Vous êtes sur la page 1sur 3

AKIBAT LUPA PESANAN

Sang Tupaai mempunyai seekor anak. Ia saying anaknya itu. Namun


ia bimbang anaknya akan diancam haiwan lain seperti Sang Ular atau
Sang Helang.

“Ingat, anakku . Janganlah kamu jalan sendirian. Kalau ibu tak ada
duduk di sarang saja!” Pesan Sang tupai kepada anaknya. “Baiklah, ibu
saya akan ikut pesanan ibu!” jawab anak Sang Tupai. Sang tupai bersa
senang hati.

Suatu hari Sang Tupai pergi mencari makanan. Anak Sang Tupai
terpaksa tinggal sendirian. “Tinggal di sarang saja tau !” pesan Sang
Tupai. “Baiklah, ibu!” jawab anak Sang Tupai. Anak Sang Tupai ikut
pesanan ibunya.

Dia tahu dalam hutan banyak bahayanya. Ia harap ibunya akan


membawa pulang makanan yang lazat.

Apabila Sang Tupai pulang ia berasa gembira. Anaknya


selamat.Mereka pun makan bersama dengan perasaan gembira sampai
kenyang. Suatu hari Sang Tupai pergi lagi mencari makanan. Ia berpesan
agar anaknya jangan meninggalkan sarang. “Baiklah, ibu!” jawab anak
sang Tupai.

Setelah Sang Tupai pergi, anaknya tinggal sendirian. Tiba-tiba ,


datang anak Sang Monyet. Ia mengajak anak Sang Tupai bermain-main
dengannya. Mulanya anak sang tupai enggan. Anak Sang Monyet terus
mengajakanya. Akhirnya, anak Sang Tupai bersetuju. Ia telah lupa akan
pesanan ibunya.
MONYET YANG TAMAK

Berhampiran sebatang anak sungai, tinggal seekor kura-kura. Ia


berasa sunyi tinggal sendirian.

Pada suatu hari, kura-kura ternampak seekor monyet sedang


menangis di bawah pokok. “ Kenapa kamu menangis?” Tanya kura-kura.

“Kaki saya tercucuk duri,” jawab monyet. “Biar saya tolong cabutkan
duri itu,” kata kura-kura. Selepas itu, kura-kura dan monyet berkawan
baik. Mereka bermain dan mencari makanan bersama-sama.

Apabila sudah kenyang mereke berehat. Tiba-tiba monyet


melompat ke atas sebatang pokok pisang yang tumbang. “Mari kita
tanam pokok pisang ini,”kata monyet. “Biar aku tanam bahagian batang
pokok pisang,’sambungnya.

Beberapa hari kemudian,pokok pisang monyet mati.Pokok pisang


kura-kura semakin subur.”Jangan bersedih monyet.Apabila buah pisang
tu sudah masak,kita makan bersama-sama,”kata kura-kura.

Hari yang ditunggu-tunggu sudah tiba.Buah pisang sudah cukup


masak.”Monyet,marilah kita makan.Tentu sedap buahnya,”kata kura-
kura dengan gembira.Tanpa membuang masa,monyet memanjat pokok
pisang itu.Ia terus makan tanpa menghiraukan kura-kura.

“Monyet,berilah saya sedikit buah pisang itu,”kata kura-


kura.Monyet tertawa dan mencampakkan kulit-kulit pisang ke arah kura-
kura.”Kamu makanlah kulitnya.Isinya saya yang makan,”ejek monyet.

Kura-kura tahu monyet sakit hati kepadanya kerana pokok


pisang yang ditanamnya mati.”Tahulah apa saya nak buat,”kata kura-
kura.Ia pergi mencari ranting-ranting yang berduri.Kemudian,diletakkan
di bawah pokok pisang itu. “Kau menerima balasan daripada sifat buruk
kamu itu,” kata kura-kura sambil menginggalkan tempat itu.

Apabila sudah kenyang, monyet pun turun. ‘Oh, sakitnya kaki saya
tercucuk duri!” jerit monyet sambil menangis. Ia meminta tolong tetapi
kurakura terus berjalan tanpa menghiraukan monyet.

Mereka bermain dengan gembira. Namun anak Sang Tupai tidak


sedar, Sang Helang ada di situ. Ia pula terlalu lapar. Akhirnya Sang
Helang telah menerkam anaka Sang Tupai. Kebetulan Sang Tupai baru
pulang dan Nampak anaknya dalam bahaya. Dengan berani ia melompat
ke atas kepala Sang Helanag lalu mencakar matanya.

Oleh sebab matanya kena cakar, Sang Helang terus melepaskan


anak Sang Tupai. Sang tupai cepat-cepat mengambil anaknya lalu
meninggalkan tempat itu dan kembali ke sarangnya. Barulah anak Sang
Tupai menyesal.Dia hampir dimakan oleh Sang Helang kerana tidak ikut
pesanan ibunya.

Vous aimerez peut-être aussi