Vous êtes sur la page 1sur 5

Sen TluIo

An|cn Tcnc|nct


2
No secuIo V, cono ainda hoje, o SoI nascia lodas as nanhs e
punha-se lodas as noiles. De nadiugada, quando os piineiios iaios de
soI liocavan leijos con a auioia, a leiia despeilava, o ai enchia-se de
sons de aIegiia, de xlase e de espeiana, e quando caa a noile a leiia
sossegava e neiguIhava no neIancIico ciepscuIo. Todos os dias e lodas
as noiles se asseneIhavan.
De vez en quando apaiecia una nuven e ouvia-se soai o liovo,
ou una eslieIa disliada caa do ceu. Ou enlo apaiecia un fiade pIido,
a segiedai aos oulios iinos que acalaia de vei un ligie peilo do
convenlo. L eia ludo. Depois, os dias e as noiles voIlavan a sei iguais.
Os nonges lialaIhavan e iezavan. O supeiioi locava igo,
conpunha nsica e escievia veisos en Ialin. Lsse adniiveI veIho
possua un don exliaoidiniio: locava igo con lananha aile que
nesno os veIhos fiades, cujo ouvido con o decoiiei da vida se loinaia
nais apuiado, no podian conlei as Igiinas, quando Ihe chegavan os
sons do insliunenlo, vindos da sua ceIa.
Iosse quaI fosse o assunlo de que faIasse, nesno coisas nuilo
lanais ~ as ivoies, os aninais, o nai ~, no eia possveI ouvi-Io sen
soiiii ou choiai, e nais paiecia que na sua aIna viliavan coidas
seneIhanles as do igo.
Quando se zangava, ou se se enliegava a una giande aIegiia, ou
faIava de quaIquei coisa leiiveI e giandiosa, eia doninado poi un
senlinenlo de paixo. Lgiinas liolavan-Ihe dos oIhos liiIhanles.
Coiava. A sua voz ecoava, e ao ouvi-Io os nonges senlian a inspiiao
invadii as suas aInas. Ln nonenlos lo leIos e naiaviIhosos, o seu
podei no linha Iiniles. Se desse oiden aos seus fiades paia se Ianaien
ao nai, lodos, ale ao Ilino, se leiian piecipilado con piazei a fin de
execulaien a sua vonlade.
A sua nsica, as enloaes, os veisos de Iouvoi a Deus, ao Ceu e a
Teiia, eian paia os seus iinos en Ciislo una fonle incessanle de jliIo.
Aconlecia que en iazo da unifoinidade das suas vidas, as ivoies, as
fIoies, o Veio, o Oulono, os exaspeiavan. O laiuIho do nai faligava-
Ihes os ouvidos, o canlo dos pssaios loinava-se-Ihes desagiadveI, nas
os laIenlos do seu supeiioi eian paia eIes lo indispensveis cono o po
de cada dia.
Decoiieian dezenas de anos. Os dias e as noiles eian
seneIhanles. A excepo dos pssaios e dos aninais seIvagens, nenhun
sei vivo se apioxinava do convenlo. A casa nais pixina ficava Ionge e,
paia a aIcanai, eia necessiio lianspoi a pe, en pIeno deseilo, una
cenlena de veislas. Apenas se decidian a lianspoi esse espao as pessoas

3
que linhan despiezo peIa vida, fugian deIa, e se acoIhian ao convenlo
cono nun lnuIo.
Ioi inenso o espanlo dos nonges quando, una noile, Ihes laleu a
poila un halilanle da cidade, sinpIes pecadoi que anava a vida.
Lsse honen, anles de pedii a lno do supeiioi e iezai, oidenou
que Ihe seivissen vinho e conida. Quando Ihe peigunlaian cono vieia
da cidade ale ao deseilo, naiiou una Ionga hisliia de caa. Iailiia paia
a caa, depois de lei eslado a lelei, peidendo-se peIo caninho. Quando
Ihe piopuseian que enliasse paia o convenlo a fin de saIvai a sua aIna,
iespondeu soiiindo:
~ No sou o vosso honen.
Depois de lei conido e lelido, oIhou alenlanenle os nonges que
o seivian, alanou a calea con ai iepiovadoi, e disse:
~ Vocs Ievan una vida ociosa, nonges. No salen seno
conei e lelei. L assin que se lialaIha paia a saIvao` Iensen que
enquanlo eslo aqui a iepousai, conendo, lelendo e sonhando con a
lealificao, o vosso seneIhanle peide-se e vai paia o Infeino. Vejan o
que se passa na cidade! Lnquanlo uns noiien de fone, oulios no salen
que fazei ao seu ouio, e afundan-se na Iileilinagen cono noscas no
neI. No exisle enlie os honens nen fe nen veidade. A quen peilence a
oliigao de os saIvai e Ihes piegai` L a nin, que lelo de nanh a
noile` Vs iecelesles una aIna dciI, un coiao cheio de anoi e a fe,
paia ficaien enlie' qualio paiedes sen fazeien nada`...
Apesai de insoIenles e inconvenienles, as paIavias do cidado
llado agiian de eslianha naneiia no supeiioi do convenlo. O ancio
oIhando os seus nonges enpaIideceu e disse:
~ Iinos, nas eIe len iazo. Os polies noilais peiden-se,
efeclivanenle, no vcio e inpiedade, no dispaiale e na1 fiaqueza,
enquanlo ns conlinuanos inpassveis cono se isso no nos dissesse
iespeilo. Ioique no hei-de ii eu a cidade paia Ihes fazei Ienliai o Ciislo
que eIes esqueceian`
As paIavias do honen da cidade havian seduzido o veIho
nonge. Logo no dia seguinle agaiiou no seu laslo e pailiu paia a
cidade. Os fiades ficaian piivados de nsica, de seines e de poesia.
Un ns, dois neses, paieceu-Ihes Iongo o lenpo, sen que o
ancio voIlasse. IinaInenle, no piincpio do leiceiio ns, ouviu-se o
iudo faniIiai da sua lengaIa. Os nonges coiieian ao seu enconlio e
sufocavan-no con peigunlas. Mas, ao v-Ios, en vez de se iegozijai, o
alade piincipiou a choiai anaiganenle, sen dizei una paIavia.

4
Os nonges nolaian que eIe enagieceia e enveIheceia nuilo. O
seu ioslo cansado expiinia piofunda afIio e, quando piincipiou a
choiai, linha o ai de un honen que foia insuIlado.
Os fiades coneaian lanlen a choiai e lialaian-no con
soIicilude. Ioique choiava e linha una caia lo Igulie`
Mas, sen iespondei, o supeiioi fechou-se na sua ceIa. AIi ficou
sele dias sen lelei nen conei, nen locai igo, apenas choiava.
Quando Ihe lalian a poila e os fiades Ihe pedian que sasse e Ihes
conlasse o seu desgoslo, guaidava piofundo siIncio.
Ioi fin, saiu. Agiupando lodos os seus fiades a sua voIla, a face
veineIha de choiai, con una expiesso de doi e desaIenlo, piincipiou a
conlai o que Ihe sucedeia duianle esses lis neses.
A sua voz eslava caIna e o oIhai soiiidenle, quando descieveu a
viagen do convenlo a cidade. IeIo caninho, os pssaios ofeiecian-Ihe os
seus cnlicos, os iileiios coiiian, e doces e jovens espeianas enchian a
sua aIna. Caninhava, senlindo-se un soIdado que vai paia o conlale, j
seguio da viliia. Caninhava sonhando e conpondo veisos e hinos, sen
se apeicelei de cono linha chegado. Mas quando piincipiou a faIai da
cidade e dos seus halilanles, a voz lieneu-Ihe, os oIhos liiIhaian, e a
cIeia apodeiou-se deIe.
Nunca viia, nen ousaia inaginai, o que enconliou quando
chegou a cidade. Ioi s no decInio da vida que descoliiu e conpieendeu
quanlo e podeioso o dennio, quanlo e leIo o naI, e quo fiacos,
pusiInines e nuIos so os honens. A piineiia casa en que enliou foi,
poi azai, una casa de deloche. Una neia cenlena de pessoas, con nuilo
dinheiio, conian e lelian sen nedida. ledos, canlavan e piofeiian
piovocanlenenle paIavias hoiiveis, iepugnanles, que no ousaiia
pionunciai un honen lenenle a Deus. Iiofundanenle independenles,
foiles e feIizes, no lenian Deus, nen o Dialo, nen a noile. Dizian e
fazian ludo o que Ihes apelecia. Ian ale onde a Iuxiia os Ievava. O
vinho que lelian, lianspaienle cono o nlai, seneado de cenleIhas de
ouio, eia sen dvida exlienanenle doce e peifunado, poique ao lel-
Io lodos soiiian de lealilude, queiendo lelei nais. Ao soiiiso do
honen, o vinho iespondia con un soiiiso, e quando o lelian cinliIava
con aIegiia cono se soulesse o encanlo dialIico que enanava da sua
douia.
O ancio, cada vez nais excilado e choiando de cIeia, conlinuava
a descievei o que viia. Ln cina da nesa, enlie os convivas, eslava una
pecadoia seninua. L difciI inaginai e enconliai na naluieza nada nais
leIo e calivanle. Lssa joven devassa, de caleIos conpiidos, noiena,
oIhos negios, Ilios cainudos, inpudenle, cnica, nosliava os denles,

5
liancos cono a neve, e soiiia paiecendo dizei: Vejan cono sou
descaiada e leIa. A seda e o liocado caan en sedosas piegas dos seus
onlios, nas a sua leIeza no desejava escondei-se sol as vesles, cono a
eiva nova liolando do soIo piinaveiiI, essa leIeza eneigia avidanenle
aliaves dos iefegos. A inpudenle nuIhei lelia vinho, canlava e ofeiecia-
se a quen a desejava.
Ln seguida, o veIho nonge, agilando coIeiicanenle os liaos,
descieveu coiiidas de ciico, conlales de louios, lealios, aleIieis de
ailislas onde se pinlan ou nodeIan en gesso nuIheies nuas. IaIava con
eIoqncia, descievendo ao vivo, cono se locasse nsica en coidas
invisveis, e os fiades peliificados esculavan-no avidanenle, sufocados
de xlase. Depois de lei desciilo lodos os aliaclivos do dialo, a leIeza do
naI e a giaa conpassiva do coipo feninino, o ancio anaIdioou o
dennio, e pailiu desapaiecendo alis da poila...
No dia seguinle, quando saiu da sua ceIa, no havia un nico
nonge no convenlo. Tinhan fugido lodos paia a cidade.

Vous aimerez peut-être aussi