Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
Gedik
VII. BÖLÜM
İÇME SUYU ŞEBEKELERİ
İsale hattı ile haznelere getirilen suları sarfiyat yerlerine dağıtan boru sistemine içme
suyu şebekesi adı verilir. İçme suyu şebekesi her binada yeteri kadar basınçlı suyu
bulunduracak şekilde planlanır. Şebeke boruları devamlı su ile dolu ve basınç altında
bulunmalıdır. Aksi takdirde kirlenme ihtimali artar. Şebeke boruları ev ihtiyaçları ile birlikte
sanayi, yangın, bahçe sulaması ve diğer genel ihtiyaçları da temin edecek kapasite de
olmalıdır (Karpuzcu, 2005).
7.1. ŞEBEKE BÖLGE VE KADEMELERİ
Küçük yerleşim merkezlerinde genel olarak bir hazneden beslenen tek bir su şebekesi
ihtiyacı karşılar. Bununla birlikte büyük şehirlerde çeşitli menbalardan beslenen farklı
bölgeler mevcuttur. Buna en iyi örnek İstanbul’dur. İstanbul’da Üsküdar, Beyoğlu,
Zeytinburnu, Bakırköy vb. gibi tamamen ayrı şebekeler mevcuttur. Bazı hallerde şebeke
bölgeleri irtibatlı olabilir. Şebekenin bölgelere ayrılması şehir planındaki dağınıklıktan dolayı
yapılır.
Bazı durumlarda fazla büyük olmayan yerleşim merkezleri, arazinin topoğrafik
yapısından dolayı tek bir hazne ile beslenemezler. Değişik noktalarındaki kot farkları büyük
olan şehirlerin tek hazneden beslenmeleri halinde borular büyük basınçlara maruz kalabilir.
Halbuki şebekelerde maksimum statik basınç 80 m’yi geçmemelidir. Bundan dolayı şebeke
muhtelif katlara ayrılır.
200
H1
170
150
120 H2
100
H3
70
20
İsalenin terfili olması halinde durum oldukça farklıdır. Cazibeli durumda olduğu gibi
toplam ihtiyaç H1 haznesine basılır ve yukarıda açıklandığı şekilde oradan diğer hazneler ve
şebeke kademeleri beslenebilir. Ancak bu pahalı bir çözümdür. Bu şebeke kademelerin birkaç
şekilde beslenmesi mümkündür:
1. Birinci kademenin debisi Q1, ikinci kademenin debisi Q2, üçüncü kademenin debisi Q3
ile gösterilirse, H3 haznesine Q1 + Q2 + Q3 debileri basılır. H3 haznesinden Q1 + Q2
debisi H2 haznesine, H2 haznesinden Q1 debisi H1 haznesine iletilir. Genel olarak bu
şekil en ucuz çözüm tarzıdır. En uygun çözümün belirlenebilmesi için Q1, Q2 ve Q3
debilerinin değerleri bilinmelidir.
2. Şayet Q3 debisi Q1 ve Q2’ye nazaran çok küçük ise; Q1 + Q2 + Q3 debisi H2 haznesine
basılır. Q3 cazibe ile H3 haznesine gelir. Q1 debisi de H1 haznesine yükselir. Bu çözüm
tarzı bazen daha uygun ve ekonomik olabilir; zira bu durumda bir pompa
istasyonundan faydalanılır.
3. Şayet Q2 debisi Q1 ve Q3’e göre küçük ise; Q1 + Q2 + Q3 debisi önce H3’e basılır.
Sonra Q1+Q2, H1 haznesine basılır. Q2 debisi H2 haznesini cazibe ile besler.
4. Şayet boru boyları fazla uzun olmaz ise her bir hazne ana tulumba istasyonundan ayrı
ayrı beslenebilir. Yani Q1 debisi H1 haznesine, Q2 debisi H2 haznesine, Q3 debisi de H3
haznesine basılır.
5. Bazen de Q1 + Q2 + Q3 debisi H3 haznesine basılır. Q2 debisi H2 haznesine ve Q1
debisi de H1 haznesine ayrı ayrı basılabilir.
Şehrin 1 / 2000 ölçekli imar planı üzerinde şebeke planı çizilir. Yerleşim merkezinin
topoğrafik durumu maksimum ve minimum basınçlar, maksimum ve minimum debiler göz
önünde tutularak şebeke planına karar verilir. Şebeke planları:
1. Dal sistem,
2. Esas boruları dal sisteminden alan ağ sistem,
3. Esas boruları kapalı bir çevre teşkil eden ağ sistem,
olmak üzere üç çeşittir (Karpuzcu, 2005).
Tali boru
Bu sistemde borular bir ağacın dalları gibi birbirleriyle birleşmeden meskun bölge
içinde dağılmışlardır. Daha ziyade şehirlerin sahil kesimlerinde, yamaç ile deniz arasında
sıkışıp kalmış alanlarda veya kenar semtlerde, ana cadde ve sokakları takip eden şeritvari
iskan bölgelerinde söz konusu olur. Buralarda sokaklar birbirleriyle kesişmediğinden,
boruların birleşerek ağ teşkil etmesi mümkün olmamıştır. Bu sistemin faydaları şunlardır:
1. Boruların uç noktaları hem fiziki bakımdan, hem de hesap bakımından ölü noktalardır.
Yani buralara kadar su tamamen dağıtılmış olduğundan debi “sıfır” değerine
düşmüştür. Bu sebeple hızlar çok küçük olup yabancı maddeler sudan ayrılarak
çökelir. Aynı sebepten dolayı da suyun özelliği bozulabilir (su bayatlar).
2. Bir boru kırılması veya tamiri halinde bu borulardan su alan bütün bölgeler susuz
kalır.
3. Sistemde bir yönlü akım mevcuttur. Yeni bölgelerin ilavesi halinde basınçlar düşebilir
(Muslu, 2005).
7.2.1.2 Ağ Sistem
Bu sistemde bütün borular birbirleriyle birleşmiş olup hiçbir fiziki ölü nokta mevcut
değildir. Su herhangi bir noktaya birden fazla yönden ulaşabilir. Faydaları:
1. Su çeşitli yönlerden akma imkanına sahip olup ölü bölgeler ve yavaş akımlar oluşmaz.
2. Boru kırılmaları veya tamiri halinde bu borunun beslediği bölge başka bir taraftan su
alabilir.
3. Su sarfiyatında büyük değişmeler olmasının dal sistemine göre daha az tesiri olur.
Yani bu sistemin daha fazla işletme esnekliği mevcuttur (Muslu, 2005).
İşetme esnasında, şebekeden beklenen görevlerin tam olarak elde edilebilmesi için
şebeke boruları bir takım yardımcı teçhizatla donatılır. Aşağıda işletme organları adı verilen
bu yardımcı teçhizat kısaca ele alınmıştır.
İçme suyu şebekelerinde tamir ve bakım için borularda zaman zaman suyun kesilmesi
gerekir. Bunun için boru üzerine kapatma vanaları konur. Nüfusu 10 000’den büyük olan
yerleşim merkezlerinde her boruyu şebekeden tecrit edecek şekilde vanalar teşkil edilir. Boru
boylarının uzun olması halinde her 300-500 m’de bir vana konur.
Nüfusu 10 000’den küçük olan şehirlerde her borunun tecrit edilmesi yerine bir
bölgenin tecrit edilmesi esasına göre vanalar yerleştirilir. Böylece vana sayısını azaltarak
maliyeti düşürmek mümkündür. Mühim ve büyük kavşaklardaki vanalara bir oda içinde teşkil
edilir (Karpuzcu, 2005).
Şebekenin alçak kotlu noktalarına ve boru sonlarına zaman zaman biriken çökeltileri
temizlemek ve gerektiğinde boruları boşaltmak için tahliye vanaları konur. Binalardaki
musluklar şebeke için vantuz vazifesi gördüklerinden şebeke boruları üzerinde ayrıca vantuz
teşkili gerekmez. Ancak yüksek kotlu noktalara çeşmeler konabilir (Karpuzcu, 2005).
Qb
Qb Qu = 0
ya da trapez
Qb
Qu
Qb Qu
şeklinde bir debi dağılımı ortaya çıkar. Gerçekte boru uzunluğu boyunca debinin değişmesi
son derece karışıktır. Fakat hesap kolaylığı bakımından böyle bir kabul yapılması gerekir.
Abone bağlantılarının esas akım üzerindeki etkileri de ihmal edilmektedir. Uç debisi sıfır olan
noktalara “ölü nokta” adı verilmektedir. Uç debisi olduğuna ve olmadığına göre iki ayrı
durum incelenecektir (Muslu, 2005).
7.4.1 Uç Debisinin Sıfır Olması Hali Qu = 0
x L-x
L
Qb Qu = 0
Burada Qs sarf edilen, yani boru boyunca üniform olarak dağıtılan toplam su miktarını
gösteren semboldür. Buna göre borunun başlangıcından itibaren x uzunluğu boyunca dağıtılan
Qb
debi x ve bu noktadaki debi
L
Qb
Q= (L − x ) (7.1)
L
olur. Yük kayıpları Darcy-Weisbach formülünden bulunacaktır.
λ V2 Q π D2
J= ; V= ; A= (7.2)
D 2g A 4
λ Q2
J= 2
= kQ 2 (7.3)
D A 2g
λ
k= (7.4)
DA 2 2g
Burada k bir sabiti gösterir. Çünkü, λ, D, A ve g verilen bir boru için sabit değerlerdir. Bu
problemdeki tek değişken boru boyunca değişen Q debisidir. Bu sebeple borunun x
uzunluğunda meydana gelen yük kaybı bir integralle bulunur.
x
dh k
J= ; (h k ) x = ∫ Jdx (7.5)
dx 0
x x 2
Q
(h k ) x = ∫ kQ dx = ∫ k b2 (L − x ) 2 dx
2
(7.6)
0 0 L
x
2⎡ x2 x3 ⎤
x
(L − x ) 2
∫0 L2
2
(h k ) x = kQ b dx = kQ b ⎢ x − + 2⎥ (7.7)
⎣ L 3L ⎦ 0
Qs
Qb
Qu
x
L
Qb Qu
Yine eşdeğer bir C hesap debisi yardımıyla yük kaybını ifade etmek mümkündür.
h k = k C2 L (7.15)
Benzer şekilde bir hesap sonucunda C değeri
C = 0,55Qs + Qu (7.16)
bağıntısı ile ifade edilir (Muslu, 2005).
Önce suların en kısa yoldan dağıtılması prensibine göre ölü noktaların yeri tesbit
edilir. Ağ şebeke parçalanarak bir dal şebeke haline dönüştürülür. Daha sonra ölü noktalardan
başlanarak her borunun uç ve baş debileri hesaplanır. Dağıtılan debilerin tayininde
sokaklardaki binaların kat adetlerine ve çevrelerindeki nüfus sayılarına bağlı olarak
k= 1, 2 , 3 …. şeklindeki kesafet katsayıları (=yoğunluk katsayıları) göz önünde tutulur.
Ölü noktaların yeri uygun seçilmişse, kapalı çevreler boyunca yük kayıplarının
cebirsel toplamı sıfır olmalıdır. Genel olarak bunu sağlamak zor olduğundan İller Bankası
yönetmeliği bu hususta bir hata toleransı tanımıştır. Yönetmeliğe göre gelecekteki nüfusu
50 000’e kadar olan beldelerde 1,0 m’ye kadar olan kapanma hatasına müsaade edilmektedir.
Daha büyük beldelerde bu değerin 2m’ye çıkarılması mümkündür (Muslu, 2005).
Kaynaklar
ÖRNEK UYGULAMA
H (75)
600 m
L = 250 m B (38)
A (40)
k = 1,5
L = 300 m
C (35) D (32)
k = 1,5
L = 250 m k=2
L = 200 m k=1
L = 400 m
E (30) k = 1,5 F (25)
Şekilde verilen şebeke parçasının 8640 kişilik bölgeye su verdiği ve maksimum günlük su
sarfiyatının qmakg = 200 lt/N-G olduğu kabul edilirse, ölü noktalar metoduna göre hesap
aşağıdaki sıraya göre yapılır:
1. Her kapalı göz için bir ölü nokta seçilir. Ölü noktanın yeri öyle seçilmelidir ki farklı
istikametlerde bu noktalara gidildiğinde yaklaşık aynı yol kat edilmiş olsun. Örnek de D
ve F noktaları ölü nokta olarak seçilmiştir. Ölü noktaya gelinceye kadar borudaki suyun
dağıtılıp bittiği kabul edilir. Ölü noktada uç debisi sıfırdır. Boru boyunca sarfiyatın lineer
olarak değiştiği kabul edilir. Hesaplara ölü noktadan başlandığı için şebeke borularına en
uçtaki ölü noktadan başlanarak numara vermek uygun olur.
3. Yaklaşık boru boyları hesaplanır. Bunu için iskan durumuna göre yukarıda anlatıldığı
şekilde yoğunluk katsayıları seçilir. Örnekte bu değerler şekil üzerinde gösterilmiştir.
Buna göre yaklaşık boru boylarının toplamı:
4. Her boruda dağıtılan debiler hesaplanır. Bunun için birim boru boyunda dağıtılan debi
30
q= = 0,0106195 L / sn.m
2825
olarak bulunur. Her boruda dağıtılan debi birim boyda dağıtılan debi ile sözkonusu
borunun yaklaşık boyunu çarpmak suretiyle bulunur. Değerler Tablo 7.1’de verilmiştir
(EF borusu için 600*0,0106195 = 6,37 lt/sn)
5. Her borunun hesap debisi, Qh,
Qh = C + Qyangın
C = Qi + Quç; Qi = KQd
İfadelerinden hesaplanır. Burada Qd dağıtılan debiyi, Quç varsa kendinden sonraki borunun
baş debisini, Qyangın nüfusa bağlı olarak seçilecek yangın debisini K sabiti gösterir. Quç = 0
olması halinde K = 0,577, Q≠0 olması halinde ise K = 0,55 değerlerini alır. Baş debisi, Qb,
Qb = Quç + Qd
İfadesi ile bulunur. Ölü noktalarda Quç = 0 olduğundan uçtaki borunun baş debisi
kendisinde dağıtılan debiye eşit olur. Ayrıca her borunun baş debisi kendinden sonraki uç
debisine eşittir. Quç ≠ 0 ve Quç = 0 olması halinde borudaki debi dağılımları Şekil 7.7’de
gösterilmiştir.
Qd Qi
Qd Qi Quç = 0
Quç Quç Quç ≠ 0
L
Qi = 0,577 Qd Qi = 0,55 Qd
Önce, Qi yaklaşık debiler uç debisinin durumuna göre hesaplanıp duruma göre 6. veya 7.
sütuna yazılır. Uç debileri 8., baş debileri de 9 kolona yazılır. Sonra C=Quç+Qi eşitliğinden
hesap debisinin bulunmasında ess alınacak debi bulunur. Bu değer 10. kolona yazılır. 12.
kolon 10. ve 11. kolonların toplamıdır ve hesap debisini verir.
6. Hız tavsiye edilen değerler arasında kalacak şekilde Hazen Williams veya Prandtle
Colebrook tablolarında boru çapı, hidrolik eğim ve hız okunarak sırayla 13., 14. ve 16.
kolonlara yazılır. 15. kolona 2. ve 14. kolonların çarpılması ile elde edilen yük kayıpları
yazılır.
7. Piyezometre kotları ve su basınçları hesaplanır. Bunun için şehrin topoğrafik haritasından
boru eksen kotları boru başında ve boru sonunda olmak üzere ayrı ayrı bulunur, 17. ve
18. kolonlara yazılır.
8. Piyezometre kotlarının hesaplanması için haznedeki su kotunun, şebeke ana borusunun
çapının ve uzunluğunun bilinmesi gerekir. Hazne su kotundan şebeke ana borusundaki
yük kayıpları çıkarılmak suretiyle ilk şebeke düğüm noktasındaki, (A), piyezometre kotu
bulunur. Sonra sırayla bu noktaya bağlı borulardaki yük kayıpları bu değerden çıkarılarak
müteakip noktalardaki piyezometre kotları bulunur. Bu değerler borunun başında ve
sonunda olmak üzere 19. ve 20. kolonlara yazılır.
9. Her noktadaki piyezometre kotundan o noktalardaki boru eksen kotları çıkarılmak
suretiyle su basınçları hesaplanır. Bulunan değerler 21. ve 22. kolonlara yazılır (21. ve
22. kolonlar 17. ile 19. ve 18. ile 20. kolonların farkıdır).
10. Kapalı gözlerde yük kaybı tahkikleri yapılarak hesaplar kontrol edilir. Bunun için ölü
noktalara farklı yönlerden gidildiğinde meydana gelen yük kayıpları arasındaki fark
hesaplanır. Bu farkın 1m’den az olması halinde hesaplar doğru kabul edilir. Aksi takdirde
bazı değişiklikler (ölü nokta yeri veya bazı boru çapları değiştirilir) yapılarak şebeke
dengelenir.
Örnekte bu dengeleme için;
⎜(ΔHAB + ΔHBD) – (ΔHAC + ΔHCD)⎜< 1 ⇒ ⎜(2,26+3,40) – (2,13+4,40)⎜= 0,87 < 1m
⎜(ΔHAB + ΔHBD+ΔHDF) – (ΔHAC + ΔHCE+ΔHEF)⎜< 1
⎜(2,26+3,40+3,94) – (2,13 + 0,95 + 7,32)⎜= 0,80 m < 1 m
Boru eksen Su
Piyezometre
Qi = 0.577Qd, Quç=0
Hesap debisi C = Q + Qy
Q = 0.55Qd, Quç ≠ 0
İtibari Boy, Li = L*k
kotu basıncı
Dağıtılan debi, Qd
Kesafet katsayısı
Yangın Debisi Qy
Hakiki Boy, L kotu
Baş debisi Qb
Uç debisi Quç
Q = Quç + Qi
Boru no
J*L
D
V
J
Sonda
Sonda
Sonda
Başta
Başta
Başta
- m - m L/sn L/sn L/sn L/sn L/sn L/sn L/sn L/sn mm - m m/sn m m m m m m
1 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
2 EF 400 1,5 600 6,37 - 3,68 0 6,37 3,68 5 8,68 100 0,0183 7,32 1,11 30 25 67,12 59,80 37,12 34,80
3 CE 200 1,0 200 2,12 1,166 - 6,37 8,49 7,536 5 12,54 150 0,00475 0,95 0,71 35 30 68,07 67,12 33,07 37,17
4 CD 300 1,5 450 4,78 - 2,758 0 4,78 2,758 5 7,76 100 0,01467 4,40 0,99 35 32 68,07 63,67 33,07 31,67
5 AC 200 1,0 200 2,12 1,166 - 13,27 15,39 14,436 5 19,44 150 0,01065 2,13 1,10 40 35 70,20 68,07 30,20 33,07
6 DF 250 2,0 500 5,31 - 3,06 0 5,31 3,06 5 8,06 100 0,01576 3,94 1,03 32 25 64,54 60,60 32,54 35,60
7 BD 250 2,0 500 5,31 2,92 - 5,31 10,62 8,23 5 13,23 125 0,0136 3,40 1,08 38 32 67,94 64,54 29,94 32,54
8 AB 250 1,5 375 3,98 2,19 - 10,62 14,60 12,81 5 17,81 150 0,00904 2,26 1,00 40 38 70,20 67,94 30,20 29,94