Επιμέλεια: Τουρλούμη Αλεξάνδρα- Φιλόλογος

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Να αναγνωρίσετε τις επιρρηματικές δευτερεύουσες προτάσεις, να πείτε πώς εκφέρονται και τι δηλώνουν. Τήν μητέραν ἐμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχε Οὐδείς οὕτως ἀνόητος ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρό εἰρήνης αἱρεῖται Δεῖ πρεσβείαν πέμπειν, ἥτις ταῦτα ἐρεῖ Ἅ μή προσήκει, μήτ’ ἄκουε, μήθ’ ὅρα. Οἵ ἀφίκοντο εἰς Πέλλαν. (ὅς,ἥ,ὅ και παράγωγα επιρρήματαàοὗ, ὅπου, ὅθεν, ὁπόθεν στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου εισάγουν κύριες κι όχι δευτερεύουσες προτάσεις) Ἀνεπαύοντο ὅπου ἕκαστος ἐτύγχανεν. Αὐτοί δέμεταχωρήσατε ὅποι βούλεσθε Λέγει πράγμα, ὅ γίγνεται. Οὐκ ἔστιν ουδείς, ὅστις οὐχ αὑτόν φιλεῖ Θαυμαστόν ποιεῖς, ὅς ἡμῖν οὐδέν δίδως Σίτῳ τοσούτῳ ἐχρῆτο Σωκράτης, ὅσον ἡδέως ἤσθιε. Ὅπως γιγνώσκετε, οὕτω και ποιεῖτε. Ὅσῳ δέ ἡ τῆς πόλεως δύναμις ἐλάττω γέγονε, τοσούτῳ ἡ τούτων. Ἐφάνη κονιορτός, ὥσπερ νεφέλη λευκή ηὔξηται. Χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροι εἰσί. Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον λελύσθει ράςς σπονδάς, διότι εἰς χεῖρας ἦλθον. Δέομαι σου παραμεῖναι, ὡς ἐγώ οὐδ’ ἄν ἑνός ἥδιον ἀκούσαιμι ἤ σοῦ. Οἱ στρατηγοί ἐθαύμαζον, ὅτι Κῦρος οὐ φαίνοιτο. Ὅτι μέν ὀργίζεσθε, οὐ θαυμάζω. Εὐδαίμων μοι ὁ ἀνήρ φαίνεται, ὡς ἀδεῶς καίι γενναίως ἐτελεύτα.(μετά από ψυχικού πάθους σημαντικάàὅτι) Ταῦτα πράτετε, ἵνα ἡ πόλις εὐδαιμονῇ. Μένων δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι. Κῦρος ᾤετο φίλων δεῖσθαι, ὡς συνεργούς ἔχοι. Κόλαζε τά πάθη, ἵνα μή ὑπό τούτων κολασθῇς. Ἔδωκε χρήματα, ὅπως ἄν μᾶλλον τῆς εἰρήνης προσδέοιντο.

Επιμέλεια: Τουρλούμη Αλεξάνδρα- Φιλόλογος

Ἐνταῦθα ἐπιπίπτει χεών ἄπλετος, ὥστε ἀπέκρυψε καίι τά ὅπλα καίτούς ἀνθρώπους. Ξενοφῶν καίι Χειρίσοφος διεπράξαντο, ὥστε λαβεῖν τούς νεκρούς. Οἱ θεοί οὕτως ἐσήμηναν, ὥστε καί ἰδιώτην ἄν γνῶναι. Τίς οὕτω δεινός λέγειν, ὥστε σέ πεῖσαι; Ἐνετύγχανον τάφροις ὕδατος πλήρεσιν, ὡς μήη δύνασθαι διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν. Εἰ βούλει, μένε. Πάντων ἀθλιώτατος ἄν γενοίμην, εἰ φυγάς ἀδίκως καταστήσομαι. Οὐκ ἄν ἐγώ ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε. Ἐαν ἐμε ἀποκτείνητε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτους. Ἤν σεισμός γένηται, τέρας νενόμισται. Τῶν ἐχθρῶν εἴ τινα λάβοιεν, ἀπέκτεινον. Σωκράτης οὐκ ἔπινεν, εἰ μή διψῴη. Ὅτε ἡ μάχη αὕτη ἐγένετο, Τισσαφέρνης ἐν Σάρδεσιν ἔτυχε ὤν. Μαινόμεθα πάντες, ὁπόταν ὀργιζώμεθα. Ἐκέλευσε πορεύεσθε ἡσύχως, ἕως ἄγγελος ἔλθοι. Ὁσάκις κεχορήγηκε, πᾶσι τοῖς χοροῖς νενίκηκε. Ὅταν πλεῖστα τίς ἔχῃ, τότε πλεῖστοι τούτῳ φθονοῦσιν. Μή ἀπέλθητε, πρίν ἄν ακούσητε.

Επιμέλεια: Τουρλούμη Αλεξάνδρα- Φιλόλογος

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΟΝΟΜΑΤΙΚΕΣ Να αναγνωρίσετε τις δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις, το συντακτικό τους ρόλο , τον τρόπο που εισάγονται και εκφέρονται. Πρωταγόρας ἐρωτᾶ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τά ἀγαθά δεινά καλῶ. Ἀπορεῖς εἰ διδακτόν ἐστί ἡ ἀρετή. Ἐβουλεύοντο εἴτε κατακαύσωσι τούς Θηβαίους εἴτε ἄλλο τι χρήσωνται. Ἡρακλῆς ἠπόρει ποτέραν τῶν ὁδῶν τράπηται. Εἰπέ μοι, ποιόν τι νομίζεις εὐσέβειαν εἶναι. Οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει παιδείας βασιλεύς. Οὐκ ἔχω τί λέγω. Κῦρος ἤρετο τίς ὁ θόρυβος εἴη. Ἐκ τούτου ἐρωτῶσι, εἰ τις ἐθέλοι συμπορεύεσθαι. Οἱ περσικοί νόμοι ἐπιμέλονται ὅπως μή τοιοῦτοι ἔσονται οἱ πολῖται. (με φροντίδας σημαντικάàὅπως+οριστική ή ευκτική μέλλοντος) Νῦν δέ φοβοῦμαι μή τινες ἐπιτιμήσωσι ἡμῖν. Ξενοφῶν ἔδεισε μή κακά γένοιτο τῇ πόλει. Φοβοῦμαι μή ἀληθές ἐστι. Ἐδεδοίκει μή πολλῷ μᾶλλον αὐτοῦ παρεσκευασμένα ἄν ἦσαν. Ὁρᾶτε μή πάθωμεν ταῦτα. Δεινόν ἐφαίνετο μή τινα καί εἰς τούς ἄλλους Ἕλληνας διαβολήν σχοῖεν. Ὅρα μή ὁ σοφιστής ἐξαπατήσῃ ἡμᾶς. Κίνδυνος ἐστιν μή μεταβάλωνται καί γένωνται μετά τῶν πολεμίων. Νῦν δή φοβούμεθα μή ἀμφοτέρων ἅμα ἡμαρτήκαμεν. Μενέλαον ἔχε τρόμος, μή τι πάθοιεν Ἀργεῖοι. Οἶδα ὅτι ἕψονται πολλοί. Ὁρᾶς ὅτι σύ πρῶτος αἰτιᾷ τόν κλέπτοντα καί ἁρπάζοντα. Ἠγγέλθη αὐτῷ ὅτι Μέγαρα ἀφέστηκε. Φανερόν ἦν ὅτι οὐδέν κακόν ἐγεγόνει. Ἀκούω τινά διαβάλλειν ἐμέ.

Επιμέλεια: Τουρλούμη Αλεξάνδρα- Φιλόλογος

Οὐκ ἄν ἀρνηθεῖεν ἔνιοι ὡς οὐκ εἰσι τοιοῦτοι. Ἔλεγεν ὅτι λύσοι τάς σπονδάς. Δῆλον ἐστιν ὅτι οὐκ ἄν προύλεγεν εἰ μή ἐπίστευεν ἀληθεύσειν. Ἔλεγεν ὅτι ἀδικοῖεν. Οὔποτε ἐρεῖ οὐδείς, ὡς ἐγώ προδούς Ἕλληνας τήν τῶν βαρβάρων φιλίαν εἱλόμην. Ὅν οἱ θεοί φιλοῦσιν ἀποθνήσκει νέος. Οἱ παρά τούτων ῥηθέντες λόγοι καί δι’ οὕς ἅπαντα ἀπώλετο. Ὦ Κλέαρχε, ἀπόφηται γνώμην, ὅ,τι σύ δοκεῖ. Ἦλθε τό ναυτικό τῶν βαρβάρων, ὅ τίς οὐκ ἄν ἰδών ἐφοβήθη. Ὁ Φίλιππος ἐστιν ὅ,τι ἄν εἴποι τις. Καί Βοιωτῶν παραχρῆμα συνέλαβον ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀττικῇ. Ἐγώ καί ὧν κρατῶ μενοῦμεν παρά σοί. Οὐκ αἰσχύνεσθε οὔτε θεούς οὔτε ἀνθρώπους οἵτινες προύδοτε ἡμᾶς. Κῦρος ἔχων οὕς εἴρηκα ὡρμᾶτο. Οἷς ταῦτα ἀρέσκει κάλαμον φέρειν ἐδόκει.