---------------BOOK DETAILS----------------

[BOOK NAME] His BEDMATE

[TOTALPARTS] 82
-------------------------------------------
[ BOOK DESCRIPTION ]
--------------------------------------------
[COMPLETED. NO SOFTCOPY. NO BOOK 2. SPECIAL CHAPTER NOT INCLUDED.]
Relasyon na hanggang PUSON lang. Kelan kaya ako aabot sa PUSO nya? Oh well. Nangarap pa ako. E
mahal lang naman nya ako kapag nasa kama kami.
-------------------------------------------
*******************************************
[1] His BEDMATE. Prologue
*******************************************
This story is intended for people who are matured enough . All scenes are purely fictional by
the author's imaginations. This story may contain sexual theme (coz that was this story's all
about. Hahaha! ^__^) . If you find this story abusive or offending, Ngayon pa lang sinasabi ko
na QUIT READING THIS IMMEDIATELY! The Author is not responsilble for any thoughts you may form
after reading this.

Oh ayan ha. Malinaw na malinaw ang sinabi ko. So please lang, kung hindi kayo sanay sa ganitong
theme, wag magreklamo. Pwedeng pwede na wag basahin. ;) pero alam ko naman na marami ang gusto
ng ganito, kaya naman......

Let's Get it on! ~~

<3
MissWitty
Story Created: 12:30 AM of August 23,2012.
________________________________________________________________________

HIS BEDMATE OFFICIALLY STARTS HERE.

ENJOY READING! ;)


Prologue:
Pre-marital sex?????


Masasabi mo ba na makasalanan ang mga taong gumagawa nito? Marriage first, we know that.

But let's just be realistic.

People nowadays find it normal to have sex first before marriage. Some of them pa nga hindi
umaabot sa I DO'S EH. Or some of them, ni wala nga sa isang relasyon. :/ Like we do.

This story is about two people who are doing THAT THING OUT OF A RELATIONSHIP.


He only sees me as his bedmate. A person who can satisfy his needs. Hanggang kwarto lang kami.

Sabi nga ng iba, ang samin ay hanggang PUSON lang. Hindi aabot hanggang PUSO. </3

Should I be labeled as a SLUT for this? Nah. Please don't.

Eto lang ang naisip kong paraan para naman ma-realize nya na hindi lang ako basta kaibigan
lang.

Alam kong mali. Call me desperate pero I'm just doing this because of love.

____________________________________________________________________

MissWitty's Note:
Okay lang ba ang Prologue? Hehe. First time ko susulat ng ganitong theme. Actually, isa pa lang
ang natatapos kong story. :/
So bear with me if the time comes na minsan palpak ako. Hahaha. Pero I'll try my best na hindi
mangyari yun. Sana naman this time, dumami ang reads and votes ko. :DD
COMMENT/
VOTE/
BE A FAN.
THANKS! <3

*******************************************
[2] One.
*******************************************
1:

__________


"Marian, ano sasama ka ba samin mamaya?" tanong saken ni Pearl.

"Ahm. San ba pupunta?" ako na habang nag aayos ng buhok.

Nasa CR kami ngayon kasi kakatapos lang ng class namin at kasalukuyan na vacant.

"Sa Bottom's Up lang naman. Bar night out tayo. Friday naman e.." si Claire naman.

"Ah sige BEERNES nga pala ngayon. Hehe drink til we drop ba? XD" ako na nag aapply naman ngayon
ng foundation.

"Oo. Hahaha. At boy's hunting na din. That's what we do because we are singles." si Mich na
nakasandal na lang sa may pinto.

Oh before I forgot, ako nga pala si Marian dela Vega. 19 years old. Taking up Tourism with
these girls. XD hehe

At ako ay NBSB. Oo uso pa yun hanggang ngayon. NBSB by choice ako. Paki ba naman kung ayoko pa
mag boyfriend. Kasi may isang lalaki lang naman akong gusto e.

Sa kasamaang palad naman. Hindi nya ako gusto. *iyak*

I'm preserving my virginity only for him. Sya lang ang gusto ko na maka-una saken. Sa kanya ko
gusto maramdaman ang unang sakit ko DOON. :D At sya lang ang allowed na pumasok saken.
Ahihihi. :P

At sino ba sya? Mamaya ko na papakilala kasi naman paalis na kami dito sa Cr. Punta muna kaming
cafeteria dahil kami ay nagugutom na.

*FastForward*

8:00Pm @ Bottom's Up
"Beer na lang tayo. Isang tower." ako. Kakarating lang namin dito sa Bar. At as usual, jam
packed na naman dito. Kapag ganitong araw talaga, asahan na maraming tao. Mostly College
students na din naman.

"Okay. Order na lang tayo kapag kulang." Mich. You heared it right. Malakas kami uminom. E sa
mataas ang alcohol tolerance namin e. :D Minamani lang namin ang alak. Hahaha. Aadik kasi ng
mga Mommy namin, sinanay kami dati pa sa alak para naman daw hindi kami malalasing kagad kapag
nayaya sa inuman. Alam naman kasi natin na marami ang napapahamak dahil sa alak. :/

Okay so much for this.

Nilibot ko ang tingin ko sa buong bar. Dami talagang tao.

Oh wait! Tama ba ang nakikita ko? Si Kurt yun ah?

Goodness! Andito ang mahal ko! *ngiting malapad*

"Girls! Andito si KurtMyLabs!!! high pitched kong sabi.

Tumingin naman sila sa tinitingnan ko.

"Oo nga ano. Kasama nya ang mga kaibigan nya! Nakoooo, make a move na girl!" si Pearl.
nagbabasa sya sa menu dahil kasalukuyan silang na-order ng pulutan.

"Ayain natin dito!" si Claire naman. "Nang maka-first base naman ang isang babae na yan!"

Sakto naman na padaan sila sa table namin. Tumayo kagad si Claire kasi kilala naman namin
sila. Yun nga lang hindi kami close. T_T Andun kami sa stage na, acquintances. Ay no pala,
SCHOOLMATES lang pala. /laslaspulso

Mga Engineering students naman sila.

"Guys! Wala ng vacant tables, kaya join na lang kayo samin!" -Claire

Totoo naman na wala na ngang bakante.

"Sure!" si Vin. Sa pagkaka-alam ko, eto ang pinaka best friend ni Kurt. Stalker ba ang dating
ko? XD wag naman. Admirer lang. Hahaha. Sikat sila sa school dahil lahat sila gwapo na,
matatalino pa. Not to mention na all of them came from well-off families.

Napag-kaisahan naman kami ng mga babaeng to, kaya sakin napatabi si Kurt.

Nung una nahihiya pa ako. Pero san ba ako dadalhin ng hiya ko? Tsaka diba, I'm a woman with
kakapalan ng face! So panindigan na. Pagdating lang naman kay Kurt ako inaatake ng hiya e. >__<

You can't blame me. He's one hell of a HOT MAN!

So nung una, konting usap lang kami. But as the time goes by, at dahil nalalamanan ng agua de
pataranta ang aking veins e nawawala na kahit papano ang hiya ko.

The next I knew, nakasakay na ako sa kotse nya.

_______________________________

(MissWitty's Note: Hehehe. Break muna. Pag-iisipan ko pa ang susunod. Basta clue, MAY BEDSCENE.
Ahihihi! Kasi ayun naman talaga ang hinihintay ng babasa. Mwahahahaha!)
Vote
Comment
Add to Your List
and Be a Fan! :D
Thanks! <3
*******************************************
[3] Two.
*******************************************
(BABALA: Kung ikaw ay hindi open minded, wag mo na ituloy. Dahil ito ay para sa mga GREEN
MINDED LANG! )

____________
2:
(MissWitty's Note: Tingin sa kanan! :D Tingnan nyo sila. Ayan mga itsura nila. Gwapo ni Kurt
noh? :""") Gusto ko din sya. Kaya ka-inggit si Marian kasi sya ang kasama ngayon ni Kurt!
Waaaaah! T_T )

Pagkarating namin sa condo unit nya. Agad nya akong hinalikan.

Torrid kiss.

Frech kiss.

Laplap.

Or whatever term na gusto nyo. XD

Naghalikan talaga kagad kami. E diba nga hindi pa ako nakakahalik ng ganito kasi NBSB ako. :/

Kaya nahihiya ako. Kasi baka mali yung ginagawa ko! >/////<

Teka. Break muna.. Gusto nyo ba muna alamin kung bakit kami nakarating dito? Sumakay sa kotse
nya.
De joke lang.

Teka, parang ayaw nyo naman alamin e. -__-

Gusto nyo yata BS kagad!

Wait munaaaaa! :/ Wag atat. XD hihi
Eto nga....

*Flashback*

"Ahm. Kurt? Do you have a girlfriend?" talagang tone-toneladang lakas ng loob ang inipon ko
para matanong sya nyan.

Ang alam ko kasi, hindi naman talaga sya ng gi-girlfriend. Ayon kasi sa mga naririnig ko, dahil
nga ako ay kanyang ADMIRER, Take note huh. Admirer. Not a stalker. Ganda ko naman na maging
stalker :P haha!

He doesn't want complications. At masyado daw demanding ang mga babae. :/

Kaya no-strings attached daw. Saklap lang! :'(

"No. I hate being called as anybody's boyfriend. Girls are just headaches. I mean, kapag kayo
na. Yung may formality na in a relationship na kayo." sabi nya. Tas tumungga na ulit sa baso
nya.

"Ah. Oo nga e." sumang-ayon na lang ako. "so mga flings lang?"

"Yep."

Napatingin naman ako sa mga kaibigan ko na kunwari pa na deadma sa nangyayari samin ni Kurt
ngayon. But I can read their eyes saying na, MAKE A MOVE. DON'T WASTE THE OPPORTUNITY GIRL!

Kasi dati nasabi ko na sa kanila na magpapapansin talaga ako sa kanya if will be given a
chance. :)


And so this is my chance.


"Ako rin e. Boys just come and go into my life. Never had a serious one. Ayoko din naman kasi."
-ako

Okay. Hinaluan ko ng konting kasinungalingan. Kasi baka layuan nya ako kapag nalaman nyang
ayoko sa ganun.

Halatang nagulat si Kurt. "Talaga? I never thought na ganun ka. Oh well, I think magkakasundo
tayo dyan. Kasi pareho ang ayaw natin."

1 point to Marian! naisip ko. Wooooohooo! \(>_<)/

So ayun nga. Nag-usap kami about dun. Hanggang sa dumating yung sabi nya if I could spend the
night with him nga daw.

Nagulat nalang ako ng kusang lumabas sa bibig ko yung pag-oo. Walang halong alinlangan. Basta
makasama ko lang sya.

*End of Flashback*

Kaya eto kami ngayon. Nasa condo nya.

He is now kissing me so hard. Tasting every corner of my mouth.

Akala ko dati perv ang dating ng ganitong halik yun bang kasama ang dila. Sucking your
partner's lips and tongue. Hindi pala. In fact, masarap pala.

Hindi ko na napigilan ang pag-ungol ko.

Yung kamay nya na isa nasa likod ko. At yung isa nasa may likod ng ulo ko para mas mapalalim pa
yung halikan namin.

Nandito pa din kami sa may front door ha. Hindi na nakapag pigil ang Hot na to. :/
Ako naman nakasandal sa dingding. Parang nanlalambot na ako sa halik pa lang nya ah. Yung kamay
ko naka paikot sa batok nya.

Unti-unti nyang binaba yung isa strap ng dress ko. Sinundan nya kagad ng halik nya.

Putapete naman oh. Parang nataas lahat ng balahibo ko dahil sa sensasyon na nararamdaman ko.

Napapasabunot na yung isang kamay ko sa buhok nya.

Sa sobrang overwhelming ng nararamdaman ko, hindi ko na namalayan na nalaglag na pala sa sahig
ang damit ko.

Kasama ang bra ko.
Hindi ko man lang namalayan na natanggal na din pala nya ang pagkaka-hook ang bra ko.

He is now staring at my body. At nakita ko na parang nagustuhan naman nya ang nakita nya.

Hinalikan nya na ulit ako at binuhat papasok sa kwarto nya.

Nilapag sa kama at pinagmasdan ulit.

"So sexy." sabi nya.

He kissed me on my neck then sa likod ng tenga ko.

Lalo akong nag-init sa nararamdaman ko.

Shit talaga!

Napamulat ako ng maramdaman ko na lumayo sya saken. Akala ko ayaw na nya.

Yun pala naman naghubad na sya ng polo shirt nya.

Pwede ba magmura ng isang malutong na tangina?

Ang ganda ng katawan! Ooooh and the abs!

Shit talaga!

Hinubad na din nya ang pants nya.

Lalong gumanda ang tanawin, readers! Inggit kayo noh? Kasi hindi nyo makita! :P hahaha! Ako na
ang swerte ngayong gabi, dahil nakikita ko na, mahahawakan ko pa! :PP

Agad syang tumungo sa my dibdib ko.

At first he's just licking it. Habang ang isang kamay ay nasa kabila kong dibdib. Caressing it.

Halos maloka ako when he sucked the tip of it. As in masarap sa feeling.
Hindi ko tuloy napigilan ang ungol ko.

Sinunod naman nya yung kabila. Sucking and licking yung ginagawa nya.

Bumaba pa hanggang sa may pusod ko ang halik nya, while his hands were busy removing the last
garment that I'm wearing.
Nung naalis na nya, he continued to go lower yung kiss nya.

Nanlaki yung mata ko kasi parang alam ko na kung san yun pupunta.

Oh noes!
Dun sa..
Sa..

Sa.....

Dun nga! >///////////<

Shit! mabango pa ba yun? Kanina pa ako huling nag pH care! Huhuhu.

Nawala kagad sa isip ko yun dahil napaungol na ako talaga.

"K-kurt!" tumaas naman ng tingin sya sken at hinalikan ulit ako sa lips.

I felt his hands sliding down and go there. Dun sa akin.

He caressed it.

Naramdama ko din na parang may matigas na dumudunggol sa may hita ko. >_<

Maya-maya pa,
"You ready?" tumango lang ako.

He removed his underwear. Napapikit naman ako kagad kasi hindi ako sanay makakita ng ganun.

Ganun pala itsura nun? >/////<
"Hey. Isn't it bad? Why do you close your eyes?" natatawang sabi ni Kurt.
Umiling lang ako.

Kinuha nya ang isa kong kamay at dinala dun.

Dun sa....

Ahhhhhh! Sa alaga nya!

It felt so hard! (*O*)

Natawa na naman sya.

"Hahaha. You look so cute! At dahil dyan, i'll give you a reward."

He kissed me again. Medyo matagal na kiss tas umibabaw na sya saken.

He positioned his self on top of me. At first thrust, I felt the pain.

"Ouch!" ako. Sakit talaga na halos maiiyak na ako.

"Y-your..... A first timer?" hindi ko makita expression ng mukha nya kasi nakapikit ako. Pero
base sa boses nya, halatang nagulat sya.

"Yeah."

"I-i thought---"

Hindi ko na sya pinatapos. "Shut the fuck up and just go on."

And he obliged.

"I'll be gentle." then he thrust again.

Masakit pa din pero pinapawi nya ng halik nya.

"Hush baby. It will be okay." he said while planting soft kisses on my face.
He continued moving hanggang nasanay na ako sa pakiramdam.

I can't find the right word to describe how it exactly feels but all I can say is, it feels
great.

Humigpit ang hawak nya saken. He moved faster and faster na halos mahilo na ako sa sobrang
sensasyon na nararamdaman ko.

Parehong puro ungol lang ang maririnig sa kwarto.

And then, we both reached our climax. Na talagang napaungol kami ng malakas.

___________________
(MissWitty's Note: Okay lang ba ang BS ko? Sana naman okay lang. Hehe. Pasensya naman sa
details. Hihihi. Oh sinabi ko na diba. For open minded persons lang.)
*******************************************
[4] Three.
*******************************************
3:

____________________________
(MissWitty's Note: Kuha kayong kanin dali!! :D Tapos tingin kayo sa kanan. -----> Oh ayan ang
paulam ko sa inyo. Yummy noh? XD Ahihihihihi. Oh so hot! :D )
Nagising ako kinabukasan na para bang ansasakit ng katawan ko. Para akong nabugbog. At sa
pagkakabugbog ko, napuruhan ang aking most intimate part.

Ang sakit pa rin. Yung pakiramdam na parang namamaga yun. >__<

Namula ako ng maalala ko yung mga nangyari kagabi. Shit! Totoo ba talaga yun?Oh baka dahil sa
kalasingan ko kaya nag-hallucinate ako ng ganun kabongga??

Pero bakit naman magiging ganito pakiramdam ko diba naman?

At lalong kung purely imagination lang yung kagabi, bakit parang may nakayap sa may bewang ko
at parang may nahinga sa may leeg ko?

EDI TOTOO NGA TALAGA!!!!

o_O

Nagmulat na ako. At oo nga, nasa isang kwarto ako na panlalaki ang interior design.

(>,>)

Si Kurt!
Tulog na tulog pa din sya.

OhmiGas! Ang gwapo pa din nya kahit tulog. >_<

Naramdaman ko na humigpit ang yakap nya sakin.

Tas unti-unti syang nagmulat.

Napapikit naman kagad ako. Kunwari tulog pa din. Hindi ko kasi alam kung panung pakikitungo na
gagawin ko ngayon sa kanya e.

I felt his intense stare to me.

Tas naramdaman ko na hinalikan nya ako sa forehead, tip of nose, at sa lips ko ng smack lang.

Hala bitin! More! More! Hahaha.

Ang hirap magpanggap na tulog kapag ganitong isang hot ang nahalik sayo!!

Tas mayamya pa, hinalikan na nya ako sa lips ulit. But in a passionate way.

Lalo naman ang hirap magpanggap na tulog nito. T_T

So I responded.

Naghalikan kami for about.... I don't know how long.

Kasi parang nilipad na naman yung utak ko just by tasting his kisses.

"Goodmorning!" he said. Nakangiti sya na nakatingin saken. "You feel okay? Or a still a lil bit
sore?"

Namula naman ako sa sinabi nya. >//////<

Naalala ko na naman lalo yung mga nangyari samin kagabi.

Umibabaw na naman sya sakin.

"Hey! Blushing again? Don't keep doing that. You're turning me on." at tumawa sya.

"G-goodmorning din."

He kissed me on my cheecks. "Cute and sexy." sabi nya habang hinahalik-halikan pa din ako sa
mukha ko.

Hindi ako makatingin sa kanya. Kasi naman naiilang ako. Lalo na yung posisyon namin ngayon.
Parang may tumutusok na naman sa may hita ko. >___<

"Ahm. K-kurt, uuwi na ako. Umaga na oh." nakaiwas pa din tingin ko.

Tumawa na naman sya "Hindi na umaga, baby. Tanghali na oh! 12:30 na."

Nanlaki naman mata ko. "12:30??!"

"Yep. Masyado yata kita napagod kagabi." he teased. "Nagising na ako kaninang nga 8:00 pero
himbing ka pa din kaya hindi na kita ginising. Sorry napagod kita."

Namula na naman ako.

O_O

>//////////<
Pano ba naman hindi ko na alam kung anong oras kami nakatulog. Ilang ulit pa nangyari samin
yung kagabi.

"Ahm. Sige aalis na ako." tinulak ko sya paalis sa ibabaw ko.

"Hatid na kita." umalis na sya sa ibabaw ko. Nahiga na ulit sya.

Hindi ko naman malaman kung pano ako babangon. Kasi we're both still naked sa ilalim nitong
kumot.

"Kurt, labas ka muna. Magbibihis lang ako."

Ngumiti naman sya. "Ayoko nga. Why? E nakita ko na naman lahat yan kagabi e."

Lalo akong namula. "E kahit na. Hindi ako sanay mag bihis ng may nanunuod sakin. Sa Cr na nga
lang."

Hinigit ko yung kumot kaya naman na-exposed yung katawan nya. At talagang hindi man lang sya
tuminag ha.

Kaya naman dali-dali kong dinampot yung mga damit ko na nasa sahig at nag derecho sa banyo.

Rinig ko parin yung tawa nya.

Putapeteng yun. Porke ang ganda ng katawan, binibilad pa. Sanay na sanay e.

Nag bihis na ako. Kaso ang problema, yung bra ko wala dito.

Binuksan ko ng konti yung pinto. "K-kurt, yung ano." hindi ko matuloy sasabihin ko.

"Yung ano?Hmmmm." lumapit sya sa may pinto. Naka boxers na sya ngayon.

Sayang

este, buti na lang.

"Y-yung ano ko."

"Eto ba?" tas tinaas nya yung kamay nya na hawak yung bra ko!

"Waaaah! Akin na yan!" hahablutin ko na sana kaso nailayo nya.

"On one condition. Kiss me." nakangiti sya ng nakakaloko.

Nanlaki mata ko. "Daya! Akina kasi yan ng maka-uwi na ako!"

"Just kiss me."

So wala naman akong choice e. Nakataas kamay nya. At ang tangkad pa nya kaya naman hindi ko din
maabot yun.

(Yun nga ba talaga? O gusto mo din naman talaga na halikan sya?)

Oo na nga. Gusto ko din. Nagiging kissaholic na ko dahil sa kanya! :/

Hinalikan ko na sya. Smack lang.

Pero agad nyang pinigilan ang ulo ko ng isang kamay nya para hindi kagad ako makabitiw sa halik
namin.

He kissed me again. But mas malalim. Just like what he did last night.

Nanlambot na naman ako sa pakiramdam na yun. Tsaka gusto ko din naman na gantihan yung halik
nya. Kaya yun ang ginawa ko.

After all, this may be the last time.
Kasi ang alam ko, bumibitiw kagad sya sa mga babae lalo na kung virgin nung una nyang makuha.
Dahil mas may tendency na maging feeler ang mga babaeng virgin.

At ang halik na yun ang naging simula para mangyari ulit yung mga nangyari kagabi.

_____________
To be continued later....
*******************************************
[5] Four.
*******************************************
(MissWitty's Note: Happy 100+ reads, 3 votes, and I gained 4 fans simula kagabi. Ahihi. Masaya
na ako nyan. So can I ask for more pretty pretty please? If you've gone this far na nakaabot ng
Chapter Four and haven't voted yet, what are you waiting for? BOTO NA! :D Hahaha!)

Vote
Comment
be a Fan. ;) <3
Thanks! :*
____________________

4:


"Tara na." sabi ko. Umuna na ako palabas ng condo ni Kurt.

Kung nung nagising ako kanina ay 12:30 na, ngayon ay 3PM na.

Alam na kung ano nangyari. Don't ask for the details kasi sobra na kayo! :D hahaha. Nextime
nalang. Owwww.. Next time huh! So nag aasume pa ako na may susunod pa? :PP Ahihihi.

Naglalakad na kami sa hallway ng building ng may makasalubong kaming babae.

"Hi babe! Good thing naabutan kita. Sayo talaga ako pupunta e." sabi nung hipon. Este, nung
babae. Babaeng maganda ang katawan pero hindi ang mukha. :P

Bigla ba naman hinalikan ni shrimpgirl si Kurt!

Hello! Andito ako!

Hmp! Kaasar! Bahala na nga sila dyan.

Lumakad na ako paalis. Sakto naman na bumukas ang elevator kaya sumakay na kagad ako.

Bago sumara, "Marian!" Yan yung narinig ko. Parang hahabulin yata ako ni Kurt.

Bahala sya dyan. Tangenang yan. :/



*Pagkarating ko naman sa bahay ko*




Nagri-ring yung landline ko.

"Hello?" sabi ko.

"Where the hell are you, Marian!" sigaw na sabi ni Mich.

"Obviously, I'm at home. Sa landline ko ikaw tumawag diba?" pa-cool na sabi ko sabay pabagsak
na naupo sa sofa. Isinapa ko ang paa ko para matanggal ang high heeled shoes ko.

"Oo nga. Shunga talaga ng drama mo, Mich!" narinig ko naman sa background na sabi ni Pearl.

At nagtawanan sila.

"Hahaha. Shattap girls. Serious chorva nga ang peg ko e. Sinisira nyo naman! Moment ko to!" -
Mich

"Hahaha. Gaga! Hindi kasi bagay!" --Claire.

"Oo na nga! Oh, Rian, Good thing nandyan kana. Kbye!" at ini-end call na nya.

Napa-iling na lang ako. Ang babaliw talaga e.

Pumikit muna ako. Sobrang pagod pa din talaga ako. Tsk. Ikaw ba naman ang mapalaban kay Kurt.
Ewan na lang talaga. <(*3*)>

Siguro most of you and maybe Kurt too, think na napa easy girl ko. Siguro nga. Pero kasi ba
naman matagal ko na talagang mahal si Kurt. Alam nyo ba na HS pa lang kami nun. Barkada sila ng
pinsan ko ng una ko syang makilala. Pero no pansin ang beauty ko. Kabi-kabila na kasi ang babae
nya nun. One time nga sa birthday party ng pinsan kong yun, andun sya. Talagang pinapalibutan
na sya ng mga babae nun.

Kapag nagkakasalubong kami hindi man lang nya ako kinakausap. Parang wala lang talaga ako sa
kanya.

Nung pinakilala pa nga ako ng pinsan ko sakanya tas sabi ng pinsan ko ay wag akong isasama sa
listahan ni Kurt, alam nyo ba ang sagot nya? "Definitely not. She's out of my type. So nothing
to worry about, bro." tas tumawa pa sya.

Hindi nya alam na narinig ko yun kasi nag eavesdrop lang ako sa usapan nila.

At ang sakit lang marinig.

Binago ko pananamit ko. Naging reaviling ang mga sinusuot ko. Ginawa ko lahat yun para sa
kanya. I want him to realize my worth.Kaya naman pinangako ko na sa sarili ko na once na mag
krus ulit landas namin, mapapansin na nya ako.

Masyado nga lang akong walang lakas ng loob kaya hindi ko sya malapitan sa campus. Ang dami din
naman kasi nyang babae dun. And everytime na magkakasalubong man lang kami, walang recognition
akong makita sa mata nya.

Siguro nakalimutan na nya ako dahil na din sa dami ng babae na nakasama nya.

Sino nga lang ba naman ako diba? :(


Maya-maya pa may nag door bell. Napamulat ako sa gulat.

Huh. Sino naman kaya to. Wala naman akong inaasahan na bisita e.

Tinatamad akong tumayo pero napilitan na din kasi parang balak ako bingihin ng napindot na yun.
Sunod-sunudin ba naman. Nakakarindi!

"What do you----" galit kong bungad pero natigil din kagad.

"Hello Rian!" ang mga gaga girls. (-__-)

"San ka galing? You owe us an explanation. Kanina pa kami tumatawag sa phone mo pero naka-off!"
-Claire.

Tuloy-tuloy silang pumasok sa loob. At sabay sabay na napatigil sa may sofa. At sabay-sabay din
na lumingon saken.

(>0>) --- sila
(O_O)???? --- Ako

"Ngayon ka lang umuwi??!"

"San ka galing?!"

"San kayo nagpunta ni Kurt?!"

Yan ang mga sigaw nila.

Lumapit sila saken at hinigit ako pabagsak sa sofa.

"Ouch! Ano ba. para kayong tanga." -ako. Hinihimas ko yung bandang likod ng bewang ko.
Napahampas kasi sa may gilid ng sofa. Ano ba naman yan. Torture pa din.

"San ka nga galing?" -Pearl.

"Sa condo ni Kurt." simpleng sagot ko.

"What?!" -chorus na naman sila nyan.

"You heard it right." -ako.

"Anong ginawa nyo dun?" -si Mich.

Binatukan naman sya ni Claire. "Bobomats. Alam na. Si Kurt yun e. Kaya malamang sinuko na."

Tiningnan nila akong tatlo. "O-oo."

"Ay bobita." -Claire.

"Naloka na." -Pearl

"Woooooh! Ano nangyari? Masarap? Malaki? Ano masakit pa ba?" - Mich. Sya lang naiiba ang sagot,
kasi naman sya lang din ang naiiba ang utak. (-__-)

Nabatukan naman sya nung dalawa.

"Ano ba?! Wag na kayo umangal kasi desisyon yan ni Rian. We have no choice." sigaw ni Mich. Tas
binalingan ulit ako. "Oh ano kwento na! Pano kayo nakarating dun? Inaya mo??!" ay adik talaga.

Kaya ayun knuwento ko naman sa kanila.

After ko mag kwento sigawan sila. "Swerte mo!" -si Claire.

"Ako inggit!" *sad face* -Mich.

"Kakaiba first move mo, girl!" -Pearl.

Napangiti na lang ako ng mapait. Swerte nga ba? E malamang kahit ginawa na namin ni Kurt yun,
mapapabilang lang din ako sa mga babae nya.

___________
To be continued later ulit....

How about Kurt's POV mamaya? Hmmm. Pag iisipan ko. ;)

Un-edited pa to. Mob lang e.. ;) Kain muna ako. Babush! :*

Thanks for dropping by!
MissWitty <3
*******************************************
[6] Five.
*******************************************
(MissWItty's Note: Ang bilis! 300+ reads na kagad e wala ko pa syang 24 hours sinimulan!! :O
Pero tumal ng vote. Hindi ba maganda? :( Is it not worth even a single vote? Huhuhu. Sad naman
ako. Nakaka-gain naman ako ng ilang fans. 9 na yata yung bago kong fans. XD Wala nga lang din
nagco-comment. COMMENT naman kayo oh. Anything XD Hehe. Ide-dedic ko sa unang magcocomment yung
next Chapter ko. Promise! Hahaha! Namilit talaga e noh? XD Thanks! :3 )
Pahabol : Hindi pa nga pala ngayon ang POV ni Fafa Kurt. Kasi basta. I changed my mind. I'm
preparing for something fabolous. SO wait na lang kayo! :D Pero wag kayo mag-alala, dadating
yung POV nya about sa mga nangyari.. Simula sa simula. Ayun ang antayin nyo. Pero matagal-tagal
pa yun. XD
Happy Reading!
Make me Happy. VOTE COMMENT BE A FAN! >__<
5:

_____________________________
*Monday @ MW University*
Naglalakad ako papunta sa building namin. Hindi naman ako masyadong nagmamadali kasi maaga pa
naman. 45 minutes pa bago mag-simula ang klase namin.

Naglalakad ako na parang walang pakielam sa mundo. E ano naman. Sa wala ako sa mood pumansin ng
ibang tao. Badtrip kasi yung narinig ko kanina sa parking lot e.

*FlashBack*

"Alam mo ba, 3 weeks dating na sina Andrea at Kurt! Improving yun ha. Alam mo naman na 1 week
lang ang tinatagal ng isang babae sa kanya. He easily get bored. Swerte ni Andrea noh? Baka
tinamaan na talaga sa kanya si Kurt." sabi ng isang babae. Kung hindi ako nagkakamali ay isang
ECE Student sya. Base sa mga dala nya.

Kakababa ko lang ng kotse ko, eto na kagad yung bumungad saken. Pano ba naman, kakababa lang
din nila sa katabing kotse ko.

"Oo nga daw e. Nako, ayoko naman sa Andrea na yun. Napaka-flirt! Imbyerna e." sabi naman ni
girl 2.

Andrea? If I'm not mistaken, yung Andrea ang Campus Queen this year. Balita naman na bumili
lang ng boto kaya nanalo e. Hahaha. Poor Girl!

Yun yung GF ngayon ni Kurt? Bakit di ko alam e Admirer nya ako? Sabagay, when it comes to his
girls wala akong pakielam. Papalit-palit naman ng babae yun e. Ako lang ang mahihilo kung
susubaybayan ko ang mga babae nya. Kaya wag na lang. XD


"At nakilala na daw ni Andrea ang family ni Kurt. Looks like seryosohan na sila?" -girl 1.

What? Are they effin' serious? Ibang usapan na kapag nakilala ang pamilya. Kasi ang alam ko,
hindi nagpapakilala si Kurt ng babae sa pamilya nya. Kasi ang gusto nga daw nya ay ang babaeng
seseryosohin lang nya ang papakilala nya. At sobrang matagal pa daw mangyayari yun sabi ni Kurt
dahil walang-wala pa sa isip nya ang mag seryoso.


"Oo nga, Hahanap lang din naman si Kurt ng seseryosohin, bakit yun pa? E napaka-easy girl naman
nun. Kung ako na lang sana ang pinili nya." -Girl 2. Ay feelingera si teh! Hahaha.

Ako kaya ang bagay na maging girlfriend nya. :P ako at ako lang dapat!


*End of FlashBack*

Kaya ayan. Badtrip ako. Pano na lang kasi kung totoo yun? Pano na ako? :( Naka-first base nga
ako, pero hanggang dun lang naman pala!

*sob*


Dahil sa lalim ng iniisip ko habang naglalakad ay hindi ko napansin yung kasalubong ko.
Nabangga ko tuloy sya.


ARAY! Ang sakit naman. :(

"Hey!" - si lalaking bumngga saken.

Kagad akong tumingin sa kanya kasi kilala ko boses nya.


And I'm right. Si Kurt nga.


"Okay ka lang ba?" Tumango na lang ako.

"Oh hi, Marian." -Vin. his Bestfriend.

"Hello." ngumiti ako sa kanya.

"You okay? Pasensya ka na kay Kurt ha. Eengot-engot e. Hahaha!" - vin

"Okay lang yun." nginitian ko ulit sya. tumingin ako kay Kurt.

Bakit parang madilim ang expression ng mukha nya? May nangyari ba?

Bago pa ako maka-isip ng pwedeng dahilan, hinila na nya ako.

Dere-derecho nya akong hinila hanggang sa may gilid ng cafeteria. Dito kasi wala masyadong tao.


"May kasalanan ka pa saken, dinadagdagan mo na kagad!" -Kurt. Galit ang boses nya.

Huh? Ako daw may kasalanan sa kanya? At dinagdagan ko pa? Ano naman kaya yun? :/

"Kunwari ka pang hindi mo alam."-sya ulit.

Mind reader ba sya? Pano nya nalaman ang iniisip ko.


"Hindi ako mind reader."

Hala?! Mind reader e. Nalalaman nya iniisip ko.


"Hindi nga sabi ako mind reader. Halata lang talaga sa mukha mo yung iniisip mo."

Napatango na lang ako. Okay sabi mo e.

"Iniwan mo ako nung Saturday. Diba sabi ko sayo ihahatid kita?"-sya na naman. Sa wala akong
maisip na sabihin e. XD Hehe pasensya naman po! :D

"Ah yun ba? DIba may kasama ka na naman nun? Ayoko lang maka-istorbo." -ako. oh sa wakas, may
na-dialogue na ako. XD


"Kahit na. Hinabol kita, pero hanggang sa lobby wala ka na din." galit na naman ang boses nya.

"Okay lang yun. Kita mo naman nakauwi ako ng ayos diba?" -ako. umiwas ako ng tingin sa kanya
kasi kapag nakatingin ako sa mukha nya, hindi ko maiwasan na hindi titigan ang lips nya. Nami-
miss ko na halik nya! /sob


"At wag ka makipag-ngitian sa iba." -sya.

O_O

Ano daw? W-wag makipag ngitian?


"At bakit naman?"-ako

"Dahil ayoko." nag-lean sya ng konti saken. "At dahil sinabi ko." Tumapat yung mukha nya sa
mukha ko. Nailayo ko tuloy ng konti ang mukha ko. OO konti lang. hehehe .

Nilapit nya ulit ang mukha nya saken.

Oy kurt. Lapit pa! Toh naman, lalapit lang napaka-tipid pa. XD Hahaha!

Sa sobrang lapit ng mukha namin, naduduling na ako tingnan sya. Hahaha. Pangit ko siguro. -_-


"Anong oras uwian nyo?"-Kurt

"5pm last class ko. Bakit?"-ako

"Hihintayin kita." lumayo na sya saken matapos nya ako halikan ng mabilisan sa lips.

Ay bakit mabilis lang ang kiss? Hahaha/ De joke lang.


"Bakit?"-ako

"dahil gusto ko. Dahil sinabi ko." -sya na naman. sungit ng boses. >__<

Lumakad na si Kurt palayo. Pero bago tuluyan syang makalayo narinig ko pa ang sinabi nya. "Wag
mong kakalimutan. Bawal ka ngumiti sa iba. Dahil ang ngiti mo, nakaka- turn on. Ayokong may
ibang maturn-on sayo." at lumakad na nga sya palayo habang nasa bulsa ang dalawa nyang kamay.


A-ano daw? Tarantadong yun!


>////<

Pero oo na nga, kahit papano kinilig ako! Hihihihi. XD


________________________________________________________________

To be continued later...


Pasensya naman, may gagawin lang ako. Tsaka iisip pa ako ng susunod. XD

Time Check 11:35Pm. Mamaya ulit UD mga 1AM. Hahaha. Nocturnal Animal ako kaya mostly, hapon at
gabi hanggang madaling araw ang UD's ko. ;)
COMMENT and VOTE naman dyan!
*******************************************
[7] Six.
*******************************************
6:

_________________________________________

Halos lutang ako maghapon dahil sa sinabi ni Kurt.

Ako na ang affected mats. E sa kinikilig ako e.

Selos kaya sya?

Pero bakit naman sya mag seselos diba? :(

Not unless gusto nya ako. E hindi naman yata. :/


Kaya pagdating ng 5pm, agad akong dumerecho sa parking lot.


Hindi ko naman kasi alam kung andun nga sya. Hindi naman din sya nag tetext, kasi hindi naman
nya alam ang number ko./saklap

At andun nga sya.

Nakasandal sa kotse nya na katabi na nga kotse ko. Ang alam ko hindi tong kotse nya ang katabi
ko kanina. Kasi diba yung mga babae ang sakay kanina ng katabi kong sasakyan.

Hay! Pabayaan na nga. Malamang naman kasi nilipat nya e.


"Oh?"- ako pagtapat ko sa kotse nya.

"Bakit ang tagal mo? sabi mo 5:00 ang tapos ng klase mo. 5:15 na oh!"-sya yan.

"Para 15 minutes lang naman. Kala mo naman kung ilang oras na kagad e." -ako. hinahanap ko yung
susi ng kotse ko sa bag ko.


"Kahit na. Ayoko ng pinag hihintay ako e."

"Sinabi ko ba na hintayin mo ako?"- nagtaray na ang boses ko. Masyadong bossy naman ang
lalaking to!


"Ewan ko sayo. Dito ka na sumakay. Wag mo na hanapin yung susi mo. Kanina ka pa hanap ng hanap
dyan ah."


Oo nga. Bakit ba naman kasi nawawala ang susi ko? Nyemas naman oh.


"Sakay na. Sa bahay mo ako matutulog."-sya yan.


Nanlaki naman ang mata ko. Agad kong inikot ang mata ko sa paligid kung may nakarinig na iba.
Buti na lang wala. Nasa may dulo kasi kami ng parking lot. Mostly, sa may unahan lang maraming
nagpapa-park para malapit.


"At sinong nag-invite sayo ha?"


"Ako." simpleng sagot nya. Nakasandal pa sya nyan sa kotse nya ha. Cool na cool lang tingnan.
Sarap sunggaban at halikan kasi kahit hapon na, sya naman mukhang ang fresh pa din. Ni hindi
man lang yata napawisan. "At wag ka na kumontra. Kaya sumakay ka na."


Nilapitan na nya ako. Sobrang lapit na naman! Agad akong napapikit, kasi kala ko hahalikan nya
ako.


Akala lang pala. :/ narinig ko ang tawa nya kaya naman napamulat kagad ako.


"Mamaya na ang long kiss, baby." -sya. tas kiniss nya lang ako sa forehead.


Iginaya na nya ako pasakay sa kotse nya kaya naman napasunod na lang ako.


Sinabi ko kung san ako nakatira. Sa isang condo din.


Pagkarating namin sa unit ko, wala kaming imikan.


"Gutom ka na ba?"-sya yan.


"Hindi pa. May vacant kami kanina kaya nag snack ako."- ako. Nag derecho naman ako sa Cr kasi
naiihi na ako kanina pa.


Paglabas ko, nakita ko na nakaupo sya sa sofa at nakatingin sakin. "Ako hindi mo ba tatanungin
kung nagugutom na ako?"


Lumakad ako palapit sa kanya, at naupo sa upuan sa tapat nya.


"Oh gutom ka na ba?"


"Oo."-sya.


"edi kumain ka. Mag tingin ka sa kusina kung may makakain. Iinit mo na lang." dinampot ko yung
isang magazine sa mesa at sisimulan ko na sana basahin.

Kaso lumipat sya ng upo sa tabi ko. "E ayoko ng nasa kitchen." he teasingly said.


"Ohh. Magpa-deliver ka na lang. Don't expect me to cook kasi tinatamad ako." ako na patuloy pa
rin na binubuklat ang magazine.


"Ayoko nun. Gusto ko yung makakain dito sa living room."


Napatingin naman ako sa kanya. A puzzeled look was written on my face. "Huh? Walang pagkain
dito."


"Meron." at ngumiti pa sya ng nakakaloko. "Ikaw."

Inirapan ko sya. "Hindi."


"talaga ha?"

At hinalikan na nya kagad ako.

Isang halik pa lang nya, nadadala na kagad ako. Ang sarap nya talaga humalik. And na miss ko
ang halik nya na ganiton. >__<

Naputol lang kagad ang halik nya ng mag-ring ang cellphone ko na nasa bag ko.

"W-wait. May natawag sakin. Baka importante."

Halatang nainis sya pero hindi ko na pinansin. Kinuha ko kagad ang CP ko na nasa bag.

"H-hello."

"Rian, honey! Nasan ka?" - si Kuya Jenrick. Yun yung pinsan ko na nakabarkada ni kurt.

Hinahalik-halikan ako ni Kurt sa leeg. Hindi tuloy ako makapag-concentrate sa kausap ko.


"N-nasa condo. Bakit?" Shit naman oh. Tinulak ko sya palayo kasi nakikiliti ako. Baka hindi ko
mapigilan at mapa-ungol ako. Lagot ako nito kay Kuya.

"Good. Sige, tawag na lang ulit ako mamaya. Ah nga pala honey, i missed you." ganyan kami ka-
sweet ni Kuya. Aakalain ng iba na hindi kami mag-pinsan.

"Ohhh." Hindi ko na napigilan yung ungol ko pero agad kong natakpan ang bibig ko. Sinamaan ko
din ng tingin si Kurt na ngayon ay tatawa-tawa na.


"Honey, ano yan?" si Kuya. Nako lagot na!


"Ah wala honey. Natuwa lang ako sa sinabi ko kaya sabi ko Owww. As in ows talaga?" pagdadahilan
ko. Lumayo naman kagad si Kurt sakin. Umayos na sya ng upo. Buti naman.


"Hahaha. Talaga? Kala ko naman niroromansa ka na dyan e." tawa pa ng tawa si Kuya.


"H-hindi noh! Isip mo talaga!" todo tanggi ko pa. Sorry for lying, kuya. T_T


"Okay. Basta tawagan na lang kita mamaya, may sasabihin ako sayo.We'll go on a party this
weekend. Bye na muna kasi andito na yung hinihintay ko." tas end call na.


Pinatong ko naman kagad yung CP ko sa may mesa. Si Kurt naman nakaupo pa din at nakatingin sa
harap namin.


"Kurt?"


Parang ang lalim ng iniisip nya na parang nagulat pa sya sa pag tawag ko.


Tumayo na kagad sya at tumungo sa pinto. "Gotta go. May lakad nga pala ako." Hindi na nya
hinintay ang sagot ko, agad na syang lumabas.


A silence filled my unit. Nalungkot din ako ng umalis na kagad sya.

Hindi dahil sa nabitin ako, gusto ko kasi makasama ko pa din sya. Kahit ang ibig sabihin nun ay
ang may mangyari ulit samin. Okay lang. Basta sakin sya ng mga oras na yun.

Nakaramdam din ako ng inis kasi malamang isang date ang nakaligtaan nya. Bwisit naman! Sana
hindi na lang nya naalala. Andito na naman ako ah? Putapete naman oh!

Dahil wala akong magawa, naisipan ko na lang na gawin na ang mga projects and reports na
kailangan kong tapusin.


Nalibang ako masyado na hindi ko napansin na 11:00Pm na pala. Ganun ako katagal sa mga ginagawa
ko? Juice at Biscuits na lang din ang nakain ko kanina kasi tinatamad nga ako magluto.

Naghanda na ako para matulog kasi maaga pa ang pasok ko bukas. Lagot! Pano na nga pala yung
kotse ko? Naiwan sa campus. Haaay. Magta-taxi na nga lang ako bukas.


Pahiga na sana ako ng may mag-doorbell.

Sino naman kaya to? Hindi naman siguro ang gaga girls kasi busy din sila ngayon. Tatapusin na
din daw kasi nila yung mga reports namin e.


Pagbukas ko ng pinto, nagulat pa ako na si Kurt ang nakita ko.


Halatang nakainom sya kasi namumungay ang mata nya tas amoy alak pa.


Hinalikan nya kagad ako. Hindi na ako naka-iwas. Kasi parang iba sya ngayon.


Ang dilim ng aura nya tas iba din yung halik nya.


Masyadong harsh.


Hindi ko naman alam kung pano ang gagawin ko, pero hindi ako nag respond sa halik nya.
Nasasaktan ako. Pakiramdam ko magdudugo na ang labi ko.

Hinawakan nya din ako kung saan-saan. Sa breasts ko, sa tyan at sa ANO. Ang nipis pa naman ng
suot ko ngayon kasi naka-pantulog na ako.

Hinaklit pa nya ang damit ko, dahilan para masira ng kaunti.

Naiiyak na ako kasi parang walang galang na yung ginagawa nya sakin. Para akong prosti kung
ituring nya.


Siguro nga ganun ang tingin nya sakin kahit hindi ako nagpapabayad. Kasi nagpapagalaw ako sa
kanya kahit hindi naman kami.


Binuhat nya ako at pabagsak na ibinaba sa kama ko.


"K-kurt, please, No." Nanginginig na talaga yung boses ko kasi natatakot na ako.


Hindi nya inintindi ang sinasabi ko, nag hubad kagad sya. Wala na syang tinira na kahit anong
suot nya. Yung suot ko naman hinubad na din nya. Wala na akong suot na bra kasi ganun naman ako
matulog.


Yung kamay nya nagpunta sa dibdib ko, ang sakit ng paraan ng pagpisil nya. At ang mga halik
nya.


"I will be better, right?" He said. I don't know what he's talking about, pero naiiyak na
talaga ako.


He positioned his self on top of me. Ipapasok na nya pero napasigaw ako.


Ang sakit-sakit kasi sa part dun. Tuluyan na akong napa-iyak.


Natigilan naman sya at napatingin sakin.


Umiwas ako ng tingin at umiyak na lang. Umalis sya sa ibabaw ko.


"I'm sorry, baby. SHhhh... Stop crying." niyakap nya ako at hinagod-hagod ang likod.


Lalo naman akong napaiyak.


"Hush now. Sorry. I'm so sorry."

He dried my tears using his lips. "Sorry. I shouldn't have done that."

Napahinga sya ng malalim. "Please, stop crying."

Unti-unti kong pinigilan ang pag iyak ko. Kumalas ako sa yakap nya at nagpunta sa Cr dito sa
loob ng kwarto ko.


Nagpalit ako ng damit, nag suot na din ng undies. Paglabas ko sa Cr, nakita ko sya na nakaupo
sa gilid ng kama. Naka-boxers na sya ngayon.


Lumapit kagad sya sakin. "Sorry."


Ngumiti ako ng mapait. "O-okay lang."


"Tara matulog na tayo."


Humiga na kami na magkatabi. Naka-unan ako sa braso nya. Tas sya naman hinihimas ang braso ko.


"Matulog ka na ha. Goodnight." He kissed me sa lips. "Bukas sabay na tayo pumasok."


*Kinabukasan*


Sabay na nga kami pumasok, dumaan lang kami saglit sa condo nya para makapag-palit sya ng ng
damit. Hindi na namin pinag-usapan pa yung nangyari kagabi.


Sa drive-thru na lang din ng Mcdo kami bumili para habang daan ay nakain kami. Sinubuan ko na
nga lang sya para nakakain na sya habang nagda-drive.


Nagtatawanan pa nga kami habang nakain e. Ang saya lang. Sana ganito kami lagi.


Pagdating naman ng campus, pinagtitinignan kami ng mga estudyante.


Bago kasi sa mga mata nila na makita na kami ang mag-kasama.

Kanya-kanya silang bulungan pero hindi ko na lang pinapansin.


Tuloy-tuloy na lang kaming nag lalakad. Nasa harap na kami ng building ng department ko ng
makasalubong namin si Andrea.


"Kurt!" sigaw nya habang papalapit samin.


Tiningnan lang naman sya ni Kurt pero hindi nagsalita. Napatigil na din kami sa pag lakad.

"Kagabi pa kita tinatawagan ah? Bakit hindi ka nasagot?" tiningnan nya ako mula ulo hanggang
paa. As if sinusuri ako.


"Nakapag-usap na tayo, diba Andrea?" mahinang sabi ni Kurt. Sapat lang para marinig naming
tatlo.

Pinagtitinginan na din kami ng ibang mga estudyante kasi nakapukaw na ang boses ni Andrea na
malakas.


"Pumayag ba ako? Hindi naman diba? At bakit mo kasama yan? Sa kanya naman ba kagabi? Hahaha.
DIba sabi ko babe, okay lang naman. Kasi ako naman ang uuwian mo pa rin ng madalas. Sana
sinagot mo pa rin yung tawag ko. Hindi naman ako magagalit kung sabihin mo na sya muna ang i-
kakama mo kagabi e."

Kanya-kanyang bulungan na din ang mga usi.


Hinawakan ako sa braso ni Kurt. "Let's go, Marian." lalakad na sana kami palayo ni Kurt ng
matigilan kami sa sinabi ni Andrea. "Miss, de la Vega, right? Akala ko dati napaka-tino mong
babae. Hindi ko alam na ganyan ka din pala. Na papayag na i-kama lang ni Kurt. I should pity
you. Kasi hindi mo alam kung pano makipag-laro si Kurt. Kaya ngayon palang binabalaan na kita,
wag ka papadala sa kanya. Dahil pag nagsawa na din sya sayo, matutulad ka sakin at sa maraming
pang babae. Iiwan ka na lang nya basta."


"I said stop it!" sumigaw na si Kurt. Ako naman hindi ko na malaman ang gagawin ko kasi hiyang-
hiya na ako sa mga tao na andito. Narinig nila ang sinabi ni Andrea. "Ikaw ang mas nakakaawa,
Andrea. Ilang beses ko na sinabi sayo na tapos na tayo. Pero napaka-kapal ng mukha mo. Tigilan
mo na ako. Dahil kahit kailan naman, hindi ako naging sayo. At lalong wag mo itutulad si Marian
sayo o sa kahit kaninong ka-uri mo. Dahil magka-iba kayo. Magkaibang-magkaiba."


Yun lang at hinila na ako palayo ni Kurt. Lalo ko napansin na andami na talagang tao sa paligid
namin. Pero nahawi kagad sila ng padaan na kami. Nasulyapan ko din na andun sina Claire at
nakatingin samin. Naka-ngiti sila ng ubod ng laki sakin. Nag thumbs up pa sila.


Mga baliw. Natuwa pa nga sa nangyari sakin ngayon. Pahiyang-pahiya na nga ako e.


Hinatid na lang nya ako hanggang sa classroom ko, tas umalis na kagad sya.

Ni hindi man lang nya ako hinalikan. :(


Paupo na ako sana ako ng mapalingon ako sa sigaw ng mga gaga girls.


"Bongga ka, Bru!" -Claire

"Sumi-scene ka ng ganun ha? Taenamis!" -Pearl

"Kabog kami ng chorva nyo ni Kurt ha! At bakit kayo sabay pumasok?" -Mich

Ngumiti lang ako. "Tuwa pa kayo. Napahiya na nga ako. For sure, usap-usapan na kami sa buong
campus."

"Hindi lang sa campus, bruha ka! Nasa forum na nga kagad ng campus site natin e!" -Mich

"Ha? Forum?" -ako

"Talaga? Nasa forum na kagad? Ang bilis naman!" -Pearl.

"Pano mo naman nalaman, aber?" -si Claire.

"Online ako e." -Mich. (*3*)

Tiningnan sya ng dalawa ng matalim. "Online ka lang ba talaga? O baka ikaw ang nag-post nun?" -
Claire.

Nakatingin lang ako sa kanila.


"Hehehe." sabay peace sign sya. (^__^)V -Mich

Napailing na lang ako. Napabuga na lang ng hangin sina Claire at Pearl.

"Ayaw nyo nun? Updated ako!" ay Gaga talaga!

Nag-upuan naman kagad kami ng dumating na ang Professor namin.

"May utang kang kwento kung bakit kayo magkasama." pabulong na sabi ni Claire.

Sumang-ayon naman sina Mich at Pearl.

Tumango na lang ako. "Mamaya na."


*Break Time*

Nasa cafeteria kami, para sa lunch namin. Knuwento ko na din sa kanila kung bakit kami sabay ni
Kurt.

"Ow? Talaga? Walang nangyari sa inyo? Natulog lang kayo na magkatabi?" -Claire.


"Oo nga sabi." ako.


"E bakit parang nanghihinayang yung boses mo?" Mich. At tumawa naman sila.

"Hindi noh!" ako tas tinuloy ko na ang pagkain ko.


May sumingit sa usapan namin. "Hi, Marian!" si Mark.

"Oh hello." ako. Nginitian ko na lang din sya.

Tumabi naman kagad sya sakin. "Kumusta? Long time no talk ah?"

"haha. Ganun pa din naman." si Mark ay kababata din namin ng tatlong to. Halos lagi kaming mga
magkaka-sama dati pa. Architecture naman ang course nya.


"Hoy! Ngayon ka na lang nagpakita samin ha. Libre mo kami ng Ice cream oh! Ayuun yung nasa
cone!" (+_+) -- si Pearl. Adik talaga sa Ice cream.


"Oo ba. Sige kuha lang kayo dun."

"Yesss!" at nagtayuan na sila. Naiwan naman kaming dalawa sa mesa.


"Tarang mag-dinner mamaya, Rian. Dun sa fav resto natin." - si Mark. "Wag na natin isama ang
mga magugulo na yan." nagtawanan kami. Mas close kasi saken si Mark kesa dun sa tatlo. Sya nga
ang tinuturing kong best boy friend.


"Hindi sya sasama sayo. Dahil may lakad kami mamaya." sabi ng isang boses sa bandang likod
namin.


Paglingon ko naman si Kurt yung andun.


"K-kurt?"-ako

"May pupuntahan tayo diba, Baby?" -si Kurt.

Andami na namang usi na nakikinig samin.


>///////<



Tiningnan ako ni Kurt na parang sinasabi ng mata nya na um-oo ako.

Kaya naman napatango na lang ako. "Oo e, next time na lang, Mark."

Halatang takang-taka naman si Mark sa nangyayari. Kung bakit kami aalis ni Kurt. Hindi nya kasi
alam ang mga nangyayari lately. Masyado syang busy sa mga projects nya dahil malapit na silang
mag-OJT.


"Ganun ba?"- Mark "Oh sya sige. Next time na nga lang. Pano aalis na ako. Dumaan lang talaga
ako dito para ayain ka e. Sige at may klase pa ako." Humalik lang sya sa pisngi ko tas tumayo
na.


"Sige, pare." at tinapik nya sa balikat si Kurt. Lumakad na palayo.


"Hoy! Mark! Bayaran mo to!" narinig ko naman na habol nung tatlo habang dala-dala ang mga ice
creams na kinuha nila. Nakita ko naman na hinigit nila si Mark papuntang counter ng cafeteria.


"Wala naman tayong lakad mamaya ah?" -ako


"Meron. Kaya susunduin kita mamaya sa condo mo ng 8Pm. Wala ka namang pasok bukas diba? AKo
naman pa-tanghali na." sabi nya.


"Ah okay." sagot ko na lang.

"Aalis na ako. Mamaya ha? 8pm. May klase pa ako." hindi ata papatalo kay Mark ah. Kasi kung si
Mark hinalikan ako sa pisngi, sya naman sa lips ako hinalikan.

Lumakad na sya palayo.


"Ano yan ha? Paligsahan?" ang tatlong gaga.


___________________________________

(MissWitty's Note: Ayan, mahaba-habang UD. :) Hehehe. Bukas na lang ulit. Ay I mean, mamaya
pala. Kasi umaga na. 2:00Am na e. Hahaha. Thanks sa readers!)
<3

*******************************************
[8] Seven
*******************************************
HAPPY 700+ READS AND 16 VOTES. HAHAHA! :)) As Promised, si teh ang unang nag comment kaya naman
sa kanya ko ide-dedic tong Chapter na to! :D
Thanks, teh! Pinasaya mo naman ako na nagustuhan mo ang aking Chapter two! First ever BS. >__<
Hihihi. Kasi dun sa unang story na natapos ko, wala namang BS yun e . Hahaha! Salamat, teh! Sa
uulitin! :*

_____________________
7:

Maaga akong umuwi kasi sabi nga ni Kurt ay may pupuntahan kami. Ano kaya yun? Hindi man lang
sinabi.

Hindi ko tuloy malaman kung anong isusuot ko. Casual lang ba or semi-formal?

Haynaku! -_-

Kaya naman pag-uwi ko naligo na kagad ako.

7:00PM na.

Kaya naman nag blow dry na ako, nag apply ng make-up na light lang tas nag isip ng susuotin.

Dress na nga lang. Para pwede ng semi or casual..

Pinartneran ko na lang din ng stylish flat sandals.

Naglalagay na ako ng accessories ng maramdaman kong may yumakap sa bewang ko.

Nagulat lalo ako ng bigla ang iharap sa kanya at halikan.

Sino pa nga ba naman diba? E di si Kurt nga.

May duplicate key na sya ng condo ko. At ganun din naman sya, binigay na nya yung duplicate nya
sakin.

"You ready?" sabi nya habang yakap ako. Nakapalibot naman ang kamay ko sa batok nya.

Tumango ako.

Pinahid ko yung gilid ng labi nya. "Sorry nagka-lipstick ka tuloy." Sabi ko.

"No. I should be the one to say sorry coz I ruined your lipstick." Sya. "But I'm not sorry for
kissing you. Dahil yun yung kanina ko pa gustong gawin."

Namula naman ako.

"Tara na nga." -sabi ko na lang. Kasi pulang pula na talaga ako.

"Okay. Ayusin mo na lipstick mo. I'll wait outside." lumakad na sya palabas ng kwarto. "Baka
kung san pa tayo umabot kapag andito tayo. Panigurado lang na hindi na tayo makakaalis."

Namula na naman ako. Kainis naman! Lagi nalang ako nag bblush sa kanya! >_<

At ang hilig nya ng ganun. May sasabihin na nakakakilig bago umalis. -__-

After 5minutes, lumabas na din ako.

Napatingin sya sakin.

Kasalukuyan kasi syang nainom ng tubig. Ay nauhaw ang Kuya nyo! :D hahaha!

"Wala ka na bang ibang damit?"

Napatingin ako naman sa suot ko. Pangit ba? :(

"Ha? Ahm sige. Teka magpapalit ako." pabalik na sana ulit ako ng kwarto ko ng mapatigil ako sa
sinabi nya.

"Wag na. Ayus na nga yan. Masyado lang maikli. Tara na." pumunta na sya sa may pinto.

Lumakad na din ako palabas.

Sabay na kaming lumakad papuntang elevator.

Nakasakay na kami sa kotse nya ng maisipan ko na itanong kung san kami pupunta.

"San nga pala tayo pupunta?" ako. Kanina pa kami walang imikan simula ng lumabas ng unit ko.

"Birthday party ng kaibigan."

Napatango na lang ako. Nanahimik na ulit kami kasi parang may iniisip sya.

Nakarating kami sa isang bar na wala pa din imikan.

Sinalubong kami kagad ng isang lalaki.

"Man! Buti nakapunta ka!" tas ng manly hug sila. Yung bang tapikan ng balikat habang mejo
yakap? Basta ganun. >_<

"Oo naman. Kelan ko ba pinalampas to?" nagtawanan sila. Ako naman nakangiti lang na nakatingin
sa kanila.

"Oh. May kasama ka pala?" hay sa wakas. Napansin din ang beauty ko. :D

"Oo. Si Marian." tumingin din sakin si Kurt.

"Hi. Blake here." inabot nya kamay nya, na tinanggap ko naman. We shook hands.

(MissWitty's Note: Ang sarap mag-type ng story habang nainom ng Mogu mogu. Grapes flavor. Try
nyo! :D haha! Nag endorse e. >__< Hehe. )

Umubo naman ng peke si Kurt. Oo alam kong peke kasi kanina naman wala syang ubo. :P

"Pasok na tayo." -Kurt.

Kaya naman nag bitaw na kami ni Blake.

Inakbayan naman ako ni Kurt. Hihi sweet langs. Namula naman ako pero sana wag masyado halata.
Nakakahiya. >__<

"Kurt, pare!" -isang lalaki na gwapo din. Pero mas gwapo pa rin si Kurt. :D hahaha!

"Wow! Ang ganda naman ng kasama mo." -isa ding lalaki na gwapo na mukhang makulit.

"Stfu up, Andy." -Kurt. Sinabi nya yun dun sa lalaki na mukhang makulit.

Nagtawanan naman sila.

"Anong pangalan mo, Miss Maganda? -si mukhang makulit na Andy yata ang pangalan.

"Marian." nginitian ko sila. Lahat kasi ng andito sa private room ng bar ay nakatingin sakin/
samin ni Kurt. Mga 15-20 persons sila. May ilang babae din. Mga 5.

"Nice name. Ako nga pala si Mick."

Tas nagpakilala na sila isa-isa. Hindi ko naman halos natandaan lahat. Sina Blake, Andy, Mick
at Gerald lang natandaan ko kasi sila lang yung mga nangungulit sakin. Nandito nga din si Vin
e.

Tawa naman ako ng tawa sa kakulitan nila. Honestly, nag-eenjoy ako kasama sila. Mga walang
halong kayabangan kasi sila e.

Nasa isang side nga kami na si Andy, Gerald at Mick kasama ko. Nasa opposite side naman si
Kurt, Vin, at tatlong lalaki at dalwang babae.

Nawala ang ngiti ko ng may dumating na isang babae.

"Kurt, darling! Na-miss kita!" hinalikan pa nya si Kurt yan ha.

Kitang-kita ko ang nangyari kasi kahit naman magkalayo kami ni Kurt, lagi ko pa rin sya
pasimpleng tinitingnan.

Nawala ang ngiti ko.

"So, Marian, gusto mo ba sumama samin next week. Try mo mag car race. Or maka-experience man
lang na pumunta sa ganun."

Tumango na lang ako kahit hindi ko naman masyado naiintindihan ang sinasabi nila.

"Tingnan mo si Kyllie, nasundan pa din talaga dito si Kurt. Ibang klase talaga." -Mick.
Napalingon ako sa kanya dahil sa sinabi nya.

Nagtinginan na din sina Gerald at Andy kina Kurt.

"Oo nga e." -Andy.

Binalingan naman ako ni Gerald. "E ikaw, bakit ka kasama dito ni Kurt?"

Natigilan naman ako sa tanong nya.

Bigla tuloy ako napainom sa wine glass na hawak ko. "Ahm. Wala lang. Sumama lang ako kasi
walang magawa e. Para naman malibang."

Nagtanguan naman sila.

Nag-kwentuhan na kami ng kung ano-ano. Habang ako tinitingnan pa din sila Kurt. Di ko na nga
namalayan na sobrang dami ko ng nainom e.

Lalo kasi napadami ng nakita ko na lumabas sina Kurt at Kyllie daw.

Ang tagal nila ng nakakalabas pero hindi pa nabalik.

"Halika. Ihahatid na kita. Wala kang dalang sasakyan diba?" kami na lang ni Mick ang magkasama
ngayon. Naki halubilo na muna kasi sa iba sina Andy.

Tumango na lang ako. Nahihilo na kasi talaga ako.

Hindi na kami nag paalam sa iba. Kay Blake na lang. Tutal sya naman ang celebrant.

Sumakay na kami sa kotse nya. Sa sobrang hilo ko, di ko namalayan na nakatulog ako. Naramdaman
ko na lang na ginigising na ako ni Mick.

"A-ay sorry. Hindi ko alam nakatulog na pala ako." sa pagkakaidlip ko, nawala kahit papano ang
hilo ko. "Salamat sa paghatid, Mick." bababa na sana ako ng pigilan nya ako sa braso.

"Hatid na kita hanggang unit mo. Baka kasi mahilo ka ulit." Pumayag na din ako kasi nakakahiya
naman na basta ko na lang sya iwan. E hinatid pa naman nya ako.

Pagdating sa tapat ng unit ko, "pasok ka muna. Mag kape man lang?" yaya ko habang binubuksan
ang pinto.

"Wag na. Hinatid lang naman talaga kita e."

Humarap ako sa kanya. "Salamat ha." tas ngumiti ulit ako.

"Sige. Pahinga ka na.Uuwi na ako." tumango na lang ako. Sinundan ko sya ng tingin habang
naglalakad papuntang elevator. Nang makasakay sya, nginitian pa nya ako bago sumarado ang
pinto.

Napangiti na lang din ako kahit hindi nya na nakita.

Pumasok ako sa unit ko. Nagpalit ng damit at nahiga na.

Pinipilit ko ng matulog pero hindi ako makatulog. Naiisip ko pa din kasi yung ngyari kanina.

Sinama-sama ako ni Kurt dun pero papabayaan lang din naman pala. kainis.! Nagagalit talaga ako
sa kanya.

Pinabayaan na nga, iniwan pa. Napaka-walang kwenta!

Nakatulugan ko na ang pag iisip sa mga nangyari kanina.



(Kurt's Pic on the right. Ayan ang itsura nya kanina sa Bar. Ag init tingnan! :D Woooooh! Mas
mainit pa sa sikat ng araw, sa kumukulong tubig, at sa bagong lutong nilaga! Hahaha!) ---------
>
_____________

To be continued later....

Up next: Kurt's POV. Konting POV lang nya. About lang sa nangyari sa previous chapter. Yung
parang rape scene? If I can call it that way. Hihihi. Yun bang halik na marahas at pantulog na
napunit? ^___^ Nang malaman ng readers ang dahilan. Baka kasi isipin nyo, rapist si Kurt. Hindi
po! :D napaka gwapo naman diba. Mukhang wala namang babae na kailangan pa nya pilitin. :P

Wait for it! ;)
MissWitty
<3
*******************************************
[9] Eight.
*******************************************
Tantananan! :D haha. Wala lang XD ako'y nagpapasalamat ng lubos sa update ng watty. Kasi okay
ng makapag type ng UD kahit offline ang aking internet. Salamat Wattpad! Tipid sa kuryente. XD
Ay ako nga pala ay OL lang sa CP. Ay ndi nga pala OL. Ah basta. Sa app lang ng wattpad sa CP ko
to tinatype. Kaya pasensorry sa typos. :P

As I said, sa kanya ko po dindedic to dahil sya ay naka-chat ko kanina. Haha! Thanks po
@AnneLouiseCaon! Sabuulitin! ;)


_____________
8:

Nagising ako bandang 11:00Am na. Buti na lang walang pasok ako kapag ganitong araw. (*3*)/

Wala naman akong gagawin ngayon. Ah alam ko na. Shopping! :D hahaha

Kaya naman naligo na ako. Sa mall na lang din ako kakain. :)

I settled for a short paired with body hugging blouse. Okay na yan. Sa mall lang naman punta ko
e. ;)

Sobra akong nalibang sa pagsa-shopping. Na hindi ko na namalayan na 8:00Pm na pala. :/

Napatambay nga din ako sa isang coffee shop nung mapagod. Lonermode ako ngayon. Busy kasi ang
mga gaga e. :/

Paglabas ko ng elevator, naglalakad ako ng hinahanap ang susi sa bag ko. Nahirapan pa nga ako
kasi madami-dami din akong dala.

Nang makuha ko na, sinuksok ko na sa keyhole.

Huh?.Bakit bukas? Hindi ko ba to nai-lock kanina? Hala! Baka napasok ako ng magnanakaw.

Pagpasok ko sa loob..Wala namang nagbago. Intact pa din mga gamit ko.

(>.>)

(<.<)

Tiningnan ko ang paligid. Okay pa din naman talaga ang mga gamit ko. Nakahinga ako ng
maluwag. :D

Pumasok ako sa kwarto ko para magbihis.

At nagulat ako ng biglang may nagsalita.

"San ka galing? Kanina pa ako dito!" sabi ng malakas na boses. Nakaupo si Kurt sa gilid ng kama
habang madilim ang mukha na nakatingin sakin.

Dahil nga inis pa din ako sa kanya, hindi ko pinansin ang tanong nya. "Anong ginagawa mo
dito?"malamig kong sabi. Naalala ko na naman yung pag iwan nya sa akin para lang sumama sa
babae nya.

"Dammit! Answer me!" galit na sabi nya.

Hindi ko na napigilan ang init ng ulo ko. "Wala kang pakielam!" sigaw ko din.


Tumayo sya at nilapitan ako. "San ka galing ha?"

Umiwas ako sa kanya. Lumakad ako paiwas. Nagulat na lang ako ng higitin nya ako paharap sa
kanya.


"Ano ba?! Nasasaktan ako!" -sigaw ko.

"Bakit pagbalik ko kagabi sa bar wala ka na? At magkasama pa daw kayong umalis ni Mick ha?!"
hawak nya ako ng mahigpit sa braso.

"Wala kang pakielam." malamig na sagot ko. Kung makapanita sya, akala mo naman wala syang
ginawang mali. Ako yung basta na lang nya iniwan kagabi!

"Sumama ka din ba sa kanya ha? Nalingat lang ako nakasama ka na kagad sa ibang lalake!" lalong
humigpit ang hawak nya sakin. Yung mata nya parang nag aapoy sa galit.

Naiiyak na ako pero pinipigilan ko lang.

"Ano ginawa nyo din ba yung mga ginawa natin nung una tayong nagkakilala??!"

Nasampal ko sya.


"......" -sya na nakatingin lang sakin. Unti-unting nawawala yung galit sa mata nya.

"Tangina Kurt! Wag mo akong sabihan ng ganyan. Dahil alam nating dalawa hindi ako ganyang
babae! Oo alam mo na ikaw ang naka-una sakin kahit nun lang tayo nagkasama ulit! Hindi ako
kasing dumi tulad ng iniisip mo!" hiningal ako sa mahabang sinabi ko. Galit na talaga ako
ngayon. "Umalis ka na."

Binaklas ko ang kamay nya sa braso ko. Nag derecho ako sa CR.

Dun ako umiyak ng umiyak.

Tangina. Ang sakit pala marinig ng derecho sa kanya na ganun ang tingin nya sakin.

To think na mahal ko sya. Na kaya ko lang naman to ginagawa ay dahil sa pagmamahal ko sa
kanya. :'(


------------

Kurt's POV.

(Tenenen! Short POV lang to.! ;) Atleast meron diba! :D lalala~ )

Tuloy-tuloy akong lumabas ng unit ni Marian nung pumasok sya ng Cr. Galit pa din ako pero hindi
na kasing tindi tulad nung kaninang iniintay ko pa sya. Kanina pa ako ditong 6:00Pm.

San naman kaya nagpunta yun? Kainis!

Kagabi din pagbalik ko sa bar wala na sya.

*Flashback*

Nasa magkabilang side kami ng private room na to ni Marian. Naiinis ako. Sinabi ko na naman
kasi sa kanya diba? Wag syang ngingiti sa iba. Yan tuloy, nakuha nya atensyon ng mga ugok na
kasama nya ngayon.

Gusto ko ako lang ang magiging dahilan ng pag ngiti nya.

Ah basta naiinis ako sa kanya ngayon! Hindi marunong umintindi! Kita ko pa na nakikipag ngitian
at tawanan sya kina Mick. Mukhang masaya sya.


Bakit kapag ako ang kasama nya, parang hindi naman sya ganyan kasaya?


E ano naman kung hindi sya ganyan kasaya kung ikaw ang kasama nya? -Sabi ng utak kong paki
kontra.

Ah basta! Bwisit talaga! Idagdag pa ang baaeng to. Kung bakit na andito pa tong si Kyllie!

Kita ko nung dumating si Kyllie ay nawala ang ngiti sa mukha ni Marian. Pero agad din bumalik
ng parang may sinabi si Mick.

Pucha! Pinopormahan ba sya ni Mick?!

Maya-maya pa, "Darling, samahan mo naman ako sa labas. Nasa labas sina Kevin." dahil nga nasa
private room kami nitong bar, may labas pa to. Yung pwedeng i-occupy ng mga ibang customers.
May live band din na natugtog. At bar counter na minsan nagso-show ang mga bartender.
"Hinahanap ka nila. Pauwi na ulit ng Spain si Kevin e. Saglit lang naging bakasyon nya dito. Ni
hindi man lang daw kayo nagkakita nun." si Kevin, kapatid nitong si Kyllie. Kaya ko din
nakilala si Kyllie ay dahil kay Kevin.

Tumayo na ako. Sumunod na din si Kyllie na halatang tuwang-tuwa. Hindi ko naman kasi matitiis
si Kevin. Kaibigan ko yun dati pa bago mapuntang Spain.

Lumabas na kami.

At ayun nga. Napa-inom at kwento ako na hindi ko na namalayan ang oras. Pagbalik ko sa private
room, agad hinanap ng mata ko si Marian.

"Pare? Si Marian?" tinapik ko si Blake tas tinanong ko.

"Ah si Marian? Umuwi na. Nagpaalam na sila ni Mick kanina. Sabay na yatang uuwi e." tumawa pa
sya. "Yun ay kung uuwi kagad sya ni Mick. Kilala mo naman yun pare."

Lalong nag init ang ulo ko. Kinuha ko kagad ang cellphone sa bulsa ko at balak na tawagan si
Marian.

Nang maalala ko na hindi ko nga pala alam ang cellphone number nun. "Shit!" mura ko.

Si Mick na lang ang tatawagan ko. Buti na lang nagri-ring. Ang tagal pa bago nasagot.

"Hello pare! Si Marian? Nasan kayo?"

"Ah eto tulog. Nandito na kami sa condo nya. Bakit pare?"

Agad kong ini-end call. "Shit! shit! Shit!"

Agad akong lumabas nakasalubong ko pa si Kevin na pinigilan naman ang pag alis ko. Wala na
akong nagawa. Dahil tuloy sa mga naiisip ko, hindi ko na namalayan na nakadami na ako ng inom.
Galit na galit pa din ako dahil kina Mick at Marian. Sa alak ko tuloy naibuhos.

*End of Flashback*

*End of Kurt's POV as well*


_________

Mick's POV (eto ay yung nung tumawag si Kurt nung gabing yun na hinatid si Marian)

Nagpa-park na ako sa harap ng condo building ni Marian ng mag-ring ang cellphone ko. Pinatay ko
muna ang engine bago sinagot ang tawag.

Oh si Kurt pala. Napangisi ako.


"Hello pare! Si Marian? Nasan kayo?"

bungad nya kagad na parang pasigaw pa nga. Sinisigawan ba ako ng lokong to? Buti pa nga ako
hinatid ang kasama nya. E sya ba?

"Ah eto tulog. Nandito na kami sa condo nya. Bakit pare?"

Bigla ba naman ibinaba ang tawag!

Manners naman,pre!

Ano ba nangyayari dun? E tulog naman talaga si Marian dito sa passenger's seat ng kotse ko. At
nasa condo building na naman talaga kami. Yun nga lang kakarating lang at kasalukuyang nasa may
parking space.

Tingin nyo, anong problema nung si Kurt?? Ah bahala sya!


*End of Mick's POV*


_________
MissWitty's Note: Sorry kung hindi ko ngayon mapo-post ang POV ni Kurt about dun sa rape scene.
Haha! Baka kasi maguluhan pa kayo kung dalawa ang flashbacks nya. Isa-isa muna. Mas kailangan
lang kasi to ayon sa aking pananaw. Naks! Pananaw. Hahaha! Paki ramdam ko naman ako'y papanaw
na dahil sa gutom. Kaya ayan na lang muna. ;).Okay lang ba tong UD na to? (*3*)
Kain muna ako.

Mamayang madaling araw ang next UD. :D Oh ha. Nakadalawang UD na ako simula paggising kaninang
3:00Pm. Bukod pa yung UD kaninang madaling araw, tas UD ulit mamaya. Ako na masipag. Hahaha

Kaya naman sana sipagin kayo na
mag Vote at Comment! :) Thanks!


Pahabol: Next UD, isisingit ko na talaga yung POV dun ni Kurt ulit. Hehehe ;)

Vote

Comment

Be a fan! :)

Thanks!

<3
*******************************************
[10] Nine.
*******************************************
(MissWitty's Note: Bago ang lahat, salamat sayo kung hanggang dito binabasa mo pa din. :D Ahm.
Ano nga ba ang sasabihin ko sa Note na to. Hmmmmm. Ah oo, hindi madalas ang POV ni Kurt ha.
Once in a green moon lang. XD ang hirap kaya gumawa ng POV ng lalaki. Nagiging gay minsan.
Ampanget naman kung ang macho ni Kurt pero magpi-POV sya ng mga kachorvahan. :D So ayun na
lamang muna. His POV ulit! :O lalalala~

Please do Enjoy reading this story as much as how I am enjoying in making this. Hala tama ba
grammar ko? :/ Hmp! Ah Basta. Pilitin nyo na lang na intindihin to. XD )

__________

9:

Marian's POV

Saturday na ngayon. Simula nung huli kaming mag usap ni Kurt ay hindi pa kami nag uusap. Hindi
ko din naman sya sinubukan na kausapin. Ayoko nga! Galit pa din ako sa kanya.


May nag doorbell.

Ay baka si Kuya Jenrick na to.

Binuksan ko ang pinto at tama nga ako. Sya na nga.

"Tara na honey." Iniabot ko naman ang bag na dala ko. Papunta kaming subic ngayon.

Yehey! Kahit papano mare-relax ako. Despedida kasi ng bespren ni Kuya Jenrick na si Tatin.

Ilang araw na kasi ako lutang dahil sa nangyari samin ni Kurt. =___=

Ilang oras kaming ngbyahe. Buti na lang hindi traffic.

Pagkarating namin sa resort, may ilan ng bisita. Monday pa ng madaling araw ang uwi namin ni
Kuya.

Sinalubong kagad kami ni Tatin.

"Wow. Ang laki mo na, bebeGirl!" -Tatin.

Hinampas ko naman sya sa braso. "Tse! Kala mo naman ang tagal natin hindi nagkita. E nagkita
lang tayo last month sa TriNoma ah? :P "

"Hahaha. Oo nga pala. Pero paganda ka ng paganda ha. May inspirasyon na ba ang bebe namin?" -
Tatin

"Heh! Bawal pa. Bata pa ng honey ko." -si kuya.

Inakbayan naman ako ni Tatin. "Halika. Pasok ka na." tas giniya ko papasok sa loob ng resort.
Dinala kami sa isang cottage. Parang family cottage.

"At iniwan talaga ako."-Kuya. Parang batang nagmamaktol.

Tawanan nalang tuloy kami.

Agad namang nawala ang ngiti ko ng mapatingin ako sa mga nadatnan namin.

Andun si Kurt. At may katabing babae na nakapulupot sa kanya.

Diba kasi nga nasabi ko na barkada sila nina Kuya.

Hay mukhang hindi pa din yata ako matatahimik dito.

Pinakilala naman ako ni Tatin sa ibang andito na hindi ko pa kilala.

Iniiwasan ko ang tingin ni Kurt kahit ramdam ko ang tingin nya sakin.

Nagpasabi na muna ako kay Tatin na gusto ko na munang magpahinga.

Dun pala kami sa hotel ng resort tutuloy. Magkabukod kami ng kwarto ni Kuya pero magkatapat
lang.


"Magpahinga ka na muna, Honey. Mamaya nalang kita susunduin kapag meryenda na."


"Sige." I kissed him on the cheeks tas isinara ko na ang pinto ko.

Inaantok na nga ako kaya naman nahiga na kagad ako.

Nakatulog naman kagad ako dahil sa pagod.


Nagising ako bandang 4:30Pm na .


Haaay. Ang sarap naman ng tulog ko. Nakabawi naman kahit papano sa antok. Narinig kong may nag
text sa Cp ko.


Punta ka dito sa baba kapag nagising ka na. Mag swimming tayo. -text ni kuya.


Tamang tama naman at gusto ko nga nun.


Naghalikwat ako sa mga dala kong damit at nilabas ang aking two piece swimsuit, Naisipan ko na
yung yellow na swimsuit na lang ang isuot. Tatlo kasing klase ang dala ko. Pinatungan ko na
lang muna ng cover para naman sa may seashore ko na lang aalisin.


Bumaba na ako at hinanap sila. Nasa may tabing dagat a daw sila e .

Nakita ko naman kagad sila kasi madami-dami na sila ngayon kesa kanina. Nilapiitan ko kagad
sina Kuya na kasama yung iba pa na hindi ko na matandaan ang mga pangalan. Mahina ako sa ganyan
e . >__<


Pasimple ko pang hinanap si Kurt sa mga andito pero wala sya. Nandito naman yung babae na
katabi nya kanina. Nasan kaya yun?


"Honey! How was your sleep?" -Kuya. Inabutan ako ng sandwich at soda.


Kinuha ko naman kagad, binuksan ang sandwich at kinagatan. Tumango lang ako kay Kuya. Sa gutom
na ako e . Hahaha!


"Buti naman. Halika, diba gustomo mag Jetski? Tara! Ubusin mo na muna yan." -Kuya ulit.
Napangiti na lang ako sa kasama ni Kuya. Si Jetro at France.


"Oo nga. Mag eenjoy ka dito, Rian." -France. Nginitian nya din ako.


"Sige. Oh tara na!" Ubos ko na kasi ang pagkain ko.


Nagpunta na kami sa may dalampasigan. May mga nagsswimming pa din naman. Hapon pa lang naman.
Palubog pa lang ang araw. Tamang tama lang para hindi masyado mangitim.


Hinubad ko ang cover ko at iniwan sa isang upuan dun.


Hingit naman ako kagad ni Kuya. Tawa kami ng tawa. Kasunod pala namin sina Jetro at France.


At ayun nga, nag Jetski kami, swimming, kulitan. Masaya naman kasama ang tatlong to. Kami-kami
nga lang andito e.


Madilim na ng maisipan namin na umahon. Kakain na daw kasi dun sa isang open cottage na malaki.


"Kuya, okay lang ba na pumunta tayo dun e basang basa pa tayo?" tanong ko.


"Oo naman. Hahaha! E diba nga nasa beach tayo. Wet and wild!" -Si Jetro. Kanina ko pa
napapansin na kanina pa sya dikit ng dikit sakin. =__=


"Ah okay. Kala ko naman kasi baka kailangan maligo muna tayo. Hahaha." -ako naman.


Kinuha ko lang ang cover ko at nagtuloy na kami sa papuntang hall.


"Oh pare! Bakit hindi ka pa napunta sa hall?" -Kuya. Nilingon ko ang binati nya. At halos
matigilan ako ng makita ko na si Kurt yun.


Nakaupo sya sa isang upuan na medyo malayo sa pinag-ahunan namin.



Nakatingin sya sakin. Bumaba ang tingin nya sa katawan ko. Hindi ko pa kasi nasusuot ulit yung
cover, hawak-hawak ko pa lang. :/


Parang bigla akong gininaw sa tingin nya. Para kasing ang lamig ng tingin nya e.


"Wala naman. Nagpahangin lang muna dito." -sagot nya na tumingin na kay Kuya.


Binati din naman sya nina Jetro at France na sinuklian nya lang ng tango.


Suplado mode. :/


Ni hindi man lang nya ako binati.


"Ah nga pala, Pare, si Marian, yung pinsan ko." -Kuya.


Aba at ang walangya, tinanguan lang din ako.


Sinuot ko na muna ang cover ko tas naglakad na ulit kami.


Pagdating dun, kanya-kanya na kaming hanap ng lamesa. Kami ni Kuya dun sa mesa nina Tatin
pumuwesto. Humiwalay na din samin si Kurt at France. si Jetro naman ay sumama samin.



Kumuha na kami ng pagkain at nakipag-kwentuhan sa mga andito sa mesa.


"Ahm, marian, Tara mamaya dun sa bar nitong resort. May live band daw dun e. Maganda daw
kumanta." -yaya ni Jetro. Tumango naman ako. Wala naman kasi ako naiisip na gawin e.


After kumain, nagpaalam na muna ako kina Kuya na magsa-shower.


So lakad lakad lakad lang ako.


Pagdating ko sa pinto ng kwarto ko, pumasok na ako. Kakapasok ko palang na may marinig akong
nakatok.


Akala ko naman sumunod na din si Kuya kaya naman binuksan ko na kagad ng hindi man lang
tinitingnan sa peep hole.


Sana pala tiningnan ko muna. :/


Si kurt kasi ang andito.


Tuloy-tuloy naman syang pumasok ng hindi man lang inintay kung papapasukin ko ba sya.


Feeler talaga ang lalaking to.


Nakatayo sya sa gitna ng kwarto. Kasi tong room ko, pagpasok mo kama na kagad ang makikita mo.
Wala tong sala or kusina man lang. Higaan, cr at maliit na veranda lang ang meron. Talagang
tulugan lang sya.


"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko. Pinag-krus ko pa ang kamay ko sa may dibdib ko at sumandal
sa pader.


"Wala naman. tinitingnan ko lang kung kasama mo ba dito si Jetro. Ni hindi man lang kayo mapag-
hiwalay nun ah?" sabi nya na humarap pa sakin.


"Anong sinasabi mo dyan?" nanlaki ang mata ko sa sinabi nya.


"Wala. Maligo ka na nga. At bakit ganyan ang suot mo? Hindi mo ba man lang naisip na maraming
tao dito? Hindi ka na nahiya!"


Aba't!


"Bakit ako mahihiya? Wala naman akong dapat ikahiya sa katawan ko. Makinis ako at walang
unwanted fats." inis kong sagot.


"At nasa beach tayo. What do you expect me to wear? A jogging pants and a long sleeves shirt?"
dagdag ko pa. Kung hindi ko pa sya kilala, iisipin ko na nagseselos sya. Pero capital A-S-A
naman diba? =______=


"Ewan ko sayo." sagot lang nya. Naupo pa sya sa isang couch na malapit sa kama.


Lumakad naman ako palapit sa kama ko at naupo dun. "So ano ang dahilan at pumunta ka dito?
Nakita mo naman na wala dito si Jetro diba? Makakaalis ka na." Bahala sya dyan. Nakakatamad ng
ipagtanggol ang sarili ko. Basta ako alam ko ang totoo.


"I came here to say...." hindi nya kagad natuloy ang sasabihin nya.


"To what?" binakasan ko talaga ng inis ang boses ko. Nang malaman nya na galit pa din ako sa
kanya.


"T-to say sorry." napatungo pa sya nyan.


"What?! Nag so-sorry ka?" at tumawa pa ako ng nakakaloko. "Uso yun sayo?"


"I know naging napakasama ko sayo nung huli tayong mag-usap." Tumayo sya at tumabi sakin ng
upo. "Sorry na oh." Hinaplos pa nya ang mukha ko.


Iniwas ko naman ang mukha ko. Kasi ayoko tumingin sa kanya ng malapitan, nawawala ang galit ko.
T_T


"Matapos ng lahat ng sinabi mo sakin nun? Oo at nagpaka-tanga ako sayo. Pero wala kang
karapatan na sabihin sakin yun! Hindi mo alam ang mga nangyari ng gabing yun!" pagalit kong
sabi.


"Oo alam ko na. Nalinawan na ako. Nakausap ko na si Mick kahapon. Sorry. Sorry kasi nagalit ako
sayo dahil ngumiti ka sa iba. Diba sabi ko naman sakin ka lang pwede ngumiti? Inulit mo pa
kanina kina Tatin." parang batang sabi nya.


Problema ba nito? Para nangiti lang e. =__=


"Bati na tayo." hindi ko naman talaga sya kayang tiisin. Yun yung narealized ko. Pamibabaw lang
ang galit ko sa kanya. Na deep inside, alam kong kapag nag-sorry sya, mawawala na ng tuluyan
ang galit ko.



"Talaga? Para mawala na talaga ang galit ko, halikan mo nga ako?"


Nagliwanag naman ang mukha nya. "Sure!"


Hinawakan nya ang magkabila kong mukha at hinalikan ako ng masuyo.


At kung san kami dadalhin ng sinimulan nyong halik? Bahala na.


Basta ang alam ko lang, miss na miss ko na sya ng sobra.


At mahal na mahal ko sya. Kahit na ako lang ang nagmamahal saming dalawa.


Pinutol na din naman ni Kurt yung halikan namin. "Maligo ka na. Baka hanapin ka na ng Kuya mo
e. Maliligo lang din ako. Pero dun na sa room ko, kasi baka hindi na ako makapag-pigil.
Susunduin na lang kita dito ha? Wag kang aalis ng wala ako. Baka mabakuran ka naman ni Jetro."
inis nyang sabi.


Selos ba talaga to? :/ Ayokong isipin na oo, kasi tama ng wag umasa.


Tumayo na sya at nagpunta sa pinto. "I'll be back after 20 minutes. And please, don't wear that
swimsuit again."


At tuluyan na syang lumabas.


________________

Kurt's POV
(MissWitty's Note: Tulad ng nasabi ko eto yung POV ni Kurt.)
Naglalakad na ako papunta sa room ko ng hindi ko maiwasan na hindi mainis na naman sa mga
nakita ko kanina. Oo alam ko ang dami ko ng kasalanan kay Marian. Unang una na dun yung
nangyari few nights ago.


*FlashBack*

Pinuntahan ko si Marian sa condo nya ng nakainom ako. Hindi ko alam kung ano tong nararamdaman
kong pagka-inis sa kanya dahil may boyfriend pala sya. Honey pa nga tawagan nila e. Basta
naiinis ako sa kanya lalo na dun sa lalaking kausap nya kaninang hapon sa CP nya nung pag-uwi
namin sa bahay nya.


Pucha naman talaga oh! Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong inis ha. Na gusto ko manuntok! :|


Kaya naman pagbukas nya ng pinto, wala akong sali-salita na hinalikan na kagad sya. Hindi ko
alam kung anong ginagawa ko pero basta gusto ko mailabas ang inis ko.


Hinalikan ko sya ng walang kaingat-ingat. Halatang gulat na gulat naman sya sa ginagawa ko.
Hindi pa nga tuluyan na naiisara ang pinto kaya naman sinipa ko pa ito para sumara.\


Hinawakan ko sya kung saan-saan. Sa dibdib nya, sa tyan nya at sa private part nya ng kinabasta
na lang.


Alam kong gusto nya akong pigilan sa ginagawa ko kasi yung kamay nya nasa may kamay ko. Nakita
ko nga din na parang maiiyak na sya. Pero wala akong pakialam.


Binuhat ko sya at pabagsak na binitawan sa kama.


"K-kurt, please, No." sabi nya. Nailing pa sya nyan.


Pero hindi ko pinansin ang sinabi nya. Naghubad na lang ako. Hubad ang lahat.


Yumuko kagad ako sa kanya at pinisil ang dibdib nya. Nasaktan yata sya kasi napa-aray sya ng
mahina.


Hinalikan ko ulit sya ng marahas.



Hindi ko na napigilan na hindi sabihin na, "I will be better, right?"


Mukha naman syang naguluhan sa sinabi ko. But who cares? I'm fumming mad right now. Gusto ko na
maisip nya na mas better ako sa boyfriend nya. Kahit pa sabihin na ako ang naka-una sa kanya,
wala pa din akong pakialam. Hindi naman ako ang nasa puso nya.


Pinuwesto ko na kagad ang sarili ko sa ibabaw nya. Hindi ko na naisip na hindi pa sya handa na
tanggapin ako. Kinabasta ko na lang ipinasok, at napasigaw sya sa sakit.


Natigilan naman ako at napatingin sa kanya. Nakita kong tuluyan na syang umiiyak.


Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakita kong itsura nya. Iyak sya ng iyak.


Umalis ako sa ibabaw nya at niyakap sya. "I'm sorry, baby. Shhhh... Stop crying." bulong ko at
hinagod-hagod ang likod nya.


Lalo ko naman yata syang napa-iyak. Ang tanga mo talaga Kurt! Ang bobo mo para hindi na maisip
na baka matakot sya sayo.


"Hush now. Sorry. I'm so sorry." I dried her tears using my lips. "Sorry. I shouldn't have done
that."



Napahinga ako ng malalim. "Please, stop crying." sabi ko ulit habang yakap-yakap sya.


Unti-unti naman syang tumahan. Kumalas sya sa yakap ko at nagpunta sa Cr.


Napaupo naman ako sa gilid at napasabunot na lang sa buhok ko. Napaka-laki ko talagang tanga!


Maya-maya pa, lumabas na sya. Nakapag-palit na din sya ng damit. Nilapitan ko naman kagad sya
at "Sorry."


I'm not good at words, lalo na kung ako ang dahilan ng pag-iyak nya. Dati kasi wala akong
pakialam na ako ang maging dahilan ng pag-iyak ng babae. Pero ewan ko ba naman pagdating kay
Marian ay iba.


Ngumiti sya ng pilit. "O-okay lang."


"Tara matulog na tayo." inalalayan ko sya pahiga sa kama.


Humiga kami ng maktabi, naka-unan sya sa braso ko habang hinihimas ko ang braso nya.


"Matulog ka na ha. Goodnight." i kissed her. "Bukas sabay na tayo pumasok."


Maya-maya pa nakatulog na sya. Pinagmasdan ko lang sya habang tulog hanggang sa antukin ako.


Before ako makatulog, hinalikan ko pa ulit sya. "I'm sorry again. Selos ba ang tawag dito?
Siguro nga. Ayoko kasi na may ibang nahawak at nahalik sayo. Gusto ko ako lang. Pasensya ka
na." at hinalikan ko ulit sya sa labi.


*End of Flashback*


Naulit na naman ang pakiramdam na yun kanina ng makita ko na mukhang nag-eenjoy sya sa company
nina Jetro at France.


Hindi nga lang ako makalapit kasi kasama naman nya ang pinsan nya. Kahit papano alam ko na safe
naman sya. Ayoko lang talaga yung paraan ng tingin sa kanya ni Jetro. Tingin na alam mong
humahanga kay Marian.


Lalo pa nung inalis nya yung nakasuot na pang-ibabaw nya at natira na lang ay ang 2 piece
swimsuit nya.


Yung ibang mga lalaki din dito ay napalingon sa kanya. Hindi yata sya aware na pinagtitinginan
na sya. Hanep naman kasi sa kakinisan at ka-sexy-han.


Gustong gusto ko na tusukin ang mga mata nila. Kaya naman imbis na gawin ko yun, umalis na lang
ako.


At pagbalik ko nga, papadilim na pero andun pa din sila. Mukhang sayang-saya pa sila sa
pagtatampisaw.


_________________________

Marian's POV
Unang katok pa lang, binuksan ko na kagad ang pinto kasi alam ko na si Kurt na yun. At tama nga
ako.


Sinalubong nya kagad ako ng halik. "Hmmm. Wag na kaya tayo bumaba? Parang mas masarap na dito
na lang tayo e."


"Ano ka ba. Baka hanapin tayo ni Kuya." -sabi ko. Kahit pa na yung sinabi din nya ang sa
palagay ko ay tama. Hahaha!


Napahinga naman sya ng malalim.


"Tara na nga. Pero dito ako matutulog ha? No but's" at iginaya na nya ako palabas ng kwarto ko.


Bumaba kami sa may pinagdadausan ng party. At nakihalubilo muna.


Hindi na naman humiwalay sakin si Kurt. Yun nga lang hindi din sya makadikit sakin masyado
dahil nandito si Kuya kasama namin.


Hindi na din nagkaron ng pagkakataon na ayain ako ni Jetro na pumunta sa sinasabi nyang bar
kasi sinamaan na sya ng tingin ni Kurt ng aayain na sana nya ulit ako.


Mga bandang 2:00Am na ng magpaalam ako kay Kuya na aakyat na. Hindi na din naman nya ako
pinigilan kasi alam nya na halos mag-uumaga na.


Sumunod naman kagad si Kurt sakin.


At sabay na kami pumasok sa kwarto ko.


__________________________________


This scene is to be continued later...


(MissWitty's Note: Pabitin epek muna po! Hahaha. Mamayang gabi na ang sunod na UD nito. Pero
pangako, karugtong ng scene na to. Kasi alam ko naman may maghahangad sa inyo nyan. XD Ahihihi.
Magandang UD kaya paghahandaan ko. Bwahahahaha! Alas dos na kasi ng madaling araw ngayon, kaya
ako ay magbbeauty rest na muna. Baka kasi pumangit na ako. E gusto ko pa namang ma-achieve na
itsura ay ang kay Marian. Hahaha. Para aagawin ko na si Kurt! :3 Hanggang sa muli, Paalam!)
*******************************************
[11] Ten.
*******************************************
(Un-edited pa to. Mob lang kasi e.)
_______________
10:
Pagkarating namin sa kwarto, naupo muna sya sa couch. Nag derecho CR naman ako.
Paglabas ko, nakahiga na sya sa kama. Aba at tinulugan na nga ako. -__-
Tumabi na ako sa kanya. Gosh. 2:30 Am na pala. E sabi pa naman ni Kuya 7Am gumising na ako kasi
mag iisland hopping kami. :/
Naramdaman ko na niyakap nya ako. "Hmmmm. You wanna sleep na ba?" nakapikit na tanong nya.
"Pano kung sabihin ko na ayoko pa?" i playfully answered.
Nagmulat naman sya at nginitian ako.
Ang gwapo lang. >__<
"Talaga ha?" umibabaw na sya sakin.
"Ay hindi pala. Inaantok na ako." ngumisi ako tas pumikit na.
Tumawa sya. "Hindi na pwede." kinuha nya ang dalawa kong kamay na nasa pagitan namin at dinala
sa may ulunan ko. At hinalikan ako sa kilikili.
Hindi ko napigilan na hindi mapasigaw. May kiliti kasi ako dun. =___=
Tawa naman sya ng tawa kahit hinahalikan pa din ang magkabila kong kilikili.
Natatawa na din ako. Sinunod naman nyang halikan ang leeg ko.
"Kurt ano ba. Tama na nga!" tawa pa din kami ng tawa.
Pero hindi sya nakinig. Tuloy-tuloy pa din sya kakakiliti sakin kaya puro tawanan ang maririnig
dito.
"Inaantok ka pa ba ha?" sabi nya ng mukha ko naman hinahalikan nya except sa lips ko.
"N-no." hinihingal kong sagot. Ikaw.ba naman ang tumawa ng tumawa habang may nakadagan sayo, ay
talaga namang nakakahingal.>__<
Nagtitigan kami.
Shit. Hindi talaga ako mag sasawa na hindi sya tingnan. Kahit yata maghapon kaming ganito,
hinding hindi ako magsasawa. :">
Unti-unting bumaba ang mukha nya sakin at hinalikan ako ng masuyo.
Napangiti na lang ako. Ginantihan ko sya ng halik sa paraan na alam ko. :>
Ay alam ko na. Hihihi ;) May naisip ako na ikakagulat siguro nya. :)
Tinulak ko sya ng bahagya. Nagtataka naman sya na nginitian ko na lang. "Bakit" -sya.
Pinahiga ko sya at ako naman ang umibabaw sa kanya.
Nagulat sya. "Let me." -sabi ko.
So pinahiga ko lang sya dun. Ako naman ang humalik sa kanya ng malalim.
Hanggang bumaba sa may leeg.
Inutusan ko sya na hubarin nya ang damit nya. "I want to see you on your birthday suit." Na
sinunod naman nya kagad.
"Let me do all the works now, baby." bulong ko sa may tenga nya Hindi ko alam kung san ko
kinuha ang kapal ng mukha ko ngayon pero gusto ko lang na sya naman ang mapasaya ko.
Kaya naman nakahiga lang sya. Tinitingnan ang mga ginagawa ko ng nakangiti.
Naghubad na din ako. Wala tinira na kahit ano.
Sa totoo lang, wala akong alam sa ganito. Base lang sa naririnig ko sa gaga girls. Minsan kasi
kung ano-ano kinukwento nila at sinasabi e -__- At babase na lang ako sa instinct ko. Wag lang
sana pumalya.
Tumungo na ulit ako sa may leeg nya at hinalik-halikan. Kinakagat-kagat.
Pababa sa may dibdib...
Pababa pa sa may tyan...
At pababa pa....
Narinig kong napaungol si Kurt at ng tingalain ko naman sya, pabiling biling ang ulo nya.
So tama naman siguro ang ginagawa ko diba? (>3<)
Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko. At alam nyo na naman siguro kung ano yun diba? Do ask for
more details. Hiya ako. :>
Ungol ng ungol si Kurt na kinakasiya ko naman.
Maya-maya pa, ako na ang umibabaw sa kanya.
Sya naman ay nakapikit. Ipinasok ko ang dapat ipasok.
Kahit ako hindi ko napigilan na hindi mapaungol sa naramdaman ko.
Nagmulat naman sya at sinabing tumungo ako ng bahagya. Hinawakan nya ang dibdib ko. At pinisil-
pisil.
Unti-unti akong gumalaw. Hindi ko na naman alam kung tama ba.
Pero bahala na nga. Hehe
Gumalaw ako ng dahan-dahan.
Dahan-dahan at sabay kaming napapaungol.
Sige lang ako ng galaw. Kaya naman nainip na yata sya at hinawakan na nya ang magkabila kong
bewang at sya na ang nag-guide sa katawan ko.
Medyo bumilis ng kaunti dahil sa ginagawa nya.
Hanggang sa inihiga na nya ako ng hindi kami nghihiwalay. Sya naman ang umibabaw sakin.
At sya na ang tumapos.
Halos mapasigaw ako sa sensasyon na naramdaman ko.
Nang mapawi ng bahagya ang nararamdaman namin, niyakap nya ako. Pareho kaming pinapawisan kahit
na ang lakas ng aircon.
"I-i love you." sabi ko.
Mabilis na hinalikan nya lang ako sa labi bago nagpagulong sa tabi ko. "Salamat." -sya.
"Matulog ka na." at niyakap nya ako.
Tumalikod naman ako sa kanya at hinigit ang kumot.
Nasaktan ako kahit papano. Kasi walang katugon ang sinabi ko sa kanya.
Hindi ko napigilan na hindi mapaluha. Pero pinipigilan ko lang na hindi nya mahalata.
Bakit pa nga ako aasa? Atleast hindi sya nag sinungaling na sabihin na mahal nya din ako kahit
hindi naman.
Alam ko na naman ang real score sa pagitan namin. Kaya wag na dapat ako masaktan.
Talagang ang salita lang na mahal kita ang masakit sa pakiramdam kapag walang sagot. Ni hindi
man lang sya tanong pero lagi natin ineexpect n once na bitawanan natin ang salitang yun sa
isang tao, ay maghihintay tayo ng katugon.
At lalong hindi SALAMAT ang bagay na isagot sa salitang yun.
*Kinabukasan*
Nagising ako sa katok ng pinto. Pagtingin ko sa oras 7:00Am na.
Ay pucha! Si Kuya Jenrick to malamang!
"Kurt! Gising! Si Kuya nakatok!" -nagpapanic kong inaalog sya. Bumangon ako nag suot ng robe.
Pupungas-pungas naman na nagmulat si Kurt. "H-ha?"
"Si Kuya. Nasa labas. Magtago ka muna." dali-dali ko syang hinigit para bumangon. Pinagtulakan
ko sya papunta sa Cr. Yun lang naman ang maari nyang mataguan.
"Dyan ka na muna. Wag kang lalabas!" bilin ko. Sasaraduhan ko na sana ang pinto ng pigilan nya
ako.
Nagulat ko ng halikan nya ako ng mabilis sa labi. "Goodmorning, Baby." then he winked.
Hindi ko tuloy napigilan na hindi mapangiti. "Goodmorning." Pinisil ko ang pisngi nya. "Ang
cuuuute!"
Napasimangot naman sya. "Gwapo ako. Hindi cute." nag pout pa sya.
Awww mas cute. :3
Nagulantang kami sa lagabog sa labas. Hala. Winawasak na yata ni Kuya.
Pinagtulakan ko na sya at sinaraduhan ang pinto.
Dali-dali na akong pumunta sa kabilang pinto.
"K-kuya." umarte pa ako na pupungas-pungas. "Bakit ba? Aga-aga pa e."
Pumasok naman si Kuya sa loob.
"Diba sabi ko sayo gumising ka ng maaga."
Ay shit yung damit ni Kurt nakakalat pa sa sahig dun sa kabilang side ng kama!
Dali-dali kong sinaraduhan ang pinto. Naglakad ako dun sa kabilang side ng kama. Si Kuya kasi
naupo sa kama e.
"Ang tagal mo magising. Tulog mantika ka talaga."
Pasimple kong sinipa yung mga damit. "H-ha? Ah napasarap lang. Madaling araw na naman ako
umakyat diba."
"Honey. May nakakita daw sa inyo na magkasamang pumunta dito ni Kurt. Totoo ba?" nadududang
tiningnan nya ako.
Hindi ko naman malaman sasabihin ko. "H-hindi ah." Umiwas ako ng tingin. Kunwari kukuha ako ng
damit.
"Dyan ka na nga lang muna. Maliligo lang ako ng mabilis." dali dali na akong pumasok ng banyo
dala ang mga pampalit ko.
"Bilisan mo. Hintayin na kita dito!" Pahabol ni Kuya.
Sa sobrang pagkataranta ko, nakalimutan ko na nasa loob nga pala si Kurt. Impit akong napasigaw
dahil sa gulat.
Natakpan naman kagad ni Kurt ang bibig ko. "Wag ka maingay!" mahinang sabi nya.
"Nakakagulat ka naman kasi." sabi ko nung inalis nya ang pagkakatakip sa bibig ko. Dahil medyo
maliit lang naman ang Cr, idagdag pa ang presensya ni Kurt na ang laki naman, lalo tuloy
mukhang masikip. :/
"Maliligo ka?" nakangiti sya ng nakakaloko. Tiningnan ko naman sya ng masama. Pano ako maliligo
kung andito sya. Psssh.!
"Oo. Pero pumikit ka. Tsk!"
Bulungan lang kung mag usap kami.
"Pano kung ayoko?" pinandilatan ko naman.
"Honey! Make it fast! Naghihintay na bangkero satin!" narinig kong sigaw ni Kuya sa labas.
"Opo saglit lang!" -sigaw ko din.
"Honey?" takang tanong ni Kurt.
"Si Kuya yun. Honey lang talaga tawagan namin. Bakit?" pumasok na ako sa pinaka liguan.
Iniharang ko naman ang shower curtain.
"W-wala. I just thought.... Oh.never mind." narinig kong sagot nya. "Pwede pasabay?" sumilip pa
sya sa loob.
"Sige ka. Sisigaw ako. Mas malalagot ka kay Kuya." sabi ko tas nilapitan ko sya. Naka suot pa
din naman robe sakin. "Wag na kasi makulit! Please."
Himala at sumunod sya. Nakita ko na umupo na ulit sya sa toilet bowl na ibinaba ang cover.
Nang matapos ako. Dun na din ako nagbihis. Two piece ulit na pinatungan ko muna ng mini dress.
Tiningnan naman ni Kurt ag suot ko. "Naka two piece ka na naman?" Tumango ako habang
nagtotoothbrush.
Halata kasi gawa ng red swimsuit at white lang yung dress ko.
"Kulit mo talaga. Sinabi ng hindi naman bagay sayo e." -inis na naman boses nya.
Hindi ko nalang pinansin. Problema ba nito. Wala lang tong taste when it comes to fashion. -_-
"Mamaya ka lumabas kapag nakaalis na kami. I-lock mo na lang ang pinto." bilin ko bago lumabas.
Paglabas ko naman nakita ko na mukhang inip na si Kuya. Kaya inaya ko na kagad paalis. Dinampot
ko lang dslr ko. Sinulyapan ko pa ang pinto ng Cr bago tuluyang lumabas ng kwarto.
_______
Continuation next Chapter. Thanks for reading!
*******************************************
[12] Eleven.
*******************************************
(MissWitty's Note: Karugtong to. Na-reach ko yata kasi ang limit ng characters dun sa previous
Chapter e. Ayaw na makapag-type. Or tinotopak ang Watty? Or baka ganun lang talaga kapag dito
sa Watty App sa Cp ko? But anyways, how was my BS? Yung ginawa ni Marian? Okay lang ba? Please
Vote and Comment. ;) Thanks!)

Pahabol: Salamat sa mga nag-add nitong story ko sa Library nila. XD Napaaga ang UD ko. Kasi
wala akong magawa. At two Chapters kagad. Oha! :D


<3
____________
11:

Pumunta kami sa isang resto para magbreakfast.


I chose a heavy meal. Pasensya gutom lang. Hehe napagod kagabi e.. :PP


"Bilisan mo dyan. Ang bagal mo. 7:30 na oh."


Napasimangot naman ako. "Oo na nga po."


After namin kumain nagpunta na kami sa dalampasigan. Sasakay kasi kami sa bangka e. Yehey! I
always love nature and seas! ;)


Nagulat pa ako ng pagdating namin ay andun na din si Kurt.



Tiningnan ko naman sya na parang sinasabi na anong ginagawa nya dito. Nagkibit balikat lang
naman sya.


"Oh pare. Buti nakasama ka. Sabi mo kasi hindi ka sigurado diba?" -si Kuya.


"Ginising ng maaga kasi ako e." -sagot naman nya habang nakatingin sakin.


Umiwas na lang ako. Kinuha ko dslr ko kay Kuya at nagkunwaring pinipicture-an ang scenery.


"Ah honey, tara na. Sakay ka na."


Tumango naman ako at sumakay na. Inaalalayan naman ako ni Kuya.


Mga 10 kami ngayon. Kasama si Jetro at iba pa.


Pero may humabol pa. Putapete! Bwisit!


Yung babaeng nakita ko na nakayakap kay Kurt kahapon. At ngayon ko lang din naisip na sya din
yung babaeng nakasalubong namin sa condo ni Kurt.


"Babe!" Agad namang tumabi kay Kurt si Hipon. Hindi naman sya pinansin ni Kurt.


"San ka natulog? Katok ako ng katok sa room mo wala ka naman." maarte pang sabi nito.


Tumingin naman sakin si Kurt. "Somewhere else."


Alam kong narinig din ni Kuya yun kasi napatingin din sya kay Kurt. Tas nung ramdam ko na
titingin na din sakin si Kuya, iniiwas ko na ang tingin ko kay Kurt.


Sakto naman na may tumabi sakin. Si Jetro. "Hello, Marian. Ganda mo pa din kahit halatang puyat
ka ah." na sinuklian ko na lang ng ngiti.


Tahimik ako buong byahe at pasimple lang na binabantayan sina Kurt at Hipon. Paminsan-minsan
lang din ako umiimik kapag tinatanong nina Kuya at Jetro. Napansin nga din ni Kuya na bakit ang
tahimik ko daw, sabi ko na lang masakit ulo ko. Na totoo naman kasi inaantok pa ako.


Pagkarating dun, napahanga kami sa nakita. Ang ganda.


Napaka-pino ng buhangin tas ang linis ng tubig. Nagkukukay blue-green na nga e.


May mini hotel din pala dito tas mga maliliit na kiosk. Mas marami din palang water activities
dito. Snorkeling, scuba diving, banana boating at marami pang iba.Pwede nga din mag wall
climbing at zip line sa kabilang part nitong island.Simply fabolous.



Pansamantala na nawala sa isip ko sina Kurt. Kumuha ako ng kumuha ng pictures.


Sa kakakuha ko ng picture, hindi ko namalayan na nahiwalay na pala ako sa kanila. Pag lingon
ko, hindi ko na sila makita. T_T


Kaya naman binalikan ko yung sa tingin ko ay pinanggalingan ko.


Nakita ko naman na takbong-takbo palapit sakin si Jetro. "Kanina ka pa namin hinahanap. San ka
ba galing?"


"Ha? Para saglit lang naman e. Tingnan mo andami ko pictures! Hahaha. Ang ganda pala dito!"
excited ko pang pinakita sa kanya.


"Anong saglit lang? E isang oras ka na hinahanap." - sya.


"Hala talaga? Anong sabi ni Kuya?" nagulat ako na ganun na pala katagal akong wala? Masyado
akong nalibang ah. :/


"Nag aalala. Alam daw nya kasi kasunod ka lang namin. Nawala ka nalang basta."


Nag alala naman ako. "Ay sya tara na. Baka magalit na si Kuya e." hinigit ko sya sa kamay para
makatakbo.


Kaya naman takbong takbo kami hanggang makarating sa isang nipa hut. Lahat sila nakatingin
samin. Including Kurt. At bumaba pa ang tingin nya sa kamay namin ni Jetro na magka-hawak pa
pala. Agad ko namang nabitiwan ang kamay ni Jetro.


"Where have you been, Marian!" -sigaw ni Kuya. OA ha. Para 1hour.lang e.


"Naglibot-libot lang, honey." ginamitan ko sya ng malambing kong tono para wag na nya ako
pagalitan. :D para-paraan. Oyeah!


Konting sermon lang ang binigay nya. Buti na lang. :PP


Maghapon kaming nagtampisaw lang sa dagat, at sinubukan namin lahat ng activities dito. Pinaka
da best ay ang scuba diving at zipline.


Maghapon din akong inis na inis. Pano ba naman maghapon ng kadikit ni Kurt si Hipon! Grrrrr.


Mga 4:00Pm na at nakahiga na lang ako sa isang chair sa may dalampasigan at napapayungan ng
payong. Malamang payong nga. :DD


Hindi ko alam na nakatulog na ako. Nagising na lang ako na tinatapik na ako ni Jetro. "Meryenda
ka muna." may dala syang pie at juice.


Bumangon naman ako. Yan medyo tuyo na ako. Nag swimming kasi kami at naka two piece lang ako.
Si Kuya kasi biglang nawala e sya ang nagtabi ng cam at cover ko. Kaya eto ako ngayon lang suot
ko.


Kinuha ko inaabot nya. "Thanks."


"Ah, Rian. Pwede ba tayo mag hang out kapag nasa manila na ulit tayo?"


"Oo naman. Just text me. Bar hopping naman tayo." ako tas tawanan kami. Sa buong maghapon, si
Jetro ang kasama ko. At masasabi ko na mabait naman sya. Hindi din naman sya nag tatake
advantage sakin. Kaya palagay na loob ko sa kanya.


Pagkakain namin, bumalik na kami sa nipa hut ng nagtatawanan pa. Kulit din kasi ng isang to e.
Parang si Mark lang. Bigla ko tuloy namiss ang lalaking yun.


Kumpleto na pala sila. Paalis na kasi kami dahil nag didilim na.


Malamig na naman ang paraan ng pagtingin sakin ni Kurt.


Ano na naman ba ang ginawa ko?


__________

Taympers muna! Ang sakit na ng kamay ko pagta-type! :D Ahaha. Dalawang Chapter ba naman simula
paggising ko. Grabehan! Haha. Sana naman nasiyahan kayo sa UD ko. Mamaya na lang ulit gabi ang
next UD inaantok kasi ako. Puyat e.. Kaya tulog muna.. Salamat! ;)

Vote

Comment

be a Fan! :)
*******************************************
[13] Twelve.
*******************************************
IMPORTANT ANNOUNCEMENT AT THE LAST PART OF THIS CHAPTER BE SURE TO READ IT. DAHIL DUN NAKA-
SALALAY ANG MAGIGING BUHAY NG STORYA NA TO. SALAMAT.

Hindi ako galit kaya naka bold letters yan. Mahilig lang talaga ako sa bold. Hahaha!. But
srsly, para ma-caught ang attention nyo. Pabasa po ng Note ko sa last part dahil seryoso yun.

Isipin nyo na lang na masipag naman ako mag UD. Two to three UDs per day nga ako e.. ;)


_________________

12:


Kurt's POV:

(MissWitty's Note: Konting POV nya to. Hihi XDD )

"Hi readers! Kumusta kayo?" -Kurt.

Naiinis ako kay Marian.

End of Kurt's POV

(MissWitty's Note: Huh? Yun lang masasabi mo, Kurt? Ay kainaman naman. Napaka unti! Yun na yun
naba talaga yun?? Ayy kung dika lang gwapo e. Hihihihi :PP)


De joke lang. ang POV ko ay medyo maikli na medyo mahaba. Kasing haba ng.... Ahm. Sakin?
Hahaha. Oo kasing haba ng aking ano.. Yung sintas ng sapatos. Anong iniisip nyo ha? Hehe.


.

Tigas talaga ng ulo ng Marian na yun. Tsk.

Kaninang umaga wala naman akong balak na sumama sa island hopping na yan. Mas gusto ko pa
matulog.

Hanggang ngayon hindi ko alam na kayang gawin ni Marian yung mga ginawa nya kagabi. Sa totoo
lang, nasiyahan ako. She satisfied me. Ang hindi ko lang napaghandaan ay ang pagsasabi nya na
mahal nya ako. Nagulat talaga ako.

At nainis din. Pero mas lamang ang gulat. Mahal nya ako? Pano yung boyfriend nya? Kaya salamat
lang ang nasabi ko. Pero nalinawan naman kagad ako na yung honey na tinatawag nya ay si Jenrick
pala. Laking tanga ko talaga!


Nung nagbihis sya at nakita kong naka ganun na naman syang damit, napag desisyunan kong sumama
sa kanila. Tutal niyayaya naman ako ni Jenrick.

Hindi ko alam ang pakiramdam na to. Hindi ko maipaliwanag. Basta isa lang ang alam ko, ayokong
may
nalapit sa kanyang iba.

Lalo na si
*End of Kurt's POV.*

__________

Marian's POV


Pagbalik namin ng resort, nag derecho ako sa kwarto ko para mag shower.

Hmmm. Freshness.


Dahil sabi naman ni Kuya kakatukin na lang nya ako dito kapag magdi-dinner na kami, nagpunta na
lang ako sa veranda. Makapaf pahangin muna.


Ang sarap naman ng hangin. Ang ganda din pala ng view mula dito. Tanaw ang dagat. May mangilan-
ngilan pa ngang naglalakad. May grupo din na nagbo-bonfire.

Nagulat ako na may kasamang inis din ng matanawan kong naglalakad sina Kurt kasama si hipon at
tatlong iba pa.


Tarantadong to. Hindi na humiwalay kay hipon ah. Bwisit!

Kita ko pa ng pumulupot si
Naramdaman yata ni Kurt na may nagmamasid sa kanya kaya lumingon-lingon sya hanggang mapatingin
sya sa side ko.

Kitang kita ko ng ngumisi sya. Kaya naman nginisian ko na lang din. Ganyanan pala ha?




*@ CocoClub*


Pagkatapos namin maghapunan dito namin napag pasyahan ni Kuya na magpalipas muna ng oras. Maaga
din naman kaming aakyat kasi mamayang madaling araw uuwi nadin kami.


Sumunod samin dito sina France, Jetro, apat pang iba.

Dahil gusto ko mag enjoy ngayon, uminom ako. Nang magyaya sila na sumayaw sa dance floor,
sumama ako.

Sayawan kami ng sayawan lang. Tawanan Kulitan. Inom din ng inom. Nawala na nga din sa paligid
si Kuya at France. Baka nanchi-chix. Yun daw kasi gagawin nila.


Dahil padami ng padami ang naiinom namin, nagiging wild na din kami. Sayaw kami ng magagaslaw.

Nagsesexy dance kami nina Jetro ng may biglang humigit sakin.

Kinaladkad ako palabas ng club.

Ay pocha. Ang sakit ng hawak sakin ha. At nahihilo ako lalo. (@_@)

"Talaga bang hindi ka titino?" galit na sinigawan ko ni Kurt.


Nginitian ko lang sya at hinaplos ang pisngi. "Bakit? Wala naman ako ginagawang masama ah?"


"Bullshit! Anong walang ginagawa??!" hinawakan nya ako sa kamay at hinigit ulit. This time
papunta na sa kwarto ko.

"A-aray! Ano ba! Nasasaktan ako!" Hinahampas ko sya sa braso para pigilan ang pagkaladkad nya.

Hindi nya ako pinansin.


Hanggang makarating kami sa kwarto ay sinisigawan ko sya pero hindi nya ako iniintindi.

Pabalibag nya akong binitiwan sa kama.

"Ano bang problema mo?!" -ako. Naiirita na din ako sa kanya..Sinigawan ko sya.

"Ikaw ang problema ko!" mas malakas na sigaw nya. "Hindi mo ba naisip ang ginagawa mo kanina
dun ha? Pano kung hindi ako dumating? Halos bastusin ka na ng mga lalaki dun ah? Gustong gusto
mo naman!"

"Anong gusto ko? Tanga ka ba? Nakita mo ba na nagsasayaw lang naman kami! Anong masama dun ha?"
sigaw ko din. Hindi ako papatalo sa palakasan ng boses sa kanya. Anong akala nya?


"Sayaw na halos halikan at hawakan ka na nila kung saan-saan!" palakad lakad sya sa maliit na
space nitong kwarto.

"Anong sinasabi mo?Hindi yan ang nangyayari kanina!"

"Hindi? Kaya pala iba yung nakita ko kanina!" mas lumalakas yata ang boses nya kapag nasagot
ako. :/

Kaya napikon na ako. Hindi ako sanay na sinisigawan ng ganito. "E ano naman?! Hindi naman tayo
diba? Wala kang pakialam kung ganun nga. Kahit makipag halikan ako sa kanila, kahit magpahawak
ako sa kanila! Wala kang pakialam! Ikaw nga sine-sex ako diba? Samantalang yung iba, ganun lang
nagagalit ka na? Takte! Wag kang sakim! Hindi ako sayo baka nakakalimutan mo? We're nothing but
fucking friends!"

Hindi ko alam kung san mga nanggaling yung mga salitang yun. Pero kabaliktaran nun ang mga
gusto ko talaga sabihin.

"Hindi totoo na sinabi mong mahal mo ako?" mahinang sabi nya. Hindi ko napansin na nag iba na
pala ang expression nya. Na malumanay na ang paraan ng pagtatanong nya.

"Hindi! Nadala lang ako nung gabing yun!" naisagot ko ng hindi nag iisip.


Pero biglang gusto ko na kagad bawiin ng mapag isip-isip ko ang sinagot ko.


Gusto ko sabihin na nagseselos ako sa mga nakita ko kanina. :( Na gusto ko lang ipakita sa
sarili ko na kaya ko din ang saktan sya kung pwede. :(


Halatang natigilan sya sa mga sinabi ko. Kita ko sa expression ng mata nya ang gulat na
napalitan ng pagkalito tas naging sakit? Tama ba na nasaktan ko sya? Pero agad nawala yun at
napalitan ng galit. Hanggang sa maging malamig na ulit ang paraan ng pagtingin nya sa akin.

"Oo nga pala. Nakalimutan ko. Salamat sa pagpapa-alala, my fucking friend." yun lang at lumabas
na sya.

The moment when he closes the door, tears fell from my eyes. Hanggang sa napahagulgol na lang
ako.

Ang tanga ko para sabihin lahat ng yun. Nagpadalos dalos ako sa mga sinabi ko. Shit talaga!


Nakatulugan ko na ang pag iyak.

____________
MissWitty's Note:
Vote

Comment

be a Fan. ;)

Thanks for reading.

Sad naman ng nangyari kina Kurt at Marian. Dahil sa selos! >__< Wala talagang buti na idudulot
ang hindi pag uusap ng maayos. :(

Til Next time readers! :)

IMPORTANT ANNOUNCEMENT!!!
Sana naman may mag vote. Atleast 10votes bago ako mag-post ng next Chapter. Tumal kasi e madami
namang reads. :( Isang click lang naman po ang hinihingi ko oh. :( Para ma-inspire naman ako. :
(( NO UPDATE HANGGANG WALANG 10VOTES ANG CHAPTER NA TO..Hindi ako nag iinarte or what.
Maintindihan nyo po sana na inspiration lang naman. Tumal na nga sa comments e. :(

THANKS! :*
*******************************************
[14] Thirteen.
*******************************************
Oh wow! :) May nag vote. Umabot ng qouta! Hoooooray! Thanks naman sa mga nag vote. :> Hihihi.
XD At lalo na sa mga nag comment. :D
Ay nga pala. Pansinin nyo naman bagong cover. Pangit nuh.. Kung bakit ba naman kasi hindi ako
maalam sa ganyan. Huhuhu :( Wala akong ka-art art. Arte lang meron. Hihi XD

But anyways, here's the UD. Enjoy! :)

Yan naiinspire ako so keep on voting! :D



______________
13:

Nasa campus na ako ngayon, kakarating ko lang.


Nung madaling araw na umalis kaming Subic, palihim ko syang hinanap. Halos kasabayan lang din
namin kasi umalis yung ibang kasama namin.

At si Kurt? Hindi ko alam. Hindi ko sya nakita nun.

Ilang araw ko na din syang hindi nakikita. Nang minsan pa nga na makasalubong ko sina Vin,
hinanap ko sya pero hindi daw pumasok.


Alam kong mali ako sa mga sinabi ko. Pero nadala lang ako ng selos. Oo at alam kong wala kaming
relasyon, pero diba ang pagseselos hindi kailangan ng karapatan? Kusa mo mararamdaman yun kapag
mahal o gusto mo ang isang tao.

And in my case, alam nyong mahal na mahal ko si Kurt.

Posible din kaya na mahal nya ako? The way he reacted that night was a proof that he might have
something for me.


Could it possibly be love?


Mahirap umasa.


Pero gusto ko makausap si Kurt. Gusto ko magpaliwanag.

Ilang araw na din naman akong lutang. Parang wala sa sarili. Pinipilit nga ako ng Gaga Girls
kung anong nangyari pero sabi ko iku-kwento ko din sa kanila kapag kaya ko na. At nirespeto
naman nila yun. Pilit na lang nila akong pinapasaya kapag natutulala ako minsan.


Kailangan ko na makausap si Kurt. Para hindi na ako gabi-gabing umiiyak kapag iniisip ko ang
nangyari ng huling gabi namin sa Subic.


Pero mukhang hindi na kailangan....


Naglalakad ako papuntang cafeteria ng...

"Oh well, Hon, look who's here!" sabi ng isang boses kaya naman napalingon ako.


At nakita ko na si Andrea at Kurt. Nakakapit sa braso nya si Andrea na mukha namang napagsampal
ng sampung demonyo dahil sa kapal ng blush on. Kasama nila ang mga barkada ni Kurt.


Hindi ko na sana papansinin at itutuloy ko na sana ang paglakad ko ng matigilan ako sa sinabi
ni Andrea. "Ano Miss Dela vega, Diba tama ako? Pag pinagsawaan ka ni Kurt, iiwan ka na lang din
nya at babalikan ako."


Nakakakuha na naman kami ng atensyon ng ibang mga estudyante. Eto pa naman ang pinaka ayoko. :/


Tingnan ko si Kurt, umaasa ako na katulad nung una na ipagtatanggol nya ako. Pero nakatingin
lang sya sakin at mukhang walang balak na ipagtanggol ako. Blangko ang expression ng mukha at
malamig ang paraan ng pagtingin nya.


"Ano? hindi ka makaimik dyan?" si Andrea. "Kawawa ka naman. Napabilang ka lang din sa
pinaglaruan ng Kurt ko. How was it?" at nginitian pa ako ng nakakaloko.


Sya naman ang tiningnan ko. Ayokong magpaapi. Lalong ayoko na mangyari yun sa harap ni Kurt.
Pinilit kong ipakita na wala ding expression ang mukha ko. Na matatag ako at walang paki sa
nangyayari.


Nag chin up ako. "It was fun. Oo sayo na nga sya. Tutal sawa na din naman ako sa kanya e."
lumakas tuloy lalo ang kanina pang nagsimulang bulungan dahil sa sinabi ko. "At kung tapos na
samin ang kahit na ano ni Kurt, tinanggap ko. Hindi mo katulad na akala mo sardinas na pilit
isinisiksik ang sarili. He's all yours for all I care."


Nakalapit naman kagad sakin si Andrea at tangkang sasampalin ako pero nahawakan ko kagad ang
kamay nya. "Don't you ever dare. Dahil wala kang karapatan na dungisan ang mukha ko at itulad
sa pagmumukha mo na totally damaged na. Pinipilit na lang takpan ng make-up." nanlaki ang mata
nya.

"What?! You bit---" hindi ko na sya hinayaan na tapusin.


"Yeah I'm a bitch. And don't you ever try to mess up with a bitch. Dahil baka hindi mo
kayanin." pabalibag kong binitiwan ang kamay nya at lumakad palayo.

Narinig ko naman ng nag iinarteng nagsumbong sya kay Kurt.


At kung anong reaction ni Kurt? Wala akong paki.

Dahil ngayon, nasagot na ang mga tanong ko. Hindi na ako gustong makausap ni Kurt. At wala na
syang pakialam sakin.


Pumasok ako ng cafeteria as if nothing happened.

Sinalubong naman ako ng Gaga Girls.


"Wooooh! Galing!" - Claire


"Yey! Yan si Marian! " - sigaw naman ni Pearl at nilingon pa ang mga estudyante na nakatingin
samin. "Galing noh?"

"Yessss! Attention whore talaga yang si Andrea! Buti na lang kinawawa mo, Bru!" -Mich.

Para pa silang bata na nagtatalon.

"Heh! Tumigil nga kayo." hindi ngumingiting sabi ko. Hindi ko kasi magawang matuwa sa nangyari.


Dahil hindi naman ako ang panalo.


Si Andrea pa din.


Dahil nasa kanya si Kurt.


Nahalata naman yata nila na hindi ako nasisiyahan kaya tumigil na din sila.

"Okay ka lang ba?" -Pearl. Hinawakan pa ako sa kamay.

Iginaya naman ako ni Claire paupo sa mesa na ino-occupy nila.


Tinabihan naman kagad ako ni Mich. Sa mga ganitong pagkakataon, maasahan pa din naman na ang
kaseryosohan ng babaeng to.


"Anong nangyari?" -Mich.


Umiling lang ako at tumungo. Nangingilid na kasi ang luha ko.


"Anong wala? You can tell us everything diba?" -Claire.

"Bakit nga ba kayo naging ganun ni Kurt? Hindi ka na nya pinagtatanggol." -Pearl.


"Buntis ka ba kaya ka nya nilayuan?!" -Mich.


Nanlaki ang mata ko. Buntis??!


Syempre hindi.


Pero hindi pa nga ako dinadatnan ng mens na dapat ay ngayong linggong to. Baka na-late lang.

"Buntis ka??!" sila yan. Pero sa mahinang boses lang. Dahil alam nila na maraming makakarinig
kapag sinigaw nila.


Umiling ako. "Hindi ah!" tumingin ako sa orasan ko at nakitang malapit na ang sunod na klase.
Pinahid ko ang gilid ng mata ko.


"Tara na. Male-late na tayo." sabay tayo ako.


"Eeeeh! Mamaya na! mag ku-kwento ka pa e!" -si Mich. May pagpadyak pa ng paa.


"Mamaya na. Sa condo ko na kayo matulog. Iku-kwento ko lahat." ako. Pilit kong tinatagan ang
sarili ko kahit gusto ko ng humagulgol ng iyak.

Hindi ngayon ang tamang oras at lugar para dun. Ayokong makita nila na mahina ako.

Pagkatapos ng mga klase namin, sumama na nga sila pauwi. Dumaan lang kami sa isang resto para
mag take out ng mga makakain. Wag na daw mag luto. Abala lang yun sa pagchi-chikahan.


Kaya paguwi namin,


"Oh ano na?" -si Pearl. Mga hindi sila atat noh? XD


Nag derecho akong kwarto para magbihis. Sumunod naman sila.


"Yun nga. I got Kurt mad at me." sabi ko habang sinusuot ang short ko. Sanay naman ako mag
bihis sa harap nila. Sa tagal na naming magkakasama, at madalas mag-overnight sa bahay ng bawat
isa, sino pa ba naman ang hindi masasanay diba?

"Bakit?" -Mich

"What exactly happened?" -Claire.


Humarap ako sa kanila. Magsusuot na sana ako ng damit.

"Ang dami na nyang kasa----" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng lumapit si Pearl sakin.

"Is that love bites?" sabi nya ng nakaturo sa may dibdib ko. Nagtayuan naman sa kama ko sina
Mich at Claire at lumapit din samin.


"H-ha? Ah." ako. Hindi ko malaman isasagot ko. Nahihiya ako. >//////<


"Aha! Oo nga ano. At sa may dibdib mo pa! Ibang klase naman si Kurt! -Mich.


Lalo ako nahiya. Hindi pa din pala nawawala yung mga marks. :/


Tumalikod ako sa kanila. At sinuot na ang sando ko. Sa bahay lang naman kaya ayos na to.


"Oo na. Gawa to ni Kurt." nahihiya kong sagot.

"Wow! Grabe! Kelan pa yan?"


Hinarap ko na ulit sila. "Nung isang gabi."


"Naman naman! Ang dalas nyan ha. Baka naman mabuntis ka ni Kurt? Nagamit ba kayo ng
proteksyon?" -Claire.


Umalis ako sa harap nila at pumuntang kama. Nahiga ako dun.

Tumabi naman sakin si Mich at Claire habang si Pearl ay hinila ang isang upuan at dun sya
pumuwesto.


"Hindi. Pero malabo naman akong mabuntis nya. Alam nyo naman na ang mga katulad ni Kurt maingat
pagdating sa ganyang bagay."


"Oh kwento mo na ang nangyari! Bakit nagalit sayo?" si Mich na pinopoke pa ang tagiliran ko.


"Hayaan nyo sya. Kung tutuusin ako pa dapat ang magalit sa kanya. Sinabihan nya ako na basta-
basta pumapatol kung kanino. Katulad dun sa kaibigan nya. Akala nya sumama ako kay Mick nung
sinama nya ako sa party ng kaibigan nya." ako. Blangko ang expression ng mukha ko kung
titingnan. Pero deep inside, nasasaktan ako pag naalala ko yung mga masasakit na sinabi nya
sakin.


Pilit kong binabalewala ang mga sinabi nya. Ginusto ko to, right? So tanggapin ko dapat ang mga
mangyayari, iisipin, at sakit.

Sino nga ba ang matinong babae na gagawin ang mga ginawa ko sa kanya? Una na ang pag payag na
may mangyari samin.


Nagulat naman sila. "Talaga? Oh tapos anong nangyari sa Subic?"


At knuwento ko nga yung nangyari ng gabing yun.

Natapos ang kwento ko sa kanila ay mukhang shocked pa din sila. Nanatili naman akong nakahiga.
Buti na lang habang nagku-kwento napigilan ko ang pag-iyak.


Tama na siguro ang ilang gabing pag-iyak.


"Bruha ka! Napaka-slow mo!" sigaw ni Claire ng makabawi sa shock.


Napatingin ako sa kanya.

"Oo nga. Bobita ka!" -Mich. Nagsalita ang matalino. :/


"Ha? Sinasabi nyo dyan?" takang tanong ko naman.


"Nagseselos sya!" sabay-sabay pa silang tatlo na sumigaw.


Aaaaaaah! Nakakabingi! =____=


"Nagseselos?" ako.


"Oo! Pinoprotektakahan kasi nya ang akala nya ay sa kanya. Kanya ka na diba? Don't tell us,
naniwala ka na wala ka lang talaga sa kanya? Girl! Alam mo na hindi. Yung pagtatanggol pa lang
nya sayo ay proof na mahalaga ka sa kanya." -Pearl.



Natawa naman ako ng mapait. Ako mahalaga kay Kurt? Kapag nasa kama kami sguro, oo.


"Hindi yan. Ano ba kayo? Wag kasi kayo basa ng basa ng mga kwento sa wattpad. Hindi naman lahat
ganun ang madalas na mangyari e." ako


"Hindi yan! Trust us. Mahalaga ka sa kanya." -Claire.



"Hindi yan. Wag tayong umasa sa mali, girls." ako. Unti-unti ng tumutulo ang luha ko. "Masakit
ang umasa sa hindi naman totoo. Dahil mas masakit lang ang disappointments." at tuluyan ng
nabasag ang boses ko.



Nung nakita nila na naiyak na ako, niyakap na lang nila ako. Si Pearl naman ay tumayo sa
pagkakaupo nya at tumabi na din samin. Nagyakapan na kami.



Napahagulgol na ako. Hindi nga pala ako nag-iisa. Andito ang mga kaibigan ko na alam kong
karamay ko sa mga ganitong pagkakataon. Hindi na nila kailangan pa mag salita ng kung ano-anong
comforting words dahil presensya pa lang nila ay sapat na. Alam kong sila, mahal nila ako.


Nag-iiyakan na kami ng biglang may mag-doorbell.


Sumikdo ang dibdib ko. Umaasa ba ako na i Kurt yun?



Nah. Malamang hindi. T_T



Tumayo ako at pinahid ang luha ko. Dumampot na din ako ng tissue para suminga.



"Ako na ang magbubukas." -si Claire. Tumayo na din naman sila Pearl at Mich.



"Lumabas ka na ha, Rian. Ihahanda na namin ang pagkain. Tapos movie marathon tayo." at lumabas
na din sila.



Naiwan ako mag-isa dito. Napangiti ako ng mapait ng maalala ang sinabi nila.



Posible nga kaya na kahit papano, mahalaga ako kay Kurt?



Kung magpapaka-totoo lang ako, alam ko sa sarili ko na hindi ko pa din kaya ang bumitaw sa
kanya. Mahal na mahal ko sya. Sobra-sobra.



Ilang sandali pa, sumunod na din ako sa kanila palabas. Nagulat pa ako ng makita ko si Mark.



"A-anong ginagawa mo dito?"


Agad naman akong nilapitan ni Mark. "Umiyak ka ba?"


Kaya naman iniiwas ko ang mukha ko. "H-hindi. May nilinis lang ako sa loob, at napuwing ako."
pag sisinungaling ko.



"Bakit ka nga ba andito, Marky?" pag sinigit ni Mich. Alam ko na iniiba lang nya ang usapan.
Nagpapasalamat naman akong tumingin sa kanya.


"Oo nga. Pano mo nalama na andito kami?" ako


"Wala lang. Just a wild guess." tumingin sya kina Mich. "Nandito ako para alamin kung anong
nangyari kanina. Inaway ka daw ni Andrea?" si Mark at tumingin ulit sakin.



"Ah wala yun." ako. Umalis ako sa harap nya at nag punta sa sofa. Dinampot ko ang remote para
buksan ang TV.

"Oo nga naman. Wala yun. Wag ka paapekto sa chismis. Mali-mali naman minsan yun." -si Pearl.

Na sinang-ayunan naman nina Mich. Sinamahan pa nga nila ng plastik na ngiti e.


"Wag ka na magsinungaling sakin, Marian." ginamitan na naman nya ako ng boses na kailangan
sumagot ako ng matino. Para din si Kuya Jenrick to e. Masyadong OA.


"Wala nga lang kasi yun." ako.


"Anong wala?! Wala lang ba yun na usap-usapan na kayo sa buong campus? Na sinasabi nila na wala
ka din naman daw palang pinag-kaiba sa mga naging babae ni Kurt??! Ngayon mo nga sabihin sakin
na wala lang yan!" napasigaw na sya.


Kaya naman natahimik kami.


Huminga ako ng malalim. "Oo. Tama naman sila e. Wala akong pinag-kaiba. Ngayon, masaya ka na?"
hindi ko sinasadya mainis. Hindi para sa kanya dahil alam kong concern lang naman sya sakin.
Ang kinakainis ko ay ang kumakalat na chismis. Psssh! -__-



Natigilan naman si Mark. "Tangina naman, Marian!" napasuntok pa sya sa pader. Kaya naman lalo
kaming natahimik. Kilala namin si Mark. Hindi nya talaga hahayaan ang ganito lang. Basta kaming
tatlo ang nasama sa ganyang usapin, sineseryoso nya.


"Ako ang magiging taga-tanggol nyo, pag laki natin. Hindi ko hahayaan na may umapi sa inyo
hanggang andito ako." yan yung eksaktong sinabi nya saming tatlo dati nung mga bata pa kami. At
so far naman, ginagawa lagi ni Mark yun.



"Anong naisip mo at ginawa mo yun?" nakatingin sya sakin. Hindi ko naman magawang salubungin
ang mata nya.



"I'm sorry." mahinang sabi ko at napatungo ako. Naiiyak na naman ako. Hindi ko naisip na sa mga
kagagahan na ginawa ko, maaring marami ang maapektuhan. Lalo na kapag nalaman to ni Kuya
Jenrick. :(


Nilapitan ako ni Mark at niyakap. "Alam mo naman na ayoko lang na naagrabyado alin man sa
inyong tatlo."



"Sorry.." yun lang ang masabi ko kasi iyak na naman ako ng iyak. Nakita ko na naiiyak na din
ang tatlo.


"Kakausapin ko si Kurt." bakas sa boses nya ang determinsyon.



"Wag!" pigil ko kagad. "Wag na please. Ginusto ko naman lahat ng nangyari samin.Kaya hayaan na
lang natin." ako.


Pinahid nya ang luha ko. "Anong pabayaan na lang? Hindi pwede yun!" galit na sabi nya.



"Please. Wag na. Hayaan na lang natin na isipi nya na hindi ako ganun kaapektado." ako.



Napahinga ng malalim si Mark. "Sige. Pero promise me, kapag ginulo ka pa ni Andrea, sabihin mo
sakin. Kahit babae pa sya, makakatikim sya sakin. There's no excemption to my rule. Kahit babae
pa sya."



Napayakap na lang ako sa kanya.



_________________________

MissWitty's Note: Oha! Mahaba-haba to. Ginawa ko to ng mahigit 2 hours. Tagal! Hihihi. Sana ay
magustuhan nyo. Salamat sa nag-fan, vote at comment! XD

Mark's Pic on the right -------------------->

As of typing this Chapter, this story has 67 votes na. Thanks po. XD

Make this story reach 90 votes po para mag Update ako. Hihihi. Psensya na po. Kailangan lang.
Inspiration e.. Hahaha! Mahaba-haba naman ang UD ko na to, kaya pagbigyan nyo na ako. Hihihihi!
XDD


Sa uulitin!


Salamat! :*
PAHABOL: SALAMAT SA MGA NAKAKA-APPRECIATE NG STORY NA TO. I DID NOT MAKE THIS STORY PARA
SABIHIN NA PURO KABASTUSAN OR WHAT. WALA AKO NAKIKITANG BASTOS. NASA ISIP NA NG BAWAT BABASA
YUN. I ONLY WANT READERS TO SEE NA HINDI LAHAT NG RELATIONSHIP NASISIMULA SA PA-TWEETUMS. THIS
IS AN EYE OPENER NA SA PANAHON NGAYON, HINDI MAN LAHAT, E KARAMIHAN AY ENGAGED NA SA PRE-
MARITAL SEX. SORRY KUNG MAY MATATAMAAN. I JUST WANT TO BE REALISTIC HERE. MAHIRAP NA UMASA SA
NGAYON NG FAIRY-TALE LIKE STORIES. DAHIL IILANG PERCENT NA LANG ANG CHANCE NA MAGKATOTOO YUN.
IM NOT SAYING THIS FOR YOU TO JUDGE ME. I'M JUST EXPRESSING WHAT I THINK IS RIGHT.. HINDI KO
NAMAN SINASABI NA GUMAYA KAYO SA PANANAW KO. ANG SAKIN LANG, SINASABI KO LANG ANG SIDE KO.
NAKALAGAY NA SA KAUNAHAN PA LANG NG STORY NA TO NA GANITO ANG THEME NITO. AT ANG BABASA AY
DAPAT OPEN MINDED AT LALONG GREEN MINDED LANG . XD HIHIHIHI.
SOBRA-SOBRA KONG NAAPPRECIATE ANG FEEDBACK NG MGA READERS KO SAYING NA MAG UPDATE AKO. BEING A
WRITER (CHOS! HAHAHA) MASARAP SA FEELING NA MALAMAN NA MAY NAGHIHINTAY PALA SA MGA GINAGAWA MO.
SALAMAT PO NG MADAMI! >__<
*******************************************
[15] Fourteen.
*******************************************
Yey nsa Chapter 14 na tayo. May favorite number. XD hihi.

Na-reached ang qouta na 90 votes so simulan na kagad natin dahil baka naiinip na kayo. Salamat
sa votes! :*
Ang bilis na mareach ah? XD At dahil mabilis kayo, mabilis din syempre ang UD.
Enjoy reading! :*
Rian's Pic on the right. Ganda noh? XD ------------------------>
______________
14:

Dahil nga sa issue sa campus madalas na naming kasama ngayon si Mark. Thankful naman ako na
nandito sya lagi ngayon sa tabi ko. Kahit kailan lagi talaga syang maasahan. :> Sawi man ako sa
lovelife, wagi naman ako sa pagmamahal ng mga kaibigan ko.

1 week na din ang lumipas simula nung insidente namin ni Andrea. At sya? Hindi na sya makapiyok
sakin ngayon dahil kay Mark. Binantaan sya one time ni Mark. Kaya ayan, nanahimik na.

So far, pinipilit kong kalimuta si Kurt. May pagkakataon pa nga na nagkakasalubong kami dito sa
campus. Pero katulad dati, nung mga panahon na wala pang nangyayari samin, lalampasan lang nya
ako at hindi man lang titingnan.

Kahit ilang libong beses ko sabihin sa sarili ko na kalimutan na sya, bobo lang masyado ang
puso ko kasi ayaw sumunod sa simpleng instruction na yun.

Ilang taon ko syang inaalagaan sa puso ko. Hindi ganun kadali na kalimutan sya.

Higit lalo na kapag naalala ko ang mga oras na magkasama kami. Sweet din naman sya kahit papano
sakin diba?

Napabuntunghininga ako. Naramdaman ko na siniko ako ni Pearl kaya napatingin ako sa kanya.

"Makinig ka kay sir. Kanina pa sya patingin-tingin dito. Nahahalata yata na wala sa lesson nya
attention mo." pabulong na sabi nya.

Napatingin ako kagad sa Prof namin. Pinilit kong alisin muna sa isip ko si Kurt. Kailangan ko
muna mag aral. Lalo na at malapit na ang finals para sa 1st sem.


"That's all for today, class. Tomorrow prepare for a unit test. This is also serves as your
review for the upcoming exam." sabi ni Prof. Maririnig naman ang angalan ng mga kaklase ko.
"And Miss de la Vega, next time if you find my lectures boring, just skip attending okay? That
would be better than seeing you like that. Your mind was wandering somewhere else. Or should I
say, to someone else?"

Patay! Terror nga pala to. Kaya hindi talaga papalampasin ang ganitong pagkakataon. Expect him
to do this to you in front of his class.


Nakita ko naman ang tingin nina Mich sakin na parang sinasabing okay lang yan. Wag mo
intindihin yang si Sir.

"Sorry, Sir." sabi ko na lang.

"Goodbye class." at umalis na nga si Sir.


Nagtayuan na din kami at lumabas na. Sakto naman na nag ring ang Cp ko.


Unknown number calling. Sino kaya to?


"Hello?"


"Rian, ganda! Si Jet to!" sabi ng tumawag.

Ah si Jet na kaibigan nina Kuya. "Oh?napatawag ka?" sabi ko ng naglalakad na kami. Tapos na din
naman mga klase namin. Nahuhuli ako sa paglalakad kesa sa tatlong kasama ko.


"Wala naman. Diba sabi mo mag bar hopping tayo? May gagawin ka ba mamaya? Friday naman. Tara?"
-Jetro.

"Ahm. Wala naman. O sige. Sa club eskimo na lang tayo magkita." sagot ko.

"O sige ha. Hihintayin kita dun. Bring your friends na din and i'll bring some of mine para
masaya. Bye ganda! See you!"

Napangiti ako. Kahit kailan talaga bolero si Jetro. "Bye Jet Bolero. See you later!"


Inilagay ko na ulit ang Cp ko sa bag. Pag angat ng tingin ko para hanapin sina Mich ay
napatigil ako.


Nakasandal sa isang pader ng room si Kurt at nakatingin sakin. And he's wearing his famous
expressionless emotion. Nakayakap sa kanya ang isang babae na hindi naman si Andrea. Ewan ko
kung sino to. Pero ka-department ko base sa uniform na suot.

Alam kong kita sa mata ko na nasaktan ako sa nakita ko kaya iniiwas ko na kagad ang tingin ko.

Hindi ko na kaya to.

Gusto ko na sya makausap.


Kahit magmukha pa akong tanga.

Pero hindi pa ngayon.


Lumakad na ako at agad ko naman nakita na hinihintay na ako sa di kalayuan ng tatlo.
Sympathetic ang tingin nila sakin. Alam nilang nakita ko si Kurt dahil tanaw pa din naman yun
mula dito.

"Tara na." mahina kong sabi. Alam kasi nila na mahal ko pa din hanggang ngayon si Kurt.


Hindi naman yun ganun kabilis mawawala.


"Okay lang yan." sabi nila na tinanguan ko lang. Umuna na akong lumakad.

"Gusto nyo sumama mamaya? Bar tayo. Sa club eskimo?"

"Nako pass muna ako ngayon. Pauwi kaming Bulacan ngayon nina Mama." -Claire.

"Ako naman sasamahan ko mga pamangkin ko sa bahay nina Ate. May lakad kasi sila. Ako
magbabantay." -Pearl.

Si Mich naman tiningnan ko. "Ako? May date sis e."

Nginitian ko sila."Sige. Next time na lang. Papakilala ko pa naman sa inyo yung papable na
kaibigan ni Kuya."

"Ay mas kailangan mo nyan ngayon girl. Sayo na muna sya. Hahahaha!" -Mich. Nagtawanan naman
sila at nag apiran pa.

Natawa na lang din ako. Kung pwede nga lang na ganun. At kung ganun lang din sana kadali na
ilipat ang nararamdaman sa iba.

*@ Club Eskimo*

Nag-eenjoy naman ako kasama ang mga kaibigan ni Jet. Mababait sila.

Umiinom kami ng may tumawag sa Cp ko. "Hello?" malakas na sabi ko. May kaingayan na kasi dito
dahil may mga nasayaw na sa dance floor na mga grupo.


"Rian, nasan ka?" -si Mark.

"Club. With Kuya's friend. Bakit?" tanong ko.

"Ah wala naman. Kala ko nasa condo ka lang. Yayayain sana kita lumabas din." sabi nya.

"Ah ganun ba? Sunod ka dito gusto mo?" -ako. Nginitian ko si Raffy na kasama namin. Nagmuwestra
kasi sya na cheers daw kya nginitian ko at itinaas ko ang baso ko.

"Wag na. May sasakyan ka bang dala?Sunduin kita kung wala " ang sweet lang talaga ng lalaking
to. Hahaha

"Yep. So don't bother. Thanks anyway."

"Sige. Basta if anything came up, just call me okay? Ingat ka dyan."

"Copy Sir! Sweet ng bestfriend ko. Sana sayo na lang ako nain-love." hindi ko napigilan
sabihin. Nadulas lang naman ako.

Tumawa sya. Pero base sa pandinig ko, pekeng tawa. "Lasing kana. Kung ano-ano na sinasabi mo."

Natawa na lang din ako.

______

Mark's POV

"Lasing kana. Kung ano-ano na sinasabi mo."

Narinig ko na lang din na natawa si Rian.


"Osige na. Bye na. Ingat ha." na sinagot naman nya na oo daw. "I love you." pero hindi na nya
narinig dahil ini-end call na ni Rian.


Oo mahal ko sya. Pero wala akong lakas ng loob na sabihin yun sa kanya.

Takot lang ako na masira kung anong meron kami ngayon.


*FlashBack*


Nasa condo ni Rian ako ngayon. Nanunuod kami ng movie about sa mag bestfriend na nahulog ang
loob sa isa't-isa.


"Pano kung mangyari satin yan?" hindi na ako nakatiis na hindi itanong yan sa kanya. Kumbaga
inaalam ko lang kung may pag-asa.

Natawa naman sya. Nakaupo kami sa sofa. Naka-akbay ako sa kanya habang sya naman ay nakasandal
sakin at nakataas ang paa nya sa center table. May hawak syang pringles.

"Ano ka ba!" hinampas sakin yun lata ng pringles. "Wag ka nga mag isip ng kung ano-ano. Ang gay
mo naman para magpa-apekto tayo sa napanuod natin." at tumawa sya ng tumawa.

Nakatingin lang ako sa kanya. Wala palang pag-asa? Ayan nga at tawa lang sya ng tawa sa idea na
yun.


"Huy! Ano na estatwa ka na dyan?" unti-unting nawawala ang ngiti nya. "B-bakit?"


Unti-unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya. "H-hoy! Anong ginagawa mo ha?" lumalayo sya skin.
"Napikon ka?"


"Gay pala ha." at kiniliti ko sya ng kiniliti.

"Hahaha! T-tama... Hahahaha. N-na! Joke lang yun. Hahaha." kinikiliti ko pa din sya sa
tagiliran na pilit nya naman iniiwasan.

"Walang joke-joke!" Kiniliti ko sya hanggang sa nahulog na sya sa sofa.


"Aray!" nako mukhang nasaktan ata sya sa pagbagsak.

"Anong masakit?" agad ko naman syang pinuntahan sa carpeted na sahig.


Hawak nya ang siko nya na hinawakan ko naman kagad. "Masakit ba to?"


Dali-dali syang tumayo. "Hahaha. yun ang joke. Hahaha!" binelatan pa ako at tumakbo na sya
papasok sa kwarto.

Napailing na lang ako na natatawa na lang ako.


Hay pano ko nga ba aaminin sa kanya kung ganito kami diba?

Ipagpapalit ko ba ang kasiyahan namin sa pansarili kong inyensyon?

*End of FlashBack*

Kaya ayan. Hanggang ngayon hindi ko masabi sa kanya. Pano ko nga din ba aaminin lalo na ngayon
na si Kurt pala ang mahal nya? Hindi pa man ako nagsisimula, talo na kagad.

Kung bakit ba naman kasi hindi na lang ako.

Hinding hindi ko sya sasaktan.

Hinding hindi ako gagawa ng kahit ano para umiyak sya sa sakit. Tears of joy sigurp pwede pa.

*End of Mark's POV*
_____________________________
Pasensya po kung ayan muna. Atleast mabilis diba? Hihihi.
100votes na ang HB. Make it 120 for the next UD. Salamaaaat! :*
Mabilis po talaga ako mag UD dahil hindi naman ako masyado busy. Long weekend nga pala ngayon.
At bukas ay walang pasok. Kaya naman what are you waiting for? Read and Vote. XD
-MissWitty <3
*******************************************
[16] Fifteen. Part I
*******************************************
MissWitty's Note: Lalo yata napasama nung nahingi ako ng quota for votes ah? Hahaha. Kasi pang
tatlong UD ko na to today! OMIGAS lang! >__< pero hindi ako nagrereklamo ha, natutuwa pa nga
ako, Hahaha Ganito itsura ko ngayon ^___^V Hahahaha!
Salamat po! Sa uulitin, wag kayo mag alala, walang quota SA NGAYON. Baka sa mga susunod na lang
XD
______________
15 Part I :
Marian's POV
Haaay. May tama na ako ah? Kasi kung adik kami sa alak ng mga Gaga Girls, mas adik pala tong
mga kasama namin. >__<


Kaya naman mga bandang 12 ay nagpaalam na ako na uuna na akong umuwi sa kanila. Hanep! Mayabang
na akong sabihin na mataas ang alcohol tolerance ko, pero natalo ako ah? Hihihi. XD


"Sure ka ba kaya mo pa, ganda?" si Jet. Nasa parking lot na kami ngayon. Pasakay na ako sa
kotse ko.


"Oo naman noh. Amats lang naman ng konti e.. Hehe. Anyway, thanks ha? I had so much fun.
Hahaha!" -ako. Nakabukas na ang pinto ng kotse ko.

"Okay lang yun. Actually, ako pa nga ang dapat magpasalamat kasi sumama ka pa din e. Next time
ulit ha?" sabi nya.



"Oo naman noh. O pano, aalis na ako ha? Ingat kayo dyan. Salamat ulit." hinalikan ko sya sa
pisngi at sumakay na.


Kinatok nya ang bintana. "Oh?"


"Text mo ko kapag nakauwi ka na. Para lang alam ko na safe ka."


"Sure. Bye." sinarado ko na ang bintana at ini-start na ang engine.


Habang daan, binuksan ko ang radio. Pero agad kong ini-off ng marinig na mga love songs. Ayoko
mag emo ngayon.


AYOKO.


Dahil tatapusin ko na ang nararamdaman kong ito.



Sa pag alala na yun, lumiko ako sa isang intersection.



Bumaba sa isang building.



At nagderecho sa isang floor na bahagyang kinakabahan.


Sana naman magingi okay ang kakalabasan.



*DING*


Tunog ng elevator. Ako lang naman ang sakay kaya andito na ako sa floor ng unit nya.



Pagtapat ko sa unit nya, nag doorbell ako.


Maya-maya pa naramdaman ko na bumukas na ang pinto. Nakatungo ako kaya paa lang nya ang nakita
ko..



Gosh. Mas nanlalambot ako. :/


___________________



OOOPPPPS! Cliff hanger! Hahaha. Ang bilis nyo kasi. Windang naman daw ako. Hahaha!
Nasan nga ba si Marian? Hihihi. Ang unang maka-hula, sa kanya ko ide-dedic ang next chapter! XD
saktong 120 ang votes ng pinost ko to ha? Hahaha!
Mamaya ang sunod na Chapter na karugtong ng scene na to. Kasi ako ay may gagawin lang ng
mabilisan. Salamat po sa inyo, readers! :*
Sabaw ba ang UD ko? Hahaha! Babawi ako, promise!
-MissWitty <3
*******************************************
[17] Fifteen Part II
*******************************************
As promised, eto ang karugtong ng scene kanina. Hahaha! Sabaw na sabaw yung kanina. Babawi
ako! ;)
____________
15.2


Pagtapat ko sa unit nya, nag doorbell ako.


Maya-maya pa naramdaman ko na bumukas na ang pinto. Nakatungo ako kaya paa lang nya ang nakita
ko..

Gosh. Mas nanlalambot ako. :/
"Anong ginagawa mo dito?"
Tiningnan ko sya. "C-can we talk?"
"Para san? Umuwi ka na. Lasing ka." aktong sasaraduhan na nya ang pinto.
"K-kurt, please."
Naiiyak na ako. The way he looks at me give me shivers.
Tumalikod sya at iniwan na bukas ang pinto.
Kaya naman pumasok na ako.
"Ano ba ang sasabihin mo? Paki bilisan dahil nakakaabala ka na. Matutulog na dapat ako."
malamig na sabi nya.
Nanatili syang nakatalikod sakin habang ako naman ay nakatayo at tinitingnan ang likod nya.
Nangingilid na ang luha ko.
"Kurt.." nilapitan ko sya at niyakap mula sa likod. "I'm sorry I lied."
"Don't you think it's too late for that? At alam ko ng nag sinungaling ka. Sinabi mong mahal mo
ako diba. Pero hindi naman. But it's okay. I don't give a goddamn care. Dahil the feeling's
mutual. Kung yan lang ang sasabihin mo, you can go."
Lalong humigpit ang yakap ko sa kanya. "No please.. Alam kong galit ka sakin. But could you
please forgive me? Mahal kita. Totoo yun. I was just jealous that time kaya ko nasabi yun. Pero
pinagsisisihan ko na yun."
Pilit ko syang hinarap sakin.
Iniwas nya ang tingin nya sakin. "Please?" alam ko nakakaawa na ang itsura ko pero wala na
akong pakialam talaga. Mahal ko sya. Mas lalo lang ako magsisisi kapag pinabayaan ko tong
ganito lang kami.
Hinalikan ko sya pero I received no response.
Nang hindi sya nag react bumitaw na ako. "K-kurt..."
"Bakit ka ba ganyan ha, Marian? Tulad nga ng sabi mo, wala lang tayo. We're nothing but fucking
friends. So why do this?" malamig pa din na sabi nya.
"I love you." I said without blinking my eyes. "I'm willing to be your fucking friend again.
Basta makasama lang kita."
May expression sa mukha nya na hindi ko mapangalanan. Kasi biglang nawala din.
"Bakit? Pano si Jet?" tanong nya.
"Huh? Si Jet? Wala yun." ako. "Kahit anong gusto mo gagawin ko basta wag lang tayong ganito.
Hindi ko kaya."
*******************************************
[18] Sixteen.
*******************************************
Lalala~ Anong gusto nyong mangyari sa Story na toh? Tanong lang ha? Pero may naisip na akong
mga mangyayari. Hahaha! Gusto ko lang malaman kung anong gusto nyo XD Hahaha.

Nung sinimulan ko ang kwento na to, walang plot akong pinalano. Pero ngayon, unti-unti ng
nagkakameron.. Hihihi.


So can I hear your side guys? I-comment nyo naiisip nyong mangyari. PERO GUSTO KO LANG PO
LINAWIN NA HINDI KO GAGAWIN. HAHAHAHA! ;)


At gusto nyo na ba ulit ng POV ni Kurt? Kasi kapag si Kurt ang nag POV. May malaki syang
pasabog! Hahahaha! XD Gusto nyo ba malaman? Aba. Nag-iinarte si Kurt oh. Madaming Votes daw
muna. Hihihi!
___________________________

16:
"K-kuya Jenrick.."


Nilapitan na kagad ako ni Kuya. "Anong ginagawa mo dito?!"


"K-kuya." Natatakot ako sa nakikita kong galit ni Kuya. Ngayon ko lang sya nakita na ganito.



"Tinatanong kita, Marian! Anong ginagawa mo dito?" Hinawakan ako ni Kuya sa braso. "At ikaw?
Anong ginawa mo sa pinsan ko?!" si Kurt naman ang binalingan nya.


"K-kuya, walang kasalanan si Kurt dito. Ako mismo ang nagpunta dito." mahina kong sabi.


"What?! At anong pumasok sa utak mo?!" napatungo ako.


"T-totoo kuya yung sa Subic. Yung sinabi mo sakin na may nakakita kay Kurt na lumabas ng room
ko." mas mahina na this time ang boses ko.



"Tangina! All this time ginagawa nyo to? Kelan pa ha?!" sigaw pa din ni Kuya.


Si Kurt ngayon at nakatayo pa din sa may pinto. Hindi nagsasalita.


"Kelan pa?!" niyugyog ako ni Kuya.


"Matagal-tagal na." sagot ni Kurt.


"Tarantado ka pala!" susugurin ni Kuya si Kurt pero napigilan ko na kagad.


Napaiyak na akong niyakap si Kuya. "Please Kuya. Wala syang kasalanan. Ako ang may gusto nito."


"Sa ginagawa nyo bang yan, nagpo-proteksyon kayo?" umiling ako.


Napamura na naman si Kuya.


"Please, wag si Kurt ang sisihin mo. Akong may kasalanan. I asked for this."


"Anong wala syang kasalanan?! May nangyayari na sa inyo! Anong ikaw lang ang may gusto? Pano
kung mabuntis ka? Papanagutan ka ba ng gagong yan?!"


"K-kuya please. Umuwi na tayo. Sa bahay na natin to pag-usapan." hinihigit ko na sya palabas ng
unit ni Kurt.


"No! Hindi tayo lang dalawa ang mag-uusap about this! Dalawa kayong gumawa nito. Kaya sa ayaw
at sa gusto nyo, tatlo tayo na pag-uusapan to!"



Hindi ko na malaman ang gagawin ko. Kilala ko si Kuya, at alam kong sa pagkakataon na to, hindi
ko sya basta lang madadaan sa paglalambing ko.


"Kuya.." hagulgol na ako ng iyak ko ngayon. "I'm sorry. Pero ako talaga ang may kasalanan. Ako
ang nagsabi kay Kurt na --------"



Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng putulin ni Kurt ang pagsasalita ko. "Anong gusto mong
mangyari? Panagutan ko sya?"


This time hindi ko na napigilan si Kuya dahil masyadong mabibilis ang nangyari. Nakatungo kasi
ako na nakaupo sa sofa. Nagulat na lang ako ng makarinig ako ng lagabog sa may pinto.



"Gago! Anong klaseng tanong yan?! Kaibigan kita! Pero anong ginanti mo sakin ha?" Agad kong
pinuntahan si Kuya. Si Kurt naman ay pinapahid ang dugo sa may gilid ng labi nya dahil sa
suntok ni Kuya. " Eto pa ha? Eto pa?! Tarantado!"


"Kuya. Please. Tama na." niyakap ko na sya. Iyak na ako ng iyak. "Please, please, please. Tama
na."


Huminga si Kuya ng malalim. Pilit nya na kinakalma ang sarili nya.


"Panagutan mo sya."


Nanlaki ang mata ko. "N-no Kuya. Hindi kailangan." awat ko sa sinasabi nya.


"At anong gusto mong gawin ha? Hayaan na lang to? Wag ka ngang tanga! Isipin mo nga ang sarili
mo! Sakin ka ipinagkatiwala ng magulang mo habang nasa ibang bansa sila. Tapos ano? Papabayaan
kita? Sana inisip mo muna ang sasabihin nila bago ka pumasok sa ganitong katarantaduhan."


Hindi pa rin naman kumukibo si Kurt. Halata na may malalim syang iniisip.



"Ako na ang bahala sa maaring mangyari. Just leave this alone to us, Kuya. Please. Kami na ang
mag-uusap ni Kurt." -ako.


"Basta kailangan pakasalan ka nya. Dahil kung hindi, ako ang magsasabi sa parents mo Marian, at
sayo din Kurt. You disapponted me, Marian." Lumabas na si Kuya ng unit ni Kurt.


Mahabang katahimikan ang pumagitna samin.


Hikbi pa din ako ng hikbi.


"Masaya ka na ba? Eto ba ang pinlano mo? Sige, papakasalan kita. Pero isa lang ang masasabi ko
sayo, wag ka umasa na maging asawa ako sayo." at si Kurt naman ang lumabas.



Lalong lumakas ang iyak ko sa narinig ko.


Tangina naman. Hindi ganito ang gusto. ko. Lalo tuloy nagalit sakin si Kurt. Oo at mahal ko
sya, pero hindi ganito. Gusto ko kung papakasalan nya ako, yun ay dahil sa gusto nya. Hindi
dahil sa napilitan lang sya.

__________
Litong-lito ako maghapon. Nandito na ako sa condo ko ngayon. Wala naman akong ginawa kundi ang
umiyak ng umiyak.


Hanggang sa naisipan kong tawagan si Mark.


"H-hello, Mark?" hihikbi-hikbi kong sabi. "Mark."


"Marian? What happened? Bakit ka umiiyak? Nasan ka?" natataranta na sunod-sunod na tanong nya.


"Nandito ako sa condo.*huk* Pumunta ka please."


"Oo. Sige. Hintayin mo ako dyan. Wag ka na umiyak ha?"


"B-bye."


Sya lang ang naisipan ko na makakaintindi sakin ngayon. Sya ang pinaka bestfriend ko diba? Kaya
alam ko na iintindihin nya ako ng walang halong panghuhusga.


Pagkaraan ng mahigit 30 minutes may nag doorbell na.


Agad ko namang binuksan at ng makita ko na si Mark, niyakap ko kagad sya.


"Kuya and Kurt is mad at me *huk* ." tonong pagsusumbong ko at humagulgol naman kagad ng iyak.



"Bakit? Anong nangyari ba?" inakay nya ako paupo sa sofa.


"Kuya caught us.*huk* Sa condo ni Kurt." ako na nanatiling nakayakap sa kanya.


"What? Anong ginagawa mo dun?"


"Hindi ko na kasi matiis na hindi kami ayos ni Kurt so *huk* I went to his pad last night. And
just this morning, Kuya went there and he saw us. He demanded *huk* Kurt to marry me. Then he
left us. And you know *huk* what? Kurt thought that I framed him up. Para mapilitan sya na
panagutan ako. But God knows, I did not." Pag ku-kwento ko ng paputol-putol. Mas lumakas na
naman ang iyak ko.


Natahimik si Mark.


Matagal syang hindi umimik na tanging iyak ko lang ang maririnig dito. Hinihimas-himas lang nya
ang likod ko.


"Mark, I don't know what to do anymore.*huk* Ayokong pilitin si Kurt. Pero nagbanta na si Kuya
na sasabihin daw nya to sa parents namin ni Kurt."


"I-i don't know." mahinang sabi ni Mark. "Stop crying. Alam mong pinaka-ayoko ay ang makitang
umiiyak ka. I'll talk to Jenrick."


"Please do that. I'm begging Mark. Don't let him tell this to mom and dad. Alam mo na isasama
nila ako sa Paris once na malaman nila na kung ano-anong ginagawa kong kalokohan. Though hindi
naman to kalokohan. Mahal ko lang talaga sya. Mahal na mahal na mahal."


"Magpahinga ka na muna. Kumain ka na ba?"


Umiling ako. Wala pa akong kinakain na kahit ano ngayong maghapon to think na gabi na. And I
don't have any idea kung anong oras na ngayon.


"Halika na muna sa kwarto mo. Mahiga ka na muna dun. Ipagluluto kita." inakay nya ako papasok
sa kwarto ko. Nahiga naman ako at kinumutan nya.


"Kausapin mo si Kuya ha?" sabi ko.


"Oo. Umidlip ka na muna. Gigisingin na lang muna kita kapag nakaluto na ako." Hinalikan nya
ako sa noo at iniwan na muna para mag luto.



_______
Mark's POV
Matapos kong mapakain si Rian ay pinatulog ko na muna sya. Hindi ko iniwan hanggang hindi sya
nakakatulog.


Sa nalaman ko, hindi ko napigilan na hindi masaktan sa nalaman. Ganun pala nya ka-mahal talaga
si Kurt na mas iniintindi pa nya ito kesa sa sarili nya?


Hindi ko tuloy napigilan na hindi masipa ang gulong ng kotse ko. "Aaaaaah! Fuck you, Kurt Ian
Bermudez! Fuck you for hurting her this bad!" patuloy kong sinisipa ang gulong. Kahit lalaki
ako, hindi ko napigilan na hindi mapaluha ngayong naalala ko ang itsura ni Rian kanina. She
looked so devastated. So wasted. Unti-unti akong napaupo sa gilid. I love her so much that it
hurts so bad to see her like that.



Sinubukan ko na tawagan si Jenrick. "Pare, can we meet? San ka ba ngayon? It's about Rian."
nang sinabi ni Jenrick na magkita na lang kami sa isang coffee shop ngayon, agad akong sumakay
ng kotse ko at pinaharurot yun.


@ Coffee Shop nearby...


Nandun na si Jenrick ng dumating ako. Nasa bandang dulo sya. Dun sa parte na wala masyadong
tao. Alam nya kasi na seryoso ang pag-uusapan namin. Napatingala naman sya sakin ng maramdaman
ang presensya ko.
Naupo ako sa harap nya.


"If you're here para baguhin ang desisyon ko, wala ka ng magagawa. I made up my mind. At alam
ko na concern ka sa pinsan ko dahil pareho lang syang mahalaga sakin. Alam mo kung gano ko sya
pinoprotektahan. Higit pa sa tunay na magkapatid ang turingan namin. At pareho lang na ayaw
natin na maagrabyado sya." sabi nya. Tinawag nya ang waiter at umorder ng dalawang kape.


"Pero ayaw ni Rian. Nakausap ko sya. Hanggang ngayon, iyak pa din sya ng iyak. Mas nasasaktan
lang sya sa mga nangyayari." sagot ko naman sa kanya na nakatingin sa mata nya.


Umiwas ng tingin sakin si Jenrick. "I know what's best for her. Pano kung mabuntis sya?" galit
na sabi nito.


"Papanagutan ko sya."


Agad naman nabaling ang tingin nya sakin. "Papanagutan?! Alam mo ba ang sinasabi mo?
Papanagutan mo ang hindi naman sayo?" malakas na sabi nya.


"Oo. Dahil mahal ko sya." natigilan naman si Jenrick sa narinig. "Mahal ko sya higit pa sa
kaibigan. Kaya hindi ko sya papabayaan."


"Hindi ko din naman sya papabayaan kaya nga gusto ko matuto sya sa ginawa nyang ito. At hindi
tama na dumi ng iba ay ang ikaw ang maglilinis. Oo at mahal mo sya, pero mali pa din."


"Hindi sya mahal ni Kurt. Masasaktan lang sya ng paulit-ulit ni Kurt. Hahayaan mo ba yun?"


"Alam ko ang ginagawa ko. At alam ko na ito ang mas makakabuti sa kanila. Lalo na kay Rian."
sabi nya,


"Hindi mo alam. Pano kung lalong mapahamak si Rian?" ako.


"Alam mong yan ang pinaka-huling bagay na gusto ko."


*End of Mark's POV*



____________


Marian's POV


Isang linggo na ang nakakalipas.

Lunes ngayon. At nasan kami? Wala kami sa campus ngayon. Pare-pareho kaming absent.


Ako, si Mich, Claire, Pearl.


Absent din sa trabaho si Kuya. Sa company ng pamilya namin sya nagtatrabaho as a OIC for
Operations ng DLVega Corp.


at si Kurt.


Dapat masaya ako ngayon kasi araw ng kasal ko e. Pero hindi ko magawang makaramdam man lang ng
saya.




*FlashBack*


Dumating sa condo ko si Kurt few days ago.


"Pumunta ako dito para sabihin sayo na pumayag na ako sa gusto ng Kuya mo. Kung planado nyo to,
ayan. Panalo na kayo. Sabihin nyo lang sakin kung kelan ang kasal. At asahan nyo na pupunta
ako."


Nagulat ako. "No. You don't have to do this. Kakausapin ko ulit si Kuya. Aayusin ko to. Alam ko
naman na papayag din si Kuya na hindi na kailangan umabot sa ganito."


"Ayan na nga e. Pumayag na ako. Ano pang gusto mo? Na hingin ko na pakasalan mo ako with
matching romantic dinner and a stunning diamond ring?" sarcastic na sabi nya.


Nangilid na naman ang luha ko. Ganun na ba talaga ang tingin nya sakin?


"Pero tulad ng sinabi ko, wag ka mag eexpect na maging asawa ako sayo." yun lang at iniwan na
nya ako. "Apelyido ko lang ang makukuha mo. Pero hinding hindi ako."


Napatulala na lang ako.


Hanggang sa napaiyak na ako ng tuluyan.


*End of FlashBack*


Kaya sa palagay nyo ba may dahilan ako para maging masaya ngayon? Wala naman diba?


Oo at magiging asawa ko sya. Pero hanggang sa papel lang.




_____________________________________________________________________________

MissWitty's Note: Hihihi. Okay lang ba ang UD ko? Ay anak ng patola. Hindi din ako nakatiis na
hindi i-post kagad to. Kaya ayan! Tenenen! hahaha. XD
Natapos ang UD ko ng 2:00 Am. Mahaba-haba ulit yan ha? Hahaha. Kaya hindi naman ulit masama
kung mag-ask ako ng 190 total votes for this story before the next UD. Hahaha! Ang cruel ba?
Hindi naman. Sa tingin ko naman, maganda ang UD ko ngayon. Hahahaha! :))
At tulad ng sabi ko dun sa taas, gusto nyo ba ng POV ni KurtMaiLabs? Hahaha. Kapag may sampung
readers ang sumagot ng OO sa comment box nitong chapter na to, ibibigay ko ang POV nya. Yun
kasi ang bilin sakin ni Kurt, sumunod lang ako. Hihihi. Pasensya na kayo, maarte yang lalaking
yan e. >__<
As of this time, na ika 4days na ng HB, ay may reads na sya 6,138. at vote na 136. haha.
Inuulit ko po, Make it 190 para Update! Hahaha. Wala namang pasok ngayon, kasi hero's day daw.
Kaya pagbigyan nyo na ulit ako. Hihihi. Salamat!
:* Til next time! ;)
*******************************************
[19] Seventeen.
*******************************************
Yes naman. eto na ulit ang UD dahil na-reached ang quota higit pa sa hinihingi. Hihi

Salamat

Kurt's Pic sa kanan. Hindi naman mukhang napipilitan sa kasal diba? Ang gwapo e. (*Q*)


______________________________________

17:



Ngayong umaga gaganapin ang simpleng kasal namin. Sa bahay nga lang namin sa QC yun e. Kami-
kami lang din ang andun. Mga kaibigan ko, pwera kay Mark, dahil ngayon ang simula ng OJT nya na
sabi nya hindi pwede ang umabsent.So kelan pa naging mas mahalaga ang OJT kesa sa kasal ko?


Sina Mich, Claire, at Pearl. Parents ko at parents ni Kurt. Nandito din si Vin.


At oo nga pala, biglaang umuwi sina Mama ng malaman na ikakasal na ako. Syempre gulat sila.
Pero kinausap sila ni Kuya kaya natanggap na din.

Ganun din naman ang parents ni Kurt. Pero buti na lang hindi sila nagalit.

Hindi na lang namin sinabi ang totoong dahilan. Akala nga nila dahil buntis ako. Pero nagpa-
check up ako dahil na din sa utos nina Mama at Mama ni Kurt. Hindi ko alam kung madidis-appoint
ako o matutuwa sa resulta na negative pala.


Pero mas pinili ko na lang din ang matuwa. Kawawa naman kung sakali ang magiging baby namin
dahil hindi naman normal na pamilya ang magiging meron sya.




Akala nila, mahal lang talaga namin ang.isa't-isa kaya kami magpapakasal na.


Napangiti ako ng mapakla. Ako lang ang nagmamahal. :(


"Naku, ang ganda-ganda naman ng magiging asawa ng anak ko." nakangiti na sabi ng Mama ni Kurt.


Ngumiti na lang din ako. Pinapakita ko sa kanila na okay lang ako. Na masaya ako.


"Salamat, Tita."


"Ano ka ba naman, sinabi ng Mommy na e. Maya-maya lang asawa ka ng anak ko. Kaya sanayin mo na
ang sarili mo." Hinaplos pa nito ang buhok ko.



Ngumiti na lang ako. "Sige po, M-mommy."


"Ayan! Much better! Bumaba ka na maya-maya ha?" yun lang at lumabas na sya ng kwarto ko.


Maya-maya naman si Mama at Papa ang pumasok.


"Ay ang baby ko, hindi ko na baby. Magiging misis na ang anak ko." -si Mama. Sabay yakap sakin.


Yumakap na din ako. Nangilid naman ang luha ko. "Pasensya na, Mama, Papa, kung biglaan. Sorry
po."


Niyakap ko din si Papa. "Sorry, Pa. Pero pangako po, hindi ako magiging problema."

Nginitian ako ni Papa habang si Mama naman ay nagpapahid ng luha nya.


"Okay lang, sweety. Basta just be happy for us. Samin ng Mama mo. Alam kong magiging masaya ka
kaya naman hindi na kami kumontra. Basta kapag may problema, don't hesitate to call us. Malayo
man kami sayo most of the time, alam mong iiwan namin ang lahat para sayo." -si Papa.


Tuluyan ng tumulo ang luha ko. "S-salamat po. Alam ko naman po yun e. Love you po." at
nagyakapan na kaming tatlo.


Hinarap ako ni Papa sa kanya, pinahid nya ang mga luha ko. At ngumiti sya sakin. "Sabi naman ni
Kurt sakin, after graduation nyo, papakasal na kayo sa simbahan. At pumayag na din naman kami
ng Mama mo. Alam kong mahal nyo ang isa't-isa. Nakikita ko yan sa inyo. Ingatan nyo ang
pagsasama nyo ha? At sana magka-apo na kagad kami."


Nahampas naman ni Mama si Papa. "Ikaw talaga. Hayaan mo sila na i-enjoy muna ang isa't-isa bago
mag-baby. Tama na nga ang drama. Mag-aasawa lang ang anak mo, madadagdagan pa nga tayo sa
pamilya natin ngayon ng isa. At soon, we're hoping to make you a big family of our own. A big
one ha? Iisang anak ka lang namin, naging busy kami kasi sa negosyo ng Papa mo. Alam mo naman
na para din sayo ang lahat ng ito, diba?"


Tumango naman ako. "Opo. Naiintidihan ko naman."



"Tara na sa baba, baka andun na si Pare." ang Judge na kakilala ni Papa ang mag-ooficiate ng
kasal namin.


Naka-simpleng white dress lang ako ngayon.


Pagbaba namin, andun na nga sila. Kumpleto na sila.

Nilapitan ako ng Gaga Girls at hinalikan.


"Wow, ang ganda mo, Sis!" -MIch.


"OO nga. Hahaha! Naks naman!" -Claire.


"Mrs. Bermudez ka na maya-maya. Naman naman!" -Pearl.

Nginitian ko na lang sila. Sila alam nila ang totoo, pero pinakiusapan ko na lang din sila na
wag na babanggitin sa harap ng magulang namin ang totoo.


"Hoy, Kurt. Eto na magiging asawa mo. Ang ganda noh?" - Vin.

Nagtawanan na lang kami.

Ilang saglit pa, sinimulan na ang seremonyas. Lutang ako sa buong oras na yun.


Parang nagising na lang ako sa pagkakahimbing ng sinabi ni Judge na, "You can kiss your bride,
Kurt."


Humarap kami ni Kurt sa isa't-isa, hindi ko alam kung gagawin ko. Hanggang sa unti-unting
bumaba ang mukha nya sakin.


Napapikit ako ng maramdaman ko ang labi nya sa labi ko.


It was just a quick kiss but for me, it was a bitter-sweet kiss.


Because this kiss sealed Kurt to be mine. To be officially mine.


A tear fell from my eye. Agad kong pinunasan bago pa may makahalata. Lalong ayoko na mahalata
ni Kurt.


Humarap kami sa kanila. Nag lapitan naman sila samin at binati kami.

We faked a smile.


Unang gabi namin bilang mag asawa. Usually, eto dapat ang pinaka exciting na gabi sa bagong
kasal diba.




But in our case, hindi. Wala nga ang asawa ko e. Umalis sya kagad pagkarating namin dito. At
kung san pupunta? Hindi ko alam. Ni hindi nga nya ako masyadong kinikibo. Kakausapin lang nya
ako kapag sobrang kailangan lang.




Dito na nga pala sa condo nya ako titira simula ngayon.


Dahil sa wala naman akong gagawin pa, nahiga na ako. May pasok pa kami bukas. Hindi pwedeng
umabsent dahil Finals na simula bukas.

Sa sem break nga pala, baka gamitin namin yung honeymoon package na binigay ng parents ni Kurt.
Hindi ko pa nga lang sure. Hindi ko kasi alam ang plano ni Kurt.


Nakatulog na ako sa kung ano-anong isipin. Una na sa iniisip ko ay kung nasan si Kurt ngayon.


Mga bandang 1 na ng magising ako sa lagabog na galing sa labas. Agad akong napabalikwas dahil
baka napasok na ako ng magnanakaw.


Nakita ko yung baseball bat na nasa may sulok. Kinuha ko kagad.

Dahan-dahan akong humakbang papunta sa may pinto. Pinakiramdaman ko sa labas. At parang andun
pa yata.

Unti-unti kong binuksan ang pinto. Making no noise.


Shit. Nasa may kusina yata ang house-breaker.


Nagulat ako ng pagliko para sa pumunta sa kusina ay makasalubong ko ang akala ko ay magnanakaw.

Ipapalo ko na sana ang bat na hawak ko ng mapigilan nya ako sa kamay.

"What do you think you're doing? Balak mo ba akong patayin huh, Mrs. Bermudez?" sarcastic na
sabi nya.

Si Kurt lang pala.


Pisti. Sayang ang aking ninja moves. =____=


"A-ah akala ko kasi may nakapasok na magnanakaw. He-he." at tumawa ako ng konti.


Binitawan ni Kurt ang kamay ko. Iniwan ako at nag-derecho na sa kwarto. Naiwan naman ako na
nakatulala.


Amoy alak na nga sya, may lipstick pa sa may damit nya.

Napasandal ako sa pader. May namumuong luha sa mga mata ko.


First night namin, pero ano kagad to?

Agad kong pinahid ang luha ko.


No. Hindi ako papa-apekto. Ako ang laging matatalo.

Huminga ako ng malalim at pumasok na ng kwarto.


Nadatnan ko syang nakadapa na sa kama. Tulog na yata.


Nilapitan ko sya at hinubad ang sapatos nya. Sa kalasingan yata, hindi na nga nya nagawa
matanggal ito.


Nahiga na din ako at tumabi sa kanya. Nakaharap ang ulo nya sa side ko. Kaya naman hindi ko
napigilan na hindi sya halikan sa labi.


"I love you, Kurt." hindi ko na napigilan ang pag tulo ng luha ko habang hinahaplos ko ang
mukha nya.


Nagulat ako ng bigla syang gumalaw.


Hinawakan nya ang mukha ko at hinaplos. Ngumiti sya kahit na mapungay ang mata nya dala siguro
ng antok at kalasingan.



"Hmmmm. Tricia..."


Lumayo kagad ako sa kanya at tumalikod. Impit akong napahagulgol sa narinig ko. Mahina man ang
boses nya pero akala mo gumamit sya ng megaphone sa sinabi nyang yun.


Dali-dali akong lumabas dahil hindi ko na kaya. Pumunta ako sa veranda ng unit nya.


Dun malaya kong iniiyak ang sakit na nararamdaman ko.


Kung pwede lang na maalis ng bawat pagpatak ng luha ang sakit na nararamdaman ko.

At kung pwede lang na sana masamang panaginip lang ang lahat ng ito,


Please lang, gisingin nyo na ako....


_________________________________________________________________________

MissWitty's Note: *pahid ng tissue sabay singa* Huhuhu. Naawa ako kay Rian. :((((( Bad mo Kurt!
I hate you! But I do believe in the saying, THE MORE YOU HATE THE MORE YOU LOVE. So hate mo ba
si Rian?? :PP


Dama nyo din ba si Rian? Wooooh! Let's cheer Rian para naman makayanan nya ang lahat ng
ngyayari!
Goooo Rian! Kaya mo yaaaaaan!!!


Salamat sa votes. Hihihi. How about 20 votes dito sa chapter na to? Kaya ba? Hihi. Ita-type ko
na mamaya ang kasunod nito para ready na. Mag-go-grocery lang ako. Hahaha!


Sa uulitin! :*
*******************************************
[20] Eighteen.
*******************************************
Wala akong Note. Wala ako maisip e.. I'm in deep thoughts kung anong maaring mangyari kina
Kurt. Am so excited kung anong sunod na mangyayari sa kanila. Kayo sa tingin nyo, ano nga kaya?
Feedback naman oh. :(

I'm not asking for your votes now, sa comments na lang. Comment naman kayo oh kung anong
masasabi nyo sa story ko. Boring ba? ayos lang? Or kasing GANDA ba natin? XD

Imik imik naman kayo. :3


______________________________________

18:
<Rian's Pic on their wedding day ayun oh. Sa kanan.. Kurt's Pic on the previous chapter ay nung
kasal din nila. Perfect couple, isn't it? XD)

"Mauna ka na pumasok. Nasa parking lot na daw ang kotse mo." yan kagad sinabi sakin ni Kurt
paglabas ko ng CR. Kakatapos ko lang maligo.

Tumango lang ako. Isa lang naman ang na-realized ko kagabi, hindi na ako magpapakita ng kahit
anong emosyon kay Kurt.


Kahit pa nasasaktan ako, hindi ko na lang ipapakita sa kanya. Para san pa? He doesn't care.


Lalo na at may Tricia pala sya. Sino kaya yun?


Eto ba ang larong gusto nya? Sige. Makikipag-laro ako sa kanya.


Pagkatapos ko mag-ayos, "Aalis na ako." malamig kong paalam.


Agad naman akong lumabas ng hindi na hinintay ang sasabihin nya.


*@ Campus*

Naglalakad ako papunta sa room para sa 1st exam. Buti na lang at after nito ay sa isang araw na
ulit ang exam.


Ano nga pala ang isasagot ko sa exam? E hindi ako nag-aral. Ilang araw din akong nag-skip ng
classes dahil sa mga nangyari.


At oo nga pala, hindi namin ipapaalam dito sa school na kasal na kami. Bawal on my part. Model
kasi ako ng isang company. At kasalukuyan na naka-sign pa ako ng contract sa kanila. Kasama sa
pinirmahan ko na hindi ako maaring ikasal hanggang sa talent nila ako.



Alam naman yun ng pamilya namin, kaya okay lang din. Kasi ang alam naman nila totoong in a
relationship kami diba. Kaya syempre hindi pwede na umarte kami na walang pakialam sa isa't-isa
sa harapan nila.


"Sissy!" sigaw ni Mich ng makita ako. Nasa harapan sila ng room namin.


"Makasigaw wagas." sabi ko naman.


Sinalubong nila ako ng yakap. "Kumusta ka?" -Claire


Ngumiti ako ng pilit. "Okay lang naman. Bakit naman magiging hindi?"



"San ang honeymoon nyo?" -si Pearl.


Natawa ako. "Honeymoon? Nauna na yun diba."


"Gaga! Iba pa din kapag official Mrs. Bermudez ka na." -Mich.


Pinandilatan ko sya. "Wag ka maingay! Gusto mo ba ako mademanda ng company ko ha?"


Napatakip naman sya sa bibig nya. "Oo nga pala! Sorry. Hehehe."


Umuna na ako papasok at sumunod naman sila.


"So san nga?" na sinagot ko naman ng hindi ko alam.


"So anong nangyari sa first night nyo?" nasa pinakadulo kami kaya naman malaya pa kaming
nakakapag-kwentuhan. May 30minutes pa naman kami bago dumating ang proctor namin. "Did you
slept well?" -Pearl.


"Oo naman. Madaling-araw na nga umuwi si Kurt e." pagku-kwento ko na kunwari hindi na ako ganun
kaapektado.


"Oh san galing?" -Mich. Nakapalibot sila sakin. Iniharap nila yung upuan sa side ko.


"I don't know. Baka dun sa Tricia. Yun yung binaggit nyang pangalan nung tulog sya e."


Nanlaki ang mata nila. "Tricia?" -Claire


Tumango ako. Kinuha ko ang ilang notes na meron ako at nagkunwaring magbabasa.


"Aba! Himala, may natandaan na pangalan si Kurt sa mga babae nya." -Claire


"Baka girlfriend?" -Mich. Agad naman syang siniko nina Pearl. "Aray! Ay oo nga pala. Sorry
naman. Baka nga naman may magselos na sa isa dyan." pagpaparinig pa nya. "Sorry naman sa
natamaan."

Ngumiti lang ako ng mapakla. "Okay lang yun noh. Tanggap ko na hanggang ganito na lang kami."
pagsisinungaling ko. Ayoko ng mag-alala pa sila sakin.

"Oo nga naman. Ay nga pala, tara naman mamaya mag-shopping after exam."

Nag-tanguan naman kami. Inayos na nila ang upuan nila at nag-review na muna.


Hindi ako makapag-concentrate. -__-


"Hmmmm. Tricia..." Hanggang ngayon, paulit-ulit yan sa utak ko. Sinabi ko na hindi ako papa-
apekto diba. E ano na naman to.



Ipinilig ko ang ulo ko. Hay! Makapag-aral na nga muna. Umalis ka na muna Kurt sa isip ko! >__<"


______________

Mich's POV
Anubeyen! Sinulyapan mo si Rian sa nadang likod ko. Nakatulala sya sa notes nya. Bakit kaya?


Siguro dahil sa ang pangit ng sulat ko? Ipinag-sulat ko kasi sya ng notes. Oo ako na ang
mabait. Don't stress the obivious. :PP


Hindi ba nya maintindihan ang sulat ko? Pssh. Ang ganda ko naman sumulat. Alam nyo ba ang
Mich's font? Bah. Ang ganda kaya nun. Anong sinabi ng times new roman, o ng lucida, o ng viner
hand Itc? Yun ay ang mga fonts, at alam nyo ba na hindi ganun ang sulat ko? Hahaha. Ah basta,
maki-Mich's font na lang din kayo.


TANDAAN: Hindi ako pangit sumulat! May sarili lang akong font. XD


Pero bakit kaya parang ang lalim ng iniisip nya?


Hay! kaka-stress naman! Siguro dahil na naman kay Kurt yun?


Kailangan na yata talagang kumilos ng Gaga Girls. Kaya kinuha ko ang cellphone ko at nag-text.


To: BFFclaire, BFFpearl
Let's make a move! Rian needs us! Look at her!

Message Sent!
Napatingin naman sa kay Rian ang dalawa tas nilingon ako. Ngumiti sila ang thumbs up. So we
just need to plan. An effective plan. *insert evil smile*


*End of Mich's POV*
_________________

Marian's POV


After exam,

"Wooooh! Ang dali lang naman pala ng exam natin. Shetness!" -Mich


Naglalakad kami ngayon papuntang Parking lot. "Ows? E kita ko nga butil-butil ang pawis mo
kanina e. Hahaha" pang aasar ko naman.


"Hoy hindi ah! Ikaw nga dyan e nag-transform sa pagiging Giraffe." ganting pangaasar naman nya.


"Lalo naman si Claire, biglang naging owl." -ako.


"Ang yabang nyo! Baka si Pearl. Patingin nga Pearl baka nahipan ka na ng hangin." - si Claire.


"Asa naman po! Hahaha. Nag-review yata ako! Pataasan na lang sa result. Manlilibre ng dinner
ang matatalo!" yabang ng boses.


"Oo sige ba!"


"Game!"


"Yes! Makakatikim ako ng libreng dinner!"

Tawanan lang kaming apat habang pasakay ng kotse ko.


"Hey! Ang saya nyo naman ha! Sama naman ako!" sabi ng isang boses mula sa likod namin.


Agad naman kaming napalingon. "Mark!" masayang bati ko.


Sinalubong ko kagad sya ng yakap.


At hahalikan sana sa pisngi..


Nang..


Hindi sinasadyang tumungo si Mark.



Dahilan para..




Magdikit ang labi namin.

o_o

Nanlaki ang mata ko.

O_O ----> Kaming 5.


Oo at saglit lang yun. Para ngang mga 2 seconds lang.


Ako ang agad bumawi sa pagkabigla. Bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. "A-ang daya mo. Hindi
ka talaga dumating kahapon." sabi ko para maalis ang awkward atmosphere.


Umiwas sya ng tingin sakin. "Diba sabi ko naman sayo, hindi lang talaga ako pwede kahapon. Alam
mo naman na ikaw pa ba naman ang pahindian ko. No choice lang talaga. Kaya nga babawi ako sa
inyo ngayon. Let's eat. My treat."


Sigawan naman ang tatlo sa narinig nila na hanggang ngayon ay hindi pa din nasakay. May
nakakalokong ngiti sa mga labi nila.


Hinampas ko sya sa braso ."Hmp! Oh sya tara na." paanyaya ko.


Kinuha ni Mark sakin ang susi ko para sya na ang mag-drive. "Babalikan nalang natin mga kotse
natin dito mamaya."


Kaya naman umikot na ako sa kabilang side para sa passenger's seat na ako sasakay. Ang tatlo
naman ay sa backseat.


Pasakay na sana ako ng hindi sinasadya na palingon ako. Yung pakiramdam na may nakatingin sayo,
ganun ang nararamdaman ko ngayon.


At sakto naman na napatingin ako sa isang kotse.


Kotse na may sakay na dalawang tao.


Isang babae na nasa passenger's seat, at isang lalaki na nasa driver's side.



Hinahalikan ng babae sa leeg ang lalaki.



Habang ang lalaki ay nakatingin sakin.


"Hoy, Rian sakay na! Ang tagal naman nito!" sigaw ni Mich mula sa loob.


"O-oo. eto na nga." at sumakay na ako. Pero nanatiling nakatingin ako sa kotse.



Kaya kitang-kita ko ng yung lalaki ay nakikipag-halikan na ngayon sa babaeng kasama nya.


Si kurt.


_________________________________________________________________________

MissWitty's Note. Ansabe naman ng kakatihan ni Kurt? XD haha. At sino nga ba ang babaeng yun?
Tarang abangan ang mga susunod na mangyayari. Hahahaha!


Feedback naman dyan oh. Hihi. XD Next UD ay bahala na kung kelan, kung mamaya na ba kagad o
bukas pa. ABANGAN! >__<


VOTE


COMMENT


Be a Fan!


Thanks! :*
*******************************************
[21] Nineteen. Part I
*******************************************
Ang damot ng readers ko sa comment at votes, kung maging madamot na din kaya ako sa UD? Once a
week na lang kaya ang UD ko? How about that readers? :((


Kasi naman. Vote at Comment na nga nakakapag-pasaya sakin e. Hindi nyo pa ako maambunan man
lang. T__T Kawawang author. Walang nagmamahal. ;(((



Silent readers, labas na kayo!! :D Make me happy! :3




_____________________________________________________________________________
19 Part I :

Bandang 10Pm na ng makauwi ako. Siguro naman wala pa si Kurt. Baka nga kasama nya pa rin
hanggang ngayon yung bababe nya e.


Pagbukas ko ng pinto, "Bakit ngayon ka lang?"


Nahigit ko ang hininga ko dahil sa pagkagulat. "Namili lang kami nina Mich."


"Kasama ang lalaki mo?"


Biglang napatingin ako sa kanya. "Lalaki ko?"


Nilapitan naman nya ako. "Bakit hindi pa? Kita ko ng halikan mo sya." hinawakan nya ako sa
balikat at pinisil ng madiin. "Kakakasal pa lang natin, ganyan ka na kagad?"


"A-aray! Ano ba! Wala kang pakialam! Ikaw hindi kita pinapakialaman kahit makipag-lampungan ka
kahit kanino! Kagabi ba nung umuwi ka ng amoy alak at may lipstick sa damit, sinita ba kita?
Hindi naman diba?"



"Lalaki ako. Dala mo na ang apleyido ko kaya kahit hindi pa nila alam, wag na wag mong
dudungisan ang binigay kong pangalan sayo!"


"Ano? Dahil lalaki ka? Punyeta naman Kurt! At ano? Dahil babae ako wala akong karapatan?!
Masisisi mo ba ako kung maghanap ako ng atensyon ng iba? Nasakin nga ang apelyido mo, pero
hanggang dun lang yun!"



"E di inamin mo na din na may relasyon kayo? At nino pa? Pati ni Jet? Nung gabi na pumunta ka
dito, galing ka kay Jet hindi ba? Sya mismo ang nag sabi sakin."


"OO! Lahat sila karelasyon ko! Ayan naman ang gusto mong sabihin ko diba?!" sigaw ko. Kahit
kasinungalingan lang ang sinabi ko, wala na akong pakialam. Mas lalo lang ako nasasaktan kapag
naririnig ko sa kanya na ganyan ka-baba ang tingin nya sakin.


Lalong humigpit ang hawak nya sakin. Kinaladkad nya ako hanggang sa kwarto namin.


Itinapon nya ako sa kama namin. "Pumayag ako sa laro mo. Pero ayokong mag mukhang tanga sa
harapan ng kahit kanino. Higit lalo sa harapan ng Mark na yon! Anong balak nya ha? Aagawin ka
din nya sakin?!"

Aagawin ka din nya sakin

Aagawin ka din nya sakin

Aagawin ka din nya sakin

Aagawin ka din nya sakin

Aagawin ka din nya sakin

Aagawin ka din nya sakin.


Din? Anong ibig sabihin nya?


"A-anong sinasabi mo?" sabi ko. Nanatili akong nakahiga habang nasa harapan ko sya.


Umakyat sya sa kama. "Hindi na mauulit yon. Wala na syang sunod na maagaw sakin!"


Nalito ako lalo sa sinasabi nya. Ano daw???


Umibabaw sya sakin.


Agad nyang sinunggaban ang leeg ko at hinalikan, kinagat.


"K-kurt! Ano ba? Ayoko!"


"Asawa naman kita, hindi ba? Ginagawa nyo din ba to ng tarantadong yun?!" kung nakakapaso lang
ang bawat tingin nya, malamang sunog na ako. Sobrang galit ang nakikita ko sa mata nya.


"A-ayoko!" pilit ko syang tinutulak.

Pero masyado syang malakas kaya kahit naman todo na ang paraan ng pagtulak ko ay parang wala
lang sa kanya.


Hinigit ni Kurt pataas ang kamay ko para mas hindi ako makapanlaban.


Nagsisimula na naman akong maiyak.


"Please, Kurt." pagmamakaawa ko.


Hinalikan nya ako ng marahas sa labi.


Nakakasakit.


Nakakasugat.


at Nakakaiyak ang paraan nya.

Tuluyan ng tumulo ang luha ko.



Bumitiw sya sa paghalik sa labi ko at pumunta sa may tenga ko.

Bigla naman syang natigilan.


Bumalik sya sa may mukha ko at tinititigan ako.


"I-im sorry, again."


Umalis sya sa ibabaw ko at umupo sa tabi ko.


Agad naman akong napabangon. Pinahid ko ang luha ko at tumayo.


Nagpunta ako sa Cr.



Tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin.



Nakakaawa ang itsura ko. Araw-araw na lang akong umiiyak.


Kahit pilitin ko ang sarili ko na wag na mag-paapekto, hindi ko magawa.


Huminga ako ng malalim. Kaya ko to. Masasanay din ako. Mahal ko sya kaya naman kakayanin ko to.



Nag-hilamos ako at lumabas na din.


Naabutan ko pa din sya na nakaupo sa kama at sapo ng magkabilang kamay ang ulo.


"Hindi tayo pwedeng laging ganito." sabi nya habang nakatungo pa din. "Hindi pwedeng araw-araw
na lang tayong mag-aaway."


Lumapit ako sa tabi nya. Kahit ang dami na nyang kasalanan sakin, hindi ko makapa pa din sa
puso ko ang magalit ng totohanan sa kanya. Ang galit na tanging kaya ko lang ay pakunwaring
galit lang.


"Kurt.." sabi ko ng umupo ako sa tabi nya.



Tumingin sya sakin. "Atleast we can be friends, right?"


Ngumiti ako sa kanya. "O-oo naman."


Hinaplos nya ang mukha ko. "Sorry ha? Hindi ko lang kasi maintindihan ang sarili ko. I know I'm
always making you cry. I always made things that made you feel bad. Wag ka sana mag-sasawa na
intindihin ako. Mag-asawa na tayo ngayon. Gustong-gusto ka nina Mommy. Kaya naman hanggang
maaga pa, ayusin natin ito."


Hinawakan ko ang kamay nya na nahaplos sakin. "Okay lang yon. Pero maniwala ka sana na hindi ko
pinlano na ikulong ka sa marriage na to. Hindi ako ganun ka-makasarili."


Tumango sya. "Simula ngayon, hindi na kita aawayin. Kung may relasyon man kayo nung Mark, hindi
na ako magagalit."


"Pero hin---" hinarang nya ang hintuturo nya sa labi ko.

"You don't need to explain. I understand." nakangiti nyang sabi sakin. "Prepare your things.
This weekend pupunta tayong Macau. Nandun ngayon sina Mommy. Pinapapunta tayo para naman daw
makasama tayo ng matagal-tagal."


Tumango na lang ako.


"Matulog ka na." sabi nya. Binitiwan na nya ako at tumayo na.


"Goodnight." sabi nya. Tumungo sya sakin at hinalikan ako sa pisngi.

Tumango lang ulit ako. Wala akong maisip na sabihin. Masyado akong lutang sa isipin na biglang
nagbago sya.


Lumabas na sya ng kwarto. Nahiga na din naman ako.


At sa sari-saring isipin, nakatulog ako.


Nagising na lang ako ng maramdaman kong may yumakap sa may bewang ko.


Si Kurt, tulog na tulog.



Pinagmasdan ko sya.


Kurt.. Kahit ang daming dahilan para ayawan kita, lagi pa din akong nahuhulog sa nag-iisang
dahilan para patuloy kitang mahalin...


___________

*FastForward*
(Dahil wala namang masyadong interesting na nangyari. Hehe)

@Macau

Kakarating lang namin dito. Friday pa lang ngayon. Naisipan lang namin na pumunta na dito,
tutal naman parehong tapos na ang exams namin.


Dito kami sa Holiday Inn sa Cotai Central nag check-in.


Umaga kami dumating kaya naman napag-kasunduan namin na maglibot muna. Honeymoon na ba to? :"">


Mamayang gabi pa kami mami-meet nina Mommy kasi may aasikasuhin pa daw sila about business.
Kung super business minded ang parents ko, ganun din ang parents ni Kurt.


We took a bus papunta sa A-ma Temple. There isn't much to see so we just spent about 15 minutes
touring the place.





(STOLEN PIC OF KURT @ MACAU. SI MARIAN ANG KUMUHA NYAN. XD HIHIHI) ----------->






Ngayon okay na kami ni Kurt. I mean, we are civil with each other. At simula ng gabing yun,
hindi na kami nag-aaway. Infact, we act like true friends. Atleast okay na to diba. *smiles*


Pareho kami first timer dito kaya naman feel na feel namin ang pagiging turista. Picture dito,
picture dyan. We always made sure na may picture kami sa bawat pupuntahan namin.


"Wifey!"


Huh?


"Hoy, wifey! Pose ka dali! Picture-an kita!"

Nasa Mount Fortress kami ngayon, yun bang may mga canons na nakhilera. Over looking din dito
ang Ruins of St. Paul.


Lumingon na ako. Nagtagalog e. Base naman sa nakita ko kanina, kami lang ang pinoy ngayon dito.


"Pose ka dali!" si Kurt yan. Hawak nya ang dslr nya at aktong kukunan ako ng picture.


So ako na si Wifey? :">


"W-wifey??" -ako.

Tumawa sya. "Oo naman. Asawa naman talaga kita, diba?" at ngumiti pa sya na lalong nakakapogi
sa kanya. Wooot! Lalo akong naiinlab. Wag mo madalas gawin yan! -___- Baka ma-rape kita dito.
>__<


Inirapan ko sya. "Hmp! Ewan ko sayo!" tumalikod ako sa kanya at humarap sa view. Kita kasi ang
city from here.


Lumapit naman sya at binack-hug ako. Pinatong nya ang baba nya sa balikat ko. "Ayaw mo ba,
hmmmmm, wifey?"


Naramdaman ko na nag-init ang pisngi ko. Gosh! Nagba-blush na naman ako.


Kasi naman . Dapat ba ako magpasalamat sa lugar na to, kasi simula ng dumating kami dito sa
Macau, ang sweet na nya. :PP


"H-hindi naman." nauutal ko pang sagot.


Iniharap nya ako sa kanya habang yakap pa din ako sa bewang. "Uyyy! Bakit namumula ang wifey ko
ha? Kinikilig ka! Uyyyy! Kinikilig sa ka-gwapuhan ko asawa ko."


Iniiwas ko ang mukha ko. "Hindi kaya! Feeler ka po, Mister!"


He cupped my face. "Hindi ba? Talaga ha, Mrs. Bermudez?"


Inirapan ko sya. "Hindi nga kasi."
*******************************************
[22] Nineteen. Part II
*******************************************
Eto po ay karugtong ng previous chapter. Sa hindi ko maintindihan na dahilan naputol kasi.
Hanggang 5 pages kasi dapat yung Chapter 19 Part 1 e. Kaya eto ginawa ko na lang Part 2.
Pero sa mobile app ko naman kumpleto yung 5 pages. -__- Dahil kaya sa ni-refresh ko ang
creation of parts sa mob ko kaya naputol? Kasi nung unang part sa Cp ko tinaype, tas yung
pahuli, dito na sa net. Haaay.

But anyways, eto na. Basta ito ay karugtong ng scene sa Chapter 19 Part 1.
PAHABOL: Kung sa mga nagbabasa sa Wattpad App sa mga Cp nila, at mabasa nyo ulit to (Kasi baka
katulad sakin na kumpleto naman ang parts), pasensya na po. eto kasi ay ipo-post ko lang para
sa mga readers sa web.
MAKE THIS STORY 275 VOTES FOR UPDATE! HAHAHA.
Thanks!
-MissWitty <3
_____________________________________________________________________________
19 Part II:
<Kurt's stolen pic. Si Marian ang nag-picture nyan. XD Gwapo noh? Hahahaha!>
---------------------------------------------------------------------------------------------
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Inirapan ko sya. "Hindi nga kasi."


"Ay hindi ba?" hinalikan nya ako sa pisngi ko, sa noo, at sa ilong. Dahilan para mamula na
naman ako. "Ayan oh! Kitang-kita ko, nagba-blush ka na!" at tumawa sya ng tumawa.


Hinampas ko sya sa braso. "Kainis ka!" Hindi ko masabi na naiinis ako kasi pinapakilig nya ako.
At mas naiinis ako kasi hindi sa lips nya ako hinalikan. >//////<


"Bakit ka naiinis? Dahil ba wala nito?" at nilapit nya lalo ang mukha nya sakin. Konting-konti
na lang magdidikit na ang lips namin.



Lalo yata akong namumula. >_<



Hindi na ako nakatiis, ako na ang humalik sa kanya pero bumitiw din kagad ako.


Tawa naman sya ng tawa. Hala nabaliw na yata. -___-



"Ang bilis naman nun, wifey!" Angal pa nya. Aha! Mabilis pala ha?



Hinalikan ko ulit sya. This time, mas matagal. Mas malalim.


"Woooah! Kaya naman lagi ko nami-miss ang halik mo, Wifey e."


Kumalas ako sa yakap nya. Tinago ko na kasi ang pagba-blush ko. Baka asarin na naman nya ako.



Matapos namin mag-libot, umuwi muna kami sa hotel na tinutuluyan namin. Dito na lang din kasi
sa restaurant sa baba kami magmi-meet ng parents ni Kurt.


"Wifey, napagod ka ba?" nakahiga sya sa kama habang ako naman ay nakaupo sa couch. Hawak ko ang
camera nya, tinitingnan ko ang mga pictures namin.


Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti. Ang saya namin sa mga pictures na to. Sana naman, hindi
na to matapos.


"Wifey!" nagulat ako.


"Oh bakit ba? Maka-sigaw naman to." sabi ko na nakatingin pa din sa camera.



"Sabi ko, napagod ako ng sobra sa paglilibot natin. Massage mo naman ako." tonong paglalambing
nya.


"Aba ayoko nga. Tsaka kung pagod ka mas pagod ako. Para akong may alagang bata. Ang kulit." -
__- ibinaba ko na ang camera sa tabi ko.


"Ah bata pala ha!" bumangon sya at nilapitan ako.



Napsigaw na lang ako ng bigla nya akong buhatin.


"Kurt ano ba! Ibaba mo nga ako!" sigaw ko. Inilagay ba naman ako sa balikat nya. Yung parang
sako na pinasan.



" Sa isang kondisyon." sabi nya. Umikot-ikot pa sya kaya naman napapikit ako. Nakakahilo kaya,
-__-



"Call me hubby."


Napamulat ako sa sinabi nya. "H-ha?"


"Sabi ko, dapat ang tawag mo na din sakin hubby. Wifey ang tawag ko sayo, tapos ikaw, Kurt
lang?"


"A-ayoko nga. Ibaba mo na nga kasi ako."


"Sabihin mo muna 'hubby'. Sabihin mo hubby ibaba mo na ako."


Hala. Nahihiya ako. At namumula na naman.


"Sinabing ayoko."


"Edi bahala ka mahilo dyan." at umikot-ikot na naman sya.


"
"Aaaaaaaah! Oo na! Hubby ibaba mo na ako!" sigaw ko ng nakapikit.



At naramdaman ko na nga na inihiga na nya ako sa kama kaya napamulat na ako. "Sarap naman
marinig, Wifey. Isa pa nga."



Nasa ibabaw ko na sya ngayon. Favorite position yata namin to, pansin nyo? -__-



"Ayoko nga!" at binelatan ko pa sya.



"Ayaw mo ha? Ha? Ha?" sabi nya na kinikiliti ako.


"Hahahaha! Ayoko!"



"Hindi mo sasabihin? Sigurado ka?" tawa kami ng tawa habang patuloy pa din na kinikiliti nya
ako.



"Awat na. Hahaha. Pagod na ako. Hahahaha." sabi ko habang pilit na iniiwasan ang kamay nya
kakakiliti sakin.



"Say it first." he commanded/



H-hubby." sabi ko at iniiwas ang mukha ko.



"Galing talaga ng wifey ko!" at hinalikan ako ng hinalikan sa mukha.


Bigla na naman sya tumigil ng mapatingin sa mata ko.



Nagkatitigan kami.


Parang tumigil ang mundo. At tanging heartbeat lang namin ang tanging gumagalaw ngayon.


Ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko.


DUGDUGDUG.



Nakatingin ako sa mata nya, pababa sa labi nya.


At maya-maya pa, bumaba na ang labi nya sakin.



He kissed me.



Ngayon naramdaman ko na ulit ang mahalikan nya ng ganito.



A passionate kiss I'm always longing to taste.



Ginantihan ko ang halik nya.


Tinapatan ko ang intensity ng halik nya na binibigay nya sakin.



Halik na walang halong pag-aalinlangan. Walang pagkukunwari.


Halik na puro pagmamahal lang.



Hanggang ang sa halik nya ay bumaba sa leeg ko.



Unbuttoning my blouse. Hindi na ako umangal.



I've been longing to feel this again.



I want him so bad.


Naalis na nya ang blouse ko at bra ko. Then sinunod nya ang pants ko.


Kusa na din gumalaw ang kamay ko para hubarin ang damit nya.


Kahit ilang beses ko na nakita ang katawan nya, hindi ko pa din mapigilan ang hindi hangaan
ito. What a perfect sculpture.



Pinadaan ko ang kamay ko sa dibdib nya, pababa sa tyan, papunta sa pantalon nya. Kinalas ko ang
pagkaka-butones.



"Wifey.."


Tumango lang ako.


Bumangon sya saglit para hubarin ng tuluyan ang pantalon nya, kasama ang brief.


At hindi katulad nung una, ngayon hindi na ako nahihiya na tingnan ang buong katawan nya.



Asawa ko ba talaga to? Bakit napaka-perfect nya sa paningin ko?


He gave me so much pleasure. He kissed me here, there, and there.


Haplos dito at haplos din doon.


"Wifey.. Bakit ang ganda mo?" sabi nya.


Natawa namana ko. "Kasi gwapo ka."


Nginitian nya ako. "Kaya pala bagay tayo?" at hinalikan na nya ulit ako sa labi.



Maya-maya pa, he positioned his self.


Kahit ilang beses ko na naramdaman to dahil sa kanya, hindi pa din ako magsasawa na maramdaman
to ng pauli-ulit.


Napaungol ako.



"Wifey.."



"Hubby..."



Pinikit ko ang mga mata ko. Hindi ko na makayanan ang sensasyon na ito.



Everything always felt like new.


"Hubby, i love you." na tinugon lang nya ng halik.


At sbay na namin narating yun.


Humigana sya sa tabi ko. "Magpahinga ka na muna, Wifey. Gigisingin na lang kita kapag bababa na
tayo."


Kaya naman ipinikit ko ang mata ko.


May naiwan na ngiti sa labi ko hanggang sa makatulog ako.


__________


Kurt's POV


Nakatulog na si Wifey. Bakas sa mukha nya ang ngiti.


"I love you, too." sabi ko. Hinalikan ko sya sa labi.


Gumalaw naman sya. "Hubby..." sabi nya habang nakapikit.


Alam kong tulog sya base na din sa lalim ng paghinga nya.


Pasensya ka na talaga sakin ha? Hindi ko pa masabi sa ngayon na mahal din kita. Dahil ayoko na
saktan ka. Ayokong maging unfair sayo. Ayokong ikulong ka sa relasyon na to ng hindi ka
sigurado. Ayokong sa huli, pagsisihan mo lang ang lahat ng to. Mahal na mahal kita. Wag ka sana
bibitaw sakin, Wifey.


Sorry sa mga nasabi ko nun. In-denial pa ako. Pero wifey, sana, sana talaga, kapag naayos ko na
ang sarili ko, nandyan ka pa din sa tabi ko. Pangako, matapos lang ang lahat ng ito, sasabihin
ko na sayo na mahal kita. Hindi pa lang pwede ngayon.


I kissed her again.


Niayakap ko sya at natulog na din.


___________________________________________________________________________


MissWitty's Note:

Oh ayan na po ang karugtong. Hahaha! Kahit pangalawang beses ko na tinaype to, kinikilig pa din
ako! :""> Hihihi. Naiimagine ko kasi yung mukha ni Kurt na sinasabi ang mga lines na yan.


Awww! Inggit ako kay Marian talaga! Patayin ko na kaya sa kwentong to si Marian para sakin na
si Kurt? Gusto nyo? XD Hahahaha!


MAKE THIS STORY 275 VOTES PARA SA SUNOD NA CHAPTER. OH KONTING VOTES LANG ANG KAILANGAN. HAHA!

VOTE


COMMENT



Be a fan!

Sa uulitin! :*
*******************************************
[23] Twenty.
*******************************************


Yey! Ang bilis ng votes. ;) Mamaya ko pa dapat popost to.. Pero ang bilis nyo. Kaya ayan!.:D

Mabilis na mga readers ko kaya mabilis na author para sa inyo. :"> Salamat! :*


___________________________________

20:


Meanwhile in the Philippines...

Mark's POV:


"Oh. Anong meron at biglaan kayong nagyaya. Buti naman naalala nyo pa akong ayain sa mga gora
nyo." sabi ko pag-upo ko.


Nasa Starbucks ako ngayon kasama sina Mich, Claire at Pearl.


"Oh si Rian?" tanong ko ng mapansin na wala sya. "Late na naman? Babaeng yun talaga."


Inirapan ako ng tatlo. "Hindi mo ba alam? Nasa Macau sila ni Kurt ngayon. Honeymoon. " -Mich.


"Honeymoon?"


Umismid si Pearl. "Oo. Ikaw kasi pagong. De joke lang, hindi honeymoon. Pero malay mo diba. Dun
na din papunta yun. Kakatagpuin nila dun parents ni Kurt."


Naguluhan naman ako sa sinabi nya. "Ano?"


"Sabi namin ang bagal mo! Naunahan ka na tuloy ni Kurt!" sigaw ni Mich.


Nahampas naman sya kagad ni Claire. "Bakla ang boses mo. Ingay nito. Hindi mo ba napapansin na
ikaw lang maingay dito?"


"Tse! Nagbayad ako ng mahal para sa frappe ko. Kaya may karapatan akong mag-ingay. Palibhasa,
maliit lang kape mo. Kaya ikaw ang tumahimik dyan. Grande saken oh. Mahal to.".at umirap na
naman sya.


Kanina pa to irap ng irap. Mahipan sana ng hangin. =_____=


"Ikaw kasi, Bes, ang bagal mo. Alam naming tatlo na may gusto ka kay Rian." -Pearl.


Nagulat ako. "P-pano nyo nalaman?"


"Hello! Sa ganda naming to, tingin mo ba wala kaming utak? Beauty and brains to, dung!" -Mich.


"Si Rian lang naman ang manhid e." -Claire.


Iniiwas ko ang tingin ko sa kanila. "Kasal na sila. Wala ng silbi para malaman pa nya."
malungkot kong sabi.

"Yun nga e. Ang bagal mo kasi. Dami mo kaartehan. Matagal ka na naming halata." -Pearl.


Lalo akong nalungkot. Ilang araw ko na iniisip.. Kung kaya nagkalakas ako ng loob dati na
sabihin kay Rian ang nararamdaman ko, iba na kaya ang sitwasyon namin ngayon? Kami na kaya o
baka nilayuan na nya ako?


"Pero may magagawa ka pa." -Claire.


Agad akong napatingin sa kanila. Lahat sila nakatingin din sakin.


"Anong sinasabi nyo?" -ako. Nalilito ako sa gusto nilang sabihin.


"May pagkakataon ka pang bawiin si Rian. Mayaman ka naman diba? Kayang-kaya mong gastusan ang
annulment nila." -Mich.


"At mahal mo sya, hindi ba? I-save mo sya kay Kurt. Alam mong sasaktan lang sya lagi ni Kurt.
Hindi man pisikal, pero emotional. Nabubulagan palang ngayon si Rian sa pagmamahal kay Kurt.
But soon, she will realize she deserve someone better." -Pearl.


Lito akong napababa ng tingin. "Hindi ko alam." umiling-iling pa ako. "Hindi nya ako kayang
mahalin higit pa sa isang kaibigan."


"Tutulungan ka namin. Sa pagkakataon na to, hindi lang ikaw ang tinutulungan namin. Pati na din
si Rian." - Claire.


"Masyado lang syang nahuhumaling sa ideya na mahal nya si Kurt. Kailangan natin kumilos
hanggang hindi pa huli ang lahat. Iilan pa lang tayong nakakaalam na kasal na sila. Kaya madali
na yun." -Mich.


Tumango-tango naman si Claire. "Tama. Hindi pa din naman alam ng mga babae ni Kurt na kasal na
sya. Ni hindi nga nila sinusuot ang wedding ring nila, hindi ba?"


"Ayoko." sabi ko.


"Pero----"



"Ayokong saktan si Rian. Hayaan na lang natin na sya ang kusang maka-realized na hindi si Kurt
ang para sa kanya. Oo mahal ko sya, at kung san sya masaya, dun na din ako." sabi ko.



Kung ang kasiyahan ng puso ko at katumbas naman ng luha ni Rian.. Wag na lang.


Hindi sakim na pagmamahal ang nararamdaman ko para kay Rian. Matagal ko na siyang kilala kaya
alam ko na ang mararamdaman nya.



Kung san sya sasaya, kahit pa ang katumbas nun ay ang pagkabigo ko, tatanggapin ko. Basta
makita ko lang ang ngiti sa labi nya at marinig ang halakhak nya.


Sapat na sakin yon.


*End of Mark's POV*
*******************************************
[24] Twenty One.
*******************************************
MissWitty's Note:
Salamat sa mga nag add ng HB sa library nila. ;) Hahaha! Almost 15k reads in just 6days. :">

Hooooray! :)

30 VOTES for this Chapter before another UD. Thankssss! :*

AT MAY GIFT AKO SA INYO SA LAST PART. HIHIHI KAYA KAILANGAN NA BASAHIN NYO. :PP
_____________________________________

21:

Back to Macau

<Kurt's Pic on the right. Yan itsura nya after mag-shower. Hahaha! Ang KJ nga lang ng picture.
Hindi kita ang ABS. >_< E kasi naman madamot si Rian. Gusto nya sya lang makakita nun. T__T Bad
Rian! :( Huhuhuhu. Baka daw kasi tumulo laway natin. Hahaha! )
---------------------------------------------->>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Marian's POV

Nasa elevator na kami pababa para sa dinner namin ng parents ni Kurt. Medyo na late nga kami.
Kasi ba naman 8:30 na. E 8:00 ang sabi ni Mommy na oras ng dinner namin.


Pareho kasi kami nakatulog ng matagal ni Kurt. Nagising na nga lang kami sa tawag ni Daddy e.
Kaya ayun.


*FlashBack*

"Wifey! Dalian mo maligo! Hinihintay na tayo nina Mommy." sigaw ni Kurt mula sa labas ng banyo.
Kasalukuyan akong naliligo.


"Oo! Saglit lang naman kasi!" sigaw ko din.


"Kasi naman sabi ng pasabay na ako. Edi sana mabilis tayo makakatapos." sabi pa din nya
nanatiling nasa may pinto.


"Tse! Manahimik ka dyan. Saglit na lang talaga to. Five minutes."


Paglabas ko ng banyo, sinalubong na nya kagad ako ng yakap.


"Hmmmmm. Bango naman ng Wifey ko." sabi nya na inaamoy-amoy pa ako sa leeg.


"Kurt ano ba.. Maligo ka na. Magagalit na sina Mommy kasi ang tagal natin." sabi ko na
iniiwasan ang paghalik nya.


"Hindi yun. Alam naman nila na natural lang sa bagong kasal to e."


"Basta bilisan mo." binaklas ko ang kamay nyang nakayakap sakin. Namumula na naman kasi ako e.
>__<


Kinuha ko ang susuotin ko.

Nilingon ko sya. "Ano pang tinatayo-tayo mo dyan? Ligo na!"


Nakatayo pa din kasi sya at nakatingin sakin. Ngumiti sya at sumaludo pa. "Yes, Boss!" at
pumasok na ng banyo.


Itinuloy ko naman ang pagbibihis ko. Simpleng dress lang ang napili ko. Semi-formal yata ang
restaurant n kakainan namin e.


Pinatuyo ko muna ang buhok ko sa blower. Apply ng manipis na make-up.


Maya-maya pa, lumabas na si Kurt na nakatapi lang ng tuwalya sa may bewang. Shit! Ang hot ng
asawa ko! (*Q*)


Iniwas ko na kagad ang tingin ko bago ko pa sya masunggaban. >__<


"Wifey, nga pala. Tutal sembreak na din naman. Gusto mo ba dumerecho na tayong Europe? Para sa
honeymoon tour natin?" tanong nya. Tiningnan ko naman ang repleksyon nya sa salamin.


"Ikaw ang bahala." sabi ko.


"Sige. Okay na naman yun e. Airline tickets na lang ipapabago natin. Instead of sa Philippines
ang departure natin, dito na. Kesa naman umuwi pa tayong pinas diba." tumango na lang ako.



"Okay ka na ba?" tanong nya. Humarap ako sa kanya. Hindi ko napigilan na hindi humanga sa
kanya.


Kahit yata pagsuotin to ng basahan, he would still manage to look so handsome. :"">



Naka-black sweatshirt sya at pantalon. Simple lang pero nakaka-drool. (*Q*)



"Okay na. Tara na." sabi k at dinampot ko na ang purse ko.


*End of FlashBack*


Kaya ngayon naglalakad na kami papunta sa resto.


Naiinis ako. Kasi naman yung mga babae, tingin ng tingin sa asawa KO. Talagang akin lang sya.


Sarap tusukin ng mga mata nila. Hello! Wife here! >__<


"Oh bakit ganyan itsura mo?" tanong nya na napasin siguro na nanghahaba ang nguso ko.


"Wala." sabi ko.


"Moodswings, Wifey?"


Hinigit ko ang kamay ni Kurt na nakahawak sa kamay ko dahilan para mapatigil kami sa
paglalakad. Nasa gitna kami ng lobby ng hotel namin.



"Favor naman, hubby." nilambingan ko pa talaga ang boses ko.



"Ano naman yun?" takang tanong nya.




"Kiss me. As in NOW." pinagdiinan ko talaga ang salitang now. Para mas maintindihan nya.




A shocked were written all over his handsome face. "Are you sure?"



"Ofcourse." -sabi ko na seryoso ang mukha.



Pinagkrus ko pa ang kamay ko sa may dibdib ko at tiningnan sya ng deretso sa mata. "I mean
every word I said, Hubby."



He looked like a slave as he leaned to me.



He kissed me on my lips. And I did not let him finish that kiss so soon. Hinawakan ko ang ulo
nya para mas tumagal.



At nang matapos, both of us smiled.



"Tara na. Masyado na talaga tayong napapatagal." yaya ko ng may nakakalokong ngiti sa labi.


Iginala ko ang mata ko sa paligid. All females were looking at us. Some of them halata na
inggit na inggit sakin. Yung iba naman nakangiti samin as if they are happy seeing a perfect
couple like us together.



And that made me smile even more.



"Hijo, hija! Mabuti naman dumating na kayo. Kanina pa kami naghihintay ng Daddy nyo. But that's
okay. We understand." nakangiti na salubong samin ni Mommy.


Hinalikan namin ni si Kurt sila Mommy at Daddy.


Inalalayan naman ako makaupo ni Kurt. "Sorry, Mommy. Si Kurt po kasi." sabi ko na medyo
nahihiya.


Tumawa naman sila. "Ano ba naman kayo. Naiintindihan namin. Alam naman namin na nasa honeymoon
stage kayo e." himig nang-aasar naman na sabi ni Mommy.


Namula naman ako. Si Kurt naman at Daddy tatawa-tawa. Naramdaman ko na hinawakan ni Kurt ang
kamay ko na nasa lap ko sa ilalim ng mesa.


Napatingin ako sa kanya. Tapos kinindatan nya ako."Tama naman si Mommy ah?" lumapit sya ng
konti at bulong pa nya sakin.



"Heh! Tawa ka dyan." sabi ko naman na hinampas sya sa braso.


Nakatingin naman samin sina Mommy habang inaasar ako ni Kurt. Nakangiti sila.



"So shall we eat now? Kanina pa kami naka-order." putol ni Daddy sa pagkukulitan namin ni Kurt.
"We will leave you after dinner. Alam naman namin na mas gusto nyo na masolo ang isa't-isa
ngayon. Asungot lang ang tingin nyo samin ng Mommy nyo." napatawa na lang kami.



"Daddy naman. Hahaha. Hindi naman. Pero parang ganun na nga din." -Kurt. Lalo tuloy kami
nagtawanan. "At Mom, Dad, dederecho na pala kami for our European tour sa isang araw tutal
sembreak na din naman. Baka mga 3 weeks na kami dun. Puntahan na din namin ang parents ni Rian
sa Paris."


"That would be great, son. Dapat pag-uwi nyo may apo na kami ha." sabi ni Daddy.


Namula naman ako.



"Malay nyo naman, Dad diba? Sinisigurado ko na ngayong kasal na kami e." sagot naman ni Kurt.
Natawa sila ako naman ay napatungo na lang dahil sa hiya.




Tiningnan ko sya ng masama. Tinawanan lang ako.


Nang matapos ang dinner nag-kwentuhan pa kami ng ilang saglit.



Hanggang maya-maya, nagpaalam na din sila. May maaga daw na appointment si Daddy bukas. Baka sa
hapon na lang kami bumisita sa kanila bukas. Sabi ng ni Mommy, dapat daw mag-extend pa kami
kahit ilang araw, kaso ayaw ni Kurt.



Kaya uuwi na lang daw si Mommy ng Pinas kapag nakabalik na kami galing sa tour.



Naisipan namin maglakad-lakad ngayon sa labas. Ang ganda pa din ng Macau kapag gabi. Nakaka-
inlove.



"Wifey.." tawag ni Kurt habang naglalakad kami. Hawak nya ang kamay ko.



"Oh." sabi ko. Nakatingin ako sa pamilya na naglalakad sa may harapan namin. Ang saya naman
tingnan nila. Halatang ang saya-saya nila.




"Wifey!" bahagya nyang hinigit ang kamay ko na hawak nya. "Tulala ka na naman."



"Sabi ko bakit." sabi ko na hindi pa din sya tinitingnan.



"Hindi mo naman iniitindi ang sinasabi ko e." tumigil sya sa paglalakad kaya naman tumigil na
din ako.



"Bakit nga?"


"Hindi mo nga iniitindi ang sinasabi ko." halata ang inis sa boses nya. "Kanina ko pa nasagot
ang tanong mong yan."



Kaya naman napatingin na ako sa kanya. "Sorry. Bakit nga?"




"Wag na nga lang." at lumakad na sya. Iniwan ako. >__<



Kaya naman sinundan ko. Nag iinarte po sya kaya naman pagbigyan na. "Huy." sabi ko sa kanya.


Pero hindi ako pinansin. Patuloy ko pa rin syang sinusundan. Poking him.


"Hubby. Galit ka?"


Deadma pa din. "Sorry na, hubby. May iniisip lang kasi ako. Ano ba kasi yun?"


"Wala na. Ayoko na." sabi nya.



"Ano ba kasi yun?" nainis na ako. Hinigit ko na sya para tumigil sa paglalakad.



Tumigil naman sya. "Ano na po yun, Hubby. Ulitin mo na."



"Ayoko na." sabi nya na nakatingin sa bandang likod ko.



"Please.." sabi ko. Hinawakan ko ang mukha nya para iharap sakin.


Sa wakas tumingin na sya sakin. "Sabi ko...."


"Ano?"


"Sabi ko natutuyo na yata ang lips ko." sabi nya sa mahinang boses. Umiwas din ang tingin nya
sakin.



At totoo ba ang nakikita ko? Namumula sya?


Napangiti naman ako. "Oh bakit anong nangyari?" sabi ko na pinipigalan ang mapatawa ng malakas.
Ang cute nya tingnan kapag namumula! Bwahahahaha!




"Natutuyo na ang lips ko, pwede mo ba basain gamit ang labi mo?" sabi nya na iniiwas na naman
ang tingin sakin.



Hindi ko na napigilan ang tawa ko.


"Hahahaha! Namumula ka, Hubby! Ang cute mo!" pang aasar ko.



Lalo naman syang namula kaya naman tumalikod na sya at nag lakad na ulit. Hinabol ko na naman
sya. "Hubby! Pikon naman nito. Ang gwapo mo nga e." sabi ko.



Pero hindi na naman ako pinansin. >__<



Tumakbo ako para maunahan ko sya. Hinarang ko ang dadaanan nya. "Hubby. Tuyo na ba ang lips mo?
Halika. Basain ko." sabi ko at hingit ang batok nya.



Naghalikan kami sa gitna ng daan. May mga kasabayan kaming naglalakad pero katulad kanina sa
lobby ng hotel, wala ulit kaming pakialam.



Basta ang tanging mahalaga lang ngayon ay kaming dalawa.



At wala ng iba.


_____________________________________________________________________________


REMINDER:
30 VOTES po para sa next UD. Hihihi. Pagbibigyan nyo naman ako diba? Dahil may 4 UD ako ngayong
araw na to. At alam ko na generous kayo kaya BOTO at COMMENT na! ;))
MORE VOTES, MORE UPDATE! :DD
Up Next: More sweet moments of Kurt and Rian sa kanilang European tour ;)
CHAPTER 22 PREVIEW:
"Sana lagi na lang tayong ganito, Wifey. Masaya ako na kasama kita lagi. Sana lagi tayong out
of the country, para solo kita. Para sakin lang ang atensyon mo. Para walang Mark, Jetro o
kahit sinong lalaki ang umaagaw sa atensyon mo. I love you so much." - Kurt.
"Hubby, kahit ilang babae pa ang sumubok na umagaw sayo mula sakin, tandaan mo, hinding hindi
ako papayag na maagaw ka. Sakin ka ngayon, bukas at sa maraming pang bukas na darating. Tandaan
mo yan. Mahal na mahal kita.." -Marian.
Nagustuhan nyo ba ang munting regalo ko? Sapat na ba yan para bumoto kayo? Hahahaha! Kung gusto
nyo malaman ang buong pangyayari, What are you waiting for?! Boto na! ;))
Sa uulitin! :*
*******************************************
[25] Twenty Two. Part I
*******************************************
Hahahaha! Salamat naman po dahil naka-abot kagad sa quota.. At tulad ng dati, eto ang UD ko.



Sana ay magustuhan nyo. Hahaha! Okay ba na may Chapter Preview? Hihihihi. Nakatulong ba yun sa
pagboto nyo ng mabilis? Hahaha.


Dalawang parts ang Chapter 22. Hinati ko kasi masyadong mahaba e. >__<


Salamat!


-MissWitty <3



____________________________________________________________________________

<Gumanti si Kurt. Ayan ang Pic ni Rian nung dinner nila sa Macau. Hahaha. Gorgeous! Si Kurt
naman ang nag-pic nyan. XD >
-----------------------------------------------------------------------------------
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


21 Part 1:




Paalis na kami ng Macau ngayon. First Destination namin for our three-week vacation ay ang
Rome, Italy. Sabi ko kasi kay Kurt gusto ko sabay namin puntahan ang Vatican City at bisitahin
ang St. Peter's Basilica.



"Wifey, matulog ka na muna. Gigisngin na lang kita kapag magla-landing na." sabi ni Kurt.
Tumango lang ako.


Naka-akbay sya sakin at nakasandal naman ako sa balikat nya. Naka-headset kami, share pa nga
kami e. Kasi gusto daw nya sabay kami ng pinapakinggan na kanta. Sweet ba o corny? :"">


Nakapikit ako ng marinig ko na sinasabayan nya ang kanta sa ipod.


<MissWitty's Note: Click the video para mas feel ang moment na ito. Italic letters ay obviously
is the lyrics of the song. >



When a day is said and done,
In the middle of the night and you're fast asleep, my love.
Stay awake looking at your beauty,
Telling myself I'm the luckiest man alive.
Cause so many times I was certain you was gonna walk out of my life (life).
Why you take such a hold of me girl,
When I'm still trying to get my act right.


Hawak ng kaliwa nyang kamay ang isa kong kamay na bahagya nyang pinipisil. Habang ang kanan
naman nya na naka-akbay sakin ay humahaplos na sa ulo ko. Nagkunwari naman akong tulog pa din.
Pero pinaparinggan ko ang pagkanta nya.


What is the reason, when you really could have any man you want,
I don't see, what I have to offer.
I should've been a [season], guess you could see I had potential.
Do you know you're my Miracle?


Hindi ko napigilan na hindi mapangiti pero tinago ko na din kagad. Baka mahalata nya na gising
ako e. Hahaha e gusto ko pa naman na nakanta sya. Nakakilig.


I'm like a statue, stuck staring right at you,
Got me frozen in my tracks.
So amazed how you take me back,
Each and everytime our love collapsed.
Statue, stuck staring right at you,
So when I'm lost for words,
Everytime I disappoint you,
It's just cause I can't believe,
That you're so beautiful. (Stuck like a statue)
Don't wanna lose you, no. (Stuck like a statue)
Ask myself why are you even with me,
After all the shit I put you through,
Why did you make It hard ...?,
It's like you're living and I make you,
But babe your love is so warm It makes my shield melt down (down),
And everytime were both at war,
You make me come around.




Naramdaman ko na hinalikan nya ang ibabaw ng ulo ko. Gusto ko maiyak kasi parang para samin
talaga ng kantang to. Kung mahal lang nya talaga ako, ang sarap sana marinig ito. Na iisipin ko
na talagang inimbento ang kanta na to para samin. Sakim ba. E sa tugma e. Kasi alam kong I'll
stick to him no matter how many shits he will do. It doesn't matter. As long as he's with me.
Papangatawanan ko ang salitang I DO na sinabi namin sa Judge. Pagtanggap ko sa kanya simula sa
lahat ng magandang katangian nya hanggang sa pinaka-masama at pinaka-pangit na katangian nya.



Every single day of my life I thank my lucky stars,
God really had to spend extra time, when he sculptured your heart.
Cause there's no explanation, can't solve the equation.
It's like you love me more than I love myself.



Kung ako ang kakanta nito para sa kanya, tama din ang lyrics na yun. Araw-araw akong
nagpapasalamat na kasama ko sya. Lalo na simula nung nagka-ayos kami.




I'm like a statue, stuck staring right at you,
Got me frozen in my tracks.
So amazed how you take me back,
Each and everytime our love collapsed.
Statue, stuck staring right at you,
So when I'm lost for words, (Statue)
Everytime I disappoint you, (Babe you're my Statue)
It's just cause I can't believe,
That you're so beautiful. (Girl you are the reason, )
Stuck like a statue. (The reason for living, )
Don't wanna lose you, no. (The reason for breathing)
Stuck like a statue. (You're so beautiful)
And you're so beautiful. (And I want you to feel It)
Stuck like a statue. (Cause so bad I'm needing)
Don't wanna lose you, no. (You're the reason for breathing)
Stuck like a statue. (You're so beautiful)
When a day Is said and done,
And In the middle of the night you're fast asleep, my love
I'm the luckiest man alive.



After the song, naramdaman ko na lang ulit na nagsalita sya. "Sleep tight, wifey. We will make
the most out of this vacation. I promise."

Kaya naman hinayaan ko na makatulog ako.

_______________


Kurt's POV


Saktong-sakto naman ang kanta sa nararamdaman ko ngayon ah. Naramdaman yata ni iPod ang gusto
ko iparating kay Marian, sayang nga lang at tulog na sya. T__T


Hay, Rian. Kahit man sa mga ganitong paraan, mapakita ko sayo na mahal kita. Mahal na mahal
kita, Wifey. Thank You for everything. For still there for me, after all the shitness I've
done,


*End of Kurt's POV*

_________


Marian's POV


Hay! Nakakapagod naman. Sa wakas nandito na kami sa Vatican City.



Yun nga lang bukas pa kami makakapunta sa Basilica. Kasi gabi na po.



Kumain lang kami ng hapunan ni Kurt at tuloy na sa hotel.


"Goodnight, Wifey." sabi nya. Pumikit na sya matapos nya akong halikan sa labi. Bakas sa gwapo
nyang mukha na pagod na pagod na sya. Kaya naman hinayaan ko na lang na matulog sya.


Hindi pa naman ako inaantok kahit na pagod na din ako. Masaya na akong makita sya para mapawi
kahit papano ang pagod ko.


Nilaro-laro ko ang buhok nya habang tinititigan na akala mo mine-memorize ang bawat parte ng
mukha nya. Hindi ko napigilan na hindi mapangiti ng maalala ang pagkanta nya kanina sa
eroplano. Sweet naman. Hihihihi.


Hinayaan ko na titigan lang sya hanggang sa makatulog na ulit ako.


(-_-) (-_-) zzZZZZZZzzzz... ---Kami yan XD hihihi!


Kinabukasan..


Andito na kami sa St. Peter.


Ang ganda pala talaga dito sa Holy See. Grabe. Hindi na ako magtataka kung bakit dinadayo to ng
mga turista. Kung ang mga beaches, and other tourist spots nga magaganda. Pano pa kaya to?


Kung mapapahanga ka sa labas nito, lalo na kapag nasa loob ka. Ang solemn ng atmosphere dito.
Ramdam na ramdam mo ang kapanatagan ng loob kapag andito.


Dati sa picture ko at sa TV lang nakikita to, pero ngayon, nandito na ako. At hindi ko pa
akalain na ang makakasama ko pa dito ay ang taong mahal ko.


Swerte naman. ;)


Ang daming tao. Ang higpit nga ng hawak sa kamay ko ni Kurt. Masyado ba syang takot na mawala
ako dito? :"> Kinikilig ako! Hahaha!


Yun nga lang, wrong timing ang punta namin ngayon dito. Walang mass ngayon. Pero ayos na din.


Nagdasal lang kami ni Kurt dito. Hindi kami masyado nag-iimikan dahil nirerespeto lang namin na
nasa banal na lugar kami ngayon.


Kaya naman paglabas namin,


"Hubby! Ang ganda noh? Grabe!" sabi ko na nililibot pa din ang tingin sa labas. Napagmasdan ko
na kanina tong labas bago kami pumasok sa loob, pero gustong-gusto ko pa din na tingnan to.
Gusto ko memorized ko ang nakikita ko ngayon para naman pag kinuwento ko sa mga magiging anak
namin ni Kurt ay masasabi ko sa kanila na nung punta ko dito ganito, ganyan, at ganun ang
nakita namin ng Daddy nila. :""">



"Ang ganda nga." narinig ko na sabi ni Kurt. Naka-side view kasi ako sa kanya ngayon dahil busy
nga ako sa pagtingin.


Kaya naman nilingon ko sya. Nakita ko na nakatitig sya sakin. "Ang ganda-ganda nga. Hindi
nakakasawang tingnan." sabi nya. Seryoso ang expression ng mukha nya ng oras na to.


"Hubby naman e. Niloloko mo ako! Tong Basilica ang sinasabi ko sayo." kunwari pa na naiinis ako
pero deep inside gusto ko sumigaw ng, Shit! wag mo ako pakiligin ng ganyan! Pero syempre hindi
pwede, nasa simbahan kami kaya naman bawal. Hahaha! Mamaya na lang ako magtatalon-at iirit sa
kilig! >__<


"Oo nga, maganda." sabi nya at nilibot nya ang tingin nya sa paligid. Tas bumalik ang tingin
nya sakin. "Kasing ganda ng babaeng kasama ko ngayon."


"Chos naman! Tama na nga yan. Tara na kumain ng makalibot pa tayo ng matagal. Bibili pa tayo ng
pasalubong. Tinext ko kasi sina Pearl at nanghihingi ng pasalubong sa lahat ng pupuntahan
natin. Tampo na nga na hindi tayo nakabili ng kahit ano para sa kanila sa Macau e."


Hinigit ko na sya para maglibot-libot pa. Dinaanan ulit namin ang St. Peter's Square. Pumunta
din kami sa Vatican Museum, Sistine Chapel at ang last stop namin ay sa Castle Sant Angelo.


Sobrang pagod na naman kami. Pero sobrang worth it. Walang umaangal samin ni Kurt na umuwi na
kami para makapag-pahinga. Enjoy na enjoy kami.


Bandang 7:00 na ng gabi ng magpasya kami na umuwi na sa Hotel Alimandi Viale Vaticano. Dun kami
nags-stay. We took a train sa Metro Station. Pabalik kasi ang route namin, nasa may Vatican
Museum ang hotel na tinutuluyan namin.


Nagpalit lang kami ng damit at bumaba na ulit para pumunta sa restaurant. Ayoko kasi na magpa-
room service kami. Mas gusto ko na sa labas kasi bukas ng hapon na ulit ang flight namin
papunta naman sa Berlin.


Pagbalik namin sa room namin, pareho na kaming bagsak dahil sa sobrang pagod.

_____
Pag-gising ko kinabukasan, nakaamoy ako ng masarap na pagkain.


"Goodmorning, Wifey." bati sakin ni Hubby. Tas hinalikan ako sa pisngi. Nakatingin sya sakin
habang yakap ako.


"Kanina ka pa ba gising?" tanong ko matapos ko din syang batiin ng good morning.


"Yep. Nagpadala na din ako ng pagkain natin. Bangon ka na. Maligo at mamimili pa tayo." sabi
naman nya. Pero hindi pa din sya bumibitiw sa pagkakayakap sakin.


"Ay sya, alis ka dyan. Pano ako makakabangon kung para kang tuko na nakakapit sakin." sabi ko
na nandidilat ang mata.


Tumawa naman sya. "Mamaya na lang pala. Ganito muna tayo." sabi nya. Mas humigpit ang yakap nya
sakin at ibinaon pa nya ang ulo nya sa may leeg ko.


Pinabayaan ko na lang sya. Hinaplos-haplos ko ang buhok nya.


"It feels great, Wifey, kapag hinahaplos mo ang buhok ko ng ganyan. Para kang si Mommy. Ganyan
kasi ang madalas nya gawin sakin nung bata pa ako."


Napangiti naman ako. "Halika na."


Umangat naman ang ulo nya. May nakakaloko na ngiti sa labi nya.


Bigla ba naman ako sinunggaban ng halik.


"H-hoy! Sabi ko tara na kumain!" sabi ko ng matapos nya akong halikan. Tumagal din yata ng 3
minutes ang halik nya. Hindi ko nga lang sure, kasi alam nyo naman na basta halikan nya ako
nakakalimutan ko ang lahat. Kahit ang oras.


"Sabi mo kasi halikan na ah?" sabi naman nya na tatawa-tawa.


Hinampas ko sya sa braso. "Hindi kaya yan ang sinabi ko. Ang sabi ko halika na."


Hinalikan na naman nya ako.


"Ano ba!" kunwari naiinis na ako.


Mas lumakas ang tawa nya. "May diperensya na yata ang tenga ko, Wifey. Ang pakinig ko kasi na
sinasabi mo halikan na e."


Inirapan ko sya. "Hmp! Palusot! Bangon na po at kakain na tayo."


"Kumain na ako." sagot nya.


"Ah ganon? Hindi mo na ako hinintay sa pag-aalmusal at talagang umuna ka na." kunwari
nagtatampo ako.


"Nag-almusal ka na nga din e." sabi nya.


"Huh? Pano?" takang tanong ko.


"Katumbas na ng pagkain ang kiss natin, Wifey. Nabusog nga ako e. Isa pa nga. Dessert naman."


Nahampas ko na naman sya. "Loko!" at sabay kaming tumawa ng tumawa.

And we kissed and kissed and kissed.



____________________________________________________________________________


MissWitty's Note:


Salamat sa pag-basa. Hahaha. Wala pa dyan yung Chapter Preview ko kasi masyado ngang mahaba.
Kita nyo naman na Part 1 pa lang yan. Masyado namang madaya kung mahaba ang UD ko diba? Hahaha.


Hihingi ba ako ng quota? Wag na muna. Mabait ako ngayon. Hahaha!
ANG TANONG NI AUTHOR:
okay ba ang mga pakilig moments ko? Hihihih. XD Sana. >_< *cross fingers*
WAG SANA KAYO MADIDS-APPOINT SA MGA KILIG MOMENTS. KASI KUNG TUTUUSIN HINDI NAMAN AKO MAGALING
SA GANYAN. PASENYSA NA TRYING HARD SI MISSWITTY SA CHORVA NA GANAYAN! PAGTYAGAAN NYO NA LANG
DAHIL NO CHOICE KAYO. HAHAHAHAHAHA!


Pero sana kahit walang quota, bumoto pa rin kayo.

Nagustuhan nyo sana ang munting Chapter na ito. ;) Love ko kayo! :))
VOTE

COMMENT


ADD TO LIBRARY


AND BE A FAN!
*******************************************
[26] Twenty Two. Part II
*******************************************
Here's the continuation of their trip.



Tarang maki-chismis sa mangyayari sa kanila. :DD


____________________________________________________________________________


22 Part II :



Marian's POV



Fast forward ko na ang mga nangyari sa bakasyon namin sa ibang mga bansa ni Kurt. Kasi paulit-
ulit lang naman ang nangyari. Gala, Kain, Cheesy moments at kung ano-ano pa na alam nyo na
naman. Hahaha!



Iku-kwento ko na lang ng madalian sa inyo. Diba nga at galing kaming Vatican, then sa Berlin,
sa Amsterdam at sa Croatia. Ang ganda dun. Parang may sariling version ng Great Wall of China.
All in all napahanga kami sa lahat ng napuntahan namin. Walang lugar na nadis-appoint kami.


Nandito na kami ngayon sa Paris sa bahay namin dito. Diba nga at nandito sina Mama. Pero
kasalukuyan na nasa meeting sila. Kaya kami na lang muna ang mag-gagala. Kasi 4days lang kami
dito. Magsisimula na kasi ang klase next week at hindi pa kami enrolled. Yun ang aasikasuhin
namin pag-uwi.



Nasa Eiffel Tower kami ngayon. Hindi din to papahuli sa mga una naming pinuntahan. Ililibot ko
si Kurt dito. Ilang beses na din naman akong nakapunta dito. Dito ako minsan kapag summer or
christmas vacation.

___________

Kurt's POV

Naglilibot kami dito sa Eiffel Tower ngayon. Masaya akong makita na enjoy si Rian. Hindi ko
mapigilan ang hindi mapangiti habang tinitingnan sya.


Kasalukuyan syang kumukuha ng pictures gamit ang dslr. Hindi nya pansin ang mga humahangang
tingin sa kanya ng nasa paligid namin. She is breathtakingly beautiful.


A sight to behold.


A view that I won't get tired seeing for the rest of my life.


Nakangiti syang kinukunan ng pictures ang tower. Nililipad ng hangin ang nakalugay nyang buhok.


Nang bigla syang humarap sakin ng nakangiti. Medyo magkalayo kami ngayon. Pero kitang-kita ko
ang expression ng mukha nya.


"Hubby! Smile!" sabi nya at aktong kukunan ako ng picture. Napangiti na lang din ako.


Sana lagi tayong ganito, Wifey. Masaya ako na kasama kita lagi. Sana lagi tayong out of the
country, para solo kita. Para sakin lang ang atensyon mo. Para walang Mark, Jetro o kahit
sinong lalaki ang umaagaw ng atensyon mo. I love you so much.


Hindi ko napigilan na sabihin yan ng mahina. Sana dalhin ng hangin ang mga salita kong yun
papunta sa kanya.


"Hubby! I love you, too!" tatawa-tawang sabi nya habang palapit sakin.


Nagulat ako.


"Ikaw ha!" sabi nya ng makalapit sakin. Sinundot pa nya ang tagiliran ko. "Wag mo nga ako
tingnan ng ganyan, iniisip ko tuloy mahal mo na din ako. Kaya i love you too." sabi nya ng
nakatitig sa mga mata ko.


"Pero alam ko na hindi pa. Hindi naman kita minamadali, Hubby. Makakapaghintay ako. I'll make
you fall in love with me. And we have eternity to love each other."


At hinalikan nya ako. Ginantihan ko naman ang halik nya.


Sa pamamagitan man lang nun maiparamdam ko sa kanya na mahal ko sya.



*End of Kurt's POV*

_________

*Marian's POV*


Matapos ang halik namin. Tumalikod ako sa kanya at naglakad ulit palayo. Bigla akong nahiya sa
mga sinabi ko.


Hindi ba parang napaka-cheesy naman nun? >____<


As usual, hawak ko na naman ang dslr. Nagfi-feeling pro na naman ako as a photographer. Hihihi
XD bakit ba. Sa feeler ako e.. Hahaha!


Naglalakad-lakad ako akala ko naka sunod sakin si Kurt. Pero paglingon ko, nakita ko na ang
walangyang lalaki may kausap na Amerikana. Bigla yata lumabas ang aking angry veins. -__-


Dali-dali akong lumapit sa kanila.


"Hubby!" tawag ko.


Paglapit ko halatang nag-fflirt ang babae sa kanya. "Hubby!" sigaw ko.


Napalingon naman sila. Ngumiti sakin si Kurt habang yung babae ay parang sinusuri ako.


"Oh be the way, this is Marian----." -Kurt.


Pinutol ko na kagad ang sinasabi nya. "His wife." pagdudugtong ko.


Tinaasan ko sya ng kilay ng mapaawang ang bibig nya sa narinig. "O-oh your wife." sabi ng
babae.


Lumapad naman ang ngiti ni Kurt. "Yep. In fact, we're here for our honeymoon."


Lalo naman nagulat ang babae. "C-congratulations. Gotta go. And nice meeting, you two. Bye!" at
dali-dali ng umalis sa harap namin.


Good job, Rian. Sabi ko sa sarili ko. *evil smile*


Tinapik ni Kurt ang pisngi ko. "I know what you're thinking, Wifey. Don't kill her on your
imagination." sabi nya ng may nakakalokong ngiti sa labi.


Inirapan ko lang sya at lumakad na ako paalis ulit.


And this time, nakasunod na sya sakin.



Pag-uwi namin ng bahay, nandito na din sina Mama.


"Mabuti naman umuwi na kayo. Nakaluto na ako." kaya naman sabay-sabay na kami pumunta sa dining
area.


"Napagod ba kayo paglilibot?" tanong ni Papa.



"Opo. Iginala ako kung saan-saan ni Rian." sagot ni Kurt. Nilalagyan nya ng soup ang bowl ko
habang ako naman ay sinasalinan ng juice ang baso nya.



"Naku, gala talaga ang batang yan dito. Kahit mag-isa lang yan naalis pa din yan." sabi naman
ni Mama na nakangiting nakatingin samin.


"Bakit naman ilang araw lang kayo dito? Ang bilis nyo naman." -Papa.


"Magsisimula na po kasi ang 2nd sem. Kaya naman uuwi na kami para mag-enroll." sagot ko naman.
Nagsimula na akong kumain.



"E ano namang lagay? May apo na ba kami?" tanong ni Mama.



Nasamid naman ako sa tanong nila. "Ma!" angal ko pa ng makabawi.



Tawanan naman sila. "Hindi pa po namin alam, Ma, Pa." si Kurt na ang sumagot.



Napatingin naman ako sa kanya. "Manahimik ka dyan, Bermudez." sabi ko.



"Hahaha! Talaga? Ano made in Macau ba yan, o Berlin o Amsterdam, o dito sa Paris?" -Papa.



"Papa naman e!" angal ko na namumula ang mukha. "Isa pa kayo dyan e."


"Eto namang anak namin. Dun din naman papunta yan e." -Mama.



Lalo naman akong namula. "Eeeeeeeh! Kumain na nga lang kayo." sabi ko.


Napatawa na lang sila ng malakas.


Hay nako. Hindi ko maiwasan na hindi din mapaisip, meron na na nga kaya? Made in ano nga kaya?
Hihihi XD

__


Nanunuod kami ng TV muna para magpa-antok.


"Wifey, parang ayoko ng umuwi." narinig kong sabi ni Kurt. Nakasandal ako sa dibdib nya. Habang
sya ay hawak naman ang kamay ko at nilalaro-laro.



"Hmmm. Bakit naman?" sabi ko.



"Kasi dito malaya natin napapakita na mag-asawa tayo. Kelan ba kasi ang tapos ng kontrata mo sa
kompanya na yun? Kainis!" sabi ni Kurt.



"Next year pa e. At oo nga pala hubby, may photoshoot ako next week kaya kailangan na din
talaga natin maka-uwi. Dapat nga last week pa yun, nag e-mail na sakin ang handler ko. Pero
nagdahilan na lang ako nandito ako sa Paris buong sembreak."



"Ah okay. E kung ipaalam kaya na natin na kasal ka na sakin? E ano naman kung mapagbayad ka ng
multa dahil sa paglabag mo sa pinirmahan mo." sabi nya. Inakbayan na nya ako.



"Breach of contract yun, Hubby. Hindi lang naman pera yun e. It's about my reputation."



Napahinga ng malalim si Kurt. "Basta after nyang contact mo, wag mo na i-renew ha?" iniangat
nya ang ulo ko.



Tiningnan ko sya sa mata. "Oo naman po." sagot ko.


Ngumiti sya at isinandal na ang ulo nya sa ulo ko.


Nanuod na muna kami ng TV. Hanggang sa nakatulog na pala si Kurt.



Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti. Ang gwapo nya pa din talaga. Peaceful pa ang itsura nya.
At halata mo na nakangiti sya bago sya makatulog.



Hay God, ano ba ang ginawa kong mabuti para naman bigyan mo ako ng ganito ka-gwapo na asawa?
Dapat po ba akong matakot dahil sa ka-gwapuhan na to, marami akong kaagaw.



Naalala ko na naman yung pagbanggit nya sa Tricia. Hindi ko pa nga pala natatanong sa kanya
kung sino yun.


"Hubby, kahit ilang babae pa ang sumubok na umagaw sayo mula sakin, tandaan mo, hinding hindi
ako papayag na maagaw ka. Sakin ka ngayon, bukas at sa maraming pang bukas na darating. Tandaan
mo yan. Mahal na mahal kita.." bulong ko sa kanya habang hinahaplos ang mukha nya.




Lord, sana naman po lahat ng pagsubok na dadating samin ay makayanan namin. Alam ko po na hindi
sa lahat ng oras ay ganito kami na masaya. Sana lang po, bigyan nyo kami ng sapat na lakas para
makaya ang lahat. Si Kurt na po ang binigay nyo sakin para maging asawa ko, wag nyo naman po
sana hayaan na mawala pa sya sakin. Pangako po, tatatagan ko ang loob ko.
Napapikit ako.




At sa muling pagmulat ko, napangiti ako. Medyo gumaan ang loob ko ngayon. Alam ko kakayanin
namin ang lahat ng ito. Tiwala lang.




Nagising ako kinabukasan na nasa kama na ako. Meaning nasa kwarto na ako. Natatandaan ko sa
family room kami nakatulog ni Kurt.


Napangiti na naman ako. Malamang si Kurt ang nagdala sakin dito.


Agad kong luminga sa tabi ko para tingnan ang asawa ko. Pero nalungkot ako ng makita ko na wala
sya. Nasan kaya yun?


Bumangon na ako, sinuuot ang tsinelas ko at nagpunta muna sa Cr para maghilamos at mag-
toothbrush.


Pagkatapos ko, lumabas muna ako sa veranda para tingnan ang panahon. Last day na namin ngayon
dito. Kaya naman mamamasyal daw kami nina Mama. Sasama sila samin ngayon.



Buti naman maganda ang panahon ngayon. Maaraw. Huminga ako ng malalim para makalanghap ng
sariwang hangin.




Maya-maya pa nagpasya na akong lumabas ng kwarto. Nakarinig naman kagad ako ng tawanan na
nanggagaling sa kusina.




"Oh, anak. Mabuti at gising ka na. Hindi ka na pinagising ng asawa mo. Hayaan na daw muna na
makapag-pahinga ka. Napagod yata kayo masyado sa paglilibot kahapon. Dun na daw kayo nakatulog
sa Family room." Nilapitan ko naman sya at si Papa para halikan sa pisngi.



"Oo nga po e. Kumain na ba kayo?" sabi ko habang palapit naman kay Kurt. Nakatigin sya sakin at
nakangiti. Hinalikan ko sya sa labi.


"Goodmorning, Baby ko." sabi nya. "Ang ganda pa din kahit may panis na laway pa oh." sabi nya
na pinapahid ang gilid ng labi ko.



Nanlaki naman ang mata ko at hinampas sya sa braso. "Ha? Hindi kaya! Ang yabang mo. Nagmumog at
naghilamos na kaya ako!"



Narinig ko na napatawa sila Mama at Papa. Hinapit nya ako sa bewang kaya naman napa-upo na ako
sa kandungan nya at hinalikan sa pisngi. "Okay lang, wifey. Maganda at mabango ka pa din naman
kahit may panis na laway ka pa."


Hinampas ko na naman sya. "tse! Bitawan mo nga ako. Tara ng kumain na." sabi ko na napasulyap
pa kina Mama.


Naka-abay naman si Papa kay Mama na nakatingin samin.



"Bagay na bagay kayo, Rian ni Kurt. Buti na lang magaling kang pumili." sabi ni Papa.



"Naku oo nga po e." pag sang-ayon naman ni Kurt. Natawa naman kami.



"Yabang nito!" irap ko sa kanya.


"Bakit hindi ba?" tatawa-tawang sabi nya. "Maganda ka naman at gwapo ako kaya bagay lang." -
Kurt.




"Oo na lang." sabi ko.



All in all okay naman ang aming dinner. Masaya.



Natutuwa naman akong makita na tanggap at gusto nina Mama si Kurt.



What more can I ask for?



Syempre meron pa.



His heart.


__

Kinabukasan ay ang Louvre Museum naman ang pinuntahan namin, Ito ang pinaka-old na museum sa
Europe kaya naman dinarayo to. Bukod pa sa nandito ang famous art piece ni Leonardo da Vinci's
Mona Lisa.



Tapos nagpunta din kami sa
*******************************************
[27] Twenty Three. Part 0
*******************************************
DEAR READERS,
MAY UNEXPECTED PONG NANGYARI. SANA PO MAUNAWAAN NYO NA HINDI KO PO MAPO-POST ANG POV NI KURT
KAHIT PA UMABOT SA QUOTA ANG VOTES. KULANG PA DIN NAMAN SA COMMENT KAYA PATAS LANG
BWAHAHAHAHA!. SORRY PO TALAGAAAAAAAAAA! HINDI KO PO TALAGA KAGUSTUHAN ANG NANGYARI. HUHUHUHUHU
T__T SORRY POOOOOO! WAG NYO AKO PAGALITAN AT BATUHIN NG KAHIT ANO. PLEAAAAASE PO! PANGAKO
AAYUSIN KO TO.


GANITO PO KASI ANG NANGYARI....


_____________________________________________________________________________


23 Part 0 :





FLASHBACK NI OTOR:



(YES! PUMA-FLASH BACK ANG EPAL NA OTOR! :PP HAHAHA FEELER SPOTTED! >_<" )


Peaceful ang buhay ko ng araw na iyon nakain paborito kong Tortillos Red at nainom ng Mogu mogu
Strawberry, ng biglang...


*Blag!* (Pintong pabalagbag na binuksan)


Kurt: Author! Wag mo ipo-post ang POV ko. Ayoko na!!


Otor: Oh? Bakit na naman? Ang angry veins mo puputok na. (habang sitting pretty pa din na
nakain habang nakataas ang paa sa center table ng bahay namin at nagsu-surf sa aking FB acct. E
ano naman kung sumabog angry veins nyan? E di sabog. Patay. Deadbol. Babayu Fafa Kurt na lang
ang masasabi ko. Hahaha! )



Kurt: *pasigaw* Mas gwapo daw si Mark saken sabi ng ilang readers mo!



That time, I felt sorry for my ears. Mababasag yata ang eardrums ko dahil sa sigaw nya! >__<



Otor: Oh? Mas gwapo nga yata? *sabay lapit kay Kurt, hinawakan ang baba at inilapit sakin*
Parang tama nga sila? *harap sa kanan, harap sa kaliwa ang mukha ni Kurt* Ay! Oo nga! Bakit nga
ba ikaw ang nagustuhan ni Rian? Tsk. tsk.. Poor na ba eyesight nya? I should bring her to EO
Executive Optical. (Yes! Endorser!?? Hihihi XD )



Kurt: *pabagsak na naupo sa sofa* Kainis ka naman! Kung sisantehin na kaya kita na Author ko
ha? Ha? Ha? You want that? (-3-)


Nag-pout sya. (*0*)


OHHHH! Ang gwapo pa din nya kahit mag-pout! 0_0


>////////////<


Wooot! Nanggigigil tuloy ako sa lips nya. T^T Kaso lasang-lasang Marian na labi nito. Amp! >_<


Otor: Do that. Pero papatayin muna kita sa story ko bago mangyari yan. At alam mo ba kapag
namatay ka ha? Kay Mark na mapupunta si Rian. Oh noes! What a lovely couple! A perfect
gentleman and a beautiful lady? Sounds OH-SO GOOD!



*Sinamaan ako ng tingin ni Kurt*

(>.>) - Kurt

(T3T) - Otor


Otor: Hehehe *sabay peace sign* I know that kind of look Kurt. Don't you ever dare to do that!
*wide eyes* wag mo ako sasakalin! Sisigaw ako ng RAPE! 0_0



Kurt: *confused look* Sakal? Rape? Utak nito.



Otor: Hehehe. Ang sa akin lang naman, may iba kang option. Hihihi! XD Good suggestion naman
diba? Bright talaga ng utak ko. *Evil laugh*



Kurt: Ewan ko sayo. Basta ayoko ng i-post mo yun. Ako malalamangan na naman ni Mark? No way!



Otor: Highway. (korni) (-3-)



Kurt: Wag mong i-post.



Otor: Pano kung hindi ko sundin? Madaming nag-aabang ng POV mo. Arte mo ha! Sapakin kaya kita?



Kurt: Do that and you're dead. *sabay walk-out*



End of Flashback


I'm dead daw? E matagal na akong dead sa kanya. Nubeyen! Patay na patay na ako sa kanya tapos
mamamatay na naman? Ano yun double dead? Botcha lang? :/ (okay korni ulit)


(*0*)


So ayan, pupuntahahan ko na muna sya para gahasain este, aamuin ko na muna sya na ipa-post na
nya sakin.



Babush muna! Hihihi. Sana pumayag na sya. Uutuin ko na lang, tutal uto-uto naman yun!
Bwahahahaha! >:DD



Sa uulitin! :*



_____________________________________________________________________________


Hindi totoong Chapter 23. Kaya nga po ang title ay Chapter 23 Part 0. Hihihihi XD kitams nyo
naman po kung gano kaarte ang ating bidang hot! ( *Q*) Pero sino nga ba ang mas gwapo?
Hahahaha! Sino mas bet nyo? Mark or Kurt? Yiheeee!

Kung ako ang tatanungin nyo, kung sino na lang ang magpapa-rape, yun ang mas gwapo. XD
Bwahahaha! :PP
Madam-damin ang ating bida, gusto nya sya lang ang gwapo. Hahahaha! so hindi pala madam-damin.
Sakim pala hahahaha
Kulang pa ang comments sa demand ni Kurt sa Ch. 22 Part 2 kaya dagdagan nyo muna habang
naghihintay. Mabilis lang to pramiss! hahahaha. Maganda naman ang kwento nya satin e. >__<
Sana ma-post ko na ang Chapter 23 mamaya or bukas. XDD Hihihihi.

MARK AND KURT'S PIC SA KANAN! KAYO NA LANG ANG TUMINGIN KUNG SINO NGA BA. >__<
*******************************************
[28] Twenty Three. Part I
*******************************************
Oha! Nandito na ako ulit. Ang ibig sabihin nadala ng CHARMS ko si Kurt. Napilit ko sya na i-
post ko na to. Hahahaha! HOOOOOORAY! TAAS KAMAY PATI PAA! \\(*0*)//
Hahaha. SO eto na ang iniintay nyo. Hahahaha! Tama na ang chorva.
Simulan na! ~~
____________________________________________________________________________
23 Part I :
Kurt's POV
(MissWitty's NOTE: Nai-type ko naman to bago pa nya ako pigilan. Kaya naman mabait pa si Kurt
dyan. XD Hahahaha! )
Alam ko marami sa inyo ang magtatanong o nagtataka kung bakit ganito ako. Womanizer? Chickboy?


Syempre may dahilan. Si Tricia.



My ex-fiancee.


She is a model in New York. Yep. You heared it right. I assume na narinig nyo kasi alam ko na
binabasa nyo ng malakas tong POV ko. POV ko yata to. Matagal nyong hinintay to diba? ^__^


She was my Girlfriend way back in high school. Hindi ko pa nakikilala si Marian nun. Oo alam ko
masyado pa akong bata nun para makipag-engage. But the fuck I care. I loved Tricia that time
kaya talagang naka-mindset na sya na ang mapapangasawa ko.


I was just 16 then. Too young to get married, kaya napagkasunduan namin na when we reached 18
magpapakasal na kami. It may seem so weird pero basta. I proposed to her, she accepted it kaya
FIANCEE KO na sya nun.


Nakilala ko sya dahil sa isang kaibigan. That friend of ours introduced us to each other. At
nung panahon na yun, nalaman ko kagad na love at first sight do really exist. Dahil yun ang
naramdaman ko kay Tricia.


Tanggap ko kahit hindi sya mayaman. Kahit pa na kumokontra sina Mommy nun na maging Girlfriend
ko sya. How much more ang maging asawa diba? Kaya yung engagement namin ay lingid sa kaalaman
nina Mommy.



Kahit pa madalas kami mag-away ni Mommy nun because of her,



Wala akong pakialam. Basta mahal ko sya. Period.


Oo marami kaming incompatibilities. But I did not care.


She's so out-going, a party animal. Hindi naman ako ganito dati na mahilig sa ganyan. Natuto
lang ako because of her. Diba ang sabi nga, if you can't beat them, join them. So ayun ang
ginawa ko.



I loved her so much na kahit ayoko sa ibang mga ginagawa nya, tinatanggap ko na lang din.


Dumating pa sa point na sa sobrang pagmamahal ko sa kanya, nagbulag-bulagan ako.


I saw her kissing different men on different situation.


And there was even a point that I even saw her fucking another guy.


Ofcourse, I got really really mad. But that's just it. I mean, nagagalit ako at first. Pero
konting lambing at explanations lang nya, mawawala na ang galit ko.


Ang tanga ko noh? Lahat ng yun tinaggap ko. Dahil sa pagmamahal ko sa kanya.


But look what I've got. When we were 17, she decided to go in New York. Mas malaki daw ang
chance na maging famous sya dun. May tutulong daw sa kanyang maka-punta dun at maging sikat.
Yeah, she wants to be a top-paid model. Masyado syang nahuhumaling sa idea na sisikat sya dun.
Na yayaman sya.



Sabi ko pa nga, wag na. Mayaman na ako. Kaya ko syang buhayin basta magpakasal na kami.


Pero dahil na din sa kakapilit nya,


Pinagbigyan ko na din sya dahil nangako sya na mamo-move lang ng 1 year ang wedding date namin.
Na pagdating namin ng 19, matutuloy ang kasal namin.


Pinang-hawakan ko ng sobra ang pangako nya..


Sobra-sobra. Katumbas ng sobra-sobrang pagmamahal ko sa kanya.


Natural na pagdating nya dun, naging sobrang busy sya. Pero wala sakin yun, naiintidihan ko.
Trabaho e. Atleast trabaho ang pinagkaka-abalahan nya.



Nag-aral naman ako ng mabuti dito sa pinas. Ni hindi ako tumingin sa ibang babae. Dahil alam ko
masasaktan ko si Tricia kapag nalaman nya to.



Na sya nagpapaka-hirap sa NY para din naman daw samin. Para may maipagmalaki na sya at para
matanggap na sya nina Mommy. Pinanghawakan ko ang sinabi nya na puro trabaho sya dun. Na
nagbago na sya. Na hindi na sya nanlalalake.



Yun ang akala ko.


Dahil isang araw, bigla na lang bumulaga sa mukha ko ang balita na ang isang mayamang business
man ay magpapakasal sa isang pinay model.


At sa pagtatanga-tangahan ko, hindi pa kagad ako naniwala. Malay mo naman mali diba? Kahit pa
nasa dyaryo na ang mukha nya at mukha ng hukluban na matandang yun. Malay mo diba, for
publicity lang. Para umingay ang pangalan nya. Ganyan naman sa mundong yun diba. Nag-iimbento
ng kung ano-anong balita para lang mapansin. Kaya naman pumunta agad akong New York.



*FlashBack*


"K-kurt?" halatang gulat na gulat si Tricia na makita ako na nasa may gate ng bahay nya.


Ang ganda nga ng bahay nya. Akala ko dati isang simpleng bahay lang ang tinitirhan nya dito.
Pero halos malula ako ng makita kong mansyon pala.


Is she that famous or that rich to afford this? Ganun ba kalaki ang sweldo ng isang model?


Hindi ako madaling masilaw sa pera, dahil mayaman din kami. I can afford even 10 or 20 houses
like this.



Pero hindi naman ako ang may-ari ng bahay na ito. Si Tricia.



Si Tricia na hindi naman mayaman sa pinas.


Para pang nataranta sya na agad akong hinigit papasok sa loob ng bakuran ng bahay nya.



And what the heck! A porsche, a BMW and a Ferrari ang naka-park sa garage nya?!


Litong-lito na ako sa naiisip ko. Hindi ko man gusto na pagdudahan sya, pero ano ang mga to?



Hinigit nya ako hanggang sa isang kwarto. But obviously, hindi sa bedroom nya. It's more like a
room for her wardrobe. Puro damit ang nasa isang side, tapos sa kabilang side naman ay sapatos
at bags. "Anong ginagawa mo dito?" nagpapanic na tanong nya. "At pano mo nalaman na dito ako
nakatira?'




"Madaling malaman. Masama ba bisitahin ko ang fiancee ko?" pinagdiinan ko talaga ang salitang
fiancee. Dahil baka nakakalimutan nya na ako ang lalaking pinangakuan nya na papakasalan nya.




"H-hindi naman. Pero sana nagpasabi ka." mailap ang mata nya. Ni hindi sya makatingin sakin ng
derecho.


"Magpasabi?!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko. "Fuck! Lampas 1 month mo na akong
hindi kino-contact! Hindi mo sinasagot ang mga e-mails ko, ang mga tawag ko! Panong pagpapasabi
ang gusto mo ha, Tricia?!"



Nilapitan naman nya kagad ako. "K-kurt, s-sorry. Naging masyado lang akong busy. Diba
naiintindihan mo naman yun? Nagta-trabaho ako dito." sinubukan nya na yakapin ako pero umiwas
kagad ako.



"Nagta-trabaho ka nga ba?" malamig na sabi ko.


"O-oo naman. Ano ba namang klaseng tanong yan. Alam mong ginagawa ko to para satin. Para
matanggap na ako ng pamilya mo."


"Tama na nga, Tricia. Tama na ang pambibilog ng ulo ko."



"K-kurt, hindi kit----"



"Cut the bullshits, Tricia!" sigaw ko na naman. Galit na galit na talaga ako ngayon. "Ginagawa
mo ang lahat ng to para satin? Para sakin? O para sa sarili mo lang? At anong para matanggap ka
ng pamilya ko sa ginagawa mong to ha? Alam na sa Pilipinas na ikakasal ka sa isang mayamang
matanda!"



Hahawakan na naman sana nya ako pero ibinalya ko ang kamay nya, dahilan para mapatalsik sya at
mapahiga sa sahig. "Kurt, honey, ----"



"Aaaaaaahh!" napasuntok ako sa dingding. Itinaob ko din ang isang cabinet dito na naglalaman ng
mga sapatos nya. "Tama na, Tricia! Buking ka na! Wag ka na magsinungaling pa!"



"I-im sorry.." mahinang sabi nya at napa-iyak na sya.



Kung dati pinaka-ayoko ay ang makita syang umiiyak, ngayon naman wala akong maramdaman na kahit
ano sa kanya. Parang biglang naging manhid na ako. Gusto kong umiyak ngayon kahit pa lalaki
ako.



"Sorry lang? Sorry dahil ano? Sorry dahil hinayaan mo akong umasa sa wala? Sorry dahil niloko
mo ako? O sorry dahil hinayaan mo na magpaka-tanga ako sayo ng sobra kaya ako ngayon ang talo?"



"Hindi, Kurt. Maling mali ka. Mahal pa din kita." sabi nya na puno ng luha ang mukha. "Please
hayaan mo akong magpaliwanag. Pumayag lang akong ma-engage kay Damian para sumikat na kagad
ako. At ng mapadali na ang pag-uwi ko satin. At ng mabalikan na kita kagad."



Umiling-iling ako. "No. Hindi mo ginagawa ang lahat ng ito para satin. Ginagawa mo ang lahat ng
ito para sa sarili mo lang. Hanggang kelan mo ba talaga ako lolokohin?" parang napapagod na ako
ngayon. Parang kung bangungot lang to, magising na sana ako. Kasi hindi ko na kaya. Parang
sasabog na ang dibdib ko sa nararamdaman kong sakit.




Napatungo na lang sya.



Kaya naman napakuyom na lang ang kamao ko.



"From now on, hindi na kita guguluhin. Sapat na ang mga nakita ko." lalabas na sana ako ng
kwartong to ng habulin nya ako.


"Please, Kurt. Intindihin mo naman ako oh." yumakap sya sakin at sa balikat ko umiyak ng
umiyak. "Please.."



Tinanggal ko ang pagkakayakap nya. "Tama na, Tricia. Maawa ka naman sakin. Tama na ang
panloloko mo. Alam mong simula pa lang initindi na kita. Anong pag-intindi pa ba ang gusto mo?
Inintindi kita na kahit ang sarili ko ay nakalimutan ko na. Sayo ko lang binuhos ang lahat ng
emosyon ko. Ang pagmamahal ko. Ni wala na ngang natira para sa sarili ko e. Kaya tama na. Ang
daming beses ko ng nagpaka-gago sayo. May hangganan ang lahat."




"At sana, ako naman ang intindihin mo sa pagkakataon na ito." at tuluyan na akong umalis.



Hindi ko na inintindi ang pagsigaw nya at pagmamaka-awa.



Paglabas ko, agad akong sumakay sa kotse ko. Pinaharurot yun at tumigil sa isang parke.



Dun ko ibinuhos ang galit ko. Lumabas ako. Pinag-sisipa ko ang gulong ng kotse ko. At iniiyak
ko ang lahat ng nararamdaman kong sakit. Hindi ko na pansin kung mag-mukha man akong baliw
ngayon. Pinagtitinginan na ako ng mga nadaan pero wala akong pakialam. Dahil mas masakit ang
puso ko kesa sa kahit anong kahihiyan na inaabot ko sa paningin nila.


*End of FlashBack*
Simula din nun, pinutol ko na ang kahit anong mag-uugnay samin ni Tricia. Kinalimutan ko na
sya.



Pero kasabay ng pag-limot ko ay ang pagbabago ko. Hindi na ako ang dating Kurt na nakilala
nila.



Nawala ang respeto ko sa mga babae. Para sakin, laruan lang sila. Hindi dapat pahalagahan at
mahalin.



Tamang pampalipas-oras lang.



At pangpatanggal init ng katawan ko.

To be continued...
_____________________________________________________________________________

MissWitty's Note:

Ang sabi naman ng history ng pagiging babaero ni Kurt? Hahahaha :DD Nakakawa noh? T__T


Oh ayan na muna, masyado naman kayong lucky kung isang bagsakan lang ang lahat ng tungkol kay
Kurt diba? Hahaha. Pag-iisipan ko pa kung kelan ko ipo-post ang kasunod. XD Hahaha.
UP NEXT: More of Kurt! Yeah! Magsawa tayo sa kwento nya, ayan na ang REASON ha? So ang sunod ay
abangan natin XDD
Make me happy.
VOTE
COMMENT
ADD TO LIBRARY
BE A FAN!
THANKS! SA UULITIN! :*
*******************************************
[29] Twenty Three. Part II
*******************************************
Continuation of Kurt's POV.

WAG MALILITO KUNG PURO FLASHBACK. TUMAMBAK NA KASI ANG MGA POV NYA E HAHAHA!
_____________________________________________________________________________

23 Part II :
Simula nun, kabi-kabila na ang mga babae ko. Hindi na din ako sumubok pa na manligaw o magmahal
man lang. Bakit pa? E inalis na ng babaeng una kong minahal ang capabilities ko na gawin ang
mga bagay na yun.


Ayoko ng maulit ang lahat ng nangyari samin ni Tricia.


Ayoko na..



Kung sino-sino na ang naugnay sakin simula nun, Leah, Beatrice, Shayne, Wendy, Grace, Jenny, at
kung sino-sino pa na hindi ko na matandaan ang pangalan. Lahat sila pinatulan ko na tanging
katawan lang nila ang habol ko.



You can call me a bastard for doing all those things. I don't effin' care.



Kasi natatak na sa isip ko na pare-pareho lang ang mga babae. Kung anong ginawa sakin ni
Tricia, ganun lang din ang gagawin ng iba sakin.



Kaya kahit nun una kong nakilala si Marian nung HS palang kami, hindi ko sya binigyang pansin.
Pasalamat pa nga sya nun e. Pinsan sya ni Jenrick. Alam ko na mahal na mahal sya ng pinsan nya.



Hindi ko sya isinaman sa listahan ng mga babae ko. Dapat pa nga magpasalamat pa sya e.



Pero alam nyo ba na kay Marian ko na lang ulit naramdaman ang salitang paghanga? Cheesy man
pakinggan pero yun ang totoo. Hindi ko pa nga alam na paghanga yun kasi sobrang dine-deny ko sa
sarili ko.



FlashBack..
(NOTE: eto ay nung hindi pa formal na napapakilala sila sa isa't-isa)


Nasa bahay ako ng hapon na yun, walang magawa kaya nanunuod lang ako ng TV.


"Fuck! Walang kwentang TV! Wala man lang mapanuod na maganda!" sabi ko na nililipat-lipat ang
channel. Ibinato ko na ang remote sa sobrang boredom at inis ko.



Hanggang sa mapatingin ako sa TV. Sa local channel pala napalipat.


At kasalukuyan na kino-commercial ang isang babae na maganda. Endorser sya ng isang shampoo.



Napapitlag ako sa nakita ko.


Hindi ko namalayan na sobra na pala akong naka-titig sa TV. Parang lutang yung isip ko. Hindi
ko naman actually naiintindihan ang kino-commercial nya. Basta sa mukha lang nya ako
nakatingin.


Ang ganda nya..



Yung ngiti nya nakaka-adik.



"Hey, bro!" biglang pasok naman ng epal na si Tatin.


Nadampot ko naman kagad ulit ang remote at papatayin na sana ang TV.


"Teka. teka!" awat ni Tatin. "Si Rian yan ah? Lumabas na pala ang TVC nya?" sabay upo sa tabi
ko.


Nagkunwari naman akong bored sa napapanuod ko. "E ano naman? Kilala mo ba yan ha?"


"Yep! Pinsan kaya yan ni Jenrick, pare!" sagot nya na nanatiling nakatingin sa TV.


Tumingin lang sya sakin ng tapos na ang commercial. "Ang ganda noh?"


Sumandal naman ako sa upuan. "E di ligawan mo." sabi ko. Pero may biglang pakiramdam ako na
hindi ko maipaliwanag. O hindi ko lang ma-admit na yun ang tawag sa nararamdaman ko ngayon.



Inis ba tong nararamdaman ko? Naiinis ako kasi humahanga si Tatin dun sa babae sa TV?


Aaaahh! Nakakabaliw pala talaga ang pagkabagot! Kung ano-anong naiisip ko! "Tara! Mag-bar na
nga lang tayo!" sabi ko sabay tayo at umuna na palabas ng entertainment room namin.


End of FlashBack.


Simula nun, kapag nasa bahay ako, parang may isip na ang kamay ko na nililipat sa local
channel ang TV. Na hindi ko naman ginagawa dati yung ganun. Kasi para sakin, corny at baduy ang
napapanuod sa local channel. Mas maganda ang mga foreign shows.



And everytime na ipapalabas ang TVC nya, napapangiti na pala ako pero biglang ko namang
pipigilin kapag na-realized ko na mukha na akong tanga. Nangiti mag-isa? Dafaq! =___=



At isang gabi nga, finally nakilala ko na din sya. Sa birthday party ni Jenrick.



"Tol, pinsan ko nga pala. Si Marian." sabi ni Jenrick sakin. Akbay nya yung sinasabi nyang
Marian.


Shit! Kung maganda pala sya sa TV, lalo na kapag sa personal! Pero as usual, hindi ko
pinahalata.


Tinanguan ko lang yung babae. Hindi ko din kinausap man lang.


Pero palihim ko syang tinitingnan ng buong gabi na yun.


"Pare." sabi ng isang boses sa likod ko. Nasa isang sulok ako ng bahay ni Jenrick.


Napalingon naman ako. "Kanina ko pa napapansin na tingin ka ng tingin sa pinsan ko ha." -
Jenrick.



Nagulat naman ako. Napansin nya pala?


"Ah oo. Sya pala kasi yung model na sa Silky Shampoo."


"Oo. Sya nga yun. Matagal-tagal ng model yan. Dati sa catwalk lang. Sa mga damit ganun. Ngayon
pati TVC na din"



Para pala syang si Tricia. Model.



Tumango-tango lang ako.


Dumaan ang ilang saglit na katahimikan..


"Kaya pare, pakiusap lang. Wag mo syang isasama sa listahan mo. Kilala kita. Pinsan ko sya. At
mahal na mahal ko yun." sabi ni Jenrick. May halong pagbabanta sa boses nya.


Natawa naman ako. Isang pilit na tawa. "Oo naman pare. Definitely not. She's out of my type. So
nothing to worry about, bro."


(Eto yung part na narinig dati ni Rian.)


"Mabuti na yung malinaw. Ayoko lang na masasaktan si Rian." tinapik ako ni Jenrick sa balikat.
"Sige maiwan na muna kita. Sunod ka na mamaya sa mesa natin ha. Wag ka na mag-emo dyan.
Hahaha!"



Matagal ng nagyari yun pero tandang-tanda ko pa din. Kapag nga nakikita ko sya sa campus, kasi
iisang university lang pala kami nag-aaral at Tourism sya, pinipigilan ko na lang ang sarili ko
na lapitan at kausapin sya. Pinapakita ko talaga na deadma lang sya sakin. Kahit pa minsan o
kadalasan nakikita kong nakatingin sya sakin.



At yung first incident na nagkasama kami sa Bottom's Up bar, dun nagkaron kami ng pagkakataon
na makapag-usap.



"Ahm, Kurt, do you have a girlfriend?" tanong sakin ni Rian.



Nagulat ako sa tanong nya. Naalala ko na naman si Tricia.



"No. I hate being called as anybody's boyfriend. Girls are just headaches. I mean, kapag kayo
na. Yung may formality na in a relationship na kayo" sagot ko namana na bahagyang dumilim ang
itsura.



Naalala ko na naman si Tricia.



"So mga flings lang?" tanong ulit nya na sinagot ko namana ng Oo.



Hindi ko alam kung anong sumapi saking demonyo, o baka matagal na talaga akong demonyo. Niyaya
ko sya sa pad ko. Hindi nga ako makapaniwala na papayag sya nun e.



At lalong nagulat ako ng malaman ko na virgin pa sya. Na ako ang naka-una sa kanya. Gusto ko
sana magsisi, pero kasabay ng nararamdaman kong pagsisisi ay ang tuwa na hindi naman pala sya
basta-bastang klase ng babae. Ni hindi ko kailanman naisip na kaladkarin sya katulad ng iba.
Ewan ko ba, na kahit na hindi naman kami magkarelasyon at pumayag sya na may mangyari samin ay
hindi ko pa din inisip na cheap sya. Basta iba sa pakiramdam e.



Natakot ako bigla sa nararamdaman ko.



Pero mahirap pa din talaga pigilan kapag puso na ang nag-utos. Sorry naman sa mga ka-kornihan
ko readers. Pero I can't find the right term para i-describe ang lahat ng nangyari samin.



At kinabukasan nga after ng may mangyari samin, nun lang ako nakaramdam ulit ng tuwa na sya ang
unang nakita ko paggising ko.



Oo in-denial pa ako sa lahat ng nangyari samin nung una. Hanggang sa dumating pa nga yung
pagkakataon na nagseselos na pala ako. Kay Jetro, kay Mark, at sa ibang mga lalaki na nasa
paligid nya. Ayoko na tinitingnan man lang sya ng iba.



At ngayon ko lang sasabihin sa inyo na hindi ako napipilitan lang sa kasal namin. Though nung
mga panahon na yun, hindi ko pa talaga naiisip na pagmamahal na pala yun.




That I'm capable of loving again.



Basta nagising na lang ako isang araw na masaya ako na sya na ang pinakasalan ko.



Kaya naman pinilit ko ang sarili ko na sungitan sya. Nambabae pa din ako. Umuuwing lasing sa
condo ko para makita nya na hindi ako ang tamang lalaki para sa kanya. Pero every time na
nakikita ko naman syang umiiyak at malungkot dahil sa kagagawan ko, mas nagagalit ako sa sarili
ko.



Iisipin nyo siguro bipolar ako. Susungitan sya, aawayin, papaiyakin tapos maya-maya lalambingin
ko na sya at magso-sorry ako. Ayokong umiiyak sya.



Mas na nasasaktan ako.



At siguro, sasabihin nyo bakit hindi ko pa sinasabi na mahal ko pa sya? Natatakot ako.



Natatakot ako na maulit ang lahat ng nangyari samin ni Tricia. Para din kasi syang si Tricia.
Model. May phobia na yata ako sa mga katulad nila e. Hehe.



Kapag sinabi ko na sa kanya na mahal ko sya, mas malaki ang expectations nya sakin. E pano kung
hindi pa pala ako totally nakaka-move on kay Tricia? Kawawa naman si Rian diba? Kaya mas mabuti
na lang na hindi nya muna alam. Kahit pa gustong-gusto ko na sabihin sa kanya at isigaw sa
lahat na mahal ko ang asawa ko.



Pero hindi ko na yata napigilan lalo ang pagmamahal ko simula ng nagpunta kaming Macau. Pansin
nyo ba na mas naging sweet ako sa kanya?



Kaya wag kayo magagalit sakin. Kasi hindi din naman madali para sakin ang lahat ng ito.



Gusto ko kasi kapag sinabi ko sa kanya na mahal ko sya, yun wala na akong takot na
nararamdaman. Na ako si Kurt Ian Bermudez ay buong-buo ng mabibigay ang sarili kay Marian Dela
Vega.



Idadaan ko na lang muna sa mga pasimpleng banat at lambing ko sa kanya ang mga gusto ko
sabihin. *smiles*



Sasabihin ko kay Marian ang lahat kapag nasigurado ko na ang lahat. At lalong kapag hindi na
ako natatakot.



Oh ayan na ang side ko ha? Nalinawan ba kayo o mas naguluhan? Ah basta. Wag kayo maingay sa mga
sinabi ko. Ang kokorni noh? Hahaha! Yaan nyo na. Magtiis kayo, ginusto nyo malaman e. Mga
chismosa kayo! :PP


Kung may mga tanong pa kayo, sa mga future POV ko na lang sasagutin. Ayos ba? *wink*


____________________________________________________________________________


MissWitty's Note:


Anong say naman natin sa mahabang POV ni Kurt? Hahahaha! Naumay ako dun ah? Hihihihi. So yun
naman pala ang mga pinagdaanan nya. Lalim nun ah? Ansakit. Dama ko si Kurt. T^T Huhuhu.
Walangyang Tricia na yan! Mahanap nga sa NY yan at makalbo! >__< Ipagpalit ba naman si Kurt sa
ambisyon? Putapete! Kainis! Pero okay na din. Kawawa si Kurt kapag katulad lang ni Tricia ang
makakatuluyan. =______=



Ayos ba ang Chapter 23, readers? Anong masasabi nyo? Hahahaha!


VOTE
COMMENT
BE A FAN! ;)
SA UULITIN! :*
*******************************************
[30] Twenty Four. Part I
*******************************************
@fairlady17, I'm dedicating this Chapter to you. Kasi lagi ka nagco-comment sa mga chapters. :)
Hehe and nag-comment ka while I'm typing this Chapter. Magustuhan mo sana to. *winks*
Mahabang UD = 30 votes bago ang Part Two! hahaha! Ang meanie ko e noh? Pagbigyan na akooooo!
>__<
____________________________________________________________________________

24 Part I :

Marian's POV


Ay oo nga pala. Nandito na kami sa pinas. Kagabi lang kami dumating. Sobrang pagod nga. Hindi
na nga kami nakapag ayos pa ng mga gamit. Plakda kagad sa kama at tulog. Hahaha


"Hubby. Gising na." inaalog ko si Kurt. 10Am na kasi e mag-eenroll pa kami.


"Hmmmm." sabi nya ng nakapikit. Hinigit nya ang braso ko kaya naman napahiga ako sa dibdib nya.


"Ay naman, hubby! Bangon na!" sabi ko na tinatampal-tampal naman ang pisngi nya.



"5 minutes po." halatang inaantok pa din ang boses nya. Mas hinigpitan din nya yakap sakin.



"Uhhhmmmp! Hubby! Bitaw hindi naman ako makahinga!" angal ko. Higpitan ba naman ang yakap sakin
e ang laki ng braso nya. =____=



"Wifey.." tawag nya na naka mulat na.



Tiningnan ko sya sa mata. "B-bakit?"



Seryosong nakatingin sya sakin. "Sabay tayong maligo?" at bigla ba naman syang bumangon kaya
nahulog ako sa tabi nya. At pagkabangon nya bigla nya akong binuhat.


Kaya naman napasigaw na sa gulat. "Put me down!" sigaw ko. "Hubby naman e!"


Pero deadma lang nya ako. (-_-) nagderecho sya sa banyo. At ibinaba nya ako sa tapat ng shower.


"Ano ba iniisip mo ha, lalake?" naggagalit-galitang sabi ko.


Tatawa tawa namang sumagot si Kurt. "Wag ka ng magkunwari na nagagalit, Wifey. Kita ko pisngi
mo oh. Kulay pink na naman. My blushing wife!" niyakap nya ako.


"Heh! Agang aga pa para dyan sa iniisip mo ha!" sabi ko sabay hampas sa likod nya pero niyakap
ko na din sya.


"Hahaha! Bakit ano ba naiisip ko ha, asawa ko?"


Pero hindi ko na nasagot ang tanong nyang yun dahil bigla nyang binuksan ang shower. Napasigaw
ako sa ginaw.


"Aaaaaaah! Ang lamig!" sigaw ko pa.


Tawa naman ng tawa sya habang yakap ako ng mahigpit. Maya-maya pa, kumalas sya sa yakap at
tinignan ang mukha ko.


Habang patuloy pa din kaming nababasa ng tubig ay patuloy pa rin kaming nagtititigan. Hanggang
sa bumababa ang mukha nya sa akin.


We kissed passionately.


He began caressing my body habang ako naman ay nakahawak sa balikat nya. Nanlalambot na naman
ako. I never get used to this feeling. Parang lagi na lang bago para sakin.



"Kurt.." ungol ko. He is now touching my proud breasts. Sabi nya nung huli, he will never get
tired of touching this twin mountain. Parang ginawa lang daw talaga para sa mga kamay nya.



He slid the strap of my night dress exposing my whole body. Hanggang ngayon, everytime na
nakikita nya ang katawan ko ay nababasa ko pa din sa mata nya ang paghanga.




Binuhat nya ako at dinala ulit sa kama. Inihiga nya nya ako kahit pa basang-basa kami.



At muli, ginawa namin ang mga bagay na sa kanya ko lang gustong maranasang gawin.


________


@University
"Baklaaaaaaaa!" malayo pa lang ako rinig ko na kagad ang sigaw na yan. At kanino pa ba naman
manggagaling diba? -___-



"Ano ba naman! Ang ingay mo!" sabi ko ng makalapit sila. Agad nila akong niyakap na akala mo,
limang taon kaming hindi nagkita. "Makayakap naman kayo. Hindi ko dala mga pasalubong nyo. Nasa
condo."




"Ay? So pupunta pa kami ganun?" sabi ni Mich na agad bumitaw ng yakap sakin.


Nahampas ko naman sya sa braso. "Gaga! Mukha kang pasalubong."



"Oo nga naman, Mich!" sabi ni Claire.



Nandilat nama kagad ang mata ni Mich. "Ikaw, Claire, makapag-salita ka din e noh? Samantalaga
kanina sabi mo ang tagal dumating ni Rian. At sabi mo pa 'nabili nya kaya yung gusto kong bag
sa Paris?'. Mga pa-epek mo bulok."


"Hoy hindi ah! Syempre kasama na din yun, pero mas lamang ang pagka-miss ko sa kanya." sagot
naman ni Claire na nanatiling nakayakap sa bewang ko.



"Osya. Tama na yan. Mamaya sumama na kayo pauwi samin ni Kurt ng makuha nyo mga pasalubong ko."
sabi ko na lang.



"Yehey!" sabi ng dalawa.




"Oh nasan si Perlas?" tanong ko ng mapansin na sila lang palang dalawa.



"Nasa Admin. May inaasikaso." - Claire.


"Rian, ano? Kwento ka naman ng mga nangyari sa inyo ni Kurt sa tour nyo."



Hinila ko naman sila paupo sa isang study table. Mamaya na nga lang makapag-simula mag-asikaso.
Mas atat akong i-share sa kanila ang mga kilig moments namin ni Kurt e. Hahahaha!



At kung tatanungin nyo nga pala kung nasan si Kurt, andun sa building nila. Ngayon pa lang kasi
sya kukuha ng mga class cards nya e. Hahaha. Napaka-pasaway. Sabi pa nga nya kanina, bukas na
lang daw kami mag-enroll dahil umaga pa lang napagod na kagad sya. Sino ba naman kasing may
sabi na magpaka-pagod na kagad sya diba? :PP



"Oh, hindi ka pa nagsisimula mag-kwento dyan, may pagba-blush ka na kagad na nalalaman ha. Wow.
Mukhang exciting ang mga iku-kwento mo!" -Claire. At nag sigawan sila ni Mich.



"Mamaya na nga lang, kapag andito na din si Pearl. Para naman isang kwentuhan na lang. Alam ko
namang mangungulit din yun e." sabi ko.



Bigla namang nawala ang excitement sa mukha nila. "Ay ganon? Pinatakam lang kami? Duga mo,
dung!" angal kagad nila.




"Hey! Nandito na ako nuh! So simulan ang kwento!" pag singit ni Pearl. Agad naman akong
napatayo at niyakap sya. Namiss ko talaga silang tatlo ng sobra.



At sinimulan ko na nga ang kwento. Inumpisahan ko sa Macau.



"Seriously, nabibingi na ako sa sigaw nyo." sabi ko. Nakakabingi naman talaga e. Sigaw ng sigaw
bawat kwento ko na may ginawang kakilig-kilig si Kurt. (-__-) Pinagtitinginan na nga kami ng
ibang mga nandito e.



Sinundot-sundot naman ako ni Pearl. "Chos ka, sis! If we know, kilig na kilig ka din naman dyan
noh! Don't try to deny it. Kilala ka namin!" kaya naman napatawa na lang din ako.



"Grabe pala talaga magpa-kilig si Kurt ano? Ka-inggit ka, bakla!" sigaw ni Mich. Sinaway ko
naman kagad sya sa pamamagitan ng pagtaas ng kamay at nilagay sa may labi. Meaning quite sya.




"Wow! Bongga talaga kayo! Level up kung level up. Suot mo na ang wedding ring nyo?" kaya
napatingin na din sila sa daliri ko.



At tama si Claire. Suot na nga namin ni Kurt ngayon ang singsing namin. Sya na din naman mismo
ang nagsabi e.



*FlashBack*


Nagsusuklay na ako sa harap ng salamin ng maramdaman kong yakapin ako ni Kurt mula sa likod. Sa
wakas kasi nakatapos din kami maligo. At opo, sabay kami. :">



Kinuha ni Kurt ang kamay ko at nagulat ako ng suuotan nya ang daliri ko ng singsing. Ang
wedding ring.



"Kurt?" Napatingin ako sa kanya na may pagtatanong.



"Isuot mo na yan, Wifey. Suot ko na yung sakin oh." at pinakita nya ang kamay nya na suot na
nga sa isang daliri ang singsing. "Gusto ko, lagi mo na yang suot. Para naman malaman ng mga
nasa paligid mo na hindi ka na available. At nang hindi ka na mapormahan ng kung sino-sino."



Napangiti na lang ako at hinalikan sya sa pisngi. "Oo naman. Tsaka kahit naman hindi ko to
suot, hindi na ako magpapa-porma sa kung sino-sino."



"Mabuti na ang nakakasigurado." sabi nya at iniharap ako sa kanya. "Gusto ko wala ng aali-
aligid sayo na iba."



*End of FlashBack*



Iritan na naman sila sa kilig. "Bongga ka, bakla!" -Mich.


"Improving naman sina Mrs. Bermudez!" -Pearl


"Ako kilig!" -Claire.


Sabay-sabay kaming tatlong napatingin sa kanya. "Ampanget, sis. Para kang si Budoy. Ako kilig.
Ako Budoy. Yuck!" sabi ko.


Kaya naman inasar na naman namin sya ng inasar.


____


"Hubby, maaga akong aalis bukas ha? Pupunta akong Palawan. Tinawagan kasi na ako kanina ni Mama
Len para sa shoot." sabi ko na ang tinutukoy ay ang handler ko. Nasa condo na ulit kami at
kakaalis lang nina Mich. Nasa harap ng laptop si Kurt kaya naman nilapitan ko at niyakap.
Ipinatong ko ang baba ko sa balikat nya.


"What time? Hatid na kitang airport?" sabi nya na abala pa din sa pagta-type ng kung ano sa MS
Word.



"5Am po." sabi ko naman na hinahaplos-haplos na ang tyan ni Kurt. Hihihi. Kainis naman kasi.
Mas inuuna pa yung pagta-type kesa sakin. E namiss ko kaya sya! >__<



Bigla akong parang nag-iinit. >__> Nahawakan ko kasi yung abs nya. (*Q*)



"Sige. Hatid na kita. Anong oras ang balik mo sa hapon? Sunduin na lang din kitang airport."
deadma lang sya sa ginagawa ko! Derecho lang kasi syang nagtata-type pa din! =___= Hindi ba
masarap ang haplos ko?!



"Uhmmm." hindi ko malaman kung pano sasabihin sa kanya na 3 days akong mawawala. Malamang kasi
hindi to pumayag. >__< Kaya naman gagamitin ko ang aking Marian's tactic! *evil smile*



Ibinababa ko ang haplos ko.. Pababa sa tyan nya..



At pababa pa sa pagitan ng hita nya. He's wearing nothing but a boxers shorts.



I heared him gasped.


Hmm seems like I'm succeeding. *wide smile*


"E baka 3 days ako dun." mahinang sabi ko habang patuloy na humahaplos sa kanya.


"What? 3 days?!" gulat na sabi nya. Shit. Akala ko naman okay na e. >__< Palpak pa din pala
ako. "Bakit naman ang tagal nun?" Yan na nga ba ang sinasabi ko e. Tsk!



"E kasi maraming gagawin daw. Ganun naman talaga yun, Hubby e." sabi ko na hinahalik-halikan na
ang leeg nya.


"Ang tagal naman!" reklamo nya.


"Oo nga e. Kaya ikaw. Wag kang mambabae kapag wala ako ha? Lagot ka sakin pag-uwi ko." banta ko
naman.



"Kaya dalian mo pag-uwi bago pa ako makapang-babae." sabi naman nya at nag-pout na naman sya!
Oh good Lord! Why my husband is so good-looking even when he pout?!



"Do that. At manlalalake din ako dun."



He glared at me. "Gawin mo yan, and he's dead. I swear." sabi nya ng seryoso ang tono.



"Hahaha! Masyado kang seryoso, Hubby ko! Kaya wag kang mambababe, orayt?" sabi ko naman na
hinalikan sya ng madiin sa lips pero mabilis lang. Nanggigigil ako sa lips nya lalo na nung
nag-pout!




Inikot na ni Kurt yung upuan nya kaya naman nakaharap na sya sakin. He patted his lap kaya
naman umupo ako sa kanya.


Iniyakap ko ang kamay ko sa leeg nya habang ang kamay naman nya ay nasa bewang nya. "Akala mo
ba hindi ko pansin na you're trying to seduce me awhile ago huh, my teasing wife?" sabi nya na
hinigit ang bewang ko kaya naman napalapit ang mukha ko sa kanya.



Sa sobrang lapit, magka-dikiti ng ilong namin.



"Oo hindi ako mambabae dito habang wala ka. Pero dailan mo pa din ang pag-uwi ha?"



Tumango na lang ako at nginitian sya.


Kinabukasan..


Pababa na ako ng kotse nya ng higitin ako ni Kurt. Nandito na kasi kami sa airport. "Mag-iingat
ka dun, Wifey. Wala ako dun para bantayan ka. At lalong wag kang magsusuot ng swimsuit ha!"
bilin pa nya habang hinahaplos ang pisngi ko. Hinalikan nya ako sa noo.



"Opo. Ikaw ingat ka din dito ha. Tawagan mo ako pag nagka-problema." sabi ko naman. Hindi ko na
sinabi na ang theme ng photoshoot ngayon ay for summer and casual wear.

Natawa naman sya. "Ako dapat ang magsabi nyan. Call me anytime okay?"



Tumango na lang din ako ng nakangiti. "Oo. Sige na. Ba-bye na. 3days lang naman akong mawawala
e. Ikaw talaga!" hinalikan ko sya sa lips ng mabilis. "Ingat ka, Hubby."



"Sige. Pero pakiss muna ng isa pa." na pinagbigyan ko naman. Akala ko tulad ng halik ko na
mabilis lang, pero hindi nya kagad pinutol ang halikan namin. Ang saglit na akala ko ay tumagal
ng mahigit five minutes.


Kumalas na ako sa kanya kahit parang ayaw pa nya. E ayoko pa din naman e. "Sige na, Hubby. Baka
mahuli na ako sa flight ko e." hinalikan ko na lang sya ng mabilis at bumaba na ng kotse.
Sinabi ko na sa kanya na wag na sya bumaba dahil baka hindi ko na magawang umalis pa, or worst
maisama ko sya ng wala sa oras. OA lang e noh? Hahaha. E sa matagal na para sakin ang 3 days
noh. Kung hindi lang talaga kailangan, asa pa na iwan ko sya. (-__-)


Kumaway na lang ako sa kanya hanaggang sa maka-alis sya. Tsaka lang ako pumasok ng airport.


Nang makita naman ako ni Mama Len agad naman nya akong nilapitan. "Mabuti naman dumating ka na.
Ikaw na lang ang hinihintay para makapag-check in na tayo ng mga gamit."


Iginaya nya ako palapit sa mga makakasama namin. At nagulat pa ako ng andun si Jetro. "Jet?"



"Ganda!" masayang sabi ni Jet na niyakap ako pagkakita.



"Anong ginagawa mo dito?" takang tanong ko.


Tatawa-tawa naman syang sumagot. "Model din ako. Hindi mo ba alam? At kasama ako sa project na
to. Nagulat na nga lang din ako ng malaman ko na model ka din pala dito e. Bago lang kasi ako
for their men's wear." tumango-tango na lang ako.


At maya-maya pa, nag check-in na din kami.



Habang naghihintay ng pagtawag sa flight namin, nakita kong palapit sakin si Jet. inabutan ako
ng coffee at sandwich. "Oh. Baka hindi ka pa nag-aalmusal e."


"Oo nga e. Salamat." kinuha ko ang binibigay nya.


"So kumusta ka naman? Matagal-tagal din tayong hindi nagkita ah? Balita ko galing kang Paris?"
tanong nya habang kumakain kami.


Natigilan ako sa isasagot ko. "Ah. Okay naman. Binisita ko lang sina Mama."


"Ah ganun ba. Oo nga pala andun sila naka base diba."


"Oo."


At sa buong biyahe, kasama ko si Jetro. Nakipag-palit pa nga sya ng upuan kay Mama Len e. Kaya
naman tinutukso kami ng mga kasama namin. Napapa-iling na ko ako. Hindi ko naman masabi sa
kanila na wag na nila kaming ipareha sa isa't-isa dahil may asawa na ako. Hindi ko nga suot ang
singsing namin ni Kurt ngayon e. Mahirap na. Baka mapansin pa nila. Pero dala ko naman. Nasa
bag ko.



Pagdating namin sa hotel na tutuluyan namin ay pinagpahinga na muna kami. Mamayang sunset pa
daw magsisimula ang unang shoot. Kaya naman natulog muna ako pagkatapos kong tawagan si Kurt.
Yun kasi kabilin-bilinan nya. Ang tawagan ko sya kapag nakarating na kami dito. Hindi ko na nga
lang din binaggit na kasama ko si Jetro dito. Alam nyo naman na may pagka-OA ang isang yun.




4Pm ang call time kaya naman pagka-meryenda ay naghanda na kami.


Saktong 5Pm ng lumabas kamin sa may dalampasigan. At sinimulan ang shoot.


Naka summer dress pa lang ngayon ang mga female models. Ang mga lalaki naman ay bukas pa daw
ang simula ng shoot nila. Ampeyr nuh? -_- Kaya si Jet ay nanunuod lang samin.


Nginitian ko naman sya ng mahagip sya ng paningin ko.


Tumagal din ang shoot ng 2 hours kaya naman dilim na ng matapos kami. Yun daw talaga ang gusto
nilang scene na i-capture. Wapakels naman ako basta pose lang ng pose. :PP


Pagod na pagod ako ng matapos kami.


"Napagod ka ba?" agad na salubong sakin ni Jet. Inabutan nya ako ng tubig. Tamang tama naman na
nauuhaw na ako ng bongga.


"Oo e. Hirap maging model noh? Hahaha!" natawa na lang kami pareho.


Nagbihis lang kami at sabay-sabay na nag hapunan. Maaga akong pumasok sa kwarto ko dahil gusto
ko ng magpahinga. Sakto namang pagpasok ko at tumunog ang Cp ko.




"Wifey.." si Kurt ang tumawag.


"Hubby! Miss na kita!" masayang sabi ko naman. Parang nawala ang pagod ko ng maring ang boses
nya.



"Tapos na ba ang shoot? Miss na din kita. Hindi na ako sanay na wala ka dito sa bahay natin."


Waaah! Kinilig naman ako dun. Bahay NATIN daw?! Hahahaha!



"Ikaw talaga! uuwi na ako sa isang araw e. Oo tapos na. Bukas na lang ulit ng maaga. Kumain ka
na ba?" tanong ko.


At nag-usap pa kami ng mga isang oras siguro. Pagkatapos ay natulog na ako.


____

Pag-gising ko kinabukasan, nanibago naman ako. Hinanap ko kasi sa tabi ko si Kurt. Nawala sa
isip ko na nasa Palawan nga pala ako ngayon. :<


"Rian, honey! Gising na. Maaga ang shoot nyo ngayon. Dito sa loob ang ng hotel ang shoot nyo ni
Jet ha. Kaya bilisan mo na. Maligo ka na." Napasok na pala dito sa kwarto ko si Mama Len. Kaya
bumangon naman kagad ako at nagpuntang banyo.


After almost 1 hour of preparation. Nagpunta na kami ni Mama Len sa isang kwarto nitong hotel.
Dun daw kasi ang shoot e. At kami daw muna ni Jetro ngayon.


"Ganda. Eto oh. Kain ka na muna. Ini-order na kita." yaya kagad ni Jet pagpasok ko. Kaya naman
umugong na naman ang tuksuhan samin.


"Bagay kayong dalawa. Ligawan mo na sya, Jet." sabi ni Ron. Ang Photographer namin.


"Kung papayag ba naman si Rian. Bakit hindi diba?" sabi naman ni Jet ng nakatingin sakin. Lalo
tuloy lumakas ang asaran. Dinaan ko na lang sa ngiti at kumain na.



After namin ayusan ay sinimulan na kagad ang shoot. Tumagal din ng mahigit kalahating araw ang
shoot naming dalawa ni Jet. Kaya pagod na pagod kaming dalawa.



Nagpalit lang kami ng damit ni Jetro at napagkasunduan na kumain sa isang restaurant. Busy pa
ang ibang kasama namin kaya naman kami na lang munang dalawa.



Sa isang floating restaurant kami nagpunta. Naka dress lang ako habang naka pants at shirt lang
si Jetro. Gwapo sya sa simpleng attire na yun. Pero mas gwapo pa rin asawa ko nuh. :PP



"Kain ka ng kain pa oh." sabi ni Jet habang nilalagyan pa ako ng sugpo na binalatan nya sa
pinggan ko.


"Ah ah naman! Tama na. Dami ko na nakain. Lagot ako bukas nito. Swimsuit naman ang kukunan
satin diba." angal ko. Ang dami ko na naman talagang nakain e. Si Jet kasi mga paborito ko ang
inorder. =___=


"Okay lang yan. Nang magkalaman ka naman." tawang tawa na sabi nya.


"Ah ganon? Payat ako? Walang shape?" inis kong sabi. Nako. Sabihin mo na ang lahat sa isang
babae wag lang ang sabihan ito na walang shape ang katawan. -_-


"Hahaha. Parang?" pang aasar pa nya. "Kaya kain ka pa!"

"Wala daw. E bakit ang sexy ko daw sabi ng asaw-----" napatigil ako sa pagsasalita ng
marealized na muntik ko ng masabi na may asawa ako.


"Ha? Ano yun? Sinong may sabi na sexy ka ha?" tawa pa din sya ng tawa habang nakatingin sakin.


Kaya naman umiwas ako ng tingin. "W-wala. Kumain ka na nga lang dyan. Dami mong naiisip sabihin
e." at tinuloy ko na lang pagkain ko.


Pagkatapos namin kumain ay napagpasyahan namin maglakad-lakad pa para naman matunawan kami. Sa
sobrang dami naming nakain, kailangan talaga maglakad muna.


"Hahaha. Oo nga e. Talagang yun si Kuya. Ang daming nalalamang gawin." tawa kami ng tawa.
Pinagku-kwentuhan kasi namin ang kalokohan ni Kuya sa mga babae nya.


At oo nga pala. Hindi ko pa nakakausap ulit si Kuya mula ng ikasal kami ni Kurt. Mapuntahan
pala yun pagbalik kong Manila.


"At alam mo ba, sinabi pa nya na bakla sya para lang tigilan na sya ni Mimi!" lalo akong natawa
sa sinabi nya. May paghampas pa ako sa braso nya.


"Aray! Ang bigat ng kamay mo ha. Kanina ka pa hampas ng hampas sakin." pinigil ni Jet ang kamay
ko paghampas sa kanya. E ganun kasi ako kapag masyadong natutuwa e. Napapahampas ang kamay ko
sa kausap ko. =__=



"Hahaha. E kasi naman ang kulit ng kwento mo!" tawa pa din ako ng tawa.


Hindi ko napansin na napatigil na pala kami sa paglalakad at nasa may hotel na tinutuluyan
namin kami. "J-jet?" nawala ang ngiti ko ng napansin na nakatitig sya sakin.


Hawak pa din nya ang kamay ko. "Rian, magagalit ka ba kung halikan kita? Hindi ko na kasi kaya
pigilin. Matagal na kitang gustong ligawan." mahinang sabi nya.


Natigilan naman ako sa sinabi nya. Hindi kagad ako nakakilos kasi parang nablagko ang utak ko.
Kaya naman unti-unting bumaba ang mukha ni Jetro sakin. Nanatili lang akong nakatitig sa kanya.
Para akong biglang nagyelo na hindi maintindihan.


Konti na lang at madidikit na ang labi namin ng biglang may humigit kay Jet palayo sakin.


*BUGSH!*


Sinuntok kagad sya kaya naman napasadsad sya sa lupa.


"K-kurt?" bigla akong parang nanlamig lalo sa nakita ko. Anong ginagawa nya dito?


"Hayop ka!" sigaw ni Kurt kay Jetro. Para naman akong natauhan kaya naman nilapitan ko kagad si
Kurt na akmang susuntukin na naman si Jet. Dugo na ang gilid ng labi ni Jetro.


"Kurt tama na. Mali ang naki--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng ako naman ang balingan
nya. Galit na galit ang expression ng mukha nya lalong lalo na ang mga mata nya.


"Anong mali ang sinasabi mo ha? Bakit tama ba ang nakita ko na nakikipag-halikan ka sa kanya?!"
sigaw nya sakin. Hindi ko na pansin kung may mga nakakarinig ba samin o wala.


"H-hindi ganun ang nangyari." nangingilid na ang luha ko.


Hinawakan ako ng mariin sa braso ni Kurt at hinigit. "Halika na nga! Umayos ka nga ng pagkilos
mo!" sigaw ni Kurt sakin.


"A-aray! Ano ba? Bitawan mo nga ako!" sigaw ko din. Nasasaktan ako sa paghawak nya.


Nakabangon na pala si Jetro at akmang aawatin kami. "Pare. nasasaktan si Rian. Bitawan mo nga
sya!" hinigit din ako ni Jet sa kabilang braso ko naman. Tug of war ba ito? =___=


"Wag kang makialam dito!" sigaw ulit ni Kurt.


"Pero hindi tama yang ginagawa mo! Sino ka ba sa akala mo ha?" tumaas na din ang boses ni Jet.


Kaya naman pumagitna na din ako sa kanila kahit pa pareho nilang hawak ang magkabila kong
braso. "Kurt, Jet, tama na yan! Kurt sasama na ako sayo." sabi ko. Naiiyak na ako sa sitwasyon
namin ngayon. At the same time din ay natatakot.


Pero hindi nila ako inintindi. Nagtititigan na sila ngayon na parang nagsusukatan ng kakayahan
sa pamamagitan nun. "Ako ang tinatanong mo kung sino ako sa buhay nya? Ikaw sino ka ba sa kanya
ha? Kasi ako, ako lang naman ang asawa nya!" mas mataas na ang boses ngayon ni Kurt.


Tuluyan na akong napaiyak. Habang si Jet naman ay bakas ang gulat at pagkalito sa narinig.


"A-asawa?" litong tanong nya.


"Oo! So better back off!" sabi ni Kurt sabay higit sakin. Nabitawan na ni Jet ang braso ko kaya
naman tuloy-tuloy na akong nakaladkad ni Kurt papasok sa hotel.


Nakasalubong naman namin sina Mama Len sa entrance ng hotel na natakbo. Baka papunta samin
sila.


"Anong nangyari, Rian?" nagpa-panic na tanong ni Mama Len. Sinagot ko lang sya ng pag-iling at
napatungo na lang. Derecho pa rin akong kinakaladkad ni Kurt hanggang sa elevator. Bago mag-
sara ang pinto, nakita ko pang papasok na din si Jet at sinalubong na din ng mga kasama namin.


_____________________________________________________________________________
Again, alam kong bitin. Kaya naman ABANGAN! XD HIHIHI.


Oha! 7 pages ang Chapter na to. walang kalugi-lugi! 30 votes before the continuation! XD
hooooray! :PP
RIAN AND JET'S PIC SA KANAN AY NUNG PHOTOSHOOT NILA. MAS BAG
AY YATA SILA NUH? :DD HAHAHAHA!
Ipo-promote ko pala nang isang story ko. I NEVER MEANT TO LOVE HIM. Complete na yun. Basahin
nyo din sana. Walang BS yun nuh! Maumay naman kayo! Hahahaha! Nasa Profile ko po yun. salamat!
XDD

*******************************************
[31] Twenty Four. Part II
*******************************************
Hihi. Nagpapasalamat ako sa readers ko na may positive feedback. Naapektuhan ba kayo ng story
ko? Hihi. Effective writer na ba ako? *O* Hahaha! Chos lang! ;)

@tropangleeyaah.. Teh. sayo ko dinededicate tong Chapter na to dahil ikaw ang aking ika-143
fan.Hihihi XD
Iloveyou all. :*

_____________________________________________________________________________
24 Part II :

Marian's POV


Nang nasa loob kami ng elevator. Parehong tahimik lang kami pero ramdam mo ang nakakailang na
atmosphere. Hindi ko na napigilan ang paghikbi ko. Kaya naman napatakip kagad ako sa bibig ko.
Patuloy na tumutulo ang luha ko.



Si Kurt naman ay nanatiling nakaderecho lang ang tingin. Ni hindi man lang ako i-comfort. T_T



Tanga ka talaga, Rian. Panong ico-comfort ka nyan e galit na galit nga sayo. =___=



Umuna na ako paglabas namin ng elevator. Habang naglalakad kami papunta sa kwarto ay may
nakasalubong pa kaming dalawang babaeng mukhang socialite. Tinging-tingin naman sila kay Kurt.



"Hi!" narinig ko pang sabi nila. Hindi ko naman sila nilingon.


Pagdating ko sa may pinto ng kwarto ko, naramdaman kong kasunod ko pa din si Kurt. Ni hindi ko
narinig na nag greet back sya dun sa mga babae.



What do I expect? Natural badtrip to kaya naman asa pang mamansin to.



Pagpasok namin, dumerecho ako sa Cr para maghilamos man lang. Alam kong kalat na ang make-up sa
mukha ko ngayon. :/


Paglabas ko naman naabutan kong nakaharap sa may bintana si kurt. Actually floor-to-ceiling ang
window na to. Kaya window pa din ba ang tawag dito? -__- Oh-Kay corny. Gusto ko lang naman ma-
divert ang kahit saglit ang iniisip ko e.



"H-hubby." mahinang tawag ko. Hindi ko din sya malapitan kasi natatakot ako. Kaya nanatili
akong nakatayo ng may tatlong dipa ang layo mula sa kanya. Kapag naalala ko yung galit sa mata
nya kanina, parang gusto ko ng manlambot.


Nanatiling hindi naimik si Kurt. Hindi ko alam pero mas naiiyak na naman ako. Ayoko lalo kapag
ganito sya. Mas gusto ko pa yatang sinisagawan nya ako kesa naman tahimik sya at hindi ko alam
ang saloobin nya.



"Hubby. I'm sorry. Hindi ko talaga sinasadya. Nabigla lang ako sa sinabi ni Jet. Pero hindi
naman talaga ako papayag na magpahalik sa kanya e." nagsisimula na namang tumulo ang luha ko.


Unti-unti din akong humakbang palapit sa kanya. Gosh. Nanginginig ang tuhod ko. T_T



"Hubby. Please. Kausapin mo naman ako oh." sabi ko na hinawakan na sya sa braso. Alam kong
ramdam nya ang panlalamig at panginginig ng kamay ko.



Pero hindi pa din sya umiimik. Nakatalikod pa din sya.



"Hubby. Please." mas lumakas na ngayon ang iyak ko. "Magsalita ka naman. Sigawan mo ako.
Murahin mo ako. Tatanggapin ko pero hindi talaga katulad ng iniisip mo ang nangyayari kanina.
Jet confessed that he likes me and wants to kiss me. I was so dumbfounded kaya naman hindi ako
kagad nakapag-react. Please hubby nabigla lang talaga ako.." sabi ko na may halong
pagmamakaawa.


Naramdaman kong huminga ng malalim si Kurt. At sa wakas umiimik na din sya.



Mahina man ang pagkakasabi nya. Pero parang bomba sa lakas ang impact sa pagkatao ko. Lalong
lalo na sa puso ko.



"Hindi kaya nabibigla lang din talaga tayo sa mga nangyayari satin? Siguro mas mabuti pa nga na
maghiwalay muna tayo." walang emosyon akong madama sa sinabi nya. Flat na flat ang tono.



Tinanggal nya ang pagkakahawak ko at walang lingon-lingon na lumabas ng kwarto.


Ni hindi ako nakapag-react dahil sa sobrang pagkagulat.


Naiwan naman ako na mas umagos ang luha sa mula sa mata at bakas ang gulat.


T-totoo ba na sinabi nya yun?


Napaupo na lang ako sa sahig at dun humagulgol ng iyak.


Ang sakit-sakit lang na umiiyak na naman ako ngayon. Akala ko lagi na kaming masaya ni Kurt.
Pero hindi pala. Tinanggal na kagad ang kasiyahan namin. At ang ipinalit naman ay ang sobrang
sakit.



Maya-maya pa. Narinig ko na bumukas ang pinto. Agad napataas ang tingin ko dahil umaasa ako na
bumalik si Kurt.



Pero hindi.


"Rian? Okay ka lang ba?" nilapitan ako ni Mama Len.


"Mama Len." sabi ko na napayakap kagad sa kanya. "Mama. Iniwan na ako ni Kurt. Galit na galit
sya sakin." hagulgol na naman ako.


"Ano bang nangyari?" hinihimas-himas nya ang likod ko. Umupo na din sya sa sahig. "Tahan na."


"No, Mama Len." sabi ko pa na umiiling-iling. "Kung nakita mo lang yung galit sa mata ni Kurt.
At sabi nya maghiwalay na daw kami!"



"Mag-usap kayo. Mag explain ka, Rian."



"Ayaw nya makinig. Mali yung nakita nya, Mama Len. Maling mali." humihikbing sabi ko. "Akala
nya naghahalikan kami ni Jet. Pero hindi naman e."



"Boyfriend mo ba sya, Rian?" tanong ni Mama Len na iniangat ako mula sa pagkakayakap sa kanya.
Tiningnan nya ako sa mata. "Or should I say, boyfriend mo nga lang ba sya?"



Natigilan ako sa tanong nya. "Mama.."



"Nakita ko ang singsing sa bag mo nung hinahanap ko ang contact lense mo. Kasal na ba kayo?"



Marahan akong tumango. "I'm sorry, Mama Len. Kung hindi ko nagawang sabihin sayo. Biglaan lang
ang lahat." at napatungo ako. Ngayon ako nagi-guilty kung bakit hindi ko pa sinabi kay Mama
Len. E alam ko naman na hindi nya ako papabayaan.



"Bakit, buntis ka ba?"


Umiling naman kagad ako. "Hindi po. Nahuli kami ni Kuya sa pad ni Kurt. At gusto nya panagutan
ako ni Kurt. Kaya pinakasal kami kagad."



Tumango-tango naman si Mama Len. "Naiintindihan ko. Pero alam mo na bawal sa kontrata mo ang
mag-asawa. Lalo na ang magbuntis. Kaya mag-iingat ka. Baka mademanda ka."



"Opo. Kaya hindi din namin pinapaalam pa sa iba na kasal na kami."


"At oo nga pala, ako ang napagtanungan kanina ng asawa mo. Narinig ko kasi na nagtatanong sya
sa front desk kanina kung nasan ka. Sabi naman nya sakin, boyfriend ka nga daw nya. Siguro
dahil alam na taga kompanya ako kaya hindi asawa ang pakilala nya. At hinahanap ka nga nya. Ang
paalam mo naman sakin kakain kayo ni Jet sa floating resto. Kaya dun ko sinabi na puntahan ka."
-Mama Len.


"At nakita nga nya po na hahalikan ako ni Jet. Nag-confess kasi si Jet na gusto nya ako. Sa
sobrang gulat ko hindi ako nakapag-react." naiiyak na naman ako. "Anong gagawin ko? Sabi nya
mag hiwalay na daw kami. Hindi nya naman kasi ako mahal Mama. Ako lang nag-mamahal samin."


Iginaya ako patayo ni Mama Len at pinahiga sa kama. "Magpahinga ka na muna. Mamaya na natin pag
usapan ulit yan."

_____

Kurt's POV

Putangina!! Parang naulit na naman sa nakita ko kanina ang mga nangyari samin ni Tricia. Yung
nakikipag halikan sa ibang lalaki.



Shit talaga! Parang gusto kong magwala at manuntok!


Kaya naman hindi na kagad ako nakapag-pigil at nasuntok ko kagad ang Jetro na yun.


Biglang nag dilim ang paningin ko e. Tsk!


Nagderecho ako sa bar para uminom. Gusto ko magpakalasing para makalimutan ko ang nangyari
kanina.




Aaaaaahh! Fuck!!



Siguro nga sakto lang ang nakita ko para ma-realized namin ni Marian ang mga bagay-bagay. Baka
nga nagiging unfair lang ako sa kanya para ikulong sya sa isang relasyon na ito. Kailangan muna
namin pag-isipan ang lahat.



Pero sa ngayon buo ang desisyon ko na mag-hiwalay muna kami. Masyado akong nasaktan sa nakita
ko.


*End of Kurt's POV*

________


Marian's POV


Dahil sa sobrang pagod kakaiyak ay nakatulog ako. Kinabukasan na ng magising ako. Siguro nga
tama ang narinig ko dati na ang taong malungkot ay mas mahaba ang itinutulog. Dahil mas gusto
ng subconscious mind na hindi maramdaman ang kalungkutan sa pamamagitan ng pagtulog.



Last day na ng shoot namin. Kung hindi lang nangyari ang lahat ng yun kahapon, sana excited na
akong umuwi ngayon. Though, gusto ko na nga sanang makauwi kagad para naman makausap ko na si
Kurt. Hindi ako papayag sa gusto nya. AYOKONG MAGHIWALAY KAMI.



Naiintindihan naman ni Mama Len ang sitwasyon ko kaya hindi na nya masyado akong kinakausap.
Sabi lang nya ay maayos din ang lahat. Sya na din ang nag-explain sa lahat kung bakit ako wala
kahapon. Buti na lang at half day lang ang shoot namin ngayon. Pwede na akong umuwi pagkatapos
kahit pa nag mga kasama namin ay bukas pa ng madaling araw.




Parang wala ako sa sarili during the shoot. Lutang na lutang ang isip ko. Kahit nga ang make-up
artist namin ay nahirapan itago ang pamamaga ng mata ko e. Iyak pa din kasi ako ng iyak kanina
paggising ko.



Break namin ng lapitan ako ni Jet. Nakaupo lang ako sa isang upuan dito sa dalampasigan.
Swimwear kasi ang suot namin ngayon para sa summer.




"Rian.." mahinang sabi ni Jet ng tabihan ako. "I'm sorry. Hindi ko kasi alam."



Nilingon ko naman sya at nginitian ng bahagya. "Okay lang. Nangyari na e."



"Kakausapin ko si Kurt pagbalik natin ng Manila. Wag ka na malungkot." sabi nya na tinatapik-
tapik ang balikat ko. "Maayos din ang lahat. Tutulungan kita."



Napatingin naman ako sa dagat. Napa-iling ako at napangiti ng mapait. "Sana nga. Sana nga
talaga, Jet. Hindi ko kakayanin kapag nawala sakin si Kurt. Mahal na mahal ko sya."



"Wag kang mag-alala, ako ang dahilan nito kaya tutulungan kita sa abot ng makakaya ko. Sorry
talaga ha."



Pagkatapos nga ng shoot namin ay naghanda na akong pauwi ng Manila. Hanggang ngayon hindi pa
din sinasagot ni Kurt ang mga tawag ko.



Sinabayan na akong pauwi ni Jetro dahil baka kung mapano pa daw ako dahil sa pag-iisip.



Pagdating ng airport sa Manila, ipinara na lang nya ako ng taxi kahit pa sabi nya ay ihahatid
nya ako. Tinanggihan ko na ang offer nya dahil baka makita na naman kami ni Kurt.



Bago ako sumakay, "Sana maayos nyo na ni Kurt yan." sabi nya at niyakap ako.



Kinakabahan naman ako habang nabiyahe papunta sa condo ni Kurt. Pagbaba ko ay napataas ang
tingin ko sa building. Huminga ako ng malalim bago humakbang papasok.


Sana naman maayos namin ang lahat. Parang awa nyo na po, Lord.
Parang katulad nung gabi na galing ako sa bar at naisipan syang puntahan, kabang kaba din ako
habang nakasakay dito sa elevator.





*Ding!* tunog ng sumapit ako sa floor ng unit ni Kurt. Hindi ko masyado maihakbang ang paa ko
dahil nanlalambot na ako. Unti-unti na din nangingilid na naman ang luha ko.



Pagdating ko sa tapat ng unit nya, nanginginig ang kamay ko na isuksok ang card sa hole nito.
Amoy ng alak ang sumalubong sa akin pagbukas ko.



Dahan-dahan din akong humakbang papasok. Puro lata ng alak, pulutan at kung ano-anong kalat ang
nakita ko sa loob. Agad kong hinanap si Kurt. Pumasok ako ng kwarto.


At andun nga sya. Nakadapa sa kama at tulog na tulog. Amoy na amoy ang alak kahit dito sa loob
ng kwarto nya.


Nilapitan ko sya at niyakap mula sa likod. Tumulo kagad ang luha ko. "Hubby, Sorry na oh. Bati
na tayo."


Naramdaman kong gumalaw si Kurt at tumihaya ng higa. "Anon ginagawa mo dito?" malamig pa sa
yelo na sabi nya. "Diba sinabi ko na sayo na maghiwalay muna tayo?"



"Kurt.." niyakap ko sya at umiyak ng umiyak. "Sorry na oh."



Binaklas ni Kurt ang yakap ako at tumayo na sya. Kahit na-gewang ang tayo nya ay pinilit pa din
nyang makapag-bihis. Pagkabihis ay dali dali na syang lumabas. Pagbagsak nyang isinarado ang
pinto.



"Kurt. Hubby ko.." at muli napahagulgol na lang ako.


_____________________________________________________________________________

Sana nagustuhan nyo ang weak na UD ko. Wala kasi akong masyadong maisip e.. >__< Pasensya naman
kung puro kadramahan ang Story ko. Hahahaha! Mas gusto ko yun e. Hahahaha! XDD

Basahin nyo din po ang story ko na isa. COMPLETED na sya. Para hindi na kayo mabitin dun. XDD I
never Meant to love Him ang title. Hihihi. Thanks!


VOTE
COMMENT
BE A FAN

SA uulitin!

--JEN <3
*******************************************
[32] Twenty Five.
*******************************************
Bago siguro matapos ang buwan ng September ay matatapos ko na ang story na ito. Ang bilis!
(*0*) Kasi ba naman ang bilis ko din mag UD. Hahahaha! Pero One thing's for sure. Walang Book
two. Aanhin ko naman ang book two kung pwede naman na sa isang to na lang. Hahahahaha! XDD
Kaya ngayon palang, nagpapasalamat na ako ng sobra sa mga nagbasa, bumoto, nag comment at
nagandahan sa story na ito. Hihi. I can say that this story is indeed successful. Dahil sa inyo
yan! Kaya salamat po! ^__^
As of this moment, nag-iisip na ako ng bagong story. Pero hindi ko sisimulan hanggang hindi pa
malapit matapos to. So baka mga mid of this month ko simulan yun. Any suggestion na gusto nyong
gawin kong story? I'm thinking of making a story about.... SECRET! HAHAHA! Abangan nyo po sana.
At sana din basahin nyo din. :PP
--Jen <3
_____________________________________________________________________________
25:
Marian's POV
Magdamag kong hinintay ang pag-uwi ni Kurt, pero hanggang ngayon wala pa din sya. Hello! 11Am
na po! Nasan kaya yun? Hindi ko maiwasan na hindi mag-alala dahil baka kung napano na yun.
Umalis pa naman sya kagabi na lasing e. Haaay! Asawa ko, napaka-pasaway naman! T__T



Kinuha ko ang cellphone ko at for the 10th time since this morning, sinubukan ko ulit kontakin
si Kurt. Pero still, unattended pa din. Naiinis na ako ng sobra pero at the same time, nag
aalala at naiiyak na naman.



Kelan ba naman mauubos ang lintik na luhang to?! Ayaw paawat!



Bigla naman may nag-text sakin. Si Kuya. Nangangamusta. Hindi ko na sya nireplyan. Instead,
tatawagan ko na lang sya.



"Kuya?" sabi ko ng sagutin nya.



"Rian, honey? Bakit ganyan ang boses mo? May nangyari ba?" bakas ang pag-aalala sa boses nya.



"Kuya, kasi si Kurt. Nagkaron lang kami ng konting hindi pagkaka-intindihan. He left last night
at hanggang ngayon hindi pa umuuwi." sabi ko. Hindi ko na naman maiwasan na hindi gumaralgal
ang boses ko.




"Wag ka na umiyak. Puntahan kita dyan ha? Wag kang aalis. Pag-usapan natin yan."



"Sige, Kuya. Hintayin kita."



Pagkababa ko ng cellphone ko, napatulala na naman ako. Paulit-ulit pa din bumabalik sa isip ko
ang mga nangyari. At paulit-ulit pa din akong hindi makapaniwala na sinabi ni Kurt yun. Ganun
na lang ba talaga kadali na bitawan nya ako? Hindi man lang nya pakinggan at initindihin na
hindi ko naman ginusto ang mga nangyari? Akala ko pa naman okay na kami. Kahit alam kong hindi
pa nya ako mahal, akala ko pa naman kahit papano mahalaga na ako sa kanya at hindi na nya
hahayaan na umiyak ako.



Kapag akala talaga, laging mali.



Napahinga ako ng malalim. Anong dapat kong gawin ngayon? Bibigyan ko muna sya ng space?
Lalayuan ko ba muna sya? Baka nga yun lang ang kailangan nya sa ngayon. Pero pinapangako ko,
babalik ako. Hindi ko hahayaan na mawala na lang ng ganito ang pagsasama namin. Mamahalin pa
nya ako diba? Kaya babalik ako.



Sa naisip kong yun, tumayo ako at dali-daling pumunta sa walk-in closet namin. Kinuha ko ang
mga gamit ko at isinilid sa maleta. Hindi ko maiwasan na hindi haplusin ang mga damit na nandun
ni Kurt. Naalala ko kasi ang mga magagandang nangyari samin. Akala ko simula ng mga nangyari
samin these past few weeks ay okay na kami. Umasa lang pala ako sa wala.



Tumulo na ang luha ko ng mapatingin ako sa isang shirt nya. Yun yung shirt nya nung nasa Macau
kami. Ang daming memories na ginawa namin. Dun nagsimula na tawagin nya akong Wifey.



Kurt..
Bakit ang sakit-sakit na talaga?



Natauhan lang ako ng may mag doorbell. Baka si Kuya na to. Kaya naman pumunta na kagad ako sa
pinto.



At tama ako. Sya nga.



"Kuya.." mahinang sabi ko sabay yakap sa kanya. "Kuya, si Kurt.." tonong pagsusumbong ko. Alam
ko maiintindihan nya ako. Isa sya sa mga taong alam ko na iintindihin din ako. Tulad nina Mark,
Mich, Pearl at Claire.



Niyakap din ako ni Kuya at hinimas-himas ang likod ko. "Anong nangyari? Sabihin mo sakin.
Sinaktan ka ba ni Kurt?"




Umiling ako. Wala na akong pakialam kahit pa magka-sipon ang damit ni Kuya. Basta nakakita na
ako ng kakampi ko sa kahit ano mang pinagdadaanan ko. Iknwento ko sa kanya ang lahat nangyari.
Simula nung ikinasal kami hanggang sa nangayri kagabi.



"That bastard!" napamura si Kuya ng marinig ang buong kwento ko. "Sinabi ng wag ka nyang
papaiyakin! Tahan na. Umalis ka na muna dito. Sa condo mo muna ikaw umuwi hanggang hindi naayos
to. Kakausapin ko si Kurt."



"Yun nga naisip ko Kuya. Bibigyan ko muna sya ng space. Pero babalik din ako. Mahal na mahal ko
sya, Kuya.."



"Alam ko. Alam ko, honey. Hush now. Aayusin natin to."



"Kuya, pasensya ka na ha? Nadadamay ka pa tuloy. Sorry about sa mga nangyari dati."



"Okay lang yun. Walang kaso sakin, honey. Alam mo yan."



Makaraan ang ilang sandali, tumahan na din ako. Nakita ni Kuya na nag-empake na ako kaya naman
niyaya na nya akong umalis. Bago kami tuluyang lumabas, lumingon pa ako sa loob.


Babalik ako, Hubby. At sana maayos na natin agad ito. I love you so much.
___________
Jenrick's POV
Pagkatapos ko ihatid at bilinan na wag ng umiyak si Rian ay umalis na kagad ako. Kailangan kong
mahanap si Kurt. Hindi pwede na lagi na lang umiiyak si Rian. Hindi ko mapapatawad ang sarili
ko kapag puro na lang sakit ang mararanasan nya. Hindi ko pinili ang maging ganito sya. All I
want for her is happiness. Kung hindi kayang ibigay ni Kurt sa kanya yun, mas gugustuhin ko pa
na maghiwalay na nga lang sila kesa naman lagi na lang mahihirapan si Rian.



Tinatawagan ko si Kurt pero hindi ko ma-contact. Kaya naman naisipan ko na lang na puntahan sya
sa tambayan namin na bar. Dun ko sya madalas makita kapag gusto nyang magpaka-lasing dahil sa
problema.




At tama ako. Nandito nga sya. Umiinom mag-isa.



"Kurt. We need to talk." sabi ko at umupo sa tabi nya.



Ni hindi man lang nya ako nilingon. "What for? Nandito ka ba para ipagtanggol ang kalokohan ng
pinsan mo?" malamig na sabi nya. Patuloy pa din syang tumutungga sa bote.



"Tulad ng sinabi ni Rian, mali ang nakita mo." mahinahong sabi ko. Ayoko daanin sa init ng ulo
ang lahat. Kasiyahan ni Rian ang nakasalalay dito.



"Hah! Kung makapag-salita ka dyan, akala mo nandun ka. Ako mismo ang nakakita. Dalawang mata ko
mismo."



"Hindi lahat ng nakikita ng mata ay tama. Sana pinakinggan mo ang sinasabi ni Rian. Alam mong
mahal na mahal ka ng pinsan ko. At hindi nya hahayaan na gumawa ng mali para masira ang
pagsasama nyo. Oo at ako ang pumiliti sa inyo na magpakasal kayo. Pero pakinggan mo sana ang
side nya."



Umiling-iling lang sya. "She did not tell me na nandun si Jetro. Na kasama nya din pala dun.
Alam mo bang gusto ko lang naman syang sorpresahin kaya ako sumunod dun? Tinapos ko ang lahat
ng gagawin ko sa school para lang masundan sya. Pero ano? Ano yung nadatnan ko? Ako pala yung
magugulat. Na ang asawa ko, wala lang ako ay nakikipaghalikan na kagad sa iba." sabi nya na
kumuyom pa ang palad.




"Hindi nga ganun--"



"Fuck!!! At ano yun ha? Alam mo bang ang sakit lang na makita ang ganun? Wag mo sabihin sa akin
na gusto ko ang mga nakita ko. Mahal ko ang pinsan mo." sabi nya. Kita ko na may tubig na sa
may gilid ng mata nya.



"Alam ko. Alam kong mahal mo sya." sabi ko naman. "Matagal na tayong mag-kaibigan. Kaya kilala
na kita. Hindi ka mapipilit sa isang bagay na hindi mo naman talaga gusto. Hindi ko naman
hahayaan na maging miserable lang ang pinsan ko kaya nung sinabi ko na magpakasal kayo, at
pumayag ka, lalong lumakas ang hinala ko na mahal mo sya. Una pa lang pare, kung may nangyari
sa inyo ni Rian at nalaman mong virgin pa sya, kung hindi mo sya mahal diba dapat lalayuan mo
na sya? Pero ano? hindi nangyari ganun diba? Kasi mahal mo sya."



"Oo mahal na mahal ko sya. Kaya ako nasasaktan sa nangyayari ngayon. Alam mo ang nangyari samin
ni Tricia. Kaya natatakot na ako sa ganitong pakiramdam." mahinang sabi nya. Sumighot sya at
pinisil ang gilid ng mga mata. "Pasensya na, pero eto talaga ang kailangan." tumayo na sya at
iniwan ako.



*End of Jenrick's POV*
______________

*Kurt's POV*

Matapos ng pag-uusap namin ni Jenrick ay umalis na din kagad ako. Pumunta ako sa bahay ni Vin.



"Pare! Nakabalik na kagad kayo?" halatang nagulat sya na makita ako. "Lasing ka na naman?"
pinapasok nya ako. Tumuloy kami sa sala.



"Oo e. Si Marian kasi." sabi ko. Nasabi ko na kay Vin na mahal ko si Marian nung umuwi kami
galing sa bakasyon. Sya pa nga ang nagpa-book ng flight ko papuntang Palawan.



"Oh bakit?" sabi nya. Nagpunta sya kusina at kumuha ng tubig. "Hindi na alak ang iaabot ko sayo
ha. Alam ko naman na madami-dami ka ng nainom." sabay abot sakin ng baso na may tubig.



Kinuha ko naman naman at uminom. "Pagpunta kong Palawan, pucha pare! Ang nadatnan ko, si Jet
hahalikan ang asawa ko!" galit na sabi ko. Kung nasasaktan man ngayon si Marian, doble nun ang
nararamdaman ko.



"Si Jet? Bakit nandun si Jet?" takang tanong naman nya na naupo sa may harap ko.



"Model din pala dun ang gago. At tangina! Ayun nga ang nadatnan ko. Pare, tangina ng sagad.
Pero ang sakit lang makita e. Hindi ko napigilan na hindi sigawan si Marian. Kasi natakot ako
sa nakita ko. Mauulit na naman ba ang mga nangyari samin ni Tricia? Ganito din yun e. Ayoko ng
magpaka-gago, Pare." sabi ko na kahit lalaki ako, naiiyak na din ako. Sobrang sakit lang
talaga. Kaya naman napatungo na lang ako at napahawak sa noo ko.



"Kung hindi naman ginusto ni Rian yun, pareho lang kayong biktima ng pagkakataon. Mag-usap
kayo." sabi naman nya.




"Pero sinabi ko na sa kanya na maghiwalay na muna kami." pabulong na sabi ko. Kahit ako mismo
ang nagsabi nun kay Rian, ayoko din na mangyari yun. Dahil lang ba sa takot at pride to?



"Ang tanga mo, pare! Sinabi mo yun? Mabuti pa, umuwi ka na. Hahayaan mo na lang ba na mawala pa
sya? Mahal ka nya, mahal mo sya. Konting problema lang yan e. Pagsubok lang yan. Wag kayong
magpadala sa bawat dadating na problema. Una pa lang yan e. Susuko na kagad kayo? Tandaan mo na
kahit ano mang sakit yan, dadating din ang panahon na magiging isang kwento na lang yan. At sa
pagku-kwento mong yun, matatawa ka na lang dahil nagpaka-gago ka. Wag mo hayaan na maapektuhan
kayo ng kahit anong pagsubok. Nagsisimula pa lang kayo. At marami pang darating."



Napatingin ako sa sinabi nya. Kahit kelan talaga, si Vin lang ang makakapag-palinaw ng magulo
kong isip. Tumayo kagad ako. "Tama ka nga, pare. Salamat. Uuwi na ako. Kailangan na namin mag-
usap ni Rian." paalis na sana ako ng may pinahabol na sabihin si Vin.




"At oo nga pala, pare. Si Tricia. Nandito na ulit sa Pinas. Hinahanap ka."



Lumingon ako ng bahagya. "Wala na kaming dapat pa pag-usapan." sabi ko at dali-dali na akong
lumabas.

____________________________________________________________________________

Oh noes! Tricia is back?! Ano pa kayang mga mangyayari? Abangan! XDD

VOTE

COMMENT

BE A FAN!

--JEN <3
*******************************************
[33] Twenty Six
*******************************************
@redchix. Sayo to neng! Hahaha! Kahit bawal pa sayo, dinededic ko sayo to. Kasi napaka-active
mo. Hihihi. Salamat sa pagcha-chat! Sa uulitin! :""> <3
Happy Reading!

Naadik na naman ako sa wattpad. :/ Hindi naman obvious nuh? Hahaha! Nagtatampo na ang aking mga
FB friends kasi nawawala ako sa sirkulasyon sa mundo ng Facebook! :)) Hahaha! Kasi naman kayo.
Hahaha!

Ay oo nga pala, ako ay wag nyo na tawaging Miss kasi akoy bata pa. Hahaha! twenteen plus one
palang naman ako e.. >__< Hihihi. Nakakailang kapag Miss ang tawag. Naalala ko yung creepy kong
Prof sa college. (T^T) Woooot!
--Jen <3
_____________________________________________________________________________

26:
Kurt's POV
Pag-alis ko sa bahay ni Vin, pinaharurot ko kagad ang kotse ko pauwi sa condo. Gusto ko na
kagad maka-usap si Rian.



Pero laking dismaya ko ng dumating akong wala sya. Wala sa kwarto, wala sa banyo. At wala din
sa kusina. Naisipan kong puntahan ang closet namin at mas nanlambot ako ng makita na wala ang
gamit nya. Umalis na ba sya? Iniwan na ako?


Hindi pwede.



Patakbo akong lumabas ng unit ko at bumaba sa parking area. Sumakay at dali-daling minaobra
palabas ang kotse.



No. Mag-uusap na kami ni Rian. Hindi na pwede na lagi na lang kaming ganito. Nangako ako sa
sarili ko na hindi ko sya hahayaan. Ang tanga ko talaga kahit kelan! Sobra akong
pinagkakatiwalaan ni Rian, tapos ako, hindi man lang sya pagkatiwalaan?!



Shit!



At lalong hindi naman dapat na lagi na lang akong matatakot. San ako dadalhin ng takot na to?
Sa lugar kung saan wala si Rian? Hindi ko kaya.



Sa condo ni Rian ako unang nagpunta at nagbabakasakali na andun sya. Buti na lang dala ko ang
susi nya. Nakakabit na kasi sa susi ng kotse.



Pagpasok ko, tama. Andito nga sya. Nandito ang maleta nya nakabalagbag pa sa sala. Dahan-dahan
akong humakbang papunta sa kwarto nya. Tahimik sa buong unit. Umalis kaya sya?



Pagpasok ko ng kwarto, nakita ko na nakahiga sya sa kama. Tulog.


Nilapitan ko sya at umupo sa may ulunan nya. Bakas pa ang luha sa mukha nya. Umiiyak na naman
sya bago nakatulog. At kagagawan ko na naman.



Hinaplos ko ang pisngi nya. Hinalikan ko ang pisngi nya na may bakas pa ng luha at tinuyo ito.



"K-kurt?" sabi ni Rian ng magising sa halik ko. Bahagya syang bumangon pero pinigilan ko. "B-
bakit ka nandito?"



"I'm sorry, Wifey. I was being a bastard again. Sorry." sabi ko na niyakap sya.


Yumakap din naman pabalik sakin si Rian. "Sorry din, Kurt. Akala ko, mawawala ka na sakin."
sabi nya na nagsisimula na namang maiyak.



Kumalas ako sa yakap nya at iniharap sya sakin. "Shhhh. Wag ka ng umiyak. Please. Tama na."
sabi ko na hinahaplos ang pisngi nya. "Ako ang dapat mag-sorry. Hinusgahan kagad kita. Hindi
kita pinakinggan. Sorry, sorry, sorr--"


Hinarang ni Rian ang isang daliri nya sa labi ko. "Okay na, Hubby. As long as maayos natin to.
Wala kang dapat i-explain. Naiiyak lang ako kasi miss na miss na kita. Akala ko kasi hindi mo
pa din ako kakausapin e." sabi nya.


"Miss na miss na din kita. Okay na tayo ha? Kalimutan na natin ang nangyari sa Palawan." sabi
ko naman. Idinikit ko ang noo ko sa noo nya. "Tama na ang iyak ha." bulong ko.


Pumikit naman sya. "I love you, Kurt."



"And I love you, more." sabi ko naman.



Napamulat naman kagad si Rian. "T-talaga?" nangingilid na naman ang luha nya. (0.0)



Tumango at ngumiti. "Matagal na po. I was just being a jerk and a coward. Pero kanina, natakot
ako ng makita ko na wala na ang gamit mo. Sorry, Wifey. Mahal na mahal kita."



And I kissed her. Masarap pala sa pakiramdam na masabi mo sa taong mahal mo na mahal mo sya.
Yung sabihin mo sa kanya ang bagay ng yun ng rinig nya.


*End of Kurt's POV*
__________

*Marian's POV*


Mahal na din ako ni Kurt?! Oh gosh! Ang sarap lang sa pakiramdam! Hindi na to basta pagde-
daydream lang. Narinig ko mismo na mahal nya ako. Nananaginip lang kaya ako? T_T



Pati yung halik nya parang totoo. (*3*)


"Wifey.." mahinang sabi ni Kurt.



Napamulat naman ako. "Bakit?"



"I love you. Hindi lang to basta panaginip. Totoo to." sabi nya na niyakap ako.



"Pano mo nalaman na naisip ko yun? Mind reader ka talaga!" sabi ko na kinurot sya sa tagiliran.




"Aww! Sakit nun ha." sabi nya na hinihimas ang parte na kinurot ko. "Maggupit ka nga ng kuko
mo. Tsk! Hindi ako mind reader. Sinabi mo kaya yun. Ikaw talaga!" sabi nya at hinalikan na
naman ako ng madiin sa labi. "Ang ganda mo kaso napaka-iyakin." hinahaplos na nya ang buhok ko.



"Hindi kaya! Ikaw kasi e. Lagi mo ko pinapaiyak!"



"Iyakin ka lang talaga!" at nag-pout na naman po sya! (*0*)


"Tse! Alis nga dyan. Magbabanyo ako." sabi ko na tinutulak sya paalis sa pagkakayakap sakin.



"Mamaya na, Wifey. Ganito muna tayo. Namiss kita ng sobra e. Alam mo ba na sa sobrang pagka-
miss ko sayo, sinundan kita sa Palawan. Pero hindi mo naman pala ako na-miss e." sabi nya na
akala mo batang nagtatampo. Ang cute lang makita! :""">



Nahampas ko sya sa braso. "Epal mo e. Alam mo naman na lagi kitang nami-miss."



"Hindi mo ako namiss kasi andun naman pala si Jet."



Napingot ko naman ang tenga nya this time. "Akala ko ba kakalimutan na yun ha? Sapukin kaya
kita dyan."



Hinuli ni Kurt ang kamay ko at hinawakan ng mahigpit. "Battered Husband pala ako sayo. Kawawang
Kurt naman."


Napangisi naman ako. "Oo. Kaya may panahon pa para mag back-out ka, Mister."



"Aha! Back-out pala ha? Eh kung ikaw kaya ay pinaparusahan ko, wifey?" sabi nya malapit sa
tenga ko.



Waaaah! Nakakakiliti! (*3*)


"At ano namang parusa ha, asawa ko?" sabi ko naman na tatawa-tawa. Sa nakikiliti pa din ako.
Panu ba naman yung hininga nya tumatama sa tenga ko. Hihihi! XD



"Eto oh!" sabi nya tas bigla akong hinalikan.



But this time, I think this kiss is much sweeter. Dahil eto ang halik na alam kong mahal na nya
ako. I'm not just his fucking friend nor his bedmate anymore.



I am now his wife.


A wife to it's true sense of the word.


And that kiss went deeper and deeper.


Hanggang ang nagsimula sa halik ay napunta sa mas masarap sa pakiramdam.


And when we reached our climax, we both shouted each others name.



"I love you, Wifey." sabi nya.


"Mahal na mahal din kita, Hubby."


___________________________________________________________________________

Naman! Ang sweet ba? Hahahaha! Ayos na yan kesa lagi silang away diba. At least ngayon, nagka-
aminan na sila! Whew! Hihihi! xD
Pabilis ng pabilis ang UD ko. Kaya naman baka mas maaga mag babush ang HB? Hahaha! :PP
*******************************************
[34] Twenty Seven.
*******************************************
Yihhhhaaaa! Hahahaha! Wala naman. Nasisiyahan lang ako kasi naman ang saya lang ng buhay. XDD
Keep on smiling, people! Yesssh! >__<
Dumadami na ang comments ko. Salamat ng marami. :"">
-Jen.
PS: Don't call me Miss or Author. Hahaha! Just call me JEN. ;) Nakakailang kase. >__< Para
friends na tayong Lahat! Hahahaha! XDD
_____________________________________________________________________________
27:
Marian's POV
Goodmorning, Monday! Oyeah! Ang sarap gumising kapag ganito. Araw-araw ko ng mararanasan ang
ganito kasarap sa feeling ng gumising ka sa tabi taong mahal ka. Simula ngayon, hindi na ako
gigising sa tabi ng mahal ko lang. Kasi alam ko na ngayon na mahal namin ang isa't-isa. :"">



Thank you po, Papa God. Kasi ang pinagdasal ko ay binigay nyo na agad-agad. I will be forever
grateful! :*



"Good morning, Wifey!" bati sakin ni Kurt. Niyakap nya ako sa bewang at hinalikan sa pisngi.



"Good morning din, Hubby. Bangon ka na. Maaga pa pasok natin. First day of school ah." sabi ko.
Niyakap ko lang sya at bumangon na din. Hinagilap ko naman kagad ang robe ko, kasi wala kaming
suot na kahit ano. :PP Hihihi. Alam nyo na ang dahilan Hahahaha!



"Opo. Maliligo na ako." sabi nya kahit nakahiga pa din naman. "Baka naman gusto mo sumabay?
Hindi ko ila-lock ang banyo, Wifey."



"Ewan ko sayo." sabi ko at lumabas na ng kwarto. Kainis naman. Agang-aga naman, pinapainit na
naman ako. Chos! hahaha! :PP



Ehhhhh! Pero totoo, atin-atin lang. Hihihihi XDD



Nag-derecho ako sa kusina at ipagluluto ko sya. Ako na ang mabuting asawa. :PP Hahahaha! E
mamaya pa naman ang pasok ko. Hapon pa. Sya ang maaga kasi 8Am.



I'm preparing fried rice, sunny side up egg, bacon, hotdog at toasted bread ng maramdaman ko na
may yumakap sa bewang ko. Okay hindi na kailangan manghula. Sya lang naman ang mahilig sa
pagyakap e. Hehe!



"Kilos ka ng kilos, Wifey. Tama na yang tinapay at palaman na lang. Baka mapagod ka." sabi nya.
Sweet lang? Hahahaha! "Baka mamaya nyan, kung mapano si Baby natin."



Ano daw? Baby?



"B-baby?"



Kyaaaaahhh!!!



>///////<



"Oo kaya. Sinigurado ko na kagabi, Wifey." iniharap nya ako sa kanya kaya naman nakita ko na
may nakakalokong ngiti sa labi nya. "Bakit na naman namumula ka?" pang aasar pa nya.



"E ikaw kasi e." sabi ko na nahihiya pa din. Aaaaah! Hindi pa din talaga ako masanay sa
kapilyuhan ng lalaking to! >___<



"Oh bakit? Totoo yun, Wifey. Hahahaha! Magiging Mommy ka na!" sabi nya tas tawa na naman ng
tawa.



"E hubby.. Hindi pa kasi pwede. Alam mo naman yun diba? Nag-aaral pa lang tayo, tsaka may
kontrata pa ako." alanganin kong sabi.



Bigla naman parang lumamlam ang mata nya. "Oo nga pala. Di bale, 2 years na lang naman at ga-
graduate ka na. Ako naman next year tapos na. Kapag nagta-trabaho na ako sa kompanya namin, mas
may karapatan na tayo mag anak nun. Kasi ako na mismo ang bubuhay sa inyo." sabi nya na
sinisipit ang buhok ko sa tenga ko.



Tumango naman ako at ngumiti. Kumalas ako sa yakap nya at naghain na ng pagkain. Sya naman ay
nanatiling nakatingin sa ginagawa ko ng may ngiti sa labi.




"Bagay na bagay pala sayo ang housewife, Baby ko. Lalo na siguro kung may inaalagaan ka ng mga
anak natin noh?" sumandal pa sya sa may sink.




Kaya naman napatingin ako sa kanya. "Shattap, Big Boy. Dami mo naiisip dyan. Dadating din tayo
dun. Wag na lang muna ngayon. Gusto ko kasi ako lang ang baby mo." I teasingly said.



Kaya naman napatawa na lang sya. Bigla na naman akong niyakap kaya naman muntik ko na mabitiwan
yung pitsel ng juice. "Aaay! Ano ba naman, Hubby. Bat ka ba nanggugulat?" sabi ko na
pinapandilatan sya ng mata.




"Cute mo, Baby ko! Hahahaha! Nalaki ang singkit mong mata oh." sabi nya at hinalikan ako sa
pisngi. "At gusto pala naman ay sya lang ang baby. Selosa!" at pingot ang ilong ko. >__<




"Hmp! Kainis ka kasi e. Kumain ka na nga. Mamaya nyan ma-late ka pa e." kaya naman umupo na
kami sa hapag-kainan.




Pinaglagay ko sya ng kanin, ulam at tinapay. "Ang dami, Wifey!" angal pa nya.




"Heh! Kumain ka dyan ng madami. Kailangan tumaba ka." sabi ko. "Para hindi ka na masyado
lapitan ng chix." bulong ko.




"Hahahaha! Bumulong ka pa, Baby! Rinig ko naman! Cute-cute mo talaga!" at piningot na naman ang
ilong ko. Tsk! Kung hindi ko lang mahal to! Nakuuuu! >__<



"Kumain ka na, Baby ko. Ikaw ang kumain dyan. Para mamayang gabi, marami kang lakas." at tumawa
na naman sya ng tumawa. Seriously, I have a retarded husband. -_____-



Kaya naman ang pagkain namin ay tumagal ng nasa 30 mins. Pano puro kalokohan ang nalalaman
nitong si Kurt.



"Mag-taxi ka nalang mamaya pagpasok ha? Para naman sabay na lang tayo." sabi ni Kurt ng paalis
na sya. "Loaded lang talaga ang sched ko ngayong umaga. Pero kapag talaga nagka-vacant,
susunduin kita dito ha? O kaya naman sabay tayong mag-lunch sa cafeteria."




"Opo." sabi ko na lang habang inaayos ang polo shirt nya. Sarap lang sa feeling ng ganito. Yung
mag-asawa na talaga ang dating namin. Hahahaha! kaloka!



"I-text mo ako kapag paalis ka na ha?" sabi nya. Tas hinalikan ako sa lips ng matagal.
"Mamimiss kita, Baby ko. Kaya dalian mo pumasok."



Tumango na lang ako at tinapik ng marahan ang pisngi nya. "Ingat ka."



"I love you, Baby." sabi ni Kurt tas kiniss ulit ako. Adik talaga sa kiss ang mokong na
to. :""">



"I love you, too." Then I waved him goodbye.



Pagkaalis naman nya ay nag-ayos ayos lang ako ng gamit. Nasabi ko ba sa inyo na umuwi na ulit
kami sa condo nya? Hehehe. Kaya eto. Balik na ulit dito pati gamit ko.



Arte lang para makapag-layas no? Tas babalik din naman kagad. Hahaha! Hayaan nyo na. Ganun
talaga! :PP



After ko naman makapag-ayos, naligo at nag bihis na ako.



Tenenenen! Okay na ang suot ko? Hahahaha! Kailangan ko kaya magpaganda. :PP



Pumili ako. Oh pede na to. Maganda na ako. Hihihi.



<Rian's Pic at sa suot nya, sa kanan Hihihi XDD nakakatomboy! Wooooot!>


Bago ako lumabas, tinext ko muna si Kurt na paalis na ako. Ang bilis nya mag-reply! Hahaha.


From: Hubby <3
(Oo pinalitan ko na pangalan nya. Hindi na basta Kurt lang. Hahahaha~)

Ingat ka po. I love you. Hintayin kita sa gate 3. Mwah! :* missyou already. :(



Oha?! Kabog kayo! Mainggit kayoooo! Hahahaha! De joke lang. Osya aalis na ako ha? Kasi iniintay
na ako ni Price charming sa campus. :PP LOL! Ambisyosa ako. Hahaha!



Pagkarating ko nga sa campus, nasa gate 3 na si Hubby.


"Ang tagal mo, Wifey. Namiss kita." agad nya akong sinalubong pagbaba ko ng taxi. "Kumain ka na
ba?"



Umiling ako. "Hindi pa. Sabi mo kasi sabay tayo." inakbayan nya ako at sabay na kaming pumasok
sa loob ng campus. As usua, pinagtitinginan kami. Wapakels na lang! Inggit lang sila e. :DD



"Hindi pa din. Pa-lunch nga ako, Baby." sabi nya tas bigla nya akong kiniss sa lips ng mabilis.



Nahiya naman daw ako. Andaming nakatingin e. >//////////<



"Hey, people! She is now my Wifey." sabi nya sa mga nakatingin samin. "Kaya bawal na may
umaligid sa kanyang lalaki. Naiintindihan nyo?" malakas pa din na sabi nya.



Potek! Mas nahihiya ako! Mas madami na kasi ang nakatingin samin ngayon tas kanya-kanya pa
silang bulungan. "Hubby naman e!" tas kinurot ko sya ng pino sa tagiliran nya.



"Aray, Wifey!" sabi nya sakin. "Kita nyo naman, sadista ang Wifey ko. Pero mahal na mahal ko
to! Tandaan nyo yan." sabi na naman nya sa mga schoolmates namin.



"Tara na nga! Attention whore ka na din e no?" sabi ko. Deep inside naman kilig na kilig ang
ateng nyo! Hahahaha! "Mana ka sa ex mo." bulong ko pa.



"Ano yun, Wifey? Mana kanino?"



"Sabi ko tara na sa cafeteria kasi gutom na ako." sabi ko na lang.




"Gutom ka pa din? E kiniss na kita. Isa pa gusto mo?" nakangisi na sabi nya kaya naman natampal
ko ng mahina ang nguso nya na naka-pout.



"Magtigil ka dyan. Nasa campus tayo, Mister. Baka nakakalimutan mo. Baka madala tayo sa
offfice."



"Okay. Mamaya na lang outside campus." at ngumiti na naman sya.



Lalo tuloy lumakas ang bulungan kasi naman ngayon lang yata nila nakita na naka ngiting aso si
Kurt. Usually kasi suplado to e. Hindi basta basta mo mapapangiti.



Pagdating naman naming cafeteria, nagpunta kami sa mesa kung saan andun sina Mich. At take
note, nandito na din ang ibang barkada ni Kurt. Mga mapanukso ang ngiti.



"Bes!" salubong kagad ni Mich "Grabe naman! Nasa may gate pa lang kayo, abot na hanggang dito
ang chika! Kayo na talaga ang sikat!" sigaw naman nya kagad. Hyper lagi. =__=



"Bakit?" tanong ko.


Umupo kami ni Kurt ng magkatabi. "Anong gusto mo, Wifey?" tanong nya. "Hindi ako kasama sa
choices ngayon ha. Pang mamaya pang gabi ako." sabi nya. Narinig naman ng mga kasama namin sa
mesa kaya naman inulan na naman kami ng pang aasar.



"Yown! Bumabanat ka na ng ganyan, tol!" sigaw ni Vin na ngiting ngiti samin. Kinindatan naman
nya ako ng makita na namumula na ako sa kahihiyan.



"Ganyan talaga kapag inlove." sagot nya kay Vin. "So ano, Wifey? anong gusto mo?" na sinagot ko
naman ng kahit ano na lang ang piliin nya.



Nang umalis naman sya, ako naman ang inulan ng tanong ng mga kasama namin.



"Oh anong nangyari sa inyo? Bakit level up na ng sagad?" tanong kagad ni Claire.



"Oo nga! At may Wifey pang nalalaman at bawal may aali-aligid na iba?" -Pearl.



"Pinaalam nyo na ba dito na mag-asawa na kayo?" -Mich. sa mahinang boses.



Umiling ako. "Alam nyo naman na hindi pwede. Kapag kumalat, lagot ako sa company."



"Oo nga naman. Bawal sa contract ni Rian, diba? si Andy. "Pwede naman na Wifey pa din kasi uso
naman yun. Tayo lang ang nakakaalam na totoo na naman silang mag-asawa."



Na tinanguan naman naming lahat. "Oo nga. Hayaan nyo. Malalaman na din naman nila once na mag-
expire ang contract ko."



Maya-maya pa dumating na si Kurt na dala ang mga pagkain namin. "Ang dami naman nyan, Hubby!"
gulat kong sabi. Binili na nya yata ang lahat ng tinda dito. =____=




"Okay lang yan, Wifey." sabi nya na tumabi na ulit sakin. Tas kinindatan pa ako. "Para sa Baby
natin."



"What?! Baby?!" gulat naman na sigaw nila.



Napatingin ako sa paligid at naka-caught na naman kami ng atensyon. Kaya naman nahampas ko si
Kurt sa braso. "Ayan! May pag-uusapan na naman sila!" inis kong sabi.



Niyakap naman kagad ako ni Kurt sa bewang. "Hayaan mo sila, Wifey. Just don't mind those
gossiper."



"Ayiiiie! Ang sweet naman!" sigaw ni Mich.



"Gusto mo ba din ng ganyan?" sabi naman ni Andy kay Mich.



"Tse! Epal ka!" sabi naman ni Mich. Namumula ang loka! Hmmmm! I smell something! :DD Hahahaha!



Kaya naman sila ang napag-asar namin.



Matapos namin kumain, hinatid na nila kami sa room namin. Vacant daw sila e.



"Balikan na lang kita dito, Baby ko ha." sabi sakin ni Kurt ng nasa may pinto na kami. Ano pa
nga ba naman ang dapat asahan, pinagtitinginan na naman kami! Kainis! >__<



"Sige." sabi ko na lang. Hinalikan ako ng mabilis ni Kurt sa lips tas lumakad na paalis. Hindi
pa din ako umaalis sa may pinto. Tinitingnan ko pa din sya.



Kaya naman nung lumingon sya sakin, tas kinindatan na naman ako! >//////<



"I love you, Wifey!" sigaw pa nya.

Wala naman akong nagawa kundi ang mag-blush na naman. Sigawan naman ang mga nandito sa
corridor.


Chos! Mga plastic! If I know, ang mga babae dito,pinapatay na ako sa mga isip nila. XDD
Hahahaha!



"Feb na ba? Masyadong love is in the air!" malakas na sabi ni Mich pagpasok ko ng classroom
namin.


Nagblush na lang ako. Hihihi! Pasensya naman. I'm so speechless sa mga nangyayari ngayon. :""">

_____________________________________________________________________________

Mahabang UD ko ha! Maumay at mainggit na lang tayo kina Rian at Kurt! XDD Sana may Kurt din ako
na ganyan! :(((( Huhuhuhu T_T LOL! :PP

Ohsya. Sana naman nasiyahan kayo. Kasi ako masaya sa nadaming readers ng HB. :) Habang tinatype
ko to, andaming nag comment at nag like sa mga previous chapters. Salamat!


--Jen <3

*******************************************
[35] Twenty Eight.
*******************************************
@PrettyAnne. As promised, here's the dedic. :) thanks for the convo. :)) Hihihi.


_____________________________________________________________________________

28 :


"San ba kasi tayo pupunta?" tanong ko kay Kurt. Andito kami sa hindi-ko-alam-kung-saang-parte-
ng-earth. Kasi sabi nya basta sumama daw ako.



Hindi kaya plano akong iligaw nito? Tsk. Kanina pa sya nagdada-drive. Right after my last
class, umalis na kami ng campus. At eto nga, hindi ko na alam kung nasan kami. Haaay!




"Basta, Wifey. Malapit na tayo."



Psssh! Pang ilang malapit na ba nya yan? Mga pang sampung tanong ko na yata. At pang sampung
malapit na din nya yan. =___= Gano ba talaga kalapit? Okay ako na ang atat. :DD




After 1274849684647 years, nandito na kami. I mean, huminto na din sa wakas ang sasakyan. At
nasan nga ba kami? Wala ako masyadong makita kasi ang dilim dito. Gubatan na ba to?



"Hubby. Ang creepy naman dito. Nasa Pinas pa ba tayo?" tanong ko na pasilip-silip sa labas ng
sasakyan. Jusme naman! Nung binuksan ko ang car window, puro kuliglig ang naririnig ko! (0_0)



Narinig kong tumawa sya. Lumabas sya ng sasakyan at umikot sa side ko. "Halika na, Baby ko."



Nag-aatubili pa ako na ibigay sa kanya ang kamay ko. Kasi naman pano kung may mga wild animals
dito? Tas ano.. Tas.. tas.. Kainin kami? Or may mga taong gubat dito na bigla kaming kunin, at
gawin kaming pang alay sa kulto nila? O kainin din kami?! Waaaaaah!! T_T



"C'mon, Baby. Hindi creepy dito. Promise. I won't let you get scared. Just trust me, okay?"
sabi nya na bahagya pang tumungo sakin.



Kaya naman inabot ko na ang kamay ko. I trust him naman e, diba?



Kaya naman nung naglalakad na kami sa damuhan, bahagya akong nanginginig. >__< Puro puno, puno,
puno, damo, damo, damo ang nakikita ko. Madilim pa. Liwanag lang ng buwan ang nagga-guide sa
paglalakad namin.



"Teka, Wifey. Pikit ka muna," sabi nya tas tinakpan nya ang mata ko.



"Hubby! Baka kung ano yan ha? Nako. Iiwan talaga kita dito!" malakas na sabi ko.



Tumawa sya ng marahan. "Hindi yan, Wifey."



Maya-maya pa, sabi nya, andito na daw kami.



Unti-unti nyang inalis ang takip sa mata ko.



(-_-)

(o_-)

(-_o)

...

..

..
..

(O_O)

Pikit ulit. Namali yata ako ng nakita ko e. (-_-)

Mulat


Mulat.. (O_O)


Totoo talaga!


Woah! Ang gandaaaaaa! (*0*)

<Tingnan nyo yung Pic sa kanan para mas maintindihan nyo ang dinedescribe ko. Bulok kasi ako sa
ganun e. Hahahaha!>
"Hubby.. B-bakit ang ganda dito?" humahanga talaga ako ng bongga.


Excuse me pero pwede magmura ng isang TANGINA lang?!


Okay. TANGINAAAAAAAAAAAAA!



Ang ganda talaga! Puro candles nakikita ko. Libo-libo yata to!



Yung path kasi namin puro kandila. At malayo ang hangganan ng daan na ito.



Nilingon ko si Kurt. "Hubby?" may pagtatanong sa tono ko. Pero nginitian nya ako.



"Wala pa yan sa makikita mo, Baby ko."



Kaya naman nagpatuloy kami ng paglalakad. Naluluha na ako sa nakikita ko. Alam nyo ba na hindi
ko expected to? Pero thankful na ako na nangyari sakin ang ganitong bagay.



Nagtuloy-tuloy nga kami sa lakad na inaalalayan nya ako.



Hanggang sa makarating kami sa parang isang lake.



Na may..



Floating cottage tas sa loob may table for two.



Tapos may swan lanterns pa na nalutang sa ibabaw ng lake. Gosh! What a perfect place!



Paradise??



Everything in the cottage was set for a romantic dinner for us.




Pagpasok namin sa loob, biglang may narinig kaming kanta.



<Click the video sa gilid.>



Teka. Parang boses ni Vin yun ah?



"Hubby? Si Vin ba yun?" tanong ko.



Nginitian lang nya ako.



Luhhh! >__<



"Pakinggan mo ang lyrics, Baby ko. So that, when you're in doubt on me, just think of that
song. Para maalala mo na kahit anong mangyari satin I will never give up." sabi pa nya na
hinawakan ang kamay ko na nasa ibabaw ng mesa. "Wag na wag mong kakalimutan na mahal na mahal
kita."



Tears fell from my eyes. I just can't help it. Sobra akong na-touch sa sinabi nya. T__T



"Hubby.. Mahal na mahal din kita. At lagi mong tatandaan na hinding-hindi kita bibitawan. Never
na mangyayari yun." mahinang sabi ko na pinupunasan ni Kurt ang tumulong luha sa pisngi ko.



"I know that, Wifey. I love you." then dumukwang sya sa mesa and kissed me.



Tapos maya-maya pa, kumain na kami. Habang nakain kami, hindi kami nag-uusap. Hinahayaan lang
namin na tanging mga kanta ang maririnig.



I'm savoring this moment.



I'll forever treasure this. :)



After namin kumain, niyaya ako ni Kurt na tumayo.



Dun mas napagmasdan ko ang view. Ang ganda pala talaga! Nakatayo ako habang nasa likod ko si
Kurt at yakap ako.



"Nagustuhan mo ba, Wifey?" bulong ni Kurt sa tenga ko.



Humarap ako sa kanya at nginitian sya. "Oo, Hubby. Sobra! Hindi ko alam na may romantic bones
ka pala!" tatawa-tawang sabi ko.



"Anong palagay mo sakin ha?" sabi nya at pinisil ang pisngi ko.



May dinukot sya sa bulsa nya tas sinuot nya sakin.



A necklace na may pendant na parang infinity sign.



"Infinite love for you, Baby ko." bulong pa nya.



Hindi ko napigilan ang nararamdaman ko. Napayakap na ako sa kanya at napa-iyak.



Nakaka-overwhelm sa pakiramdam e.



"Thank you so much, Kurt." humihikbing sabi ko. "Wala akong masabi kundi salamat talaga."



Iniangat ni Kurt ang pagkakayakap ko. "Wag ka umiyak, Wifey. Ayoko na nakikita kang umiiyak.
Tama na yung mga luha na sinayang mo dahil sa mga kagaguhan ko."



Ngumiti ako sa kanya. "Tears of joy naman to e."



"Basta sorry, Wifey. Sa lahat-lahat na ginawa ko dati. From now on, sana hindi na kita
mapaiyak. Hindi ko mapapangako na hindi ka na iiyak. Kasi napaka-iyakin mo naman e." natawa sya
kaya naman nahampas ko sya. "Pero mas maraming tears of joy na lang sana." tas ngumiti sya
sakin.




Tas tumingin sya sa may likod ko. Tumaas yung isa nyang kamay. "Harap ka, Wifey."




Umikot naman ako para mapaharap ulit sa lake. And this time, maraming sky lantern naman akong
nakita. Yung iba nalipad na. Samantalang yung iba, papalipad pa lang.



"Rian!!" narinig kong sigaw mula sa kabilang pampang. At sina Pearl ang nakita ko. "Ikaw na
talaga!" sigaw pa nila. Sila ang nagpakawala ng mga lanterns kasama ang iba pa na hindi ko na
masyado maaninang.



Ngumiti na lang ako. Nagsisimula na naman akong maiyak. T__T




"Masyado ng common ang fireworks, Wifey. Kaya lanterns na lang." napatingala ako sa langit.




Ang ganda!


"Alam mo kung meaning nyan for me?" napatingin naman ako sa kanya. Sya naman ay nakatingin pa
din sa langit. "Nung wala ka pa sa buhay ko, akala ko puro dilim na lang. Katulad ng langit
kanina. Na may konti mang liwanag galing sa buwan, masyado naman syang malayo para sakin. At
hindi ganun kalaking liwanag ang nabibigay nya para sa akin. Pero ayan, you see, may mga
lanterns na sa langit. Lumiwanag na. Katulad ng dumating ka sa buhay ko. Nagliwanag na din ang
mundo para sakin." Tumingin na sya sakin. " Kaya salamat, Wifey. Kasi dahil sayo, nagkaron na
ulit ng liwanag ang buhay ko. Corny man na pakinggan, pero totoo."




"Waaah! Hubby! Nakakainis ka!" sabi ko tas nahamapas ko sya. "Bakit ang galing mo magpa-kilig?"
naluluha na naman ako. Pinahid ko kagad ang pisngi ko at ngumiti sa kanya. "I love you."



He leaned closer. "I love you, more." at hinalikan na nya ulit ako.


Mas matagal.


Mas sweet.


At alam ko, simula sa gabing to, kahit ano man ang dumating pa samin ay sabay na naming
kakayanin. Dalawa na kaming lalaban para malagpasan ang kahit anong pagsubok.



"I made this night special for us, Wifey. Dahil simula nito, marami pang masasayang ala-ala
tayong gagawin."



"Thank you po, Papa God." sabi ko sa isip ko.


___________


"Bruuuuuuu!" sigaw nina Mich. Papalapit na sila samin ngayon. Nasa labas na ulit kami ng
cottage.



"Yay naman! Ang Mrs. Bermudez oh! Naiihi na yan sa kilig!" sabi ni Mich.



"Tse! Inggit ka lang!" sabi ko naman natatawa. Hawak ni Kurt ang kanang kamay ko.



"Tol! Salamat!" sabi naman ni Kurt kay Vin. E di tama nga ako, si Vin ang kumakanta kanina.



"Waaah! Guys! Salamat sa participation nyo!" sabi ko na niyakap sila isa-isa. Nandito si Mich,
Claire, Pearl, Vin, Andy, at PJ. Tas kasama ni PJ ang girlfriend nya na si Monique.



"Wala yun. Basta para sa inyong dalawa." sagot naman ni PJ.




Lahat sila nakangiti samin ni Kurt.


What a perfect night! An unexpected one! >__<


____________________________________________________________________________

Ano tayo ngayon? NGANGA tayo sa ginawa ni Kurt! Hahahaha! Sya na ang sweet! >__<
At anong sinabi ng buhok ni Sadako sa haba ng buhok ni Rian ngayon? KABOOOG! Hahahaha! Shit!
Mangyari lang din talaga to sakin, ay tangena! Papakasalan ko na kagad yung lalaking yun kahit
underwater pa o sa himpapawid gawin ang kasal! Hahahaha! (Himpapawid?! LOL! Hindi ko maisip
yung ibang term e. Pasensya naman! Hihihi XDD )


Kinilig din ba kayo?! Hahahaha! Ako kasi kinikilig! >__< haaaist! Ang sarap mainlove!


Oh hanggang dyan na lang muna ha? Til next UD! thanks for dropping by!


VOTE!
COMMENT!
ADD TO LIBRARY!
AND BE A FAN!
--JEN <3

*******************************************
[36] Twenty Nine.
*******************************************
Hahahaha! Kinilig ba kayo sa previous Chapter? Hihihi XDD Wala akong ibang maramdaman nun kundi
INGGIT! Ako na talaga ang inggit sa beauty ni Rian. Hanep!! :DD
So tara na ulit magbasa at alamin ang mga mangyayari pa sa kanila! ;)
_____________________________________________________________________________
29 :
<Infinity Necklace na bigay ni Kurt nasa kanan ;) >
Nandito na kami sa condo. Haaay! Hanggang ngayon para pa rin akong timang na nakangiti kapag
naalala ko yung nangyari kanina. Pero may isa lang akong napansin ha? Pansin nyo din ba na.....




WALA AKONG FLOWERS?????!!!



Diba para ma-kompleto ang isang romantic date, dapat may flowers? Haaay! Sablay pa rin pala ang
asawa ko! >__<



"Oh, Wifey? Bakit nandyan ka? Sabi ko diba, matulog ka na? Mas maaga naman ang pasok mo bukas
kesa sakin." sabi ni Kurt. Kakapasok lang nya dito sa kwarto namin galing kasi syang labas
dahil hanggang dito ba naman kasama namin sina Vin at PJ. Nag-kwentuhan lang naman sila. Ako
naman pumasok na dito kasi hindi naman ako maka-relate sa pinag-uusapan nila kaya pinaghanda ko
lang sila ng juice at ayun nga. Pumasok na ako.



"Naihatid mo na sila sa baba?" tanong ko.



Lumapit sya sakin at tumabi sa kama. "Yup. Matulog ka na. Almost 1Am na oh."



"E kasi, Hubby..." Hindi ko malaman kung pano ko itatanong. Nakakahiya kaya! Baka sabihin naman
masyado na akong mapaghanap. Sobra-sobra na anga yung binigay nyang surprise dinner sakin tapos
flower lang naman ang kulang, hahanapin ko pa. >____<




"Ano yun, Wifey?" tanong nya na niyakap ako. Inaamoy na naman nya ang leeg ko kaya naman
nagtataasan na naman ang balahibo ko. Hindi dahil sa nadidiri ako no. Nakakakiliti kasi! :PP




"A-ah. Wala, Hubby. Never mind na lang."




"Ano nga po yun?" tanong ulit nya na tiningnan na ako sa mukha. "C'mon. Spill it out."



"Kasi.. Hubby.. Bakit.. Wala akong flowers?" mahinang sabi ko. Nakakahiya!!! -__-



Natawa naman si Kurt. "Hahahaha! Yun ba pinoproblema mo, Baby? Haay. Bukas pa kasi sana kita
bibigyan e. Kaso ayan, naalala mo pa. Tsk! Nasabi ko tuloy." sabi nya na kakamot-kamot sa ulo.
Ang cute lang makita! Hahahaha!



"Okay lang, Hubby." sabi ko tas hinalikan ko sya sa pisngi. "Kasi naman sobra-sobra na yung
binigay mo kanina sakin e. Salamat dito ha." sabi ko tas hinawakan ko yung kwintas na bigay
nya.



Ngumiti lang sya sakin. "Anything for you, Baby."


I hugged him and we stayed in that position for a while. Walang imikan. Pero yung silence na
panatag ka. Yun yung nararamdaman ko ngayon.



Hindi ko naman napigilan na hindi mapangiti na naman. "I love you." bulong ko.



"Mas mahal kita." narinig nya pala yung bulong ko. >__< Tas hinalikan ako sa ulo. "Matulog ka
na ha."



Kaya naman pumikit na ako. Sarap sa pakiramdam na matutulog ako na punong-puno ng saya ang puso
ko. :)



________


Kinabukasan..

"Wifey.. Gising na.." narinig kong sabi ni Kurt. Pero antok na antok pa din ako kaya naman
nakapikit pa din ako na umungol.



"Mamaya, Hubby. 5 minutes.." sabi ko tas tumalikod ako sa kanya.



"7Am na.. 8:30 first class mo diba?" niyakap nya ako tas ipinatong nya ang baba nya sa may
braso ko. "Kaya bangon na po. Gusto mo ba paliguan pa kita ha?"



Umiling lang ako. Dami ko pa talagang antok! >___<



"5 minutes po, promise." bulong ko.



Lumipat sya sa harapan ko. Naramdaman ko na lang na hinahaplos nya ang mukha ko. Inaalis nya
yung mga buhok ko na nakatabing sa mukha ko.



"Wifey.. Kapag hindi ka pa bumangon, bubuhatin kita at dadalhin kita sa shower."



Napamulat naman kagad ako. (0_0)



"Ayan! Mas maganda ka kasi kapag mulat!" at hinalikan ako sa lips ng mabilis. "Good morning!"



Napapikit ulit ako. "Good morning." inaantok kong sabi.



Naramdaman ko naman na umalis si Kurt sa tabi ko pero bumalik din kagad. Nasilaw na lang ako sa
flash ng camera. "Hubby!" sigaw ko. Sunod-sunod ang flash kaya naman naitakip ko na lang ang
unan sa mukha ko.



At ang timang ko namang asawa, tawa lang ng tawa. "Gandaaaa!" sabi pa nya. Inalis ko ang unan
sa mukha ko kaya naman nakita ko na tinitingnan nya ang mga shots ko. "Bangon na po." sabi nya
kahit nakatingin pa din sya sa cam.



Tumayo ako at balak sana agawin ang cam pero nailayo na nya kagad. Tumakbo sya papuntang closet
namin at itinago na ang cam.



"Wifey.." sabi nya ng palapit na sakin. May nakakalokong ngiti sa labi nya. "Upo ka muna."
pinaupo nya ako sa kama. Yun bang position na half nakaupo tas nakahiga? Basta ganun.
Nakasandal ako sa headboard ng kama.




"Wag ka aalis ha? Teka lang.." sabi nya tas patakbo na namang lumabas ng kwarto.



Pagbalik nya, may dala syang tray. "Breakfast in bed!" nakangiti pa sya ng cute. >__<



Nagulat naman ako. Sya nagluto? Marunong ba sya?



Dinala nya sa kama ang pagkain Tas parang nag-iba na yung ngiti nya. Parang nahihiya na ewan..



Pero gwapo pa rin.



Nung nilapag nya sa kama ang tray, napakamot na sya sa ulo nya. Sinusundan ko lang naman ng
tingin ang ginagawa nya. "Wifey.. Pasensya ka na ha." nahihiya pa nyang sabi.



Napatingin naman ako sa dala nyang mga pagkain.



At..



at..



"Oo!" malakas na sabi nya. "Oo alam ko na naman ang iniisip mo e." parang batang sabi nya.
"Alam ko naman, hindi ako friend ng kusina e. At alam ko hindi man lang papasa sa panlasa mo
ang mga niluto ko." sabi nya tas umiwas pa sya ng tingin sakin.



Natatawa naman ako pero pinipigilan ko lang.



"Itawa mo na yan. Masama magpigil ng tawa." sabi nya tas umupo sya sa kama. Yung itsura ng
nagmumukmok na bata. Yun parang ganun itsura nya ngayon. :DD



Hinigit ko naman sya palapit sakin. "Hindi ah." sabi ko na pinipigil pa din ang tawa. "Ang
sweet nga ng asawa ko e. Pinagluto ako. Ano ba ang mga ito, Hubby?"



Hindi pa din sya tumitingin sakin ng sumagot. "Pancake, omelette, fried rice, cornbeef at ham."
mahinang sabi nya.



Napatawa ako pero pinigil ko kagad. "Mukhang masarap, Hubby. Kain na tayo?" sabi ko na kinuha
na yung kutsara at tinidor.



Napatingin naman sya sakin. At siguro nakita nya na natatawa ako kaya naman biglang tumayo at
kinuha ang tray. "Wag na nga lang." aalis na sana sya ng pigilan ko lang.



"Isa, Hubby! Kakainin ko yan!" inagaw ko ang tray at umupo ulit sa kama.



"Wag na nga. Baka sumakit lang ang tyan mo dyan."



"Hindi ah. Mukhang masarap naman e." sabi ko at sinimulan na kumain.



"Wag kang sarcastic, Wifey." sabi pa nya na parang bata. >__<



Alam nyo ba naman kasi ang mga itsura ng niluto nya? Pancake na sunog, Omelette na sabog,fried
rice na nasobrahan yata sa seasonings, ham na sunog din at corn beef na mukhang natuyot.
Hahahaha!



"Masarap naman ah? Kain ka na din, Hubby." sabi ko.



"Talaga? Masarap?"



"Oo. Dali na!" Okay, hindi talaga masarap. Pero paki ko? Asawa ko ang nagluto nito kaya naman
kahit palpak, kakainin ko pa din. Nag-effort sya no! Kaya kahit pa ma-ospital ako, (Hehehehe) e
kakain pa din ako ng luto nya. Anong sinabi ng pinaka-magalin na chef sa buong mundo? Talo ko
sila kasi ang chef ko naman ang pinaka-gwapo at pinaka-yummy! :PP




Kumain na din sya kahit parang nag-aalangan pa sya. All in all, natapos naman kami kumain na
hindi nasusuka. Hahahaha! De joke lang, ayos naman e. Konting practice pa, at magiging perfect
husband na sya. :PP



After namin kumain, naligo na ako at nag handa pumasok. Naka jeans at shirt lang ako.
Nagbabawas-bawas na akong magsuot ng maiikli e. Gawa kasi ni Kurt. ;)



Hinatid nya ako sa campus. "Tawagan na lang kita mamaya ha. Kapag nandito na din ako sa campus.
Ingat ka, Wifey." sabi ni Kurt bago ako bumaba.



"Ingat din, Hubby. Thanks for the breakfast!" I kissed him sa cheeks at lumabas na. Male-late
na kasi ako e. Kumaway lang ako sa kanya at patakbo ng pumasok sa loob ng campus.



Naglalakad ako ng mabilis ng hindi sinasadya na may nabangga akong babae. "Sorry!" sabi ko
naman. Napahiga kasi sya sa sahig. Lakas kasi ng impact e. =___=



Agad na tumayo ang babae at galit na sinigawan ako. "Tumingin ka kasi sa dinadaanan mo! Tonta!"



Dahil sa nagulat ako, hindi kagad ako nakapag-react. Ako tonta? E mas tanga kaya sya. Nakita na
nyang nagmamadali ako, edi sana umiwas sya sa dadaanan ko diba? :DD Hehehe.



Okay hayaan na nga. Maganda ang umaga ko para sirain lang nun. Pero tanda ko ang pagmumukha
nya, kaya next time, lagot na sya sakin. -_____-



Pagdating ko ngang classroom namin, nakahinga ako ng maluwag na makitang wala pa ang Prof
namin.



"Baklaaa! Buti naman umabot ka. Pero wala daw si Ma'am! Hahahaha!" sigaw naman ni Claire ng
makita ako.




So ganun na lang yun? Takbong takbo ako, tapos wala naman palang klase!? Kainis!



"Pero okay lang yan. Kumusta naman ang gabi mo, Misis?" tanong sakin ni Pearl. Nilapitan ko
kasi sila dito sa may bandang dulo.



"Okay naman. Kurt cooked for me kanina." sabi ko na nakangiti ng malapad. "Sweet noh?"



"Okay. Kami na ang inggit." nakasimangot naman na sabi ni Pearl.



"Oh. Bakit tahimik yang isang yan?" nagtataka kong tanong. Himala naman kasi. Si Mich tahimik?!



"Nakoo. Hayaan mo na yan. In love na din yata." sabi naman ni Claire.



"Ha? In love? Kanino?"



"Hoy! Hindi ako in love! Makapag gawa ng tsismis ang babaeng to!" sigaw kagad ni Mich. Pasensya
naman, full volume lagi ang boses! >__<



"Oh. E anong drama yan?" tanong ko naman.



"Si Vin kasi.." nahihiya pa nyang sabi.



Natawa naman ako. So may something nga sa kanila? "Oh. Anong meron?"



"Kasi.." hindi sya makatingin samin. "Hinalikan ako kagabi! Bwisit na yun! Papatayin ko yun
kapag nakita ko! Ninakaw nya ang first kiss ko!"



"Hahahaha! So yun na ba yun? Dahil nga ba ninakaw nya, or dahil sa nabitin ka?"



"Gaga mo! Hindi kaya. Alam mo naman na wala pa akong first kiss kahit ilan na din ang naging
boyfriends ko e." sabi nya na nagmamaktol. "Kaasar talaga!"



"Arte mo. Crush mo naman yun diba?" pang aasar naman ni Pearl.



"Hindi na kaya no! Si Xander na crush ko e!" sabi nya na ang tinutukoy ay ang basketball
captain ng varsity namin.



"Suuus! Wag na mag deny!"



Inirapan na lang kami at tumalikod na samin. Natigil na din naman ang asaran dahil dumating na
si Ma'am.



_______




"Hi, Baby!" sabay halik sakin si Kurt. Nasa cafeteria na kami ngayon. Vacant kami tas sila
lunch break naman.




"Kain ka na. Kumain na ako e, Hubby. Pero hindi pa ako nakain ng dessert, para sabayan na lang
kita."



"Ay sige. Okay lang, Wifey." tas kumain na sya. Ini-order ko na kasi sya nung nag text na sya
na papunta na sila dito.



Napansin ko naman na biglang tumahimik ulit si Mich. Andito kasi si Vin e. Kaya alam na. :)



"Ah, Wifey?" sabi ni Kurt. Nakatingin lang ako sa kanya at pinapanuod syang kumain.



"Bakit?" Ako.



"Gusto mo ba sumama mamaya? Birthday lang kasi ni Pat." kapatid ni Vin ang sinasabi ni Kurt.


"What time ba? Kasi magpapapaalam nga din sana ako sayo, Hubby. May group project kasi kami. Sa
bahay nina Mich kami gagawa." sabi ko naman.


"Ah ganun ba? Sya sige po. Sunduin na lang kita mamaya kina Mich para sabay na tayo." tumango
na lang ako.



Kaya naman after class hindi na kami nakapag-kita ni Kurt. May klase naman kasi sya nun. At
sabay-sabay na kami nina Claire pauwi kina Mich.



Tinext ko na lang sya na on the way na kami kina Mich.


_________


Kurt's POV


Nandito na kami kina Vin. Nahihiya lang ako kay Pat at Vin kaya naman sumama pa din ako.



"Oh. Pare." sabi ni PJ na inaabutan ako ng alak. Inabot ko naman ang binibigay nya, pero konti
lang ang iinumin ko. Susundui ko pa si Rian e.



Nasa isang mesa kaming magbabarkada at nagku-kwentuhan. "Kumusta kayo ni Rian, pare?" tanong ni
Mick.


Tanda nyo pa ba sya? Alam na nya ang tungkol samin ni Rian. Sabi pa nga nya nung araw na nag-
usap kami,


FlashBack..

Halatang nagulat si Mick ng sabihin ko na kasal na kami ni Rian. "Congrats, pare. Iingatan mo
si Rian ha? Minsan ko pa lang sya nakasama, pero alam ko na ibang klaseng babae sya." tinapik
nya ang balikat ko.


"Oo naman, pare. Salamat. Pasensya ka na sa pagseselos ko nun ha?" sabi ko naman.


"Wala yun. Basta ingatan mo sya."



"Oo naman. Hinding hindi ko papabayaan si Rian. Mahal na mahal ko yun e kahit napaka-iyakin."
nakangiti kong sabi.



*End of FlashBack*




"Okay naman kami, Pare." sabi ko na inabutan naman sya ng yelo.



"Mabuti naman kung ganun. May maaalagaan na ba kami?" na ang ibig nya sabihin e kung may baby
na ba daw.



"Wala pa nga, Pare e. Nag-aaral pa din naman kasi kami at sa kontrata ni Rian. Okay lang naman.
Kahit gusto ko na din naman, pero alam ko na hindi pa sya handa. Kaya mag-hihintay na lang
ako."



Nagkakasarapan na kami sa mga kwentuhan ng biglang maagaw ang atensyon namin sa dumating.



At sa nakita ko, parang gusto ko mag-sisi na nakapunta pa ako dito.



"Tricia?! Good you're here!" narinig ko na masayang sabi ni Pat.



Lahat naman kami ay napatingin sa may entrance.




And there she is. Nakita ko pa na napatingin sya sakin at nginitian ako.


_____________________________________________________________________________

Okay. Ako na ang mahilig mambitin! :PP

Hala! Si Tricia, lumitaw na! Tsk tsk. Ano kayang mangyayari? Abangan sa UD ko bukas! Hahahaha!

Anong masasabi nyo? Buhusan na natin ng asido ang pagmumukha nyan! Hahahaha!


VOTE
COMMENT
ADD TO LIBRARY
AND BE A FAN



--JEN <3
*******************************************
[37] Thirty.
*******************************************
Mas maraming reaction about sa pagdating ni tricia kesa sa CHEF na PEG ni Kurt. =____= Hihihihi
XDD
Anyway, here's my another UD. Enjoy! ;)
_____________________________________________________________________________
30 :
Marian's POV
"Hi, Hubby." bati ko kay Kurt ng sunduin ako dito kina Mich. Sumakay na ako sa kotse.



"Natapos nyo ba?" tanong naman ni Kurt habang nag-drive na ulit.



"Konti na lang ang kulang. Research na lang." sagot ko naman na sumandal. Nakakapagod. "Kumusta
naman ang party?"



Natigilan naman yata si Kurt sa tanong ko. "Bakit? May nangyari ba?"



"Ah, wala naman. Okay lang ang party." sagot nya.



"Ah okay po. Uminom ka?" lumapit ako ng konti sa kanya para amuyin sya. Amoy alak. =___=



"Konti lang." matipid na sagot nya. Hmmmm. Parang may nangyari yata ah?



"Sure ka? Okay ka lang?"



Tumango lang sya. Pinabayaan ko na lang sya kasi mukhang wala sya sa mood. Tumingin na lang ako
sa labas ng sasakyan.



Dahil sa sobrang tahimik kami, binuksan ko na lang ang radio. Sumandal ulit ako at pumikit.





Now Playing : The Man who Can't be Moved

Going back to the corner where I first saw you
Gonna camp in my sleeping bag, I'm not gonna move
Got some words on cardboard, got your picture in my hand
Saying if you see this girl can you tell her where I am
Some try to hand me money, they don't understand
I'm not broke I'm just a broken hearted man
I know it makes no sense, but what else can I do
How can I move on when I've been in love with you
'Cause if one day you wake up and find that you're missing me
And your heart starts to wonder where on this earth I could be
Thinking maybe you'll come back here to the place that we'd meet
And you'd see me waiting for you on the corner of the street
So I'm not moving
I'm not moving


Ganda naman ng kantang to. Nakaka-antok ang boses..


Policeman says son you can't stay here
I said there's someone I'm waiting for if it's a day, a month, a year
Gotta stand my ground even if it rains or snows
If she changes her mind this is the first place she will go
[ Lyrics from: http://www.lyricsmode.com/lyrics/t/the_script/the_man_who_cant_be_moved.html ]
'Cause if one day you wake up and find that you're missing me
And your heart starts to wonder where on this earth I could be
Thinking maybe you'll come back here to the place that we'd meet
And you see me waiting for you on the corner of the street
So I'm not moving
I'm not moving
I'm not moving
I'm not moving



Nadadala na ako sa kanta ng biglang mamatay kaya naman napamulat ako.



"Hubby? Bakit mo pinatay?" nagtatakang tanong ko.



"Wala naman. Ang ingay e." Huh? Maingay? E hindi naman. >__< Pagbigyan na at mukhang badtrip.
Kaya nanahimik na lang ulit ako.



Hanggang sa makarating kami sa parking lot, wala pa din kaming imikan. Umakyat kami sa unit ng
tahimik pa din.




Nag-derecho sa banyo si Kurt habang ako naman e nagpalit na ng damit sa closet namin.



Pagbalik ko, naka-upo na sya sa kama. Nilapitan ko naman. "Okay ka lang ba talaga, Hubby?"
Hinawakan ko sya sa balikat.




Parang nagulat pa sya. "O-oo. Matulog ka na. Alam kong pagod ka e. May gagawin lang ako." sabi
nya at lumabas ng kwarto.



Hindi ko naman malaman ang gagawin ko. Basta alam ko parang may mali e. At ramdam ko na
nangyari sa party yun. Ano kaya yun?



Hanggang makatulog ako, hindi pa din pumapasok sa loob si Kurt. Pero alam ko na hindi sya
umalis kasi ang susi ng kotse ay nandito. Pinabayaan ko na lang sya. Baka naman magalit pa
kapag kinulit ko. Sasabihin din naman siguro nya sakin ang problema kapag handa na sya.



Kinabukasan naman ay okay na kami. Sweet na ulit sya. Sabay kami nag-breakfast at sabay na din
pumasok.




Pagdating namin ng vacant, tinext ko si Kurt na nandito na ako sa cafeteria kasi alam ko na
sabay kami ng vacant ngayon. Pero hindi sya nagreply. Tamang-tama naman na dumating sina Vin.



"Vin?" sabi ko ng umupo sila sa mesa namin.



Napatingin sakin si Vin. "Bakit?"



"Si Kurt?"



"Ah. May inaasikaso lang. Nasa faculty yata. Susunod na din yun dito maya-maya."



Nag-aalangan pa ako kung itatanong ko ba sa kanya kung anong nangyari kagabi. Dapat ba na
hintayin ko na si Kurt na lang mismo ang magsabi sakin? Pero nag-aalala ako at hindi din
mapakali.




"Uhm, Vin. May itatanong sana ako." sabi ko pa. Napatingin naman sakin ang mga kasama namin.



Nagkasulyapan naman din sina PJ at Vin. As if nag-uusap ang mata nila. Lalo tuloy lumakas ang
kutob ko na may nangyari.



"Ano yun?"



"May nangyari ba kagabi? Kasi si Kurt e.." Hindi ko na maituloy ang sasabihin ko kasi hindi ko
alam kung pano dudugtungan ang sinasabi ko.




"Ha? Wala naman. Bakit?"



"Ah wala naman. Sige kalimutan mo na lang ang tanong ko." sabi ko na lang.



Maya-maya naman, dumating na din si Kurt.



"Wifey..Kain na tayo?" nakangiti nyang sabi. Tumango na lang ako at tumayo na din.



Sabay na kaming pumunta sa bilihan ng pagkain para mamili.



Pagpili ay bumalik na kami sa mesa namin.



"Rian, nga pala, nabanggit mo na ba kay Kurt na may tour tayo?" sabi ni Claire habang may hawak
na notebook.



Ay oo nga pala. Hindi ko na pala nasabi sa kanya kagabi.



"Ay oo, Hubby." sabi ko at umupo na. Tumingin ako kay Kurt na nakatingin din sakin. "May 5-day
trip kami sa Malaysia e. Okay lang ba?"



"5days? Tagal naman nun, Baby." sabi nya na inakbayan pa ako. "Pero sige, kailangan yun sa
course nyo e. Kelan alis nyo?"



Aba himala. Pumayag kagad. Siguro kasi alam nya na mga kaklase ko lang naman makakasama ko.



"Sa Friday night po."



"Sa friday? Yayayain pa naman kita na sa bahay namin sa Alabang umuwi. Kasi uuwi si Mommy sa
Saturday e."



"Talaga? Sayang naman. Pero pagbalik ko, dun na tayo mag-stay muna habang nandito si Mommy.
Gano sya katagal? Kasama ba si Dad?" sunod-sunod na tanong ko. Na-excite kasi ako e. :DD



"2 weeks lang daw. At susunod na lang daw si Dad kapag nakaluwag ang sched nya."



Tumango na lang ako at nag simula na kami kumain.



"Excited na ako! Wooooh! Malaysia, here we come!" parang timang na naman na sabi ni Mich.

"Makapag-salita ka dyan. First timer, teh?" pambabara naman ni Pearl.



"Tse! Sa trip ko e. Palag?" mataray na sagot nya.



"Vin, palag daw?" si PJ naman.


Napatingin naman si Vin kay Mich. "Oo papalag ako. Mamimiss kita e." nakangiting aso naman na
sabi ni Vin.



Namula naman si Mich. "Kapal mo talagang bugok ka!"



Nagtawanan na lang kami habang nag aasaran yun dalawa. Napasulyap ako kay Kurt at nakita ko
naman na nakangiti din sya. Baka nga naman walang problema. Baka OA lang ako.



Naramdaman nya yata na nakatingin ako sa kanya kaya nilingon ako. "Bakit, Wifey?"



Umiling ako. "Wala. Kain na ulit."



Niyakap nya ako. "Hmmm. Mamimiss din kita nun, Wifey. Mag-iingat ka ha? Tsaka tawagan mo ako
lagi."



"Ikaw talaga! 5 days lang naman e. Basta behave ka dito ha?" sabi ko na hinahaplos ang mukha
nya.



"Oo naman. Kahit hindi mo sabihin. I love you."



Napangit ako lalo sa sinabi nya. "I love you, too."



"Mamaya may pupuntahan tayo sa laguna, Wifey ha? Mabilis lang. May papakita lang ako sayo."



"Ano naman yun?" nagtataka kong tanong.



"Yan ka na naman e. Basta mamaya na lang. Makikita mo din naman yun e." hinalikan nya ang noo
ko. "Intayin mo na lang."



____



Kaya nga pagkatapos ng klase namin ay umalis na din kami kagad.



Dumaan muna kami sa isang burger king along the way kasi nagugutom na naman ako. Pansin ko
lang, nalakas ako kumain ngayon. =________=



"Wifey, ang daming fries naman nyan? Ubos mo ba yan?" tanong ni Kurt habang nagda-drive. Nasa
SLEX na kami ngayon.



Sinubuan ko muna sya bago ako sumagot. "E sa gusto ko ng maraming fries ngayon e. Tsaka kasalo
naman kita, kaya mauubos natin to."



"Tag takaw ka ha." pang aasar naman nya. Sinubuan ko na lang sya ng burger para hindi na sya
maka-imik pa.




Pagdating namin ng Laguna, konting byahe pa ang nilakbay namin. Hindi ako nagtatanong masyado
sa kanya kung san kami pupunta. Hindi naman creepy kasi dito e. Tsaka maliwanag pa naman.
4:00Pm pa lang.



Lumiko kami sa isang kanto kaya parang hindi na national road tong dinadaanan namin.


"Malayo pa ba, Hubby?" tanong ko na nakatingin sa labas. Medyo ayos naman ang kalsada yun nga
lang parang naunti na naman ang mga bahay. Pero maganda ang tanawin. Kita nga dito yung Mt.
Makiling e.




"Mga 5 minutes na lang, mainipin kong asawa."



Kaya naman nanahimik na lang ako. At tama nga sya, after mga 5 minutes, tumigil na kami.



Bumaba kami ng sasakyan. Isang parang bahay yata to. Pero maliit lang. Style bungalow nga e.



Pumasok kami sa bakuran. Pero akala ko yung bahay ang sadya namin pero hindi pala. Dumaan kami
sa may gilid at pumunta sa may likod.




Malayo-layo din ang nilakad namin. Pero nalilibang naman ako kasi nagku-kwento na si Kurt about
dun sa Prof nila sa major nila.




Hanggang sa nakarating kami sa isang private property yata. Hindi ko kita ang loob kasi mataas
ang bakod nya. At ang pinto ay bakal pa.




"Anong nasa loob, Hubby?" takang tanong ko.



Kumatok naman si Kurt. Maya-maya pa, may nagbukas na samin na isang matandang lalaki.



"Ay Sir Kurt. Nandito na pala kayo." sabi nung lalaki at napatingin sakin.



"Asawa ko, Mang Poy. Si Rian." pagpapakilala naman sakin ni Kurt.



"Magandang hapon po, Mang Poy." bati ko naman.



"Magandang hapon din naman sayo, Ma'am Rian. Sya po ba ang asawa nyo? Ay kaganda naman pala!
Bagay na bagay kayo, Sir Kurt." natutuwang sabi ni Mang Poy.



Natawa namin kami. "Pipili ba naman ako ng hindi bagay sakin. Kayo talaga Mang Poy. Tsaka wag
nyo na sabi akong sine-Sir. Kurt na lang."



"Ako din po, Rian na lang itawag nyo."



Tumango-tango naman si Mang Poy. "Ay sya sige po. Pasok na kayo."




Pumasok kami.




Puro puno naman ang nakita ko tas sa isang side may parang kubo. Inalalayan ako ni Kurt at
naglakad ulit kami papasok.




Dinala kami ni Mang Poy sa isang parang green house.




At nagulat ako sa nakita ko.



Ang daming bulaklak!! (*0*)



Ang gaganda!!



"Kaya hindi kita binigyan ng flower nun, Wifey. Kasi konti lang naman yun. Gusto ko marami
akong mabibigay sayo." sabi ni Kurt.



Ang ganda! Iba't-ibang klaseng bulaklak ang nakikita ko na nandito.


"Kaya ayan ang binibigay ko para sayo." sabi pa nya. Wala akong maisip sabihin. Nakaka-
speechless talaga!



"Sakin ang lahat ng to, Hubby?" sabi ko na nakatingin pa din sa mga bulaklak



<See the picture ulit sa kanan.>.



Tumango si Kurt. "You like it?"



Napatingin naman ako sa kanya. Naluluha na naman ako. >___< Kahit kelan talaga ang lalaking to,
pinapaiyak ako sa tuwa.




"No." sabi ko.



Para namang nagulat si Kurt sa sinagot ko. "B-bakit? Hindi mo nagustuhan?"



Napayakap na ako sa kanya ng mahigpit. At sa dibdib nya ako tuluyang napa-iyak. "Because I love
it!"




Natawa naman si Kurt. "Salamat, Hubby." bulong ko pa.



Ininangat nya ang ulo ko at hinalikan ako. "Anything for you, Wifey."


____________________________________________________________________________

AYAN MUNA ANG UD KO SA NGAYON. HIHIHI! XDD

MAMAYA ULIT ANG KASUNOD. NAGUSTUHAN NYO BA KAHIT KONTING UD LANG?? :PP



*******************************************
[38] Thirty One.
*******************************************
Sorry po sa iba na nagpapadedic. :/ PM nyo po na lang ako kung gusto nyo. Dun ako kukuha ng
dedic.. Nababasa ko naman ang comments nyong lahat. Hindi ko na nga lang narereplyan.. :) And
I'm so happy na affected kayo sa story ko. :DD Kapag nakakakilig sila Kurt, kinikilig din kayo
same as kapag nag-aaway sila nagagalit din kayo XDD Hihihi! Salamat ng marami. Ika-13th day pa
lang ng HB, at may reads na kagad na almost 100k. Kaya I'm so thankful. May ise-share nga pala
ako sa inyo mamaya. Dun sa AN ko sa huli. XDD
_____________________________________________________________________________
31 :
Kurt's POV
*FastForward*
Nandito ako sa condo ko ngayon. Wala kasing maisipan gawin. Ngayon na nga pala ang uwi ni Rian
galing sa Malaysia.



Wag ko na daw sya sunduin dahil ihahatid na lang sya ni Mich. Nagpapasundo daw kasi si Mich sa
driver nila. Masyado syang mapilit kaya naman hindi na ako nag-insist na sunduin pa sya.



Kung itatanong nyo naman ang mga nangyari habang wala sya, wala ako masyadong maku-kwento kasi
boring ang buhay ko nitong ilang araw na nasa Malaysia sila. Tawag lang ang communication namin
ni Rian sa loob ng limang araw. Busy din naman ako sa term paper namin kaya madalas na nandito
lang din ako sa bahay para sa iba't-ibang research.



At oo nga pala, umeepal na naman sa buhay ko nitong ilang araw si Tricia.



*FlashBack*



Nandito ako sa coffee shop sa tapat ng campus kasama si PJ at Monique. Busy ako sa laptop ko
dahil may tina-type ako.



"Hi, Guys!" sabi ng bagong dating. Agad naman akong napalingon kasi galing sa likod ko ang
boses.



At nagulat ako ng si Tricia ang makita ko.



"Hi, beb!" nakangiti pa nyang sabi sakin. She's using our endearment when we were still
together.



"Stop calling me that." sabi ko na naiinis. Ibinalik ko ang tingin ko sa laptop ko.



Naramdaman ko naman na tumabi sya sakin. Napatingin ako kina PJ. At halatang naguguluhansila sa
nangyayari. Oo nga pala, hindi nila kilala kung sino si Tricia dahil hindi ko pa sila kaibigan
nung mga panahon na kami pa ng babaeng to.



"Ang suplado mo naman, Beb." sabi pa nya na himihimas ang braso ko.



Pumiksi ako. "Pwede ba? Umalis ka na?" galit kong sabi.



"Bakit naman? Nandito lang naman ako para puntahan ang Fiance ko?"




Dahil sa sinabi nya, lalo akong nagalit. Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko, dahilan
para magtinginan samin ang mga nandito sa loob. Mostly pa naman ay mga estudyante din.



"Ang kapal ng mukha mo para sabihin sakin yan! Sinabi ng umalis ka na habang nakakapag pigil pa
ako. Or else, masasaktan ka sakin kahit babae ka pa!" sigaw ko.



Halata namang natakot sya sa galit ko dahil tumayo na sya. Pero bago sya umalis, may sinabi pa
sya. "Magkikita pa ulit tayo, Beb."



Hindi ko naman pinansin ang sinabi nya. "Go!' bulyaw ko sa mukha nya.


*End of FlashBack*


At simula nga nun, lagi na lang aali-aligid si Tricia. Hindi ko na lang sya pinapansin. Mabuti
na lang din na wala si Rian ng mga panahon na yun. At oo nga pala, sa MW University din pala
sya nag-aaral ngayon. Hindi ko alam kung ano ba ang balak nya. Pero wala na akong pakialam.



Nagsu-surf ako sa net ng magulat ako sa tunog ng doorbell. Pucha! Masyado na akong magugulatin!



Sino naman kaya ang hinayupak na to?



Malamang naman hindi si Wifey to kasi may susi sya. Pero baka naman dahil sa kapilyahan kaya
naisipan pang gulatin ako sa doorbell.




Pagbukas ko ng pinto, mas nagulat ako sa nakita kong nakatayo sa harapan ng unit ko.



"Anong ginagawa mo dito?!" sigaw ko na kagad.



"So tama ako. Dito ka pa din pala nakatira." sabi ni Tricia na dahil sa gulat ko, hindi ko na
sya napigilan ng pumasok sa loob.



Iginala nya ang tingin nya sa loob.



"Hmmm. At infairness, maganda at maayos pa din pala dito ha."



"Umalis ka na." sabi ko na nanatiling nasa may pinto.




Humarap sya sakin. "Bakit naman, Beb? Kakarating ko lang, papaalisin mo na kagad ako. Don't be
so cruel. Bisita ako oh." sabi pa nya na papalapit sakin.




Pagkalapit nya, hinawakan nya ang mukha ko. Kaya naman tinabig ko kagad. "Aalis ka ba? O
kakaladkarin pa kita palabas?" galit kong sabi.




"Bakit ka naman ganyan sakin, Beb? Alam kong galit ka sa mga ginawa ko. Pero eto na ako.
Bumalik na ako para sayo."



"Wala ka ng babalikan."




Nakita ko sa mata nya na nasaktan sya sa sinabi ko. But who cares?



Nakita ko na maiiyak na sya. "Please, Kurt. Mag-usap naman tayo. Mahal pa din kita. At alam ko
na mahal mo pa din ako. Binalikan na kita kasi nagawa ko ng tuparin ang pangarap natin."




Napakuyom naman ang kamao ko. "Sinabi ng wala ka ng babalikan. Kaya mabuti pa, balikan mo na
ang asawa mong matanda!"



"Annuled na kami. Ginamit ko lang naman sya para sa pagtupad sa ambisyon ko. Ngayon, malaya na
ako. Kaya binabalikan na kita." sabi pa nya na tumulo ng ang luha.




"Wala akong pakialam. Sinabi ng wala ka ng babalikan dahil may asawa na ako." malamig na sabi
ko.




Halatang nagulat sya sa nalaman. "Pero ako ang mahal mo!" malakas na sabi nya.




"Ang kapal ng mukha mo para sabihin yan!" sigaw ko din. "Umalis ka na sabi e!" hinawakan ko sya
sa braso para kaladkarin palabas.




Pero pinigilan nya ang kamay ko. "Please. Kurt. Nagmamakaawa ako. Pakinggan mo naman ako. Wala
akong pakialam kahit may asawa ka na. Mahal na mahal pa din kita. Please.."




Hinawakan nya ang mukha ko. At nagulat ako ng bigla nyang higitin ang batok ko at halikan ako.




BLAG!



Hindi ko napigilan na hindi itulak ng malakas si Tricia kaya naman napahampas sya sa pader.
Masyado na akong nagagalit ngayon kaya wala na akong pakialam kung masaktan ko man sya. She
deserves it.




Kinuha ko ang braso nya at kinaladkad na palabas. Baka maabutan pa sya ni Rian dito. Ayoko na
malaman pa nya ang lahat ng ito. At siguro panahon na para masabi ko na ang lahat kay Rian.
Pero paano? Alam kong masasaktan sya at lalong ayoko na kaawaan nya ako.




"Wag ka ng babalik pa dito!" sabi ko at sinaraduhan ng malakas ang pinto.



Hindi na ako magtataka na ganyan si Tricia ngayon. Alam ko hindi ko naman sya maiiwasan kahit
kailan. Lalo pa at maliit na ang mundo para samin. Nung party pa lang ni Pat, sinabi na nya
sakin na she wants me back. That she will do whatever it takes para balikan ko sya. Ano ako
tanga, para balikan pa sya? Mahal na mahal ko si Rian para iwan pa sya.


Ayoko na mag-alala si Rian. Kaya dapat mapaalis ko na si Tricia sa buhay namin.



Nakatulala ako sa veranda ng marinig ko na nag-sarado ang front door.



"Hubby!" sigaw kagad ng mahal ko.



Agad akong pumunta sa sala. "Wifey!" niyakap ko kagad sya at hinalikan. God! How I missed her!



"Hahaha! Hindi halata na namiss mo ako, Hubby! Halos malagutan ako ng hininga sa halik mo ah!"
tatawa tawa naman na sabi ni Rian habang nakayakap sa leeg ko.



Pinisil ko ang ilong nya. "I just missed you."



"Ay Hubby! May pasalubong ako sayo. Halika! Dali!" kumalas sya sa yakap ko at nagpunta sa
maleta nya. Nagkalkal sya dun.



"Alam ko, hindi ko naman mapapantayan lahat ng binigay mo sakin. But it's the thought that
counts naman diba?" sabi nya habang sige sa pagkakalkal. Ako naman ay naupo sa sofa. Hindi ko
naman napigilan na hindi mapangiti. I find her cute.



No. Lemme scratch it.



I find her very beautiful. Kahit pa mukhang pagod sya sa byahe. She's wearing a semi-fitted
shirt, a jeans and a pair of casual shoes. Naka messy bun lang din ang buhok nya. With no make
up at all.



"Here, Hubby." sabi nya sabay abot sakin ng isang naka-paper bag na maliit. Pabagsak syang
umupo sa tabi ko at sumandal sakin. Nakatingin sya sa pagbubukas ko ng bigay nya. "Hope you'll
like it."




"Kahit hindi ko pa nakikita, gusto ko na kagad." sabi ko. And I mean that.



And when I opened it. I was surprised!



Yung Gucci watch na gusto ko! (0_0)



"How did you know?" tanong ko na napatingin sa kanya. She just smiled at me and kissed me on my
cheeks.



"I just felt it. Hindi mo man sinabi na gusto mo talaga yan e. Pero nakita kita few nights ago
na nagsu-surf sa net. Naiwan mo na nandun sa website ng Gucci at nasa page na yan. So I just
thought na maybe you want that. Kaya humanap ako nyan sa Malaysia. Good thing, meron sila. Kasi
I've tried to look for that here in the Philippines last week, wala pa daw. Next week pa daw
ang dating."



"Wow! Thank you, Wifey! Actually, hinihintay ko na lang din talaga na magkaron nyan dito.
Thanks!" sabi ko naman na natutuwa talaga ako. Imagine that? My wife bought this for me? Wow!



We kissed each other until we got our lips swollen. >__< Ganyan namin ka-miss ang isa't-isa!


____


Nasa corridor kami ngayon nina PJ, Vin, King at Pol. Wala pa naman kasi ang Prof namin kaya
tamang tambay muna. Si Rian naman naiwan pa sa bahay kasi mamaya pang 1Pm ang pasok nya.



"Oh, Pare, kumusta naman kayo ni Mich?" narining kong tanong ni King kay Vin. Napatingin naman
ako kay Vin kasi na-curious din ako sa sagot nya.



"Ayaw, tol e. Masyadong mailap. Ngayon yata sablay ang charms ko." kibit-balikat na sabi ni
Vin.



"Ikaw naman kasi. Tinakot mo kagad. Pero ano, gusto mo ba talaga sya?" si Pol naman.



Ako naman nakikinig lang sa kanila. "Oo e. Bakit ba kasi ganun yun? Tol." sabi naman ni Vin na
sakin tumingin. "Tanong mo nga kay Rian kung bakit ganun sakin si Mich."



"Aba. Wag mo na kami idamay dyan ni Rian. Sariling diskarte mo na yan." sabi ko na lang.
Tumalikod ako sa kanila at humarap sa quadrangle. "Damot mo naman tol e! Porke okay na kayo ng
Wifey mo!"



"Teka. Si Tricia, Kurt oh. Padating." narinig ko na sabi ni Pol.



Napalingon naman ako at ayan nga. Nakita ko na parating sya. Ano naman kayang ginagawa nito
dito? Ang alam ko, hindi kami same course.



"Hi, Beb!" malakas na sabi nya. Hindi ko naman sya pinansin. Humarap na ulit ako sa quadrangle.
Sina Pol naman ay natahimik din.



"Did you missed me? Kasi ako miss kita ng sobra. Lalo na nung umalis ako kahapon sa pad mo."



Narinig ko na napasipol sina Vin. Shit na babaeng to! Baka may makarinig pa na iba. Masabi pa
kay Rian. Kalat pa naman dito na sya ay girlfriend ko si Wifey. (Kahit pa na asawa ko na
naman).




"Shut the fuck up, Tricia. Kung hindi ka nadala sa pagkaladkad ko sayo kahapon, baka naman
gusto mo ngayon itulak kita simula dito sa 4th floor hanggang sa ground floor?" inis na sabi
ko.




"Hahaha! You haven't changed, Beb! That's why I'm loving you more. Alam mo na sa mga suplado
ako mas naa-attract?" malandi pa nyang sabi.



"I don't care." sabi ko. Iniwan ko sila at pumasok na sa loob ng classroom. Nasunudan naman
sakin sina Pol.




"Ginugulo ka, tol? sabi ni PJ. Banas akong umupo sa kabilang side ng room.



Tumango ako.



"Naku. Pano kapag nalaman ni Rian?"



"Kaya dapat mapalayas ko na ang babaeng yan, bago pa malaman ni Rian. Ayoko na pati sya guluhin
ng babaeng yun."


*End of Kurt's POV*

______


Marian's POV


Kainis naman! Tumakbo na naman ako ng napaka-layo, tapos late na din ako. Bawal na humabol.
>__< Napaka-terror pa naman ng Prof sa subject namin ngayon.



Kaya naman no choice ako kundi tumambay nalang dito sa study table. Hindi ko naman mai-text si
Kurt kasi alam ko na may klase din sya. Di bale, 1 hour na lang naman akong maghihintay bago
ang next class namin.



Nagulat ako ng may umupo sa may tapat ko.


"Hi." sabi ng babae sa may tapat ko. "You're Rian, right?"



Tumango naman ako. "I'm the girl you bumped last week. Sorry for being so rude that time." She
smiled at me.



Ay oo nga. Sya nga yun. "O-oh. It's nothing." sagot ko naman.




"By the way, I'm Tricia." pagpapakilala nung babae. Inabot nya ang kamay nya for a handshake.



Hindi ko alam pero parang kinabahan ako. Tricia? San ko nga ba narinig ang pangalang to?



Napilitan ako na iabot ang kamay ko. Hindi ko na lang pinansin ang naramdaman ko. Lalong-lalo
na sa paraan ng pag-ngiti nya.



Baka naman mali na naman ang kutob ko e.



Nginitian ko na lang din sya.


_____________________________________________________________________________

Lalalalala! XDD Ako na ang KJ kasi bibitinin ko muna kayo. Hahahaha! :PP Ano na kaya ang
mangyayari? Amoy ko na ang isang malaking gulo! Kaya abangan nyo. Hahahahaha! Babawi ako sa
next UD. Hindi kasi masyado nagana ang sabaw kong utak ngayon e. Pasensya naman! hahahaha! Wala
kasi akong vitamins para ma-inspire. :PP


So how about VOTES ulit? Hihihi XDD Salamat in advance! ;)



30 votes = CHAPTER 32! ;) IS THAT FAIR ENOUGH? BWAHAHAHAHAHA!
At eto na nga ang kwento ko.. Nag-iisip ako kanina ng mga mangyayari pa kina Kurt. Hindi ko
alam pero sa mga naisip ko, naiiyak ako. Masyado yata ako naapektuhan nung pinanuod ko sa TV
kanina. =____= Haist! Basta abangan nyo ang mga sunod na mangyayari kasi naka-isip na ako kung
ano-ano yun. XDD But ofcourse, hindi ko sasabihin pa sa inyo. :PP Hihihi! Pwede pa naman
magbago yung mga naisip ko, depende na lang sa mga dadating na ideas ko. :DD Hahahahaha! XD
Salamat sa pag basa!




-Jen <3

VOTE
COMMENT
BE A FAN!
*******************************************
[39] Thirty Two.
*******************************************
32:

Haay! Nakatapos din sa klase. Grabe! Halos makatulog ako dun ah? Boring lectures. XDD discuss
dito, discuss dun lang naman ang ginawa ng Prof namin. Hindi man lang ba inalam kung interesado
kami sa sinasabi nya. Hahahaha! XDD



"Bye, girls!" paalam ko sa Gaga Girls.



Kumaway naman sila sakin kaya lumakad na ako paalis. Papunta na akong parking lot. Nagtext kasi
si Hubby na nandun na daw sya.




Naglalakad na ako sa may OSAS Building ng mapalingon ako sa tumawag sakin.



"Rian!"



Oww.. Ang babae kanina sa study table.



Tumigil naman ako sa paglalakad. "Hi! San punta mo?" sabi nya ng makalapit sakin.



"Parking lot. Uuwi na. Bakit?" tanong ko.



Agad naman nagliwanag ang mukha nya. "Talaga? Pwedeng pasabay?" tanong nya. Halata sa mukha nya
na nahihiya pa sya sakin. "Kasi.. Ano. Nasira yung car ko. Kahit san na lang bababa ako. San ba
way mo?"




"Sa Royale Twin Tower ako nakatira." sagot ko naman. Naglalakad na ulit kami. Naramdaman ko pa
na humawak sya sa braso ko.




"Talaga? Wow! Good thing! Malapit lang din dun ang subdivision kung san ako nakatira e. Sa
Greenville naman ako. Okay lang ba na pasabay? Sa may kanto mo na lang ako ibaba." She smiled
at me. Hopeful ang itsura nya.




"Ah okay. No problem." sagot ko na lang. Nasa may parking lot na kami ng makita ko na
naghihintay na si Kurt. Nakatalikod sya sa side namin. Parang may kinukutingting sya e.




Ginulat ko sya ng halik sa pisngi. "Hi, Hubby!"



Ngumiti naman kagad sya sakin ng makita ako. Naglalaro na naman pala sya sa Vita nya. Pinatay
nya yun. "Tara na?"



Tumango naman ako ng bigla kong maalala yung kasama ko. "Ay hubby. May makikisabay nga pala
satin. Nasira car nya e. Sa Greenville lang naman daw sya. Malapit na satin yun diba?" yumakap
ako sa isang braso nya.



Tumango naman si Kurt.



"Okay lang?" sabi ni Tricia na nasa likod ni Kurt kaya naman lumingon pa si Hubby para makita
si Tricia.




Parang nagulat pa si Kurt ng mapaharap sa kanya. "Oh. By the way, I'm Tricia. Transferee lang
ako."



Iniaabot ni Tricia ang kamay nya kay Kurt pero parang napatulala pa si Hubby. Nagandahan ba sya
sa babaeng to? =_____=




"Hubby.." sabi ko na bahagya syang hinigit. Ininguso ko din yung kamay ni Tricia na
nananatiling naghihintay para i-handshake nya.




Alanganin naman na tinggap yun ni Kurt. "So tara na? Ipagluluto kita, Hubby." masayang sabi ko.
Hindi ko alam pero parang ramdam ko na parang ang awkward ng atmosphere ngayon.



Sumakay na kami sa kotse.



"So marunong ka pala magluto, Rian?" tanong sakin ni Tricia na nasa backseat. Si Kurt naman ay
tahimik lang na nagda-drive.



Nilingon ko sya. "Hindi naman. Konti lang." sabi ko na lang.



"Ah talaga? Ako kasi nag-aral nung nasa New York pa ako. But mostly, Filipino dish lang din."
pagku-kwento nya. "Alam mo ba na minaster ko ang Caldereta? Kasi yun yung gusto ng boyfriend ko
e."



"Ah talaga, may boyfriend ka? Nasan?" tanong ko.



Nalungkot yata sya sa tanong ko. "Ha? Ah. Magka-away kami e. Konting hindi pagkakaintindihan
lang din naman yun. But eventually, alam ko na maayos din namin yun." sabi pa nya. Tas ngumiti
na ulit.




"Oo nga. Kung mahal nyo naman ang isa't-isa, maayos nyo din yan. Parang kami ni Hubby. Laging
away, pero inaayos din namin. Hindi ba, Hubby?" sabi ko naman na tumigin kay Kurt.




"A-ah, oo."




Ngumiti ako. "So anong lulutuin mo?" singit na naman ni Tricia.




"Caldereta din. Paborito yun ni Hubby e. Lagi syang may order nun basta nakain kami sa Filipino
Restaurant."




"Ah talaga? Gusto mo ba tulungan na kita?" nakangiti pa nyang alok.




"Hindi ba nakakahiya? Baka naman makaabala pa ako sayo." sabi ko naman. Gusto ko yun idea nya
na tutulungan nya ako. Kasi hindi naman talaga ako marunong mag luto nun. Hahanap pa ako ng
recipe sa google. Atleast sya, marunong na sya diba.




Tumawa naman si Tricia. "Ano ka ba naman. Ako na ang nag-offer kaya okay lang yun. Tama ng
makikikain na lang ako sa inyo." sabi nya. "Ay teka, mag-asawa na ba kayo? Kasi kung iisa na
ang inuuwian nyo e?"



Natigilan naman ako sa tanong nya. Napatingin ako kay Kurt kasi hindi ko alam ang isasagot ko.
Nakita ko din na umilap ang mata ni Kurt.




"Oo. We're already married." si Kurt na ang sumagot.



Tumango-tango naman si Tricia. "Oh. I see. Ang bata nyo pa para magpakasal ah? Di bale, uso na
naman yan ngayon e. Ako nga HS pa lang nun, niyaya na ikasal nung boyfriend ko e."



"Talaga? Ang bata pa lalo nun ah?" sabi ko naman.



Tumawa sya. "Oo nga e. At nagkahiwalay kami because of that. Now, I'm trying to win him back.
Sisiguraduhin ko na babalikan nya ako. No matter what it costs. Mahal na mahal ko pa din sya
until now e. Napaka-tanga ko lang para hayaan sya nun." sabi pa nya na tumingin kay Kurt.
Nakita ko naman na parang natigilan si Kurt sa sinabi ni Tricia.



Pagdating namin ng bahay, nagpunta na kami ni Tricia sa kusina para i-prepare ang mga
ingridients. Si Kurt naman ay nag-derecho sa kwarto.



Kitang-kita ko naman na sanay nga sya. At natutuwa ako na may natututunan ako sa kanya. Hindi
naman pala sya kasing sama tulad nung una naming pagkikita e.



"Alam mo ba, paboritong-paborito din 'to nung boyfriend ko. Ay oo nga pala, hindi pa kami ayos
ngayon kaya hindi ko pa pala sya dapat tawagin na boyfriend ulit. Pero alam ko naman na
magkaka-ayos din kami nun e. Yun pa, e baliw na baliw yun sakin dati." tumawa pa sya. Hinahalo
na nya ngayon yung niluluto namin. "Mahal na mahal ko pa din sya kahit matagal kaming hindi
nagkita." bigla syang lumungkot.



Naawa naman ako sa kanya. "Maayos nyo din yan." sabi ko naman.



Ngumiti sya. "Oo naman. Babawiin ko talaga sya. Sakin lang dapat sya e." sabi pa nya. Nakita ko
pa na parang maiiyak sya kaya naman tinapik-tapik ko ang balikat nya. "Ay ano ba yan? Dapat
hindi malungkot kapag nagluluto kasi baka hindi masarap ang kalabasan nito." Tas tumawa na ulit
sya.



Ngumiti na lang din ako. "Hayaan mo, maayos nyo din yan."



Pagkaluto namin tinawag ko na si Kurt. Naghanda na kami ng mesa at kumain.



Buong panahon na nakain kami, tahimik lang si Kurt. Si Tricia ang kwento ng kwento tungkol sa
career nya sa NY. Nalaman ko din na model pala sya dun.



Pagkatapos namin kumain, pumasok muna ako sa kwarto namin. Naiwan ko naman na nasa sala si
Tricia habang si Kurt ang nag-insist na magligpit.


*End of Marian's POV*


________


Kurt's POV


Kanina pa ako hindi mapalagay simula ng makita ko na kasama ni Rian si Tricia. Anong binabalak
ng babaeng yun? At mukhang kinakaibigan nya si Rian.



Shit! shit! Shit!



"Hi, beb!" narinig ko na sabi ni Tricia. Nilingon ko sya. Kasalukuyan na inaayos ko ang mga
pinggan na hinugasan ko.



Sinamaan ko sya ng tingin. Nilapitan ko sya at hinawakan ng mahigpit sa braso. "Ano ba ang
balak mo ha? Kung plano mo manggulo, sinasabi ko na sayo na masasaktan ka sakin. Lalong lalo na
kapag may ginawa ka kay Rian!" mahinang sabi ko. Lumingon pa ako sa may sala at nakita ko na
wala si Rian.



"Can't you see? I'm here to win you back." nakangiti pa sya ng nakakaloko sakin.



"Subukan mo na guluhin kami, kahit babae ka pa, masasapak kita!" galit kong sabi. Mas
hinigpitan ko din ang hawak ko sa braso nya.



"Aray, Beb! Nasasaktan ako sa hawak mo!" sabi naman nya.



"Mas masasaktan ka kapag ginulo mo kami!" at pabalibag ko syang binitawan. Himas-himas naman
nya ang nasaktan nyang braso.



Tumalikod kagad ako ng maramdaman ko ang papalapit na yabag ni Rian.



"Tricia? Bakit?" nagtatakang tanong ni Rian.



"A-ah wala. Nagpapaalam na kasi ako kay Kurt. Kala ko kasi mamaya ka pa lalabas e. Uuwi na sana
ako kasi nakalimutan ko na may gagawin pa nga pala ako."




"Ah ganun ba? Sige hatid na kita sa labas. Salamat nga pala ha?" sabi pa ni Rian. Nanatili
naman akong nakatalikod sa kanila kunwari may inaayos pa. "Hubby, aalis na daw si Tricia."




Humarap ako sa kanila. "Sige." sabi ko na lang. Lumakad ako at nilampasan sila. Lumabas ako ng
kusina at nagpunta sa veranda. Narinig ko naman na nagpaalam na si Tricia.



Tangina talaga! Anong balak ba ng babaeng yun?! Potah!



"Hubby?" narinig ko na sabi ni Rian. Yumakap sya sa likod ko.



"Ayoko sa bagong kakilala mo, Rian. Layuan mo sya."



Naramdaman ko naman na parang natahimik si Rian. Alam nya na seryoso ako kasi tinawag ko sya sa
pangalan nya. "Bakit?" tanong pa nya.



"Basta. Iba ang pakiramdam ko sa kanya. Kaya sa susunod, umiwas ka na sa kanya." Tumango na
lang sya. Humarap ako sa kanya at niyakap sya. "I love you. Tatandaan mo lagi yan." bulong ko
sa kanya.



"I love you, too."


_______

Marian's POV


Bakit kaya ako pinapaiwas ni Hubby kay Tricia? Hmmmm..


Tricia..


Tricia..


Tricia..



Deym! San ko ba narinig ang pangalang yun?! Kainis! Kelangan ko na yata uminon ng gamot para sa
may memory gap! =_____=



Nasa cafeteria kami ngayon nina Mich. Wala sina Kurt kasi may klase pa sila. Tapos hindi din
naman kami makakapag-kita mamaya kasi may gagawin daw sila.




"Tara sa MoA mamaya!" pag aaya ni Claire.



Tumingin sila sakin. "Why?" nagtataka kong tanong.



"Sama ka? Napaka-busy mo na these days ha. Naeechepwera na kami." pag iinarte ni Mich.



Niayakap ko naman sya. "Kayo naman! Alam nyo naman na labs ko pa rin kayo e. At oo sasama ako
mamaya. Kaya wag na kayong magtampo. Hindi bagay." =_____=




Sigawan naman sila. Naputol lang yun ng biglang may sumingit sa usapan.




"Hi, Rian!" bat ni Tricia.



Hindi ko naman malaman kung anong gagawin. Naalala ko yung sinabi ni Hubby. "H-hello." sabi ko
na lang. Spell AWKWARD! >__<




Umupo sya sa may tabi ko kahit hindi naman inaaya. Tinginan tuloy sina Mich. Parang tinatanong
nila sa paraan ng pagtingin sakin kung sino sya.



"Ahm. Si Tricia nga pala. Transferee lang sya." Kita ko sa mata nila parang hindi nila gusto si
Tricia.



Pero binati na din nila. Spell plastic naman? :DD




"Ahm. Rian?" sabi ni Tricia na tumingin sakin kaya naman lumingon din ako sa kanya. Ang Gaga
Girls naman nanatiling parang nakikiramdam. "Pwede mo ba ako samahan mag-shopping mamaya? You
know, matagal-tagal din kasi akong nawala kaya hindi ko na masyado kabisado ang mga malls dito.
Ang dami pa namang bago!" Hopeful na naman ang itsura nya.



"Ha? Ah. Eh.." lalong hindi ko malaman ang isasagot ko.



"Pwede ba?" tanong ulit nya.



"May lakad kasi kami e." sagot ko na tumingin naman kina Pearl. "Pupunta kaming MoA."




"Ah ganun ba?" Mukhang nalungkot sya kaya naman parang nakonsensya ako. "But, if you want, you
can join us." sabi ko. Hindi ko alam kung bakit sinabi ko yun. Basta parang ano. Ah BASTA! :DD




Halata naman nagulat sina Mich. Si Tricia naman ay lumapad ang ngiti. "Sige! Salamat!" sabi
kagad nya.



(>.>) Yan naman ang itsura nina Mich, Pearl at Claire.


(^__^) Tricia.


(=__=) Ako.



Haist! Ang hirap naman! Ramdam ko naman na hindi gusto nina Mich si Tricia. Pero anong gagawin
ko?! Waaaah! Ang hiraaaap naman! >___<




Hubby! Heeeeeeelp! T_T




_____________________________________________________________________________

As of typing this chapter, ka-chat ko sa FB ang HUBBY ng buhay ko! LOL! >_< Pero hindi ko sya
boyfriend. Or should I say, hindi ko NA sya boyfriend. EX na e.. T_T Hahahaha! Pero ewan,
kinikilig pa din ako kapag tinatawag nya akong WIFEY to think na almost 4 years na kaming
break! Hahahaha! Kaya hindi ako masyado makapag concentrate dito. Hihihi. XDD Malandi spotted!
Lalalala ~~
Share lang . Hihihihi XDD Kiligvibes kasi talaga kahit simple conversation lang. >__<
-Jen

VOTE
COMMENT
BE A FAN. :))
*******************************************
[40] Thirty Three.
*******************************************
33 :
@MoA

Claire's POV

"Pisti naman kasi! Sino ba ang sabit dito? Sya o tayo?" inis na sabi ni Mich. Nakooo! Ang
kataklesahan na naman nito, umaariba na naman! >__<



"Relax lang, bakla!" sabi naman ni Pearl.



Nandito na kami ngayon sa isang botique. Kasama namin si Rian at yung Tricia. Pero parang hindi
namin sila kasama. Sinolo ba naman nung Tricia si Rian pagdating namin dito. =____= Kaya ayan,
si Bakla. Naghihimutok.



"Naiimbyerna ako e!" high pitched pa rin sya. "Kaya nga natin naisipan mag mall kasi para
makasama naman natin si Rian diba?"



"Oo nga e." sabi ko na lang. "Nasan na ba sila?" lumingon-lingon pa ako. Hinahanap ko sila kasi
nawala na naman sila.



Lumabas ako sa botique at nakita ko na nandun sila sa tapat. Sa isang shop for men. Pssssh!
Kainis na talaga din ha.




"Oh nasan?" sabi ni Pearl. Lumabas na din sila at sumunod sakin. Itinuro ko naman ang katapat
na shop. Kita namin dito na parang may binibigay si Tricia na damit ng lalaki. Yun bang parang
sinasabi na bilhin na nya. Para kay Kurt siguro.




Pumasok na din kami sa loob. Paglapit namin sa kanila,



"Buy that na. I'm sure, Kurt gonna love that." maarteng sabi ni Tricia. Hindi ko tuloy
napigilan ang pagtaas ng kilay ko na umabot hanggang 3rd floor yata.




How can she be so sure na magugutuhan ni Kurt yun? FC naman pala to e. Masyadong feeling close!



Nakita ko naman na inirapan sya ni Mich.




"Wag na lang kaya? Never ko pa kasi nabilhan ng damit si Kurt. At hindi ko alam kung
magugustuhan nya yan." sagot naman ni Rian.




"Ano ka ba naman? Okay nga to e. I know his taste." kaya naman napatingin kami sa kanya na may
pagtataka. "Errr. I mean, model ako diba? So I know a lot about fashion. Kahit panlalaki pa
yan."




"So porke model magaling na kagad? MODEL din si Rian no." sabat naman ni Mich. "Ayaw nga nya
bilhin e. Masyado ng bumenta ang pagbibigay ng damit sa lalaki. At marami ng damit si Kurt.
Anong palagay mo sa kanya, hindi afford bumili ng madaming damit?" pambabara pa ni Mich.
Hinatak nya ang inaalok na damit ni Tricia at inihagis sa isang shelf.




"Tara na nga, Rian. Kung bakit ba naman kasi nagsasama ka ng mga taong FC e. Lakad tropa to. AT
LALONG HINDI KAMI ANG SABIT DITO KAYA DAPAT KAMI ANG MASUSUNOD KUNG SAN TAYO PUPUNTA." talagang
pinagdiinan nya yung last sentence nya.




Hinila nya sa isang braso si Rian. "Mich!" sabi ni Rian na halatang nagulat.



"Tara na nga! Epal naman kasi e!" sabi pa ni Mich. Sumunod naman kami sa kanila ng lumabas sila
sa shop na to. Naiwan naman na nakatunganga si Tricia.



"Ikaw naman kasi. Sino ba yun ha? Mungaga naman e. Wag ka nga sumasama dun. Arte-arte!" sabi
naman ni Pearl habang naglalakad kami. Hindi talaga namin binigyan ng pagkakataon na mabalikan
pa ni Rian si Tricia.




"Ang bad nyo naman. She just being nice." pagtatanggol naman ni Rian. Haaay! Ayan na naman po
ang pagiging madaling magtiwala ni Rian. -_____-




"Nice your face!" sabi ko naman. "Tsaka basta. May iba kaming pakiramdam sa babaeng yun."




"Para kayong si Kurt. Tsk!"



"Kitams?! Kahit asawa mo ayaw sa kanya. Kaya wag ka na nga sasama dun."



"E sya naman kasi ang may sabi na sasama sya diba?" sagot na lang nya.



Napahinga na lang kami ng malalim at napailing.




Naglibot-libot kami at namili kapag may magugustuhan. Inabot kami ng 8Pm sa pag-iikot. Sobra
naman kaming nag enjoy kasi nakapag-bonding ulit kami.




"Girl, birthday na nga pala ni Kurt sa susunod na linggo ah? Anong balak nyo?" tanong ni Pearl.



"Hindi ko nga alam e. Itatanong ko kay Kurt."



"Tara na nga dun sa may entrance. Baka nandun na sundo natin." sabi ko naman. Susunduin kasi
kami ni Rian. Ako ng driver namin, at sya syempre si Kurt.



*End of Claire's POV*

_______


Marian's POV


"Hubby, nag take out na lang ako sa Savory. Yun na lang dinner natin. Kumain ka na ba?" tanong
ko ng sunduin nya ako. Kumaway naman ako kina Mich ng papaandar na ang kotse.



"Hindi pa nga e, Wifey e. Kaya, pakiss nga ako." sabi nya na parang bata.



Nahampas ko sya sa braso. "Ikaw talaga! Nagda-drive ka po."



"E di mamaya na lang? Aba. May interest na mamaya ha? More than one kiss na yun." sabi nya na
nakangiti ng pilyo.




"Mapanlamang!" kaya nagtawanan na lang kami.



Pagkarating namin ng bahay, hinanda ko na ang pagkain naman at kumain.



"Wifey.. Maliligo ako. Tara? Sabay ka naman sakin. Namimiss na kita e." sabi ni Kurt. Nanunuod
na ako ng TV at tumabi sya sakin. Niyakap pa nya ako sa bewang.



"Tsk! Hubby naman e. Nanunuod ako oh. Wag kang magulo." sabi ko na nanatiling nakatingin sa TV.



"Para naglalambing lang e." bumitaw sya ng yakap sakin umayos na ng upo.



Hindi ko pa din naman sya pinansin kasi alam ko na nag iinarte lang sya. Pinagpatuloy ko ang
panunuod ng TV. Nang mag-commercial tsaka ko lang sya nilingon.



"Huy, Hubby? Ang tahimik mo?" sabi ko naman. Sya naman ay nakatingin pa din sa TV. "Huuy!"



"Wala. Manuod ka na lng ng TV. Mas gusto mo naman yan kesa makipag-lambingan sakin."



Ay nagtampo na naman ang isip bata! Hahahaha!



"Hubby.." sabi ko na niyakap ang isang braso nya. "Anong balak mo sa birthday mo? Anong gift
gusto mo?"



Nakita ko na biglang parang natuwa sya sa tanong ko. Parang bata talaga! =___= "Bibigyan mo
akong gift, Wifey?" sabi nya na tumingin sakin.


Teka. Parang gusto ko yata bawiin ah. Iba ang pagngiti nya e. T_T



"Uhh.. Oo?" sabi ko.




"Kahit ano?" nakangisi na sya.



Ay kainaman! Napasubo na nga talaga ako! >__<



"Uhhh?" sabi ko. "Sige. Kahit ano." napipilitan kong sabi. Alam nyo naman na napaka-matampuhin
nito kaya oo na lang ako.




"I want...." sabi nya na parang nambibitin pa. Tinaasan ko naman sya ng kilay then nag-smirk
sya. "Little Kurt and little Rian."



Na-shock ako sa sinabi nya. (O_O)



Little Kurt and Little Rian?



Tama ba yung intindi ko?



Paki-tagalog nga. Baka naman mali ang intindi ko e. (T^T)


B-baby????!



Shemsssss! >___<




"H-hubby?" alanganing tanong ko.



Nakangiti naman sya sakin. " Ayaw mo, wifey?"



"H-hindi naman sa ayaw. Pero... Ano kasi... Ahm... Hindi ba talaga pwede na after college na
lang?"




Ngumitit sya sakin. "Oo naman. I was just kidding. Anyway, ano nga ba ang gusto ko na regalo
sakin ng asawa ko? Hmmmmm." sabi pa nya na nag-iisip.



"Make love to me. HERE. And as in NOW." sabi nya na nakatitig sa mata ko. Bigla namang parang
pinagpawisan ako ng malapot.



"H-here? Sa sala?" tumango naman sya. Unti-unting bumaba ang mukha nya sakin.



He started planting small kisses on my face. "I love you, Wifey.' bulong nya. Then his kiss
went down. Down to my neck. He's biting ang licking my neck. I can't help but to gasped.




Bakit ganun? I already lost count on how many times we did this, pero nandun pa din yung
pakiramdam na excitement and untolerable sensation.



And the next thing I knew, we were both naked.



Now I can see his hardness. His undeniably needs.



He is now kissing my tummy. I can feel his heavy breath down there.



Pabiling-biling na ang ulo ko. Hindi ko na malaman kung panong pwesto ang gagawin ko. Shit
naman e! Why can't I supress this feelings whenever he is doing this! Pero hindi ako nahihiya
na makita nya na halos mabaliw ako sa nararamdaman ko dahil sa ginagawa nya. In fact, he seem
pleased by my reaction.



Tumaas na ulit ang ulo nya sakin. He kissed my lips.



He was about to enter me when we heared the doorbell rang.



"Damn!" galit na sabi nya."Are you expecting someone at this fucking time?!"



Umiling ako. Hindi ko din naman alam kung sino ang pwedeng bumisita samin ngayon.


He let out an irritated sigh. Umalis sya sa ibabaw ko at sinuot ang boxers nya. Dali-dali ko
namang dinampot ang mga nahubad kong damit. Pumunta si Kurt sa may pinto, lumingon sya sakin.
Nang makita nya na nakapag-damit na ako, binuksan na nya ang pinto.



"Mom!" gulat na sabi nya. "What are you doing here?"



"Oh. Son, is that a nice way to greet your Mom ha?" sabi ni Mommy. Itinulak nya si Kurt para
makapasok sa loob. "Ohh. Did I interrupted something? Kaya mainit ang ulo mo, Son?" sabi ni
Mommy na nakatingin saming dalawa.



Para namang napahiya ako. Halata nga siguro kami. Gulo-gulo ba naman kasi ang buhok ko at damit
ko. Tas si Kurt naka-boxers lang. >__<



Napabuga naman ng hangin si Kurt. "Obviously Mom. Gusto nyo ba na magkaa-apo na or what?" kaya
naman namula ako. Lintek na lalaking to! At hindi nagkaila! =___=


Natawa naman si Mommy. "Ofcourse gusto ko. Pero naman son. Kakagaling ko lang sa airport. I was
excited to see both of you. I thought it would be nice to surprise you. Pero maiinis ka pala
sakin." pang-aasar naman ni Mommy. Lumapit sya sakin. "Oh hija, wag mo na pansinin yan. You can
continue what you were doing pag-alis ko. I just want to tell you na pumunta kayo sa bahay kasi
nandito na ako. Okay?"



Napailing na lang si Kurt. Ako naman ay napangiti na lang. Tumango ako. "Sige po, Mommy."



"Yun lang naman ang gusto ko sabihin." hinalikan nya ako tas pumunta sya kay Kurt. Hinalikan
nya din ito. "I still have jetlag kaya uuwi na ako sa bahay natin sa Alabang. Pumunta kayo dun
this weekend ha. Ipagluluto ko kayo. Bye lovebirds." yun lang at iniwan na kami.



Napatawa naman ako sa itsura ni Kurt. Halatang inis na inis. At... bitin na bitin? Bwahahahaha!
XDD
*******************************************
[41] Thirty Four. Part I
*******************************************
@jorisse. This Chapter is for you. ;) Hope you'll like this! :DD
Sana bukas ko pa ipopost to. Kaso I'm so bored kaya ayan. Natapos ko. ^__^
____________________________________________________________________________
34 Part I :
Pagkarating sa bahay nina Kurt, sinalubong kami kagad ni Mommy. "Akala ko mamaya pa kayong
hapunan. Ang tagal nyo ha." sabi nya.



"Sorry, Mommy. Si Kurt po kasi ang bagal e. Daig pa babae kumilos." hinalikan ko si Mommy sa
pisngi.



"Naku hindi ka pa nasanay dyan. Mabagal talaga yan kapag ako ang pupuntahan. Samantalang dati
kapag mga babae nya napaka----"



Hindi na pinatapos ni Kurt si Mommy sa sinasabi. "Tampo naman ang Mommy kong maganda."
inakbayan nya si Mommy at hinalikan sa ulo. "Nagpa-gwapo lang naman ako ng todo para kapag
nakita mo ako, pupurihin mo ako." kaya naman natawa kami. Naglakad na kami papasok.



"Puro ka kalokohan. Tara na nga kumain. Namiss ko kayo ha. Kaya pinagluto ko kayo ng madami.
Damihan nyo kain. Lalo ka na Rian. Ang payat mo. Ginugutom ka yata ng magaling kong anak e."



"Hindi, Mommy, ah! Lagi nga yang busog sakin." tas kumindat pa samin. "Busog sa pagmamahal ko
at busog sa halik ko." nahampas ko sya sa braso. Namumula naman akong napatingin kay Mommy.




"Hahaha! Masanay ka na, Rian hija dyan sa anak ko. Ganyan talaga yan." nakangiti na nakatingin
samin si Mommy. "Ang anak ko, hindi na ako ang nilalambing." at umarte pa na nalulungkot.




"Mommy naman. Syempre si Baby ko naman. Nagsawa ka naman sa lambing ko dati ah." at natawa na
lang kami. Nag derecho na kami sa dining area.



Woooah! Ang dami ngang pagkain! (*Q*)



Lobsters, Crabs, Beef, Pork, at Chicken na iba-iba ang luto ang nakahain. Wow! Tiba-tiba ang
tyan namin nito! >__< "Oh kain lang ng kain ha."



Dumulog na kami sa hapag. Ipinag balat kagad ako ni Kurt ng lobster. Favorite ko lahaaat! Kaya
naman kain ako ng kain. Sumasagot lang ako kapag tinatanong nila tungkol sa ibang bagay.



Tuwang-tuwa naman si Mommy na magana akong kumakain. "Nagustuhan mo ba ang mga hinanda ko,
Rian?" nakangiti na sabi nya.



Nilunok ko muna ang nasa bibig ko. "Opo. Ang sasarap!" hindi ko alam kung dahil lang sa gutom
ako o talagang masarap luto ni Mommy pero ang dami ko talagang nakain! >__<



"Wow! Ang lakas ng appetite ng baby ko!" sabi ni Kurt na pinisil pa ang tyan ko. "May baby fats
na oh!"



"Tse! Ang sasarap kasi e." sabi ko na lang.



"Hayaan mo na nga lang sya, Kurt. Nung nasa Macau tayo napansin ko na konti lang kumain si
Rian. Mabuti naman at madami na sya kumain ngayon."




Nginitian ko na lang si Mommy. Bakit nga ba nalakas na ako kumain ngayon? =____=



Pagkakain namin ay nag-kwentuhan pa kami ng kung ano-ano. Nalaman pa ng ni Mommy na marunong
akong mag-piano kaya nag-request sya na tugtugan ko sila. And I'm so pleased ng makita ko sa
mukha nila na natuwa sila.




"Ang galing ng asawa ko!" masayang sabi ni Kurt. Nginitian ko na lang sya. Hihi!


______


*Fast Forward*
Kurt's Birthday..
"Goodmorning, Hubby! Happy Birthday!" sabi ko na hinalikan ko sya. Nakahiga pa sya ngayon.



"Thanks, Wifey." nagmulat sya at nginitian ako. "Basta mamaya ha?" sabi nya na ang tinutukoy ay
ang dinner namin dito sa bahay. Sabi nya dito na lang daw. Intimate dinner for us. Just the two
of us.



"Opo. Pasensya ka na, Hubby ha? Kasi hindi ko lang talaga matanggihan si Mama Len ngayon dun sa
project kaya kahit birthday mo, aalis ako." sabi ko naman. Kasi may TVC akong gagawin mamaya.



"Okay lang, Wifey. Basta agahan mo ang uwi ha?" sabi naman nya niyakap ako. "I love you." he
never fails to remind me how much he loves me everyday. He always say that every morning when
he wakes up. ^__^




"I love you, too." sabi ko na hinalikan sya sa labi. At ang regalo ko sa kanya? Secret muna.
Mamaya nyo na malalaman. Anong gusto nyo, mauna pa kayong makaalam kesa sa birthday boy?! :PP




"Bangon ka na dyan. Kain na tayo kasi aalis na ako after." sabi ko na hinigit sya patayo. Mukha
namang tinatamad pa sya pero sumunod na din.




Pagkakain nga, hinatid nya ako sa Makati. "Bye, Hubby." sabi ko.



"Ingat mamaya pag-uwi ha? Ayaw mo naman kasing pasundo e." sabi nya.



"Opo. I love you." I kissed him then lumabas na ng kotse. Nag derecho naman ako sa 24th floor
kung san ang shoot ko for today.



After almost 8hrs, nag pack up na din kami. Buti na lang! Pagod na pagod na ako ha. Y_Y



Naalala ko pa na dadaanan ko pa nga pala yung regalo ko kay Hubby. Dun sa frame shop.



Tinext ko yung kakilala ko na gumawa ng frame at ang sabi ready for pick up na daw. Kaya naman
nagpunta na kagad ako dun. Nang makuha ko, pasakay na sana ako ng mag-ring ang cellphone ko.



"Hello? Bes?" sabi ko.



"Rian.." hindi ko malaman pero may iba sa boses nya ngayon.



"Mark? May problema ba?"



"Pwede mo ba akong puntahan ngayon dito sa bahay ko?" sabi nya. Nag-alala ako sa klase ng tono
nya ngayon. Bigla akong kinabahan.



"Okay! Pupunta na ako ngayon dyan." kaya naman imbis na sa condo ni Kurt ako magpahatid sa
taxi, sa bahay na lang ni Mark. Mukhang kailangan nya ng karamay ngayon. Kaya kahit male-late
na ako sa usapan namin ni Kurt, pupuntahan ko muna kahit saglit si Mark.




Pagbaba ko ng taxi, agad akong lumakad papunta sa may pinto ng bahay ni Mark. Bitbit ko pa nga
ngayon yung regalo ko at ang maliit na travelling bag ko laman ang ilang make-ups and clothes.




Kumatok ako. Ilang minuto na akong naghihintay na buksan, pero wala pa rin. Kaya naman
sinubukan ko kung bukas ang doorknob. Ay engot! Bukas naman pala e. =____=



Dahan-dahan akong pumasok. "Bes?" sabi ko. Walang tao sa sala.



Umakyat ako sa second floor. Baka nasa kwarto nya. Pagbukas ko, wala din naman. Potek! Nasan
kaya yun?




Bumaba ako ulit at lumakad papunta sa likod bahay. May kubo kasi dun na tinatambayan namin
dati.



At tama ako. Nandun nga sya. Nakatalikod sya sakin at... umiinom?



"Mark?" sabi ko habang dahan-dahan pa din na nahakbang palapit sa kanya. Lumingon sya.




He smiled bitterly. Alam ko na may problema sya. Kitang-kita ko sa mata nya ang lungkot.



Nang makalapit ako sa kanya, hindi pa rin sya umiimik. Kaya naman niyakap ko sya. Alam ko hindi
sa lahat ng pagkakataon, kailangan ipaliwanag sa pamamagitan ng salita kung ano ang
nararamdaman ng isang tao. At minsan, hindi kailngan ng kung ano-anong comforting words.
Presence lang ay sapat na.



Makaraan ang ilang minuto, naramdaman ko na umaalog sya. Meaning, umiiyak sya.



"Mark.. Tell me. Anong problema?" sinubukan kong tingnan ang mukha nya pero yumakap sya sakin
ng mahigpit.




"Hindi ko na kaya, Rian. Alam mo ba na ang sakit-sakit na? Akala ko makakalimutan ko din e. Pag
nagpaka-busy ako. Pero hindi pala." sabi nya. Hinimas-himas ko naman ang likod nya. "Bakit kasi
hindi na lang ako? Ibang klase kasi talaga e. Sobra-sobrang pagmamahal."




So lovelife pala ang problema ng mahal kong kaibigan.




Kumalas sya sa yakap ko. Umupo sya sa silya at dun umiyak ng umiyak. Tinabihan ko naman sya at
niyakap. Nasasaktan akong makita na nasasaktan sya. Kung sino man ang babaeng yun, hindi ba nya
alam na napaka-swerte nya na minahal sya ng kaibigan kong to.



Tumunghay sya at tiningnan ako. Hinawakan nya ang mukha ko. "Rian..."



"Alam mo ba, Backstabber ako e. Kasi kapag kaharap kita, KAIBIGAN kita. Pero kapag tumalikod ka
na.....



....MAHAL na kita. Hindi ko alam kung dapat ko pa ba sabihin sayo ang lahat. Pero hindi ko na
kaya e. Hindi na ako aasa na pwede pa tayo. Kasi alam ko na hindi na pwede. Kung nung wala pa
nga sya, hindi na pwede. Ngayon pa kaya na nandyan na sya. Ang gusto ko lang malaman mo ang
nararamdaman ko. Mahal na mahal kita. At sana ako na lang sya. Kung pwede lang talaga, handa
akong makipag-palit ng pwesto sa kanya. Kasi gusto ko ako ang maging dahilan ng bawat ngiti mo
ngayon. At gusto ko ako ang pinaka-ayaw mo na mawawala sayo. Kaso hindi pwede e. Kahit kelan
hindi mangyayari 'yon..."



Nagulat ako sa sinabi nya. Hindi kagad ako nakapag-react. A-ako ang tinutukoy nya na mahal nya?




"M-mark, lasing ka na." sabi ko. Naiiyak na ako kasi ako pala ang dahilan ng sakit na
nararamdaman nya ngayon. Hindi lang pala sa ngayon, kahit pala noon pa.



"Yun na nga e. Kahit lasing na ako, hindi pa rin mamanhid ang sakit ko dito." sabi nya na
tinuro ang dibdib. "Bakit ba kasi hindi na lang ako? Pwede naman yun diba? Katulad ng mga
napanuod natin dati, ang mag-kaibigan natutong mahalin ang isa't-isa ng higit pa dun." at
niyakap na naman ako.




Hindi ko malaman ang gagawin ko. Nasasaktan din ako sa nangyayari ngayon. Bakit kasi kailangan
na ako pa ang maging dahilan ng pingkakaganyan nya.




"I'm sorry." sabi ko na tuluyan ng napaiyak. "Sorry kasi nahihirapan ka dahil sakin."




"Pwede ba na ako na lang?" sabi nya na tingnan ang mata ko.



Lalo akong napaiyak sa tanong nya. Dahan-dahan akong umiling. "I-i'm sorry. Pero.. Hindi e. Si
Kurt ang mahal ko." sabi ko. Napasubsob ako sa palad ko.




Niyakap nya ako mula sa likod. "Ano ba kasi ang meron sya na wala ako? Please. Ako na lang.."
bakas sa boses nya ang pagmamaka-awa. Pero ayokong maging unfair sa kanya.



Umiling ulit ako. "Alam mong mahal kita. Pero bilang kaibigan lang. Sorry kung nasasaktan kita
ngayon." sabi ko. Kumalas ako sa yakap nya at tumayo. "Kahit kailan hindi kita ginustong
saktan. Pero sana maintindihan mo na may mga bagay talaga na kahit hindi natin gusto,
mangyayari at mangyayari pa din." nagsimula akong lumakad paalis.




Pero hinabol ako ni Mark. Niyakap nya ako. Walang umiimik samin. Puro iyak lang namin ang
maririnig dito.



Hanggang sa naramdaman namin na umulan. At kasabay ng pag-ulan, ay ang lalong paglakas ng patak
ng luha namin.




"I'm sorry." sabi ni Mark na hinahawi ang buhok na nasa mukha ko. "Alam ko naman na hanggang
dito lang ako sa buhay mo. Pero sana sa nalaman mong ito, wag mo akong lalayuan. Sapat na sa
akin na makita kitang masaya. Hindi ko lang mapigilan na hindi masaktan."



Ngumiti ako ng pilit. Alam ko sinusubukan lang nyang kayanin ang lahat. "Oo. Makaka-asa ka."
at niyakap ko ulit sya.



We stayed in that position. Hanggang sa kumalma ang pakiramdam namin. "Pasok na tayo sa loob."
sabi ko. Basang-basa na kami ng ulan at nakakaramdam na din ako ng ginaw.



Pagpasok namin. "Maligo ka na muna." sabi nya. Pumunta sya sa kwarto nya at pagbalik nya ay may
dala na syang towel. Nagpasya na din naman akong maligo muna. Hindi ako pwede magpakita kay
Kurt ng ganito.




Naligo ako ng mabilis.



Napatingin ako sa orasan at nagulat na makitang almost 7Pm na pala! Shit! Lagot ako nito kay
Kurt. Kinalkal ko naman kagad ang bag ko. Nasan cellphone ko?!



Nalaglag pa yata! Damn!



"Mark, aalis na ako. Baka hinahanap na ako ni Kurt." nag aalala kong sabi. Tumango naman sya
kahit pa kita ko na malungkot ang mga mata nya. Na-guilty na naman ako.




"Ihahatid na kita." sabi nya.



"Wag na. Ipara mo na lang ako ng taxi." sabi ko na nagmamadaling dinampot ang mga dala ko
kanina.




Paglabas naman namin saktong may dumaan na taxi na walang pasahero. Hinalikan ko sa pisngi si
Mark. "Bye. Sorry ulit." at sumakay na ako.




Habang daan nag aalala ako. Shit! Si Kurt baka panis na paghihintay sakin!



Lalo pa akong nainis ng makita na traffic pa dahil sa pag-ulan. Jeez! Ang malas naman!



________


Kurt's POV



Every thing was set for our dinner. Alam nyo ba na nagpaturo pa ako kay Mommy na magluto ng mga
ito? At tinulungan nya din ako i-prepare ang lahat ng to. Oo at ako ang may birthday, pero mas
gusto ko na pagsilbihan si Rian ngayon.



<<< Their intimate dinner prepared by our Birthday Boy ayun ulit sa kanan! :DDD >>>

Napatingin ako sa relo ko at nakita kong malapit ng mag 7Pm. Any time ay dadating na sya kaya
naman maliligo muna ako. Ayoko naman na humarap sa asawa ko na amoy sibuyas, bawang at kung
ano-anong amoy ng kusina pa ako diba! :DD Hahaha!




Natapos ako ng mabilis lang. Nagpa-gwapo talaga ako ng todo ha. Nag-sspray na ako ng pabango ng
marinig ko ang doorbell. Ay ang asawa ko kulit talaga! Nag-doorbell pa! :DD



Excited akong pumunta sa may pinto. I was about to hug the person standing in front ng magulat
ako na hindi pala si Rian. "Happy Birthday, Beb!"




Napamura ako. "What the hell are you doing here?!"




"I'm here because it's your birthday." nakangiti pa nyang sabi. Ngali-ngali ko ng bigwasan ng
suntok ang mukha nito.




"Get your ass off here!" sigaw ko.



"Bakit naman?" sumilip pa sya sa loob. "Wow! A dinner for us? How sweet!" sabi pa nya na
hahawakan ang mukha ko pero tinabig ko ulit. Pinagtulakan ko sya palabas ng bahay ko.



"Ano ba, Beb! Ikaw na nga ang binabati ngayong birthday mo e. Diba nagtatampo ka kapag
kinakalimutan ang araw na to?" sabi nya na pinipigilan ang pagtulak ko.



"You're not invited! So get out of my sight, you slut!"



Unti-unti na naman syang umiyak. "Please Kurt. Wag mo naman gawin sakin to. I'm begging. If
you're just doing all of these dahil gumaganti ka, fine. Panalo ka na. Just please, wag mo na
akong ipagtabuyan. Mahal na mahal pa din kita." sabi nya na hinawakan ako sa braso.




Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya. Nandito na kami sa hallway ng floor namin. Buti na lang
walang ibang tenants na nadaan.



"Please.. Kahit hindi na tayo maging katulad ng dati. Basta kahit maging mag-kaibigan man lang
tayo." sabi nya na umiiyak pa din.



Napatingin ako sa kanya. Pero hindi ko pa rin makuhang maawa sa itsura nya ngayon. "Umalis ka
na." mariin kong sabi. "Bago ka pa datnan ng asawa ko dito."



"No! Hanggang hindi mo ako pinapatawad!"



Huminga ako ng malalim. "Fine. You're forgiven. Kaya umalis ka na." sinabi ko lang yun para
mapalayas na sya ngayon dito. Natatakot ako na maabutan pa sya ni Rian dito.




"Talaga?" sabi nya na biglang nagliwanag ang mukha.



Tumango ako. Nagulat na lang ako ng bigla nya akong niyakap.



At hingit ang batok.



Dahilan..



Para magdikit ang labi namin.



*DING*


Tunog ng elevator na bumukas. At saktong si Rian ang sakay. Agad akong napalingon sa direksyon
ng elevator.



Nanlaki ang mata ko ng makita na nandun ang asawa ko.



Kitang-kita nya ang posisyon namin ni Tricia ngayon.



At unti-unti..



Nakita kong nagpatakan ang luha galing sa mga mata nya.



_____________________________________________________________________________

Cliffhanger! :DD ABANGAN ANG SUSUNOD NA UD. HAHAHAHA!


ANONG SAY NYO SA CHAPTER NA TO, READERS? HAHAHAHA! WAGI O SAWI? :P wag na tayong magalit kay
KurtMaiLabs! Kasi ang dapat na patayin dito ay si Tricia! Bwahahahaha! XDD



VOTE
COMMENT
BE A FAN!
--JEN <3
*******************************************
[42] Thirty Four. Part II
*******************************************
@KIMKAR. DEDICATED TO SAYO PARA SA PAGHIHINTAY MO LAGI NG UPDATE. HAHAHA! SALAMAT!
_____________________________________________________________________________
34 Part II :


Marian's POV
Pagbaba ko ng taxi, halos banggain ko na lahat ng makakasalubong ko. Late na late na ako sa
dinner namin ni Hubby. Biwisit na cellphone naman kasi. Bakit ngayon pa nawala!



Pero hindi yun ang mas inaalala ko. Mas mahalaga sakin na makarating na kagad kay Hubby.
Papasakay na sana ako ng elevator ng mabangga ako ng isang lalaki. Hindi ko alam pero biglang
parang kinabahan ako. But I chose to ignore it. I'm in a hurry diba? Kaya pagkatapos ko humingi
ng dispensa, sumakay na ako sa elevator.



Gosh! Ang bagal!


2nd floor palang!


3..



4..



Hindi ako mapakali. Talagang tinitingnan ko ang bawat number na magkukulay pula sa taas ng
pintuan.



8..



10..




Ako na lang ang naiwan na sakay. Kung bakit ba naman kasi sa 20th floor pa ang unit namin e!
>__< Napasulyap ako sa bitbit ko. Ang regalo ko kay Hubby. Alam nyo ba na ako mismo ang gumawa
nito? Ipina-frame ko lang. Hihi! Sana magustuhan nya! >__<



13..



15..



17..



19..

At last! Eto na! Dahan-dahan bumukas ang elevator.




But I was shocked as hell dahil sa bumulaga sa akin. Two people were kissing.




Hanggang yung lalaki napatingin sakin ng gulat na gulat.




Unti-unting may namumuong luha sa mata ko..



Para akong nag yelo sa kinakatayuan ko. Ni hindi ko maihakbang ang paa ko. Pero nung magsasara
na ulit ang pinto, lumabas ako.



Kumalas ang lalaki sa pagkakayakap nung babae. At mas nagulat ako ng makita na si Tricia ang
babaeng yun.




"Wifey.." sabi ni Kurt paglapit nya sakin.




Hindi ko na napigilan ang kamay ko. Kusa ng dumapo sa pisngi nya. God! I never thought na
makakaya kong saktan sya ng pisikal.



"H-hindi katulad ng iniisip mo ang nakita mo." sabi ni Kurt na tinangka na hawakan ako pero
umiwas kagad ako.




Hindi sya ang pinuntahan ko kagad. Ang nilapitan ko ay si Tricia. Galit na galit ako ngayon at
masasabi ko na makakaya kong ipaghampasan sya sa dingding ng hallway na to!



"Walangya ka!" sabi ko na sinabunutan kagad si Tricia. Pinagsasampal ko sya. Kahit san sya
matamaan wala na akong pakialam. Basta ang gusto ko makaganti man lang ako sa kanya. Sobra-
sobrang sakit ang nararamdaman ng loob ko. Sa pamamagitan man lang ng sampal ko sa kanya,
mabawasan ito.




Sinasalag naman ni Tricia ang bawat sampal ko. Pero bawat isang sapak ko sa kanya, sinusundan
ko kagad ng isa pa. Kaya hindi nya naiilagan ang sumusunod kong sapak sa kanya.




"Putangina mong babae ka! At anong balak mo ha? Ahas ka!" galit na sigaw ko. Naramdaman ko
naman na inilayo ako ni Kurt kay Tricia.




"Wala akong inaagaw sayo! Kinukuha ko lang pabalik ang dating sakin!" sigaw din ni Tricia.
Unit-unti syang bumabangon. Hindi ko napansin na napahiga na pala kami sa sahig dahil sa
pananakit ko sa kanya.




Natigilan ako sa sinasabi nya. "Leche! Anong sinasabi mo?!"




"Tama na, Rian. Please." narinig ko na sabi ni Kurt habang yakap ako mula sa likod. Pinipigilan
pa din nya ang panunugod ko sa walangyang babaeng yan.




"Isa ka pa!" sigaw ko sa kanya. Kumalas ako sa yakap nya. Pinagsasampal ko din sya. Pero hindi
nya iniilagan o sinasalag man lang. Lahat ng sampal ko tinatanggap nya. "Akala ko nagbago ka
na! Akala ko ako na lang talaga! Putanginang pagbabago yan!"




"Lalong-lalo ka ng babae ka! Tama ang mga kaibigan ko! Hindi ka mapapagkatiwalaan!" sigaw ko na
naman kay Tricia.




"Tulad nga ng sinabi ko, binabawi ko lang si Kurt! Ako ang mahal nya! Kami ang unang
nagmahalan! Sakin sya! At ako ang inalukan nya ng kasal!" sigaw na naman ni Tricia sakin.




Lalo akong natigilan sa sinabi nya. What? Sila ang unang nagmahalan? Anong sinasabi nya? Diba
ako ang dahilan kaya sila nagkakakilala?




"Anong sinasabi nyan?!" si Kurt na naman ang pinagbalingan ko. Patak ng patak ang luha ko pero
agad kong pinapahid.




"S-she's..My.. Ex." mahinang sabi ni Kurt. Dahil sa narinig ko, pinaghahampas ko na naman sya.



"Pinagmukha mo akong tanga! All this time, magkakilala pala kayo! Tarantado ka!" sigaw ako ng
sigaw. Buti na lang walang nakakarinig samin dahil mga soundproof naman ang bawat unit dito.




"Kaya wala kang karapatan na magalit sakin. Binabalikan ko lang ang sakin. Ako ang mahal ni
Kurt." sabi ni Tricia.



Tiningnan ko ang mata ni Kurt. Hindi ko mabasa ang mata nya. Kaya mas pinili ko na lang na iwan
sila. Nagtatakbo ako papasok sa bahay. Nag derecho ako sa banyo.



Dun mas lumakas ang pag-iyak ko. Ang sakit-sakit.



At ang bobo ko para hindi kagad maalala na Tricia nga pala ang binabanggit na pangalan nun ni
Kurt.



Ang bobo mo Rian!! sabi ko sa sarili ko.



Pagkasarado ko ng pinto. Sumandal ako at parang hapong-hapo. Shit! Mas masakit ngayon e. Sobra-
sobra. Anong sinabi ng mga away namin ni Kurt sa away namin ngayon? Walang-wala.



Unti-unti akong napaupo sa sahig at umiyak na naman ng umiyak. Lagi na lang akong umiiyak dahil
sa kanya! Minahal ko lang naman sya, tapos ganitong sakit pa ang ibibigay nya sakin?




Ako ang mahal nya! Kami ang unang nagmahalan! Sakin sya! At ako ang inalukan nya ng kasal!




Paulit-ulit kong naalala ang sinabi ni Tricia. Oo. Sya ang inalukan ng kasal. Kasi yung samin
ni Kurt, sapilitan lang. Ang laki kong tanga para umasa na mahal na nya ako talaga.




Pero anong ibig sabihin ng mga ginawa nya sakin? Ang dinner date, ang sweet moments, ang
greenhouse, ang pag-aanounce na mahal nya ako sa lahat ng tao? Lahat lang ba ng yun, walang
ibig sabihin?




Ah meron pala. I forgot. Ang ibig sabihin lang nun..




....Ay isa syang dakilang paasa at sinungaling.




Nasabi ko sa sarili ko dati na hindi ako susuko. Pero bawat pagkakataon na lang ba talaga na
ganito, ako lang ang hindi susuko? Lagi na lang ako ang gumagawa ng paraan.



Nang ilang sandali pa, nagpasya akong lumabas na ng banyo. Aalis na muna ako dito. Mas masakit
lang kapag nandito ako at nakikita ko sya. Kailangan ko ng breathing space.



Paglabas ko nakita ko na nakaupo si Kurt sa kama at sapo ang noo.




"Wifey.." sabi nya na lalapitan sana ako pero pinigilan ko sya. Kita ko sa mga mata nya na
galing din sya sa pag-iyak. Pero hindi luha nya ang kailangan ko ngayon.




"Totoo ba ang lahat ng sinabi nya?" mahinang sabi ko. Sinusubukan ko na hindi na umiyak sa
harapan nya. At lalong pinipigilan ko ang sarili ko na lapitan sya at yakapin. Hindi pwede. Sya
ang dahilan ng sakit na nararamdaman ko ngayon.




Dahan-dahan na tumango si Kurt. Parang may kung ano na lumalapirot sa dibdin ko ngayon. Ang
tanga kong utak, humiling pa na sana ipagkaila nya. Pero hindi e.



Inamin na nya.



"Pero hindi sya ang mahal ko. Ikaw na. Mahal na mahal kita, Wifey. Please.."



"Bakit kayo nagkahiwalay?" nasubukan ko pang itanong sa kanya kahit ang sakit-sakit na. "Kahit
man lang ngayon, sabihin mo sakin ang totoo!"





"Dahil sa career nya. Mas pinili nya ang career nya kesa sakin."




Napangit ako ng mapait. "Ang tanga ko. Bakit hindi ko ba kagad naalala na ikaw ang maaring
narinig ko na pinag-uusapan nina Kuya dati. Isang tropa nila na nabroken hearted sa model nyang
girlfriend. At si Tricia.. Sya ang binaggit mong pangalan nung unang gabi ng kasal natin."
napailing ako. "Alam mo ba ang nararamdaman ko ngayon? Ha Kurt? Ang sakit. I felt cheated.
Kahit pa sabihin mo na ako na ang mahal mo, bakit hindi mo nagawang sabihin sakin na kilala mo
sya? Dahil ba sa hindi mo ako pinagkakatiwalaan?"



"Wifey, It's not---"




"Asawa mo ako diba? Hindi lang naman sa bawat saya lang ng buhay mo kita sasamahan e. Hindi
lang sa bawat saya at sarap. I chose to be your wife kasi handa ako na samahan ka sa bawat
hirap, sakit at pagkabigo mo." sabi ko na napapatakan na naman ang luha ko. Pinahid ko kagad at
ngumiti ng pilit. "Minahal ko ang lahat ng pangit at magandang katangian mo. Hindi lang dahil
sa mayaman ka o gwapo ka. Minahal pa din kita kahit babaero ka, kahit short-tempered ka pa.
Kaya ano ba naman yung sabihin mo sakin na nakaraan mo si Tricia. Hindi naman ako magagalit
kung sasabihin mo sakin yun e. Past is past. Nangyari ang lahat sa inyo ng wala pa ako. Pero
ang hindi ko matanggap ay ang pagmukain mo akong tanga."




Lalapitan na naman sana ako ni Kurt pero umiwas ako. Ayoko na hawakan nya ako kasi baka hindi
ko na mapigilan ang yakapin sya. Sya lang naman ang dahilan ng sakit na to kaya siguro sya lang
din ang makakaalis nito. Pero hindi pa ako handa. "Alam mo ba na mas masakit pala sa pakiramdam
kapag yung taong sobra mong mahal at pinagkakatiwalaan ay pumayag na magmukha kang tanga? Hah.
Oo nga pala. Hindi mo alam. Kasi ako lang ang nakakaranas nito ngayon." sabi ko pa na umiling-
iling.



"Sana sinabi mo sakin. Yun lang naman ang hiling ko e. Pero mas hinayaan mo ang laro ni Tricia.
At ako? Ako ang mas pinili mong gawing tanga sa larong to."




"Hindi mo alam. Pero naramdaman ko na din ang ganyan kay Tricia. She cheated on me. She made me
look like a total fool. She said na magpapakasal kami after lang ng one or two years. Pero
hindi natuloy. Kasi nagpakasal sya sa iba para lang umangat ang career nya." mahinang sabi nya.



Sa narinig ko, mas nasaktan ako. "Alam mo naman pala yung ganung pakiramdam, pero bakit mo
hinayaan na maranasan ko yun? Mahal mo ako diba tulad ng sabi mo? Never akong nag doubt sayo
simula ng sinabi mo ng gabing yun na mahal mo ako. Pero ngayon?" sabi ko na tumingin sa kanya.
"Ngayon, iniisip ko na kung mahal mo ba talaga ako. Hindi pa kita pala ganun kakilala. Kasi nga
naman, san ba tayo nagsimula? Sa kama diba? Hindi tayo dumaan man lang sa getting-to-know
stage. Ang satin ay tasting-your-body stage na kagad." mapait kong sabi.




Lumakad ako papunta sa closet namin. Hinagilap ko ang mga damit ko at isinilid sa maleta.
Nakatalikod ako sa direksyon ni Kurt kaya naman nagulat ako ng higitin nya ang maleta ko at
ibinalibag palayo. "Rian.. Please.. Wag kang aalis. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang mabuhay ng
wala ka.."




Mas napangiti ako ng mapait. "Wag kang maarte. Madami na ang nagsabi nyan. Pero ano? Hanggang
ngayon naman buhay pa din sila e. Kaya hayaan mo na ako. Hayaan mo na munang makapag-isip ako."




Niyakap ako ni Kurt. Naramdaman ko na umiiyak na sya. Kaya naman hindi ko na napigilan ang luha
ko. Napahagulgol na ako. "Alam mong mahal kita. Mahal na mahal. Pero ang sakit-sakit na e.
Hayaan mo na muna ako Kurt. Please. Ako na ang nagmamakaawa sayo ngayon. Pabayaan mo na muna
ako." humigpit ang yakap sakin ni Kurt.



"Wifey.. Please.. No.."




Umiling ako. Mahirap din para sakin ang mga nangyayaring to. Kinalas ko ang yakap nya. "I'm so
sorry." sabi ko. Unti-unti akong lumayo sa kanya at lumakad palabas ng pad nya.




Paglabas ko dun ko mas iniiyak ang lahat ng luha ko. Nagtatakbo ako. At imbis na sa elevator
ako sumakay, mas pinili ko na maghagdan na lang. Dun wala akong makakasabay sa pagbaba. Mas
malaya kong maiiiyak ang lahat.




______


Kurt's POV



The moment when she left, napasigaw na lang ako. "Aaaaaaaaaaaaah!" tinabig ko ang lahat ng
gamit dito sa kwarto namin. Hindi ko na napigilan ang paghagulgol ko. Is this the price I have
to pay? Hindi ko naman ginusto ang lahat ng ito.



Marian..



Pagbibigyan ko sya kung gusto nya ng space. Pero hindi ko hahayaan na magtagal ang lahat ng
ito. Ibabalik ko kagad sya dito sa bahay ko. Iginala ko ang tingin ko. Puro memories namin ang
nandito. Walang parte ng bahay na ito ang hindi makakapagpa-aalala sakin kay Rian.




Humakbang ako palabas ng kwarto. Nakabukas pa din pala ang front door. Sasaraduhan ko na sana
ng mapansin na nandun pa din pala yung maletang maliit ni Rian.




Nilapitan ko ito at dinampot. Napansin ko na may isa pa palang nasa sahig. Malapad na nakabalot
sa papel.




Dinampot ko din at dinala sa loob ng bahay.



Ano kaya to?




Kinuha ko at sinira ang balot.





Pictures. A collage ng iba't-ibang pictures ko. Ang umpisa ay nung HS pa lang yata ako dito.
Hanggang sa mag college. Halatang mga stolen shots lang. At ang ibang mga sumunod hanggang sa
huli ay mga pictures simula ng magkasama kami. Yung iban shots pa kasama ko sya. Ibababa ko na
sana ang frame ng may makapa ako sa likod.




Pagtingin ko, may nakasulat pala.



Hubby, the first few pictures are stolen . Dati pa lang kasi mahal na kita. HS pa lang tayo
nun. Ang creepy ba kasi parang stalker ako? Admirer po ako no! =) Kaya ang saya ko ng mabigyan
ako ng pagkakataon na makilala ka at ang mahalin mo din. Mahal na mahal kita. Tandaan mo yan. I
will be forever yours.
Your wife,
Rian.
Napaluha na naman ako sa nabasa ko. Mahal na mahal din kita, Wifey. I'm so sorry.



I'm so sorry....



Potek! Ang ganda naman ng nangyari ngayon sa araw ng birthday ko! Akala ko pa naman magiging
masaya kami ni Rian!



Itinaob ko ang mesa na inihanda ko. At tuluyang nalugmok sa sahig. At dun ko hinayaan akong
umiyak. Kasama ng mga pinaghirapan kong ihanda para sa kaarawan ko.



Best Fucking Birthday I ever had!!!



____________________________________________________________________________


Say what?! Hahahaha! Kawawang birthday boy! Tricia ruined everything! It's all her fault!
Psssh! >__<



Ay nga pala, guys! I have a new story. You can check it out. Nasa profile ko. UNZIPPING MY
PLAYMATE'S PANTS ang title. Prologue pa lang yun. Maybe itutuloy ko yun kapag naisipan ko. Or
kapag nagustuhan nyo.. ;) Thanks! Pero hindi pa matatapos ang story na to. Hihi kasi marami
pang mangyayari. XDD
*******************************************
[43] Thirty Five.
*******************************************
@SassyMeetsClassy. I'm dedicating to you kasi 2*th Birthday mo! Hahaha! Thanks for reading! ;)
_____________________________________________________________________________
35 :
Marian's POV
Pagkaalis ko sa condo ni Kurt sa isang bar ako nagpunta. Gusto ko maglasing. Baka matanggal
kahit konti ang nararamdaman ko.




How ironic.. Kanina nasa bahay ako ni Mark at sinasabi ko sa isip ko na hindi naman maalis ng
alak ang sakit ng damdamin. Pero ano ako ngayon? Alak din ang naisipan na takbuhan.




Umaasa lang naman ako na katulad nung bata pa ako. Kapag nagkasugat ako, lalagyan lang ng
alcohol at gagaling na din. Ganun din kaya ang puso ko na may sugat? Iinom ko ng maraming
alcohol, mawawala na din ba ang sakit?




Sinubukan ko na tawagan sina Mich. At buti na lang agad silang sumagot at sabi ay pupunta kagad
dito.




Habang hinihintay ko sila, inom lang ako ng inom. Hindi ko pansin ang paligid ko.




"Sis?" paglingon ko, ang tatlong Gaga Girls ang nakita ko. Kita ko sa mata nila ang pagtataka
at awa sakin.





Niyakap ko kagad sila at napahagulgol. "Si Kurt.. Ang sakit-sakit!"




"Anong nangyari?" sabi ni Pearl.




Umupo kami. "Si Tricia..."




"Potah! Yan na nga ba sinasabi ko e!" sabi kagad ni Claire.




"Anong ginawa ng babaeng yun? Uupakan ko yun e!" -Mich




Hinimas-himas ni Pearl ang likod ko. "Anong nangyari?"




"May nakaraan pala sila ni Kurt. Ex-fiancee sya ni Kurt." basag ang boses na sabi ko.




Nagulat sila. "Talaga?"



Tumango ako. "Ang sakit pagmukhaing tanga. Alam nyo ba yun? All this time, ganun ang ginagawa
nila sakin."




Umiyak ako na naman ng umiyak. Sila naman awang-awa na lang sakin.




Uminom na lang din ako ng uminom hanggang sa nakatulog na ako dito.



_______



Ilang araw na akong parang takot sa tao. Hindi ko pinagbubuksan kahit sino pa ang mag-doorbell
sa unit ko. Hinahayaan ko na isipin nila na wala ako dito. Kahit ang mga phonecalls, hindi ko
din sinasagot.



Shit na malagkit! Puro hassle ang buhay ko!



Kahit si Kurt pang kumatok dito, pinipigilan ko ang sarili ko na pagbuksan sya. Katulad
kagabi..



FlashBack..


"Rian, Wifey! Buksan mo ang pinto! Alam ko na nandyan ka sa loob!" sigaw ni Kurt mula sa labas.
Agad naman akong napabalikwas sa pagkakaupo ko dito sa sofa. Kanina pa ako nakatulala na
nakaupo lang.



"Please! Mag-usap tayo! Nagmamakaawa na ako, Wifey! Miss na miss na kita!" sabi pa nya na
nilalagabog ang pinto ko.



Dahan-dahan akong lumakad papunta sa pinto. Pero wala akong balak pagbuksan nya. Naiiyak na
naman ako. Potang luha! Hindi na naubos, akala ko wala na akong maiiiyak. Pero ano to? Boses pa
lang ni Kurt ang naririnig ko pero ang lintek na luha ko, nag-uunahan na naman sa pagpatak!



"Rian.. Please. Kausapin mo naman ako. Asawa ko!" sige ang sigaw nya.



Napasandal ako sa pinto. Gosh! Kurt..



Napahagulgol na ako pero tinakpan ko ang bibig ko.




"Let me explain, Rian. Please! Buksan mo to! Mag-usap tayo! Wag mo naman gawin sakin to, Wifey!
Please.. please.. Please!"



Lalo ako napaiyak. "Wifey.. Alam mo naman na mahal na mahal kita. Wag mo naman hayaan na
mangyari satin to. Nakikiusap ako. I'm so sorry sa nagawa ko. Please!" nabasag na ang boses ni
Kurt. Umiiyak na ba sya?




Dahil sa naisip ko, lalo akong napahaulgol. Unti-unti na akong napa-upo sa sahig. Yakap ko ang
sarili ko habang sige sa pag-iyak.





I'm sorry, Kurt. Pero hindi ko pa kaya..

Tumayo ako sa pagkaka-upo ko at patakbong pumasok sa kwarto. Hinagilap ko ang alak na nadun. Sa
ilang araw kong nandito, tanging alak ang karamay ko. Naging alcoholic na ako simula ng
nangyari ang lahat ng to.




At muli, hinyaan ko na malasing ako ng alak. Kasabay ng patuloy na pag-agos ng luha ko sa mga
mata.




Kinabukasan..



Argh! Ang sakit ng ulo ko! (@__@)



WTH! Kagabi ko lang naranasan na malasing ng ganun kagrabe. At ang sama pala sa pakiramdam! >.>
Huhuhu!



Tumayo ako sa kama ko kahit nahihilo pa din ako. Sa pagkaka-alala sa mga nangyari kagabi,
nagsimula na namang mamasa ang mata ko. Napahinga ako ng malalim. Anong gagawin ko ngayon?



Miss ko na sya. T^T



Napaupo ako sa sofa sa sala. Binuksan ko ang TV kahit wala naman akong balak manuod. Gusto ko
lang naman magkaron kahit konting ingay ang bahay na to. Nakakabingi ang sobrang katahimikan. -
____- So what am I gonna do?




Shit! Nagagalit ako sa mga nangyari. Pero bakit mas lamang pa din ang pagmamahal ko sa kanya?




Ang unfair naman. Hindi ba pwede na lumamang naman ang galit ko? Ganun ko pala talaga sya
kamahal.




Pinatawad ko na sya sa mga unang kasalanan nya sakin. Ano nga ba naman kung patawarin ko ulit
sya ngayon?




Pero kaya ko na nga ba?



Hay! Nakakaloka naman kung magmumukmok lang ako dito sa bahay. San kaya makapunta? >.>




Sakto naman na nag-ring ang telepono ko. "Hello?"




"Ganda?"



"Oh, Jet? Kumusta?" sabi ko.



"Okay naman. Nagbabakasakali ako na nandyan ka sa bahay mo. Good thing nandyan ka. So ikaw ang
kumusta? Tinatawagan kita sa cellphone mo, unattended naman. Hindi ako makatawag sa bahay ni
Kurt kasi baka magalit yun."




"Nawala ang phone ko e. Uhmm.. O-okay naman ako." alanganing sabi ko.




"You don't look fine . May problema ka ba, Ganda?"



"Ha? Ah wala naman.." mahinang sabi ko. "Anyway, samahan mo naman ako? Mag libang perhaps?"



"Oo ba! Ngayon na?" sa sinagot ko naman na liligo lang ako. Kaya mga lunch time kami magkita sa
mall.




Naligo na ako at nagbihis. Kita ko sa salamin na mugto ang mata ko dahil sa pag iyak at puyat.
Kanina kasi habang naliligo ako at nakatapat sa shower, hindi ko mapigilan na hindi na naman
mapaluha. Bakit ba kasi hindi sya maalis sa utak ko kahit saglit lang e.




Nag-taxi na lang ako papunta sa mall na pagkikitaan namin ni Jet. Hindi ako natatakot na baka
makita kami ni Kurt dito. So what? Wala naman kaming ginagawang masama ni Jet ah. We're just
hanging out as friends.




"Ganda! Walang pagbabago, maganda ka pa din talaga!" bati sakin ni Jet ng makita ako. Hinalikan
ko sya sa pisngi.



"Ikaw talaga! Bolero! " nakangiti na sabi ko. Niyaya nya ako na pumasok sa isang coffee shop
para makapag-kwentuhan kami ng ayos.



"So kumusta naman kayo ni Kurt?" sabi nya ng makaupo kami. Hindi ko malaman kung pano ko sya
sasagutin sa tanong nyang yun.




Ngumiti na lang ako ng pilit at iniiwas ang tingin. Tinawag ko ang waiter para umorder kami.
Frappe and a slice of choco cake lang sakin. While him, espresso at cookies.




"O-okay...." hindi ko maituloy na sabihin na okay lang kami. Malaking kasinungalingan naman
kasi. Nag-uulap na naman ang mata ko. Blurred na naman ang paningin ko. T^T




"Sabi ko na nga ba e.. You can tell me, you know. Wag mo isipin na ako si Jet na gusto ka,
isipin mo na lang ako si Jet na kaibigan mo." sabi nya na hinawakan ang kamay ko.




Napatingin ako sa kanya ng malungkot. "Si Kurt at si Tricia.."



"Tricia? His..ex?"



"You know her?" na tinanguan naman nya.



"Ako na lang pala ang nahuhuli sa balita. Alam mo ba na nagpanggap na hindi sila magkakilala
para ano? Para paikutin ako sa laro nila. Pinagmukha nila akong tanga, Jet." sabi ko na
nagsisimula na namang humikbi. "Ang tanga-tanga ko!"



Lumipat ng upuan si Jet sa tabi ko. Hinaplos nya ang likod ko. "Pumayag si Kurt? Pero diba..
Hindi naman sila okay?"



Umiling-iling ako. "Hinayaan nya."



"Pero alam ko, mahal ka ni Kurt.." napatingin ako sa labas ng coffee shop. At sa muling
pagkakataon, napangiti ako ng mapait.



"Mahal nga daw nya ako. Kahit kailan hindi ko pinagdudahan ang pagsasabi nyang mahal nya ako.
Alam mo kung bakit, Jet? Kasi kapag ang isang bagay, matagal mong inasam na mapasayo,
papaniwalaan mo kagad. Yun yung nangyari sakin. Matagal ko ng mahal si Kurt. Ilang taon na. At
yung mga nangyari samin simula ng bago kami ikasal, alam mo ba na puro sakit lang halos lahat,
pero nagpapasalamat pa din ako. Kasi atleast kasama ko sya." patuloy na tumutulo ang luha ko.
Hindi ko na pinigilan. Para ano pa? Nasakit lang ang lalamunan ko sa pagpipigil. Idadagdag ko
pa ba ang sakit ng lalamunan ko sa sakit ng puso ko?




"Maybe Kurt has his own reasons.." mahinang sabi ni Jet. Napatingin ako sa kanya at nakita ko
na nakatanaw sa labas din pala si Jet. "Alam mo kung bakit? Alam ko nung panahon na sinaktan
sya ni Tricia. Kahit itanong mo pa sa Kuya Jenrick mo. Alam din nya. Sobra na syang sinaktan ni
Tricia kaya naman alam ko na hindi na nya babalikan pa ito. At alam ko na mahal ka nya talaga.
Kita ko yun sa kanya nung nasa Palawan tayo." tumingin sya sakin at ngumiti.



"Kaya kahit gusto kita, pinili ko na lang na wag na. Kasi masaya ka na, at masaya na ang
kaibigan ko. Hindi ko man alam ang saktong nararamdaman mo pero kita ko na nahihirapan ka. At
kahit hindi ko nakikita si Kurt ngayon, alam ko na sobra din syang nahihirapan. Don't let
Tricia ruined what you have started. Minsan na nyang sinira ang buhay ni Kurt, hahayaan mo na
lang ba na sirain nya sa pangalawang pagkakataon ang kaibigan ko?" dahil sa mahabang sinabi ni
Jet, lalo akong napaiyak. Pinunasan naman ni Jet ang luha ko at niyakap ako.



"Hindi ko alam, Jet. Sobrang sakit e." humahagulgol kong sabi.



"Minsan ng pinakita samin ni Tricia kung gano sya kagaling magpaikot ng mga pangyayari, kaya
hindi na ako magtataka ngayon kung gawin na naman nya ito. Lahat ng gusto nya, gusto nya
mangyayari. Gagawa at gagawa sya ng paraan para umayon sa gusto nya ang bagay-bagay." sabi pa
nya na nanatili akong nakayakap sa kanya.




"Pero hahayaan ko na lang ba na tanggapin ulit sya kung every time na makikita ko sya, maalala
ko ang ginawa nya? I saw them kissing on his birthday. You don't have any idea how much it
hurts. Kulang sabihin na sana pinatay na lang ako e. Kesa malaman mo na pinagmumukha kang
tanga."




"Ang mapapayo ko lang sayo, don't let Tricia gets what she wants. Ipamukha mo sa kanya na hindi
lahat makukuha nya. Tapos na sila ni Kurt. Ikaw at si Kurt na ang gumagawa ng story ngayon.
Sila past na. Isang masamang nakaraan, if I may add." ngumiti ako sa kanya.




Tama naman sya e. Si Kurt at ako na ngayon. Bakit ko nga ba naman hahayaan na sirain ng isang
walang kwentang tao ang sinimulan namin?




Bibigyan ko pa ng isang huling pagkakataon si Kurt. Napangiti ako. "Salamat."




Iniba na ang usapan ni Jet. Pinatawa nya ako sa mga jokes nya habang nakain kami. Pagkatapos ay
naglibot kami sa mall. Naglaro din kami sa arcade.




All in all, sumaya naman ako kahit papano. Salamat kay Jet. =)


__________

Kurt's POV


I'm now living in a fucked up life! It's been almost a week simula ng nangyari samin ni Rian.
And honestly, hirap na hirap na ako. Miss na miss ko na sya. Gustong gusto ko na syang
mahawakan, mahalikan. Gusto ko na makita ang mukha nya, ang ngiti nya. At lalong-lalo na gusto
ko na marinig ang boses nya, ang tawa nya.



Pero anong gagawin ko?




Ni ayaw nya akong kausapin. Hindi nya sinasagot ang mga tawag ko. Unattended din ang cellphone
nya. Hindi nya ako pinagbubuksan ng bahay nya kahit pa alam ko na nandun lang naman sya.




Kahit sa campus, hindi sya nalitaw. Halos magmakaawa na din ako sa mga kaibigan nya para
sabihin kung nasan si Rian, pero kahit sila hindi din daw nakakausap. Hindi din daw nila alam
kung nasan ito. Kung bakit naman ang tagal bumalik ni Jenrick mula sa out-of the-country
business meeting nito. Tsk!




Mabaliw-baliw na ako sa kakaisip kung kailan ko sya makakausap at makikita. God! I missed her
so much!




Fuck that Tricia! Bakit ba ayaw pa nya bumalik sa pinanggalingan nyang impyerno?!




May nag doorbell sa pintuan ko.



Baka si Rian na to!



Dali-dali ko binuksan ang pintuan ko kahit nahihilo na ako sa kalasingan. Umiikot na din ang
paningin ko. But who cares?




"Wifey.." sabi ko ng pupungay-pungay pa ang mata. Fuck! Lasing na talaga ako. Pero ang
mahalaga, eto na sya. Nandito na sya. Binalikan na nya ako.




Agad ko syang niyakap at hinalikan ng madiin sa labi. Thanks God! Nandito na sya!




"Wifey.. Buti naman naisipan mo ng balikan ako. Miss na miss na kita. Mahal na mahal din kita.
Wag mo na uulitin na gawin sakin to ha? Hirap na hirap na ako. Salamat nandito ka na.." tumulo
ang luha ko kaya naman ibinaon ko ang ulo ko sa leeg nya. Naramdaman ko naman na hinihimas nya
ang likod ko. Niyakap ko sya ng napaka-higpit.




At muli, hinalikan ko sya. Hindi ako makapaniwala na nandito na sya! Nandito na ang asawa ko!




Hinalikan ko sya ng napaka-tagal. Para akong maglalakbay sa isang disyerto na ngayon lang
nakahanap ng tubig na maiinom.




Naramdaman ko naman na gumanti sya sa halik ko kaya naman mas natuwa ako.




Dinama ko ang katawan nya at parang mas nalalasing ako sa halik nya. Ganun kalakas ang epekto
nya sakin.




Nasa may pinto kami kanina pero ngayon nandito na kami sa kwarto namin. "I love you, Wifey.."
bulong ko sa tenga nya. Napapapikit na ako pero pinipigilan ko. Ngayon ko gustong magsisi kung
bakit uminom pa ako ng marami.





Naramdaman ko na hinahaplos nya ang dibidib ko. Napangiti ako. Hinalikan din nya ako.




Ginantihan ko naman ng mas mainit ang halik nya. Hinubaran nya ako. Nagpaubaya lang ako sa mga
gusto nya. Bakit ako aangal? E asawa ko naman to. At mahal na mahal ko to.





Nasa ibabaw ko sya ngayon. Nanatili akong nakapikit. pero nakangiti.




Pinagpala nya ang katawan ko ng kamay nya. Shit! Kahit nag-iinit na ako, hindi ko na makayanan
ang hilo at antok ko! Badtrip naman!




Hanggang sa hindi ko na namalayan na nakatulog ako. Hindi ko na narinig ang sinabi nya..




"I'm so happy na kasama kita ngayon..Hindi ko hahayaan na makuha ka pa nya. Sa akin ka na
ulit....




...Mahal na mahal kita, Beb.."


_____________________________________________________________________________


Anong masasabi nyo sa Chapter na to? Hahahaha! XDD Iyak tawa ako habang tinatype to e! (T3T)
Haist! May multiple disorder na yata ako! >_<


WALANG MAGSASABI NG BITIN! KASI ALAM KO NAMAN NA YUN. HAHAHAHAHA! =)) GARA NAMAN! IBA-IBANG
MUKHA NA ANG NAKIKITA KONG NAGVOTE AT COMMENT SA PREVIOUS CHAPTERS! *3*


Anyways, maganda ba? Ayan na lang muna ang UD ko ha? Kasi naman 2:00Am na. E may gagawin pa
ako. Magnanail art pa ako. Adik lang noh? Madaling araw gumawa ng ganun. Hahaha! Ngayon kasi
active ang katawan ko e. Haaaay! feeler kasi ang magaling kong body clock, kala yata nasa ibang
bansa sya. Tuwing umaga, tulog. Sa gabi gising na gising! T^T



BASAHIN NYO DIN PO YUNG PROLOGUE KO SA ISANG BAGONG STORY KO. >__< PLEASEEE?! HAHAHA! SALAMAT!
=)))
VOTE

COMMENT

BE A FAN!
*******************************************
[44] Thirty Six.
*******************************************
Hala! Ang dami ng nagagalit kay Tricia. Pero hindi ba nyo alam na she's doing it because of
love? >.> Hahaha! Anyway, I'm uber loving wattpad kasi hindi naman yata ako affected sa recent
issue nila. Like nawala ang ibang parts, drafts, dedic, MB and others. Feeling ko lang naman.
Or hindi ko lang napapansin na may nawala din pala sakin? Palagay nyo? =__=
Hahahaha! Natutuwa naman ako sa latest nail art ko. Si Mickey Mouse! Share lang. Hahaha!
Kumusta naman pala ang last Chapter ko? Kumusta ang Beb thingy sa last part? GULAT KAYO NOH?
HAHAHAHAHA! Am I meanie, or what? Affected ba kayo? ^__^ Ako na ang bad para pahirapan ang mga
characters ko. But in life, kasama talaga yan to make you stronger and be a better person. ;)
--Jen <3
______________________________________________________________________________
36 :
Marian's POV
Sobra akong nalibang ngayong araw na to. Parang antagal na mula ng huli akong ngumiti ah?
Salamat talaga kay Jet kasi nilinaw nya ang isip ko.




Tama nga naman sya sa mga sinabi nya e.




At sobra kong mahal si Hubby kaya naman papatawarin ko sya. Tama na ang ilang araw kong
pagtitiis. Bukas pupuntahan ko na sya. Uuwi na ako sa kanya. =) Maarte ba ako? Intindi nyo
naman ang nararamdaman ko diba?




Tsaka wala naman akong sinabi na maghiwalay kami. Ang sabi ko lang sa kanya, gusto ko muna ng
space.




Bukas na ang pagtatapos ng paghihirap naming dalawa.



Kaya Hubby.. Hintayin mo ako.. <3



Humiga ako sa kama at natulog ng punong-puno ng pag-asa para bukas.



Kinabukasan..



Maaga akong bumangon para naman maaga ko din mapuntahan si Kurt. Nagluto pa nga ako ng
breakfast ng sabay kami kakain e. :">




Pagkaluto ko, naligo na kagad ako. Super excited na akong makita si Kurt! :D



At take note, nagpaganda ako ngayon ha! Nag apply ako ng light make-up para naman matago ko din
yung eyebags ko dahil sa ilang gabing puyat.



Tenenen! I'm off to go! ;)



Nag-taxi na lang ako para mabilis makarating sa condo ni Kurt. Tamang tama naman ang hinanda
kong breakfast kasi 7:00Am pa lang.




At sabado po ngayon kaya alam ko na nandun lang sya sa BAHAY NAMIN. :""">



"Good morning, manong!" masaya ko pang bati sa guard na naka-duty sa may entrance. Nginitian
naman nya ako at binati din.




Ngiting-ngiti talaga ako simula pa kanina. Ang saya e. Ang gaan sa pakiramdam kasi alam ko
magkaka-ayos na kami ni Kurt.




At ayan na naman ako sa elevator. Yay! Few more floors to go! Hahahaha! Ako na ang masaya.
Mukha na siguro akong baliw kakangiti. >.>



____


Kurt's POV



Napangiti ako ng makapa ko na may kayakap pala ako. E di tama nga ako. Nandito na ang asawa ko.



Nagmulat ako. Nakatalikod sakin si Wifey. Tulog na tulog pa din. Talaga naman ang asawa ko,
tulog mantika!






Lalo pa lumaki ang ngiti ko ng marealized na pareho kaming walang damit. Aw shit! Nakatulugan
ko nga pala sya! Lagot ako nito.! Nakakahiya naman sa kanya! First time nangyari na ganun ah?




Haist! Sana hindi sya nagalit sakin dahilsa pag iiwan ko sa kanya sa ere. >__<



Di bale, babawi na lang ako ngayon. Sa naisip kong yun, niyakap ko sya at hinalik-halikan ang
exposed nyang balikat. Inamoy-amoy ko din ang buhok nya.



Kelan pa nagpalit ng shampoo ang asawa ko? Alam ko gusto nya ang mga fruity scent ah? Bakit
ngayon iba na? Talaga namang pabago-bago ang isip. -___- Mas mabango na nga yung dati e. Tssss!




Naramdaman ko na gumalaw na sya kaya naman dumukwang ako sa harapan nya para halikan kagad sya
sa lips.



But what the hell?!



Anong ginagawa ng babaeng to dito?!



Nagmulat sya at ngumiti sakin. Litong-lito ako sa nangyayari. Panong sya ang katabi ko?!



"Good morning, Beb." akma na hahalikan nya ako pero naitulak ko kagad sya. Nalaglag tuloy sa
kama.



Dali-dali naman akong bumangon at naghagilap ng boxers ko.



"Anong ginagawa mo dito?!" sigaw ko.



Si Tricia naman ay bumalik sa kama. Kipkip sa kilikili ang kumot.



"P-pinapasok mo ako." sabi nya.



"Hindi kita pinapasok! Si Rian ang kasama ko kagabi! Panong naging ikaw?!"



Pero bago pa sya makasagot, biglang bumukas ang pinto ng kwarto. At sana kainin na lang ako ng
lupa ngayon.




Ayan na naman si Rian. Nasa pintuan at wrong timing na naman ang dating nya. Inabutan na naman
ako sa alanganing sitwasyon kasama ang babaeng to.



"Wifey!" nanlaki ang mata ko ng makita sya. Nabitawan nya ang paper bag na dala nya. Tatalikod
na sya ng habulin ko.



"Wifey please.." sabi ko. Niyakap ko kagad sya. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng katawan
nya.




"Bitawan mo ako." malamig na sabi nya. Pilit nyang binabaklas ang pagkakayakap ko sa kanya pero
hindi ko hinayaan.




"Please Wifey. Makinig ka. Hindi ko alam kung bakit nandito si Tricia. Please. Maniwala ka
naman sakin oh. Kagabi.. Kagabi akala ko ikaw ang dumating. Akala ko ikaw ang kasama ko. Please
Wifey.."



Pero nagpumiglas sya. Pinagsusuntok nya ako sa dibdib ko. "Tangina Kurt! Akala ko magiging
masaya na tayo! Pero hindi pala! Ngayon eto pa ang nadatnan ko?! Putangina naman oh! Tama na!"
sigaw nya sakin habang pinagsusuntok ako. Kita ko din na umiiyak na sya. Niyakap ko sya ng
mahigpit.




"Maniwala ka sakin, Wifey. Please.. Hindi ko talaga alam kung bakit sya ang nandito ngayon.
Lasing na lasing ako kagabi ng biglang may dumating. Ang tingin ko ikaw sya."



"Wag mo na akong gawing tanga ulit! Tama na, Kurt. Tama na. Ayoko na." umiiyak na sabi nya.
Pinilit nyang kumalas sakin at nagtatakbo palayo. Hindi ko naman sya magawang habulin dahil sa
itsura ko ngayon.




Napalingon ako sa kwarto ko at nakita ko na nakatayo si Tricia dun. Balot pa din ng kumot ang
katawan nya.



Dahil sa pinagsama-samang galit, hindi ko na napigilan na lapitan sya at saktan. Hinawakan ko
sya ng mahigpit sa braso at kinaladkad palabas. Wala akong pakialam kahit ganyan ang itsura nya
ngayon.



"Kurt.Kurt!" sabi nya na pinipigilan ako sa pagkaladkad sa kanya.



"Punong-puno na ako sayo babae ka! Hindi mo ba talaga kami titigilan ha? Eto ang tandaan mo,
hinding hindi na ako babalik sayo kaya tigilan mo na ang kabaliwan na ito!" mariin na sabi ko
sa kanya. Pinaga-aalog ko din sya para naman magising na sya sa katotohanan. "Kahit anong gawin
mo, hindi mo na maibabalik ang nararamdaman kong pagmamahal sayo dati! Alam mo kung bakit ha?
Wala kang kwenta! Sinayang mo na noon ang binigay ko sayo! Ngayon masaya na ako sa piling ni
Rian! Kaya lubayan mo na kami!"



Itinulak ko sya kaya naman napahiga sya sa sahig ng hallway. Nakita ko na umiiyak na sya.


"Kurt--"



"Go back in hell! Ayoko ng makikita pa ang pagmumukha mo kahit kailan. Dahil sinasabi ko na
sayo, tatamaan ka na sakin! Hindi ko alam kung anong kasalanan ba ang ginawa ko sayo para
ganituhin mo kami! Ikaw ang unang nanggago diba? Ikaw pa ang may ganang manira ng relasyon
namin ng asawa ko!? Tangina Tricia!" sabi ko at ibinagsak ko na ulit pasarado ang pinto.



Litong-lito na naman ako kung anong gagawin ko. PUTANGINANG BUHAY NAMAN TO!!!



_____

Marian's POV


Dahil sa nangyari samin ngayon ni Kurt na mas lumalala, pinili ko na lumayo na lang muna.
Nagpunta ako sa laguna. Sa isang vacation house namin. Pigil na pigil akong wag puntahan ang
greenhouse na bigay sakin ni Kurt. Para ano pa? Parte lang naman ng kasinungalingan ang lahat
ng yun.



Ano daw? Hindi nya ginusto? Walang mangyayari na hindi ginusto. Akala nya ako ang kasama nya ng
gabing yun? Bangag ba sya? Mukhang to, aakalain nya na ang demonyang yun? WTF! At ano? May
nangyari pa sa kanila! Shit!



Napag-isipan ko na din ang lahat.



Lalayo na lang muna ako. Uuwi ako sa magulang ko sa Paris. At sana makapg-simula ako ng bagong
buhay dun.




Oo. Nakapag-desisyon na ako. Para matahimik kaming lahat. Aalis na lang ako.



Tinawagan ko sina Mich. May bago na akong number pero binilin ko na sa kanila na wag na wag
nilang ipapaalam kahit kanino.



"Sis? Kumusta ka na? Alalang-alala na kami sayo ah? Nasan ka ba kasi?" sabi kagad ni Mich.
Narinig ko pa sa background sina Claire at Pearl.



"Bes! Puntahan ka namin! Nasan ka ba kasi?" -Pearl



"Uwaaah! Si Rian! Miss ka na namin!" -Claire.



Napangiti ako kahit papano. Miss na miss ko na din sila. Ilang araw na ako dito sa laguna. Dito
ko naisipan pumunta kagad pagkatapos ng huling pagkikita namin ni Kurt.



At kung anong balita sa kanila? Hindi ko alam. Ayoko na makarinig ng kahit ano mula kay Kurt.
Kulang ang salitang pagkamuhi para idescribe ko ang nararamdaman ko sa kanya.



Totoo pala din na nakakaramdam din pala ng pagkapagod ang puso. Kahit sabihin mo na hindi ka
bibitaw, kung puro ganyan na lang ang mangyayari, wala ka ng choice kundi ang bumitaw na lang.




Do I really deserved all of these? Hindi naman diba? Kasi nagmahal lang naman ako. Akala ko
makakaya ko ang lahat. Pero hindi pala..






"Wag kayong mag-alala. Babalik na akong Manila bukas. Magkita tayo sa bahay nyo, Mich. May
sasabihin ako sa inyo." napahawak ako sa tyan ko at napangiti ng malungkot.




"Kami na lang ang pupunta sayo ngayon! Hindi ka na pumapasok! Kahit ang Kuya Jenrick mo, hindi
mo kino-contact! Sabihin mo kung nasan ka ngayon at pupunta kami kagad! Foundation Day naman
ngayon kaya walang ginagawa sa school. Nandito nga lang kami sa Rustan's ngayon e."




Kaya naman sinabi ko na sa kanila na nasa Laguna ako.



"Hintayin mo kami!" sabi nila bago ko ibaba ang phone.




Habang hinihintay ko sila pumunta na lang muna ako sa may bintana at tumanaw sa labas. Tama nga
ba ang desisyon ko? Pero eto lang ang naiisip kong tanging solusyon. Gusto ko na matahimik para
man lang dito....



At napahawak na naman ako sa tyan ko. Oo nalaman ko ilang araw lang na buntis pala ako. Nasa
isang supermarket ako nun ng makaramdam ako ng sobrang pagkahilo. Akala ko dahil lang sa
depression at hindi tamang pagkain.



Nagising na lang ako na nasa isang clinic ako. Dinala daw ako ng isang babae na nakakita sa
pagkahimatay ko. At dun ko nga nalaman na dahil sa buntis ako.



Napaiyak ako sa nalaman ko. Dalawa na pala kaming lalayo kay Kurt. Kung sana nandito at kasama
ko sya sa tabi ko, sana dalawa kaming nakatanggap ng magandang balita.




Nagpareseta na lang ako ng gamot at vitamins. Nangagamba din ako na baka maapektuhan ang baby
ko dahil napainom pa ako ng alak. Dahil din sa puyat at kung ano-anong isipin.



Baby, Sorry ha? Kasi wala kang makikilalang daddy mo. Pero pangako, mamahalin kita ng sobra.
Sayo ko ibubuhos ang lahat ng pagmamahal ko. Pasensya ka na kasi kung kelan ko nalaman na
dumating ka sakin, tsaka ko naman nalaman ang lahat samin ng Daddy mo.



Hindi ko na naman napigilan ang pag-iyak. Pero pinahid ko na din kagad. Tama na ang pag-iyak.
Kawawa naman si Baby baka pag lumabas to, nakasimangot na kasi lagi akong malugkot.



______________________________________________________________________________
Sana okay lang sa inyo ang UD ko na ito. Hahaha!
At oo nga pala, sino gusto makakilala kay Cassandra Aragon? Hahahaha! Check out my new story!
UNZIPPING MY PLAYMATE'S PANTS! ;) May Chapter One na po sya. Hahaha!
*******************************************
[45] Thirty Seven.
*******************************************
37:


Marian's POV
After almost 2 hours of waiting, nakarating na din sila.



"Kumusta ka na?" sinalubong ko kagad nila at sunod-sunod ang tanong ng Gaga girls sakin.



"Okay naman ako. Kayo kumusta?" tanong ko naman sa kanila. Sa likod bahay kami nag derecho kasi
mas presko ang hangin. Umupo kami sa round table. Nilabas nila ang mga dala nilang pagkain from
a fastfood chain.




"Alam mo ba na hinahanap ka samin araw-araw ni Kurt. Talaga bang uuwi ka na sa Paris?"



Tumango ako Ininom ko lang ang juice na dala nila. "Oo. pero pagkatapos ko pa gawin yung isang
project na naghihintay sakin sa Manila. Yung isang photoshoot ko." pasalamat na nga lang din
ako na iisa na lang ang naiiwan kong trabaho sa kompanya for this year. Yung iba kasi depende
na lang kung papayagan ko. Malamang naman hindi na kasi mahahalata na ilang buwan ang tyan ko.



"Wala ka na ba talagang balak kausapin man lang si Kurt? Nakaawa yung tao. Nagmamakaawa na lang
lagi samin na sabihin kung nasan ka." sabi naman ni Claire. Nakatingin sila saking tatlo.




Umiling ako. "Hindi ko pa alam. Sa ngayon hindi pa yan ang pinoproblema ko. Mas iniisip ko
ito.." tumingin ako sa tyan ko. Hinawakan ko ang tyan ko kahit hindi pa naman umbok.



"Buntis ka?!' sabay-sabay pa nilang sigaw.



Tumango ako at ngumiti.


"Hindi mo ipaalam kay Kurt yan?" sabi ni Pearl.



Umiling naman ako. "Wala. Para ano pa? Hayaan na lang." sabi ko na tumingin sa malayo. "Kaya
please lang.. Wag nyo sasabihin kay Kurt."



Halata sa mga mukha nila ang pagtutol. "Pero pano ang baby nyo? Kawawa naman kung walang
makikilalang tatay." -Mich




"Mas kawawa naman sya kung may pamilya syang magulo diba? Kaya nga pupunta akong Paris para dun
na lang sya palakihin."



"Pero Rian, unfair naman sa side ni Kurt yun dahil----"



"Sakin ba, Claire, hindi unfair ang mga nangyayari? Hindi ko din naman ginusto to diba?"
malungkot na sabi ko. Kumurap-kurap ako para hindi na matuloy sa pagpatak ang luha ko.
"Please.. Eto ang desisyon ko. Wag nyo na sanang baguhin pa."



Napilitan na lang silang tumango. "Basta ha? Kami ang ninang nyan!" sabi ni Mich.



"Oo naman noh. Kaya maghanda na kayo ng pang regalo." pilit ang ngiti na sabi ko.



"Mag-skype tayo ng madalas kapag anndun ka na ha?" naiiyak na sabi ni Pearl. Kahit kelan
napaka-iyakin din nito.



Niyakap nila ako at napaiyak na kaming apat.



Maya-maya pa, pumasok na kami sa loob. Sasamahan na daw nila ako dito para sabay-sabay na
kaming babalik ng Manila bukas.



Nag-kwentuhan lang kami ng kung ano-ano pero iniiwasan na namin bumanggit na kahit anong
tungkol sa kalagayan ko ngayon. Lalong lalo na tungkol kay Kurt.




Pahiga na sana ako para matulog ng makita ko sa side table ang singsing ko. Ang wedding ring
namin ni Kurt. Hindi ko na to sinuot simula ng huling araw na magkita kami ni Kurt.



Humiga na ako at pumikit. Pero bakit ganun? Nagfflashback pa rin sa isip ko yung mukha ni Kurt
nung mga panahon na masaya pa kami. Yung ngiti nya, yung pang-aasar nya, yung paglalambing nya.
Lalong-lalo na yung pagmamakaawa nya na pakinggan ko naman sya.



Haaay, Baby. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tama ba talaga ang desisyon ko na itago ka sa
daddy mo?



_______


"Buti naman Rian bumalik ka na! San ka ba nanggaling ha?" si Mama Len. Nandito na ako sa
opisina ng kompanya. Para na naman akong nahihilo dahil sa byahe. Ang traffic naman kasi e!



Umupo muna ako sa harap ng desk ni Mama Len bago sumagot. " Sa Laguna po. May inasikaso lang."
sagot ko. Pumikit ako saglit dahil parang umiikot na naman ang paningin ko. Nag-almusal naman
kami bago umalis ng Laguna, kaya hindi naman siguro ako nalilipasan ng gutom. "Kakabalik ko nga
lang ngayon. Dito na ako nag deretso." sabi ko.




"Mabuti naman. Nung isang araw pa naka-set ang photoshoot mo ah? Kakausapin ka daw ni boss." na
ang tinutukoy nya ay ang pinaka may-ari ng modelling agency na ito.



Tumango na lang ako.



May kumatok sa pinto kaya naman naagaw ang atensyon namin. "Ma'am, pinapatawag na po kayo ni
Sir Bret." sabi ng isang babae na kung hindi ako nagkakamali ay sekretarya ni Sir Bret.



Tumango naman si Mama Len. "Sige susunod na kami." Umalis na ang babae.



"Tara, Rian. Magpakita ka kay Sir. Ilang araw ka ng tinatanong." akma naman na tatayo na ako ng
mahilo na naman ako. "Okay ka lang?" lumapit kagad sakin si Mama Len. "Namumutla ka ah."




"Okay lang ak---" aktong masusuka naman ako. Dali-dali ako pumunta sa Cr nitong opisina ni Mama
Len. Dun ako nagduduwal. Pero wala naman akong sinuka kundi parang laway lang.



"May nakain ka ba ha, Rian?" sabi ni Mama Len na hindi ko namalayan na sumunod pala sakin.
Hinahagod nya ang likod ko. Hindi naman ako makasagot kasi nasusuka na naman ako.



Gosh! Ang morning sickness ko dito pa umatake!



Naghilamos ako at tsaka hinarap si Mama Len. Umiling ako. "W-wala po. Mama Len.. B-buntis ako."
sabi ko na napatungo na lang.



Ilang saglit na hindi nakakibo si Mama Len. "Buntis ka?"



Tumingin ako sa kanya. "Opo. Last week ko lang nalaman."



Napahinga ng malalim si Mama Len. "Pano na yan? Patay tayo nito kapag nalaman yan dito."
inalalayan ako ni Mama Len pabalik sa pagkakaupo ko kanina. "Okay na ba ang pakiramdam mo?"
umalis sya sa tabi ko at ikinuha ako ng tubig sa ref.




Nang makainom ako, kahit papano umayos na ang pakiramdam ko. Tumango ako. "Mama Len, yung
photoshoot na lang po ang huling gagawin ko. Kayo na ang bahalang magdahilan na hindi muna ako
tatanggap ng projects. Pupunta ako sa Paris next week. Dun na lang muna ako."



"Naiintindihan ko. Sige ako na ang bahala dito. Pasalamat na lang tayo na sa mga piniramahan
mo, eto na lang ang natitira sa hindi mo pa nagagawa."



Nang masigurado namin na hindi na ako nahihilo, umakyat na kami sa penthouse dahil dun daw kami
kakausapin ni Sir Bret.



"Pasok." sabi ng boses mula sa loob ng kumatok kami.



Pagkabukas ng pinto, tanging si Sir Bret lang ang nasa loob. "Mabuti naman nagpakita ka na,
Rian. Nagagalit na sina Mr. Chua dahil sa pag-tagal bago magawa ang shoot mo."



Umupo kami sa harapan ng mesa nya. "Sorry po. May mahalaga lang akong inasikaso." mahinang
sagot ko.



"Kung hindi ka pa lumitaw ngayong linggong to, papalitan ka na lang sana ng iba. But anyway,
dahil nandito ka na naman, bukas ipa-schedule mo na Len ang shoot ni Rian." tumango naman si
Mama Len. "At Rian, kinukuha ka ng Guess for their fashion week. Kanina ko lang natanggap ang
sulat na padala nila kaya hindi ko pa nasasabi sayo, Len."



Nagulat naman ako. "P-pero pupunta po akong Paris sa----"



"No buts. Pumayag na ako sa alok nila. Kaya i-postpone mo na muna ang pagbalik mo sa Paris.
Tsaka diba kakapunta mo lang dun? Kaya na-delayed din ang shoot sa Palawan hindi ba?" wala
naman ako maisip na isagot. Hinawakan ni Mama Len ang kamay ko na nakapatong sa may hita ko.
Tumango na lang din sya.




"Hayaan mo, two weeks from now ang fashion week nila, kaya mapopostpone lang naman ng 2weeks
ang alis mo." wala na akong nagawa kundi ang tumango.



After pag-usapan ang ilang details, lumabas na kami.



"Mama Len, kinakabahan ako. Pano kung mahalata na ang tyan ko?"



"Napansin ko nga na nalaki na ang balakang mo. Gagawan na lang natin ng paraan yan. Tutulungan
kita, wag kang mag-alala." sabi naman nya na niyakap ako.




"Salamat po." sabi ko na niyakap din sya. "Aalis na po ako. Babalik na lang ako bukas para sa
shoot."




"Sige. Tawagan mo ako pag nagka-problema ha. Mag-iingat ka." tumango lang ako at umalis na din.





Pupunta pa ako sa school para mag-drop ng lahat ng subjects ko. Sana lang hindi kami
magkasalubong dun ni Kurt.




Pagkarating ko ng University, palinga-linga ako dahil baka makita ako ni Kurt.



Wag naman sana nya akong makita! -___-



Patingin-tingin sakin ang mga nakakasalubong ko pero wala akong pakialam. Ngayon lang ba sila
nakakita ng maganda?! >.>



Pero deep inside, sinasabi ng loob ko na masulyapan ko man lang sana sya. T3T




Ang gulo din talaga ng utak ko. Galit ako sa kanya pero umaasa naman ako na makita pa din sya.



Sa wakas! Nakarating din sa registrar's office ng walang nakakita sakin kahit mga kaibigan ni
Kurt kasi panigurado sasabihin nila kay Kurt na nandito ako.



Bubuksan ko na sana ang pinto ng bumukas na ito dahil may lalabas. "Vin?"



"Rian!" halatang nagulat sya na makita ako. Hinigit ko naman sya kagad sa isang sulok sa ilalim
ng hagdan na katabi nitong opisina.



"Wag mo sasabihin kay Kurt na nandito ako." pakiusap ko.



"Pero ilang araw ka na nyang hinahanap. Anong ginagawa mo dito? Hindi ka pa din ba pumapasok?"
sabi nya na napatingin sa suot ko. Hindi ako naka-uniform kaya naman siguro alam mo na dapat na
hindi ako papasok.



Umiling ako. "Nandito ako kasi magda-drop na ako ng mga subjects ko. Pupunta na akong Paris.
Kaya pakiusap, wag mo na banggitin pa to kay Kurt." sabi ko na hinawakan sya sa braso.




"Pero kailangan nyong mag-usap."


"Oo kakausapin ko sya pero hindi pa ngayon." sabi ko na lang.



"O sige.."


"Salamat." tinapik ko sya sa braso at pumunta na sa opisina.



Nang maayos ko naman ang dapat ayusin, tinext ko ang Gaga Girls na nandito ako sa campus at
hihintayin ko sila sa isang restaurant na malapit sa labas nito.




Nasa may gate na ako paglabas at patawid na sana ng may pumigil sakin. Hingit ako s braso para
hindi maituloy ang paglakad.



"Oh well! The wife is back!" sabi ni Tricia.



Hindi ko napigilan na hindi kagad mairita pagkakita ko sa kanya. "Oh and the slut is here!"
ganti ko naman. Kahit kailan hindi ako papayag na ipahiya nya sa harapan ng maraming tao.
Nagsisimula na naman kasing magkumpulan ang tao sa paligid namin.



"Ang kapal ng mukha mo!" akma na sasampalin nya ako pero hinawakan ko kagad ang kamay nya.



"Mas makapal ang mukha mo! Wag mo akong pilitin na iparinig sa lahat ng nandito kung anong
klaseng linta ka!" sabi ko na mahina pero mariin.



"Aha! At ako pa ang linta? E ikaw? Ano sa palagay mo sa sarili mo? Namimikot?" sigaw naman nya.




Nagsimula na naman ang bulungan. Kaya mas nakaramdam ako ng galit. "Walang mapipikot kung
walang magpapapikot! At lalong hindi ko pinikot si Kurt! Mahal nya ako!" sigaw ko na din.



"Mahal? Kaya pala hiwalay na kayo ngayon." sabi nya na ngumiti pa sakin ng nakakaloko.



"Dahil sa isang patethic loser na kagaya mo! Maninira ka ng pamilya!"



Tumawa sya. "Haha! Kasi ako naman talaga ang mahal ni Kurt. Kita mo naman na kahit asawa ka na
nya, may nangyari pa din samin."


Natigilan ako sa sinabi nya. Ramdam ko na nanginginig na ako sa galit. "Kahit ilang beses pa na
may mangyari sa inyo, hindi pa din maalis nun ang katotohanan na ako ang asawa nya!" hindi ko
na napigilan na isigaw.


Lalong nagbulungan ang mga nakapaligid samin.


"Kasal na sila ni Kurt?"


"Gosh! Mag-asawa na pala sila!"


at kung ano-ano pang bulungan ang narinig ko. "Kaya kung ako sayo, tigilan mo na kami. Asawa na
nya ako. Wala ka ng magagawa. Hiwalayan ko man sya, sisiguraduhin ko naman na hindi ka nya
mapapakasalan dahil hindi ko ipapa-annul ang kasal namin." sabi ko na nginisian pa sya.



Tatalikuran ko na sana sya ng may pahabol pa akong sinabi. "At oo nga pala, pano ka naman nya
papakasalan e ako ang mahal nya. Kung mapupunta man sya sayo, yun ay dahil sa iniwan ko na sya.
Wala na syang choice kund
*******************************************
[46] Thirty Eight.
*******************************************

38 :
<<Who wants flower from Kurt??? Hahahhaha! yuun oh. Kunin nyo! :PP >>
Marian's POV
"Heyya! So care to make kwento about the scene you and the slut made earlier?" si Mich.
Kakarating lang nila dito sa pinaghihintayan ko sa kanila.




I sipped into my Tea Milk before answering. "Wala naman. Tinuruan ko lang naman sya ng leksyon.
"




"Huwaw! I like that. So how was it? Did she learned her lessons very well?" sabi naman ni Pearl
na may pagpalakpak pang nalalaman.




Nakibit-balikat ako. "Dunno? E diba ang slow naman nun umitindi? Tulad na lang ng pagsasabi na
hindi na nga sya mahal ni Kurt. Hindi nya yun maintindihan." =____=



"Oo nga pala. Hahaha! Taray nung ginawa mo, girl!" sabi naman ni Claire.




"How did you know?" takang tanong ko naman. "May klase kayo kanina diba?"



"Para ka namang pabago-bago sa school natin. You know very well na napakarami ng chismosa.
Hahaha!" sabi naman ni Mich. Nakahalumbaba pa sya na nakatingin sakin.




"Just like you." pang aasar naman ni Pearl kaya nahampas naman sya sa braso ni Mich.



"Oo na nga lang." nag iinarteng sabi ni Mich. >.> "E sa ako ang #1 fan ng mag-asawa na yan e."
-3-




Natawa naman ako. "Fan?"



"Oo. Angal? Marami kaya sa campus ang kinilig nung unang inanounce ni Kurt na Wifey ka nya.
Lalo na kanina na nalaman pa na asawa ka na pala nya. Kaya lagot ka. Baka makarating yun sa
agency mo." pananakot pa nya.



This time, ako naman ang napahalumbaba. "Oo nga e. Pano ang gagawin ko? Bukas pa naman may
shoot ako." malungkot na sabi ko.




"Sus! Keri lang yan!" sabi naman ni Claire. "Ishembot mo na lang yan. Ano ba naman yung
mapagalitan ka ng kompanya? Hayaan mo na idemanda ka. Dami nyong pera para maareglo yan."
pampalakas nya ng loob. Nasitanguan naman sina Mich at Pearl.




"At kakausapin ko na si Kurt. Pero pano? Nahihiya ako sa kanya kasi pinagtabuyan ko sya. Hindi
ba parang unfair naman ako kasi nung ako ang nakita nya sa alanganing sitwasyon kasama si Jet,
inintindi nya ako. Dapat kasi magtiwala ako sa pagmamahal nya e." sabi ko. T^T




"Tama yan! Makipag-usap ka na sa kanya." sabi ng boses galing sa likod namin.



"Bessy!" sigaw naman kagad ni Mich.




Nginitian ako ni Mark. "Talk to him. Settle everything. Tutulungan ka namin."



Ngumiti din ako sa kanya. "Sige.. Pero paano?"



At maya-maya pa, kanya-kanya na silang bigay ng plano kung pano ang gagawin ko.



Masaya naman ako sa nakikita ko na mukhang okay na si Mark simula nung huling beses kaming nag-
usap. Naramdaman nya yata na nakatingin ako sa kanya kaya tumingin sya sakin. Nginitian nya
ako. Kaya naman napangiti na din ako, ng isang totoo at bukal sa loob na ngiti.



______


Kurt's POV



Hayup na Tricia talaga yan! Inaway na naman pala si Rian!



Nasan na kaya ang asawa ko? Nandito daw sya sa campus kanina. Pero umalis na. Sayang! T__T
Gustong-gusto ko na sya makita. Miss na miss ko na sya. Sagad hanggang buto na ang pagka-miss
ko. :(




"Tol. Anong balak mo ngayon? Bumalik na pala si Rian?" sabi ni PJ na tumabi sakin. Nandito kami
sa cafeteria ngayon. Lalo ko syang naalala dito. Damn! Wala na bang lugar akong mapupuntahan na
di ko sya maalala? Kahit sa bahay, bawat sulok parang nakikita ko sya.




"Kakausapin ko sya." sabi ko na napahinga ng malalim. "Hindi ako papayag na magka-ganito na
lang kami. Ayoko." mariin na sabi ko.




"That's our boy!" sabi naman ni Vin na tinapik pa ako sa likod. Umupo sya sa harap ko at
nilapag ang tray na may mga laman na pagkain. "But for the meantime, kumain ka na muna oh.
Ibinili na din kita. Ilang araw lang wala si Rian, ang laki na ng ipinayat mo. Gusto mo ba na
sa pagkikita nyo ng asawa mo, mukha ka ng kawayan?"




"Sa wala akong gana kumain e." sabi ko na inilayo ang pagkain na inilapag nya sa harap ko.




"Nako bro! Kumain ka. Kasi nararamdaman ko na magkaka-ayos na kayo." sabi ni Vin na ibinalik sa
harapan ko ang pagkain.




Lingid kasi sa kaalaman ni Kurt, kinontak ng Gaga Girls sina PJ para sa plano.




"Sana nga." malungkot kong sabi.




Pagkatapos ng klase namin ng araw na to, niyayaya nila akong uminom sa isang bar. Bar na
pagmamay-ari ng kapatid ni PJ. Pumayag naman kagad ako. Ayoko na kasing mag-isa lang sa bahay.
Mas nakakalungkot. Hindi na naman ako iinom ng marami dahil nadala na ako sa nangyari samin ni
Tricia. Kaya tamang pampaantok lang.




Pagbaba namin sa parking lot..




"Pare, saglit lang ha? May natawag e." sabi ni Vin. sya kasi ang kasabay ko dito sa kotse ko
dahil coding sya. "Mauna ka na sa loob." sabi pa nya na sinagot na ang tawag. Sina PJ naman ay
pasunod na. Hindi ko lang alam bakit wala pa sila e magkakasunod lang naman kami kanina na
umalis ng campus.




Lumakad na ako papasok. "Good evening, Sir Kurt." sabi ni Mang Freddie na nakatayo sa may
pinto. Nginitian ko naman sya at pumasok na sa loob ng buksan nya.




Madilim pa sa loob pagpasok ko. Wala pa ding customers. Sabagay, alanganing araw ngayon tsaka
maaga pa. Kadalasan naman mga 9:00Pm pa nadami ang tao dito.



Lumapit ako sa bar counter. "Eric, isa nga dyan" sabi ko na naupo sa high stool. Alam na nya
ang ibig kong sabihin. Inihanda naman nya yun.



Habang naghihintay ako narinig ko na may tumugtog sa may stage. Hindi naman ako lumingon.
Nanatili akong nakatingin sa paghahanda ni Eric.




<Play the video. Hihi XDD >


Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave
How can I love when I'm afraid
To fall
But watching you stand alone
All of my doubt
Suddenly goes away somehow
One step closer


Hindi ko alam pero nung narinig ko yung boses ng kumakanta, parang sumikdo ang dibdib ko.
Parang boses ni......



"Kurt eto na oh." sabi naman ni Eric. Sabay lapag sa harap ko ng baso laman ang hiningi kong
alak.



I have died everyday
waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a
Thousand years
I'll love you for a
Thousand more
Napalingon ako sa stage pero wala akong makitang tao. Posible kaya na recorded lang to? Ah.
Malamang. Mga 8:00Pm pa natugtog ang live band dito e. Napatingin ako sa relo ko at nakita
kong 7:00Pm na.




Pero parang kaboses talaga ni Rian e. Ano ba yan! Nasa ibang lugar na nga ako, sya pa din ang
naalala ko.


Hay, wifey..


Time stands still
beauty in all she is
I will be brave
I will not let anything
Take away
What's standing in front of me
Every breath,
Every hour has come to this
One step closer
I have died everyday
Waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a
Thousand years
I'll love you for a
Thousand more
And all along I believed
I would find you
Time has brought
Your heart to me
I have loved you for a
Thousand years
I'll love you for a
Thousand more
Hinayaan ko na lang ang kanta. Atleast kahit kaboses ni Rian, maramdaman ko naman na nandito
sya at kasama ko..




Asa pa nga na si Wifey to. E hindi naman yata marunong kumanta yun e. Dahil sa naisip ko,
napangiti ako. Never ko pa narinig na kumanta yun e. >__<




One step closer
One step closer
I have died everyday
Waiting for you
Darlin' don't be afraid,
I have loved you for a
Thousand years
I'll love you for a
Thousand more
And all along I believed
I would find you
Time has brought
Your heart to me
I have loved you for a
Thousand years
I'll love you for a
Thousand more



Pero kaboses nya talaga. Haaay! Sobra na ang pagkamiss ko sa kanya ha. T_T



Natapos ang kanta na hindi ko na nakita kung sino ang kumakanta.



Hanggang sa..




Biglang nagdilim ang paligid. at kasabay ng pagdilim ay ang boses na naging dahilan para
manigas ako sa kinakaupuan ko.



"Hubby.." sabi ng isang boses. Agad akong napalingon sa pinagmulan at nakita ko si Rian..



Natatamaan sya ng spotlight at nakatingin sya sa akin na may konting ngiti sa labi nya.



Napakurapkurap ako kasi baka mali na naman ako sa nakikita ko. Pang ilang beses na ba nangyari
na akala ko nakikita ko sya pero yun pala dahilan lang ng imagination ko?




Pero ilang pagkurap na ako pero nandun pa din sya sa gitna at nakatingin sakin.




Dahan-dahan akong tumayo sa pagkakaupo sa high stool.




Napako na din ang tingin ko sa kanya.



"Hubby, I'm so sorry. Sorry kasi sinaktan kita." sabi nya na nagsisimula na naman humikbi.
Dahan-dahan akong lumakad palapit sa kanya. "Sorry kasi kinalimutan ko yung pangako ko sayo na
hindi kita iiwan. Na hindi kita kailanman pagdududahan."




Paglapit ko sa kanya, hinawakan ko ang mukha nya. God! She's real. Hindi na to gawa na lang ng
imagination ko. Nandito talaga sya!




Pinahid ko ang luha na pumatak sa pisngi nya. "Sorry kasi nagpadala ako sa gawa-gawa ng ibang
tao. Nagpaapekto ako. Pinayagan ko na sirain nya tayo. I'm sorry, Kurt.." sabi nya na tuluyan
ng napayakap sakin.



Sinuklian ko naman ang yakap nya ng mas mahigpit. "How I really missed you, Wifey!' mahinang
bulong ko.




Naramdaman ko na umiiyak na naman sya. "Shhhh.. Don't cry. Hindi ako nagagalit sayo dahil sa
mga nangyari. Okay lang kahit hindi mo ako pinakinggan. Naiintindihan ko." sabi ko sa kanya.




"Pero, Hubby. I'm sorry pa din talaga." mas lumakas ang iyak nya. Kinalas ko ang yakap namin at
tiningnan ang mukha nya.




"Sorry din. Kasi ang tanga ko. Pero mahal na mahal kita, Rian..' sabi ko. Hinalikan ko sya sa
noo. Hinaplos ko ang mukha nya at nakita ko na napapikit sya.




"H-hindi ka galit sakin? Kasi hindi kita pinaniwalaan at binigyan ng pagkakataon na makapag-
explain?"




Umiling ako. "Hindi." at katulad ng madalas kong gawin sa kanya, hinalikan ko sya. Sobrang
namiss ko talaga sya!




Ginantihan naman nya ang halik ko.



Kasabay ng mainit na halik na pinagsasaluhan namin ay pagsimula na naman ng panibagong kanta.



NP: Together by Neyo

Since the day that we met girl
I've never had anyone make me feel this way
And my heart is sure it wants to be with you
Wanna give you the whole world... ohh
If you make the promise to me, you're gonna stay
Without you guiding me, I'm lost and so confused
What will it take to show you I'll be by your side
Girl I got you and I want to give you what you never had
Girl everyday I hope to make you a part of my life
Cause you know me and I know you
Girl your love is where it's at... ohhh
I'm gonna be the love that's gonna last
And be the one that got your back
Ain't nothing never that bad that we would be together
And though we both made our mistakes
And some we never wish we made
But we'll be okay if we just stay together


Nang maghiwalay ang labi namin, sabay kaming napangiti sa isa't-isa.



"I love you, Wifey.." sabi ko na nakatitig sa mata nya.



"I love you more, Hubby.'


Oooh... I know he left you stranded
And you paid the price when you messed up your life
Girl I know you're so afraid but I can't write the wrongs he did
I know you saw the lipstick on my window
And wonder how many chicks been to my home
I done my share of playing games
But for you I given up that life
What will it take to show you I'll be by your side
Girl I got you and I want to give you what you never had
Girl everyday I hope to make you a part of my life
Cause you know me and I know you
Girl your love is where it's at... ohhh
I'm gonna be the love that's gonna last
And be the one that got your back
Ain't nothing never that bad that we would be together
And though we both made our mistakes
And some we never wish we made
But we'll be okay if we just stay together
Baby you're the one I'm waiting for
Because you give me what I need and more
Cause it's clear that we are meant to be
Together... together... we should be together
Eternally... Ooohh
And I'm gonna be...





Pagkatapos ng kanta, narinig namin ang sigawan sa may pintuan. Nandun ang mga kaibigan namin na
masayang nakatingin samin.




"Wooohooo! This calls for a celebration!" sigaw ni PJ na nagbukas ng champagne.




Napasulyap naman ako sa stage at nakita ko na si Vin pala ulit ang kumanta para samin. Nag
thumbs up sign sya.




Nayakap ko na naman si Rian ng mahigpit.




Naramdaman ko na naglapitan samin ang barkada. "Nice one, Rian!" masayang sabi ni King.



"First time, teh!" si Mich naman.



Nahihiya naman na naibaon na lang ni Rian ang mukha nya sa dibdib ko. Napatawa ako. "Ang ganda
pala ng boses ng Wifey ko! Mas nakaka-inlove!"



Hinampas nya ako. "Tse! Kainis to! Buti nga kinantahan kita e. Swerte mo!" sabi nya na
nakasubsob pa din sa dibdib ko. Niyakap ko sya.




"Swerte talaga na hindi nabasag ear drums namin!" pang aasar naman ni Vin.



"Hoy! Ang yabang nito! Porke maganda boses mo e!" inis naman na sabi ng asawa ko.



May sasabihin pa sana ako ng biglang lumayo sakin si Rian. "Ang baho ng pabango, Hubby!" lukot
ang mukha na sabi nya.




Nagtaka naman ako. Mabaho? E sabi nga nya dati, gustong-gusto nya ang amoy ko. "Mabaho? Bah.
Chanel to. Diba sabi mo dati mabango to?"




Napatingin naman ako sa mga kasama namin. Nagtataka din na nakatingin sina Vin samantalang ang
barkada ni Rian ay nagkibit balikat na lang.




"Lumayo ka nga! Ang baho nito! Kainis ka naman e!" sabi naman nya na may kasama pang pagtulak
sakin. "Magpalit ka ng pabango!"




"Makapag sabi naman tong si Rian, para kang naglilihi." tumatawang sabi ni Monique.




Natigilan naman si Rian.




Tumingin sya sakin at hinila ako paalis sa kumpulan na yun. "Wifey? San tayo pupunta?"
nagtataka kong tanong.




"Sumama ka sakin. May papakita ako sayo." sabi nya na dinala ako sa may Cr. Hinila pa din nya
ako papasok sa loob ng girl's Cr.




"T-teka. Bawal ako dito." pigil ko.




"Wag ka na umangal! Akong bahala!" inis na sabi nya. Short-tempered na to kesa sakin ah? =___=



"Pero Wiifey, kung balak mo akong gahasain, mamaya na lang pag-uwi natin!" sabi ko pa din.
Itinulak nya ako sa may pader pagkapasok namin.




"Ang dami mong sinasabi dyan! Gusto mo ba malaman ang sasabihin ko o hindi?" mataray na sabi
nya sakin. Nakapameyawang pa sya.




"G-gusto." alanganin ko namang sagot.




"Yun naman pala e." lumapit sya sakin ng konti at itinaas ang damit nya.




"Woah! W-wait, Wifey!" natatarantang sabi ko. Parang bigla akong parang nainitan. Nakataas kasi
ang damit nya hanggang sa may leeg nya.



Kinuha nya ang kamay ko at ipinatong sa may tyan nya.




"Baby, here's your Daddy. Say Hi to him." sabi nya na nakatungo pa sya sa may tyan nya.




Natulala ako sa sinabi nya.



W-what did she said???!



"B-baby?" sabi ko na parang wala sa sarili.



Tumingin sakin si Rian at ngumiti. "Meet our baby, Hubby."



Dahil sa sinabi nya, hindi ko napigilan na buhatin sya at iikot-ikot. Not minding na nakataas
pa din ang damit nya. "Daddy na ako??!" malakas na sabi ko.



"Hahaha! Opo!" sabi naman nya. Ibinaba ko sya at iniharap sakin.




Hinawakan ko ang magkabila nyang mukha. "Totoo?"



Tumango sya ng sunod-sunod.



Dahil sa sobrang saya hindi ko na naman napigilan na halikan sya.



Na agad naman nyang ginantihan.



Woah! Natapos na ang paghihirap ko. At ang kapalit, sobra pa sa inaasahan ko! Bumalik na ang
asawa ko, at nalaman ko pa na nagkatotoo ang sinabi ko sa kanya na sinigurado ko na ng gabing
yun na mabubuntis ko sya. Hahahaha! =))





_____________________________________________________________________________


Maganda ba ang UD ko? Hahaha! Hindi sabaw yan ha. Panalong-panalo si Kurt sa UD na to. Hihihi
XDD
SHARE LANG: Ako ay nalulungkot. Naputol yung kuko ko dun sa isang daliri ko! Huhuhuhuhu. T__T
Kainis naman e! Haba pa naman nya. Wala tuloy akong choice kundi gupitin na lahat. -___-
Uwaaaaah! T^T
Bukas na ulit ang next UD ha, kasi balak kong mag UD sa UMPP e.. Support nyo din yun Hahaha!
Kakaibang babae ang bida ko dun. hahahaha! =)
Thanks!
--Jen <3
*******************************************
[47] Thirty Nine.
*******************************************
Hindi ako nakapag UD sa UMPP kasi naman nakatulog ako ng matagal at paggising ko pa, napababad
pa ako sa skype. Nakakatuwa kasi! Yung baby namin ang laki na. Sad lang kasi wala sya sa Pinas
ngayon. :( Huhuhu.. Hindi man lang kami makakiss kay baby. T^T
Anyways, baka bukas ako mag UD dun. Hahaha! Or mamaya.. ;)
_____________________________________________________________________________
39 :
Marian's POV
"Bye!" sabi ko at kuamakaway pa kina PJ. Sila ang kahulihan na umalis dito sa bar. Kami naman
ni Kurt ay paalis palang.



Nakayakap ako sa bewang ni Kurt at nakangiti na napatingala sa kanya. He pinched my cheeks.
"Let's go."



Lumakad na kami palapit sa kotse nya binuksan ito.



Pagkasakay ko, umikot na si Kurt sa kabilang side. Pagpasok nya sa loob, hinawakan nya ang
kamay ko at nginitian ako. Napangiti na lang din ako. "I love you." sabi pa nya.





Kyaaaaah! >////////////< Namula ako dun ah. >___<



"I love you din po." sabi ko. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ng mabilis ang labi nya. I
smiled again.



Nagsimula na syang mag-drive. "Uhm. Hubby? May shoot ako bukas.." sabi ko. Pumikit ako dahil
parang ngayon ko naramdaman ang pagod sa mga ginawa ko ngayong maghapon.



"Hindi ba pwede na wag na lang? Baka mapagod ka naman masyado." sabi nya. Nagmulat ako.



"Kaya ko pa naman, Hubby e."



"Pano nga pala sa school? Matagal ka ng hindi pumapasok?" sumulyap pa sya sakin.



"Hubby.. Pwede ba na wag na lang? Next year na lang po? Para na din naman kay baby e.."
alanganin na sabi ko.



Tumango-tango sya. "Sige kung yan ang gusto mo po. Tsaka para housewife na talaga ang dating ng
asawa ko." ngumiti pa sya ng makalaglag laway. (*Q*)




Pagkarating namin sa condo nya, nagulat ako ng pagpasok ko sa kwarto namin ay nasa taas ng
headboard nakadikit yung regalo ko sa kanya.



>///////< Nakuha nya pala. Nawala na sa isip ko yun ah?



"Thanks for that, Wifey." bulong ni Kurt sa may tainga ko. Eeeeeh naman! Nakikiliti ako e!
=____=



"N-nakuha mo pala." sabi ko. Kainis naman! Hinahalikan nya ako sa mag tenga! Naa-out of focus
tuloy ako sa sinasabi ko. >__<




"Oo. Kaya buking ka na. Matagal mo na pala akong pinapapantasyahan ha?" pang aasar pa nya.
Iniharap nya ako sa kanya. Napakapit ako sa batok nya.




Nyemas naman kasi e! Bakit hindi na ako nasanay-sanay sa ganito? Buntis na nga at lahat pero
nakakapanlambot pa din everytime na ginagawa nya to. >___<



"Wifey ko namumula! Hahaha! Ang cute naman!" sabi pa nya na tumatawa na nakatingin sakin. I saw
him closes his eyes. "Alam mo ba, Wifey, nung ilang araw ka na wala dito? Ang lungkot ng bahay
na to. Hindi na ako sanay na wala ka dito. Kaya wag mo na uulitin yun ha?" sabi nya. Nagmulat
sya at malungkot na gumiti sakin. "Kaya next time...."




"Next time? Ay ano?" Sabi ko na nakangiti.




Ehhh. Alam ko kalokohan na naman sasabihin nito. Namumula na naman sya e. Umiwas din ulit sya
ng tingin sakin.




"Uhm." he cleared his throat. "Next time na iiwan mo ako, pwede ba.. Isama mo naman ako?" lalo
syang namula. Hindi pa din sya makatingin sakin.



Napangiti naman ako pero pinipigil ko. Iniharap ko ang mukha nya sakin at tinitigan sya. "Ang
gulo yata nun, Hubby?" sabi ko. Idinikit ko ang noo ko sa noo nya. "Pero wala ng next time yon.
Hindi ko na kakayanin. Sobra din naman akong nalungkot nung hindi kita kasama e."



Ngumiti sya. Bigla nya ako binuhat kaya naman napasigaw ako. "Wifey.. diba pwede pa naman?"
sabi nya habang naglalakad papalapit sa kama namin.



Inihiga nya ako tas sumunod din sya. Nasa ibabaw ko sya pero may konting space pa sa pagitan
namin. "Diba, pwede pa naman diba? diba? diba?" sabi nya.



"Pwede na ano?"



"Na ano.. Yung ano." sabi nya.



Tinulak ko sya ng konti. "Hindi na pwede noh!" nandidilat ang mata na sabi ko. "Baka maipit si
baby!"



"Hindi yan. Bukas pa-check up ka na sa OB ha? Malalaman na ba kagad kung lalaki yan?"




"Hindi pa noh! Lalaki ba ang gusto mo?" tanong ko.



"Kahit ano. Basta anak natin. Mamahalin ko pa din sya." sagot naman nya na hinahaplos ako sa
may noo.



Napangiti ako. "Oo nga. Basta kung lalaki dapat kasing gwapo mo."




"At kung babae, dapat kasing ganda ni Wifey."



"Pero sana wag mamana ng anak natin ang charms mo, Hubby. Maraming babae don tong mapapaiyk."
nakasimangot na sabi ko.




"Pano kung appeal mo ang mamana? Ayoko din na ngingiti sya sa iba." this time, sya naman ang
sumimangot. "Baka marami din ang maattract sa ngiti pa lang nya."



Natawa naman ako."Haha! Hubby naman e!"




Ngumiti sya. "Basta pwede pa yan ha? Simulan na natin!" sabi nya na agad akong hinalikan.



Gosh! Namiss ko ang lahat-lahat sa kanya. Sa ngiti nya, ang halik nya, ang haplos nya, at
lalong-lalo na ang pagmamahal nya.




__________


Kinabukasan..



Sinamahan na ako ni Kurt sa shoot ko. Ayaw nya kasi pumayag na hindi sya sasama. Para daw
masigurado nya na safe kami ni baby.



Pagdating sa set, nagulat pa kami na nandun din si Jet.



"Pare! It's good to see you, again." bati ni Jet. Nag manly hug sila. Natuwa naman akong makita
na okay na ulit sila.



"Buti naman nasamahan ko pala si Rian. Kasi ikaw pala ang makakasama nya dito." pagbibiro naman
ni Kurt.



"Hahahaha! Man! Don't tell me, pinagseselosan mo pa din ako? I know where I stand. Kaya she's
safe. Though, I still like her." ganiting pang aasar naman ni Jet.



Napangiti si Kurt. "Yeah. But I'm also here to be sure na safe sila ng baby ko." sabi nya.



"You're pregnant?" nagulat na sabi ni Jet. Napatango naman ako na nakangiti.



Hinapit ako sa bewang ni Kurt. "Yup! At ninong ka ha." sabi naman ni Hubby.



"Haha! Buti naman! Magtatampo ako kung hindi."



May narinig kaming palakpak. "Get ready guys! We will start in 30 minutes!" sigaw ng
photographer namin.



"Pano, Hubby? Upo ka muna dyan ha? Magpapa-ayos lang ako." sabi ko naman. Nagpaalam na naman si
Jet na magbibihis na din.



Tumango ito. "Sige na. Wag mo na ako intindihin dito." he said and kissed me.



Ngumiti ako at tinalikuran na sya. Nakita ko naman na nakatingin pala samin ang ibang crew.



"Sweet naman! Boyfriend mo?" tanong sakin ng isang make-up artist. Tumango ako. "Ayyy sayang!
May kapatid pa ba yan? Day, ang hot ha."



Natawa ako. "Wala na. Kaya humanap ka na lang ng iba."



Nag sad face naman ito. "Sayang naman!" tonong nagmamaktol pa na sabi nya kaya naman
nagkatawanan na lang kami.



Naging busy naman kami sa shoot pero pasulyap-sulyap ako kay Kurt. Nakikita ko naman na
kinakausap sya ng mga crew namin kaya naman hindi na ako nag-alala na baka mainip sya.



Haay! Nakakapagod. Pero pasalamat na din ako na hindi sumasama ang pakiramdam ko. T3T



Nang matapos ang shoot agad na din kaming umalis dahil nakapagpa-sched kami for check-up sa OB.




"Good afternoon, Mrs. Bermudez." bati ng doktor samin pagpasok namin. "And to you, Mr.
Bermudez."




Nag-greet back naman kami at umupo na.



At maya-maya pa, chinek na ako ni doktora. Kung ano-ano ang ginawa nya para masigurado na
magiging healthy si Baby.



Nakaupo na kami sa harap ng desk at nireresetahan ng vitamins. "Take this everyday ha." sabi ni
doktora habang nagsusulat. "And please, wag kang magpapagod masyado."



"Bawal mapagod, doktora? Edi hindi na pwede yun?" tanong naman ni Kurt. Na-gets ko naman kagad
ang sinabi nya. Kaya naman nahampas ko sya.



Namumula naman akong napatingin kay doktora. >////////<



Nakita ko na natatawa sya.




"Ofcoure, pwede pa. Hindi pa naman kalakihan ang tyan ni Marian e."



"Edi kapag po malaki na, hindi na pwede?" tanong pa din nya. Pinandilatan ko naman sya pero
hindi nya ako pinansin. Talagng tuon ang atensyon nya sa sinasabi ni dok. (-3-)



"You need to be creative. Try different positions na hindi maiipit si baby." nakangiti pa din
na sabi nya kay Kurt. Ahhhhh! Nakakahiya talaga ang lalaking to!




Napangiti naman si Kurt sa sinabi ni dok. "Narinig mo, Wifey? Pwede pa naman daw pala e. We
just need to be creative. And in that case, I'll think of possible positions na." sabi pa nya
na kinindatan ako. Nahampas ko tuloy sya sa braso.



"Heh! Tumigil ka nga."



Natawa si dok. "Haha! That's natural lang Marian. No need to be shy. Hindi lang naman kayo ang
unang nagtanong nyan. Just be carefu, okay? At kapag malaki na ang tyan mo, dun na kailangan
magtiis ni Mister."



Nalungkot naman ang mukha ni Kurt. "Hubby! Ayusin mo nga mukha mo. Mukha kang engot e." sabi
ko.




"Nakakalungkot e. Pero hindi bale, sundan na lang kagad natin si baby. Para naman hindi malaki
ang age gap nila diba." he teases.



"Hahaha! Yun naman pala e." sabi ni dok.



"Shut up na nga! Lumabas ka na muna ako na lang ang makikinig kay dok." inis kong sabi.


"It's okay. So pano? Balik na lang kayo dito for your next check-up. And if you have questions,
tawag na lang kayo. Nandito sa papel ang contact number ko."



Kaya naman nagpaalam na kami kay dok.



Paglabas namin, kinurot ko sa tagiliran si Kurt.



"Mga kaanuhan mo ha!" sabi ko.



"Aray naman, Wifey. Narinig mo naman na natural lang daw yun e. Wag ka na magalit." sabi nya na
inakbayan ako.



Ano pa nga ba ang magagawa ko? E sa yung ang gusto nya. Tsaka aaminin ko, gusto ko din naman.
Hahahaha! :DD





___________________________________________________________________________



AT DITO NA PO NAGTATAPOS ANG KWENTO NINA KURT AT MARIAN DAHIL SILA NAMAN AY MASAYA NA.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
HAHAHAHA! JOKE LANG! WAIT FOR NEXT UD. MARAMI-RAMING UD PA NAMAN SIGURO, WAG KAYONG MAG-ALALA.
HAHAHAHA! =))

--JEN <3
*******************************************
[48] Forty.
*******************************************


40 :

______________________________________________________________________________



Kurt's POV



*******************************************
[49] Forty One
*******************************************
@remembered. Ayan! Naalala kita. Kaya sayo ko idededic to. Hahahaha! Kasi tinulungan mo ako.
Pero secret muna kung ano yun, diba? Hahaha! XDD Malalaman nyo din soon kung ano yun ;)



GUMAWA AKO NG ONE SHOT KAGABI. BASAHIN NYO DIN SANA! :)) TENKS!
ang title ay A MONTH WITH YOU.
@Msbrightside_vhecca. Sayo to teh, kasi natuwa ako sa comment mo. Talagang promoter ka na ng
HB. Hahaha! Sana katulad mo ang ibang readers. Thanks! :* Hihihi XDD


WAG MAG HANGAD NG LAGING MAHABANG UD. BAKA MAUMAY NAMAN KAYO. xDD
_____________________________________________________________________________

41 :


Marian's POV



Hanggang ngayon, kapag naalala ko pa din yung pagseselos ni Hubby kay Daniel, natatawa pa din
ako. Hahahahahahaha! Kasi naman. Talagang sineryoso nya. =___= Though, Daniel is not a bad
choice, pero diba. Mas maganda pa din naman na magiging kamukha ni Kurt si baby.




Yun nga lang, humanda na ako sa pagsakit ng ulo ko. Dahil kung kamukha ni Kurt, marami
panigurado na magkakagusto sa kanya. Parang katulad lang ng Daddy nya. T^T




"Wifey. Aalis na ako ha?" sabi ni Kurt paglabas nya ng kwarto namin. Nagliligpit ako ng
pinagkainan namin ngayon.




"Papasok ka na?" tanong ko ng mapansin na hindi naman sya naka-uniform.




"Ahm. Oo?" parang hindi pa sy sigurado sa sagot nya.



Napataas ang kilay ko. "Hindi ka sure?"



Umiwas sya ng tingin sakin. "Sure po."




Parang may mali ah? "Subukan mo mambabae habang nandito lang ako sa bahay, sinasabi ko na sayo
Bermudez aalis ako at hindi mo na kami makikita ni baby."




Niyakap naman nya kagad ako sa bewang. "Hinding-hindi mangyayari yun. Basta uuwi din ako kagad
ha. May balak ka ba puntahan ngayon?"




Umiling ako. "Wala. Pupunta lang daw dito sina Claire." sabi ko. Humawak ako sa dibdib nya. >.>
Hihihi XDD Pwede ba n ulitin namin ngayon ang ginawa namin kagabi? Hahahahaha!




Kapang-kama ko kasi ang matigas nyang.....




Dibdib. Woooh! Unti-unting bumaba ang kamay ko. Nakipagtitigan ako sa kanya. Nakita ko na
nakangiti sya sakin.




Yung abs nya! *Q*




"Wifey...." sabi ni Kurt na napapikit na.



"Bakit hubby?" sabi ko na nakangisi pa. Yey! Effective na akong mang aakit! >__<




"Stop. Or else, you'll regret na sinimulan mo ako nyan." sabi pa nya. Nagmulat na sya at
tinitigan ulit ako.



Napababa sa labi nya ang tingin ko. Napalunok ako.




ANG INIT!!!! Centralized naman ang aircon namin dito, pero ang banas na kagad?! Tubig! Nauuhaw
ako! :D



Pero parang mas masarap uminom ng kulay gatas.



Puti-puti na medyo.....




Hindi ko na naituloy ang naiisip ko dahil hinalikan na kagad ako ni Kurt. E alam nyo na naman
na nawiwindang ako kahit halik pa lang nya.



(Jen's Note: Ano kaya ang pakiramdam ng mawindang na ganun? Gusto ko maexpeience Hahahahahaha!
Sa piling ni Kurt din. LOL)



"Wifey. Save your it for later, okay? Kailangan ko na lang talaga umalis." sabi ng na bumitaw
na sa halikan namin. Napasimangot ako.



"Geh." sabi ko na kumalas sa yakap nya. Mas importante pala naman ang lakad nya. Edi bahala sya
dyan. Pumasok na ako sa kwarto namin. Makapag-mukmok na lamang.




Sinundan nya ako. "Ang baby ko naman napaka-matampuhin. Mamaya ako babawi. Kaya mag-ipon ka ng
lakas mo. Walang ayawan mamaya ha." sabi nya na niyakap ako mula sa likod. Sa pagkakaalala sa
nangyari kagabi, hindi ko na naman napigilan ang mamula.



FlashBack..



Hinahalikan ako ni Kurt sa may tyan ko. "Paglaki ni Baby pano na kaya gagawin natin, Wifey?"
narinig ko na tanong nya.




Tumaas ang tingin nya sakin. At umibabaw ulit sakin. Gaaaah! Ramdam ko na naman yung matigas na
yun. Wala bang kapaguran ang lalaking to? >__<



"Hubby. Pagod na ako. Awat na." sabi ko na tonong nagmamakaawa na yata. Hahahaha! E sa pagod na
ako talaga e.



Natawa naman sya. "Haha! Pagod na baby ko?" sabi nya na hinahaplos ang ulo ko. Umalis sya sa
ibabaw ko at lumipat sa tabi ko. Niyakap nya ako.




"Pano nga ba naman hindi mapapagod ang baby ko? E ang galing galing naman!"



Nahampas ko sya. Eeeeeeh! Kung ano ang ginawa namin kanina, secret na lang yun. Walang
clue! :PP



"Heh!"



"Haha! Nag google ka kanina noh? Kaya nalaman mo ang mga ganung pwesto. Thanks to google!" sabi
ni Kurt.



Dahil sa nahihiya ako sa ginawa ko kanina, naibaon ko na lang ang mukha ko sa leeg nya.




Ginawa ko ba talaga ang mga yun? Gaaaah! Kaya ko pala? T^T




*End of FlashBack*
"Alis ka na nga." sabi ko sa kanya.



Hinalikan nya ako sa pisngi. "I'll be back kagad, okay? Bye Wifey."



Lumakad kami palabas ng kwarto at hinatid ko sya hanggang sa pinto. Hinalikan pa nya ako ng
mabilis sa labi bago lumakad paalis.



SInaraduhan ko naman kagad ang pinto. Nakangiti ako habang naglalakad papunta sa sofa.




____


4 days later..
Gusto ko na magtampo kay Kurt. Ilang araw na syang laging gabi umuuwi. Hindi ko naman magawang
magtampo or magtanong. Ewan ko ba, hindi ko kasi gawain ang itanong kung bakit sya ganun.




Hindi naman nababawasan ang sweetness nya. In fact, mas lumalala pa nga. Kaya kahit papano,
nawawala naman ang nabubuong paghihinala ko.




Oo na nga, hindi na ako magpapaka-ipokrita. Worried ako. Katulad kagabi, almost 12mn na sya
umuwi. Dapat ko na ba talaga syang tanungin?




Napatingin ako sa orasan na nasa dingding. 10:00Pm na, wala pa rin sya.




Jeez! Anong gagawin ko??




Nakaupo ako sa sofa at hinihintay sya. Ang hirap pala na nasa bahay lang. Wala akong ibang
magawa. Ang mga kaibigan ko naman busy na. Si Mommy naman, bumalik na kay Daddy sa ibang bansa.
Ang parents ko naman, masyadong busy. Isang beses ko palang sila nakausap ulit.




Haaay!




Maya-maya pa, may nagbukas na ng pinto. Si Kurt, dumating na.





Hindi ko sya sinalubong. Nanatili akong nakaupo lang.




Porke ba buntis na ako mambabae na ulit sya? Nagagawan pa rin naman namin ng paraan na gawin
ang BAGAY NA YUN ah?




"Hi, Wifey. Kumain ka na ba?" akma na hahalikan nya ako pero iniiwas ko ang mukha ko. Tumayo
ako at lumakad papunta sa kwarto.




"May problema ba, Wifey?" tanong nya na sumunod sa akin.




Hindi ako sumagot. Instead, humiga na lang ako at pumikit.



Kainis na kasi e!



"Wifey?" sabi nya na tumabi na sakin.



Hindi ko sya pinansin. Umalis na sya sa tabi ko. Aba! At hindi nga talaga ako lalambingin man
lang?! Bahala sya dyan!


______

Kurt's POV



Galit na naman si Wifey sakin. Hindi ko kasi pwede sabihin sa kanya ang inaasikaso ko e. Pero
bukas naman, malalaman na din nya. Kaya hindi ko na sya aamuin. Magugulat na lang sya sa
ipapaalam ko. ;)


_____

Marian's POV



Hanggang sa kinabukasan, hindi ko sya pinapansin. Sasagot lang ako kapag tinatanong nya. Other
than that, wala na. Kainis na ng sagad e.



Maghapon na naman akong sa bahay lang. Nakakaburo na! Simula pa next week ako makakaalis, kasi
diba may fashion week ako.




Matutulog sana ako ngayong hapon ng biglang sumulpot sina Mich.



"Baklaaaa! Nakoo! Sumama ka samin! dali!" hingit na nila ako kagad palabas ng bahay. Buti na
lang okay lang na ipang alis ang suot ko ngayon.




"Teka nga! San ba tayo pupunta?" nagtataka kong tanong.



"Si Kurt!"



"Ha? Anong nangyari kay Kurt?" bigla akong kinabahan.




"De joke lang. Kikidnapin ka lang namin para baby shower mo." sabi ni Mich.




"Baby shower na kagad? E liit pa nga ng baby oh." sabi ko naman.



"Basta! Wag ka na umangal. Edi ulitin ang baby shower kapag malaki na tyan mo." sabi naman ni
Claire.




Pagkarating namin sa parking lot, nandun si Mark at Vin. "Kasama kayo?"




"Oo naman. Magiging ninong kami nyan e," sagot ni Vin.




Sumakay na kami at pinaandar na kagad ni Vin.



Kinulbit ko si Mark na nakaupo sa unahan sa tabi ni Vin. "San tayo pupunta?"



"Baby shower mo nga." sagot nya.



Nilingon ko ang tatlo sa tabi ko. "Si Kurt?"



Nagkibit balikat lang sila. "Baka susunod din dun."



Nanahimik na lang ako. Bahala na nga sila.



Nakita ko na papuntang SLEX ang tinatahak namin. So papuntang Laguna kami? Baka sa bahay ko
dun.




Okay. Intayin na nga lang.



Pero hindi pala. Sa Tagaytay pala.




"Teka! Para mas exciting, takipan natin mata mo." sabi ni Pearl na agad naman na tinakpan ng
tela ang mata ko. Hinawakan din nila ang magkabila kong kamay.



Ano na naman kayang kalokohan to?




"We're here!" narinig ko na sabi ni Vin ng tumigil ang sasakyan.



"Leche! Pag eto kalokohan ha! Sasapukin ko kayo!"



"Relax lang, Mommy Rian." sabi naman ni Claire. Naramdaman ko na inaalalayan na nila ako
pababa.




"Nasan ba kasi tayo?"




"Basta. Wag atat." sabi naman ni Mark. Naglalakad na kami ngayon. Pakapa-kapa nga lang ako
humakbang.




"Hoy, dahan-dahan ha. Buntis yan." sabi ni Mich.



Natural. Kaya nga nila magba-baby shower diba? =________=




Tumigil kami. "Okay. Aalisin na namin ha." sabi naman ni Pearl.



Dalian na! Ang dami pang seremonyas e!




"Naka-simangot ka na naman." sabi ni Mark. E sa nakakainip e. Hmp!




"1,2,3!" sabay-sabay pa na bilang nila.




Pag alis ng blindfold, ang una kong nakita ay nasa harap ng isang bahay kami.




"Kaninong bahay to?" nagtatakang tanong ko.




"Baka sayo? Baka nanalo ka sa raffle? House and lot ang prize."




Inirapan ko si Mich. Humakbang ako papasok, sila naman nakasunod lang sakin.




Pagbukas ko ng front door, ang ganda din sa loob. May mga gamit na. Hala! kanino nga kaya
talaga to? Ang ganda! (*O*)






Naglakad pa ako.




"Nasan ang party?" sabi ko na lumingon sa kanila. May ininguso naman sila sa harap ko.




At pagharap ko, halos mangudngod ako sa tao sa unahan ko.





"Hi Wifey!"


"Anong ginagawa mo dito?' tanong ko. malamig na sabi ko.



"Shower party diba?" sabi nya na nakangiti pa ng simpatiko.



"At eto ang gift ko." sabi nya na may inabot.



Binuksan ko naman. Papel? Aanhin ko naman to? Pang siga?



L-land Title?




Under my name? Na ang sabi pa, pati ang bahay na nasa Tagaytay ay sakin?



"A-ano to?"




Ngumiti si Kurt at hinalikan ako sa noo. "Regalo ko. Tong bahay na to. Kaya ako lagi ginagabi
dahil sa pag-aasikaso ng mga gamit at pag-aayos dito. Kaya wag ka na magalit sakin."




Dahil sa sinabi nya, nabura kagad ang hinala ko na nambabae sya. Gosh! Eto pala ang dahilan!
T^T Ang sweet talaga ng asawa ko!




"Uwaaaah!" sabi ko na napayakap na naman sa kanya. Nahampas ko sya sa braso. "Kainis ka. Kala
ko porke nataba na ako, mambababae ka na e!"




"Hindi noh. Mahal na mahal kita para magawa ko sayo yun. Etong bahay, para sa inyo ni baby.
Hindi kasi ideal na palakihin sa isang condo si baby. Kailangan sa isang bahay na ganito
talaga." sabi nya na hinahaplos ang ulo ko.



Tiningnan ko sya. "Salamat." teary eyed na sabi ko. Bilang ganti man lang, hinalikan ko sya ng
mariin sa labi.



Swerte ko talaga sa asawa ko!



Inggit na naman kayo noh? :PP Hihihi! XDD Ako lang pala talaga ang maganda sa paningin ng asawa
ko! :DD Mwahahahaha!


___________________________________________________________________________


I know parang may kulang sa Chapter na to. Sorry po! Kasi naman bothered ako. Pano ako
makakagawa ng nakakakilig na scenes e nalulungkot ako. T^T Haaay! Sorry talaga guys! Bawi na
lang ako next chapter. >__<

In the meantime, basahin nyo na lang yung ginawa ko kagabi na one shot. DUN HINDI NA KAYO
MABIBITIN. A MONTH WITH YOU ANG TITLE.

Nalulungkot na nga ako, naiinis pa ako. Kasi yung ibang readers kung makapag-utos na mag UD
ako, akala mo sinuswelduhan nya ako. Dumaan din naman ako sa pagiging reader lang, pero never
ko ginawa na mag demand sa author na mag UD sya ng walang pakisuyo man lang. SAY IT IN A NICE
WAY lang sana. At hindi nyo naman kailangan na sabihin na MAG UD ako, dahil araw-araw kong
ginagawa yun. Never ako pumalya na mag UD sa loob ng isang araw. Respeto man lang sana. Hindi
porke parang walang kwenta ang ginagawa ko/ang story ko, e ganyan na kayo. Nakakawalang gana
pala. Naiintindihan ko na ang mga author dati na naiinis sila sa mga ganung klaseng tao.
Yun lang naman gusto kong sabihin sa ngayon. Wala naman sanang magalit, dahil hindi ko
nilalahat ng readers. May mga mababait pa din naman, at sa totoo lang, na-appreciate ko ng
sobra ang mga ganun. Hindi ko man kayo mareplyan lahat, pero salamat talaga. :*
--Jen <3
*******************************************
[50] Forty Two.
*******************************************
iPhone5. Pangarap na lang kitaaaa! Hahahahahaha! XDD shutaenamez, nakita nyo sa FB nyo yung
magiging iPhone10 daw. Mungaga nuh. Haba e.. Hahaha! Iniisip ko, pano kaya yun dalhin? Parang
batuta na e.. =___=

Anyways, may LOVE PROBLEM ako. Kawawang Jen. T^T Single na nga, pero nagkaka-love problem pa
din. Putapeteng buhay! Hahaha! Alam nyo ba si HUBBY, (kilala nyo ba sya? Sya ay EX KO.) HAHAHA.
Basta! Haaay! Naiiyak na naman tuloy ako ngayon. T3T
Tama na nga muna ang daldal ko. Sisimulan ko na ang kwento nina Kurt.
PAHABOL: Sino magaling na love adviser dyan? T^T
AT OO NGA PALA. DEDIC KO TO KAY SKYACE309. (Hinanap ko pa to kasi skyace09 ang bigay ni GF
mo.Hahaha! e wala daw na ganung UN. Sana tama ako na ayan ka nga.) Haha. Salamat sa pagbabasa.
Nagulat talaga ako na malaman na lalaki ka. :) Ikaw pa nagsabi nitong story sa kanya. Hihihi!
At sa girlfriend nya na si ELLAPOTSZLOVESU. :**
-jen <3
___________________________________________________________________________
42 :
Marian's POV
Ako na ang nag-rejoice dahil sa pagmamahal ni Kurt. Hahaha! Swerte ko naman. Masasabi ko na
worth it ang mga luha ko sa kanya. :)




<AN: Pic sa kanan ay isang part sa bagong bahay nila. At kung bakit yan ang nilagay kong pic?
Dahil paboritong part yan ni Kurt! Alam na kung bakit. Hahahaha! =) >



Kung dati nag-iisip pa ako kung anong gusto ko sa buhay.. Ngayon wala na. Sobra pa sa inaasahan
ko e. Kaya pasalamat talaga ako na isang Kurt Bermudez ang ibinigay para sakin.




"Hubby, konti lang inom ha?" sabi ko kay Kurt. Nag iinuman kasi sila dito sa bagong bahay
namin. Next week na lang daw ipa-bless.



"Opo, Misis." sabi pa nya. Nakatayo ako sa tabi nya. Hinapit nya ako papalapit sa kanya. "Konti
lang. Bibinyagan pa natin yung bagong kwarto natin e." pilyo pa na sabi nya.




Nag-peke naman ng ubo ang ibang mga nakarinig. "Grabe naman! Buntis na si Rian, gusto pa
ninyo." pang aasar naman ni Pearl.




Natawa na lang kami.




"Tse! Makaalis na lang nga muna." sabi ko na nahihiya naman.



Pumunta na muna ako sa kusina para ikuha pa sila ng chips. Pabalik na sana ako ng magulat ako
na nasa may pinto si Mark. "Oh? Bes, bakit? May kulang pa ba dun?" nagtataka ko namang tanong.




Umiling sya. "Wala naman. Halika nga dito." sabi nya na pinapalapit ako sa kanya.




Lumapit naman ako. Niyakap nya ako. "Masaya na ako para sayo. Dahil nakikita ko na mahal ka nya
talaga." bulong pa nya sakin.




Napangiti ako but at the same time, nararamdaman ko na naman yung guilt. "Sorry ha? Pero sana
talaga makahanap ka ng babae na higit pa sakin."




Hinalikan nya ako sa ulo. "Para sakin, ikaw na ang the best."




"Hindi yan. Alam ko na may hihigit pa sakin. Wala pa nga lang sya ngayon."




"Basta kapag may problema ka, wag mo pa rin kakalimutan na nandito lang ako."




Tiningala ko sya. Nakangiti akong tumango sa kanya. "Oo naman. Basta ikaw din ha? Ako pa rin
naman si Rian na bestfriend mo e."




Tumingin sya sa mata ko. "Oo. Hinding hindi ko makakalimutan yan. Just be happy for me okay?
Ayoko lang na masasaktan ka pa. Alam mo na ako ang unang masasaktan kapag makikita kita na
umiiyak. Kaya pasensya ka na nung gabing yun ha?" na ang tinutukoy nya ay nung nag-confess sya
sakin.




"Opo, my Backstabber friend." napangiti kami pareho.




Hindi ko napigilan na hindi sya halikan sa pisngi. At niyakap ko sya nag mahigpit. Alam ko,
makakatagpo din sya ng higit sakin. Hindi palang siguro sa ngayon, kasi baka nag-stopover lang
ang babaeng para sa kanya. O baka naman si Mark ang nag-stopover sa pagmamahal sakin, pero
ipagdadasal ko na sana hindi maligaw papunta sa kanya ang babaeng yun.




"Tara na sa kanila.' sabi nya. Hinawakan nya ang kamay ko at lumakad na pabalik sa mga kasama
namin.




"Yun oh! Nag moment na naman sila. Nagseselos na talaga kami!" sigaw ni Claire. "Kayo na ang
mag bestfriend!"




"Gaga!" natatawang sabi ko. Tumabi ulit ako ng tayo kay Kurt habang nakaupo pa din sya.




Hinigit naman ako ni Kurt kaya napaupo ako sa kandungan nya. "Stop cussing, Wifey. Marinig ka
ni baby. Bad mo." sabi nya. Hinalikan ko sya ng mabilis sa pisngi.




"Sorry po."




Ngumiti sya sakin.





"Ehem! Mga ganyang tingin ni Kurt kay Rian, parang ibig sabihin ay istorbo na tayo ah? Guys,
bilisan nyo ubusin yan kasi aalis na tayo." natatawa naman na singit ni Vin.





"Hay! Buti naman nahalata mo, pare." sabi ni Kurt.




"Hubby naman!" angal ko. "Hayaan mo sila."



At ayun nga, mga bandang 10Pm na ng umalis sila.




Pagkahatid namin sa kanila, maghawak-kamay na kami pumasok sa loob ulit ni Kurt. "Hubby,
salamat ulit ha? Hindi ko to expected. Lagi mo na lang ako sinosorpresa."





"Sabi ko naman diba? Basta para sayo. Gusto ko the best ang ibibigay ko sayo."




Iginala ko ang tingin ko sa sala ng bahay. At infairness, naayon naman sa taste ko ang interior
design nito.




"Nagustuhan mo ba? Kung may gusto ka ipabago, feel free to do so."




Nakangiti ako na lumingon sa kanya. "Wala na. Sakto nga sa gusto ko e."




"Alam mo kung bakit? Kasi po galing talaga yan sa ideas mo."




"Huh? Pano?" nagtataka kong tanong.



Inakbayan nya ako.Iniyakap ko naman ang isang kamay ko sa bewang nya. "Ganitong design daw ang
gusto mo. Kinausap ko kasi ang mga kaibigan mo para humingi ng tips. At dati nga daw, ayan ang
mga sinabi mo."



Ah oo nga pala. Napag-usapan namin dati yung tungkol sa dream house. Kaya naman pala sakto sa
mga gusto ko. Yun bang tipo ng bahay na hindi naman ganun kagarbo ang mga furnitures, yung mas
lamang ang homey atmosphere. Ganun ang mas gusto ko. Ayoko kasi yung bahay na parang
nakakatakot gumalaw sa loob dahil baka may mabasag na mamahalin na gamit.




"Still, I'm thankful sa ginawa mo.' sabi ko sa kanya.




"Gusto mo ba makaganti man lang?" sabi ni Kurt na iniharap ako sa kanya. Niyakap nya ako sa
bewang.




Tumango ako. "Madali lang. Kiss me."




At sino ba ako para tumanggi diba? E pagkakataon ko na naman para maka-tsansing sa gwapong to.
Kaya hindi na nya kailangan pa na ulitin ang hiling nya.




Hinalikan ko na sya kagad.
Kinabukasan..
Nagising ako sa liwanag na nagmumula sa siwang ng kurtina. Naku. Tanghali na yata? Tiningnan ko
naman ang tabi ko, pero wala na si Kurt. Nasan kaya yun?

Napangiti naman ako ng may makita ako na flowers sa may side table.


Wifey,
Fresh flowers from your garden. I love you and baby so much.




Hay! Hindi na talaga naubusan ng pakulo ang asawa ko. Tumayo na ako at sinuot ang tsinelas ko.




Nasan kaya yun? Lumabas ako ng kwarto at bumaba. Nakakarinig ako ng ingay sa may kusina. Kaya
naman dun ako nagpunta.




And wow! Ang hot ng chef ko! *Q*




He's cooking. Wearing only his boxers at apron. Wala syang shirt. Gosh! Agang-aga naman para sa
mainit na tanawin! :O




Hindi ko pinaalam na nandito na ako. Tahimik ko lang syang pinanuod. Sumandal ako sa may pinto
at nakangiti.




Pasipol-sipol pa sya habang niluluto ang fried rice. Nakita ko din na luto na ang hotdogs,
bacons, spams, and eggs. Ang dami na naman. =___=




Humarap sya sa may side ko kaya napansin na nya ako. "Good morning, Wifey!" nakangiti na sabi
nya. Lumapit sya sakin at hinalikan ako ng mariin sa labi.




"Wow! Pinagluluto na naman ako ng asawa ko?" nakangiti kong tanong.




"Yep! But this time, masarap na to. Hindi na katulad nung una na alam kong napilitan ka lang
kainin."




Natawa naman ako. "Hindi ah! Basta luto ng pinaka yummy na chef sa buong mundo, kakainin ko pa
din." sabi ko.




"Talaga ha?" nakangisi na sabi nya.




"Oo naman."




"Pakiss!" adik talaga nitong asawa ko sa halik. -____-




"Hubby." sabi ko na iniiwasan na ang sunod-sunod na halik nya. "Ang niluluto mo."




"Ah oo nga pala!" sabi nya na kumalas sa yakap sakin. "Kapag nakikita kasi kita, nakakalimutan
ko na lahat e."




"Hahaha! Bolero!" pang aasar ko. Ako naman ang lumapit sa kanya. And gosh! Mas hot tingnan ang
pagluluto nya kapag malapitan! Mas hot pa sa sinangag na niluluto nya! >___<




"Thanks for the flowers." sabi ko na niyakap sya mula sa likod.




Nginitian lang nya ako.



At nang maluto nga, masaya na kaming kumain. At totoo nga, pasado na talaga! Perfect husband na
talaga! Hahahaha! ^_____^V

Baby, ang Daddy mo oh. Lagi na lang pinapakilig si Mommy. Tingnan mo Daddy mo, napaka gwapo.
Anong sinabi ng messy hair nya? Mas nakadagdag pa sa appeal nya! ( *3*) at ang macho! Ang
muscles nya! Grabe! Ang bango-bango pa kahit wala pang ligo! Hihihihi. Tsk! Kaya naman ang
swerte natin, baby. Napaka-sweet pa nya. >___>



____________________________________________________________________________

His Bedmate TRIVIA: Alam nyo ba na ang ibang scenes dito ay true-to-life? Nangyari sakin at kay
HUBBY. Pero kung ano-ano ang mga scenes na yun, secret! :D Walang clue! Hahahaha! =)))

Hahaha! Bukas na ulit ang UD ha? Kasi mag UD ako sa siguro sa UMPP. Basahin nyo din sana yun.
Tsaka yung one shot ko.

Tungkol nga pala sa AN ko kahapon, hindi ako galit nuh! Mas lamang pa din kasi ang tuwa ko
dahil mas madami ang readers ko na mababait. ;) Kaya love ko sila! >__< Wahahaha! XDD
<3
*******************************************
[51] Forty Three.
*******************************************
@fhegz19. thanks sa time sa pakikipag-chat. At sa mga friends nya din na nagbabasa ng HB.
hello CHIKAGURLZ. Hahaha! Naalala ko yung college barkada ko sa pangalan ng group nyo. Kasi
kami naman parang ganyan din tawag samin nun. Hahaha! Mga mahihilig at hindi papahuli sa
chismis! Bwahahahaha! I miss those days! T^T At happy birthday! (Sorry hindi ko natanong kung
para kanino. >_<' ) Pero Happy Birthday na din sayo! =)) Thanks for reading!
Anyways, sa mga magpapadedic po, sa INBOX ko po kayo mag message. Dun kasi ako kumukuha e.
Makakalimutin ako masyado kaya naman dapat dun sa inbox ko na lang para dun ko hahanapin.
Hahaha! =)
HAPPY 300K READS!! :)
--Jen <3
____________________________________________________________________________

43 :

SORRY KUNG NGAYON LANG NA-POST ANG UD. NAGKAPROBLEMA KASI KAMI SA KURYENTE. MAY SUMABOG NA EWAN
HAHAHA! KAYA NAMAN NAKISAKSAK NA LANG MUNA KAMI SA KAPITBAHAY. LOL! OHA? MAKAPAG UD LANG!
HAHAHA ! :>


Marian's POV



"Hubby! Ampotek naman! Ayoko! Wag kang mapilit!" nakanguso na sabi ko.




"Sige na naman, Wifey. Minsan lang e." >3<




"A-yo-ko!" mariin na sabi ko. Ang kulit ng lalaking to! Namimilit ng ayaw!




Teka. Baka kung anong iniisip nyo ha? Hindi yun about DUN sa ANO. Hahaha! Kasee alam nyo naman
na hindi na ako kailangan pilitin pa ni Kurt sa ANO. :DD Hahaha! Ay, nasabi ko ba yun? Erase!
erase! Nakakahiya!



Baka naman sabihin nyo e buntis na nga ako pero napaka hilig pa din. LOL! Tama ng kami na lang
ni Kurt ang nakakaalam na ganun nga.




Ay erase, erase pala ulit! Jen, idelete mo ang part na yan ha!



<A-YO-KO! Hahahaha! gaya-gaya lang ako sa dialogue mo kay Papa Kurt! :PP >




Ayun nga, nasan na ba ang sinasabi ko? Hmmmm..



Ayuuun! Nandito kami sa mall. Kasi ba naman ang future daddy, napaka-excited. Mamili na daw
kami gamit ni baby.




Sabi ko nga, bakit mamimili na kagad? E hindi pa naman alam ang gender.



Kaya ganito ang nangyari.



FlashBack....



"Wifey.." sabi ni Kurt. Naka-unan ako sa may dibdib nya habang nilalaro naman ng kamay nya ang
buhok ko. At ako? Eto hinihimas ang dibdib nya. Ang sarap sa pakiramdam sa kamay! >0<




"Hmmm?" sabi ko.




"Bukas ng umaga, tara na mamili ng gamit ni baby ha? Tapos dalhin na natin sa bahay natin. Kasi
gusto ko, pag bago ka manganak dun na tayo permanent na titira." Bumalik na kasi kami dito sa
condo.




"Pero mapapalayo ka sa school." protesta ko.




"Okay lang. Basta maging komportable kayo ni baby."




"Tsaka ang aga pa para ibili na natin sya ng gamit. Hindi pa nga natin alam kung babae o lalaki
e." angal ko pa.




Natawa naman sya ng konti. "May paraan naman dun e."




Napatingala ako sa kanya. Nangngamoy kalokohan na naman po. >_< "Ano naman yun ha?" umayos na
ako ng higa. Pumantay na ako sa ulo nya. Ulo sa TAAS. Baka ano na naman isipin nyo! Hahaha!




Agad na naman yumakap si Hubby. Adik na sa kiss, adik pa sa hug! *3*




"Edi kapag babae yang si baby, gagawa na lang tayo ng lalaki ulit." nakangiti na naman sya ng
pilyo. "At agad-agad ha? Para naman hindi malaki ang age gap nila."




Nakurot ko tuloy. LOKO! :DD




Hindi na naawa sa bahay bata ko! >_<




"Hahaha! tama naman, Wifey ah?" kaya naman inirapan ko sya.




Ang hilig baby ng Daddy mo....!



...at ng Mommy mo. LOL!



*End of FlashBack*



"Sige na kasi." sabi na naman ni Kurt na hawak-hawak ang BATHING SUIT at SWIMMING TRUNKS! May
design ba naman kasi ni Hello Kitty at ni Superman. Haay! Ewan ko na ba dito.




Matagal pa naman bago maisuot yan ni baby e. >_<



"Bahala ka na nga." at iniwan ko na sya. Naglakad na ako papunta sa bilihan ng mga feeding
bottles. Kaya naman naiinis ako sa kanya, sabi ko unahin namin yung pinaka-kailangan. Katulad
ng bottles, crib, etc etc.




Wag ka. At talagang nauna pa ang mga pang swimming!





"Galit ka, baby ko?" nakasunod na pala dito si Kurt. At hindi na nya hawak ang sinasabi nya
kanina.




"Hindi. Pumili ka na nga lang dyan. Unisex na piliin mo ha. Like white." sabi ko na lang habang
iniinspeksyon ang bote na hawak ko.




"Sex?" napalingon ako. At jusme! ganito ang mukha nya, >0<




Ang lalaking to talaga! Hanggang sa mall dala-dala ang kaanuhan e. Buti ako iniwan ko na muna
sa bahay namin. >.>




Hinampas ko sa ulo nya ng mahina ang bote na hawak ko. "Utak mo ha. Marinig ka ni baby."



Napakamot naman sa ulo si Kurt. Gaaah! >0< Ang hot tingnan ng ganung itsura nya! *Q*



Hinaplos ni Kurt ang tyan ko na hindi pa naman kalakihan. Para nga lang akong nabusog sa isang
badehado na kanin e. Hahaha!



"Baby diba hindi naman bad yun?" sabi pa nya na kinakausap si baby.



Iimik pa sana ako ng maagaw ng isang boses ang atensyon ko. "Rian?" kaya naman napalingon ako.




Si Sir Bret!!!!



At nakatingin sya sa kamay ni Kurt na nasa tyan ko pa din.




"S-sir?" kinakabahan kong sabi. Gaaaah! Patay kang bata ka! T^T



"Durand!" kaya naman kay Kurt naman ako napatingin. Kilala nya si Sir Bret?



"Bermudez! Long time no see ha!"



Magkakilala nga sila. >.>



"Oo nga e. Akala ko patay ka na!" tumatawa pang sabi ni Kurt. Nasiko ko nga sa may tyan nya.
Bakit ganun na lang nya biruin si Sir, samantalang ako ilang na ilang sa kanya. Kasi ang sungit
nito sa opis! =___=




"Hahaha! Hindi pwede yun. E di maraming babae ang nagluksa." natatawa naman na sagot ni Sir
Bret. Okay. Ako na ang hindi napansin dito. -____-



"Pero bago magkalimutan, anong ibigsabihin ng nakita ko?" -Bret



Ayaaaan na! Lagot na!



Inakbayan ako ni Kurt. "Meet my Wife. Rian." at nakuha pa nya ngumiti ng maluwag ha. Hindi nya
alam na nanganganib na ang kontrata ko!




"Wife?"



"Yep! And meet our baby." sabi na naman nya na hinimas ang tyan ko. Ngali-ngali ko ng batukan
to e!



"But she's our model."




"So?" aba! batukan ko to ng sampu pag uwi namin! >__<




"And kasama dun na bawal mag asawa or mabuntis. And in Rian's case, pareho nyang nilabag."



Lalo akong hinapit sa pagkaka-akbay ni Kurt. "In that case, magmumulta na lang ang asawa ko.
I'll send my lawyer sa company nyo, pare, to settle everything." cool pa na sabi nya. Nagulat
naman ako.




Is he insane? Pano ang pangalan ko sa modelling world? T^T



Natawa naman si Sir Bret. "I knew it. Hindi ka pa rin nagbabago. You're still the Kurt I used
to know."




"Yeah." kibit balikat na sabi naman ni Hubby. >3<




"Kung sakin naman walang problema yun e. Anyways, hindi na naman ako masyado nagulat sa nakita
ko ngayon. Alam mo ba na may nag send ng message sakin about that thing? But the indentity of
the sender remains anonymous." sabi pa ni Sir na tiningnan din ako.



Okay ako na ang walang masabi. =____= Pero sino kaya yun?!



"But rules are rules. Kakausapin ko na lang ang lawyer mo. Pero wag na kayo masyado mag-alala,
ako na ang bahala." at tumingin ulit sakin si Sir. "Regarding to your contract sa mga
endorsements mo, tutulungan ko na lang kayo."




"Salamat, Sir." nahihiya na sabi ko.




"No problem. Sabi ko nga, sakin wala yun. Kaibigan ko si Kurt kaya naman maiintindihan ko. At
tsaka I'm happy for him kasi mukha naman na matino na sya ngayon." natawa na lang kami. "So
gotta go. I still have a date to catch up. See you another time!"




"Salamat po ulit." sabi ko. Kahit papano nakahinga ako ng maluwag. Tutulungan naman pala ako ni
Sir e. :D



Nakangiti ako na napalingon sa asawa ko.




"Wag mo na problemahin yun ha? Ako na ang bahala." sabi nya na hinalikan ako sa may ulo.



Dahil sa sinabi nya, lalo akong napanatag. I trust him. And one thing I realized again today.
Yun ay ang hindi na mahalaga ang reputation ko sa mundong yun.




Dahil masaya na ako sa mundo ko ngayon.



Kasama ang asawa ko at magiging anak namin.



"Pero pano na magkakakilala pala kayo ni Sir?" nagtataka kong tanong.



Napakamot naman sa ulo si Kurt. Kaya nakurot ko sa tagiliran. "Alam ko na ang ganyang
expression mo, Hubby!"





Napangisi na lang ang magaling na lalaki.




Kayo gets nyo ba? Nagkakakilala sila sa pambababae. Ano nga ba naman kasi ang common
denominator nila? Yun ay ang pagiging chick magnet. =____=





<<AN: Pasingit! =)) As of typing this part, ang pplay na song ngayon dito sa tabi ko ay brown
eyes. Parang JS PROM lang e. Hahahaha! Memories, memories! >>



Kaya naman bumalik na kami sa masayang pamimili. Nakakapagod mag-ikot ng mag-ikot dito.




"Grabe, nakakapagod!" sabi ko ng makasakay sa kotse.



"Sabi kasi sayo balikan na lang natin yung iba. Baka mapano pa kayo ni Baby." sabi naman ni
Kurt na ini-start ang engine.



Natawa naman ako. Pano ba naman kasi ako pa yung aayaw-ayaw mamili na kagad, pero ako yung
hindi na mapabitaw sa pamimili kanina. Nakakatuwa pala talaga! Ang cute ng mga damit ng babies!
>___<




"Okay lang naman ako, Hubby e." sabi ko.



"Pahinga ka na lang kagad pag-uwi natin ha?" ang sweet mong lalaki ka! Kaya naman ako lalo
naiinlove sayo e! >__<



"Opo." sagot ko. Hinalikan ko sya ng mabilis sa pisngi. Nakakatuwa sya e! Natutuwa pa din ako
pag naalala ko yung nangyari kanina samin nina Sir Bret.




Okay na ang life. Wala na akong dapat problemahin. Kaya ko ng i-give up ang career ko para sa
kanila ng baby namin. =) WITHOUT REGRETS.




_____________________________________________________________________________


I'm thinking of making a story ni BRET DURAND. =) when? Hindi pa sa ngayon. Hahaha!


One more thing, okay lang ba sa inyo na every other day na lang ang UD ko dito? Pero araw-araw
pa din naman akong may UD. Isasabay ko na kasi sana ang UMPP e.. Yun naman ay kung okay lang sa
inyo? Kasi hindi ko kaya na dalawang story sa isang araw. Hindi pa ako marunong mag switch ng
personality. LOL! Kasi naman magkaiba sina Cass at Rian. >__< Kaya ang hirap Lagi tuloy hindi
ko matapos ang UMPP. Hahahaha!


--Jen <3
*******************************************
[52] Forty Four.
*******************************************
@iLovespongebob_17 : For you. Thanks for chatting! ^_^
NAG UPDATE AKO NGAYON, KASI BAKA WALA BUKAS. AY I MEAN, MAMAYA. KASI UMAGA NA. 1:43AM NA E. MAY
PUPUNTAHAN LANG AKO. KAHIT YUNG UMPP KO INUPDATE KO NA DIN NGAYON. HAHAHAHA! ANG HIRAP!
NAKAKAWALA NG UTAK. LOL! KAYA PAREHO LANG TONG MAIKLI. PERO TTRY KO PA RIN MAG UD BUKAS KUNG
MAAGA AKO MAKAKAUWI. SALAMAT!

____________________________________________________________________________
44 :
Mich's POV
Ako na ang inggit kay Rian. >3< Kasi ba naman may Hubby na syang hot. Sya pa na sa iisang
lalaki lang nagmahal. At nakuha pa nya! Naging asawa pa nya, at mahal na mahal sya! E ako?
LOVELESS pa din! Wala na yatang seseryoso sakin kasi akala nila napaka-playgirl ko. Hindi naman
e! Never been touched kaya ako!





Yun nga lang, nakiss na ako. Because some bastard stole it!





Walangyang Vin yun! Ninakaw ba naman ang first kiss ko!




"Hi, babe!" eto na ang magnanakaw ng halik! -3-




"Babe your face!" inis kong sabi. Kahit kailan talaga, nuknukan ng kayabang to e! Sabihin ba
naman sakin na may hidden desire daw ako sa kanya! Kapal naman!





"Oh bakit? Babe na naman talaga kita ah. Simula nung gabi na hinalikan kita." at ngumiti pa sya
ng nakakaloko.




Uwaaah! Mommy ko! Nasan ka na ba? Nandito ang culprit!! Ipakulong nyo na to! T^T




"You stole it! Hindi ko kusang binigay sayo, kaya wag kang ma-feeling dyan." sabi ko na
inirapan ko pa sya.





"Ma-feeling? Pero feeling ko naman nagustuhan mo e." sabi nya na tatawa-tawa pa.




Argh! Ako na naman ang nakita nya para bwisitin!




"Lumayas ka nga sa paningin ko!" sigaw ko sabay hampas sa kanya ng libro na nasa lap ko. Nasa
study table kasi ako at balak sana na mag-review muna dahil may quiz kami mamaya. Hindi ko
naman malaman kung nasan sina Pearl at Claire. Natututo na din yata na lumandi dahil nainggit
kay Rian. >_<




"Aray naman babe!" sabi nya na iniilagan ang paghampas ko. Tumayo na din sya. "Aalis ako ngayon
sa paningin mo, pero hindi sa puso mo." sabi pa nya at kinindatan ako. Sabay takbo paalis.





"Aaaaaaaaah! Bwisit kaaaaaa!" sigaw ko naman. Nakakainis talaga yun! Wala ng sinabi at ginawang
matino!




At ang kapal nya para sabihin na nasa puso ko sya?! Asa naman! Kung sya lang din naman ang
mapupunta dun, di bale na lang noh! Si Xander kaya ang crush ko! (*o*) Di hamak na napakalaki
ng lamang ni Xander sa ka-gwapuhan nya kesa sa tukmol na yun!





Ah bwisit na bwisit na talaga ako sa kaibigan ni Kurt na yun! Hindi na tuloy ako makapag-
concentrate sa binabasa ko! Walangyang Vincent Yoon na yun! Makikita nya! Gaganti ako sa
pambubwisit nya sakin ngayon! Kapag ako lang talaga walang maisagot sa exam mamaya!




At ayun nga, hanggang sa pagkuha ko ng exam, naalala ko pa din ang bwisit na pagmumukha ng
unggoy na yun! Kainis naman talaga! Isasampal ko sa mukha nya ang test paper ko kapag bumagsak
ako dito! >__<






Pagkatapos ng exam, inis na inis pa din ako. Naglalakad na ako mag-isa dito sa may quadrangle
ng makaramdam ako na parang naiihi ako.





Isa pa tong pantog na to, mapapaihi pala ako hindi pa kanina na nasa building pa ako!
Nakakatamad naman bumalik kasi wala akong kasama. Nagmamadali na lumabas si Pearl kanina dahil
may pupuntahan daw sila na nanay nya. Si Claire naman ay may report kaya magre-research pa daw
sa library. Kaya alone ang drama ko ngayon.





Para akong kawawa dahil lahat ng nakikita ko may mga kasama! TT^TT





Hay! Maka-ihi na nga lang muna! Dito na lang sa malapit.




Kaso building ng mga Engineers to. Yaan na nga! Sa naiihi na ako e. Magkasakit pa ako nito sa
bato. >3< Kaya keri lang. Wala namang rule na bawal pumasok sa hindi mo building diba?




Buti na lang at may Cr dito sa first floor. Samin kasi nasa 2nd floor pa e. Kaya naman mabilis
ang lakad ko na pinuntahan ang Cr. Pagliko ko, nagulat ako sa nakita ko.




Si Vin!




May kayakap na ibang babae!




Ang kati talaga ng lalaking yan!





Agad akong tumalikod para bumalik sa pinanggalingan ko. Lalo akong nainis sa kanya.



Bakit ka naman naiinis? sabi ng mahadera kong utak.






Naiinis ako dahil... Ah basta naiinis ako!!



Selos ka? ayan na naman ang mahaderang utak ko!





Hindi ako nag seselos! Bakit ako magseselos? Ano ko ba si Vin ha? Mabuti na nga na may GF na
pala sya para hindi na ako ang bwisitin nya!





Oo! Wala akong gusto sa kanya. Kaya wag kung ano-ano ang iniisip nyo! NEVER NA MAGKAKAGUSTO AKO
SA KANYA! Mark my word! Itaga nyo sa pinaka matigas na bato yan!





Kaya lang naman ako biglang tumalikod dahil sa ayoko na maka-istorbo sa make-out session nila.



Make-out session na kagad yun? Para magka-yakap lang e. Ewan ko sayong utak ka! Napaka-atribida
mo!





Dahil sa kung ano-anong isipin, hindi na tuloy ako na-ihi. Padami na ng padami ang kasalanan
sakin ng Vincent na yan! Ang pagnanakaw ng halik ko, ang pagbagsak ko sa exam, at ngayon pati
ang pagkakasakit ko sa bato!!



*End of Mich's POV*

____



<< ANDREA'S PIC SA KANAN! HAHAHAHAHA! remember her?? Well. Ipapalala ko. Basahin nyo ang part
na to para ma-refresh kayo kung sino sya. Hihi ^__^ >>

Kurt's POV



Nandito ako sa Red Ribbon ngayon dahil nag text si Rian na pasalubungan ko daw sya ng choco
cake, kaya dumaan na muna ako dito bago umuwi.





Pasakay na sana ako ng kotse ko ng pigilan ako ng isang babae.





Si Andrea.





"Kurt? Can we talk?" alangananin na sabi ni Andrea. Halos makalimutan ko na ang babaeng to
ah? Sya nga pala ang huling naugnay sakin bago si Rian.






At ngayon ko lang naisip na hindi ko na nga sya nakikita sa campus. Hindi ko naman binigyan ng
pansin ang pagkawala nya. In fact, relieved pa nga ako. Isa sya sa mga umaway kay Rian diba.





Bakas sa mata nya ang paki-usap kaya naman tumango ako at sumunod na sa kanya pabalik sa Red
Ribbon.





Naupo kami sa bandang dulo, sa kokonti ang tao.





"Ano ba ang pag-uusapan natin?" sabi ko na napatingin pa sa relo ko. Alam ko naghihintay na si
Rian. Nag reply kasi ako sa text nya kanina na tapos na ang klase ko.






"I-it's about you and me." sabi nya na napatungo pa.





Nagtaka naman ako. "About us? Anong meron satin? Wala naman diba?"





"Meron." mahinang sabi nya. Tumingin na sya sakin kaya nakita ko na nangingilid na ang luha
nya.





"Ano ba ang sinasabi mo? Diba right from the start wala namang TAYO? You know where you stand
in my life." sabi ko na nagsisimula ng uminit ang ulo. "Besides, asawa ko na si Rian. Kaya wala
ka ng maasahan."





"P-pero.." sabi nya. "B-buntis ako. At ikaw ang ama." sabi nya na tuluyan ng pumatak ang luha
sa mga mata.






Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. Buntis sya?





AT AKO ANG AMA?!





Napababa ang tingin ko sa may tyan nya.




At ngayon ko lang napansin na naka-preggy dress nga sya. Mas malaki na ang tyan nya compared
kay Rian. Bakit ba hindi ko napansin kanina na malaki ang tyan nya? Masyadong occupied ng isip
ko si Rian.





Lito ako napa-iling. Naguguluhan ang utak ko. Hindi ko maitatanggi na may nangyayari samin dati
ni Andrea. Pero naging maingat ako.




SHIT!!! Posible ba na biktima ako ng defected condoms?!



___________________________________________________________________________


SHORT UD! HAHAHAHA! ATLEAST MERON.


TSAKA AYAN, BITIN NA NAMAN KAYO! =) IKNOW. HIHIHI IT IS MEANT THAT WAY. SORRY READERS!
HAHAHAHA!


TULOY-TULOY NA DIN ANG UD KO SA UMPP. KAYA SANA BASAHIN NYO DIN. PARA NOT ONCE BUT TWICE KAYONG
MABIBITIN! MWAHAHAHAHAHAHAHA!


VOTE
COMMENT
ADD TO LIBRARY


-JEN <3
*******************************************
[53] Forty Five
*******************************************
MAY GUSTO LANG MUNA SANA AKONG SABIHIN.
INIS NA INIS AKO NGAYON! OO ALAM KO NA HINDI ORIGINAL ANG STORYLINE KO, DAHIL MARAMING KWENTO
NA NAG SIMULA SA TIPONG ONE NIGHT STAND LANG.
PERO YUNG MAKOPYA ANG BS KO? INIBA LANG ANG TERMS PARA HINDI MASYADO HALATA? AT ANG FIRST PART
SA PROLOGUE NYA, KOPYA DIN? DETAILS NG BS KO, KINOPYA? NAHIYA NAMAN ANG XEROX MACHINE SAYO TEH.
SANA NAMAN WALANG GANYANAN. OO HINDI KITA FAN. PERO NAKITA KO NA NASA ON-GOING TAB NG LIBRARY
MO ang HB!! KAMUKA NGA DIN NG TITLE MO ANG TITLE KO E. NAKAKAHIYA NAMAN TALAGA SAYO TEH!
NABUBWISIT AKO SAYO!! TO THINK NA PAREHO PA TAYONG JEN? FUCK!
ALAM KO ANG IBA, HINDI AKO MAIINTINDIHAN. SASABIHIN FEELER AKO PARA ISIPIN KO NA GINAYA SAKIN.
PERO KUNG MABABASAYA NYO LANG TALAGA. SIMULA SA PAG UNDRESS NG FIRST BS NINA KURT. TSK TSK!


NAKAKATAMAD MAG UD KAPAG GANYAN. =___=


ALL CAPS ANG MESSAGE KO PARA MAKUHA ANG ATTENTION NYA.

ANYWAY, SALAMAT SA NAGSABI SAKIN. :* SUPER NAAPPRECIATE KO.

_____________________________________________________________________________


45 :

Kurt's POV
Pagbalik ko ng sasakyan ko, napatulala ako. Kung ano-ano ang pumapasok sa utak ko. Anong dapat
kong gawin?!




Napahampas ako ng malakas sa manibela. "FUUUCK!!!" Bakit ba kung kelan na lang lagi na masaya
na kami, tsaka kung ano-anong problema ang darating?



Posible nga kaya na anak ko ang dinadala ni Andrea?



Dammit! May possibility! Nagse-sex kayo! sigaw ng utak ko. Pero nagamit ako ng condoms. Sa
lahat ng babaeng nagalaw ko, kay Rian lang ako hindi kailanman gumamit ng proteksyon.




Kung susuriin naman, at kung iisiping mabuti, mas malaki ang tyan ni Andrea kesa kay Rian. Yun
ay dahil nung pangalawang araw namin nang kasal ni Rian, aaminin ko na may nangyari parin samin
ni Andrea. Dala lang yun ng sobrang pagkalito ko sa mga nangyayari. At yun ang mga panahon na
hindi ko matanggap na maaring mahal ko na ang asawa ko. Kaya pilit ko pa din na ituon sa iba
ang atensyon ko.




SHIT KA KURT! Anong kagaguhan na naman ba ang ginagawa mo?!





Napukaw lang ang atensyon ko ng mag ring ang phone ko. "H-hello?" sinagot ko na din kahit
nakita ko sa screen na si Rian ang tumatawag.





"Hubby! Nasan ka na? Ang cake ko? Kanina pa kami naglalaway ni baby! We want cake!" parang bata
pa na sabi ng asawa ko. Hindi man sinasadya, nakaramdam ako ng guilt.




"P-pauwi na ako. Paalis na ako dito sa Red Ribbon." mahinang sagot ko.




"Okay po! I love you!"




"I love you, too. Always." sabi ko na hindi ko alam pero nangilid ang luha sa mga mata ko.




Problema na naman. Anong dapat kong gawin? Dapat ba na sabihin ko na kagad kay Rian? Pero
masasaktan na naman sya.




Kung anak ko nga ang nasa sinapupunan ni Andrea, ayoko na ipagkait sa kanya ang pagkilala ko.
Pero pano ko gagawin yun kung alam ko na sina Rian at ang baby namin ang masasaktan ko?





FUCK YOU LIFE! BAKIT KAILANGAN NA MAGING GANITO KAKOMPLIKADO ANG LAHAT PARA SAMIN NG ASAWA
KO??????!!!!!!!





Pagkarating ko sa bahay namin, agad akong sinalubong ni Rian ng halik.




Halik na punong-puno ng pagmamahal.




"Namiss kita, Hubby! Ang tagal mo kasi!" sabi pa nya na ipinulupot ang braso sa leeg ko.




Nagpeke naman ako ng ngiti. "Sorry. Traffic kasi e." iniabot ko sa kanya ang dala kong cake.
"Eto na oh. Kain ka na, para mabusog na din si Baby." hinimas ko pa ang tyan nya.



Excited naman na kinuha nya sakin. "Yey! Baby oh. Ayan na ang iniintay natin. Say thanks to
your daddy." pagkausap pa nya sa baby sa tyan nya. Naglakad na sya papunta sa kitchen.



Naiwan naman akong nakatayo sa gitna ng sala. Ayan na naman ang guilt. Nararamdaman ko na naman
sya. Naghihina akong napaupo sa sofa.




Napasapo ako sa ulo ko. Hindi ko man sinasadya ang lahat, pero sobrang guilt ang nararamdaman
ko. Kailangan ba na sabihin ko na lang kay Rian?




Kahit pa ang magalit sya?




"Hubby oh. Kain ka din." nakangiti na sabi ni Rian na may dalang pinggan na puno ng cake sa
isang kamay nya habang sa isa naman ay isang mataas na baso ng juice.



Kaya naman napaangat ang ulo ko.





"Masama ba pakiramdam mo?" napalitan ng pagaalala ang mukha nya. Kaya naman umiling ako.




"Hindi ba masama sayo ang masyadong matatamis?" nag aalala kong tanong. Umisod ako ng upo para
makatabi sya.




"Hindi naman siguro. Tsaka ngayon lang to, pangako." sabi pa nya na nakangiti na ulit. Tumusok
sya ng cake at iniumang sa may bibig ko.




Isinubo ko naman. "I love you, Hubby." sabi pa nya.




Nag iwas ako ng tingin. "Cr lang pala ako, Wifey." sabi ko na litong-lito. Hindi ko makaya na
tingnan sya ng ganyan knowing na may tinatago ako sa kanya.



Kailangan ko ng makakausap.



*End of Kurt's POV*


_____________________________________________________________________________


Mark's POV




*******************************************
[54] Forty Six
*******************************************
Ang dami ko ng bagong katext. Nadagdagan ng nasa 30+ ang nagtext sakin . :D Hahaha! Sipag ko
mag reply noh? :PP Unli e. Hahahaha!
Binabati ko muna ang ARISH 22. Whew! Couple sila na nagbabasa nito. Am I right? XDD
at
ang III- Saturn ng hindi-ko-alam-na-school. Hahaha! Basta alam ko they are from ZAMBOANGA CITY.
Ang sabeeee ng kaberdehan ko, nakaabot dyan. XDD Anyways, si FARDZ ang nakatext ko kaya nalaman
ko (sana tama ang name na FARDZ? Yun napa-save sakin e. Hihi XDD ) Correct me if I'm wrong na
lang ha?
Dedic ko naman itong chapter kay MARIELOVEFRANCE.
Thank You sa inyong lahat! :**

_____________________________________________________________________________
46 :
Marian's POV
Ang sarap-sarap naman ng cake na dala ni Hubby! *U* Halos maubos ko na nga, kaso pinigilan na
ako ng KJ kong asawa. Kaya bukas na lang pag-alis nya, uubusin ko na lahat yun! ^__^





"Kelan ang next check-up mo, Wifey?" tanong ni Kurt, Kakatapos nya lang maligo at nagpupunas na
sya ng buhok nya. Nakahiga naman ako ngayon at may hawak na Ferrero Rocher. Ang sarap ng
chocolate talaga! *Q*




"Kumakain ka na naman?" napatigil sa pagpupunas si Kurt at ako ay napatigil din sa ere ang
kamay ko na isusubo na sana ang chocolate na hawak ko.





"A-ahm.. Opo." sabi ko pa ng alanganin. Baka aagawin na naman nya sakin to! (-0-)




"Tsk. tsk. Baka manaba ka naman ng todo nyan. Puro matatamis pa. Hindi ka pa nasiyahan sa cake
kanina." itinuloy na nya ang pagpupunas. Napatigil pa din ako kasi napako na ang tingin ko sa
katawan nya na may tulo--tulo pa ng tubig.





Hindi naman masama pagnasaan ang sarili mong asawa diba?!





Ang hot nya pa din! >/////////<





At parang nauuhaw ako. Masarap siguro na pampatid uhaw ang tubig na nasa katawan nya? Hahahaha!
^___^V






"What's with the look, Wifey?" sabi ni Kurt na nagtataka. Kaya naman napatingin ako sa mukha
nya.





Ngumiti ako ng alanganin. "W-wala." iniwas ko na ang tingin ko kasi baka masunggaban ko sya. E
gusto ko sya ang mag-initiate. >.>




Initiate ng ano?




Ng....





KISS. >///////////<





Oo kiss lang. Mga utak nyo ha. Buntis ako. :PP





Pero kung mas may hihigit pa sa kiss, sino ba ako para umangal? Mwahahahaha!




Tumabi na sakin si Kurt pero hubad pa din sya. Naka-boxers lang sya.





Kainis, bakit nag boxers pa sya? =____= De joke lang! Hahahaha!





"Kelan next check-up mo?" sabi nya na isa-isang sinisimot ang nakakalat na wrapper ng ferrero
sa kama. Oo ako na ang makalat. Hindi naman sya nagrereklamo e. :PP






"A day after tomorrow." sabi ko na napatitig sa muscles nya sa braso. Hihihi XDD parang ang
sarap hawakan! >0<





Hindi ko namalayan na unti-unti na palang nalapit ang isang kamay ko sa braso nya. (Oo kunwari
hindi ko namalayan, pero atin-atin lang, sinadya ko talaga. Hihihi! )






Inilapag ni Kurt sa bedside table ang kalat ko at ginaya na ang pagkakaupo ko sa kama. Yung
nakaupo na nakahiga ulit. Nakasandal sa headboard.





"Samahan kita ha." sabi nya na niyakap na ako. Syempre gustong-gusto ko naman na maramdaman ang
init ng katawan nya. :DD Pero wholesome ha. Yakap lang muna. :P






"Sige po." sabi ko na sumandal na sa may dibdib nya. I can hear his heartbeat. Parang sinasabi
ng tibok ng puso nya ang pangalan ko.





OO na corny na. Inggit lang kayo e. Hahahaha! :PP






Naramdaman ko na napahinga sya ng malalim. "Wifey.." narinig ko na tawag nya. Bahagya akong
tumingala sa kanya.




"Bakit?"




Tila naman nag-iisip sya. Yun bang expression ng mukha nya na parang may sasabihin sya, pero
nagdadalawang isip pa sya kung sasabihin nya sakin. "May sasabihin ka ba, Hubby?"





Mukha pa syang nalito. "Ah. W-wala. Tinawag lang kita." nag iwas sya ng tingin kaya naman lalo
kong naramdaman na may gusto syang sabihin.




Umayos na din ako ng upo at tiningnan sya. "Ano nga yun? May gusto ka sabihin e."





Hindi pa rin sya tumitingin sakin ng sumagot. "Wala nga po."





Kaya naman pilit kong iniharap sa akin ang mukha nya. "Ano yun?" pangungulit ko pa.





"Wala nga." sinabi pa din nya yun ng hindi naman nakatingin sa mata ko. Sa noo ko nga yata sya
nakatingin e.





"Ano nga kasi?!" binakasan ko na ng inis ang boses ko.





"Wala. Ang sasabihin ko lang naman ay i love you po." this time, nakatingin na sya sa mata ko
kaya nabasa ko ang sincerity sa pagsasabi na mahal nya ako.





Napangiti ako. " I love you, too." hinalikan ko sya.





Napangiti din sya. "Magpahinga ka na. Bawal na ang mapuyat sayo." dahan-dahan nya akong hinigit
pabalik sa pwesto ko kanina. Sumunod naman ako.




"Ikaw din. Matulog ka na ha. Goodnight, Hubby." pumikit na ako.





End of Marian's POV


______


Kurt's POV



"Goodnight din, Wifey." hinalikan ko ang ulo nya.



Hinihimas ko ang braso nya hanggang sa makatulog sya. Nahulog na naman ako sa malalim na pag-
iisip.




Bakit ba talaga ganun? Nawala na nga sa eksena si Tricia, may iba namang pumalit? Balita ko
kasi bumalik na muna ng New York si Tricia dahil sa isang trabaho na kailangan nyang gawin.





At ang pumalit pa ay mas mabigat. Matatanggap kaya ni Rian kung sasabihin ko na nakabuntis ako
ng iba? Nagtanong na ako sa isang OB kanina ng busy sa panonood ng TV at pagkain si Rian.
Tinawagan ko ang isang mapapagkatiwalaan kong doktor.




At ang sabi, malamang nga daw na defected ang condom kung ganun. Malay ko ba naman kasi kung
kelan butas o hindi ang condoms diba? Idemanda ko kaya ang manufacturer ng condom na binibili
ko? +____+





Haist! Pano na ba to? Nakakahalata na si Rian na may gusto akong sabihin. Gusto ko na nga sana
sabihin, kaso paano? Ayoko na masaktan na naman sya. At hindi lang basta babaeng ang involved
dito. May baby pa na kasama.





Tangena naman!!





Ang kailangan ko lang malaman mula kay Andrea ay ang saktong bilang ng weeks ng ipinagbubuntis
nya para mabilang ko kung papatak nga yun nung gabing huling may nangyari samin.





Tarantado ko naman kasi! Bakit kailangan pa na gumalaw ako ng ibang babae nun kahit kakakasal
pa lang namin ni Rian?! Bobo ko talaga!





Malilito lang din naman ako, ang naisip ko pang sagot ay ang makipag sex sa iba. TANGA!!




Matapos naman na may mangyari samin ni Andrea nun, aaminin ko na hindi na ako ganun ka-
satisfied sa kanya. Ewan kung bakit. Baka dahil hindi naman talaga katawan nya ang hinahanap ko
nun, dahil at the back of my mind, ibang babae ang gusto kong kasama nung panahon na yun.




Tiningnan ko ang natutulog na asawa ko.





Wifey, magagalit ka ba sakin? O maiintindihan mo pa din ako katulad ng pag-intindi mo sa mga
nagawa kong kasalanan dati? Natatakot ako sa magiging reaction mo. Pero isa lang ang totoo at
sigurado ako, mahal na mahal ko kayo ng anak natin. Kayo lang at wala ng iba pa.
Hinawakan ko ang tyan nya. Ilang buwan na lang, lalabas ka na baby. Sana pagdating ng oras na
yun, wala na kaming problema ng mommy mo.
Hinalikan ko si Rian at inayos na ang pagkakahiga nya. Humigpit naman ang yakap nya sakin kaya
hinayaan ko na.





Kailangan ko mag isip ng solusyon.




<< Their bedroom's Pic sa kanan. Panglalaki ang interior design kasi sa condo yan ni
KurtMaiLabs.Hehe! >>


_____________________________________________________________________________


Short UD. e ano naman? Napaaga nga to e. Dapat mamaya pa ang post nito. Hahaha! 2:32Am na kaya.
Inaantok na ako. Kaya baka mamaya na lang ulit ay mag UD ako dito sa HB.
Hahaha! Salamat sa mga nakatext ko. Ang dami nyo, at sa totoo lang nalilito na ako. Sumakit din
ang daliri ko sa pagrereply. Pero okay naman. Natutuwa nga ako e. :DD Kaya text text pa din
tayo ha? :PP

MALAPIT NA ANG FIRST MONTHSARY NG HB. HAHAHAHA! AT ALMOST 400K READS NA. :p
Oo nga pala, ang dami kong silent readers. Kelan kaya kayo lalabas? Hahaha! Magbalik kaya ako
sa dating gawi? Humingi kaya ulit ako ng quota? Gusto nyooo?! Hahahahaha! SAPILITAN NA TO!
BWAHAHAHA!!! *insert my most evil laugh*

GOODMORNING! =))
--Jen <3
VOTE
COMMENT
ADD TO LIBRARY
AND BE A FAN!



*******************************************
[55] Forty Seven.
*******************************************
Sorry sa mga nagtetext sakin na SMART at SUN. Hindi ko kayo mareplyan. Wala kasi akong
extraload para sa mahabang usapan ng ibang network. T^T Huhu. Kaso minsan pag nag GM ako,
napapasend din. Hahaha! Kaya ayun, nakakain piso ko. LOL!
Stress reliever daw ng BSA 3-2 ng PLV ang story na to. Hahahaha! Oh ayan ha, mag aral mabuti.
Galingan sa major, guys! :** Kay MARIELLE at CARYL ko nalaman yan. Hihihi XDD
Dedic ko to kay BITTERSWEETLOVE13. Thanks po! :*
PAKIBASA ANG NOTE KO SA BABA DAHIL MAY IMPORTANTENG MAHALAGA AKONG SASABIHIN. AT MAY DALAWANG
NAGBABALIK KAYA DAPAT BASAHIN NYO! ^___^V
____________________________________________________________
47 :
Mich's POV

"Babe!" naglalakad ako ngayon sa parking lot. Nagmamadali pa nga ako kasi parang uulan na. Nang
gambalain ako ng sigaw na yun.





Lumingon ako. So feeler ako para akalain na ako si BABE?! Hahahaha!




I saw Vin running towards me. "Hi Babe!" bigla pa akong kiniss sa pisngi.




DUGDUG



DUGDUG




>/////////<




Tangenang lalaking to. Bakit ganun ang reaction ng dibdib ko sa kanya?! =_____=





Tumalikod na kagad ako at tinuloy ang paglalakad. "hey, Babe! Suplada mo naman!" hinabol nya
ako sa mabilis kong paglalakad. Bahagya din akong tumungo. Nakakahiya. Namumula ako!! (_._")






Buti na lang nandito na ako sa kotse ko. Pasakay na sana ako ng pigilan ako ni Vin sa braso
kaya napasandal ako ng bahagya sa dibdib nya. Sorry naman. Na-out of balance e.. >___<



"Why are you avoiding me?" sabi nya. Humiwalay ako sa pagkakadikit namin. Ayan na naman kasi
ang dibdib ko.





Hindi lang dibdib ko ang may problema. Parang yung tyan ko din meron na.




Yung dibdib ko ang lakas ng tibok, at ang sikmura ko parang hinahalo.





Yun ba yung butterfly in the stomach???




Pero bakit ko naman mararamdaman kay Vin yun? E hindi ko naman to gusto! Si Xander nga ang
gusto ko diba?!!





Pero kay Xander hindi mo nararamdaman ang symptoms na yan! Ayan na naman ang mahadera kong
konsensya! T^T Kahit konsensya ko, hindi ko kakampi!






Baka naman kasi may sa lahing mangkukulam si Vin kaya ganito? Baka kinukulam nya ako. TT^TT





"B-bakit ba kasi?" nakaiwas ako ng tingin sa kanya. Hawak ko din ang laylayan ng damit ko at
nilalapirot ng konti. Bakit ba kasi ganito ang reaction ko sa presensya nya? KAINIS!





Sa ibang lalaki naman walang ganito! HMMMMMMPPPPP!!




"Date tayo?" napatingin ako kagad sa kanya kaya kitang-kita ko ang ngiti nyang maluwag.




Hindi ko napigilan na hampasin sya ng hampasin. "Bwisit ka! Anong date ang sinasabi mo ha!!"
hinahampas ko pa din sya.





"T-teka, Babe!" sinasalag ni Vin ang paghampas ko. "Ouch!" angal nya ng mapunta sa may ulo nya
ang paghampas ko gamit ang bag ko.




Napikon yata sya kasi bigla nya akong itinulak sa may kotse ko. Kaya naman pabagsak akong
napasandal. he pinned me there. "Ano ba ang pinagkakaganayan mo? I was just asking for a date."
he said staring at me.





Eeeeeeh! Bakit nanlalambot na ako ngayon?! Sa sobrang pagkakalapit ng mukha namin, naamoy ko na
ang hininga nya. At infairness, ang bango!!





"Date? Walangya ka. Porke wala ang Girlfriend mo, ako na naman ang nakita mo." nawala ang
pansin ko sa hininga nya at napabalik sa naalala kong nakita kong kayakap nya sa may Cr ng
building nila.





Napakunot ang noo nya. "Girlfriend? As far as I remember, my last gf and I broke up seven
months ago."





Nahampas ko sya sa braso. "Sinungaling!" itinulak ko sya palayo sakin. Pero bakit ganun? Hindi
man lang sya natinag. "Layo ka nga! Mamaya nyan ma-chismis pa tayo dito!"





Pero imbis na lumayo sya, mas nilapit pa nya ang mukha nya sakin. Yung halos isang dangkal na
lang ang layo ng mukha nya sakin. "E ano naman? Magandang balita yan kung sakali." pabulong na
sabi nya. Kung titingnan sa malayo, iisipin siguro na nakayakap sya sakin. Yung isang braso nya
kasi nasa may tagiliran ko para hindi ako makawala. Habang ang isa naman ay nasa may ulunan ko.




Iniwas ko ang tingin ko sa kanya. Bakit ba kasi parang namamagnet ang mata ko sa labi nya.
Imbis na sa mata nya ako mapatingin e sa labi ako laging napapatingin. =__=





"At wala akong Girlfriend. Kaya naman liligawan kita, whether you like it or you love it."
kinindatan pa nya ako.





"What?! Yabang mo!" akto na hahampasin ko na naman sya ng hawakan na nya ang kamay ko.




"Isa pang pananakit mo sakin, ang kapalit isang kiss." mahina pa din na sabi nya. Ibinulong pa
nya sa may tenga ko.





Aaaaaaaaah! Nagtayuan ang balahibo ko!!




"May allergy ka ba, babe?" nag aalala na sabi ni Vin. Napahawak naman ako sa pisngi ko ng
nagtataka. "Namumula ka e. Or nagba-blush ka sakin noh? Uyyyyy!" pang aasar pa nya.





Sa sobrang bwisit ko naitulak ko sya ng malakas. "Tangena mo ka!" sigaw ko. Nakakahiya! At
talagang asarin ba daw naman ako?




Pero ang walangya, agad na nakabawi sa pagkakatulak ko.





"Hindi ko ba nasabi na kasama sa rule ang panunulak?" sabi nya nalapit sakin.




A-anong rule ang sina------





Hindi ko na naituloy ang iniisip ko kasi bigla nyang hinigit ang ulo ko at sinalubong kagad nya
ng halik.





O_o



O_O



>___<



>//////////<



Uwaaaaaah!! Pati second kiss ko ninakaw na din nya!




And damn! I dont wanna be a hypocrite, ang sarap pala! :DD Hala! Kahiya! >/////< Naghahalikan
sa parking lot sa loob ng campus?!!




Pero pano ba ang gumanti ng halik? Pasensya noob ako. =______=




Aha! Alam ko na, tutal kapag natatake ako ng exams e mahilig lang din naman akong mangopya,
ngayon gagamitin ko ang galing ko sa pangongopya. Gagayahin ko na lang ang ginagawa ni Vin! *^*
Galiiiing ko talaga mag-isip! :DD





Galaw lips.




Eeeeeeeeeeeeh! Bakit may pagkagat pa sya?! >/////////< Ganun ba talaga yun?





Kumalas na si Vin. Nakoooo! Baka napansin nya na hindi ako marunong? >/////////<





"Hahaha! Ang cute mo, babe. Pulang-pula ka na oh." pang aasar pa nya.





"Tse! Kainis ka!" sabi ko at dali-dali na akong sumakay sa kotse ko. Agad kong instart ang
engine. Aatras na sana ako ng katukin nya ang bintana ko.





"Ano na naman?!" nandidilat ang mata na sabi ko.





Itinaas nya ang nasa kamay nya. "Nahulog mo oh."




Ay yung libro ko. Hindi ko namalayan na nabitawan ko na pala. Sheeems talaga ang lalaking to.
Nawawala ako sa katinuan ko dahil sa kanya! Kainis!!




Kinuha ko naman kagad. "Salamat!!" sabay sara ng bintana. Tumabi ng bahagya si Vin at
kinindatan ako.




"May utang kang date sakin ha!" narinig ko pa na sabi nya.




Napalingon pa ako sa side mirror ko at nakita ko na nakasunod pa ang tingin nya sa sasakyan ko.
Gosh! Ngayon ako nahihiya sa mga nangyari kanina!




*End of Mich's POV*


__________




Kurt's POV



Napatingin ako sa relo ko. Nandito ako ngayon sa isang coffee shop habang hinihintay sya.




Kunot na nag noo ko kasi halos 30 minutes na syang late. Hindi na din ako mapakali. Nakaubos na
nga ako ng dalawang cup ng kape. At aaminin ko na hindi na ako naninigarilyo, pero dahil sa
tensyon na nararamdaman ko these past few days, napapasigarilyo na naman ako. Hindi ko na nga
lang pinapakita kay Rian.





"Hi Kurt." sabi ng babae na paupo sa harap ko. Idinukdok ko naman ang yosi ko sa ashtray.





"May isa lang akong gustong malaman, Andrea." sabi ko na tiningnan syang maigi. Nakita ko na
naka-preggy dress na naman sya.





"Ano ba yun?" napahimas pa sya sa tyan nya.





"Ilang weeks na yan? Yung eksaktong bilang." kinakabahan kong tanong.




"Going 13 weeks." deretsong sagot nya.




13weeks??!!





Agad na gumana ang utak ko para kwentahin.





Lalong lumakas ang kaba ko. Ang kasal namin ni Rian ay August. Huling may nangyari samin ni
Andrea ay 2 days after my wedding. Ngayon ay mag-mid of November na.






Napatayo ako at dali-dali ng lumabas ng coffee shop. Sumakay ako kagad sa kotse ko.




SHIT!!


FUCK!!


DAMN!!




Nanghina ako ng maalala ang sinabi ni Andrea.




Going 13 weeks.


Going 13 weeks.


Going 13 weeks.


Going 13 weeks.


Going 13 weeks.




TANGINAAAAAAAAAAA!!




Nangingig ang kamay ko na ini-start ang engine.




Litong-lito na naman ako. Malaking problema na talaga to. Gumuho na ang pag-asa na
pinanghahawakan ko kanina habang naghihintay kay Andrea na posibleng kapag sinabi nya sakin
kung ilang weeks na at kwentahin ko, maaring hindi pumatak sa huling beses na may nangyari
samin.




Wala na.





Naglaho na ang maliit kong pag-asa.



______________________________________________________________

Pasensya na kayo, pero kalahi ako ni Cassandra Aragon of Unzipping My Playmate's Pants. Mahilig
din talaga akong mambitin e. :DD Hahahaha! Maganda naman ang Update ko ah? May bago tayong
nalaman! Hihihi XDD
AT OO NGA PALA, SA SEPTEMBER 23 AY FIRST MOTMOT NA NG HB. ANONG GUSTO NYO PILI KAYO.
BITIN NA UD
O
MAIKLING UD? HAHAHAHAHAHAHA!
Choose wisely! Hahahahahahahaha!
Dahil sa marami akong silent readers kesa sa maiingay, nagbabalik po ang QUOTA! ^___^ ANO NGA
BA NAG QUOTA? Yun ay ang kailangan sa CHAPTER na to (Ch.47) ay maka-reach ng 100 votes! Para
ma-post ko ang Chapter 48! Mwahahahahaha!! Kaya boto na. Para mas mapilitan kayong bumoto, eto
ang CHAPTER PREVIEW!!
CHAPTER 48 PREVIEW:
"I-i got someone p-pregnant." hirap na hirap kong sinabi.
"What?! Paki-ulit nga! Kasi parang nabingi yata ako. Mali yata ang narinig ko."
"I said, may nabuntis akong ibang babae." mahina kong inulit.
Natigilan ang kausap ko. Nabasa ko sa mata nya ang pagkagulat. Na napalitan ng pagkalito. At
unti-unti ay naging..... GALIT.
Ayos ba ang Preview? BOTO na! Hahahahahaha! =)) 100 VOTES FOR THIS CHAPTER FOR THE NEXT UPDATE!
--Jen <3
VOTE! VOTE! VOTE!
COMMENT!
*******************************************
[56] Forty Eight
*******************************************
@ANNETHERAYKO. Salamat! ;)
Isa lang ang nalalaman ko sa mga nakakatext ko, yun ay ang BABATA pa nila! May 12 pa lang, as
in mga under age pa lang! T^T Ngayon ko iniisip, BI (Bad Influence) yata ang story na to? Pero
on the other side, nilinaw ko naman sa simula pa lang na ganito to. Huhu! Nagugulat lang talaga
ako, kasi ganun na ba talaga ang teens ngayon? (Chos! Kala mo matanda na XD ) Kasi when I was
at their age, hindi pa ako techny.. Hahaha! Mas busy ako nun sa paglalakwatsa kesa sa pc.
Hahahaha!
GREETINGS TO :
BATGIRLS from SASA. :)
Hi to NANAH ang babaeng paniki. Mwahahaha! XDD
Ang DWCB na pinaggalingan ni Denise. Ang makulit na babae. Hahaha!
Capitol University of Cagayan de Oro from JOYCE_als.
MSU- IIT of Iligan from Honey Jhane.
Lahat kayo pinapasalamatan ko sa pagbabasa. :DD
HINDI LAHAT PINAGBIBIGYAN KO SA PABATI. PINIPILI KO LANG ANG MABABAIT. AYOKO SA MAARTE .
HAHAHAHA!!
Sa mga nakakatext ko nga pala, or mga magtetext palang, ASAHAN NA PO na hindi ako nagrereply sa
umaga. Dahil ako ay tulog pa. Mga 4:00Pm pa ako nagigising XDD KUNG HINDI AKO MAGREPLY ITS
EITHER TULOG AKO OR AYAW NA NI GLOBE AKO I-UNLI. HAHAHA! =)) Lintian talaga si GLOBE kanina,
kinabahan ako. Kasi sabi ba naman ibblocked daw muna ako sa unli. Hahaha! Nalulugi yata sila
sakin e. :DD Bwahahaha!
____
Kurt's POV
Hindi na muna ako uuwi sa bahay. Hindi ko yata makakaya na harapin ang asawa ko ng parang wala
lang. Hindi ko kaya na makita ang ngiti nya at maramdaman ang pagmamahal nya knowing na may
malaki akong kasalanan sa kanya.





"Oh, pare? Para kang pinagsakluban ng langit at lupa?" nadatnan ko ang ibang mga kaibigan ko sa
tambayan namin. Hindi ko sya pinansin. Dere-deretso ako.





"Aaaaaaaaaaaaaaaaaahhh! FUCK THIS LIFE!!!" sinuntok ko nag pader. Hindi ko alintana ang sakit
sa kamay ko. At kung dumudugo man ito. Mas masakit ang nararamdaman ko sa loob. "FUCK! FUCK!!!"




"Pare tama na!" hinihigit nila ako palayo sa pader. "Ano bang problema? Pag-usapan natin yan."
sabi ni PJ.





"Dammit!" parang wala na ako sa sarili ko. Puro pagmumura na lang ang lumalabas. Galit na galit
ako sa sarili ko ngayon!




Kumawala ako sa pagkakahawak nila. Itinaob ko naman ang lamesa, pinagsisipa ang mga upuan,
pinababato ang mga bote na nasa kabilang lamesa.




"Pare, pare tama na yan!!" mas marami na silang pumigil sakin ngayon. Hawak na nila ang braso
ko. Nagpupumiglas na ako pero hindi na ako makawala.





"Fuck this life!" mahinang sabi ko. Unti-unti na akong nalalambot. Hindi ko na napigilan ang
luha ko. Tuluyan ng tumulo ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.




"Anong nangyayari dito?" sabi ng isang boses na biglang sumingit. Kakarating lang nya. "Kurt?"




Nakilala ko naman kagad ang boses. Napasinghot muna ako bago tumunghay sa kanya. "Jenrick..."




Nlapitan ako kagad ni Jenrick at lumuhod sa may harap ko. "Dammit! What the fuck is happening
here?!"




Hindi ako sumagot. Luminga naman sa paligid si Jenrick kaya nakita nya na gulo ang mga gamit
dito.Napatuon din ang tingi nya sa kamay ko na duguan.




"Answer me! May nangyari ba kay Rian?!" mataas na ang boses nya at niyugyog ako.



Umiling ako.



"Then anong nangyayari at nagkakaganyan ka?"




"I-i got someone p-pregnant." hirap na hirap kong sinabi.




Biglang natahimik ang kapaligiran.




"What?! Paki-ulit nga! Kasi parang nabingi yata ako. Mali yata ang narinig ko." Jenrick tried
to deny what he has heard.



"I said, may nabuntis akong ibang babae." mahina kong inulit.



Natigilan ang kausap ko. Nabasa ko sa mata nya ang pagkagulat. Na napalitan ng pagkalito. At
unti-unti ay naging galit.




"What... did you just... said?" Hinatak kagad ako ni Jenrick sa kwelyo ko. "Anong sinabi mo?!!"




"Jenrick tama na." sabi ni Vin. Inaawat na naman kami ngayon.




"Anong tama na ha?" si Vin ang binalingan nya. "Putangina!! Nakabuntis ng ibang babae?!
Puntangina talaga! Ang gago mo!!" kumawala si Jenrick sa pagkakahawak at nasuntok kagad ako sa
may bibig.




Napasadsad ako sa sahig. Agad akong bumangon pero wala sa plano ko ang gumanti. I know it's all
my fault. Tatanggapin ko ang lahat ng galit nila sakin.




"Huminahon kayo." si Blake. "Pag-usapan natin ng mahinahon ang lahat ng ito." inalalayan nila
akong makatayo. SI Jenrick naman ay nagpalakad-lakad.




"Hindi! Puta! Nagpunta ako dito ngayon dahil akala ko magiging masaya ako na makasama ko ulit
kayo dahil ilang linggo akong nawala ng Pinas. tapos eto ang dadatnan ko?!" ako naman ang
binalingan nya."What the fuck did you do again this time, Bermudez?!" mataas pa rin ang boses
na sabi ni Jenrick.




Napatungo ako. "Hindi ko sinasadya."




"Dammit! Hindi sinasadya?! Pano si Marian ha? Alam na ba nya to?" umiling ako. "Kapag nalaman
nya to, masasaktan na naman sya!"




"Kakakasal pa lang namin ni Rian ng mangyari samin ni Andrea." mahina kong sagot. "And I'm
hating myself for that."




"Shit ka, Kurt! Akala ko hindi mo na sya sasaktan! Akala ko aalagaan mo si Rian! Pero nambuntis
ka pa ng iba bukod sa pinsan ko!" narinig ko na may lumagabog kaya napatunghay ako. Nakita ko
na sinipa ni Kurt ang isang cabinet dito. Butas ang pinto ng cabinet.




"A-ano, Kuya?"



Lahat kami ay napatingin sa may pinto.



At ganun na lang ang gulat naming lahat.



*End of Kurt's POV*


______


Marian's POV


<<Play the video? WHY? Dahil sa trip ko lang. Hahaha! I-play nyo ha? Hihihi! >>


"What?! O sige pupunta na ako. Mabuti nasa malapit lang ako." dali-dali kong sinilid sa bulsa
ang cellphone ko. Tumawag si PJ nasa tambayan daw nila si Kurt at nagwawala sa hindi nila
malaman na dahilan. Baka ako lang daw ang makakapigil.




Anong kayang nangyari? Lalo akong nag-aalala sa kanya. Bakit kailangan pa na dun pumunta si
Kurt e pwede naman na ako ang sabihan nya kung ano man ang problema. Iniwan ko na ang cart ko
na puno ng items dito sa supermarket. Halos takbuhin ko na palabas.



Pumara kagad ako ng taxi. mas mahihirapan ako kung maglalakad ako.




Kabang-kaba na ako. Ano ba ang nangyayari sa asawa ko? Sino na naman ba ang kaaway nya? Ganito
pala ang pakiramdam na mag-aalala ka sa kapakanan ng mahal mo. Ang bilis ng tibok ng puso ko,
at parang anytime maiiyak na ako sa sobrang kaba.





Sana wala namang masamang mangyari..




Pagtigil ng sasakyan, dali-dali kong inabot sa driver ang bayad ko. Hindi ko na din hinintay
ang sukli ko. Bumaba na kagad ako. Mabibilis ang hakbang ko na pinasok ang building na to.
Actually, abandoned building ito nina Kurt na sabi ni Kuya Jenrick ay ginawa na lang nilang
tambayan dati pa. Isang beses pa lang ako nakapunta dito. Matagal na yun. High school pa lang
ako.




Tanda ko pa nga na pinilit ko lang si kuya na isama ako. Umaasa na makikita ko dito si Kurt.
Kaso sa minalas-malas naman, pagdating namin kakaalis lang daw ni Kurt. May biglaan daw na
lakad.




Talagang nalungkot ako nun. Inaway ko pa nga si kuya sabi ko ang bagal nya kasi mag drive.
Takang-taka naman sya. Hindi ko naman kasi sinabi na kaya lang ako sumama ay para makita si
Kurt.




Landi ba? E alam nyo naman na patay na patay ako dun. Hahaha! Sya lang ang bumuhay sa katawang
lupa ko. LOL! XDD




Huh? May sigawan sa loob? Dahan-dahan akong humawak sa doorknob. Hindi ko alam pero mas lumakas
ang kaba ko. Boses ni kuya yun ah? Inaaway ba nya si Kurt??




And when I opened it...




"Shit ka, Kurt! Akala ko hindi mo na sya sasaktan! Akala ko aalagaan mo si Rian! Pero nambuntis
ka pa ng iba bukod sa pinsan ko!"




Like what?!



Tama ba ang narinig ko???????!!!!!!!!!!




"A-ano, Kuya?" nanginig ang boses ko ng magsalita ako. Pasalamat pa nga ako na may boses na
lumabas sa akin. Napalunok ako ng kung ilang ulit.




Lahat sila lumingon sakin.




Bakas na bakas ang gulat sa mga mukha nila. Bukod kay PJ na ang expression ng mukha ay....
punong-puno ng GUILT??





Pinipigilan ko ang mapaluha. Napako ang tingin ko kay Kurt.




"Wifey.. I can explain." lumapit sya sakin at hinawakan ako sa braso.




"Anong.. Anong kailangan ko na naman malaman ngayon?" nanginig na hindi lang ang kamay ko kundi
ang buong katawan ko. May kailangan na naman ba akong malaman na ikakasakit ng loob ko?




"He got somebody pregnant." punong-puno ng galit ang boses ni kuya Jenrick.




Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa habang ang iba naman ay nananatiling tahimik
lang.




"W-what?" kay Kurt na ako nakatingin ngayon kaya kita ko sa mata nya ang sakit.




Dahan-dahan syang tumango.



That's it.



*PAK!*


For the second time, nasampal ko na naman sya. Isang ubod lakas na sampal.




Hindi ko alam kung maiiyak ba ako, magagalit, magsisisigaw. Punong-puno ng sakit ang dibdib ko
ngayon. Napahawak ako sa tyan ko, pati ang anak ko nararamdaman din yata ang sakit na
nararamdaman ng puso ko. Sumasakit din ang puson ko.




Napalunok ako. "S-sino?" nag iwas ng tingin si Kurt. "Tell me! Sino!!" pinaghahampas ko sya ng
kamay ko.




"Andrea." mahinang sagot nya.




I froze. Si Andrea? May relasyon pa rin ba sila sa kabila ng lahat ng nangyari samin.




"S-si Andrea?" at nagsimula ng pumatak ang mga luha ko na hindi ko na napigilan pa. Hindi ko na
kaya. Kulang ang sabihin na sana pinatay na lang ako.




"Pero hindi ko alam, Rian. Please. Wag ka sanang magalit." hinawakan nya ako sa balikat ko.




Lumayo ako sa kanya. "Wag mo akong hawakan." sabi ko na iiling-iling pa. "Are you fucking
insane?! PUTANGINA! Ako wag magalit? Anong dapat kong maging reaksyon ha Kurt? Matuwa?! tumawa
sa malaking joke na ito?!" sarcastic na sabi ko. Pinahid ko ang mga luha sa pisngi ko.




Akto namang lalapitan nya ulit ako. Itinaas ko ang dalawang kamay ko. "No. Hanggang dyan ka
lang."




"Pero hindi ko talaga sinasadya. Oo inaamin ko, may nangyari samin. But that was before.
Kakakasal lang natin non. At dahil sa sobrang lito ko sa mga nangyayari, sya ang napagbalingan
ko. I'm sorry." napatungo sya. Kita ko na may tumulo ng luha sa kanya.




"All these time, Kurt? Akala ko wala na tayong magiging problema. Or should I say, akala ko
pinaka matindi na ang kay Tricia. But I was wrong." napailing pa ako. "Magkakaanak ka din sa
iba? At anong lito ka sa nangyari satin non? Ako ba, nung panahon na yun hindi ko naisipan na
makipag sex sa iba para maalis ang kalituhan ko! So don't you ever say that absurd reason of
yours! Dahil pagbalibaliktarin pa ang pangyayari, magkakaanak na din kayo!" punong-puno ng
hinanakit ako ngayon. Bakas na bakas sa boses ko ang sakit. How much more sa kalooban ko.




"This is too much, Kurt. You're too much." ayan na naman ang sakit sa may puson ko.



Umagos na naman ang masaganang luha sa mata ko. "And this time, hindi ko na alam kung
mapapatawad pa kita." after I said that, I ran away.



"Marian!" -kuya




"Wifey!" -Kurt.



Fuck! Nakuha pa nya akong tawagin na Wifey? Shame on you, Kurt Bermudez!



Puno man ng luha ang mata ko pinilit ko pa rin na makatakbo. Ayoko na. Ang sakit-sakit na.
Kailangan kong makalayo sa lugar na ito. Paglabas ko ng building, agad akong tumawid.




Pero nasa gitna na ako ng kalsada ng maramdaman ko na naman ang sobrang sakit sa puson ko.




And before I knew it,




*BEEP!!!!!!!*




"Riaaaaaaaaaaan!!!!!!"



I was hit by a car. And everything went black.



___


NOBODY'S POV
Sinundan kagad nina Kurt si Rian ng magtatakbo ito palabas.




Nakita pa nila ng patawid na ito. Bahagya pang napatigil sa gitna si Rian at napahawak sa may
puson. Susundan na sana patawid ni Kurt at Jenrick pero ganun na lang ang laki ng takot na
naramdaman nilang lahat ng makita na may paparating na humahagibis na sasakyan.




*BEEP!!!!!!!*





"Riaaaaaaaaaaan!!!!!!" sigaw nila. Pipigilan sana nila si Rian.




Pero huli na ang lahat.




Kitang-kita nila ng mabangga si Rian ng sasakyan. Nanlaki ang mata nila sa pangyayari.




Napatulala silang lahat. Maging ang mga naglalakad sa street na ito.




Tumakbo naman kagad si Jenrick palapit sa nakahandusay na si Rian. Habang si Kurt naman ay
nanatiling nakatingin sa asawa na gulat na gulat pa din sa nasaksihan.




"No. This can't be." tumakbo si Kurt palapit kay Rian.




"Wifey!!" hindi man sinasadya ay natabig nya si Jenrick. Agad nyang kinuha si Rian. "Wifey,
wake up!" lalong natakot sya ng makita na ang dating sobrang kinis na mukha ni Rian ay may dugo
at puro galos. Nakapikit na din ito at tila nawalan na ng malay. "Wifey!!" inalog-alog pa nya
ang katawan nito.




Tumulo ang luha nya ng hindi nag mulat si Rian. Ngayon lang nakaramdam si Kurt ng ganito
kalaking takot sa buong buhay nya.





Sinubukan ulit ni Kurt na tapikin sa pisngi si Rian. But still, she did not responded.
Nakapikit lang sya at walang reaction.




"Dalhin natin sya sa ospital!!" sigawan ng mga kaibigan nila. "Tumawag kayo ng ambulansya!"




"No! Dalhin na natin sya ngayon! Vin get the car!" sabi ni Jenrick na natataranta. Itinulak nya
si Kurt at agad na binuhat ang walang malay na si Rian. Mas nanghilakbot sila ng makita na may
umaagos na din na dugo sa pagitan ng hita nya.




Nagtakbuhan sila palapit sa sasakyan ni Vin. Naiwan naman sa gitna ng kalsada si Kurt. Bakas na
bakas ang takot sa mukha nya.




Lalong lalo na sa buong pagkatao nya.


<< RIAN'S PIC ON THE SIDE AY ITSURA NYA NG NASA STRETCHER. KAWAWA T^T >>

_______________________________________________________________________

Okay! Wag kayong magalit kung ganito ang kinalabasan okay? Hahaha! LALALALALA~~ At parang
nakukulangan ako sa accident part na yan. Hahaha! Hindi ko matukoy kung ano. Basta hindi ako
satisfied. Ngayon lang ako nakagawa ng ganyang scene e. Pasensya naman. Hayaan nyo, uulitin ko
na lang sa susunod ang ganitong scene. Let's say si TRICIA naman or si ANDREA ang maaksidente.
Hahaha! Saya siguro nun noh? Pero tulad nga ng sabi ni @TheOutcasted, tipong pang Final Desti.
Hahahahaha!


150 VOTES = Chapter 49! Hahahaha!


VOTE
COMMENT
--Jen <3
*******************************************
[57] Forty Nine. Part I
*******************************************
HAPPY MOTMOT!! :DD ONE MONTH NA ANG HIS BEDMATE. YAHOOOOO! DAHIL DYAN ETO ANG MAHABANG UD!
LOL! MAHABA DAW E >__<
Sa mga nagsasabi na puro problema na sina Kurt, anong problema nyo kung ganun nga na puro sila
problema? Hahaha! Ang masasabi ko lang : bawat tao hindi nauubusan ng problema. May problema na
natatapos, pero may papalit ulit. Hindi man kasing tindi ng nauna, o mas malala kesa sa nauna,
still problema pa rin ang tawag dun. XDD kayo ba wala ba kayong problema? Meron naman diba?
Hindi masarap ang buhay na walang problema. Kaya nga kung minsan kahit problema ng ibang tao,
iisipin mo pa din diba? At tandaan, ang bawat pagsubok sa buhay ay isang test para mas maging
matatag ka. Wag mong iisipin na sa bawat problema ay walang solusyon. Lahat ng bagay, lahat ng
tanong ay may kasagutan. Hindi man ngayon, pero dadating din ang oras na masasagot lahat ng
suliranin at tanong. XDD Okay? Claro mga kaibigan? XD
____
49 :
(SPECIAL Chapter. Kung bakit espesyal? Yun ay dahil may picture ko sa side oh! Hahahaha!
Tingin! :PP Yun nga lang, sorry MOBILE READERS. Hahaha! Hindi nyo makikita!)
Mark's POV
(Oras din ito nang naaksidente si Rian)



"Dre, alam mo ba ang pangalan nung babae na Psycho?" tanong ko sa kausap ko ngayon.



"Huh? Anong sabi mo Psychotic?" sabi naman nya na hindi ako tinitingnan. Abala sya sa kung ano
sa computer.



Nabato ko ng tech pen. "Gagu! Sabi ko Pyscho. Hindi ba marami kang kakilala dun?"



"Hahaha! Sorry naman. Bingi lang. Oo. Sino ba dun? Anong pangalan?" abala pa din sya. Nagpo-
photoshop yata.




"Tantadu naman e. Sayo ko nga tinatanong ang pangalan." =___= naiinis na ako. Mungago lang
kausap.



"Anong itsura?"


Nag-isip ako. "Maputi, makinis, may kahabaan ang buhok na medyo brown ang haircolor, tapos
bast---"





"Basta maganda sya?" humarap na sya sakin na may nakakalokong ngiti.



Napangiti ako. Naalala ko na naman kasi ang mukha nya. Maganda naman talaga sya, no doubt.
Nakasalubong ko nga sya kahapon sa may building nila kaya nalaman ko na Psychology major sya
base na din sa uniform nya. Nung nakita ko kasi sila ng unang beses, naka PE uniform sya which
is lahat ng napasok dito iisang PE lang naman.




At sa hindi malaman na dahilan, natorpe ako kahapon na tanungin ang pangalan nya. Nandun na e,
nakatingin na sya sakin. Pia lang ang alam kong pangalan nya. Gusto ko, full name. Para malaman
ko kung bagay ba sa apelyido ko ang buo nyang pangalan.



Ay ang gay. Sorry naman. =______=



"Hahaha! Parang kilala ko na yan. 2nd year pa lang yan irregular, transferee e."



"Anong pangalan?" excited kong tanong.



"Pia."



"Alam kong Pia. Ang tinatanong ko ay ang full name nya!"



"Bakit ka ba interesado? Type mo?" nag aatribida na naman si Mikoy.



"Oo." walang gatol ko namang sagot.



Nambilog ang mata nya. "Wow, dre! Hindi na kay Rian ang mata mo? Sa iba na? Improving!" sya
naman ang nambato sakin.




"Hahaha! May asawa na yun diba. Hayaan na natin sya." bigla kong naalala si Rian. Kumusta na
kaya sya? Wala na akong balita masyado. Iniiwasan ko na muna ang makabalita sa kanya kahit
papano hanggang sa makalimutan ko ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi ko naman aalisin ang
pagkakaibigan namin e.


At mukhang unti-unti ko ng natatanggap. Hindi pa man totally, masasabi ko naman na hindi na
ganun kasakit.



Dahil siguro alam ko naman sa sarili ko na hanggang ganito na lang talaga kami.



"Pia. Pia Nicole Xin."


Pia Nicole Xin?


Pia Nicole Uy. Bagay ba? XDD



"Timang nito. Bakit ganyan ang ngiti mo ha? Parang may hindi gagawing maganda." nabato na naman
ako. This time, T-square na.



"Gagu mo ah. Ang sakit nyan!"



"Hahaha! Kupal mo. Para T-square lang. E nakikipagsapakan ka nga sa iba." natatawa namang sabi
ni Mikoy. Muli na syang humarap sa computer.


"Gagu."


Tumayo na ako. "Sige na, hahanapin ko pa si Mrs. Uy."



"Hahaha! Mrs. Uy? Naknamputsa! Sige na! Matuloy na lang."



"Pakyu, men!"

*******************************************
[58] Forty Nine. Part II
*******************************************
IMRYLHERNANDEZ53
Para sa kaalaman po ng lahat, tuwing madaling araw ang UD ko. Kung bakit? E kasi gusto ko
tuwing umaga may mababasa kayong bago, para ako ang makakasira sa umaga nyo. Hahahaha! =) Wag
na sana paulit-ulit ang tanong kung kailan dahil hindi ako UNLI. Hahaha!


Hindi na ako maka-unli sa tig 20pesos ng globe, ayaw na nila. T^T Sa tig 25 na tuloy. Ang
mahal! Makabalik na kaya sa smart, dun 15 lang e. :DD Hahaha! O kaya sa sun na lang, 150 1month
na. XDD


GREETINGS TO:

Dara, Tita Mitch (ako na ang FC!), Daniel, and Spade. Thankyou sa inyo! Hahaha! Natutuwa ako sa
mga kwento ni Dara kanina sakin honestly. Haha! Napapangiti ako nung binabasa ko kwento nya
about sa inyo. XDD Sa uulitin. :*

_____


49 Part II :

Kurt's POV:


"God please.. Save them both. I know kasalanan ko ang lahat. Ako ang pinagmulan pero hindi ko
mapapatawad ang sarili ko kapag may isang nawala sa kanilang dalawa.." as soon as I walked
away, dito lang ang tanging lugar na naisip kong puntahan. Sa chapel ng ospital.




Nanginging pa din ang kamay ko ngayon. Ayoko mang mamili, pero anong magagawa ko. Sana lang
talaga, sana lang pareho silang mabuhay.




Parang bangungot na paulit-ulit na nagfa-flashback sa isip ko ang nangyaring aksidente kanina.
Kung may pagkakataon lang akong maibalik ang lahat. Hinding hindi ko na pipiliin na mapunta sa
ganitong sitwasyon at maranasan ang ganito.




Napatingin ako sa harapan. God please.. I'm begging. Wag nyong hayaan na may mawala sa kanila.
Bakit ba kailangan na kami pa ang makaranas ng ganito? Puro na lang problema. Sasaya kami pero
ano? Pagkatapos lang ng ilang sandali, ayan na naman ang problema. Ganun ba kalaki ang
kasalanan ko para mangyari sakin to? Ako na lang. Wag nyo na idamay ang mag-ina ko.
Hindi ko na napigilan ang paghagulgol ko. Ako lang mag-isa ang nandito ngayon.



Hinayaan ko na lumipas ang oras na dito na lang muna ako. Paulit-ulit kong kinausap ang Diyos
at nagmakaawa sa kanya na maging okay ang asawa at anak ko.




Ilang saglit pa, naisipan ko ng tumayo. Baka may resulta na.



Mabibigat ang hakbang ko na lumakad. Nakatungo ako at kung makikita siguro ng ibang tao,
mahahalata nila na napaka-bigat ng dinadala ko ngayon. Nawala ang Kurt na matikas na
naglalakad. Taas noo at walang pinoproblema sa buhay.




Pagbalik ko, lahat sila ay tahimik pa din.



Pinili kong umupo malapit sa pinto kung saan nandon ang asawa ko ngayon. Eto na yata ang
masasabi kong pinaka-nakakakaba at pinaka mabagal na oras sa lahat.




Mga ilang minuto pa at nag bukas na ang pinto. Agad akong tumayo at sinalubong ang doktor.




Lalong lumakas ang kaba ko.



"Your wife is safe now. Pwede nyo na syang makita mamaya-maya." nabuhayan kami sa sinabi ng
doktor.




"How about the baby?" tanong ni Mark.




"I'm sorry..but the baby did not make it."




Muling natahimik ang kapaligiran. W-we lost our baby?




Napapikit ako ng mariin. Unti-unti na namang may namuong luha sa gilid ng mata ko.




Napasuntok ako sa pader. Shit! Ang anak ko? Wala na?!




Hindi ko na nakayanan at patakbo akong umalis ulit. Ang sakit! Hindi ko alam na sa kagaguhan ko
may madadamay na inosenteng sanggol.




At anak ko pa.




Sa chapel ulit ako dinala ng mga paa ko.




Nanghihina akong naupo sa isang pew.




Hindi ko na napigilan pa. Napahagulgol na ako ng iyak.



Mas pinili ko si Rian, masaya ako para dun. Pero umaasa pa din ako ng sobra na pareho silang
makakaligtas.



Anong ba ang ginawa kong kasalanan para maranasan ang ganito? Kabayaran ba to sa lahat ng
pananakit ko sa iba dati? Ang lupit naman. Bakit kailangan pa na idamay ang mag-ina ko. Pwede
naman na ako na lang e.




Napasubsob ako sa palad ko. Alam kong namumuhi lalo sakin si Rian ngayon. Ako ang may kasalanan
ng lahat.




"Pare.." naramdaman ko ang bahagyang tapik sa balikat ko.Nanatili ako sa pagkakasubsob ko.
"Sige iiyak mo lang ang lahat ng sakit. Napaka laking pagsubok nito sa inyo. Kailangan mong
maging matatag para sa asawa mo." marahan na sabi ni Vin.




"Kasalanan kong lahat ito." mahinang sabi ko. Kung nakakamatay lang ang guilt, malamang nasa
morgue na ako.



"Wag mong sisihin ang sarili mo. Walang may gusto sa nangyari."



Napahinga ako ng malalim at pinahid ang mukha ko. "I'm really sorry for our baby." parang may
bikig sa lalamunan ko ng sabihin yon.




"Maybe there's a reason for everything."



"Halika na. Balikan na natin si Rian. Baka gising na sya." nag aatubuli pa ako na tumayo.




Pagkaraan ng ilang sandali, tumayo na ako.




Pagdating namin sa isang private room, sakto naman na kakadala lang din kay Rian. Nakapikit pa
din sya.




"Anytime magigising na din sya." sabi ng nurse bago lumabas.




Naupo ako sa tabi nya. Hinaplos ko ang mukha nya na may mga galos pa.




"I'm sorry, Wifey." mahinang sabi ko. Tumulo na ang luha ko. "Alam ko, kakamuhian mo ako sa
nangyari ngayon. S-sana mapatawad mo pa ako. Hindi ko sinasadya ang lahat."




"Mahal na mahal kita." basag na naman ang boses na sabi ko.




Naramdaman ko na may tumapik sa balikat ko. "Pare.."



Alam kong mga kaibigan namin ang nandito. Pero wala akong lakas na harapin pa sila ngayon.



"Wifey, please. Sana mapatawad mo pa ako." hinalikan ko sya sa pisngi nya.





Maya-maya pa, nakita kong unti-unti ng nagmulat si Rian. Nahigit ko ang hininga ko ng makita na
nagising na sya. Thank God!



Sa kisame lang sya unang nakatingin. "Wifey?" tawag ko.




At sana mali ang nakikita kong paraan ng pagtingin nya sakin ng nilingon nya ako.




Tumutok sakin ang mga mata nya na walang emosyon. Wala akong mabasa na kahit ano. Blangkong-
blangko. At ang lamig ng paraan ng tingin nya.



_____________________________________________________________________________


Hahaha! Mahaba naman ang Chapter 49 diba? Hindi ko na keri e.. NAUUBUSAN NA AKO NG IDEYA. XD
Hahaha! At parang hindi ko kaya gumawa ng sad na scene kung masaya naman ako ngayon. Kasi
nakakain ako ng paborito kong YAN YAN at nakainom ng MOGU MOGU at SOYA MILK kanina! Kaya ang
saya ko. Hahahaha! Babaw diba? E sa ganun lang masaya na ako. T^T
INUULIT KO, WALA NG MAGTATANONG KUNG KELAN ANG NEXT UD. MAAWA AT MAHABAG SA PAULIT-ULIT KONG
PAGSAGOT SA TANONG NA YUN. Hahahaha!
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[59] Fifty.
*******************************************
Wala akong AN. Speechless ako e. XD Short UD kasi kakauwi ko lang, at lasing?? Hahahaha! Lasing
ako sa mga pagkain. Tung unu, lamon ako ng lamon kanina. T^T Hahaha! solb na naman ang mga
bulate ko. :DD
AT OO NGA PALA, MATATAPOS NA ANG STORY NA TO. KUNG MGA ILAN NA LANG? MGA 5 CHAPTERS NA LANG
SIGURO?????
NATUPAD NA YUNG WISH KO.. NASA TOP PAGE NA ANG HB. XDD
_____________________________________________________________________________
50 :
Marian's POV
Five Months Later.....
Unti-unti ng bumabalik ang memorya ko.. Naalala ko na may asawa nga pala ako dati na Kurt
Bermudez ang pangalan...



De joke lang. HINDI AKO NAGKA-AMNESIA. Hahaha! Mga utak nyo. Porke nabangga, amnesia na kagad??



"Rian, kamusta ka na?" napalingon ako sa narinig kong nagsalita.




Ngumiti ako. "Okay naman."



Sa lumipas na 5 buwan, parang recorded na ang salitang yun kapag tinatanong nila ako kung
kumusta na ako, automatic na yun ang sagot ko. Para wala ng marami pang tanong.




"Kumain ka naba?" umiling lang ako at humarap na ulit sa tinitingnan ko kanina. Napahinga ako
ng malalim.




"Bakit hindi ka pa kumakain? Baka kung mapano ka nyan?"



Hindi na ako sumagot. Simula yata ng nangyari sa akin ang aksidenteng yun, hindi na ako si Rian
na dati nilang kilala. Hindi na ako pala-kwento, hindi na ako laging nakatawa. Basta, ibang-iba
na ako.




"Halika na. Kumain ka na muna." inakay ako sa braso ni Kuya Jenrick kaya naman napasunod na
lang din ako.




Pumasok kami sa loob at naupo sa dining area. Hinain ni Kuya ang mga dala nyang pagkain. "O
ayan na, kain na."




Tingnan ko lang sya. At matamlay na sinimulan ang pagkain. Kailangan ko pa din naman na kumain.
Hindi ako pwedeng magutom.



Nang mapangalahati ang inilagay na pagkain ni Kuya ay tumayo na ako. "Magpapahinga na muna ako.
Ikaw na bahala dyan." sabi ko.




Marahan na lang na tumango si kuya na tingin na tingin sakin. Hindi ko na pinansin ang paraan
ng tingin nya. Sa loob ng limang buwan, umay na akong makakita ng ganyang paraan na tingin nila
sa akin.



Pagpasok ko sa kwarto ay nilapitan ko ang isang bagay na ito at marahan na hinaplos. Ito na
lang ang nagbibigay sakin ng lakas para kayanin ang lahat ng nararanasan ko ngayon.



Limang buwan na pero hanggang ngayon hindi pa rin nababawasan ang sakit na nararamdaman ko.
Para ngang bawat araw na lumilipas, mas nadadagdagan pa ang sakit.




Pano akong hindi masasaktan, kung sya mas mabibigyan pa nya ng atensyon ang anak nya sa
iba.....




...Kesa sa sarili nyang anak.



FlashBack.. (5 months ago)


Pag mulat ko, puting kisame na unang sumalubong sa paningin ko.
*******************************************
[60] Fifty One. Part I
*******************************************
UNEDITED
@DENMILLE. Thankyou! =)
*mimicking Ryzza of Eat Bulaga* Gulat kayo noh? Akala nyo patay si Baby noh? *insert hand
gesture* Nagkakamali po kayo! Buhay po sya! Hahaha! Kaloka naman! T^T

HAPPY BIRTHDAY to Jianca Sales! Thankyou sayo! :*

_________________________________________________________
51 Part I:
Marian's POV
Nandito na kami ni Kuya sa may session road. Dito namin napagpasyahan na mag ikot-ikot.
Pinipilit ko na lang na ipakita na okay ako.



"San mo gusto kumain, honey?" napalingon ako sa kanya. Nakita ko na mukhang masaya naman sya.
Kaya ngumiti na lang din ako.



"KFC na lang?" sagot ko naman. "Parang gusto ko ngayon ng chicken nila."




Bahagyang ginulo ni Kuya ang buhok ko. "You haven't changed."




Ngumiti na lang ako ng konti. Akala mo lang yan, kuya Jenrick. Nagbago na ako. Sobra-sobra pa.



Kaya naman naglakad na kami papunta sa KFC, pagpasok sa loob ay humanap kagad kami ng bakanteng
mesa. Nang makaupo ay umalis din naman si Kuya para umorder.




Habang hinihintay sya, iginala ko ang tingin ko sa paligid. Hanggang sa natuon ang atensyon ko
sa isang pamilya. Isang kompletong pamilya.




Yung tatay, nanay, isang batang babae na mga 5 years old siguro, at isang baby na nasa stroller
pa.




Halata sa mga itsura nila na masaya sila. Yung tatay halatang proud sa pamilya nya, habang yung
nanay naman ay halatang kontento sa piling ng mga anak at asawa nya. Kung may problema man
sila, hindi mo mahahalata sa kanila. Yung tatay sweet pa din sa asawa nya. Nakita ko pa nang
hinalikan nya ang asawa nya sa pisngi, kaya naman yung babae ay napangiti na lang. Humilig pa
sya sa balikat nito.




Hindi ko namalayan na napaluha na pala ako sa nakita ko. Agad ko namang pinahid dahil ayoko na
makita ni Kuya ang itsura ko.




Napangiti pa ako ng mapait. Mararanasan ko pa kaya ang ganun?



Hindi na siguro. Malabo na yon.



Kay Kurt siguro, mararanasan pa nya yun. Sa piling ni Andrea. Hindi ako magiging sakim kung
hihilingin nya na palayain ko sya.




Kung hihiling sya ng annulment.



Napahinga ako ng malalim.




"Okay ka lang?" nagulat pa ako ng may magsalita sa may harapan ko. Si kuya pala nakabalik na.
Inilapag nya ang tray sa lamesa.



"Oo naman."



"Okay. Kunwari naniniwala ako." narinig ko ng napabuntong-hininga sya. "Hindi mo kailangan kasi
na maging ganyan. Isipin mo na lang ang magiging pamangkin ko. Hahayaan mo ba sya na lumaki na
walang ama na kikilalanin?"



Umiwas ako ng tingin. "Eto na ang desisyon ko, Kuya. Hindi na mababago."



Napailing na lang si Jenrick. Hindi nya naman masisisi si Marian. Ngayon lang nya naranasan ang
masaktan nga ganito. Simula bata pa lang sya, itinuring na syang prinsesa ng pamilya namin.
Hindi namin kailanman hinayaan na masasaktan sya ng kahit sino. May mga bagay lang talaga na
hindi na namin kayang mapigilan.




"Oh sya kumain ka na. Damihan mo ha. Para healthy si baby pag lumabas." sabi na lang ni
Jenrick.



Tumango na lang ako para hindi na humaba pa ang usapan.




_________


Mich's POV



"Kumusta na kaya si Rian?" nakahalumbaba kong sabi. Nasa isang study table kami habang
naghihintay ng next class.



Naibaba naman ni Pearl ang libro na hawak nya. "Oo nga noh. Puntahan kaya natin sa Baguio?"



"Ay teh, magandang idea yan! This weekend, tara!" sabi naman ni Claire.




"Sige. Tara, tara! Eksayted na me na puntahan sya!" masigla naman na sabi ko.



"Hi, babe!" may sumingit na naman na gwapo este, PANGIT! Kaya naman natahimik kami kasi baka
marinig nya ang plano namin na puntahan si Rian. Iniingatan namin na walang makaalam na alam
namin kung nasan si Rian.



Inirapan ko sya. May epal na naman.




"Irap pa, halikan kita dyan e." akto na ilalapit nya ang mukha nya sakin kaya naman naambahan
ko na kagad ng suntok.




"Sige lapit, pasabugin ko nguso mo." inis kong sabi.



Bakit ako inis na inis dito? Simple lang. Lagi na lang nagwawala ang heartbeat ko kapag nasa
malapit sya. Nagpa-palpitate yata. Nagkaka-allergy ako kapag kinausap nya ako, kasi namumula
pisngi ko.




At lalong-lalo na lumalakas ang pandinig ko kapag nasa malapit lang sya. Kasi naririnig ko na
kagad ang boses nya kahit mga 40 steps away pa sya sakin.




Hinayupak na lalaki, mangkukulam talaga. Ilang buwan ko ng nararanasan to. Hindi ko naman kasi
masabi sa mga kaibigan ko kasi baka tama nga ang hinala ko na kinukulam ako ni Vincent! O_O
KATAKOT! >__<




"Haha! Hindi ka pa rin nasanay sakin, babe. Ilang buwan na kitang nililigawan ah." natatawa na
sabi ni Vin.




Nililigawan???





"Tumahimik ka kung wala kang matinong sasabihin." masungit na sabi ko. Binuklat ko na lang ang
notes ko kesa makipag talo na naman sa lalaking to.





"I love you, i love you, ilove you, Miss Michelle Fuentebella."



"SABI KO TUMAHIMIK KA!!" Okay napalakas yung boses ko kaya naman napalingon samin yun ibang
estudyante na malapit samin.




"Pero sabi mo tumahimik lang ako kapag hindi matino ang sasabihin ko? Yung sinabi ko naman
matino na totoo pa." at pucha! May kasama pa talaga dapat kindat?



"Lumayas ka. Alisin mo ang pagmumukha mo sa harapan ko."




"Hay! Bakit ba kasi hindi ka maniwala sa sinasabi ko?" napahinga pa sya ng malalim ng sabihin
sakin yun.



"Paki mo? Hindi kapani-paniwala kaya lumayas ka." ibinalik ko ang atensyon ko sa notes ko.




Natahimik naman ang tukmol na si Vin. Napsulyap naman ako kina Pearl at nakita ko na may
pinipigilan silang ngiti kaya pinandilatan ko sila.




"Okay. Kung ayaw mo maniwala, sige. Pero sisiguraduhin ko na maniniwala ka na sakin sa
susunod."



Hindi ko naman pinansin ang sinabi nya. Kunwari busy ako sa pagbabasa.



"Aalis na ako." tumayo na sya. "Mahal kita tandaan mo, kahit baliktad ka magbasa ng notes."
sabay alis sya.




B-baliktad?




Tsaka ko lang narealiaze na baliktad nga ang binabasa ko. >_____<



"Hahahahaha! Kasi naman mga pakunwari pa na hindi gusto si Vin!" pang aasar ni Pearl.



"Isa ka pa!" sabi ko na napahiya. Ibinaba ko na ang hawak kong notes ko.



"Buking ka na, Mich! Gusto mo din sya diba? Uyyyy!" si Claire naman.



"Hoy! Para sabihin ko sa inyong dalawa, wala akong gusto sa ugok na yon!"



"Pag-ibig na kaya? Pareho ang nadarama. Ito ba ang simula? 'di na mapipigilan. Pag-ibig na ito.
Sana'y 'di matapos ang nadaramang ito" pakanta pa na sabi ni Claire.




"Pagkat nararamdaman. Pag-ibig ating natagpuan. Malalaman mo lamang ang nararamdaman. Kung ako
ay magiging ikaw, damdamin nati'y magsama." dinugtungan pa ng isang baliw na si Pearl.



"Bwisit kayo!" inis na sabi ko.



Nag-apiran pa sila na tumatawa.



Ako na lang ang laging napapag-kaisahan ng dalawang to. Hay! Mas nakaka-miss si Rian, sana sya
ang kakampi ko para 2 vs 2.. :(





After class, naiwan na naman akong mag-isa. Hindi ko malaman sa dalawa na yung kung san
pupunta. Kanina pa sila parang may ka-text na ayaw naman nila sabihin kung sino. Wala daw, pero
pindot sila ng pindot sa mga cellphone nila. Bahala na nga sila. Iwan na nila ako. Hmp!




Naglalakad na ako sa palabas ng building namin ng matigilan ako sa isang pagtawag sakin. "Mich!
Mich!"




Paglingon ko, si Darlene ang nakita ko, president ng Department namin. "Oh bakit?" nakangiti na
sabi ko.



"Favor naman oh." pa-cute pa na sabi nya.



"Sure. Ano ba yon?"



"Padala naman nito sa AVR. MAki-bigay kay Kuya Toni." kilala ng lahat si Kuya Toni kasi sya nag
technician dun.



"Ah okay. Sige." inabot ko ang dala nya. Wala naman akong gagawin kaya sige na lang.



Habang naglalakad ako, sinaksak ko sa tenga ko ang headset ko. Ayos na to kesa magmukhang
loner. XD




Pagkarating kong AVR, parang wala namang tao. Wala yata si Kuya Toni e. Tsk!



Ang dilim pa ng kaunti! Awooooh! May mumu pa naman daw dito.




San ko kaya pede iwan to? Huhu. Nakakatakot. Pahakbang-hakbang lang ako pakonti-konti.



Nagulat na lang ako ng biglang mabuksan ang wide screen. Patakbo na sana ako palabas ng
matigilan ako.



_____________________________________________________________________


Hanggang dito muna. Sorry guys! Hindi lang talaga maganda pakiramdam ko ngayon. Pinilit ko lang
mag UD kaya alam ko napaka-lame nito. :( Ayoko lang pumalya kasi. =) Babawi na lang ako, okay?
Goodmornight! ;)



May pinapabati si JAN RAVEN, ASDFGHJKL daw nya si JMU. Ayun lang naman! XD Hahahaha! =)) Ayan
ha, binati ko, Hi sayo! :DD
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[61] Fifty One. Part II
*******************************************
DEDIC to CarlaGrace
GREETINGS TO:
JANE of COTOBATO CITY! =)
at ang 4-HUMILITY OF SIHS from Mariella.
Thankyou for reading!
THANKYOU TO PRINCESSOINKOINK, kasi meron na ako nung 50 shades. Nalipat ko na sa phone ko.
Yey! Mababasa ko na ngayon. Thankssssss! :****


SABAW NA UTAK = SABAW NA UPDATE!
____________________________________________________________


51 Part II :


Mich's POV
<<Mich's pic sa side>>
Pagkarating kong AVR, parang wala namang tao. Wala yata si Kuya Toni e. Tsk!



Ang dilim pa ng kaunti! Awooooh! May mumu pa naman daw dito.




San ko kaya pede iwan to? Huhu. Nakakatakot. Pahakbang-hakbang lang ako pakonti-konti.



Nagulat na lang ako ng biglang mabuksan ang wide screen. Patakbo na sana ako palabas ng
matigilan ako.




"Hear this out, Michelle." sabi ni Vin Panget. "Dahil ito talaga ang gusto ko sabihin sayo.
Ayaw mo naman kasi ako pakinggang at paniwalaan kapag sinasabi ko, kaya dadaanin ko na lang sa
kanta."



Kaya naman bigla akong napatigil.




Ano naman kayang pakulo ng gagung toh? =___=




Biglang may nag-play na kanta.


*DUG DUG*


<<Click the video>>
isang ngiti naman pampabuhay ng araw ko..
isang ngiti na galing sayo ay sumisigla itong puso ko..
di na hahanap ng iba, ikaw lamang sinta..
sa tuwina ay mamahalin kita
sa tuwina ay iingatan ka
damhin mo ang pintig ng puso kong ito
hindi ka ipagpapalapit sa mundo..
sa tuwina..



Tumingin sya sakin. Mata sa mata.



at puso sa puso. De joke lang. Ang corny. =_____=




o etong puso ko ay umiibig dahil sayo
sa panaginip araw-gabi
ika'y laging kasama ko
di na hahanap ng iba,
ikaw lamang sinta

sa tuwina ay mamahalin kita
sa tuwina ay iingatan ka
damhin mo ang pintig ng puso kong ito
hindi ka ipagpapalapit sa mundo..

di na hahanap ng iba, ikaw lamang sinta




Eeeeeeeh! Hindi ko alam pano ako magre-react. Hindi ako sanay sa ganito! Oo at kami lang ang
nandito, pero tung unu naman! Nahihiya pa din ako!! >__<





sa tuwina ay mamahalin kita
sa tuwina ay iingatan ka
damhin mo ang pintig ng puso kong ito
hindi ka ipagpapalapit sa mundo..
isang ngiti naman





Pagkatapos nya kumanta, bumaba sya sa parang make shift stage dun sa unahan.




"Hayaan mo lang ang sarili mo na paniwalaan ang sinasabi ko na mahal kita, hinding-hindi kita
sasaktan. At lalong----"




"Bwisit ka! Gasgas na yang ganyan! Hindi sasaktan?! Mukha mo!" nakakainis to. Anong akala nya
sakin uto-uto? Hindi sasaktan? My ass!





At teka nga! Kailangan talaga naka-mic pa din? Adik nito. Ilang hakbang na lang naman ang layo
nya sakin. Gagung gagu. -______-




"Mukha ko gwapo." tumawa sya. Okay gwapo nga, kapag tulog lang. =____= "Pero itong gwapong to,
mahal ka naman."




Kikiligin na ba ako? =______=




Syempre OO! Hahahahaha!




Pero pakipot muna, "Try harder, Yoon."




Nakita ko na napakamot sya sa ulo nya. "Psh! Tanga ko!" narinig ko na bulong nya. "Saglit lang,
Babe." at bigla syang tumakbo pabalik sa pinanggalingan nya.





Pagbalik nya, may dala na syang flowers. >////////////<




"Sorry, nakalimutan ko. Masyado kasi akong naexcite nung nakita kita." he grinned. "Flowers for
you, Babe."




Inabot ko naman ang mga bulaklak. Hala! Dati nakokornihan ako sa pagbibigay ng flowers, pero
ngayon? Grabe! Ganon pala ang feeling?!




Para akong.....




Mas kinikilig!




"Michelle, Mahal kita. Will you let me court you? Oo these past few months, laging dinadaan ko
lang sa biro. Hindi ko kasi alam kung pano ba mangligaw. 'Cause honestly, sayo ko lang gagawon
to. Wala e, sayo ko lang naramdaman itong ganito."





Ayan na naman. Ginagamitan na naman nya ako ng mahikang pula (for love) nya, este, mahikang
itim nya.




Bumilis na naman ng sobra ang heartbeat ko.



Nanlalambot ang tuhod ko.



At nanginginig ang boses ko. "G-gago."




Wala kasi akong masabi. Nakaka-speechless. Hindi ko alam na seryoso pala sya. Na mahal pala nya
ako.




"Thank you. I take that as a yes." he smiled.




"H-hindi yun ang sagot ko."




"Hindi ko naman talaga hinihingi ang permiso mo. Kasi pumayag ka man o hindi, liligawan kita."




Magpapakipot pa ba naman ako? Ligaw lang pala naman.




"S-sige na nga." nahihiya pa ang peg ko. Napaiwas din naman ako ng tingin kaya hindi ko nakita
ng nagliwanag ang mukha ni Vin.




"Yes!" napasigaw pa sya.




"Hoy, tukmol! Hindi pa kita sinasagot, maka-yes ka naman!" inirapan ko sya. At hindi ko na
pinigilan ang sarili ko na amuyin ang mga bulaklak.




"Hindi ako maiinip, hihintayin ko ng punong-puno ng pagtatyaga mapapayag lang kita na maging
girlfriend ko."




"Ewan ko sayo. Pa-corny ka ng pa-corny!" tinalikuran ko sya para maitago ang ngiti na kanina ko
pa pinipigilan. Naglakad na ako papunta sa pinto.




Paglabas ko ng AVR, nagulat ako ng makita na maraming estudyante ang sumalubong sakin.




"Kilig ka, Mich!" sabi ng isa.




"Wow! Ikaw na!"




"Naks naman! Ang swerte mo kay Vin!"




Srsly, pano nila nalaman? Napalingon ako sa pinto na nilabasan ko, at nakita ko na kasunod ko
na din pala si Vin. Nilapitan ko kagad sya para sitahin. "Bakit nila alam ha?!" mahinang
paninita ko.




Nagkibit-balikat lang naman sya.




Kaya naman humarap ulit ako sa mga schoolmates namin. "Pano nyo nalaman?"





"Bongga ka! Rinig kaya sa buong campus!"




"Rinig sa buong campus?" O_O



"Oo!" tuwang tuwa pa na sagot nila.



Gagong lalaki talaga to! At connected pala yung mic sa speaker na nagkalat sa buong campus.
Kaya naman pala dala pa din nya ang mic kahit nasa malapit na sya sakin!




Hinigit ko naman kagad si Vin paalis sa kumpulan na yon.




Nang makalayo, "Anong naisipan mo at ginawa mo yun?!"





"Gusto ko kasi malaman ng lahat ng makakarinig na mahal kita at liligawan kita. Masama ba yun?"
pa-cool pa na sabi nya.




Loading..


Loading........



Ako naman ang hindi na naman nakaimik sa sinagot nya.




"Tse!" at nag-walk out ako. Sa nahihiya ako kasi! Nakakahiya ipakita sa kanya na kinikilig na
ako ng bongga!



*End of Mich's POV*


_________


Kurt's POV


(Short lang! Hahaha! Patakam lang sa mga naghihintay ng POV ni Kurt. :PP )




"Congratulations, Mr. Bermudez! It's a bouncing baby boy!" sabi ng doktor na lumabas mula sa
OR.



__________________________________________________________________________



Hahahahaha! =)) Anong masasabi nyo? May bebe boy na si Kurt! O_O Windang ang utak ko ngayon,
SABAW NA SABAW. Kasi.. Basta! May mga iniisip ako. >____< Ang dami ko iniisip na
nagkakasalabit-salabit na sa utak kong walang laman. XDD
Sa mga nagtetext for dedics, sinabi ko na sa inbox ko sa watty nyo imessage kasi dun ako
kumukuha. And about naman sa mentions, minsan hindi ako nakakapagreply. Magugulat na lang kayo
kapag nabasa nyo na sa UD ko. ;)


Sa ending naman ng HB, hindi ko pa din alam kung kailan. Pabago-bago ang isip ko. :D Pwedeng
patapos na, pwede naman na hindi pa. =) MALALAMAN NYO NA LANG NA TAPOS NA TALAGA ANG HIS
BEDMATE KAPAG NAKITA NYO SA LAST PART ANG WORD NA "THE END". Haha! So siguraduhin nyo na
nababasa nyo lahat from top to bottom. XD Para hindi kayo maiwan na NGANGA! :DD
NO SOFT COPIES WILL BE GIVEN ONCE THIS STORY IS COMPLETED!!
Pero bago matapos ang story na to, last wish ko sana makaabot man lang ito ng 1M reads. Malapit
na! Almost 700k na nga. Hihi! salamat! Mas inuulan ako ng silent readers kasi. =)))


ANG UMPP ay MABAGAL TALAGA ANG UPDATE. KASI MAGDERETSO NA LANG YUN KAPAG NATAPOS KO NA TO. ANG
DEMANDING NYO KASI DITO SA HB! Hahahahahaha! =)))

--Jen <3
VOTE
COMMENT

*******************************************
[62] Fifty Two.
*******************************************
Dedic ko muna ito sa pinaka BESTFRIEND ko. Madami kasi akong BFF pero sya ang pinaka. XDD
Hahaha! While typing this, biglang ang nagplay na kanta ay ang Young Wild and Free na kanta.
Naalala ko tuloy si Pahed! My superfriend. Hahaha! Yan theme song namin. =)) Though ang
favorite song nya talaga ay yung "I JUST HAD SEX" LOL! Sabi nya babasahin nya daw to, kaya
ayan. Naalala kita ha! Tangina mo ka. Miss na kitang ulol ka! Hahahaha! Libre mo ako ha! Prof
nga pala sya sa Makati yata. Ewan kung anong school. Hindi ko natanong kasi wala naman akong
balak dalawin sya dun. XD Akalain mo yun, Prof ang walangyang yan! Ilabsyoooow! :**
____________________________________________________
52 :
Kurt's POV





"Congratulations, Mr. Bermudez! It's a bouncing baby boy!" sabi ng doktor na lumabas mula sa
OR.



Napahinga ako ng malalim sa narinig ko. Pilit kong ngumiti sa doktor at nagpasalamat.



Nang makaalis na ang doktor, napaupo ulit ako sa upuan sa may pinto ng OR.



Kahit papano nakaramdam ako ng saya. Hindi kailangan na sisihin ko ang bata sa nangyayari
ngayon sa buhay ko. Alam kong kasalanan ko ang lahat. At hindi sya dapat madamay.



Siguro itatanong nyo kung anong nangyari sa akin sa loob ng limang buwan na nakalipas. Hindi ko
din alam. Parang blurred ang lahat sakin. Bumalik na naman sa sobrang walang kwenta ang buhay
ko. Para akong buhay na patay.



Gay noh? Gay na kung gay. Naknamputsa naman kasi! Pano ako sasaya kung wala naman si Rian
sakin. Hindi ko pa alam kung sang lupalop ko sya makikita. Nagpunta na din ako sa Paris para
tingnan kung nandun sya, o kaya sa Laguna, pero wala talaga. Abandoned na din ang condo unit
nya.



"Mr. Bermudez, pwede nyo na po makita ang anak nyo maya-maya." naputol ang pag-iisip ko ng
abalahin ako ng nurse na lumabas sa OR.




Tumango lang ako.




Makalipas ang mahaba-habang sandali, inasikaso ko naman ang lilipatan na private room ni
Andrea. Dun na lang din ako naghintay.




Dumating syang tulog. Kaya naman hinayaan ko.



*TOK TOK*



Nagbukas ang pinto, pumasok ang nurse na may dalang sanggol.




Napalunok ako sa nakita ko. "Heto na po si Baby, Mr. Bermudez." akto na iaabot nya sakin pero
napaurong ako.




"A-ahm. Baka malaglag ko sya. Hindi ako marunong bumuhat ng baby." mahinang sabi ko habang
titig na titig sa sanggol na himbing na natutulog.




Natawa ng mahina ang nurse. "Okay lang po yan. First time e. Ganito lang po.." at inilagay nga
nya sa dalawang braso ko ang baby. "Yan ganyan lang po. Hindi pa naman po yan maglilikot. Ang
cute ng anak nyo. Manang-mana sa inyo!"




Nang mahawakan ko ang baby, nakaramdam ako ng saya. Ganon pala ang pakiramdam na mahawakan mo
ang anak mo sa unang pagkakataon?




Hindi ko napigilan na hindi mapangiti. Lalo na siguro kung anak namin ni Rian to. Napahinga ako
ng malalim. Naalala ko na naman sya. Walang araw na hindi ko sya maisip. at lalong walang araw
na hindi ko sinisisi ang sarili ko sa lahat ng nangyayari na to.




"Ay sandali lang po ha." paalam ng nurse at lumabas ng kwarto.




Para naman akong nanigas sa kinakatayuan ko. Halos hindi ako gumagalaw sa takot na baka
maihulog ko sya.




"K-kurt?" napalingon ako kay Andrea.



"Gising ka na pala." hindi ko magawang humakbang palapit sa kanya. Nakita ko na nakangiti syang
nakatingin samin.




"A-ano nga pala ang ipapangalan mo sa baby?" tanong ko. Sa nakalipas na limang buwan, natanggap
ko na din na maging kaibigan si Andrea. Para man lang sa anak namin.




"Preign." nakangiti na sagot nya. Unti-unti kong pinilit na lumakad palapit sa kanya. Dahan-
dahan ko din na inilapag sa tabi nya ang baby.



Hinaplos ni Andrea ang sanggol. "Baby Preign.." nakita ko pa na parang naluluha sya. "Ang gwapo
ng anak natin, Kurt!" napangiti na lang din ako.




Tumingin sakin si Andrea. "Kurt.. Pasensya ka na ha? Dahil sakin ka---" I stopped her.




"No. Sinabi ko naman wala kang kasalanan." mahinang sabi ko. "Lalong walang kasalanan si Baby
Preign." totoo naman ang sinabi ko na hindi ako nagagalit kay Andrea sa lahat ng nangyari.
Hindi ko ginusto man ang lahat, alam ko naman na ganun din sya.




"Hindi. Kasi nagkahiwalay kayo ni Marian dahil samin ni Preign." malungkot na sagot nya.



Napangiti na lang din ako ng malungkot. Hinila ko ang upuan palapit sa kama at naupo. "Baka
ganon na lang talaga ang mangyayari samin."




"Pero dapat mahanap mo sya. Kailangan ka nya higit sa kailangan ka ni Preign." napatingin ako
sa kanya. Ang laki na ng pinagbago ni Andrea. Hindi na sya ang spoiled brat na babaeng nakilala
ko noon. Hindi na sya ang Andrea na ipipilit ang gusto nya kahit hindi naman pwede. Ngayon, mas
nag matured na sya.




Kaya masisisi nyo ba ako kung piliin ko na maging magkaibigan pa din kami sa kabila ng lahat?
Hindi diba?




"Mas hahanapin ko sya. Pero sa ngayon, hahayaan ko na lang muna na mapag-isa sya."




"Sana maayos nyo na ang lahat. Hindi naman nya kailangan mag-alala dahil hindi makakagulo sa
inyo si Preign."




Hinaplos ko ang ulo ni Baby Preign. "Sana nga maayos pa namin ang lahat. At sana hindi pa huli
para mangyari yon."




*End of Kurt's POV*


________


Marian's POV



"Baklaaaaaaaa!" nagulat ako sa boses na biglang sumigaw sa labas ng gate ng bahay ko. Nandito
ako ngayon sa favorite spot ko dahil tanaw ang ilang part ng City form here.



Mabilis pero maingat na naglakad ako palapit sa gate para pagbuksan sila. "Uwaaaaaah! Namiss ka
namin!" si Mich na agad na niyakap ako.




Nahampas ko sya sa braso. "Makayakap? Si baby baka maipit!"



"Aray teh! Makahampas ka naman!



"Namiss ko din kayo." at niyakap ko silang tatlo.



"Nako, teh! Marami akong kwento!" hyper na naman na sabi ni Mich.



"Ehem. Pano lumalab layp yan kay Vin." nakairap na sabi ni Pearl.



"Tse! Inggit ka lang!"



"Vin? Si Vincent?" sabi ko naman.



"Oo!" si Claire. "Hitad yan e. Aayaw-ayaw. Wag ka at landing-landi naman!"



"Kayo tumahimik kayo ha!" hinila na ako palayo ni Mich. "Nakuu teh, naganda ka ha. Kelan ang
due mo? Babalik kami nun para naman makita namin kagad si Little Kurt!"



"Next week pa ang due ko. Balik kayo ha." sabi ko naman. Pagkarating namin sa loob ay naupo ako
sa sofa.




Lalaki nga pala ang magiging anak ko. At ipapangalan? Pinag-iisipan ko pa.




"Oo naman noh! Para makita na kagad ni Baby ang mga ninang nyang magaganda." sabi ni Claire
sabay turo kina Pearl at Mich. "Lalong lalo na ang pinaka-maganda nyang ninang!" sabay turo
naman sa sarili nya,




Natawa naman ako.




"Hoy! Kapal ng feslak mo! ikiskis mo sa pader yang mukha mo! Nang numipis naman!" angal kagad
ni Mich. "Ako kaya ang pinaka-maganda." *3*




"Makapal din naman pala ang mukha mo e!" sabi naman ni Pearl.




"Tange! tapos na ba ako ha? Sabi ko ang ang pinaka-maganda! Sa paningin ni Vincent Yoon!"



Napatawa tuloy kaming lahat. "Gaga! feel na feel mo naman. Kapag naman nandyan, kung barahin mo
naman sya."




"Aba! Dapat lang! Nang malaman nya na ang ganito kaganda ay hindi easy to get!" at umismid pa
sya.




"Pakipot! Hindi bagay!" pang aasar naman ng dalawa. Ako naman ay nanatiling nakatingin sa
kanila na nakangit. Kahit kelan talaga hindi na nagbago ang mga ito. Ang kukulit pa din!




"teka, maiba nga pala tayo." si Claire. "Wala ka pa ba balak na bumalik ng Manila?" tanong nya
sakin.



"Wala pa. Masaya na naman ako dito." sagot ko.



"Masaya?! Hello! Ikaw lang nandito at dalawang katulong mo!" -Mich.



"Oo naman. Kaya dalawin nyo pa rin ako ng madalas para naman malibang ako minsan."




"Hoy! Sobra ka na ha! Mahal ang gasolina ha!" Pearl. "Pero okay lang pala ngayon. Kasi binigyan
kami ng pamasahe ng Kuya mo."



"Si kuya?" nagtataka kong tanong.



"Naku! Isa pa yan! Nilalandi nyan ang Kuya mo!" sabi naman kagad ni Mich.



lalo akong nagulat. "Talaga?" tanong ko kay Pearl. Nakita ko naman na nag iwas sya ng tingin at
namula. Napangiti naman ako. Hindi masama kung sa future ay magiging sila. Ako ang kaunahan na
magiging masaya.



_________________________________________________________________


Awat muna! Hahaha! Inaantok na ako. :/ Hehe! Sorry at BITIN na naman! >__<


Anyways, may mga nagtetext sakin at sabi kung true-to-life ba daw ang kwento na to, HINDI PO!
FICTION to! Gawa lang ng kinakalawang kong utak. Hahaha! At lalo naman akong naloka, ako ba daw
si Rian. Naknamputsa naman! Kung ako si Rian edi ang saya kasi nasakin si Kurt! *Q* Hihihi XDD
Ay oo nga pala, sabi ni JAN gusto nya daw si JMCU. Oh ayan ha, binuo ko na! =)) Anyways, sabi
naman ni JMCU, gusto nya daw si UNO! :DD Hi Uno! (^__^)// *patted his head and kiss him*
Ang sakit ng lalamunan ko seryoso. -_- haist! Pero gusto ko pa din ng maraming ICECREAM! *0* DQ
naman sana. Kaso bakit wala nun dito?! Kainis! >___<
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[63] Fifty Three.
*******************************************
@NaughtyGurl24. Thankyou! Hanggang ngayon binabasa mo pa din to. Matagal na kitang reader, alam
ko yan. Simula nung iilang chapters pa lang to! =))
BAD DAY KO TO! Haist!

at alam nyo ba na full na ang contacts ko sa cellphone kaya sorry dun sa iba hindi ko na ma-
save. XDD Hahaha! At alam nyo pa ba, na alam ko kung sino ang mga hindi nagbabasa ng A/N ko!
Paulit-ulit ang tanong nila. -_____-

At alam nyo ba! (last na!) na may ipapabasa ako sa inyo. Gusto nyo ba makabasa ng tru-to-life
na kwento? Tutal mahilig naman kayo magtanong kung tunay tong HB, HINDI PO. Yung THE ADVENTURE
OF BIBOY AND BIBAY ni @devilissh, (ang friend kong maganda! Mana sakin. LOL! ) yun ang totoo!
XDD At ang hindi magbasa nun magkaka-KUTO! Hahahaha! Sa kilikili! Sinusumpa ko sa ngalan ng
kapitbahay naming kalbo na tanging buhok sa ilong lang ang meron sya, magkaka-kuto ang hindi
magbasa nun! I-vote nyo na din ha? At comment! :DD


Thankyou sa lahat nagtetext, PM, or MB saken. :DD Hahahahaha! =))

DAY OFF NI INDAY MAMAYA! Hahaha! NO UD, I think!? Maawa kayo. Rarampa muna si Inday! Hahaha!
Babawi si Inday sa kanyang pagbabalik! :DD
__________________________________________________________



53 :


<< CLICK THE VIDEO. LSS NA AKO DYAN MAGHAPON NA NAMAN!! HAHAHAHA!>>
Marian's POV



"Rian.." nagulat ako sa boses na biglang nagsalita sa may likod ko. Sobrang malalim ang iniisip
ko at akala ko tulog na silang tatlo. Pasimple kong pinunasan ang pisngi ko.



"Umiiyak ka ba?" madilim dito sa parte ng veranda na kinakatayuan ko. Hinapit ko ang jacket na
suot ko.



Umiling ako. "Hindi." tinalikuran ko ulit sya.



Humakbang si Claire palapit sa tabi ko. "Alam namin nahihirapan ka na. Bakit ba hindi mo sya
kausapin ulit? Isipin mo na lang na kasalanan man nya, pero hindi naman nya sinasadya. Give him
another chance." sabi nya na tumanaw din sa labas.




Napahinga ako ng malalim. "Tingin mo din ba, mali talaga yung desisyon ko?"




"Honestly?" sumandal sya sa pasamano. "Oo. Don't get me wrong. Pero I think, you're being
selfish. Pinagkakaitan mo ang mag-ama na magkakilala sila. Pano kapag nai-anak mo na si baby?
Tingin mo, hindi nya hahanapin si Kurt? At maliit lang ang Pilipinas. Hindi habang buhay,
maitatago mo dito ang anak nya."




"Hindi ko alam." nalilito kong sagot. Tama naman sya sa mga sinabi nya. Ang selfish ko nga
talaga.



"Masaya ka ba sa naging desisyon mo? Sagutin mo ng totoo. Kapag sinabi mong oo, hindi ka na
namin kukulitin pa about this matter."




Matagal bago ako nakasagot. Parang nablangko ang utak ko.



"Hindi ka masaya, diba?" sabi ni Claire makalipas ang mahabang sandali nang hindi ko pagsagot.




Nangigilid na ang luha ko. "Hindi nga." sagot ko sabay yakap sa kanya. Hinimas-himas nya ang
likod ko. "Ang sakit lang kasi talaga. Hindi naman yata sya nag e-effort na hanapin ako."




"Akala mo lang yan. Madalas ka nyang itanong samin. Hindi na lang namin sinasabi sayo kasi alam
namin na malulungkot ka lang. Mahal na mahal ka ni Kurt."



Hinayaan ko lang na tumulo pa ang luha ko. Kahit ngayon lang ulit, ipakita ko sa iba na mahina
pa rin ako. Aalisin ko muna ang pagkukunwari na matigas na ang kalooban ko sa lahat ng
nararanasan ko.



"Tama na ang iyak. Baka makasama kay baby. Basta ikaw pa rin ang masusunod sa magiging
desisyon. Nandito lang kami lagi para sa inyo."



Kumalas ako ng yakap sa kanya at pinunasan ang pisngi ko. "Salamat. Hayaan mo, pag iisipan ko
ang lahat."




"Halika na, matulog ka na. Bawal kang mapuyat." naglakad na kami papasok. Hinatid nya ako
hanggang sa may pinto ng kwarto ko. "Follow your heart and it will lead you home." nakangiti
nyang sabi bago pumasok sa kwarto nya.




Pagpasok ko sa kwarto ko, nahiga na ako at pumikit. Para namang pelikula na nag play sa utak ko
ang mga nangyari. Should I really give up everything just because of someone? Papatalo na lang
ba talaga ako ng ganun-ganon lang? Hay! Hindi ko na talaga alam.




Napahinga ako ng malalim. Naalala ko ang pinagsimulan namin ni Kurt. Nagsimula sa isang gabi,
na napunta sa hindi ko inaasahan na marriage. Sobrang saya ko simula ng nagpunta kaming Macau.
Dun ko naramdaman na alagaan at mahalin nya.



Bumigat ang loob ko. Ano ba talaga ang dapat kong gawin?


____



Jenrick's POV

*After One week* "Si Rian manganganak na!!" natataranta na sabi ni Manang Tilde.
Natataranta naman na napabangon mula sa pagkakatulog ako. "What?!" patakbo na sana
ako palabas para puntahan si Rian ng maalala na naka-boxers nga lang pala ako. Kahapon lang ako
dumating dahil anytime nga pwede ng manganak si Rian. Buti na lang nandito na ako ngayon.
Dali-dali akong nagsuot ng pantalon at shirt sabay dampot ng susi ng kotse. "Manang! Yung bag
isakay mo na sa kotse!" na ang tinutukoy ko ay ang nakahanda ng mga gamit ni Rian para sa
pagkakataon na ito. "Sige, Sir!"



Tumakbo na ako papunta sa kwarto ni Rian at gusto ko sanang maawa sa itsura nya ngayon.
Napatigil ako sa may pintuan.




"Aaaaaaah! Baby! Hold on!" nasasaktan na bahagyang sigaw ni Rian. Napataas ang tingin nya sa
may pinto. "Oh God! Kuya! Kilos na ang sa---Aaaaaaahhhh! Ang sakit na!"



Dahil sa sigaw nya, para naman akong nagising sa pagkakatulala. Agad ko syang binuhat at
itinakbo sa sasakyan. Ibinaba ko sya sa backseat. "Hold on, okay? Mabilis na to." isinarado ko
ang pintuan at bago sumakay sa driver seat, "Manang! Paki tawagan an si doktora! Sabihin mo
manganganak na si Rian!"




Natataranta naman na pinaharurot ko na ang sasakyan. Palingon-lingon ako sa kalagayan ni Rian.
"Rian? Are you alright?" nag aalala kong tanong.




"Stupid question! Do I look fine?!" Okay. Sabi ko nga hindi diba? =____=




Hindi na ako umimik. Mas pinag-igihan ko na lang ang pagmamaneho ng mabilis. Hindi ko alam na
pwede pala akong sumali sa car racing? Anong sinabi ng Fast and the Furious sakin ngayon?
Hehehe! Libangin muna ang sarili dahil mas natataranta ako kesa kay Rian.




"Aaaaaaaah! Kuya! Bilisan mo pa! I can't take this anym---Ang sakiiiiiiiit!"



"Pwede wag ka sumigaw? Mas natataranta ako! Baka mabangga pa tayo!" hindi ko man gusto na
sigawan sya, pero natatakot ako. Ngayon lang ako nakaranas ng ganito.



"Geez! Hindi ako sisigaw? Ang sakit na! Palit kaya tayo? Ikaw ang manganak, ako ang magda-
drive?!" tumahimik na lang ako.





"Baby! Malapit na tayo. Wag kang excited. Please! Wag mong pahirapan si Mommy!" narinig ko na
sabi ni Rian.




Pagkarating sa may ER ng ospital, pabalagbag ko ng itinigil ang sasakyan. Bumaba kagad ako at
binuhat si Rian.




"Nandito na tayo. Tell him to wait a little longer, okay?" sabi ko kay Rian.




"Shut up! Bilisan mo!" sigaw na naman ni Rian.




Agad naman na may sumalubong saming stretcher. Itinakbo na kagad sya paloob.



Naiwan na lang ako sa labas ng kwarto kung saan ipinasok si Rian. Palakad-lakad ako at hindi
mapalagay. Damn! dinaig ko pa ang tatay ni baby. Ganon pala ang pakiramdam ng mataranta kasi
may manganganak.




I'ver waited for few hours when finally, lumabas na din si Doktora. "Rian and her baby is safe
now. He's so big! Congratulations to your family!" nakangiti na sabi ni doktora. Kinamayan lang
ako at umalis na din sya.




Napangiti na din ako. Napatungo ako dahil sa sobrang relief na naramdaman ko. Kaya naman ngayon
ko lang din napansin na wala pala akong suot na sapin sa paa. >____<




Shit! Nakalimutan ko mag-tsinelas man lang pala!




Makalipas ang ilang sandali, nakita ko na inilabas na si Rian. Tulog na tulog na sya at bakas
sa mukha ang pagod pero masaya.




___


Marian's POV



Nagising ako sa pamilyar na itsura ng isang kwarto ng ospital. Naalala ko na nanganak na pala
ako.



"Kuya? Si baby?"




"Nandito na sya kanina. Pero kinuha ulit ng nurse kasi papaliguan daw? Kumusta ang pakiramdam
mo?" lumapit si Kuya sakin.





"Okay na naman. Gusto ko na makita ang anak ko." sabi ko kahit nanghihina pa din ako. Kakaibang
pakiramdam ko kanina ng marinig ang unang iyak ng anak ko. Hindi ko napigilan ang pagtulo ng
luha sa mga mata ko.




Magsasalita pa sana si Kuya ng may kumatok. "Ma'am? Heto na po si Baby." sabi ng nurse na
buhat-buhat ang anak ko.



Inilapag nya sa tabi ko ang natutulog na sanggol. Napangiti naman ako ng makita ko ang mala-
anghel na mukha nya. "Ano po palang ipapangalan nyo?" sabi ng nurse na may hawak na papel.



"Ian Brayden Nicolai dela Vega Bermudez."



Nakita ko na bahagyang natigilan si Kuya. Pero maya-maya lang, sumilay na din ang ngiti sa labi
nya. Alam nya kasi na galing sa pangalan ng tatay ni baby ang pangalan nya. Kay Kurt Ian
Bermudez.




Nginitian ko na lang din sya at ibinaling na ulit ang tingin sa natutulog kong anak.


________________________________________________________________


Ang sabeeeee ng pangalan ng anak nila. Ninakaw ni Marian ang pangalan ng future baby boy
ko!! :DD hahahaha! Nakawin ko din sa kaya sa kanya si Kurt. *o*
Pwede bang OFF muna ni Inday bukas? Haha! I mean, mamaya? Hindi muna ako mag update siguro kasi
aalis ako. Hindi ko alam kung may internet dun sa pupuntahan ko. :DD So don't expect too much
na may UD ako okay? =)
May kwento ako! Hahaha! Just awhile ago, I was so bored na naisipan ko na lang magbasa sa news
feeds sa FB ko. And something caught my attention. Sabi nung isang friend ko sa FB na hindi ko
naman personal na kilala, (I think I met him sa isang page) "ANONG MAGANDANG STORY SA WATTPAD?"
his friend commented and said, "Ay binabasa ko r13. Yung His Bedmate". Wala lang. Natawa lang
ako. Ni-like ko yung comment nya. Hahahaha! Hello sa inyo! Kung mababasa nyo to, kayo ang
tinutukoy ko. :DD

THE ADVENTURE OF BIBOY AND BIBAY ni @devilissh, wag nyo kakalimutan basahin ha! Kung ayaw nyo
magka-kuto! Bwahahahahaha! >:DD
Pabati daw ulit si SL, i mean si Jan ulit! Hahaha! Aba, bisyo na! sabi nya, "Gustong-gusto ko
si Marie (Pwede paki-palitan ang name? Hahaha!) Sobra, super special mo sakin. Sana gusto mo
din ako. =)". yun lamang naman. :PP


Chapter 54 Preview:
"Good thing bumalik ka na dito sa Manila! Buti naman, akala namin nagtanim ka na ng mga
strawberries dun sa Benguet. Or isa ka na din sa mga naglalako ng strawberry taho sa Burnham
Park!"

--Jen <3

VOTE
COMMENT
*******************************************
[64] Fifty Four.
*******************************************
Ohmyyyyyyy! 800k reads! Sana bago matapos to, 1M reads na talaga! At alam nyo ba! (ayan na
naman ako. Hahaha!) Narami na ang maiingay na readers ko. Hihi! XDD


Dahil dyan, may UD ako! Nasa bundok Tralala pa din ako, at infainess may net naman. XD Napagod
lang ako kagabi kaya hindi ko na na-post. Sarreh! >__<



**Binabati ko muna si PRINCESS JOY DELA MINES na naka-text ko nung isang gabi,

at ang aking hipag (chos! Hahaha!) na si CHRISTINE BERMUDEZ. Hipag ko sya kasi kapatid nya si
KurtMaiLabs. LOL! :DD Hello, hipag! Hahahahaha! =))) **



________________________________________________________
It's hard to determine whether you really have feelings for someone or you are just carried
away by the good things he do.

****
Marian's POV


"Nasan ka na?"


"Dito na sa may Tarlac. Atat much!???" naiirita kong sabi.


"Good! Hintayin na lang kita sa bahay ko, okay? Ingat kayo. Lalo na si baby Nico." I rolled my
eyes. Hindi na ako ang baby nya. Iba na. *iyak*



"KBye!" sumandal na ulit ako at lumingon sa tabi ko kung saan nakalagay si baby Brayden.
Napangiti ako ng makita na tulog na tulog pa din ito. Umalis kami ng Baguio na tulog na, pero
nandito na nga kami sa SCTEx, sa may Tarlac to be exact.


Pumikit ako ulit. Makalipas ang isang buwan matapos ko ipanganak ang little angel ko,
kinailangan naming umuwi ng Manila.



Hindi pa man ako handa, pero wala na akong choice. Uuwi sina Mama dito sa Pinas at kailangan na
sa bahay namin kami umuwi. Wala naman silang oras na pumunta pa ng Baguio dahil gusto lang nila
na makita si baby. At kailangan ko din sumipot sa agency ko para tuluyan ng tapusin ang
kontrata ko. Buti ang sinabi na lang nina Sir Bret sa mga kumukuha pa sakin for endorsements ay
nasa Paris ako. Nag e-mail na lang sakin si Mama Len na kailangan ko na daw talaga pumunta for
formality lang naman ng pag-alis ako under their management which is okay lang naman para sa
akin.



Maya-maya pa napamulat ako ng marinig na unti-unting nagigising ang anak ko. Nakangiti kong
binuhat sya mula sa carrier nya."Ma'am eto po ang gatas." Inabot sakin ni yaya ang bote ng
gatas.



Iniabot ko naman at isinubo kay baby. Sa bote na lang kasi sya. Para nasusukat, pero sakin
naman talaga galing ang gatas. =)



Natahimik na ulit sya at pumikit. Haaay! Ang lusog ng anak ko! :DD


Pagkarating naming sa bahay ni Kuya Jenrick, naghihintay na sya sa may pinto. Sumalubong naman
kagad sya samin.



"Wow! Namiss ko si baby!" binuhat na nya kagad ito at hinalikan.


Naitulak ko naman palayo ang mukha nya kay baby. "Mag shave ka! Baka mamaya nyan magka-rashes
yan!"



"Ang damot mo naman!" inis na sabi ni Kuya. "damot ni Mommy, baby noh?" pag-kausap naman ni
Kuya kay baby. Nanatili lang namang nakatingin sa kanya si baby.




Umuna na ako papasok sa loob ng bahay. "May pagkain ba? Gutom na ako."


"Oo. Dumeretso ka na lang sa kusina." Narinig ko na sagot ni Kuya kaya naman dun na nga ako
nagpunta. Kumuha lang ako ng pagkain at balak na sa sala na lang kumain kung san naririnig ko
na nandun pa din sina Kuya.



Paglabas ko, napangiti ako ng Makita na nilalaro nya si Baby. Hindi ko alam na mahilig pala sa
bata ang mokong na to. "Gumawa ka na din ng sayo," pang-aasar ko.



"Ayaw pa ni Pearl." Kibit-balikat na sagot nya.



Naupo ako sa isang single couch at nilapag sa lap ko ang pinggan na dala ko. "Talaga?" Oo nga
pala, sila na ni Pearl. Umaariba ang kalandian nilang dalawa. Hahaha! Masaya ako for them. Ang
pinsan ko at ang isa sa best friend ko, akalain mo yun? Hindi ko naman napansin kahit kalian na
mag HD sila sa isa't-isa.



"Oo. Okay lang naman sakin. Nililigawan ko parin naman kasi sya kahit kami na." sabi ni Kuya na
hinahaplos ang mukha ni Baby Nico.


Lumuwang lalo ang ngiti ko. "Kalandian nyong dalawa ha. Siguraduhin mo lang talaga na hindi mo
sya papaiyakin ha. Kahit pa pinsan kita, mas kakampihan ko sya."


"Don't worry, honey, she's safe with me. Mahal ko yung pakipot na yun." Namula sya ng sabihin
ang huling sentence na yon.


Umarte ako na nasusuka ako. "Yuck! Kinikilabutan ako sa pagsasalita mo ng ganyan!" pang-aasar
ko.


Binato naman ako ni Kuya ng pacifier ni baby. "Inggit ka lang!"



Umiling ako. "No. Masaya na ako, basta nandyan ang anak ko."



Tumahimik sandal si Kuya. "Pano kung.... Magkita kayo dito? Ililihim mo pa rin ba si Brayden?"



Ako naman ang hindi kagad nakasagot. Oo alam ko na hindi imposible na mangyari ang sinasabi ni
Kuya. Pero ano nga ba ang gagawin ko? Handa na nga ba talaga ako na ibigay ang karapatan kay
Kurt?



"Lumaki ka na wala halos ang mga magulang mo. Alam mo na nandyan nga sila pero hindi pisikal.
Kailangan mo pa mag-hintay ng kung ilang buwan para makasama sila. Minsan taon pa diba?
Sinasabi mo sakin na mahirap, nakakalungkot. Isipin mo na lang na pano pa kaya si Brayden? Kung
hindi mo sya bibigyan ng chance na makilala talaga si Kurt? Ikaw nga alam mo na buo ang
magulang mo, pero nalulungkot ka pa rin kasi hindi mo sila nakakasama. Sya pa kaya na wala
syang magiging tatay?" mahabang sabi nya.



Ibinaba ko ang kutsara at tinidor ko. Napahinga ako ng malalim bago nag salita. "A-alam ko."
Napatungo ako.


"Hindi ko sinasabi na makipag-balikan ka kung ayaw mo na talaga. What I'm trying to say is,
hayaan mo na may makilalang tatay si Brayden."


Pinili ko na lang na wag umimik.



_______________



"Waaaaaah! Babae! Ang cute naman ng anak mo!" malakas na sabi ni Claire. "Baby, baby! Cute cute
mana sa ninang!" nilalaro nya si Baby Brayden.



"Mana kay Ninang Mich!" hindi naman papatalo ang isang to.



"Ang appeal naman kay ninang Pearl!" at ang isa pang bruha ba naman papaya din na matalo?



Karga ni Mich si baby at pinapalibutan ng tatlong bruha. "Hoy! Mausog nyo yan!" panggigilan ba
naman kasi nila ang matambok na pisngi ng anak ko. =______=



"Good thing bumalik ka na ditto sa Manila! Akala naming nag tanim ka na ng strawberries dun sa
Benguet or isa ka na din sa mga naglalako ng strawberry taho sa Burnham Park!" sabi ni Claire.



"Haha! Sobra naman kayo!" natatawa kong sabi. Mga utak talaga nila. Psssh!



"Kamukha mo yata, Rian!" -Pearl *O*



Sabay-sabay pa silang tumingin sakin. "Aha! Ikaw ang mas nag-enjoy nung ginawa nyo si Baby
Brayden!"



"Huh? Anong kalokohan naman yan?!" namula naman daw ako sa sinabi nila. Nasa isang restaurant
kasi kami at hindi kami lang ang tao dito. Yung isang table nga sa malapit samin, napalingon
kay baby. >___<



"Hindi kalokohan yun! Totoo kaya daw yon!" protesta naman ni Claire.



"H-hindi ah!" nakakahiya talaga ang mga gagang to. >__<'




"Wag na ikahiya!"




"Tse! Shut up!" -ako.




"Nahiya! Wag ka at nung ginawa nyo si baby, nahiya ka ba?!" balahura talaga nitong Mich na to!




"Sige nga! Maniniwala lang ako kapag nagka-anak kayo ni Vin, tapos naging kamukha mo. Kasi alam
ko na ikaw lang ang mage-enjoy lagi!" ganting pang-aasar ko naman.




Nakuha nya. E di natahimik sya. Namumulang nag-iwas sya ng tingin sakin. "M-mayabang ka. Hindi
mangyayari yon." Mahinang sagot nya.




"Eeeeeeh! Pusta ako! Kunwari ka pa dyan!" -Pearl.




"Hoy ikaw! Porke may Jenrick ka na!" nandidilat naman ang mata na sabi ni Mich. "Mauuna ka pa
sakin, ako ang pupusta!"




"Wag ibahin ang usapan. Ang pinag-uusapan dito, ang magiging kamukha." Nakangiti ko naming
sabi.




"Ako na naman ang nakita nyo!" nagmamaktol na bumalik na sya sa kinakaupuan nya kanina.




Natawa na lang kami sa inasta nyang parang bata.




Matapos naming kumain ay nag desisyon kami na maglibot-libot muna dito sa mall. Nasa isang
boutique kami for babies dahil gusto ng mga future ninangs na ibili ng something si baby.




Namimili ako ng isang toy na bagay ilagay sa crib nya ng maagaw ang atensyon ko.





"Is this for three months and up?" sabi ng babae na nakatalikod sa akin. Parang familiar sya.




"Yes, Ma'am. Pang babae po ba?"




"No. Pang lalaki." Sagot nya na hawak pa rin ang isang sweater.




"Hey, Mommy Rian!" naagaw na naman ang atensyon ko sa biglang humalik sa pisngi ko.



"Mark! Paano mo nalaman na nandito kami?" nagtataka kong tanong. Ibinaba ko na ang toy na hawak
ko.




"Ka-text ko kasi si Claire kanina."



"Oh bakit ka naman pinapunta dito?"



Mukha naming nagtampo sya sa sinabi ko. "Ayaw mo ba? Aalis na nga ako." Patalikod na sya ng
pigilin ko sya sa braso.




"Ang sibuyas! Hindi bagay!" natatawa kong pagpigil sa kanya.



"Ikaw kasi. Ikaw na nga pinuntahan kasi nami-miss na kita. Nasan si baby?" huling nakita kasi
nila si Baby ay iisang linggo palang akong nakakapanganak.



"Hey!" dinuggol ni Mich si Mark sa may braso.



"Hoy! Taba! Makadunggol ka!" sabi ni Mark na ito naman ang hinarap.



"WTF? Taba? Ang sexy ko kaya! 36-25-34 is my vital stat." naka-pout pa na sagot nya. ( -3-)



"63-52-65 ang sabihin mo." Natatawang pang-aasar pa ni Mark.



Nasapok nya tuloy si Mark. "Yabang mo! Nasan ang pinagmamalaki mong girlfriend ha? Iniwan ka na
noh? Ang sama kasi ng ugali mo!"



"Correction, taba. Nililigawan pa lang. Hindi ko sya minamadali kasi alam kong deserving lang
sya na ligawan at pag-tyagaan." Si Pia ang tinutukoy nila. Kinuha nya si Baby Brayden mula sa
pagkakabuhat ni Pearl.




"Suuuuus! Ang sabihin mo, mahina ka lang talaga!"




"Cute naman ng baby!" si Mark. "Mahina ako? Baka mas mahina si Vincent?" sabi nya na nilalaro
pa din si Baby dahil gising ito. Buti na lang at hindi umiiyak.



"Hindi mahina yun!" -Mich *3*



"Pinagtanggol?" -ako



"Tse! *u*



Aliw na aliw naman ang lalaking ito sa anak ko at hindi na ako pinansin.



"Cute, cute baby! Paglaki mo, sasamahan kitang mang-chix ha? Kailangan kasing lakas ng sex
appeal mo ang appeal ko."




"Hoy! Gago, wag mong tinuturuan kagad yan!" sabi ko na napingot ko ang tenga nya.



"Gwapo ito panigurado pag laki, kaya asahan mo ng sasakit ang ulo mo sa mga magiging babae nya.
Mana na sa ninong, lalong mana pa sa tatay."




Natahimik naman ako sa sinabi nya.




Nagtataka naman na nag-angat ng tingin sakin si Mark. Nang makita nya na natigilan ako,
"Sorry."




Napailing ako. "No, it's okay." Ngumiti ako.



"Hoy kayong dalawa, samin na muna si Baby ha? Mamili lang kayo dyan. Punta lang kami sa Cr.
Mukhang puno na ang diaper nya oh."




Tumango na lang kami ni Mark.


*End of Marian's POV*
_______


Kurt's POV


"Okay. San ba dito? Nandito na ako sa mall. Ah sa second floor?Akala ko ba nasa isang boutique
for babies ka? Bakit nandyan ka na sa sa PowerMac? Bibili ka na naman? Okay. Kasama mo ba sina
Preign? Okay. I'll be there in a minute."



Naglakad na ako papunta sa escalator.



Pagkarating ko sa second floor hinanap ko naman ang sinasabing boutique ni Andrea. Lumingon-
lingon ako. Fuck! Masyado akong nagiging busy these past few weeks kaya naman hindi ko
nadadalaw si Preign. Ang daming requirements na kailangan tapusin for graduation.



Napangiti ako ng mapait. Dati pinangarap ko nag ga-graduate ako na kasama ang anak at asawa ko.
Pero ngayon, wala na.



Si Preign na lang ang meron ako.



Nalibang ako masyado sa naiisip ko kaya lumampas na pala ako sa pakay ko.



Pabalik na sana ako ng mapatingin ako sa isang botique at natigilam ako. At kitang-kita ko mula
dito si Rian.



Kumabog ang dibdib ko.



Sya ba talaga yon? Ilang beses akong kumurap. Pero sya nga. At si Mark ang kasama nya. Mukhang
Masaya pa silang nag-uusap at nag-tatawanan.




Hindi ko namalayan na humakbang na pala ako papasok sa loob kung saan nandun sila.



Kinakabahan akong lumapit sa kanila.




Ringi ko ang tawanan nila at nakita ko pa ng hinampas ni Rian sa braso si Mark. Nakaramdam ako
ng kirot sa nakita ko. Bakit sya mukhang ang saya-saya na nya? Samantalang ako, hindi pa rin?



Sabay pa silang napatingin sakin at natigilan.



"Rian?"



Balak nya sanang umiwas sakin ng pigilan ko sya sa braso. "Can we talk?" hindi ko man gusto,
pero gumargal na kagad ang boses ko. Puno ng pakiusap ang mga mata ko.



Ngayong nakita ko na ulit sya, parang biglang nabuhay na ulit ako. Kumabog na ulit ang dibdib
ko sa paraan na si Rian lang ang makakagawa.




Nakita ko sa mata ni Rian ang alinlangan. Huminga sya ng malalim at nilingon si Mark. "Ikaw na
muna ang bahala." Kahit nalilito ako sa ibig nyang sabihin, nakita ko na tumango si Mark.




At umuna nang lumakad si Rian palabas na akala mo nagmamadali sya.




<<<Click the Video! Pagsuko ang Title. Kanina ko lang sya narinig kasi hindi ko alam kung
bakit. At naisip ko parang tama sa scene na ito. hahahahaha! >>



Sinundan ko lang sya at nakita ko ng pumasok sya sa isang coffee shop. Umupo sya sa parteng
kokonti ang tao.




"Ano ba ang pag-uusapan natin?" sabi nya na hindi nakatingin sakin.



Sasagot sana ako ng gambalain kami ng waiter. "Your order, Ma'am, Sir?"



"Capuccino for me." -si Rian.



"Black coffee sa akin." nang makaalis ang waiter, "Kamusta ka na?" hindi ko napigilan ang
pananabik sa tono ko.



_____________________________________________________

EHEM! MAMBIBITIN MUNA AKO!! Hahahahaha! :PP


Blangko ang utak ko kaya wala akong A/N. Haist! Ay oo nga pala, UPDATED din ang UMPP ha!
Basahin nyo yun, hehe! tsaka yung one shot ko, hindi nyo yata binabasa. *sad face*


Chapter Preview :
"Closure lang siguro ang kailangan natin kaya hindi tayo makapag-move on."



***
It's hard to determine whether you really have feelings for someone or you are just carried
away by the good things he do.
--Jen <3

VOTE
COMMENT
*******************************************
[65] Fifty Five
*******************************************
UNEDITED!!!!!!!!
@devilissh. Teh! hehe! Namimiss na kita. Hindi na tayo magpang-abot sa pag OL ah? :< LEGS LEGS
LEGS! Hahaha! =))
Umaga na or hapon ang UD ko ha. Bawal na ako mag-puyat e. Nasama pakiramdam ko lagi. :DD Diba
sabi ko naman walang UD kahapon kasi sa UMPP ako nag UD. Maiikli lang ang mga UD ko kasi sa mob
lang to. Ang hirap kaya mag type sa cp lalo na kung ang haba ng kuko! Mwahaha!


Hello kay MARIELLA ROQUE! Nakakatext ko din kasi sya. Haha! :)

____________________________________________________________
Mich's POV


"Nasan na ba kasi yun?" nagmamaktol na ang isip ko kung nasan si Vin.


>.>



<,<


Palinga-linga.




Hehehe! Secret lang natin na hinahanap ko sya. Nandito kasi ako sa indoor pool ng University
namin. I heared may practice sya.




Naiinis na nga ako don! Hindi na nya ulit ako tinatanong kung kailan ko sya sasagutin. >3<




Kasi gusto ko na naman sya sagutin! Masama ba ang magpa-kipot? =_____= Kainis talaga 'yon!

*Lakad*


*silip* >.>
"Sino po ang hinahanap nyo?"



Accchkk! Biglang parang nanigas ang spinal cord ko at nag yelo ang mga paa ko. I can't move.
Ramdam ko na namumula ang mukha ko sa kahihiyan ba 'to o sa ano.. Sa init? Ang init yata dito
sa lugar na to. Tsk!





Dahan-dahan akong lumingon sa nagsalita sa likod ko. "A-ah.. hehehe." ngiting aso na sabi ko
sabay peace sign. "S-si Yoon, na saan??"
"Ah, si Kuya Vincent po? Nasa shower yata." sabi ng isang swimmer din yata.





"Okay. Salamat ha!" sabay talikod ako. Syempre alam ko kung saan ang shower room dito! *U*
Masisilipan ko pa yata si Yoon! Haha! Lagot ka sakin, Vincent! Mwahahahaha!




Manyak mode on! >:DD



Pagkarating ko sa pasilyo kung saan ang shower room, mas ginaanan ko ang lakad ko. Baka
mabulabog si Vincent. Sayang naman 'yon! *o* Pagkakataon ko ng makasilip.
Mula dito, rinig ko na ang lagaslas ng shower. OHMYYYYY! >////////< Hehe!



Ano kayang itura ng basa ang six-pack abs nya? *O* Naiinggit tuloy ako sa towel na gamit nya.
Makakadampi sa katawan nyang yummy! >__<



Sana kung totoo ang reincarnation, ahm. Gusto ko maging Skippy! Yung aso nila, nakita ko kasi
last week kung pano pumayupoy kay Vin yung aso. Inggit ako!



Pagpasok ko sa loob, dahan-dahan akong lumakad kung saan cubicle nanggagaling yung lagaslas ng
tubig.




Hindi ko sya sisilipan noh! Tatanungin ko lang sya kung kailangan ba nya ng taga... Hilod?
Hehe. :DD




Napa-punas ako sa may gilid ng noo ko dahil pakiramdam ko pinagpapawisan ako ng butil butil sa
antisipasyon na nararamdaman.




Antisipasyon? Hehe! Hindi kaya! Mainit lang talaga dito! Ni walang exhaust fan! >______<



Napatigil ako ng mga limang hakbang mula sa cubicle ng matunton ko kung nasan sya.




Eeeeeeeeeh! Naked kaya sya dun?




>___<


E ano naman kung mahuli nya ako dito? Sasagutin ko na lang kagad sya ngayon para lusot na ako.
Ang alam ko kasi hindi naman masama manilip sa boyfriend mo diba? Pasalamat pa nga sya
sisilipan ko sya noh!





Humakbang ako ng ilang. Sheeet! Abot kamay ko na. Konti na lang! Kung bakit ba naman may shower
curtain pang naka harang! Kailan pa nauso yon dito ha????!




Pumikit pa ako dagdag suspense.




Siguro nga naked sya! Tapos, yung tubig na galing sa shower tuloy-tuloy sa katawan nya!




Tapos..




Tapos..




Ang bango-bango nya!




Tapos..




>////////////////////////<




Tapos......... Ako ang magtutuyo sa katawan nya..




Gamit ang kamay ko.........




Na may towel syempre!




Pero okay na din ang wala. Haha!




shit naman! Ang gwapo siguro lalo ni Vin kapag wet look. Fresh from the bath!





(-O-)



(o_-)



Itinaas ko ang kanang kamay ko para hawiin na sana ang harang.



Lumapit pa ako ng konti. Hinawi ko na ang kurtina ng KONTI lang din. Sapat lang para makakita
kahit ang isang mata ko. Mahirap naman kaya magka-kuliti ng dalawang mata! :DD



Oo, diba, ang naninilip daw nagkakaroon ng kuliti sa mata?!





Kaya isang mata na lang gagamitin ko, para isa lang din ang magkaroon. Hehehe! Payag na ako
magkaroon non, basta makita ko lang kahit saglit ang katawan ni Vin! >____<




Pagsilip ko... (-_O)




Ang likod nya ang una kong nakita. Teka! Pangit pala ng likod ni Vin? Mwehehehe! Ayos lang!
yummy naman yung abs. >__<




Naloko ako ah! Kala ko napaka-lean ni Vin, hindi naman pala! Ah basta, may pakiramdam ako na
may mali.



O nanghihinayang lang ako kasi puro palpak ang imagination ko?




"Mich?"




Natigilan ako.



(O_o)




Bakit galing sa may likod ko ang boses..




Ni V-vin?



Unti-unti akong lumayo sa pagkakasilip pero hindi pa rin ako humaharap sa pinanggalingan ng
boses.



"Anong ginagawa mo dito?" Potek! Boses ni Vin talaga yung nagsasalita. Narinig ko na
sinaraduhan na din ang shower. Natigil ang lagaslas ng tubig.




Dahan-dahan akong humarap sa pinanggalingan ng boses. "V-vin?"



Nanlaki ang mata ko ng pagharap ko, nakita ko pa na naka tapis na ng towel si Vin! Kakagaling
nga lang din nya sa paliligo dahil natulo-tulo pa ang buhok nya.




Biglang may lumabas sa pinangsisilipan ko kanina. "Yoon? Bakit?"




Oh Lord! wish ko na sana kainin na ako ng lupa ngayon! Kainin ng sahig o kung ano pa man!
Tangayin ng malakas na hangin! O lamunin ng malaking alon na kung ano mang tubig!


"Ah, sir. Wala po." napalingon sakin si Sir Benedict.




Yung Prof ng chem. Yung Prof na malaki ang tyan na hindi man kaliitan, pero hindi din naman
katangkaran! Yung Prof na mukhang dugyutin. =_______=




"Fuentebella?" ako naman ang binalingan nya.




Napakamot ako sa noo ko dahil sa pinagsama-samang pagkapahiya, inis, at frustration.



"A-ah. Wala po, Sir. May pina--."



"May pinadala lang po ako sa kanya. Nakalimutan ko kasi yung vitamins ko na iinumin ko na dapat
ngayon." pag salo sakin ni Vin.



Napatingin naman ako kay Vincent kaya kitang-kita ko ang nakakalokong ngiti nya at tingin nya
sakin na parang nang aasar.



"Ah oo nga po. Sige ha! Babye!"



Dali-dali na akong lumakad palabas. Napasandal ako sa pader ng hallway. Pakiramdam ko pulang-
pula ang mukha ko ngayon.



Bwisit! Nakakainis!



Panigurado, aasarin na naman ako ng Yoon na 'yon!!



"Babe?" lumabas si Vin pero naka short na sya pero wala pa ring pang itaas. Napapikit ako ng
mariin. Ayan! Aasarin na nya ako!!!




"Ikaw ha. May pagnanasa ka pala kay Sir!" bakas na bakas ko ang panunudyo sa boses nya.



"Tse! Magtigil ka! Bwisit!!" Naglakad ako palayo.



"Hintayin mo ako sa car park ha! sabay na tayo!" narinig ko pa na sigaw ni Vin. Itinaas ko ang
kamay ko at iwinagayway.



"Whatever!" naiinis ako naalala ko na naman ang pinagagawa kong kagagahan kanina! Aaaaaaaah!
Nakakainis!! Hinding-hindi na ako babalik sa lugar na yon!


____________


Marian's POV



"Kamusta kana?" nakatitig sakin si Kurt ng itanong yon.




Nag iwas ako ng tingin. Kunwari abala ako sa pag tingin sa ginagawa ng barista na malapit
samin.




"I miss you." I stiffened when I heard him say those words.



Parang gusto kong manlambot. Eight letters lang. Pero sobrang laki ng epekto sakin.



Hinawakan nya ang kamay ko na nasa ibabaw ng mesa. Nagulat ako at balak sanang bawiin pero mas
hinigpitan nya ang pagkakapit sa mga kamay ko.



Napatingin ako sa kanya. Kitang-kita ko sa mga mata nya ang pangungulila, ang lungkot.......



At sakit.




"Please. Talk to me. I wanna hear your voice." puno ng pagsusumamo ang boses nya.




Napatungo ako. Kung ilang beses akong kumurap para pigilin ang luha na gustong tumulo mula sa
mga mata ko.





"O-okay lang ako." sagot ko.



Napatunghay ako at kita ko ang mapait na ngiting gumuhit sa mga labi nya. "Good. Alam mong yan
lang ang pinaka-gusto ko. Ang okay ka."




"Ikaw? Kumusta ka?" hindi ko alam na darating kami sa puntong ganito. Magkukumustahan na lang.




Humigpit ang hawak nya lalo sa mga kamay ko. "Hindi ako okay. Pano ako magiging okay kung wala
ka sakin?"




Hindi ko na napigilan ang pag tulo ng luha ko. Ayoko ng mag bulag-bulagan sa nakikita ko sa
kanya. Pareho lang kaming nahihirapan.





Nasasaktan sya. Ganoon din ako.




at kahit ilang beses ko itanggi, alam kong mahal ko parin sya.




Pinahid ko ang mga luha ko at nakangiting tumingin sa kanya.




Hindi ko na ipag-kakait pa sa kanya ang anak namin.



He deserved to know.



"I still love you." when he said those three words, nakita ko muli sa mga mata nya ang tunay na
ibig sabihin non.



"Maha--------" napatigil ang sasabihin ko ng mag ring ang cellphone ni Kurt. Inalis nya ang
pagkakawak sa kamay ko para sagutin ang tawag.




"Oh? Andrea?" Parang nanlamig ang katawan ko sa sinabi nya. "Dito sa ibaba. Okay. Ingatan mo si
baby Preign." nakita ko pa na ngumiti sya.




Napalunok ako ng ilang beses. Parang gusto ko humagulgol ngayon. Ang sakit lang makita mula sa
kanya na mukhang masaya na pala sya sa iba.




Katangahan lang ang sabihin nya na ako pa rin hanggang ngayon.



Kung nagagawa na din naman nyang ngumiti dahil sa iba.




Isinilid nya sa bulsa ang cellphone nya. Tumungo naman ako at nag kunwaring hindi narinig ang
usapan nila.




"Wifey?" akma na itataas nya ang mukha ko mula sa pagkakatungo ng alisin ko ang kamay nya sa
pagkakahawak sa may bandang baba ko.



Huminga ako ng malalim. "Kurt.. Aalis na ako." at tiningnan ko sya.




"Pero.." bakas na bakas ang pagtutol sa mukha nya. "Kailangan natin mag usap. Kailangan ayusin
na natin to. Hirap na hirap na ako. Please, Wifey.."




Napangiti ako at napa iling. Inipon ko ang lahat ng lakas ko para masabi sa kanya ang isang
napaka laking kasinungalingan.




"Naka move on na ako. Ganon na lang din ang gawin mo." nag pasalamat ako at hindi gumaralgal
ang boses ko. Kung ilang beses ko din ikinurap ang mga mata ko.




Ang sakit na ng lalamunan ko sa pagpipigil ng hagulgol na kanina pa gustong kumawala sa
lalamunan ko.




"No. Alam ko hindi kapa nakaka move on. Alam ko ako pa rin ang mahal mo." sabi ni Kurt na
sigurado ang tono.




Umiling ako. "Sige sabihin na natin na hindi pa nga. Pero ano naman? Closure lang siguro ang
kailangan natin para makapag move on." masakit na masakit na ang lalamunan ko ng sabihin 'yon.
"Hindi na kita mahal." gusto kong mapaiyak ng malakas dahil sa sinabi ko.





Nakita ko na napapikit ng mariin si Kurt. Hindi din nakatakas sa paningin ko ang sakit na
ekspresyon ng mukha nya.




Napailing si Kurt. "No. Alam ko nagsisinungaling ka lang. I'll give you more time. Pero
sisiguraduhin ko na babalikan mo ako." puno ng determinasyon ang boses nya at ang pag tingin
nya sakin.




Napatungo ako. Gusto ko itago sa kanya ang sakit na nararamdaman ko. Gusto ko itago sa kanya
ang luha na hindi ko na napigilan sa pagpatak.




"Expect me to see you again, Wifey." tumayo na sya at bahagyang tumungo sakin. "Asawa pa din
kita. Mahal pa din kita, at alam kong ganon ka din sakin. Kaya aayusin natin ito." ini-angat
nya ang mukha ko at hinalikan ako ng mariin sa labi.




Parang biglang sumikdo ang dibdib ko ng mgdikit ang labi namin.




Kumalas kagad si Kurt at lumakad palayo.




Nanlalambot naman akong napa sandal sa upuan. Parang hapong-hapo ang pakiramdam ko.



Oo mahal ko pa rin sya. Mahal na mahal.



Lalo akong nalito. Kung kinikilala nya ang anak nya kay Andrea, mas lalo namang may karapatan
ang anak ko na kilalanin nya.



________________________________________________________________


<<Kurt's Pic sa side! Hehe! Alam nyo ba, tuwing nakikita ko yung si Dennis O'neil na as
KurtMaiLabs, hindi ko mapigilan na hindi lagi mapangiti. Kinikilig ako sa pagmumukha nun! WP ko
nga sa tab ko yon. Yung pinaka gwapo nyang pic sa paningin ko. >__< Unfortunately, nawala si
tabby. Hehe. Ayoko naman iWP sa cp ko. Kasi mapapangiti ako lalo lagi! Haha! Baliw-baliwan lang
ang peg. Yung nasa side din ang fav. pic ko ni Dennis. Lalala! Gwapo! *drools* >>

Medyo slow Update na muna tayo ngayon ha?? Hindi na ako allowed mag net kapag gabi. Sa umaga
naman, medyo busy minsan. :DD


Almost 900k reads! Thankyooooouuuuuuuuuu! =))


--Jen <3

VOTE
COMMENT
*******************************************
[66] Fifty Six
*******************************************
@bratznyen. Dedic for you. =)
MAHABANG A/N: (SKIP THIS IF YOU WANT!)

Sa mga nagsasabi na hindi na dapat pa may extrang story katulad ni Mich-Vin at Mark-Pia, pwede
nyong wag basahin. Hindi naman 'yon makaka-apekto sa story nina Kurt-Rian. Ang sa akin lang
kaya ko nilalagyan para naman may nakakalibang at hindi kayo masawa sa kwento na lang nina
Rian. Nag-e-effort din naman ako mag-isip ng mga pakulo nina Mich at Mark noh! T^T Hahaha!
At bitin na kayo mag hintay lagi? Let's make a DEAL. Hindi ako mag-update for two weeks para
isang bagsakan na lang. I mean, after this chapter hindi ako mag UD for two weeks para sa next
UD ko, tapos na ang story. :D Deal??? =)) Kasi kung naiinip kayo mag hintay, naiinip na din ako
matapos 'to. Kaso hindi naman pwede na maghapon akong naka-watty para lang mapagbigyan ang
KABITINAN nyo. Hahahaha! =)))
***

GREETINGS TO: Jhim and Jhen (hala tama ba ako? Nabura kasi yung message sakin ni jhim -3-) na
mag boyfie na readers ko. And also, belated happy birthday to Isabel. Kahapon ang birthday nya
pero dahil wala akong UD kaya ngayon na lang. :DD
at sa II-C of URS-Morong. Thankyou!

_____________________________________________________________
Don't rush into love,because even in fairy tales, happy ending takes place on the last page.
56 :

Marian's POV


"Rian?"



"Ma? Si Baby po?" napaupo ako sa kama. Tuluyan na namang pumasok sa loob si Mama.



"Nasa Papa mo. Wiling wili sya kay baby. Kaya hinayaan ko na muna." nakangiti na sabi ni Mama
kaya napangiti na din ako. "Ah, Rian."



"Po?"



"Kaya nga din pala kami umuwi ng Papa mo dahil may gusto kaming linawin sayo. Sabi ng Papa mo
ako na lang ang makipag-usap sayo." umupo si Mama sa isang couch malapit sa kama.



Napakunot noo naman ako. "Ano po ba 'yon?"



"It's about you and Kurt." nakatingin sakin si Mama.



"A-ano pong pag uusapan natin tungkol sa amin?"



"You know very well kung ano ang kailangan nating pag usapan. Alam na namin ang totoo. Kurt got
somebody pregnant."



Natigilan ako at kinabahan. Alam na nila.



"Hindi ka namin pinakialaman sa kahit anong desisyon mo kasi alam namin na matalino ka. You are
old enough to know what you want. Hindi sa kinakampihan namin si Kurt. We also got mad at him
pero we found out something. And we think, you deserved to know about this."




Napahinga ako ng malalim. Lalo akong kinabahan sa pinupunto ng pananalita ni Mama ngayon.




"What is it?"



"Andrea Palma ang pangalan ng nabuntis ni Kurt diba? At nakapanganak na nga ito ilang linggo
bago mo ipanganak si Brayden."



Marahan akong tumango. Hindi ko man gustuhin, pero nakaramdam ako ng sakit sa dibdib. Masakit
pa rin marinig hanggang ngayon ang katotohanan na iyon.




"Your dad had her investigated."




Nanlaki ang mata ko. Agad na nagprotesta ang utak ko sa narinig ko. "Dad shouldn't------!"



"We know, It's inappropriate. Pero ikaw ang pinag uusapan dito at ang apo namin. You know very
well na basta ikaw ang sangkot, we will do everything we can para lang hindi ka malungkot."
Tumayo si Mama at lumipat sa tabi ko. Napatungo naman ako. Hinawakan nya ang kamay ko.




"Ina mo ako. Hindi ka man magsalita, alam ko na kaagad. Iniisip mo palang, ramdam ko na kaagad
kung anong gusto mo. Kung nasasaktan ka ba, kung masaya ka ba, o kung malungkot ka ba. I may be
miles away from you most of the times pero I'm still your mom." unti-unting may namuong luha sa
mga mata ko. Marahan na pinisil ni Mommy ang kamay ko.




"Alam ko simula palang nyo ni Kurt may mali. Pero hinayaan kita kasi nakikita ko sayo na 'yon
ang makakapag pasaya sayo. Mahal mo sya nung una pa lang. Nung araw ng kasal nyo, ramdam ko
yung mali. Ramdam ko ang lungkot mo na pilit mong itinatago sa ngiti mo."



Napayakap ako kay Mama sa hindi mapigilan na emosyon. Tuluyan ng pumatak ang luha ko.



"Ma...."


Hinaplos nya ang buhok ko. "And I know you're hurting now."




Napahagulgol na ako. "Ma.. I'm sorry."



"No, baby. Ako ang dapat na humingi ng tawad sayo. Kasi nasasaktan ka ng wala kaming magawa ng
Papa mo. Kaya pumayag ako Paimbestigahan namin si Andrea."



Napatigil ako. "We found out na papalit-palit sya ng boyfriend. Wala syang steady relationship.
She easily jump from one bed to another. Masama man manghusga, pero baka hindi anak ni Kurt ang
pinapa-angkin sa kanya." napakurap ako ng ilang ulit sa narinig ko.



"At hindi man sa panghihimasok, pero gusto ng Daddy mo na makausap si Kurt. To suggest na ipa-
DNA ang bata."



Kumalas ako sa yakap ni Mama. "Pero hindi na po kailangan."



"Why?"



"Nakapag desisyon na po ako. Kakausapin ko si Kurt to settle everything. Tama naman talaga kayo
na hindi ko dapat ipagkait sa anak ko ang ama nya. Matatanggap ko na may anak sya sa iba. At si
Kurt na din ang bahala kung gusto pa nyang ipagpatuloy ang relasyon namin."



"You still love him?"



Tumango ako. "Opo."



Nakakaintinding ngumiti si Mama. "Do what you want. We will always support you. Basta isipin mo
lang kung saan ka sasaya at san kayo mapapabuti ng anak mo."


"Salamat po." at nag yakapan kami.


______


Kurt's POV
"Sandali!" Naiirita kong sabi sa kung sino man ang napindot ng doorbell. Nakanang!



Pabalagbag kong binuksan ang pinto.




My jaw dropped.



My eyes widened.



"W-wifey?" nakita ko na napangiti sya at napatungo. Hindi ko na napigilan ang nararamdaman ko.
Agad ko na syang niyakap ng mahigpit.



"Thank God, you're here!" sabi ko napapikit.



"Hubby.." dahil sa pinag-sama samang pakiramdam, hindi ko na napigilan ang luha ko. Si Rian
lang ang nakakagawa na tumulo kagad ang luha ko dahil sa sobrang emosyon.



Kumalas ako sa yakap sa kanya, at iniharap sya sakin. Nakita ko na may mga tumulo na din na
luha sa mga mata nya.



"Salamat nandito ka na." hinawakan ko ang magkabila nyang pisngi. Marahan na hinaplos.
Napapikit ako. "Sana hindi lang ako nananaginip."




Tumingkayad si Rian at mariin na hinalikan ako sa labi ko.



At first, hindi pa din ako makapaniwala. Hinahalikan nya ako. Ibig sabihin, totoo sya. Nandito
nag talaga sya!




Agad akong gumati sa ng halik sa kanya.



Makalipas ang ilang minuto, nagbitaw na din kami. Ngayon ko lang din napansin na nasa labas pa
din pala kami ng unit ko. "This is real, my husband."




We both smiled. Bahagya akong tumungo sa kanya at idinikit ang noo ko sa noo nya.




"Yeah. Thank you.." bulong ko.




Inalalayan ko sya papasok sa loob hanggang sa mapaupo kami sa sofa. Hindi ko sya binibitawan.
Niyakap ko sya ng mahigpit.




"I love you, wifey." bulong ko habang yakap sya.




I heared her giggled. Kaya naman tiningnan ko sya.




At muli, nakita ko ang mga ngiti nya na sobrang pinanabikan ko. How I really missed her smile,
her laugh, her beautiful face, the warmth of her body, and the feeling of being loved by her.
=)




"Why?" Nakangiti kong tanong habang hinahaplos ang ulo nya.




Pinahid nya ang pisngi nya at humarap sa akin. Tiningnan nya ako sa mata at ngumiti. Marahan
nyang hinaplos ang pisngi ko. Tinuyo ang mga bakas ng luha.



Umiling lang sya. Bigla din na isinubsob nya ang mukha nya sa dibdib ko. Niyakap nya ako ng
mahigpit. At maya-maya pa, narinig ko ang paghikbi nya.




"I...I just missed you so much..." sabi nya sa pagitan ng paghikbi nya.




Hinaplos-haplos ko ang likod nya. "Ssshhh. Stop crying. Sabi ko naman sayo diba, hihintayin
kita. Maghihintay ako kung kailan mo ako matatanggap ulit. I'm so sorry, Wifey.. Pero ikaw lang
talaga ang mahal ko."




"I know.. Sorry for always doubting on you."




"I should be the one na mag sorry sayo. I'm always a jerk. I always hurt you." mahinang sabi
ko. "Sorry, I lost our baby because of me." nabasag ang boses ko ng sabihin 'yon. Bumalik na
naman ang sobrang guilt na nararamadaman ko.




Naramdaman ko ang lalong paghigpit ng yakap nya sa akin. "I love you.." nang marining ko mula
sa kanya ang salitang 'yon, hindi ko napigilan ang sobrang saya sa puso ko. Masarap pa rin sa
pandinig na sabihin nya ang mga salitang yon na hinding-hindi ko kakasawaan.




"And I love you even more." i said.




At alam ko simula na naman ito ng panibagong araw na makakasama ko ulit sya. But this time,
hinding-hindi na ako gagawa ng ikakasira pa ng pagsasama namin.




Tumayo sya at inilahad ang palad sa harap ko. "Halika. Aalis tayo. May ipapakita ako sayo."
nakangiting sabi nya sa akin.




Nagtataka man ako, iniabot ko ang kamay ko.




At sabay kaming lumabas ng unit ko ng magka-hawak kamay at parehong nakangiti.




______________________________________________________

YUNG DEAL HAAAA???! Hehe.
Eeeeeeeeeh! Kinikilig ako! pinost ko na to ha. Fnflood ako ng messages bakit daw wala pang UD.
Haha! Malaaaaaaaaaaapit na mag 1M. Matutupad ang wish ko para sa HB. =)) Lalalala~
May bagong UD ang WATTPAD APP. Di ko type. Mas gusto ko pa yund dati. (=3=) Kayo din?? Para sa
mga mob readers ko. Hihihi XD Wag nyo na UD! Ang pangit ng font! *O* Tapos yung transition,
nahihilo ako. Hindi ko malaman kung bakeeet! >_<'



(Personal message ko) :
Uhmm. Ano ba sasabihin ko sa kanya. Nahihiya ako!! =) Hehe! Hi? Hello? *kaway* Hahahaha! I
missyouuu! And i super like you, Sexylove. :"> !
>//////////<

--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[67] Fifty Seven Part I.
*******************************************
Dedicated to GHELLAABELLANA. Thankyou! =))
SHORT UD dahil 1M na kahit may alaga akong bata. Hahaha! :> Kinilig naman daw ako.Nabasa ko
palang sa home yung nag-post ng happy 1M daw, ngiting bongga naman kagad! Hahahaha! May mga nag
PM pa at MB sakin para batiin ang HB kasi nakaabot na sa wish ko. :DD Salamat!
at dahil mas marami ang NO DEAL, here's my UD. =) 200+ votes ako sa Chapter 56 at 120+
comments. and my 1900 FANS. Salamaaaat!!

GREETINGS TO:
RENELLE POSADAS of SIHS 4-Humility, KRISTINE JOY,and KATHLEA. =)
At tsaka si Mr. Pharma. Ayaw sabihin ang pangalan. Di wag! :D Ankulit lang nyan kasi kaka-UD
lang, tetext yan para sabihin na UD ulit. Adik adik! :P
and since baka wala akong UD on October 07, binabati ko na kagad ng Advance 18th monthsary sina
Vian and Von Villaruel. Hihi! It's better to be early naman diba kesa wala? Haha! More months
to come! =)

________________________________________________________________

57 Part I :
Si GOD lang ang tumupad sa pangakong, hindi ka iiwan.
Kurt's POV
"San ba tayo pupunta?" nakaupo lang ako sa passenger's seat kasi sabi ng asawa ko sya na daw
ang magda-drive dahil basta daw. Labo noh? Isa lang naman kasi ang malinaw, yun ay ang sobrang
mahal ko sya. *wink*



Ah gay ba? Okay. Hindi nyo ma-appreciate ang sinabi ko. Pero mahal ko talaga si Rian. Sobra
sobra.



"Seat back and relax, Hubby." nakangiti na sabi ni Wifey habang naka-focused sya sa pag-drive.
Nilingon pa nya ako at kinindatan.



DUG DUG.



DUG DUG.



Hindi ko man gusto, pero naramdaman ko na nag init ang pisngi ko. Kaya naman napaiwas ako ng
tingin. >.>



"Uhhmmm. O-okay."



"Why? May problema ba tayo, hubby?" tanong pa nya ng mapansin siguro na bigla akong nag-iwas ng
tingin. Hinawakan pa nya ang bandang tuhod ko.



Napakamot ako sa kilay ko. "W-wala." lalo ko inayos ang upo ko at ang pag iwas ng tingin ko.



Pinisil nya ang tuhod ko. "Meron yata? Bakit ka naiwas ng tingin sakin ha?' umalis saglit ang
kamay nya sa tuhod ko. Mapapahinga na sana ako ng maluwag pero bumalik din kagad ang kamay nya.
Nag shift lang pala sya ng gear. =____=



Huminga ako ng malalim. Napansin ko na nasa isang intersection kami. Nang malampas dun, napa
tigil kami dahil red light.



"Oh? Bakit? Ano ba kasi ang problema? Don't worry, hindi kita isa-salvage, okay?" naka ngiti na
naman akong nilingon ni Rian. She even leaned closer. "I love you."




Hindi ko na napigilan ang kanina ko pa pigil na pigil na kagustuhan na halikan sya.





Hinawakan ko ang likod ng batok nya and kissed her.




At first, my plan was just a smack kiss. Pero siguro sa sobrang tagal ko ng nananabik sa mga
halik nya, our kiss went deeper.




Nagulat na lang kami ng biglang may mga bumusina sa bandang likuran namin.




BEEP! BEEP! BEEEEEEPP!



Para kaming nahuli ng magulang namin na may ginagawang kung ano sa mga itsura namin ngayon.
Dali-dali na bumalik sa maayos na pag-kakaupo si Rian at nag simula na ulit na mag drive.



Habang ako umayos din ng upo. Napangiti ako at napa-iling.



Sabay kaming napalingon sa isa't-isa at sabay na nagtawanan.



Our laughter filled the car. This is what I missed the most. Sharing laughters with her 'til we
cry.




Napapisil ako sa gilid ng mata ko dahil sa sobrang pagtawa ay nag luha na. "Ikaw kasi." sabi
ko.



"Hindi ah. Ikaw kaya dyan. You kissed me." sabi naman nya.



Napa-ungol ako. "It's because I can't help it. I just feel like kissing you is always the right
thing to do."



"Haha! Yeah right. Same here, hubby. Same here."



"San ba kasi talaga tayo pupunta?" tanong ko na naman. Nabaligtad na ang sitwasyon. Kung dati-
rati, sya ang tanong ng tanong kung saan kami pupunta, ngayon ako na. At ganon pala ang
pakiramdam nya kapag tinatanong ako. I don't know kung matatakot ba ako. But in the first
place, bakit nga ba naman ako matatakot? Sya ang kasama ko. At alam ko na kahit mapahamak pa
ako ngayon, hindi ako magsisisi dahil nangyari 'yon ng kasama ko sya at sa panahon na napatawad
na nya ako.




"Hahaha! Ikaw naman ang atat ngayon." nakatawa na sabi nya. "Okay. Put this first." ,ay dinukot
sya sa bulsa nya at iniabot sakin.



"Wag kang madaya ha. Ayusin mo ang blindfold."



Nagtataka man ako lalo, wala naman akong magawa kung hindi ang isuot. I smell some suprise and
I don't wanna spoil it kaya nanahimik na ako matapos isuot.




After 30minutes yata, naramdaman ko na tumigil na ang sasakyan. Pinatay nya ang makina. "We're
here." she said.




"Can i remove this thing now?" sabi ko na ang tinutukoy ay ang piring sa mata ko.



Naramdaman ko na lumapit sya ng konti sa akin. Unbuckling my seat belt. "No. Don't be so
stubborn. Konti na lang, okay?" she kissed my cheeks.



Agad na din syang lumayo para bumaba. Umikot sya sa side ko a binuksan ang pinto. "Come,
hubby." hinawakan nya ang kamay ko at inalalayan akong lumabas.




Naglakad kami ng dahan-dahan.



At ilang sandali pa, tumigil kami. "Hubby." bulong nya habang kinakalas ang tali sa likod ng
ulo ko.




Naramdaman ko na naalis na nya ang blindfold, unti-unti kong iminulat ang mata ko.



Sya ang una kong nakita na nakatingin sakin na nakangiti.




Iginala ko ang mata ko sa paligid at nalaman ko na nasa bahay pala namin kami sa Tagayta.



"I brougt you here to show you something na sana maintindihan mo." hinaplos nya ang pisngi ko.
"Sana maintindihna mo na hindi ko naman ginusto 'yon."




Nagtaka naman ako. "What do you mean?"




Magsasalita pa sana si Rian ng maagaw ang atensyon namin....




UWAAAAAAAAAAAH!!!



Nanigas ako sa kinakatayuan ko.





Naramdaman ko na nanlamig ako.




Parang nawalan ng kulay ang mukha ko.



Tumibok ng napaka-bilis ang puso ko.



Titig na titig ako kay Rian na nanatili din nakatingin din sa akin.



Tumigin sya sa bandang likuran ko, kaya naman parang sa pelikula na dahan-dahan akong lumingon.




At natuon kagad ang atensyon ko sa isang baby carrier na nasa upuan. May laman na sanggol.




Kunot-noo na napalingon ako kay Rian. Hindi pa yata nagsi-sink in sa utak ko ang mga
nangyayari.



Humakbang ako palapit sa sanggol. At habang palapit ako ng palapit sa kanya, palakas lalo ng
palakas ang tibok ng puso ko.



Tumigil ako sa harapan ng baby.



"Meet Ian Brayden Nicolai Bermudez."



Nahigit ko ang hininga ko. Pakiramdam ko nanlambot ang tuhod ko.



"I'm sorry, hubby. I lied. Buhay ang anak natin." nabasag ang boses ni Rian.




Halo-halo ang nararamdaman ko. Nanginginig ang kamay ko na unti-unti kong binuhat ang... anak
ko..




Kung ilang beses ako napakurap.



At sa huli, hindi ko na napigilan ang luha ko. Hinayaan ko na umagos ang luha ko sa magkabila
kong pisngi.




Buhay ang anak ko. Buhay ang anak namin ng mahal ko.



Niyakap ko ang anak ko at naramdaman ko na niyakap na din ako ni Rian at sabay kaming
napahagulgol.




______________________________________________________



SHORT UPDATE nga diba? =) Ayan na muna for now. Haha! Ayos na yan kesa sa 2 weeks walang UD
diba? Nanalo ang No deal mapa-comment sa Chapter 56, sa PM's, at sa texts. Hahaha! =))



Sexylove, !_! Mwehehe. :"">
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[68] Fifty Seven Part II
*******************************************

Ilang beses ko na pinalampas ang issue na 'to. Pero hanggang ngayon paulit-ulit pa din kaya
naman lilinawin ko na dito ngayon. AT SANA MAINTINDIHAN NYO. Iniisip nyo na porke nakakapag
sulat ako nga ganito, parang ganon na din ako? Weh di nga?! Hindi ba pwede na malawak lang
talaga ang imagination ko kaya nakakasulat ako ng kung ano-anong scenes hanggang umabot pa sa
BS? Kaya kung magte-text kayo para dun lang, wag na ha? Hindi ko kailangan ng text na ganyan e.
WAG TANGA ha? (Sorry for my word. Pero naiinis lang talaga ako.) Ka-BV lang. Kaya sa totoo
lang, minsan hindi na ako nag rereply e. Hindi ako gumawa ng ganyang story para sa mga taong
makikitid ang utak. Ewan ko ba naman 'bat pinasok pa ang HB ng mga taong mas makipot pa sa
eskinita ang utak.


GREETINGS TO:
IV-CHRYSOLITE ng SPNHS. High school palang kayo?! Kurutin ko kayo sa mga singit nyo! Ang babata
pa. -_-
LAURICE ANN at sa ka-"M.U" na si Mackoy. Hehe! Bakit M.U nga lang ba? Ayiiiie! >_<
MJ, na tampu-tampuhan ang peg kasi hindi ko na daw sya nabati. Ayan na ha! =)
Merhylle of Cagayan, hello! =))
kina DARA ulit at Spade (Uyyy! :"> ), Kay Tita Mich (EPSI Pa din ako. Haha!), at sa kakambal
nya na si Daniel.
at kay Makee Hoon (for me, he's Kuya Maki. LOL!) and sa GF nya na si Tinay (should i call her
ate? Haha!) for their 7th monthsary.
Thankyou sa inyo! =))
PS: Salamat sa sangkatutak na texts kahapon kasi binabati ang HB para sa million reads. =))
____________________________________________________
57 Part II :

you just have to learn to give and expect nothing to receive, that's how painful love is but
that's how it makes it true and special. !
Kurt's POV
"Goodnight, Wifey." hinalikan ko sya sa pisngi. Hindi na sya nag respond kaya siguro tulog na
sya. Bumangon ako at marahan na lumakad papunta sa crib ni Brayden.





Tulog na tulog na din ang anak ko.



Marahan kong hinaplos ang mukha nya.


Baby, I thought I lost you. Thank you kasi bumalik na kayo sa akin ng Mommy mo. Hinding-hindi
ko na hahayaan na mawala pa kayo ulit. Sorry ha? Kasi may Daddy ka na isang napaka-gago. Pero
pangako, hindi na mauulit ang lahat. Natuto na ako sa nangyari. Hindi ko kaya na wala ang Mommy
mo, lalo na at dumating ka pa.



Bahagya akong tumungo at hinalikan sya sa noo.


Hindi ko napigilan na hindi maalala ang nangyari sa akin simula ng mawala si Rian. Simula nung
umaga na magising ako na wala na sya sa condo ko.



FlashBack.....


Nagising ako sa pakiramdam na parang may mali. Kakamulat pa lang ng mga mata ko pero ayan na
ang malakas na pagkabog ng dibdib ko.


Rian..


Dali-dali akong bumangon dahil naalala ko ang sinabi sa akin ni Rian kagabi na aalis sya. Nag
deretso kagad ako sa kwarto namin.



Wala sya. Malinis na naka-ayos ang kama.



Patakbo akong pumunta sa banyo. Maaring nandun sya. Baka naliligo. O kaya nagtu-toothbrush o
naghihilamos, o nag babawas.



Pero wala din.



Napalunok ako ng kung ilang ulit.



Pilit man na sinasabi ng utak ko na umalis na sya, pero ang puso ko ay umaasa na nasa ibang
parte lang sya ng bahay na ito.




Sa kusina. Baka nandun sya. Baka naghahanda sya ng agahan namin.



Kaya naman takbo ako papunta sa kusina. Alam ko, maabutan ko sya na nag luluto. Na pagkarating
ko sa kusina, lilingon pa sya sakin na nakangiti at sasabihin na handa na ang mesa para aming
agahan. At lalapitan pa nya ako para halikan at batiin ng good morning. And she will tell me
how much she loves me.



Alam ko yun ang gagawin nya kapag nagpunta ako sa kusina ngayon.



Pero pagkarating ko sa kusina, napahawak ako sa noo ko.



Wala sya. Iniwan na nya talaga ako?



May namumuong luha na sa mga mata ko. Hindi pwede. Hindi pwede na totohanin nya ang sinabi nya
sa akin kagabi.



Tanga ka ba, Kurt? Tingin mo nag loloko lang kagabi si Rian sa mga sinabi nya?



Napailing ako. Kung ilang beses akong pailing-iling.



Nanghihina ang tuhod ko na lumakad papunta sa sala.



Baka naman lumabas lang sya. Baka may binili lang sa convenience store sa baba.



Naupo ako sa sofa at parang hapong-hapo na sumadal. Napasinghot ako.



Nag hintay ako.



10 minutes...


30 minutes..


45 minutes..


1 hour..


2 hours..


Hanggang sa maging tatlong oras na akong nakaupo lang sa sofa at hinihintay sya.



Pagpatak ng ikatlong oras, dun ko na hinayaan na tumulo ng tuluyan ang kanina ko pa pinipigilan
na mga luha ko. Niloloko ko na lang ang sarili ko para isipin na babalik pa sya.



Umalis na sya at hindi na nya ako babalikan pa.



Hindi ko maipaliwanag kung gaano kasakit ang dibdib ko sa mga oras na ito. Kulang ang sabihin
na dinurog ang puso ko ngayon. Sobra-sobrang sakit.




Kung pwede lang na panaginip lang ang lahat ng ito, hinding-hindi na ako matutulog dahil ayoko
na mapanaginipan ang ganitong senaryo. Hindi ko kaya.



Napahagulgol na ako. Sa sobrang sakit na nararanasan ko, napagbalingan ko ang mga gamit dito sa
condo ko. Pinagbabato ko. Pinag sisira.




Aanhin ko pa ba naman ang mga gamit dito, kung wala naman ang nag iisang tao na gusto kong
nandito sa bahay na ito at kasama ko.




Ilang araw ako na nag kulong lang sa condo ko. Katangahan man na sabihin, umaasa kasi ako na
babalik si Rian dito. Gusto ko sa pagbalik nya madadatnan nya kaagad ako dito.



Isang buong linggo akong naghintay sa wala.




Hindi ko naman gusto na sumuko kagad. Kaya bumiyahe ako papuntang Paris.




Kinausap ko ang mga magulang nya. Pero kahit sila hindi masabi kung nasaan si Rian. Hindi ko
alam kung itinatago lang ba nila sa akin kung nasaan ang asawa ko, pero hindi ko din naman sila
masisisi. Sinaktan ko ang anak nila. Dapat pa nga magpasalamat ako na hindi sila nagalit sa
kagaguhan na ginawa ko. Inintindi nila ako. Sinabi lang nila na hayaan ko na muna na mapag-isa
si Rian.



Kaya kahit tutol ang kalooban ko, wala naman akong nagawa kung hindi ang pumayag. Umuwi ako sa
Pinas ng bigo.



Sa Tagaytay ako nag punta. Doon, wala din naman akong magawa kundi ang magmukmok at alalahanin
na lang ang masasayang ala-ala namin ni Rian. Walang araw na hindi ko sya naiisip.



Makalipas ang ilang linggo, naisipan ko na lang na bumalik na sa pag aaral. Alam ko kasi
magagalit sa akin si Rian kapag binalikan nya ako at malaman nya na hindi ko inayos e
graduating pa naman ako. Pasalamat na lang ako sa mga Prof ko dahil inintindi nila ako.
Tinambakan lang nila ako ng kung ano-anong projects na lihim kong pinasalamatan.



Dahil kahit papano, naging abala ako. Yun nga lang, kahit gaano naman ako kaabala, marami pa
ring pagkakataon na mapapatigil ako at mapapatulala. Maalala ko na naman sya.



At sa mga ganung pagkakataon, pakiramdam ko nagsisikip ang dibdib ko.



Ilang buwan na syang wala. May mga kasabihan na sa pagtagal daw ng panahon, ang mga nakalipas
na pangyayari ay makakasanayan mo din.



At mga bagay at taong nawala ay makakasanayan mo na din na wala sa buhay mo.



Pero bakit ako hindi pa rin masanay? Ilang buwan na. Pero parang kahapon lang nangyari ang
lahat. Ramdam na ramdam ko pa rin ang sakit sa mga nangyari.



At isang araw nga, nagpakita na naman sakin si Andrea. Dun nag explain sya about sa lahat. Ano
pa nga ba namang magagawa ko? Nawala na isang inosenteng sanggol dahil sa akin, hahayaan ko pa
ba naman na pati itong isa, pabayaan ko pa?



Kaya kahit ayoko sana, nakipag kaibigan ulit ako kay Andrea. and nakita ko na din naman sa
kanya na nag bago na sya. Hindi na sya ang spoiled brat na nakilala ko. Hindi na sya yung
babaeng gustong sya lang ang iniitindi at pinapansin.



Natutunan na nya ang intindihin ang ibang tao. Sya pa nga ang kadalasan na karamay ko kapag
sobrang nalulungkot ako. Karamay ko sya pero alam nya kung hanggang saan lang sya.




At nung araw nga na nakita ko si Rian sa mall, dun na lang ako nakaramdam ulit ng pag asa.
Nasaktan lang ako sa sinabi nya na mag move on na kami. Paano ako mag mo-move on? Paano ko
gagawin yun kung sya naman ang mahal na mahal ko sya.




Kaya sabi ko sa kanya gagawa ako ng paraan. Bibigyan ko lang sya ng isang linggo pa. Ngayon pa
ba naman na alam ko na nasa malapit na lang din sya, dun ko pa ba naman sya hahayaan?




Pasalamat na lang ako na hindi pa natatapos ang isang linggo at bumalik na kagad sya sa akin.



At may bonus pa. Si Ian Brayden Nicolai.




(End of FlashBack..)
Naputol ang pag iisip ko ng biglang umiyak si Brayden. Parang may kung ano na sumikdo sa dibdib
ko dahil sa nakita ko.




Natataranta naman ako na binuhat ito. Ano ba ang gagawin ko? Bibigyan ng gatas? Ipaghehele?



Hindi ko alam. >_< Kasi si Preign naman laging nandyan si Andrea para gawin ang dapat kapag
umiyak.



Nilingon ko si Rian at nakita ko na himbing pa din sya.




"Ssshh. Baby, stop crying. Your mom is sleeping.."




Dinampot ko ang bote ng gatas na ready na nasa side table.




Pero ayaw nya. T^T



"Anong gusto mo, Baby?" lumabas kami para hindi mabulabog ang pagtulog ni Rian. Sa sala kami
nagpunta.

Dun ipinaghele ko na lang sya.



"I love you." bulong ko habang patuloy pa rin sya sa pag iyak at ako naman ay patuloy pa rin sa
paghehele.




Ayaw nya pa rin tumahan. T_T Dapat ko na ba gisingin si Rian para naman malaman ko kung bakit
iyak pa rin ng iyak si Brayden?




_________
Marian's POV
Nagising ako na wala sa tabi ko si Kurt. Nasan kaya na naman 'yon? Bumangon ako at nakita na
empty din ang crib.




Nasan ang mag-amang 'yon? -____-




Paglabas ko ng kwarto, natigilan ako sa nakita ko.



Rock-a-bye baby, in the treetop
When the wind blows, the cradle will rock
When the bough breaks, the cradle will fall
And down will come baby, cradle and all
Baby is drowsing, cozy and fair
Mother sits near, in her rocking chair
Forward and back, the cradle she swings
And though baby sleeps, he hears what she sings
Nakita ko na nakaupo si Kurt sa stylish rocking chair na nasa sulok.


Nakapikit sya habang nasa dibdib nya si Brayden na nakatulog na din yata.



At kumakanta sya ng isang lullaby.


From the high rooftops, down to the sea
No one's as dear, as baby to me
Wee little fingers, eyes wide and bright
Now sound asleep, until morning light.
Nang matapos sa pagkanta si Kurt. Hinayaan ko pa sya ng ilang minuto. Nakatingin lang ako sa
kanila na nakangiti.
Nilapitan ko sila at hinalikan sa ulo si Brayden na himbing na himbing na ngayon.
At si Kurt naman ang hinalikan ko sa pisngi. "I love you both."
________________________________________________________
Hahaha! Anong masasabi nyo? Speechless ako! >__< Madalian lang na UD yan kasi ewan. Bigla ko
lang naisipan gawa nung ka-chat ko sa FB. :""> Ang init ngayon sa Pinas. Grabe! Parang hindi
Ber Month ah. Psssh!
Sexylove, Hehe! Wala lang. Alam mo na 'yon. :>
! !
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[69] Fifty Eight.
*******************************************
@AYEMAJ. Thankyou sa usap natin ng almost 1 week ago na. Haha! =)

ALMOST 8K READS, 300+ VOTES, and 170+ COMMENTS ANG PREVIOUS CHAPPIE KO! Uwaaaaah! T^T Damiii!
Thanks much much!! :**
Wala akong A/N. Hindi ko alam pero wala ako sa mood dumaldal. :D Sorry naman daw kung ngayon
lang nakapag UD. Nasasabaw ng tunay ang utak ko. -__-
GREETINGS TO: (Tumambak tuloy ito.)
Cheann of Morong.
At si PrincessOinkOink may pinapabati. Sabi nya hello daw sa classmate nya sa Literature na
Grammar major. Ang cute daw ng singkit mong mata. >__<'
Denise Joy Cruz,
II- ROGERS of CDSGA
APRIL JANE at kanyang sister na si ARZEL and kay baby SUNSHINE!
Beb Deo and his GF Denise,
AJ Daniel na taga Sulu pa. Hahaha! Ang layooooo!!
and to EYAHF of Cagayan.
HELLO SA INYO AND THANKYOOOOU! =)
_____________________________________________________
Some may love you, some may hate you. Some may judge you. But the important things is behind
those people, you know who you really are. Just be yourself! (credits to zhey) :>
58 :

Mich's POV:
<<SHORT UPDATE LAMANG!!>>
"Ay kabayo!"

"Hahaha! Ang gwapo ko naman para maging kabayo, babe!" tatawa tawa na sabi ni Vin.



"Epal! Mukha kang kabayo!" naiinis kong sabi. Isinarado ko na ang laptop na nasa harapan ko.




"Hoy! Ano yan ha? Timeline ko yan ah! Ini-stalk mo ako, babe?" naupo sya sa tabi ko.



"Kapal mo ha! Porke nasa profile ng iba, sayo na kaagad?"



"Oo naman. Alam ko naman na nagnanakaw ka ng picture dyan sa mga albums ko."



Inirapan ko sya. "Kapal mo!"



Nagulat na lang ako ng bigla nyang pisilin ang pisngi ko. "H-hoy!"




"Ang cute mo lang kapag naiinis ka, babe."



Okay. Ako na ang natameme. Speechless ako. Kasi ba naman ang seryoso ng mukha nya ng sabihin
'yon. Hindi yung katulad ng mga pagkakataon na iniinis nya ako na kahit ang mga mata nya ay
nagtu-twinkle sa sobrang katuwaan na makita akong napipikon.



"Kaya naman mahal kita." lalo akong walang maisip na sabihin.




Mas seryoso na ngayon yung mukha nya.



Nag iwas ako ng tingin.


Bakit ba ako kinikilig sa gagong 'to? Ay kilig nga ba ang tawag dito? Yung pakiramdam na gusto
mo magtatalon sa tuwa, tapos ramdam mo na namumula yung pisngi mo, tapos bumibilis ang pintig
ng dibdib mo, tapos, tapos, tapos, gusto mo tumawa ng tumawa at gusto mo sya yakapin ng
mahigpit?



Kilig nga ba ito?



Kung ano-ano kasi ang pinaparamdam sakin ni Vin kapag nandyan sya. Nagiging abnormal na tao
ako. =_____= And I super duper hate him for that! Ako si Michelle, hindi normal kapag nandyan
sya. FUCK po!



"Date naman tayo oh?" nahigit ko ang paghinga ko. D-date? Is he serious?




"Paano ko ba naman kasi mapapakita sayo na seryoso ako sayo kung lagi mo na lang akong
binabara? Hayaan mo ako na ipakita sayo na totoo ang mga sinasabi ko sayo."




"Eh.." hindi ko talaga malaman ang sasabihin ko! >////<



"Just say yes. Na pumapayag ka makipag-date sakin."



May choice pa ba naman ako? Tama naman sina Claire at Pearl. Hindi makakatulong ang
pagpapakipot. Ayoko naman na magsawa si Vin sa kakasuyo sa akin.



Live your life without regrets. Yun ang gusto kong gawin. Ang walang pagsisihan.




"Yes."



Nakita ko na napangiti sya ng maluwag. Tumayo sya bigla at hinigit ako sa kamay.




"T-teka! San tayo pupunta?!" dinampot ni Vin ang mga gamit ko sa mesa at inalalayan na akong
lumakad.




"Magde-date. Baka magbago pa ang isip mo. Kaya magde-date na tayo ngayon."



Kaya naman wala na akong nagawa kung hindi ang sumama na lang sa kanya. Napapangiti ako na
napapailing.




Magde-date kami ngayon. PERIOD.


*End of Mich's POV*

_____


Mark's POV


"Pia? Papayag ka ba kung liligawan kita?" nakita ko na napatigil sandali si Pia dahil sa tanong
ko.



Napakamot naman ako sa ulo ko. Hindi ko malaman kung mali ba na apurahin ko na sya. Pero bakit
ba papatagalin pa ang mga ganitong bagay? Naniniwala ako sa kasabihan na hindi pangliligaw ang
dapat na pinapatagal, ang relasyon dapat. Aanhin mo ba naman ang napaka habang ligawan kung
iilang linggo o buwan pa lang magbe-break na kayo?


Ang tanga ko talaga. Baka maisaksak sakin ni Pia ang hawak nya ngayon. =_____=




Binitawan ni Pia ang hawak nyang kutsilyo. Nasa bahay kasi nya ako dahil ipagluluto daw nya
ako. Atrasado na nga ito. Dapat last week pa, kaso naging busy naman ako sa school works.



Lumingon sya sakin na nakangiti. "Uhmmm.. I-ikaw?.."




"Magagalit ka na kung sasabihin ko sayo na walang makakapigil sa akin?"



"Pero.. Hindi ako si Marian." nag aalangan na sabi nya.



"Alam ko. Kaya nga kita nagustuhan. Kasi hindi ikaw sya. Wag mo iisipin na ginagawa kitang
panakip-butas sa kanya. Kasi mali ka. Ginusto kita dahil ikaw yan at hindi ibang tao." alam na
nya ang kwento tungkol sa amin ni Marian. Gusto ko lang na hindi darating ang pagkakataon na sa
iba pa nya malalaman ang bagay na 'yon. Hindi dahil confident ako na sasagutin nya ako.



AYOKO LANG NG MAY TINATAGO.



I want to be honest. Ayoko na masasaktan pa sya sa mga pangyayari na nakalipas na. Kaya pinili
ko na sabihin na sa kanya ang lahat habang maaga pa. Habang magkaibigan pa lang kami para
makapag desisyon sya ng tama.



At kung ako naman ang tatanungin nyo, na let go ko na ang feelings ko kay Rian. Natanggap ko na
talaga na magkaibigan lang kami. Hanggang bestfriends lang. May buhay na syang iba.



At hopefully, sumaya na din ang buhay ko kasama si Pia.



"Hindi ko hinihingi na sagutin mo na kagad ang tanong kong 'yon. Gusto ko lang malaman mo na
gusto sana kitang ligawan, yun ay kung papayag ka."



"Sige."



Tumango lang ako. Tumalikod na ako at maghahain na sana dahil malapit ng maluto ang caldereta
na ipapatikim daw nya sa akin.



"Sabi ko sige. Pumapayag ako na ligawan mo ako."



Napatigil ako sa paghakbang ko. Dahan dahan akong humarap ulit sa kanya. Nakita ko na nakangiti
sya sa akin.



"Salamat." nakahawa na din ako sa ngiti nya. Hindi ko malaman kung yayakapin ko ba sya o hindi.
Masaya lang ako na malaman na pumapayag sya.



Namumula naman na napatalikod si Pia. Bumalik na sa pagluluto.



Hindi na nakita ni Mark ang ngiti ni Pia at matang kumikislap sa tuwa.




*End of Mark's POV*

_______


Kurt's POV


"Mabuti naman at okay na kayo ng Rian." sabi ni Jenrick.



"Oo nga e. That's why I'm so thankful." nakangiti kong sagot. Nilingon ko pa ang mag ina ko na
kasalukuyan na pinapalitan ni Rian ng diaper si Brayden.



"Kaya ingatan mo na sila. Hindi pang habang buhay mapapatawad ka ng pinsan ko."



Tumungga ako sa basong hawak ko. Nag punta dito si Jenrick kasama si Pearl.




Nag iinom kami ngayon.



"Alam ko 'yon. Kaya nga magtitino na ako."




"May gusto sana akong i-suggest kung hindi mo mamasamain.."



"Ano 'yon?"



Mukhang nag alangan pa si Jenrick na ituloy ang sasabihin nya.



Uminom muna sya. Huminga ng malalim. "Bakit..Hindi mo ipa-DNA ang anak mo kay Preign? Don't get
me wrong. Pero alam mo ang reputation ni Andrea."



"DNA?"



"Oo. Wala namang mawawala diba?"



"Pero.. Ayoko sana na masaktan si Andrea. Iisipin nya syempre na pinagdududahan ko sya sa
sinabi nya na sa akin si Preign." nag aalangan na sabi ko.



"Suggestion lang naman ang sa akin. Pasensya ka na, Kurt. Sina Rian lang naman ang iniisip ko."




Nahulog ako sa malalim na pag iisip. Napatitig ako kina Rian na nilalaro nila ni Pearl si baby.



Lumingon sakin si Rian.




At ayan na naman ang ngiti nya na.




Bumuka ang bibig ko at binigkas ang salitang I love you na kahit walang boses.




Ginaya nya ang ginawa ko at nag i love you too din sya.



Bakit nga ba hindi ko gawin 'yon? Pero paano? Masasaktan si Andrea. Pwede ba na itakas ko na
lang ang paraan ng pagpapa-DNA ko? Yung ako lang ang makakaalam.




Makalipas ang ilan pang oras, umalis na din sina Jenrick at Pearl.




Nasa kwarto na namin kami. Napatulog na din namin si Brayden kaya nakahiga na kami at
magkayakap.



"Wifey?"



"Hmmm?"



Hinaplos-haplos ko ang buhok nya.



"Magagalit ka ba kung sabihin ko sayo na gusto ko sana ipa-DNA si Preign?"




Natigilan si Rian. Ilang sandali syang walang imik.



"Ikaw? Kung gusto mo? Pero kung ako ang tatanungin mo, hindi na problema sa akin kung anak mo
nga ba sya." mahinang sabi ni Rian.



"Pero paano nga kung hindi ako? Dapat malaman ng tunay na tatay ni Preign na may anak sila ni
Andrea,"



"Paano mo nasabi yan? May iba pa bang karelasyon si Andrea nung mga panahon na may nangyayari
sa inyo?"




Napaisip naman ako. "Hindi ko alam."



"Kung ikaw ang tatanungin, anong naramdaman mo ng makita mo si Preign at Brayden nung unang
pagkakataon?"




Napaisip ako. "Kumabog ng napakalakas ang dibdib ko. Parang nalalambot ang pakiramdam ko.
Parang napapaluha ako." sagot ko na inaalala ang mga araw na nakita ko ang dalawang anak ko.



"Kung ganon...."



"Hindi ka ba nagagalit na may anak ako sa iba?" marahan na tanong ko.



Tiningala ako ni Rian. "Sa totoo lang.. Nasaktan ako. Pero wala na tayong magagawa. Hindi ba
ang sabi ko naman, tanggap ko ang lahat sayo. Ang kahinaan mo at pagkakamali mo."



Nakaramdaman naman ako ng guilt. "Sorry, wifey.."



Ngumiti sya. "Basta wag mo na uulitin 'yon ha."



"Oo naman. Makaasa ka. Ikaw at si Brayden lang."



Bumalik na sa dating pwesto si Rian. Umunan na ulit sya sa dibdib ko.



Humigpit ang yakap ko sa kanya. "Ipapa-DNA ko sya."



"Ha? Hindi na kailangan." pag tutol ni Rian. Kumalas sya sa yakap ko at pumantay na ng higa sa
akin.



"Pero pwede ba na sa ating dalawa na lang ito? Ayoko lang sana na masaktan si Andrea." pag
hingi ko ng pag unawa nya.



"Pero unfair kung hindi nya malalaman. Sya ang ina ni Preign. Dapat lang na malaman nya. Paano
kung.... Hindi mo anak si Preign? Anong gagawin mo? Sasabihin mo kay Andrea na lihim mong pina-
DNA ang anak nya ng walang permiso nya?"



Napailing ako. Lalo akong nalito sa naiisip ko.



"Talk to her."



Tumango ako. Kahit hindi ko pa alam kung paano ko kakausapin si Andrea, kailangan ko gumawa
naman ng paraan. Hindi yung lagi na lang si Rian ang gagawa ng paraan sa aming dalawa. Dahil
kahit sinabi nya na wala na sa kanya kung may anak ako sa iba, alam ko na nasasaktan ko pa din
sya. At masasaktan ko din ang anak namin na si Brayden.




____________________________________________________


Sabi ko naman short lang diba? Hahaha! Tadatarin ba naman ako ng texts kakatanong. Hahaha! At
WALA PONG BOOK 2!! Please lang. Hahaha! =) Kasi alam nyo kung bakit? Para sa akin, boring na
ang book 2. Ano pang kwento dun? wala na. Hahaha! Dumaan ako sa pagiging reader lang, at ang
tinatamad ako sa story na may BOOK 2. Hehe! Tanggapin nalang nating lahat na may katapusan ang
lahat ng kwento. PERO HINDI PA SA NGAYON.
Kailan nga ba matatapos ang HB? Walang clue! Basta siguraduhin nyo lang na mababasa nyo lahat.
Hahahaha! Dahil baka hindi nyo mapansin na ending napala ang chapter na mga susunod. XDD Watch
ouuuuuuut!! :D
Picture ni Brayden gusto nyo? WAG MUNA! Hahaha! Palakihin natin ng konti si Baby bago pakitaan
ng pikstyor!
Sabi nung iba na nakakausap ko, ang haba daw lagi ng AN ko. Hehe, pagkakataon ko na kaya sa pag
AN ang dumaldal ng walang kwentang bagay, ibalato nyo na sakin 'to! XDD (Sa taas na AN ko sabi
ko wala ako sa mood dumaldal, ngayon naman nasa mood na ako haha! Kaya pasensya ang haba na
naman! hahahaha!).
I-fan nyo naman ang baby ko na si DEVILISSH. Anak ko yan! Basahin nyo na din ang story nya. THE
ADVENTURE OF BIBOY AND BIBAY. Sa totoong buhay na kwento yan! XD
Sexylove!! >_< Uhmmm. Hahahahahahaha!! ! kita. XD Hahahahahahahahaha! :PP
-Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[70] Fifty Nine.
*******************************************
<<UNEDITED.>>
@NnayajConsignado. For you! Haha! Thanks for reading. Taga SAN PABLO ka pala? Oh well papel.
Taga Laguna din kasi ako. XDD


WATCH OUT! :DD Hahahaha! Walang pasintabi ang ending ko ha? =) Lalalalalala~~
Pero natawa lang ako. Hindi lang pala ako ang malawak ang kaisipan. Kasi biruin nyo, naisip nyo
na si Mark ang tatay ni Preign!? Oh wow! Paano mangyayari yun, e BAOG si Mark! Hahahahaha! Sabi
pa nung iba, pinakyaw ko na daw lahat ng gwapo sa Korea para gawing Characters sa HB. >_<'
Pansin ko nga din. Bwahahaha! Kaya naman sa mga susunod na story, wala na akong magagamit. T^T
GREETINGS TO:
BA of URS BINANGONAN esp. to SPG Group from JANMEL.
RANDOL MONTALLA at I Love You daw kay Princess Arguelles.
RANWILL WRYZLIE AZARCON of MSU-Marawi
and sa BSU Balayan Batangas.
Woot! Thankyoooou!! :DD
Ps: Hello kay Mosh! I love your curly hair!! :DD Inggit ako. Ganyan ang gusto ko! Huhu. T^T
Sorry naman wala akong extra load. Mwehehehe. Mwaah! :**
at kay Ate KRYSTAL. Hihi! Thankyou ate! Kasi naisip ko talaga na tama ka. GO lang ng GO! :DD
____________________________________________________
59:
Mich's POV :
"Aaaaaaaah! Ayoko na!! Mama ko!!!!!!!!" mangiyak-ngiyak na ako ngayon habang naririnig ko naman
ang hindi matawaran na halakhak ni Vin.





"Put me dooooooooown! I wanna get out of here!!! Damn! Stop! Huhuhuhu!" nagwawala na talaga ako
kasi parang any minute babagsak na ang suka ko. Masusuka na ako sa sobrang pagkahilo. "Hindi na
ako babalik dito! Lecheeeeeee!!"




"Hahaha! Hindi pa tayo bababa. Mamaya pa!" ayan na naman ang nakakairita na sigaw ni Vin.




Nagmulat ako at agad din namang napapikit ng makita ko na nasa taas pa din kami. Oh good Lord!
I wanna kick his ass for this! Sabi nya hindi daw nakakahilo!




Nasan ba kami ngayon? Nasa Enchanted Kingdom lang naman po. From school dito na sa Sta. Rosa,
Laguna kami nag deretso. Good thing open na sila pagkarating namin around 1:00Pm.




At nasa EKstreme Drop Tower kami ngayon. Pucha talaga! Hindi na ako uulit dito. Akala ko chill
lang kasi nakaupo lang naman at isang paderecho pataas lang naman. But I was wrong. Nakakahilo
pa rin!




Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ko ang pagbulusok pababa.



"Wooooooh!!"




"Waaaaaahhhhhhhh!!!"




sabay-sabay na sigawan ng mga kasama namin sa ride na ito.




Pero isa lang ang nangibabaw sa pandinig ko.




"I love you, Michelle Fuentebella!!!"




Napamulat ako ng biglaan at napalingon kay Vin. Nakita ko na nakatingin sya sakin at nakangiti.
"I love you! I love you! I love you!!" sigaw pa rin nya.




Kung kanina ang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa nerbiyos at takot sa kinakalagyan namin,
ngayon naman malakas ang tibok nya dahil sa sinabi ni Vin. Pucha na lalaking to.Papakiligin
lang ako bakit dito pa?!




Pagbaba namin parang nanlalambot ako. "Okay ka lang ba?" nag aalala na tanong ni Vin.




Napahawak ako sa braso nya. "O-oo. Pahingi na lang akong tubig," nakakapanlambot pala ang
sumakay sa ganon. At mas nakakapanlambot pala kapag makakarinig kapa ng katulad ng isinigaw ni
Vin. At infairness ha, natameme na naman ako.




Tumakbo palayo si Vin para bumili ng bottled water. Pagbalik nya, iniabot naman nya kagad
sakin. Tinungga ko naman kaagad dahil pakiramdam ko ay naubos ang lakas ko.



Nang makainom, "Okay ka na ba? Gusto mo ba magpahinga na lang muna tayo?" tumabi sa pagkakaupo
ko si Vin.




Napatitig ako sa mukha nya na halatang nag aalala. Tumango at ngumiti.




Hinigit ko sya sa kamay. "Teka. San tayo pupunta?" parang naulit lang ang nangyari kanina sa
campus. But this time, ako ang nanghihila sa kanya.




Hinila ko sya hanggang sa makarating kami sa Swan Lake. Bakit ba. Dito na lang kami.




Wala namang masyadong pila kaya naman nakasakay na din kami kaagad. Iisang swan lang ang
sinakyan namin.




Sa una, tahimik lang kami. Nakatanaw lang ako sa Wheel of Fate na kasalukuyan na umiikot
ngayon. "Seryoso... Ka ba talaga sa sinasabi mo sa akin?" nag aalangan ko pang tanong sa kanya.



Gusto ko lang malaman ang totoo. Kasi kung laro-laro lang ito sa kanya, ihuhulog ko na sya
ngayon dito. Bahala syang magmukhang tanga. =____=




Dejoke lang. Gusto ko lang malaman kasi ayoko umasa sa wala. Nakakatakot ang masaktan. Kahit pa
alam ko na part na ng pagmamahal 'yon, still, I believe na maiiwasan 'yon kung hindi mo
hahayaan na saktan ka.





Huminto kami sa may gitna. Bahagya na humarap sakin si Vin. "Yung intensyon ko sayo? At kung
mahal kita?"



Tumango ako.



Nagulat pa ako ng bigla hawakan nya ang kamay ko. "Oo.. Mahal talaga kita. Kaya sana bigyan mo
ako ng pagkakataon na ipakita sayo na totoo ang nararamdaman ko." seryoso na seryoso ang mukha
nya.



Ngumiti ako sa kanya at tumango. "Sige."



"Salamat."



Pagkababa namin sa swan nag decide kami na kumain na muna sa isa sa mga stalls dito.



"Hahaha! Bakit ganyan ang mukha mo?" tawa talaga ako ng tawa kasi yung mukha ni Vin hindi mo
malaman kung napaano. XD



"Ang anghang!!" pinaypay nya ang kamay nya sa may bibig nya kaya naman lalo akong natatawa.




"Hahahahahahahahahaha! Hindi ka mahilig sa maanghang?" tanong ko sabay subo sa hawak kong spicy
prawns na binili ko sa isang stall dito. Bago lang daw nila 'to kaya naman tinry ko na bilhin.
Malay ko ba naman na ayaw nya sa maanghang. :DD



Umiinom na sya ng tubig. Napansin ko na namumula na ang mukha nya.




"Sorry." naawa naman daw ako kasi talagang seryoso na naanghangan nga sya. Kala ko kasi OA
lang. Hehe! :D



"Hindi, okay lang. Hindi lang talaga ako masanay kapag maanghang." sabi nya. "Oh kumain ka na
ulit. Tapos mag rides ulit tayo ng ilan pa."



Pagkatapo nga namin kumain, nag rides pa kami ng ilan.



Mga around 7pm ng umalis kami sa EK. Hindi nga namin namalayan na habang naglilibot kami kanina
ay magkahawak kamay na pala kami.



Nung una, tatanggalin ko sana kaso ang higpit ng hawak nya. Kaya pinabayaan ko na lang din.



"San mo gusto muna mag dinner?" sabi ni Vin habang nag da-drive.




"Kahit saan." nakangiti kong sagot. Hindi ko lang talaga mapigilan ang hindi mapangiti ngayon.
Parang ang gaan at ang saya lang ng pakiramdam ko.




Sobrang nag enjoy ako sa araw na ito. Kung alam ko lang na magiging ganito ako kasaya, sana
dati ko pa sya pinag bigyan na i-date ako. :">



"Solenad na lang." sabi nya. Hindi na ako umimik pa kasi alam ko naman na kahit san kami
pumunta ay masaya pa rin. Hindi kami nag aasaran ngayon. Ewan ko ba, nag uusap kami ng matino
ngayon at walang inisan na nagaganap.




Okay. Alam ko hindi kayo naniniwala. KONTING asaran lang. Sabi pa nga ni Vin kanina nung sinabi
ko na himala kasi hindi kami nag tatalo at nag iinisan, alam nyo ba ang sagot nya?




"Oo naman. Lambingan na kasi tayo ngayon."



Ano daw?! Lintek na 'yon. Nakuha pang sabihin ang ganon. Lambingan? My ass! :D



Edi lambingan na nga. =_______= Hindi na ako kokontra. Mas masarap naman talaga marinig na
lambingan nga 'yon. :D



Tahimik lang ulit kami sa byahe. Paminsan minsan nag uusap din kapag may naisip na itanong.



Pagkarating naman sa Solenad, napag pasyahan namin na sa Pig Out na lang kami kumain.



"Dyan na lang tayo sa Pig Out. Kasi mataba ka naman. Let's Pig out!" ayan na naman po sya sa
pang aasar nya.




Pagkakain, tumigil pa kami saglit sa Starbucks na nasa may tabi lang ng Pig Out.




Naihatid nya ako sa bahay mga 11:00Pm na. Nakakapagod, pero sobrang saya ng araw na ito. =)


______________



Kurt's POV



"Kailan ko pwedeng makuha ang resulta?" tanong ko.




"After 3 working days po, Mr. Bermudez."



"Okay. Sige. Salamat." lumakad na ako palayo.




Oo. ipapa-DNA ko na si Preign. Lingid nga lang sa kaalaman ni Andrea. Ayoko lang na may isipin
pa syang kung ano. Kung positive, then be it. Pero kung negative, tsaka ko na lang sasabihin sa
kanya ang lihim kong pagpapa-DNA kay Preign. Hindi na nya kailangan pang magalit non dahil kung
magnenegative man, mas may karapatan akong magalit kaysa sa kanya dahil niloko nya ako.




"Okay na ba?" tanong sakin ni Rian ng makasakay ako sa kotse. Hindi na sya bumaba dahil na din
sa kagustuhan ko.




"Oo. After 3 days ko pa makukuha." sabi ko.



Hinawakan nya ang kamay ko at binigyan ako ng nakakaunawang ngiti. "Kung ano man ang maging
resulta, wag mo kaming alalahanin ni Brayden. Maiintindihan namin. Hindi lang naman tayo ang
unang pamilya na magiging ganyan. Ipapaunawa ko na lang habang maaga kay Brayden ang mga
pangyayari.."




Hindi ko napigilan na hindi yakapin si Rian. Napaka-swerte ko talaga para magkaroon ng asawa na
napaka-maunawain.




Habang naghihintay kami ng resulta, kinalimutan na muna namin ang tungkol doon. Ini-enjoy namin
ni Rian ang mga araw. Sinulit namin ang mga araw na hindi kami magkakasama.




At aaminin ko na hindi ko na muna nabigyan ng panahon si Preign. Gusto ko lang makabawi sa mag
ina ko dahil sa matagal kaming hindi mga nagkasama.





At pagpatak nga ng ikatlong araw,




"Here's the result, Mr. Bermudez." iniabot sakin ang isang sobre na naglalaman ng resulta ng
DNA.




Sa pagkakataon na ito, kasama ko hanggang dito si Rian.



Iniabot ko ang sobre. Napatingin ako kay Rian.




Tumango naman sya. "Open it."



Dahan-dahan kong binuksan ang sobre at kasabay ng paghugot ko sa papel na laman nito, ay ang
malakas na pagkabog ng dibdib ko.



Ilang beses muna akong napalunok bago ko tuluyang hinugot ang papel.




Napatingin ako kay Rian na kasalukuyan na nakatingin sa papel na hawak ko.




Napalunok ako ng muling sumulyap sa papel at mapatuon ang mata ko sa bandang ibaba nito at naka
sulat in bold letters ang resulta.




Tumunghay sakin si Rian.




Nabasa ko sa mata nya ang ekspresyon na alam ko ang ibig sabihin.




Sa pangatlong pagkakataon tiningnan ko ang papel.




At nakasulat ang salitang..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
POSITIVE.




<<PREIGN's PICTURE ON THE SIDE!!! What a cutiepatootie! =)) Don't hate this little cute angel,
orayt? Blame it on Kurt's sperm. Mweheheheh! >>

_________________________________________________
Oh! Ano tayo ngayon? Gumuho ang pag asa ng KURTIAN na hindi anak ni Kurt si Preign! :DD Hanep
lang sa likot at tatag ang sperm pala ni Kurt. Akalain nyo 'yon? Nakabuo pala talaga!
Mwahahahaha! =)) LAME ba ang UD ko? I believe, HINDI! Ganda kaya! Nalinawan tayo sa isang
issue. Hahahahaha!
SL, Hahaha! Sorry na atras lang naman ng 30minutes yung tulog ko. Kasi tinapos ko na muna 'to.
Ayan tutulog na ako talaga! :DD Ikaw nga natulog na kagad e. :PP
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[71] Sixty.
*******************************************
Uwaaah! natuwa ako ng bongga! Alam nyo ba nag MB sakin yung isang idol ko sa pagsusulat. Si
@modernongmariaclara. Yung author ng Ang Boyfriend Kong Artista (isa sa mga nabasa ko dati nung
silent reader pa lang ako) ! OMG lang! *0* Gulat nga ako ng bongga kasi babasahin nya daw ang
HB. Yay!! <3 <3 Thankyoooou, Ate! :DD Sa kanya muna ang dedic nito. Madaya na kung madaya. E
bakit ba? Galing kaya nya! >_<
Pasensyaaaaaaa! Nag AWOL ako for 2 days! :DD Sisante na ba ako? Hahahaha! Wala lang kasi talaga
ako maisip iUD. Alam nyo yung Writer's Block? Nagkakameron na pala ako nun? Haha! Feeler! >_<
Dejk lang. siguro ano lang, wala lang talaga ako maisip. Hahaha!
Alam nyo ba, nakakainis. SIRA ANG PHONE ko!! Ayaw mag charge. Nyetang yan! nakakainis isipin na
nasiraan na naman ako ng gamit. -____- Makabili nga bago. Magkano pa ba ang 3310 ngayon?? >_<
BTW, Oh nalinawan ba kayo? Hahaha! =) Cute ni Preign noh? Mwahahahaha! Pero papatalo ba naman
ang isang baby na si Brayden? Apcors not! :DD Hintayin nyo ang picture nya.. =)) Natutuwa lang
ako sa comments nyo, sabi nung iba si PJ daw ang tatay ni Preign. How come? Haha! At positive
daw na negative ba? Ano daw!? Hahaha! Gulo nyo ha! Bwahaha!
Yung ibang mga nagtetext nga pala sakin, hindi ko na ma-save. Kasi ba naman nasa 500+ na po
kayong nagtetext sakin. >_< Sarreh naman sa mga pahulihin, Hahahaha!

GREETINGS TO:
Winnie Halili, Lorie Jane,JmCarz, Micel, Jessica Daquiz, Jennylyn Pongasi (yung iba hindi ko na
makita kasi nasa phone ko nga. E nakiki insert lang ako. Haha!)
____________________________________________________

60:

"Wag mo problemahin ang lovelife mo. Mas problemahin mo ang grades mo." Sembreak nyo na ba?!
So it means parteh na! :DD Ang tanong, kumusta class cards? :PP
Kurt's POV



"Tapusin mo na yan ha? Tapos sumunod ka na. Agahan mo ang tulog mo." hinalikan ako ni Rian sa
pisngi. Tumango ako at nagkunwari na abala sa report na ginagawa ko.




Nang makalayo si Rian, napaangat ako ng tingin at napatulala sa kawalan.




Iniangat ko ang mga papel sa harapan ko at kinuha ang nasa pinaka ilalim. Muli kong pinasadahan
ng tingin ang kabuuan ng naka sulat.



The alleged father, Kurt Ian Bermudez, cannot be excluded as the biological father of the
child, Preign Palma. Based on the analysis of the DNA loci listed above, the probability of the
paternity is 99.9999% when compared to an untested, unrelated random individual of the
population of the Philippines.



Hindi ko man maintindihan ang ibang mga nakasulat sa bandang itaas ng papel, iisa lang ang
laging tinutumbok ng mata ko. At iyon ay ang last paragraph ng resulta. Lalong lalo na ang nasa
pinaka ibaba kung saan nakasulat ng malinaw ang salitang POSITIVE.




Naalala ko pa ang nangyari kanina ng makalabas kami ng opisina ng doktor na nakausap namin. Sa
kotse kami nag derecho.



FlashBack...



Naramdaman ko na hinaplos ni Rian ang likod ko. Nakatungo ako at litong lito. Hindi ko naman
itinatanggi na umasa din naman ako na sana negative ang resulta. Hindi ako ganon ka-manhid para
hindi maramdaman ang disappointment ni Rian. Katulad ko lang din sya na umasa na sana sya at si
Brayden lang.



Kahit pa sabihin nya na okay lang sa kanya, alam ko na hindi sya ganon.



"I'm sorry." sabi ko sa mahinang tono.



"Ano ka ba naman? Diba sinabi ko na whatever the result will be, okay lang. Tatanggapin ko
naman at iintindihin."




Tumingin ako sa kanya at nakita ko na nakangiti sya ng malamlam.



"Still, I wanna say sorry. Akala ko I'm more than enough for you. But I guess, mali ako. Ikaw
ang sobra-sobra pa sa dapat sa akin." malungkot na sabi ko sa kanya. Hinaplos ko ang pisngi
nya.



I saw her close her eyes.



"Please.. Kahit ngayon lang magalit ka sakin. Sigawan mo ako. Murahin mo ako. Sisihin mo ako
kung bakit naging ganito ang pamilya natin." alam ko napaka walang kwenta ng sinasabi ko. Pero
gusto ko lang na kahit ngayon lang, makita ko na sisihin nya ako sa nangyayari. Mas nahihirapan
lang akong tanggapin ang lahat knowing that she's hurting and crying inside.



Walang babae na pinangarap na magkaroon ng ganitong klaseng pamilya. Na ang asawa nya ay may
anak sa iba.




"Please..." nagmamakaawa na ang tono ng boses ko.




Napalunok sya. Nakita ko na kumibot-kibot ang labi nya pero nanatili lang syang nakapikit.




Dahan-dahan syang nagmulat. "I...I just can't." nakita ko na may namumuo na namang luha sa mga
mata nya. Nasan na nga ba ang ipinangako ko sa kanya na hindi na sya iiyak dahil sa sakit? Wala
na. Hindi ko na natupad.



"Ilang beses ko ba uulitin na sabihin sayo na kahit anong gawin mo, tatanggapin ko? Mali man
yan o tama. Kasi mahal kita. Minahal kita hindi lang dahil sa mga tama mong magagawa. Hindi
kita minahal dahil napapakilig mo ako, o nabibigyan mo ako ng masaganang buhay, o dahil
binigyan mo ako ng isang anghel. Minahal din kita dahil ayan ka. Mahilig gumawa ng mali, lagi
mo ako sinasaktan, pinapaiyak. Pero gaano man karami ang palpak mo, doble naman non ang nagawa
mong mabuti sakin. Kung gagawa ako ng listahan ng masaya at malungkot, mas marami pa rin ang
masusulat kong masayang nangyari dahil sa'yo."




Ako naman ang napapikit dahil sa mahaba nyang sinabi. "I'm sorry kasi----"



Hinarang nya ng daliri nya ang labi ko. "Shhhh.. Don't be sorry. Mahal kita. Dun pa lang sapat
na."



Nagmulat ako at nakita ko na nakangiti sya sakin. Hindi ko na napigilan ang hindi sya halikan.



We shared a very passionate kiss.



Moments later, sabay na lang kaming napangiti sa isa't isa. And we both whisper how much we
love each other.



End of FlashBack




"I'm still sorry for this, Wifey.." mahinang bulong ko.




Tumayo ako at lumakad papunta sa kwarto namin. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at sumilip
sa maliit na siwang.




Nakita ko na pinapatulog na ni Rian si Brayden. Napahinga ako ng malalim at hindi ko napigilan
na hindi mapangiti. Natupad na ang pangarap ko na makompleto ang pamilya ko. Pero masaya nga ba
ako?



Few days later....


*Ring*


Nasa campus ako ngayon dahil kakatapos lang ng defense namin. Ilang araw na ngarag, pero
thankful dahil okay naman ang resulta. Tuwang tuwa ako na makauwi na para ibalita kay Rian na
ga-graduate na talaga ako! Alam kong matutuwa din sya dahil 'yon naman talaga ang gusto nya.




Dinukot ko sa bulsa ang cellphone ko na kanina pa nagri-ring. "Hello?" sabi ko habang hinahanap
naman ang susi ng kotse ko dahil malapit na ako sa car park.



"Hello?!" naiinis na ako dahil wala naman sumasagot sa kabilang linya.



"Hello!!" nang wala pa rin nasagot makalipas ang ilang minuto, ie-end call ko na sana ng
makarinig ako na nagsalita din sa wakas ang caller.



"Kurt.."



"Tricia?" hindi ko alam pero nakaramdam ako ng inis ng mabosesan ko sya. Parang pakiramdam ko
may gagawin na naman syang masama sa amin.




"C-can we talk?" narinig ko pa na nahikbi sya. "Promise, I won't do any harm."




Hindi ko napigilan na hindi mapakuyom ang kamao ko dahil naalala ko ang nangyari nung birthday
ko dahil sa kagagawan nya at yung nangyari sa condo ko nung umaga na bumalik si Rian at nahuli
na nasa iisang kwarto kami.




"Tingin mo ba makikipag kita pa ako sa'yo? Anong akala mo sakin ganon katanga ha, Tricia?
Sinira mo na kami minsan ni Rian. Kaya hindi na ako magkakamali na papasukin ka pa ulit sa
buhay namin."




Ang kaninang hikbi nya ay naging hagulgol na. Napapikit ako ng mariin. "Leave us alone."




"N-no Please. May gusto lang akong sabihin. At sana pagbigyan mo ako. Pangako hindi ako gagawa
ng mali. Please. Kailangan lang na makausap kita ngayon." bakas na bakas ang pagiging desperada
sa boses nya. "After this hindi ko na kayo guguluhin. Ito na lang talaga ang huling hihilingin
ko. Pumunta ka dito sa bahay ko. Hihintayin kita. Wag mo sana ako biguin." matapos ang huling
salitang 'yon ay nawala na sya sa linya.




Natigilan naman ako. Ilang beses akong napalunok dahil sa hindi ko itatanggi na biglang kumabog
ang dibdib ko sa narinig ko.



Anong gagawin ko? Pupuntahan ko ba sya ngayon? Pero kailangan siguro para tigilan na nya kami
ni Rian.



Napahinga ako ng malalim at sumakay na sa kotse ng makuha ko ang susi. Bago ko tuluyan
patakbuhin ang sasakyan ay muli kong pinag isipan ang desisyon ko.



_________


Tricia's POV


(Mwhahaha! Batuhin na ng kamatis si Tricia! POV nya 'to! Hahahaha!)



Pumitlag ang dibdib ko ng makarinig ako ng katok sa pinto. Alam ko na sya na 'to.


<<Click the YT video on the side! Hahaha! Si Tricia din yung pic na nasa side. :DD >>

Tumayo kagad ako sa pagkakasalampak sa sahig at lumakad papunta sa pinto. Pagbukas ko, ang
gwapong mukha na nya kagad ang nakita ko. Yayakapin ko sana sya ng bigla akong maitigilan.
"Pasok ka." sabi ko na lang at niluwagan ang pagkakabukas ng pinto.




Pumasok sya at nag derecho sa sofa.




"Ano ba ang pag uusapan natin at kailangan pa na papuntahin mo ako dito?" sabi nya na
nakatingin sakin.




Naupo ako sa harapan nya. "I wanna say.. sorry for everything. Tama ka naman eh. Ako ang mali.
Kasalanan ko ang lahat kaya tayo napunta sa ganito. Kaya mo ko hiniwalayan." Huminga ako ng
malalim at napatungo. Kahit ngayon lang gusto ko masabi sa kanya ang lahat. Pagbalik ko ng New
York matapos ang gulo na ginawa ko, tsaka ko na realized how selfish I am. "I've been a pain in
the ass in our entire relationship. Alam ko hindi ka naging maligaya sa buong relasyon natin.
And I'm really sorry for that.." pumiyok ang boses ko sa huli kong sinabi.




"Alam mo ba na sa paghihiwalay natin, hindi ako naka move on? Hindi ko matanggap na nagkamali
ako. Na napaka swerte ko na para mahalin ng tulad mo, pero anong ginawa ko? I blew everything
away from my hands, including you. For what? For this goddamn success na hindi naman ako
mapaligaya ng totoo?" tuluyan ng tumulo ang luha ko. "Alam mo ba sawa na ako na ipakita na okay
lang ako? Simula nung nawala ka sa buhay ko, wala na kahit isang tao ang nagpapakita sa akin ng
totoong concern at pagmamahal."



Nanatili lang tahimik at nakikinig si Kurt.




"And the moment when I discovered na may iba ka na, nainggit ako ng sobra sa babaeng 'yon.
Naisip ko yung swerte ko dati nasa kanya na ngayon. Umisip ako ng paraan kung paano mapapabalik
sa akin ang swerte na pinakawalan ko. Kahit i-give up ko pa ang lahat ng meron ako. Aanhin ko
pa ba ang lahat ng ito kung hindi naman ako totoong maligaya?"




"Pero alam mo ba na itinatanggi man ng isip ko, pero sinasabi ng puso ko na deserving ka na
mahalin ng tulad ni Marian. Kasi ako puro sakit lang ang kaya kong ibigay sayo." tuluyan na
akong napahagulgol. Naitakip ko sa mukha ko ang mga palad ko. "Kung pwede ko lang ibalik ang
lahat. Kung pwede lang talaga." mas lumakas ang pag iyak ko. Punong puno ng pagsisisi ang puso
ko ngayon.



Naramdaman ko na tumabi sakin si Kurt at hinimas ang likod ko. "Tahan na. Nangyari na ang
lahat. Pilitin ko man na ibalik ang pagmamahal ko sa'yo, hindi na pwede. Kasi na kay Rian na.
Nasa asawa at anak ko na."




Tumango-tango ako. "Alam ko. That's why I decided to settle everything between us." sumakit ang
lalamunan ko dahil ang daming emosyon ang pinipigilan kong ipakita sa kanya ngayon. "I know you
deserve her more than you deserve someone like me." Tumingin ako sa kanya, at tulad ng dati,
nakita ko ang mukha ng nag iisang lalaking minahal ko.




"Can I hug you for the last time?" mahinang hiling ko. Nakita ko na ngumiti sya at tumango kaya
naman walang pag aalinlangan na niyakap ko sya. "Alam mo ba sa pagbalik ko dito noon, umaasa
ako na mababawi kita. Kasi sabi ko sa sarili ko, ako ang mahal mo. Kaya dapat sa akin ka lang.
Mali pala ako. Kasi nakita sa'yo na may ihihigit pa pala ang pagmamahal na naibigay mo sa akin
noon. Kay Rian mo nailabas ang lahat ng pagmamahal na kaya mong ibigay kaninuman. Napaka swerte
nya."




"No. Mas maswerte ako kasi kahit anong gago ko, nandyan pa rin sya. Mahal na mahal pa rin nya
ako."



Napangiti ako ng mapait. "I know. Aalis na ako bukas. Kaya pinilit ko na makausap ka ngayon.
Sorry for everything. Alam ko kulang ang salita, kaya naman hindi ko na kayo guguluhin pa
ulit." kumalas ako ng yakap sa kanya at may kinuha sa ibabaw ng center table. "Pakibigay na
lang kay Rian ito." inabot ko sa kanya ang isang sobre.



Nagtataka man ay kinuha na din ni Kurt ang binigay ko. "Sige. Makakarating sa kanya ito."



Pinunasan ko ang pinsgi ko na basang basa ng luha. "Sige na. Makakaalis ka na."




Huminga ng malalim si Kurt. "I still wish you the best, Tricia. Hindi naman kita sinisisi sa
lahat ng nangyari. Alam ko na may dahilan ang lahat kaya tayo naging ganito. At sana, sa muling
pagkikita natin ay totoong maligaya ka na." ngumiti ako ng pilit at tumango.




Tumayo na si Kurt. "Pano, aalis na ako ha? salamat pa rin sa lahat." bahagya syang tumungo at
hinalikan ako sa pisngi. Dahil sa ginawa nya, may tumulo na namang mga luha sa mata ko.
Napatungo ako dahil ayoko na makita nya sa mga mata ko ang sakit na nararamdaman ko ngayon.



Hindi ako nagtaas ng ulo hanggang sa hindi ko naririnig ang pagsara ng pintuan.




"Yun ay kung magkikita pa tayo ulit..." mahinang bulong ko sa hangin.



At ng tuluyan na syang makalabas, dun ko ibinuhos ang lahat ng luha ko. Impit akong
napahagulgol. Iniiyak ko ang lahat ng sakit at pagsisisi ko sa nangyari. Nag balik din sa ala-
ala ko ang mga panahon na sinayang ko.



Makalipas ang mahaba-habang sandali, dinampot ko ang cellphone ko. "Doc, I'm ready. I want to
take the chemo as soon as possible."



Nang maibaba ko ang tawag, napatulala ako sa kawalan. Nag decide ako na ayusin ang lahat dahil
natuklasan ko na may sakit akong malala. Hindi naman ako ganon kasama para iwan ko ang lahat ng
ito ng hindi ayos. Lalong lalo na ang mga bagay sa pagitan namin ni Kurt.



I was diagnosed with cancer. A lymphoma. Stage 4 na. At first I was really shocked. Hindi ko
naisip kailanman na magkakaroon ako ng ganito. Eto na ba ang kapalit ng lahat ng kasamaan na
ginawa ko? Nanggamit ako ng iba-ibang tao para maabot ang pangarap ko. At pagkakuha ko naman ng
pangarap ko, malalaman ko na wala na din palang silbi ang lahat. Dahil wala na si Kurt, nalaman
ko pa na may sakit ako. Wala na akong pamilya na maaring takbuhan. Tanging sarili ko na lang
ang karamay ko sa pagsubok na ito.



Kaya kung saan man ako dadalhin ng pagsubok na ito, gusto ko maayos na ang lahat. Kung hindi ko
man malampasan ang sakit kong ito, at least aalis ako sa mundo na walang hindi naayos. Dahil
gusto ko sa pupuntahan ko sa dako paroon ay matahimik naman ako.



Napasinghot ako at napangiti ng mapait. Iginala ko ang paningin ko hanggang sa napatuon ang
tingin ko sa larawan ko na masaya pang nakangiti doon.



Kung maibabalik ko lang sana ang lahat. Pero tulad ng ng madalas sabihin, nasa huli ang
pagsisisi.





_________________________________________________



Awoooh! Hahaha! Natatawa ako sa totoo lang. Kasi ba naman bakit biglang naawa ako kay Tricia.
Tingnan nyo naman sya, hindi na naging masaya sa buong buhay nya. Poor Tricia. tsk tsk.. Ayan
kasi malandi ka. Napala mo tuloy. Hahahaha! :DD Alam nyo ba yung lymphoma? Hindi nyo alam? I
google nyo. Psssh! Hindi ko sasabihin sa inyo. Matuto kayo mag research, hindi yung puro watty
at Fb lang kayo at twitter! . :PP


Pansin nyo ang haba lagi ng AN's ko? Hindi ko din alam kung bakit. -____- Haist! Hindi naman
ako madaldal sa totoo lang. Silent mode kaya ako lagi. >_<

1.5M reads na ang His Bedmate?!! O_o Kiligvibes! hahahaha!
Personal:
SexyLove, hellooooooo!! :DD Hahahaha! Uhm.. Hi! >_< Hiya ako. ToT Mwehehehe! Hello sa anak ko,
si devilissh. :** Love ko silang dalawa alam nyo ba ha? Hindi nyo din alam? Nubeyen! Isearch
nyo din... Sa puso ko. LOL! :DD Okay korni na. Kaya babush na!


--Jen <3


VOTE
COMMENT
*******************************************
[72] Sixty One.
*******************************************
@IamMissEi. Dedic for yooou!
AKO NA NAMAN ANG AWOL. E ANO NAMAN? BUMAWI AKO!! 8 PAGES ITO! HAHAHAHA!
May kinakaharap akong issue ngayon. But I don't wanna talk about it kasi waste of time.
Bwahaha! Problema na nya 'yon kasi naman kitid ng utak. Napadpad sa Non teen tapos rereklamo?
Naman! Utak dre! Utak! :DD at oo nga pala, wag naman magtampo na hindi ko minsan makilala,
limited lang ang utak ko! :D At hindi lang pang watty ang kayang dalhin ng aking precious mind,
at kayo nga, matatandaan nyo ba ang more than 500 na nagtext sayo. Kung ang PhoneBook ko nga
hindi na makaya i-save, utak ko pa kaya. >__<'

Masaya lang pala ako kasi nasa rank #4 na ang HB ng All time at rank #7 naman sa Hotness ng Non
Teen Fiction. Mwehehehe! =))
GREETINGS TO:
Kidlat. Mwahaha! :PP John yata sa totoong buhay(?). =__=
Allyssa Mae Solis and John Carlo Bautista of 2-6 thorndike in Casimiro A. Ynares Senior MNHS
with PEPGIRLS.
Nikka Joanna V. Galang. yung pinsan ni Duztine.
Ella, Cesx at Jhecas.
at kay Deowdeow na nocturnal di yata. >_<
Thankyooou sa inyo. XD
________________________________________________________________
61 :

*FastForward. AGAIN. Hahaha! After Kurt's Graduation Day*
Marian's POV
"Is everything okay?" tanong ko.



Lumapit sa akin si Kurt at niyakap ako sa bewang. "Opo, Misis." I giggled. Nakakatuwa pa rin
kasi marinig na tawagin nya ako sa ganon. >.>



"Let's go?" nakangiti kong tanong sabay kawit ng braso ko sa braso nya. Nakangiti din naman
syang tumango sa akin at sabay kaming lumakad palapit kay Brayden na nakahiga sa crib nya.



"Baby, aalis muna sina Mommy ha? Behave ka, okay?" pagkausap ko sa kanya kahit alam ko na hindi
pa naman nya ako naiintindihan.




"Maghoneymoon muna kami ha, kasi gusto ni Daddy masundan ka na kagad." sabi naman ni Kurt.
"Ouch!" napahimas si Kurt sa tagiliran nya dahil kinurot ko.



Honeymoon daw? -___- Graduation gift ko lang naman sa kanya kasi kahapon ginanap ang pagtatapos
nila. And I'm just so happy for him. After this kasi magsisimula na syang imanage ang business
nila.



"Tara na nga." yaya ko matapos halikan sa pisngi ang anak namin. Ginaya naman ni Kurt ang
ginawa ko.



Pagtalikod namin napangiti ako lalo ng makita si Kuya. "Aalis na kami ha. Ikaw na ang bahala."



Napasalampak sa upuan si Kuya. "Ano pa nga ba? Ayan naman talaga ang labas ko. Dakilang yayo."
nakasimangot na sagot nya. Pareho kaming natawa ni Kurt.



Lumapit ako sa kanya. "Ano ka ba naman? Practice na din yan para pag nagka-anak kayo ni Pearl,
marunong ka na. Wag ka mag alala, nasabihan ko na din si Pearl na dalawin kayo dito."



"Oo na. Oo na. Nice naman! Nag leave ako sa office for this?" tila hindi makapaniwala na sabi
nya. "Ako na ginagalang ng mga tauhan ko sa opisina, magiging taga alaga."



"Hoy sobra ka ha. Anak ko naman ang aalagaan mo." kunwari nagtatampo na sabi ko.



"Okay na. Wag ka na mag drama dyan. Basta bilisan nyo ha. At ang pasalubong ko!" parang bata na
naman na sabi nya. Napailing na lang ako. Kapag umaarte talaga 'to ng ganito, hindi mo aakalain
na mataas ang posisyon sa kompanya namin at lalong hindi mo iisipin na 24 na sya. =___=



"Opo. Don't worry, kaming bahala. Basta alagaan mo ng ayos yan ha. Suntok ka sakin kapag
pinabayaan mo yan." pagbabanta ko.



"Akala mo naman magagawa kong pabayaan yan." mahinag bulong nya na narinig ko naman.



Tumungo ako sa kanya at hinalikan na sya. "Sige na. Aalis na kami."




Lumakad na ako papunta sa pinto. "Sige, Kuya." nangaasar na pamaalam naman ni Kurt.




"Ah, shit!" naasar naman na binato ni Kuya si Kurt ng bote ni Brayden na nasa center table.



Natawa ako ng malakas. Ayaw na ayaw nya ng tatawagin syang 'kuya' dahil kinikilabutan na daw
sya na tawaging kuya ni Kurt.




"Umalis na nga kayo!" naiinis pa din na sabi nya. "Magpakasaya kayo ha!"




Natatawa pa rin na lumabas kami. "Ininis mo si Kuya. Mamaya nyan pabayaan nya si Brayden."



"Haha! Hindi yan. Tara na. Excited na ako sa gift mo sa akin, Wifey!" isa pa 'tong lalaking ito
na parang bata. =___=



San nga ba kami pupunta? Sa Palawan lang naman po. Hindi kasi kami pwede magtagal ng alis kasi
hindi din naman namin pwede isama si Brayden at isa pa, may mga aasikasuhin pa kami dahil plano
na namin pabinyagan si Baby sa isang linggo kasabay ng blessing na din ng bahay namin sa
Tagaytay.



Sa Airport na kami nagderecho. Nag commute na lang kami para hindi na maabala pa si Kuya na
ihatid kami. Halos wala pa namang isang oras nasa Puerto Princesa na kami. Sinundo kami ng
isang sasakyan mula sa hotel kung saan kami naka book.



Sa isang resort somewhere in Northern Palawan ako nagpa-book. "Wow! Wifey, ang ganda naman ng
kinuha mong cottage natin!" sabi ni Kurt ng makarating kami sa kwarto na pansamantalang
tutuluyan namin habang nandito kami. Isang water cottage na gawa sa parang sawali. It was made
in a traditional Filipino architectural style combined with contemporary design ang napili kong
tuluyan namin dahil sa mas presko ang hangin. Kitang-kita din ang view ng Taytay Bay from here.



Nakangiti akong dumungaw sa may balcony. Ang sariwa lang ng hangin kahit tanghaling tapat na.
May mangilan-ngilan na nagwawater activities like wind surfing, hobie cat sailing, and
snorkeling.



"Wanna try those?" narinig ko na sabi ni Kurt na sumunod na sa akin dito. Nakangiti akong
lumingon sa kanya at tumango.



"Snorkeling ang pinaka gusto kong gawin or pinaka hindi ko nakakalimutang gawin everytime na
nasa ganitong lugar ako."



"Then let's go snorkeling later." niyakap ako ni Kurt sa bewang at hinapit palapit sa kanya.
"But in the meantime, parang I want to take a nap." pilyong sabi nya.



"Nap? Naman, hubby! Sayang ang punta natin dito. Remember, two days lang po tayo."



"E di wag tayong mag nap. Let's just stay inside hanggang mawala ang init ng araw." ayaw talaga
paawat ng kaanuhan nito. >__<



"Bakit? Wala naman tayong magagawa dyan sa loob. Maiinip lang tayo." kunwari na sabi ko.




Natawa sya. Iniharap nya ako sa kanya. "E di gagawa tayo ng bagay na mag e-enjoy na tayo, hindi
pa tayo maiinip." he teasingly said.



"Hay. Mamaya na nga yang iniisip mo. Ang init init oh. Tara na lang mag swimming," kumalas ako
sa yakap nya at pumasok na ulit sa loob. Gusto ko lang kasi na inenjoy namin ang araw na ito sa
pamamagitan ng ibang activities. Masama ba na gustuhin ko na maranasan naman na mag water
activities with him? The last time kasi na nag swimming kami sa beach, sa Subic, hindi naman
kami makapag enjoy ng kami lang nun diba. Puro selosan lang naman ang nangyari 'non.



Dumampot ako ng pamalit sa suot ko ngayon. Papasok na ako sa Cr ng marinig ko ang sigaw ni Kurt
mula sa balcony, "Wear something na hindi agaw pansin ha. Ayoko na mapapako ang tingin ng ibang
lalaki sa'yo."



Napailing na lang ako. Kahit kailan, napaka seloso lang talaga. =_____=




Alam ko na ganyan ang sasabihin nya kaya naman ang pinili kong dalhin na mga swimsuit ay yung
less revealing. Ayoko na din naman na magalit sya sa akin, lalong lalo na ang uminit ang ulo
nya sa ibang mga lalake na wala namang malay kung hindi ang humanga sa alindog ko. Hahaha! Joke
lang. :D




Isang yellow one piece swisuit na lang ang sinuot ko, pinatungan ko na lang muna ulit ng isang
medyo manipis na cover. Itinaas ko din ang buhok ko. Inalis ko ang ilang accessories ko,
tanging ang wedding ring lang namin ang hindi ko hinubad. Ewan ko ba, pero kahit kailan hindi
ko na naisipan na hubarin man lang ito. Kahit natutulog ako o naliligo, hinding hindi ko
hinubad ito.



Bahagya kong inilayo ang kamay ko at pinagmasdan ang kamay ko na suot ang singsing.



This ring will always be with me. No matter what. :)



"Hey! Matagal ka pa ba? Baka magbago na ang isip ko at hindi na talaga kita palabasin ng room
na ito." nagulat ako ng biglang kumatok si Kurt. Buti na lang pala at nai lock ko. Isa pa
namang napaka pilyo nito.



"Yeah, wait lang! Palabas na ako!" sabi ko naman ng malakas. Inayos ko ang suot ko at
pinagmasdan ulit ang sarili ko.



Nang satisfied na ako sa itsura ko, lumabas na ako. Nadatnan ko si Kurt na nakapag palit na ng
damit at hawak na lang nya ang DSLR nya.



Nagulat na lang ako ng bigla nya akong kunan ng picture. >/////<



"Hubby! Kainis naman 'to! Hindi ako prepared!" angal ko.



"Ah hindi ka ba prepared?" lumapit sya sa harap ko at pinagmasdan ako. "Eh di wag na lang tayo
lumabas? Dito na lang tayo." hinila nya ako hanggang sa may kama. Pabagsak syang humiga kaya
naman napasama din ako sa pagbagsak nya.



"Hmmmm? Namiss kita, Wifey." sabi ni Kurt habang nakatitig sa mukha ko.



"Namiss din kaya kita. Akala ko nga hindi na kami mapapansin ni Brayden." nakapout na sabi ko.



Mabilis na hinalikan nya ako sa labi at niyakap. "Sorry. Alam ko kailangan kong bumawi sa inyo,
pero ngayong tapos na ako sa inaasikaso sa school, it's time na kayo naman ang asikasuhin ko."



Napangiti ako. "Talaga ha?"



Naramdaman ko ang hininga nya sa may leeg ko. Niyakap sya lalo ako ng mahigpit. "Oo naman.
Babawi ako talaga."



Tumayo ako at hinila sya para bumangon. "Tara na, Hubby. Let's enjoy the water muna." para
namang baliw ito na nagpabigat pa lalo pero hindi ko sya tinigilan hanggang hindi sya
bumabangon.



"Water muna for now, but promise me, bed naman mamaya." parang walang pakialam na sabi nya.



Nanlaki ang mata ko. "Ano?!"



Nagkibit balikat sya. "Bed. Kasi babawi naman ako ng tulog, ilang gabi na akong puyat kakatapos
ng mga kung ano-anong requirements, diba?"



Dinampot ko ang isang towel at humarap sa kanya. "Oo nga."



"Pero 'yon ay kung gusto mo lang naman." ngumiti na naman sya ng nakakaloko.



Tumaas ang isang kilay ko. "What are you trying to convey??" lalong lumawak ang ngiti ng loko.



"Oh nothing. I'm just.... Giving you an idea." tumalikod na sya sa akin at lumakad palabas
ngkwarto pero rinig ko ang mahinang tawa nya.



Hinabol ko sya ng kurot. "I know you."




Nilingon nya ako. "You know me naman pala. E di alam mo na sinasabi ko." at nag kibit balikat
na naman sya tas inakbayan ako. "Kaya pagurin mo ako ngayon sa sinasabi mong water activities
na yan, dahil kapag hindi, lagot ka mamaya sa akin. Ikaw ang papagurin ko." bulong nya sa may
tenga ko.




"Hmp! ewan." kunwari na sabi ko. Nasa may tulay na kami na nag uugnay sa bawat floating cottage
na nakahilera. Binilisan ko ang lakad ko.



"Hey! Pikon ang asawa ko?" malakas na sabi ni Kurt. Hindi ako lumingon.



Itinaas ko lang ang kamay ko. Bumaba ako sa tulay at nag derecho sa dalampasigan.



Binilisan ni Kurt ang lakad nya at sumunod kagad sa akin. Bigla na lang akong niyakap sa bewang
dahilan para mapasigaw ako. Nagtinginan tuloy ang mga nandito at parang gusto kong magsisi.
Nakuha kasi namin ang mga atensyon ng mga babae na nandito.




"Ano ba naman." humarap ako sa kanya. Oo na, kami na ang PDA. He suddenly kissed my lips.




"Kung kilala mo ako, mas kilala kita. At alam ko na naiinis ka na naman ngayon kasi
pinagtitinginan ang gwapo mong asawa."



Inirapan ko sya. "Conceited."



"Bakit, hindi ba? Totoo naman diba? I'm handsome and you're beautiful kaya pinagtitinginan ka
din ng mga gagong lalaki dito. I just wanna let them know that you're mine."



Napangiti ako. "Oo na po." bumitaw ako sa yakap nya at lumakad sa isang beach chair. Akma na
huhubarin ko na ang cover ko ng pigilan ni Kurt ang kamay ko. Nagtataka naman akong napatingin
sa kanya. "Why?"



"Wag mo na kaya alisin yan? Okay naman na mag swimming ka ng naka ganyan."



Natawa ako. "Mukha akong timang non. Besides, maganda naman ang swimsuit na suot ko noh. Wala
akong dapat ikahiya."



Napasimangot si Kurt. "Alam kong maganda ang swimsuit mo. Kailan ka ba naman nag suot ng hindi
bagay sa'yo? Ang sinasabi ko lang naman ay lalo kang pagtitinginan ng mga tao dito. Makikita
nila ang sexy mong katawan." sandali syang tumigil sa pagsasalita at nag pout. Lalo akong
napangiti. "At baka hindi ako makapag pigil dito."



"Hahaha! You're funny!"



"Sige tumawa ka pa." naiinis pa yata na sabi nya. Tumigil na ako.


"Alam mo hubby, hindi ka ba proud na may anak na tayo pero sexy ko pa rin?" nang iinis kong
tanong. Napatitig naman si Kurt sa akin as if na sinasabi na ayusin ko ang sinasabi ko. "At
kahit makita nila ang katawan ko, sa'yo pa rin lang ako. Tara na kasi. Don't be such a killjoy
okay?"



Hinaplos ko ang mukha nya at inalis ko ang kamay nya na nasa braso ko. "Let's go! Let's enjoy
this day."



"Okay." sumusuko na sagot nya.



Kaya nga pagkatapos nun, hinubad ko na ang cover ko. Sya ay inalis na din ang shirt nya. Ako
naman ang napalunok sa nakita ko. Jeez! Parang ayoko na nga yata mag swimming dahil parang mas
masarap na lang na haplusin ang katawan nyang perpekto sa paningin ko.



Iniiwas ko ang paningin ko at nagpatiuna na sa tubig.



Pilit ko na muna kinalimutan at hindi pansinin ang mga babae na nag drool ng makita ang katawan
ng asawa ko. Mamatay sila sa inggit! >:D


Umarkila kami ng isang hobie cat at sinubukan ito. Tawa pa kami ng tawa kasi first time lang
din pala na subukan ito ni Kurt. Nag try din ako na mag SUP nang lumakas ang alon. Hirap na
hirap pa ako at talagang nakakapagod, si Kurt naman ay enjoy na enjoy dahil favorite water
sport daw nya ito.



Nang sobra na akong napagod, naupo na lang muna ako sa dalampasigan at pinagmasdan sya.



Hindi ko napansin na may tumabi na pala sa akin na isang babae. Siguro nasa mid 40's na ang ang
edad nya. "Honeymoon?" napalingon ako at bahagyang ngumiti.



Tumango ako. "Opo."



"Kanina ko pa kayo tinitingnan at hindi ko mapigilan na hindi mapangiti sa inyo. You look
perfect together. And I'm just so happy seeing a couple like you. Halata na mahal na mahal nyo
ang isa't isa. Sa paraan palang ng tinginan nyo, makikita na kaagad."



Bumalik ang tingin ko kay Kurt. "Opo. Mahal na mahal namin ang isa't isa."



"That's good. Alam mo ba na ganyan din kami ng asawa ko? Sobra naming mahal ang isa't isa."
napalingon ako sa katabi ko ng maramdaman kong lumungkot ang boses nya. "Too bad, iniwan nya
kagad ako. But I know he's happy up there." at tumanaw sya sa langit.



"Oh I'm sorry to hear that." nalungkot din ako sa nalaman ko. Kasi ako hindi ko maimagine ang
sarili ko na wala sa tabi ko si Kurt. Yun bang tipong hindi ko na sya makikita kailanman, hindi
na maririnig ang halakhak nya, at hindi na makikita ang gwapo nyang mukha na punong puno nga
saya.




Ngumiti ng malungkot ang babae. "It's okay. Panatag na akong malaman na okay na naman sya kung
nasan man sya. Kaya ikaw, sulitin mo ang mga oras na kasama mo sya. Dahil mas mahirap kapag
nagsisi sa bandang huli. Wag mo hahayaan na masira kayo ng kahit sino. Dahil hindi tayo
nagmahal para lang magpatalo sa kahit anong pagsubok."



"Alam ko po. Kakayanin ko po ang kahit ano basta alam ko na sabay kaming lalaban para
malagpasan ang kahit anong pagsubok."



"Mom!" napalingon ako sa sumigaw sa may bandang likuran namin at nakita ko na palapit ang isang
batang babae.



"So pano, dyan ka na ha. Be strong." tumayo na ang babae at sumama sa batang tumawag sa kanya.
Sinundan ko sila ng tingin at hindi ko maiwasan na hindi humanga sa kanya. Sa maikli at
simpleng usapan lang namin, naramdaman ko na kagad kung gaano sya katatag na babae.



"Penny for your thoughts?" nakaupo na pala sa harapan ko si Kurt.


Umiling ako."Wala po. I love you."



Napangiti si Kurt. "I love you, too. I can't say that I love you more kasi ayoko na may isa sa
atin na higit ang nararamdaman para sa isa. 'Cause I believe na dahil mag asawa tayo ay iisang
na lang tayo ngayon, kaya naman pareho lang ang nararamdaman natin."



"Basta I love you." sabi ko na lang.



Hinalikan ako ni Kurt ng mabilis sa labi. "I love you." tumayo na sya. "Let's go. Umarkila na
ako ng gamit for snorkeling. Tamang tama naman na hindi pa palubog ang araw kaya maganda lang
para doon."




Iniabot ko ang kamay ko sa nakalahad nyang palad at nakangiti kami pareho na lumakad.



Tama ang ginang na nakausap ko kanina. Dapat gawin ang lahat dahil mas mahirap ang magsisi.
Ayokong darating ang panahon na mag iisip na lang ako ng napaka raming what if's.



___________


Kurt's POV



Sa sobrang pagod namin ni Rian sa mga ginawa namin maghapon, maaga pa lang ay nag desisyon na
kaming kumain sa isang restaurant.



"Wifey? Ang tagal mo. Baka dyan ka pa malunod ha, imbis na sa dagat kanina." thirty minutes na
yata syang nasa loob. Hindi kaya nakatulog na sya doon? Napakamot ako sa noo ko. Hindi pa ba
sya nag sawa sa tubig kanina at naisipan pa nya talaga magbabad ngayon.



Iimik pa sana ako ulit ng bumukas na ang pinto ng Cr. Napabuga ako ng hangin. Sa wakas naman.
Gusto ko na sana matulog kaso gusto ko katabi ko na sya kapag pumikit ako.



Pero ang antok ko ay nawala ng makita ko sya. Red nighties? Oh man, honeymoon nga pala! Natawa
ako sa isip ko. And tonight is our first night for our second honeymoon. Bakit ko nga ba naman
sya tutulugan kaagad? Makakapag hintay naman ang antok.



Hindi lumingon sakin si Rian. Nag derecho sya sa salamin at inalis ang towel na nasa ulo nya.



Napalunok ako sa nakita ko. Napahaplos ako sa may leeg ko kasi bakit parang biglang uminit ang
atmosphere? Mula sa pagkakahiga ko ay bahagya akong naupo na nakasandal sa headboard ang
bandang ulo.



Pinagmasdan ko ang bawat galaw nya. Mula sa pagpupunas ng buhok nya hanggang sa naupo sya sa
upuan sa harap ng salamin at dinampot ang lotion na nakapatong sa ibabaw.




Honeymoon.


Honeymoon.


Honeymoon.


Honeymoon.


Parang sirang plaka na paulit-ulit sa utak ko ang salitang 'yon. Alam ko na pagod na din si
Rian ngayon. Pero....



Sagarin na kaya natin ang pagod nya para plakda sya pagtulog?



Great idea, Kurt. Pilyong sabi ng utak ko.



Napangiti ako. Dahan-dahan akong tumayo at nilapitan si Rian.



Kasalukuyan na syang nakatayo at nag susuklay. Hinapit ko sya ng yakap mula sa likod. Parang
lalo akong nainitan ng maamoy ang pinagsamang amoy ng shampoo, sabon at lotion na ginamit nya.



Natigilan si Rian. "Hubby?"



Hindi ako sumagot. Bagkus ay inamoy at hinalik halikan ko ang leeg nya. Lalo din humigpit ang
yakap ko sa kanya.



"Hmmmm? Ang bango ng asawa ko, at seksing seksi naman sa suot nya."



Humarap sa akin si Rian at nakita ko na namumula ang pisngi nya. "Eh, hindi ko nga alam bakit
nag iba ang laman ng maleta ko. Biglang naging ganito ang mga pantulog na dala ko." tila
nahihiya pa na sabi nya.



Napangiti ako. "Okay lang. Bagay naman sa'yo."



Sumeryoso ang mukha ko. Hinaplos ko ang mukha nya. "I love you, Wifey. Hindi ako magsasawa na
paulit-ulitin yan. Wala akong pakialam kahit marindi ka dahil paulit-ulit ang pagsasabi ko nyan
sa'yo." tinitigan ko ang maamo nyang mukha.



This time, sya naman ang napangiti. "Alam mo, Hubby, hindi din ako magsasawa na marinig yan
mula sa'yo. Mahal kita."




Yumakap sya sa leeg ko ng mahigpit. "Mahal kita, hindi magbabago 'yon." bulong nya.



We stayed in that position for few moments. "Hubby?" maya maya ay sabi nya.



"Hmmm?"



"Ramdam kita."



Tumingin ako sa kanya. "What?" hindi sya sumagot. Hinalikan na lang nya ako. At tsaka ko naisip
ang ibig nyang sabihin dahil naramdaman nya yata na gising ang something down there.



Gumanti ako sa halik nya. At sa bawat sandali na naghahalikan kami at panaka-naka na tumitigil
kami at mapapangiti sa isa't isa.



Hanggang sa ang halik ko sa kanya ay mas uminit, mas lumalim, at mas naging mapaghanap ng
katugon.




Bumaba ang halik ko sa leeg nya. I planted small wet kisses. Habang ang mga kamay ko naman ay
naglakbay pababa sa dibdib nya.



Lumipat ang halik ko sa bandang tenga nya. I lick her earlobe.



I heared her moan.



Lalong nag init ang pakiramdam ko dahil ang mga kamay ni Rian na kanina ay nasa batok ko ay
lumipat na sa likod ko. Humahaplos.




Bumaba ang halik ko sa may balikat nya, dahan-dahan kong hinawi ang manipis na strap ng
nighties nya.



Nang malaglag sa may paanan nya ang suot nya at bahagya ko syang inilayo sa akin at pinagmasdan
ang katawan nya. Nagkaroon man kami ng Brayden ay hindi pa rin nagbabago ang epekto nya sa
akin. Parang lalo pa ngang lumala ang nararamdaman ko sa kanya.



Bumalik sa mukha nya ang paningin ko. "Beautiful." mahinang sabi ko. Hinalikan ko ulit sya sa
labi ng mariin.




Maingat ko syang binuhat ng hindi naghihiwalay ang labi namin. At kung gaano ko sya kaingat na
binuhat, ganoon ko din sya kaingat na inihiga sa kama.



And again, pinagmasdan ko sya. Hindi ko napigilan na hindi haplusin ang katawan nya mula sa may
leeg pababa sa may dibdib at pababa pa kung saan may suot pa syang nag iisang saplot.




Bumaba ang labi ko sa kaliwang dibdib nya. And just like before, I kissed and licked her there.
while my hand is busy caressing the other one.




"Hubby.."



Tumaas ang tingin ko sa kanya at nakita ko na nakapikit sya ng mariin habang ang isang kamay
nya ay nakapit sa bed sheet at ang isa naman ay nasa may buhok ko.



Bahagya kong pinaghiwalay ang legs nya at binuhat sya para umayos ang pagkakahiga nya. Nang
masigurado na komportable na sya sa pagkakahiga ay tumungo ako sa kanya. "I love you, Wifey."
hinalikan ko sya sa labi habang ang kamay ko ay naglakbay pababa sa may tyan nya. Bumitiw ako
sa labi nya at bumaba sa may tyan nya. Pababa sa naghuhuling saplot nya at tinanggal ito.



Humaplos ang kamay ko sa pagitan ng hita nya at sinundan ko ng manaka nakang halik. Narinig ko
na naman na napaungol sya. Ang kamay nya na nasa bed sheet kanina ay pareho ng nasa ulo ko.
Medyo dumidiin ang kamay nya sa ulo ko.



"Hubby!" this time, medyo malakas na ang pagtawag nya sa akin.




Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko. Maya maya pa ay hinubad ko na din ang lahat ng suot ko.



Dahil sa bahagya akong nakatayo, naramdaman ko na lang na humahaplos na ang kamay ni Rian sa
katawan ko. Nagkatitigan kami. An intense stare.



ang haplos nya ay bumaba hanggang sa ibaba, sa may tyan ko. At pababa pa.



Nahigit ko ang hininga ko ng maramdaman ko ang mainit na palad nya doon. Bahagyang humigpit ang
hawak nya at gumalaw galaw. Napapikit ako ng mariin kasabay ng paglunok ko.




Ilang sandali pa, nang pareho na kaming handa ay bahagya akong naupo sa may hita nyang
pinaghiwalay ko. Itinaas ko ang dalawa nyang legs.



At napaungol sya ng tuluyan ko syang pasukin.



Dahan dahan lang ako sa una. Pinapakiramdaman ko sya habang hawak ko parin ng dalawa kong kamay
ang magkabila nyang nakataas na paa.




Gumalaw galaw ako. Nakita ko na pabiling biling ang ulo ni Rian.



Ang kaninang dahan dahan ay bahagya kong binilisan.



Sa sobrang sensasyon na nararamdaman ko ng oras na ito, ibinaba ko na ang paa nya at ipinuwesto
ko ang sarili ko sa ibabaw nya. Nasa magkabilang ulo nya ang mga kamay ko.



"I love you." sabi ko at hinalikan sya ng mabilis sa labi habang patuloy parin ang paggalaw ko
na sinabayan na din ni Rian. At muli, parang may imaginary music kami na tanging kami lang ang
nakakarinig at sabay namin sinasabayan ng galaw.



Makalipas ang ilang mahaba habang minuto, napakapit si Rian sa braso ko ng mahigpit. Habang ako
naman ay napasinghap ng malakas.



At muli, sabay kaming nakarating sa lugar kung saan sya lang ang gusto kong kasama sa pagpunta
doon ng paulit-ulit.



Parang nanlalambot na napayakap ako sa kanya at ibinaon ko ang mukha ko sa may leeg nya.
Humigpit ang yakap ko na ginantihan din naman nya ng ganoon.



Habol namin pareho ang hininga namin. Kahit pa sabihin na nakakapagod, pareho naman kaming may
ngiti sa mga labi namin.



Ilang sandali pa ay pabagsak na akong humiga sa tabi nya. Pinunasan ng kamay ko ang gilid ng
noo nya na may butil butil ng pawis.



"I love you.."


"I love you, too." sagot naman nya. Niyakap nya ako. Inayos ko naman ang comforter namin at
inilagay hanggang sa may balikat nya. Iniunan ko sya sa may dibdib ko habang ang kamay ko ay
yumakap sa may bewang nya.



"Sleep tight, baby." bulong ko at hinalikan sya sa ulo. "Mahal na mahal ko kayo ng anak natin."



Humigpit ang yakap nya. Pumikit ako ng may ngiti sa labi.



<< MEET IAN BRAYDEN NICOLAI DELA VEGA BERMUDEZ!! HIS PIC IS ON THE SIDE! CHECK IT OUUUUT!>>
_____________________________________________________


Ohmygahd! Welcome to greenland! How was your trip? XD Oyyy namiss nyo bumisita dito sa
greenland noh? XD echos kayo! If i know, neighbors tayong lahat doon! :DD Permanent residents.
Mwehehe! Kinalawang ang utak ko sa paggawa nun, mas feel ko kasi yung ano.. Yun drama scenes.
LOL! :D
Ay oo nga pala, plano ko gumawa ulit ng One shot. Ano naman kayang pwede? Wala ako maisip e.
>__< suggestions please?? :PP
Wag nyo ako tanungin kung kailan matatapos ang HB, bakit atat na ba kayo? Hahaha! At inuulit
ko, ayon sa DNA result, positive na anak ni Kurt si Preign. :DD Kulit nyo! Kurutin ko kayo sa
mga singit nyo. Paulit ulit. =___=

**
Alam nyo ba may boyfriend akong jejemon. XDD Hindi ko kinakahiya ha! Proud pa nga ako, kasi
biruin nyo, yung ibang jejemon pinapatay na, tapos sya ayun at buhay na buhay pa. Ibig sabihin
lang yung boyfriend ko ay survivor. Tsaka ano, basta. Mahal ko 'yon! :DD ilove you, jejeJAN! <3
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[73] Sixty Two.
*******************************************

@MShopeless. Dedic for youuuuu! =)

Greetings to:
Hello Allan Venice,
Cathalia,
Nicka Talaro,
Katherine and Daddy Nick from Leslian
Congrats sa BSBA 1-9 for winning in 2012 URSB Gymnastic Competition
Hello to Yvan Mhon Aguilar Eva, ayan ha! Hindi na magdududa ang mga taga dyan. XD
Arnel Roque
Hi sa crews and managers ng 179 McLemery from Rachelle.
BASAHIN NYO ANG LAST A/N KO. MAY PABONUS AKO!! MINSAN LANG 'TO. HAHAHAHA! =))
____________________________________________________________
62 :
<<KURT'S PIC SA SIDE. Oh kurt, whyyyy so hawt! Hahaha!>>
Claire's POV
"Hoy baklaaaa! Pasok na. Ano pang tinutunganga mo dyan?" naalis ang pagkakatingin ko sa bahay
nina Rian at nalipat ito sa talipandas na si Mich.



Inirapan ko ito.



"Bakit ba?"



"Pumasok ka na! Eemote ka pa dyan e." pinandilatan ko sya.



"Oo na. Mauna ka na." sabi ko. Nakita ko ng iflip nya ang buhok nya at tumalikod na ulit para
pumasok sa loob.



Maarteng nilalang. Hahaha!


Makalipas ang ilang sandali, napagpasyahan ko na din ang pumasok sa loob. Nadatnan ko na busy
sila na nagku-kwentuhan, yung ibang mga bisita ay kanya-kanya din na usapan. Ngayon kasi ang
blessing ng bahay nina Rian at kasabay na din nito ang binyag ni Baby Brayden. And as expected,
lahat kami ay ninang. Ako, si Pearl, Mich, at yung girlfriend ni PJ at Mick. Ninong naman sina
Vin, Mick, Blake, Jenrick, at Mark.




Masaya ako na makita na okay na sina Mich at Vin. Kahit pa nga hindi pa naman sila. Ayun at
kulitan na kulitan sila. Napailing ako. Kailan kaya aamin 'tong si Mich, e halata naman na
gustong gusto din nya si Vin. Kahit kailan napaka pakipot. Tawa sila ng tawa at hampasan ng
hampasan, hindi ko kailanman na may side na ganito si Vin. Para din kasing si Kurt 'yon. May
pagka suplado type.



Nalipat naman ang tingin ko kina Jenrick at Pearl. Isa pa ang mga ito. Kahit kailan din hindi
namin napansin na may gusto sila sa isa't-isa. Alam nyo ba yung tipong deadmahan nama sila
kapag ganitong nagkakakasama sila sa iisang okasyon. Pero naalala ko nga pala one time nung mga
high school pa lang kami, naaksidente sa motor si Jenrick. Grabehan lang ang reaction ni Pearl
nun ha. Hindi na nga lang namin napagtuunan ng pansin dahil nag alala kami ng sobra sa
kalagayan ng pinsan ni Rian.



"Hahaha! I know that look! Siguro may gusto ka na din sa'kin noh?" napalingon naman ako sa
bandang kanan ko. Nakita ko na naglalakad papunta sa mesa naming magbabarkada sina Mark kasama
si Pia. May bitbit silang inumin. Hindi ko ikakaila na masaya din ako para kay Mark. Nalungkot
din naman ako para sa kanya dahil nasaktan sya, lalo na at ang nakasakit pa sa kanya ng hindi
sinasadya ay ang kaibigan din namin. Alam ko naman na hindi din ito ginusto ni Rian, wala lang
talaga syang choice dahil si Kurt ang minahal ng puso nya. At sana sa pagkakataon na ito,
mahanap na ni Mark ang para sa kanya.




"Smile!!" kasunod naman nina Mark at Pia sina Rian at Kurt. Buhat buhat ni Kurt si Brayden na
nakatulog na din yata sa pagod. Simula pa kaninang nagkita-kita kami sa simbahan ay pinagpasa-
pasahan na sya ng mga ninong at ninang. Lahat kami ay sobrang nahuhumaling sa charm na taglay
ng batang 'yon. Manang mana sa kanyang mga magulang.



Pinaka masaya ako para kay Rian. Alam naman natin ang pinagdaanan nya sa piling ni Kurt. Mabuti
na lang din at naayos din ang lahat. Kahit pa may anak sa iba si Kurt, alam ko na hindi 'yon
magiging hadlang para maging mabuti syang ama at asawa.




"Ninang Claire! Halika! Picture tayo!" kumakaway na sabi ni Rian na sya na ang may buhat kay
Brayden ngayon. Naka form na ang grupo para picture taking. Kanya-kanyang tawanan at kulitan pa
rin.


Lumakad ako palapit at tumabi ng pwesto kina Rian. Nakangiti na din akong humarap sa
photographer.



"1..2..3!" sabay flash ng camera.



Narinig ko na naman ang hindi matawaran na pang iinis nila sa mga katabi nila, pambuburaot,
papuri at kung ano-ano pa.



"Okay ka lang ba?" narinig ko na tanong sa akin ni Rian. Nakangiti ko syang nilingon at
tumango.


Oo kahit na ako na lang ang masasabi na walang lovelife ngayon sa amin, hindi 'yon kakulangan.
Dahil naniniwala ako na hindi naman minamadali ang lahat. Napatanaw ako sa malayo at napangiti.
Sapat na sa akin na makita na masasaya na sila.



Darating din ang lalaking para sa akin. At sino man sya, humanda na sya. Dahil kung sya na
talaga, hinding hindi ko na sya papakawalan. Makakapaghintay ako. Kahit gaano man sya katagal.
Bata pa naman ako. Maraming pang oras para sa pag ibig. At ang tanging focus ko na muna habang
wala pa ang lalaking 'yon, ay ang pag aaral ko at ang career ko kapag naka graduate na ako.



Hindi porke taken na silang lahat, dapat ako din. Ano yun maki uso lang? Mausuhan lang ng
sinasabi nilang pakikipag relasyon? Hindi na noh. Lahat ng bagay ay may tamang oras. Wag
madaliin. Sabi nga, masama ang pilit. Katulad lang ng saging na pinilit mong pahinugin, hindi
masarap sa pang lasa. Dapat ay hintayin mo ang tamang paghinog nito para masarap.



Kaya naniniwala ako na parating na sya. Kailangan ko lang ay maghintay. Dahil kung para sa akin
talaga ang isang bagay, mapupunta at mapupunta 'yon sa akin.




______________


Andrea's POV

<<LUUUH! Perstaym ni Andrea mag POV kaya basahin nyo nga mabuti. Hahaha!>>



"Martin?" nagulat ako sa napagbuksan ko ng pinto.


"Kumusta na, Andrea? Long time no see." napatingin sya sa buhat ko. Si Preign.



"O-okay naman. Ikaw? Pasok ka." niluwagan ko ang bukas ng pinto at pinapasok sya. Nang
makapasok sya, sinaraduhan ko na ulit ang pintuan.




"Anak mo?" lumapit sya sa amin ni Preign at pinagmasdan ang anak ko.



Tumango ako. "Oo. si Preign nga pala."



"Hello, Preign." hinawakan nya ang maliit na kamay ni Preign at nilaro-laro. "Hindi ko alam na
nag asawa ka na pala. Halos wala pa namang isang taon simula nung huli tayong magkita ah. Ang
bilis naman. Sino napangasawa mo?"



"Ahm. Hindi ko sya naging asawa." alanganin na sabi ko.



"Ah?" tumingin sya sa akin. "Bakit?" nagtatanong hindi lang ang boses nya, maging ang mata nya.



Napalunok ako. "May.. Asawa kasi sya."



"May asawa? Sino?" lalong naging mukha syang interesado.



Umiwas ako ng tingin at nagpunta sa kusina habang buhat pa rin si Preign. Binuksan ko ang ref
at kumuha ng maiinom.


"Magpalamig ka muna oh. Kumain ka na ba? May pasta dito. Iinitin ko lang."



Nakita ko na kasunod ko pa rin pala sya at naupo sya sa may kitchen counter. "Busog pa ako. So
sino ang gagong nakabuntis sa'yo na may asawa na pala?"



Nagkatitigan kami.



"Si K-kurt." napatungo ako.



"Kurt? Kurt Bermudez?"



Tumango ako.



"Talaga palang nagpaka baliw ka na sa kanya. Balita ko nga na nag asawa na sya. Tapos binuntis
ka pa rin nya." he chuckled.



Napangiti ako ng malungkot. "Hindi naman sinasadya ang lahat."



"As expected. Not unless ganon ka na talaga katanga? Alam mo naman na wala siyang sineseryoso.
Lalong lalo na hindi katulad mo ang babaeng seseryosohin nya."



Nasaktan ako sa narinig ko pero alam ko na nagsasabi lang sya ng katotohanan. Kahit kailan
naman napaka straight forward nyang magsalita. Wala syang pakialam kahit pa makasakit sya sa
sinasabi nya.



"Paano na kayo nyan?" sabi nya na titig na titig na naman kay Preign.



"Wala. Hindi ko naman balak manggulo. Kinikilala naman nya si Preign. Sapat na sa akin 'yon."



Bumalik sa akin ang tingin nya na may halong hindi makapaniwala. Para bang nagsabi ako ng isang
bagay na kagulat-gulat. "Ganyan ka na magsalita ngayon? Nasan na ang Andrea na nakilala ko na
hindi papayag na malamangan lalong lalo na ang kawawain ng ibang tao?"



Tumalikod ako sa kanya at dinampot sa pamamagitan lang ng isang kamay ang juice. Ipinatong ko
ito sa may harapan niya. "Kahit ako hindi ko mapaniwalaan na ganito na ako ngayon. Minsan nga
nasusuka na ako sa ugali ko ngayon." natawa ako ng mahina. "Pero para sa anak ko, nag bago
ako."



"That's good. Finally, nag mature ka na." sabi nya na tumango-tango. Tumayo sya at lumapit sa
akin. "Pwede ba na pabuhat ako kay Preign?" nanghihingi ng permiso na sabi nya.



Napangiti ako. "Oo naman." inilipat ko sa bisig nya si Preign na tulog na tulog na dahil
kakatapos lang nyang maligo at dumede.



"Geez! He's so small and very cute." bulong nya. Napatitig ako sa mukha nya. Nakita ko ang
parang namamanghang mukha nya. "How I wish he's mine."



Natigilan ako sa sinabi nya. "Ofcourse not."



Napakurap sya. "Oo naman. Kahit naman sabihin na may mga nangyayari sa atin noon, hindi naman
natin binalak na magbuntis ka. Yun pala naman kay Kurt ka lang magpapabuntis. Hindi pa sa akin,
wala naman akong sabit." napailing na naman sya at bahagyang pinaghele si Preign.



Hindi ko maiwasan na hindi mapatitig sa kanilang dalawa. Bakit nga ba hindi na lang si Martin?
Bakit nga ba kay Kurt pa ako nagpaka baliw, samantalang alam ko naman na sa una pa lang talong
talo ako.



Aliw na aliw na nilalaro ni Martin si Preign. He look so handsome kahit pa naka business attire
sya at may karga syang bata, hindi nakabawas sa appeal nya ito. In fact, at this very moment I
want to grab my camera and took a picture of them together.



Napangiti ako. Maswerte ang babaeng mamahalin ni Martin. Hindi man naging seryoso ang kahit
anong namagitan sa amin noon, alam ko na mabuti syang tao. Kahit kailan hindi nya pinaramdam sa
akin na mababa ako. Aaminin ko, may ilang pagkakataon na may nangyayari sa amin noon kahit wala
kaming relasyon. Parang katulad lang din sa amin ni Kurt. Pero dito kay Martin, pareho kaming
walang nararamdaman para sa isa't isa, alam namin 'yon. Sabi nga namin noon, what we are having
is just a plain sex. We can't call it lovemaking. Magkaiba ang salitang ito. Dahil ang love
making, may involve na deep feelings for your partner. At kahit kailan, hindi mangyayari na
darating kami sa puntong magla-lovemaking.



Nag ring ang cellphone ni Martin na nasa bulsa. Dinukot nya ito sa pamamagitan ng isang kamay
lang. Parang ayaw nyang pakawalan sa kanya si Preign. "Uh hello? Ah yeah. Oh shit! I forgot
about that. I'm sorry. Tell them that I'm on my way. Give me 20 minutes. Okay okay. Bye!"



Ibinalik nya sa bulsa nya ang cellphone. Kinuha ko na naman si Preign dahil mukhang kailangan
na nyang umalis. "Nakalimot ka na naman sa meeting mo." panunudyo ko.



Napakamot sya sa batok nya. "Oo eh. Hay! So paano, aalis na ako ha? Ingat kayo dito." lumapit
sya kay Preign at hinalikan ito sa ulo. "See you again, little angel."




Tumughay sya sa akin at nagulat na lang ako ng halikan nya ako sa labi. Mabilis lang pero
parang nakakakuryente.



"Really need to go. Bye!" tumalikod na sya at lumakad palabas ng bahay ko.



Naiwan naman akong napatulala. Nagbaba ang tingin ko kay Preign ng bahagya itong umungol na
tila magigising na.



"Haay, anak ko. Bakit naging ganoon ang reaksyon ko kay Martin?" napailing na lang ako at
hinalikan sa pisngi si Preign.



____________


Kurt's POV



<< Click the YT video on the side. I'm falling even more in love with you by Lifehouse.>>



"I love you, Baby. Ikaw ang original kong baby."


"Hahahaha! Corny mo 'oy! Matulog ka na nga!" hinigit ni Rian ang kumot hanggang sa may mukha
ko.



"Ah ganon? Ayaw mo na ng lambing lambing?" sabi ko na hindi inaalis ang kumot sa mukha ko.
Narinig ko na napahagikgik sya.




"Ayoko!" kahit hindi ko sya nakikita alam ko na naka pout na naman sya ng sabihin 'yon.



"Okay! Goodnight, Wifey!" sabi ko sabay pikit. May ngiti akong pinipigilan.



Natahimik sya ng ilang segundo. Maya-maya pa, naramdaman ko na naalis ang kumot sa mukha ko.



"Hubby? Huuuuy!" nagkunwari akong tulog na. Naramdaman ko na sinundot-sundot nya ang tagiliran
ko.



Wala pa rin akong reaksyon.



"Daya naman! Niloloko lang naman, naniwala kagad." nagmamaktol na bulong ni Rian. Lalong gusto
kong mapangiti kaya naman mas dinoble ko ang pagpipigil.


Alam ko na nilapit nya ang mukha nya sa mukha ko dahil amoy ko ang mabango nyang hininga. Ang
asawa ko talaga! Parang gusto ko na tuloy itigil ang pagtutulog-tulugan dahil gusto ko na syang
halikan!



"Alam mo ba, mahal na mahal kita, Hubby." sabi nya sa seryosong tono. "Matulog ka na.
sweetdreams." i felt her lips on mine. It was just a quick kiss.



Nahiga na sya sa tabi ko at niyakap ako.



Nagmulat ako at tiningnan sya. Nakapikit na sya. Kaya ako naman ang humalik sa kanya ng mariin
sa labi. "Goodnight. Matulog ka na alam kong pagod ka sa pag aasikaso sa mga bisita kanina."



Nagmulat sya at nginitian ako. "I love you." sabi nya sa sinserong tono.



"I love you, too."


At nagyakap kami ng mahigpit. Ang sarap lang sa pakiramdam ng ganito. Matatapos ang isang araw
ng walang problema. Lalo na ang pipikit ka sa tabi ng mahal mo. Isang pakiramdam na walang
kasing saya.



"Goodnight again, Hubby." sabi ni Rian sa inaantok nyang boses.



"Sleep tight." hinalikan ko sya sa noo.



Unti unti akong nagsimulang kantahan sya hanggang sa makatulog sya. At base sa nararamdaman ko
ngayon, iisa lang ang naiisip kong kanta.

"I'm falling even more in love with you,
Letting go of all I've held onto
I'm standing here until you make me move
I'm hanging by a moment here with you "


Nilaro-laro ko nag buhok nya. Sana naman hindi mawala ang antok nya dahil sa ngarag kong boses.
>__<


"Forgetting all I'm lacking
Completely incomplete
I'll take your invitation
You take all of me "


At muli, hinalikan ko sya sa noo. "I love you..."
"Now I'm falling even more in love with you
Letting go of all I've held onto
I'm standing here until you make me move
I'm hanging by a moment here with you
I'm living for the only thing I know
I'm running and not quite sure where to go
And I don't know what I'm diving into
Just hanging by a moment here with you "



Nang masigurado na nakatulog na sya ay tsaka lang ako nagpasya na matulog na din. Sa isang araw
naman ay pabiyahe kami papuntang Paris dahil gusto ng parents ni Rian na makita ulit si
Brayden.

______________________________________________________________


Ay sana naman hindi kayo malito sa tatlong POV. Time Check: 2:50 AM. Goodmorning Pelepens!
Hindi pa rin ako inaantok ah. Psssh! >_< Future UD's ko ay UNEDITED na. Hindi na kasi sa lappy
ako magtatype, kay STAB na ulet (pangalan yan ng aking baby tabby kasi sya ay sony tab). XDD
Nagawa na kasi yung isa. Mwehehe! Kaya lahat normal fonts na ulit. Walang bold, ittalic or
whatsoever. Ay depende pala, kasi baka sipagin akong gamitin ito MINSAN. :D Mas madali kasi dun
kesa sa lappy, dun kahit nakahiga nakakapagtype. AMP! Dito naman sa lappy naiinis pa ako
minsan. Tinotoyo kasi. -__-
Maikling UD lang ngayon ha. Sumasakit na naman kasi yung wrist ko (yun bang pakiramdam na
masakit yung loob), kaso ngayon nadadamay na din ang fingers. Haay! Rayuma na kaya 'to?
LOL! :DD
Ayan nasabi ko na ang dahilan kung bakit walang LABLAYP si Claire. Hindi naman kasi porke mga
kaibigan mo meron, dapat ikaw din gagaya na. Hintay hintay din. XDD at anong say nyo sa POV ni
Andrea? Hahahaha! =))
BONUS!!!
Basahin nyo ang STATUS ko sa PROFILE ko. Tatagal lang ang status na yan for 24 hours. Hahaha!
Marami ang nagtatanong sa akin nyan, kaya ayan ang pabonus ko! :DD san makikita ang status ko?
Nasa pinaka taas ng profile ko. (ibabaw ng profile pic ko). Mwehehehe! LAHAT NG MAG AADD SA
AKIN TODAY HANGGANG 11:59 PM ay iaaccept ko!! >__< Kaya kailangan nyong makita. Sa mga mob
readers ko (Wattpad App ang gamit), Click the writer's Info, makikita nyo ang Status ko doon.
=))
Personal :
i ! you, mahal ko! Hahahaha! Tulog na tulog ka na. =)) Yung laway mo oh, nagmamapa na naman .
Kadurdur ka talaga, jejeJAN! :P You're sooo GROSS! Mwehehe! :DD AIiLAbXszYOou PoE!
aJaJAjajAjajA!! (goosebumps talaga kapag jejemode. XD)
--Jen <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[74] Sixty Three.
*******************************************
@DenniceLopez, dedic sayo! :)

169 from watty world ang nag add sa Fb ko at LAHAT YAN INI-ACCEPT KO! Ngayon ako naniniwala na
marami din naman pala ang nagbabasa ng AN ko. Hahaha! Oh ayan ha! Dun sa mga pahulihin ng
pagbabasa ng HB, sorry na lang. XDD Mwahaha!
Goodbye nocturnal life. :( I will surely miss you! Hahaha! Bawal na talaga mag puyaaaat! That's
why babagal ang UD ko. Hihi, at sa umaga at hapon na lang ako mag UD. :)


09272949736 itext nyo yan, si John yan AKA Kidlat. Naghahanap sya ng RIAN . Rian ha, hindi
Andrea or Tricia. :D Hoooy, bata! Kidlat, ayan na ha. =)) Pak na pak ka na ha, :PP


GREETINGS :


JHAII at si VEALIZ from sa NOHS II-Pollux sa Bacolod City.
Liana Apostol
Lykstar
Dhalen and John Robert. Happy motmot!
Alyssa Jean Yatco of Casimiro A. Ynares Sr. MNHS
Nicka Talaro
Anthony. Uhh, di ko alam ang buong pangalan. =___= Yan lang natatandaan ko e. Sarreh!
and kay ALANA VENICE. Sorry mali pala yung una. XDD



___________________________________________________


63 :



Marian's POV


<<Click the YT video, dahil wala lang. Yan ang naka play ngayon habang tinatype ko ito.
Hahaha! Sarap kaya marinig. Hahaha! Sorry naman kasi mali yung title sa YT ko last time, it
should be HANGING BY A MOMENT. Yung song naman ngayon ay Love You So by Natalie. Tama na ngayon
yan. Hehe!>>



"Mama!" nakangiti akong kumaway-kaway ng makarating kami sa CDG Airport.


Gusto kong mapasimangot ng si Kurt kagad ang lapitan nila dahil sya ang may dala sa carrier ni
Brayden. "Ohh ang apo kong gwapo!" sabi ni Papa. Binuhat nya kagad ito at ipinakita kay Mama.


"Ang laki na ni Brayden!" nilaro laro nila si baby.


Inakbayan ako ni Kurt. "I can sense that someone is jealous!" pang aasar naman nya sa akin.



Inirapan ko sya. "Hmp!"



"Haha! You're really cute when you do that." he pinched my cheek and kissed it.




Hindi ko napigilan na hindi mapangiti. "Hindi naman ako nagseselos na si baby na ang pinapansin
nila. The truth is, natutuwa pa nga ako kasi aliw na aliw sila kay Brayden." iniyakap ko ang
isang braso ko sa bewang nya at masayang pinagmasdan sina Mama. Parang nakalimutan na nila kung
nasaan kami.



Lumapit kami sa kanila at inaya na silang umuwi. Limang araw lang naman kami dito dahil
kailangan na ni Kurt mag take over sa kompanya nila kaya baka mawalan na naman sya ng oras sa
amin ni Brayden.



"Kumusta na nga pala si Preign?" naalala kong itanong habang nakaupo kami sa backseat nasa baby
carrier na ulit si Brayden sa tabi ko dahil bawal na karga ang baby kapag bumibyahe.



Pinisil nya ang palad ko na hawak hawak nya kanina pa. Inihilig ko naman ang ulo ko sa balikat
nya. "Okay naman daw sabi ni Andrea."



"Hindi mo na sya dinalaw ha."



"Pangako, pag uwi po natin."



"Sige. Bago ka mag umpisa sa pagtatrabaho ha. Please lang, wag na wag mo syang papabayaan."
tiningala ko sya.



Ngumiti sya na naman sa akin. Napaiwas ako ng tingin. Kasi kapag ganung paraan ang ngiti at
tingin nya sa akin, parang naiinlove na naman ako sa kanya.



Pagkarating namin sa bahay ay nagpahinga na muna kami.



Himbing na ako sa pag tulog ng marinig ko na nag riring ang cellphone ni Kurt.


Nilingon ko sya at nakita ko na tulog na tulog pa rin sya. Tinamatad man ako ay bumangon na
din. Sakto namang pagka abot ko ay tsaka nawala ang pag iingay ng cellphone na ito.



Unregistered number at galing sa Pilipinas. Hmmm. Sino kaya ito? Mamaya ko na nga lang
itatanong kay Hubby. Talagang antok na antok pa rin ako. >__<



Pagkagising naman ay sobrang naging abala ko dahil nag desisyon akong ipagluto sila.



"Aba! At marunong ka ng magluto ngayon?" sabi ni Mama pagpasok nya sa kusina at makita na abala
ako sa paghahalo ng Paella.


Lumingon ako kay Mama. "Opo naman. Thanks to internet. Hahaha!"


Ngumiti si Mama, "I'm glad you're happy now. I can see it in your eyes."


"Opo. Sana lang po hindi na ito matapos."


"No. 'wag mo sabihin na sana hindi na yan matapos. Kasi ang lahat naman ay may katapusan. Ang
sabihin mo na lang, sana sa mga darating nyong problema ay kayanin nyo ang lahat. Hindi maganda
ang buhay na walang problema, alam mo ba 'yon? Dahil ang problema ang nagpapatatag sa isang
tao."



Napaisip ako. Tama nga naman si Mama. Kaya sana mas maging matatag kami.



Hinaplos ni Mama ang buhok ko. "And I'm so proud of you. Wala man kami lagi sa tabi mo, lumaki
ka pa rin na mabuting anak. Nagkamali ka man sa ilang bagay, hindi naman naging sapat 'yon para
hindi ka maging mabuting ina at asawa."


"Salamat po."


Huminga ng malalim si Mama "luto na ba yan? Tatawagin ko na Papa mo at sina Kurt. Nasa family
room sila." pag iiba nya ng usapan.


Tumango ako at bago makaalis si Mama sa kusina ay tinawag ko sya. "I love you po." nakita ko na
ngumiti sya.



"I love you din, anak."



Nakangiti akong binalikan ang niluluto ko.



"Wow! Kaya naman naiinlove ako sa'yo lalo. Ngayon pa kaya na pinagluto mo kami." naramdaman ko
na niyakap ako mula sa likod ni Kurt at hinalikan ng mariin sa pisngi. "You look great, Wifey.
I love you.."



Hindi ko alam pero parang gusto ko maiyak ngayon. Natutuwa lang ako masyado kasi may asawa
akong sobrang mapagmahal at magulang na mahal na mahal din ako. Ano pa ba naman ang hahanapin
ko diba?



Matapos namin pag saluhan ang hinanda kong hapunan ay nag kwentuhan pa kami ng ilang oras.
Kwentuhan, kulitan,asaran. Halos sina Mama at Papa na din ang nag alaga kay Brayden.




Matapos ang ilang araw ay kinailangan na din namin bumalik ng Pinas.



___________


Kurt's POV



"Wifey! Aalis na ako!" sigaw ko mula sa sala ng bahay namin. Nandito na kami sa bahay namin sa
Tagaytay. Simula ngayon, dito na kami permanenteng titira.



Lumabas mula sa likod bahay si Marian habang buhat si Brayden. "Mag iingat ka ha."



"San kayo galing?" nagtataka ko namang tanong.



"Haha. Sa likod po. Pinaarawan ko lang dun si Brayden."



Tumango tango ako. Hinalikan ko sa noo si Brayden. "Be good, little boy. Wag mo papahirapan si
Mommy ha."



Si Rian naman ang hinalikan ko sa labi. "At ikaw baby ko, mag iingat din kayo dito ha? Tawagan
mo lang ako kapag may problema. Wag ka din magpapagod, kapag may mga gagawin ka iutos mo na
lang sa kasambahay natin. Magpahinga ka na lang, sabi ko naman kasi sa'yo ikuha na natin ng
yaya si Brayden. Kumain ka ha, wag ka magpapalipas ng gutom." tumigil ako sa pagsasalita ng
mapasin na ngiting ngiti ang asawa ko. "Why?" kunot noo kong tanong.



"Wala po. Natutuwa lang ako kasi makapag bilin ka, parang napaka layo ng pupuntahan mo. Opo mag
iingat kami, tatawagan kita kahit walang problema kasi namimiss na kagad kita. Opo hindi ako
magpapagod, at sabi ko naman sayo wag na ikuha ng yaya si Brayden kasi kaya ko naman. Gusto ko
ako ang mag aalaga sa kanya, hindi ako magpapalipas ng gutom, kakain ako on time."



Ako naman ang napangiti. Bahagya kong inilapit ang mukha ko sa kanya, napatingala sya sa akin.
"I love you, Mrs. Bermudez."



"Haha! I love you, too, Mr. Bermudez."



"Hahahaha! Kinikilig na naman ang asawa ko!" pang aasar ko.



Hinampas nya ako sa braso. "Hmp! Ikaw kasi, napaka galing mong mambola."



Nawala ang ngiti ko sa labi ko. At sa seryosong tono ay muli akong nag salita, "Hindi kita
binobola lang. Totoo lahat ng sinabi ko."



Hinaplos ni Rian ang mukha ko. "Alam ko po. Kaya naman mahal na mahal din kita."




Hinalikan nya ako sa labi. "Sige na. Alis ka na para makauwi ka ng maaga."




Hinawakan ko ang kamay nya na nasa mukha ko, "Yung mga bilin ko ha? I love you."



"I love you, too." hinalikan ko sya ng isa pa at lumakad na palabas.



Pagkasakay ko ng kotse narinig ko na nag riring ang cellphone ko, agad ko namang kinuha mula sa
bulsa ko. Napangiti ako ng makita kung sino ang tumatawag. "Yes?"



"I miss you!" lalo akong napangiti.



"Talaga? Wag kang ganyan. Hindi pa ako nakaka alis ng tuluyan. Baka gusto mong pasukin na kita
kaagad dyan."



"Hahaha! Sige na alis ka na. I love you!!"



"I love you, too!" nang maibaba nya ang tawag ay nakangiti kong inilagay sa upuan sa tabi ko
ang cellphone at napailing.



Si Rian talaga. Ang galing lang magpakilig. Kahit lalaki ako, aaminin ko na sa mga simpleng
gestures nya na ganon ay kinikilig ako. >,<




Napasulyap akong muli sa bahay namin bago inistart ang sasakyan.




Nasa kalagitnaan na ako ng biyahe ng mag ring na naman ang cellphone ko. Akala ko si Rian na
naman pero nagtaka ako ng unregistered number ang makita ko.



"Hello?"



"Is this Mr. Kurt Bermudez?"



Napakunot noo ako. "Yes. Sino 'to?"



"This is Doctor Francisco from DNA Solutions Inc., can you drop by to my office today?"



Lalo akong nataka, "Why?"



"Dito ko na lang sasabihin ang dahilan."



"Uhh sure. Expect me in your office this afternoon."



"Okay. Thank you. See you." yun lang at nawala na sya sa linya.



Napaisip ako sa dahilan kung bakit ako kailangang makausap ng doktor kung saan ko ipina-DNA si
Preign. Maari kayang nalaman ni Andrea ang lahat at nagagalit sya dahil doon?





_________________________________________________________

LAME UD! Hahaha! Sorry naman po! Mahaba dapat ito kaso mimadali ko dahil palowbat na syaaa! OTW
kami papunta sa Anniv achuchu ng EAIC ng tinapos ko 'to. Hahaha! may lakad kasi ako ngayon kaya
busy busy. Nakakainis pa, kasi tinatamad ako lagi maghanap ng charger. (ang gulo kasi ng gamit
ko. Mwehehe!

May tanong ako, paano ba gumana ang Mini BT Keyboard,? hahaha! Kahapon ko pa pinoproblema 'yon.
Nadedetect sya at nakokonek sa tab at cp, pero hindi gumagana. =_____= sira kaya 'yon? O baka
may mali akong nagagawa? Malabo pa sa sanaw ang pdf file na kasama nya. Hindi ko naman mahanap
sa YT ang instruction nya kasi walang pangalan ng company. Nabili ko lang sya sa amazon.
Mwehehe! At hindi ko na sya mahanap sa amazon ngayon.T^T Helppppp me! ANG MAKATULONG SA AKIN,
MAY BONUS! KISS FROM RIAN OR KURT! HAHAHAHAHA! Bet na bet! :DD srsly, ang makatulong sa akin,
at may acct sa Watty sa kanya ko idededic ang next chappy! :D



I love you, JejeJAN. Sorry about last night. :( bati na tayo haaaaa? :> mwaaah! :***


--Jen <3


VOTE
COMMENT

*******************************************
[75] Sixty Four.
*******************************************
Alam nyo bang 2nd monthsary na ng HB ngayon, October 23,2012? Kaya ngayon ako nag UD. Ang
bilis! XD Thank you sooo much! :DD At almost 2M reads na ang HB, mwahahaha! Saya lang. Hehe!

Current issue ko kay watty ngayon ay wala na sa Non teen fiction ang HB. whyyy oh why?? -_-
Pero yung One shot at UMPP ko nandun. >_<

Sorry wala akong greetings ngayon, hahaha! Nadelete lahat ng nasa inbox ko. Nag full na kasi
mem nya.. And accidentally, na tap ko ang delete all. :( kaya kung pwede paki send na lang
ulit. :)

-----------------------------------------------------------------------------------------------
------

64 :


Kurt's POV


"Good afternoon, Dr. Francisco." bati ko nang makapasok ako sa loob ng opisina nya.



"Have a seat Mr. Bermudez." nakangiting tumayo ang doktor at iminuwestra na maupo ako sa upuan
sa harap ng lamesa nya.



Pagkaupo ko ay agad na din syang nagsalita. "I want to talk to you about this matter. Last week
pa kita tinawagan pero hindi nasagot ang tawag ko. And sabi ng kasambahay nyo na nakausap ko,
nasa ibang bansa daw kayo at ngayong week pa ang balik nyo kaya naman kanina na lang kita
tinawagan ulit."



Tumango-tango ako. "Nasa Paris kami ng asawa at anak ko."



"Yeah. Yun nga ang sabi. Anyway, I want to get straight to the point dahil alam ko how busy you
are."



"Ano nga ba ang pag uusapan natin?"



Binuksan ng doktor ang netbook nya. "See this?"



Kunot noo akong napatingin sa monitor.



"Hindi ba ito ang binigay kong resulta sa'yo few weeks ago?"



Lalo naman akong nagtaka. Tumango ako. "Yes. So anong problema?" hindi ko alam pero parang
nakakaramdam ako ng mali. Parang may sasabihin ang doktor na ikakagulat ko.

______________


Marian's POV



Kanina pa ako nagtataka sa ikinikilos ni Kurt. Parang wala sa earth ang utak. "Hubby, nakikinig
ka ba sa sinasabi ko?" naiirita na talaga ako ha. Kanina pa ako daldal ng daldal pero lutang
naman ang kausap ko.



Kunot noo na nagtaas ng tingin sa akin si Kurt. Nakatayo ako sa harapan nya at nakalagay sa
bewang ko ang isang kamay ko. Kuntodo taas na din ang isang kilay ko.



"Anong sabi mo, Wifey?" lalo akong nainis.



"Sabi ko nga. Sabi ko nga hindi ka nakikinig!" bakas na bakas ang inis sa boses ko. Pabagsak
akong naupo sa katapat na upuan nya. Kasalukuyan kaming nasa sala. Kakatapos ko lang patulugin
si Brayden. Eto namang si Kurt ay kanina pang nakatulala sa kawalan dito.



"I'm sorry." napatungo na naman sya.



"Nakakainis!" tumayo ako at babalik na sana sa kwarto ng hagilapin ni Kurt ang kamay ko.
Napalingon ako sa kanya na blangko ang ekspresyon ng mukha. "What?"



"I'm sory if I'm acting like this." nabasa ko sa mata nya ang pag hingi ng paunawa.



Huminga ako ng malalim. Hinila ako ni Kurt paupo sa tabi nya. "I'm sorry din. May problema ba
tayo, Hubby?"



Bumalik na naman ang pagkabahala sa mukha nya. "I went to Dr. Francisco this afternoon."



Nagtaka ako. "Sino 'yun??"



Natawa si Kurt. Hinapit ako palapit sa kanya at hinalikan ang ulo ko. "Makakalimutin naman ng
asawa ko." kaya napasimangot ako.



"Wag na sumimangot. I love you."



"Oh sino nga ba sya?"



"Yung doktor sa DNA."



Napalayo ako ng konti sa kanya at tiningnan sya sa mukha. "Bakit daw?"



"Preign is not mine."



Kung nagtataka ako kanina mas dumoble ngayon. Triple pa nga yata. Paanong hindi sa kanya si
Preign? Eh malinaw na nakasulat sa resulta ang salitang POSITIVE.



"Tumawag sa akin si Doctor Francisco last week nung nasa Paris tayo."



Tsaka ko lang naalala yung unregistered number na hindi ko nasagot nung tulog sya. "Ah yun nga
pala ang itatanong ko sayo. Kasi may tumawag nga nun pero hindi ko nasagot dahil natutulog tayo
nun."



"Yun nga. At tumawag sya kanina sa akin."



Napasimangot na naman ako. "Dami pasakalye. Ano na kasi nangyari?"



Natawa na naman sya. Hinapit nyan ulit ako palapit sa kanya kaya napasandal ako sa dibdib nya.
Hinaplos haplos nya ang buhok ko.



"Ganito ang nangyari.."



Inihanda ko ang sarili ko sa maririnig ko dahil baka hindi maabsorb kagad ng utak ko. Minsan pa
naman slow ako, Hehehe.



"Almost two weeks ago, may pumunta sa kanila. Ipina DNA din ang samples ni Preign. Syempre
under Preign's name again."



Sumingit ako, "Sino ang nagpa DNA?"



"That remains a secret. Hindi pwede sabihin ng kompanya nila ang details ng nagpapa DNA. But
anyway, hindi yun ang mahalaga."



Tumango ako kaya ipinagpatuloy na nya. Hinawakan nya ang kamay ko at nilaro-laro. "Kay Dr.
Francisco din saktong napatapat ang pagtetest. Kaya nagtaka sya ng lumabas na Positive din ang
resulta. Kasi paanong mangyayari na dalawa ang maging tatay ng iisang tao. Sinubukan nyang i-
check ulit ang resulta. Twice nyang inulit, pero ganun pa rin. That's when he started to
investigate everything secretly. He compared my result dun sa resulta din nung isang lalaki."



Bahagya akong napapikit dahil parang hinahanda ko na talaga ang sarili ko sa maririnig ko.



"To cut everything short, Balbuena manipulated the result."



Bumalik na naman ang pagsasalubong ng kilay ko. Lumayo ako sa kanya at umayos ng pagkakaupo.
Tiningnan ko sya. "Sino naman si Balbuena?"



"Javish Balbuena is his goddamn name." iniisip ko kung may kilala ba akong Javish. Pero wala
yata.



"Sino sya?"



"An enemy. Let's just say na mortal enemy." nakapako ang tingin nya sa sahig habang nagsasalita
habang ako naman ay nanatiling nakatingin sa kanya kaya nakita ko ng maglapat ang bibig nya at
magtangis ang bagang nya. "Galit na galit sya sa akin dahil iniwan sya ni Ysa."




"Ysa?" sa mga kamay nya naman ako napatingin kaya naman nakita ko ng kumuyom ito.



"Nakatakda silang ikasal ni Ysa. Pero dalawang buwan bago ang kasal nila, nakilala ko si Ysa.
Alam ni Ysa na kailanman ay hindi ko sya magugustuhan lalong lalo na ang mahalin." bahagya
syang tumawa. "Dahil nung mga panahon na 'yon ay hindi ko alam na makakaya ko pa palang
magmahal pa. Naging obsessed sakin si Ysa. You know, the usual stuff. She followed me
everywhere even in Hongkong when I spent my vacation there. She will send me anything like
foods, wardrobe, hanggang ibinili pa nya ako ng sasakyan. An SUV. Pero lahat ng iyon ay
ibinabalik ko sa kanya. She even tried to seduced me, hihiwalayan daw nya si Javish basta sya
ang mahalin ko."



Ilang segundo syang tumigil. Napatitig ako sa mukha nya ng makita ko na parang may dumaang
sakit sa mata nya. "Alam mo ba na nakikita ko ang sarili ko sa kanya noon? Kasi halos ganun din
ang ginagawa ko kay Tricia noon. Kaya naman naawa ako sa kanya. Kinaibigan ko sya, pero sobrang
nilinaw ko sa kanya na friendship lang ang pwede kong ibigay. Pumayag sya kaya akala ko
nagkakaintindihan kami. Tinanggap kong maging kaibigan sya, at sya lang kaunahang babaeng
pinapasok ko sa buhay ko pagkatapos ni Tricia. But in a very different way dahil hanggang
magkaibigan lang kami. hindi ko sya ibinilang sa mga babaeng ikinama ko o ginalaw ko. Para ko
na syang nakakabatang kapatid."



Tumingin sya sa akin. Nanatili akong tahimik lang at nakikinig. "Until Javish discovered
everything between us. He got really really mad. Inaway nya si Ysa, inilayo, sinaktan,
pinarusahan. Hindi ko alam ang lahat ng iyon dahil nagkataon naman na nagsabi si Ysa sakin na
susunod muna sya pansamantala sa mga magulang nya na nasa US kaya hindi ako nagtaka kung bakit
nawala sya. Hindi ko din alam na she called the wedding off kasi nung tinanong ko sya sabi
naman nya the preparation is still on going. She even listed me as one the secondary sponsor
for her wedding. I believed her na tuloy tuloy pa rin ang lahat sa kanila ni Javish kasi nag
stop na din naman talaga sya sa mga ginagawa nya sa akin. Naging magkaibigan lang talaga kami."



Huminga muna sya ng malalim bago nagpatuloy. "Na move ang wedding date nila ng one month ulit.
Nagtaka man ako, wala na din akong nagawa. Unang una desisyon nila 'yon,, pangalawa hindi ko
alam kung saan makakausap si Ysa dahil yung binigay nyang magiging contact number nya sa US ay
hindi naman gumagana. Kaya sabi ko sa sarili ko, kakausapin ko na lang sya kapag umuwi na sya
dito before her wedding."



Tumingin sya sa akin. Hindi ko mabasa ng eksakto ang nararamdaman nya. Parang halo halong
sakit, guilt at lungkot. "Two weeks before their wedding, dun ko na lang nakita ulit si Ysa. I
was so shocked seeing her that time kasi may ilan pa syang pasa sa katawan, namayat sya,
mukhang tumanda ng ilang taon. Ibang iba sa Ysa na una kong nakilala na masayahin, punong puno
ng energy. The typical girl in her youth. Alam ko na nakagawa man sya ng nga kalokohan, pero
dala lang yung ng nararamdaman nya at ng kabataan nya."



Hinawakan ko sya sa balikat at bahagyang tumango as if telling him to go on. Kaya muli syang
nag salita. "I tried to talk to her. Nung una ayaw nyang mag salita, iyak lang sya ng iyak.
Pero kakapilit ko, napagsalita ko din sya. Dinala daw sya sa Marinduque ni Javish at ikinulong
sa isang bahay bakasyunan ng pamilya nila. Dun sinaktan sya dahil nga nalaman ni Javish ang
pagkahumaling ni Ysa sa akin. Sa sobrang galit din daw nya, nasabi nya na hihiwalayan nya si
Javish dahil sa akin. Kaya lalong nagalit sa kanya. Nakatakas lang si Ysa kaya napuntahan ako."




Napalunok sya. At mas bumakas ang lungkot sa boses nya. "Nasundan sya ni Javish sa kinuha kong
bahay para sa kanya. Nagkataon na nasa Pangasinan ako ng tumawag sya isang gabi. Nasa labas daw
si Javish at nag pipilit pumasok. Nung oras na yun, nataranta ako. Kahit gabi na, bumiyahe ako
pabalik ng Maynila." kumurap kurap sya. "Pero huli na ang lahat.."



Gusto kong maluha dahil kay Kurt. Kita ko sa mata nya na nasasaktan syang alalahanin ang lahat.
Hindi ko napigilan na hindi sya yakapin ng mahigpit. Isinubsob nya ang ulo nya sa may balikat
ko. "Pagdating ko sa bahay nya.." bahagya syang tumigil, parang hirap na hirap syang sabihin
ang mga susunod na salita. "Patay na sya. Nadatnan ko na lang na duguan na sya at walang buhay
na nakahandusay sa kwarto nya." nabasag na ng tuluyan ang boses nya. "Walang matibay na
ebidensya kay Javish na makakapagturo na sya ang pumatay kay Ysa ng gabing iyon. He left
nothing. Not even a single finger print na makakapag turo sa kanya. O kahit man lang ebidensya
na sya ang nagtago kay Ysa sa Marinduque. Nakontrol ni Javish ang lahat. Pinaalam nila dati sa
lahat na nagbakasyon mag isa si Ysa sa ibang bansa. Kahit mga fake e-mails ay nagpapadala sya
sa mga magulang ni Ysa para hindi ito hanapin." naramdaman kong may tumulong luha kay Kurt.



Kaya alam ko na sobra syang nasasaktan ngayon. "Ysa is the sister I never had. After that
incident, I tried to forget everything kahit pa parang bangungot na laging pabalik balik sa
isip ko ang lahat ng gabing iyon. Nawala din na lang si Javish matapos palabasin ng pamilya nya
na napasok lang ng magnanakaw si Ysa. Useless talaga ang batas dito. Hindi na ginusto ng
pamilya ni Ysa na maghanap pa ng ebidensya dahil mas maimplwensya ang pamilya ni Javish. At
ngayon nga bumalik si Javish para gantihan pa rin ako, huli na ng malaman ko na pamilya pala
nila ang may ari ng lab testing na iyon kaya namanipula nya. Nakita na lang sa CCTV ni Doktor
Francisco ang lahat ng imibestigahan nya ito."



Yumakap sa akin si Kurt. "I'm sorry if I wasn't able to tell you about this. Ayoko na lang
alalahanin pa ang lahat. Hindi ko naman akalain na mangyayari ang ganito ." gumanti ako ng
yakap sa kanya ng mas mahigpit.



"I understand." sabi ko. Alam ko na hindi naging madali sa kanya ang lahat ng ito kaya
naiintindihan ko sya. Hindi ko alam na may pinagdaanan pala syang ganitong pagsubok. Buong
akala ko talaga isa lang syang lalaki na happy-go-lucky. Pero marami palang dahilan ang lahat
kaya naging ganito sya ngayon. Kung tutuusin, mas maswerte parin ako kaysa sa kanya kasi hindi
ko naranasan ang mga ganyan kabibigat na pagsubok. Una kay Tricia at eto pang kay Ysa.



"Ano ng plano mo ngayon?" tanong ko.



"Kakausapin ko si Andrea. Pero mas kailangan ko makausap si Javish." tumango ako.



"Basta nandito lang ako ha. Kapag kailangan mo ng tulong ko.."




"Oo, Wifey. Salamat. I love you. Mahal na mahal kita." hinalikan nya ako ng marahan sa labi.



"Mahal na mahal din kita, Hubby." sagot ko ng maghiwalay ang labi namin.


__________


**Two weeks later..**


Andrea's POV


<<PLAY THE YT VIDEO ON THE SIDE. Kung bakit ayan ang song for this scene? Figure it out! Song
yan ni Martin for Andrea. Mwehehehe! The song is Home by Daughtry.>>
"Martin? Anong ginagawa mo dito?" nasa garden ako at dinidiligan ang mga halaman. Nagulat na
lang ako ng may mag doorbell at lalong nagulat ako ng si Martin na naman.



"Pwede ba tayong mag-usap, Andrea?" niluwagan ko ang pagkakabukas ng gate at pinapasok sya.
Nagpatiuna na ako papasok sa loob.



"Ano ba ang pag uusapan natin?" Nasa gitna ako ng sala at nakatayong nilingon sya.



"Sobrang mahalaga." sabi nya na bahagyang lumapit sa akin. Napatingin ako sa sobreng dala nya.



Binuksan nya ito at may inilabas na papel. "Nung una ko syang makita, iba na yung nararamdaman
ko. Ayokon mang pagdudahan pero naisip ko na baka nagkakamali lang ako ng pakiramdam ko. Alam
mo yung salitang lukso ng dugo?" napakunot-noo ako.



"What are you trying to say?"



"I am the father of Preign."



Natigilan ako sa sinabi nya. Hindi ko alam pero parang biglang kumabog ng napakalakas ang
dibdib ko. Tumawa ako ng marahan. "Are you insane? Paano na magiging anak mo si Preign? He is
Kurt's son." hindi ko alam kung may saltik na ba itong si Martin o ano. Si Preign anak nya?
Tatawa na ba ako sa napaka laking joke na ito?



"I am dead serious here." sabi nya sa seryosong tono kaya unti-unting nawala ang ngiti ko.



"Paano mo nasabi? Porke ba may naramdaman kang that so-called 'lukso ng dugo'?" sarcastic na
sabi ko.



"Pina-DNA ko sya." ipinakita nya sa akin ang hawak nyang papel. At malinaw na naka sulat na
positive ang resulta.



Natigilan ako. Napatitig ako sa hawak nyang papel.


"Bago ako umalis patungo ng London noong August para sa expansion ng business ko ay magkasama
pa tayo, hindi ba? Nag inom pa tayo sa isang bar. At sa kalasingan natin, may nangyari ulit sa
atin. Hindi na nga kita nahintay na magising noon dahil maaga ang flight ko kaya nag iwan na
lang ako ng note."



Naala ko ang sinasabi nyang insidente. Kinabahan ako. Naalala ko nga din yung umaga na nagising
ako na wala na sya sa tabi ko at tanging note na lang ang naiwan sa bedside table.



"P-pero.."



"Hindi ako gumamit ng condom nun, diba? Kasi wala akong dala." napalunok ako. Oo nga pala.
Pinagtawanan ko pa nga sya noon dahil sabi ko hindi na sya boy scout, samantalang dati, may
condom na sya sa sasakyan, meron pa din sa wallet nya. Pero noong gabing 'yon. wala syang dala
sa wallet nya.



"Kaya hindi nakakapag taka na maging anak ko si Preign. Baka fertile ka ng gabing may huling
nangyari sa atin." ayaw man tanggapin ng isip ko, pero hindi imposible.



"Kaya pina-DNA ko sya. Ramdam ko na akin si Preign. Hindi mo ba alam na kamukha ko si Preign
nung bata pa lang ako?" muli syang dumukot sa sobreng dala nya. Inilabas nya ang isang lumang
larawan.



Ilang beses akong napakurap at napatitig sa larawan. Halatang luma na ang larawan na ito. Pero
isa lang ang tumatak sa isip ko, parang larawan ni Preign na ginamitan lang eefects katulad sa
instagram.



At..



Para silang pinagbiyak na bunga ni Preign noong mga ganoong edad din.



Dahan-dahan akong nag angat ng tingin sa kanya. Nakita ko na nakangiti sya sa akin at bahagya
syang tumango.



Magsasalita na sana ako ng biglang nagbukas ang pinto. Sabay pa kaming napalingon ni Martin sa
bagong dating.



"Kurt?"



Bakas sa mga mukha namin ang gulat. Sa mukha naman ni Kurt at naka rehistro ang gulat at
pagtataka.



_______________________________________________________________


Sulit ang paghihintay nyo! Hahaha! Pak na pak na pang monthsary gift ko sa inyong lahat! Hihi!
XDD Nagustuhan nyo ba? Maganda ba? Wahehe.


Yung pinagkuhanan ko ng pangalan na JAVISH ay mula sa dalawang taong mahalaga sa akin from
watty world. Hahaha! Walang wala kasi ako maisip na pangalan, pinag combine ko na lang. Medyo
unique naman diba? Hihi. Yun nga lang, kontrabida. Mwehehe! :DD Hello, beyyybe and mahal ko! :D



--Jen <3

VOTE
COMMENT
*******************************************
[76] Sixty Five.
*******************************************
@KRIZRHEA. Dedic sayo ang chapter na ito. Thanks for reading! :)

NO AN ako today! Wala ako sa urat. Hahaha! Isang himala! :>


GREETINGS TO :
Yuna Azarcon, Patricia, Claire, and Rica ng IV-EA of CNHS
Lanao Del Norte Comprehensive HS
Sheryl Sumadia, Allysa Yatco at Ysa Refumanta of 3-Amethyst of CAYSMNHS from Keytt Navarro
Shelley from Nasugbu Batangas
Ma'am Honey and Ma'am Anne
BEED 1 V-C of WMSU from elliza
Camille and her tita na pinagpupuyatan daw ang HB. haha!
Jen Castaeda of Pampanga
Hi daw kina Ms. Wilma, Ms. Donna, Abhie, Rachelle, Jhonas,and Bhelle. Also sa crew & management
team, go lang daw sa zero CSO. from Ms. Ghie of Mcdo 179 Lemery.
Cherry Honey ng MUST-CDO.
Riza and her BF Jerome.
Fatima Shaima and Ann Nicole.
Chie.
Nicoletspascua.
Belated Happy Birthday to Honey.

_________________________

65 :
<<Hep hep! Tingin muna sa kanan. Yan si Martin! Hahahaha!>>
Kurt's POV


"Martin? Anong ginagawa mo dito?" isinarado ko ang pinto at lumapit ng konti sa kanila.


Napatuon ang tingin ko sa mga hawak ni Martin. Kumunot ang noo ko pero hindi ako nag salita at
tiningnan ulit ang dalawa.


Nakita ko na nagbaba ng tingin si Andrea.


"I guess, this is the right time." sabi ni Martin na nakatingin sa akin.


"Martin.." sabi ni Andrea na parang may nais ipahiwatig.


"Ang alin?"


"No. Tatlo tayong mag uusap dito dahil ako ang nakaalam ng totoo." umalis sa harap ni Andrea si
Martin at lumapit sa akin. "Basahin mo."


Kinuha ko ang papel. Napakunot noo ako ng mapatingin sa header ng sulat. Galing sa kompanya
nina Dr. Francisco. Tiningnan ko si Andrea na nanatiling nakatingin sa sahig. "May alam ka ba
dito, Andrea?" tanong ko. Nagtaas ng tingin si Andrea at tumingin sa akin. Bakas sa mukha nya
na maiiyak yata sya.


"Hindi.." sagot nya na may kasamang pag iling.


Huminga ako ng malalim. "Ikaw ang tinutukoy ni Dr. Francisco." sabi ko sabay tingin kay Martin.


"Kilala mo sya?" nagulat na sabi nya.


Tumango ako. "I'm sorry, Andrea.." sabi ko na tumingin kay Andrea at humihingi ng pang-unawa.


Dumaan ang ilang saglit na katahimikan. Tanging mga malalalim na pag hinga lang ang maririnig
dito. Parang walang gusto magsalita at nagpapakiramdaman lang.


Hanggang sa wakas ay nag salita si Andrea sa mahinang boses. "Bakit nyo kailangan gawin sa akin
'to? Ganon ba talaga kasama ang tingin nyo sa akin para ipa-DNA ang anak ko ng lingid sa
kaalaman ko?" bakas ang hinanakit sa tono nya. Nanatili lang kaming tahimik ni Martin. Parehong
may naka rehistrong guilt sa mga mukha namin. "Aminado naman ako na masama akong babae noon.
Hindi pa ba sapat na nag bago ako para kay Preign? Unang una hindi ko pinilit na akuin mo si
Preign, Kurt." tumingin sya sa akin na may namumuong luha sa mata.


Gusto ko syang lapitan at pawiin ang luha nya. Kaibigan ko sya kaya naman ayoko na nakikita din
syang ganyan lalo na at ako ang dahilan. Kahit kailan ayoko na may nakikitang babaeng lumuluha
para sa akin.


"No, it's just that....." hindi ko alam ang idudugtong ko sa salitang ito. "I'm really sorry."
napatungo ako para maiwasan ng tingin ang mukha nya na tuluyan ng tumulo ang pinipigilan na
luha.


"Oh well. Siguro ganon nga talaga. Kahit pilitin mo magbago, pagdududahan ka pa rin talaga."
huminga sya ng malalim. "I'm sorry, Kurt. Hindi ko alam na nagkamali din pala ako. Pare-pareho
na din naman nating alam ngayon na positive na anak ni Martin si Preign."


Suminghot sya at nagpahid ng luha. "Pwede ba na iwan nyo muna ako? Gusto ko lang mapag isa
pansamantala." pagkasabi noon ay lumakad na sya papasok ng kwarto at iniwan na kami.


Nagkatinginan kami ni Martin. "Pwede ba na tayo naman ang mag usap, Kurt?" tanong ni Martin sa
akin. Tumango ako at umuna na palabas.


Lumakad ako hanggang sa may garden ni Andrea habang naka silid sa magkabila kong bulsa ang
kamay ko. Tumingala ako sa langit at napansin na maganda ang sikat ng araw. Sana kasing ganda
ng magiging bagong buhay ko kasama ang pamilya ko ngayong wala ng problema pa.


"Salamat sa pag aalaga mo sa anak ko habang hindi ko pa alam." narinig ko na sabi ni Martin
mula sa likod ko. Inalis ko ang tingin ko sa langit at lumingon sa kanya. Bahagya akong
ngumiti.


"Wala 'yon. Alam ko din naman na nag kulang ako kay Preign dahil nawalan ako ng oras sa kanya."


"Salamat pa rin dahil nandyan ka noong kailangan ka ni Andrea. Nalaman ko pa na ikaw ang kasama
nya ng manganak sya. At inalagaan mo sya." sabi nya.


Umiling ako. "Ginawa ko lang ang dapat. Alam ko naman na mabuting babae si Andrea. Pinipigilan
lang talaga nyang ilabas ito noon."


"I know." tumango si Martin at tumanaw sa labas ng bakuran. "I know that. Pinapakita nya na
matatag syang babae. Hindi yung tipong vulnerable. But I know that she's weak inside. I want to
take care of her kahit noon pa. Pero lagi nyang pinapakita sa kilos nya na ayaw
nya." .malungkot na sabi ni Martin. Nanatili naman akong nakatingin sa kanya at nakikinig.


"Do you love her?" tanong ko. Gusto ko lang malaman na nasa mabuting kamay ang mag inang Andrea
at Preign.


"I do." ngumiti sya ng mapait. "Pero hindi ko alam kung paano ipapaalam sa kanya."


Lumapit ako sa kanya at tinapik sya sa balikat. "Kaya mo yan. Ngayon pa na may Preign na kayo."


"Yeah. Gusto ko bigyan ng isang buong pamilya ang anak ko."


Tumango ako. "Kayang kaya mo 'yan."


Maglalakad na sana ako palabas ng bakuran ng may maalalang sabihin. "You know what? Ang unang
DNA ko kay Preign ay positive ang resulta. Kaya naniwala ako na akin nga sya. Salamat at sa
iisang laboratory tayo nagpa-DNA."


"Positive? Paano?"


Muli akong lumingon sa kanya. "Someone manipulated the result."


Lalong rumehistro ang pagtataka sa mukha ni Martin. "Sino?"


"Si Javish."


"Javish? The son of Mr. Eldie Balbuena?"


Tumango ako. "Nakipag usap na ako sa kinauukulan."


"Anong motibo nya?"


"Galit nya sa akin. It's a long story. Anyway, aalis na ako. Sa ibang araw ko na lang
kakausapin si Andrea dahil may mahalaga lang akong aayusin. Balak kong tuparin ang isa sa mga
pangarap ko." sabi ko. Tumalikod na ako at naglakad na palabas.


Pagkasakay ko ng kotse ay napahinga ako ng malalim. Sana bago ang araw ng pagtupad sa isa sa
mga plano ko ay matapos na ang gusot sa amin ni Javish. Dapat matuto na sya sa nangyari sa
kanila ni Ysa at sana maintindihan na nya na hindi ko naman ginusto ang lahat.


________


Mich's POV


"Woooooh! Take it off!!"


"Take it off!"


"Shiiiiit! Bading! Ang hot! Sa akin sya! Sa akin!!"


"Ambisyosa ka! Sakin sya. Bibilhin ko sya!Kahit magkano pa sya at sisiguraduhin ko na sulit ang
pagbyaheng langit ko!"


Yan lang ang paulit ulit kong naririnig dito sa lugar na ito. Iginala ko ang paningin ko sa
paligid. Puro babaeng masyonda, bakla, at ilang halos kaedad ko ang nandito.


Deym! Is this for real? Nasa isang gay bar ako??!


"Hoy! Mich! Pakiyeme ka pa dyan. Tingnan mo na yung nasa stage, ang hot oh!"


Ibinalik ko ang tingin ko sa stage. Pero napatingin ulit ako sa relo na nasa wrist ko. Ano ba
ang trip ng mga babaeng ito at sinama ako dito? Kasama ko ngayon ang mga pinsan ko sa side ng
tatay ko. At hindi ko naman alam na ang tinutukoy nilang lugar ay ganito.


At lalong anong trip nila at gusto nila makakita ng katawan ng kung sino-sinong lalaki?


Nag vibrate ang cellphone ko. Napalunok ako ng makita na galing kay Vin ang text message.
Tinatanong kung nasan ako. Io-off ko na sana ang cellphone ko ng biglang mag ring at pangalan
ni Vin ang nasa screen.


Dali-dali akong tumayo mula sa pagkakaupo at akmang lalabas na.


Kailangan na masagot ko kaagad ito. Dahil malalagot ako sa boyfriend ko kapag hindi ko nasagot.


Yep. Tama kayo. Boyfriend ko na si Vin. Sinagot ko na sya finally. Hahaha! Two weeks pa lang
ang relationship namin at so far okay naman kami. Alam ko na hindi pa kaagad masasabi na okay
talaga kami dahil kakasimula palang namin. Pero umaasa ako na kakayanin namin ang lahat. Idol
ko sina Mr. and Mrs. Bermudez diba. Ako ang #1 fan ng loveteam nila, kaya kakayanin ko din na
lagpasan ang kahit anong pagsubok samin ni Vin.


"Hep! Hep! At san ka pupunta ha? Trying to escape?" nahawakan kagad ako ni Krissy sa braso.


"Kris, kasi si Vin tumatawag." sabi ko sa kanya at itinaas ang telepono ko na patuloy na
nagriring.


"Akong bahala!" nagulat ako ng agawin nya sa kamay ko ang cellphone ko at sinagot ang tawag.


Aagawin ko sana pero nagulat ako sa sinabi nya kay Vin.

"Hey! Busy kami dito sa gay bar ni Mich. Wag kang makulit. Mamaya ka nya tatawagan kapag
nakauwi na kami!"


"Krissy!!" naiinis kong pagsaway sa kanya.


Inalis nya sa tenga nya ang cellphone at ngumisi. "Ayan! Wala ng istorbo. Let's enjoy the
night, Mich! Wag kang KJ!" inabutan nya ako ng alak ulit. At katulad kanina ay ibinaba ko lang
ito sa mesa at walang balak na inumin ito.


"Hmp! Bahala ka dyan. Maburo ka!" hindi ibinalik sa akin ni Krissy ang cellphone ko. Nakita ko
ng isilid nya ito sa may dibdib nya. Inirapan ko sya.


"Wala ka ng choice kundi ang ienjoy ang gabing ito, insan!" at tumawa sya. Lalo akong nainis.


Kahit kailan napaka gaga nila talaga! Mas gaga pa sa akin! ~_~


Bandang alas dos na ng madaling arae kami nakauwi. At hindi talaga ako nag enjoy. Hindi ko
sinubukan na ienjoy ang mga lalaki doon dahil worried ako sa sasabihin ni Vin.


Inihatid lang ako nila sa bahay. Nagulat pa ako ng makita na nakaparada sa harap ng bahay namin
ang kotse ni Vin.


Nagulat at the same time ay kinabahan din.


Sinilip ko ang loob ng kotse at nakita na walang tao sa loob.


Maingat na binuksan ko ang gate ng bahay namin.


Madilim sa loob ng bakuran at tanging sa may balcony lang merong ilaw na bukas.


Isinarado ko ang pinto. Muntik na akong mapasigaw ng malakas ng biglang may magsalita sa
likuran ko. Mabuti na lang at natakpan ko kaagad ang bibig ko.


"Ayos ha!Alas dos ng madaling araw mula pa sa isang gay bar!"


Para akong napako sa kinakatayuan ko. Nakaharap pa rin ako sa gate at nasa handle pa rin ng
gate ang kamay ko.


Kinakabahan akong unti-unting lumingon kay Vin na magkasalubong ang kilay nya at madilim ang
aura nya. Oo alam ko na ganyan ang itsura nya kahit hindi ko masyado maaninag dahil against the
light sya.


Seryosong seryoso ang tono ng boses nya kaya naman mas nadoble ang kaba ko. "U-uhh.. Babe.
Hehe" sabi ko.


"Wag mo ako daaanin sa paganyan mo. Sino ang nagsabi sayo na pumunta ka sa bar? And worst sa
isang gay bar pa ha?"

Hinawakan ko sya sa braso pero pumiksi sya. "B-babe."


"Kanina pa ako dito. Noong tinawagan pa lang kita, nandito na ako. Bakit hindi ka kaagad
umuwi?"


"Kasi----"


"Ako nga hindi na napunta sa mga bar dahil iniiwasan ko na magalit ka. Pero ikaw mismo, sa gay
bar pa!" pinag diinan nya talaga sinabi nya. Tumalikod sya sa akin at lumakad papunta sa
balcony. Agad naman akong sumunod. Naupo sya sa upuan at ilang beses na huminga ng malalim.


Lumapit ako at naupo sa tabi nya. "I'm sorry. Hindi ko naman alam na doon ang punta namin.
Hindi naman ako makaalis kagad doon dahil itinago ni Krissy ang cellphone ko. At alam mo na
hindi ako nagco-commute mag isa." napatungo ako at unti-unti ng nagtutubig ang mata ko. "Wag ka
na magalit..." nabasag na ang boses ko sa huling sinabi ko. Napasinghot ako.


Ilang sandaling dumaan ang katahimikan. Patuloy na tumutulo ang luha ko pero nakatungo pa rin
ako. Ayoko na makita ni Vin na umiiyak pa rin ako.


Napabuntong hininga sya. At sa malumanay ng tono ay nag salita sya. "Wag mo na uulitin yun ha,
wag ka ng babalik sa ganoong lugar." tumingin ako sa kanya at nakita ko na bahagya syang
nakangiti sa akin.


Hinawakan nya ang mukha ko at pinunasan ang mga luha. "At yang pag-iyak, wag mo na din uulitin.
Nasasaktan ako alam mo ba yun ha? Para kang aping api dyan."


Hindi ko na napigilan at niyakap ko na sya ng mahigpit. Tumingin ako sa kanya. Nagkatitigan
kami.


And for the first time in our 2weeks of being together, ako ang nag initiate ng halik sa
pagitan namin.


Hinalikan ko sya sa paraan na alam ko. Aba! Marunong na naman ako kahit paano noh! Natututo na
ako sa magaling kong boyfriend. Bwahaha!


Nang maghiwalay ang labi namin ay napatungo ako. Bigla akong nahiya.


Narinig kong natawa si Vin. "Kung ganyan ba naman ang peace offering mo, lagi na akong
magagalit." pang aasar nya.


Namula ako at nakurot ko sya sa dibdib. "Loko! Minsan lang yan. Ayoko lang talaga na magagalit
ka sa akin."


"I love you, Miss Michelle." sabi nya na nakahawak sa may bewang ko at nakatitig sa mga mata
ko.


Ayan na naman ang parang may naglalaro na kung ano sa sikmura ko. Lagi na lang ganyan kapag
ganitong sweet sya sa akin. >__< "I love you too, Mr. Vincent Yoon."



"Babe.." sabay pa kaming napabigkas nyan. Kaya naman pareho kaming natawa.


"Uuwi na ako. Hinintay lang talaga kita kasi gusto ko na matutulog tayo ngayon na maayos ang
gusot sa atin. Pasok ka na." hinalikan nya ako ng isa pa.


Lumakad kami ng sabay hanggang sa may gate.


"Ingat ha." sabi ko. tumingkayad ako at hinalikan sya sa pisngi. Ayoko na sa lips. Aasarin na
naman nya ako. =__=


"Oo. Matulog ka na. Bukas mag didinner tayo ha. I mean, mamaya pala kasi umaga na nga pala.
Sweet dreams." hinaplos nya ng marahan ang pisngi ko bago lumakad papunta sa sasakyan nya.


Nang makasakay sya ay kumaway pa sya bago pinaandar ang sasakyan.


_________

Marian's POV

<< CLICK THE YT VIDEO. Hahahaha! Kung bakit? Wala lang. XD Hahaha! Yan lang kasi ang nagpplay
ngayon dito habang tinatype ko ang part na ito.>>


Nag aayos ako ng mga gamit namin ni Kurt sa kwarto ng hapong ito. Nakakainip kasi. Tulog si
Brayden kaya wala akong malamutak. Hehe. Wala pa rin naman si Kurt dahil sabi nya may
pupuntahan pa raw sya pagkatapos sa opisina.


Kaya naman para malibang ako, inayos-ayos ko ang mga gamit dito.


Ibabalik ko na sana sa working table nya ang naiwang folder ni Kurt na nasa sofa dito sa kwarto
ng may malaglag.


Isang sobreng puti.


At nakapangalan sa akin.


Npangiti ako dahil mukhang love letter pa yata sa akin ng asawa ko.


Naks naman!Luma-love letter na ngayon si Kurt??!


Agad kong binuksan ang sobre at excited na mabasa ang nilalalaman. Yay! Kikiligin na naman ako
ng sobra nito!

Ang malapad kong ngiti ay unti-unting nawala ng mapansin na hindi naman handwritten ni Kurt
ito. Sulat babae pa nga yata.


At ang nilalaman ng sulat ay ito:


"Marian, si Tricia ito. Alam ko baka galit ka pa sa akin. Napasakamay mo ang sulat na ito dahil
nag usap kami ni Kurt. Una sa lahat, gusto kong humingi ng sorry. Sorry sa lahat ng ginawa
ko."napatigil ako sa pagbabasa at hindi ko ikakaila na nagtataka ako.


Si Tricia, humihingi ng sorry sa akin? At nagkita pala sila ni Kurt. Hindi ko man gusto pero
nakaramdama ako ng selos.


"Sorry sa panggugulo ko sa inyo, sa pananakit ko sa damdamin mo, at sa pananakit din sayo ngb
pisikal. Siguro dahil sobra akong naiinggit sayo. Ikaw kasi ang eksaktong replica ng gusto kong
maging ako. Isang babae na maganda, mabait, at sweet. Isang tao na nasa kanya na ang lahat.
Yaman at katalinuhan. Samantalang ako, kailangan ko pang gumamit ng ibang tao para maranasan
ang meron ka. Lalo pa akong nainggit ng nasa iyo si Kurt. Ang lalaking nag iisa kong minahal."


Huminga ako ng malalim. Naalis nadin kaagad ang selos na nararamdaman ko at napalitan ng awa
para kay Tricia.


"Ang nag iisang lalaki na nagparamdam sa akin ng pagmamahal. Na mahalaga din pala ako sa buhay
ng iba at kailangan nya ako. Pero anong ginawa ko? I took him away from me. Pinagpalit ko sya
sa isang pangarap na walang kwenta. Hindi ko pinahalagahan ang pagmamahal nya. At noong
narealized ko kung gaano ko pala sya kamahal, wala na sya sakin. Ang saklap noh? Nasa akin na,
pinakawalan ko pa. Kaya lalong nainggit ako sayo. Hindi naman yata pwede na nasa sayo na ang
lahat. Sayo na yaman mo, basta sa akin si Kurt."


Umayos ako ng pagkakaupo bago muling pinagpatuloy ang pagbabasa. "Kaya ginawa ko ang lahat para
maagaw sya. Sabi ko kasi ako naman ang unang minahal nya. Ibabalik ko lang naman ang dati. Pero
hindi pala ganoon kadali ang lahat. Dahil kung mahal ako ni Kurt noon, ikaw naman ay mahal na
mahal nya. At ikaw ang ngayon, ako ay nakalipas na. Nakalipas na alam ko ayaw na nyang balikan
pa dahil bangungot lang ang idinulot sa kanya. Maswerte sya na ikaw ang minahal nya."


"At oo nga pala, yung umaga na nakita mo na nasa condo nyo ako, yes, I admit that I tried to
seduce him. And yeah, at first he responded." napatigil ako. Parang kinabahan ako. "It is
because he thought that I was you. Pero sa sobrang kalasingan nya, nakatulog na sya. So I had
no choice but to let him sleep. I just stared at him all night, wishing that when he wakes up,
it is me again that he loves. Pero ako pala ang nanaginip lang noon, dahil malabo ng mangyari
pa ang bagay na iyon. Kaya mapanatag ka na. Walang nangyari sa amin noong gabing iyon."


Nakahinga akong maluwag sa nalaman. "At muli kong hihilingin sayo, alagaan mo sya. Mahalin mo
sya sa na paraan na hindi ko nagawa noon. Ikaw na ang bahala sa kanya. Ginawa ko ang sulat na
ito dahil tinawagan ko si Kurt na magkita kami. Sana lang pumunta sya. At sana magkita pa tayo
pagkatapos nito. Hindi ko lang sigurado dahil pabalik na akong ibang bansa bukas para sa
treatment ko."

Napakunot noo ako. "Oo nga pala, may sakit ako. Lymphoma stage 4 na. Sinisingil na yata ako ng
kasamaan ko. Kaya sana bago man lang ako mawala, magkita-kita tayo at makapag usap man lang.
Salamat."


Itiniklop ko ang sulat at muling ibinalik sa sobre. Hindi ako makapaniwala na may sakit sya.
Aaminin ko naman na nagalit ako sa kanya, pero hindi ko hinangad na maging ganoon ang
kahihinatnan nya.


I still wish her the best in life.


________________________________________________________________

Yan na lang muna! Hahaha. Sorry naman natagalan. May buhay din naman kasi ako sa kabas ng watty
world. :) Yun lang! Hindi nagana ang utak kong berde ngayon kaya magtiis na lang muna kayo sa
ganyang UD. ;)
Gutom na ako. Hahaha! Ang tagal ng PIZZA (pronounced as PICHA ng aking mga tita at mommy.
Hahaha! And everytime they did that, natatawa pa rin ako. Mwehehe!) na meryenda namin kaya
naman hindi nagana na naman ang aking kautakan na walang laman. Hahahaha! Nabagal ba ang UD ko?
Yaan nyo na. Pagbigyan nyo na ako kasi sa totoo lang, mas mahirap na maggawa ng UD ngayon dahil
feeling ko mas komplikado. Hindi na pakilig-kilig lang ang nangyayari kina Kurt at Rian e.
Hahaha! Kaya naman kailangan ko talagang pag isipan ng ayooooos!

Personal:
I miss you big bigtime, JejeJAN! Nakakapanibago. Wala akong abnoy na kausap. XD


--Jen <3

VOTE
COMMENT
*******************************************
[77] A must read!!!
*******************************************
This is not an UPDATE! isang ANNOUNCEMENT Lang ito okay? Alam ko naman kasi na marami ang hindi
nagbabasa ng status ko sa watty. And karamihan ay hindi ko friend sa facebook sa kadahilanan na
alam nyo na yooon! ;)
Ano nga ba ang announcement ko?? :D mga THURSDAY na or FRIDAY ang next UPDATE ko. Whyyyy??!
Dahil gusto ko!
Dahil sinabi ko! :DD
Kurt lang ang peg? :D natatandaan nyo ba yung chappie kung saan sinabi ni Kurt ang lines na yun
kay Rian? I bet hindi na. kasi Kahit ako hindi ko na maalala. Pero nasa bandang kaunahan yon.
Anyway, ano nga ba ang announcement ko?
Maikli lang naman.
Wag kayong atat na mag UD ako dahil may isang magandang Update ako sa susunod. Kung ano yon?
Hulaan nyo! Sa susunod na chapter ay isaaaaaang magandang Author pa rin ang mag uupdate! XD de
jk lang. Magandang chapter kaya paghahandaan ko. Hahahaha!
So yan na ha. Walang magsasabi ng matagal ang UD ko. Sige kayo din. Baka biglang magbago ang
isip ko at ibahin ko ang update ko! XD Walang sisihan. Mwehehehe! :PP
Yun lamang naman. BAWAL ANG ATAT DITO!
DaHil sinusumpa ko, ang ATAT ay magigung pangit. =____= Hahaha! Kaya alam nyo na ako ay dating
Atat, XDD
PS: Sarreh sa unreps msgs. Wala akong load . *insert my most paawang tone* Pasensya naman ako
ay isang hampaslupang tao lamang. HAHAHAHA!
*******************************************
[78] Sixty Six. Part I
*******************************************
PAK NA PAK ANG CHAPTER NA ITO. 9 PAGES LANG NAMAN PO KASEEEE! HAHAHAHAHA! :DD
Kumusta Halloween nyo? Nauso na naman mga mukha natin noh? Haha! ;DD


GREETINGS
Hello daw kina B.Ann na reader din ng HB at sa crush nya na si Racir from CARMINA of Bicol.

Ruth Zabala and Diane Crael na libangan daw nila sa Taiwan ang HB after work. =) Sensya teh,
hindi kita nareplyan kasi wala kang binigay na roaming number mo. ;D

Danica Mae Guillarte

Kobe and his girlfriend Sharmaine of Calamba, Laguna.

at sa kapatid ko na si Ryosuke Gonzales of DLSU Lipa na sa kanya napunta yung height na dapat
sa akin. Hahaha! Magkalahi kami nyan. Half Japanese spitz! XD gwapo yan. kasi maganda ako!
(konek?!)


____________________________________________________________

66 Part 1 :


**One month later....**


Marian's POV.

"Ha? Po?" naibaba ko ang hawak kong iPad ko dahil naghahanap ako sa internet ng bagong recipe.
Kinaadikan ko na ang mag luto ngayon. Kung ano-ano lang, mapa main dishes or desserts. I even
tried to bake at sabi ng aking dakilang taga tikim ay okay naman daw lahat.

Hindi ko lang alam kung totoo ba talaga o baka ayaw lang nyang magtampo ako.


Tulad ng niluto kong Arrosto di Maiale kagabi. Sabi nya masarap daw. Sobrang sarap. Alam mo
yung sa sobrang pagpuri nya, magdududa ka na tuloy kung totoo ba. =____=


"Sabi ko, sa isang araw kukunin kitang model for a TVC." sabi ni Tita Len. Sinadya nya ako dito
sa bahay para sa sinasabi nyang trabaho daw.


Nag alangan ako. "Bakit po pwede na ulit? Baka ano-----"


Natawa si Tita Len. "No. It's okay. Alam na din naman ng company na yon na married ka na. In
fact, you are exactly what they are looking for. A young married woman."


"Pero sabi nyo po, wedding ang theme."


"Yup." tumango-tango sya. "Basta wala ng marami pang tanong. Sunduin kita dito ng mga 6AM ha.
Dahil bibyahe pa tayo. Maganda ang location. Sa Nasugbu."


"Naku magpapaalam muna ako kay Kurt. Baka hindi pumayag yun."


"ASDFGHJKL.."


"Po??" may sinabi kasi si Tita Len pero hindi ko naintindihan dahil masyadong mahina.


"Ah wala." tumayo na sya. "Aalis na ako. Basta kailangan pumayag ka. Kasi ASDFGHJKL." ayan na
naman sya sa hindi ko masyado maintindihan na salita nya. Nalahian na yata ng alien si Tita.
=__=


Tumayo na din ako para ihatid sya sa labas. "Ite-text ko na lang po kayo. Mamaya maya pa kasi
uwi ng asawa ko." sabi ko na nakasunod sa kanya palabas.


"Maganda ang TVC na iyon. Super realistic. Kaya magandang chance iyon for you. E ano naman kung
may asawa at anak kana. You still have the beauty and the body para maging model." sabi nya
bago sumakay sa van. "Text mo ako kaagad."


"Sige po." nag aalangan ako kasi baka hindi pumayag si Kurt. Yun pa e napaka higpit nun. Gusto
nya din sila lang ni Brayden inaasikaso ko.


Lalo na Nasugbu pa. Malayo-layo din yun dahil Batangas pa.


Hay bahala na nga. Namimiss ko na din naman ang mag pose, or ang gumawa ng mga TV Ad.


Kaya naman ilang oras dumating na din si Kurt. Mukhang pagod na pagod sya kaya naman ang
aalangan ako kung ngayon ba ako magpapaalam sa kanya.


Nang matapos kami makapag hapunan ay pumasok na sya sa kwarto namin. Ako naman ay pinatulog na
muna si Brayden bago sumunod kay Kurt sa kwarto namin. Kailangan ngayon ko na din malaman ang
sagot nya dahil hinihintay ni Tita Len ang sagot ko.


Pagpasok ko sa kwarto namin ay nakadapa sya sa gitna ng kama. Tanging boxers short lang ang
suot nya at bagong paligo. Amoy ko ang sabon na gamit nya.


Tahimik akong lumakad palapit sa kama. Naupo ako sa tabi ni Kurt at nakita ko na nakapikit sya.
Natutulog na siguro. Kawawa naman ang asawa ko, mukhang napagod sa opisina. Paano ba naman
nabyahe pa sya from here hanggang sa office nila, tapos madalas pa ang overtime nya dahil may
hinahabol daw syang deadline. Hindi ko naman sya pinagdududahan na baka monkey business lang
ang ginagawa nya dahil may tiwala ako na nagbago na talaga sya.


At sa sobrang abala nga nya, hindi nga nya yata naalala na birthday ko na sa sabado. =__=


Hinawakan ko ang likod nya at minasahe ng bahagya.


Kahit man lang sa ganito makatulong ako na maalis ang pagod nya. At take note, hindi ko na sya
pinapagod lalo. You know what I mean. :P


Kapag Saturday night na lang dahil Sunday naman ay wala syang pasok sa opisina, kaya libreng
libre ko syang puyatin at pagurin. Hehe ;) Pero wala pa kaming balak sundan kaagad si Brayden.
Kapag siguro mga tatlong taon na sya.


"Hmmm.." ungol ni Kurt na nagigising yata. Umayos naman ako ng upo.


"Tulog na ka, Hubby.." sabi ko.


Tumihaya sya ng pagkakahiga at hinigit ako. Kaya naman napahiga na din ako at niyakap nya ako
sa bewang. "Pasensya na, Wifey. Marami lang talaga ginagawa ngayon." hinalikan nya ako sa ulo.
"Pero as soon as everything's done, babawi ako sa inyo ni Brayden."


Umunan ako sa braso nya at niyakap na din sya. "Okay lang, Hubby. Naiintindihan ko naman." sabi
ko na totoo sa loob ko.


Nang maalala ko nga pala yung inaalok ni Tita Len. Pero hindi ko alam kung paano uumpisahan
sabihin kay Kurt.


"Hubby. Ahm..." sabi ko na tumingala sa kanya.


Tumingin sa akin si Kurt na may pagtatanong ang mata. "Ano yun?"


Nag-pout ako. Bahala na nga lang. Eto na yung chance ko makapag sabi. "Si Tita Len kasi galing
kanina dito."


Kumunot noo si Kurt. "Oh tapos? May problema ba?"


"Wala naman po. Ano lang.. Uhm.." sabi ko. Pabitin epek muna. "Nagpunta sya dito para sabihin
na kukunin daw nya akong model sa isang araw po. Sa Batangas po."


Hinaplos ni Kurt ang ulo ko. "Gusto mo ba?"


"Uhh.. Kung papayag ka." alanganin na sabi ko.


"Okay lang sa akin. Alam ko naman namimiss mo na din ang trabaho mong yan." nakahinga ako ng
maluwag ng pumayag kaagad sya. "Ang paminsan-minsam naman ay hindi masama. Ayoko din naman na
maburo ka lang dito sa bahay natin."


Ngumiti ako at niyakap sya ng mahigpit. "Alam ko naman. Tulad nga ng sabi ko sayo, gusto ko
naman ito. Masaya ako sa ginagawa ko."


Gumanti sya ng yakap sa akin. "Basta kung may mga bagay kang gustong gawin, hindi kita
pipigilan. Pwera na lang kung ang gusto mong gawin ay ang iwan ako. Hindi kita papayagan."


"Loko!" pinalo ko sya sa braso. "Never mangyayari sa atin yan. Sa dami na nating naging
problema, ngayon pa ba naman kita iiwan."


"Alam ko. Ang sa akin lang, wag ka magsasawa alagaan ako. Ang ipagluto ako. Ang lambingin ako.
Ang pasayahin ko, ngitian ako, lalong lalo na ang mahalin ako. Ikaw lang at ang anak natin ang
buhay ko ngayon. Hinding hindi ko makakaya kapag nawala kayo." sabi nya sa napaka seryosong
tono.


Gusto kong maiyak kasi naman yung sinabi nya. Nginitian ko sya at hinaplos sa pisngi. "Hinding
hindi kita iiwan. Kahit anong mangyari."


Niyakap nya ako na ginantihan ko naman ng mas mahigpit na yakap.


"Sweet dreams, Wifey. Matulog ka na, dahil bukas paggising mo mas mahal kita kaysa sa araw na
ito. Bawat araw mas nadaragdagan ang pagmamahal ko sayo. " napangiti naman ako.


"I love you too, Hubby."


** Two days later**


"Sakay na." alas sais nga ng umaga ng daanan ako nina Tita Len. Bago ako sumakay ay hinalikan
ko pa ng isa si Brayden na karga ng isang yaya na kinuha ko na mag aalaga muna pansamantala sa
kanya ng araw na ito.


Si Kurt naman ay tinawagan ng maaga dahil nagka problema yata sa isang site. Tulog pa nga ako
nun, nagising lang ako nung hinalikan nya ako para magpaalam kaya hindi na ako nakaangal.


"Bye, baby. Uuwi din ng maaga si Mommy." sabi ko dahil pagka pack up talaga namin ay uuwi na
kaagad ako.


Sumakay na ako. Dahil inaantok pa ako nagdesisyon na muna akong matulog sa byahe. Hindi naman
ako inistorbo nina Tita Len at isang assistant nya dahil busy sila sa kung anong kinakalikot sa
cellphone.


"Rian.." nakaramdam ako ng tumatapik sa braso ko kaya naman napamulat ako. Una kong nasilayan
ay si Tita Len na sya palang tumatapik sa akin.


"Nandito na tayo. Bumaba ka na." nagpatiuna na sya sa pagbaba. Dinampot ko naman ang shoulder
bag ko at sumunod na din sa pagbaba.


Pagbaba ay iginala ko ang tingin ko at napansin na nasa harapan pala kami ng hotel. "Anong
ginagawa natin dito, Tita?" tanong ko na nakasunod sa kanya na naglalakad papasok.


"Ano kaba naman Rian, syempre dito ka magbibihis." biglang nag ring ang hawak nyang cellphone
kaya naman lumayo sya ng kaunti. Hindi ko naman alam kung saan room namin kaya naupo na lang
muna ako sa waiting area.


Iginala ko ang paningin ko sa lobby ng hotel at naimpress naman ako sa nakita ko. Mukhang five
star hotel pa pala ito ah. Lobby palang kasi grandiyoso na. Hindi ko akalain na sa isang
probinsyang katulad nito ay pwede ang isang hotel na ganito.


Ay oo nga pala, nakalimutan ko itanong kay Tita Len ang company na kumuha sa akin for TVC
ngayon. Sabi kasi sa akin ni Tita sa telepono kahapon nung itanong ko sa kanya kung wala ba
akong pipirmahang kontrata ay ngayon na lang daw. Kaya mamaya ko pa malalaman kung anong
kompanya. =___=


"Rian, Let's go." sabi ni Tita na nag derecho na sa elevator habang nasa isang tainga pa rin
ang cellphone nya.


Kami lang ni Tita ang sakay. Nakita ko ng pindutin nya ang pinaka top floor. Aba bonggacious,
kung hindi ako nagkakamali, ang top floor ay pag hindi penthouse o kaya naman ay ang espesyal
na kwarto sa hotel na iyon.


Pinili ko na lang manahimik dahil may kausap pa rin sya. Hindi ko naman maintindihan ang pinag
uusapan nila. Tanging laging sinasabi ni Tita ay, "Don't worry, everything is under control.
Don't panic." paulit ulit nyang sinasabi yun kaya naman nagtaka ako. Maka panic naman yung
kausap ni Tita akala mo end of the world na. ^__^


"Okay, bye. Mamaya nalang tayo mag usap ulit." ibinulsa nya ang cellphone nya at ako naman ang
hinarap.


"Rian, maiwan na muna kita ha. Basta magpa-ayos ka lang doon. Sila na ang bahala sa make up mo.
Ang susuotin mo naman ay handa na. Basta tandaan mo, act naturally okay? Malaki ang kliyente
natin dito. Malay mo, big break mo na ito para sa mas maraming projects ulit."


Tumango ako. "Opo."sabi ko na lang kahit sa loob-loob ko ay mas nagtaka ako, malaki pala ang
kliyente. Sino kaya? At isa pa, hindi na ako umaasa ng big break. Ang sa akin naman eversince
na sumubok ako ng modelling ay for fun lang. For enjoyment lang. I'm not after the money nor
the limelight that they could give. Bata pa lang talaga ako hilig ko na ang magpo-pose at
umarte sa harap ng camera. Hindi ko nga lang talaga sinubukan ang mag artista kasi parang mas
komplikado. Naging masaya na din naman ako sa photoshoots at paglalakad sa catwalk.


Pagpasok namin sa suite na laan sa amin ay nadatnan namin ang dalawang make up artists daw.
Pinaupo naman kagad ako sa harap ng isang dresser at nagkalat doon ang napaka raming make-ups.
Hindi na naman bago sa paningin ko ang ganito kaya tahimik lang akong umupo matapos
makipagkilala sa kanila.


Nakita ko sa repleksyon ng salamin ng may ibulong si Tita Len sa isang make up artist. "Rian
aalis na ako ha. I'll be back after an hour."


Tumango lang ako. Sinimulan nilang ayusin ang buhok ko. Pumikit na lang muna ako para makapag
pahinga. Panigurado isang nakakapagod na araw na naman ito.


Sa pagkakaidlip ko, nagising na lang ako sa isang boses. "Okay na ba?" nagmulat ako at sa
salamin ako unang napatingin.


Napangiti ako sa nakita ko. Napaka simple lang ng make up ko, naalala ko na wedding ang theme.
Kung ako lang din naman ang ikakasal talaga, at kung totoong kasal ko talaga ngayon, ganitong
ayos lang din ang gusto ko. Yung tipong hindi kailangan baguhin ng malaki ang itsura ko, kundi
para i-enchance lang ang details and features ng mukha ko. Simple yet very elegant.


"Final touching na lang." sagot ng isa sa make up artists.


After almost five minutes, natapos na din. "Oh pasok ka dun sa isa kwarto, photoshoot ka na
muna doon." Pumasok ako sa isang kwarto at naka set na nga for a shoot.


Pumasok pa ako sa isang kwarto para naman makapag palit ng suot. And I was so dumbfounded when
I saw the gowns inside. Tatlong klaseng gown sya. Pero yung nasa gitna ang naka capture ng
attention ko.


It was a white gown. Tube style. Tipong may ruffles sa may dibdib. It has a lot of beads,
sequins, and stones naman ang nasa may bandang tyan hanggang sa laylayan ng gown. Mahaba ang
laylayan ng gown. Eksakto na ganoon din ang gusto ko sa gown ko. Gusto ko yung mahabang ang
laylayan.


Dahan-dahan akong lumapit at dinama ang tela.


Sana kasal ko nga talaga ngayon.


Napailing ako. Kung ano-ano naiisip ko. Kung bakit ba naman kasi ganito ang nararamdaman ko.
Parang ngayon ko napagtanto na gusto ko din maranasan na ikasal sa simbahan. Kaso wala pa
yatang balak ang groom ko. =__=


"Isuot mo na ito." iniabot ng assistant ang gown na nasa kanan.


Isang V-cut ang neckline na maraming bato. Over flowing naman simula sa may bewang hanggang sa
may sakong ang gown na ito.


Nagpalit ako at isinuot ang iniabot na unang gown. Walang pinasuot sa aking alahas maliban lang
sa isang pares na white gold earrings at isang diamond studded ring.


Parang nakita ko na ang singsing na ito. Hindi ko na nga lang maalala kung saan. Binalewala ko
na lang ang naisip ko at sinimulan na ang mga dapat kong gawin.


Makalipas ang ilang clicks and poses ay nagpalit pa ako ng isang gown.


At ganoon ulit, poses, clicks, smiles, and acts na mukhang makatotohanan talaga.


And when it's time for the last gown, bigla akong na-excite. Yung white gown na kasi ang
susuotin ko. Matapos kong maisuot ay pinagmasdan ko muna ang sarili ko sa full length mirror
dito sa nagsilbing changing room.


Ang ganda. Parang isinukat talaga sa akin dahil walang adjustments na kailangang gawin dito sa
gown to think na hindi naman nila ako nasukatan.


Alam ko sobra na sabihin, pero I think this gown is perfectly made only for me. Sino kaya ang
designer nito dahil sa kanya na din ako magpapagawa ng mga gowns ko sa mga special occassions.


"Okay na ba?" sinalubong na ako ng photographer namin paglabas ko ng dressing room.


Tumango ako. "Oo okay na, Benjamin." halos kaedad ko lang din naman sya kaya komportable na
akong hindi mangupo sa kanya at naasar ko din sya.


"Haha! Sinabi ng Benj na lang." natatawa naman nyang sabi sa akin.


Natawa na din ko at lumakad. "Gusto ko Benjamin."


"Kumpletuhin mo na kaya. Gawin mo ng Benjamin Cabalona Jr., para naman sulit ang pang aasar
mo." sabi nya na nakasunod sa akin. Pumuswesto na sya sa likod ng camera ng mai-adjust nya ang
mga ilaw. "Sige ka, hindi ko gagandahan ang shots ko sayo." sabi nya. May karugtong pa ang
sinabi nya pero hindi ko na naintindihan dahil tumungo sya sa camera at sumilip sa lens.


"Oo na. Sige na. Gandahan mo ha. Para naman maulit pa ako sa kompanyang ito." sagot ko ng
maalala na itanong sa kanya ang pangalan ng kompanya na kumuha ng serbisyo namin. "Anong
kompanya nga pala, benj?"


Nagtaas ng tingin si Benji sa akin at bahagyang natigilan. "A-ah. Ano.." naputol ang sasabihin
nya ng inagaw ng assistant ang atensyon namin.


"Hurry up. Kailangan natin pumunta sa next location."


"Okay. Back to work, guys!" pumalakpak si Benj para makuha ang atensyon ng mga kasama namin.


At ilang sandali pa, naging abala na ulit kami.


Pagkatapos ng mahigit 30minutes ay lumabas na kami. Sa pinaka sala ng suite ay nadatnan ko na
nakatayo si Tita Len.



"Tita?" nagtaka ako ng makita na nakabihis din sya.


"Ah. Nakuha akong extra." natatawa nyang sabi. Pinagmasdan nyan ako at ngumiti sya. A sign of
approval. "Kinulang kasi sila. Okay na ba? Let's go."


Paglabas namin ng hotel ay mag naghihintay na sa amin na isang white limo. "Ikaw na muna dyan
ha. Basta tandaan mo, the moment when we reach the church, act naturally." sabi ni Tita Len.


Sumakay ako sa limo. At sa hindi ko malaman na dahilan ay kung bakit kinakabahan ako. Siguro
dahil kailangan galingan ko. Ayoko mapahiya sa advertisers. Disappointments could ruin
everything.


Bumiyahe ang limo na tahimik lang ako. Tsaka sino ba naman ang kakausapin ko, e dalawa lang
kaming sakay. Ang driver at ako lang.


Namangha naman ako ng iparada ng driver ang sasakyan sa harapan ng isang simabahan na sarado
ang pintuan. Pero ang disenyo sa labas pa lang ay halata ng ginastusan ng todo. Bulaklak pa
lang, mukhang mamahalin na.


Kinatok ni Tita Len ang bintana ay sumenyas na bumaba na ako.


Lumapit naman ang make up artist at niretouch ako ng kaunti.


"Kinakabahan ako, Tita. Sino-sino ang nasa loob?" sabi ko na bahagya ng pinagpapawisan.


"Don't get nervous. Just be yourself, okay?" may lumapit na isang bakla yata at sinabi na
pumasok na sa loob si Tita.


Pinigilan ko sa braso si Tita. Natatakot talaga ako. Kinakabahan. Baka kasi pumalpak ako. Isang
malaking kahihiyan sana kapag nagkataon.


"Sige na. Baka naiinip na sila sa loob. Sundin mo lang ang sinabi ko." ngumiti si Tita at
lumakad na palayo.


Naiwan naman akong lalong kinabahan. Napatingin ako sa mga kasama ko. Nakita ko na kinukuhanan
ako ng picture ni Benj at ang mga make up artists naman ay tinanguan ako at nginitian.


"Halika na po, Miss Rian." inalalayan ako ng bakla at pinatayo sa may pintuan. Ilang sandali pa
ay narinig ko nang tugtugin ang isang pamosong wedding march.


Huminga ako ng malalim. "Any moment po ay bubuksan na ang pinto. Just step inside and maglakad
lang po kayo sa aisle. They just want to capture everything tulad ng isang totoong kasalan."
sabi ng baklang nasa tabi ko. "Good luck." at lumayo na sya sa tabi ko.



Parang gusto kong mag back out at tumakbo palayo ng unti-unting bumukas ang pintuan.
Nagbagsakan ang mga petals ng red roses sa harapan ko.


Parang nanigas ang mga paa ko at hind ko magawang humakbang lalo ng makita ko na maraming tao
pala ang nasa loob. Ang mga unang napansin kong mga tao ay hindi pamilyar sa akin.


Sumenyas ang bakla kaya naman parang nagising ako at naalala na kailangan ko ng lumakad.


Act naturally..


Act naturally..


Yan na lang ang paulit-ulit kong sinasabi sa isip ko ng sinimulan kong humakbang. Nag iba ang
kantang pumapainlang.

Seems all my life, I've waited for someone like you
Sounds cliche but cross my heart I swear it's true
See, things like these don't happen to me
That's why I find it hard to believe

<<Click The YT video!>>

There's someone who accepts me as an imperfect man
Who sacrifices for me and who understands
Someone who will love me unconditionally and never stray
That someone is you. It's always been you
Forever I'll give all of me, to you

Kahit nanlalambot ako ay humakbang ako . Kung totoo kayang kasal ko, ano kayang mararamdaman
ko? Grabe! Ang ganda din sa loob ng simbahan. Puro bulaklak na katulad din ng nasa labas.


Napatingin ako sa mga tao. Ang daming extra! *Q*


Till the stars refuse to shine
Till the oceans all run dry and I can no longer breathe
My love is yours eternally
Oh you, My beautiful, heaveanly you
I pledge my life to you, my one and only you
Amazing how you always take good care me
Rain or shine when I'm in need
I will do the best I can, work my hardest and
Always strive to be a better man

Nasa kalagitnaan na ko ng aisle ng maisip ko na sino kaya ang maaring gumanap na groom ko?
( *3*)


Cause you're my number one priority
My hero and the angel who inspires me
If ever there is someone in this world, perfect for me
Baby, it's you. It's always been you
Forever I'll give all of me, to you


Napatigil ako sa paglalakad ng unti unting nakakita ako ng mga pamilyar na mukha.


Schoolmates,


Classmates,


Mga nagta-trabaho sa DLVega Corp.



Till the stars refuse to shine
Till the oceans all run dry and I can no longer breathe
My love is yours eternally
Oh you, My beautiful, heaveanly you
I pledge my life to you, my one and only you

Anong ginagawa nila dito? -__- EXTRA din katulad ni Tita Len?


Lahat sila ay nakangiti na nakatingin sa akin. Mukha na siguro akong timang dahil nakarehistro
na siguro sa mukha ko ang pagtataka.


At lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko.


Could this be.....


Oh No!


At halos himatayin ako ng makita ko na ang lalaking naghihintay sa akin sa may altar ay si...


Kurt.

Together you and I can conquer the world
A house with kids, a little boy and girl
I promise that I'll never take you for granted
Side by side through all the good times and bad
I always knew that you were meant for me
And I was meant you


Napatigil ako sa paglalakad. Tulala akong nakatingin kay Kurt na ngiting ngiti na nakatingin sa
akin.



Till the stars refuse to shine
Till the oceans all run dry and I can no longer breathe
My love is yours eternally
Oh you, My beautiful, heaveanly you


Ilang sandali na akong nakatayo sa gitna. Unti-unting nawala ang ngiti ni Kurt. Nahaluan ng
kaba ang ekspresyon ng mukha nya. He mouthed the word why. Pero hindi ako makasagot kasi unti-
unting nagsi-sink in sa utak ko ang nangyari.


Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nakita ko ang mga kaibigan namin. Parents ko at parents
ni Kurt.



Pati ang anak namin na naka bihis din na katulad ng kay Kurt at karga ng yaya nya.



Is this my wedding day?


Kasabay ng realisasyon na naisip ko ay nag unahan na sa pagpatak ang luha ko.


Lalo akong nanlambot at ramdam ko ang panginging ng dalawang kamay ko na nakahawak sa boquet.



Nakita ko ng lumakad na palapit sa akin si Kurt.

I pledge my life to you...
Live all my life for you...
For you and only you...
Yes I will, yes I will...
My one and only you
He look so dashing in a white tuxedo. Lalong na-emphasize ang taglay nyang kagwapuhan.



"Wifey?" bakas din ang kaba sa tono nya ng makalapit sa akin.



Nag iba ang pumapailang na kanta. Napalitan ng kantang Better Today.

To see your face, to hear your voice
And oh, to touch you is a dream come true
So I'm standing here, with my hand held out
Knowing that your love will never fade, I stand amazed without a doubt

And I wanna hear your voice, in the morning when I rise
I think I know I'm just a normal man,
Only made of sand except when you're by my side
Will you love me, teach me, don't leave me I pray
And when I, and I'm thinking of the times
Your hands in mine, together we will stay
You made me better today
Better than I was before
And now my heart can rest and I will search no more
You made me better today, today, today
Hindi ko na napigilan na hindi sya hampasin sa dibdib nya. "Anong ibig sabihin nito?"


Niyakap nya ako. "Do you like my surprise, my wife? Today is our wedding day. But this time,
tulad ng ipinangako ko, sa simbahan naman."

My heart has wings
Oh you take me away
And every prayer I've ever prayed was answered today
So I'm standfing here, with my hand held out
Knowing that my love will never leave
My hearts on my sleeve and now I believe


Lalong dumami ang luha ko. "Kurt Ian Bermudez!" sabi ko sa madiin na tono.


And I wanna hear your voice, in the morning when I rise
I think I know I'm just a normal man,
Only made of sand except when you're by my side
Will you love me, teach me, don't leave me I pray
And when I, and I'm thinking of the times
Your hands in mine, together we will stay
You made me better today
Better than I was before
And now my heart can rest and I will search no more
You made me better today, today, today



Kumalas sa yakap nya sa akin si Kurt. "Hindi mo ba nagustuhan?" napalitan ng lungkot ang mukha
nya na kanina ay bakas ng sobrang saya.


"Bakit ba ang sweet sweet mo?! I'm falling even harder! Nakakainis!" sabi ko.


Itinaas ni Kurt ang belo na nakaharang sa mukha ko at maingat na pinunasan ang luha ko sa
pamamagitan ng puting panyo. "It's just because.. I love you so much."


Napangiti ako. "Mahal na mahal rin kita, Kurt." hinaplos ko ang mukha nya.


Akma na tutungo si Kurt para halikan ako ng pigilin sya ni Mark. "Mamaya na yan, naghihintay na
si Father."


Pareho naman kaming napahiya ni Kurt. "I'm sorry. Alam nyo naman na surprise lang ang lahat ng
ito sa asawa ko." malakas na sabi ni Kurt sa lahat. "We can proceed now. "


Natawa ang mga bisita.


Iniumang ni Kurt ang braso nya sa akin. Napangiti ako ng maluwag bago ipinulupot ang kamay ko
sa braso nya.


At sabay kaming naglakad palapit sa Pari na magkakasal sa amin.


woah! Hindi pa rin ako makapaniwala na kasal ko ngayon!


Nagsimula ang seremonyas na parang lutang pa rin ako. Hawak ni Kurt ang kamay ko at bahagyang
pinipisil. Nararamdaman ko ang bawat pisil nya, ibig sabihin totoo talaga ang lahat ng ito at
hindi panaginip lang?


Lumingon ako sa tabi ko at nginitian si Kurt.


Tinitigan ko lang sya kahit na hindi sya nakatingin sa akin. Nakikinig sya sa sinasabi ng Pari.


"Kurt, did you come here today in your own free will to bind yourself forever in love and
service of your wife?" tanong ng Pari kay Kurt.


Tumingin sa akin si Kurt bago sumagot. "Yes, Father."


Ako naman ang tinanong ng Pari. "Marian, did you come here today in your own free will to bind
yourself forever in love and service of your husband?"


"I don't think that i came here on my free will." i stopped for a while. Tumingin ako kay Kurt
at nakita ko na nawala ang ngiti nya. "I didn't know that this is my wedding. Pero syempre
naman po, Yes." saka lang bumalik ang ngiti nya.



"Kurt and Rian, since you both wish to contract Holy Matrimony.. blah blaha blah." Nawala naang
atensyon namin sa Pari dahil nagkatitigan na kami ni Kurt.


"I love you.."


"I love you too, husband." sabi ko na maluha-luha.


Maya-maya pa,


Habang nakatayo kami na magkaharap ni Kurt. And in front of everyone, he said his vows.


"I, Kurt, choose you, Marian, to be my wife in front of our friends, and family gathered here.
I promise to love and cherish you throughout the good times and bad times. I promise to try to
remember to put down the toilet seat and replace the toilet tissue when it runs out." natawa
ako maging ang mga bisita. He held my hand and grip it.


"But seriously, i love you. And yes, I decided that a man can truly change. The events of the
past year have taught me much about myself. I learned for instance that while wounds can be
inflicted easily upon those we love, it's often much more difficult to heal them. Yet the
process of healing those wounds provided the richest experience of my life, leading me to
believe that it's possible for two people to fall in love all over again." huminga sya ng
malalim. Habang ako naman ay napa-pout. Naiiyak na kasi talaga ako sa mga sinasabi nya. I never
thought that he can be like this.


"I love you. You've sacrified so much for me. But, don't worry, I can provide you everything.
I'm not talking about money here. I'm very much willing to love you, take care of you, and to
trust you forever. Thank you for coming into my life. Because of you, i came to believe in love
again." and because of that, I burst into tears.


He wiped my tears. Nakita ko na namumula na din ang mga mata nya, tanda ng pinipigilan na luha.
Sobra akong natouch sa sinabi nya, kaya naman nablangko ang utak ko sa sasabihin ko.



At sa nanginginig na boses ay nagsalita ako. "I'm so speechless. Wala akong maisip na
makakatumbas ng mga sinabi mo."huminga ako ng malalim at tumitig sa mga mata ni Kurt. "Uhm. I,
Marian, choose you, Kurt, to be my better half. In front of everybody, I promise to love and
cherish you in every obstacle that may came into your path. I promise to learn how to change a
tire and how to refill a screen wash when it runs out." natawa kaming lahat. Minsan kasi na
nasa opisina sya at nasa kalagitnaan ng meeting ay ginambala ko pa sya para itanong kung paano
magpalit ng gulong ng kotse at i refill ang screen wash. "I will comfort you when your team
loses and drink beer with you when they win. I will always love you."


Pinisil ko ang kamay nya. "I love you today. And I will love you more each day that will come
in our lives."


Muli kaming nahulog sa titig ng bawat isa sa amin na nakalimutan na namin kung nasaan kami.


Ngayon mas mapapatatag ang pagsasama namin. Dahil sa harap na mismo ng Diyos kami nag sumpaan
ng pagmamahalan namin.


Naputol lang ang iniisip ko ng marinig ang sinabi ng Pari. "With the power vested in me, I now
pronounce you husband and wife. You may kiss her now."


"Thank you, Father." nakangiti na sabi ni Kurt.


Humarap ulit sya sa akin. Napatitig sya sa akin at kita ko sa mga mata nya ang pagmamahal nya
para sa akin. Dahan-dahan nyang itinaas ang belo ko.


Hinawakan nya ang magkabila kong pisngi. Unti-unti syang tumungo patungo sa naghihintay kong
labi.


And the moment when our lips touched, a tear fell from my eyes. Naalala ko, ganito din noong
ikasal kami sa harap ng judge. Hinalikan nya ako noon at may tumulo din na luha sa mata ko.


Pero hindi katulad noon, ngayon wala na akong maramdamang alinlangan at agam-agam sa dibdib ko.
At ngayon, mas mahal ko ang lalaking nasa harapan ko.


At lalong mas masaya ako ngayon. Dahil alam ko kung gaano nya ako kamahal.


Naputol ang halik namin dahil sa masigabong palakpakan.


Pinunasan ko ang gilid ng mata ni Kurt dahil may konting luhang pumatak. At sabay kaming
humarap sa kanilang lahat ng nakangiti..

____________________________________________________

Part One pa lang yaaaan! XD Hahahaha! Ano waley ba ang UD ko? ;) Worth it ba ang paghihintay ng
ilang araw? Hahaha! WALANG HIHILING NG HONEYMOOOOON!! Dahil ako ay KJ na otor, walang honeymoon
sa part two ng chapter na ito! :PP LUGE! :D

May Twitter bird na ako! Follow nyo naman ako! @14MissWitty. Mas madali pala ang reply dun. XD
sensya naman, taong bundok. Ngayon lang nausuhan ng twitter. Sa ibang twit twit kasi ako
interested. Hahaha! Uyyy!Mga utak na green biglang naalerto! xD

Dun na lang ako mag aannounce ng kung ano-ano. Kaysa naman nagawa pa ako ng A MUST READ diba?
Wala kang twitter? Ay kawawa naman! XD hahahaha!

Personal :
JejeJAN, i <3 you!

--JEN <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[79] Sixty Six Part II
*******************************************
SHORT UPDATE! READ MY AN sa bottom part kung ayaw nyong mahuli sa chismis! ;)
At oo nga pala. Pagbibigyan ko kayo! May BEDSCENE ang Chapter na ito! XD
__________________________________________________
66 Part II :
Marian's POV
"Nakakainis ka talaga, Hubby!!" kinurot ko sya sa tagiliran nya. Natatawa naman na hinuli nya
ang kamay ko at dinala sa labi nya.
"Nasorpresa ka 'no? Gwapo na , ang sweet pa. Swerte mo." natatawa naman nyang sabi sa akin.
Inirapan ko sya. "Loko mo!" nakatingin ako sa kanya habang hinahalikan nya ang likod ng palad
ko.
Seryoso na ang boses ni Kurt ng muling magsalita, "Gusto ko lang maibigay sayo ang dapat na
sayo pa talaga noon. A wedding na dadaluhan ng lahat ng mahal natin sa buhay. From our
classmates, professors up to our friends and families. Gusto ko na malaman nila kung gaano kita
kamahal."
Napangiti ako. Hinaplos ko ang gwapo nyang mukha. "Ikaw ha. Hindi ko talaga inexpect 'yon.
Paano mo nagawa ang lahat ng yun? Sabagay, may wedding planner naman."
"I never thought na makakaya kong mag plano ng kasal." nakatingin sya sa kawalan habang
napangiti at napa iling. "Pero kahit ang napaka imposible, makakaya mo para sa mahal mo."
tumingin sya sa akin at mukha ko naman ang hinaplos nya.
Nasa bahay na namin kami, pagkatapos ng reception ay dito na ulit kami umuwi sa Tagaytay. Ang
reception naman kanina ay sa isang resort, sabi pa ni Kurt sa akin kanina, dapat daw pala ay
isang beach wedding ang kasal namin. But he changed his mind kasi may pamahiin daw na masama
ganapin ang kasal sa beach. Dahil katulad lang din daw ng alon, maaring tangayin nito palayo
ang pagmamahalan namin.
Akalain mo yun, may pamahiin pa syang nalalaman. "Ayoko lang mag take ng risk when it comes to
you. Masyado akong maraming takot kapag pagsasama na natin ang pinag uusapan dahil baka mawala
ka na naman sa akin." naalala kong sabi nya kanina ng kantiyawan ko sya tungkol sa paniniwala
nya sa pamahiin. Wala naman akong naisagot sa kanya nun kundi isang ngiti na lang.
"Kaya ako lagi ginagabi ng uwi dahil hindi ganoon kadali ang mag prepare ng isang wedding ha.
Pwede na akong wedding planner, girl!" pumilantik ang daliri nya at nagbakla-baklaan ang boses
nya.
Natawa ako ng malakas sa ginawa nya. "Hahahaha! Ang sagwa mo, Hubby!"
Nagkunwari naman syang napikon. "Ah sagwa pala ha!" binuhat nya ako dahil nasa veranda kami at
nagpapahangin.
"HUBBY! Put me down!" natatawa kong saway sa kanya. Nakangiti lang syang umiling habang
naglalakad papasok sa kwarto namin.
"Honeymoon natin ngayon dahil kinasal tayo kanina!" ibinaba nya ako sa kama at dinaganan kagad
ko. He kissed the tip of my nose.
"Salamat, Hubby ha? Lagi mo na lang akong pinapakilig." sabi ko na nakatitig sa mga mata nya.
Sunod nyang hinalikan ang noo ko. "Anything for you, Wifey. Palitan mo na lang ng honeymoon ang
lahat ng pagod ko sa preparations." nakangiti sya ng pilyo sa akin.
Iniiwas ko ang mukha ko ng akma na hahalikan nya ako sa labi, "Kahit pa gustuhin ko. Hindi
pwede." sabi ko.
Kumunot noo ni Kurt. "Bakit?"
"Meron ako kasi." mahinang sabi ko.
Nakita ko na nag pout sya at bumakas ang lungkot sa mukha nya. "Akalain mo yun, istorbo yang
menstruation mo." he chuckled. Humiga sya sa tabi ko at niyakap ako. "Nagustuhan mo ba lahat,
Wifey?"
Napangiti ako ng maalala ang lahat. From my wedding gowns, sa church, reception. Everything was
perfect.
"I super love the wedding gown I wore. Paano ko nalaman na ganun ang gusto ko?" tanong ko na
umunan sa dibdib nya. Nilaro-laro ng dulo ng daliri ko ang dibdib nya.
"Alam mo ba na nag imbestiga ako sa mga damit mo sa walk-in closet natin. Kung anong mga type
mong cuts ng gowns mo. Kahit sa sapatos mo." napangiti ako sa narinig ko. Ginawa nya talaga
yun? Hanep talaga asawa ko.
"Bakit ba kasi surprise pa? Hindi naman ako tatanggi kung yayayain mo ako pakasal sa simbahan."
sabi ko na tiningala sya.
Napakamot sya sa kilay nya. "Gusto ko lang naman magpaka-romantic. Sweet naman ng naisip ko
diba?" sabi nya na alanganing nakangiti.
Natawa ako at hindi ko napigilan na hindi pisilin ang ilong nya. "Natutuwa lang ako malaman na
ginawa mo yun just to make me happy. And yes, i find it so nakakakilig. Kaya salamat ng sobra."
hinaplos ko ang pisngi nya kaya naman napatingin ako sa palasingsingan ko.
"Hubby, itong singsing na ito? Saan galing?" sabi ko na iniharap sa kanya ang singsing na suot
ko. Ito yung pinasuot sa akin sa shoot ko sa hotel kanina, at dahil nga fake shoot lang naman
pala yun, malamang na galing din kay Kurt ang ring na ito.
"Engagement ring?" sabi nya. Hinawakan nya ang singsing. "Wala man tayong engagement party,
ayan naman ang nagsisilbing engagement ring. Natatandaan mo ba nung nasa Macau tayo. Nung nasa
isang mall tayo. Iniwan kita para mag CR ako, at pagbalik ko nasa labas ka ng jewelry shop."
Naalala ko ang binaggit nya. Yun yung sa sobrang naiinip ako paghihintay kay Kurt ay naisipan
ko maglakad-lakad at hindi ko alam kung bakit napatigil ako sa isang jewelry shop. Sa window
lang naman ako. Napatitig ako sa isang singsing, sa sobrang engrossed ako sa pag tingin ay
hindi ko napansin ng may tumabi sa akin na isang babae na siguro mga 17 lang ang edad.
"Pretty ring, isn't it?" naalala ko na sabi pa nya sa akin.
Tumango ako. At sinabi ko pa nga na maganda ang singsing. Bagay na bagay na ibigay ng isang
lalaki para sa babaeng mahal nya na sinang ayunan naman ng batang babae na kausap ko.
Hindi ko alam na narinig pala ni Kurt na sinabi ko yun. At kaya pala pamilyar sa akin ang
itsura ng singsing na ito.
"At nung nakita ko ang singsing na pinag uusapan nyo, alam kong bagay na bagay sa daliri mo
yan. At tama ako, bagay na bagay nga." sabi nya na pareho kaming nakatingin sa singsing.
Napasinghot ako. Kaya naman napatingin sa akin si Kurt. "Why?" napansin nya siguro na maluha-
luha na naman ako.
Niyakap ko sya. "Wala. I'm just so lucky for having such a sweet husband like you."
"I love you." he said. Naramdaman ko ng halikan nya ang ulo ko. "Matulog ka na. Alam ko na
napagod ka."
"I love you too."
"Ang utang mong honeymoon, ililista ko nalang muna ha? Bumawi kana lang after 5 days."
natatawang sabi nya habang hinahaplos ang ulo ko.
"Baliw kang lalaki ka!" at napuno ng tawa namin ang kwartong ito.
_______________________________________________
LAME UPDATE! Kasi naman, ayaw gumana ng kautakan ko. At tsaka, karugtong lang naman yan nung
last part. ;)
Anyway, may sasabihin ako. Maniniwala ba kayo kung sasabihin ko na ang sunod kong UD ay yung
last chapter na? XD OH WELL papel. Hahaha! Tingin nyo, nagloloko lang ako o seryoso ako? Hehe.
Kaya ABANGAN ng bonggacious ang next update ko. Bwahaha! Ano kayang title ng next UD ko?
CHAPTER 67 kaya o EPILOGUE? Pili pili. Hintay hintay. Hahaha! Kung kailan ang next UD, itutwit
ko na lang. Mwehehehe!
--JEN <3
VOTE
COMMENT
*******************************************
[80] Epilogue.
*******************************************
OH Sad. Epilogue na. T^T Hahahaha!

No dedics and greetings for this part, kasi po para sa inyong lahat ito. :DD Basahin nyo yung
next part ha? Mwehehe! Ang hindi magbasa nun, hindi ko na kabati! :P

PLAY THE YT Video on the side.
Yung picture nga pala, is the cast. Without Kurt and Rian.
(From left to right) Mark, Claire, Mich, Pearl, Jenrick, Jetro, Vin, and Andrea.
Sensya na sa pic, sa instaframe ko lang kasi ginawa yan. :D
____________________________________________________


EPILOGUE ..

Marian's POV


Four Years Later....

"Sisteeeeerrrrr!" nakangiti akong lumingon sa pinggalingan ng boses at nakita kong pababa na ng
kotse si Mich. Mabibilis ang hakbang na lumapit sya sa akin habang kasunod naman si Vin.
"Namiss kita! Bongga ka, teh! Lalong gumaganda!" hinalikan nya ako sa pisngi.


Niyakap ko naman sya at nginitian si Vin na nasa likuran nya. "Kumusta kayo ha?" kumalas ako sa
yakap nya at si Vin naman ang nilapitan ko at tinapik sa braso. "Buti nakakatagal ka dito sa
kaibigan ko noh?"


"Hoy! Grabehan ha!" nanlalaki ang mata na sabi ni Mich.


Sabay kaming napatawa ni Vin. "Mahal ko lang kasi talaga." nakangiting sabi ni Vin dahilan para
mamula naman si Mich.


"Makapag blush teh, virgin na virgin ha!" pang aasar ko naman kay Mich.


Inirapan naman ako ni Mich kaya lalo akong natawa. "Pasok na nga kayo. Aga nyo ha, kayo ang
una."


"Inagahan talaga namin para hindi kami mapag iwanan sa mga pasalubong!" sabi ni Mich na hinagip
ang kamay ni Vin at lumakad na papasok sa loob. "Kurt! Goodness! Gwapo ah!" hyper na hyper pa
rin na sabi nya sa asawa ko kakalabas lang dito mula sa loob.


"Wow! Mich at Vincent!" nakangiti na sumalubong si Kurt sa kanila. Pasunod na sana ako kina
Mich ng may bumusina.


At nakita ko na sina Pearl at Kuya Jenrick naman ang dumating.


"Honey!" nilapitan ko naman kagad si Kuya Jenrick na agad bumaba ng kotse. "I missed you!" ako
na ang humalik sa pisngi nya.


"Tatay na tatay na ha!" pang aasar ko.


"Pearl! Girl!" si Pearl naman ang nilapitan ko at hinalikan din sya bago ako tumungo para naman
kargahin si Pami. "Hello, baby! Ang pretty ng baby Pami namin ha."


The little girl giggled. Hinalikan nya ako ng mariin sa pisngi at inilahad ang palad. Natatawa
naman akong dumukot sa bulsa ko dahil naalala ko na may isinilid akong candy sa bulsa ko
kanina. "Here. Pero mamaya na. Kakain muna." ibinaba ko na ito at muling binalingan si Pearl.
"Nasan na daw si Claire?"


Nagkibit balikat naman ito. "Papunta na daw kanina nung tinext ko. Tara na pumasok." sya na ang
bumuhat kay Pami at sabay na kaming naglakad papasok. Nauna na pala si Kuya Jenrick dahil
nadatnan na namin syang kausap sina Kurt.


Agad namang kumawala si Pami sa pagkakabuhat ni Pearl ng makita si Brayden na katabing nakaupo
ni Mich. "Pami!" bumaba kagad sa upuan si Brayden at patakbong nilapitan si Pami. Hinila nya
kagad ito at alam ko ng sa kwarto nya sila pupunta para ibigay ang mga laruan na binili namin
para sa kanya.


"Wifey, okay na ang mesa. Hintayin na lang natin si Claire." sabi ni Kurt na lumapit sa akin.
Napangiti akong makita na he look so matured now. May suot na syang eyeglasses ngayon making
him look more handsome. Halos ganun pa rin naman ang itsura nya, he still have those playful
eyes na kung tumingin ay puno pa rin ng kapilyuhan, yun nga lang sa akin lang sya tumitingin ng
ganun. Subukan lang nya tumingin sa iba sa ganoong paraan, mapipingot ko sya. His body is more
muscular and more define now. Yung air of authority ay nasa kanya parin, kaya naman most of the
time, kung hindi mo sya ganun kakilala ay maiilang ka sa kanya.


Yumakap sya sa bewang ko. Tiningala ko sya at nginitian. Biruin nyo yun, halos limang taon na
kami pero mas tumatatag pa kami. Sa nakalipas na apat na taon, nagkaroon man kami ng mga
problema ay nalalagpasan na namin. Paano ba namang hindi, e halos kakasimula pa lang naman
namin noon ay dinatnan nakagad kami ng matitinding problema kaya naman ngayon minamani nalang
namin yung mga maliliit na bagay. As long as pareho kaming lalaban at pareho naming mahal ang
isa't isa ay makakaya namin ang lahat.


Hindi ko mapigilan na hindi ngumiti talaga ngayong nakikita kong masaya na ang mga malalapit
kong kaibigan.


Halos tatlong taon kaming nawala dahil kinailangan ni Kurt na i-manage ang branch ng kompanya
nila sa Italy. Ayaw nyang iwan kami dahil nagkaroon din noon ng problema, nanggulo si Javish.
Kaya nagpumilit si kurt na isama kami sa Italy. Hindi daw sya mapapalagay kapag iniwan kami
dito. At sa loob ng tatlong taon, hindi kami umuwi dito sa Pilipinas. Doon sa Italy, namuhay
kami nina Kurt at Brayden. Nagsimula kami ng panibago. Malayo sa mga naging problema namin
dito.



At nitong huling taon, nabalitaan na lang namin na nahuli si Javish dahil sa engage pala ito sa
illegal activities like drugs and guns sa buong Asya. Nakahinga ako ng maluwag sa nalaman ko
dahil alam ko na safe na si Kurt. Natatakot lang ako na may gawin sa kanya si Javish.


At kasabay ng balitang iyon ay nalaman din namin na namatay na si Tricia. Sya na daw mismo ang
nagdesisyon na itigil na ang pag gamot sa kanya. Sya na mismo ang sumuko para sa sarili nya. At
pagkaalam ko nun, niyaya ko si Kurt na puntahan ang bangkay ni Tricia sa Paris. Buti na lang at
yung naging asawa nya doon ay inasikaso ang bangkay nya kahit matagal na pala silang hiwalay.
Bago pa man umuwi sa Pinas noon si Tricia ay hiwalay na sila. At doon ko nalang din nalaman na
biyudong lalaki pala ang napangasawa ni Tricia. Si Damian na nasa edad 40's pa lang.


Minahal pala talaga ni Damian si Tricia. Too bad, hindi yun binigyang pansin ni Tricia dahil
tuon pa rin sya kay Kurt noon.


Napailing ako ng mapatuon ang tinginko kina Mich. Si Mich at si Vin, pareho pa rin silang
magulo. Si Mich napaka gulo pa rin ng takbo ng utak, imagine, 24 na sya pero minsan parang bata
pa rin kumilos. Mabuti na lang at mahaba ang pasensya ni Vin para dito. Away-bati pa rin ang
relasyon nila. Pero alam mo talaga na mahal nila ang isa't isa. Yung tipong relasyon na laitan
ng laitan, away dito away doon, pero at the end of the day, sila pa rin naman ang magkakampi at
naglalambingan.


Si Vin ay nasa sariling kompanya na din nila. Steel magnate kasi ang papa nya. Habang ito
namang si Mich ay isang flight stewardess na.


"OhMyGahd! Ayan na si Claire! And look! May kasama sya!" sabi ni Pearl na nasa main door.


At eto nga palang sina Pearl at Kuya Jenrick, sila rin naman ang nagkatuluyan. Kinasal sila 3
years ago. Bago pa kami makaalis nina Kurt nung ikasal sila. Ring bearer na nga si Brayden nun.
Busy man si Kuya sa opisina dahil sya pa rin naman ang isa sa namamahala sa DLVega Corp., ay
hindi naman naging sagabal yun para maalagaan nya ang pamilya nya. At natutuwa ako na makita na
masayang masaya sya sa piling mismo ng kaibigan ko.


"Guess who kung sino ang kasama nya mga bakla!" sabi ni Pearl na nakatingin pa rin sa labas.
Nakita ko na napatayo si Mich mula sa pagkakaupo sa sofa para pumunta sa main door din ng
biglang lumitaw na si Claire.


Kasama si Jetro.


"Jet?!" sabay sabay pa naming nasabi yun dahil sa gulat.


"Pare! Long time no see your ugly face!" lumapit kagad sa bagong dating sina Kurt at Vin habang
kami naman nina Pearl at Mich ay nilapitan si Claire para higitin sa isang tabi.


"Bakla! Ano yan ha? Bakit kasama mo si Fafa JET??!" sabi kagad ni Mich.


"Oo nga ha! May something sa inyo?" sabi ni Pearl.


Magsasalita na sana ako ng maunahan na ako ni Mich. "Kayo na ba ha?" may kasama pang hampas sa
braso ang sinabi nyang yun.



"Hin-----" naputol ang sasabihin ni Claire ng sumingit na naman si Pearl.


"Are you two dating?"


Sisingit na naman sana ako pero naunahan na naman ako ng machine gun na bibig ni Mich. "As in?
Since when? Date lang ba talaga yan? The last time we talked you never mentioned about this
thing ha!"


"I said----" si Claire.


Na sinundan na naman kagad ni Pearl. "Goodness! Ang daya mo ha!"


Napa cross arm na lang ako at pinanuod silang tatlo. Gusto kong mapailing kasi hindi pa rin
sila nagbabago. They are still the Gaga Girls I used to know.


"Kuli----" naputol na naman ang sasabihin ni Claire dahil sumingit na naman si Mich.


Gusto ko ng mapatawa ng malakas kasi hindi na maipinta ang mukha ni Claire.


Si Mich na naman ang rumatrat ng pag imik. "Hinde hinde? Anong sasabihin mo sa amin ha? That
you're just friends? Akala mo papaniwalaan na namin yan ha? Oo nga at virgin pa ko, pero hindi
ako uto-uto para paniwalaan na friends lang kayo dahil unang una," tumigil sya sa saglit para
sumagap ng hangin dahil sa mabilis nyang pagsasalita. "hindi mo sya isasama dito kung walang
something sa inyo. Pangalawa, iba ang aura mo ngayon! Kumukuti-kutitap ang iyong mga mata na
akala mo nabudburan ng glitters! Pangatlo, bakit ka----"


"Saglit nga! Makapag conclude kagad kayo!" pinutol ni Claire ang pagsasalita ni Mich. "Kung
pinagsasalita nyo ako e di sana natapos na ang topic na ito diba?" sabi na nga ba rambulan na
naman kapag nagkita kita sila.


"Walang something sa amin ni Jet. Nagkataon lang na kahapon napadaan sya sa opisina dahil
nagpa-book sya ng flight at nabanggit ko nga na may kitaan tayo ngayon kaya sinama ko. Masama
ba na isama sya e kaibigan naman sya ni Kurt at Rian?"


Oo nga pala, si Claire ay may sariling travelling agency na. Still single dahil sabi nya, she's
waiting for the right guy daw. Hindi naman daw sya nagmamadali. Hindi naman daw porke taken na
kaming tatlo ay dapat sya din para lang masabi na hindi sya forever alone . Ang alam ko naman
hindi sya totally walang love life kasi she's dating din naman kapag hindi busy. Yun nga lang
hanggang dates lang. Wala pang seryosohan. Kaya siguro hindi din mako-consider nalove life yun.
=__=


"Wow lang ha. Wow lang!" sabi ni Mich na may kasama pang pagkumpas ng kamay. "Nagpa-book? San
punta nya ha? Tourist lang naman yata diba?"

Tumango si Claire. "Sa Singapore."


Humalakhak ng tawa si Mich na akala mo nabaliw na. Napakunot noo ako, si Pearl ay tumaas ang
kilay, si Claire ay napailing at ang mga lalaki na nasa kabilang side ay napalingon sa amin.


"Nagpa book! Hahahahaha!" tuloy pa rin ang pagtawa nya. "Tell me, hindi ba nya alam yung
salitang online booking?"


"Paki mo ba ha?" umirap si Claire. "Tsaka negosyo toh, alangang sabihin ko pa sa kanya na mag
online na lang sya."


Tumahimik si Mich pero halata mo na nagpipigil lang sya ng tawa. "Para-paraan lang nga kasi.
Bakit nga ba naman nakikialam pa ako." bulong pa nito na narinig ko naman.



Naagaw ang atensyon namin sa biglang dumating. "Hello, people!" malakas na sabi ni Mark na may
bitbit na box ng cake.


Lumapit naman kagad ako sa kanya at napansin na may kasama din pala sya. "Hello, Pia!"
nakangiti ko syang hinalikan sa pisngi bago si Mark naman.


"Hoy! Jonathan Mark Uy! Bakit late kayo ha? Sabi mo kanina nandito na kayo. Nauna pa kami ha!"
sabi ni Claire.


"Kailangan kasi grand entrance dahil I have an announcement, guys!" masayang sabi nya. Nilingon
nya si Pia na nanatiling nasa tabi ko kaya napalingon din ako kay Pia. Nakita ko ng bahagya
syang tumango at ngumiti kay Mark.


Official na ang realsyon nila. Siguro mga two years pa lang sila. Hindi ko alam kung bakit
matagal bago sinagot ni Pia si Mark, basta ang mahalaga ay sila na ngayon. At halata naman na
masaya sila sa piling ng isa't isa.


Tama ako na may darating na babae para kay Mark. Hindi lang kasi talaga pwede na ako ang
babaeng yun dahil para kay Kurt ako. At sya ay para kay Pia pala. :)

"Seven months from now, magiging tatay na din ako!" malakas na sabi ni Mark.

Oo nga pala, Architect si Mark sa isang malaking kompanya dito sa Manila. Habang si Pia naman
ay isang may ari ng ilang branches ng pastry shop. Balita ko pa, balak na din nya mag venture
sa catering business.


Bahagya kaming natigilan pero maya maya lang ay nag ingayan na ulit. Lumapit kay Mark ang mga
lalaki, habang ang mga babae naman ay kay Pia nag lapitan.

"Congrats!" nakangiti kong sabi sa kanya.


"Salamat."


"Galing! Hindi baog si Mark. Akala ko nabaog na yun nung nasipa ko sa ano nya dati nung nag
aasaran kami." sabi ni Mich. "Hay! Buti na lang! Hoy Bes!" sigaw nya kay Mark. Agad namang
lumingon si Mark. "Ayan ha! Hindi ka natuluyan. Haay! Salamat! Hindi na ako makokonsensya!" *U*


"Kailan ang kasal?" tanong ni Kurt.


"After she gave birth. Yun ang gusto nya." sagot naman ni Mark na tinanguan naman ni Pia.


"Ayoko kasi maglakad sa simabahan na mataba. Gusto ko kasing sexy ni Rian nung kasal nila."
sabi naman ni Pia.


Natawa naman kami. "Ikaw kailan kayo magkaka anak ni Vin? Naunahan pa namin kayo ha." pang
aasar naman ni Mark sa kanya.


"Hoy ha! Sino ba nakikipag unahan? Pabayaan nyong mabulok ang sperm ni Vin." nakairap nyang
sabi dahilan para lumakas ang tawanan.


"Igarapon mo at ipalaman mo sa tinapay." sabi ni Kuya.


Nanlaki ang mata ni Mich. "Baboy mo ha!"


Sumingit na ako sa usapan bago pa tuluyang humaba. "Tara na kumain. Kanina pa naka handa ang
hapag."


"Yun oh! Kakain na tayo! Makakatikim na ng luto ni Misis Bermudez fresh from a culinary school
sa Italy! Woooh!" sabi ni Kuya ulit.


"Aba! Masarap mag luto ang asawa ko." pagmamayabang ni Kurt. Hindi lang iilang beses ako nag
luto dahil nung nasa Italy kami, may mga pagkakataon na magyayaya sya ng mga ktrabaho para
ipagmayabang ang luto ko.


Nauna na ang mga kaibigan namin sa dining area at naiwan kami ni Kurt.


"Wifey, i love you." hinalikan nya ako sa ulo ko at inakbayan ako.


"I love you, too." nilagay ko ang isang braso ko sa bewang nya at sabay kaming lumakad pasunod
sa mga kasama namin. Nadatnan namin na kanya kanya na silang kuhanan ng pagkain.


"Mommy! Mommy! Look what Pami did to me!" sumalubong kagad sa amin si Brayden. Agad naman itong
binuhat ni Kurt.


"Why?" tanong ni Kurt.


Agad pinakita ni Brayden ang damit nya na may tapon ng gatas. "She spilled her milk on my
shirt!" naka nguso pa na sabi na akala mo any minute ay tutulo na ang luha.


Hindi ko napigilan na hindi pisilin ang mapipintog na pisngi nya. Lalo syang nagiging kamukha
ng tatay nya kapag ganitong salubong ang kilay, naka kunot noo at naka nguso.


"We'll change your shirt later, okay?" sabi ko.


"Mom is right. Wear your superman shirt ha. So your ninongs and ninangs will see how cute you
are when you're like Superman." sabi naman ni Kurt na bahagyang ginulo ang buhok ni Brayden.


"Dad!" tonong protesta na sabi ni Brayden. He's only five pero akala mo minsan mas matanda na
sya sa edad nya. Masyadong napaka bibo at pilyo. Bagay na sobrang ikinakatuwa ng magaling nyang
ama. Palibhasa, pareho na sila ng ugali, magkamukhang magkamukha pa.


"Let's eat na." yaya ko sa kanila at pumuwesto na ng upo sa tabi ng kabisera ng mahabang
lamesa.


At masaya kaming nag salo-salo.


Nakita ko ng ipag himay pa ng sugpo ni Mark si Pia, habang si Pia naman ay tinatanggal ang
beans sa isang putahe na niluto ko dahil ayaw ni Mark sa lasa ng beans.

Si Kuya Jenrick naman ay sinusubuan si Pami dahil mukhang may tantrum na din ang batang iyon,
nakita ko pa ng tumingin si Kuya kay Pearl at kindatan ito. Nahampas naman at napandilatan ni
Pearl si Kuya sanhi para sabay silang magkatawanan.


"Hoy, taba! Daming laman ng plato mo. Maepatcho ka nyan!" sabi naman ni Vin kay Mich.

Inirapan ni Mich si Vin. "kung wala kang sasabihing maganda, manahimik ka na lang ha. Nagutom
ako dahil nag diet ako kagabi!"


"Diet diet. Wala namang pinagbabago! Ang taba mo pa rin! Ang bilog mo oh!" pang aasar pa rin ni
Vin. Kahit kailan ang dalawang ito, hindi makakatiis na hindi magpikunan.


"Oh mataba ako? E di sige, humanap ka ng sexy. Tingnan ko lang kung maging masaya ka sa
kanila!"


"Mabilog ka dahil ikaw pa rin naman ang mundo ko simula noon hanggang ngayon." mahinang sabi ni
Vin na nakarating sa pandinig ko. Lalo akong napangiti sa dalawang ito.

Natigilan si Mich. "A-ang corny ha." sabi nya na nag iwas ng tingin kay Vin pero kita ko na
namumula.


"Alam mo naman yun diba? Ikaw lang naman kasi nag dududa lagi. Tssss."


"Kumain ka nga lang!" sabay subo kay Vin ng isang hita ng manok.


Sa kabilang side naman ay kina Claire at Jet ako napatingin. Not bad kung si Jet ang para kay
Claire. Kilala ko naman na mabuting tao si Jet kahit pa may nangyaring gulo sa amin noon sa
Palawan na naging sanhi pa ng muntik na pagkakahiwalay ni Kurt.


"Mom!" napalingon ako sa katabi kong si Brayden ng maramdaman kong hinihila nya ang laylayan ng
manggas ng suot kong blouse.


Paglingon ko ay may naghihintay palang tinidor na nakatusok ang slice ng beef sa akin at hawak
ito ni Kurt.


"Ang tagal kainin ni Mommy, Dad." halata mo sa boses ni Brayden na naiinip na ito. Manang mana
sa tatay na napaka mainipin. =__=


"Eat it, Mom!" napailing nalang ako at isinubo ang binibigay ni Kurt. Napapalakpak naman si
Brayden. "My mom and dad are so sweet! I wish i could find someone like mom someday! Pretty
like her!"


Napatahimik naman ang hapag sa sinabi ni Brayden.


"Seryoso limang taon lang yang anak nyo? Aba makapag salita akala mo matanda na ha. Pag aasawa
na ang iniisip!" sabi naman ni Kuya.


"Why not like mom? She's so pretty and she loves me and dad more than anything." ayan lumabas
na naman pagiging madaldal nya. Tumayo sya at tumungtong sa upuan nya. "You know what, ninongs
and ninangs, my Mommy Rian is the best mom in the whole world!" kumorte pa ng pabilog ang
dalawa nyang kamay.


Bigla namang tumayo si Pami at ginaya ang pwesto ni Brayden. "N-no! My mom is the best!" sabi
nya ng pautal utal pa.


Gusto kong mapailing dahil ayan na naman sila ni Pami sa pagtatalo. Ganitong ganito din kami ni
Kuya Jenrick noon, madalas magtalo at magpagalingan pero tingnan mo naman at kami pa rin ang
magkakampi.


"Brayden," tonong nanaway naman na sabi ni Kurt. Lumingon sa kanya si Brayden at pabiglang
yumakap sa leeg.


"Sorry dad. Pero tama naman po ako diba?"


"Yeah. Alam na nilang lahat yon. Kumain kana, big boy."


Umupo naman kagad si Brayden. "Sir, yes. Sir!" sumaludo pa sya bago muling ibinuka ang bibig
para magpasubo kay Kurt.


"Brayden, paglaki mo wag mo gagayahin si Daddy mo ha!" sabi ni Claire.


"Oo nga! Oo nga!" sabi ni Pearl.


"Nu ba yang asawa mo, Kuya Jenrick!" sabi ni Mich. "Parang naging cow na. Naunga na." *U*


"Corny nun, babe." singit naman ni Vin,


"Tse! Maganda naman ako!" sabi nya sabay irap at flip ng hair.


"Okay! Nakakawalang gana!" pang aasar naman ni Mark. "Wag ka magsabi ng nakakarimarim na bagay,
Mich. Nawawalan kami ng gana."


"Bakit ba ako na lang yata lagi kinakawawa dito?" nag drama naman bigla si Mich.


DINGDONG!

"Hubby, may bisita yata tayo?" sabi ko kay Kurt ng tumunog ang doorbell namin.


"Puntahan ko lang." sabi ni Kurt sabay tayo.


"Yown oh! May hahabol pa sa pananghalian!" sabi Jet.


Maya maya pa,


"Uhh. Hello?" napalingon kaming lahat sa pinanggalingan at ganun na lang ang gulat namin ng
makita si Andrea.


"Andrea! Kumusta?" sabi ko sabay tayo para lumapit sa kanila. Pumunta naman sa kusina si Kurt
para kumuha ng dalawang dagdag na mga plato at kubyertos.


"Upo kayo." sabi ko na iginaya sila ng kasama nya papunta sa isang lamesa.


"Si Martin nga pala." pagpapakilala ni Andrea sa kasama nya. "Asawa ko."


Nagulat ako sa narinig. "Talaga?" sabi ni Kurt na nakabalik na pala mula sa kusina.


"Yup."


"Congrats! Late man pero, congrats pa rin." sabi ko sa kanilang dalawa. "Kasama nyo ba si
Preign?" naalala kong itanong dahil may mga pasalubong din kami para sa bata.


Naupo na sila. "Hindi. Na kina Mama kasi." sabi ni Martin.


"Ah. Oh kain kayo ha. Tikman nyo mga natutunan ko sa Italy." sabay abot ng isang dish sa
kanila.


"Ah kaya nga pala kami napunta dito para imbitahan kayo sa birthday party ni Preign.." sabi ni
Andrea.


"Oo sure. Punta kami." sabi naman ni Kurt.


"Who's Preign, Dad?" tanong ni Brayden.


"Preign is your Tita Andrea and Tito Martin's son. You'll meet him soon. He's a nice boy, too."
matiyaga namang sagot ni Kurt.

--------


"Wifey? Napatulog ko na si Brayden." sabi ni Kurt ng makapasok sa kwarto namin. Nakita ko mula
dito sa salamin ng mapatingin sya sa akin at mapangiti ng pilyo.


Lumapit sya sa akin at niyakap ako mula sa likod. "Hmmm. Bango ng misis ko ah." sabi nya
matapos amuyin ang leeg ko.

Humarap ako sa kanya. Kanina ko pa ito gusto sabihin sa kanya kaso naisip ko na ngayon nalang.
Gusto ko ako lang ang makakita ng magiging reaksyon nya.


"Hubby?" sabi ko, Yumakap ako sa leeg nya.

Naramdaman ko namang niyakap nya din ako ng mahigpit sa bewang ko. "Hmmmm? Bakit, Misis ko?"
sabi nya na patuloy sa pag amoy sa leeg ko.


Dumukot ako sa bulsa ng suot kong robe. Kumalas ako sa pagyakap sa kanya. Kinuha ko ang palad
nya na hindi inaalis ang tingin ko sa mukha nya.

Nakita ko na napakunot noo sya na nakatingin sa kamay ko na nasa palad pa din nya.


At inilagay ang bagay na iyon sa palad nya.


Dahan dahan kong inalis ang palad ko para makita nya yung iniwan ko sa palad nya.


Hindi ko hinihiwalayan ng tingin ang mukha nya. Kaya naman nakita ko na ang pagku ot ng noo nya
ay nauwi sa parang pagtataka,


Hanggang sa unti unting sumilay ang ngiti sa labi nya.


Nagtaas sya ng tingin sa akin. "Wifey...?" yung mukha nya parang humihingi ng kompirmasyon.


Tumango ako at ngumiti sa kanya. "Yes.. Hubby..."


Nakita ko kung gaano nag liwanag ang mukha nya. Parang gulat na gulat sya at hindi malaman kung
ano ang uunahin. Kung tatawa ba sya o sisigaw muna dahil sa tuwa.


Hinawakan nya ang mukha ko. "Oh God! Pinasaya mo ako ng sobra, Wifey!"


"Wooooh! Magiging tatay na ulit ako!" sigaw nya sabay buhat sa akin. Inikot ikot nya ako.


Sabay naman kaming tumawa. As expected, alam kong ganito ang magiging reaksyon nya. Nasa Italy
pa lang kami ay gusto na nyang sundan namin si Brayden. Yun nga lang, hindi kami maka tyempo
dun.


Yun naman pala, nakabuo na din kami dun. Hindi ko lang napansin dahil nawala sa isip ko ang
menstruation ko dahil naging abala ako sa pag aayos ng mga iuuwi naming gamit dito sa Pilipinas
at pag aayos ng mga maiiwan namin doon.


Nang mapagod sya ay ibinaba nya ako sa kama ng pahiga. Umibabaw sya sa akin. Hinaplos nya ang
noo ko habang deretsong nakatingin sa mga mata ko.


"Thank you, Wifey. I love you so much."sabi nya sa seryosong tono.


Idinikit nya ang noo nya sa noo ko.


Ngumiti ako sa kanya. "I love you, too."


Inayos nya ang pagkakahiga ko. Inalis nya ang robe ko at tanging ang nighties ko na lang ang
naiwan. "Matulog kna, alam kong napagod ka sa preparation kanina. Bukas magpapa check up tayo."


Iniunan nya ako sa braso nya. Hinaplos haplos nya ang buhok ko hanggang sa makatulog ako. At
bago ako tuluyang makatulog narinig ko pa syang nag salita, "Mahal na mahal kita." kaya naman
hinayaan kong makatulog ako ng may matamis na ngiti sa labi.


-------

Masasabi ko na sa buong relasyon namin ni Kurt,,nagsimula kami sa mali. Pero hindi naging
hadlang ito para hindi kami maging maligaya.


San nga ba kami nag simula?Sa kama.


Isang bagay na hindi ko naman maaring ipagmalaki.


Napakabilis ng mga pangyayari sa buhay namin. Away bati na relasyon . Kinasal kami ng hindi
ayon sa gusto namin. Na akala ko nung una ay walang kakahantungan na maganda.

Sinubok ng napaka raming problema, selosan, issue tungkol kay Tricia. Hanggang sa naisipan ko
pang itago sa kanya si Brayden. Hanggang problema kay Andrea din.


Kung itinuloy ko pala ang paglayo ko sa kanya kay Brayden, hindi kami magiging ganito kasaya.
Hindi ko mararanasan ang ganitong klaseng pamilya na sa piling lang naman ni Kurt ko gustong
maranasan.


Kaya masasabi ko na hindi masama ang magkaroon ng mga problema. Dahil hindi mo masasabi na
isang kompletong tao ka, kung wala kang problema. Walang silbi ang buhay na walang problema.

Ano ba naman yung daanan ka ng sangkaterbang problema diba? Hayaan mo lang dumaan, wag mo lang
papatambayin.

Kailangan mong maging matatag sa ganitong klase ng mundo. Hindi pwede ang mahina dahil ikaw din
ang magiging kawawa sa huli.

Kaya isa lang ang natutunan ko sa lahat ng ito.


Ang pagsuko ay hindi kailanman magiging solusyon.

Maswerte lang na sa bawat pagsubok ko, may karamay ako. Isang tao na sya man ang sanhi ng bawat
luha, bawat sakit na nararamdaman ko, bawat galit at bawat inis, pero sya parin ang dahilan ng
bawat saya at ngiti sa labi ko.

At yun ay ang asawa ko.

Alam ko marami pang darating na mga pagkakataon na iiyak ako o magiging malungkot.

Pero alam ko, sa bawat isang lungkot, katumbas naman nito ay mas maraming ligaya sa piling nya.


Halakhak.

Ngiti.

at ligaya na pagsasaluhan namin ni Kurt kasama ang mga anak namin.

"The End." mahinang bigkas ko habang binabasa ang librong hawak ko. Nakangiti kong tiniklop ang
libro.

"Mom! Look!" napalingon ako sa sigaw ni Brayden.

Nakita ko mula sa di kalayuan na nasa dalampasigan silang dalawa ni Kurt. "Come, mom!"
pagyayaya sa akin ni Brayden. Kasalukuyan silang nagawa ng sand castle.


Nandito kami sa vacation house namin sa Cebu.


"Later, baby!" malakas na sagot ko at nakangiting napahimas sa medyo maumbok ko ng tyan. Lalong
lumawak ang ngiti ko ng maramdaman na gumalaw ang anak ko sa sinapupunan ko.


Ano pa bang mahihiling ko sa buhay? May asawa akong napaka maalaga, at anak na lalaking napaka
bibo at kulit.

At ngayon, ilang buwan na lang at darating na ang panibagong anghel sa buhay namin.


Our little girl.


Kaya isa lang ang masasabi ko sa lahat ng ito..


Everything has it's own happy ending, If it wasn't happy, then it's not yet the ending.



**THE END**
*******************************************
[81] Last AN.
*******************************************
Author's Note:

OMyGahd! Pagkakataon ko dumaldal ng mahaba!Walang kokontra! :)

First of all, I wanna say may sobrang salamat! For reading, voting, commenting, and spreading
this story. =) Alam nyo ba na ayaw ko na talaga tapusin ang HB. Pero lahat naman may ending.
Pagpahingahin na natin ang KURTIAN. XD They've had enough. Hahaha. Sa mga readers nila Kurt at
Rian na nakasama nila tumawa, mainis, umiyak, kiligin at malungkot para sa kanila. Salaaaamat
ng wagas! :DD

Sa mga nakilala ko through this story, thank you! :) Sa mga nagtetext sa akin asking for UDs,
yung mga nagrereact sa chappy thru text, or just want to make friends.. Sobrang naappreciate
ko. Hindi man ako makapag reply minsan, pero salamat talaga!

Sa mga nag MB, PM, chats sa account ko, alam ko tamad ako magreply dun pero nababasa ko naman
lahat. Hahaha! :)


You just don't know how happy I am every time na may magsasabi na, "ate alam mo ba, maraming
readers sa campus ang HB", o kaya naman "ay Jen kaming magkatrabaho talagang naadik na sa HB.
usapan na nga sa office yan." hindi ko mapigilan mapangiti nun. Hindi lang sa pinas ako may
reader. Meron din sa ibang bansa, pang alis homesick daw. mwehehe!

Sa mga nag dedicate ng chapter or story nila sa akin, appreciated much ko talaga! XD Nung una
sabi ko, "Yay! May nag dedicate sa akin even if i'm not asking for it. Kiliiig!" Hahaha. Kaloka
laaang!


At sa mga comments and messages, Hindi ko mapigilan ngumiti everytime na nakakabasa ako ng
mahabang message. Siguro dahil alam ko na sobrang affected talaga sa story. Mwehehe! :>


Lalo na sa mga nainspire daw sa HB ko. Ehem! Inspired hindi sa BS ha!Inspired sa pagsusulat
din. Hehe

Nagkaroon man ng issues dito like ginaya or may mga readers na makapag demand ay talaga namang
kamibyerna. Oo naiimbyerna ako! :D Haha!Ikaw ba naman ang utus utusan ng di mo kilala. Aba
kainis talaga! :D Kaya pasensya kung rude ako minsan. Ang sakin lang naman kasi, ayusin mo
ugali mo. Hindi lahat ng tao papakibagayan ka. Matuto kang makibagay sa iba. Dahil hindi
inimbento ang earth for you and your shitty acts. ;)

Sa mga nagsabi na pangit daw ng HB ko, mas pangit ka para kwits tayo! :D hahaha. Pangit taste
mo dahil wala kang kakilig kilig sa katawan! :DD hanga na ako kung mababasa itong part ng ito
ng mga nanlait. Pangit pala ha, e bakit hanggang dito nabasa mo? :

Pero ano, Marami ang nagtatanong sa akin kung anong o sino ang inspiration ko for writing. The
truth is, ang pagsusulat mismo. Eversince, gusto ko na magsulat. Kung ano ano lang.. :DD Alam
nyo yun? Yung gumawa ng story na ikaw ang bahala. Ikaw ang magpapatakbo ng twists, and mag
create ng ugali and everything nung mga main characters.

At etoooo pa! Alam nyo ba na hindi ko talaga expected na mag boom ang HB?At first, sabihin na
natin na oo gumawa ako ng story para syempre magkaroon ng reads, votes, and comments. Pero
promise, hindi expected na aabot ng million reads and thousands of votes, and comments! Una
kong ginawang storya ay yung "I Never Meant to Love Him". But sadly, natapos na sya at lahat
wala pang 1k reads sya. Sabi ko sa sarili ko, ay siguro writing isn't really for me. Baka pang
reader lang talaga ako. Kaya tinigil ko na, naging silent reader na lang ako thru CP. Pero
siguro nga talaga kapag may isang bagay kang gustong gawin, hindi mo mapipigilan. Kaye eto.
Tenenen! Bumongga sina Kurt at Rian! XD

Paano nga ba naimbento ang KURTIAN??

Ganito yun.. Isang gabing malamig ( oo malamig. nkatutok sakin ang fan #3 pa. Hahaha! ), wala
talaga akong magawa.

Sabi ko, "anong gagawin ko kaya.. 12:20Am palang. Nagsisimula pa lang ang araw ko (dahil
nocturnal animal nga ako kaya baliktad). Ang mga FB friends ko na OL ay mga di ko ka close.
Hindi naman ako EPSI kaya ayoko sila ichat.. Sa skype ko ganun din.. Sa cable namin walang
magandang palabas."

Nakahalumbaba akong humarap sa lappy ko. Papabalik-balik lang sa wattpad at facebook ko.
Hanggang sa na-click ko ang MY WORKS. Naisipan kong iclick yung NEW STORY. Sabi ko, "Anong
story kaya? Or genre?"

*isip*

*isip*

First choice is something like high school love story. Ehhhh? Srsly? Ayoko ng ganun kasi HS
palang love life na kagad? Baka maaga magkaasawa readers ko nun! XD Kaya ayoko ng HS achuchu.
Kasi kung ako nga, HS pa lang PAG AARAL lang ang alam! (diba, Karla? Hahaha!)

So hindi na yun. Iba na lang,

2nd choice is something na gangster ang theme. Natawa pa nga ako kahit nag iisa lang ako kasi
naman, sabi ko porke nahumaling ako sa SDTG ni SGWannaB, dati ganun na din?E si Kenji ang
original na crush ko sa watty. Though I never had a chance na makita kung may nagpplay ba as
him na artista or what. Sabi ko baka ang kalabasan lang din ay si Kenji kasi for me he is the
most ideal man. Next sa ganun ay si TOP (NTBG&TBYD) ni Miss Ales.

Hanggang sa maisipan ko na why not kaya yung something na medyo matured. Oo I'm talking about
BS here. Kasi for me, hindi ko nilalahat ha, but mostly ay engaged na sa PMS (pre-marital sex).
Sabi ko, "BS BS BS.. Aaaaaaaah!Kaya ko ba 'yun?"

E ano naman? I want something na medyo realistic. Anong kiyeme kiyeme? Kaya naisip ko, gora na
lang! Una kong inisip ay ang main characters. Wala akong inisip na plot. Basta una kong inisip
pangalan ng main characters ko. Hahaha! Tsaka paano sila hahantong sa bed. Hahaha! Yung about
sa marriage nila, about Tricia, Preign, and Andrea ay naisip ko lang habang dumadaan ang bawat
chapters. Wala akong solid plans for everything. Basta magsisimula ako sa chapters without
plans. Babase lang ako sa last UD ko. Most of the time, nakatunganga ako sa blank sheet ng
watty, sasabihin ko, "Anong UD ko ngayon??"

At yung pagiging mambibitin ko every end of the chappie, hindi ko alam bakit ganun. Nagiging
ganun lang dahil minsan aantukin na ako, tatamarin, o biglang wala na akong maisip. Weird noh?
XD I KNOW.

Kaya sobrang laki ng tuwa ko nung naging hundred thousands ang reads. May nakakaintindi at
nagtatyaga pala sa lame kong story. Mwahaha! :DD

But seriously, Nalulungkot talaga ako as of typing this part. :( Pasensya na kayo medyo magulo
yata AN ko ngayon, or parang laging namang magulo diba? Hehe. Halo-halo nararamdaman ko ngayon.
Malungkot na masaya. HB has been my outlet for the past two months. Kapag naiinis ako o
natutuwa HB ang napapabaglingan ko. Siguro kasi corny ang mag diary diba? Kaya sa story na lang
ibuhos. Hehe. uwaaah! Naiiyak ako ngayon. Seryoso. T__T Kasi maiiwan ko na si KurtMaiLabs. :
( Nasimulan at natapos ko ang story na umaasam na mapunta sa akin si Kurt, kaso hindi nangyare.
Ang napunta sa akin ay si JejeJan ko. Pero ayos nadin. Bet na bet naman! ;)

At oo nga pala, i did not created KURT para umasam tayong lahat na may katulad nya talaga. Kasi
nabuo si Kurt dito sa watty, kaya yung eksaktong katulad nya ay hanggang dito na lang din.
Ginawa kong ganyan si Kurt, lalaking gago pero sobrang sweet kasi maraming nagsasabi na lahat
ng lalaki ngayon halos gago na. No. Mali kayo. Paano nyo nasasabi na lahat ng lalaki ay pare
pareho? Nasyota nyo na ba lahat ha? Hehe. Kaya sya ganyan para maisip natin na hindi lahat ng
gago ay mananatili nalang gago. Talagang darating sa isang tao na magbabago sya para sa taong
mahal nya. ;)

Ginago ka man o niloko ng isang lalaki ngayon, wag mo sila lahatin. Dahil ang totoo nyan,
nagkamali ka lang ng taong pinili ngayon. Kaya sa susunod, galingan mo na pumili ha?

Ganun din kay Rian, hindi lagi solusyon na ibigay ang virginity or hayaan na may mangyari sa
inyo ng lalaki para lang mapansin ka nya o mahalin ka nya. Dahil kung totoong mahal ka nya,
magsisinula yun sa paraan na hindi ka nya kailangan hubaran.

In some cases, siguro applicable ang ganung bagay sa ibang tao. Pero mas maganda kung
magsisimula kayo sa tama diba? hehe.

Haaay! Tama na nga daldal!Haha. Haba na ng AN ko, nilubos ko na kasi. Basta salamat! :DD Hindi
ako magsisisi na i-share sa inyo ang ideas ko. XD Pero hanggang dito inuulit ko parin na wala
pong SOFTCOPIES. :>

Salamat! Salamat!

Hanggang sa muli,
--JEN


PS: This might be the ending for KURTIAN, but im hoping that this will not be the ending ng
support nyo sa mga gagawin ko pang stories. May UMPP pa ako, and One shots at Short stories.
Samahan nyo pa rin ako hanggang sa mga susunod kong storya ha! ;)
Babuuuussssshhh! :*
*******************************************
[82] SPECIAL CHAPTER
*******************************************
Meron akong ginawang Special Chapter nito. Mwehehe

http://www.wattpad.com/story/3166710-his-bedmate-special-chapter

Or click sa external link na nasa side.----->

Or check out my profile. Look for His BEDMATE [SPECIAL CHAPTER]


Basahin nyo din ha! :>

THANKS!
************************************************
STORY END