Het programma: extra informatie

ARTISTS IN FOCUS: Morgan Fisher / David O'Reilly / David Gatten

Drie kunstenaars/filmmakers presenteren naast een selectie van eigen werk ook een reeks films en video’s
die hen op een of andere manier hebben geïnspireerd.

(beeld: Morgan Fisher)

Morgan Fisher (Zat 20 maart)

Het werk van de in Los Angeles wonende kunstenaar Morgan Fisher bevindt zich op het snijpunt van avant-
garde, hedendaagse kunsten en de commerciële filmindustrie. Zijn films zijn uitgekiende en speelse
ontledingen van het filmapparatus en de cinematografische productiemethodes: van het gebruik van
productiestills, de narratieve rol van inserts en de onzichtbare rol van de projectionist tot het belang van het
"standard gauge" formaat (35mm). Een van de centrale doelstellingen van zijn werk is naar eigen zeggen
"het onderzoeken van een eigenschap of kwaliteit van een film op een radicale manier." Elk van zijn films
peilt naar een axioma van cinema en stelt de vraag: "wat als?" Fisher rekent onder zijn invloeden vooral
kunstenaars zoals Sol LeWitt, Marcel Duchamp en Ad Reinhardt. Het is dan ook geen verrassing dat hij een
dubbelleven leidt, schuifelend tussen cinema en de galeriewereld.
Nadat zijn werk twintig jaar lang grotendeels onder de radar is gebleven, krijgt het sinds kort de
zichtbaarheid die het verdient, getuige retrospectieven in Tate Modern en het Whitney museum.
(beeld: David O'Reilly)

David O'Reilly (Woe 17 maart)

David O'Reilly (geboren in Ierland, verblijvend in Berlijn) is ongetwijfeld een van de rijzende sterren aan het
firmament van de animatiefilm. Hij verdeelt zijn kostbare energie evenredig tussen louter commercieel werk
(onder andere voor muzikale grootheden zoals U2 en M.I.A) en eigenzinnige experimenten, waarmee hij
stoutmoedig het potentieel van 3D computeranimatie blijft aanboren. Hij beschouwt dit medium werkelijk als
een doos van pandora, die slechts recent werd geopend en waarvan de effecten nog volop moeten worden
onderzocht. Zijn werk exploreert vooral de creatieve vrijzones waar de pixels op het scherm balanceren
tussen abstract en figuratief, tussen artefact en beeld, resulterend in een hoogst originele universum die een
uitgesproken artificiële vorm koppelt aan emotionele impact. Zijn geheim recept: "vergeet alles wat je denkt
te weten over juist of fout, mooi of lelijk, en focus op coherentie."
Zijn film 'Please Say Something' werd terecht bekroond met een Gouden Beer op de Berlinale 2009.

(beeld: David Gatten, Journal and Remarks)

David Gatten (Zon 21 maart)

Reeds vijftien jaar lang voert de Amerikaanse filmmaker David Gatten een meticuleus filmisch onderzoek
naar de intersecties tussen tekst en beeld, representatie en abstractie, het emotionele en intellectuele. Met
behulp van zowel traditionele onderzoeksmethodes als experimentele filmprocessen graaft hij diep in de
annalen van private levens en publieke geschiedenissen, op zoek naar een cinematografische synthese van
biografie, filosofie en poëzie. Zijn stille, handgemaakte en rigoureus gestructureerde films verraden een
zekere invloed van avant-garde filmmakers zoals Stan Brakhage en Hollis Frampton, maar tegelijk spreekt
uit zijn esthetische en thematische exploraties een sterk persoonlijke identiteit, die al even hard wordt
gedreven door theoretische als spirituele bekommernissen. Het bulk van zijn oeuvre wordt gevormd door de
reeks ‘Secret History of the Dividing Line’, gebaseerd op een verzameling geschriften van de familie William
Byrd uit het 18e eeuwse Virginia. De fraaie resultaten van die speurtocht zijn, naar eigen zeggen,
“boekachtige films over brieven en bibliotheken en geliefden en geesten die gevuld zijn met woorden,
waarvan je sommige kan lezen.”
EVENTS: Night Vision / Surface Tension
In de loop van twee thema-avonden worden tal van performances, installaties en screenings geserveerd.

(beeld: Paul Clipson)

NIGHT VISION (Don 18 maart)

Paul Clipson + William Fowler Collins

De ravissante Super-8 films van Paul Clipson zijn lyrische exploraties van licht en beweging. Zijn beelden,
grotendeels à l’improviste gemonteerd in de camera, onthullen de energie en sensualiteit waar we in het
alledaagse leven al te vaak blind voor blijven. Ter gelegenheid van het Courtisane Festival heeft hij een
compositie van nachtopnames samengesteld, die live worden begeleid door de gitzwarte gitaardrones van
William Fowler Collins.
Van zijn hand verscheen onlangs het overrompelende album ‘Perdition Hill Radio’ op het vermaarde Type
label.

Pieter Geenen
Het werk van de Belg Pieter Geenen concentreert zich op unheimliche landschappen die, verstoken van elke
hang naar analyse, emotie of transparantie, langzaam een plaats vinden in de verbeelding van de
beschouwer. De aandacht verscherpt, de ervaring vertraagt. In ‘Nightscape’, een reeks nachtelijke
klankomgevingen, worden we, bevrijd van het gebruikelijk visueel denkkader, volledig teruggeworpen op ons
gehoor. “Niet toevallig lijkt de nacht het favoriete tijdstip van deze anti-reporter: in de donkere uren waarin we
ogen en oren moeten spitsen, lijkt niets wat het is. ‘Believe that anything is real you can imagine’” (Herman
Asselberghs).

Disinformation
Dit project van Joe Banks gaat terug tot 1995, toen nog als vehikel voor zijn experimenten met
electromagnetische en radiofonische klanken. Intussen resoneert zijn onderzoek naar uiteenlopende
electrische, sonische en optokinetische fenomenen tot in de uithoeken van de hedendaagse kunstwereld.
Een van de hoogtepunten in zijn oeuvre is ‘The Origin of Painting’, een letterlijk indrukwekkende klank- en
lichtinstallatie die bezoekers toelaat om een afdruk te maken van hun silhouet. Het werk refereert niet enkel
aan een mythe over het ontstaan van de schilderkunst, maar ook naar de atomische schaduwen op de
muren van Hiroshima and Nagasaki. "Een duister geschrift was geboren. Een geheimschrift, geschreven in
het donker, met duisternis zelf. In de atomische nacht en op het menselijk lichaam verscheen een donker,
lijfelijk oppervlak. (Akira Mizuta Lippit)"

Phantom Limb & Earth’s Hypnagogia

Achter dit mondvol gaat het duo Jaime Fennelly en Shawn Hansen schuil, twee multi-instrumentalisten die in
tal van bezettingen (o.a. Phantom Limb en Peeesseye) aanschuren tegen de grenzen van drone, noise en
improvisatie. Met hun gezamenlijk project ‘In Celebration of Knowing all the Blues of the Evening’ verkennen
ze zowel in beeld als klank de vluchtige dynamiek van de schemering, de momenten tussen licht en donker,
“entre Chien et Loup”. Voor de opvoering op het Courtisane Festival gaan ze aan de slag met twee
Hammond orgels en een serie foto’s, gemaakt in samenwerking met beeldend kunstenaar Nate Miner.

Daarnaast worden films vertoond van Jeanne Liotta (Observando El Cielo, 2007) en Deborah Stratman (In
Order Not To Be Here, 2002)
SURFACE TENSION (Vri 19 maart)

Paul Abbott, Seymour Wright, Ross Lambert

Een ontmoeting tussen drie alumni van de wekelijkse workshop van musicus en theoreticus Eddie Prévost,
die het voorbije decennium een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de Londense improvisatiescène. De
nadruk die Prévost legt op het heuristisch aspect van vrije improvisatie – als een proces van ontdekken,
leren en converseren – ligt elk van deze muzikanten nauw aan het hart. Zowel saxofonist Seymour Wright
als gitarist Ross Lambert hebben zich in tal van bezettingen laten opmerken door hun zin voor intermuzikale
dynamiek en exploratiedrang. Voor deze gelegenheid gaan ze in zee met Paul Abbott, die niet enkel
creatieve input geeft met behulp van elektronische klankapparatuur, maar ook met licht en videoprojecties.

Dominique Petitgand
In de composities en installaties van Dominique Petitgand staat de stem centraal. Zinnen worden
gefragmenteerd, woorden en andere articulaties geïsoleerd en gemonteerd tot “mentale landschappen”. De
luisteraar wordt ondergedompeld in een micro-universum dat schippert tussen een principe van realiteit – de
opnames waarin mensen over hun leven spreken – en een projectie in een tijdloze fictie. “De zoektocht naar
vorm speelt zich af op het niveau van perceptie. Ik heb niet de indruk dat ik een object creëer, maar eerder
een mentale perceptie op gang breng, een proces van denken en reflecteren, geheugen en verbeelding.” Op
vraag van Courtisane brengt hij een performance in het duister, die gestructureerd is rond stiltes.

Karen Mirza, Brad Butler, David Cunningham

Karen Mirza en Brad Butler produceren installaties en performances die de filmische, sculpturale en
architectonische kwaliteiten van het bewegend beeld bevragen. ‘The Space Between’ combineert een
formalistisch onderzoek aan een uitgesproken sociaal onderwerp. Op basis van beelden van een anoniem
huizenblok in een Indische omgeving ontspint zich een exploratie van tal van ‘tussenruimtes’, gesuggereerd
door het motief en de afstand tot de Westerse kijker. De complexe visuele structuur, een samenspel van
twee projecties, wordt weerspiegeld in de live soundtrack van David Cunningham, die zijn sporen heeft
verdiend als installatiekunstenaar en muzikant, o.a. in samenwerking met This Heat, David Toop, Martin
Creed en Sam Taylor-Wood.

Lis Rhodes
Het werk van Lis Rhodes is geworteld in de geschiedenis van de Britse avant-garde film, maar is de voorbije
decennia ook uitgewaaierd naar fotografie, performance en politieke analyse. ‘Light Music’ is een van haar
vroege exploraties in het domein van ’expanded cinema’. Twee 16mm-projectoren vertonen een gevarieerde
configuratie van rechte lijnen, waarvan de spatiëring (frequentie), dikte (amplitude), kleur en densiteit (toon)
ook het klankbeeld bepalen. “Het gaat evenzeer over geluid als over beeld; hun relatie is noodzakelijkerwijs
afhankelijk, want het is de optische klankband die de muziek ‘maakt’, het is de machinerie zelf die deze
relatie oplegt”.
FILMSPECIAL: VITAL SIGNS
Het thematisch video- en filmprogramma 'Vital Signs' presenteert een selectie van historische en recente
werken die elk op hun eigen manier processen van betekenisgeving analyseren of deconstrueren, scherend
langs de grenzen van communicatie, ergens tussen betekenisvol en betekenisloos. Muziek zonder klank,
tekst zonder beeld, gebaren om te horen, beelden om te lezen…

Met werk van onder andere Katarina Zdjelar, Imogen Stidworthy, Jacqueline Goss, Sven Augustijnen, Gary
Hill, John Smith, Keewatin Dewdney, Paul Sharits, Peter Rose, Peter Sulyi, Pavel Medvedev, Kathrin
Resetarits, Yvonne Rainer, Manon de Boer (BE), David Gatten, Guy Sherwin, Paul Abbott, en anderen.

BABY MATINEE: AVANT-GARDE FOR KIDS!

(zon 21 maart)

Courtisane bewijst nog een keer dat avant-garde film speels, betoverend en toegankelijk kan zijn voor jong
en oud, zélfs het werk dat volwassen kijkers als obscuur of radicaal zouden bestempelen. Na de eerste,
succesvolle Baby Matinee in 2009 vertoont Courtisane opnieuw een compilatie van video- en filmkunst voor
kinderen van 0 tot 99 jaar. Het wordt een leuke kennismaking met experimentele film en hedendaagse kunst,
een welkome afwisseling voor K-Zoom en Ketnet!

Deze keer is het niet alleen toegestaan om te dansen op je stoel of de zaal te verkennen; de kinderen zullen
samen met het creatieve Gentse collectief Kapotski ook mogen meebewegen op een live soundtrack voor
stille films. Het trio van Kapotski (Jonas Nachtergaele, Ruben Nachtergaele en Kurt Stockman) zal een
allegaartje van voorwerpen meebrengen waar muziek uit komt: van oud speelgoed over keukengerief tot
platendraaiers en mengpanelen. Daarmee slaan ze aan het improviseren. En deze keer mag iedereen
dansen!

Met films van: Christopher Harris, Rose Lowder , Jonas Mekas, John Prince, Joost Rekveld, Jiri
Trnka...
TENTOONSTELLING: DIGEST SOUND
(14 maart – 11 april, Witte Zaal)

(beeld: Matt O'dell, New Worship)

De tentoonstelling Digest Sound focust op de geslaagde of falende combinatie van communicatie en

technologie.

Met werk van o.a. Omer Fast, Matt O'dell, Jean-Luc Moulène, Erik Bunger, Joe Banks & Barry Hale...

CONCERTEN: Oneohtrix Point Never / No Fun Acid / Trio

In samenwerking met KRAAK

Zon 14 maart 2010, Witte Zaal, Gent (nav opening ‘Digest Sound’), gratis

Oneohtrix Point Never

Daniel Lopatin transformeert 's nachts tot Oneohtrix Point Never als hij zijn Juno synthesizer bovenhaalt voor
een mix van 80s kosmische soundtracks, 90s ambient en mystieke noise. Lopatin wierp zich op als een van
de sleutelfiguren van de post-noise scene, naast Emeralds, Pocahaunted, The Skaters etc... Lopatin is ook
bezig met video en zal zijn eigen creaties muzikaal begeleiden.

No Fun Acid
Carlos Giffoni hielp het noisegenre vorm te geven met zijn ondertussen legendarische No Fun fest en No
Fun label. Ook hij ontdekte het pad naar de synthesizer, maar in plaats van kosmische noise bewoog hij zich
langzaam richting gedeconstrueerde acid. No Fun Acid is zijn nieuwe alter-ego, speciaal voor mensen die
wel willen dansen maar het eigenlijk niet zo goed kunnen...

Woe 17 maart 2010, Witte Zaal, Gent, €5

Eric Thielemans, Peter Jacquemyn, Mauro Pawlowski Trio

Drie van Belgiës interessantste improvisatoren delen het podium met elkaar. De klassiek geschoolde
percussionist Eric Thielemans laat tradities met elkaar worstelen en zoekt constant naar een hoogst
persoonlijke taal voor zijn geïmproviseerd drumspel. Peter Jacquemyn trekt dan weer het experiment uit zijn
beeldend werk door naar de contrabas en prepareert het instrument naar believen. Zet daar nog de muzikale
kameleon Mauro Pawlowski bij, en u krijgt free improv die zich kan meten met de groten uit het genre.