Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
Konkretisht,në pikën 1 të tij thuhet se "ushtrimi individual ose kolektiv i fesë ose
ndërgjegjes mund të kufizohet vetëm me ligj,me qëllim garantimin e sigurisë
publike,rendit ose moralit shoqëror ose të drejtave dhe lirive themelore të individëve
të tjerë".
Rasti i dytë i parashikuar thotë se "ushtrimi i lirisë së fesë dhe ndërgjegjes nuk mund
të justifikojë shmangien nga kryerja e detyrave që rrjedhin nga zbatimi i ligjit".
Kurse në pikën 3 dhe të fundit të nenit 10,citojmë se "shtetasit, të cilët mbi bazën e
fesë ose bindjes së tyre nuk mund të kryejnë shërbimin e detyruar ushtarak,kanë të
drejtë të kryejnë një shërbim tjetër alternativ në shërbim të shtetit shqiptar".
Pra duke mos e futur tek "kufizimi i lirisë së fesë",mbajtjen në institucionet publike të
simboleve fetare,sikundër janë shamia e kokës, perçja apo kryqi, qeveria ka garantuar
kësisoj me ligj mbajtjen e tyre për besimtarët e feve respektive.
Kjo përforcohet edhe nga neni 11,me titull "Garantimi për subjekte të veçanta",nga ku
citojmë shprehimisht se "e drejta për të poseduar dhe përdorur objektet e nevojshme
për të ushtruar besimin ose bindjen fetare duhet garantuar edhe për personat që
kryejnë shërbimin ushtarak ose shërbime të tjera civile;ndodhen në qendra të
shërbimit shëndetësor ose institute të kujdesit social,si dhe kampe pushimi për fëmijët
dhe të rinjtë,të administruara nga institucione shtetërore;qëndrojnë në institute të
vuajtjes së dënimit penal ose qendra riedukimi apo të trajtimit social për të rinjtë".
Madje për ta sqaruar njëherë e mirë këtë çështje,që shumë shpejt pritet të bëhet objekt
i një debati të fortë e të madh publik,ekzekutivi ka saktësuar në terminologjinë e ligjit
se do ta konsiderojë "diskriminim të drejtpërdrejtë për shkak të bindjes fetare",çdo
masë shtrënguese që mund të merret nga ndonjë titullar institucioni publik për të
ndaluar vartësit e tij besimtarë,të mbajnë simbole fetare.