BHW2582

Prof. dr SMAIL EKI

BOSANSKI RAT DOBRICE OSIA - (O)PRAVDANJE
AGRESIJE NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU
I GENOCIDA NAD BONJACIMA


Krajem XX i poetkom XXI stoljea sve su prisutniji mnogobrojni i raznovrsni
historijski falsifikati iz politikih i ideolokih razloga, kojima se iznose neistine o
dogaanjima i dogaajima kojima se oni tumae, bez oslonca na dokumentacionu i arhivsku
grau i konstruiu politike istine primjerene aktuelnim okolnostima. Naalost, na sceni je
prisutna najbezonija zloupotreba nauke od strane naunika bez moralnog lika i
odgovornosti, kao i od kvazinaunika - istraivaa. To je posebno svojstveno srpskim
nacionalistikim intelektualcima i politiarima, koji grade i formiraju osnove za ideologiju,
politiku i praksu genocida.
Srpski nacionalisti, pod vostvom Dobrice osia, i dalje istrajavaju na ostvarivanju i
sprovoenju srpskog velikodravnog projekta, uvjereni da e u promijenjenim meunarodnim
okolnostima ostvariti nacistiki i genocidni plan - ujedinjenje svih srpskih zemalja
(zaokruivanje svih srpskih zemalja) i srpskog naroda (ujedinjenje Srpstva), odnosno
formiranja jedinstvene srpske drave - Velike Srbije. U tom ostvarivanju aktivnosti
koriste se politike metode i sredstva djelovanja primjerene novonastalim okolnostima
(uslovima). U okviru navedenog procesa naglaeno se, pod utjecajem velikosrpske ideologije
i politike, koristi i nauka/e. Nju jednim imenom moemo oznaiti kao slubena nauka, koja
ima zadatak da obezbijedi argumente kojima dokazuje svoje teze o potrebi izgraivanja,
konstruisanja i formiranja jedinstvene velikosrpske drave.
U tom smislu naroito se koristi historijska nauka u kojoj se pojavljuje sve vie tzv.
historiara sa novim argumentima kojima dokazuju i objanjavaju prethodno navedenu
tezu. S ciljem (o)pravdanja osvajakog, agresivnog rata protiv Republike Bosne i
Hercegovine i zloinake namjere i genocidnog plana o istrebljenju Bonjaka, srpski
nacionalisti obmanjuju domau i meunarodnu javnost svojim lanim epsko-mitskim tezama:
- o Bosni i Hercegovini kao srpskoj zemlji (- dijelu srpskog prostora), u kojoj
vekovima kao veinsko stanovnitvo ive pravoslavni Srbi, da su muslimansko
stanovnitvo Srbi islamske veroispovesti (islamski Srbi, muhamedanski Srbi) - u
definisanju Bosne kao srpske zemlje kljunu ulogu je imao historiar Milorad Ekmei;
- da je etniki pokret Drae Mihailovia antifaistiki;

BHW2582
2
- da su za raspad Socijalistike federativne republike Jugoslavije krive tzv.
secesionistike republike i vatikansko-njemako-amerika zavjera protiv Srba i islamski
fundamentalizam (u raspadu Jugoslavije, po Miloradu Ekmeiu, islamski fundamentalizam
je imao kljuni znaaj);
- da je u Republici Bosni i Hercegovini voen graanski rat, unutranji sukob izmeu
tri strane, a ne zloin protiv mira, odnosno klasina oruana agresija (meunarodni oruani
sukob) Srbije i Crne Gore/Savezne republike Jugoslavije na Republiku Bosnu i Hercegovinu,
te umjesto genocida koriste pojam i termin etniko ienje, u kome su tri strane
(podjednako) vrile zloine, pri emu jedni negiraju postojanje srpskog velikodravnog
projekta, a drugi mu odriu atribut faistikog i zloinakog karaktera.
Meu brojnim laima i obmanama su i naknadna saznanja i istine Dobrice
osia o demokratskim laima o Bosanskom ratu, u kome su se, po njemu, narodi u
Bosni i Hercegovini meusobno gonili, lili krv i jedni drugima palili kue i bogomolje;
- la o srebrenikom genocidu postala je sakralna i globalna istina; - Srbi su se u Bosni
borili za svoju slobodu i u toj borbi opet branili hriansku Evropu od dihadskog
islama.
Ukazujui na opasnost od dihadskog islama za hriansku Evropu i svetu
dunost Srba da se bore za istorijsku istinu o Bosanskom ratu, tj. za lai, obmane i
falsifikate, Dobrica osi u svojstvu Oca nacije i u punom zloinakom sjaju - a znajui
punu istinu o Bosanskom ratu i u nastojanju da, pored ostalog, izbjegne odgovornost za
razbijanje ustavnog koncepta odbrane SFRJ, izazivanje i proizvoenje unutranje krize u
SFRJ i razbijanje zajednike drave, planiranje, pripremanje i organizovanje izvrenja
zloina, koristei sredstva govora mrnje, kojima je razvijan i pojaan intenzitet nacionalne,
etnike i vjerske netrpeljivosti meu graanima i narodima SFRJ i druge zloinake
aktivnosti u okviru udruenog zloinakog poduhvata, te da - minimizira, relativizira i negira
osvajaki rat protiv Bosne i genocid nad Bonjacima, iznosi koncepciju dostizanja
historijskog cilja i strategiju njegovog ostvarivanja: od istine o razbijanju Jugoslavije,
ratovima koji su voeni na njenom tlu, posebno od istine o Bosanskom ratu, neposredno
je uslovljena budunost srpskog naroda i njegov ljudski lik u svetu.
Oigledno je na djelu zloin genocida, od ijeg je amnestiranja neposredno
uslovljena budunost srpskog naroda i njegov ljudski lik u svetu, koga je osmislio i
razvio akademik Dobrica osi, na koga je jako mnogo utjecao historiar Ekmei, koristei
se laima, falsifikatima i obmanama, kako bi opravdao izvrene zloine, a posebno osvajaki

BHW2582
3
rat protiv Bosne, te negirao genocid nad Bonjacima, to je prema miljenju najpoznatijih i
najpriznatijih naunih autoriteta o holokaustu i genocidu, ustvari zadnja faza genocida.
Dobrica osi je, po vlastitom priznanju, pisac koji konstruie, pisac
konstruktor, lukav pisac koji je podvalio svojim kritiarima. Mnogi njegovi kritiari
su pisali o njemu kao piscu koji vaskrsava istoriju iz grae. Meutim, po njemu, u
historiji graa nije bitna. Bitna je imaginacija,
1
bitne su lai, jer se kod Srba, kako to
tvrdi dr. Latinka Perovi, mnogo rauna na la, a osi je autor eseja o ulozi lai u
(srpskoj) historiji.
2

U realizaciji historijskog cilja utvrivanja istine o Bosanskom ratu, jer on
(Bosanski rat), po osiu, jo uvek nije protumaen objektivnom istorijskom
istinom, te da su se velike lai splele o karakteru i ciljevima Bosanskog rata, a
polazei od lane ocjene kako su domai i meunarodni politiki subjekti, nacionalni i
internacionalni, nacistoidno falsifikovali istorijsku istinu o Bosanskom ratu i toliko
ga (Bosanski rat) iskrivotvorili i prekrili laima, nepravdama i nerazumevanjem
3
,
Dobrica osi je, koristei drutveno, nacionalno i dravno iskustvo (i znaajno svoje lino)
o (ulozi) lai u srpskoj historiji, 2012. godine objavio knjigu svojih (predsjednikih) zapisa,
pod naslovom BOSANSKI RAT.
Dobrica osi u knjizi BOSANSKI RAT, na ijim je koricama naziv djela
dijagonalno napisan crvenim slovima po bijeloj korici (podlozi), koja simbolizuju krv, kojom
je, u skladu sa srpskim velikodravnim projektom svi Srbi u jednoj dravi, natopljena
teritorija Bosne i Hercegovine, radi konanog formiranja jedinstvene srpske drave na
Balkanu, jeziki izraz (pojam i termin), Bosanski rat (sa velikim poetnim slovom B)
stalno koristi. Knjigu je objavilo Javno preduzee Slubeni glasnik, Beograd, 2012, formata
B-5, obima 276 strana.
Knjiga se sastoji iz tri dijela: Zapisi predsednika Savezne Republike Jugoslavije (str.
5 -151); Zapisi smenjenog predsednika Savezne Republike Jugoslavije (str. 153-227) i Iz
uvoda za Dnevnik Nikole Koljevia Stvaranje Republike Srpske (str. 229-276). Naime,

1
Miodrag Petrovi, SUSRETI SA DOBRICOM OSIEM : necenzurisani razgovori, Zograf, Ni, 2000,
str. 17. osi je, pored ostalog, kako sam priznaje, Paiev telegram poslaniku Spalajakoviu: Klekni pred
ruskog cara, izmislio ( izmislio sam ) - Isto.
2
Olivera Milosavljevi, INJENICE I TUMAENJA: Dva razgovora sa Latinkom Perovi, Helsinki
odbor za ljudska prava u Srbiji, Beograd, 2010, str. 157.
3
Dobrica osi, BOSANSKI RAT, Slubeni glasnik, Beograd, 2012, str. 231, 236 i 254-255. Bosanski rat,
po osiu, jo uvek nije protumaen objektivnom istorijskom istinom. Taj rat su, pie osi,
Muslimani, Hrvati i politiki inioci meunarodne zajednice Savet bezbednosti Ujedinjenih nacija,
Amerika, Evropska unija i njeni mediji, posebno optunicama i presudama Hakog suda toliko
iskrivotvorili i prekrili laima, nepravdama i nerazumevanjem (Isto, str. 231, 236 i 254-255).


BHW2582
4
rije je o osievim zapisima i predsjednikim zabiljekama od 16. aprila 1992. do 17.
decembra 1995, kao i fragmentima iz (njegovog) uvoda za Dnevnik Nikole Koljevia
Stvaranje Republike Srpske.
Dobrica osi, jedan od vodeih srpskih ideologa i jedan od posebno znaajnih voa
srpskog velikodravnog projekta konanog rjeenja srpskog nacionalnog i dravnog pitanja,
ije su ideje i utjecaji imali veoma veliku, ak odluujuu ulogu u svemu to je srpska
nacionalno-dravna politika (u)inila na destabilizaciji i konanom pokuaju unitenja Bosne
i Hercegovine i istrebljenja Bonjaka, u navedenoj knjizi iznio je linu i dravnu
interpretaciju dogaaja u Republici Bosni i Hercegovini na kraju XX stoljea.
4
Dobrica
osi, knjievnik (pisac) i akademik SANU, glavni ideolog Memoranduma SANU, jedan od
glavnih ideologa osvajakog rata na Balkanu i genocida nad Bonjacima na kraju XX
stoljea, te jedan od kljunih srpskih politiara koji je od juna 1992. do juna 1993. vrio
politiku funkciju dunost predsjednika Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore),
vrhovnog komandanta Oruanih snaga Savezne republike Jugoslavije, predsjednik Vrhovnog
saveta odbrane i predsjednik Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici, politiki je
predstavljao dravu koja je izvrila agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad
Bonjacima. Za vrijeme vrenja politike funkcije predsjednika SRJ (SCG) i vrhovnog
komandanta oruanih snaga Savezne republike Jugoslavije na teritoriji Republike Bosne i
Hercegovine u svim okupiranim mjestima i gradovima u opsadi ubijeno je i ranjeno sa
genocidnom namjerom i na genocidnoj osnovi, na desetine hiljada civila Bonjaka, o emu
postoje vjerodostojni i pouzdani dokazi.

4
BOSANSKI RAT je, po ocjeni Mirka orevia, osievo kazivanje o tome kako je vodio i kako je izgubio
Bosanski rat, pri emu je, pie orevi, hroniar smetnuo s uma da i sudski dokazi neto vrede. Istorija
je dopisala epilog koji znamo, i stoga ova knjiga ima samo vrednost jednog svedoenja. Ono je na svoj
nain iskreno, ali istorijski, bez vee vrednosti, u kontekstu istorije koju osi naziva razistorijom. Izraz
u sebi krije u smislu sloenice i re poraz i re istorija - i tu je osi iskren na neki svoj nain. Nevolja je u
tome to su istorijski porazi ne samo lini nego i kolektivni. Knjigu ovu treba itati i iz ugla linog
svedoenja i iz ugla istorije koja je ovog svedoka obmanula. Ne jednom se osi u ovom delu zaklinje da
e ostati sa bosanskim Srbima do vae konane pobede. Pobede nije bilo. Govorili su mu - brojne izjave
sam navodi - da e se sve oko Bosne zavriti loe po sve, a posebno za nacion koji nestaje polako u
bespuu razistorije. Srpska strana rata nije podstakla ni druge da vide rat s bosanske ili hrvatske strane,
ali je istorijski in jedino mogueg epiloga svima pred oima. Knjigu valja paljivo itati iako osi o
svojim zabludama govori tek uzgred i kao o neem ne mnogo vanom. Od hroniara i dravnika toliko -
ali se od pisca oekivalo vie. (Mirko orevi, SVEDOK SRPSKE STRANE RATA, Republika, Glasilo
graanskog samooslobaanja, internetsko izdanje na: http: //www.republika.co.rs/522-523/33.html).



BHW2582
5
Djelo BOSANSKI RAT Dobrice osia izloeno je kritikoj analizi i naunom
prouavanju, sa ciljem razotkrivanja (njegovih) neistina, obmana, manipulacija, falsifikata i
lai o Bosanskom ratu.

1. Uzroci raspada Jugoslavije

Za raspad Jugoslavije Dobrica osi optuuje Evropsku uniju, Badinterovu komisiju,
secesionistike republike (Sloveniju, Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu), Evropu, Ameriku i
Njemaku, te Slovence, Muslimane i Hrvate, pri emu vjeto komponuje i ukljuuje
islamski faktor (islamske ciljeve), u emu (za raspad Jugoslavije), po njemu, ne postoji
odgovornost Srba ili je ona najmanja.
Rasturanje Jugoslavije su, tvrdi osi, prema ideolokom konceptu i onoj
ideologiji koju je proklamovalo Staljinovo reenje nacionalnog pitanja za Jugoslaviju, i
sprovela ga vladavina kominternovskog opunomoenika u ulozi jugoslovenskog
doivotnog predsednika, okonali Evropska zajednica, Badenterova komisija i toliki
meunarodni dogovori o pritiscima, sankcijama i prestiu (53).
5
ivo tkivo srpskog
naroda je, po osiu, razoreno nasilnim secesijama Slovenije, Hrvatske i Bosne i
Hercegovine, podranim od spoljnih faktora koji nisu bili voljni i strpljivi da
dezintegraciju, odnosno balkanizaciju Jugoslavije prevedu u skandinavizaciju na
principima samoopredeljenja naroda (72).
Evropa i Amerika su, zapisuje osi 12. aprila 1993, rasturili Jugoslaviju, a sada
nas zatvaraju u muslimanski kazamat, i to u ime principa neetnike i multietnike

5
Evropska zajednica je, po ocjeni Slobodana Miloevia, napravila rat u Bosni i izvrila zloin
razbijanja jedne nezavisne drave. S tim u vezi, on je na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj
politici (Savezna Republika Jugoslavija) 11. avgusta 1992, rekao: Odgovornost je na Evropskoj zajednici
koja je napravila rat u Bosni, a mi im trebamo da budemo krivac za to, da kamufliramo njihov zloin
razbijanja jedne nezavisne drave (AIIZ, inv. br. 2-4070, STENOGRAFSKE BELEKE sa prve sednice
SAVETA ZA USAGLAAVANJE STAVOVA O DRAVNOJ POLITICI, odrane 11. avgusta 1992. godine,
str. 13).
Navedenu ocjenu o odgovornosti Evropske zajednice za rat u Bosni Miloevi je ponovio i sedam dana
kasnije. Tako je na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici (Savezna republika Jugoslavija)
18. augusta 1992, pored ostalog, izjavio da je Evropska /zajednica/ izazvala rat u Bosni (AIIZ, inv. br. 2-
4071, STENOGRAFSKE BELEKE sa sednice SAVETA ZA USAGLAAVANJE STAVOVA O
DRAVNOJ POLITICI, odrane 18. augusta 1992. godine, str. 49). S tim u vezi, on je, odbijajui krivicu za
raspad Jugoslavije, izjavio: Meni je ast da po tome budem krivac. Krivci nisu oni koji su izvrili
secesiju, nego su krivci oni koji su bili odani svojoj dravi i nastojali da je sauvaju (Isto).





BHW2582
6
drave (97). S tim u vezi, on tvrdi kako je Srpska krivica u razbijanju Jugoslavije
najmanja (108).
Muslimani i Hrvati su, pie osi, bili protiv Jugoslavije, oni su rasturili
jugoslovensku zajedniku dravu i poveli rat za svoje samostalne drave (135).
Islamski cilj se ostvarivao u razbijanju Jugoslavije slovenakom i hrvatskom
secesijom, uz odluujuu podrku Nemake i Badenterovom pravnom procedurom
prikazivanja republikih granica kao dravnih. Takvo Badenterovo pravo iskoristili
su Muslimani pod vostvom Alije Izetbegovia, ali su se tome suprotstavili Srbi, pa su
Muslimani i Hrvati bez uea Srba izglasali otcepljenje od Jugoslavije. Tu odluku
odobrila je Evropska unija (162). Secesionistiko razbijanje Jugoslavije je, tvrdi
osi, legitimisano Badenterovim pravom (271).
Slovenci i Hrvati su razbili Jugoslaviju, ije je rasturanje (Jugoslavije), po osiu,
neposredno uzrokovalo meunacionalne, graanske i verske ratove na tlu
dijasporinih nacija koje su tvorile tu vienacionalnu dravu (216). Na hrvatsku
secesiju i nov ustav samostalne Hrvatske koji je nacionalno i graanski obespravio Srbe
u Hrvatskoj, odgovoreno je otporom, prvo politikim i graanskim otporom, a na
hrvatsku agresiju i oruanim otporom (218).
Legalnost separatistikih pokreta Slovenije i Hrvatske podstakle su, pie osi,
i pritajene secesioniste da u organizovanim politikim partijama najave otcepljenje od
Jugoslavije i stvaranje samostalnih drava, za ta su ustavno-pravnim strukturama po
Ustavu iz 1974. bile potpuno pripremljene. U tom sve ubrzanijem procesu
dezintegracije Jugoslavije Srbi su, pie osi, falsifikujui historijske injenice, na
itavom jugoslovenskom prostoru sudbonosno zaostajali u emancipaciji od titoizma i
jugoslovenstva. Ubrzano i saradniko politiko organizovanje Muslimana i Hrvata
izvreno je sa jasnim nacionalnim ciljem i u ideolokoj saglasnosti da su im Srbi glavni
neprijatelji. Ti dogaaji su prenuli Srbe iz svog jugoslovenskog bunila, pa su ubrzano
krenuli u politiku borbu za svoja prava i opstanak (250).
Govorei o secesiji Slovenije i Hrvatske, koju je, po osiu, lako i brzo
prihvatila Evropska zajednica i decembra 1991. priznala samostalan nastanak tih
drava u republikim granicama, osi dovodi u pitanje republike granice, jer su, po
njemu, te granice odredili komunisti Kominternine ideologije. S tim u vezi, on tvrdi
kako su te nove drave sa svojim granicama prisvojile etvrtinu srpskog naroda,
stavljajui rubne Srbe u potpuno neravnopravan poloaj sa matinim narodom u

BHW2582
7
otcepljenim dravama, izlaui ih gruboj nacionalnoj i graanskoj diskriminaciji i
ustakim progonima u Hrvatskoj (251).

2. Uzroci Bosanskog rata

Rat u Bosni i Hercegovini su, po osiu, zapoeli Bonjaci. Tako su rat izmeu
Muslimana i Srba u Bosni, zapoinje osi svoj Bosanski rat 16. aprila 1992, zapoeli
muslimanski, sarajevski razbojnici, ubijajui Srbe, etnike, ime toga dana, po osiu,
srpskom Goebbelsu, iz Bosne stiu zastraujue vesti (7). Izetbegovi je, tvrdi osi, uz
politiku podrku Evrope i Amerike, krenuo u dihad za nezavisnu i cjelovitu Bosnu i
Hercegovinu Srbi bee iz Sarajeva. Zelene beretke napadaju kasarne JNA. Du
Drine masovni pokolji Srba. Gore srpska sela (Isto).
Izmiljajui injenice kako Srbi bee iz Sarajeva i da du Drine masovni pokolji
Srba, te da gore srpska sela, osi nalazi opravdanje za srpski genocid nad Bonajcima,
konstatujui kako e na navedene masovne pokolje nad Srbima - Srbi e im /tj.
Bonjacima - prim. S. ./ uzvratiti, te e to, po osiu, biti jedan od najuasnijih
graanskih ratova, jer e se voditi i iz osvete. U tom graanskom ratu, nastavlja
osi, Muslimani - ustae i Hrvati - ustae kreu u osvetu nad Srbima, pri emu e
Srbi, potomci ustakih rtava, krenue u osvetu iz prolog rata, ime je prokljuala
crna bosanska krv (Isto). Tako je srpski Goebbels na poetku svog kazivanja o
Bosanskom ratu, manipuliui injenicama svjesno i namjerno prikrio uzroke Bosanskog
rata i pogreno prikazao prirodu zloina, nudei svijetu i svojim pokoljenjima srpsku
istinu o Bosanskom ratu.
Mjesec dana kasnije (16. maja 1992.) osi nastavlja sa svojim laima kako su
Muslimani Srbima objavili rat do potpunog osvajanja Bosne i Hercegovine i
istrebljenja Srba iz prve muslimanske republike u Evropi (9). S tim u vezi, on, na
osnovu informacija koje je dobijao iz Sarajeva - od Nikole Koljevia, pie kako su 15. maja u
Tuzli Muslimani civili ubili i ranili nekoliko stotina vojnika JNA koji su se povlaili iz
Tuzle , bio je to pravi masakr na ulicama Tuzle (9).
6


6
osi je svoju tezu, zasnovanu na monstruoznim laima, kako su Bonjaci, po njemu Muslimani, Srbima
objavili rat, radi potpunog osvajanja Bosne i Hercegovine i istrebljenja Srba, prije etiri godine iznio i
u svojim (pievim) zapisima 1999-2000, gdje, pored ostalog, navodi: Muslimani su se spremali za rat.
Muslimanska stranka demokratske akcije je u januaru 1992. godine imala, po sopstvenom priznanju,
98.000 naoruanih pripadnika. A oni su prvi poeli da ubijaju Srbe u Sarajevu, Tuzli, po itavoj Bosni. I
vojnike JNA koji su naputali Bosnu (D. osi, PIEVI ZAPISI 1999.-2000, VREME ZMIJA, Mali
svetski rat protiv Srbije (u daljem tekstu: VREME ZMIJA), Slubeni glasnik, Beograd, 2008, str. 226).

BHW2582
8
Alija Izetbegovi je, zapisuje osi 20. juna 1992, objavio Srbima rat do konane
pobede Muslimana. I istrebljenja Srba (11). U tom muslimanskom ratu za islamsku
hegemoniju s verskim motivima i aspiracijama (12) Savezna republika Jugoslavija nema
(mi nemamo) namjeru da ratuje (ratujemo) s Bosnom i Hercegovinom, niti da
osvaja (da osvajamo) Bosnu i Hercegovinu, ali moramo da pomaemo Srbe, svoje
sunarodnike, koji se bore za ivotna prava (11).
Republika Hrvatska je, po osiu, izvrila agresiju na Republiku Bosnu i
Hercegovinu i aneksirala njene teritorije (12). Hrvati su, tvrdi osi, s velikim
snagama uli u Bosnu i Hercegovinu. Oni su s Muslimanima protiv Srba (12). S tim u
vezi, osi odgovorno tvrdi (14. jula 1992.), bolje reeno - odgovorno lae, da u Bosni
i Hercegovini nema vie nijednog vojnika i oficira Vojske Jugoslavije. Od 19. maja
1992. Vojska Jugoslavije, nastavlja srpski Goebbels, ne prua nikakvu pomo u
naoruanju i vojnoj opremi Vojsci Republike Srpske u Bosni i Hercegovini, izuzimajui
pruanje humanitarne pomoi, i to u ogranienim koliinama, niti ima ikakvog udela u
komandovanju Vojskom Republike Srpske u Bosni i Hercegovini. I paravojne
formacije su, po osiu, van njihove (Savezne republike Jugoslavije) kontrole, te, zbog
toga, oni ne mogu odgovarati za njihovu delatnost (13).
Pripremajui se za izlaganje na Londonskoj konferenciji o Jugoslaviji, gdje je 26.
augusta odrao govor, sa eljom da izloi tane podatke ko je i kada zapoeo rat u Bosni i
Hercegovini, osi, na osnovu podataka koje mu je dostavio Radovan Karadi, zapisuje
20. augusta 1992, pored ostalog, da su rat u Bosni zapoeli Hrvati protiv Jugoslavije 25.
augusta 1991. godine (16).
Islamski fundamentalizam Alije Izetbegovia, tvrdi osi, dihadom hoe od
Bosne da stvori prvu islamsku dravu u Evropi? (54). Izetbegovi, po osiu, eli da
stvori islamsku dravu, prvu takvu dravu u Evropi (157). Islamska deklaracija Alije
Izetbegovia je, pie osi, postala ideoloka platforma bonjakog pokreta za stvaranje
prve islamske drave u Evropi na fundamentalnim postulatima islamske religije (244 i
274). Haris Silajdi, Ejup Gani i ostala njihova bonjaka braa su, pie osi, poveli
rat za islamsku Bosnu. Ustaki genocidni nacionalizam Hrvata ratuje u Bosni (53-
54 i 270). Republika Hrvatska vojskom i orujem pomae bosanske Hrvate koji se bore
za veliku Hrvatsku i ratuju protiv Srba (65).
U svom odgovoru Vijeu Evropske unije, 5. aprila 1993, osi je gospodina
Petersona podsjetio na istorijske injenice o razbijanju Jugoslavije i ratu u Bosni,
ponavljajui po stoti put da to nije srpska agresija, nego meunacionalni, verski i

BHW2582
9
graanski rat, a da je agresor Hrvatska koja je ula u Bosnu i rat sa 40.000-50.000
vojnika (88) da protiv Srba ratuje za veliku Hrvatsku (74).
Za poetak uasnog rata, meunacionalnog, graanskog i verskog rata,
svako protiv svakog, po osievom saznanju i uverenju, najvei krivci su Muslimani
i Hrvati. Oni su bili protiv Jugoslavije. Oni su odbili konfederalnu dravu Bosnu i
Hercegovinu, koju bi inile tri nacionalne zajednice, za ta su se zalagali Srbi
predvoeni Radovanom Karadiem (135).
Muslimani i Hrvati su, izmilja osi, prvi poeli da se naoruavaju i pucaju po
Bosni. Hrvati su, po njemu, pokretai osvajakog rata na bosanskoj teritoriji. Hrvatski
Zbor narodne garde - zenge, poeli su da ubijaju Srbe i pale srpske kue, najprije u
Hrvatskoj, potom u Bosni i Hercegovini ... (135).
Ustae i pristalice Alije Izetbegovia zapoele su, pie Dobrica osi, rat
napadima na kasarne JNA, ubijanjem vojnika koji su se povlaili iz Mostara, Tuzle,
Zenice, pa potom ubijanjem Srba komija, redom po selima istone Bosne ... (135-
136).
Islamski fundamentalista Alija Izetbegovi je izazvao graanski rat u Bosni
(107), gdje po osiu, Muslimani vode sveti rat za islamsku republiku Bosnu, prvu
islamsku dravu u Evropi, ija je ideoloka osnova I slamska deklaracija koju je
napisao Alija Izetbegovi sedamdesetih godina prolog veka i osnovao organizaciju
svojih pristalica (161).
7

Muslimani i Hrvati su, nastavlja osi, organizovali nacionalne politike stranke
i poveli zajedniku borbu protiv Srba (162). Andrieva zemlja mrnje brzo je i zaista
prokljuala meunacionalnom i verskom mrnjom podstaknutom muslimanskim i
hrvatskim nacionalizmom. S tim ciljem su se, tvrdi osi Muslimani tajno naoruali,
njihova patriotska liga imala je januara 1992. godine oko sto hiljada puaka, mitraljeza,
bacaa, a 6. aprila 1992. godine na Baariji muslimanski fanatik ubio je svata,
mladoenjinog oca, Nikolu Gardovia, pa su istog dana po Sarajevu i Bosni podignute
barikade, ime je buknuo varvarski, graanski i verski rat. Komije su izvukle
puke i noeve (163 i 136).

7
Tezu o formiranju islamske drave u Evropi, prve islamske drave u Evropi, Dobrica osi obnavlja i
esto ponavlja u (svom) BOSANSKOM RATU. Ta njegova floskula je prisutna i u njegovim drugim
zapisima. Tako, primjera radi, Miodrag Petrovi u necenzurisanim razgovorima s Dobricom osiem, pored
ostalog, navodi osievo saznanje o tome kako se srpski narod najsnanije suprotstavio islamizaciji
Evrope, nemakom, ruskom i amerikom imperijalizmu. Ovom poslednjem, naroito. (M. Petrovi, nav.
dj., str. 21).

BHW2582
10
osi govori o istinskoj borbi naroda na ivot i smrt; borba sva tri naroda i sve
tri vere, jer je to bosansko tlo vekovima razdirano etnikom i verskom mrnjom.
Pobeda ili smrt je deviza i Srba, i Muslimana i Hrvata (197).
U pokuaju da istinito tumai Bosanski rat, posebno njegovo naglo
razbuktavanje i bestijalnu svirepost ispoljavanu u tom ratu, osi ukazuje na potrebu
savjesnog istraivanja historijske prolosti Bosne i Hercegovine, pri emu navodi da
nema nameru da zalazi u dalju prolost Bosne i Hercegovine i imenuje sve glavne
inioce te velike ljudske i narodne nesree koja traje nekoliko vekova. S tim u vezi, on
je pokuao da oznai samo neke uzroke i inioce Bosanskog rata, pri emu, grubo
falsifikujui historijske injenice, polazi od srednjeg vijeka, od onih koji se zainju
turskom vladavinom 1461.-1878, kada islam osvaja Bosnu i osvajai nasiljima i nekim
privilegijama islamizuju dobar deo srednjevekovnih Srba - pravoslavaca, preko
austrougarske okupacije i pokatoliavanja Srba, genocidnog pokolja Srba u Prvom i Drugom
svjetskom ratu, gdje, po njemu, nestaje oko milion i dvesta hiljada Srba, komunistike
vlasti i titoistike Republike Bosne i Hercegovine, u ijoj su se utrobi razgorevale
rezidualne energije meunacionalne i meureligijske netrpeljivosti i mrnje sa
nagonima osvete, ekajui uslove za svoju najavu i delovanje (234-239).
Bosanski rat Dobrice osia 1992.-1995. u novim meunarodnim okolnostima
i nekim bitnim motivacijama nastavak je, tvrdi on, u Titovoj Bosni i Hercegovini
politike utanja, skrivanja i krivotvorenja istine o Bosni i Hercegovini u Drugom
svjetskom ratu (236). Takvom politikom komunistike vlasti, halucinira Otac srpske
nacije, nije se sluilo spokojnoj budunosti naroda BiH. Neuvianje i nepriznavanje
istine o istorijskoj prolosti naroda BiH, osobito o zbivanjima u Drugom svetskom ratu,
moda sadri i prvi psiholoki, moralni i politiki inilac velikih lai koje su se splele o
karakteru i ciljevima Bosanskog rata. U sagledavanju istorijske istine Bosanskog
rata osi ukazuje na knjigu zapisa o Stvaranju Republike Srpske Nikole Koljevia, jednog
od lanova udruenog zloinakog poduhvata o unitenju Republike Bosne i Hercegovine i
genocidu nad Bonjacima, koja, po njemu, prua saznanja od kapitalnog znaaja, na
kojoj bi, vjerovatno, i Joseph Goebbels pozavidio: Od zasnivanja Republike Bosne i
Hercegovine komunistika vlast uinila je sve da se ustaki zloini Muslimana i Hrvata
nad srpskim narodom prikriju propagandom i zaborave, pa ih je stavljala u
simetrine odnose sa etnikim osvetama nad Muslimanima i Hrvatima. A tu simetrije
u istini nije bilo, niti je moe biti. U temelje titoistike Republike Bosne i Hercegovine
sahranjena je njena istina o Drugom svetskom ratu; aputanje o toj istini, vlast je

BHW2582
11
smatrala neprijateljskim delovanjem. Srbi komunisti, po Kominterninoj, boljevikoj
ideologiji, nosili su praroditeljski greh za stvaranje versajske Jugoslavije u kojoj su
bili tlaitelji drugih nacija. Sa tim ideolokim peatom na svom identitetu,
komunistiki funkcioneri - Srbi ponaali su se mazohistiki; za Srbe komuniste, Srbi su
uvek bili najvei neprijatelji novog poretka i njegovi deurni krivci. To je bila ideoloka
dogma, neka vrsta, modernim jezikom reeno, politike korektnosti u socijalistikoj
Jugoslaviji (236-237).
U bosanskom drutvu Srbi su, po srpskom Goebbelsu, u celini gledano
zauzimali inferioran poloaj, bez obzira na svoje masovno i herojsko uee u
antifaistikoj i oslobodilakoj borbi (237), to je ordinarna la. Historijska istina je da su
Srbi bili konstitutivni narod u Republici Hrvatskoj i Republici Bosni i Hercegovini i
apsolutno su vladali Bosnom, dominirali su u vlasti na Kosovu, te je uvek bilo pod
kontrolom, a odavde se svaki zahtev za autonomijom tumaio kao separatizam, kao
iredentizam.
8

Krajnje je manijakalna i zloinaka ocjena Dobrice osia o tome da je u
kolektivnoj i individualnoj psihi sve tri nacije, tinjala vatra istorijske osvete i ekala
svoj vetar. Iako su, po njemu, dokumentovano i hroniki gledano Bosanski rat, prvi
pokrenuli Muslimani i Hrvati, taj rat je, tvrdi osi, i spontani izraz rezidualne
energije samog bosanskohercegovakog tla, njegove dalje i blie prolosti. Inicijatori
rata - Hrvati i Muslimani su, po njemu, iskoristili imanentnu versku i nacionalnu
netrpeljivost i iskljuivost, odnosno bioloku, egzistencijalnu nesigurnost zasnovanu na
kolektivnom pamenju prolosti. U kolektivno svesnom i kolektivno nesvesnom, da se
pomognem i Jungom, tinjale su strasti za osvetom potomaka rtvama i odbrambenih
nagona potomaka ubica. Sindrom osvete imao je kolektivni karakter, zasnovan na
kolektivnom paenikom pamenju. Svi su se Bosanci i Hercegovci oseali ugroenim od
onog drugog i kad mrko ne gleda i kad ne preti da e klati. Svako je bio neija rtva;
skoro sve porodice imale su ubicu ili rtvu; ili i jedno i drugo. Pokrenut strahom od
onog drugog, Bosanskim ratom komandovao je bioloki strah; otud i tolika svirepost u
tom ratu(237).
Neposredni pokretai Bosanskog rata su, po osiu, Muslimani i Hrvati,
motivisani ostvarenjem svojih nacionalnih ideologija, to je odredilo i karakter ovog
rata kao meunacionalni, verski i graanski rat (275).

8
O. Milosavljevi, nav. dj., str. 54.

BHW2582
12
osi koristi dnevnike zapise Nikole Koljevia, koji, skicirajui idejno raanje i
hroniku bosanske krize, iznosi (Koljevi) lanu tvrdnju da tu krizu otvaraju
muslimanski intelektualci: pisac Alija Isakovi tezom da iz dravne sintagme Bosna i
Hercegovina treba da se izbrie Hercegovina i profesor marksist Muhamed Filipovi
svojim izuzetno zapaenim tekstom o bosanskom duhu, po kome je vie tete Bosni
nanela knjievnost Ive Andria, no sve osvajake horde koje su je gazile (239). Za
Nikolu Koljevia, navodi osi, islamsko bonjatvo je i ideoloki pokreta i osnovni
inilac Bosanskog rata, a kultura je iskoriena za njegovu matricu (240). S tim u vezi,
Koljevi izmilja brojne lai i falsifikate, kao to su, pored ostalog, i sljedee: Planski ga je
/islamsko bonjatvo prim. S. ./ nagovestilo 1963. godine, po Koljevievom
miljenju, pokretanje biblioteke Kulturna batina, koja je stvarala duhovne
pretpostavke za raanje nove muslimanske nacije sa hegemonistikim pretenzijama i
revanistiku vladavinu Bosnom i Hercegovinom. Sa dubokim sindromom ugroenosti
od same idejne najave obnavljanja bosanske prolosti, Srbi zapoinju sa migracijom iz
Bosne i Hercegovine. Prvo odlaze intelektualci, umetnici, koji nisu mogli da trpe
ideoloki teror i sarajevsku teskobu, a za njima vlastima sumnjivi Srbi graanskih
profesija i seljaci. Od 1961. do 1981. iselilo se iz Bosne u Srbiju oko 250.000 Srba, a u
Hrvatsku oko 80.000 Hrvata. Ekonomski razlozi jesu faktor te migracije, ali nisu
osnovni; osnovni inilac je oseanje graanske i nacionalne neravnopravnosti srpskog
naroda, koju nije mogao da umanji nacionalni klju u kadrovskoj politici, ni ideoloka
retorika o bratstvu i jedinstvu. Drugi inilac srpske migracije je nastajanje politike
ideologije muslimanstva koje je podstaklo kolektivno seanje na stravina zbivanja iz
prolosti i Drugog svetskog rata, strah ljudi koji su preiveli ustake pokolje (240).
Iznosei brojne lai i falsifikate o historiji Bosne i Hercegovine u drugoj polovini XX
stoljea, posebno poloaju srpskog naroda, te muslimansko-hrvatskoj koaliciji Pozderac-
Mikuli, koja je navodno predstavljala idejni koren i politiku osnovu za sporazum i
saveznitvo u Bosanskom ratu Alije Izetbegovia i Franje Tumana, Bosanski rat e,
po osiu, biti rat sa trostrukim motivima sa njegovom totalnom
internacionalizacijom izrazito antisrpskom, uinie rat Srba odbrambeno-
oslobodilakim, a stvaranje Republike Srpske uslovom njihovog opstanka (244).
Polazei od te i slinih lanih teza, a pozivajui se na ratne zapise Nikole Koljevia, srpski
Goebbels je doao do zakljuka da Bosanski rat, taj po svemu tragian rat za sva tri
bosanska naroda nije bio agresija velikosrpskog nacionalizma, po kome je, po
formulacijama optunica Hakog suda proizalo zloinako udruivanje za stvaranje

BHW2582
13
Velike Srbije. Taj rat su, po njemu, marta 1992. skoro istovremeno, usklaeno, prvi
zapoeli Hrvati i Muslimani, za ta, po osiu postoje egzaktne istorijske injenice
(245).
Egzaktne istorijske injenice na koje se osi poziva su lai i falsifikati nekih
srpskih kvaziistraivaa (Alekse Buhe, Milivoja Ivanievia i dr.), koji negiraju srpske
nacistike zloine nad Bonjacima i, pored ostalog, imaju za cilj da pokau i dokau kako
su sve srpske politike i vojne odluke izazvane od Muslimana i Hrvata, bile reakcija na
njihove akcije, to nesumnjivo dokazuje da su Srbi vodili odbrambeni i oslobodilaki
rat (249 i 254).
U odgovoru na pitanje Ko je izazvao Bosanski rat?, konstatujui kako su pakao
drugi, osi priznaje, to je nevjerovatno, kako smo pakao i mi, vjerovatno mislei na
Srbe. Nakon tog otkria, on konstatuje: Svi smo mi i rtve i zloinci. Takva nas je
stvorila Istorija; mi smo jadan, zasvagda pometen i nesrean narod (133), ime je
ponovo izjednaio rtve i zloince, falsifikujui historijske injenice i izbjegavajui
odgovornost za zloin genocida i druge oblike zloina protiv ovjenosti i meunarodnog
prava.
Hrvatski politiari i generali (Franjo Tuman, Bobetko, uak, Gotovina ...) su, tvrdi
osi, poveli rat za Hrvatsku do Drine. Muslimanski generali su, nastavlja osi,
prvi zapoeli rat, najprije ubijajui vojsku Titove Jugoslavije u povlaenju u Sarajevu,
Tuzli, i drugim mestima, a potom za ubistva hiljada Srba civila u Sarajevu i mnoge
ratne zloine po Bosni i Hercegovini ... (270).

3. O karakteru Bosanskog rata

O karakteru oruanog sukoba u Bosni i Hercegovini Dobrica osi govori vie puta, s
ciljem da prui srpsku istinu o Bosanskom ratu (8), istinu o srpskom pitanju (70), o
bosanskoj stvarnosti (69), da otkrije istinu o traginoj stvarnosti na tlu bive
Jugoslavije (70), da sagleda celovitiju istinu o Bosanskom ratu (231), istorijsku
istinu o Bosanskom ratu (236 i 255), njegovu moda poslednju bitku za istinu o
Bosanskom ratu (69), njegovu odbranu istine, mira i pravde (89) i ukae na velike
lai koje su se splele o karakteru i ciljevima Bosanskog rata (236), na epohalne lai o
Bosanskom ratu (249), brutalno falsifikovanje istorije (254), na lai o srpskoj
agresiji na Sloveniju, Hrvatsku, Bosnu i Hercegovinu (255), na neobjektivne procene

BHW2582
14
karaktera rata u Bosni i Hercegovini (21), te ospori naopaka uverenja o srpskoj
agresiji (69) i razjasni bosansku tragediju (85).
Rat u Bosni i Hercegovini je, po Dobrici osiu, verski i meunacionalni rat (7);
najuasniji graanski rat (7); meuetniki, verski i graanski rat u Bosni (10);
meunacionalni, verski graanski rat u Bosni i Hercegovini (13 i 18); graanski rat u
Bosni i Hercegovini (18); graanski rat u Bosni i Hercegovini (21); graanski rat u
Bosni (28); graanski, meuetniki i verski rat (32); graanski rat genocidnog
karaktera sva ti naroda (34); verski, civilni i graanski rat (68); meunacionalni,
verski i graanski rat (70); meunacionalni, graanski i verski rat (73); graanski
rat u Bosni i Hercegovini (73); meunacionalni i verski rat (79); graanski rat u
Bosni i Hercegovini (82); to nije srpska agresija, nego meunacionalni, verski i
graanski rat (88); stravini graanski rat u Bosni i Hercegovini (90); graanski i
verski rat (97); meunacionalni, graanski i verski rat (135); uasni graanski rat
(137); varvarski, graanski i verski rat (163); verski rat (164); graanski i verski
rat u Bosni (170); meunacionalni, graanski i verski rat (216); meunacionalni
rat (218); verski rat (220); graanski rat (235); graanski i meunacionalni rat
(251); meunacionalni i graanski rat (252); meunacionalni, verski i graanski
(262); graanski rat (265); itd., itd.
9

Bosanski rat, njegov poetak, njegovi uzroci, karakter i ciljevi su, po osiu,
praeni krivotvorenjem injenica, pri emu je, kako to on kae, bio prisutan gebelsovski
model organizovanog laganja na jugoslovenskom tlu (257). Taj model su, po srpskom
Goebbelsu (Dobrici osiu), prvi primijenili Slovenci u ratu protiv Jugoslovenske
narodne armije, pa Hrvati u domoljubnom ratu protiv JNA i srpskog naroda, a sledili
su ih Muslimani, da bi istovremeno izum dijabolinih nacista postao univerzalan za
itavu meunarodnu zajednicu i osnova srbofobije (257).
osi, takoer, otvoreno lae, koristei glagol morati u imperativu (mora da se
zna) kako se u Drugom svjetskom ratu u BiH, istovremeno sa antifaistikim
oslobodilakim ratom, vodio i uasan graanski rat, u kome su partizani surovim

9
U (planiranom osvajakom) ratu Srbije i zaokruenju srpske drave planirano je, po procjeni SANU,
samo 80.000 rtava. To je dr. Latinki Perovi lino izjavio akademik Antonije Isakovi (potpredsjednik
SANU). S tim u vezi, Perovi navodi: I negde, to je moda 1990. godina, on me je pozivao i poeo je da mi
opisuje politiku situaciju u Jugoslaviji. Govorio je da Hrvati nee Jugoslaviju, da Slovenci nee
Jugoslaviju, da je to trenutak da Srbija jednom rei svoje pitanje. Ja sam ga sluala i rekla sam: ekaj,
vi hoete rat? On je klimnuo glavom, i tako, napravio je lice, onako, malo eretski, i rekao: Ali zna, to
nee biti rat u Srbiji, i poginue samo 80.000 ljudi! Ja sam pitala: Ali, ijih glava? Kojih 80.000 ljudi?
U toku tog razgovora neko je uao, pozdravila sam se i otila (O. Milosavljevi, nav. dj., str. 202-203).

BHW2582
15
revolucionarnim terorom stvarali socijalistiku Bosnu i Hercegovinu, a etnici im
kamom uzvraali (134). Crnogorski etnici su, po njemu, u okolini Foe iz osvete
pobili i poklali tri - etiri hiljade Muslimana i popalili im sela (134).
Bosanski rat (1992-1995), po osiu treba i nekim bliim, stvarnim
injenicama tumaiti i rastumaiti (134). U iznoenju tih stvarnih injenica osi, po
uzoru na Goebbelsa, lae, falsifikuje, obmanjuje i vri reviziju historije (134-135). Tako je,
po njemu, Titov socijalizam sa bratstvom i jedinstvom samo privremeno utulio
bosansku mrnju, ne uspevi, na nesreu sva tri naroda, da stvori trajno podnoljivu,
normalnu ljudsku zajednicu (134).
U osievom meunacionalnom, verskom i graanskom ratu postojale su tri
zaraene strane (13, 92 i 155), tri ratujue strane (31, 32, 173, 231, 255, 262 i 263),
podjednako krive i odgovorne za njihova zloinaka djelovanja (32): meusobna
ubijanja, etnika ienja, logore za civilna lica (19); za surove ratne zloine (255);
svi su ratovali protiv svih i svi su beali od svih (262 i 263); svako protiv svakog
(135).
Bosanski rat je, po osiu, i genocidni rat, u kome, po njemu, zloinaki
djeluju tri zaraene strane (32), sva tri naroda (34), koja stradaju (stradanje sva tri
naroda 75). S tim u vezi, on je iznio tvrdnju da taj genocidni rat (, s neprijateljem, s
kojim se vodi genocidni rat) vode Srbi protiv svojih neprijatelja (str. 87), ime je priznao i
potvrdio prirodu zloina u Republici Bosni i Hercegovini, odnosno genocid u Bosni i
Hercegovini.
Agresorski srpski rat drave Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore) protiv
Republike Bosne i Hercegovine osi kvalifikuje i kao oslobodilaki rat, oslobodilaku
borbu (47, 142, 166, 197-199, 218, 220, 235), oslobodilaki pokret srpskog naroda
(111), odbrambeni i oslobodilaki rat (172, 249), odbrambeno-oslobodilaki rat
(244). Oito je osi primijenio gebelsovski model organizovanog laganja i kada
govori o karakteru oruanog sukoba u Republici Bosni i Hercegovini na kraju XX stoljea, za
ije je planiranje, pripremanje i izvoenje, kao i ciljeve i rezultate, on jedna od nesumnjivo
najodgovornijih linosti.
10


10
Gebelsovski model organizovanog laganja osi je potvrdio i u svojim zapisima 1999.-2000.: - srpski
odbrambeni rat; - Mi smo vodili odbrambeni rat i branili svoj narod u Hrvatskoj i Bosni; - vodio se
odbrambeni rat, branio se srpski narod od ustako-muslimanskog genocida; - Mi nismo vodili
osvajake ratove, mi smo pokuali da zatitimo Srbe u Hrvatskoj i Bosni od preteeg i dejstvujueg
genocidnog ustatva i islamskog fundamentalizma (D. osi, VREME ZMIJA, str. 226, 232-233 i 235).

BHW2582
16
osi uporno negira da je oruani sukob u Republici Bosni i Hercegovini
meunarodni oruani sukob, odnosno klasina agresija, osvajaki rat za teritorije, zauzimanje
Republike Bosne i Hercegovine od strane Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore).
On tvrdi da je Republika Hrvatska izvrila agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu.
Meutim, on ne govori, pa ak i ne spominje Sporazum Miloevi-Tuman (26. mart 1991) o
podjeli i unitenju drave Bosne i Hercegovine i njegovu operacionalizaciju na terenu od
strane njihovih kolaboracionista i petokolonaa (Karadi-Boban), niti priznaje da je i
Savezna republika Jugoslavija (Srbija i Crna Gora) planirala, pripremila i izvrila agresiju na
Republiku Bosnu i Hercegovinu. S tim u vezi, on tvrdi da to nije srpska agresija nego
meunacionalni, verski i graanski rat, a da je agresor Hrvatska, koja je ula u Bosnu i
rat sa 40.000 - 50.000 vojnika, itd., a srpski narod brani goli ivot i pravo na opstanak
(88), slobodu i demokratsku dravu (179), dajui ogromne rtve (179). Negirajui
srpsku agresiju, osi navodi kako on nije predsednik i predstavnik naroda agresora i
zloinaca, ve je on, po njemu, predsednik i predstavnik naroda rtve, naroda koji je
obespravljen i izigran od nemake Evrope (107).

4. osiev zloinaki odnos prema Bosni

Bosna i Hercegovina, po osiu, nema ni istorijsko, ni etniko utemeljenje, to
navodno dokazuje graanski rat genocidnog karaktera sva tri naroda (33-34). Stoga
osi, kao i Franjo Tuman,
11
ne vjeruje u opstanak drave Bosne i Hercegovine (33).
Bosna i Hercegovina je, po osiu, vetaka dravna tvorevina, kojoj su komunisti i Tito
dali istorijsku egzistenciju (34).
12
I Jugoslavija je, po osiu, bila zaista vetaka
tvorevina. Roena u krvi, Jugoslavija u krvi i umire, zapisuje osi 26. aprila 1992, na
Vaskrs (8).

11
Franjo Tuman je, jo ezdesetih godina XX stoljea, zastupao tezu da je Bosna i Hercegovina komunistika
izmiljotina, te da je najbolje tu iluziju zatrijeti jo u zametku, dok jo nije uhvatila korjene. Tvrdio je
kako su republike granice nepravedne, kako je Bosna umjetna Titova tvorevina i kako je trebala
pripasti Hrvatskoj (S. eki, nav. dj., knjiga 2, str. 939).
12
Neposredno prije nego to je postao predsjednik Savezne republike Jugoslavije Dobrica osi je otvoreno
izjavljivao da mir u BiH ne moe biti sauvan priznavanjem tih komunistikih postojeih republikih
granica ili unutranjih administrativnih granica (N. Cigar, GENOCID IN BOSNIA THE POLICY OF
ETHNIC CLEANSING GENOCID U BOSNI POLITIKA ETNIKOG IENJA, Bosanski kulturni
centar - Institut za istraivanje zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu,
Sarajevo, 1998, str. 53).

BHW2582
17
Bosna i Hercegovina je, tvrdi osi, privremena tvorevina, koju je Nemaka
stvorila, a koja je (Nemaka), pored ostalog, razbila Jugoslaviju (44). Bosna i
Hercegovina je, po osiu, nasilna dravna tvorevina (78).
osi tvrdi kako je Bosna i Hercegovina muenika zemlja, natopljena i nevinom
i zloinakom krvlju; njom hukte i arlijaju vetrovi mrnje; iza njenih noi ue zasede
i sevaju handari; u njenim danima mariraju vojske ubica i danonono cvokoe
goloruka raja ... (133), a u kojoj ive tri zakrvljena naroda (71). S tim u vezi, on se
poziva na Andria, koji je Bosnu i Hercegovinu nazvao zemljom mrnje, u kojoj
velika ljudska i narodna nesrea traje nekoliko vekova (98, 234, 239, 242, 254, 262 i
263). Ako je Bosna stvarno zemlja mrnje, kako je tumaio njen najvei pisac (Ivo
Andri), a koju je osi smatrao svojom otadbinom, on je postavio trajnije otvoreno
pitanje: ima li granica ta bosanska mrnja? (10).
Bosna i Hercegovina, pie osi, vetaka, ultimatumima uspostavljena drava je
inostrana konstrukcija, koja ne uvaava stvarnost, autohtone interese tla i nema
nikakvu budunost (126). Multietnika drava Bosna i Hercegovina je, po osiu,
neodriva (130). Tu politiku floskulu osi ponavlja vie puta (214).
13

osi navodi kako je, prilikom razgovora u enevi 8-15. novembra 1992, voenim
pod neizbenim rukovodstvom Sajrusa Vensa, u ime Saveta bezbednosti UN, i lorda
Ovena, kao predstavnika Evropske zajednice, sa Izetbegoviem i Tumanom o
Bosanskom ratu, miru i ureenju Bosne i Hercegovine, a uz uee Radovana
Karadia, Momila Krajinika, Nikole Koljevia i Alekse Buhe, gdje nije postignut
nikakav napredak (33), u razgovoru sa Tumanom u etiri oka izrazio punu saglasnot
sa Tumanovim stavom da Bosna i Hercegovina kao drava nikada u istoriji nije
postojala niti moe da postoji (str. 37). Tada su se Tuman i osi dogovorili da na toj
osnovi utiu na svoje sunarodnike u Bosni: osi na Srbe, Tuman na Hrvate, i uine

13
U Predlogu za istorijski kompromis na Kosovu, od 18. maja 1999, u kome konstatuje da su Kosovo i
Metohija prostor sukobljenih nacionalnih interesa, koji se trajno i pravedno mogu reiti samo
kompromisom, te da se istorijski kompromis i trajno reenje vekovnih albansko-srpskih sukoba, koji
potresaju itav balkanski prostor, moe ostvariti teritorijalnim razgranienjem Srba i Albanaca i
podelom Kosova, osi iznosi tezu o tome kako je sasvim izvesno da posle graanskog i etnikog rata ne
moe opstati ni multietniko Kosovo. Kako bi to kvalitetnije argumentovao svoju tezu, osi se poziva na
iskustvo multietnike, dejtonske Bosne i Hercegovine (Ako nije mogla da opstane multietnika Titova
Jugoslavija, ako nije uspeo eksperiment sa multietnikom dejtonskom Bosnom i Hercegovinom, sasvim je
izvesno da posle graanskog i etnikog rata ne moe opstati ni multietniko Kosovo), pri emu njegove
ocjene o neuspjelom eksperimentu s multietnikom Bosnom i Hercegovinom (D. osi, VREME ZMIJA,
str. 110) nemaju nikakvo utemeljenje. Ustvari, rije je o velikosrpskom cilju Dobrice osia i njegovih
sljedbenika o unitenju drave Bosne i Hercegovine.

BHW2582
18
ih saveznicima. Bosna je do sada jedino pitanje o kome su se Tuman i osi saglasili.
Ako bi se Karadi i Boban sporazumeli, Alija bi se naao u tekom poloaju (37).
14

Dobrica osi je u Borbi 12. marta 1993, u svojstvu efa drave Savezne republike
Jugoslavije, dravu Bosnu i Hercegovinu nazvao istorijskom nakazom (Velike sile
ultimativno diktiraju srpskom narodu u Bosni i Hercegovini kako da ive tri naroda u
dravi koja je istorijska nakaza.
15


14
Dobrica osi je, tvrdi Dragoljub Todorovi, bio jedan od najveih i najupornijih zagovornika zamena i
podela teritorija i tzv. humanog preseljenja. U vrlo opirnom intervjuu datom Miloradu Vueliu koji je
objavljen u Politici 26. jula 1991. osi kae:
Mogua su planska preseljenja i razmena stanovnitva, to je najtee, najbolnije, ali i to je bolje od
ivota u mrnji i meusobnom ubijanju (Dragoljub Todorovi, BILANS SRPSKOG TERMIDORA, Mali
lini brevijar, Trei milenijum, Beograd, 2010, str. 126).
U enevi se, 30. septembra 1992, Dobrica osi, kao predsjednik Savezne republike Jugoslavije, sastao s
predsjednikom Hrvatske Franjom Tumanom. Razgovor izmeu njih dvojice je, prema knjizi Slavoljuba
ukia, Lovljenje vetra, tekao ovako:
uki: Prema tvrenju Franje Tumana, vas dvojica ste se u enevi dogovorili i o humanitarnim
preseljenjima. Da li je to tano?
osi: Jeste, razgovarali smo i o tome. Bili smo saglasni u tome da Bosna i Hercegovina ne moe da
postoji kao unitarna drava, kako je zamiljaju Alija Izetbegovi i njegovi tienici. Razgovarajui o
mogunostima srpsko-hrvatskog kompromisa, Tuman je ponudio razmenu stanovnitva zapadne
Slavonije sa stanovnitvom hrvatske Posavine koja je u Republici Srpskoj. Ja sam tu ponudu prihvatio, a
Vens je odobrio uz formulaciju da se nazove humanitarno preseljenje, i tako izbegne utisak etnikog
ienja. Onda smo se dogovorili da preseljavanje i razmena kua i imanja budu dobrovoljni, da drave
finansijski pomognu taj proces i da se odredi razuman rok. Tuman je poao od stanja na terenu,
napominjui da u hrvatskoj Posavini ima samo trideset pet hiljada Hrvata i da nije problem da se oni
presele u Zapadnu Slavoniju. To preseljenje imalo je i ekonomsku podobnost, jer su obe teritorije bogate,
plodne. Moda je to preseljenje bilo najvii stupanj nae saglasnosti i spremnosti na izvesne kompromise.
Naravno, ja nisam mogao da tu razmenu punopravno zastupam bez stava Radovana Karadia i vostva
Republike Srpske. Radovan se sa predlogom saglasio bez ikakvih uslovljavanja (Isto, str. 127. O tome,
takoer, vidi: . Papi, BOSNA I BALKAN, Sarajevo, 2002, str. 134; S. eki, nav. dj., knjiga 1, str. 327-328 i
564, te knjiga 2, str. 939).
U razgovorima i dogovorima u vezi s navedenim projektom zloinakog karaktera o preseljenju i razmjeni
stanovnitva, humanitarnom preseljenju, uestvovao je, pored ostalih, i Slobodan Miloevi, predsjednik
Republike Srbije. S tim u vezi, on je na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici Savezne
republike Jugoslavije, 21. januara 1993, izjavio da je pitanje Posavine kljuno pitanje, vitalno pitanje za
interes srpskog naroda u Bosni i Hercegovini, o emu je Savezna republika Jugoslavija pokrenula to pitanje i
razgovarala s Vensom i Ovenom. Savezna republika Jugoslavija je, u pregovorima za enevu, krajem 1992. i
poetkom 1993, tvrdi Miloevi, zamolila da se to uvai. Oven je rekao Shvatio sam poentu, mi na tome
radimo (AIIZ, inv. br. 2-4074, STENOGRAFSKE BELEKE sa proirene sednice SAVETA ZA
USAGLAAVANJE STAVOVA O DRAVNOJ POLITICI, ODRANE 21. JANUARA 1993. GODINE, str.
43). To pitanje Savezna republika Jugoslavija je otvorila i sa Tumanom u razgovoru, u kome su
uestvovali Dobrica osi, Slobodan Miloevi i Momir Bulatovi. Tuman je, po Miloeviu, pokazao vrlo
veliko razumevanje da to prihvati (Isto).
Radovan Karadi je na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici Savezne republike
Jugoslavije, odranoj 21. januara 1993, na kojoj je voena rasprava u vezi s mirovnim pregovorima za enevu,
pored ostalog, izjavio kako nas mnogo raduje sukob izmeu Hrvata i Muslimana, koji je, po njemu,
ustvari, autentian sukob, da i nai, gde mogu, pomognu da se taj sukob produbi (Isto, str. 5).
Rat izmeu Muslimana i Hrvata u srednjoj Bosni, koji postaje sve ei, u kome je osi 26. aprila
1993. vidio srpski spas (za na spas) moda e, tvrdi osi, najzad, ubediti Amerikance i Evropsku
zajednicu da je multietnika drava Bosna i Hercegovina neodriva (D. osi, BOSANSKI RAT, str.
130).
15
Mirko orevi, OD ROMANA DALEKO JE SUNCE DO POMRAENJA, Republika, Glasilo graanskog
samooslobaanja, broj 524-525, internetsko izdanje na: http: //www.republika.co.rs/524-525/09.html.

BHW2582
19
I Tuman je dijelio njegovo miljenje da je Bosna i Hercegovina drava - nakaza
koju je stvorio Tito i dao joj dravnu egzistenciju.
16


5. osiev genocidni odnos prema Muslimanima/Bonjacima

osi negira i Muslimane, odnosno Bonjake i, s tim u vezi, po ugledu na Josepha
Goebbelsa, nacistikog ministra za propagandu, otvoreno lae i falsifikuje historijske
injenice. Tito i Kardelj su, po osiu, s bosanskim komunistima 1967. Muslimane
proglasili nacijom, a njihovo vostvo se ujedinilo sa hrvatskim komunistima u
muslimansko-hrvatsku koaliciju, koja je politiki dominirala Bosnom i Hercegovinom i
nacionalno diskriminisala Srbe (134-135). Bosnom je, pie osi, od sedamdesetih
godina gospodarila hrvatsko-muslimanska koalicija Mikuli-Pozderac, koja je Bosnu i
Hercegovinu uinila republikom s najmanje slobode (135 i 243-244), a koja je
predstavljala idejni koren i politiku osnovu za sporazum i saveznitvo u Bosanskom
ratu Alije Izetbegovia i Franje Tumana, iji je cilj njihovog ratnog saveznitva
poraz, potinjavanje i progon Srba iz Bosne (244). Brionskim ustavom iz 1974, kojim
je, po osiu, u titovini izvrena dezintegracija srpskog naroda (225), ozakonjena je
drava Bosna i Hercegovina s pravom na otcepljenje (135), tvrdi osi. Muslimanska
religiozno-etnika grupacija se, pie osi, ezdesetih godina, odlukom Saveza
komunista, proglasila nacijom. To e, po njemu, iskljuiti mogunost da se Bosna i
Hercegovina zasnuje kao republika graana (214).
Zvanino proglaenje muslimanske nacije, prve nacije na planeti kojoj je
religija - islam - osnovno odreenje, identitet i naziv , donijelo je, cinino tvrdi osi,
krunu tom bosanskom blaenstvu (Bilo je to vreme u kome se BiH inila uzorno
titoizovanom republikom; Bosna i Hercegovina je dugo bila ideoloki bastion titoizma;
ona se slavila kao uzor bratstva i jedinstva meu narodima (238).
Polazei od ocjene kako se sve do poetka ezdesetih godina XX stoljea inilo
da je novi, socijalistiki poredak sa snanom industrijalizacijom i pravom prosvetnom
revolucijom uglavnom prevaziao munu prolost zemlje mrnje i da se novi

16
Mirko orevi, SVEDOK SRPSKE STRANE RATA, Republika, Glasilo graanskog samooslobaanja,
internetsko izdanje na: http: //www.republika.co.rs/522-523/33 html. O hrvatskoj nacionalistikoj ideologiji, te
posebno Tumanovoj politici i praksi prema Bosni i Hercegovini i Bonjacima detaljnije vidi: Smail eki,
AGRESIJA NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU planiranje, priprema, izvoenje, Institut za
istraivanje zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 2004, knjiga 2, str.
935-1115.

BHW2582
20
politiki poredak u Bosni i Hercegovini do tih ezdesetih godina inio najstabilnijim u
Titovoj Jugoslaviji, osi tvrdi da je to bio privid jedne vieslojne drutvene stvarnosti,
u ijoj su se utrobi razgorevale rezidualne energije meunacionalne i meureligijske
netrpeljivosti i mrnje sa nagonima osvete, ekajui uslove za svoju najavu i delovanje
(239).
Pod Titovim i Kardeljevim patronatom, odlukama Centralnog komiteta Saveza
komunista Bosne i Hercegovine 1967. godine na religijskoj osnovi je, pie osi,
proglaena prva muslimanska nacija u svetu, motivisana i postepenim, prikrivenim, pa
zvaninim odricanjem Saveza komunista od jugoslovenstva kao integrativne ideologije.
Ona je bila omoguena i depresijom dezintegrisanog srpstva i samoobmanjujuom
demokratizacijom srpske komunistike birokoratije posle politike likvidacije
Aleksandra Rankovia kao 'konice samoupravljanja', nosioca policizacije drutva i
zastupnika jugoslovenskog centralizma i unitarizma (241).
Tito i Kardelj su, tvrdi osi, sa bosanskim komunistima proglaenjem
Muslimana za naciju, zasnovali islamsku Bosnu i stvorili od Sarajeva centralni grad
svih jugoslovenskih i balkanskih Muslimana, to je notorna la.
Govorei o Muslimanima, osi iznosi brojne lai, meu kojima navodimo sljedee:
- 1941. hiljade i hiljade Muslimana su postale Pavelieve ustae, koje su
poinile stravine zloine nad Srbima po istonoj Bosni, Hercegovini, Krajini
(134);
17


17
Kakvu personalnu politiku prema Bonjacima je vodila Pavelieva drava tzv. Nezavisna drava Hrvatska
najbolje se, navodi Muhamed Hadijahi, vidi iz statistikih podataka koje su iznijeli predstavnici
Muslimana na sastanku u Sarajevu 28. i 29. aprila 1944. g. koji je odran sa predstavnikom vlade dr
Nikolom Mandiem. Prema toj statistici, koju Mandi nije mogao osporiti, bilo je do nedavno:

katolika muslimana
Ministara 18 2
Dravnih tajnika 6 0
Glavnih ravnatelja 11 0
Narodnih zastupnika 193 13
Vijenika dravnog vijea 12 3
Viih inovnika dravnog vijea 10 0
Viih inov. predsjednitva vlade 6 0
Viih inovnika upr. sudita 32 0
Raunski dvor 30 0
Ministarstvo spoljnih poslova 48 0
Poslanici na strani 7 0
Konzuli i zastupnici 6 0
Vii inov. poslanstva i konzulata 33 0
Glavno ravnatelj. za rad i sigurnost 20 0
Kotarski predstojnici 112 13
Upravitelji ispostava 5 0
Glavno ravnateljstvo za javni rad 39 0

BHW2582
21
- 1943. preko dvadeset hiljada Muslimana dobrovoljno se prijavilo u Handar
diviziju
18
da ratuje za Hitlerovu Nemaku i da je oko etrdeset hiljada
Muslimana ratovalo u Hitlerovim armijama (134);
- na strani nacistike Nemake ratovalo je oko sto hiljada bosanskih
Muslimana u raznim formacijama, a hiljade i hiljade Muslimana bilo je u
domobranskoj i ustakoj vojsci Hrvatske, koja je izvrila stravine genocide
osobito u Hercegovini, Krajini, Kozari, Lici, Baniji, Kordunu, Semberiji,
istonoj Bosni (238).

6. Srpski ratni ciljevi

Dobrica osi je podravao Radovana Karadia u borbi za srpsku republiku u
Bosni (34 i 191),
19
iako su se ozbiljno razlikovali u vanim pitanjima strategije i

Glavno ravnateljstvo za zdravstvo 21 0
Udruba 20 1
Velikih upana 10 3
Podupana 16 6
Vii inovnici up. pred. oblasti 121 11
Vii inov. ministar. pravosua 27 2
Vii inov. dravne riznice 159 2
Vii inov. riznice uprave i strae 168 14
Dravna banka 32 1
Ministarstvo prosvjete 13 1
Ministarstvo nar. gospodarstva 208 3
Krugovalnih ravnatelja 7 0
Krugovalnih namjetenika 462 0
(M. Hadijahi POSEBNOST BOSNE I
HERCEGOVINE I STRADANJA
MUSLIMANA: Rukopis dostavljen

saveznikim snagama 1944,
Kulturno drutvo Muslimana
Preporod, Centar za
bosanskomuslimanske studije,
Sarajevo, 1991, str. 39-40).


18
O historiji 13. SS divizije Handar, posebno, kako to tvrdi Dr Vladimir Geiger, o zabludama,
iskrivljavanjima i neistinama, vidi: Zija Sulejmanpai, 13. SS DIVIZIJA HANDAR: ISTINE I LAI,
Kulturno drutvo Bonjaka Hrvatske Preporod, Zagreb, 2000.
19
Dobrica osi, pie Dragoljub Todorovi, u svojoj kui okuplja srpske intelektualce iz Hrvatske i Bosne,
a i pobunjeni kosovski Srbi su prve kontakte sa njim uspostavili i u njemu nalazili najveu podrku.
Zajedniki biograf Miloevia i osia Slavoljub uki u knjizi Izmeu slave i anateme opisuje taj rad
Dobrice osia sa Srbima iz Hrvatske i Bosne:
Radovan Karadi je najblie saraivao sa osiem u vreme formiranja Srpske demokratske stranke
u Bosni. Skoro svakog dana, posle ponoi, a to je vreme normalno za telefonske pozive u osievoj kui,
sa njim se savetovao u donoenju delikatnih odluka. osi ga je ubedio da prihvati poloaj predsednika
stranke, jer je Karadi predlagao Nenada Kecmanovia. U vreme parlamentarnih izbora u Bosni,
Dobrica se angaovao u prikupljanju finansijskih sredstava za Srpsku demokratsku stranku. On je,
najzad, povezao Miloevia sa dvojicom lidera, Karadiem iz Bosne i Jovanom Rakoviem iz Krajine.
Vlast je u rukama Miloevia, ali se o budunosti srpskog naroda raspravljalo u domu vodeeg
opozicionara /misli se na Dobricu osia primedba D. T./ (D. Todorovi, nav. dj., str. 119-120; S. eki,
nav. dj., str. 200).

BHW2582
22

Na osnovu citiranog teksta S. ukia Todorovi zakljuuje kako se vidi ko je konkretno i direktno
podbunjivao i organizovao Srbe iz Bosne za rat protiv svojih komija Hrvata i Bonjaka i gde se
raspravljalo o budunosti srpskog naroda (D. Todorovi, nav. dj., str. 120).
osi se, po ocjeni Dragoljuba Todorovia, apsolutno i bez ikakvih rezervi stavio na stranu vlasti, koju u
tom periodu vre SPS i Slobodan Miloevi. Za takav angaman osi je nagraen mestom Predsednika
Savezne Republike Jugoslavije, na koje je izabran u junu 1992, pa tako i oficijelno postaje Vrhovni
komandant vojske koja velikim delom svojih resursa i potencijala u Bosni vodi rat za srpstvo i Srbiju
(Isto, str. 122).
Na skupu Srpske demokratske stranke u beogradskom Centru Sava, poetkom novembra 1990, osi je
pozdravio skup rijeima: Ovaj trenutak je istorijski: ostvaruje se oslobodilako i demokratsko jedinstvo
srpskog naroda u tenji za novom dravom i novim drutvenim poretkom. U Beogradu su meu nama,
svojima, predstavnici Srpske demokratske stranke Bosne i Hercegovine koja oznaava poetak duhovnog
i politikog preporoda srpskog naroda u Bosni i Hercegovini, dojueranje raje Titovih vezira (Isto).
I navedenim govorom osi, navodi Todorovi, jo jednom formulie i precizira svoje ratne ciljeve u
Bosni i Hercegovini koji su obelodanjeni u Memorandumu SANU (Isto).
Dobrica osi je, po Todoroviu, Karadia izmislio, stvorio, promovisao, podstrekavao, pomagao i
podravao u svim njegovim aktivnostima i akcijama i sa njim bio u najprisnijem, najprijateljskijem i
najpoverljivijem moguem odnosu sve vreme rata u Bosni. U najmanju ruku je udno da Karadi, kao
krivac broj jedan za rat u Bosni, odgovara pred Tribunalom u Hagu, a da se njegov promoter i najvei
autoritet, savetodavac, mentor, guru i Vrhovni komandant osi slobodno eta, dri govore na
komemorativnim skupovima, pie uvodnike, protestna pisma protiv privatizacije Prosvete i Veernjih
novosti, promovie Zbornik tekstova iz rada Odbora za odbranu slobode miljenja i izraavanja, pie
tekstove za priredbe povodom jubileja Vojne akademije, dri uvodnu re u SANU, na skupu povodom
stogodinjice roenja Mee Selimovia.
Samo ilustracije radi, navodimo jo neke primere, pored ve navedenih, o povezanosti osia i
Karadia. Slavoljub uki u knjizi Izmeu slave i anateme o odnosima osi Karadi pie:
Dok je srpski predsednik /Slobodan Miloevi, primedba D. T./ prihvatio Karadia kao nuno zlo,
osi je sauvao prisne odnose sa predsednikom bosanskih Srba jo iz vremena kada je on sebi krio put
nacionalnog voe... Po osievom miljenju Karadi je najdarovitiji srpski politiar.
U istoj knjizi uki navodi osievu izjavu o Karadiu, koju je zabeleio nakon to je osi smenjen
sa funkcije predsednika Republike jula 1993.:
Mislim da je on imao najimpresivniji razvoj od mladih politiara. Komunikativan, lukavo uporan,
koncentrisan na glavni cilj, matovit u kombinacijama, uspevao je da istraje u svojim gleditima, a
istovremeno sebe ne dovede u poloaj oveka s kojim nema ta da se razgovara (Isto, str. 122-123).
Dobrica osi je i u razgovoru s Radovanom Karadiem, iz druge polovine 1991, otvoreno iznio i ukazao na
historijski znaaj srpskog velikodravnog projekta o ujedinjenju Srba, u emu su, pored ostalog, oigledne
pripreme za genocid i druge oblike zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava u Republici Bosni i
Hercegovini:
D. . (Dobrica osi) Vi ste, vi, stvarno da upotrebim tu kategoriju, vaa politika je egzistencijalna.
Vi dovravate jedan istorijski proces.
R. K. (Radovan Karadi) Da, da.
D. . Jugoslovenstvo ima 2 tadeja, ima ujedinjenje junih Slovena i ima ujedinjenje Srba.
Ujedinjenje junih Slovena je istorijski propalo, ali ujedinjenje Srba nije, sada se istorijski dovrava ili
gubi.
R. K. Da, ali prirodno je to polazi od onih koji su najvie ugroeni.
D. . Jeste, i koji su ugroeni i na kraju krajeva to je od Karaora naa ideologija. Ta vaa taktika,
vaa strategija, ja ne znam to bi bilo da niste vi onakvi kakvi jeste (S. eki, nav. dj., knjiga 1, str. 211).
Dobrica osi je osamdesetih i devedesetih godina XX stoljea djelovao u vie pravaca, od zalaganja za
donoenje novog Ustava, usmjeravanja srpskih akcija na Kosovu, pripremanja kampanje o ugroenosti srpskog
naroda, posebno u Bosni i Hercegovini, gdje su Srbe navodno ugroavali Muslimani, otvaranja prostora za
plasiranje Memoranduma SANU, do zastupanja teze o neminovnom raspadu Jugoslavije, ime je bio
duboko privren projektu razaranja i ruenja Jugoslavije (SFRJ) i formiranju srpske drave, koja bi ujedinila sve
Srbe (Detaljnije o tome vidi: S. eki, nav. dj., knjiga 1, str. 196-200, 215 i dr.).


BHW2582
23
taktike, za srpsku dravu preko Drine, ijim e formiranjem Srbi ostvariti svoja
nacionalna i graanska prava. To je, po osiu, veliki istorijski dogaaj. Drina im vie
nee biti krvava mea (34).
20

Negirajui masovne zloine nad Bonjacima, posebno srpske koncentracione logore u
Republici Bosni i Hercegovini (nepostojee nacistike logore, koje su smislile i ije su
slike montirale njihove /po osiu Sjedinjene Amerike Drave prim. S. ./ televizije i
novinari 14),
21
za koje ih (Srbe) Evropa i Amerika, pie osi, duhovno i moralno

20
I patrijarh Pavle je, zapisuje osi 4. decembra 1994, odravao estu i tesnu vezu sa Karadiem (191).
O ulozi i odgovornosti patrijarha Pavla i Srpske pravoslavne crkve za srpske zloine u Hrvatskoj, Bosni i
Hercegovini i na Kosovu Dragoljub Todorovi pie kako je patrijarh Pavle na samom poetku rata u
Hrvatskoj pisao lordu Karingtonu predsedavajuem na Konferenciji o Jugoslaviji, da Srbi i Hrvati ne
mogu zajedno da ive. Poznato je da je kriminalac i masovni ubica eljko Ranatovi-Arkan rekao: Moj
vrhovni komandant je patrijarh Pavle, od ega se on nije ogradio. Arkan je sa svojim naoruanim
ljudima ulazio u pravoslavne manastire i u Patrijariju. Patrijarh Pavle nikad nije osudio zloine koje su
srpske oruane formacije poinile u Hrvatskoj, Bosni i na Kosovu. Takoe se nije oglasio kada su ruene
damije i drugi verski objekti Muslimana u Bosni, meu kojima i istorijski spomenici upisani na listu
spomenika svetske batine, uvene damije Alade (sagraena 1549) u Foi i Ferhadija (sagraena 1579)
u Banjaluci. Neke damije su preureene u pravoslavne crkve, kao ona u selu Divi kod Zvornika.
Pojedini episkopi i svetenici Srpske pravoslavne crkve (SPC) blagosiljali su ratne zloince pre ili posle
izvrenih zloina. Patrijarh Pavle je lino potpisivao peticije u korist Radovana Karadia optuenog za
genocid pred Hakim tribunalom. Tokom rata na prostoru bive Jugoslavije SPC-i je zbog uloge u tom
ratu pretilo izbacivanje iz Svetskog saveza crkava. Moda su zbog toga na sahranu patrijarha Pavla od
14 pravoslavih patrijarha u svetu dola samo dvojica (D. Todorovi, nav. dj., str. 154).
21
Dobrica osi u (svom) BOSANSKOM RATU negira i srpske koncentracione logore (logore smrti) i
etniko ienje, odnosno genocid nad Bonjacima u Republici Bosni i Hercegovini, to mu je bilo dobro
poznato, posebno imajui u vidu injenicu da su najtei i najmasovniji zloini izvreni u vrijeme kada je on bio
predsjednik Savezne republike Jugoslavije, predsjednik Vrhovnog saveta odbrane (Savezne republike
Jugoslavije) i predsjednik Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici. Na tim najviim dravnim
organima voena je rasprava i iznoeni podaci o zloinima protiv ovjenosti i meunarodnog prava. Tako je,
primjera radi, na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici, 11. augusta 1992, bilo govora o
koncentracionim logorima i etnikom ienju, medijskoj bombi o koncentracionim logorima (AIIZ, inv.
br. 2-4070, STENOGRAFSKE BELEKE sa sednice SAVETA ZA USAGLAAVANJE STAVOVA O
DRAVNOJ POLITICI, ODRANE 11. AVGUSTA 1992. GODINE, str. 57-58, 98-99, 136, 142, 159, 170). S
tim u vezi, tada je Slobodan Miloevi rekao: Nemojmo da budemo naivni i da verujemo da oni ne znaju
ta je stvarno stanje ovde, .. da ne znaju da nemamo logore.... (Isto, str. 65).
Svjesni injenice da svijet zna stvarno stanje u Republici Bosni i Hercegovini i injenicu da je politika i
praksa genocida smiljena, rukovoena i izvoena od strane Vlade Srbije (Isto, str. 99), kako su to
rukovodstvu Savezne republike Jugoslavije drsko rekli John Major (Britanski premijer) i Douglas Hogg
(pomonik ministra vanjskih poslova) - (Isto), dravno (politiko i vojno) rukovodstvo Savezne republike
Jugoslavije, na elu s Dobricom osiem, tada je smiljalo taktiku kako da obmane meunarodnu zajednicu u
vezi sa saznanjem o koncentracionim logorima. Tako je Momir Bulatovi (predsjednik Predsjednitva
Republike Crne Gore), pored ostalog, rekao: Mi sada moramo da pokaemo da smo doli do nekog tajnog
dokumenta, da ga grunemo u javnost, da svi o njemu priamo i da pokaemo da je ovo samo smiljeno da
nas bombarduju i unite, a neka se pravdaju da to nije tako (Isto, str. 144).
Vladislav Jovanovi (bivi savezni ministar za inostrane poslove) je, na sjednici Saveta za usaglaavanje
stavova o dravnoj politici 21. januara 1993, potvrdio postojanje srpskih koncentracionih logora. S tim u vezi,
on je predloio kako bi delegacija kolaboracionistike i paradravne tvorevine Republike Srpske trebalo da
uini jedan humanitarni gest, moda malo spektakularnije prirode, da na taj nain jo vie proirimo
polje simpatija meunarodne javnosti za nau stvar, u vezi sa razmenom zatvorenika, zatvaranjem svih
logora, itd. (AIIZ, inv. br. 2-4074, STENOGRAFSKE BELEKE sa proirene sednice SAVEZA ZA
USAGLAAVANJE STAVOVA O DRAVNOJ POLITICI, ODRANE 21. JANUARA 1993. GODINE, str.
68). Na to je Radovan Karadi odgovorio: to se tie razmjene, vrlo rado; ali, vie ne smijemo

BHW2582
24
ponitavaju: varvarizuju nas. Optuuju nas za etniko ienje i silovanje ezdeset
hiljada Muslimanki, za muenje i izgladnjivanje jadnih Muslimana u
koncentracionim logorima A sve te zloine vre Hrvati i Muslimani, koji su
proglaeni srpskim rtvama, osi navodi kako su Srbi opet sa svojim nacionalnim
ciljevima sami u ovome svetu, kao to su, po Dobrici, bili u XIX veku, kada su
zapoeli oslobodilaku borbu (46).
U vrijeme razgovora i dogovora u vezi sa prihvatanjem i/ili neprihvatanjem Vens-
Owenovog mirovnog plana (marta 1993) osi zapisuje kako nema pravo da izda Srbe,
da nije sklon naputanju Srba u Bosni i Hercegovini i naglaava da, kao pisac Vremena
smrti i Vremena zla, treba da ostane (treba da ostanem) veran vekovnom srpskom
idealu: nacionalnom i dravnom ujedinjenju srpskog naroda, ali i opstanku i slobodi
srpskog naroda preko Drine i Save (66).
osi u vie navrata nastoji prikriti nacistiki projekt, genocidnog karaktera -
formiranje Velike Srbije vekovni srpski ideal: nacionalno i dravno ujedinjenje
srpskog naroda. S tim u vezi, on tvrdi da uporno nastojanje Srba iz Bosne da sauvaju
teritorijalnu vezu sa Srbijom ne znai politiku tenju za stvaranjem velike Srbije, to
im se pripisuje, ve se, po njemu, radi o odbrani puta kojim su u Drugom svetskom
ratu Srbi iz Hrvatske i Bosne od ustakog genocida beali u Srbiju (76).
osi negira srpski velikodravni projekt Velike Srbije, za koga tvrdi da je navodno
rije o fantomu Austro-Ugarske, ime su, po njemu, Evropa i Amerika opsjednuti, a koji se
danas tretira kao srpski nacionalizam (124). Ideoloku floskulu velikosrpstva je,
navodi osi, od Austrougarske prihvatila Kominterna, a kojom se danas kao
neposrednim argumentom protiv srpskih nacionalnih prava slue Hrvati, Muslimani i
njihovi zatitnici u Evropi i Americi ... (124).
osi otvoreno lae u iskazu kako nikada ozbiljan politiar u ovoj zemlji nije
definisao nacionalni cilj stvaranje velike Srbije Iznosei i tu la, a zaboravljajui
svoju vlastitu aktivnost na tom projektu (od Memoranduma SANU, srpskog Mein Kampfa
ideoloke osnove zloinakog udruivanja srpskog politikog vostva za osnivanje
Velike Srbije 256, politike i finansijske pomoi Srpskoj demokratskoj stranci, do
pruanja savjeta i podrke Radovanu Karadiu), osi vjeto prikriva postojanje tog
nacistikog projekta tvrdnjom kako Srbima nikako nije cilj stvaranje velike Srbije, ve

jednostrano putanje; jer neemo moi da otkupimo Srbe. Sada je Kuner izvukao jedva 28 Srba iz
Sarajeva, za ta smo mi dali 33 Muslimana, ime smo i mi priznali da jedan Srbin vredi 1,2 Muslimana.
Mi na tim stvarima dobijamo simpatije koje traju dva sata; to se zaboravi. Moramo sada ponovo da
hapsimo da bi mogli razmjenjivati... (Isto, str. 68-69).

BHW2582
25
da se srpskom narodu, koji je ostao bez svog prava na samoopredeljenje, obezbede
osnovna nacionalna i ljudska prava (147 i 162). Govorei o velikoj Srbiji, osi
uporno tvrdi da je to jedna sintagma koja se rodila u fazi nacionalne romantike, kakvu
su u svom dravotvorstvu iskazivali narodi koji su bili razjedinjeni na Balkanu i u
Evropi, pa su takvu sintagmu upotrebljavali i neki srpski nacionalisti. Austrougarska je
1908. godine, u danima aneksije Bosne i Hercegovine, tu veliku Srbiju proglasila
svojom i evropskom opasnou . Taj, po njemu, austrougarski fantom je danas
osnovni argument protiv srpskog naroda u evropskoj i amerikoj politici. S tim u vezi,
on ponovo lae kako nikada nije vjerovao, iz mnogo razloga istorijskih, nacionalnih i
drugih, u mogunost zasnivanja velike Srbije, jer je njegovo shvatanje dravnosti i
nacionalne ideologije srpskog naroda sasvim drugaije (147). Tu la osi je iznio i 18.
aprila 1993, u razgovoru s Adamom Mihnjikom, bivim poljskim disidentom i osievim
istomiljenikom u borbi protiv staljinizma, na veeri u Beogradu, gdje su prisustvovali i
njegovi prijatelji: Ljubomir Tadi, Svetozar Stojanovi (specijalni savjetnik predsjednika
Savezne republike Jugoslavije, tj. osia, 1992-1993) i Miodrag Perii. Tada je Mihnjik od
osia traio da prekine rat po svaku cenu, da se ratom ne bori ni za kakve
nacionalne ciljeve, da se javno odrekne Velike Srbije i osudi srpske zloine. Umjesto
toga, osi je ponovo iznio najgrublje lai: A kako da se odreknem velike Srbije, kad
ona nije moj politiki cilj? Mi, Adame, ne elimo nikakvu veliku Srbiju; mi elimo samo
prava koja imaju svi narodi koji su inili Jugoslaviju. Nita vie. Pred kim da kleknem,
Adame? Pred proustaom i ovinistom Franjom Tumanom i islamskim
fundamentalistom Alijom Izetbegoviem, koji je izazvao graanski rat u Bosni? Ja
nisam predsednik i predstavnik naroda agresora i zloinaca; ja sam predsednik i
predstavnik naroda rtve, naroda koji je obespravljen i izigran od nemake Evrope.
Znam bolje od tebe greke i zloine koje su Srbi poinili u osveti. Osudio sam ih, i
osuujem ih. Ti zloini mene ne uasavaju manje nego tebe Zna li ti ta radi
Tumanova vojska po Hrvatskoj i Bosni?
Znam, ali ti treba da bude iznad svega toga i da klekne kao Vili Brant.
Trai da priznam poraz. Srbi u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini ne priznaju
poraz. Ja nemam pravo da u njihovo ime priznam poraz. Ja nemam pravo da u njihovo
ime priznam poraz, jer u tom sluaju ne bih ni mogao da obavljam ovu dunost.
Ogromna veina srpskog naroda je protiv takve kapitulacije. Doivljava je kao
nepravdu i pristajanje na ropstvo. Tako je i ja doivljavam. Moram da se borim za

BHW2582
26
prava svog naroda sve dok postoje izgledi da se ta prava odbrane. A ja verujem da jo
uvek postoje neki izgledi. Nisu veliki, ali moram da se borim.... (107).
Savezna republika Jugoslavija je, pie osi, svoju politiku sudbinu povezala s
politikom sudbinom srpskog naroda u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj, sprovodei
politiku reavanja srpskog nacionalnog pitanja kao dravnog pitanja (110-111).
Srpski narod u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj je, navodi osi, posle razbijanja
Jugoslavije, uporan da stvori svoju dravu i ujedini se sa Srbijom, po svaku cenu
(127). A mi odavde /tj. iz Srbije, iz Beograda - prim S. ./ nastojimo da evolucijom,
uvaavajui meunarodne prilike, izuzetno nepovoljne po Srbe, korak po korak,
reavamo srpsko ivotno pitanje (127). S tim u vezi, on pie kako je Srbija u XIX i XX
stoljeu, posebno u Prvom i Drugom svjetskom ratu, postigla znaajne pobjede u borbi za
osloboenje i ujedinjenje itavog srpskog naroda (128). On je izraavao veliko
potovanje i divljenje srpskim voama u Bosni zbog njihove upornosti i herojstva koje
postaje antiko: Srbi ponovo ne priznaju boansku granicu svojih moi (128). On
je izraavao divljenje i zahvalnost srpskom narodu Bosne i Hercegovine za njegovo
herojstvo, za njegovu odista paeniku i pobedniku borbu za stvar slobode,
dostojanstva i opstanka srpskog naroda. Savezna republika Jugoslavija je od poetka
njihove borbe bila s njima i ona e, po osiu, ostati s njima do njihove konane pobede
(138 i 166).
Srbi, tvrdi osi, dva veka imaju jedan isti cilj, a to je borba za osloboenje i
ujedinjenje srpskog naroda. Ovo je sedmi rat koji se vodi za ostvarenje tog cilja (138).
Srpska intelektualna i politika elita, na elu sa Dobricom osiem, smatrala je da
devedesetih godina XX stoljea postoje uslovi (unutranji i meunarodni, posebno
meunarodna politika situacija) za realizaciju navedenog faistikog projekta genocidnog
karaktera. Dobrica osi je smatrao da Srbi trebaju iskoristiti trei veliki dogaaj u XX
stoljeu (propast komunizma u Evropi), kako bi konano rijeili srpsko nacionalno i dravno
pitanje uspostavljanje jedinstvene srpske drave na Balkanu.
22
Tada je, po osiu, u
ovom veku postojala trea prilika / prve dvije su Prvi i Drugi svjetski rat prim. S. ./
(Evo tree prilike u ovom veku) da se stvori jedna nova drava i da srpski narod
ponovo doe do zajednikog krova i pretpostavki za zajedniki ivot, (139). U tom
stoljeu Srbi su, navodi osi, ostvarili veliku istorijsku pobedu (139).

22
Dragoljub Todorovi, nav. dj., str. 117-118 i 155.

BHW2582
27
Ukazujui na srpske ratne ciljeve - konano formiranje jedinstvene srpske drave
na Balkanu, Dobrica osi otvoreno i jasno utvruje i odreuje granice te (srpske) drave:
Tu gde ivi narod, gde postoji srpska kua i srpska njiva, gde se govori srpskim
jezikom, tu e biti srpska drava (141). Rije je o projektu nacionalnog i dravnog
ujedinjenja srpskog naroda (271), stvaranja drave srpskog naroda, jake srpske
drave na Balkanu (272).
Cilj Srba je, po osiu, da se ujedine i stvore jedinstvenu srpsku dravu, poto
im dva veka evropske sile onemoguuju ujedinjenje (164). Rije je, po njemu, o
rjeavanju srpskog nacionalnog i dravnog pitanja (nacionalnom i dravnom cilju -
186), politici dravnog ujedinjenja Srba (184) i ratu za jedinstvenu srpsku dravu
(182), ratu Srba za svoju dravu (194, 215, 216), ratu za ujedinjenje i stvaranje svoje
drave (166), oslobodilakom ratu u Bosni i Hercegovini (199, 212, 214, 215, 216 i
220), oslobodilakom pokretu srpskog naroda u Bosni (111), oslobodilakoj borbi
srpskog naroda (142 i 166), dravnom ujedinjenju srpskog naroda (221), borbi za
osloboenje i ujedinjenje srpskog naroda (140 i 142), borbi za ujedinjenje Srba u
jednu dravu (165), srpskom oslobodilakom pokretu (215),
23
o odbrani same
egzistencije srpskog naroda (231-232), nacionalnom i dravnom ujedinjenju srpskog
naroda (271). Srpski narod, tvrdi osi, vodi dva veka oslobodilake borbe, ustanke i
ratove za ujedinjenje i stvaranje svoje drave (166). On je ubeen da srpska hrabrost
i moralna snaga imaju svetsko-istorijski znaaj. Stoga je on (11. aprila 1994) vjerovao u
(srpsku) konanu istorijsku pobedu, koja e se moralno realizovati u 21. veku (170),
kada e srpski narod ostvariti svoje ciljeve (179).
24


23
Dobrica osi je i na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici (Savezne republike
Jugoslavije), odranoj 21. januara 1993, u svojstvu predsjednika Savezne republike Jugoslavije i predsjednika
tog savjeta, pored ostalog, ukazao na znaaj oslobodilakog pokreta Srba u Bosni. S tim u vezi, on je odao
priznanje svojim saradnicima - lanovima udruenog zloinakog poduhvata (Radovanu Karadiu i njegovoj
zloinakoj druini): Razume se, moemo da budemo sreni to imamo ljude na elu oslobodilakog
pokreta u Bosni i Hercegovini, koji su imali toliku moralnu i politiku snagu da zadobiju poverenje koje
imaju (AIIZ, inv. br. 2-4074, STENOGRAFSKE BELEKE sa proirene sednice SAVETA ZA
USAGLAAVANJE STAVOVA O DRAVNOJ POLITICI, ODRANOJ 21. JANUARA 1993. GODINE, str.
71).
24
Navedene ciljeve stvaranje jedinstvene nacionalne drave (tenja za stvaranje jedinstvene srpske
drave) i rat za jedinstvenu srpsku dravu osi je otvoreno iznio i priznao i u Pievim zapisima 1999.-
2000. S tim u vezi, on tvrdi kako je devedesetih godina XX stoljea izneo skicu nacionalne strategije za
rat za jedinstvenu srpsku dravu. Rije je, kako on tvrdi, o tenji za stvaranje jedinstvene srpske
drave, koju je Dobrica osi zastupao podravajui Srbe u Hrvatskoj i Bosni (D. osi, VREME
ZMIJA, str. 29, 30, 218 i dr.).
Procjenjujui 3. aprila 1999. sadanje stanje, osi je, pored ostalog, konstatovao: 2. Srbi i dalje treba i
moraju da tee stvaraju jedinstvene nacionalne drave; 4. Republika Srpska mora svim sredstvima da
se bori da sauva svoju dejtonsku osnovu... i intenzivno raditi na ujedinjenju sa Srbijom: ekonomskom,
kulturnom, institucionalnom... (Isto, str. 30).

BHW2582
28
Ustanak Srba u Bosni i Hercegovini, njihov oslobodilaki rat je, po osiu,
samosvojna i autonomna pojava sa tradicionalnim, jasnim i neizmenjivim ciljem da se
ujedine sa Srbijom (197-198), to je u suprotnosti s drutvenim i historijskim
injenicama i drutvenim i historijskim procesima tendencija formiranja jedinstvene srpske
drave.
Osloboenje srpskog naroda, po osiu, nije nikad odvajano od ujedinjenja i
stvaranja jedinstvene drave. Na takvom ivotnom i nacionalnom cilju, temeljilo se i
srpsko jugoslovenstvo koje je u 20. veku inilo osnovni sadraj srpske nacionalne
ideologije (216).
Srbi su, po Nikoli Koljeviu, ije ocjene prenosi Dobrica osi, iz njihovog razgovora
u osievoj kui, 17. decembra 1995, pet dana nakon Koljevievog povratka iz Pariza, dobili
dravu Republiku Srpsku, bez Sarajeva nismo uzaludno ratovali, ali su skupo
platili prvu srpsku dravu preko Drine (224 i 232). To je, po Dobrici osiu, epohalan
dogaaj. Stvaranje Republike Srpske, je, tvrdi osi, u istoriji srpskog naroda posle
1878. i ujedinjenja Vojvodine i Crne Gore sa Srbijom, najznaajniji dogaaj (224).
Ogromnim rtvama stvorena je Republika Srpska - prva srpska drava preko
Drine. To je, tvrdi osi, velika, istorijska pobeda (271).
25

I pored te velike, istorijske pobede, osi zakljuuje kako su Srbi izgubili sve
ratove u dvadesetom veku. Ostalo nam je pravo na samoironine paradokse. S tim u
vezi, osi se poziva na velike srpske pobede i otvoreno lae, izmilja i falsifikuje
historijske injenice: Pobedili smo Tursku carevinu da bi bila stvorena Makedonija,
nacija koja nam je preotela kulturne spomenike i umetnike vrednosti iz Duanove i

Vie od est mjeseci kasnije (28. oktobra 1999.) osi tvrdi da je bila pogrena tenja za stvaranje
jedinstvene srpske drave, to je i on, po njegovom kazivanju (do 1992.), zastupao podravajui Srbe u
Hrvatskoj i Bosni ... (Isto, str. 218).
25
Nakon to je Radovan Karadi uhapen i izruen u Hag (21. jula 2008), osi je 1. novembra 2008, kao
veliki podravalac i podstreka Radovana Karadia i bosanskih Srba (D. Todorovi, nav. dj., str. 105), u
Politici objavio jedan tekst, u kome je veliao i branio Radovana Karadia, navodei da nije rije o ratnom
zloincu, i ukazao na srpske ratne ciljeve u Bosni, gdje je, po njemu, ostvarena jedna velika istorijska pobeda
... prva srpska drava preko Drine: Da ne poredimo Aliju Izetbegovia i Franju Tumana sa
Radovanom Karadiem, jer oni su neuporedivi po ljudskim, moralnim i duhovnim vrednostima i
politikim ciljevima. Radovan Karadi je jaka politika linost sa velikim zaslugama u borbi za ljudska i
nacionalna prava srpskog naroda, on zasluuje pravedan sud Istorije i potovanje svog naroda koje ima
od poetka borbe za Republiku Srpsku, a nikako poniavanje, progon, hapenje i Haki sud. On nije
ratni zloinac; on je politiki voa naroda Republike Srpske.
imamo i jednu veliku, istorijsku pobedu: ogromnim rtvama stvorena je Republika Srpska;
ponavljam: prva srpska drava preko Drine koja mora postati demokratska, pravna, civilizovana. Njen
najznaajniji tvorac je Radovan Karadi (D. Todorovi, nav. dj., str. 124).
Navedenim osievim reima, tvrdi Dragoljub Todorovi, nije potreban nikakav komentar, sem
zaprepaenja nad stepenom ignorancije i drskosti sa kojom jedan ovek moe da govori o ratnom voi i
ratu u kome je stradalo preko 100.000 ljudi (Isto).


BHW2582
29
Milutinove drave; pobedili smo Austrougarsku da bi bila stvorena Slovenija i
Hrvatska, koja e nas, svoje oslobodioce, osvetniki poraziti na kraju veka; prvi smo na
Balkanu poveli antifaistiki rat i revoluciju, da bi nastala nova Jugoslavija i u njoj
antisrpska Bosna i Hercegovina sa muslimanskom nacijom koja nam je u svetu za
decenije nagrdila ljudski lik, oglaavajui nas zbog bombardovanja Sarajeva i zloina u
Srebrenici - narodom sotonom i ubicom (219-220). Oigledno je da u tim svojim laima
osi nije mogao prikriti mrnju prema Muslimanima, iskazujui je u formi tvrdnje o
antisrpskoj Bosni i Hercegovini sa muslimanskom nacijom, koja je, po njemu,
odgovorna to im je u svetu za decenije nagrdila ljudski lik, oglaavajui ih zbog
bombardovanja Sarajeva i zloina u Srebrenici narodom sotonom i ubicom (220),
dakle, okrivljujui rtvu genocida Bonjake za patoloku predstavu o Srbima u svetu,
ime je indirektno priznao vlastitu krivicu i vlastitu odgovornost.

7. osievo vienje zloina

Svoje zapise o Bosanskom ratu osi zapoinje 16. aprila 1992, tvrdnjom kako iz
Bosne stiu zastraujue vesti: poeo je rat izmeu Muslimana i Srba. Zapoeli su ga
muslimanski, sarajevski razbojnici, ubijajui Srbe etnike ... Du Drine masovni
pokolji Srba. Gore srpska sela ... (7).
Srbi su, nastavlja osi, samo u dvadesetom veku preiveli tri genocida, te da su
i danas izloeni genocidnom teroru u Hrvatskoj i genocidu od strane fanatizovanih
Muslimana u Bosni i Hercegovini (73). Polazei od ocjene da se nad Srbima u Republici
Hrvatskoj i Republici Bosni i Hercegovini vri genocid, osi je s tugom i zabrinutou,
saopio da u sadanjem meunacionalnom, graanskom i verskom ratu i srpski
ekstremisti u Bosni vre osvete i zloine nad Muslimanima, koji uasavaju ogromnu
veinu srpskog naroda (73). S tim u vezi, on, pored ostalog, pie da Vlada Savezne
republike Jugoslavije i naa javnost odluno osuuju zloine, etnika ienja i dranje
talaca, granatiranje gradova, posebno Sarajeva, razaranje sela, industrijskih objekata,
komunikacija, crkava i kulturnih spomenika (75).
Srbi su, tvrdi osi, zloine poinili u osveti (107), vrei krvave osvete (127).
osi uporno negira zloine nad Bonjacima. Muslimansko rukovodstvo je, pie osi
na osnovu informacije Uprave bezbjednosti Vojske Jugoslavije (20. aprila 1993), na
diplomatskom i propagandnom planu fabrikovalo lai o navodnim srpskim zloinima

BHW2582
30
nad nedunim civilnim stanovnitvom, pri emu se posebno manipulie Srebrenicom,
epom i Goradom, kako bi se spreio njihov potpuni vojniki poraz ... (121).
osi ponavlja ocjenu o srpskom iskustvu dva ustako-muslimanska genocida
1941.-1945. i 1991.-1993. (127).
Muslimani su, pie osi, zapoeli ienje Bijeljine od Srba, nakon ega je
Arkan sa svojim gardistima upao u Bijeljinu i pobio Muslimane (135). Muslimani su,
po njemu, u Tuzli ubili oko 350 vojnika JNA, koji su u kamionima naputali grad, a u
Sarajevu ubili 28 vojnika i dve medicinske sestre u koloni JNA koja je naputala
Sarajevo (135).
Pristalice Alije Izetbegovia su, po osiu, klale svoje komije Srbe, sekirama
im odsecali glave, pekli ih na ranju kao brave, silovali devojice pred oevima, odsecali
ake staricama, inili zverstva (136). To je osiu, po njegovom kazivanju, potvrdio
general Mladi, koji mu je pokazivao fotografije masakriranih Srba ... (136).
Takvim zloinima Muslimani su, po osiu, izazvali surovo osvetnitvo Srba.
Srbi su na zloine odgovorili zloinima. Osvetama i za ustake zloine u Drugom
svetskom ratu. Na progone Srba iz Mostara, zapadne Hercegovine, Zenice i centralne
Bosne, Srbi su odgovorili progonom Muslimana iz istone Bosne; na progon Srba iz
zapadne Hercegovine i bosanskih gradova i sela koji su vrili Hrvati, Srbi su uzvratili
progonom Hrvata iz Posavine (136, 242, 247).
Na osnovu navedenih i drugih falsifikata o srpskim zloinima iz osvete i u osveti, a
prikrivajui istinu, osi dolazi do genijalnog otkria kako se u Bosni i Hercegovini
zbiva trostruko etniko ienje: Muslimani gone Srbe i Hrvate; Srbi gone Muslimane i
Hrvate; Hrvati gone Srbe i Muslimane .... Ta osieva uasna istina je toliko oigledna
da je statistika ubijenih danas od drugorazrednog znaaja. Ko je vee zloine poinio,
moda e utvrditi mir, ako je mir mogu u toj zemlji posle totalnog rata. Sve tri
nacionalnosti zatrovane su ovinistikom i verskom mrnjom (107 i 136).
U iznoenju injenica o zloinima nad Srbima osi, pored ostalog, navodi kako je
samo u Sarajevu, gdje je Silajdi sa svojom vladom i verskom braom stolovao za
vreme rata do sada izbrojano blizu sedam hiljada ubijenih Srba, a vjeruje se da broj
ubijenih Srba prelazi deset hiljada (270). Ova osieva saznanja su na ivici fantastike
ili je moda u pravu ukoliko govori o broju poginulih boraca Vojske Jugoslavije koji su
izgubili ivote napadajui Sarajevo i vrei genocid nad civilnim stanovnitvom.
U Sarajevu je, pod neposrednom Silajdievom komandom, u njegovom
prestonom Sarajevu, izmilja osi, postojalo oko 125 logora za Srbe, a na teritoriji

BHW2582
31
kojom su vladali Izetbegovi, Silajdi sa svojim generalima i verskom braom,
postojalo je oko 336 logora za Srbe (270). U tom smislu, nastavlja osi, Hrvatske
logore ne zbraja (ne zbrajam), a bilo ih je na stotine, po surovosti ravnim
muslimanskim (270).
U vrijeme kada su jedinice Vojske Jugoslavije vodile ofanzivna borbena dejstva u
istonoj Bosni i vrile genocid nad civilima Bonjacima (decembar 1992-januar 1993), pri
emu su i oficiri Vojske Jugoslavije u Skelanima uestvovali i u klanju djece, to, pored
ostalog, potvruju i dokumenta Vojske Jugoslavije, iji je on vrhovni komandant,
26
Dobrica
osi 30. decembra 1992, pored ostalog, iznosi sljedee lai: Muslimanska ofanziva u
Bosni ugroava hidrocentralu na Drini. Granatiranjem nae teritorije, Muslimani me
primoravaju da vrim dunost i vrhovnog komandanta Vojske Jugoslavije (38). Dvije
sedmice kasnije, 16. januara 1992, Dobrica ponovo, u svojstvu predsjednika Savezne
republike Jugoslavije, vrhovnog komandanta Vojske Jugoslavije, te predsjednika Vrhovnog
saveta odbrane i Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici, otvoreno lae:
obavetavaju me da su Muslimani minobacaima bombardovali Bajinu Batu i
Peruac. Oko Skelana se vode estoke borbe. Muslimani ubijaju redom, pale srpska
sela, proteruju Srbe preko Drine. Bije se bitka za Drinu. To je etniko ienje Srba.
Velike rtve na obema stranama (42).
Zaista, nevieno, sramno, alosno, zauujue - da li je mogue da ovjek koji
posjeduje razum moe tako lagati, izmiljati, falsifikovati? Oigledno je da, naalost, moe.

26
AIIZ, inv. br. _____; ICTY, PRED PRETRESNIM VIJEEM, TUILAC PROTIV SLOBODANA
MILOEVIA, ODLUKA PO PRIJEDLOGU ZA DONOENJE OSLOBAAJUE PRESUDE, 16. JUNI 2004,
paragraf 263; MILOEVIU DOKAZAN GENOCID U BOSNI: MEUPRESUDA HAKOG
TRIBUNALA OD 16. JUNA 2004, Institut za istraivanje zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava
Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 2007, str. 152-153; ICTY, Predmet br. IT-02-54-T, PRED PRETRESNIM
VIJEEM TUILAC PROTIV SLOBODANA MILOEVIA, DRUGI PRETPRETRESNI PODNESAK
TUILATVA (OPTUNICE U VEZI SA HRVATSKOM I BOSNOM I HERCEGOVINOM), Hag, 31. maj 2002,
paragrafi 408-415.
U paragrafu 263 Odluke po prijedlogu za donoenje oslobaajue presude u procesu protiv Slobodana
Miloevia se, pored ostalog, navodi: Jedne noi u januaru 1993. godine neposredno prije nego to su ljudi
(oko 300 njih iz 72. brigade) /Vojske Jugoslavije prim. S. ./ preli preko granice u Bosnu, promijenili su
uniforme i zamijenili oznake VJ-a simbolima VRS-a koje su im dali njihovi pretpostavljeni. Poto su
preli granicu, sastali su se s pripadnicima 63. padobranske brigade iz Nia i napali Skelane /optina
Srebrenica prim. S. ./. Napad je poeo otvaranjem vatre iz runih raketnih bacaa i paljenjem plastova
sijena, kako bi se ljudi /tj. Bonjaci prim. S. ./ uspaniili i napustili svoje domove. Kada su ljudi zaista
napustili svoje kue, vojnici su otvorili vatru iz automatskog oruja i bacali rune bombe. Naoruani ljudi
i civili koji su pokuavali pobjei doekani su vatrom iz pukomitraljeza. Kada je otpor oslabio, vojnici su
uli dublje u selo i prije ulaska u kue bacali su u njih rune bombe da bi bili sigurni da se tamo niko ne
krije. Djecu u selu pobio je jedini vojnik koji je bio spreman to uraditi porunik Zoloti (zvani Zombi)
iz 72. brigade (ICTY, PRED PRETRESNIM VIJEEM, TUILAC PROTIV SLOBODANA MILOEVIA,
ODLUKA PO PRIJEDLOGU ZA DONOENJE OSLOBAAJUE PRESUDE, 16. JUNI 2004, paragraf 263;
MILOEVIU DOKAZAN GENOCID U BOSNI: MEUPRESUDA HAKOG TRIBUNALA OD 16.
JUNA 2004, Institut za istraivanje zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu,
Sarajevo, 2007, str. 152-153).

BHW2582
32
To moe Dobrica osi i njegovi saradnici na srpskom velikodravnom projektu, genocidnog
karaktera. Dva dana kasnije (18. januara 1993) osi obavjetava svoju klijentelu kako je
pre dva dana muslimanski garnizon iz Srebrenice, kojim komanduje neki zlikovac
Naser Ori, bivi oficir JNA /ni to nije tano - prim. S. ./ ubio je i masakrirao u
Skelanima vie od pedeset civila (43).
27

osi je 11-12. marta 1995. boravio u Viegradu, s one strane Drine, gdje je,
povodom pedesetogodinjice objavljivanja romana Na Drini uprija i dvadesetogodinjice
smrti Ive Andria, pored njega, i akademik Milorada Ekmeia i Ljubomira Tadia
(najboljih ljudi osieve generacije), po osiu bilo, ezdesetak srpskih knjievnika. O
toj posjeti Miodrag Petrovi, na osnovu necenzurisanih razgovora sa osiem, pie na
stranama 55-76 knjige SUSRETI SA DOBRICOM OSIEM (Zograf, Ni, 2000.). U vezi
sa zloinima na podruju Viegrada osi tvrdi kako su sve kue, od graninog prelaza do
Viegrada unitene topovskim granatama. Sve. Razvaljenih zidova, bez krova,
spaljene, do temelja (str. 57 i 74-75). U Viegradu je tada, po njemu, sve mrtvo, jer
nema ljudi, samo je Rzav, koji tee s leve strane, iva prisutnost , svugde naokolo
divljina korova i zaputenost (str. 57). Tada je (sredinom marta 1993) u Viegradu bilo
oko 11.000 Srba, a Bonjaka nije bilo - nijednog (str. 75).
Sve bonjake kue u Viegradu je, po Dobrici osiu, poruio Uiki korpus,
jer su se tu, kako je to osi objanjavao C. Vanceu, muslimani uklinili i da je to njihovo
uklinjavanje nadomak granica Srbije bila njihova potajna i svesno voena politika (str.
75). Govorei o tome, osi tvrdi da je Uiki korpus on poslao na borbene zadatke,
prilikom ega su ubijeni brojni Bonjaci i izvreni i drugi oblici zloina protiv ovjenosti i
meunarodnog prava. Kada su posle, kada su mi javljali o rtvama, san me nikako nije
hteo, tvrdi osi (str. 76).
O navedenoj posjeti Viegradu osi pie dvanaest godina kasnije i u knjizi
BOSANSKI RAT. Naime, u Zapisima predsjednika Savezne republike Jugoslavije,

27
Za sve vrijeme agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocida nad Bonjacima, posebno na podruju
srednjeg Podrinja, politiko i vojno rukovodstvo Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore) vrilo je
kontinuiranu propagandu o napadima muslimanskih snaga na srpska sela i masovnim zloinima nad Srbima,
iako injenice govore o genocidu nad Bonjacima. Komisija Vlade Republike Srpske za istraivanje dogaaja u
i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. evidentirala je 13.569 rtava, koje se odnose na period 1992-1995. za
ire srebreniko podruje (VLADA REPUBLIKE SRPSKE, KOMISIJA ZA ISTRAIVANJE DOGAAJA
U I OKO SREBRENICE OD 10. DO 19. JULA 1995, 2007, DODATAK IZVJETAJU OD 11. JUNA 2004. O
DOGAAJIMA U I OKO SREBRENICE OD 10. DO 19. JULA 1995, Banja Luka, 15. oktobar 2004).
osi govori o Naseru Oriu kao zlikovcu, pri emu svjesno i namjerno zaboravlja injenicu da je u
procesu protiv Oria ICTY utvrdio da Ori nije izvrio zloine, koje mu i u ovom sluaju pripisuje Dobrica
osi (ICTY, PRED ALBENIM VIJEEM TUILAC PROTIV NASERA ORIA, PRESUDA, 3. juli 2008)


BHW2582
33
odnosno BOSANSKOM RATU, osi 13. marta 1995. opisuje dogaaje od 11. i 12. marta
1993. u Viegradu, pri emu je posebno naglasio masovne zloine koje su Bonjaci (po
njemu Muslimani) izvrili nad Srbima (, krenuli protiv Srba, ubijajui i palei sve
redom ). Ti zloini Bonjaka nad Srbima su, po osiu, trajali sve dok nisu stigli
arkanovci i vojnici Uikog korpusa (195-196).
U Bosanskom ratu osi iznosi potresno svjedoenje o tekim zloinima na
podruju Viegrada, ne imenujui izvrioce: A im preosmo granicu /11. marta 1995. -
prim. S. ./, ugledasmo spaljene i poruene kue; selo Dobrun - sve su kue sruene i
spaljene. Nigde stoke, ni psa, ni svrake; polja se pretvaraju u ledine. Pusto nas
onemljuje. utimo i zgranuto gledamo prizor etnikog ienja (195-196). Oigledno
je rije o genocidu nad Bonjacima. Meutim, osi je svjesno izbjegao da navede nad kojim
narodom je izvren taj zloin.
Zavravajui svoje kazivanje o masovnim zloinima na podruju Viegrada, osi
konstatuje da su Muslimani odmah po proglaenju nezavisne Bosne i Hercegovine, 6.
aprila 1992. godine, krenuli protiv Srba, ubijajui i palei sve redom , ime je pruio
odgovor na pitanje ko je izvrilac tekih zloina na podruju Viegrada, o kojima on iznosi
dokaze.
Da bi prikrio srpski genocid nad Bonjacima na podruju Viegrada, osi tvrdi kako
su ti Muslimani, dojueranje komije, osvetno proterani iz svojih kua, ime je na
najgrublji nain falsifikovao historijske injenice i pronaao opravdanje za izvreni genocid
Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore) i njihovih (bosanskohercegovakih)
kolaboracionista nad Bonjacima. I pored namjernog i svjesnog manipulisanja historijskim
injenicama, osi nije mogao prikriti historijsku istinu kako su sve do Viegrada sruene
muslimanske kue. I u Viegradu su sruene kue muslimanskih voa (Isto).
U svom kazivanju o dogaajima u Viegradu (11-12. marta 1995) osi je u
BOSANSKOM RATU, navodei injenicu kako su arkanovci i vojnici Uikog korpusa
stigli da organizuju Srbe za otpor i rat za osloboenje i Republiku Srpsku (196), krajnje
otvoreno potvrdio srpske ratne ciljeve. Meutim, osi je u BOSANSKOM RATU vjeto
izbjegao da navede zloine koje je nad Bonjacima, po njegovoj naredbi, izvrio Uiki
korpus, koje je opirno iznio u necenzurisanim razgovorima s Miodragom Petroviem.
28

Namee se pitanje zato je osi (svoja) navedena kazivanja s M. Petroviem
iskljuio iz BOSANSKOG RATA.

28
M. Petrovi, nav. dj., str. 55-76.

BHW2582
34
Knjigu SUSRETI SA DOBRICOM OSIEM, autora Miodraga Petrovia
(prijatelj Dobrice osia), objavio je Despot Despotovi 2000. godine u tirau od 500
primjeraka. Kada je knjiga objavljena, Petrovi je poslao osiu knjigu da je vidi, a sjutradan
je osi pozvao Despotovia da hitno doe (iz Nia) njemu u Beograd. U osievoj kui na
Dedinju, itao mu je (osi) dijelove iz knjige i traio od Despotovia da knjigu uniti, da je
ne pusti u prodaju, jer e ga ta knjiga direktno odvesti u Hag. Despotovi je ispotovao
osiev zahtjev i knjigu nije pustio na trite, jer knjiga sadri, ne samo njegova dela vezana
za Hag, ve i miljenje o Andriu, Paviu, Crnjanskom, politiarima tadanjeg doba, kao i
miljenje njegove supruge o mnogim stvarima. Despotovi je sauvao desetak primjeraka
knjige i, zahvaljujui Dragoljubu Todoroviu, Institut za istraivanje zloina protiv
ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu posjeduje jedan primjerak.
Nepuna dva mjeseca kasnije, 6. maja 1993, osi je, nakon posjete Palama, 5. maja u
vezi s raspravom (na tzv. Narodnoj skuptini Republike Srpske) o Vens-Ovenom planu za
Bosnu i Hercegovinu, na sljedei nain i s nevjericom iznio dokaze o zloinima genocida u
Podrinju: Sklopio sam oi i zagledao se u spaljena muslimanska i srpska sela uz Drinu
Zato su Srbi spalili i poruili muslimanska sela i nekud prognali preivele? Zato su
Muslimani spalili i poruili srpska sela i nekud prognali nepoklane Srbe? (133). Na taj
nain je Dobrica osi, u stilu srpskog Goebbelsa, falsifikujui historijske injenice i
relativizirajui zloin genocida nad Bonjacima u Podrinju, proglasio rtve genocida
(Bonjake, po njemu Muslimane) zloincima, izjednaavajui ih sa Srbima zloincima, onim
Srbima koji su izvrili genocid nad Bonjacima.
Izjednaavanjem rtava i zloinaca, pri emu je kod osia proradio kvazimoral i
kvazihumanizam, on sa zabrinutou postavlja vie pitanja: Za koga se oslobaaju
spaljena i pusta sela? Ko e posle rata da ivi na mrtvoj zemlji? Kakvo se drutvo moe
zasnovati na optem razbojnitvu, kakva drava moe stajati na klanici i zgaritima
Bosanskog rata? (133).
osi je 5. maja 1993. (u pet ujutro, pod zatitom vojske i policije, u blindiranim
mercedesima) sa svojim saradnicima sjurio s Jahorine i Romanije u Podrinje, projurivi
kroz popaljena i granatirana sela, u kojima nismo videli ni ovcu, ni koko, ni psa
lutalicu Stravian prizor srpskog oslobaanja Podrinja (137). Ovim je osi
otvoreno, javno i jasno priznao srpski genocid nad Bonjacima u Podrinju. Meutim, on ne bi
imao lidersku ideoloku poziciju kad ne bi lagao, izmiljao, falsifikovao, obmanjivao,
manipulisao , te je tako srpski genocid nad Bonjacima Podrinja (srpsko osloboenje
Podrinja) komparirao i identifikovao sa slinim zloinima od strane Bonjaka i Hrvata nad

BHW2582
35
Srbima, konstatujui da je: takva pusto i na muslimanskim i hrvatskim osloboenim
teritorijama (137), to predstavlja nesumnjivi apsolutni falsifikat.
osi negira, pored ostalog, pisanje New York Timesa da su Srbi ubijali
muslimansku decu pred majkama, a srpska bestijalnost je dokazivana uasom da su
Srbi prisilili nekog muslimanskog starca da jede digericu unuka (226).
29
U svom
negiranju genocida nad Bonjacima, izvrenog u svim okupiranim mjestima i gradovima u
opsadi
30
, Dobrica osi je posebnu panju usmjerio na negiranje genocida nad Bonjacima u

29
ICTY, IT-95-18-I, THE PROSECUTOR V. RADOVAN KARADI, RATKO MLADI, REVIEW OF
THE INICMENT, Decision of 16 November 1995; ZLOINI NAD BONJACIMA U SREBRENICI ZA
VRIJEME AGRESIJE NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU 1991.-1995, Zbornik radova sa
Meunarodnog naunog skupa, odranog u Sarajevu, 12. jula 1997, Institut za istraivanje zloina protiv
ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 1998, str. 451-458. U ODLUCI sudskog
Vijea (ICTY-a) O POTVRDI OPTUNICE PROTIV RADOVANA KARADIA I RATKA MLADIA, od 16.
novembra 1995. se, pored ostalog, navodi: Nakon to je Srebrenica pala poslije opsade srpskih snaga jula
1995. izgleda da je poinjen istinski uasan masakr nad muslimanskim stanovnitvom. Tuilac je dostavio
dokazni materijal koji opisuje scene nezamislivog divljatva: na hiljade mukaraca je pogubljeno i
pokopano u masovne grobnice, a na stotine njih ivi su zakopani, mukarci i ene su sakaeni i klani,
djeca ubijana na oigled majki, djeda natjeran da pojede digericu sopstvenog unuka. Ovo su zaista scene
iz pakla, napisane na najmranijim stranicama ljudske historije (Isto).
30
Na sjednici Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici (Savezna republika Jugoslavija), odranoj 18.
augusta 1992, najvii predstavnici politike i vojne vlasti Savezne republike Jugoslavije, u razgovoru o
Platformi za uee delegacije Savezne republike Jugoslavije na konferenciji o Jugoslaviji u Londonu,
iznijeli su nedvosmislene dokaze o izvrenom genocidu nad Bonjacima i time potvrdili njegovo nesumnjivo
postojanje. Tako je Milan Pani (predsjednik Savezne vlade), pored ostalog, izjavio: Mislim da je na
sutinski problem rat u Bosni. To je sutinski problem ove Konferencije .... Bie tu pitanja, recimo, da li
uestvujemo u Bosni kao participanti da, da li razgovaramo stalno sa Karadiem da, da li ga
kritikujemo da, da li im aljemo pomo da. Mi moramo da znamo ta je istina, a to je istina i zbog
toga su sankcije. U stvari mi nita ne radimo da sklonimo sankcije, ak i ja radim sa Karadiem, to su
oni osudili. Mi finansijski pomaemo Karadia, a to sam rekao da neemo da radimo... (AIIZ, inv. br. 2-
4071, STENOGRAFSKE BELEKE sa sednice SAVETA ZA USAGLAAVANJE STAVOVA O
DRAVNOJ POLITICI, ODRANE 18. AUGUSTA 1992. GODINE, str. 15).
Problem je, po Paniu, da smo mi optueni za rat u Bosni, da mi pomaemo taj rat u Bosni, da smo
ostavili oruje tamo da se oni bore; pomaemo finansijski Karadia. Mi smo ovde priali o etnikom
ienju... (Isto, str. 16).
Govorei o etnikom ienju, problemu koji je nastao za ovu dravu, Milan Pani je obavijestio
politiko i vojno rukovodstvo Savezne republike Jugoslavije da je tada (18. augusta 1992. danas posle
podne) etniko ienje poelo: 15 hiljada Muslimana iz Sanskog Mosta, kojima je dato 8 sati da se
odsele i da preu 20 km do Jajca da bi bili sa Muslimanima. To je stiglo iz Ujedinjenih nacija. Oni me
pitaju i kau da to zaustavim. Na to je general ivota Pani (naelnik Generaltaba Vojske Jugoslavije) rekao
kako je mnogo vie kilometara od Sanskog Mosta do Jajca (Dvadeset kilometara? Mnogo je vie), na to je
Milan Pani izjavio: To nije vano fakt je da dolazi iz Ujedinjenih nacija i da mi pomaemo etniko
ienje, da gaamo avione/Srbi su na britanski transportni avion u humanitarnoj misiji prilikom polijetanja sa
Sarajevskog aerodroma ispalili dva projektila prim. S. ./. Da li gaamo, ili ne to vie nije vano. ta mi
kaemo nije vano. Vano je ta ceo svet misli. Govorim vam o tragediji. Pre su rekli da Miloevi
pomae Karadia, a sada ja da pomaem (Isto, str. 15-16 i 18).
U nastavku svog izlaganja Milan Pani je, pored ostalog, naglasio vanost diskusije - da li moe da se
zaustavi rat, da napravimo poziciju takvu da ne pomaemo etniko ienje i da ne finansiramo rat Srba
u Bosni. To je fundamentalno pitanje na koja odgovaramo svakom predsedniku svake drave... (Isto, str.
18).
Slobodan Miloevi je, pored ostalog, negirao ratnu pomo Srbima u Bosni, pri emu je, ipak, priznao
kako nikako ne moemo da prihvatimo da ih ostavimo bez pomoi, pri emu je izjavio: to nije ratna
pomo, to je humanitarna hrana, odelo, novac. Ali, njih ne moemo ostaviti bez te pomoi... (Isto, str.
45).

BHW2582
36
sigurnoj zoni UN-a Srebrenici, jula 1995. S tim u vezi, on odbacuje muslimanske,
dihadske, lane, statistike o Srebrenici, genocidu i etnikom ienju (234).
Umjesto tih statistika, osi ukazuje na injenice koje se, po njemu, mogu nai u
radovima Alekse Buhe i Milivoja Ivanievia, ija je dokumentarnost nesumnjiva (233-
234), pri emu samo usput spominje Komisiju za istraivanje dogaaja u i oko Srebrenice od
10. do 19. jula 1995. Vlade Republike Srpske, ne navodei njene rezultate istraivanja.
31

Umjesto da prizna genocid nad Bonjacima, a pozivajui se na statistike u
knjigama Milivoja Ivanievia, osi navodi da je u Bosni i Hercegovini etniki
oieno oko 550 hiljada Srba, etniki je oieno 1.094 srpskih sela; Muslimansko-
hrvatska federacija, Tuzlanski region, zapadna Hercegovina, dolina Neretve i gradovi

Priznajui pomo Srbima u Bosni, Milan Pani je, takoer, izjavio: Pomo koju im mi dajemo, moralno ih
pomaemo da ratuju (Isto, str. 48).
Prof. dr Svetozar Stojanovi (specijalni savjetnik Dobrice osia) je, pored ostalog, izjavio: To to Srbi
nastavljaju da rade u Sarajevu i oko njega, po mom miljenju je neodrivo i nepotrebno, to je Milan
Pani potvrdio i proirio, navodei, pored Sarajeva, jo Biha, Tuzla, itd. (Isto, str. 71). Stojanovi je,
takoer, izjavio: Umesto da uvaju svoje delove grada gde su veina u Sarajevu, oni dre celo Sarajevo u
okruenju. Nije mi jasno zato .... (Isto).
Srbi, po Milanu Paniu, imaju topove oko Sarajeva. Sigurno je bombardovanje. Ja sam u to siguran. O
tome vie ne moram da mislim (Isto, str. 77).
General ivota Pani je tada, pored ostalog, izjavio da raspolae informacijama da Srbi gde naiu na
muslimansko selo, od deteta do starca likvidiraju (Isto, str. 92).
Navedenom sjednicom Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici je, u svojstvu predsjednika,
predsjedavao Dobrica osi, predsjednik Savezne republike Jugoslavije, koji, kao ni bilo ko od (ostalih)
prisutnih, nije reagovao na navedeni podatak o srpskim zloinima genocida nad Bonjacima u Republici Bosni i
Hercegovini. Tu istinu i druge sline informacije o genocidu Dobrica osi je svjesno i s namjerom preutio u
(njegovom) BOSANSKOM RATU.
31
KOMISIJA ZA ISTRAIVANJE DOGAAJA U I OKO SREBRENICE OD 10. DO 19. JULA 1995.
Vlade Republike Srpske svoje rezultate istraivanja objavila je u sljedeim dokumentima i materijalima:
- Dogaaji u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995, Komisija za istraivanje dogaaja u i oko Srebrenice od
10. do 19. jula 1995, Vlada Republike Srpske, Banja Luka, juni 2004;
- Dodatak Izvjetaju od 11. juna 2004. o dogaajima u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995, Komisija za
istraivanje dogaaja u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995, Vlada Republike Srpske, Banja Luka, 15.
oktobar 2004;
- Izvjetaj za sprovoenje zakljuaka iz konanog Izvjetaja Komisije za Srebrenicu, Radna grupa za
sprovoenje zakljuaka iz konanog Izvjetaja Komisije za Srebrenicu, Vlada Republike Srpske, Banja Luka,
30. mart 2005;
- Dopuna Izvjetaja od 30. marta 2005, Radna grupa za sprovoenje zakljuaka iz konanog Izvjetaja Komisije
za istraivanje dogaaja u i oko Srebrenice od 10.-19. jula 1995. godine, Vlada Republike Srpske, Banja Luka,
30. septembar 2005.
KOMISIJA ZA ISTRAIVANJE DOGAAJA U I OKO SREBRENICE OD 10. DO 19. JULA 1995.
Vlade Republike Srpske postigla je rezultate od historijskog znaaja: izvrila je rekonstrukciju poinjenih
zloina, pri emu je utvrdila da je izvren genocid nad Bonajcima, utvrdila broj i identitet rtava genocida
(8.742 rtve genocida: za 7.108 imena, datumi nestanka ili smrti su unutar razdoblja od 10. do 19. jula 1995,
ukljuujui 10. i 19. juli 1995; za 698 imena najmanje jedan datum nestanka je van perioda od 10. do 19. jula
1995, s tim to je taj datum unutar jula 1995, te 936 lica, za koja je najmanje jedan datum nestanka unutar
predmetnog perioda, od 10. do 19. jula 1995, a ostali su datumi van jula 1995) i broj i identitet
pripadnika/uesnika u zloinu genocida (oko 25.000), meu kojima je najvei broj izvrilaca, kao i odgovornost
nosilaca, organizatora i izvrilaca zloina.



BHW2582
37
Sarajevo, Zenica, Travnik, Mostar, Biha, Tuzla, pa mali, nekad isto srpski gradovi
Drvar, Bosansko Grahovo, Glamo, Petrovac, Klju - ostali su sa ponekim oajnim
Srbinom, mahom staricom i starcem, da umru u svom zaviaju i budu sahranjeni na
svom groblju (264).
Iznosei lanu tvrdnju kako su neke lokalne vlasti tuzlanskog regiona, i posle
zakljuenja Dejtonskog sporazuma, donele odluku o trajnoj zabrani povratka u ovaj
grad svim graanima koji su, bez obzira na razlog, otili u Jugoslaviju (264), pri emu
citira Milivoja Ivanievia, Izgon Srba iz BiH 1992.-1995, ne navodei stranu knjige, osi
naglaava kako su za takvo etniko ienje Srba potpuno ravnoduna Evropa,
Amerika, Savet bezbednosti, te da za Haki sud takvo istrebljenje Srba iz svoje
vekovne postojbine - nije ratni zloin i genocid (264).
Govorei o zloinima nad Srbima, osi ali to ne raspolae egzaktnim
podacima o etnikom ienju Muslimana i Hrvata, pri emu je uveren u to da su
stradanja i tih naroda bila strahovita, osobito Muslimana, te smatra da Srbi poinioci i
takvih zloina treba da odgovaraju pred sudovima svoje Republike i pred svojim
narodom. S tim u vezi, indikativno je, po njemu, da Haki sud od svog ustanovljavanja
do kraja jula 2008. nije bio sud pravde jer su mu se optunice zasnivale na laima, na
odbacivanju istine i injenica, na srbofobiji, i nastojanjima da se Muslimani i po
meunarodnom pravu ovekovee kao srpske rtve ... (264).
Srebreniki zloin je, pie Dobrica osi, dao argumente Muslimanima i
njihovim tienicima na Zapadu i Istoku da od Srebrenice stvore muslimanski rtveni
simbol, metaforu srpskog ratnog zloinjenja, muslimanski Auvic u Bosni i
Hercegovini. S tim u vezi, on tvrdi kako su srbofobski, nesavesni i nekim interesom
motivisani politiari, meunarodne zajednice - Amerike, Evropske unije i islamskih
zemalja, pomou svojih medija srpske zloine oko Srebrenice proglasili genocidom.
Svjesno zaboravljajui da politiari, kako on kae, meunarodne zajednice srpske
zloine oko Srebrenice nisu proglasili genocidom, ve meritorni meunarodni i
nacionalni sudovi, kao i brojni naunici istraivai, osi nastavlja s halucinacijama kako je
Muslimanska komisija u Sarajevu utvrdila da je u Srebrenici i Potoarima ubijeno
osam hiljada ljudi, a tu cifru - osam hiljada pobijenih, na zaprepaenje patriotske i
kritike srpske javnosti preuzela je i Vlada Republike Srpske u strahu da e je smeniti
bosanski gaulajter Pedi Edaun (266).
Dobrica osi je navedenim laima, obmanama, falsifikatima i manipulacijama
prevaziao nacistikog Goebbelsa. Nije tano, odnosno la je da je postojala muslimanska

BHW2582
38
komisija u Sarajevu, koja je, po njemu, utvrdila spomenuti broj rtava u Srebrenici i
Potoarima. Rije je o vlastitim rezultatima istraivanja Vlade Republike Srpske, odnosno
njene Komisije za istraivanje dogaaja u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995, u kojoj je
radilo pet Srba, jedan Britanac i samo jedan Bonjak.
U traenju argumenata za negiranje genocida nad Bonjacima u sigurnoj zoni UN-a
Srebrenici, jula 1995, osi opijen laima bunca i sljedee: Proglaenje Srebrenice i
Potoara muslimanskim Auvicom u Evropi, delo je Alije Izetbegovia, njegovih
najbliih saradnika, generala, verskih velikodostojnika, muslimanskih medija, Drutva
za ugroene narode i drugih muslimanskih nevladinih organizacija... Ali, u tom
humanom istorijskom poslu na svoj nain su uestvovali i predsednik SAD Vilijam
Klinton, dravni sekretar Madlin Olbrajt sa funkcionerima Stejt departmenta i NATO-
a, komandanti Unprofora, visoki predstavnici okupacijski vladari posle dejtonske
Bosne i Hercegovine, Volfang Petri, Karl Bilt, Pedi Edaun i drugi, neki funkcioneri
Meunarodnog crvenog krsta, neki lanovi Lekara bez granica, agenti raznih
obavetajnih slubi i brojni belosvetski humanisti... U propagiranju srpskog genocida
u Srebrenici uestvovali su i uestvuju u Srbiji neke internacionalistiki i
mondijalistiki nastrojene politike grupe, NATO-intelektualci, nekoliko nevladinih
organizacija koje predvodi Helsinki komitet i Fond za humanitarno pravo. Njih slede
konjunkturni potovaoci evropskih vrednosti politiari, neki pisci, ideoloki
istoriari, korumpirani novinari, liberalni profesori prava i politikih nauka, apatridi
i, naravno, raznovrsne neznalice (266).
Po osievom miljenju, postoje razlozi da se u dihadsku, haku i tekuu
politiko-propagandnu istinu o Srebrenici, ozbiljno posumnja (266-267). Ukazujui na
tu ozbiljnu sumnju, a u nastojanju da na svake naine i po svaku cijenu negira genocid
nad Bonjacima u i oko sigurne zone UN-a Srebrenice, jula 1995, osi pie: objavljene su
dokumentarne knjige Milivoja Ivanievia i drugih autora, poznati su brojni
dokumenti, svedoenja komandanata Unprofora, amerikih obavetajaca i funkcionera
Ujedinjenih nacija da je broj muslimanskih rtava (da ne govorimo o srpskim rtvama
u Podrinju) koji se zvanino i medijski koristi apsolutno netaan, da u Potoarima i
Srebrenici nije izvren genocid nego teak, bestijalan zloin nad zarobljenim
Muslimanima, koji se mora osuditi i krivci biti kanjeni. Stoga osi zakljuuje kako se
mora uloiti napor da se objektivno istrai istina iz srebrenikih dogaanja 1992.-
1995 (267). S tim u vezi, on je, u cilju objektivnog istraivanja istine iz srebrenikih
dogaanja 1992.-1995., ukazao na znaaj, potrebu i razloge egzaktnog istraivanja

BHW2582
39
srebrenikih dogaanja 1992-1995. godine. Ostanu li sadanje brojke rtava, vladajue
tumaenje i znaenje ljudske tragedije u Srebrenici i oko Srebrenice, tragedije
Muslimana i Srba, Srebrenica e silinom atomske radijacije da proizvodi samo zla
oseanja i zle misli, patnju, prezir, udnju za osvetom oba naroda, muslimanskog i
srpskog. Ako srpska dravna politika, nauka, crkva, pravo, patriotski i moralno
odgovorni inioci, istoriari i intelektualci kojima je stalo do istorijskog razuma i
ljudskog, asnog lika Srbina u svetu, svi koji brinu za istorijsko bivstvovanje svojih
potomaka, dakle, ako mi savremenici Srebrenice egzaktno ne istraimo i ne obznanimo
sa institucionalnim autoritetom i u najrasprostranjenijoj medijskoj formi istinu
muslimanske srebrenike i srpske podrinjske tragedije, da ne pominjemo Sarajevo i
druge, one e ostati ivi izvor muslimanske, evropske i svetske srbofobije. Ali i oseanja
nepravde i ponienosti srpskog naroda i izvor njegove ksenofobije (267).
U nastavku svog izlaganja o objektivnom istraivanju srebrenikih dogaanja i
negiranju genocida Dobrica osi iznosi podatke nekoliko izvora o broju rtava, kako bi,
prije svega, doveo u pitanje broj rtava genocida. S tim u vezi, on je iznio nekoliko
injenica do kojih je doao prouavanjem nekih izvora i knjiga, pri emu je, ipak,
svestan da je to nepotpuna dokumentacija srebrenikih i podrinjskih nesrea. Naime,
u nedostatku argumenata na osnovu kojih bi negirao genocid nad Bonjacima u i oko sigurne
zone UN-a Srebrenice, jula 1995, osi u skladu s ideologijom, politikom i praksom naciste
Goebbelsa, pokuava naturiti tezu o genocidu nad Srbima Podrinja, gdje je, po njemu,
muslimanska vojska, pod komandom Nasera Oria, ubila na najsvirepiji nain 3.262
srpskih itelja i popalila i opljakala vie od osamdeset podrinjskih sela. U ovom
genocidnom zatiranju srpskog ivlja uestvovala je i masa muslimanskih civila, seljaka.
Bio je to 1992. godine pravi masovni pokret Muslimana za ubijanje Srba, za pljakanje
imovine, stoke i paljenje srpskih kua. Muslimanski seljaci u veini nisu ubijali Srbe
orujem nego sekirama, vilama, pajserima, motkama... neke pobijene i masakrirane
Srbe i Srpkinje njihove komije spalili su u njihovim kuama. O tom muslimanskom
masakru u Podrinju, Jugoslovenska vlada je posebnim Memorandumom 2. juna 1993.
obavestila Savet bezbednosti i Generalnu skuptinu Ujedinjenih nacija. Ali njihova
osuda muslimanskih zloina nije usledila (268).
U svojim laima i bestijalnosti osiev manijakalni um, zarobljen u (kosovskom)
mitu i epskoj vatri u srpskoj svijesti (219), a u elji da negira srpski genocid nad
Bonjacima, zastupa tezu o tome kako su Muslimani, rtve genocida, ubijali vlastiti narod,
optuujui Srbe kao zloince. Tako 28. maja 1992. osi, pored ostalog, zapisuje: Noas su

BHW2582
40
mi javili s Pala da general Mladi tvrdi da nije srpska granata pogodila ljude pred
pekarom u Ulici Vase Miskina. To tehniki nije mogue, potvrdili su balistiki
strunjaci. Tvrdi se iz Mladievog taba da Srbi nemaju poloaj s kojeg bi mogla da se
gaa Ulica Vase Miskina. Time se tvrdi da su taj zloin izvrili Muslimani da bi optuili
Srbe i imali argumente da odustanu od lisabonskog dogovora... (10).
Iznosei tu teku i sramnu la, osi se, bez imalo stida i morala, pita i prua
odgovor: Da li je to mogue? Ubijati svoj narod zbog politikih ciljeva, a zloin
pripisivati protivniku, nije li to mogue samo u islamskom fanatizmu, u dihadskoj
politici? Da li je za takav zloin sposoban ozbiljni, zamiljeni, tromi Alija Izetbegovi?
Radovan i Nikola me uveravaju da je on podmukao i laljiv ovek (10).
Srpski zloin genocida u Ulici Vase Miskina, 27. maja 1992, kada su granatiranjem
ubijena 24 civila (mukarci, ene i djeca) i ranjeno 107 civila (mukaraca i ena), u redu za
hljeb, Dobrica osi negira vie puta i prikazuje ga kao muslimansku inscenaciju. S tim u
vezi, on 13. aprila 1993. u predsednikim belekama navodi: Zloin u Ulici Vase
Miskina, kada su pobijeni ljudi i ene koji su ekali u redu za hleb, to je bila
muslimanska inscenacija da se prekine Lisabonski sporazum i za to optue Srbi, pa
miniranje pijace Markale, gde je pobijen silan svet, a za ta su opet optueni Srbi, da bi
se pred svetskom javnou imao moralan i pravedan izgovor za vojnu intervenciju
NATO-a protiv Srba u Bosni, uprkos kompetentnom razotkrivanju te zloinake igre
Muslimana pod vostvom Alije Izetbegovia, za iru svetsku javnost i danas nisu dobili
odgovarajue tumaenje (99).
32

I u otvorenom pismu Edgaru Morenu (Edgar Morin) i razgovoru s Adamom
Mihnjikom Dobrica osi je uporno negirao srpski genocid nad Bonjacima. Naime, Edgar
Moren, poznati francuski filozof i sociolog (porijeklom Jevrej), dobar poznavalac osievog
knjievnog djela i njegove zloinake ideologije, politike i prakse, u (pariskom) Le Monde,
20. januara 1993, objavio je tekst Vreme smrti i zla, odnosno otvoreno pismo Dobrici osiu,
na koje je osi, u saradnji sa ikom Stojkoviem, odgovorio devet dana kasnije. Moren je,
pored ostalog, optuio predsjednika osia za, vatrom i maem, unitavanje Bosne i
Hercegovine, za zloinaki projekt o osvajanju ivotnog prostora i etnikog ienja
za srpski narod (49-50), za strane prie o pokoljima, silovanjima, pogubljenjima,
koje su potvrdile meunarodne istrane komisije i bezbrojni evropski svedoci (49).

32
Navedene lai o ubijanju vlastitog naroda, muslimanskoj inscenaciji i zloinakoj igri Muslimana,
srpski Goebbels, opijen kosovskom mitolokom svijeu, iznio je i u zapisima 1999-2000: Muslimani su
izvrili zloine u ulici Vase Miskina u Sarajevu i dva puta na Markalama, a optueni su Srbi i od NATO
avijacije bombardovani za podmetnute krivice (D. osi, VREME ZMIJA, str. 226).

BHW2582
41
Naglaavajui osievu ogromnu istorijsku odgovornost, koja se ne tie samo
budunosti Srbije, Moren otvoreno osiu saoptava da je rat zapoela i vodi Srbija
(49). Taj poar (osvajaki rat protiv Republike Bosne i Hercegovine), koji preti da se
proiri izvan Balkana, upozorava Moren, ve je doveo u pitanje evropsku graevinu.
Znajui ko vodi osvajaki rat protiv Republike Bosne i Hercegovine i ukazujui na Evropu
koja eli da se gradi, francuski mislilac Moren naglaava injenicu da e se Evropa graditi
po uzoru na Bosnu i Hercegovinu i otvoreno optuuje Dobricu osia da je on i drava
(Savezna republika Jugoslavija) na ijem je elu unitio/la Republiku Bosnu i Hercegovinu
(To je Evropa koja bi se stvarala po uzoru na Bosnu i Hercegovinu koju ste unitili -
50).
33

osi u odgovoru Morenu, nastoji,, pored ostalog, uvjeriti francusku javnost o
neobavetenosti svog kritiara (51), iznosei svoj i stav drave iji je predsjednik, koga
e zastupati na enevskoj konferenciji, o pravednom i trajnom rjeavanju srpskog
pitanja na tlu Jugoslavije, pri emu, u vrijeme kada Vojska Jugoslavije direktno uestvuje
u borbenim dejstvima u i protiv Republike Bosne i Hercegovine i genocidu nad Bonjacima,
iznosi iste fraze o demokratskom, humanistikom i mirotvornom rjeavanju srpskog
nacionalnog pitanja, obmanjujui domau i meunarodnu javnost, i ukazuje na
osvetnike pretnje Albanaca, Hrvata i Muslimana, koji, po njemu, neposredno
ugroavaju demokratski karakter drave Savezne republike Jugoslavije (52).
U nastavku svog odgovora osi upozorava Morena kako se, pratei dogaaje, mogao
uveriti da je i samom sebi uinio nepravdu prihvatajui kao gotovo miljenje
masmedijski stereotip o Srbima, koji maem, vatrom i etnikim ienjem unitavaju
Bosnu i Hercegovinu, iznosei s uenjem Morenovo spominjanje stranih pria o
pokoljima i silovanjima koje su potvrdile meunarodne istrane komisije i bezbrojni
evropski svedoci. Sve takve dokaze osi negira i izmilja injenice o fizikom i
kulturnom unitavanju Srba u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj (52-53), nalazei pravu
istinu o ratu u onoj ideologiji koju je proklamovalo Staljinovo reenje nacionalnog
pitanja za Jugoslaviju., prema kojem ideolokom konceptu su, po osiu,
Jugoslaviju rasturili Evropska zajednica, Badenterova komisija i toliki meunarodni
dogovori o pritiscima, sankcijama i prestiu (53). osi podsjea Morena na ustaki
genocidni nacionalizam Hrvata, , islamski fundamentalizam Alije Izetbegovia (53-
54) i, s tim u vezi, bestidno ukazuje na ozbiljno suoavanje sa osnovnim uzrocima

33
M. orevi, SVEDOK SRPSKE STRANE RATA, Republika, Glasilo graanskog samooslobaanja,
internetsko izdanje na: http://www.republika.co.rs/525-523/33.html

BHW2582
42
krize, pri emu se, po njemu, gubi vreme na njene povode i vea briga se posveuje
sprovoenju vetakih reenja nego njihovom temeljnom preispitivanju (54).
osi se slae s Morenom kako je i naa sadanjost vreme smrti i zla, u kome,
po njemu (osiu), ivimo i u laima i manipulacijama koje totalitarizuju dananju
svest (54), pri emu nastoji prikriti svoje lai i manipulacije. I osi se zalae da
Evropa otvori granice izmeu naroda koja omoguava pripadnicima svake nacije da
rade i ive u drugim evropskim dravama, pri emu to, po njemu, zavisi najprije
otvaranjem barijera za istine. Tu elju osi u najveoj meri deli s Morenom,
francuskim prijateljem (54), na nain kako bi bila prihvaena njegova istina o
Bosanskom ratu, koja je protivrjena Morenovom saznanju i injeninoj istini.
U razgovoru s Adamom Mihnjikom (bivim poljskim disidentom), 18. aprila 1993, u
Beogradu, Dobrica osi tada, pored ostalog, nije mogao pristati (ne mogu da pristanem
...) na zloine koje nismo poinili, na lai skrojene po gebelsovskom modelu. S tim u
vezi, osi je, da bi, po gebelsovskom modelu, uvjerio Mihnjika u vlastite lai, pitao:
Zna li ti da su Muslimani u Sarajevu svoj narod ubijali minama, a uz pomo amerike
i evropske televizije i tampe Srbe proglaavali ubicama? ... (107).
osi negira i srpski zloin genocida na trnici Markale. O zloinu koji je izvren 5.
februara 1994, kada je artiljerijskom minobacakom granatom ubijeno 68 i ranjeno 142
civila,
34
osi pie: Grozan dogaaj! Na sarajevskoj pijaci Markale minama iz bacaa
ubijeno je ezdeset osam ljudi i stotinjak ranjeno. Naravno, optueni su Srbi. Ako bi to
bila istina, Karadi, Mladi, Koljevi, Krajinik treba odmah da podnesu ostavke,
Skuptina Republike Srpske da osudi taj zloin i sve politike ustanove u SR Jugoslaviji
moraju najotrije da osude taj masakr civila u Sarajevu na pijaci. Doli gladni,
ustraeni muenici da kupe krompir, luk, neku glavicu rotkve i cvekle.... (159).
Da bi provjerio tu uasavajuu vijest, osi je nazvao prijatelja Gojka ogu da
uje njegovo miljenje jer on je prilino obaveten o zbivanjima u Bosni. Ni govora o
srpskom zloinu. Razgovarao sam sa Tolimirom. To je muslimanska nametaljka, kao i
ona pred pekarom, spremaju nam neto opasno.... Zovem Milorada Ekmeia jer on
svaki dogaaj tumai znanjem i istorijom: To varvarstvo nikako ne moe biti srpsko.
To je dihadsko. Samo se u islamskom svetom ratu tako svirepo za Alaha ubijaju i
Alahovi vernici. To mi potvruje i Nikola Koljevi koga sam pozvao telefonom i on mi
je rekao, vrsto uveren, da je to muslimanski zloin. General Mladi i svi sarajevski

34
Veoma je zanimljivo i indikativno to osi nikako ne spominje srpski zloin genocida na Markalama od 28.
augusta 1995, kada je minobacakom granatom ubijeno 43 i ranjeno 104 civila.

BHW2582
43
komandanti tvrde da srpski bacai nikako ne mogu da dobace do Markala. To je Alijin
i Silajdiev uvod u nastavak enevskih pregovora. Pred svaki pregovor oni serviraju
poneki srpski zloin i idu u enevu na pregovore kao srpske rtve, govori mi Nikola
Koljevi. Svetski mediji talambasaju po itavoj Planeti satanizuju Srbe kao poslednje
evropske varvare, surovije i od nacista, a bosanski Muslimani postaju rtve koje treba
da brani ne samo islamski svet nego itavo oveanstvo. Savet bezbednosti i drugi
meunarodni forumi donose odluku da Srbi moraju da povuku svoju artiljeriju 25
kilometara od Sarajeva. Ako to ne uine, NATO e ih zasuti bombama. To je novi
ultimatum i uvod u vojnu intervenciju. Predsednik Amerike, Klinton, izjavljuje da
Amerika vie ne moe samo diplomatski da deluje na Bosanski rat i politiki brani
Muslimane. Rat u Bosni ugroava interese Amerike i vrea nau ast. Alal mu ast!
Nalazimo se, dakle, pred neposrednom agresijom NATO-a u Bosni. A to ne moe biti
samo napad na Bosnu i Srbe u Bosni (160).
Dva dana kasnije (7. februara 1993) Nikola Koljevi je otiao kod osia u Beograd,
posle razgovora s engleskim ambasadorom Robertsom, gdje je, na pitanje osieve
ene Boice: Nikola, jeste li vi stvarno sigurni da tu sarajevsku pijacu nisu granatirali
Srbi?, Koljevi, po osievom zapisu, odgovorio: Naravno, Boice! Ko moe da
opravdava ubijanje ena, civila, dece, koji gladni kupuju mrkvu i glavicu luka? Kunem
ti se u decu, proverio sam, to je muslimanski zloin. Ako bi Srbi tako neto uradili,
mada i nai vojnici ine zloine i svete se Muslimanima i Hrvatima, ja bih se spakovao i
sa Milicom i Bogdanom napustio Bosnu. Zatraio bih slubu u Srbiji da negde
predajem deci narodnu poeziju.... (161).
Kako razuman ovjek (homo sapiens) da objasni i shvati ovakve lai?
U nastojanju da u laima i falsifikatima bude to uvjerljiviji srpski Goebbels, pored
ostalog, ukazuje kako brutalno falsifikovanje istorije ne vre samo Izetbegovievi
sledbenici i sveti ratnici za prvu islamsku dravu u Evropi i Tumanovi ustaoidni
domoljubi, nego i srpski borci za ljudska prava, mondijalisti, apatridski intelektualci
i kriptotitoisti.
35
Meunarodna zajednica pod vostvom Sjedinjenih Amerikih

35
D. osiu smeta antiratni otpor u Srbiji, posebno Neboja Popov i Republika. U vrijeme kada je grupa
istraivaa nastojala da (meunarodnoj i domaoj javnosti) objasni srpsku stranu rata, objavljujui rezultate
istraivanja na nekoliko jezika, osi 15. jula 1995, u vrijeme kada su oruane snage Savezne republike
Jugoslavije, iji je on vrhovni komandant, (iz)vodile agresorski rat protiv Republike Bosne i Hercegovine i
(iz)vrile genocid nad Bonjacima, mirno zapisuje i sljedee: Neboja Popov, urednik Republike, obrazovao
je agitprop NATO pacifista i izabrao tim strunjaka da dokae intelektualnu odgovornost za rat - Srpske
akademije nauka i umetnosti, Srpske pravoslavne crkve, Udruenja knjievnika Srbije, odnosno
Francuske /i moje/tj. osievo prim. S. ./, personalno, razume se. Piu se studije o mojim
ratnohukakim i velikosrpskim koncepcijama koje su ideoloki inspirisale srpsku agresiju na Hrvatsku

BHW2582
44
Drava, forumi Ujedinjenih nacija, Evropska unija, Haki tribunal i dugi niz islamskih
zemalja, kojima slui planetarna sila organizovanog laganja i manipulacija
elektronski mediji i tampa, finansirana od raznih centara moi, beskrupulozno,
nacistoidno su falsifikovali istorijsku istinu o Bosanskom ratu (254-255). S tim u vezi,
on ponovo negira srpski genocid nad civilima u Sarajevu u opsadi, pozivajui se na zapise
Nikole Koljevia, pripisujui te zloine Muslimanima: ubijanje svog naroda pred
pekarom u Miskinovoj ulici, na pijaci Markale, granatiranje grobalja za vreme
sahrana, ubijanje deaka na Alipainom polju, a za sve to, kao i za Srebrenicu,
optuuju se Srbi kao monstruozni zloinci (255).
Ne zadravajui se samo na tim laima, osi nastavlja: Inostrani mediji i sam
KFOR i Unprofor u BiH, Savet bezbednosti Ujedinjenih nacija i Evropska zajednica
struno su optuivali Srbe za muslimanske zloine nad svojim narodom kako bi sticali
moralno i humano pravo da NATO vojno intervenie u Bosni i Hercegovini, da
bombarduje srpske poloaje, naseljena mesta, ak i srpske staje! A nemaki, ameriki i
evropski mediji pisali su o silovanju ezdeset, pa i sto hiljada Muslimanki! Srpske glave
koje su odsekli mudahedini, prikazivane su kao muslimanske glave koje su odsekli
Srbi! Kofi Anan, kao generalni sekretar Ujedinjenih nacija, brutalnim opisom
muslimanskog kasapljenja Srba, dokazivao je na sednici Saveta bezbednosti suprotno:
kao srpsko kasapljenje Muslimana! Kofi Anan u tom svom sramnom izvetaju o
srpskim zloinima, da bi bio ubedljiv u svom laganju, ispriao je kako je Srbin ubica
primorao starca Muslimana da jede digericu svog unuka! A tu grozotu uinio je

i Bosnu. Srpski mirotvoraki i antinacionalistiki intelektualci piu optunicu protiv Srbije,
dokazujui njenu krivicu za razbijanje Jugoslavije i komunistiki antinacionalizam. Rat se ispoljio kao
iskorenjenost i saradnitvo sa srpskim neprijateljima; to je potkazivaki antinacionalizam, to je
savremena ideoloka peta kolona (204).
Navedenim ocjenama osi, s pravom tvrdi Mirko orevi, zapravo svedoi - ovde i sada - u korist
onoga to je N. Popov dokazao i to je prihvaeno u svetu - i to se kasnije pokazalo u raspadu koji se
dovrio na prostoru Jugoslavije. I danas smo tu gde smo - osi je zapravo pravi svedok srpske strane
bosanskog rata, jer ovo to iznosi pokazuje kako je bilo i kako se zavrilo. On je krunski svedok, jer je bio
ideolog i dravnik na elu drave SRJ. osi moda i hoe neto da sakrije, ali mu to ne polazi za rukom
(M. orevi, SVEDOK SRPSKE STRANE RATA, Republika, Glasilo graanskog samooslobaanja,
internetsko izdanje na: http://www.republika.co.rs/525-523/33.html.
Ukazujui na injenicu kako i Srbi iz Srbije ine malo da se istinama suprotstave laima,
poluistinama, srbomrnji koju diktira ideologija novog svetskog poretka i evrobirokratije da
zaboravimo prolost i okrenemo se budunosti, osi iznosi sljedee saznanje: U manjem delu
srpske intelektualne javnosti i omladine, propagandna, plaena la NATO intelektualaca jo uvek je
nadmonija nad istinom i istinama Bosanskog rata (D. osi, BOSANSKI RAT, str. 231).
O ulozi Srpske akademije nauka i umetnosti, Udruenja knjievnika Srbije i Srpske pravoslavne crkve u
planiranju, pripremanju i izvoenju agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocidu nad Bonjacima vidi:
S. eki, nav. dj., knjiga 1, str. 169-229, 478, 479, 562 i 1025 -1026.



BHW2582
45
upravo Musliman u masakru Srba! Sumnjam da je u istoriji Ujedinjenih nacija neko
tako ponizno i oskrnavio istinu za govornicom Ujedinjenih nacija kao Kofi Anan.
Naravno, tu autorizovanu la objavili su svi ugledni svetski mediji. S ciljem irenja
lai o srpskoj agresiji na Sloveniju, Hrvatsku, Bosnu i Hercegovinu, surovi ratni zloini,
koje su inae vrile sve tri ratujue strane, pripisivani su samo Srbima, da bi ih
satanizovali u svetskom javnom mnenju i opravdali sankcije i blokadu Srbije. Za te
ciljeve koriene su hiljade agenata obavetajnih slubi, plaeni novinari, izdano
honorisani lobiji, domai i strani pisci, francuski novi filozofi, saradnici
meunarodnih humanitarnih organizacija, Crvenog krsta, Lekari bez granica ... Opte
je poznato da je u istoriji ratova najvie onih koji se motiviu laima, vode se laima i
okonavaju laima (255-256).
U necenzurisanim razgovorima SUSRETI SA DOBRICOM OSIEM Miodraga
Petrovia Dobrica osi je, ipak, priznao srpske velike zloine i iskoristio priliku da ukae
na beznaajnost ICTY-a za Srbe, priznajui krivicu i odgovornost vlastitog naroda za izvreni
genocid i druge oblike zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava: U ratovima u
Sloveniji, Bosni, Hercegovini, Kosovu i Metohiji, inili smo i velike zloine, vrili smo
pljake, palili smo kue i bogomolje. Ponaali smo se kako se od Karaorevievog rata
nismo ponaali prema svojim neprijateljima. Takvim ratnikim nemoralom, zamraili
smo odbrambene i oslobodilake ciljeve i osramotili se pred savremenim svetom i
potomcima. O tome se pragmatino uti zato to svi oko nas koji su inili i ine slina i
vea zla ute. Ali mi ne smemo vie da sakrivamo od sebe i od sveta svest o zlima i
gresima koje smo poinili. Mi smo istorijski narod i moramo podneti posledice svog
moralnog pada. Na sud nije Haki tribunal, jer to nije sud pravde. Mi smo sami sebi
sudije.
36

Dobrica osi je tada (Miodragu Petroviu) priznao da su Sarajevo i Vukovar srpski
(nai) veliki ratni zloini.
37
Tu historijsku istinu osi je priznao i u svojim zapisima
VREME ZMIJA, gdje, pored ostalog, navodi da su u srpskom odbrambenom ratu Srbi

36
M. Petrovi, nav. dj., str. 126.
37
Isto, str. 115. U razgovoru sa Miodragom Petroviem Dobrica osi je priznao i srpske zloine nad
Albancima na Kosovu. S tim u vezi, osi tvrdi: Priao mi je patrijarh Pavle: Sve to nam se dogaa
zasluili smo. Na Kosovu navodi patrijarhove rei nisam video zloine nad iptarima, ali je pljakanja
bilo, paljenja kua je bilo i bilo je ruenja iptarskih bogomola (M. Petrovi, nav. dj., str. 115).
Genocid nad albanskim narodom osi je otvorenije potvrdio u svojim zapisima 1999-2000: - Naa vojska i
policija proterala je sve iptare iz Pei i Deana; iptarski deo grada preko Bistrice je spaljen i razruen...
; - Ubijanje albanskog ivlja u selu Koriu kod Prizrena, stotinjak ih je ubijeno, potvreno je; zaista se
zbiva biblijsko stradanje i albanskog naroda... (D. osi, VREME ZMIJA, str. 7, 26, 98, 100, 128, 177,
185-186 i dr.).

BHW2582
46
poinili neoprostive greke i zloine: ruenje Vukovara, napad na Dubrovnik,
bombardovanje Sarajeva .
38
Time je osi, pored ostalog, potvrdio da su Srbi izvrili
zloine nad civilima u ulici Vase Miskina i na Markalama, za koje u (svom) BOSANSKOM
RATU, po gebelsovskom modelu organizovanog laganja, uporno tvrdi da su
muslimanska inscenacija, zloinake igre Muslimana, muslimanski zloin, ime je
iznio kontradiktorne iskaze i tako dokazao da kontinuirano i sistematski lae, izmilja,
falsifikuje, manipulie, obmanjuje
U svojim zapisima VREME ZMIJA Dobrica osi se, pokazujui, u skladu sa
svojim imenom, (svoju) dobru stranu linosti, te ukazujui na dunost Srba da govore
istinu (Mi smo duni danas da govorimo celu istinu) o ratovima sa Hrvatima,
Muslimanima i Albancima, a znajui faktiku istinu i tekue istine o osvajakim
ratovima koje je Savezna republika Jugoslavija (Srbija i Crna Gora) sa svojim
kolaboracionistima i petokolonaima vodila na Balkanu na kraju XX stoljea, zauzeo (u
interesu budunosti srpskog naroda) za priznavanje svojih (srpskih) zloina. S tim u vezi, on
pie: Da priznamo svoje krivice i zloine. Mi moramo priznati svoje zloine zbog
naeg duhovnog i moralnog zdravlja. Sa tekuim istinama o ratovima koje smo vodili
branei se, pre svega, mi ne moemo u politiku budunost srpskog naroda da stupimo
kao istorijski punoletan narod.
39

osi je 28. maja 1992, zapisujui kako je dvadeset sedmi maj 1992. godine koban
dan po itav srpski narod, jer je u Sarajevu, u Ulici Vase Miskina, pred pekarom,
eksplodirala granata i izmasakrirala grupu mukaraca i ena, koji su ekali u redu za
hleb (Taj stravian prizor prenele su sve svetske televizije. Svet je zgroen srpskom
svirepou str. 9-10), priznao ruenje Vukovara, besmislenu crnogorsku
ofanzivu na Dubrovnik i bombardovanje Sarajeva (str. 9-10). Bombardovanje
Sarajeva je, po njemu, samoubilako ludilo (str. 10).
I u svom govoru pred Komitetom za spoljne poslove i sigurnost Evropskog
parlamenta, 30. marta 1993, osi je ponovo priznao granatiranje gradova, posebno
Sarajeva (str. 75).
Skoro sedam godina kasnije (4. decembra 1999), iznosei tezu kako su Srbi (Mi
smo) vodili odbrambeni rat i branili svoj narod u Hrvatskoj i Bosni, osi je ponovo

38
D. osi, VREME ZMIJA, str. 226.
39
Isto, str. 226-227.

BHW2582
47
potvrdio svoje priznanje kako su se i u takvom ratu (odbrambenom) uinili i zloini
koje moramo osuditi.
40

Govorei o pitanju srpske krivice, po uzoru na Jaspersovo razmiljanje o krivici
Nemaca u doba nacionalsocijalizma i Hitlera s kojim je (osi) u svojim zapisima 1999-
2000. vodio dramski dijalog, osi zastupa tezu da su srpske krivice opravdane. Poto
je, po osiu, voen odbrambeni rat, u kome se branio srpski narod od ustako-
muslimanskog genocida, srpske krivice za poinjene ratne zloine u borbama za
odbranu Jugoslavije i od ustaa ugroenog naroda u Hrvatskoj, po njemu, imaju
sutinsko opravdanje.
41
S tim u vezi, on tvrdi kako se srpske krivice (nae krivice) ni
po emu ne mogu porediti sa nemakim, na emu uporno insistiraju srbofobi i ponovo
iznosi ordinarnu la, koja je posebno njemu svojstvena: Mi nismo vodili osvajake ratove;
mi smo pokuali da zatitimo Srbe u Hrvatskoj i Bosni od preteeg i dejstvujueg
genocidnog ustatva i islamskog fundamentalizma.
42



8. Kvalifikacija odnosa meunarodne zajednice prema Saveznoj republici
Jugoslaviji i Srbima


Govorei o odnosu Evrope i Sjedinjenih Amerikih Drava, posebno Amerike i
Njemake, te itavog sveta, prema Srbima i Srbiji, Dobrica osi iznosi takve lai,
falsifikate, izmiljotine, obmane i manipulacije, koje, zaista, ni, kako on kae, divljaka,
gebelsovska kampanja, ne bi mogla izmisliti, pri emu on, pored ostalog, permanentno i
kontinuirano negira genocid nad Bonjacima i druge oblike zloina protiv ovjenosti i
meunarodnog prava u Republici Bosni i Hercegovini. Predsjednik Clinton je, po osiu,
vei laov od Hitlera, a meunarodna zajednica je u moralnom smislu ekstrakt
nacizma (206). Komparirajui naciste i sadanje voe zapadne demokratije, osi
zakljuuje da su (sadanje voe zapadne demokratije) licemjerniji od nacista i da
njihovi propagandisti, novinari, javna glasila i diplomatija vie lau no nacisti i
staljinisti (207).
Povodom usvajanja Rezolucije 757 (1992) Vijea sigurnosti Ujedinjenih nacija
43
o

40
Isto, str. 232.
41
Isto, str. 234.
42
Isto, str. 231-235 i 268.
43
Ambasador Diego Enrique Arria je prisustvovao toj sjednici, gdje je govorio i glasao za Rezoluciju 757. S tim
u vezi, on je pred ICTY-em iznio sljedee: Prolo je jedva deset dana od prijema Bosne i Hercegovine u
UN kad je Vijee procijenilo da situacija u Republici Bosni i Hercegovini predstavlja prijetnju za

BHW2582
48
donoenju sankcija protiv Srbije i Crne Gore, odnosno Savezne republike Jugoslavije, 30.
maja 1992, osi toga dana, konstatujui, pored ostalog, kako je i Rusija podrala
sankcije; pravoslavna slovenska Rusija, naa poslednja nacionalna nada, izdala nas je
pod amerikim i nemakim pritiskom (11), zapisuje: Svetska zajednica je osudila
srpski narod na ropstvo i izbeglitvo; na ponienja i prosjaenja; na ustako i
muslimansko klanje, kao osvetu naih vekovnih neprijatelja; na razbijanje srpskog

meunarodnu sigurnost i da je nametanje sankcija Saveznoj Republici Jugoslaviji neizbjeno zbog
agresije na njihovu zemlju lanicu UN-a.
Jasno je da su i Generalna skuptina UN-a i Vijee sigurnosti UN-a bili svjesni ozbiljnosti situacije sa kojom
je Bosna i Hercegovina bila suoena kad su odluili da je prime u UN, no ipak je primljena sa istim pravima i
odgovornostima kao ostale lanice UN-a ni vie ni manje od drugih zemalja.
Ubrzo nakon toga Beograd je predloio rasparavanje te republike po etnikim linijama, a meunarodna
zajednica je to podrala.
Tom sam prilikom u ime svoje zemlje dao sljedeu izjavu: Koliko jo dugo ovo vijee mora da eka prije
nego neto preduzme? Koliko jo dugo mora da pregovara sa voama koji su bezosjeajni i nefleksibilni: do
potpunog nestanka Bosne i Hercegovine.
Hiljade mrtvih, hiljade i hiljade ranjenih; skoro milion izbjeglica; stotine hiljada unitenih kua; 700
spaljenih crkava, sve damije sravnjene sa zemljom; bombardovane bolnice, klinike, porodilita; koliko jo
dugo moramo ekati?
Meunarodna zajednica je isuvie dugo odgaala iznoenje tog problema pred Vijee (tada je bilo vrijeme
Evrope/Hour of Europe?/). Moja zemlja ne moe da propusti da jasno iznese naa gledita u pogledu masakra
koji nas sada obavezuje da usvojimo sankcije protiv Savezne republike Jugoslavije, jer ako danas ne budemo
dejstvovali, prepustiemo narode Bosne i Hercegovine najgoroj moguoj sudbini
(Pregovori su) tragino osujeeni nepomirljivou i nasilnou voa u Beogradu, koji su svalili te sankcije
sami na sebe.
Ovo vie nije unutranji problem bive Jugoslavije. Beograd vodi rat protiv drugih drava, suverenih
lanica nae organizacije.
Vijee sigurnosti UN-a dolo je do ove take nakon svih neuspjenih pokuaja meunarodne zajednice da
zaustavi masakre u Bosni i Hercegovini. Dugotrajni pregovaraki proces doveo je samo do zaotravanja nasilja,
smrti i razaranja. Upravo su beogradske voe tako doveli do ove rezolucije, ije e ukidanje ovisiti iskljuivo o
volji Beograda.
Kao odgovor, u pismu poslanom Vijeu sigurnosti UN-a, potpredsjednik Jugoslavije Branko KOSTI
napisao je kako slijedi: Savezna republika Jugoslavija ponovo potvruje sljedeih pet taaka:
1. nema teritorijalnih pretenzija prema drugima,
2. ... upotrijebie sva sredstva da bi zaustavila borbe i titila od spoljanjeg mijeanja u konflikt,
3. ... sprijeie svaku vojnu organizaciju ili operaciju na teritoriji SRJ usmjerenu prema Bosni i Hercegovini,
4. pouruje stvaranje uslova za omoguavanje humanitarne pomoi ... i stavljanje Sarajeva pod meunarodnu
kontrolu,
5. ... svoje snano protivljenje etnikom ienju.'
injenice na terenu oigledno su protivrjeile svakoj tvrdnji u ovom pismu.
U vezi sa prvom takom, njihovi su srpski partneri i opunomoenici unutar Bosne i Hercegovine aktivno i s
punom podrkom Beograda osvajali teritorij preteno u podrujima bliim matici Srbiji.
U vezi sa drugom takom, njihovo naoruanje, oficiri i vojnici ve su bili u Bosni i Hercegovini. Ko bi se
drugi mogao umijeati spolja? Samo meunarodna zajednica. A to je i uradila, sa petogodinjim zakanjenjem.
Trea taka je irelevantna. Njihove oruane snage ve su bile promijenile uniforme i upravljale ratnim
aparatom koji je obezbijedio Beograd. Bosanski Srbi nisu imali sredstava da to postignu bez Beograda. Osim
toga, njihove su voe i dalje dejstvovale uglavnom iz beogradskog taba. I MLADI i KARDI tamo su imali
kancelarije.
U vezi sa etvrtom takom, upravo Srbi su bili strana koja je stvarala probleme pruanju pomoi, a opsada
Sarajeva, prijestonice Republike Bosne i Hercegovine, stavila je Republiku u podreeni poloaj.
U vezi sa petom takom, ta bi oni drugo mogli rei? Nisu to mogli priznati, ali meunarodna zajednica i
svjetska javnost svjedoili su tim uasnim radnjama (ICTY, IZJAVA SVJEDOKA: Diego E. Arria,
GENOCID U KONTINUITETU Svjedoenje ambasadora Arrie -, Institut za istraivanje zloina protiv
ovjenosti i meunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 2011, str. 23-25).

BHW2582
49
nacionalnog bia; na komadanje srpske nacionalne celine; na dravu u okviru
Kneevine Srbije, ograniene Berlinskim kongresom... U takvim okolnostima, i Srbi e
vriti zloine i osvete. Nastupaju haos, kriminal, nematina, glad, pljaka, pekulacija,
korupcija... Nasilje svih vrsta (11).
Amerika, pie osi 7. augusta 1992, pojaava pritisak na Srbe. Predsednik Bu
je neobino otro govorio protiv Srbije. Podrava sve secesionistike drave. Trai
izolaciju Srbije. Podgreva pobunu Albanaca na Kosovu i manjina u Vojvodini.
Oigledno je da ele da razdrobe Srbiju (14).
Sljedeeg dana osi zapisuje: Divljaka, gebelsovska kampanja u Americi,
Evropi i Britaniji protiv Srba i Srbije. Nikada itav svet tako klevetniki, s tolikom
mrnjom, s tolikim laima nije napadao jedan narod, kao to se to ini u ovim danima
sa srpskim narodom. Upropastie srpski narod. Zar toliko smetamo Americi,
Nemakoj, Velikoj Britaniji? Ili se to savest Amerike pere za Hiroimu i Vijetnam, a
nemaka za Auvic, Dahau i krematorijume? (14)
Navodei kako je izvesno da su na Zapadu odluili da poraze Srbe u Bosni i s
njima itav srpski narod, osi je postavio pitanje: Kakav je strateki interes Evrope
da unitava srpski narod? Ako je to verski cilj islamskih zemalja, da bi osnovali prvu
islamsku dravu u Evropi Bosnu, ako je interes Amerike zbog nafte i arapskog
kapitala da pomae islamski svet i istovremeno osvaja Balkan, zar Evropa sme danas da
sledi islamski i ameriki imperijalizam? Kako se to ukrstie mrane sile istorije da Srbi
postanu rtveni jarci na kraju XX veka? (14-15)
Evropa je, pie osi septembra 1992, bez preciznijeg navoenja vremena,
odbacila Srbe (Evropa nas je odbacila). Velika Britanija, Francuska i Rusija su nas
rtvovale, onako kako su pred Drugi svetski rat rtvovale ehoslovaku, Poljsku,
Norveku. Amerika nas je prodala Arapima i Muslimanima za petrolej i svoju
strategiju na Balkanu. Nemaka ubedljivo dobija Drugi svetski rat. Poraeni i sami
kako da ne kapituliramo? (30).
itav Zapad, tvrdi osi, pristrasno i snano podrava Muslimane. Zapad sa
islamskim svetom je antisrpski raspoloen i nee nam dozvoliti da ostvarimo svoja
nacionalna prava. Nastavljaju se naa sudbinska iskuenja (42). U Britaniji, Americi i
Evropi, halucinira osi, postoji antisrpska propaganda i srbofobija i satanizacija
srpskog naroda (48).
osia je, pie 19. februara 1993, obuzimalo muno oseanje: nad srpskim
narodom se vri i duhovni genocid. U tom munom oseanju osi, kako je to samo

BHW2582
50
njemu svojstveno, bez imalo stida i(ili) grie savjesti, iznosi brojne lai i falsifikate, kako bi
razotkrio, kako to on kae propagandni scenario i organizovano laganje Evropske
unije i Sjedinjenih Amerikih Drava o (srpskim) zloinima genocida nad Muslimanima, a
sve u cilju negiranja (srpskog) genocida nad Bonjacima, pri emu, pored ostalog, iznosi
tvrdnju da su Srbi rtveni jarci kraja jednog zloinakog veka: Mi smo se jedini, ba
kao i 1941. godine, u borbi za svoja prava suprotstavili novom svetskom poretku; sada
jedino mi Srbi ne pristajemo da nam Evropska zajednica i Amerika omee tor, po
svome iseku narodni organizam na tri dela i primoraju nas na potinjavanje. Stavili su
nas u geto, a sada peru svoju prljavu savest, napadajui nas kao agresore, pa kada ta
la od dugotrajne upotrebe postane sumnjiva, Evropa i Amerika nas duhovno i moralno
ponitavaju: varvarizuju nas. Optuuju nas za etniko ienje i silovanje ezdeset
hiljada Muslimanki, za muenje i izgladnjivanje jadnih Muslimana u
koncentracionim logorima A sve te zloine vre Hrvati i Muslimani, koji su
proglaeni srpskim rtvama. Taj propagandni scenario je postupno razvijen: najpre
smo bili agresori u vlastitoj zemlji; onda smo pred pekarom i na pijaci minama ubijali
vlastiti narod; pa smo postali osnivai koncentracionih logora. Kada se i to pokazalo
kao politiki nedovoljna la, po inerciji srbofobije i totalitarnog organizovanog
laganja u Nemakoj i Americi, smiljena je najapsurdnija kletva: silovanje ezdeset
hiljada, pa sto hiljada Muslimanki, ve kako ko od novinara i lobista proceni da e biti
ubedljivije i okantnije. Treba u oima sveta da postanemo narod varvara i zloinaca da
bi gospodari novog svetskog poretka imali moralno pravo da nas unite. Tako
Amerika, ruilac Hiroime, Nagasakija i osvaja Vijetnama, i Nemaka, pokreta
Drugog svetskog rata, u kome je ubijeno vie od dvadeset pet miliona ljudi, tvorac
logora Dahau, Mauthauzen i Auvic, graditelj krematorijuma u kojima je sagorelo est
miliona Jevreja danas na Srbima peru svoju savest, da kao miroljupci, ovekoljupci i
pravdoljupci okonaju XX vek i stupe u novi svetski poredak. Srbi su rtvovani jarci
kraja jednog zloinakog veka. (46)
Francuska i Amerika, sa Nemakom i Velikom Britanijom, tvrdi osi,
otvoreno su se stavile na stranu Muslimana... (165). Zapad je, po njemu, odluio da
skri svaki otpor svojoj dominaciji svetom, odnosno Amerika i Nemaka satiru srpski
narod koji ne pristaje da mu se ponite dva veka oslobodilake borbe, ustanaka i ratova

BHW2582
51
za ujedinjenje i stvaranje svoje drave. Srbi su konano proglaeni i osueni kao
neposluan narod /italic D. osi prim. S. ./ - 166.
44

Klinton je, zapisuje osi 5. augusta 1995, vei laov od Hitlera. Demokratski
zapad, Savet bezbednosti, meunarodna zajednica, to je u moralnom smislu ekstrakt
nacizma. Nacisti nisu bili toliko licemerni kakvi su licemeri sadanje voe zapadne
demokratije; njihovi propagandisti, novinari, javna glasila i diplomatija vie lau no
nacisti i staljinisti. Bestijalno lau. Svet je prosto amoralan. Zlo trijumfuje. Nihilizam
trijumfuje (206-207).
Govorei o poloaju srpskog naroda (Srpski narod je u agoniji zbog niza vojnih
poraza i egzodusa, defetizama. Paralizovan je, zbunjen, obeznaen. Porazan je i
nepatriotski i nehrianski odnos Srbijanaca prema izbeglicama. Ima, ujem, ljudi
gadova koji ednim izbeglicama u koloni i vodu prodaju! Na graninim prelazima u
Srbiju sjatile se izelice i pljakai koji trguju s oajnicima. Najvie zgraava moral
srpskog graanstva i odnos prema izbeglicama. Graanska, ljudska, nacionalna
solidarnost je toliko niska da se ovek pita: kakvi smo to ljudi mi Srbi? Zar je toliko u
titoizmu i progresu upropaen na etos? Preivljavamo kritine trenutke), osi 16.
septembra 1995. optuuje Ameriku i Evropsku uniju: Slomio nas je NATO, odnosno
Amerika. Tolika bombardovanja i ruenja Republike Srpske ne bi niko sem Srba i
Kurda izdrao. ak su i eeni kapitulirali pred ruskom bombarderskom avijacijom.
Amerika i Evropska unija stale su otvoreno na stranu Muslimana i Hrvata i omoguile
im velike vojne uspehe. Veeras javljaju da je i Banjaluka ugroena. Slobodan
Miloevi i dalje uti. Sam vodi nekakvu tajnu diplomatiju; po svaku cenu hoe da se
oslobodi sankcija i sauva vlast (212).
Nevjerovatno je da srpski Goebbels, bestijalno laui, iznosi zakljuak o
nemoralnosti svijeta (Svet je prosto amoralan), u kome, po osiu, zlo i nihilizam
trijumfuju.

9. I ostale lai Dobrice osia

Dobrica osi u svom BOSANSKOM RATU iznosi i druge brojne lai i falsifikate,
koje potvruju najvii organi vlasti drave (Savezne republike Jugoslavije), na ijem je elu,

44
Amerika je u osievim zapisima od 25. marta 1999, na Balkanu zatitnik samo Muslimanima i
iptarima (D. osi, VREME ZMIJA, str. 18).

BHW2582
52
kao to su to, primjera radi dokumenta Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici,
meu kojima je, izmeu ostalog, potrebno ukazati na sljedee:

- Srpska pravoslavna crkva jedina govori o tragediji sva tri naroda, raspolae
najteim, a sasvim konkretnim podacima o fizikom i kulturnom unitavanja Srba u
Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj (53);

- posle 20. maja 1992. na teritoriji Bosne i Hercegovine nema nijednog vojnika
Vojske Jugoslavije (74 i 247);

- 20. maja 1992. povuen je i poslednji vojnik JNA iz BiH (247);
45


- u govoru pred Komitetom za spoljnu politiku i sigurnost Evropskog parlamenta, 30.
marta 1993, osi je, pored ostalog, ponovio svoje lai o tome kako u Republici Bosni i
Hercegovini posle 20. maja 1992. nema nijednog vojnika Vojske Jugoslavije (74);

- Savezna republika Jugoslavija je pruala samo humanitarnu pomo delu svog
naroda, koji ivi van matine drave, a bori se za goli ivot (83);
46


- avioni Vojske Jugoslavije nisu 13. 3. o. g. /ove godine, tj. 1993. - prim. S. ./
leteli iznad Srebrenice (99, 101);

- i etniki pokret je bio antifaistiki pokret ( oba antifaistika pokreta,
partizanski i etniki (218).


45
Tri dana kasnije (23. maja 1992) je, primjera radi, a pored ostalog, vojnik Marko Hrnjak, iz 63. padobranske
brigade Vojske Jugoslavije, poginuo u okolini Mostara, u borbenoj akciji svoje jedinice (Dnevni avaz, 19. maj
2012, str. 4; www.haler.bloger.ba, B. Turkovi, Porodica vojnika Jugoslovenske narodne armije pita se za ta je
dao ivot: ituljom trae od Srbije da prizna agresiju na Bosnu i Hercegovinu). Umjesto da prizna uee u
agresiji na i protiv Republike Bosne i Hercegovine, to, pored ostalog, pokazuje i potvruje i itulja, koju
porodica Marka Hrnjaka svake godine objavljuje u srbijanskoj tampi, traei od Srbije da prizna agresiju,
Dobrica osi i dalje lae.
46
General ivota Pani (naelnik Generaltaba Vojske Jugoslavije) je na sjednici Saveta za usaglaavanje
stavova o dravnoj politici Savezne republike Jugoslavije, odranoj 21. januara 1993, pored ostalog, rekao: Mi
maksimalno pomaemo Srbe u Bosni i Hercegovini (AIIZ, inv. br. 2-4074, STENOGRAFSKE BELEKE
sa proirene sednice SAVEZA ZA USAGLAAVANJE STAVOVA O DRAVNOJ POLITICI, ODRANE
21. JANUARA 1993. GODINE, str. 34).

BHW2582
53
osi opirno govori i o unutranjim politikim sukobima izmeu dravnog
rukovodstva Savezne republike Jugoslavije i politikog i vojnog rukovodstva njihove
kolaboracionistike i paradravne tvorevine Srpske Republike Bosne i Hercegovine/Republike
Srpske i obrnuto, posebno u vezi s njihovim zajednikim stavom i odnosom prema mirovnim
pregovorima i dogovorima u Republici Bosni i Hercegovini. Po njemu se radi o otrim
sukobima, u kojima se Savezna republika Jugoslavija pojavljuje (i prikazuje) kao mirotvorac,
koja nastoji da se u Republici Bosni i Hercegovini postigne mir, itd., to potvruju i
dokumenta Saveta za usaglaavanje stavova o dravnoj politici (Savezne republike
Jugoslavije). Meutim, rije je o navodnom sukobu, odnosno dogovorenom sukobu,
47
to se,
pored ostalog, vidi i iz osievog pisanja, jer je on u stalnom kontaktu s Karadiem,
Mladiem, Koljeviem i drugim lanovima zajednikog zloinakog poduhvata, koje stalno
pomae i prua im podrku, koji, prije svega, ima za cilj da prikrije pravo injenino stanje o
ulozi Savezne republike Jugoslavije u agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocidu
nad Bonjacima i obmane Zapad, odnosno njihove savjetnike i saradnike (predsjednika
Miterana i mnoge druge). S tim u vezi, osi iznosi i odreene podatke, koji to potvruju,
kao to su: Srbi e rat izgubiti ako ostanu sami i bez podrke Srbije (183); Mladi
veruje da bez Srbije oni ne mogu dugo da vode rat (198).


47
Izmeu Slobodana Miloevia i rukovodstva paradravne Republike Srpske Bosne i Hercegovine/Republike
Srpske, posebno Radovana Karadia, postojala je dobro razraena taktika i o njihovim nastupima pred
meunarodnim faktorima. Cilj je bio dokazati da se radi o politikom i vojnom rukovodstvu dviju razliitih
drava, a ne o jednoj (Savezna republika Jugoslavija) i njenoj kolaboracionistikoj tvorevini (Republika Srpska
Bosna i Hercegovina), pri emu je to kolaboracionistiko rukovodstvo predstavljalo navodno samostalan
politiki i vojni faktor. Postojale su dobro razraene kombinacije, kako da se to meunarodnim faktorima
predstavi. Miloevi, voa Velikosrpskog pokreta, je radio po svome, a vrtio glavom kako ne zna kako e
rukovodstvo Republike Srpske postupiti. Dakle, Miloevi je nastupao potpuno samostalno, a njegovi
kolaboracionisti iz Bosne i Hercegovine bili su navodno nepredvidljivi ludi Srbi (S. eki, nav. dj., str. 481-
482).
Na sastanku predstavnika najvieg politikog i vojnog rukovodstva Savezne republike Jugoslavije i (njihove)
paradravne tvorevine Republike Srpske, odranu 25. augusta 1995, u rezidencijalnom objektu Vojske
Jugoslavije u Dobanovcima, povodom rasprave o ponuenom mirovnom rjeenju Kontakt grupe, Karadi je
predloio Miloeviu - da on radi po svome, a da vrti glavom kako ne zna kako e rukovodstvo
Republike Srpske postupiti. Karadi mu je uzvratio: Mi onda moemo da se dogovaramo za brzi mir,
ali da na neprijatelj to ne zna; da ne uinimo kakvu taktiku greku (S. eki, nav. dj., str. 482).
U raspravi o mirovnom rjeenju Kontakt grupe izmeu politikog i vojnog rukovodstva Savezne republike
Jugoslavije i Republike Srpske Bosne i Hercegovine na spomenutom sastanku u Dobanovcima Karadi je
preporuio da je bolje da se jugoslovenska strana, prvenstveno predsednik Miloevi, bori kao i do
sada, a da oni i dalje ostanu nepredvidljivi ludi Srbi. Na to je Miloevi sljedeim rijeima podsjetio
Karadia: Tako smo prole godine razgovarali , i nakon naeg odbijanja plana, izgubio se deo
teritorije i palo mnogo rtava. Karadi je zatim upitao: A istorija, na to je Miloevi uzvratio da nama
treba iv narod, a ne istorija (Isto).
U nastavku diskusije Karadi je, pored ostalog, predloio: Neka Slobodan Miloevi ide i neka pritiska
Srbe iz Republike Srpske, kao i do sada, ali je dobro da i mi ouvamo status pregovarake strane. Prema
Karadievom miljenju lake je bilo i Miloeviu da kae kako donekle moe uticati, ali moramo i njih
(Srbe iz Republike Srpske) uti (Isto).

BHW2582
54
Z a k lj u n a r a z m a t r a nj a

Djelo BOSANSKI RAT, autora Dobrice osia, sastoji se od tri meusobno
povezana dijela, u kojima on iznosi svoje vienje Bosanskog rata i svoju istinu o
Bosanskom ratu. Sistem iskaza i stavova, prvenstveno vrednosnih, prva dva dijela autor
iznosi u svojstvu predsednika Savezne Republike Jugoslavije i smenjenog
predsednika Savezne Republike Jugoslavije, a u treem, povodom objavljivanja knjige
dnevnikih zapisa Stvaranje Republike Srpske Nikole Koljevia, svojim
savremenikim i uesnikim saznanjima i uvidima, iznosi svoje vienje celovitije istine
o Bosanskom ratu (232).
osieva knjiga obiluje brojnim laima i falsifikatima, kojima je cilj da se
izmanipulie i obmane domaa i meunarodna javnost, kako bi se prikrila istina o
dogaajima u Republici Bosni i Hercegovini na kraju XX stoljea, odnosno po osiu, o
Bosanskom ratu, (o)pravdala agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad
Bonjacima i ukazalo na nunost potrebe realizacije nacistikog projekta, genocidnog
karaktera formiranje jedinstvene srpske drave (nacionalno i dravno ujedinjenje
srpskog naroda; ujedinjenje srpskih zemalja; svi Srbi u jednoj dravi).
Analiza sadraja i prouavanje djela upuuje na vie znaajnih saznanja, od kojih
ovom prilikom ukazujemo samo na dva bitna:
- prvo, otvoreno iznosi, objanjava i potvruje srpske ratne ciljeve, ime opravdava
teritorijalnu ekspanziju - borbu za ivotni prostor (lebensraum) i (srpski) zloin genocida
nad Bonjacima;
- drugo, potvruje da je glavni politiki subjekt - drava Savezna republika
Jugoslavija(Srbija i Crna Gora) najneposrednije uestvovala u agresiji na Republiku
Bosnu i Hercegovinu i genocidu nad Bonjacima, pri emu je njena politika, intelektualna
i nauna (nacionalistika) elita podravala planirala, organizovala i usmjeravala genocid i
druge oblike zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava.
Navedena saznanja predstavljaju bitne postavke o politikoj, vojnoj i drugoj
odgovornosti drave (Savezna republika Jugoslavija), kao glavnog politikog subjekta u
planiranju, organizovanju i izvoenju agresije i genocida, u emu je oigledna uloga i
odgovornost ideologa i politiara rukovodstva, politikog i vojnog za genocid i druge
oblike zloina protiv ovjenosti i meunarodnog prava. U tome je posebna odgovornost
Dobrice osia u planiranju, pripremanju i (iz)vrenju zloina protiv ovjenosti i
meunarodnog prava, posebno u Republici Bosni i Hercegovini - neupitna, nesumnjiva i

BHW2582
55
nesporna. Pored toga, on je imao i komandnu odgovornost za period 1992-1993, kada je bio
predsjednik Savezne republike Jugoslavije, u vrijeme kada je ta drava uestvovala u agresiji
na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocidu nad Bonjacima. Za njegovo ime vezana su i
dva zloina nad Bonjacima u Srbiji (Sjeverin, 22. oktobar 1992. i trpci, 23. februar 1993),
koja su sastavni dio (veliko) srpske ideologije, politike i prakse genocida u Bosni i
Hercegovini.
osi i u svojstvu svjedoka i (politikog) uesnika sudionika i bitnog aktera
dogaaja prvi put govori o Savetu za usaglaavanje stavova o dravnoj politici (Savezne
republike Jugoslavije), iji je on (bio) predsjednik, na ijim je sjednicama, pored najvieg
dravnog, politikog i vojnog rukovodstva Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne
Gore), povremeno uestvovalo i rukovodstvo njihovih kolaboracionista i petokolonaa iz
njihove (tj. Savezne republike Jugoslavije) paradravne tvorevine Srpske Republike Bosne i
Hercegovine/Republike Srpske, aktivno uestvujui u raspravama, kao to je to, primjera
radi, bilo 21. januara i 19. aprila 1993. Na osnovu tih rasprava pouzdano se, pored ostalog,
moe utvrditi da Savezna republika Jugoslavija (Srbija i Crna Gora) uestvuje u osvajakom
agresorskom ratu protiv Republike Bosne i Hercegovine i genocidu nad Bonjacima, da
Beograd dri sve konce u rukama, osmiljava, planira, usmjerava, koordinira i vodi
strategiju i taktiku oko mirovnih pregovora i dogovora, usmjeravajui i dajui savjete
Radovanu Karadiu i njegovim saradnicima lanovima zajednikog zloinakog
poduhvata. To, pored ostalog, potvruje tezu da politiko i vojno rukovodstvo paradravne
tvorevine Republike Srpske nije predstavljalo nikakav samostalni politiki ili vojni subjekt,
ve je rije o dravi Saveznoj republici Jugoslaviji.