Het geld van de familie Pfaff

Thierry Debels Deze versie: 23/7/12 Dat ze eerst de grote criminelen eruit halen. Het zijn niet de kleintjes die verantwoordelijk zijn voor de grootste fraude. Ze kennen in Belgi geen schaamte meer. Jean-Marie Pfaff in 2003 Er is een soort middelmatigheid van geest die de rijkdom eigen is, terwijl armoede en wijsheid elkaars verwanten zijn. Euripides Ik ben een miljonair. Dat is mijn religie. George Bernard Shaw

Inhoudstafel Jean-Marie en Carmen Debby en Nicolas Kelly en Sam Lyndsey en Dave

Voorwoord Op donderdag 31 maart 2011 werd ik door TV Limburg uitgenodigd om te komen vertellen over mijn boek De rinkelende kassa van de Vlaamse popmuziek. De redactrice vertelde me dat Sam Gooris die middag ook in de studio aanwezig zou zijn. De populaire zanger wist niet dat ik er was en dat het gesprek over mijn boek zou gaan. De bedoeling was om Sam te confronteren met de informatie die erin stond. Het boek is een top 100 van de rijkste zangers in Vlaanderen. Sam Gooris stond op een confortabele plaats. Het idee van de redactie van de lokale nieuwszender was goed en het werd een leuke babbel tussen Gooris, presentatrice Cynthia Reekmans en mezelf. Ik had Gooris nog nooit eerder ontmoet en mijn eerste indruk was positief. Hij was rad van tong en fietste omheen de moeilijke vragen. Hij leek me erg spontaan en niet gemaakt. Kortom, een kerel waarmee ik gerust een pint zou willen drinken op caf. Gooris werd die dag gevolgd door twee cameraploegen. Een ploeg volgde de zanger voor het vrt-programma De Rode Loper, de andere ploeg liep in het kielzog van Gooris voor het vtmprogramma De Pfaffs. Op een bepaald ogenblik werd het surrealistisch. De ene filmploeg filmde de andere ploeg terwijl Sam op zijn beurt gefilmd werd door TV Limburg. Sam werd toen al tien jaar gevolgd door een cameraploeg voor De Pfaffs, het leek hem niet te storen. Op het einde van het gesprek gaf ik een exemplaar van mijn boek aan Sam en hij was er oprecht blij om. In zijn ogen zag ik tegelijk ook een moeilijk te definiren tristesse. Misschien is een zanger van vrolijke liedjes wel zoals een clown die zelf triestig is. Of woog het failissement van Farfalle, de kledingzaak van echtgenote Kelly, zwaar door? Na het gesprek was er geen mogelijkheid om wat na te praten want Sam werd alweer elders verwacht. In de Limburghallen moest hij een repeteren voor een optreden dat later die dag plaatsvond. Toevallig reden we op hetzelfde ogenblik weg van de parking. Sam zat in een auto bestuurd door zijn manager, zelf reed ik richting thuishaven. Sam zwaaide vriendelijk naar me. Opnieuw zag ik die triestige blik in zijn ogen, als bij een hond. Misschien dacht hij wel aan de vrijheid die ik toen had om te gaan naar waar ik wilde. Die dag had ik al beslist om een boek te wijden aan de Pfaffs meer bepaald de poen van de Pfaffs. Het boek ligt in de lijn van het boek over de rijkste Vlaamse zangers. Want uiteindelijk blijft het publiek lezers als kijkers genteresseerd in de 2 gs: geld en gat, zeker als het over BVs gaat. De derde g, die van god, is gelukkig aan het wegdeemsteren. Het is bon ton om te kakken op de Pfaffs. Maar dat is onterecht. Een serie die jarenlang meer dan een miljoen Vlamingen aan de buis kluisterde, is interessant om geanalyseerd te worden, ook financieel. Zelfs de intellectuele schrijfster Kristien Hemmerechts outte zich in De Standaard als fan.Ik kan wel genieten van De Pfaffs, vertelde ze. Ik zag een trailer voor de Nederlandse televisie waar Jean-Marie en Carmen thuiskwamen. Carmen had een nieuw jasje gekocht voor een van de kindjes. Ze hadden alleen maar oog voor die kleinkinderen. Sam Gooris kwam hallo zeggen, maar werd afgewimpeld met een droog Dag Sam. Dat was echt grappig.

Inleiding Jean-Marie en Carmen Pfaff zijn de boer De Clercks van Antwerpen. Nadat ze jarenlang systematisch gefraudeerd hadden, sloten ze een voordelige dading van 300.000 euro met de fiscus. Het zijn de woorden van Het Laatste Nieuws nadat duidelijk werd dat de boekhouder van de Pfaffs zich zou moeten verantwoorden voor creatief boekhouden voor de familie Pfaff. Jean-Marie is geobsedeerd door geld. De verklaring vinden we, zoals bij andere mensen, in zijn kindertijd. De vader van Pfaff was tapijtenverkoper. Hij kocht tapijten bij een groothandel en probeerde die dan met winst te verkopen door bij de mensen langs te gaan. En zelf schrijft Pfaff in zijn biografie Overleven dat hij als kind op allerlei manieren zijn geld probeerde te verdienen als jong ventje. Penaltys stoppen in ruil voor ijsjes was een van de meer aantrekkelijke mogelijkheden. In dat boek vertelt Jean-Marie dat hij echte keeperhandschoenen wilde kopen. Ik ging (hiervoor) in de winter rond met de pet. Dat zijn zaken die je nooit meer kwijt raakt. Vandaag woont Jean-Marie Pfaff in een mooie villa met zwembad en tennisterrein in het chique Brasschaat waar de nieuwe rijken samenhokken. Ook dat kan je verklaren vanuit zijn jeugd. Toen hij 14 was, trok hij de schoolpoort definitief achter zich dicht. Pfaff ging werken in een weverij in Sint-Niklaas, hij verdiende daar 14 frank per uur. Vaak ging ik ook na mijn uren nog bijklussen, samen met de chef onderhoud van de weverij. Door die extra klusjes kwam ik binnen in de meest chique villas in de buurt. Ik trok mijn ogen open bij het zien van zoveel luxe: een chauffeur, een poetsvrouw, een tuinman, een overdekt zwembad, een tennisveld in de achtertuin. Daar kon ik soms dagen over nadenken, over al die luxe, over het enorme verschil tussen de leefwereld die ik altijd had gekend en de wereld die ik toen binnentrad. Ik kon niet ontkennen dat de aanblik van zoveel moois me deed dromen. Ik droomde ervan s nachts, van de mooie blinkende wagens en de schitterende uurwerken. Dat wilde ik ook. (eigen cursivering) Vandaag heeft Jean-Marie de droom bereikt die hij zich voorstelde als tiener. Zoals elke vader heeft Jean-Marie er ook voor gezorgd dat zijn kinderen van zijn welvaart mee kunnen profiteren. De vraag die we in dit boek stellen, is hoe rijk de Pfaffs eigenlijk zijn en hoe de weg naar die rijkdom eruit zag. Pfaff geeft toe dat hij uit de omzwervingen in de zakenwereld veel geleerd heeft. Volgens hem hebben sommige avonturen een minder positief einde gekend. Daar wens ik niet over door te gaan, noteert hij. Dat doen wij wel. We bespreken achtereenvolgens de koppels Jean-Marie en Carmen, Debby en Nicolas, Kelly en Sam en tot slot Lyndsey en Dave.

Jean-Marie en Carmen Jean-Marie Pfaff wordt geboren in Lebbeke op 4 december 1953. De man is vernoemd naar Jean De Lathouwer, een cafbaas, en een tante, Marie Raaymakers. De jongen heeft zijn naam niet gestolen, de naam Pfaff komt van Pfaw en betekent pauw. Jean-Marie zal jarenlang aangesproken worden als Jean, zijn echte eerste naam. Jean-Marie heet eigenlijk Jean Marie. Op oude posters staat Jean Pfaff, niet Jean-Marie. Zijn broers spreken consequent over Jean of Jeanke.Het is Carmen die Jean zal overtuigen om de voornaam Jean-Marie te gebruiken, dat is volgens haar beter. Pfaff groeit op in een gezin van 11 kinderen, bijna netjes verdeeld over 6 jongens en 5 meisjes. Een meisje, Julia, sterft in 1938 op tweejarige leeftijd aan de mazelen. In oude Nederlandse berichten wordt onterecht gesproken over 13 kinderen. Zelfs JeanMarie heeft het soms over het gezin met 12 kinderen. Jean-Maries moeder Gerdina Dina Raaymakers is een Nederlandse, zijn vader Honor Pfaff een Belg. Gerdina werd op 25 oktober 1916 geboren in Loon op Zand, een gemeente in Noord-Brabant. Loon op Zand is vandaag bekend door de Efteling dat vlakbij gelegen is. Dina: Jean-Marie is altijd enorm streng geweest voor zichzelf. Misschien heeft hij het daardoor wel zo ver geschopt.Honor kwam ter wereld in Pronnes-lez-Binche, een deelgemeente van Binche. Hierdoor is vader Pfaff goed tweetalig. Jean-Maries ouders staan ten tijde van zijn geboorte met hun woonwagen op het Astridplein in Lebbeke, nabij het voetbalterrein van SK Lebbeke. Pfaff vertelt later dat ze het niet breed hebben. Vader is tapijtenverkoper. We waren echt arm. Ik kan me herinneren dat het eten s avonds op was en dan zaten wij met zon stel kinderen met hongerige magen rond de tafel. Toch is Pfaff een eerder mollige jongen. Het valt moeilijk te rijmen met zijn herinnering. Jean-Marie: Werken en kinderen, meer was er niet. Mijn moeder was een Nederlandse en mijn vader was Belg en hij was leurder, hij verkocht aan de deur. Mijn moeder deed de opvoeding, samen met de oudste kinderen uit het gezin. De grotere jongens en meisjes woonden in een aparte caravan, de kleinsten waaronder ik, ik was nummer 9, in de woonwagen bij papa en mama. Het was altijd erg gezellig. Iedereen kon altijd mee-eten, soms had ik 4 vriendjes, mijn moeder had altijd genoeg, ook al hadden we niet veel. Door de luxe van tegenwoordig gaan vriendschappen wel eens verloren, iedereen is vrij en wil een luxeleven. Dat is goed, maar heeft ook nadelen. Bovendien staat in het boek Overleven dat tapijtenverkoop in die tijd, de jaren vijftig en begin jaren zestig, nog een bloeiende onderneming (was) die gemakkelijk een groot gezin zoals het onze kon onderhouden. Het is niet de eerste tegenspraak bij Pfaff. Minder geweten is dat de ouders van Pfaff ook een caf overnamen in Haasdonk, caf Venus. Dat avontuur duurde slechts anderhalf jaar. Op een verloren maandag was vader Pfaff ook paardenhandelaar en bezaten de ouders Pfaff een woning in Vilvoorde. Franois Pfaff is een oudere broer van Jean-Marie. Mijn ouders en grootouders kwamen elk jaar in september naar Poperinge voor de hoppepluk. Ik kwam mee tot ik tien jaar was, dan ging ik voor het eerst naar school. Wij trokken het hele jaar rond met woonwagens. We kwamen naar Poperinge met een tiental woonwagens. Met ons hele gezin verbleven we in n woonwagen. We aten bij de hopboer, meestal pap en stoemp.

(eigen cursivering) Als woonwagenbewoners werden we scheef bekeken door de lokale bevolking. Als er iets gestolen was, was het altijd de schuld van de bohemers of brakkemannen . Maar er heerste een grote solidariteit tussen ons. Ik heb een fantastische jeugd gehad. Ik weet nog dat we soms wat water in onze hopmand goten om meer gewicht te hebben, lacht Franois in Het Nieuwsblad. Net zoals zijn oudere broers is Jean-Marie reeds op jonge leeftijd een goede voetballer. Pfaff was liever spits geworden maar die positie was al bezet. Ik ben zoals iedereen in mijn tijd beginnen voetballen op straat en op school. Ik stond altijd in de goal. Maar ik durfde ook oplopen, naar voren trekken, de hele ploeg hoog laten spelen om pressing te zetten. Ik wilde altijd winnen. Als we verloren, was ik boos. Met talent word je geboren maar je moet ook nog de moed hebben, het karakter en de inzet. De bijtersmentaliteit. Je moet het altijd beter willen doen. Je moet trainen op springkracht, op snelheid en kracht. Mannen die talent hebben maar te laks zijn om te trainen, geraken er niet, vertelt Pfaff in het boeiende boek Iconen van het Belgisch voetbal. Jean-Marie is niet bang om op het veld de confrontatie met de tegenstander aan te gaan. Die houding staat in schril contrast met de angsthaas die Pfaff buiten het veld is, hij is bang van katten en heeft vliegangst. Op een avond is hij zelfs bang van het geluid van zijn eigen broek. Oud-voetballer Johan Coninx is goed bevriend met Pfaff. Coninx kan uren vertellen over zijne Krullerigheid. Anekdotes zat, maar altijd met respect want: Heel veel mensen vertellen grote verhalen over Jean-Marie. Maar er zijn er maar weinigen die hem echt kennen. Weet je dat hij eigenlijk maar een klein manneke was? Dat hij zichzelf heeft uitgerokken door uren aan boomstammen te gaan hangen? Ik zou het ook niet geloven, als ik er niet zelf was bij geweest, staat in het boek Royal Bree FC, Een gouden voetbalgeneratie. Die boom stond in de tuin van Jean-Maries leraar Flor van de Velde. Pfaff: Elke dag hing ik aan een stevige tak, tot mijn krachten het begaven. Vader Pfaff overlijdt Jean-Marie: Ik groeide op in een gezin van 12 (!) kinderen in een woonwagen. Ik heb goede ouders gehad, ze zijn mijn voorbeelden. Van huis uit heb ik geleerd om altijd respect te tonen. Dat breng ik mijn kinderen ook bij. We zijn niet luxueus opgevoed. Ik was een straatvoetballertje en deed veel mee aan straatvoetbalwedstrijdjes. Mijn papa is vroeg gestorven. Dat is een harde tijd geweest. Mijn mama was een doorbijter, vertelt hij aan Frank Rekers. In 1965 is hij overleden, 4 dagen na mijn verjaardag. Hij was 51. Op zijn sterfbed heb ik beloofd dat ik een goede keeper zou worden. Ik was toen 12 jaar. Pfaff houdt het doodsprentje van zijn vader levenslang bij. Vlak voor belangrijke wedstrijden zal hij zich afzonderen en naar de foto van zijn vader kijken. Volgens trainer Guy Thys raakt Jean-Marie dan helemaal in trance. Naar eigen zeggen weet Pfaff wat er in zon wedstrijd zal gebeuren. School intereseert de jonge Jean-Marie nauwelijks en al zijn vrije tijd gaat naar de balsport. Op veertienjarige leeftijd verlaat Pfaff naar eigen zeggen de school en gaat hij op zoek naar werk. Dat klopt niet helemaal. Hij volgt nog een jaar in de beroepsschool van het Gemeentelijk Technisch Instituut te Beveren.

Hierna begint hij in de weverij Ourson in Sint-Niklaas. Pfaff verdient er 18 frank per uur. Ik werkte in het onderhoud van een weverij en fietste elke dag vanaf 4 uur 13 kilometer. Om half 6 begon ik te werken. De bus kon ik niet betalen en het was goed voor mijn conditie. s Avonds, eenmaal terug van mijn werk ging ik trainen. Ik was 16 en tekende een contract bij Beveren voor 5 jaar. Het was hard werken en ik kreeg omgerekend 75 euro per maand en werd 10 maanden betaald. Bij een gelijkspel of bij winst kregen we een bonus maar dan moest je wel meespelen, staat in Overleven. In 1970 verlaat Pfaff de weverij en begint bij de Inco-melkfabriek in Kallo. In 1971 keert Pfaff terug naar de weverij waar hij leert lassen en zich hoofdzakelijk bezig houdt met het afbreken en opstellen van de machines. Naar eigen zeggen breekt Pfaff door in dat jaar.Het was op 8 augustus 1971, toen werd ik tot beste keeper uitgeroepen op het Zilveren Bottertoernooi in Volendam. Naar dat toernooi had ik lang uitgekeken. Volendam was toen een hele reis. Wat ik toen niet wist, maar een tijdje geleden van Jan Smit hoorde, was dat ik destijds logeerde bij zijn grootouders, vertelt Pfaff later aan Frank Rekers. Jan(tje) Smit is een beroemde Nederlandse zanger. Een botter is een bootje. Pfaff wordt opgenomen in de nationale jeugdploegen van Belgi en zal op 18-jarige leeftijd zijn debuut bij SK Beveren maken. Jean-Marie vertelt daarover: Ik was amper 18 toen ik doorbrak in de eerste ploeg. Hiermee was ik toen de jongste keeper in eerste klasse. Het waren de grote gloriedagen van SK Beveren. In 1978 won ik de Gouden Schoen, en won Beveren de Beker van Belgi. Een jaar later pakten we de landstitel, en schakelden we Inter Milaan uit in de kwartfinale van de Europacup 2. Pas in de halve finale werden we gewipt door FC Barcelona. Pfaff combineert zijn functie als doelman met een baan bij de post. Hij is tewerkgesteld als sorteerder te Antwerpen-X. Dat baantje nam hij aan nadat hij enkele maanden eerder op staande voet was ontslagen bij de weverij omdat hij een wedstrijd speelde terwijl hij op ziekteverlof was. Ook was hij korte tijd tewerkgesteld als schilder in dienst van een sponsor van SK Beveren. Pfaff verdient in het sorteercentrum van Antwerpen als negentienjarige 9000 frank per maand. Op dat ogenblik speelt hij bij de eerste ploeg van Beveren en verdient daar een vast salaris van 2500 frank per maand. Bij elke gewonnen wedstrijd komt er 8000 frank wedstrijdpremier bij, voor een gelijkstand wordt telkens 4000 frank uitgekeerd. Het lijken lage bedragen maar een frank van 1973 is er vandaag veel meer waard. Dat komt door de muntontwaarding. Volgens de omrekeningstabel van de Nationale Bank van Belgi is een frank van 1973 er vandaag ruim vier keer zoveel waard. Om de waarde in euro te kennen, moet je het bedrag dus delen door tien. Jean-Marie Pfaff trouwt op 27 juni 1974 met Germaine Carmen Seth, ze is enkele jaren jonger dan Jean-Marie. Het meisje gebruikt haar tweede voornaam. In Sint-Niklaas volgde ze een opleiding Etalage en Verkoop. Door haar aangeboren gave om goed met mensen om te gaan en haar grote organisatorische kwaliteiten, zou ze daarin ongetwijfeld een groot succes zijn geworden, beweert Pfaff in het boek Ik, Jean-Marie uit 1987. Ze glimlacht. Ik heb een prachtige kindertijd gehad. Mijn zus en ik waren twee prinsesjes. Het is een gevoel dat ik ook aan mijn kinderen wou meegeven. Dat ze bijzonder zijn. () Mijn neef en ik deden ons altijd te goed aan de restjes likeur (bij de grootmoeder

van Carmen,td). Jaja, ik was nog heel jong toen ik de eerste keer dronken was, klinkt het openhartig in De Standaard. Het koppel krijgt snel drie dochters: Debby (30 mei 1975), Kelly (26 juli 1977) en Lyndsey (4 oktober 1978). De meisjes zijn volgens Carmen vernoemd naar de Amerikaanse actrice Debbie (!) Reynolds, de Britse zangeres Linsey (!) de Paul en Grace Kelly. Carmen: Ik weet niet hoe het zou geweest zijn als ik een zoon had gehad. Ik denk dat het voor hem moeilijker zou zijn met zo'n vader. Mannen willen altijd concurreren. Mijn dochters hebben ook geworsteld met de roem en de bekendheid van hun vader. Zeker toen ze naar school gingen. Als de ploeg verloor, leek het wel hun schuld. Ze kregen vaak kwetsende dingen te horen. Over de geboorte van Debby vertelt Jean-Marie de volgende anecdote in de Nederlandse krant PZC: Ik kan iedereen recht in de ogen kijken en heb nog niet n keer in mijn leven mijn woord gebroken. Ja, toch n keer. Ik had mijn schoonmoeder beloofd dat haar dochter pas over drie jaar zwanger zou zijn. Het bleken drie maanden te worden Carmen: De geboortes van mijn drie dochters vormen uiteraard het hoogtepunt van mijn leven. Inmiddels is het bijna zesendertig jaar geleden dat ons oudste meisje Debby werd geboren, vertelt ze in het blad Papillio. In die tijd konden artsen bij een zwangerschap nog niet zien wat het geslacht zou zijn, dus toen we haar voor het eerst zagen, riepen we blij: Wauw, een prachtig gezond meisje met alles erop en eraan! Toen onze tweede dochter Kelly het levenslicht zag, klonk het opnieuw: Oh, nog zon mooi meisje! Geheel onverwacht werd ik kort daarop opnieuw zwanger. Dat was eigenlijk niet echt de bedoeling, maar als je bij de hond slaapt... (lacht) Maar uiteraard was dit een heel leuke verrassing en keken we ook dit keer enorm uit naar de geboorte. Volgens de arts zou het dit keer zeker een jongen worden. Maar hoe kon hij dat weten? Hij kon het niet zien, laat staan voelen! (schatert) En toen werd Lyndsey geboren, alweer een meisje! Daar hebben we het dan maar bij gelaten, want ik was niet van plan een vrouwenploeg op de wereld te zetten, hoor! Hoewel, in Mnchen hebben we nog even getwijfeld om alsnog voor een zoon te gaan, een klein voetballerke leek toch ook wel iets. Maar ach, drie dochters op drie jaar tijd, het was mooi geweest. Je kan blijven proberen h, maar je moet ze tenslotte nog allemaal grootbrengen! Bovendien brengen meisjes veel voordelen met zich mee, er komen als vanzelf jongens bij! Beveren In 1973 wordt Pfaff eerste doelman bij Beveren, de ploeg uit het Waasland. Onder trainers Urbain Braems en Robert Goethals groeit Beveren in die dagen uit tot een topclub. Vooral met Braems klikt het. Pfaff speelt ook nog bij de nationale ploeg van de post en de NMBS, de zogeheten PTT-ploeg.Van zijn eerste spaarcenten koopt Jean-Marie een oude Ford Taunus. Freddy Buyl is voorstopper bij Beveren. Die jongens (Pfaff) waren van eenvoudige afkomst en ze beschouwden sport als ht ideale instrument om te klimmen op de sociale ladder. De succes-story van Jean-Marie is een beetje te vergelijken met die van de zwarte atleten in Amerika. Presteren was voor hem een kwestie van overleven.

Midden jaren zeventig opent Jean-Marie een sportwinkel in Beveren, Jean-Marie Pfaff Sportkleding. Om de beginvoorraad aan te kopen moet de keeper met 400.000 frank (10.000 euro) cash naar het hoofdkwartier van Adidas in Brussel. Pfaff verstopt het geld in zijn onderbroek. Hij is bloednerveus. Dat zakenman geen makkelijk beroep was, mocht ik al onmiddellijk ondervinden, noteert Pfaff in zijn biografie Overleven. Gelukkig wordt de winkel met strakke hand geleid door Carmen. Jean-Marie heeft de gewoonte om grote kortingen aan de klanten te geven en wordt er door zijn echtgenote op de vingers voor getikt. In Jean-Marie Pfaff priv van Wilfried Hendrickx wordt een tweede winkel van Pfaff in Beveren vermeld: Jeans Shop. De winkel heeft volgens de held van San Siro niets te maken met blue jeans maar alles met zijn voornaam. In januari 1976 start Pfaff als loopjongen bij de Generale Bank. Hij werkt halftijds in het kantoor van Sint-Niklaas. Hij mag ook de nachtkluis leegmaken. Daar leer ik geld tellen, verklaart Jean-Marie. Wie weet komt me dat nog eens van pas. Op 22 mei 1976 maakt Pfaff voor het eerst zijn opwachting in de nationale ploeg die dan nog de Witte Duivels heten. Het is een duel tegen Nederland in het kader van de kwalificatie voor het WK van 1978. Belgi verliest met 1-2. In 1977 speelt Pfaff nog steeds bij Beveren. Jean-Marie is honkvast. Zijn contract loopt het jaar daarop af en in de pers wordt gespeculeerd over de toekomst van de keeper. Pfaff is voor een fatsoenlijke prijs te koop, noteren sommige kranten. Bovendien voelt Pfaff zich verongelijkt. Als ik alles zou krijgen wat ze mij ooit allemaal hebben beloofd, vertelt Pfaff aan Hendrickx. Toen ik mijn contract bij Beveren tekende, zat er in het bestuur iemand die een chique meubelzaak had. Als je tekent, krijg je van mij een bureau, zei die man. Zie je hier een bureau staan? Tijdens een ander interview met de praatgrage blonde keeper valt op dat hij met sommige collegas een moeilijke relatie heeft. Gilbert Gille Van Binst is eveneens aanwezig en geeft Pfaff geen hand. De journalist is verbaasd. Dat Gille het zesvoudige van mij verdient, vind ik niet erg. Maar ik ben daarom niks minder, verklaart Pfaff grimmig. Die houding zal Pfaff zijn leven lang typeren.Maar ik laat me niet uitdagen en ga dus niet vechten want daar zijn er twee voor nodig. Zie ik dat er een storm komt, dan trek ik mijn kop in tot dat de wind weer voorbij is. Vroeg of laat kom je elkaar toch altijd weer tegen. Met spelers als Jean Janssens, Albert Cluytens, Heinz Schnberger, Wim Hofkens en Marc Baecke verovert Beveren in 1978 voor het eerst de Beker van Belgi. Begin 1979 krijgt Pfaff van de Belgische voetbalpers de Gouden Schoen, nadat hij het jaar voordien na een sterke tweede stemronde als tweede was geindigd na Julien Cools. Hij haalt het in het referendum voor Ren Vandereycken, die zwaar teleurgesteld is door de einduitslag. Dat jaar speelt Pfaff met Beveren ook kampioen. Pfaff is desondanks ontgoocheld: Die Gouden Schoen heeft mij eigenlijk niets opgeleverd. Want je denkt toch niet dat ik daarom opslag gekregen heb? En ik ben geen vrager, ik ben dus niet gaan schooien (bij Beveren). Weet je dat ik zelfs geen opslag gekregen heb van Adidas. Niet eens een premie. En ik speel al zo lang voor dat merk. Alles wordt bij Pfaff in functie van centen uitgedrukt. Volgens redacteur Philippe Vande Weyer van Le Soir kreeg Pfaff de onderscheiding nadat hij bij het voltallige kiescollege had gesmeekt om voor hem te

stemmen. Bij Le Soir heeft men het niet voor de blonde keeper die daar Zean-Marie heet. Ook dat is een constante. Objectiever is journalist Gust Verwerft die Pfaff in die periode gekend heeft. In 1977 spelen de amateurs van SK Beveren de pannen van het dak. Voor het weekblad Zie maak ik een afspraak met de jonge keeper die s morgens facteur is, s middags met zijn zwangere Carmen in zijn sportwinkel op de Grote Markt staat en s avonds traint op de Freethiel, klinkt het in Antwerpen Sportmagazine. Ik moet stil zijn tijdens het interview want de kleine Debby slaapt. En als die te vroeg wakker wordt, is ze lastig. Onze Stefaan (8) is erbij. Jean-Marie neemt hem op zijn arm. Beiden kijken fier in de lens. De fotos hebben hier lang aan de muur gehangen. Tot ik ze moest wegdoen van de collegas. De mensen zullen denken dat ze hier bij FC De Kampioenen zijn. Verwerft heeft Jean-Marie nog vaak gezien. Hij is nooit uit de toon gevallen. Hij is wie hij is: een oprechte mens. Ik kan dat getuigen. We hebben ooit s nachts gezwommen in het bad van een zangeres waarvan ik de naam ben vergeten. En mekaar ooit verrassend ontmoet in een notoire nachtclub waar een paar weken later drie mensen werden vermoord. Dat Verwerft en Pfaff s nachts in het zwembad van een zangeres gezwommen hebben, is vreemd aangezien Jean-Marie niet kan zwemmen. In 1982 verdrinkt bij bijna als Jan Wauters hem zwemlessen wil geven. Jean-Marie kent iedereen die hem kent bij naam, wat fenomenaal is. Vaak heeft hij me allerhande tips bezorgd. Ik lees alle weken in Blik welke brave mens gij zijt. Hier zie, kunt ge een goeie reportage over maken. Belt ze op met mijn complimenten. Mensen met vermoorde kinderen, mismeesterden in een ziekenhuis, OCMW-geweigerden, woningzoekers, ongeneeslijk zieken. Altijd bingo. Het waren toffe jaren. Nooit een frank voor gevraagd of gewild. Resi Pfaffs bekendheid stijgt sinds zijn Gouden Schoen zienderogen. Hij beseft dat zijn bekendheid een commercile waarde heeft. Het is vooral Carmen die haar echtgenoot aanspoort om hieruit geld te slaan. Een manager heeft Pfaff niet. Voor Amerika ben ik bij McCormack. Maar hier wil ik het allemaal zelf doen. Ik wil niet dat zon kwast op mijn kap zijn zakken vol geld steekt. De onderneming Vandemoortele spreekt Pfaff aan om een reclame op te nemen voor het frietvet Resi. De sponsor van Beveren (de shirtsponsor van Beveren was in 1979 Combori,td) vindt dat geen goed idee en zet Pfaff onder druk om het idee af te blazen. Pfaff neemt het spotje toch op. Tijdens de opnames staat een deurwaarder aan de zijlijn van het veld. Het toont aan dat Pfaff zijn zin kan doordrijven. Na de opnames van het spotje moet Pfaff de grootwarenhuizen afdweilen om Resi aan te prijzen, dat is contractueel bepaald. Midden jaren zeventig al wil Pfaff Belgi verlaten. Pfaff was in conflict gekomen met trainer Jef Jurion van Beveren die de fiere Jean-Marie op de bank zette. Dat was niet naar de zin van het goudhaantje. Pfaff: Ik vroeg om een transfer. Het bestuur (van Beveren) liet me niet gaan. Met de komst van Urbain Braems is alles weer goed gekomen. Toch schrijven de Nederlandse kranten in 1976 dat Pfaff naar Feynoord vertrekt. Pfaff: Samen met Willem van Hanegem in een elftal, dat lijkt me wel iets fantastisch, verklaart Pfaff in de pers.

10

Het eerste contact tussen Pfaff en de Nederlandse ploeg dateert al van het jaar daarvoor. Tijdens een interview met PZC-journalist Frits Bakker liet Jean-Marie verstaan dat hij Beveren wilde verlaten. Pfaff vertelde dat zijn carrire overgeleverd was aan de grillen van Beveren, herinnert Bakker zich. Pfaff vroeg Bakker of hij een proeftraining bij Feyenoord kon regelen. Bakker brengt hem in contact met de Nederlandse topclub Feyenoord. Bakker: Jean-Marie hoorde dat mij vrouw een volle nicht is van Wim van Hanegem. Van Hanegem speelt tot 1978 voor de Nederlandse club. Vanaf 1982 is hij staflid van de club. Bakker nam ook contact op met Guus Brox van Feyenoord. Pfaff mocht zijn kunstjes tonen. Bakker: Ze hadden de Belg getest maar het was niks. Het toont aan dat niet iedereen toen onder de indruk was van het talent van Jean-Marie. Begin februari 1979 schrijven de kranten dat Pfaff naar de Nederlandse club AZ gaat. Ik heb zin in Nederlands avontuur, vertelt Jean-Marie enthousiast. Hi speelt dan nog steeds voor Beveren. Pfaff heeft naar eigen zeggen een principieel akkoord met de Nederlandse club. Ik ben rond met hen, verklaart de keeper. Ook voor de voorzitter van AZ Arie Ligthart is de deal rond. Er is een akkoord voor drie jaar. Alleen moet Beveren Jean-Marie nog prijsgeven maar dat is volgens Ligthart slechts een kwestie van centen. Een transferprijs van 800.000 gulden (zowat 400.000 euro) wordt gefluisterd. De interesse van AZ was gewekt door de gouden schoen die Pfaff in 1978 kreeg. De transfer gaat niet door. Midden februari raakt bekend dat de spelersgroep van Beveren Pfaff niet wil lossen. Hij moet blijven tot einde seizoen. Het is een streep door de rekening. De transferprijs was ondertussen al opgelopen tot een miljoen gulden. In 1981 wordt Pfaff enkele maanden geschorst omdat hij grensrechter Ren Thirion na een wedstrijd een kniestoot zou gegeven hebben. Pfaff heeft de kniestoot altijd ontkend. De tvbeelden konden destijds geen uitsluitsel brengen. De Vlaamse supporters van Pfaff zijn woest. Ze trekken naar de Guimardstraat in Brussel, op een wagen staat te lezen: Een Waalse rat Thirion kan een Vlaamse leeuw J.M. Pfaff niet temmen. Thirion wil daar het volgende over kwijt: Het was de match Beveren-Lokeren van 21 februari 1981 voor de Beker van Belgi. Op het einde van de match heeft Pfaff me een lichte trap gegeven op de tibia (een bot in het onderbeen, td). Tijdens de hoorzitting achteraf riep Pfaff: Ik heb niets begrepen van het rapport omdat het in het Frans was. Het geheugen laat Thirion enigszins in de steek aangezien het geen bekerwedstrijd was maar een belangrijke match in de competitie tussen beide ploegen in januari 1981. Pfaff beweert dat hij enkel over een krant (!) stapte die op het veld lag en dat hij Thirion niet aangeraakt heeft. Ik heb die man enkel geen hand gegeven, beweert de keeper. Er zal nooit duidelijkheid komen aangezien er maar twee getuigen van het incident waren, Pfaff en Thirion. Pfaff is bijzonder aangedaan door de schorsing en de dramatische gebeurtenis vormt ongetwijfeld de katalysator voor het vertrek van Pfaff naar het buitenland. Hij is Belgi beu. Opnieuw primeert het financile. Ik was toen net in onderhandeling met een firma van parfumerie. Ze zouden een parfum Jean-Marie op de markt hebben gebracht. Maar toen, met al die heibel, was ik publicitair zo goed als waardeloos geworden. Pfaff becijfert

11

het verlies op 2 miljoen frank (50.000 euro). Onze sportwinkel draaide ineens minder goed, vult Jean-Marie aan. Midden april 1981 noteert de pers dat er een breuk is tussen Pfaff en Beveren. Het is vrijwel zeker dat Pfaff vertrekt, weten de Nederlandse kranten. Hamburger SV heeft interesse en de kniestoot heeft het bestuur van Beveren doen twijfelen. De liefde tussen Pfaff en Beveren is over, Pfaff sluit Beveren niet echt in het hart. In 2004 verklaart hij aan PZC: Bij Beveren laat ik mijn gezicht nog zelden zien. Ik mis er het respect. Als ge zo veel gedaan hebt voor uw club, dan moet men u op handen dragen. Dat doen ze niet. In Duitsland en Nederland zegt men: Wat een eer dat gij komt. Ik zit in Mnchen of Hamburg of waar ook met de clubpresident in de ereloge. Ik ben twee jaar geleden voor het laatst bij Beveren geweest. Je wordt als oudspeler niet uitgenodigd voor een wedstrijd. Ik ken niemand meer bij Beveren. Ik ben hier groot geworden, maar het is niet meer de club waar ik mijn hart in leg. Wij gingen als spelers samen een pint pakken of Chinees eten. Nu, met al die jongens van Ivoorkust, is het totaal anders. Ik heb niks tegen vreemden, maar buitenlanders moeten meerwaarde hebben. Dit is mensenhandel. Ik mis eigen jeugd. Er zou een maximum moeten zijn van vijf buitenlanders. Ik snap niet waarom ze het zo hebben laten gaan. Bayern van 1982 tot 1988 Pfaff staat eind jaren zeventig, begin jaren tachtig in de belangstelling van verscheidene clubs, waaronder RSC Anderlecht. In 1979 onderhandelt Pfaff met manager Beckeffi over een mogelijke transfer naar Anderlecht. Er wordt in het grootste geheim onderhandeld in het Crest hotel. Beveren vraagt 13 miljoen frank. De deal gaat niet door. In 1980 schrijven de kranten dat Pfaff voor een bom geld naar Anderlecht zou vertrekken. Maar Beveren laat de keeper niet gaan, toch niet voor de door Anderlecht aangeboden som geld. Ook Pfaff stelt zijn eisen. Ik was evenveel waard als Robby Rensenbrink. Ik wilde zijn luxecontract. Ik wist hoeveel hij verdiende, Robby had het me verteld, aldus JeanMarie. De Beverse prestaties in Europa gaan in nelk geval niet onopgemerkt voorbij. Verschillende topclubs kloppen op de deur van Pfaff. Uiteindelijk gaat Pfaff niet naar pakweg Anderlecht, maar ineens naar het grote Bayern Mnchen. Jean-Marie in het blad Wijzer: Er was veel interesse. Uit Spanje, uit Itali, en zelfs ook van Anderlecht. Er zijn gesprekken geweest, maar die liepen spaak. Gij wilt zoveel verdienen als onze topspeler Robby Rensenbrink, en dat is een Nederlandse international, zeiden ze. Awel, en ik ben een Belgische international, was mijn antwoord. Wat later had ik een akkoord met Bayern Mnchen. Een ongelooflijke transfer in die dagen. In 1981 krijgt Pfaff een voorstel van de Spaanse club Huelva. Aan Hendrickx vertelt Pfaff dat hij van zijn boekhouder niet mag vertrekken. Weet je wat ik daar zou verdienen? Acht miljoen frank netto per jaar. Maar ik heb een grote naam en ik heb nog niet veel geld verdiend met die naam maar nu zal de money komen. Pfaff klopt op tafel en maakt zich boos. Bovendien klaagt hij dat hij de postzegels die hij moet plakken op brieven aan de fans, uit eigen zak moet betalen. Het laatste jaar (1981-1982) kwam mij dat op 30.000 frank. Volgens Carmen zijn er dat jaar ook aanbiedingen van Espanol Barcelona en AZ 67 uit Alkmaar.

12

In 1982 verdient Pfaff bij Beveren 75.000 frank. Naar eigen zeggen heeft hij altijd blanco contracten getekend en nooit loonsopslag gevraagd. Sommige spelers verdien drie keer zo veel. Pfaff wordt door zijn vrouw onder druk gezet om hogerop te klimmen. Ze profiteren van u. Ge zijt de beste van de ploeg, maar ge verdient het minste. Carmen wordt de drijvende kracht achter het succes van Pfaff. Ik heb Jean-Marie altijd laten doen,vroeger. Soms kon ik met mijn ogen dicht aanvoelen dat er iets ging mislopen. Maar ik mocht pas ingrijpen als het echt misgelopen was. Nu is dat veranderd. Ik ben mij meer en meer om hem gaan bekommeren. En het vreemde is: hij laat dat toe. Hij heeft ingezien dat ik een goede manager voor hem ben, verklaart Carmen aan Hendrickx van Humo. Jean-Marie had van zijn (Beverse) fans een wasmachine cadeau gekregen. Die had hij aan de club uitgeleend. Maar toen David Alcock kwam, wilden ze (het bestuur van Beveren,td) dat dure apparaat aan hem (Alcock) geven. Toen heb ik het teruggehaald. Ik vond dat geen stijl, ze hebben het ons niet eens gevraagd, vertelt Carmen in Ik, JeanMarie. Begin mei 1982 wil Bayern in zee met Pfaff. Maar, als enkel nog de handtekening onder het contract ontbreekt, slaat de twijfel toe. Pfaff, telg uit een gezin van elf, is plots bang voor het onbekende. Onder druk van Carmen, de vrouw die van 'Jeanke' een 'JeanMarie' maakte, zet hij toch de stap. Jean-Marie: Carmen betekent alles voor mij. Als ik haar niet had dan had ik nooit mijn verdere carrire kunnen uitbouwen. Carmen was degene die heeft doorgepakt om naar Mnchen te gaan en ze was daar mijn steun en toeverlaat. Op 19 mei 1982 lekt voortijdig uit dat Pfaff naar Bayern vertrekt. Ik heb er nachten wakker van gelegen, vertelt Jean-Marie in de pers. Maar nu heb ik doorgebeten. De Duitsers waren al drie jaar vruchteloos op zoek naar een opvolger voor de vermaarde keeper Sepp Maier die bij een auto-ongeval zwaar gewond was geraakt. Reinhard Saftig, hulptrainer en scout van Bayern Mnchen, in Belga Sport: Al bij onze eerste ontmoeting wekte Jean-Marie de indruk de beste doelman ter wereld te zijn. Pfaff wordt bij de Duitse topclub binnengehaald als de nieuwe Sepp Maier, de beroemde doelman die dan gekwetst is. Voor mij is er een behoorlijke maandwedde met nog een massa premies en een ruime onkostenvergoeding, snoeft Pfaff. Het contract duurt drie jaar. Daarna kom ik terug naar Belgi. Bij Bayern verdient Pfaff twintig keer meer dan bij Beveren. Omgerekend verdient Pfaff dat eerste jaar naar eigen zeggen dus anderhalf miljoen frank of ruim 37.000 euro per maand. Dat is 18 miljoen frank of 446.000 euro op jaarbasis. In een interview met De Standaard later verklaart Pfaff dat hij er 15 miljoen bruto per jaar verdient. Het werkelijke bedrag is moeilijk te achterhalen. In 1982 wordt geschreven dat Pfaff zijn contract met Bayern in het hotel Intercontinental te Dusseldorf tekent in het bijzijn van manager Uli Hoeness. Het basissalaris bedraagt 400.000 Duitse mark per seizoen. Er zijn ook diverse premies. Pfaff tekent een contract voor drie jaar. Het is toch vooral ook het geld dat de doorslag heeft gegeven, vertelt Jean-Marie eerlijk. Carmen: Heel de zakelijke kant van de transfer, de meubels, het huis en zo, heb ik geregeld met Uli Hoeness. Jean-Marie: Ik heb geleerd dat mijn vrouw in sommige zaken wijzer oordeelt dan ik. Ik heb altijd veel te danken gehad aan haar.

13

In het boek Iconen van het Belgisch voetbal geeft Pfaff bijkomende details over de belangrijke transfer: In het Sas-hotel maakten we kennis met Pal Csernai, de trainer, en heb ik het contract getekend, voor een periode van drie jaar. Als je nu niet tekent, ga ik scheiden van u, zei Carmen. Ik was al gelukkig met een schouderklopje in Belgi maar zij wist toen al dat ik in Duitsland heel veel respect zou krijgen. Toch is Pfaff alweer niet helemaal tevreden. Bayern wilde iets van een 17 miljoen frank betalen maar Beveren eiste 1 miljoen mark (20 miljoen frank) plus een benefietmatch in januari 1983 die hen nog eens 2,5 miljoen frank moest opbrengen. Pfaff heeft het verschil tussen beide bedragen naar eigen zeggen bijgepast door in te leveren op zijn maandloon. In de werkelijkheid kwam er een compromis uit de bus: Beveren kreeg 18 miljoen frank plus die match en nog eens twee miljoen frank in drie jaar tijd als Pfaff minstens dertig wedstrijden per seizoen onder de lat zou staan. De houding van Beveren heeft me teleurgesteld, klinkt het in Jean-Marie priv. Zeker is dat Pfaff daarnaast bij Bayern ook diverse voordelen in nature ontvangt. Een witte Jaguar voor hem en een blitse Alfa Romeo voor Carmen staan klaar. Een paar jaar later krijgt ze een blauwe BMW coup uit de 600-serie. De transfersom bedraagt 18 miljoen frank of volgens een Nederlandse krant 1 miljoen gulden. In een interview van 2008 heeft Pfaff het dan weer over een transferprijs van 7,5 miljoen frank. Ik had recht op 10 % daarvan maar wacht nog altijd, aldus een verontwaardigde Pfaff. De bedragen schommelen bij Pfaff nogal in functie van het tijdstip, de verontwaardiging is er altijd. Pfaff heeft in Duitsland ook diverse sponsorcontracten. Reusch, fabrikant van keepershandschoenen, zet een lijn op met de naam van Jean-Marie erop. Om de fabrikant van dienst te zijn draagt Pfaff vanaf dan enkel gele handschoenen. Dat levert een niet onaardige som geld op, snoeft Pfaff in 1987. Pfaff heeft er ook een deal met Adidas. Voor elke verkochte keeperstrui krijgt hij 5 mark. Dat tikt lekker aan. Hij ontwerpt voor Adidas ook een speciale schoen voor keepers. Pfaff komt in Duitsland terecht in een sterk elftal met bekende namen als aanvoerder Paul Breitner, Karl-Heinz Rummenigge, Dieter Hoene en Udo Horsmann. Met Rummenigge zal Pfaff snel een weddenschap aangaan. De afspraak is dat, bij de eerste interlandwedstrijd tussen Belgi en Duitsland, de verliezer een baard moet laten staan. Belgi verliest en Pfaff laat zijn baard twee maanden groeien. Voor de Duitse cameras heb ik die baard laten scheren. Het bracht 2 miljoen frank op voor een goed doel, aldus Pfaff. In het boek Ik, Jean-Marie is de opbrengst van de actie slechts 200.000 frank. Het gezin Pfaff verhuist naar Unterhaching, een voorstad van Mnchen. Het gezin Pfaff blijkt te wonen in een alledaags wijk, noteert Hendrickx in Humo. Pfaff: Bayern wilde liever dat ik wat duurder ging wonen, in een villa of zo. Maar Carmen wilde liever temidden van het volk wonen. De Pfaffs betalen omgerekend 50.000 frank huur voor het huis en 4000 frank voor een dubbele garage, zowat 1300 euro per maand. Enkele jaren later verhuist het gezin wel naar een luxueuze villa in het iets verder afgelegen Baldham. De villa beschikt over een sauna en een zonnebank. Jean-Marie wordt de tijger van Baldham en zijn dochters de prinsessen van Baldham. Carmen is commercieel manager van haar echtgenoot. Ze neemt de financile touwtjes in handen. Ze regelde zelfs de financile kant van de transfer. De Standaard: Ze

14

staat naast haar voetballer, als de vrouw met de praktische handelsgeest, die weet wat geld maken is en niet snel haar koelbloedigheid verliest. De sponsoraanvragen stromen binnen: pizzamerken, brillenmakers en kledijsponsors hangen aan de telefoon. Zij regelt de contracten, benadrukt Jean-Marie. Naar eigen zeggen verdient Pfaff geen geld met die deals. Geld verdien ik er zeker niet meer mee. Ik stop er integendeel nog geld en tijd in, beweert de blonde keeper ongeloofwaardig. Weet je dat ze (Carmen) er vroeger van droomde om naar het buitenland te trekken en voor de missies te werken? Ze heeft die missie opgegeven om voor mijn missie te werken, mijn voetbalcarrire.' Carmen draagt de broek. Ook de interviews die Pfaff aflegt, worden nadien door haar nauwgezet nagelezen. Hij heeft al veel bijgeleerd, maar echt grote interviews kan hij nog altijd niet weggeven, vertelt ze aan Humo-journalist Hendrickx. Hij wil met iedereen goedstaan. Hij verzwijgt dingen die in zijn voordeel zouden kunnen spreken of zijn verhaal geloofwaardiger maken en als hij dan eens namen noemt, zou hij beter zwijgen. Pfaff zorgt er wel voor dat hij met zijn moeder kan blijven communiceren. Hij bezorgt Dina begin jaren tachtig voor het eerst in haar leven een telefoonaansluiting. Pfaff speelt met rugnummer 1. Bij Bayern kreeg ik nummer 24 en dat wilde ik niet. Ik wilde nummer 1 en ook met mijn initialen JMP erop. Zo was ik de enige die met zijn naam speelde. Dat is altijd zo gebleven, vertelt Jean-Marie. Het debuut van Pfaff bij de Duitse club is er nochtans n in mineur. Tijdens zijn eerste competitiewedstrijd, een topper tegen Werder Bremen, scoort hij een eigen doelpunt, een owngoal. Bayern verliest de wedstrijd met 1-0. In Belgi sneren critici dat Pfaff het niet langer dan 3 maanden zal volhouden en dat hij met hangende pootjes zal terugkomen. Maar Pfaff wint het vertrouwen van de Duitse supporters snel terug. Hij heeft bovendien een spectaculaire speelstijl die bij veel fans in de smaak valt. Zo is Pfaff gespecialiseerd in het stoppen van strafschoppen en grote duiksprongen. Bovendien maakt hij zich ook populair onder de journalisten door hen in steenkolenduits toe te spreken. Na n van zijn eerste wedstrijden, waarin hij de held was na het stoppen van een belangrijke strafschop, wordt hij door de Duitse televisie genterviewd. In dat interview staat hij de pers te woord in een grappige combinatie van Nederlands en Duits. Het videofragment groeir later uit tot een internethit. Ook vandaag is het een veel bekeken filmpje op YouTube. Het fragment wordt eveneens tot op vandaag door tegenstanders van Pfaff misbruikt om aan te tonen dat hij een idioot is. In geen tijd zullen ook in Mnchen de spots zijn richting uitdraaien. Sren Lerby, drie jaar lang de ploegmaat van Pfaff bij Bayern in Belga Sport: Toen ik Jean-Marie ooit vroeg naar de definitie van een goede keeper, antwoordde hij: Als op het moment dat de twee ploegen het veld oplopen, iedereen in het stadion naar de (goede,td) doelman kijkt. Al na twee maanden helpt Pfaff, uitgerekend in de topper tegen Hamburg, de dwalende grootheid uit Mnchen voor de eerste keer uit de nood en nestelt hij zich voorgoed in het collectieve geheugen van de Bayernfan. Voor Pfaff is een goede doelman zijn geen einddoel. Een jaar later al, in 1983, geeft JeanMarie overmoedig aan dat hij trainer wil worden van Bayern. Ik word Bayern trainer, vertelt hij in een interview. Eerst wil hij stage lopen bij de beroemde trainer Petar Nadoveza.

15

Van dat plan komt uiteraard niets in huis. Pfaff blijf keeper bij de Duitse club. Hij beseft terdege dat hij beter tussen de doelpalen kan blijven. Ik zou liegen als ik zei dat ik niet goed verdien. Allemaal goed en wel, maar de fiscus is er ook, klinkt het in 1983. Aan Humo-journalist Wilfried Hendrickx vertelt Pfaff dat hij in orde is met de Duitse fiscus. Ik betaal veel belastingen, ik doe dat graag, want ik verdien goed. Ik ben met alles in orde: mij kan je op geen fouten pakken. Dat kan ik mij niet permitteren. Daarvoor heb ik teveel moeten horen: Den dieje? Dat is er een uit de woonwagens, n uit de barakken. Terwijl wij vaker veel mooier woonden dan die anderen Pfaff beweert dat hij altijd gepest werd. Tegelijk verklaart hij dat hij tevreden is met wat hij heeft. Ik moet geen tien huizen hebben. Dat geld? Wat doe je er eigenlijk mee? Hij geeft toe dat hij onder grote druk staat bij Bayern. Hij lijdt onder de stress. Maar Pfaff is een gelovig man. In Duitsland gaat hij elke week met nanny Agnes naar de mis. Carmen: Voor Jean-Marie betekent het geloof veel meer. Hij dankt er zijn doorzettingsvermogen aan en het heeft hem geleerd de vele stoten onder de gordel te incasseren. In mei 1983 is er interesse vanuit Itali voor Pfaff. Napoli wil 3,3 miljoen gulden betalen voor de blonde keeper. Pfaff: Ik heb er wel zin in. Voor de keeper zit er opnieuw een forse salarisverhoging in. De deal gaat uiteindelijk niet door. Bayern houdt de deur op slot. Pfaff zal midden jaren 80 wel drie landstitels op rij veroveren. In 1984 en 1986 wint hij met Bayern ook de DFB-Pokal. Het lijkt allemaal gemakkelijk, h, klaagt Jean-Marie tegenover Humo-journalist Hendrickx. Bij Bayern de poen gaan pakken en zo, een beetje show geven. Ze vergeten hoe hard het kan zijn, alles heeft zijn twee kanten. In 1984 zit Pfaff door blessures zelfs een tijd op de bank. Pechvogel Pfaff, koppen de kranten. Carmen: Er moet gauw wat veranderen anders is Jean-Marie weg. Dat jaar rijdt Pfaff ook een non dood. Tijdens de rechtszaak blijkt dat Pfaff geen directe schuld treft. Maar de rechter geeft Pfaff wel een boete voor (veel) te snel rijden. Gelukkig is er dat jaar een boek van Jean-Marie en Sepp Maier, Das Torwartbuch. Het boek wordt geschreven door ghost writer Gerd Mnster. Pfaff en Maier leggen er uit aan welke eisen een moderne keeper moet voldoen. Bovendien raakt Pfaff opnieuw fit. Dat jaar speelt hij zelfs een vriendenmatch met Rummenigge. Samen krijgen de sterspelers 30.000 mark voor hun aanwezigheid. Hij tekent ook een contract voor 5 jaar met de Zwitserse firma Diaform die een Jean-Marie Pfaff-zalf op de markt wil brengen. Het wordt een zachte zalf, niet te vettig, aldus JeanMarie. Ik geef mijn naam alleen nog af aan grote firmas zodat de mensen niet bedrogen worden. In 1985 onderhandelt hij met Bayern over een contractverlenging. Pfaff stelt hogere eisen en wil een nieuw contract voor twee jaar. Volgens de pers blijft hij hangen op zijn oude basissalaris. Minder geweten is dat hij ook onderhandelt met andere ploegen. Zo zijn de onderhandelingen met de Franse club Saint-Germain medio januari 1985 volgens Pfaff zelf in een vergevorderd stadium. Ze springen af op de financile eisen van de doelman.

16

In Duitsland is Pfaff erg geliefd. Van een fan krijgt Jean-Marie een massief gouden horloge met 160 briljanten ter waarde van 24.000 mark. Een tijdje later schenkt die fan Pfaff een kostbare dasspeld omdat hij een belangrijke penalty stopt. Hier is er nog respect voor wat je doet, beweert Jean-Marie. Volgens hem is dat in ons land veel minder. Een privsponsor van de keeper vaardigt zelfs een persoon af om Jean-Marie te helpen bij het beantwoorden van zijn fanmail. Bovendien leert hij er naar eigen zeggen zakendoen. Vroeger, met mijn winkel, had ik de naam een zakenman te zijn. Maar hier leer ik pas cht hoe het moet. Ze willen een boek over me maken? Ik zeg meteen: zo en zoveel. Nicht gut? Schade. De Duitse voetbalmakelaar Heinz Gruler schakelt Pfaff in voor signeersessies. Vaak gaan die door in een grootwarenhuis. In het kantoor overhandigt de bedrijfsleider discreet een enveloppe-met-inhoud aan Heinz. Die enveloppe verdwijnt onmiddellijk in zijn binnenzak. Later, in de auto, zal hij mijn deel van het honorarium zwijgend overhandigen, noteert Pfaff in Ik, Jean-Marie. Het is niet zeker dat Pfaff deze inkomsten aan de Duitse belastingen aangeeft. Pfaff keert in die periode midden jaren tachtig regelmatig terug naar Belgi. Meestal neemt hij het vliegtuig. Ik betaal me blauw aan vliegtickets voor de wekelijkse trips naar Belgi, klaagt Jean-Marie. Ook de gouvernantes, de dure internationale scholen voor de dochters en de huurprijs voor de villa in Duitsland wegen volgens Jean-marie zwaar door. Niet iedereen gelooft de klaagzang van de goed verdienende keeper. Soms neemt Jean-Marie de wagen. Hij rijdt graag (te) snel. Toch betaalt hij nooit een boete. Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren dat ik in Belgi of Duitsland ooit een boete heb moeten betalen voor te snel rijden hoewel ik een behoorlijk vinnige chauffeur ben, klinkt het in 1987. Als ik word aangehouden en ik draai het raampje van het autoportier omlaag, dan is de schok van de herkenning voor de man aan de andere kant meestal al genoeg om een bekeuring in de kiem te smoren. Pfaff is de rechtszaak duidelijk vergeten. Op weg naar Antwerpen langs de Weg naar Zwartberg stopt de keeper steevast bij frituur 't Barakske. Die wordt in de jaren tachtig uitgebaat door Maurice en Madeleine Serdons-Vandebeek uit Houthalen. Maurice: In 1976, na 25 jaar put, ben ik op rustpensioen gegaan. Vrienden van ons hadden een frituur en op hun aanraden, zijn we begonnen met 't Barakske. Dat was een heel mooie tijd. Een van onze vaste klanten was Jean-Marie Pfaff. Hij speelde indertijd bij Bayern Munchen. Als hij naar huis reed, kwam hij hier een friet eten. Hij ging gewoon buiten op de bank zitten, at zijn friet en babbelde met de gasten over voetbal. Dat Pfaff regelmatig naar Belgi komt, is geen toeval. Midden jaren tachtig koopt Pfaff een bestaande villa in Brasschaat. De villa werd in 1979 gebouwd. De villa in de Guyotdreef zal in serie De Pfaffs wereldberoemd worden. Pfaff heeft die villa in Brasschaat voor 15 miljoen frank (370.000 euro) gekocht,' vertelt een bron. Dat lijkt niet veel maar je mag niet vergeten dat je toen een gewoon huis kocht voor een miljoen frank. Vijftien miljoen frank was erg veel toen in 1985. Het komt overeen met het basissalaris van een jaar van Pfaff bij Bayern. Bovendien laat Pfaff de villa snel uitbreiden. Al in 1986 laat hij een vleugel bijbouwen. Pfaff had toen een snookerbiljart gekocht die in de woonkamer stond. Hij vond dat die biljardtafel beter in een aparte ruimte zou staan, vertelt een bron.

17

In eerste instantie blijven de eigenaars wonen in de villa. Snel zal de villa bewoond door bompa Pfaff, de vader van Carmen, en zijn echtgenote. De snor, de bijnaam van Edilbert, past op de villa in afwachting van de terugkeer van de Pfaffs uit Duitsland. Hierdoor ontstaat het misverstand dat de villa van bompa Pfaff zou zijn. Bompa Pfaff Edilbert Jean-Marie (!) Seth werd geboren op 7 juni 1929 in Deurne. Hij groeide op in een familie van foorreizigers. Als kind stond hij op 6 jarige leeftijd al op het podium als clown. Later ontpopte hij zichzelf als David Copperfield van zijn tijd. Hij was een echte goochelaar. Mensen kwamen dan ook van ver om zijn trucs te zien. Op 24-jarige leeftijd leert hij zijn vrouw Yvonne Geerts kennen als hij bij haar water gaat halen om zijn kraam te poetsen. Yvonne Geerts werd geboren op 15 oktober 1928. Ze valt als een blok voor deze knappe grote man. De twee worden op slag verliefd. Twee jaar later geven ze elkaar het jawoord in Brussel. Op 5 januari 1955 verwelkomen ze hun eerste dochter Linda Clementina Juliana Seth. Een jaar later wordt ook hun tweede dochter Germaine Carmen Leona Seth geboren. Samen houden ze een winkel open. Yvonne merkt dat haar man niet echt gelukkig is in hun winkel en koopt zonder dat iemand het weet een kraam en de ronde van een andere foorreiziger over zodat haar man zijn werk kan voortzetten. Bompa en Bobo, zoals ze worden genoemd door hun (klein)kinderen, zullen altijd klaarstaan voor de opvang van Debby, Kelly en Lyndsey. Op 15 mei 1987 sterft Bobo. Bompa blijft alleen achter en een jaar later komt de familie Pfaff terug uit Duitsland om zich ook in Brasschaat te vestigen. Bompa zal zijn eigen plek in het huis krijgen en ziet zijn kleinkinderen elke dag opgroeien van kleine meisjes tot pubers en later tot volwassen vrouwen. Utrecht Midden jaren tachtig is Pfaff op het hoogtepunt van zijn carrire. Het is instelling en niet alleen geluk. Je moet succes willen en een doel hebben. Daar heb je incasseringsvermogen en doorzettingsvermogen voor nodig. Ik heb altijd gezegd dat ik een grote keeper wilde worden. Je moet geloven in wat je kan, ik heb dat geloof altijd gehad, dat instinct. Door moeilijke ballen te pakken raakte ik fier. Ik wilde altijd maar vooruitkijken en beter worden en heb goed geluisterd naar anderen. Ik had wilskracht om dat te doen, ik heb dag en nacht getraind. Als klein manneke ging ik elke ochtend om 5 uur 3 tot 4 kilometer hardlopen, vertelt Jean-Marie aan Frank Rekers. In 1986 stroomt het geld binnen. Pfaff krijgt een premie van 12.500 DM bij Bayern voor de prestatie in de Europacup en sponsor Commodore deelt aan elke speler nog eens 50.000 mark extra uit. Pfaff besteedt een deel van het geld aan een nieuwe (extra) wagen voor zijn echtgenote, een witte Panther Kallista ter waarde van 50.000 mark. Een Porsche is dubbel zo duur, lacht Pfaff in de Duitse pers. Carmen krijgt de wagen voor haar verjaardag. Van de dealer had ik een mooie korting gekregen, vertelt Pfaff. Die man veronderstelde terecht dat ook de pers hier wel brood in zou zien.

18

Pfaff laat een speciale koperen plaat maken voor de wagen met daarop Panther Pfaff. Op alles laat Pfaff zijn naam aanbrengen, niet alleen op zijn shirt. Hiermee wil hij aan iedereen tonen dat hij het gemaakt heeft. Carmen nuanceert in De Standaard: 'De buitenwereld ziet natuurlijk alleen de blinkende voorkant van de medaille: de luxe, de feestjes, het geld. De achterkant is minder fraai. Toen Jean-Marie bij Bayern Mnchen speelde, voedde ik alleen onze drie dochters op. Ik had geen familie in de buurt als tijdelijke opvang. Dat jaar is er interesse voor Pfaff vanuit Nederland. FC Utrecht is op zoek naar een doelman en de club wil Pfaff op huurbasis overnemen. Pfaff ligt op dat ogenblik onder vuur in Duitsland na blessureleed. Toch voelt hij zich naar eigen zeggen niet gepasseerd. Pfaff kan weg voor en bescheiden transfersom van 500.000 DM. De deal gaat niet door. Eind juni 1987 is het contract van Pfaff bij Bayern ten einde. Hij mag dan weg voor een nog lager bedrag, tussen 6 en 10 miljoen frank. In Ik, Jean-Marie is dat bedrag 300.000 DM. Het oorspronkelijke plan is dat hij zichzelf vrijkoopt en zich dan aan de meestbiedende club aanbiedt. Ook dat plan gaat niet door. Midden 1987 tekent Pfaff zelfs een nieuw contract bij Bayern voor twee jaar. Hij blijft volgens het contract tot 30 juni 1989. Jean-Marie vraagt tevergeefs een contract van 3 jaar. Deze keer zit er wel een flinke loonsverhoging in. Jean-Marie: Het laatste jaar verdiende ik ruim het dubbele van wat ik in het begin bij Bayern kreeg. Ik noem geen bedrag, maar om u een idee te geven: mijn salaris was ongeveer even hoog als dat van Karl-Heinz Rummenigge voordat hij naar Itali vertrok. Na een jaar zal het bij Bayern eindigen. Een eenvoudige berekening leert dat hij er bruto ruim 100 miljoen frank of 2,5 miljoen euro verdiend heeft (zes seizoenen aan gemiddeld 18 miljoen frank per seizoen). Netto blijft er een stuk minder van over. Maar door de sponsorcontracten en de premies zal het netto-bedrag ongetwijfeld in de buurt liggen van dat bedrag. Agnes Debruyne De kinderen van Pfaff worden in Duitsland opgevangen door diverse gouvernantes. Het gaat om jonge meisjes die 8000 frank (200 euro) per maand krijgen. Achtereenvolgens passeren Sonia, Anne, Manuela en Carina de revue. Een van de meisjes raakt zelfs ongewenst zwanger. Carmen betaalt de abortus. Stabiliteit vindt het gezin bij de oudere nanny Agnes Debruyne, bijgenaamd Madame Agnes. Ze is dan al 62 jaar. Vandaag woont de Westvlaamse in het OCMW-rustoord van Denderwindeke. De geboren Roeselaarse zal zes jaar bij de familie van Jean-Marie Pfaff werken. Ik trok voor zes weken naar Duitsland om er op de kinderen van Jean-Marie te passen, maar het zouden uiteindelijk zes mooie jaren worden. Debby, Kelly en Lindsey Pfaff waren leuke meisjes, maar ik had vooral een goede band met Lindsey die de jongste was en soms een beetje uitgestoten werd door haar twee oudere zussen. Ik heb nog steeds een goede relatie met de familie Pfaff, verklaart ze aan Het Nieuwsblad. Agnes is veel meer dan de oppas. Ze staat in Duitsland de internationale pers telefonisch te woord, ze geeft advies bij het behandelen van fanmail en ze bespreekt de zakelijke aanbiedingen met Jean-Marie en Carmen. Ze slaagt er zelfs in Jean-Marie op te monteren als hij in een dipje zit.

19

Pfaff raakt in Duitsland ook bevriend met Bobby Dekeyser. Dekeyser was tussen 1986 en 1987 de doublure van Jean-Marie Pfaff bij Bayern. Pfaff en Dekeyser zijn vandaag nog altijd goede vrienden. 'Een drietal weken geleden kwam Bobby samen met Oliver Bierhoff nog een koffie drinken bij mij thuis,' vertelt Pfaff enkele jaren geleden. 'We zijn nog altijd maten, maar Bobby heeft het ook heel druk. Hij heeft het gemaakt als zakenman. Wellicht is hij een nog betere zakenman dan doelman.' Dekeyser bevestigt de goede relatie met Pfaff: Ik ben nog steeds erg sportief. En ik ken Jean-Marie Pfaff nog goed. Hij was mijn collega bij Bayern. Ik was de tweede doelman. Hij blijft de beste keeper ter wereld. Wekelijks hangen wij nog aan de telefoon om over onze projecten te praten. Hij is en blijft een goeie maat. Lierse en Trabzonspor Pfaff heeft veel geleerd in Duitsland, niet alleen op het sportieve vlak. In Duitsland ben ik een product geworden. Ik vertelde mensen welke deuren ze in hun huizen ze moesten zetten (Theuma) en waar ze hun geld moesten beleggen (Bayerische Landesbank), vertelt Pfaff. Hij vergeet de pizza Pfaff-Baff te vermelden die in een Italiaans restaurant te Bayern opgediend wordt. Per slot van rekening moet ik mijn roem nu verzilveren, verklaart Pfaff in 1987. In 1988 keert de dan bijna 35-jarige doelman terug naar Belgi. Veel voetballers gaan dan op pensioen, niet Jean-Marie. Hij wil doorgaan tot hij veertig is. Als ik voor het geld had gekozen, dan was ik naar Tokio gegaan, bluft Pfaff. Maar ik wilde naar huis. Dat is ook beter voor mijn dochters die dan naar een Belgische school kunnen gaan. Dat laatste klopt niet helemaal. Carmen verklaarde eerder in een interview dat haar dochters perfect gelukkig waren in Duitsland. Er is dat jaar 1988 ook interesse voor Pfaff vanuit de Spaanse club Gijon. Maar Pfaff gaat aan de slag bij Lierse SK, waar hij een ploegmaat wordt van onder meer Nico Van Kerckhoven, Frank Dauwen, Didier Segers, Pascal Bovri en Stan Van den Buys. Pfaff zet hiermee keeper Birger Jensen opzij die niet de spreken is over de putsch. Voetbaljournalist Thierry Van Acker: Jean-Marie Pfaff bleek commercieel een meesterzet van Lierse, sportief gezien net iets minder. Jensen werd in de thuiswedstrijd van Lierse tegen uitgerekend Club Brugge opzijgeschoven. Trainer Davidovic negeerde Jensen volledig, al zal de sponsoring van Pfaff het toen wel iets meer voor het zeggen hebben gehad. Maar de oude collega's van Jensen waren hem niet vergeten, noch zijn trouwe supporters. Lierse werd met 0-3 cijfers afgedroogd. De Club supporters scandeerden Jensen zijn naam, Pfaff leek aangeslagen. Jean-Marie heeft een deal met brouwer Theo Maes. Pfaff: Toen ik in 1984 in het jaarlijkse referendum van Maes Pils was verkozen tot populairste Rode Duivel, kwam ik voor het eerst in contact met Theo Maes. We raakten in gesprek en algauw bleek dat we zakelijk op dezelfde golflengte zaten. Theo Maes: Jean-Marie lijkt op JR uit Dallas. Die krijgt geregeld doodsbedreigingen maar hij is wel mateloos populair. In het contract met Theo Maes staat dat Pfaff Public Relations Executive van Maes Pils wordt. Het was een job die me op het lijf geschreven stond. Ik vergeleek het zelfs een

20

beetje met mijn werk voor de bank intertijd, vertelt Pfaff. Volgens Pfaff loopt de overeenkomst met brouwerij Maes tot zijn vijfenzestigste! De eerste wedstrijd die Pfaff midden september 1988 voor Lierse speelt, wordt een flop. Lierse speelt die dag thuis tegen Club Brugge. De spionkop van Brugge heeft zich achter het doel van Pfaff gepositioneerd en scheldt de blonde keeper uit. Jean-Marie dikke nek, scanderen de Bruggelingen. Pfaff is niet onder de indruk. Als mensen zo te keer gaan, kunnen ze me niet beledigen. Daar sta ik boven. Het is correct dat Pfaff in Duitsland voor hetere vuren gestaan heeft. Lierse verliest de wedstrijd op het Lisp met 0-3. Het salaris van Pfaff bij Lierse is bovenmodaal. Volgens Limburgsch Dagblad verdient Pfaff 4,5 ton (450.000 gulden of zowat 8,2 miljoen frank) per jaar. Een bedrag van 700.000 francs (17.350 euro) per maand wordt gefluisterd, weet de redacteur. Veel risico loopt Lierse niet, het contract van Pfaff bij Bayern werd afgekocht door brouwerij Maes. Bovendien staat brouwer Theo Maes garant voor het salaris van Pfaff. Beide mannen kunnen het goed met elkaar vinden. Pfaff heeft een contract van drie jaar en wil dat ook nakomen. Kwatongen beweren al bij het begin van het seizoen dat Pfaff na een jaar weg zal zijn. Jean-Marie ontkent: Ik heb een driejarig contact. Dat is een bewuste keuze. De kwatongen zullen gelijk krijgen. Journalist Gust Verwerft volgde Pfaff in die periode: We hebben allebei iets gehad met Lierse. Eerst kwam ik er alleen als Rik Coppens met Beerschot op het Lisp speelde. Met tram 17 van Wilrijk naar het Centraal Station en daar op de overvolle trein naar Lier, verbaasd door het raam starend naar de boerenbuiten die al in Berchem begon. Vanuit de statie van Lier, een voettocht door weilanden, tot in de wijk Lisp waar apotheker Gerard Meylemans woonde en waar Lierse met haar Rode Duivels speelde, zelfs met wereldspelers als Fonske Van Brandt en een keeper met het hardste schot ter wereld: Fons Dresen. Tijdens de gouden Belgische voetbaljaren 75-90 wilde de sportjournalistiek dat ik mij beroepshalve met Lierse ging bezighouden. Het was de tijd dat de meeste voetballers nog eenvoudige namen hadden die je kon uitspreken zonder te lispelen of te stotteren. De tijd dat je de samenstelling van de ploeg drie dagen op voorhand mocht weten en de spelers een heel seizoen op dezelfde plaats stonden. Het was de tijd dat het de moeite was om een gazet te kopen en s maandags zelfs twee of drie omdat de journalisten wisten waarover ze schreven en de artikels interessant genoeg waren om gelezen en bewaard te worden. Voetbal was toen een feest. De alles-is-gratis op het internet en de verzuurde tvcommentaren van de analisten moesten nog uitgevonden worden. Hoe eenvoudig was het toen in Lier zonder de Arabieren. Trainer Gust Baeten orakelde dat hij bij de aftrap evengoed naar huis kon gaan want dat een trainer niets aan het resultaat kan veranderen. Erwin Vandenbergh maakte alle goals, Dany Verlinden pakte alle ballen en de slanke Johan Boskamp kon nooit tegen zijn verlies en sloopte vriend en tegenstander. En zelfs zijn trainers tot hij zelf trainer en ronder werd. Er was geld, veel zwart geld te rapen en de allergrootsten kwamen naar Lierse. Zelfs Jean-Marie Pfaff, de beste keeper ter wereld, kon door advocaat-voorzitter Patrick Bouwen voor het seizoen 88-89 van Bayern Mnchen naar Lierse worden gehaald. Alle loges uitverkocht, recordaantal abonnees, prijs van de advertentieruimtes verdrievoudigd. Zo simpel was dat toen.

21

Trabzonspor Na een jaar houdt Pfaff het bij Lierse voor bekeken. Naar eigen schrijven kan hij zich niet meer vinden in de lijn die het bestuur uitzet. In 1989 verkast Pfaff naar het Turkse Trabzonspor. Pfaff wordt binnengehaald door de Turkse voorzitter Mehmet Ali Yilmaz. Pfaff wordt bij de Turkse club onthaald als een echte volksheld. Vaak wordt geschreven dat hij trainer Urbain Braems volgt maar dat klopt niet. Het is Pfaff die Braems er later zal binnenhalen. Net als Pfaff zal Braems er eeuwige roem vergaren. Meer dan 10 jaar later is Pfaff nog steeds vol lof over de Turkse voorzitter: Mehmet Ali Yilmaz, een geweldige president, verklaart Pfaff in de Turkse krant Hrriyet op 9 januari 2001. In Trabzon is wijlen Theo Laseroms technisch directeur. Hij is vol lof over JeanMarie: Onvoorstelbaar hoe die nog keept. Jean-Marie pakt wekelijks punten voor ons. Hij is hier enorm populair. Hij kan echt niet normaal over straat lopen. Jean-Marie heeft in Trabzon een contract voor 2 jaar, een jaar met mogelijkheid tot verlenging. Ik wist dat het emotioneel en moeilijk jaar zou worden, maar wilde ik mijn kinderen een goede toekomst kunnen bieden, dan kon ik zo een lucratieve aanbieding niet laten liggen. Pfaff beweert dat hij zelfs het eerste jaar bij Bayern ver onder zijn marktwaarde had gespeeld. Dat zou deze keer niet het geval zijn. Hoeveel Pfaff in Turkije verdient, is niet geweten. Een e-mail aan Trabzonspor werd niet beantwoord. Een bedrag tussen een miljoen en twee miljoen dollar is niet onrealistisch. De komst van Pfaff heeft positief effect voor de Belgische voetballers. Bekir Irtegn, de makelaar die namens Genlerbirligi de Belgische markt afschuimt, stelt dat de Belgische voetballers een uitstekende reputatie hebben bij de Turkse clubs. Allemaal dankzij Jean-Marie Pfaff. Sinds zijn indrukwekkende periode bij Trabzonspor volgen alle Turkse clubs de Belgische competitie op de voet. De voetballers die na Pfaff gekomen zijn, bevestigen die goede naam. De Turken zijn vol lof over Daems, Somers, Nys, Zdebel en Mbayo, die allemaal uit de Belgische competitie kwamen. Zowel sportief als priv passen de Belgen zich vlot aan, klinkt het in Het Belang Van Limburg. Bovendien staan de Turkse clubs momenteel financieel zo sterk dat ze de Belgen probleemloos over de Bosporus kunnen lokken.Tot tien jaar geleden waren ze allemaal afhankelijk van n rijke voorzitter, met alle risicos vandien. Nu zitten voetbalkenners in de besturen, zijn de meeste clubs omgevormd tot een nv en halen ze inkomsten uit sponsoring, marketing, merchandising en tv-gelden. De Turkse televisie betaalt 120 miljoen euro aan de clubs. Gevolg: de Turkse clubs kunnen transfersommen betalen en de salarissen zijn enorm gestegen. De minste voetballer verdient hier 100.000 euro netto per jaar, met premies en andere voordelen erbij loopt dat al snel op tot 200.000 euro. Daarmee groeien ze langzaam naar de Europese topcompetities toe. En die trend gaat zich alleen maar doorzetten. Met een markt van 70 miljoen voetbalgekke inwoners zal Turkije blijven boomen. Midden juli 1990 is Pfaff werkloos. Zijn lucratieve contract bij Trabzonspor is ontbonden. De reden hiervoor zou zijn dat de rijke voorzitter Yilmaz opgestapt is. Yilmaz stond garant voor het rijkelijke salaris van Pfaff. Dat klopt niet helemaal. Yilmaz was voorzitter van 1982 tot 1988 en van 1989 tot 1992. De werkelijke reden ligt wellicht elders,

22

bij Carmen? Pfaff bevond zich toen alleen in Turkije. Zeker is dat de bankrekening van Pfaff gevoelig zwaarder geworden is. Volgens Pfaff is Carmen de motor van zijn carrire geweest. En van mijn leven, de draaischijf van mijn gezin. Als moeder en vrouw was niets haar te veel. Na de match kookte ze altijd nog een potje voor mij. Als er iets mis was met de kinderen, kreeg ik dat niet te horen. Ze is met mij naar Bayern gegaan. Ze kende geen Duits maar heeft daar toch een mooi leven opgebouwd. Ze is sociaal, hulpvaardig en heel optimistisch. Ze heeft veel doorzettingsvermogen en kan veel incasseren. Ze heeft me altijd gesteund. Carmen heeft me zelfs op het juiste moment gezegd om te stoppen, klinkt het in Iconen van het Belgisch voetbal. Dochter Kelly Pfaff is iets realistischer. Volgens haar waren er af en toe moeilijke periodes in de relatie tussen haar ouders. In 1990 zet Jean-Marie definitief een punt achter zijn carrire als doelman. Pfaff is dan net geen 37 jaar. Een vraag naar de rijkdom van Pfaff op dat ogenblik wordt afgewimpeld. Ik rijk? Niet in geld, wel in geluk. Muzikale carrire Pfaff probeert ook een muzikale carrire uit te bouwen. In 1979 brengt hij Denk je vaak aan mij uit, een maf liedje. Jean-Marie neemt de plaat op voor het label Pyramid en schenkt de opbrengst volgens de pers aan Unicef. Dan al beseft Pfaff dat hij zijn marktwaarde kan verhogen door zich in te zetten voor het goede doel.n plaatje moesma Het project is een idee van Johnny Hoes die onmiddellijk iets zag in de jonge Pfaff. Bij het beluisteren van het plaatje valt nochtans onmiddellijk op dat Pfaff helemaal niet kan zingen. Het zal niet het zangtalent geweest zijn van Jean-Marie dat Hoes overtuigde. In 1984 nemen Pfaff en de Belgische zangeres Fenna Wir zwei (Wij twee) op. Het is een hartstochtelijk pleidooi voor liefde en (wereld)vrede. Freude hat man niemals zu viel Das Leben ist doch kein Spiel. Journalist Paul Onkenhout van De Volkskrant is niet overtuigd. Als voetballers zingen, is de kans op ongelukken groot, sneert hij. Wij twee is het favoriete nummer van Onkenhout gezongen door een voetballer. Het nummer kwam er door de zingende kapper Gilbert De Nockere. Hij vond de keeper toen een heel aantrekkelijk item om muzikaal rond te werken. Jean-Marie was in die tijd de beste doelman ter wereld. Zonder blikken of blozen mogen we zeggen dat op er op dat moment niemand beter was dan Jean-Marie en hij lag het beste in de markt, stelt De Nockere op waaskrant.be. Dus trok Gilbert naar de doelman en stelde hem voor om die plaat te maken. Maar de muziekschrijver bleef er eerlijk bij en wees er Jean-Marie op dat hij geen zanger was, alleen een goed promotioneel product. Om het geheel op te smukken haalde Gilbert er het Kieldrechtse zangeresje Fenna bij die al bewezen had over een bijzonder mooi stemmetje te beschikken. In 1984 namen Jean-Marie en Fenna de plaat op in de platenstudio van Telstar. De bedoeling was om een plaat te maken over het geweld op het voetbalveld. Daar werd toen veel over gepraat en iedereen vond dat dit moest stoppen. Het nummer werd een

23

aanklacht tegen het geweld. Toch bleef Jean-Marie het belangrijkste item. Daarom schreef de componist er het nummer Jetzt Bin ich ein Bayer bij. Jean-marie woonde toen in Beieren. Merkwaardig genoeg werd de B-kant van de single de aantrekkingskracht voor de verkoop. Van het singletje van Jean-Marie werden er in ons land meer dan 40.000 exemplaren verkocht maar in Duitsland ging het over 100.000 stuks. Ook daar werd een gouden plaat uitgereikt. Dat nummer levert Pfaff ook een audintie bij paus Johannes Paulus II op. De Nockere: Blijkbaar viel de boodschap in goede aarde bij het Vaticaan. Helaas is enkel Jean-Marie kunnen gaan. Ik was geboekt voor een optreden in Dendermonde en de organisatie hield me aan het contract. Dat vind ik nog steeds jammer.' Volgens Pfaff kwam de audintie door een andere reden. De paus heeft me in 1983 in audintie op het Sint-Pietersplein in Rome ontvangen. Samen met het WK in Mexico was deze ontmoeting een van de absolute topmomenten in mijn leven. Ik had vanuit mijn geloof altijd al de wens de paus eens te ontmoeten en een bakker uit Waregem, die ik verder nooit gezien heb, heeft dat toen voor mij geregeld. Die drie indringende minuten vergeet ik nooit. Naar eigen zeggen begroette Pfaff de paus in het Pools. Zelf antwoordt JohannesPaulus volgens de doelman in perfect Vlaams. Hij sprak drie tot vier minuten Vlaams met mij, beweert Pfaff. Later klinkt de versie enigszins anders. De bakker is plots een vriend geworden en het Vlaams is vervangen door het Duits. Een vriend van mij, een bakker uit Waregem, heeft alles geregeld. Ik heb de paus aangesproken in zijn eigen taal, Pools. Hij dacht echt dat ik een Pool was. Toen zijn we overgeschakeld op Duits. Een heel bijzondere ontmoeting voor mij. Ik ben katholiek opgevoed. Als cadeau heb ik mijn gouden plaat gegeven van het liedje dat ik samen met een Belgische zangeres (Fenna,td) had opgenomen. Dat was ook een bestseller in Duitsland maar ik heb de paus de Nederlandse versie gegeven, klinkt het in het boek Iconen van het Belgisch voetbal van Coninx en Michiels. In 1987 brengt Pfaff de discostamper The Number Cruncher uit. Het nummer komt uit de koker van Ronny Sigo en Gary Geudens. Een jaar later is het muzikale tweetal verantwoordelijk voor Baarchoem da's in orde. In 1987 krijgt Pfaff zelfs een gastrol in de Duitse film Zrtliche Chaoten. Pfaff speelt naast Thomas Gottschalk, Michael Winslow, Helmut Fischer en Pierre Brice. Dat Pfaff in de jaren tachtig ook aan een carrire als zanger denkt, is geen grap. Ik moet natuurlijk geen rock n roll beginnen zingen. Daarom zoek ik mijn repertoire zorgvuldig uit. Hier in Duitsland heb ik Jean-Marie gezongen in de uitzending Kini, Kino en toen zijn er twee dagen aan n stuk aanvragen in de studio binnengestroomd, vertelt hij aan Hendrinckx. Alle mogelijkheden om geld te verdienen worden ernstig onderzocht door Carmen en Jean-Marie. Decennia later, in januari 2008, zal Pfaff nog een keer optreden met de populaire Nederlandse zanger Frans Bauer in het Sportpaleis te Antwerpen. Bauer: Nou, wij zijn van zeg maar dezelfde komaf. We zijn allebei geboren in een woonwagen, en we hebben dezelfde levensfilosofie. Op een dag zijn mijn gezin en dat van de Pfaffs samengekomen, en heb ik Sjan-Marie gevraagd om even mee op te treden. Ik kan helemaal niet zingen, zei hij. Maar dat geeft toch niet als je ziet welke hits we allemaal hebben om samen te zingen?

24

Jean-Marie houdt tijdens het optreden volgens de aanwezige journalist van De Standaard de micro vast als is het een brandende toorts, zichtbaar blij elke keer dat Bauer overneemt. Neen, een carrire als zanger zit er nog niet meteen in voor Jean-Marie, besluit de redacteur. EK en WK De grootste roem zal Pfaff toch op het EK en vooral het WK vergaren. In 1980 is Pfaff erbij in Itali voor het EK. Belgi speelt goed maar toch verzamelen er zich donkere wolken boven de selectie. De spelers lazen dat de Italianen, Spanjaarden en Duitsers een veelvoud meer verdienden dan zij. Zij wilden een onderhoud met bondsvoorzitter Louis Wouters, maar ze werden wandelen gestuurd. De spelers reageerden daarop met prikacties door een kwartier later hun opwachting te maken voor de training. Enkele bondsbestuurders werden radeloos, maar gelukkig brachten de spelers hun ongenoegen niet tot uiting op het trainingsveld. Uiteindelijk deden beide partijen water in de wijn. Iedere speler kreeg 40.000 frank (zo'n 1.000 euro) per punt, plus nog een kwalificatiepremie van 80.000 frank (2000 euro) als we de finale haalden. In totaal om en bij de 240.000 frank dus (6.000 euro). Vergeleken met nu klein bier, maar het toonde wel een groeiend zelfbewustzijn binnen de groep aan, vertelt trainer Guy Thys. Pfaff geeft in zijn biografie toe dat hij het erg moeilijk heeft met deze houding van sommige spelers. Vooral de prikacties liggen op zijn lever. Pfaff keept dat jaar 1980 goed op het EK maar de Belgen zullen vooral Pfaff herinneren als d doelman van het WK 1982 in Spanje en vooral het WK 1986 in Mexico. In Bayern is de blonde keeper vanaf 1982 enigszins buiten beeld, voetbal is in die dagen minder gemediatiseerd dan vandaag. Tijdens het wereldkampioenschap staan alle schijnwerpers op Pfaff gericht, dat heeft hij graag. Eric Gerets, een paar maanden jonger dan Pfaff, is er ook bij op het WK 1982 in Spanje. Op dat toernooi wint Belgi tijdens de openingswedstrijd verrassend met 1-0 van titelverdediger Argentini. In de wedstrijd tegen Hongarije komt Gerets in botsing met doelman Jean-Marie Pfaff. Gerets heeft een hersenschudding en zal vervangen worden door Gerard Plessers. Pfaff kan wel verder. Toen Gerets na de wedstrijd een ambulance wil nemen, was het voertuig al met Pfaff naar het ziekenhuis vertrokken. In het ziekenhuis deelde een zo goed als ongedeerde Pfaff handtekeningen uit. Zowel de spelersgroep als de bondscoach nemen Pfaff het voorval kwalijk. De doelman valt uit het elftal en wordt tijdelijk vervangen door Theo Custers. Toen die vervolgens blundert tegen Polen, wordt derde doelman Jacky Munaron onder de lat geplaatst. Einzelgnger Pfaff ligt niet goed in de ploeg. Van El sympatico, de bijnaam die Pfaff in 1986 in Mexico krijgt, is zeker nog geen sprake. Ik moet mij afzonderen, ik moet alleen zijn. Ik kan die spanning (voor een wedstrijd) niet weglachen of zo, verklaart Pfaff zijn gedrag. Jaren later vertelt Pfaff dan weer het tegendeel: Ik keek altijd eerst naar het gemeenschappelijk belang en dan naar mijn belang. Bij de blonde keeper krijgen woorden over de jaren heen vaak een totaal andere betekenis. Pfaff krijgt in Spanje zelfs bijna klappen van Rode Duivel Ren Verheyen. Verheyen en Raymond Mommens hadden stiekem hun respectieve echtgenotes

25

binnengesmokkeld en Jean-Marie had ze verlinkt. De pers kopt meedogenloos: Het verraad van Pfaff. Het gaat van kwaad naar erger in Spanje. Spelers des duivels op Jean-Marie Pfaff kopt een Nederlandse krant. Volgens de journalist wordt Pfaff er door de ploegmaats volledig genegeerd. Pfaff verklaart dit doordat hij in het buitenland speelt terwijl de spelers van Anderlecht en de andere Belgische clubs samenklitten. Gille Van Binst: Jean-Marie Pfaff... (blaast) Hij mocht voor de eerste keer met de Rode Duivels mee toen we in Zwitserland moesten spelen. Hij vroeg welke kleren hij moest aandoen voor de tactische bespreking. De wedstrijdkledij, zei ik. Ik zie hem nog altijd binnenkomen... Met zijn voetbalschoenen op de parketvloer... Raymond Goethals riep: Jij vuilen boer! Birger Jensen: Je kon Pfaff alles wijsmaken. In Brugge zeggen ze : een bloten... Van Binst: Na die match kreeg iedereen een polshorloge, waarop Zwitserland - Belgi was gegraveerd. Zeker 10.000 frank waard. Ik zei tegen Pfaff: Jean-Marie, dat horloge heeft 500 frank gekost. Maar ik geef je er 2.000 voor. En Jean-Marie was weer content, h..., lacht Van Binst in het Brugsch Handelsblad. Trainer Guy Thijs over Pfaff: Een geweldige speler. Maar qua intellect. U herinnert zich wellicht de benefietwedstrijd toen Pfaff van Beveren naar Bayern ging, vertelt Thijs in 1993. Hij zou een deel van de opbrengst ontvangen. Er werd beslist dat hij een derde deel zou krijgen. Waarop Jean-Marie zei: Maar daar ga ik niet mee akkoord. Ik moet minstens een vierde deel hebben. Thijs geeft wel toe dat Pfaff gemakkelijk te motiveren is. Een jaar later vertelt hij dit: Tegen Jean-Marie moet je alleen maar zeggen dat hij de beste keeper van de wereld is. Maar je moet wel snel zijn, anders had hij het al gezegd. Wilfried Van Moer verdedigt Pfaff: Hij is altijd oneindig veel professioneler geweest dan de anderen. Maar is hij een onverbeterlijke individualist, een maniak. Ook tijdens het WK 1986 in Mexico verloopt alles stroef tussen de spelers. Net voor het duel tegen Paraguay verwijt Pfaff bepaalde spelers een gebrek aan professionele ernst. Sommige spelers tennisten de avond voor een belangrijke wedstrijd tot halftien, om zich pas nadien te laten masseren. Zo konden ze onmogelijk fit aan de aftrap staan. Dat kon ik niet aanvaarden. Als een van de oudere spelers vond ik het mijn plicht hen erop te wijzen dat ze zich beter moesten voorbereiden. Tenslotte waren we niet in Mexico om ons te amuseren, h? In Duitsland hadden ze zoiets nooit aanvaard, maar als je in Belgi bij een grote ploeg speelde, kon je je veel veroorloven, verklaart Pfaff later in De Standaard. Raymond Mommens sliep met Pfaff op de kamer in Mexico: Ik zag hem enkel als hij kwam slapen. Hij deed niets anders dan fotos versturen en telefoneren. Guy Thys: In 1986 heeft hij (Pfaff,td) Lei Clijsters eens om 3 uur s nachts wakkergemaakt om met hem over een bepaalde rivaal te praten. Het toont wel aan dat Pfaff niet alleen sliep, wat soms beweerd wordt. In Mexico toucheren Pfaff en zijn collegas ruime wedstrijdpremies. Hij is bereid deze te delen met de andere spelers. De Duitse vedetten zeggen dat ik zot ben, maar toch zal ik geen persoonlijke eisen stellen, verklaart Pfaff. Een klein deel ervan gaat naar Casa Hogar, een plaatselijk project voor weeskinderen. Pfaff: Ik vroeg DHooghe hetzelfde te doen in Belgi. Dat was niet mogelijk. Het idee is gebleven. Later richt Pfaff zijn eigen stichting op.

26

Mooi Carmen: De overwinningen tijdens de voetbalcarrire van mijn man Jean-Marie kunnen uiteraard (naast de geboorte van de kinderen,td) ook tellen qua hoogtepunten. Eentje dat daarbovenuit springt, is de terugkomst uit Mexico (in 1986) na het spelen van de wereldbeker. Fantastisch hoe alle spelers daar op dat balkon op de Grote Markt van Brussel stonden, met onder hen een geweldig grote schare fans. En al hadden we zon momenten al een paar keer meegemaakt in Mnchen waar we dan op een balkon op de Marienplatz stonden, toch was het heel speciaal om zon overwinning ook eens in Belgi te kunnen vieren. Je denkt dat je eraan went, maar tijdens dat eerbetoon besef je dat dit toch niet het geval is; het blijft altijd even overweldigend. Het viel ook ongeveer in het midden van de periode dat we in Mnchen verbleven - we woonden er van 82 tot 88. Dat waren goede tijden, al moet ik toegeven dat het ook zwaar en hard was. Alles stond toen in het teken van het voetbal. Maar weinig mensen beseffen wat je voor het behalen van een eerste plaats allemaal moet opofferen. En eens je die dan hebt, is het nog harder werken geblazen! Helaas zien velen enkel de glitter en glamour van zon bestaan, maar na een feestje is het de volgende dag weer keihard trainen. En dat weegt ook op het gezin. Wanneer Jean-Marie na een ochtendtraining thuiskwam, wou hij enkele uurtjes rusten alvorens opnieuw naar de club te moeten vertrekken voor een volgende training. Met drie jonge kindjes in huis is dat geen sinecure, zij moesten dan twee tot drie uur gewoon zwijgen! Dat krijg ik nu nog van onze dochters te horen: We vonden het leuker dat papa onder de middag op de club bleef! (lacht) Om nog maar te zwijgen van de blessures, de jetlag, de weinige vakanties met het gezin. De keerzijde van de medaille blinkt veel minder, hoor! Bovendien moet je er als vrouw mee om kunnen dat je jezelf een beetje moet wegcijferen, je moet er tenslotte constant voor zorgen dat je man kan rusten en dat alles voor hem gedaan wordt. Maar dat deed ik met het grootste plezier, hoor! Ik ben een familiemens, ik vind niets belangrijker. En uiteindelijk houden we met zijn allen de mooiste herinneringen aan die tijd over: momenten die we nooit meer vergeten en waar we nog vaak over praten, klinkt het nuchter in Papillio. Promotie Al tijdens zijn periode bij Bayern beseft Jean-Marie dat hij ook buiten het voetbal veel geld waard is. Eerst heb je de pers nodig, en nadien heeft de pers jou nodig, vertelt Pfaff. Ik vind niet dat mijn publicitaire rol altijd even verheven moet zijn. Wie mijn naam voor puur commercile projecten wil gebruiken, moet me daar vanzelfsprekend voor betalen. Zo weet het Limburgsch Dagblad begin augustus 1986 dat Jean-Marie zeer hoge tarieven aanrekent. Een uurtje promotie van een product of een bedrijf met Jean-Marie kost 50.000 frank of omgerekend 1250 euro. Een volledige dag 200.000 frank of 5000 euro. De tarieven zijn nog hoger aangezien een frank uit 1986 er vandaag anderhalve keer meer waard is. Voor een uurtje werken vraagt Pfaff dus 1860 euro. Pfaff landt dat jaar zelfs in een blauwe helicopter op het muziekfestival van Rock Torhout en Werchter. Naar eigen zeggen verdient hij daar niets aan. Ik heb het gratis gedaan. Ik zweer het op de ogen van mijn kinderen, vertelt Jean-Marie aan Hendrickx. Niet iedereen gelooft de geblondeerde doelman.

27

Sinds zijn aantreden bij Bayern is zijn marktwaarde de lucht in gevlogen maar wat hem erg waardevol maakt is zijn optreden tijdens het WK van 1986 in Mexico. Een Nederlandse krant heeft het zelfs over de ziekte van Pfaff. Hiermee bedoelt de redacteur de Pfaff-rage die in de zomer van 1986 in ons land heerst. Dat jaar komt het boekje Jean-Marie Pfaff priv uit. Het is een bundeling van de interviews die Wilfried Hendrickx van Humo eerder met de blonde keeper had. Op de achterflap staat een foto van Pfaff met het Play Ball-petje van Mexico. Het petje kan besteld worden via Play-Ball Belgium, een bedrijf dat gelegen is in Brasschaat. Het exacte adres kan niet achterhaald worden, er wordt een postbus opgegeven. Michel Lecomte is journalist bij de RTBF en herinnert zich de koorts van die periode: De enige speler voor wie ik ooit geld moest betalen voor een interview was JeanMarie Pfaff. Ik nam contact op met Carmen en ze vroeg onmiddellijk 10.000 frank (250 euro) voor een gesprek. Jean-Marie was in de zomer van 1986 aan zee en zegende het publiek met zijn keepershandschoenen. We hebben uiteindelijk betaald, we moesten hem hebben. Hij heeft altijd zin voor ondernemen gehad. Iedereen wil Pfaff op dat ogenblik. Begin augustus 1986 is Jean-Marie bijvoorbeeld ingehuurd door het Casino van Oostende. Hij heeft een exclusiviteitscontract van twee maanden. Jean-Marie jogt op het strand met een zweetband in het haar, hij draagt een sweater met daarop Casino van Oostende. Pfaff wordt gevolgd door toentallen fans. Zijn gezin mag logeren in het duurste hotel van de stad. Wat ik ook verdien, het zal nooit genoeg zijn omdat mijn vrouw zoveel uitgeeft, schertst de doelman. Een niet nader genoemde journalist achterhaalde dat Carmen in Mexico een peperduur schaakspel kocht met zilveren stukken terwijl geen van beiden het spel beheerst. Eerder kocht Pfaff een orgel van 16.800 mark terwijl hij geen noot muziek kan lezen. Niet iedereen is onder de indruk van de blonde keeper. De Nederlandse profvoetballer Aron Winter: Jean-Marie Pfaff heeft altijd van die grote praatjes en laat fotos van zijn familie zien. Pfaff is heel eng omdat hij zo populair probeert te doen. Ook de Provinciale Zeeuwse Courant is niet de beste vriend van Jean-Marie. Zes jaar hield hij het (bij Bayern) vol en toen was de kaars opgebrand. Om de buitenwereld te doen geloven dat er nog steeds behoefte was aan Jean-Marie Pfaff verzon hij de meest fantastische aanbiedingen. Zowel in Spanje, Frankrijk, Engeland als in Japan wilden ze hem hebben. Pfaff hiertegenover: Tokio bood me 20 miljoen patatten per jaar. Netto. JMP Promotion Pfaff heeft altijd beweerd dat zijn echte carrire zou starten start nadat hij keeper af is. Die tweede loopbaan begin in 1990. Begin november 1990 schrijft De Telegraaf dat Pfaff commercieel directeur wordt bij Beveren. Dat feestje gaat niet door. Later verklaart Pfaff hierover: Zon tien jaar geleden polste het bestuur van Beveren Pfaff voor een functie bij de club, maar de toenmalige trainer Jan Boskamp stak er een stokje voor. En die was drie maanden later weg, smaalt Pfaff. Ach, misschien zegt hij toch wel ja als de club hem ooit weer benadert. Wie weet wat de toekomst brengt, besluit de krant. Tegelijk meldt De Telegraaf de oprichting van het Jean-Marie Pfaff Fonds. JeanMarie ziet het groots: hij wil een nieuw stadion bouwen met faciliteiten voor

28

gehandicapten. Het fonds dat in 1990 opgericht wordt, is niet het Jean-Marie Pfaff Fonds van vandaag. We komen er verder op terug. Begin jaren negentig draaien de activiteiten van Pfaff rond JMP Promotion. Het is de meest merkwaardige en duistere episode uit het leven van de doelman. Het was zeer moeilijk om hierover informatie te verzamelen. Op woensdag 9 januari 1991 schrijft Serge Trimpont van Le Soir een stuk over Pfaff. De nieuwe onderneming JMP Promotion staat dan in de steigers. Voor Le Soir is Zean-Marie altijd een nar geweest. Consulteer de doodsberichten niet meer, Jean-Marie is nog steeds onder de levenden. Zo begint het bericht. De bezigheden van onze nationale clown (!) zijn gewijzigd. Vanaf nu houdt Jean-Marie zich bezig met JMP Promotion dat drie maanden geleden werd opgericht. Een mooie baby, noteert Le Soir. Zoals u had gedacht, richten we de meeste van onze activiteiten naar de wereld van het voetbal, legt Pfaff uit. We zijn bezig met een managementbureau dat de belangen van voetballers moet verdedigen. Het bureau moet hen ook raad geven en een vangnet bieden als ze gekwetst raken of op het einde van hun carrire bij een herorientatie. Dat is niet alles. Nog altijd in het domein van het voetbal zullen we ook toernooien en galawedstrijden organiseren, vervolgt Pfaff met vuur. Op 30 juni (1991) is er de triathlon van Brasschaat met 500 deelnemers. We beschikken bij JMP Promotion ook over onze eigen drukkerij (!) en over een klein productiecentrum voor televisie. De bedoeling hiervan is om publiciteitsspots te lanceren. We zullen ook videocassettes commercialiseren. Vanaf deze maand wordt de eerste cassette op de markt gebracht: Stretching met Jean-Marie Pfaff. Eind februari moet Keeping met Jean-Marie Pfaff in de winkel liggen. En in 1993 wordt een documentaire verdeeld met de grote momenten uit mijn carrire. Pfaff vertelt dat hij ook aan een televisiecarrire denkt. Ik zou graag een programma hebben op de Vlaamse zender. Ik kan u voorlopig nog niets zeggen aangezien de besprekingen deze week plaatsvinden. Volgens Pfaff worden jonge spelers volledig verblind door het grote geld. Hij wil hen op dat vlak ook bijstaan en hen met beide voeten op de grond houden. Wanneer ze 10 wedstrijden in eerste klasse gespeeld hebben, wanen ze zich al miljardair. Met mij zal dat niet lukken. Eerst moeten ze zich bewijzen vooraleer ze hun zakken kunnen vullen. Zoals Jean-Marie! Pfaff beweert verder dat hij al 7 spelers onder contract heeft en dat zijn telefoon roodgloeiend staat. Wil u morgen op mijn bureau komen? Roger Milla zal er zijn, snoeft hij. Roger Milla is een beroemde voetballer. Contract Volgens de Nederlandse pers is Jean-Marie gedelegeerd bestuurder van JMP Promotion en staat JMP voor Jean-Marie Pfaff. Pfaff houdt kantoor in Mechelen Noord en beschikt volgens de Nederlandse kranten over een tienjarig (!) contract waarbij hij wekelijks 20 uur moet werken. Het grootste deel van die arbeid is promotiewerk. Pfaff heeft naar eigen zeggen de baan gekregen omwille van zijn ronkende naam. Als je een klungelnaam hebt, dan krijg je deze functie niet. Volgens Pfaff begint de echte carrire van een voetballer pas na het voetbal.

29

Volgens De Tijd is Jean-Marie Pfaff geen gedelegeerd bestuurder maar medebestuurder bij JMP Promotion. En JMP staat niet voor Jean-Marie Pfaff maar voor de drie oorspronkelijke stichters van het bedrijf: Jan Maes, Marc De Schutter en Piet Van Riet. Pfaff komt pas later als bestuurder in het bedrijf. De Schutter en Maes zijn, ondermeer als twee ex-directieleden van Superclub, geen onbesproken zakenpartners. Superclub is de videoverhuurketen van de beruchte zakenman Maurits De Prins die frauduleus failliet ging. In de portefeuille van de financieringsmaatschappij zitten onder meer enkele vastgoedprojecten, een managementfirma, een reisbureau, restaurants en een drukkerij. Het bedrijf gaat failliet in 1995. De ex-doelman wordt in die periode meegesleept in een aantal mislukte zakendeals die volgens de krant de oorsprong zijn van het belastinggeschil over enkele honderdduizenden euro's. Dat klopt volgens onze informatie niet. De gewezen Rode Duivel zou ook medebestuurder worden van vastgoedbedrijf Depaepe. De onderneming Depaepe & Co werd in Blankenberge opgericht in 1991. Ook hier volgde het faillissement. Dat werd in 1999 uitgesproken wegens ontoereikend actief. Auteur Will Jensen: Jean-Marie Pfaff lijkt wel een abonnement te hebben op faillissementen. Pfaff: Mij kunnen ze niet meer kwetsen, ik sta er boven. JMP-Special Volgens De Tijd richt Pfaff in 1990 een nieuwe holding op: JMP-Special. Naast Pfaff zitten opnieuw twee ex-medewerkers van Super Club in de vennootschap. Volgens de krant nam JMP-Special participaties in 13 ondernemingen. JMP-Special werd volgens Het Staatsblad al in 1989 in Wilrijk boven de doopvont gehouden. De vennootschap werd eerder opgericht als VEREMM PBA in Lotenhulle bij Aalter. Begin maart 1991 trekt JMP-Special, de holdingmaatschappij van Jan Maes (exSuper Club), Marc De Schutter (Lavithas) en Piet Van Riet (Evip), zijn kapitaal op van 25 miljoen naar 155 miljoen frank. De kapitaalverhoging wordt gedeeltelijk in liquide middelen, gedeeltelijk in inbreng van aandelen van de audio-visuele ondernemingen Lavithas en Lumina onderschreven. JMP-Special krijgt op die manier een controlerende minderheidspositie in die twee ondernemingen. Eind september 1992 verklaart de Gentse rechtbank Lumina Communications ambtshalve failliet. Lumina is gespecialiseerd in de makelaardij van filmrechten en de financiering van co-produkties in de filmsector. Het bedrijf is een zusteronderneming verbonden van Lavithas, het Mechelse videofaciliteiten-bedrijf dat een week daarvoor al over de kop ging. Het knelpunt bij de twee vennootschappen is hetzelfde: te veel schulden tegen vaak te hoge rente. Lumina-bestuurder Marc De Schutter reageert volgens De Tijd verbaasd als hij te horen krijgt dat zijn bedrijf failliet was verklaard. Hij vermoedt wel dat het gaat om geprotesteerde wissels die werden aangeboden door de Antwerpse financier Thibaut & Co.Volgens De Tijd is het volgende slachtoffer wellicht JMP. Midden oktober 1992 is het zover. JMP Special, de top van de piramide boven de failliete audiovisuele bedrijven Lavithas en Lumina, legt bij de handelsrechtbank van Mechelen de boeken neer. Tegelijk gaat ook de Antwerpse dochtermaatschappij Major Video onderuit.

30

Eind oktober 1992 krijgt de Antwerpse kapitalizatiemaatschappij Luc Thibaut & Co Financiers van de Controledienst voor de Verzekeringen (CDV) verbod opgelegd om nog kapitalizatieverrichtingen te doen. Deze beslissing volgt na de faillisementen in de audiovisuele groep JMP Special-Lavithas-Lumina, die veruit de belangrijkste debiteur van Thibaut is. Er wordt een vereffenigsprocedure gestart waarbij in de mate van het mogelijke de kapitalizatiebons van Thibaut worden terugbetaald. Midden juni 1995 komt uit dat de kapitalizatiemaatschappij Luc Thibaut & Co in de periode tussen eind 1991 en juni 1992 voor ongeveer 1 miljard frank leningen en leasingkontrakten verstrekt heeft aan de inmiddels failliete bedrijvengroep rond Jan Maes, Marc De Schutter en Guido Van Belle. Uit dat faillissement valt zo goed als niets te recupereren voor de houders van kapitalizatiebons van Thibaut & Co. Alle hoop om nog iets meer dan de huidige 60 procent uit te keren, is dan gericht op een akkoord met de fiscus voor de kwijtschelding van de roerende voorheffing. Volgens bijzonder vereffenaar Paul Rappe wordt alleen kapitaal uitgekeerd. 'Het is te gek dat de gedupeerden roerende voorheffing moeten betalen op intresten die ze nooit zullen ontvangen, laat staan dat ze hun oorspronkelijk ingelegd kapitaal ooit helemaal terugzien.' De fiscus meent echter dat 80 procent van het uitgekeerde bedrag kapitaal omvat en het saldo rente is waarop roerende voorheffing moet worden betaald. Zolang hierover betwisting bestaat, moet bijzonder vereffenaar Rappe de roerende voorheffing inhouden en reserveren totdat een beslissing valt. Als er nog een vierde uitkering volgt, dan zal het geld hoofdzakelijk uit deze 'fiscale' reserves komen. Het gaat om enkele tientallen miljoenen frank. De beslissing ligt bij (uittredend) minister van financin Maystadt. De fiscale administratie zou geadvizeerd hebben om vrijstelling te verlenen maar de uiteindelijke beslissing ligt bij de nieuwe regering. In mei 2003 veroordeelt de Mechelse correctionele rechtbank de zaakvoerders van de bedrijvengroep Lavithas wegens bedriegelijk bankroet. De hoofdbeklaagden, Jan Maes (ex-bestuurder en financieel directeur van Super Club), Marc De Schutter (aandeelhouder van Super Club), Maurits De Prins en filmrechtenhandelaar Guido Van Belle, worden bij verstek veroordeeld tot respectievelijk vijf jaar, waarvan drie jaar effectief en drie jaar voorwaardelijk voor zowel De Schutter als Van Belle. Ze worden beschuldigd van bedriegelijke meervoudige bankbreuk, verduistering, oplichting, valsheid in geschrifte, bedriegelijke onvermogendheid en bendevorming. De nv Lavithas ging op 28 september 1992 failliet en sleurde in haar zog tientallen andere bedrijven mee, waaronder de vastgoedvennootschap P-Immo en de holdings Bestofus en JMP Special. Gevolg was een put van tientallen miljoenen euro. Duizend kleine spaarders en een aantal grote geldschieters zagen hun geld nooit terug. Het bedrijf was gevestigd in de industriezone Mechelen-Noord en was gespecialiseerd in ondertiteling van films, dupliceren van videobanden en het verlenen van studiofaciliteiten voor tv-makers. Het was eigendom van een aantal zakenlui die ook een belangrijke rol speelden bij videoverhuurketen Super Club. Het is begrijpelijk dat Pfaff aan dit avontuur niet herinnerd wil worden. Oud-voetballer Johan Coninx: Jean-Marie is een zeer toffe gast die jammer genoeg een aantal keer misbruikt is door louche zakentypes. Het fijne van de zaak zal nooit bekend worden. Pfaff wil er weinig over vertellen. Ik ben een familiemens en toegankelijk. Vroeger was ik naef en goedgelovig. Ik ben altijd iemand geweest die veel meer goedheid ziet in de mens dan slechtheid. Ge moet er zijn om je medemens te helpen

31

en niet om af te breken. Ik heb begrip voor mensen en situaties en ben dankbaar. Mijn woord is mijn woord en is meer waard dan een handtekening. Ik wil mensen gelukkig maken en doe dingen vanuit mijn hart, vertelt hij hierover aan Frank Rekers. Zottegem Over aandacht kan Pfaff begin jaren negentig niet klagen. Op woensdag 25 september 1991 wordt zelfs de afscheidsmatch van Pfaff rechtstreeks op de BRT uitgezonden. De Franstalige pers is altijd een stuk kritische geweest tegenover Jean-Marie. Raymond Arets van DH noemt Pfaff een sympathieke exhibitionist. Pfaff zit nooit zonder ideen en begin mei 1993 bericht de pers dat Pfaff trainer wordt van voetbalclub Zottegem. Hij wil ook een keepersschool beginnen. Pfaff barst van energie en hij zit boordevol plannen. Van beide projecten wordt nadien niets meer gehoord. In 1994 richt Jean-Mari met zakenman Remi De Moor de vennootschap Pfaff JM en De Moor Remi Cycling. De Moor sponsorde verschillende ploegen, hij is voorzitter van wielerclub De Dijlespurters n is bovenal de Vlaamse mentor van Fabian Cancelara. Later wordt de naam van de vennootschap veranderd in RDM Promotions. In 1999 publiceert Het Staatsblad het ontslag van Pfaff als medezaakvoerder. De vennootschap wordt tien jaar later stopgezet. In juni 2004 organiseert Pfaff samen met Remi De Moor de Tiende Jean-Marie Pfaff-pijl: 90 km fietsen in gesloten groep onder de professionele begeleiding van de sponsor zelf. De creatie van de vennootschap houdt verband met de zijuitstap van Jean-Marie in het wielerrennen. Zo wordt ook Jean-Marie Pfaff Cycling opgericht. Jean-Marie is voorzitter van deze JM Pfaff Cycling Club. 'We hebben de club vijftien jaar geleden opgericht,' vertelt Pfaff eind februari 2008 in De Standaard. 'We zijn begonnen met twee vrienden. Vandaag hebben we een 26-tal leden. Elke week rijden we twee keer uit en fietsen een dertigtal kilometer. Ik maak daar graag tijd voor. De opbrengst van onze tochten gaat altijd naar een goed doel.' De wielertoeristen van de JM Pfaff Cycling Club hebben een pakje met JM Pfaff erop. Die naam helpt hen om aan sponsors te komen. Ook hun fiets is in de kleuren van de club gespoten. Nicolas Libart, de partner van Debby Pfaff, gaat ook al eens mee fietsen. De JM Pfaff Cycling Club heeft twee jaarlijkse hoogtepunten. Er is de 'JM Pfaff Classic Pijl', die in 2008 op 17 mei plaatsvindt. Na de rit zal het vijftienjarige bestaan van de club gevierd worden. Anderzijds is er de fietstocht Mnchen-Brasschaat. Deze wedstrijd komt traditioneel aan op de markt tijdens de Dorpsdag van Brasschaat, gevolgd door de officile overhandiging van de 'benefietcheque' voor een goed doel. Een van de sponsors van de ploeg is Herbalife.Volgens Ivo Mechels van TestAankoop is deze onderneming niet geheel onbesproken. In Het Nieuwsblad waarschuwt hij de lezers. Een jobaanbieding? Door de crisis zijn heel wat mensen op zoek naar een bijverdienste. Websites of advertenties in huis-aan-huisbladen lokken mensen met het argument dat u van thuis uit makkelijk een centje kan bijverdienen. Vaak bestaat de job er dan in producten of diensten te verkopen, bijvoorbeeld van Euphony, HamburgMannheimer of Herbalife. Wat u dan verdient, hangt niet alleen af van de aantallen die u verkoopt, maar ook van het aantal medewerkers dat u kunt werven. Zoals bij een zogenaamde piramideverkoop, wat een onwettige praktijk is. Zodra men geld vraagt voor

32

een job, moet bij u een alarmbelletje rinkelen. In ernstige jobadvertenties doet men zoiets nooit. Volgens een anonieme bron in Tv Familie vinden er vreemde zaken plaats: Meer zelfs, Jean-Marie zou voor zijn wielerploeg 500 Euro lidgeld per jaar vragen en de leden een fiets in bruikleen geven die dan na drie jaar de eigendom is van het lid in kwestie. Maar die fietsen zou hij zelf gekregen hebben. We namen contact op met de club, zonder resultaat. Omnisportkampen Begin jaren negentig huurt Pfaff elke zomer gedurende zes weken lang grote legertenten en zet die op linkeroever bij Antwerpen op. Pfaff organiseert er omnisportkampen. Hiervoor werkt Pfaff samen met Transworld Marine Agency. Eind september 1992 geeft Transworld-manager Kris Michiels uitleg over dat contract met Jean-Marie voor de exploitatie van het sportcomplex van Transworld. Het einde van de koude oorlog heeft ertoe geleid dat Transworld Marine Agency het commerciele roer volledig om heeft moeten gooien. Na een recent doorgevoerde interne reorganisatie staan wij volledig klaar om ons clienteel en principalen ten dienste te staan. Dank zij onze know-how hebben wij nog altijd de beste troefkaart in handen en wij laten ons niet opjutten door de goedkope anti-propaganda waarmee sommige concurrenten commercieel voordeel trachten te halen, verklaart Michiels in de vakpers. Transworld heeft een contract met het bedrijf J.M. Pfaff Sports en Business NV. Het contract houdt in dat Pfaff sportmanifestaties zal organiseren in het sportcomplex van Transworld op de Antwerpse linkeroever. Hij zal daarvoor het complex huren op basis van de dagprijs, aldus Michiels. Het contract stipuleert nadrukkelijk dat de Gos-zeelui te allen tijde gebruik mogen blijven van de faciliteiten van het centrum. In 1993 plant Transworld Marine zelfs de opening van een apart-hotel in de buurt van hun kantoren. Het hotel is zowel bedoeld voor de opvang van eigen gasten als voor derden. Jean-Marie Pfaff zal regelmatig gebruik maken van het sportcomplex van Transworld. De Nederlandse pers weet dat Jean-Marie Pfaff Sports & Business, de onderneming van Pfaff die in 1990 werd opgericht als Pfaff International Consulting, in 1994 wordt opgenomen binnen de structuur van Transworld Marine. Het adres van de onderneming van Pfaff bevindt zich dan in Zwijndrecht op de Verbrandendijk 152. Vreemder is dat de maatschappelijke zetel in 1997 voor enkele maanden getransfereerd zal worden naar de Meybroekstraat in de buurt van Hasselt. JM Pfaff Sports & Business In het najaar van 1993 krijgt Pfaff een telefoontje van zijn vriend en voetballer Roger Milla. Milla vraagt hem om de Kameroenees Alain Mviena Ossomo op te vangen. Vanaf november 1993 verblijft Ossomo anderhalve maand bij de Pfaffs. Het is jammer dat er dan nog geen cameras opgesteld zijn bij de Pfaffs, het zou ongetwijfeld leuke televisie opgeleverd hebben.

33

Ossomo is vol lof en dankbaarheid over zijn gastheer en gastvrouw. In Le Soir van eind maart 1994 vertelt hij dat Jean-Marie en Carmen formidabel waren en dat ze hem beschouwden als een eigen zoon. Ossomo speelt op dat ogenblik bij RWDM. Pfaff heeft een club voor me gezocht, vertelt Ossomo. Hij heeft me laten tekenen met een manager die me naar RWDM geloodst heeft. Ossomo zal vanaf midden jaren negentig voor Antwerp spelen. Volgens de kranten vertegenwoordigt JM Pfaff Sports & Business niet alleen voetballers, ze doen zowat alles. Pfaff biedt zelfs hostessen aan. In 1994 wordt bijvoorbeeld in discotheken in Vlaanderen de Queen of Club verkiezing gehouden. Pfaff is met zijn dochter Kelly aanwezig in de Dockside te Hasselt. De organisatie wordt strak opgevolgd door echtgenote Carmen. De winnares van de wedstrijd krijgt een reis naar Australi, glundert Pfaff in de neonlichten van de dancing. Pfaff moet er als PR-man verzorgd uitzien. Zo is hij vaste klant bij Beauty Culture in Schoten waar Margot van Wieringen haar klanten onder handen neemt. Haar geheim: water, veel water. De geblondeerde krullen van de voormalige keeper worden in model gehouden door kapper Rudy uit Beveren. Geen ander komt aan mijn haar, verklaart Jean-Marie. Pas op Wilfried (Hendrickx): die doet dat gratis. Kapper Rudy: Jean-Marie is als een broer. Later verhuist de familie Pfaff naar de Haircorner. Tom De Waele runt het kapsalon in Zele en wordt de huiskapper van de Pfaffs. 'Ik leerde de familie kennen toen Kelly Pfaff in het begin missverkiezingen organiseerde,' zegt De Waele. 'Ik stond toen in voor de kapsels. Het klikte ook erg goed met Debby en sindsdien zijn wij vrienden.' A Hero from Zero In de zomer van 1994 ratelt de telex op de nieuwsredacties van de Vlaamse kranten. Wereldbeker-doelman naar Hollywood, klinkt het. Iedereen weet intutief dat die doelman Jean-Marie is. Eind juli staat Pfaff daadwerkelijk op Sunset Boulevard. In Beverly Hills deelt hij aan iedereen met een brede glimlach op het egzicht prospectussen uit over de film. In zijn kielzog heeft de keeper een horde Vlaamse en Nederlandse journalisten meegenomen. Het gezicht gebruind als een macho op Venice Beach leurt Pfaff met zijn project. Hij bezoekt banken en financile instellingen die zijn project moeten financieren. Een stropdas met Donald Duck en de neefjes is strak rond de boord van het strakke overhemd gespannen. Op die boord is voorlopig nog geen reclame te vinden. Dat geniale idee komt later. Jean-Marie straalt zoals gebruikelijk zelfvertrouwen uit. Hij is ervan overtuigd dat de film binnenkort vertoond zal worden. Het is geen documentaire maar een echte langspeelfilm over de doelman. Ruim een jaar later, eind november 1995, lijkt er schot in de zaak te komen. Het leven van oud-voetballer Jean-Marie Pfaff zal volgens de pers in de loop van volgend jaar verfilmd worden. De Vlaams-Amerikaanse producent Johan Schotte, zoon van oudwielrenner Briek, tekende zopas een overeenkomst met Hollywood-regisseur en scenarist Andrzej Krakowski. Het wordt een Amerikaanse onafhankelijke productie met als titel 'A Hero from Zero'. Hiervoor wordt zelfs de Luxemburgse vennootschap A Hero from Zero opgericht

34

met als zetel avenue de Faiencerie 10 te Luxemburg stad. Een jaar later deponeert Schotte het beeldmerk van de film, een halve driehoek op een halve cirkel. Schotte zelf zal instaan voor de financiering van de film. Hij is mede-eigenaar van de Amerikaanse produktiemaatschappij Rocket Pictures. Het budget van de film bedraagt 450 miljoen frank of ruim 10 miljoen euro. Schotte verbleef van 1983 tot 1990 in de Verenigde Staten en zocht er zijn weg in de filmwereld. Ook begin jaren negentig was hij vooral in Los Angeles te vinden. De bedoeling is om de jonge Pfaff te laten spelen door een Amerikaanse jongen. De rol van de oudere Pfaff neemt Jean-Marie zelf voor zijn rekening. Eind november 1995 is Pfaff te gast in het Nederlandse radioprogramma Uit het nieuws. Pfaff vertelt dat het WK 1986 het hoogtepunt in zijn carriere was. Pfaff heeft het ook over de film die er binnenkort over zijn leven uitkomt. Pfaff gaat tot slot in op een droom die hij lange tijd koestert: trainer van de Rode Duivels worden. Als de voetbalbond mij ooit vraagt of ik bijvoorbeeld keeperstrainer wil worden of zelfs bondscoach, dan zeg ik niet nee. Trainer Guy Thys is sceptisch: Ik weet dat hij na zijn carrire iets voor de Bond zou willen doen. Maar zal hij zijn kennis kunnen overdragen? Zal hij kunnen aanvaarden dat hij zelf niet meer zo in de belangstelling staat? Zal hij kunnen opschieten met de kopstukken van de Bond? Dat Jean-Marie nooit gevraagd zal worden, zal een grote frustratie van Pfaff worden. De zoektocht naar de jonge hoofdrolspeler start in het voorjaar van 1996. Eind februari 1996 verschijnt in de Amerikaanse pers dat Pfaff pre-season keepercoach wordt van Columbus Crew en Kansas City Wiz. Vanaf 24 maart vervoegt hij Wiz. Tegelijk zal hij samen met Schotte op zoek gaan naar kandidaat-acteurs voor de film. Het filmen moet beginnen in de zomer van 1996. Jean-Marie gaat zelf naar de Verenigde Staten. Hij gaat er persoonlijk op zoek naar een jongetje van 7 tot 11 jaar dat de hoofdrol moet spelen. Tegelijk zal Pfaff volgens de pers gedurende twee weken de voetbalclubs in Columbus en Kansas City trainen. In april 1996 verschijnt volgende bericht in de Amerikaanse pers: Auditioning For Johan Schotte's Major Picture `A Hero From Zero' Euro Superstar Pfaff Kicks Off Series Of Auditions For His Soccer Biopic KANSAS CITY, April 3 /PRNewswire/ -- Lure of film fame and soccer combined to attract 436 children (representing five states) -- aged 10- 13, overweight and either naturally or acting clumsy as required -- at Ohio State U. in Columbus last weekend. Het persbericht is onbedoeld grappig. Ze zoeken een mollige jongen die van nature klunzig en onhandig is. Jean-Marie was als kind eerder mollig, zijn bijnaam was fatty of ook dikke fatty. Dat men voor de hoofdrol een jonge Amerikaan zoekt is vreemd. De jeugdjaren van Jean-Marie in Beveren zouden immers in Polen worden opgenomen. Verder wordt er uiteraard ook in Mnchen (Bayern) en Mexico (WK 1986) gedraaid.

35

In 1997 gaat het fout met het filmproject. Er is een wereldwijde marketingcampagne gepland rond Jean-Marie Pfaff maar die begint volgens een insider plots excessieve financile eisen te stellen. Gefluisterd wordt dat hij zichzelf in nesten heeft gewerkt. Ook de aanslag op de bij hem logerende Russische voetballer Kirill Varaxine moet men volgens die bron in dat kader zien. We komen er hierna op terug. Varaxine kreeg trouwens een aanbieding van Schotte om bij diens Albuquerque Gecos te gaan spelen. Deze Amerikaanse tweede klasseploeg is immers eigendom van Schotte en wordt gesponsord door Morres Meubel, waardoor er een overeenkomst met S.K.Beveren bestaat. Morres Meubel is ook de sponsor van Jean-Marie Pfaff. Schotte denkt in 1997 naar verluidt zijn film toch nog altijd te kunnen draaien, echter zonder expliciet naar Pfaff te verwijzen. Met de winst wil hij de lang verwachte Flandrienfilm ter ere van zijn vader produceren. Er is nog nieuws over de film van Pfaff. Jean-Marie speelt geen hoofdrol meer maar zal de acteur die de oudere Pfaff vertolkt, begeleiden. In eerste instantie wil Pfaff de Amerikaanse acteur Sylvester Stallone voor de hoofdrol. Dat plan wordt snel afgeschoten. De acteur die de jonge Pfaff moet spelen, is nog steeds niet gevonden. Er waren 1000 kinderen, vertelt Pfaff. Onder wie twee zwarte jongens van 1.80 meter groot. Waanzin. Er zijn daar veel Pfaffkes maar niet zoveel Jean-Maries. Toch zouden de opnames van de film volgens Schotte al begonnen zijn. De film begint met de scne van een jonge Pfaff naast het sterfbed van zijn vader. Jean-Marie belooft aan zijn stervende vader dat hij een grote voetballer zal worden. Schotte had naar eigen zeggen geen enkel probleem om het budget rond te krijgen en gelooft erin. Het wordt een kaskraker. De film komt er niet. We namen contact op met Johan Schotte. Na een eerste vriendelijke e-mail eindigde de communicatie abrupt. Op de vraag waarom de film niet uitkwam, kwam geen antwoord. De inbraak Op tweede Kerstdag 1996 wordt ingebroken in de villa van Pfaff in Brasschaat. Nagenoeg de hele familie is op vakantie in Zwitserland en verblijft in de chalet van de Pfaffs. Enkel Debby Pfaff is thuis. Ze is in het gezelschap van haar vriend Geoffry. Ook de Russische voetballer Kirill Varaksine (ook: Waraksin of Varaxin) is aanwezig.Varaksine werd geboren in 1974. De vier overvallers knevelen het drietal. Ze hebben vooral interesse in de Rus, hij wordt zwaar toegetakeld. Hij loopt een oogletsel op. De buit is miniem. Dat wekt verwondering bij de speurders. Volgens de Provinciale Zeeuwse Courant is er meer aan de hand. De krant weet dat niet Debby maar Kelly Pfaff aanwezig was. De krant citeert een zekere Dave, een voormalige vriend van Jean-Marie en initiator van een Miss Belgi verkiezing. Volgens Dave wilde Pfaff als makelaar Varaksine verkopen aan een club maar werd hij gedwarsboomd door een andere spelersmakelaar. Pfaff kon fluiten naar zijn geld maar huurde criminelen in en stuurde die op Varaksine af. Het is een zware beschuldiging van de PZC.

36

Later blijkt dat de echte daders een bende waren onder aanvoering van Sasha Leurs, een ex-liefje van Debby Pfaff. Drie inbrekers zullen in maart 1997 daadwerkelijk bekennen. Ze hebben ook agressie gepleegd opEddy Wally. Morres Op 31 oktober 1994 overlijdt de moeder van Pfaff. Ze werd net 78 jaar. In 1995 tekent Pfaff een vijfjarig contract met Morres Meubelen uit Zeeuws-Vlaanderen in Nederland. Jean-Marie moet promotie maken voor de meubelzaak. Morres sponsort ook het Belgische voetbal. Sommigen vermoeden dat Morres de drie voetbalclubs Beveren, Lokeren en Sint-Niklaas wil laten fusioneren. Volgens de media zou Pfaff hierbij een rol spelen. Jean-Marie ontkent: Ik zou het niet eens toejuichen. Hij geeft wel toe betrokken te zijn bij de sponsoring van Morres bij voetbalclub Sint-Niklaas. De Provinciale Zeeuwse Courant heeft hierbij ernstige bedenkingen. De sportredacteur van de Nederlandse krant is niet de beste vriend van Pfaff. Alleen sporadisch worden zijn plannen ten uitvoer gebracht. Dat ligt hoofdzakelijk aan s mans persoonlijkheid, waarin zelfoverschatting, narcisme en naeve overmoed de boventoon voeren. De krant verwijst naar het nooit uitgevoerde plan van Pfaff om een Jean-Marie Pfaff museum in het Waasland op te richten. Pfaff verklaarde in 1986: Al mijn uitgewisselde truitjes komen in mijn museum. Ik heb er vijf geloof ik. Toch ziet zelfs de Nederlandse multinational Philips brood in Pfaff. Midden 1996 promoot de electronicareus de cd-i-speler met de Belgische keeper. De cd-i (compact disc interactive) is een multimediasysteem dat Philips uitbracht in 1991. Om de verleiding groter te maken, heeft Philips een waslijst met voetbaltitels uitgebracht. Zo is er een overzicht van de voetbalgeschiedenis verkrijgbaar - een cd-i waarop het onder meer mogelijk is penalty's te nemen tegen Jean-Marie Pfaff. Morres kan niet klagen over de deal met Pfaff. In 1997 is er op de VRT een reportage over tatouages. Plots komt Pfaff in beeld. Hij toont zijn ontblootte rug met een gigantische taouage van zijn sponsor Morres Meubelen. Achteraf blijkt het om een neptattoo te gaan. Het is een grapje, een stunt, lacht Jean-Marie. Opdracht geslaagd. De beruchte kraagreclame wordt het verlengstuk van deze opzichtige strategie. Met Morres meubelen loopt het ondanks de deal met Pfaff slecht af. In 2009 zal de firma de boeken neerleggen. Volgens de Provinciale Zeeuwse Courant heeft Morres, later prominent sponsor van de hemdkraag van Jean-Marie Pfaff, een put van bijna tien miljoen euro. Oostende In de jaren negentig zoekt Jean-Marie een tweede adem. Hij neemt zowat alles aan. Op vrijdagavond 26 juli 1996 neemt Jean-Marie deel aan een uitzending voor het programma Supersport. Er wordt gefilmd op het terras voor het casino van Middelkerke. Voor de uitzending moet Pfaff op een hometrainer plaatsnemen en zo hard mogelijk fietsen. Tijdens de opname gaat het fout. Pfaff wordt lijkbleek en draait weg. Hij wordt in een fauteuil gelegd maar daar verliest Jean-Marie zelfs even het bewustzijn. Een ambulance brengt Pfaff weg naar het ziekenhuis van Oostende. Volgens Le Soir verergert de toestand van de keeper zienderogen tijdens de dolle rit. Hij krijgt zelfs zuurstof toegediend. Volgens Carmen heeft Jean-Marie een toeval aan het hart gekregen. Hij is dan een prille veertiger.
37

Er moeten bijkomende onderzoeken gedaan worden. De resultaten hiervan zijn niet gekend. Jaren later zal Pfaff zich paraplu fietsen tijdens een lange rit. Hij krijgt via een baxter vloeistof toegediend. Dat wekt verwondering bij sommige artsen. Pfaff lijkt op een phoenix die telkens opnieuw herboren wordt uit zijn eigen as. Jean-Marie: Tegenslagen moet je altijd zelf dragen, hoe erg ze ook zijn. In het dagelijkse leven is dat zo maar ook als je voetbalt. Hebt ge een wedstrijd verloren, dan verlies dragen en vol goeie moed weer verder. Ik kan alleen slecht tegen onrecht. Daar word ik wel heel verdrietig van. Eind oktober 1998 is er verrassend nieuws. Een glunderende Pfaff keert terug naar het Belgische voetbal. Hij volgt Dennis van Wijk op als trainer van KV Oostende. Broer Danny Pfaff is sceptisch: Ik zie in hem geen trainer, daarvoor is hij te veeleisend. Maar hij zou wel een geschikte manager kunnen zijn. Volgens Carmen is het net andersom. Zij ziet wel een trainer in haar man maar geen manager. Opnieuw plaatst Le Soir kritische kanttekeningen bij dit avontuur. Volgens de Brusselse krant werkt Pfaff op dat ogenblik voor een Antwerpse meubelzaak en zoekt hij sponsors voor KFC Herentals, een ploeg uit tweede klasse. De redacteur begrijpt niet goed wat de middelmatige clown Zean-Marie in Oostende zoekt. Voorzitter Eddy Vergeylen van KV Oostende is wel enthousiast: 'Onze sympathieke Jean-Marie, een man waar iedereen wil bij zijn. Men ziet, Jean-Marieke is zeven jaar weggeweest maar nog immer niet vergeten.' In 1982 al werd Eddy Vergeylen gevraagd om hoofdsponsor van KV Oostende te worden. De geboren Aalstenaar voelde zich vereerd en ging op het voorstel in. Ik ben ook de voorzitter geweest die het aandurfde op een blauwe maandag Jean-Marie Pfaff, na goedkeuring van de raad van bestuur, aan te stellen als coach van KV Oostende, vertelt Vergeylen later. Jean-Marie wou aanvankelijk als een soort p.r.-man optreden om er bij de club commercieel meer uit te halen. Zijn haring braadde evenwel niet. Net op dat ogenblik draaide de ploeg langs geen kanten meer. Hij stelde voor om trainer te worden. Marc Coucke en wijlen Aim Desimpel zagen er ook veel heil in. In een mum van tijd was de kogel door de kerk. Ook Pfaff ziet het avontuur zitten. 'Drie jaar geleden wilde NEC Nijmegen mij als trainer hebben maar mijn diploma was niet geldig. Schandalig! Wij zijn toch een Europees land? Een buitenlander kan hier zomaar aan het werk. Wie gaat in Nederland Jean-Marie Pfaff nog leren hoe bij een bal moet sjotten?' 'Ik blijf altijd mezelf, da's mijn kracht. Men zevert te veel over het slechte voetbal in Belgi. Het is eenvoudig om bij een grote, internationale club te werken. Wat is mooier dan het kleine sterk te maken? Hard werken, daar gaat het om in voetbal en dat willen de mensen zien. Ik heb zelf altijd moeten vechten om zo ver te reiken. Was Beveren dan een grote club, of Lierse? Wie kende Trabzonspor tot Jean-Marie daar ging spelen?' 'Er lopen hier jonge ventjes met talent. Ze moeten geloven in zichzelf, daar draait het om bij het voetbal. Men zat hier in de put. Aan mij de taak dat de jongens weer fier worden. Sfeer brengen, vertrouwen terugbrengen, da's nu het belangrijkste van al.' Jean-Marie heeft nog altijd een zwak voor Duitsland. 'Men wil werklust en discipline, dan komt het respect vanzelf. Zo is het bij mij ook. Ik ben populair omdat de gewone mens zich in mij herkent.'

38

De aanstelling van Jean Marie Pfaff, compleet onervaren in het trainersvak, zorgt voor een nooit geziene mediashow in de kuststad. Een week of twee stormde het nabij het casino/kursaal, de overwoekerde renbaan, het Albertpark, de veerbootterminals en de hedendaagse versie van de Atlantikwall: de eindeloze reeks treurige appartementenflats waar veel te koop, te huur, vendre en louer is. De wind, Jean-Marie geheten, is eerst deze week enigszins tot bedaren gebracht, schrijft Marcel van Lieshout midden november 1998 in De Volkskrant. Redacteur Van Lieshout woont een training bij van Oostende. Inderdaad is het allerminst een dooie bedoening op het trainingscomplex van KV Oostende. Er wordt vol overgave getraind en de drukste van allen is een man in een blauwzwart trainingspak, een pak bedolven onder de namen van priv-sponsors. Als mediageniek uithangbord heeft Jean-Marie Pfaff nooit afgedaan en wie hem zo als een jonge hond tekeer ziet gaan op het veld vraagt zich af hoe het zo lang heeft kunnen duren alvorens Pfaff zich weer een plaatsje in de voetbalwereld verwierf. In zekere zin vroeg Pfaff zichzelf dat ook wel eens af. Sinds 1993 beschikt hij over het Belgisch trainersdiploma; voor benefietwedstrijden, inzamelingsacties en andersoortige liefdadigheidsinitiatieven wisten veel clubs hem altijd wel te vinden. Eerst nadat hij enkele weken geleden zelf het initiatief nam om binnen- en buitenlandse clubs per fax te laten weten dat hij beschikbaar is kwam er respons. Niet dat hij er alsnog over wil klagen dat de clubs niet voortdurend bij hem informeerden naar zijn toekomstplannen. Welbewust nam de 64-voudig international na zijn actieve carrire enige afstand van het voetbal. Ik wilde gaan reizen, wat van de wereld zien. Ben bij alle afscheidsmatches van de grote meneren uitgenodigd. Nee, Jean-Marie is nooit vergeten. Om terstond na zijn imposante loopbaan tot het trainersgilde toe te treden zou bovendien louter averechts hebben gewerkt, vermoedt hij. Ik was te bekend, ik mest afstand nemen. Anders klikt ge te veel over uzelf. Nu, zoveel jaren later, kan ik gemakkelijker boven de groep staan. Maar het verhoopte Pfaff-effect in Oostende blijft uit, ook na het uitbreiden van de spelersgroep met Laurent Dauwe, Stefaan Van Riel en Edmilson. De wedstrijd tegen Anderlecht is legendarisch. De Oostendse spelers doen wat ze kunnen. Nog veel meer energie verspeelt Pfaff zelf. Het bankje in de dug-out is duidelijk niet aan hem besteed. Als een verkeersagent in hartje Caro voorziet hij zijn spelers van aanwijzingen: gehinderd door een legertje aan fotografen en cameralieden gesticuleert en fluit hij zich een ongeluk. In de slotfase, Anderlecht leidt inmiddels met 2-0, vindt Pfaff ook nog de tijd om bij herhaling met supporters in discussie te gaan. Als zijn uitgeputte spelers teleurgesteld richting kleedkamer strompelen, jaagt Pfaff ze hoogstpersoonlijk weer terug voor een afscheidsgroet aan het publiek. Otto Rehhagel, de druktemaker van FC Kaiserslautern, ziet Pfaff als zijn grote voorbeeld en wie de oud-doelman deze avond in de weer heeft gezien begrijpt onmiddellijk waarom. Gevraagd naar zijn voetbalvisie zegt Pfaff: 'Voetbal? Voetbal is voetbal.' De flamboyante Pfaff krijgt later zelfs nog een schorsing aan zijn broek. Tijdens de thuiswedstrijd tegen AA Gent (2-2) loopt hij onbesuisd het veld op om te discussiren met scheidsrechter Van De Wijngaarde. Pfaff weg

39

Het avontuur van Pfaff bij Oostende duurt nog geen 100 dagen. Na elf wedstrijden en 6 op 33 wordt hij door zijn eigen spelers weggestemd. De stemming onder de spelers over het al dan niet doorgaan met Pfaff laat aan duidelijkheid niets te wensen over: 18-0! Een grotere nederlaag leed Pfaff nooit en ook deze is absoluut zijn schuld niet, schampert De Volkskrant. Inderdaad kon El Simpatico nooit hebben zien aankomen dat zelfs niet n spelertje het voor hem opnam. Nog maar anderhalve week geleden sprak aanvoerder Nierynck namens alle spelers warme woorden over Pfaff: Hij is een hele goede trainer. Als wij ons redden in de eerste klasse is dat vooral aan hem toe te schrijven. Later heeft Pfaff het regelmatig over de vele dolkstoten in de rug. Dit is er een van. In februari 1999 wordt de krullebol bij Oostende aan de deur gezet en vervangen door Ronni Brackx. Pfaff heeft het nog geen honderd dagen uitgezongen bij de kustploeg. Karl Vannieuwkerke noemt het in Het Nieuwsblad een potsierlijke passage. Marc Sern in NRC: Is hij een moderne editie van de Man van La Mancha, zij het wat handiger? Een anti-held, die altijd verkeerd is begrepen? Of is hij de aardigste Belg die er is? Vast staat dat Jean-Marie Pfaff een hele goede doelman is geweest. Dat hij bij herhaling wordt afgeschilderd als een praatjesmaker deert Pfaff allerminst. Met de benepenheid van de lage landen heeft hij niets op. 'Och, waar ik ben wordt er over me gekletst. Maar pas op h, aan een dooie mens heb je niets,' vertelt hij aan Van Lieshout van De Volkskrant. Pfaff schuift de schuld van de mislukking in Oostende op anderen. Zijn assistent bij Oostende was wereldkampioen stoelpoten zagen, de manager was rijp voor de psychiater. In de ogen van Pfaff is het dus niet onlogisch dat de missie mislukte. Hij werd daar geboycot door een manager die zelf trainer wilde worden en een bestuurder met persoonlijke financile belangen. Dat waren mannen die niet tegen discipline en orde konden en alleen d'r eigen goesting wilden doen, aldus Pfaff. Thierry Flies trainde onder Pfaff bij Oostende: Het was heel leuk, al was Pfaff wel veroordeeld nog voor hij n training had gegeven. Schoenendroogmachine Begin februari 1999 en na exact 98 dagen bij Oostende staat Pfaff opnieuw op straat. Er zijn volgens Jean-Marie alweer legio clubs die naar zijn gunsten dingen. Hij blikt welgemoed de toekomst in. Het is de sterkte van Pfaff, die veerkracht. Jean-Marie filosofisch: Het leven is toch zo mooi h. Geluk en liefde kunt ge niet kopen, evenals respect. Je kunt wel respect geven. Het is alleen betreurenswaardig dat mensen elkaar pijn kunnen doen en misbruiken door hun macht of positie. Er zijn meer goede dan slechte mensen in de wereld. Maar er zijn een paar slechte die de goede weer slecht proberen te maken. Meestal gaat het dan om eigenbelang. Ik heb het meermaals meegemaakt en je groeit erboven. Dat is wel eens teleurstellend, maar daar moet je mee leren leven. We moeten goed zijn voor elkaar op het moment dat we leven. Niet om mooie dingen te zeggen aan het graf. Verder maakt iedereen wel eens fouten, we hoeven niet te vergeten maar moeten wel leren vergeven. Volgens De Volkskrant biedt de werkloze trainer zelf zijn diensten aan bij de Belgische tweedeklassers Deinze en Dessel Sport. Deze clubs beschikken nog niet over

40

een schoenendroogmachine. Die machine, Pfaff hield hem over aan zijn keepersperiode bij Bayern Mnchen, geldt als het stoffelijke blijk dat Pfaff wel degelijks iets had toe te voegen aan het Belgische trainersgilde, schrijft de krant smalend. Maar: bij KV Oostende, een treurig clubje dat vermoedelijk uit de hoogste klasse degradeert, begrepen ze hem niet zo. Hij was te groot. Van de elf wedstrijden onder zijn leiding won KV Oostende er maar n. Vlaams Blok Eind mei 1999 ontstaat er tumult rond de figuur van Pfaff. Deze keer heeft het niets met het voetbal te maken. Het Vlaams Blok verspreidt een verkiezingsfolder waarin een pittig interview met Jean-Marie staat. Pfaff is niet te spreken over de manier waarop het Vlaams Blok zijn naam misbruikt. De inwoners van de negentien gemeenten van Brussel kregen vorige week een verkiezingsfolder van Le Rsistant/In het Verzet in de bus, legt Peter Van Hemelrijck, advocaat van Pfaff in Het Nieuwsblad uit. In de folder stond een foto van Jean-Marie, met citaten die vaak uit hun context waren getrokken. Jean-Marie zegt in een interview dat een voetbalploeg met de eigen jeugd moet werken. Die uitspraak wordt door het Blok misbruikt. Jean-Marie wist volgens Van Hemelrijck nergens van, tot een kennis hem vorige donderdag vroeg wat er aan de hand was. Het is schandalig hoe deze partij profijt probeert te halen uit de bekende kop van een voetbalster, vervolgt Van Hemelrijck. Jean-Marie Pfaff heeft zich nooit met politiek ingelaten en wenst dat ook nooit te doen. Hij staat niet achter de ideen van deze partij. Er wordt zelfs een heuse persconferentie georganiseerd. Het decor waarin Pfaff zijn onschuld wil bewijzen is met zorg gekozen. Geflankeerd door zijn advocaat en een lokale politicus heeft hij zich genstalleerd op het speelpleintje van een school in Kuregem, een achterstandswijk in de Brusselse gemeente Anderlecht. 'Ik ben geen racist. Ik heb kameraden in Turkije, Marokko, overal, ik heb zelf in het buitenland gewoond. Een kind dat lacht naar u, of het nu een migrantje is of niet, dat is toch het schoonste wat er is,' verklaart Pfaff gemotioneerd. Pfaff voelt zich 'misbruikt'. Het Vlaams Blok voert hem op in een in Anderlecht verspreid blaadje. De partij zinspeelt op een gedroomd elftal, waarin naast de goalie een prominente rol is weggelegd voor de lijsttrekker in Brussel. 'Met Johan Demol als middenvoor en met Jean-Marie Pfaff in het doel staan wij klaar om de ploeg van Marokko aan te pakken.' Het Blok voert citaten van Pfaff op. 'De buitenlanders die hier komen wonen moeten zich aanpassen. Ik respecteer degenen die hier werken. De anderen zouden er beter aan doen om terug te keren naar hun landen van herkomst.' De doelman, beweert de partij, heeft het zelf gezegd. 'Misschien is het fout geweest, te praten met die mensen,' verklaart Pfaff tijdens de conferentie. Het zou over sport gaan, het Bosman-arrest, de jeugdopleidingen. De gewraakte zinsnedes zijn in de folder uit hun verband getrokken. 'Ik sta er niet achter. Ik kan er niet achter staan,' huilt Pfaff. Nee, er komen geen juridische stappen, meldt zijn advocaat. Pfaff hoopt na deze verklaring op 'afsluiting van het dossier'. Het Vlaams Blok heeft inmiddels laten weten het

41

interview niet meer te gebruiken. Dan stroomt volgens de aanwezige journalisten het plein vol met migrantenkinderen die om zijn handtekening vragen. Een Marokkaantje gaat op de arm. Is de boodschap zo duidelijk? Niet voor iedereen. Bij de Brusselse krant Le Soir zijn ze iets minder onder de indruk van de persconferentie van Pfaff. Is Pfaff bereid zich uitdrukkelijk tegen het Vlaams Blok uit te spreken? Dat gaat te ver, kennelijk. 'Ik ben geen politieker. Ik ben onafhankelijk,' verklaart Pfaff. Journalist Alain Guillaume deelt Pfaff zelfs een zwarte kaart uit in zijn artikel van 27 mei. Guillaume betreurt dat Pfaff zich niet nadrukkelijk wil distantiren van het Vlaams Blok. Bovendien weet de redacteur dat het Blok het interview met Pfaff op tape heeft en dat de uitlatingen niet verzonnen zijn. Guillaume verwijst bovendien naar een eerder bericht in Antwerps Nieuws waarin Pfaff het jaar daarvoor al eens hard had uitgehaald naar de (niet werkende) vreemdelingen in ons land. Op de redactie van Le Soir zijn ze niet allemaal Nederlandsonkundig. Ruim tien jaar later zal de naam van Pfaff gelinkt worden aan die van de n-va. Hij zou opkomen voor de partij in Brasschaat. Het is een kwakkel aangezien Pfaff zowel unitarist en royalist is. Volgens Pfaff is de koning onze papa en is hij voor de eenheid van Belgi. Pfaff heeft wel een bewondering voor Jean-Marie Dedecker. Als Dedeckers LDD het tijdens de verkiezingen in 2007 goed doet, komt Pfaff wierook tekort: Ik ben heel tevreden met de overwinning van Jean-Marie Dedecker en zijn partij. Het wordt dringend tijd dat er mensen in het parlement komen die ook echt iets afweten van sport, die er middenin gezeten hebben. Sport is een heel belangrijk gegeven in de maatschappij waarvan het belang nooit onderschat mag worden. Voor het overige hoop ik dat deze verkiezingen niet voor een grotere breuk tussen de Walen en Vlamingen zullen zorgen. Want ik ben een Belg in hart en nieren. Jean-Marie is ook vol lof over Dirk Van Mechelen (Open VLD). Een carrire bouw je stap per stap uit. Dat is in de politiek niet anders. Dirk Van Mechelen is hiervan een schitterend voorbeeld. Ik ken Dirk al bijna dertig jaar. Net als ik begon hij destijds helemaal onderaan de ladder. Vandaag heeft Dirk, een zoon van een slager, het tot Vlaams minister geschopt. Visie en talent komen na verloop van tijd altijd bovendrijven, vertelt Jean-Marie in Wijzers, het magazine van de voormalige Vlaamse minister Dirk Van Mechelen. Een mogelijke link naar de CD&V is iets logischer. Pfaff is extreem gelovig en mocht zelfs op audintie bij de paus. Omstredener is wellicht zijn bezoek aan president Habyarimana van Rwanda. De link Pfaff, Vaticaan, koningshuis wordt zo een stuk duidelijker. Enkele CD&V-strategen speelden volgens een goed ingevoerde bron met de gedachte Jean-Marie Pfaff op de Antwerpse CD&V-lijst te zetten. Pfaff heeft nochtans geen politieke ambities. 'Ik mag niet van mijn vrouw,' lacht hij. Jean-Marie is boos Na het mislukte avontuur in Oostende en de hetze rond het Vlaams Blok heeft Jean-Marie opnieuw tijd voor interviews over sport. En Pfaff is boos. Hij spuwt zijn gal bij Rob

42

Pietersen van de Nederlandse krant Trouw. De boosheid van Jean-Marie Pfaff, is de kop van het stuk dat begin september 1999 verschijnt. Pfaff is vooral boos om het nationale elftal van Belgi. Vroeger werd er binnen het Belgische voetbal flink gelachen, herinnert eerste klas grappenmaker Jean-Marie Pfaff zich nog. Nu wordt er vooral m het Belgische voetbal gelachen, weet de 45-jarige ouddoelman. De kritiek van Pfaff wekt verwondering. Hij is eind jaren negentig immers verantwoordelijk voor de PR van de Belgian Stars Team. Officieel heet de vereniging Belgian Stars Team Oud Internationalen (BST OI). De vereniging is gevestigd in Brussel. In 2001 wordt volgens Het Staatsblad verhuisd naar Mechelen. De vereniging groepeert voormalige internationals uit ons land. Op 22 mei 1976 speelde hij zijn eerste internationale wedstrijd. Tegen Nederland. Ik kreeg het shirt van Cruijff, vertelt Pfaff. Destijds was het een broederstrijd, nu lijkt het kindermoord. Belgi is de afgelopen jaren diep gezonken. Pfaff constateert hoe ziek het Belgische voetbal is. Ik ben heel wat judassen en farizeers tegengekomen. Het voetbal van nu zit vol van mensen die je een schouderklopje geven, maar klaar staan om een mes in je rug te steken. Ik wil het dolgraag nog eens proberen. Maar dan neem ik wel mijn eigen assistenten mee. Want er zijn veel te veel van die hulptrainerkes die op je ontslag zitten te hopen. Die wachten op hun kans. Zoals ooit Aad de Mos bij Ajax. En je ziet wat die voor miljoenen aan afkoopsommen heeft binnengehaald. Puur door n keer wat geluk te hebben. Jean-Marie ziet de de teloorgang van het Belgische voetbal, hij ziet bureaucratie, vriendjespolitiek en wanbeleid. We hadden hier Walter Meeuws als bondscoach. Binnen een paar maanden hadden ze hem weggepest. Nu doet-ie het goed bij Lierse en roept iedereen dat hij een topper is. Op het moment dat iemand hier steun nodig heeft, krijgt hij het niet. Maar later als het weer goed gaat, dan wel. Na Meeuws volgden Paul Van Himst, Wilfried Van Moer en Georges Leekens elkaar snel op als bondscoaches. Pfaff: Het is een grote kermis geweest. Af en toe zag ik een Belgisch elftal spelen waarvan nog geen vijf spelers het verdienden international te zijn. Van die jonkies die zich vanalles verbeelden. Die met keurig gekamde haren, in hun mooie pakken, met de mobiele telefoon in de hand de kleedkamer uitkomen. En zonder iemand aan te kijken, zonder handen te schudden, zonder handtekeningen te zetten naar hun dure auto's lopen. Pfaff wordt boos. Heel boos. Onze beste voetballers, zoals Nilis, Scifo en De Bilde, worden achterna gezeten als moordenaars. Onze toppers worden afgemaakt, het land uit gejaagd. Dat is een nieuwe nationale sport. Belgen kunnen niet met vedetten leven. Hierbij denkt hij ook aan zichzelf. De toppers ontvluchtten het land. We kregen er buitenlandse voetballers voor terug. Vaak dure, vaak ook heel slechte. Toen ik bij Bayern zat, moest ik echt tien keer zo goed als de Duitse keepers zijn om te spelen. Iedereen dacht dat ik na drie maanden wel weer thuis zou zijn, maar ik had er zes mooie jaren. Pfaff zint op een comeback als hoofdtrainer. Voorlopig heeft hij alleen papieren om in Belgi te werken. Ik weiger terug te gaan naar school. Dat is een belediging. Moet ik dan naar van die dure taal van zo'n professortje gaan luisteren? Met vijf jaar lagere school ben ik profvoetballer geworden. Alles zelf geleerd, of van trainers die ook echt geen papiertje hadden. Ik heb ook echt geen school nodig om een goede trainer te worden.

43

Nu verdient hij zijn geld met lezingen, met de weinig bescheiden titel: 'van straatvoetballer tot wereldster'. Hij fungeert als reisgids van groepen zakenmensen die op bezoek gaan bij Europese topclubs, doet 'wat' voor Belgacom, Verkerk Keukens, de Nederlandse tv-zender BNN en nog wat bedrijven. Ik ben een lopende publiciteitsman, koppel zakenmensen aan elkaar. Vroeger deed ik dat als vriendendienst. Tot ik merkte dat er achter m'n rug heel veel geld mee werd verdiend. Pfaff heeft volgens Trouw ook al jaren een keepersschool en trok pas zijn handschoenen weer aan op het popfestival Lowlands in de Flevopolder. Honderden strafschoppen. Dat was moeilijk. Meestal zie je aan de ogen waar ze heen gaan schieten. Maar al deze ogen waren rood doorlopen. Die dronken mannen wisten zelf niet eens waar ze op mikten. Volgens journalist Pietersen wordt het tijd dat Pfaff weer een echt baantje krijgt. Broer Franois Zou dat een baantje bij Beveren kunnen zijn? Medio oktober 1999 komt Jean-Maries oudere broer Franois in beeld. In Gazet van Antwerpen komt de trainer van Oppuurs uithuilen. De huidige problemen bij de voetbalclub van Beveren zijn de Oppuurse oefenmeester een doorn in het oog. Waarom betrekken ze Jean-Marie niet bij de zaak? Hij kent een pak mensen. Hij kan een groot aantal sponsors overtuigen. Ik zeg niet dat hij alle problemen kan oplossen maar nu laat men hem gewoon links liggen. Een kip met gouden eieren mag je niet slachten. Franois weet niet dat zijn jongere broer wel degelijk gesprekken gehad heeft met Beveren. Jean-Marie: Ik heb met Jean-Marc Guillou gesproken. Hij deed een goed voorstel dat ik geweigerd heb omdat ik geen vertrouwen had in sommige bestuurders. Als ik bij Beveren terugkom, zal het op mijn manier zijn. Volgens Franois hield de ene Pfaff de andere op het rechte pad. Ik hield altijd een oogje in het zeil als onze Jean in actie kwam. Niet alleen op het veld maar ook ernaast, beweert Franois. De krant ziet een gelijkenis tussen Jean-Marie Pfaff en Eddy Wally. Ze hebben n ding gemeen: beide heren laten niemand onberoerd. De twee dwingen respect af in hun vak. De voice of Europe zong een knap palmares bij elkaar. Ook keeper Pfaff trok de grens over. Jean-Marie Pfaff. From zero to hero of El Sympatico. Jean-Marie is altijd in zijn nopjes als men hem op een voetstuk zet. Volgens de Gazet is broer Franois zijn beste supporter. De dan 50-jarige trainer wil geen kwaad woord over onze Jean horen. Ik ben niet van zijn zijde geweken. Ik heb me altijd over hem ontfermd. Natuurlijk gaat er een gevoel van trots door je heen. Binnenkort komt Jean-Marie in Oppuurs de aftrap geven. Dan mag je daar toch best wel fier op zijn. Vooral de periode van Pfaff bij Bayern waren voor Franois gouden jaren. Dat was een schitterende tijd. Wij zijn ook maar gewone mensen en als je dan trainers als Jupp Heynkes en Udo Lattek aan het werk kan zien, kijk je je toch de ogen uit. Franois reisde zijn broer vaak achterna. Woensdag werd er Europees gespeeld. Ik zat altijd in de tribune. We bleven er tot zaterdag. De dagen dat ik daar was, nam ik JeanMarie extra onder handen. Zo kwam keeperstrainer Sepp Maier langs toen ik Jean-Marie

44

thuis training gaf. Maier kon zijn ogen niet geloven. Jullie zijn gek, zei hij. Dit heb ik nog nooit gezien. Turnhout Het door journalist Pietersen verhoopte baantje voor Pfaff komt er, maar niet bij Beveren. In de zomer van 1999 knoopt Pfaff gesprekken aan met het bestuur van de voetbalploeg van Turnhout. Hij wil de club met raad en daad bijstaan. Begin augustus 1999 windt ondervoorzitter van Turnhout Kris Janssen er geen doekjes om: Een periodetitel is een must voor ons en we willen die liefst nog zo snel mogelijk pakken ook. Janssen is ook eigenaar van Duplodak. Het jaar daarvoor miste de Kempense club net de promotie naar eerste klasse. In het titeldebat moesten KV Mechelen en Antwerp gelost worden en tijdens de eindronde was Geel de sterkere. De ontgoocheling van de gemiste promotie zindert nog altijd na in Turnhout. Maar met het nieuwe seizoen moeten we dat pijnlijk hoofdstuk afsluiten en er met volle moed opnieuw invliegen, aldus Janssen in de pers. Begin november krijgt Pfaff een telefoontje van het bestuur van Bayern. De Duitse club wil via Jean-Marie doelman Marijan Mrmi van Sporting Charleroi overnemen. Bayern heeft een doelwachtersprobleem nadat Oliver Kahn gekwetst uitviel en reservedoelman Sven Scheuer disciplinair werd geschorst. De transactie gaat niet door, Mrmi gaat naar Varteks. Midden november komt Pfaff voor het eerst in beeld bij voetbalclub Turnhout. Leon Van Gorp, ruim twintig jaar voorzitter van tweedeklasser Turnhout, dient zijn ontslag in om gezondheidsredenen. Zijn opvolger wordt Jos Heerman, advocaat in Turnhout, fervent supporter van de plaatselijke club maar op dat ogenblik nog niet betrokken bij de dagelijkse werking ervan. Heerman mag rekenen op de voorkeurstem van Luc Boermans. Boermans profileerde zich steeds meer als de financieel sterke man bij Turnhout. Hij is dan actief als projectontwikkelaar met zijn bedrijf Milubo en koestert plannen voor de bouw van een splinternieuw multifunctioneel stadion. Maar naast de materile uitbouw van de club heeft hij ook zijn ideen over de verdere sportieve ontwikkeling van de vereniging en daarin speelt Jean-Marie Pfaff de hoofdrol. Ik ben heel goed bevriend met Pfaff, verklaart Boermans in Het Belang van Limburg. Bovendien maakt de ex-Rode Duivel nogal eens zijn opwachting in het Villapark en daar worden meteen conclusies aan vastgekoppeld. Ik kan toch niet ontkennen dat er over een mogelijke functie van Pfaff binnen de club kan worden gepraat. Of dat maandag al gebeurt? Ik denk het niet. En zaak staat wel vast: dit heeft totaal geen consequenties voor trainer Raoul Peeters. Hij blijft verantwoordelijk voor het sportieve beleid van de ploeg. De gesprekken tussen Pfaff en het bestuur van Turnhout verlopen moeizaam. Het financile luik is een struikelsteen. Pas midden april 2000 is alles in kannen en kruiken. Een mislukt avontuur als trainer bij Oostende, vorig seizoen nog in eerste klasse, heeft Jean-Marie Pfaff er niet van doen afzien om in het voetbal actief te blijven. De gewezen numero uno heeft in Turnhout een nieuwe uitdaging gevonden. Nu de plannen voor de bouw van een nieuw stadion in een stroomversnelling zijn gekomen en de eerste steen wellicht nog deze zomer gelegd wordt,

45

krijgt Pfaff in de nieuwe clubstructuur een plaats als algemeen directeur. Andere bronnen hebben het over de functie van technisch directeur voor Pfaff. In de aanloop naar de bouw van het nieuwe stadion heeft Pfaff al intens samengewerkt met projectontwikkelaar Luc Boermans. Het is de ambitie van het tweetal om van Turnhout opnieuw d club van de Kempen te maken en dus zo snel mogelijk naar eerste klasse door te stoten. Slecht nieuws allicht voor Lierse, Geel en Westerlo, want Pfaff maakt zich sterk dat hij een groot aantal sponsors en zakenlui uit de regio naar de nieuwe tempel van Turnhout zal kunnen loodsen. Pfaff krijgt op deze bedragen een commissie. Op maandag 1 mei 2000 wordt Pfaff officieel aangesteld tot algemeen directeur bij Turnhout. Dat de naam Jean-Marie Pfaff nog altijd aantrekkingskracht uitoefent, is duidelijk. Nu al heeft El Simpatico enkele sponsors warm kunnen maken om met Turnhout in zee te gaan. En dat het hele bouwproject in en om het Villapark straks door de Turnhoutse gemeenteraad wordt goedgekeurd, daar twijfelt hij geen seconde aan. We spreken in dat verband toch over een totale investering van meer dan 1 miljard BEF, snoeft Pfaff in Het Belang van Limburg. Vertaald naar het voetbal betekent het dat wij de mensen opnieuw naar het stadion willen lokken om in comfortabele omstandigheden naar een aanvallende, attractieve ploeg te komen kijken. Wie staat daar niet achter? Pfaff kiest om Stphane Demol als trainer aan te trekken. Dat is de juiste n logische keuze volgens Pfaff. Stphane past perfect in het plaatje dat wij voor ogen hadden. Een jongen met veel ervaring als speler maar ook met een duidelijke visie als coach, hij is meertalig en hij heeft uitstraling naar de media toe. Sportief leggen we geen enkele druk op hem maar als ik zeg dat we straks graag concurreren met Lierse, Geel en Westerlo begrijp je wel wat ik bedoel. Binnen het nieuwe organogram dat door Turnhouts voorzitter Jos Heerman is uitgetekend, bekleedt Pfaff een belangrijke plaats. Hij is het bindmiddel tussen de raad van bestuur en het dagelijkse bestuur dat zelf nog uit verschillende geledingen bestaat. We hebben ons enigszins gespiegeld aan het model van Genk, aldus Pfaff in de pers. Maar we hebben in onze structuur eigen klemtonen gelegd die typisch zijn voor de Turnhoutse mentaliteit. Mijn rol in dat geheel bestaat erin een organisatie op poten te zetten waarin iedereen zich goed voelt; van de schoenenpoetser tot de hoofdtrainer. Of ik nog sportieve aspiraties heb? (grijns) Ik ken mijn rechten en plichten, jong. Stphane verdient een eerlijke kans als trainer en het zou van judasserij van mijn kant getuigen mocht ik onder zijn vleugels schieten. Trouwens, wie de Jean-Marie een beetje kent weet dat ik zo niet in elkaar zit. Trainer Stphane Demol iets later: Jean-Marie heeft enorm veel werk op gebied van sponsoring, vergaderen met bedrijfsleiders voor mogelijke investeringen, de aanpassingen in en rond het stadion. Weet je, Jean-Marie is de Michel Verschueren van FC Turnhout en zo'n rol is hem op het lijf geschreven. Een getuige uit die periode: Ik heb met hem samengewerkt om zijn reclamepanelen op het veld in Turnhout te plaatsen. Beetje rare kerel om mee te praten, gaf ook de indruk van een beetje dom te zijn... Verder wel een grapjas. Brouwer Theo Maes volgt Pfaff naar Turnhout. Brouwerij Maes wordt sponsor van de club. Uit het in 2012 uitgelekte belastingdossier van Pfaff blijkt dat (een deel van) het sponsorgeld van Maes op de privrekening van Pfaff en voorzitter Luc Boermans

46

terechtkomt. De twee halen volgens Het Laatste Nieuws in totaal zon 400.000 euro af maar geven dat geld nooit aan bij de belastingen. Volgens Jean-Marie heeft hij daar geen cent van mogen houden. Pfaff slaagt er ook in andere sponsors aan te trekken, hij erkent het belang van sponsoring voor het voetbal. Naar eigen zeggen haalt hij tientallen sponsors binnen die elk 8000 euro dienen te betalen. Maar tegelijk is hij van mening dat het geld het voetbal kapot maakt. Vooral in Belgi. Voetbal laat niet meer toe dat je wat voor een ander doet, stelt Pfaff. Het is een opvallende tegenstelling. Ondanks de ambitie van de club wordt eind mei 2001 pijnlijk duidelijk dat Turnhout de promotie naar eerste klasse wel kan vergeten. De club heeft een acuut geldprobleem. Na een zwarte week verloren de Kempenaars tegen boeman RDWM. Exit eerste klasse. In het weekend wordt zelfs het einde van de club voorspeld maar de bestuurstop klinkt feller dan ooit. Wij gaan door. Woensdag leiden we een procedure in tegen de bond. Ik wil ze doen buigen, zegt clubadvocaat Jos Heerman. Maar tweedeklasser KFC Turnhout krijgt geen licentie voor volgend seizoen en zakt daardoor naar derde klasse. Jean-Marie kan het slechte nieuws nauwelijks verwerken. Een schande, een drama. Onbegrijpelijk. Derde klasse is het einde voor de club. Dan kunnen we beter de boeken neerleggen. Ik vraag me af wat de bond hiermee wil bereiken. Want wie zijn de slachtoffers? De spelers, de jonge voetballers, alle mensen die zich vrijwillig inzetten voor de club. Voetbal is een feest, hoor ik al jaren. Ik geloof er niets meer van. Met zo'n beslissingen slacht de bond haar eigen voetballiefhebbers af. Eerlijk: ik denk dat we er beter mee kappen, klinkt het ontgoocheld in Het Belang van Limburg. Het verdict van de evocatiecommissie komt hard aan in Turnhout. Voorzitter Luc Boermans en algemeen directeur Jean-Marie Pfaff spreken openlijk over een complot. In een opwelling wordt zelfs het einde van de club aangekondigd. Trainer Stphane Demol wordt even ontslagen, maar uren later weer verwelkomd. De beslissing van de evocatiecommissie slaat nergens op, zegt advocaat Heerman. Wij baseerden ons tijdens de zitting van de evocatiecommissie op een nieuw feit: ons akkoord met de RSZ, waarbij we door de RSZ voor een voldongen feit worden gesteld. We moeten 14 miljoen betalen. Ook al wordt die schuld betwist en is het een schuld die teruggaat tot medio jaren '80. We lieten de RSZ weten dat we de schuld onder voorbehoud zouden betalen en nadien de procedures voor de rechtbank nieuw leven zouden inblazen. En dan zegt met op de bond doodleuk dat zo'n nieuw feit schriftelijk moest worden meegedeeld. In 2002 zal KFC Turnhout in vereffening gaan. Marcel Hendrickx is vandaag sinds enkele jaren voorzitter van opvolger KV Turnhout en was voordien 15 jaar burgemeester van de stad Turnhout. Aan studenten Niels Bruynsteen en Michal Vincke vertelt hij dit: In die periode is FC Turnhout een aantal keren erg negatief in opspraak gekomen. De toenmalige opeenvolgende voorzitters hebben dat handig gespeeld en waren op een gegeven moment persoonlijk eigenaar van het stadion dat toen verkocht is geweest, waardoor we naar hier dienden te verhuizen. Daarnaast, een vereffening laat altijd sporen na. De leveranciers, die ook sponsors waren, waren zowel hun sponsorgeld als hun afzet kwijt. Dan was er ook even Jean-Marie Pfaff die de club probeerde aan sponsorgelden te helpen, maar ook dat heeft de naam van de club niet veel goeds gedaan. (eigen cursivering)

47

Er komt ook een rechtszaak. Eind oktober 2007 zal de correctionele rechtbank van Turnhout Luc Boermans vrijspreken. Boermans riskeerde een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden en een effectieve geldboete van 10.000 euro. Hij werd samen met voormalig medewerker van de club Marcel Maes beschuldigd van het niet betalen van bedrijfsvoorheffing en uitgifte van ongedekte cheques. Ook Maes ging vandaag vrijuit. De feiten dateren van de periode 2001 en 2002, de tijd dat ook Jean-Marie Pfaff bij de dagelijkse werking van KFC Turnhout betrokken was. Volgens het openbaar ministerie gaf Boermans een ongedekte cheque uit van bijna 2 miljoen oude Belgische frank om achterstallige RSZ te betalen en nog een cheque van bijna 300.000 oude frank bestemd voor de voetbalbond. In die periode zou er ook voor bijna 100.000 euro aan bedrijfsvoorheffing niet betaald zijn. De verdediging van Luc Boermans vroeg om de vrijspraak want volgens zijn advocaat was er nooit sprake geweest van uitgifte van ongedekte, maar wel van teruggeroepen cheques. Volgens meester Vandewalle had Luc Boermans ook nooit doelbewust de bedrijfsvoorheffing niet betaald en zou bovendien de vzw als verantwoordelijke rechtspersoon gedagvaard moeten worden en niet zijn clint. De verdediging van Marcel Maes, destijds penningmeester, haalde dezelfde argumenten aan. Volgens meester Bart D'Haene had zijn clint de bewuste cheques niet uitgeschreven, enkel voorbereid. De rechtbank volgde beide advocaten in hun stellingen en sprak het duo volledig vrij. Pfaff trainer Terwijl Pfaff bij Turnhout werkt, volgt hij tegen zijn zin een opleiding tot trainer. Eind mei 2001 is Pfaff officieel Pro Licence-trainer. De deelnemers die met succes de Pro Licencecursus afrondden, krijgen hun diploma uit handen van bondsvoorzitter Michel D'Hooghe in de gebouwen van de voetbalbond in Brussel. De cursus is het paradepaardje onder alle trainersopleidingen die de Belgische voetbalbond organiseert. Onder de afgestudeerden dat jaar bevinden zich naast Pfaff onder meer adjunct-bondscoach Vince Briganti, Harm Van Veldhoven (Lommel) en Wim De Coninck (ex-Aalst). Wim De Coninck: Jean-Marie heeft de volledige opleiding met ons meegedaan, maar de werken deed hij niet allemaal. Niet iedereen in de groep had daar begrip voor. Zo was er iemand die bewust geen enkel werk maakte. Hij vond dat als Jean-Marie zijn werk niet maakte, hij dat ook niet hoefde te doen. Een aantal mensen in de opleiding vond dat het de waarde van het diploma naar beneden haalde. Het was geen publiciteitsstunt van Jean-Marie, daar ben ik van overtuigd. Hij was eerder trainer van Oostende en vervulde op het moment dat we de opleiding volgden de rol van technisch directeur bij tweedeklasser Turnhout. De kostprijs was toen 215.000 Belgische frank (ruim 5000 euro). Veel medecursisten konden voor dat geld rekenen op hun club. Je kan de opleiding ook niet zomaar volgen. Je moet er veel tijd en werk in steken, en voor Jean-Marie was het de bedoeling het diploma te gebruiken om zijn trainerscarrire nieuw leven in te blazen. Maar Jean-Marie is niet echt in de wieg gelegd om trainer te zijn, hij heeft andere kwaliteiten, vertelt De Coninck aan student Brecht Schelstraete.

48

RWDM Ook het avontuur van Pfaff in Turnhout duurt niet lang. Midden juni 2001 wordt gemeld dat Pfaff naar RWDM verhuist. Hij wordt er commercieel directeur. De onverwachte 'transfer' van Jean-Marie Pfaff naar RWDM slaat bij Turnhout in als een bom. Pfaff laat in eerste instantie verstaan dat hij de combinatie van een commercile functie bij de Brusselse club en zijn job van algemeen directeur bij Turnhout best ziet zitten. Turnhout-voorzitter Boermans heeft meer moeite met die cumul. Ik vrees dat Jean-Marie wat voorbarig was. Als hij zich kan verbeteren, kunnen we hem niet tegenhouden, maar hij heeft hier nog een contract. Hij kan niet van twee walletjes eten. Hij zal moeten kiezen. Jean-Marie is een vriend, maar iedereen is vervangbaar. Eind juni 2001 hakt Pfaff de knoop door. Jean-Marie wordt de nieuwe commercile directeur bij de kersverse Brusselse eersteklasser RWD Molenbeek en verlaat FC Turnhout. Het is de conclusie na een minisoap van drie dagen waarin de voormalige nummer n van de Rode Duivels centraal stond. Wat de zaak extra pittig maakt, is dat RWDM n van de voornaamste concurrenten van FC Turnhout tijdens de voorbije eindronde in tweede afdeling was. Het ogenblik waarop het nieuws bekend raakte, was enigszins verbazend aangezien men in Turnhoutse kringen - en dus ook Jean-Marie Pfaff die bij de Kempense tweedeklasser algemeen directeur was - luidop verkondigde dat RWDM via enkele oudbestuursleden betrokken partij was bij de weigering vanwege de Voetbalbond om Turnhout een licentie toe te kennen. Terwijl zowel Pfaff als Molenbeek er geen graten in zagen dat hij eenzelfde mandaat zou uitoefenen bij twee verschillende clubs, stelde Turnhout van meetaf aan duidelijk dat Pfaff moest kiezen. Die keuze heeft El Simpatico gemaakt. RWDM-voorzitter Eric De Prins: Wat hij bij ons zal doen? Hij zal alleen op commercieel vlak actief zijn en betaald worden op basis van commissie. Het sportieve beleid blijft volledig in handen van Freddy Smets. Jean-Marie zal zich in geen geval vervelen want er is hier veel werk om handen. In augustus 2001 trekt Tine Hens van De Standaard op onderzoek in Molenbeek. Ze wil weten wat de inwoners van de Brusselse deelgemeente denken over Pfaff. Jef buigt zich naar Hens toe. Ik zal u eens wat anders vertellen. Gisteren had ik een gesprek met JeanMarie Pfaff. Ok, hij is niet door iedereen graag gezien hier in Molenbeek. Maar hij heeft wel grootse plannen met de ploeg. Er zouden contacten zijn met Madrid, om geld in Molenbeek te stoppen. Als dat geen schitterende zaak zou zijn. Ondertussen onderhoudt Pfaff ook zijn contacten in Nederland. Daar is Pfaff een graag geziene gast. Zo houdt Kiwanis Axel in augustus 2001 een veiling om de kas te spijzen. Ook een schilderwerk van Pfaff gaat er onder de hamer. Opvallend detail: de doelman tekent met Jean Marie Pfaff, zonder koppelteken. Ook de Nederlandse kranten willen weten wat de plannen zijn van Pfaff met RWDM. Ik heb altijd gezegd dat mijn carrire pas na mijn carrire begint, vertelt Pfaff aan het NRC. Ik ben al tien of twaalf jaar met mijn bureau aan het werken. En nu beginnen ze mijn bureau te respecteren. Vroeger werd je na een carrire in het voetbal tegengehouden, je kreeg geen kans om de zakenwereld te betreden.

49

Succes had Pfaff naar eigen zeggen bij tweede-klasser Turnhout, waar hij als algemeen directeur aan de slag ging. Ik bracht er drie en een half miljoen gulden (zowat anderhalf miljoen euro,td) aan sponsoring binnen. Voor RWDM een belangrijke reden om Pfaff via diens bureau als commercieel directeur binnen te halen. Aangezien Pfaff bij Turnhout op commissie werkte, is het aannemelijk dat Pfaff hiervan 10 % of 150.000 euro kreeg. Pfaff neemt zijn dan 22-jarige dochter Lyndsey als secretaresse mee naar Brussel. Ik betaal ze zelf, verduidelijkt Pfaff. Ook de computer en de printer in het kantoor onder de RWDM-tribune komen van Pfaff. Of hij het veldwerk zal missen? Pfaff sluit niet uit dat hij in zijn vrije tijd keeperstraining gaat geven, puur voor het plezier. Ik wordt zot gebeld. Pfaff put vooral uit zijn ervaringen bij Bayern Mnchen. Ik heb alles geleerd bij Bayern. Orde, discipline, organisatie, zegt de oud-international aan het NRC. Hij maakt voor de sponsoring, waarop zijn bureau opnieuw een provisie verdient, ook gebruik van de vele `vrienden', die hij in zijn voetballoopbaan en erna maakte. We hebben een groep van vijftien die overal met me mee gaan. Mits het business to business is. Een van die vrienden is Theo Maes die Pfaff van Lierse naar Turnhout volgde. Volgens de Gazet van Antwerpen helpt ook Carmen, zij het vanop afstand. Zelfs oudste dochter Debby steekt regelmatig een handje toe. Ik wil alleen nog met familie werken, legt Jean-Marie uit. Gedaan met profiteren. Ik heb in het verleden te veel mensen op de verkeerde manier opgeleid. Ik bracht ze in contact met mijn relaties. Maar als ze vertrokken bij mij, misbruikten ze die contacten. Ik was te naef, nog maar eens. Jean-Marie is in Brussel helemaal zichzelf. Hij telefoneert, beent door de gangen, groet fans, geeft instructies, noteert de Antwerpse krant. RWDM is in de ban van El Sympatico en vice versa. Pfaff glundert: Beveren of Mnchen, Turnhout of Brussel, Jean-Marie voelt zich overal thuis. Pfaff blijft Pfaff. Om zijn polsen blinkt goud, de krullen even geblondeerd als altijd, op de hemdskraag het onvermijdelijke logo. Niemand die hem niet opmerkt als hij door het stadion paradeert. Nieuwe dug-outs, heringerichte kleedkamers, alles opnieuw geschilderd, een beter veld, aan de verplichte rondleiding is geen ontkomen aan. Lindsey hoort hem volgens de krant goedkeurend aan. Ze houdt er hetzelfde toontje op na als haar vader, dezelfde openheid ook, noteert de Gazet. Volgens de krant gaat het gerucht dat Lindsey haar vader bijstaat omdat hij geen Frans spreekt, wat essentieel is in Brussel. Jean-Marie: Non non, moi je parler franais un peu. C'est juste le masculin et le fminin, c'est pas facile, hein. Je ziet, ik leer alle dagen meer en meer Frans. Het is een aanpassing, dat wel. In Turnhout was dat niet nodig. Maar ik trek mijn plan hier. De jongste vijf jaar hebben ze hier geen enkele sponsor gehad, intussen hebben ze er al vier. Heb je de nieuwe zitjes op de hoofdtribune trouwens al gezien? Pfaff steigert als de journalist hem vraagt of de kater bij Turnhout al verteerd is. Kater? De club mag mij dankbaar zijn. De meeste sponsorcontracten die ik er afsloot, hadden een duur van drie jaar. Over twee jaar zal Turnhout nog altijd geld krijgen dankzij mij. Die degradatie naar derde klasse had ook nooit mogen gebeuren. Ik heb daar echt van afgezien. Het geld voor de licentie was er - ik heb er zelfs mijn eigen commissie voor afgestaan. Blijkbaar wilde niet iedereen meewerken. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik de

50

enige was die er werkte. Het zij zo, ik hoop echt dat Turnhout zo snel mogelijk weer promoveert. Intussen is er voor mij maar n club die nog telt: RWDM. A propos, zie je de nieuwe clubkostuums daar hangen? Heb ik voor gezorgd. Pfaff is overtuigd dat hij succes zal boeken in Brussel. Omdat ik de zaken met gezond boerenverstand aanpak. In het verleden zijn hier mensen met miljoenen gaan lopen. Dat is definitief voorbij. Ik ben maar tot mijn veertiende naar school geweest, maar ik zal bewijzen dat ik het even goed of zelfs beter kan doen dan al die geleerden. De club heeft dat al gemerkt. Alles wat ik beloofd heb bij mijn komst naar hier, is er gekomen. Straks krijgen de spelers zelfs nieuwe handdoeken en badjassen. Wacht, ik zal ze je tonen. Pfaff voelt zich naar eigen zeggen al helemaal thuis in Sint-Jans-Molenbeek. Het enthousiasme is hier enorm groot. Sommigen stellen zich vragen bij de vele Turken en Marokkanen in de buurt. Stom. Ik garandeer je, migranten zijn supermensen. Zo vriendelijk, zo eenvoudig. Telkens ik in de buurt iets ga eten, is er plezier te rapen. Ongelooflijk, de ambiance bij die mensen. En ze kennen mij ook nog allemaal. Elke dag opnieuw beleef ik de terugkeer uit Mexico (na het WK in '86). (toont uitpuilende agenda) Eind oktober vertrek ik trouwens naar Marokko. Op uitnodiging van de koning, jawel. Bij Turnhout was Pfaff mee verantwoordelijk voor het sportieve beleid. Bij RWDM beperkt hij zich contractueel tot het commercile werk. Pfaff: Geloof mij: zoveel hou ik er niet aan over. Velen vragen mij waarom ik dit in godsnaam doe, eenmaal ze weten hoeveel ik verdien. In het buitenland zou ik misschien vijftig keer meer kunnen verdienen. Maar ik doe dit graag. Ik amuseer mij hier. Waarom zou ik het dan niet doen? Vooral ook omdat Carmen niet meer weg wil uit Brasschaat. Wat dat gemis aan sportieve verantwoordelijkheid betreft: ze vragen mij hier wel eens om raad. Zoals vorige week. Ik was op een gala in Monaco en plots belt de voorzitter. Of ze doelman Van De Putte zouden pakken? Doen, heb ik gezegd. Ik ken Van De Putte nog van bij Oostende, zie je. Voorts moei ik mij absoluut niet met het sportieve. Ieder zijn job. Vroeger vergat ik dat wel eens. Intussen heb ik mijn lesje geleerd. Pfaff heeft ondertussen een internationaal trainersdiploma.Volgens de journalist windt hij zich plots op. Wees maar zeker dat ik dat heb. Weet je dat er beweerd wordt dat ik gefoefeld heb bij het examen, dat ik mijn diploma gekregen heb? Schandalig. Ik heb evenveel cursusgeld betaald als alle anderen. Ik ben naar Liverpool, Willem II en Mnchen geweest om bij te leren. Ik heb de dag van het examen, met de hulp van mijn dochters, tot 's morgens vroeg zitten blokken. Ik verdien dat diploma. Vooral voor mijn dochters vind ik het erg dat het tegendeel beweerd wordt. Pfaff betrekt het voormalige bureau van Michel Verschueren. Die was daar meer dan twintig jaar geleden ook manager. Verschueren is ne grote mijnheer. Stephane Demol noemde mij wel eens de Verschueren van Turnhout. Dezelfde hevigheid, hetzelfde vuur. Een groot compliment, vind ik. Met dat verschil dat hij alles bereikt heeft en bij mij de successen nog moeten beginnen. Terloops, ik heb de stadionklok laten herstellen. Kom even mee, dan kan je het zelf zien. Problemen Net als Turnhout heeft ook RWDM financile problemen. De komst van Pfaff kan daar weinig aan veranderen. Medio februari 2002 raakt bekend dat de omstreden crisismanager Patrick De Cock aangeworven wordt. Hiermee klampt RWDM zich volgens De Standaard aan een laatste strohalm vast. De Brusselse club verwacht een injectie van 1,24 miljoen
51

euro. Maar het is zeer de vraag of die centen effectief op tafel komen. De Cock in de pers: Ik breng geen geld mee. Over de samenwerking van RWDM en De Cock hangt er volgens de media heel veel onduidelijkheid. Dat blijkt uit de verklaringen van de Molenbeekse voorzitter Eric De Prins en De Cock zelf als reactie op de rol van laatstgenoemde in het Edmond Machtensstadion. Ik heb geen contract met De Cock maar met de firma Sportico, zegt De Prins. Die werkte een strategisch plan uit om Molenbeek meer financile armslag te bezorgen. Dat is nodig. Anders staat ons hetzelfde lot te wachten als de Titanic. De Cock ziet dat anders. Sportico heeft niet rechtstreeks te maken met RWDM. Ik ben door Sportico naar Molenbeek uitgestuurd om het management waar te nemen. We zijn hierover een maand in bespreking geweest.Sportico is een Nederlands bedrijf van de schimmige projectontwikkelaar Johannes Gosewehr. De Prins is ervan overtuigd dat de deal met Sportico de clubkas 1,24 miljoen euro kan opleveren. Over de herkomst van dat geld kan de Molenbeekse preses niet verder uitweiden. Alleen: De structuur Sportico brengt het geld mee. Die bestaat uit sponsors, partners en klanten. Dat is grotendeels rond. Binnen enkele dagen kan ik de namen bekendmaken. De Cock countert evenwel dat er geen financile injectie vanwege Sportico verwacht moet worden. Mijn taak bestaat erin om de sportieve cel en de commercile cel te cordineren, zegt hij. Ik moet meehelpen om het licentiedossier van de club rond te krijgen. Daarvoor hebben we nog tien dagen. Maar er is meer dan dat. Ik heb een contract voor drieneenhalf jaar. Als ik zie dat er hier 622 business seats zijn en hoeveel er maar verhuurd zijn, dan is er nog veel werk. Ook moeten we meer gebruikmaken van de ruimtes in het stadion. Daarmee komt De Cock volgens de media in het vaarwater van commercieel directeur Jean-Marie Pfaff. Ik maak geen verwijten aan de mensen die hier werken, haast De Cock zich. Pfaff: Ik hoop dat die 1,24 miljoen euro snel op de rekening staat. Ik weet dat ik al goed werk geleverd heb sinds mijn aanstelling. Met Daoust Interim haalde ik een hoofdsponsor binnen voor 37 miljoen frank gespreid over drie jaar. Met Alken-Maes sloten we een deal af van 25 miljoen frank over tien jaar. Trouwens, De Cock is mijn baas niet. Dat zijn voorzitter Eric De Prins en beheerder Francis Schoonjans. Celstraf De Cocks functie bij Molenbeek kan de komende maanden volgens de media alweer wankel worden, want voor het Hof van Beroep in Gent loopt er een zaak tegen hem wegens oplichting, misbruik van vertrouwen, valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken. Bij verstek leverde hem dat vorig najaar een effectieve celstraf van een jaar en 495 euro boete op. De Cock: Andere mensen hebben meer last van die zaak dan ik. Ik ben gerust in de goede afloop. Ik wil hoe rapper hoe liever het beroep behandeld zien. De Prins: Door de komst van De Cock zullen er misschien nu al sponsors vertrekken. Maar ik schat dat er meer zullen bijkomen. De Cock wordt een dictator genoemd, de kleine Napoleon ook. Maar hij is gewoon een harde werker. En hij is erg efficint.

52

De aanstelling van Patrick De Cock als crisismanager van RWDM zorgt voor commotie. Hoofdsponsor Daoust dreigt ermee zijn contract te verbreken. Jean-Claude Daoust: De sponsoring van RWDM had als bedoeling om mensen van Molenbeek naar werk te leiden. Shirtsponsor La Maison du Coeur, de Waalse tegenhanger van Levenslijn, haakte begin 2002 al af. Beheerder Jean-Claude Daoust van het gelijknamige interimbedrijf, goed voor een inbreng van 917.200 euro gespreid over drie seizoenen, windt er geen doekjes om. Wij hebben een deontologische code te respecteren, en daarbij vormt de figuur van Patrick De Cock een probleem. Zondag op Westerlo heb ik geprobeerd voorzitter De Prins te overtuigen, maar voorlopig lukt dat niet. Mogelijk kan de afspraak van dinsdagavond met commercieel manager Jean-Marie Pfaff (die de sponsor op Molenbeek binnenbracht) verandering brengen. Want als De Cock aanblijft, verbreken we onze overeenkomst. Een clausule in het tot 2004 lopend contract bepaalt dat Daoust in geval van imagobeschadiging onder zijn financile verplichtingen uit kan. Het toch al noodlijdende Molenbeek zou daardoor ongeveer 644.500 euro (26 miljoen frank) mislopen. Ondanks de druk denkt voorzitter De Prins er niet aan om zijn omstreden manager na nauwelijks een week alweer aan de kant te schuiven. Ik vraag iedereen om niet emotioneel te reageren, aldus De Prins in de media. Via Sportico, de werkgever van De Cock, hoopt hij nog steeds 1,24 miljoen euro aan investeringen binnen te rijven. In het voetbal lopen figuren rond die veel meer op hun kerfstok hebben, maar toch ongemoeid gelaten worden. Ik heb alle deuren platgelopen. Overal klopte ik vruchteloos aan, met in het achterhoofd de wetenschap dat eind deze maand de licentie-aanvraag binnen moet zijn. De Cock was de enig overblijvende oplossing. Zijn aanstelling is onomkeerbaar. De samenwerking met Sportico leverde trouwens al het bewijs van de deugdelijkheid: we staan op het punt een nieuwe sponsor binnen te halen. Ook het wegblijven van Eddy Merckx, die weigert om de aftrap te geven van de wedstrijd tegen Anderlecht, kan De Prins niet uit zijn lood slaan. Ik betreur dat. Maar het moet al tien jaar geleden zijn dat Eddy nog in ons stadion was. Ik heb tegenwoordig belangrijker dingen aan mijn hoofd. Midden mei 2002 stuurt RWDM zijn manager Patrick De Cock de laan uit. Beide partijen beindigen volgens een persbericht de samenwerking in opperste verstandhouding. In een eerder verspreid bericht klonk het dat RWDM haar manager de laan heeft uitgestuurd omdat hij te weinig fondsen had binnenbracht. Het seizoen 2001/02 zal het laatste worden van de club. Er blijven grote financile problemen waardoor de club niemand meer kan uitbetalen en men slaagt er niet in een proflicentie te behalen. De ploeg moet degraderen naar Derde Klasse en uiteindelijk wordt de met schulden beladen ploeg door de bond geschrapt. RWDM verdwijnt. Pfaff verdraagt niet dat hij medeverantwoordelijk gesteld wordt voor de ondergang van de club. Ik aanvaard niet dat er geschreven wordt dat ik niets heb bijgedragen, vertelt hij boos in de pers. Ik heb Daoust binnengehaald. Dat is een contract van 920.000 euro over 3 jaar. Maes was 5 jaar en nog eens 5 jaar extra. En ik kon de club 100 gratis voetballen bezorgen in plaats van de schamele 20. Pfaff geeft tijdens een interview met DH wel toe dat hij tegen de afspraak in 2 spelers binnengehaald heeft, Kris Van De Putte en Jimmy Smet. Het is niet uitgesloten dat Pfaff hieraan iets verdiend heeft. Bovendien laat

53

Jean-Marie nog een souvenir achter. Aan de muur van zijn lege bureau in Molenbeek hangt volgens De Standaard zijn stralend portret. De Pfaffs, de redding Terwijl in het voorjaar van 2002 de financile situatie van RWDM steeds prangender wordt, starten de onderhandelingen over een serie rond de familie Pfaff. Dat is niet toevallig. De financile toestand van de vennootschap D.K.L.C. van Pfaff is dan niet echt rooskleurig. Ook het avontuur in Molenbeek zal voor Jean-Marie met een sisser aflopen. Medio juli 2002 wordt het contract tussen de familie Pfaff en VTM getekend. JeanMarie en Carmen sluiten de overeenkomst in naam van de familie. Redacteur Tom de Leur: De serie heeft de Pfaffs van het faillissement gered. Kelly: We hebben (met VTM) samengezeten, besloten dat we dit zouden doen en onze voorwaarden gesteld: geen blote poepen van de kinderen in beeld, geen geslachtsdelen, enzovoort. Redacteur Marcel Van Nieuwenborgh van De Standaard: Eric Claeys heeft besloten om ook meer de keuken op het scherm te brengen. Om te beginnen alvast de keuken van Jean-Marie. Je zag een trotse CEO van de VTM die Il Magnifico en Carmen Pfaff een contract liet tekenen dat stipuleerde dat die typische Vlaamse familie, zoals Claeys de Pfaff-clan omschreef, voortaan dag en nacht op de VTM te bezichtigen zal zijn. Onderbroken door een streepje reclame natuurlijk. Want het maatschappelijke doel van de commercile omroep is nog altijd reclame werven, klinkt het zurig. De Osbournes verdienen 11 miljoen euro met de tweede reeks van hun serie op MTV. Zoveel verdienen de Pfaffs niet. Hoeveel dan wel? Op de vraag dat alle volwassen Pfaffs 25.000 euro per reeks aan de soap verdienen wil Jean-Marie niet antwoorden. Over geld praten we niet. Journalisten stellen altijd vragen over geld en seks, terwijl de interviews zouden moeten gaan over liefde, vrede en verdraagzaamheid. Onder ons wapenschild staat: Pax mundialis universum vincit. Dat is Latijn en het betekent: vrede overwint alles. Dat ze mij verdorie interviewen over al het harde werk dat ik heb geleverd om te komen waar ik nu sta. Pfaff kent overigens zijn eigen spreuk niet. De vertaling is als volgt: De wereldvrede overwint alles. Jean-Marie is tevreden met de televisiereeks: De Hollywoodfilm (over mij,td) komt er nu in een andere vorm, ik ben er gelukkig mee. Het is de bedoeling dat er dertien afleveringen van de celebrity-docureeks zouden worden gemaakt. Kelly: Het idee van de serie ontstond (bij VTM, td) toen ik als parodie opgevoerd werd in een televisieserie. Het reilen en zeilen van Jean-Marie en zijn gevolg is zo interessant dat heel wat kijkers de reeks volgen. De dertien afleveringen zullen dan ook maar het begin vormen en zal de teller oplopen tot in totaal meer dan tweehonderd afleveringen. Kelly Pfaff herinnert zich wanneer ze voor het eerst kwamen filmen voor De Pfaffs. Die dag vergeet ik nooit. Het was mijn verjaardag (26 juli 2002). Toen die cameraploeg door de deur kwam, was mijn feestje in volle voorbereiding. Daar heeft die cameraploeg meteen op ingepikt. Ik had geen tijd om erop te letten, om eerlijk te zijn. Pas een paar dagen later begon het te dagen: tiens, hier loopt een cameraploeg rond. Volgens Le Soir strijkt de familie Pfaff in totaal 5 miljoen frank (125.000 euro) op voor de oorspronkelijk 13 afleveringen. Dat bedrag komt overeen met de 25.000 euro per

54

persoon indien we enkel rekening houden met Jean-marie, Carmen, Debby, Kelly en Lyndsey. Door het immense succes worden er nog drie extra afleveringen gemaakt op basis van het materiaal dat in de vier maanden werd gedraaid. De vergoeding voor de familie Pfaff zal na het eerste seizoen flink de hoogte ingaan. Niet iedereen is gelukkig met de reeks. Vooral de echte sportliefhebbers zien met pijn in het hart dat Jean-Marie als een clown wordt opgevoerd. Karl Vannieuwkerke: Jean-Marie is verworden tot schertsfiguur. Onterecht. Mijn generatie weet beter. Pfaff was een wereldkeeper en zo wil ik me hem herinneren. Kunnen alle archiefbanden waar JMP op staat en die niets met voetbal te maken hebben met onmiddellijke ingang worden gewist! Waarvoor oprechte dank! Die echte sportliefhebbers zijn in de minderheid, zeker bij VTM. Het grote publiek valt voor de reeks. Begin september 2002 wordt de reeks met de grote trom aangekondigd. Zelden is de belangstelling voor een docusoap zo groot geweest als voor De Pfaffs. Dertien vrijdagen lang krijgt de kijker op het scherm het reilen en zeilen in de familie van voetbalheld Jean-Marie Pfaff te zien. We wonen hier momenteel met z'n tienen onder hetzelfde dak in Brasschaat, glundert Jean-Maries echtgenote Carmen. Nog voor er n aflevering van De Pfaffs is uitgezonden, krijgt maker Paul Jambers al telefoons van de RTBf en enkele Duitse zenders. Het is dan ook een mooie familie, meent Jambers. Apart, maar toch heel herkenbaar. Elke kijker zal zich ongetwijfeld met iemand van de familie kunnen identificeren. En het is zeker niet onze bedoeling om hen belachelijk te maken. Jambers: 'De vraag kwam (van VTM,td) om een realityshow over het leven van de Pfaffs te maken. Ik heb dat als producent naar best vermogen gedaan. Maar naarmate de Pfaffs meer ervaring kregen, wilden ze het meer in handen nemen en werd het minder authentiek. Ze gingen zichzelf spelen. Maar in het begin was dat zeker niet zo. Al was het op de wekelijkse vergaderingen altijd wel een getouwtrek tussen de makers en de Pfaffs. De Pfaffs wilden er zo goed mogelijk uit komen, maar ik wilde ook hun kleine kantjes laten zien. De alcoholproblemen van de vader (bompa Pfaff,td), het motorongeluk van Jean-Marie.' In Le Soir uit Jambers zijn verbazing over het immense succes van de reeks. Ik was ook verrast over de kijkcijfers. Een dergelijke serie haalt tussen 600.000 en 700.000 kijkers, wij flirten met 1,2 miljoen kijkers. In de Brusselse krant bevestigt Jambers nog eens de controlitis van de familie: De Pfaffs wilden op elke redactievergadering de controle behouden. Ze hebben scnes weggelaten. Zo waarheidsgetrouw is de reeks dus niet. Charme De eerste aflevering van De Pfaffs wordt uitgezonden op 6 september 2002. Volgens kritische journalisten zullen heel wat kijkers de lach niet kunnen onderdrukken zodra ze de begingeneriek zien. Het indrukwekkende hek draait volautomatisch open en we krijgen een zicht op de kingsize villa. De hoofdrolspelers worden in ware Dallasstijl voorgesteld, wordt geschreven. Die journalisten krijgen ongelijk. De bal is aan het rollen. Het programma slaat aan. Er kijken onmiddellijk een miljoen Vlamingen naar de serie. Wellicht komt de grote charme van het programma

55

doordat vier generaties onder een dak wonen. Een unicum vandaag. De serie appelleert dan ook aan de heimwee van oudere Vlamingen aan hun kindertijd. Carmen: Behalve Jean-Marie en ik wonen ook onze dochters Kelly, Debby en Lyndsey bij ons in. Kelly betrekt met haar man Sam Gooris en hun twee kindjes Shania en Kenji een zolderappartement. Sinds Nico, de vriend van onze oudste Debby, acht maanden geleden hier voor het eerst kwam, is hij gewoon blijven hangen. Voorts woont ook bompa Edilbert hier nog. Dat is mijn vader. Carmen legt uit dat Kelly en Sam dan al twee jaar een huis aan het zoeken zijn. Een simpel appartementje kost tegenwoordig al handenvol geld en dat is niet zo evident voor een pas getrouwd koppel. En van mij mogen ze hier gerust blijven wonen. Carmen: Toen we de aanvraag van VTM kregen, was ik verbaasd. Waarom wij? Volgens VTM zijn we een bijzonder gezin, heel herkenbaar voor de mensen. Bovendien wonen we met iedereen onder een dak en dat vind je haast niet meer. Niet dat het een bewuste keuze is, het is zo gegroeid. Iedereen zoekt wel een ander huis, maar niemand vindt er een. Enfin, de meisjes hadden het in het begin wat moeilijk met het idee. Vooral Lyndsey en Debby, de jongste en de oudste dochter. Ze waren bang dat ze de hele tijd paraat moesten staan. Kelly dacht vooral aan de kinderen. Ze wilde niet dat ze bloot gefilmd werden. Er is al pedofilie genoeg, zei ze. Je kunt haar geen ongelijk geven, klinkt het in De Standaard. Vroeger verlangde Jean-Marie wel naar een zoon. Maar op het ogenblik dat hij uitgroeide tot een internationaal succesvol doelman, is hij van mening veranderd. Die jongen zou te veel druk gevoeld hebben om in de voetsporen van zijn vader te treden. We kenden nu al geen moment rust toen we in Duitsland woonden. Bayern Mnchen, de ploeg van Jean-Marie, werd gevolgd door een leger van 25 journalisten. Elke stap die we zetten, werd in beeld gebracht. Bij het minste kuchje van Jean-Marie vroegen ze al of hij een verkoudheid had. Ik heb nooit problemen gemaakt met de pers. Mensen vragen soms waarom we ons nooit hebben afgeschermd. Maar dat is onbegonnen werk is. Je kunt die mensen niet tegen de schenen schoppen. Zij doen ook maar hun werk. Het is maar een kleine moeite om een beetje toeschietelijk te zijn. Ja, ze kunnen soms lastige vragen stellen, maar dan is het aan jou om daarop te antwoorden of niet. Het heeft geen zin ze uit de weg te gaan, want dan achtervolgen ze je nog hardnekkiger. Het is in het leven altijd geven en nemen, net als in een gezin, in een relatie of in een huwelijk. Als je alleen maar neemt, zal het niet lang blijven duren. Je moet in alles wat je doet, proberen de kerk in het midden te houden. Droom Carmens droom was een eigen winkel. Haar ouders hadden een drogisterij op het marktplein van Merksem. Tot de grote GB in Schoten er kwam. Als het waspoeder daar goedkoper is dan bij je leverancier, dan heb je een probleem. Carmens ouders gaven de winkel op, kochten een snoep- en speelgoedkraam en deden voortaan de kermissen en jaarmarkten, in de zomer. In de winter hielden ze caf, De Snor. De twee dochters gingen op een internaat in Deurne. Iets heel kleins, herinnert Carmen zich. We waren met twaalf meisjes. Mijn moeder kon het niet over haar hart krijgen ons naar een grote mastodont met vijfhonderd leerlingen te sturen. Ze vond het al vreselijk genoeg dat we tijdens de week weg waren.
56

Een kind van zelfstandigen, h. Ik heb nooit op mijn kop laten zitten. Mijn dochters hebben dat ook. Die hebben hun trots en laten zich niet doen. Maar ze zullen wel keihard werken voor elke frank die ze verdienen. Profiteren van een baas, dat kennen wij hier niet. Ik heb jarenlang onze sportwinkel opengehouden. Daarin deed ik zowat alles. Dat moest ook, want als ik Jean-Marie had losgelaten, dan was ik binnen de kortste keren failliet. Hij zou alles gratis hebben weggeven. Als je een paar schoenen kocht, kreeg je er van hem een paar kousen van zeshonderd frank bij. Jean-Marie mocht helpen om de schoenen te passen, maar bij de kassa stuurde ik hem weg. Aan jou verdien ik niets. Hij moest trouwens toch gaan trainen. Maar ja, de mensen kwamen voor hem, dus moest hij nu en dan zijn hoofd laten zien. En Jean-Marie deed het graag. Hij is zot van mensen. Als hier niemand in huis is, loopt hij binnen het kwartier de muren op. Hij heeft volk nodig. Dat waardeer ik ook in hem. Negen jaar heb ik die winkel gehad, tot we definitief in Mnchen woonden. Een tijdlang ben ik nog over en weer gereden. Soit, het was allesbehalve een ideale situatie. We hebben de boel te koop gezet en er is een caf in gekomen. Ik heb er nog lang over gedroomd. Dat ik bestellingen moest maken en leveringen uitpakken. Nachtmerries waren het. Op een keer zei iemand tegen Jean-Marie dat hij een manager nodig had. Manager? Mijn vrouw kan dat perfect, zei Jean-Marie. Eerst was het een weddenschap: wat hij verdiende door te voetballen, zou ik verdienen met pr-activiteiten als handtekeningen zetten en publiciteitswerk. Plots kwam die trein op gang en moesten we er wel op springen. In het begin was het moeilijk. Ik moest contracten opstellen, afspraken maken, brieven schrijven. En ik kende geen woord Duits. Met het woordenboek op de schoot faxte ik alles door. De prijs was het simpelste. Ik vroeg wat de duurste voetballer vroeg. 500 mark (250 euro) voor een handtekeningsessie van een uur was dat toen. Carmen is het geheim van mijn succes, zegt Jean-Marie soms. Zo bijzonder is dat niet allemaal. Ik vind publiciteit niet vies, zolang je je grenzen maar trekt. Onlangs wilden ze Kelly naakt voor een reclamefilmpje voor Bodysol. Ik zeg: Ze betalen je als mannequin, niet als naaktmodel, dus moeten ze het zo filmen dat je borsten niet te zien zijn. Je moet niet overdreven preuts zijn, het is gewoon een kwestie van correct zijn. Naar Duitsland wil Carmen dadelijk terugkeren, dat weet ze wel zeker. Jean-Marie knikt instemmend. Het is geen misplaatste nostalgie. Je zult me ook niet horen zeggen dat het de schoonste jaren van mijn leven waren. Het was gewoon een mooie periode. Overal waar we kwamen, was er respect. Soms denk ik zelfs dat we langer hadden moeten blijven. Maar ja, het waren de omstandigheden: mijn moeder is toen gestorven, mijn vader zat hier alleen in dat grote huis. En nu is de situatie anders. Carmen besluit vooral nuchter: De reeks is een deel van ons werk. Als we niet werken, verdienen we geen geld. Bompa Pfaff Een vaste waarde bij De Pfaffs wordt bompa Pfaff. Ik woon hier al zeventien jaar. JeanMarie kocht het (midden jaren tachtig, td) toen hij in 1982 naar Mnchen verhuisde om er bij Bayern te spelen. De vorige eigenaars bleven hier nog een paar jaar wonen, tot de familie Pfaff uit Duitsland terugkeerde. Ondertussen was mijn vrouw gestorven en dus kwam ik hier inwonen, vertelt hij aan Het Nieuwsblad.
57

Bompa kon niet mee naar Duitsland toen Jean-Marie daar furore maakte. Dat kon niet want ik was toen nog aan het werk. Met een snoepkraam trok ik langs de kermissen en jaarmarkten in het Waasland. Ik maakte zelf babbeluten, suikerspinnen en appels op stokjes. Een woonwagen had ik niet nodig omdat ons kraam altijd in de buurt van ons huis in Haasdonk stond. Ik reed elke dag naar mijn werk. De eerste jaren dat ik bij de Pfaffs woonde, hield ik mijn kraam nog open. Maar uiteindelijk begon dat over en weer gehos mij de keel uit te hangen. Tijdens de winter deed bompa iets anders: Aan ons huis in Haasdonk was een caf verbonden. Tijdens de zomer hadden we geen tijd om dat open te houden, 's winters wel. Carmen en haar zus Linda vingen in het achterzaaltje de jonge gasten op, terwijl hun bompa's kaartten. Carmen en Linda hielpen ook in het kraam. Alle dagen op de kermis is voor een kind een droom. Nadien zijn ze op internaat gegaan. Carmens zus Linda heeft de familietraditie verdergezet. Zij en haar kinderen doen nog altijd de kermissen in Walloni. Niet langer met een snoepkraam, maar met een molen, een lunapark en een viskraam. Intelligent wassen Eind september 2002 zijn er enkele afleveringen van De Pfaffs op de buis geweest. De meeste intellectuelen spotten met de reeks. De reactie van auteur Margot Vanderstraeten in De Standaard is typerend. U heeft ze beslist gezien. De grote affiches waarmee witgoedfabrikant Krfel zijn wasmachines aan de man (vrouw) prijst. Het gaat over de affiches waarboven de woorden ,,Intelligent wassen met Pfaff'' prijken. En waarop JeanMarie in eigen persoon glunderend tegen de wasmachine leunt. Nu doen er over de intelligentie van onze grote doelman van weleer nogal wat geruchten de ronde. Als Pfaff al met een intelligentiecofficint geassocieerd wordt, dan ligt dat in elk een flink stuk lager dan de toerentallen van elke moderne wasmachine. Daarom is de keuze van de reclamemakers - Pfaff in grote letters met intelligentie te associren - zo eigenaardig. Of toch ook weer niet. Want aan soap ontbreekt het deze familie niet. En misschien slaat de marktleider in huishoudapparatuur het balletje wel bewust die ene kant op. De kant van de vrouwen, uiteraard. Intelligent wassen? Dat betekent dat Jean-Marie er Carmen bijhaalt. En dat kun je, dankzij die andere familie, nu ook echt zien. De intelligentsia in Vlaanderen mag dan lachen met de Pfaffs, in de Medialaan te Vilvoorde wrijven ze zich in de handen. Begin oktober 2002 wordt meer dan n flesje champagne gekraakt als de kijkcijfers bekend gemaakt worden. Het gebeurt niet zo vaak dat VTM de top 10 van de kijkcijfers aanvoert, maar de laatste aflevering van vrijdag met De Pfaffs overschreed de kaap van 1 miljoen kijkers - zo'n 40.000 kijkers meer dan de populaire TV1-serie Flikken. Dat is belangrijk omdat de commercile zender VTM door die hoge kijkcijfers meer en vooral duurderde reclame kan verkopen voor, tijdens en na de serie. De familie Pfaff weet dat ook en zal dat argument gebruiken om de prijs voor de reeks op te drijven. De meeste journalisten begrijpen de hype niet. Gilbert Roox in De Standaard: Ondanks de immer sympathieke en nog altijd kartonnen levenswijsheden spuiende JeanMarie valt er in de realitysoap rond het zwembad in Brasschaat weinig te beleven. Het enige hoogtepunt tot dusver vormde schoonzoon Sam Gooris - herinner u de zomerhit

58

Basketsloefkes - die staat te kokhalzen terwijl hij de luier van zoon Kenji ververst. Vaderliefde! Smullen Midden oktober 2002 is het succes van de Pfaffs in Vlaanderen ook doorgedrongen tot in Nederland. De Volkskrant: Vlaanderen smult ervan. De docusoap De Pfaffs is iets braver dan de Amerikaanse pendant The Osbournes, maar de belevenissen van de familie van de ex-doelman van de Rode Duivels zijn boeiend genoeg om elke vrijdagavond n miljoen kijkers te trekken. De commercile omroep VTM heeft er een kraker bij. Volgens Jambers is de serie zo'n succes omdat iedereen wel iets van zijn gading vindt. Intellectuelen observeren de familie, voetbalfans houden van Jean-Marie, vrouwen zien een interessant gezin en jongeren kunnen zich met verschillende figuren identificeren. De serie heeft een grote maatschappelijke relevantie. Ze toont hoe een gezin functioneert aan het begin van de 21ste eeuw.' Die analyse is niet helemaal correct. De serie toont hoe een gezin drie of vier decennia geleden functioneerde. En net dat is de grote aantrekkingskracht van het programma. Er is een bijkomende verklaring voor het succes van De Pfaffs. Tinne Van Goidsenhoven onderzocht het belang van verkooppromoties bij het tijdschrift Story. In haar masterproef schrijft ze: Als communicatiemiddel is er sponsoring. Story doet namelijk aan programmasponsering op tv. Dit houdt in dat Story voor of na een tvprogramma kort wordt vermeld onder de vorm van een billboard. Een billboard op tv is een erg kort reclamespotje van ongeveer vijf seconden. Als tegenprestatie schrijft Story een redactioneel artikel over het programma. Dit jaar sponsort Story onder andere de volgende tvprogrammas: Hart voor Elkaar, De Pfaffs en Op zoek naar Maria. Dit zijn alle drie programmas van de zender VTM. Bij de bovenstaande programmasponsoring vallen de kosten onder redactionele ruimte-kosten. Deze sponsoring is een win-winoperatie voor zowel Story als het gesponsorde programma. Story geeft in return een redactioneel artikel en betaalt dus geen geldbedrag. De goede relatie tussen het weekblad Story en de Pfaffs zal 10 jaar lang in het oog springen. Sam Gooris, echtgenoot van Kelly, blijft rustig bij het instantsucces. Met een maturiteit die hem een beetje vreemd staat, relativeert hij volgens Het Nieuwsblad de hele heisa: We profiteren ervan, zo lang het duurt. Over Sam en Kelly hebben we het verder in dit boek. Aanvankelijk moest echtgenote Kelly wennen aan de voortdurende camera's. Vierentwintig uur per dag werden we gefilmd. Er sliep zelfs iemand van de productie in een tentje in onze voortuin!Ook was ze aanvankelijk onzeker. Komt het wel goed over wat ik bedoel? Wordt het niet verdraaid? Inmiddels weet ik niet beter dan dat de cameraploeg vrijwel altijd, op een zomer- en kerstvakantie na, bij ons in huis is. Kelly zegt het nu zelfs gezellig te vinden als de televisieploeg er is. Het zijn close huisvrienden geworden. Ik kan geen moment verzinnen waarop ik liever had gewild dat de camera's er niet bij waren. Ook echtgenoot Sam Gooris ziet dat zo: De Pfaffs doe ik ook heel graag. Het zijn vrienden geworden, die ploeg: de cameramannen, geluidsmannen, heel de equipe. Dat is een gewoonte geworden. Ik let daar dikwijls niet meer op. Als ze dan een tijd er niet zijn,

59

dan mis ik die gasten. Zou ik nooit meer voor een camera kunnen staan, dan zou ik ziek worden.' Dat heeft Sam alvast gemeen met schoonvader Jean-Marie. Merkwaardig genoeg kijkt de uitgebreide familie niet elke week samen naar De Pfaffs. Volgens Gooris is dat er nog nooit van gekomen. Wel krijgen wij telkens op dinsdag of woensdag het programma te zien, nog voor het op antenne gaat. Toch de ruwe versie. Soms staat de begeleidende stem er nog niet op. Wanneer we willen, kunnen we dingen uit het programma halen. Maar ik heb nog nooit zoiets gevraagd. Omdat ik vond dat ik dan maar wat slimmer had moeten zijn tijdens de opnamen. Kelly heeft wel n keer gevraagd om een beeld van mij te schrappen: toen ik in mijn bloot gat te zien was. Van mij had het wel gemogen. Wel hebben we gevraagd om onze kinderen in de reeks minder aanwezig te laten zijn. Naessens Paul Jambers werkt voor de serie samen met cameraman/reporter Dsir Naessens, broer van Pascale. Naessens: De Pfaffs wijkt in essentie niet zoveel af van wat ik doe voor Jambers, Telefacts, Koppen of Expeditie Robinson. Ik ben daar naartoe getrokken, werk me in in die omgeving, probeer me als reporter te laten aanvaarden, ik registreer en breng een authentiek verslag uit, legt hij uit in Het Nieuwsblad. Naessen kende Jean-Marie zoals zovelen hem kennen: als sportfiguur en van zijn talloze televisieoptredens. Het is een beeld dat vaak vertekend is. Neem nu die 35 seconden dat hij slecht Duits brabbelt. Die beelden zijn zo vaak opnieuw uitgezonden dat ze een stereotiep beeld van Jean-Marie hebben gevormd. De docusoap brengt een veel authentieker beeld van Jean-Marie. Ik zit wel in een bevoorrechte positie: van zo dichtbij kunnen kennismaken met n van de beroemdste mensen die Belgi rijk is. Ik ben er graag, bij die familie heb ik een goed gevoel, ik ben er op mijn gemak. De vraag moet eigenlijk zijn of de Pfaffs op hun gemak zijn met Naessens in de buurt. Naessens benadrukt dat hij de camera regisseert en niet de familie Pfaff. Dat is een belangrijke nuance. Ik zal nooit aan Lindsey vragen of ze een bad wil nemen omdat dat goed uitkomt voor het programma. Maar als ze een bad neemt zal ik wel met haar overleggen of ze er problemen mee heeft dat we haar op de rug filmen. Maar als ze mij die vraag zouden stellen, zou ik de wenkbrauwen wel even fronsen. Hans van Kasteren van het wielerteam Fidea nuanceert in Het Nieuwsblad: Bij de Pfaffs werken ze volgens een vooraf uitgekiend scenario. Jambers en Naessens hebben beiden goed verdiend aan de Pfaffs. Jambers was eigenaar van het productiehuis De Televisiefabriek, dat hij in 2004 verkocht aan Eyeworks. Jambers zit vandaag in Media Research. De totale activa van deze vennootschap bedragen 6,3 miljoen euro. De overgedragen winst is 6,2 miljoen euro. Reportagemaker Dsir Naessens heeft via zijn onderneming DNA Reportages zicht op 96.500 euro reserves. De totale activa van de onderneming bedragen eind september 2010 bijna driehonderdduizend euro. Ook in Nederland Eind november 2002 raakt bekend dat de Nederlandse publieke omroep de productie van De Televisiefabriek vanaf vrijdag 13 juli 2003 op de zender Nederland 2 zal uitzenden.

60

Indien de Pfaffs het initile contract goed onderhandeld hebben, dan verdienen ze aan de Nederlandse uitzendingen ook geld. Het Nederlandse programma krijgt net als in Vlaanderen een plaatsje in volle prime time. In Walloni is het reilen en zeilen van de familie Pfaff voorbehouden voor de abonnees van de betaalzender Canal+, en dat vanaf 7 december. Bert Schampers (!) is correspondent in ons land voor de Nederlandse krant Trouw. Hij omschrijft de serie als Dallas in Brasschaat: Ruim 900.000 Vlamingen gaan elke vrijdagavond op bezoek bij de familie Pfaff. Het hekwerk van de protserige villa in Brasschaat zwaait open, de camera zwenkt langs een deel van het indrukwekkende wagenpark en we belanden in de woonkamer. De eigenaar leest aandachtig De Financieel Economische Tijd, of doet alsof. In een andere scne plonst hij met zijn bijna 100 kilo zware lichaam in het zwembad. Blurp, ik moet boeren laten, roept hij en doet dat vervolgens ook. Nee, dit is geen Big Brother, al lijkt het er wel op. Dit is reality soap, het-levenzoals-het-is. Dit is vooral Jean-Marie Pfaff, bijnaam el simptico, ex-voetballer en sinds het eind van zijn sportieve loopbaan een wandelende reclamezuil. Jean-Marie, met zijn geblondeerde krullen en helblauwe ogen, is de man die in Belgi de sponsornamen op de hemdsboord introduceerde. Wie in Vlaanderen heeft zo geen kennis gemaakt met Morres Meubelen, Aliplast of Aralco? Aralco maakt ventilatieroosters tegen CO-vergiftiging. Moederonderneming Aliplast, met hoofdzetel in Lokeren, maakt aluminiumprofielen voor ramen, deuren en veranda's. Aliplast werd pas in 1984 opgericht door de familie Blijweert maar kende vooral de vanaf midden jaren negentig een explosieve groei, weet De Standaard. Schampers: We zien hoe de Pfaffs leven, hoe ze ruzie maken, in de weer zijn met vitamines en afslankpillen. Hoe ze feesten met andere bekende landgenoten, omdat, aldus Jean-Marie, er al zoveel ellende is in de wereld. Leert het ons iets over Belgi? Dat blijft twijfelachtig. Het huishouden van de familie Pfaff is misschien ongewoon, de familieleden kunnen niet zonder elkaar, maar je zult in Frankrijk, Sloveni of wie weet Groenland ook wel zo'n gezin vinden. Maar De Pfaffs zijn Vlamingen en dat maakt het net iets leuker. Schampers: Het is vermakelijke televisie. En Jean-Marie geniet van onze aandacht. Hij teert op oude roem en droomt van een film over zijn leven, From zero to hero. Een held met heimwee naar Beieren. Als ze me ooit zouden vragen om weer in Mnchen te gaan wonen, ik zou direct de TGV nemen en ik ben weg, vertrouwt hij de kijkers toe. Want in Duitsland, daar krijgt een voormalig topsporter tenminste nog het respect dat hij verdient. De Nieuwe Rijken in Brasschaat daarentegen halen hun neus op voor een kermisjongen met balvaste handen. ToeKan Jean-Marie beseft als geen ander dat kijkers, vooral vrouwen, het mooi vinden als hij zich inspant voor het goede doel. Eind november 2002 trekt hij met Nicolas Libart, de nieuwe vriend van dochter Debby, en Shania, het dochtertje van Kelly en Sam Gooris, de kerstboomactie van de VZW ToeKan op gang. Jean-Marie Pfaff is lid van het beschermcomit. De Pfaffs spitten de eerste boom uit bij Kerstboomhandel Van Haelst in Haasdonk. De cameras registreren alles.
61

ToeKan verzamelt fondsen voor kansarme allochtone en autochtone bevolkingsgroepen. Elk jaar sluit ToeKan zijn werkingsjaar af met een kerstboomactie. Al jaren schenkt Rentokil Tropical Plants 20 procent van de opbrengst van de kerstboomverkoop aan ToeKan. Er ontstaat een merkwaardig fenomeen. Zonder de successerie was Jean-Marie al een BV die ingeschakeld werd door ondernemingen en goede doelen. Sinds de serie op VTM loopt, beseffen ondernemingen en verenigingen dat ze via de uitzendingen extra publiciteit kunnen meepikken. De kans bestaat immers dat daarna nog eens op televisie komen. Pfaff: Ik werk al zeven jaar stilzwijgend voor ToeKan. ToeKan is voor iedereen belangrijk. Als je als kansarme steun nodig hebt, moet je die kunnen krijgen. Naar mijn gevoel wordt er nog te weinig gedaan voor kansarmen, iedereen heeft graag een beetje geluk. De maatschappij zou zich eigenlijk moeten reorganiseren zodanig dat iedereen het goed kan hebben. Jean-Marie is een man met een groot hart, benadrukt Toon Vanparys, de voorzitter van ToeKan. Telkens als hij zich inzet voor ToeKan zijn we er zeker van dat de actie geslaagd is. Hoe meer mensen hij over de streep trekt, hoe meer kansarme kinderen opnieuw een stukje geluk vinden. ToeKan steunt ook enkele projecten in het Waasland: Regenboog Sint-Niklaas staat in voor huiswerkbegeleiding en ontspanningsactiviteiten en Joca Overmere organiseert avonturenkampen voor kansarme jongeren. Hoe meer kerstbomen de vereniging verkoopt, hoe meer projecten ze kan steunen. Voor 2003 heeft de vzw veertien projecten op touw in Vlaanderen. Daarvoor heeft de organisatie 82.000 euro nodig. In 2007 houdt ToeKan er volgens Het Staatsblad mee op. De vzw wordt ontbonden op 5 sept 2007. Verjaardag Jean-Marie Op vier december is Jean-Marie jarig. De cameras zijn er uiteraard opnieuw bij. Ik kan nog steeds intens genieten van al die belangstelling voor mijn persoon, aldus Pfaff eerlijk. Steeds meer ondernemingen beseffen dat ze via de televisiereeks, een docusoap volgens de Nederlanders, in de kijker kunnen lopen. Zo verzorgt Agreflor de verhuur van de bloemen voor het feest. Niet toevallig is de onderneming naar eigen schrijven ook betrokken bij de persconferentie van de herfstprogrammatie van VTM voor 2002-2003, het huwelijk van Karel Van Isacker (VTM, 2003) en het afscheid Eric Claeys (VTM, 2003). De docusoap genereert ook talrijke randfenomenen en is op die manier een enorme stimulans voor de economie. Het zou interessant zijn om uit te rekenen hoeveel toegevoegde waarde de serie op die manier gegenereerd heeft. Het is een mooi thema voor een masterproef. De Pfaffs in een praalwagen in de VTM-kerststoet, met de Pfaffs op cruise langs de Griekse eilanden, Pfaff-brood bij de warme bakker: het zijn volgens De Standaard maar enkele van de randfenomenen die de docusoap over de familie van de voormalige Rode Duivel heeft teweeggebracht. De Pfaffs krijgt zoveel navolging dat de krant van een nieuw genre spreekt. In 2003 zullen er, behalve de tweede reeks van De Pfaffs zelf natuurlijk, ook docusoaps gemaakt worden rond het illustere gezin van Eddy Wally, dat van Eddy Planckaerts en dat van voormalige MTV-veejay Adam Curry. Daarmee zijn we terug naar de oorsprong van dit genre, want het was op die muziekzender (met The Osbournes,td) dat VTM-baas Erik

62

Claeys de mosterd haalde voor De Pfaffs. Tenminste, zo wil de legende het, noteert De Standaard. Volgens de krant is De Pfaffs nauwelijks een kopie van The Osbournes. Bij de leden van de Brasschaatse familie zit ook wel een steekje los, maar op een manier dat het in Vlaanderen nauwelijks opvalt. De volkse eenvoud en onovertroffen goedheid van JeanMarie zelf levert voortdurend licht-filosofische uitspraken op die soms hilarisch, maar doorgaans ouderwets hartverwarmend zijn. Sam Gooris wordt niet geportretteerd als een geniale entertainer die overloopt van talent en wijsheid, maar hij is volgens Dsir Naessens, de regisseur van De Pfaffs, wel het ideale middel tegen de verzuring in de maatschappij. En de zussen Kelly, Debby en Lindsey hebben duidelijk ook voldoende capaciteiten om het te maken zonder te pas en te onpas hun beroemde familienaam te laten vallen. Kortom, De Pfaffs is volgens de redacteur van de krant veel meer dan een freakshow. Voor veel kijkers is het een wekelijkse portie feelgood-tv die hun nostalgie naar het gezinsleven van enkele decennia geleden voedt. Een mix van emotie, humor en een beetje glamour: dat is wat de kijker in 2002 wil. Of het allemaal zo echt is als in deze ultieme reality-show werd voorgesteld, zal hem wordt wezen, besluit de krant. Succes Ook bij De Persgroep, eigenaar van VTM, wordt het jaar 2002 positief afgesloten. Nieuwe programmas, nieuwe gezichten. VTM heeft in 2002 resoluut gekozen voor een verjonging over de hele lijn, staat in het jaarverslag. Dat is de moeilijkste weg die er bestaat, aldus Jan Huyse en Klaus van Isacker, respectievelijk algemeen programmatiedirecteur en directeur informatie bij VTM. Het is een zoektocht en een opbouw geweest van een paar jaar, maar in 2002 klikte alles mooi in elkaar, klinkt het verder in het jaarverslag van De Persgroep. Vernieuwen is voor een vaste waarde als VTM niet gemakkelijk. Je mag het niet ondoordacht of te snel doen, anders riskeer je veel trouwe kijkers te verliezen. Tegelijk wordt de consument kritischer en verwachten vooral de jongeren geregeld nieuwe programmas. De lat ligt hoog. Ik denk dat er geen regio in de wereld is waar zoveel producties van eigen bodem te zien zijn als in Vlaanderen. In 2002 hebben we daar uitstekend op ingespeeld. Nog nooit hebben we zoveel nieuwe programmas gelanceerd. Met als uitschieters De Pfaffs, Fear Factor, Dennis en Miss Belgi achter de schermen. Nieuwe gezichten ook: denk aan Tess Goossens, Anneke De Keersmaeker en Nina De Man, alledrie van JIMtv gekomen, of bij de nieuwsdienst aan Marleen Van Hecke, Kristl Strubbe en Chris Borggrave. Als je ons vraagt waar we trots op zijn, is dat ongetwijfeld De Pfaffs. Deze nieuwe reeks celebrity docusoaps werd ook verkocht in het buitenland, besluiten Huyse en Van Isacker tevreden. Je zou voor minder. Handtekening als nootjes In Het Belang van Limburg staat een verklaring van het succes van Pfaff.

63

Ik begin te begrijpen waarom zoveel mensen naar zijn TV-soap kijken. Als je hem ooit in levende lijve hebt bezig gezien, weet je het: Vlaanderen telt maar n echte vedette. En dat is hij, klinkt het in de krant. Het moet twee jaar geleden zijn dat de Jean (zoals hij in het milieu genoemd wordt) samen met Carmen in een uitzending was en dat hij na afloop met mij een pint wilde gaan drinken. Kan vandaag echt niet, zei ik. Ik moet onmiddellijk naar de basketmatch van mijn zoon. Waar speelt die vandaag ? vroeg Pfaff. In de sporthal van Alken, antwoordde ik. Dan gaan we mee en drinken we daar een glas, repliceerde hij. Wij dus op naar Alken: Jean, Carmen en ik. De partij was net begonnen. U kent de sfeer van een jeugdwedstrijd wel, met nerveuze ouders en hl emotionele grootouders. In de sporthal zat nog wat familie van mij, die grote ogen opzette, toen ik met mijn gezelschap binnenkwam. Want als je met Pfaff ergens verschijnt, weet iedereen meteen dat hij aanwezig is. Ik denk dat de doortocht van Jezus Christus in Jeruzalem op palmzondag destijds nooit zo spectaculair kon verlopen zijn. De basketmatch kon nog op een min of meer behoorlijke manier afgewerkt worden. Tot we na afloop in de kantine belandden. Er zaten zo'n kleine vijftig aanwezigen, onschuldige en brave Vlaamse mensen, met kinderen, die nog natte haren hadden en enkel chips wilden eten. Ik ken u van ergens, zei de Jean meteen tegen Michel, de patron. Dat zou kunnen want Michel, moet u weten, is toptapper van de brouwerij van Alken. De man voor het grote werk, want naast de sporthal tref je hem aan in het koninklijk paleis bij bruiloften en verlovingen, in Gent als Bill Clinton himself langskomt, zelfs bij Big Brother in Vilvoorde. Kortom, overal, waar bier en belangrijk volk is, daar tapt Michel. Dat hij Pfaff eerder al had ontmoet, kon dus best zijn. Jean-Marie dronk zijn glas en vond het moment gekomen om de aandacht te trekken. Hij wendde zich plots tot het rustige publiek. Kent iemand mijn geheim om strafschoppen te stoppen? vroeg hij aan de bevolking in de kantine. Niemand wist het, want het was tenslotte een geheim. Geef mij eens twee stoelen, beval hij. Patron Michel deed twee mensen rechtstaan, gaf de stoelen aan de keeper, die er een doel mee maakte. In gedachten zie ik hem daar nog staan, naast de toog, net voor de kapstokken. Ik wil het u uitleggen, maar op n voorwaarde, sprak hij streng. Iedereen moet hierover zwijgen. U gelooft het niet, maar het is echt gebeurd. Hij deed het voor. Wat het is, mag ik u hier niet uitleggen, want ik heb mijn woord gegeven. Het had iets te maken met een pas naar links of naar rechts. Achteraf deelde hij handtekeningen uit met een gemak waarmee u in een caf een potje nootjes leegmaakt.

64

De visie van Smeets De grootste kritiek op de reeks blijft komen van sportjournalisten. Ze willen het beeld van Jean-Marie als een grandieuze keeper behouden. Dat de Pfaffs hun huis voor de televisie hebben opengesteld, is niet schaamteloos. Het is schaamteloos dat de televisie bij hen binnengaat, stelt NOS-sportcommentator Mart Smeets in Het Nieuwsblad. Smeets kijkt niet naar de De Pfaffs op de Nederlandse televisie. En dat heeft niks met de figuur van Jean-Marie Pfaff te maken. Pfaff een clown? Alleen omdat wij hem zo opvoeren, meent Smeets. Ik heb Jean-Marie Pfaff natuurlijk wel vaker in de studio gehad. Het klinkt denigrerend, maar Jean-Marie Pfaff komt goed van pas als je voor je praatprogramma een leuk, niet al te diepgravend stukje nodig hebt. Pfaff kan je op dat vlak vergelijken met onze wielrenner Gerrie Kneteman. Nodig die uit en je hebt meteen mooie televisie. Recht uit het hart. In elke uitzending maakt Jean-Marie Pfaff zichzelf. Van het opkomen tot zijn vertrek toont hij zichzelf als mens of als karikatuur. Dat is bij hem niet kwaadaardig, denk ik. Tijdens de Ronde van Vlaanderen liep hij ooit achter me langs: Nog een interviewke met mij, Mark? Hij noemt me altijd Mark in plaats van Mart, wat wel grappig is. Maar goed, ik ken weinig mensen die zichzelf zo aanprijzen. Wij koele kuisheidsridders willen wel eens zeuren over de reclame die hij op zijn kraag draagt, maar hij doet dat omdat wij hem blijven opvoeren. Het is de tv-industrie die over de Pfaffs een programma maakt, niet de Pfaffs zelf. Wat de tv-industrie doet is schaamteloos, niet wat de Pfaffs doen. Auteur en marketingspecialist Walter Spruyt bevestigt dat Pfaff een meester is in het zichzelf aanprijzen: Natuurlijke zelfpromotors, zoals Jean-Marie Pfaff, Geert Hoste en Jan Hoet, gebruiken instinctief alle mogelijke gelegenheden om zichzelf zichtbaar te maken, schrijft Spruyt in een van zijn boeken over verkoop. Volgens Smeets doet Pfaff allerlei clowneske dingen net omdat wij daar altijd aandacht aan schenken. Wij hebben in Nederland een grachtengordel van chique journalisten en advocaten met yuppies die Pfaff maar een dom, typisch Belgachtig wezen vinden. Ik ga daar niet mee akkoord. Ik heb wel respect voor wat hij doet, al heeft hij soms buitengewoon primaire gedachten waarmee ik het niet eens ben. Sport zonder figuren als Pfaff is saai. Ik pleit dus ook schuldig, want ook ik nodig Pfaff uit om de zaak op te vrolijken. En wat De Pfaffs betreft: Paul Jambers heeft dat goed bekeken. Zijn docusoap zal wel een gat in de markt vullen, zoals dat heet. Televisie moet de komende jaren maar een beetje verboden worden. Dat is een oprisping van een heel ouderwetse man, maar het is wel zo. Televisie moet nieuws zijn, informatie en een beetje sport. Zichzelf verder uitvinden en uitbreiden, dat is nergens goed voor. Parijs-Dakar Pfaff is nog steeds een veelgevraagde gast in Duitsland. Zo is hij consultant van de Duitse zender ARD om de UEFA-wedstrijd Club Brugge tegen Stuttgart te becommentariren. Daarnaast wordt hij steeds meer gevraagd als BV. Eind 2002 rijdt Pfaff mee in de rally Parijs-Dakar als co-piloot. Jean-Marie heeft het lastig. Het is geen pleziertocht, eerder een helletocht. Ik amuseer me niet meer. Het is de dictatuur van het lijden en de heerschappij van het individualisme. Bovendien begint het gevaarlijk te worden, aldus Pfaff vlak voor de finish.

65

Pfaff heeft een heilige schrik voor een aanslag tijdens de race. Ik droeg toen een lichte kogelvrije vest, onthult hij. Het hielp bovendien om te vermageren. Ik moest toen nog enkele kilos kwijtraken. Pfaff haalt de finish, tenauwernood. Ik heb het meegemaakt. Of ik het nog ooit doe, weet ik niet. Daar moet ik nog eens over nadenken. Het was lang en vermoeiend. Ik begrijp niet goed dat mensen dit voor hun plezier doen. En er dan ook nog hun eigen centen insteken! En zien doet ge niet veel, hoor. Putten, stenen en stof, twaalf uur aan een stuk. Nee, ik weet het nog niet. De grote liefde van Pfaff blijft bij het voetbal liggen. Begin februari 2003 raakt bekend dat Pfaff in Nederland solliciteert. Volgens de Nederlandse krant Algemeen Dagblad staat de Apeldoornse derdeklasser AGOVV, voluit Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder, dicht bij de lang verwachte promotie naar het betaalde voetbal. De club werd in de jaren zeventig door geldproblemen uit de tweede klasse weggesaneerd. Hierdoor zal de ploeg zich opnieuw moeten schikken naar de regels van de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond. Dat betekent volgens AD in de eerste plaats dat er waarschijnlijk geen plaats meer is voor Stanley Menzo. De oud-doelman van Ajax en Lierse beschikt immers niet over de vereiste trainerspapieren. Bestuurder Martin Witteveen vertelt dat de aanstaande overstap naar eerste divisie het Nederlandse equivalent van tweede klasse - voor vreemde taferelen zorgt. Ik had laatst een makelaar aan de lijn, die met de technische staf wilde spreken. Nou, dat ben ik , antwoordde ik. Vroeg die man of we volgend jaar in de technische staf een plaatsje vrij konden maken voor Jean-Marie Pfaff. Pfaff bevestigt de informatie: Er zijn informele gesprekken gevoerd tussen mijn zaakwaarnemer/raadgever en mensen van die club. Dat een en ander is uitgelekt, daar kan ik niks aan doen. Ik weet alleen: er is interesse, belangstelling van Nederlandse clubs. Omdat ze, sinds ons feuilleton er op tv komt, nu ook weten dat ik trainer wil worden. En dat is ook zo. Bij KV Oostende destijds wilde ik dat niet en ik heb de opdracht toch aanvaard om iemand een plezier te doen. Door de schuld van een stelletje niet betekenende amateurs mislukte de missie. Nu liggen de kaarten anders. Ik heb al vier jaar mijn Prolicence-diploma n ik wil het zelf graag. Dat had ik ook met Parijs-Dakar: dan ga ik er vol voor. Er zijn in Holland zeker mogelijkheden om weer als trainer aan de slag te gaan, maar of het ooit wat wordt of niet: daar lig ik niet wakker van. Ik ben al dertien jaar gestopt, maar ik heb nooit van de bomen moeten leven, h. Het project gaat uiteindelijk niet door. Duitsland boven alles Begin februari 2003 heeft Ludwig Verduyn in Het Nieuwsblad een gesprek met Pfaff. Pfaff heeft een blinde bewondering voor het Duitse voetbal. Jean-Marie haalt nog eens uit naar het Belgisch voetbal. Vroeger moesten wij werken voor ons geld. Nu krijgen ze het voor niets. Een Afrikaanse speler kwam naar RWDM en zei tegen mij: ik moet jaarlijks 8,5 miljoen frank (212.500 euro) hebben. Die man heb ik kordaat afgewezen. Hij dacht zeker dat hij Pl was! Als het van mij afhangt, moet in het voetbal de eerlijkheid terugkeren, het boerenverstand ook. Ik heb een gezond verstand. Ik heb altijd gewerkt voor mijn geld. Wij verdienden indertijd bij Beveren 2.500 frank (62,5 euro) per maand. We werden 10 maanden betaald, met 4.000 frank (100 euro) premie als we gelijk speelden en 8.000 frank

66

(200 euro) als we wonnen. Wanneer we kampioen speelden, gingen we praten met het bestuur. Vroeger maakte een trainer een ploeg, nu is het omgekeerd. De meeste spelers zijn te verwend volgens Pfaff. Wij moesten te voet naar de training, met de fiets, op een tweedehands brommer of meerijden met iemand. Nu zeggen ze: ik wil die wagen, die kleur en dat model. Wie denken ze wel dat ze zijn? Wat hebben ze al bewezen? Ik heb altijd hard gewerkt en heb van niemand moeten stelen. Nu overheerst de luxe in het voetbal. En in die luxe is veel verloren gegaan. Zij die aan de macht zijn gekomen, hebben alleen hun eigen belangen gediend. Voetbal is een mooie, sociale sport, maar je moet naar de basis terugkeren en de jeugd. Ook de spelersmanagers krijgen een veeg uit de pan. Ik heb indertijd Stephan Van der Heyden van Beveren naar Brugge (in 1991,td) gebracht. Die lag voor vier jaar onder contract bij een manager. Die manager heeft nooit iets voor Stephan gedaan. Vanaf het moment dat hij wist dat ik de eerste gesprekken voerde, kwam hij op de proppen en mocht ik thuisblijven. Hij heeft het geld in zijn zakken gestoken. Ik moest daar geen frank van hebben. Ik heb van niemand iets nodig. Pfaff blijft Duitsland ophemelen. De meesten zouden eens naar Duitsland moeten gaan om echt prof te worden. Dan zullen ze weten wat dat betekent, dat ze iets voor hun geld moeten doen. Hier in Belgi is het gemakkelijk verdiend. Ik kan niet tegen die schijnheiligheid. Er wordt hier genoeg onder tafel geregeld. Serie niet gevraagd Die serie op televisie hebben wij niet gevraagd. De tv komt naar ons toe. Ik ben mijn hele leven mezelf gebleven. Mijn overstap van Beveren naar Bayern is mijn mooiste prestatie. Hier zeiden de topbestuurders: Neen, liever een Jan Ruiter of Nico De Bree. En dan komt plots de top van Bayern Mnchen naar mij. Mijn grootste erkenning. Volgens Pfaff is de kleine man altijd de dupe. Neen nu grote drama's, zoals Cockerill Sambre dat nu gaat sluiten, of Philips. De verantwoordelijkheid van de grote mannen wordt nooit ter sprake gebracht. Je moet als kleine man maar eens problemen krijgen met je bank. Begin er maar aan. Daar ligt het grote probleem in onze maatschappij. Hetzelfde geldt ook voor het voetbal. Over wat spreken ze? Over luxe, over grote stadions. Dat is allemaal schijn. Dat iedereen eens met zijn twee voeten terug op de grond gaat staan. Neen, ze moeten allemaal een titel hebben. Ik moet geen titel meer hebben. Ik ben altijd met beide voeten op de grond gebleven. Pfaff: Iedereen mag weten dat ik in Duitsland 15 miljoen frank (375.000 euro) per jaar kreeg. Nu verdienen ze daar het zevenvoudige. Het laatste jaar in Duitsland moest ik op de bank blijven omdat ze twee buitenlanders hadden. Ik heb toen gezegd: Ik heb uw geld niet nodig, en ben vertrokken. Daar respecteren ze me in Duitsland nu nog voor. Volgens Pfaff is geld nooit zijn motivatie geweest. Hier van boven (wijst naar het hoofd) moet je jezelf motiveren. Van mij mag iedereen veel verdienen. Soms werkt het systeem ook omgekeerd. Sommige contracten bevatten zo'n grote ontslagpremies dat sommigen ontslagen willen worden. Op de vraag hoe belangrijk geld in zijn leven is, antwoordt Pfaff niet echt. Ik heb nu het Jean-Marie Pfaff-fonds voor sociaal achtergestelde kinderen. Doe ik dat om carrire te maken? Nooit h. Al het geld dat we ontvangen, komt in een open boekhouding terecht.

67

Ik heb van Gillette nu 20.000 euro gekregen. Wel, iedereen zal zien waar dat geld naar toe gaat. Aan DH vertelt hij dit over zijn fonds: Het geld van Gillette is de basis voor de stichting. Elke cent zal naar de kinderen gaan,dat zweer ik. () Ik heb nooit geld nodig gehad om gelukkig te zijn. Daarentegen, toen ik geld nodig had, heeft men mij niet geholpen. Ik ben nooit jaloers geweest op iemand anders. Maar ik trok mij wel op aan voorbeelden. Ik dacht: Kijk, dat is een rijke mens, die heeft een grote auto, een groot huis. Ik keek daar naar op. Goede voorbeelden kunnen stimuleren. Maar niet altijd die kritiek van die rijdt met een BMW of een Mercedes. Je moet weten wat je wil. Als je op je 35ste met een Jaguar wil rijden, dan moet je dat kunnen betalen. Ik vergelijk dat met margarine en goede boter. Je moet het verschil kunnen maken. Pfaff besluit het interview met Verduyn door te vertellen dat hij nooit op de lotto speelt. Als hij iets mag veranderen aan het belastingssysteem, stelt Jean-Marie dit voor: Dat ze eerst de grote criminelen eruit halen. Het zijn niet de kleintjes die verantwoordelijk zijn voor de grootste fraude. Ze kennen in Belgi geen schaamte meer. Enkele jaren later zal Pfaff in het nieuws komen door belastingfraude. En dat de boekhouding van de stichting open zou zijn, is een mythe. We kregen nul op het rekest toen we inzage vroegen. Foundation De vzw Jean-Marie Pfaff Fonds wordt merkwaardig genoeg pas opgericht op 29 maart 2004 door Jean-Marie, Carmen en Lyndsey. Het adres bevindt zich volgens Het Staatsblad in Vilvoorde. In december 2005 verhuist het fonds naar de Guyotlaan in Brasschaat. Vijf jaar later wordt nog eens verhuisd naar de Kleine Heide in Brasschaat. Op 17 december 2010 worden Jean-Marie en Carmen volgens Het Staatsblad herbenoemd als bestuurders. Volgens de sociale netwerksite LinkedIn is Tom Wullaert PR-manager van de foundation. We namen contact op met Wullaert met de vraag om informatie te krijgen over het fonds. Hij antwoordde via e-mail dat hij die functie al twee jaar niet meer uitoefent en dat hij de vraag zou doorgeven aan de familie Pfaff. Dat gebeurde ook. Op maandag 18 juni 2012 kreeg ik volgend antwoord via e-mail van secretaresse Lyndsey.
Beste Thierry, Ik kreeg via Tom een mail van u ivm financile zaken van het fonds Ik begrijp niet goed waarvoor u dat nodig hebt, gezien dat niet echt u zaken zijn maar als ik je kan helpen over informatie van het fonds, zit het zo dat het fonds momenteel geen tour meer doet van Munchen naar Brasschaat gezien mijn vader de laatste keer wegens zijn gezondheid aan de baxter moest gaan liggen (is nog in de Pfaffs). En wij als dochters hem hebben gevraagd niet meer zon lange ritten te rijden, gezien zijn gezondheid belangrijker is, hoe graag hij dat ook deed. En nu dat mijn vader sinds vorig jaar ook meer in het buitenland is dan in Belgi heeft hij daar momenteel ook geen tijd meer voor, wat een natuurlijk zaak is. Meer is er niet over te zeggen! Vriendelijke groeten,

68

Lyndsey Pfaff

Op de site verlegeensteen (verleg een steen) vind je een verwijzing naar het fonds van Pfaff. Als je op de link klikt, kom je terecht op de benefietstocht.be. Die site is evenwel niet meer actief. In de databank van Het Staatsblad vinden we een ander fonds van Pfaff terug, het Fonds voor Competitiesport voor fysiek gehandicapten JM Pfaff met als ondernemingsnummer 434.321.359. Deze vzw bevond zich in Antwerpen. De statuten dateren van 1987. In 1993 werd de naam veranderd in Fonds ter bevordering van de sport voor gehandicapten vzw. De naam van Pfaff valt weg. Op 31 oktober 2003 wordt beslist een einde te maken aan de vzw. Dat einde wordt in Het Staatsblad formeel geacteerd op 19 juli 2005. De huidige vzw Jean-Marie Pfaff Fonds is geen einddoel voor Jean-Marie. In de herfst van 2011 verklaart hij aan be.magazine: Ik zou net zoals Cruyff een foundation op willen richten om jonge voetballertjes op te leiden. Ik heb nog zoveel dromen en plannen. Het betreft de Johan Cruyff Welfare Foundation. In 2000 schonk Pfaff een gesigneerd paar voetbalschoenen, dat exact een schamele 132 gulden (2.415 frank of 60 euro) opleverde tijdens een veiling voor de Foundation. Goede doel De familie Pfaff, en dan in het bijzonder Jean-Marie, verbindt zijn naam met graagte aan diverse andere goede doelen. Of dit is omdat hij oprecht bekommerd is om het lot van de zwakkeren, zieken en armen van onze maatschappij is een open vraag. BVs en vooral hun managers weten immers ook dat het grote publiek de liefdadigheid van een bekende Vlaming apprecieert. Jean-Marie: Ik ben altijd een harde werker geweest, en een heel gewone jongen. Ik vind als je het goed hebt, dan kun je anderen daarvan laten meegenieten. Ik deel graag. Niet alleen met de kinderen maar ook aan mijn medemens. Ik steun ook veel goede doelen, dat vind ik erg belangrijk! Goedele Liekens verdedigt Pfaff. In een interview met Het Laatste Nieuws van 2008 vertelt ze dat ze net bij Jean-Marie was. Wij werken soms samen voor het goede doel. We zijn al een tijdje bezig met een project voor klinieken in Ethiopi. Jean-Marie geeft daar fameus wat geld aan. Een vzw die die inzet voor het lot van patinten met de spierziekte ALS laat een ander geluid horen als het over de familie Pfaff gaat. In de nieuwsbrief van het voorjaar 2003 van de vzw ALS Liga Belgi staat de volgende aanklacht: We zijn al een tijdje op zoek naar een BV die bereid is zijn/haar schouders onder onze Liga te zetten. Blijkbaar staan ze niet te springen om dit te mogen doen. Bij diegenen die we contacteerde, konden we zelfs enige afkeer vaststellen. Ondermeer bij Jean-Marie Pfaff, zijn dochter Kelly, haar man Sam Goris, Ben Crabb, ea. Nochtans zouden we best zo iemand kunnen gebruiken, iemand die ons wat dichter bij de media brengt en onze vaak vergeten groep wat meer naambekendheid bezorgt. Door meer bekendheid kan er ook meer begrip ontstaan van de mensen. Een paar jaar later zal Pfaff wel een cheque overhandigen aan de vzw ALS. JeanMarie zamelde 2500 euro in tijdens een benefiet(s)-tocht in 2006. Toen legde hij samen met een heleboel ex- renners en wielertoeristen 1000 kilometer af voor het goede doel.
69

Samen fietsten ze van Brasschaat naar Mnchen. Bij de overhandiging ontstaat even beroering, omdat Pfaffs manager per ongeluk 'MS liga' op de cheque had geschreven in plaats van ALS. In december 2007 is er opnieuw een cheque van 2.500 euro voor het ALSopvangcenter. Ditjes en datjes Ook in Nederland is de docusoap De Pfaffs in het voorjaar van 2003 hot. Dat is best merkwaardig aangezien Jean-Marie in Nederland slechts een buitenlandse ex-keeper is. Meer dan een miljoen kijkers wordt er niet gehaald maar enkele honderdduizenden Nederlanders vinden de reeks wel boeiend genoeg om voor de buis te hangen. De docusoaps prikken de afschermende muur rond het sterrendom door, verklaart professor Robert Thompson van Syracuse University het grote succes in De Standaard. Jan-met-de-pet ziet dat de onbereikbare goden gewone mensen zijn, en de ster kan aan zijn fans bewijzen dat hij diep van binnen eigenlijk net zoals zij een simpele knul is. Auteur Suzanne Pit: De mens kent niet langer de grenzen van de privacy deze worden ook uit sensatie en ijdelheid overschreden. En uit geldzucht. Paul Bril van De Volkskrant is geen fan. Er lopen momenteel drie programma's in dit genre: Patty's Posse op donderdagavond bij Yorin, De Pfaffs (een Vlaamse productie) op vrijdagavond bij de AVRO en Adam's Family op zaterdagavond bij SBS 6. Brard kan zich voorlopig wel beroemen op de meeste kijkers: met de eerste twee afleveringen haalde ze een gemiddelde van 893-duizend. De Pfaffs, die vrijdag al de tiende aflevering beleefde, zit net beneden de 600-duizend. Misschien moet die hond nog wat vaker in huis gaan schijten. Adam's Family scoort het laagst: een gemiddelde van 578-duizend. Het proced, afgekeken van de MTV-serie The Osbournes, is in alledrie de gevallen hetzelfde: camera's registreren hoe het er thuis bij een celebrity aan toe gaat en daarvan wordt wekelijks verslag gedaan. We zien de celebs ontbijten, telefoneren, fitnessen, lui in de stoel hangen, vrienden ontvangen, ruzie maken, de hond uitlaten, naar bed gaan, kortom we zien hun ditjes en datjes. Bril heeft naar eigen schrijven een oprechte poging gedaan om er iets positiefs of althans markants in te ontdekken. Want als je niet oppast word je ervan beschuldigd een intellectueel te zijn, wat al erg genoeg is, en dan ook nog eentje die ongedwongen amusement niet weet te waarderen. Helaas, bij deze programma's is het me werkelijk niet gelukt. Ze zijn plat, ordinair, intens narcistisch en geestdodend. Wat de drie realitysoaps volgens de redacteur gemeen hebben, is dat ze stuk voor stuk draaien om beroemdheden die al enigszins over the top zijn en langs deze exhibitionistische weg in het middelpunt van de belangstelling proberen te blijven. JeanMarie Pfaff, voormalig doelman van het Belgische nationale elftal, probeert nu vooral zijn uitdijende figuur af te stoppen. Patricia Paay en haar veel jongere echtgenoot Adam Curry wekken de indruk dat hun voornaamste bijdrage aan de showbusiness bestaat uit het verzamelen van zo veel mogelijk kitsch. Patty Brard wordt door Yorin aangeprezen als de grande dame van de Nederlandse jetset, maar wie de puffende en tierende ex-Luvzangeres (ik lijk wel een worst van Stegeman) op de trilplaat ziet liggen om er voor de volgende fotoshoot enigszins toonbaar uit te zien, wordt voornamelijk bevangen door meewarigheid.

70

Fitty Pfaff laat de kritiek niet aan zijn hart komen. Wellicht leest hij de stukken niet eens en anders heeft hij altijd beweerd dat kritiek hem sterker maakt. En bovendien worden volgehouden inspanningen volgens Pfaff altijd beloond. Feit is dat de bedrijven in rij staan om met Pfaff samen te werken. Een van die bedrijven is een producent van meel dat het Fitty-brood lanceert met Pfaff. Fitty en fatty, het is maar een letter verschil. Fitty wordt geproduceerd door de onderneming Ireks. Het meel wordt aan de bakkers verkocht onder de merknaam Rex Fitty. Enkele jaren later zal een campagne met Sonja Kimpen opgezet worden. Dan wordt het mengsel Rex Synergie in de markt gezet. Begin juni 2003 wordt de Fitty-campagne opgestart. Ik maak alleen reclame voor producten waar ik achter sta, beweert Jean-Marie. Ik vind het zo belangrijk dat de jeugd goed eet. Al ze 's morgens een boterhammeke eten hebben ze met dit brood direct magnesium, vitamine E en calcium binnen. Als kinderen bij de dokter gaan met groeiproblemen is het dat wat hij voorschrijft. Kijk naar mijn dochters: die zijn allemaal zo groot en ze hebben nooit problemen gehad. Maar zij aten zo een brood al toen ik bij Bayern speelde. In Duitsland bestaat het al lang. Jean-Marie bezoekt in recordtempo een vijftigtal bakkerijen om het brood te promoten. Voor de gelegenheid draagt hij een gele trui met het logo Fitty. Volgens bakker Wim Van Dessel heeft Pfaff een contract van vijf jaar met de firma die het meel produceert. De bakkers die het Fitty brood verkopen, bakken het brood dus zelf. Van Dessel bakt voor de gelegenheid nog eens tweehonderd Jean-Mariekes. Dat is hetzelfde (Fitty)brood, maar kleiner en in de vorm van een voetbalmanneke, met bovenaan witte sezamzaadjes om de blonde krullekes weer te geven. Volgens het in 2012 uitgelekte belastingdossier staat Pfaff vijf jaar lang met zijn foto op de zakken van het brood Fitty. Hij krijgt een percent van de verkoop. Dat levert hem jaarlijks tussen 28.000 en 52.000 euro op. Hij vergeet die inkomsten evenwel aan te geven aan de belastingen. Reeks in Duitsland? Het succes van de serie in Belgi en Nederland doet sommigen in Duitsland dromen. Er wordt onderhandeld om De Pfaffs op de Duitse televisie te brengen, zonder succes. Op dat ogenblik brengt Humo een interview met Sepp Maier, de legendarische Torwart die ook twee jaar lang Pfaffs keeperstrainer was. Maier: In zijn tijd was Jean-Marie ongetwijfeld de absolute top, maar de doelmannen van nu moeten nog veel mr kunnen. Ik durf wel te beweren dat hij, na Oliver Kahn, n van de beste is met wie ik ooit heb gewerkt. Met Pfaff was het hl makkelijk om te werken. Hij was altijd goedgezind, liep nooit te mokken, had altijd zin om te trainen en bij te leren. Er war verrckt, hij was gek! Maar dat is elke goeie doelman. Hij was vooral een complete atleet: fysiek, techniek, mentaliteit, hij had het allemaal. Hij was ook al 29 toen hij bij Bayern kwam: hij had heel wat ervaring. Hij zal op het veld weleens iets gedaan hebben dat niet zo netjes was, maar ik vond 'm een hele faire doelman. Met gek bedoel ik dat hij (denkt na) nders was. Heel erg met zichzelf bezig. Opnieuw: zoals de meeste keepers.
71

Over het eerste tv-interview in het Duits van Pfaff vertelt Maier dit: Het belangrijkste was dat we hem begrepen. En dat lukte, of hij nu Duits, Beiers of Belgisch babbelde. Hij deed zijn best, en wij ook. Ik herinner me mijn eerste bezoek aan de Pfaffs, bij hen thuis: een hele warme, hartelijke familie. Het eerste halfuur ging het over voetbal, maar de drie uur daarna hadden we het alleen nog over geld en zakendoen (lacht). Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Maar voor de rest was Pfaff een model-Profi, altijd ernstig met zijn vak bezig. Dat soort spelers is zelden goed voor smakelijke anekdotes. Sorry. En doe Jean-Marie veel groeten! Strip Steeds meer ondernemingen proberen munt te slaan uit de Pfaffs. Zo moet een Monopolyspel later in het najaar van 2003 verschijnen. Het zou een nieuw hoofdstuk in het Pfaff-succesverhaal betekenen, dat al lang niet meer tot Belgi beperkt blijft. Van de speciale Pfaff-editie van het Monopoly-spel is vandaag op het internet overigens geen spoor te vinden. Het is wellicht nooit op de markt gekomen. Ook in Nederland scoort de Pfaff-docusoap en het is volgens de pers 99 procent zeker dat de serie ook in Duitsland op het scherm komt. In het najaar volgt in elk geval de tweede reeks in Vlaanderen. Dat contract tussen de Pfaffs en VTM is ondertekend. Eind juli 2003 raakt bekend dat er een strip komt rond de Pfaffs, alweer een nieuw hoofdstuk. De pers vraagt zich dan al af of het ooit ergens ophoudt. Voor Jean-Marie is het antwoord simpel. Zolang de voorstellen die men hem doet goed in elkaar zitten, vindt JeanMarie het uitstekend. Vrij vertaald: zolang het geld opbrengt, is het ok. Zoals in het geval van de Pfaff-stripreeks, waarvan de eerste in oktober in de winkels zou moeten liggen, in een voor een stripverhaal uitzonderlijk hoge oplage van 50.000 exemplaren. Mijn idee was het niet, maar ik zag het meteen zitten. Belangrijk is dat het vakmensen zijn die het maken, verduidelijkt Pfaff in de pers. De vakman in dit geval is Charles Charel Cambr. Hij tekende al cartoons voor Woef en Auto-magazine, illustreerde het Els De Schepper-boek Het heeft zin en maakte De streetkids-strip voor het Suske en Wiske-weekblad. De verkoop van de strip wordt mee ondersteund door Story die een symbiotische relatie heeft met de Pfaffs. De strip wordt samen met Story 31 aangeboden voor 3,99 euro.Volgens studente Tinne Van Goidsenhoven scoort dat nummer met de strip matig. Toch is dit niet de eerste strip over Jean-Marie. Al in 1984 verscheen de strip Jean-Marie Pfaff, de held van Mnchen bij Antwerpse Media Uitgaven. De nieuwe strip van Cambr heet Waar is ons Lyndsey?. Het is de meest gehoorde kreet ten huize Pfaff. Zoals zo vaak blijkt dochter Lyndsey weer eens zoek als ze samen met Jean-Marie naar de aftrap van de voetbalwedstrijd Anderlecht-Ajax moet. Jean-Marie is niet bang dat zijn kleine kantjes net iets te veel in de verf gezet zouden worden. Ik zou misschien graag wat slanker zijn en wat meer krullen hebben, maar ze doen maar. Ik vind het plezant. Ik heb hen nog niet moeten vragen om er iets uit te halen. Na de strip komt er vanaf december 2003 een speciale Pfaffwijn op de markt. Carmen is de deskundige op dat vlak en ze koos voor een rode Cabernet Sauvignon en een

72

witte Chardonnay, twee Franse wijnen uit 2002. Op de flessen zal het wapenschild van de familie Pfaff prijken. De Pfaff-wijn wordt door de Gentse wijnhandelaar Reynebeau op de markt gebracht. Commercieel slim wordt gekozen voor 4 december, de dag waarop Jean-Marie 50 jaar wordt. Reynebeau liet zelfs in Roemeni speciale wijnglazen maken met daarop het wapenschild van de Pfaffs gegraveerd. De Nederlandse krant PZC heeft enkele bedenkingen. De Pfaff-gekte maakt tegelijk nogal wat Vlamingen misselijk. Zo verklaarde acteur Vic De Wachter over de Pfaffs: Een bende nitwits die geen kloten te vertellen hebben, daar verspil ik mijn tijd niet aan. Niet iedereen vindt Pfaff een nitwit. Zo mag Jean-Marie begin november 2003 naar Antwerpen. De Antwerpse diamantsector heeft ook Bill Clinton kunnen strikken. In de Waagnatie organiseert de Hoge Raad voor Diamant (HRD) een gala-avond. Naast Pfaff en Clinton zijn er 1.250 genodigden voor de Diamond Cocktail. Ook minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael en Vlaams minister-president Bart Somers en Willy Claes zijn er. Ann Demeulemeester, Linda Loppa, hoedenontwerper Elvis Pompillio, herencouturier Ferragamo en Nadja Swarovski, Fred Chaffart en Tony Mary vervolledigen het lijstje van VIPs. Wapenschild Het wapenschild van de Pfaffs is het meest in het oog springende element van de familie waarmee ze willen aantonen dat ze hogerop geklommen zijn. Een ander element is de woonplaats in Brasschaat, de chique en rijke gemeente bij Antwerpen. Het wapenschild van Pfaff is volgens heraldici niet zo goed gelukt. Het lijkt op het eerste zicht, met die flosjkes (kwastjes) opzij, op een narrenmuts, vertelt een doorgewinterde heraldicus die anoniem wil blijven. Het wapenschild is in vieren gedeeld. Bovenaan links zie je een voetbal in de handen van Jean-Marie, bovenaan rechts verbeeldt een wereldbol de internationale carrire van Pfaff. Onderaan links staat een lachende zon symbool voor de positieve ingesteldheid van de Pfaffs en rechts onderaan symboliseert de korenhalm het zaaien. Wie niet zaait, zal volgens Jean-Marie niet oogsten. Drie sterren staan voor de drie dochters van Pfaff. Het wapenschild bevat ook een kroon. Dat is een grote fout. Kronen zijn weggelegd voor adellijke schilden, doceert de heraldicus. Pfaff droomt wel van een adellijke titel. Een andere fout is dat het wapenschild in vieren gedeeld is. Dat wordt als een breuk beschouwd. Enkele jaren later al wordt het potserige wapenschild vervangen door een nieuw. Ook dat is een doodzonde binnen de heraldiek. De bedoeling is dat je eenmalig een wapenschild kiest dat decennia, ja zelfs eeuwen kan meegaan, besluit de heraldicus. Het nieuwe wapenschild is een stuk soberder. We zien een paar handschoenen van een doelman. Daarnaast staat een leeuw met een voetbal. Volgens sommigen staat de leeuw symbool voor Vlaanderen maar dat is bij Belgicist Pfaff weinig waarschijnlijk. De krullende manen van een leeuw zijn vergelijkbaar met het blonde krulhaar van Jean-Marie. De bal in de handen van de leeuw staat opnieuw symbool voor het voetballen, het voormalige beroep van Pfaff. Op de achtergrond primeert het groen, de kleur van het gras op een voetbalveld

73

Het eigenlijke schild bestaat uit opnieuw uit vier delen. Er komen 2 x 2 dezelfde figuren voor, schuin tegenover elkaar. Dat geeft een mooi effect, maar is volgens de heraldiek opnieuw fout. Bijna schatrijk Steeds meer mensen gaan ervan uit dat Pfaff ondertussen schatrijk is. In de serie wordt met geld gesmeten en er wordt voortdurend ingezoomd op het dure wagenpark. In De Standaard legt Jean-Marie uit dat hij integendeel nog heel wat geld tegoed heeft: Ik ben trainer geweest in Oostende, omdat ze me echt wilden. Allerlei mensen waren echter met hun eigen belangen en niet met de club bezig. Dat bepaalt de resultaten en daar word je als trainer op afgerekend. Nadien heb ik het commercile beleid gevoerd bij Turnhout en RWDM. Allebei gingen ze in vrijwillige vereffening. Als ik nog zou krijgen waar ik recht op heb, was ik schatrijk. Zonder borg van een grote firma begin ik er nooit meer aan. In Molenbeek staan mijn sponsors nog rondom het veld, maar ik kan naar mijn centen fluiten. Toen ik naar Bayern transfereerde zei iedereen dat ik na drie weken hier zou terug staan. Ik heb het zes jaar volgehouden. De media schreven dat ik gek geworden was toen ik naar Lierse kwam, maar ik had Theo Maes beloofd dat ik de club in eerste klasse zou houden. Toen ze een jaar later niet meer in staat bleken mij te betalen, ben ik naar Trabzon getrokken. Naar een streek die niemand kende. Weer werd ik uitgelachen, maar intussen spelen er tientallen Europeanen. En voor grof geld. Dit ook (wijst naar de reclame op de kraag van zijn hemd). Nu doen ze het allemaal. Dat zeggen er veel. Oliver Kahn zou 109 miljoen frank per seizoen verdienen bij Bayern. Ik had vijftien miljoen frank, bruto en huis en wagen inbegrepen. Op hetzelfde ogenblik moet Pfaff in het Duitse tijdschrift Stern een kritische vraag pareren over zijn vermeende geldzucht. Wanneer je uit een grote familie komt, die voor het dagelijks brood moest knokken, dan heeft geld een andere betekenis dan voor mensen die met een gouden lepel in de mond geboren zijn. Maar ik schaam me niet voor mijn afkomst. Alles wat u hier ziet (in de villa in Brasschaat, td), heb ik zelf verdiend. Kraagreclame Het is verleidelijk Pfaff uit te lachen omwille van die kraagreclame. Toch is het slim gezien. De Nederlandse krant De Limburger legt uit waarom: Keepen doet hij al tijden niet meer. Journalisten te woord staan in bijna vlekkeloos Duits evenmin. Jean-Marie Pfaff heeft het tegenwoordig vooral druk met Jean-Marie Pfaff zijn. Dat is een volwaardige industrie, waarvan nog veel meer Pfaffjes hun boterham kunnen eten. Misschien is het nog wel lucratiever dan sport. De opper-Pfaff exploiteert zichzelf zonder enig voorbehoud. Hij heeft nog steeds shirtsponsors. Die krijgen een plek op zijn overhemden: zeer strategisch op de kraag, want sommige cameraploegen maken vanwege reclameregels of gewoon om te pesten per definitie schots waarbij promotieteksten op borsthoogte niet te zien zijn. Maar wie een hoofd in beeld wil krijgen, ontkomt niet aan de kraag. (eigen cursivering) Het oogt verschrikkelijk goedkoop, maar dat zal de oud-doelman van de Rode Duivels worst wezen. Voor potentile sponsors is het niet goedkoop. Zijn bankrekening

74

vaart er wel bij. Pfaff maakt school. Medewerkers van Dela doen zijn trucje tegenwoordig na tijdens uitvaarten. In het uiteinde van hun mouwen of in het flapje over het zakje in hun jasje staat onontkoombaar de naam Dela geweven. In juli 2004 verschijnt Jean-Marie met Bodysol op de kraag. Met Bodysol heb ik eindelijk een shampoo gevonden waarmee mijn krollekes dadelijk na het douchen goed liggen.Vroeger gebruikte ik een ander product en dan duurde het altijd veel langer voor het in orde was, lacht Pfaff. Bodysol behoort tot de Omega Pharma groep van Marc Coucke. De truc met de kraagreclame lukt niet altijd. De Nederlandse presentator Paul De Leeuw zal tijdens zijn programma op televisie de reclame op het hemd van Jean-Marie bedekken door zwarte plakband op de halsboorden te plakken. De kraagreclame van Jean-Marie is uiteraard voer voor spot. Op hundisnor.blogspot.be verschijnt een grappig bericht. Jean-Marie Pfaff is een naam als een klok, h. Maar Jean-Marie op zich is eigenlijk voldoende. Iedereen kent Jean-Marie, h. Dat houdt mijn achternaam beschikbaar voor potentile sponsors, verklaart een (fictieve) Pfaff. En ik ben al volgeboekt. Volgens mijn schema ga ik elke maand van het jaar een andere naam aannemen, naargelang van mijn sponsor. Dit is mijn naamschema voor 2005: In maart, Jean-Marie Aluplast, in april Jean-Marie Bodysol, in mei Jean-Marie QuickstepInnergetic, in juni Jean-Marie Davitamon-Lotto, in juli Jean-Marie Chocolade Jacques, in augustus Jean-Marie Discovery Channel-Berry Floor, in september Jean-Marie Fassa Bortolo, in oktober 2005 Jean-Marie T-Mobile, in november Jean-Marie Marie Jo en in december Jean-Marie Kamelencentrale Ben Mekki. Carestel Nog een onderneming die brood ziet in Pfaff, is Carestel. Sinds begin januari 2004 bieden alle Carestel-vestigingen een compactere keuze aan warme gerechten aan. De prijsdrempel werd verlaagd en duidelijk gecommuniceerd, zowel op de parkings als aan de ingang van de restaurants. Voortaan kan de consument al een ontbijt bekomen voor 2 euro en een dagschotel voor 6.95 euro. Als gezicht van de reclamecampagne wordt hiervoor JeanMarie Pfaff gekozen, die volgens de onderneming vooral in Vlaanderen van een ongekende populariteit geniet, luidt het in het jaarverslag van de onderneming. De nieuwe producten prijsstrategie werd via radiospots gecommuniceerd in drie golven. Ondertussen werd het concept, na een kwalitatieve studie in de doelgroep, ook aangepast aan de autocarondernemingen en kreeg het, dankzij een directmail, een ongekende respons. Ook goede doelen schakelen Pfaff steeds vaker in. Zo krijgt Child Focus in het voorjaar van 2004 de keeperhandschoenen die Jean-Marie in Mexico droeg om die vervolgens via een veiling te verkopen. Het Laatste Nieuws brengt aan het licht dat de keeperhandschoenen die Pfaff voor het goede doel aan Child Focus schonk, niet deze zijn die hij droeg bij het WK in 1986 in Mexico. Pfaff ontkent eerst dat er een vergissing in het spel is, maar moet toegeven als Het Laatste Nieuws een foto publiceert van die beroemde halve finale, waarop Pfaff er net niet in slaagt een doelpunt van Maradona tegen te houden. Pfaff droeg daar handschoenen van het merk Reusch. De te veilen handschoenen heeft hij op een veel later tijdstip gebruikt bij een vriendschappelijke match tussen de voormalige Rode Duivels en enkele Bekende Vlamingen.

75

Om zijn vergissing goed te maken, biedt Pfaff aan om een van zijn trainingspakken van Bayern Mnchen en een paar Reusch-handschoenen aan Child Focus te schenken voor de actie 'Help ons helpen'. De Nike-handschoenen blijven opgenomen in de lijst van te veilen voorwerpen. De handschoenen van de wereldbeker in Mexico '86 bevinden zich in de kelders van de vzw Sportmuseum. Vanaf mei 2004 kan het publiek ze bewonderen in een gloednieuw museum: het ,,Sportimonium'' in het domein van Hofstade. Eind oktober 2004 vertrouwt Pfaff een journaliste toe dat hij ervan droomt een Duitse club te trainen. Volgend jaar misschien al. Carmen is bereid om mee te verhuizen. Of het Duitse avontuur doorgaat, hangt af van VTM, dat ons onder contract heeft. De soap loopt goed, dus ik moet wellicht in Belgi blijven, zegt Jean-Marie. Ook de strip loopt goed. Tekenaar Charel Cambr brengt in oktober 2004 de tweede strip in de reeks uit, de titel is Kan de Sam nog zingen. De strip wordt opnieuw uitgegeven door The house of books. De strip wordt volgens Pfaff uitgegeven onder de paraplu van VTM. Toch zal er geen derde aflevering van de stripreeks komen. De beslissing is opmerkelijk, want de stripversie van De Pfaffs is een commercieel succes, ondanks het feit dat er van het tweede album de helft minder exemplaren zullen verkocht worden dan van het eerste (25.000 stuks tegenover 50.000). Vooral kinderen lopen storm voor de avonturen van Jean-Marie, Kelly, Bompa en de anderen. Voor mij is de reeks een afgesloten hoofdstuk, verklaart Cambr in de pers. Toen de verkoop goed bleek te lopen, wilde plots iedereen een graantje meepikken van dat succes. Het kwam er uiteindelijk op neer dat de uitgever en de tekenaar, de opbrengst van de verkoop moesten delen met de familie Pfaff en VTM. Het is een verhaal dat wel vaker terugkomt. Jean-Marie Pfaff bevestigt dat hij niet langer een stripheld is, maar wil verder niets kwijt over de stopzetting van de reeks. Zwart gat Midden december 2004 heeft Pfaff een gesprek met een reporter van de PZC. Pfaff heeft de reputatie om steeds stipt op tijd te zijn. Maar de blauwe Jaguar van JeanMarie Pfaff komt bijna een half uur later dan afgesproken aangereden bij de schoonheidsstudio van zijn oudste dochter Debby. De in een onberispelijk pak gestoken Vlaming is veertien jaar na het beindigen van zijn voetballoopbaan nog steeds een drukbezet man. Hij heeft zojuist ergens een winkel geopend en wordt s avonds verwacht op een gala, noteert de journalist. Pfaff toont zijn agenda. Kijk eens hier, gebaart hij. Aan het overvolle programma dat hem de komende maand te wachten staat, is te zien dat de extopkeeper niet ten prooi is gevallen aan het beruchte zwarte gat. Een winkelopening hier, een galaavond daar en nog hier en daar een lezing in het buitenland over sport en business. Ondertussen draaien de draaien de cameras in Brasschaat elke dag zeven tot acht uur achter elkaar. Voor Pfaff geen punt, want dankzij de realitysoap die het gezinsleven van hem, echtgenote Carmen, hun drie dochters plus partners en de kleinkinderen sinds drie jaar toont, is Pfaff naar eigen zeggen geliefder dan ooit. Zo heeft JeanMarie Pfaff het graag, want de keerzijde kent hij ook. Als doelman van het nietige Beveren was hij in zijn beginjaren bij de Rode Duivels dikwijls de pispaal,

76

op wie de vedetten van Anderlecht, Club Brugge en Standard Luik neerkeken. Een landskampioenschap in 1979 veranderde dat niet en ook niet het feit dat Pfaff werd uitgeroepen tot speler van het jaar. Hij weende vaak van ellende, maar zijn transfer naar Bayern Mnchen in 1982 maakte hem een grote meneer. De kerstperiode zonder een kersthit, dat kan niet. Daarom wordt beslist dat de familie Pfaff een kerstsingle zal uitbrengen. Jean-Marie heeft toch al ervaring als zanger? Af en toe zit er in het kerstlied een niet zo zuivere noot tussen, maar dat wordt volgens de pers ruimschoots gecompenseerd door het schattige stemmetje van Shania, het dochtertje van Kelly en Sam, die ook een solomoment voor haar rekening neemt. De song is speciaal opgenomen voor De 100 helden van 2004, waar ze zelf als familie een plaats in de lijst innemen. In De Pfaffs wordt op 26 december the making of en de vele hilarische momenten uitgezonden. De opbrengst van de single gaat naar het Levenslijn Kinderfonds. Wie het lied beluistert, komt voor enkele verrassingen te staan. De eerste regel, Carmen de kalkoen mag in de oven, kan voor misverstand zorgen. Tussen Carmen en de kalkoen wordt in het liedje immers geen pauze gelaten. En Jean-Marie sluit het kerstlied af met de woorden Als het alle dagen Kerstmis was, dan zouden alle mensen leven als de Pfaffs, met liefde en respect voor elkaar, wat voor heel wat mensen nogal pretentieus in de oren klinkt. Volgens Sam Delbeke van De Standaard roken de schoorstenen van de NV Pfaff in het voorjaar van 2005 als nooit tevoren. Als dit de verkiezing van De Mercantielste Belg was geweest, dan had de concurrentie geen schijn van een kans gehad. Want beter dan welke Belg ook slaagt Jean-Marie Pfaff, de uitvinder van de reclame op overhemdkragen, erin zijn bekendheid tot de laatste cent uit te wringen. Daartoe hult hij zich onder meer in kleren waar de merknamen van afspatten en bestookt hij zijn fans met grof merchandisinggeschut: Pfaff-strips, Pfaff-wijn, Pfaff-brood, Pfaff-dvd's, Pfaff-kleren, noem maar op. Volgens Delbeke heeft Pfaff zijn immense populariteit natuurlijk vooral te danken aan zijn fantastische sportieve carrire. Het verhaal van Jean-Marie Pfaff is dat van de kansarme trailer-park kid die het tot wereldster heeft geschopt, maar toch 'gewoon' is gebleven. Al is gewoon natuurlijk een rekbaar begrip: er zijn Vlamingen die bescheidener wonen en minder vaak op tv komen. De geeuwsaaie huis-, tuin- en keukenavonturen van de voormalige beste keeper ter wereld en zijn gezin ontaarden nu al drie seizoenen lang - in het najaar volgt nummer vier in een reality-soap waar massa's Vlamingen en Nederlanders zich aan verlustigen. Delbeke: Dat de wandelende reclamezuil met een glorieus verleden van balvastheid het Theofiel Boemerang-principe (kleine percentjes maken grote ventjes) hoog in het vaandel draagt, bewijst de rubriek cadeautips op zijn website: We krijgen regelmatig aanvragen met welk cadeau de mensen ons een plezier kunnen doen. Aangezien we onze wijnkelder net volledig hebben afgewerkt, is het tijd hem te vullen. U kunt onze wijnhandelaars contacteren via onderstaande gegevens. Alvast van harte bedankt. Dat bedrijven in de rij staan om met Pfaff samen te werken, is vanuit wetenschappelijk standpunt terecht. Een beroemdheid met een positief imago werkt effectief om een product aan te prijzen. De hersenen blijken de prettige gevoelens die een bekend iemand oproept, onbewust te koppelen aan het aangeprezen product. Mensen zijn daardoor eerder geneigd het te kopen.
77

Volgens hersenonderzoekster Mirre Stallen van de Erasmus Universiteit in Rotterdam weten reclamemakers al langer dat het werkt, maar was het nog niet geweten hoe dat komt. Volgens de onderzoekster spelen onbewuste processen in het brein daarbij een grote rol. Het geheugen legt een positieve associatie tussen het bekende gezicht en het getoonde product, aldus Stallen. Stallen liet proefpersonen in een speciale scanner foto's zien van leuke beroemde vrouwen en van even mooie, maar onbekende dames. Naast de foto's waren soms beelden van schoenen te zien. De scanner toonde aan dat het hersengebied waar het geheugen zetelt, actief werd op het moment dat de proefpersoon een bekendheid en een schoen zag. Stallen: Het positieve gevoel dat iemand bij een beroemdheid heeft, wordt dus overgebracht op het product.' Het brein vertoonde geen activiteit, als dezelfde schoen naast een onbekende, maar wel mooie vrouw werd getoond. Baron Pfaff mag dan wel de mercantielste Belg zijn, een adellijke titel heeft hij dan nog niet. Pfaffs wapenschild is er al in afwachting van In 1996 werd Pfaffs vriend en collega Eddy Merckx wel tot baron benoemd voor zijn verdiensten in de wielersport en de diverse bekroningen waarmee hij ons land op de sportieve wereldkaart zette. Maar Pfaff zelf slaagt er maar niet in om een adellijke titel binnen te rijven. En dat frustreert hem mateloos. Ook in 2005 is hij weer niet bij de gelukkigen. Ik denk nochtans dat ik er n verdien. Zeker als ik zie wie er allemaal wl een titel krijgt. Leg mijn palmares eens naast dat van al die mannen die een titel hebben! Het moet wel Baron zijn, iets anders hoeft niet,' foetert hij in de pers. Dat is uiteraard niet de goede methode om gelauwerd te worden. Als hij enkele jaren later in de pers komt met zijn fraudedossier, zullen de kansen van de oudvoetballer helemaal verkeken zijn. In dat jaar 2005 wordt 175 jaar Belgi gevierd. Pfaff staat als echte Belg op de eerste rij om hieraan mee te doen. Op en Top Belgisch is een veiling naar aanleiding van die verjaardag. Een rist Bekende Belgen staat een persoonlijk item af, de opbrengst gaat naar diverse goede doelen, vooral voor kinderopvang in ziekenhuis. Marlne de Wouters is meter van het initiatief. Iemand biedt 1.070 euro om bij de bekendste familie van Vlaanderen te gaan aperitieven. Voor een ontmoeting met Didier Reynders, vice-premier en MR-voorzitter, wil een genteresseerde liefst 5.800 euro betalen. Enkele maanden later mag Pfaff zelfs mee strijden om de titel van Grootste Belg. Niet iedereen begrijpt waarom Pfaff opgenomen werd in de lijst. Onder de 111 geselecteerden voor De Grootste Belg is Jean Marie Pfaff ongetwijfeld de beste keeper, lacht Rik Torfs. Het is zijn manier om met Jean-Marie de draak te steken, terwijl de brave man volgens de pers toch maar eventjes de beste keeper ter wereld is. Volgens de lezers van het schalkse tijdschrift Deng is Pfaff geen Grootste Belg maar Ergste Belg. Pfaff eindigt op een oneervolle vierde plaats, net voor Gert Verhulst, voorman van Studio 100 en volgens Deng vijfde Ergste Belg. Pfaff voelt zich in ons land niet altijd begrepen, ja zelfs ronduit gepest en richt zijn pijlen steeds meer op zijn geliefde Duitsland. Eind juli 2005 wordt Pfaff lid van de Duitse

78

vierdeklasser BFC Dynamo. El Sympatico zal zijn naam lenen aan het opleidingscentrum van de voormalige Oost-Duitse topper. BFC Dynamo is een voormalige grootheid uit het Oost-Duitse voetbal en werd tien keer kampioen van de DDR. De club uit Berlijn stond op de rand van het faillissement en heeft dan een langetermijnplan opgesteld om, met de steun van meerdere ex-sterren uit het voetbal, terug te keren naar de elite. Naast Pfaff moet ook voormalig Duits wereldkampioen en kapitein van Bayern Mnchen Lothar Matthus de club in goede banen leiden. Nauwelijks een jaar later al moet Pfaff in augustus 2006 in de Duitse pers toegeven dat het avontuur een vergissing was, alweer. Niet dat Pfaff de armen laat hangen, integendeel. Het is de kern van Pfaffs verhaal: niet opgeven na een zoveelste mislukking. In de Kuip, het stadion van Feijenoord, werd de keeper ooit met sinaasappels bekogeld, maar Pfaff pelde een orangien, stak zijn duim omhoog en at de vrucht op. Het ging om de vriendschappelijke interland op 9 september 1987 tussen Nederland en Belgi, eindstand 0 - 0. Ook at hij eens tijdens een wedstrijd een hotdog. Niet om te stoefen, maar omdat ik honger had, vertelt Pfaff aan PZC. JR Pfaff wordt veel gevraagd voor interviews, lezingen, openingen, aanvragen voor mensen die ziek zijn. Hij wordt dat niet beu. Iemand gelukkig maken is het liefste wat ik doe. Ik heb soms pijn in t hart als ik mensen teleur moet stellen. Ik krijg soms 250 aanvragen per dag. Vooral zieke kinderen, dat is het ergste wat er is. Tot mijn dood zal ik hiermee door blijven gaan. En ik houd me aan mijn woord! En mijn woord is meer waard dan mijn handtekening. Midden september 2005 worden de rollen omgekeerd: de Pfaffs krijgen voor de verandering hoog bezoek. Niemand minder dan JR Ewing, de slechterik uit Dallas, zakt af naar Brasschaat voor een intiem diner. De gelijkenissen tussen beide families zijn volgens de pers treffend. Vader, moeder, grootvader, kinderen en kleinkinderen leven er onder een en hetzelfde dak. En brouwer Theo Maes vergeleek Jean-Marie eerder al met JR. In bompa Pfaff ziet JR meteen zijn tv-vader Jock Ewing, terwijl Carmen zou kunnen doorgaan voor Miss Ellie, die altijd in de weer is voor haar gezin en vooral de kleinkinderen. Die maken het, zoals het kinderen past, maar al te bont in het gezelschap van de beroemde gast. JR gniffelt er een beetje bij en is nog het meest gecharmeerd door de bijzondere koelkast van Carmen. Zelfs in Amerika kennen ze geen koelkasten met ingebouwde televisie, noteert de pers. Patrick De Witte (Pdw): Waarom mikken we eigenlijk niet wat hoger? Van de Ewings naar de Pfaffs is toch wel een hele sprong. De ene reeks gaat over een gefortuneerde familie met meer geld dan goeie smaak, waar op het gezamenlijk bewoonde landgoed meer wordt gedronken dan gewerkt en waar de pater familias zijn kibbelende familieleden bij mekaar probeert te houden. De andere reeks gaat over oliebaronnen in Dallas. Een minpuntje: acteur Larry Hagman kende Pfaff helemaal niet toen hij in april in Brasschaat aanbelde. Hagman maakte een tournee door Europa om de nieuwe dvd-box van Dallas onder de aandacht te brengen.

79

Hagman na het bezoek: Een leuke en sympathieke familie. De gelijkenissen met Dallas zijn treffend. De hele familie woont er onder n dak en Carmen kookt heerlijk. De familie Pfaff is volgens de pers niet zo blij dat het nieuws van het hoog bezoek door de loslippige acteur te vroeg uitlekt. De primeur was voor de televisiereeks op VTM. Carmen wimpelt het dineetje bovendien af als een priv-bezoek alsof het om een intieme vriend van de familie gaat. Nog geen maand voordien had zij samen met Jean-Marie een bezoek gebracht aan Phil Collins. Het jaar daarvoor had Jean-Marie al kennisgemaakt met Bobby Ewing, de broer van JR. Acteur Patrick Duffy zakte toen af voor een gala-avond in Charleroi. Op hetzelfde feest liep hij ook al Jean-Claude Van Damme, de bekendste Belg in Amerika, tegen het lijf. Dat de serie minder waarheidsgetrouw is dan velen denken, wordt aangetoond door de functieomschrijvingen bij productiehuis Eyeworks. Zo is Dieter Hoste reporter van De Pfaffs seizoen 4 van december 2005 tot januari 2006. Brecht van Wijk monteert de Pfaffs. Eind maart 2006 heeft cameraman/regisseur/commentaarstem Dsir Naessens al dik vierduizend uur samengehokt met de Pfaffs. De serie loopt dan al vier jaar. Naessens: Mijn eerste ontmoeting met Jean-Marie was toen hij een tropische hut in elkaar stond te timmeren voor het verjaardagsfeest van zijn dochter Kelly. In mijn hoofd zat nog dat beeld van Jean-Marie, de wereldkeeper. Plots zag ik die man met een hamer op zijn vingers slaan. Dat had ik niet meteen verwacht. De Pfaffs huilen veel. Het laat me niet koud, maar mijn emotionele betrokkenheid heeft grenzen. Als een heel sterke vrouw als Carmen huilt van geluk, film ik dat gewoon graag. Het zijn oprechte emoties. Naessens geeft probleemloos toe dat De Pfaffs geregisseerd is. Wij brengen een collage van fragmenten uit hun leven. Er is nooit beweerd dat we alles precies voorstellen zoals het gebeurt. Het is geen Het leven zoals het is: de Pfaffs. We laten de tijd krimpen, maar de kijker heeft het idee dat er amper is geknipt. Dat is de magie van televisie. Maar we spelen niet vals: dat is de norm. We doen de werkelijkheid geen geweld aan. De kijker weet dat. Daarom heeft de reeks zo'n succes: de Pfaffs blijven zichzelf als de camera's rollen. De camera mag nooit een storende factor worden: dat is een van mijn grootste zorgen. Ik wil nog iets anders benadrukken: De Pfaffs is reality, maar het is niet de bedoeling dat er elke week iemand afvalt. Het succes schuilt in de herkenbaarheid: hoe neemt deze familie de kleine en grote hindernissen van het leven? Je kan er volgens mij eindeloos mee doorgaan. Wie weet zal de kijker de plechtige communie van Kenji - die nu nog een kleuter is - nog altijd interessant vinden. Niet iedereen is zo enthousiast. Humo sneert: Thans, na de derde aflevering van de derde serie, vind ik het oprecht jammer dat De Pfaffs nog steeds loopt: n serie had moeten volstaan, ook al kijken er nog altijd meer dan n miljoen mensen naar. Jean-Marie koestert wrok tegenover het tijdschrift. Vooral het feit dat ze hem op de cover hebben gezet met bankbiljetten rond hem, ligt hem zwaar op de maag. Hij weigert 10 jaar lang om het magazine interviews toe te staan. De goede relatie met Wilfried Hendrickx van het blad is al lange tijd voorbij. Jean-Marie: Ik weet nog heel goed waar ik vandaan kom. Jullie hebben mij eens op de cover gezet met allemaal geld dat om me heen aan het dwarrelen was, alsof ik de

80

centen laat vliegen. Terwijl: als er n weet wat een gulden of een euro is, dan ben ik het wel. Ja, iedereen denkt: je speelt in een soap en je verdient miljoenen. Maar het is hier Amerika niet. Wij zijn gewone mensen. Daarom hebben we ook zoveel kijkers: omdat ze zichzelf in ons herkennen. Jean-Marie ligt niet alleen overhoop met Humo. Ook met broer Franois is er hommeles. En dat is zeer opmerkelijk aangezien de familie Pfaff steevast voorgesteld wordt als een hechte clan. Oorlog bij de Pfaffs: Jean-Marie versus Franois, kopt de pers begin november 2006. Franois wil zijn jongere broer Jean-Marie zelfs voor de rechter slepen omdat den bompa uit de docusoap opgevoerd wordt als bompa Pfaff. Dit moet voor eens en voor altijd gedaan zijn. Den bompa is gn Pfaff en hij zal het nooit zijn. Den bompa is de vader van Carmen, hij lust graag een biertje. Franois dreigde al langer met juridische stappen, maar volgens de pers is het zover: zijn raadsman dient klacht in bij de Brusselse rechtbank. Mijn kleinkinderen lijden onder die naamsverwarring. Ze worden gepest op school. Die kinderen leren lezen, een klasgenootje pakt n van de boekskes mee naar school en zegt dan: Kijk, uwen bompa staat erin. Zo'n dronkaard. Ikzelf ben het ook beu constant te moeten lezen dat mijn vader een zatlap is. Mijn vader was geen dronkaard. Hij was een graag gezien figuur. Bompa Seth reikt nog niet tot aan zijn enkels, sneert Franois. Mijn broers en zussen denken er trouwens net hetzelfde over als ik, maar ze redeneren: de ois zal wel reageren. Ze weten dat ik dit niet slik. Meester Michel Du Tr, de raadsman van Franois, is overtuigd dat zijn dossier zwaar genoeg weegt. Ik moet de klacht nog precies formulieren, maar het gebruik van een naam door iemand die die naam niet draagt, kan niet. We zullen een symbolische schadevergoeding vragen, gekoppeld aan een dwangsom voor elke keer bompa Pfaff nog opduikt. De klacht is gericht tegen Jean-Marie Pfaff, maar ook tegen tijdschriften en media die den bompa nog steeds als bompa Pfaff opvoeren. De ruzinde broers hadden elkaar een week daarvoor nog aan de telefoon. Ik heb Jean-Marie nogmaals gevraagd: Stop ermee, dat is ons vader niet. Gebruik zijn naam niet meer, maar hij lachte mij gewoon uit. Al tien keer heb ik hem verwittigd, maar hij luistert niet omdat hij denkt dat ik toch geen klacht zal indienen. Wel, verkeerd gedacht. Hij zal het nu mogen uitleggen aan de rechter. Het zal wel gedaan zijn met lachen. Ik spaar hem niet meer, ik heb geen medelijden meer. Het moet stoppen, voor eens en voor altijd. Het gaat mij helemaal niet om het geld, dat toch naar een goed doel zou gaan. Mocht ik geld geroken hebben, dan was ik wel al lang ingegaan op het aanbod van bepaalde tijdschriften om vragen over Jean-Marie te beantwoorden. Een drukkerij is zelfs bereid om met mij scheep te gaan om er een boek over te publiceren. Daar gaat het mij niet om. De verwarring moeten gewoon stoppen. Mijn moeder draait zich om in haar graf. Het is een schande. Voor zover we konden nagaan is deze zaak nooit behandeld. Wat de oudere broer van Pfaff ook nog zwaar op de lever ligt, is dat Jean-Marie na zijn triomf in Mexico 1986 maanden gewacht heeft om zijn moeder in de woonwagen te bezoeken. Het was alsof hij beschaamd was, foetert Franois in de pers. Misschien had Jean-Marie het toen gewoon te druk?

81

Ook Jean-Marie stapt naar de pers: Ik heb via mijn relaties wel 15 ontslagen arbeiders uit de Renault-fabriek in Vilvoorde aan werk geholpen. Maar dat heb ik niet aan de pers verteld. Nog niet. Loctite Alle publiciteit is goede publiciteit moet Jean-Marie denken. De dreigende rechtszaak deert Jean-Marie niet, integendeel. In al hun ijver gaan sommige ondernemingen wel heel ver bij het promoten van hun producten en diensten. Zo krijgt het Nederlandse bedrijf Topteak de toorn van de Vereniging van Gebrevetteerde Hofleveranciers van Belgi over zich heen. In een advertentie beweert de firma dat ze 'hofleverancier' is van Jean-Marie Pfaff. In een aflevering van het televisieprogramma De Pfaffs levert Topteak ook effectief tuinmeubelen bij de populaire ex-doelman. Jean-Marie schenkt de meubelen aan dochter Lyndsey maar vergeet het voordeel in natura aan te geven aan de belastingen. Ik heb daar papieren van, maar die leggen ergens op den hoop, verklaart Pfaff later volgens Het Laatste Nieuws aan de speurders Volgens de echte hofleveranciers mag Topteak om twee redenen de term 'hofleverancier' niet gebruiken: de term is beschermd en Jean-Marie Pfaff is geen lid van het koningshuis. Dat Topteak 'hofleverancier' als grapje bedoelde, of er zelfs letterlijk 'leverancier voor de tuin' mee bedoelde, maakt voor de gebrevetteerde hofleveranciers niets uit. Begin december 2006 wordt Pfaff gecontacteerd door de onderneming Henkel, producent van de lijm Loctite. De publiciteit schuwt hij niet. Maar daar heeft ie niet om gevraagd. Integendeel, de publiciteit komt naar hem toe, mensen vragen hem en niet andersom, noteert be.magazine. In de winkel Plan-It in Anderlecht wordt Pfaff omgekeerd met de voeten aan het plafond vastgelijmd. Eerder werd de stunt gedaan in Chtelineau en in Bierges. Het toont aan dat Pfaff ook in Walloni een gekend figuur is. Wij hebben contact genomen met Pfaff, bevestigt Stphane De Schryver van Henkel. Om twee redenen: we hadden iemand nodig die zeer gekend is en iemand die graag uitdagingen aangaat. We kwamen automatisch uit bij Pfaff. Pfaff wordt ook op diverse locaties in Vlaanderen ondersteboven vastgeplakt aan het plafond. Jean-Marie kan ondermeer bewonderd worden in de Makro te Machelen, in de Carrefour te Schoten. Carmen: Het is eens wat anders als altijd maar handtekeningen uitdelen. We hebben eens goed gelachen toen het lijmmerk met dit voorstel kwam, totdat bleek dat zij het echt meenden. Maar Jean-Marie zag dat meteen zitten. Ze mogen alles met mij doen, zolang ze maar geen koord rond mijn nek leggen, zei hij. Ik hoop maar dat het lijmmerk zijn beloftes kan waarmaken. Dat Pfaff een wandelende reclamezuil is, lokt hoongelach en kritiek uit. Pdw: We zouden immers evengoed kunnen stellen: de Pfaffs zijn gn opportunistische reclamehoeren die hun holle leven te grabbel gooien voor een zak zilverlingen en gratis tegels voor de badkamer.... want een miljoen kijkers vindt ze best sympathiek. Terwijl iedereen die de moeite neemt om zich te informeren op slag inziet dat de Pfaffs wel degelijk

82

opportunistische reclamehoeren zijn die hun holle leven te grabbel gooien voor een zak zilverlingen en gratis tegels voor de badkamer. Het is trouwens precies omdat er een miljoen mensen naar kijken dat de Pfaffs hun opportunistisch reclamehoerschap ten volle kunnen beleven en tegelijkertijd zo sympathiek weten uit te dragen. Het systeem voedt zichzelf. Nog even, nog een tv-reeks of twee doorzetten Jean-Marie! En de Pfaffs zullen zowaar een perpetum mobile hebben uitgevonden, het wetenschappelijk equivalent van de Steen der Wijzen. Onze kameraad Wessel di Wesseli zou nogal een beetje content zijn! Ook in Nederland is Pfaff populair. Zo wordt hij dat jaar uitgenodigd door businessclub Jubbega. Jean-Marie is, ook tijdens zijn optredens, een charmeur die op elk moment probeert om oogcontact met de aanwezige dames te krijgen. Om vervolgens na afloop van zijn speech de aanwezigen uit te nodigen om met hem op de foto te gaan. Een voorstel waar door de vrouwen van de potentile leden van de club volop gehoor werd gegeven. Pfaff vertelt er dat hij in 2006 al 112.000 euro uitdeelde. Ook in Jubbega is hij vrijgevig. Als hij hoort waarvoor hij in Jubbega is uitgenodigd, laat hij zich direct voor 500 euro inschrijven als lid van de club. Als je me het rekeningnummer geeft, staat het geld er volgende week op, snoeft Pfaff. De enorme populariteit van Pfaff brengt sommige handelaars zelfs op verkeerde gedachten. Midden december 2006 wordt een handelaar uit Lommel veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee maanden en een boete van 495 euro omdat hij de naam van JeanMarie Pfaff misbruikte om zijn koopwaar aan de man te brengen. De man die gepersonaliseerde spuitbussen verhandelt, lanceerde een reclamecampagne waarbij een vakantie in Spanje te winnen was. Op de affiches stond de tekst sportieve groeten van Jean-Marie Pfaff en de (valse) handtekening van de exdoelman. Valsheid in geschrifte, zo oordeelde de rechter. De Pfaffs en zure mayonnaise Niet alleen Jean-Marie zelf blijft populair, ook de serie over de Pfaffs blijft het erg goed doen. Er zit voorlopig nog geen sleet op de formule. Kelly: Elk jaar maken we samen een evaluatie, en tot nu toe vinden we dit allemaal een goede bron van inkomsten. We zijn een familie van zelfstandigen, h. Die uitspraak klopt niet helemaal. Volgens Het Staatsblad zijn Lyndsey en Dave bedienden. De Standaard wil in het voorjaar van 2007 weten wat het geheim van het succes is. De realitysoap loopt dan al vijf jaar en boet nauwelijks aan populariteit in. In de eerste plaats zijn de Pfaffs natuurlijk geen doorsneegezin, verklaart Jan Van den Bulck van het centrum voor Publieksonderzoek (KULeuven) in de krant. Het is een gezin waarin heel wat geld omgaat en zij maken er bovendien geen probleem van om dat ook te tonen. Mensen willen dat graag zien. Een redacteur economie van de krant kijkt graag naar de familie omdat ze volgens hem volledig losstaat van de wereld. Je blijft je afvragen waarmee die mensen hun kost verdienen. Alleen van Kelly, Debby en Sam is dat min of meer duidelijk. Maar wat doen al die anderen eigenlijk? Maar tegelijk blijven de personages ook heel herkenbaar. Als Sam Gooris weer eens klaagt over zijn zagende vrouw zet haar in een bos en er blijft geen

83

boom overeind - dan kun je daar alleen om lachen. Wat mij ook altijd opvalt, is hoe die vrouwen steevast op de kap van hun man zitten. Zelf zeg je dan: Dat kan toch niet, maar veel mensen vinden dat heel herkenbaar. Paul Jambers, bedenker van de Pfaffs, verklaart de hoge kijkcijfers van deze reality soap door de verregaande identificatiemogelijkheden die de grote verscheidenheid aan personages biedt: Jean-Marie of Lindsey, Sam of Nicolas. Er is voor elk wat wils. Een andere mogelijke verklaring is dat kijkers zich kunnen ergeren aan de serie of aan personages uit de serie. Ook dat is voor velen een goede reden om te (blijven) kijken. Zeker is dat het (opnieuw) de zoete wraak van Jean-Marie is. Oorspronkelijk was het immers de bedoeling om slechts een reeks van enkele afleveringen te maken. De gelijkenis met zijn avontuur bij Bayern is treffend. Ook toen sneerden critici dat Pfaff het daar niet lang zou volhouden. Toch is het programma minder echt dan velen hopen of denken. Dat wordt het duidelijkst begin 2007 als Jean-Marie twee politieagenten op de motor sommeert om Lyndsey en Nicolas uit een file te ontzetten. Het lijkt alsof Lyndsey en Nicolas zich tussen Gent en Brugge bevinden en dat de twee zwaantjes bovendien op het verzoek van Pfaff ingaan. De scne lokt heel wat verontwaardigde reacties uit. Philippe Denoyette van de politie Blankenberge spreekt van een manipulatieve montage. Op zon dag als de VTM-kerstparade loopt er 75.000 man in Blankenberge. Onze agenten hebben dan andere katten te geselen dan de Pfaffs uit de file te halen. Die zwaantjes zijn vertrokken om even te gaan kijken (in Blankenberge,td). Lyndsey en Nicolas moesten nog maar 200 meter rijden op de grote baan tot ze aan de straat kwamen naar het Bloso-centrum. Die straat was speciaal afgesloten voor de artiesten. Je hebt het zelf gezien toen Lyndsey arriveerde: daar waren geen politiemensen bij, klinkt het boos in Gazet van Antwerpen. Denoyette betreurt dat De Pfaffs gevoelige zaken verkeerd brengt. Duizenden mensen zitten vast in files naar Blankenberge. Wat moeten zij nu denken? Wat hebben die Pfaffs meer dan wij? Alle burgers zijn gelijk voor ons. Dat het leek alsof onze zwaantjes helemaal naar Gent of Brugge reden om de Pfaffs te escorteren, stoort me het meest. Jean-Marie bevestigt dat het in het echt anders verliep dan het fragment deed uitschijnen. Ge weet hoe dat gaat. Dat wordt bijeengeknipt en -geplakt, vertelt hij openhartig in de krant. Lyndsey en Nicolas hadden zich op 500 meter van de start ter hoogte van het station vastgereden in de file. Ze stonden dus niet tussen Gent en Brugge. Ik heb toen aan die zwaantjes gevraagd om ze met hun zwaailicht te escorteren, omdat anders de stoet een halfuur later moest vertrekken. Daar is toch niets verkeerd aan. Andere artiesten waren ook uit de file gehaald. Het is toch normaal dat de mensen elkaar helpen? Die zwaantjes zijn trouwens niet dadelijk vertrokken. Dat is knip- en plakwerk. Zo gaat het altijd, of weet jij dat niet? Productiehuis Eyeworks schrikt ervan dat mensen vallen over zon fragment. JeanMarie heeft niet in zijn eentje de Blankenbergse politie gemobiliseerd. De Pfaffs is een montageprogramma. De meeste kijkers weten dat wel. Is dat zo? Politicus Bart Tommelein in het Vlaams Parlement: Ik ben echt verbaasd dat sommigen nog altijd dachten dat realiteitstelevisie hetzelfde was als reality-tv. Wij weten toch al jaren dat de Pfaffs een nummertje opvoeren voor de camera om de kijkers te

84

amuseren? We weten toch allemaal dat het in werkelijkheid niet gaat zoals het door de cameras wordt vastgelegd? De Pfaffs blijven ook populair in Nederland.Columniste Renske de Greef op nrcnext.nl: Als ik in Belgi ben, is het altijd fijn om weer wat aandacht te kunnen besteden aan een aantal favoriete Vlaamse zaken: het eten van zure mayonaise, het leren van Vlaamse uitdrukkingen (ambetant en een broek vol goesting) en praten over De Pfaffs. Vooral dat laatste doe ik graag. Ik ben al jaren trouw kijker van de realitysoap over het leven van de Vlaamse ex-doelman Jean-Marie Pfaff en zijn familie. Hier in Belgi, dichtbij het vuur, hebben de mensen altijd meer roddels en informatie. Maar geen van de Vlamingen die ik ontmoet, kijkt zelf naar het programma. Het is afschuwelijk, zeggen ze verbaasd. Alleen Sjonnies en Marinas kijken daarnaar. O, hoe ze het mis hebben. De Pfaffs is namelijk fenomenaal. Het is boosaardig en rcksichtslos. Het is een grensverleggend sociologisch experiment, gepresenteerd als entertainment. Aan de ene kant is het een normale realitysoap. We gaan mee met Jean-Marie (die onder andere geld verdient door reclame op zijn overhemdboordjes te zetten) naar een sponsorgala, waar hij wat tenenkrommende grapjes maakt en de andere aanwezigen krampachtig lachen. Dochter Kelly gaat met haar man Sam (die nog het meest doet denken aan een minderjarige lijmsnuiver die je in een steeg een partij stereos probeert te verkopen) en hun kinderen Shania en Kenji naar een pretpark, waar Sam stiekem in de borsten van Kelly knijpt en daarbij steels grijnst naar de camera. Dochter Lindsey ruimt zuchtend en amai zeggend de gebroken vaas op die haar losgeslagen zoontje Bruce (Broes) heeft laten vallen, terwijl haar man, den Dave, pafferig op de maaimachine rond de villa rijdt. Er is een zweem van glamour: er zijn SUVs, stedentrips en luxe-uitjes, maar ook daarin heerst de schunnigheid en de banaliteit. Geen huischampagnefeest haalt het einde zonder Sam die bij wijze van act hevig tegen iemand op rijdt. Deze het-is-een-treinramp-maar-ik-wil-blijven-kijken-en-smul-ervan-tv zien we natuurlijk wel vaker. Wat De Pfaffs anders maakt, is dat de serie al bijna vijf jaar loopt. De zes kinderen die de drie Pfaff-dochters bij elkaar opgeteld hebben, zijn bijna allemaal op tv geboren. Zij groeien op met cameras om hen heen, met ouders die al jaren zo leven, van wie al hun triviale overpeinzingen, aankopen en ondernemingen publiek bezit zijn. In plaats van De Reddertjes 2 kijken deze kinderen als ze ziek op bed liggen De Pfaffs seizoen 4 en zien zichzelf. Ze zijn beroemd doordat ze het kind zijn van het kind van een ooit goede keeper. Wat voor effect zal deze alternatieve Truman Show hebben? Levenslang in therapie? Krijgen we ooit de reeks Keano Pfaff: hoe ik een hare krishna werd (en mijn naam eindelijk kon veranderen in Prerupsama Radi)? Zullen ze eindigen in het showballet van Vegas, of eerder in een eenzame yurt in Nepal? Daarom blijf ik kijken, ook al ben ik dan een Marina. In eigen land out auteur Joke Vanhaeren zich als fan. Op zondagavond heb ik een vaste afspraak met De Pfaffs. Ik beken. Niemand kijkt, maar ze hebben wel meer dan een miljoen kijkers. Het publiek houdt van pretentieloze feel good. Soms is het een beetje fake, maar ze zien elkaar wel graag. Ik word steeds meer een fan van Dave. Toen Lindsey hem zei dat zwangere vrouwen geen koffers mogen dragen, antwoordde hij heel gevat: Daarom staan er wieltjes onder! Drie beelden later liep hij als een muilezeltje met pak en zak door de luchthaven van Zaventem. Grappig toch?

85

Onderzoek in Nederland wijst uit dat vooral vrouwen kijken. Op het forum van Viva meldt een dame: Ik schaam mij diep, maar ik kijk vaak naar de Pfaffs. Zelfs de herhalingen op rtl7 zet ik soms op. En waarom? Ik vind er dus eigenlijk niets aan en erger mij vaak aan het gedrag van de hele familie. Wie kijkt er nog meer naar? Wie ergert zich ook zo, maar kan het toch niet laten om de afleveringen te bekijken? Er zit blijkbaar een verslavend effect aan de reeks. De Pfaffs hebben ook tegenstanders in Nederland. Redacteur Sylvain Ephimenco in NRC: Is Jean-Marie Pfaff een weerzinwekkende egomaniak die niets dan verachting verdient of een clowneske karikatuur die binnen de grenzen van het universele leedvermaak de domme Vlaming handig standaardiseert? Wellicht kiezen verlichte Belgen met een abonnement op de christen-democratische De Standaard of de linkse De Morgen voor de eerste definitie. Voor de zich superieur achtende Nederlanders ligt de tweede meer voor de hand. De krant PZC ziet het zo: In Belgi werd hem grootheidswaanzin verweten, bijvoorbeeld omdat Pfaff beweerde dat er een biografische speelfilm over hem gemaakt zou worden met Sylvester Stallone in de hoofdrol. Pfaff vindt echter dat hij alle lieden die hem ijdel en narcistisch vinden, allang het tegendeel heeft bewezen. Jean-Marie: Onze soap trekt bijna anderhalf miljoen kijkers en als de publieke zender m had uitgezonden, waren dat er vijf miljoen geweest. Er waren veel vooroordelen over ons en er was jaloezie, maar we hebben aangetoond dat er aan onze familie niets gemaakt is. We laten wekelijks zien hoe normaal wij zijn en daarvoor krijgen wij nu respect van de mensen. Door mijn afkomst ken ik de waarde van het leven. Mijn poetsvrouw en tuinder behandel ik als mijn zuster en broer. Kick ass Jean-Marie mag dan wel beweren dat hij zijn poetsvrouw en tuinder als zijn zus en zijn broer behandelt, een werknemer in Barbados zal daar wellicht helemaal anders over denken. Net zoals bij veel Vlamingen is er ook bij Pfaff een hemelsbreed verschil tussen woorden en daden. Begin april 2007 valt Pfaff van zijn voetstuk. Het is een keerpunt. Vanaf dan gaat alles bergaf. Enkele weken daarvoor ging de familie op vakantie naar Barbados. In een uitzending van De Pfaffs op vtm is te zien hoe Jean-Marie een zwarte tuinman vernedert. De ex-doelman geeft de arme man een schop tegen zijn achterste omdat hij aan het werk is in de voetendouche waar Pfaff zich wil afspoelen. Jean-Marie is volgens sommigen een racistische kontschopper. Onaanvaardbaar voor iemand met een voorbeeldfunctie, verklaart Jozef De Witte van het CGKR. Iemand die op televisie komt voor een miljoen kijkers zou twee keer moeten nadenken. Het Centrum wil dat Pfaff zijn excuses aanbiedt. Het gaat ook een brief schrijven aan VTM, omdat die het incident uitzond. Het incident splijt Vlaanderen in tween. Op de fora wordt positie genomen voor en tegen Pfaff. Zelfs het Vlaams Blok verdedigt Pfaff. Voor alle duidelijkheid: wat Pfaff deed is ontoelaatbaar. Marcel Vanthilt wil er in Zomer 2007, de zomerse talkshow van En, iets mee doen. Dat kan niet. Ik merk hoe braaf het allemaal geworden is. Jean-Marie Pfaff was bij mij te gast. Ik wou anticiperen op de rel rond de trap van Pfaff onder de broek van een

86

zwarte medemens. En dus stelde ik een wiedergutmachung voor. Op de eerste rij zouden we een heel mooie bruine man zetten, die dan Jean-Marie een schop onder de kont mocht geven. Toen ik dat voorstelde, werd het doodstil op de redactie. Dat kon ik toch niet menen? Het incident doet enigszins denken aan het incident met lijnrechter Thirion. Nu zijn er wel beelden van het gebeuren en kan Pfaff er niet onderuit. Bart Dobbelaere schrijft er in De Standaard een ironiserend stukje over. Intussen heeft nog zo'n icoon van de Vlaamse samenleving zich wat misdragen. Ons aller JeanMarie Pfaff heeft in zijn eigen personality-show een zwarte hotelbediende een stamp onder zijn poep gegeven. 't Was maar om te lachen, zei de Jean. En inderdaad, schoonzoon Dave bestierf het zowat van het lachen. De hotelbediende zelf vond het net iets minder grappig. Maar ja, hij was liever doorgegaan met het poetsen van de voetdouche, toen Pfaff er met zijn vuile voeten wou doorgaan. Soit. De trap van Jean-Marie tegen de man zijn achterwerk, was niet zijn slimste move - een beetje vergelijkbaar met die keer dat hij een contract tekende bij Lierse. Maar racisme? Ik denk dat onze Belgische toerist eender welke hotelbediende - om te lachen een trap onder zijn gat had gegeven. Of de man nu zwart was of niet. In elk geval heeft Jean-Marie Pfaff zich gexcuseerd. Tegenover alle Belgische tvkijkers. Ik denk niet dat hij nog een briefje naar het hotel in Barbados gaat sturen ter attentie van de douche-poetsman. De prijs voor de fijnzinnigste opmerking gaat evenwel naar Marc Vanlombeek, woordvoerder van VTM: Ach, Jean-Marie is een voetballer en die trappen wel eens ergens tegen. Had daar een kegel gestaan, hij had er ook tegen getrapt. Zo weten we weer op welk niveau van de mensheid Marc Vanlombeek hotelbedienden plaatst. Op het niveau der kegels. Er is nog meer slecht nieuws voor Pfaff. Zijn naam valt begin mei 2007 in het dossier van de crimineel Willem Coremans. Coremans stelde zijn vennootschap ter beschikking om een container met schroot en cocane binnen te halen. Jean-Marie Pfaff is niet blij dat zijn naam wordt gelinkt aan die van Willem Coremans (51), de man uit Oud-Turnhout die in Turnhout in de cel zit voor cocanesmokkel. Coremans figureerde ooit in de realitysoap De Pfaffs als zakenvriend van Jean-Marie. Pfaff wil niets meer te maken hebben met hem, luidt het bij het management van Pfaff. Jean-Marie zelf: Ik heb ooit zijn winkel in Turnhout geopend. Nadien zijn Carmen en ik twee dagen met vakantie geweest in zijn villa in Valencia. Ik moest toen voor een opdracht in Spanje zijn. Een cameraploeg vergezelde ons. Sindsdien hebben we met hem geen contact meer gehad. Hij behoort niet tot onze vriendenkring. De beste manier om opnieuw positief in het nieuws te komen is door een actie voor het goede doel op touw te zetten. Medio september 2007 wordt na 20 jaar stilte opnieuw De Acht van Brasschaat gereden. Een legendarische wielerkoers, waar dit jaar ook Auxilia vzw onder de prijzen valt. Tijdens De Acht van Brasschaat reikt Jean-Marie Pfaff in naam van zijn fonds, het Jean-Marie Pfaff-fonds, enkele cheques uit aan 4 goede doelen. Dat geld is bijeen gebracht met de bene-fiets-tocht Mnchen-Brasschaat waarmee het J.M. Pfaff fonds geld inzamelt

87

voor projecten. Auxilia vzw valt op die manier in de prijzen en mag van het J.M. Pfaff Fonds een cheque ter waarde van 2.500 euro in ontvangst nemen. Boek Eind september 2007 verschijnt de autobiografie Overleven van Pfaff. De timing is goed, over enkele weken gaat de Boekenbeurs in Antwerpen van start. Pfaff zal er zijn boek signeren bij Borgerhoff & Lamberigts. Gert De Vos van Het Nieuwsblad mag Pfaff interviewen. Als we (in Brasschaat) binnenkomen, zit Jean-Marie Pfaff aan een lange tafel boeken te signeren. Tientallen exemplaren liggen nog te wachten, hij tekent ze allemaal even zorgvuldig. Met zijn volledige naam, geen korte paraaf. El Symptico doet zijn naam alle eer aan. Fans zijn belangrijk, die moet je soigneren,' verklaart Pfaff aan de journalist. Pfaff verklaart fier dat hij het boek helemaal zelf geschreven heeft. Er kwam geen ghostwriter aan te pas. Schrijven is niet gemakkelijk. En schrijven over jezelf al helemaal niet. Iemand die fictie schrijft, of interviews, of een boek over Irak bijvoorbeeld, die baseert zich op feiten, op wat hij hoort of ziet. Ik moest over mezelf schrijven, over mijn herinneringen van kindsbeen af. En dat is nog eens zo moeilijk, want wie was dat ook al weer? Hoe is dat precies gebeurd? Nu, ik had gelukkig foto's van vroeger die me op weg hebben geholpen. En ik heb veel met mijn broers en zussen gepraat. Ik heb het boek ook ambachtelijk geschreven: met potlood. In een ander interview vertelt Pfaff dat hij twee balpennen leeggeschreven heeft. De redacteur wil weten hoe het schrijven verlopen is. Pfaff: Heel simpel hoor: ik zette me aan tafel met een vel papier voor me en schreef neer wat bij me opkwam. Bij de uitgeverij hebben ze dat dan netjes geordend, overgetikt in de computer. (Trots) En Lindsey heeft de eindredactie gedaan. Pas op, ik ben vaak 's nachts wakker geworden met de gedachte: ik stop ermee. Maar het gekke is: nu het boek uit is en ik het heb gelezen, ontdek ik dat ik nog heel wat vergeten ben. Maar goed, dat is dan voor het tweede boek.' Pfaff beschouwt het boek niet echt als een biografie. Ze noemen dat nu wel zo, maar ik zie mijn boek eerder als een leidraad voor de jeugd. Ik leg uit hoe je er alleen maar kan geraken door hard te werken, door nooit op te geven. Ik vind: als je ziet wat ik allemaal heb meegemaakt in mijn carrire, dan kunnen mensen daarvan leren. Van mijn discipline, bijvoorbeeld. Ik heb de Gouden Schoen gewonnen, met Beveren kampioen geweest, voor Bayeren Munchen gespeeld. Weet je dat (Franz) Beckenbauer mij per se in zijn team wou hebben? Maar voor de Belgische ploegen was ik niet goed genoeg. Die kochten liever een Hollander. Ze doen maar.' Dat Beckenbauer Pfaff in zijn team wilde, is merkwaardig. In 1977 al stapte de Duitse voetballer Franz Beckenbauer na 13 jaar Bayern Mnchen over naar de New York Cosmos in de Verenigde Staten. Hij werd daar driemaal landskampioen (1977, 1978, 1980). In de periode 1980-1982 speelde hij bij Hamburger SV. Daar eindigde zijn voetballoopbaan met een vijfde landstitel. In de zomer van 1983 ging hij nog eenmaal terug naar de New York Cosmos. Pfaff ging in 1982 naar Bayern toen Beckenbauer er al vijf jaar weg was. Pfaff heeft het boek niet uit rancune geschreven. Kijk, ik ben thuis niet zo opgevoed. Wij hebben geleerd om met niemand te lachen, altijd beleefd te zijn. Met wat ik

88

nu heb bereikt zou ik de mensen die vroeger met mij gelachen hebben gemakkelijk kunnen terugpakken. Maar zo zit ik niet in elkaar, dat doe ik niet.' Pfaff verklaart nog eens zijn motivatie: Ik heb vroeger altijd opgekeken naar mensen die meer hadden dan wij en ik heb altijd gehoopt dat ik dat op een dag ook zou hebben. Wel, nu heb ik wat ik wil. Een mooi huis, gezonde kinderen en kleinkinderen, veel goede vrienden. Wat kan ik nog meer vragen? () Ik begrijp niet waarom ons land moet worden gesplitst. Wij hebben toch een fantastische Belgische cultuur, met die drie taalgroepen? Wat is het probleem? Geld, macht? Er is meer boerenverstand nodig in de politiek. We hebben een sterke leider nodig die doet wat er moet worden gedaan. Een stom voorbeeld: de gevangenissen zijn verouderd en zitten overval. Wel, bouw er dan gewoon bij. Dat is toch niet zo moeilijk?' Heeft Pfaff dat boek helemaal zelf geschreven? De werkelijkheid is anders. Niet Pfaff maar Tim Van Steendam schreef Overleven. Het is niet het eerste leugentje van de ex-keeper. Van Steendam begon zijn carrire in 2005 als broodschrijver bij de toen nieuw opgerichte uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts. In de periode 2005-2008 schreef hij als ghostwriter een 25-tal boeken, waaronder de Mysteries-reeksen, de True Crime-reeksen, biografien van wielrenners Tom Boonen en Frank Vandenbroucke, triatleet Rutger Beke en soulzangeres Natalia. 'Pfaff beweerde in de pers dat hij het boek zelf schreef. Aan de keukentafel, met een potlood. Ik kreeg de instructie alleen heel simpele woorden te gebruiken. Geen intellectualistisch vocabulaire, stond er. Het was op twee weken klaar,' verklaart ghost writer Van Steendam in De Standaard. De eindredactie van het boek werd verzorgd door Roel Haanen. Dat het boek op twee weken klaar was, is niet verwonderlijk. Van Steendam heeft het boek Ik, Jean-Marie duidelijk erg goed gelezen. Drie nieuwe seizoenen Eind december 2007 raakt bekend dat er nog minstens drie nieuwe seizoenen van De Pfaffs komen of zoals Filip Hyysegems van De Standaard het noemt: De familie Backeljauw, maar dan in het echt. Jean-Marie zelf wil naar het buitenland, bij voorkeur in Nederland of Duitsland, om er trainer te worden. Maar hij kan niet weg door dat contract. De populariteit van de Pfaffs was in de loop van 2007 gedaald, waarna VTM in augustus besloot de geplande uitzendingen voor het najaar te schrappen. Maar eind 2007 pikt VTM de draad toch weer op. Eind 2006 was de populariteit van de serie op een hoogtepunt. Toen keken elke aflevering een miljoen Vlamingen. In Nederland keken in februari 2007 gemiddeld 659.000 mensen. De onderhandelingen tussen de Pfaffs en VTM duurden langer dan verwacht. Er werd zelfs openlijk gesproken over een breuk tussen de partijen. De onderhandelingen kwamen mede onder druk te staan door tegenvallende kijkcijfers van de vorige reeks afleveringen. Vanaf februari 2008 zal de familie na een lange adempauze zijn comeback op het VTM-scherm maken. Jean-Marie is opgetogen. In het weekblad Blik noemt hij het

89

'fantastisch dat VTM hen opnieuw zo'n langdurig contract heeft aangeboden. 'Zeker in een tijd dat veel programma's al na n seizoen worden afgevoerd. Dat is het bewijs dat men nog in ons gelooft,' aldus positivo Jean-Marie. Pfaff ontkent in een adem dat VTM de beslissing nam om hen in het najaar van 2007 te schrappen. Het is volgens hem op vraag van de familie dat de realitysoap in 2007 tijdelijk werd geschrapt. 'Niet dat we niet meer zouden scoren of dat VTM van ons af wou, maar we hadden zelf gevraagd om te stoppen. Je mag niet vergeten dat we er toen een slopend seizoen van 43 afleveringen op zitten hadden. We waren gewoon moe,' verklaart Jean-Marie enigszins ongeloofwaardig. Aan nieuwe verhaallijnen geen gebrek. Vanaf februari 2008 krijgt de VTM-kijker opnieuw een unieke kijk achter de schermen van de bekendste familie van Vlaanderen. De geboorte van Lindseys dochtertje Fay, het verjaardagsfeestje van Kelly of de huizenjacht van Debby en Nicolas en hun tijdelijke verhuis naar Brasschaat zijn maar enkele van de onderwerpen voor de rode draad in het nieuwe seizoen. Debby: Als een nieuw seizoen begint, is het altijd bang afwachten. Ik heb het daar altijd moeilijk mee gehad. Waarom zou iemand genteresseerd zijn in hoe het er hier bij ons aan toe gaat? dacht ik bij het eerste seizoen, en ook nu vraag ik me dat af. Zijn ze het nog niet beu? Ik snap het soms niet, dat succes. Na vijf seizoenen zijn de Pfaffs in Vlaanderen een begrip geworden. De schalkse redacteur Koen Meulenaere vergelijkt in Sport Voetbalmagazine de pech van een sporter zelfs met het ongeluk van de Pfaffs. Bij zo veel miserie staat je verstand stil. Dit is erger dan de Pfaffs (Sam overgegeven, Debby mottig, Nicolas verveelt zich, Carmen moe). Het is ironisch bedoeld maar iedereen weet waarover Meulenaere het heeft, zelfs mensen die nooit gekeken hebben naar de serie. Carmen: de zakenvrouw De drijvende kracht achter het succes van de Pfaffs, is Carmen. Zij is de harde tante die mee onderhandelt over de zakendeals. Gi Vanro op zijn blog: Wie had verwacht, of gehoopt, dat we verlost zouden raken van de strapatsen van de Pfaffen heeft zich vergist. Carmen Seth, de godfather van het gezelschap, weet als geen ander hoe ze haar kostje moet verdienen. Het is een zakenvrouw pur sang, zonder haar zou Jean-Marie nu herleid zijn tot wat hij in wezen is; een gewezen doelman die amechtig teert op zijn verleden. Niemand weet zo goed het onderste uit de kan te schrapen als Carmen, zij was het die zeer lang geleden al de collega-voetballers de les spelde en hen aanraadde hun naamsbekendheid te gebruiken om korting te krijgen bij aannemers en leveranciers. Degenen die dit niet deden, noemde ze ronduit dom. Iedereen die ooit zaken deed met deze foordochter, weet dat ze bikkelhard kan onderhandelen en dat ze niks doet zonder daar zelf beter van te worden. Zonder haar zou er nooit sprake geweest zijn van een vervlaamste versie van The Osbournes en zou het financile water hen nog steeds tot aan de lippen staan. Bravo dus voor Carmen. Hoewel de kloek zich graag profileert als een gewone huisvrouw, is geen moeite haar te veel om boven dat gewone uit te stijgen. De grootste frustratie in haar leven is ongetwijfeld de adellijke titel die aan hun neus voorbijging.

90

Geld Aan het nieuwe contract met VTM hangt een duur prijskaartje. De periode waarin de volwassen Pfaffs 25.000 euro per seizoen kregen is reeds lang voorbij. Insiders fluisteren dat de bedragen ondertussen verdubbeld of zelfs verdrievoudigd zijn. Het AD wil nu eens weten hoe Jean-Marie hierover echt denkt. Geld heeft bij mij geen prioriteit. Nooit, nooit, nooit! Ik ben met weinig tevreden. Als ik anderen gelukkig zie, ben ik al gelukkig. Natuurlijk, geld is gemakkelijk. Ik heb het in mijn loopbaan goed gedaan. Ik woon in een mooie buurt en hoef niet meer alle dagen te werken. Toch doe ik dat. Omdat ik er zoveel lol in heb om lezingen te geven of penalty's te stoppen bij amateurverenigingen. Natuurlijk: ik heb een paar miljoen op m'n rekening, maar ik houd van geven. Ik heb mijn eigen Jean-Marie Pfaff Fonds. Daarmee help ik gehandicapten en kankerpatinten. Ik kan ook een standbeeld met inscriptie van mezelf laten maken, maar word liever herinnerd om mijn vrijgevigheid. Geld brengt geen geluk. Dat zit in eerlijkheid en vriendschap. En die zaken kun je niet kopen, onthoud dat goed, h! Ik ben een man zonder pretenties, houd niet van uiterlijk vertoon. Ik voel me ook prettig op de weg in een Fiat'je. Goed, ik rijd in een grote Volvo. Dat is niet om op te vallen, maar voor mijn veiligheid. (eigen cursivering) Niet iedereen gelooft dat verhaal. In een uitgesproken negatief artikel haalt de Provinciale Zeeuwse Courant nog eens uit naar Pfaff: Hij zou de recette van een voetbalwedstrijd ten bate van lichamelijk gehandicapten in zijn eigen zak hebben laten verdwijnen en daarmee het begrip Jean-Marie Pfaff Fonds al te letterlijk hebben genomen. De krant geeft geen bewijs hiervoor. Ook Bert Kruismans en Peter Perceval plaatsen in hun boek Wereldberoemd in Vlaanderen - Zelfhulpgids voor het BV-schap enkele kritische kanttekeningen bij de Pfaffs. In De Standaard vertellen de auteurs dit: De derde reeks van De Pfaffs is er wel degelijk gekomen nadat Jean-Marie zijn dochter Lindsey had uitgehuwelijkt aan een jongen die eigenlijk nog helemaal geen zin om te trouwen. Kruismans voorspelt dat de laatste levensdagen van Bompa Pfaff weleens de volgende trekpleister zouden kunnen zijn. Op de begrafenis van den bompa gaat nog gevochten worden voor de doodsprentjes. Ook het honorarium dat de Pfaffs voor hun medewerking aan de serie opstreken, wordt vermeld: 250.000 Belgische frank (6200 euro) per persoon, per aflevering. Volgens de auteurs kregen de Pfaffs voor de eerste reeks van hun familiesoap 25.000 euro per kop. De tarieven zijn dus flink gestegen. Kruismans en Perceval: Niet zozeer de eer van de familie maar haar bankrekening staat op het spel. Ons Lyndsey zal trouwen en kinderen baren en zo kunnen we weer een tijdje verder. () We worden trouwens ingehaald door de werkelijkheid. Ik (Kruismans,td) heb zes jaar geleden een comedytekst geschreven over de gesponsorde bevalling van Kelly Pfaff. Met als hoofdsponsor het reinigingsbedrijf 't Ruimerke, en Sam Gooris zou een nieuwe single uitbrengen: Laat het wijf maar bloeien. De mensen moesten daar toen hartelijk om lachen, dat leek wel erg vergezocht. Maar vandaag gebeurt het, voor meer dan een miljoen kijkers. Dat had ik nooit durven te denken. Volgens Kruismans is het verkeerd om het fenomeen De Pfaffs weg te lachen: Die dingen zijn net wel belangrijk. Heel onze economie draait erop. Alles wordt verkocht via BV's. Mosselen, beaujolais nouveau, partijprogramma's, de powerplate van Geena Lisa... Het enige wat wij zeggen, is: Denk daar eens over na. Bekijk het eens vanuit een ander

91

perspectief. Ik kijk ook graag naar De Pfaffs , maar veel mensen beseffen niet dat het programma n langgerekte reclamespot is. Het wordt gewoon gemaakt om dingen te verkopen. Niks mis mee, ik zit hier ook om mezelf te verkopen. Maar ik zeg het wel, klinkt het in De Standaard. Sportjournalist Tom Coninx vindt het verschrikkelijk dat Jean-Marie misbruikt wordt door diverse ondernemingen.Jean-Marie is mijn held (wijst op poster). Daarin zie ik de volksmens die ook in mij zit. Mijn grootvaders waren timmerman en kruidenier. Ik heb geen top-roots. Ik ben een van de eersten die het dorp verlaten - na mijn vader. En ik zit nog steeds graag in het caf van mijn grootmoeder. Maar de volksmens Pfaff is ook de grootheid Pfaff, de sportman die van nergens komt, en een mooi voorbeeld van van zero to hero, klinkt het in Humo. En als je dan nu ziet hoe hij verneukt wordt door mosselfabrikanten. Dat vind ik schandalig. Dat mannen als Jean-Marie en Eddy Merckx door mosselverkopers en banken misbruikt worden, vind ik zo pervers. Volgens Coninx zijn Pfaff en Merckx daar niet zelf verantwoordelijk voor. Als je tegen Jean-Marie zegt: pak die pan en je krijgt 200.000 frank dan doet hij dat, natuurlijk. Die mensen hebben het niet in zich om daar anders op te reageren. Jan Wauters wel. Die kan er zelf aan doen dat ABC Logistics hem voor reclame gebruikt. Die heeft daarvoor meer dan het intellectuele vermogen. Maar Jean Marie... Met een bal in zijn handen heeft hij het vaderland verdedigd, en nu stoppen ze in die handen een kom mosselen. Wat voor soort mensen bedenkt zo iets? En hem dan laten zeggen: Ik pak de beste. (Grinnikt:) Het wrkt wel natuurlijk. Nederland De reeks wordt ook in Nederland uitgezonden door RTL 4, RTL 7 en RTL 8. Ook daar verdient de familie Pfaff geld aan. Hoeveel is een goed bewaard geheim. Hoewel de realityreeks aanvankelijk op heel wat kijkers kon rekenen, kwam er ook veel kritiek op het tv-programma. Jean-Marie Pfaff en zijn gezinsleden kregen de reputatie mediageil te zijn. Joost van Velzen in Trouw: Er zijn door de jaren heen al heel wat series geweest die het dagelijks leven van bekende en minder bekende mensen in beeld brachten. De reality-soap. Wereldwijd is de bekendste waarschijnlijk The Osbournes, waarin het leven van een uitgerangeerde rockster en zijn familie via de zender MTV miljoenen belangstellenden trok. Nederland volgde snel met Adams Family, dat de decadente avonturen van showbizzpaar Adam Curry en Patricia Paay registreerde. Daarna volgden de reallife soaps elkaar in snel tempo op. Patty Brard deelde haar relatiegedoe (maar alles is bij haar gedoe) met iedereen die het weten wilde en ook brave Nederlanders als Jan Smit, de Bauertjes en BZN leek het verstandig om - ook gezien de cd-verkoop iets van zichzelf te laten zien. Een eigen reality-soap hebben is f een manier om de toch al goed lopende winkel een extra impuls te geven (Jan Smit, Frans Bauer, Adam Curry, BZN) f een poging om een uitgerangeerde carrire weer nieuw leven in te blazen (Ozzy Osbourne, Patty Brard, opnieuw BZN). Je eigen leven openbaren als marketinginstrument; je moet er als artiest wat voor over hebben. Dit is volgens Van Velzen allemaal de schuld van John de Mol. Zijn Big Brother bracht voor het eerst grootschalig de huiskamer in de huiskamer. Dat heeft iets van een

92

Droste-effect, de huiskamer in de huiskamer. Laatst zat ik met de afstandsbediening in de hand naar iemand te kijken die ook met een afstandsbediening in zijn hand zat. En misschien zat hij k weer te kijken naar iemand die aan het zappen was. Intrigerend is dus duidelijk niet wat er in zon soap gebeurt - niks namelijk - maar dat er naar gekeken wordt. Neem de Vlaamse reality-soap De Pfaffs (RTL7 en RTL4). Wie van de Nederlandse kijkers - veelal vrouwen - heeft nu iets met Jean-Marie Pfaff, de extopkeeper van onder meer FC Bayern Mnchen en de Rode Duivels? Niemand toch zeker? Dat zou je wel denken, ja. En ook hopen, eerlijk gezegd. Maar mooi dat ruim 350.000 Nederlanders niets van De Pfaffs willen missen. Om van de Vlamingen nog maar te zwijgen. Het maakt de RTL-kijkers zelfs niks uit of het leven van de Pfaffs wel in de pas loopt met de werkelijke tijdslijn. Want hoewel de vader van Jean-Maries vrouw in maart vorig jaar bij VTM overleed, leefde Bompa bij RTL nog een flinke tijd door. De paashaas zag ik ook pas nog bij Pfaff door de tuin lopen. Een raadselachtig fenomeen toch, zon serie. Is het Pfaffs permanentje? Is het de manier waarop hij lintjes doorknipt? Gaat het om dochters Kelly, Debby. Lyndsey en de rest van de familie? Of heeft de rijkdom van de Pfaffs zon aanzuigende werking? Want gewone gezinnen zijn het natuurlijk niet. Ze hebben allemaal een SUV onder de kont en de villas die ze bewonen doen niet onder voor die van de Gouden Kooi. Is het dus kijken naar de rijken? Het zal de combinatie wel weer zijn. Hoe dan ook is het knap van Jean-Marie Pfaff om het zwarte gat na de sportcarrire te vullen met zichzelf als vleesgeworden reclamezuil. Jean-Marie Pfaff in een supermarkt, Jean-Marie Pfaff op een voetbalgala, Jean-Marie Pfaff die iets doet voor zieke kindjes, Jean-Marie Pfaff die penaltys neemt, Jean-Marie Pfaff die zich scheert, Lyndsey die een fiets koopt, Debby in een schoonheidsinstituut; best knap om van nikserigheid vijf jaar lang een echte-leven-zeep te maken. Vijf jaar lang! En het ziet er niet naar uit dat de serie ooit stopt. Dat is voor de Pfaffs ook niet te hopen. Ze kunnen niet meer terug. De cameras zijn familieleden geworden, uithangborden en kostwinners tegelijk. Als de serie stopt, stopt ook hun leven. En andersom, natuurlijk. Volgens Sjoerd Mossou van het AD zit het geheim van Jean-Marie hem in een uniek soort schaamteloosheid. Pfaff vindt zichzelf de grootste aller tijden, maar voelt zich nergens te groot voor. Wie nog een sympathieke beroemdheid zoekt voor het jubileumfeest van de sjoelvereniging, kan altijd even bellen. Penalty's schieten op de braderie in Beetgumermolen? Daar komt Jean-Marie al aangerend. Wij Nederlanders hebben de neiging oude voetbalhelden heel serieus te nemen. Vaak benoemen we ze tot trainer, totdat we ontdekken dat het misschien toch niet zo'n goed idee was. Of we laten ze op tv heel moeilijk over voetbal praten. Jean-Marie Pfaff is gewoon Jean-Marie Pfaff. Een fulltime-mascotte voor al uw feesten en partijen. Legende van beroep en verder niets. Altijd in voor een babbeltje, keurig toegesneden op uw wensen. Over dat interviewtje (in brabbelDuits,td) wordt vaak schamper gedaan. Alsof Jean-Marie achterlijk is. Of onnozel. Maar probeer het maar eens na te doen. Wie van mijn kennissen het er ook op waagde op feesten en partijen, niemand kwam ooit tot een redelijke imitatie. Na vier woorden begint de trein te haperen en daar zit hem nu juist de crux: Pfaff hapert niet. Nooit.

93

Rijkdom Dominique Dewitte, uitgever van Express.be, vindt dat we iets kunnen leren van de Pfaffs. Het schandaal rond de belastingfraude is dan nog niet uitgebroken. In een pittig opiniestuk in De Standaard van november 2007 neemt Dewitte het impliciet op voor de Pfaffs: Ik heb me altijd afgevraagd waarom onze universiteiten uitblinken in het bestuderen van armoede, maar amper interesse aan de dag leggen wanneer het de studie betreft van de oorzaken en gevolgen van rijkdom. En met rijkdom bedoel ik niet de rijkdom van een land. Ik bedoel het bestuderen van rijke mensen, hoe ze rijk werden, hoe hun rijkdom hun leven en ook de maatschappij benvloedt. Rijkdom is een uitzonderlijk iets. Enkel wie rijk is, kan iets betekenen voor de armen; enkel wie rijk is, kan zichzelf ten volle ontplooien. Succes in het leven is, worden wat men wil zijn. En tenzij iemand kiest voor een eerbaar beroep als pastoor of sociaal werker, is daar meestal (veel) geld voor nodig. Aan de basis van rijkdom ligt altijd ondernemerschap. Ook aan de basis van gerfde rijkdom. De serie over de Pfaffs vormt ook het onderwerp van masterproeven. Nochtans moet Jean-Marie naar eigen zeggen veel aanvragen van thesisstudenten afwijzen. Zo bestudeert Karolien Cloots in de masterproef Het leven zoals het is de serie over de Pfaffs. Het is een kwalitatief onderzoek naar de kijkmotieven van docusoaps. In de proef laat ze kijker X2 aan het woord: Ik heb eens een opname van De Pfaffs gezien. Kelly ging de Free Record Shop binnen in Antwerpen. En die is 3 keer na mekaar moeten binnengaan eer dat het goed was. Het toont aan dat de serie minder spontaan is dan velen denken. Kloots: Als je De Pfaffs of De Planckaerts ziet, dan zat daar het eerste jaar nog een behoorlijk reality-gehalte in. Maar nu is dat allemaal opgezet. De naturel is volledig weg. Ook auteur Bert De Ridder weet dat: De Pfaffs, De Planckaerts, Wellens en wee, The Osbournes, programmas waarin het leven van een beroemdheid en zijn familie gevolgd wordt. Ook hier presenteert men het alsof het om hun dagelijks leven gaat, terwijl vele zaken bewust in scne zijn gezet om een boeiende aflevering te bekomen. Eigen magazine Ondernemers breken zich ondertussen de hersenen om nog een manier te vinden om de Pfaff-koe verder uit te melken. De Nederlandse uitgever Erwin Asselman heeft een gat gevonden. Na een strip en een boek over Pfaff, is het nu tijd voor een eigen magazine. Kelly in Het Nieuwsblad: 'Voor het eerste nummer had mijn vader me al gevraagd of ik bekende mensen wou interviewen en dat zag ik zeker zitten. Er was een afspraak met Victoria Beckham, maar dat paste toen niet voor mij en later was het dan weer moeilijk voor haar. We zien wel. Mijn vader wil vooral verhalen over mensen die iets bereikt hebben in hun leven en daar veel offers voor hebben moeten brengen. Zijn boodschap is: alles kan, als je er maar voor werkt. Met acht uurtjes werken kom je er niet, een werkdag kan soms 12 tot 16 uur duren.' Er wordt ook een website gecreerd om het magazine te ondersteunen. Op die website magazinejeanmarie.nl kan je vandaag nog steeds dit lezen:

94

Amai! Hier lig ik dan, Jean-Marie. Het eerste personality magazine in Belgi, met een Vlaams- Nederlandse inhoud, verspreid in twee landen. Ik, een eigen tijdschrift? Amai. Wie had dt ooit durven voorspellen? De juiste man op de juiste plaats. In mijn geval klopt het. Vorig jaar liep ik in Amsterdam een sportieve uitgever tegen het lijf. Toevallig? Toeval bestaat niet. Het was mijn nieuwsgierige ik die mij bij hem bracht. Of ik geen eigen sportblad wilde in Belgi, was zijn voorstel. Waarom niet? In mijn enthousiasme knikte ik heftig ja. De aanhef doet een beetje denken aan Eddy Wally die zichzelf toch ook zo geweldig vindt. Adverteren in Jean-Marie is niet goedkoop: 4.750 euro voor 1 bladzijde, maar liefst 7.950 euro voor een dubbele pagina. Uitgevers zijn Erwin Asselman en Pfaff zelf. Er worden 30.000 exemplaren gelanceerd in ons land en wel 40.000 in Nederland. Andere bronnen hebben het over 100.000 exemplaren in totaal. Asselman draagt naar eigen zeggen de volledige investering van het project. Als hij de helft van de tijdschriften verkoopt, is het leefbaar. Pfaff krijgt een vergoeding voor het geleverde werk. Het uiteindelijke resultaat zal enigszins tegenvallen, ook de eindredactie kan veel beter. Onderzoek wegens fiscale fraude De meeste actes de prsences van Pfaff liggen in de lijn van het verleden van de ex-keeper: penaltys stoppen of fietsen voor het goede doel. Maar soms is de link ver te zoeken. Zo is Pfaff aanwezig tijdens de Infosecurity beurs, op 19 en 20 maart 2008 in Brussel. Daar is Jean-Marie twee dagen aanwezig op de stand van Kaspersky Lab Benelux, het internationale softwarebedrijf dat bescherming biedt tegen internetdreigingen. Wat de toegevoegde waarde is, is onduidelijk. Midden juni 2008 raakt publiek bekend dat het Antwerpse gerecht een onderzoek wegens fiscale fraude tegen Pfaff voert. Het fraudeonderzoek tegen de familie Pfaff zou veroorzaakt zijn door een domme ruzie van acht jaar daarvoor over zwart geld. Tijdens zijn mandaat als bestuurder bij voetbalclub Turnhout zou Jean-Marie Pfaff zich volgens de vtmnieuwsredactie deels in het zwart hebben laten betalen voor promotiewerk. Pfaff zou vervolgens naar de rechter zijn getrokken omdat hij door een lokale sponsor, Duplodak van Kris Jansen, niet volledig betaald zou zijn voor dat promowerk. Duplodak werd opgericht in Turnhout in 1999. Toen bleek echter dat Pfaff zich voor de helft in het zwart had laten betalen. De rechtbank van Turnhout verwittigde daarop het Antwerpse gerecht dat in maart op haar beurt binnenviel bij de Pfaffs op zoek naar bewijzen van fraude. Onderzoek leert dat de Pfaffs overigens al in 2006 problemen kregen met de fiscus. Niet iedereen vindt de overdreven aandacht voor het fraudedossier van de Pfaffs terecht. Zo vindt Lars Bov van De Tijd dat de interesse te groot is in verhouding tot de omvang van het dossier. Hij vergelijkt het Pfaff-dossier met het Beaulieu-dossier dat vele malen groter is. Het is een terechte opmerking maar Bov vergeet te vermelden dat het

95

Beaulieudossier ook vele malen complexer is en dat de pers en het publiek dan afhaken. Bovendien is boer Clercq geen BV. Het imago van Jean-Marie krijgt door de negatieve berichtgeving een flinke deuk. Ondernemingen die met hem willen samenwerken, denken twee keer na vooraleer ze in zee gaan met Jean-Marie. Op blogs maken internauten grapjes: Pfaffs krijgen gastrol in Prison Break, schrijft iemand. Prison Break is een serie over een gevangene. Speurders deden eind maart 2008 al een huiszoeking in de villa van de Pfaffs aan de Brasschaatse Guyotdreef. Op last van onderzoeksrechter Christian Van Wambeke hebben de speurders, vergezeld van belastingambtenaren, financile documenten in beslag genomen hebben. Ook dat onderzoek zal door de Vlamingen gevolgd worden als een soap van de Pfaffs. Het onderzoek brengt Jean-Marie aan het wankelen. Als het Nederlandse programma RTL Boulevard aan Jean-Marie vraagt of hij gedonder heeft met de belastingen, loopt Pfaff gergerd weg zonder te antwoorden. Van El sympatico, de man die met iedereen praat, is op dat ogenblik niet veel meer over. De Antwerpse parketwoordvoerster Dominique Reyniers bevestigt aan De Morgen dat de huiszoeking bij de Pfaffs past in een lopend gerechtelijk onderzoek. Het onderzoek is het gevolg van een aanslepend belastinggeschil over enkele honderdduizenden euro's. Het onderzoek spitst zich volgens de pers toe op drie sporen: een belastinggeschil dat zijn oorsprong vindt in de jaren negentig, de talrijke voordelen in natura die de familie Pfaff heeft gekregen, doorgaans in het kader van de tv-serie en de geldstromen van de vennootschap DKLC. Wat het tweede punt betreft gaat het onder meer om breedbeeld-tv's, een nieuw bureau, een nieuwe eetkamer en meerdere dure auto's. Zulke voordelen moeten volgens experts aan de fiscus aangegeven worden. Belastingspecialiste Isabelle Tant illustreert dat met een voorbeeld: Een BV staat model voor een reclamefolder van een reisbureau en krijgt in ruil een gratis citytrip. Dan moet de BV de normale prijs van die citytrip aangeven als belastbaar inkomen. De fiscus doet dikwijls moeilijk over deze voordelen in natura, leert mijn ervaring. Moet ook de partner belast worden als die meemag op citytrip? Of mag de citytrip als beroepskosten worden aangegeven? Zakenkrant De Tijd weet zelfs uit goede bron dat de Pfaffs al ruim tien jaar nagelaten hebben hun volledige inkomsten aan te geven bij de fiscus. De fiscus stelt zich volgens Het Laatste Nieuws vragen over de vele voordelen in natura en sponsordeals die de Pfaffs aan de serie overhielden, zoals: * een nieuwe keuken * een nieuwe eetkamer * een nieuw bureau voor jean-Marie * Verscheidene plasma-tv's * uitbouw en overdekking van zwembad * herinrichting van appartement Sam en Kelly * op cruise/vakantie met de hele familie * meerdere dure auto's * inrichting van de nagelstudio van Debby en Nicolas

96

* aanleg van tuin, ingebouwde trampoline en jacuzzi * bouw en inrichting van de huizen van Sam en Kelly en van Lyndsey en Dave De fiscus wil weten hoe ze dat allemaal hebben verkregen. Zelf betaald of gekregen als voordelen in natura? Zulke voordelen en sponsorinkomsten moeten immers ook aan de belastingen worden aangegeven. Geen probleem Carmen minimaliseert de zaak en verklaart dat het bij de huiszoeking louter om belastingcontroleurs ging. Er waren volgens haar geen politieagenten bij betrokken. Ik vraag me af waarom de belastingen altijd bij ons langskomen, zegt ze kregelig in Het Laatste Nieuws. De belastingen moeten altijd van alles weten. Hoe heb je dit betaald? Hoe kom je daaraan? Wij hebben alles uitgelegd, dus dat is opgehelderd. Je moet er niet te veel woorden aan vuilmaken. Wij worden al jaren geviseerd en gecontroleerd, want hoge bomen vangen veel wind, h. Nu is het zover gekomen dat ze bij de fiscus hun eigen controles aan het controleren zijn. Carmen verwijst naar de controle van het belastingkantoor van Brasschaat. De Federale Overheidsdienst Financin, Administratie der Belastingen over de Toegevoegde Waarde, registratie en domeinen, Brasschaat 1, hield kantoor te 2930 Brasschaat, Guyotdreef 19. De directe belastingen was gevestigd Guyotdreef 21. Later werden die diensten verhuisd. De Pfaffs wonen eveneens in de Guyotdreef. Jean-Marie: Het onderzoek is net bezig, maar de pers heeft ons al veroordeeld. En dat terwijl er talloze criminelen vrij rondlopen. Als hier mensen aan de deur staan die ons uit sympathie wat maatjesharing willen aanbieden, moet ik dat dan weigeren of het aangeven aan de belastingen? Wij zijn gewoon een hardwerkende familie, met ons eigen kmoke. En daarnaast hebben we vorig jaar met het JM Pfaff-fonds 70.000 euro weggeschonken aan het goede doel. Dit jaar wordt dat nog meer. Carmen: Ja, we zijn goed bezig, we geven alles weg. (lacht) Jean-Marie is zes maanden per jaar bezig voor het goede doel. Jean-Marie: (opgewonden) Ik ben deze zomer nog keihard op mijn achterwerk gevallen tijdens onze jaarlijkse fietstocht voor het goede doel. Denk je dat ik dat voor mijn plezier doe misschien? Als ik in Leuven een cheque ga overhandigen, ben ik een halve dag kwijt zonder dat ik iets heb verdiend. Ik vind dat niet erg, maar mag ik dan rekenen op een beetje respect? Van de gewone mensen en van onze zakenpartners krijgen we dat wl. Die hele belastingaffaire heeft dan ook geen negatieve invloed gehad op onze zaken. Carmen: Dit is een storm in een glas water, een storm die wel overwaait. Alles is in orde. Wij slapen alleszins gerust. Ja, er is een huiszoeking geweest eind maart. Maar ach, wij krijgen al zes jaar, sinds we op tv komen, belastingcontroleurs over de vloer. Dat resulteert elke keer in een minnelijke schikking. Men viseert ons blijkbaar, alleen maar omdat wij als BVs in the picture staan. Als je Marc Janssens heet, heb je dat allicht niet voor. En wat zijn voordelen in natura? Wie heeft er geen? Wie weet wat hij precies moet aangeven? Volgende week beginnen de solden. Als je dan iets aan -50% koopt, moet je dat profijt dan ook invullen op je belastingbrief? Je kan wel bezig blijven. Zijn ze nu aan het zwanzen, of wa? Wat met envelopjes met geld die je bij een verjaardag of een trouwfeest krijgt? Een pamperrekening? Cadeautjes onder de kerstboom? Allemaal gekregen. Wij

97

doen zoals alle Belgen. Soms genieten wij al eens korting, maar het is nu niet dat elke boterham die we eten gesponsord is. Als wij alles gratis kregen, kreeg ik niet zoveel facturen binnen. Dit is niet meer dan een onderzoek van een onderzoek van een onderzoek. Wij zijn toch geen fraudeurs omdat wij doen zoals alle Belgen? (eigen cursivering) Ook in Humo mag Jean-Marie zich verdedigen: Als ik een auto ga kopen, en die mensen willen iets voor mij doen, wat moet ik dan zeggen? Ik moet die korting niet hebben? Carmen: Kenji en Shania kunnen heel goed lezen voor hun leeftijd, en dus lezen ze ook de leugens die er over ons zijn geschreven. En hun vriendjes en vriendinnetjes kunnen ook lezen en ja, kinderen kunnen hard zijn voor elkaar. Dat is niet fair tegenover hen. (eigen cursivering) In Dag Allemaal klaagt Lyndsey: Shania is nog maar tien en onze Kenji negen. Wel die klein mannen worden in de klas dikwijls geconfronteerd met de leugens die er over onze familie worden verspreid. Het ligt erg gevoelig bij die twee. Maar gelukkig kunnen Kelly, Debby en ik hen beter opvangen dan onze ouders destijds. Ook de advocaat van de familie Pfaff, Tom Versompel, nuanceert de gelekte informatie. Sinds de huiszoeking in maart heb ik er nog weinig over vernomen. JeanMarie is nog altijd niet ondervraagd, we wachten dus af. Via derden hoor ik wel dat er vragen worden gesteld aan leveranciers en andere zakenpartners. Om u een idee te geven van de kwaliteit van het onderzoek: op een bepaald moment vroeg men waar de 110.000 euro waren die in het bezit zijn van het JM Pfaff-fonds. Dat geld stond gewoon op de bankrekening van de vzw. Tja. Versompel: Dat Jean-Marie al tien jaar geen belastingaangifte meer zou hebben gedaan is een leugen. We hebben het schriftelijke bewijs dat Jean-Marie tot en met 2005 in orde is met de belastingen. Ook met zijn voordelen in natura. Daarenboven heeft JeanMarie voor 2006 al 128.000 euro belastingen betaald. Dit bedrag staat in schril contrast met vedetten die naar Monaco gaan en helemaal niets betalen. Volgens zijn advocaat reageert de ex-doelman opgelucht. Hij is gerustgesteld dat heel wat zaken die vorige week over hem gezegd werden, niet kloppen. Maar dat wil niet zeggen dat we het hier zomaar bij laten. Tegen de verspreiders van deze foutieve berichten overwegen wij gerechtelijke stappen. Het bericht over de vermeende belastingfraude maakt de tongen los. Op Clint vertelt Chris De Neve hoe het er aan toe gaat bij de Pfaffs: Ik heb er zeker niets op tegen wanneer een BV geld verdient met iets wat wordt aangeboden. Dat BV's meer gevraagd worden dan ons als gewone burger is meer dan normaal want ze zijn immers bekend en dat brengt ook meer op voor de firma in kwestie.Waar ik wel een probleem mee heb is dat personen zoals J.M. uit alles munt proberen te slaan. Als je jezelf gaat presenteren en opdringen is nog altijd iets anders dan wanneer jezelf gecontacteerd wordt. Ik zal als voorbeeld even een anekdote aanhalen. Op een gegeven moment hadden ze in hun serie een grasmaaier in bruikleen (om uit te proberen) gekregen. Is altijd leuk om daar beelden van te maken en zo hun serie (waar je veel interessante dingen kan uit leren ;) ) op te vullen.Aangezien dat deze grasmaaier al een tijdje verbleef bij de Pfaffs zonder dat de eigenaar van de winkel er nog iets van gehoord had ging deze eens informeren. Hij vroeg of J.M. interesse had om hem aan te kopen. J.M. was zeker genteresseerd maar zei dat hij een foto zou laten maken met hem en de eigenaar van de firma.De grasmaaier dan tussen hun beide. Zou een heel goede

98

reclame zijn voor die firma. Natuurlijk moest die dan de redelijk dure zitgrasmaaier bij de Pfaffs laten staan (gratis dus) en kreeg hij de foto mee om in zijn zaak te zetten. De man heeft de zitgrasmaaier direct opgeladen en terug meegenomen.Heel logisch. Ook op andere fora worden verschillende verhalen verteld over Pfaff. Iemand vertelt dat Jean-Marie steevast gratis wil eten op restaurant, iemand anders heeft het over de waanzinnig hoge tarieven die aangerekend worden voor promowerk. Clint: Het hele dossier is natuurlijk bijzonder dubbel: De Pfaffs, in het Vlaamse universum toch bekend als die familie die er al jaren voor kiest om haar privacy aan de hoogste bieder te verkopen zodat er een entertainmentprogramma mee kan gemaakt worden, schreeuwen nu plots moord en brand omdat de pers ook aandacht heeft voor hun zaakjes nu het eens wat minder gaat. Paul Jambers - wiens Televisiefabriek destijds de Pfaff-serie opstartte - zei afgelopen weekend nog in een kranteninterview dat de meest bekeken familieshow van Vlaanderen eigenlijk gewoon een soap is waarin alle aanwezigen een rolletje spelen en de werkelijkheid helemaal niet getoond wordt. De inkt van dat interview is nog niet droog en wat blijkt: de man heeft gelijk. Ook in Nederland is er aandacht voor de vermeende belastingfraude van de Pfaffs. In De Volkskrant klinkt het: Hugo Camps schamperde donderdag in zijn column in De Morgen over het vercommercialiseerde gezinsleven van de Pfaffs. Het probleem van JeanMarie is zijn eindeloze glorie. En stap buiten de deur en hij wordt gefteerd. Het volk staat in de rij om hem plasmaschermen, badtegels en Siciliaans keukengerief naar het hoofd te slingeren. Dagelijks wordt hij ontvoerd naar restaurants en brasseries, naar saunas en meubelboulevards, en waarom? Voor wat stijfsel in de kraag en een paar krullen in het haar. Zelf eens een frisse pint betalen is hem niet gegund. Zo gaat het al dertig jaar. Desondanks ging hij al vijf keer failliet. Maar sinds de soap De Pfaffs, voor het eerst uitgezonden in 2001, zit de ex-keeper beter bij kas. De belastingfraude zou om enkele honderdduizenden euros gaan. Echtgenote Carmen is verontwaardigd. Die mannen van de fiscus kijken naar onze soap met een notaboekje op hun knien, zei ze in Het Laatste Nieuws. Hebben ze zelf tegen mij gezegd. Ze zien wat we eten en drinken, en wat er zo allemaal in ons huis staat en met welke autos en fietsen we rijden. Aan hun bureaus vragen ze zich dan af waarmee we dat allemaal betalen. Ze ontkent dat het gezin al jaren de belasting ontduikt. Hoe kan een bekend figuur in Belgi tien jaar lang geen aangifte doen? Waar hlen ze het? En welke woning zouden we verborgen houden? Ons tuinhuisje? DKLC Belangrijk in dit dossier is om het onderscheid te maken tussen de privpersoon Pfaff en zijn vennootschap DKLC. Theoretisch is het mogelijk dat de vennootschap jaarlijks belastingen betaalt maar dat het koppel Jean-Marie en Carmen dat niet doen. Maar dat Jean-Marie Pfaff 10 jaar lang zijn belastingbrief niet invulde, is volgens professor fiscaliteit aan de K.U.Leuven Luc De Broe onmogelijk. Als je drie jaar geen aangifte doet, vist een computer je er automatisch uit. Bovendien staat Jean-Marie al jaren in de schijnwerpers, klinkt het in Gazet van Antwerpen. Volgens De Broe heeft El Sympatico zijn belastingbrief wel ingediend, maar dan onvolledig. Dat het parket zich bemoeit met de zaak, betekent in ieder geval dat er iets serieus aan de hand is.Waarschijnlijk heeft de familie Pfaff haar voordelen in natura sterk

99

of volledig achterwege gelaten. Als Jean-Marie bijvoorbeeld een reis ter waarde van 10.000 euro krijgt aangeboden, moet hij dat bedrag optellen bij zijn belastbaar loon. Als dat niet gebeurt, krijgt hij problemen met de fiscus. Pfaff riskeert door deze vorm van belastingontduiking een ernstige straf. De Broe: Enerzijds moeten de ontdoken belastingen worden terugbetaald en er volgt een boete die tussen de 50 en de 200 procent van het ontdoken bedrag kan bedragen. Maar er kan ook een strafrechtelijke sanctie volgen. Dit kan een gevangenisstraf zijn van acht dagen tot twee jaar of een boete van 125.000 euro. Ook een combinatie van deze twee laatste sancties is mogelijk. Fiscalist Henri Vandebergh schept verder klaarheid in deze troebele zaak. De algemene regel is als volgt: alles wat rechtstreeks of onrechtstreeks geldt als opbrengst uit een beroepsactiviteit is belastbaar. Het maakt niet uit of het dan gaat om geld of goederen, legt de man in Gazet van Antwerpen uit. De regel maakt volgens hem ook geen onderscheid tussen loontrekkenden en zelfstandigen. Het geval van BVs, zoals de familie Pfaff, van wie de beroepsactiviteit verweven is met hun bekendheid, is natuurlijk een beetje dubieus. Als ik Jean-Marie morgen een pint trakteer op caf omdat ik hem sympathiek vind, kun je dat niet als beroepsinkomsten beschouwen. Maar als ik hem vraag om acte de prsence te geven op mijn tuinfeest en ik geeft hem daar een krat wijn voor, moet hij dat wel aangeven. De fiscalist verduidelijkt de theorie met enkele voorbeelden. Een firma installeert gratis een jacuzzi en komt in ruil met haar logo in beeld tijdens de docusoap. Als ze (de Pfaffs) de jacuzzi mogen houden, moeten ze dat aangeven. De familie mag van een sponsor gratis een auto gebruiken. Als de auto niet hun eigendom wordt, moeten ze nog altijd belastingen betalen op het gratis gebruik van de auto, afhankelijk van de waarde die daaraan toegekend wordt. Een winkel herkent Carmen en biedt spontaan korting aan. Als Carmen die korting krijgt als privpersoon zie ik niet meteen een probleem. Wanneer Carmen vergezeld is van een cameraploeg als ze die aankoop doet, valt het onder haar beroepsbezigheden. Jean-Marie gaat penaltys stoppen voor het goede doel en vraagt enkel een onkostenvergoeding. In dit geval moeten we nagaan of die onkostenvergoeding redelijk is. Als hij bijvoorbeeld 500 euro vraagt, maar hij heeft zijn beroepskosten al afgetrokken van de belastingen, dan moet je die 500 euro zien als inkomsten. Jean-Maries hemdsponsor stuurt tot slot een krat champagne met Nieuwjaar. Onrechtstreeks zijn dat inkomsten en dus moeten die worden aangegeven. Hetzelfde geldt trouwens voor de hemden die hij krijgt om te dragen. Verdediging Pfaff krijgt ook steun. Koen Van Duyse is advocaat bij Tiberghien Advocaten In De Standaard schrijft Pfaffs streekgenoot Van Duyse dit: Pfaff wordt onder meer verweten dat hij als mediafiguur bepaalde voordelen zou hebben ontvangen waarop hij geen belasting zou hebben betaald. Voordelen, in geld of in natura, die iemand verkrijgt uit hoofde van of ter gelegenheid van zijn beroep, zijn inderdaad belastbaar. Iemand die van zijn werkgever gratis met een bedrijfswagen mag rijden, moet daar belasting op betalen. Als bij de villa van Jean-Marie Pfaff gratis een zwembad wordt aangelegd in ruil voor

100

beroepsprestaties, dan is dat voordeel belastbaar. De vraag waar de populaire kranten aan voorbijgaan, is echter ook hoe dat voordeel belast zou moeten worden. De fiscale wet stelt dat voordelen in natura belast worden voor de werkelijke waarde bij de verkrijger. De woorden bij de verkrijger staan er niet voor niets. Ze wijzen erop dat de waarde subjectief bepaald moet worden. Het is niet per definitie de prijs die betaald moet worden op de markt. De tabellen van Test-Aankoop zijn dus niet bepalend. Het is evenmin de kostprijs van het voordeel. Het is wel de prijs die de begunstigde in normale omstandigheden zou moeten of willen betalen om dat voordeel te verwerven. Indien een werknemer van zijn werkgever een citytrip krijgt naar een stad waar hij ondertussen al twintig keer is geweest en waarvan hij beslist had er nooit meer naar toe te gaan, dan zal het belastbaar voordeel zeker niet gelijk zijn aan wat hij al die andere keren moest betalen. En stel nu dat er een belastbaar voordeel bij de Pfaffs zou zijn, waarom zou een deel ervan dan niet aftrekbaar kunnen zijn als beroepskosten? De Pfaffs, het televisieprogramma dat de familie geld in het laatje brengt, dringt diep door in de privsfeer van de Pfaffs. Heel de entourage, de mensen, de woning, alles erop en eraan maken de serie. Zonder dat hele decorum zou het niet zijn zoals het is en zouden de inkomsten er evenmin zijn. In elke normale televisieserie, of het nu Sara is of De Pfaffs, zijn de kosten van het decor op de set aftrekbare beroepskosten. Het zwembad maakt deel uit van dat tableau vivant. Een vernieuwing hier en daar is daarenboven noodzakelijk om de kijkcijfers, en dus de toekomstige inkomsten, op peil te houden. Het belastbaar voordeel dat Pfaff verkrijgt, kan dus worden gecompenseerd door de aftrek van het beroepsgedeelte van het voordeel. Het enige waar de fiscus nog over kan twisten, is de omvang van het beroepsgedeelte. Is het negentig procent of tien? U leest het. Ik denk dat het niet wijs is om een hangend fiscaal geschil in de pers uit te diepen en te beoordelen op basis van onvolledige informatie en emoties, besluit Van Duyse. Wijn Het onderzoek naar de Pfaffs schrikt niet alle ondernemingen af om met Jean-Marie in zee te blijven gaan. Zo biedt de Nederlandse internetwijnwinkel Eemlandwijnen.nl vanaf 1 september 2008 de de Pfaff-wijnen en -champagnes in Nederland aan. Deze reeks - 'The Pfaffs' geheten - bestaat ook daar uit drie wijnen (rood, wit en ros) plus een drietal champagnes. Kenmerkend voor 'The Pfaffs' is volgens de wijnboer de goede combinatie van kwaliteit en betaalbaarheid. Nog geen jaar na de eerste gemporteerde fles Jean Marie Pfaff in Nederland, houdt Eemland Wijnen er in februari 2009 alweer mee op. De te hoge prijs en tegenvallende verkopen zijn hiervan de oorzaak, aldus een woordvoerder van het bedrijf. De laatste restanten zullen enkel nog online verkocht worden. Ook het eigen magazine van Jean-Marie Pfaff, Jean-Marie, verkoopt amper. In december 2008 was een tweede editie van het blad gepland, maar die komt er niet omdat de verkoop van het eerste nummer zo teleurstellend was. Ironisch genoeg zijn de verkoopcijfers in Nederland beter dan in Vlaanderen. De verkoop in Belgi is erg tegengevallen, klaagt Erwin Asselman, de Nederlandse uitgever van het magazine in Het Laatste Nieuws.

101

Van het eerste nummer werden 40.000 exemplaren verkocht, waarvan 25.000 in Nederland. Andere bronnen hebben het over (veel) lagere cijfers. In Belgi gingen er van het blad minder dan tienduizend exemplaren over de toonbank, nog niet de helft van de totale verkoop in Nederland. Ik heb geen verlies gemaakt, maar het heeft me ook niets opgebracht, aldus Asselman in Het Laatste Nieuws. In 2009 wil de uitgever het nog eens opnieuw proberen met een andere formule waarin ook de andere Pfaffs meer aan bod zullen komen. Maar als ook dat experiment mislukt, ziet de toekomst van het magazine er niet rooskleurig uit. Van dat vernieuwde tijdschrift wordt niets meer gehoord. Medio 2012 is de website rond het tijdschrift wel nog steeds actief: magazinejeanmarie.nl Humo: De verkoop van de Jean-Marie ('s mans eigen personality magazine) bleek niet van dien aard dat de uitgever snel nog een tweede nummer op de markt wil brengen. Het goede nieuws is dat de familie zich door het afstoten van deze verlieslatende taken nu weer helemaal op haar core business kan concentreren: straatslijpen, baliekluiven, leeglopen, lanterfanten, rondhangen, actes de prsence geven en negers onder hun luie reet schoppen. Humo vergeet te vermelden dan Jean-Marie ook nog kan figureren in een film. Eind oktober 2008 raakt bekend dat Pfaff naast Johan Boskamp, Ron Brandsteder, Piet Huysentruyt en Kobe Van Herwegen zal spelen in de nieuwe Plopfilm Plop en de Kabouterbaby. Boskamp speelt de rol van Kabouter Circusdirecteur in de film. Ron Brandsteder en Piet Huysentruyt nemen de rollen van Proefkabouter en Kookhulpkabouter voor hun rekening. Kobe Van Herwegen speelt dan weer een jongleur in het Kaboutercircus. Jean-Marie Pfaff debuteert als kabouter en zal te zien zijn als gewichtheffer en messenwerper in het circus. De nieuwe film van Studio 100 is gepland voor het najaar van 2009. Lafon Op zondag 19 oktober 2008 organiseert Jacky Lafon een voetbalmatch in Oostende. De actrice uit Familie wil die dag de spelers van KV Oostende samenbrengen met een ploeg BV's. Pfaff staat in het doel. Vital Borkelmans, Franky Dekenne, Nico Claesen, Nicolas Libart, Nico Mattan, Brahim, Stan Van Samang en Davy Gilles zullen er ook zijn. Lafon is meter van de vzw De Helpende Hand. De bedoeling van de actrice is om met de winst van deze match een driedaagse uitstap te plannen naar Disneyland Parijs, samen met rolstoel -en ongevalpatintjes en hun ouders. De toegangsprijs is 10 euro. Er zijn ook VIP-Diners van 20 en 60 euro. Tom Wullaert geeft de genteresseerden meer informatie. Over persaandacht kan Lafon niet klagen. In de aanloop van de wedstrijd verschijnen er diverse artikels. Het benefietevenement van Lafon en haar man eindigt nochtans in mineur. Een groot deel van de BV's die Lafon had opgetrommeld om volk te lokken, stuurt hun kat. Het was een flop, weent Lafon, die er het hart van in is. Ik voel me vernederd en bedrogen. Zowat de helft van de BV's en Familie-acteurs die hun komst hadden bevestigd, daagde niet op. Ik ben ontgoocheld in de maatschappij. Voor het eerst in mijn leven heb ik ervaren dat mensen met zichzelf bezig zijn en weinig begaan zijn met hun medemens, getuigt Lafon in de pers. Lafon en haar man hadden niet alleen een wedstrijd in elkaar

102

gebokst, maar ook een groots diner voor alle aanwezigen. Een flink stuk van het eten hebben we moeten weggooien. Het was schandelig. Story belt enkele BV's op die hun kat hebben gestuurd: ex-voetballer Vital Borkelmans, zanger Stan Van Samang en acteurs Michael Vroemans en David Michiels uit Familie. Allemaal excuseren ze zich tegenover Jacky Lafon en verklaren dat ze onverwacht niet meer beschikbaar waren of een noodgeval hadden binnen de familie. En mocht Jacky er ook een financile kater aan overhouden, geen nood: Jean-Marie Pfaff (wl aanwezig) heeft laten weten dat hij het verschil wil bijpassen. Mossel Door het belastingonderzoek naar de Pfaffs, wordt er een stuk kritischer gekeken naar de familie. Vooral in Nederland valt dit op. Eind oktober 2008 weet De Volkskrant dat Pfaff tegen betaling naar Zeeland komt. Hij vangt hiervoor 1.000 euro van de Nederlandse provincie. De bedoeling is dat een fragment in De Pfaffs terechtkomt. Pfaff en zijn familie moeten hiervoor in een luxejacht door de Zeeuwse wateren varen. Ze bezoeken Zierikzee en Veere en eten mosselen en oesters. Een prima promotie van Zeeland, meent het provinciebestuur. Daar hebben we wel 1.000 euro voor over, aldus een woordvoerder. Maar daar denkt de ChristenUnie in de Provinciale Staten anders over. De overheid moet geen geld steken in een commercieel tv-programma, vindt CU-Statenlid Arjan Beekman. Iedereen is van harte welkom in Zeeland, ook de Pfaffs. Maar om ze dan maar meteen te sponsoren in ruil voor het eten van een pannetje mosselen, dat gaat ons te ver. Het provinciebestuur staat daarentegen pal achter de subsidie. We geven geen geld aan een commercieel programma, maar aan de promotie van de provincie, aldus de woordvoerder. Bovendien is afgesproken dat de provincie korte fragmenten uit de vaarsoap door Zeeland mag opslaan in de provinciale beeldenbank. Die beelden kunnen bedrijven of huisjesverhuurders later weer gebruiken voor promotiedoeleinden. De makers van de populaire realitysoap kwamen zelf met de vraag of de overheid een aflevering in Zeeland wilde sponsoren. Daarin zullen de Pfaffs enkele mooie toeristische plekjes in de provincie aandoen. Ze bezoeken exclusieve restaurants in Zierikzee en Veere en doen zich tegoed aan mosselen en oesters. Behalve de provincie zijn ook twee restaurants en drie gemeenten sponsor van de Pfaffs, aldus de provinciewoordvoerder. Het programma wordt door wel 2,5 miljoen mensen bekeken, in Vlaanderen en in Nederland. (eigen cursivering) Het bewijst in elk geval dat De Pfaffs een langgerekte reclamespot geworden is. Villa te koop Eind februari 2009 raakt bekend dat de villa van Jean-Marie en Carmen in Brasschaat na bijna 25 jaar te koop staat. Onmiddellijk wordt door sommigen een verband gelegd met het belastingdossier. Zouden de Pfaffs geld nodig hebben om hun belastingzonden af te kopen? De Volkskrant ziet het zo: Voor iedereen die veronderstelt dat de Pfaffs van hun tv-exhibitionisme rijk zijn geworden: door toedoen van de fiscus staat hun villa in Brasschaat te koop.
103

Jean-Marie en Carmen kochten de villa midden jaren tachtig voor 15 miljoen frank toen Jean-Marie nog bij Bayern speelde. De Pfaffs hadden toen al beslist om naar Belgi terug te keren. De vader van Carmen trok toen in de villa. De villa wordt in eerste instantie discreet te koop gesteld via notaris Van Roosbroeck. De vraagprijs bedraagt net geen 1,9 miljoen euro, wat volgens vastgoedexperts ruim boven de werkelijke waarde is. De Pfaffs zullen dus verhuizen. Maar waarheen? In de wijk Polygoon in Maria-terHeide (Brasschaat) gonst het van de geruchten als zou de bekende familie er binnenkort neerstrijken. Bijna alle vingers wijzen naar Kleine Heide 32. Dat huis staat helemaal achteraan de lange laan. Het is voorzien van een overdekte carport en een openluchtzwembad in de tuin. En, het huis zou nog maar net verkocht zijn. Dat klopt, bevestigt de Nederlandse eigenaar. Maar de verkoop is via een notaris geregeld. Ik weet zelfs niet wie de kopers zijn. Of het de Pfaffs zijn? Misschien, maar dat kun je ze misschien beter zelf vragen. Een makelaar: De buurt van het nieuwe Pfaffstulpje is iets goedkoper dan waar Jean-Marie en Carmen nu wonen. En ik schat de villa die ze nu verkopen op ongeveer 1,3 miljoen euro. Kwatongen beweren dat de Pfaffs hun villa in Brasschaat verkopen uit geldnood, maar volgens hun dochters Kelly, Debby en Lyndsey is daar niks van aan. Hun drie dochters vertellen in Story de echte reden. Sinds mama een zware schouderbreuk opliep is ze niet meer gelukkig in de villa. Als het huis niet verkocht wordt, wordt mama nog depressief, klinkt het in Story. Je zou bijna medelijden krijgen met de Pfaffs. Het bericht levert inspiratie op voor radiomakers. Sofie Lemaire van Studio Brussel steekt de draak met de familie. Het gaat niet goed met de Pfaffs. Om ze te steunen en wat geld op te halen maakte Sofie enkele reclamespots, staat vandaag nog steeds op de website van de zender. Het is een hilarische radiospot waarin de beroemde villa aangeprezen wordt. Bij aankoop van de villa krijgt de koper er zowaar een voetbal bij. Veel effect heeft de reclamespot niet. Genteresseerde n vooral kapitaalkrachtige kopers blijven weg. Excellent Leven & Wonen In het vakblad Excellent Leven & Wonen krijgen we meer details over de verkoop van de villa. Carmen brak vorig jaar haar arm na een val over de trekhaak van een aanhangwagen. Ze ondervond dat het huis wel erg groot was toen ze zelf niets kon doen. Met een woonoppervlakte van 750 m en een perceel van 3.560 m valt er inderdaad heel wat te onderhouden. Jean-Marie: Nu de kinderen het huis uit zijn en ze elk hun eigen huis en werk hebben, is deze woning veel te groot voor ons tweetjes. Ik ben ook vaak weg voor mijn werk. Dan is Carmen hier alleen in dit grote huis. Carmen: We vroegen ons af: of we blijven hier nog twintig jaar maar dan zijn we wel al in de zeventig, of we gaan uitkijken naar een compacter huis. Toen de plannen om kleiner te gaan wonen vaste vorm kregen, hadden ze snel iets anders gevonden. De vader van n van Lyndseys vriendinnen verkocht zijn huis. Lyndsey

104

vond het echt iets voor ons, vertelt Carmen. De nieuwe woning ligt op een steenworp afstand in Brasschaat. De Pfaffs hebben straks n dubbele garage in plaats van vijf garages plus een grote carport en een buitenzwembad in plaats van een overdekt zwembad. Jean-Marie in het blad: Het (te koop staande huis) is een heel leefbaar huis. We hebben het steeds uitgebreid en verbeterd. Alle ruimtes zijn nuttig. Hier hebben in totaal elf mensen gewoond: wij, de kinderen met hun aanhang en bompa en bomma. In 2005 hebben we het helemaal gerenoveerd. We genoten van het licht en de ruimte. We hebben hier veel feestjes georganiseerd. Ons hart zit erin. Degene die dit huis koopt, krijgt ook die warmte en de gezelligheid. Of dat een verkoopsargument is, is twijfelachtig. Officieel in verdenking Begin augustus 2009 krijgen Jean-Marie en Carmen een nieuwe opdoffer te verwerken. Het paar heeft volgens het Antwerpse gerecht geknoeid met hun belastingaangifte. Beiden zijn door de Antwerpse onderzoeksrechter officieel in verdenking gesteld van belastingfraude. Jean-Marie en Carmen worden verdacht van witwassen, fiscale valsheden, gebruik van valse stukken en inbreuken op de belastingwet. Dat is niet niets. Volgens het gerecht heeft Jean-Marie Pfaff een aantal inkomsten niet aangegeven aan de fiscus. De boekhouding van de Pfaffs vertoont gaten. Voorts zou Jean-Marie zijn buitenverblijf in Zwitserland niet hebben aangegeven. De raadsman van de familie Pfaff, meester Tom Versompel, verklaart dat zijn clinten inderdaad in verdenking zijn gesteld, maar hij benadrukt dat Jean-Marie en Carmen hun onschuld staande houden. 'Ze blijven bij hun standpunt dat hen niets te verwijten valt.' Jean-Marie zelf betreurt de commotie, maar wenst liever niet te reageren. Hij is op dat ogenblik met dochter Kelly en haar gezin in het buitenland op vakantie. 'Het is wel straf dat iedereen daar nu op springt,' wil een verbolgen Kelly wel kwijt. 'Mijn vader is toch geen moordenaar? Dit gaat over fouten van boekhouders. Het is niet mijn boekhouding, dus ik ga daar geen commentaar op geven, maar het is spijtig dat iedereen ons daar nu over lastigvalt.' Eerder liet Carmen zich al ontvallen dat de afgelopen zes jaar de familie doorgedreven fiscale controles kreeg en dat ze niets te verbergen hebben. Volgens het gerecht is de boekhouding van de familie een puinhoop. Jean-Marie zou zijn inkomsten vermengen met die van zijn dochters. Ook televisiezender VTM kreeg de speurders over de vloer. Dat leverde nieuwe informatie op over de werkelijke inkomsten die Jean-Marie en zijn familie verdienen met hun populaire realitysoap. Boekhouder Guido Verstraete is niet te spreken over de houding van de Pfaffs. Toen ik de papieren bij de familie Pfaff onder de ogen kreeg, merkte ik meteen dat het een boeltje was. Ze staken nu en dan wat blaadjes in kaften, schreven er iets op, maar er zat geen lijn in. In niets. () Ik heb van de Pfaffs nadien niets meer gehoord, sakkert Verstraete in Het Laatste Nieuws. Fiscaal advocaat Werner Niemegeers kijkt niet vreemd op. De Pfaffs gebruikten typische sjoemeltrucs, stelt hij. Betalingen of vergoeding in natura niet aangeven, privaankopen als uitgaven van het bedrijf inschrijven, uitgaven meerdere keren boeken en de leverancier hoger laten factureren zodat je meer onkosten kan boeken, klinkt het in Het Laatste Nieuws.

105

Nieuwe villa Terwijl hun oude villa maar niet verkocht geraakt, zijn de Pfaffs eind augustus 2009 toch al volop hun verhuis naar hun nieuwe stulpje aan het voorbereiden. Met man en macht wordt gewerkt om de laatste klusjes te klaren en dan kan het uitpakken beginnen. Wanneer ze definitief hun intrek nemen in het huis is dan nog niet bekend. Het zijn volgens de pers wel drukke tijden voor de Pfaffs. Terwijl ze verwikkeld zijn in een fraudezaak, moeten ze intussen hun oude villa nog verkocht krijgen en hun nieuwe woonst bewoonbaar maken, noteren de populaire bladen. De Pfaff-villa in Brasschaat staat dan op de Nederlandse website dbbvastgoed.nl nog steeds te koop voor anderhalf miljoen euro en volgens sommige makelaars is dat nog steeds te veel. Maar Jean-Marie en Carmen hebben volgens de boekskes wel andere dingen aan hun hoofd. Want zij zijn volop in de weer om hun nieuwe woonst bewoonbaar te maken. Met de hulp van arbeiders die al enkele weken aan het werk zijn, worden langzaam maar zeker de laatste klusjes geklaard. Er werd al een standbeeld met een voetbal in de tuin geplaatst en ook het dak kreeg een grondige beurt. In september deelt een voormalige werknemer van de Pfaffs in Tv-Familie de Pfaffs een nieuwe uppercut uit. Volgens de bron gaat Jean-Marie vreemd en is Carmen verslaafd aan alcohol. Het is voor De Standaard voldoende om Jean-Marie als verliezer van de week te bestempelen. De laatste held van het Belgische voetbal is een overspelige vrouwenloper met een echtgenote die aan de drank zit. En VTM beliegt u terwijl u ernaar zit te kijken, want zo kreeg u Jean-Marie Pfaff nooit te zien op televisie. Als we tenminste Blik/TV-Familie mogen geloven, dat deze roddels publiceerde. De advocaat van de familie gaat alvast een klacht indienen. Steun Het overspel van Jean-Marie, Carmen die aan de drank zit, het is allemaal onzin van jaloerse mensen, volgens Anne Pfaff, de zus van Jean-Marie. Ik ben enorm trots op onze Jean Marie, zegt de 54-jarige vrouw in Dag Allemaal. Het leven in een woonwagen vonden wij plezant. Alleen, als er op school iets werd uitgestoken, kregen wij altijd de schuld. De Pfaffkes zullen het gedaan hebben. Dat doet nu nog pijn. Als ik daar met Jean-Marie over spreek, krijgen we een krop in de keel. Er werd altijd wel iets slechts over ons gezegd. De huidige roem en rijkdom van Jean-Marie zorgen niet voor strubbelingen in de familie. Jaloezie kennen wij niet. We zijn net heel trots op onze Jean-Marie. Dankzij hem wordt heel de familie Pfaff nu anders bekeken, respectvoller, aldus Anne. Jaloerse mensen die de grootste onzin verzinnen, zullen er altijd zijn, doelt Anne op de verhalen van Jean-Marie die vreemdgaat en de drankverslaving van Carmen. Wie zulke dingen vertelt, kent hen niet. Als Carmen drinkt, is het alleen voor de gezelligheid. De Pfaffs krijgen nog meer steun. In een drietal Brasschaatse handelszaken ligt in het najaar van 2009 een petitie die de klanten kunnen ondertekenen als ze de familie Pfaff willen steunen. Volgens een aantal Brasschaatse fans wordt de familie onrecht aangedaan omdat ze onterecht van belastingontduiking worden beschuldigd.

106

Initiatiefneemster is Brigitte Brants uit Brasschaat. Zij werd als fan van het eerste uur getroffen door het onrecht dat de familie volgens haar werd aangedaan. Het is zeker niet de bedoeling dat de petitie naar het gerecht gaat. Ik wil de namenlijst aan Jean-Marie afgeven. Hij ziet maar wat hij ermee doet, zegt Brigitte in de pers. Ze noemen Jean-Marie niet voor niets El Sympathico. Hij is zoals je hem op tv ziet, de spontaniteit zelf. Vtm toont de Pfaffs zoals ze echt zijn. Er is niets fictie mee gemoeid. Als Carmen haar schouder breekt, dan is dat geen komedie. Ik ken haar, ik ben een vriend van de Pfaffs geworden zonder hen ooit in het echt te hebben ontmoet. Ik was altijd een fan van Elvis, maar dit gaat verder. De familie staat al op het bureaublad van mijn computer. Als het gerecht oorlog wil, kan het oorlog krijgen. Ik wil daar ver in gaan. Die mensen verdienen dit niet. Ze leven natuurlijk in welstand, maar daar hebben ze keihard voor gewerkt. Vergeet niet dat Jean-Marie begonnen is als postbode. (eigen cursivering) Pfaff was nooit postbode maar werkte als sorteerder. Bij slager De Bondt ondertekenden inmiddels 25 klanten de petitie. Sommige mensen lachen er wel eens mee, maar dat is hun zaak, zeggen Ludo en Ann van de slager in Brasschaat. De Pfaffs zelf willen niet al te veel commentaar geven. Het is heel schoon wat die mensen doen, zegt Lyndsey Pfaff. Maar gezien de omstandigheden willen we liever geen commentaar geven. Hoe de bewoners van Brasschaat echt over de familie Pfaff denken weet JeanMarie niet. Iedereen is vrij om te denken wat hij wil. Ik groet iedereen hartelijk en de meesten groeten hartelijk terug. Ik leef mijn eigen leven. Ik wil iedereen te woord staan en ga goed met iedereen om. De buren werken bijna allemaal overdag dus zie je elkaar niet veel. Maar we wonen hier nog niet zo lang (in de nieuwe villa,td). Ik ga mijn buren zeker nog eens op de borrel vragen als alles klaar is. Rodenburgh Midden oktober 2009 wordt extra reclame gemaakt rond de te koop staande villa van de Pfaffs. Dat Jean-Marie en Carmen een nieuwe villa in Brasschaat gekocht hebben en dus hun 'oude' verkopen, is al lang geen geheim meer. Maar dat de luxevilla aan de Guyotdreef zo expliciet staat aangeprezen als de Pfaff-villa is nieuw. Tot voor kort wilden de Pfaffs hun huis liefst zo discreet mogelijk van de hand doen. Ze schakelden een notaris in en bleven op de achtergrond. Die strategie heeft geen kandidaat-kopers gelokt. Dus gooit de jonge Nederlandse makelaar Arthur Rodenburgh van het gelijknamige makelaarskantoor het over een andere boeg. 'We kunnen beter open kaart spelen. We zijn inderdaad voor het eerst duidelijk naar buiten gekomen,' verklaart hij in de pers. Rodenburgh wil het niet gezegd hebben, maar in de Brasschaatse makelaarskringen is flink gelobbyd om de Pfaff-villa te mogen verkopen. 'Ik denk dat ze van bijna alle makelaarskantoren brieven gekregen hebben, toen bekend raakte dat ze hun villa verkochten. Iedereen wil het huis wel in de verkoop hebben.' Maar de verkoop van de villa wil niet vlotten. De Pfaffs boden hun oude villa immers al in februari te koop aan. Acht maanden later is er nog geen koper opgedaagd. Maar daarover maakt Rodenburgh zich geen zorgen. 'Je mag nooit haast hebben in deze categorie. Elk huis in deze prijsklasse is uniek. En de kandidaat-kopers zijn zeer

107

veeleisend. Die zoeken dus lang en bekijken erg veel huizen voor ze een keuze maken. Daardoor ligt de gemiddelde verkooptijd veel hoger dan voor een gewoon huis. En de crisis heeft dat nog wat moeilijker gemaakt,' verklaart de makelaar in de pers. Vandaar dat Rodenburgh nu zo open en bloot met de Pfaff-villa adverteert. Maar dat doet hij in nauw overleg met de familie. 'Er is zelfs iets meer overleg dan bij een normale verkoop. Precies omdat het zo'n beladen huis is.' Nu de familie Pfaff verhuisd is naar haar nieuwe villa, heeft ze minder problemen met de duidelijke reclame van Rodenburgh. Bovendien willen de klanten van Rodenburgh het ook discreet houden. 'Het is nu trouwens veel prettiger om in het huis te komen, zonder dat er camera's rondlopen en zo,' aldus de makelaar. Aan interesse is er overigens geen gebrek, beweert Rodenburgh. Hij heeft al enkele ernstige kandidaten over de vloer gehad. 'Maar niemand die is overgegaan tot een ernstig bod.' Nieuwsgierige fans zijn er daarentegen veel. 'Sinds de advertentie in het blaadje staat, was er een duidelijke stijging van het aantal bezoekers op onze website,' vervolgt Rodenburgh. 'Velen bellen ook naar het kantoor. Maar het is onze taak om daaruit de ernstige kandidaten te selecteren.' De bellers willen meestal maar n ding weten: de prijs. Maar die geeft Rodenburgh nooit via de telefoon. 'Die delen we alleen aan echt genteresseerden mee.' De makelaar wil alleen zeggen dat de vraagprijs 'flink boven' het miljoen zit. Sommigen lanceren het gerucht dat de villa niet verkocht wordt omdat er problemen zijn. Op de website van de familie Pfaff wordt het gerucht zelfs opgenomen in de rubriek roddel. Ouderlijk huis van de Pfaffs onbewoonbaar. Waarheid: Het huis aan de Guyotdreef 78 in Brasschaat werd helemaal gerenoveerd in 2006. Dat huis is in perfecte staat en wordt nog steeds onderhouden. De mensen die deze roddel lanceerden hebben waarschijnlijk niet eens de voordeur aangeraakt. De kraag van Jean-Marie Het slechte nieuws houdt niet op. Eind oktober 2009 raakt bekend dat er problemen zijn met Jean-Maries kraagsponsor Bingoal. Bingoal is merknaam van de CVBA Samenwerkende Nevenmaatschappij Belgische P.M.U. De rechtbank van koophandel te Brussel opende bij vonnis van 18 december 2009 de procedure van gerechtelijke organisatie. De onderneming zit in slechte papieren. Pfaff had tot 2011 een reclamedeal met gokkantoor Bingoal. Het gokkantoor heeft volgens de media evenwel nog wat flink wat facturen openstaan. Zolang die niet betaald zijn, blijft Jean-Maries kraag onbedrukt. Pfaff daagt Bingogoal ook voor de rechter wegens achterstallige betalingen. Bingogoal kan niet anders dan de problemen erkennen. Het klopt dat er onbetaalde facturen bestaan. Alle Belgische bookmakers hebben het momenteel moeilijk omdat onze markt overspoeld wordt door internationale gokkantoren, is de uitleg. Het is zeer de vraag of Pfaff ooit nog het uithangbord wordt van het gokbedrijf.

108

Jean-Marie Pfaff lacht niet met slechte betalers. Het gokkantoor Bingoal staat voor een paar tienduizenden euro's bij hem in het krijt, dus laat Pfaff zijn legendarische gesponsorde hemden voorlopig in de kleerkast. Bingoal is naar eigen zeggen wel bezig met een afbetalingsplan en hoopt binnenkort de bekendste kraag van Vlaanderen te heroveren. Dat zal niet meer lukken. De kraag van Jean-Marie Pfaff is beschikbaar. Bedrijven die genteresseerd zijn mogen zich aanbieden,' zegt Tom Versompel, de advocaat van de familie Pfaff. Medio februari 2010 zal Pfaff weer rondlopen met reclame op zijn kraag. Nu zal de naam van aluminiumfabrikant Blijweert op zijn kraag prijken. Naast de bedrukte kraag zal Jean-Marie Pfaff ook op Batibouw als ambassadeur voor Blyweert reclame maken. Blijweert (ook: Blyweert) maakte eerder reclame voor Aliplast op de kraag van Jean-Marie. 2009, een jaar van pechvogels Het jaar 2009 is geen al te best jaar geworden voor de Pfaffs. Het Nieuwsblad plaatst de familie eind december zelfs in het rijtje pechvogels naast Jacky Lafon en het sterrenmeisje dat ongevraagd taouages op het gezicht kreeg. Kregen het in 2009 allemaal over zich heen. Eerst ging de kledingzaak van Kelly dicht na een ruzie met haar beste vriendin en zakenpartner Iske Oliviers. Ook met personalityblad Jean-Marie was het na n editie al gedaan: de verkoop is erg tegengevallen, aldus de uitgever. Even later stond de beroemde villa van de Pfaffs te koop: Ik ben het poetsen beu, zei Carmen. Maar volgens de geruchtenmolen waren er financile problemen en hing het huwelijk van Jean-Marie en Carmen aan een zijden draadje. In september beweerde een ex-medewerker in TV-Familie for a fact te weten dat Jean-Marie geregeld overspel pleegt en dat Carmen aan de drank zit. Dat artikel werd even tegengehouden door de rechter, maar het kwaad was al geschied. Als afsluitertje van 2009 besloot een Antwerpse rechter dat het dan toch mocht verschijnen. Over de kledingzaak Farfalle van Kelly hebben we het verder in dit boek. Begin januari 2010 is er nog meer slecht nieuws voor de Pfaffs. Het zou volgens de media kunnen dat Vlaanderen binnenkort van de familie Pfaff verlost is. Althans, van hun verschijning op de beeldbuis. Geruchten doen de ronde dat televisiezender VTM de reality soap van de bekende familie wil stoppen. En de tanende kijkcijfers voeden dat gepraat alleen maar. In de gloriedagen van de soap lees: de beginjaren klokten de Pfaffs steevast af boven het miljoen kijkers. Nu, negen seizoenen later, blijven er daar slechts een schamele 500.000 genteresseerden van over de indommelende huisvader voor de kijkkast niet meegerekend. Volgens het blad Dag Allemaal speelt de echtheid van de Pfaffs daarin een niet onbelangrijke rol. Een aantal belangrijke zaken die de familie in het echte leven meemaakte, zag de kijker niet op het scherm. Het tijdschrift verwijst naar de rechtszaak tussen de Pfaffs en Tv-Familie en het faillissement van de zaak van Kelly. Programmaleider David Madder verzekert dat een einde van de soap vooralsnog niet aan de orde is. We gaan er zeker mee door. We hebben net nog een nieuwe reeks besteld bij het productiehuis. De opnames beginnen eerstdaags, luidt het bij hem. Madder ontkent ook dat een serie als De Pfaffs een goednieuwsshow is, waaruit ophefmakende gebeurtenissen geweerd worden. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal

109

buiten de opnameperiode. Toen de zaak van Kelly failliet ging, waren er bijvoorbeeld geen opnamen. Jean-Marie: Ik zou graag willen zeggen dat de mensen onderling wat meer respect moeten hebben voor elkaar, en we moeten elkaar helpen waar we kunnen. Saamhorigheid is zo belangrijk, ook in de sport. Al dat vechten heeft toch geen zin. Ik probeer heel sociaal te zijn, ik ben een sociaal denkend mens. Ik probeer altijd het positieve in de mensen te zien. Positief schrijven in de bladen tel ik ook mee. Het zou veel schelen, vooral omdat leugens een eigen leven kunnen gaan leiden. Tv familie Dat Dag Allemaal expliciet verwijst naar de rechtszaak tussen de Pfaffs en Tv-Familie is geen toeval, beide magazines behoren tot dezelfde groep (De Persgroep). Bovendien is men bij Dag Allemaal veel minder positief over het fenomeen De Pfaffs. Grote concurrent Story van Sanoma heeft immers een exclusieve deal met het blad. Een medewerker van Dag Allemaal: De Pfaffs hebben een contract met Story. Medio januari 2010 verschijnt dan toch het tweede artikel over de Pfaffs dat TVFamilie in september niet mocht publiceren maar dat de Antwerpse rechter enkele weken geleden dan toch toeliet. Een anonieme getuige verwijt Jean-Marie Pfaff 'zwartwerk en zelfverrijking'. Onder de kop Het verboden artikel van de Pfaffs publiceert het weekblad een tweede getuigenis van een ex-medewerker van de Pfaffs. De 'bron' kwam al eerder aan het woord in een artikel dat TV-Familie op 16 september 2009 bracht. Toen luidde het volgens zijn informatie dat Jean-Marie zijn vrouw al jaren ontrouw zou zijn en dat Carmen bovendien te veel zou drinken. Het blad kondigde toen meteen een vervolgartikel over Vlaanderens bekendste familie aan en prompt stapte Jean-Marie Pfaff naar de rechter. Hoewel op dat moment niet bekend was wat er in dat tweede artikel zou staan, legde de rechter het blad een publicatieverbod op. Voorwaarde voor deze 'preventieve censuur', zoals TV-Familie het omschrijft, was wel dat er een rechtszaak zou volgen waarin beide partijen zouden worden gehoord. Dat resulteerde in een nieuw vonnis op 17 december waarbij TV-Familie het bewuste stuk toch mocht publiceren - wat begin 2010 ook gebeurt. In het 'verboden artikel' doet de voormalige medewerker van de Pfaffs een tweede getuigenis, deze keer vooral over de financile situatie van de Pfaffs. De getuige blijft ook nu anoniem, maar het blad zegt dat zijn verhaal wordt bevestigd door zeven andere bronnen, waarvan sommige 'zr dicht bij de familie' staan. De bron stelt in TV-Familie onder meer vast dat Jean-Marie Pfaff door VTM royaal wordt betaald voor zijn docusoap op VTM. 'Dat gaat om vele duizenden euro's per familielid per maand dat er wordt gefilmd.' Voorts zegt de man dat Pfaff ook flink wat inkomsten haalt uit reclame en actes de prsence. Daar is niets mis mee, maar de bron voert ook aan dat Pfaff veel cadeaus krijgt die hij niet allemaal zou aangeven bij de belastingen zoals hij dat volgens de belastinginspectie zou moeten. 'Dat hij in het zwart betaalt en wordt betaald, is een zekerheid. De vraag is alleen hoe vaak,' vervolgt de getuige. 'Het is allemaal moeilijk te achterhalen, omdat het om een kluwen van firmaatjes gaat waar zelfs de fiscus niet wijs uit raakt,' zo staat er nog.

110

De getuige stelt in het artikel ook vragen bij de goede doelen waar Jean-Marie Pfaff zijn schouders onder zet. Volgens de bron laat Pfaff zich veel goederen en diensten gratis leveren terwijl hij mensen laat betalen om bijvoorbeeld aan zijn fietstocht naar Mnchen deel te nemen of bij zijn wielerploeg aan te sluiten. 'Als ze gaan rijden, gaat het team vaak in een restaurant eten. Hij probeert de restauranthouder dan te overtuigen eten en drank gratis te geven - wat heel vaak lukt -, maar vraagt van zijn ploegleden wel 30 euro per persoon. En zo gaat dat maar door.' De man beweert verder dat Jean-Marie er alles aan doet om zoveel mogelijk spullen gratis te krijgen. Het gaat dan niet zelden over grote aankopen. Verandas, autos, vloertegels, badmeubels, computers of flatscreen-tvs, somt de ex-werknemer op. Sommige spullen betalen ze, andere niet. Pfaff verscheen volgens de bron inmiddels al zeven keer voor de Bijzonder Belastinginspectie (BBI). Naar verluidt weende Jean-Marie toen als een klein kind. Ook uit familiefeesten haalt vader Pfaff inkomsten. Hij spant dan iedereen voor zijn kar. Hij overtuigt leveranciers om zoveel mogelijk gratis te geven. Dan gaat het over de drank, het eten of de tent waar het feest plaatsvindt. Maar hij vraagt wel 150 euro inkom per persoon. Met 1.500 aanwezigen kan dat tellen. Daarnaast doet Jean-Marie regelmatig nog actes de prsence en krijgt daarvoor 2.000 euro. Gevraagd naar een reactie door de pers willen Jean-Marie noch zijn vrouw Carmen Pfaff veel commentaar kwijt. 'Ik geef geen commentaar op een hoop leugens. Want dat zijn het: leugens,' sneert Carmen. 'Wat wil je dat we daarop zeggen? En zo denkt Jean-Marie er ook over.' Eigen onderzoek leert dat de bron van Tv-familie wel degelijk voor de Pfaffs gewerkt heeft, maar slechts gedurende een zeer korte tijd. Beveren De beste verdedigingsstrategie van Jean-Marie is zich te richten op zijn eerste liefde, het voetbal. Pfaff blijft direct betrokken bij het spel. In Duitsland geeft hij regelmatig interviews. Zo verklaart hij aan de krant Mittelbayerische dat er te veel geld in het voetbal aanwezig is. Dat men liever 20 procent aan de arme mensen geeft. Maar dat is een andere mentaliteit. Medio februari 2010 is Beveren op zoek naar een commercile medewerker en spreekt in dat verband met Jean-Marie Pfaff. Voorlopig wordt er nog geen overeenkomst bereikt. Het is inderdaad zo dat er gesproken werd, maar voorlopig lijkt het er niet op dat Jean-Marie die nieuwe man wordt,' zegt persverantwoordelijke Andr Bolssens. De voorwaarden (van Pfaff) zijn niet interessant. Het is trouwens niet de eerste keer dat er gepraat wordt. We blijven ondertussen wel op zoek naar iemand die ons op commerciel vlak komt versterken.' KSK Beveren zoekt 350.000 euro extra aan sponsoring. Samen met een lening van ruim 2 miljoen euro moet dat de club definitief redden. Definitief redden betekent een evenwicht in inkomsten en uitgaven bereiken tegen het seizoen 2011- 2012. Voorzitter Dirk Verelst van KSK Beveren komt tijdens een druk bijgewoonde gemeenteraadscommissie toelichten waarom daarvoor een lening nodig is. De helft dient om schulden uit het verleden af te bouwen. De andere helft gaat naar de afwerking van het

111

stadion. De club kan de lening alleen afsluiten als de gemeente Beveren borg staat. Het punt staat op de agenda van de gemeenteraad. KSK rekent behalve op de lening ook op 350.000 euro aan nieuwe sponsorinkomsten. Ik geef toe: op het punt van de commercile aanpak ben ik gebuisd. We voeren momenteel gesprekken met iemand om die taak op zich te nemen. Kandidaten waren er genoeg. Zelfs Jean-Marie Pfaff diende zich aan. Maar hij was veel te duur voor onze club. Bovendien wilde hij vooraf worden betaald, dus nog voor er resultaten waren, verklaart Verelst in Gazet van Antwerpen. (eigen cursivering) Van kwaad naar erger Bij Tv-Familie zijn ze niet te spreken over de rechtszaak die Pfaff tegen het blad gevoerd heeft. De toon van de artikels verandert. Begin juli 2010 schrijft het weekblad dat het niet goed gaat met De Pfaffs. De zorgeloze dagen van Jean-Marie Pfaff zijn volgens het tijdschrift definitief voorbij. De negatieve berichtgeving van de afgelopen maanden begint zijn tol te eisen. Bovendien hangt een rechtzaak in verband met de belastingfraude als een zwaard van Damocles boven het hoofd van Jean-Marie. De eerste sponsors haken af en de gevolgen zijn meteen merkbaar. Zo gaat de jaarlijkse Benefietstocht van Mnchen naar Brasschaat niet door wegens gebrek aan interesse van wielervrienden en sponsors. Wie het tripje mee wil doen, moet hiervoor 1.000 Euro neertellen. Een deel van dat geld gaat naar het goede doel maar nooit werd duidelijk hoe groot het deel dat naar het goede doel zou moeten gaan, bedraagt. Organisator Tom Wullaert bevestigt in Tv-Familie dat ze niet voldoende sponsors kunnen vinden voor de fietstocht. Maar De Pfaffs geven nog niet op. Op www.jmpfaff.be staat alvast een oproep. Wie advertentieruimte neemt op de nieuwe website, zal maximaal mee kunnen genieten van alle extra media-aandacht. Holland Belgium Bid Ook het Holland/Belgium-Bid dat het WK-voetbal naar de lage landen moest brengen, is een flop. Ambassadeur Pfaff doet nochtans zijn best. Begin november 2009 ontbreken Johan Cruijff en Guus Hiddink bij het Holland/Belgium-Bid in Eindhoven, want zij hadden wel wat beters te doen. Jean-Marie Pfaff is er wel, in een schitterend retro-kostuum met gouden manchetknopen. Toen het publiek heel even de andere kant opkijkt, knipoogt JeanMarie naar Carolien Gehrels, de Amsterdamse wethouder van sport en recreatie. Stiekem fluistert hij woordjes in haar oor. Gehrels is lesbisch en getrouwd met haar partner. Journalist Louis Van Dievel: Wat me tenslotte een beetje misselijk maakt is dat The Holland Belgium Bid uiteindelijk bij Jean-Marie Pfaff terecht kwam om voor de verzamelde pers de kandidatuur voor het WK te promoten. Hoe karikaturaal kan je zijn. Toegegeven, naast Pfaff stonden de eeuwige Paul Van Himst en voetbaldiva Henin geposteerd. En die droegen teminste geen reclame voor Blijweert op de kraag van hun hemd. Hugo Camps ziet het in De Morgen zo: Jean-Marie Pfaff is in Johannesburg. Officieel als ambassadeur van het HollandBelgium Bid, maar toch vooral voor de boekskes. Je kunt er gif op innemen dat Jean-Marie de komende dagen duizenden

112

kroeskopjes over de bol zal aaien. En altijd met een knipoog naar de camera. Niet weg te slaan ook van die andere grootheid, David Beckham. Ik weet niet of Jean-Marie veel op heeft gehad met Nelson Mandela - daar had hij wellicht de tijd niet voor in zijn drukke leven. Pfaff: 'Je doet altijd maar alles voor iedereen, je staat altijd klaar, en op de duur denken ze dat ze over je heen mogen lopen.' Geen publiek proces Midden oktober 2010 weet Lars Bov van De Tijd dat er geen proces komt tegen de Pfaffs. Voetballegende Jean-Marie Pfaff en zijn echtgenote Carmen ontsnappen aan een publiek proces voor belastingfraude en witwassen. Nochtans heeft het echtpaar de feiten waarvan het beschuldigd wordt, niet betwist achter de gesloten deuren van de Antwerpse raadkamer. Dat staat in schril contrast met de publieke ontkenning van alle beschuldigingen in de pers. Volgens Gazet van Antwerpen ontdoken de Pfaffs bijna een miljoen euro aan belastingen in een periode van negen jaar. Ze moesten zich niet voor de rechter verantwoorden omdat ze de achterstallige belastingen en een boete betaalden. De Pfaffs betaalden volgens de krant om en bij de 300.000 euro aan de fiscus. In dat bedrag was ook een boete van 30 % begrepen. En daarmee liet het parket van Antwerpen de zaak blauwblauw. De Kamer van Inbeschuldigingstelling besliste in november om de zaak op te schorten na een minnelijke schikking met de fiscus. Als de Pfaffs niet hadden betaald, dan hadden ze zich voor de correctionele rechtbank moeten verantwoorden voor schriftvervalsing, fiscale valsheden, ontduiken van belastingen en btw en valse jaarrekeningen. Een bron in de Gazet: Ze hebben de Pfaffs onwaarschijnlijk hard aangepakt. Niet iedereen is die mening toegedaan. De belastingfraude gaat over grote bedragen, is systematisch en beslaat vele jaren. Voor de Pfaffs is het dossier in elk geval een afgesloten hoofdstuk. Maar de zaak zal later opnieuw onder de aandacht komen door een rechtszaak tegen hun boekhouder Guido Verstraete. Die moet zich nog verantwoorden voor inbreuken op de boekhoudwetgeving en is daar niet gelukkig mee. Opschorting Dat de Pfaffs niet voor de strafrechter moeten verschijnen, wordt niet door iedereen evident gevonden. Op Fraudeplatform, een website van de advocaten van Everest met onder anderen VUB-professor Michel Maus, klinkt een kritisch geluid. Vorige week verkreeg de familie Pfaff de gunst van de opschorting van de uitspraak van de Antwerpse Kamer van Inbeschuldigingstelling, waardoor ze wordt gespaard van een openbare rechtszaak voor de strafrechter. Eerder dit jaar eindigde een gelijkaardige fiscale strafzaak tegen een andere BV, Joyce De Troch, wl tot een correctionele rechtszaak n veroordeling. Deze 2 zaken illustreren perfect de rechtsonzekerheid in deze materie, waarin op vandaag geen eenduidige aanpak bestaat, staat er te lezen. De kamer van inbeschuldigingstelling in Antwerpen heeft Jean-Marie Pfaff en zijn vrouw Carmen een opschorting gegeven voor fiscale fraude en belastingontduiking.

113

Concreet betekent dit dat de Pfaffs wel werden schuldig bevonden, maar dat de rechtbank van oordeel was dat een verdere bestraffing zich niet opdringt zodat de zaak niet door een correctionele rechtbank dient te worden behandeld, verduidelijken de advocaten. Joyce De Troch had voorafgaandelijk ook een regeling getroffen met de fiscus. Zij kwam er minder goed vanaf. Twee maten en twee gewichten dus volgens de experts van Everest. In Duitsland is de naam van Jean-Marie minder besmet dan in ons land. Daar mag hij meedoen aan Das perfekte Promi Dinner, de Duitse versie van Komen Eten. Net zoals bij ons worden BVs in Duitsland betaald om aan dergelijke programmas mee te doen. Hoeveel de vergoeding bedraagt, is niet geweten. Eind november 2010 wint Pfaff de wedstrijd met veel hulp van Carmen. Pfaff nam het op tegen drie Duitse beroemdheden: acteur Dustin Semmelrogge, presentatrice Aleksandra Bechtel en Frank Fussbroich, acteur in een Duitse docusoap. Jean-Marie richt zich daarnaast volop op het voetbal en hengelt opnieuw naar aanbiedingen. Hij weet dat zijn serie op de laatste benen loopt. De Nederlandse trainer Guus Hiddink is af en toe te gast in Zuid-Korea, waar hij als bondscoach in 2002 de halve finale haalde van het WK. Tijdens een van die bezoeken neemt hij Jean-Marie Pfaff mee. Hiddink: Altijd weer staan er zon twintig cameraploegen op het vliegveld te wachten. En een stuk of vijftig, zestig fotografen. Het is echt niet te geloven. Ik was er vorig jaar (in 2011,td) met Jean-Marie. Die was helemaal in zijn nopjes met al die belangstelling. Hij maakte zich al breed voor de fotos. Maar toen ik linksaf sloeg voor een korte persconferentie en Jean Marie rechtdoor ging, liepen echt alle journalisten, cameramensen en fotografen met mij mee. Je had dat gezicht van Pfaff moeten zien. Geweldig! Nederland is ook een mogelijkheid voor Pfaff. Begin januari 2011 biedt hij zijn diensten als trainer aan bij RBC Roosendaal. Ik wil dat clubke uit Roosendaal wel naar een hoger plan tillen, vertelt Pfaff enigszins respectloos. De tweeklasser zoekt een nieuwe coach aangezien Fuat Capa is vertrokken naar Kasimpasa. Volgens RBC is Pfaff zeker geen kandidaat. Hij past niet in het financile plaatje van RBC. Op de site voetbal.nl is de commentaar vernietigend. Jean-Marie Pfaff, de camerageile clown uit Belgie, moest maar weer eens in het nieuws komen. Zo vond hij zelf. Dus solliciteerde hij openlijk naar de functie van trainer. Bij RBC uit Roosendaal, om precies te zijn. Dat clupke wil hij wel helpen. De club uit de Jupiler League moet binnen enkele weken een nieuwe trainer aanstellen na het vertrek van Fuat Capa naar Turkije. De KNVB stond vervolgens niet toe dat de nog ongediplomeerde Eric Hellemons zijn taken overnam. Maar de redding is nabij. Jean-Marie, de wandelende reclamezuil, biedt zijn hulp aan. Leuk voor zijn reallife soap, zal hij wel denken. Een clown in een trainingspak, ongetwijfeld goed voor de kijkcijfers. Dat hij voor aap staat, maakt hem weinig uit. Het werd immers wat stil na zijn medewerking aan het WK-bid. Zolang de cameras maar op Pfaff zelf gericht zijn, vindt hij het goed. Ervaring als trainer heeft hij amper. Geen punt. Dat het avontuur in Oostende, zon dertien jaar geleden op niets uitliep, dat kan toch een keer gebeuren? En daarna had JeanMarie, vernoemd naar de eigenaren van de stamkroeg van zijn vader, het te druk met de kids. Ervaring is geen must, volgens Pfaff. Ik heb twee WKs gekeept en heb bij Bayern

114

Mnchen gespeeld. Ha! De treffende uitspraak van Co Adriaanse over die ruiter en het paard is aan zijn oren niet besteed. Het is eigenlijk jammer dat de aandacht uitgaat naar de clown Pfaff. En zn kinderen. En zn overhemden. En wie al niet meer. Zo vergeet je haast wat voor geweldige keeper het in de jaren tachtig was. Niet voor niets werd hij verkozen tot beste keeper ter wereld. Auteurs Coninx en Michiels: Jean-Marie Pfaff is altijd een gewone jongen gebleven, een gewone Belg, door de jaren heen niet echt wijzer geworden, misschien wel sluwer, een kleine zelfstandige die zich vaak ten onrechte benadeeld voelde. Hij kon maar niet begrijpen dat de bond en de grote clubs hem links lieten liggen als trainer, en dat zijn simplistische ideen genegeerd werden, maar vervulde ondertussen wel met verve de rol van promotieman. Appartement in Vinkeveen? Op VTM worden de laatste afleveringen van De Pfaffs uitgezonden. Wie op zondagavond het reilen en zeilen van de familie volgt, heeft gezien dat Debby en Nicolas met de kinderen op vakantie waren in het Nederlandse Vinkeveen. Volgens een Nederlands tijdschrift wordt de familie daar wel vaker gespot en zou Jean-Marie er zelfs een peperdure woning gekocht hebben. Dochter Lindsey onkent dat. Dit is echt niet meer normaal, reageert ze in de media. De geruchten over de aankoop zijn volgens dochter Lindsey zelfs klinkklare nonsens. Wij zijn al jarenlang goed bevriend met Joop Leliveld, de eigenaar van de woningen. We mogen langsgaan zo vaak we willen, vertelt ze in Dag Allemaal. Ze is allerminst opgezet met de roddels die met de regelmaat van de klok verschijnen. Jean-Marie: Joop Leliveld en ik zijn vrienden. We hebben veel gemeen. We zijn beiden oud-keepers, zijn allebei genteresseerd in bouwen, klinkt het in het AD. Leliveld is de man die in 1970 onder de lat stond bij het allereerste elftal van FC Utrecht. Hij is ook de bouwer en de eigenaar van het FC Utrecht-stadion. Toch probeert Lindsey het zich minder aan te trekken dan vroeger. Ze heeft zelfs een manier gevonden om er ludiek mee om te gaan. Ik heb op de website van papa een roddelhoekje aangemaakt waar ik alle kletspraat die over ons verteld wordt zet. Misschien zullen sommige mensen dan eens stilstaan bij wat ze allemaal uitvinden. Dat roddelhoekje is interessant. Medio 2012 staat er bijvoorbeeld de roddel dat de serie stopgezet zal worden. Het appartement dat de Pfaffs mogen gebruiken bevindt zich in Harbour Village en is gelegen aan de Molenkade. Naast het appartement van de Pfaffs bevindt zich het stulpje van Rachel Hazes, de weduwe van de beroemde Nederlandse zanger Andr. Vinkeveen heeft de naam dat er veel bekende Nederlanders wonen. Maar volgens Arnold de Groot van Witte Makelaars valt dat best mee. Voor zover ik weet, want er zijn nogal wat recreatiewoningen die in de familie blijven. Misschien dat daar nog wat BNers wonen. Andr Hazes is waarschijnlijk de bekendste Nederlander die ooit in Vinkeveen woonde. Maar ook Johan Cruijff streek er ooit neer. Nu wonen er nog enkele grote namen uit de confectiewereld. Dat zal wel een soort-zoekt-soorteffect zijn. En voetballers, die zie je hier ook nog wel eens een paar jaar vertoeven, aldus makelaar Arnold de Groot in de
115

Nederlandse krant AD. Zo woonden Jari Litmanen en Patrick Kluivert ooit aan de plassen en Klaas-Jan Huntelaar heeft er zeer recent zijn huis verkocht. Vinkeveen kent een bijzondere lintbebouwing. Wat je vanaf de weg ziet, is slechts een klein deel van het aantal woningen. Er staat veel bijzonders en vanaf het water zie je dat het beste. Het dorp biedt door die structuur veel privacy. Je kunt misschien wel met een boot dicht bij de huizen komen om eens lekker binnen te kijken, maar dat gebeurt nauwelijks. Mensen varen wel langs, maar niemand legt de boot even stil om uitgebreid te kijken wie er in dat enorme huis woont. Die cultuur heerst gewoon niet in Vinkeveen. De Groot heeft behoorlijk wat miljoenenvilas in de aanbieding. Je zou denken dat de kredietcrisis de verkoop van dergelijke woningen stillegt, maar dat is geenszins het geval. Momenteel lopen er op ons kantoor drie onderhandelingen met een vraagprijs van rond een miljoen euro. Wij merken zelfs dat de markt weer wat aantrekt. Onlangs nog verkocht ik een woning van zes ton zonder dat het internet er aan te pas is gekomen. Het appartement waar Debby en Nicolas logeerden, kost minstens 215.200 euro. Merkwaardig is dat op de sites van twee Nederlandse fotografen vermeld staat dat het appartement eigendom is van de Pfaffs. Op het fotopersbureau van Peter Smulders staat bij een foto van het appartement: Jean-Marie Pfaff heeft een recreatiewoning in Vinkeveen. Hij woont rechts. Links woont Rachel Hazes. Eenzelfde geluid op de site van fotograaf Leo Vogelzang. Villa nog steeds te koop Van Vinkeveen terug naar Brasschaat. Begin januari 2011 staat Vlaanderens bekendste villa na twee jaar nog altijd te koop. En dat ondanks twee prijsdalingen en het feit dat nu al meerdere vastgoedmakelaars en immosites de woning aanprijzen. 'Met het huis is niks mis,' reageert dochter des huizes Debby wat kregelig. 'Het is niet onze schuld dat de kandidaten hun financiering niet rond krijgen.' Wie 1.480.000 euro veil heeft, mag zijn intrek nemen in de villa van Jean-Marie en Carmen Pfaff in Brasschaat. Pittig detail: het goed staat te koop bij Rodenburgh - niet die familie van het VTM-feuilleton De Rodenburgs, maar de vastgoedmakelaar uit Brasschaat die gespecialiseerd is in 'droomhuizen'. Die heeft ook collega's uit de buurt ingeschakeld. 'Er is te veel negatieve publiciteit geweest rond deze villa in een bepaalde rioolpers,' zegt vastgoedmakelaar Arthur Rodenburgh in de media. 'Dat hij in slechte staat is, dat hij veel te duur is. Zo lees je steevast over een schatting van 1,3 miljoen euro. Maar dat bedrag heeft nooit in een schattingsverslag gestaan. Het is genoemd door een concurrerende makelaar die het pand niet in portefeuille heeft en het bij mijn weten zelfs niet bezocht heeft. Maar ondertussen blijft dat verhaal meegaan, helaas.' Wat niet wegneemt dat de oorspronkelijke vraagprijs van net geen 1,9 miljoen euro - toen was de verkoop nog alleen in handen van een notaris in Merksem - al aardig gezakt is. 'Toegegeven, de initile prijs was wat te hoog gegrepen. Maar de huidige prijs noem ik een meer dan

116

correcte waarde. Het huis heeft flink wat troeven: het is gelegen in een van de mooiste straten van Brasschaat, in een mooie villabuurt, heeft voldoende garages, een tennisbaan en een binnenzwembad. Alles is volledig vergund - toch niet onbelangrijk in Vlaanderen - en is zowel geschikt voor iemand die er een zelfstandige activiteit wil uitbouwen, als voor iemand die graag gasten laat overnachten.' Er is een verklaring waarom het zo lang duurt alvorens de villa verkocht raakt. Die 1,48 miljoen blijft een aanzienlijk bedrag en iedereen weet dat de villamarkt het niet makkelijk heeft,' legt Rodenburgh uit. 'Typische klanten zijn mensen die al in een villa wonen en iets groters of exclusievers zoeken. De meesten aarzelen echter om hun handtekening te zetten zolang hun bestaande woning niet verkocht is. Dat remt de villamarkt nog altijd af.' Debby wijst er bovendien fijntjes op dat de villa pas 16 maanden officieel op de markt is. 'Het is zeker niet zo dat er nog geen belangstelling is geweest. Maar op het laatste moment komt er altijd weer een kink in de kabel. Meestal krijgen de kandidaat-kopers de financiering niet rond, al herinner ik me ook een sterk genteresseerd koppel dat wat later besloot om uit elkaar te gaan. Aan het huis ligt het zeker niet, tenzij dan dat het voor sommigen wat te groot is. Maar daar kan je niet veel aan veranderen.' Einde van De Pfaffs Medio juni 2011 is de kogel door de kerk. Na tien jaar komt er een einde aan de uitzendingen van de Pfaffs. In het najaar van 2011 brengt vtm nog een speciale slotreeks en dan is het definitief gedaan. De kijkers van vtm konden tien jaar lang het leven volgen van de familie Pfaff. Van de geboorte van de kleinkinderen tot het huwelijk van Lyndsey en Dave, het ongeval van Jean-Marie tot de verhuis naar een nieuwe woning. De familie Pfaff vindt dit een mooie slotfase. Ik kijk zeer positief terug op die voorbije jaren. Wij zijn geen acteurs en het is een groot succes dat we dit zo lang hebben kunnen doen. Het heeft ons ook hele mooie beelden van de familie opgeleverd: trouwen, geboorte, de dood van bompa. Dingen die elke familie meemaakt. Ik heb nooit een gebrek aan privacy gehad: ik heb niets te verstoppen. Van sinds ik 16 jaar was werd ik bij Beveren al met de camera gevolgd. Ik heb er nooit geen probleem van gemaakt, verklaart Jean-Marie. Lyndsey: Wij hebben tien jaar lang ons huis opengezet voor Vlaanderen, in vooren tegenspoed. We hebben daarbij heel veel mooie reacties gekregen van kijkers. De cameraploegen in huis: we gaan ze wat missen, al waren ze bijna een deel geworden van onze familie. Onze familie heeft een druk bestaan en het is voor iedereen welgekomen om onze horizon te verbreden en ook van onze gezinnen te genieten. Volgens Story zullen een aantal leden van de familie zeker nog te zien zijn in andere programmas. Carmen droomt van een kookprogramma. Een berekening van sterrenstek.nl leert dat de familie Pfaff veel geld verdiend heeft aan de televisiereeks. De 228 afleveringen brachten de Pfaffs op tien jaar tijd volgens de Nederlandse site liefst 5,7 miljoen euro op, een goudmijn dus. Sterrenstek.nl hanteert

117

impliciet een vergoeding van 25.000 euro per aflevering voor de volledige familie. Al is alles relatief als je weet dat de Kardashians alleen al in 2010 samen 47,7 miljoen euro verdienden. Echte gold diggers, volgens mediafenomeen Astrid Bryan. De familie Kardashian doet letterlijk alles voor het geld, klinkt het in Storywood. De Standaard bestempelt de Pfaffs vreemd genoeg als winnaars van de week. Eindelijk rust. De Pfaffs waren tien jaar lang contractueel verplicht om op elk moment de camera's van VTM binnen te laten. Daar zijn ze nu van af, zodat ze de draad van hun leven weer kunnen oppikken. Sam hoeft niet langer te kokhalzen bij het aanschouwen van een hondendrol, Nicolas hoeft geen ranzige rechtse praat meer uit te slaan, Carmen hoeft geen botten meer te breken, en Jean-Marie hoeft luie negers geen schop onder hun kont meer te geven. Dat doet ons eraan denken: is de oer-Pfaff niet bang voor het zwarte gat? Waarheid Het einde van de reeks, de belastingfraude en de moeizame verkoop van de villa maken de tongen los. Er verschijnen verschillende artikels over de vermeende druk op de financin van de familie Pfaff. De familie betreurt dat sommige uitlatingen hierover een verkeerd beeld kunnen geven van hun levenssituatie. Jean-Marie: Zoals iedereen moeten ook wij als familie hard werken om onze boterham te verdienen. We beseffen als gezin zeker dat wij een voorrecht genieten door geld te verdienen met televisie. Toch hoeft niemand zich zorgen te maken, wij hebben alles goed op een rijtje financieel. Jean-Marie spreekt de waarheid, klinkt het op starplanet.com. Pfaff: Al vanaf de begin jaren dat ik professioneel voetbalde, kregen Carmen en ik meer te maken met de media. Dat zorgde ervoor dat we meer dan anderen in de kijker stonden. Het is dus erg begrijpelijk dat ons leven meer openbaar bekeken wordt dan een ander, maar daarom hoeven wij er nog niet in mee te stemmen dat onze vermeende boekhouding uitgesmeerd wordt door de pers. Onze familie is zeer gelukkig en gezond, dat is waar het in het leven om draait, aldus Jean-Marie op starplanet. De krant De Standaard durft wel te lachen met de familie. Pfaff is volgens de krant de enige BV die af en toe nog opduikt in een advertentie of een reclamespot, de laatste tijd zelfs als bewuste parodie op zichzelf. Abortus Over media-aandacht kunnen de Pfaffs niet echt klagen. Eind juni 2011 zijn Jean-Marie en Carmen te gast bij Marcel Vanthilt in Villa Vanthilt, ter ere van hun zevenendertigste huwelijksverjaardag. Maar dat feest krijgt een heel andere wending als Carmen lacherig vertelt dat ze ooit een au pair geholpen heeft met een geheime abortus. Geen enkele Pfaff was daarvan op de hoogte.. Die kindermeisjes steken wat uit hoor! Dat kun je je niet voorstellen. Ze waren nog maar 16, 17 jaar oud. Als je dan een party hebt in de tuin met wat spelers van Bayern Mnchen Die meisjes leren dan ook die spelers kennen. En ja, van het een komt het ander. En dan komt de miserie h. Dus ja, wat doe je dan als goeie vrouw? Dan betaal je de abortus. In die tijd was dat niet simpel hoor. Dat meisje wat een pateeke. Die is later nog in een Heidi in Tirol-seksfilm terechtgekomen, aldus Carmen.

118

Op het zelfde ogenblik valt de naam van Jean-Marie in het dossier Reijtenbagh. Louis Reijtenbagh is een voormalig huisarts uit Almelo en investeerder, die in Quote's lijst van de 500 rijkste Nederlanders de 116de plaats bezet met een geschat vermogen van 230 miljoen euro. Het Antwerps parket voert sedert 2007 een onderzoek naar grootschalige witwaspraktijken en belastingdontduiking, gebruik van valse stukken en het opzetten van een criminele organisatie in hoofde van de verdachte Reijtenbagh uit Brasschaat, zijn twee zonen, zijn echtgenote en enkele andere betrokkenen. Ze creerden een complex en ondoorzichtig geheel van vennootschappen, waardoor hun persoonlijk vermogen kon worden afgeschermd en buiten de fiscale aanslagen kon blijven. In de loop van december 2009 werden in acht Europese landen een simultane actie uitgevoerd. Hierbij werden aanzienlijke beslagen gelegd op mogelijke wederrechtelijke vermogensvoordelen, waaronder kunstvoorwerpen, juwelen, auto's en geld. Pikant detail: speurders vonden bij Reijtenbagh ook documenten die waren gericht aan niemand minder dan Jean-Marie Pfaff. In de documenten wordt de oud-doelman van de Rode Duivels bedankt voor zijn bemiddeling bij de aankoop van meubelen. Dankzij JeanMarie Pfaff kregen de Reijtenbaghs een aanzienlijke korting. Alsof ze die nog nodig hadden. Montecatini Vanaf juli 2011 vertegenwoordigt het Nederlandse Montecatini Talent Agency (MTA), het internationale managementbureau van enkele sterren, ook de belangen van de meeste leden van de familie Pfaff. Dit gaat van boekingen en interviewaanvragen, tot PR stunts en Celebrity Marketing in Belgi n Nederland, luidt het in het persbericht. Manager van de Pfaffs wordt Willemijn van Dommelen. Niet iedereen verhuist naar Montecatini. Kelly en Sam blijven trouw aan hun persoonlijke managers. De boekingen verlopen dus nog steeds via Frank Daniels voor Sam en via Filip Perdu voor Kelly. Ook Benelux Theater schermt met de Pfaffs. Daar kan Lyndsay (sic) geboekt worden. Lezer Hubert Buysse op pallieterke.be: Het moge hen en hun manager goed gaan maar ik denk toch dat Jean Marie en zijn familie beter kunnen gaan werken voor hun kost. Maar dat zal een ander probleem zijn. Na zijn pijnlijke ervaring bij zijn bontwinkel die hij destijds samen met Eric Vanderaerden in Brasschaat dacht te kunnen uitbaten heeft hij namelijk op gebied van zelfstandige eerder slechte herinneringen en zijn dochters en schoonzonen doen het al niet veel beter. We konden geen spoor terugvinden van dat zakelijke avontuur. De enige aanwijzing is dat Eric Vanderaerden in 1993 fietste voor het team Vanderaerden-Padrino. Sponsors waren de winkel van Vanderaerdens echtgenote Lederfashion Vanderaerden uit Heusden-Zolder en Padrino uit Brasschaat. Van beide zaken is geen spoor meer terug te vinden in Het Staatsblad, de kruispuntbank noch de balanscentrale van de Nationale Bank. Betalen voor interview

119

Nu de Vlaamse zender vtm de stekker uit de realityreeks heeft getrokken, moet de familie op zoek naar nieuwe inkomsten.Volgens de krant Het Laatste Nieuws moet je vanaf nu 550 euro per interview betalen. Wie een acte de prsence wil, moet 1250 euro ophoesten. Pfaff reageert verbolgen in Het Nieuwsblad: 'Zo lijkt het wel of wij niets gratis willen doen. Wel vandaag ben ik hier in Kapellen voor Music For Life en morgen kom ik voor Music For Life op in Leuven en neem ik deel aan een galawedstrijd met andere bekende mensen. Ik steun regelmatig het goede doel en heb bijvoorbeeld ook al veel financile steun gegeven aan de gemeente Brasschaat, waar ik woon, maar over zulke dingen wordt niet geschreven. Wanneer ik voor een interview onkosten moet maken voor verplaatsingen en dergelijke is het eigenlijk normaal dat je daar een vergoeding voor vraagt.' Ook manager Willemijn van Dommelen reageert. Helaas moeten wij betreuren dat er nog altijd journalisten zijn die in hun publicaties misleidend zijn. Als wij voor elk interview geld zouden vragen voor de familie, zouden ze een groot vermogen hebben. Het is zeker niet zo dat elk interview betalend is. Als het gaat om een prestatie dat een dagdeel tot een hele dag in beslag neemt dan is daar een vergoeding voor voorzien, inderdaad. Maar dat is bij ieder bekend persoon het geval. Dat is namelijk een deel van hun job. Elke aanvraag wordt secuur besproken. We werken dan ook niet met een standaardtariefkaart voor een aanvraag van een prestatie. Elke klant heeft een andere behoefte en samen met hen proberen we creatieve voorstellen uit te werken. De familie, waaronder Jean-Marie werkt aan verschillende projecten belangeloos mee. Zoals dit weekend waarbij Jean-Marie twee dagen voor Music for Life in het doel zal staan. Ieder van onze clinten uit de familie is van de hard werkende klasse. Veel mensen denken dat zij alles in sponsoring krijgen, maar niets is minder waar. Ook het huwelijk van Dave en Lyndsey is zeker niet door vtm destijds betaald, dat is de reinste onzin. De vermeende andere deals rond wagens, kleding en andere zaken zijn tevens uit de lucht gegrepen en geven absoluut een verkeerd beeld. Ik verzeker heel Vlaanderen dat onze clinten net als iedereen hard werken om hun boterham te verdienen. Foute keeper? Niet iedereen gelooft dat mooie verhaal dat door Van Dommelen wordt opgehangen. In Het foute elftal, een boek van de Nederlandse auteurs Joost Houtman en Jan-Cees Butter dat in 2012 verschijnt, wordt Jean-Marie over de hekel gehaald. Belgi is volgens het tweetal het Mekka voor foute keepers. Wie Belgi en keeper zegt, kan niet om JeanMarie Pfaff heen. Nu ja, eigenlijk is Jean-Marie een halve Belg: zijn moeder was Nederlandse. Jean-Marie wordt in Belgi na het WK van 1986 in Mexico een al even iconische voornaam als Eddy. Een keeper met een goddelijke status. Alleen over water lopen kan hij niet. De auteurs verwijzen naar het zware incident tijdens het WK in 1982 toen de speelse journalist Jan Wauters Pfaff in het zwembad leerde zwemmen. Iedereen maar lachen en grollen om de spartelende Jean-Marie. Een spartelende keeper werkt immers altijd op de lachspieren. Tot uiteindelijk iemand beseft dat de jongen die in een woonwagen is opgegroeid misschien wel niet kan zwemmen... Dat El Sympatico foute hemden draagt en een bijzonder fout Duits hanteert, is alom gekend. Wat is er immers niet bekend van Pfaff en de zijnen? Voor een fikse

120

vergoeding laten de Pfaffs echtgenote Carmen, dochters Kelly, Debby en Lindsey en hun partners en kinderen cameraploegen de kleinste details van hun leven filmen. Maar de problemen met de fiscus houden ze liever uit de pers. Pfaff begaat een flater door een klacht in te dienen tegen het bedrijf Duplodak. Die firma komt namelijk haar sponsorverplichtingen niet navolgens Pfaff. Het gerecht onderzoekt de zaak en merkt dat Pfaffs Liebelingskleur zwart is als het op betalingen aankomt. In november 2011 wordt duidelijk dat de Pfaffs een regeling hebben getroffen met de fiscus. In verband met de aanklacht voor fiscale fraude en belastingontduiking. De wirwar aan vennootschappen, de schimmige sponsordeals van keukens over grasmaaiers tot autos zullen daardoor nooit het daglicht zien. Wel, ik muss sagen, op dit moment, Ik habe ruhig gebleben, zou de voormalig keeper van Beveren, Bayern Mnchen, Trabzonspor, Lierse en de Rode Duivels waarschijnlijk zeggen. Nu de Vlaamse zender vtm de stekker uit de realityreeks heeft getrokken, moet de familie op zoek naar nieuwe inkomsten.Volgens de krant Het Laatste Nieuws moet je vanaf nu 550 euro per interview betalen. Wie een acte de prsence wil, moet 1250 euro ophoesten. Welkom in het land van de foute keepers. Villa verkocht? Begin augustus 2010 wordt Carmen door De Standaard uitgeroepen tot winnares van de week. Niks destructieve krachten bij Carmen Pfaff. En wel integendeel. Mevrouw JeanMarie prijkt deze week op de cover van Dag Allemaal omdat ze naar de plastisch chirurg is geweest. Een ooglidcorrectie en een minifacelift, meer niet. Maar het resultaat is wonderbaarlijk. Carmen (54) ziet er voortaan weer (44) uit, volgens sommigen zelfs (34). Duur was het niet volgens Carmen. Met het budget van drie serieuze vakanties kom je er wel. Volgens ons zal de dokter ook wel een gecorrigeerd oogje hebben dichtgeknepen bij het opstellen van zijn factuur. In het interview wordt zijn naam 1,2,3,4,5! keer vermeld. En binnenkort is er nog de tv-reeks. Midden november 2011 is er opnieuw een sprankeltje goed nieuws. Het heeft meer dan twee jaar geduurd, maar dan is het toch zo ver: een genteresseerde koper heeft een bod uitgebracht op de villa van de Pfaffs in Brasschaat. De riante woonst staat al sinds 2009 te koop. 'Er is een serieus bod uitgebracht op de villa en er wordt nog volop onderhandeld, maar alles ziet er goed uit,' bevestigt vastgoedmakelaar Rodenburgh in Dag Allemaal. De oorspronkelijke vraagprijs van 1,9 miljoen euro was al gezakt tot 1,48 miljoen. Makelaar Rodenburgh kan niet zeggen hoe hoog het bod is, maar verwacht naar eigen zeggen dat de verkoop binnen enkele weken kan worden afgerond. Voor Carmen en Jean-Marie Pfaff zou de verkoop van de villa de tweede meevaller op korte tijd zijn. Eerder raakte al bekend dat ze niet voor de rechtbank moeten verschijnen voor fiscale fraude en belastingontduiking. De verkoop van de villa zal uiteindelijk niet doorgaan. Maar dat kan geen probleem zijn voor Jean-Marie.Geduld is een mooie deugd. Dat is ook iets wat ik de jeugd van vandaag wil bijbrengen. Het kan tegenwoordig niet rap genoeg gaan, aldus Pfaff in Wijzers. Jean-Marie heeft geduld en is geen gokker. Vreemd dat er eind december 2011 een race voor renpaarden doorgaat in Berlijn. De Jean-Marie Pfaff Rennen is een wedstrijd

121

over 1900 meter voor paarden tussen 3 en 14 jaar oud. Het prijzengeld bedraagt 11.000 euro. Carmen kookt Carmen beseft dat de familie nieuwe bronnen zal moeten aanboren om geld binnen te brengen. In samenwerking met weekblad Story waagt Carmen Pfaff zich aan enkele kookboeken. Vanaf half januari 2012 zijn de drie boekjes beschikbaar. Carmen kookt vaak en graag en heeft er vertrouwen in dat de mensen haar tips zullen smaken. Ze wil zichzelf tonen in deze boeken, tonen wat ze zelf voor haar familie klaarmaakt. Een blik in haar koelkast, maar ook in haar ziel, dixit moeder Pfaff. De drie boeken werken telkens rond een thema: Carmen kookt voor elke dag, Carmen kookt voor de kids en Carmen kookt voor de feesten. Jean-Marie wil iets doen in het voetbal. Eind februari 2012 weet het AD dat Pfaff trainer wil worden bij FC Oss. Pfaff is bij FC Oss in beeld om komende zomer trainer Dirk Heesen op te volgen. Dit klopt niet, is het antwoord van Jean-Marie hierop. Heel het verhaal is volledig verzonnen. Dat voetbal nog steeds mijn passie is, is algemeen geweten. En als er mogelijkheden zouden zijn die mijn pad kruisen, dan zal ik die ook bekijken. Maar heel het verhaal over mijn sollicitatie bij de Nederlandse voetbalploeg FC Oss is uit de lucht gegrepen. Ik ben volop bezig met zaken waar ik me volledig in kan terugvinden zoals bijvoorbeeld mijn presentaties Sports & Business in binnen- en buitenland, incentives en acte de prsences. De overige uren die overblijven, besteed ik het liefst met mijn familie. Mijn agenda is trouwens goed gevuld hoor. Medio april 2012 wil het Nederlandse reclamebureau andersdoen.nl uit Zierikzee opnieuw een tijdschrift maken rond Pfaff. Het blad moet elk kwartaal in een oplage van 30.000 exemplaren verschijnen. Het zal gratis verkrijgbaar zijn bij hotels, tankstations en sportwinkels in Nederland en Belgi. Marieke Mandemaker uit Dreischor maakt de foto's en Jan Geldof uit Vrouwenpolder is cordinator van het magazine. Het eerste nummer over de ex-keeper moet begin juni 2012, kort voor het EK voetbal, in de schappen liggen. Hiervoor heeft Andersdoen.nl een overeenkomst gesloten met Pfaff. In het voorjaar van 2012 begeleidde het Zierikzeese reclamebureau al een project met Jean-Marie. Tijdens de evaluatie hiervan bij de Pfaffs thuis in Brasschaat kwam hun soap ter sprake en informeerde ik naar de mogelijkheid van een eigen magazine. Met de EK en de Olympische Spelen in zicht zou dit een prachtige aftrap zijn voor een veelzijdig familieblad met Pfaffs eigen visie op deze evenementen, aldus Steven Schravesande, eigenaar van andersdoen.nl. Het magazine kon niet teruggevonden worden. Vier managers Na de negatieve publiciteit is het tijd voor een aanval via de pers. Er is immers zoveel leven na De Pfaffs dat Jean-Marie wel vier managers en zaakwaarnemers in dienst heeft om aan de vele vragen uit het buitenland te voldoen. Jean-Marie gaat volgens de media mogelijk als trainer aan de slag in Dubai of Qatar.

122

Met het einde van de VTM-soap De Pfaffs zijn er veel mensen die zich afvragen of Jean-Marie en zijn familie nog aan de bak komen. Daarom riep het management van de Brasschaatse familie de pers gisteren bijeen om de puntjes op de i te zetten. Op die persconferentie waren niet n, maar drie managers en zaakwaarnemers van Jean-Marie Pfaff aanwezig, schrijft De Standaard. Het hadden er vier kunnen zijn, maar de Duitse vertegenwoordiger van El Sympatico was helaas verhinderd. Pfaff ging eind 2011 al met Sven Ehricht in zee. Vanuit Duitsland zegt Ehricht van Ehricht Consulting & Management dat de vraag naar het product' Jean-Marie Pfaff enorm is: Zal ik er even onze agenda voor Jean-Marie bijhalen? Eerstdaags woont hij de finale van de Duitse beker bij, op 12 mei in Berlijn, gevolgd door een benefietwedstrijd voor kinderen op 14 mei. Vijf dagen later is Jean-Marie op de finale van de Champions League in Mnchen, waar hij ook de Special Olympics opent. Tussendoor hebben we afspraken met banken en bedrijven, allemaal mensen die willen dat Jean-Marie een lezing of motivatietraining komt geven. Het is z druk dat JeanMarie hier een appartement ter beschikking heeft omdat hij beter in Mnchen overnacht in plaats van heen en weer te vliegen.' De Duitse zaakwaarnemer zegt dat hij maar n doel heeft: van Jean-Marie opnieuw a global brand maken, een wereldwijd merk. Jean-Marie is nummer n geweest. Van een nummer n willen mensen maar n ding weten: hoe zij ook nummer n kunnen worden. Daarom gaan we Jean-Marie uitspelen op de wereldkampioenschappen voetbal in Rusland en Qatar.' De Duitse manager Ehricht gebruikt de website jeanmarie-pfaff.com. Via deze website wordt de bezoeker afgeleid naar consultant & manager Sven Ehricht. Voor zijn carrire in Qatar en de wijde omgeving van het Midden-Oosten kan Jean-Marie een beroep doen op Mourad Bouchikhi. De man vertelt in Antwerpen dat de interesse voor Jean-Marie vanuit landen als Algerije, Dubai en Qatar enorm groot is. Z groot dat er mogelijk snel nieuws volgt over een carrire als trainer in een van die landen. Bouchikhi: Er zijn onderhandelingen bezig met eersteklassers in die regio. Ik kan niet zeggen welke, maar de belangstelling is zeer concreet. Jean-Marie heeft een licentie als trainer en zijn verleden als beste doelman ter wereld zijn ze in het buitenland niet vergeten. In Algerije spreken ze hem nu al aan als coach Jean-Marie.' Zelf ziet Jean-Marie een carrire in het Midden-Oosten wel zitten. Ik heb mijn kinderen en kleinkinderen zien opgroeien, nu kan ik ingaan op al die aanbiedingen. Al blijft familie voor mij het belangrijkste.' Zelfs vrouw Carmen zegt niet nee tegen een buitenlands avontuur. Als er zo'n voorstel van Qatar of Dubai op tafel ligt, gaan we toch eens moeten vergaderen met de hele familie. Z ver zijn die landen nu ook niet meer. In Qatar bakken ze ook brood h?' Manager Bouchikhi Terwijl de Duitse manager Ehricht een professionele indruk achterlaat, is dat met manager Bouchikhi iets minder het geval. De man zit op de sociale netwerksite Facebook en laat berichtjes achter die niet echt geslaagd zijn. Daar stelt hij zich zo voor: Mourad Bouchikhi Manager of Jean Marie Pfaff Op de fanpagina van de voetballer Christian Karembeu schrijft Bouchikhi:

123

Salut Christian en sait vu a Abu Dahbi au Laureus World Sports Awards,je ttes avec Jean Marie Pfaff, je tes donne ma carte de Visite, peux tu me envoie tes Coordedone, pour l'affaire qeu j tes dit dans les vestier du Emirates Palace Hotel 17 maart 2011 om 9:50 De kans is klein dat Karembeu deze boodschap leest. Het is immers een fanpagina, geen pagina van de voetballer zelf. Bouchikhi is ook te vinden op diverse fora. Op 15 juni 2011 schrijft hij: Bonjour Je suis le Manager de Jean Marie Pfaff, Bravo pour ton courage Mr Adil, car vous ettes un talens exceptionnelles dans le monde du Foot, t Jean Marie Pfaff le plus grands gardien de but de tout les temps t flicite pour ton courage t ton professionnalisme. Op 30 december 2011 noteert Bouchikhi dit op op football-mag.fr: Jean Marie Pfaff et aussi un trs grands entraineur de Foot et ils veux biens transmettre sont s'avoir a la nouvelles gnration ! Laten we beleefd stellen dat het Frans van de man beter kan. Carmen op televisie De boekjes die Carmen met Story uitbracht, zijn wel een succes. Begin mei 2012 wil Carmen zelfs een eigen kookprogramma op televisie. Koken zoals je moeder dat doet, kan n van de invalshoeken zijn van Carmens nieuwe kookprogramma. Waar dat kookprogramma zal worden uitgezonden is nog niet duidelijk. In het voorjaar is het managementbureau van de Pfaffs nog volop in gesprek met een aantal zenders. In De Standaard mag Carmen wel al uitleggen welke bloemkool ze verkiest. Als ik ga winkelen let ik op de prijs, maar voor mij is toch vooral de voedingswaarde belangrijk. Ik betaal liever wat meer voor een grote, mooie bloemkool dan voor een kleinere, afgeprijsde bloemkool. Volgens mij kan je beter wat meer geld uitgeven aan verse groenten, dan het achteraf aan voedingssupplementen en vitaminepillen te verspillen. Want je kan ook op andere manieren besparen. Zo krijgen onze kleinkinderen tegenwoordig een schaal groenten met een dipsausje. Dat verdwijnt even snel als een schaal snoep, maar is een pak gezonder en een pak goedkoper. Zo sla ik twee vliegen in een klap. In de zomer van 2012 brengt Carmen met Story opnieuw een kookboekje uit. Deze keer staat de barbecue centraal, wat enigszins verkeerd getimed is aangezien de zomer van 2012 in ons land in het water valt. Bovendien wordt de barbecue bij de Pfaffs steevast door Jean-Marie gemanipuleerd. Twee weken later komt er verrassend nieuws. Jean-Marie en Carmen emigreren zowaar naar Duitsland. Ongelooflijk hoeveel ik opnieuw gevraagd wordt in het buitenland, zo vertelt Jean-Marie in Story. Ik ben tegenwoordig meer in Duitsland te vinden dan in

124

Belgi. Ik geef er lezingen, peptalks, motivatiespeeches voor bedrijfsleiders, laat hen strafschoppen nemen, houd me bezig met allerhande jongerenprojecten en goede doelen. Grote bedrijven als IBM en Siemens hebben me al gevraagd om te komen spreken. Jean-Marie zou ook terug iets willen betekenen in het voetbal. Bouchikhi: Onlangs werd ik nog benaderd door een Arabisch land dat zelfs wil dat hij bondscoach wordt. Welk land kan, en mag ik nog niet bekend maken. Later zal duidelijk worden dat het om Qatar gaat. Pfaff: Voetbal is nog altijd mijn eerste liefde. Ik heb vorig jaar de nodige examens afgelegd om mijn Pro Licentie te vernieuwen. Ik houd de aanbiedingen nog even in beraad, maar binnenkort moeten er knopen worden doorgehakt. Duitsland is dan ook een logische keuze om te gaan wonen. Jean-Marie heeft er nog een groot voordeel bij: hij beheerst de Duitse taal als geen ander. Pfaffs manager: Ze wonen nu al gedeeltelijk in Duitsland, maar gaan in de zomer op zoek naar een vaste stek. Het is een praktische zet. Bart Van Belle van De Standaard plaatst een ironiserende kanttekening: Het voetbalkanaal van Skynet heeft niemand minder dan Jean-Marie Pfaff aangezocht voor een cursus voetbalduits: Pfiffen met Pfaff. Coach Pfaff als coach in Duitsland, is dat wel realistisch vraagt De Morgen zich af. Bekende Vlamingen leggen zich massaal toe op het coachen van de gewone sterveling. Al is niet iedereen overtuigd van hun kunnen. Coach is een containerbegrip geworden. Jean-Marie Pfaff doet het, Ingeborg ook, Kurt Defrancq, Elke Vanelderen en Brigitta Callens ook. Een goede coach moet kunnen begeesteren en aangezien veel mensen opkijken naar Bekende Vlamingen slagen zij daar meestal in, meent Petra Keisse. Keisse, de auteur van Coaching: Hoe? Zo!, gelooft daarom dat bijvoorbeeld acteurs mensen wel kunnen helpen om vlotter en charismatischer te worden. Al vermoedt ze wel dat sommige BV's zich aan het coachen zullen verbranden. Ik schrok er toch van dat sommigen voor het vak kozen. Iemand als Jean-Marie Pfaff kan managers waarschijnlijk wel enthousiast maken met zijn eigen levensverhaal, maar tenzij hij veel bagage heeft over coaching, moet hij goed ondersteund worden om een boodschap over te brengen waar mensen mee aan de slag kunnen. Ook Mieke heeft haar twijfels. Ze zag Pfaff aan het werk in het bedrijf waar ze werkt.Ik heb een paar jaar terug Jean-Marie Pfaff op mijn werk gezien. Hij stond aan de receptie toen ik er voorbij liep. Ik zei vriendelijk goeiendag, zoals ik tegen iedereen doe en liep verder. Hij keek verbouwereerd dat ik maar gewoon tegen hem deed. Pfaff gaf die dag een speech op ons personeelsfeest, hij is een kennis van de baas. Man man, die vent is langdraaaaaaadig. Maar misschien vallen ze in Duitsland wel voor de peptalk van Pfaff. Medio juni is Pfaff bijvoorbeeld te gast op Imex in Duitsland. Ich habe immer an mich geglaubt, verkondigt hij fier. Die uitspraak staat in schril contrast met de werkelijke Jean-Marie die voortdurend aan zichzelf en aan zijn capaciteiten getwijfeld heeft. Wat overigens een goede eigenschap is. Trainer Urbain Braems hierover in 1987 als Jean-Marie de top bereikt heeft: Als hij problemen heeft, belt hij me op. Dan

125

moet ik op hem inpraten; hem weer zelfvertrouwen geven. Het is vreemd, maar hij twijfelt nog steeds aan zichzelf. Journaliste Katrine De Meyer van Het Laatste Nieuws is in Duitsland aanwezig bij een presentatie van Pfaff. Jammer, het authentieke Jean-Marie Pfaff Duits uit de jaren 80 is weg, noteert ze nadien. Af en toe verlaat er zelfs iemand de zaal om niet terug te keren. Daags na deze toespraak is Jean-Marie bij Bosch in de Allianz Arena van Mnchen. Tien dagen geleden ben ik gaan oefenen, geeft Jean-Marie toe. Kostprijs? 5.000 tot 10.000 euro per toespraak. Fans van het tv-programma Het Eiland denken meteen aan Nolleke, de irritante workcoach, noteert De Meyer. Een week later is Jean-Marie te gast bij de firma Becker. Daar mag hij aan de klanten vertellen hoe je nummer 1 wordt en blijft en hoe je de klanten tot fans kan maken. In Duitsland draagt Pfaff overigens altijd kraagreclame met Duitse bedrijven. Zo staat Eka of Edelstahlkamine gmbh te schitteren op het witte hemd van de keeper. In juli 2012 is er zelfs een cruise met Jean-Marie en Tony Woodcock, kostprijs tussen 3.995 en 14.160 euro. Op ebay biedt ene Jochen Schweizer ook een VIP-dag met Pfaff in Duitsland aan. Voor 299 euro per persoon kan je in het najaar van 2012 een dag met Pfaff meemaken. De boekhouder De heisa rond de belastingfraude van Pfaff is enigszins naar de achtergrond verdrongen. Dat verandert als de rechtszaak tegen boekhouder Guido Verstraete voorkomt. In tegenstelling tot de Pfaffs zelf moet de man zich wel voor de rechtbank verantwoorden.Ik sta er nu wel alleen voor. Niet eerlijk. Ik hoor dat ze naar Duitsland willen verhuizen. Ik zal hen met plezier uitwuiven, sakkert hij in Het Laatste Nieuws. Op vrijdag 15 juni 2012 komt de strafzaak voor, Verstraete wordt vrijgesproken voor boekhoudkundige inbreuken. De man stond alleen terecht nadat de Pfaffs een schikking hadden getroffen met de Kamer van Inbeschuldigingstelling en tot een akkoord waren gekomen met de fiscus. De boekhouding van de Pfaffs was volgens de rechtbank op zijn minst chaotisch en ondoorzichtig. De rechter loofde de boekhouder dat hij met de middelen die hem werden aangereikt - niet altijd de juiste rekeningen bijvoorbeeld - toch een redelijke boekhouding had kunnen reconstrueren. Maar daarbij had hij een aantal onjuistheden begaan. Daarom wilde het openbaar ministerie een boete van 1.100 euro vorderen. Die claim is nu van de baan. De man kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor de daden die de bestuurders van de firma van de Pfaffs, hebben gesteld. En hij heeft een akkoord met de fiscus bewerkstelligd. Daarom volgde vrijdag de vrijspraak. De rechtszaak heeft een wel erg vervelend gevolg voor de Pfaffs. Het Laatste Nieuws slaagt erin een deel van het belastingdossier in te kijken en publiceert enkele smeuge details. Maandag 18 juni 2012 wordt de zwartste dag voor de Pfaffs. De Pfaffs sjoemelden schaamteloos, schrijft Het Laatste Nieuws online. De papieren krant geeft zelfs alle details over fraude bij de Pfaffs.

126

Inkomsten vergaten ze systematisch aan te geven, in het tankstation vroeg JeanMarie een factuur met drie maal het bedrag, de trap in het huis van Lyndsey en de tegels in dat van Kelly belandden in de boekhouding (van de onderneming van Jean-Marie). De boekhouding van de Pfaffs was volgens de krant een schoolvoorbeeld van georganiseerde chaos. Het dossier waarin alle grote en kleine fraudegevallen worden opgesomd, telt maar liefst 71 bladzijden. De Pfaffs lijken wel aan chronisch geheugenverlies te lijden als het op aangiftes aankomt. Voor zijn beeltenis op zakken van het broodmerk Fitty ving Jean-Marie jaarlijks tussen 28.000 en 52.000 euro. Hij vergat dat aan te geven, net als gratis tuinmeubelen, een salon en sponsorgeld van Alken-Maes. Die chalet in Zwitserland? Vier verdiepingen en met een waarde van 805.000 euro? Niet aan gedacht. Het idee voor een chalet in Zwitserland ontstond midden jaren 80. Voor de afreis naar Toluca (Mexico) was er een hoogtestage voor de Rode Duivels in het Zwitserse Ovronnaz en er werden intensieve inspanningstesten georganiseerd in het lab van professor Pannier in Gent. Volgens de bouwonderneming Dnriaz wordt de chalet in 1988 gebouwd. De naam van de chalet is Debkellyn, naar de dochters van Jean-Marie. Volgens een insider heeft Kelly onlangs een nieuw alarmsysteem laten installeren. De Pfaffs staan zelfs in het telefoonboek in Zwitserland. Het telefoonnummer daar is (027) 306.33.88. De opnames van de vtm-reeks rond de familie Pfaff blijken volgens de krant ook jarenlang een handigheidje geweest om allerlei onkosten in te dienen. Bijvoorbeeld een factuur van 9.100 euro voor buitenverlichting teneinde avondopnames vlot te laten verlopen. In werkelijkheid ging het om werken in de villa en in de garage. Een factuur voor 189 flessen voor zwembad opname feest. Volgens vtm is er die dag geen feest aan het zwembad gefilmd. Zuivere priv-uitgaven, zoals 21.000 euro voor het trouwfeest van Lyndsey en Dave, werden als kost opgenomen in de vennootschap. Sommige (kleine) kosten worden dubbel bekoekt. De BBI schrijft in haar rapport: De verwerking van deze kleine bedragen vertoont vreemde camouflagetechnieken. Tot slot zijn er ook facturen waarvan de fiscus denkt dat ze ronduit vals zijn. Zoals de aankoop van 424 flessen sterke drank in n jaar. Daarmee kan je een horecazaak beginnen, merkt de fiscus op. In Nederland nemen alle kranten het bericht over. De imagoschade daar is groot. Pfaff verdedigt zich: Hoe gaat dat in een familie? Carmen vult aan: Ik vind het onterecht dat we nu weer worden opgevoerd als fraudeurs, terwijl het om een proces van de boekhouder gaat. Maar ik trek het me niet meer aan. Ik ben zoals Kai-Mook, ik heb een olifantenvel gekweekt. De villa uit de Guyotdreef is dan nog steeds te koop. Op de Nederlandse site dbbvastgoed.nl is het prijskaartje dan al gezakt naar 1,4 miljoen euro. Dat het huis van De Pfaffs niet verkocht raakt, dat logisch zijn volgens een anonieme bron in Tv Familie want het huis zou versleten zijn. In het zwembad zou een groot lek zitten en de onderhoudskosten voor het huis zouden torenhoog zijn. Roddels volgens de familie. Qatar

127

Begin juli is er opnieuw een verrassende wending in de soap rond de verhuis van de Pfaffs. Jean-Marie verhuist niet naar Duitsland maar zal samen met Carmen naar Qatar verhuizen. Dat laat manager Bouchikhi weten. De beslissing is gevallen. Voor Jean-Marie was het een kwestie van werkzekerheid, en die kan men hem nu bieden. Hij wordt in Qatar hoofdtrainer van de Internationale Voetbalacademie en gaat er ook een eersteklasser trainen. Hij krijgt er een huis ter beschikking en een wagen met privchauffeur. Carmen zal hem volgen. Mensen zullen uiteraard zeggen dat hij vlucht voor de fiscus, maar niets is minder waar. Jean-Marie is ook eerlijk over zijn familie die hij achterlaat. Hij zei me: Mourad, ik heb drie mooie dochters, maar nu moet ik mijn grote droom achterna. Ik heb spijt dat mijn trainerscarrire in Belgi beperkt is gebleven. Ik wil er nog n keer voluit voor gaan, aldus Bouchikhi in Het Laatste Nieuws. Vreemd is dat het vertrek niet onmiddellijk gepland is.Volgens Bouchikhi vertrekken Jean-Marie en Carmen ten laatste over anderhalf jaar, een eeuwigheid in de voetbalwereld. Op showvandaag.nl staat onmiddellijk te lezen dat de Pfaffs naar Qatar vluchten voor fiscus. Jean Marie Pfaff en zijn vrouw Carmen gaan verhuizen naar Qatar. Volgens geruchten is het een vlucht voor de enorme belastingschuld die de oud voetballer en realityster heeft. Nauwelijks een week later zal het bericht van Bouchikhi alweer ontkracht worden. De geloofwaardigheid van de berichtgeving rond de Pfaffs is onder nul gezakt. Zelfs de weerberichten voor de kust hebben die zomer meer voorspellende kracht. Dat krijg je als je werkt met liefst vier managers. Wordt het nu Mnchen of Qatar? De wilde verhuisplannen van Jean-Marie Pfaff blijven maar de ronde doen. 'Er zijn gesprekken geweest over workhops die ik zou geven aan voetballers in Qatar, dus vlieg ik binnenkort wel eens voor een paar weken of maanden naar ginder,' licht Jean-Marie Pfaff in huisblad Story toe. En die verhuis naar Duitsland dan? 'Ik geef er veel actes de prsence en lezingen, het is dus handig om er langere periodes te verblijven,' vertelt Pfaff. Een permanente verhuis zit er echter niet meteen in. Wie dus bang is om 'El Sympatico' te moeten missen, kan op beide oren slapen: 'Mijn uitvalsbasis blijft Brasschaat. Hier zijn we gelukkig,' besluit Jean-Marie in het weekblad. Medio juli 2012 reageert Pfaff ook voor het eerst echt op de belastingfraude. Ik kan alleen zeggen dat ik altijd in alle eerlijkheid gehandeld heb, verklaart hij in Story. De harde kritiek op diverse fora leest Jean-Marie naar eigen zeggen niet. Ik zeg altijd: domme mensen kunnen me niet beledigen en verstandige mensen doen zoiets niet. Voor Pfaff is het belastingdossier nu echt definitief afgesloten. Je hebt natuurlijk altijd mensen die jaloers zijn, dat is een ziekte. Ik doe zo veel voor goede doelen en daar spreekt niemand over. In eigen land proberen ze me liever kapot te krijgen terwijl ze me in het buitenland wel waarderen, als een koning zelfs. Onlangs was ik in Oekrane. Op de luchthaven kreeg ik dezelfde vip-ontvangst als een president. Ook in Algerije stonden er vier bodyguards dag en nacht voor me klaar. Pfaff droomt naar eigen zeggen nog steeds van een carrire als (keepers)trainer. Dat zal dan wel in het buitenland moeten gebeuren. Hier blijf ik in de kou staan. Het is altijd mijn droom geweest om hier in Belgi iets uit de grond te stampen, maar de

128

voetbalbond heeft me daar nooit in gesteund, jankt Pfaff. In plaats van de investeren in opleidingen, geven ze liever bakken geld uit om buitenlanders aan te kopen. Dus zit er niks anders op dan zelf naar het buitenland te trekken. Ik heb energie over, voel me top en zit beter dan ooit in mijn vel. Pfaff vergeet hierbij gemakshalve dat hij in de jaren tachtig zelf een dure buitenlander was toen hij bij Bayern speelde. Centrale vennootschap Laten we het financile imperium van Jean-Marie en Carmen eens doorlichten. We baseren ons hierbij op de geauditeerde en neergelegde jaarrekeningen van de onderneming bij de balanscentrale van de Nationale Bank van Belgi (NBB). Een goede verstaander weet, met wat Het Laatste Nieuws over het belastingdossier van Pfaff schreef, dat het om een onderschatting gaat van het werkelijke vermogen van de familie. Ook de 3 buitenlandse rekeningen die volgens de krant niet werden aangegeven, blijven buiten beeld. De centrale vennootschap van de Pfaffs is de naamloze vennootschap (NV) D.K.L.C. De initialen verwijzen uiteraard naar Debby, Kelly, Lyndsey en Carmen, respectievelijk de drie dochters en de vrouw van El Sympatico. De firma werd al in 1990 opgericht. Toen heette de onderneming Pfaff International Consulting. In 1993 werd de naam veranderd in Pfaff J.M. Sports & Business of ook JeanMarie Pfaff Sports and Business. In 1995 noteert De Tijd dat de vennootschap op twee plaatsen wil investeren: in een sportcomplex en mogelijk op een terrein in Eisden. Pas in 1997 werd de naam nog eens veranderd in het huidige D.K.L.C. De wijzigingen van de naam geven ook goed de doelstelling van de vennootschap aan. In eerste instantie lag de focus op Jean-Marie. Eind jaren negentig werden de kinderen en de vrouw van de voormalige keeper betrokken bij het verhaal. Dat was vooruitziend aangezien de eerste afleveringen van de Pfaffs pas in september 2002 op VTM werden uitgezonden. Hoeveel de familie per aflevering kreeg is nog steeds een goed bewaard geheim. Er wordt voor de eerste reeks een bedrag van een miljoen frank of 25.000 euro per aflevering gefluisterd. Andere bronnen houden het op 25.000 euro per persoon voor de volledige eerste reeks. Beide bedragen wijken eigenlijk weinig van elkaar af. Die bedragen zijn realistisch. De gelijkaardige serie De Planckaerts, eveneens op VTM, leverde het gezin Planckaert gemiddeld 150.000 euro per seizoen. Eddy vertelt dit eind november 2010 aan Humo. Er is wel een fundamenteel inhoudelijk verschil: bij de Pfaffs krijg je een les in luxe, bij de Planckaerts een les in eenvoud. Wie wil samenwerken met de Pfaffs, moet de voorwaarden van de nv DKLC aanvaarden. Een van die voorwaarden is dat de factuur voor een dienst volledig op voorhand betaald moet worden. Op jmpfaff.be staan de algemene voorwaarden van de NV. (eigen cursivering) Artikel 3 over de leveringsvoorwaarden stelt letterlijk: Indien DKLC NV zich verbindt tot het leveren van diensten, prestaties (sic) dient 100% van het overeengekomen totaalbedrag vooraf betaald via de corresponderende factuur op met en (sic) vermelding van referentie te worden bij de ondertekening van de offerte/bestelbon.

129

De serie De Pfaffs was zeker een gouden deal voor de familie. In 2001 ging de nv zwaar in het rood en kleurde het eigen vermogen negatief, wat volgens financieel redacteur Emmanuel Vanbrussel van De Morgen kon duiden op geldproblemen aan de Guyotdreef. Maar net in dat jaar kwam de ommekeer. De realityshow met de Pfaffs kwam op de buis en werd een grote hit. Pfaffs nv klauterde uit de rode cijfers. Tussen 2004 en 2006 steeg de jaarwinst van 79.600 tot bijna 124.000 euro. De winst uit bedrijfsactiviteiten klokte in 2006 af op ruim 355.000 euro, bijna drie keer meer dan in 2004. Ook de brutomarge geeft het succes van de Pfaffs weer. De brutomarge geeft het verschil weer tussen de omzet en specifieke kosten. In 2003 bedroeg de brutomarge 151.139 euro. In 2004 was de brutomarge 109.794. Dat jaar werd 288.431 euro omzet geboekt, er waren 178.637 euro kosten. Onderstaande grafiek geeft de brutomarge weer van 2003 tot 2010 voor de nv DKLC.
2003 151139 2004 109794 2005 228543 2006 396232 2007 375041 2008 355587 2009 90991 2010 186711

Brutomarge bij DKLC

600000 euro 400000 200000 0 1 2 3 4 5 6 7 8 2003-2010 Series1 Series2

Eigen verwerking op basis van de gegevens van de NBB Uit een akte gepubliceerd in Het Staatsblad blijkt dat DKLC zich wel een heel ruim actieterrein toe-eigent: Het voeren van promotie en reclame voor goederen, diensten en activiteiten op alle vlakken van de samenleving, public relations. Koop, verkoop, huur, verhuur, import en export van wagenpark, van kleding en textielwaren, van publiciteits- en promotiemateriaal van alle aard. Dienstverlening op alle vlak. Het vervoer van goederen. En alles in de ruimst mogelijke zin van de bewoordingen. Belangrijker dan de naam en het actieterrein van de vennootschap, is uiteraard wat er in de firma zit. De totale activa, dit wil zeggen alles wat de onderneming in bezit heeft, bedragen volgens de laatst gekende jaarrekening zowat een miljoen euro. Driekwart miljoen hiervan is winst die in het verleden gemaakt werd. Uit de resultatenrekening kunnen we afleiden hoe succesvol Jean-Marie wel is op zakelijk vlak. In het laatst gekende boekjaar 2010 behaalde de firma 62.800 euro netto winst. Dat is na belastingen.
130

Indien de firma stopgezet zou worden, kan Jean-Marie zowat 750.000 euro op zijn bankrekening bijschrijven. Indien hij alles correct wil doen, gaat er wel wat af voor de fiscus. Maar er blijft zeker een mooie spaarcent over. Voor de volledigheid vermelden we dat in 2007 het bedrag van 50.000 euro uit de vennootschap werd gehaald. Het ging om een winstuitkering aan de aandeelhouders (de Pfaffs). Twee jaar later werd nog eens 33.333 euro uitgekeerd van de winst. Nieuwe firma Hoe ziet de toekomst eruit nu de serie definitief is stopgezet in Belgi? We ontdekten dat begin 2012 een nieuwe firma werd opgericht: J-Meeting Point of kortweg JMP. De website is er al, maar bevat enkel het logo. We konden achterhalen dat Carmen achter deze firma zit. Samen met de vennootschap Immocorner is Carmen Seth, de meisjesnaam van mevrouw Pfaff, de oprichtster van deze vennootschap die volgens Het Staatsblad een uitbating van eetgelegenheid zal doen. Zou Carmen een restaurant willen openen? Een vijftiental jaar geleden haalde ze het diploma om een eetgelegenheid te houden. Het plan ligt alvast in het verlengde van haar interesses en huidige activiteiten.

131

Debby en Nicolas Debby Pfaff, oudste dochter van Jean-Marie en Carmen, en echtgenoot Nicolas Libart zijn volgens Stefaan Werbrouck van Knack de twee minst interessante Pfaffs. Wat volgens Patrick De Witte een beetje oneerbiedig klinkt als de twee minst jeukende muggenbeten. Debby Edilbert Gerdina Pfaff werd geboren op 30 mei 1975 in Beveren-Waas. In Duitsland gaat ze in de periode 1982-1988 naar dure een internationale school. Jean-Marie: Mijn dochters zijn geen studiehoofden. Als opvoerder beschouw ik het mijn taak om hen bij te brengen wat goed is en wat kwaad. Of Jean-Marie hierbij belastingfraude als voorbeeld neemt, is onzeker. Jean-Marie droomt wel van een sportcarrire voor zijn oudste dochter. Ze was bezeten van tennis. Ze heeft zelfs een tournooi gewonnen. Ik heb ze een tijd toevertrouwd aan mijn vriend Sepp Maier. Pfaff hoopt dat zijn dochter een nieuwe Steffi Graf wordt. Over de opvoeding van zijn kinderen vertelt Pfaff dit aan Frank Rekers: Kinderen zijn de toekomst van de maatschappij. Wij volwassenen zijn het voorbeeld. Een kind wordt geboren en moet men slijpen tot een diamant. Kinderen hebben ook regels nodig en moeten hun plichten en rechten weten. Een kind moet je steunen en aandacht geven. Een kind moet je altijd belonen, zeker als ze proper (sic) zijn. Een kind moet leren een doelstelling te krijgen, iets waar ze naar toe kunnen groeien. Als ze verder komen kan er jaloezie bij komen, dat is het slechtste wat er bestaat in de maatschappij. Eind jaren negentig vinden we Debby aan de Vlaamse kust terug. Drie jaar lang werkt ze er in een horecazaak. De dan jonge twintigster werkt in een van de horecazaken van Jan Roose in Blankenberge. Aangezien ze in Antwerpen woont, mag ze in de villa van Jan Roose logeren. 'Ik leerde hem kennen toen ik vertegenwoordiger was voor Gerolsteiner,' vertelt Debby. 'Hij zocht versterking voor zijn pas geopende Grand Caf, een bijzonder mooie zaak. Eind mei 1997 kreeg ik een proefcontract, gevolgd door een vast contract. Omdat ik van Antwerpen was, mocht ik blijven logeren in de villa van mijn werkgever. Ik had mijn eigen slaapkamer met aangrenzende badkamer.' Naar eigen zeggen kreeg Debby na die drie jaar een burn-out. Ik ben dan (in 2000) naar Itali getrokken, waar ik een tijdje bij een vriend heb gewoond, vertelt ze. In 2001 keert ze terug naar ons land. Op 27 oktober van dat jaar leert ze Westvlaming Nicolas Libart kennen. Hij werd geboren op 5 april 1980 en is dus vijf jaar jonger. Zijn vader is Pierre Libart. De moeder van Nicolas is Caroline Leterme, ze is verre familie van oud-premier Yves Leterme. Carolines vader Omer is verwant aan de vader van Yves Leterme, Georges. De ouders van Nicolas gingen uiteen toen hij 10 was. Zes jaar later pleegt Nicolas vader zelfmoord. Vandaag staan Csar Mottrie en Caroline Leterme ingeschreven op het adres in Wijtschate bij Poperinge, de plaats nota bene waar de Pfaffs vroeger hop plukten. Het leeftijdsverschil maakt voor deze twee tortelduifjes niets uit want ze worden volgens de informatie op de website van de Pfaffs smoorverliefd. Negen maanden later, medio 2002, kopen ze in Beveren een gebouw waar Debby haar droom wil waarmaken, een eigen nagel- en zonnebankcentrum.

132

Volgens Het Laatste Nieuws krijgt Debby zonnebanken voor haar beautysalon. Die deals werden onderhandeld via papa Jean-Marie. De waarde bedraagt in totaal zon 25.000 euro. Handige Nicolas en Debby doen de verbouwingen zelf en op 17 oktober 2002 openen ze hun eigen zaak : Sun Set Boulevard. Op de webstek staat oorspronkelijk te lezen: Debby Pfaff verwelkomd (sic) u op de website van Sun Set Boulevard De zaak ontspruit juridisch uit de reeds bestaande BVBA All Festival Events die in 1994 werd opgericht. Pas in 2003 wordt een naamsverandering doorgevoerd en krijgt JeanMarie ontslag als zaakvoerder. Debby wordt de nieuwe zaakvoerder van Sun Set Boulevard. In 2006 zal Sun Set Boulevard uitgebreid worden met een schoonheidssalon. Je kan er dan ook genieten van heerlijke massages. Pfaff werkt met de producten van Germaine de Capuccini (!). Dat merk werd in 1964 in Spanje gecreerd door de charismatische Carmen Vidal Op 4 november 2004 wordt hun eerste kindje Keano Kelly Philippe Libart geboren in Brasschaat. Een insider: Debby en Nicolas waren niet getrouwd toen Keano werd geboren. Jean-Marie heeft er toen voor gepleit om de jongen de naam Pfaff te laten dragen. Vergeet niet dat de naam Pfaff via hem niet doorgegeven wordt. Hij heeft drie dochters. Dat ligt gevoelig bij hem. Nicolas tijdens een gesprek met Tanja Dexters iets later: 'Jean-Marie wilde dat ik onze kinderen Pfaff zou noemen.' De jongen wordt ook niet onmiddellijk gedoopt. Dat gebeurt pas veel later. Ook dat is een gevoelig punt voor de erg gelovige Jean-Marie. Op 27 mei 2006 wordt Keanos broer Liam geboren. Jean-Marie: Mijn kinderen zijn alles voor me. Ik heb altijd gezegd, dat ik er zou zijn voor de kleinkinderen, als de ouders eens weg moeten, Carmen en ik passen altijd op als we kunnen, we halen ze uit school, dat doen we graag. En als er problemen zijn, we lossen alles met elkaar op. Nicolas werkt volgens de informatie op de website van de Pfaffs op beurzen en is buiten zijn veel gevraagde modellenwerk ook de zorgzame vader voor zijn zonen. Het is vooral in die laatste functie dat de kijkers van De Pfaffs Nicolas leren kennen. Borstvergroting In 2007 laat Debby een borstvergroting uitvoeren door chirurg Bart Decoopman. Hij importeerde de esthetische chirurgie vanuit Amerika. Daarna verbrak hij het taboe door voor het oog van de camera te opereren in televisieprogramma's als Jambers, Telefacts en Beautiful. In De Pfaffs is te zien hoe Debby de chirurg om de hals vliegt als dank voor zijn voortreffelijke ingreep. Op De Nacht van Exclusief geeft ze hem in het bijzijn van de media zelfs een smakkerd en bij wijze van extraatje voegt ze eraan toe dat alles nog altijd goed hangt. Volgens Humo is het niet de gewoonte van de Pfaffs om gratis reclame te maken. Het weekblad vraagt Decoopman of Debby voor haar operatie betaald heeft. Decoopman: Iedern betaalt bij mij. Bij Beautiful hebben ze me indertijd voorgesteld gratis te opereren: Het is toch goede reclame? Ik heb geweigerd - we hebben

133

wel een forfaitaire prijs gemaakt. En wat de Pfaffs betreft: Debby heeft me gezegd dat ze verscheidene esthetisch chirurgen had geconsulteerd, maar ik was de duurste. Mij zul je geen operaties horen aanprijzen voor slechts 1.995 euro, alsof het om een paar schoenen gaat. (Verwijzend naar Jeff Hoeyberghs) Of prothesen voor de helft van de prijs, omdat je kliniek tien jaar bestaat. Dat laat ik aan anderen over. Decoopman hoopt wel dat we niet naar Amerikaanse toestanden evolueren, waar mensen met hun facelift en botox uitpakken als statussymbool. Dat druist in tegen mijn overtuiging dat het natuurlijk moet blijven. Als mijn patinten een facelift hebben gekregen, wil ik dat mensen hen vragen: Ben je met vakantie geweest of zo? Begrijpt u? Je mag het niet zien. Ik ben niet voor te. Eind 2009 stopt Debby met Sunset Boulevard om naar eigen zeggen meer tijd met de kinderen te kunnen doorbrengen. De gelijkvloers verhuren ze aan een bloemenwinkel en op de bovenste verdieping doet Debby nog wel de nagels van vaste klanten. We konden de cijfers van Sunset Boulevard inkijken. Die geven een mogelijke verklaring voor het plotse einde van de zaak. Eind 2011 stond immers een (klein) overgedragen verlies in de boeken. Dat betekent dat de vennootschap in het verleden meer boekhoudkundige verliezen dan winsten heeft gemaakt. Ook het dalende omzetcijfer illustreert de neergang. In 2009 werd nog 190.182 euro omzet geboekt, het jaar daarop viel de omzet terug tot 87.082 euro en in 2011 bedroeg het zakencijfer slechts 60.927 euro. Dat laatst gekende jaar werd een symbolische winst van 443 euro opgetekend. Het volledige gebouw van Debby en Nicolas wordt dan te koop aangeboden voor een miljoen euro. Leuk detail: de mooie zangeres Sandrine Van Handenhoven huurde tot mei 2009 een flat in dat gebouw. De verkoop vlot niet en daarom worden de etages afzonderlijk te koop gesteld, een klassieke truc in de vastgoedwereld. Medio 2012 staat het gebouw in Beveren volgens onze informatie nog steeds te koop. Begin maart 2010 doet Nicolas Debby Pfaff na een relatie van 8,5 jaar een huwelijksaanzoek. Verrassend, aangezien hun relatie het jaar daarvoor op een laag pitje stond. 'We leefden een tijd naast elkaar. Debby had stress en ik begreep haar niet,' stelt Libart openhartig in Het Laatste Nieuws. Tijdens een gesprek met Tanja Dexters wordt er gesproken over het huwelijkscontract dat beiden zullen moeten afsluiten. Nicolas : 'Scheiding van goederen? Nee, dan trouw ik niet.' De exacte trouwdatum ligt dan nog niet vast. 'Het zou ergens in 2011 voor de kerk en de wet gebeuren,' verklaart Debby. Het paar benadrukt dat ze voor de media noch voor de verhaallijn van het VTM-programma De Pfaffs trouwen. De enige reden is dat ze elkaar ondanks een minder goede periode nog altijd heel graag zien. Niet in 2011 maar in 2012 trouwen ze. Enkele weken voor de grote gebeurtenis worden op het internet filmpjes gepost. Fans kunnen naar Starplanet TV surfen. Volgens de kranten is de reeks een flop. De internettelevisiereeks Zo zijn we (nog niet) getrouwd met Debby Pfaff en Nicolas Libart in de hoofdrollen lokt slechts een beperkt aantal internauten. Starplanet TV reageert: De vermeende cijfers die gebruikt werden in de artikels zijn onjuist. Dat internettelevisie in Vlaanderen nog in zijn kinderschoenen staat, is

134

een feit. Starplanet TV is absoluut een pionier op dat gebied. Vergelijkingen maken tussen zenders als vtm en internet-tv is appelen met peren vergelijken en dus volledig uit zijn context getrokken. Nederland loopt op dat gebied al verder vooruit en zendt GTST (Goede Tijden Slechte Tijden) via internet-tv uit. Zon aflevering haalt om en bij de 14.000 kijkers, dus de net opgestarte reeks van Debby en Nicolas is dan nu al een succes te noemen. In totaal worden de filmpjes van Zo zijn we (nog niet) getrouwd meer dan 25.000 keer bekeken. Het huwelijk zelf levert een fikse ruzie op tussen aartsrivalen Dag Allemaal en Story. Dat laatste magazine mag het huwelijk exclusief verslaan. De fotos van het huwelijk van Debby en Nicolas moeten exclusief in Story verschijnen, maar dat zal niet lukken. Hoeveel er precies betaald is voor de exclusieve beelden, wil Annelies Roebben van Story niet kwijt aan De Standaard. Met dit soort deals is ook niet alleen geld gemoeid,' argumenteert ze. De Pfaffs komen niet meer op televisie, maar in Story krijgen ze een tweede adem. Het juiste verhaal over de Pfaffs leest u in Story, dat is de boodschap.' Volgens Dag Allemaal zijn een aantal familieleden van de Pfaffs boos omdat ze niet uitgenodigd zijn. Journalist Patrick De Witte in De Morgen: Dat de afzonderlijke Pfaffen het lijk van hun vergane vedettenstatus voor zich uit blijven schoppen, begrijp ik volkomen. Minder goed te begrijpen is dat twee van de populairste Vlaamse tijdschriften de diverse staties van deze gnante kruisweg gretig blijven volgen. Zo moeilijk om te begrijpen is dat niet: sommige lezers willen nu eenmaal alles weten over de familie Pfaff. Het huwelijk van Debby is geen einddoel. Na haar huwelijk zou ze opnieuw een eigen zaak willen openen. Eentje waarin volgens Carmen mensen van alle talenten van Debby kunnen meegenieten. Televisie Debbys partner Nicolas is regelmatig te zien op televisie. Zo doet hij mee aan Expeditie Robinson. In het najaar van 2006 is hij te bewonderen in Just The Two Of Us. Hij moet samen met Claudia Caluwe zingen. Ze houdt haar hart vast: Tijdens de ontmoeting met Nicolas, durfde hij nauwelijks zingen voor mij. Ik denk dat ik de handen vol zal hebben de komende weken!. Dat jaar doet Libart ook met Debby mee aan het programma Fear Factor. Hun speelterrein is Argentini, waar ze te maken krijgen met duizelingwekkende hoogtes, nauwelijks gekookte ingewanden en claustrofobisch makende kooien. In 2011 is Nicolas te zien in MasterChef. Hij weet niet wat de inhoudsmaat el is en gooit vervolgens een klod suiker in de sabayon. Het zal hem worst wezen aangezien het geld voor de deelname dan al op zijn rekening staat. Want in tegenstelling tot wat velen denken, is de deelname van BVs aan dergelijke programmas niet gratis. Er wordt een stevige vergoeding betaald. Aan een babbel met Michel Devlieger in De Laatste Show bijvoorbeeld verdient een BV makkelijk 200 euro per avond. Wij vinden dat een lage vergoeding. Televisiemakers zijn verplicht de beeldrechten van een Bekende Vlaming af te kopen. Dat is een factuur van minstens 200 tot 400 euro waarbij niet alleen de toekomstige

135

exploitatierechten zitten maar ook alle mogelijk onkosten. Eigenlijk kan een BV daar zijn beroep niet van maken. Maar zo'n deelname is wel een goede vorm van reclame, vertelt een anonieme manager van BVs aan Clint. BV's doen liever mee aan langlopende reeksen, zoals De Slimste Mens ter Wereld, waar de producent ruim 500 euro per opname geeft. Dat is nodig, want als BV moet je je agenda wekenlang blokkeren, klinkt het bij de manager. Ook reality-series als Expeditie Robinson zijn erg in trek. Daarvoor krijgen bv's een startpremie tussen 10.000 en 25.000 euro. Per week dat ze overleven krijgen ze dan nog eens 1.500 2.500 euro op de rekening. Ter vergelijking: een gewone en niet gekende deelnemer aan een willekeurig realityprogramma krijgt gemiddeld 50 euro per dag. Daar krijgen ze dan een wurgcontract bovenop. BV Het begrip BV is overigens een rekbaar begrip. Nicolas Libart is immers de partner van de oudste dochter van een echte BV, een afgeleide van een afgeleide dus. Een flauw afkooksel. Een man die bekend is omwille van zijn bekendheid. Het belet ondernemingen niet om ook deze BV in te zetten. De knappe Libart, die volgens Tanja Dexters zeker geen homoseksueel is, wordt ingezet als vrouwenmagneet. Eind september 2007 mag hij opdraven op de twintigste editie van de Dag van de Klant. Er is een modeshow op de Markt van Torhout. Naast 24 professionele mannequins zijn ook Miss Belgi Annelien Coorevits, Tanja Dexters en Libart present. De presentatie is in handen van Rani De Coninck. Het jaar daarvoor trokken Joke Van de Velde, Vronique De Kock en Darline Vanheule zo'n duizend Torhoutenaars naar de Markt. Na de modeshow bezoeken de BV's enkele winkels in het centrum onder leiding van een dixieband. In totaal hebben 74 Torhoutse winkeliers zich ingeschreven voor de Dag van de Klant. Eind mei 2008 mag Libart opdraven in Sint-Truiden voor de Ladies City Day. Tienduizend vrouwen troepen er samen op de Grote Markt en in de winkelstraten van het stadscentrum voor een avondje gezelligheid, funshoppen, geschenken en fotoshoots met BV's. Naast Libart worden Gert Winckelmans, Gert Hunaerts, Gilles De Bilde en Axel Daeseleire ingezet om de koopgrage dames te lokken. Vrouwenevenementen en female fun zijn volgens De Standaard een gat in de markt. Geheim van de succesformule van Ladies City Day is de mix van gezellig kuieren in de winkelstraten, de attenties van de handelaars en de aanwezigheid van BV's. Modellenbureau van Nicolas De knappe Libart was in het verleden al model. In 2007 richt hij met acteur Guy Van Sande het modellenbureau Face of Fashion BVBA op. Ze hebben elk de helft van de aandelen in handen. Al in 2008 volgt volgens Het Staatsblad het ontslag van Libart. De cijfers van de vennootschap zijn volgens de balanscentrale nochtans zeker niet slecht te noemen.

136

Midden maart 2009 ziet Nicolas een andere opportuniteit. Ik heb een eigen zaak opgericht: ik adviseer mensen over goedkoper telefoneren en minder betalen voor gas en elektriciteit. Hij doktert naar eigen zeggen samen met enkele andere zelfstandigen de goedkoopste energieformules voor mensen uit. Hier valt wel degelijk geld mee te verdienen. Ik heb me de voorbije jaren met plezier bezig gehouden met het opvoeden van de kinderen en het huishouden, maar nu is het moment om terug te gaan werken aangebroken. Er moet brood op de plank komen. Ik kan toch niet mijn hele leven niets doen? De huisvader wordt dus de hardwerkende man. Ik voel me niet te goed om zoals elke andere mens een gewone job uit te oefenen hoor, vertelt Libart in Story. Iedereen kan beroep op ons doen. Ook mijn eigen familie, al zal ik hen dat nooit vragen. We konden deze zaak niet terugvinden in de kruispuntbank. Medio mei 2010 komt Libart zwaar onder vuur te liggen door een merkwaardige uitspraak. Hij verklaart zijn werkloosheid met de stelling dat hij als zelfstandige minimum 10.000 euro per maand moet verdienen want anders loont het voor hem de moeite niet. Via de kruispuntbank weten we dat Libart sinds 25 april 2007 ingeschreven is als zelfstandige. Opvallend is dat hij onder de activiteit verzekeringsagenten en makelaars valt. Op die manier wordt de mogelijke link naar de verzekeringsgroep HamburgMannheimer duidelijker. Debby wil in dat jaar dat Nicolas eindelijk eens de handen uit de mouwen steekt en geld in het laatje brengt. Ga werken voor 1.000 euro per maand, zei Debby mij. Maar ik ben zelfstandige. Volgens mijn kameraad moet je dan 10.000 euro bruto per maand verdienen, reageert Nicolas in Het Laatste Nieuws. Ik wil iets doen wat mij ligt, maar ik weet niet wat, vervolgt Libart in de pers. Ik doe vanalles graag, maar in de horeca mag ik bijvoorbeeld niet werken van Debby omdat ik dan nooit thuis ben. Tja... Net om meer thuis te zijn en beter voor hun kinderen, Liam en Keano, te kunnen zorgen is Nicolas naar eigen zeggen ook gestopt met zijn modellenwerk. Veel sporen van dat modellenwerk hebben we nochtans niet gevonden. Het feit dat Debby de kostwinner is, komt overigens door de zaak Sunset Boulevard die ze opstartte, beweert Nicolas nog. Anders was k het die ging werken. Dat hij lui zou zijn, de bijnaam van Libart, wil Nicolas dus zeker niet geweten hebben. De kijkers kregen nooit te zien dat ik maandenlang bij Carmen en Jean-Marie heb gewerkt toen ze nog in hun vorige huis woonden. Ik kookte er voor alle kleinkinderen, lke dag. Ik bracht ze ook vaak naar school en ging ze halen. Nicolas: Ik haat doppen. Iemand die van school gaat, krijgt 1.000 tot 1.200 euro dopgeld. Waarom moeten die nog gaan werken? Schandalig is het! Kijk godverdomme naar al die vreemdelingen: dat woont hier in Belgi, hun tweede vrouw in Turkije en hun derde in Marokko en die krijgen allemaal dop! Daarom wil ik niet van dat systeem profiteren! Ik wil dat idee niet steunen. De man die zelf niet werkt en naar eigen zeggen ook niet profiteert, wil nochtans zeker aan de slag. Ik wil vooruit in het leven. Ik wil gerust veel uren kloppen, maar dan wel aan minimum 35 40 euro per uur. Een zelfstandige heeft veel kosten. Er komt veel tegenwind op de uitlatingen van Libart. Ondernemersorganisatie NSZ staat helemaal versteld van zijn interview: Volstrekte nonsens vanwege een rijkeluiszoontje,
137

reageert NSZ-voorzitter Christine Mattheeuws. Een gemiddelde zelfstandige heeft volgens haar maandelijks 1.790 euro aan netto beroepsinkomsten. Het is duidelijk dat deze man niet in de realiteit leeft. De luxe heeft hem blijkbaar aardig verblind en wereldvreemd gemaakt. Met zijn uitspraken schoffeert hij zowat alle zelfstandigen in Vlaanderen die dagelijks erg hard werken, maar bijlange geen 10.000 euro per maand verdienen. Enige zin voor realiteit zou hem dus geen kwaad doen. Radiomakers Krt Rogiers en Sven Ornelis pikken in hun Showtime-ochtend n zin uit het interview: Doppers zijn het uitschot van de maatschappij. Opgebeld door het duo doet Libart die uitspraak af als een flagrante leugen. Hij beweert door Het Laatste Nieuws in de val te zijn gelokt. Ik heb nooit gezegd dat doppers het uitschot van de maatschappij zijn. Ook niet dat ik 10.000 euro bruto per maand moet verdienen. Hiermee laat Nicolas uitschijnen dat de krant verhaaltjes verzint. Tien minuten later al moet hij zich excuseren bij Het Laatste Nieuws die het complete interview op band heeft staan. Libart wordt ook door de voltallige familie Pfaff teruggefloten. Jean-Marie zelf vindt de uitspraken niet kunnen. Hierbij vergeet hij gemakkelijkheidshalve dat hij zelf onder vuur kwam te liggen nadat hij een gekleurde medemens een trap in zijn achterwerk had verkocht. Libart krijgt steunt Patrick De Witte voelt zich geroepen om Libart te verdedigen.De aanwezigheid van schoonzoon-op-proef Nicolas Libart in De Pfaffs kan worden vergeleken met een vermoeden van putjeslucht die heel af en toe in huis hangt: vervelend, niemand weet van waar het precies komt maar het is net niet ernstig genoeg om er professionele hulp voor te zoeken. Nicolas lift gaat nu eenmaal niet altijd tot de bovenste verdieping, zijn doelpalen staan its te wijd uit mekaar, bij Mensa houdt men geenszins de adem in als het om zijn toekomstig lidmaatschap gaat. Nicolas is met andere woorden een wel heel, hl gemakkelijk slachtoffer. Onthou dit voor straks. Ik wil iets doen wat mij ligt, maar ik weet niet wt.... Het is een nukkige zin die meestal wordt opgetekend uit de mond van vijftienjarigen met een belabberd rapport die via het Centrum voor Leerlingenbegeleiding te horen hebben gekregen dat een verandering van studierichting misschien wenselijk is. Nicolas Libart gaf laatst bovenstaande frase prijs in een interview met Het Laatste Nieuws. Een interview dat ons lekker moest maken voor de eerstvolgende aflevering van de populaire documentaire serie De Pfaffs. Een aflevering, zo werd ons beloofd, waarin dochter Debby haar aanstaande bruidegom nogal een beetje de les zou spellen over zijn klaploperij. Libart laat ons elders in het interview weten dat hij feitelijk zelfstandig, ahem, model van beroep is. Dat hij deze professie echter op waakvlam heeft gezet om huisman te worden. Dat hij zeker geen werkloosheidsuitkering trekt dat is voor het uitschot van de maatschappij! Om van die profiterende vreemdelingen nog te zwijgen!. Dat hij trouwens van een bevriende zelfstandige heeft gehoord dat een zelfstandige minstens 10000 euro bruto per maand moet verdienen, anders moet ge er niet aan beginnen. Nicolas wil dus iets doen wat hem ligt maar hij weet niet wt. Kabinetswoordvoerder, pr-verantwoordelijke of columnist bij De Morgen zijn in elk geval carrirekeuzes die ik hem via deze weg meteen krachtig zou willen ontraden.
138

Dat we hier met een gemakkelijk slachtoffer te maken hebben bleek al snel toen Het Laatste Nieuws daags na het bewuste interview op haar site kopte: Lief van Debby Pfaff komt voor minder dan 10.000 euro zijn nest niet uit. Een kop die zodanig en op zoveel verschillende niveaus het bedenkelijk kaliber onzer mediajournalistiek onderstreept dat ik bijkans uit mijn buik begon te bloeden. Libart heeft dat namelijk helemaal niet beweerd. Met het gebruik van de oervlaamse uitdrukking zijn nest niet uit komen laat de redacteur in zijn kwestieuze kaarten kijken: dit is schaamteloos hengelen naar de verontwaardiging van wat men wel eens de hardwerkende Vlaming noemt. Met resultaat: bijna 500 internetcommentaren onder het artikel. Een dag later een boze woordvoerder van de Pfaffs in de krant woordvoerder die we kennen als dochter Lindsey Pfaff, die ook niet al haar knikkers in n washandje bewaart die tot mijn verbazing de valse bewering in de krantenkop onbesproken laat en vooral onderstreept dat papa Pfaff absoluut niets tegen vreemdelingen heeft en dat Nicolas uitspraken dus voor eigen rekening zijn. De gedachte hier achter is onmiskenbaar: mensen waren net vergeten dat Jean-Marie een zwarte tuinman onder de reet heeft geschopt en nu dit! Uiteraard stond enkele dagen later nog een mea culpa van Libart n een rist lezersbrieven in de krant. Samengevat: een niet al te snuggere, om obscure redenen bekende Vlaming zet een onnozele faux pas, dat wordt schaamteloos aangedikt om de o zo snel verontwaardigde lezersschare te plezieren en de krant houdt er bijgevolg drie dagen kopij aan over. Wat zegt Libart zelf over dat interview met de krant: Ik stond aan de school toen ik gebeld werd voor het interview. De journalist vroeg me wat ik wilde doen. Ik antwoordde dat ik geen idee had. Toen vroeg hij hoeveel ik wilde verdienen. Ik zei dat ik geen idee had en dat ik de arbeidsmarkt eerst wilde prospecteren. De journalist maakte zich een beetje boos en zei dat hij zo geen interview kon doen. Toen gaf ik het voorbeeld van een vriend die zelfstandig is. Hij heeft heel wat kosten en moet maandelijks 10.000 euro omzet draaien om uit de kosten te geraken en een redelijk inkomen van 1.500 euro over te houden. Als je geen kosten hebt, kan je uiteraard met minder dan 10.000 euro omzet rondkomen. Dat is wat ik wilde vertellen. De uitspraak zal Nicolas levenslang blijven achtervolgen. Eind mei 2010 bestempelt De Standaard Nicolas zelfs als winnaar: 10.000 euro per maand. Zoveel wil Nicolas Libart per maand verdienen, voor minder komt hij zijn bed niet uit. Nicolas is de wederhelft van Debby Pfaff, u kent hem wel, we hoeven hier niet alles uit te leggen. Wie zondag naar De Pfaffs kijkt op VTM, kan daar zien hoe Nicolas weigert voor een gewoon loon te gaan werken, en ook weigert te doppen. Die rechtlijnigheid siert hem, al volgen we zijn analyse niet helemaal: Ze zouden beter eens nagaan wie er allemaal dop krijgt. Kijk godverdomme naar die vreemdelingen, dat woont hier in Belgi, hun tweede vrouw in Turkije en hun derde in Marokko, en die krijgen allemaal dop. Is dat nog normaal? Zo, dat is duidelijk. Nicolas verkeert die dag in De Standaard in het gezelschap van een andere winnaar, moordenaar Ronald Janssen die dan in de gevangenis nog steeds 2.000 euro per maand als leraar krijgt. Libart voelt zich gepakt door de pers maar is er zich bewust van dat hoge bomen veel wind vangen. 'Die uitspraak dat ik voor niet minder dan 10.000 euro per maand wou werken, heb ik nooit gedaan. Dat is door een journalist in mijn mond gelegd en is sindsdien

139

een eigen leven gaan leiden. Wanneer je wekelijks op tv komt, zoals wij in De Pfaffs, dan wordt je leven gemaakt. Let op, ik klaag niet. Je weet dat vooraf, maar de impact op je privleven kan je nooit helemaal inschatten, klinkt het nuchter in Het Nieuwsblad. Libart is dan ook een Westvlaming. B52 Begin 2011 heeft Nicolas eindelijk werk. Dan is in een aflevering van De Pfaffs te zien dat Libart achter de toog van danscaf B52 in Kruibeke staat. Hij tapt er pinten en gooit er cd's in de speler. De horeca is d place to be voor mij, verklaart hij fier aan Het Laatste Nieuws. Een paar maanden eerder verklaarde Libart nochtans dat hij niet in de horeca mocht werken van wederhelft Debby. 'Ik was al een tijdje op zoek naar een zaak,' legt Libart uit in Het Nieuwsblad. 'Toen dit gebouw ons getipt werd, zag ik er wel iets in en heb ik samen met Ron Janssens (een jeugdvriend van Debby) het complex grondig opgefrist. Het pand was vroeger een dancing, daarna twee jaar een restaurant, en stond sindsdien al een tijdje leeg. Wij proberen ook maar ons eigen ding te doen. Ik kan je verzekeren dat de Nicolas die je wekelijks op VTM ziet, niet dezelfde is die hier dagelijks werkt in het caf. 'Mensen kicken natuurlijk op de inkijk die wij (met De Pfaffs) bieden in ons leven. Maar je haalt je er ook een hele schare tegenstanders mee op de nek. Dat is toch ook zo met onze sporters. In plaats van eensgezind fier te zijn op hun prestaties, moeten er altijd mensen commentaar geven. Dat is dan ook de reden waarom we nooit de media ingeschakeld hebben toen ik begon met deze zaak. Het mag trouwens een klein wonder heten dat het pas na drie maanden uitgelekt is dat ik hier werk. En dan alleen maar omdat het afgelopen zondag in De Pfaffs te zien was.' 'Ik ben altijd bezig geweest met heel veel verschillende dingen en dat zien de mensen niet altijd. Maar is het echt nodig dat iedereen weet wat ik doe en wat ik ermee verdien? Ik dacht het niet. Ik probeer alleen ervoor te zorgen dat mijn zoontjes later geen verkeerd beeld van ons zullen hebben. Laat me dus maar rustig mijn ding doen hier in cluB-52. Dream Productions, de vennootschap achter het danscaf B-52, werd op 29 december 2010 opgericht door Debby, Nicolas en Ron(ny) Janssens. Volgens de oprichtingsakte in Het Staatsblad is Nicolas zaakvoerder. Ron Janssens woonde lange tijd in Brasschaat. Over de onderneming Dream Productions is voorlopig nog geen financile informatie beschikbaar. Volgens krantenberichten zou het caf niet zo goed draaien. Volgens de Nationale Bank (NBB) is de toestand van de BVBA wel normaal. De website van het danscaf maakt geen al te frisse indruk. Op die webstek kan je medio juni 2012 een kalender van toekomstige activiteiten consulteren. De aangekondigde activiteit is een Halloweenparty op 29 oktober 2011 (!). Een erg dynamische indruk maakt de site bovendien niet. Drugs Dat het grote publiek er wegblijft heeft misschien te maken met de inval van begin maart 2011. Met grote middelen wordt er gezocht naar drugs. Ter info: B52 is een Skunk-hybride (marihuana) en heeft een zeer zoete, fruitige smaak en veroorzaakt een sterke
140

mentale/fysieke high die zeer wordt gewaardeerd door echte Skunk-kenners. Op het internet worden hierover grappen gemaakt. Burgemeester Antoine Denert van Kruibeke, beroemd omwille van zijn lange baard, betreurt de inval. De drugshonden hebben een aantal personen aangeduid en de dansvloer lag volgens de pers bezaaid met drugs. De reactie van Denert is begrijpelijk. Ron Janssens kwam hem persoonlijk opzoeken toen hij een geschikte lokatie zocht voor zijn nieuwe danscaf. De beide eigenaars (Janssens en Libart,td) hebben zelf aan de politie om advies gevraagd om hun zaak drugsvrij te houden,' verklaart Denert. Ik vind het fout om op die vraag te antwoorden met een inval. Ik had gevraagd om de inval uit te stellen en hen de kans te geven om maatregelen te nemen. Aan mijn oproep werd geen gevolg gegeven,' zegt een ontmoedigde Denert in de pers. Commissaris DeBruyn wijst erop dat de actie al meer dan een maand was gepland. Midden juni 2011 krijgt het B-52 verhaal een bittere nasmaak voor Janssens. Ik heb zes maanden gezwegen,' vertelt Janssens in de media, maar de maat is vol. Ik ben gestopt met de zaak en mijn aandelen zijn te koop. Ik werd daar op de duur behandeld als personeel. Mijn geld zit in B-52 en ik ben voor de helft eigenaar, en dat werd helaas nog al eens vergeten. Natuurlijk wist ik dat de aandacht naar het BV-koppel zou gaan, dat was ook de bedoeling. Maar dat ik op de duur compleet zou genegeerd worden was niet de bedoeling. Er is altijd gezegd dat we thema-avonden zouden inrichten en dat lukte geweldig. Daardoor hebben we B-52 op de kaart gezet. Als zij (Debby en Nicolas) dan zonder overleg de activiteitenagenda opdoeken zonder met mij te praten, dan weet je genoeg', fulmineert Janssens in de pers. Hij gaat verder: Dergelijke avonden voorbereiden dat vraagt tijd, en dan zit je inderdaad enkele uren aan de computer. Als je dan letterlijk verweten wordt dat je beter zou gaan werken, dan is dat een slag in je gezicht. Ik ben mede-eigenaar van de zaak en niet de barman. Ik weet ook wel dat wanneer je met andere mensen samenwerkt, je verschillende visies hebt, maar dat je door overleg en communicatie tot een consensus kan komen. Ik voel me meer regisseur dan acteur en dat is ook de reden dat we samen in zee gegaan zijn. Ik was tenslotte de man met ervaring.' Janssens had eerder een goeddraaiend caf opgestart. Janssens: Het concept werkte, want de zaak draaide goed. Het enige probleem was dat ik steeds alleen tegenover twee personen stond. Op de duur kon ik niets meer doen zonder toestemming, en dat kwam me op de duur echt de strot uit. Vandaar dat ik mijn conclusie getrokken heb en de zaak verlaten heb. Ik hoop echt dat Debby en Nicolas slagen want ik ben niet rancuneus, maar mijn aandelen zijn te koop!' Debby: Geloof me, dat kwam ook voor ons als een donderslag bij heldere hemel. En zeker op die manier. Ron was een jeugdvriend, en let op, ik heb nog steeds niets tegen hem. Maar een tijdje geleden, liet hij zich ontvallen dat hij uit het nachtleven wou stappen. Geen probleem, wij hadden respect voor zijn beslissing en wensten hem het allerbeste. Wij zullen inderdaad zijn aandelen overkopen en onze eigen weg verder gaan.' Of ze vrienden blijven laat Debby in het midden. Dat zal niet aan mij en Nicolas liggen want wij kunnen priv en werk perfect gescheiden houden. Ik hoop dat Ron dat ook kan!' Over een eventuele verkoop van aandelen is medio 2012 in Het Staatsblad niets terug te vinden.

141

Eind november 2011 worden Debby en Nicolas opnieuw door het slijk gehaald. Er doen geruchten de ronde dat hun danscaf B-52 niet meer goed zou draaien. Ik ben die roddels echt beu, reageert Nicolas in het weekblad Dag Allemaal. Jaloerse of ontevreden klanten zijn er altijd. Het is alsof ik nooit voor iemand eens iets goed kan doen. Ik laat me er niet door van de wijs brengen. Ik weet wat ik waard ben. Volgens Ron Janssens, de voormalig zakenpartner van Debby en Nicolas, zou het de jongste weken gene vette meer zijn in de B-52. Veertig jaar lang floreerde het caf overdag, en nu mag het blijkbaar alleen nog een nachtcaf zijn, haalt Janssens uit in Dag Allemaal. Janssens stelt zich ook vragen bij recente investeringen die Nicolas en Debby hebben gedaan. De geluidsinstallatie was nog tiptop in orde. Sinds kort werd die echter vernieuwd op aandringen van Kelly die de installatie maar niets vond. Veel mensen hebben Nicolas niet graag, gaat Janssens verder. Debby is wel geliefd bij de klanten. De manager van Debby en Nicolas reageert op de roddels. Ik verklaar in eer en geweten dat Nicolas en Debby er als koppel financieel erg goed voorstaan. Dat klopt zoals we straks zullen aantonen. Asielhond Net als vader Jean-Marie is Debby ook betrokken bij het goede doel. Midden december 2010 trekken Debby en enkele andere bv's samen de platenstudio in en nemen er een kerstsingle op ten voordele van de vzw Asielhond. Die organisatie heeft grote plannen, maar daar is veel geld voor nodig en hoe meer mensen er zich voor inzetten, hoe beter voor de vzw. Leuk detail is overigens dat Debby zelf als enige Pfaff geen huisdieren heeft. De vzw Asielhond werd in december 2008 opgericht door Brigitte De Baere en Dirk Vermeulen. Ook de BVs Joyce Van Nimmen en Debby Pfaff zijn volgens Het Staatsblad mede-oprichtsters van de vzw. Op de kerstsingle zijn de stemmen te horen van Debby, Garry Hagger, Vanessa Chinitor, Pino Baresi, Stephane Wijns, Amaryllis Temmerman, Christophe Stienlet, Joyce De Troch en Axel Daeseleire. De single heet Alleen deze kerstnacht en kreeg als ondertitel Vips for pets. Vzw Asielhond wil een alles-onder-een-dak-complex bouwen op de terreinen van de Wase Dierenbescherming. Daar moet een dierenkliniek komen waar dierenartsen de honden en katten die in het asiel verblijven, kunnen onderzoeken en behandelen. Nu kan dat daar niet. Maar er is uiteraard nog meer: de dierenliefhebbers willen het huidige asiel uitbreiden, er een hotel voor dieren bouwen en een hondenkapsalon inrichten. Daarnaast zijn ook een clubhuis voor hondenvrienden en vergaderzalen voor scholen en verenigingen voorzien. Die zullen met plezier ter beschikking gesteld worden. Naast de kerstsingle is er ook de jaarlijkse kalender, waarop bekende Vlamingen met honden staan. De kerstsingle is te koop in de kantoren van de Wase Dierenbescherming. Happy Future De eigen vennootschap van Debby Pfaff en partner Libart heet Happy Future Benelux.

142

De Belgische vennootschap wordt op 1 december 2005 opgericht. Opvallend is dat Libart volgens Het Staatsblad dan gedomicilieerd is in de Klaverhulleweg te Wijtschate. Volgens de oprichtingsakte in Het Staatsblad hebben Debby en Nicolas elk n aandeel van de in totaal 100 aandelen. De overige 98 aandelen worden aangehouden door de Britse onderneming Happy Future (UK) Ltd. Die Engelse onderneming werd enkele weken daarvoor op 18 november opgericht. Het adres is Saxon Court 1, Hadlow Down in East Sussex. Volgens de gespecialiseerde website bizzy.co.uk zijn Nicolas en Debby ook verbonden aan deze Britse onderneming. Op 19 oktober 2010 vinden we hun namen terug in een document betreffende een Directors change of particulars. Volgens de Britse site creditgate staat Libart in de boeken van de onderneming Happy Future (UK) Ltd als Nicholas in plaats van Nicolas. Dat is merkwaardig aangezien het toch om officile documenten gaat waarbij de schrijfwijze van de naam correct moet zijn. Het secretariaat van de Britse onderneming van Nicolas en Debby wordt verzorgd door Amedia. Op 15 mei 2012 komt een einde aan die relatie. Indien we de naam Nicholas Libart googelen, komen we terecht op de sociale mediasite LinkedIn. Volgens deze bron is Libart eigenaar van een model agency en was hij verbonden aan de verzekeringsonderneming Hamburg Mannheimer. Het model agency is Face of Fashion BVBA. Waarom werd de omweg gekozen met een Britse Ltd? Volgens een gespecialiseerd fiscaal kantoor zijn er verschillende verklaringen mogelijk. De meest voor de hand liggende reden is dat de oprichters binnenkort in het Verenigd Koninkrijk gaan wonen of niet wensen te ondernemen vanuit het land waar ze resideren. Een andere verklaring is dat de oprichters geen attest bedrijfsbeheer of andere bekwaamheidsbewijzen bezitten die vereist zijn om een belgisch bedrijf op te starten of omdat de oprichters de kosten en lasten wensen te drukken. Ondernemen vanuit Engeland is goedkoper dan andere Europese landen. Bovendien zijn de regels er veel minder streng dan in de Benelux landen. Zo heeft u bijvoorbeeld geen bedrijfsbeheer nodig en dient u geen vakbekwaamheid voor te leggen bij een heleboel activiteiten. Zaakvoerders betalen bovendien geen trimestrile bijdrage voor zelfstandigheidskas. In Belgie kost dit al snel minimum 520 euro per trimester, vertelt een boekhouder. Bedrijven die minder dan 67.000 pond per jaar factureren vanuit Engeland dienen geen BTW te heffen op de verkoop. Er is dan ook geen BTW-nummer nodig wanneer op kleine schaal gewerkt wordt. De belastingen op winst bedragen slechts 19% voor kleine ondernemingen. Veel minder dan de 33% die in Belgie geheven wordt, zonder alle indirecte belastingen meegerekend. Het voordeel is tot slot dat er met de Engelse Limited gefactureerd kan worden over de hele wereld. Sommige ondernemingen richten de Engelse Limited vennootschap op voor Belgen. Kostprijs: 1150 euro. Alle vennootschapsdocumenten worden hiervoor ingebundeld in 2 exemplaren en gecertificeerd door de agent. Inbegrepen is ook het openen van een Engelse bankrekening bij een grootbank en een kantooradres voor al de post. De oprichtingskosten in Engeland zijn inbegrepen in de prijs. Bovendien is er geen persoonlijke veranwoordelijkheid en is er maar 1 zaakvoerder/aandeelhouder vereist. Het kapitaal dient

143

niet volstort te zijn. De Engelse vennootschap kan ingeschreven worden binnen 1 werkdag. Er dient minimum 1 aandeel opgenomen te worden en de aansprakelijkheid blijft beperkt tot 1 Engelse pond. De Belgische wetgever is wel duidelijk: elke vennootschap die haar hoofdvestiging in Belgi heeft, is aan de Belgische wet onderworpen ook al is haar oprichtingsakte in het buitenland verleden. Happy Future Benelux Aangezien de Britse vennootschap enkel als holding functioneert, bekijken we de activiteiten van de Belgische vennootschap Happy Future Benelux. Wat onmiddellijk opvalt is dat Libart in de eerste levensjaren van de vennootschap gedomicilieerd is in Wijtschate. Bij de bestudering van de jaarrekeningen valt nog iets anders op. De omzet zakt jaar na jaar. Ondanks die omzetdaling wordt er toch in geslaagd om in 2009 en 2010 een positieve brutomarge (omzet min welbepaalde kosten) te realiseren. Dat kan door de kosten te drukken. Omzet van Happy Future Benelux
2006 414830 2007 264301 2008 228311 2009 103237 2010 62873

Omzet Happy Future Benelux

600000 euro 400000 200000 0 1 2 3 2006-2010 4 5 Series1 Series2

Bron: eigen verwerking op basis van de gegevens van de Balanscentrale De totale activa van de vennootschap Happy Future Benelux bedragen volgens de laatste gegevens een miljoen euro. Belangrijker zijn de 900.000 euro aan beleggingen in de vennootschap. In 2010 werd een eenmalig groot verlies geleden van 186.500 euro. Maar dat kwam door een torenhoge belastingfactuur van 210.865 euro. In 2012 zou er in de vennootschap een mooie som moeten binnenkomen. Het huwelijk van de twee op zaterdag 26 mei werd immers exclusief gebracht door Story. De twee sloten hiervoor een deal met het magazine. Manager Willemijn van Dommelen
144

beheert de zaken. Hoeveel Story betaald heeft is niet geweten. Een bedrag met 5 cijfers, dus minstens 10.000 euro, is niet overdreven, fluistert een insider.

145

Kelly en Sam Kelly Yvonne Danny Pfaff werd geboren op 26 juli 1977 in Beveren-Waas. Ze is de middelste dochter van Jean-Marie en Carmen. Het ritme van muziek en het dansen zit in haar lange benen. Kelly gaat op vierjarige leeftijd naar de dansschool in Duitsland. Daar wordt ze op negenjarige leeftijd met het tapdance groepje 'De Mandolin Children' Bayerisch kampioen en Duits kampioen. Ze wint ook nog eens de titel van het Europees Tap Dance Kampioenschap. Volgens vader Jean-Marie lijkt Kelly het meeste op hem. Zelf had hij voor zijn middelste dochter een sportcarrire in gedachten, maar het zal anders lopen. In 1988 keert ze met haar familie terug naar Belgi. Kelly schrijft zich in de balletschool van het ballet van Vlaanderen in Antwerpen in. Kelly wil vooral de wereld verkennen en start een modellencarrire. Ze is een veelgevraagd model en loopt op de catwalk van Milaan over Parijs tot Hong Kong om die carrire verder uit te bouwen. Ze doet shows voor Armani, Christian Dior en Vivian Westwood. In 1998 doet ze mee aan de verkiezing Queen of the World in Maleisi, ze wint die ook. Als Queen of the World 1998 reist ze de wereld rond en ontdekt ze de mooiste plekken in Australi, India, Griekenland, Nieuw Zeeland, De Filipijnen, Sint Maarten, Argentini en Zuid Afrika. In 1999 doet ze mee aan het TV programma Sterrenslag in Oostende. Daar leert ze zanger Sam Gooris kennen. Gooris laat er geen gras over groeien en vraagt dochter Pfaff ten huwelijk aan de ingang van discotheek The Lord in Schepdaal. Snel verovert Gooris een plaatsje in het gezin van de Pfaffs. Eind jaren negentig logeert Jeffrey, bekend als ober uit het vtm-programma Mijn Restaurant, bij de Pfaffs. Jeffrey of travestiet Tish is een goede vriend van Kelly. Jean-Marie: Ik herinner me nog een anekdote met Kelly. Zij ging altijd weg naar een discotheek en ze bracht soms een vriend mee naar huis. Op een avond opende den Bompa de deur en zag haar met een meisje. Toen hij haar de volgende morgen ging wakker maken zag hij ze in bed liggen met een jongen. Bleek dat die jongen zich soms als meisje verkleedde. Die jongen heeft nog een tijd gratis bij ons gewoond. Een vriend van de familie hierover in Dag Allemaal: Jeffrey heeft liefst twee jaar bij de Pfaffs ingewoond. Op den duur noemde hij Carmen en Jean-Marie zelfs ons ma en onze pa. Heel vreemd: ineens was de vriendschap met Kelly over. Een vroegere vertrouweling had de indruk dat de ruzie met geld te maken had, iets wat vooral Sam, toen nog nieuw in het gezin, erg stoorde. Kelly heeft Jeffrey destijds opgevangen toen hij zware financile moeilijkheden had. Ze bouwden een bijzondere vriendschap op. Maar toen verscheen Sam in haar leven en die vriendschap zorgde voor, euh, conflicten. Op den duur raakte het geduld van Sam op. In een kwaaie bui is er meer dan eens gezegd dat Jeffrey een profiteur was. Sam Gooris Sam Gooris werd geboren op 10 april 1973 in Bonheiden. Hij heeft twee oudere broers. Sam: Ze zijn zes en zeven jaar ouder. Als kind had ik dus niet zoveel aan hen.
146

Broer Werner Gooris: Qua karakter zijn we erg verschillend. Sam stond al als kleine jongen in de woonkamer op tafel mee te zingen met de tv. Ik hou me ver weg van de spotlights. Sams vader Willy werkt bij de politie op de luchthaven, zijn moeder Christiane Van Herck heeft twee kapperszaken. Ze trouwden op 20 juli 1965. Sams moeder Christiane: Ik had liever gehad dat hij universitair werd. Volgens Sam zat dat er niet in. Sams voorkeur gaat uit naar de showbizz. Als vijfjarige knaap doet Sam al playbackshows met de pasjes van Grease en van Michael Jackson. In 1989 wordt hij met een imitatie van Shakin Stevens Belgisch kampioen playback. Dat jaar vertolkt hij ook een bijrol in de film Blueberry Hill van Robbe de Hert. Sam heeft alles te danken aan de commercile zender VTM. Kort na de oprichting van de televisiezender maakt het Vlaamse lied immers furore. Onder de vleugels van producer Jack Rivers raakt de muziekcarrire van Sam in een stroomversnelling. In 1991 breekt Gooris echt door. Zijn liedje Gloria bereikt in 1991 de top 5 van de hitlijsten. Hij groeit uit tot een fenomeen in Vlaanderen en wordt het gezicht van Coca Cola Footwear in de Benelux. Op de single is Sam te zien met schoenen van Coca Cola. Dat heeft hij alvast gemeen met zijn toekomstige schoonvader Jean-Marie. In 1992 heeft Sam zijn superhit Marijke te pakken. Sam staat 17 weken lang in de top 3 genoteerd en behaalt zijn eerste gouden plaat. Meer dan 25.000 Marijke singles gaan over de toonbank. Sam: In 1992 toen ik succes begon te krijgen, heb ik een huis gekocht in de omgeving van Mechelen. Niet dat ik zelf op dat idee ben gekomen. Mijn moeder - zij let nauwkeurig op mijn boekhouding - heeft me daartoe aangezet. En in dat huis gaan wonen, zou niet kunnen. Er zitten huurders in. Dat laatste klopt niet helemaal, de eigenaar heeft altijd het recht om zijn eigen woning te bewonen. Om de woning te kopen, neemt Gooris een hypothecaire lening die hij vanaf begin jaren negentig netjes afbetaalt. Enkele maanden na Marijke is het weer prijs. Kom Mijn Liefste Meisje prijkt zes weken lang op nummer n in de charts. Aan het einde van dat succesvolle jaar neemt hij een full cd met kinderliedjes op. Het jaar 1994 staat in het teken van het nieuwe full album 'Kom Terug'. Sam bewijst dat hij ook het betere werk aankan en pakt uit met een disco- en een sixtiesversie van de klassieker en nummer 1-hit Wully Bully. Een jaar later is het hek helemaal van de dam. De single en de langspeler Laat Het Gras Maar Groeien oogsten een immens succes. Samen met Mon Segers en Berre Bergen de succesproducers van Get Ready vult Sam zijn lijst met kaskrakers aan. Zorgen Voor Later, Sammaranja Tico Bolero, Oehlala-H Manuela, Vlieg Er Maar In en vooral Basket Sloefkes zijn stuk voor stuk top 10-hits, die in 1998 worden gebundeld op de cd 'Op Zn Sloefkes'. Sam bewijst met deze cd dat hij een top entertainer is die iedereen van zijn stoel krijgt en mee laat zingen. Slechts voor een groep wil hij niet optreden: studenten. Sam: Ik heb al van alles naar mijn hoofd gehad. Van bierflesjes over tomaten, stukken fruit, geld tot fototoestellen. En het strafste van al is beschoten worden met een katapult en knikkers op een studentenfeest. Wie mij het eerste raakte, won een vat bier. Daar is de politie zelfs bij geweest. Sindsdien treed ik niet meer op voor studenten. Dat is het grootste zwijnenvolk dat er is. Dat worden later onze advocaten, dokters en rechters, maar hangen

147

zo het zwijn uit terwijl er iemand zijn boterham staat te verdienen, klinkt het boos in het studentenblad (!) Supo. Tussen Kelly en Sam klikt het eind jaren negentig meteen. Sam: Bij mijn vorige vriendinnen waren de kriebels in mijn buik al na veertien dagen weg. Toen ik Kelly leerde kennen, wist ik meteen: dt is ze. Na vier weken zweefde ik nog. Kortom: ik was smoorverliefd. Kelly en ik konden over alles praten, na enkele dagen kwamen baby's reeds ter sprake. Kelly is model. We vonden het daarom een goed idee om zo snel mogelijk kindjes te kopen. Na 40 dagen zijn Kelly en Sam al verloofd. Drie weken later is Kelly zwanger. Het koppel geeft elkaar voor de wet in de Zwitserse bergen in de buurt van Ovronnaz het jawoord op 15 december 1999. Hun eerste kindje Shania Debby Werner Gooris wordt geboren op 10 mei 2000 in Brasschaat. Bij de Pfaffs wil niemand reageren. Sorry, maar voorlopig wil de familie het nog wat rustig houden. We hebben de exclusiviteit van het eerste interview gegeven aan TV1 voor De Laatste Show van Bruno Wyndaele. Shania is het eerste kleinkind van Jean-Marie en Carmen en vervult haar taak als enige meisje volgens de website van de Pfaffs als een echte prinses. Shania is dan ook de kleinste getuige op het kerkelijke huwelijk van haar ouders op 24 augustus 2000 in Dworp. Op 24 november 2001 verwelkomt Shania haar kleine broer Kenji Lyndsey Philip Gooris die twee druppels water op zijn papa lijkt. Kenji is een echte deugniet. Radio en televisie In 2001 wint Sam Gooris Big Brother VIPS. Het jaar daarop is Kelly aan slag als vliegende reporter op JimTV. Eind oktober van dat jaar gaat ze een nieuwe uitdaging aan en wordt ze showdanseres. Het model zal rond de jaarwisseling schitteren in de 'Winterrevue' van Studio 100. Tijdens het totaalspectacel wordt Kelly vergezeld van onder andere Vanessa Chinitor, Jan Schepen, Luc Caals en Dirk van Vooren. La Pfaff werd geselecteerd om deel uit te maken van de musicalafdeling van Studio 100, ze speelt ook mee in de productie Zo Mooi Zo Blond. Begin maart 2004 is er de lancering van de Kelly Pfaff Show, exclusief bij Radio Contact. Na een eigen TV-talkshow met echtgenoot Sam is ze nu helemaal klaar voor een radioprogramma. De Kelly Pfaff Show moet Vlaanderen een sensueel einde van het weekend bezorgen met ondeugende onderwerpen, boeiende interactie met de luisteraar en uiteraard lekkere partyhits. Tot 2005 woont het koppel met de kinderen in bij Jean-Marie en Carmen. Dat jaar verhuist het koppel naar de nieuwe woning in de Sparrenlaan te Brasschaat. Kelly doet in 2006 mee aan het televisieprogramma Dancing on Ice op VTM en RTL 4, waarin ze samen met haar schaatspartner Andrej Lipanov mee strijdt. Ze wordt uitgeschakeld in de halve finale. Dat jaar spelen Kelly en haar gezin ook mee in de film Plop in de stad. In het voorjaar van 2007 is Pfaff samen met Walter Grootaers presentator van het programma Big Brother op Kanaal 2. Hiervoor zingt ze de intro (Larger Than Live) van het programma in. Kelly is ook jurylid in My Name is.

148

Wolleke Eind september 2008 geeft Kelly een interview in Het Nieuwsblad. Ze heeft sinds enkele maanden de kledingwinkel Farfalle. We komen er onmiddellijk hierna op terug. De redacteur wil weten hoe ze er in slaagt haar professionele leven te combineren met haar rol als moeder. Dat Kelly Pfaff van vele markten thuis is, weten we al langer. Een nieuwe uitdaging kon er dus wel bij: de stem inspreken van het schaapje Wolleke voor een nieuwe serie voor kleuters, noteert de krant. De dvd met de eerste dertien afleveringen komt dat najaar uit. Kelly: 'De tweede met nog eens dertien afleveringen ligt ook al klaar. Als er een vervolg komt, mogen ze mij altijd bellen, want het was een superleuke ervaring. Ik voelde me wel heel vereerd dat ze mij daarvoor vroegen. Ik denk dat ze gewoon een mama zochten die bekend was en een herkenbare stem had. Doe maar alsof je aan je eigen kindjes aan het voorlezen bent, zeiden ze. Ik zat met een ei in mijn broek, maar het leek me zo leuk om te doen dat ik die kans toch met beide handen gegrepen heb. En ik moet zeggen: ik heb me geweldig geamuseerd. Alleen was ik bij de eerste opnamesessie heel zwaar verkouden en mijn stem klonk zo nasaal en hees dat we na een half uurtje gestopt zijn. De opnames zijn toen naar een andere dag verplaatst. Wolleke inspreken was maar twee dagen werk.' Kelly is ook zangeres. 'Zangeres? Stel je er niet te veel bij voor. Het was niet gemakkelijk alleszins. Ik heb ook geen zanglessen bij Sam genomen. Vorig jaar ben ik aan mijn stembanden geopereerd en eigenlijk had ik logopedie en zangles moeten volgen om dat weer helemaal in orde te krijgen, maar het is er niet van gekomen. Toen ik hoorde dat ik hier en daar ook een liedje moest zingen, was ik dus wel een beetje bang. Gelukkig mocht ik met een lage stem zingen, zodat ik mijn stembanden niet te veel moest forceren. In de Ultratop moet je mij binnenkort niet verwachten. Zingen op een podium is echt niet mijn ding.' Met modellenwerk ben ik eigenlijk al tien jaar geleden gestopt. Af en toe loop ik nog eens een modeshow, maar dat is geen prioriteit meer in mijn agenda. Nu hou ik me bezig met de winkel, make-upworkshops, dj-werk en presentaties, en vooral met de opvoeding van de kinderen. Ik wil in de eerste plaats een goede moeder zijn. Maar ik sta altijd open voor nieuwe aanbiedingen. Ik wil niet te veel in n vakje geduwd worden, zo krijg je de leukste gevarieerde aanbiedingen. Ik ben nog maar 31, dus nog jong genoeg om nieuwe dingen te leren.' DJ Kelly Kelly Pfaff ziet er volgens juwelenfabrikant Zinzi niet alleen altijd prachtig uit, ze is ook erg getalenteerd, veelzijdig en verrassend. Kortom, een echte Zinzi-vrouw. Kelly vertegenwoordigt sinds 2011 Zinzi Belgi. Verder treedt Kelly op als dj. Hiervoor vangt Kelly 975 euro per uur. Deze prijs wordt vooral bepaald door hoe populair een artiest is, legt Ilia Beyers van Globe Entertainment in Het Laatste Nieuws uit. Het is een kwestie van vraag en aanbod. De agenda van Milk Inc staat bijvoorbeeld voortdurend vol. Zij worden overal gevraagd en mensen willen betalen om hen te zien (8667 euro/uur). Bij Vanessa Chinitor (937 euro/uur) of Kelly Pfaff ligt dat ietsje anders.

149

In dat bedrag is geen BTW inbegrepen. In Nederland ligt de vergoeding een pak hoger. Volgens easybookings.nl moet je voor een uurtje 2.350 euro neertellen. Een mogelijke verklaring is dat Kelly hogere kosten heeft als ze in Nederland optreedt. De verplaatsing is immers inbegrepen in de prijs. Kelly: De vervoerskosten zijn in mijn vraagprijs inbegrepen. Nu de brandstofprijzen zo hoog zijn, hou ik dus een stuk minder inkomen over. Gelukkig voert mijn manager me meestal. Hij rijdt met een ecologisch verantwoorde wagen. Met de Touareg is het niet betaalbaar.' Een andere verklaring is dat ze een hogere marktwaarde heeft bij onze Noorderburen. We konden voor deze activiteiten van Kelly geen specifieke vennootschap terugvinden. Dat is ook geen noodzaak. In de kruispuntbank is Kelly evenmin terug te vinden als zelfstandige. Product placement Een andere manier waarop de familie Pfaff geld verdient, is via product placement. Trends: U wilt efficinte reclame? Bezorg uw producten aan Jean-Marie Pfaff en Co. Steeds meer tv-kijkers zappen weg tijdens de reclameblokken en dat zal in de digitale toekomst alleen maar erger worden. Het antwoord: product placement, producten tonen in de uitzendingen zelf. U weet toch ook met welke auto Jean-Marie Pfaff rijdt? Het antwoord is een Volvo XC90. Volgens De Standaard doet Kelly Pfaff het met een Volkswagen Touareg, haar zus Lyndsey is tevreden met een Jeep Cherokee. Sam Gooris rijdt met een Audi Q7. De Standaard: Toen het automerk Dodge een manier zocht om een nieuw model te lanceren, vond het samen met de VMMa een oplossing: Kelly Pfaff toerde tijdens het WK voetbal in een Dodge Caliber door Duitsland. Adverteerders die ook op zo'n idee broedden, mochten contact opnemen met de zender. Details over deze contracten ontbreken maar het is duidelijk dat alle partijen VTM, de Pfaffs en de adverterende onderneming hierbij winnen. Een gebruikelijke regeling is dat de BV die het product in beeld brengt, bijvoorbeeld de auto, gratis gebruik mag maken van dit product. Dit voordeel moet wel aangegeven worden aan de belastingen. Goede doel BVs creeren goodwill bij de bevolking door zich te verbinden aan goede doelen. Dat heeft Jean-Marie in het verleden gedaan en ook de dochters Pfaff laken zich gewillig voor de kar spannen van diverse goede doelen. Zo is er de vzw Bring a Smile, opgericht door onder anderen Kim Van Oncen. Meter is Kelly en peter is Anton Cogen, de acteur die commissaris Migrain speelt in de populaire reeks Mega Mindy. Bring a Smile verkoopt juwelen via Medibling, een onderneming van Nancy Bourdiaudhy. Geen van beide ondernemingen kon evenwel in Het Staatsblad teruggevonden worden. Op de website kellypfaff.eu wordt ook reclame gemaakt voor de vereniging Greyhounds in nood van Mireille Broeders. Kelly en Sam hopen dat je de kalender zal kopen.

150

Ook Sam zet zich geregeld in voor goede doelen. Zo is Sam in het najaar van 2008 op de vrt-radio. Hij neemt deel aan het programma Quizt 't. Gooris is uitgenodigd door Ronny Mosuse. Ze proberen geld in te zamelen voor SOS Kinderdorpen, het goede doel waarvan Ronny peter is. Ze spelen tegen het kinderkoor De Pulse Nootjes. In het voorjaar 2011 speelt Gooris een thuiswedstrijd bij VTM. Tijdens de Levenslijn-uitzending van Binnen de Minuut moet Gooris tijdens de Koekiemonster-proef drie koekjes binnen de minuut van zijn voorhoofd naar zijn mond te krijgen. Dat lukt overigens niet. Met drie pilsjes was het ongetwijfeld wel gelukt. Farfalle In de loop van 2007 ontstaat bij Kelly het concrete idee om een klerenwinkel te openen. Farfalle wordt als BVBA op 4 december 2007 opgericht. Er zijn 186 aandelen. Kelly Pfaff heeft er 93, haar vriendin Isolde Iske Oliviers evenveel. Het kapitaal van de onderneming bedraagt 18.600 euro en is volgens Het Staatsblad volstort. Volgens de oprichtingsakte kan elke zaakvoerder, zowel Kelly als Iske, de vennootschap (alleen) vertegenwoordigen. Begin 2008 opent de boetiek. Snel komt de klad in de zaak. Anja Otte in De Standaard: Het begon nochtans zo mooi. Valentijn hing in de lucht toen Farfalle, de boetiek van Kelly Pfaff, de deuren opende. Joyce De Troch was er, Annelien Coorevits ook. Vlinders, zei Kelly Pfaff tegen iedereen die het horen wilde. Vlinders in het Italiaans, dat is farfalle. Die laatste e moet je helder uitspreken, demonstreerde ze ten overvloede, terwijl op de achtergrond vader Jean-Marie een jeans naar zijn smaak vond. Heerlijk. Farfalle was niet uniek in zijn soort, want wat voor irritante keffertjes in dure handtassen geldt, geldt tegenwoordig ook voor boetieks: een beetje beaut kan niet zonder. Zo opende Valerie De Booser, een Bekende Vrouw-Van, recentelijk Histoire des Femmes (vrouwengeschiedenis in het Frans) en brengt En-presentatrice Katja Retsin haar weekends door in Close-up (close-up in het Engels). En Phaedra Hoste mag dan nog altijd geen man gevonden hebben (behalve die van Ilse De Meulemeester), zij bereikte wel de overtreffende trap met haar Baziel&Blanche (Baziel en Blanche in het West-Vlaams): een boetiek met BV en voor keffers. Chihuahua nog aan toe. Hadden we het zonet over boetieks? Oeps. Onze excuses. Het gaat hier over veel meer dan boetieks. Volgens Kelly Pfaff was Farfalle een totaalconcept. Jawel, een totaalconcept. In Farfalle kon je niet alleen een jeans kopen, maar ook workshops volgen over make-up en styling. Kelly zelf verzorgde de cursussen gelaatsverzorging en de styling was het domein van Iske Oliviers, Kelly's toenmalige beste vriendin en zakenpartner. Olivier is niet de eerste de beste: ze is de styliste van Belle Perez en dus verantwoordelijk voor die eeuwig ontblote Limburgse navel. Iske Oliviers werd geboren op 2 november 1972 in Mortsel als enige dochter in een gezin van drie kinderen. Haar vader is kinderboekenschrijver Wali Oliviers, haar moeder is Monique Ceuppens, jarenlang mede-uitbaatster van Palieter, het kroegje in Antwerpen dat veelvuldig gefrequenteerd werd door studenten en afgestudeerden van de Studio Herman Teirlinck. Iske heeft ook twee halfbroers. Niel uit de relatie van haar moeder en Hans de Booij, en Lars uit de tweede relatie van haar vader.

151

Oliviers ging aan de slag als freelancer bij enkele Sanoma-magazines, waaronder Story. Naast styliste voor Belle Perez verzorgt Iske ook de styling voor Linda Mertens van Milc Inc en die van Sylvie en Wout van Sylver. Ze reist bovendien de wereld rond om de styling van videoclips te verzorgen. Oliviers was ook importeur van kledingmerk Chick on a Mission. Zij is vandaag mede-eigenares van caf-restaurant Bon Bini in Antwerpen, waar ze zelf instond voor de inrichting. Bon Bini werd opgericht in 2001. Volgens de laatste gegevens van de balanscentrale kampt de onderneming met een negatief eigen vermogen. Oliviers vinden we ook terug in de vennootschap Immo Bini. Ook daar is het eigen vermogen negatief, geen fraai zicht. Oliviers en Pfaff schreven samen een boek, De ultieme make-up en stylingbijbel. Een tweede boek zou volgens het persbericht niet lang op zich laten wachten. Kelly en Iske leerden elkaar kennen bij Story. Daar bevond zich ook journaliste Kelli Van Hees. Mode, glamour en Hollywood. Daar schreef ik over bij Story. In de oude Story had je het Glamourama-team met styliste Iske Oliviers en make-up van televisiefiguur Kelly Pfaff. Mijn taak was om alles te regelen en de artikels te schrijven. Elke week waren er acht paginas mode met een Hollywood pagina. Dat vond ik echt leuk om te doen, maar de samenwerking met divas als Kelly Pfaff beviel me niet echt. Wij zaten niet op dezelfde golflengte. Ze deed vaak neerbuigend tegen mij over mijn kledingstijl, omdat ze van zichzelf dacht dat ze fashion was. Veel kon ik er niet aan doen, want Kelly Pfaff verkoopt en daar ga je niet tegen in. Voor de soap Mooi en Meedogenloos ben ik een week naar Los Angeles gegaan. Dat ik naar L.A. kon vond ik echt super. Zo zijn er bij Story een aantal leuke tripjes geweest. Toen Kelly Pfaff er nog werkte, werd er veel geld uitgegeven aan die modereisjes. We zijn toen een week naar Ibiza geweest om n modereportage te maken. Bij de Story werken had dus absoluut zijn toffe kanten. Naar Ibiza gaan en een beetje schrijven, dat is niet mis. Vankets Een van de vijfentwintig merken in de winkel Farfalle is Nicky Vankets, de bekende Limburgse modeontwerper, waarvan Kelly Pfaff het uithangbord is. 'Maar naast kleding vind je hier ook juwelen en andere accessoires. We hebben wel duurdere kleding maar we trachten zoveel mogelijk betaalbare mode aan te bieden en als het kan van eigen bodem. Op die manier willen we de Belgische ontwerpers steunen,' legt Kelly uit in de pers. 'Boven de winkel is er ook een ruimte voorzien waar workshops worden gegeven over onder andere make-up of over pruiken. Voor die laatste werken we samen met kapper Steven St Clayr, aan de overkant van de straat. Farfalle is dus meer dan alleen kledij, het is een totaalconcept.' Samen met haar zakenpartner Oliviers en twee collega's zal Kelly Pfaff ook zelf de klanten het nodige kledingadvies geven. 'De klanten zullen altijd een eerlijk advies krijgen. Als het niet mooi is, zal ik het zeker ook zeggen. Ik sta elke dag in de winkel van 10 tot 14uur, behalve op dinsdag, want dan is de zaak gesloten. Zo blijft er nog genoeg tijd over om met de kinderen bezig te zijn.'

152

Dat Farfalle geregeld ook bekend volk over de vloer zal krijgen, lijkt begin 2008 volgens de pers duidelijk. Een heel legioen bv's was bij de opening al naar Nijlen afgezakt om Pfaff en Oliviers te feliciteren. Onder hen uiteraard de familie Pfaff zelf, maar ook Joyce De Troch, Vronique De Kock, Greet Rouffaer, Katia Alens en nog een dozijn andere bekende genteresseerden wierpen een eerste goedkeurende blik op de uitgestalde kleding en accessoires. De feestelijke opening van de winkel vlak voor Valentijn veroorzaakt heel wat drukte op de Bouwelsesteenweg. De politie werd zelfs gevraagd een oogje in het zeil te houden om een vlotte doorstroom van het verkeer te garanderen. Burgemeester Paul Verbeeck (CD&V) mag het lint doorknippen. Hij voelt zich vereerd met de aandacht voor zijn gemeente. 'Na Geert De Puysseleyr en Ann Demeulemeester is dit al de derde bekende Vlaming uit de modewereld die in Nijlen een zaak start. We worden stilaan het Milaan van het Noorden,' lacht Verbeeck. De net geopende boetiek Farfalle aan de Bouwelsesteenweg in Nijlen, springt ook in het oog door het opvallende design. De bedenker daarvan is Nijlenaar Kurt De Wit. Hij is erg tevreden met het resultaat, al voelt hij zich wel wat achtergesteld door de makers van de VTM-reeks De Pfaffs. De officile openingsreceptie van boetiek Farfalle dinsdag moet immers ook de grote dag voor De Wit worden. De Nijlenaar was de afgelopen maanden druk in de weer met het ontwerp en de realisatie van het interieur. Het was heel leuk om met Kelly en Iske te werken. We zaten op dezelfde golflengte. Ze kozen wel een eerder koele industrile look, maar ik heb voorgesteld om ook hout te gebruiken. Dat zorgde voor wat meer warmte, vertelt De Wit in de pers. Over het uiteindelijke resultaat ben ik erg tevreden. Voor mij is dit project een kans om wat publiciteit te verwerven. Ik ben volop bezig met de opstart van mijn eenmanszaak Archiplan. Ik heb zelfs een speciale prijs gemaakt voor Kelly en Iske in ruil voor wat publiciteit. Als beginnend interieurontwerper was die aandacht op tv mooi meegenomen, legt De Wit uit. Maar als de openingsfeestelijkheden achter de rug zijn, is de man niet helemaal tevreden over de invulling van die afspraak. Als de cameras draaiden voor de reality soap van de Pfaffs, ging alle aandacht naar Kelly en Iske. Zij hadden zogezegd fantastisch werk geleverd en ik stond er maar voor spek en bonen bij. Ook tijdens de officile openingsreceptie werd er amper aandacht geschonken aan het ontwerp en de realisatie van het interieur. Ik had nochtans net wegens die reclame een gunstig contract afgesloten. Dat is me serieus tegengevallen, aldus De Wit. Na de persaandacht begin 2008, wordt het een stuk stiller rond Farfalle. Stiekem droomt Kelly van uitbreiding maar de realiteit is anders. De lokatie is natuurlijk niet optimaal. Een klerenwinkel moet het hebben van passanten. Medio november 2008 verschijnt er in Gazet van Antwerpen zelfs een ronduit dramatisch bericht. Farfalle zal volgens de krant binnenkort de boeken neerleggen. De winkel is pas sinds februari open. Mogelijke verklaringen volgens de Gazet: het klikt niet meer tussen Kelly en haar zakenpartner Iske, de zaak valt moeilijk te combineren met Kellys andere taken en financieel is het voor de middelste dochter van Pfaff moeilijk om de winkel in de positieve cijfers te houden. De werkelijkheid is een combinatie van al deze factoren.

153

Farfalle draait zeker niet zoals verhoopt: tal van leveranciers wachten op hun geld. Ook is er een gerechtelijk dispuut met de interieurbouwer die beweert nog meer dan 10.000 euro te moeten krijgen. De eigenaars beslissen om de boeken neer te leggen. Kelly wil dan niet reageren. Om zoveel mogelijk cash op te halen zijn er eind november 2008 koopjes te doen bij Farfalle. De winkel van Kelly is dan nog steeds open. Een verkoopster: 'De meeste collectiestukken worden verkocht met een korting van 30 of 50 procent. Zolang niet alles verkocht is, blijven we open. En dat zal zeker nog een paar weken duren.' Het doek zal definitief vallen op 3 maart 2009. Anja Otte: Daarom is de ondergang van Farfalle betreurenswaardig. Er gaat niet alleen een mooie vriendschap en een bezigheid voor Kelly Pfaff mee verloren. Dit dreigt ook het definitieve einde te worden van het totaalconcept. Geef toe, zonder BV-boetieks zult u die term nooit nog zo compleet ironieloos uitgesproken horen. Farfalle Bvba te Nijlen wordt door de rechtbank in Mechelen failliet verklaard. Het is volgens Het Staatsblad een faillissement op bekentenis. Als curator is Gerry Verschuren aangesteld. Er zijn medio 2012 (nog) geen verslagen beschikbaar. We namen contact op met de curator. Er kwam geen reactie. Oplichting? In de pers wordt Iske Oliviers beticht van oplichting. Het faillissement is de schuld van Iske Oliviers, Kelly's zakenpartner. Kelly is opgelicht door haar beste vriendin, klinkt het zonder veel bewijskracht in het weekblad Dag Allemaal. Oliviers spant een rechtszaak in tegen Ilse Beyers en het dagblad maar ze zal de zaak verliezen. Volgens Clint is het verhaal zeker niet zwart-wit: Iske voelde zich in het nauw gedreven door het verhaal van Kelly. Zij komt er uit als een echte oplichtster die de winkel van Kelly de dieperik in gejaagd heeft. De slachtofferrol van Kelly wil zij niet meespelen. De bestelbonnen voor de nieuwe collecties werden zowel door haar als door Kelly ondertekend. Dat Kelly niet op de hoogte was, is dus volledig uit de lucht gegrepen. Volgens Iske wil Kelly gewoon gezichtsverlies vermijden en hult ze zich daarom in een bel van onwetendheid. Ook het harde werk van Kelly wordt zwaar overschat volgens Iske, Kelly was meer niet in de winkel dan wel. Iske ontkent niet dat ze achter de rug van Kelly naar de boekhouder is gestapt om de stand van zaken te controleren. Ze had Kelly al laten weten dat ze de indruk had dat de zaken heel slecht liepen, maar Kelly had er geen oren naar. Iske probeerde te redden wat ze kon en heeft in haar eentje 160.000 euro schulden weggewerkt. Het faillissement waarbij Pfaff meteen met een beschuldigende vinger naar Oliviers wees, blijkt nu volgens Iske althans opgedrongen te zijn door Kelly zelf. Iske vertelde aan een weekblad dat niet zij de schuldige is, maar wel Kelly. Toen Kelly uitgebreid genterverviewd werd over de toestand van de winkel, verklaarde zij dat ze failliet waren en dat de deuren gesloten waren. Dit had als gevolg dat de klanten wegbleven. Toen het misliep, is Kelly gaan lopen en heeft ze de zaak in handen gelaten van Iske, iemand die ze naar eigen zeggen niet meer kon vertrouwen. Toch moest Iske proberen om de zaak in de mate van het mogelijke te redden. Geen onmogelijke opdracht zo bleek,

154

maar dan moest ze Farfalle alleen verderzetten en dat was geen optie door de Kelly Pfaff'stempel die op de winkel stond voor de meeste mensen. De uitspraak van Carmen Pfaff dat haar dochter Kelly zonder schulden achterblijft, is ook in het verkeerde keelgat geschoten bij Iske. Vermits Kelly met de noorderzon vertrokken is en zich niet meer heeft vertoond in de winkel, is ze niet op de hoogte van de boekhouding. Vertellen dat ze volledig schuldenvrij is, is dus een beetje voorbarig. Ze is dan wel uit de zaak gestapt, officieel is Farfalle nog altijd van haar en van Iske. De schulden die bij de sluiting van de zaak openstaan, zullen dan ook mooi door twee gedeeld moeten worden. Achtergrond Kelly vertrouwde Iske door en door, beweert een bron dicht bij de familie Pfaff. Normaal gezien schermt Kelly zich nogal af. Maar als je tot haar kan doordringen, stelt ze zich helemaal open en vertrouwt ze je compleet. Zo ging het ook met Iske, die na verloop van tijd constant bij de Pfaffs over de vloer kwam. Kelly had van kleins af n grote meisjesdroom: een eigen kledingwinkel openen. Dat wilde ze het liefst in Brasschaat, maar haar nieuwe vriendin Iske kwam met een ander voorstel op de proppen. Zij had een pand aan de Bouwelsesteenweg 146 in Nijlen, een herenhuis waar het restaurant Divi Divi gelegen was. Een 'schitterende locatie'. Daar zouden ze een gloednieuw concept uit de grond stampen: een kledingwinkel die ook workshops organiseerde rond styling en visagie. Kelly liet zich overtuigen en samen richtten ze eind 2007 de bvba Farfalle op. 'Daarvoor kreeg Kelly tegenwind binnen de familie, ook van haar man Sam, die het plan niet zag zitten, stelt de bron. Haar familie maakte zich ernstige zorgen dat Kelly zich onverhoeds in een wild avontuur zou storten, met iemand die ze eigenlijk nog niet z lang kende. Maar Kelly zette door, ze was vastbesloten om haar droom waar te maken. 'Iske verkocht het gebouw aan de bvba Farfalle, Kelly investeerde meer dan 100.000 euro. Bovendien stond zij ook nog eens borg bij de bank. Ondanks de zorgen van de familie Pfaff, leek het in eerste instantie toch te lukken, Farfalle opende op 12 februari 2008, en een rits Bekende Vlamingen en Nederlanders steunden openlijk het nieuwe en baanbrekende concept. Kelly's droom ging in vervulling. Kelly werkte keihard in de winkel. Daarnaast runde ze haar gezin, deed ze optredens, werkte ze als visagiste... Zij was de publiekstrekker en het bekende gezicht dat deuren kon openen. Want er moesten natuurlijk collecties worden aangekocht, en een kledinglijn van 200.000 euro wordt uiteraard niet zomaar aan iedereen meegegeven. Kelly kreeg dat voor elkaar, zij was het breekijzer. Toch duurde het niet lang voor de eerste barsten ontstonden in de vriendschap tussen Kelly en haar vennoot Iske. 'De eerste problemen begonnen eigenlijk al vr de opening van de winkel. Er werden zaken aangekocht zonder medeweten van Kelly. Zij zag dat wel, maar durfde niks te zeggen. Iske profileerde zich immers al snl als een zeer dominant figuur. En Kelly vertrouwde haar bijna blindelings. Maar het ging van kwaad tot erger beweren bronnen die het zakelijk drama van diichtbij meemaakten. Iske schakelde haar moeder in, die steeds vaker in de winkel kwam werken. Ze nam een vriendin aan om de boekhouding voor haar rekening te nemen. Kortom, Kelly werd langzaamaan buitenspel gezet. Plots was het hr winkel niet meer.

155

Kelly had daar zwaar onder te lijden, maar de buitenwereld mocht daar niets van merken. Want zij was het bekende gezicht dat altijd moest stralen. Ze verzweeg de problemen zelfs voor haar eigen familie. Desondanks begon het in te gonzen van de geruchten. 'Wat is daar toch allemaal aan de hand in die winkel van Kelly Pfaff? vroegen mensen zich af. De bron: Kelly is daar letterlijk doodziek van geweest, van de stress kreeg ze zware maagproblemen. Maar intussen bleef ze lles uit de kast halen om Farfalle draaiende te houden. Zelfs in de weekends stond ze in de winkel. Dat vergde ontzettend veel van haar, n van haar gezin. Toen Kelly afgelopen zomer op en avond thuiskwam, vroegen haar kinderen: Wanneer krijgen we onze chte mama terug? Toen is er iets in haar gebroken. En ook voor Sam was het stilaan genoeg. Dit was niet meer de vrouw met wie hij was getrouwd. Hij zg Kelly nog amper. Die hele situatie heeft heel zwaar op hun relatie gewogen. Op dat moment liep het helemaal mis met Farfalle. Iske was compleet op hol geslagen, aldus onze bron. Er werden nieuwe collecties aangekocht terwijl de vorige nog niet waren betaald. Er kwam geen hond meer over de vloer, ze verkochten niets. Maar er liepen wl bepaalde Bekende Vlamingen en Nederlanders met dozen vol dure kleren de winkel uit, cadeaus van Iske. Dat gebeurde allemaal achter de rug van Kelly om. Ze werd opgelicht door haar beste vriendin. Hoewel de vriendschap op haar laatste benen liep, moest het tweetal toch samen verder voor het oog van de buitenwereld. Want naast de winkel was ernog iets wat Kelly en Iske verbond: begin oktober brachten ze het boek De ultieme makeup en stylingbijbel uit, dat perfect moest aansluiten bij het concept van hun winkel. Op 'de persvoorstelling was het voor heel wat journalisten echter zo klaar als een klontje dat er iets mis was. Kelly en Iske wisselden geen woord met elkaar. Ze wisten toen al dat hun winkel op sterven na dood was, bevestigt een andere bron. Maar ze hadden al hun hoop gevestigd op dat boek om Farfalle nieuw leven in te blazen. Want de vriendschap was dan misschien wel verwoest, de publiciteit rond dit boek was hun laatste strohalm om de winkel te redden. Het mocht niet zijn: door de opeenstapeling van problemen barstte de bom. 'Kelly kwam tot de vaststelling dat het geld compleet op was. Meer nog, de aangekochte collecties bleven onbetaald, waardoor zich een gigantische schuldenberg opstapelde,' legt een bron uit. Iske besloot op eigen houtje om er definitief een einde aan te maken. Ze belde en schreef de leveranciers met de melding dat wegens de 'recessie' hun winkel werd gesloten, Kelly ondertekende die brieven. Waarom? Omdat Kelly zlfs in moeilijke tijden haar verantwoordelijkheid wil nemen. De leveranciers aarzelden niet en haalden hun geleverde waar terug. In Farfalle verkochten Kelly en Iske niet alleen kleding, ondermeer van ontwerper Nicky Vankets, maar ook modeaccessoires en schoenen. Verder organiseerde ze er workshops rond makeup. Ook is er een geschil met de winkelinrichter die beweert nog meer dan 10.000 euro te moeten krijgen. Het Nederlandse modemerk Chick On A Mission zegt nog iets meer dan een halve ton (52.000 euro) te krijgen van Kelly Pfaff en Iske. Ze zijn elk voor de helft aansprakelijk, dus dat maakt 26.000 euro per hoofd. Nu, we hebben Iske een deal voorgesteld, om zo alle rompslomp te vermijden en het makkelijker te maken voor alle partijen. Een schikking van 25.000 euro, aldus een woordvoerder van de onderneming.

156

Iske liet duidelijk weten dat ze dat geld nu niet heeft, maar ze zei dat er al een kandidaat-koper is voor het pand. Maar het modemerk liet het er niet bij zitten. Dan brengen we het voor de rechtbank. En ik kan je verzekeren: wij winnen alle rechtszaken die we voeren. Wij gaan dan echt tot op de bodem om ons geld te halen, als het moet zelfs priv. Kelly Pfaff betreurt het faillissement en had, toen ze met Farfalle begon, echt gehoopt dat ze een zaak kon opstarten waar ze de volgende dertig jaar zou werken. In augustus 2011 zal ze haar hart luchten over deze pijnlijke episode. In De Telegraaf vertelt ze openhartig: 'Ik heb dit nooit tegen iemand verteld, maar ik was lichamelijk en emotioneel echt een wrak. Ik kon niets anders dan huilen en lag dagenlang in bed. De wereld was alleen nog maar donker en voordat ik als rasoptimist zeg dat iets donker is, dan moet er toch wel iets aan de hand zijn. Mijn meisjesdroom was in rook opgegaan. Ik heb een enorm zware depressie gehad. Pas na een jaar was ik weer een beetje mezelf, alleen een pak illusies armer en beroofd van mijn naviteit.' In de reeks De Pfaffs is het faillissement van Kelly haar zaak nooit aan bod gekomen. Toevallig ging de zaak failliet in de maand dat we net geen opnames hadden. Dat is maar goed ook, denk ik achteraf. Het fiasco met kledingzaak Farfalle laat diepe sporen na bij het koppel Kelly en echtgenoot Sam. Die laatste spreekt even openhartig over de problemen met Dag Allemaal. Ik kon niet helemaal vermoeden dat er problemen waren met de winkel, maar ik merkte wel dat Kelly niet zo gelukkig bij liep. Ze maakte lange dagen en was moe als ze thuiskwam. Er kwam zelden een woord uit. Ze kropte alles op. Uiteindelijk zei ik: Nu mot ik weten wat er aan de hand is, en toen is alles eruit gekomen. Ik heb gezegd: Nu gaat ge niet meer naar die winkel en blijft ge thuis. Op de vraag of hij en Kelly nu tegen een schuldenberg aankijken, moet Sam het antwoord schuldig blijven. Als we hard blijven werken, kan er ons weinig gebeuren. We zijn getrouwd in goede en kwade dagen. We weten nu dat we de kwade ook aankunnen. Ik ga ervan uit dat alles wel goed zal aflopen. Advocaat Elfri De Neve: Indien de vennootschap binnen de drie jaar na de oprichting failliet gaat, kan de rechtbank op vordering van een schuldeiser het financieel plan opvragen bij de notaris. Indien dan blijkt dat het faillissement te wijten is aan ontoereikend kapitaal, kunnen de oprichters persoonlijk aansprakelijk gesteld worden. Aldus kunnen de schuldeisers hun schuld dan verhalen op de oprichters. Voor de volledigheid moet worden aangestipt dat de oprichtersaansprakelijkheid, waarbij de oprichters van een bvba onder bepaalde voorwaarden hoofdelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld bij een faillissement, gedurende de eerste drie jaar behouden blijft. Een sluitend financieel plan op stellen, blijft dus de boodschap. Vennootschap Gooris Sam Naast de eigen woning die Sam in Mechelen bezit, beschikken Sam en Kelly over een eigen woning in Brasschaat. Toen ze op zoek waren naar een eigen huis vertelden ze dat ze 3 ton (300.000 euro) te besteden hadden. De waarde van het huis wordt vandaag door een makelaar geschat op 750.000 euro.

157

Sam blijft ook optreden. Enkele jaren geleden was de vraagprijs voor een optreden 1.115 euro. Daarna zakte dat naar 942 euro. Gooris: Die 1.115 euro - of 45.000 oude franken - heb ik eigenlijk zelf altijd te hoog gevonden. Ik ben toch maar Sam Gooris. Die prijs was gezet door mijn toenmalige manager Jack Rivers. Sinds ik bij Valre Pieraerts zit, ben ik lager maar ook juister geprijsd, vertelt Gooris in 2005 aan Het Nieuwsblad. Vandaag kan je Gooris via Entertaining Agency (EA) boeken voor een half uur live on tape voor 1495 euro zonder btw. Die inkomsten gaan naar de onderneming van Sam. De vennootschap Gooris Sam werd al op 20 maart 1992 opgericht. Op een buitengewone algemene vergadering (BAV) van 30 juni 2004 wordt beslist om een bijkomende zaakvoerder aan te stellen. Kelly Pfaff wordt zaakvoerster vanaf 1 juli 2004. Nog geen vier jaar later wordt opnieuw een BAV bijeengeroepen. Daarin wordt beslist om ontslag te verlenen aan Kelly vanaf 1 maart 2008. Een mogelijke verklaring is dat dochter Pfaff net daarvoor de zaak Farfalle had opgericht. Opvallend is dat beide beslissingen nagenoeg na elkaar geakteerd worden in Het Staatsblad ondanks de grote tijdspanne tussen beide beslissingen. De vennootschap Gooris Sam heeft in 2010 activa ten belope van een half miljoen euro. In 2010 boekte Sam een nettowinst, na belastingen, van 117.000 euro. De zaken gaan dan goed want Gooris keerde zichzelf eerder een mooie winstuitkering toe van 250.000 euro, een vergoeding aan het kapitaal zoals dat heet. Daarna ging nog eens 120.000 euro uit de firma. Het jaar 2011 is een stuk minder. De brutomarge zakt dat jaar naar zowat 70.000 euro. Dat is te weinig om uit de rode cijfers te blijven. Voor het eerst wordt volgens de beschikbare informatie bij de balanscentrale een boekjaar met verlies afgesloten. Ondanks dit zwakke resultaat wordt opnieuw beslist om 100.000 euro uit de vennootschap te halen. Een link met het faillissement van Farfalle is mogelijk maar kan niet aangetoond worden. De evolutie van de brutomarge geeft een somber beeld. Sinds 2008 daalt deze marge jaar na jaar (zie grafiek). Of het uitbrengen van een nieuwe cd in 2011 daar iets aan kan verhelpen, is onzeker. Brutomarge Gooris Sam

158

144532

213117

190581

137554

70958

Brutomarge Gooris Sam

300000 euro 200000 100000 0 1 2 3 2007-2011 4 5 Series1

bron: balanscentrale NBB

159

Lyndsey en Dave Lyndsey Linda Marc Pfaff wordt geboren op 4 oktober 1978 in Beveren-Waas. Ze is de jongste dochter van Jean-Marie en Carmen. Ze verhuist in 1982 op driejarige leeftijd mee naar Duitsland. In 1988 is ze net geen tien jaar als de familie terug naar Belgi verhuist. Lyndsey behaalt haar diploma Hotel en Bedrijfsbeheer aan de hotelschool VTI Spijker in Hoogstraten. Naar eigen zeggen wordt ze er gepest. Lindsey in Dag Allemaal: We werden als kinderen gepest, puur omdat wij de dochters waren van Jean-Marie Pfaff. Daar bestaat geen twijfel over. Ik voelde mij voortdurend geviseerd. Zo van Allez, gij een tien op tien? Dat is natuurlijk omdat ge een Pfaff zijt. En het ergste van alles: sommige leerkrachten deden lustig mee. Er waren een drietal leerkrachten die duidelijk problemen hadden met mijn achternaam. Ik ben nooit overdreven sportief geweest. Wel, in de turnles kreeg ik daarom te horen: Amai, zijt gij nen Pfaff? En een andere leraar noemde iedereen bij de voornaam, behalve mij. Ik voelde dat er constant twee maten en twee gewichten werden gebruikt. Als ik eens te laat kwam in de les, dan kreeg ik meteen straf van die leraar, niet eerst een verwittiging zoals de anderen. En als ik met hem praatte, keek hij nooit naar mij, maar naar het plafond. Het is me zelfs overkomen dat ik geen gehoor kreeg bij de directie, en dat terwijl ik recht in mijn schoenen stond. Lyndsey verricht haar stage bij het mondaine Hotel Beau Rivage aan het meer van Genve. Eenmaal afgestudeerd gaat Lyndsey werken als hostess, organiseert ze evenementen en geeft ze tijdens de wintermaanden skiles aan kinderen in Zwitserland. Na een laatste winterseizoen gaat ze een tijdje achter de schermen werken bij het Nederlandse productiehuis Tv Company. Ze presenteert ook met zus Kelly een 'lifestyle' programma op de regionale zender Kanaal 3. Vervolgens gaat ze werken als redactrice bij het weekblad Flair, waar ze vijf jaar aan de slag blijft. Net zoals haar oudere zussen Kelly en Debby doet Lyndsey mee aan televisieprogrammas. Zo is ze te zien in Fear Factor waar ze een tarantula in haar mond steekt. Een durfal is ze nochtans niet. Die spin in mijn mond ging wel, maar vraag me niet dingen door te slikken. Wormen of kevers eten, ik mag er niet aan denken. En van ratten moet ik helemaal niets weten. Omdat ze zo snel en schichtig zijn, denk ik. En eigenlijk ben ik ook bang van het donker. Ik durf nooit in mijn eentje 's nachts door een bos te lopen. Dat heeft ze van haar vader. Lyndsey neemt ook deel aan Parijs-Dakar in 2004. Als co-pilote gaat ze de woestijn in met piloot Manfred Verbeke achter het stuur. Als een echte Pfaff probeert ze sponsors te strikken. Sponsoren kan al vanaf 50 euro, werft Lyndsey in de pers. Manfred en Lyndsey moeten hun deelname aan Parijs - Dakar na 6 dagen wel staken door een ongeval. Op 11 december 2002 leert ze Dave Volders kennen. Dave Jan Karla Volders werd geboren op 29 mei 1978 in Antwerpen. Hij werkt al sinds zijn achttiende in de autosector. Hij heeft eerst jaren bij Buga gewerkt en dan 6 jaar bij garage Beerens in Antwerpen (Audi/Volkswagen). Bij Philco in Deurne was hij betrokken bij de lancering van elektrische voertuigen (buggys) in Belgi.

160

Lyndsey en Dave trouwen op 27 augustus 2004. Ze worden gevolgd voor De Pfaffs. Cameramannen zijn op dat ogenblik Emanuel Vanderjeugd en Stijn De Moor. De Moor beschouwt de trouw van Lyndsey en Dave als een hoogtepunt. Ik volgde Dave thuis, een andere ploeg zat bij Lyndsey. Op het avondfeest kwam er nog een derde ploeg bij, wat op zich al bijzonder is. Aan het stadhuis merkte ik wat een evenement die trouw wel was: nieuwsploegen van VTM en VRT, alle kranten, de boekskes. We hebben de hele dag non-stop gedraaid, verklaart De Moor in Het Nieuwsblad. Verder in Het Nieuwsblad: Het gerucht gaat zelfs dat het productiehuis het volledige feest voor 250 genodigden volledig betaalt, maar dat wordt door VTM halsstarrig ontkend. Dirk Volders, de vader van Dave, vindt dat de twee tortelduifjes te snel in het huwelijksbootje stappen. Dave en Lindsey zijn dan amper elf maanden samen en wonen amper een half jaar smen ten huize Pfaff. Hij vindt dat zijn zoon verkocht wordt voor het succes van de docussoap en Lindsey op een middeleeuwse manier wordt uitgehuwelijkt voor de kijkcijfers. Vader Volders houdt op dat ogenblik het restaurant Het Klokkenhof open. Lindsey en Dave werken een tijdje in het restaurant. De zaken gaan niet zo goed. Elk jaar wordt verlies opgetekend. Uiteindelijk moet een reorganisatieplan opgesteld worden. Boekhouder/Management consultant Marcus Coymans in Dag Allemaal: Dirk (Volders) heeft financile hulp gezocht bij zeer vermogende mensen. Zij hebben grote bedragen genvesteerd in Het Klokkenhof en zijn nu de nieuwe eigenaars. Soraya Merzoug was jarenlang huishoudster ten huize Volders. Ze vertelt een ander verhaal over het huwelijk van Dave en Lyndsey. Martine (de stiefmoeder van Dave,td) heeft nooit veel moeten weten van haar stiefzoon Dave. Tot hij op zekere dag Lyndsey kwam voorstellen als zijn grote liefde. Lyndsey viel vooral in de smaak omdat zij de dochter is van Jean-Marie Pfaff. Martine en Dirk waren nog maar net begonnen met het hotel-restaurant. Als Lyndsey daar kwam werken was dat voor hen fantastische reclame, zo redeneerde Martine. Het geluk van Dave liet haar koud. Het kwam zelfs zo ver dat Dave gedwongen werd om met Lyndsey te trouwen. Martine zou een verlovingsring in zijn hand geduwd hebben met de boodschap de belangrijke vraag te stellen. Zelf vond Dave het nog wat vroeg. Het kwam uiteindelijk tot een definitieve breuk toen Dave en Lyndsey besloten hun huwelijksfeest zelf te organiseren en het niet te laten doorgaan in het restaurant/hotel van Dirk Volders en diens nieuwe vrouw Martine. Toen viel Lyndsey plots uit de gratie. Martine dacht toen dat ze enkel uit was op erven, luidt het in Dag Allemaal. In 2005 kopen Dave en Lyndsey een riant huis in Brasschaat en handige Dave verbouwt samen met zijn op dat moment zwangere vrouw Lyndsey de woning. In april 2006 verlaten ze het ouderlijke huis van Lyndsey en gaan ze wonen in hun verbouwde huis in Brasschaat. De waarde van deze mooie woning wordt door een makelaar geschat op 600.000 euro. Op 20 juli 2006 is het een heugelijke dag voor hen beide. Op een bloedhete zomerdag wordt hun eerste kindje genaamd Bruce Mike Debby Volders geboren in Brasschaat om 14.45u. Bruce is een stevige flinke zoon van 4270 gram en 54 cm groot en doet het hart van Lyndsey en Dave vanaf het eerste moment smelten. Bij de familie krijgt hij de bijnaam 'Beertje Bruce'.

161

Iets meer dan een jaar later krijgt Bruce er een zusje bij. Op 10 september 2007 verwelkomen Dave en Lyndsey hun schattige dochter Fay Kelly Guy Volders. Ze wordt geboren in Brasschaat om 13.11u. Fay weegt 3.275 gram bij de geboorte en is 50.5 cm groot. Ook Fay krijgt van de familie de bijnaam 'Prinsesje Fay'. Jean-Marie: Mijn kinderen en kleinkinderen betekenen alles voor mij. Mijn kinderen zijn mijn prinsessen. Het is een vorm van bezit dat niet te beschrijven valt, een kind blijft voor mij altijd mijn kind. Nu heb ik er nog twee prinsessen bij, Shania en Fay en vier kleinzonen. Het is opa dit en opa dat. Een kind kan alleen leren door wat ge zegt, door wat ge toont en door wat ge laat voelen. Een kind gelukkig maken maakt jezelf gelukkig, vertelt hij aan Frank Rekers. Met deze 2 kinderen in huis is de gezinsuitbreiding voor Dave en Lyndsey volledig. In tegenstelling tot zussen Debby en Kelly, die van een derde kind dromen, is dit bij Lyndsey niet het geval. De geboorte van Fay levert opportuniteiten op. In het najaar 2007 sluit Lyndsey een deal met uitgeverij Jonge Gezinnen, een onderdeel van Sanoma Nederland. De relatie tussen de Pfaffs en Sanoma is altijd goed geweest. Lyndsey gaat een maandelijkse column schrijven over het moederschap. Ze presenteert haar eerste column tijdens de Jonge Gezinnen Beurs in de Utrechtse Jaarbeurs. In haar column schrijft Lyndsey openhartig over alles wat ze meemaakt als bekende en werkende moeder van de dan 1-jarige Bruce en de zeven weken oude Fay. Wassen, strijken, inkopen doen, koken, kinderen verzorgen... Ik doe mijn best om het allemaal rond te krijgen. Het gebeurt geregeld dat het al middag is voor ik me eindelijk aankleed. Lyndsey is ook de officieuze secretaresse en woordvoerster van de familie. De wat schuchtere Dave vertelt over de avonturen bij de Pfaffs: Als ik zou kunnen kiezen, waren we allemaal onbekend. Maar het geld van de realityserie De Pfaffs is een mooie extra voor de spaarboek van mijn kinderen. Als ik mocht kiezen tussen een onbekende en een bekende Lindsey zou ik direct kiezen voor de onbekende. Maar je hebt het niet te kiezen. Het is zoals het is. In het begin dacht ik: Wat is dat hier allemaal? Ik was zeer schuchter toen, klinkt het in Dag Allemaal. Na een paar jaar is Dave een pak zelfverzekerder voor de camera. We werken allemaal in ons gezin. Ik mag dan wel een job buiten de familie hebben, dat wil niet zeggen dat Lindsey als woordvoerder van de familie Pfaff een hele dag op de zetel ligt. Ze heeft een heel zware en drukke job. Met dat geld kunnen we perfect ons dagelijks leven betalen. We verdienden het geld van De Pfaffs met vier in ons gezin, dus zorgen Lyndsey en ik ervoor dat de kinderen later een mooie spaarboek hebben. Jean-Marie heeft naar eigen zeggen alle vertrouwen in zijn drie schoonzoons Sam, Nicolas en Dave. Zij zijn mijn zonen die ik nooit heb gehad, verklaart Pfaff in Primo tvgids. Tussen de schoonzoons onderling zou de sfeer geregeld iets minder goed zijn. Als vader Jean-Marie van belastingfraude beticht wordt, bijt woordvoerder Lyndsey fel van zich af. In Humo vertelt ze: Ik heb mijn meubels betaald. Ik kan je de factuur laten zien. En Kelly heeft dezelfde als ik, ook van Chateau d'Ax (merknaam van de Waalse onderneming Cemepro,td). Dat steekt me geweldig, dat ze zeggen: die Pfaffs krijgen alles. Waarom heb ik dan vijf jaar bij de Flair gewerkt? Je zou eens moeten weten hoe frustrerend het is voor mijn man om dat te moeten horen, terwijl die zes dagen op zeven

162

auto's staat te verkopen. Mijn kinderen hebben altijd in een crche gezeten, want wij gingen alletwee uit werken. Ik betaalde daar 700 euro per maand voor. In maart 2009 zegt Lyndsey haar job bij Flair magazine op. Ze wil haar moeder bijstaan op het kantoor en zo het secretariaat regelen voor de opdrachten van haar vader. Ik word de rechterhand van papa, vertelt Lyndsey in Story. De afgelopen jaren hielp ik mijn mama meer dan eens met het vele werk voor mijn vader. De administratie, andere rompslomp. Je kent dat wel Nu heeft mama aangegeven dat ze het rustiger aan wil doen en meer van het leven en haar familie wil genieten, daarom neem ik een deel van haar taken over. Mama wordt echter niet op non-actief gezet, dat zou ze niet aankunnen. Mijn vader is een wandelend marketingbedrijf. Elke dag krijgt hij zestig telefoontjes. Soms zelfs nog om elf uur 's avonds. De aanvragen gaan van interviews en informatie voor schoolspreekbeurten tot de uitreiking van de trofee voor de beste doelman in Mexico. Er zullen dus periodes zijn dat ik samen met papa in het buitenland ben of dagen dat ik hem met de auto naar opdrachten zal brengen. Relatie met de boekskes De Pfaffs hebben een unieke relatie met het weekblad Story. In De relatie tussen de roddelpers en de BVs: Conflict, samenwerking of onderhandeling?, de masterproef van Els Van Herbruggen, wordt hier dieper op ingegaan. Hoewel de BVs beseffen dat ze veel te danken hebben aan de populaire pers, vooral dan voor hun lancering, hebben sommigen na verloop van tijd het gevoel dat ze geen professioneel voordeel meer halen uit het verschijnen in de populaire pers. Een aantal heeft volgens Van Herburggen zelfs het gevoel dat negatieve rapportering in de pers schade kan berokkenen aan hun carrires. Als ze schrijven dat mijn vader aan zelfverrijking doet, zou jij dan nog geld willen geven aan zijn JM Pfaff-fonds (een fonds om sociaal zwakkeren een steuntje in de rug te geven)? Nee h Dat is gewoon broodroof, vertelt Lyndsey Pfaff aan Van Herbruggen. Sommige BVs weigeren dit (samenwerking met magazines,td) omdat ze hun privleven eerder afgescheiden willen houden. Zij zien het bieden van een vergoeding als een vorm van omkoping waarin ze niet willen meegaan. Anderen zien dit eerder als een deel van hun job. Lyndsey: Ik laat mij betalen voor dingen, dat is werk, h. Moet ik het dan gratis doen? Ze zeggen dan dat je uzelf verkoopt, maar je zit in de media of je zit er niet in. Ik heb niets dat ik kan verkopen maar als je de exclusiviteit wil van mijn trouwfotos, waarom zou ik het dan niet doen? Het tijdschrift Story geeft volgens Van Herbruggen volmondig toe geld te bieden aan BVs, concurrent Dag Allemaal beweert dit slechts eenmaal te hebben gedaan, namelijk voor het huwelijk van Kim Clijsters, die het geld dan aan een goed doel gaf. TV Familie biedt naar eigen zeggen geen geld, simpelweg omdat ze daar de middelen niet voor hebben. Ook Het Laatste Nieuws beweert dit niet te doen. Weekbladen zoals Story trachten volgens Van Herbruggen langdurige deals af te sluiten met BVs om steeds de primeurs te krijgen. Hier staat dan ook een vergoeding tegenover. Lyndsey tot slot: Dan zeggen ze dat ze ons vergoeden voor de fotos van de kinderen, dan zeggen ze u dat je en een reportage met zwangerschapskledij en het eerste gesprek en fotos moet geven. Dat zit allemaal in n deal.
163

De dikke van de Pfaffs Lyndsey wordt vaak spottend omschreven als de dikke van de Pfaffs. In tegenstelling tot haar oudere zussen heeft Lyndsey geen perfecte maat 36. Midden april 2011 kondigt ze aan dat ze hierin verandering wil brengen. In een beweging schoffeert ze alle eigenaars van fitnessclubs. 'Ik heb al vijf jaar geen sport meer beoefend. Twee bevallingen kort na mekaar, maar nu zijn Bruce en Fay vier en drie jaar, ze gaan naar school of naar de opvang en dus kreeg ik opnieuw meer tijd voor mezelf. Daarom zocht ik naar iets om mijn conditie een beetje op peil te houden. En dan liefst niet in eentonige, muffe fitnessclubs. En dus werd het lopen.' Lyndsey sluit een contract met de Nederlandse personal coach Dion Koens. Kostprijs per uur: tussen 50 en 120 euro. Koens vertelt in TV-Familie dat Lyndsey contact met hem opnam. Het eerste objectief van Lyndsey is deel te nemen aan de Ladies Run van vijf kilometer. 'Maar mijn begeleider Dion vond dat ik sinds november zulke vooruitgang gemaakt had, dat ik die vijf kiometer op mijn gemak kon lopen. Hij vond ook dat ik duidelijk sportieve genen bezat, want in de vijf maanden dat ik nu met lopen bezig was, liep ik nooit een blessuurtje op. Zou het geen uitdaging zijn om aan de Ten Miles deel te nemen, stelde hij voor. Dat vond ik wel iets leuks. Maar hoe dichter de startdatum nadert, hoe zenuwachtiger ik word. Weet je dat ik gisterennacht bijna niet geslapen heb? Ik kreeg nachtmerries en ik droomde dat ik steeds maar opnieuw viel en dat ik niet meer door de tunnel richting eindmeet geraakte. Iedereen zegt me dat het laatste stuk van de 10 Miles inderdaad behoorlijk moeilijk is.' 'Ik heb geen speciale ambities om op een bepaalde plaats uit te komen of binnen een bepaalde tijd. Ik wil gewoon aankomen. Dat ben ik ook verplicht tegenover mijn ouders, mijn man en mijn kinderen, die allemaal aan de aankomstlijn zullen staan. Mijn zoontje begeleidt me soms op zijn fietsje als ik ga trainen. Maar amaai, die fietst soms rap, hoor! Nee, ik heb me voorgenomen gewoon mijn eigen ritme te volgen en als het meevalt, doe ik op 1 mei mee aan de tien kilometer van Knokke', besluit ze. Zoekertjes Volgens heel wat kijkers van De Pfaffs is het gezin van Lyndsey het meest normale. De verklaring is wellicht dat Lyndseys echtgenoot jarenlang een normale job heeft gehad. Als Lyndsey samen met zoontje Bruce de wagen wil wassen, spreekt ze haar zoontje berispend toe: We gaan niet met water spelen. Dat kost allemaal centen. Niet toevallig vinden we op het internet ook de meeste sporen van Dave Volders. Wie zijn naam googelt, komt snel op zoekertjessites zoals Kapaza en Hebbes.be terecht. Zo stond eerder een nieuwe bayliner 175 te koop op Hebbes.be. Een Bayliner is een sportboot. Je betaalt er al snel 20.000 dollar voor. Op de franstalige site van Kapaza verkocht Dave ooit een snowboard met botten (sic) voor 150 euro en het koppel Dave en Lyndsey probeerde ook een dubbele buggy te verpatsen voor 175 euro. Dave is ook op de sociale netwerksite Facebook actief. Daar is bevriend met Jan Jambon van n-va en is hij fan van Royal Antwerp FC. De profielfoto van Volders toont de man op een jetski van Kawasaki.

164

Af en toe post hij een persoonlijk bericht. Zo schreef hij op zijn pagina op 8 februari 2011. Dringend gezocht !!! Handleiding voor een dochter van 3.5 jaar. Indien er cursussen worden gegeven bij deze mijn inschrijving !!! Accnt In 2011 raakt bekend dat Lyndsey en Dave een eigen vastgoedkantoor starten. We werken in loondienst bij Accnt Vastgoed Makelaars, vertellen ze in de pers. We zijn nog te onervaren om een eigen immobilinkantoor op te starten, vult Dave aan. Lyndsey en ik gaan werken voor Accnt Vastgoed, het nieuwe vastgoedkantoor van onze buren Jos en Fabienne. Lyndsey en ik zijn als bedienden in loondienst bij dat kantoor. Jos is de zaakvoerder. Wij hebben geen aandelen in de zaak en hebben ons dus niet ingekocht. Het idee om in de vastgoedsector te stappen had het koppel rond de geboorte van Fay in 2007. Het is altijd blijven sluimeren, maar we moesten het in de koelkast stoppen omdat de kinderen te klein waren, vertelt Lyndsey in Story. Het viel ook niet te combineren met de opnames van De Pfaffs. Ik kon toch moeilijk een huisbezoek afzeggen omdat ik s avonds opnames had! In een ander interview situeert Lyndsey de oorsprong van het idee enkele jaren eerder: Deze droom is gegroeid vanaf het moment dat Dave en ik twee jaar getrouwd waren. Toen hebben we ons huis gekocht. Mijn man heeft zich compleet gesmeten om ons huis van boven tot onder helemaal te renoveren. In 2010 vertelden hun buren Jos en Fabienne over hun plannen om een immokantoor te starten en de interesse van Lyndsey en Dave was gewekt. Vooral voor Dave is de overgang vrij groot. De man zat nagenoeg zijn hele professionele leven tussen de wagens. Dave moet zich herscholen en volgt dan een avondopleiding. Lyndsey nuanceert: Voor mijn man is die stap naar vastgoed niet zon bijzondere stap omdat hij altijd in de verkoop heeft gezeten. Zelf plan ik deze studies op langere termijn. We hebben nog altijd twee kindjes, die de nodige zorg verdienen en opeisen. Daarenboven hebben we een zakenpartner, die heel lang in het noorden van Antwerpen een grote zaak had. Ervaring genoeg in onze zaak. Ik zal mij in het kantoor bezig houden met de bezichtigingen. Ja, dit wordt best wel een uitdaging van formaat. Maar dit is bij elke sector het geval waar je je eerste stapjes in zet. Iedereen moet ergens onderaan de ladder beginnen. Pas daarna kan je uitgroeien naar iets meer. Een stap naar de anonimiteit toe is dit niet. Ik stond voor de eerste keer op de cover van een weekblad toen ik niet eens geboren was. Meer bepaald in de bolle buik van mijn moeder. En jaar nadat De Pfaffs zijn gestopt, bellen er nog steeds mensen aan voor een handtekening. Allemaal voorbeelden om te illustreren dat een anoniem leven nooit aan mij besteed zal zijn. Lyndsey is naar eigen zeggen niet bang om samen te werken met echtgenoot Dave:Ik heb geen relatietest nodig om te weten dat een samenwerking met Dave vlot zal lopen. Als koppel hebben we heel de snel de stap naar het altaar gezet. Gewoonweg omdat het enorm goed aanvoelde en we zeker van elkaar waren. Het sleutelwoord in onze relatie is communicatie. Naar elkaar toe is alles bespreekbaar. In mijn ogen ontstaan er pas

165

problemen tussen koppels wanneer er geheimen voor elkaar zijn. Het gebeurt wel eens dat nadat onze kindjes gaan slapen zijn we samen op het terras zitten en tot een uur of drie s nachts met elkaar praten. Open naar elkaar toe zijn is n van de belangrijke waarden, die ik van mijn ouders heb meegekregen. Zij zijn al vijfendertig jaar met elkaar getrouwd. Als geen ander beheersen ze net die kracht. Zelfs ik probeer als fiere mama dit aan mijn kinderen mee te geven. Daarenboven is het belangrijk dat je een fout aan elkaar kan toegeven. Het is al eens gebeurd dat ik iets fout heb gezegd. De kunst bestaat er echter in omdat vanuit jezelf te erkennen. Het spijt me kan soms echt wel deuren openen. Natuurlijk waren er in mijn leven momenten dat ik tegen mijn moeder veel meer zei dan tegen mijn vader. Is dit niet bij elke familie zo? In mijn leven heb al heel wat uitdagingen achter de rug. Vijf jaar lang heb ik bij Flair gewerkt. Ik heb zelfs ooit bij een productiehuis mijn ding gedaan. Drie jaar lang heb ik zelfs voor mijn vader als woordvoerder gewerkt. Een taak, die echt niet te onderschatten valt. Nu zijn er vijf mensen nodig om zijn agenda te beheersen. Het leerproces uit zulke ervaringen is echter immens. Je kan de impact van mijn vaders populariteit in het buitenland niet schatten. Vergelijk het met Vlaanderen maal een cijfer met ettelijke nulletjes. Terwijl hij in Vlaanderen meer als Jean-Marie van de Pfaffs wordt aanzien, is hij in het buitenland de man die de Rode Duivels naar een vierde plaats op het WK loodste. Het is niet omdat hij tien jaar lang zijn familie op televisie heeft getoond dat we mogen vergeten wat hij vroeger heeft gepresteerd. Ik heb zelf die periode nooit mee gemaakt. Als ik fotos van vroeger zie, is het creepy om te beseffen welke impact hij op mensen had. Een mooi voorbeeld is dat ik ooit met hem uit een vliegtuig kwam. Ineens begonnen er lokale muzikanten te spelen. Geloof me: op zulke momenten was ik verlegen. Voor mij is papa in eerste instantie mijn papa. Spontaan keek ik toen op het vliegtuig rond of er geen wereldster op zat. Het siert hem hoe down-to-earth hij bij al die aandacht blijft. Vastgoed met de steun van papa In de pers verkondigen Lyndsey en Dave dat Jean-Marie niets te maken heeft met het vastgoedavontuur. Hij zou volgens hen geen geld gestoken hebben in de zaak. In Primo televisiegids bracht ik al aan het licht dat dit niet klopt. Het immobilinkantoor Accnt Vastgoed Makelaars werd op 16 november 2011 opgericht. Zaakvoerder volgens Het Staatsblad is inderdaad Joseph of Jos Claessens, de buurman van Lyndsey en Dave in Brasschaat. Interessant wordt het als je weet dat de onderneming Accnt opgericht werd door twee andere ondernemingen, te weten Family Home en Brufa. Achter Family Home zitten Jos Claessens en Fabienne De Vetter. De onderneming BruFa werd opgericht door Liliane Verhoeven, n Jean-Marie Pfaff. Liliane Verhoeven is de moeder van Dave. Beiden hebben elk de helft van de aandelen van BruFa in handen en zijn dus indirect ook aandeelhouders en eigenaars van het toekomstig immobilinkantoor van Lyndsey en Dave. Er zijn nog geen cijfers bekend van deze jonge onderneming. Hiermee is aangetoond dat, in tegenstelling tot wat het jonge koppel beweert, Lyndseys vader Jean-Marie (en Daves moeder Liliane) wel degelijk achter dit project zitten. De onderneming Accnt zit ook op Facebook. De communicatie kan beter. Zo lezen we:

166

accent vastgoed makelaars sponsord (sic) het Ludo Peeters Cycling Team uit Brasschaat. Het team is goed op dreef en behaald (sic) goede uitslagen, proficiat aan het hele team. Het accent team. De uithaal van vader Volders De relatie tussen Dave en Dirk Volders is slecht. Als bekend wordt dat Dave huizen gaat verkopen, haalt vader Dirk hard uit in de pers. Volgens Dirk hebben de Pfaff-familie en het BV-schap zijn zoon verziekt. De manager van de familie Pfaff reageert in het huisblad Story: Dit is inderdaad een slechte timing. Het ligt werkelijk heel gevoelig allemaal. Lyndsey en Dave zijn al van bij de opstart van Accnt betrokken, ze steken hier al een jaar al hun tijd en energie in en hebben het pand helemaal mee verbouwd. Heel hun toekomst ligt hier in. Dave vindt het dan ook verstandiger om nu niet te reageren. Het raakt hem zeker, maar dit is niet het moment om de emoties de overhand te laten nemen. Dave wil werken voor zichzelf en zijn gezin. Hij studeert keihard voor zijn makelaarsvergunning, wil over enkele jaren de zaak overnemen van zijn baas en hoopt zoals elke zoon dat zijn vader op een dag trots op hem zal zijn. Het BV-schap heeft Dave net verrijkt. Ik ken hem al van voor de Pfaffs. Je moet al heel sterk in je schoenen staan als je plots tot BV wordt gebombardeerd en er constant camera's op je staan. Wel Dave is zo iemand. Hij zag dat BV-schap nooit als een statussymbool en gaat er heel nuchter mee om. Ook met alles wat er in de pers verschijnt. Eigen vennootschap DALYN Net zoals Debby en Nicolas hebben ook Lyndsey en Dave een eigen vennootschap om de inkomsten te kanaliseren, Dalyn. Enkel bij Kelly en Sam werd een dergelijke gemeenschappelijke vennootschap niet teruggevonden. De boekhouding van Dave en Lyndsey wordt door management consultant Marcus Coymans gedaan. Zij zijn correcte mensen, vertelt Coymans in Dag Allemaal. De eigen vennootschap Dalyn, een samentrekking van Dave en Lyndsey, werd opgericht in 2005. Volgens Het Staatsblad hebben Dave en Lyndsey elk 93 aandelen van de in totaal 186 aandelen. Beiden zijn zaakvoerder. De activiteiten van de vennootschap zijn volgens de oprichtingsakte sterk gefocust op autos. Volgens de meest recente jaarrekening zijn er activa ten belope van ruim 700.000 euro. De bijeengesprokkelde winst uit het verleden bedraagt bijna een half miljoen euro. De zaken gaan goed voor Dave en Lyndsey. In 2010 haalden ze een omzet van 168.000 euro. De nettowinst bedroeg bijna 100.000 euro, na belastingen. De inkomsten kwamen in het verleden ongetwijfeld van de afleveringen van De Pfaffs. In de jaarrekening van Dalyn staan geen details. Elk lid van de familie krijgt immers een deel uitbetaald. Ook zijn er actes de prsence waarvoor geld gevraagd wordt. Grote vraag is of Dave en Lyndsey ook in de vastgoedwereld hun draai zullen vinden. Brutomarge Dalyn

167

2006 138642

2007 259356

2008 229130

2009 177961

2010 168186

Brutomarge Dalyn
300000 euro 200000 100000 0 1 2 3 2006-2010 4 5 Series1 Series2

bron: Balanscentrale NBB, eigen verwerking van de gegevens

168

Besluit Jean-Marie Pfaff werd groot bij SK Beveren, de club waarmee hij landskampioen werd en de beker won. In 1978 won hij de Gouden Schoen. Een jaar te laat naar de zin van Pfaff. Door zijn transfer naar het grote Bayern Mnchen, waarmee hij drie landstitels en twee bekers won, werd hij tot het internationale sterrendom gekatapulteerd. Met zijn geheel eigen invulling van het begrip Duitstaligheid staat hij sindsdien trouwens in het collectieve comedygeheugen van de Vlaming gegrift. Maar zijn finest hour als sportman beleefde Pfaff wellicht als international (met 64 caps), in het bijzonder op het EK '80 in Itali, waar de Rode Duivels als tweede eindigden, en op het WK '86 in Mexico, waar ze de vierde plaats in de wacht sleepten. In de nadagen van zijn keepersloopbaan speelde Pfaff nog bij SK Lierse en het Turkse Trabzonspor. Tekenend voor zijn succesvoll sportcarrire is dat hij van alle Belgische spelers de meeste bijnamen verzamelde. Achtereenvolgens is Pfaff de held van Mallorca, de vliegende Belg, de held van San Siro, de panter van Baldham en natuurlijk El Simpatico, de bijnaam die hij in Mexico kreeg. Na zijn sportcarrire gaat Pfaff met wisselend succes in zaken. Kenmerkend is dat hij zich niet laat tegenhouden door mislukkingen. Pfaff is naar eigen zeggen ook tevreden over de prestaties van zijn kinderen. Mijn kinderen zijn allemaal kleine kmos geworden. Het ondernemen zit hen blijkbaar in het bloed. Van wie zouden ze dat hebben? vraagt hij zich retorisch af in het boek Iconen van het Belgisch voetbal. In de familie Pfaff draait alles rond geld en zakendoen, het zijn zelfstandigen in hart en nieren. Hoe ziet de toekomst eruit voor de clan van de Pfaffs? Het is duidelijk dat de Pfaffs de laatste jaren goed geboerd hebben. De zonden uit het verleden hebben de ouders afgekocht met een dading met de fiscus van 300.000 euro. Een boterham minder zullen ze in Brasschaat niet eten. Samen weegt de clan Pfaff volgens de officile gegevens van de ondernemingen zowat 2,5 miljoen euro. Dat is een minimumgrens welteverstaan. Met de huizen in binnenen buitenland erbij wordt dit snel 8 miljoen euro. Pfaff beschikt naar eigen zeggen over enkele miljoenen op zijn bankrekeningen. Indien we deze bedragen meerekenen, bedraagt het imperium van de Pfaffs samen zowat 10 miljoen euro. Hierna geven we een gedetailleerd overzicht (zie appendix). Slechts een zaak ontbreekt op het palmares van Jean-Marie: een adellijke titel. De oudere Pfaffs willen eerst naar Qatar of Duitsland uitwijken. En dan weer niet. De kinderen blijven hier. De investeringen in een immobilinkantoor en een danscaf tonen aan dat ze zakelijk instinct hebben. Papa Pfaff steunt de projecten vaak discreet. Nu moeten de dochters Pfaff nog aantonen dat ze er ook geld mee kunnen verdienen.

169

Algemeen financieel overzicht van de Pfaffs Tot slot geven we hier een algemeen overzicht van de financile situatie van de familie Pfaff. Jean-Marie en Carmen Chalet in Zwitserland: 805.000 euro Villa Guyotdreef: 1,3 miljoen euro (te koop) Villa Kleine Heide: 1 miljoen euro Vennootschap DKLC: 750.000 euro Diverse bankrekeningen (binnen- en buitenland): enkele miljoenen (BEF of euro) volgens Jean-Marie investering in accnt vastgoedmakelaars: geen gegevens vennootschap J-Meeting Point (Carmen): geen financile informatie wagen: Volvo XC90 (nieuwprijs tussen 44.450 en 54.900 euro)

Debby en Nicolas Happy Future Benelux: 900.000 euro Gebouw Beveren: 1 miljoen euro (te koop gesteld) Dream Productions (danscaf B-52): waarde niet gekend Face of Fashion BVBA: Nicolas niet meer actief

Kelly en Sam - Gooris Sam BVBA: 350.000 euro - Villa Brasschaat: 750.000 euro geschatte waarde - woning Sam in Mechelen: waarde onbekend - wagens: Audi Q7 (Sam) (nieuwprijs tussen 57.520 en 140.790 euro) en Volkswagen Touareg (Kelly) (nieuwprijs tussen 53.390 en 80.500 euro) Door het failissement van Farfalle is het niet uitgesloten dat Kelly persoonlijk aansprakelijk gesteld wordt voor een deel van de schulden van de bvba. Meer informatie hierover ontbreekt voorlopig. Lyndsey en Dave: vennootschap Dalyn: 500.000 euro villa Brasschaat: 600.000 euro geschatte waarde wagens: Jeep Chrysler Grand Cherokee (Lyndsey) (nieuwprijs tussen 50.200 en 63.600 euro) en Audi A4 Allroad (Dave, gestolen) (nieuwprijs tussen 36.675 en 44.775 euro)

170

Boeken Theo Bauwens, (1983), Jean-marie Pfaff. De derde dimensie, Ten Bos. Tom Coninx en Karel Michiels, (2010), Iconen van het Belgisch voetbal, Houtekiet, Antwerpen. Wilfried Hendrickx, (1986), Jean-Marie Pfaff priv, Westland, Schoten. Joost Houtman en Jan-Cees Butter, (2012), Het foute elftal, Lebowski, Amsterdam. Jean-Marie Pfaff, (1987), Ik, Jean-Marie, TUM/De Ballon, Wommelgem. Jean-Marie Pfaff, (2007), Overleven, Borgerhoff & Lamberigts, Gent. Kees Sluys, (2012), Mart Smeets, Atlas/Contact, Amsterdam/Antwerpen.

171