VERENIGING "ORDE DER VERDRAAGZAMEN’ GEVESTIGD TE “s-GRAVENHAGE Secretonsat: Butenvustplein 21 - VOORBURG Wekeliiks Verslag vende _Viijdegavond-Bijeenkomsten_in De Ruyterstraat_41, - 's-Gravenhage VOOR ABONNEMENTEN: AFD. PUBLICATIES: HENGELOLAAN 271, '-GRAVENHAGE A Lov nummer 40 » OV 28 juni 1957 LN nedruk _verboden x in de kantlijn betreft de vraag "0 " “het antwoord Goeden avond, vrienden, Aan het begin van deze bijeenkomst moet ik U erop wijzen,dat wij, eprekers dezer Orde, helaas nietelvetend, of onfeilbear zijnsDesal - niettemin doen wij ons beat om alles 20 juist mogelijk te zeggen.Als U nu zelfetandig blijft nadenken en een klein beetje kritisch denken blijft, dan kunt U ons misschien nog wijzen op de fouten, die wij nog zouden maken. Er is ontzettend veel gedacht over de kosmos, over de grote we- veld. Nu zou ik daerover een paar gedachten willen brengen.Niet tech- nisch, of zwaar, maar toch een paar gedachten, Wanneer U op een zonnige dag naer boven kijkt, ziet Ueen on - eindigheid van sterren, iet een kijker zie je cr nog veel en _voel_ meer, tot het lijkt, of een deken vol met zilver lovertjes ergena rond de aarde is geknoopt. Den vraag je je wel eens af: wasrom ait alles? Wat betekent het? Ik kan mij 20 voorstellen, dat die vraag moeilijk beantwoora wordt, Je weet uiteindclijk niet eens precies, wat er is. Zeker, de astrologen hebben het U verteld,dat het zonnen zijn . Zij vertellen U zelfs, welke elementen er voor komen. Dat zegt U zo veinig, het is 20 ver weg, Dearom zou i! dan van mijn kant dat alles willen bekijken in die kosuos. Ik aie niet, zoals U, een wereld vol met allerhand zilve- ren sterretjes. Dan zie ik geen danaende en trillende planeten, dan zie ik zelfs niet een fluwelen diepte, waar ergens ver, achter de laatste sterren der oneindigheid als een soort vraegteken op een ster- renevel staan. Dan zie ik een besloten ruimte, vol net kracht. Wij spreken er - over als licht, of lichtende kracht, Zo ziet U het niet, Licht op een wijze, die stoffelijk h.ast niet te vertellen is, met duizenden en duizenden verschillende scjakeringen en dearin stemmen, Als mens hoor je dat zo gauw niet, lear wanneer je overgaat,dan wordt je dat steeds duidelijker, Al die sterren, al die werelden, al die sterrennevels hebben allemaal een stem, U denkt misschien: wat wordt het dan een roezemoesi¢ gepraat? Keen, Wij kennen allemaal @ melodie der sferen, daar hebben wij al zo- veel over gehoord. Over de harmonie der oneindigheid, Welnu,al die klanken samen doen denken aan één majestueus muzieketuk.- TA - Het is een harmonie, waarin zelfs de dissonanten een vaste be~ tekenis hebben en op sommige momenten horen wij een auivere tegen - melodie, die - een ogenblik de eerste overwinnende, -de eigenlij ke notieven overvinnende - toch weer terugtrekt en met een boeiende kracht a.hew. onderstreept de leidende gedachte van het kosmisch be- stel. Als je die ruizte 26 beleef, dan krijgt sij zin voor je; ondat zij ash.w. een persoonlijkheid is, of misechien een kunstwerk. Dan denk je na en je vraag je ja af. vat is eigenlijk mijn we- veld? Hoe ken ik, temidden ven dit grote geheel, bestaan en leven en toch nog betekenis hebben? Dan denk je na en je zoekt diep in je zelf, of er niet er ens een verborgen wa rheid ligt, waardoor je toch de sleutel kunt vinden tot dit kunstwerk, weardoor je het kunt becgrijpen en niet alleen naar ondergaan, De gedachten, die dan komen, 2ullen bij iedereen wel verschil- lend zijn. Mear ook bij ons denk je. ln wenneer wij dan 20 die ge Gachten uitwisselen, dan krijg je toch wel een paar denkbeelden,die van onze kant wit bepelend zijn. De kosmos is eigenlijk een verzameling van ellerhand werelden. In 66n groot geheel, “et is een mozafk, wonderlijk en kunstzinnig te- gemengevoegd, maar gelijktijdig is elk deeltje van dat mozaik een wereld op 2ichzelf. ‘ij kunnen niet aeggen, dat hier de ene wereld begint en dat adar de andere ophoudt, i/ant dezelfde “int, die hier voorkomt, zien wij, na vele andere reeksen van schakeringen, plotseling prccies ge- lijk d&@r weer voorkomen, Het lijkt, of dat de werelden,zoals Uw wereld b.v., vele malen voorkomt, Niet opds zelfde plaats, mogelijk in tijd en ruimte geheel verschillend en toch gclijk. ven denk je De Schepper, de vreemde Kracht, die dat kunstwerk heeft geschapen , die heeft in het begin toch wel ncergelegd hierin Zijn eigen denk ~ wijze en ziensvijze. Dat moet ik toch wel accepteren, anders heeft het goon ain, En 'Hij heeft op vele plaatsen gelijke mogelijkheden, en golijke werelden geachapen, Dat is belangrijk. Gelijke mogelijkheden en gelijke werelden , overal, Niet 2o maar eons eventjes: Hier hebben wij mu een vereld~ je, dat is eenmolig geschapen, dat komt nooit meer terug. Verdwijnt het in de tijd? leen, Hier een wereld, die daer weer oprijst. Hier een toestand, die aé4r volkonen gelijk herhaeld wordt. Soms doet het mijdenken aan een slegwerk, of een pauk; die,achter een grote aelodie,voortdurend cenderend aangeeft de naat. In dan denk je zo: Dat grote Al, waarin wij leven, kent melo - die8n, schoner dan wij ze ooit gouden kunnen uitzinzen en zullen kunnen geven. ‘lij kunnen ze aanhoren, maar onze taak is een andere. Wij zijn e.l.w, het ritme van het leven; het dewustaijn van de men- gen betekekent in de kosmos onderstreping van de maat, de indeling. De melodie zingt ze niet. Als je dat de eerste keer voor jezelf hebt vastgesteld, krijg ‘*e van binnen een beetje tveurig gevoel. Dan zeg je: wood ken ik dan niet zingen met de engelen? Waeron is het mij dan niet ge- geven om in die woncerbare melodie&n mee te klinken en niet alleen maar met een doffe paukeslag c.h.w. telkenmale de uelodie af te kap- pen en een nicuw begin aan te ceven? Vergeet én ding niet: zelfs in de aardse muziek krijgen wij - muzikaal gezien - een apoteose, Dan croeit de melodie uit alle in - strumenten, alle verianten klinken near elkaar toe omranken elkear en vorden é6n nachtig eindakkoord, liaer het eindekkoord zou niet volmaakt zijn, als dan niet plot- seling de dreun van de pauken als een avellend onweer nadruk zou ge~ ven: Dit is de voltooiing- 132 - Dan krijg je weer een Deetje moed in het leven, Dan begin je ook te begrijpen, waaron je steeds wecr met herhelingen in jo le- ven wordt gekonfrontecrd. Een mens neent vaek, dat hij iets maar 66n keer kan doon,Dat is niet waar. Hij herhaalt stecds weer dezelfde oude dingen, op cen andere nanier misschien, in andere verhoudingen en samenhang, zoals de pauk nict steeds dezelfde ins‘ rumenten onde-streept, z0- als 2ij niet steeds in hetzelfde akkoord mecklinkt, maar wel re -. Gelnatig,zichzelf zijnde, terugkeert, slag na slag. Het leven he-haelt zich steeds. “De kosmos is een kunstverk , wearin de herheling noodzakelijk was. Ik woet, dat soumige veten- achappelijk geschoolde mensen wel eens geglimlacht hebben,wanneer er gesproken werd over verelden, die waren, vocrdat deze “egon.cn over die mensheid, die op die endeve werelden seoft gelecfa, 235 glimlachen, wannecr wij spreken over cen Atlantis sn een beccha- ving, die veel aan de Uwe doet denken in . enig opzicht.iecr ij be~ rijpen het niet. Zij begrijpen niet, hoe de horhaling blijft. De kosmos is voor ons het woncerbare werk, waarin wij zelf voortdu- vond alleen de nadruk ceven. “ewustaijn is de nedrukkelijke onder- streping van hetgeen God uit Zichzelf geeft. Ik weet nict, of U die gedachte interessant vindt, Ik had misschien schokkender dingen kunnen zeggen, liaar wannecr“U zich do moeite nu eens getroost om het eens prektisch ne te gaan, ‘lannecr U nu eens werkelijk met ons sancn wilt denken erover, dan geloof ik, dat U de betekenis toch ault zien. Zegt men niet, det het mensenleven in cycli van zeven jaar verloopt? Leet men U nict zien, hoe steeds weer dezelfde invloe - den terugkeren? Zoals de volle maan, Vertelt men U niet steeds weer, hoe met vastsiclbare tussenpozen in de geschiedenis gelijk - soortige verschijnselen op carde ‘zich kenbear maakten? Die ritmiek is er niet voor niets, En dat ritme kan niet al- leen een ritme zijn van deze woreld, of van deze mensheid, “et moet een deel zijn van de kosmos, In wanneer het zo in het grote gehee] is, dan moot het in Uw eigen leven precies hetzelfde zijn. Uw vewustzijn ondergaat voortdurend een zekere schok, Soms vind je een geloof, eoms vind je nieuwe gedachten, een andeze keer veranderen je stoffelijke omstandiheden, Haar die schok in je leven blijft, Elke keer wordt je er weer mee gekonfrontecrd . Dan sia je er tegenover. Yan vraeg je je af. Hoe komt dat nu, dat juist nu mt} dit gebeurt? De één voelt zich ceroepen om priester te worden, de ander @oet eon ontéekking, die con hele beschaving kan vernietigen, of verbeteren. Ieder heeft zo zijn eigen grote mowenten,Als hij te - rugdenkt, dan zal hij zien, dat die momenten stecds in het leven zijn geweest, uot vaste tijden, met vaste pauzen, Bij U en bij iedercen, Trek dear mu eens een konklusic vit , mijne vrienden, Zoals in de kosmos de ritmen, die uit bewustzijn gcboren wor- den, elke keer weer de nadruk leggen op de voltooiing van eon be- paald deel van de scheppende arbeid. Zoals in het kosmisch mozaTk een bepaalde kleur een voortdurende onderstreping is vanhet spel der edeler on schonev kleuren. Zo is in Uw leven cen bepaalde in~ vloed te vinden, die telkennale weer op de voorgrond kout. De&n heot het ziekte, bij de ander zorg. Bij de derde vrew de, bij de vierde zelfvergetclheid, iaar het is er, vrienden, Hot is er en het blijft er. Je ontkomt er nict aan, Ieder van U heeft én bepaelde tendenz in 2ijn leven, Eén bepaald ritme, dat voort- durend dezelfde invloed in het leven weer op de voorgrond stelt «