10 DE MENS ACHTER

FOTO: ALEXANDER SCHIPPERS



Paduaan Mei.indd 10 5/24/11 6:59 PM

PADUAAN
JUNI 2011
DE MENS ACHTER 11
DOOR MERLIJN ENSING
W
&:
/

't
Er zit een soort echtheid in mij die ik weiger op te of-
feren. Aan niemand. Nooit speel ik een andere rol dan
wie ik werkelijk ben. Er wordt vaak tegen me gezegd
dat ik een hoge mate van kwetsbaarheid uitdraag,
toch is dat niet waar. Ik ben heel open, toon onge-
wild ook mijn kwetsbare kanten. Maar uiteindelijk
heb ik een eigen ik, mijn ziel, waar ik niemand aan
laat komen. Dat wil ik niet. Ik kies voor wie ik ben.
Als je het lososch beziet is dat een mooie eigen-
schap, maar in de praktijk van alledag is het iets bui-
tengewoon vervelends. Een handicap. Mensen ne-
men me nogal eens kwalijk dat ik een soort moraliteit
claim. Gert, de morele superieur. Betweterig gepreek,
een man die de menigte belerend toespreekt. Wat dat
betre had ik ook dominee kunnen worden.
Journalistiek gesproken ben ik een principeruiter.
Meer van de inhoud dan van het kort door de bocht
werk. Meer schrijver dan tv-maker. Ik ben nooit met
tegenzin naar mijn werk gegaan, behalve in mijn tijd
bij Nova, eind vorige eeuw. De egotripperij om het
best scorende verhaal, dat is niets voor mij. In dat ge-
weld ga ik ten onder. Ik liet me gemakkelijk kwetsen,
zat helemaal niet goed in mijn vel. Op sociaal gebied
gedroeg ik me op de redactie als een olifant: probeer-
de wanhopig anderen te overtuigen van mijn journa-
listieke opvaingen. Ik heb mijn eigen kompas en kan
daar moeilijk vanaf wijken. Story of my life. Dat ging
ook ten koste van mijn huwelijk. De dag dat ik Nova
verliet, ging mijn vrouw bij me weg.
Ik zat in de shit, maatschappelijk en fysiek gezien.
Ik had geen geld, geen baan, moest mijn huis verko-
pen, maar had wel twee jongens van n en vier jaar
oud. In het hoogste tempo heb ik mijn leven moeten
opwaarderen, zo snel mogelijk geld verdienen. uis
kleedde ik s ochtends mijn kinderen aan, bracht ze
naar school. Dan hadden ze misschien wel een roze
en een wie sok aan, maar h: ik deed mijn best.
Grootste nederlaag
We hadden het heel gezellig, maar terugkijkend
dank ik de Heer op mn blote knien dat ik Syone
tegen ben gekomen. Zij hee me heruitgevonden.
Als wij met drie mannen samen waren gebleven, dan
hield het waarschijnlijk op bij elke ochtend diksap
drinken en s avonds rijst met garnaaltjes eten. Drie
nurkse kerels opgesloten in een oud huis achter een
dichtgegroeide heg, de hele dag zwijgend achter de
computer dat was het zo ongeveer geworden, denk
ik. Door de komst van Syone en haar dochters zijn
wij veel socialer geworden. Op onze beurt hielpen we
hen om iets meer rekening te houden met de buiten-
wereld. Zij stelden zich overal voor open, gingen bij
alles van het goede uit. Die combinatie, van ratio en
sociale vaardigheden, is precies goed geweest.
Na de dood van Anniek, de oudste dochter van
Syone, was het emotioneel heel zwaar om de twee
gezinnen bij elkaar te houden. Zij besloot op 14-ja-
rige leeijd zelf uit het leven te stappen. Het was een
combinatie van copycatgedrag en andere dingen die
bij elkaar zijn gekomen, waar Anniek een ultieme
consequentie uit hee getrokken. Tot op de dag van
vandaag laat het een kaalslag achter. De verwoesting
is enorm. Een hecht gezin of niet: dit is gewoon niet
te repareren. Het verdriet holt je uit. Elke dag weer.
We zijn niet omgevallen, maar naal gevloerd. Inmid-
dels ook weer opgestaan, zij het nog niet helemaal
rechtop.
We hebben heel reel, rationeel en gevoelsmatig
gekeken naar wat er gaande was. We konden alleen
maar concluderen dat we haar hebben geboden wat
we konden. Je bent snel geneigd om te stellen: ze
hee zelfmoord gepleegd, dus kon ze nooit rust vin-
den. Dat gelf ik niet. We hebben n zekerheid: ze
kon hier ltijd terecht. Hier was ze thuis. Als je het
hebt over mijn grootste nederlaag, dan is het dat we
het niet hebben zien aankomen.
Met dit gegeven op de achtergrond, ook al is het
er altijd, zijn wij wl een gelukkig gezin. We zien
niet de hele dag te sippen: we lachen, hebben plezier
en maken ruzie, net als elk ander gezin. Er is voor ie-
dereen een veilige basis, daar ben ik heel trots op. We
zijn misschien in bloedband geen familie, maar noem
ons een kudde waarin we voor elkaar zorgen. Als n
van ons zich daaraan had onrokken, hadden Syone
en ik het niet gered. Maar als ik op dit moment met
iemand op deze wereld verbonden ben, dan is het
met haar. Echt, helemaal.
Geen zorgen
Ik heb nu een paar rustpunten in mijn leven waar
geen enkele ruis omheen zit: journalistiek, mijn ge-
zin en een zeker godsgeloof. Het fundament staat.
Wat het geloof betre zit er een diep besef; dat stoelt
uit mn jeugd. Ik ben een keer verdronken toen ik ze-
ven was. Niet schijndood. Gewoon leerlijk dood. Ik
weet, en dat zeg ik enigszins gechargeerd, hoe het is
aan de andere kant. Dat gevoel is een zesde of zeven-
de dimensie, daar kun je van alles over bedenken en
zeggen, maar er is geen menselijke maat. Het is niet
zo dat je ergens zwee, het is iets wat je je totaal niet
kunt voorstellen. Ik vond het wel goed zo. Natuurlijk
ben ik blij het te hebben overleefd, maar op dat mo-
ment hadden ze me mogen laten liggen.
In die zin biedt het troost, dat ik me geen zorgen
maak om Anniek. Totaal niet. Dat is wel een natuur-
lijke reactie als iemand zelfmoord pleegt. Onder
het mom van: je mag niet je eigen leven nemen, dat
gee in het hiernamaals repercussies. Ik geloof niet
in schuld, boete en zonden. Je doet wat je doet, dat
hee consequenties, maar zolang je anderen mensen
geen kwaad doet, mag je doen wat je wilt. Ik geloof
in een vriendelijke religie. Ik ben ervan overtuigd dat
Anniek het naar dr zin hee.
IN HET GEWELD VAN
EGOTRIPPERIJ GA IK
TEN ONDER
PERSOONLIJK
Naam: Gert van Wijland
Leeftijd: 51
Woonplaats: Driebergen
Burgerlijke staat: Sinds 2007 getrouwd met Syone (43)
Kinderen: Marnix (16), Casper (13). Stiefdochters: Rowanne
(14), Anniek (1994 2009)
Politieke voorkeur: Duurzaam links
Motto: Alle varkens zijn gelijk. Verdedig de varkens die minder
gelijk zijn tegen de varkens die meer gelijk zijn
Spannende kanten: Onvoorspelbaar, honger naar reizen,
ondoorgrondelijk
Paduaan Mei.indd 11 5/24/11 6:59 PM