Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
Es autor de una elega compuesta por 182 hexmetros titulada Concubitus Martis et Veneris donde se narra el
tema homrico del amor entre Venus y Marte.1
REPOSIANUS
(circa 280 A.D.)
amore.
85
Decidit aut posita est devictis lancea palmis;
sed, dum forte cadit, myrto retinente pependit.
Ensem tolle, puer; galeam tu, Gratia, solve!
Haec laxet nodos, haec ferrea vincula temptet:
solvite, Bybliades, praeduri pectora
Martis
90
loricaeque moras; vos scuta et tela tenete:
nunc violas tractare decet! Laetare, Cupido,
terribilem divum tuo solo numine victum:
pro telis flores, pro scuto myrtea serta,
et rosa forte loco est gladii, quem iure
tremescunt!
95
Iverat ad lectum Mavors, et pondere duro
floribus incumbens totum turbarat honorem;
ibat pulchra Venus vix presso pollice cauta,
florea ne teneras violarent spicula plantas;
et nunc innectens, ne rumpant oscula,
crinem,
100
nunc vestes fluitare sinens, vix, laxa retentat,
cum nec tota latet nec totum nudat amorem.
Ille inter flores, furtivo lumine, tectus,
spectat hians Venerem totoque ardore tremescit.
Incubuit lectis Paphie. Proh sancte
Cupido,
105
quam blandas voces, quae tunc ibi murmura fundunt !
Oscula permixtis quae tunc fixere labellis!
Quam bene consertis haeserunt artibus artus!
Stringebat Paphiae Mavors tunc pectore dextram
et collo innexam ne laedant pondera
laevam,
110
lilia cum roseis supponit candida sertis;
saepe levi cruris tactu commovit amantem
in flammas, quas diva fovet. Iam languida fessos
forte quies Martis tandem compresserat artus;
non tamen omnis amor, non omnis pectore
cessit
115
flamma dei: trahit in medio suspiria somno
et venerem totis pulmonibus ardor anhelat.
Ipsa Venus tunc tunc calidis suspensa venenis
uritur ardescens, nec somnia parta quiete...
O quam blanda quies! O quam bene presserat
artus
120
nudos forte sopor! Niveis suffulta lacertis
colla nitent; pectus gemino quasi sidere turget.
Non omnis resupina iacet, sed corpore flexo
molliter et laterum qua se confinia iungant;
Martem respiciens, deponit lumina somno,
125
sed gratiosa, decens... Pro lucis forte Cupido
Martis tela regens; quae postquam singula <lustrat>
loricam clipeum gladium galeaeque minaces
cristas flore ligat: tunc hastae pondera temptat
miraturque suis tantum licuisse
sagittis.
130
Iam medium Phoebus radiis possederat orbem,
iam tumidum calidis spatium libraverat horis:
flammantes retinebat equos. Proh conscia facti
invida lux! Veneris qui nunc produntur amores
lumine, Phoebe, tuo! Stant capti indice
tanto
135
Mars Amor et Paphie, ramisque inserta tremescunt
lumina, nec crimen possunt te teste negare.
Viderat effusis Gradivum Phoebus habenis
in gremio Paphiae spirantem incendia amoris.
O rerum male tuta fides! O gaudia et
ipsis
140
vix secura deis! Quis non, cum Cypris amaret,
praeside sub tanto tutum speraret amare?
Criminis exemplum si iam de numine habemus,
quid speret mortalis amor? Quae vota ferenda?
Quod numen poscat, quo sit securus
adulter?
145