Bako Arog Ka Ini

Madiklom an agihan, naglalakaw akong solo.

Dai ko aram an padumanan, wara ako sa mundo.
Anino an kaisturyahan asin kaibahan ko.
Namit an kapagalan, hangop an pagkamundo.

Makaurag! Habo ko na talaga.

Gaabot palan sa punto na gabos gasalto na.
Kung pwede lang magsuko, ginibo ko na kuta.
Arog na ba kaini? Tangata ako pa?

Sa pagmuni- muni ko, duman ko naisip,

Nadapa man lang ako, nalihis sa tamang dalan.
Nagkaigwa man ako ning gasgas pero an pagkatawo ko buo pa man.
Naringawan ko an Diyos, dai man nya talaga ako winalat.

Sala ko uni, naging arogante ako.

Nagpaimporatante nin sobra, naghambog nin todo.
Duminakula an payo, paghuna kun sisay.
Iyo na ini an resulta na dapat kong pagsakitan.

Napagtanto ko na, grabe na palan su ginibo ko.

Naghapot pa ako kun ngata, gasisi pa ako nin iba.
Dapat mahari na ini, pagpapakumababa an isalida,
Mamuklat na ako sa bangungot, gahalat na an realidad.

Pagpapakumbaba

Sa banwaan nita, gabos gusto taas.

Hiling sa sadiri, kahambog na sagad.
Daog pa an Diyos, gaastang maurag.
Tikapo man sana, hangin an galuwas.

Diit sanang sala, katumbas an dagit.

Sabay na pagpuna, simangot mahiling.
Perpektong pananaw, gari aram gabos.
Aroganteng tunay, sadiring pasakit.

Materyalistiko, pirming nasa isip.

Kwarta asan imo, yan an iatupag.
Sisamba an datung, bako na an Diyos.
Daing padumanan, dai ng pagtubod.

Simple sana kuta, gibo pati isip.

Pantay baga kita, parehas gahangos.
Kun ano an igwa, dai na maghagad.
Bako man maraot, kun warang alahas.

Pagpapakumbaba, passport an sa langit.

Tuwangan an kapwa, bako sana limos.
Kaipuhan kaan, bado nin pagtanggap.
An ngiti lang ninda, wara ng katumbas.