Montage

Montage
Docent: Marc Van De Walle
Een goede montage is een onzichtbare montage.

Een voorbeeld tussen 2 films.
“Rope” van Alfred Hichcok en “Shallow grave” van Danny Boyle.
In de film van Hitchcock is er geen montage gebruikt, de camera heeft alles in één
stuk opgenomen, dit noemen we mise-en-scène. Dit is natuurlijk niet hellemaal waar
want op een gegeven moment is de pellecule op en dan moet je stoppen en een
nieuw bobijn plaatsen. Dit heeft Hichcock (meester van suspence) opgelost door als
de bobijn leeg was de camera te laten stoppen bij een hindernis. Bijvoorbeeld:
stoppen op de rug van een personage, stoppen op een paal.Als het bobijn dan
verwisseld was, ging de actie verder en de camera vertrok van achter die paal. Zodat
het niet opvalt dat er een kleine onderbreking was. Bij deze soort films (dus zonder
montage) wordt de scène eerst tot vervelends toe gerepeteerd. Zodat cast & crew
precies weten waar ze moeten staan op welk moment. En dat de hulpjes de decors zo
stil mogelijk kunnen verplaatsen zodat de camera door kan.
De film “Shallow grave” is dan weer volledig anders. Hier is wel een montage
gebruikt. Dus er is altijd een shot tegen shot, van tijd tot tijd een cut-a-way. In de
meeste films word er gebruik gemaakt van een montage. De actie wordt 2 of 3 keer
opnieuw gespeeld maar de camera staat altijd op een ander standpunt.
Voorbeeld:
B A A
B
A
standpunt 1 standpunt 2 standpunt 3
De zelfde dialoog opgenomen in 3 verschillende standpunten. Tijdens de montage

worden de takes dan in de juiste volgorde geplaatst.
Fotografie is de waarheid,
film is de waarheid in 24 beelden per seconden.
Godard (Franse regisseur, grondlegger van de Nouvelle vage)
Notities 1 1 film D4
Christophe De Backer
Paul Hish (monteur voor onder andere Brian de Palma en Gorge Lucas.
De grote leugen is de montage!

Een montage kan je bezien als een architectuur. Goed monteren is dan ook een kunst.
Niet iedereen is in de wieg gelegd om te monteren. Er zijn regels waar je je aan moet
houden, maar om de regels toe te passen moet je ze natuurlijk eerst kennen.
Hoe begin je aan een montage?

Je begint met een basis, een skelet als het ware. Dit noemen we in het vakjargon een
rough cut (ruwe montage). Hier wordt zeer snel het verhaal duidelijk gemaakt, de
regisseur krijgt dan te zien hoe zijn film er zou kunnen gaan uitzien.
Dan begint het boetseren. (Al de beeldjes tot één groot geheel brengen). Dit is de fine
cut (fijn montage).
Je hebt verschillende manieren van monteren. Één manier is bijvoorbeeld monteren

op choreografie. (monteren op muziek, gevoel) Dit is echter niet voor iedereen weg
gelegd.
ORSON WELLES (mei 1915 – oktober 1985)
Welles werd wereldberoemd in 1938 door een radio

uitzending van The War of the Worlds. Tegenwoordig is hij het
best bekend van zijn film Citizen Kane, door velen beschouwd
als de beste film aller tijden. Ondanks de klassiekerstatus van
veel van zijn films en de grote naamsbekendheid die hij
tegenwoordig geniet, waren de meeste van de door hem
geregisseerde films geen grote successen op commercieel
gebied.
RKO boodt Welles een zeer gunstig filmcontract aan, waarin hij de volledige
artistieke vrijheid kreeg over zijn films. De eerste film die hij voor RKO maakte is
Citizen Kane uit 1941.
In deze film maakte Welles gebruik van montage, planwerking & mise-en-scène.
Welles speelde met deze 3 dingen. Wat tot een fantastisch resultaat leiden.
Het enige probleem was dat Welles zijn film Citizen Kane had gebaseerd op de
levenswijze van William Randolph Hearst. Die kon daar niet mee lachen. Citizen
Kane was een parodie over het leven van de mediamagnaat. Hearst heeft de film
geboycot, met groot succes. Hij is er in geslaagd een hoop koppies te vernietigen. Het
grote publiek heeft pas in 1950 kennis kunnen maken met Citizen Kane.
Enkele Monteurs
Robert Wise de monteur van onder andere West side story, Sound of music, Citizen
Kane. Robert Wise heeft altijd al een grote vrijheid gekregen in zijn montages.
Peter Greenway. Hij is vooral een grafische monteur. Heeft iets nieuw voor de
montage bedacht. Hij wilde de kaders doorbreken. Het kader voor televisie is 4:3 of
16:9 [In de cinema zaal heb je nog andere maten maar we houden het nu even
gewoon op het tv scherm dat bij iedereen thuis staat]. Peter werkt heel veel met deze
kaders en de acept ratio.
Voorbeeld:
BEELD
Tekst
Peter Greenway zegt dat de acteur niet belangrijk is. De acteur is een deel van het
decor. Het is niet noodzakelijk om de acteur in het volledig beeld te zien. Er zijn zelfs
films waar op een gegeven moment de acteurs van rol verwisselen. Zodat je plots een
andere acteur hebt die de rol van de vader vertolkt bijvoorbeeld.
Als op 31 december 1983 de zapper is uitgevonden, sprong Peter Greenway een gat
in de lucht (bij wijze van spreken), hiermee kon hij nog andere experimenten
uitvoeren. Elke acteur had een camera die hem/haar volgt. Als één acteur weg ging
volgde de camera. De kijker kan dan kiezen wie hij volgt. Hij blijft op post 4
bijvoorbeeld of zapt naar post 5 waar hij de andere acteur kan volgen. Je kan dus
kiezen wie je volgt. De actie lopen gewoon door, dus je kan heel de tijd zappen om te
zien wat de acteurs aan het doen zijn.
Het grote voorbeeld voor Greenway is Abel Glance die in 1827 de film Napoleon
maakte. Hierbij werden er bij de vertoning 3 projectoren gebruikt die elke een ander
beeld lieten zien. Je zag tegelijkertijd het verleden, heden en toekomst.
Je kan het vergelijken met de kunstenaar Rothko, zijn werken vallen ook buiten het
normale kader. Zijn werken zijn zeer groot en lopen nog verder door dan wat je ziet.
Eigenlijk laat hij maar een klein fragmentje uit het geheel zien. Hij heeft geen randen
of kaders in zijn werken.
Hier volgt een visuele weergaven op het duidelijker te maken;
weergave weergave weergave

Projector 1 Projector 2 Projector 3
Projector 1 liet de voorbereidingen van het leger zien. Op projector 2 was dan de
eigenlijke strijd bezig. De derde projectie gaf de terugkomst van het leger weer.
Volledig verslagen.
Voor de moment is Peter Greenway (64) bezig met het Tulse Luper Suitcase Project.
De bedoeling van dit project is om 92 films te maken over het element uranium. Elke
van die 92 films zit in een koffer en elke koffer verwijst naar een ander deel. In elke
koffer zit iets nieuw.
Peter Greenaway kwam tijdens Filmfestival Gent de basis
voorstellen van zijn ambitieus project The Tulse Luper
Suitcases, dat hij reeds lichtjes had aangestipt tijdens zijn vier
vorige bezoeken aan dit festival. Wat hij ditmaal wil bereiken
overtreft elke trap van vergelijking in de hoogste graad. Het is
zo immens dat het niet met een paar woorden valt samen te
vatten. Greenaway weet het echter met zoveel overtuiging te
brengen dat de nieuwsgierigheid wordt geprikkeld.
Maar om alles te kunnen vatten moet je voor te beginnen al een wereldreiziger zijn
want The Tulse Luper Suitcases is een wereldwijd project met vele zijtakken.
Meer informatie is te vinden op: http://www.filmsalon.be/tulseluper.html
De 4 tirannieën volgens Greenway:
Kaders zijn niet nodig

Weg met de acteur (de acteur is een deel van het decor)
Tekst is ondergeschikt aan de beelden. Dus niet zo belangrijk
Camera → verschillende camera angels beschikbaar op DVD
Een beetje zoals Picaso zijn werken, je ziet alles tegelijkertijd, maar bij Picaso is het
echt tegelijkertijd. Bij Greenway kan je van camera hoek veranderen om dezelfde
actie te zien.
Eigenlijk moet je schilderen wat je denkt niet wat je ziet

Pablo Ruiz Picasso
Continuïteit
Hoe plak je nu al die beeldje aan elkaar? Het mag niet opvallen voor de kijker dat de
camera va standpunt is veranderd. Hoe maak je een onzichtbare
montage/decoupage?
Een juiste decoupage heeft niet te veel shots, maar ook niet te weinig. Je maakt je
decoupage aan de hand van wat je wil vertellen.
Een voorbeeld van een over decoupage is te vinden in de beginsequentie van The
Ipcress File met Michael Caine. Maar toch werkt het in deze film. Je leert zo enkele
dingen over het personage, die je dan terugvindt in de loop van de film.
Enkele voorbeelden:
Hij ziet niets zonder bril, hij gokt op paarden, heeft een geweer dicht bij de hand.
Cuts of lassen
Om een onzichtbare montage te maken moet je rekening houden met de onderlinge

relaties tussen de beelden. Er zijn vier mogelijke relaties:
Grafische relatie
Ritmische relatie
Tijdsrelatie
plaats relatie
1. Een grafische relatie

Iets grafisch legt de link tussen twee beelden.
Een voorbeeld uit Dracula (1992) met Keanu Reeves, Gary Oldman & Winona
Ryder. Hier leggen ze de link tussen 2 beelden door in het eerste beeld met
een camerabeweging te eindigen bij het oog van een pauw en het volgende
beeld de uitgang van een tunnel. Het personage zit op de trein die uit deze
tunnel komt.
Nog een voorbeeld is een grafische overgang aan de hand van jump cuts. Dit
heeft Akira Kurosawa gebruikt in Shichinin no samurai (1954) of The Seven
Samurai.
Aan de hand enkele shots worden de 7 samurai getoond. Ze lopen allemaal in

hetzelfde kader.
A B C D
En zo tot ze alle zeven in beeld zijn gekomen.
Nog een mooi voorbeeld van een grafische relatie overgang in de
filmgeschiedenis komt uit Persona (1966) van Ingmar Bergman.
Hier worden op een gegeven moment de 2 personage één. Alma, de

verpleegster (Bibi Andersson) wordt één met haar patiënte Elisabeth Vogler
(Liv Ullmann).
A B A|B
Door de drie opeenvolgende kaders krijgt de kijker door dat de twee

personage één zijn geworden.
Frameneuken:
Als je in een kader een storend element hebt kan je dit oplossen door enkele
frames weg te laten.
Slecht: Goed:
Door enkele frames weg te laten ziet je beeld er veel properder uit.
Grafische relatie : Graphic match ↔ Graphic conflict
tegenhanger
We hebben voorbeelden gezien uit: Paris, Texas (1984)

The Birds (1963)
2001: A space odesy (1968)
2. Ruimte relatie
Het gevoel voor de kijker creëren dat de cuts in dezelfde ruimte zijn gemaakt.
Zo krijg je kijker het gevoel dat alles zich afspeelt in één ruimte, locatie…
HOE???
Beginnen met een establishing shot (Ruimte shot). De hele locatie is te
zien in één beeld. Dan bieden we close ups aan om het gebeuren te laten
zien. De eerst 50 jaar van de film werd dit veel gebruikt, nu zijn we er een
beetje van afgestapt.
Losse elementen daar mee een entiteit vormen. (De dagen van opnamen
zijn niet hetzelfde maar de beelden horen wel bij elkaar).
Het Kuleshov Effect

Het Kuleshov-effect werd blootgelegd door de Russische filmmaker Lev
Kuleshov rond 1918. Door filmbeelden op een bepaalde manier te
monteren, kan het publiek sterk beïnvloed worden.
Tijdens het zogeheten Kuleshov-experiment werd het uitdrukkingsloze

gezicht van beeld een zekere Ivan Mozzhukhin getoond in relatie met
verschillende andere beelden, o.a. een soepbord, een meisje en een
doodskist. Afhankelijk van deze associatie werd de gelaatsuitdrukking
door het publiek anders geïnterpreteerd.
HOE IN DE PRAKTIJK OMZETTEN???

Enkele belangrijke regels:
As-fouten vermijden.
De camera altijd langs 1 kant van de AS plaatsen. Je mag je camera dan 180°
bewegen langs deze kant. Zo maak je geen fouten in de ruimte
Assen dienen om een ruimtelijke eenheid te creëren.
Er zijn drie soorten schermrichtingen.

Constante [L → R]
Tegengestelde [R → L]
Neutrale [centraal op de as]
Een constante schermrichting is iets waar we naar streven.
Springende vazen
Ten allen tijden proberen te vermijden. Tenzij het de bedoeling is zoals ze in
Trainspotter hebben gedaan.
Beeld A Beeld B Beeld A
Bovenaanzicht van hoe het niet moet:
Denk aan zo’n voorwerpen die kunnen verspringen. Probeer deze te mijden.
Een oplossing is bijvoorbeeld om het gedecentreerd op tafel te zetten.
Een eventuele oplossing:
=
Telefoongesprek
Hierbij spreken we niet echt van as-fouten. Wel moet je zien dat de ‘bellers’
elkaar “aankijken”.
AS
Een telefoongesprek moet dan zo te zien zijn:
Beeld A Beeld B
Derusheren
Daaruit kan je dan
Van verschillende kiezen om aan je
rushes een best of eigenlijke montage te
montage maken op een beginnen.
nieuwe tijdlijn.
1 2
Line of motion & implied sight line:
Line of motion
D
implied sight line
Camera A of B Camera C of D
Een voorbeeld zien we in de openingsscène van Pulp Fiction. Hier wordt over
de as gegaan, maar eigenlijk ook niet.
Hier zien we Travolta links in beeld.
Dan krijgen we een C.U. van Samuel L. Jackson.
Dan een C.U. van John Travolta die nu rechts in beeld zit. (zicht Samuel L. Jackson)
Een voorbeeldje van hoe je iets kan vertellen zonder te decouperen:
Zo zie je maar dat je niet altijd hoeft de decouperen. Door het standpunt laag te
nemen, de dialogen en het geluid weet de kijker over wat het gaat. Ze gaan iemand
vermoorden.
Tijdens concerten of grote evenementen (Red Bull Air Races, TMF Awards, Robbie
Williams in Concert) worden de assen niet gerespecteerd, maar daar kan het geen
kwaad. Tijdens een speech bijvoorbeeld worden de assen wel gerespecteerd.
Hoe kunnen we zonder problemen over de as gaan?
Manier 1: Travelen (Doly) of met een Steadycam
AS
Manier 2: Een neutraal standpunt innemen.
of
AS
Manier 3: Met een cut-away
De as is iets heel dynamisch, hij verplaatst zich constant.
Objectief camera standpunt
AS
1 2
POV (Point of view)
1 2
2. Subjectief
1.
3. POV
4. Objectief
“Rear Window”
Mooie voorbeelden van subjectieve continuïteit.
Objectief shot A ⇒ Subjectief shot B ⇒ Objectief shot A
“Blow up”
Iets gelijkaardig als in “Rear Window”
→ Fotografische continuïteit.
3 parameters
Belichting = Diafragma
Verlichting = lampen op de set / locatie
Kleurbalans
“Rear Window” 1954 van Alfred Hitchcock.
Een objectief shot een subjectief shot hetzelfde objectief shot
Objectieve kaders komen het meeste voor. Hier is de kijker echt de voyeur. Een
subjectief kader en een POV (Point of view) zijn niet hetzelfde. In een subjectief kader
ziet de kijker wat de acteur ziet. In een POV staat de kijker net naast de acteur. Een
soort van peeping tom als het ware.
BELANGRIJK
!!!!! Subjectief ≠ POV !!!!!

“Blow-up” 1966 van Michelangelo Antonioni
Hier wordt ook gebruik gemaakt van objectieve en subjectieve kaders. Net zoals in
Rear Window. Maar er worden geen C.U. gebruikt. Je ziet de actie niet van dichtbij.
Er wordt gesneden van totaal naar totaal. De beelden snijden nogal raar.
Ritmische relatie
Kijken naar het montage ritme.
Monteren op bestaande muziek: Moeilijk en banaal.
Je zet eerst je beelden goed en ziet dat je cuttings overeen komen met het verhaal dat
je wil vertellen. Dan pas zet je er bestaande muziek onder. Soms werkt het, soms niet.
Dan kan je nog altijd enkele dingen aanpassen, wat frames meer of minder en zo van
die dingen.
Soms gebeurd het ook anders. Een voorbeeld is “Glas” 1958 van Bert Haanstra een
Nederlander.
“Glas” zou een reclamefilmpje voor een glasfabriek geweest moeten zijn. Het is
echter een filmpje geworden. De directie van de glasfabriek was er niet tevreden
over. Een beetje hun eigen schuld ze hadden Haanstra cart blanche gegeven.
In “Glas” is er om Jazz muziek een montage gemaakt. De glazenblazers werken

precies op de maat van de muziek. Hij legt verschillende associaties met het
glazenblazen.
Associaties (Glas rollen & sigaret rollen
Bewegingen
Humor
Blazer blaast rustig lucht in de buis C.U. daar is dan het geluidje van
een trompet te horen.
Versnellingen
Rustig
Ambachtelijk
Iets sneller
Warme glasstaafjes die vallen en uiteindelijk tot fles worden
gevormd
Zachte pano
Een overzicht van de flesjes die klaar zijn
Bert Haanstra kreeg voor zijn documentaire een Oscar in ’58.
Snelle cutting → rustig shot (meestal totaal)

- Muziekrelatie
- Versnelling
- Amorce
Ritmische relatie (vervolg)
De relaties (ritmisch, tijd, grafisch) overlappen elkaar.

Enkele termen:
Cutting
Het knippen een aan elkaar plakken van de beelden op basis van (bestaande)
muziek.
Amorce
Het creëren van pauzes en ruimtes zodat het publiek krijgt om te reageren op
grappige situaties, uitspraken. Wordt vooral gebruik in komedies.
Voorbeeld uit: Some Like It Hot (1959) van Billy Wilder
Sugar Kane Kowalczyk (Marilyn Monroe) komt op het strand de rijke

Osgood Fielding III (Joe E. Brown) tegen. Eerst wil hij niet zeggen wie hij is,
maar op na een tijdje in conversatie te zijn met Sugar laat hij wel een hint
vallen.
Osgood
My family has something with shelf’s.
We like it so much that we named or oil
company at it.
Holds a shelf up to SUGAR Hier wordt er filmisch een

Ha ha ha korte pauze gehouden zodat
het publiek ermee kan
Sugar lachen.
Not, the shell oil company?
Osgood
Yes….
Nog een voorbeeld:
Raiders of the lost ark Het zwaard gevecht.
En het publiek schiet in de lach.
Amplitude
Je moet het publiek de tijd geven om het shot te lezen. Duurt het shot lang genoeg
zodat het publiek het kan zien/verstaan. Laten we het publiek de informatie zien die
we wilde laten zien. Bij elk shot dat je monteert moet je de vraag stellen:
Kan je het beeld lezen ja of nee? Heeft de kijker tijd genoeg gehad om alles in zich op
te nemen?
TIJDSRELATIE
Verhaaltijd; STORY
Het leven van een beroemt persoon. Vb: 30 jaar.
Filmtijd / verteltijd; PLOT

Welk aspect uit het leven van deze persoon zien we? Vb: 15 jaar.
Schermtijd; DURATION
De totale tijdsduur van de film (Feature film) Vb: 2 uur
Om dit te realiseren maken we gebruik van ellipsen in de tijd. Tijdellipsen.
STORY, PLOT, SCREEN DURATION
TIJDRELATIE
=
> Playtime = duration <
Tijd uitrekken Vb.: Hign Noon Tijd verkorten
Expanding time Compressed time
Expanding time
Screen time > plot time hoe?
Slow motion
Herhalingen (Muziek organisch wegmixen vb. bonk|val|shot [gun]|deur| gil/schreeuw )
Verschillende camera standpunten
Mini parallelmontage in dezelfde scène.
Voorbeelden te vinden in Birds;

→ Als Berdie van het dak springt / valt.
→ Lola rennt de sterfscene van Lola (Franka Potente)
Compressed time
Screen time < plot time
Hier maken ze gebruik van ellipsen in de tijd, tijdellipsen dus.
De ideale methode is in/uit frame van een personage.

Voorbeeld op een lader klimmen:
Beeld 1 Beeld 2
Soms wordt er ook gebruik gemaakt van een cut-away.
In “The 39 Steps” van Alfred Hitchcock is er gebruik gemaakt van een cut-away die
een inhoudelijke meerwaarde geeft. Er wordt om C.U. gegeven van een lamp die
wordt aangestoken zodat Richard Hannay (Robert Donat) kan lezen wat er juist in de
krant geschreven staat.
WIPES
Om tijdellipsen te maken, maken ze soms gebruik van wipes.
Voorbeeld: In de James Bond film Thunderball worden er verschillende wipe effecten
gebruikt om in tijd te springen.
FAST MOTION
De tijd snel laten voortlopen.
In Phone Booth bijvoorbeeld gaat de tijd sneller rond Stu Shepard (Colin Farrell). Het
verkeer, de mensen zijn allemaal versnelt, hij niet.
Parallel montages worden ook toegepast om een sprong in de tijd te maken.
Flash back & Flash forward
De acteur zegt meestal iets over vroeger of de toekomst. Hij zegt/denkt over iets en
dan komt de flash back of de flash forward. Meestal als de flash gedaan is krijgen we
terug een beeld van de acteur zodat we weten over wie het ging.
Bij een sequentie van een Flash back of flash forward wordt de beeldtaal veranderd.
Het beeld wordt of zwart/wit, sepia, saturatie gaat omhoog, lichte korrel,…)
Voorbeelden gezien uit:
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain

The Usual Suspects
Sliding Doors
Charles Sanders Peirce (10 september 1839 – 19 april 1914) was een Amerikaanse
wetenschapper. Hij leverde diverse bijdragen tot de logica, filosofie en wiskunde.
Peirce wordt beschouwd als de stichter van het pragmatisme en de vader van de
moderne semantiek. Met andere woorden een slimme mens.
Hij is met het 3 stappen proces afgekomen dat verklaard hoe we redeneren.
Abductie
Een hypothese stellen over iets dat we zien.
Deductie
Consequenties bouwen op deze hypothese. De gevolgen zoeken in onze
gedachtegang.
Inductie
Onze redenering klopt. Ik snap het.
Dit proces passen we dagelijks toe.

Denk maar als je op de autostrade rijdt en je ziet een wagen op de pechstrook staan
met zijn 4 pinkers. Dan begin je je vragen te stellen(Abductie); Wat zou er gebeurd
zijn? Een platte band? Nee, dat kan niet er is niemand. Zonder benzine gevallen? Misschien
wel. Dit gebeurd natuurlijk in een fractie van een seconden. Dan gaat de redenering
verder (Deductie); als er iemand zonder benzine is gevallen zou ik straks iemand op de
pechstrook moeten zien meet een jerikan. Als je dan na enkel 100 meters iemand ziet
lopen met een jerikan in zijn had is je redenering juist geweest (Inductie).
Als we naar een film kijken is het juist hetzelfde. We krijgen een beeld aangeboden
en we beginnen na te denken over wat er mee bedoelt wordt of wat er eventueel zou
kunnen gebeuren. In film worden deze beelden echter een beetje gestuurd. De
regisseur en de monteur zullen er geen beeld in monteren dat geen meerwaarde
biedt aan het verhaal. Het staat vast wat er gaat gebeuren maar toch.
PLOT: Dit is wat we zien.

STORY: Dit is wat we denken aan de hand van de beelden die we zien.
KIJKER PLOT
- ervaring - inhoud
- kennis - vorm
- achtergrond STORY
- cultuur
De constructie van de “Fabel”
De fabel hier heeft geen zedenles, het is enkel de verzonnen vertelling van de kijker.
STORY PLOT
Overlapping met gepresenteerde beelden
Gepresenteerde beelden
+
+ toevoeging extra dieyetische elementen
het vermoeden van de kijker
Met dieyetische elementen wordt bedoelt:
Dieyetische beelden;
2 mensen die praatten over iets dat gebeurd is in een bepaalde scène. Maar zich op
dat ogenblik niet in de scène bevinden.
Dieyetische muziek;
Als je als personage aanwezig bent in de scène hoor je dit.
Dus dieyetische elementen toevoegen kan berusten op muziek, tekst, picture in

picture. Iets wat Peter Greenaway veel gebruikt.
Een voorbeeld uit een detective film:
STORY
a. Het bedenken van een misdaad
b. Het plegen van de misdaad

Soms komt dit er bij.
c. De ontdekking van de misdaad

Hier begint de film meestal
d. Het onderzoek naar de oorzaak van de misdaad

PLOT
e. De conclusie / dader ontmaskeren
OORZAAK ⇒ GEVOLG
Question & Answer (Vraag & antwoordt)
Je het narratieve op 2 manieren overbrengen aan de kijker. Ongehinderd of

geblokkeerd.
Naratie = ongehinderd (in your face)

Voorbeeld:
Man komt een donkere ruimte binnen  zoekt het licht  doet licht aan  ziet revolver
De kijker snapt het volledig;

Je moet natuurlijk wel opletten dat je er geen PLAKAATFILM van gaat maken.
Plakaatfilm: Te veel vertellen. Dubbele dingen tonen.
Met de paplepel
Shot A: dialoog: Wij gaan naar de cinema
Shot B: een beeld van mensen die de cinema binnen gaan.
aanreiken en blijven
aanreiken.
Naratie = geblokkeerd
Voorbeeld:
Een hand opent een deur  een voet stapt door een plas bloed  licht wordt
aangedaan  hand met ontbrekende vinger zoekt door papieren  een revolver wordt
getoond  een vrouwenschoen
De kijker krijgt te veel informatie, hij snapt er niets meer van.

Montage

Transféré par

Informations du document

Copyright

Formats disponibles

Partager ce document

Partager ou intégrer le document

Options de partage

Avez-vous trouvé ce document utile ?

Ce contenu est-il inapproprié ?

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Montage

Transféré par

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Montage

Docent: Marc Van De Walle

Een goede montage is een onzichtbare montage.

standpunt 1 standpunt 2 standpunt 3

De zelfde dialoog opgenomen in 3 verschillende standpunten. Tijdens de montage

De grote leugen is de montage!

Hoe begin je aan een montage?

Je hebt verschillende manieren van monteren. Één manier is bijvoorbeeld monteren

ORSON WELLES (mei 1915 – oktober 1985)

Welles werd wereldberoemd in 1938 door een radio

Hier volgt een visuele weergaven op het duidelijker te maken;

weergave weergave weergave

Meer informatie is te vinden op: http://www.filmsalon.be/tulseluper.html

De 4 tirannieën volgens Greenway:

Kaders zijn niet nodig

Eigenlijk moet je schilderen wat je denkt niet wat je ziet

Om een onzichtbare montage te maken moet je rekening houden met de onderlinge

1. Een grafische relatie

Aan de hand enkele shots worden de 7 samurai getoond. Ze lopen allemaal in

En zo tot ze alle zeven in beeld zijn gekomen.

Hier worden op een gegeven moment de 2 personage één. Alma, de

Door de drie opeenvolgende kaders krijgt de kijker door dat de twee

Grafische relatie : Graphic match ↔ Graphic conflict

We hebben voorbeelden gezien uit: Paris, Texas (1984)

Het Kuleshov Effect

Tijdens het zogeheten Kuleshov-experiment werd het uitdrukkingsloze

HOE IN DE PRAKTIJK OMZETTEN???

Assen dienen om een ruimtelijke eenheid te creëren.

Er zijn drie soorten schermrichtingen.

Een constante schermrichting is iets waar we naar streven.

Beeld A Beeld B Beeld A

Bovenaanzicht van hoe het niet moet:

Een eventuele oplossing:

Een telefoongesprek moet dan zo te zien zijn:

Dan krijgen we een C.U. van Samuel L. Jackson.

Een voorbeeldje van hoe je iets kan vertellen zonder te decouperen:

Hoe kunnen we zonder problemen over de as gaan?

Manier 1: Travelen (Doly) of met een Steadycam

Manier 2: Een neutraal standpunt innemen.

Manier 3: Met een cut-away

De as is iets heel dynamisch, hij verplaatst zich constant.

POV (Point of view)

Mooie voorbeelden van subjectieve continuïteit.

Objectief shot A ⇒ Subjectief shot B ⇒ Objectief shot A

Iets gelijkaardig als in “Rear Window”

Een objectief shot een subjectief shot hetzelfde objectief shot

!!!!! Subjectief ≠ POV !!!!!

In “Glas” is er om Jazz muziek een montage gemaakt. De glazenblazers werken

Bert Haanstra kreeg voor zijn documentaire een Oscar in ’58.

Snelle cutting → rustig shot (meestal totaal)

De relaties (ritmisch, tijd, grafisch) overlappen elkaar.

Voorbeeld uit: Some Like It Hot (1959) van Billy Wilder

Sugar Kane Kowalczyk (Marilyn Monroe) komt op het strand de rijke

Holds a shelf up to SUGAR Hier wordt er filmisch een

Raiders of the lost ark Het zwaard gevecht.

Filmtijd / verteltijd; PLOT

Om dit te realiseren maken we gebruik van ellipsen in de tijd. Tijdellipsen.

STORY, PLOT, SCREEN DURATION

Voorbeelden te vinden in Birds;

Hier maken ze gebruik van ellipsen in de tijd, tijdellipsen dus.

De ideale methode is in/uit frame van een personage.

Soms wordt er ook gebruik gemaakt van een cut-away.

Parallel montages worden ook toegepast om een sprong in de tijd te maken.

Voorbeelden gezien uit: