Abdul Hamid II,

osmanlijski sultan

Autor prof. Sead ef. Jasavi

Srijeda, 08 April 2009 18:12
Abdul Hamid II, je roen 21. septembra 1842.g., a umro je 10. februara 1918.g., od oca Sultan AbdulMedida, i majke: Tir-i Mujgan Sultana. Od sinova je imao: Mehmed Salima, Abdul-Kadira, Ahmed Nurija,
Burhanuddina, Abdur Rahim Hayrija, Ahmed Nurud-dina, Mehmed Badrud-dina i Mehmed Abida. Od kerki je
imao: Ulviju, Zakiju, Fatimu, Nailu, Seniyu, Senihu, Sadiyu, Khadiju, Hamidu, Rafiju, Aliyu, Kamilu i Samiju.

Abdul Hamid II sultanom postaje 31. augusta 1876. godine, poslije smjene brata mu - Murata V, kada je
naslijedio finansijski bankrotiranu dravu kojoj prijeti pobuna u Bosni i Hercegovini potpomognuta od Srbije,
Crne Gore i Rusije.
Mirovnim sporazumom koji je dogovoren na Berlinskom kongresu, Rumunija postaje u stvarnosti nezavisna.
Srbija dobija Ni i potvrdu nezavisnosti, a slino prolazi i Crna Gora. Bosna i Hercegovina pada pod okupaciju
Austrije. Za poslove posredovanja pri sklapanju ovog sporazuma Velika Britanija zahtjeva i dobija Kipar. Sudbinu
slinu Bosni uskoro dobija i Egipat koji je takoer jo uvijek formalno teritorij Turske, ali od 1882. godine, pod
Britanskom je okupacijom.
Zanimljiv dogaaj na Balkanu se deava 1885. godine kada Bugarska i formalno proglaava svoju nezavisnost.
Turska u nemogunosti reagiranja nita ne poduzima dok Srbija objavljuje rat novonastaloj dravnoj tvorevini.
Posljedica tog rata je totalni srpski poraz. Samo strah od nastanka slavenskog carstva spaava Srbiju kada
Austrija upuuje ultimatum Bugarskoj. Nemogunost proirenja na zapad rezultira Bugarskim irenjem na jug
1899. godine, kada joj se prikljuuje istona Rumelija. Dvije godine ranije Grka uz podrku zapadnih sila vri
aneksiju turske Krete.
Te stalne gubitke teritorija podravaju Rusija, Velika Britanija i Francuska to rezultira odlukom Abdul Hamida II
da vee sudbinu svoje drave sa Njemakom, a takvu politiku nee naputati sve do kraja Osmanlijskog carstva.
Suprotno velikim evropskim silama koje su pokusavale da dokraje Osmansko Carstvo, Njemaka pod carem
Wilhemom II pomoe Turcima da ojaaju svoje Carstvo i nanovo organizuju svoju, ve jako oslabljenu armiju.
Zbog opeg nezadovoljstva prema sultanu, protivnici Abdulhamida II napravie 1908.g. opozicijsku partiju
"Mladi Turci", iji voa bijae Enver Paa. Tako je dolo do sukoba slinih graanskom ratu u kome se jedan od
"Mladih Turaka", kome je armija bila odana, uputi u pravcu Istambula, svrgnuvi 27. aprila 1909., godine
sultana Abdulhamida II. Naslijedio ga je brat Mehmed V koji e dravu uvesti u Prvi svjetski rat.
Gledajui razdoblje XIX. vijeka odluka ovog sultana da odbije oprost polovice dravnog duga u zamjenu za
doputenje idovima da se nasele u Palestini zvui nevano, ali gledajui tu odluku sto godina kasnije svima
postaje jasna.
Nakon njegova svrgavanja pa sve do Balkanskih ratova on ivi u Solunu nakon ega se zbog straha od
neprijateljskog zarobljavanja seli u Istanbul. Umire 1918. godine u zatvoru u Istambulu.
Nakon njega turskom dravom vladaju:

Mehmed Peti, 1909-1918

Mehmed esti, 1918-1922 i

Abdul-Medid Drugi, 1922-1924.