habang hinayaan siyang ipadama sakin yung security na hindi niya ako iiwan.

"Mmmmmm..." bulong niya sa may leeg ko habang bumaba yung kamay niya mula sa lik od ko sa may tyan ko.

"DJ maligo ka na, may pasok ka pa..."

"Parang ayoko ng pumasok..." he left little kisses on my neck. "Parang gusto ko na lang na kasama ka buong araw..." "Wag, pumasok ka..."

Ewan ko ba kung bakit kanina ayoko siyang umalis pero ngayon gusto ko na. Baka m amaya sapian na naman 'to gaya ng nangyayari ngayon.

Namumula na ko. Sensitive pa naman ako ngayon. >//<

Hinalikan ako ni DJ sa may tenga ko saka bumulong. "Bathtub?"

Napakagat-labi ako. Baka madaganan si baby. Kasya naman kami sa bathtub kasi spa cious siya pero baka nga alam niyo na...

Kawawa si baby.

Nanlaki yung mga mata ko ng bigla na lang niya akong hilahin papunta sa may bath tub. Tatanggi na sana ako ng bigla niya akong hinalikan ulit.

"Kath, kailan mo ba marerealize na ikaw lang talaga ang mahal ko?"

Napayuko ako. Alam ko naman yun eh. Atsaka nararamdaman ko rin.

"Di ko lang mapigilang mainsecure."

"Di mo kailangang mainsecure. Ikaw nga lang talaga Kath. Ipagpapalit ko ba kayo ni baby sa iba? Hindi."

Nagpout ako. "Promise?"

He smiled. "Promise."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Di mo lang sinasabi yan para sabay tayong mag-batht ub?"

Natawa siya sa sinabi ko at nagsmirk.

"Alam ko naman na di ka tatanggi. Ikaw pa. Para namang di kita kilala."

Nanlaki bigla yung mata ko sa sinabi niya.

"Ang kapal ng mukha mo ah!"

"Joke lang. Sabayan mo na ako ah? Para man lang ganahan akong pumasok sa company ."

I smiled. "Sige na nga."

Nakangiti siya habang tinanggal na niya yung t-shirt kong oversized. Sinimanguta n ko siya.

"Wag mo nga akong asarin!"

"Bakit? Di naman kita inaasar ah?"

Pero nakangiti siya ng nakakaloko. >//<

"DJ naman eh!"

"Joke lang! Sige na eto na." binuksan niya yung tubig sa bath tub at nilagyan ng fragrance oil at kung ano man yung tawag dun sa nilalagay para bumula. Namumula na tuloy ako.

Humarap siya sakin maya-maya at sinimulan ng tanggalin yung bra ko, tapos maya-m aya yung pajama ko at yung underwear ko. Halos mahimatay na naman ako ng bigla niya kong bigyan ng 'intense look' niya. A no ba yan, naiilang ako. Ang sagwa na siguro ng katawan ko.

"No words can describe how beautiful you are, Kath."

Napapout ako. Honeymoon ba 'to? Ang sweet-sweet niya eh.

Hinila niya ako sa may bathtub. Nakasandal ako sa kanya. Naramdaman kong minamas ahe niya yung braso ko.

"C'mon Kath, give me some credit. Ang hirap rin magtrabaho. Nakakapagod."

"DJ, si baby..."

Hinalikan niya yung likod ko. "Si baby Daniel Jr.? Nakakapit pa rin sayo."

"Kasi DJ... ano..."

"Hmm?" bulong niya sa may tenga ko. "May sinasabi ka ba?"

"Nagugutom ako..."

"Nagugutom ka?"

"Oo gusto ko ng mang.. ga. D-DJ..."

Napigil ko yung hininga ko ng bigla niyang hinaplos yung dibdib ko. Napapikit na lang ako.

"Kath, forever." "Yes DJ, forever."

Pagkaharap ko sa kanya, nagtama agad ang mga labi namin.

And once again, I'm lost.

Lost with him.

---------------------

8 HOURS LATER

"Sige alis na ko Kath, bye! I love you bes!"

Nginitian ko si Zharm mula sa skype at nag-wave. "Bye, I love you too bes!"

Nag-wave rin ako kay baby Zharmbie bago kami natapos mag-skype.

Napangiti ako. At least happy na ang bestfriend ko with Albie. Lalo na't may bab y girl na sila. Buti na lang di namana yung ilong ni Albie kundi nako, kawawang baby.

Si kuya Neil at Ate Yen? Nagbabalak ng magpakasal. Hinihintay lang ni kuya Neil na matapos yung internship ni Ate Yen sa Paris Fashion Institute sa Paris, Franc e. Balak nga niya pagkabalik ni Ate Yen dito, surprise wedding eh. Para daw di n a talaga makatanggi. Anak ng tipaklong naman diba? Si kuya talaga loko-loko. Per o mahal ko yan.

Si Julia naman, ayun, kasal na sila ni Paulo. At happy na siya maging Avelino. S ayang lang di ako nakasama sa bridal shower niya since buntis ako. Alam mo na, o verprotective husband. Balita ko pa naman wild na wild si Julia nun.

Si Jhake? Ang huling balita ko sa kanya ay maayos na siya kasama ang pamilya niy

a sa America. Makakapaghintay naman rin ang 'right girl' and 'the one' for him. At least, na-patch up na yung issue between him, his dad and his stepmom. Happy family na.

At si Quen? Ayun, may sariling dilemma.

Hinahabol kasi siya ni Bea. Can you believe it? Gusto nga daw ni Quen na mag-iss ue ng restraining order laban kay Bea at ipakulong ito dahil naging stalker na d aw ito sa kanya. Natatawa na lang ako sa kanila.

Nakapag-usap na rin kami ni Bea. And, okay naman kami. Kahit maraming masasakit na nangyari sakin dahil sa kanya, bumabawi naman siya. Sinasamahan niya nga ako minsan eh. Basta daw tulungan ko siya kay Quen. Hahaha. Ang cute nila.

Pustahan, magkakatuluyan rin yang dalawa na yan. And believe it or not, aprub na sakin si Bea for Quen. I'm sure aalagaan niya si Quen at mamahalin ng buong-buo .

At ako? Eto. Waiting patiently. 4 months na lang.

Makakasama na namin si baby Daniel Jr. ko.

Nagpa-ultrasound scan ako last week kay Dr. Yna at hinatid niya yung magandang b alita. Na lalaki nga ang anak ko.

I can't wait to finally see him. My baby. My angel.

Hinaplos ko yung tyan ko.

"Kaya baby, kumapit ka lang ng mahigpit kay mommy ha?"

Napangiti ako. Teka, anong oras na ba? 5PM na pala. 6PM darating si DJ.

Hmm. Ipagluluto ko nga siya ng favorite niyang Adobo at Laing! Kaya ko naman eh. Di naman ako baldado.

Namula ako bigla ng naalala ko yung word na yun na sinabi niya dati sa may ospit al. Brr. Kath, behave.

Tumayo ako at pumunta sa may kitchen. Binuksan ko yung ref at nakita kong kulang yung ingredients ko. Bibili na nga lang ako sa may supermarket. Malapit lang na man yun eh.

Lumabas na ko ng bahay at nagdecide na maglakad na lang papalabas ng subdivision . Para akong sira. Ngiting-ngiti kasi ako eh. Hihihi. I'm sure maeexcite na nama n si DJ sa luto ko.

Patawid na ko ng bigla na lang akong napako sa kinatatayuan ko sa gitna ng kalsa da.

Kasabay na lang ng pagkawala ng ngiti ko sa may labi ko.

No... no way... no...

Hindi 'to totoo...

Hindi totoo na may kahalikan si DJ sa gilid ng nakaparada niyang sasakyan. Bigla na lang tumulo ang luha ko. At nagulat ako ng humiwalay si DJ dun sa babae , saka nagtama ang mga mata namin.

"KATH--"

Di ko na siya hinayaang magpaliwanag dahil tinalikuran ko kaagad sila at nagsimu lang tumakbo...

Na nagdahilan upang mabangga ako ng kotseng pasagasa na pala sakin.

*BOOOOGGGGSSSSSSSSSSSSH!!!*

Nandilim bigla ang paningin ko at napapikit, tears falling from my eyes.

Baby... no... my baby...

And everything went black.

------------------------------CHAPTER 42. DANIEL'S POV

No...

Hindi pwede...

Kath...

Baby Daniel Jr...

Para akong nasa ibang mundo habang sinusundan ang stretcher sa ospital kung nasa an si Kath...

Duguan at walang malay.

Lord, please, wag niyong hayaang mawala sila sakin.

Wag niyo silang hayaang mamatay.

Ako na lang, ako na lang ang kunin niyo.

Dinala siya sa E.R. at nakita kong isasarado na nila yung pintuan.

"Papasukin niyo ko tangina!"

"Mr. Montenegro please calm down. Wag kayong magwala dito."

"DON'T TELL ME TO FCKING CALM DOWN! Yung asawa ko nabunggo! Ano ba?! Ano ng nang yayari sa kanya ha?! Bakit ayaw niyo kong papasukin?!"

"I'm so sorry Mr. Montenegro pero kailangan niyo munang maghintay dito. She's in her fragile state. We're sorry but we can't let you in."

"E mga wala rin pala kayong kwenta e! Kailangan ako ng asawa ko! Hindi niyo ba y un maintindihan ha?!"

"I'm so sorry."

At iniwan ako ng mga nurses sa labas.

Napaupo ako sa sahig.

No... no... no...

Kumapit ka baby ng mahigpit kay mommy ha? Please...

Please...

Napayuko ako. Tangina, tangina talaga!

Tangina...

Tinignan ko ang kamay ko.

Puno ng dugo mula sa katawan ni Kath...

No... please no...

Napapikit na lang ako. Bakit ba kasi kailangan niya pang makita yun?

Hindi ko sinasadya...

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko...

Bakit ko siya hinayaan...

"Sir, thanks for the ride."

"Wala yun. Just make sure maayos na yung contract with Mr. De Leon tomorrow."

"Sure sir."

"O sige alis na ko--"

Biglang nanlaki yung mga mata ko ng biglang halikan ako ng sekretarya ko. Itutul ak ko na sana siya pero parang... parang di ko kinaya...

Pero narealize ko na naghihintay si Kath sakin.

Tinulak ko siya.

"Bianca ano ba?!"

"What? Don't tell me nagpapa-hard to get ka pa rin?!"

"Tigilan mo na ko! May asawa ako alam mo yan!"

Parang may kung anong force na nagpatingin sakin sa harapan ko...

At nagtama ang mga mata namin ni Kath.

Shit!

Oh god, damn it. Damn it!!!

"KATH--"

*BOOOOGGGGSSSSSSSSSSSSH!!!*

I'm so sorry Kath... I'm so sorry.

"HAYOP KANG LALAKI KA!"

Bigla na lang akong napahiga sa sahig ng biglang may sumuntok sakin. Sinipa-sipa pa ko at walang tigil na sinikmuraan ako.

Pagkadilat ko, si Neil.

Itinayo niya ako at kinwelyuhan.

"Neil--"

Inambagan niya ako ng suntok. "Anong kagaguhan na naman ang ginawa mo ha?! Bakit? Bakit siya nabunggo! Punyeta ! Bakit di mo siya inalagaan ng maayos ha?!"

"Neil let me explain--"

"Pinagkatiwala namin sayo ang kapatid ko Daniel! Asawa ka niya! Bakit mo siya pi nabayaan? Ha?!"

"Hindi ko siya pinabayaan. Nagulat na lang ako ng nakita ko na siyang ganun!"

"NEIL ANAK TAMA NA!"

Nakita kong pinigilan siya ni mama Min. Binitawan niya ako at tinuro-tinuro.

"Kapag may nangyaring masama sa kanya, humanda ka. Papatayin kita."

"Tama na anak. Tama na."

Umiling siya.

"Kausapin mo yang lalaking yan ma. Pipilitin ko lang kausapin yung doktor ni Ryn -ryn."

Tinalikuran na kami ni Neil at umalis.

Napaupo ako sa may upuan at napayuko. Tinakpan ko ang mga mukha ko gamit ang kam ay ko. Kasalanan ko 'to...

Alam kong iba na ang pinapakita ni Bianca sakin pero binalewala ko lang.

Lord, please... Give me another chance...

Please...

Biglang may humagod sa likod ko.

"Daniel, iho, ano bang nangyari? Nagulat kami sa text mo kaya pumunta kami kaaga d dito. Pagpasensyahan mo na si Neil. Takot na takot lang siya sa baka mangyari sa kapatid niya. Kahit ako, takot na takot rin. Ano bang nangyari iho?"

Dumilat ako at tinignan ko siya. Di ko napigilan, niyakap ko siya.

"I'm so sorry mama. Kasalanan ko... kasalanan ko lahat..."

Napatayo ako ng biglang dumating ang doktor.

"Nandito ba ang asawa ng pasyente?"

"Ako doc. Bakit? Anong nangyari?!"

"Sumama ka sakin."

Nagtinginan na lang kami ni mama. Huminga ako ng malalim bago ako sumunod kay do c papasok ng E.R.

Halos manlumo ako ng makita ko si Kath. Maraming nakakabit sa katawan niya. She looks so... so fragile.

Nakita ko yung heart rate monitor niya.Thank god she's still breathing.

"Mr. Montenegro? Am I right?"

"Yes doc."

"We're very sorry."

Bigla kong napigil ang hininga ko sa sinabi niya.

"Bakit doc? Anong... anong nangyari?"

"Masyadong napalakas ang impact ng pagkabunggo sa misis mo, Mr. Montenegro. Caus ing her too much damage in her womb. We tried our best, but we cannot save them both."

"Doc, nagsisinungaling lang kayo diba?" hinawakan ko ng mahigpit ang braso niya. "Anong ibig mong sabihin? Anong nangyari sa mag-ina ko? Ha?!"

"We're really sorry. Kung pwede lang namin silang buhayin pareho, ginawa na nami n. Pero hindi na namin hawak ang buhay nila."

Nabitawan ko siya, bigla na lang may tumulong luha sa mga mata ko. "Wala na ang anak namin?"

"We're very sorry."

No...

No...

Hindi 'to totoo...

Ang anak namin...

No...

---------------------------

KATHRYN'S POV

"Baby ko, kailangan paglaki mo, maging katulad ka ng daddy mo okay? Mabait, maaa lahanin, at kayang gawin ang lahat para sa mga mahal niya. At higit sa lahat, so bra kung magmahal. Inaasahan ko yan, okay baby?"

"........................."

"Baby? Baby bakit di ka sumasagot?"

".........................."

"Baby, saan ka pupunta? Baby! Wag kang tumakbo! Madapa ka pa!" "I love you, ma."

"Anak, anak! Nasaan ka?!"

"..........................."

Anak wag ka ng magtago sakin!"

".........................."

"Anak! Anak!!!"

Bigla na lang akong napadilat.

Nasaan ako? Pagka-adjust ng mga mata ko, puro puti.

Bakit parang... di ako makagalaw?

Bigla ko na lang naalala yung nangyari sakin.

And I suddenly realized what happened.

Napatingin ako sa tyan ko.

No... no... no...

"Baby... baby ko.. baby ko!!!"

Nanlaki yung mga mata ko ng biglang may pumasok na nurse sa kwarto ko, nagsisiga w siya na gising na ko. May isang nurse na lumapit sakin para tigilan ko ang pag pupumiglas ko. "Wag po kayong magalaw! Hindi pa po kayo ayos!"

"Yung baby ko?! Nasaan ang baby ko?!"

Bigla akong napaiyak sa sinabi niya.

"We're very sorry."

Oh God... please...

Please tell me this is just a dream...

"He's alive, right?"

Hindi totoong patay ang anak ko.

At mas lalo akong naiyak ng bigla siyang umiling.

"Nakunan po kayo."

My baby... my baby Daniel Jr...

He's...

He's gone?

"Noooo! Buhayin niyo ang anak ko! Please! Kahit magkano magbabayad ako! Buhayin niyo lang siya! Please! Nagmamakaawa ako! Please... please..."

"We're really sorry." Iniwan na ako ng nurse mag-isa, tulala.

Ang sakit...

Parang may kung anong sumaksak sa puso ko.

Bigla akong namanhid. Napayuko ako at tuluyang umiyak.

Wala... wala man lang akong nagawa...

Wala man lang akong nagawa para maligtas ang anak ko.

Baby... baby...

"Kath..."

Nagulat ako sa boses ng nagsalita.

Si DJ.

Pagkaangat ko ng mukha ko, nakita ko siya, nakaupo sa kama ko.

At naalala ko ang ginawa niya sakin.

"Ayokong makita ka."

"Kath please--"

"SINABI NG AYOKONG MAKITA KA!"

"Kath... please, wag mo kong ipagtabuyan..."

Kahit masakit, tinignan ko siya.

"Anong ginawa ko sayo ha? DJ?"

Natahimik siya.

"Ginawa ko ang lahat. Naging mabuting asawa ako sayo. Tapos... tapos.. eto pa ig aganti mo sakin? Bakit? Bakit mo ginawa yun sakin? Akala ko... akala ko ako lang ?" "Kath, please let me explain--"

Tinabig ko yung kamay niya.

"Bitawan mo ko."

"Kath--"

"Wala kang karapatang magpaliwanag naiintindihan mo?! Ha?! Ikaw ang may kasalana n kung bakit nawala ang anak natin!"

"Oo na! Oo na ako na! Pero wag mo naman akong ipagtabuyan! Mag-asawa pa rin tayo !"

I stared at him, expressionless.

"Mag-asawa? Sa tingin mo, pagkatapos ng ginawa mo sakin, tatanggapin pa kita uli t?"

Nanlaki bigla ang mga mata niya at lumuhod sa harap ko.

"Kath please... forgive me... please..."

Hinawakan niya ang magkabilang-kamay ko. Napansin kong nababasa na ang palad ko ng luha niya. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya. "Wala kang karapatang umiyak Daniel. Hindi ka nawalan ng anak."

Bigla niyang inangat ang mukha ko.

"Hindi ako nawalan? Anak ko rin si baby! Anak natin! Sa tingin mo, masaya ako? M asaya ako na nakunan ka?!"

"Wala akong pakielam! Sana ako na lang ang namatay! Para kapag nakita mo ang ana k natin, maalala mo yang kawalanghiyaang ginawa mo sakin!" pinunasan ko yung luh a ko. "Suko na ko."

Nabitawan niya ako at halatang nagulat siya.

"Suko ka na?"

"Pagod na pagod na ko. Iwanan mo na ko..."

"Kath please--"

"Putangina naman DJ! Iwanan mo na ko! Sumama ka na sa kabit mo! Tutal, pinagsawa an mo na ko diba?! Wala ka ng responsibilidad. Wala na ang anak natin."

"Kath, please--"

"I'll file an annulment. After that, you're free. Masaya ka na ba?" "Bakit ba ayaw mo kong pakinggan? Ikaw nga lang! Ikaw nga lang ang mahal ko! Kay o ni baby!"

Iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

"It's too late."

Nakita ko for a split-second kung paano nagbago ang reaksyon niya. From anger to his cold, icy, look.

"Yun ba talaga gusto mo?"

Hindi ako nagsalita.

"Tumingin ka sakin."

Tinignan ko siya ng diretso. Nasasaktan rin siya... pero wala akong pakielam.

Nawalan ako ng anak.

"Yun ba talaga ang gusto mo, Kath?"

"Oo."

"Sige."

Tatalikod na sana siya ng biglang may ipinatong siya sa kamay ko.

Yung heart-shaped necklace na nakita ko sa Venice.

"Goodbye, Kath." Pagkalabas niya, nakita ko yung engraving sa pendant.

At halos magbreakdown ako sa nakalagay.

Pigney <3 Patpatin forever.

Patuloy na umagos ang luha ko.

Bakit ba kahit ang gago mo, mahal pa rin kita?

Pero, ayoko na...

Pagod na pagod na ko...

Napapikit na lang ako. Sayang...

Ang baby ko...

Mahal ka ni mommy? Alam mo yun diba?

I sighed.

I love you, anak.

I prayed for my son. At sinimulan kong kantahin yung gusto kong kantahin para ka y baby kung buhay lang sana siya... kahit nagccrack na ang boses ko, umaasa akon g maririnig niya na...

"I love you... you love me... we're a happy... family... with a great big hug... and a kiss from me... to... you... won't you say... you... love... me... too."

-------------------------------CHAPTER 43. KATHRYN'S POV

TWO WEEKS LATER CEMETERY

"Hi baby. Namiss mo ba si mommy?"

Ngumiti siya.

Ramdam ko na ngumiti siya.

"May pasalubong si mommy sayo. Eto oh."

Nilabas ko yung car toy na binili ko kanina at nilapag sa puntod niya. Hinaplos ko 'to at hinalikan.

"I'm sorry I'm late baby. Inayos ko pa kasi gamit ko. Dun muna kasi ako magsstay kela lola mo." Nag-thumbs up siya.

Ramdam ko na nag-thumbs up siya.

I sighed and smiled at him. May tumulong luha mula sa mga mata ko pero I just br ushed it off.

Kahit sobrang sakit pa rin ng pagkawala ni baby, di ko kayang makita niya akong mahina.

"Hay baby. 3 months. 3 months na nga lang bumitaw ka pa."

I bit my lip and sighed again.

"Hayaan mo baby. Makakaget-over rin si mommy. Masyado pa kasing mahapdi yung sug at. Pero sabi nga nila, it will heal in time. Kaya be happy with papa God ha? An d I'm sure kasama mo na rin si dad dyan kaya alam ko maaalagaan ka." I smiled. " Wag kang mag-alala baby, makakasama rin kita when the right time comes. I love y ou so much, baby."

"I love you too, mommy."

Ramdam ko na sinabi niya yun.

Hinalikan ko ulit yung puntod ni baby saka pinunasan yung luha ko.

"Ryn-ryn."

Napatingin ako kay kuya na nakatingin lang sakin ng diretso. Halatang naaawa siy a sakin. "Ayos ka lang ba?"

"Kuya naman e, pinapaiyak mo ko."

Inalalayan niya ako patayo saka niyakap ng mahigpit.

"Sabi ko naman sayo Ryn-ryn, iiyak mo lang yan. Iiyak mo lang yan hanggang sa gu maan ang pakiramdam mo. Hanggang sa mawala kahit panandalian man lang yang sakit na nararamdaman ng puso mo."

Pagkasabi niya nun, nagbreakdown ako.

Naalala ko na naman siya.

Tuwing naaalala ko siya, sumasasakit na lang bigla ang puso ko.

DJ, bakit mo ba ginagawa 'to sakin?

Bumitaw na ko kay kuya mamaya at pinunasan yung luha ko. Hinalikan niya ako sa n oo at ginulo yung buhok ko.

"Bata ka pa, pero ang dami mo ng pinagdaanan. Samantalang dati ang pinoproblema mo lang kung paano namin di mahahalata na more than study partner mo lang si Dan iel."

Napangiti ako ng onti sa sinabi ni kuya. Saka ngumiti ng malungkot sa kanya.

"Di ba pwedeng bumalik na lang lahat sa dati, kuya? Yung panahong ako pa rin si Kath. Nerd, goody-two shoes. Yung hindi naging asawa at hindi nawalan ng anak?"

napakagat-labi ako. "Kasi kuya, nakakapagod na talaga. Parang gusto ko na lang g umising kung kelan ayos na ang lahat." Ginulo niya ang buhok ko.

"Kung may alam lang ako, ginawa ko na para sayo. Kaso wala eh." he sighed. "Kayo talaga ni Daniel ang inilaan para sa isa't-isa."

Hays. Oo nga naman.

Ganun talaga. Kapag kayo, kayo.

Pero kami nga ba talaga?

"Ryn-ryn, itutuloy mo na ba ang annulment niyo?"

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa tanong ni kuya.

"Oo."

"Bakit? Ano ba pagsasama niyo, parang basura? Kaya mo na lang itapon lahat ng ga nun-ganun na lang?"

"Kuya--"

Ginulo niya ulit yung buhok ko at hinalikan ako sa noo.

"Alam mo little sister ko, kahit galit na galit ako sa tarantadong asawa mo, nai intindihan ko siya. Lalaki siya eh. Tatay siya ng anak mo. Nawalan rin siya." "Nawalan? Edi sige na. Nawalan rin siya. Pero kuya, iba sakin eh. Iba yung sakit nung nawala ang anak NAMIN."

"Woah Ryn-ryn, di ako ang kaaway mo. Kumalma ka nga. Nandito pa tayo sa sementer yo. Sa tingin mo matutuwa si baby dahil sa paggaganyan mo ha?"

"Sinasabi ko lang kasi kuya na wala naman talagang pakielam samin si Daniel. Ni hindi man lang ako binisita diba? Kahit sabihin ko sa kanyang wag na siya magpak ita sakin, sana naman kahit text o tawag man lang nagawa niya. Pero anong ginawa niya?"

"Lalaki nga siya, Ryn-ryn. Gusto ng isang-usapan lang. Ayaw mo na siya sa buhay mo. Sinunod niya. Bakit di ka masaya? Kasi, hindi yun ang gusto mo. Yun yung sin asabi ng isip mo pero iba ang sinasabi ng puso mo."

Yun yung sinasabi ng isip mo pero iba ang sinasabi ng puso mo. Yun yung sinasabi ng isip mo pero iba ang sinasabi ng puso mo. Yun yung sinasabi ng isip mo pero iba ang sinasabi ng puso mo.

Sinasabi ng puso ko?

Pagod na ko. Pagod na pagod na.

Huminga ako ng malalim at iniwas ang tingin sa kanya. "Uwi na nga tayo kuya."

"Sige."

Nakalayo na kami ng parang may kulang pa rin.

"Ay sandali kuya, papaalam lang ulit ako kay baby. Mauna ka na."

"Sige Ryn-ryn." hinalikan niya ako sa pisngi at ginulo ulit ang buhok ko. "Wag k ang mag-alala, magiging maayos ka rin. Nandito lang kami ni mama alam mo yan."

"Thanks kuya."

Pakaliwa na sana ako ng parang may silhouette ng isang lalaki na bigla na lang t umakbo papalayo papalayo sa puntod ni baby. Gabi na kasi kaya medyo di ko naanin ag.

Huh? Sino yun?

Tumakbo ako papunta sa puntod ni baby. Pagkadating ko, nagulat ako sa nakita ko.

May isang color purple na paper plane na nakalapag dun.

Simpleng paper plane lang siya, pero makikita mong pinaghirapan talaga.

Hindi ko alam pero bigla na lang tumulo ang luha ko.

Isa lang naman ang nakakaalam na special ang color 'purple' eh. Si DJ.

Tinignan ko ulit yung paligid kung saan siya tumakbo pero wala na siya.

Napatingin ako kay baby, tears falling from my eyes ng narinig ko yung sinabi ni ya.

"Mommy, mahal tayo ni daddy."

Ramdam ko na sinabi niya yun.

----------------------------

SANTIAGO'S HOUSE

"Hi anak, welcome home."

Nginitian ko si mom at niyakap ng mahigpit. "I miss this."

Para daw sa ikabubuti ko, bumalik kami sa dating bahay namin 2 years ago. Para d aw maging clear ang utak ko kahit papaano.

Nag-agree naman ako dun.

Pagkatapos kumain, naghugas na ko ng pinggan. Wow, it's been too long.

Nakakamiss rin pala ang buhay ganito. Yung simpleng ako. Ako lang.

Pero di ko mapigilang maisip na...

Parang may kulang.

Kath, stop it.

Pagkatapos ko maghugas, pumunta ako sa may sala kung saan nandun nakatambay si m ama at kuya. "Ma, kuya, akyat na ko."

"Sure ka Ryn-ryn ayaw mo kumain ng dessert? May icecream dyan sa ref, padala ni Ate Yen mo."

"Ayoko kuya. Pero pakisabi na lang kay Ate Yen, thank you."

"Sige."

Umakyat na ko para makapasok na sa kwarto ko.

Wow, parang na-alien ako sa loob ng mismong kwarto ko. Pati pananalita ko biglan g bumalik.

Ang tagal na kasi e. Ang tagal-tagal na simula ng nakabalik ako dito.

Yung time na di pa complicated ang lahat.

Tinignan ko ang closet ko. Nakalagay pa ang uniform ko nung college, pati yung e yeglasses ko. Grabe, nandito pa pala ang mga 'to.

At nakita ko pa si DJ.

Si DJ na batman teddy bear.

Di ko alam kung bakit pero kinuha ko siya at dinala sa may kama. Niyakap pa ng m ahigpit.

Memories flooded my mind again.

I sighed.

DJ, bakit mo ba 'to ginagawa sakin? Binuksan ko yung side-cabinet ko at kinuha yung small notebook ko dun.

Yung notebook na di ko pinakita sa kahit sino, kahit kay DJ.

Nung naging kami kasi, gumawa ako ng parang 'bucket list'. Yung mga gusto ko san ang gawin kasama siya lalo na kapag mag-asawa na kami.

Akala ko magagawa ko pa naman lahat yun kasama ni DJ.

Hindi na pala.

I closed my eyes. Wishing this was all just a dream.

Hindi naman ako matigas eh. Pagod na talaga ako. Siguro sinarado ko na nga utak ko sa possibility na meron pa. Alam ko naman na pwede pa kami eh. Pero talagang pagod na ko. Ayoko na. Paulit-ulit na lang akong nasasaktan. Gusto ko na lang gu mising kung kailan maayos na ang lahat.

Minsan, inisip ko, kung di ko kaya nakilala si DJ? Anong nangyari sakin?

Alam ko naman ang sagot dun eh.

Kung di ko siya nakilala, hindi ko malalaman ang ibig sabihin ng four-letter wor d na inaasam ng lahat.

Love.

Binuklat ko yung notebook ko at binasa yung bucket list ko.

26 Things I want to do before I die with my husband Pigney. 1. Carve our special endearment in our special tree. 2. Have a special and memorable wedding day. 3. Ride a gondola, feed doves, watch a romantic play and enjoy Venice, Italy. 4. Have a wonderful first night together. 5. Go shower together.

6. Write cute, mushy sticky love notes with pick-up lines to each other. 7. Cuddle under the sheets. 8. Have a special heart-shaped purple pancakes breakfast-in-bed together. 9. Have a bubble bath together. 10. Surprise tickle-wrestle and a kiss in bed first thing in the morning. 11. Treat each other a relaxing body massage. 12. Wear matching couple shirts together. 13. Go to church to pray and worship Papa God. 14. Go to a drive-in movie and watch Titanic, and then feel breathless after a k iss in the car. 15. Food fight in a food court in a crowded mall. 16. Get cute, sweet photos taken inside a photobooth. 17. Go horseback-riding on the same horse. 18. Hug while rolling down on a grassy hill. 19. Go to a theme park, and kiss at the top of a ferris wheel. 20. Slow-dance in the rain, then kiss. 21. Go to his beach house and eat spaghetti in the 'Lady and the Tramp' way. 22. Undress each other, skinny-dip, then make love. 23. Groom each other playfully. 24. Go outside and watch the sunset together. 25. Cuddle under the blanket while lying and gazing at the stars, then wish. 26. Have a happy family with our future baby. Wow. Yung #1-7 pala. Nagawa na namin without even knowing. Alam ni DJ yung sa Ve nice, Italy pero yung iba?

Meant to be nga talaga.

Sayang yung 19 na natitira. Di na namin magagawa.

Lalo na yung huli.

May future baby na eh. Nawala pa.

Bumitaw pa.

Nilapag ko yung notebook sa side-table at humiga. Kinuha ko sa bulsa ko yung nec klace na bigay niya sakin.

Pigney <3 Patpatin forever.

Pero bakit parang over na?

Bigla akong napaupo ng nakarinig ako ng kaluskos sa bintana ko. Huh?

Baka pusa lang yan Kath, wala lang yan. Pahiga na ako ulit ng nakarinig ako ng kaluskos sa bintana ko.

Ehhhhhh? Wag mong sabihing may magnanakaw?!

Tumayo ako kaagad at pumunta sa cabinet. Naghanap ako ng pwedeng pang-depensa sa

kin. Sa wakas nakahanap na ako!

Baseball bat!

Teka, bakit parang naka-sense ako ng deja vu bigla? Eh parang... parang...

AYAN! MAY KALUSKOS NA NAMAN! Tumakbo agad ako papalapit sa bintana ko bitbit yung baseball bat. Ng buksan ko na, imbes na pagpapaluin yung salarin ng ingay kanina...

Nabitawan ko yung hawak ko.

Kasi nakita ko si DJ. Maraming pasa sa mukha. At may luha sa mga mata niya.

"Di mo na ba ko kayang tanggapin ulit sa buhay mo, ha?"

Tumulo yung luha ko sa sinabi niya.

"DJ..."

Nagulat ako ng tumalon siya papasok ng kwarto ko at...

Lumuhod sa harap ko.

"Kath, take me back." napapikit siya. "Please, take me back."

I sighed.

"Ayoko na. Pagod na ko."

Nagulat ako ng yakapin niya yung tuhod ko at naramdaman kong nababasa na 'to ng mga luha niya.

"Kath, di ko kayang mabuhay ng wala ka."

Napapikit na lang ako. Ang sakit na. Onti na lang, bibigay na ko.

DJ, ano ba? Ano bang gusto mong mangyari?

Bibigyan kita ng another chance? Tapos ano? Masasaktan na naman ako.

Ilang minuto siguro kaming ganun. Nang di ko na kaya, nagsalita na ko.

"DJ, umuwi ka n--"

Nagulat na lang ako ng biglang tumayo siya at hinawakan ang magkabilang-pisngi k o.

Saka tinignan ako ng diretso.

"Kath, nanalo ako sa bet natin dati diba? Yung sa beach house?"

"Ano bang pinagsasabi mo?"

"May punishment pa ako sayo."

Bago pa ako makapagsalita, hinalikan na niya ako.

Passionately.

Nagulat na lang ako ng lumipat yung kamay niya sa batok ko, at mas lalo pang din iin yung halik niya sakin.

Bumitaw siya at tinignan ako ng puno ng pagmamahal.

"Spend the night with me."

At bago pa ako makatanggi, binuhat na niya ako at dinala sa kama.

----------------------CHAPTER 44. DANIEL'S POV

Ang himbing ng tulog niya.

Ramdam ko, ramdam ko ang bawat paghinga niya.

Hindi ko alam pero napangiti na lang ako habang pinagmamasdan ko siya.

Hinawi ko yung ibang hibla ng buhok na nakakatakip sa mala-anghel na mukha niya ngayon. Kahit tulog, walang pinagbago sa kanya.

Siya pa rin ang Kath na mahal ko.

Mahal mo pa rin naman ako, diba?

Diba Kath? Kahit marami na tayong pinagdaanan...

Di ka naman talaga susuko sakin diba?

Kaya bakit ayaw mo ng tanggapin yung paliwanag ko? Bakit ayaw mo na kong makita ulit?

Bakit ayaw mo na kong tanggapin ulit sa buhay mo?

Alam ko, tatanggapin mo ulit ako.

"Tuparin mo yung pangako mo sakin Kath. Wag na wag mo kong iiwan."

"Hindi ako mawawala sayo DJ. I promise."

Tutuparin mo naman yung pangako mo diba?

Kath...

Nawala na si baby... Pati ba naman ikaw?

Di ko kayang mabuhay ng wala ka.

Kaya gagawin ko ang lahat, bumalik lang tayo sa dati.

Kinuha ko yung notebook na nasa side table pati yung cellphone ko at kinuhanan n g picture ang sa tingin kong dahilan para bumalik sakin si Kath.

Akala mo Kath di ko 'to nabasa?

Nabasa ko. Kaya nga tinutupad ko ng paunti-unti.

26 Things I want to do before I die with my husband Pigney. 1. Carve our special endearment in our special tree. 2. Have a special and memorable wedding day. 3. Ride a gondola, feed doves, watch a romantic play and enjoy Venice, Italy. 4. Have a wonderful first night together. 5. Go shower together. 6. Write cute, mushy sticky love notes with pick-up lines to each other. 7. Cuddle under the sheets.

8. Surprise tickle-wrestle and a kiss in bed first thing in the morning. 9. Have a bubble bath together. 10. Have a special heart-shaped purple pancakes breakfast-in-bed together.

Pero ikaw 'tong gusto ng itigil lahat.

Wag kang mag-alala Kath. Gagawin natin 'tong lahat. Kung sakaling ayaw mo bumali k sakin, kung sakaling di mo na kong tanggapin... Gusto kong gawin 'to bago man lang tayo maghiwalay.

11. Wear matching couple shirts together. 12. Treat each other a relaxing body massage. 13. Go to church to pray and worship Papa God. 14. Go to a drive-in movie and watch Titanic, and then feel breathless after a k iss in the car. 15. Food fight in a food court in a crowded mall. 16. Get cute, sweet photos taken inside a photobooth. 17. Go horseback-riding on the same horse. 18. Hug while rolling down on a grassy hill. 19. Go to a theme park, and kiss at the top of a ferris wheel. 20. Slow-dance in the rain, then kiss. 21. Go to his beach house and eat spaghetti in the 'Lady and the Tramp' way. 22. Undress each other, skinny-dip, then make love. 23. Groom each other playfully. 24. Go outside and watch the sunset together. 25. Cuddle under the blanket while lying and gazing at the stars, then wish. 26. Have a happy family with our future baby.

Huminga ako ng malalim at tinignan si Kath na mahimbing pa ring natutulog. Napan giti ako ng onti ng nakita kong nakayakap siya sakin ng mahigpit.

Pumikit na lang ako at niyakap rin siya ng mahigpit.

"I..." I sighed. "I love you, Kath."

--------------------KATHRYN'S POV

Hmm...

Ano ba 'to, bakit parang ang sakit ng katawan ko...

"Spend the night with me."

Oh my god.

Dumilat ako, at halos mapaiyak ako ng nakita ko siyang nasa tabi ko.

Yung mga pasa niya...

DJ naman, bakit di mo inaalagaan ang sarili mo ha?

Medyo umayos ako ng higa at dahan-dahang tinanggal yung braso niyang nakadantay sa may beywang ko. Patayo na sana ako ng bigla siyang dumilat.

Saka ako hinalikan sa labi.

"Goodmorning patpatin ko!"

Para akong asong nakanganga sa kanya ngayon.

Anong... anong nangyari sa kanya?

"Nathan ikaw ba yan?"

"Oo ako 'to Katerina. Ang lalaking baliw na baliw sayo."

"DJ!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Magsasalita na sana ako ng bigla na lang niya akong hinila papahiga sa kama saka kiniliti.

At nabaliw na naman ako sa kanya. "Huwaaaaa! DJ stop-- DJ!!! Hihihi oh my DJ!!!"

Tumigil naman siya at nginitian ako, saka bigla akong kiniliti habang hinahalika n yung leeg ko.

Di na naman ako makahinga dahil sa ginagawa niya. Para siyang nasasapian. Para n aman akong sinasapian. Di ako makapalag.

Pababa ng pababa yung halik niya,

DJ, ano ba... ano ba...

Nagulat ako ng bigla na lang niyang halikan yung tyan ko.

At mas lalo akong nagulat ng humigpit yung hawak ni DJ sa beywang ko.

Pagtingin ko, nanlambot ako.

Umiiyak si DJ.

"DJ, wag kang umiyak."

Di siya nagsalita. Kinagat ko na lang yung labi ko para mapigilan 'tong iyak ko.

Bakit ba siya ganyan?

"Mommy, mahal tayo ni daddy."

Baby naman, mali pa yung timing mo. Bakit ba ramdam na naman kita ngayon ha?

Ayoko ng masaktan e. Pero bakit kapag umiiyak si DJ, kapag nakikita ko siyang na hihirapan...

Mas gusto kong ako na lang masaktan kesa siya. Gusto na kitang tanggapin ulit DJ...

Pero di na pwede. Di na pwede.

"Mrs. Monteneg-- I mean, Ms. Kathryn, I'm so sorry."

Huminga ako ng malalim at tinignan si doc Yna.

"Bakit doc? Anong balita sakin?"

"Are you sure you want to hear this?"

"Bakit ba doc? Ano bang--"

"There's a possibility that you'll die, Kath."

W-what?

What?

No... di pwede... di pwede...

"B-bakit doc?"

"Alam mong matagal ka ng nagkaproblema sa utak dahil sa aksidente mo dati pero g umaling ka naman diba? Kaya lang, dahil sa nangyaring aksidente sayo, natrigger yung tumor sa utak mo. Ilang inches na Kath. At sobrang lalim na ng bukol to the point na pag inoperahan ka namin, pwede kang mamatay."

Di ko napansin na pinipigilan ko na pala ang paghinga ko. May possibility na, mamatay ako?

Huminga ako ng malalim.

"So kailangan ko talagang magpaopera doc?"

"The sooner, the better."

"Pero kapag, kapag nagpaopera ba ako doc, may possibility talagang di na ko magi sing at mamatay na lang bigla?"

"Di natin alam kung kaya ba ng katawan mo yung operasyon mo Kath. Kaya yes, ther e's a huge possibility na ganun talaga ang mangyari sayo."

"Doc naman... doc..."

"I'm so sorry Kath."

Diba dapat masaya ako?

Kasi kung di man ako magising pagkatapos ng operasyon ko...

Makakasama ko na si baby Daniel Jr.

Pero bakit takot ako?

Takot akong iwanan si DJ mag-isa?

Di ko kaya... di ko kaya...

Kahit galit ako, kahit pagod na pagod na ko...

Mahal ko pa rin siya.

"Di mo pa rin ba ko kayang tanggapin ulit sa buhay mo, ha?" Di ko napansin na magka-level na pala yung mukha naming dalawa. Nakatingin lang siya sakin, at halatang nasasaktan siya.

Nasasaktan rin ako.

"Gusto. Pero di na pwede."

Nanlaki yung mga mata niya.

"Gusto mo? Pero di na pwede? Anong ibig mong sabihin?"

DJ, please...

"Kath, tignan mo ko." inangat niya yung mukha ko. "Anong ibig mong sabihin ha?"

Tinignan ko siya ng diretso.

"Gusto mo ba talagang malaman ha?"

Di siya sumagot.

Kaya sinabi ko na ang totoo.

"I can die anytime, DJ."

Nanigas siya bigla.

"Tatawa na ba ko Kath?" pinilit niyang ngumiti at hinawakan ako sa mukha ko. "Ha ha! Tawa tayo Kath. Joke lang yan diba?"

Di ako nagsalita.

"Kath naman, di magandang joke 'to. Kath naman..." Bigla na lang nagcrack ang boses ko sa sunod na sinabi ko.

"Di ako nagbibiro DJ. May brain tumor ako. Pag inoperahan ako, pwede akong mamat ay any minute."

"Kath, ano ba? Wag mo naman sabihin yan. Di ka pwedeng mamatay. Nangako ka sakin na di mo ko iiwan diba?"

Tumulo yung luha ko.

"Diba Kath? Di ka naman mawawala sakin diba?"

"I'm sorry."

Para siyang nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi ko.

Biglang di na lang siya nagsalita. Nakatingin lang siya sakin.

Tulala.

"Kath naman. Nawala na nga si baby, mawawala ka pa sakin?"

"I'm so sorry DJ. I'm so..." napahikbi ako. "I'm so sorry..."

Niyakap niya ako ng mahigpit. Sa sobrang higpit pakiramdam ko onti na lang, magb breakdown na ko.

Iyak na lang ako ng iyak habang ramdam ko na naiiyak na rin siya. Sinabi ko ng a yoko siyang masaktan diba?

Pero bakit nasasaktan ko na naman siya? "DJ, iwan mo na ko."

Nagulat ako ng bigla siyang nanigas. Inangat niya yung mukha niya para tignan ak o.

"Anong sabi mo?"

"Iwan mo na ko. Para di na masakit para sayo kung sakaling iwanan man kita."

Nagulat ako sa sagot niya.

"Ang tanga mo Kath."

"DJ--"

"Wala namang nagsabi na di ka na magigising kapag naoperahan ka na Kath... Alam ko... alam ko gigising ka para sakin."

"Pero, paano kung di na ko magising?"

"Wag mong sasabihin yan."

"Pero--"

Di ko na natuloy yung sinabi ko dahil bigla na lang niya akong hinalikan.

"Di ka mamamatay Kath."

"DJ--"

"Shut up Kath."

Napapikit na lang ako ng bigla niya akong halikan.

Ng punong-puno ng pagmamahal.

Aawayin ko sana siya dahil sinabihan niya ako ng 'shut up' pero wag na Alam ko naman na sinabi lang niya yun to lighten up the mood.

Parehas kaming basang-basa ng luha ngayon.

Maya-maya, binitawan niya ako at hinalikan sa noo.

"Kath, spend time with me today."

"H-ha?"

"Yung nasa list mo Kath. Tutuparin natin lahat yan. At gagawin natin lahat yan n gayon."

Napangiti na lang ako kahit may tumulong luha na naman sa mga mata ko.

Magpapaka-selfish muna ako.

"Okay."

Ngumiti siya. Pero bakas sa ngiti niya yung takot.

Takot na lang na iwanan ko siya ng basta-basta.

Lord, kung sakaling di na ko magising pagkatapos ng operasyon ko...

Di niyo naman hahayaang malungkot si DJ diba?

Please Lord... please...

------------------------HPW previous chapter...

"Kath, spend time with me today."

"H-ha?"

"Yung nasa list mo Kath. Tutuparin natin lahat yan. At gagawin natin lahat yan n gayon."

Napangiti na lang ako kahit may tumulong luha na naman sa mga mata ko.

Magpapaka-selfish muna ako.

"Okay."

Ngumiti siya. Pero bakas sa ngiti niya yung takot.

Takot na lang na iwanan ko siya ng basta-basta.

------------------------------

CHAPTER 45. DANIEL'S POV

"Kath, hey. Hey Kath." tinapik-tapik ko siya sa balikat para magising. "Nandito na tayo." Hindi siya dumilat. Nanatili siyang pikit at di gumagalaw sa shotgun seat.

"Kath, nandito na tayo sa drive-in movie theater. Hey, Kath..." nilapitan ko siy a. "Kath?"

Bakit di siya sumasagot?

Oh shit!

"Kath, Kath ano ba sumagot ka!" tinampal-tampal ko siya sa pisngi. "Kath ano ba? !"

No...

Wag mong sabihing iniwan na niya ako?

"Kath naman e!" niyakap ko siya at nagulat ako ng di na siya humihinga. Napapiki t ako. "Kath ano ba! Wag ka ngang ganyan! Kath!!!"

"Pft..."

Napadilat ako ng narinig ko siyang nag-'pft'. Pagkatingin ko...

Nakangiti siya sakin.

"Joke lang naman yun DJ."

W-what?!

Nanlaki yung mga mata ko sa sinabi niya. "Joke? Joke yun? Bakit di ako natawa ha?!"

"Hala, bakit ka nagagalit sakin?"

"Talagang tinatanong mo pa sakin kung bakit ha?!"

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya at nasuntok yung manibela sa galit.

"Hindi magandang biro yun Kath."

Damn it. Akala ko...

Akala ko iniwan na niya ako.

Hindi niya ba maintindihan? Kahit alam kong gigising pa rin siya para sakin...

May malaking takot pa rin ako na pwede na lang niya akong iwan basta-basta.

"DJ..."

Di ko siya pinansin. Itinuon ko na lang yung pansin ko sa movie screen.

"DJ naman e..."

Nakakainis.

Nagsimula na yung movie na 'Titanic' at ramdam kong di mapakali si Kath. Huh. Da pat lang. Nakakainis talaga. Di niya ba alam kung gaano ako natakot ha? Joke jok e pa. Banas.

Nangangalahati na yung movie ng napansin ko na kanina pa lunok ng lunok si Kath. Pagkatingin ko, nakatingin lang siya sa movie screen at para siyang naiiyak. Teka, di naman nakakaiyak yung part na 'to ah?

"Oy Kath, bakit ka umiiyak dyan ha?"

Pinunasan niya yung luha niya.

"Napuwing lang ako." sabi niya ng di nakatingin sakin.

Bumuntong-hininga ako.

Talaga naman Kath oh. Talaga naman.

"Sorry na Kath." hinila ko siya papalapit sakin at niyakap ng mahigpit. "Sorry n a."

Pagkasabi ko nun, umiyak siya bigla. Parang di pa siya makahinga. Talaga 'tong p atpatin ko na 'to oh. Napakaiyakin.

"DJ... I'm sor--"

Di ko na siya hinayaang makasagot. Hinalikan ko siya hanggang sa parehas na kami ng naghahabol ng hininga. Gusto ko siyang sumbatan pero di ko magawa. Unti-unti na lang nawawala yung hinanakit ko sa kanya.

Maya-maya, bumitaw ako. Leaving her breathless.

Go to a drive-in movie and watch Titanic, and then feel breathless after a kiss in the car.

Natupad namin yung isang nasa wishlist niya without even knowing it.

Hinawakan ko ng mahigpit yung kamay niya. "Wag mo na ulit uulitin yun ah. Wag na wag mo na kong tatakutin ng ganun."

"Opo."

"Good. Sige, manuod na tayo."

Huminga kami parehas ng malalim at binalik na lang yung tingin sa movie screen. Mahigpit pa rin ang hawak ko sa kamay niya.

Baka mamaya kasi, bigla na lang siyang bumitaw.

Di ko makakaya yun.

Kumapit ka lang Kath... Kumapit ka lang...

Pagkatingin namin sa movie screen, bigla na lang nagkaroon ng parang nakakailang na hangin samin.

Gulp.

Ano ba 'to, yung pinapakita ngayon. Nakakaano.

"A-ah--" "U-uhm--"

Nanlaki parehas yung mga mata namin.

"Lika na nga Kath!"

Agad kong pinaharurot yung kotse namin paalis ng drive-in movie theater. Nagulat

ako ng bigla siyang tumawa ng tumawa.

Napangiti tuloy ako habang nakatingin lang sa kanya.

Kath, di ako magsasawa sa tawa mo. Kaya wag na wag kang titigil sa kakatawa ha? "Bakit ka ganyan makatingin ha?"

Umiling ako. "Wala. Wag mo na kong pansinin. Saan mo na gusto pumunta?"

"Sa mall na lang muna tayo, okay lang ba?"

Ngumiti ako. "Basta gusto mo, gagawin ko."

Nagfocus na ko sa pagddrive. Kampante pa rin ako dahil katabi ko pa rin siya.

Kanina, pagkaalis namin, dumiretso kami sa simbahan.

Go to church to pray and worship Papa God.

Sa totoo lang, di ko nga alam kung nakapagdasal ba ako ng maayos e.

Kasi naman, nakatingin lang ako kay Kath habang nagdadasal siya.

Hindi niya pa panahon, bro. Wag mo muna siyang kunin sakin.

Huminga ako ng malalim. Kaya niya 'to. Alam kong gigising siya para sakin.

Kanina rin pala ng umaga, bago kami nagpunta sa simbahan, ang ganda ng bungad sa araw ko.

Treat each other a relaxing body massage.

Relax na relax ako. Lalo na kasama ko pa ang babaeng mahal ko. Ano pa bang hihil ingin ko? Wala na. Kaya sana, bro. Wag niyong ipagkait sakin 'to. Wag siya. Wag muna. Please...

Pagka-park ko ng kotse sa may parking lot ng mall, lumabas na ko at agad na pumu nta kay Kath. Binuksan ko yung pintuan niya at inalalayan siya papalabas.

"Lika na?"

Ngumiti siya at kinuha yung kamay ko.

"Lika na."

Pumasok na kami ng mall, magkaholding-hands. Maraming taong nakatingin na lang s amin. Siguro kasi kilala talaga kami o dahil sa parehas kami ng suot.

Parehas kasi kaming naka-black and yellow t-shirt, black pants, and vans slip-on na color black na may batman design.

Yung binili namin two years ago.

Wear matching couple shirts together.

Wala akong pakielam kung magmukha akong baduy dahil may "Pigney" na nakalagay sa likod ko. Kasama ko naman ang "Patpatin" ko e.

Basta masaya siya, masaya na rin ako.

"Dun tayo DJ!"

Nagpahila na lang ako sa kanya sa may timezone. Ako na sana magbabayad para sa c ard pero di siya pumayag. Siya na daw bahala. Nag-load siya ng 100 at hinila na ko papasok ng photobooth. Get cute, sweet photos taken inside a photobooth.

"Sorry DJ ah, okay lang ba na photobooth na lang muna gawin natin? Medyo pagod k

asi ako e."

"Oo naman. Tutal, kasama naman 'to sa wishlist mo diba?"

Nagnod siya saka in-swipe na yung card. May mga kung anu-ano pa siyang pinindot. Maya-maya, bigla na lang niya akong hinila papalapit sa kanya.

"DJ, ayan na! 1, 2, 3, smile!"

Ngumiti ako habang nakaakbay sa kanya.

*flash!*

May 7 shots pa pala pagkatapos nun. Nagpose-pose lang kami sa kung anong gusto n iya. Wala akong pakielam kung magmukha akong sira dahil nag-barney pose pa kami. Basta, mapasaya ko siya, okay na ko dun. Kahit eto man lang, maibigay ko sa kan ya.

Ang saya-saya niya. Sana, ganyan siya lagi. Please, please... Wag kang bumitaw a gad sakin.

"Last shot na DJ! 1, 2, 3, Smi--"

I kissed her.

*flash!*

Napangiti na lang siya sa ginawa ko. Pero bakas sa mukha niya yung lungkot. Pero kahit ganun, di niya ipinakita sakin na nanghihina siya sa sitwasyon namin. Kin uha niya agad yung pictures at hinila na ko papalabas. "Let's eat DJ. Nagugutom ako!"

"Sige Kath."

Nagpahila na lang ako sa kanya sa may foodcourt. Bumili kami ng adobo at laing s a isang kainan saka umupo na.

"Hala DJ, oo nga pala. Di ka kumakain 'pag luto ng iba diba? Sorry. Uwi na lang tayo."

Tatayo na sana siya pero pinigilan ko. Hinila ko siya papaupo.

"Ayos lang. Mukhang masarap naman 'to."

Kahit di ako kumakain unless luto niya, sinabayan ko pa rin siya sa pagkain.

"Mmmm! Sarap! Pero mas masarap pa rin luto mo."

Ngumiti siya.

"Talaga?"

"Oo."

"Talagang-talaga?"

"Oo nga. Bakit ba ayaw mong maniwala?"

Ngumiti siya ng nakakaloko sakin sabay bato ng laing sa mukha ko.

Binato. Niya. Ako. Ng. Laing. Sa. Mukha. Ko. Talaga 'tong si Kath oh.

"Ganyanan na pala ha?"

Nanlaki yung mata niya at tumayo. "O-oy DJ kung ano man yang iniisip m-- HUWAAAA AAAAA!!!"

Nakipag-wrestlingan lang naman ako sa kanya sa gitna ng foodcourt habang kinalat yung laing sa mukha niya.

"DJ!"

Binitawan ko siya maya-maya ng napansin naming tumahimik sa loob ng foodcourt. A gaw-eksena pala kami. Pero atleast natupad yung isa sa wish niya diba?

Food fight in a food court in a crowded mall.

Yumuko na lang kami parehas at palihim na tumawa. Nakakahiya. Pero magkasama nam an kami sa pagkapahiya kaya mas masaya diba?

"Lika na at hugasan muna natin yang mukha mo. Mukha ka ng kulangot."

"Kadiri ka!"

"Joke lang. Lika na!"

Maghawak-kamay na lang kaming pumunta sa may restrooms. Kainis. Di man lang ako pinapasok sa restroom ng mga babae. Malamang lalaki ako. Pero kasi gusto ko ako ang mag-aayos sa kanya.

Pagkahugas ko ng mukha ko, lumabas na ko ng restroom.

At nagulat ako sa nakita ko.

Shit! Anong ginagawa ni Bianca dito?!

Agad akong pumunta kay Kath at tinago siya sa likuran ko, saka hinarap si Bianca .

"Anong ginagawa mo dito ha?"

"Sir--"

"DJ, it's okay." hinawakan ako sa braso ni Kath at ngumiti. "Bigla lang kaming n agkita sa loob ng restroom and you know, nagkapaliwanagan na rin. I'm okay, don' t worry."

"Sigurado ka ha?"

"Oo. Wag kang mag-overreact dyan."

I sighed and looked at Bianca na nakayuko.

"Wag po kayong mag-alala sir, naipasa ko na resignation letter ko. I'm... I'm so sorry."

"You better be. Let's go Kath."

Hinila ko na si Kath papalayo kay Bianca at dinala siya sa parking lot. Sinakay ko agad siya sa kotse saka binilisan ang pagpapatakbo ng kotse.

"Kath, theme park tayo."

Tahimik lang kami habang nasa byahe. Pagkapark ko sa parking lot ng Enchanted Ki ngdom, lumabas na agad ako. Inalalayan ko na rin siya papalabas. Nagulat ako ng bigla niya kong hinalikan sa pisngi.

"DJ, calm down. I'm fine. Let's forget about it okay?"

Tinignan ko siya ng matagal. Para man lang makakalma ako.

"Sigurado ka ba ha? Baka mamaya..."

"Oo nga DJ. She said sorry. And I understand her. Ganun talaga ang buhay e. Kail angan na naman nating mag-move on diba?"

"Pero yung anak natin?"

She smiled, a sad one. "Kailangan naman natin matanggap na wala na siya e. Kahit mahirap, kailangan."she sighed. "Kaya DJ, kung sakaling... mawawawala ako, sana makapag--"

"Stop it Kath."

"Pero--"

"Tssh psh wushupp!!! Wag ka ng magsalita. Gawin natin yung #19 sa list mo."

"Sige na nga! Let's go!" ngumiti siya at hinila na ko papasok ng Enchanted Kingd om.

Habang bumili ako ng ticket namin papasok, nakatingin lang ako sa kanya. Manghan g-mangha siya sa nakikita niya.

Kath, ganyan ka lang ha? Ganyan ka lang dapat. Sumakay kami ng ilang rides kagaya na lang ng Space Shuttle, Rio Grande at Ekstr eme:Ride Tower. Pakiramdam ko nga naiwan yung kaluluwa ko dun e.

"Dun tayo DJ!" sabay turo niya sa 'Wheel of Fate'.

"Kath naman, dyan?! DYAN?!"

Nakakalula kaya!

"Oo! Bakit, ayaw mo?"

Nagkamot ako ng ulo. "E kasi, ano, baka mamaya biglang magkalindol tapos ano, ma hulog tayo! Oo tapos biglang magkaka-tsunami at kikidlat ng malakas tapos biglan g magkakahiwalay tayo, patay na!"

"Sus! Dahilan mo. Takot ka lang!"

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. "Ako? Takot? Huh! Hindi ah!"

"Talaga?"

"Oo nga! Lika na nga ang bagal mo!"

Nauna na ko sa kanya sa upuan sa may wheel of fate. Maya-maya, tumabi na rin siy a sakin.

"Wag ka ng magtampo oh."

Di ko siya tinignan. Kaya lang, maya-maya, bigla na lang niya kong niyakap ng ma higpit.

"I love you DJ." Napabuntong-hininga na lang ako at inakbayan siya, saka sinandal yung ulo niya s a may balikat ko.

"I love you more Kath."

Ganun lang kami habang nakatingin sa scenery ng Laguna habang magkasama.

Ng nasa may pinakatuktok na kami, I leaned down and kissed her.

Go to a theme park, and kiss at the top of a ferris wheel.

Nafulfill ko na Kath. Onti na lang, mafufulfill ko na lahat ng nasa wishlist mo. Kumapit ka lang sakin ha?

Maya-maya, umalis na kami sa theme park. At dumiretso na kami sa Tagaytay.

Napatingin ako kay Kath na nakatingin sa labas ng kotse, nakangiti siya at para bang kuntento na siya sa nakikita niya.

"Tagaytay, I miss it."

I miss it too, Kath. I miss spending time with you in Tagaytay.

"Kath, horse-back riding muna tayo?"

"Sige! Nakakamiss pumunta dun!"

Pinisil ko na lang yung kamay niya habang papunta kami sa horse-back riding lago on na pinuntahan rin namin two years ago. Pagkapark ko, lumabas siya ng kotse agad at tumakbo dun sa lobby. "Dali DJ!"

Napangiti na lang ako sa pagiging excited niya.

Nagbayad na ko para sa kabayo namin. Iisang kabayo lang dahil gusto ko, matupad yung wish niya.

Go horseback-riding on the same horse.

Pinasakay ko na si Kath sa harapan para safe talaga siya. Inayos na ni manong yu ng strap sa amin at binigyan kami ng safety tips gaya ng dati. Maya-maya lang, n agsimula na kaming maghorse-back riding.

"Kath, ayos ka lang ba ha?"

"Oo. Thank you ha? Masaya ako."

Niyakap ko na lang siya ng mahigpit as a response.

Maya-maya, nakakita kami ng hill. Nagkatinginan na lang kami ni Kath.

Saka sinimulang tanggalin yung straps na nakalagay samin.

"Lika na DJ!"

Itinali ko muna yung kabayo sa may puno saka tumakbo papunta kay Kath na nasa ed ge ng hill na.

"DJ, bilisan mo!"

Pagkapunta ko sa kanya, agad ko siyang niyakap at hinayaang magpagulong-gulong k ami pababa ng hill na 'to. Hug while rolling down on a grassy hill.

Natupad na naman Kath, natupad na naman natin ang isa sa wish mo.

Nagulat na lang ako ng biglang umulan ng malakas.

Nagkatinginan na naman kami ni Kath. At nagngitian. Nag-formal bow ako sa kanya.

"Will you dance with me?"

"Pero walang music DJ."

Ngumiti na lang ako. Kahit mahirap ngumiti sa mga panahong ganito, kailangan. Pa ra sa kanya.

"Kuntento na ko sa tibok ng puso natin, Kath."

Ngumiti siya saka sumagot ng "Sige na nga." saka kinuha yung kamay ko.

And slowly, surely, we danced in the rain, with our heartbeats as the music.

"Kath, I love you. I love you so much."

She smiled. "Buti na lang umuulan, naiyak kasi ako sa sinabi mo."

Napangiti ako sa sinabi niya. Nakatingin lang kami sa isa't-isa habang sumasayaw .

And in a short while, we shared a kiss. A bittersweet one.

Slow-dance in the rain, then kiss. I love you, Kath.

Pagkatapos nun, inalalayan ko na siya paakyat para makasakay na kami sa kabayo p ara makabalik na kami sa lobby. Ang dungis-dungis ni Kath. Basang-sisiw pa. Pero kahit ganun, ang ganda pa rin niya. Inside-and-out.

Pero syempre pinunasan pa rin namin ang isa't-isa. Ang kulit nga e. Mas lalo tul oy kaming dumungis.

Groom each other playfully.

Pero atleast, natupad yun diba?

Hawak-hawak ko yung kamay niya habang nasa loob kami ng kotse.

"Saan tayo DJ?"

"Beach house natin."

"Beach house natin? Wait, sa beach house mo? Diba nasa Palawan yung beach house mo?"

Nginitian ko na lang si Kath. "Natin nga e. Beach house natin."

Di na siya nagsalita. Di niya yata alam na dapat dun ko ibibigay yung necklace n a suot niya ngayon e. Ang dami pa kasing nangyari. Hay.

Ng napark ko na yung kotse sa tapat ng beach house 'namin', napangiti na naman a ko. Agad kasing lumabas si Kath at tumakbo papunta sa gitna ng beach house at be ach. Pagkapunta ko sa kanya, niyakap ko siya sa may likuran. "Wow DJ. Wow. This is so... beautiful."

"Yeah, so beautiful. You're so beautiful." sabi ko habang nakatingin sa kanya.

Sakto, napatingin siya sakin, kaya napapout siya.

"Beautiful your face. Nagugutom ako."

Natawa na lang ako sa sinabi niya. "Oo na, kakain na tayo." saka ko siya hinila

papasok ng beach house.

Manghang-mangha siya sa itsura ng loob ng beach house, habang ako, manghang-mang ha sa reaksyon niya.

Lumapit siya sakin at niyakap ako ng mahigpit.

"Thank you DJ."

"No, thank you Kath, for making me happy."

Nagngitian na lang kami pagkatapos nun.

"Spaghetti lulutuin mo Kath diba?"

"Yeap! Meron naman sa ref mo diba? Kaya hintay ka lang dyan okay? Mabilis lang ' to."

Buti na lang well-stocked pa rin ang ref namin. Hay. Prinepare ko na yung plato na gagamitin namin at dalawang tinidor sa may dining room atsaka umupo. Maya-may a, bumalik na siya dala-dala yung kaldero ng spaghetti at nilagay na sa plato. "Mukhang masarap yan Kath ha?"

"Oo nga e. Naalala ko tuloy yung first meeting natin. Spaghetti..."

Pakiramdam ko nanuyo yung lalamunan ko sa sinabi niya. Kath naman e. Hay.

"Kain na nga tayo DJ!"

Ngumiti na lang ako in response.

Kinuha namin yung sari-sarili naming tinidor at nagsimula ng kumain. Nakatingin lang kami sa isa't-isa habang papalapit na ng papalapit ang mga labi namin.

At maya-maya lang, natupad na ang #21 sa wishlist ni Kath.

Go to his beach house and eat spaghetti in the 'Lady and the Tramp' way.

Nagulat ako ng biglang may tumulong luha sa mata niya.

"Kath, bakit ka umiiyak ha?"

Umiling lang siya at ngumiti sakin saka hinawakan ng mahigpit yung kamay ko.

"Masaya lang ako."

Napangiti na lang ako sa sinabi niya.

Pagkatapos naming kumain, nagyaya na si Kath pumunta sa beach. Maligo daw kami k asi ang dungis na daw namin. Sigurado siyang gusto niyang gawin ang #22 sa wishlist niya?

"Kath, malamig yata ang tubig ngayon."

Naglakad siya papunta sa may tubig. Tinignan niya ako at nagkamot ng ulo.

"Oo nga DJ, malamig. Sobrang lamig." she sighed. "Sorry ha? Mukhang di muna nati n magagawa yung #22 sa wishlist ko. Tapos yung #24 natin, di rin natin magagawa kasi kanina pa lumubog yung araw."

Hinila ko siya at niyakap. "Marami pang araw para tuparin natin yun ng magkasama , Kath."

Ngumiti na lang siya at niyakap rin ako.

"Ang dungis tuloy natin."

Napangiti na lang ako sa sinabi niya.

"Kath, gusto mo bang tuparin natin ang second to the last wish mo?"

"Yes DJ."

Hinalikan ko siya sa noo niya saka tinuro yung spot sa may ilalim ng puno na nak aharap sa beach.

"Hintayin mo ko dun Kath. May kukunin lang ako."

Pagka-oo niya, tumakbo ako papasok ng beach house at agad na kumuha ng 2 blanket s. Pagkatapos, lumabas na agad ako at pumunta kay Kath. Nilapag ko na yung isang blanket saka tinignan si Kath. "Higa na."

"E ang dumi natin."

Hinila ko na lang siya pahiga saka kinuha pa yung isang blanket at pinantakip sa ming dalawa.

Saka tumingin sa mga bituin.

Ramdam ko yung paghinga ni Kath habang nakayakap siya ng mahigpit sakin.

"DJ..."

Tinignan ko siya. "Bakit Kath?"

"Alam mo ba na nung namatay si dad, naniwala ako na isa siyang bituin sa langit na binabantayan ako kahit saan ako magpunta? At alam mo bang naniniwala rin ako na binabantayan rin tayo ni baby ngayon?" huminga siya ng malalim. "Sabi kasi ni la, kapag namatayan ka ng importanteng tao sa buhay mo, magiging bituin sila sa langit. Laging nakabantay sayo. Yun lang isipin mo at paniwalaan mo. Dahil totoo naman talaga na nandyan lang sila para sayo."

Bigla na lang nanuyo yung lalamunan ko sa sinabi niya.

"Bakit mo yan sinasabi sakin ngayon ha? Kath?"

Bigla na lang may pumatak na luha galing sa mga mata niya.

"Kung sakaling mamatay man ako DJ, tandaan mo na isa ako sa mga bituing nakikita mo ngayon ha? Lagi akong nandyan para sayo. Kahit anong mangyari, babantayan ki ta. Di kita iiwan. Kung mawala man ako sa paningin mo, tandaan mo na nandyan pa rin ako sa puso mo." Nanigas ako bigla sa sinabi niya.

"Kath, wag ka namang magsalita ng ganyan oh..."

"Nanghihina na kasi ako DJ..."

"Kath, please..." niyakap ko siya. "Wag kang ganyan..."

"DJ, kapag namatay ako, hanapin mo ang happiness mo ha? Maging masaya ka kahit w ala ako. At sana matupad mo ang #26 sa wishlist ko kahit wala na ko."

"Kath naman e. Magpapakamatay ako kapag wala ka na..."

Di siya nagsalita. Naiyak na lang siya habang yakap ako ng mahigpit. Naluha tulo y ako. Ang hina-hina ko. Sobrang hina ko.

Natupad nga ang #25 sa wishlist niya...

Cuddle under the blanket while lying and gazing at the stars, then wish.

Pero bakit di ako masaya?

Huminga na lang ako ng malalim. Kaya mo yan DJ. Kaya mo dapat maging malakas kay DJ. "Kath, umuwi na tayo."

Naramdaman kong um-oo siya. "Sige DJ. Umuwi na tayo."

Hinayaan ko na lang yung mga blankets saka kinuha ang mga kamay niya at hinalika n. Magkahawak-kamay kaming pumasok sa kotse ko.

Nakangiti lang siya sakin habang nagsimula na kong magdrive pabalik ng Metro Man ila.

"Kath, I love you."

Pinisil niya yung kamay ko.

"DJ, I love you."

Tinignan ko siya sa may rearview mirror at napangiti.

"Kath, I love you."

"DJ, I love you."

Napatingin ulit ako sa may rearview mirror pero ngayon, nakatingin na rin siya s akin. Yung ngiting kuntento na sa lahat ng bagay.

"Kath, I love you."

She smiled.

"DJ, I love you."

Hinalikan ko siya ng mabilis sa labi at sa noo niya saka hinawakan ng mahigpit y ung kamay niya habang patuloy pa rin yung pagddrive. Malapit-lapit na pala kami sa university. Ibig sabihin, malapit-lapit na kami sa park kung saan nandun yung puno namin. Ng nakita ko na yung puno namin, agad akong humarap kay Kath na nakangiti.

Kasabay ng pagkabitaw niya sa kamay ko.

Nanlaki yung mga mata ko ng nakita kong hawak niya yung ulo niya.

"KATH! KATH! KATH!!!"

Napatingin siya sakin, tuloy-tuloy yung pag-agos ng mga luha niya at halatang na sasaktan siya.

"DJ... DJ..."

"Kath kumapit ka! Wag kang bibitaw please!!!" binilisan ko yung pagpapatakbo ko ng kotse saka tinignan siya. "Please... Kath..."

Di siya nagsasalita. Napapapikit siya. Kath, Kath ko... please... wag...

Diniretso ko kaagad sa ospital na pinakamalapit saka bumaba ng kotse at binuhat si Kath papalabas. Parang may vacant look na sa mga mata niya kaya bigla na lang akong nanghina.

Kath, ano ba, walang iwanan... please...

"Doc! Doc help please!!!"

Para na kong nawawala. Para bang si Kath na lang ang nakikita ko habang nasa str etcher siya. Ang higpit ng hawak ko sa mga kamay niya. Yung mata niya... pumipik it... wag please... wag... "Kath, makinig ka sakin... Kath! Yung #26! Tutuparin pa natin yung #26! Kath!!!"

She smiled and mouthed "I love you"... then she closed her eyes.

At dinala na siya sa loob ng operating room.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal naghintay sa labas. Bakit ba ayaw nila akon

g papasukin? Asawa ko ang nasa loob! Yung babaeng mahal ko! Yung buhay ko!

Maya-maya, biglang lumabas yung doktor. Tinanggal niya yung gloves niya at napay uko.

"We're very sorry. She's gone."

No... No...

She's not dead.

Right?

Hindi pwede... Hindi siya pwedeng mamatay...

HINDI SIYA PWEDENG MAMATAY!

Paano na ko? Paano na ko ha?

Kath naman e! Kath... Kath ko...

"Do you want to see-"

"No." tinalikuran ko na siya at patakbong lumabas ng ospital. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Ang sama pa ng loob ko. Pakiramdam ko, namatay na rin ako.

Ayoko... Ayokong makita siyang patay na... Ayoko... Gusto ko maalala ko siya yun g babaeng malakas, yung babaeng nag-I love you pa sakin till her last breath... Yung ganun...

I don't want to see her... dead.

Hindi ko kayang mabuhay ng wala ka, Kath.

Pumasok ako sa kotse ko at nagdrive papunta sa park... Yung puno... Puno...

Pagkababa ko sa kotse, dumiretso ako sa may puno namin...

Pigney <3 Patpatin.

Kinuha ko yung isang bato at kahit masakit, kahit nababasa na ng luha yung mga k amay ko, inukit ko pa rin ang gusto kong mangyari sa aming dalawa.

'forever'.

Pigney <3 Patpatin forever.

Di ko alam pero bigla ko na lang kinuha yung tali... Yung taling nasa gilid ng p uno... At tinali sa puno...

"Kath... I love you... forever..."

Kath, makakasama ko na kayo ni baby... wait for me... KATHRYN'S POV

"Kath... I love you... forever..."

Hindi ko alam pero bigla na lang lumakas ang tibok ng puso ko. Nagsalita si DJ? Huh? Ano yun?

Ang sakit... Ang sakit ng ulo ko...

Napadilat ako. At nagulat ako sa nakita ko.

All white... Ceilings... walls... all white...

Mas lalo ko pang dinilat yung mata ko, at nagulat ako sa nakita ko.

Isang nurse.

"Doc! Nabuhay po si Mrs. Montenegro! Nabuhay siya!"

Nabuhay? Huh? Sinong namatay?

Napapikit ako ng naramdaman kong medyo sumakit yung ulo ko. Ano ba 'to, bakit an g sakit?

"Mrs. Montenegro, wow. This is a miracle."

Tinignan ko yung nagsalita. Isang doctor.

"Nasaan ako?"

"We thought you're dead, Ms. Kathryn. Wow, this is a miracle. Brain tumor surger y that's almost--" "NASAAN AKO?!"

Huminga ng malalim yung doctor. "Nasa ospital ka Mrs. Montenegro. You've been un conscious for an hour. Please don't move--"

"Si DJ! Nasaan si DJ!!!"

Di siya sumagot. Napayuko siya.

"Wait, nasaan siya? Alam ba niyang nagising ako ha?"

"No, we told him you're dead."

Oh my god. No...

No...

"Where is he?"

"He left, Mrs. Montenegro."

Di ko alam pero bigla na lang pumasok sa isip ko yung sinabi niya kanina.

"Kath naman e. Magpapakamatay ako kapag wala ka na..."

No... No... No!!!

Kahit nanghihina ako, tinignan ko ng matigas yung doctor.

"Please, paalisin niyo ko. Kailangan ko siyang puntahan."

"Mrs. Montenegro kakagaling niyo pa lang sa surgery--" "Wala akong pakielam! Di mo ba naiintindihan ha?! WALA AKONG PAKIELAM!"

"Please calm down--"

Tinanggal ko yung dextrose na nakakabit sakin at hinigpitan ang hawak ko sa kany a.

"Doc, please... please... yung asawa ko... Baka... Baka kung ano ng nangyari sa kanya. Please! I'm begging you, please..."

He sighed.

"Is he in danger?"

I nodded. "Please..."

Huminga siya ng malalim at tumingin sa may pintuan. "Nurse E!"

Maya-maya lang, nakasakay na ko sa kotse ng isang nurse, kahit napapapikit ako d ahil sa fatigue, di dapat ako bumitaw...

DJ.. DJ...

"Ikaliwa niyo please..."

Hindi ko alam pero ramdam kong nasa may park siya. Sa may... sa may...

"DJ!"

"Ms. Kath!"

Binuksan ko agad yung pinto ng kotse kahit di pa tinitigil nung nurse. Kahit mas akit na paa ko, tumakbo ako papunta sa may puno namin, tumakbo ako papunta kay.. . "DJ..."

Yung puno... yung puno... may dinagdag siya...

Pigney <3 Patpatin forever.

Tinanggal ko agad yung taling nakapaikot sa leeg niya. No... he's not...

He's not breathing...

Niyakap ko siya ng mahigpit. Bakit di siya gumagalaw? Bakit di siya humihinga?

Pakiramdam ko naging manhid ako.

"DJ... Huy... Wag ka namang ganyan oh..."

Di pa rin siya gumagalaw.

"DJ, gagawin pa natin yung #26 diba? Tutuparin pa natin yun diba?"

Nakapikit siya. At kahit anong gawin ko, wala na...

Wala na siya.

Patay na siya.

Patuloy na umagos yung luha ko.

"Buhay ako DJ buhay ako! Bakit ako ang iniwan mo ha?!"

Iniwan na niya ako...

Iniwan na niya ako mag-isa...

Sana, sana namatay na lang ako...

Kesa maramdaman ko 'tong sakit na nararamdaman ko ngayon sa pagkawala niya... Napaupo na lang ako habang yakap-yakap siya. Di ko alam, pero napapikit na lang ako.

"DJ... I love you more... forever..."

-------------------------His Personal Wife - Epilogue - Prologue. ...A YEAR LATER.

"Ma'am, itutuloy niyo pa po ba ang meeting niyo with the new investor?"

I smiled at my secretary and nodded. "Yes, around 3PM right?"

"Yes ma'am. How about your meeting with Sir De Guzman concerning the stock funds of the company last September?"

"Cancel it."

"How about--"

"Cancel everything after the said meeting with the new investor, Ms. Larena."

"O-okay ma'am."

"Good."

Nginitian ko na lang siya to assure her na di ako galit. I'm just... tired.

Pagkalabas niya, napapikit na lang ako at siniksik lalo ang sarili ko sa swivel chair ng office ko.

*bzzt bzzt*

Sheesh, sino na naman ba 'to.

Kinuha ko yung phone ko sa desk at sinagot ito.

"Hello?"

"Hi ma'am, what do you want for lu--"

"I'm not hungry, Ms. Salamat. Thank you for your concern."

"But ma'a--"

*toot toot toot*

I sighed.

Ano bang tingin nila sakin? Bata? Alagain?

I'm 21. 21 years old. At CEO ako ng Santiago Realty Inc. Oo, CEO ako. E bakit pa rang tinatrato nila ako na akala mo nawalan ako ng taong importante sakin?

Huminga ako ng malalim. Inhale, exhale. Inhale, exhale. Inhale, exhale. Magiging okay ako. Okay naman talaga ako.

Kaya mo yan Kath. Kaya mo yan. Kaya mo yan.

Napahawak ako sa puso ko at napapikit. Okay ako... Okay ako... Okay ako...

Bumuntong-hininga ako.

Kahit anong pilit kong kumbinsihin ang sarili ko na maayos na ko. Hindi e. Wala talaga.

Hindi ako okay.

Dumilat ako at napatingin sa calendar na nasa table ko.

October 2013.

I sighed.

It's been a year, Daniel.

Di mo na natupad yung pangako mo sakin.

Sabi nila, kapag nagmahal ka, ibibigay mo ang lahat para sa taong yun. Magsasakr ipisyo ka. Gagawin mo ang lahat para mapasaya siya. Kahit alam mong masasaktan k a in the process.

Ganun naman talaga pag nagmahal ka diba? Hindi ka nanghihingi ng kapalit. Basta, mapasaya mo lang ang taong mahal mo, masaya ka na. Basta, maiparamdam mo ang pa gmamahal mo sa taong mahal mo, kuntento ka na.

Ganun nga ang ginawa ni DJ para sakin a year ago.

Hindi ko talaga inexpect na gagawin niya sakin lahat yun, yung tutuparin niya yu ng before-I-die list ko. Sure, hindi kumpleto, hindi lahat, pero yung thought na gagawin niya ang lahat matupad niya lang yun? That was... surreal.

Hindi ko naman kasi iniisip na special ako. Na may taong gagawin ang lahat para sakin.

Hindi ko kailanman inisip na maeexperience ko ang tinatawag nilang love, o pagma mahal. I was once an ordinary girl, walang pakielam sa mga bagay na ganyan, wala ng alam sa pagmamahal.

Until, I met him.

Four letters.

Four letters. Not three, nor five letters. Just four.

Four letters changed my life.

LOVE.

I sighed and stared at nothing.

Hindi ko alam kung bakit nanghihina ako...

Kahit buhay naman siya.

Oo, buhay siya. Nakahinga siya kahit sobrang higpit na taling nakapulupot sa lee g niya. Miracle nga raw e. Pero dahil sa nangyari na yun, na-comatose siya. Naap ektuhan kasi ng sobra yung katawan niya. At isang taon na. Isang taon ng nakakal ipas...

Di pa rin siya gumigising para sakin.

Dati, sabi niya, gigising ako para sa kanya. Nangako ako. Nangako akong di ko si ya iiwan. Gumising naman ako diba? Pero bakit siya ang di gumising para sakin?

Bakit takot akong iwanan na lang niya ako bigla?

I mean, he'll definitely wake up for me right?

Biglang nag-ring yung telepono sa desk ko, pagkasagot ko, si mommy pala. Tinanon g niya ako kung bibisitahin ko daw ba si DJ sa ospital. Kasi kung oo, may ipapad ala daw siyang fresh flowers. Sinabi ko na hindi dahil may mga inaayos pa kong p aperworks at may meeting pa ko by 3PM. Naintindihan naman niya. Kaso, ang sabi n iya sakin na kinasama ng loob ko.

"Anak, one week ka ng hindi bumibisita sa kanya. Pagod ka na ba?"

Hindi naman ako pagod e.

At lalong di ako nag-give up.

Ayoko lang na nakikita siyang ganun. Walang malay. Nanghihina kasi ako dahil big la na lang pumapasok sa isip ko yung araw na yun. Yung mga masasayang moments na min, yung pagtupad niya sa mga wishes ko, yung nasa kotse niya kami, yung I love you's...

Masyadong masakit lalo na alam kong... Alam kong...

Walang kasiguraduhan kung masasabi pa ba namin ang magical three-letter word na yun sa isa't-isa. It seems that I'm happy on the outside...

But inside, I'm dying.

Miss na kita DJ. Miss na kita. Please... Gumising ka na please...

Di ko namalayan na ilang oras na pala akong tulala, nakatingin sa kawalan, hangg ang sa may kumatok.

"Come in."

Pagkabukas ng pinto, si Ms. Larena lang pala.

"Maam, tumawag po si Sir P."

"Who's Sir P?"

"Yung new investor po sa company."

"Oh, what did Mr. P said?"

"Since tayo na naman daw po ang kukunin niyang mag-aayos ng land deed ng bibilhi n niyang park malapit sa Montenegro University, is it possible daw po na sa Mont enegro University na lang kayo mag-meet? He's there po, talking to Sir Rommel ab out his plan about the renovation of the park."

"Wait what?!" napatayo ako bigla sa sinabi niya. "I thought ibang park yung gust o niyang bilhin! Bakit yung park na malapit sa MU ang bibilhin niya?! No way!"

"Pero ma'am, alam po nating si Sir Rommel ang may-ari ng lupang kinatitirikan ng park na yun. Tayo lang po ang mag-aayos ng land deed." "Sa tingin mo di ko alam yun ha?!" I snapped at her. "Father-in-law ko pa rin si Tito Rommel! I'm sure na hindi niya ibebenta dun sa Mr. P na yun ang park! Reno vate huh? Renovate my ass!"

"Ma'am calm down--"

"Don't tell me to calm down Ms. Larena! Importante sakin yung park na yun!" naik uyom ko ang kamao ko. Tinignan ko siya ng diretso. "Nasaan siya? MU?"

"Yes ma'am."

"Tell Mr. P I'm coming and I'm going to talk to him."

"Yes ma'am."

Kinuha ko agad yung bag ko at lumabas ng office. Dumiretso ako agad sa may kotse ko at nagsimula ng mag-drive.

Ang sama ng loob ko. Hindi pwedeng mapunta sa kahit sino yung park na yun. Park namin yun. Andun yung puno namin. Yung puno namin!

Dun nawala si DJ sakin.

Kaya sa tingin ng Mr. P na yun ganun-ganun na lang yun? Malaki ang sentimental v alue nun. Mas malaki pa sa sentimental value ng buhay niya!

Huminga ako ng malalim. Kailangan mong kumalma. Kailangan Kath. Ng malapit na ko sa Montenegro University, nakita ko pa yung park. Yung puno...

Pigney <3 Patpatin forever.

Pinark ko na agad yung kotse sa tapat ng Montenegro University, wala akong paki kung magalit man sila dahil di ko pinark ang kotse ko sa parking lot, wala akong

panahon.

Tumakbo agad ako papasok at nakita ko agad si Tito Rommel na may kausap na lalak i.

Oh damn it! Si Mr. P!

Tumakbo agad ako sa kanila. Nagulat si Tito Rommel ng nakita niya ko.

"Chandria?"

Di ko siya pinansin. Tinuon ko yung atensyon ko dun sa kausap niya na matandang lalaki.

"With all due respect Mr. P, di ko mapapayagang bilhin mo ang park namin. Maghan ap ka na lang ho ng iba. Marami pa ho dyan, marami ho kaming mai-ooffer na land deeds ng parks all over the country. Please."

"Excuse me, you have been mistaken. I'm a professor here. Who are you?"

Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.

"Chandria, hindi siya si Mr. P. Siya si Mr. Lacson."

What?! "Nasaan siya tito?"

"Cashier-Registrar's building. May inaasikaso siyang mga--"

Pinutol ko na yung sasabihin niya dahil tumakbo na ko papunta sa building na yun .

Pagdating ko sa hallway, nagulat ako.

Wala namang tao ah?

Naglakad pa ko papunta sa dulo. Nagbabakasakaling andito pa siya.

Wala na.

Asan na yung Mr. P na yun?!

Patalikod na sana ako ng bigla na lang akong may natamaan out of nowhere.

At nagulat ako dahil bigla na lang tumapon sakin yung hawak niyang pagkain.

Isang plato ng spaghetti.

Imbes na sigawan ko siya dahil sa di niya pagtingin sa dinadaanan niya...

Naiyak ako.

"200, 000 pesos rin ba yang blouse mo?"

Mas lalo tuloy bumuhos yung luha sa mga mata ko dahil sa sinabi niya. Wala na kong pakielam kung kakalat rin sa kanya yung spaghetti na nagkalat sa bl ouse ko. Niyakap ko siya agad ng mahigpit.

"Kath..."

I miss his voice... I miss him... I miss him so much...

"DJ..." sniff. "D-DJ..."

"May nagawa akong katangahan isang taon ng nakakalipas. Bumitaw ako agad sa baba eng mahal ko kahit ako pa ang nagsabing walang iwanan. At alam kong sobra siyang nasaktan dahil sa ginawa kong yun. Ngayon, sabihin mo sakin, ngayong nagising n a ko para sa kanya, tatanggapin niya pa kaya ako ulit? Hahayaan niya pa kayang s amahan ko siyang tuparin ang natitirang 3 wishes niya?"

"Pinapaiyak mo naman ako e!"

Napabuntong-hininga siya.

"Kath. Sagutin mo na lang yung tanong ko."

Bumitaw ako sa kanya at tinignan siya ng diretso sa mga mata niya.

"Tinatanong pa ba yan? Malamang oo!"

Ngumiti siya. Ngumiti siya na para bang masaya siya dahil kahit ang dami na nami ng pinagdaanan, eto kami...

Magkasama.

Nagulat ako ng hinila niya ako papalapit sa kanya saka bumulong ng... "I love you Kath."

Pagkasabi niya nun, bigla na lang akong nagbreakdown. Relief and happiness washe d through me. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Para bang...

Buo na ulit ako dahil dumating na ang missing piece ng puzzle na kukumpleto sa b uhay ko.

Tinanggal ko yung pagkakayakap ko sa kanya at hinalikan siya ng matagal.

At puno ng pagmamahal.

Pagkabitaw ko, tinignan ko siya ng diretso at pinunasan ko yung luhang nangingil id sa parehas na mata niya.

"I love you too DJ. Welcome back."

Gumising siya para sakin. Nakakainis. Tinanong ko siya kung kailan pa, sabi niya , three days ago pa. Buti na lang daw di ako bumisita kaya nagawa niya 'tong pla no niyang windangin ako. Baliw talaga.

Nagulat ako ng hawakan niya yung kamay ko at halikan ito.

"Handa ka na ba? Tutuparin pa natin yung natitirang 3 wishes mo ngayon."

"Ha? E si Mr. P--"

Ngumiti siya. "Ako yun. Mr. Pigney."

Pagkasabi niya nun, ewan ko ba, di man lang ako naasar sa kanya. Napasaya niya pa ako.

I love this man. I love him. At bilang asawa niya, gagawin ko ang lahat para sa kanya.

-------------------------

And in just a year and a half, natupad na ang wish #26 ko.

Have a happy family with our future baby.

Daniel John Ford Montenegro Jr. Our baby, our angel. We decided to keep that nam e. Para kapag nakikita namin siya, naaalala rin namin si baby namin na kasama na ni Papa God.

Alam kong magiging mabuti kaming magulang ni DJ sa kanya.

It's been three weeks since nadischarge ako sa ospital, at eto ako, nagpapahinga sa bahay. Kasama ang mag-ama ko.

Na di mapigilang manggigil kay baby DJ.

At sa akin, as usual.

"DJ naman e! Wag ka nga! Epal mo! Nagugutom si baby wag ka magulo!"

"Bakit ka kasi nandyan sa harapan ko! Nadidistract tuloy ako!"

"CHE! Alis!"

"Ako rin nagugutom."

"SIRAULO KA!!!!" "Normal lang naman yan e. Breastfeeding. Pero nakakadistract! Kaya wag mo kong s isihin kung--"

"Shut up!"

"Maka-shut up ka dyan. E kabisado ko na naman katawan mo."

"DJ!"

"Oo na joke lang! Ano ba meron ka na ba agad? Pikon ka na naman."

"Che. Tignan mo na nga lang kasi si baby oh. Ang cute-cute diba? Mukha siyang an ghel."

"Oo nga Kath, kamukhang-kamukha ko talaga si baby. Ang gwapo e!"

"Kamukha ko kaya. Tignan mo yung pisngi o. Ang cute-cute! Sarap pisilin!"

"Yung mata lang namana sayo!"

"Heh! Wag ka ngang lumapit samin! Ang epal mo!"

"Anong epal? Hoy! Wag mo nga akong siraan sa harap ng anak natin!"

Inayos ko yung damit ko, tumayo dala-dala si baby DJ saka binelatan siya.

"Beh beh beh bleh bleh! Ewan ko sayo!"

"Anakng! Isa!" "Isa mo mukha mo!"

"Ah ganun pala ah! Gusto mo na yatang ituloy pagbubuo natin ng basketball team w / cheerleaders e! Dalawa!"

"DJ tama na! Hawak ko si baby!"

Ngumiti siya ng nakakaloko habang papalapit na sakin. Ano ba 'to, saan ba ko pup unta?!

"Tatlo!"

"DJ NAMAN E!"

"Joke lang!" niyakap niya ako ng mahigpit. Ng narealize niyang baka maipit si ba by DJ, inakbayan na lang niya ako at hinalikan sa labi.

Napatingin kami kay baby. At nagulat kami sa reaksyon nito.

Nakangiting nakakaloko saming dalawa ni DJ.

Wala pa ngang isang buwan, nahawa na agad sa ama niya?! Ano 'to?

Nagkatinginan na lang kami at nagtawanan.

Maya-maya, napangiti ako.

"I love you Daniel Montenegro. My Master. My Pigney. My Forever."

Nginitian niya rin ako at hinalikan ulit.

"I love you too, Kathryn Montenegro. My Slave. My Patpatin. My Forever." And in that moment, I swear, I'm the happiest person alive. I'm complete.

Totoo man na 'Not all stories have happy endings', napatunayan naman namin na di kailangan may happy ending ang isang kwento. Kami ni DJ, masaya. Pero hindi pa naman ito ang ending ng pagmamahalan namin.

This is just the beginning.

*END OF BOOK 2* - PART 1 OF THE MONTENEGRO SERIES FINISHED -

-----------------

-K-

Di ako babae. Oo di ako babae! Ako yung tipo ng taong walang hilig sa lalaki. At mas lalong walang planong magkaroon ng ugnayan sa mga baboy na nilalang na lagi ng nananakit ng mga kababaihan!

Pero bakit bumalik lahat sakin ng sinabi ko? Dahil hindi lang ako nagkaroon ng u gnayan sa ungas na yun! Sa ungas na nagngangalang Daniel Montenegro Jr.! Sa unga s na pinag-aagawan ng lahat ng mga babae! Sa ungas na walang kwenta dahil patapo n ang ugali! Mas malala pa!

Now tell me, why did I, Kathryn De Leon, suddenly end up...

In Bed With Mr. Legacy?!

------------------------HPW 1ST SPECIAL CHAPTER. KATHRYN'S POV

Ang hirap pala talaga maging magulang.

"Haynako mare. Nakakaloka talaga. Akala ko kapag medyo lumaki na ang mga batang yan, mawawala na yung sakit ng ulo na bigay nila satin."

"Oo nga mareng Julia. Nakakawindang. Yang tatlong lalaki niyo ang dahilan kaya m adalas umiyak ang baby Zharmbie ko e. Haynako kaloka."

"Hoy Zharmiella, manahimik ka nga dyan. Malamang mga lalaki ang mga anak namin. Kasalanan ba namin kung yang anak mong si Aria ay nagsasama dyan sa tatlo? At ba kit ba tinatawag mo pa rin yang baby Zharmbie e 13 years old na silang lahat?"

"Maka-hoy kang babae ka. Excuse me Bea, baka nakakalimutan mong nag-iisang anak lang namin siya ni Albie kaya talagang baby pa rin namin siya." "Hindi rin. Yang anak nga namin ni Quenito na si Jerome, di na namin binebaby e. Dapat ganun rin kayo."

"Alam mo mareng Bea, naiintindihan ko si Zharmiella. Malamang babae yung anak ni la. Kami ni Paulo, kahit matigas ang ulo ni Francis, hinahayaan na lang namin. P ero kapag yan sumagot-sagot samin nako, alam niya mangyayari sa kanya."

"Haynako mga mare, kamusta naman yung anak namin ni Neil diba? Kaloka. Manang-ma na sa tatay. Maloko rin pero kapag nagseryoso, akala mo mas matanda sa totoong e dad niya."

"Nako yang si Dominic naman kasi mareng Yen, may pagkakagaya mo rin. Kaya wag ka ng magtaka kung bakit ganyan ang anak niyo ni Neil."

Bigla silang nagtinginan sakin ng sabay-sabay. Yung isang kamay pa nila nakapato ng sa table na inuupuan namin ngayon at nakapangalumbaba silang lahat habang nak atingin pa rin sakin.

"Sabagay mareng Bea, tama ka. Pero alam naman natin kung sino talaga ang pinakanakakaloka dyan sa lima nating mga anak."

"Oo nga, alam na natin kung sino."

"Ang talagang nagmana sa pagka-stubborn ng nanay niya."

"At ang nagmana sa kapilyuhan ng tatay niya." "Sino pa nga ba?"

"E di si Junjun!"

Yung totoo, sabay-sabay pa silang sumigaw. Etong mga 'to. Parang di mga nanay e.

"Magsitigil nga kayo!" sinamaan ko sila ng tingin. "Very helpful talaga kayo. No te the sarcasm."

Natawa silang lahat. Tinapik lang ako sa balikat ni Yen.

"Haynako mare. Nakakaloka. Grabe, hawang-hawa na sa kapilyuhan ni Junjun si Dom. Kalokang mag-pinsan yan."

"Nako, kahit naman di pinsan ni Francis yang si Junjun, nahahawa pa rin e."

"Tama ka dyan mareng Julia. Minsan nga minumura na sa isip ni Quenito si John es te si Daniel dahil nga naman nagmana sa kapilyuhan ng tatay yang si Junjun mo. N ahahawa tuloy ang Jerome namin."

I sighed. "Pasensya naman. Ganun talaga ang anak namin. Pilyo talaga. Ni hindi k o nga alam kung bakit ganyan ang anak namin e. For 13 years, pinalaki naman nami n siya ng maayos. Alam niyo naman yun diba?" "Oo naman mareng Kath. Alam na alam namin yun. Nakakapagtaka lang talaga na para ng carbon-copy ni Daniel yang anak niyo. Tignan mo, sa ganyang edad, hinahabol n a agad ng mga babae sa highschool nila? Kinukwento kaya yan sakin ni baby Zharmb ie este Aria ko."

"Mareng Zharm, di na kasalanan ng anak ko kung bakit ganun ang trato sa kanya ng mga babae sa eskwelahan niya. Kilala ko naman ang anak ko e. Alam kong di siya mananakit ng mga babae."

"Sabagay tama ka rin. Yang si Junjun pilyo yan pero nakwento sakin ni Francis na wala pang plano yang magka-girlfriend. Kumbaga, chill-chill lang siya. Buti nga at kahit matitigas ang ulo ng mga anak natin, alam nila na bawal silang manloko o manakit ng babae dahil alam nilang masasaktan tayo. Kasi syempre pinalaki nat in sila ng maayos tapos ayan pa igaganti nila satin."

"Korek mareng Julia. Haynako, buti na lang dito na kayo nag-stay ni Paulo. At le ast kumpleto tayong lima."

"Alam ko yang si Bea hindi naman talaga kasali e. Bakit ka ba nasali Bea ha?"

"Hoy Zharmiella! Tigil-tigilan mo ko dyan at baka ipakidnap kita at barilin. Nak o, ikaw talagang babae ka oo!"

"Joke lang mare! Talaga naman 'to. Alam mo namang kinalimutan na natin ang lahat ng nangyari dati e. Ibinaon na natin sa limot. Mahal na mahal na natin ang isa' t-isa diba?" "Tumpak ka dyan mareng Zharm. Haynako, nakakastress talaga maging magulang, lalo na ang pagiging ina pero kaya naman natin dahil andyan naman ang mga asawa nati n."

"Korek ka dyan mareng Yen! At syempre andyan rin ang ating mga bagets na di tayo dinidisappoint kahit kelan. Well, tigas nga lang ng ulo pero kaya naman nating imanage yun. Dahil magaganda tayo."

Natawa ako bigla sa sinabi ni Julia kaya nakisabay na rin ako sa kanila.

"Tama! Tayo ang pinakamagagandang ina sa balat ng lupa!"

Oh jusko, lamunin mo na ako oh lupa! Ang taas ng self-confidence naming lima!

Palibhasa, masaya kami e. Kuntento.

Nandito kami nila Yen, Zharm, Bea at Julia sa park. Nag-babarbeque habang wala a ng mga mahal naming asawa. At syempre, taga-bantay na rin kahit papaano sa tatlo ng itlog, isang anghel at si pasimuno namin.

Syempre, sino pa ba ang pasimuno sa lima, edi yung anak ko. Hay.

"Tignan niyo yang lima nating anak."

Sinunod namin yung sabi ni Bea at napatingin nga kami sa limang bagets na nagtat akbuhan sa park. Sa park namin ni Daniel.

Ang saya-saya nila. Kaya masaya na rin ako.

Lalo na dahil masaya rin kahit papano ang anak namin ni DJ.

Si DJ Jr. O mas kilala bilang si Junjun namin.

"Grabe, onting taon na lang hihintayin natin mga mare, magcocollege na sila. Mat utupad na nila ang pangarap nila."

Napangiti na lang ako sa sinabi ni ate Yen na naging kumare na namin. Tama naman siya.

Onting taon na lang, magiging college student na ang mga anak namin.

Onting taon na lang, makakagawa na sila ng pangalan.

Well, kilalang-kilala na naman silang lima. Maraming gustong makipagkaibigan sa kanila. Maraming gustong makasama sa grupo nila. Pero di ko alam, takot silang l

ima. Takot sila na magpapasok ng kung sino-sino sa grupo nila.

Dahil rin naman sa amin kaya hirap silang magtiwala sa mga taong nasa paligid ni la.

Dahil sila ang tinatawag na...

LEGACY.

Napatingin ako sa batang tahimik lang pero halatang masaya dahil kasama niya ang mga kaibigan niya. Si Francis Elmer Avelino. "Cis". Anak ni Julia Buenavista at ni Paulo Avelino. M ayaman. Makapangyarihan. Ang kanyang nanay na si Julia ay may-ari ng kalahati ng shares ng Buenavista Group of Companies na ipinamana sa kanila ng kuya niyang s i Enrique. Idagdag mo pa ang sarili niyang fashion line sa Italy at Pilipinas na itinaguyod nila ng asawa niyang si Paulo, ang may-ari ng isang successful manuf acturing business sa Italy.

Sunod naman na napatingin ako sa batang mahilig ngumiti, parang walang problema, steady lang at masayang nakikipaglaro sa mga kaibigan niya.

Si Joseph Jerome Buenavista. "Jere". Anak ni Bea Salvador at Enrique Buenavista. Mayaman. Makapangyarihan. Ang kanyang nanay na si Bea, kahit marami siyang pagk akamali sa nakaraan niya, nagsikap para magtayo ng sarili niyang art museum. Nan dun nakadisplay ang mga paintings niya and twice a year, nagkakaroon siya ng art exhibit sa iba't-ibang parte ng Asya. Si Enrique naman ay may-ari rin ng kalaha ti ng shares ng Buenavista Group of Companies na ipinamana sa kanila ng kapatid niyang si Julia. Idagdag mo pa na siya ang may hawak ng Buenavista University at ang may hawak sa firm nila sa New York.

Napunta naman ang tingin ko sa batang anghel, madaling umiyak dahil madalas siya ng asarin ng tatlong itlog at si pasimuno namin pero sobrang bait at talagang di

papahuli sa mga kaibigan niya. Si Zharmbie Aria Ravena. "Aria". Anak ni Zharm Sy at Albie Ravena. Mayaman. Maka pangyarihan. Ang kanyang nanay na si Zharm ay may-ari ng maraming malls sa buong Pilipinas, at siya ang namamahala sa Sy Holdings Inc. na ipinamana sa kanya ng magulang niya. Si Albie naman ay ang may-ari ng pinaka-successful na furniture c ompany, ang Ravena Furnitures, sa buong Pilipinas.

Napatingin naman ako sa batang mukhang agad na nag-mature sa kanilang lahat, per o kahit ganun, maloko pa rin lalo na kapag kasama ang mga kaibigan niya.

Si Dominic Karl Santiago. "Dom". Anak ni Yen Montenegro at Neil Santiago. Mayama n. Makapangyarihan. Ang kanyang nanay na si Yen ay may sarili ng fashion line sa Paris na sumikat na rin sa buong Asya. Si Neil, ang aking kuya, ay ang may-ari ng kalahati ng shares ng Santiago Realty Inc. na ipinamana samin ng tatay namin na abot hanggang United States.

Sa kanya naman ako napatingin, sa batang carbon-copy ng tatay niya, sa batang na hawa sa stubborness ko at sa batang nahawa sa kapilyuhan ng tatay niya. Ang bata ng sa unang tingin, alam mong maloko na, pero kapag naintindihan mo siya, malala man mong there's more than meets the eye, lalo na kung para sa mga kaibigan niya .

Si Daniel John Montenegro Jr. "Junjun". Anak ni Kathryn Santiago at ni Daniel Mo ntenegro. Mayaman. Makapangyarihan. Ang kanyang nanay na nagngangalang ako ay ma y-ari ng kalahati ng shares ng Santiago Realty Inc. na ipinamana samin ng tatay namin na abot hanggang United States. Si Daniel, o mas kilalang DJ, ay may-ari n g Montenegro Group of Companies na ipinamana na sa kanya ng tatay niya. Lahat ng klase ng negosyo, mapa-manufacturing pa yan o telecommunication, ay sakop ng Mo ntenegro Group Of Companies. At hindi lang sa Pilipinas kundi abot na rin sa buo ng mundo ang Montenegro GOC. Dati ay naglalaban ang Buenavista GOC at Montenegro GOC pero ngayon, matiwasay n a sa pagitan nila. Lalo na't magkakakilala kami, kaya wala ng higitan, wala ng k umpetisyon, at lalong wala ng parinigan sa magkabilang-kampo.

Magkakaibigan pa ang mga tagapagmana namin.

Sana talaga wala ng dumating na hadlang. Sana wala ng dumating na pagsubok na ba ka makapagbigay hirap saming pamilya, lalo na sa anak namin na si Junjun.

"Si Junjun!"

Speaking of Junjun, napatingin ako ulit sa kanila. Teka, anong nangyayari?!

Nawala lang sa paningin ko sandali, biglang may kasuntukan na?!

"Hoy tama na yan!" tumayo ako at agad na tumakbo sa mga bata. Pinipigilan ng tat long itlog si Junjun dahil may sinusuntok siyang di-kilalang bata. Si Aria naman ay umiiyak lang sa tabi. Agad na pumagitna ako kay Junjun at sa batang sinusuntok niya. Aabante pa sana s i Junjun pero binigyan ko siya ng tingin na alam niyang gusto kong tumigil na si ya.

Tumigil naman siya at sinamaan lang ng tingin yung batang lalaki na sinuntok niy a.

"Junjun naman, ano na naman ba nangyari ha?"

Di siya nagsalita. Ikinuyom niya na lang ang kamao niya para makakalma.

Napatingin ako dun sa batang lalaking sinuntok niya. Jusko po, nagdudugo yung la bi ng bata.

"Pasensya na iho. Lika gagamutin nati--"

"Anong nangyari sa anak ko?!"

Napatingin ako sa sumigaw na babae.

Patay, yung nanay ng nabugbog ni Junjun.

Huminga ako ng malalim at nag-look of apology sa babae. "Uhm, sorry ho pero nagk ataon lang na nasuntok ng anak ko ang anak niyo. Di bale ako na ang gagamot sa k anya."

"Anong ikaw?! Bakit? Wala ba siyang nanay? Turuan mo na lang yang anak mo ng mag andang asal! Tignan mo, nambubugbog na lang ng walang dahilan! Kawawa naman ang anak ko!" "Anong sabi mo? Nambubugbog ng walang dahilan? Paano mo naman nasabi misis? Sa t ingin mo di ko pinapalaki ng maayos ang anak ko ha?"

"Oo. Ni walang ginagawa ang anak ko sa anak mo! Kanino ba nagmana yan ha?!"

Bigla na lang pumantig ang tenga ko sa sinabi niya.

"Sa susunod, ayus-ayusin mo yang pananalita mo sa akin lalo na sa anak ko. Baka di ako makapagtimpi, gawin ko rin sayo ang ginawa ng anak ko sa anak mo."

Pagkatapos kong sabihin yun, hinila ko na agad si Junjun papalayo dun. Sinenyasa n ko ang mga kumare ko na nakatayo at halatang gulat sa nangyari na sila na baha la sa mga anak nila.

Mukhang kailangan ko na naman pagalitan 'tong anak ko dahil sa ginawa niya.

"Ma, san tayo pupunta nam-- ah!!! Aray!!!"

Sinimulan ko kasi siyang pingutin sa tenga.

"Di ka pa rin natututo ha?!"

"Ma! Bitaw na!!! Aray!!!"

"Ano na naman bang pumasok sa isip mo at nakipagbugbugan ka na naman ha?!"

"Ma tama na!!!" "Di ka talaga titigil ha? Lagot ka sa tatay mo mamaya!"

"Ma di na mauulit pramis! Ma bitaw na!!!"

Binitawan ko na ang tenga niya at nag-crossed arms.

"Explain yourself Junjun."

"Tss ma naman ang baduy--"

"Sinabi ng explain yourself!"

"Tss. Ma talaga o!" nagkamot siya ng ulo. "Siya naman nagsimula."

"Paanong siya ang nagsimula ha? Iexplain mo ng maayos ng di ako magsisi na pinag salitaan ko yung huklubang nanay ng batang yun!"

Nagulat ako ng biglang natawa si Junjun. Natawa siya habang pinupunasan yung dug o sa may labi niya.

Teka, nasuntok rin siya ng batang yun?!

"Lika nga, umuwi na tayo. Sa bahay mo na lang ipaliwanag lahat ng nangyari. Subu kan mong maayos ang paliwanag mo kundi bubuhusan ko talaga ng alcohol yang bibig mo habang ginagamot ko yan mamaya!"

"Oo na ma. Relaksssssssss"

"Relax-relax ka dyan. Sakay na ng kotse!" "Ma naman, wag ka ng masungit. Sorry na. Nabadtrip lang ako dun sa ungas na yun. "

"Bibig mo nga!"

Napabuntong-hininga na lang ako sa anak ko.

Pagkauwi ng bahay, habang ginagamot ko yung sugat sa labi ni Junjun. Inexplain n iya na sakin yung buong nangyari.

Apparently, yung batang lalaking yun, gustong makisali sa laro nila. Di siya pum ayag pero wala rin siyang nagawa dahil ayos lang naman dun sa tatlong itlog at s a anghel. Kaya lang, nung magtataya-tayaan na sila, bigla na lang itinulak nung batang lalaki si Aria. Nagalit si Junjun kaya agad na sinugod yung batang lalaki at yun na nga ang dahilan kung bakit sugatan yung sinuntok niya.

At alam niyo ba ang dahilan niya kung bakit in the first place, ayaw niya ng pas alihin yung batang lalaki sa laro nila at sa grupo nila?

"Alam ko naman ma na maraming gustong makipagkaibigan samin dahil mga tagapagman a kami. Lalo na sakin. Kahit bata pa ko, alam ko na kung sino ang mga dapat kong pagkatiwalaan. Malas lang nila sakin-- aray naman ma!"

Oo, nakakuha na naman siya ng pingot sakin dahil sa sinabi niya.

Nalulungkot ako dahil nga ganun, takot siya, lahat sila na makipagkaibigan sa ka hit sino. Dahil totoo naman talaga, maraming gagamit at gagamit sa kanila kapag naging open sila sa lahat. Pero, alam ko naman na balang araw, malalaman niya rin kung sino ang mga taong t otoo sa kanya. Hindi pa siguro ngayon dahil bata pa siya pero naniniwala akong k ung sino man yun?

Magiging tapat rin sa kanya gaya ko kay DJ ko.

Buong maghapon na nagkulong sa kwarto si Junjun. Naglaro ng video games. Di ko n a nga pinansin e. Bata pa talaga siya. Nung umakyat ako sa kwarto niya kinagabih an, tulog na. Buti nakakain siya ng early dinner nung bumaba siya kani-kanina da hil kung hindi, nako. Kawawa siya sakin. Lalo na sa papa niya. Madali pa namang magalit yun kapag nalilipasan ng gutom si Junjun. Mahirap daw baka maging patpat in katulad ko. Baliw talaga si pigney.

Kasalukuyan akong naghuhugas ng plato ngayon. Day-off kasi ng mga maids namin. A yos na rin dahil namiss ko kumilos sa buong-bahay.

"Hi baby!"

Bigla na lang akong nanigas sa kinakatayuan ko dahil sa boses na yun. Haharap na sana ako ng bigla na lang niya akong binuhat. Napahawak na lang tuloy ako sa le eg niya.

Nanlaki yung mga mata ko ng nakita ko si DJ na nakatingin ng nakakaloko.

"H-hoy ano ba ibaba mo ko!" "Tulog na ba si Junjun?"

"Oo. Bakit?"

Di siya nagsalita. Nakatingin pa rin siya sakin ng nakakaloko hanggang sa iakyat niya kami sa kwarto.

Talaga naman 'tong Mr. Pigney na 'to oh! Kahit kelan napakaano! >//<

"Namiss kita." hinalikan niya ako sa labi ko. "Namiss talaga kita."

"DJ naman. Di na tayo teenager. Parents na tayo."

"Eto naman. Nanlalambing lang." binaba niya ako sa may kama namin at nilock yung pinto. Saka tumabi sakin. "Hay nakakapagod talaga ang trabaho. Buti na lang nan dyan ka pati si Junjun."

Napangiti na lang ako sa sinabi niya.

"Syempre naman. Nandito naman kami para sayo. Alam mo yun."

Ngumiti siya at niyakap ako ng mahigpit habang nakaupo ako. Yung ulo niya nasa m ay dibdib ko. Nakapikit siya at parang kuntento na siya na ganun kami.

Hinaplos ko yung ulo niya at hinilot ng onti yung ulo niya. Hay buhay. Talaga 't ong pigney ko. Pagod na pagod na.

Nagulat ako ng bigla niyang isiksik yung mukha niya sa dibdib ko. "Hoy teka nakikiliti ako!"

"Hmm..."

Takteng DJ 'to oh! Nakakahiya!

Namumula na ako. Ano ba. Talaga 'tong isang 'to. Di na nagbago. Ewan ko dito. Bu ti na lang tumigil na. Pagod na e. Nakayakap na lang siya ng mahigpit sakin.

"Ayos ka lang ba ha? May problema na naman ba?"

Di siya nagsalita. Pero maya-maya, bigla na lang siyang bumuntong-hininga.

"Meron."

"Ano yun?"

He sighed.

"Meron kasing fast-rising company ngayon sa Pilipinas na galing pang Canada na n akikipagcompete sa Montenegro Group of Companies. Akala ko wala ng mangyayaring ganun pero hindi e. Nagulat ako nakikipag-agawan sila ng foreign investors sa at in. Nakuha nila yung sa Florida natin, Kath. Kaya nag-aalala ako. Baka kung ano pa ang gawin nila."

"Imposible namang matapakan nila tayo DJ. Sila lang ang mapapahiya sa ginagawa n ila e. Sino ba sila ha?"

"Di ko kilala e. Basta gaya ng sinabi ko sayo, business is business. May ganito talagang instances. Sana lang tumigil sila dahil kung hindi, di ko rin sila titi gilan. Alam mo yan Kath." "Hay. Oo naman. Alam ko yun. Pero teka, ano bang pangalan ng company nila?" "De Leon Group of Companies." -----------------------------------------------THE END :)) BY:MODERNONGMARIACLARA