ELEKTRYK

¯YRARDÓW
60 LAT

15 paŸdziernika 2005

1
Opracowanie i projekt ok³adki:
Micha³ Go³dak
Wspó³praca:
Edward Dêbiñski i Zbigniew Kowalski, Jerzy S³omiñski

Korekta:
Barbara Gruchal
Podziêkowania za pomoc w przygotowaniu monografii dla:
Barbary Gruchal, Andrzeja Dru¿yñskiego, Dariusza Knapskiego,
Jerzego Kwaczyñskiego, Renaty Jêdrzejewskiej, Jacka Zieliñskiego,
Marcina Smolarka, W³odzimierza Todrosa, Jacka Zbudniewka.

© Copyright by Zespó³ Szkó³ nr 1 w ¯yrardowie

Wydawca:
Zespó³ Szkó³ nr 1
ul. Bohaterów Warszawy 4
96-300 ¯yrardów
tel./fax: (0-46) 855-40-81
www.elektrykzyrardow.republika.pl

Sk³ad i druk:
POL-Print Skierniewice
tel./fax 0-46 833-89-08

2
 PLAN OBCHODÓW JUBILEUSZU
60-LECIA ISTNIENIA SZKO£Y
10.30 — Spotkanie wszystkich uczestników na terenie Szko³y.
12.30 — Formowanie kolumny i przemarsz na Pl. Jana Paw³a II
13.00 — Uroczystoœæ na Placu Jana Paw³a II
14.00 — Msza Œwiêta w Koœciele Matki Bo¿ej Pocieszenia
15.00 — Akademia okolicznoœciowa w MDK
18.00 — Bankiet absolwentów na terenie szko³y

KOMITET ORGANIZACYJNY
Jerzy S³omiñski — przewodnicz¹cy
Zbigniew Kowalski — wiceprzewodnicz¹cy
Barbara Gruchal
Ryszard Adamiak
Edward Dêbiñski
Andrzej Dru¿yñski
Micha³ Go³dak
Dariusz Knapski
Ryszard Mirgos
Marek Piekarski
W³odzimierz Todros

Krystyna Dziedzic
Zofia Gadomska
Anna Koz³owska

Krystyna Godlewska
Bo¿enna Moñka

3
4
 Drodzy Pañstwo!
W bie¿¹cym roku, Anno Domini 2005 mija 60 lat
od za³o¿enia Szko³y nosz¹cej dziœ nazwê: Zespó³
Szkó³ Nr 1 w ¯yrardowie. Z tej okazji, na rêce Dy-
rekcji placówki — w imieniu samorz¹du Powiatu
¯yrardowskiego i swoim w³asnym — sk³adam ser-
deczne gratulacje i najlepsze ¿yczenia wszystkim
osobom zwi¹zanym ze Szko³¹. Z du¿¹ satysfakcj¹
pragnê podkreœliæ, ¿e jest to placówka, która osi¹gnê³a wysoki presti¿ i cieszy
siê dobr¹ s³aw¹ daleko poza granicami Ziemi ¯yrardowskiej.
Z okazji donios³ego Jubileuszu 60-lecia istnienia „Elektryczniaka”, pod
adresem wszystkich Pedagogów — by³ych i obecnych — oraz wszystkich
Pracowników Szko³y, kierujê wyrazy g³êbokiego uznania za ich ogromne
zaanga¿owanie i wytrwa³¹ pracê na przestrzeni 60 lat istnienia Szko³y.
Za pracê w zakresie kszta³cenia, jak i wychowywania m³odych pokoleñ.
Owocem tej pracy jest liczne grono Absolwentów, z których Szko³a
mo¿e byæ dziœ dumna. Ich dalsze losy w doros³ym ¿yciu s¹ dowodem na
to, ¿e „Elektryczniak” nie tylko przygotowuje do wykonywania wybra-
nego zawodu, ale równie¿ kszta³tuje osobowoœæ, umys³ i charakter swo-
ich uczniów. Szko³a by³a i jest kuŸni¹ talentów w ró¿nych dziedzinach —
od polityki, samorz¹du, poprzez biznes, na œwiecie filmu i teatru koñ-
cz¹c. Niech to Œwiêto Szko³y, piêkny Jubileusz 60-lecia, dla ca³ego Grona
Pedagogicznego, Uczniów i ich Rodziców oraz Absolwentów bêdzie powo-
dem do satysfakcji i dumy. Niech bêdzie tak¿e okazj¹ do refleksji prowa-
dz¹cej do przekonania, ¿e zapa³, ambitna chêæ poznawania i wytrwa³oœæ
w d¹¿eniu do wyznaczonych celów, to Ÿród³o sukcesu ¿yciowego.
Niech wiedza i umiejêtnoœci wynoszone ze Szko³y nadal rozs³awiaj¹
Jej dobre imiê.
Z wyrazami uznania i szacunku
Starosta Powiatu ¯yrardowskiego
Stanis³aw Niewiadomski

5
 Z okazji tak piêknego Jubileuszu, jakim jest 60-
lecie istnienia Zespo³u Szkó³ nr 1 w ¯yrardowie,
pragnê z³o¿yæ wyrazy uznania dla Dyrekcji Szko³y
oraz by³ym i obecnym Pracownikom, Uczniom
i Absolwentom. Dziêkujê za zaanga¿owanie i trud
w³o¿ony w kszta³cenie i wychowanie wielu poko-
leñ m³odzie¿y oraz za kultywowanie dobrych tra-
dycji ¿yrardowskiej oœwiaty.
Historia szko³y jest bardzo bogata. Jej po-
cz¹tek datowany jest od 1945 r. Powsta³a ona
dziêki zapa³owi i zdolnoœciom organizacyjnym jej za³o¿yciela W³adys³awa
¯arnocha, który podj¹³ siê zadania zorganizowania œredniej szko³y zawo-
dowej, zwanej Mêskim Gimnazjum Elektrycznym. W latach 1962-85 funk-
cjonowa³o Technikum dla Pracuj¹cych, daj¹ce mo¿liwoœæ uzyskania dy-
plomu technika osobom doros³ym. Absolwenci liceów mogli uczyæ siê
zawodu w dzia³aj¹cym w latach 1966-89 Policealnym Studium Zawodo-
wym o kierunkach elektronicznych. £¹cznie technikum i szko³ê zawo-
dow¹ opuœci³o ponad 12 tys. absolwentów. Wœród nich tak¿e osoby znane
z ¿ycia publicznego.
Jubileusz 60-lecia Szko³y to szczególna rocznica. Przypomina
o tym, jak du¿o wysi³ku i umiejêtnoœci wspó³pracy potrzeba, aby sprostaæ
nowym wyzwaniom jakie stawia dzisiejsza rzeczywistoϾ.
Okres w jakim znajduje siê oœwiata w naszym kraju jest w trakcie
ci¹g³ych zmian i zawirowañ organizacyjnych. Tym bardziej jestem rad,
i¿ Nauczyciele, Uczniowie i Rodzice robi¹ wszystko, aby dbaæ o wysoki
poziom nauczania swojej Szko³y.
Dyrekcji, ca³emu gronu pedagogicznemu i wszystkim pracownikom
Zespo³u Szkó³ nr 1 ¿yczê dalszych owocnych lat pracy, a Uczniom wielu
sukcesów w pog³êbianiu wiedzy. Niech wasz zapa³ i godna postawa bêd¹
jak najlepsz¹ wizytówk¹ Szko³y.
Prezydent Miasta ¯yrardów
Krzysztof Cio³kiewicz

6
 Szanowni Pañstwo!
W 2005r. przypada Jubileusz Zespo³u Szkó³ Za-
wodowych, od 2002r. nosz¹cego nazwê Zespó³
Szkó³ nr 1.
Utworzone w 1945r. Mêskie Gimnazjum
Elektryczne zapocz¹tkowa³o historiê Szko³y,
która od 60-ciu lat przygotowuje kadrê tech-
niczn¹ dla Naszej gospodarki i tak wros³a w œro-
dowisko lokalne, ¿e w œwiadomoœci spo³ecznej
funkcjonuje jako „Elektryk”.
Zespó³ Szkól Zawodowych przez wiele lat by³ postrzegany jako no-
woczeœnie wyposa¿ona Szko³a, przygotowuj¹ca licz¹c¹ siê na rynku pra-
cy kadrê techniczn¹ œredniego szczebla.
Do 1999r. œrednio w 54 oddzia³ach kszta³ci³o siê 1364 uczniów. W ostat-
nich latach zabrak³o jednak w³aœciwego „klimatu” dla rozwoju œredniego
szkolnictwa zawodowego, nie doceniono jego roli w warunkach gospodarki
rynkowej, wbrew tendencjom wystêpuj¹cym w krajach „starej” Unii Euro-
pejskiej, postawiono na szkolnictwo ogólnokszta³c¹ce.
Mimo trudnoœci systematycznie uzupe³niamy bazê techno-dydak-
tyczn¹, wdra¿amy nowe kierunki kszta³cenia takie jak informatyka, te-
leinformatyka, mechatronika, aby Nasi absolwenci potrafili sprostaæ
wyzwaniom spo³eczeñstwa postindustrialnego.
Kapita³em jest zaanga¿owana, oddana Szkole, posiadaj¹ca wysokie
kwalifikacje kadra pedagogiczna.
W ci¹gu 60 lat „mury Szko³y” opuœci³o kilkanaœcie tysiêcy absolwen-
tów, wielu z nich osi¹gnê³o znacz¹ce sukcesy w doros³ym ¿yciu. Osi¹gnêli
wysok¹ pozycjê zawodow¹, spe³niaj¹ siê w dzia³alnoœci spo³ecznej, politycz-
nej, potrafi¹ rozwijaæ swoje zainteresowania, nawet realizowaæ marzenia.
Oznacza to, ¿e Szko³a przygotowa³a nie tylko do wykonywania zawodu, ale
równie¿ ukszta³towa³a kreatywn¹ postawê wobec rzeczywistoœci. Ciesz¹
nas osi¹gniêcia Naszych absolwentów i motywuj¹ do dalszej pracy.
Obchody Jubileuszu 60-lecia s¹ okazj¹ do wielopokoleniowego spo-
tkania absolwentów, oraz przypomnienia dobrych chwil spêdzonych
w Szkole. ¯yczê, aby ta „podró¿ w czasie” przynios³a Wszystkim Uczest-
nikom Spotkania wiele przyjemnych wra¿eñ i dostarczy³a wiele radoœci.
Dyrektor Zespo³u Szkó³ nr 1
Barbara Gruchal
7
8
 HISTORIA SZKO£Y
ELEKTRYCZNEJ W ¯YRARDOWIE
16 stycznia 1945 r. przeszed³ przez ¯yrardów front odchodz¹c
gdzieœ nad Odrê. Miasto wysz³o z wojny obronn¹ rêk¹, poza spalon¹
szop¹ na roszarni i magazynem tkalni oraz podziurawionymi radziec-
kimi pociskami domami wzd³u¿ ul. 1-go Maja innych zniszczeñ nie
by³o. Ocala³y wszystkie zak³ady pracy, a co najwa¿niejsze elektrow-
nia zak³adów w³ókienniczych, która by³a jedyn¹ ocala³¹ elektrowni¹
w okrêgu warszawskim. Zasila³a ona w energiê elektryczn¹ najwa¿-
niejsze placówki w mieœcie, a nawet siedzibê rz¹du na Pradze.
Zaczê³y organizowaæ siê w³adze w mieœcie. Liceum Ogólnokszta³-
c¹ce wysz³o z podziemia, zaczêto organizowaæ inne szko³y, a miêdzy
innymi pierwsz¹ w mieœcie szko³ê zawodow¹ z prawdziwego zdarze-
nia; Gimnazjum Elektryczne.
Po upadku Powstania Warszawskiego jesieni¹ 1944r. znalaz³ siê
w ¯yrardowie wraz z rodzin¹ in¿. W³adys³aw ¯arnoch, doœwiadczo-
ny nauczyciel i wychowawca, dyrektor szkó³ œrednich, w czasie oku-
pacji prowadzi³ on w Warszawie tajne liceum elektryczne, które ofi-
cjalnie nosi³o nazwê kursów elektrotechnicznych in¿. W³adys³awa
¯arnocha. Szko³ê t¹ ukoñczy³o kilkudziesiêciu
techników, a miêdzy innymi nauczyciel naszej
szko³y Ryszard Ciszewski.
Kiedy in¿. ¯arnoch zorientowa³ siê, ¿e
w ¯yrardowie s¹ dobre warunki do dzia³ania
szko³y elektrycznej zwróci³ siê do w³adz miej-
skich z proœb¹ o zgodê na zorganizowanie ta-
kiej szko³y. Trafi³ na sprzyjaj¹cy grunt. Prezy-
dentem miasta by³ wówczas Boles³aw
W³adys³aw ¯arnoch Lubasiñski, kierownik Dokszta³caj¹cej Szko³y
9
Zawodowej w ¯yrardowie, który w rozwoju szkolnictwa zawodowego
widzia³ potêgê przemys³ow¹ Polski. Równie¿ ówczesny przewodnicz¹-
cy Miejskiej Rady Narodowej Boles³aw Wójcicki ustosunkowa³ siê przy-
chylnie do propozycji in¿. ¯arnocha. W lutym 1945 r. rozpoczêto zapisy
do Gimnazjum Elektrycznego; do klasy pierwszej przyjmowano kan-
dydatów z ukoñczon¹ szóst¹ klas¹ szko³y powszechnej, a do drugiej
z ukoñczon¹ klas¹ pierwsz¹ gimnazjum lub szko³y zawodowej.
1-go i 2-go marca odby³y siê egzaminy do szko³y, a 5 marca roz-
poczê³y siê lekcje, które odbywa³y siê na parterze budynku Liceum
Ogólnokszta³c¹cego w dwu salach od ul. 16-go stycznia. Lekcje odby-
wa³y siê od godz. 14 do 21, gdy¿ w godzinach rannych z tych sal
korzysta³o gimnazjum handlowe.

Budynek liceum, w którym mieœci³a siê szko³a

w pierwszych latach dzia³alnoœci.
Naukê w obydwu klasach rozpoczê³o ponad siedemdziesiêciu m³o-
dych ludzi, którzy mieli ró¿ne doœwiadczenia ¿yciowe. Wielu by³o ¿o³-
nierzami formacji konspiracyjnych, w szczególnoœci Armii Krajowej,
kilku z nich pe³ni³o funkcje dowódcze i odpowiadali nie tylko za siebie,
ale i za podw³adnych, kilku walczy³o w oddzia³ach leœnych. Byli rów-
nie¿ tacy, którzy aby prze¿yæ, trudnili siê nielegalnym handlem lub
kradzie¿¹ produkowanych w zak³adach przêdzy lub materia³ów i wy-
noszeniem ich mimo rewizji z zak³adów oraz inn¹ nielegaln¹ dzia³al-
noœci¹ na szkodê okupanta, co odbi³o siê na ich psychice. Miêdzy ucznia-
mi by³a równie¿ du¿a rozpiêtoœæ wieku; np: w klasie drugiej od 15 do
10
20 lat. Jedyn¹ ich zalet¹ by³ g³êboki patriotyzm i to, ¿e do szko³y przy-
szli z w³asnej woli, bo odczuwali g³ód nauki i chcieli siê uczyæ.
Taki narybek stwarza³ wielkie trudnoœci wychowawcze i naprawdê
wielkim osi¹gniêciem dyrektora ¯arnocha i grona nauczycielskiego by³o
wychowanie uczciwych ludzi, ofiarnych pracowników i zgranego kolek-
tywu uczniowskiego, którzy mimo up³ywu szeœædziesiêciu lat utrzymuj¹
ze sob¹ wiêzy kole¿eñskie i w miarê mo¿liwoœci s³u¿¹ sobie pomoc¹.
Grono nauczycielskie liczy³o zaledwie siedem osób: dyr. in¿. W³a-
dys³aw ¯arnoch uczy³ podstaw elektrotechniki, dr Zofia Rejman jê-
zyka polskiego i historii, prof. Rybarski jêzyka niemieckiego i mate-
matyki, Józef Dziuba geografii i wychowania fizycznego, in¿.
Kazimierz Biedrzycki fizyki, chemii i rysunku technicznego. W maju
in¿. Biedrzycki odszed³ do Polskiego Filmu, a jego przedmioty przej¹³
wracaj¹cy z wojennej tu³aczki in¿. Janusz Dunal, ppor. Tomasz An-
dryszczak uczy³ przysposobienia wojskowego. W szkole rozpocz¹³
pracê samorz¹d uczniowski, którego przewodnicz¹cym zosta³ Edward
Dêbiñski, zorganizowano wspólnie ze szko³¹ handlow¹ spó³dzielniê
Solidarnoœæ, prezesem jej by³a uczennica handlówki Janina Wiêcz-
kowska, a vice prezesem z ramienia naszej szko³y Henryk Jadczak.
W 1946r. zorganizowano ko³o OMTUR przewodnicz¹cym jego zosta³
Wojciech Pow¹zka, który po zjednoczeniu ruchu m³odzie¿owego
w 1948r. pe³ni³ obowi¹zki prezesa ZMP.
W piwnicach budynku szkolnego zorganizowano warsztaty szkol-
ne, a jedynym nauczycielem zawodu by³ Zygmunt Jackowski. Skrom-
ne wyposa¿enie warsztatów zorganizowano przy pomocy Zak³adów
¯yrardowskich, które przekaza³y szkole narzêdzia i sto³y œlusarskie,
oraz uczniów, którzy penetruj¹c pozostawione przez Niemców warsz-
taty remontowe œci¹gali do szko³y startery, pr¹dnice samochodowe
i inne czêœciowo uszkodzone urz¹dzenia elektryczne, oraz materia-
³y, które pos³u¿y³y do pierwszych æwiczeñ na warsztatach w tych cza-
sach, kiedy nabycie zwyk³ej ¿arówki graniczy³o z cudem.
W pierwszym roku swojego istnienia szko³a by³a prywatna
i utrzymywa³a siê z op³at uczniowskich, które wynosi³y 150 z³ mie-
siêcznie, by³a to kwota niewielka dla potrzeb szko³y, ale stanowi³a
przeciêtny tygodniowy zarobek ¿yrardowskiego robotnika.

11
 1 wrzeœnia 1945r. odszed³ ze szko³y prof. Rybarski, a rozpoczêli
pracê nowi nauczyciele: Aleksander Œwiatowicz ucz¹cy jêzyka rosyj-
skiego, Benedykt Karlicki wychowania fizycznego, Zofia Rykowska
— lekarz szkolny ucz¹ca higieny, in¿. Eugeniusz Pac urz¹dzeñ elek-
trycznych oraz nauczyciele zawodu: elektrycy Julian G³os i Jerzy
Wójcik, mechanicy Jan Brycki i Juliusz Oskiera.
Od 1 wrzeœnia 1946 r. szko³ê przej¹³ Zarz¹d Miejski, co poprawi³o
jej sytuacjê finansow¹. Uzyska³a ona nazwê Miejskie Gimnazjum Elek-
tryczne w ¯yrardowie. Dalszej reorganizacji uleg³y warsztaty szkolne.
W nowo pozyskanych salach w piwnicach budynku Liceum Ogólnokszta³-
c¹cego powsta³y pracownie: obróbki rêcznej, obróbki skrawaniem (na
jednej tokarni), kuŸnia, oraz pracownie elektromechaniczna i elektro-
instalacyjna (uczniowie uczyli siê wykonawstwa instalacji na ekranach).
Zorganizowano równie¿ praktyki w Zak³adach ¯yrardowskich.
W 1947r. przyznano szkole nowo wykoñczone sale na 3 i 4 piêtrze
budynku od ul. 16 stycznia i lekcje mog³y odbywaæ siê przed po³udniem.
W czerwcu odby³y siê pierwsze egzaminy ma³ej matury i egza-
miny czeladnicze, do których przyst¹pi³o 13 uczniów czwartej klasy
gimnazjum. Egzaminy wykaza³y wysoki poziom szko³y, jak równie¿
dobre przygotowanie do zawodu. 13 absolwentów to zaledwie jedna
trzecia uczniów, którzy rozpoczêli naukê w klasie drugiej w marcu
1945 r. Tak du¿y odsiew spowodowany by³ przeœladowaniami i aresz-
towaniami ze wzglêdów politycznych, powojenn¹ migracj¹ ludnoœci,
a w mniejszym stopniu z³ymi wynikami w nauce.
Œwiadectwa ukoñczenia Miejskiego Gimnazjum Elektrycznego
w ¯yrardowie i œwiadectwa czeladnicze w specjalnoœci elektromon-
ter i elektromechanik otrzymali jako pierwsi absolwenci:
1. Edward Dêbiñski 8. Franciszek Pindor
2. Waldemar Hassa 9. Waldemar Sado
3. Stanis³aw Jarkiewicz 10. Juliusz Szkop
4. Eugeniusz Jêdrzejewski 11. Euzebiusz Troszczyñski
5. Janusz Ku³akowski 12.Tadeusz Zieliñski
6. W³odzimierz £ysanowski 13. Zbigniew ¯ebrowski
7. Ryszard Mamcarz

12
 Od wrzeœnia 1947r. rozpoczêli pracê nowi nauczyciele: mgr Ja-
dwiga ¯arnoch — polonistka, Jan Dutkiewicz — uczy³ matematyki
i fizyki, Aleksander Kopyd³owski — gimnastyk i in¿. Konstanty Bu³aw-
ski — nauczyciel przedmiotów zawodowych, którego po roku zast¹pi³
brat in¿. Kazimierz Bu³awski, póŸniejszy wieloletni dyrektor szko³y.
We wrzeœniu 1948r. otwarte zosta³o 3 — letnie Liceum Elek-
tryczne II stopnia kszta³c¹ce techników. Naukê w liceum rozpoczê³o
26 uczniów, wiêkszoœæ absolwentów Gimnazjum Elektrycznego
w ¯yrardowie z lat 1947 i 1948.
Od wrzeœnia szko³ê przejmuje pañstwo i przyjmuje ona nazwê
Pañstwowe Gimnazjum i Liceum Elektryczne w ¯yrardowie. Zapa-
d³a równie¿ decyzja budowy obiektów tzw. Szko³y Elektrycznej.
W tym celu w³adze miejskie przekaza³y pod budowê teren zdewasto-
wanego stadionu ¯yrardowianki przy ul. Bohaterów. Projekt obej-
mowa³ budynek szkolny o dwu skrzyd³ach, warsztaty, salê gimna-
styczn¹, internat i dwa budynki mieszkalne dla pracowników.
Projektu w ca³oœci nie zrealizowano.
W 1949r. rozpoczêto budowê budynku szko³y i mimo wielkich
powojennych trudnoœci w ci¹gu dwu lat oddano do u¿ytku pierwszy
obiekt; budynek szkolny.
W 1950r. wprowadzono pierwszy etap reformy szkolnictwa za-
wodowego, która przewidywa³a 3 letnie liceum I stopnia jako formê
przejœciow¹, oraz 4 letnie technikum na podbudowie szko³y powszech-
nej, oraz 2 letni¹ szko³ê zasadnicz¹. Wiosn¹ 1950r. szko³a odnios³a
swój najwiêkszy sukces: uczeñ drugiej klasy Liceum — Witold Bog-
danowicz zaj¹³ pierwsze miejsce w I Ogólnopolskiej Olimpiadzie
Matematycznej i poza innymi nagrodami otrzyma³ prawo wstêpu bez
egzaminu na wy¿sz¹ uczelniê. Wybra³ Uniwersytet Warszawski wy-
dzia³ matematyki. Po ukoñczeniu uniwersytetu pracowa³ na nim jako
asystent, a po kilku latach w ramach wymiany zosta³ skierowany do
Stanów Zjednoczonych, gdzie pracowa³ jako wyk³adowca matematy-
ki na jednym z uniwersytetów.
Od wrzeœnia 1950r. rozpoczê³y naukê dwie pierwsze klasy tech-
nikum elektrycznego, w klasie la rozpoczê³o naukê 11 dziewcz¹t i od
tego czasu szko³a sta³a siê koedukacyjna.

13
 W czerwcu 1951r. odby³a siê pierwsza w szkole matura. Przyst¹-
pi³o do niej 17 abiturientów, wszyscy zdali pozytywnie egzamin. Na-
le¿y tu podkreœliæ, ¿e delegat przemys³u in¿. Stefan Lebson powie-
dzia³, ¿e zdaj¹cy egzamin wykazali przygotowanie na poziomie
politechnicznym.
Pierwszymi technikami opuszczaj¹cymi szko³ê byli:
1. Zbigniew Andrzejczyk 10. Wojciech Pow¹zka
2. Andrzej Aronowski 11. Edward Radziak
3. Edward Dêbiñski 12. Mieczys³aw Sabaj
4. Eugeniusz Jêdrzejewski 13. Stanis³aw Szewczyk
5. Henryk Jurkiewicz 14. Juliusz Szkop
6. Jerzy Kasperkiewicz 15. Euzebiusz Troszczyñski
7. Ryszard Mamcarz 16. Ireneusz WoŸnicki
8. Andrzej Matyjek 17. Zbigniew ¯ebrowski
9. Zbigniew Micha³owski
Ukoñczy³a równie¿ naukê ostatnia klasa 4-letniego Gimnazjum
elektrycznego, a jej absolwentom umo¿liwiono naukê w rocznym tech-
nikum, aby mogli otrzymaæ dyplomy techników elektryków, z czego
wielu skorzysta³o.
W koñcu czerwca zosta³ oddany do u¿ytku budynek szkolny
i szko³a przenios³a siê do w³asnego lokum. Brak³o jednak innych obiek-
tów szko³y bêd¹cych jeszcze w budowie, dlatego warsztaty umieszczo-
no na parterze g³ównego budynku w obecnym pokoju nauczycielskim

Budynek szko³y (1952r.).

14
 Budynek warsztatów (1963r.).
i pracowni maszyn elektrycznych, a salê gimnastyczn¹ w ostatnich
dwu po³¹czonych salach na parterze skrzyd³a bocznego. Kierownikiem
warsztatów zosta³ tegoroczny absolwent Wojciech Pow¹zka. W tym
roku przeniesiono do naszej szko³y, szko³y Zasadnicze z Grodziska Ma-
zowieckiego i Brwinowa.
W czerwcu 1952r. odby³y siê matury w klasach technikum, do które-
go w³¹czono drug¹ i pierwsz¹ klasê liceum II stopnia oraz klasê po 4 kla-
sie gimnazjum. Odby³y siê równie¿ egzaminy koñcowe w klasach trzecich
Liceum I stopnia i klasach drugich Zasadniczej Szko³y Zawodowej.
W sierpniu 1953r. odda-
no do u¿ytku budynek warsz-
tatów szkolnych. wstrzyma-
no jednak budowê dalszych
obiektów ze wzglêdu na trud-
noœci gospodarcze pañstwa w
zwi¹zku z realizacj¹ planu
szeœcioletniego. W marcu
1954r. dyr. ¯arnocha powo³a-
no do pracy w Centralnym
Urzêdzie Szkolnictwa Za-
wodowego, a obowi¹zki dy-
rektora szko³y przej¹³ in¿.
Stanis³aw Wyleziñski. Zajêcia na warsztatach (1970r.).
15
 W tym czasie wprowadzony zosta³ system nauczania w pracow-
niach specjalistycznych zamiast dotychczasowego systemu klasowe-
go, do tej zmiany szko³a przygotowywa³a siê ju¿ od d³u¿szego czasu
wyposa¿aj¹c pracownie przedmiotowe. W tym roku odby³y siê rów-
nie¿ egzaminy maturalne w technikum elektrycznym.
Od wrzeœnia dyrektorem szko³y zosta³ Henryk Bia³czyñski do-
tychczasowy dyrektor D.O.S.Z. w Zielonej Górze, który kierowa³ szko³¹
do czerwca 1956 r., kiedy zosta³ wybrany na przewodnicz¹cego Miej-
skiej Rady Narodowej. Rok szkolny 1954/55 by³ rokiem jubileuszu dzie-
siêciolecia szko³y. Z inicjatywy dyr. Bia³czyñskiego podjêto zobowi¹za-
nie, ¿e w czynie spo³ecznym uczniów i nauczycieli wykonane zostanie
ogrodzenie i zadrzewienie terenu szko³y. W roku jubileuszu do 10 klas
ZSZ uczêszcza³o 266 uczniów, a do 6 klas technikum 170 uczniów.

Zajêcia na warsztatach (1970r.).

W roku szkolnym 1955/56 w konkursie organizowanym przez
Wojewódzki Oœrodek Metodyczny na 15 zg³oszonych przez nasz¹ szko-
³ê do konkursu pracowni piêæ zajê³o pierwsze miejsce, a dwie drugie
miejsce. Od 1956 r. w³adze szkolne wyd³u¿y³y cykl nauczania w Za-
sadniczej Szkole Zawodowej do trzech ³at, a w Technikum do piêciu lat.
16
Od wrzeœnia z powodu odejœcia do administra-
cji dyr. Bia³czyñskiego obowi¹zki dyrektora
szko³y przej¹³ in¿. Kazimierz Bu³awski.
W zwi¹zku z zapotrzebowaniem miej-
scowych zak³adów w³ókienniczych zakres
nauczania rozszerzono o kierunki: przêdzal-
niczy i tkacki. Zasadnicza Szko³a W³ókien-
nicza odesz³a w 1960r. do w³asnych pomiesz-
czeñ w Resursie Fabrycznej.
31 maja 1959r. zosta³ oddany do u¿ytku Kazimierz Bu³awski
stadion sportowy, podczas uroczystoœci odby-
³o siê wrêczenie sztandaru szko³y wykonanego wed³ug projektu ucznia
szko³y Leszka Paubickiego i in¿. Eugeniusza Stró¿yczaka w opraco-
waniu Kazimierza GwiaŸdziñskiego, oraz sztandarów dru¿yn ZHP
i szkolnej organizacji ZMS.
Od wrzeœnia 1959r. w szkole otwarto nowe kierunki w Zasadni-
czej Szkole Zawodowej: œlusarsko-spawalniczy, radiowo-telewizyjny
i sprzedawcy sklepowego, który po trzech latach zosta³ przeniesiony
do wybudowanego budynku w Mi-
lanówku, powsta³a równie¿ 2-let-
nia Szko³a Mistrzów o kierunku
mechanicznym i w³ókienniczym.
W listopadzie obchodzono po raz
pierwszy Dzieñ Nauczyciela.
W 1960r. wprowadzono obo-
wi¹zek noszenia granatowych
mundurów z oznaczeniem roku
nauki, oraz czapek i tarcz. Rozpo-
czêto równie¿ rozbudowê szko³y
przez przed³u¿enie skrzyde³ i bu-
dowê sali gimnastycznej. Inwesty-
cjê ukoñczono w 1963 r. W 1962r.
otwarto technikum o kierunku
Uroczystoœæ wrêczania radiowo-telewizyjnym.
sztandaru (1959r.).
17
 W 1963r. otwarto 3-letnie Techni-
kum dla pracuj¹cych na podbudowie
Zasadniczej Szko³y Zawodowej o kierun-
kach elektrycznym i mechanicznym.
W 1964r. decyzj¹ Ministerstwa Oœwia-
ty i Wychowania nazwa szko³y zosta³a
zmieniona na Zespó³ Szkó³ Zawodowych Tarcze technikum
w ¯yrardowie. Rok szkolny 1964/65 by³
i ZSZ.
rokiem jubileuszu dwudziestolecia szko³y. W roku tym do szko³y uczêsz-
cza³o 1700 uczniów i mimo rozbudowy szko³a musia³a przejœæ na pracê
dwuzmianow¹, lekcje odbywa³y siê od godz. 8 do 20.50.
W tym roku zosta³a otwarta sto³ówka szkolna, zbudowana
w czynie spo³ecznym w piwnicy, w pomieszczeniach po kot³owni. Jako
ciekawostkê podajê, ¿e obiad z dwu dañ kosztowa³ 5 z³. Równie¿
w tym roku w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Matematycznej nie wy³o-
niono zwyciêzcy, ale 12 laureatów, wœród których znalaz³ siê uczeñ
klasy IV a technikum Stanis³aw Fija³kowski, który wraz z innymi
otrzyma³ prawo wstêpu bez egzaminu na wy¿sz¹ uczelniê.
W ci¹gu ostatnich piêciu lat zbudowano w szkole trzy nowe labora-
toria: pracowniê automatyki, pracowniê maszyn elektrycznych i pra-
cowniê radiowo-telewizyjn¹.
Do budowy laboratoriów naj-
bardziej przyczynili siê dyrek-
tor in¿. Kazimierz Bu³awski
i in¿. Henryk Przyby³.
W marcu tego¿ roku
odby³ siê pierwszy zjazd ab-
solwentów organizowany
przez komitet w sk³adzie, któ-
ry podajê gdy¿ z niewielkimi
zmianami organizowa³ on
wszystkie spotkania absol-
wentów: dyr. in¿. Kazimierz
Bu³awski, in¿. Edward Dêbiñ-
Laboratorium maszyn elektrycznych. ski, Wojciech Pow¹zka, Piotr
18
Cieœlak. W 1967 r. otwarto
w Zespole Szkó³ Zawodo-
wych w ¯yrardowie 3-letni¹
Pañstwow¹ Szko³ê Tech-
niczn¹ na podbudowie Li-
ceum Ogólnokszta³c¹cego,
przekszta³con¹ póŸniej na
2-letnie Policealne Stu-
dium Zawodowe.
W marcu 1970r. uro-
czyœcie obchodzono dwu-
dziestopiêciolecie szko³y:
odby³o siê spotkanie. w któ-
rym wziêli udzia³ dwaj
pierwsi dyrektorzy szko³y
in¿. W³adys³aw ¯arnoch
i Henryk Bia³czyñski, Prze-
wodnicz¹cy Miejskiej Rady
Narodowej z 1945r. Bole- Zajêcia w laboratorium elektrotechniki
s³aw Wójcicki, przedstawi- i elektroniki.
ciele w³adz oœwiatowych, politycznych i administracyjnych oraz dy-
rektor Warszawskiego Elektromonta¿u, który przekaza³ szkole
zbudowane przez Elektrornonta¿ Laboratorium Wysokich Napiêæ.
Nauczyciele, rodzice, uczniowie i absolwenci szko³y, uczestnicy spo-
tkania zwiedzili przygotowan¹ wystawê osi¹gniêæ szko³y i warszta-
tów szkolnych. Wieczorem odby³o siê spotkanie absolwentów. W roku
szkolnym 1969/70 szko³a osi¹gnê³a swoje apogeum, w 54 oddzia³ach
uczy³o siê ponad 1900 uczniów.
Latem 1970r. zakoñczy³ siê cykl budowy szko³y, w tym roku oddano
budynek internatu przy ul. Piaskowej maj¹cy 216 miejsc mieszkalnych,
posiadaj¹cy w³asn¹ kuchniê, sto³ówkê oraz œwietlicê; kierownikiem in-
ternatu zosta³ Zenon Owczarek.
W ostatnich piêciu latach Zespó³ Szkó³ Zawodowych w ¯yrardo-
wie wysun¹³ siê na pierwsze miejsce w województwie w dziedzinie
postêpu pedagogicznego. Zas³uguj¹ na podkreœlenie opracowanie

19
 i wykonanie Pracowni jêzyków obcych, re-
petytora i innych pomocy dydaktycznych.
Doceniono osi¹gniêcia szko³y w tym
zakresie, dyrektor in¿. Bu³awski zosta³
Budynek Internatu. laureatem nagrody wojewódzkiej dziedzi-
nie postêpu pedagogicznego. W roku 1970
szko³a odnios³a równie¿ sukcesy sporto-
we. Klub sportowy Len zdobywa mistrzo-
stwo okrêgu szkolnego w siatkówce, uczeñ
klasy V a technikum Kazimierz Kwiat-
kowski zosta³ uznany najlepszym spor-
Pokój w internacie. towcem ¯yrardowa.
W 1972r. in¿. Kazimierz Bu³awski
przekaza³ kierownictwo szko³y in¿. Eugeniuszowi Szczyg³owi i po
roku pracy jako nauczyciel przeszed³ na emeryturê. Od wrzeœnia roz-
poczyna naukê 4-letnie Liceum Zawodowe, którego absolwenci bêd¹
mieæ maturê bez dy-
plomu. W 1974 r. od-
chodzi na emeryturê
vice dyrektor in¿. Ja-
nusz Dunal, który by³
w szkole od pocz¹tku.
W 1979r. w Police-
alnym Studium Zawo-
dowym rozpoczê³o na-
ukê 19 Nigeryjczyków. Pracownia jêzyków obcych.
W latach 1974-1990 szko³a mia³a du¿e osi¹gniêcia sportowe zaj-
muj¹c czo³owe miejsca w województwie, a dru¿yna szachowa zosta³a
vice mistrzem Polski. Sukcesy osi¹gniêto równie¿ w Olimpiadzie Wie-
dzy Technicznej, uczniowie nasi zajmowali czo³owe miejsca w woje-
wództwie, w 1981r. uczeñ Andrzej £odziñski zakwalifikowa³ siê do
eliminacji centralnych.
W kwietniu 1981r. dru¿yna ZHP przy naszej szkole goœci³a dru-
ha Aleksandra Kamiñskiego autora ksi¹¿ek „Kamienie na szaniec”
i „Zoœka i Parasol”, który w czasie okupacji z ramienia „Pasieki”

20
 kwatery g³ównej Szarych Sze-
regów i Komendy G³ównej AK
pe³ni³ funkcjê komendanta ma³e-
go sabota¿u.
Z okazji jubileuszu czter-
dziestolecia szko³y elektrycznej
w ¯yrardowie odby³ siê zjazd ab-
solwentów, w którym po raz
ostatni bra³ udzia³ 81-letni twór-
ca „elektryczniaka” in¿. W³ady-
s³aw ¯arnoch. Zjazd prowadzi³
Igwe Joy zapoznaje nas
ze swoim krajem. najstarszy z absolwentów in¿.
Edward Dêbiñski, a odczyt o hi-
storii szko³y wyg³osi³ Wojciech Pow¹zka równie¿ absolwent z 1951r.,
a nastêpnie uczestnicy zjazdu wspominali ³ata spêdzone w szkole, wzno-
szono toasty za zdrowie in¿. W³adys³awa ¯arnocha, mgr Jadwigi ¯ar-
noch, in¿. Kazimierza Bu³awskiego i innych nauczycieli i absolwen-
tów, uroczystoœæ up³ynê³a w bardzo mi³ej i kole¿eñskiej atmosferze.
W 1988r. po raz pierwszy zorganizowano obchody 70-tej rocznicy
odzyskania Niepodleg³oœci. W 1991r. odszed³ na emeryturê in¿. Eu-
geniusz Szczygie³, a obowi¹zki dyrektora szko³y objê³a mgr Barbara
Grucha³, która wygra³a konkurs na dyrektora szko³y.
W marcu 1995r. szko³a ukoñczy³a 50 lat, kszta³ci³a ona w 54
oddzia³ach 1402 uczniów, a grono pedagogiczne liczy³o 104 nauczy-
cieli. Posiadany przez
szko³ê potencja³ ludzki
i materialny znalaz³
uznanie i pozwoli³ na
umieszczenie Zespo³u
Szkó³ Zawodowych
¯yrardowie w gronie 60-
ciu szkó³ objêtych miê-
dzynarodowym syste-
mem MOWE, oraz
w gronie 100 szkó³, które Harcerze ZSZ.
21
 prowadz¹ ekspery-
mentalne 4-letnie Li-
ceum Techniczne.
W dniach 19 i 20
maja 1995r. odby³y siê
obchody piêædziesiê-
ciolecia szko³y. 19
maja w MDK odby³y
Harcerze na cmentarzu. siê wystêpy kabaretu
OTTO, a nastêpnie w sali klubowej bankiet. 20-go w budynku szko³y
akademia, a nastêpnie spotkanie absolwentów. W uroczystoœciach
wziêli udzia³ Minister Leszek Miller - absolwent szko³y, w³adze oœwia-
towe, administracyjne oraz dyrektorzy: Henryk Bia³czyñski, in¿. Ka-
zimierz Bu³awski, in¿. Eugeniusz Szczygie³ i mgr Barbara Grucha³.
Atmosfera jak na wszystkich zjazdach by³a kole¿eñska i bardzo przy-
jazna, ¿a³owano tylko, ¿e w zjeŸdzie nie wzi¹³ udzia³u z powodu cho-
roby i wieku dyr. in¿. W³adys³aw ¯arnoch. 1 paŸdziernika 1996r.
w wieku 92 lat zmar³ twórca szko³y elektrycznej w ¯yrardowie in¿.
W³adys³aw ¯arnoch i spocz¹³ na cmentarzu bródnowskim w Warsza-
wie. W zwi¹zku z wizyt¹ Ministra Pracy P³acy i Spraw Socjalnych -
Leszka Millera na spotkaniu z ówczesnymi w³adzami Urzêdu Miasta
¯yrardowa i ówczesnym Prezydentem Stanis³awem Niewiadomskim
powsta³a inicjatywa powo³ania ¯yrardowskiego Stowarzyszenia
Wspierania Przedsiêbiorczoœci. Przy silnym poparciu Leszka Mille-
ra to Stowarzyszenie zaczê³o dzia³alnoœæ w dniu 30 czerwca 1995r.,
a jego pierwszym Prezesem zosta³ Stanis³aw Niewiadomski W ten
sposób Jubileusz 50-lecia ZSZ
przyczyni³ siê do powstania
Stowarzyszenia s³u¿¹cego
osobom bezrobotnym b¹dŸ
zagro¿onych bezrobociem.
W 2001r. minê³o 50 lat
od pierwszej matury, z tej
okazji 11 wrzeœnia 2001 roku
spotkali siê z dyrekcj¹ szko-
³y ci absolwenci, którzy Premier Leszek Miller w odwiedzinach.

22
 Minister Leszek Miller na 50-leciu szko³y.
rozpoczêli naukê w 1945r. W spotkaniu poza nielicznymi ju¿ absol-
wentami z tamtych lat uczestniczyli ¿yj¹cy jeszcze ich nauczyciele
in¿. Stanis³aw Wyleziñski oraz nauczyciele zawodu Zygmunt Jac-
kowski i Jerzy Wójcik. Na spotkaniu absolwenci opowiadali o swoim
¿yciu oraz wspominali nieobecnych kolegów i nie¿yj¹cych nauczy-
cieli, a w szczególnoœci za³o¿yciela szko³y in¿. W³adys³awa ¯arnocha,
dr Zofiê Rejman, in¿. Bu³awskiego i innych. Na koñcu spotkania mgr
Piotr Cieœlak realizuj¹c pragnienie wszystkich najstarszych absol-
wentów naszej szko³y wyst¹pi³ z propozycj¹ do dyrekcji szko³y, aby
Zespó³ Szkó³ Zawodowych w ¯yrardowie nazwaæ imieniem jednego
z dyrektorów szko³y.
Ostatnie dziesiêciolecie Zespo³u Szkó³ Zawodowych by³o wprost
katastrofalne. Warunki w jakich przysz³o dzia³aæ szko³om zawodo-
wym po tzw. transformacji s¹ bardzo z³e. W³adze traktuj¹ ten rodzaj
szkolnictwa jako pi¹te ko³o u wozu. Szko³om zawodowym przysz³o
borykaæ siê nie tylko z brakiem pieniêdzy, ale z niezrozumieniem
a nawet wprost wrogoœci¹. Zrujnowany przemys³ nie potrzebuje no-
wych kadr, a wiêc absolwenci zape³niaj¹ szeregi bezrobotnych. Trudno
wiêc siê dziwiæ, ¿e do szkolnictwa zawodowego m³odzie¿ siê nie gar-
nie. W tych warunkach z powodu braku kandydatów do Zasadniczej
Szko³y Zawodowej, utrzymywanie warsztatów sta³o siê zbyt drogie

23
i trzeba by³o z ich prowadzenia zre-
zygnowaæ. Podobnie sprawa wygl¹-
da³a z internatem. Zubo¿a³ego spo-
³eczeñstwa nie staæ na zap³acenie
op³at w internacie i dlatego równie¿
nale¿a³o go zamkn¹æ. Oba budynki
przekazano do dyspozycji Urzêdu
Powiatowego.
Mimo, ¿e ostatnie lata tak Ÿle
wp³ynê³y na dzia³alnoœæ szko³y, to
trzeba powiedzieæ, ¿e jest ona za-
s³u¿on¹ placówk¹ oœwiatow¹. Wy-
szkoli³a ponad 16 000 techników
i monterów ró¿nych specjalnoœci,
którzy przyczynili siê do rozwoju Prezydent ¯yrardowa
Stanis³aw Niewiadomski
Polski i jej gospodarki, wielu z ab- na 50-leciu szko³y.
solwentów ukoñczy³o wy¿sze studia
i pe³ni³o wysokie funkcje w gospodarce, a kilkudziesiêciu pracowa³o
lub pracuje naukowo, niektórzy osi¹gnêli najwy¿sze wyró¿nienie
zostaj¹c profesorami zwyczajnymi.
W szeœædziesi¹tym roku dzia³alnoœci szko³a posiada 18 oddzia-
³ów, w których uczy siê 549 uczniów.

24
 W£ADZE SZKO£Y
DYREKTORZY
1945-1954
mgr in¿. W³adys³aw ¯arnoch
By³ organizatorem i pierwszym dyrekto-
rem Gimnazjum Elektrycznego, które da³o
pocz¹tek obecnemu Zespo³owi Szkó³ nr 1
w ¯yrardowie. W³adys³aw ¯arnoch by³ absol-
wentem Uniwersytetu Warszawskiego i Po-
litechniki Warszawskiej. By³ doœwiadczonym
nauczycielem, wychowawc¹ i dyrektorem
szkó³ œrednich w £om¿y, Wyszkowie, ¯yrar-
dowie i Warszawie. W okresie okupacji or-
ganizowa³ tajne nauczanie. Uczestniczy³ w obronie Warszawy
w wojnie 1920 r. i Powstaniu Warszawskim.
W roku 1944 W³adys³aw ¯arnoch wraz z ¿on¹ Jadwig¹ znalaz³
siê w ¯yrardowie. W 1945 podj¹³ siê zadania zorganizowania œred-
niej szko³y zawodowej. Dziêki jego zapa³owi i zdolnoœciom organiza-
cyjnym, zaledwie w 6 tygodni od wyzwolenia miasta, rozpoczê³o dzia-
³alnoœæ Mêskie Gimnazjum Elektryczne. Pe³ni¹c funkcjê dyrektora
szko³y, W³adys³aw ¯arnoch doprowadzi³ do jej dynamicznego rozwoju
i wybudowaniu nowoczesnego i najwiêkszego obiektu technicznego,
oddanego do u¿ytku w 1951 roku.
W 1953 roku W³adys³aw ¯arnoch zosta³ powo³any do pracy
w Centralnym Urzêdzie Szkolnictwa Zawodowego. W latach póŸniej-
szych pracowa³ w Ministerstwie Oœwiaty i Kuratorium Miasta

25
Sto³ecznego Warszawy. Za zas³ugi dla szkolnictwa zawodowego zo-
sta³ odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
Z³otym Krzy¿em Zas³ugi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

1954
in¿. Stanis³aw Wyleziñski
Urodzony 1913 roku w Koz³owicach Sta-
rych po ukoñczeniu gimnazjum w ¯yrardowie
odbywa s³u¿bê wojskow¹, koñczy szko³ê pod-
chor¹¿ych rezerwy i po pierwszych æwiczeniach
zostaje awansowany na podporucznika, po wyj-
œciu z wojska rozpoczyna studia na wydziale
mechanicznym Politechniki Warszawskiej.
W 1939r. zostaje zmobilizowany. Walczy
w ramach armii £ódŸ. W czasie opóŸnienia mar-
szu IV niemieckiej Dywizji Pancernej w okolicach wsi Hojnata do-
staje siê do niewoli, z której ucieka i wraca do ¯yrardowa, gdzie w³¹-
cza siê do pracy konspiracyjnej.
W 1940r. zostaje aresztowany i osadzony w obozie na Majdanku,
a nastêpnie w 1944r. ewakuowany do obozu w Niemczech. W czasie
ewakuacji w 1945r. ucieka z transportu i ukrywa siê do zajêcia terenu
przez aliantów. W 1945r. wraca do ¯yrardowa i rozpoczyna pracê w przed-
siêbiorstwie budowlanym. W 1948r. rozpoczyna pracê jako nauczyciel
w Pañstwowym Gimnazjum i Liceum Elektrycznym w ¯yrardowie.
Po przeniesieniu dyr. ¯arnocha do CUSZ od marca do wrzeœnia
1954r. pe³ni funkcjê dyrektora szko³y, a nastêpnie vice dyrektora dla
kierunku mechanicznego. Po przejœciu na emeryturê w 1980r. miesz-
ka w ¯yrardowie. Zmar³ w maju 2005r. i spocz¹³ na miejscowym cmen-
tarzu.

26
 1954-1956
mgr in¿. Henryk Bia³czyñski
Urodzi³ siê 14 maja 1921r. Pracê w Pañ-
stwowym Gimnazjum Elektrycznym i Liceum
Elektrycznym rozpoczyna w styczniu 1954
roku, jako nauczyciel Nauki o Polsce, jedno-
czeœnie obejmuje tez posadê dyrektora szko³y.
Za swoja pracê otrzymuje Medal 10-lecia Pol-
ski Ludowej, odchodzi ze szko³y w lipcu 1956r.
W latach 1960-1965 pe³ni funkcjê przewod-
nicz¹cego Prezydium MRN w P³ocku. W 1972r.
zostaje powo³any na stanowisko podsekretarza stanu w Minister-
stwie Pracy, P³acy i Spraw Socjalnych, nastêpnie zosta³ cz³onkiem
Zarz¹du G³ównego PTTK.
Za swoja dzia³alnoœæ w PTTK, zosta³ odznaczony wieloma odzna-
kami, medalami okolicznoœciowymi, a tak¿e z inicjatywy ZG PTTK -
Medalem 40-lecia PRL. Umiera w 2002 roku w wieku 81 lat.

1956-1973
in¿. Kazimierz Bu³awski
Kazimierz Bu³awski urodzi³ siê 4 marca
1910r. w Warszawie. W 1933r. koñczy Wy¿sz¹
Szko³ê Budowy Maszyn i Elektrotechniki im.
Hipolita Wawelberga w Warszawie. Najpierw
d³ugo szuka pracy, a nastêpnie przez kilka mie-
siêcy pracuje na bezp³atnej praktyce. Dopiero
póŸniej znajduje sta³e zatrudnienie — kolejno
w Szkole Mechaników Lotniczych w Bydgosz-
czy jako wyk³adowca, w Zak³adzie Elektrycznym
„Walter” w Warszawie jako konstruktor, w Fabryce Kabli w Bydgosz-
czy jako asystent i w Pañstwowych Zak³adach Tele i Radio w Warsza-
wie jako asystent laboratoryjny. Na pocz¹tku wojny wyje¿d¿a z grup¹

27
in¿ynierów do Centralnego Oœrodka Przemys³owego pod Sandomie-
rzem, potem do Rumunii, gdzie wstêpuje do Wojska Polskiego.
W 1940 r. z Rumunii z fa³szywym paszportem przedziera siê do
Jugos³awii i Grecji, a nastêpnie do Francji, gdzie wstêpuje do I Dywizji
Grenadierów, walczy z Niemcami w Ardenach na linii Maginota. Pod
koniec czerwca 1940 r. dostaje siê do niewoli niemieckiej. Przybywa, a¿
w 8 obozach jenieckich na terenie Holandii i Westfalii pe³ni¹c z woli
uwiêzionych kolegów funkcjê mê¿a zaufania. Po wyzwoleniu przez Ame-
rykanów z ¿o³nierzami francuskimi i brytyjskimi udaje mu siê odszu-
kaæ niemieckiego komendanta obozu, który za zbrodnie pope³nione na
Polakach skazany zostaje przez aliantów na dwa lata wiêzienia.
Po powrocie do kraju a maju 1946r., udaje mu siê jedynie odna-
leŸæ tylko wypalone mury swojego mieszkania. W tej sytuacji posta-
nawia zatrzymaæ siê u brata w ¯yrardowie. Pocz¹tkowo prowadzi
wraz z bratem Konstantym Bu³awskim i Henrykiem Kraszewskim
warsztat elektromechaniczny „Elmet” znajduj¹cy siê w nieistniej¹-
cym ju¿ domu przy zbiegu ulic Mireckiego i Partyzantów w ¯yrardo-
wie. W 1947r. rozpoczyna pracê na pól etatu w Gimnazjum Elek-
trycznym w ¯yrardowie. W 1948 r. likwiduje warsztat i przenosi siê
na sta³e do pracy w Liceum Elektrycznym II stopnia w ¯yrardowie.
Aby rozbudowaæ warsztaty szkolne, sprzêt i lokal po swojej firmie
przekazuje w bezp³atne u¿ytkowanie szkole. Pozwoli³o to na zorga-
nizowanie dzia³u obróbki cieplnej i galwanicznej oraz podjêcie pro-
dukcji transformatorów i zgrzewarek wg projektu in¿. K. Bu³awskiego
i H. Kraszewskiego. Z polecenia dyrektora Liceum Elektrycznego
jako jego zastêpca kieruje budow¹ nowego budynku przy ul. Bohate-
rów Warszawy — przysz³ego Technikum Elektrycznego i Zasadni-
czej Szko³y Zawodowej.
I lipca 1956 r. zostaje mianowany dyrektorem nowej szko³y.
W 1957 r. wspólnie z przewodnicz¹cym Miejskiej Rady Narodowej
w ¯yrardowie doprowadzi³ do zatwierdzenia przez Ministerstwo Oœwiaty
i Wychowania planów rozbudowy szko³y, która sta³a siê
z czasem Zespo³em Szkó³ Zawodowych. Z uporem przekonuje swoje w³a-
dze w Warszawie o koniecznoœci zorganizowania nowych kierunków
nauczania. Doprowadza m.in. do powstania kierunku elektronicznego

28
i radiowego, co do których ówczesne w³adze nie bardzo by³y przekonane.
Mija jednak trochê czasu i do ¯yrardowa zaczynaj¹ zje¿d¿aæ delegacje
oœwiatowe z krajów socjalistycznych, a nawet z dalekiego Egiptu.
Wszyscy s¹ zachwyceni „Szko³¹ Bu³awskiego”.
Z jego inicjatywy powsta³y wzorcowo wyposa¿one pracownie
i laboratoria z zakresu elektroenergetyki, mechaniki, radia, telewi-
zji, automatyki, elektroniki przemys³owej oraz jêzyków obcych.
W tych ostatnich po raz pierwszy chyba zastosowano ³¹cznoœæ bez-
przewodow¹ oraz specjalne pulpity do jednoczesnego nagrywania
wzorcowej lekcji przez wszystkich uczniów, zdalnego uruchamiania
rzutników, magnetofonów, automatycznego podnoszenia i opuszcza-
nia zas³on w oknach itp. PóŸniej urz¹dzenia te zastosowane zosta³y
w innych szko³ach. Fundusze zdobywano nie tylko z kuratorium czy
ministerstwie, ale równie¿ poprzez udzia³ w ró¿nego rodzaju kon-
kursach zwi¹zanych z postêpem pedagogicznym.
Wykorzystuj¹c swoje znajomoœci na Politechnice Warszawskiej
K. Bu³awski œci¹ga do ¯yrardowa jeden z pierwszych w kraju „mó-
zgów elektronowych” Odrê-1204. Chodzi³o mu o to, aby m³odzie¿ na
konkretnym przyk³adzie mog³a siê zapoznaæ z konstrukcj¹ i obs³ug¹
tego skomplikowanego urz¹dzenia. Pod patronatem dyrektora po-
wsta³y te¿ repetytory do szybkiego sprawdzania wiedzy uczniowskiej.
Wystarczy³o po prostu pos³u¿yæ siê kilkoma testami, nacisn¹æ parê
guziczków i ocena by³a gotowa. Pomys³y te prezentowane by³y na
³amach fachowych czasopism wzbudzaj¹c w latach 60-tych liczne
dyskusje i kontrowersje. Szczególnie g³oœno dyskutowano o tzw.
matematycznym wskaŸniku sprawnoœci wychowania. K. Bu³awski
troszczy³ siê najpierw o wyposa¿enie pracowni potem, kiedy uda³o
mu siê stworzyæ niezbêdne zaplecze, stara³ siê dostosowaæ do niego
odpowiednie programy i podrêczniki. Nie wszystko spotyka³o siê
z pozytywnym przyjêciem. Efekt by³ taki, ¿e K. Bu³awski musia³
przejœæ na wczeœniejsza emeryturê w kwietniu 1973r.
W tym czasie liczba uczniów i s³uchaczy Zespo³u Szkó³ Zawodo-
wych grubo przekroczy³a 2 tys. Po 1973 r. podtrzymywa³ kontakt ze
szko³¹, pracuj¹c w niepe³nym wymiarze godzin a¿ do 1984 r. Oprócz
pracy w szkole du¿o czasu poœwiêca³ pracy spo³ecznej w Zwi¹zku

29
Nauczycielstwa Polskiego i Radzie Miejskiej w ¯yrardowie. Od 1957r.
by³ cz³onkiem Sekcji Szkolnictwa Zawodowego przy Okrêgu ZNP
w Warszawie. W 1959 r. zosta³ wiceprzewodnicz¹cym tej sekcji
i zasiada³ w prezydium Sekcji Szkolnictwa Zawodowego przy Zarz¹-
dzie G³ównym ZNP. Z upowa¿nienia tej sekcji by³ delegatem na IV
Kongres Techników we Wroc³awiu.
W latach 1984-91 pe³ni³ funkcjê przewodnicz¹cego Sekcji Eme-
rytów i Rencistów w Zarz¹dzie Okrêgu ZNP w Skierniewicach. Przez
wiele kadencji by³ radnym miejskim. W latach 1959-61 by³ przewod-
nicz¹cym komisji oœwiaty i kultury Miejskiej Rady Narodowej
w ¯yrardowie, a w latach 1962-64 wiceprzewodnicz¹cym. Za pracê
zawodow¹ i dzia³alnoœæ spo³eczn¹ wyró¿niony by³ licznymi nagroda-
mi i odznaczeniami, m.in. Przewodnicz¹cego WRN w Warszawie
(1970), Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967),
Srebrnym Krzy¿em Zas³ugi (1956), Medalem Komisji Edukacji Na-
rodowej (1973), Z³ot¹ Odznak¹ ZNP (1963), Odznak¹ Tysi¹clecia Pañ-
stwa Polskiego (1964), Z³ot¹ Odznak¹ „Za Zas³ugi dla województwa
warszawskiego” (1963) i Odznak¹ Grunwaldzk¹ (1969), Medalem
Wojewódzkiej Rady Postêpu Pedagogicznego (1987).
Umiera 29 grudnia 1999r., 4 stycznia 2000r. spocz¹³ w alei zas³u¿o-
nych na ¿yrardowskim cmentarzu. Cz³owiek czynu oddany polskiej
m³odzie¿y i szkole, ceniony wychowawca i aktywny dzia³acz spo³eczny.

1973-1991
mgr in¿. Eugeniusz Szczygie³
Urodzony w 1931r. w Paszynie k/ Nowego
S¹cza. Po ukoñczeniu Politechniki Warszaw-
skiej w 1955r. rozpocz¹³ pracê w Zespole Szkól
Zawodowych w ¯yrardowie. W 1972r. zosta³ dy-
rektorem szko³y.
W 1991r. odszed³ na emeryturê. Pe³ni³
funkcjê przewodnicz¹cego MRN, obecnie jest
radym ¯yrardowa trzeci¹ kadencjê.

30
 od 1991
mgr Barbara Gruchal
Pracê w Zespole Szkó³ Zawodowych
w ¯yrardowie rozpoczê³a 1 wrzeœnia 1976r. jako
nauczycielka historii, po ukoñczeniu studiów
wy¿szych na Wydziale Filozoficzno-Historycz-
nym Uniwersytetu £ódzkiego. W paŸdzierniku
I986r. zosta³a wicedyrektorem, a od 1 wrzeœnia
1991 r. pe³ni nieustannie funkcjê dyrektora
Szko³y.
W marcu 2002r. uzyska³a stopieñ nauczy-
ciela dyplomowanego. W czasie kierowania Szko³¹ wdro¿y³a nowo-
czesne kierunki kszta³cenia: systemy i sieci komputerowe, teleinfor-
matyka, mechatronika, wzbogacaj¹c bazê techno-dydaktyczn¹
umo¿liwiaj¹c¹ realizacjê programów nauczania w zakresie wymie-
nionych specjalnoœci.
Szko³a uczestniczy³a w programie PHARE/MOVE — moderni-
zacji kszta³cenia zawodowego z wykorzystaniem œrodków Unii Eu-
ropejskiej, a tak¿e realizowa³a eksperyment pedagogiczny — Liceum
Techniczne.
Za szczególnie wyró¿niaj¹c¹ pracê otrzyma³a w paŸdzierniku
1995r. Nagrodê Pierwszego Stopnia Ministra Edukacji Narodowej,
a w marcu 1996r. Medal Komisji Edukacji Narodowej.

31
 WICEDYREKTORZY
1954 1954-1973
Wojciech Pow¹zka Janusz Dunal

1955-1979 1972-1974
Stanis³aw Wyleziñski El¿bieta Gruszczyñska

1974-1985 1974-1990
Teodora Lewandowska Andrzej Markowski

32
 1974-1985 1985-1986
Eugeniusz Stró¿yczak Janina Banasiak

1985-2002 1986-1991
Zygmunt Borowski Barbara Gruchal

1990-2003 od 1991
Bogdan Suchecki Joanna Kaniuk

33
 KIEROWNICY LABORATORIUM
1965-1977
Henryk Przyby³

1977-1990
Kazimierz Choiñski

od 1990
Zbigniew Kowalski

34
 KIEROWNICY WARSZTATÓW
1948-1957 1957-1983
Henryk Kraszewski Tadeusz Wrzodak

1983-1987 1987-1989
W³odzimierz £ysanowski Gerard Groszewski

1989-1992 1992-2003
Bogdan Kozak Bogumi³ Koz³owski

35
 WICEKIEROWNICY WARSZTATÓW
1954-1972 1962-1986
Wojciech Pow¹zka Gerard Groszewski

1969-1972 1972-1979
Juliusz Szkop Bogdan Suchecki

1979-1983 1983-1985
W³odzimierz £ysanowski Bogus³aw £ojszczyk

36
 1985-1988 1986-1992
Andrzej Kaczorowski Bogumi³ Koz³owski

1991-1992 1992-1995
Andrzej ¯uk Tadeusz Gajewski

1992-2003 1995-2002
Zenon Kozera Zenon Wójcik

37
 KIEROWNICY INTERNATU
1970-1971 1971-1982 1982-1983
Hanna Siwirska Boles³aw Dziuban Henryk Skrobisz

1983-1985 1985-1987
Witold Zera Ma³gorzata Wnukiewicz

1987-1988 1988-2002
Barbara Kiczak Ewa Sadowska

38
 OSI¥GNIÊCIA
Wojewódzkie Igrzyska M³odzie¿y Szkolnej

I miejsce (‘92, ‘94, ‘95, ‘96)

Skierniewicka Gimnazjada M³odzie¿y

I miejsce (‘97, ‘98)

Konkurs na najlepszy klub turystyczny w województwie

I miejsce (‘92)
II miejsce (‘93)

Wojewódzki Konkurs o tytu³ Najlepszego Ucznia w Zawodzie

„Œlusarz-Mechanik”

I miejsce (‘92)
III miejsce (‘96)
II miejsce (‘97)

Zawody Strzeleckie „O Srebrne Muszkiety”

I miejsce (’92, ’95) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (‘97) na szczeblu wojewódzkim
IV miejsce (‘95) na szczeblu ogólnopolskim

Konkurs SEP na „Najlepsz¹ pracê dyplomow¹

technika-elektryka i technika-elektronika”

I miejsce (’95, ’96, ’97, ’98) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (’95, ’96, ‘97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (‘95, ‘97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim

39
 I miejsce (‘88) na szczeblu ogólnopolskim
II miejsce (‘00) na szczeblu ogólnopolskim
III miejsce (‘03) na szczeblu ogólnopolskim
IV miejsce (‘98) na szczeblu ogólnopolskim

Konkurs SEP na „Najlepszy program komputerowy”

I miejsce (‘97, ’98, ‘00) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (‘96, ‘97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (‘97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim
II miejsce (’98, ‘00) na szczeblu ogólnopolskim

Wojewódzki Konkurs Ekologiczny

II miejsce (‘95)

Wojewódzki Konkurs Piosenki Angielskiej

II miejsce (‘94) na szczeblu wojewódzkim

Turniej Turystyczno-Krajoznawczy

I miejsce (’92, ’94, ‘96) na szczeblu wojewódzkim

I miejsce (‘99) na szczeblu wojewódzkim

Konkurs Krajoznawczy

II miejsce (’92) na szczeblu wojewódzkim

Turniej M³odych Mistrzów Techniki

I miejsce (’93, ’94, ’96, ’97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (’94, ’95, ’97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (‘95, ‘98) na szczeblu wojewódzkim
V miejsce (‘96) na szczeblu ogólnopolskim

Wojewódzki Festiwal Piosenki Angielskiej

II miejsce (‘93)

40
Konkurs Marynistyczny „Polska le¿y nad Ba³tykiem”

I miejsce (’95, ‘96) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (‘94) na szczeblu wojewódzkim
IV miejsce (‘95) na szczeblu ogólnopolskim

Zawody sportowo-obronne „Sprawni jak ¿o³nierze”

I miejsce (’97) na szczeblu wojewódzkim

III miejsce (’94) na szczeblu wojewódzkim
IV miejsce (’97) na szczeblu ogólnopolskim

Wojewódzki Konkurs Fizyczny

II miejsce (‘95)
III miejsce (‘94)
IV miejsce (‘94)

Konkurs Recytatorski

I miejsce — Dariusz Wnuk (‘95) na szczeblu wojewódzkim

III miejsce — Dariusz Wnuk (‘95) na szczeblu ogólnopolskim

Olimpiada Wiedzy Technicznej

I miejsce (‘95) na szczeblu wojewódzkim

Laureat: Tomasz Borowiec (‘95)

Konkurs Kó³ i Klubów Turystycznych

I miejsce (‘96, ’97, ‘98) na szczeblu wojewódzkim

Konkurs „M³odzie¿ na Morzu”

I miejsce (‘96, ‘97, ’98, ‘99) na szczeblu wojewódzkim

II miejsce (’98) na szczeblu ogólnopolskim
III miejsce (’97, ‘99) na szczeblu ogólnopolskim
IV miejsce (’96) na szczeblu ogólnopolskim

41
Konkurs „Poznajemy Ojcowiznê”
I miejsce (‘96, ‘97, ’98) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (‘99) na szczeblu wojewódzkim
I miejsce (’97, ’98) na szczeblu ogólnopolskim
Konkurs Krasomówczy
I miejsce (‘96, ‘99) na szczeblu wojewódzkim
II miejsce (‘98) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (’98, ‘99) na szczeblu wojewódzkim
Akcja „Czyste Morze”
I miejsce (’97, ’98, ‘99) na szczeblu wojewódzkim
II miejsce (’99) na szczeblu ogólnopolskim
III miejsce (’98) na szczeblu ogólnopolskim
IV miejsce (’97) na szczeblu ogólnopolskim
Ogólnopolska Olimpiada Informatyczna LOK
I miejsce (’97) na szczeblu wojewódzkim
Konkurs Matematyczny
II miejsce (’97) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce — Stanis³aw Fija³kowski (‘65) na szczeblu ogólnopolskim
I miejsce (‘50) na szczeblu ogólnopolskim
Miêdzynarodowy Konkurs Matematyczny „Kangur”
Laureat: Marcin Orliñski (’97)
Wyró¿nienie (‘99)
Olimpiada Wiedzy o Prawach Cz³owieka
Laureat: Piotr Jaœkiewicz
Konkurs „Mój Las”
I miejsce (’99) na szczeblu ogólnopolskim — Piotr Niemojewski
Konkurs Przegl¹du Readers Digest „Historia Rodzinna”
Wyró¿nienie (‘99)

42
Akcja „Czyste Góry”
I miejsce (’98, ‘99) na szczeblu wojewódzkim
III miejsce (’99) na szczeblu ogólnopolskim
IV miejsce (’98) na szczeblu ogólnopolskim

Turniej Wiedzy o Wynalazczoœci

X miejsce (‘99) na szczeblu wojewódzkim

Licealiada M³odzie¿y Szkolnej Szkól Ponadgimnazjalnych

I miejsce-Pi³ka Siatkowa Ch³opców (‘05) na szczeblu powiatowym
II miejsce-Pi³ka Siatkowa Ch³opców (‘05) na szczeblu wojewódzkim

Mistrzostwa Polski Szkól Ponadpodstawowych w Szachach

II miejsce-Zbigniew Sienczewski (‘81) na szczeblu ogólnopolskim
III miejsce-S³awomir Konarski (‘81) na szczeblu ogólnopolskim

Stypendium Prezesa Rady Ministrów

1997 — Marcin Orliñski
1997 — Ma³gorzata Górczyñska
1998 — Daniel M³odziñski
1998 — Ma³gorzata Górczyñska
1999 — Piotr Niemojewski
1999 — Marzenna Œwiat³y
2000 — Pawe³ Sobota
2000 — Piotr Sejdak
2001 — £ukasz Kozio³
2002 — Piotr Dejak
2002 — Pawe³ Sak
2002 — Marcin Oryszewski
2003 — Robert Hryniewicz
2004 — Artur Salamon
2005 — Krzysztof Jakubowski

43
44
 KADRA
DYREKCJA – ROK SZKOLNY 2005/2006
DYREKTOR

mgr Barbara Gruchal

W szkole od: 1976
Na stanowisku od: 1991

WICEDYRETKOR

mgr in¿. Joanna Kaniuk

W szkole od: 1986
Na stanowisku od: 1991

KIEROWNIK LABORATORIUM

mgr in¿. Zbigniew Kowalski

W szkole od: 1966
Na stanowisku od: 1990

PEDAGOG SZKOLNY

mgr Ewa Skibiñska

W szkole od: 1994
Na stanowisku od: 1994

45
 NAUCZYCIELE
(ROK SZKOLNY 2005/2006)

Jêzyk polski Biologia

Dziedzic Krystyna Szczepaniak Ma³gorzata

Gadomska Zofia
Chemia
Koz³owska Anna
Kaniuk Joanna
£ojszczyk Gra¿yna
Paj¹k Hanna
Jêzyk angielski
Wychowanie fizyczne
Szczepaniak Gra¿yna
Kaliñski Janusz
Jêzyk niemiecki Sadowska Ewa
Raczkowska Helena Szymaniak Andrzej

Jêzyk rosyjski Przysposobienie obronne

Szumicka-Demkowicz Aldona Toruñ Henryk

Historia/WOS Informatyka

Markowska-Badzi¹g Anna Bakalarski S³awomir

Gruchal Barbara Gawin Zdzis³aw
Myszkowska Katarzyna
Matematyka

Franaszczyk Jolanta Podstawy przedsiêbiorczoœci

Stalewska Gra¿yna Kaniuk Joanna

Fizyka Religia

Szczepaniak Jaros³aw ks. Szczepañski Bogdan

Wrzesieñ Zofia
Geografia

Kruk Wies³awa

46
Przedmioty zawodowe Sekretariat

Bakalarski S³awomir Godlewska Krystyna

Dru¿yñski Andrzej Moñka Bo¿enna
Kêpka Jadwiga Zielony Zbigniew
Knapski Dariusz
Pedagog szkolny
Kowalski Zbigniew
Skibiñska Ewa
Kwaczyñski Jerzy
Markowski Andrzej Œwietlica

Mirgos Ryszard Niewiadomska Justyna

Piekarski Marek
Biblioteka
Sidor Andrzej
Furmaga Ma³gorzata
S³omiñska Barbara
Todros W³odzimierz Pielêgniarka

Zajdel Andrzej Maciejewska Jadwiga

Zajêcia praktyczne

Domañski Marian
Niewiadomska Gra¿yna
Piêcek-Bronowska Danuta
Wierzbicki Jacek

47
 PEDAGODZY ZATRUDNIENI
W SZKOLE W LATACH 1945 — 2005
1. Adamaszek Leszek 31. Brycki Jan
2. Adamczyk Józef 32. Brysiak Jacek
3. Adamiak Aleksander 33. Bro¿ek W³odzimierz
4. Adamiak Ryszard 34. Brzeziñski Czes³aw
5. Adamiak Tomasz 35. ks. Brzeziñski Jacek
6. Adamiec Ireneusz 36. Brzeziñski Krzysztof
7. Adamski Zenon 37. Buczny Franciszek
8. Amanowicz Jerzy 38. Buczyñski Janusz
9. Andryszczak Janina 39. Budziñska Janina
10. Andryszczak Tomasz 40. Bulwin Genowefa
11. Babula Tadeusz 41. Bulwin Kazimierz
12. Bajda Jan 42. Bu³awska Daniela
13. Bakalarski S³awomir 43. Bu³awski Kazimierz
14. Baku³a El¿bieta 44. Bu³awski Konstanty
15. Baku³a Emil 45. Bury Zbigniew
16. Banasiak Janina 46. Butynko Wanda
17. Banasiak Waldemar 47. Chandrychowicz Leon
18. Bañczyk Danuta 48. Chmiel Aleksandra
19. Baranowska Irena 49. Chmielewski Marian
20. Bartkiewicz Jan 50. ks. Chodurek Józef
21. Bartosiak W³adys³aw 51. Choiñski Kazimierz
22. Bednarska Mariola 52. Choiñski Ryszard
23. Bia³czyñski Henryk 53. Chomai Irena
24. Bielecki Jacek 54. Chynowski Cezary
25. Bielecki Roman 55. Cieplak Marian
26. Bok Witold 56. Ciszewski Ryszard
27. Bonecki Janusz 57. Cretti Stanis³aw
28. Borkowska Zofia 58. Cuper Henryk
29. Borowski Zygmunt 59. Czerw Krystyna
30. Bronowski Waldemar 60. D¹bkowski Henryk

48
61. Dembek Bogdan 95. Franasik Jan
62. Dembowska Alicja 96. Franaszczyk Jolanta
63. Denderska Krystyna 97. Fr¹czek Stanis³aw
64. Denderski Ryszard 98. Frejowski Jerzy
65. Dêbicka Joanna 99. Frentzel Andrzej
66. Dêbiñski Edward 100. Furmanik Melania
67. Doczyñska Jadwiga 101. Furmanik Zdzis³aw
68. Domañski Marian 102. Gadomska Zofia
69. Dropiñski Roman 103. Gadomski Andrzej
70. Dru¿yñski Andrzej 104. Gajewski Tadeusz
71. Dubowski Waldemar 105. Gajewski Zygmunt
72. Duda Maria 106. Ga³¹zka Boles³aw
73. Dukaczewski Roman 107. Garbaliñska Alicja
74. Dulbiñski Miros³aw 108. Gasiewicz Jan
75. Dunajewski Bogdan 109. Gaudasiñski Marek
76. Dunal Janusz 110. Gawin Zdzis³aw
77. Dutkiewicz Adam 111. Gawroñski Henryk
78. Dutkiewicz Alicja 112. Gazda Tadeusz
79. Dutkiewicz Jan 113. G¹ga³a Czes³aw
80. Dywañska Maria 114. Giernatowski Wies³aw
81. Dziedzic Krystyna 115. Gilis Alina
82. Dziuba Józef 116. G³as Julian
83. Dziuba Stanis³aw 117. G³owacki Ryszard
84. Dziuban Boles³aw 118. Goliñski Kazimierz
85. Dziuban Krystyna 119. Go³êbieska Helena
86. Ejsmont Helena 120. Góraj Danuta
87. Federowicz Zenon 121. Górczyñski Wit
88. Fedniczuk Piotr 122. Górna Zofia
89. Fidryk Monika 123. Górnicka Urszula
90. Fija³kowski Stanis³aw 124. Górska Gra¿yna
91. Filepowicz Andrzej 125. Górski Ignacy
92 Filipkowski Józef 126. Grabowski Benedykt
93. Fdes Eryka 127. Graczyk W³odzimierz
94. Fórmanik Józef 128. Grajek Karol

49
129. Grankowski Janusz 163. Janicki Tadeusz
130. Grenda Tadeusz 164. Jankowski Franciszek
131. Grendysa Alojzy 165. Jaœkiewicz Janusz
132. Grochala Henryk 166. Jêdrusik Wac³aw
133. Grochowska Anna 167. Jêdrysiak Janusz
134. Groszewski Gerard 168. Jêdrzejczak Ryszard
135. Gruszczyñska El¿bieta 169. Józefska Jolanta
136. Gruszczyñska El¿bieta 170. Kaczorowski Andrzej
137. Gruszczyñski Zdzis³aw 171. Kaczorowski Stanis³aw
138. Gruszczyñski Robert 172. Kaczorowski Wies³aw
139. Grygolec Halina 173. Kaczyñska Iwona
140. Grygorowicz Zbigniew 174. Kajrukszto Danuta
141. Grzejszczyk Wies³aw 175. Kajrukszto Wies³aw
142. Grzyb Nina 176. Kaliñski Janusz
143. ks. Gumo³owski Piotr 177. Kalisiak Czes³aw
144. Guzowski Czes³aw 178. Kamiñski Andrzej
145. Gwiazda Czes³aw 179. Kamiñski Ireneusz
146. Gwiazda Ewa 180. Kamiñski Zdzis³aw
147. GwiaŸdziñska Irena 181. Kaniuk Joanna
148. GwiaŸdziñski Kazimierz 182. Karalus Wac³aw
149. Hajduk Krzysztof 183. Karaœ Franciszek
150. Heidinger W³adys³aw 184. Karbownik W³adys³aw
151. Homoncik Stanis³aw 185. Karpiñska Irena
152. Idzikowska Sabina 186. Karwasiñski Jerzy
153. Izbicki Jan 187. Karwat Tadeusz
154. I¿ycka Krystyna 188. Kasperkiewicz Natalia
155. I¿ycki Bogdan 189. Keller Edward
156. I¿ycki Zdzis³aw 190. Kêpka Jadwiga
157. Jab³oñski Tadeusz 191. Kicki Jerzy
158. Jackowski Zygmunt 192. Kiczak Barbara
159. Jadczak Helena 193. Kierlañczyk Józef
160. Jadczak Henryk 191. Kierlañczyk Krzysztof
161. Jakubiak Hanna 195. Klechta Jerzy
162. Janicka Maria 196. Kleszczowska Jadwiga

50
197. Knapski Dariusz 231. Koz³owska Jadwiga
198. Kobierski Zygmunt 232. Koz³owski Bogumi³
199. Kocira Urszula 233. Kraszewski Henryk
200. Kolimaga Czes³aw 234. Krawczyk Marek
201. Ko³odziejczyk Jan 235. Kruk Wies³awa
202. Ko³odziejski Jan 236. Krupiñska Wies³awa
203. Ko³omijski Jan 237. Krzemiñski Aleksander
204. Ko³omoñska Helena 238. Kubiak Bo¿ena
205. Komoñ Aleksander 239. Kubiak W³adys³aw
206. Komorek Mieczys³aw 240. Kucharz Zygmunt
207. Konecki Jerzy 241. Kujawski Jacek
208. Kopyd³owski Aleksander 242. Kulka Leonard
209. Korczyñski Wies³aw 243. KupicieI W³odzimierz
210. Korpiak Danuta 244. Kuran Adam
211. Korzemski Zbigniew 245. Kuran Kazimierz
212. Korzêbski Aleksander 246. Kurban Micha³
213. Kosicki Tadeusz 247. Kuœmider Janusz
214. Kot Tadeusz 248. Kwaczyñski Jerzy
215. Kober Gra¿yna 249. Kwiatkowski Andrzej
216. Kotowski Maksymilian 250. Kwiatkowski Wies³aw
217. Kowalczyk Jerzy 251. Labocha Zdzis³aw
218. Kowalik Teresa 252. Lampe Andrzej
219. Kowalik W³odzimierz 253. Laskowski Marian
220. Kowalska Bogumi³a 254. Lasocki Jerzy
221. Kowalska Janina 255. Laufer Micha³
222. Kowalska Zofia 256. Lelonkiewicz Stanis³aw
223. Kowalski Józef 257. Lewandowska Teodora
224. Kowalski Zbigniew 258. Lewicki Zbigniew
225. Kozak Bogdan 259. Lipiñski Krzysztof
226. Kozak Tadeusz 260. Lipnicki W³adys³aw
227. Kozarzewska Irena 261. Lubasiñski Boles³aw
228. Kozarzewski Antoni 262. £aniewski W³odzimierz
229. Kozera Zenon 263. £ojszczyk Bogus³aw
230. Koz³owska Anna 264. £ojszczyk Gra¿yna

51
265. £uczyñski Antoni 299. Miszczak Bo¿ena
266. £upanow Janusz 300. Miszke Jan
267. £ysanowski W³odzimierz 301. Moñka El¿bieta
268. Maj Edward 302. ks. Modzelewski Waldemar
269. Majksner Jan 303. Moñka El¿bieta
270. ks. Majkut Stanis³aw 304. Moñko Mariola
271. Maletka Jadwiga 305. Mugensznabel Marian
272. Malicki Dariusz 306. Myczka Boles³aw
273. Malinowski Andrzej 307. Myszkowska Krystyna
274. Malinowski Ryszard 308. Myszkowski Piotr
275. Mamczarek Andrzej 309. Myœliñski Zygmunt
276. Marcinowska £ucja 310. Nalej Tadeusz
277. Markowska Anna 311. Nantal W³odzimierz
278. Markowski Andrzej 312. Nawrocki Ireneusz
279. Markowski Jan 313. Nietrzebka Eugeniusz
280. Maszczyñski Krzysztof 314. Niewiadomska Gra¿yna
281. Matyja Stanis³aw 315. Niewiadomska Justyna
282. Matyjas Józef 316. Niewójt Zbigniew
283. Matyjas Tadeusz 317. Nitera Ryszard
284. Mazurek Tadeusz 318. Nowak Stanis³aw
285. Melon Barbara 319. Nowakowski Jacek
286. Meszczyñski Marian 320. Nowiñski Andrzej
287. ks. Mêtrak Marek 321. Nyc Aleksander
288. Michalak Izabella 322. Obuchowski Alfred
289. Michalak Kazimierz 323. Odolczyk Stanis³aw
290. Michalak Stefan 324. Odolczyk W³adys³aw
291. Michalicki Bohdan 325. Ogrodnicki Józef
292. Micha³owski Zbigniew 326. Oku³a Jerzy
293. Mielczarek Wawrzyniec 327. Olejko Wiktoria
294. Misiak Jerzy 328. Olejniczak Jan
295. Mijalski S³awomir 329. Olszewska Bo¿ena
296. Mikos Józef 330. Olszewski W³odzimierz
297. Mi³aszewicz Natalia 331. Oracz Anatol
298. Mirgos Ryszard 332. Oskiera Jerzy

52
333. Oskiera Julian 367. Ponder Wanda
334. Ostrowski Antoni 368. Pop³awski Eugeniusz
335. Owczarek Zenon 369. Poœpiech Wac³aw
336. Paj¹k Hanna 370. Pow¹zka Wojciech
337. Paleczny Marian 371. Prêdkiewicz Ignacy
338. Pa³uba Miros³aw 372. Prus Jan
339. Panek Stanis³aw 373. Przybylski Leopold
340. Panfilewicz Tadeusz 374. Przyby³ Henryk
341. Paruszkiewicz Jerzy 375. Przyby³ Józef
342. Paradowski Jerzy 376. Przyby³ Piotr
343. Pawlak Henryk 377. Przybysz Ewa
344. Pawlik Józef 378. Puchalska Maria
345. Paw³owska Gra¿yna 379. Puzio Jan
346. Pelczyk Zenon 380. Raczkowska Helena
347. Petryna Jan 381. Raczyñski Tadeusz
348. Pêsiek Grzegorz 382. Radziszewski Zdzis³aw
349. Piekarski Marek 383. Rauzer Lechos³aw
350. Piesiecki Jerzy 384. Rej Jerzy
351. Pietraszek Aniela 385. Rokowska Hanna
352. Piêcek-Bronowska Danuta 386. Romalski Witold
353. Piêtocha Jan 387. Romanowska Aleksandra
354. Piotrowska Teresa 388. Rotkiewicz Mieczys³aw
355. Piotrowski Andrzej 389. Rózga Krzysztof
356. Pisarek Krystyna 390. Ró¿añski Czes³aw
357. Pisarek Pawe³ 391. Rusinowski Marian
358. Piskorz Henryk 392. Rutkowska Krystyna
359. Piskorz Teresa 393. Rzewnicka Kazimiera
360. Piwowar Ryszard 394. Sadowska Beata
361. Podarewska Helena 395. Sadowska Ewa
362. Podgórska Genowefa 396. Sadowski Jerzy
363. Podgórski Adam 397. Sa³ajczyk Liliana
364. Podgórski Lucjan 398. ks. Sasin S³awomir
365. Podwysocki Stanis³aw 399. Schueller Bronis³aw
366. Polatiska Maria 400. Selner Józef

53
401. Sêkulski Henryk 435. Sydry Danuta
402. Sidor Andrzej 436. Sydry W³odzimierz
403. Siekierski Ryszard 437. Szadkowski Ryszard
404. Skalski Kazimierz 438. Szafrañska Irena
405. Skiba Czes³aw 439. ks. Œwis³owski Zbigniew
406. Skibiñska Ewa 440. Szczepaniak Gra¿yna
407. Skibiñski Albert 441. Szczepaniak Jaros³aw
408. Skoczylas Eugeniusz 442. Szczepaniak Ma³gorzata
409. Skoneczny Szczepan 443. ks. Szczepañski Bogdan
410. Skonieczny Andrzej 444. Szczepañski Jerzy
411. Skrobisz Henryk 445. Szczerkowski Krzysztof
412. Skwarna Jan 446. Szczygie³ Eugeniusz
413. S³awiñska Kazimiera 447. Szkop Juliusz
414. S³awiñski Julian 448. Szlaga Danuta
415. S³omiñska Barbara 449. Szpak Tadeusz
416. Sobczyñski Tadeusz 450. Szumanska Eugenia
417. Sochacki Stefan 451. Szumicka-Demkowicz Aldona
418. Sochañski Karol 452. Szustakiewicz Teresa
419. Solis Jan 453. Szustakowski Witold
420. Sosnowski Zbigniew 454. Szyku³a Feliks
421. Stalewska Gra¿yna 455. Szymaniak Andrzej
422. Stalewski W³odzimierz 456. ks. Szymaniak Fryderyk
423. Staniewski Zdzis³aw 457. Szymankiewicz El¿bieta
424. Stocka Maria 458. Szymankiewicz Marek
425. Strakacz Stanis³aw 459. Szymañski Janusz
426. Stró¿yczak Eugeniusz 460. Szymañski Klemens
427. Stychlerz Dariusz 461. Szymanowicz Jerzy
428. Suchecki Bogdan 462. Szymczak Roman
429. Suchecki Robert 463. Szwed Krzysztof
430. Suchecki Zenon 464. Szynkielewski Antoni
431. Sudu³ Jozef 465. Œmiechowska Eugenia
432. Sujkowski Janusz 466. Œwiat³y Krzysztof
433. Suska Miros³awa 467. Œwiedrzak Anna
434. Suski Zygmunt 468. Œwiniarska Halina

54
469. Œwiniarski Kazimierz 503. Wo³czewa Alicja
470. Tarczyñski Tadeusz 504. Wójcicki Jacek
471. Tarnas Kazimierz 505. Wójcicki Jerzy
472. ks. Toczyski Krzysztof 506. Wójcik Jerzy
473. Todros W³odzimierz 507. Wnukiewicz Eugeniusz
474. Tokarek Marian 508. Wnukiewicz Ma³gorzata
475. Tomicka-Chy¿yñska Danuta 509. Wrzesiñski Henryk
476. Toruñ Henryk 510. Wrzodak Jerzy
477. Tulczyñski Janusz 511. Wrzodak Tadeusz
478. Tumiñska-Skuba Janina 512. Wygackiewicz Danuta
479. Tupczyñski Marian 513. Wyleziñski Stanis³aw
480. Tuszyñski Waldemar 514. Wysocki Mateusz
481. Tuzimek Józef 515. Zaborny Piotr
482. Tymoszek Micha³ 516. Zaborowski Ignacy
483. Wachowicz Michalina 517. Zagórska Jolanta
484. Wasil Marian 518. Zagórski Ireneusz
485. Waszczewski Janusz 519. Zagrajek Tadeusz
486. Waœkowski Krzysztof 520. Zajdel Andrzej
487. Weso³owski Adolf 521. Zakrzewski Zdzis³aw
488. Wêgrzynowski Wojciech 522. Zalewska Barbara
489. Wiatr Julian 523. Zapa³ Kazimierz
490. Wierzbicki Jacek 524. Zarêbski Marian
491. Wiœniewska Gra¿yna 525. Zatorska Barbara
492. Wiœniewski Ryszard 526. Zduj Jan
493. Wiœniewski Wies³aw 527. Zera Witold
494. Wieteska Jan 528. Zieliñski Jan
495. W³ostowski Karol 529. Zieliñski Józef
496. Wojciechowska Anna 530. Zielony Zbigniew
497. Wojciechowski Adam 531. Ziomek Jadwiga
498. Wojciechowski Stanis³aw 532. Zubowicz Tomasz
499. Wojewódka Maria 533. ¯arnoch Jadwiga
500. Wojtkowski Eugeniusz 534. ¯arnoch W³adys³aw
501. Woliñski Ignacy 535. ¯uk Andrzej
502. Wolski Feliks 536. ¯ukowska Wanda

55
56
 ABSOLWENCI
Szko³ê ukoñczy³o ju¿ ponad 16 000 absolwentów, którzy s¹ ce-
nionymi ludŸmi: technikami, politykami, artystami, sportowcami,
in¿ynierami, nie tylko w Polsce, ale i na œwiecie.
Najs³ynniejsi z nich to:
Dariusz Wnuk
Rok ukoñczenia: 1997
Wychowawca: Anna Koz³owska
— Aktor

Andrzej Szeremeta
Rok ukoñczenia: 1991
Wychowawca: Jadwiga Maletka
— Absolwent PWST w Warszawie
— Aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie

dr in¿. S³awomir Nowak

Rok ukoñczenia: 1988
Wychowawca: Teodora Lewandowska
— Wyk³adowca na Politechnice Warszawskiej, Wydzia³
Elektryczny
Instytut Sterowania i Elektroniki Przemys³owej
— Dyrektor Centrum Informatyzacji PW

57
 Grzegorz Krejner
Rok ukoñczenia: 1987
Wychowawca: Andrzej Dru¿yñski
— Sportowiec
— Kolarz torowy i Olimpijczyk
Najwiêksze sukcesy:
- 3. MΠna 1 km (2001)
- 1. ME w sprincie dru¿ynowym (1998)
- 2. ME w sprincie dru¿ynowym (2000–2002, 2004)
- 1. PΠna 1 km (1995, 1997)
Jacek Dybowski
Rok ukoñczenia: 1987
Wychowawca: Helena Raczkowska
— Realizator TVP

Dariusz Wencel
Rok ukoñczenia: 1986
Wychowawca: Kazimierz Choiñski
— Sportowiec
— Kolarz

Jacek Zbudniewek
Rok ukoñczenia: 1984
Wychowawca: Genowefa Bulwin
— Realizator TVP
— Zdobywca Bieguna Po³udniowego

58
Ks. Grzegorz Zi¹bski
Rok ukoñczenia: 1984
Wychowawca: Roman Bielecki
— 1984-1990 Wy¿sze Metropolitarne seminarium
Duchowe w Warszawie
— 1990-1992 wikariusz Tarczyn
— 1992-1993 wikariusz Warszawa par. Œw. £ukasza
—1993 inkardynacja do diecezji £owickiej
—1993-1997 studia na Wydziale Filozofii KUL
— 1998 proboszcz parafii Boczki Cha³moñskie
— 1999 proboszcz parafii Pilawie
— od 2000 proboszcz parafii Jesionka
— opiekun Domu Rekolekcyjnego
Wies³aw Owczarek
Rok ukoñczenia: 1984
Wychowawca: Zygmunt Borowski
— Sportowiec
— Kolarz
Najwiêksze sukcesy:
Mistrz Polski na 1 km (1985r.)

Leszek Pociech
Rok ukoñczenia: 1982
Wychowawca: Jan Puzio
— Sportowiec
— Kolarz torowy

Roman Owczarek
Rok ukoñczenia: 1982
Wychowawca: Barbara Kiczak
— Sportowiec
— Kolarz

59
 Grzegorz Ratajczyk
Rok ukoñczenia: 1979
Wychowawca: Zygmunt Borowski
— Sportowiec
— Kolarz torowy
— Trener w Cykliœcie ¯yrardów
Najwiêksze sukcesy:
Wicemistrz Polski na 2 km (1973r.)
mgr Jacek Zieliñski
Rok ukoñczenia: 1978
Wychowawca: Kazimierz Choiñski
— Prokurator w Prokuraturze Rejonowej w ¯yrardo-
wie w latach 1987-1998
— Specjalista w departamencie Organizacyjnym Mini-
sterstwa Sprawiedliwoœci w latach 1998-2005
— Prokurator Prokuratury Okrêgowej w £odzi od 2000r.
— Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych przy
Ministrze Sprawiedliwoœci od 1999r.
Tadeusz W³odarczyk
Rok ukoñczenia: 1978
Wychowawca: W³adys³aw Karbownik
— Sportowiec - Kolarz
Najwiêksze sukcesy:
Z³oty medal na 500m i Br¹zowy dru¿ynowo na 3 km OSM
(1977r.), Zwyciêzca challenge ogólnopolskiego PZKol
Mistrz polski na 500 m i w sprincie szosowym(1978r.),
Wicemistrz w wyœcigu dru¿ynowy na 2 km (1978r.), Za-
kwalifikowany na Igrzyska Olimpijskie Moskwa 1980
Andrzej Heimlich
Rok ukoñczenia: 1977
Wychowawca: Joanna M³ynarczyk
— Absolwent Wy¿szej Szko³y Morskiej w Gdyni
— Kapitan ¯eglugi Wielkiej
— P³ywa pod bander¹ zagranicznych armatorów, obec-
nie Bahama

60
Zbigniew WoŸnicki
Rok ukoñczenia: 1976
Wychowawca: Józef Kierlañczyk
— Sportowiec - Kolarz Torowy
Najwiêksze sukcesy:
Mistrz Polski w jeŸdzie dwójkami „amerykan” (1979)
i wicemistrz w tej specjalnoœci (1982), 5-krotny br¹zowy
medalista MP: 1 km (1980), 4 km ind. (1978, 1980), wy-
œcig d³ugodyst. 50 km (1978), wyœcig dwójkami „amery-
kan” (1981). 4-krotny uczestnik MŒ (1978, 1979, 1981,
1982): m. in. 4 km dru¿. 1979 Amsterdam — 8, 1981
Zbigniew Bujak
Rok ukoñczenia: 1976
Wychowawca: Jan Wieteska
— Legenda Solidarnoœci – stanu wojennego
— Wspó³za³o¿yciel NSZZ Solidarnoœæ w ZM Ursus
w Warszawie
— Cz³onek Krajowej Komisji Porozumiewawczej w la-
tach 1980-1981
— Cz³onek Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ Soli-
darnoϾ.
— By³y dyrektor G³ównego Urzêdu Ce³
— Uczestnik obrad „Okr¹g³ego Sto³u”
Witold Stachowiak
Rok ukoñczenia: 1975
Wychowawca: Henryk Kraszewski
— Sportowiec - Kolarz
Najwiêksze sukcesy:
Osiem tytu³ów mistrzowskich i dwa wicemistrzowskie,
Mistrz Polski na 1 km (1976r., 1977r.), Zakwalifikowa-
ny na Igrzyska Olimpijskie Moskwa 1980
Mieczys³aw Gabrylewicz
Rok ukoñczenia: 1973
Wychowawca: T. Kowalik/Zbigniew Kowalski
— Dzia³acz samorz¹dowy
— Przewodnicz¹cy rady Miejskiej ¯yrardowa w latach
1991-1998
— Starosta powiatu ¯yrardowskiego w latach 1999-2002

61
 Ryszard Adamiak
Rok ukoñczenia: 1973
Wychowawca: Roman Bielecki
— Absolwent AWF w Warszawie
— Reprezentant Polski w Pi³ce Siatkowej w latach 1973-1975
— Zawodnik I ligowy w klubach: AWF Warszawa, Stali
Mielec i Lechii Tomaszów Mazowiecki w latach 1973-1983
— Radny Rady Miejskiej ¯yrardowa w latach 1998-2002
— Dyrektor OSIR w ¯yrardowie od 2000r.
Grzegorz Jaroszewski
Rok ukoñczenia: 1972
Wychowawca: Lechos³aw Rauzer
— Sportowiec - Kolarz
Najwiêksze sukcesy:
Z³oty i srebrny medal OSM w kolarstwie torowym
(1973), Mistrz Polski w kolarstwie prze³ajowym (1976,
1977, 1979, 1980, 1981, 1982, 1984, 1985, 1986, 1987),
Br¹zowy medal MŒ w kolarstwie prze³ajowym w Szwaj-
carii (1980), Srebrny medal MŒ w kolarstwie prze³ajowym
w Hiszpanii (1981), VIII miejsce w Plebiscycie Przegl¹du
Sportowego na najlepszego Sportowca Polski w roku 1981
Kazimierz Kwiatkowski
Rok ukoñczenia: 1970
Wychowawca: Teodora Lewandowska
— Sportowiec - Kolarz
Najwiêksze sukcesy:
Najlepszy Sportowiec ¯yrardowa (1969r., 1970r.),
Najlepszy Torowiec Polski Junior (1970r.)
I miejsce na Mistrzostwach Mazowsza na 1000 m
i w Sprincie (1972r.), Puchar ¯ycia ¯yrardowa (1971r.)
Jerzy S³omiñski
Rok ukoñczenia: 1968
Wychowawca: Jan Wieteska
— Dzia³acz samorz¹dowy
— Prezydent miasta ¯yrardowa w latach 1985-1988
— Prezes MKS ¯yrardowianka
— Przewodnicz¹cy Rady Powiatu w latach 1998-2002

62
 Leszek Miller
Rok ukoñczenia: 1966
Wychowawca: Adam Podgórski
— Polityk
— Minister Pracy i Szef Urzêdu Rady Ministrów
w latach 1993-1997
— Premier Polski w latach 2001-2004

mgr in¿. W³odzimierz Todros

Rok ukoñczenia: 1966
Wychowawca: Adolf Weso³owski/A. Kopyd³owski
— Absolwent Politechniki Warszawskiej -Wydzia³ Elek-
troniki
— Harcmistrz – d³ugoletni dru¿ynowy i komendant
Zwi¹zku Dru¿yn przy ZSZ
— Za³o¿yciel i pierwszy prezes Ligi Morskiej w ¯yrar-
dowie 1981r.
— Cz³onek Bractwa Zawiszowców, by³y cz³onek ¿aglowca
Zawisza Czarny (jacht ZHP)
Józef Nowak
Rok ukoñczenia: 1961
Wychowawca: Edward Dêbiñski
— D³ugoletni prezes Skierniewickiego Oddzia³u SEP
— Przewodnicz¹cy komisji egzaminacyjnych na upraw-
nienia SEP

dr in¿. Tadeusz Karwat

Rok ukoñczenia: 1961
Wychowawca: Edward Dêbiñski
— Wyk³adowca na Politechnice Warszawskiej
Wydzia³ Elektryczny
Instytut Elektrotechniki Teoretycznej i Systemów
Informacyjno-Pomiarowych
— Przewodnicz¹cy Fundacji Stypendialnej SEP

63
 prof. dr hab. Zdzis³aw Sadowski
Rok ukoñczenia: 1961
Wychowawca: Edward Dêbiñski
— profesor Wy¿szej Szko³y Spo³eczno-Ekonomicznej
w Warszawie
— Radca Ministra w Ministerstwie Gospodarki i Pracy

mgr in¿. Zbigniew Kowalski

Rok ukoñczenia: 1955
Wychowawca: R. Ciszewski/A. Kopyd³owski
— Dzia³acz samorz¹dowy
— Wiceprzewodnicz¹cy Rady Miasta ¯yrardowa
— Prezes Kola SEP nr 5 w ¯yrardowie
— Prezes ZW TKKF w Skierniewicach w latach 1986-1997
— Prezes TKKF „Belferek”
— Cz³onek Zarz¹du MKZ „S” w ¯yrardowie od1990r.
— Od 1989r. pe³ni³ funkcjê Wiceprzewodnicz¹cego Ko³a
Oœwiaty NSZZ Solidarnoœæ przy ZSZ

mgr in¿. Edward Dêbiñski

Rok ukoñczenia: 1951
Wychowawca: W. ¯arnoch / K. Bu³awski
— Cz³onek AK od 1943r.
— Jeden z dowódców w czasie akcji „Burza” 1944r.
— Prezes ¯yrardowskiego Œrodowiska ŒZ¯AK
— Przewodnicz¹cy Powiatowej Rady do Spraw
Kombatantów
— W 2000r. rozkazem Ministra Obrony Narodowej
awansowany na majora WP.

64
 STOWARZYSZENIE
ELEKTRYKÓW POLSKICH
Ko³o SEP Nr 5 przy Zespole Szkó³ Zawodowych zosta³o powo³a-
ne 21.06.1977 roku.

Pierwszy Zarz¹d Ko³a

Prezes — Andrzej Markowski
Sekretarz — W³odzimierz Sydry
Skarbnik — Janina Tumiñska-Skuba
Cz³onek — Kazimierz Choiñski
Komisja Rewizyjna
Przewodnicz¹cy — Bogdan Suchecki
Sekretarz — Edward Dêbiñski
Cz³onek — Waldemar Bronowski
Od 08.05.1980 r. Zarz¹d wybra³ na stanowisko Prezesa W³odzimierza
Kupiciela, w latach 1989-1993 Prezesem Ko³a by³ Kazimierz Choiñ-
ski.12.10.1993r. Prezesem zosta³ wybrany Zbigniew Sylwester Kowalski,
który pe³ni tê funkcjê do dziœ.
W Zarz¹dzie i Komisji Rewizyjnej Ko³a ponadto pracowali: Jo-
lanta Zagórska, Jerzy Kwaczyñski, Barbara S³omiñska, Dariusz
Knapski, Marek Piekarski, Jacek Wierzbicki, Julian Wiatr, W³odzi-
mierz Todros. Aktualnie Ko³o SEP Nr 5 liczy 16 cz³onków.
Od pocz¹tku swojej dzia³alnoœci praca Ko³a by³a i jest dostoso-
wywana do potrzeb jego cz³onków i uczniów ZSZ przez:
Organizowanie wycieczek, odczytów, wystaw i sta³y kontakt
z Zarz¹dem Oddzia³u SEP w Skierniewicach — organizowanie cyklicz-
nie wycieczek do Zak³adów Mechaniki Precyzyjnej w B³oniu — Jerzy

65
 Kwaczyñski, Elektrowni
Wodnej we W³oc³awku —
W³odzimierz Kupiciel,
Kazimierz Choiñski.
Zak³adów Maszyn
Elektrycznych M-1 w ¯ychli-
nie — Kazimierz Choiñski,
Centrum Radiowo Nadaw-
cze w G¹binie — Czes³aw
Zarz¹d Ko³a SEP nr 5 przy ZSZ (1995r.). Kalisiak, Zak³adów Apara-
tury Rozdzielczej w Miê-
dzylesiu — Edward Dêbinski, Studio Telewizji Warszawa (Woronicza)
— Czes³aw Kalisiak, Targi Komputerowe EXPO Warszawa — Jerzy
Kwaczyñski, Dariusz Knapski.
Wystawy sprzêtu i osprzêtu elektrycznego i elektronicznego
w Warszawie — Dariusz Knapski, Zbigniew Kowalski, cykliczne wy-
cieczki na wydzia³y Elektryczny i Elektroniki Politechniki Warszaw-
skiej — Dariusz Knapski, wycieczki do Rejonu Energetycznego
w ¯yrardowie — Zbigniew Kowalski, Kazimierz Choiñski, Dariusz
Knapski, Elektrowni i Kopalni Wêgla Brunatnego Be³chatów —
Janina Tumiñska-Skuba, Barbara S³omiñska, Zbigniew Kowalski.

Uczniowie ZSZ
w elektrowni wodnej
we W³oc³awku.
66
 Uczniowie ZSZ na targach EXPO w Warszawie.
Udzia³ Ko³a i uczniów naszej szko-
³y w wystawach organizowanych przez
Oddzia³ Wojewódzki Naczelnej Organi-
zacji Technicznej poœwiêconych wyna-
lazczoœci i racjonalizacji w woj. skiernie-
wickim, w wystawach organizowanych
w „ZATRZE” Skierniewice z okazji Dni
Techniki woj. skierniewickiego, wspó³-
dzia³anie w popularyzacji wynalazków

na

Uczniowie ZSZ na Politechnice Warszawskiej.

67
 Uczniowie ZSZ w elektrowni w Be³chatowie.
i racjonalizatorów – Organizacja Turniejów M³odych Mistrzów Tech-
niki na terenie szko³y – Zarz¹d Ko³a,organizowanie spotkañ z laure-
atami TMMT, czynne w³¹czanie siê do organizacji eliminacji szkol-
nych z Wiedzy Technicznej.
Doskonalenie swoich umiejêtnoœci i pog³êbianie wiedzy przez utwo-
rzenie biblioteczki Ko³a, prenumerata czasopism fachowych, zakup pod-
rêczników, wymiana doœwiadczeñ z in-
nymi Ko³ami SEP – Kazimierz Choiñski,
W³odzimierz Kupiciel. Doskonalenie
kwalifikacji in¿ynierów stosownie do po-
trzeb szko³y – studia podyplomowe, kur-
sy komputerowe, specjalizacje, awanse
zawodowe na nauczyciela dyplomowane-
go, kursy bhp i inne.
Pomoc cz³onków Ko³a SEP wraz
z Komisj¹ Przedmiotów Elektrycznych
i Elektronicznych w doborze i realizacji
Arkadiusz Dziekan laureat tematów prac dyplomowych z przygoto-
TMMT i OWT. wania zawodowego pod k¹tem bie¿¹cych

68
i perspektywicznych potrzeb szko³y w szczególnoœci laboratoriów
elektrycznych i elektronicznych.
Popularyzacjê rozwoju techniki mikrokomputerowej i informaty-
ki przez organizowanie wielu konkursów, wystaw i pokazów na tere-
nie ZSZ, ¯yrardowa i województwa — wystawy i konkursy prac dyplo-
mowych wykonywanych przez uczniów pod kierunkiem cz³onków SEP.
Wspó³praca i udzia³ cz³onków Ko³a SEP Nr 5 we w³adzach
Oddzia³u SEP w Skierniewicach:
– Kazimierz Choiñski — Sekretarz Oddzia³u SEP w Skierniewi-
cach aktualnie 4-t¹ kadencjê.
– Dariusz Knapski — Cz³onek Komisji Rewizyjnej — kadencji 1998
— 2002, Wiceprzewodnicz¹cy Komisji Rewizyjnej od roku 2002,
Przewodnicz¹cy Komisji Wspó³pracy ze Szko³ami.

Udzia³ Cz³onków Ko³a w Komisjach Zarz¹du G³ównego SEP:

– W³odzimierz Kupiciel – Centralna Komisja Szkolnictwa Elektrycz-
nego w latach 1991 – 1998.
– Kazimierz Choiñski – Centralna Komisja M³odzie¿y i Studentów
przy ZG SEP od 1991 roku. Komisja zajmuje siê prowadzeniem
i ocenianiem prac dyplomowych szkó³ œrednich oraz studentów.
– Dariusz Knapski — Centralna Komisja Szkolnictwa Elektrycz-
nego od 1999 roku — zajmuj¹ca siê szkolnictwem elektrycznym
na wy¿szych szczeblach, olimpiady szkolenia dla ludzi w ka¿dym
wieku-uczniowie, studenci oraz czynni zawodowo — wszystkie
aspekty kszta³cenia w kierunku elektrycznym i elektronicznym.

W ostatnich trzech kadencjach

cz³onkowie Ko³a SEP zajmowali siê
promocj¹ nowych kierunków
kszta³cenia przez wybór i popula-
ryzacjê ciekawych prac dyplomo-
wych na szczeblu Oddzia³u SEP
i Ogólnopolskim. Szereg prac zosta-
³o wysoko ocenionych i zdoby³o naj-
wy¿sze lokaty: Dariusz Knapski
69
1988 rok — S³awomir Nowak

„Projekt urz¹dzeñ do identyfikacji zmian w³asno-

œci przewodz¹cych elastycznych torów pr¹dowych
w piecach ³ukowych”
– I miejsce w konkursie na najlepsz¹ pracê dy-
plomow¹ w Oddziale SEP w Skierniewicach
– I miejsce w konkursie Ogólnopolskim
promotor Jerzy Kwaczyñski

1989 rok — Tomasz Gabryszewski, Robert Fedorowicz, Prze-

mys³aw Cio³kowski

„Miernik cyfrowy RCf”

– I miejsce w Oddziale
promotor Jerzy Kwaczyñski

1996 rok — Marcin Retel, Tomasz Ma³kus

„Pomiary natê¿enia dŸwiêku”

– I miejsce w Oddziale
promotor Jerzy Kwaczyñski

1997 rok — Marcin Paku³a

„Analizator sygna³ów analogowych”

– I miejsce w Oddziale
promotor Jerzy Kwaczyñski

1998 rok — Marcin Szeligowski

„Zastosowanie jêzyka C++ w procesie dydaktycznym”

– I miejsce w Oddziale
– II miejsce w Polsce
promotor Jerzy Kwaczyñski

70
2000 rok — Piotr Niemojewski

„Program komputerowy”
– I miejsce w Oddziale
– II miejsce w Polsce w konkursie Ogólnopol-
skim na najlepsz¹ pracê dyplomow¹ Techni-
ka Elektryka i Elektronika organizowanym
przez ZG SEP
– I miejsce w Polsce w konkursie na najlepszy program kompu-
terowy organizowanym przez Politechnikê £ódzk¹
promotor Ryszard Mirgos

2003 rok — Roman Ko³odziejczyk, Artur Bukat

„Sterowanie warunkami klimatycznymi w szklarni”

– I miejsce w Oddziale SEP
– III miejsce w Polsce
promotor Dariusz Knapski

2005 rok — Piotr Kamiñski, Daniel Skwira, Karol Sadowski

„Mikroprocesorowe sterowanie silnika krokowego”

– I miejsce w Oddziale
promotor Dariusz Knapski

2005 rok — Karol Sadowski, Dariusz Wojtkiewicz

„Program multimedialny bezpieczna elektrycznoœæ”

– II miejsce w Oddziale
promotor Dariusz Knapski

2005 rok — Piotr Nowak,

Kamil Kaczmarski

„Budynek inteligentny”
– II miejsce w Oddziale
promotor Dariusz Knapski.

71
 Kurs SEP (2003r.).

Nale¿y szczególnie zaznaczyæ dzia³alnoœæ Ko³a SEP w zakresie

zdobywania uprawnieñ kwalifikacyjnych przez absolwentów naszej
szko³y z chwil¹ jej ukoñczenia, jest to ewenement w skali Kraju. Na
bazie znakomitej wspó³pracy z Zarz¹dem Oddzia³u SEP w Skiernie-
wicach od wielu lat po egzaminie z przygotowania zawodowego jest

72
organizowany przez Ko³o SEP Nr 5 i prowadzony przez uprawnio-
nych wyk³adowców Oddzia³u SEP kurs na uprawnienia eksploata-
cyjne „E” do 1 kV, a poziom tego kursu jest tak wysoki, ¿e Komisja
Egzaminacyjna promuje kursantów w 100%.
Dla przyk³adu liczba absolwentów, którzy otrzymali œwiadectwa „E”:
2001 rok 77 absolwentów
2002 rok 56 absolwentów
2003 rok 53 absolwentów
2004 rok 76 absolwentów
2005 rok 60 absolwentów
Dziêki dobrej wspó³pracy z Prezesem Oddzia³u SEP w Skiernie-
wicach Tadeuszem Bednarkiem, Przewodnicz¹cym Komisji Egzami-
nacyjnej Józefem Nowakiem, wyk³adowcami i egzaminatorami S³a-
womirem ¯uchowskim, Bogdanem Uzarem, Zenonem Niemojewskim
i Dariuszem Knapskim i Ich zaanga¿owaniu w przekazywanie nie-
zbêdnych wiadomoœci do wymaganych uprawnieñ tak wielka liczba
naszych absolwentów nabywaj¹c przedmiotowe uprawnienia mo¿e
z marszu podj¹æ pracê zawodow¹ z wymaganymi kwalifikacjami,

Kurs SEP 2005.

73
uprawnienia te s¹ równie¿ przydatne na wielu kierunkach studiów
technicznych. Nale¿y podkreœliæ dobr¹ wspó³pracê Ko³a SEP z Ko-
misj¹ Przedmiotów Elektrycznych i Elektronicznych Szko³y, której
przewodnicz¹cym jest Dariusz Knapski jednoczeœnie Sekretarz Ko³a
SEP Nr 5 przy Zespole Szkó³ Nr 1 w ¯yrardowie szczególnie przy
wdra¿aniu nowych kierunków nauczania i zwi¹zanych z nimi pro-
gramami nauczania.

Od lewej Tadeusz Bednarek prezes SEP.

Zarz¹d Ko³a SEP (2003r.).

74
 TURYSTYKA
ZACZÊ£O SIÊ W 1946
Edward Dêbiñski – d³ugoletni nauczyciel,
a jednoczeœnie absolwent „Elektryka”.
W pierwszym wêdrownym wziêli udzia³
uczniowie Gimnazjum Elektrycznego w 1946
roku, i w dwóch kolejnych latach by³y to obozy
stacjonarne w okolicach Kudowy Zdroju organi-
zowane przez „IMKʔ.
Nastêpnie obóz wêdrowny w roku 1957 na trasie Krynica —
Zakopane prowadzili Eugeniusz Szczygie³ i Witold Zera. Od tej pory
zaczyna siê okres turystyki pieszej i kolarskiej. W pierwszym okre-
sie Szkolnym Ko³em Turystyczno — Krajoznawczym kierowa³ Ja-
nusz Grankowski a nastêpnie Edward Dêbiñski. Obozy prowadzili:

Na trasie Kraków Zakopane (1970r.).

75
Teodora Lewandowska, Barbara Kiczak, Wies³awa Krupiñska, Eu-
geniusz Szczygie³, Witold Zera, Janusz Grankowski, Edward Dêbiñ-
ski, Wojciech Pow¹zka, Henryk Jadczak, Eugeniusz Stró¿yczak, Ju-
liusz Szkop, Józef Kierlañczyk, Julian S³awiñski, W³odzimierz
£ysanowski, W³adys³aw Karbownik — by³y to obozy wêdrowne po
Beskidach Zachodnich i Tatrach.

„Wolarnia” na trasie z Doliny Piêciu Stawów przez Œwistówkê (1970r.).

76
 £ASZ SIÊ £EZKA W OKU KRÊCI

Zbigniew Kowalski jeden z prekur-

sorów dzia³alnoœci turystycznej w Zespole
Szkól Zawodowych w ¯yrardowie
W pocz¹tkowym okresie dzia³alnoœci
by³em uczestnikiem obozów wêdrownych po
Tatrach Polskich prowadzonych przez Wie-
s³awê Krupiñsk¹ i Edwarda Dêbiñskiego,
by³y to obozy prowadzone w okresie waka-
cji z bazami noclegowymi w schroniskach
wysokogórskich w „Murowañcu”, Dolinie
Piêciu Stawów Polskich, Morskim Oku Zbigniew Kowalski
i w prywatnych kwaterach Zakopanego. na Giewoncie (1974r.).
Turysta przybywaj¹cy wtedy w Tatry móg³ wspaniale wypoczy-
waæ, nie by³o wtedy jeszcze tak wzmo¿onego ruchu turystycznego jak
dziœ, odbywano piêkne czasami d³ugie górskie wycieczki o stopniu trud-
noœci stopniowanym wed³ug mo¿liwoœci uczniów. Byliœmy wielokrot-
nie na najwy¿szych szczytach Tatr Polskich — Giewont, Czerwone
Wierchy, Kasprowy Wierch, Œwi-
nica, Rysy, jak równie¿ wêdrowa-
liœmy po przepiêknych dolinach —
Str¹¿ysk, Koœcieliska, Chocho³ow-
ska, Olczyska.
Jednym z piêknych obozów
wêdrownych, który prowadzi³em
by³ na trasie Kraków — Zakopane
w sierpniu 1974 roku w wspólnie
z Jerzym Kwaczyñskim. Rozpoczê-
liœmy od zwiedzania zabytków
wspania³ego Krakowa, nastêpnie
kopalni soli w Wieliczce ruszyliœmy
w Beskid Wyspowy wszyscy podzi-
wialiœmy piêkno, œwie¿oœæ i uroki
Morskie Oko (1974r.). miejscowoœci i krajobrazów. Piêkne

77
 miasteczko Myœlenice — z
interesuj¹c¹ architektur¹
starych budowli i cieka-
wym skansenem le-
œnym,urok podkreœla
przepiêkna rzeka Raba,
rzeka, jakiej na Mazowszu
mo¿na by szukaæ ze
Orla Peræ — Niebieska Turnia (1974r.). œwiec¹ — rw¹ca woda,
przezroczysta, wprost
kryszta³owej barwy z oœrodkiem turystycznym „Zarabie”- oczywiœcie
za¿ywaliœmy k¹pieli przy wspania³ej s³onecznej pogodzie.
Nastêpna miejscowoœæ Dobczyce z zamkiem zbudowanym w XIV
wieku przez Kazimierza Wielkiego, przebywa³ tu wybitny polski hi-
storyk Jan D³ugosz. Ka¿dy nastêpny dzieñ obfitowa³ w wiele niespo-
dzianek krajoznawczych,historycznych i turystycznych — wspania³e
krajobrazy Beskidu Wyspowego i Gorców — prze³êcz Przys³op 752 m
w okolicy Lubomierza tu umieœci³ W³adys³aw Orkan akcje powieœci

Karkonosze Œwi¹tynia Wang (1978r.).

78
„W Roztokach”, Szczawa
u stóp Gorca 1228 m–
liczne Ÿród³a mineralne,
których zalety lecznicze
s³yn¹ daleko,a ich odkry-
cie datuje siê od Jana
D³ugosza i Stanis³awa
Staszica, lecz¹ce choroby
gard³a, serca i p³uc, naj-
piêkniejsza i najd³u¿sza
Na trasie do Ustrzyk (1974r.).
wieœ polska — Ochotni-
ca -charakteryzuj¹ca siê
piêkn¹ architektur¹ gó-
ralsk¹ i folklorem, roz-
ci¹gniêta na przestrzeni
20 km a mo¿e wiêcej da³a
nam siê szczególnie we
znaki, poniewa¿ schroni-
sko szkolne znajdowa³o
siê na przysió³ku Ustrzyk
na samym krañcu wsi,
a my w niewiedzy pod- Orla Peræ w drodze na Œwinicê (1976r.).
trzymywani przez humo-
rystycznych mieszkañców, ¿e to jest blisko, przeszliœmy przez 15 km
Ochotnicy, Szczawnica — Kroœcienko — otoczone wspania³ymi Pie-
ninami nad przepiêknym Dunajcem — zaliczane do najbardziej atrak-
cyjnych turystycznie miejscowoœci.
Ze wzglêdu na wystêpuj¹c¹ w tych rejonach bogat¹ i odrêbn¹
roœlinnoœci¹ utworzono w roku 1932 r. Pieniñski Park Narodowy,
w Kroœcienku Muzeum Przyrodnicze z przebogat¹ kolekcja motyli,
Czorsztyn — le¿y nad wspania³¹ i rw¹c¹ oraz bystr¹ rzek¹ Dunajec
z przystani¹ flisack¹, przepiêkny krajobraz oraz zamek nadaj¹ tej
miejscowoœci posmak historyczny, wszyscy poczuliœmy olbrzymi sen-
tyment do Pienin i obiecaliœmy, ¿e tu jeszcze wrócimy. Szeœcioro œmia³-
ków w tym jedna uczestniczka Hania z miejscowoœci Maniowy (dziœ
pod wod¹) wyruszyliœmy póŸnym popo³udniem w œrednim deszczu

79
 „Piekie³ko” zejœcie z Giewontu (1976r.).
na Turbacz — najwy¿szy szczyt Gorców przez prze³êcz Knurowsk¹
— w jedn¹ stronê — bagatela 16 km, dotarliœmy przemoczeni do
schroniska na Turbaczu, gdzie po krótkim odpoczynku i gor¹cym
posi³ku w ciemn¹ noc wyruszy-
liœmy w drogê powrotn¹ do Ma-
niowy, oczywiœcie mieliœmy dwie
latarki elektryczne, dotarliœmy
po pó³nocy zadowoleni choæ po
drodze przez „Tubylców” wy-
straszeni (Zaczaili siê na nas
w ciemnym lesie pod prze³êcz¹
Knurowsk¹ i raptownie ryknê-
li znany przebój — „Akropolis”)
-miêliœmy serce na ramieniu
i dobry charakter w nogach,
a Jurek Kwaczyñski prowadzi³
z pozosta³¹ grup¹ dyskotekê,
czeka³ cierpliwie na nas i GO-
Karkonosze Hala Szrenicka — PRU nie zawiadami³.
w drodze na Szrenicê (1985r.).
80
 Zakopane wjechaliœmy
kolejk¹ linow¹ na Kasprowy
Wierch i stamt¹d nad Dolin¹
Cich¹ przez Kopê Kon-
drack¹ zdobyliœmy Giewont
— symbol Zakopanego.
Zakopane — u podnó-
¿a Tatr — najpiêkniejszych
gór polskich, najwiêkszy
w Polsce oœrodek turystycz-
ny popularny na ca³ym
œwiecie a zarazem uzdrowi- Na Giewoncie (1976r.).
sko turystyczne, goœci³o
wielu znakomitych — Stanis³aw Wyspiañski, Kazimierz Przerwa Tet-
majer, Jan Kasprowicz, Tytus Cha³ubiñski, Wincenty Pol, Karol Szy-
manowski, Adam Asnyk i wielu innych. Niestety obóz siê skoñczy³, ale
nasza mi³oœæ do gór rozkwit³a. Ka¿de z nas przysiêg³o wróciæ tu nie raz.
Mogê to potwierdziæ, ¿e w czasie moich kolejnych eskapadach szczegól-
nie w Polskie Tatry wielokrotnie spotyka³em uczestników tego obozu,
a nawet z niektórymi wêdrowa³em nie tylko po Tatrach, jeden z nich
Jacek Zieliñski — (spotka³em po latach jak sam wnosi³ dwie kilkuletnie
córeczki — BliŸniaczki z Prze³êczy Œwinickiej na Œwidnicê – 2300 m),
jak wtedy „biega³” tak „biega” do dziœ — w dalszej czêœci turystyki bê-
dzie Jego opowieœæ o woja¿ach ze mn¹ w tamtych wspania³ych obozach.
Po obozach wêdrow-
nych zacz¹³em prowadziæ
5-cio dniowe wycieczki
szkolne po wszystkich gó-
rach polskich — wymieniê
w kolejnoœci od najwiêcej:
Tatry Polskie, Karkonosze,
Góry Sokole, Góry Sto³owe,
Beskid Œl¹ski i ¯ywiecki,
Pieniny, Gorce, Bieszczady,
Zejœcie z Giewontu (1976r.). Masyw Œnie¿nika, Góry

81
 Œwiêtokrzyskie, Beskid Wysoki, Be-
skid S¹decki i wiele innych.
Wycieczki te odbywa³y siê
w okresie zajêæ lekcyjnych i prowa-
dzili je ze mn¹: El¿bieta Szymankie-
wicz, Marek Szymankiewicz, Hele-
na Raczkowska, Danuta Sydry,
Barbara Kiczak, Jerzy Kwaczyñski,
Jadwiga Maletka, Barbara S³omiñ-
ska, Andrzej Sidor, Dariusz Knapski.
W czasie wêdrówek po górach
wszyscy uczestnicz¹ w zdobywaniu
odznaki turystycznej GOT, od „Ma-
³ej Z³otej” umo¿liwiaj¹cej zdobycie
uprawnieñ „Przodownika Turystyki
Œwinica (1976r.). Górskiej”.
Zbigniew Kowalski – Przodownik Turystyki Górskiej: Sudety,
Beskidy Zachodnie, Góry Œwiêtokrzyskie, Beskidy Wschodnie i Ta-
try — uprawnia do prowadzenia wycieczek.

Giewont (1986r.).
82
 Morskie Oko (2000r.).
Dariusz Knapski — Przodownik Turystyki Górskiej: Sudety, Be-
skidy Zachodnie, Góry Œwiêtokrzyskie, Beskidy Wschodnie i Tatry –
uprawnia do prowadzenia wycieczek.
Po okresie burzliwych obozów wêdrownych w wyniku zmian ustro-
jowych, ró¿nych ustaw, zarz¹dzeñ, jak równie¿ nieudanej reformy
oœwiaty nast¹pi³o znaczne zu-
bo¿enie spo³eczeñstwa jak
równie¿ w wyniku dostêpu do
innych zainteresowañ, Inter-
net — spêdzaniem wolnego
czasu, komercjalizacja spowo-
dowa³y zmniejszenie zainte-
resowañ tego rodzaju tury-
styk¹ szczególnie przez
m³odzie¿ szkoln¹ (g³ównie ba-
riera finansowa). Dziœ coraz
trudniej skompletowaæ, cho-
cia¿ jedn¹ wycieczkê tego
typu w roku szkolnym, ach ³za S³onecznik — Diabelska ska³a
siê w oku krêci z dawnych nauczyciele Zbigniew Kowalski,
D. Knapski i uczniowie
wspomnieñ czar — szkoda tej R. Ko³odziejczyk A. Bukat
wspania³ej roboty. oraz Ania.
83
 WSPOMNIENIA ABSOLWENTA
Jacek Zieliñski
Lata 1972 — 1978 w trakcie których
uczêszcza³em do Zespo³u Szkó³ Zawodo-
wych w ¯yrardowie wspominam jako naj-
bardziej sympatyczne w moim ¿yciu.
Z pewnoœci¹ na tê ocenê wp³ywa fakt,
¿e by³y to lata mojej m³odoœci, przypadaj¹-
cej na dodatek na najlepszy okres minionej
epoki. Optymizm jaki panowa³ w epoce
„Gierka”, przynajmniej w jej pierwszym
okresie, w powi¹zaniu z zabezpieczeniem
socjalnym i pewnym otwarciem na œwiat
dawa³ pewn¹ perspektywê lepszego jutra.
Ja osobiœcie, dokonuj¹c z perspektywy Jacek Zieliñski.
czasu oceny tego okresu, zaliczam go do
udanych, by nie powiedzieæ, ¿e szczêœliwych. Dziêki spotkaniu na
swojej drodze ¿ycia ludzi mi ¿yczliwych korzysta³em w pe³ni z no-
wych mo¿liwoœci.
Do tych osób zaliczam przede wszystkim nauczycieli z Zespo³u Szkó³
Zawodowych w ¯yrardowie, którzy podobnie jak ja wierzyli w lepsze ju-
tro. To dziêki nim zacz¹³em podró¿owaæ, zarówno latem jak i zim¹, od-
krywaj¹c najpiêkniejsze zak¹tki Polski.
Z uwagi na zakres czasowy, jaki
otrzyma³em do nakreœlenia moich
spostrze¿eñ z tego okresu oraz ogra-
niczony limitem tekstu, zasygnalizu-
je jedynie o niektórych z nich — let-
nich obozach z udzia³em ni¿ej
wspomnianych wspania³ych ludzi.
Wspomnieñ, przygód i prze¿yæ star-
czy³oby jak myœlê na du¿¹ ksi¹¿kê
tym bardziej, ¿e pamiêæ na razie mi
Beskid (1974r.). nie szwankuje.

84
 Na trasie do Limanowej (1973r.).
Jednym z nich by³ i jest nadal Profesor Zbigniew Kowalski,
z którym pojecha³em w sierpniu 1973 r. na swój pierwszy obóz wê-
drowny na trasie Bochnia – Limanowa. Za najm³odszego uczestnika
obozu (mia³em wtedy 17 lat) porêczy³a moja przemi³a wychowaw-
czyni El¿bieta Szymankiewicz, która równie¿ dzieli³a z nami trudy
wêdrówek w ten upalny sierpieñ.
Do dziœ, gdy jestem w tamtych stronach (a zdarza mi siê doœæ
czêsto) siêgam pamiêci¹ do wspomnieñ. Na zawsze utkwi³y mi na-
zwy miejscowoœci,
w których byliœmy lub
nocowaliœmy: Stary
i Nowy Wiœnicz, Lipni-
ca Górna i Murowana.
Wspominam te¿ po-
ranne toalety w gór-
skiej rzece £ososinie.
Pamiêtam opowieœæ,
a w³aœciwie ostrze¿e-
nie Dyrektora Szko³y
w Królówce, dlaczego Wiœnicz (1973r.).
85
 Irena Wójcik.
w tej miejscowoœci nie nale¿y spo¿ywaæ kiszonej kapusty i ogórków;
podobno kobiety coœ tam dodaj¹? (uczestnicy obozu pewnie to pa-
miêtaj¹). Mi³e wspomnienia wi¹¿e te¿ z dziewczêtami z obozu wê-
drownego z Wroc³awia, które wêdrowa³y na tej trasie równolegle
z nami, szczególnie z Ol¹, piêknie œpiewaj¹c¹ i graj¹c¹ na gitarze.
Z rozrzewnieniem wspominam ekwipunek, który nosi³em na tej
trasie przez okres 2 tygodni, stary wojskowy plecak z dwoma prze-
œcierad³ami, gdy¿ w czasie noclegów w szko³ach zabezpieczano nam
jedynie dwa koce i ma³a poduszkê. W plecaku (nikt nie marzy³ jesz-
cze o plecaku ze stela¿em) musia³o znaleŸæ siê miejsce na bieliznê
i niezbêdn¹ odzie¿. Za kurtkê ochronna s³u¿y³a nam s³ynna na owe
czasy „kangurka” z impregnowanego p³ótna, która po kilku ulewach
traci³a impregnacjê i zabezpiecza³a jedynie przed wiatrem. Przed
deszczem chroni³y nas foliowe p³aszcze, które szybko puszcza³y na
szwach. Kto ze starszych nie pamiêta butów z protektorem tzw. „trak-
tory”, czy „pionierki”(mieli je tylko nieliczni, ja dopiero na trzecim
obozie). Wiêkszoœæ uczestników ok. dwudziestu paru osób nosi³a wte-
dy tenisówki lub zamszowe buty.
Obecnie jako „wytrawny turysta” i znakomicie wyposa¿ony
w sprzêt: kurtki, buty z goratexsu, oddychaj¹c¹ bieliznê ze srebrn¹
nitk¹ (absorbuje pot i niemi³y zapach), wspania³y plecak kalifornijskiej

86
firmy „The North Face”, którym mo¿na nosiæ du¿e ciê¿ary, a¿ nie
chce siê wierzyæ, ¿e kiedyœ, co roku przez okres 2-3 tygodni mog³em
chodziæ z takim ma³ym i tak kiepsko wyposa¿onym plecakiem. Na
zakoñczenie obozu w Limanowej Zbyszek Kowalski zaproponowa³
najwytrawniejszym turystom kilkudniowy pobyt w Zakopanem,
udzielaj¹c stosownego nie oprocentowanego kredytu.
Podró¿ z Limanowej do Chabówki s³ynn¹ ciuchci¹ (ta linia kole-
jowa nie by³a jeszcze zelektryzowana) d³ugo bêdê pamiêta³, ponie-
wa¿ na zakoñczenie obozu moi starsi koledzy, absolwenci szko³y, ma-
j¹cy wtedy po 21 lat, wziêli mnie na zwiedzanie miasta Limanowej
(wygra³a w tamtym roku telewizyjny konkurs miast i by³a piêknie
odrestaurowana i przystrojona kwiatami) oraz degustacjê piwa, któ-
re póŸniej d³ugo szumia³o mi w g³owie. Marki piwa nie pamiêtam, za
to utkwi³a mi nazwa jednej i ostatniej lampki bardzo s³odkiego hisz-
pañskiego wina „Lacrima”. Mnie siê wtedy upiek³o, pewnie z uwagi
na m³ody wiek i „patologiczny zawrót g³owy”, za to moi koledzy do-
stali niez³y „wygawor”.
W Zakopanem od razu zdobyliœmy Giewont od strony Doliny Str¹-
¿yskiej i przeszliœmy ca³e Czerwony Wierchy (Kopa Kondracka, Ma³o-
³¹czniak, Krzesanica i Ciemniak), schodz¹c póŸnym wieczorem do Hali
Ornak. Wyprawê tê dok³adnie pamiêta³em, gdy¿ mieliœmy du¿o pie-
czywa i konserw turystycznych (pycha) oraz nad g³owami w nadmia-
rze s³oñca, za to wody by³o na lekarstwo. Pierwszy napotkany stru-
myk w Dolinie Tomanowej, prawie nie zosta³ osuszony z wody, takie
mieliœmy pragnienie. Jak
dotarliœmy ok. godz. 23 na
ul. Nowotarsk¹ w Zakopa-
nem, to ma³o kto mia³
ochotê na ¿arty.
Za to Zbyszek nie
spuszcza³ z tonu i ju¿ na-
stêpnego dnia z samego
rana, po spo¿yciu po¿yw-
nego œniadania (chleb
z konserw¹ turystyczn¹, Zakopane (1975r.).
87
 Giewont Jadwiga Cichocka „Nszoczi” (1975r.).
na deser chleb z d¿emem), zafundowa³ nam piesz¹ wêdrówkê do Mor-
skiego Oka przez Jaszczurówkê. Psi¹ Trawkê, Polanê Waksmundzk¹
i Gêsi¹ Szyjê (na Polanie Waksmundzkiej objadaliœmy siê jagodami, co
widaæ na za³¹czonym zdjêciu). Gdy dotarliœmy do Morskiego Oka, to
nie¿yj¹cy ju¿ Pan Franciszek – szef schroniska dla taterników (po³o-
¿one jest poni¿szej g³ównego schroniska) zaproponowa³ nam nocleg
na materacach w przylegaj¹cej do schroniska szopie, pod warunkiem,
¿e przyjdziemy po godz. 22 i wyniesiemy siê przed godz. 6,00 albo 7,00
rano (obecne schronisko po po¿arze zosta³o zrekonstruowane).
Po zjedzeniu bi-
gosu na kolacjê (zabój-
stwo dla mojej w¹tro-
by), pad³o has³o od
Szefa – Zbyszka, aby
pok³oniæ siê Mickiewi-
czowi i tak poszliœmy
do Wodogrzmotów
Mickiewicza (ok. 6 km,
w jedn¹ stronê). Jagodobranie na Polanie Waksmundzkiej.
88
 Wróciliœmy oko³o godz. 23.00. Rano, po pobudce o godz. 5.30
i umyciu twarzy i zêbów w zimnym Rybim Potoku, który przep³ywa³
obok szopy poszliœmy na Rysy, które zdobyliœmy ju¿ bez wiêkszego
wysi³ku. Wracaj¹c z Rysów, ja, Zbyszek Kowalski i chyba ktoœ trzeci,
wbrew zdrowemu rozs¹dkowi, a tak¿e stosownym zakazom „k¹pali-
œmy” siê w Czarnym Stawie. Polega³o to na jednorazowym zanurze-
niu w p³ytkim miejscu za ska³ami, tak aby nie móg³ tego zobaczyæ
wopista pilnuj¹cy wejœcia na Rysy. Te „szpilki zimnej wody” przeszy-
waj¹ce cia³o d³ugo siê pamiêta.
Przy okazji warto jest równie¿ wspomnieæ o osobach, które maj¹
lêk wysokoœci i wiedz¹c o tym bezkrytycznie i bez wyobraŸni usi³uj¹
zdobyæ strome granie i szczyty, nara¿aj¹c przy tym siebie i innych
ludzi. W³aœnie podczas tego obozu spotka³em siê pierwszy raz w ¿yciu
z osob¹ dotkniêt¹ t¹ u³omnoœci¹, Jednym z naszych kolegów, Kakiet
imienia niestety nie pamiêtam, by³y reprezentant Polski w kolar-
stwie. Ch³opak niesamowicie wysportowany i przystojny (mia³ nie-
samowite powodzenie u kobiet). Na trasie Bochnia – Limanowa lêk
wysokoœci nie mia³ znaczenia, natomiast podczas zdobywania Œwid-
nicy zacz¹³ siê z nim problem. Na szczyt wszed³ jeszcze jako tako.

Zakopane stacja GOPR Wies³aw Królikowski, Hanna Wojciechowska,

Jacek Zieliñski.
89
Natomiast k³opot zacz¹³
siê z nim przy schodzeniu.
Strach i lek ca³kowicie go
sparali¿owa³. Ja osobiœcie
id¹c w stronê Zawratu
schodzi³em przed nim, od-
rywaj¹c mu nogi od ska³y
i stawia³em w nowym
miejscu lub mówi³em Zejœcie ze Œwinicy (1976r.).
gdzie ma postawiæ. To
samo by³o z rêkami. Trzeba mu by³o mówiæ w którym miejscu ma siê
z³apaæ za ska³ê lub ³añcuch. Nale¿a³o go przy tym uspakajaæ, a nie-
kiedy ostro perswadowaæ i wskazywaæ jak ma postêpowaæ. Pamiê-
tam ile go to wysi³ku kosztowa³o. Z wdziêcznoœci, jak dotarliœmy do
Schroniska w Morskim Oku, chcia³ mnie „utopiæ w piwie”, ale ja
pomny doœwiadczeñ Limanowskich ograniczy³em siê tylko do jedne-
go kufelka, nie chc¹c mu sprawiæ przykroœci.
To moje pierwsze powa¿ne spotkanie z górami, a szczególnie
z Tatrami tak mnie zafascynowa³o, ¿e wracam tam prawie, co roku.
To w³aœnie Zbyszek Kowalski zaszczepi³ we mnie i w wielu moich
kolegach „mi³oœæ do gór” oraz szacunek do potêgi górskiej przyrody.
Na ka¿dym postoju wyjmowa³ przewodnik „Tatry” J. Nyki i czyta³
nam o miejscu, w którym byliœmy. Do koñca szko³y, a nawet ju¿

Bula pod Rysami.

90
w czasie studiów, nie opuœci³em ¿adnego obozu i tym samym okazji
by podziwiaæ piêkno tatrzañskiej przyrody, przechodz¹c wielokrotnie
Tatry wzd³u¿ i wszerz.
Pamiêtnym dla mnie i chyba nie tylko, by³ obóz w 1974 r. na
trasie Kraków – Zakopane zorganizowany wspólnie z profesorem elek-
troniki Jerzym Kwaczyñskim. Odpowiedzialnym za trasy by³ oczy-
wiœcie Zbyszek Kowalski. Wêdrowaliœmy wtedy, w spartañskich wa-
runkach w skwarze i deszczu, poczynaj¹c od zwiedzania Krakowa,
Kopalni Soli w Wieliczce, Myœlenic, zahaczaj¹c o Luboñ Wielki
w Beskidach, przez Gorce z Turbaczem, Pieniny z Trzema Korona-
mi, a¿ do samego Zakopanego (grubo ponad 100 km). Trasy by³y
zró¿nicowane poczynaj¹c od ³atwych z dwudniowym postojem w My-
œlenicach i k¹pielami w Rabie. Zawsze jak jadê samochodem przez
Myœlenice, wzd³u¿ Raby wspominam te mi³e chwile i k¹piel w rzece
w ten s³oneczny dzieñ. By³y te¿ trasy trudne w deszczu z b³¹dzeniem
i szukaniem szlaku na Turbacz oraz wieczorn¹ wypraw¹ na Turbacz
z latarkami i powrotem po godz. 24.00.
Pamiêtam mi³¹ atmosferê tego obozu, wieczorne potañcówki or-
ganizowane przy jednym z pierwszych na baterie, radiomagnetofonie
„Thomson” oraz s³ynny utwór „Lipcowy poranek” angielskiej grupy
rokowej „Uriah Heep”, czy „Epitaph” — „King Crimson”. Na d³ugich
trasach panowie pomagali swoim paniom nosiæ plecaki. Zabezpieczali
tak¿e miejsca k¹pieli w rzece, by inni nie podgl¹dali. To by³ bowiem
jedyny sposób utrzymania higieny po ca³ym dniu wêdrowania. W szko-
³ach wtedy, niestety ³azie-
nek jeszcze nie by³o. Ja
równie¿ wspomaga³em
jedn¹ z uczestniczek Mar-
lenê, czasami gdy brak³o
si³, nosi³em jej plecak (st¹d
ten mój chory krêgos³up).
W nastêpnym roku
1975 r. obóz w Zakopanem
zorganizowa³ „tandem na
d³ugie lata” Kowalski – Potok w Dolinie Koœcieliskiej.
91
Kwaczyñski. Byliœmy zakwaterowani w pod³ych warunkach w schro-
nisku szkolnym w drodze do KuŸnic (schronisko to, zburzono
w 1979r., przed przyjazdem Papie¿a do Polski). W tym czasie, jak
sobie przypominam, Jurek Kwaczyñski kupi³ sobie nowy samochód
Fiat 126p, którym podwozi³ nas do W³osienicy przy Morskim Oku
(czynnego wtedy parkingu). Zdobyliœmy wtedy po raz drugi Rysy.
Przeszliœmy Orl¹ Peræ i Granaty, Czerwone Wierchy z Giewontem
oraz Tatry Zachodnie z Wo³owcem i B³yszczem.
Jeden z najbardziej atrakcyjnych rajdów zorganizowany by³
w 1976 r. Noclegi mieliœmy zaplanowane w wysokogórskich schroni-
skach, poczynaj¹c od Murowañca na Hali G¹sienicowej, przez schroni-
sko w Dolinie Piêciu stawów (najwy¿ej po³o¿one w Polsce), Schronisko
w Dolinie Roztoki, Schroni-
sko nad Morskim Okiem
i dalej na Ornaku i w Doli-
nie Chocho³owskiej. Tu¿ po
przyjeŸdzie do Zakopanego
z plecakami i ogromnymi
zapasami chleba, konserw
i d¿emów poszliœmy przez
Skupinów Up³az do Muro-
wañca i dopiero po 2 tygo-
dniach wróciliœmy do cywi- Krzesanica (1973r.).
lizacji. Przemieszczaliœmy
siê bowiem górami, od schroniska do schroniska. Jedynie kilku dziel-
nych, w tym Krzysztof Tyrajski (te¿ zara¿ony do dziœ górami), chodzi³o
do Zakopanego po niezbêdne zakupy. Œniadania i kolacje robiliœmy so-
bie bowiem we w³asnym zakresie. Wyczynem by³a wtedy wieczorna k¹-
piel pod prysznicem. Woda pobierana by³a wprost z górskiego potoku.
W czasie tego rajdu zaliczyliœmy wszystkie dostêpne szlaki
i szczyty z Rysami, Kozim Wierchem, Œwinic¹ oraz Orl¹ Perci¹ i Grana-
tami, nie wspominaj¹c ju¿ o Kasprowych wierchach, Giewoncie, Czer-
wonych wierchach i ca³ych Tatrach Zachodnich. Naszym znakiem roz-
poznawczym by³a pe³nowymiarowa flaga z symbolami CWKS LEGIA
noszona dzielnie przez Tadka Kurka, która towarzyszy³a nam na wszyst-
kich szlakach (na szczêœcie „kiboli” nie by³o na szlakach). Wtedy to pierwszy

92
raz „nielegalnie” (zawsze mogliœmy siê t³umaczyæ, ¿e zab³¹dziliœmy) prze-
kroczyliœmy granicê, id¹c bowiem od Grzesia, przez Wo³owiec, Staroro-
bociañski, dotarliœmy do B³yszcza i z niego do ówczesnej Czechos³owacji
na Bystr¹ id¹c szlakiem ok. 50 min., miêdzy godz. 18.00 a 19.00 nie
ryzykowaliœmy spotkania z wopistami.
Pamiêtam te¿ jeden wypad do Morskiego Oka. Po ca³ym dniu
wêdrówki Orl¹ Perci¹ zeszliœmy z Koziego Wierchu do Schroniska w
Dolinie Piêciu Stawów, gdzie mieliœmy nocleg. Pogoda by³a wyma-
rzona, wieczór i noc zapowiada³a siê rewelacyjnie. Niebo piêknie utka-
ne by³o gwiazdami. Postanowiliœmy ma³a grup¹ ze Zbyszkiem (ok. 6
osób) iœæ przez Œwistówkê do Schroniska w Morskim Oku, by napiæ
siê po kufelku piwa (wszyscy byli wtedy pe³noletni, a piwo sprzeda-
wali wtedy tylko w tym schronisku). Do Piêciu Stawów wróciliœmy
ok. godz. 24.00, oczywiœcie z latarkami z tym, ¿e ksiê¿yc by³ wtedy
w pe³ni i to on najlepiej oœwieca³ nam drogê.
Ju¿ na koniec wspomnê tylko o jednej wyprawie(trochê ryzykow-
nej) podczas obozu chyba w 1977 roku. Razem ze Zbyszkiem Kowal-
skim i piêcioma kolegami, pamiêtam jedynie Krzysztofa Tyrajskiego
weszliœmy na Giewont od strony Doliny Str¹¿yskiej, póŸniej przez Kopê
Kondradzk¹ poszliœmy do Kasprowego Wierchu i stamt¹d, po zjedze-
niu posi³ku na Œwinicê, na której byliœmy po godz. 20,00. Zachód s³oñca
na szczycie Œwinicy by³ rewe-
lacyjny. Wtedy zapad³a decy-
zja, aby zejœæ przez prze³êcz
Zawrat do Czarnego Stawu
G¹sienicowego i dalej do Mu-
rowañca oraz przez Skupinów
Up³az do Schroniska w KuŸ-
nicach, gdzie wtedy mieliœmy
noclegi. Na Zawracie by³o ju¿
ciemno, ale sierpniowe niebo
pe³ne gwiazd i wspania³y ksiê-
¿yc w pe³ni rozœwietla³y nam
drogê. To by³o na grani, ale gdy
zeszliœmy od strony pó³nocnej
w dó³ w stronê Zmarz³ego Na trasie do Myœlenic.
93
Stawu, to by³o strasznie
ciemno. Na szczêœcie jako
dobrze przygotowani turyœci
mieliœmy latarki, które
szczêœliwie pomog³y nam
dotrzeæ do Murowañca (ok.
godz. 22.40) i do KuŸnic po
godz. 24.00.
Sk³adaj¹c w podziêce
nauczycielom mojej szko³y
tych kilka wspomnieñ — Okolice Myœlenic (1973r.).
oczami absolwenta — pragnê zaznaczyæ, ¿e to by³a równie¿ ich m³o-
doœæ. Si³a, zapa³ i entuzjazm Zbyszka Kowalskiego (trzydziesto kil-
ku letniego mê¿czyzny) uzasadniona by³a jego karier¹ w sporcie. Jako
by³y siatkarz, wielokrotnie pokazywa³ nam, na trasach i podczas gry
w siatkówkê, gdzie „raki zimuj¹”. Równie¿ Jurek Kowalski, œwie¿o
upieczony absolwent Wydzia³u Elektroniki Politechniki Warszaw-
skiej dawa³ z siebie wszystko, aby nie tylko na trasach, ale tak¿e
organizacyjnie zapi¹æ wszystko na ostatni guzik. JeŸdzi³ z nami rów-
nie¿ obok wspomnianej Eli Szymankiewicz równie¿ m³ody nauczyciel
W³odek Todros, który sam te¿ organizowa³ ró¿ne wypady. Jak zda³em
ju¿ na Wydzia³ Prawa Uniwersytetu Warszawskiego to na po¿egnanie
pojecha³em z nim na sp³yw kajakowy od Rajgrodu, jeziorami, kana³em
WoŸnawiêŸnieñskim, przez Bagna Wieprzañskie, Biebrz¹ i Narwi¹.
W czasie tych wyjaz-
dów spotykaliœmy wielu
ciekawych ludzi, a obecnie
los samych uczestników
jest wielk¹ niewiadom¹,
tylko z nielicznymi spoty-
kam siê i ich rozpoznaje,
bo czêœæ mocno siê zmie-
ni³a. Wiem, ¿e niektórzy
uwiecznieni na zdjêciach
Nad Biebrz¹ i Narwi¹. wyjechali zagranicê, nawet

94
 Nad Biebrz¹ i Narwi¹.
do Australii. Inni porobili „kariery” urzêdnicze w biznesie, albo bê-
d¹c ju¿ niestety dziadkami, pêdz¹ normalne ¿ycie. Jedno jest pewne
góry nas zahartowa³y. Czasami, gdy jestem na wêdrówkach w Beski-
dach w Tatrach lub szusuj¹c na nartach marzy mi siê spotkaæ nie-
których z nich, z pewnoœci¹ by³oby mi³o.

Nad Biebrz¹ i Narwi¹.

95
 PTTK „WÊDRUSIE”
Relacja Jerzego Kwaczyñkiego — nauczyciela Zespo³u
Szkó³ nr 1 w ¯yrardowie

Przed 35 laty podj¹³em pracê w Ze-

spole Szkó³ Zawodowych w ¯yrardowie
jako stypendysta Wojewódzkiej Rady Na-
rodowej w Warszawie, absolwent Wydzia-
³u Elektroniki Politechniki Warszawskiej
o specjalnoœci „maszyny matematyczne”.
Poniewa¿ na studiach zajmowa³em
siê turystyk¹ i mia³em na koncie wiele
udanych studenckich rajdów i wypraw
zagranicznych postanowi³em kontynu-
owaæ tê dzia³alnoœæ w warunkach szkol-
nych. Pocz¹tki by³y bardzo skromne. Jerzy Kwaczyñski.
Uczy³em tylko w dwóch klasach tzw.
komputerowych (maturalnej i przedmaturalnej) i nie mia³em szero-
kiego kontaktu z m³odzie¿¹ ca³ej szko³y. Uda³o mi siê jednak na ko-
niec roku skompletowaæ grupê 20 uczniów i wyjechaæ na obóz wê-
drowny po Gorcach i Tatrach. Obozy wakacyjne by³y organizowane

Z Bartkiem w Zagnañsku (1970r.).

96
 Na zlotach PTSM zawsze by³o weso³o (1985r.).
w szkole wczeœniej przez innych nauczycieli, m.in. Janusza Gran-
kowskiego, Gerarda Groszewskiego, Edwarda Dêbiñskiego i Zbigniewa
Kowalskiego.
Poniewa¿ obóz po Gorcach i Tatrach by³ bardzo udany, a czêœæ
uczniów — uczestników obozu nadal chodzi³a do szko³y w roku na-
stêpnym dzia³alnoœæ turystyczna bardzo siê o¿ywi³a. Powo³aliœmy wiêc
Szkolny Klub Krajoznawczo-Turystyczny „Wêdrusie”. M³odzie¿ zapi-
sa³a siê do PTTK i PTSM. Zaczêliœmy jeŸdziæ na rajdy i imprezy ogól-
nopolskie. Na stale do kalendarza naszych wyjazdów wesz³y: Ogólno-
polski Majowy Rajd Œwiêtokrzyski, Zlot M³odzie¿y w Palmirach,

Z Gen Huszcz¹ Wiceministrem Oœwiaty.

97
Ogólnopolski Rajd „Szlakiem Skalnych Grzybów” i Ogólnopolski Rajd
w Górach Bialskich. Dzia³alnoœæ ta zosta³a zauwa¿ona przez ówcze-
sne warszawskie Kuratorium Oœwiaty i Wychowania. W roku 1974
byliœmy wizytowani i zostaliœmy uznani za jedn¹ z najlepszych szkol-
nych placówek turystycznych w woj. warszawskim.
Otrzymaliœmy prawo reprezentowania województwa warszaw-
skiego na Centralnym Zlocie M³odzie¿y PTSM w Szczecinie — D¹-
biu. Na wyprawê do Szczecina warszawskie KOiW wydelegowa³o 10
uczniów z naszej szko³y i 10 uczennic z Liceum Medycznego przy
Centrum Rehabilitacji w Konstancinie. Ze œrodków Kuratorium za-
kupiono nam 25 rowerów turystycznych, 13 namiotów 2 osobowych,
25 œpiworów i materacy oraz zamówiono u rzemieœlnika 25 sakw
podró¿nych dopasowanych do naszych rowerów.
By³a to nagroda nie lada. Do dziœ pamiêtam j¹ jako coœ niezwy-
k³ego. Zw³aszcza dlatego, ¿e w roku 1975 nast¹pi³a reforma admini-
stracji krajowej i jako szko³a przeszliœmy pod nadzór Kuratorium
Oœwiaty i Wychowania w Skierniewicach. Okaza³o siê wówczas, ¿e
rowery i sprzêt turystyczny, który u¿ytkowaliœmy po zlocie przez
oko³o 8 miesiêcy tak naprawdê stanowi³y nadal w³asnoœæ warszaw-
skiego KOiW. Jeszcze przed nastêpn¹ akcj¹ letni¹ przyjecha³ pod szko³ê

Na zlocie m³odzie¿y PTSM.

98
 wojskowy „Star” i z ³ezk¹
w oku musieliœmy rozstaæ
siê z bliskim nam sprzê-
tem turystycznym.
Od 1975 roku byliœmy
wiêc w skierniewickim.
Trzeba by³o wiele spraw
zaczynaæ od nowa. Brako-
wa³o kalendarza imprez
i wspólnych tradycji. Stan
Z grup¹ s³uchaczy z PSZ w Gdyni. takiej tymczasowoœci trwa³
przez oko³o dwa lata.
Dopiero rok 1977 przyniós³ pewne zmiany. Na fali dyskusji do-
puszczono do wspó³pracy m³odzie¿ i opiekunów SKKT. Powsta³ wo-
jewódzki kalendarz imprez, uzupe³niono o nauczycieli sk³ady Zarz¹dów
Wojewódzkich PTTK i PTSM. Rozwinê³a siê wspó³praca PTTK,
PTSM, Komendy Chor¹gwi ZHP, Kuratorium Oœwiaty i Wychowania
oraz Wydzia³u Kultury Fizycznej i Turystyki Urzêdu Wojewódzkiego
w Skierniewicach. Imprezy wprowadzone wówczas do wojewódzkiego
kalendarza odbywaj¹ siê do dzisiaj. Do imprez o najd³u¿szej tradycji
wymieniæ nale¿y: „Rajd Powitania Wiosny”, Rajd „Szlakiem Miejsc
Pamiêci Narodowej”, Akcjê „Czysty Las”, Ogólnopolski M³odzie¿owy
Turniej Turystyczno-Krajoznawczy, Szkolenia Przedsezonowe opie-
kunów SKKT, M³odzie¿ow¹ Szko³ê Turystyki, Konkurs Krasomówczy,
Konkurs Kó³ i Klubów Turystycznych, Konkurs Krajoznawczy i Szko-
lenia Posezonowe opiekunów SKKT.
Od 1981 roku do wspó³pracy w³¹czy³a siê Liga Morska, która wzbo-
gaci³a kalendarz wojewódzki o imprezy marynistyczne: „Zaœlubiny
z Ba³tykiem w Pucku”, „Zaœlubiny z Ba³tykiem w Ko³obrzegu”, Kon-
kurs „M³odzie¿ na Morzu”, „Dni Morza” i M³odzie¿ow¹ Szko³ê Morsk¹.
I tak jest do dnia dzisiejszego. SKKT „Wêdrusie” ZSZ w ¯yrardo-
wie (obecnie Zespo³u Szkó³ nr 1 w ¯yrardowie) pe³ni obecnie rolê orga-
nizatora wiêkszoœci imprez wojewódzkich PTTK, PTSM i Ligi Morskiej.
W kartotekach SKKT „Wêdrusie” zarejestrowanych jest prze-
sz³o 10.000 osób posiadaj¹cych legitymacje PTTK, przesz³o 12.0000

99
 Jacek Muliñski na ORP Iskra.
osób posiadaj¹cych legitymacje PTSM i oko³o 15.000 osób z legity-
macj¹ Ligi Morskiej (od 1999 r. Ligi Morskiej i Rzecznej).
Przez 35 lat przez Klub przewinê³o siê wiêc wielu uczniów i na-
uczycieli, w tym wiêkszoœæ z Zespo³u Szkó³ Zawodowych w ¯yrardowie.
Z kronikarskiego obowi¹zku wymieniæ nale¿y tych, którzy zapisali siê
z³otymi zg³oskami.
Do historii SKKT „Wêdrusie” przeszli uczniowie: Marek Boguc-
ki, Violetta Czajka, Mariusz Fija³kowski, Maciej Figatowski, Marek
Ko³odziejski, Teresa Kryla, Tadeusz Kurek, Krzysztof Nag³owski,
Iwona Ob³¹kowska, Ewa Olczak, Jerzy P³atkowski, Dariusz Ró¿yc-
ki, Andrzej Stefañski, Mariusz Zbiciak, Jaros³aw ¯ulewski, S³awo-
mir i Artur W¹siewscy. W okresie 35 lat, w ró¿nych latach pe³nili oni
funkcje m³odzie¿owych przewodnicz¹cych SKKT „Wêdrusie”.
Do historii SKKT „Wêdrusie” przeszli te¿ nauczyciele, którzy
opiekowali siê m³odzie¿¹ SKKT w czasie rajdów i wypraw turystycz-
nych, posiadacze legitymacji PTTK, PTSM i Ligi Morskiej (Ligi Mor-
skiej i Rzecznej): Janina Banasiak, Waldemar Banasiak, Roman Bie-
lecki, Zygmunt Borowski, Krzysztof Brzeziñski, Waldemar
Bronowski, Genowefa Bulwin, Kazimierz Bulwin, Andrzej Dru¿yñ-
ski, Roman Dukaczewski, Krystyna Dziedzic, Janusz Figat, Andrzej
Frentzel, Zofia Gadomska, Andrzej Gadomski, W³odzimierz Graczyk,

100
Gerard Groszewski, Krystyna I¿ycka, Czes³aw Kalisiak, Jerzy Kic-
ki, Aleksander Komoñ, Józef Kowalski, Zbigniew Kowalski, Bogu-
mi³ Koz³owski, Dariusz Knapski, Wies³awa Kruk, Izabella Kust, Bo-
gus³aw £ojszczyk, Jadwiga Maletka, Andrzej Mamczarek, Anna
Markowska, Tadeusz Mazurek, Ryszard Mirgos, Mariola Moñko,
Marek Piekarski, Teresa Piotrowska, Józef Przyby³, Henryk Przy-
by³, Helena Raczkowska, Barbara S³omiñska, Zbigniew Sosnowski,
Gra¿yna Stalewska, Eugeniusz Stró¿yczak, Bogdan Suchecki, An-
drzej Szymaniak, Krzysztof Œwiat³y, W³odzimierz Todros, Jacek
Wierzbicki, Jolanta Zagórska, Ireneusz Zagórski, Marian Zarêbski
i Andrzej ¯uk. Za swoj¹ aktywn¹ dzia³alnoœæ SKKT „Wêdrusie” ZSZ
w ¯yrardowie otrzyma³o wiele znacz¹cych wyró¿nieñ m.in. Z³ot¹ Ho-
norow¹ Odznakê PTTK i nagrodê Przewodnicz¹cego Komitetu ds.
M³odzie¿y Aleksandra Kwaœniewskiego. Przez 35 lat jako opiekun
SKKT „Wêdrusie” mia³em przyjemnoœæ wspó³pracowaæ z trzema dy-
rektorami ZSZ w ¯yrardowie:
- in¿. Kazimierzem Bu³awskim (lata 1971-72)
- mgr in¿. Eugeniuszem Szczyg³em (lata 1972-91)
- mgr Barbar¹ Gruchal (lata 1991-2005)
Z tej okazji dziêkujê Wszystkim wymienionym powy¿ej uczniom,
nauczycielom i dyrektorom za pomoc i wspó³pracê.

Nauczyciele ZSZ.
101
 SKKT „WÊDRUSIE” DZISIAJ
Aktualnie SKKT „Wêdrusie” ZS nr 1
w ¯yrardowie zrzesza 206 cz³onków PTTK,
180 cz³onków PTSM i 128 cz³onków Ligi
Morskiej i Rzecznej (stan wg op³acalnoœci
sk³adek na dzieñ 31.12.2004 r.) Obecnie naj-
aktywniejsz¹ grupê m³odzie¿y stanowi¹
uczniowie klas maturalnych. Oprócz „Wê-
drusi” na terenie ZS nr 1 w ¯yrardowie ak-
tywnie dzia³a autonomiczny Szkolny Klub
Krajoznawczo — Turystyczny „Turnia” pod opiek¹ Dariusza Knapskie-
go. SKKT „Wêdrusie” ZS nr 1 w ¯yrardowie nale¿y do najlepszych SKKT
w woj. mazowieckim i jest organizatorem lub wspó³organizatorem wiêk-
szoœci imprez:
— ¿yrardowskiego PTTK
— ¿yrardowskiego PTSM oraz ¿yrardowskiej Ligi Morskiej i Rzecznej
— ¿yrardowskiego Klubu „Esperantotur”
— ¿yrardowskiego Klubu Turystyki Górskiej i Ekologicznej „Turnia”
— ¿yrardowskiego Klubu Turystyki Morskiej i ¯eglarskiej „Bryza”
— ¿yrardowskiego Klubu „Globtrotera”
— ¿yrardowskiego Klubu Przyjació³ Szwejka
Do podstawowych zadañ cz³onków SKKT nale¿y:
1. wspó³praca z samorz¹-
dem szkolnym,
2. opracowanie w wersji
elektronicznej kalenda-
rza imprez, regulaminów
imprez, projektów znacz-
ków rajdowych, dyplo-
mów, folderków i wydaw-
nictw okolicznoœciowych,
Rajd powitania Wiosny.
102
3. opieka nad sprzêtem turystycznym PTTK, PTSM i LMiR: na-
mioty, plecaki, œpiwory, materace itp.,
4. promocja dzia³alnoœci PTTK, PTSM i LMiR na terenie szkó³ Ma-
zowsza Zachodniego (m.in. Grodzisk Maz., Sochaczew, Pruszków,
B³onie, Warszawa) i woj. ³ódzkiego (m.in. Skierniewice, Rawa
Maz., £owicz),
5. pomoc organizacyjna w czasie imprez: transport sprzêtu, nag³o-
œnienie, obs³uga ogniska, obs³uga fotograficzna, prowiant, obs³uga
punktów kontrolnych, itp.,
6. obs³uga stron internetowych WWW,
7. nabór uczestników na rajdy, zimowiska i obozy wêdrowne udzia³
w targach turystycznych, kolporta¿ kart rajdowych i kart uczest-
nika akcji letniej i zimowej, kolporta¿ materia³ów informacyjnych,
8. udzia³ w szkoleniach organizowanych w ramach akcji polskiego
i europejskiego wolontariatu.
Ca³a aktywnoœæ SKKT „Wêdrusie” ZS nr 1 w ¯yrardowie skupia
siê wiêc na organizacji wypoczynku zimowego i letniego m³odzie¿y
szkolnej ¯yrardowa oraz Mazowsza Zachodniego (po czêœci tak¿e wo-
jewództwa ³ódzkiego) oraz kontynuacji imprez wojewódzkich rozpo-
czêtych przed 35 laty.

Rajd powitania Wiosny.

103
 SKKT PTTK „TURNIA”
Relacja Dariusza Knapskiego - nauczyciela
Zespo³u Szkó³ nr 1 w ¯yrardowie – opiekuna klubu.
Szkolny Klub Krajoznawczo Turystyczny
„Turnia” rozpocz¹³ formalnie sw¹ dzia³alnoœæ od
roku szkolnego 1995/1996 jako klub wêdrowców
górskich. Wyodrêbni³ siê z SKKT PTTK „Wêdru-
sie” ZSZ w ¯yrardowie, z którym to klubem za-
wsze blisko wspó³pracowa³. Od pocz¹tku istnienia
propagowa³ aktywnie turystykê kwalifikowan¹,
g³ównie piesz¹ górsk¹ oraz nizinn¹. Rokrocznie
cz³onkowie klubu rozpoczynali sezon turystyczny Dariusz Knapski.
od udzia³u w rajdzie „Powitanie Wiosny” odby-
waj¹cym siê w marcu. Nastêpnym punktem programu by³ i jest za-
wsze udzia³ w Ogólnopolskim Majowym Rajdzie Œwiêtokrzyskim,
w którym „Turnia” jest bardzo licznie reprezentowana.
Co roku w miesi¹cach maj i paŸdziernik odbywaj¹ siê imprezy,
których organizatorem jest klub. S¹ to g³ównie piêciodniowe wyjazdy
w ró¿ne pasma górskie. Najczêœciej odwiedzane s¹ Sudety - Karkono-
sze, Góry Sto³owe, pasma Kotliny K³odzkiej oraz Beskidy - S¹decki,
Wyspowy, Pieniny.
Corocznie odbywaj¹ siê równie¿ wyjazdy do Politechniki Warszaw-
skiej po³¹czone ze zwiedzaniem Warszawy. Ponadto cz³onkowie SKKT
brali udzia³ w imprezach na
orientacjê, ogólnopolskich
zlotach m³odzie¿y szkolnej
PTSM, akcji „Sprz¹tanie
Œwiata” i wielu innych.
Najwiêkszym osi¹gniê-
ciem klubu jest 3-krotne
zdobycie czo³owych miejsc
w ogólnopolskim konkursie
„Poznajemy Ojcowiznê” Rajd powitania Wiosny (1996r.).
104
 Karkonosze Polana schronisko „Samotnia” (1999r.).

Sp³yw Dunajcem.
(nagroda Grand Prix w 1997 roku, I miejsce w konkursie indywidu-
alnym w 1998 i 2001 roku). Nagrodzone prace powstawa³y pod opiek¹
szefa klubu - Dariusza Knapskiego.
Cz³onkowie klubu rokrocznie zdobywaj¹ odznaki turystyki kwa-
lifikowanej, g³ównie GOT i OTP. Rokrocznie najbardziej aktywni na-
gradzani s¹ odznak¹ „Orli Lot”.

105
 Góry Sokole — Rudawy Janowickie — Karkonosze (2004r.).
Najwiêkszym nieformalnym osi¹gniêciem klubu jest aktywny
udzia³ w jego dzia³aniach by³ych uczniów, dziœ studentów i absol-
wentów ró¿nych uczelni, którzy wspó³tworz¹ klub i buduj¹ jego tra-
dycje, wychowuj¹c i ucz¹c
m³odszych kolegów. Przynaj-
mniej raz w roku odbywa siê
wielodniowy rajd weteranów
klubu - œwiêto jego cz³onków.
Œwiêto to obchodzone jest za-
wsze w górach.

Stara Gwardia (2003r.).

106
 K2 I ANTARKTYDA
Jacek Zbudniewek
Nazywam siê Jacek Zbudniewek i tak siê z³o-
¿y³o ¿e od urodzenia w 1964 roku mieszkam
w Skierniewicach. Po wielu latach nauki w 1975
roku trafi³em do przezacnego Technikum Elek-
tronicznego w ¯yrardowie, w której to szkole Sza-
nowne grono pedagogiczne próbowa³o nauczyæ
mnie zawodu i ¿ycia. Ta „orka na ugorze” trwa³a
do roku 1984 i w tym to roku zda³em egzaminy
dojrza³oœci oraz obroni³em pracê dyplomow¹.
Wychowawc¹ moim by³a Pani profesor Genowefa Bulwin, która
oprócz u¿erania siê z prawie czterdziestoma uczniami klasy o spe-
cjalnoœci „Elektryczna i elektroniczna automatyka przemys³owa” pró-
bowa³a nauczyæ nas fizyki. Nastêpnie rozpocz¹³em doros³e ¿ycie
i pracê w „Fabryce Mierników i Komputerów ERA” w Warszawie na
wydziale pamiêci dyskowych i systemów komputerowych. Dalsza ka-
riera zapowiada³a siê typowo dla tamtych czasów, s³u¿ba wojskowa,
zmiana firmy na „Przedsiêbiorstwo Budowy i Projektowania Auto-
matyki Przemys³owej PONAR BIPRON” te¿ w Warszawie. Nastêp-
na zmiana i pocz¹tek kariery w TP S.A. o tyle wa¿na i¿ w trakcie
pracy u naszego „Narodowego Ope-
ratora Telekomunikacyjnego” ukoñ-
czy³em studia na ATR w Bydgoszczy
i sta³em siê in¿ynierem elektronikiem
o specjalnoœci teletransmisja.
Po ukoñczeniu uczelni przyznajê
¿e nie zagrza³em miejsca w TP S.A. do-
kona³em jak na razie ostatniego skoku
w karierze zawodowej rozpoczynaj¹c
prace w „Telewizji Polskiej”. Zgodnie
z moim wykszta³ceniem zajmujê siê tu
³¹cznoœci¹ satelitarn¹ co do tej pory
J. Zbudniewek na K2. skutkuje emisj¹ wszystkich programów

107
TVP S.A. do odbiorców. Bêd¹c pracowni-
kiem tej szacownej instytucji by³em
uczestnikiem kilku spektakularnych
przedsiêwziêæ organizowanych przez
moj¹ firmê, a mianowicie „Netia K2 Polish
Winter Ekspedition” w roku 2002/2003,
oraz wyprawy na biegun po³udniowy
z Markiem Kamiñskim i Jaœkiem Mel¹
w roku 2004/2005. Dziêki temu koledzy
i kole¿anki z klasy œmiej¹ siê ze mnie ¿e
zaszed³em najwy¿ej i najdalej ze wszyst-
kich w klasie.

J. Zbudniewek z P. Kamiñskim
i J. Mel¹ na Antarktydzie.
108
 HARCERSKI KLUB
TURYSTYCZNY „TRAMP”
OPIEKUN: ANDRZEJ DRU¯YÑSKI
Z kart kroniki klubowej …
1991
– Udzia³ w akcji „Czysty las”
– Udzia³ w XVI Ogólnopolskim Rajdzie
Grunwaldzkim w Krakowie
– Obs³uga XV Rajdu „Szlakiem ksiê¿yco-
wych cieni”
1992
– Udzia³ w XVII Rajdzie „Powitanie wiosny”
– Obs³uga eliminacji wojewódzkich XX Ogólnopolskiego M³odzie-
¿owego Turnieju Turystyczno-Krajoznawczego
– Organizacja kursu M³odzie¿owych Organizatorów Turystyki
– Obs³uga XXXVIII Rajdu „Budy Zosiny — 92”
– Obs³uga uroczystoœci nadania Domowi Pomocy Spo³ecznej w ¯yrar-
dowie Imienia ks. Jerzego Popie³uszki
– Obs³uga XVI Rajdu „Szlakiem ksiê¿ycowych cieni”
1993
– Organizacja zimowiska – kursu M³odzie¿owych Organizato-
rów Turystyki w Szklarskiej Porêbie
– Udzia³ w XVIII Rajdzie „Powitania wiosny”
– Organizacja obozu szkoleniowo – wypoczynkowego w Gi¿ycku
– Wspó³organizacja z ko³em przewodników XVII Rajdu „Szla-
kiem ksiê¿ycowych cieni”
1994
– Organizacja zimowiska szkoleniowo – wypoczynkowego w Bia-
³ej Tatrzañskiej

109
 Zimowisko HKT „Tramp” w Szklarskiej Porêbie 1993r.
„Rodzinne” zdjêcie z Prezydentem RP Lechem Wa³ês¹.

Harcerski Klub Turystyczny

„Tramp” na obozie letnim
w Gi¿ycku 1993r.

110
 – Zdobycie III – go miejsca w wojewódzkim konkursie na najlep-
szy klub turystyczny województwa skierniewickiego w kate-
gorii szkó³ ponadpodstawowych
– Zdobycie III miejsca w kategorii szkó³ ponadpodstawowych
w XIX Rajdzie „Powitanie wiosny”
– Udzia³ w akcji „Sprz¹tanie œwiata”
– Udzia³ w XXXIV Zlocie M³odzie¿y w Palmirach
– Wspó³organizacja z ko³em przewodników XVIII Rajdu „Szla-
kiem ksiê¿ycowych cieni”
– Otrzymanie z ZG PTTK dyplomu za zas³ugi w upowszechnianiu
turystyki
1995
– Zdobycie I-go miejsca w kategorii szkó³ ponadpodstawowych
w XX Rajdzie „Powitanie wiosny”
– Udzia³ w XXXV Jubileuszowym Centralnym Zlocie M³odzie¿y
w Palmirach
– Zdobycie I-go miejsca w biegu patrolowym wspó³organizowa-
nego z ko³em przewodników XIX Rajdu „Szlakiem ksiê¿ycowych
cieni”
1996
– Wspó³organizacja z ko³em przewodników XX Rajdu „Szlakiem
ksiê¿ycowych cieni”
1997
– Wspólorganizacja z ko³em przewodników XXII Rajdu „Powi-
tanie wiosny”
– Udzia³ w akcji „Sprz¹tanie œwiata”
– Wspó³organizacja z ko³em przewodników XXI Rajdu „Szlakiem
ksiê¿ycowych cieni”
– Otrzymanie dyplomu Prezesa ZO PTTK w ¯yrardowie za ak-
tywn¹ pracê w PTTK
1998-2000
– Wspó³organizacja z ko³em przewodników rajdów „Szlakiem
ksiê¿ycowych cienie” i „Powitanie wiosny”.
111
112
 TKKF
TOWARZYSTWO KRZEWIENIA
KULTURY FIZYCZNEJ
Ognisko Towarzystwa Krzewienia
Kultury Fizycznej „Belferek” przy Ze-
spole Szkó³ Zawodowych zosta³o za³o¿one
26.10.1976 roku.
Pierwszy Zarz¹d Ogniska:
Prezes – Roman Bielecki
Vice Prezes –Zbigniew Kowalski
Vice Prezes – Roman Szymczak
Sekretarz –Marek Szymankiewicz
Skarbnik – Jerzy Kwaczyñski.
Od roku 1980 funkcjê prezesa pe³ni nieprzerwanie Zbigniew
Kowalski. Przez wiele kadencji w Zarz¹dzie „Belferka” pracowali i pe³nili
funkcje: Jerzy Kwaczyñski,
Andrzej Dru¿yñski, Roman
Bielecki, Jan Puzio, Andrzej
Szymaniak, Ryszard Ada-
miak, Krzysztof Brzeziñski,
Zygmunt Borowski, Barbara
S³omiñska, Kazimierz Cho-
iñski, Jadwiga Maletka, Ma-
rek Piekarski, Helena Racz-
kowska, Aleksander Komoñ,
Czes³aw Gwiazda, Gra¿yna
Wiœniewska. Medale klubu „Belferek”.
113
 Reprezentacja szko³y w pi³ce rêcznej.
Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej zosta³o powo³ane
jako stowarzyszenie dzia³aj¹ce wœród pracowników zak³adów, cz³on-
ków ich rodzin oraz szczególnie w przypadku „Belferka” m³odzie¿y
szkolnej do prowadzenia dzia³alnoœci w zakresie rekreacji fizycznej,
sportów rekreacyjnych i innych form aktywnego wypoczynku.

Reprezentacja szko³y w siatkówce.

114
W ramach TKKF„Belferek” by³y prowadzone sta³e zespo³y æwiczebne:
þ Halowej pi³ki no¿nej mê¿czyzn – prowadz¹cy Roman Bielecki
þ Pi³ce siatkowej mê¿czyzn – prowadz¹cy Zbigniew Kowalski
þ Tenisa Ziemnego – prowadz¹cy Zygmunt Borowski,Czes³aw Gwiazda
þ Badmintona – prowadz¹cy Krzysztof Brzeziñski
þ Tenisa Sto³owego – prowadz¹cy Krzysztof Brzeziñski
þ Bryd¿a sportowego – turnieje nauczycieli, liga miejska ¯yrardowa
– prowadz¹cy — Zbigniew Kowalski
– czo³owi bryd¿yœci: Czes³aw Gwiazda, Jan Puzio, Roman Bie-
lecki, Kazimierz Bu³awski, Jerzy Kwaczyñski, Krystyna Pi-
sarek, Marek Szymankiewicz, Aleksander Komoñ, Józef
Przyby³, Barbara Kiczak, Jerzy Lasocki.
– I mistrz szko³y w bryd¿u sportowym 20.01.1987r.
Piotr Kaniewski
– I mistrz szko³y w bryd¿u sportowym parami 5.12.1986r.
Piotr Krzemiñski
Witold Wiœniewski
– I mistrz ZSZ w bryd¿ sportowym dru¿ynowy 2.01.1987r.
Piotr Kaniewski
Tomasz Kornacki
Cezary Szyjka
Wies³aw Wojciechowski

Turniej bryd¿a sportowego.

115
þ Szachów – turnieje szkolne nauczycieli,liga miejska ¯yrardowa –
prowadz¹cy Jerzy Kwaczyñski
– czo³owi szachiœci: Czes³aw Gwiazda, Kazimierz Bulwin, Zbi-
gniew Micha³owski
– I mistrz szko³y w szachach 12.12.1986r.
W³adys³aw Suski

Turniej szachowy.
Tradycyjne mecze w pi³kê no¿n¹ z okazji œwiêta sportu na Dzieñ
Dziecka — Szko³a – Warsztaty W historycznym pierwszym meczu zwy-
ciêstwo „Szko³y” 4: 1 — sêdziowa³ dyrektor ZSZ Kazimierz Bu³awski.

S³ynny mecz nauczyciele warsztatów-nauczyciele szko³y.

Wielokrotny masowy udzia³ „Belferka” w Ogólnopolskim Tur-
nieju Miast i Gmin odbywaj¹cym siê co roku w maju zaliczony udzia³
uczestnika pod has³em pó³ godziny dla rekreacji fizycznej, nale¿y
podkreœliæ masowy udzia³ m³odzie¿y szkolnej w tym dniu w biegach
prze³ajowych.

116
Udzia³ „Belferka” w spartakiadach Ognisk Zak³adowych woj. skier-
niewickiego:

W pierwszej zorganizowanej przez ZW TKKF w Skierniewicach 1986

– I miejsce w punktacji ogólnej — TKKF „Belferek”
– I miejsce za masowoœæ — TKKF „Belferek”

W drugiej przeprowadzonej na obiektach sportowych ¯yrardowa

i Oœrodka „Hamernia” 1987
– II miejsce w punktacji ogólnej — TKKF „Belferek”
– I miejsce za masowoœæ — TKKF „Belferek”

W trzeciej przeprowadzonej w Skierniewicach w roku 1988

– I miejsce w punktacji ogólnej — TKKF „Belferek”
– II miejsce w punktacji za masowoœæ — TKKF „Belferek”.

Ognisko TKKF „Belferek” dla m³odzie¿y naszej szko³y:

– Organizacja turniejów bryd¿owych i szachowych – prowadz¹cy
Barbara Gruchal, Zbigniew Kowalski – nauka gry w bryd¿a
sportowego – sukcesem mistrzostwo dru¿yny ZSZ Makroregio-
nu Centralnego w £odzi i udzia³ w finale Ogólnopolskim w Czê-
stochowie. Dru¿yna gra³a w sk³adzie: Ireneusz Hebda, Piotr
Olejnik, Piotr Kaniewski, Tomasz Kornacki, Cezary Szyjka.
– Udzia³ m³odzie¿y szkolnej w krajowych zlotach Ognisk TKKF
w Oœrodku Zarz¹du G³ównego w Sierakowie Wielkopolskim.
– Udzia³ cz³onków Ogniska „Belferek” we w³adzach Zarz¹du
Wojewódzkiego TKKF w Skierniewicach.
– Cykliczne zawody w biegach i marszach „Na Orientacjê”
o zasiêgu szkolnym,miejskim i wojewódzkim — propagator
Jerzy Kwaczyñski.
– Prowadzenie rozgrywek i imprez sportowych na terenie
Zespo³u Szkó³ Zawodowych.
– Tradycyjne mecze w pi³kê siatkow¹ i pi³kê no¿n¹ — Nauczy-
ciele kontra Uczniowie.

117
 Reprezentacja szko³y w siatkówce-uczniowie.
Prezes Zarz¹du Wojewódzkiego TKKF w Skierniewicach od roku
1986 do koñca istnienia województwa skierniewickiego.
Vice prezes Jerzy S³omiñski
Sekretarz Jerzy Kwaczyñski
Cz³onek Czes³aw Gwiazda

Tak du¿a aktywnoœæ Cz³onków „Belferka” wspierana przez Dy-

rekcjê ZSZ,Radê Zak³adow¹ ZNP, NSZZ „Solidarnoœæ”, PTTK, MKS
„LEN” SEP zaowocowa³a zwyciêstwem w Ogólnopolskim Konkursie
„Wspó³zawodnictwo O Zdrowie I Sprawnoœæ Za³ogi” — I miejsce
w Polsce w kategorii zak³adów pracy do 500 pracowników w roku 1990.

Reprezentacja
szko³y na 40-lecie
TKKF.
118
 GALERIA
ARCHIWUM
Rozpoczêcie roku
szkolnego 1977.

Matura 1963.

Matura 1972 –
przewodnicz¹cy
komisji Kazimierz
Bu³awski.

119
 Inauguracja
Roku Wychowania
Morskiego
w oœwiacie w 1984 r.

Zakoñczenie roku
szkolonego 1968.

Nasi kolarze –
w œrodku Grzegorz
Jaroszewski.

120
 Profesor Andrzej Markowski
wrêcza nagrody ksi¹¿kowe
harcerzom.
Jest to obecnie nauczyciel
z najd³u¿szym sta¿em pracy
w szkole, w latach 1972-1990
by³ Wicedyrektorem szko³y.
Za swoj¹ pracê zosta³
uhonorowany wieloma
medalami, odznakami
i nagrodami.

Ma³a kto wie, ale

szko³a mia³a swój
w³asny zespó³
muzyczny.

121
 Minister Oœwiaty
J. Micha³owska-
Gumowska
i Kurator
skierniewicki
K. Fr¹czak.
Dyrektor
E. Szczygie³
i Zb. Kowalski
na zajêciach
w laboratorium
elektrycznym.
1987r.
Zajêcia praktyczne
na warsztatach
1973r.

Grzegorz
Jaroszewski ósmy
w 46 Plebiscycie
Przegl¹du
Sportowego 1981;
G. Jaroszewski
trzeci od lewej,
A. Grubba czwarty
od lewej.

122
 XXX mêska dru¿yna
harcerska ZSZ
I-szy z lewej
W. Tordos
1965r.

Minister Oœwiaty
J. Micha³owska-
Gumowska
i Wicedyrektor
A. Markowski
1987r.

Areoklub
Tatrzañski Nowy
Targ 1976r.

123
 SZKOLNE WYPRAWY
Wolarnia – na trasie
przez Œwistówkê do
Morskiego Oka.

Schronisko PTTK
— Roztoka.

Nieistniej¹ce
ju¿ k¹pielisko
w Jaszczurówce:
W. Królikowski,
J. Bonecki,
Zb. Kowalski,
J. Zieliñski.

124
 Zejœcie z Giewontu 1975r.
Ewa i Hania.

Krzesanica

125
Rajd œwiêtokrzyski
PST 1972r.

Szczawnica 1974r.

Rajd œwiêtokrzyski
T. Kurek trzyma
flagê.

126
 Nad Czarnym Stawem
G¹sienicowym 1975r.

Góry Sokole
Krzy¿na Góra
Wrzesieñ 2004r.

127
 Bula pod Rysami
1991r.

Rysy 2499m
Pawe³ Sznajder
Pawe³ Zimniak,
Adam Bejnarowicz
1991r.

W¹wóz Homole
1999r.

128
 Profesor Kowal
grozi Liczyrzepie.

Nad Dunajcem
2000.

Sp³yw Dunajcem
2000 od lewej
Marcin Smolarek
i Krzysztof
Brzeziñski.

129
 47 Ogólnopolski
Majowy Rajd
Œwiêtokrzyski
2001r.

47 Ogólnopolski
Majowy Rajd
Œwiêtokrzyski
2001r.

Œwiêty Krzy¿ 2000r.

130
 Giewont 1991r.

Œwinica 1991r.

Sokolik 1999r.

131
 Orla Peræ – Tatry
2000r.

Karkonosze
Spotkanie
z Duchem Gór
„Karkonosem”
2003r.

Tatry – Beskid
2012m 2000r.

132
 Polana Roztoka
Schronisko PTTK
2001r.

Tu¿ przed
Giewontem 2001r.

U brzegów
Czarnego Stawu
G¹sienicowego
2001r.

133
 49 Majowy rajd
Œwiêtokrzyski
2003r.

XXIII
Wojewódzki Rajd
„Powitania
Wiosny”
20.03.1998 r.

SKKT TTK
„Turnia ” na ORP
Burza.

134
 DZIEJE NAJNOWSZE
Wizyta premiera
Leszka Millera
2001r.

Leszek Miller
wœród uczniów III
B Liceum.

Leszek Miller
wraz z ma³¿onk¹
Aleksandr¹.

135
Wizyta Premiera od
lewej: Danuta
Kajrukszto,
Andrzej Dru¿yñski,
Krystyna
Myszkowska,
Kazimierz
Choiñski,
Zdzis³aw Gawin,
El¿bieta Baku³a.

Wizyta premiera
Leszka Millera
2001r.

Wizyta premiera
Leszka Millera
2001r.

136
 Poczet Sztandarowy
na mszy ¿egnaj¹cej
Jana Paw³a II.

Wrêczanie przez
minister Annê
Radziwi³³ i prezesa
SEP Stanis³awa
Bolkowskiego
nagród i dyplomów.
Roman
Ko³odziejczyk
(pierwszy od
prawej), Artur
Bukat (drugi od
prawej).

Jak zwykle
podczas dnia
otwartego szko³a
by³a licznie
oblegana przez
gimnazjalistów.

137
 Uczniowie szko³y
w akademii „Nie
ma Mickiewicza
i nie ma Mi³osza”.

Szeœædziesi¹te
zakoñczenie
roku szkolnego.

Jedna z dwóch
nowoczeœnie
urz¹dzonych
pracowni
komputerowych.

138
 Ryszard Mirgos i Pipi.
18 Miêdzynarodowe Targi Energetyczne w Bielsko Bia³ej.
ENERGETAB 2005

Micha³ Go³dak w termowizji.

139
140
 SPIS TREŒCI:
HISTORIA SZKO£Y ELEKTRYCZNEJ W ¯YRARDOWIE ......... 9

W£ADZE SZKO£Y ........................................................................ 25

OSI¥GNIÊCIA .............................................................................. 39

KADRA ........................................................................................... 45

ABSOLWENCI .............................................................................. 57

SEP ................................................................................................. 65

TURYSTYKA ................................................................................. 75

TKKF ...........................................................................................113

GALERIA ..................................................................................... 119

141
142
NOTATNIK

143
 NOTATNIK

144