Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
တပ္ထမ
ဲ ွ ေစ်းသို႔လာခဲ့ရသည့္ ရည္ရယ
ြ ္ခ်က္မွာ သူ ေငြလိုစဥ္က
ရရာေစ်းျဖင့္ေရာင္းခဲ့ေသာ က်ည္ကပ္ဘူးကို ျပန္၀ယ္ျဖည့္ရန္ ျဖစ္သည္။
တပ္ထရ
ဲ ွိ ေငြလသ
ို ူမ်ားက မတ္ခက
ြ ္၊ ေရဘူး၊ ခါးပတ္ကအစ က်ည္ဆန္၊
က်ည္ကပ္ပါမက်န္ သူ႔အဆက္အသြယ္ႏွင့္သူ ေရာင္းခ် လိုက္ၾက၊ ေငြလက္ထဲ
ျပန္ရလာသည့္အခါ ထိုဆိုင္မ်ားတြင္ပင္ ျပန္၀ယ္ျဖည့္လိုက္ၾကႏွင့္ သံသရာ
လည္ေနၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၆ လခန္႔က ေငြလိုသည့္အတြက္ က်ည္ကပ္ဘူးတဘူးကို တပ္ၾကပ္ႀကီးေအာင္ကို ထုတ္ေရာင္းခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က က်ပ္ ၈ ေထာင္ေစ်း ရခဲ့ၿပီး ယခုျပန္၀ယ္ျဖည့္မည္
ဆိုေသာအခါ က်ပ္ ၁ ေသာင္းခြဲ ေစ်းျဖစ္ေနၿပီ။ ေဖာက္သည္ဆိုင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ပ္ ၁ ေသာင္း ၂ ေထာင့္ ၅ ရာ ႏွင့္ျပန္ေရာင္းေပးမည္ဟု ဆိုင္ရွင္က ေျပာေသာ္လည္း
ျပန္၀ယ္ျဖည့္ရန္ လက္တြန္႔သြားခဲ့သည္။
ဒီၾကားထဲ ကံဆိုးၿပီး စစ္လွ်င္ေတာ့ သူျပစ္ဒဏ္ခံရမည္။ ေထာင္ခ်မည္ဆိုလွ်င္လည္း အခ်ခံလိုက္ေတာ့မည္။ ရာထူးခ်မည္ ဆုိလွ်င္ လည္း ခ်ပါေစေတာ့ဟု သူစိတ္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္း တပ္ၾကပ္ႀကီးေအာင္ကိုက ေျပာျပသည္။
“အရပ္သားေတြ ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္္တုိ႔ စစ္သားေတြကို မမီပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ တေတြက ေရွ႕တန္းမွာတင္ ဆင္းရဲၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္တန္းမွာလည္း
ငတ္ေနၾကတာပါပဲ၊ ပိုက္ဆံဆိုတာကေတာ့ ကိုင္စရာကို မရွိတာပါ” ဟု သူက ညည္းညဴသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထိ၀
ု င္ေငြသည္ ယေန႔ေခတ္တင
ြ ္ မိသားစု၀င္ ၄ ဦးမွ်သာ ရွိေသာ သူတုိ႔ကို မငတ္ရံုတမယ္ပင္ မနည္း စားေသာက္ ေနရေၾကာင္း၊ ထိ၀
ု င္ေငြ အနည္းငယ္ျဖင့္ သူတို႔
မိသားစုသည္ ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈ ဒဏ္ကို ခါးစည္းၿပီး ခံလာခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ကိုက ဆက္လက္ ေျပာျပသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကတည္းက သူရသည့္ လစာေငြႏွင့္ မည္သုိ႔မွပင္ မေလာက္ငေတာ့ဘဲ လိုေငြ အၿမဲျပေနခဲ့ေၾကာင္း၊ မိသားစု၀င္မ်ား သည္လည္း ၿခိဳးၿခံေခၽြတာရ
လြန္းေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးခၽြတ္ယင
ြ ္းမႈမ်ားလည္း ရွိလာေၾကာင္း၊ ၎တို႔ မိသားစု ၀င္မ်ားအေနနွင့္ ေစ်းအေပါဆံုး သြားပြတ္တံ၊ သြားတိုက္ေဆး စသည့္ အေျခခံ
အသံုးအေဆာင္မ်ားကိုပင္ ၀ယ္ယူ မသံုးစြဲ ႏုိင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
သူယခု စီးထားေသာ ေရာ္ဘာဖိနပ္၏ သည္းႀကိဳး အႀကိမ္မည္မွ် လဲတပ္ထားရသည္ကိုပင္ မမွတ္မိေတာ့ဘဲ အေစးမ်ားပင္ ေပါက္ကာ စီးလိုက္တုိင္း သူ႔ေျခေထာက္တင
ြ ္
ကပ္လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
“ရတဲ့ လခ၊ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားေၾကး၊ ေထာက္ပံ့ေၾကးအပါအ၀င္ အားလံုးေပါင္းရင္ တလကို ေငြ က်ပ္ေလးေသာင္းေတာင္ မျပည့္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ေငြန႔ဲ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုမွ
မရပ္တည္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ရွိသမွ်ေတြ ထုတ္ေရာင္းစားတာလည္း ကုန္ၿပီ၊ ေနာက္ဆံုး ကေလးေက်ာင္း စရိတ္ေတာင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ မိန္းမဘက္က အမ်ိဳးေတြဆီပို႔ၿပီး
ေက်ာင္းထားေပးဖို႔ ေျပာရတယ္” ဟု အဆုိပါ ဒုတပ္ၾကပ္က ေျပာျပသည္။
တပ္ထဲတင
ြ ္ ေက်ာင္းသားရွိေသာ တပ္မိသားစုမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းသားတဦးလွ်င္ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးအျဖစ္ တႏွစ္လွ်င္ က်ပ္ ၃ ေထာင္ႏႈန္းႏွင့္ ေပးေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း
ထိုေငြက်ပ္ ၃ ေထာင္ႏွင့္ ယေန႔ေခတ္ ပညာသင္စရိတ္မွာ မကာမိ လွေသာေၾကာင့္ အဆင္မေျပေၾကာင္း သူက ဆိုသည္။
စစ္သားမ်ားအေနနွင့္ ျပင္ပ စီးပြားေရး မလုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း စစ္သားမိန္းမမ်ား ရွာေဖြတတ္ပါက မိသားစု စီးပြားေရးမွာ အနည္းငယ္ ေျပလည္ႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ သူတို႔၏
ဇနီးသည္မ်ားကိုပင္ စစ္သမီးအျဖစ္ ခိုင္းေစလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ စီးပြားေရး လုပ္ရန္ အခ်ိန္ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္လာေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ မိသားတစုလံုးမွာ တပ္တင
ြ ္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္
အခ်ိန္ျပည့္ နီးပါး
“ကၽြန္၀ယ္ရာ အဆစ္ပါတယ္ဆိုတာက တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ မိသားစု ၀င္ေတြပ။ဲ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြသာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနရတာ မဟုတ္ဘူး။၊ က်ေနာ္တို႔ မိန္းမေတြနဲ႔
ကေလးေတြလည္း ဝင္ၿပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေပးေနရပါတယ္” ဟု သူက ေျပာျပသည္။
တပ္မ်ားတြင္ ၾကက္ေမြး၊ ၀က္ေမြးသည့္လုပ္ငန္းမွာ တပ္မ်ားအတြက္ အျပေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းတခုျဖစ္ျပီး အျပမေကာင္းေသာ တျခားလုပ္ငန္းမ်ားလည္း ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။
တပ္ထဲတင
ြ ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ မုန္႔ဆိုင္၊ ထမင္းဆုိင္၊ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္၊ ကုန္စံုဆိုင္ကအစ လိုင္စင္မ့ဲ အရက္ဆိုင္မ်ားပင္ ရွိေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း နီးစပ္ရာ ဆိုင္ကယ္စီးခြင့္ရေသာ
ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္း ဆိုင္ကယ္တကၠစေ
ီ ျပးဆြဲၾကေၾကာင္း သိရသည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔မွစ၍ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ တပ္သား တေယာက္၏ လစမွာ က်ပ္ ၁၆၀၀၀ ခန္႔သာရွိၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တဦး၏ လစာမွာ က်ပ္ ၈
သိန္းခန္႔သတ္မွတ္ထားသည္ဟု သိရသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ အေျခစိုက္ေနရေသာ တပ္ရင္းတခုအတြက္ လိုအပ္ေသာ တပ္စရိတ္မ်ားကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္သာ ရွာေဖြရမည္ဟု တိုင္းမႉးက ႏႈတ္မိန္႔ေပးခဲ့ရာ
တပ္အေျခစိုက္ရာ ေဒသရွိ သစ္ေတာမ်ားကုိ ခုတ္ယူေရာင္းစား ေနၾကရေၾကာင္း အဆိုပါတပ္မွ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ တပ္တင္မကဘူး ဒီက တပ္ေတြအားလံုး သစ္ခုတ္ၿပီး စားၾကရတာပဲ။ လစာနဲ႔ ရိကၡာတခ်ိဳ႕ပဲ ရေတာ့ အဆင္မေျပ ၾကဘူး။ ဒီနယ္တ၀ိုက္က သစ္ေတြကုန္ရင္ေတာ့
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ မသိဘူး” ဟု အဆိုပါ ဗိုလ္ၾကီးက ဆိုသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြဆိုရင္ ပညာတတ္တဲ့မိန္းမ၊ ခ်မ္းသာတဲ့မိန္းမကုိပဲ ယူရမယ္ဆိုတာ စည္းကမ္းတခုလိုကို ျဖစ္ေနျပီ” ဟု အဆိုပါ ဗိုလ္ၾကီးက ေျပာသည္။
သန္လ်င္အေျခစိုက္ တပ္ရင္းတခုမွ ဒုတပ္ၾကပ္တဦးကမူ “တပ္ကထြက္ျပီး သူတို႔လို ေတာင္းစားတာကမွ ခုထက္ပိုျပီး စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ႏုိင္ဦးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း
ျမင္ရမယ္” ဟု ေျပာဆိုသည္။
http://www.irrawaddy.org