DIT BEN IK Wat zie je als je naar jezelf kijkt? Lezers vertellen over hun uiterlijk. Tekst: Dominique Prins Fotos: Joost Hoving
Zelfs mijn haar
veranderde mee aatst zei een jongen: De meeste vrouwen die vroeger knap waren, zijn nu niet meer zo mooi. Bij jou is het andersom, jij wordt elk jaar mooier. Mensen die oude fotos van mij zien, kunnen zich niet voorstellen dat ik dat ben. Er zat geen leven in mijn ogen. Op mijn 23ste woog ik 97 kilo, was ik depressief en kwamen er allerlei onverwerkte emoties naar boven. Tijdens het autorijden dacht ik weleens: als ik nu mijn stuur omgooi, is het ook goed. Door die gedachten schrok ik wakker: ik moest iets met mezelf en mijn gevoelens doen. Ik wilde geen antidepressiva slikken, dat is alleen symptoombestrijding. Ik ging op eigen meisje leuker vindt, ik ben dik en lelijk. Als ik dat teruglees houtje aan de slag. Eerst vooral in mijn denk ik: wat erg dat ik dat toen zo voelde. hoofd, door te relativeren en positiever Stress en onrust hebben invloed op je hormoonhuiste denken. Maar ik ontdekte dat dat niet houding en je celdeling. Nu ik vanbinnen rust heb, zie genoeg is. Negatieve gevoelens blijven ik er ook aan de buitenkant beter uit. Ik heb nooit meer dan in je onderbewuste nog aanwezig. eczeemaanvallen en darmontstekingen. Ook de burnoutMet Neuro Lingustisch Programmeren klachten en spierspanning zijn verdwenen. Zelfs mijn haar heb ik geleerd ze ook daar op te ruimen. is veranderd. Als meisje had ik steil haar. In de loop van de Sommige negatieve overtuigingen waren jaren werd het steeds weerbarstiger en pluiziger. Meestal al lang aanwezig. Laatst vond ik een droeg ik het strak in een staart naar achteren. Toen ik het dagboekje waarin ik als 9-jarig meisje rond mijn 20ste een keer ink korter liet knippen, kwam er schreef over de jongen op wie ik verliefd een enorme bos krullen tevoorschijn. De afgelopen jaren, was: Ik begrijp best dat je een ander de jaren waarin ik mezelf ontwikkelde, werd de hoeveelheid krullen steeds minder. En nu is het weer zo goed als steil. Volgens mijn kapster kan dat echt; dat de structuur van je haar verandert als je gemoedstoestand verandert. Deze week: Van zichzelf is de kleur een beetje muizig blond. Ik heb Tamara het lange tijd blonder geverfd, maar ik had behoefte aan Straatman (32) een pittiger uitstraling. De koperkleur en kortere coupe vind ik heel stoer staan. Ook mijn huid ziet er nu beter uit. Geen grote porin meer, niet meer zo vaak puistjes. Vroeger was ik vooral bezig met vechten en overleven. Op mijn 13de werd ik al 18 geschat. Nu denken ze vaak dat ik jonger ben dan 32. In de afgelopen jaren is mijn gewicht ook gestaag afgenomen; van 97 naar 92, toen naar 87 en daarna heeft het een tijdje rond de 82 gezeten. Vorig jaar ben ik 9 kilo afgevallen. Deze zomer wil ik graag 70 kilo wegen, en ooit het liefst onder de 65 kilo. Niet om aan een ideaalplaatje te voldoen, maar omdat het gezonder is. En omdat de meeste kleding gewoon mooier staat als je geen vetrolletjes hebt.