Vous êtes sur la page 1sur 67

της,οû,ò aleatοοr.

- Perteneciente
al juego de: κυβευτικóς,η,óν alea-
torius.- Jugar a los: κυβεúω, τρηµα-
D τíζω, ταβλíζω, πλειστοβολéω, πεσσο-
νοµéω, κοττíζω, διακυβεúω, áστρíζω,
áστραγαλíζω, συναστραγαλíζω (con otro)
alea,talis,taxillis,calculis,
DACTÍLICO δακτιλικóς,η,óν dactí tesseris ludo.- Dados para jugar:
licus κíλλαι,ων,αì tali lusorii.- Sonido
que producen al ser arrojados a la
DÁCTILO: δáκτυλος,ου,ò pes metricus tabla en el juego: βολοκτυπíα,ας,η
Que consta todo de dáactilos: óλοδáκ tesserarum sonitus.- Dado caso que,
τυλος,ος,ον totus ex dactylis cons- en el caso de que (conj.) éπεíπερ
tans quandoquidem.- Dado,que se puede
donar,donado: δοτóς,η,óν datus
DÁDIVA: δóµα,ατος,τó; παροχη,ης,η
donum,largitio.- Magnífica: µεγαλο- DADOR,dadora (de todo): δοτηρ,ηρος,
δωρá,âς,η magnifica largitio.- Que ò; δóτης,ου,ò dator; πανδωτειρα,ας,η
recibe dádivas: δωροδóκος,ος,ον; δω- δóτειρα,ας,η omnium largitrix,datrix
ροδéκτης,ου,ò munerum acceptor,qui
munera accipit.- Ofrecer dádivas,re- DAGA: `ραµφη,ης,η; µáχαιρα,,ας,η si
galos: δωροκοπéω munera offerre.- ca.- Que pelea con: µαχαιροµáχος,ου
Recibir dádivas: δωροδοκéω, δωτινáζω ò sica pugnans
munera capio,accipio.- Ser honrado
con: γεραíρω muneror honris causa DAMAS (juego): γραµµισµóς,οû,ò; σκι
ραφεíα,ας,η ludus latrunculorum,lu
DADIVOSO: χορηγóς,οû,ó; µεγáδωρος,α, sus scruporum.-Jυυgar a las: ψηφοραικ
ον qui large praebet aliis, mu- τéω, γραµµíζω, ταβλíζω latrunculis
nificus ludo,ludo aleis,calculis.- Que fabri
ca juegos de: ψηφοποιóς,οû,ò calcu-
DADO: áστρáγαλος,ου,ò, áστρíαι,´áσ- lorum confector.- Que juega a las:
ριες; κóττος,ου,ô; κυβεîον,ου,τó; κú ψηφοπαικτης,οû,ò; σκιραφευτης,οû,ò
βος,ου,ò; σκíρος,ου,ò tessera,alea qui ludit scrupis,calculis,aleis
Dado pequeño: áστραγáλιον,ου,τó
parvulus talus.- Una jugada de: DÁNAO: δαναóς,óς,óν danaus
σχαδων,ονος,η jactus tessarum.-
DANZA: βαλλισµóς,οû,ò; χορεíα,ας,η;
Amigo de jugar a los: φιλóκυβος,ος,
χóρευµα,ατος,τó; χóρευσις,εως,η; χο-
ον amans tessararum.- Armado de da-
ροιτυπíα,ας,η; óρθηµóς, óρθησµóς,οû,
dados para jugar: áστραγαλωτóς,η,óν
talos habens implicitos.- Compañero ò; óρθηµα,ατος,τó;´óρθησις,εως,η tri
pudium,saltatio,chorea.- A la danza
en el juego de: συγκυβευτης,οû,ó
collusor in aleae ludus.- El que (adv.) χορóνδε ad chorum,ad choreas
saca puntos a los dados: πλειστοβó Amante de las: φιλóχορος,ος,ον amans
choreas.- Amigo de guiar las:
λος,ος,ον qui plurima puncta taxi-
φιλοχορευτης,οû,ò studiosus choreas
llis sortitur.- Golpe de dado: πéρ-
ducendi.- Compañeros de: θιασωται,ων
σες,ου,ò jactus tessarum.- Juego de
οì sodales qui simul choros exercent
áστραγáλισις,εως,η; κυβεíα,ας,η; κυ-
Con armas: πρúλις,εως,η; πυρριχη
βεîον,ου,τól ludus talorum, lusus
´óρχησις saltatio armata,in armis.-
aleae.- Donde se juega a: κυβεîον,
De cuatro: τετρáκωµος,ου,ò saltatio
ου,τó; κυβευτηριον,ου,τó locus ubi ubi quatuor saltant.- Distribución
luditur alea,aleatorius concessus.-
de los gastos de la: χορηγíα,ας,η
Jugador de: κοττιστης,οû,ò; κυβευ-

226
erogatio sumptuum in ludos choricos ρευτος,ος,ον sine choris.- Paga,gra
El que dirige el coro o danza: χορα- tificación de los bailes: χορηγíα,ας
γóς,οû,ò choragus.- El que toca la η largitio chorearum.- Que se delei
cítara en las: χοροκιθαριστης,οû,ò ta con las: τερψíχορος,ος,ον oblec-
is qui citharam in choro pulsat.- tans se choreis.- Trágica: χειροκα-
Lo que se expresa por medio de la :
λαθíσκος,ου,ò saltatio tragica.- Pa
χóρευµα,ατος χóρευσις,εως,η illud quod
gar los gastos de la: χορηγéω sump-
saltando exprimitur.- Lugar de
tum praebeo.- Apartar de la: éκχο -
las: χοραχεîον,χορáιον,ου,τó locus
ubi choreae ducuntur.- Militar: ρεúω e choro emoveo.- Celebrar con
σíκινις,ιδος,η saltatio militaris.- danzas: χορεúω saltando celebro.-
No acompañado de música o danza: áχó Ensayar las: χορηγéω chorum erudio
Gastar en danzas y bailes: καταχορη- leviter nocens.- Que puede ser da-
γéω absumo in apparatu chororum.- ñado fácilmente: εúεπηρéαστος,ος,ον
Guiar danzas para burlarse de qui facile damno affici potest.-Da
alguien: καταχορεúω choreas agito in ñar además: προσλυµáινοµαι insuper
ludibrium alterius noceo.- Antes: προσíνω ante noceo
Introducirse ocultamente para dañar:
DANZANTE: χορευτης,οû,ò; óρχηστηρ, λαθρóω latenter adrepo ad nocendum
ηρος; óρχηστης,οû,ò; σκιρτητικóς,η, Dañarse,que se hace daño a sí mismo:
óν; σκιρτικóς,η,óν saltator.- Multi αúτωλης,.ης,éς sibi ipsi vim affe-
tud de: θιáζος,θυáσος,ου,ò tripu- rens
diantium multitudo
DAÑÍNO: βλαστικóς,η,óν;-´áατος,ος,ον
DANZAR: éπορχéοµαι, χορεúω, κωµáζω, noxius,damnosus
παρενσαλεúω, περιχορεúω, περιχορíζω
DAÑO: ´áτη,ης,η; ´óλεθρος,ου,ò; áκáρ
σκαíρω, θíáζω,-εúω choros duco,tri-
δεια,ας,η; áποτευγµα,ατος,τó;
pudio,salto.- Antes o delante: προορ
αúατα,ας,η; βλáβη,ης,η; βλáµµα,ατος,
χéοµαι praesulto.- En coro a compás
τó; ζηµíα,ας,η; δηληµα,ατος,τó; éπé-
συναναχορεúω una cum choro moveor
ρεια,ας,η; éπíκληµα,ατος,τó; κακóν,
ad numerum.- Junto a: παραχορεúω
οû,τó; κακοποíησις,εως,η;-ποιïα,ας,η
choreas agito juxta.- Y saltar
λωβη,ης,η; παρáτριµµα,ατος,τó; πηµα
juntamente: συνορχéοµαι una salto
et tripudio ατος,τó; πηµοσúνη,ης,η; συµφορá,âς,
η; ùπαíτιον,ου,τó noxa,damnum,nocu
DAÑADO: áρηµéνος,η,ον; áσσωδης,ης,ες mentum,pernicies.- Añadir un daño a
πηµαντóς,η,óν damno affectus,damnum otro: éπιβλáπτω damnum damno adji-
passus,laesus cio.- Causar daño: κηδéσκω, ζηµιóω
λωβεúω,λωβéω, πεµαíνω, κακουργéω
DAÑAR: ´áτω (´áσω),´íáπτω,´íµπτω,ááσ damnum infero.- Recibir un daño al
κω,ááσω; áφελγúνω,áω, áπολυµαíνοµαι pasar: παραπολαúω damnum obiter
(-λιµανοûµαι),áπονéω, áποστερéω,áποσ percipio.- Sufrir daño áτáοµαι
τερíσκω, áτáω (ησω,ηκα), βλáβω, patior damnum.- El que causa daño:
βλáπτω, δαλéω, δηλαíνω, διαδηλéω,- áπολυµαντηρ,ηρος,ò corruptor.- Naci
do para daño y castigo de los demás:
λαíνω, éλεφραíνω,-φαíροµαι, éπηρεáζω
éρéθω, καταβλáπτω, καταπηµαíνω, κατα συνáµωρος,ος,ον ad id natus,ut alios
σινáζω,-σíνω, κατιáπτω, κηλóω, κη- laedat.- No voluntario: ´áρος,
ραíνω, παραβλáπτω, προζεµíδω, συναµω ου,ò damnum non voluntarium.- Que
ρéω, τιτρóσκω (τρóσω, τéτρωκα) acarrea o padece muchos daños: πολυ
noceo,saucio, laedo, dolore afficio, πηµων,ων,ον (ονος) qui multa mala et
damno,damnum infero,lacesso.- Ser damna affert vel patitur.- Que no ha
dañado: áποβλáπτοµαι laedor.- Que sufrido daño: áβλαβης,ης,éς inno
daña levemente: βραχυβλαδης,ης,éς xius,illaesus.- Que padece un grave

227
daño: βαρυπηµων,ων,ον gravi damno suppeditatio.- Benignamente: δεδíσ
affectus.- Sin daño: áβλαβλéως, áσι- κοµαι, δεδíττοµαιpraebeo.- Juntamen
νως sine noxa,innoxie te: συνδιδωµι simul do.- Dado con la
mano: χειρóδοτος,ος,ον manu datus.-
DAÑOSO: áσúµφορος,ος,ον; βλαβλερóς, Deseo de dar φιλοδωρíα,ας,η studium
á,óν; βλαβóεις,óεσσα,óεν; βλαπτικóς donandi.- Propenso a dar:
η,óν; ζηµιωδης,ης,ες; éπιβλαβης,ης, δοτικóς,η,óν ad dandum propensus.-
éς; éπιζηµιος,ος,ον; λωβηεις,εσσα, Duro para dar: δυσµετáδοτος,ος,ον qui
εν; λωβης,ης,éς; µεταβλαβης,ης,éς; non libenter impertitur.- El acto de
óλοóς,η,óν; οúλιµος,η,ον;οûλος,η,ον dar: παροχη,ης,η praebitio
σíντωρ,ορος,ò noxius, damnosus,no- El primero: προδíδωµι do prior.- El
cuus perniciosus,exitialis> Alta- que da: δωτης,οû,ò dator.- Fácil de
mente: πανουλεúς,éως,ò omnino exci- dar: εúµετáδοτος,ος,ον facilis ad
tialis.- Muy dañoso: πανλωβητος,ος impartiendum.- La que se ha de dar a
ον valde damnosus la vez: συνδοτéα simul danda.-
Que da cincuenta por uno: πεντηκον-
DAR: δíδωµι (δωσω,δéδωκα,δéδοµαι), τáχους,ους,ουν (οος,ος,οον) quinqua
διδóω, δóω, δωρéω,δωρéοµαι, µεταδí- genarium fructum fundens.- Que da
δωµι, νéµω (νενéµηκα ο νéνοµα), óπáζω, con larga mano: óµπνειóχειρ,ειρος,
παραδíδωµι, παρáσχηµι, παρé- ò,η larga manu dans.- Que da muchas
χω, παρíσχω, πορéω, πóρω, πορσαíνω, cosas: πολúδωρος,ος,ον multa donans
πορσúνω, δóσκω,éνδíδωµι do,praebeo, Que puede darse: δοτóς,η,óν qui dari
largior, impertio,dono.- A su vez: potest
áνταποδíδωµι vicissim do.- Acto de
dar lo necesario: éπιχορηγíα,ας,η
DARDO: ´ηµα,ατος,τó; óβελóς,οû,ò; αí τó jaculum e ligno.- Destreza en
γανéα,ας,η; αíγáνεον,ου,τó; αíχµη,ης tirar dardos: εúστοχíα,ας,η; εúτοξíα
η; ´áκων,´áκουν,οντος,ò; áκóντιον,ου ας,η dexteritas,peritia in jaculan
τó; áποτοµεúς,éως.ò; αúλóς,οû,ò; βé- do.- Ser diestro en tirar dardos:
µεµνον,ου,τó; βéλος,εος,τó; βολíς, εúστοχéω jaculandi peritus sum.-
ιδος,η; γαισóς,οû,ò; γαîσον,ου,τó; Diestro en tirar dardos: εúστοχος,
γρóσφος,ου,ò; óïστóς,οû,ò; προβóλιον ος,ον; εúστοχος,ος,ον; εúτοξος,ος ον
ου,τó; σαυρíα,ας,η; σιβúνη,ης,η; felix in jaculando.- Disparado: µεσá
ξυστóν,οû,ò jaculum,spiculum,gaesum γκυλον,ου,τó amentatum jaculum.-
pilum,sagitta,telum.- Acción de Experto en tirar: ´ηïος,ου,ò (adj.
tirar dardos: éξακóντισµα,ατος,τó masc.) jaculandi peritus.- Extrac-
-τισµóς,οû,ò telorum emissio.- Cual ción de dardos: βελουλκíα,ας,η
quier cosa arrojadiza áφετηριος,α, telorum extractio.- Perteneciente a
ον id quod emittendum quodlibet la extracción de: βελουλκικóς,η,óν
pertinet.- Armado de dardos; hecho ad telorum extractionem pertinens.-
en forma de dardo: ùσσωτóς,η,óν El que extrae: βελουλκóς,οû,ò te-
verutus.- Armado de tres dardos o lorum extractor.- Instrumento para
puntas: τριβελης,ης,éς triplici te- extraer: βελουλκóν,οûτó ferramentum
lo, cuspide armatus.- Arrojadizo: extrahendi telis aptum.- Herido de
ùσσóς,οû,ò verutum.- Construcción un: íοτυπης,ης,éς; íóτυπος,ος,ον
de: βελενοποíïα,ας,η telorum fabri telo caesus.- Dardo largo: µακιστηρ,
catio.- Fabricante de: βελενοποιóς, ηρος,ò telum oblongum.- Punta del
οû,ò telorum fabricator.- De hierro dardo: γλωχíς,íδος,η; γλωχíν,îονος
σιγúνης,ου,; σíγυνος,ου,ò; σíγυνον η cuspis teli.- Que dispara dardos:
ου,τóΜ; σíγυµνον,ου,τó jaculum e δεξιολáβος,ου,ò jaculator.- Que tie
ferro.- De los bárbaros: σαυνíον,ου, ne dardos de oro: χρυσολβéλεµνος,ος
τó saunion.- De madera: κηλον,ου, ον aurea habens jacula.- Traspasado

228
por muchos dardos: πολυβéλεµνος,ος, tente en el uso de vocablos sinóni-
ον multis telis confossus.- Violen- mos y expresiones equivalentes: δα-
cia del dardo disparado: `ριπη,ης,η τισµóς,οû,ò datidis imitatio
jactus teli missi.- Arrojar dardos:
éξακοντíζω, áγκυλíζοµαι, áγκυλéοµαι DATIVO: δοτικη,ης,η (gram.) dandi
áκοντíζω (-íσω,-íκα), áποτοξεúω, casus.- Sufijos del gen.y dat.peéti
óµαιχµáζω jaculor,jacula mitto in cos: φí,φíν paragogocae syllabae
Atravesar con: κατακοντíζω telis
πó,éκ éξ (ante
DE,desde,de parte de,áπ
confodere.- Disparar dardos: διοïσ-
vocal),ùπεκ(ùpó + ék) πρóς, διá, περí
τεúω jaculor.- Extraer los dardos:
(gen.) a,ab,ex,de
βελουλκéω tela extraho.- Herir con:
σαυνιáζω saunio percutio.- Lanzar DEBAJO: ùπéρνεθε, ùπó, ùποκáτω sub,
dardos lejos antes de la pelea: προ- subter,subtus.- Acción de poner
ακροβολíζω eminus jaculor ante pug- debajo: ùποτáγη,ης,η subjectio.-
nam.-Ser oprimido con nuevos dardos: Lo que se pone o tiende debajo:
προσακοντíζοµαι insuper jaculis con ùπóβληµα,ατος,τó illud quod subjec
ficior.- Tirar dardos hacia: παρα- tum vel substratum est.- Puesto de-
κοντíζω adjaculor.- Tirar dardos: bajo ùπóθετος,ος,ον suppostus.-
σαυριáζω jaculor.- Tirar el dardo: Colocar debajo: ùποκαθíζω subter
éξακοντíζω telum emitto.- Vencer en colloco.- Estar debajo `úπειµι sub-
el tiro del dardo: καθυπερακοντíζω sum.- Estar debajo de otro: ùφεδρεúω
longe jaculor supra.- Especie de sub alio sedeo.- Meterse por debajo:
dardo militar: κéστρα,ας,η teli mi- καθυπéχω (-υποσχησω) subeo.- Poner
litaris genus antes debajo προüποτιθéω,-τíθηµι
prius subjicio.- Poner debajo: ùφíσ-
DESAGRADAR: áτερπéω displiceo τηµι,ùποτíθηµι suppono.- Quedar de-
bajo: `ηττáοµαι, `ησσáοµαι inferior
DÁTIL: βοúρασσος, βóρασσος,ου,η; evado
δáκτυλος,ου,ò; φοινικοβáλανος,ου,ò
fructus qui spathe clauditur (que se DEBATE: κρíσις,εως,η disceptatio.-
cierra en forma de espátula),palmae
Objeto de: áπóρηµα,ατος,τó quaestio
fructus involucrum.- Palmera: φοîνιξ
ικος,η palma.- Hecho de dátiles de DEBATIR, más o en contra: προσαγω-
palma: φοινικíτης,ου,ò e palmae νíζοµαι insuper,contra certo
dactylic confectus
DEBER: χρεωστéω, -στεúω, κατοφεíλω,
DATISMO (vicio del lenguaje consis
óφεíλω, óφειλéω, óφεíλω, óφéλλω, α,ον; áναλκης,ης,éς;´áναλκις,ιδος,ò,
óφλισκáνω,óφλíσκω, óφλáνω, ´óφλω η; áνηνωρ,ορος,ò,η; áπεδανóς,η,óν;
(óφλησω) debeo.- Además: éποφεíλω, áπóφος,α,ον; áπóκοµος,ος,ον; βαρú-
-ειλéω, προσοφεíλω, προσοφλισκáνω, γυιος,ος,ον; βληχρóς,á,óν; ´áκιρος,
προσóφλω insuper debeo.- Antes: ος,ον; κακοπονητικóς,η,óν; λιπóγυιος
προυφεíλω ante debeo.- El primero, ος,ον; σαθρóς,á,óν; σχοινωδης,ης,ες
antes: προοφεíλω prior,ante debeo τéρυς,υος,ò imbecillus,infirmus,de-
bilis,imbecillis.- De ánimo débil:
DEBIDO: προσηκων,ουσα debitus.- Que ùπτíως remisso animo.- De ánimo más
no se ha pagado: áπαιτικóς,η,óν de- débil: ùπτιωτéρως supino ac remisso
bitus magis animo.- Débiles,que no sopor-
tan la carga: áφερτéροι infirmiores
DÉBIL: ´áνυσχυς,υς,υ; ´áρρωστος,ος, Enteramente débil: πανασθενης,ης,éς
ον; ´ηπεδανóς,η,óν; áβληχóς,á,óν; omnino infirmus.- Más débil: χεíρων,
áφαυρóς,á,óν; áλαπαδνóς,η,óν; áµενη- ων,ον (ονος),χερεíων,ων,ον; χερειó-
νóς,η,óν; áµενης,ης,éς; áνáλκειος, τερος manu debilior.- Muy débil:

229
περíβληχρος,ος,ον; ùπερδεης,ης,éς pondeo,liquor animo.- El primwero:
longe inferior viribus,ex omni parte
debilis.- Por la mucha edad: προαυ-
ξης,ης,éς aetate provecta infirmus El primero: προαπερéω prior defati-
Ser débil: χαλáω, χαλáζω, χαλαíνω gor.- Ir decayendo: áπαµαραíνω,-
óλιγηπελéω, óλιγοπελéω infirmus sum ραíνοµαι flaccesco.- Juntamente:συµ
DEBILIDAD: áρρωστηµα,ατος,τó; áρρωσ- µεταβáλλοµαι simul deficio
τíα,ας,η; áτονíα,ας,η; λαγαρóτης,
DECÁGONO: δεκáγωνος,ος,ον decem an-
ητος,η; óλιγοδρανíα,ας,η; óλιοπολíα,
gulos habens
ας,η; παρáκµασις,εως,η vigoris remi
ssio,infirmitas,debilitas,gracilitas
DECAÍDO,algo: ùποκατηφης,ης,éς demi
languor.- Salud deficiente: παρακµη, ssior
ης,ηáθενéωσις,εως,η; áσθενηµα,ατος
τó adversa valetudo DECAIMIENTO: ùπαγωγη,ης,η languor
De ánimo: δυσφροσúνη,ης,η; καοψυχíα
DEBILITAMIENTO: áπονεúρωσις,εως,η
ας,η animi aegritudo,demissio
enervatio
DECÁLOGO: ∆εκáλογος,ου,ò Decalogus
DEBILITAR: ´ηπεδανóω, áµενηνóω, áπο-
γυιóω, áσθενóω, éπισχαíνω, καταγυιóω
DECANO: παροíτατος,η,ον vetustissi-
κατισχαíνω,-σχνóω, λεπτοποιéω,σαθρóω mus
σιφλóω, ùπερεíπω debilito,exteneuo,
emacio, enervatio,infirmum reddo.- DECENAL: δεκαéτηρος,α,ον; δεκαετης,
Capaz de debilitar: λεπτυντικóς,η,óν ης,éς decennnalis.- Decenal,que
extenuandi vim habens.- Con placeres
cuenta diez sementeras: δεκáσπορος,
συνθρúπτω deliciis frango.- Que de-
ος,ον decennalis,qui decem statio-
bilita enteramente: παντóγηρως,ω,ò,η nes tulit
qui omnino languescit.- Debilitarse:
éνασθενéω, λιποψυχéω, λειποψυχéω, DECENCIA: εúσχησµοσυνη,ης,η; εúκοσ-
παραχαλáω debilitor,languesco.- Que µíα,ας,η honestas.-Portarse con:
empieza a debilitarse: παρακµαστικóς εúσχηµονéω honeste me fero
η,óν languescere incipiens.- Que ha
ce debilitarse: φθινáς.áδος,η vim
habens debilitandi DECENIO δεκαετηρíς,íδος,η;δεκαετíα
DÉBILMENTE: éνδεδοµéνως,σαθρως debi ας,η decennium
liter,remisse
DECENTE: áριπρεπης,ης,éς; εíκω,υîα,
DÉBITO: óφειλéσιον,ου,τó debitum óς; εúσχηµος,ος,ον; εúσχηµων,ων,ον;
πρεπωδης,ης,ες; συµπρεπης,ης,éς de
DECADENCIA,ir en decadencia: ùποδí-
cens,decorus.-Conveniente:δéον,οντος
δωµι cedo
decens.- Decentemente: εúοφθáλµως
decenter.- Lo decente: πρéπον,οντος,
DÉCADA: δεκáς,áδος,η dekas,decuria
τó decens,decorum.- Lo que es decen
DECAER: éκκáµνω, κατολισθαíνω, κατοσ te: καθηκον,οντος,τó decet
λισθéω (-ολισθησω), περιελλεíπω,
DECENTEMENTE: εúσχηµóνως, εúσταλως,
στρεúγοµαι deficio,paulatim deficio
καθηκóντως, καθεστηκóτως, κοσµíως,
decido.- De ánimo: áποθυµéω, áθυµéω
πρεποντως, προσεκóντως rite,decen
(ηθúµηκα),δυσθυµéω, λιποδρανéω, περι
κακéω, ùπερκακéω animo decido,des
ter,decore,ut decet viratus

DECEMVIRATO: δεκαδαρχíα,ας,η decem DECEMVIRO: δεκαδáρχης,δεκαδáρχος,δε-

230
κáρχης,ου,ò decemvir.- Decemviros tione,libere,audacter.- Además: éπι
en Atenas para el arreglo de ventas µυθéοµαι,προσφáω,πρóσφηµι, προσλéγω
y alquileres: πωλητης,οû,ò decemvi- insuper dico.- Antes: προλéγω prae-
ri venditionibus et elocationibus pu dico.- Aún más: προσéπω insuper
blicis praepositi
dico.- Con otro: συνερéω simul dico
Con otros: συνεπιφáσκω simul dico.-
DECEPCIÓN: κηληµα,ατος,τó; παρáκου-
Cosas nunca oídas: παραδοξολογéω ino
σις,εως,η; ùπαγωγη,ης,η; ùπονοµη,ης,
η deceptio pinata loquor.- De antemano: πρóφη-
µι,προφωνéω, προκηρúσσω ante prae-
DECIDIR con voto ante dos proposicio dico.- Decir más: éπíφηµι insuper
nes: διαχειροτονéω suffragio decla dico.- Dos veces o de dos modos:
re.- De acuerdo con otro: ξυγγνóµων δισσολογéω,διττολογéω bis dico,duo
ων,ον consnetiens.- El que decide bus modis effero.- El primero: πρω-
por sí mismo: αúτογνωµων,ων,ον qui τολογéω primus dico.- En pocas
ex sua sententia omnia facit.- palabras: éκκορυφóω summatim dico.-
Decidir por sí mismo,por propia En público: κατηγορéω praedico.-
determinación: αúτογνωµονéω ex ani Gozar de igual derecho de decir: íσο
mi sententia facio.- Que decide: βου λογéω par dicendi jure fruor.- Gran
ληφορος,ος,ον; διαγνωµων,ων,ον; διαγ des cosas: µεγαληγορéω grandia dico
νωστης,οû,ò qui dijudicat Hacer,decir en común: ξυνóω communi
ter dico o facio.- Decir que no: οú
DECIDOR: φιλοσκωπτης,ου,ò; στωµυλος, φηµí nego.- Segunda vez: παλιλλογéω
ος,ον dicax iterum dico.- Tener ganas de decir:
λογáω dicere cupio.- Una y otra vez
DÉCIMA,tributo del diezmo,liberali
προσεπéπω iterum atque iterum dico
dad para el pueblo en dinero o en
Debe decirse: φατéον dicendum est
especies: δεκασµóς,οû,ò decimae,libe
ralitas ad populo pecuniam vel anno- Que no debe decirse: ´áφραστος,ος,
nas largiendas.- Décima parte: δεκá- ον non dicendum.- Decirlo, para
decirlo de una vez, en una palabra:
τη,ης,η decima pars
συνελóντι φρáσαι,εíπεîν (ως ´éξεστι)
ut breviter dicam.- Que dice lo
DÉCIMO: δéκατος,éπιδéκατος,η,ον de
mismo: ταυτóλογος,ος,ον idem dicens
cimus.- Tercero: τρισκαιδéκατος,η,ον
Decir lo mismo : ταυτολογéω idem
deicmus tertius.- Cuarto: τεσσαρεσ-
dico.- Que ha de ser dicho: φατéος,α
καιδéκατος,η,ον decimus quartusx.-
ον dicendus.- Que lo dice todo:
Quinto: πεντεκαιδéκατος,η,ον deci-
παντολóγος,ος,ον qui omnia dicit.-
mus quintus.- Octavo: óκτοκαιδéκατος
Que no puede decirse: áναυδης,ης,éς
η,ον decimus octavus.- Décimonono:
áναúδητος,ος,ον; ´áναυδος,ος,ον in-
éννεακαιδéκατος,η,ον decimus nonus
fandum.- Que puede decirse: `ρητóς,
DECIR:´éπω,´íσπω,`ρéω(`ρησω,´éíρηκα. η,óν qui dici potest.- Que se debe
´éρρηµαι),`ρω (ρéω),`ρóω, éισπéσκω, decir: `ρητéος,éα,éον dicendus.- Que
εíρéω,εíρω (éρω,εíρηκα),éνéπω,éννéπω se ha de decir: λεκτéον,φραστéον
éρεíω,,εíρω,éρéω,éρεúγοµαι,éρεúω, dicendum.- Se ha de decir antes: προ
éρω (éρéω),éξονοµαíνω,φαµí,φáσκω, ρρητéον ante dicendum est.- Seis-
φηµí (γησω),φηµíζω, φω (φáω),φραδεúω cientas veces dicho: µυριóλεκτος,ον
φρáζω (πéφραδα),καταφατíζω,καταφáω sexcenties dictus.- Dicho del mismo
κατáφηµι,λαúω, λáω, λéγω, µυθéω,µυ- modo: òµóρρητος,ος,ον eodem modo
θéοµαι, µυθíσζω, πιφáσκω, πιφáσκο- dictus.- Dicho recientemente: νεηφα
µαι dico,loquor,nuncupo.- Además con τος,ος,ον recens dictus.- Difícil de
buen lenguaje,libertad y valor: προσ decir: δúσφραστος,δúσλεκτος,ος,
διορθóοµαι insuper dico recta ora ον difficilis dictu.- Digno de decir

231
se: λεκτóς,η,óν dicendus.- Igualdad Que termina la guerra,decisivo:
de derecho de decir: íσολογíα,ας,η πολε
par dicendi libertas µóκρνατος,ος,ον bellum perficiens

DECISIÓN, entre dos proposiciones DECLAMACIÓN`ρητορεíα,ας,η declamatio


votando a mano alzada: διαχειροτο-
νíα,ας,η suffragiorum divisio.- Ani DECLAMAR:`ρητορεúω declamo.- Con un
mo decidido y varonil: ληµα,ατος,τó discurso continuado: συνεíρω perpe-
virilis fortisque animus tua oratione declamo.- El que decla
ma: µελετητωρ,ορος,ò qui declamat
DECISIVO κρíσιµος,ος,ον decretorius
DECLARACIÓN: áναγóρευσις,εως,η;ùπο DECOLORACIÓN: δυσχροíα,ας,η decolo-
δηλωσις,εως,η; παρéµφασιςµ,εως,η de ratio
claratio.- Jurada: éξωµοσíα,ας,η ab-
juratio.- Pública: πρóρρησις,εως,η DECORACIÓN:´áγαλµα,ατος,τó; στεφáνω-
pulica declaratio µα,ατος,τó decoramen,coronamentum
Más exquisita: ´ωραïσµóς,οû,ò deco-
DECLARADO,no declarado: áτρáνωτος, ratio exquisitior
ος,ον non declaratus
DECORAR: ´ωραíóω decoro
DECLARANTE: áποφαντικóς,η,óν anun-
tians DECORO: éπιπéπρεια,ας,η; εúσχηµοσúνη
ης,η decus,decor.- Con decoro: σεµ
DECLARAR: áποδηλóω, áποσαφéω, δηλóω, νοπροπως decore.- Contrario al:
διαπρεστεúω, éκφανíσζω, éπανéπω, éξο ùπéρµορον,ùπéρµορα praeter decorum
νοµαíνω, φανερóω, φαíνω (φανω, πé- Portarse con decoro: éνευσχηµονéω,
φαγκα),φηµí (φησω), φραδáω, καταφαí- πυκáζω decenter,decore me gero.-
νω, òρíζω, σαφéω, συνεκφαíνω, τετó- Que se preocupa de su: αúτοπρεπης,ης
ρω, τρανéω declaro,manifesto,denun- éς seipsum decens
tio,nuncupo,ostendo.- Indirectamente
ùποδηλóω submanifesto.- Se ha decla DECOROSAMENTE: éκπρεπως, εúοφθáλµως
rar antes: προρρητéον praecipiendum decore
est.- Apto para declarar: δηλωτικóς,
η,óν aptus ad declarandum DECOROSO: éπιπρεπης,ης,éς; εúσχηµος,
ος,ον; εúσχηµων,ων,ον decorus,spe-
DELCARATIVO: προφορικóς,η,óν enun- ciosus.- Es decoroso: πρéπει decet
tiativus Lo decoroso: πρóπον,οντος,τó deco-
DECLINACIÓN: µετáκλισις,εως,η defle rum.- Muy decoroso: παµπρεπης,ης,éς
xio maxime decorus.- Ser decoroso: éµπρé
πω, éπιπρéπω decorus sum in
DECLINAR: éπεκκλíνω, µεωτακλíνω, στé
λλω (στελω,´éσταλκα,´éστολα) declino DECRECER: ùποβαíνω, ùπóβηµι decresco
Juntamente: συναποκλíνω simul Juntamente: συφθíνω,-φθíω simul de-
declino cresco

DECLIVE: éπικλινης,éτεροκλινης,κατα DECRECIENTE: µειωτóς,η,óν decres-


φερης,καταντης,καταρρεπης,προαλης,ης cens.- Como cola de ratón: µúουρος,
éς;κατáρροπος,ος,ον; κλιτóς,η,óν ver ος,ον in acutum desinens velut
gens in,devergens,declivis.- Sust. cauda muris
καταρροπíα,ας,η; κλιτúς,υος,η decli
vitas.- Por todas partes: περικλινης DECRECIMIENTO: ùπóβασις,εως,η decre
éος,τó undaqueque declivis mentum

DECRÉPITO: βαθúγηρος,ος,ον; éσχατóγη

232
ρως,ως,ος; éσχατóχηρος, µελλοθáνατος DECRETO: `ρητρα,ασ,η; áπóφασις,εως,η
ος,ον; ùπéργηρως,ως,ος decrepitus áπóκριµα,ατος,τó; áρéσκεια,ας,η; βοú
Que tiene un pie en el sepulcro: πéµ ληµα,ατος,τó; διαγνωµη,ης,η; διáγραγ
πελος,ου,ò,η capularis senex iam µα,ατος,τó; δóγµα,ατος,τó; δóξασµα,
mittendus in sepulchrum ατος,τó; εúδοκíα,ας,η; ùποµνηµατισ
µóς,οû,ò decretum.- Anticipado:
DECREPITUD: παρηλικíα,ας,η aetas de πρóγνωσις,εως,η ante decretum.- De
crepita
poco interés: δοξáριον,ου,τó vile
decretum.- Decretos: δóξαντα.τá;
DECRETADO: βουλευτικóς,η,óν consul-
γραπτá,ων,τá; θéµιστες,ων,αì placi-
tus.- Está decretado: áπóκειται
ta,decreta,consulta
δéδοκται statutum est
DÉCUPLO: mayor que el décuplo: δεκα-
DECRETAR: δογµατοποιéω, éπιχειροτο-
πλáσιος,ος,ον; δεκαπλáσíων,ων,ον
νéω, éπικρíνω, γρáφω, ψηφíζω decre decuplo maior.- δεκαπλοûς decuplex
tum facio,decerno.- Se decreta: προ-
δοκεî prius decernitur.- Decretar DECURIA: δεκαδαρχíαι,αì; δυµορíα,ας,
antes: προγιγνωσκω,-γινωσκω,-γνóω, η decuriae,decuria.- Jefe de: συµµο
-γνωµι ante decerno.- Añadir a lo ριáρχης,ου,ò decuriarum princeps.-
decretado: προσψηφíζω insuper decer De la misma decuria: συµµορíτης,ου,ò
no.- Contra lo justo: παραγινωσκω, ejusdem decuriae
-γνóω,-γνωµι praeter aequum statuo

DECURIAL: δεκαδεúς,εως,ò decurialis DEDO: δáκτυλος,ου,ò; συγκαπη,ης,η


digitus.- Anular: δακτυλωτης,ου,ò
DECURIÓN: δεκαδáρχης,δεκαδáρχος,δé- annularis digitus.- Auricular:´ωτí-
καρχος,ου,ò decurio της δáκτυλος auricularis digitus.-
Pulgar: áντíχειρ,ειρος,ò pollex.-
DECURIONAL: δεκαρχικóς,η,óν decurio Articulación de los: κóνδυλος,ου,ò
nalis digiti articulus.- De dedos largos:
µακροδáκτυλος,ος,ον cui longi sunt
DEDAL: δακτυλéρθρα,ας,η digitale
digiti.- De dedos rojos: éρυθροδáκ-
DÉDALO: δαíδαλος,ος,ον; δαιδáλεος,α, τυλος,ος,ον rubeos habens digitos
ον daedalus.- Dédalo: ∆αιδαλος,ου De seis dedos: éξαδáκτυλος,ος,ον sex
Daedalus digitos habens.- Dividido en cinco
dedos: πéντοζος,ος,ον in quinos di-
DEDICACIÓN: áφíδρυσις,εως,η; áφιé- gitos divisus.- El que tiene los
ρωσις,εως,η; áνáδειξις,εως,η; éγκαι dedos vueltos hacia atrás: óπισθοδáκ
νισµóς,οû,ò;κ καθíδρυσις,εως,η dedi τυλος,ος,ον digitos retro inversos
catio,consecratio habens.- El que tiene un dedo de
más: περισσοδáκτυλος,ος,ον cui digi
DEDICAR: ´íερóω, éγκαινíζω, éξιερóω, tus unus supra numerum est.- Espa
cio entre el dedo pólice y el medio:
éξοσιóω, καθιερεúω, τελετουργéω de-
πλíξ spatium inter pollicem et me-
dico.dico.- Todo dedicado a: óλοσ-
dium digitum.- Espacio del dedo ín-
παδης,ης,éς summa vi intentus
dice al último,geme: ùπóωεναρ,αρος
τó spatium a digito indice ad usque
DEDICARSE a: κατασχολáζω, καθιπτá-
minimum.- Falanges de los: σκυταλíς,
ζοµαι,-σοµαι,προσδéοµαι, σχολáζω,
íδος,η; σκúταλον,ου,τó digitorum
διενιαυτíζω, éµπλéκοµαι, προσκαθíζω
ossa.- La punta del dedo: áκροδακτú-
πρóσκειµαι operam do,deditus sum,
incumbo λιον,ου,τó summa pars digiti.- Lo
que tiene cinco dedos: πενταδáκτυλος

233
ος,ον quinque digitos habens.- Que introducir los dedos: éµµáττω
muestra con el: δακτυλοδεκτης,ου,ò immitto,introduco digitos.- Entrela
digito monstrans.- Que señala o es zar los: κρικαδιáω digitos inter se
señalado con el dedo: δακτυλóδεικ- connecto.- Mostrar con el: δακτυ-
τος,ος,ον qui digito monstrat aut λοδεικτéω,σκιµαλíζω digito, commons-
monstratur.- Señal hecha con el tro
dedo: δακτυλοδειξíα,ας,η monstratio
facta digito.- Semejante al dedo: DEDUCCIÓN: διαγωγη,ης,η; καθοδηγíα,
δακτυλοειδης,ης,éς digito similis.- ας,η; ùπαρíθµησις,εως,η deductio,
Nudillos de los: φáλλαγξ,αγγος,η subnumeratio
internodium in digitis.- Que tiene
dedos impares: περισσοδáκτυλος,ος,ον DEDUCIDO,mal deducido: áσσυλλóγιστος
qui digitos habet impares numero.- ος,ον mae collectus
Que tiene diez dedos: δεκαδáκτυλος,
ος,ον decem digitos habens.- Que DEDUCIR: παρáγω, περαíνω, πορíζω
tiene cuatro dedos: τετραδáκτυλος,ος deduco,concludo, ex demosntratis in-
ον quatuor digitos habens.- Que fero.- Por conjeturas: κατεικáζω
conjecturis assequor
tiene dedos de hierro: σιδηροδáκτυ-
λος,ος,ον ferreos habens digitos.-
DEDUCTIVO παραγωγóς,óς,óν deductivus
Que tiene dedos de rosa: `ροδοδáκτυ-
λος,ος,ον roseos habens digitos.- DEFECAR: áφοδεúω, áποψúχω alvum exo
Que tiene dεεdos purpúreos: φοινικο- nero, exonero
δáκτυλος,ος,ον purpureos,roseos di-
gitos habens.- Que tiene gordos de- DEFECCIÓN: áποστασíα,ας,η defectio
dos: παχυδáκτυλος,ος,ον crassos
digitos habens.- Que tiene los dedos DEFECTIVO:éκλειπτικóς,η,óν defectivus
separados,las uñas divididas: σχιζó-
πους,οδος,ò,η fissuram pedum in DEFECTO: ´éκλειψις,εως,η: ´éλειψις,
digitos divisam habens,fissas ungu εως,η; `ηττηµα,ατος,τó defectus,de
las habens.- Que tiene muichos relictio,defectio
dedos: πολυδáκτυλος,ος,ον multos
digitos habens.- Que tiene tres DEFECTUOSO: íννóς,η,óν mancus
dedos: τριδáκτυλος,ος,ον tres digi-
tos habens.- Relativo al dedo: δυκ- DEFENDER: `ρúω,`ρúοµαι,`ρúσκω,`ρúσκο
τυλαîος,αíα,αîον digitalis.- Meter
µαι,áλáλκω, áντιλαµβáνω,-βáνοµαι (- προσχóω,-χωννυµι,-χωννúω aggesta hu
λησοµαι), áπολογíζοµαι,δικαιολογéω, mo protego.- Con torre: πυργóω tu-
éπιδοκιµáζω, éξαµúνοµαι, φυλáσσω,ττω rri defendo.- Con zarzos o enrejados
καταφρáσσω,-ττω (-ξω,νéφρακα), óχυ- ταρσóω,ταρρóω crate munio,instruo
ρóω, παραστατéω, περιβαíνω, περιéπω De los males públicos: áποποµπéω de
περιïσχοµαι, περιµáρναµι,προβαíνω, pello.- Defenderse con su propia len
πρóβηµι, προδéχοµαι,-δéκοµαι,προµáχο gua: γλωσσασπíς,íδος,ò,η qui lin-
µαι,προπολοµéω, σκηπτοµαι, στεγáζω, guae facundia se defenbdit.- El par-
συγκρατéω, συνηγορéω, ùπερµαχéω, tido de alguno: συνεξετáζοµαι eius
partes defendo.- El que está delante
ùπερµáχοµαι propugno,defendo,patro-
cinor,tueor,vindico,munio.- A alguno para defender con el escudo: προασ-
hablando: áπολογéοµαι loquor pro πιστηρ,ηρος; προαπιστης,οû,ò qui stat
ante ad protegendum scuto.- En
alicuius defensione.- A otro: συνδι-
juicio: áπηγορéω ad crimen respon-
κéω alterius causam defendo.- Con
deo.- En la pelea: συναγωνíζοµαι in
energía,con empeño: áγωνíζω, áγωνιáω
pugna defendo.- Estar alrededor para
áγωνιáζω certo.- Con hierro: σιδη-
defender: περιαµúνω circumsto ad
ρóω ferro munio.- Con terraplenes: defendendum.- Estar defendido con

234
terraplenes: χωµατíζοµαι aggere mu- tar a la defensa de alguno: παρασπí-
nitus sum.- Estar delante de alguno ζω ad latus alicuius clypeatus sto
para defenderle con el escudo: προασ Estar encargado de la guardia o de-
πíζω sto ante aliquem ad eum scuto fensa: φρουραργéω praesidii sum
protegendum.- La causa de alguno: praefectus.- Judicial redactada por
προηγορéω causam ago.- La causa de otro: δικογραφíα,ας,η defensio causae
otro: προδικéω causam alterius de- ab alio scripta.- Judicial:
fendo.- La causa en juicio: ùπερδι- φυγη,ης,η áπηγορíα,ας,η defensio
κéω defendo in judicio.- La que de- criminis.- Defensa mutua: συνασπισ-
fiende: φυλáκισσα,ης,η custos.- Por µóς,οû,ò mutua defensio.- Fuerte
delante con terraplenes: προχóω,χων- posición de un lugar,de una ciudad:
νúω,-ξωννυµι aggere praetento munio óχυρóτης,ητος,η munitio.- Pelear
Propio para defender: áµυντηριος,α, en defensa de: ùπεραγωνíζοµαι depug-
no,propugno.- Alegar más en defensa:
ον tutor.- Que defiende la misma
éπαπολογéοµαι in defensionem super
causa: σúνδικος,ος,ον qui eamdem
causam defendit.- Que no se defiende affero.- Anticipada: προεπíπλησις,
fácilmente: δυσαπολóγητος,ος,ον qui εως,η praemunitio.- Anticipar la
difficulter defenditur.- Reparo,muro defensa: προαµúνω defensionem anti-
para defenderse de un ataque: τριγ- cipo.- Que defiende la casa acostado
χóς,οû,ò vallum delante de la puerta (perro): πρó-
κοιτος,ος,ον qui ante cubat.- Ser-
DEFENDIDO: óχυρóς,á,óν; σκεπαστóς,η, vir de defensa: παρεφεδρεúω juxta
óν; σκηπενóς,η,óν munitus,tectus sum in statione.- Velar en defensa
de: προαγρυπνéω vigilo pro.- Velar
DEFENSA: ´áγκυρα,ας,η;`ρûµα,ατος,τó; por la defensa de otro: παρακοιτéω
áλεωρη,ης,η; áπηγóρευµα,ατος,τó; áπο excubo ad tutelam alicuius
λóγηµα,ατος,τó; áπολογíα,ας,η; áπο-
DEFENSOR: áφíκτωρ,ορος,ò; áλκτηρ,
λογισµóς,οû,ò; áρκóς,οû,ò; éπιτεíχι
ηρος,ò; áµυντηρ,ηρος,ò; áµúνωρ,ορος,
σις,εως,η;-τειχισµóς,οû,ò;-τεíχισµα
ατος,τó; φυλακης,ης,η; χαρáκωσις,εως ò; áντιληπτωρ,ορος,ò; áρηγων,ονος,ò;
η; κωλυτηριον,ου,τò; παρáρρυµα,παρá- áρωγóς,η,óν; βοωθóς,η,óν; βοηθóος,ος
ρυµα,ατος,τó; προβóλαιον,ου,τó; πρó- ον; δικαιολóγος,ος,ον; éπιδικáσιµος
βολος,ου,ò; πρóφραγµα,ατος,τó; προ- ου,ò; παραιτητης,οû,ò; παρακλητωρ,
µαχων,ωνος,ò; σκéπασµα,ατος,τó; σκé- ορος,ò; παρáκλητος,ος,ον; παραστáτης
πη,ης,η; συνηγορíα,ας,η; τεíχισµα, οû,ò (qui ad latere stat), προαγωνíσ
ατος,τó; ùπερασπισµóς,οû,ò defensio της,ου
ου,ò;
ου πρóβολος,ου,ò; προηγορος,
tutamen,patrocinium,propugnaculum, ος,ον; συναγωνιστης,οû,ò; σúναιχµος,
praesidium,munimentum,tutela,munitio συνηγορος,τιµáορος,τιµηορος,ος,ον
Defensa común: συνδíκη,ης,η commune τιµωρητηρ,ηρος; τιµωρητης,ου,ò; τιµω
patrocinium.- Cosa que se pone para ρóς,á,óν; ùπερασπιστης,οû,ò; ùπéρµα-
defensa o protección: éχúρωµα,ατος, χος,ος,ον qui,quae propugnat,vindex
τó tutamen.- De la causa de otro: defensor,patronus,adjutor,deprecator
προδικíα,ας,η alterius causae de- ,propulsator.- Defensora: σωτειρα,
fensio.- De la causa: συνδικíα,ας,η ας,η tutrix.- Apto para refutar los
causae patrocinium.- Defensa de su delitos: áπολογητικóς,η,óν ad diluen
causa: δικαιολóγηµα,ατος,τó; δικαιο da crimina.- De una doctrina: δογµα-
λογíα,δικαιοδοσíα,δικοδοσíα,ας,η cau τιστης,οû,ò defensor alicuius doc-
sae suae defensio,causae dictio.- Es
trinae.- En los males y calamidades
públicas: áποποµοαîος,α,ον depuslor DEFINICIÓN: òρισµóς,οû,ò definitio
malorum
DEFINIDO: `ρητóς,η,óν status
DEFICIENTE: áποδεης,ηςéς deficiens

235
DEFINIDOR: `ορíζων,ων,ον finitor DEGLUCIÓN: κατáποσις,εως,η
η
deglutitio
DEFINIR áφορíζω (áφωρικα),διαστéλλω DEGLUTIR: παραχναúω, παρεντρωγω de
(-éσταλκα,éστολα),καθορíζω, òρíζω, glutio
προσδιορíζω, τáσσω, τíθεµαι, τíθεµι,
τιθéω definio, praefinio.- Además: DEGOLLACIÓN: καροτóµησις,εως,η; σφα-
προσορíζω insuper definio.- Difícil γη,ης,η jugulatio,mactatio
de: δυσóριστος,ος,ον difficilis de-
finitu.- Que define: òρικóς,η,óν de- DEGOLLADO: áπολαιµóτοµος, λαιµητοµος
finitivus λαιµóτµητος,ος,ον; σφακτóς,η,óν ju-
gulatus,secto jugulo occisus
DEFINITIVO: αúτοτελης,ης,éς; κρíσι-
µος,ος,ον decretorius DEGOLLAR: áποδειροτοµéω,-τοµησω, áπο
καρατοµéω,áποκεφαλíζω, áποκρανíζω,
DEFORMAR: κυλλóω deformo áποσφáζω, αúχενíζω, διασφáζω, éπικα
τασφáττω, éπισφáζω, κατασφáττω (-
DEFORME: ´áµορφος,ος,ον; íδεχθης, σφαξω), λαιµοτοµéω, προσαποσφáττω,
áειδης,áκελης; δυσειδης,εíδεχθης, προσφáττω,σφáζω, σφáττω,σφαγιáζω,ùπο
ης,éς; áπρóσωπος,δúσφορµος, δυσπρó- σφáζω subtus jugulo,jugulo,ante ju-
πος,ος,ον; σαπρρóς,á,óν; σιφλóς,σιπα gulo,jugulum disecco,caput abscindo,
λóς,η,óν informis,deformis,diormis obtrunco,decollo.- Más: προσεπισφá
facie,aspectu.-Hacer deforme: σιφλóω ττω insuper jugulo.- Recién degolla
deformem facio do: νεοσφαγης,ης,éς; νεóσφαγος,νεóσ
φακτος,ος,ον nuper jugulatus
DEFORMIDAD: áµορφíα,ας,η; áωρíα,ας,η
δυσεíδεια,ας,η; δυσφορµíα,ας,η; εí- DEGOLLARSE, que se ha degollado: αú-
δεχθεíα,ας,η deformitas τοσφαγης,ης,éς a se ipse jugulatus

DEFRAUDADO,en sus intentos:´áτευκτος DEGRADADO: ´éκφυλος,´éξεδρος,ος,ον


ος,ον voti non compos de gradu dignitatis depulsus,loco
suo emotus
DEFRAUDADOR áποστερητης,ου,ò defrau
dator DEGRADAR: áποκιδαρéω, áποκοσµéω, éκ
φυλλοφορéω dignitatem adimo,e suo
DEFRAUDAR: áφυστερéω.φθονéω, παραι- ordine dimoveo, de gradu dignitatis
ρéοµαι, παρακóπτω, προσαποστερéω de depellere
fraudo,fraudo.- A escondidas: ùποσ- DEGÜELLO,acto de cortar la cabeza:
τερéω,ùποστερíζω clam defraudo.- Ser áποκεφáλισµα,ατος,τó; áποκεφαλισµóς
defraudado,quedar: áπολεíποµαι οû,ò capitis abscissio
defraudor
DEGUSTACIÓN: γευµατισµóς,οû,ò; γεú-
DEGENERACIÓN: éξαλλαγη,ης,η; éξáλλα-
σις,εως,η degustatio,gustus
σις,εως,η; νóθευσις,εως,η; παρéκβα-
σις,εως,η degeneratio DEGUSTAR: γεúοµαι degusto
DEGENERADO: δυσγενης,ης,éς degener DEHESA: βησσος,εος,τó saltus.- Que
vive en dehesas: νοµαîος,αíα,αîον
DEGENERAR: µεταφúω,-οµαι; µεταπíπτω,
degens in pascuis
(-πεσοûµαι,πéπτωκα); παρεκβαíνω,παρε
ξιστáω,-εξíστηµι, περιïστηµι, τριγο DEIDAD: σéβασµα,ατος,τó; θεóτης,ητος
νéω degenero.- Que degenera: éκπá- η id quod colitur,deitas
τριος,ος,ον degener
DEIFICACIÓN: áποθéωσις,εως,η; θéωσις

236
εως,η deificatio (apothosis) desidies.- Con dejadez:`ραθυµως re-
misse.- Vivir en la dejadez:`ραστρω
DEIFICAR: θεóω deum facio νεúω desidem vitam ago

DEJACIÓN: διáπαυσις,εως,η cessatio DEJADO aparte: περιλιπης,ης,éς; περí


λοιπος,ος,ον relictus
DEJADEZ,indiferencia: `ραθυµíα,ας,η
DEJAR: διαπαúοµαι, éáω (éáσω,εíακα, πóρος,πρóοδος,ος.ον qui praeit.-
εíακον), éáσκω, éγκαταλεíπω, éγκατα- Quitar de delante,de la vista: éξα-
λιµπáνω, εíáω, éκκαταλεíπω, éλλεíπω, φανíζω e conspectu tollo.- Tener
éω (éáω), éξαφιéω,éξαθíηµι, καλλεíπω delante: áντíχω teneo ante
καταλεíπω, καταλιµπáνω, καταπρολεíπω
κατατíθηµι (καταθηναι), λεíπω (-ψω, DELANTERA,la parte..: τοúµπροσθεν
λéλειφα,λéλοιπα), ληχω, λιµáνω, µετα anterior pars.- Tomar la..: ùποφθáνω
λéγω, µεταπαúω, περιóτπτοµαι, προλεí ante verto
πω, προσéω, ùπολεíπω, ùπολιµπáνω
relinquo,sino,negligo,desino,linquo, DELATADO: κατáγγελτος,ος,ον indica
derelinquo,dimitto.- A lo lejos: tus a delatore
áποπρολεíπω procul relinquo.- Debe
dejarse: éατéον sinendum.- Dejar DELATAR,acriminar: αíτιáοµαι, áποπéµ
pasar: διαπορεúοµαι praetereo.- De φοµαι (ψοµαι), διαπρεστεúω, εíσαγ-
jar primero: προαποπéµπω ante dimi- γéλλω, φαíνω (φανω,πéφαγκα),γρáφω,
tto.- Que dejó para el día señalado: καταµηνúω, µανúω, προσαπογρáφω, προσ
ùπερπρóθεσµος,ος,ον qui excessit κατηγορéω, συκáζω defero,indico,ac-
statum praestitutumque diem.- Se cuso,indicium deferre.- Al reo: προ-
debe dejar: µεθετéον
µεθετ ον sinendum est.- σαγγéλλω reum defero.- Antes: προ-
Que debe dejarse: παρετéος,α,ον αιτιáοµαι ante criminor
dimittendus
DELATOR: αíτιος,ος,ον; áππαγγελτηρ,
DELACIÓN: εíσεγγελíα,ας,η; φáσις,εως ηρος,ò; áρχολáβος,ος,ον; éνδεíκτης,
η delatio.- Calumniosa: συκοφαντíα ου,ò; φανóς,οû,ò; φιλεγκληµων,ων,ον
ας,η calumniosa delatio.- Pagar por καταµηνυτης,οû,ò; µανυτáς,â (indecl)
la: µηνυτρíζω praemium indicii µηνυτηρ,ηρος,ò; µηνυτης,οû,ò; µηνú
solvo.- Paga por la: µηνυτρον,ου,τó τωρ,ορος,ò; ψιθυριστης,οû,ò; συκω-
indicii praemium ρóς,οû,ò; συκóσφασος,ος,ον delator
index,auctor.- Calumnioso: συκοφαν-
DELANTAL: περíζωµα,ατος,τó cingulum της,οû,ò calumniosus delator.- Dela
ventrale
tora: συκáστρια,ας,η delatrix
DELANTE:´áντα,´áντην,´éµποθεν, πáροιθε,
DELECTACIÓN: τéρψις,εως,η delectatio
πáροιθεν, πρóπαρ, προπáροι-
θε,-θεν, προτéρω,-ως,-ωσε, ùπαιθα DELEGACIÓN: éκταγη,ης,η delegatio
coram,ante.- Ante los pies: προποδων
coram,ante pedes.- Delante de (gen. DELEGAR: éκτáττω,-σσω delego
dat.ac.) éπí coram.- El que está
delante de los pies: παρπóδιος,ος,ον DELEITABLE: εúγηθης,ης,éς;-γηθητος,
ante pedes existens.- Estar delante: ος,ον delectabilis
προστατεúω, προστατéω, πρεστηκω
praesto, coram sto.- Hacia adelante: DELEITAR: `ηδω (´ησω),áρετíζω,éφηδο-
πρóσσω in interiorem partem.- Poner µαι,éφηδúνω,εúφραíνω,λαüξω,λιγαíνω
por delante: µúνοµαι praetendo.- ποτιτéρπω,τéρπω,θéλω (θελησω) delec
Por delante: ´éµπροσθεν, éπιπρóσθεν to,delector,oblecto.- Más: προσεπι-
coram,ante.- Que va delante: προοδοι τéρποµαι insuper oblector.- Sobre

237
manera: ùπερηδω, ùπερευφραíνω su- tate fruor.- Amante del: φιληδης,ης,
pra modum delecto.- Algún tanto: éς amans voluptatis.- Amor del: φι-
ùπευφραíνω aliquantum delecto ληδíα, φιληδονíα,ας,η amor volupta
tis.- Apto para el: áπολαυστóς,η,óν
DELEITARSE: ´ηδοµαι (´ησοµαι),éνασ idoneus ad fruendum.- Dado a los:
µενíζω, éνηδοµαι, éνηδυπαθéω, éντρυ áπολαυστικóς,η,óν; φιληδονος,ος,ον
φáω, éπιτéρποµαι, φιληδéω, φιληδονéω deditus voluptatibus.- Del ánimo: ψυ
χαíρω (κéχαρκα), κατατρυφáω, προση χαγωγíα,ας,η delectatio animi.-En-
δοµαι delector,oblector,gaudeo.- tregado al..:`ηδυπαθης,ης,éς volup-
Deleitarse en: éπεντρυφáω delicias tati deditus.- Para el ánimo: εúητó-
mihi facio in ριον,ου,τó animum delectans.- Que
desprecia los: áφιληδονος,ος,ον vo-
DELEITE:`ηδονη,,ης,η;`ηδονáθεια,ας, luptates contemnens
η;´ησις,εως,η; áδονá,âς,η; áπολαúσις
εως,η; éντρúφηµα,ατος,τó; ψíνθος,εος DELEITOSO:`ηδονικóς, áπολαυστικóς,
τó (-ου,ò), τερπνóν,οû,τó; τερπωλη, η,óν voluptatem afferens
ης,η; τéρψις,εως,η delectatio,volup
tas,deliciae,oblectatio,jucunditas.- DELEZNABLE: βρυωδης,ης,ες fluxus
Abusar de los: παραχρáοµαι abutor.-
Gozar de deleites: `ηδυπαθéω vulup-
DELFÍN: δελφíν,δελφíς,îνος,ó del- ας,η praedeliberatio.- Con delibe-
phin.- Pequeño: δελφινíσκος,ου,ò ración: συµβουλευτικως deliberative
delphinulus.- Parecido al: δελφονοε-
ιδης,ης,éς delphini speciem genrens DELIBERADO de antemano: προπεφραδµé
να,τá praedeliberata
DELFOS, ciudad de Grecia: Πυθων,ωνος
ò Pytho.- De,desde Delfos: Πυθóθεν DELIBERAR: διαβουλεúοµαι,-εúσοµαι;
ex Pythio.- En Delfos: Πυθοî in Py- διáζω, µηδοµαι, µητιáω, σκéπτοµαι,
thio.- Hacia Delfos:Πυθοîδε Pythium συνδοιáζω delibero.- Después: µετα-
versus.- Oráculo de: δελφικóν µαν- φρáζοµαι post delibero.- En común:
τεîον,τó Delphi oraculum κοινοβουλéω, συµφρáζοµαι (-áσοµαι,
πéφραδα), συµµητιáοµαι, συνεδριáζω
DELGADEZ: íσχνóτης,λεπτóτης,λυπρóτης in communi consilia confero,simul
ητος,η gracilitas,tenuitas delibero,una consilio ineo,consilia
simul agito.- Pronto en deliberar:
DELGADO:`ραδανóς,`ραδινóς,βραδινóς, ταχυµητης,ου,ò; ταχυµητις,ιος,ò,η
celer in deliberando
íσχνóς,λεπτóς,λυπρóς,σφηκóς, σικχóς,
η,óν;λíσκος,η,ον; διáκενος,φíβαλος, DELIBERATIVO: συµβουλευτικóς,η,óν
κáτισχνος,óλιγóσαρκος,ψúθιος,ùπóλισ deliberativus
φος,ος,ον; λειρóς,µινυρóς,ψηχρóς,á,
oν gracilis,macer,exilis,subgraci- DELICADAMENTE: áπóρως, διατεθρυµµé
lis.- Ancho y delgado: πλακóεις,εσσα νως, χλιδανως, χληδανως, τακερως te-
εν latus et tenuis.- De cuerpo del- nuiter,delicate.- Vivir delicadamen
gado: λεπτóσωµος,ος,ον qui gracilis te: κατασπαταλáω, ùπερτρυφáω deli-
est corpore.- Muy delgado: `ùπíσχνος cate,admodum delicate vivo
κατατρíχιος,ος,ον pertenuis instar
pili,subgracilis.- No de mucho DELICADEZA: áπολóτης,ητος,η; λεπτο-
vientre: λαγαροí graciles µéρεια,ας,η; λεπτοσúνη,ησ,η;λεπτóτης
ητος,η teneritudo, exilitas,tenuitas
DELIBERACIÓN: διαβουλíα,ας,η; διαβοú Criado con delicadeza (a la sombra)
λιον,ου,τó; διανóησις,εως,η delibe- σκιατροφíας,ου,ò,η; σκιατραφης,ης,
ratio.- Anticipada: προχειροτονíα, éς delicate educatus,in umbra nutri

238
tus.- Tratar con: áτáλλω, áτιτáλλω samente: σκιητροφéω, σκιατροφéοµαι
delicate nutrio.- Vivir con: θερµε- delicatam vitam ago, in umbram vitam
ρúνω,-ρúνοµαι delicate vivo dego

DELICADO:´éνισχνος,ος,ον;`ραδολóς,η DELIGENTÍSIMAMENTE: éξηκριβωµéνως


diligentissime
óν; áπαλóς,η,óν; βαúκαλος,ος,ον; βαυ
κóς,η,óν; εúτακης,ης,éς; χλιδανóς,
DELINCUENTE: ùπεúθυνος,ος,ον; θωος,
χληδανóς,η,óν; χλíδειος,χληδειος,α,
ου,ò,η reus,sons
ον; κινυρóς,á,óν; λεπτοµερης,ης,éς
λεπτóς,η,óν; λεπταλéος,α,ον; µαλθα- DELINEACIÓN: διαγραφης,καταγραφης,ης
κóς,η,óν; áβρóβιος,ος,ον; áβρóς,á, η delineatio
óν; ναννáριος,α,ον; νωγαλéος,α,ον;
πλησµιος,íα,ιον; ψαυκρóς,á,óν; σαυ DELINEADO: κατáγραπτος,-γραφος,ος,
λóς,η,óν; τακηρóς,á,óν mollis,deli- ον delineatus.- Bien delineado: εú-
catus,molliter vivens,tener,exilis
γραµµος,ος,ον pulchre descriptus
Afeminado: γυναικóς,η,óν effoemi-
natus,mollis.- Algo delicado: ùπó- DELINEAR: καταγρáφω, µορφóω,περιγρá
λεπτος,ος,ον subtenuis.- De cuerpo φω, προτυπóω, σκαριφεúω, σκαριφíζω,
delicado y tierno: τακερóχρως,ωτος, ùποτυπóω delineo,formo,describo
ò,η teneri et delicati corporis.-
Enteramente delicado: πáναβρος,ος, DELINQUIR: áµπλακéω, áνοµéω, áπεξα-
ον omnino delicatus.-Delicado,hecho µαρτáνω, πληµµελéω, συνεξαµαττáνω
para las buenas mesas: εúδειπνος,ος delinquo, inique ago.- Con descaro:
ον lautuc,bonis epulis instructus πανουργéω vafre scelus admitto
No delicado: áτρúφερος,ος,ον non
delicatus.- Vida delicada,regalada: DELIQUIO: λειποψυχíα,ας,η; λειποθυ-
σκιατροφíα,ας,η umbratilis vita µíα,ας,η deliquium animi,deliquium

DELICIAS: áπαλóτης,ητος,η; σπατáλη, DELIRANTE: βεκκεσéληνος,ος,ον; παρá-


ης,η, σπαθáλη,ης,η mollities,deli- φρων,ων,ον (ονος),παρáκοπος, παρá-
ciae κρουστος, παρáληρος, πáραρος,ος,ον

DELICIOSAMENTE,pasar la vida delicio


delirans,delirus.- Muy delirante: η; παραφρóνησις,εως,η; παραφροσúνη,
κρóνιππος,ος,ον vehementer delirus ης,η; παραγηραµα,ατος,τó; παραíπαισ-
Que delira por la fiebre: φρενητικóς µα,ατος,τó; παρáνοια,ας,η delirium
η,óν qui per febrem delirat deliramentum.- Delirio furioso: τυφω
νíα,ας,η genus delirii furentis.-
DELIRAR: áποληρéω, φλανúσσω, καταλη- Que produce el delirio: παρακοπτικóς
ρéω, ληραíνω, παραφáσσω, παραφéροµαι η,óν insaniam generans
παρακοâν, παρακóπτω, παραλéγω, παρα
νοéω, παραπαíω deliro,desipere.- DELITO: ´éλλειµµα,ατος,τó; áθéµιτον,
Casi: παραληρéω prope deliro.- Jun ου,τó; εúθúνη,ης,η; παρανóµηµα,ατος,
tamente: συλληρéω simul deliro.- τó; παρανοµíα,ας,η; παρáπτωµα,ατος,
Que delira por los años: κρονικóς,η, τó; πληµµéληµα,ατος,τó; πληµµελησις,
óν; κρóνιος,íα,ιον senio delirans.- εως,η delictum,nefas,crimen.- Sabe
Que delira: λυωδης,ης,ες; παρακεκοµ dor del: ùπαíτιος,ος,ον culpae cons
µéνος,η,ον delirus.-Delirando (adv) cius
παραπαιóντως delire
DELTA: δéλτα quarta littera graeco-
DELIRIO: φρενιτíασις,εως,η; φρενîτις rum.- Dar la forma de una: δελτóω
ιδος,η; ληρηµα,ατος,τó; ληρησις,εως, in formam litterae delta effingo.-

239
Que tiene la forma de: δελτωτóς,η,óν η;παραφρονíα,ας,η; παραφροσúνη,ης,η
ad formam triangularem παρακοπη,ης,η; παρáνοια,ας,η demen
tia,judicii defectus,amentia,oblivio
DEMACRACIÓN: φθοη,ης,η diminutio Con demencia: φρενοβλαβως dementer
corporis Enviada por los, dioses: δαιµονοβλá
βεια,ας,η dementia a diis missa
DEMAGOGIA: δηµαγωγíα,ας,η populi
regimen (gobierno popular)
DEMENTE:(sust.) κοáλεµος,ου,ò de-
mens.- Adj.: áνοηµων,ων,ον; áνοητος
DEMAGOGO: δηµαγωγóς,η,óν; "´éστι γàρ
ος,ον; ´áνοος,ους,ουν; βλαψíφρων,ων
δηµαγωγóς ò τοû δηµου κóλαξ" (Aristo
teles.- Pol.5:ll-l2) demagogus autem ον; νεννóς,η,óν; παρáφρων,ων,ον;
est qui populum adulatur; δηµαγωγóς, παραφρóνιµος,ος,ον impos animi,de-
mens,amnes,compos mentis,mentis lae-
οû,ò populi adulator
sus.- Estar demente: χαλιφρονéω de-
mens sum
DEMANDA: πρóκλησις,εως,η condictio
Renovación de: παλινδικíα,ας,η ac-
DEMOCRACIA: δηµοκρατíα,ας,η;-τεíα,ας
tionis redintegratio.- Entablar nue-
η popularis status.- Partidario de
va demanda: παλινδικéω novam litem
superiori addo la: φιλοδηµοτικóς,η,óν publicola.-
Vivir en: δηµοκρατéοµαι sub populi
DEMANDADO: πρóκλητος,ος,ον accer- regimine vivo
situs
DEMÓCRATA: δηµοκρατης,ης,éς; δηµó-
DEMANDAR: éξαιτéοµαι postulo κρατος,ος populari imperio additus
DEMOCRATICO: δηµοκρατικóς,η,óν popu
DEMARCACIÓN: διóρισµα,ατος,τó; διο- lari instituto vivens
ρισµóς,οû,ò definitio.- Punto de
partida ο final (para carreras..) DEMOPLER: áµαλδúνω, áνταναíρω, κατε-
γρáµµη,ης,η carceres λéω demolior.- Los muros: κατατει-
χíζω demolior
DEMÁS: en cuanto a lo demás: ταλοιπá
(τà λοιπá) de reliquo.-Por lo demás DEMOLICIÓN: διáρριµα,ατος,τó disjec
tio
´áταρ, αúτáρ, αúτáρ οûν, éπεì ´áρα,
λοιπóν, τáλλα (τà ´áλλα),τοíνυν, το-
DEMONÍACO: δαιµονιωδης,ης,ες daemo-
λοιπóν de reliquo,caeterum,alioquin niacus
caetera.- Sobre lo demás: ´óχα prae
caeteris DEMONIO: δαíµων,ονος,ò.- (Εn sentido
cristiano): δαιµóνιον,ου,τó daemo-
DEMASIADO: ´áγαν, ùπερβολικως nimis,
valde,nimius nium.- Agitado por los,por un: δαιµο
νοφóρητος,ος,ον a daemone agitatus
DEMENCIA: ´éκνοια,ας,η; áφρóνησις, Poseído por: δαιµονιαικóς,η,η,óν a
εως,η; áφροσúνη,ης,η; áκρισíα,ας,η daemone posessus.- Que venera a los:
áκρισíη,ης,η; φρενοβλáβλεια,ας,η; δαιµονολáτρης,ου,ò cultor daemonum
λαθιφροσúνη,ης,η; παραφρóνησις,εως Estar porseído del: δαιµονιáω a dae
mone obsideor.- Ser maltratado por: θéνης,ου,ò orator Demosthenes
δαιµονíζω a daemone xexor
DEMOSTRABLE: áποδεικτóς,η,óν demons
DEMORA: διαµéλλησις,εως,η; διατριβη, trabilis
ης,η; τευτασµóς,οû,ò; ùστéρησις,εως,
η mora,cunctatio DEMOSTRACIÓN: ´éνδειξις,εως,η; áπó-
δειξις,εως,η; éπíφασις,εως,η; φανη,
DEMÓSTENES (apoyo del pueblo): Dηµοσ ης,η demonstratio.- Anticipada: προ

240
δηλωσις,εως,η praesignificatio.- Con νóν, πυκνáκις, στιβαρως dense, con-
demostración: éπιδεικτικως cum fertim
ostentatione
DENSIDAD: áθροóτης,ητος,η; βáθος,εος
DEMOSTRAR: διαδεíκνυµι,καταδεíκνυµι, τó; δασυσµóς,οû,ò; πúκνωσις,εως,η;
-δεικνúω commonstro.-Además: προσα- πυκνóτης,ητος,η; συνéχεια,ας,η assi
ποδεíκνυµι,-δεíκνúω insuper demons- duitas,densitas.- Falta de: áραιóτης
tro.- De antemano: προαιτιáοµαι, ητος,η laxitas spongiosa
προδεíκνυµι,-δεικνúω praemonstro.-
Juntamente: παρεµφαíνω una demons- DENSO: βαθúς,εîα,ú; δαυλóς,η,óν;
tro.- Primero: προαποδεíκνυµι prius δυσµανης,ης,éς; éγγεíτνιος,ος,ον;
demonstro.- Se debe demostrar: ùπο- éπητριµος,ος,ον; καταειµéνος,η,ον;
δεικτéον subdemonstrandum est.- El µéλας,µéλαινα,µéλαν; ναστóς,η,óν; πα
que demuestra δεíκτης,ου,ò ostensor χúς,εîα,ú; πυκινóς,η,óν; πυκνóς,η,
óν; στεγανóς,η,óν; στεγνοφυης,ης,éς
DEMOSTRATIVO: áποδεικτικóς, δεικτι- στεγνóς,η,óν; στιβαρης,ης,éς; στι-
κóς, éπιδεικτικóς,παρεµφατικóς,η,óν φρóς,á,óν; σιπτóς,η,óν; συνεχης,ης,
demonstrativus,ostensivus éς; ταρφειóς,óς,óν; τáρφιος,íα,ιον
ταρφης,ης,éς densus.solidus.- No
DEMUDADO, palidecido: áποχλωρíας,ου, denso: ´áπυκνος,ος,ον non densus.-
ò cui color in pallorem vertitur Algo denso: éπíδασυς,εια,υ (-εος)
aliquantum densus.- Enteramente den-
DENARIO: δεκαδικóς,η,óν; δεκáχαλκον, so: πανáθροος,ος,ον; πανεπητριµος,
ου,τó; δηνáριον,ου,τó denarius ος,ον omnino densus.- Muy denso:
πολυσπαθης,ης,éς multum densatus.-
DENEGACIÓN: éξáρνησις,εως,η inficia
tio Hacer denso: δασúνω denso.- Densa
(fem.) οúλáς,áδος,η densa
DENGUE:`éρµα,ατος,τó; ψáλιον, ψαλíον
ψáλλιον,ψéλλιον,ου,τó bullae,monile DENTADURA,limpieza de la: áποδóντω-
σις,εως,η sordium inter dentes pur-
DENIGRAR: áποµελαíνω denigro gatio

DENODADO: νεανικóς,η,óν strenuus DENTERA: óδαξησµóς,οû,ò; óδαξισµóς,


οû,ò pruritum dentium
DENOMINACIÓN: φωνησις,εως,η; óνοµα-
σíα,ας,η appellatio,nominatio.- Ba DENTICIÓN: óδοντíασις,εως,η; βóλος,
jo una denominación φερωνúµως nomi- ου,ò dentitio.- Estar en la denti-
ne ad ipsam rem apposito.- Igual ción: óδοντοφυéω dentes emitto.-
denominación: òµωνυµíα,ας,η aequi- Padecer en la: óδοντιáω dentitione
vocatio.- Semejante por la denomina- laboro
ción: παρóνυµιος,ος,ον denominatio-
ne similis DENTÍFRICO,polvos para limpiar los
dientes: óδοντóσµηγµα,ατος,τó; óδον-
DENOMINAR: διονοµáζω, κατονοµáζω de τρóτριµµα,ατος,τó dentrifricicum,
nomino.- Denominado: éπíκλητος,ος, pulvisciculi quibus dentes fricantur
ον appellatus
DENTÓN,pez: συνóδους,óδοντος,ò; συν
DENOMINATIVAMENTE (por derivación de οδοντíς,íδος,η dentex
de una palabra: παρωνúµως denomina
tive DENTRO: εíσω,´íσω intra.- Dentro de
poco: βαιóν paulisper.- Dentro de:
DENSAMENTE: áολληδην, βυζην, πúκα, por dentro: ´éσω ;´éσωθεν; ´éντος,
πυκινá, πυκινóν, πυκινως,πυκνá, πυκ- ´éντοσθε,´éντοσθι intrinsecus,intra

241
intus ρευσις,εως,η; ùπαγορíα,ας,η denun-
tiatio.- Presentar una denuncia ante
DENUNCIA: éπαγγελíα,ας,η; προαγóρευ el juez: áντικρíνοµαι judicio con-
σις,εως,η; προσαγελλíα,ας,η; ùπαγó-
tendo contra aliquem para..: δρωπακισµóς,οû,ò illitio
corporis dropace
DENUNCIADO: ùπáγγελτος,ος,ον denun
tiatus DEPLORABLE: ´áγοος,ος,ον flebilis

DENUNCIADOR: áπαγγελτηρ,ηρος,ò; µανυ DEPLORAR: áνακωκúω,áποικτíζω,κατακω-


τáσ,â (indcl.) µηνυτηρ,ηρος,ò; µηνú- κúω,κατακλαíω (κλαúσω),θρηνωδéω de-
της,οû,ò index,nuntiator ploro

DENUNCIAR: áπερéω,éκκαταγγéλλω,éπαγ- DEPONER: áποτíθηµι (áποθησω,áποτéθει


γελλω, κατεíπω,παραγγéλλω,προδεíκνυ- κα),éγκατατιθéω,-τíθηµι,παρακαταβáλ-
µι,-δεικνúω, προφωνéω, προρéω, προ- λω,κατατíθηµι (καταθεîναι) depono.-
σαπογρáφω defero,denuntio.- Denun- Antes: προκατατíθηµι ante depono.-
ciar a alguien ante la justicia: En falso: καταψευδοµαρτυρéω falsum
áντικρíνοµαι judicio contendo con- dico testimonium.- Juntamente: συγκα
tra aliquem.- Antes: προκαταγγéλλω, τατιθéω,τíθηµι una depono
προπαρεγγυáω ante denuntio
DEPORTACIÓN: áποκοµιδη,ης,η; κατακο-
DEPENDIENTE, estar dependiente: ùφíσ µιδη,ης,η; πετοικεσíα,ας,η: µετοιηé-
τηµι subjaceo σιον,ου,τó deportatio

DEPENDER: éκκρéµαµαι, éκκκρεµáννυµαι DEPORTAR: áποκοµíζω,κατακοµíζω,παρα-


καταιωρéοµαι, ùποβαíνω, ùπóδηµι sub- κοµíζω deporto,duco in alias terras
sum,subjicior,dependeo.- Depender de
ùποδρησσω subservio.- Que depende DEPOSICIÓN: áπóθεσις,εως,η;διαχωρη
de nosotros, que está en nuestro po- σις,εως,η depositio (evacuación del
der: éνóντα,τá quae penes non sum vientre).- Depósito καταθηκηης,η.-
Acción de depositar κατáθεσις,εως,η
DEPENDIENTE: áποτεταµéνος,η,ον; ùπη- Depositio
ρéτης,οû,ò minister,dependens.- De
alguno: éχóµενος,η,ον pendens ab DEPOSITAR:κατατíθηµι depono.- Además
aliquo.- Estar dependiente,sujeto: προσκατατíθηµι insuper depono.- En
ùπογεíνοµαι, ùπογíνοµαι,-γíγνοµαι manos de: παρακατατιθéω, παρακατατí-
subjicior
θηµι depono apud.- Estar depositado
DEPILACIÓN: παρατιλµóς,οû,ò; παρáτιλ juntamente: συναπóκειµαι simul repo
situs sum
σις,εως,η pilorum evulsio
DEPOSITARIO: µεσσεγγυητης,οû,ò inter
DEPILADORA: παρατιλτρíα,ας,η quae
ventor (depositario de una garantía
pilos evellit
de dinero)
DEPILAR: áποτíλλω, παρατíλλω depilo
DEPÓSITO: καταθηκη,ης,η; παρακατáσ-
τασις,εως,η; παραθηκη,ης,η deposi-
DEPILARSE ungúento para: δρóπαξ,ακος
ò dropax.- Unturse el cuerpo con tum.- De agua: ùδρúεµα,ατος,τó cis-
terna.- De dinero o de algo confiado
ungüento para..: δρωπακíζω dropace
corpus inungo.- Untarse con tanquia a alguien: παρακαταθηκη,ης,η deposi
(ungüento depilatorio: δρωπακíζω tum.- En lugar seguro: ùπéκθεσις,
dropace corpus inungo.- Acto de εως,η repositio
depilarse,de untarse con tanquia

242
DEPRAVACIÓN: κιβδηλεíα,ας,η; παρατρο DEPRECACIÓN: áντιβóλησις,εως,η; áντι
πη,ης,η pravitas,depravatio βολíα,ας,η; παραíτησις,εως,η depre
catio,adhortatio
DEPRAVADO: áµαρτíνοος,ος,ον; παρεξηυ
λεµéνος,η,ον cuius mens est prava DEPRECATORIO: παραιτητικóς,η,óν de
depravatus precatorius

DEPRAVAR: διαλωβáω,-λωβéω, διαστρé- DEPREDACIÓN: λαφυραγωγíα,ας,η; λεηλα


φω (διéτρεφα,-στροφα,στραµαι), κακú σíα,ας,η depredatio
νω, καταφθεíρω, καταστρεβλóω, κιβδη-
λεúω, λωβáζω, λωβáω, λωβáοµαι, λωβéο DEPRESIÓN: καταπíεσις,εως,η; ùφíζη-
µαι, παραστρéφω, παρατρéπω, συνδιασ- σις,εως,η depressio
τρéφω a recta via abduco,depravo,co
rrumpo,perverto,foedo DEPRIMIR: éπικαταβáλλω,καταβιβáζω,

καταδúω, καταπιéξω, κατασµικρúνω, En derecho: éνθéσµως jure.- Cesión


συνταπεινóω, ταπεινóω, ùποκαθíηµι, de su derecho: καθúφεσις,εως,η de suo
deprimo.- Hasta la tierra: χθαµαλóω jure decessio.- Derecho de hospi
ad terram deprimo talidad: προξενíα,ας,η hospitii ne
cessitudo.- Igualdad de derechos ci-
DEPUESTO: ´éκφυλος,ος,ον dimissus viles: íσοπολιτεíα, íσονοµíα,ας,η
jus aequum in civitate, juris aequa-
DEPURAR filtrar: ´ηθω defaeco bilitas.- Profesor de: νοµοδιδáσκα-
λος,ου,ò professor juris.- Que goza
DERECHA,que está a la derecha: δε de iguales derechos: íσονοµικóς,η,
ξιóς,á,óν qui,quae,quod in dextra óν; íσóνοµος,ος,ον juris utens.- Que
est.- La mano derecha e izquierda: no paga derechos: áτετωνητος,ος,
χεíρ δειξιá,η; χεíρ áριστερá,η dex ον cuius nomine vectigal non
tra vel sinistra manus.- A la dere
penditur.- Sin derecho: παραδíκην
cha éπιδéξια,-δεξιως; δεξιóφιν, δεξιáδην,
praeter jus.- Derecho social: συµµα
δεξιωτερον ad dextram,a
dextra, dextrorsum.- Coger con la χικóν,οû,τó jus sociale
derecha: éνδεξιóοµαι dextram com-
DERECHURA,en derechura εúθúς recta
plector.- Dirigirse a la: éνδεξιóο
µαι in dextram se dirigere.- Que se DERIVACIÓN: áποχετεíα,ας,η; παραγωη,
halla en la derecha: éνδéξιος,α,ον ης,η derivatio
qui est ad dextram
DERIVADO: παραγωγóς,óς,óν deriva-
DERECHAMENTE: ´íθú recta.- Que hace tivus
las cosas derechamente,que nada hace
oblícuamente: áπαρáτρεπτος,ος,ον ni- DERIVAR: éποχετεúω, éξχετεúω derivo
hil oblique faciens
DEROGACIÓN: διαγραφη,ης,η antiquatio
DERECHO: áστραβης,ης,éς; óρθéσιος,
ος,ον non tortus rectus.-Estar dere
DEROGAR: áντεισφéρω, áντισψηφíζω ab
cho: óρθοστατéω rectus sto.- Que rogo,contra decerno
marcha por el camino derecho,recta-
mente: íθυκéλευθος, íθυπóρος,ος,ον DERRAMADO: ´éκχυτος,ος,ον; χυδαîος,α
recta via incedens,recta procedens
ον;χυτóς,η,óν; ùπóχυτος,ος,ον suffu
Derecho,justicia: δικαíωσις,εως,η;
sus,effusus,fusus.- Largamente: áχú-
δíκη,ης,η; θéµις,ιστος,ιδος,η jus,
νετος,ος,ον late effusus.- Lo derra
justitia.- Derechos judiciales: δι
mado: áπóχυµα,ατος,τó id quod effu-
καστικóν,ου,τó sportula judicialis sum est aliunde.- Muy derramado:

243
πολúχυτος,ος,ον late effusus.- Poco χúοµαι circum effundo.- Antes: προα
ha: áρτíχυτος,ος,ον recens fusus.- πορρéω,προεκχéω,προχéω,προκαταβρéχω
Por todas partes: εúπερíχυτος,ος,ον prius effluo,ante effundo,ante per-
undique circumfusus fundo.- Aún más: προσεκχéω,-χúω in-
super effundo.- Completamente: áνα-
DERRAMAMIENTO: éκχυσις,εως,η; διαβρο χéω,-χεúω,-χúω perfundo.- Derramar-
χη,ης,η; éπíφυσις,εως,η; éπιρροη,ης, se: ùπερχéω effundo,supereffundor.-
η; éπíρροια,ας,η; χúσισς,εως,η infu Encima: éπεγχéω,-εγχεúω,-εγχúω su
sio,effusio,perfusio.- De agua:κατáν perinfundo.- Fuera con exceso: úπερ
τληµα,ατος,τó;-τκλησις,εως,η infusio εκχúνω,-εκχúω superfundo.- Fuera de:
aquae.- Excesivo: ùπéρχυσις, παρεγχúω praeter infundo.- Gota
εως,η immodica effusio a gota: συλλεíβοµαι,συλεíβω stillo
Más,mucho: προσεπιχéω,πολυχοéω (χéω)
DERRAMAR: áποχéω,áποχúω,χεúγω,χεúγο insuper,multum effundo.- Por encima:
µαι (χéσω,χúσω,χεúσω,áποκéχυκα),áπο- καταιονáω,ùπερχúω superfundo.- Por
λεíβοµαι, áπολεíβω,áποσκéµπτω,-σκηπ- todas partes: κατανíζω undique fun
τω,διαβρéχω,διαψαíρω,διασκορπíζω,διü do.- Ser derramado juntamente alre-
γραíνω,éγχéω,éγκαναχéω,éγκατακερáν- dedor: συµπεριγíνοµαι,-γíγνοµαι,-γé
νυµι,-κεραννúω, éγκατακερáω,éγκικρáω νοµαι una circumfundor.- Sobre: éπεκ
εíσχéω (-χεúσω),éκχúω,éκχúνω,éκπρο χéω, éπικíδνηµι, κοχυδéω, παρεµπáσω,
χéω,éκραíνω,éκσπéνδω (-σπεíσω),éπι- ùπερκερáννυµι supereffundo,superfun
χεúω,éπιχéω,éπιχúω,éπιπáσσω,χεíοµαι, do,super difundo,praeter alia insper
χεíω,χéω,χεúω (κéχυκα),χοανεúω,χúω, go.- Derramado a todo lo ancho: νη-
καταχéω,-χεúοµαι,καταχúνω,κατακενóω, χυτος,ο,ον latens fluens.- El acto
καταπροχéω,κατεíβω,παραχúω,προχúω,προσ de derramar: περíχυσις,πρóσχευσις,
χéω,προσχúω effundo,perfundo, πρóσχυσις,εως,η circumfusio,affusio
difluo,dispergo,infundo,fundo,cons El que derrama: χυτικóς,η,óν habens
pergo,affundo,profundo.- Alrededor:
περιχéω,περιαντλéω,περιχúω,περιπρο
vim fundendi.- Lo que se derrama al- nir dos materias derretidas: συντé-
rededor: περíχυµα,ατος,τó; πρóχευµα κω colliquefacta junto.- Eficaz pa-
ατος,τó id quod profunditur.- Que ra derretir: τηκτικóς,η,óν vim li-
derrama agua: ùδρúχυτος,ος,ον aquam quefaciendi habens.- Que derrite:
effundens.- Que derrama mucho: πολú- τακηρóς,á,óν liquefaciens.-Que derri
χοος (-χους,ους,ουν) qui multa te,derretido:τακηδανóς,η,óν liquens
effundit.- Que se ha de derramar: liquefactus.- Derretirse: προστéκω
éπιχυτéον infundendum τéκοµαι liquefactum affundo,liques
co.- Que fácilmente se derrite: εú-
DERRAMARSE: διαπιπρáσκω (πεσοûµαι, τηκτος,ος,ον qui facile colliquescit
πéπτωκα),κíδναµαι,κíδνηµι diffundor
DERRIBAR:`ρóω, αíρéω, áπαρρáζω, áποι
DERREDOR: en derredor: κυκλóθεν in κοδοµéω,áποκεíρω, αúρéω,éπικαταστρé
circuitu
φω,éπισφáλλω, éρεíπω, éριπóω,éξερεí
πω, κατερεíπω, κατεριπóω, κριοκοπéω,
DERRETIDO: τακερóς,á,óν; τηκτóς,η,óν
liquefactus κυβáζω,πíτνω, σφáλλω, ùββáλλω subver
to,everto,jacio,subruo,prosterno.-
DERRETIR: íαíνω,χεúω,χεíω,χéω,χοα- Derribar de una zancadilla: áποπτερ-
νεúω,µéλδω,τακερóω,ùδαταíνω lique- νíζω calce peto.- Hacer caer: áγκυ-
facio,conflo,liquesco.- Con: συνανα ρíζω supplanto.- A golpes: áποθραúω
τéλλω simul liquefacio.- Del todo: decutio.- Con el pie: éκπελµατóω
περιτéκω liquefacio.- Por disolu- supplanto.- Con ruído: áνακιµβαλíζω
cum sonitu everto.- De su puesto
ción: συντéκω colliquefacio.- Reu-

244
ocultamente: ùπεξιστáω, ùπεξíστηµι De carácter: τραχεινóς,η,óν acerbus
clam e statu suo aliquid dejicio.- animo
Echar por tierra: áνατρéπω subverto
Juntamente: συγκαταφéρω,συγκαταρρíπ- DESACONSEJADO: áποβοúλευτος,áπρονóη
τω simul dejicio,una dejicio.- Los τος,áπροσβοúλευτος,áσουµβοúτευτος,
muros: κατατειχíζω muros everto.- áσúµβουλος,ος,ον inconsultus,expers
Metiendo el pie: ùποσκελíζω suppo- consilii
sito crure dejicio.- Por tierra:
παραστορéω prosterno.- Por todas DESACOSTUMBRADO: ´éκκαιρος,ος,ον;
partes: περικαταβáλλω circum ejicio áσυνηθηςης,éς assuetus.- Estar..:
Al mismo tiempo: συνεριπóω,συνερεíπω áηθéσσω por áéθω insuetus sum
simul everto.- El que derriba en
tierra: κατωµιστης,οû,ò sternax.- DESACOSTUMBRAR: áπαρχαιóοµαι,áπεθíζω
desuefacio
Que no puede ser derribado: δυσαπá-
λλακτος,ος,ον qui non facile profli
DESACOSTUMBRARSE: áποµανθáνω (µαµηθο
gatur.- Que tiene fuerza para derri-
µαι,µεµáθηκα) desisco,desuesco
bar: ùπαγωγóς,óς,óν; ùπακτικóς,η,óν
habens vim dejiciendi
DESAFECTO: ´áστοργος,ος,ον aversus
DERRIBO: κατερíπωσις,εως,η dejectio
DESAFICIONARSE: áποσπουδáζω desino
DERROCAR: βουσκαφéω proruo
studium
DERROCHADOR: διασπαρακτóς,η,óν dilar
DESAFORTUNADO: αíνóµορος,ος,ον; βα-
gitor
ρúποτµος,ος,ον;βαρυδαíµων,ων,ον;
DERROCHAR: διασπaθáω dilapido bona δυστáλας,δυσταλαíνα infortunatus,
qui adversa fortuna utitur,gravi sor
te laborans,misero fato natus
DERROTA: `ησσα,`ηττα,ης,η;φóνος,ου,ò
τοµη,ης,η clades.- Completa derrota
DESAGRADABLE: ´áχαρις,ιτος,ò,η; áη-
πανωλεíα,-λíα,ας,η tota pernicies
δης,ης,éς; áγλευκης,ης,éς; ´áγλευ-
Del enemigo: διαπολéµησις,εως,η de
κος,ος,ον; áνóνητος,ος,ον; áπóτρο-
bellatio.- En la guerra: τµησις,εως, πος,ος,ον; áτερπης,ης,éς; προσκορης
η clades belli ης,éς; πρóσκορος,ος,ον; σικχóς,η,óν
injucundus,insuavis,ingratus
DERROTAR: διαρραíω, éκπολεµéω, κατα-
γωνíζοµαι debello DESAGRADAR: áηδíζω,áφαρδáνω,áπαδεîν,
áπαρéσκοµαι,áπαρéσκω (áπαρéσω) dis-
DESVERGONZADO: ìστιóρραφος,ος,ον pliceo,infesto,improbor
vafer
DESAGRADO: áτéρπηµα,ατος,τó displi-
DESABRIDO: δριµúς,εîα,ú; στριφνóς,
η,óν acerbus,acris gustu vel sapore
centia DESAIRE: áτηµελíα,ας,η; áτηµéλεια,
ας,η negligentia
DESAGUAR: éπιρρéω inflo.- Por fosas
o canales: διοχετεúω aquas per ca- DESALIÑADAMENTE: áσυσκυευáστως in-
nales derivo condite

DESAGÜE de aguas sucias: áπóπλυµα, DESALIÑADO: áκóµιστος,´áκοσµος,


ατος,τó eluvies áτη
µéλητος,ος,ον; áκαλλιéρητος,ος,ον;
DESAIRADO: áτηµéλητος,ος,ον non cu- áκηδης,ης,éς; νηπεκτης,ηςéς; νηπεκ-
ratus
τος,ος,ον; πινωδης,ης,ες; ψαφαρóς,á,

245
óν; ψαφερóς,á,óν; ψωδαρéος,α,ον; reprobandus (que debe ser
νηπλεκτος,ος,ον inornatus,squallidus desaprobado)
incompositus,inconditus,incomptus,
curam pulchritudinis negligens.- Muy DESAPROBAR: áποδοκιµáζω,-δοκιµáω,
desaliñado: ùπéρδασυςεια,υ valde áπογιγνωσκω,(-γνωσοµαι,áπéκνωκα)
hirsutus éκκλωσω, éξονοιδíζω improbo,exprobo,
explodo
DESALIÑO: áκοµισíα,ας,η; ψαφαρóτης,
ητος,η incuria,squallor DESAPROVECHAR: áπρακτéω parum
proficio
DESAMOR: ´áστοργος,ου,ò aversus
DESARMAR: éξονιχíζω,éξοπλíζω exarmo
DESAMPARADO: áσυνηγóρητος,ος,ον pa- Ser desarmado: παροπλíζοµαι exarmor
trocinio destitutus
DESARRAIGADO: áρρíζωτος,´áρριζος,ος,
DESAMPARAR: éπιµονóω,éξαπορéω, µονóω ον radicem non habens, absque radi-
destituo,solum relinquo.- Que desam- ce.- Que no tiene raíces: ´áριζος,
para a sus compañeros de navegación: ος,ον radice carens
λειποναúτης,ου,ò desertor sociorum
nautarum DESARRAIGAR: `ριζολογéω, áπορριζóω
radicibus evello,eradico
DESAMPARO: λεîψις,εως,η relictio
DESARREGLADAMENTE: áσυσκεúαστως in
DESANIMADO: ´áθυµος,βαρúψυχος,ος,ον composite
non animosus,gravis animo
DESARREGLADO: áσυσκεúαστος,ος,ον in
DESANIMAR: λειποθυµéω animo deficio compositus,inconditus

DESANIMARSE: áποθυµéω, áψυχéω,áθυµéω DESARROLLAR: διατυλíζω,éπιλúω expli


(ηθúµηκα), δυσθυµéω, ùπεξιστáω, ùπε- co.- Que se desarrolla en círculo:
ξíστηµι animo excido,animum despon- περιεγης,ης,éς circummactus.- Que
deo,linquor animo,animo concido.- En se desarrolla por sí mismo: αúτοκú-
el empeño:áποσπουδáζω studium remi- λιστος,ος,ον ipse sua vi volubilis
tto.- Totalmente: éξαθυµéω prorsus
animo concido DESARROLLO: διαπτóησις,εως,η; éπíλυ
σις,εως,η explicatio
DESAPACIBLE:`ροιζωδης,ης,ες insuavis
DESASEADO: (ver DESALIÑADO) áθéρισ-
DESAPARECER: `ρéω (`ρεúσω); διáπτα- τος,ος,ον neglectus
µαι-πτηµαι, τυφλóω evanesco.- En
chisàs: σπινθηρíζω in scintillas DESASEO,(ver DESALIÑO): áθεραπενσíα,
abeo ας,η; πíνος,ου,ò; ψαφαρíα,ας,η squa
DESAPARICIÓN: áφáνισις,εως,η; áφανισ llor
µóς,οû,ò conspectu sublatio, evanes
centia DESATADO: ´áζωστος,ος,ον discintus
De unión y trabazón floja: áραιóστυ-
DESAPRENDER: áποµανθáνω λος,ος,ον laxe compactus.- Digno de
( ( (µαθησοµαι ser..: λυτéος,α,ον solvendus.- Des
µεµáθηκα) dedisco ligado: παλíλλυτος,ος,ον resolutus

DESAPROBACIÓN: áποδοκιµασíα,ας,η DESATAMIENTO: χáλασις,εως,η; χáλασ-


improbatio µα,ατος,τó; χαλασµóς,οû,ò resolutio
DESAPROBADO: áποδοκιµαστéος,α,ον DESATAR: áναλúω, éκλúω, éπιλúω, λαíω

246
λúω, παραλúω, σχαζóω, συνδιαλúω Andar con los pies desnudos,descal-
resolvo,exsolvo,dissolvo,laxo.- Alre zo: γυµνοποδéω, áνυποδητéω, áνυπο-
dedor: περιχαλáω circum solvo.- Al δετéω nudis pedibus incedo.- Marcha
mismo tiempo,juntamente: συνεκλúω, con los pies desnudos: γυµνοποδíα,ας
συνεκτιννúω.-τíνω,-τíω simul,una η pedibus nudis incessus
solvo.- Por abajo: ùπολúω subter-
solvo.- Difícl de: δυσκατáλυτος,ος, DESCAMINADO: ´áοιµος,ος,ον devius
ον difficilis ad dissolvendum.- Que
no se puede: ´áλυτος,ος,ον insolu DESCAMINARSE: áποπλανáοµαι aberro
tus,insolubilis.- Que tiene fuerza
de: λúσιος,ος,ον solvendi vim ha- DESCANSADAMENTE: ´áσυχα quiete
bens DESCANSADO: áργης,ης,éς; áσúχιµος,
áσúχιος,ος,ον cessator,quietus
DESAUTORIZAR: áποζωννυµι,-ζωννúω
(-ζωσω,éσωκα); áποχειροτονéω, áποσ- DESCANSAR: ´ησυχáζω,áπολωρáω,-φéω,
κορτíζω discingo,exauctoro,exauc- διαναπαúω,éκλωφáω,éκπαúοµαι,éλινú-
torari σσω,éλιννúω,éλινúω,éνασµενíζω,éνηρε
µéω,καπáζω,καππαúω,καταπαúω,κωφεúω,
DESAYUNARSE: áκρατíζω, διανηστíζω, ληχω,λωφáω,λωφéω,µεταλωφáω,προσανα-
καταριστáω iento,prandeo παúοµαι,προσευνáζω,σαββατíζω quies
co,requiesco,interquiesco,cessare
DESAYUNO: áκρáτισµα,ατος,τó; διανησ facio.- Descansar con: συνκαταλéγω
τισµóς,οû,ò jentaculum,jentatio.- συναναπαúοµαι una quiesco.- Un poco
Tomar el desayuno con otro: συνακρα ùπολéγω aliquantum conquiesco.- Sa-
τíζοµαι una jentaculum capio crificio para alcanzar descanso: λω-
φηîον,ου,τó sacrum ad impetrandam
DESBARATAR: διαρρíπτω,-πτéω; διασκορ quietem
πíζω,éκσκεδáζω,σκεδáννυµι,-ννúω dis
jicio DESCANSO: ´éκνηφις,εως,η;`ραστωνευ-
σις,εως,η; `ραστωνη,ης,η; áνáπαυλα,
DESBARATE: διáρριµα,ατος,τó disjec- ης,η; áνáπαυµα,ατος,τó; áργεíα,áργíα
tio ας,η; áσυχíα,ας,η; διακωχη,ης,η;
διáπαυµα,ατος,τó; διáπαυσις,εως,η;
DESBORDARSE los ríos: éξυβρíζω,
κατáπαυµα,α,τος,τó;κατáπαυσις,εως,η
συρρηγνυµι,-ρηννúω,-ρησω (-ρηξω) ex-
ληξις,εως,η;λωφησις,εως,η;λωφíα,ας,η
tra alveum evagor,fluo.- Las aguas:
πáρησις,εως,η; παûλα,ης,η; παυσωλη,
φιαλεíβοµαι restagno
ης,η; σáββατον,ου,τó; σχολαιóτης,
DESCALABRO: áπóπευξις,εως,η sinester ητος,η
η requies,quies, cessatio ab
succesus.- Militar: `ησσα,`ηττα,ης,η opere,otium.- Abusar del: κακοσχο-
clades λεúοµαι,-σσχολéω otio abutor.- Dar
descanso διαναπαúω requiescere fa
DESCALCEZ: áνυποδησíα,ας,η pedum nu- cio.- Recobrar fuerzas con el
ditas descanso: áναπαúω reficio.- Descan
so alternado: µεταπαυσωλη,ης,η al-
DESCALZAR,descalzado: νηδúπους,ους, terna quies.- De los males: áνáνευ-
ουν (-οδος) discalceatus σις,εως,η requies a malis.- Deseo-
so del: φιλησυχος,ος,ον cupidus
DESCALZO: áνáλιπος,áνηλιπος,ος,ον; quietis.- Inútil descanso: κακοσχο-
γυµνοπóδους,οδος,ò,η; -οδος,ος,ον; λíα,ας,η inutile otium.- Lugar de
γυµνοπóδης,ης,ες; κανυπóδατος,ος,ον; descanso: σχολαστηριον,ου,τó locus
νηλíπεζος,νηλιπος,ος,ον; νηλíπους, ubi cessator post labores.- Que trae
ους,ουν (-ποδος), áπéδιλος,ος,ον dis descanso καταπαúσιµος,ος,ον requiem
calceatus,qui pedibus nudis est.-

247
referens.- Que usa un mal descanso: DESCARNADURA: áπóσκηψις,εως,η; éπíκ-
κακóσχολος,ος,ον male otio utens νησις,εως,η; éπíκνισις,εως,η sca-
rificatio
DESCARADAMENTE (conducirse): κυνíζω
impudenter vivo DESCARNAR: éπικνíζω,σχáζω,σχáω,σκα-
ριφεúω,σκαριφíζω scarifico.- Alre-
DESCARADO: λιρóς,á,óν; σκυλακωδης,ης dedor: περιαµúσσω,áµúττω circumsca
ες impudens rifico.- El acto de: σχáσις,εως,η
scarificatio
DESCARGAR: áποβρíθω; áποφορτíζοµαι,
áποφορτω; κουφíζω, κουφóω degravo, DESCARO: µαργóτης,ητος,η protervia
exonero

El que mira con: λιρóφθαλµος,ος,ον DESCEÑIDO:´áζωστος,ος,ον discunctus


impudentes oculos habens
DESCEÑIRSE: áποζωννυµι,ζωννúω (ζωσω,
DESCUBRIMIENTO, honrar por un descu- ´éσωκα) zona spolio
brimiento ingenioso: τιµαλφéω ob in
geniosa inventa honoro DESCLASIFICADO: áσúντακτος,ος,ον in
nullum ordinem ascriptus.- Que no
DESCENDENCIA: ´éκγóνον,ου,τó; áπο- está por clases o series:´áστοιχος,
βλáστηµα,ατος,τó; áπóσχισις,εως,η; ος,ον nullis ordinibus distinctus
γενéθλιον,ου,τó; γéννηµα,ατος,τó;
γονη,ης,η; σπορá,âς,η; σπóρος,ου,ò DESCOLORAR: áχροéω colorem amitto
τιθηνηµα,ατος,τó soboles,semen,pro-
les,propago,progenies,foetus.- Que DESCOLORIDO: ´áχροιος,´éκπλυτος,κακó
tiene hermosa descendencia: καλλι- χροος,ος,ον; áχρους,ους,ουν;´ωχρíας,
τóκος,ος,ον pulchram prolem habens ου,ò coloris expers,colorem non re-
Sin descendencia: áσπερµος,ος,ον; tinens,pellidus.- Muy descolorido:
áτοκεí sine prole ´éξωχρος,ος,ον valde pallidus

DESCENDER: áποβαíνω DESCOMEDIDO: ùπερβáθµιος,ος,ον immo


(-βησοµαι),éπι- dicus
καταβαíνω,éπικαταíρω,κατáειµι,κατα
νεíσσοµαι,-νíσσοµαι, κατανéοµαι,-κα- DESCOMPOSICIÓN,de un cuerpo: σúντηγ-
τéρχοµαι,συνεúω,-ùποβαíνω,-'ùπóβηµι, µα,ατος,τó quod liquescendum dete-
ùποτροχáω descendo.- Descender a: ritur
προσκαταβαíνω descendo ad.- Sobre:
ùπερκαταβαíνω superdescendo> Junta- DESCOMPUESTO:´áρρυθµος,´áτακτος,ος,
mente: συγκαταβαíνω, συγκáτεµιuna ον; πληµµλης,ης,éς; συρφετωδης,ης,ες
descendo.- Descendiendo: καταβáδην incompositus,immodestus,inconcinnus
descendendo
DESCONFIADO:´áπιστος,ος,ον diffidens
DESCENDIENTE. ´áφαιµος,´éκγονος,áπó
γονος,áπóσπορος,éπíγονος,ος,ον or- DESCONFIANZA: áνελπιστíα,ας,η; áπισ-
tus,oriundus.editus,posterus.- Des τíα,ας,η; δυσελπíα,ας,η diffidentia
cediente (sust.): áπóγονος,ου,ò
posterus.- Descendientes:éπιγóνοι,οì DESCONFIAR áπαγορεúω,áπαλγéω,áπεισ-
óψíτεκνοι posteri.- Los descendien- τéω,áπιστéω,áποéλπω,áπογιγνωσκω
tes: νéποδες nepotes (-
γνωσοµαι,áπéγνωκα),éπαπορéω addubi-
DESCENSO: καταβαθµóς,οû,ò; κατáβα- to,despero,animum despondeo,diffido
σις,εως,η; κáθοδος,ου,η descenssus No desconfiar: δυσαπιστεúω non di-

248
ffido.- Que desconfía fácilmente: áφατος,ος,ον non clarus
δυσéλπιστος,ος,ον diffidens spei
DESCONSIDERADAMENTE: áστóχως incon-
DESCONOCEDOR: áσυνíστωρ,ορος,ò,η; siderabile
áτριβων,ων,ον non tritus in aliqua
re (no versado) DESCONSIDERADO: ´áβουλος,ος,ον;´áσ-
κεπτος,´áσκοπος, áπóσκεπτος,ος,ον;
DESCONOCIDO: ´áïστος,´áπευστος,áγνω- áπηλεγης,ης,éς inconsultus,circum-
ριστος,áνáκοος,áνηκοος,áνεúρετος, pectans,immitis,inconsideratus
áσηµεíωτος,áσúνδηλος incognitus,obs
curus,ignotus,cuius nomen ignotus, DESCONTENTO: δíσθετος,ος,ον male
incompertus,ignobilis.- De paso,ex- affectus.- Estar descontento: δυσχε-
trañο,desconocido éπελευστικóς,η,óν ραíνω moleste fero.- Morderse los
adventicius.- No conocido por insig- labios en señal de: µυáω labia con-
nia alguna: áπαρασηµεíωτος,ος,ον nu- trahere
llo insigni conspicuus.- Ser desco-
nocido: λανθáνω (λησοµαι,λéληθα,λé. DESCORAZONARSE: áπαλγéω animum des
λησµαι) ignotus sum.- Sin nombre: pondeo
DESCORTEZADO: περíφλοιος,ος,ον de- hace las listas por orden numérico)
corticatus
DESCRIPCIÓN: ´éκφρασις,εως,η; áπóγρα
DESCORTEZAMIENTO: φλοισµóς,οû,ò de- φον,ου,τó; διαγραφη,ης,η; διατúπωσις
corticatio εως,η; καταγραφη,ης,η; περιéγησις,
εως,η descriptio.- (Figura poét.):
DESCORTEZAR: φλοíω,áποφλοíω,áπολεπí- παρεπιγραφη,ης,η descriptio.- De
ζω,áποσκολúπτω,éκλéπω,éκλοπíζω,λοπí alguna cosa: προγραδφη,ςης,η rei
ζω,λωπíζω,περιφλοíζω,περιλεπíζω,-λé descriptio.- De la posición de un
πω decortico,exuo.- Acto de: λéπισ- lugar: τοποθεσíα,ας,η descriptio
µα,ατος,τó decortatio.- Apto para: situs loci.- De un lugar: τοπογραφíα
φλοιστικóς,η,óν habens vim decoran ας,η loci descriptio.- Explicación
di.- Completamente: περιπτíζω decor adjunta a cada parted de la descrip-
tico exacte.- Primero: προαπολεπíζω ción: προσαπóδοσις,εως,η redditio.-
prius decortico.- Que puede descorte Falsa: ψευδογρáφηµα,ατος,τó; ψευδο-
zarse: λóπιµος,ος,ον qui potest de- γραφíα,ας,η falsa descriptio.-Muy
cortari exacta: ùποτúπωσις,εως,η impressa
menti rei alicuius forma
DESCOYUNTADO,estar..: éξαρθρéω ar-
ticulis emotus sum DESCRIPTIVO: περιηγηµατικóς,η,óν du
cens per singula,circumductus per
DESCOYUNTAR: éξαρθρóω artus emoveo singula.- Descrito: κατáγραπτος,ος,
e sua sede
ον; -γρáφος,ος,ον descriptus
DESCRIBIR: áναζογραφéω,áναγρáφω,δια
DESCUBIERTAMENTE: áπροκαλúπτως,éνωπη
ζωγραφéω,διαγρáφω,καταγρáφω,προτυπóω
depingo,describo.- Pintar al vivo: sine ullo praetextu,manifeste.- áπρο
áποζωγραφéω depingo.- Falsa y enga σωπως sine persona
ñosamente: ψευδογραφéω falso et men
DESCUBIERTO: áποκáλυπτος,áστéγαστος,
dose describo.- Un lugar: τοπογραφéω
ος,ον; éκφαντóς,η,óν retectus,non
locum describo.- Fácil de: εúπερíγρα opertus,patefactus.- Por preguntas:
φος,ος,ον facile describi valet.- πευστóς,η,óν sciscitandi compertus
Que describe lugares: τοπογρáφος,ος,
ον locurum descriptor.- Que descri DESCUBRIDOR: áποκαλυπτικóς,η,óν re-
be nominal o individualmente: κατα- velans
λογεúς,éως.ò qui delectus facit (que

249
DESCUBRIMIENTO: áποκáλυψις,εως,η; curiosus,inexercitatus,nullis curis
áποστóµωσις,εως,η revelatio,apertio inquietus.- Estar..: áποκεδéω solli
citus non sum
DESCUBRIR: áνακαλúπτω,áποκαλúπτω,áπο
DESCUIDAR: áφροντíζω,,áφροντιστéω,
σκεπáζω,áποσκéπω,áποστεγáζω,διακαλúπ
áµελéω,áπελεγéω,éξωριáζω,καταµελéω,
τω,διακρανóω,éκκυκλíω,éξανοíγω,éξευ
καταρραθυµéω,negligo,curam non habe
ρíσκω,γυµνóω,παραγυµνóω detego,ape
rio,manifestum facio,comperio,expli re.- Que se debe descuidar: áµελε-
co.- Un poco: ùπεκκαλúπτω detego.- τéον negligendum> Descuidarse éκ-
Antes investigando: προσπυνθáνοµαι φροντíζω non curo> Librarse de cui-
sciscitando ante comperio.- Furtiva dados áποµεριµνáω curis defungor
mente: ùπεκκαλúπτω clam retego.- Que
indica o descubre: éνδεικτικóς, DESCUIDO: áφροντιστíα,ας,η; áµελησíα
η,óν indicandi vim habens ας,η; áµελητóς,οû,ò; óλιγωρíα,ας,η
negligentia,exercitationis carentia,
DESCUENTO:`ηµιτéλεια,ας,η; ùπαρíθµη- incuria.- Con descuido: áφροντíστως
σις,εως,η debiti diminutio,subnu- incuriose.- Falta de: áµελéτεια,ας,
meratio η exercitationis carentia.- Del
cuerpo: κακουχíα,ας,η neglectus cor
DESCUIDADAMENTE: áµéλει,áµελéτετως, poris.- Trabajado con descuido: áπε-
áπραγµóνως,áσπουδεí,áταρβητως,αúτοσ- ρíεργος,ος,ον non operose factus
χεδíως sine cura,incuriose,secure,
negligenter DESDE: διá (gen.) ex (a lo largo
de.- ùπó (gen.) a,ab,ex (desde
DESCUIDADO:´áφροντις,ιδος,ò,η; áµε- abajo)
λης,ης,éς; áµελéτετος,ος,ον; áπερí-
τροπος,ος,ον; áσαλης,ης,éς; áσποú- DESDECIRSE: παλινωδéω recanto
δαστος,ος,ον; áτηµελης,ης,éς neglec
tus,securus,non anxius,negligens,in-
DESDÉN: áπαξíωσις,εως,η; παρóρασις, DESEADO: áρπáλιµος,καταθúµιος,ος,ον;
εως,η; σικχασíα,ας,η despectio,des διωκτóς,ποθητóς,θελητóς,η,óν desi-
picientia.- Con desdén: ùπερηφανως, deratus,expetendus,gratus,expetitus
-ηφáνως,ùπεροπτικως fastidiose.- Con ansia: éπιπóθητος,ος,ον studio-
Mirar con desdén: ùπερηφανεúοµαι,ùπε se expetitus.- Con muchos ruegos:
ρηφανéω fastiose con(mteno πολúλιστος,-λλιστος,-λιτος; πολυλι-
τáνευτος,ος,ον multis precibus ex-
DESDEÑADO: ùπéροπτος,ος,ον contemp- oetitus.- Muy deseado: τριπóθητος,
tus πολυδíψιος,ος,ον multum desidera
tus.- Por muchísimos: πολυáρητος,ος
DESDEÑAR: éπιφθúζω,éπιπτúω,ùπεροπλí- ον multis votis exoptatus
ζοµαι fastidio,superbio
DESEAR:´éλδοµαι,ééλδοµαι,βοúλοµαι
DESDICHADO,estar en la desdicha: (βουλησοµαι,βεβοúληµαι,βéβουλα),éφíε
áτáω (ησω,ηκα) in aerumnis esse µαι,éφιµεíρω,éκκινéω,éπεúχοµαι,éπι-
ζητéω,éπιµαíοµαι,éπιποθéω,éπιθυµéω,
DESEABALE: áξιοςποúδαστος,ος,ον;
éρατíζω,εúχοµαι(-ξοµαι,,-γµαι),éθε-
éπευκτóς,éπιθυµητóς,,ìµερτóς,η,óν;
λéσκω,γλíχοµαι,ìµεíρω,-ροµαι,χατéω,
εúκταîος,α,ον; εúκτóς,η,óν; ìµερóεις
χατíζω,κατεúχοµαι,λεδρéοµαι,λιλαíο-
óεσσα,óεν desiderabilis,expetendus,
µαι,λíω,λíπτω,λιχáζω,µαιµáζω,µαιµóω
votis petendus,optabilis.- Muy desea
µóσσω,µαíοµαι,µαµáω,µαιµáω,µεναíνω,
ble: πανíµερος,ος,ον; περιπóθητος,
µενεαíνω,óρεχθéω,óρεκτéω,παραλíσκω,
πολυηρατος,ος,ον; ποθεινóς,η,óν val
de desiderabilis,peroptabilis ποθαíνω,ποθéω,θéλω (θελησω) opto.cu
pio,concupisco,desidero.- Mantener

250
lo boca abierta con ansia: αµφιχαí- áπωσττéον
ον rejiciendum
νω,áµφοχáσκω inhio.- Ardientemente
éποφθαλµíζω,éρáω concupisco,cupio DESECHADO: ´éκτοπος,ος,ον; áπóθετος,
Con ansia: éκρποθυµéοµαι,éµµáω,κατεγ ος,ον loco emotus,rejectus.- Que
χαíνω,µαιµáω,περιχαíνω,περιχáσκω, debe ser desechado: éκβλητóς,η,óν
συνοριγνáοµαι vehementercupio,pror- ejiciendus.- Despreciado,desechado:
sus inhio,avide expeto.- Con ardor: τοúπíπεµπτον contemptum
µενοινáω,-νéω,νóω impetu quodam ani
mo cupio.- Con vehemencia: éνοφθαλ- DESECHAR: áναδúνω,áναδúοµαι,áπαναí-
µιáω vehementer concupisco.- Que νοµαι,áποφυσáω,áποπéµπω,áποπτúω,áποσ
desea con vehemencia: µενοινης,οû,ò, τúω,áποσκυβαλíζω,áποστυφελíζω res-
puo,rejicio,dejicio.- Con desprecio
η qui vehementer cupit.- Desear co-
παραρριπτéω,παραρρíπτω dimitto.- Di
sas vanas: αéροµετρéω res consector
ficultad de desechar: δυσαπαλλακτíα
inanes.- Digno de desearse: πολúθεσ-
ας,η difficultas rejectionis
τος,ος,ον multum desiderandum.-
Desear mucho: διαβοúλοµαι percupio
DESECHO: áπóβληµα,ατος,τó quod obji
El que alcanza lo deseado: éπιτευκ-
citur.- Desechos de fábrica: σκυβá-
τικος,η,óν; επιτυχης,ης,éς voti com
λισµα,ατος,τó; éρεíπιον,ου,τó rude
pos.- El que desea con apetito: κατε ra,rejectamentum
πíθυµος,ος,ον concupiscens.- Desear
juntamente: συνεπιθυµéω una cupio.- DESEDUCAR: áναδιδáσκω deduceo
Desear mucho: µáω (µéµαα,µεµαως
part.) ùπερεπιθυµéω vehementer cupio DESEMBARAZADAMENTE:εεúκóλως expedite
Que se ha de desear mucho: πολυπóθη
τος,ος,ον multum desiderandum.- Se DESEMBARAZADO: ´éξωµος,áκωλυτος,ος,
ha de desear: εúκτéον,σπουδαστéον op ον;áπερεµπóδιστος,ος,ον abjuratus,
tandu,studendum est non impeditus

DESECACIÓN: σκληµα,ατος,τó; ξηρωσις, DESEMBARCAR: éκβιβáζω e navi educo


εως,η arefactio,siccatio Juntamente con: συνεκβιβáζω una edu
co de navi
DESECAR: áπαφαυαíνω,καρφúνω,κáρφω,κα
θαυαíνω desiceo,arefacio,exarefacio DESEMBARQUE:´éκβασις,εως,η; éκβατη-
Alrededor: περιξηραíνω circumquaque :τηρíα,ας,η egressus in litus
exsicco
DESEMBOCADURA de un río: éκβολη,ης,η
DESECHABLE: áκóκιµος,ος,ον; éξαιρετι éµβολη,ης,η; éξéρευγµα,ατος,τó; προ-
κóς,η,óν reiectaneus.- Las cosas χοη,προχóη,ης,η fluminis ostium,exi
que se desechan: áποπροηγµéνα,τá re tus
jactanea.- Que se debe desechar:
DESEMBOCAR: éπιρρéω influo effraenis,afraenatus.-Lo que no tie
ne puertas y no se puede contener,
DESEMEJANTE: áφóµοιος,áπαρáβλητος, desenfrenado:´áθυρος,áθúρωτος,ος,ον
éκπáτριος,éτερóτροπος,ος,ον; áνóµο- qui est absque janua,effraenis.- De
ιος,α,ον; áσυγγενης,ης,éς; áσυγκρι costumbres desenfrandas: στρηνης,ης,
τος,ος,ον dissimilis,dispar,degener éς; στρηνóς,η,óν moribus effrenatus

DESENFRENO,dejarse arrastrar por el


DESENCANTAR: éξáδω incantatione li-
bero desenfreno: éποργáω concitor libi-
dine
DESENFRENADO: áχαλíνος, áχαλíνωτος,
DESENREDAR,difícil de: δυσηνυτος,ος,
áπúλωτος, δυσηνιος, éξηνιος,ος,ον
ον inextricabilis.- Desenredarse:

251
διαλινéω,éκλινéω de rebus, e reti compos.- Herido del deseo: ποθó-
bus evado βλητος,ος,ον desiderio percussus.-
Que excita el deseo: κνησµωδης,ης,ες
DESENSEÑAR: áποδιδáσκω dedoceo pruritum excitans

DESENTENDERSE de algo,estar ajeno: DESEOSO: éπιθυµητης,οû,ò appetens.-


áφíσταµαι,áποστησοµαι abhorreo Estar deseoso: µεταποιéοµαι studio-
sus sum
DESENTERRADO: áρτíσκαπτος,ος,ον re-
cens defossus (poco ha desenterrado) DESERCIÓN: áπóδρασις,εως,η; áποστα-
σíα,ας,η; αúτοµολíα,ας,η desectio,de
DESENTERRAR áποσκáπτω efodio.- Raí fectio,transfugio.- Arrastrar junta-
ces: `ριζωρυχéω radices efodio mente a la: συναφíσταµαι,συναφíστηµι
simul ad defectionem traho.- Crimen
DESENTRAÑAR,sacar las tripas,destri- y castigo del deserta de las filas:
par: éξεντερíζω exentero λειποτáξιον,ου,τó; λειποστρατιον,ου,
τó.-στρατíα,ας,η; áστρατεíα,ας,η;λει
DESENVOLTURA,hablar con: éπικοµáζω
lascivus fio ποταξíα,ας,η; λιποστρατíα,ας,η cri-
men et poena desertae militiae,mili-
tiae desertio,desertio ordinis
DESENVOLVER: áναιλéω,áπλóω,éκδíδωµι,
éκκυβλéω,éκµηρúω,éξειλéω,éξελíσσω, DESERTAR: áπατοµελéω, áποπορεúοµαι,
-ττω,καταπετáζω,παραπετáω,πετáζω,πε- αúτοµολéω, éξαυτοµολéω, προλεíπω,
τáννυµι,-ννúω explico,evolvo,expan προσφεúγω, ταυτοµολéω transfugio,
do.- Difícil de: δυσéλικτος,ος,ον deficio.- En compañía: συναφíσταµαι,
difficile ad evolvendum
συναφíστηµι,συµµεταβáλλοµαι simul,
una deficio.- Castigo contra el que
DESENVUELTAMENTE: éκτεταµéνως expli
cate deserta de una batalla naval: ναυµá-
χιον,ου,τó poena in eum qui navalem
DESENVUELTO: áπαρεµπóδιστος,ος,ον pugnam deseruit.-El que deserta de
non impeditus aquellos a quienes se había pasado:
παλιναυτóµολος,ος,ον iterum ab iis
DESEO:´éφεσις,εως,η; ´éδωρ,ééλδωρ, ad quos transfugerat deficiens
ορος,τó;´éσις,εως,η; ìµερος,ου,ò;
DESERTOR: áποστáτης,ου,ò; áποστáτις,
éπιπóθησις,εως,η; éπιποθíα,ας,η; éπι
ιδος,η; πρóσφυξ,υγος,ò perfuga,de-
τúθηµα,ατος,τó;-θúµησις,εως,η;
sertor.- Que tira su escudo,desertor
éπιθυµíα,ας,η; φρóνηµα,ατος,τó; χα-
áσπιδαποβλης,ητος,ò qui clypeum ab-
τíς,íδος,η; καταθúµιον,ου,τó; κνηθ- jecit.- Deserción de la milicia:
µóς,οû,ò; κνηθος,εος,τó; òρµµη,ης,η; λειποστρατíα,ας,η desertio militiae
ποθη,ης,η; πóθηµα,ατος,τó; πóθησις, Desertor de su nave: λιποναúτης,ου,ò
εως,η; πóθος,ου,ò; σπουδη,ης,η stu- desertor navis.- De las filas: λειπο
diumcupiditas,desiderium.- Arder en
τáκτης,ου,ò;λειποτáξιος,ου,ò;-ταξíας
deseos de: ´éραµαι gestio.- Dejarse
ου,ò;λιποτáκτης,ου,ò; λειποστρáτιος,
arrastrar por el deseo: éποργáω
λειπóστρατος,ου,ò desertor ordinis,
concitor libidine.- Manifestar con
exercitus.- Que huye del combate,que
los ojos el deseo: éπòθαλµιáω,-
retrocede: φυγóµαχος,ου,ò qui fugit
οφθαλµιáζω,éποφθαλµíζω,-οφθαλµéω
pugnam,qui retrocedit.- Infiel: ψευ-
adnito.- Tener vivo deseo: κνηστιáω
δαυτóµολος,ος,ον falsus transfuga.-
κνησιáω prurio.- El que logra su
A manera de desertor: αíτοµóλως mo-
deseo: éπηβολος,éπíβολος,ος,ον com- re transfugae
pos.- El que no logra su deseo:
DESESPERACIÓN: áελπτíα, áνελπιστíα,
´áτευκτος,ος,ον; áτυχης,ης,éς voti non
áπóγνοια, δυσελπíα,ας,η desperatio

252
DESESPERADAMENTE: áπεγνωκóτως despe nectus florum
rate
DESFLORAR: διακορεúω devirgino
DESESPERADO: áνéλπιστος,ος,ον; áπογ-
νωστης,ου,ò exspes,desperator DESGAJADO σπαραγµατωδης,ης,ες lacer

DESESPERANZA,sin esperanza: ´áνελπις DESGAJAR,desgarrar: σπαρáσσω


ιδος,ò,η; áνéλπιστος,ος,ον exspes discindere

DESESPERAR: áελπτéω, áνελπíζω, áπελ- DESGANADO: δúσκολος,ος,ον diffici-


lis in sumendo cibo
πíζω, áτευκτéω a spe excido,despero
DESGARRAMIENTO: διατριβη,ης,η dissi
El primero: προαπερéω, προαπαúδáω,
dium
προαπéπω prius animum despondeo
DESGARRAR:`ραχετρíζω, δαïζω,,-íξω,
DESESPERARSE: áπονοéοµαι despero
-íσω, διασπáω,καταρρακóω, κατασπáω,
κορυζéω, ληκéω (λéληκα), περιλακíζω
DESESTIMADO: áνηριθµος,ος,ον nullo disseco,lacero,divello,disrumpo,dis-
in numero habitus
cindo.- Como lobo: λυκóω lupi more
dilacero.- Por todas partes,por
DESESTIMAR: áπαξιóω, áποσκριπτáω,
todos lados: περιξαíνω, περικατα-
éξατοµáζω, éξαθερíζω, κατευτελíζω
turpe duco,indignum habeo,parvi fa- ρρηννυµι,-ρηννúω,περικαταρησσω ex
cio,parvi pendo omni circum parte disrumpo,undequa-
que discerpo.- Que desgarra el suelo
DESFALLATEZ: πανουργíα,ας,η soler- (un temblor de tierra): `ρηκτης,ου,ò
tia sollicita terrae effractor

DESFALLECER: áλυσθαíνω, áλυσθéνω, DESGASTAR: σωχω, σωχéω tero.- Que


éκλεíπω, éκλιµπáνω, éναποκáµνω, éν- desgasta como la hiel: χοιλοβóρος,ος
λεíποµαι, éξασθενéω, φθíνω, φθινúθω, ον instar bilis exedens
φθινúω, κατασβéννυµι,-σβεννúω,-σβηµι
DESGASTE: áπóχρησις,εως,η; διατριβη,
κατηβολéω, µαλακοψυχéω, óλιγοδρανéω
ης,η comsumptio rei per usum,attri-
παρεκλεíπω, περιελλεíπω viribus des
tu destructio
tituor,dolore afficior,deficio,defa-
tigor,viribus deficio,lenaguesco,lin
quor animo,langueo.- A causa de los DESGRACIA:´οïζúς,´ωïζúς,úος,η; óλε-
males: áποκακéω deficio prae malo.- θρος,ου,ò; áτυχησις,εως,η; áτυχíα,ας
Antes que otro: προαποκáµνω labore η; δυστúχηµα,ατος,τó; κακóτης,ητος,η
ante deficio.- El primero: προαπερéω óîτος,ου,ò; πÁθα,ας,η; πáθη,ης,η;
defatigor.- Juntamente: συνδíδωµι πηµονη,ης,η; στωµα,ατος,τó; τληµοσú-
una,simul langueo.- El que desfalle- νη,ης,η aerumna,calamitas,pernicies
ce: éκλιπτης,ης,éς deficiens.- Que infortunium,malum,casus,detrimentum
desfallece de ánimo: ψυχολιπης,ης,éς exitium.- Desgracias: βéλλερα,ων,τá
qu animo deficit.- Que falta o des- mala.- Padecer desgracias y trabajos
fallece al mismo tiempo: συναποστá- ´οïζúω aerumnas et miserias perpe-
της,ου,ò qui simul deficit.- Desfa tior.- Causar una desgracia: δυáω
misere afficio.- Gozarse del mal
llecer poco a poco: στρεúγοµαι pau-
latim deficio.- Al mismo tiempo: ajeno: éπιχαιρεκακéω gaudeo ex alie
nis malis.- Ser el autor de una des-
συνεξατονéω una deficio
gracia: προδηλéοµαι auctor sum cla-
dis.- Sucumbir a las desgracias:
DESFILADERO: κλεισωρεια,ας,η;-ωρíα,
ùπερκακéω, éκκακéω prorsus malis
ας,η clastra montium
succumbo.- Cúmulo de: λευσµóς,οû,ò
DESFLORAMIENTO: áπáνθησις,εως,η se- cumulus malorum.- Dadora de: δωσιá-

253
ρη,ης,η malorum datrix.- El que go- aerumnarum perpessio.- Prudente en
za de las desgracias ajenas: κακóχαρ las desgracias: κακοξúνετος,ος,ον
τος, κáχαρτος,ος,ον; éπιχαιρéκακος, in malis prudens.- Que sufre graves
ος,ον qui ex malis alienis gaudet desgracias: δυστληµων,ων,ον gravia
patiens
Gozo de la desgracia ajena: éπιχαι-
ρεκακíα,ας,η gaudium ex alieno malo
DESGRACIADAMENTE: περιστατικως. τλη-
Lleno de desgracias: ταλαóς,η,óν;
µóνως calamitose,aerumnose
δασπλης,ητος,ò,η aerumnosus,magno-
rum malorum plenus.- Padecimiento de
DESGRACIADO: ´áθλιος, αíλινος, íáλε-
desgracias: δυηπáθεια,-παθíα,ας,η
µος,´áστηνος, áτρúποπνος, δυηπαθος, DESHEREDAR: áποκληρóω exhaeredo
δúσκληρος,δúστηνος, éπíµοχθος, ταλαí
πορος,ος,ον; áστην,ηνος,ò,η; δυσπρα- DESHILACHADO: θυσσανóεις,óεσσα,óεν
γης,ης,éς; κακοδαíµων, ταλαφρωνων,ων fimbriatus
ον; ταλαíφρων, ταλασíφρων,ων,ον; τα-
λαιπαθης,ταλαπαθης, τλαιπαθης, τλα- DESHOJADO: ´áφυλλος, áφúλλωτος,ος,ον
spoliatus foliis
πλαθης,τληπλαθης,ης,éς; τλáµων,τλη
µων,τλασíφρων,τλησíφρων,ων,ον miser
DESHOJARSE: φυλλοβολéω folia amitto
calamitosus,aerumnosus,infortunatus
Que se deshoja: φυλλοχóος,ος,ον a
infelix.- Desgraciada: δαιµονíη,ης,
quo folia decidunt
η misera.- Enteramente desgraciado:
πανáθλιος,íα,ιον omnino miser.- Muy DESHONESTIDAD,enviciarse en: áπολαχ-
desgraciado: δεíλακρος,α,ον; πανáποτ νεúω turpiter absumo
µος,ος,ον miserrimus.- Que tiene una
vida desgraciada: δúσζωος,ος,ον DESHONESTO: ´áσεµνος,ος,ον; πóρνος,
cuius misera est vita.- Hacer un ου,ò; προαγωγóς,óς,ον foedus,inho-
desgraciado: δυáω calamitosum facio nestus,scortator,impurus
Ser desgraciado: áτυχéω, éνδυστυχéω
ταλαιπωρéω miser sum.- Ser juntamen DESHONRA: ´éλεγχος,εος,τó; ´ονειδíα,
te desgraciado: συνταλαιπωρéω una ας,η;-δεíα,ας,η; ´óνειδος,εος,τó;
sum miser αíσχúνη,ης,η; áτιµíα,ας,η; δúσφη-
µον,ου,τó; κακóτης,ητος,η; λωβη,ης
DESGREÑADO: ´áπεκτος, áπéκτητος, áκ- η; µωµος,ου,ò; µελáνωσις,εως,η;
τéνιστος,, áπαρáτιλτος, στρεψíµαλλος óλιγοτιµíα,ας,η dedecus.- Digno de
ος,ον impexus, intortum vellus ha- deshonra: éλéγχιστος,ος,ον probris
bens dignissimus.- Que llora su deshonra:
áτιµοπενθης,ης,éς dedecus flens
DESHABITADO: áοíκητος,ος,ον inhabi-
tatus DESHONRADO: ´éκτιµος,δúσφηµος,ος,ον
áκλεης,áκλειης,ης,éς expers honoris
DESHACER: `ραíω profligo.- Que des- inglorius,maledicus
hace la piedra: τηκóλιθος,ος,ον li-
quefaciens et comminuens lapides.- DESHONRAR: áπαγλαíζω, áπατιµáζω, áτι
Deshacerse: διοíχοµαι,-χνéοµαι,-χéο µáζéσκω, áτιµáω (-ηκα), áτιµóω, éπο-
µαι (-χησοµαι), φλιδáνω diffluo νειδíζω, καταισχúνω, καθυβρíζω, µυ-
µαρíζω, παραδοξáζω, πηλακíζω, προσα
DESEHEREDACIÓN: áποκηρυκξις,εως,η
τιµóω deturpo,dehonesto,dedecoro,
exhaeredatio
non honoro,probro afficio,dedecore
afficio,praeterea ignominiose habeo
DESHEREDADO: áµνηµóνευτος, áποκéκτος
Exponer a la risa, a la befa: éκθαε
áπóκληρος,ος,ον exharedatus,exhares
τρíζω traduco.- Con ultrajes:
exsors
καταικíζω contumeliose foedo.- El

254
que deshonra: καταισχυντηρ,ηρος,ò; ζω ignave me gero
καταιχυντης,οû,ò infamans
DESIDIOSO: áργóς,óς,óν; éκµελης,ης,
DESHONROSO:kακéφατος,ος,ον inglorius éς; φιλóθακος,ος,ον; óκνωδης,ης,ες
otiosus,secors,qui libenter sedet,
DESHORA, a deshora: áωρí intempes- segnis.- Ser desidioso: óκνéω,éξαρ-
tive γéω desidia torpeo

DESHUESADO: áνóστεος,ος,ον sine osse DESIERTO: (adj.): ηρεµαîος,α,ον;´áσ-


τειπτος,ος,ον; éξοικησιµος,ος,ον;
DESHUESAR: éξοστεïζω exosso χηρος,α,ον; χερρóς, χερσóς,η,óν de-
sertus.- Feamente desierto: δυσéρη-
DESIDIA:`ραθυµíα,ας,η; áπαξíα,ας,η; µος,ου,ò foedus in modum desertus
áπóκνησις,εως,η; áπονíα,ας,η; φυγο- Enteramente desierto: πανéρηµος,ος,
πονíα,ας,η; µονη,ης,η; νωχελíα,ας,η; ον omnino desertus.- Dejar desierto
óκνηρíα,ς,η; ´óκνος,ου,ò; σχολη,ης,η asolar: χερσóω desertum facio.-
desidia,pigritia,socordia,ignavia,fu (Sust.): ´éρεµος,ου,ò; éρηµíα,ας,η;
ga laboris.- Darse a la desdicha: µηλóβοτος,ου,ò (terra deserta).-
καταβλακεúοµαι secordiae me debeo.- Vagar por los desiertos: éρηµáζω in
Dejar por desidia: καταρραθυµéω per solitudine vagor.- Apacentado en el
desidiam abjicio.- Entregarse a la desierto: éρηµονóµος,ος,ον in deser-
desidia: καταρραστωνεúω desidiae
indulgeo.- Obrar por desidia: ùπτιá-
to pascens διαπαúοµαι, éκληγω, µεταληγω, συνεν-
δíδωµι desisto,a proposito excido,
DESIGNACIÓN: σηµεíωσις,εως,η desig abrogo,cessare facio,non obsisto
natio
DESLENGUADO, mal hablado: κυριβáτης,
DESIGNAR: áφορíζω (áφωρικα), áναδεíκ ου,ò maledicus
νυµι (-ξω,-χα), διαγλáπτω,-γλúφω,δια
τεκµαíρω,διακτεκµαíροµαι,διαθεσµοθε- DESLIZ: κατολισθησις,εως,η; óλíσθη-
τéω,µéλλω,προβáλλω designo,paro.- µα,ατος,τó delapsus,lapsus
Primero: προχειροτονéω prius de-
signo DESLIZARSE: áπλισθαíνω, áπολισθéω,
εíσερπúζω,-ερπúω,-éρπω, éναλισθéω,
DESIGUAL: ´áνισος,áφáµιλλος,áνáρτιος -σθαíνω, éπικαταíρω, éπικαταρρéω,
áπαρáβλητος,áσúµβητος,ος,ον; áπεµφε- éπολισθαíνω,-σθéω, éξοκéλλω, éξολισ-
ρης,ης,éς; áπεοικως,υîα,óς; µηονéκ- θéω, ολισθáνω,-σθαíνω, óλισθéω, παρα
της,ου,ò impar,absimilis,inaequa- ναδúοµαι, παραρρúω,-ρρéω (-ρεúσω),
lis,dissimilis.- Lo desigual: áνω- παρéκδυµι, παρεκδúω,-δúνω, προολισ-
µαλον,ου,τó inaequale.- Ser dese- θαíνω, ùπορρéω delabor,irrepo,labor
mejante: áπεµφαíνω dissimilis sum illabor,elllabor.- Entre: παρεµπíπτω
interlabor.- Furtivamente: παρεκπíπ-
DESIGUALDAD: áνισóτης,ητος,η inae-
qualitas τω clam elabor.- Que se desliza fá-
cilmente: εúéµπτωτος,ος,ον qui faci-
DESILUSIONADO,desengañado,desahucia- le labitur
do: áσωστος,áσωτος,ος,ον de quo des
peratum est DESLUMBRADO,quedar: µαραυγéω pers-
tringor lumine
DESINFLADO: áφúσητος,ος,ον non in-
flatus DESMAÑADO, sin arte,sin habilidad:
áποíητος,ος,ον sine arte factus
DESISTIMIENTO: διáπαυσις,εως,η ces-
satio DESMAYADO: ψυχολιπης,ης,éς quem ani
ma reliquit
DESISTIR: áπερωéω, áποπαúοµαι, áπο-
παúω, áποστατéω, áτευκτéω, διαγρáφω DESMAYAR: áπερéω, δυσθυµéω, éκκáµνω

255
κακουχοûµαι, λειποθυµéω, λιποδρανéω,
µεναíνω, µενεαíνω, ùφíηµαι deficio DESMENTIR: áντíφηµι, φáω refello
viribus,animum despondeo,defatigor
exanimor,linquor animo,languesco.- DESMENUZADO: δειοτριβης,ης,éς; éπí-
El primero: προαπερéω prior defati- τριπτος,ος,ον; τριπτóς,η,óν; ψαιστóς
gor.- El que desmaya: éκλιπτης,ης, η,óν contritus,comminutus.- Lo des-
éς deficiens menuzado: ´éκτριµµα,-τρíµµα,ατος,τó
extritum,intritum
DESMAYARSE: áψυχéω, éκθνησκω, éπιλεí
πω, λειποψυχéω exanimor,animo lin- DESMENUZABLE κραûρος,α,ον friabilis
quor,linquo animam
DESMAYO: éπíλειψις,εως,η; λειποψυχíα DESMENUZAMIENTO: ψíσις,εως,η; éκτρι-
ας,η; λειποθυµíα,ας,η; πáρεσις,εως,η βη,ης,η; éπíτριψις,εως,η; παρατριβη,
defectio,deliquium animi.- Que pro- ης,η; συγκλασµóς,οû,ò; συντριβη,ης,η
duce desmayos: συγκοπτικóς,η,óν syn- τριβη,ης,η; σúντριµµα,ατος,τó con-
copem movens.- Desmayo y flojedad tritio, extrictio,comminutio,conte-
de ánimo: áψυχíα,ας,η deliquium rendi actio,atritus
animi,exanimatio
DESMENUZAR: áλλοáω, áλλοιáω (-ησω,
DESMEDIDO: áσúµµετρος, ùπεραíσιος, ηκα), áπαλοáω, διαµαθúνω, éκτρíβω,
ùπερφíαλος,ος,ον nimius,immodicus éνθρúπτω, éνικνηθω, καταλεαíνω, κατα
µαξεúω, κατασµωχω, κατασωχω, κατα-
DESMEMBRACIÓN: διαµελισµóς,οû,ò; µε- τρíβω, καταθρúπτω, παρατρíβω, περι-
λοκοπíα,ας,η µελισµóς,οû,ò in mem- θραúω, ψáíω, ψáω (ψησω), ψéω,ψíω,ψω
bra concisio,membrorum divisio (ψáω), νυναλοáω, συναλοιáω,συντρíβω,
θρúπτω,συνεκτρíβω comminuo,contero,
DESMEMBRAR: διαµελíζω membatim con- attero,confringo.- Desmenuzar lo más
cido
pequeño posible: éκλειοτριβéω tero
DESMEMORIZADO: áπαληλιµµéνος,η,ον minutissime.- Más: προσεπιτρíβω in-
ablitteraratus super comminuo.- Por todas partes:
περιτρíβω circumquaque imminuo.-
Desmenuzar juntamente: συνανατρíβω DESNUDAR: áπαµφιáζω,áπαµφíσκω,áπαµ-
una contero.- Ser fácil de: ψαθυροû- φιéννυµι (-φιεσω),áπεκδúοµαι (-δúσο-
µαι friabilis fio.- Desmenuzado con µαι),áπóδυµι (-δúσω;áποδúς,ûσα,úν),
con el dedo: δακτυλóτριπτος,ος,ον áποφλοιóω,áπογυµνóω,áπολωπíζω,áποψι-
digito tritus.- Lo que fácilmente se λóω,áποσκéπω,áποστεγáζω,éκδιδúσκω,
desmenuza: ψαθυρóς,ψαδαρóς,ψαδυρóς, éκδúω,-δúνω (éκδúσω),éκλωπíζω,éξαπο
ψαθαρóς,α,óν friabilis.- Que sirve δúνω,éξéννυµι,γυµνóω,καταψιλóω,λωπí
para desmenuzar: τριπτικóς,η,óν ha- ζω,µετéκδυµι,µετεκδúνω,µετεκδúω,παρα
bens vim terendi γυµνóω,ψιλíζω exuo,nudo,spolio,ves
te exuo.- Del todo: περιψιλóω pror-
DESMENUZARSE: éνστροβιλéω contero.- sus denudo.- Desnudar a escondidas:
Facilidad de: ψαθυρóτης,ητος,η fria ùπεκδúω,-δυµι clam exuo.- Hasta los
bilitas.- Que se desmenuza fácilmen hombros: éξωµíζω humeris tenus de-
te: ùποψáθυρος,ος,ον aliquantum fria nudo.- Juntamwente: συναναγυµνóω si-
bilis mul denudo.- Acción de desnudar:
áπογúµνωσις,εως,η; ψíλωσις,εως,η de-
DESMESURADAMENTE: úπερβληδην, ùπερµé nudatio,nudatio
τρως valde exuperanter,ultra men-
suram DESNUDARSE: áποδúω,áποδúοµαι exuo.-
Acto de: ´éκδυσις,εως,η; áπóδυσις,
DESMESURADO: ùπεραíσιος,ος,ον; ùπéρ-
εως,η; γúµνωσις,εως,η detractio ves
µετρος,ος,ον immodicus,nimius tium,vestimentorum depositio,nudatio
Lugar para desnudarse: áποδυστηριον,
DESNUDAMIENTO: áπéκδυσις,εως,η; áπο-
ου,τó locus ubi vestimenta exuuntur
ψíλωσις,εως,η exuendi actio,denuda
tio
DESNUDEZ: γυµνóτης,ητος,η; γúµνωσις,

256
εως,η; ψιλóτης,ητος,η nuditas.- Falta
de abrigo: áχλαινíα,ας,η nu- DESOCUPAR: íνáω,íνéω; áποκενóω,éκλα-
ditas πáζω,éρáω,éξαγγíζω,éξαρúω,-αρúτω,κα-
τακενóω,κενóω,σειρéω,σειρóω,ùπολατá
DESNUDO: áνεíµων,ων,ον; áπερíβλητος, ζω vacuo,evacuo,exhaurio,exinanio
ος,ον; áσταλης,ης,éς; γυµνη,ητος,ô; inanio
γυµνητης,ου,ò; γυµνóς,η,óν; γυµνο-
θεíς,γυµνωσας; ψιλóς,η,óν nudus,nu- DESOLACIÓN: χηρωσις,εως,η; κατασκαφη
datus,non vestitus.- Falto de manto: ης,η orbatio,eversio
áχíτων,ων,ον nudus.- Semidesnudo:
´ηµíγυµνος,ος,ον seminudus.- Estar DESOLADO: δυσéρηµος,ος,ον foedus in
desnudo: γυµνητεúω nudus sum> Verse modum desolatus
desnudo: γυµνοδερκéοµαι nudus cons-
picior DESOLAR: éκπéρθω (πéπορθα), éρηµóω,
χηρóω vasto,desertum reddo,devasto
DESNUTRICIÓN: áτροφíα,ας,η alimenti
defectus DESOLLADO: δαρτóς,δρατóς,η,óν exco-
riatus.- Ser desollado: περιδρúπτο-
DESNUTRIMIENTO: áσιτíα,ας,η inedia µαι undaqueque dinalior

DESOBEDECER: áντιτáσσοµαι (-ξοµαι), DESOLLADURA δáρσις,εως,η excoriatio


áπειστéω, áπιθéω, áπολακτíζω obedi-
re recuso,non pareo,non obtempero, DESOLLAR: áποδερµατóω, áποδερéω,áπο
recalcitro δρúπτω,áποδρúπω (-ψω,-φα),δéφω, δéψω
δειροτοµéω,δερµúλλω (δερω,δéδαρκα,δé
DESOBEDIENCIA: áπειθíα,ας,η; παρακοη δαρµαι),éκδερµατíζω,περισκυτíζω
ης,η; παρακρóασις,εως,η inobedien- excorio,decollo;pellem,cutem detraho
tia Cuchillo para: δóρíς,íδος,η culter
quo fit excoriatio.- Desollado poco
DESOBEDIENTE: áπιθης,ης,éς; παρηκοος ha: νεóδαρτος,ος,ον recens excoria
ος,ον inobediens tus

DESOCUPACIÓN: áπονíα,ας,η laboris o DESORDEN: áταξíα,ας,η ordinis deser


dolris vacuitas tio.- Amigo de desórdenes: ταρακτωρ,
ορος,ò amans turbarum.- Instrumen-
DESOCUPADO: áπóκενος,ος,ον; διáκενος
to de desorden: τáρακτρον,ου,τó id
ος,ον;σχολαστης,οû,ò vacuefactus,va- quo aliquid turbatur
cuus.- Estar desocupado: áργéω,κατασ
χολáζω otior,vacuus sum a negotiis
DESORDENADAMENTE: ´áτακτως incompo- íεις,íει; áφéω (áφησω,áφεîκα,´áφει-
site.- Conducirse..: áτακτéω inordi µαι),διαφíηµι, διεξíηµι, éγκαθíηµι,
nate me gero éκρπολεíπω,éξαποστéλλω,éξιéω,éξíηµι
(-ησω,´εξεîκα) dimitto,ablego,emit
DESORDENADO: ´áστοιχος,´áτακτος,áσυν to,immitto.- Juntamente: συναποστé-
τακτος,ος,ον; φυρτóς,η,óν; συρβηνεúς λλω ablego.- Primero: προαποπéµπω
éως,ò; συρφετωδης,ης,ες incomposi- ante dimitto
tus,inordinatus,nullis ordinibus
distinctus.- Cosa confusa,desordena- DESPARRADAMENTE: σπορáδην palatim
da: áνáρτυτον,ου,τó inconditum
DESPARRAMAMIENTO: παρασπορá,âς,η
DESORDENAR: áτακτéω ordinem turbo dispersio

DESORGANIZARSE: áτακτéω inordinate DESPARRAMAR: διασκεδáνυµι, κατασκε-


me gero δáζω,-σκεδáννυµι,-ννúω, κατασκεδáω,
κατασκιδνáω,-íδνηµι, κατασκορπíζω,
DESPACHADO áφεθεíς,εσσα,εν dimissus
ùποσκεδáζω,σκορπíζω,σκηνíπτω disper
go,effundo,disjicio,spargo
DESPACHAR: áφíηµι,íης,íησι; áφíεω,

257
DESPEDAZADO: διασπαρακτóς,η,óν dis- tamente: συνεκπéπω simul emitto.-
cerptus> Con sus propias manos: χει- Que ha de ser despedido hacia abajo:
ροδáïκτος,ος,ον manibus discerptus καταπεµπτéος,α,ον dimittendus.- Ac
Ser despezadado por todas partes: to de despedir: éξαποστολη,ης,η
περιδρúπτοµαι undaqueque dinalior ablegatio

DESPEDAZAMIENTO: σκυλµóς,οû,ò;σπαραγ DESPEDIRSE áποτáσσοµαι valere jubeo


µóς,ο
οû,ò; σπáραξις,εως,η laniatus,
laceratio DESPEINADO: ´áγναφος,ος,ον impexus

DESPEDAZAR: κατασπαρáττω, áποκτεíνω, DESPELLEJAR: áπολéπω,áπολεπσéω de-


(áπéκτακα/áπéκτονα), διασπαρáττω, cortico,corticem o pellem detraho
éναποκλáω, éπισµúχω, καταδáπτω,-δαρ
DESPENSA: ´ωψωνες, ταµειεîον,ου,τó;
δáπτω, καταδρúπτω,-δρúπτοµαι, κατα-
ταµεîον,ου,τó; θáλαµος,ου,ò penua-
φονεúω, καταχορδεúω, σκολúπτω, σκω- riae cellae,cella penaria,conclave,
λúπτω, σπαρáσσω,-ττω, συνδιαχειρíζω cella.- Tener a cargo las provisio
διαλυµαíνεσθαι, διαλυµαíνοµαι lace- nes,la despensa: διαταµιεúω in penu
ro,lanio,contrucido,dinalio,trucido, custodio
infringo.macero.- Ser despedazado:
σπαλúσσοµαι laceror.- Medio despeda DESPENSERA: ταµεíα,ταµíα,ας,η proma
zado: ´ηµιρραγης,ης,éς semilacera-
tus.- Que es despedazado cruelmente: DESPENSERO: δíοψ,οπος,ò; οíκονóµος,
´ωµοδáïκτος,ος,ον qui crudeliter la ου,ò; ταµεíας,ου,ò; ταµιοûχος,ου,ò
niatur.- Despedazar alrededor: περι- promus,custos dellae penariae,dispen
λακíζω circum dilacero.- Despedaza sator rei domesticae,dispensator.-
do vivo: ´ωµοσπáρακτος,ος,ον qui De las carnes: κρεωδóτης,ου,ò car-
crudus discerpitur nium dator.- Ser despensero: διατα-
DESPEDIDA: éξασποτολη,η,η ablelatio µιεúω,ταµιεúω in penu custodio,sum
Acompañamiento de despedida: προποµ- promus
πεíα,ας,η;-íα,ας,η deductio.- Inju-
DESPEÑÁDERO,que anda por despeñade
riosa: σκορακισµóς,οû,ò ad corvos
amandatio.- Lo que se acostumbra en ros: κρηµνοβáτης,ου,ò per abrupta
ambulans
las despedidas: προπεµτηριος,ος,ον
προπεµτικóς,η,óν fieri solitum ubi DESPERDICIAR: καταχρáοµαι,καταχúω,-
quis a nobis discedit.- Salutación
χúνω profundo
de despedida ((Pásalo bien!(Pasadlo
bien!): ´éρρωσο! ´éρρθσθε! vale! DESPERDICIOS de las comidas de las
valete! berstias: τρáξαυνα,ων,τá reliquiae
pabuli.- Desperdicios de las comidas
DESPEDIDO: ´áφετος,ος,ον dimissus mondaduras: σκúνδαλον,ου,τó; µíσκοι
ων,οì rejectamenta coenarum,quisqui-
DESPEDIR: áφíηµι,íης,íησι; áφíεω, liae
íεις,íει; διïηµι,éξαποστéλω,φρéω, áφéω
(áφéσω,áφεîκα,áφεîµαι) dimitto DESPEREZARSE: σκορδινáοµαι extendo
ablego,emitto.- Despedir de casa:
παρωθω domo expello.- Despedir jun-
membra con oscitatione.- Acción de: ζω, e somno excito.- Despertarse:
σκορδíνηµα,ατος,τó; σκορδινισµóς,οû, ξéχερσις,εως,η excitatio e somno
éξ
ò pandiculatio.- Que no se despere Desvelarse: διαγρηγορéω evigilo.-
za áσκορδíνωτος,ος,ον non pandicu Salir del letargo,despabilarse: διε-
lans
γεíρω,διεγρηγορéω expergefacio,ex-
pergiscor.- empezar a despertar:
DESPERTAR: áνεγεíρω, éξéροµαι sur
ùπαγρυπνéω subvigilo.- Despertarse
sum excito.- Antes de hora: προεγεí
éκκοιµáοµαι, éπεγεíροµαι expergefio
ρω ante excito.- Que despierta con
excitor somno.- De noche: νυκτεγερ-
la voz: éγερσιβóητος,ος,ον voce ex-
τéω, νυκτηγερτéω excitor noctu
citans.- Del sueño: áφυπνíζω, éξυνí-

258
DESPIADADO: βαρυκáρδιος,ος,ον; δú- ραγωγéω, λαφυρéω, λωπíζω, περíδυµι,
σοικτος,ος,ον immisericors,qui est περιδúω, περιλωπíζω, σκυλáω,σκυλεúω,
gravis pectoris συλαγωγéω, συλáω,συλεúω, συλéω deri
pio,exuo,spolio,despolio.- Además:
DESPIERTO: ´éξυπνος,ος,ον experge- προσαποδúοµαι,προσαπεκδúοµαι
factus praeterea exuo.- Al mismo tiempo:
συνεκδúοµαι simul exuo.- Completa-
DESPIOJAR: φθειρíζω pediculis ex- mente: áποσκυλéω,áποσυλáω despolio
purgo
Ser despojado: áφαιρéοµαι, áφαιρéω
DESPLAZAMIENTO: ´éκστασις,εως,η; éκ- (.ησω,ηκα) spolior,spolio
ποτισµóς,οû,ò;µετακíνησις,εως,η
aversato,loci mutatio,transpositio DESPOJO: ´éκδυµα,ατος,τó; λωβηρíς,
íδος,η; σκúλευµα,ατος,τó; σκûλον,ου,
DESPLAZAR: éξανασπáω (-σπáσω) e sua τó; σúλη,ης,η; σúλον,ου,τó; σúληµα,
sede extraho.- Que hace desplazar, ατος,τó spolium,exuviae.- Despojos
cambiar de sitio: éκστατικóς,η,óν de los enemigos muertos: ´éναρα,ων,
emotus τá spolia interfectis detracta.-
Quitados a los vivos: λáφυρα,ων,τá
DESPLAZARSE: éκτοπíζω e loco moveo spolia vivis detracta.- El que lleva
Que no se desplaza a otro sitio: los despojos: éναρηφορος,σκυλοφóρος,
áτρéµητος,µος,ον in eodem loco con- ος,ον qui spolia gerit,ferens
sistens
spolia.- Robador de despojos: éνáρφο
DESPLEGADO espontáneamente: αúτοχω- ρος,ος,ον spoliator
νευτοσ,ος,ον fusus per se temere
DESPONSORIO: µνηστεíα,ας,η desponsa
tio
DESPLEGAR: áναπλóω, áναπτúσσω (-ξω,
-χα),áπλóω, διαπτúσσω,, éµπετáνυµι, DESPOSADO: µνηστóς,οû,ò desponsatus
-ννúω,-πετáω, éπεξéρχοµαι, éξαπλóω,
éξειλéω, παραπετáννυµι,-ννúω (-πετá DESPOSAR: éγγαµíζω, ùποµνηστεúοµαι
σω) expando,pando,explico.- Desple- nuptum do,desponso
gar delante,antes: προπετáζω,-
πετáννυµι,-ννúω, σπíζω.- Que apenas DESPOSARSE por segunda vez: éπιγαµéω
puede desplegarse: δεσεπéκ
δεσεπ κτατος,ος, insuper uxorem duco
ον qui non facile extendi potest
DESPOSEER: éξεíλλω possessione emo
DESPLIEGUE: διαπτóησις,εως,η expli- veo.- Desposeerse: áποκτáοµαι posse
catio sionem amitto

DESPOBLACIÓN: κενανδρíα,ας,η viro- DESPOSORIO: νúµφευσις,εως,η despon-


rum vacuitas satio.- Ayudar para los desposorios:
συνεκδíδωµι adjuvo,confero ad des-
DESPOBLADO: κéνανδρος,ος,ον viris ponsionem (Ver DESPONSORIO)
vacuus
DÉSPOTA: δεσπóτης,ου,ò principatum
DESPOJADO: áπαραιρηµéνος,η,ον spo- omnino exercens
liatus.- No despojado: áσκúλευτος,
DESPÓTICAMENTE: δεσποτικως imporiose
ος,ον non spoliatus
DESPÓTICO: δεσποτικóς,η,óν domina-
DESPOJAR: ´éκδυµι, áπαγρεúω, áποβλáπ tum omnino excercens
τω, áποβλáπτοµαι, áπóδυµι (δúσω; áπο
δúς,ûσα,úν),áποκεíρω, áποσηθω, éνα- DESPRECIABLE: áναρíθµητος,áπóβλητος,
ρíζω, éξéννυµι,-εννúω, γυµνóω, κατε-
ναíρω,κατεναρíζω, κλοποφορéω, λαφυ
çασúφηλος,éπíτυστος,εúκαταφρóνητος, α,ον; óνοτóς,η,óν; παροπτéος,α,ον;
οúδενóσωρος,ος ον; áτιµαστéος,α,ον; περιοπτéος,α,ον; σκυβαλικóς,η,óν;
χúτρεος,χúτροûς,οûς,οûν; óλιγωρητéος ταπεινóς,η,óν; τριοβολαîος,τριωβο-

259
λαîος,τριοβολιµαîος,α,ον vilis,res- κατιλλωπéω,κατιλωπτω dejectis ocu-
puendus,abjectus,contemnendus,despi- lis irrideo.- Ser despreciado: áτι-
ciendus,contemptibilis,aspernabilis, µαλφéω, ùπερφονéοµαι contemnor,des
negligendus,excrementitius,submissus picior.- Digno de ser despreciado:
Cosa despreciable: γρúµαια,ας,η res καταφρονεστéος,α,ον contemnendus.-
vilis.- Hombre despreciable: `ρáκος, Acostumbrado a despreciar: ùπερορα-
εος,τó; τετρωβολοςος,ον homo nihili τικóς,η,óν dispicere solitus
homo minimi pretii; κáρ,καρóς,ò (ha-
bitante de Caria) hombre desprecia DESPRECIO: áλογíη,ης,η; áπαξíωσις,
ble.- No despreciable: áκαταφρóνητος εως,η; áποκορακισµóς,οû,ò; éξουδé-
ος,ον non contemnendus.- Sumamente νησις,εως,η; éξουδéνωµα,ατος,τó;
despreciable: µυóχοδος,ος,ον ne mu- éξουδéνωσις,εως,η; καταφρóνηµα,ατος,
rium quidem stercore aestimandus
τó; καταφρóνησις,εως,η; λáσθη,ης,η
DESPRECIADO: áτíµητος,εúωρος,κατα- µειονéκτηµα,ατος,τó; µειονεξíα,ας,
φρóνητος,ùπερóπτος,ος,ον;χερσαîος,α,ον; η; ολιγωρíα,ας,η; óλιγοτιµíα,ας,η;
τρiταγωνιστης,οû,ò nullus in παρακοη,η,ης; παρóρασις,εως,η; περι
honore habitus,abjectus,cuius levis φρóνησις,εως,η; ùπερφρóνησις,εως,η
cura habetur,neglectus,contenmptus ùπèροψíα,ας,η; ùπéροψις,εως,η; ùπερ-
Cosa despreciable,lo despreciable: óρασις,εως,η despectio,contemptus,
τοúπíπεµπτον contemptum.- A quien dedignatio.- Acostumbrado a mirar
nadie envidia: ´áζηλος,áθéριστος,ος, con desprecio: ùπεροπτικóς,η,óν
ον quem nullus aemulatur.- De quien solitus superbe et fastidiose intue
no nos acordamos: áπóθεστος,ος,ον ri.- Caer en el desprecio: τριταγω-
abjectus νιστéω in contemptu sum.- Con des-
precio: óλιγωρως,ùπéροπτα,ùπερóπτως
DESPRECIADOR: áποβολεúς,éως,ò; áτι- contemptim.- Desechar con desprecio:
µαστηρ,ηρος,ò; áτιµαστης,οû,ò; éξου- σκυβαλíζω rejicio.- Digno de: áτι-
δενητης,οû,ò; καταφρονητης,οû,ò; ùπε µαστéος,α,ον contemnendus.- El que
ροπεúς,éως,ò; ùπερóπτης,ου,ò rejec suele mirar con desprecio: παρορατι-
tor,abjector,contemptor κóς,η,óν qui solet negligenter
videre.- Hacia el tiempo de una
DESPRECIAR: áφειδéω,áγερóω,áλογéω, cita: παραπροθεσµíα,ας,η temporis
áωρéω,áπαµελéω,áπαξιóω,áπηλεγéω,áπο- praefiniti negligentia.- Mirar con
φαυλíζω,áποκαταβαíνω,áπóπτοµαι,áποσ desprecio: παραβλéπω,ùπερóπτοµαι,πα
κυβαλíζω,áποστρéφοµαι,áποτιµáω,áπο- ρóπτοµαι negligenter,contemptim aspi
θεáοµαι,áρρωδéω,áτηµελéω (-ηκα),áτí cio.- Mirar con todo desprecio:
ζω,áτíω (-íσω,-ικα),áτιµαζéσκω, áτι- éξολιγωρéω prorsus negligo.- Tenido
µáζω, διαφαλυíζω,διαπαíζω,διαπτúω,, o que ha de tenerse en desprecio:
-πτúσω, διεντελíζω,εíσεíδω,éπιλανθá σικχαντóς,η,óν habitus o habendus
in fastidio
νω,éξατιµóω,εξουδενéω,éξουδενóω,éξ-
ουθενéω,φλαυρíζω,καταβλéπω,καταφρο- DESPRENDIDO, generoso: áκερδης,ης,éς
νéω,καταχρéµπτοµαι,καταµελéω,κατανóω lucri non avidus
µετεíδω,óλιγωρéω,παραµελéω,παραπéµπω
παραρριπτéω,παραρρíπτω,παραθεωρéω, DESPREOCUPARSE: éκφροντíζω non curo
παρεíδω,παρευµαρéω, παρωθω,παριεíδω,
περιφρονéω,περιóπτοµαι,ùπερεíδω,ùπερ DESPREVENIDO: áπαρáσκευος,´áσκευος,
φρονéω,ùπεροπεúω,ùπερορáω,κατηλογéω εúεπιβοúλευτος,ος,ον; áσκευης,ης,éς
parvi pendo,negligo,dedigno,despicio imparatus,carens instrumentis,impro-
contemno,parvi facio,aspernor,nihil vidus.- Estar desprevenido: áφυλακ-
facio,sperno,abjicio.- Altamente: τéω negliegens sum
παρολιγωρéω prorsus contemno.- Con
orgullo:áτισανδρéω, áτισανδροéω (áτí DESPROPORCIONADO: áσúµµετρος,ος,ον
ζω/áνηρ)superbire ferociter in virum inconcinnus
Enteramente: κατολιγωρéω prorsus ne
gligo.- Escupiendo: πτúω exspuo.- DESPROPÓSITO: áτóπηµα,ατος,τó absur
Mirar con malos ojos: κατιλλαíνω, de dictum vel factum.- áπροσδιóνυσον

260
nihil ad rem DESPUÉS: µεταταûτα,´ηπειτα,´óπιθεν,
`úπερ, áπó, αúτáρ, αûτáρ αûν, αûτις,
DESPROTEGIDO: áπροσφúλακτος,áπροφú- αûθι, éφεξης,εíσαΥθις,, éισαûτις,εî
λακτος,ος,ον incustoditus τα, éπισχéρω, éσúτερον, éξοπíζω, κα-
θεξης, µετóπιν, µετóπισθε,-θεν, συνεξοστρακíζω una testarum suffra-
µεθúστερον, óπισθíως,óψé, τολοιπóν, giis in exilium ejicio
τοµετατοûτο,τοΥπíζω, τóθεν postea,
deinde,post,deinceps,dein.- Después DESTETADO: áπóτιτθος,ος,ον matris
que: ´éπαν,αúτáρ, αúτáρ οûν,éπεáν, ubere amotus
éπειδáν, éπειδη,éπειη,éπéι, éπεíκε,
DESTETAR: áποχαλακτíζω a lacte depe
éπεíκεν,òπóτε,`óκως postquam.- Des- llo,ablacto
pués de: µετéπειτα postea.- Después
de esto: µεταûτις, τω ' πò τοúτου DESTETE: áποχαλακτισµóς,οû,ò ablac-
( τò áπò τουτου) postea.- Poco des- tatio
pués: καταβραχéως, καταβραχú non
longe post.- πéδα (por µετá).- µετá DESTIERRO: µετáστασις,εως,η; áπαγω-
(gen,acus.) post γη,ης,η; áποκοµιδη,ης,η; éκποµπη,ης,
η; éξορíα,ας,η; φυγαδεíα,ας,η; φυγη,
DESRAÍZADO: áρρíζωτος,,´áρριζος,ος, ης,η; περιορισµóς,οû,ò exilium,de-
ον radicem non habens,absque radice portatio.- Condenar al: πεταλíζω fo-
liis ejicio in exilium.- Decretado
DESTACAMENTO militar: ùπóστηµα,ατος, por hojas: πεταλισµóς,οû,ò ejectio
τó statio in exilium suffragiis per falia
datis.- Que va al destierro con
DESTECHAR:áποστεγáζω tectum removeo otro: συµφαγáς,áδος,ò,η in exilium
una proficiscens
DESTEMPLANZA: δυσκρασíα,ας,η intem-
peries.- πυρéτιον,ου,τó febricula DESTILACIÓN: áπóσταγµα,ατος,τó; áπóσ
ταξις,εως,η; κατασταγµóς,οû,ò; στα-
DESTEÑIDO: ´áχροιος,´áχρους,ους,ουν λαγµóς,οû,ò destillatio.- Gota a
coloris expers gota: éπíσταγµα,ατος,τó; éπισταγµóς,
οû,ò ινστιλλατιο
DESTEÑIR: áχροéω colorem amitto
DESTILAR: áποστáζω,áποσταλáζω,-
DESTERRADO: ´áχωρος,´áνοιδος,´áστε σταλáω, εíβω,-οµαι,καταλεíβοµαι, (-
γος,´áσεγνος,´éξοικος, áνáπαστος,ος, ψοµαι),καταστáζω,κατασταλáζω,λιβáζω
ον; áπολις,ιδος,ò,η; áπóπτολις,ιδος, µυρéω,µúρω,µúροµαι,παραρéω,ποτιστáζω
ò; φυγáς,áδος,ò,η; µεταναστáτρης,ου, ψεκáζω,στáζω,σταλáζω,áπολεíβω,áπολεí
ò; µετανáστης,ου,ò;-νáστιος,ος,ον; βοµαι distillo,stillo.- A gotas:
ùπερóριος,íα,ιον extorris,exterris, ψιáζω minutatim guttatim.- Por bajo
exsul,patria pulsus,relagatus.- Per
ùπολεíβοµαι subtus stillo.- Por
seguidor de: φυγαδοθηρας,ου,ò exu-
lum inquisitor.- Perteneciente al todas partes: περιστáζω, περισταλáζω
circumquaque stillo.- Que destila
desterrado: φυγαδικóς,η,óν ad exulem
pertinens.- Según costumbre de un con abundancia: πολυσταγης,ης,éς
desterrado: φυγαδικως exulis more abunde stillans.- Que destila: εíβι-
µος,ος,ον; λιβηρóς,á,óν; `ρευµατι-
DESTERRAR: áποκηρúττω,áποκοµιζω,áποσ κóς,η,óν; ψακαστóς,η,óν stillans.-
τρακíζω,áποξενóω,διωκéω,éξορíζω,éξω- Salir destilando: éκπéω (-πεúσω) ex-
θω (-ωκα),φυγαδεúω,προγρáφω,ùπερορí- cido.- Exprimir,destilar gota a gota
ζω in exilium mitto,deporto,duco in στραγγεúω guttatim exprimo.- Desti-
alias terras,exulem facio,extermino, lando abundantemente: πολυστακτí
in exilium ejicio vel pello,proscri abunde stillando.- Por todas partes
bo.- Enviar además lejos: προσαποσ- gota a gota: περισταλáδην stillando
τéλλω praeterea ablego.- Desterrar, guttatim circumquaque
condenar juntamente al ostracismo:
DESTINAR: µéλλω,τεκµαíροµαι destino

261
destituor
DESTINO: πóτµος,ου,ò fatum.- Nacido
con feliz..: µοιρηγενης,ης,éς feli- DESTREZA: δεξιóτης,ητος,η; éπιστηµη,
ci fato natus.- Que rige muchos des- ης,η; εúαρµοστíα,ας,η; εúχειρíα,ας,
tinos: πολúποτµος,ος,ον multa fata η dexteritas,ars.- Con destreza:
regens.- Señalar el destino: κλωθω, éπιδεξελευθéρως,τεχνικως solerter,
éπινηθω fataliter destino,nendo dextre.- Hecho con: τεχνηεις,ηεσσα,
stamen fatale destino ηεν arte excultus

DESTITUCIÓN: éπíλειψις,εως,η desti- DESTRIPATERRONES: κλασιβωλαξ,ακος,ò,


tutio η frangens glebas
DESTITUÍDO: áπερíστατος,ος,ον desti
tutus.- Ser destituído: ùστερéοµαι
DESTRONAR: áποκιδαρéω, áποστεφανóω, πανωλéθριος,ος,ον prorsus exitialis
-στéφω cidari mudo,coronam privo De ciudades: πτολιπóρθιος, πτολíπορ-
θος,ος,ον urbium eversor.- De hom
DESTROZADO,hecho pedazos: `ρακωλéος, bres óλοφωïος,ος,ον virorum perdi
éα,éον lacer tor.- De la casa,de la hacienda: οí-
κοφθóρος,ος,ον domus eversor.- De
DESTROZAR: δáζοµαι (-áσοµαι,-ασµαι) todo: παντολéτωρ,ορος,ò omnium co-
δáπτω (-ψω,δéδαφα), δαρδáπτω, κεραï- rruptor
ζω,παρáσσω,-ττω (-ξω,-χα) carpo,la
cero,dilanio,vasto.- Juntamente: συν DESTRUÍDO: áνáστατος,ος,ον; κατασκα-
αιρéω,συνεξαιρéω simul profligo,po φης,ης,éς; παµπóνηρος,α,ον vastatus
pulor.- Que destroza y consume dirutus,perditus.- Enteramente,por
haciendo ruído como el fuego: πυρισ- completo: πανωλης,ης,ες; πανωλéθριος
φáραγος,ος,ον qui ginis instar cum πανóλεθρος,πανοúλιος,ος,ον plane per
strepitu lacerat et absumit ditus

DESTROZO: κτασíα,ας,η; σκυλµóς,οû,ò; DESTRUIR:`ραíω, áïστóω, áναλíσκω,


σúντριµµα,ατος,τó; συντριµµóς,οû,ò áνασκευáζω, áνταναíρω, áποικοδοµéω,
trucidatio,dilaceratio,contritio áπορραíω (-ασω,-κα), áπορρíπτω, áπο-
θεµελιóω, éκφθεíρω,éκκεραïζω, éπανα
DESTRUCCIÓN: áνασκευη,ης,ηáνατροπη, τρéπω, éρεíπω, éξερεíπω, éξοικοδο-
ης,η; áπóρριξις,εως,η; éρηµωσις,εως µéω, χαλéπτω (κεχáλεπα), καταλυµαíνο
η; éξανáστασις,εως,η: éξωλεια,ας,η; µαι, καταλúω, καταúω, κατερεíπω,
φθορá,âς,η; κατασκαφη,ης,η; καθáιρε- κατεριπóω, καθαιρéω, κεραïζω, κυβáζω
σις,εως,η; λοιγóς,οû,ò; λυµαντης,οû, λυµáζω, λυµαíνω, πéρθω (-σω,πéπερκα,
ò; πρηνισµóς,οû,ò; σκúλευσις,εως,η πéπορθα,πéπερµαι), προστρéπω, συνα-
eversio,destructio,vastatio,perni-
cies,exitium,excidium.- De hombres: µωρéω destruo,diruo,obstruo,labefac
to,funditus everto,subverto,vasto,
áνδροκτονíα,ας,η strages virorum.-
perniciem effero.- Apto para:`ρα ραíσ
ρα σ-
Ruína de pueblos,casas: áνáστασις,
τηριος,,íα,ιον aptus ad destruen-
εως,η eversio.- Traer la..: óλεθρεúω
exitium effero dum.- Con otro: συγκαθαιρéω una
everto.- Difícil de: δυσκαθαíρητος,
DESTRUCTIVO: áνασκευαστικóς,η,óν; πα ος,ον eversu difficilis
νουλεúς,εως,ò destructivus,omnino
exitialis DESUELLO: éκδορá,âς,η excuriatio

DESTRUCTOR: `ραιστης,οû,ò; áναστα- DESUNIDO: áραιóστυλος,ος,ον; διεχης,


τηρ, éκπορθητωρ,ορος,ò; κακóφθορος ης,éς laxe compactus,disjunctus
ος,ον;καταλυτης,οû,ò; λυµαντηρ,ηρος
ò; λυµαντης,οû,ò; óλετηρ,ηρος,ò DESUNIÓN: διαχωρισις,εως,η; διαχω-
versor,destructor,eversor,vestator, ρισµóς,οû,ò sejuctio.- Falta de
perditor.- Absolutamente: πανωλéθρος sociedad: áµιξíα,ας,η sociatas de-
fectus

262
DESVANECERSE: `ρéω (`ρεúσω), áανíζο-
DESUNIR: áποζεúγνυµι, ζευγνúω, áπο- µαι, απασβολóοµαι, διαπιπρáσκω (-πε
προνοσφíζω, διασυγνυµι,-ζευγνúω, σοúµαι,πéπτωκα), éκµαταιóοµαι, φλι-
-ζεúγω; διαχωρíζω, διéχω, éξαρµóσσω δáνω, µωδúω evanesco.- Insensible-
-ττω,παραδιαστéλλω disjungo,sejungo mente: ùπερκρéω sensim evanesco
Que desune los miembros: λυσιµελης,
ης,éς solvens membra.- Que desune: DESVANECIDO: φροûδος,η,ον evanidus
διáβολος,λúσιοσ,ος,ον qui disjungit DESVANECIMIENTO: λιποψυχéω langues
solvendi habens vim co (sufrir un..)

DESUSADO: ´éκτοπος,´éξωρος,ος,ον; DESVASTAR: éκπελεκáω,-πελεκíζω dedo


`ρικνηεις,ηεσσα,ηεν obsoletus,inu- lo.- A golpe de hacha: áποπελεκáω
sitatus securi dolo et complano

DESUSAR: áποχρηστéω non utor DESVELADO: áκοíµητος,áκοíµατος,áüπ-


νος,ος,ον vigil,pervigil.- Entera
DESUSO,caer en áπαρχαιóοµαι antiquor mente desvelado: πανáγρυπνος,παραüπ-
obsolesco νος,ος,ον omnino insommnis.- Tener
una noche del todo desvelada: προσα
DESVANECER que se desvanece: éξíτη-
γρυπνéω prorsus insomnem noctem
λος,éξíτητος,ος,ον evanidus, evan duco
escens

DESVELO: áüπνíα,ας,η; éγρéγωρσις,εως DESVIACIÓN: ´éκστασις,εως,η; µετατρο


η vigilia.- Que causa desvelo: éγρε πη,ης,η deflexio,aversatio
γωρσιος,ος,ον vigilias afferens
DESVIAR un poco: παρεπιστρéφω paulu
DESVERGONZADO, atacar con lenguaje.. lum deflecto.- Los líquidos por
κακορροθéω procaci clamore insec- otros canales: παροχéτευσις,εως,η
tor.- Maldicientes desvengonzados: derivatio humorum
λεσχηνωται,ων,οì maledici.- áναíσ-
ξυντος,áνεπαíσχυντος,κακκοσúνετος,ος DESVIARSE: ´ηλυσκáζω, áφαµαρτáνω (-
ον; κυνοβλωψ,-ωπος
ωπος,ò,η
ωπος η; κυνοθαρσης, ησω,-ηκα), áποπλανáοµαι, áποτροπáο-
ης,éς; κυνóφρωνων,ον; κυνωδης,ης,ες; µαι διαµφοδéω (in dubio viae elec-
λιρóς,á,óν; παρáπληκτος,σκληροπρóσω tionem ponere), µετακλíνω, παλιµπλá-
πος,ος,ον; σκυλακωδης,ης,ες; στραγ- ζοµαι, παραµαρτáνω, παρατρωπáω,
γóς,η,óν; ùηνóς,η,óν inverecundus, παρολισθαíνω, παρολισθéω aberro,de-
vafer,impudens.vecors.- Desvergonza flecto,declino.- Desviarse al mismo
da: κυνωπις,ιδος,η inverecunda tiempo: συναποκλíνω simul declino.-
A lo contrario: áντισπεúδω contra
DESVERGONZADAMENTE, obrar: áπαναισ- tendo
ξυντéω inverecunde facio
DESVÍO: áπóφευξις,εως,η; παρατροπη,
DESVERGONZARSE: éκκαυχáοµαι vehemen ης,η
ης η; παρéγκλις,εως,η declinatio,
ter insolesco deflexio,deflexus

DESVERGÜENZA: áναισχυντíα,ας,η; áτασ DESVIRGADA: áπáρθενος,ου,η non am-


θαλíα,ας,η; κονúµυια,ας,η; λαβρóτης, plius virgo
ητος,η; µáργη,ης,η inverecundia,ve-
cordia,impudentia,procacitas,proter- DESVIRGAR áποπαρθενεúω,-παρθενóω vir
ginitatem adimo
via.- Obrar con: λιραíνω impudenter
ago.- Ser inferior en: úπεραναιδéο- DETENCIÓN,demora: `éδος,εος,τó; δια-
µαι impedentia vincor µéλλησις,εως,η; κρáτησις,εως η; µéλ
λησις,εως,ηΜ µελλεσµóς,οû,ò cuncta-
DESVERTIRSE, desnudarse: áφιµατóω,συ tio,mora.-Parada,descanso:
ναποδúοµαι vestem exuo,una vesem διατριβη,ης,η; προσδιατριβη,ης,η
exuo
mora,cunctatio.- Sin detención: αú-

263
θωρον,αúθωρως,παραυτóθεν eadem ip- sisto.- En alguna cosa o con alguno
sa hora,nulla mora interposita.- Tar προσδιατρíβω commoror insuper in
danza,parada: ´áβρυνα,τá mora.- Ac- aliqua re o apud aliquem.- Demasiado
cción de detener,retener: διακατοχη, ùπερχρονíζω nimis moror.- Lo que
ης,η; κατακωχη,ηχ,η; κατοχη,ης,η;κρá sirve para detener o contener:
τησις,εως,η; κáθεξις,εως,η deten- σχετηριον,ου,τó retinaculum.- Que
tio,retentio detiene o retarda: µελλητης,οû,ò; κω
λυτης,οû,ò; κωλυτηρ,ηρος,ò cuncta-
DETENER: ´íσχω, íστáνω, íσχáνω, tor,morator.- Que puede ser deteni-
κατακωλúω, κατερητúω, κατισχáνω,íσ-χω,
κατα do: καθερτóς,η,óν qui detineri po-
µελετιáω,παραστéλλω, παρελκúω, test
-ελκúζω,στατíζω,στρεúγω sisto,cesso
detineo,morari,remoror.- Detener en DETENIDAMENTE: éκτενως prolixe
éγκατéχω detineo in.- Detenerse:
DETENIDO: κáτοχος,ος,ον retentus
διακατéχω detineo,moror.- Reprimir:
éπανíσχω reprimo.- Junto a: παριαúω DETENIMIENTO: τριβη,ης,η mora
juxta moror.- Se ha de detener: éν-
διατριπτéον immorandum.- Ser dete- DETERIORAR: λισφóω detero
nido: ´íσχοµαι retineor.- Una y
otra vez: προσκατéχω usque et usque DETERIORARSE: áνατρíβω detero
detineo.- Detenerse: παρασχáζω,áποσ
τηµáτíζω,βραδúνω,δηθúνω,éµβραδúνω, DETERIORO: τρúσις,εως,η attritus
éναποµéνω, éνδιατρíβω, éπιβραδúνω,
éπιχρονíζω, éπιµéλλω, ìαúω, χρονíζω, DETERMINACIÓN: `ηγηµα,ατος,τó; γνωµη
κυπτáζω, λογγáζω, µéλλω, νωχαλíζω, ης,η consilium,voluntas.- Anticipa-
νωχελíζω, óκνéω, προσανατíθηµι,-τíθε da: προορισµóς,οû,ò praefinitio.-
El que toma determinaciones suaves:
µαι,προσκαθéζοµαι,στατíζω,στéλλω
πραüµητις,ιος,ò,η qui mite consi-
(στελω,´éσταλκα,´éστολα), ùπαναβáλ-
lium habet.- Fútil: µαταιοβουλíα,ας,
λοµαι cunctor,consisto,assideo,tar-
do,immoror,commoror,in mora sum,sub-
η inane consilium.- Infeliz deter- gendi
minación: κακοβουλíα,ας,η malum
consilium> Llevado de mala determi- DETESTABLE:´éναρος,ος,ον; áπευλταîος
nación: κακóβουλος,ος,ον malo consi- α,ον; ´áπευκτος,áπεúχετος,,ος,ον;
lio actus.-Tardía: éπιµηθεια,ας,η áπóφος,α,ον; áρáσιµος,éντρáπελος,ος,
consilium quod initur re peracta.- ον; φαρµακóς,οû,ò; µυσαρóς,á,óν; µυ-
Tomar una determinación tardíamente σóς,η,óν diris devotus,deprecandus
éπιµεθεúω re peracta consilium ineo detestabilis,aversandus,detestandus

DETERMINADAMENTE: áφωρισµéνως deter DETESTACIÓN: προστροπη,ης,η detes-


minate tatio

DETERMINADO: `ρητóς,η,óν definitus DETESTAR: áπεúχοµαι, áποστυγéω ab-


Habiéndose determinado: τò δóξαν horreo,aversor,deprecor
cum visum esset
DETRACCIÓN: διασυρµóς,οû,ò; κακοφη-
DETERMINAR: δéδοκται decretum est.- µíα,ας,η; καταλαλιá,âς,η; κατáσπασ-
Juntamente: συνδιαγινóσκω una decer µα,ατος,τó; κατασπασµóς,οû,ò; παραí-
no.- Que determina antes: προγνωστης σεσις,εως,η detractio,maledicentia,
οû,ò qui ante decernit obtectratio

DETERMINARSE que pronto se determi- DETRACTOR: κακóψογος,ος,ον; κατáλα-


na: ταχúβουλος,ος,ον qui cito ex λος,ος,ον maledicus
ipsa re capit consilium
DETRAER: παραιρéω detraho
DETERSIVO,que sirve para limpiar:
σµηγτικóς,η,óν habens vim deter- DETRÁS: ´óπισθεν,´óπιθεν, éπóπισθεν

264
µετóπιν, óπíσσω pone,retro,a tergo finis
Ir detrás: éπακολουθéω subsequor.-
Por detrás: κατóπιν retro DEUDOR: χρεωστης,οû; χρεωφειλéτης,ου
χρηστης,οû,ò; óφειλéτης,ου,ò; ùπó-
DETRIMENTO: áποτριβη,ης,η; βλáβη,ης, χρεος,ου,ò; ùπóχρεως,ως,ως (gen.-ω)
η; βλαψις,εως,η; κακóν,οû,τó; µεíω- debitor.- Los que dejan atrasos sin
µα,ατος,τó; παρáτριµµα,ατος,τó de- pagar: λοιπáδες,οì,αì reliquatores
trimentum,noxa,intertrimentum Que conduce violentamente al deudor
ante el juez: χρεαγωγóς,οû,ò qui
DETRUNCACIÓN: κολóβωσις,εως,η de- debitorem in jus rapit.- Supuesto:
truncatio ψευδéγγραφος,ου,ò falso inscriptus
DETRUNCADOR: κολοβωτης,οû,ò decun- Ser deudor: áντοφεíλω,éπóφλω debeo
tator Deudora: óφειλéτις,ιδος,η debitrix

DEUDA: ´óφληµα,ατος,τó;´óφλησις,εως, DEUTERONOMIO (segunda ley,repetición


η; áπóφληµα,ατος,τó; δáνειον,ου,τó; de la ley): ∆ευτερονóµιον,ου,τó re-
χρéος,χρéεος,éους,τó; óφειλη,ης,η; petitio legis
óφεíληµα,ατος,τó; óφειλéσιον,ου,τó
DEVANAR: κλωσκω, νηéω,νηθω, νéοµαι
σúγκρουµα,ατος,τó; τéλθος,εος,τó glomero,neo
debitus,debitum.- La deuda fatal (la
muerte): χρéων,ω,τó debitum fatale DEVASTACIÓN: éκπóρθησις,εως,η; πéρ-
mors.- Cargado de deudas:καταδáνειος σις,εως,η; πóρθησις,εως,η vastatio
ος,ον aere alieno obstrictus.- Per- La que se hace con el fuego: πυρπω-
teneciente a las deudas: δανειακóς, ληµα,ατος,τó vastatio quae fit im-
δανινóσ,η,óν pertinens ad aes alie- misso igne
num.- Pago de la deuda: ποινη,ης,η
σεισáχθεια,ας,η liberatio aeris DEVASTADO: λυµηνáµενος,η,ον vasta-
alieni,solutio debiti.- Pagar la tus.- Por el fuego: πυρπωληµα,ατος,
deuda: χεολυτéω,χεωλυτéω, πληρóω,κα τó quod igne vastatur
τατíθηµαι pendo ad solvendum,debi-
tum dissolvo.- Que tiene más deudas DEVASTADOR: áναστατηρ,ηρος,ò; éρηµω
que hacienda: ùπéρχρεως,ως,ως (gen. της,ου,ò; καθαιρετης,οû,ò; πορθητης,
-ω),qui supra res suas alieno aere οû,ó; πορθητωρ,ορος,ò; σíντης,ου,ò
abstrictus est.- Reducción de deu- vastator.- Devastadora: κεραïς,íδος,
das: σεισáχθεια,ας,η liberatio ae- η vastatrix
ris alieni
DEVASTAR: áνíστηµι, áπερηµóω, δηóω,
DEUDO,pariente: ποσκηδης,ης,éς af-
διαïστóω,διαναπéρθω, διαµπραθéειν, DEVOLVER: áναδíδωµι, áποδíδωµι,áποδι
διαπéρθω, διαπορθéω, éκπορθéω, éξα- δóω (-δωσω,δéδωκα),áπòκυλινδéω, áπο
λαπáζω, éξερηµóω, καταδηïóω,-δηóω, κυλíω (áποκεκúλικα) reddo,devolveo
καταληïζοµαι, κεíρω (κερω,κéκαρκα), Devolverse mutuamente: áντιπαραδíδω-
λεηλατéω, λυµáζω, λυµαíνω, οíóω, óλο µι vicissim reddo.- Que se debe de-
θρεúω, πορθéω, σιναµωρéω, συναµωρéω volver: áποδóσιµος.ος,ον qui resti-
everto,devasto,desertum facio,vasto tui debet
pervasto,depopulor,perniciem
effero,diripio.- Con fuego: πυρπολéω DEVORACIÓN: κáψις,εως,η devoratio
-πολéοµαι igne devasto.-Devastar al
mismo tiempo,juntamente con: συµπορ- DEVORADO: δαπτóς,η,óν; δáπτριος,ος,
θéω,συνεξαιρéω una vasto,deripio ον voratus

DEVENGAR, lo que se devenga o apro- DEVORAR: áπεσθíω, áποβροχθíζω, áπο-


pia: προσποíηµα,ατος,τó id quod vin τρωγω, δáπτω (-ψω,δéδαφα), δεδαρτω,
dicatur δατúσσω, διαβιβρωσκω, διαδáπτω, δια-
φáγω, καταβρογχíζω, καταβρονθíσζω,
DEVOLUCIÓN: áπóδοσις,εως,η additio καταβρóχω, καταβρóσκω,-βιβρóσκω,-βρω
µι,-βεβρωµι; καταδαíοµαι, καταδáπτω

265
-δαρδáπτω, καταφáγω, κατεσθíω, κεíρω διορíα,ας,η status dies.- El día
(κερω,κéκαρκα), παραχναúω, περιδαρ- antes: προτéρα pridie.- El día
δáπτω, περιχαíνω, περιχáσκω devoro, veintisiete del mes: τρισεινáς,áδος,
voro,exedo.- Acto de devorar: φáγη- η ter nonus dies mensis.- El que se
σις,εως,η voratio.- Devorar antes: engaña en la cuenta de los días:
προκαταπíνω ante devoro.- Con ansia ωλιτηµéρος,ος,ον qui fallitur in
éγκáπτω avide devoro.- El acto de dierum ratione.- En cuántos dias?
devorar las viandas: òψοφαγíα,ας,η ποσταîος,α,ον quoto die? .- En el
voratio.- El que devora a escondidas día postrero,en el día siguiente:
de noche: νυκτιλαθραιοφáγος,ος,ον ùστεραíα postero die.- En el
νυχηβóρος,ος,ον qui noctu clam vorat mismo día: αúτηµαρ, αúθηµερον eodem
die,eo ipso die.- Enteramente sancto
Que devora en oculto a otros: σκοτοι
παναγíς,íδος,η omnino sancta dies.-
βóρος,ος,ον in tenebris alios devo-
Espacio de tres días: τριηµερíα,ας,η
rat.- Que todo lo devora: παµφáγος,
triduum.- Feliz: εúηµéρηµα,ατος,τó
ος,ον omnivorus.- Recién devorado: prosperitas diei.- Intercalado,inter
νεοβρως,ωτος,ò,η nuper devoratus.- medio: δíσεκτος,ου,ò intercalaris
Devorar todo: περινéµοµαι circumqua dies.- Lo que es del día anterior:
que depascor προτεραîος,αíα,αιον pridianus.- Lo
que sucede cada día: παρηµερος,ος,ον
DÍA: `ηµαρ,ατος,τó;`ηµéρα,ας,η; ´ηως singulis diebus eveniens.- Para
(gen.dat.ac. ´ηεοûς,´ηοî,´ηω),´ηρι- dentro de tres días: ´éννηφιν
πóλη,ης,η; ´ωρα,ας,η; φáος,εος,τó; perendie.- Pasar el día,ocupar el
dies.- Antes del día: προηµαρ ante día: διηµερεúω totum diem transigo,
diem.- Buen día: εúαµερíα,ας,η; εú- diem exerceo.- Pasar los días: `ηµεηµε-
ηµε
ηµερíα,ας,η serenitas diei.- Cada ρεúω
ρε ω transigo dies.- Pasar todo el
día: òσηµéραι, παντηµαρ quotidie día cerca de: παρηµερúω assideo per
Cada tercer día: τριταïκως tertio diem integrum.- )Por cuántos días?
quoque die.- Caer el día,acabarse el )En cuántos días? ποσσηµαρ Per quot
día. φθíνω inclino ad occassum.- dies? Quoto die? .- Por nueve días:
Contando día por día: `ηµερóλεγδον éννηµαρ per novem dies.- Por todo
quotidie numerando.- Contar los días el día: πανδηµαρ,πανηµαδóν,πανηµαρ
`ηµερολογéω,`ηµοερολογéω dies nume totum autem diem,per totum diem,per
ro.- Cuarto día: τετρακτúς,úος,η; totos dies.- Que consta de tres días
τετρáς,áδος,η quartus dies.- De cada y tres noches: τριηµερó(νυντος,ος,ον
tres días,al tercer día: τριη- tribus diebus et noctibus constans.-
µερος,ος,ον; τριταîος,α,ον triebus Que dura muchos días: πολυηµερος,ος,
dies,triduanus,tertio die.- De ον multos dies habens.- Que dura
cuatro días: τετραηµερος,τετρηµερος, diez dias: δεχηµερος,ος,ον decem
α,ον quatuor dierum.- De ocho días: dies durans.- Que dura seis días:
´ογδοαîος,α,ον octo dierum.- De éξαηµερος,ος,ον sex dies durans.-
siete días: éπταηµερος,ος,ον septem Que dura un sólo día: µονηµερος,ος,
dierum.- De un día: `ηµáτιος,α,ον; ον unum diem perdurans.- Que se
`ηµερινóς,η,óν; éφηµερος,éφηµéριος, hace durante un día,que dura un día:
ος,ον diurnus,unius diei.- Después µονηµµéριος,µονηµερος,µονοηµερος,ος,
de tres días: τριταîος,α,ον post ον; `ηεµερéσιος,α,ον unum diem per-
tres dies.- Día señalado para:
durans,un die agitur,unius diei.- cada ocho días: ωκταηµερος,α,ον qui
Que se muestra o aparece durante el est octo dierum; octavo die solitus
día: `ηµερóφαντος,ος,ον per diem fieri.- Seis días: éξηµαρ sex dies.
apparens.- Que sucede al quinto Todos los días: παντηµαρ,καθεκáστην
día,al quinto dia: πενταîος,αíα,αîον `ηµéραν singulis diebus.- Y el día:
quinto die eveniens,post quintum
diem.- Que tiene lugar a los nueve χ'ηµéρα por καì `ηµéρα et dies
días: éναταîος,éνναταîος,αíα,αîον
nono die proveniens.- Que tiene ocho DIABETES:διαβητης,ου,η morbus renum
días, lo que se acostumbra hacer
DIABLO: δαíµων,ονος,ò; ζáβολος,ου,ò

266
diabolus.- En las Sagradas Escritu- DIARIO: αúθηµερινóς,η,óν quotidia
ras: que desune e inspira oido: διá- nus.- Lo diario: éγκúκλια,τá obvia
βολος,ου,ò diabolus
DIARREA: áπóπλυµα,ατος,τó; διαροíα,
DIABÓLICO: διαβολικóς,η,óν diaboli- ας,η eluvies,fluxus.- Enfermo de
cus.- Furor diabólico: δαιµονοµανíα, diarrea (blanquecina) κολακóς,η,óν;
ας,η insania daemonum κοιλιακóς,η,óν caeliacus.- El que
tiene flujo de vientre continuado:
DIACONISA: διακóνισσα,ας,η diakoni- `ροωδης,ης,ες conjunctum habens al-
ssa vi fluxum.- Padecer diarrea: διαρροí
ζοµαι ventris profluvium patior
DIÁCONO: διáκονος,ου,ò diaconus
DIÁSTOLE: διαστολη,ης,η cordis motus
DIADEMA: διáδηµα,ατος,τó corona,dia
dema.- Ceñir con diadema: ταινιáζω DIBUJO,ποíκιλµα,ατος,τó adumbratio
diademate cingo.- Parecido a una
Con dibujos de oro: χρυσοποíκιλος,
diadema: ταινιωδης,ης,ες diademati
similis ος,ον auro interdistinctus

DIAFRAGMA: διáφραγµα,ατος,τó; πραπíς DICCIÓN:`ρησις,εως,η; φáσις,εως,η;


íδος,η (praecordia), ùπóζοµα,ατος,τó λéξις,εως,η dictio.- Adornada,ele-
membrana succingens costas,intersti- gante: καλλρρηµοσúνη,ης,η; καλλιλο-
tium.- Perteneciente a la inflama- γíα,ας,η ornata,elegans dictio.-
ción del diafragma: ùποχονδριακóς,η, Corta: `ρηµáτιον,-τíσκιον,ου,τó dic-
óν praecordiorum inflammationem per tiuncula
tinens.- Que pertenece al: φρενικóς,
η,óν ad diafragma pertinens DICCIONARIO: λéξικóν, óνοµαστικóν,
οû,τó lexikon,dictionarium
DIAGONAL:διαγωνιος,ος,ον diagonalis
DICHA: εúηµερíα,ας,η felicitas
DIALÉCTICA: διαλεκτικη,ης,η dialéc-
tica,ars disserendi DICHO: `ρηµα,ατος,τó; φηµις,εως,η;
φηµισµóς,οû,ò; φηµíς,úος,η; φωνηµα,
DIALÉCTICO: διαλεκτικóς,η,óν dialec ατος,τó dictum.- Insulso: ψúχρευ-
ticus µα,ατος,τó inepte dictum.- Dicho
Breve: `ρησíδιον,ου,τó breve dictum
DIÁLOGO: διáλογος,ου,ò; προσοµιλíα, Dicho (adj.) `ρητóς,η,óν;`ρηθεíς,
áς,η dialogus,colloquium.- Relativo εσσα,εν; λεκτóς,η,óν dictus.- De su
al diálogo: διαλογικóς,η,óν ad dia propia boca: áυτóθροος,ος,ον a sua
logum pertinens ipsius voce profectus.- Pomposo y
grave: σεµνολóγηµα,ατος,τó specio
DIAMANTE: áδáµας,αντος,ò adamas.- sum et grave dictum.- Recientemente:
Especie de: χαλαζíας λíθος grandino πρóσφατος,ος,ον recens dictus
sa gemma
DICHOSO: εúαíων,ωνος,ò,η; εúδαíµων,
DIAMANTINO: áδαµáντινος,η,ον adaman
tinus ων,ον (-ονéστερος,-ονéστατος); µá-
καιρος,α,ον; µáκαρ,αρος,ò,η; µακαρισ
DIÁMETRO: διáµετρος,ου,ò diameter τóς,η,óν beatus.- Llamar dichoso:
κατευδαιµονíζω, µακαρíζω beatum
DIANA: 'Αρταµις,'Αρτεµις,ιδος;-µιος, praedico.- Muy dichoso: ùπéρολβος,ος
η; ∆íκτυνα Diana.- Diana Cuidadora: ον; πολúολβος,-óλβιος,ος,ον; τρíσ-
'Ωπις,ιδος,η Curatrix Diana.- Ergui µακαρ,αρος,ò,η; τρισµακáριος,ος,ον;
da Diana:'Ωρθωσíα,ας,η erecta Diana τρισµακáριστος,ος,ον valde beatus,
perbeatus,supra modum beatus
DIARIAMENTE: `οσηµéραι quotidie

DÍCTAMO (yerba): δíκταµóν,δικταµνον, ου,τó dictamnum

267
DICTAR: ùπαγορεúω dicto.- Copiar lo Que echa los dientes: ´οδοντοφυης,
que se dicta: ùπογραµµατεúω dicta- ης,éς dentes producens.- Nacimien-
ta excipio to de los dientes: ´οδοντοφυïα,ας,η
dentium generatio.- Con dientes,den-
DICTERIO: ´íαλλος,ου,ò; áπóσκωµµα, tado: ´οδοντωτóς,η,óν denticulatus
ατος,τó; σκωµµα,ατος,τó dicterium.- Que pelea con los: ´οδοντοµáχης,ου,ò
Acometer con: στηνιωσαι conviciis dentibus pugnans.- Que tiene buenos
incessere.- Fácil en los: εúσκωµµων, dientes: κρατεπóδους,,οντος,ò fir-
ων,ον (-ονος) facilis jactandi dic mis et robustis dentibus est.- Que
teria.- Facilidad en lanzar dicte- tiene dientes algo sobresalientes:
rios: εúσκωµµοσúνη,ης,η facilitas προóδους,-óδων,óντοσ qui habet pro-
jactandi dicteria.- Insignificante: minulos dentes.- Que tiene dientes
σκωµµáτριον,ου τó parvulum dicte- de bronce: χαλκóδους,οντος,ò aereos
rium dentes habens.- Que tiene grandes
dientes: éριóδων,ων,ον (-οντος) mag-
DÍCTIMO,planta: βελοτóκος,ου,ò dic- nos habens dentes.- Que tiene los
tamus dientes contínuos o todos sin mella
συνóδους,,οντος,ò,η qui continuos
DIECINUEVE: δεκαεννéα, éννεακαιδéκα habet dentes.- Que tiene los dientes
novemdecim.- Que sucede en el día hacia fuera: χαυλιóδους, χαλιóφων,
diecinueve: éννεακαιδεκαταîος,α,ον οντος,ò,η dentes exsertos habens.-
decimo nono die proveniens Que tiene muchos dientes: πολυóδους,
οντος,ò,η multos dentes habens.- Que
DIECIOCHO: δεκαοκτω, óκτωκαíδηκα tiene muchos y hermosos dientes:
octodecim µυριóδους,ους,ουν (-óδοντος) multos
egregios dentes habens.- Que tiene
DECISÉIS:δεναéξ, éκκαíδηκα sexdecim un solo diente: µονóδους,οντος,ò
unicum habens dentem.- Sin dientes:
DIECISIETE,de diecisiete años: éκκαι νωδóς,η,óν edentulus.- Castañetear
δéκαéτης,, éκκαιδεκéτης,ου,ò,η sex- los dientes: βρúγµα,ατος,τó; βρúγ-
decim annorum.- δεκαεπτá,éπτακαιδé- µη,ης,η; βρυγµóς,οû,ò stridor den-
κα septemdecim tium.- Crujir con los: ùποκρíω
frendo.- Castañetear: βαµβαíνω den
DIENTE: ´οδους,óντος,ò dens.- Dien tes quatio.- Crujir los dientes:
tes maxilares: κραντηρες,ων,οì den- διαπρíοµαι `ρωχω dentibus fremo,
tes maxillares.- De grandes dientes: frendo.- Dar diente con diente por
µεγαλóδους,-óδοντος,ò,η magnos den- el frío: µυλιáω dentes concutio
tes habens.- Dientes balncos: áργιó- prae frigore.- Dar diente con diente
δους,οντος,ò,η añlbos dentes habens αíµωδéω, αíµωδιáω, γοµφιáζω denti-
Dientes delanteros: γελασíνοι,ων,οì bus stupeo.- Echar los dientes:
dentes anteriores.- Dientes incisi ´οδοντιáω dentio.- Entrechocar los
vos τοµεîς,τοµοí (óδóντες) incisso dientes: `οδοντισµóς,οû,ò dentium
rii dentes.- Dientes que indican la collisio.- Hacer ruído con los: κοµ-
edad: γνωµóνες,οì dentes aetatis βéω strepitum edo dentibus.- Armar
indices.- LLave, instrumento para
de dientes: ´οδοντóω dentibus
sacar los dientes: ´οδοντáγρα,ας,η instruo
forcipula dentibus extrahendis.- Que
cruje los dientes: σεσαρως,σεσαρυîα DIÉSIS musical: δíεσις,εως,η divi-
dentes stridens.- Que daña con los sio,pars toni musici
dientes: σινóδους,οντος,ò dentibus
nocens.- Que echa los primeros DIESTRA,la..:δεξιá,âς (χεíρ) dextra
dientes: πρωτοβóλος,ος,ον primos
dentes emittens.- Que echa sus DIESTRAMENTE: δεξιως. éνδéξια soler
segundos dientes: δευτεροβóλος,ος,ον ter,dextre
qui secunda vice dentes indices
jacit.- Que lleva dientes: ´οδοντο- DIESTRO: ´éντεχνος,εúáρµοστος,ος,ον;
φóρος,ος,ον dentifer.- Echar los χειροτεχνικóς,η,óν; θυµóσοφος,ος,ον
dientes: ´οδοντοφυéω dentes genero peritus,dexter,solers.- Poco: µωδυξ,

268
υκος,ò imperitus tio per diaetam

DIETA: δíαιτα,ης,η diaeta.- Seguir DIETÉTICA διαιτητικη,ης,η pars


una dieta (médica) διαιτáω nutrio medicinae quae de victus ratione
medice.- Preparación por medio de la agit
dieta: προδιαíτησις,εως,η praepara
DIEZ δéκα decem.- Diez mil: δεκα- τριµαι), τριβωνεúω differo,in cras-
χíλοι,-χíλοι; µúριοι,αι,α decem mil tinum differo,procrastino,moram
lia.- Dos veces diez mil: δισµúριοι usque protraho,cunctor.- Dilatar:
íαι,ια bis decem millia.- Diez mil áναβáλλω (βαλω,βéβληκα), διαµéλλω
procrastino.- El que difiere para
veces: µυριáκις, µυριóτης, ητος,η
mañana: παρελκυστης,οû,ò; παρελκυσ-
decies millia> Número diez mil: µυ-
τρíα,ας,η procrastinator,remoratrix
ριáς,áδος,η myrias,decem millia
numerus.- Multiplicar por diez mil: Por largo tiempo: µακροχρονíζω,
δεκαπλασιáζω decuplo> diez y diez ùπερτíθεµαι in longum tempus diffe
mil: I' i' ; I i decem, decem mil- ro,in ulterius tempus rejicio.- Que
lia difiere para otro día: διαµελλητης,
ης,éς; áµβολιεργóς,η,óν cunctator.-
DIEZMAR: δεκáζω, δεκατεúω do deci- Que no puede diferirse: áνυπéρθετος,
mas,decimo ος,ον qui differi nequit.- Que no
se debe diferir: áµéλλητος,ος,ον non
DIEZMERO: δεκατευτης,οû,ò decimator differendus
qui decimas colligit
DIFÍCIL: áριηρης,ης,éς; áρρηνης,ης,
DIEZMILÉSIMO: µυριοστóς,η,óν decies éς; δυσµαρης,ης,éς; πικρóς,á,óν;
millessimus.- Diezmilésima parte:
προσαντης,ης,éς; ´áπορος,ος,ον dif-
µυριοστη,ης,η; µυριοστηµóριον,ου,τó
decies millesima pars filis.- Adj,fem.: δασπλητις,ιδος,η
difficilis.- Del todo difícil:
DIEZMO, recibir el: δεκατóω decimas παγχáλεπος,η,ον omnino difficilis
accipio
DIFÍCILMENTE: γλισµως, προσαντως
DIFAMADO: δúσφηµος,éπιφατος, παλíµ- aspère, difficulter
φηµος,-φαµος,ος,ον maledicus,male
audiens,infamis DIFICULTAD: ´éργον,ου,τó; δυσεργíα,
ας,η; δυσκολíα,ας,η; éργωδíα,ας,η
DIFAMADOR: áτιµοποιóς,óς,óν infa- difficultas.- Con dificultad: δυσκó-
miam alteri efficiens λως,éργωδως, σχολη, µóγις aegre,di-
fficulter.- Diesrtro en resolver di-
DIFAMAR: éπιδυσφηµéω, παλινστοµéω ficultades: éπιλυτικóς,η,óν solven-
infami appellatione noto ob, famam di quaestiones nodosas peritus.- Di-
laedo ficultad de desechar: δυσαπαλλακτíα
ας,η difficultas rejectionis.- Pre-
DIFERENCIA: áντιδιαστολη,ης,η; διαφο fijo que denota dificultad,infelici-
ρá,âς,η; διáφορον,ου,τó; διαφορóτης, dad,imposibilidad,privación: δúσ-
ητος,η; διαλλαγη,ης,η; διáλλεξις,εως δυς
η; διφóρησις,εως,η; διορíα,ας,η;
παραλλαγη,ης,η; παρáλλαγµα,ατος,τó; DIFICULTOSAMENTE: δυσχερως diffi
παρáλλαξις,εως,η discrimen,differen culter
tia.- El que hace diferencia: δíορος
ος,ον diremptor DIFICULTOSO,hacer..: óκριáζω, óκριáω
aspero
DIFERIR: áνατíθεµαι, αúρíζω,διαναβá
DIFUNDIDO,espontáneamente: αúτοχω-
λλοµαι, διατρíβω, διακροúω, éπαναβáλ
νευτος,ος,ον fusus per se temere
λω, éξαλáσσω,-ττω (-áξω,-ηλλαχα),
χρονουλκéω, καταµéλλω, µοργúλλω,-λλéω, DIFUNDIR: áνευρúνω, διαχéω,-χεúω,
παραλáσσω, προσαναµéνω,προσανα διαχúω, διασκιδνáω,-σκíδνηµι, éκραí
τíθηµι,-τíθεµαι, τρíβω (τéτριφα,τé- νω, καψανíζω, ùπερχúω dilato,diffun

269
do.- Correr la voz: διαφοιτáω per- `ρúζην, διεξετικως copiose,fuse
crebresco.- Que se difunde: διαχυτι
κóς,η,óν diffundens sese DIGERIR: éνδιατáσσω,ττω; πéπτω
(πéψω,πéπεµµαι) digero.- La comida:
DIFUNTO,difunta: µακαρíτης,ου,ò; µα- κοπíζω epulum agito
καρîτις,ιδος,η; λιπóδιος,ος,ον vita
functus/a; qui reliquit vitam, mor- DIGESTIBLE: εúπετος,ος,ον concoctu
tuus.- Los difuntos: ´éνεροι,ων,οì facilis
manes,inferi.- Poco ha: νéηλυς,υδος,
ò,η nuper defunctus.- Sombras de DIGESTIÓN: πéψις,εως,η; διαφóρησις,
los difuntos σκιαí,αì umbrae, manes εως,η concoctio,digerendi actio.-
Mala digestión: δυσπεψíα,ας,η diffi
DIFUSAMENTE: `ρúβδην,`ρúδην,`ρυδóν,
cilis concoctio>De pesada digestión:
βαρυπεψíα,ας,η graviscon coctio> Que DIGRESIÓN: éκτροπη,ης,η; παρáβασις,
ayuda a la digestión δυµπεπτικóς,η, εως,η; παρατροπη,ης,η; παρéκβασις,
óν digestionem adjuvans> Que ha he- εως,η; πλáνος,ου,ò digressio
cho buena digestión: πéπειρος,α,ον
digestus DIJE: ùφóρµιον,ου,τó monile
DIGITAL: δακτυλαîος,αíα,αîον; δακτυ-
λικóς,η,óν digitalis,dactylicus DILACERAR: áποδρúπτω,áποδρúφω,διαπáπ
τω,κατασπαρáττω, σπαρáσσω,-ττω lace
DIGNATARIO: áξιοµατικóς,η,óν in ro,dilacero,excorio
magistratu constitutus
DILACIÓN: áµβολη,ης,η (áναβολη),
DIGNIDAD: áξíα,ας,η; áξιοτρéπεια,ας, áνáβλησις,εως,η; διατριβη,ης,η; µéλ
η; áξíωσις,εως,η; áξιóτης,ητος,η; ληµα,ατος,τó; παρακοχη,ης,η; παρéλ-
κóσµιον,ου,τó; πρεσβεíα,ας,η; πρωτη κυσις,εως,η; παρολκη,ης,η; πλατυσµóς
τíµη; σεβáσµιον,ου,τó; τιµη,ης,η; οû,ò; ùπερβολη,ης,η; ùπéρθεσις,εως,η
τιµιóτης,ητος,η dignitas.- Dignida- dilatio,cunctatio,procrastinatio.-
des: δóξαι,αí dignitates.- Acto de Andar con dilación: κυπτáζω cunctor
igualar en dignidad: éξισοτοµíα,ας,η immoror.- Pedir dilación con juramen
dignitatis exaequatio.- Constituído to: ùπóννυµι, ùποµóω cum jurejuran
en dignidad: éπíτιµος,ος,ον in ma- do dilationem peto.- Dilación fuera
gistratu positus.- Contrario a la del plazo fijado: ùπερηµερíα,ας,η
dignidad: παραξíαν praeter dignita- (-íη,íης) dilatio ultra praescriptum
tem.- De igual dignidad: òµοτíµως diem.- Para otro tiempo: ùπερéλασις,
pari dignitate.- De la misma εως,η in ulrterius tempus rejectio
dignidad: òµóβουλος,ος,ον ejusdem Que anda con dilaciones: óκνηρóς,á,
consilii et dignitatis.- Dignidad de óν cunctator
los magistrados. τéλος,εος,τó digni
tas magistratuum.- Lleno de: áξιοµα- DILAPIDAR: κατασπαθáω, προσπαθáω
τικóς,η,óν venerabilis.- Primero en prodigo,dilapido
dignidad: πρóτιµος,ος,ον dignitate
prius.- Que tiene semejante dignidad DILATACIÓN: áνεúρισµα,ατος,τó; áνευ-
òµοιóπτερος,ος,ον similem dignita- ρισµóς,οû,ò; áραíωσις,εως,η; διαστο-
tem habens.- Gozar de igual dignidad λη,ης,η dilatatio,laxatio
íσοδυναµéω aequens potens sum.-
Perder su puesto o dignidad: ùποκι- DILATADO: λαûρος,α,ον; µηκεδανóς,η,
νéω loco moveor.- Privar de la: áπο óν protensus
κοσµéω,áποκιδαρéω dignitatem adimo
DILATANDO: éπαµβληδην,éπαναβληδóν
DIGNO: ´αξιος,α,ον; éπáξιος,ος,ον procrastinado,differendo
dignus.- Como es digno: καταξíως ut
DILATAR: áνευρúνω, αúρíζω, διαπλατι
dignum est.- Tener por digno: áξιóω,
νω, διατριβω, διευρúνω, διαµéλλω,
áξιóοµαι, καψαξιóω dignor,dignus
censeor, dignum judico éµπλατúνω, áπαναβáλλω, éπιπλατúνω,κ-

270
τευρúνω, µοργúλλω,-λλéω, óκνéω, πα- tria.- Con diligencia: φιλοπóνως,
ρéλκω, παρωθω,-ωθéω, πλατúνω, τριβω- σπουδαîως, σπουδη, πεφροντισµéνως
νεúω, ùπερβáλλω in aliud tempus re- sedulo,diligenter.- Exquisita: περι-
jicio,dilato,differo,diffundo,pro- εργασíα,ας,η nimis accurata dili-
crastino,cunctor,protraho.- Que di- gentia.- Industria,habilidad: éντρé
fiere o dilata para otro día: διαµε- χεια,ας,η industria.- Lo que se hace
λλητης,οû,ò; µελλητικóς,η,óν cuncta o se desea con mucho estudio y
bundus,cunctator.- Se debe dilatar: diligencia: σποúδασµα,ατος,τó id
óκνητéον cunctandum quod studiose et diligenter effici-
tur vel epeditur.- Obrar con dili-
DILECCIÓN: φíλησις,εως,η dilectio gencia: πéνω,πéνοµαι,σπουδáζω sedu
ago.- Mucha diligencia: πολυωρíα,ας,
DILEMA: δíληµα,ατος,τó syllogismus η multa cura.- Diligencia que se
utrimque constringens muestra para ser vista por el amo:
óφθαλµοδουλíα,ας,η diligentia ad
DILIGENCIA: áκρíβεια,ας,η; δρηστοσú- oculos heri exhibita.- Tratar con:
νη,ης,η; éντρéχεια,ας,η; éπιµéλεια, τηµελéω diligenter tracto
ας,η; éπιµελíη,ης,η; κοµιδη,,ης,η;
σπουδαιóτης,ητος,η; σπουδη,ης,η; τη- DILIGENTE: áτρονοτρíβης,ης,éς; δρασ-
µéλεια,ας,η diligentia,sedulitas.- τηριος,íα,ιον; δραστικóς,η,óν; δρησ-
Activa: πραπíς,íδος,η solers indus-
τηρ,ηρος,ò; δρηεστειρα,ας,η (strenu- παρισωµατα,ων quae parem dimensio-
us,a,um)éνδρανης,ης,éς; éντρεχης,- nem habent.- Cuerpo que consta de
ης,éς;éπιµελης,ης,éς; φιληγóς,η,óν; tres dimensiones: τρισδιáστατον
µóνιµος,ος,ον; ποιγνυóς,ηóν; προ- σωµα,τó corpus triplici dimensione
σεκτικóς,η,óν;πυκιµηδης,ης,ες; constans
σπουδαíος,α,ον; σπουδαστικóς,η, óν;
DIMINUCIÓN: µεíωµα,ατος,τó; µειονéκ-
τηµελης,ης,éς;τολυπευτικóς,η,óν;
diligens,solers,sedulus,strenuus.- τηµα,ατος,τó; µειονεξíα,ας,η; παραí-
Muy diligente: περíσπουδος,ος,ον; σεσις,εως,η; ùπóβασις,εως,η diminu-
tio,decrementum
περιµéριµνος,ος,ον admodum diligens
permulta cura rem agens.- Ser dili-
DIMINUTIVO: ùποκοριστικóς,η,óν dimi
gente y cuidadoso: σπουδαîως ´éχω
diligens et studiosus.- Ser muy dili nutivus.- En forma diminutiva: ùποκο
gente: πολυωρéω magnam curam gero ριστικως ad formam diminutivorum
Sirevo que se muestra diligente a la
vista de su amo: óφθαλµóδουλος,ος,ον DIMINUTO: µινυóς,η,óν minutus
servus qui inspectante hero se
gnavum praestans DIMISIÓN: áπαλλαγη,ης,η; διαµπóµτη-
σις,εως,η; πρóεσις,εως,η dimissio
DILIGENTEMENTE: áνακως, áνενδóτως,
áριζηλως, áσφαλως, éνδυκéως, éργατι- DIMITIR: áπαλλáσσω,-ττω; µετíηµι
κως, κηδοµονικως, κοµιδη, συκοφαντι dimitto
κως,τηµελéς sedulo,diligenter,stu
diose DINERO: χρηïα,ων,τá; χρηµα,ατος,τó;
νοûµµος,ου,ò; ´áργυρος,ου,ò; χαλκóς,
DILUIR: διαλúω diluo οû,ò pecunaie,pecunia,nummus.- Rela
tivo al dinero: χρηµατικóς,η,óν ad
DILUVIO: κατáκλυσις,εως,η; κατακλυσ- pecunias pertinens.- A propósito
µóς,οû,ò diluvium.- Los que se con- para adquirir dinero: χρηµατιστικóς,
servaron en el diluvio: ζωπυρα,ων,τá η,óν habens artem comprandi pecu-
ii qui ex diluvio servati sunt nias.- Abundancia de: πολυχρηµοσúνη,
ης,η; πολυχρηµατíα,ας,η pecuniarum
DIMENSIÓN: áναµéτρησις,εως,η; διαµé- copia,abundantia pecuniae.- Adquiri-
τρησις,εως,η; καταµéτρησις,εως,η; µé do con el: περιοúσιος,ος,ον peculia
τρησις,εως,η; παραµéτρησις,εως,η di ris.- Afición al: φιλοχρηµοσúνη,ης,η
mensio.- Que tiene igual dimensión: studium pecuniae.- Amante del: éρασι

271
χρηµατος,ος,ον; φιλοχρηµατος,ος,ον; η paucitas pecunaie.- Estar poseído
φιλοχρηµων,ων,ον (ονος); φιλáγυρος, del amor del: φιλαργυρéω amore ar-
ος,ον amans pecunaie,avarus.- Amor genti teneor.- Exacción de: χρηµáτι
al dinero,avaricia: φιλαργυρíα,ας,η σις,εως,η; áργυρισµóς,οû,ò; áργυρο
studium argenti,avaritia.- Buscar λογíα,ας,η; χρηµατισµóς,οû,ò pecu
con ansia dinero o plata: ùπαργυρéω niarum exactio,coactio.- Exigir di-
argentum anxie quaero.- Caja,gaveta, nero: áργυρíζω, éκχρηµατíζοµαι ar-
cofre para guardar el: κειµελιáρχιον gentum flagito,exigo.- Ganar dinero:
ου,τó; γλωσσοκοµον,ου,τò locus in χρηµατοποιéω pecunias conficio.-
quo pecunia reconditur; loculi (pl.) Hacer dinero: χρηµατοποιéω pecunias
Carecer de: áχρηµατéω pecunia careo conficio.- Hallarse sin: áχαλκéω aes
Cargado de cobre o dinero: non habere.- Lleno de dinero: ´éγχαλ
χαλκοβáρεια,ας,η; χαλκοβαρης,éος,η κος,ος,ον pecuniosus.- Modo de ad-
(adj.fem.) de aere gravis.- Conver-
tir en dinero (vendiendo algo): quirir..: χρηµατοποιïα,ας,η studium
sive ratio pecuniae conficiendae.-
éξαργυρíζοµαι pecunia vendo.- Depó-
Dinero para Caronte: δανáκη,ης,η
sito de dinero: éγγυοθηκη,ης,η; obolus Charonti solutus.- Pedir,men-
éγγυηθηκη,ης,η scrinium in quo nummi digar: µηναγυρτéω, µητραγυρτéω sti-
deponuntur.- Distribuidor de
pem cogo.- Por dinero: χρηµατικως
dinero: χρηµατοδαíτης,ου,ò pecunia-
rum distributor.- El que hace data pecunia.- Dinero público: ξυ-
dinero: χρηµατοποιóς,οû,ò pecunias νεíα,ας,η; ξυνηïα,ων,τá pecuniae
comparans.- El que tiene dinero en publicae.- Que tiene algo de dinero
abundancia: πολυχρηµατος,ος,ον; πολυ o plata: ùπáργυρος,ος,ον subargen-
teus.- Que tiene dinero y siente
χρηµων,ων,ον (ονος) pecunia abundans
Dinero en ganado (pecus: pecunia)va gusto por el dinero: ´éγχαλκος,ος,ον
pecuniosus.- Que tiene mucho dinero:
lorable en diez bueyes: δεκáβοιος,ος
πολíχαλκος,ος,ον multum habens
ον decem boum aestimabilis; por
aeris.- Recoger dinero: χαλκολογéω
valor de doce bueyes: δωδεκáβοιος,ος
aes colligo.- Falto de dinero: áχαλ-
ον duodecim boum pretio aestimatur
Escasez de dinero: óλιγοχρηµατíα,ας,
κης,ης,éς qui caret aere.- Tener cognitione dei.- Visión de:
dinero: πολυχρηµατíζω abundo pecu- θεοπτíα,ας,ηdei visio.- Culto de:
nia θεοσéβεια,ας,ηcultus dei.- Odio
contra dios: θεοσεχθρíα,ας,η;
DINTEL de la puerta: ùπερθúριον,ùπéρ θεοστυχíα,ας,η dei odium.- Signo
θυρον,ου,τó; ζúγωµα,ατος,τó super- dado por Dios: θεοσηµεíα divinitus
liminare,jugamentum.- Dinteles de datus signum.-Día del nacimiento de
puertas: ùπερτóναια,ων,τá super li- Dios: θεογνíα,ας,η dei natalia.-
minaria portarum Conocimiento de: θεογνωσíα,ας,η dei
cognitio.- Geraración de los dioses:
DIOPTRO: διοπτηρ,ηρος,ò machina ad θοεγονíα,ας,η deorum generatio.- El
aestimandam altitudinem.- Instrumen-
que engendra a Dios: θεογóνος,ου,ò
to quirúrgico: διóπτρα,ας,η dioptra qui generat deum.- Donde Dios
dioptro,instrumentum chirurgicum
gobierna: θεοκρατíα,ας,η; θεαρχíα,ας,η
dei imperium Ciencia que trata de:
DIOS: θεóς,οû,ò; Ζíος,ου,ò; σιóς,οû,
ò deus.- Diosa: θεολογíα,ας,η theologia.- Pelea de
θéαινα,ας;θεá,âς los dioses: θεοµαχíα,ας,η deorum
pugna.- Dios-
θεóς,οû,η dea.- Diosas venerables:
Toro (Júpiter): θεóταρυος,ου,ò deus
σεµναì θεαí vernerandae deae.- taurus.- Dioses que tienen el mismo
Buena diosa: γυναικεíα,ας,η bona dea templo: òµωχéται θεοí dii idem tem-
Amor a Dios,piedad para con Dios: plum habentes.- Evocación de los
φιλοθεíα,ας,η amor,pietas in deum.- dioses: θεαγωγíα,ας,η deorum evoca
Aquello con que se honra a Dios:
tio.- Madre de Dios: θεοτóκος,ου,η
σéβασµα,ατος,τó id quo deus colitur.-
Aumento del conocimiento de Dios: dei genitrix.- Hijo de Dios: θεóτο
θε το-
το
οíκοδοµíα,ας,η incrementum in κος,ου,ò a deo genitus.- CReador

272
del mundo: θεοπλαστης,οû,ò creator α,ον omnibus diis communis.- Contra
mundi.- Fabricador de imágenes de rio a la voluntad de Dios: ùπéρθεος,
dios: θεοποιóς,óς,óν deorum fabri- ος,ον qui est praeter dei volunta
catur.- Los dioses: θεοí,ων,οí tem.- Custodiado por: θεοφúλακτος,ος
dii>Los que dicen que hay tres ον a deo servatus.- Dado por Dios:
dioses: τριθεïται,ων,οì tritheitae, δεóσδοτος.ος,ον deo datus.- Adora
qui tres deos statuunt.- Lucha
dor de Dios: θεοσéπτωρ.ορος,ò dei
contra Dios: θεηµαχíα,ας,η
θεη adversus cultor.- Declarado,manifestado por
deum pugna.- Manifestación de Dios:
Dios: θεοφανης,ης,éς a deo manifes
θεοφáνεια,ας,η dei manifestatio.- tatus,declaratus.- Conocido,amado de
Multitud de dioses: πολυθεïα,ας,η; Dios: θεóγνωστος,ος,ον cognitus,ca-
πολυθεóτης,ητος,η multitudo deorum rus deo.- Engendrado por: θεóγονος,
Nombre de Dios entre los hebreos:
ος,ον a deo genitus.- Enseñado por
τετραγρáµµατον,ου,τó quatuor litte
Dios: θεοδíδακτος,ος,ον a deo doc-
ris constans.- Ofensa de los: θεο-
tus.- Agitado por Dios: θεοδινης,ης
βλáβεια,ας,η laesio deorum.- Semi
éς a deo agitatus.- Edificado por
dioses: `ηµíθεοι semidei.- Un solo y
Dios o en honra de Dios: θεóδµητος,
mismo Dios: òµóθεος,ου,ò unus et
idem deus.- Ya en otro tiempo dios o -δµατος,ος,ον a deo aedificatus aut
in honorem dei instructus.- Dado por
diosa: παλαíθεος,ου,ò,η iam olim
los dioses: θεοδóσιος,θεóδοτος,ος,ον
deus vel dea.- (Dios me libre! Μη divinitus datus.- Parecido a Dios:
δητα! absit!.- De dios,por dios: θεοειδη,ςης,éς formam deorum refe-
ωεóθεν divinitus,a deo> Como corres rens.- Llamado por: θεóκλητος,ος,ον
ponde a Dios: θεοπροπως ut deo dig- a deo vocatus.- Donde Dios es invo-
num est> (Oh,Dios! Ω πóποι! Proh cado: θεóκλητος,ος,ον ubi deus in-
dii! .- El nombre de Dios: íáω dei vocatur.- Formado por: θεóκτιστος,ος
nomen> Aborrecido de los dioses éχ- ον a deo conditus.- Inspirado por:
θροδαíµων,ων,ον invisus diis> A θεóληπτος,ος,ον numine divino affla
excepción de los: νóσφι θεων tus.- El que odia a los dioses:
exceptis diis.- Agitado por los µισóθεος,ος,ον qui odit deum vel
dioses,por un dios: δαιµονοφóρητος, deos.- Engendrado por Dios: θεηγε-
ος,ον a daemone agitatus.- Amante νης,ης,éς deo genitus.- Que recibe a
de Dios: θεóστοργος,φιλóθεος,ος,ον Dios o a las cosas divinas: θεωδó-
θεóφιλος,ος,ον amans dei,gratus dei.- κος,ος,ον dei seu rerum divinarum
Cercano a Dios: áγχíθεος,ος,ον suceptor.- Excitado por: θéορτος,ος,
similis,propinquus deo.- Iluminado ον a deo excitatus.- Grato a Dios.
por una mano divina: θεóπυρος,ος,ον θεοτερπης,ης,éς gratus deo.- Hecho
divinitus succensus.- Dicho por
Dios: θεóρρητος,ος,ον a deo dictus
Común a todos los dioses: πáνθειος,
por Dios: θεóτευκτος,ος,ον a deo tus.- Iluminado por: θεσπιδáης,ης,éς
factus.- Honrado por Dios: θεοτíµη divinitus ardens.- Dicho por Dios:
τος,ος,ον a deo honoratus.- Mudado θéσφατος,ος,ον a deo dictus.- Naci
por Dios: θεóτρπετος,ος,ον divini- da de Dios: θευγενíς,íδος,η a deo
tus immutatus.- Semejante a Dios: nata.- Dado por: θεúµορος, θεóµορος,
θεουδης,ης,éς forma deum referens ος,ον a deo seu divina sorte datus
Que recibe a: θεουδóκος,ος,ον dei Impelido por: θεηλατος,θεóσσυτος,ος
susceptor.- Que nos hace semejantes ον a deo impulsus.- Inspirado por:
a: θεοεíκελος,ος,ον; θεουργικóς,η,óν θεóφορος,ος,ον celesti numine affla
deo similes efficiendi vim habens.- tus.- Odiado de Dios: θεοστυχης,ης,
Que hace imágenes de: θεοσπλαστης, éς qui deum,quem deus odit.- Casti-
οû,ò simulacrorum fictor.-Inspirado çado por: θεοβλαβης,ης,éς a deo
por: θεóπνυεστος,ος,ον divinitus poenis affectus.- Engendrado por:
inspiratus.- Enviado por: θεóποµπος, θεογéνετος,ος,ον a deo genitus.-
ος,ον dinitus immissus.- Trabajado Semejante a Dios en el aspecto: θεó-
por: θεοπóνητος,ος,ον a deo elabora γληνος,ος,ον os oculosque deo simi-

273
lis.- Pronunciado por: θεóφατος,θéσ- DIPLOMA: δíπλωµα,ατος,τó diploma
φατος,ος,ον; θεοφραδης,ης,éς a deo
pronuntiatus.- Que anuncia la volun- DÍPSADA,cierta clase de serpiente:
tad de: θεοφραδης,ης,éς divina enun πρηστηρ,ηρος,ò serpens quidam
tians.- Que dimana de: θεóρρυτος,ος
ον a deo defluens.- Que gusta de DIPTONGACIÓN: áποδιφθóγγωσις,εως,η
reconocer un dios no engendrado: in dypthongum conflatio
φιλαγéννητος,ος,ον qui libenter non
genitum deum agnoscit.- Que habla de DIPTONGO: δíφθογγος,ος,ον dipthon-
pàrte de: θεοφρáδµων,ων,ον qui ex gus,geminum sonans.- Diptongar: áπο-
deo loquitur.- Que lleva a: θεοφóρος διφθογγóω in dytpthongum contraho
ος,ον deum, gerens.- Que lucha con-
DIPUTACIÓN πρéσβευσις,εως,η legatio
tra: θεηµáχος,θεοµáχος,ος,ον adver-
sus deum pugnans.-Que se acuerda de: DIPUTADO: πρéσβυς,εια,υ legatus.-
Diputados de las ciudades de Grecia:
µνησíθεος,ος,ον memor dei.- Que se
πυλαγóραι, πυλαγóροι,οì legati
coupa de cosas de: θεουργóς,η,óν qui
rebus divinis operatur- Que teme a:
DIQUE: ´éκτωρ,ορος,ò;´íδρυµα,ατος,τó
θεοφóβος,ος,ον dei metuens.- Que
´óχλετλον,ου,τó; προκυµáτια,ων,τá;
venera a: δαιµονολáτρης,ου,ò cultor
daemonum.- Revelado por orden de: προκυµíα,ας,η apposita fluctibus mo
les,repagulum,firmamentum, obex.- Lo
θεóφαντος,ος,ον divinitus manifesta
que sirve para retener: óχεúς,εως,η
tus.- Según lo prescrito por: θεαρéσ
retinaculum.- Obstrucción: áντíφραγ-
τως ad dei praescriptum.- Semejante
µα,ατος,τó; áντíφραξις,εως,η obs-
a: íσοδαíµων,ων,ον (ονος),θéσκελος, tructio
ος,ον deo similis; íσóθεος φως vir
deo similis.- Aproximarse a: θεáζω DIRECCIÓN: íθúνη,ης,η; ´íθυνσις,εως,
ad deum proxime accedo.- Venerar a: η; ´óρθθσις,εως,η; εúθυνσις,εως,η
θεοσεβéω deum religiose veneror.- directio.- En otra dirección: παρα-
Invocar a: θεοκλυτéω deum invoco.- κλιδóν deflectendo
Resistir a: θεοµαχéω deo repugno.-
Tratar de Dios y de las cosas dvinas DIRECTO: íθυβóλος,ος,ον; εúθúς,εîα,
θεολογéω de deo rebusque divinis ú directus
loquor.- Estar sometido a la volun-
tad de: δαιµονíζοµαι voluntati dei DIRECTOR: íθυντηρ,ηρος,ò; íθυντωρ,
submitti.- Hablar de parte de: θεο- ορος,ò; εúθυνος,ου,ò; εúθυντηρ,ηρος,
φατíζω a deo loquor.- Hablar en ò; εúθυντης,οû,ò; κατορθωτης,οû,ò;
nombre de: χρηµατíζω dei nomine óρθωτηρ,ηρος,ò erector,director,
loquor.- Hacer imágenes de: θεοπλασ- moderator.- Directora: íθúντειρα,ας,
τéω, θεοποιéω dei imaginem fingo.- η directrix
Colocar entre los dioses: θεοποιéω
inter deos referre.- Fabricar ídolos DIRIGIDO,bien..: εúθúβολος,ος,ον rec
θεοπολéω deos fingo.- Honrar a Dios te destinatus
supersticiosamente: θρησκεúω su-
persticiose deum colo.- Invocar a: DIRIGIR: `ηνιοστροφéω, íθúνω, áπευθú
θεοκλυτéω deum invoco.- Ser minis- νω, áπορθóω, διατεíνω, διευθúνω, διï
tro de: θεηπολéω di minister sum.- θúνω, éλáω, éλαúνω (éλáσω,´éλακα,
Los dioses: µáκαρες,ων,οì divi, su- éλéλακα), éπευθúνω, εúθúνω, εúθυπο-
peri ρéω, éξιθúνω, χαλινóω, κατευθúνω,

κατιθúνω, συµποδηγéω dirigo,moderor quor,compello (as,at..).- Mantener


rego,tendo,fraeno.- Dirigir con: συ la dirección: πηδαλιουχéω guberna-
νεπευθúνω, συγκατευθúνω una dirigo culum teneo.- Que dirige: βουληφο-
Con empeño: ùπερτεíνω vehementer ρος,ος,ον consiliarius.- Apto para
intendo.- Hacia arriba: éπανασαλεúω dirigir: íθυντηριος,α,ον aptus ad
moveo sursum versus.- La palabra a moderandum.- Dirigido hacia atrás:
alguno: προσαναφωνéω, προσερéω allo παλíντονος,ος,ον retrosum intentus
El que tiene la fuerza de dirigir:

274
εúθυντικóς,η,óν habens vim dirigen ludo,discum jacio.- Jugar con otros
di.- Dirigirse a lo alto: éξáνειµι al disco: συνδισκεúω cum aliis ludo
in altum tendo ex.- A un mismo fin: disco.- Juego de lanzar el disco:
συντελéω ad eumdem finem tendo.- δισκοβολíα,ας,η disci jac-
Dirigirse a: στοχáζοµαι,πρεσíσταµαι tus.- Jugador de: δισκóβολος,ου,ò
áποτεíνω (-τéτακα), éντεíνω, éπιτα- disci jaculator.- Semejante a un
νúω, òρµáθω, συµβολéω, συντανúω disco: δισκοειδης,ης,éς disco simi-
peto,occurro,intendo,tendo.- Al fin: lis.- Término hasta donde alcanza el
καταστοχáζοµαι ad scopum tendo.- disco: δíσκουρα,ας,η terminus qui
disci jactu comprehenditur.- Que
Que se dirige atrás: óπισθóτονος,ος,
lleva el disco: δισκοφóρος,ου,ò qui
ον in aversum tendens.- Se dirige discum fert
a: συνενεíκεται confertur
DISCONFORME, que no se ajusta con
DIRIMIR: áποδιïστηµι,-διïστáω, áποéρ algo o con alguien: áνáρσιος,ος,ον
γω (áπéργω, áποεργáθω), διακρíνω, cui cum altero non convenit
διαλαµβáνω, éκλúω, καταδιïστηµι dirimo
DISCORDANTE: παρáχορδος,ος,ον abe-
DISCERNIR: éπιδιακρíνω, áποδιαιρéω, rrans a chordis
áποκριθúνω, áθρéω, διáγνωµι, δια-
κρíνω, διαλéγω, ζωρíζω, κρíνω, συγ- DISCORDAR: διáδω, διχονéω, παραχορ-
κρíνω discerno,secerno,cerno.- Se δéω,-δíζω dissono,dissideo,aberro
a chordis
ha de discernir: διακριτéων discer
nendum.- Experto en: διαγνωστικóς, DISCORDE: áσυµφυης,ης,éς; áσúµφωνος,
η,óν disnoscendi peritus.- Que ος,ον; διαφωνητικóς,η,óν; διáφωνος,
tiene facultad de: διακριτικóς,η,óν ος,ον; διχóβουλος,ος,ον discros,di-
discernendi vim habens.- Dirimir
ssonus.- De ánimo discorde: διχóφρων
juntamente: συναφορíζω simul dis-
cerno ων,ον discors animo

DISCIPLINA: áναγωγη,ης,η disciplina DISCORDIA: διαφορá,âς,η; διαφορóτης,


Apartarse de la antigua disciplina ητος,η; διαµεριοµóς,οû,ò; διáστασις,
éκδιαιτáοµαι a prisca disciplina εως,η; διατριβη,ης,η; διχοφροσúνη,
descisco.- Instrucción,ciencvia: µα ης,η; διθυµíα,ας,η; σúγκρουσις,εως,η
θητεíα,ας,η disciplina.- Látigo,dis discordia,dissidium.- Incitar a la:
ciplina para azotar: µáστιξ,ιγος,η διαστáω, διïστáω,-íστηµι dissidium
impello
µαστíς,íδος,íος,η flagrum
DISCRECIÓN: διαγνωµη,ης,η; διáγνω-
DISCIPLINAR conjuntamente: συµπαι-
σις,διáκρισις,διευκρíνησις,εως,η
δεúω condocefacio discretio
DISCÍPULO: áκουστης,οû,ò; φοιτητηρ, DISCREPANCIA: áρρυθµíα,ας,η; áσυµφω
ηρος,ò; φοιτητης,οû,ò; µαθητης,οû,ò νíα,ας,η; διαφωνησις,εως,η discre
µαθητóς,οû,ò; σχολαστης,οû,ò discí pantia.- De voz: διαφωνíα,ας,η vocis
pulo.- Discípula: µαθητρια,ας; µαθη- discrepantia
τρíς,íος,η discipula.- Los discípu
los que solían conversar con el DISCREPANTEMENTE: áσυµφωνως discre-
maestro: λεσχηνωται,ων,οì discipu- panter
li cum magistro sermonem habere
soliti.- La preposición áµφι más DISCREPAR: áρρυθµéω, διαφéρω, διαφω
acusativo de persona,significa la τéω, διαµερíζω discrepo.- Discrepa:
persona misma con sus discípulos o διαφéρει discrepat
sectarios
DISCRETAMENTE: διακριδóν discrete
DISCO: δíσκηµα,ατος,τó; δíσκος,ου,ò;
χονδρíον,ου,τó; πινακíσκος,ου,ò; πι- DISCRETO: διáκριτος,ος,ον; εúφρáδης,
νακíσκιον,ου,τó; σóλος,ου,ò discus
Tirar el disco: δισκεúω,δισκéω disco

275
ης,éς discretus,bene cogitans σις,εως,η discussio,dissentio.- Inú
til: εíκαιοβολíα,ας,η inanis consul
DISCRIMINADOR: δíορος,ος,ον direemp tatio.- Aquello de que no hay discu
tor, discriminator sión alguna: νηριστος,ος,ον de quo
nulla est contentio
DISCURRIR: διατρéχω, διαθετéω, κατα
θéω, µεταδραµεîν (µετατρéχω), προσµη DISCUTIDOR: áντιλογικóς,η,óν; áπο-
χανáοµαι discurrere,excogito.- Dies κρουστικóς,η,óν amicus contentio-
tro en: µηχανóεις,εσσα,εν solers in nis,vim habens discutiendi
excogitando.- El primero: προδιïστε- DISCUTIR: σκεδáζω,σκεδáω,σκεδáνυµι
µι prior disjungo.- El que dicurre -ννúω, διευκρινéω,éρíζω discutio.-
sobre cosas elevadas: ùψιφοíτης,ου, Antes: προδιευκρινéω ante discutio
ò qui per alta graditur.- Sagaz en Que ama las discusiones: éριστικóς,
discurrir: éνθυµητικóς,η,óν solers η,óν amans diceptationes
ad cogitandum
DISECAR: `ραχετρíζω disseco.- El que
DISCURSO: διáλεξις,εως,η; µûθος,ου,ò diseca: `ραχιστηρ,ηρος;`ραχιστης
sermo,dissertatio.- Apto para un οû,ò dissector
discurso o disertación: προσοµιλητι
κóς,η,óν aptus ad sermocinationem.- DISECCIÓN: áνατοµη,ης,η;-µíα,ας,η
Arreglado a preceptos: τεχνολογíα,ας dissectio
η oratio ex artis praecepta facta.-
Arte de componer discursos: λογοδαι DISEMINAR: áποσπερµαíνω, áποσπεíρω,
δαλíα,ας,η ars orationis componere διασπεíρω (-σπερω,δéσπαρκα ο δéσπορα
Brevedad del discurso: βραχυλογíα,ας éνδιασπεíρω dissemino.- Que disemi
η brevitas sermonis.- Componer dis- na: διασπορεúς,éως,ò qui disseminat
cursos: `ρησικοπéω orationes excudo
Conciso,breve: συντοµíα,ας,η oratio DISENSIÓN: διχοστασíα,ας,η; διθυµíα,
concisa.- Contradictorio: διφασíα,ας ας,η; δυασµóς,οû,ò; στασιασµóς,οû,ò
dissentio
η sermo non sibi conveniens.- De
larga duración: µακραγορíα,ας,η DISENTERÍA: δυσεντερíα,ας,η; στρóφος
prolixitas orationis.- El primer
ου,ò morbus,dysenteria.- Que padece
discurso: πρωτολογíα,ας,η primus
δυσεντερικóς,η,óν dysenteria labo-
sermo.- Humilde y llano: ταπεινολο-
rans.- Padecer : στροφóοµαι tormi-
γíα,ας,η humilis et abjectus sermo mibus vexor
Improvisado: αúτοσχεδιáσµα,ατος,τó
oratio extemporalis.- Ingenioso en DISENTIMIENTO: διχóνοια,ας,η diver
componer discursos: λογοδαíδαλος,ος, sa mentis sententia
ον sermonis ingeniosus artifex.-
Magnífico,majestuoso: σεµνολογíα, DISENTIR: áντιγνωµονéω, διáδω, διαφω
σεµνηγορíα,ας,η magnífica.gravis τéω, διαρροθéω, διεστηκω, διéστηµι,
oratio.- Principio del discurso: διχογνωµéω,-γνωµονéω, διχονéω, µερí-
éµδóσιµον,ου,τó orationis exordium ζοµαι dissentio,dissideo,contra sen
Pronunciar un discurso: `ρητορεúω tio.- Que disiente: διχóβουλος,ος,ον
rhetorem ago.- Que se dirige a dissentiens
alguien: προσφωνηµα,ατος,τó allocu
tio.- Retórico: `ρητορεíα,ας,η ora DISEÑADOR: σκιαγρáφος,ος,ον qui
tio.- Sagrado: òµιλíα,ας,η; ìερολο adumbrat
γíα,ας,η sacra contio.- Segundo dis
curso: δευτερολογíα,ας,η secunda DISEÑAR: σκιαγραφéω, σκιογραφéω, ùπο
actio.- Suavidad del discurso: σµη τυπóω adumbro
νος,εος,τó sermonis suavitas> Tram
DISEÑO: σκιαγραφíα,ας,η adumbratio
pas de un discurso: σκανδαληθρον,ου,
Trazar diseño: προχαρáσσω,-ττω prae
τó sermonis laquei formo.- Perteneciente al diseño o
bosquejo: σκιαγραφικóς,η,óν perti-
DISCUSIÓN: áµφιβασíη,ης,η; διευκρíνη nens ad linearem adumbrationem

276
λογιστης,οû,ò subtilis argutator.-
DISERTACIÓN: διáλεξις,προσδιáλεξις, Disertar juntamente: συµφιλολογéω una
εως,η dissertatio dissero.- Que diserta con gravedad o
majestad: σεµνολóγος,ος,
DISERTAR: διαγορεúω, διαλéγοµαι, éπé ον qui graviter disserit.- Sobre
ξειµι, éξηγéοµαι (-ησοµαι) dissero cosas pequeñas: λεπτολογéω de rebus
Disertar con mucho interés: διακρι- minutis dissero
βολογéοµαι accuratissime dissero.-
El que diserta,habla,disputa: λεπτο-
DISFRAZADO,salir: µετασκευáζοµαι παραβολáδην simulate
mutata veste migro
DISIPACIÓN: διασκεδασµóς,οû,ò; διáσ
DISFRAZARSE: µορφíζω formam mentior πασις,εως,η; διáσπασµα,ατος,τó; σκé-
δασις,εως,η; σκεδασµóς,οû,ò; σκορ-
DISFRUTAR: áπαυρáω, áπολαúω, áπóνα πισµóς,οû,ò dissipatio
µαι, áπóνηµαι, áπóνηµι (-ονησω), τρι
γáω fruor.- A la vez: συναπολαúω DISIPADO: φροûδος,η,ον; σκεδαστóς,η,
simul fruor.- Que disfruta: δυνηρóς, óν; σποραδικóς,η,óν evanidus,dissi-
á,óν pollens patus

DISGREGAR: áποσυνáγω disgrego DISIPADOR: διασκεδαστης,οû,ò dissi-


pator
DISGUSTADO: δíσθετος,ος,ον male
affectus DISIPAR: `ρυµβéω,`ρυµβονáω, áποσκιδ-
νáω,-σκíδνηµι,-σκεδáζω, áποσκορτíζω,
DISIDENCIA natural,antipatía: áντι- áποσυνáω, διαορéω, διασκεδáζω,-σκε-
πáθεια,ας,η mutuus horror δáννυµι,-σκεδανúω,, διασκεδáω, διασ
κιδνáω,-σκíδνηµι, éκκεραïζω, éκσκεδá
DISIDENTE: áσúµβαντος,áσúµβατος,ος, ζω,-σκεδáννυµι,-ννúω, éνδιασπεíρω,
ον qui dissidet καταπροχéω, κατασκεδáζω,-σκεδáννυµι,
-ννúω, κατασκεδáω, κατασκιδνáω,-íδνηµι,
DISÍLABO: δισσúλλαβος,ος,ον duobus
syllabis constans κατασκορπíζω, λικµáω, παρα-
ρρηγνυµι,-νν((ρηγνúω,-ρηγω, σκεδδáν-
DISIMILITUD: áπéµφασις,εως,η dissi- νυµι,-ννúω,,σκεδáω, σκεδáζω, σκιδνáω
militudo σκíδνηµι (σκíδναµαι),σπαθαλáω, σπα-
θáω, συσκεδáζω, συσκλεδáω, ùποσκεδá-
DISIMULACIÓN: κατáκρυψις,εως,η; κρυπ ζω dissipo,dispello,disjicio,profun
τεíα,ας,η; παραπροσποíησις, εως,η do,absumo.- Capaz de disipar: δισκε
dissimulatio δαστικóς,η,óν; σκεδαστικóς,η,óν ha-
bens vim dissipandi.- Disiparse:
DISIMULADAMENTE: γλοιωδως conni- κατατηκω, κíδναµαι, κíδνηµι, ùποκ-
venter
προρéω colliquefacio,dissipor, eva-
nesco
DISIMULADOR: κρυφíνοος,ου,ò; κρυψí-
χολος, κρυψíνοος,ος,ον dissimulator DISLOCACIÓN λυσíα, λυσανíα, λυσιγυíα
ας,η; στρéµµα,ατος,τó; διαστροφη,ης,
DISIMULAR: áκκíζω, áκκíζοµαι, áποπλá
η; ´éκπτωµα,ατος,τó; ´éκπωσις,εως,η;
ττω, βλεπετúζω, παραπροσποιéοµαι,
éξáρθρηµα,ατος,τó; éξáρθρησις,εως,η;
στéλλω (στελω,´éσταλκα,´éστολα),
παρáλυσις,εως,η: στρéφος,εος,τó lu-
συµµúω, ùπερεíδω, ùποκλéπτω, ùποκλο xatio, luxatio ossium, artuum,membro
πéω, ùποκρúπτω, ùποστéλλω, ùποστéλ- rum;inflexio,ex articulis emotio.-
λοµαι dissimulo,fingo, coniveo, si- Corregir una dislocación de miembros
mulate recuso.- Disimular, aparentar καταρτíζω luxata membra in suum loco
al mismo tiempo: συνυποκρíνοµαι una repono.- Curación de una dislo-
simulo cación: διáπλασις,εως,η; µοχλεíα,ας,
η; µóχλευσις,εως,η ossis laxati
DISIMULO, con disimulo: παραβλéδην, restitutio.- Pequeña tablilla usada

277
en la dislocación de un miembro: µα,ατος,τó; éλλáτωσις,εως,η; µεíωσις
πλαστíγγιον,ου,τò ferula quae in εως,η; ùφαíρησις,εως,η diminutio,im
luxatione utitur.- Pequeña disloca- minutio
ción: παρáρθρηµα,ατος,τó; παρáρθρη-
σις,εως,η parva luxatio DISMINUÍDO: φλαστóς, µειωτóς,η,óν
comminutus,immninutus
DISLOCADO: ´éξαρθρος,παλíνορος,ος,ον
luxatus.-Estar dislocado: éξαρθρéω, DISMINUIR: áποκολοúω, áποσµικρúνω,
παραρθρéω luxatus sum,articulis emo éκφαυλíζω, éκφαυρíζω, éλαττονóω, éλα
tus sum ττóω, éνθρúπτω, φλαδιáω, κατασµικρú-
νω, λισφóω, µειóω, µινúθω, óλιζóω,
DISLOCAR: éξαρθρóω, παραρθρóω artus óλιγóω, ùφíηµι, ùποβαíνω, ùπóβηµι
emoveo e sua sede (ùπéβην) ùποβιβáζω, ùποκορíζοµαι im-
minuo,extenuo,minuo,comminuo,decresc
DISMINUCIÓN: `ηττηµα,ατος,τó; `úφε- o,diminuo
σις,εως,η; áπαúξεσις,εως,η; áπóκρου
σις,εως,η; áποµεíωσις,εως,η;éλλáττω
DISMINUIRSE: ùπολεíπο, ùπολιµπáνω Absolutamente: éξαναλúω prorsus di-
minuor.- Al mismo tiempo: συµφθíνω, ssolvo.- Capaz de: διαλυτικóς,η,óν
-φθíω simul imminuo vim habens dissolvendi.- Disolver el
primero: προδιαλúω prior dissolvo.-
DISNEA: δúσπνοια,ας,η spirandi dif- Juntamente: συγκαταλúω una dissolvo
ficultas Que disuelve: διαφορητικóς,η,óν dis
cussorius.- Que tiene fuerza de: λú-
DISNEÍCO: δυσπνοïκóς,η,óν spirandi σιος,ος,ον solvendi vim habens
difficultate laborans
DISOLVERSE, fácil de: λúσιµος,ος,ον
DISOCIAR: διοικíζω dissocio facilis ad solvendum
DISOLUBLE: διαλυτóς,η,óν dissolu- DISONANCIA: áντοφωνíα, áρρυθµíα, áπη
bilis
χεια,ας,η cantus absonus,dissonus;
dissonantia
DISOLUCIÓN: ´éκλυσις, áπóλυσις, δια
φóρησις, διαíρησις, διáλυσις, διáσ- DISONANTE: áπωδóς,óς,ον; βαρυηχης,
πασις, δíεσις, χαúνωσις, λúσις, σúν- βαρυαχης,ης,éς; διαφωνητικóς,η,óν;
τηξις,εως,η; διáσπασµα,ατος τó disso διáφωνος,ος,ον; δúσφωνος,ος,ον; παρá
lutio, dissipatio,colliquatio.- Des-
χορδος,ος,ον; παραπληξ,ηγος,ò,η gra
composición de un cuerpo: συντηγµα, vem sonum edens,dissonus,inconcinnus
ατος,τó quod liquescendo deteritur absonus
Vivir con disolución: στρηνιáω
dissoluto vivo DISONAR: áφαρµóζω, áπáδω, áπηχéω,
áπωδéω, áρριθµéω, éξαρµóζω,-αρµóττω,
DISOLUTAMENTE: áναγωλως, βλακωδως,πα παραχορδéω,-δíζω dissono,in cantu
ρειµéνως, τεθρυµµéνως dissolute.- discrepo,dissonus sum,absono
Vivir disolutamente: éστρηνιáζω di-
ssolute vivo DISPARAR: `ρíπτω,`ριπτéω,, áποπáλλω,
-παλéω, βáλλω (βαλω,βéβληκα/βéβολα,
DISOLUTO: ´áνετος,´áσφιγκτος,´áσφικ- βéβληµαι), διακοντíζω,-ζοµαι, διατο-
τος,ος,ον; βλαδαρóς,á,óν; µáλθων,ων, ξεúω jacio,jaculor.- Disparar por
ον; σικελικóς, σικελóς,η,óν disso- encima ùπερακοντíζω supra jaculor.-
lutus,solutus.- Disoluta: λυσιζωνη, Con celeridad: óξυβολéω celeriter
ης,η discincta jaculor.- Con honda: `ρεµβυνáω fun
da jaculor.- Destreza en: éκηβολíα,
DISOLVER: διαλúω, διαθρúπτω, καταλúω
ας,η peritia jactandi.- El que
λαíω, dissolvo,everto.- Acto de:
dispara primero: πρωτοβóλος,ος,ον
χαúνωσις,εως,η dissolutio.- Disol-
qui primus jaculator.- Hacia: εíσα-
ver antes: προκαταλúω ante dissolvo
κοντíζω jaculor in.- Juntamente:

278
συµβáλλω una jacio.- La saeta: tión áποικονóµησις,εως,η; áποικονο
τοξáζοµαι ex arcu saggitam emitto.- µíα,ας,η; διαχεíρησις,εως,η;διασχει
Que dispara desde lejos: µακρβóλος, ρíα,ας,η dispensatio
ος,ον longinquo jaculans.- Que dis-
para con fuerza: κραταιβóλος,ος,ον DISPENSADOR (administrador,gestor):
valido impetu jaculans.- Que dispara διανοµεúς,éως,ò dispensator
dardos con destreza: δεχιοβóλος,ος,
DISPENSAR,distribuir,administrar
ον que dextra manu telum jacit.-
(fácil de..): εúοικονοµητος,ος,ον
Que dispara lejos: éκασταβóλος,ος,ον dispensatu facilis
éκηβóλος,ος,ον longe jaculans.- Que
dispara de lejoc: τηλεβóλος,ος,ον qui DISPEPSIA: δισπεψíα,ας,η difficilis
longe jaculatur concoctio

DISPARO: `ρíµµα,ατος,τó; βαλλητúς, DISPERSAR: `ρυµβονáω, áποκíδναµαι,


úος,η; βολη,ης,η jactus,jaculatio.- διασπεíρω (-σπερω,δéσπαρκα/δéσπορα)
Derecho: εúθυβολíα,ας,η rectus jac σκεδáζω, σκεδáω, σκεδáννυµι,-ννúω,
tus.- Expuesto a los disparos: βλη- σκιδνáω, σκíδνηµι (pas. σκíδναµαι)
τικóς,η,óν ictibus obnoxius.- Moles dispergo.- A la vez: συσκεδáζω, συσ-
tar con disparos de seate u otras κεδáω una dispergo.- A los ciudada
armas: βληστρíζω jactando vexo.- nos: διοικíζω incolas dispergo.- Que
Molestia debida a disparos con
dispersa: διασπορεúς,éως,ò qui
saetas,etc.: βληστρισµóς,οû,ò jac-
dispergit.- Ser dispersado: `ρανáο-
tacio.- Disparo con saeta: βλεστρισ-
µαι spargor
µóς,οû,ò jactatio

DISPENSACIÓN: (administración,ges-
DISPERSIÓN: διασκορπισµóς,οû,ò; διασ apta rerum verborumque dispositio in
πορá,âς,η; παρασπορá,âς,η; σκορπισ- oratione.- Buena disposición: εúµ µá-
µóς,οû,ò dispersio ρεια,ας,η; habilitas.- Buena dispo-
sición de las cosas: τáξις,εως,η
DISPERSO:σκεδαστóς,η,óν; σπορáς,áδος ordo.- Buena,conveniente: ´áρµοσµα,
ò,η dispersus ατος,τó apta dispositio.- Estado de
una cosa: σχéσις,εως,η habitudo,dis
DISPONER: áπευθíνω, áρτιáζω, διαρµó positio.- Exterior: σχηµα,ατος,τó
ζω, διασταθµáοµαι, διατιθéω, διαθéω, gestus.- Mala disposción de las co-
διευθετéω, καταχωρíζω, κατευτρεπíζω, sas: κακοθηµοσúνη,ης,η confusus
συµβιβáω, συνδιατíθηµι, τεúχω (ττéττευ ordo.- Ordenada de los objetos:
χα,τéτυγµαι) dispono, apparo, paro, κατακóσµησις,εως,η apta positio
instruo.- Antes: προδιοικéω ante rerum.- Previa: προοικονοµíα,ας,η
dispono.- Apto para disponer: τευκτι praevia dispositio
κóς,η,óν habens vim parandi.- Dispo
DISPUESTO: éµπαρáσκευος,ος,ον; éπαρ-
ner con arte, con habilidad: τεχνóω
της,ης,éς; κατασκευαστóς,η,óν; συµ-
arte instruo.- El que dispone: δια-
πεπτωκóς,υîα,óς apparatus,promptus
θετηρ,ηρος,ò; διαθητης,οû,ò dispo-
paratus.- Dispuesto a: προπεων,ωνος,
sitor.- Que dispone: συναρµοστης,οû,
ò qui una concinnat vel componit.- ò,η promptus.- Bien dispuesto: εú-
Que todo lo dispone mal: κακοθηµων, διáθετος, εúτµητος,ο,ον; εúθηµων,ων
ων,ον (ονος) omnia male disponens ον (-ονος) pulchre,bene paratus,con
cinnus.- Estar dispuesto a algo:
DISPOSICIÓN: διακóσµησις,εως,η; διá- διακεíµαι, παρíσταµαι, παριστáνω af-
ficior,praesto sum ad.- Para todo:
κοσµος,ου,ò; διαταγη,ης,η; διáθεσις,
πανουργης,ης,éς; πανοûργος,ος,ον ad
εως,η; ποιóτης,ητος,η; θεµóς,οû,ò omne opus expeditus
dispositio,ordo,apparatus.- Antece-
dente: προδιáθεσις,εως,η antecedens DISPUTA: ´éρις,ιδος,-ιος,η; διαδικα-
dispositio.- Buena disposición de
σíα,ας,η;-δíκασµα,ατος,τó; διαδικασ-
ideas y de palabras: οíκονοµíα,ας,η
µóς,οû,ò; διαλογισµóς,οû,ò; éρεσχε-

279
λíα,ας,η; éρíθεια,ας,η; éρωτηµα,ατος µικρολογéοµαι, σµικρολογéοµαι mini
τó; κρíσις,εως,η lis,disceptatio, mis de rebus anxie disputo.- Con
rixatio,contentio,quaestio.- Acalo otro: προσπαλαíω obluctor.- Con se-
rada sobre cosas fútiles o arduas: riedad: σπουδαιολογéω serio disputo
µεταρσιολεσχíα,ας,η de rebus altis Con terquedad: ùπερδιατεíνω,-τεíνο-
vel inanissimis anxia disputatio.- µαι supra modum et obnixe contendo
Habilidosa: τεχνολογíα,ας,η artifi De cosas arduas e inabordables:
ciosa disputatio.- De palabras: λογο µεταρσιολεσχéω de rebus sublimibus
δηρíα,ας,η; λογοµαχíα,ας,η verborum et futilibus anxie disputo.- De
pugna> El que disputa sobre pala- cosas pequeñas: διαλεπτολογéµαι,στε-
bras: λογοµáχος,ος,ον qui verbis νολογéω de rebus minutis disputo.-
pugnat> Enemigo de: µισóδικος,ος,ον el que disputa,habla,diserta: λεπτο-
osor controversiarum> Impertinente: λογιστης,οû,ò subtilis argutator.-
: περισσολογíα,ας,η disputatio ad El que con sutileza disputa de cosas
rem non pertinens> Mutua: συζητη- de poca entidad: λεπτολóγος,ος,ον
σις,εως,η disputatio mutua.-Sobre de rebus parvis subtiliter disserens
cosas despreciables: στενολεσχíα, Discutir,enzarse en una discusión:
ας,η disputatio de rebus nihili> éρεσχελéω, éρεσχελíζω, éρíζω, éρíσδω
Vana: παραδιατριβη,ης,η vana dispu- rixor,contendo.- Juntamente: συνερí
tatio ζω simul contendo.- Discutir toda-
vía προσανατεíνοµαι insuper conten-
DISPUTADOR: éγκληµατικóς,η,óν; συζη- do.- Que disputa de cosas arduas y
τητης,οû,ò jurgiosus,disquisitor fútiles: µεταρσιολéσχης,ου,ò,η qui
de rebus altis sermonem habet.- Que
DISPUTAR: ´ωθíζοµαι, áµφιλéγω, διαδι disputa con calor de cosas pequeñas:
κéω, διακρíνω, διαλαµβáνω, καταδη- stenolésxhc,ou,ò qui anxie de rebus
parvis loquitur.- Disputar sobre
ριáοµαι, ποτερíζω,-íσδω, προτερíζω,
todo palabras: λογοµαχéω de verbis
προσυγγíνοµαι, συζητéω discepto,con pugno
gredior,contendo,certo, litigo,disse
ro,disputo.- Disputar contra: áντι- DISPUTARSE las posiciones dos ejér-
καταστεíνω contra contendo.- Habili citos: τοποµαχéω de loco pugnae
dosamente: τεχνολοχéω artificiose contendo
disputo.- Ateniéndose a reglas: κατα
τεχνολογéω ex artis praeceptis dico
Con calor sobre cosas pequeñas:
DISTANCIA: áποχη,ης,η; χωρισµóς,οû,ò η subdistinctio
distantia.- De un lugar: διασφáξ,
αγος,ò loci distantia DISTINGUIDAMENTE: ´εξοχον eximie

DISTANTE: áπóτερος,α,ον; διαστáς,âσα DISTUINGUIDO: διαπρεπης,ης,éς; éµφα-


áν; διαστατóς,η,óν; τηλουρóς,á,óν νης,ης,éς egregius,conspicuus.- Por
longinquus,distans.- Muy: πορρωτατος notas blancas: λεοκóστικτος,ος,ον
η,ον longissimus.- Estar distante. albis notis distinctus
áφιστáνω,áφιστáω,áφíστηµι (áποστησω,
DISTINGUIR: áποδιαιρéω, διεíργω,
áφéστακα) disto.- áπóστηθ θι (impers.)
διευκρινéω, διïστηµι (διαστησω,διíσ-
DISTAR: διαλεíπω, διαλιµπáνω, διαστα τηκα), διορíζω, χωρíζω, σηµειóοµαι,
τéω, διéχω,διεστηκω, διηστηµι disto συνδιαιρéω, ùποστíζω insignio,dis-
absum tinguo,discerno.- Al mismo tiempo:
συνδιορíζω simul distinguo.- Dis-
DISTINCIÓN: áφορισµóς,οû,ò, αντιδιασ tinguir antes al contrario: áντιδια-
τολη,ης,η; áριπρéπεια,ας,η; διαστο- ιρéοµαι, áντιδιαστéλλω distinguo
λη,ης,η; διóρισµα,ατος,τó; διορισµóς contra.- Que sabe distinguir: áφο-
οû,ò; εúκρíνεια,ας,η; παραδιαστολη, ριστικóς,η,óν distinguendi vim ha-
ης,η; παρεκβολη,ης,η delectus,dis- bens
tinctio.- Secundaria: ùποστιγµη,ης,
DISTINGUIRSE: éλλáµπω se distingue-

280
re.- Entre los demás: ùπερλáµπω su- µη,ης,η; νοµη,ης,η; πρóδοσις,εως,η
per alios claritate conspicior.- erogatio, distributio,dispensatio.-
Debe distinguirse: ùποστικτéον sub- Justicia en la distribu-ción: νéµη-
distinguendum est σις,εως,η distributio (justicia dis
tributiva).-Por centurias: κατáταξις
DISTINTAMENTE: áφορισµéνως, διηρηµé- εως,η distributio in centurias.-
νως distincte.- De otro modo: ´áλλη Por sorteo: éπικληρωσις,εως η alle-
aliter gatio per sortem.- Anticipo de
dinero: πρóδοσις,εως,η ante datio
DISTINTIVO,(sin): ´áσηµοος,ους,ους,
ουν;´áσηµων,ων,ον cui nota non est DISTRIBUIR: áναδíδωµι, áποδáζοµαι,
impressa
δαδáσκω, διαδíδωµι (δωσω,δéδωκα),
DISTINTO: áλλοîος,α,ον; áσυγκéραστος διαιρéω (διηρηκα), διακληρονοµéω,
ος,ον; διηρηµéνος,η,ον; εíλικρινης, διακοσµéω, διαµερíζω, διανéµοµαι,éπι
ης,éς diversus,distinctus.- Otro: νéµω, καταδíδωµι, καταµερíζω, κατα-
`éτερος,α,ον alter.- De los demás: νéµω, µοιρáω, νéµω (νενéµηκα,νéνοµα)
èτερεîος,α,ον diversus a reliquis.- νωµáω, περιφéρω distribuo.- Con:
De parecer distinto: éτερογνωµοσúνη, συνανδíδωµι, συνδιανéµω, συγκατανé-
ης,η diversa sententia µω simul distribuo.- El que distri
buye: δατηριος,ος,ον; δατητης,ου,ò
DISTORSIÓN: διαστροφη,ης,η infelxio distribuitor.- Distribuir además:
DISTRACCIÓN: διολκη,ης,η; περισπασ- éπιδιαιρéω, éπιδιανéµω insuper dis-
tribuo.- Lo que se debe distribuir:
µóς,οû,ò distractio
διαδóτεος,ος,ον distribuendum.- Por
DISTRAER: περισπáω,περισúρω distra sorteo: µοιρολαχéω,-λοχéω,-λογχéω,
ho.- Del estudio: áπασχολéω abduco διακληρóω, éπικληρóω, κατακληροδοτéω
a studio sorte distribuo.- Que distribuye por
sorteo: µοιρολóχης,-λóγχης,ου,ò qui
DISTRAERSE,andar por las nubes: partem sorte distribuit.- Que distri
µετεωροπορéω per sublime gradior.- buye rectamente: óρθονóµος,ος,ον
Que se distrae,que anda por las nu- recte distribuens.- Que distribuyen
bes: µετεωροπóρος,ος,ον inania in- pòr sorteo los bienes públicos:
quirens.- Pasar el tiempo: éπιδιατρí µοιρíλογχοι, µοριóλογχοι,ων,οì qui
bona publica sorte distribuit.- Se
βω tero tempus
ha de distribuir: éπινεµητéον dis-
DISTRAIMIENTO: áπασχολíα,ας,η abs-
tractio tribuendum est.- Sobre: προσκατανé-
µω insuper distribuo
DISTRIBUCIÓN,repartición: áποικονóµη
σις,εως,η; áποικονοµíα,ας,η; áπονο- DISTRIBUTIVO: διανεµητικóς,η,óν dis
tributivus
µη,ης,η: δáτησις,εως,η; διáδοσις,εως
η; διαµεριοµóς,οû,ò; διανéµησις,εως, DISUADIR: áντιπαρακαλéω, áποµυθéω,
η; διανοµη,ης,η; éπινéµησις,εως,η; áποσπεúδω, áποσυµβολεúω, áποτροπáω,
καταµερισµóς,οû,ò; µερισµóς,οû,ò; νε
áποτρéπω, διατρéπω, éξαφιστáω, éξα-
φíστηµι, éξαφηστεµι, µεταβιβáζω, µε DISUELTO: διáλυτος,η,ον dissolutus
ταναγινωσκω, µεταπεíθω, παρεκτρéπω DISOLUCIÓN,crápula: áσωτíα,ας,η vi
in diversum hortor,dissuadeo,dehor- ta dissoluta
tor,averto,abduco,ab opinione deduco
deduco a proposito.- Aquel a quien DISYUNCIÓN (gram.) παραδιαστολη,ης,
fácilmente se disuade: εúµετáπειστος η disjunctio.- Hacer una disyunción
ος,ον qui facile dissuadetur.- Con viciosa: παραδιαζεúγνυµι,-γνúω per-
falaces discursos: παρáγω a proposi peram et viciose distinguo.- Mal
to subdola oratione abduco hecha: παραδιáζευσις,εως,η prava
disjunctio
DISUASIVO,disuasorio: áποτρεκτικóς,
η,óν; διατρεπτικóς,η,óν dissuaso- DISYUNTIVO: διαζευκτικóς,η,óν; παρα-
rius,avertendi vim habens διαζευκτικóς,η,óν disyuntivo

281
DIVIDIDO: µερóεις,εσσα,εν divisus.-
DITIRAMBO: διθúραµβος,ου,ò dithy- No dividido: áσχιδης,ης,éς; ´áσχισ-
rambus.- Maestro de poesía ditirám- τος,ος,ον indivisus.- En cinco par-
bica: κυκλιοδιδáσκαλος,ου,ò magis tes: πενταµερης,ης,éς in quinque
ter carminum cyclicorum
partes divisus.- En dos partes: διá-
DIURÉTICO: διουρητικóς,η,óν urinam τοµος,ος,ον in duo divisus.- En
ciendi vim muchas partes: πολυµερης,ης,éς mul
tipartitus.- En muchos ramoc: πολúο-
DIURNO:`ηµáτιος,,α,ον; `ηµερινóς,η, ζος,ος,ον in multos ramos dispersus
óν;`ηµéριος,ος,ον; µεθηµερινóς,η,óν En tres partes: τριµερης,ης,éς in
diurnus,unum diem perdurans.- De un tres partes divisus
día: éφαµéριος,éφεµéριος,ος,ον diur-
nus DIVIDIR: áναδáζοµαι,áνασχíζω,áποδáζο
µαι,áποδιαιρéω, áποµερíζω, áποπρíω,
DIVAGACIÓN incierta,de andar de acá δáζοµαι(-áσοµαι,-áσµαι), δαïζω, δα
para allá: `ρéµβη,ης,η; `ρéµβος,ου, τéοµαι, διαδáζοµαι, διαδατéοµαι, δια
ò vagatio incerta
ιρéω (διηρηκα), διακληρονοµéω, διαµη
DIVAGAR: `ρεµβáζω,`ρεµβεúω, διεξéρ- ρíζω, διαµοιρáοµαι, διανéµω (νενéµη
χοµαι, παρατρéπω vagor,digredior.- κα/νéνοµα) διαταéµνω, διατµéγω (-
Hacer diva-gar: áοπλáζω,-πλáγχω,πé- τµησσω,-ξω), διχáζω, διχáω, éπιµερí-
πλαγχα aberrare o evagari facio ζω, éπινéµω, κατδιαιρéω, καταπρíω,
µεíρω, µεíροµαι (éµµορα,µéµαρµαι,εí-
DIVERSIDAD: èτερóτης,ητος,η; ποíκι- µαρµαι), µερíζοµαι, µεριτεúοµαι,µετα
λις,εως,η diversitas,varietas νéµω, µορéω, παρενταδéοµαι,τéµνω
(τεµω,ταµω; τéτµηκα/τéτοµα), τµηγω
DIVERSIÓN: παîγµα,ατος,τó lusus.- (τµηξω,´éτµηξα,éτµáγην/éτµηγην)
Diversiones: βαúκισµα,ατος,τó; βαυ- divido,disseco,partior.- Con cuerda:
κισµóς,οû,ò deliciae.- Por diver- σχοινíζω, fune divido.- De nuevo:
sión: παιγνιωδως joculariter.- To ναδαíω
ναδα ω rursus divido.- División:
áναδα
mar por diversión: κατατρυφáω ludi- διαµηρισµóς,οû,ò divisio.- Dividida
brio habeo en partes: µοιρíς,íδος,η in partes
secta.- Dividido en dos partes:
DIVERSO: ´éναλλος,ος,ον; áλλοîος,α, διµερης,διµοιρης,ης,éς bipartitus.-
ον; áσυµφυης,ης,éς; διáφορος,ος,ον; )En cuántas partes dividido? ποστη-
διαµφáδιος,-φíδιος,οσ,ον; παντοδα- µóριος,ος,ον quotam partem habens?
πóς,η,óν diversus.- Enteramente di Dividir en dos partes: διχοτοµéω in
verso: πανéξαλλον,ου,τò omnino ab duas partes divido.- En cuatro
aliis diversum partes: τεταρτáζω in quatuor partes
divido.- En dos partes a modo de
DIVERTIDO: éπíχαρις,ις,ι; éρανóς,η, pinzas: χηλóω bisulcum,bifidum red-
óν; φαικóς,η,óν; παíγνιος,íα,ιον lu- do.- En pedacitos: µιστúλλω, κερµα
dicer,jucundus,levis τíζω in minutas partes seco,conci
do.- En tres partes: τριµερíζω, τρι-
DIVERTIRSE: áσµενíζω, βαυκíζοµαι, σσóω,τριττóω,τριτóω in tres partes
éπαγλαïζω, εúφραíνοµαι laetor,ani- divido.- Dividir juntammente: συν-
mum relaxo,lascivio,relaxo.- Bailan-
διαιρéω simul divido.- Fácil de di-
do: κατορχéοµαι saltatione oblector
vidir: διαιρετóς,η,óν sectilis.- Lo
Como joven: κοριáω juveniliter exul que se ha dividido en pequeñas
to.- Con libertad: κωµáω lascivio.- partes: κερµáτισµα,ατο,τó id quod
Juntos: συσχολáζω simul otior

in minutas partes concisum est.- dens.- Que divide en partes: µερóεις


Malamente: παρατéµνω perperam scin εσσα,εν in partes dividens.- Que
do.- Medio dividido: `ηµιδáης,ης,ες divide,desune: διáβολος,ου,ò qui
semidivisus.- Que divide en dos par- dividit vel evertit.- Rectamente:
tes: διχοτóµος,ος,ον in duo divi- óρθοτοµéω recte seco.- Ser o estar

282
divididos: µερíσοµαι dividor.- Ter- divino: ´ηγáθεος, ζáθεος,η,ον; περí-
ritorios: παραβραβρεúω distermino.- θειος,εíα,ειον; περιθειóτατος,η,ον
Volver a dividir: προσδιαιρéοµαι valde divinus.- Obra divina: θεουρ-
iterum divido γíα,ας,η opus divinum.- Palabra di
vina: θεορρηµοσúνη,ης,η divinus ser
DIVIDIRSE, que puede dividirse: εú- mo.- Por impulso divino: θεοφρητως,
διáρετος,ος,ον qui facile dividi θεοφορητως divino impulsu.- Que
potest
habla cosas divinas: θεορρηµων,ων,ον
divina loquens.- Respuesta divina,
DIVIESO: δοθιην,ηνος,ò; δοθιων,ονος
ò furunculus oráculo: χρησµαδóτηµα,ατος,τó res-
ponsum ab oraculo datum.- Ser
DIVINA y humana naturaleza: θεανθρω divino: θεáζω divinus sum.- Divino
πíα,ας,η divina et humana natura y humano: θεανδρικóς,η,óν divinus
simul et humanuc
DIVINAMENTE: θεíως, θεóφιν divinituc
DIVISIBLE: µεριστóς,η,óν; διαιρε-
DIVINIDAD: αúτφως,ωτος,ω (fons lu- τéος,ος,ον; τµητικóς,η,óν dividuus,
dividendus,sectilis
ci,ipsa lux), δαιµóνιον,ου,τó; δαí-
µων,ονος,ò,η; θεîον,ου,τó; θειóτης, DIVISIÓN: áποδασµóς,οû,ò; δáσµα,ατος
ητος,η divinitas,deus,dea.- Contar τó; δáσµευσις,εως,η; διαíρησις,εως,η
entre las divinidades y entre los
éπινéµησις,εως,η; χωρισις,εως,η; µε-
demonios): δαιµονíζω inter deos re-
fero.- Inspirado por la divinidad o ρισµóς,οû,ò; τµηµα,ατος,τó divisio
División o ejército de 2.048 solda-
por el demonio: δαιµονιóληπτος,ος,ον
a daemone afflatus.- Perteneciente a dos: µεναρχíα,ας,η agmen constans e
viris bis mille et quadraginta
la divinidad: δαιµονικóς,η,óν dae- octo.- División en dos partes:
monicus.- Una sola y misma deidad:
διχοτοµíα,ας,η bipartita sectio.-
συνθεïα,ας,η una et eadem divinitas
En tres partes: τριµéρεια,ας,η;
DIVINIZAR:áποθεóω, éκθειáζω, éκθεíóω τριασµóς,οû,ò divisio in tres partes
éκθεóω, θεóω deum facio,divinis ho- Por sorteo: διáληξις,εως,η discep-
noribus consecro,ut deum colo.- Ser tatio.- Todo lo que sirve de
divinizado δαιµονíζοµαι divinus fio división: παρáφραγµα,ατος,τó omne
dividens aliquid
DIVINO: ´éνθεος, áντíθεος;δîος,δîα,
DIVISOR: διχαστη,ρηρος,η divisor
δîον; óµφηεις,εσσα,εν; σεîος,α,ον;
θεοπρεπης,ης,éς; θεóρρητος,θεóσσυτος DIVORCIO: διαζúγιον,ου,τò; διασφαγη,
θéσκελος,θεσπéσιος,ος,ον; θευµερης, ης,η divortium,intercisio
ης,éς divinus,aequalis deo.- Cien-
cia divina: éκθéσφατον,ου,τó scien- DIVULGADO:´éκφορος,´éλλεσχος,áνáπυσ
tia divina.- Dar respuestas divinas: τος,ος,ον divulgatus,qui est in om-
θεσφατéοµαι,-φατíζω,-φατóω divini- nium ore,pervulgatus
tus edo responsa.- Digno de honores
divinos: θεοτíµητος,ος,ον divino DIVULGAR: δηµοσιεúω, διαβοβáω, διαφη
honore colendus.- Divina majestad: µéω, διαγνωρíζω, διακωδωνíζω, διαλα-
θεοπρεπéς,τó divina amjestas.- El λéω, διανéµοµαι, διασκεδáω, διαθρυ-
que tiene lengua divina: θεóγλωσσος, λλéω, éκφεροµυθéω, éξεπηειν,φηµíζω,
ος,ον cui divina lingua est.- Ins- καταφαµíζω,-φηµíζω, περιβοáω, σκηνο
truído en las cosas divinas: θεóσο- βατéω divulgo,celebro,romorem spar
φος,ος,ον divina sapiens.- Interme go,effero sermones in vulgus.-Presen
diario divino entre la divinidad y tarse en escena: éνσκηνοβατéω,-βατéο
los hombres: δαιµóνιον,ου,τò inter- µαι in proscenium produco.- Por
nuntius deorum hominumque.- Enviado
todas partes: περικληïζω undaquaque
divino: δαιµóνιος,α,ον divinus nun-
tius.- Movido por espíritu divino: divulgans.- Que todo lo divulga: παν
θεαστικóς,η,óν; θéειος,ος,ον divi- θρúλλιον,πανθρúλλοον,ου,τò omnia di
nus,qui divino spiritu agitur.- Muy vulgans

283
ον; γαµψóς,η,óν; γυραλλéος,éα,éον;
DOBLADO: `ραιβοειδης,ης,éς; διπτυχης γυρεóς,η,óν; καµπúλος,ος,ον; καµψóς,
ης,éς; éπικαµπης,ης,éς;-κáµπιος,ος,
η,óν inflexus,duplicatus.- A lo lar á,óν duplex,geminus.- Doble peso:
go: παλιµµηκης,ης,éς in longitudi- διπλóτερον duplum pondus.- Ser o
nem duplicatus.- Estar doblado al- estar doble: δισσεúω duplex sum
rededor: προσπτúσσοµαι circumplicor
Hacia atrás: πελιµπλεκης,ης,éς re- DOBLEGABLE: λυγιστικóς,η,óν lentus
trorsum plexus.- Plegado: συµπλοκος,
ος,ον complicatus.- Siete veces do- DOBLEGADO ligeramente: ùπóσκαµβος,
blado: éκτáχα,-χη septempliciter ος,ον liviter inflexus

DOBLAMIENTO: διαλúγισµα,ατος,τó DOBLEGAR: ιδνóω,éγκáµπτω,éπιγνáµπτω


flexio inflecto.- A un lado: παραστρωφáω
in latus deflecto.- Persuadiendo:
DOBLAR: `ραιβóω, áναγνáµπτω, διαλυγí παραπεíθω suadendo flecto.- Que
ζω, éγκáµπτω, éπικáµπτω, éπιγνáµπτω, tiene poder de doblegar el ánimo:
éπικλáω,καµπυλιáζω,καταβιáζω,-βιáζοµαι, ψυχαγωγικóς,η,óν habens vim flecten
κατακáµπτω, κατακολπíζω, καταλυγíζω, di animum
κνáµπτω,γνáµπτω,κáµπτω
DOBLEGARSE: δυσωποûµαι, éντρéποµαι,
κολπíζω, κυρταíνω,κυρτóω, προτροπáω
éπανακáµπτω flector,reflector me
στρéφω (στρéψω,´éστροφα) inflecto,
flecto.- Doblar a la vez: συγκáµπτω DOBLEMENTE: διχως,διπλη,δíπτυχα,διτ-
una inflecto.- Acción de doblar:
τáχως dupliciter
κατακóλπισις,εως,η in sinum recep-
tio.- Alrededor: περιγνáµπτω, περιδι DOBLEZ: κóλπωσις,εως,η; λúγισµα,ατος
πλóω, περικáµπτω circumflecto,cir- τó; λυγισµóς,οû,ò; πτúγµα,ατος,τó:
cumplico.- Bien doblado: εúστροφος, πτυγµáτιον,ου,τó; πτυχη,ης,η; πτυχíς
ος,ον eleganter flexus.- Duplicar: íδος,η; πτυξ (πτυχóς) η; πτúξις,εως
διπλóω duplico.- Doblar algo: γρυ- contractio in sinum,flexus,plicatura
παíνω aduncum et inflexum reddo.- Que tiene muchos dobleces: πολúγναµ-
Hacer senos,dobleces: áποκολπéω πτος,ος,ον qui multos habet flexus
sinuo,inflecto.- Hacia un lado:
παρασπáω in latus traho.- Doblar o DOCE: δεκαδúω. δυωδεκα,, δυωκαíδεκα,
plegar haciendo vueltas: συµπλéκοµαι δωδεκα (οì,αì,τá) δυóδεκα,δυοκαíδε-
συµπλéκω, συµπτúσσω complicor,compli κα duodecim
co.- Que se dobla de varias maneras:
πολúγναµπτος,ος,ον qui variis modis DOCENA: δεκαδúω duocena
flectitur.- Un poco: ùποπερικλáω
subtus infringo.- Volver a doblar: DÓCIL: εúáγωγος,εúηνιος,εúπαραµúθη -
áνακáµπτω reflecto τος,ος,ον; εúτρεπης, καταπειθης,ης
éς; κτíλος,ος,ον docilis,oboediens
DOBLARSE algo: ùποκáµπτω aliquantum qui docilem se praebet.- Dócil al
inflecto me.- Indecentemente: `ριχνó freno: πειθóνιος,ος,ον oboediens
οµαι indecenter me flecto.- Fácil habenis
de doblarse: εúκαµπης,ης,éς; éυκαµ-
πος,κναµπτος,ος,ον flexu facilis DOCTO: δαεíς,εσσα,εν; δáεµων,ων,ον
δεδáως,óτος,ò; διδακτóς,η,óν; παι-
DOBLE: διαδíπλοος,ου,ò; δíβολος,ος, δευτóς,η,óν doctus.- Medio docto:
ον; δíζυγος,ος,ον; διδυµογενης,ης, `ηµιµαθης,ης,éς; ηµιπαíδευτος,ος,ον
éς; διδυµóγενος, δíδυµος,ος,ον; διχ- semi-doctus.- Muy: πο-λúïστωρ,ορος
θáδιος,δíα,διον; διχθáς,áδος,η; δι- ò,η doctissimus
πλáσιος,íα,ιον; διπλáσιων,ων,ον; δí-
πλαξ,ακος,ò,η; διπλóος (-οûς,οûς,οûν DOCTOR,el que hace las veces de
δíπτυξ,υχος; δíστυχος,ος,ον; διστóς, doctor: ùποδιδáσκαλος,ος,ον docto-
ris vicarius
διττóς,διξóς,η,óν; δοιóς,á,óν; δοóς,

284
DOCTRINA: δíδαξις,εως,η; διδαχη,ης,η µεταδιδáσκω nova in locum priorum
µáθη,ης,η; παιδευτικóν,οû,τó prae- doceo.- Mala doctrina: παρáκουσµα,
ceptio, doctrina.- Belleza de doctri ατος,τó prava doctrina.- Mucha doc-
na εúµοσíα,ας,η doctrinae gratia.- trina: πολυαναγνωσíα,ας,η multa doc
Comunicada de palabra: παρáδοσις,εως trina.- Que sigue la recta doctrina:
η doctrina ora tradita.- Defensor óρθóδοκος,ος,ον qui rectam doctri-
de alguna doctrina: δογµατιστης,οû,ò nam profitetur
defensor alicuius doctrinae.- Doctri
nas preparatorias: προπαιδεúµατα,ων, DOCUMENTO: δíδαγµα,ατος,τó; διδακτη
τá ea,quorum doctrina praeparat ad ριον,ου,τó; µáθηµα,ατος,τó; παρáδειγ
alia.- Enseñar otra doctrina: µα,ατος,τó documentum
DODECAEDRO: δωδεκáεδρος,ου,ò,η duo- dísimo: ùπερωδυνíα,ας,η vehementi-
decim larteribus incumbens ssus dolor.- Que causa dolor: óδυνε
ρóς,á,óν dolorem affert.- Que miti
DODRANTE (moneda; parte de la heren-
ga el dolor: óδυνηφατος,ος,ον dolo
cia de los romanos) τριµóριον,ου,τó rem mitigat.- Carencia de dolor:
dodrans
áναλγησíα,ας,η; νωδυνíα,ας,η caren-
tia doloris.- Convulso de dolor:
DOGMA: δóγµα,ατος,τó; δóξασµα,ατος,
óδυνοσπáς,áδος,ò,η dolrem convulsus
τó dogma.- Introducir un dogma: δογ
Con grave dolor: óξυπαθως gravi cum
µατíζω dogma introduco
dolore.- Exención del dolor: áνωδυ-
DOGMÁTICO δογµατικóς,η,óν dogmático νíα,ας,η doloris vacuitas.- Grave-
dad de los dolores: πολυωδυνíα,ας,η
DOGMATIZAR: δογµατíζω dogma introdu gravitas dolorum.- Libre de: ´áπονος
co.- El que dogmatiza: δογµατιστης, ος,ον; λειπωδυνος,η,ον; νηπαθης,ης,
οû,ò qui praecepta describit éς laboris,doloris expers; dolore
carens.- Lleno de: κατωδυνος,ος,ον;
ησω,ηλγηκα),
ησω
DOLER: áλγéω (-ησω κατανú- στροφαîος,αíα,αîον dolore affectus,
σσω compungo,doleo.- A quien le due plenus dolorum.- Lo que produce
le mucho: ùπεραλγης,ης,éς qui supra dolor: óδúναµα,ατος,τó id quod
modum dolet.- Dolerse mucho: περιο dolorem affert.- Medicamento que
δυνáω vehementer doleo.- Dolerse, calma el dolor: áνωδυνος,ου,ò
sopiens medicamentum.- Molesto por
llevar a mal: áαχεúω, áχéω,´áχνυµαι
el dolor: éπωδυνος,ος,ον dolore
(-úσοµαι,,´ηχυσµαι) aegre fero,
affectus.- Dolor moral: ´áχος,εος,τó
doleo.- Dolerse, tener pena áλυσθµαí
moeror.- Muy ajeno de dolor: τρισá-
νω, µεταστéνω ingemisco,ingemisco
λυπος,ος,ον ter, valde expers dolo-
ob.- Dolerse de: µεταστοναχíζοµαι
ris.- Muy fuerte: ´ωδíν,´ωδíς,îνος,
ingemisco.- Indignarse: áγανακτéω
η vehemens dolor.- Oprimido por el
(-ησω,-ηκα) doleo,indignor.- Mucho:
dolor: ùπερωδυνος,ος,ον dolore op-
περιωδυνáω, προσκακοπαθéω,ùπερáχθο-
pressus.- Que causa dolor: λυπητικóς
µαι vehementer,admodum,valde doleo
η,óν; παρáλυπος,ος,ον dolorem affe-
rens.- Que da fin o apacigua a
DOLO: ´ηèρóπευµα,ατος,τó; φενακíα,
dolor: παυσíλυπος,ος,ον finiens,se
ας,η; κακοµηχανíα,ας,η; κερδοσúνη, dans dolorem.- Que no siente dolor:
ης,η; παλιµβολíα,ας,η; πανοúργηµα, áνωδυνος,ος,ον dolorem non sintiens
ατος,τó; πτéρνα,ης,η; στραγαλíα,ας, Que padece grandes dolores: éριωδυ-
η; στραγγααλíς,íδος,η; δολιóτης,ητος νος,ος,ον magnos dolores habens.-
η; δολοφροσúνη,ης,η dolus.- Obrar con Calmante del dolor: παυσωδυνος,ος,ον
dolo: éπιπαλáοµαι dolose ago finiens sedan dolorem.- Que quita
los dolores: λυσανíας,ου,ò qui
DOLOR: áγγρíς,íδος,η; áλγηδων,óνος,η solvit dolores.- Sufridor de graves
´áλγηµα,αρτος,τó;´áλγος,εος,τó; dolores: βαρúµαχθος,ος,ον gravem
óδúνη,ης,η; δυηπáθεια,ας,η; λυµαχη, dolorem patiens vel afferens.- Que
ης,η; λúπη,ης,η; λúπηµα,ατος,τó; tiene dolor reciente: νεοκηδης,ης,éς
πóνος,ου,ò; στóνος,ου,ò dolor.- Agu recentem dolorem habens.- Que padece

285
muchos dolores: ποπυωδυνος,ος,ον del corazón después de haber pecado
multos dolores patiens.- Afectado (compunción) κατáνυξις,εως,η poeni
por un gran dolor: διαλγης,ης,éς tentia.- Aliviar el dolor: éξοδυνáω
dolore summo affectus.- Sin dolor: dolorem levo.- Causar dolor: κατωδυ
áναληγητως sine dolore.- Sin dolor, νáω, λυπéω, παραλυπéω, στρεúγω, ááσ-
que no produce dolor: νωδυνος,ος,ον κω, ááσσω, óδυνáω, óδúνω dolore af-
expers doloris,dolorem tollens.- Que ficio.- Causar dolor grave: éξοδυνáω
tiene dolor de cabeza: κεφαλαλγης, vehementi dolore afficio.- Concebir
ης,éς cui caput dolet.- Que da de antemano dolor: προκáµνω dolorem
dolor de cabeza: κεφαλαλγη,ης,éς: praecipio.- Estar lleno de dolor:
capitis dolorem excitans.- Dolor de περιστενáζω, περιστéνω dolore perdi
cabeza: κεφαλαλγíα,ας,η capitis do tus.- Exagerar el dolor de un modo
lor.- Traspasado de dolor: περιαλγης trçagico: προσεπιτραγωδéω dolorem
ης,éς; βαρυαλγης,ης,éς; βαρυáλγητος, tragicis verbis exaggero.- Gritar de
ος,ον qui vehementer dolet,gravi dolor: áποιµóζω ejulo.- Padecer do-
dolore percitus.- Dolor vehementísi- lores como de parto: συνωδúνω.-ωδíνω
mo: περιωδυνíα,ας,η vehemetissímus una instar puerparae dolorbus affi-
dolor.- Que penetra,desgarra el cior.- Sentir dolor: ´áχοµαι dolore
corazón: διακáρδιος,ος,ον cors pene afficior.- Sentir,tener gran dolor:
trans.- Disgusto que hay en el fondo
διαλγéω dolore summo afficior.- (δéδµηκα,δéδοµα), δµáω (δαµáω),
Sufrir grandes dolores: ´ωδíνω, χειροûµαι, τειρéω domo.- Medio doma
περιαλγéω dolore excrutior.-Tener do: `ηπιδαµης,ης,éς semidomitus.-
dolor de cabeza: κεφαλγéω capite Por completo: καταδαµáζω,καταδáµνα-
doleo µαι perdomo.- Potros: πωλεúω,πωλο-
δαµνéω pullos domo et instituo.-
DOLOROSO: áλγεσíδωρος,éπωδυνος,περι- Que doma a muchos: πολúδαµνος,ος,ον
ωδυνος,περιóδυνος,ος,ον; τρυσáνωρ, multos edomans.- Que sabe o es capaz
ορος,ò,η qui affert dolores,aerum- de domar potros: πωλευτικóς,η,óν
nosus,acerbus.- Doloroso,triste,que habens vim domandi pullos equinos.-
parte el corazón: κερτóµος, κéρτοµος Recién domado: νεοδµης,ητος,ò,η;
ος,ον cor scindus νεóδµητος,ος,ον nuper domitus.- Su-
jetar domando: ùποδµáω subjicio
DOLOSO: δολóεις,εσσα,εν; δολóθυµος, domando
ìστιóρραφος,ος,ον dolosus.- Ser do
loso: πανουργεúοµαι dolosus sum DOMEÑAR: τιθασσεúω mansuefacio

DOMA: δµησις,εως,η; δáµασις,εως,η DOMESTICACIÓN: `ηµéρωµα,ατος,τó;`ηµé


domitio,actio domandi ρωσις,εως,η; éξηµéρωσις,εως,η; τιθα-
σíα,ας,η cicuratio
DOMADO: δµητóς,éντεσιεργóς,η,óν;
ùποζúγιος,α,ον domitus, subjugalis, DOMESTICADO: `ηµερíδης,ου,ò; `ηµερος
subjugis ος,ον (ος,α,ον); εúηµερος,ος,ον; χεí
ριος,α,ον; χειροηθης,ης,éς; οíκου -
DOMADOR: δαµαîος,ου,ò; δαµáτωρ,ορος,
ριος,α,ον; οíκουρóς,á,óν; τιθασσóς,
ò; δµητηρ,ηρος,ò domitor.- De caba
τιθαóς,η.óν; τιθονóς,óς,óν; τíθος,ος
llos: πωλοδαµνης,οû,ò; πωλοδαµαστης,
ον mansuetus,cicur.- Domestiada:`η-
οû,ò; πληξιππος,ìπποδαµος,ος,ον equo
µερíς,íδος,η mansueta
rum domitor.- De hombres: δαµáσιφως
ωτος,ò domitor virorum.- De los DOMÉSTICAMENTE: οíκειως domestice
mortales: δαµασíµβροτος,ος,ον domi-
tor mortalium.- Domadora: δαµáτειρα, DOMESTICAR: éξηµερóω, κτιλεúω,κτιλóω
ας,η: δµηττειρα,ας,η domitrix,doma- cicuro.- Ser domesticado: `ηµερóοµαι
trix cicuror.- El acto de domesticar: τι-
θáσσευσις,εως,η cicuratio
DOMAR: `ρογéω, áποτρúχω, δαµαλíζω,
δαµáω (δεδáµηκα,δéδµηκα), δαµáζω, δéµω DOMÉSTICO: éφéστιος, éγχωριος,´éγχω-

286
ρος, éνεστιος, éπíδηµος, éπιδηµιος, figo apùd.- Cambio de: µετáβασις,εως
éπιφúλιος, éπíστιος, κατοικíδιος,ος, η sedis mutatio
ον; οíκανóς,οíκειακóς,η,óν; οíκεîος
εíα,εîον; οíκηïος,α,ον; οíκηµετικóς DOMINACIÓN: κυρεíα,ας,η; κυριóτης,
οíκεστικóς,η,óν; οíκéτης,ου,ò; οíκια ητος,η; τυραννíα,ας,η dominatio.-
κóς,η,óν; οíκíδιος,α,ον; παρεéστιος, Pretender la dominación: τυραννιáω
σúµφυλος,συνéστιος,ος,ον; τραπαζεúς, tyrannidem effecto
éως,ò; τραπεζεíτης,ου,ò; ùπωρóφιος,
DOMINADOR de todo: πανδαµáτωρ,ορος,ò
íα,ιον; ùπóροφος,ος,ον domesticus.-
παντáρχας,ου,ò omnium domitor,omni-
Uso doméstico: οíκειóτης,ητος,η bus imperans.- Dominadora de todo:
domesticus usus.- Ser doméstico:
πανδαµáτειρα,ας,η omnium domatrix
οíκετεúω domesticus sum.- No domés
tico: áφéστιος,ος,ον alienus a domo DOMINANTE: σατραπικóς,η,óν imperio
Administrar bien las cosas domésti sus
cas,la casa: éπικονοµéω res domesti
cas accurate administro DOMINAR: áνακοιρανéω, δεσπóσζω, éπι-
δεπóζω, κατακυριεúω, κυριεúω, πλεο-
DOMICILIADO: πáροικος,ος,ον hospes
νεκτéω, ùπερéχω, ùπéρκεµαι, úπερσ-
DOMICILIO: ´ηθος,εος,τó; éναúλιον,ου χéθω administro,obeo,dominor,supero
superemineo,immineo.- En lo alto:
τó; áναúλισµα,ατος,τó; éπíστιον,ου,
ùψικρατéω in alto dominor.- Hábil
τó; κατοíκησις,εως,η; κατοικητηριον,
en dominar: τυραννικóς,η,óν dominan
ου,τó; κατοικíα,ας,η; κáθεσις,εως,η;
di peritus.- Que domina: ùπèρóροφος,
οíκητηριον,οíκιστηριον,ου,τó; οíκισ-
ος,ον desuper imminens
τηρ,ηρος,ò: οíκος,ου,ò domicilium
Cambiar de: éπινáω, µετανεíσοµαι,µε- DOMINIO: áυτεξουσιóτης,ητος,η; δεσπο
τοικéω alio transmigro,mutato loco σúνη,ης,η; κοιρανíα,ας,η; κρáτησις,
vado,transmigro.- Fijar el domicilio
junto a: σκηνéω,σκηνóω sedem meam
εως,η; κυρíεσις,εως,η libera potes- bens
tas,dominium,dominatus.- De uno solo
µοναρχíα,ας,η unius dominatus.- Ob DONACIÓN: δωρεá,âς,η; δóσις,εως,η
tener el dominio: éπιδεπóζω, éπικρα donnum, donatio.- De muchas cosas:
τéω dominium obtineo.- Reducir a su πολδωρíα,ας,η multorum donatio
dominio: χεριροûν, ùποποιéοµαι in
suam potestatem redigere.- Tener DONAIRE (decir) κατασκωπτω cavillor
dominio sobre: κατεξουσιáζω, δεsπóσ-
DONAR: διδóω dono
ζω potestatem ecerceo in,dominor.-
Que está bajo el dominio de un
DONATIVO: πρéσβευµα,ατος,τó honora-
hombre: `úφανδρος,ος,ον viro obno- rium
xius,obnoxia.- Que tiene extensos
dominios: εúρυκρεíων,ων,ον late do- DONCELLA: κóρη,ης; µεíραξ,ακος; νεâ-
minans.- Sufrimiento del dominio
νις,ιδος; νοσσíς,íδος; νúµφη,ης vir
ajeno: φιλóδεσπον,ου,τó alieni do- go,puella.- Ansioso acechador de
mini patientia
doncellas: παρθενοπíπης,ου,ò virgi-
num nimis avidus inspectator.- Asilo
DON: δωιρεíá,âς,η; δóµα,ατος,τó; δω-
o retiro de: παρθενιων,-θενεων,ωνος,
ρηµα,ατος,τó; δóσις,εως,η; χáρισµα, ò conclave virginum.- Doncella aún
ατος,τó; χαριστηριον,ου,τó; κτéαρ, sin desposar: áταúρωτος,ου,η virgo
κτéατος,τó; κτéρας,ατος,τó; προïξ, inupta.- Ayuda de cámara de la
κóς,η donum.- De cosa que se consu señora: µορφωτρια,ας,η ornatrix.-
me: δωτíνη,ης,η munus.- Ofrenda: Casadera: τáλις,ιδος,η virgo nubi
áφιéρωµα,ατος,τó donarium.- Pequeño lis.- Doncellita: παρθενισκáριον,ου,
don: µικροδοσíα,ας,η parvum munus.- τó virguncula.- El que mata donce-
Que ofrece dones o presentes varios: llas: παρθενοκτóνος,ος,ον virginum
ποικιλóδωρος,ος,ον varia dina prae- interfector.- El que tiene el rostro

287
o aire de una: παρθενωπóς,óς,óν πóθι, πâ; éνθáπερ, óη (´óπου), πεî,
virgineum aspectum habens.- Habita- τóθι, `óποι, `óπου ubi,qua parte,
ción de: παρθéνευµα,ατος,τó sedes πο-
πο
quo,quo in locum.- Hacia donde: òπο
virginum.- Manchado con la sangre de τερωσε in utram partem.- Por donde
las: παρθενοσφáγος,ος,ον virginum quiera: παντáπασι usquequaque
immolator.- Matanza de: παρθενοκτο-
νíα,ας,η virginum occisio.- Muerto DORADO: ´éγχρυσος,διáχρυσος,éπíχρυ-
por las doncellas: παρθενóκτονος,ος, σος,κατáχρυσος,ος,ον; χρυσοûς,οûς,
ον a vigine interfectus.- Próxima a οûν aureus,deauratus,inauratus.-
casarse: µελλονúµφη,ης,η jamjam Más dorado: χρυσóτερος,α,ον magis
nuptura virgo.- Que consta de tres aureus.- Que tira a dorado: ùπóχρυ-
doncellas: τριπáρθενος,ος,ον tri- σος,ος,ον ad auri colorem vergens.-
bus virginibus constans.- Que hace
Teñido de color dorado: χρυσορραγης,
el pepel de: ψεδοκóρη,ης ficta,emen
tita puella.- Que no encuentra con ης,éς aureo colore tinctus
quien casarse: áνυµφος,ου,η illoca-
bilis.- Que quiere pasar por: DORADOR: χρυσωτης,ου,ò deaurator
ψευδοπáρθενος,ου,η falsa virgo.- Que
DORAR: áποχρυσóω, χρυσóω, καταχρυ-
tiene hermosas doncellas: καλλι-
σóω, περιχρυσóω auro illino,inauro
πáρθενος,ος,ον pulchras virgines
habens.- Que ya no es doncella: Mediante la cocción: πεεριπéσσω,-ττω
inauro decoctione.- Acto de dorar:
áπáρθενος,ου,η non amplius virgo.-
χρúσωσις,εως,η inauratio
Educar doncellas: παρθενοτροφéω
virgines nutrio.- No ser decoroso a
DORMICIÓN: κοíµησις,εως,η dormitio
una doncella: áπαρθενεúω non congruo
virgini.- Robar una doncella
DORMIR: íαυéσκω, íαúω, áποδαρθáνω,
κοραγéω puellam abduco
áποµερµηρíζω, βαυβáω, éγκαθεúδω, éγ-
DÓNDE: )A dónde?)Hacia dónde? κη, καιµáοµαι, éνιαúω, éπιαúω, éπικατα-
´ωπερ, `óπε, ποî quo,ubi,quorsum.- κοιµáοµαι, éπινυστáζω, εúδω (εúδησω)
Adonde quiera: πανταχóσε, πανταχοî éυνáζω, εúνáω, καταδαρθáνω, κατακνω
in omnes partes,quovis.- Adonde σσω, καταλéχοµαι,καθεúδω, µερµηρíζω,
quiera que: `óπε ´áν; òσαχοû ubi- παριαúω, ùπνáω, ùπνéω, ùπνóω, ùπνω-
cumque, quocumque.- Donde quieras: ττω,-σσω dormio,dormior,indormio.-
èκασταχη ubilibet.- En donde quiera A la intemperie,bajo las estrellas:
adonde quiera que: `óποι´áν ubicum áστρωσíα,ας,η cubatio sine lecto.-
que,quocumque.- Por donde quiera: A los niños cantando: βαυκαλáω, βαυ-
δηποθεν undique.- )En dónde? ποû,πο
óπη, ´âχι,´ηχι,´ηπερ, `óθι, `óθιπερ,
καλíω pueros sopio cantilando.- ρακοιµáοµαι a latere cubo.- Junto
Dormir solo o en cama aparte; ser con otro: συγκαθευδω una dormio.-
casto: áποκαθεúδω, áποκοιµáοµαι se- Levantarse de dormir: éκκοιµáοµαι
cubo.- Bien: διïαúω bene dormio.- excitor somno.- Mal: δυσυπνéω gravi
Con: συγκοιµáοµαι, συνεúδω una dor- o acerbo somno utor.- Primero: προκα
mio,condormio.- Dar cabezadas: éπι- θεúδω ante dormio.- Profundamente:
νυστáζω inclino.- Dormir en: éνεúδω κνωσσω profundo dormio.- Quedarse
(-ευδησω) dormio in.- Empezar a dormido: κατυπνóω obdormio.- Sobre
dormirse: éπικοιµáοµαι obdormisco.- estera: φορµοκοιτéω in storea cubo
En compañía: συγκαταδαρθáνω, συγκατα et dormio.- Solo, en cama separada:
κοιµáω una dormio.- En el suelo, en áποκαθεúδω secubo.- Tener ganas de
tierra: χαµευνéω, χαµαικοιτéω humi dormir: κωµαíνω dormiturio.- Tran-
cubo.- Hacer dormir juntamente: quilamente: áωτεúω,áωτéω somnum sua
συνευνáζω, συνενáω,-áοµαι una sopio vem dormio.- El acto de dormir en
Hacer dormir: λéχω cubare facio.- tierra: χαµευνíα,ας,η humi cubatio
Junto a: παρακαθεúδω, παραλéγοµαι,πα Que duerme en tierra: γηλεχης,ης,éς;
ρευνáζοµαι,-ευνáοµαι; παραδαρθáνω,πα χαµαιευνáς,áδος,η; χαµαιεúνης,ου,ò;

288
χαµαíκοιτος,ος,ον humi cubans.- Que Matrimonial: νυµφεîον,ου,τó nuptia-
duerme con los ojos abiertos: lis
δερκευνης,ης,éς inter dormiendum
videns.- Que duerme con los ojos DOS: δú' (δúο), δúω,δúο duo.- Doble
entreabiertos: λαγωφθαλµος,ος,ον δíδυµος,ος,ον duplex.- Dos mil:
palpebris diductis dormiens (pade- δισχιλíοι,íαι,ια bis mille.- Dos,
cer de la lagophthalmia: los ojos dos mil: Β' β'; Β β duo,duo millia
quedan abiertos como los de las
liebres).- Que duerme en un árbol:
DOSCIENTOS: δηκóσιοι, διοκóσιοι,αι,
δρυοκαíτης,ου,ò in arbore cubans.-
α ducenti.- S' s' ducenta.- S s
Que duerme juntamente con otro: òµó- ducenta millia
üπνος,ος,ον una somnum capiens.- Que
duerme junto a: παρακοιµητης,ου, DOSEL: οúρανíσκος,ου,ò summa pars
ò qui accubat.- Que duerme poco: tabernaculi
βραúüπνος, óλιγóüπνος,ος,ον qui non
diu dormit, qui parum somni capit.- DOSIS: δóσις,εως,η dosis,quantitas
Que duerme sobre el verde: χλοεúνης, cuiuslibet rei quae administratur
χλοúνης,ου,ò qui in viride gramine DOTAL: προíκειος,α,ον; προικρωος,ος
cubat.- Que duerme todo el día:`ηµε ον dotalis
ρóκοιτος,ος,ον qui tota die dormit
El que duerme o está acostado con: DOTAR: éκπροικíζω, φερνíζω doto.-
συνευνéτης,ου,ò; συνευνéτις,ιδος,η Que está dotado: δυνηρóς,á,óν
qui,quae simul cubat.- Habitación pollens
para dormir: τοποκλισíα,ας,η locus
accubitus.- Que apenas duerme: DOTE:´éδνα, ´éεδνα,ων,τá; δως,η (só
δúσοπνος,ος,ον qui aegre dormit.- lo nom.), προïξ,κóς,η dos.- Pequeña
Que da fin o reprime el dormir: παυ- dote: προικíδιον,ου,τó exigua dos.-
σινúσταλος,ος,ον finiens,reprimens Que ha obtenido mucha dote: πολúφερ-
dormitionem νος,ος,ον cui multa dos obtigit.-
Que lleva dote: φερνóφορος,ος,ον
DORMIRSE: áπονυστáζω, διακαταδαρθéω, afferens dotem.- Que lleva la mujer:
éπικαθεúδω, καθυπνóω, κοιµáοµαι ob- φερνη,ης,η dos quam uxor affert.-
dormisco,obdormio,indormio Que tiene mucha dote: πολúεδνος,ος,
ον multa dotem habens
DORMITAR: áφυπνóω, éπινυστáζω, νυσ-
τáζω, νυσταλοπιáω obdormisco,incli DRACMA: δραχµη,ης,η drachma.- Mone
no,dormito.- Dormitando (adv.): ùπνω da de valor de cinco dracmas: πεντα-
τικως somniculose.- A manera de los δραχµíα,ας,η nummus quinque drachma
que dormitan meneando la cabeza: rum.- Que vale cuatro dracmas:
νυστακτικως eorum more qui capite τετρáδραχµος,ος,ον quatuor drachmis
nutante dormitant.- Con la cabeza aestimatus.- Que vale seis dracmas:
inclinada: κατανυστáζω declivi capi éξáδραχµος,ος,ον sex drachmis
te dormito.- Que dormita: νυστακτης, aestimandus.- Tasado en cinco drac
οû,ò; νυσταλéος,α,ον; νúσταλος,ος, mas: πεντáδραχµος,ος,ον quinque
ον dormitator drachmis aestimatus.- Tasado en
cincuenta dracmas: πεντεκοντáδραχµος
DORMITORIO: εúναστηριον,ου,τó; κοι- ος,ον quinquaginta drachmis aesti-
τíον,ου,τó; θáλαµος,ου,ò cubiculum
matus δρακοντωδης,ης,ες draconibus simi-
lis.- Dragoncillo: δρακαινíς,íδος,η
DRAGÓN: δρακων,οντος,ò; δρáκαινα,ας, dracunculus
η draco, drago foemina.- Que imita
al dragón: δρακοντóµιµος,ος,ον dra DRAMA: δραµα,ατος,τó drama.- Com-
cones imitans.- Que tiene crines de poner dramas: δραµατοποιéω,δραµα-
dragón: δρακοντóµαλλος,ος,ον qui τουργéω, δραµατíζω ago fabulam,dra
draconis jubae similes crines habet mata compono.- Conclusión de una
Que tiene pies de: δρακοντóπους,οδος obra dramática: δραµατουργíα,ας,η
draconis habens pedes.- Semejante al dramatici operis confectio.- Donde

289
hay acción dramática: δραµατικóς,η, (-ησω,-ηκα), áπορéοµαι, áπροσθετéω,
óν activus.- El que reúne,recoge διαπορéω, δíζω, διψυχéω, διστáζω,
dramas,fábulas: δραµατολóγος,ος,ον δοιáζω, éνδυáζω, éπαπορéω, éξαµφοτε-
qui fabulas colligit.- Composición ρíζω, γνωσιµαχéω, προσδιαπορéω ambi
de dramas: δραµατοποιïα,ας,η drama- go,dubito,haesito,haereo.- Estar
tis carminis scriptio.- Escritor indεεciso: áοριστéοµαι, áορισταíνω
dramático: δραµατοποιóς,οû,ò fabula nihil definio,indefinitus sum,quo me
rum scriptor.- Actor dramático: vertam nescio.- Estar en suspenso,du
δραµατοποιóς,οû,ò auctor dramaticus doso: áερéθοµαι suspensus sum,du-
Principio del drama: πρóτασις,εως,η bius sum.- Poner en tela de
initium dramatis juicio,dudar: συνδοιáζω simul addu-
bito.- Vacilar,no saber qué hacer:
DRAMÁTICO: δραµατικóς,η,óν activus éξαπορεúοµαι quo vertam nescio.-
Que no duda: áδιáκριτος,ος,ον non
DRAMATURGO: δραµατουργóς,οû,ò drama dubitans.- Que se debe dudar:
tici operis confector óκνητéον dubitandum.- Andar dudando
διχογνωµéω,-γνωµονéω fluctuo animo
DRIADES: ∆ριáδες,ων,αì Dryades ( Dudar antes: προαπορéω praedubito
nimphae)

DROGA, compositor de drogas o medici DUDOSAMENTE: διαπορητικως, δυσκρíτως


nas: φαρµακοτρíβης,ου,ò; φαρµακóτριψ éτεραλκéως, σφαλερως dubitanter,
dubie
ιβος,ò qui pharmaca vel medicamen-
ta terit.- θρóνον,ου,τó pigmentum DUDOSO: áµφηριστος, áµφíδοξος, áµφí-
(droga)
λεκτος,áµφíλογος, áµφíτοµος,ος,ον;
DUAL: δυαδικóς, δυïκóς,η,óν dualis áµφισβητησιµος, áµφισβητητικóς,η,óν
áρισφαλης,ης,éς; διαπορητικóς,η,óν;
DUALIDAD: δυáς,áδος,η dualitas διστακτικóς, διστατικóς,η,óν; δíστο
µος,δíθεκτος,δúσκριτος,éνδοιáσιµος,
DUBITATIVO: áπορηµατικóς,áπορητικóς, ος,ον; éνδοιαστóς,η,óν; éταραλκης,ης
η,óν dubitativus éς; περιµáχητος,περιµáχιµος,περíπλεκ
τος,ος,ον dubius,anceps.- De ánimo
DUCENTÉSIMO: διακοσιοστóς,η,óν du- dudoso: µετηορος,µετéωρος,ος,ον;διχó
centessimus θυµος,ος,ον; δíφροντις animi dubius
Preocupado ante una opinión dudosa:
DÚCTIL: éλατóς,èκλτóς,η,óν; νηµατω- διχογνωµων,ων,ον ancipiti sententia
δης,ης,ες; τυπíας,ου,ò ductilis distractus.- Entre varias opiniones:
διáβουλος,ος,ον in varia consilia
DUDA: ´íλιγγος,ου,ò; ´íλιγξ,ιγγος,η; abstractus.- Estar dudoso: éπαµφοτε-
áγχιβασíα,ας,η; áµφισβητησις,εως,η; ρíζω, éπιµéλλω, χασµáοµαι,χασµéοµαι,
áµφισβησíη,ης,η; áπóρηµα,ατος,τó; τρíβω (τéτρφα,τéτριµαι), δáιζω ηατà
διαλογισµóς,οû,ò; διαµφισβητησις,εως θυµóν; διαπορéοµαι, δυσθετéοµαι in
η; διαπóρησις,εως,η; διαπορíα,ας,η animo dubio sum, haereo dubitans,
διψυχíα,ας,η; δισταγµóς,οû,ò; δíστα addubito
σις,εως,η; δοιη,ης,η; éνδοíασις,εως,
η; éνδυασµóς,οû,ò; éπαπóρηµα,ατος,τó DUELO: µονοµαχíα,ας,η; πéνθηµα,ατος,
éπαπóρησις,εως,η; éπαπορíα,ας,η ad- τó duellum,luctus
dubitatio,dubitatio,haesitatio.-
Estar agitado por las dudas: éναιω- DUEÑO: διατáκτωρ,ορος,ò; éξουσιασ-
ρéοµαι suspensus agitor.- Sin duda: της,οû,ò; κúριος,ου,ò dominus.-
òµολóγως sine dubitatione Absoluto: αúτεπιτáκτης,ου,ò qui suo
jure imperat.- De algo: éπικρατης,ης
DUDAR: áγχιβατéω, áλáοµαι (-ησοµαι, éς potens alicuius rei.- De sus ac-
ηληµαι), áµφιγνοéω, áµφιδοξéω, áµφι
λéγω, áµφινοéω, áµφισβητéω, áπορéω
ciones: áυτεξοúσιος,ος,ον qui sui νος,ου,ò,η omnino dominus.- Dueña:
juris est.- Dueño absoluto: παγκóραι κυρíα,ας,η hera

290
δéκατος,η,ον duodecimus
DULCE: ´áπτερος, áπτéρωτος,ος ον;
δευκης,ης,éς; éπιγλυκúς,εîα,ú; γλυ- DUODENARIO: δυωδεκáς,áδος,η numerus
κερóς,á,óν; γλυκυµεíλιχος,ος,ον; γλυ duodenarius
κúς,εîα,ú (γλυκúτερος,γλúκιστος,γλυ-
κúτατος dulcis,dulcior,dulcissimus) DUPLICACIÓN: διπλασιασµóς,οû,ò; δí-
κτíλος,ος,ον; µεελικóς,η,óν; µελλι- πλωσις,εως,η; δυασµóς,οû,ò; ùπανα-
τωδης,ης,ες dulcis,mansuetus.- Muy δíπλωσις,εως,η duplicatio
dulce: πολυδευκης,ης,éς valde dulcis
DUPLICADO: διπτυχης,ης,éς duplex
Suave: éδανóς,η,óν suavis.- Trata
ble: εúηπελης,ης,éς suavis.- La que DUPLICAR: διπλáζω, διπλασιáζω, δι-
es ducle en el hablar: λειαγóρη,ης,η πλοïζω, διπλóω, διπτυχíζω, éπαναδι-
suaviloqua.- Que come dulces: ναστο- πλασιáζω, éπιδιπλασιáζω, éπιδιπλóω
φáγος,ος,ον bellaria edens.- Todo lo duplico
dulce y suave: µéλι,ιτος,τó quidquid
dulce et suave est.- Un poco dulce: DUPLICIDAD: διδυµóτης,ητος,η dupli-
ùπóγλυκυς,υς,υ subdul- citas
cis.- Aficionado a cosas dulces:
φιλóγλυκυς,υς,υ avidus rerum dulcium DUPLO: διπλóος,éη,óν (-οûς,-οûς,-οûν
Como la miel: µελιηδης,ης,éς dulcis δíπτυξ,υχος duplus
instar mellis.- Algo dulce: γλυκóεις
εσσα,εν subdulcis.- Hacer dulce una DURABLE: συνεκτικóς,η,óν constans
cosa: éκγλυκíζω, ùπογλυκαíνω dulce
efficio, subdulce reddo.- Dulce DURACIÓN: éµµονη,ης,η; πολυχρονιó-
(sust.) λíχνευµα,ατος,τó; λιχνεîαι, της,ητος,η; διαιωνíα,ας,η aevum,du-
αì cupidiae ratio,duiturnitas.- De breve tiem-
po: µινυωριος,ος,ον qui brevis est
DULCEMENTE: λιγυρως suaviter.- Que temporis.- De larga duración: πολú-
habla dulcemente: µελíγηρυς,υς,υ ενος,ος,ον diuturnus.- De poca dura
suaviloquus ción: βραχυχρóνιος,ος,ον ad breve
tempus durans
DULCIFICACIÓN: γλúκασις,εως.η dulci
ficatio DURADERO: δαρóς,á,óν; δηναιóς,á,óν;
δηρóβιος,ος,ον; δηρóς,á,óν; διακης,
DULCIFICAR: áπογλυκαíνω, éπιγλυκαíνω ης,éς; éπíχρονος,-χρóνιος,ος,ον; éπí
µελιποιéω dulce reddo,mellifico µονος,ος,ον; χρονιαîος,α,ον; χρóνιος
α,ον; πολυχρóνιος,ος,ον; πρóσκαιρος,
DULZAINO: éπιγλυκúς, εîα,ú subdul ος,ον ad tempus durans,longo tempo-
cis re durans,diuturnus,durans.- Durante
meses: πáµµηνος,ος,ον per omnes men
DULZURA: `ηδυσµóς,οû; δεúκος,εος,τó
ses durans.- Que no es duradero: εú-
γλúκασµα,ατος,τó; γλυκúτης,ητος,η;
ληκτος,ος,ον non diuturnus.- Que
νóστος,ου,ò dulcedo.- Causar dulzu
tiene larga vida: τρíζωος,ος,ον
ra: éγγλυκáζω, éγγλυκαíνω, éγγλúσσω diuturnam vitam habens.- Por mucho
dulcedinem affero.- De ánimo: γλυκυ- tiempo: πολυχρονíως diutissime
θυµíα,ας,η animi suavitas.- Dotado
de virginal dulzura: γλυκυπáρθενος, DURAMENTE: áναληγητως; áσκελéς, áσκε
ος,ον virginea suavitate praeditus λéως, éντóνως, σκληρως dure,acriter
Hablar con dulzura: εúστοµéω suavi- sine dolore
ter ore modulor.- Que agrada por su
dulzura: µελíφρων,ων,ον qui mellea DURAR: διαγíνοµαι perenno.- Lo que
dulcedine animum perfundit dura cinco días o es de cinco días:
πεµπτáµερος,πενθηµερος,ος,ον quin
DUNA (terrenos de aluvión): πρóχυσις que dies durans seu a quinque diebus
εως,η alluvio Más de un año: ùπερενιαυτíζω ultra
annum perduro.- Mucho tiempo:
DUODÉCIMO: δυωδεκáριθµος,ος,ον; δυο χρονíζω, πολυχρονéω, παρατεíνω longo

291
tempore duro.- Mucho,eterna, perpe- in decies mille annos perdurans,lon-
tuamente:αíωνíζω, διαιωνíζω aeter- gaevus.- Que dura muchos años:
num,pèrpetuum duro.- Que dura tres µακρéτειος,α,ον longos annos perdu-
generaciones: τρíγονος,ος,ον in ter rans.- Que dura muy breve tiempo,
tiam generationem perdurans.- Que que dura poco: παντολιγοχρóνιος,µι-
dura diez mil años (de larga dura-
ción) µυριéτης,ου,ò; µυριετης,ης,éς
νυνθáδιος,óλιγοχρóνιος,ος,ον brevi χος,ος,ον; áντιτυπης,ης,éς; áπóκρο-
tempore durans.- Que dura un día: τος,ος,ον; áσκελης, áστεργης,áστρα-
παρéµερος, éπáµερος,ος,ον unius diei φης,ης,éς; áσυγγνωµων,ων,ον; κερχνóς
spatium durans.- Durar todo el día: η,óν; κρατερóς,á,óν; λαîνος,η,ον;
παρηµερεúω diem totum juxta óστωδης,ης,ες; σφενδáµνινος,η,ον;
perduro.- Tres días: τρισσεúω tres σφυδων,ωνος,ò; σχéτλιος,íα,ιον; σκλη
dies maneo
ριος,íα,ιον; σκληρóς,á,óν; στερéµ-
DURAZNO: περσικá,ων,τá persica mala νιος,α,ον; στερεογνωµων,ων,ον (ονος)
στéρφινος,η,ον; στéρφνιος,íα,ιον;
DUREZA: áντιτυπíα,ας,η; áτεραµνóτης, στεριφóς,η,óν; στριφνóς,η,óν; στυφε-
ητος,η; σκληρóτης,ητος,η durities.- λóς,στυφλóς,στυφνóς,η,óν durus.- Al
Con dureza: éµβριθως duriter.- Cuan go duro: ùπóσκληρος,ος,ον subdurus
to tiene dureza de piedra: πωρωµα, De duro corazón: σκληροκáρδιος,ος,ον
ατος,τó id omne quod in lapidosam qui durus est corde.- Durísimo: óλóσ
duritiem concrevit.- Dar dureza tes- τεος,ος,ον durissimus.- Duro de
tacea: óστρακóω in testaceam duri- mano: λαινóχειρ,ειρος,ò,η manus du-
tiem verto.- De corazón: σκληροκαρ- ras habens.- Muy duro: κατáστυφλος,
δíα,ας,η cordis durities.- De pie- -ττúφελος,περíσκληρος,ùπερσκληρος,ος
dra: λιθωδíα,ας,η; πωρος,ου,ò lapi- ον; περισκελης,éς admodum durus.-
dosa durities.- Rígido con dureza Por naturaleza: σκληρωδης,ης,ες
callosa: σκιρρωδης,ης,ες callosa duritiem prae se ferens.- Poner
duritie rigidus.- Rigor: σκληρíα,ας; duro: στúω durum reddo.- Estar duro
σλκερíασις,εως,η durities.- Tratar por la mucha sequedad: σκληω,σκληµι
con dureza: σκληραγωγéω dure tracto durus ex nimia ariditate.- Tener
naturaleza dura: σκληριáω duram na-
DURO: ´áψηκτος,´áρρηκτος,áτéραµνος, turam habeo
´áτεγκτος,áτíθασσος,áτιθασσευτος,ος,
ον; áζηχης,ης,éς; áµεíλικτος,áµεíλι-

292

Vous aimerez peut-être aussi