Maikling kwento

Araw, Buwan at Kuliglig

Noong unang mga panahon, laganap pa sa kapaligiran ang mga punong siyang
maaaring panirahan ng mga kuliglig. Kakaunti pa ang tao sa mundo, masagana ang
kabukiran.

Isang araw, ang Buwan at ang Araw ay naglalakbay sa alaapap. Masaya ang magasawang ito. Gwapo ang araw at maganda ang Buwan. May anak silang lalaki.
Mahal nila ang anak nilang ito. Masaya silang namumuhay na mag-anak.

Ang kasiyahan nilang mag-anak ay ginulo ng isang alitan. Nagsimula lamang iyon
sa isang munting pagtatalo, hanggang samagpalitan na sila ng mabibigat na mga
salita.nagalit sibuwan.inihampas ang wlis sa pisngi ni Aaraw. Umalis si araw dahil
sa malaking galit sa asawa.

Isang araw, habang pinaliliguan ni buwan ang kanilang anak biglang dumating si
araw at isinaboy niya sa mukha nibuwan ang mainit na tubig. Napasigaw si
Buwan. Nasiraang magandang mukha nito. Dahil sa kabiglaan ni buwan sa
nangyrai sa kanya, nabitawan niya ang kanynag anak at nahulog ito sa lupa.

Sinasabin ang ank na ito ang naging kuliglig. Umiiyak ito tuwing lumulubog na
ang ara sa kanluran. Nais niyang Makita ang kanyang mga magulang na matagal
nang nawalay sa kanya. Dahil naman sa pagkakagalit ng mag-asawa hindi na sila
nagsamang muli. Kung araw lamang makikita si Araw, kung gabi naman makikita
si Buwan.