Hallo allemaal onze presentatie gaat over het toneelstuk: No Exit and Three

Other Plays.
Wij gaan het hebben over:
Samenvatting
Moraal van het verhaal
Rollen van de personen
Periode/ schrijver
Decor/ruimte
Muziek en licht
Scene
Telefoons -> heden/modern
Samenvatting van het toneelstuk:
Het stuk gaat over 3 personen die allen wat hebben gedaan waardoor ze in de
hel zijn beland.
Als eerste wordt Joseph de kamer binnengebracht door de ober. Joseph weet
geen raad en begint hopeloos op de deur te slaan maar krijgt deze niet open. Na
verloop van tijd komt er een nieuw persoon aan die binnengebracht wordt door
de ober haar naam is Ins. Joseph doet zich beleefd voor maar Ins doorziet dit.
Dan komt de derde persoon genaamd Estelle binnen Joseph doet zich als een
gentleman voor. En stelt zichzelf voor als een vredes held. Na een poos zitten ze
allemaal in de kamer en beginnen ze te praten. Ze discussiren waarom ze er
zitten en vertellen dan wat de mogelijkheid kan zijn. Ze vertellen allemaal
leugens over zichzelf maar dit komt na een tijd aan het daglicht
Moraal van het verhaal:
De moraal van het verhaal is: De hel dat zijn de anderen. Wat hiermee wordt
bedoeld is dat andere mensen je tot het uiterste zullen pushen. Het zijn de
anderen die ons bewust maken van onszelf en de triestheid. Mensen zullen er ook
alles aan doen om zichzelf beter te laten lijken dan dat ze werkelijk zijn. Dit zie je
ook weer terug in dit verhaal.
Rollen van de personen:
Joseph Garcin:
Het karakter van Garcin wordt, net zoals bij de twee andere hoofdpersonen,
duidelijker naarmate het stuk vordert. Joseph Garcin is de eerste hoofdpersoon
die aankomt in de hel. Hij was journalist en schrijver en leidde tegelijkertijd ook
een pacifistische krant. Hij leefde in Rio samen met zijn vrouw en werd
gefusilleerd wegens desertie. Hij doet bij zijn aankomst alsof hij kalm is, maar in
werkelijkheid is hij zeer bang. Wanneer hij alleen is in de hellekamer, klopt hij op
de gesloten deur tot hij volledig uitgeput is.
Ins Serrano:
Vanaf haar eerste verschijning geeft Ins de indruk een onbeleefde en weinig
sympathieke vrouw te zijn. Ze is de tweede hoofdpersoon die in de hel aankomt
en ze antwoordt steeds kortaf op de vragen die Garcin haar stelt, omdat hij haar
lastig valt en ze een afkeer van hem heeft. Omdat ze zichzelf superieur vindt,
geeft ze de indruk arrogant te zijn. In tegenstelling tot de anderen maakt ze zich
geen illusies over de plaats waar ze is, en ze geeft toe dat ze bang is. Ze werkte
bij de post en woonde samen in een appartement met Florence, de weduwe van
haar overleden neef. Ins beschouwt zichzelf als gemeen en als een "gedoemde"
vrouw, vanwege haar homoseksuele geaardheid. Ze heeft een relatie gehad met

Florence, die ze geleidelijk van haar man heeft weggedreven. Die laatste heeft
uiteindelijk zelfmoord gepleegd, en Ins is daar de belangrijkste oorzaak van.
Estelle Rigault:
Estelle Rigault, een rijke mondaine vrouw die getrouwd was met een oude man, is
gestorven aan een longontsteking. Zij komt als derde hoofdpersoon de kamer
van de hel binnen. Tijdens haar eerste ontmoeting met de twee anderen wordt
duidelijk dat zij praatziek en oppervlakkig is (zo wil ze dat de kleur van de zetel
bij haar jurk past). Bovendien is ze zo gevoelig dat ze erop staat dat men in haar
aanwezigheid het woord "afwezig" gebruikt in plaats van "dood". Wanneer Garcin
stil probeert te zijn, geeft ze ook blijk van een ongelooflijke ijdelheid door een
spiegel te zoeken om zich op te maken, waarop Ins voorstelt haar "menselijke
spiegel" te zijn. Later komt Estelle erachter dat Ins lesbisch is waarop zij haar
vriendschap afwijst.
De leugens van de personen zijn:
Joseph Garcin:
Leugen: ik ben gexecuteerd omdat ik een pacifist en ik ben laf.
Estelle Rigault
Leugen: gestorven aan longontsteking ze ontkent de oorzaak van de
aanwezigheid in de hel. Ze vraagt zich af waarom ze alle drie bij elkaar zitten.
Ines seranno:
Leugen: ik ben onbeleefd en sympathiek ik ben gedoemd omdat ik homoseksueel
ben. Ik heb een relatie gehad met Florence die zich geleidelijk van haar man
heeft weggedreven die laatste heeft zelfmoord gepleegd en ik ook.
De Waarheden van de personen zijn:
Joseph Garcin:
Waarheid: Hij is agressief en heeft er geen spijt van om zijn vrouw openlijk te
bedriegen. Hij smachtte naar alcohol.
Estelle Rigault:
Waarheid: ze is praatziek en oppervlakkig. Getrouwd met een ouwe man en ze is
rijk. Gestorven aan longontsteking. Ze is gevoelig.
Ines seranno:
Waarheid: Ze haar vrouw tegen haar man gekeerd en vermoord. denkt dat Joseph
de moordenaar is van Florence.
Welke periode/ schrijver:
Huis clos oftewel No exit and three other plays is geschreven door Jean-Paul
Sartre. Hij schreef dit toneel in het najaar van 1943. Het is voor het eerst
opgevoerd in 1944 en was bedoeld als een komisch stuk, maar hier waren
meningsverschillen over.
Decor en ruimte:
Voor het decor hebben we gekozen dat bijna alles donker is behalve het enigste
lichtje dat ze hebben het hellevuur. In de maquette hebben we 1 tafel en 3
stoelen neergezet. We hebben ze niet veel spullen geven omdat ze er niet voor
de lol zaten. Ze hadden elkaar en verder niets.
Muziek en licht:
De muziek die we hebben uitgekozen is een droevig en heeft een sloom ritme. In
dit toneelstuk spelen we de muziek zacht in de achtergrond. Hier hebben we voor

gekozen, omdat de 3 personen herinnerd worden wat ze hebben gedaan en

waarom ze op die plaats zitten.
We hebben voor een speciale soort belichting gekozen. Dit is namelijk het licht in
het toneelstuk is het hellevuur dat constant brand. Dit hebben we gedaan, omdat
het moet lijken op hel. Donker en vuur.

Scene:
De scene die we hebben gekozen is dat de laatste persoon in de hel wordt
gebracht door de ober. Waarom hebben we deze gekozen? Het is een belangrijk
stuk als ze alle drie samen zitten omdat ze nog niets van elkaar weten.
Telefoons -> heden
We maakten gebruik van de scene dat de laatste persoon de kamer wordt
binnengebracht. We hebben in plaatst van praten voor telefoons gekozen, omdat
de jeugd van tegenwoordig een heel groot deel met elektronica doet. We hebben
dit gedaan zodat mensen kunnen zien dat je hoe dan ook afgeleid wordt door
bepaalde voorwerpen en daarop reageert. In het voorbeeld van deze scene is het
met elkaar praten via de telefoon terwijl ze in 1 kamer zitten.