1 Inleiding Van 1844 tot 1905 heeft er in Engeland een door God bijzonder bevoorrechte vrouw geleefd, Teresa

Helena Higginson, een eenvoudige onderwijzeres. Is een mens door God bevoorrecht, dan heeft hij een aparte roeping te vervullen. Zo was ook deze uitverkoren vrouw door de Zaligmaker geroepen om aan de wereld zijn wens bekend te maken, dat zijn Heilig Hoofd zou worden vereerd als zetel van zijn goddelijke wijsheid. En tot haar dood toe heeft Hij haar niet meer met rust gelaten. Gedurig herinnerde Hij haar aan zijn verlangen, dat aan deze wens toch zou voldaan worden. Teresa Helena heeft haar taak volbracht. De devotie heeft ze bekend gemaakt. Maar voor de verspreiding is het nu de tijd. Het leven van Teresa Higginson 1. Een Engelse onderwijzeres, haar leven en haar zending (verschenen op WordPress; klik hier) 2. Teresas visioenen en openbaringen voor bron 3. De gestigmatiseerde bruid Christi 4. De grote Nijdigaard 5. Wonderbare Communies 6. Andere vijanden, laster en tegenspraak 7. Wonderdoenster en Profetes 8. Bilocatie 1. Teresa Higginson: Een Engelse onderwijzeres, haar leven en haar zending Teresa zag het eerste levenslicht op 1 mei [elders -blz. 25- staat 27 mei vernoemd, red.] 1844 en gaf haar schone ziel aan God terug in 1905, na een heilig leven van 61 jaren. Vader Higginson, n der zeldzame, patriarchale katholieken van het toenmalige Engeland, was destijds havenmeester voor rivierscheepvaart en kende grote weelde. Hij woonde toen in het stadje Gainsborough van het graafschap Lincoln, in het Oosten van het land. Mis uitgevallen geldbeleggingen in katoenzaken, maakten hem bankroet, en zijn kinderen ze waren met achten, waarvan Teresa de derde moesten zich in bescheiden bedieningen, als steun van het huisgezin gaan bijverdienen. Moeder Higginson, een vurige bekeerlinge van Engels-Protestantse afkomst, had haar man leren kennen op een feest aan het hof van de Ierse onderkoning. De kinderen werden strenggodsdienstig opgevoed en daar het door en door katholiek gezin beschikte over een eigen huiskapel, onderging het tastbaar de kerstenende invloed van de priesters die er regelmatig kwamen. Na de ondergang van het huis, werd Teresa eerst geplaatst in een stoffenwinkel van Liverpool. Daarna bracht ze het tot onderwijzeres, haar levensroep. Van toen af ging heel haar uitwendig lekenleven op in het onderwijzen van arme kinderen en in liefdadig hulpverleen aan wroeters en ongelukkigen, meestal uit de nijverheidscentra van Liverpool, Manchester en Edinburg. En haar zieleleven? Dit was een onophoudend en enig gebed, een opbloeien in hoge en ongevenaarde volmaaktheid. Zo kon het ook niet anders, dat haar ongewone deugd en strenge versterving beloond werden door een niet alledaagse tegemoetkoming van Godswege. Teresa ontving de lijdenswonden Onzes Heren, naast tal van openbaringen, en dikwijls de gaven van voorzegging en mirakels. Doch de voornaamste zending der vrome vrouw en het bijzondere voorwerp harer vele visioenen, was de Openbaring, door haar, aan de wereld, ener nieuwe, door God gewilde devotie, heel en al beantwoordend aan de noden des tijds, en

2 wel een bijzondere godsvrucht tot het H.Hoofd Onzes Heren, als Zetel Zijner goddelijke Wijsheid. Waar een groot deel der tegenwoordige wereld meer en meer verzinkt in wanorde en Godloochening, omdat het zich voor alles laat leiden door menselijke, dit is valse en egostische wijsheid, kan die wereld zich enkel en alleen redden uit het moeras door terugkeer tot de godsdienst, onder voorlichting der enige ware en eeuwige Wijsheid die van God komt. De uitwendige persoonsbeschrijving der bevoorrechte? Zon klein, mager vrouwtje, met sympathiek gezicht en kleine, scherpe ogen, zo zwart als haar hoofdhaar. Levendig en opgeruimd onder het spreken, won zij de gemoederen van vriendinnen en van schoolkinderen. Nooit ontbrak het haar aan goede luim en ook haar oversten spraken niets dan lof. Ondanks de talrijke lijdenstaferelen Onzes Heren, die ze meeleefde, ondanks de aanvallen van de duivel, die haar gestadig bekampte, was haar leven verre van somber. Teresa was een lustige ziel, werkzaam, dienstvaardig, vredig en nooit heeft een dokter haar hysterisch bevonden. Men mag zeggen, dat na verloop van zekere tijd, de wedde der onderwijzeres grotendeels opging in de aankoop van kleren, etenswaar, godsdienstige zaken, boeken en dergelijke, voor haar werken van liefdadigheid. Voor zichzelf had ze, o zo weinig nodig. Na haar allereerste jeugd en voor haar mystiek huwelijk, zo verzekert kanunnik Snow, was de H. Communie bijna haar enig voedsel. Langzamerhand had zij zich aan deze levenswijze gewend, door te beginnen met niet te eten op haar communiedagen. Aan tafel deed ze nu wel zoals de anderen, alsof ze at, doch haar vriendinnen wisten heel goed dat ze knauwde op een stuk caoutchouc. Andere keren nam haar engelbewaarder haar plaats in aan tafel, onder het uiterlijke van Teresa, sprekend en etend zoals zij. Haar familie, de onderwijzeressen die bij haar woonden en ook haar oversten leerden het meisje alras kennen als een door God hoog bevoorrechte ziel. Naast een heldhaftige beoefening van alle deugden was heel haar leven aan aaneenschakeling van visioenen, openbaringen en wonderbare zaken van alle soort. En wat een zonderling verschijnsel was, na de wreedste lijdenstaferelen van Christus meegeleden te hebben, ontbrak Teresa zelden in de klas. Zo was dan ook de stiptheid in haar plichten van staat, de reden, dat weinig personen buiten haar omgeving wisten, dat die kleine vrouw, door niets onderscheiden van de anderen op straat, voortdurend de Hemel, de heiligen, de engelen en zelfs de duivels zichtbaar onder haar bereik had. Meen nu niet dat daardoor juffer Higginson een droeve heilige was. Juist door haar, was er vreugde in de kleine vriendenkring. Ook bereidde ze haar huisgenoten de fijnste gerechten, ofschoon ze er zelf nooit een proefde. Ze danste om haar gezelschap te amuseren en op te beuren in neerslachtigheid en ziekte. Te Liverpool werd ze eens meegenomen door haar zuster, in een attractie; Constantinopel zien, in een boottochtje over zee. Ze had er zozeer voldoening van, dat ze kinderlijk aan haar biechtvader erover schreef en hem vroeg die vermakelijkheid ook eens te komen bezichtigen; ze zou hem zeker bevallen. Op drienveertigjarige leeftijd verlaat Teresa het onderwijs, op raad van haar geestelijke leider, om reden van haar zwakke gezondheid en gaat zestien jaar lang onderkomen vinden in het St. Katharina-klooster te Edinburg. Hier leeft ze haar mystiek leven verder, doch nu, wegens de kloosterstilte, in dieper teruggetrokkenheid. Vroeger immers, deelde ze meestendeels haar inwoon, tot zelfs slaapkamer en bed, met andere onderwijzeressen, en gelukkig dat God haar leven zo schikte, want deze vriendinnen waren steeds de persoonlijke getuigen van allerlei wondere voorvallen, die elke dag aan het licht kwamen.

3 Op de leeftijd van zestig jaar voelde Teresa zich weer kloek en fris genoeg voor een actiever leven, en weer bekoorde haar het onderwijs van kinderen, haar oude roep. Dit viel juist samen met een vraag van buiten uit, voor een school in het verre Devonshire, op het uiterste Zuidwestelijk punt van Engeland, wijd van haar familie, van haar vriendinnen en vroegere leiders. Had ze misschien geraden dat dit voor haar de verlatenheid van Calvari betekende en ook haar laatste levensoffer? Wat er van zij, tijdens haar vaarwel aan kanunnik Snow, vroeg ze, of hij haar kwam bezoeken in haar stervensuur. En werkelijk kwam de dood haar treffen daar, bijna onverwachts, enige maanden later. Niemand heeft ooit de geheimen gekend van haar laatste lijdensdagen, die verschrikkelijk waren, naar de bewering van de oppaster, die toen aan haar bed stond. Zij, die haar leven lang, zo n was met haar Gekruiste, had Hem zeker ook nu nog mogen volgen, voor de allerlaatste keer, ditmaal tot in de dood. Vervolg hoofdstukken 2 t/m 8:

10

11

12

13

14

15

16 Ook hier: Visioenen en Openbaringen ; De gestigmatiseerde Bruid Christi ; De grote nijdigaard ; Wonderbare H. Communies ; Andere vijanden, laster en tegenspraak ; Wonderdoenster en profetes ; bilocatie Bewerking door pastoor Geudens