Jose Miguel Reyes Aspiras Ika-23 ng Pebrero, 2010

2007-03901 Kas 2 (reaction paper on “Akbar”)

BM Piano Prof. Ruel Pagunsan

Akbar. Ano?

Noong una, hindi ako makasunod sa kwento kasi ang bilis ng takbo nito. May

digmaaan, tapos may heneral. Tapos ipikit mo lang ang mga mata mo, ibang heneral na

naman ang nasa screen. Kumbaga ang isang buwang pakikipaglaban ay nagiging 30

segundo lamang. Pero noong may katagalan na, unti-unti ko nang nahawakan ang

kwento ng pelikula. Nakilala ko na si Jalal (ang bidang lalaki) at ang kanyang babaeng

si Jodhaa. Mahusay naman ang pagkaka-develop sa character ni Jalal. Naipakita nang

husto kung paano niya nakuha ang mabubuting ugali niya.

Pero, maraming parte ang pelikula na kagulat-gulat. ‘Un nga, pagkapikit mo ng

mga mata mo, iba na agad ang eksena. Saka nakakatawa ang mga eksenang

ipinapakita ang mga gaze ng mga character, tapos biglang tutunog ang trumpets sa

film. Nakaka-intriga rin ang mga karakter nina Maham Anga, at ang nanay ni Jalal.

Paborito kong parte ang komprontasyon ng ina ni Jalal at ni Maham Anga. Pero, muli,

ang bilis ng mga pangyayari.

Sa tingin ko’y matagumpay naman ang pelikula sa pagpapakita nito ng kulturang

Mughal at Rajput. May eksena na nagluto si Jodhaa sa palasyo. (Ang laki ng kawali!)

May naipasilip din ang pelikula na mga tradisyon ng mga Rajput. Noong sinundo na ni

Jalal si Jodhaa sa kaharian ng mga Rajput, may napakitang ilang mga tradisyon ukol sa

mga bagong-kasal. Ang mga kababaihan sa kaharian ay titipunin, at tatakpan ang

kanilang mga mukha. Dapat malaman ng husband kung sino doon ang kanyang

asawaa, sa mga nakatakip na mukhang mga babae. Kung magtagumpay siya,

magsasama sila sa gabi sa kwarto. Kung hindi, matutulog siya sa ilalim ng kalangitan.

Nagustuhan ko rin iyong isang bahagi na sinabi ni Jodhaa, na kung ang babae’t

lalaki ay magpapakasal sa kasalukuyan nilang buhay, pitong lifetimes silang

mananatiling mag-asawa.

Pero bakit hindi marunong magsulat, o magbasa man lang, si Jalal? Sa kulturang

Pinoy, kung hindi ka marunong magbasa at magsulat, marahil ay mababa ang tingin sa

iyo ng mga tao. Ngunit narito itong si Jalal, na isang lider, na hindi marunong. Sa

dinami-rami ng kanyang oras, dapat naturuan man lang siya ng basics. Naipaglaban ito

ng pelikula sa pamamagitan ng pagpapagaling ni Jalal sa pakikipaglaban sa espada, at

sa pagpapaamo ng elepante. Pero, dapat marunong pa ring magbasa si Jalal.

Ganumpaman, kahit hindi siya literate, malaki naman ang kanyang puso. Kaya

niyang hamunin ang kanyang mga tao. Ang kanyang sarili. Ang ibang nasyon. Ayos ang

kanyang konsepto ng pakikipag-alyansa sa ibang bansa sa pamamagitan ng pagkilala o

pagrespeto sa kultura nito. Napatunayan niya ito sa pagpasok sa relasyon nila ni

Jodhaa.