Sprawozdanie z wiczenia nr 44

Wyznaczanie wzgldnego wspczynnika zaamania wiata dla przeroczystego orodka przy pomocy mikroskopu.

Sprawozdanie wykona:
WANAT KAROL W1 C5 L10

Rzeszw, dnia 09 marca 1998 Zagadnienia do samodzielnego opracowania:

1. Widmo promieniowania elektromagnetycznego; 2. Zjawiska towarzyszce przejciu promieniowania elektromagnetycznego przez orodek rny od prni; 3. Zasada dziaania mikroskopu.

Wstp.
Promieniowanie elektromagnetyczne mona opisa na dwa sposoby: jako fal elektromagnetyczn i jako strumie elektronw. Fala elektromagnetyczna jest rozchodzc si w czasie i przestrzeni spjn zmian pola elektrycznego i magnetycznego. Fale elektromagnetyczne wystpujce w przyrodzie ze wzgldu na ich dugo, rni si sposobami generacji oraz detekcji. Tak wic klasyfikujemy je w nastpujcy sposb: fale radiowe -107 10-2cm; podczerwie -510-2 810-5cm; wiato widzialne -810-5 410-5cm; nadfiolet -410-5 10-7cm; promieniowanie Roentgena -210-7610-10cm; promienie -10-810-11cm. Widmo promieniowania elektromagnetycznego obejmuje midzy innymi promieniowanie widzialne czyli wiato w zakresie dugoci fal 380nm780nm.
2

Fala wietlna ma dugo zwizan z czstoci i prdkoci jej rozchodzenia si. =c/ Jeeli promieniowanie elektromagnetyczne potraktujemy jako strumie czstek fotonw pozbawionych masy spoczynkowej, ale nioscych okrelon energi: E=h, gdzie h-staa Plancka. Promieniowanie przechodzc przez orodek ulega pochanianiu ktre opisuje prawo Beera mwice, e padajce na orodek promieniowanie o okrelonej dugoci ulega w miar wnikania stopniowemu osabniciu wedug wzoru: I=I0e-ksd. I natenie promieniowania po przejciu przez orodek o gruboci d Io natenie promieniowania padajcego na orodek S stenie czstek pochaniajcych promieniowanie w orodku k wspczynnik absorbcji dla danego orodka. Io I=Ioe-ksd

d Jeli opiszemy rozchodzenie si fali elektromagnetycznej przez pojcia optyki geometrycznej to zgodnie ze Snelliusem prawa opisujce zachowanie si wiata na granicy dwch orodkw mona sformuowa nastpujco: gdy promie wiata pada na granic dwch orodkw to
3

promie odbity padajcy oraz prostopada padania le w jednej paszczynie i kt odbicia jest rwny ktowi padania (=). Dla zjawiska zaamania promie padajcy zaamany i prostopada padania le w jednej paszczynie oraz stosunek sinusa kta padania do sinusa kta zaamania rwna si stosunkowi prdkoci wiata w pierwszym orodku do prdkoci wiata w drugim orodku i nazywamy go wzgldnym wspczynnikiem orodka drugiego wzgldem pierwszego: n12=sin/sin = V1/V2 ; gdzie n12 oznacza, e wiato najpierw przechodzi przez orodek pierwszy a potem przez orodek drugi; kt padania kt zaamania v1 i v2 prdkoci wiata w orodku pierwszym i drugim. Uwzgldniajc zjawisko absorbcji towarzyszce przejciu wiata jest funkcj zespolon: n=n12+n, gdzie n12 cz rzeczywista, odpowiada za zjawisko zaamania wiata; n cz urojona, odpowiada za pochanianie wiata przez orodek. Wyznaczanie wspczynnika zaamania za pomoc mikroskopu polega na obserwacji rwnolegego przesunicia wizki wiata po przejciu przez paskorwnoleg pytk co przedstawia rysunek:
4

I d II

o A o o

Zaamany w punkcie A promie ulega ponownemu zaamaniu w punkcie O. Jeeli na powierzchni I pytki narysujemy jedn lini, a na powierzchni II narysujemy krzyujc si z ni drug lini, to przez mikroskop widzimy obraz linii narysowanej na powierzchni II nie w punkcie O lecz w O. Grubo pytki oznaczamy d= OO Z trygonometrycznych zalenoci wynika: AO AO /d = tg /d = tg tg skd: d=d /tg Dla niewielkich ktw padania i zaamania mona przyj: d= d sin/sin = d/nw.

WYKONANIE WICZENIA:
5

Przyrzdy: mikroskop, ruba mikrometryczna, rdo wiata, dwie pytki paskorwnolege. Kolejno czynnoci: 1. Przygotowanie mikroskopu do pomiarw 2. Oczyszczono dwie pytki paskorwnolege o rnych grubociach 3. Zmierzono grubo pytek rub mikrometryczn. Powtrzono pomiary 10 razy dla kadej pytki i umieszczono wyniki pomiarw w tabeli 4. Zmierzono gruboci pytek za pomoc mikroskopu 5. Oszacowano bd d jakim obarczony jest pomiar pozornej gruboci pytek za pomoc mikroskopu 6. Oceniono bd pomiaru mikrometrem d 7. Obliczono bd wspczynnika zaamania n1 i n2 metod rniczki zupenej.

Tabela pomiarw dla pytki wykonanej z pleksi.

P 16 16 16 16 16 16 16 16 16 16

d1 mm 3,31 3,41 3,21 3,20 3,21 3,32 3,38 3,33 3,30 3,23

d1 mm 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29 3,29

d1 mm 2,06 2,10 2,42 2,24 2,27 2,26 2,19 2,29 2,15 2,32

n1 1,61 1,62 1,33 1,43 1,41 1,47 1,54 1,45 1,53 1,39

n1 n1 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022 1,5 0,022

Tabela pomiarw dla pytki wykonanej ze szka.

P 16 16 16 16 16 16 16 16 16 16 d2 mm 3,22 3,23 3,24 3,23 3,23 3,22 3,24 3,22 3,24 3,23 d2 mm 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 3,23 d2 mm 1,49 1,44 1,46 1,42 1,27 1,36 1,96 1,69 1,81 1,75 n2 2,16 2,24 2,22 2,27 2,54 2,37 1,65 1,91 1,79 1,84 N2 n2 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039 2,10,039

Obliczenia:
Bd pomiaru mikroskopem:
7

d = 0,02mm. Bd pomiaru rub mikrometryczn: d= 0,02mm. n = d/d Bd wspczynnika zaamania obliczam metod rniczki zupenej: n = {|1/d1||d|+|d/d2||d|} Obliczam bd wspczynnika zaamania n1: d1= 3,29mm. d1= 2,23mm n1= {|1/d1||d1|+|d1/d12||d|}= = {|1/2,23||0,02|+|3,29/4,9729||0,02|}= 0,0222. Obliczam bd wspczynnika zaamania n2: d2 = 3,23mm. d2= 1,565mm. n2= {|1/d2||d2|+|d2/d22||d|}= = {|1/1,565||0,02|+|3,23/2,449||0,02|}= 0,0391.

Wnioski:
1. Wspczynnik zaamania wiata podczas
8

przechodzenia przez rne orodki jest rny; 2. Bd oblicze wynika z niedokadnoci przyrzdw, niedokadnoci pomiarw oraz niedokadnoci ludzkiego narzdu wzroku. WANAT KAROL