Vous êtes sur la page 1sur 23

∆ΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙΚΩΝ

2009 ΚΛΑ∆ΟΣ ΠΕ 03
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ
Πρώτη Θεµατική Ενότητα Γνωστικό
αντικείµενο - Λύσεις
Α
Ερώτηµα 1ο
α) ΄Εστω η συνάρτηση
( 2
x + x2 sin , x 6= 0
f (x) = x
0 ,x = 0

i. Βρείτε την παράγωγο f 0 (x) για κάθε x ∈ R και εξετάστε αν η f 0 (x)


είναι συνάρτηση συνεχής στο σηµείο x = 0.
ii. Για κάθε ε > 0 να δειχθεί ότι η συνάρτηση f (x) δεν είναι αύξουσα
στο διάστηµα (−ε, ε).

ϐ) ΄Εστω ισόπλευρο τρίγωνο ABΓ µε πλευρά µήκους a. ∆ύο σηµεία K


και N ϐρίσκονται αντίστοιχα πάνω στις πλευρές AB και AΓ έτσι ώστε
η ευθεία KN να τέµνει την προέκταση της πλευράς BΓ στο σηµείο M
(ϐλ. σχήµα). Αν τα τρίγωνα AKN, N ΓM και το τετράπλευρο KBΓN
έχουν το ίδιο εµβαδόν, τότε :

i. Αποδείξτε ότι η KΓ είναι παράλληλη προς την AM .


ii. Υπολογίστε το µήκος των AK, AN και ΓM συναρτήσει του a.

γ) ΄Εστω ένας τετραγωνικός πίνακας A = [aij ], 1 ≤ i, j ≤ n και aij ∈ R.


Αν υπάρχουν λ1 , λ2 ∈ R µε λ1 6= λ2 και δύο µη µηδενικά διανύσµατα
~x ∈ Rn και ~y ∈ Rn τέτοια ώστε : A~x = λ1~x και A~y = λ2 ~y , να αποδείξετε
ότι τα ~
x και ~y είναι γραµµικώς ανεξάρτητα.

σελίδα 1 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Λυση
Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα (Θεώρηµα του Θαλή). Αν τρεις τουλάχιστον ευθείες


τέµνουν δύο άλλες ευθείες, ορίζουν σε αυτές τµήµατα ανάλογα.

Θεώρηµα (αντίστροφο του Θεωρήµατος του Θαλή). Θεωρούµε


δύο ευθείες δ1 και δ2 που τέµνουν δύο παράλληλες ευθείες ε1
και ε2 στα σηµεία A, B και E, Z αντίστοιχα. Αν Γ και H είναι
AB EZ
σηµεία των ευθειών δ1 και δ2 αντίστοιχα τέτοια, ώστε = ,
BΓ ZH
τότε η ευθεία ΓH είναι παράλληλη προς τις ε1 και ε2 .

2 2
α) i. Για x 6= 0 έχουµε : f 0 (x) = 1 + 2x sin − 2 cos . Επιπλέον για
x x
0 f (x) − f (x0 ) 2
x 6= 0 έχουµε f (0) = = 1 + x sin . Αν x > 0 τότε
x−0 x
 
2 2
−x ≤ x sin ≤ x ⇒ lim+ x sin = 0.
x x→0 x
Και αν x < 0 τότε
 
2 2
x ≤ x sin ≤ −x ⇒ lim− x sin = 0.
x x→0 x
΄Αρα,  
2
lim x sin =0
x→0 x
και  
0 2
f (0) = lim 1 + x sin = 1.
x→0 x
Τελικά
( 2 2
1 + 2x sin − 2 cos , x 6= 0
f 0 (x) = x x
1 ,x = 0

΄Εστω τώρα ότι η f 0 (x) είναι συνεχής στο x = 0, τότε για κάθε ακο-
λουθία (xn )n µε xn → 0, ϑα πρέπει να ισχύει ότι limn→+∞ f 0 (xn ) =
1
f 0 (0) = 1. Θεωρούµε την (xn )n µε τύπο xn = . Τότε xn → 0
πn
1 2
όµως f 0 ( ) = 1+ sin(2πn) − 2 cos(2πn) = −1. ∆ηλαδή
πn πn
limn→+∞ f 0 (xn ) = −1 και άρα η f 0 δεν είναι συνεχής στο x = 0.

σελίδα 2 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


ii. ΄Εστω ότι η f (x) είναι αύξουσα στο (−ε, ε) για κάποιο ε > 0. Τότε
f 0 (x) ≥ 0 ∀ x ∈ (−ε, ε). Γνωρίζουµε ότι υπάρχει n0 ∈ N τέτοιο
1
ώστε < ε ∀ n > n0 . ΄Οµως από το προηγούµενο ερώτηµα
πn
έχουµε ότι f 0 (xn0 ) = −1, άρα έχουµε άτοπο και η f δεν είναι
αύξουσα στο (−ε, ε) για κανένα ε. Παρακάτω ϐλεπουµε την γρα-
ϕική παράσταση της f . Γύρω από το 0 η f πραγµατοποιεί άπειρες
ταλαντώσεις.

ϐ) i. ΄Εχουµε
√ (AKN ) = (BKN Γ) = (N ΓM ) και (AKN )+(BKN √ Γ) =
2 2
a 3 a 3
. ΄Αρα (AKN ) = (BKN Γ) = (N ΓM ) = και
4 √ 8
a2 3
(BKM ) = (BKN Γ) = (N ΓM ) = . Από το αντίστρο-
4
(BK)
ϕο του ϑεωρήµατος του Θαλή αρκεί να δείξουµε ότι =
(BΓ)
(AB) (BK) (AB)
, τότε ϑα ισχύει ότι KΓ k AM . ΄Οµως = ⇔
(BM ) (BΓ) (BM )

σελίδα 3 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


(BK) a
= ⇔ (BK)(BM ) = a2 . ΄Αρα αρκεί να δείξουµε ότι
a (BM ) √
2 a2 3 1
(BK)(BM ) = a . ΄Εχουµε (BKM ) = ⇔ (KΛ)(BM ) =
√ √ 4 2
a2 3 a2 3 (KΛ)
⇔ (KΛ)(BM ) = . Επιπλέον = sin 60˚ ⇔
4 2 √ (BK)
3
(KΛ) = (BK) sin 60˚ = (BK) (1). Από τις δυο παραπάνω
√ 2 √
3 a2 3
σχέσεις έχουµε (BK) (BM ) = ⇒ (BK)(BM ) = a2 .
2 2
Εποµένως KΓ k AM .

(ABΓ) 1 a2 3
ii. ΄Εχουµε (AKN ) = ⇔ (AK)(AN ) sin 60˚ = ⇔
2 2 8
a2 (ABΓ)
(AK)(AN ) = (2). ΄Οµοια από την σχέση (N ΓM ) =
2 2
a2 a2
προκύπτει ότι (N Γ)(ΓM ) = ⇔ (a − AN )(ΓM ) = (3). Από
2 2
τις εξισώσεις (1), (2) και (3) έχουµε ότι :

2a 3a
(AK) = , (AN ) = και (ΓM ) = 2a.
3 4

γ) ΄Εστω ότι τα διανύσµατα ~ x και ~y είναι γραµµικώς εξαρτηµένα. Τότε


υπάρχει λ ∈ R µε λ 6= 0 ώστε ~ x = λ~y . ΄Αρα : A~x = λ1~x ⇔ Aλ~y =
λ1 λ~y ⇔ λA~y = λ1 λ~y ⇔ λλ2 ~y = λλ1 ~y ⇔ λ(λ2 − λ1 )~y = ~0. ΄Ατοπο διότι
λ 6= 0, λ1 6= λ2 και ~y 6= ~0.

σελίδα 4 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Ερώτηµα 2ο
 a
1
α) ΄Εστω η συνάρτηση f (x) = x+ , 0 < x < 1 και a > 1.
x
i. Αποδείξτε ότι η συνάρτηση f (x) είναι κυρτή στο διάστηµα (0, 1).
 
x+y
ii. Αποδείξτε ότι για όλα τα x, y ∈ (0, 1) και a > 1 ισχύει f ≤
2
f (x) + f (y)
.
2
iii. Αποδείξτε ότι, αν x, y > 0, a > 1 και x + y = 1, τότε ισχύει :
a  a
5a

1 1
x+ + y+ ≥ a−1 .
x y 2
ϐ) Οι τέσσερις τιµές ενός στατιστικού δείγµατος είναι διαδοχικοί όροι√α-
ϱιθµητικής προόδου µε µέση τιµή x̄ = 5 και τυπική απόκλιση s = 5.
Προσδιορίστε τις τιµές αυτές (ο τύπος της διακύµανσης ή διασποράς
1 Pν
ορίζεται από την σχέση s2 = (ti − x̄)2 ).
ν i=1
γ) Τρεις πόλεις A, B, Γ ϐρίσκονται κατά µήκος ενός αυτοκινητόδροµου µε
αποστάσεις AB = 200km, BΓ = 400km (και AΓ = 600km). ΄Ενα αυ-
τοκίνητο κινούµενο συνεχώς ξεκινά από την πόλη A, περνάει από την
πόλη B µετά από 3 ώρες και ϕτάνει στην πόλη Γ σε 6 ώρες. Να απο-
δείξετε ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον χρονικές στιγµές που διαφέρουν
κατά 3 ώρες, έτσι ώστε το αυτοκίνητο τη µία χρονική στιγµή είχε διπλά-
σια ταχύτητα απ΄ ότι την άλλη (η συνάρτηση που εκφράζει το διάστηµα
συναρτήσει του χρόνου είναι συνεχής και παραγωγίσιµη).

Λυση
Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα (Θεώρηµα Μέσης Τιµής ∆ιαφορικού Λογισµού). Αν


µία συνάρτηση f είναι :

• συνεχής στο κλειστό διάστηµα [α, β] και

• παραγωγίσιµη στο ανοιχτό διάστηµα (α, β)

τότε υπάρχει ένα τουλάχιστον ξ ∈ (α, β) τέτοιο, ώστε :

f (β) − f (α)
f 0 (ξ) = .
β−α

σελίδα 5 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Θεώρηµα (Θεωρήµατος του Rolle). Αν µία συνάρτηση f είναι :

• συνεχής στο κλειστό διάστηµα [α, β]

• παραγωγίσιµη στο ανοιχτό διάστηµα (α, β) και

• f (α) = f (β)

τότε υπάρχει ένα τουλάχιστον ξ ∈ (α, β) τέτοιο, ώστε :

f 0 (ξ) = 0.

α) i.
 a−1  
0 1 1
f (x) = a x + 1− 2 ⇒
x x
 a−2    a−1
00 1 1 1 1
f (x) = a(a − 1) x + 1 − 2 + 2a x +
x x x x3
΄Οµως για x ∈ (0, 1) και a > 1 f 00 (x) > 0. ΄Αρα η f είναι κυρτή στο
(0, 1).

ii.

Από το προηγούµενο ερώτηµα έχουµε ότι f 00 (x) > 0 ∀ x ∈ (0, 1) και


a > 1. ΄Αρα η f 0 είναι αύξουσα στο (0, 1). Χωρίς ϐλάβη της γενικότητας
x+y
ϑεωρούµε ότι x < y . Από το ϑεώρηµα µέσης τιµής ∃ x1 ∈ (x, )
2
τέτοιο ώστε :
     
x+y x+y
f − f (x) 2 f − f (x)
0 2 2
f (x1 ) = x+y = . (1)
−x y − x
2
x+y
΄Οµοια ∃ x2 ∈ ( , y) τέτοιο ώστε :
2
  
x+y
2 f (y) − f
0 2
f (x2 ) = . (2)
y−x

όµως η f 0 είναι αύξουσα, άρα x1 < x2 ⇒ f 0 (x1 ) < f 0 (x2 ) (3). Από τις
(1), (2) και (3) έχουµε :

σελίδα 6 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


   
x+y x+y
f − f (x) < f (y) − f
2 2
x+y f (x) + f (y)
f( ) <
2 2
 
x+y f (x) + f (y)
Τέλος στην περίπτωση όπου x = y έχουµε f = .
2 2
Εποµένως :
 
x+y f (x) + f (y)
f ≤ ∀ x, y ∈ (0, 1).
2 2

iii.

Αφού x + y = 1 και x, y > 0, τότε x < 1 και y < 1. ΄Αρα x, y ∈ (0, 1).
Για a > 1 από το ερώτηµα ii έχουµε :

 
x+y f (x) + f (y)
f ≤ ⇔
2 2
 a  a
1 1
  x+ + y+
1 x y
f ≤ ⇔
2 2
 a  a
1 1
x+ + y+
5a x y
a
≤ ⇔
2 2
a a
5a
  
1 1
≤ x + + y + .
2a−1 x y

ϐ) ΄Εστω ότι οι τέσσερις τιµές έχουν την µορφή x1 = α−3ω, x2 = α−ω, x3 =


α + ω και x4 = α + 3ω . Τότε :
x1 + x2 + x3 + x4
x̄ = ⇒
4
a = 5.

σελίδα 7 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Επίσης :

4
2 1X
s = (xi − 5)2
4 i=1
1
(−3ω)2 + (−ω)2 + (ω)2 + (3ω)2

5 =
4
20 = (9ω 2 + ω 2 + ω 2 + 9ω 2 )
ω = ±1.

Αν ω = 1 τότε x1 = 2, x2 = 4, x3 = 6 και x4 = 8 και αν ω = −1 τότε


x1 = 8, x2 = 6, x3 = 4 και x4 = 2. Και στις δύο περιπτώσεις οι τέσσερις
τιµές είναι οι 2, 4, 6 και 8.

γ) Θεωρούµε την συνάρτηση του διαστήµατος συναρτήσει του χρόνου S :


[0, 6] → R. Η παράγωγος αυτής της συνάρτησης είναι η ταχύτητα του
οχήµατος, ϑα την συµβολίζουµε µε u. Επίσης ϑεωρούµε την συνάρτη-
ση :

f : [0, 3] −→ R
t 7−→ S(t + 3) − 2S(t).

Η f είναι συνεχής στο [0, 3] και παραγωγίσιµη στο (0, 3). επίσης f (0) =
f (3) = 200. Εποµένως από το ϑεώρηµα του Rolle έχουµε ότι υπάρχει
t1 ∈ (0, 3) τέτοιο ώστε f 0 (t1 ) = 0. ∆ηλαδή,

u(t1 + 3) − 2u(t1 ) = 0 ⇒

2u(t1 ) = u(t1 + 3)
το οποίο αποδεικνύει το Ϲητούµενο.

Β
Ερώτηµα 3ο
1

Το εµβαδόν του επίπεδου χωρίου που περικλείεται από τις δύο τεθλασµένες
γραµµές y = |x − 1| και y = 3 − |x| ισούται µε :

σελίδα 8 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


α) 3.

ϐ) 4.

γ) 5.

δ) 6.

Το εµβαδόν Ω που Ϲητάµε ισούται µε :


Z 2
Ω= ((3 − |x|) − |x − 1|) dx
−1

΄Οµως για −1 ≤ x ≤ 0 x ≥ 0 και x − 1 ≤ 0, για 0 ≤ x ≤ 1 x ≥ 0 και x − 1 ≤ 0


και για 1 ≤ x ≤ 2 x ≥ 0 και x − 1 ≥ 0, εποµένως :
Z 0 Z 1 Z 2
Ω= (3+x−(−x+1))dx+ (3−x−(−x+1))dx+ (3−x−(x−1))dx
−1 0 1
Z 0 Z 1 Z 2
Ω= (2 + 2x)dx + 2dx + (4 − 2x)dx
−1 0 1

Ω = 4.

σελίδα 9 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


2

Σε µια σφαίρα είναι εγγεγραµένος ένας ορθός κώνος ο όγκος του οποίου
1
ισούται µε το του όγκου της σφαίρας. Αν το ύψος του κώνου h είναι
4
διάφορον της ακτίνας της σφαίρας, τότε ο όγκος της σφαίρας ισούται µε :
4 √ 3
α) π 5h .
3
4 √ 
ϐ) π 5 − 1 h3 .
3
4 √ 
γ) π 5 − 2 h3 .
3
4 √ 
δ) π 5 − 3 h3 .
3

Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα (Θεώρηµα τεµνουσών). Αν δύο


χορδές ενός κύκλου τέµνονται όπως το διπλα-
νό σχήµα τότε ισχύει αβ = γδ .

΄Εστω Vκ ο όγκος του κώνου, Vσφ ο όγκος της σφαίρας, r και h η ακτίνα
και το ύψος του κώνου αντίστοιχα και R η ακτίνα της σφαίρας.
1
Vκ = Vσφ ⇔
4
1 2 14 3
πr h = πR ⇔
3 43
R3
r2 = (1)
h
Επίσης από το ϑεώρηµα τεµνουσών ισχύει h(2R − h) = r 2 (2). Από τις
(1) και (2) έχουµε :

σελίδα 10 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


R3
h(2R − h) =
h
h (2R − h) = R3
2

2Rh2 − h3 − R3 = 0
(h − R)(h2 − Rh − R2 ) = 0

΄Οµως h 6= R, εποµένως h2 − Rh − R2 =
√0. Λύνουµε ως προς h. Η ϑετική
1+ 5
ϱίζα αυτής της εξίσωσης είναι η h = R . Εποµένως :
2
√ √
2h (1 − 5)2h 2h(1 − 5)
R = √ = √ √ = √ √
1+ 5 (1 + 5)(1 − 5) 1− 5+ 5−5
√ √
h(1 − 5) h( 5 − 1)
= = .
−2 2
΄Αρα :

4 3
Vσφ = πR
3 √
4 h3 ( 5 − 1)3
= π
3 8
4 √
= π( 5 − 2)h3 .
3
3
 4
π 4 3π
Η τιµή της παράστασης K = cos + cos ισούται µε :
8 8
1
α) .
2
2
ϐ) .
5
3
γ) .
4

3
δ) .
2

σελίδα 11 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Απαιτουµενη Θεωρια

Ισχύουν οι τύποι :

2 cos ϑ cos ϕ = cos(ϑ − ϕ) + cos(ϑ + ϕ) (1)


π
cos ϑ = sin( − ϑ) (2)
2
    2
3π 3π
12 = sin2
+ cos 2
8 8
       
4 3π 4 3π 2 3π 2 3π
= sin + cos + 2 sin cos
8 8 8 8
π     
3π  π  3π
= cos4 + cos4 + 2 cos2 cos2
8 8 8 8
  2
1  π  3π
= K+ 2 cos cos
2 8 8
    2
1 3π π 3π π
= K+ cos − + cos +
2 8 8 8 8
1   π   π 2
= K+ cos + cos
2 4 2
√ !2
1 2
= K+ +0
2 2
1
= K+
4
3
K =
4
4

Αν οι συντελεστές του 2ου , 3ου και 4ου όρου του διωνυµικού αναπτύγµατος
(x + y)n αποτελούν µε τη σειρά αυτή διαδοχικούς όρους αριθµητικής προό-
δου, τότε ο ϕυσικός αριθµός n ισούται µε :
α) 6.

ϐ) 7.

γ) 9.

δ) 10.
Με την ϐοήθεια του τριγώνου του Pascal ϐρίσκουµε τους συντελεστές των
διωνύµων και παρατηρούµε ότι το Ϲητούµενο n είναι το 7.

σελίδα 12 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


n=0 1
n=1 1 1
n=2 1 2 1
n=3 1 3 3 1
n=4 1 4 6 4 1
n=5 1 5 10 10 5 1
n=6 1 6 15 20 15 6 1
n=7 1 7 21 35 3521 7 1
n=8 1 8 28 7056 56 28 8 1
n=9 1 9 36 84 126 126 84 36 9 1
n = 10 1 10 45 120 210 252 210 120 45 10 1

5
Ra
Αν a > 0, τότε το ολοκλήρωµα −a
|x(x − a)(x − 2a)(x − 3a)|dx ισούται µε :

α) 7a5 .

ϐ) 8a5 .

γ) 9a5 .

δ) 10a5 .

Στο παραπάνω γράφηµα ϐλέπουµε την f (x) = x(x − a)(x − 2a)(x − 3a) =
x4 − 6ax3 + 11a2 x2 − 6a3 x και τα προσηµά της. Εποµένως :

σελίδα 13 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Z a Z 0 Z a
|f (x)|dx = f (x)dx − f (x)dx
−a −a 0
Z 0
= (x4 − 6ax3 + 11a2 x2 − 6a3 x)dx
−a
Z a
− (x4 − 6ax3 + 11a2 x2 − 6a3 x)dx
0
2 0
 5
x4 3

x 2x 3x
= − 6a + 11a − 6a
5 4 3 2 −a
2 a
 5
x4 3

x 2x 3x
− − 6a + 11a − 6a
5 4 3 2 0
 5 4 3 2

−a a 2 −a 3a
= − − 6a + 11a − 6a
5 4 3 2
 5 4 3 2

a a a a
− − 6a + 11a2 − 6a3
5 4 3 2
5
= 9a .

∆ίνεται η ευθεία (ε) µε εξίσωση y = 2x + 1 και το σηµείο A(2, 1). Οι συν-


τεταγµένες του συµµετρικού του σηµείου ως προς την ευθεία (ε) είναι ίσες
µε :
3 12
α) x = − , y = .
2 7
1 3
ϐ) x = , y = − .
2 5
8 15
γ) x = − , y = .
7 4
6 13
δ) x = − , y = .
5 5
Βρίσκουµε εύκολα ότι η κάθετη στην y = 2x + 1 ευθεία που διέρχεται από
1
το A(2, 1) είναι η y = − x + 2. Οι συντεταγµένες της τοµής των δύο ευθειών
2
ϐρίσκονται από την λύση του παρακάτω συστήµατος.

( )
y = 2x + 1
1
y = − x+2
2
σελίδα 14 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος
2 9
Το σηµείο της τοµής είναι το ( , ).
5 5

΄Εστω ότι το Ϲητούµενο σηµείο έχει συντεταγµένες (x0 , y0 ), τότε :

x0 + 2 2  6

=  x0 = −
2 5  5

y0 + 1 9  13
= y0 = .


2 5 5
6 13
Εποµένως το Ϲητούµενο σηµείο είναι το (− , ).
5 5

Ερώτηµα 4ο
7

Σε ένα κατάστηµα ηλεκτρικών ειδών υπάρχουν προς πώληση 600 ηλεκτρικοί


λαµπτήρες. Από αυτους οι 200 κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο A, 250
στο εργοστάσιο B και 150 στο εργοστάσιο Γ. Αν είναι γνωστό ότι η πιθανό-
τητα ενός λαµπτήρα να µην είναι ελαττωµατικός είναι 0, 93, 0, 96 και 0, 88
αντίστοιχα για τα εργοστάσια A, B και Γ, τότε η πιθανότητα να πωληθεί ένας
λαµπτήρας από τους 600 µη ελαττωµατικός ισούται µε :

α) 0, 92.

ϐ) 0, 93.

σελίδα 15 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


γ) 0, 94.

δ) 0, 95.

΄Εστω A, B και Γ τα ενδεχόµενα ο λαµπτή-


ϱας να κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο A, B
και Γ αντίστοιχα. Επίσης έστω E το ενδεχό-
µενο ο λαµπτήρας να είναι ελαττωµατικός και
K το ενδεχόµενο να µην είναι ελαττωµατικός.
200 1 250 5
Τότε P (A) = = , P (B) = =
600 3 600 12
150 1
και P (Γ) = = . Το διπλανό σχήµα
600 4
µας ϐοηθάει να υπολογίσουµε πρακτικά τη Ϲη-
τούµενη πιθανότητα. Βρίσκουµε εύκολα ότι
1 5 1
P (K) = 0, 93 + 0, 96 + 0, 88 = 0, 93.
3 12 4

Το διάστηµα των τιµών x ∈ R που επαληθεύουν την ανίσωση log2 (x − 2) +


log2 (x − 3) ≤ 1 είναι το :

α) (3, 4].

ϐ) [4, 5].

γ) [5, 8].

δ) [6, 10].

΄Εστω f (x) = log2 (x − 2) + log2 (x − 3). Η f (x) ορίζεται για x > 3. ΄Εχουµε
1 1 1 1 2 1
ότι f 0 (x) = + = . ΄Οµως f 0 (x) > 0 για x > 0, εποµένως η
ln 2 x ln 2 x ln 2 x
f (x) είναι γνησίως αύξουσα για x > 3. Παρατηρούµε ότι :

f (4) = log2 2 + log2 1 = 1.

Εποµένως στο διάστηµα (3, 4] ισχύει :

log2 (x − 2) + log2 (x − 3) ≤ 1

σελίδα 16 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Η σχέση δεν ισχύει για x > 4 καθώς η f είναι γνησίως αύξουσα.

9
π  a a a a
Αν 0 < a < , τότε το όριο limn→∞ cos cos 2 cos 3 · · · cos n ισούται
2 2 2 2 2
µε :
sin a
α) .
a
cos a
ϐ) .
a
a
γ) .
sin a
δ) a.

Απαιτουµενη Θεωρια

• Ισχύει ο τύπος :

sin 2a = 2 sin a cos a ⇒


sin 2a
cos a = .
2 sin a

• ΄Εστω x ∈ R \ {0}, τότε

sin x
lim = 1.
x→0 x

σελίδα 17 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


a a a
Θεωρούµε την ακολουθία αn = cos cos 2 · · · cos n . ΄Εχουµε ότι :
2 2 2
a a
a sin a a sin sin
cos = , cos 2 = 2 , . . . , cos a = 2n−1 .
2 a 2 a 2n a
2 sin 2 sin 2 2 sin n
2 2 2
άρα :
a a
sin a sin 2 sin n−1
2 sin a sin a a
αn = a a ··· a = n a = a n a
2 sin 2 sin 2 2 sin n 2 sin n 2 sin n
2 2 2 2 2
sin a 1 n→∞ sin a
αn = −−−→
a sin a a
2n
a
2n
a
sin n
διότι limn→∞ 2
a = 1.
2n
10

Αν ρ1 , ρ2 είναι µιγαδικές κυβικές ϱίζες της µονάδας, τοτε η τιµή της παράστα-
σης K = (1 + ρ1 )3000 + (1 + ρ2 )3000 ισούται µε :

α) −1.

ϐ) 1.

γ) 2.

δ) 4.

Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα. Στο σύνολο των µιγαδικών αριθµών η εξίσωση z n =


1, όπου n ϑετικός ακέραιος, έχει n ακριβώς διαφορετικές λύσεις,
οι οποίες δίνονται από τον τύπο :

2kπ 2kπ
zk = cos + i sin , k = 0, 1, 2, 3, . . . , n − 1.
n n

σελίδα 18 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


2π 2π
Οι µιγαδικές λύσεις της εξίσωσης είναι οι ρ1 = cos + i sin και
3 3
4π 4π
ρ2 = cos + i sin . ΄Αρα
3 3
√ √
1 3 1 3 π π
1 + ρ1 = 1 − + i = +i = cos + i sin ,
2 2 2 2 3 3
√ √
1 3 1 3 5π 5π
1 + ρ2 = 1 − − i = −i = cos + i sin
2 2 2 2 3 3
και
1000
(1 + ρ1 )3000 = (1 + rho1 )3 = (cos π + i sin π)1000 = (−1)1000 = 1

1000
(1 + ρ2 )3000 = (1 + rho1 )3 = (cos 5π + i sin 5π)1000
= (cos π + i sin π)1000 = (−1)1000 = 1.

Εποµένως K = (1 + ρ1 )3000 + (1 + ρ2 )3000 = 1 + 1 = 2.

11
y2
∆ίνεται η υπερβολή µε εξίσωση x2 − = 1 και ένα σηµείο M (x0 , y0 ) της
4
υπερβολής µε x0 > 1. Το εµβαδόν του παραλληλογράµµου που σχηµατίζεται
από τις ασύµπτωτες της υπερβολής και τις παράλληλες από το σηµείο M προς
τις ασύµπτωτες ισούται µε :
1
α) .
2

3
ϐ) .
2
γ) 1.
4
δ) .
3
Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα. Το εµβαδόν ενός παραλληλογράµµου µε πλευρές α


και β οι οποίες σχηµατίζουν γωνία ϑ είναι :

E = αβ sin ϑ.

σελίδα 19 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Θεώρηµα. Αν δύο τέµνουσες ευθείες ε1 και ε2 έχουν συντελε-
στές διεύθυνσης λ1 και λ2 και δεν είναι κάθετες µεταξύ τους,
τότε για την γωνία ϑ που προκύπτει αν η ε1 περιστραφεί αριστε-
ϱόστροφα γύρω από το σηµείο τοµής ώστε να ταυτιστεί µε την ε2
ισχύει :
λ2 − λ1
tan ϑ = .
1 + λ1 λ2
x2 y2
Θεώρηµα. Οι ασύµπτωτες της υπερβολής − = 1 είναι
α2 β2
β β
ευθείες y = x και y = − x.
α α

Το Ϲητούµενο εµβαδόν είναι ίσο µε (OAM B) = (M A)(M B) sin ϑ, όπου


ϑ = AM ˆ B . Οι ασύµπτωτες της υπερβολής είναι οι ε1 : y = 2x και ε2 : y =
−2x, και οι παράλληλες σε αυτές που διέρχονται από το σηµείο M είναι οι
ε3 : y − y0 = 2(x − x0 ) και ε4 : y − y0 = −2(x − x0 ). Εποµένως :

λε3 − λε4 2 − (−2) 4


tan ϑ = = =− .
1 + λε3 λε4 1 + 2(−2) 3

σελίδα 20 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


3
΄Αρα cot ϑ = − και
4 r
1 4
2
sin ϑ =
+1= .
cot ϑ 5
Θα ϐρούµε τις συντεταγµένες του σηµείου A.

2x0 − y0
yA − y0 = 2(xA − x0 )
 xA =
⇒ 4
yA = −2xA 2x0 − y0
yA = −
2
΄Αρα :
s 2  2 √
2x0 − y0 2x0 − y0 5|2x0 + y0 |
(M A) = − x0 + y0 + = .
4 2 4

΄Οµοια ϐρίσκουµε ότι : √


5|y0 − 2x0 |
(M B) = .
4
΄Αρα
√ √
5|2x0 + y0 | 5|y0 − 2x0 | 4 |y 2 − 4x20 | | − 4|
(OAM B) = = 0 = =1
4 4 5 4 4
αφού το M είναι σηµείο της υπερβολής και ισχύει

y02
x20 − = 1 ⇔ y02 − 4x20 = −4.
4
12

Μεταξύ όλων των κυλινδρικών δοχείων µε όγκο V cm3 , το ύψος εκείνου που
έχει την ελάχιστη ολική επιφάνεια ισούται µε :
r
3 V
α) .
π
r
3 2V
ϐ) .
π
r
3 4V
γ) .
π
r
3 6V
δ) .
π

σελίδα 21 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


Απαιτουµενη Θεωρια

Θεώρηµα. Το εµβαδόν της ολικής επιφάνειας ενός κυλίνδρου


ακτίνας R και ύψους h είναι Eολ = 2πRh + 2πR2 .

Θεώρηµα. Ο όγκος κυλίνδρου ύψους h και ακτίνας R ισούται


µε V = πR2 h.

Θεωρούµε την συνάρτηση του ολικού εµβαδού του κυλίνδρου :

Eολ = E(R) = 2πR2 + 2πRh


V
= 2πR2 + 2πR
πR2
2V
= 2πR2 +
R
και υπολογίζουµε την παράγωγό της.
2V
E 0 (R) = 4πR −
R2
Εποµένως

E 0 (R) ≥ 0 ⇔
2V
⇔ 4πR − 2 ≥ 0 ⇔
R r
3 V
⇔R ≥

σελίδα 22 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος


r
0 3 V
΄Οµοια E (R) ≤ 0 ⇔ R ≤ . ΄Αρα η συνάρτηση E(R) έχει ολικό ελάχιστο
r 2π
3 V
στο R = . Σε αυτήν την περίπτωση το ύψος h του κυλίνδρου ισούται µε

V V V
h = = r = 2
πR2 3 V

V 3
π 2
π
2π 2π
2
V (2π) 3 V √ 2 2
= 4(π)( 3 −1) (V )(1− 3 )
3
= 2 = 2
V 3 πV 3
π 2
(2π) 3
√ √ r
3
43V 3 4V
= √ = .
3
π π

σελίδα 23 από 23 Ξενιτιδης Κλεανθης Μαθηµατικος

Vous aimerez peut-être aussi