Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
t i jdschrif t va n de k u l eu v en
2 6 juni 2 0 13 | nr 10 | 2 4 s t e j a a r g a ng | w w w. k ul e u v e n . be / c k /
Professor Mark Waer zet dezer dagen zijn laatste handtekeningen als rector van de KU Leuven. Vanaf 1 augustus mag hij weer voor de universiteit supporteren zoals iedereen. En dat kan voortaan ook in ietwat informelere kledij, zoals een t-shirt uit de KU Leuven Shop. In dit nummer van Campuskrant blikt de rector terug op zijn beleidsperiode. Dankbare tevredenheid, dat vat het beste samen hoe ik me op dit moment voel. Lees het interview op p. 10-11.
2 Nieuws
colofon
Campuskrant
Maandelijks tijdschrift van de KU Leuven
campuskrant
opinie
hoofdRedactie
Sigrid Somers Reiner Van Hove
Redactie
Tine Danschutter, Ilse Frederickx, Ludo Meyvis, Julia Nienaber, Sarah Somers, Rob Stevens, Ine Van Houdenhove, Wouter Verbeylen, Inge Verbruggen
Redactieadres
Oude Markt 13 bus 5005 3000 Leuven T 016 32 40 13 campuskrant@kuleuven.be
Adreswijzigingen
Alumni Lovanienses Naamsestraat 63 bus 5601 3000 Leuven Erik.Gobin@alum.kuleuven.be
medewerkers
Jaak Poot, Katrien Steyaert, Luc Vander Elst
Grafisch ontwerp
Catapult, Antwerpen
Het getuigt van weinig respect te doen alsof er geen debat is geweest, en van weinig smaak om deskundigen met de vinger te wijzen.
daadkracht. Deze politieke neutralisering werd vorig jaar al aangekondigd toen de (partij)politiek zich ging moeien in een sterk gemediatiseerd optreden. Enerzijds een goede zaak, want meteen was duidelijk dat er echt iets op het spel stond, maar anderzijds werd toen al het maatschappelijk debat overschaduwd door straffe taal uit politieke hoek. Wat we nu zien met het masterplan, gaat nog een stap verder: het tijdperk van de uitgestelde democratie. Onze stem uit 2009, die mee aan de basis lag van een regeerakkoord mt onderwijshervorming, wordt opgeheven en telt niet meer. In 2014 mogen we opnieuw als kiesvee optreden. Verkiezingen worden ming in het secundair onderwijs die wordt vastgelegd op basis van de acht Europese sleutelcompetenties. Doelen worden competentiegericht geformuleerd en vakken(clusters) worden secundair en instrumenteel ten opzichte van die competenties. Formats zullen worden aangeleverd voor het competentiegericht formuleren van de doelen. De Vlaamse kwalificatiestructuur krijgt hier alle gezag. Allerhande metingen en toetsen zullen altijd en overal de prestaties bijhouden, de leerwinst bewaken en het in toenemende mate gepersonaliseerde leertraject van jongeren opvolgen. Het is de combinatie van enerzijds extreme individualisering
Lay-out en zetwerk
Wouter Verbeylen
Fotografie
Rob Stevens
Cartoons
Joris Snaet
Reclameregie
Inge Verbruggen T 016 32 40 15 Inge.Verbruggen@dcom. kuleuven.be
Oplage
34.800 ex.
Drukwerk
Eco Print Center, Lokeren
Verantwoordelijke uitgever
Pieter Knapen Oude Markt 13 bus 5005 3000 Leuven
Copyright artikels
Artikels kunnen overgenomen worden mits toestemming.
26 juni 2013
Nieuws 3
Geciteerd
Binnenshuis smsen
Het Laatste Nieuws, 12.6.2013
Sopraan Olga Kindler haalt uit. Stemcoach Hugo Lycke: Professionele zangers willen vaak sopraan of tenor zijn: de hoogste tonen betalen het best. ( KU Leuven | Rob Stevens)
En op de vier ouders spreekt zijn of haar kinderen meer via sms of e-mail dan face to face. Dat blijkt uit een enqute bij 2.000 Britse ouders. Zelfs binnenshuis communiceren ze meer en meer via berichtjes. 44% van de ouders geeft toe geregeld een sms te sturen van de ene kamer naar de andere, onder meer om te zeggen dat het eten klaar is, dat de televisie stiller moet of om te vragen de was mee naar beneden te brengen. Ook bij ons zijn smsjes helemaal ingeburgerd als ht perfecte middel om te weten waar de kinderen uithangen, hoe het met hen gaat of wat ze aan het doen zijn, zegt professor communicatiewetenschappen Dirk De Grooff. Vroeger moesten ouders wachten tot hun kinderen thuiskwamen om te weten hoe een toets of spreekbeurt geweest was. Nu sturen ze tussendoor al een berichtje. Ik heb niet het gevoel dat dit ten koste gaat van de persoonlijke gesprekken. Ze zorgen net voor een hechtere band onderling. Het aantal smsjes en mails moet redelijk blijven. Het kind mag niet het gevoel krijgen constant gecontroleerd te worden. We zien nu al dat sommige jongeren ongezond zenuwachtig worden als ze een tijdje niet op hun gsm mogen kijken. Zeker omdat vele ouders onmiddellijk een antwoord verwachten of anders wantrouwig worden. Zo kunnen kinderen neigen naar gsm-verslaving.
Echt verbintenis
De Standaard, 15.6.2013
Tien jaar geleden mocht in ons land voor het eerst een bruid een bruid kussen. () De Franse filosoof Luc Ferry noemt het homohuwelijk het hoogtepunt in de ontwikkeling van het liefdeshuwelijk. Daar zijn huwelijk en voortplanting helemaal losgekoppeld. Ook politicoloog en socioloog Marc Hooghe ziet het homohuwelijk niet als een bedreiging voor, maar net als een heropwaardering van het instituut huwelijk. Homos en lesbiennes laten zien dat ze de symboliek ervan eren, ze zetten het op een pidestal. Dit is de grote triomf van het romantische liefdeshuwelijk. Hooghe publiceerde vorige week nog een onderzoek waaruit blijkt dat vooroordelen tegenover holebis beduidend lager zijn in landen die het huwelijk openstelden voor mensen van hetzelfde geslacht. Een belangrijke bevinding, aangezien we altijd gedacht hebben dat vooroordelen zeer hardnekkig waren. Vooroordelen tegenover homos zijn ook al millennia oud en nu zien we ze in 20 tot 30 jaar verdwijnen. Een verrassend snelle maatschappelijke evolutie.
4 Nieuws
campuskrant
Volledig en uniek
Het Unesco-dossier werd getrokken door hoogleraar geschiedenis Eddy Put, archivaris in het Leuvense Rijksarchief. De officile erkenning van Unesco doet hem en ons veel deugd, zegt Marc Nelissen van het Universiteitsarchief. Samen met het Leuvense Rijksarchief bezitten we
Uit het Unesco-verslag: De bijna 200 strekkende meter vormen een van de meest homogene universitaire archieven van het Ancien Regime.
perfectionistische ingesteldheid leidt niet alleen tot stress, maar vaak ook tot een overactieve levensstijl, wat op den duur overbelastend kan werken en kan bijdragen tot een ontregeling van het stresssysteem. Ook de evolutie van de klachten kan er nadelig door benvloed worden, want deze patinten hebben vaak de neiging om bij de minste verbetering in hun toestand er weer helemaal tegenaan te gaan, wat het herstel van hun stresssysteem niet ten goede komt. Verder zijn de resultaten in overeenstemming met recent fundamenteel onderzoek waaruit blijkt dat vroege levensstress de ontwikkeling van de HPA-as negatief kan benvloeden en zo de kwetsbaarheid voor stress verhogen. Vermoedelijk spelen ook genetische factoren bij dit alles een rol, maar op dit punt is meer onderzoek nodig. De inzichten uit Kempkes onderzoek bieden alvast aanknopingspunten voor behandeling. Zelfkritisch perfectionisme en negatieve levenservaringen zijn vaak sterk in de persoonlijkheid verankerd, maar met psychotherapie is zeker bijsturing mogelijk. Stressreductie en grondige aanpassingen in de levensstijl kunnen helpen om, op termijn, de verloren veerkracht te herwinnen.
26 juni 2013
Nieuws 5
Goedele Van Edom: De verschuiving van de plaats van sterven, van de thuissituatie naar de zorginstellingen, zorgde ervoor dat de dood uit het alledaagse leven is verdwenen. ( KU Leuven | RS)
Spreken is goud
De dood lijkt steeds minder zichtbaar aanwezig in onze samenleving, vertelt Van Edom. In 1962 stierf in Vlaanderen nog negenenvijftig procent van de mensen thuis, in 2007 was dat al gedaald tot slechts drientwintig procent. Die verschuiving van de plaats van sterven, van de thuissituatie naar de zorginstellingen, zorgde ervoor dat de dood uit het alledaagse leven is verdwenen. Mensen hebben vandaag, in tegenstelling tot vroeger, minder persoonlijke ervaringen met ernstige ziekten, sterven en dood. Daardoor ervaren de meesten alles wat met sterven en dood te maken heeft als beangstigend. Ze ontvluchten of ontkennen het liever. Het gevolg is dat familie en vrienden van kankerpatinten themas als doodsangst gaan ontwijken. Ze kiezen vluchtroutes, beginnen bijvoorbeeld spontaan over het weer als de patint het onderwerp wil aankaarten. Dat is niet zo onschuldig, zegt Van Edom. Door het onderwerp te
doodsangst is veel meer dan die ene, grote existentile angst. Het gaat niet alleen om angst die te maken heeft met het ophouden te bestaan. Daarom ben ik het ook doodsgerelateerde angst
Door het onderwerp te vermijden, helpen omstanders kankerpatinten niet. Ze duwen ze met hun angst in het isolement.
non-verbale signalen die zorgverleners uitzenden. Een zucht, het ontwijken van een blik of het fronsen van de wenkbrauwen kan dan al voldoende zijn om doodsangst in mensen aan te wakkeren. gaan noemen. Zo kan iemand bang zijn voor de dood, voor het onbekende, maar er is ook de vrees voor de fysieke pijn, voor het achterlaten van dierbaren, voor de eigen eenzaamheid, de verlatenheid tijdens het ziekteproces. Angst concreet maken Als je als zorgverlener mensen wil En ding was voor Goedele Van helpen, is het belangrijk om die Edom snel duidelijk bij het lezen abstracte angst concreet te mavan de dagboeken van patinten: ken. Als je patinten vraagt waar-
voor ze bang zijn, kun je samen nagaan wat er aan de verschillende vormen van angst gedaan kan worden. Ook al is er niet voor elke vrees een oplossing, toch zal daardoor het totale angstniveau al aanzienlijk verminderen. Neem nu de vrees voor pijn, die heel wat kankerpatinten kennen. Onlangs begeleidde ik een vrouw met terminale baarmoederkanker, die om een spuitje vroeg. Haar man bleek zelf tien jaar geleden aan kanker overleden, met helse pijnen. Ik legde haar uit dat er vandaag veel meer kan met pijnmedicatie dan tien jaar geleden. Ik vroeg haar of het kon helpen om contact te hebben met de pijnspecialist in ons ziekenhuis. Die kan haar niet alleen correcte informatie geven, maar ook samen met haar een individueel pijnbehandelingsplan opstellen. Ze stemde in. Toen ik haar de volgende keer naar haar verzoek om euthanasie vroeg, hoefde het niet meer. Ze had nu vertrouwen in de pijnspecialist.
der met terminale borstkanker die ik onlangs ontmoette. Haar ergste vrees was dat ze volledig uit de herinnering van haar zoontje van drie zou verdwijnen, dat er niets meer zou overblijven eenmaal hij 18 zou zijn. We hebben toen samen een herinneringsdoos gemaakt voor haar zoon, met fotos en brieven en zo. Zo kon zij ook na haar dood mama blijven. Zon herinneringsdoos kan ook na haar dood voor haar zoon tot een ware krachtbron uitgroeien. Rouwen heeft immers niets te maken met loslaten, maar alles met anders leren vasthouden: niet langer in de werkelijkheid maar in de herinnering. Angst bespreekbaar maken, nagaan wat er concreet achter schuilgaat en wat eraan gedaan kan worden: het is dus ontzettend belangrijk. Als we de angst kunnen verminderen, komt er ruimte vrij om te leven, besluit Goedele Van Edom. En is dat niet net het belangrijkste in de zorg voor mensen met kanker: ertoe bijdragen Anders leren vasthouden dat ze hun leven kunnen leven tot Ik denk ook aan een jonge moe- het einde toe?
6 Onderzoek
campuskrant
Buiten de zone
In deze rubriek jagen we de telefoonrekening van de KU Leuven schaamteloos de hoogte in. Maar wl met een achtenswaardig journalistiek doel: achterhalen waar onze professoren, onderzoekers en studenten in het buitenland zich zoal mee bezighouden. In deze aflevering professor Johan Billen van de Afdeling Ecologie, Evolutie en Biodiversiteitsbehoud.
Waar zit u ergens? Ik ben voor twee weken in Brazili (*), aan de universiteit van So Paulo State, de Universidade Estadual Paulista of Unesp. Ik kom hier stukjes wesp en bij verzamelen om achteraf in Leuven te onderzoeken. Brazili is een paradijs voor insecten en dus ook voor insectenmannen entomologen zoals ik. Het hele Amazonegebied is bijzonder interessant voor mijn onderzoeksdomein, sociale insecten. Dat zijn alle insecten die in een kolonie leven, van mieren tot hommels. Sociale insecten communiceren via feromonen en ik ben vooral genteresseerd in de klieren waarmee ze die feromonen afscheiden, en in de klieren waarmee bijen was produceren om de typische zeshoekige wasraten te maken die hun nest vormen. In wat voor omgeving bent u terecht gekomen? Wel, zopas zag een van de studenten nog een aap over de campus rennen (lacht). Unesp is een gigantische universiteit, met negentien campussen en bijna twintigduizend nieuwe studenten per jaar. Ik zit op de campus in Rio Preto. In 89 ben ik voor de eerste keer naar hier gekomen voor een congres en sindsdien werken we vaak samen. De campus bestaat uit oude koloniaal aandoende gebouwen een voormalige koffieplantage en is heel mooi. Rio Preto zelf is een vrij grote stad maar volgens Braziliaanse normen slechts een town, geen city. So Paulo zelf is natuurlijk de grootste stad van Zuid-Amerika, vanuit het vliegtuig een indrukwekkend gezicht. Om bijen en wespen te verzamelen trekken we niet het woud in dan vang je enkel de foerageerders en ik ben net genteresseerd in de nestenbouwers. En van de campussen heeft een bijen- en wespenlab, waar je de activiteit in het nest door een glazen wand kan observeren en af en toe een beestje kan stelen. Ik voel me daar als een schooljongen in een snoepwinkel (lacht). Ik verwijder het laatste stukje van het achterlijf met een oogchirurgisch schaartje en haal daar dan onder de microscoop de kliertjes uit. In Leuven zal ik dat materiaal dan in hars inbedden en daar vervolgens coupes van snijden. Samen met twee Braziliaanse doctorandi wil ik onder meer bij verschillende types bijen de klieren vergelijken die was afscheiden, om zo onderlinge verwantschap vast te stellen en een subclassificatie te maken. Hebt u tijd om de omgeving te verkennen? Ik kom hier al voor de twaalfde keer dus ik ken het hier al wel een beetje. Ik spreek intussen zelfs een woordje Portugees, met dank
Professor Johan Billen met doctoraatsstudentes Cintia en Marjorie in het bijenlab. ( ingezonden)
aan twee jaar CLT (Centrum voor te gaan halen eigenlijk ben ik in Levende Talen red.). Op weg naar de eerste plaats een mierenman. Rio Preto heb ik wel een weekend- (lacht) (ivh) tussenstop gemaakt om aan de * Professor Billen was in Brazili universiteit van Fortaleza mieren voor het protest er uitbrak.
Advertentie
10% korting
Bakkerij Sint-Lambertus*
*Dieetbrood en chocolade inbegrepen. Waversebaan 69, 3001 Heverlee tel. 016 22 14 05 bakker-bakker@skynet.be www.sint-lambertus.be
26 juni 2013
Stad 7
( Jogchum Vrielink)
noeg om te kunnen overleven knabbelend. Welke rol speelt de bever in de dicht bij de mens. natuur? Dekeukeleire: Het dier Waterbeheer neemt een stuk van het waterOpnieuw geroezemoes en deze beheer voor zijn rekening. Hij keer ook enkele kreten. Iedereen knaagt bomen af en maakt zo neemt plaats aan de relingen open plekjes. Bevers doen aan en inderdaad de eerste bever ecosystem engineering en verhozwemt naast de oever van de Dijle. gen zo de biodiversiteit. Ze zorgen Eerst nog veraf, maar enkele mi- voor variatie in de oeverstructuur, nuten laten komt hij zelfs tot op maken dammen en geleidelijke een paar meter van de publiekslo- oevers. Watervogels, reigers, ges. Onverstoorbaar knagend en ooievaars, amfibien, maar ook
vleermuizen profiteren daarvan. Het is ook bewezen dat de bever door zijn dammen een groter waterbergend vermogen in een rivier brengt. Even later zijn er drie bevers te zien. En als de twee jongsten elkaar beginnen te knuffelen, horen we enkele melige kreetjes bij de toeschouwers. De bevers in Leuven bieden een vertederend schouwspel met een hoge aaibaarheidsfactor.
Als de twee jongste bevers elkaar beginnen te knuffelen, horen we enkele melige kreetjes bij de toeschouwers.
Zeven beverspotters op een rij: Melissa Schepens, Steven Dessein, Daan Dekeukeleire, Pascal Habltzel, Caroline Souffreau, Maarten Vanhove en Maarten Larmuseau ( KU Leuven | Rob Stevens)
8 Onderzoek
campuskrant
verantwoordelijk voor? We hebben 25 nieuwe mogelijk antibacterile eiwitten kunnen isoleren. Uiteindelijk willen we ook enkel molecules maken die net zoals de faag dat herprogrammeren in gang zetten. De bacteriofagen, met hun miljoenen jaren ervaring in het doden van bacterin, inspireren ons dus om een nieuwe generatie antibiotica te maken.
Nieuwe wapens
Inmiddels ligt de weg van fundamenteel onderzoek naar de markt open. Ceyssens en Briers wonnen onlangs met hun onderzoek naar antibiotica uit fagen een prijs van KU Leuven Research & Development (LRD) voor het beste businessplan, samen met collega Steven Vermeir van het Departement Biosystemen. Bedoeling is dat tegen eind 2015 de eerste klinische tests gebeuren. Tot aan die tests werken we samen met het Centre for Drug Design and Discovery, een samenwerking van LRD en het Europees Investeringsfonds. Van dan af kan een farmabedrijf het overnemen om de nieuwe antibiotica effectief op de markt te brengen. En is daarmee de superbacterie definitief van de baan? Maak je geen illusies: bacterin blijven evolueren, en tegen lk nieuw antibioticum zal op een bepaald moment resistentie optreden. Het is dus een kwestie van de bacterin steeds n stap voor te blijven: we moeten altijd minimaal n antibioticum achter de hand hebben dat werkt. Hoe groter het arsenaal aan wapens, hoe beter. Momenteel richt men zijn pijlen op hooguit dertig doelwitten binnen bacterin, terwijl het er driehonderd kunnen zijn. Wij hebben nu 25 potentile nieuwe wapens in de pijplijn die bacterin in hun achilleshiel kunnen raken. Met dank aan de bacteriofagen. Het Laboratorium voor Gentechnologie (o.l.v. prof. Rob Lavigne) doet onderzoek naar valorisatie van bacterie-bacteriofaag-interacties in het kader van het Interactomics SBO-project, gefinancierd door het IWT Vlaanderen.
[De Congresganger]
Elke maand vertrekken tientallen proffen en onderzoekers naar een congres, workshop of symposium om verse inspiratie op te doen. Welke nieuwe wetenschappelijke stromingen ontdekken ze in hun territoriale wateren? In deze aflevering stellen we de vraag aan kinesioloog Stephan Swinnen van de Faculteit Bewegings- en Revalidatiewetenschappen.
ten hersenscans, zoals een fMRI (functional Magnetic Resonance Imaging) of een EEG (elektroencefalogram). Medische beeldvorming van de hersenen heeft de laatste twintig jaar een sterke groei gekend en het heeft onze inzichten in de werking van de hersenen explosief doen toenemen. Deze conferentie gaat ook niet alleen over motoriek en hersenen, maar ook over het denken, waarnemen, ziektes en psychiatrische aandoeningen, enzovoort. Wat is u bijgebleven van de bijeenkomst? De laatste jaren is de aandacht sterk verschoven: van de structuur en de functie van de hersenen naar de connectiviteit, de manier waarop hersengebieden met elkaar communiceren en interageren. Het volstaat natuurlijk niet dat elk gebied zijn functie vervult: die informatie moet ook optimaal uitgewisseld worden met andere systemen in de hersenen. Hiervoor zijn de hersenbanen van groot belang. Een interessante studie ging over de anatomie van de hersenbanen, die zeer symmetrisch volgens drie assen lijken te lopen: banen parallel aan elkaar, andere banen loodrecht daarop, en nog andere op en neer. Dus niet zoals de typische vertakkingen op het niveau van een cel, maar wel zoals het menselijk lichaam een symmetrie heeft: links en rechts, voor en achter, boven en beneden. Dat zal momenteel geen revolutie in het onderzoek teweegbrengen, maar het is wel wonderbaarlijk. Fenomenaal was ook het onderzoek van het Allen Institute for Brain. Aan de hand van twee hersenen werkte men de architectuur van de hersengenetica uit: waar welke genen tot uiting komen in de hersenen. Verder zie je dat de aandacht voor niet-invasieve dus nietpijnlijke hersenstimulatie nog stijgt: er zijn een aantal studies voorgesteld over manieren om de hersenen te stimuleren of om dieper te kunnen gaan, die nu nog sciencefiction lijken. Maar de technieken waar wij in Leuven mee bezig zijn, zoals transcraniale magnetische stimulatie en transcranial direct current stimulation (tDCS) met elektrodes: die worden echt een vast onderdeel van therapie of revalidatie.
Stephan Swinnen
( RS)
Ilse Frederickx Wat bestudeert u? Een kinesioloog onderzoekt de motoriek van de mens in al haar facetten. In mijn onderzoeksgroep Bewegingscontrole en Neuroplasticiteit gaat het dan om de relatie tussen menselijke beweging en de functie en structuur van de hersenen. Als je een bewe-
ging oefent, zoals leren schrijven of tennis spelen, dan gaat dat gepaard met wijzigingen in de hersenen. Door oefening veranderen je hersenen van structuur en dat noemt men neuroplasticiteit. Ook door gebrek aan oefening, bijvoorbeeld als gevolg van een ongeval of veroudering, veranderen je hersenen trouwens. Maar de positieve noot is dat dat ook omkeerbaar kan zijn. Naar welk conferentie bent u geweest? Naar de jaarlijkse bijeenkomst van de Organization for Human Brain Mapping (OHBM) in Seattle (VS): ik ben er al een vijftal keer naartoe geweest. Het is n van de belangrijkste in het domein van beeldvorming van de hersenen. Het gaat over alle mogelijke soor-
26 juni 2013
Onderzoek 9
Vishaak? Middeleeuws foltertuig?
Fotograaf: Joost Raeymaekers In het echt onooglijk klein, maar uitvergroot ziet de onderkant van een platworm er vervaarlijk uit. Deze platworm is een Gyrodactylus , een parasiet die woont op de vinnen van de driedoornige stekelbaars in het echt niet groter dan een millimeter. De set haken is het vasthechtingsorgaan van de worm, vertelt biologe Tine Huyse: Je ziet een groot paar haken met daarrond gedrapeerd in een straal nog 16 kleinere haakjes de donkere lijntjes op de foto. Dat geheel is de haptor waarmee de platworm zich vastzet op zijn gastheer. De worm kan dan rond zijn as draaien, terwijl hij met zijn monddeel voedsel zoekt. Aan de vorm en afmeting van de haken kunnen we de soort herkennen. Je vindt platwormen overal ter wereld, maar hier heeft mijn collega Joost Raeymaekers dus eentje van eigen bodem gefotografeerd. De meeste platwormen zijn onschuldig, maar sommige soorten kunnen met de wondjes van die haken infecties veroorzaken bij hun gastheer. Vooral bij kweekvissen of aquariumvissen kan dat problematisch worden. Bij wilde vispopulaties vind je meestal maar een paar platwormen per vis, bij een gekweekte zalm kan dat oplopen tot honderdduizenden platwormen. Het is zeer moeilijk om ze uit te roeien: de platworm is levendbarend en plant zich voornamelijk aseksueel voort, waardoor het aantal wormen zeer snel kan oplopen. Binnen onze Afdeling Ecologie, Evolutie en Biodiversiteitsbehoud doen we onderzoek om vissen snel te screenen op verschillende soorten platwormen en zo de overdracht van parasieten in kaart te brengen. (if)
Bent u onderzoeker aan de KU Leuven en maakt u intrigerende wetenschapsfotos? Mail ze naar nieuws@kuleuven.be
Beeldige wetenschap
Evenwicht
Het doctoraat van Kim Nuytens gaat verder in op de biochemische effecten die het tekort aan het Nbea-eiwit in de hersenen veroorzaken: Het heeft telkens te maken met fouten in de signaaloverdracht in de hersenen.
De autistische muizen vertonen meer zelfverzorgend gedrag en zoeken elkaar minder op.
10 Interview
Rector Mark Waer dankbaar en tevreden over vier jaar beleid
campuskrant
Ludo Meyvis Waar denkt een afscheidnemend rector aan? Hoe is het om die laatste weken door te brengen op het Schoon Verdiep? Ik voel me goed en rustig, dank u. Natuurlijk, in deze periode komt er heel wat op me af, maar de bottom line na die vier jaar is dankbare tevredenheid omdat ik deze functie heb mogen uitoefenen. En het resultaat oogt goed, vind ik.
De balans
Tevredenheid is een woord dat uitnodigt om rustig achterover te leunen. Zijn er op dit moment ook geen redenen voor bezorgdheid? De belangrijkste zorg is of en hoe we het huidige niveau zullen kunnen handhaven. We doen het internationaal zeer goed, zeker als je je baseert op de wetenschappelijke output, zowat het enige waarvan de meetbaarheid internationaal min of meer gestandaardiseerd is. We horen bij de Europese top. Kijk naar onze deelname aan FP7 (het grootschalige Europese Framework Programme red.), waar de KU Leuven op de vijfde plaats staat, alleen voorafgegaan door vier Engelse universiteiten: Oxford, Cambridge, University College en Imperial College London. U verwijst graag naar de beroemde Angelsaksische concurrenten. Is het haalbaar om ons daarmee te vergelijken? We zijn allemaal comprehensive universiteiten, maar zij werken op een heel andere basis. Als je maar vijf of tien procent van de aspirant-studenten toelaat, is het
nogal logisch dat je jezelf naar de top loodst. Maar als je dat nit doet, zoals de KU Leuven, en tch bij de top hoort, lijkt dat paradoxaal. Bij de pakweg 90 procent die er niet in slagen om in Oxford of Cambridge binnen te geraken, zitten zonder de minste twijfel heel veel goede studenten en dus aanstaande onderzoekers. Hun enige probleem is dat ze op 18-jarige leeftijd kennelijk niet in staat waren om een toelatingsproef naar behoren te doen. Maar wat maakt dat eigenlijk uit? Bij ons komen ze wl aan bod, en blijkbaar met positieve gevolgen voor henzelf en voor de universiteit als geheel. Een inclusief toegangsbeleid, dat waarschijnlijk een meer divers studentenpubliek toelaat, is dus vanuit het oogpunt van academische excellentie minstens zo goed te verdedigen als een exclusief. Het succes van een universiteit hangt niet alleen af van wie er zich inschrijft. Het is ook een kwestie van geld? Waar staan we op dat vlak? We zijn niet overgefinancierd, dat is duidelijk. Oxford en Cambridge bijvoorbeeld beschikken structureel over vijf, misschien wel tien keer meer middelen, voor veel minder studenten. Maar creativiteit is niet recht evenredig met geld. Het is niet omdat je plots over een paar miljard extra zou beschikken, dat de Nobelprijzen komen binnenrollen. Het effect van extra financiering vlakt op een bepaald moment af. Er zijn financile knelpunten, maar we hebben onszelf gelukkig ook wat ademruimte bezorgd, vooral dan via het succes van de onder-
zoeksvalorisatie. Dat zorgt voor extra middelen, en misschien nog belangrijker: het werkt als een hefboom. Goede valorisatie genereert goed onderzoek. Natuurlijk moet je telkens opnieuw de balans zoeken tussen de vrijheid van de academicus en de eisen van het entrepreneurship, die allebei even broodnodig zijn.
Druk
Heeft de bestuurscultuur een invloed op het succes van een universiteit? Volgens sommigen wel. Ik krijg in elk geval weleens verbaasde vragen wanneer ik vertel dat we een verkozen rector hebben. Alsof dat niet zou sporen met onze internationale positie. Ik denk eerder het omgekeerde, dat een aangeduide bestuurder aan het hoofd van de KU Leuven niet zou werken. Dat voel je tijdens de verkiezingen. Wie wint, krijgt een heel sterk mandaat om nieuwe wegen te verkennen. Bij een topdownaanpak, met een aangeduide bestuurder, zou dat draagvlak heel wat kleiner zijn. Verder is de verkiezingstijd ook bij uitstek de periode waarin academici hun mening ventileren. Tussendoor gebeurt dat relatief weinig, maar in de verkiezingsweken komt het debat op gang, vaak met tamelijk luide discussies. Die betrokkenheid van de basis en dus de gedragenheid van de bestuursploeg zijn essentieel. Ik verkies onze vorm van participatieve democratie boven werken met aangeduide of ingehuurde bestuurders, om maar te zwijgen van een systeem dat politieke druk toelaat.
Doen we het niet t goed? Je hoort steeds vaker dat de eisen te hoog liggen. Zit er nog rek op? Druk-druk-druk, dat gevoel. Ja, dat is een probleem. We werken met internationale ijkpunten. Die willen we halen, en vaak moten we ze ook halen om bepaalde mogelijkheden te blijven houden. Maar tegelijk creert dat spanning. Voeg daar nog een klimaat van onmiskenbare regeldrift bij en je zit in een gevaarlijk straatje. Ik ontken dat niet, en we moeten er zeker wat aan doen. Dat kan ook. Je kunt opdrachten meer spreiden over meer personen en over voldoende lange tijd: niet
hoog willen leggen, dat is vragen om moeilijkheden. De grote denker Jean-Luc Dehaene zei het al: als je de lat te hoog legt, kan je er te gemakkelijk onderdoor. Dat is nergens goed voor.
Licht en donker
Als u terugkijkt op de afgelopen vier jaren, wat zijn dan de zwaarste momenten geweest? Zonder twijfel de begrafenissen van studenten en de ontmoetingen met hun familie. Gemiddeld verliezen we zes tot zeven studenten per jaar, dus word je geregeld met dat immense leed geconfronteerd. Dat gevoel leer je nooit
We zijn niet overgefinancierd, dat is duidelijk. Maar creativiteit is niet recht evenredig met geld.
iedereen moet in alle opdrachten op hetzelfde moment actief zijn. Ik denk dat er ook ruimte is voor coaching, waarin professoren in het latere deel van hun loopbaan er wat op toezien dat de jongere generatie zichzelf niet voorbij holt. Uiteraard zijn maatregelen om een familieleven te combineren met een loopbaan ook erg zinvol om dat gevoel van overbevraging wat te temperen. En je mag de lat ook niet te te plaatsen. Maar in het algemeen kijk ik terug op een heel grote reeks mooie momenten. In deze functie kom je in contact met mensen die je anders nooit zou ontmoeten. Uit het recente verleden noem ik bijvoorbeeld Christine Lagarde van het IMF, een indrukwekkende persoonlijkheid, die haar baan aan de top van de macht moeiteloos lijkt te combineren met een grote naturel. Ook erg indrukwek-
26 juni 2013
sprekken in de Academische Raad en de Raad van Bestuur. Als rector werk je de hele dag in een heel multidisciplinaire omgeving, en dat is intellectueel zeer verrijkend. Als ik vier jaar kon teruggaan in de tijd, zou ik de job zeker opnieuw willen doen, alleen al voor die zeer diverse intellectuele stimuli. Maar ik zou het ook opnieuw tot n ambtstermijn beperken. Heel lange mandaten zijn uit de tijd. De houdbaarheid van een baan aan de top is veel korter geworden. Dat is niet erg. Het alternatief is een echte top-downbenadering. Je kunt dan wel langer mee, maar zon manier van werken zou niet goed zijn voor het type universiteit dat de KU Leuven is. Een moderne rector kan zich niet veroorloven het contact te verliezen met de werkelijkheid van de werkvloer, zeker niet in een creatieve omgeving zoals de universiteit. Creativiteit vraagt mede-eigenaarschap.
Interview 11
Vier jaar rector Waer
kend vond ik de ontmoeting met Jrgen Habermas, nog maar enkele weken geleden. Je hebt natuurlijk ook veel contacten met mensen van allerlei overheden. Met de voogdijministers, Ingrid Lieten en Pascal Smet, zijn de gesprekken altijd prima verlopen. Meningsverschillen zijn er, maar die staan niet in de weg van een goed contact. Dat geldt ook voor de omgang met collegarectoren. Je bent onvermijdelijk concurrenten van elkaar, maar echt botsen deed het nooit. Als welk type rector wilt u de geschiedenisboekjes ingaan? Laat die boekjes maar voor wat ze zijn, dat interesseert me niet. Ik zeg vaak lachend dat een sterke universiteit veel verschillende soorten rectoren aankan. Een gemeenschap maakt verschillende fasen door. Soms is er een tamelijk schokkende verandering nodig, soms is er meer nood aan uitbouw
De houdbaarheid van een baan aan de top is veel korter geworden. Dat is niet erg.
van wat er is. In het eerste geval heb je een doortastend leiderstype nodig, in het tweede geval iemand die meer het accent legt op rust, motivering en opbouw. Ik reken mezelf tot die laatste groep, terwijl bijvoorbeeld rector De Somer en rector Oosterlinck van het eerste type waren. In hun tijd was dat ook nodig. Op het einde van de jaren 60 bevond de universiteit zich in een woelige politieke periode, en moest ze zich nog volledig manifesteren en uitbouwen. De Somer was er de ideale figuur voor om dat te doen slagen. En in de periode van rector Oosterlinck was er het dreigende politieke spook van de universitaire regionalisering. Met zijn razendsnelle associatiebeweging heeft hij dat gevaar kunnen counteren en het in een strategische sterkte kunnen omzetten. Wat wenst u uw opvolger Rik Torfs toe? Geduld, en zin voor relativering. En vooral: een sterk en samenhangend team van heel competente mensen. Daar moet je wat geluk mee hebben, omdat de persoonlijke chemie een rol speelt, maar het is wel essentieel. De vicerectoren moeten bovendien gedragen worden door de gemeenschap n het moet een team zijn. Niet eenvoudig, zon ploeg kiezen, maar wel van enorm belang. Als dt goed zit, zit de rest ook goed, en wordt de sleutel van onze universiteit op 31 juli met garantie voor succes overgedragen.
De sleutel
Wat gebeurt er op 31 juli en de dagen daarna? Dan neem ik wat vakantie. Lezen, sporten, koken, piano spelen, genieten van een goed glas wijn dingen die ik trouwens ook tijdens mijn rectoraat ben blijven doen hoor, alleen wat minder. En daarna ga ik terug naar mijn labo op Gasthuisberg. Ook dat is nooit stilgevallen. Ik probeerde toch minstens wekelijks een vergadering mee te pikken, en de wetenschappelijke literatuur was iets voor tijdens het weekend. Maar ik kijk er wel naar uit om dat weer wat intenser te gaan doen. Samen met mijn collega Piet Herdewijn zijn onze laboratoria al ver gevorderd met de ontwikkeling van een nieuwe klasse immunosuppressiva, en ik honger er echt naar om me daar weer voltijds mee bezig te houden. Wat gaat u missen? De intense contacten met de mensen van het rectoraat, de discussies in de Gebu-ploeg met de vicerectoren, de geanimeerde ge-
12 Studenten
campuskrant
En-en-verhaal
Nog een belangrijk verschil: studenten die hun samenvatting op de site plaatsen, krijgen een vergoeding. Onze slogan is Verdien geld met studeren. We zijn wel nog aan het bekijken wat die vergoeding zal inhouden. Een geldsom per download lijkt haalbaar. Dat geld zou komen van adverteerders. We hebben gesprekken met een aantal grote bedrijven, zoals Ernst & Young. Zij zijn altijd op zoek naar afgestudeerde TEWers en zouden willen adverteren op de samenvattingen van die studierichting. Hun bedrijfje draait rond het verdelen van samenvattingen, maar de ondernemers willen niet op hun geweten hebben dat studenten enkel een samenvatting blokken. We benadrukken heel duidelijk dat een samenvatting geen vervangmiddel is voor de les of cursus. Het is een en-enverhaal. Wij geloven dat een samenvatting een aanvulling kan zijn. Je krijgt zo een ander beeld van de leerstof: de perceptie van een andere student is zeker een meerwaarde, zeggen de drie.
De breinen achter Notestore: Jasper Goyvaerts, Dominiek Henckaerts en Bart Vandevenne ( KU Leuven | Rob Stevens)
Passie
Notestore is een website waar studenten gratis samenvattingen kunnen downloaden. Op zich lijkt het idee niet vernieuwend. Wie het studentenwereldje een beetje kent, weet dat er al verschillende platformen bestaan om samenvattingen te delen. Maar de mannen van Notestore zijn overtuigd dat zij het verschil kunnen maken. Dominiek: Er zijn inderdaad al andere platfor- De kwaliteit wordt beoordeeld men, zoals fora, Dropbox en Fa- door de studenten zelf, verduidecebook. Maar de kwaliteit van die lijkt Jasper Goyvaerts, masterstusamenvattingen is ondermaats. dent in het informatiemanage-
Het tv-programma Jonge Bazen wil jonge mensen aanzetten en inspireren om zelf de handen uit de mouwen te steken en te ondernemen. Drie teams strijden voor de titel van beste ondernemer. Daarbij krijgen ze ondersteuning van ervaren ondernemers en raadgevers. Dominiek: We hebben meegedaan aan het programma om ervaring op te doen. Ons hoofddoel is niet om ervan te leven, maar om ervan te leren. Ondernemen is een passie voor ons alle drie. Je moet een drive hebben, anders stop je ermee. Dankzij het programma hebben we veel bijgeleerd. Dat op zich is Wij maken het verschil door kwa- ment. Ze kunnen commentaar veel meer waard dan geld verdielitatief hoogwaardige samenvat- of een score geven, fouten rappor- nen. tingen aan te bieden. teren of zelfs een revisie maken. Maar dat wil niet zeggen dat we geen ambitie hebben! gaat Jasper verder. Integendeel, we zien het groots. In augustus lanceren we de website met Leuvense samenvattingen. Maar daarna willen we doorbreken in Belgi en waarom niet in Europa? Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Samenvattingen met een slechte score worden automatisch verwijderd van de site. Zo blijven alleen de beste samenvattingen over.
De laatste aflevering van Jonge Bazen is te bekijken in de weekendlus van Kanaal Z van zaterdag 29 juni, 11u, tot maandag 1 juli, 19u30. Alle afleveringen zijn ook te bekijken op www.jongebazen.be
Win een viparrangement - met overnachting - voor twee personen op het M-idzomerfestival!
Speel vanaf midden juli mee op facebook.com/KULeuven
26 juni 2013
Diversiteit 13
Jolle Feijen met Mazzel: In Tbingen zal ik met de bus naar de les gaan, dus dat is werken voor hem. ( KU Leuven | RS)
Ik moet overal wat harder voor werken, maar dat is nu eenmaal zo.
carrire als literair vertaler, maar ook omdat ik ervan droom om ooit te mogen doctoreren in Duitse literatuur. In febru-
ari ben ik met mijn ouders een dorp dat net Center Parcs lijkt! paar Duitse universiteiten gaan bezoeken. Ook in Mnster is Kammen er prima omkadering, maar in Jolle zal wel op zoek moeten naar hulp voor praktische zaken: Dingen die mijn moeder nu in het weekend voor me doet, zoals de was. Of iemand die meegaat als ik Mazzel wil laten rondrennen in het bos als hij niet aan het werk is, hoeft hij niet steeds in de buurt te blijven! Ook hier in Leuven doe ik beroep op jobstudenten om me met zulke dingen te helpen. Daarnaast heb ik een Tbingen vond ik makkelijker pedagogisch assistentiebudget, een kot waar mijn geleidehond voor hulp met opzoekwerk bijMazzel ook terecht kan, een ap- voorbeeld, of om ingescande tekpartementje in een studenten- sten in een Word-bestand om te
zetten, dat ik dan kan lezen met mijn braille-leesregel of via de stemcomputer. In Duitsland krijgt Jolle eerst zelf ook een mobiliteitstraining, zodat ze zich kan orinteren. En natuurlijk zal ik met Mazzel moeten oefenen! Ik zal daar met de bus naar de les gaan, dus dat is werken voor hem. Maar ik heb maar tien uur les per week, er zal voldoende tijd zijn om met hem te spelen: wandelen en kammen inbegrepen ben ik toch twee drie uur per dag met hem zoet. Maar dat heb ik er graag voor over: het is voor een groot stuk dankzij hem dat ik naar Duitsland kan en aan mijn carrire kan werken.
opinie
14 Leven na Leuven
juriste en voorzitter Open VLD
campuskrant
Gwendolyn Rutten
Tot ver in mijn licenties wist ik niet goed wat ik wou doen, bekent Gwendolyn Rutten. Tot ik Europees recht en de politiek ontdekte. Ze is intussen overtuigd liberaal en zelfs voorzitter van Open VLD, maar van een vroege roeping was geen sprake. Dat zou ik willen meegeven aan de mensen: je moet blijven zoeken en durven risicos nemen tot je een job vindt die je echt graag doet. Dan neem je de korte nachten en zelfs af en toe de tranen erbij.
De Clercq, toen voorzitter van de juridische commissie, wordt het een indrukwekkende eerste kennismaking met de politiek, zegt ze. Het voelde alsof ik mee in de cockpit van de samenleving mocht. In afwachting van de ettelijke Europese examenrondes gaat ze alvast aan de slag als partijmedewerker bij de VLD. Het was 1999, de liberalen hadden de verkiezingen op alle niveaus gewonnen en lieten een volledig
Ja, het is crisis, maar hebben we ons al eens afgevraagd waarom dat alleen nog in Europa zo is?
nieuwe wind door het land waaien. Ik geloof nog altijd in die basisideologie van vrijheid en optimisme. We zijn de enige partij die die twee combineert en dat maakt ons ongelooflijk aantrekkelijk. Al zeg ik het zelf, ja, lacht ze. Het verklaart misschien waarom in 2005 Fientje Moerman, toen Vlaams minister van Economie, Rutten vrij gemakkelijk kan wegplukken bij het Europees Parlement, waar ze drie jaar werkt als jurist constitutionele zaken. Fientje vroeg me om kabinets-
chef te worden en ik moest daar de volgende dag op antwoorden. Mijn man en ik hebben er een hele nacht over gebabbeld, want we hadden een zoon van acht maanden en een dochter van anderhalf. Ruttens echtgenoot is actief in het bedrijfsleven en zou nogal nuchter zijn. Hij zag dat ik het supergraag wou doen, en zei dat we ons wel zouden redden. Het koppel kent elkaar al van voor de universiteit en gaat vanaf Ruttens licenties samen op kot. Ervoor had ik ook een ongelooflijk plezante tijd met mijn vriendinnen. We hielden hele volksverhuizingen tot en met maaltijden en matrassen om toch maar bij elkaar te kunnen zijn. Als ik nu terug in Leuven ben, voelt het alsof ik nog maar net afgestudeerd ben, maar eigenlijk is het al lang geleden. Behoorlijk confronterend.
nen of Karel De Gucht gooit de knuppel in het hoenderhok over de Arco-deal. Het is nu eenmaal het spel van de media, die alles meteen groots afspiegelen. Ik heb de innige overtuiging dat de neuzen in dezelfde richting gaan. We krijgen steeds meer goesting, hoor, zegt Rutten. Bekruipt haar nooit de gedachte dat het toch makkelijker was geweest in pakweg 1999? Nee, dat waren andere tijden. Ik heb me bewust kandidaat gesteld als voorzitter omdat ik heel sterk geloof in ons project. En het is misschien een strijd, maar vechten vind ik zelfs niet het juiste woord. De cijfers liegen er nochtans niet om. Bij de laatste peiling midden juni komt de partij uit op 13,2 procent, veel lager dan in de gloriedagen van de Vlaamse liberalen. We zijn inderdaad lang een hele grote partij geweest, maar nu zijn we een frisse, jonge partij die, denk ik, de toekomst voor zich heeft. En van de startpunten voor Rutten is De gengageerde burger, het manifest dat ze twee weken geleden op de wereld losliet en waaraan ze haar idee koppelde dat Open VLD het confederalisme wil afschaffen. Ach, dat confederalisme: we zitten er allemaal naar te staren als koeien naar een trein. Niemand die weet wat er precies mee wordt bedoeld, dus vond ik het tijd om die mythe te doorprikken. Wij pleiten voor een federaal Belgi met een sterk Vlaanderen, Brussel en Walloni. Soms kun je mensen maar over-
26 juni 2013
Alumni 15
Telex Alumni
tuigen door scherpe stellingen in te nemen. Ik hou discussies natuurlijk het liefst binnen de partij, maar dat lukt niet altijd. Het hoort bij ons vernieuwingsproces dat we afsluiten op het congres in november. Ik wil dat grondig doen, met meer dan een laagje make-up. Net zoals bij elke verandering verwacht ik nog veel turbulentie. We moeten eens leren dat je maar kunt vooruitgaan als je bereid bent op je bek te gaan. Voor studenten is dat toch ook zo? Je moet soms drie keer proberen, maar op een bepaald moment lukt het wel. Dat wil ik echt meegeven: dat mensen moeten blijven zoeken en durven risicos te nemen tot ze een job hebben die ze echt graag doen. Want het maakt een wereld van verschil als je ergens je creativiteit in kwijt kunt of het verschil kunt maken.
No maakte met een iPad fotos tijdens de inhuldiging van het fonds op 31 mei.
Innovatieve therapie
De Franse zakenman Frdric Lemos is vader van drie zoontjes tussen 5 en 11: Precies 19 maanden geleden kreeg No de diagnose: DIPG. Met de boodschap: de gemiddelde overlevingskans is 9 maanden, de kans op twee jaar is 10%. Mijn vrouw en ik sliepen en aten een week niet. Ademhalen was al te veel. De maanden daarna reisden we de wereld rond op zoek naar een behandeling. De helft van de artsen raadde ons aan thuis te blijven en met onze zoon naar Disneyland te gaan zolang het nog kon. Maar we vonden ook onderzoekers die koortsachtig vechten voor een oplossing. Zo kwamen we bij professor Van Gool. Ik ben enorm onder de
U moet ons ondertussen een beetje kennen: als we een bruggetje kunnen maken, zullen we het niet laten. Onze Leven na Leuven-interviewee Gwendolyn Rutten was op 12 juni te gast bij oud-student psychologie en journalist Bart Schols (foto VRT), in Vandaag op Radio 1. Diezelfde dag werd wereldkundig gemaakt dat Schols dat programma vanaf 1 september gaat combineren met de presentatie van Het Journaal Laat. Schols is dus de nieuwe ankerman die Jan Becaus moet doen vergeten. Big shoes to fill, als u het ons vraagt, maar Het Nieuwsblad gelooft er alvast in: Het zit er dik in dat het journaal van de VRT na de zomervakantie meer vrouwelijke kijkers zal lokken. Dat zal dan vooral aan de looks van Bart Schols liggen. Niet verwonderlijk dus, dat bepaalde vrouwelijke journalisten hem al langer in het vizier hadden, al klonk de appreciatie van zijn uiterlijk wel wat apart in een tweet van Laatste Nieuws-journaliste Elke Van Huffel: Het spreekwoordelijke witte konijn zou wel eens Bart Schols kunnen zijn, schreef ik op 5 april al. *** Het waren overigens weer turbulente weken in medialand: boze Woestijnvissers (Onze broek zakt af) in de tegenaanval op de SBS-bazen, speculaties over de reden van de breuk tussen Paul De Leeuw en VTM (een afgezakte broek?), en behoorlijk wat personeelsverloop bij verschillende zenders. Zo springen Piet Huysentruyt en Evy Gruyaert binnenkort aan boord van het wankele Vier-schip, en twee oudstudentes tonen zowaar nog meer lef: communicatiewetenschapster Erika Van Tielen (En en Studio Brussel) en antropologe Lisa Smolders (ook StuBru) stappen op zonder dat ze concrete nieuwe plannen hebben. Of toch geen plannen waarover ze iets kwijt willen. Alle opties blijven open, klonk het bij Van Tielen. Prompt bombardeerde De Morgen hen tot boegbeelden van een generatie jongeren die zekerheid niet meer zo onmisbaar vinden als voorgaande generaties en niet getrouwd zijn met een bedrijf, maar met hun eigen ambitie. *** Goed gek, zegt uw telexleverancier, ambitieloos nagenietend van zijn professionele tinnen huwelijksverjaardag. (rvh)
16 Personalia
campuskrant
Onze fotograaf Rob Stevens richt zijn lens op de mens achter de actualiteit aan de universiteit, en vuurt vrank en vrij vragen af.
Uitgelicht
Als ik de stad doorkruist weet door jongemannen in LOKO-shirts, beladen met tassen die uitpuilen van delicieuze maaltijdingredinten en/of het betere kuisproduct, dan weet ik: de gezellen van SOS Blok zijn weer op pad. Helden, die hun eigen bescheiden vrije tijd opofferen ter ontlasting of opluistering van het droeve leven der blokkende studenten. Ter opluistering van mijn eigen bestaan besluit ik een kokend exemplaar te volgen. Pieter (midden) leidt me naar een fraai kot waar begunstigde Cline en aanvrager Cdric ons blokkend en vol verwachting begroeten. Cline net als haar maatje eerste master geneeskunde vertelt, terwijl Pieter op de achtergrond een hapje met exquise Leuvense hespensla bereidt: Cdric was het fenomeen SOS Blok op Facebook tegengekomen, wou mij een plezier doen en zo staat er nu iemand in mijn keuken tarte tatin van witlof, geitenkaas en parmaham te prepareren. Dat had ik eens bij een vriendin gegeten en vond ik heerlijk, dus dat leek me een goede keuze. Een mooi initiatief van LOKO, vind ik, en ze doen echt van alles. Een vriendin van me had een sollicitatie in Mechelen, maar raakte daar niet op tijd met de trein wegens examen, dus hebben de LOKO-mensen haar met de auto gebracht. Op tijd n ze had de job. En de schotel?, check ik achteraf: Ik ben erg kritisch op eten, dus het verdict luidt: niet perfect, maar een zeer verdienstelijke eerste poging!
Benoemd of onderscheiden
Kanunnik Leo Declerck , vrijwillig wetenschappelijk medewerker aan de onderzoekseenheid Geschiedenis van Kerk en Theologie van de Faculteit Theologie en Religiewetenschappen, en aan het Centrum voor Conciliestudie Vaticanum II, kreeg op 21 mei een eredoctoraat uitgereikt van de Katholisch-Theologische Fakultt van de Johannes Gutenberg-Universitt in Mainz (Duitsland). Hij kreeg de onderscheiding voor zijn bijdrage tot de wetenschappelijke studie over het Tweede Vaticaans Concilie, dat vijftig jaar geleden van start ging. Tijdens haar 40ste Dies Natalis op 28 mei reikte de Universiteit Hasselt een eredoctoraat uit aan emeritus professor menselijke genetica JeanJacques Cassiman . Hij werd voorgedragen door de Studentenraad omdat hij in zijn werk wetenschappelijke grenzen verlegde en de bouwstenen leverde voor toekomstige ontwikkelingen in de erfelijkheidsleer. Professor Geert Bultynck (Laboratorium Moleculaire en Cellulaire Signaaltransductie) heeft de Galenusprijs / Farmacologieprijs 2012 in ontvangst genomen voor zijn baanbrekend werk rond mogelijke nieuwe therapeutische doelwitten bij kanker. Hij kreeg de prijs op 10 juni overhandigd tijdens een officile ceremonie in aanwezigheid van minister van Financin Koen Geens. Professor Benoit Nemery (Departement Maatschappelijke Gezondheidszorg en Eerstelijnszorg) ontving de Val Vallyathan Senior Investigator Award . Deze award wordt toegekend door de Assembly on Environmental and Occupational Health van de American Thoracic Society (ATS) als waardering voor buitengewone bijdragen aan fundamenteel of translationeel onderzoek naar arbeidsgerelateerde longaandoeningen. Professor Johan Swinnen (Laboratorium voor Lipidenmetabolisme en Kanker) ontving een Award van de Stichting Fournier-Majoie ter waarde van 600.000 euro. De prijs werd op 30 mei uitgereikt tijdens het Knowledge for Growth -evenement in Gent. De Stichting Fournier-Majoie steunt projecten in het veld van kankerbestrijding via biomarkers. In 2009 kreeg professor Johan Swinnen al een award ter waarde van 340.000 euro. Professor Geert Bouckaert werd voor een periode van drie jaar verkozen tot voorzitter van het International Institute of Administrative Sciences (IIAS). Professor Patrik Verstreken (VIB / KU Leuven Departement Menselijke Erfelijkheid) heeft de negende KemaliIBRO International Award , ter waarde van 25.000 euro, ontvangen voor zijn onderzoek naar de connecties tussen neuronale aandoeningen en synaptische dysfunctie. Joris Snaet , cordinator van de bouwhistorische studies van de Divisie Monumenten, en cartoonist van Campuskrant , is verkozen tot lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen van het Vlaamse Gewest. Hij krijgt een mandaat voor vier jaar als lid van de afdeling Monumenten, Stads- en Dorpsgezichten. Peter Frans Anthonissen , voorzitter van Alumni Lovanienses Antwerpen en gedelegeerd bestuurder van het reputatiemanagementbedrijf Anthonissen & Associates , is door toen nog koningin Beatrix benoemd
tot Officier in de Orde van OranjeNassau . Deze hoge onderscheiding ontving Anthonissen voor zijn voortdurende inspanningen om de relaties tussen Nederland en Vlaanderen te bevorderen, onder meer als organisator van honderden events met Nederlandse en Vlaamse auteurs en als gastdocent aan Vlaamse en Nederlandse universiteiten. Aline Van Bever (Instituut voor Arbeidsrecht) ontving de Marco Biagi Award 2013 voor jonge wetenschappers voor haar paper The Fiduciary Nature of the Employment Relationship . De award wordt uitgeloofd door de Fondazione Universitaria Marco Biagi (Universit di Modena e Reggio Emilia) . Laura Vandenbosch en Ine Beyens, doctorandi aan de School voor Massacommunicatieresearch van de Faculteit Sociale Wetenschappen, ontvingen de Top Student Paper Award tijdens de International Communication Association (ICA) Conference in Londen voor hun paper The Impact of Television Viewing, Sensation Seeking and Gender on Adolescents Attitude Toward Uncommitted Sexual Exploration (promotor professor Steven Eggermont). Masterstudenten geneesmiddelenontwikkeling Georges De Feu en Daan Bergers hebben met hun studentenonderneming Qualenica de tweede plaats behaald in BIZIDEE , de ondernemingswedstrijd van de Vlaamse Overheid. Eerder al behaalde Qualenica, dat apothekers ondersteuning biedt bij het maken van huisbereidingen, een tweede plaats in zowel de UNIZO Prijs Ondernemingszin als de ING Start Academy, en een finaleplaats in de Battle of Talents . Martin Schrijen, masterstudent vergelijkende en internationale politiek, behaalde met zijn team de hoogste score in de Montesquieu Masterclass
2013 . Het Montesquieu Instituut is een onderzoeks- en onderwijsinstituut voor vergelijkende parlementaire geschiedenis en constitutionele ontwik-
Advertentie
Nikon Metrology ontwikkelt metrologiesystemen voor 3D inspectie d.m.v. laserscanning, videobeeldopname en computertomograe (CT). Klanten zijn actief in de maakindustrie, waaronder auto, lucht- en ruimtevaart, elektronica en medische sectoren.
Voor ons technology center in Leuven zijn we op zoek naar enthousiaste
medewerkers (m/v).
MECHATRONICS ENGINEER
Je bent verantwoordelijk voor de integratie van mechatronische systeemconcepten in onze scanners vanaf design tot en met product.
TEST ENGINEER
Je bepaalt functionele testprocedures voor nieuwe producten. Je test op een kritische manier de nieuwste ontwikkelingen binnen de afgesproken termijn en koppelt terug met de ontwerpafdeling.
Is n van deze uitdagingen je op het lijf geschreven? Stuur dan een mail met je CV naar ann.ceulemans@ nikon.com en motiveer je kandidatuur.
26 juni 2013
Maatschappij 17
een actueel vraagstuk belicht vanuit drie expertises
DE RAAD
Officieel is het pas volgend jaar dat de Eerste Wereldoorlog groots herdacht wordt. Maar nu al zwelt het tromgeroffel aan: op de televisie vechten programmas als Ten Oorlog en Parades End om de kijker, en de voorhoede van de toeristische invasie in Flanders Fields is al geland. Waarom toch al die aandacht voor een oorlog waarvan de laatste strijder al lang begraven is, en waarvan de sequel zijn best deed om de gruwel van de eerste te doen vergeten?
Wouter Verbeylen WO I, bijna elke familie werd rechtstreeks getroffen. Combineer dat met het verregaande immobilisme van de loopgravenoorlog die WO I was het front verschoof sommige jaren hooguit een paar tientallen meters en je komt uit bij een verhaal van totale zinloosheid. Zo werd WO I als geen ander conflict het symbool van het slechte van de oorlog als dusdanig. De hoofdfiguur van de oorlog is de gewone soldaat, en hij is het slachtoffer van een incompetente of ronduit criminele legerleiding. Niet toevallig werd na WO I de cultus van de onbekende soldaat in het leven geroepen. In Parijs heeft men letterlijk een nietgedentificeerde gesneuvelde aan de voet van de Arc de Triomphe begraven. De soldatenkerkhoven met hun eindeloze rijen identieke graven zijn de uitdrukking van de democratische visie op de oorlog. Ze zijn egalitair, de gesneuvelden liggen er zonder onderscheid van rang of stand. Ook de culturele verbeelding van WO I is bijna zonder uitzondering pacifistisch gekleurd: zowat alle films over de Grote Oorlog zijn anti-oorlogsfilms. Vaak gaan ze over gewetensbezwaarden, over officieren die weigeren hun soldaten in de vuurlinie te sturen. Voor WO II ligt dat toch anders: toen vocht men voor een zaak waar men nu nog altijd kan achterstaan: het nazisme moest bestreden worden. WO I heeft een meer universele betekenis: hij staat voor de zinloosheid van de oorlog. Zal die betekenis uiteindelijk vervagen? Ooit ongetwijfeld, en misschien komt er wel een kleine indigestie vlak na de herdenkingen. Maar ik denk dat het symbool dat WO I is geworden, nog lang standhoudt. De stille getuigen blijven na al die jaren beroeren.
Ticketje oorlog
Al die toeristen moet je in goede banen leiden, n dat moet je tegelijk zo onzichtbaar mogelijk doen, zodat het erfgoed en het landschap intact blijven. We hebben enkele honderden interviews afgenomen bij bezoekers. Die bezoeker is in de loop der tijden veranderd: de eerste generatie had een persoonlijke band met de Oorlog ze kwamen een gesneuvelde zoon, broer of vader bezoeken. Nu is er vooral nood aan belevingstoerisme: de meesten komen niet meer voor de naakte historische feiten, het louter militaire: welk bataljon, hoeveel gesneuvelden? Ze willen de gruwel begrijpen, het per-
die man is het landschap in de Westhoek nu de enige getuige. Ze bestn nog wel, de toeristen die afzakken om het grootste kerkhof te zien, zoals ze elders de dikste pompoen of de langste brug gaan spotten. Maar zelfs zij bleken achteraf niet onbewogen. Vanuit Groot-Brittanni komen er bijvoorbeeld veel klassen: de leerkrachten vertelden ons hoe de leerlingen steeds stiller werden naarmate de excursie vorderde, dat er s avonds zelfs traantjes vloeiden. De angst dat de interesse zal afnemen, lijkt me dus ongegrond. De herdenking kan als een katalysator werken: er worden nieuwe evenementen opgezet, en heel wat monumenten, zoals de IJzertoren, krijgen nu eindelijk een grondige opknapbeurt. Vlaanderen hoopt Flanders Fields op de UNESCO-lijst voor werelderfgoed te krijgen. Dat wordt moeilijk: de UNESCO aanvaardt geen monumenten die t expliciet gelinkt zijn aan conflicten. Ik denk net dat de regio een unieke vredesboodschap verkondigt. De overweldigende confrontatie met het oorlogserfgoed roept een nooit-meer-oorlog-gedachte op die vele keren sterker is dan eender welke expliciete boodschap voor vrede. inherent aan het geschiedenisonderwijs. Enerzijds willen we jongeren opvoeden tot goede burgers, met liefde voor democratie en tolerantie. En anderzijds willen we hen initiren in een wetenschappelijke discipline, hen met gepaste afstand naar het verleden leren kijken. Die twee perfect verdedigbare doelstellingen laten zich moeilijk verzoenen. De zogenaamde herinneringseducatie trekt vooral de morele kaart: als scholen op excursie trekken naar de Westhoek, wordt daar niet toevallig dikwijls een bezinning aan gekoppeld. Zelf denk ik dat we niet al te zwaar op dat morele oordeel hoeven in te zetten: het spreekt voor zich dat miljoenen doden een afschuwelijke tol zijn, dat hoeven we niet in de klas te leren. Het onderwijs zou meer mogen focussen op de complexiteit van de geschiedenis. Jongeren mogen daarnaast ook bewust gemaakt worden van het politieke karakter van herinneren: waarom betekent WO I nu iets heel anders dan vroeger, waarom lijkt de herdenking nu grotendeels een Vlaams monopolie, terwijl de oorlog toch geen Vlaamse oorlog was?
18 Personalia
campuskrant
Boek:delen
Dit stukje verschijnt enkele dagen na de emeritaatsviering van professor Ludo Melis, uittredend vicerector Onderwijsbeleid. Ongetwijfeld heeft hij vanaf nu iets meer tijd om te lezen, maar heeft hij die ook nodig? Hebben boeken een rol gespeeld in zijn leven?
Ludo Meyvis Ik ben een veellezer, ja. Er ligt altijd een berg boeken op mijn werktafel te wachten. Dat is altijd zo geweest. In mijn jongere jaren las ik redelijk wat fictie, maar daarna heeft non-fictie altijd het overwicht gehad. Recent heb ik zo Cycles of Time van Roger Penrose en Les ennemis intimes de la dmocratie van Tzvetan Todorov gelezen. Dat laatste essay gaat over de manier waarop een goed werkende democratie zijn eigen vijanden genereert. Erg boeiend en verhelderend. Het boek van Penrose is een uitbreiding van de algemene relativiteitstheorie, en een stellingname tegen de snaartheorie, over kosmologie dus. Enigszins eigenaardige kost voor een romanist, toch? Tja. Ik denk dat mijn voorliefde voor dat soort boeken een erfenis is uit mijn jonge jaren. Ik kon een tijdlang niet kiezen tussen wiskunde en Romaanse. Wiskundige of natuurwetenschappelijke redeneringen interesseren me nog altijd. Uiteraard kan ik de berekeningen niet controleren, maar ik zie geen reden om me erdoor te laten afschrikken. wetenschappen is veel smaller dan vaak geopperd wordt. Trouwens, als je van een arts of een ingenieur verwacht dat hij openstaat voor cultuur, mag je van een humane wetenschapper toch evengoed verwachten stemd. In een boek als Lassomoir van mile Zola is de gebruikte structuur de enig juiste voor de verhaallijn. Het heeft haast iets architecturaals. Daar kan ik stil van worden. Volgt u de moderne literatuur? Tot mijn spijt: nee. Ik denk dat het vooral een kwestie van tijd is. Als ik hedendaagse dingen lees, is het vooral pozie. Iets ouder, maar een favoriet, is de Griekse dichter Konstantinos Kavafis. Een goed gedicht moet kort zijn, geen woord teveel, en het moet op een unieke, volledig onverbeterbare wijze een ervaring of een visie op de werkelijkheid vorm geven. Hebt u zelf literaire ambities? Nee, nooit gehad, en die verwacht ik ook niet meer. Nu ik niet langer met het beleid te maken heb, wil ik misschien wel eens een beschouwing over hoger onderwijs schrijven, een essay, maar veel verder gaan mijn ambities niet. Zeker geen fictie. Ik wil wel heel veel blijven lezen, ook over wetenschap en onderzoek. Wat dat laatste betreft, is Het nut van nutteloos onderzoek van Robbert Dijkgraaf een aanrader, met prachtige inzichten over het belang van fundamenteel onderzoek. Hoe word ik romanist met n boek? Dat weet ik niet. Maar als je een zinnige inleiding in de lingustiek zoekt, kan ik je de Introduction to Theoretical Linguistics van John Lyons aanbevelen. Dat is in elk geval het boek dat mij meer dan veertig jaar geleden over de streep trok om taalkundige te worden. Het zal wel wat gedateerd zijn intussen, maar het blijft een aanrader. Ook The First Word van Christine Kenneally hoort daarbij. Nu u emeritus wordt, hebt u ongetwijfeld stapels detectives die op u liggen wachten? Nee, het spijt me. Ik vind het zon tijdverspilling om 400 bladzijden te moeten lezen om te vernemen dat de butler het gedaan heeft. Er zijn betere manieren om je leesuren mee te vullen. Trouwens, eender wat het nu is, Penrose of Lyons of Racine, ik heb bij dergelijke boeken nooit het gevoel dat ik me inspan. Het is juist door de inspanning dat je tot ontspanning komt, en daar heb ik geen detective voor nodig.
Ik vind het zon tijdverspilling: 400 bladzijden lezen om te vernemen dat de butler het gedaan heeft.
Misschien heeft het ook te maken met het feit dat taalkunde de laatste halve eeuw vrij sterk het spoor van de formalisering is opgegaan. De zogezegde kloof tussen humane en positieve dat hij openstaat voor het wiskundig-wetenschappelijke? En een handboek economie, toch een humane wetenschap, puilt vaak uit van de wiskunde. Nee, zo groot is de kloof niet. Leest u ook minder verrassende titels? Ik ben erg enthousiast over de nieuwe vertaling van de Minima Moralia van Theodor Adorno. En ik las ook La socit des gaux van Pierre Rosanvallon. Dat zijn heel verschillende boeken, maar ze houden zich allebei bezig met gevaren voor onze hedendaagse samenleving. Rosanvallon analyseert hoe het begrip gelijkheid gevolueerd is sinds de Franse Revolutie, en hoe het nodig aan herbronning toe is om te overleven. Als romanist hebt u ongetwijfeld ook een haricot voor de Franse klassiekers? Uiteraard. In mijn tweede kandidatuur in Antwerpen heeft Phdre van Jean Racine me geleerd wat literair lezen is, en dus ook wat literatuur eigenlijk is. De meeste klassiekers verdienen ongetwijfeld hun geprivilegieerde behandeling, en ik lees ze meestal met bijzonder genoegen. Ik lees vooral graag klassiekers die echt iets nieuws gebracht hebben. Een mooi voorbeeld zijn de werken van Chrtien de Troyes, uit de 12de eeuw. Niet zo bekend, maar hij is wel degene die de idee van karakters in de westerse literatuur heeft gentroduceerd. Een klassieker verdient zijn plaats ook wanneer vorm en inhoud perfect op elkaar zijn afge-
Lassomoir van
mile Zola
De pozie van
InMemoriam
De universitaire gemeenschap neemt afscheid van:
Professor Steven Boonen Gewoon hoogleraar aan de Faculteit Geneeskunde Diensthoofd Gerontologie en Geriatrie Diensthoofd Geriatrische Geneeskunde geboren op 28 juli 1962 en onverwacht overleden op 20 mei 2013 Dr. Marleen Brems Staflid Academisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde Huisarts in de Universitaire Groepspraktijk geboren op 1 juli 1962 en overleden op 31 mei 2013 Professor Michel Ostyn Emeritus gewoon hoogleraar aan de Faculteit Bewegings- en Revalidatiewetenschappen Voormalig voorzitter van het Instituut voor Lichamelijke Opvoeding geboren op 7 oktober 1924 en overleden op 5 juni 2013 Professor Jan Piessens Emeritus hoogleraar aan de Faculteit Geneeskunde Gewezen kliniekhoofd Dienst Cardiologie geboren op 25 juli 1941 en overleden op 13 juni 2013
Konstantinos Kavafis onderzoek van Robbert Dijkgraaf Theoretical Linguistics van John Lyons Christine Kenneally
Introduction to
26 juni 2013
Personeel 19
De Collegas
Elke maand gaan we op bezoek bij n van de vele diensten van de unief. Om een idee te krijgen van het werk dat onze collegas er verzetten. En om de sfeer op te snuiven. Deze keer hoeven we slechts de lift naar beneden te nemen, waar twee etages lager Congres- en Eventorganisatie een deel van de benedenverdieping van de Universiteitshal bezet.
Vooraan vlnr: Karin Beckers, Iris Rademaekers, Jo Gaublomme; achteraan vlnr: Liesbeth Jamers, Hilde Devoghel, Nele Vennekens. Katrijn Demin en Rina Niclaes hadden op het moment van de foto andere verplichtingen. ( KU Leuven | Rob Stevens)
Bijbel en EHBO
Congrescordinator Karin Beckers (33) is sinds twee jaar lid van het team: Ik heb toerisme gestudeerd en heb eerst in een hotel en dan vijf jaar bij Faculty Club gewerkt. Hier bieden we ondersteuning bij het organiseren van een congres of event binnen de universiteit, de UZ Leuven, LRD en de Associatie. We geven advies en nemen desgewenst de gedeeltelijke of volledige organisatie op ons: van het regelen van een locatie dat kan overal te lande zijn en het afsluiten van contracten met leveranciers tot sponsorbegeleiding, een website bouwen en een sociaal programma opstellen. Elk event is weer anders, dus het is telkens maatwerk. Net die afwisseling maakt het leuk om hier te werken. Het ene moment zit je met X informatici die allemaal supersnel internet nodig hebben, en wier tweets je maar beter kan volgen, het andere krijg je Afrikaanse theologen op leeftijd over de vloer die om een
ijsje eten. Samen iets organiseren zorgt ervoor dat je heel snel heel close wordt. De collegas van WetCom zijn Hilde Devoghel, die alle initiatieven rond wetenschapscommunicatie cordineert op Associatieniveau, en Liesbeth Jamers (29), die hetzelfde doet binnen de universiteit en bovendien een groot deel van de praktische organisatie op zich neemt. Hilde: Onze doelstelling is om wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen tot bij het grote publiek te brengen. Dat is nodig opdat overheid en maatschappij bereid zouden blijven om in wetenschap te investeren, en opdat voldoende
de prof Atoom show, het FabLab zomerkamp, Hilde: Op associatieniveau werken Liesbeth en ik mee aan de Technologie Olympiade, Wetenschapscafs, Dag van de Wetenschap, ... En ten slotte zijn er ook de projecten tussen de Vlaamse associaties, zoals de Summer School wetenschapscommunicatie voor doctoraatsstudenten. Rapporteren aan de overheid is ook een taak voor mij. Ik vind het wel fijn om meer beleidsmatig te werken, al blijf ik natuurlijk Liesbeth helpen met concrete projecten. Ik ben ervan overtuigd dat de Dag van de Wetenschap net zon vaste waarde zal worden als Kinderuniversiteit
je niet nee, ook al heb je net een huis gerenoveerd en moet je twee keer per dag anderhalf uur pendelen. Germaniste Hilde werkt al veertien jaar aan de KU Leuven, na onder meer een carrire bij ROB TV, waar ze presenteerde en adjunct-hoofdredacteur was. Naast haar halftijdse job modereert ze ook nog gesprekken na voorstellingen van Braakland/ ZheBilding. Ook in hun vrije tijd blijken de collegas onvermoeibaar in het organiseren. Nele: Ik heb ook journalistiek gestudeerd, maar organiseren is echt mijn ding. Feestjes, uitstapjes, reizen Liesbeth: Zeer herkenbaar. Doo-
Prinsenkinderen
Aan de overkant van de zaal zitten de collegas van Wetenschapscommunicatie. Karin: Eigenlijk zijn wij met heel andere dossiers bezig, maar organiseren is wel de gemeenschappelijke noemer. We kunnen dan ook altijd bij elkaar terecht voor advies. We lunchen elke dag samen, hierboven in de keuken, maar dan wordt er niet over het werk gepraat. We zijn op de hoogte van elkaars privbeslommeringen, kan je wel zeggen (lacht). En na een slopende congresorganisatie gaan we weleens samen een terrasje doen of een
Soms lopen we ons de benen van het lijf om iedereen tevreden te stellen. Maar je krijgt ook heel wat appreciatie terug.
jongeren voor een wetenschappelijke of technische richting zouden kiezen. Daarnaast willen we ook onderzoekers en studenten motiveren om aan wetenschapscommunicatie te doen. Liesbeth: Binnen de KU Leuven organiseren we bijvoorbeeld Kinderuniversiteit. We ondersteunen ook de faculteiten bij het organiseren van activiteiten voor kinderen zoals Science for Fun, dat is echt mijn kindje. Liesbeth: Ik heb nog maar n editie meegemaakt ik heb toen wel de prinsenkinderen mogen inschrijven (lacht). Ik ben pas vorig jaar hier begonnen, om wat dichter bij huis te werken: ik woon in Houthalen, maar werkte in Antwerpen. Alles is relatief! (lacht) Maar als je de ideale job tegenkomt ik heb communicatiewetenschappen gestudeerd zeg dles aanmaken om bijeenkomsten te plannen, geld inzamelen voor cadeautjes Iris: Wij gaan elk jaar weg met de vrienden van de gang op ons kot Camillo Torres 34 man intussen en dat organiseer ik ook altijd voor mij is dat twee keer niks. Karin: Ik organiseer activiteiten voor scoutsleiding-op-rust. Maar veel organisatie komt daar niet bij kijken, vooral veel improvisatie (lacht).
20 Buitenkant
campuskrant
Masterjury of circusnummer?
Het is eens wat anders dan een muffe aula of een krap kantoor van een prof: de laatstejaarsstudenten interieurarchitectuur van Sint-Lucas stelden hun masterproef op 21 juni voor in het unieke decor van Circus Mahy in Gent. Het voormalige wintercircus is in bouwvallige staat en gesloten voor het publiek. Dankzij de inspanningen van enkele docenten die betrokken zijn bij het renovatieproject kon de masterjury er plaatsvinden, mits extra veiligheidsmaatregelen zoals helmen voor iedereen. De opleiding interieurarchitectuur wordt georganiseerd aan campus Sint-Lucas Gent en campus Sint-Lucas Brussel en integreert volgend academiejaar in de KU Leuven: vanaf dan is het een opleiding van de nieuwe Faculteit Architectuur. Alle info over de integratie vindt u op www.kuleuven.be/integratie/
[evolutieleer]
examen-
KOORTS
Professor Willy Peremans ondervraagt een studente in mantelpak omstreeks 1958 (Robert Martin, Universiteitsarchief)