Alay na Piyesa Ni Jane Arleth L. dela Cr uz Napangiti si Jackson habang nanood ng isang video.

Ang na i yon a y ang kan yang pagtugtog ng Beethovens 5th Symphon y Piano Concerto noong wal ong taong gulang pa lamang si ya sa isang entablado. Nakita niya ang s a ya at pagmamahal sa pagtugtog. Magaling talaga ang kanyang yumaong mga magulang na si yang nagturo sa kan ya. Nang mamatay ang mga magulang ni Jackson, noong labin tatlong gulang pa lamang si ya, si ya at ang kan yang kapatid na labing isang taong gulang pa lamang sila ay tumira sa baha y ng kanilang lol o at l ola sa Cebu. Doon nahubog ang kanilang pagiging mahusa y sa larangan ng musika. Nga yon, si Rosalie a y isang guro ng piano habang si Ja ckson a y isang composer ng STAR RECORDS sa Manila. Nagbakasyon si Jackson sa Cebu upang maghanda para sa nalalapit niyang pag -alis patungo sa America. Ta o po Ta o po, tawag ng isang ba ba e habang kumakatok sa kanilang pintuan. Agad na pinatay ni Ja ckson ang telebisyon at pumunta patungo sa pinto. Nakita niya ang isang dalaga n a si Arlene. Si Arlene a y isang estud yante ni Rosalie na napalapit na sa kanila. Arlene, ika w pala yan , sabi ni Jackson. Ah, Kuya Jack nandidyan po ba si At e Rose?, tanong ni Arlene Wala si ya rito, pumunta siya sa baha y ng tita namin. Ano ba ang kaila ngan mo sa kanya, Arlene? sa bi ni Jackson. Magpapatur o po sana ako ng isang bagong pi yesa. Ma y audition po kasi para sa mapapadala sa Julliard. Sayang wala si ya. Sige ho pakisabi na lang na pumarito ako. Ba balik na lang ako sa susun od na araw, wika ni Arlene. Kailan ba yung auditi on? tanong ni Jackson. Sa susun od na buwan, sagot ni Arlene Gust o mo ako na lang tuturo sa i yo? alok ni Jackson Huwag na po, nakakahiya naman, nahihiyang sagot ni Arlene Eh, sa susunod na linggo pa yun uuwi. Mabuti n a yung makapaghanda ka na agad, katwiran ni Jackson. Magaling na piyanist siJa ckson at alam yun ni Arlene. Mas magaling pa nga ito sa guro niya ngunit nakakailang para kay Arlene sapagkat noong haiskul pa lamang si ya a y crush

nito si Jackson. Tama rin naman si Jackson talagang mas mabuti kung makapaghanda si ya agad. Sa ganung kundisyon a y hindi epekti bo ang katagang Its bett er late than never. O, sige na nga po, sabi ni Arlene. Ma y puting grand piano sina Jackson. Bago pa sila nagsimula sa bagong pi yes a a y pina-ensa yo muna ni Jackson si Arlene ng karaniwang pang-ensa yo ha bang si ya a y naghahanap ng nararapat na tugtugin ni Arlene. Hini wala y ni ya ang mga compositi on ni Rosali e na maaring baga y ka y Arlene at isa -i sang pinatugtog ang mga ito. Napakagaling na ni Arlene, naisip ni Jackson. Tunay na ma y tal ento it o sa musika. Sino mang lalaki ay ma bi bighani sa ginagawa niyang tinig. Napili nila ang piyesang pinamagatang Ala y kong Pag -i big. Nakita nilang dalawa na baga y ang pi yesang ito sa uri ng pagkatao ni Arlene. Pagkatapos ng kanilang pag -ensa yo a y nagpasya silang magpahinga at saba y na kumain ng merienda. Nagkaroon ng pagkakataon na mag-usap ang dalawa. Salamat kuya, sa bi ni Arlene. Walang anuman. Huwag m o na nga akong ta waging kuya . Matanda ka na yata at saka tumatanda ako sa ta wag m o sa akin, pahayag ni Jackson. An o ba kuya,ha? 22 pa lang ako. Eh, ikaw ilang taon ka na ba? tukso ni Arlene. Bata pa ako, per o mas matanda pa sa yo, ahm... 36, wika ni Jackson. Matanda na yata yun, bul ong ni Arlen e sa sarili. Kahit narinig ni Jackson ang bulong nito a y wala itong sinabi. Ngumiti lamang ito. Halika na nga, ihahatid pa kita, sabi ni Jackson sa ba y kapit sa balikat ni Arlene. Sumaka y ang dalawa sa k ot se ni Ja ckson upang ihatid si Arlene. Sa pagtul og ni Jackson a y ma y buma baga bag sa isip ni ya. Hindi ni ya alam kung ano ito. Pakiramdaam niyay ma y masamang mangya yari. Madaling araw pa lamang ay nagising na agad si Jackson. Idinaan niya sa pagtut og ng piano ang bumabaga bag sa kan yang isipan. Ang pagtugtog ng piano a y nagpapagaan ng kanyang kalooban. Kapag tumutugtog si ya a y pakiramdam niyay si ya a y lumulutang sa mga ulap. Sa pagtugtog ni ya a y naaalala niya ang mga panahon noong buha y pa ang kanyang mga magulang. Itinuturing niya ang piano bilang

isang pintuan patungo sa isang mundong puno ng musika at pagmamahal. Napahinto si Ja ckson sa pagtugt og. Tumunog ang kanilang telepono. cring...cring... cring... Sinagot ni ya ang telepono. Hell o, Sino t o? tanong Ni Jackson Si Tita Marianne ito hijo sagot ng tita ni Jackson sa telepono. Bakit ka napatawag tita? Ma y probl ema po ba ? tanong ni Jackson. Na sa ospital ang kapatid mo nga yon. Nandirito kami sa Perpetual Health Hospital . Kritikal ang kundisyon niya, sa bi ng tita niya. An o? gulat na sabi ni Jackson. Ma buti pa nga na pumunta ka na rito sa bi ng tita niya sa ba y ba ba ng telepon o. Di mapakali si Ja ckson. Hindi ni ya alam kung ano talaga ang nangyari sa kapatid, kung papaano si ya napunta sa ospital. Tanging alam niya a y kailangan si ya ng kapatid niya. Aga d si yang nagbihis at medaling nagmaneho ng kotse niya patungo sa Perpetual Health Hospital. Sa pagdating ni Jackson a y hindi si ya nag-aksa ya ng oras. Pinuntahan ni ya ang kwarto ni Rosalie. Sa pagpasok ni ya a y nakita niya ang walang mala y na kapatid na kata bi ang isang oxygen tank. Pinalibutan ito si ya ng i ba t i bang mga kagamitan na pang-medisina. Hindi niya naintindihan kung bakit nahantong sa kalaga yan na iyon ang kapatid. Napaluha ito sa nakita. Tita ano po ba ang nangyari sa kan ya ? tanong ni Jackson. Nahilo raw si ya, hijo. Pagkatapos a y ma y dugo na lumaba s sa kkan yang il ong. Namutla si ya at natumba,sagot ng tita ni ya. Ka ya agad naming si yang hinatid dito. Ma bilis ang mga pangya yari. Nacomat ose ra w si ya, hijo. Ma y bumuka s sa pinto ng silid. Ang dokt or ni Rosalie ang si yang pumasok. Si ya si Dr. de Los Santos. Maari ko bang makausap ang kamag anak ng pasi yente di yan sa la bas? tanong ng dokt or. Opo, sagot ni Jackson. Saba y silang lumabas sa silid. An o ba ang relasyon mo sa pasi yente? tanong ng dokt or. Ako po yung kapatid niya, sagot ni Jackson. I dont know how t o sa y this Mr. Ri vera but ang kapatid mo a y ma y brain cancer at nasa stage 4 na ito. Hindi ko alam kung papaano ni ya pa natiis ang sakit dahil ngayon pa lamang si ya

napunta rito na krit ikal na ang lagay ni ya, malungkot na wika ng doktor. Natulala si Ja ckson sa kan yang narinig. Hindi ni ya mapaniwalaan ang doktor. Parang kahapon lang eh, napakalakas ni Rosali e. Kahit ganun ang nangyari a y hindi si ya nagpaduwag tinatagan niya ang loob ni ya. An o po ba ang maari niyong ga win upang maligtas ang buha y ng kapatid ko? tanong ni Jackson. Unang-una, malala na ang kundisyon ng niya ang cancer cells a y kumalat na sa ibat ibang parte ng kan yang utak... kaya nabi bilang na lamang ang mga araw ni ya . Ang tanging magagawa namin ay pahabain ang buha y ni ya ng mga taltlong buwan ngunit hindi naming masasabing talagang aabot si ya ng tatlong buwan, sabi ng dokt or. Walang masabing salita si Ja ckson. Parang bumagsak ang mundo sa kanyang mga balikat. Napaup o si ya. Hind niya namala yang tumulo na pala ang luha galling sakanyang mga mata. Nang mabalitaan ni Arlene ang nangyari sa kan yang guro a y nagmadali si yang pumunta sa ospital upang dala win ito. Hindi pa si ya naniwala sa mga ibinalita ng kanyang lola hanggat hindi niya nakikita ang guro niya. Napakasakit tingnan si Rosalie para ka y Arlene. Lubos ding nasaktan si Jackson sapagkat kahit nandoroon si ya a y wala si yang maggawa. Magdamag nagbanta y sina Ja ckson at Arlene ni Rosalie. Magkata bi sila ngunit tulala lamang at hindi nagsasalita. Si Ja ckson ang si yang pumutol sa katahimikan. Huwag kang mag-alala, Arlene. Ako na mismo ang tuturo sayo sa pi yesa mo, sa bi ni Jackson. Po? gulat na sa bi ni Arlene. a y huwag na po. Ma buti na y un para naman makatul ong ako sa yo, sa bi ni Jackson. Muling pumasok sa i sip ni Arlene ang auditions. Palapit na pala ito. Arlene, mas maigi yatang umuwi ka na muna. Hinahanap ka na ng lola mo nga yon. Ako na lang muna ang magba banta y sa kapatid ko, sa bi ni Jackson. O, sige, sa bi ni Arlene. Tuma yo si ya at pa bagal -bagal na lumakad palabas ng silid at pala bas ng ospital. Sumaka y si ya ng taxi at umuwi sa baha y nila. Nagpahiga si ya at agad na natulog. Nagising si ya sa tunog ng kan yang cellphone.

Cring...cring...cring... Sinagot ni ya ang kanyang cellphone. Hell o, sino po t o? tanong ni Arlene Si Jackson ito Arlene, sagot ni Jackson. Bakit napatawag ka kuya ? tanong ni Arlene. Wala na si ya, Arlene... wala na si Rosalie, wika ni Jackson. An o! gulat na sabi ni Arl ene. Pumanaw na si ya sa bi ni Ja ckson sa ba y ba ba ang telepono. Natulala si Arlene. Ang mga alaala ni Rosalie a y isa-i sang bumalik sa kan yang isipan. Napaupo si ya galing sa kanyang pagkatindig at umi yak. Mabili s ang mga pangya yari matapos ang pagpanaw n i Rosalie. Maraming nakiramay. Palaging nandoon si Arlene sa ta bi ni Ja ckson. Si ya a y kasama ni ya galing sa unang araw ng bur ol hanggang sa libing. Karamay ni Jackson si Arlene. Sa sumunod na araw pagkatapos ng libing a y nakipag-usap si Jackson ka y Arlen e. Magsimula na tayong mag -ensa yo sa pi yesa mo buka s, sa bi ni Jackson. Bago pa po pumanaw si Ate Rose baka sa bi ni Arlene. Alam ko yun, per o alam ko rin na ito ang gusto ni ya, ang hindi maputol ang sinimulan niya, sa bi ni Jackson. Ala s ot so po? tanong ni Arlene. Oo," sagot ni Jackson Sa sumun od na araw a y nag -ensa yo sina Arlene sa baha y ni Jackson. Tinugtog muna ni Jackson ang buong pi yesa upang mapakinggan ito ni Arlene at matingnan ni ya ang kung papaano ito ga win. Katangi -tangi ang talento ni Jackson. Sa unang pakikinig ay parang si ya mismo ang nagcompose ng pi yesang ya on. Araw-araw a y nagpapraktis sina Jackson at Arlene. Nang nahihirapan si Arlene a y gingaba yan ng maga kama y ni Jackson ang kanyang mga kamay. Siniskapan ni Jackson na gawing mas madali ang mga parting mahihirap. Sa mga sumusunod na mga araw a y palagi nang magkasama sina Jackson at Arlene. Walang araw na hindi sila nag -uusap. Sa pagsim ba at pamamasyal a y kasama ang dalawa. Kung sino mang makatingin sa dalawa a y mag-aakalang magkasintahan ang mga ito lal o nat hind na nagkukuya si Arlene ka y Ja ckson. Minsan nga a y nagkamalan silang mag -asawa. Isang araw habang nagpipi yano si Arlene, napatitig si Jackson sa kanyang mukha. Namala yan niya ang tuna y na ganda ng mga

mata nito. Napakakintab ang buhok nito at mapula-pula pala ang labi nito. Pinagmasdan niya ang mala-anghel niyang mga pisngi at makinis na kutis.Hindi na bata ang nakikita niya ka y Arlene kundi isang maganda at kaakit -akit na dalaga. Ja ck, hindi pala ako makakaprakti s buka s. Mamasyal kasi kami ng mga kai bigan ko, paalam ni Arlene. An o yun? tulalang sa bi ni Jackson. Nagulat si ya sapagkat ser yoso pa si yang nakatitig sa dalaga . ah okey lang yun. O, sige uuwi na ako ga bi na, pahayag ni Arlene. Ihahatid na kita , wika ni Jackson. Inihatid ni Jackson si Arlene sa baha y nila at namaalam. Sa umaga a y umalis si Arlene patungo sa isang shrine, doon sa Marian Hills, Lindogon Si bonga, kasama ang kanyang mga kabarkada. Muli na naman silang nagkasama at nagkausap. Teka muna Arlene, boyfri end mo na ba yung palagi m ong kasama kahit saan? tanong ng kaibigan niyang si Jen. Hindi, ah. Guro ko yata yun. Si ya yung kapatid ni Ate Rosali e, wi ka ni Arlene. Di ba yun yung crush mo noong haiskul pa ta yo. Hindi ba Jen? paha yag ng kai bigan niyang si Becky. Oo nga, sumang-ayon si Jen. Well, ano nga ba yun pangalan niya ? tanong ng kaibigan nilang si Jasmine. Ja ckson yata Ja ckson Ri vera, sagot ni Becky. Parang baga y talaga ka yo Arlene. Maganda ka, gwapo si ya, sa bi n i Jen. Napatawa na lamang si Arlene sa mga pahayag ng kan yang mga kai bigan. Napasulpot sa kan yang isipan si Jackson. Ma y posi bilidad naman talagang maging sila. Mula roon a y nag iba na ang pagtingin ni Arlene kay Jackson. Ha bang palapit nang palapit ang panahon a y mas naging malapit sa isat isa sina Jackson at Arlene. Unti -unting nahuhulog ang loob ng dalawa sa isa t isa. Isang araw habang tumutugt og si Arlene, ma y dumating na sulat para kay Jackson. Hind niya muna ito binasa, itinabi lamang niya ito a t bumalik ka y Arlene. Napahinto si Arlene. Ja ck, hihingi sana ako ng pabor sayo, wika ni Arlene. At ano naman yun? tanong ni Jackson Mangako ka sa kin na pupunta ka sa auditons ko, mabilis na sinabi ni Arlene. Napangiti si Jackson. Aba! Si yempr e pupunta ako dun pangako, sabi ni Jackson.

Aa sahan ko yun, napangiting sabi ni Arlene. Matapos hinatid ni Jackson si Arlene a y agad si yang umuwi. Naalala niya ang sulat. Nang buksan niya ito a y nagulat talaga si ya. Iyon a y naglalaman ng ticket ni ya papuntang Amerika. Mulang sumulpot sa isipan ni ya ang Amerika, doon na pala si ya titira. Ang nakapagulat talaga sa kanya a y ang pet sa nito. Magksa ba y ang auditions ni Arlene at flight niya. Nahirapan si ya sa pagtul og sapagkat di si ya mapakali. Sa sumunod na araw ng pag-eensa yo a y kitang-kita sa mga kilos ni Jackson na hindi si ya mapakali. Nagsuspetsa na tuloy si Arlene sa kanya. Nakita ni ya ang pagiging wala sa sarili ni Jackson. Ma y pr obl ema ba, Ja ck? tanong ni Arlene. Huminga ng malalim si Jackson. Sori Arlene hindi ako makakapunta sa auditons mo, sa bi ni Jackson. Hindi nakapagsalita si Arlene. Parang hindi si ya makapaniwala sa mga sinabi ni Jackson. Yun yung araw ng pagpunta ko sa Amerika, wika ni Jackson. Mas tumatak sa isipan niya ang sina bi ni Jackson sa mga sandaling ya on. Pupunta raw si ya ng Amerika. Hindi ni ya alam kung bakit ngunit tumayo si ya mula sa kan yang pagkaupo at hinarap si Jackson. Uuwi muna ako Ja ckson, paalam ni Arlene. Hindi ni ya alam kung bakit sina bi ni ya i yon. Lumakad si ya palaba s agad. Nagulat si Jackson sa mga galaw ni Arlene sa panahong ya on. Hinta y, Arlene ihahatid pa kita, sabi ni Jackson ngunit huli na siya. Hindi na huminto si Arlene. Ni paglingon a y hindi niya magga wa. Ma bili s na lamang si yang lumakad. Mabigat ang pakiramdam ni Jackson sa nangyari. Parang hindi na niya gust ong pumunta ng Amerika. Naguguluhan na ang kanyang isip at damdamin. Hindi na niya mapigilan ang sarili. Mahal niya si Arlene at a ya w ni yang iwan ito. Nakapag-isip si Jackson na magba kas yon muna sa Negros, ang probinsya ng kan yang ama upang makapag-isip ng maigi. Naramdaman niyang maliliwanagan si ya doon. Lol o! ta wag ni Ja ckson sa kan yang lol o. Ja ckson? Ika w ba yan hijo? tanong ng matanda.

Oo, si Ja ckson po it o, ang gwapo niyong apo, sagot ni Jackson. Aba! Ma buti naman at natandaan mo na kamiy bisitahin, tukso ng kan yang lol o. Bakit ko naman po ka yo kakalimutan? tanong ni Jackson. Napangiti ang matanda. Inihatid niya it o sa kanyang gagamiting kwarto. Muling nagbalik a ng mga alaala ni Jackson sa lugar na iyon. Doon si ya unang nakaranas ng pagmamahal sa isang ba ba e at sukling pagmamahal ng baba e. Alam m o ba hijo, yung girlfriend m o noon, yung si Elizabeth a y kinasal na sa nakaraang linggo, pahayag ng kanyang lol o. Talaga po? gulat na tanong ni Jackson. Si Elizabeth ang unang babaeng minahal ni Jackson. Si ya rin ang una nitong heartbreak. Nagulat si ya sa kan yang pakiramdam. Hindi si ya nagsel os kahit katiting man lang. Naging masa ya si ya para ka y Elizabeth ka ya pinun tahan niya it o upang batiin. Kumusta ka na, Liza? tanong ni Jackson. Ma buti naman Jackson , sagot ni Elizabeth. Nag-usap ang dalawa. Sa pag-uusap nila a y naunawaan na ni Jackson na hindi na niya mahal si Elizabeth at talagang mahal niya si Arlene. Hinding-hindi si ya papa yag na mawala si Arlene sa kan ya. Hindi si ya nagtagal sa Negr os, bumalik si ya agad sa Cebu. Sa araw ng auditi on, kinabahan na nang husto si Arlene. Ang mga nauna sa kan ya a y tunay na magagaling. Ma y kumanta na may mala-anghel na tin ig. May nagbyolin, naggitara at nagpatugtog ng plawta. Si ya na ang susunod. Tiningnan niya ang mga tao at di niya nakita si Jackson. Hindi ni ya alam kung bakit pa si ya umaasa kahit alam ni yang pupunta na ito sa Amerika. Napaamin na tuloy si ya sa sarili na mahal niya si Jackson. Mi ss Arlene de la Cruz, tawag ng isang hurado gamit ang mikropon o. Mahinahon si yang lumakad at malumanay na umupo. Pinatong niya ang kanyang mga kamay sa piano, huminga ng malalim at nagsimula. Tumakbo nang tumakbo si Ja ckson s a hallwa y, mahuhuli na siya. Nang makita niya ang pinto a y agad niya it ong binuksan. Hindi pa si ya nahuli kasisimula pa lamang ni Arlene. Hindi niya namala yang lumakad nang lumakad siya papunta ka y Arlene dala-dala ang tatlong pulang rosas.

Pagkatapos ni Arlene a y maraming pumalakpak sa kan ya. Napakagaling talaga niya. Nang buma ba si ya galing sa entablado a y hindi si ya makapaniwala sa nakita sinalubong si ya ni Jackson at may dala pa itong mga rosas. Akala ko ba nga yon ang punta mo sa Amerika? tanong ni Arlene. I couldnt go there with out you, Arlene, pahayag ni Jackson. Per o Shush sa ba y hawak ni Jackson sa labi ni Arlene. Natahimik ang dalawa. I l ove you, Arlene sa bi ni Jackson. Hindi na matago ang sa ya ni Arlene sa narinig. I l ove you t oo, Jackson, wika ni Arlene. Magkatabi sina Arlene at Jackson habang naghihintay sa resulta ng mga hurado. Magkahawak ang kanilang mga kamay. Mapalad si Arlene at nakuha niya ang scholarship. Nagdi wang ang dalawa. Unang -una ay pumunta sila sa puntod ni Rosali e. Rosalie, mukhang pupunta pa rin pala ako sa Am erika, sabi ni Jackson sa puntod. Hindi lang si ya ang pupunta sa Amerika. Ako a y pupunta rin dun,sabi ni Arlene. Sa madaling salita, kami a y pupunta dun na magkasama, sabi ni Jackson sa ba y tingin ka y Ar lene. Hinigpitan niya ang hawak sa kama y ni Rosali e. Teka muna, Arlene. Matanda pa rin ba ang tingin mo sa akin? tanong ni Jackson. Hindi sumagot si Arlene napatawa lamang ito. Sumagot ka naman, o, nagmakaawa si Jackson.

-----TAPO S-----