Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
Desa Karanganyar iku melu kecamatan Welahan kabupaten Jepara. Saiki cacah wargane ana
1.446 warga. Dingeti saka panggonane, daerah iki wates kabupaten Jepara karo Demak. Kejawan
daratan teka segara lor jawa sing ombone 87 hektar, ana hamparan tambak iwak lan rawa rawa.
Uripe makmur lan tentrem, masyarakate penggawehane akeh saka petani, nanging uga ana sing
dadi pedagang lunga metu saka pulau Jawa misale Kalimantan, Malaysia, Sumatra lan liyane.
Akeh sing petani amarga kiwa lan tengene desa kuwi diubengi sawah, jaman samana penduduke
elehan utawa pindahan saka desa pinggire yaiku norowito, dadine penduduke cacahe mung
sithik.
Sadurunge ana omah omah penduduk desa iki iseh rupa rawa rawa sing sisihe ana kali/lepen.
Kali iku jenenge kali serang sing banyune akeh, kanggo nggunaake mbayuni sawah sing
ditanduri pari kanggo kebutuhan lan nyukupi ekonomi.
Warga tani sing iseh nyekel tradisi zaman kuna, ana cara sing kanggo nyalurake pengetahuane
saka basa, kegunaane basa iki digunakake kanggo warna warna , kaya wae ing panguripan
saben dina, upacara adapt lan upacara agama sing luwih nggunakake basa Jawa.
Zaman biyen sadurunge desa iki dadi maju, ana perkawis sing kudu dingerteni asal usule
kenapa bisa diarani utawa duwe jeneng Karanganyar. Saiki desa wis maju, perkembangane cepet,
dadi langka bocah sing mangerteni piye kok bisa duwe jeneng kaya ngana, ngertine mung
manggoni.
Biyen sadurunge jeneng Karanganyar, desa Norowito iku sing asale dipanggoni para warga,
nalika manggoni desa iku akeh warga sing padha dimalingi, saben dina mesthi ana perkara kuwi
yaiku kemalingan, dadine warga padha mlayu pindah lunga sisihe/tangga desane sing adohe ora
sepira adoh saka asale kana, biyen wargane mung sithik bisa diitung, nanging sansaya suwe
tambah akeh. Zaman biyen nalika dijajah PKI riwayate susah, mangane bonggol gedhang karo
onggok ora mangan sego apa maneh buah.
Wujud utawa bentuke Karanganyar iku akeh kalen, ngarep desa ana kalen gedhe lan mburi ana
sawah karo kalen cilik sing diarani larik, kalen sing amba ya ana, sing cilik digunakake kanggo
pengairan uga dawane nganti ngubungake liya desa. Saking akehe warga sing dadi tani dadine
kalen iku penting, didadekake wadah pengairan kanggo kaperluan tandurane yaiku pari karo
jangan kayata : jagung, kacang, kangkung, delai, krai, tomat, waloh, gambas lan liya-liyane. Ana
kalen sing dijenengi kalibom iku bentuke amba, banyune pasang surut miturut musime, gedhene
kalen iku watese ana ing bongpes yaiku iso kembung karo kempes. Kalen sing amba nak wayah
rendeng mesthi banjir, sanajan sakiki wis maju terus ora kena banjir, nanging nak ngilingi zaman
biyen nalika wayah rendeng tiba, banyune banjir nganti ngarep omah lan ratane uga ketutupan
banyu. Nalika ana wayah rendeng, kalen iku banjir, ing desa iki ana mayat mandeg cacahe loro
wedok kabeh, ora ana sing ngakoni, jare para warga padha ngira klintiran saka tanjung, yaiku
desa sebrang wetan melu kabupaten Demak sing adoh saka desa iki. Warga sing nemukake padha
rame amarga mayit loro mau ora ana sing ngerti asal usule saka ngendi, lajeng wonten salah
satunggaling warga sing menehi jeneng den ayu Ndaru karo den ayu Surti.
Iso ana utawa dadi jeneng Karanganyar iku amarga ana wong sing klinter neng kalen lajeng
mbanggok neng salah sijine wit karang, wong kuwi di jenengake mbah ndaru. Ora ana ngerti
asale saka endi mayit mau, penduduk pada geger. Mayit mau terus dikubur ana ing pinggir wit
karang sing ditemuake neng panggonan mau, wong sing nemuake mayit mau wenehi jeneng
Karanganyar yaiku amarga mandeg ana ing wit karang, anyar yaiku wong anyar sing
ditemukake. Dadine wong sing nemukake mau dadiake mbah ndaru iku tiyang sesepuh
keturunan ana ing desa iku. Sak iki panggonan mau didadekake Tempat Pemakaman Umum/
TPU ana ing desa Karanganyar. Desa iki wis maju akeh penduduk sing kasil oleh nyambut gawe,
hawane asrep ana kalen kalen akeh sing digunakna kanggo pengairan. Tandure wis maju, kasile
dikirim lunga adoh sing bisa dicegerake kanggo nglangsungake ekonomi para warga.
Kahiman malah diangkat dadi Adipati Wirasaba VII kalian gelar Adipati Wargo
Oetomo II kanggo ngganteni Adipati Wargo Oetomo I sing wis wafat krana kesalah
pahaman. Sultan Pajang ngaturi kabeh kebijaksanaan Kadipaten Wirasaba kepada
Wargo Oetomo II.
kelawan ati gedene Adipati Wargo Oetomo II ora pengin mentingna awake dewek ,
sebab beliau kue anak mantu, milo njaluk restu supaya mbagi daerah wirasaba dadi
4 daerah
niturut penelitian lan hasil seminar, dina, tanggal, wulan, tahun diangkate Raden
Djoko Kahiman dadi Adipati Wirasaba VII sing bergelar Adipati Wargo Oetomo II
yakue : Jumat Kliwon, tanggal 12
Rabiul awal 990 H bebarebngan karo tanggal 6 April 1582 M.
sabaline saka Pajang mila Raden Djoko Kahiman sing wis
diangkat dadi Adipati Wirasaba VII, beliau mbagi daerah
kekuasaane dadi papat,yakue :
1. Banjar Pertambakan diwehna maring Kjai Ngabehi Wirojoedo.
2. Merden diwehna maring Kjai Ngabehi Wirokoesoemo.
3. Wirasaba diwehna maring Kjai Ngabehi Wargowidjojo.
4. deweke rela bali maring Kejawar kelawan maksud
mulai mbangun pusat pemrentahn sing baru.
Berdasarkan penelitian sejarah ditetapkan Hari Jadi Kabupaten Banyumas adalah
hari Jumat Kliwon, tanggal 12 Rabiul awal 990 Hijriyah bertepatan dengan 6 April
1582 Masehi.