Blauw

Blauw is een kleur die zich in het spectrum bevindt tussen cyaan en violet en stamt af van het Oud Germaanse
woord blao-(schittert) Het Germaanse woord had connectie met zowel de kleur zwart, blond, en blank.
Middels Proto-Indo-Europese oorsprong: *bhel- wat "schitteren, flits, branden”, betekend . Het is de
complementaire kleur van oranje. De kleur blauw staat over het algemeen voor puur of zuiver. De kleur heeft
z'n oorsprong in Azuur, ook wel genaamd: Lazuur, of Lapis Lazuli.

Egypte.
Azuur werd vooral gebruikt door het Babylonisch volk als zegel kleur. Ook in Egypte werd het gebruikt voor
Juwelen en Cleopatra droeg het als oogschaduw. In deel 140 van het Egyptische boek van de doden, staat dat
Azuur (lapis lazuli) in de vorm van een oog omringd door goud, een amulet was voor grote macht. In de
laatste dag van de maand werd er een offer gedaan voor het azuur oog. (Zie ring van een vrijmetselaar)
Koningshuis & Heraldiek.

Nassaus blauw of Nassau's blauw en in militaire voorschriften aaneengeschreven "nassausblauw", is een bepaalde
tint blauw. De kleur kwam van oudsher voor op de livreien van de lakeien en personeelsleden van de Prinsen
van Oranje die uit het Grafelijke Huis van de Nassaus stammen. Ook de koningen der Nederlanden gebruiken
en gebruikten deze kleur veelvuldig. De kleur wordt, naast oranje, veel gebruikt in Nederlandse
onderscheidingen en in de Nederlandse heraldiek. In de heraldiek is er strikt genomen maar één blauw, altijd
azuur genoemd. In de heraldiek wordt een beperkt aantal kleuren gebruikt. Men maakt onderscheid tussen
heraldische kleuren en metalen. Er bestaat een afgesproken wijze om de kleuren en metalen in een ongekleurde
tekening weer te geven: azuur of lazuur (blauw, weergave d.m.v. horizontale arcering). De Salon Bleu is een
zaal in het Koninklijk Paleis van Brussel. De salon werd vroeger Blauw Salon met Pilasters genoemd. In deze
salon ontving de koning vroeger de hoogste adel. Deze families staan bekend als de Families van de Salon Bleu.
Zij maken aanspraak op het predicaat 'doorluchtige hoogheid' of 'hoogheid',. De uitdrukking "blauw bloed"
wordt in de zin "Hij/zij heeft blauw bloed" gebruikt om aan te duiden dat iemand tot de adelstand behoort.
De uitdrukking stamt uit het Spaans waar "sangre azul" (Spaans voor blauw bloed)
Kruistochten & Kruisridders.

De etymologie van blauw bloed is waarschijnlijk deze; de uit het noorden stammende ridders (Visigoten en
kruisridders) die Spanje veroverden hadden een lichtere huid dan de inheemse bevolking. De aderen van
noord-Europeanen schijnen blauwig door hun blanke huid, al moeten we de connectie met Egypte en babylon
niet vergeten. Een kruisridder is de naam die werd gegeven aan de adelijke deelnemers aan de kruistochten.
Zij namen " het kruis op" en droegen lange witte mantels met en opgenaaid kruis van rode, groene of zwarte
stof. Uit deze mantelkruizen en de verenigingen van kruisridders en hospitaalridders zijn de eerste ridderorden
ontstaan. De kruistochten waren een serie militaire campagnes die plaatsvonden tijdens de 11e, 12e en 13e
eeuw. Ze begonnen als een poging van de christenen om Jeruzalem, de heiligste plaats in het christendom, op
de moslims te heroveren.

De Kruistochten hadden een aantal specifieke kenmerken. Zo begonnen ze meestal met een proclamatie door
de paus (dat geldt voor de eerste vijf kruistochten). De oproep werd daarop verspreid door middel van een
pauselijke bul en preken van geestelijken. Formeel waren alleen kruisridders gerechtigd om op kruistocht te
gaan (dat veranderde in 1213). De kruistochten werden gefinancieerd door een specifieke belasting, zoals de
cruzada of de 'Saladintiende'. Een laatste kenmerk is dat kruisvaarders een aflaat ontvingen.

Motivaties voor de kruistochten

• Bevrijding van Jeruzalem.

• De islamitische macht buiten Europa houden
• De Oosterse Kerk herenigen met de rooms-katholieke Kerk.
• Uitbreiding van de wereldse macht naar het oosten (economisch).
Heiligdom van Maria. (Isis)

In de christelijke iconografie staat de liturgische kleur blauw voor de hemel en de maagd Maria, dit is dan ook
de kleur van haar mantel. Lichtblauw is echter ook de kleur van de onschuld. Dit is een andere reden waarom
Maria op afbeeldingen altijd gekleed is het lichtblauw. Dit gebruik stamt al uit de 1570 door het Missale
Romanum toen de symboliek van kleuren sowieso belangrijker was dan vandaag de dag. Maria heeft dan ook
vaak een blauwe jurk aan. Een missaal of misboek is de benaming voor het boek waarin de liturgische gebeden
voor de Mis staan opgetekend. Het altaar missaal wordt door de priester-celebrant van de viering gebruikt.
Dit altaar missaal bevindt zich gedurende de Mis op het altaar. De priester leest uit dit tamelijke grote
boekwerk de bij de dag behorende gebeden en/of zang verzen voor, alsook de lezingen van de Mis van de
betreffende dag. De grote oude altaar missaals waren in het grootste gedeelte van de Rooms-Katholieke Kerk
voor 1968 geheel in het Latijn vervat.
In Religie.

Blauw in Hinduisme staat voor Vishnu, welke de behouder van de wereld is, en zodoende de connectie met
water heeft. Shiva, de vernietiger heeft ook blauwe tinten, en dit nomen ze: Neela Kantha oftewel: baluwe keel,
omdat Shiva vergif had geslikt toen Shiva het gevecht tussen de goden en de demonen wilde stoppen.

Blauw in Judaisme is blauw de kleur van Gods glorie, en de hemel. Het staren naar deze kleur brengt een staat
van meditatie en geeft hen een glimp van de weg die gemaakt is van saffier die lijd naar Gods troon. Saffier is
trouwens ook een benaming voor Azuur, en dus blauw. De Ark des verbonds was ook gehuld in een blauw
gewaad wanneer het werd verplaatst. Volgens de Torah, moest een Israëliet een tzitzit dragen op de hoeken
van hun kledij. De kleurstof werd gewonnen uit een slak genaamd: hilazon, welke de kleur lapis lazuli had.
Vrijmetselaars

In vrijmetselarij staat de kleur blauw voor universele vriendschap en onderwerping aan elkaar., het is de kleur
van “de kluis in de hemel”. In een zgn. Masters Lodge, zul je alleen naast Blauw, wit aantreffen in decoratie.
Ook wordt blauw veelvuldig gebruikt in symbolen van vrijmetselarij, bijvoorbeeld in een ring. Denk ook de
term: “The Blue Lodge”.
Water & Geld.

Water en geld lijken veel verbanden te hebben. Niet alleen de spreuk: Geld als Water, maar ook individuele
woorden zoals: “Currency” Current, stroom c.q. geldstroom. “Liquide middelen”, vloeibare middelen, zoals
geld, maar ook water. “Vermogen”, het vermogen van water of een elektrische “stroom”. “Money flow” etc etc.
Geld staat gelijk aan macht, aan goud en aan de kleur blauw: Azuur. Hier vinden we reeds weer de connectie
met Egypte. Waar de kleur blauw met goud stond voor absolute macht.
Schepenbank.

Wat is een schepenbank?

Hetgeen heden de burgemeester en wethouders zijn, dat waren vroeger de schout en schepenen. Samen
vormden zij de schepenbank. De taken van de schepenbank gingen echter verder dan de huidige taken van
burgemeester en wethouders. Op de eerste plaats hadden zij een rechterlijke taak wat personen en goederen
aanging die in hun rechtsgebied vielen. De processen vonden voor de schepenbank plaats. Zij was bevoegd
misdrijven te berechten en uitspraak te doen in civiele geschillen. Overdracht van onroerend goed vond
eveneens plaats voor de schepenbank. Verder had de schepenbank nog een belangrijke bestuurlijke taak. Op
hun regelmatige geërfdendagen bespraken ze het gemeentebeleid. Dat hield dan in: regeling van de belasting,
betaling aan de landsheer, aanstellen van onderwijzer en vroedvrouw, zorgdragen voor de begaanbaarheid van
wegen en waterlopen, beheren van gemeentegronden en zorgdragen voor de veiligheid van het dorp.

Hier lezen we weer de connectie tussen het Azuur & Goud, welke in combinatie volgens het Oude Egypte
stond voor absolute macht:"In Azuur het beeld van de H.Nicolaas, vergezeld van een kuip met 3 kinderen, alles
van goud."
In vroeger tijden hechtte men sterk aan een traditie bij de schepenbank. De schepenen gingen er niet zomaar
zitten en begonnen de getuigen te verhoren. Nee, men deed dat geheel volgens traditie, heel plechtig. Ging het
over een strafzaak, dan stond het hoofd van het gerecht, de scholtis (rechter) op en vroeg dan aan den oudste
schepen of de zon hoog genoeg gerezen was, om de bank te spanne. Wanneer dit dan met ja werd beantwoord,
dan zei de scholtis, dat hij recht zou spreken in de naam van de gebiedende heer, den Hertog. Vervolgens
werden de getuigen beëdigd en moesten zij bij God en de lieve Heiligen zweren. Daartoe waren het beeld van
de Onze Lieve Vrouwe en het evangelieboek klaar gezet waarop de getuige dan zijn hand moest leggen.
Daarna konden de getuigenissen beginnen. Dat alles werd te boek gesteld en ondertekend met de
handtekening, als de getuigen konden schrijven, of wat nogal eens voorkwam dat men niet kon schrijven, dan
plaatste men een kruisje of een handmerk.
Een schepen is lid van de stedelijke overheid en was belast met bestuur en wetgeving, maar ook met een
gedeelte van rechtspraak. Het schepenen college vaardigden zogenaamde keuren uit. Die keuren zouden we nu
wetten noemen. In België worden wethouders nog steeds schepen genoemd. De schepenbank is de rechtbank
gevormd door het college van schepenen. Ze hebben in delen van Nederland (het zuiden) bestaan vanaf de
middeleeuwen tot de Franse Tijd (1795). De schepenen vormden, wanneer zij rechtspraken, de vierschaar. De
eiser was in zo'n rechtzaak de schout (ookwel: drossaard, officier of baljuw genoemd). Vergelijk hem met de
huidige officier van justitie. De schout was ook verantwoordelijk voor de tenuitvoerlegging van het vonnis. Per
plaats verschilden het welke zaken konden worden aangebracht bij de schepenbank.

De Hoge Vierschaar was een gerecht of hof bestaande uit een baljuw en een college van welgeboren mannen. In
de tijd dat de graaf zelf nog rechtszittingen presideerde waren dit leenmannen van de graaf, maar later waren dit
mannen gerekruteerd uit het respectabele en meestal gegoede deel van de bevolking. De oorspronkelijke taak
was het vertegenwoordigen van de graaf op het gebied van 'justitie en politie'. Ook waren zij bevoegd
uitspraken te doen in zowel halszaken (waar lijfstraffen/ doodstraf op stonden) als boetstraffelijke zaken. In
civiele zaken was de Hoge Vierschaar een college van hoger beroep. Verder vervulden zij wetgevende en
bestuurlijke taken en inden zij bepaalde belastingen. Vier schaar is een stukje rechtssymboliek (net als het
opstaan als de rechtbank binnenkomt, waarmee de vier banken werden bedoeld die de rechtbank omsloten en
waarover ongetwijfeld een ban was uitgesproken, dat de rechters met eerbied behandeld moesten worden, niet
mochten worden mishandeld etc. Het huidige woord rechtbank refereert er nog aan, hoewel de rechters
gewoon stoelzitters zijn. De hoge vierschaar in delen van Holland, waartoe ook de noordelijke rand van
Noord-Brabant van het westen van Den Bosch behoorde, behandelde enerzijds strafzaken waarop hoge
straffen, doodstraf, verbanning en boetes stonden en anderzijds zaken in hoger beroep die voor de lokale
banken hadden gelopen. Daarbij hadden ze kennelijk concurrentie van het hof van Holland. Het kon ook
beroepsmogelijkheid voor de gevonniste zijn die het niet eens was met het vonnis van bijvoorbeeld een
schepenbank. Maar afhankelijk van de tijdsperiode was het of het hoger beroep in eerste instantie de voorloper
van het Gerechtshof, of het hoger beroep in laatste instantie op een vonnis van het Hof van Holland, dus de
voorloper van de Hoge Raad der Nederlanden.
Politie & Belastingdienst & Co.

Need I say more?