Tamako Sia

Nasa tyan pa lang ako ng Nanay ko mahal ko na Sia.

Kaya hindi ako papayag, as in never, na hindi Sia mapapasaakin.

Walang sinumang babae ang makakaangkin sa kanya kung hindi ako lang.

Over my dead and sexy body.

Maghalo man ang balat sa tinalupan,

Magiging akin Sia.

Sia ay para sa akin at ako ay para sa kanya.

Kay humanda ka, Tamako Sia.

Ako nga pala si Krizza, Mayaman.



Tamako Sia by BlackLily - Chapter 1 (p.1 of 5)

1

Ohhhhhhh!!!! He is so cute and adorable. And the lady pinched the cheeks of a 3-year old , chinky eyed
boy. The boy just smirked at the lady and gave her his deadly stare.

He'll grow up to be a handsome guy. Naku ang popogi ng mga anak mo Mare.

Syempre kanino pa ba magmamana ang mga yan? The other lady told the other one kaya nagtawanan
sila.

What's their name?

Yung kinurot mo si Tamako and the one playing is Tamadao. C'mon boys, greet your Tita Kath.

Hi Tita Kath. The boy named Tamadao, stopped playing and kissed the cheek of the lady named Kath.

Ohh, you are so adorable. And she kissed his cheeks. Si Tamako naman nakatingin lang sa kanila.

Tamako..

Okay, okay. I'm greeting her. Hi Tita Kath. And when he was about to kiss her, the baby in her tummy
kicked.

Ow! What's wrong baby? Why did you kick Mommy? Sabi nung Kath while massaging her bulging
tummy. She is 9 months pregnant and anytime soon, she'll deliver her baby.

Your baby is epal. I bet she is ugly. Napatingin ang dalawang babae sa kanya.

Tamako! His Mom scolded him.

It's okay Mare. But how did you know that she is a girl, handsome boy? The boy just smirked.


Maybe she likes you that's why she kicked me. She then kissed him which he grudgingly accepted
because his Mom is glaring at him.

Well, I'm sorry but I don't like her. And tumalikod na siya para sabayan ang kambal niya sa paglalaro.

At alam niyo ba kung sino ang binasted niya? Ako. Si Krizza Marie Yen. Maganda, Mayaman at Sexy.
Binasted ni Tamako Sia. I had my first rejection mula sa kanya habang nasa tyan pa lang ako ng Nanay
ko. Imagine that! And I just can't accept that fact. Kaya I swear, to the moon and the sun and the stars.
He'll be mine.


But that didn't end there.

Nung mag highschool na ako, bumalik na kami sa Pilipinas kasi ewan... Trip lang ata nila Mommy and
Daddy na bumalik dito. Then they enrolled me sa isang school. First year high school ako noon, but the
moment I set foot in that school iisang mukha lang ang tumatak sa isip ko. Walang iba kundi ang mukha
ni Tamako Sia. Of course at that time hindi ko pa alam na siya ang nambasted sa akin nung
pinagbubuntis pa lang ako but nevertheless, siya pa rin ang kumuha ng attention ko.

Paanong hindi niya makuha ang attention ko eh, nakikipaghalikan siya sa gitna ng corridor na dadaanan
ko.

Excuse me, but you are blocking my way. Napatigil sila sa paghahalikan at tumingin sa akin. Tinaasan ko
lang sila ng kilay.

Excuse me but ang laki laki ng
corridor. The girl motioned sa gilid nila.

Excuse me, but ang corridor ay daanan at hindi venue para sa halikan. If you don't want to be disturbed
then get a motel room. Napanganga lang ang babae at si Tamako ay tumitingin lang sa amin.

Ang bata bata mo pa alam mo na ang tungkol sa mga motel motel na yan. Tamako said, more to himself
than to me.

Kayo nga ang bata bata niyo pa pero nakikipaghalikan na kayo sa hallway. Namula ang mukha nilang
dalawa.

Aba, aba! Akala mo kung sino ka ah. First year ka pa lang naman ah. ANg yabang yabang mo na. Sino ka
ba?

Ako si Krizza Marie Yen, mayaman. Now if you'll excuse me. Tapos hinawi ko silang dalawa at dumaan
ako na gitna nila.

Brat!

She's cute. Ta'mo cute daw ako oh.

But that's not all kasi simula noon, palagi ko na lang siya nakikita. Everywhere. Kahit saan ako tumingin.
Napansin ko din na papalit palit siya ng girlfriend. Halos every month iba ang nagiging girlfriend niya. But
that didn't discouraged me, instead lalo ko siyang hinangaan. And before I knew it, nagugustuhan ko na
siya. Kasi kahit ganun siya ka playboy, hindi pa din maitatanggi ang katotohanan na si Tamako ay isang
biyaya ng Diyos sa mga kababaihan. And who could resist his charm? Definitely not me. Kaya nung
malaman



ko ang nararamdaman ko para sa kanya, walang pag aalinglangan na nagtapat ako.

Tamako! I called after him. Lumingon sila ng kasama niyang babae. Ang bago niyang girlfriend.

What do you want? Okay, Hindi lang siya playboy, suplado pa siya.

Ahmmmm... I like you. Inunahan ko na ang kaba ko. Pinalaki ako na matapang kaya siguro naging ganito
kalakas ang loob kong magtapat sa kanya.
Napasinghap ang mga taong nakarinig sa sinabi ko. Lalo na ang mga babae na baliw na baliw sa kanya.
But the girl beside him just clutched his arm tighter. Gusto ko siyang sabunutan.

Tiningnan niya lang ako ng mabuti. Ni hindi man lang siya nagulat. Well I'm sorry but I don't like you.
Napasinghap ako. That hurts you know. Nabasted ako. I heard the people around me laugh, may
nagbubulungan pa. The girl beside him triumphantly smiled. I held my head high and raised my chin up.

So what if you don't like me? I still like you. At least I have the guts to tell you, unlike others who are
contented with watching you from afar. At ikaw, I looked at her new girlfriend. Wag kang ngingiti ngiti
dyan, kasi for sure next month iba na naman ang gf ni Tamako. I don't care if magcollect pa siya ng gf
kasi in the end alam kong ako lang ang seseryosohin niya. Got it? Napasimangot siya. Buti nga sa kanya.

How dare you!


Nagsukatan kami ng tingin nung babae.

Babe tama na. Let's go. Wag mo na lang siyang pansinin. Napaismid ako. Babe? Ano yun baboy?

But? Hindi na siya nakapalag kasi kinaladkad na siya ni Tamako. Tumalikod na din ako para umalis sa
lugar na iyon. Pero bago ako umalis I glared at the people around me. Mga tsismosa! Pero that hurts ha.
Nabasted ako eh. Pero di bali, may next time pa naman. I'll let him enjoy his freedom muna.

Hey Krizza! Lumingon ako sa tumawag sa akin. It's Tamadao, his twin. Binabawi ko na. I like you too.
Inismiran ko siya.

Shut up Tamadao. MUkhang nagulat pa siya.

How did you know that I'm Tamadao? Magkamukha kasi sila kaya kung d ka observant di mo sila
madidistinguish sa isa't isa.

Duh! Di hamak naman na mas pogi si Tamako sayo. Tapos nilayasan ko na siya.

Kaya nung kinuwento ko kay Mom ang lahat, nagulat ako nung tumawa siya ng malakas.

Why are you laughing at me? Can't you see that I'm broken hearted? I wiped the tears in my eyes.
Damn! Baka magkaroon ako ng eyebags nito.

Kasi ganito yun hija... At kinuwento niya sa akin ang nangyari bago niya ako pinanganak. Then
naintindihan ko na. We're destined. Napangiti ako.


2.

At dahil nga sa nangyari, naging sikat ako sa school. Naging madami ang friends ko. Plastic man or real.
Ganun naman talaga di ba [ag sikat madami ang dumidikit? I don't really care kung nakikipagplastikan
sila sa akin. Ang importante, mayaman ako. LOl.

Hi Krizza. Sabi nung isa sa mga fourth year highschool na lalaki na nadaanan ko.

Hello. Tapos nagsmile ako sa kanila at kumindat sa nag hi sa akin. And damn! Muntik na mahimatay
yung kinindatan ko. Ganyan kalakas ang dating ko. Kung sila Tamako at Tamadao ang hinahabol ng mga
babae at bading dito sa school, ako nam
know kung bulag ba siya or nagpapakipot lang. Siguro nagpapakipot lang talaga siya.

Nginitiin ko ang lahat ng lalaki na madaanan ko. Most of them offered na ilibre ako sa lunch but I
declined. Aba, bakit ako magpapalibre eh mayaman nga ako di ba?

Kumuha ako ng kakainin ko para sa lunch and I was about to pay for my food when I noticed na hindi ko
nadala ang wallet ko. Damn! Baka sabihin nila namumulubi na ang pamilya namin. Hindi pwede to!!!

Then Tamako entered the cafeteria with Tamadao at ang mga friends nila tapos pumila sunod sa akin.

Ate, my future boyfriend will pay for my food. Napatingin sa akin ang cashier pati ang mga kasamahan
nila. Si Tamako nagtitingin



sa mga pagkain. Parang hindi lang ako napansin. Pero if I know kinikilig na yan.

Sino sa kanila hija? OO nga naman pala ang dami pala nila.

Siya po. Sabay turo kay Tamako. Napatawa si Tamadao at napatingin si Tamako sa akin. See, I got his
attention.

What? Anong ako ang magbabayad ng pagkain mo? What are you saying? Nanlilisik ang mga mata niya.

Naiwan ko ang wallet ko sa bag ko. Kaya ikaw muna ang magbayad ng pagkain ko kasi wala akong dalang
pera. I smiled to him.

Wala akong pakialam. Ano ka sinuswerte? Nanlalaki pa din ang singkit niyang mga mata. Ang cute cute
lang di ba? Sarap kurutin ng pisngi niya. Nakakagigil. Lol

OO, matagal na. And I gave him my sweetest smile.

Huh! Ikaw ang magbayad ng sarili mong pagkain! Asa ka!

Ganun? Tinaasan ko siya ng kilay.

Ganun!

Okay! Tapos humarap ako sa lahat ng estudyanteng kumakain. Boys, sino ang gustong magbayad ng
lunch ko? Ayaw kasing bayaran ni Tamako, namumulubi daw smmmmmppp! Bigla niyang tinakpan ang
bibig ko. Damn! Ang bango ng mga palad niya. Sarap halikan. Hindi ako gumalaw. Gusto ko ganito na
lang kami.

Ang ingay mo! Tapos kumuha siya ng pera sa wallet niya. Buong isang libo at binigay sa cashier.


Ito po ang bayad niya. Kinuha ng cashier ang pera niya na nangingiti. Pero nanghinayang ako. Kinuha na
kasi niya ang kamay niya sa bibig ko. Di ko man lang nahalikan.

Ate, keep the change daw po. Kinindatan ko ang cashier.

Ano? Lalong lumaki ang mga mata niya at namumula na siya. Imagine 50 pesos lang ang binili ko tapos
keep the change?

Di ba sabi mo keep the change?

Di ko sinabi yun! Ikaw, sumusobra ka na!!! Tumawa lang ako ng malakas at tinalikuran ko siya dala ang
mga pagkain ko. Narinig ko ding tumatawa sila Tamadao at ang mga barkada nila.


Bye Tamako, Don't worry babayaran kita later. May libre pang kiss. Tapos nag flying kiss ako sa kanya.
Tinukso tuloy siya ng mga tao sa canteen. I can almost feel the deathly stare of the other girls. Well,
mamatay kayo sa inggit, sa akin lang si Tamako



3

Foundation Day ng school namin. Alam niyo naman siguro ang mga nangyayari pag foundation day di
ba? Madaming pakulo. At kumukulo na din ang dugo ko kasi buong araw ko nang di nakikita si Tamako.
Saan na kasi nagsusuot ang lalaking yun? Di tuloy kumpleto ang araw ko.

At dahil first year pa lang ako, kami ang in-charge sa fun booth. Di ko nga alam kung bakit tinawag itong
fun booth eh hindi naman fun ang ginagawa namin. Nagpapa-rent kasi kami ng mga gadgets namin.
Tapos salit salitan sa pagbabantay. Kaya pag turn ko na magbantay, binabayaran ko ang isang classmate
ko para siya ang magbantay. Yes, Mayaman ako eh. bakit ba? Hindi sana ako papasok kasi wala naman
gagawin pero kasi pag hindi ako pumasok, hindi ko makikita si Tamako. Dyahe yun.

Krizza! Lumingon ako sa tumawag sa akin. Tatlong 3rd year high school na may dalang handcuff. I rolled
my eyes. Alam ko na to. Ilang beses na ba sa araw na to nangyari. Ihahandcuff na naman ako sa kung
sino sinong pangit at pulubi.

What?

ANg benta mo ah!


Siempre maganda eh. KUmikita lang naman ata ang booth niyo ng dahil sa akin eh. Hay naku! Kahit
magkano pa ibinayad sa inyo, tatapatan ko yan. Ganito kasi yun. Ang 3rd year and may hawak ng
jailbooth pero wala namang jail. Ihahandcuff lang kayo depende kung gaano katagal na oras ang
ibinayad ng nagpahandcuff sa inyo.



Fifty pesos per hour ang rate nila. Ang cheap! LOl


O sige na, papahandcuff ka ba or babayaran mo na lang ang freedom mo? Pag binayaran mo kasi ang
freedom mo, dodoblehin mo ang binayad sayo. Mga utak negosyante talaga.

Babayaran siempre. Magkano ba?

25 pesos lang. Napatigil ang pagkuha ko ng pera.

Hah? 25 pesos lang? Baket? Nagtaka pa ako ano? Kasi naman kanina 3 hours and pinakamababang oras
tapos ngayon 30 minutes? Duh!

Nevermind, ito, keep the change. Tapos nag abot ako ng 100 pesos pero hindi kinuha ng 3rd year ang
pera ko.

Sure ka na babayaran mo? Hindi mo man lang ba itatanong kung sino ang itatali sayo? Tapos napatingin
sila sa mga lalaking papunta sa amin at may isang lalaking nakahandcuff. Tiningnan ko ang nakahandcuff
and lo and behold it's no other than Tamako, my beloved. Ang laki ng ngisi ng mga 3rd year. Nagiging
dollar sign na ang mga mata nila.

Dali dali akong kumuha ng pera sa wallet ko at nagbigay ng 500 pesos sa 3rd year. Ito gawin mong open
time. Dali I handcuff mo na ako.

Ano yun internet shop? Open time?

Manahimik ka na nga lang. Pag natuwa pa ako sa serbisyo niyo, di ko na kukunin ang sukli. Dali na. Tapos
nilagyan na nila ako ng handcuff. Ngingisi ngisi lang ako habang papalapit



sila sa amin. Kung sinuswerte ka nga naman. Naku kung nakilala ko lang kung sino ang nagbayad,
papaliguan ko siya ng milyones ko.

Oy himala magpapatali si Krizza. Nginitian ko lang ang mga 3rd year. Umalis na din sila pagkatapos nila
kaming I handcuff. Umupo na lang kami sa may bench sa cafeteria. Imagine magkatabi kami ngayon ni
Tamako.

Gaano daw katagal to? Ito naman di pa nga kami nakaka 5-minutes gusto na agad matapos. Pag nainis
ako halikan ko to.

Di ko alam. Di ko na naitanong. Bumuntong hininga lang siya. Ngumisi ako ng sekreto. Lol.

Madami pa akong gagawin. Napatingin ako sa kanya. MUkhang pagod nga ang itsura niya. Nakakaawa
naman si Tamako ko.

Ano ba ang gagawin mo? Gusto mo tulungan kita? Tiningnan lang niya ako. Himala hindi niya ako ngayon
iniisnab.

Bakit nagpahandcuff ka? Di ba binabayaran mo? Paano niya nalaman yun? Pinasubaybayan niya ako?
Ini-istalk niya ako? Ay Bongga! Nakakakilig naman.

Iba ka eh. Tapos naubos na ang pera ko.Tapos ngumisi ako sa kanya.

Baliw ka!Seryoso ang pagkakasabi niya nun pero may kunting ngiti sa labi niya. Ba't ba ang pogi pogi ng
nilalang na to?

OO. Sa'yo. Tumawa lang siya ng mahina.

Tara na nga! Tapos hinawakan niya ang kamay


ko na katabi ng kamay niya. Hinawakan niya ang kamay ko! Hinawakan niya ang kamay ko. Hinawakan
niya ang kamay ko! I think I'm gonna die. Okay, OA na. Pero di nga, hinawakan nga niya ang kamay ko
tapos hinila niya ako . Napasubsob ako sa gilid niya. AT di ko napigilan na singhutin siya. Ang bango kasi.
Hmmmmmmmm.....

Lanvin

Huh?

Lanvin ang perfume ko. Wag mo ubusin ang amoy. Tapos tumawa ulit siya. Waaaaa. ANg dami na niyang
tawa. Tapos HHWW pa kami. Kinikilig ako. Damn!

Teka , teka! Saan mo ako itatanan? Sasama naman ako sayo eh. Tumawa lang siya ng malakas at
binagalan ang lakad. Pero hindi pa din niya ako sinagot. Instead, he just clasped his fingers unto mine.
Ang init ng palad niya. Parang lalagnatin ata ako sa kilig.

Basta, bilisan mo ang paglalakad. Mainit eh. Kita mo to. Kalalaking tao nag iinarte. Kung naiinitan pala
siya bakit sa gitna siya ng field naglalakad?

Di sana umikot tayo sa hallway para di ka mainitan? Bakit kasi dito tayo dumaan? Saan ba tayo pupunta?
Baka bigla na lang akong I assassinate dito. Nakikita ko kasi ang tingin sa amin ng mga fans niya na
parang gusto na akong kainin ng buhay.

Malayo pag doon tayo dumaan? Punta tayo sa booth namin. At bakit ka naman iaassassinate?


Duh! Malapit na akong sabunutan ng mga



fans mo.Kung makatingin naman kala mo mga mayayaman

Di nga nga natakot nung magtapat ka sa akin tapos ngayon natatakot ka? Naalala niya yun? Memorable
sa kanya?

Hindi ako natatakot sa kanila. Natatakot ako sa sarili ko. Baka mahalay kita sa gitna ng field. Tumawa
lang siya ulit. Tapos naglakad na kami papuntang booth nila which is the horror house. Damn! Pwede na
akong mamatay.

Ay wait , d pa pala pwede, di pa ako nakakagawa ng last will and testament.

Oi tol, nag cr ka lang may bitbit ka na agad? Nakita ko na nagbabantay si Tamadao sa may entrance ng
Horror house.

Jailbooth. Tapos sabay taas ng kamay namin na nakahandcuff.

Jailbooth? Eh bakit kailangang, magkaholding hands kayo? Pinandilatan ko ng mata si Tamadao. Paano
kong maconscious si Tamako at bitiwan ang kamay ko? Epal talaga yang kambal niya.

Papasok kami.

Huh? Dyan kayo magdedate?

Hindi. Nakaduty ako ngayon sa loob.

May pumalit na sayo.

Ganun ba?

Oo pero sige pumasok na kayo libre lang para sa inyo. Tapos kinindatan ako ni Tamadao. Nginitian ko
siya. Minsan pala may silbi din itong kambal ng mahal ko.

Pagkapasok namin, hindi naman nakakatakot. Hindi naman kasi ako matatakutin



pero kunyari natatakot ako kasi para libre tsansing. Wahehehe. Kumapit ako sa braso ni Tamako kasi
madilim. Hindi pa kami nakakalayo sa entrance nung may pinapasok sila na madaming gradeschoolers
na nagtatakbuhan sa takot. Wala na kaming nagawa kundi ang pumunta sa gilid para di kami
masagasaan. Pero natulak pa din ako, mabuti na lang nahawakan niya ako sa bewang kaya nagkayakap
kami. Hanggang leeg lang niya ako, kaya nakasubsob ako sa dibdib niya. Amoy pogi talaga siya.

Maya maya pa may sumigaw! Nagsisigawan ang mga gradeschoolers kaya nakiuso ako.

Damn! Ayoko na!! Ayoko na!!!!! Tapos hinigpitan pa niya ang yakap niya sa akin.

Patay na ako!!!! Patay na ako!!!!!

Bat di mo sinabi sa aking takot ka sa horror house? Oiiiii concern siya sa akin!

Hindi ako takot sa horror house!!!!!Pero patay na ako! Patay na patay na ako sayo!!!! Tapos tumawa ako
ng mahina. Lumuwag ang yakap niya sa akin.

Baliw ka talaga! Tapos tumawa siya ng kunti at hinalikan niya ang buhok ko.

Hinalikan niya ang buhok ko!

Oh my God!!!


4.

Simula nung horror booth scene, nag iba na ang pakikitungo sa akin ni Tamako. Kung dati, pag nagkikita
kami sa hallway hindi niya ako pinapansin, ngayon inaacknowledge na niya ang kagandahan ko by
nodding at me. Kung dati nung nagpalibre ako sa kanya isang libo ang dala niya ngayon pagnagkataon na
magkasabay kami ng lunch at siya ang pinapabayad ko, sakto na ang binibigay niya. Oh di ba? Talagang
nag eeffort na siya para mabaryahan ang pera niya para sa akin, para ma please ako. Siempre sino ba
naman ang makakaresist ng kagandahan ko? Not to mention na sobrang yaman ko pa. Who could resist
me? Not even the high and mighty Tamako Sia. Naku! Just thinking of him, kinikilig na ako.

OO nga pala, January ngayon, at ngayon ang time ng canvassing para sa student government for next
year. Siyempre tumakbo ako bilang Senator. Gusto ko nga sana President ang tatakbuhan ko kaso para
lang daw sa mga upcoming 4th year ang position na yun. Di ba kalokohan lang? Sarap nga batukan ng
nagpauso nun eh. Di bali pag naging officer ako magpapasa ako ng bill para ipaabolish ang kalokohang
yun.

Naglakad ako papuntang SG office kasi doon ipopost ang mga nanalo as SG Officer. At dahil masikip,
hinintay ko muna ang ibang estudyanteng makatapos sa pagtingin sa result. Di, joke lang. Siyempre
nakisiksik ako noh. Duh!

Excuse me, excuse me, bakit ba kayo nakikiusyuso sa result eh hindi naman kayo mga kandidato. Tapos
hinawi ko



ang mga humaharang sa akin.

Ang yabang naman. Kala mo kung sino. Tiningnan ko ng masama ang nagsalita. Aba may umangal?


Nagrereklamo ka? Tapos tinaasan ko siya ng kilay.

Buti na lang hindi kita binoto sa ugali mong yan, wala kang matinong magawa sa SG. Aba palaban siya
ha.

Bakit ikaw may matinong magagawa sa SG? And besides di ko na kailangan ang boto mo. Hindi ka
kawalan sa pagkapanalo ko. Hmp! Tapos inismiran ko ang babaeng yun. If I know, insecure lang yun.
Nung nasa harap na ako ng bulletin board ito ang tumambad sa akin:

Senators:
1. John Robert Powers-869
2. Krizza Marie Yen-868
3. Hindi na importante ang pangalan
4. Mas lalong hindi na importante ang pangalan

Nagulat, nagulantang ang aking pagkatao. I expect to win, but I didn't expect to be number 2. Parang
natalo pa din ako. Sino ba kasi ang gusting maging number 2 lang? Kahit sa pag aasawa, pangit pag
sinabihan kang number 2. Sa marathon, talo ka pag number 2 ka lang. Kung iisa lang pala ang kukuning
senator, natalo ako? AT ang masaklap pa, isa lang ang lamang. Kung binoto pala ako nung babaeng
reklamador eh di nanalo ako. Siempre pati mga friends niya iboboto din ako. Eh di sana ako ang number
1. Sana pala, sana, hindi na lang ako nagrely sa charm ko kasi alam ko naman na maraming


inggetera sa school na ito, sana ginamit ko na din ang pera ko. I was not used to being the second best, I
am used to being the best.

Umalis ako sa harap ng bulletin board ng malungkot, pumunta ako sa library sa umupo sa sahig, sa
pinakatago at pinakadulong part. Yung walang nakakakita. Yung hindi nakikita ang pagkatalo ko. I am still
Krizza and no one should see my misery.

Hoy, anong nangyayari sayo? Napaangat ang tingin ko sa nagsalita. It's Tamako. Sino pa ba ang
makakamiss sa akin kung mawala ako bigla sa sirkulasyon? Siempre si Tamako lang.


Wala. Tapos yumuko ulit ako at nilagay sa mga tuhod ko ang ulo ko.

Anong ginagawa mo dito?

Umuupo. Obvious ba? Tapos naramdaman ko na umupo din siya sa tabi ko. Ang lapit lapit lang namin.
Naaamoy ko na naman siya. Ang sarap talaga niyang singhutin.

Bakit dito?

Bawal ba? I heard him chuckle. Damn! Pati ang pag chuckle niya nakakainlab. Siguro pati pag burp niya
mamahalin ko din. Bakit ba kinikilig ako? Di ba dapat malungkot ako?

Tapos naramdaman ko na hinawakan niya ang chin ko. Sh!t! Hindi ko yan huhugasan ng isang linggo.
Tapos nagkatinginan kami. ANg pogi pogi talaga niya. Ang cute cute ng singkit niyang mga mata. Ang
sarap kurutin ng pinkish at makinis niyang pisngi, ang tangos tangos pa ng ilong niya at napakissable



ng lips niya. Aaaahhhhh! Hindi talaga ako nagkamali sa pagpili sa kanya. Siya na talaga ang lalaki na para
sa akin.

Bakit ka malungkot? Ohhh damn! Ang pogi pogi talaga niya. Sheeet lungs!

Ahmmm, ang pogi mo kasi. AY mali! Bakit ba natutuliro ako pag katabi ko siya?

Huh?Alam ko naman na narinig niya yun. Gusto lang niyang uulit ulitin ko. Wahahaha.

Ahh wala, kasi natalo ako sa SG.

Hindi naman ah. Nanalo ka di ba?

Pero hindi ako number 1. Parang natalo pa din ako. I pouted. May nakapagsabi kasi sa akin na cute ako
pag nagpout ako. Dagdag ganda points lang.

Nagkataon lang na hindi nakami pwede bumoto ni Tamadao kaya ka nagnumber 2. Kung pwede lang
bumoto ang 4th year, naku, pinakain mo ng alikabok si John Robert. Pero kahit hindi ka nag number 1,
ikaw pa din ang number 1 para sa akin. Tapos ngumisi siya. Wala na! Natunaw na ako. Amp lang.

Talaga? Nag pout ulit ako. Mukhang effective eh.

Opo. Kaya wag ka nang malungkot. Tapos hinawakan niya ang ulo ko at hinalikan ang noo ko. Napapikit
ako. Waaaaaaa! Waaaaaa! Oh my God. Kung ganito na lang palagi ang mangyayari pag natatalo ako,
magpapatalo na lang ako palagi. Lol.

Nung magmulat ako ng mata, ang lapit lapit ng mukha niya sa mukha ko. Kunti na lang mahahalikan



na niya ako. Sana halikan niya ako. Mamamatay ako pag di niya ako hinalikan.

Totoo ba yan?

Of course. Tapos tumatawa siya ng kunti pero ang lapit lapit pa din ng mukha niya sa mukha ko.

Sige nga, kung hindi ka nagsisinungaling, halikan mo ako. Okay! Magtatsansing na rin lang lubos lubusin
ko na. Todo na to!

Ha? Mukhang nagulat pa siya sa sinabi ko.

Ayaw mo ata eh. Hindi totoo yang sinabi mo. Tapos lumayo ako, nang kunti. Kunti lang.

Bakit ba palagi mo akong pinangungunahan? And with my eyes wide open, hinalikan niya ako. Kahit na
ineexpect ko na ang bagay na yun, hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na magulat. Nagsitayuan ang
lahat ng balahibo ko sa katawan nung maglapat ang lips niya sa lips ko. Gusto kong magtitili sa kilig pero
di pwede baka matigil ang paghalik niya sa akin. Actually kasi naglapat lang naman ang lips niya sa lips
ko. Kung inalis niya agad makokonsider na smack yung kiss pero ang pagkakaiba nga lang nagtagal yung
labi niya sa labi ko. Nagbilang ako hanggang sampu, pero hindi pa din naalis yung lips niya sa lips ko.
Hindi na ako gumagalaw, hindi na rin ako humihinga. Pumikit ako. It's rude daw kasi to stare habang
may humahalik sayo.

Krizza... Sabi niya after ng mga 20 seconds pa. Nanghinayang ako kasi inalis na niya ang lips niya.



/>Hmmm...? Nakapikit pa din ako.

Hindi bawal ang huminga. And I heard him chuckled.

Nagmulat ako ng mga mata ko. Ganun ba? I inhaled deeply. Tumawa siya. ANg sarap ng feeling. ANg
sarap ng feeling ng huminga pagkatapos kang halikan ng taong mahal mo.

Next time, don't forget to breath when I'm kissing you. Tapos inakbayan niya ako. Magpapatalo na ako
palagi sa SG election.

May next time pa? And I grinned.



5.

These past 2 weeks ang pinakamasayang mga araw sa buhay ko. Ako na ata ang pinakaswerteng babae
sa mundo. Mayaman na ako, may boyfriend pa ako na uber sa pagkapogi. Ganito pala ang feeling na
maging official girlfriend ni Tamako Sia. Madami ang naiinggit pero feeling mo naman lumulutang ka sa
kaligayahan.

Kaya nga siguro hindi ko napansin na late na pala ako. Hindi kasi ako tinext ni Tamako na hindi niya ako
susunduin. For 2 weeks kasi siya ang sumusundo sa akin mula sa bahay papuntang school. Oh di ba
boyfriend na boyfriend ang dating.

Kaya siguro hindi niya ako sinundo ngayon kasi baka may surprise siya sa akin. February 14 kasi ngayon.
Valentines day! Ayyyiiiie! Ano kaya ang regalo niya sa akin? Diamond ring? Porsche? BMW? O baka
house and lot?

Pagdating ko sa school, naramdaman ko naman ang mga tingin ng mga estudyante sa akin. Iba na talaga
at sikat. Hinayaan ko na lang sila na tumingin sa akin at mamatay sa inggit. Dumiretso na ako sa room
namin. Di ko na nadatnan ang flag ceremony at din a rin ako umabot sa first period namin. Late nga kasi
ako di ba?

Nung nasa second floor na ako, ang creepy kasi walang masyadong taong dumadaan. On going pa kasi
ang first period class tapos madadaanan ko pa ang hunted girls cr sa tabi ng library. Waaa, sana wala
akong multong makita. Nung mapadaan ako sa girls cr na hunted, may narinig akong umungol. Bigla
akong napatigil, tapos umungol ulit. Napatayo



ang balahibo ko.

Syet! May multo nga! Pero para makasiguro ako na multo nga, lumapit ako sa pinto ng cr at dahan
dahan kong binuksan. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Kasi instead na multo ang makita ko, nakita
ko ang isang babae na nakasandal sa pader tapos sa harap niya ang lalaki na hinahalikan siya. So parang
nakaharap ang babae sa akin at ang lalaki nakatalikod. PEro hindi ako nakita ng babae kasi nga nakapikit
siya. Tsk tsk.

Syet! Kala ko multo. Ibang klaseng multo pala. Iba na talaga ang nagagawa ng valentines day. Napangiti
ako at isasara na sana ang pinto nung umungol ulit ang babae. Hmp! Paano sila hindi mabubuko eh ang
ingay nung babae. Haller!

Ahhh Tamakooo..Napatigil ang pagsara ko ng pinto nung marinig ko ang sinabi nung girl. Di ako
makagalaw ng mga ilang seconds habang tinitingnan ko ang dalawa na naghahalikan sa harap ko. After
mga 5 seconds naramdaman ko ang pag-akyat ng dugo sa ulo ko. Mabilis akong lumapit sa dalawa at
hinila ang collar ng lalaki para matingnan kung si Tamako nga ang kahalikan ng malanding girl.

Tamako!?

Krizza? Hindi ko alam kung sino ang mas nagulat sa amin, pero nagkatinginan kaming dalawa.

Anong ginagawa mo?

Can't you see that we're kissing? The B!tch answered me pero di ko siya pinansin. Kay Tamako lang ako
nakatingin.

Why are you kissing her?



Nararamdaman ko na ang pag iinit ng mga mata ko pero hindi pa ako iiyak.

Isn't it obvious? Tapos na kayo. She have this smile that I wanted so much to wipe off by slapping her.
Pero sa ngayon hindi yun ang priority ko. Mas priority ko ang malaman kung bakit hinahalikan siya ni
Tamako. Kahit obvious na, gusto ko pa din malaman mula sa kanya. Hindi uso sa akin ang assumption
kasi hindi naman ako nag aral sa assumption. Okay corny.

We're done. Parang may sumabog na bomb nung sinabi niya yun. Hinintay ko na masira ang cr at ang
building at kainin na lang ako ng lupa pero walang nangyari. Mas nararamdaman ko pa ang pagkasira ng
puso ko.

Bakit? I believe that was the most logical question sa lahat. Bakit tapos na kami. Yun naman ang
tinatanong ng lahat ng mga binibreak di ba?

Hindi kita mahal. Another bomb. Nagkalurayluray na ang puso ko. Pero kaya ko pa to. Kakayanin ko pa
to. Then it sinked in. Hindi kita mahal. Hindi niya sinabing hindi na kita mahal. Sinabi niyang hindi kita
mahal. Hindi niya ako minahal.

You never loved me? Masakit marinig mula sa akin pero kailangan ko pa din malaman. I need to know or
it will kill me.

I don't love you. I just tolerated your whims. And I realized, that it's not even worth trying. Gusto ko
siyang sampalin sa mga pinagsasabi niya. Para lang



matahimik siya. Gusto ko na din siyang pagmumurahin pero masyado akong na shock.

Pagkatapos ng lahat, sasabihin mong you just tolerated my whims? Mabuti sana kung una pa lang sinabi
mo na sa akin na tinotolerate mo lang ako para hindi ako umasa. Alam mo naman na gusto kita una pa
lang but you made me believe that you love me too. Sana hindi ka na lang naging sweet. Sana hindi ka
na lang naging mabait sa akin. Kasi umasa ako na mahal mo rin ako. I clinched my fist para matigil ang
panginginig ng katawan ko. Para din mapigil ko ang sarili ko na sakatan silang dalawa.

Okay! Cut! Nice take! Pahinga muna kayo. PA pakiretouch ng make up ni Krizza. Napatingin kaming tatlo
sa pinto ng CR and I saw Tamadao in front kasama ang iba pang estudyante. We didn't even notice na
may nakikinig at nakakakita na pala sa amin. Tiningnan ko ng masama si Tamadao. Nag peace sign siya
sa akin.

Shut Up! I hate you! I hate both of you! Tapos tumalikod ako kina Tamako at sa B!tch at pumunta kila
Tamadao sa may pinto para lumabas ng CR.

Teka, bat ako nasali? Director alng ako dito. Oi, tol, ano ba! Suyuin mo. Tapos lumapit siya kina Tamako
at tinulak tulak ang kambal niya.

Bakit pa? I didn't ask her to fall in love with me. Sinabi niya yun ng may napakalamig na tono. Tama nga
na there's a thin line between love and hate kasi unti unting




napaplitan ng galit ang pagmamahal ko kay Tamako.

Pagkarinig ko ng sinabi na yun ni Tamako bumalik ako and slapped him. Jerk! Tapos dumaan ako sa
harap ni Tamadao at binatukan ko siya.

Don't make fun of someone else's misery. Especially my misery. I said to Tamadao thru gritted teeth.

TABI! I shouted sa lahat ng nakaharang sa pinto. Palabas na sana ako nung humirit ulit si Tamako.

Krizza, hindi lahat ng gusto mo makukuha mo. Lumingon ako sa kanya at nakipagtitigan.

You have already proven your point. There's no need to rub it in. Pero alam mo Tamako, there's nothing
wrong with loving me. You could have at least tried harder. I walked past all of them with my chin raised
up.

It's just a broken heart and I can handle it at kahit magunaw pa ang mundo, ako pa din si Krizza Marie
Yen. Mayaman.




6

Kahit mayaman ako, umiiyak din ako. Katulad na lang ngayon. After ng scene sa CR, hindi na talaga ako
pumasok. Nagpasundo na lang ulit ako sa driver namin at umuwi ng bahay. At mula nung dumating ako
pumasok lang ako sa kwarto at umiyak ng umiyak. Hindi din ako pinapansin ni Mommy kasi alam niyang
magagalit lang ako pag pinakialaman.

The next day, umiyak pa din ako. Buti na lang Saturday at walang pasok. Kais paano ako makakapasok
kung maga ang mata ko. Lumalabas lang ako ng kwarto pag nagugutom ako. Alangan naman na di ako
kumain? Ayaw ko pa namang mamatay. Hindi worth si Tamako para pagsayangan ko ng buhay. And
besides walang magmamana sa mga kayamanan namin pag namatay ako.

Tinanong nila Mommy kung bakit ako umiiyak ang sabi ko na lang, nabasted ako kaya pinagtawanan lang
nila ako ni Daddy tapos binigay sa akin ni Mommy ang debit card niya.

The next day Sunday, pumunta ako ng mall, nagshopping at nagpaganda. Tapos nagsimba din ako para
magpasalamat sa pagbigay sa akin ni Mommy ng debit card niya.

Pagkauwi ko sa bahay, tapos na ang pagluluksa ko.

Nung pasukan na ng Monday, sinigurado ko na magandang maganda ako na kahit ang mga Diyosa sa
Olympus ay maiinggit. Pero hindi ko to ginagawa para bumalik sa akin si Tamako. Ginawa ko to para
ipakita sa kanya na hindi ako ang nawalan.

Krizza, gumaganda ka ata ah. Ganyan ka ba pag brokenhearted, Lalong gumaganda? Napatingin ako kay





Tamadao na nagsalita. As usual kasama pa din niya ang kambal niya. Ngumiti ako kay Tamadao pero
hindi ko na siya sinagot. Hindi ko tiningnan si Tamako., umalis na lang ako sa harapan nila at dumiretso
sa cafeteria.

For 2 weeks, naging ganyan ang routine ko. I pretend that Tamako don't exist kahit na nakikita ko siya
palagi kahit saan. Pag nagkakasalubong kami, parang hangin lang ang dumaan sa tabi ko. Pero everytime
na nangyayari yun hindi ko maalis ang sakit sa dibdib ko. There's a hallow in my heart na parang may
kulang. So I resorted sa isang bagay that could somehow fill that hallow.

Panakip butas. So, I started b!itchin' around. I flirt with every attractive guy in school. Except of course
sa kambal. I dated most of them. Nakipaglandian ako sa public that everyone started calling me a b!tch.
But I don't really care kasi matagal na nila akong tinatawag na ganyan. Nang agaw ako ng boyfriend ng
may boyfriend and later on drop the guys like a hot potato. Hindi ako naging man-hater, on the contrary,
I love men.

Katulad ngayon, Im with Calvin Klein ang bagong transferee ng school namin. He is a model and he is
quite handsome. Nakita ko kanina na nag iisa siya sa table dito sa cafeteria so, I approached him.
Kawawa naman kasi siya.

You know what Krizza, I think you're the most friendly girl in this school. I smiled widely at him.

Really?

Yes.




And I think I like you already. Tumawa ako ng mahina. Nakakawala kasi ng poise kung hahalakhak ako di
ba? Duh!


I think I like you too. But, I'm afraid I'll end up breaking your heart if you'll like me too much. I give him a
teasing smile. Usually guys love a challenge and I just offered him a challenge he can't resist.

I believe you're worth all the heartbreak . Tapos hinawakan niya ang kamay ko na nasa taas ng table. He
is fast. Kung malandi ako, mas malandi ang lalaking ito.

Don't tell me I didn't warn you Calvin. I am about to touch his face when someone grab my hand and
pulled me away from the table and out of the cafeteria. Nakita ko pa nung tumayo si Calvin para habulin
ako pero pinigilan na siya nina Tamadao at ang mga barkada nila. Nung mahimasmasan ako sa
pagkakahatak sa akin inalis ko ang braso ko na hawak ni Tamako.


What!? Anong problema mo at nanghahatak ka na lang bigla bigla? Sigaw ko sa kanya.

Would you stop flirting with every guy you met? Halos lahat na lang ng lalaki dito sa school nilalandi mo.
Kulang na lang pati kinder i-date mo. Singhal niya din sa akin. I don't know why he is so angry kung in the
first eh siya tong ayaw sa akin.

So anong gusto mo? Ikaw ang landiin ko? Ikaw ang i-date ko? For your information hindi ko
pinagpipilitan ang sarili





ko sa taong ayaw sa akin. Sumigaw na ako. Naiinis ako eh. Akalain mo yun, AKo si Krizza Marie Yen,
mayaman, hinahatak hatak na lang ng ganito at sinisigaw sigawan ditto sa hallway sa labas ng cafeteria?
I kung ipasalvage ko kaya ang lalaking to?

Tumino ka! Hindi ugali ng matinong babae ang ginagawa mo!

Matino ako! Mukha bang mental institution ang paaralan na to? Kung hindi ako matino hindi ako
tatanggapin dito. Parang matatawa ako sa sinagot ko sa kanya. Wala kasing kakonek-konek eh. Kung
hindi lang ako nagagalit, matatawa na talaga ako.

Wag mo akong pilosopohin! Bulyaw pa din niya. Alam mo ba kung anon a ang tingin ng mga tao sayo sa
school na to? Kaladkarin, Easy to get, Flirt...naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. This guy really
have a talent of getting into my nerves and hurting my feelings.

I don't really care. Why do you care? I said calmly. I'm more dangerous when I'm calm. Ibig sabihin, mas
galit ako. At seryoso na ako.

Hindi niya sinagot ang tanong ko. Lumapit ako sa kanya at tiningala siya para magkatinginan kami. Why
do you care indeed Tamako? Why are you affected? Bakit bigla bigla ka na lang ngayon nakialam sa
buhay ko? I touch his face gently and cursed myself. It was instinct. Pero dahil sa ginawa ko hindi na siya
nakagalaw. Nakatingin na lang siya sa akin.

I could be





a whore at wala ka nang pakialam dun. Buhay ko to so stay out of it. This will be the last time na
pakialaman mo ang buhay ko. Ngayon, kung nagseselos ka dahil binibigyan ko ng atensiyon ang ibang
lalaki at ikaw ay hindi, then I'm sorry, but you've lost your chance. Kasi kahit sabihin mo ngayon na
mahal mo ako, hinding hindi na ako maniniwala sayo.





7

And true enough, simula noon hindi na kami nag usap pa ni Tamako. Then 2 weeks after, nung last day
ng examination namin nakatanggap ako ng isang invitation na binigay sa akin ng classmate ko.


Ano to? I asked her

Invitation. Buti ka pa invited. Nakakainggit ka talaga Krizza. Siempre mayaman ako eh. Duh! Pero hindi
ko na sinabi yun. Sayang sa laway.

Para saan ba to?

Hindi mo ba alam?

Magtatanong ba ako kung alam ko? Tinaasan ko siya ng kilay. Kasi parang duh! Hellaer!

Para yan sa despidida party ng Sia twins mamayang gabi. Sa lahat ata ng first year ikaw lang ang invited.
Pero lahat ng 4th year at 3rd year invited. Tapos yung ibang second year. Ikaw lang sa first year. Oo na
ikaw na ang inggit.

Siempre, ganun talaga, mayaman ako eh. Lol. At bakit nila kailangan ng despidida ? Magpapakamatay na
ba silang dalawa? Ngayon pa lang magpapadala na ako ng wreath Di naman halatang galit ako noh?

ANo ka ba!? Sa pogi nila magpapakamatay sila? Sayang kaya. Despidida yun para sa pag- alis nila bukas.
Doon na kasi sila mag-aaral sa Japan. Ang sosyal di ba? Anong sosyal doon?

Ah ganun ba? Tapos nilagay ko sa bag ko ang invitation at nagconcentrate sa last exam namin. After ng
exam niyaya



ko si Calvin mag mall and nag bar kami hanggang hating gabi. Friday naman na ngayon and first time
kong pumasok ng bar. Ito pala ang tinatawag nilang night life. I also had my first taste of alcohol . Ang
saya pala.

The next day tanghali na ako nagising at bumaba na ako sa dining room para mag lunch. Nakita ko ang
katulong namin na naglalagay ng pagkain sa table. Wala kasi sila Mommy at Daddy dahil may business
trip. Lagi naman eh.

Krizza, may sumundo sayo dito kagabi. Pero sabi ko umalis ka kasama ang poging model ng perfume.
Tapos kaninang umagang umaga bumalik dito, eh sabi ko tulog ka pa. Kaya yun umalis na lang siya.

Ano po ang pangalan Ate? Hmmmm.... Sino kaya yun?

Ay, di ko natanong. Basta maputi, pogi, matangkad at singkit ang mata.

Nag isip ako saglit. Si Kim Bum siguro teh. Lol.

Siya nga ata yun. Tawagan mo na lang si Kim Bum baka importante ang kailangan kasi dalawang beses
nang nagpabalik balik eh.

Damn! Di ko alam ang number ni Kim Bum. Di mo natanong Ate?

Bakit ko naman itatanong? Ikaw talagang bata ka. Itanong mo sa mga classmates mo baka alam nila.
Tapos umalis na siya at pumunta sa kitchen. Pagkaalis niya, tawa ako ng tawa. Wow, binisita ako ni Kim
Bum. Lol.

Ay.... May iniwan pala siyang envelope kagabi nasa table. Baka daw kasi dumating ka at nawala mo yung
sayo, ibigay ko daw yan. Tapos tumingin ako sa white envelope na nasa taas ng table.

Tapos bigla akong tumigil sa kakatawa. It was the same envelope na binigay sa akin ng classmate ko
kahapon na nilagay ko na lang basta basta sa bag ko.

Ngayon ang alis nila. Or baka nakaalis na sila. Naramdaman ko ang pagbigat ng dibdib ko.

Goodbye Tamako.




8

Let's drink to that! I drink my vodka buttoms up. Naramdaman ko ang init ng inumin from my throat to
my chest to my stomach and I welcomed it joyfully. Aahhhh! Ang sarap!

Ito namang si Krizza kung makainom parang mauubusan ng alak. Tapos tumawa silang lahat. Ngumiti
lang ako.

Ikaw naman Aly kung makapagdesisyon para kang mauubusan ng lalaki. Nagtawanan ulit sila.

Para namang d pa kayo nasanay kay Krizza eh 13 years old pa lang yan, laman na yan ng mga bar. Hindi
na yan tinatablan ng alak noh!

Kunsabagay. Sang ayun ni Corrs.

Pero di nga Aly, are you sure that you're getting married? Baka on the throes of passion ka lang nung
sinagot mo ang proposal ni...ni.... Sino nga ang bf mo?

Kevin. She supplied.

Ni Kevin.

Di noh. He did it in front of my parents.

OMG! You're doing it in front of your parents?

Gagah! Tapos nagtawanan kaming lahat.

Okay, since desisyon mo yan, congratulations na lang. For Aly and Kevin! Buttoms up! I raised my glass
and the 3 of them raised their glass too.

Damn! Mababawasan na tayo.

Nakakalungkot naman. And we all sighed and looked at each other.




Aminin ko man o hindi mamimiss ko si Aly. She is getting married and It's a fact na nag iiba na ang buhay
ng isang tao pag nagpakasal. By the way, andito kami ngayon sa bar with my 3 close friends, na sina
Yanyan, Corrs and Aly. They are my friends since college and believe it or not I am 23 years old now.

How about you Krizza, kelan ka magpapakasal? I looked at Yanyan and smirked at her.

Duh!

Mali naman kasi ang tanong mo Yan. Dapat ang tanong kay Krizza ay kung kelan siya magseseryoso.


I am serious.

Like hell Kre! Minsan iniisip ko kung kaibigan ko ba talaga ang mga to. Eh most of the time kinokontra
lang naman nila ako.

Nakailang boyfriend ka na ba since new year? 8? 9? Eh March pa lang ngayon. Tapos sasabihin mong
serious ka sa kanila. You drop them like a hot potato.

It's not my fault if I fall out of love. Hindi ko mapipilit ang sarili ko. Totoo naman eh.

You never love them in the first place. You just got tired of them. Jeez! Nagiging hot seat na ako.

Tama. That's why you can't commit to a serious relationship. You never love any of your boyfriends.

Bakit nainlove ka na ba?

Hindi pa, pero at least hindi ko sinasagot ang mga lalaki kung di ako sigurado na





love ko talaga sila.

In short you're leading them on.


Of course not. SInasabi ko sa kanila pag hindi ko sila gusto. Hindi katulad mo manligaw lang sinasagot
mo agad.

Hindi lahat! Pag pangit siempre binabasted ko din. Yuck kaya yun! LOl. Yung iba naman, I'm giving them
a chance to love me. And besides it's a mortal sin to commit myself sa isang guy. That would be utter
selfishness to other guys. The three of them just rolled their eyes.

Hay naku Krizza, hintayin mo lang ang araw na mainlove ka. It's now my turn to roll my eyes. Palibhasa
inlove ngayon yang si Aly kaya ang tingin sa mundo ay in love lahat. Hays.

Nainlove na kaya yan. Napatingin kaming lahat kay Yanyan.

Kanino? Dun sa Model ng perfume na habol ng habol sa kanya nung college? In fairness pogi yun ha.

Hindi dun. Nakita mo naman kung paano pinaiyak yun ni Krizza.

Eh sino?

Yung naging boyfriend niya nung first year highschool siya. Ano nga name nun Kre?

Boyfriend? meron ba? Gumagawa ka na naman ng istorya Yan. Tapos sinipa ko ang paa niya sa ilalim ng
table.

Ouch!

Ahhh. Yung kinukwento niya sa atin nung college. Ano nga name nun? Tama




Sia?

Tapos nagtawanan silang tatlo. Hindi! Adik to. Tamako Sia. Saan na kaya yun Krizza?

Aba malay ko. Baka nasama sa nasawi sa lindol. And for your information, 2 linggo lang kami nun noh!
Hindi pa nga sure kung naging kami nga. Baka hallucination ko lang yun.

Kaya siguro hindi ka mainlove inlove sa ibang guys kasi Sia pa din ang mahal mo.

Tama! Nagkasabay pa si Yanyan at Corrs. Kaazar naman!

Duh! Ang tagal tagal na nun and besides bago pa siya lumayas dito sa Pilipinas, wala na akong pagtangi
ni katiting na pagtangi sa kanya.

Weh? Di nga!


Weh? Yes nga!

Sure ka?

Oo naman! Tapos uminom ulit ako ng vodka.

Mukhang hindi eh. Pinagtutulungan ako ng mga kumag na to ah!

Hmp! Kahit magkita pa kami ngayon, kahit isaksak pa siya sa baga ko. Kahit paghubarin pa siya sa harap
ko never ko siyang magustuhan. Kahit pagnanasa ko hindi na mabubuhay kung siya ang kaharap ko.

Woooohh! Ang habang speech noon ah. Pero di pa rin ako maniniwala.

Kung ayaw niyo maniwala eh di pustahan na lang. Mayaman ata ako.

Oi pustahan daw oh!

Sige ba! How much?



Ay sheeeet! Nakalimutan ko na bilyonaryo pala ang mapapangasawa ni Aly.

Isang milyon. For sure kahit si Aly magdadalawang isip na pumatol.

Oo ba! Nagulat ako na si Yanyan ang sumagot. Sa lahat kasi sa amin siya ang pinakakuripot. Kaya lalong
yumayaman eh, kasi kuripot.


Sure ka Yan?

OO naman. Sure na mananalo ako. Magaling akong tumingin ng investment. Within this year Krizza. Pag
hindi ka pa rin inlove by the end of the year talo na kami.

Sus kahit habaan mo pa eh. Nakikita ko na ang 1million check sa harapan ko. Napangiti ako.

Basta deal na yan ah.

Drinks for the ladies. Napatingin kaming lahat sa waiter na may bitbit na tatlong drinks.

Kanino galing?

From that guy over there.

Napatingin ako sa tinuro ng waiter na table sa likod namin, but ang nakita ko na lang ay ang likod ng guy
na papalabas ng bar.



9

I woke up with a heavy head. Ito lang palagi ang drewback kung mag iinum ako kasi kinaumagahan
nagkakahang over. Aisssshhhh! I looked at the sorroundings around me at napapalo ako sa noo ko.
Ahhhh! Dito na naman ako natulog sa condo ni Yanyan. Siguro pinilit na naman nila akong di magdrive.
Mga pakialamera talaga ang mga kaibigan kong yun.

I checked at the clock and it's only 7AM in the morning. Aba, himala ata na ang aga ko ngayon nagising.
Usually kasi pag nag gigimik kami tanghali na ako gumising. Tumayo na ako, nagtoothbrush at
naghilamos tapos pumunta na sa kitchen ni Yanyan. Nagtataka kayo siguro kung bakit parang bahay ko
na to ano? Siyempre kasi 2 times a week ba naman akong matulog dito kaya siyempre may mga
personal things na rin ako dito.

Pagdating ko sa kitchen, walang tao pero may toasted bread at brewed coffee na. Maaasahan talaga ang
mga katulong ni Yanyan. Kumuha ako ng kape at bread at naglakad papuntang terrace kasi for sure
andun silang tatlo.

And she's not telling us about it?

I can't believe she kept it from us.

But why would she do that?

I don't know. Sabay sabay na sabi ni Aly and COrrs.

But is it true? Baka rumor lang yan. You know, how gossips are.

Hello Corrs, it's her Mom who said it.

Hoy! ANo yan! Gulat ko sa kanilang tatlo.

Ayyyyy Sheeet!!!! Sabay pa silang tatlong napatalon. Tumilapon pa ang kape ni Yanyan. Nabitawan ni Aly
ang toast niya at nabitawan din ni Corrs and newspaper na hawak niya na pinagkakaguluhan nila kanina.

Ano ka ba naman Krizza, ang aga aga nanggugulat ka!


Eh kasi naman, ang aga aga, nagtsitsismisan kayo! ANo ba kasi yan? Hindi nila ako sinagot. Instead
tiningnan lang nila ako ng masama. They are creepy when they're doing that. Parang mga witch lang kasi
hindi pa sila nagsusuklay.

What!?

Ikaw nagtatago ka na ng sekreto sa amin.

Anong sekreto ang pinagsasabi niyo? And please stop looking at me like that. You're creeping me out.
Tapos natulala na lang ako nung nilagay ni Corrs sa pagmumukha ko ang newspaper na nakabukas ang
society column.




The gorgeous Krizza Marie Yen, no longer available.
[/size]

Tapos may nakalagay na malaki at maganda kong picture. Tapos tumawa ako. Tumawa ako ng malakas.

Nagpapaniwala kayo sa ganito? Alam niyo naman how gossip works. Sus! Sino ba ang nagsulat nito?
Wala na atang mapagkikitaan. Then I chuckled. Pero silang tatlo ni hindi ngumiti. Nakatingin lang sila sa
akin.

You don't know that you're engaged?

Me? Engaged? C'mon, Aly, what the hell. Of course I am not engaged. Malapit na talaga akong maasar.
Hello! Kakabreak ko lang sa last bf ko tapos engaged na agad ako? What a joke!

You're Mom said so.

My what? Kung ano ano na lang ang naririnig ko. Hangover lang ata ito.

Your Mom. Look here. Tapos tinuro niya sa akin sa baba kung saan may picture si Mom kasama ang
reporter na nagsulat ng article tapos may caption:




The Mom of Krizza Marie Yen confirmed to us that their only child and daughter is already engaged to a
mysterious guy whose identity will be revealed to us during their engagement party this coming
Saturday.

Parang biglang nanlaki ang utak ko sa nabasa ko. How the hell did that happen? Paano akong naengaged
na hindi ko alam! What the Efff! Natulala ako for a while.

Hindi mo talaga alam? Tanong ni Corrs sa akin na siyang dahilan kung bakit ako nawala sa pagkatulala
ko. I grab the newspaper and hurriedly walked to the door.

Teka Kre saan ka pupunta? Tapos humabol silang tatlo sa akin.


Pupuntahan ko ang Mommy ko para I confirm ang kalokohang ito.

PEro... wala ka pang tsinelas! Dali dali kong sinuot ang unang pair ng slippers na nakita ko.

Won't you at least get dress?



Nakapajama ka lang! Pahabol ni Aly pero hindi ko siya pinansin.

Magsuklay ka muna! Pahabol din ni Corrs.

I don't care! There's no way in hell that I would allow something like this to happen to my life.

I will call the valet to prepare your car at the lobby. Lumabas na ako ng condo unit ni Yanyan. Nag uusok
ang ilong ko. Anong kalokohan na naman ang naisip ng nanay ko? If this is a joke, this is a very bad joke.
But I do hope this is only a joke.

Pagbaba ko sa lobby, pinagtitinginan ako ng mga tao. Siguro nagtataka sila kung bakit may lumabas na
babaeng nakapajama, magulo ang buhok at nanlilisik ang mata na lumabas. I almost glared at the people
staring at me. Mga pakialamero talaga ang mga tao. Nakita ko ang kotse ko sa harap ng entrance kaya
sumakay na agad ako. I didn't bother to thank the valet, ni hindi ko binigyan ng tip. Nasa condo ni
Yanyan ang bag at pera ko. Pagkasakay ko pinaharurot ko na ang kotse ko papunta sa amin. I wanted to
be there as soon as possible.

Binuksan ng guard ang gate bago pa ako makalapit baka nahalata niya na pag hindi niya yun gagawin
babanggain ko ang gate. Basta ko na lang pinatigil ang kotse ko sa harap ng bahay, Ni hindi ko pinark ng
maayos.

Pagkapasok ko sa bahay, I saw Mom sitting at the sofa. I stormed to her and slammed the newspaper at
the center table tapos hinarap ko siya.



Mom what the hell is this!?

Good morning dear, maaga ka ata ngayon? She took her time looking at the paper and then dahan
dahan niyang kinuha ang tasa ng tea niya and took her time sipping it. After that tiningnan niya ulit ang
newspaper. Ang bagal bagal naman! Nakakainis. Nakakairita.

Just answer my question Mom. Why did you tell the whole wide world that I'm engaged? I feel like
shouting at her pero hindi ko magawa kasi nga nanay ko siya. Ahhhhh ! Bakit pinapahirapan ako ng
mundo ng ganito?

So you've heard. Then she smiled at me. She dares smiled at me despite everything that's happening to
me because of her?

Obviously. Mom, why did you tell that reporter that I'm engaged? The coolness in my Mom's voice
irritates me. How can she be so cool about everything?

Because you are. And she again sip her tea.

Is this some kind of a sick joke of yours!? It's not funny Mom. This time hindi ko na talaga mapigilan ang
sarili ko. Naiinis na talaga ako. How can she control my life like this.

Im serious dear. Tiningnan niya ako sa mata. At bigla akong natakot sa kaseryosohan na nakita ko sa mga
mata ni Mom. Ohhhhhh Sheeet!

You can't be serious! You know I won't allow this to happen. I can't just marry any random guy you've
picked



for me. And you know very well know that I won't agree with your plans. I said almost hysterically
hoping that somewhere between the lines Mom would just laugh and said, "Joke lang dear. Have a good
rest".

Even if it would cost you all of your inheritance? Nanlaki ang mga mata ko? May in-he-ri-tance?
Napalunok ako.


I have a trust fund. I can live without my inheritance. Well that's right, it's enough for me but if I would
be strip of my inheritance, I wouldn't be that rich anymore. Baka mamatay ako! Ohhh God!

But you can't have you're trust fund until you're 25 dear. It's written in you're granny's will and it is still
under our care. Di ko alam kung paano ka mabubuhay sa loob ng dalawang taon ng walang pera. Napag
usapan na namin to ng Daddy mo at pumayag na siya so don't try to appeal to him. He won't listen. She
just keep on sipping her damn tea. How cool is that?

You're really serious Mom? Gusto ko nang umiyak, pero hindi naman ako naluluha. Pati ang luha ko
ayaw makipag cooperate. When I was young, pag umiyak ako binibigay lahat sa akin ang gusto ko. Pero
ngayon, why did this damn tears wouldn't fall?

I am dear.

Why are you doing this to me Mom? Wala na akong magagawa. Ayaw kong maging poor. Simula chapter
one pinangangalandakan ko na


mayaman ako and then bigla na lang akong magiging poor? No way! Subway! But there must be a
reason kung bakit nila ito ginagawa and in that reason maybe I could find my way out of this mess.

Gusto na naming magtino ka Krizza Marie. She said sternly.

Oh my God! Oh my God! I am just dreaming! I am just drunk and having the worst hangover ever!
Nanlumo ako at napaupo sa sofa na kaharap ni Mommy. Inalog alog ko pa ang ulo ko. Baka nga
hangover lang ang lahat ng to. I brushed my hand to my uncombed hair na baka pag ginawa ko to at
gumanda ako sa harap ni Mommy, magbabago ang isip niya. Tapos tumingin ako kay Mom.


And who is this stupid guy na pumayag sa kalokohan niyo? Maybe if I knew kung sino ang lalaki,
mapakiusapan ko siyang mag back out. Or much better babayaran ko siya para mag back out. I will sell
my soul to the devil just to have my freedom back.

Dear he is not stupid and he's at your back right now listening to your dramas. Ohhh Sheet!!! Nanlaki
lalo ang mata ko. Tapos unti unti akong lumingon.

Whatdapakinghell! Napasigaw ako at biglang napatayo sa kinauupuan ko. Ikaw! Tamako, you are my
fiancee? This can't be happening. There's no way in hell na totoo ang lahat ng to. Parang matatawa ako
na maiiyak. Damn! Sinasabi ko na nga ba panaginip lang ang lahat ng to eh. There's no need



to fuse Krizza. Everything is just a bad dream. Wag kang magpanic!

Pero ang panaginip na yun ay biglang naglaho nung nagsalita siya.

Yes, he said with that crisp, masculine voice of his and with a lazy smile on his lips. I am that stupid guy.
Sadly. Napanganga lang ako. Pero sa isip isip ko.....

PACKKKERRRSSS!!!




10

Humawak ako sa gilid ng sofa kasi feeling ko matutumba ako. Parang kagabi lang pinag uusapan namin
siya pero ngayon andito na siya sa harapan ko. Grabe naman kung magbiro ang tadhana sa akin. Sagad
na sagad. And why did he manage to become so handsome after all these years? Kung dati matangkad
siya, ngayon mas tumangkad pa siya. Mga 6 na ata ang height niya. At ang pisngi niya, nahiya atang
tumubo ang pimples kasi ang kinis kinis tapos mamula mula pa. And he still have that chinky eyes na
parang laging nakangiti. Why did this devil manage to be so handsome? It's so unfair to the other male
specie.

Nasatisfy ka naman ba sa nakikita mo? Parang binuhusan ako ng malamig na malamig na tubig nung
marinig ko siyang magsalita. Nahalata ba niyang pinagmamasdan ko siya? Malamang Krizza, magkaharap
kaya kayo.

Ano ang pinagsasabi mo? Sige lang, magdeny ka pa. Lol.

Tapos ka na bang titigan ako? He said smiling. What a smile! Napakurap ako. Paccckkkkerrrs talaga!
Whew! Para mawala ang pagkapahiya ko, inirapan ko siya, tapos nameywang at binulyawan.


What are you doing here?

Okay, I'll leave both of you for a while. Krizza be nice to him. And if you want privacy, Krizza's room is
available. Napatingin ako kay Mom. Naku, kung di ko lang talaga Nanay to. Naku!!!



/>I am nice to everyone and Mom! There's no way in hell that this guy is going inside my room! Pero
hindi na ako pinansin ni Mom. Umalis na siya sa living room at iniwan kaming dalawa ni Tamako.
Nagkatinginan kami. I glared at him.

You really contemplated on that huh?Hindi pa rin maalis alis ang ngiti sa labi niya. AT isang bagay ang
napatunayan ko. Hanggang ngayon playboy pa din si Tamako Sia.

Contemplated on what? Napataas ang isang kilay ko.

Me. You. Your room. He said grinning.


You wish! Hindi naman masama ang mangarap. Yun nga lang hanggang pangarap ka na lang. At bakit ka
ba andito? Ang aga aga, pinopollute mo ang hangin sa kabahayan namin.

Didn't you hear your Mom? We are engaged, that's why I'm here. To formally introduce myself to my
fiance. But I believe there's no need for a formal introduction. It's nice meeting you again Krizza.

Duh! I rolled my eyes. Nice meeting me again? Nagbibiro ba siya? At ano naman kaya ang kapalit sa
pagpayag niya na magpakasal sa akin? Hindi pwedeng wala. Knowing him.

Tumawa lang siya sa naging reaction ko. Mas lalong sumingkit ang mga mata niya at nagsisimula na
akong mairita.

And for your information, there's no way in hell that I'm gonna marry you. Kung magpapakasal ako hindi
yun



sayo. Pahahanapin ko sila Mommy ng ibang lalaking ipapakasal sa akin. Kahit taong grasa pa siya, basta
hindi lang ikaw!

What's wrong with me? As far as Im concerned, I'm perfect.Kita niyo?


Duh!

He just chuckled sa outburst ko. Pinanlakihan ko siya ng mata. Nakakainsulto lang. Nag aapoy na ako
dito sa galit tapos siya tatawa tawa pa. Grrr!

Why are you laughing? Anong nakakatawa? Mukha ba akong clown? Grrr.. Nakakainis talaga!

You're pretty when you're mad. Namumula ang pisngi mo pati ang ilong mo! I think I like you already.
Gusto ko siyang hambalusin ng sofa at center table sa sinabi niya. I like you already? Huh! Para namang
kung magsalita siya eh di ko pa naranasan ang kamandag niya.

Shut Up! Hinding hindi ako madadala ng mga banat mo!

It was really nice meeting you again Kre. I've never known someone with half of your temper. Lumapit
siya sa akin at napaatras ako.

Don't you dare come near me. And don't call me Kre! Hindi ko alam kung bakit parang natakot ako nung
humakbang siya palapit. What if yakapin niya ako? Eh di masaya!-author

And why not? He said advancing nearer. Sheet!!

Because only Yanyan calls me Kre. Napaatras ulit ako.

No, I mean why can't



I come near you? Napanganga ako. Why nga ba? Damn! I can't even think sensibly. Where did all my
brain cells go?

Di ba kahit isaksak pa ako sa baga mo, you wouldn't like me? Napasinghap ako. Feeling ko nanlalamig
ang buong katawan ko. Tapos lumalapit pa siya ng lumalapit sa akin.

Even if I would strip naked in front of you hindi ka maapektuhan di ba? Ohhh my God! Siya! Siya yung
lalaki sa bar! And narinig niya ang pinag usapan namin. Siya yung nagbigay ng drinks. Oh sheet na
malagkit talaga!

Gusto kong subukan just to make sure na totoo yung sinabi mo sa mga kaibigan mo. He have that sexy
smile on his lips. And he slowly unbuttoned the top button of his shirt. Waaaaaaa.. Wag!!! Pwede ,
pwede bang wag ka munang maghubad? Pwedeng sumayaw ka habang naghuhubad? Lol.

Then sinunod niyang alisin ang pangalawang butones ng damit niya. Kunti na lang makikita ko na ang
chest niya. Halos hindi na ako makahinga. Ano ang ginagawa niya sa akin? Putragis naman! Babae lang
po ako! Mahina ako sa temtasyon. Wag niyo akong hainan ng ganitong agahan Lord. Baka gawin ko ring
tanghalian at hapunan. Whew!

Don't you dare! I shouted at him when he was about to get rid of the third button. Hindi ko na makakaya
to. Baka mawala ako sa sarili ko at ako na mismo ang maghubad sa kanya. Ampupu naman kasi!

Getout of my house. Lumayas ka dito. And I mean now! Tapos nagtatakbo ako paakyat sa hagdan
papuntang kwarto ko.

Do you want me to continue this in your room? He shouted after me.

Get lost! Narinig ko pa ang malakas niyang tawa bago ko ibagsak pasara ang pinto ng kwarto ko. Bwisit
na demonyo yun!

Leche!

Pero sayang yun!



Ayyyyyy! Bwisit!



11

Nagkulong ako sa kwarto ko pagkatapos kong umakyat. Pinilit kong huminahon. Kakabwisit talaga ang
lalaking yun. Nakakasira ng good vibes. Grrrr... Kung maghubad kasi siya dapat sinagad sagad na niya. Di
yung pasuspense pa siya. Kaazzzzzzaaaar!

Pagkatapos kong kalmahin ang sarili ko, nakatulog ako. Hahaha. ANo pa nga ba ang ineexpect niyo sa
isang taong puyat at pagkagising eh sobrang stress pa ang naranasan?

Nagising ako ng mga lunchtime kaya naligo na rin ako at nag ayos. Siguro umalis na yung Tamako na yun.
Bumaba na ako ng hagdan at pumunta sa dining room para kumain. Tahimik at buong bahay at halatang
walang tao. Mabuti naman kung ganun. At least, tahimik na ang buhay ko. Joke joke lang ata yung
kanina eh.

Pagkatapos kong kumain pumunta ako ng garden para maupo sa favorite hammock ko at magpahangin
pero laking gulat ko nung nakita ko si Tamako na nakahiga sa hammock ko.

Nakapikit siya at mukhang hindi niya napansin na dumating ako. Kahit pagtulog, ang cute cute niya.
Parang anghel. Ang sarap tuloy patayin para makasama na niya ang iba pang anghel. LOl.

Hoy! Inalog ko ang hammock! Muntik na siyang mahulog buti na lang mahaba ang mga legs niya kaya
nakaapak kaagad siya sa grass.

Ano!! Pabulyaw niya na sagot sa akin. Halatang nagulat siya nung inalog ko siya. Kita mo to! Bastusing
bata! Hindi ba niya alam na nasa pamamahay ko siya? At hammock



ko ang tunutulugan niya? Buti nga di ko siya tinulak eh. Dapat nagpapasalamat siya sa akin!

Aba kung makabulyaw ka wagas ah! Pamamahay mo ba ito? At ano ang ginagawa mo sa hammock ko?
Ano pa ang ginagawa mo sa pamamahay ko? Di ba pinalayas na kita kanina? Ano ka ngayon?

Nagulat ako nung ngumiti siya sa akin. Tapos tiningnan niya ako ng matagal. Parang nakakaloko lang ang
tingin niya. Hmp! If I know, pinagnanasaan na niya ako. Nagger ka pala. Sabi kasi ni Mommy dito na ako
magdidinner? Tapos ngumiti ulit siya. Tapos nagregister sa utak ko ang sinabi niya!

Mommy!? How dare you call my Mom, Mommy? Sino ang nagbigay sayo ng karapatan? Talaga naman!
Feel na feel ata niya? Duh!

Sabi niya Mommy na daw itawag ko sa kanya.Para rin daw masanay na ako pag kinasal tayo. Tinakpan ko
ang tenga ko bago niya matapos ang sasabihin niya.

Kabwisit lang! Kailangan ba talagang i-remind ako tungkol sa bagay na yun? Tumalikod na ako sa kanya
at iniwan siya sa hammock. Nawalan na ako ng ganang magpahangin.

O, saan ka pupunta? He called after me. Nilingon ko siya at nginitian ng pilit. Yung nakakainsulto.

Sa impyerno! Bakit sasama ka? I gritted my teeth.

Hindi. Pero ipapabaon ko sayo pagmamahal ko. Napanganga ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kong
namula ako. At hindi ko


rin alam kung bakit naapektuhan ako sa banat niya na ganun. Kaya instead na kung ano pa ang masabi
ko, tinalikuran ko na lang ulit siya at naglakad.


Krizza! Tinawag niya ulit ako.

Ano!! I shouted at him pero di ko siya nilingon. Mamaya kung ano ano na namang banat ang gawin niya.
Baka akala niya maapektuhan pa ako.

May naiwan ka! Napalingon ako bigla sa sinabi niya? Ako? Naiwan?

Ano na naman!? Sigaw ko sa kanya. Masisira na ata ang vocal chords ko kakasigaw sa kanya. Babalik na
sana ako kung saan siya naakupo kung hindi ko lang nakita ang nakakalokong ngiti niya. Alam niyo yung
ngiting demonyo? Yun yun eh!

Ang puso mo! Ito oh hawak ko. Tapos tumawa siya ng malakas, sapol pa niya ang tyan niya kakatawa. AY
leche! Pinulot ko ang isa kong tsinelas at binato sa kanya. Nakailag siya pero tawa pa din siya ng tawa.
Kabwisit talaga. Pumasok na ako sa bahay at dumiretso sa kwarto ko at nagbihis. Di na ako makakatagal
dito ng isang oras pa kasama ang lalaking yun. And I can't believe that he got me twice.

Pumunta ako sa bahay ni Yanyan pero unfortunately pumasok pala siya sa office niya. Parang adik din
kasi yang si Yanyan eh. ANg yaman yaman pero nagtatrabaho sa isang company na di naman sila ang
may ari. Tapos ayaw niyang magtrabaho sa company na sila ang may ari. Kakaibang trip meron ang
babaeng yun.



And take note, kala mo naman model employee, eh ni hindi nga pumapasok on time yun eh. Tapos
papasok lang siya kung kelan niya gusto. Gusto lang ata niyang may makunsumi sa kanya. At bakit ba
kinukwento ko dito ang buhay ni Yanyan? Hayaan niyo siyang magkwento ng buhay niya sa sarili niyang
kwento.

At dahil nga naisipan ni Yanyan na magsipag, wala akong nagawa kundi ang gumala. Ayaw ko naman
umuwi sa bahay. And besides makakapunta naman ako kahit saan ko gustuhin pumunta kasi nga
mayaman ako di ba? May aangal? Wala? Good.

Nung 6pm na nagkita na lang kaming tatlo sa bar sa paborito namin. Sa bar na pinuntahan namin kagabi.
Naalala niyo naman siguro ang pustahang naganap kagabi di ba?

Gusto ko nang mamatay! I'm doomed. I wanna kill myself. Corrs, Yanyan and Aly looked at me with their
droopy eyes. All of them yawmed. MUla 6pm at ngayon10pm na, wala na silang narinig sa akin kundi
ang nangyari kanina sa bahay.

I feel what you feel Kre. Yanyan patted my back and drink the vodka in front of her at the same time.
ANg galing talaga pag babae noh? Kayang kayang mag multitask.

Naawa ako sayo Krizza. Mahirap nga ang ganung sitwasyon. Corrs also patted my hand.

I wanted to help you with your problem. Sinalinan ni Aly ang baso ko ng vodka. Ang dami ko nang
nainom pero di pa din ako nalalasing.

We wanted to help you Krizza.


Sabi nilang tatlo. Damn! Hindi talaga ako nagkamali sa pagpili sa kanila bilang friends ko.
Napakamatulungin nila at feel na feel ko talaga ang concern nila sa akin. They're the bestest friend a girl
could have. I can't live with out them. T_T


If you want Kre, ako na mismo ang bibili ng lubid. I'll make sure it's durable. Ilang meters ba ang
kailangan mo? Kailangan ba ang makapal? What color do you want? Napatingin ako kay Yanyan na
nagtataka. ANong lubid ang pinagsasabi niya? Alam ko kahit magpapakamatay ka, gusto mo pa din ang
fashionable na lubid. Gusto mo ba ng pink? I was about to spank Yanyan nung hinawakan ni Aly ang
kamay ko.

If you want Krizza, I could borrow the gun of my Dad. AFP General kasi ang ama ni ALy. Gusto mo ba
yung walang tunog? Dad also have that. Or kung ayaw mo ng hiram bibili na lang ako ng bago. Don't
worry, license ang bibilhin ko para hindi ka maakusahan ng illegal possession of firearms. Mamimiss
talaga kita Krizza. Then she dubbed her eyes with her hanky. Ay ta3! Akala ko ba...

Aly, they can't accused her if she's already dead.

Yeah right! Iba talaga pag graduate ng UP. ANg smart mo talaga Corrs.

Thanks ALy. But ang messy naman kasi ng suggestion mo. Krizza, if you want a peaceful death, I could
talk to our chemist and formulate the most potent potion



for you. I'll make sure that it's exclusively made for you para walang makakagaya. I know how much you
hate duplicates. Do you want strawberry flavor for your potion? May pharmaceutical company kasi sila
Corrs pero tae naman! ANong pinagsasabi nila?

Pinagbabatukan ko silang tatlo. Ang aadik lang eh! Gusto na akong mamatay.

Ouch! Bakit mo kami binatukan? Tapos hinilot nila ang mga batok nila.

Bakit gusto niyo akong patayin?

Hindi ah! We just want you out of your misery.

Yeah!

By killing me?

No. You wanna kill yourself di ba?

Yes! Nakikipagemphatize lang kami sayo.

Ayaw naming nahihirapan ka.

We're making things easier for you!

Yeah!

Ah basta ayaw ko pa din makasal sa lalaking yun. I pouted. Nagkatinginan silang tatlo.

Mas gusto mo pang maging pulubi? Napaisip ako sa sinabi ni Corrs. OO nga pala. Ahhhhh!

Hindi! Gusto ko pang uminom! I motioned for the waiter to come but nanlaki ang mata ko nung makita
ko sa harapan ko si Tamako na nakangiti sa harapan ko.

Hi girls! Miss me? Said the dimpled guy beside Tamako.

Nanlaki ang mata nila Corrs, Aly at Yanyan.

Olympian Gods!

Sir JC?

Are you freaking stalking me?

That ryhmes.

Yeah!


12
That rhymes.

Yeah! He said grinning. Parang nanlaki ang ulo ko. Anong ginagawa nila dito?


What the hell are you doing here? I ask Tamako almost shouting at him. Nagsasalubong din ang
eyebrows ko. Pati ba naman dito sinusundan ako ng ulupong na to?

I am stalking you. I wanted to make sure that you are not wasted sa engagement party natin bukas.
Nanlaki ang mga mata ko pati na rin ang mga mata nila Corrs, Yanyan and Aly. Ampness lang. Bukas na
ba yun? Bat ang bilis naman ata? At naalala pa yun ng author? Akala ko makakalimutan na niya kasi
matagal na siyang di nag update ng story na to. AMpness! Ampness! Ampness!

How sweet! I looked at Aly who stared dreamily at the ceiling. Geez, iba talaga ang epekto pag inlove
ang isang tao nagiging sira ulo.

Won't you introduce us to your friends? Tinaasan ko lang siya ng kilay. Bakit ko kailangan iintroduce siya
sa mga friends ko? Mamaya agawin pa nila siya sa akin. Ano daw? Ano bang pinag iisip ko? Erase erase.

Ahihi! Napatingin ako kay Yanyan. Tapos siniko niya ako. Hi sir JC. Tapos nagblush siya, tapos nagpacute!


Hi Yan! Sabi nung poging drop-dead gorgeous, matangkad at drop dead gorgrous nasabi ko na bang drop
dead gorgeous? na lalaki na katabi ni



Tamako sabay ngiti. Feeling ko hihimatayin si Yanyan anytime at hindi lang si Yanyan, pati sina Corrs and
ALy mukhang na-star struck sa lalaki. OO aaminin ko, malakas ang appeal niya pero hindi na siya ang
bida sa istoryang ito. Tapos na ang kwento niya, di na dapat siya pinagpapantasyahan. Lol.Ang bitter
talaga ng author. Kasalanan naman niya kasi dinelete niya sa friends niya yung Oca. Gumanti tuloy! Lo l!

Kilala mo siya Yan? OO nga bakit sir JC ang tawag ni Yanyan sa drop dead gorgeous na lalaking ito?

Oo naman. Siya ang boss ko. Tapos bumulong sa akin. Yummy di ba? Tumaas lang ang kilay ko. Kahit
gaano pa siya ka yummy, hindi ko pa rin siya type. Birds of the same feather flock together. Kita mo nga
magkakasama sila.

Nagulat na lang ako nung biglang tumabi sa akin si Tamako at inakbayan ako. Ampupu! Kailan pa siya
nagkaroon ng karapatan na akbayan ako? Pero infairness ha, ang bango talaga niya.

Kre, won't you introduce us to your friends? He smiled sweetly at me. Ohhhhmyyyyyyyyy!

Hi! I'm Corrs, tapos she offered her hand to Tamako. Napansin ata niya na wala akong planong ipakilala
sila sa mga kasama ni Tamako. So ikaw pala si Tamako, I've heard a lot about you, in fact... Ouch! Sinipa
ko ang paa ni Corrs sa ilalim ng table bago pa kung ano ano ang sasabihin niya tapos pinandilatan ko


na din siya.

I'm Aly, sabay pa cute. Sayang engaged na ako. Pwede na sana sa akin ang kambal mo. Aray! Ano ba
Yanyan! Bakit mo inapakan ang paa ko? Napatingin lang kami kay Yanyan who is smiling dreamily and
looking only at Tamadao. Anong nangyayari sa kanya?

Hi Kay Tamadao pa rin siya nakatingin. Ni hindi niya inaalis ang tingin niya kay Tamadao. Nakatingin lang
kaming lahat sa kanilang dalawa. Para may sarili silang mundo. FVcking Hell.

Hi, it's a pleasure to met you, I'm Tamadao. OMg! Don't tell me.....

The pleasure is all mine. Walis ka ba? Yanyan asked Tamadao seriously. Pero natatawa ako kasi parang
wala sa hulog ang tanong na yun. Makabanat lang ano?

Why? Yung tinginan nila. It's giving me chills.

Because you just swept me off my feet. Muntik na akong mapahagalpak ng tawa sa sinabi ni Yanyan.
Benta yun ah.

I don't know your name, but..... can I call you mine? P*****I** Sh!T! Nakakasuka!Narinig ko ang
hagikgik nila Corrs at ALy. Mayamaya pa hindi na kami pinansin ng dalawa. Sila na lang ang nag usap
kaya hinayaan na lang naming sila sa sarili nilang mundo.

JC, bago itanong ng mga reader, kamusta na kayo ni Joanne?

How did you know about Joanne?

Duh!



I've read your story kaya.

Story?

Oo kaya, sa CC....Ouch! Corrs! Bakit ka nambabatok?

Wag ka ngang spoiler! Hindi pa niya alam ang mangyayari sa kanila ni Joanne. Mamaya ma pre emp siya
maiiba pa ang ending ng story. Bulong ni Corrs kay Aly.

Ayaw mo nun? May chance tayong agawin siya kay Joanne. Ganting bulong ni Aly.

Kunsabagay. Tapos nag apir silang dalawa. Mga sira ulo lang. Lol.

Girls, would you mind if mauna na kami ni Krizza? Tiningnan ko siya ng masama. Hello! 11PM pa lang.
ANong uuwi na? Ang aga aga pa kaya.

Sure. It's okay. Pagod na rin kaming magbantay dyan pag nalalasing. Sige go lang kayo. Kita mo tong si
Corrs, pinamimigay na ako.

Well, I do mind. Tiningnan ko si Tamako with matching nanlilisik na mata.

Well, I am not asking your opinion.

Well, in case nakalimutan mo, you are talking about me. Aba kung makapagsalita akala mo kung sinong
pogi. Well, pogi naman talaga siya pero... tsssss...

Will you just shut up? He told me to shut up? Nabasa niyo yun?

Will you let go of me? I tried na alisin ang kamay niya sa balikat ko na kanina pa pala nakaakbay sa akin.

Kanina pa ako nakaakbay sayo


ngayon ka lang nagreklamo.

Eh sa gusto kong magreklamo, may reklamo ka? Pinanlisikan ko siya ng mata. Akala niya siguro
mapapasunod lang niya ako basta basta? Asa pa siya.

Wala. Then walang Sali-salita, binuhat niya ako na parang sako ng bigas. Nagsisigaw ako at
pinaghahampas ang likod niya pero parang walang effect sa kanya. Ni hindi niya nararamdaman ang
bigat ko.

Bitawan mo ako! Ano ka ba! Adik ka ba!? Hindi pa din niya ako pinansin. Ni walang pumigil sa kanya.
Tinitingnan lang kami ng mga tao habang papalabas kami ng bar. Hindi pa rin niya ako binibitiwan
hanggang sa makarating kami sa parking at binuksan niya ng isang kamay niya ang kotse niya and
unceremoniously dropped me in the passenger seat. I tried to calm my head kasi mahilo hilo pa ako sa
ginawa niya. Ikaw ba naman buhatin ng nakabaliktad. Whew!

Ang bigat mo ha! I looked at him ng hindi man lang inayos ang buhok ko na nagkabuhol buhol na ata.
MUkha na siguro akong si Sadako sa gulo ng buhok ko.

WHY THE HELL DID YOU DO THAT!? NASISIRAAN KA NA BA NG ULO!? Isipin niyo na lang kung gaano
kalakas nag boses ko habang binubulyawan ko siya.

Hindi..

ANO BA ANG KARAPATAN MONG BUHATIN NA LANG AKO BIGLA BIGLA?

Tsss....

HINDI MO NA AKO BINIGYAN NG KAHIHIYAN!




Mer...

NI HINDI MO NIRESPETO ANG GUSTO KO!

Kasi...

NI HINDI MO TINANONG KUNG GUSTO KO NANG UMUWI!

Hin...

ANONG AKALA MO SA AKIN? NAKAKABUWISIT KA! AKALA MO KUNG SINO KA! YOU JUST BARGE INTO
MY LIFE AND MESS EVERYTHING. ANO BA ANG PROBLEMA MO HA? BAT DI KA NAGSASALITA!
MAGSALITA KA! Napatingin ako sa kanya. Nakaupo lang siya sa driver seat at nakatitig sa akin. Nakangisi
pa siya. Nang aasar ba siya?

ANO ANG NGiNINGITI NGITI MO DYAN? Hindi pa rin siya nagsalita. At mukhang amused na amused pa
siya.

Pwede na ba akong magsalita?

Nang aasar ka ba? Ngumiti lang siya ulit? Parang nangg@g@go lang. Galit na galit ako dito tapos siya
ngingiti ngiti dyan. NakakBV talaga!

ANg nagger mo pala Kre. Tapos umiling iling pa habang ngumingiti.

Kung nagger ako, ano ang tawag sayo ha?

Tiningnan niya ako ng seryoso. Ni hindi siya ngumingiti. Pogi. And he smiled widely.


Ay pusang gala! Mauubusan ako ng dugo dito. Bakit ba kita kinakausap! Nakakinis ka! Wala kang
kwentang kausap! Tumawa lang siya ng malakas at pinaandar na ang kotse. Tumingin na lang ako sa
bintana at hindi na siya tiningnan. Pero nagulat



na lang ako nung nakita kong dumadaan na kami sa Roxas Boulevard at tumigil kami sa isang parking sa
tabi ng dagat.

Anong gagawin natin dito? Akala ko ba uuwi na tayo?

I changed my mind. Gusto kong magpahangin. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Napag isip isip ko kasi na
kung makipag talo pa ako sa kanya, wala talaga akong mapapala at dagdagan pa na wala akong panalo
sa kanya kaya tumahimik na lang ako.

Silence.

Silence.


Bakit gusto mo akong pakasalan? Nagulat ako nung nagsalita siya. Tiningnan ko siya para makasure kung
nantitrip lang ba siya o hindi. Pero nakita kong seryoso siya. Hinintay ko pa din na ngumisi siya at biglang
magsabi ng joke. Pero hindi nangyari lahat ng iyon at mukhang seryoso talaga siya sa tanong niya.

Hindi pa ba obvious? Dahil sa pera of course. Hindi ko makukuha ang mana ko kung di kita pakakasalan.
Hindi ko pinangarap maging mahirap.

Pera lang ba ang importante sayo? Ano ba ang problema niya? Bakit siya nagtatanong ng mga ganyan?
Parang adik talaga siya. Paiba iba ang mood. May mood swings.

Huminga ako ng malalim at tiningnan siya. Mas mabuti siguro na sabihin ko na sa kanya ang totoo. Sige
na nga! Okay Fine! Gusto ko din ang katawan mo kaya kita pakakasalan. You are not that bad for my
taste. Ang macho mo kaya! Then I grinned.



/>
He grimaced. Ganun!? Pera lang at katawan ko ang habol mo kaya magpapakasal ka sa akin? Mukhang
frustrated na frustrated siya sa sinagot ko.

At bakit? May iba pa ba akong dapat magustuhan sayo? Ha? At bakit ka ba nagtatanong ng mga ganyan
sa akin? At ikaw, bakit ka ba magpapakasal sa akin? If I know, sinuhulan ka lang nina Mommy.

Huminga siya ng malalim. I will marry you maybe because I love you. Napatulala ako sa sinabi niya. Hindi
ako nakaimik sandali Nagmalfunction ata ang utak ko.

Loading...


Loading...


Loading...


Tapos tumawa ako ng malakas. Yung tawang nangaasar. Sinasabi ko na nga ba nantitrip lang ang
mokong na to eh.

Duh! Lakas ng trip mo ah. Ihatid mo na nga lang ako. Kung ano anong kalokohan ang pumapasok dyan sa
isip mo.




13

I would like to announce to everyone the engagement of my only daughter Krizza Marie Yen to the son
of Mrs. Lana Sia and Mr Pasen Sia. Nagpalakpakan ang mga tao. I pouted. Today is our engagement
party.And everyone is having fun except me. Tumayo ako sa kinauupuan ko because everyone is looking
at me. Not only at me pala, at us. Katabi ko si Tamako who is broadly smiling at everyone. How could he
smile like that when I feel like I'm being sentenced to death? Goodbye Freedom.

Hinawakan niya ang bewang ko and lead me to the stage kung saan nakatayo ang mga pamilya namin at
nagtotoast ng tinapay, este ng champagne pala. Gusto kong alisin ang kamay niya na nakahawak sa akin
kasi parang may kuryente na dumadaloy mula sa kamay niya papuntang katawan ko. Don't get me
wrong, hindi ako namamanyak sa kanya ngayon, I just don't like to feel this way while he is touching me.
Nung malapit na kami I gave everyone a fake smile. Of course, hindi nila alam na fake ang ngiti ko kasi
nga mayaman ako. Ang layo nun ah.

Halos lahat nagcongratulate sa amin at bagay na bagay daw kami. Heller kelan pa naging bagay ang isa
dyosa at ang isang hapon? At dahil sa napagod ako sa pakikipagkamay sa mga bisita na mostly business
associates ng mga magulang namin, nag excuse ako at pumunta ng .... ng....saan nga ba ako pupunta?

Pero bago pa ako makaisip kung saan ako


pupunta, may humila na sa akin. Sino pa ba sa tingin niyo ang may lakas ng loob na manghila na lang sa
akin bigla bigla? Ano ba!


Tatakas ka ano?

Anong tatakas ang pinagsasabi mo? Hindi na ba ako pwedeng umihi? Nakakakulo talaga ng dugo.

Pwede. Pero magpaalam ka muna sa akin. Tumaas ang kilay ko.

At baket kailangan ko pang magpaalam sayo aber? Namaywang na ako. Aba naman. Masyado atang
sinuswerte ang lalaking ito.

Dahil ako ang fiance mo. Sabi pa niya at tumaas pa ang chin niya. Proud na proud?

So? -_^

Dapat pinapaalam mo sa akin ang lahat ng ginagawa mo. Lumapit ako sa kanya at itinapat ang mukha ko
sa mukha niya. Yung malapit na malapit. Napakurap siya sa ginawa ko. Sinampal sampal ko ng mahina
ang pisngi niya at bumulong sa harap ng mukha niya.

Gumising ka nga! Nananaginip ka pa ata. At lumayo na ako sa kanya at dumiretso sa CR. Hindi naman
talaga ako naccr. Gusto ko lang takasan si Tamako. Pero sadya talagang matigas ang ulo niya kasi nung
lumabas ako nakita ko siyang nakasandal sa wall ng CR.

Akala mo madadala mo ako sa pang-seseduce mo sa akin? He said grinning from ear to ear. Seduce! Asa
siya!

I didn't seduce you.Hindi na yun kailangan.



Tapos nilagpasan ko siya pero hinawakan niya ang braso ko. Inalis ko ang braso ko na hawak niya. Ano
pa ba ang kailangan mo? Na engage na tayo, ikakasal na tayo, ano pa ang problema mo?

Wag mo akong talikuran pag kinakausap kita. Nag iba na ang itsura niya. Kung kanina ngumingiti pa siya,
ngayon naman seryoso na siya. May multiple personality disorder ata si Tamako. Paiba iba ng mood eh.

Tatalikod ako kung kelan ko gustong tumalikod. In my world I call the shots AAlis na sana ako ulit nung
hinawakan niya ulit ang braso ko and he glares at me.

Baka nakakalimutan mo, sa akin nakasalalay ang kayamanan mo. I am sacrificing myself para pakasalan
ka. Sacrifice? Sacrifice his face.

I glared at him equally. Really? How noble of you! I told him full of sarcasm. Then mali ang narining ko
that the moment we got married, our companies will merge? It is not true then that you will marry me
to expand your business? Akala niya siguro hindi ko alam. Narinig ko mismo si Daddy nung kausap niya
sa phone ang father ni Tamako. Kaya talagang hindi ako naniniwala na wala siyang mapapala sa kasal na
to. Sinasabi ko nang may hidden agenda siya.

Hindi totoo yan! Lalong naningkit ang singkit na niyang mata. Ngumisi lang ako sa kanya.

Kung hindi yan totoo, then let's make a pre nuptial agreement na walang merger na magaganap the
moment we got married. Nagkasukatan kami ng tingin. Walang gustong magpatalo.

You know very well that its beyond our powers. Nakapagdecide na sila sa merger and there's nothing I
or you can do about it. As if naman maniniwala ako sa kanya. Of course he won't do anything about it
kasi obvious naman na buong pamilya niya ang makikinabang. Lokohin pa niya ang lelang niya pero ako
di na niya maloloko.

Tamako! Krizza! Andito lang pala kayo. Napatingin kami Kay Mommy na biglang sumulpot sa tabi namin.
Why aren't you dancing? The guest are looking for you.

Nagretouch lang si Krizza Tita. Hinintay ko lang siyang matapos.He smiled charmingly at my Mom.
Plastic! Sipsip!

So sweet of you dear. But you better start calling me Mom. I'd appreciate it more. Sige na sumayaw na
kayo. And she literally pushed us sa gitna ng dance floor. Mom? Parang di ko ata ma carry yun!

Hinatak niya ang bewang nung magsimula nang kumanta ang banda sa make up stage. Again I felt a chill
nung hinawakan niya ang likod ng bewang ko para magkalapit ang katawan namin. Tiningnan ko ng
masama ang kumakanta sa stage na kumindat naman sa akin. Nananadya ka Corrs?


Been running from this feeling for so long
Telling my heart I didn't need it
Pretending I was better off alone
But I know that it's just a lie
So afraid to take a chance again
So afraid of what I feel inside



I felt na mas hinapit pa niya ako papalapit sa kanya. Halos magkadikit na ang katawan namin. Ni hindi
ako makatingin ng diretso sa kanya kasi di ko kayang salubungin ang tingin niya. And I really hate this
feeling na parang nanghihina ako everyone he's near me. Parang magnet siya na inuubos ang lakas ko.



But I need to be next to you
Oh I, oh I
I need to share every breath of you
Oh I, oh I
I need to know I can see you smile each morning
Look into your eyes each night for the rest of my life
Here with you, near with you, oh I
I need to be next to you
Need to be next to you

Pwedeng luwagan mo ng kunti ang hawak mo sa akin? Sinabi ko sa kanya ng hindi tumitingin pero
nakangiti pa rin ako. Ayaw kong mahalata ng mga tao ang discomfort ko habang sumasayaw kami. Bakit
kasi may ganito pa?

What do you expect? 2 meters apart? We are dancing for God's sake.

We can dance without, without you this close to me. Parang iisa na lang ang katawan natin!

I like the sound of that. Tumawa siya ng mahina at binulong sa gilid ng tenga ko. Parang nanayo ang
lahat ng balahibo ko sa katawan. Ampupu! This guy is seducing me in front of everyone and I can't do
anything about it. Feeling ko pulang pula na ang pagmumukha ko.

Shut up! Pero kahit sa pandinig ko kulang sa conviction ang boses ko. Parang malanding shut up ang
naging tunog. Imagine saying shut up sa malanding tone. Ay ampness! Kaloka! Hindi pwede ito! Hindi
pwedeng ganito ako palagi.




Right here with you is right where I belong
I lose my mind if I can't see you
Without you there's nothing in this life
That would make life worth living for
I can't make it if you're not there
I can't fight what I feel any more

I want to make things clear with you.

Ano yun? He said gently behind my ear. Ayyy syeetttt! Can you stop whispering in my ear. Nananayo na
ang balahibo ko.

Ours is not an ordinary marriage, so we will not do what ordinary couples do. Mabuti na yung clear.
Mabuti na yung masabi ko bago pa ako masiraan ng ulo at mahalay ang lalaking ito sa gitna ng dance
floor. Syett! Kung ano ano na tuloy pinag iisip ko.

Such as? Napatingin ako sa kanya bigla. I am sure he is enjoying this. He have that naughty smile on his
lips. At lalo pang dumagdag sa charm niya ang ngiting yun. I can't believe how unfair God is, giving this
guy all the good looks and all the charm that could render any woman senseless.

Inipon ko ang lahat ng natitirang lakas ko just to answer his stupid question. Such as kissing, having sex,
sharing the same bed etc, etc. Walang pakialaman. You can do whatever you want and I can do
whatever I want.



Cause I need to be next to you
Oh I, oh I
I need to share every breath of you
Oh I, oh I
I need to know I can see you smile this morning
Look into your eyes each night for the rest of my life
Here with you, near with you, oh I
I need to be next to you
I need to have your arms next to mine for all the time
Holding for all my life
I need to be next to you
I need to be next to you
Oh I, oh I
Need to be, need to be next to you
Share every breath of you

I see. But it's inevitable Kre. Napataas ang kilay ko. We are attracted to each other. The attraction
between us is...

What attraction are you talking about? Napataas pa ang kilay ko.

You wanted me to prove my point?

What point are.. pero hindi ko na natapos ang sasabihin ko because he suddenly claimed my lips. Parang
biglang lumakas ang tunog sa tenga ko. All the murmurings of the guest ay nawala. Ang kanta na lang
ang natirang tunog na parang nanunukso pa.



I need to feel you in my arms, baby, in my arms baby
I need to be next to you

Nawala na din sa pandinig ko ang sunod na kinanta ni Corrs. Parang ang buong senses ko nakafocus na
lang sa sensation ng halik ni Tamako. His kiss is now way different from the kiss he gave me before. I
didn't even notice when I close my eyes and kissed him back. Hindi ko alam kung gaano katagal kaming
naghalikan sa gitna ng dance floor. All matter and space become irrelevant. Pati ata gravity na defy
namin because of that earth shattering kiss.

Have I proven my point? Nakatulala lang ako when he ended the kiss and ask me that question.
Natutuliro pa din ako lalo na at magkalapit pa din ang mga labi namin and he is still holding me so close.
Ni hindi ko naintindihan ang tanong niya. I felt dizzy, heady and disoriented. Hihimatayin na ata ako
anytime. I can't believe that I lose my defenses dahil lang sa halik niya. He can't affect me this way. Hindi
ito maari. Cannot be! Borrow one.

Hindiiiii!!!




----------------

to be continued....



dahil sa napakagandang idea na ibinahagi mo sa akin na magpost dito sa wattpad. ang first update ko
dito sa wattpad ay para sayo.



14



Nawiwindang!

Yun ang pinakadescription ng nararamdaman ko ngayon. Pabalibaliktad na ako sa kama ko pero hindi pa
rin ako makatulog. Ni hindi ko maipikit ang mata ko kasi everytime na napipikit ako nagpaflashback ang
halikan namin ni Tamako. Ohhh damn! Hindi dapat big deal sa akin yun because it was just a kiss and he
kissed me just to prove his point, but why the hell am I this affected by that damn kiss? Bakit kailangan i-
replay ng utak ko ang scene na yun na parang blockbuster movie na kailangan ulit ulitin dahil
napakaganda? Sh!T lungs! Now I am even describing that moment as "napakaganda" . What the efff is
happening to me?

Sinampal ko ang pisngi ko just to shut myself up! Pero mukhang hindi pa rin sapat yun kaya sinampal ko
ulit ang sarili ko ng medyo malakas. Ouch! Damn! What am I doing? Bakit ko sinasampal ang sarili ko?
Nasisiraan na ata ako. Nababaliw na ba ako? Ohh God! Ang panget naman pag nabaliw ako ng dahil lang
sa halik ni Tamako. Ang sagwa pag ang laman ng tabloid ay:

"Krizza Marie Yen, mayaman. Naging baliw dahil sa isang halik!" Waaaaaaaaaaaaaa!!!! Nakakaloka!!!

I looked at the alarm clock at my bedside table, it says, 4:15AM. And the damn engagement party ended
3 hours ago pero hanggang ngayon hindi pa rin ako makatulog. Something is really wrong with me.
Bumalikwas ulit ako sa higaan and I heard my phone rang. Aba himala, may gising pa sa ganitong oras?



I blindly took my cellphone sa pangalawang ring and answer it without looking kung sino ang
tumatawag.

Hello...

Can't sleep too? Bigla kong nabitawan ang cellphone upon hearing his husky voice. Ohh damn! Anong
ibig niyang sabihin ng "can't sleep too?" Hindi rin siya makatulog? Dahil sa halik? Asa ka pa Krizza,
pinagtitripan ka na naman nun. For sure, ngayon, he is laughing his ass off dahil sa naging reaction mo
nung halikan ka niya.

Hello...Hello... Krizza...Are you there? Naririnig ko pa ang boses niya sa kabilang line. Dahan, dahan kong
kinuha ang cellphone ko at nilagay sa tenga ko pero di na ako nagsalita. In fact, nangingit pa nga ako eh.
Teka, bakit ako nangingiti!?

Tulog na ata. Sira talaga yun, Sinasagot ang phone kahit tulog. Then I heard a busy tone. Binaba na niya
ang phone but I can't still help myself from smiling. Para na talaga akong timang. Kita mo ngayon
nakangiti ako habang hawak hawak malapit sa heart ko ang phone. Sira ulo lang ang gagawa nito. Di bali
na, kung ano man ang nangyayari ngayon sa akin, bukas ko na lang iisipin. Sa ngayon I will allow myself
to savor this sweet moment. Savor? Saan naman nanggaling yun? Nasisiraan na talaga akong bait!
Pumikit ako habang nakangiti and luckily nakatulog ako baon ang alaala na hindi rin makatulog si
Tamako ng dahil sa nangyari sa party.





Nagising ako ng tanghali na at dahil gutom na rin ako, bumaba na ako ng dining room and I saw my Mom
having her lunch. Humalik lang ako kay Mom and umupo sa upuan ko.

Krizza, I've already contacted someone to do your wedding dress. Napatingin ako kay Mommy.

Mom don't you think its too early for that?

Dear, ikakasal ka na in 2 months time at sa totoo lang, maiksing panahon na lang yun. Irurush na nila ang
gown mo. Kaya dapat magpafit ka na. And you have to choose for a venue and the caterer. Naku ang
dami mong aasikasuhin. And the cakes and the church...

Mom....hindi na ako makasingit because she is blaberring already na parang siya ang ikakasal at hindi
ako.

Of course, we will hire wedding coordinators to make things easier for the both of you. SIla na ang
bahala sa lahat but every decision ay manggagaling pa rin sa inyo ni Tamako lalong lalo na sa guest list.

Mom...

Talaga namang gahol na tayo sa oras...

Mom, pwede bang pagisipan ko muna ang lahat ng to? Nafreeze sa ere ang tinidor na hawak ni Mom
tapos tumingin sa akin.

You will no longer marry Tamako? But he is...

Mom, I didn't say that I'm not marrying Tamako. Gusto ko lang mag isip. Mom, pwede bang pupunta
muna ako sa resthouse natin sa Baguio para pag isipan ang lahat? Just one day to think and that's it.
Mom is looking at me as if hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Natatakot ata siya na hindi ko na
itutuloy ang kasal.



Don't worry Mom. Hindi ko tatakbuhan ang kasal. My inheritance is important to me so don't worry,
Hindi ko kayo ipapahiya ni Dad. Nakikita ko na ang pag water ng eyes ni Mom. Don't tell me she's going
to cry in front of me.

That's not it dear. She wiped her unshed tears with grace. I just can't believe na nagpapapaalam ka na
ngayon sa akin. You're becoming a good girl now, look at the good influence Tamako had on you. Ako
naman ngayon ang napanganga sa sinabi ng Nanay ko.

Shi!T! Ano ba ang pinakain ng lalaking yun sa mga magulang ko at ganun siya kalakas sa mga ito?



Gabi na nang makarating ako sa resthouse namin sa Baguio at dumiretso na ako agad sa resthouse
namin na malapit sa Mines View Park. Nagulat pa ako nung pagpasok ko hindi nakalock ang pinto. Siguro
nagluluto pa si Manang kasi sinabihan nila Mommy na darating ako. Pero nagulat ako na instead na si
Manang ang makita ko, nakita ko si Tamako na nakaupo sa sofa namin at nanonood ng TV.



What are you doing here? Napalingon siya sa akin at ngumisi.

Hello fiancee! Your Mom told me na pumunta ka dito kaya sinundan kita. Sinundan niya ako? Eh bakit
mas nauna pa siya sa akin dumating?


Sinundan mo ako?

Oo naman. At dahil mayaman ako at smart ginamit ko ang private plane namin para mabilis ang byahe
at hindi nakakapagod. Nakita mo naman nauna pa ako sayo.

So sinasabi mo na hindi ako smart?

Hindi. Sinasabi ko lang na wala kayong private plane. Tapos tumawa siya. Gago to ah! Iniinsulto niya ang
kayamanan namin? Makabili nga ng private plane bukas, sampung piraso.

Ang yabang moh! Bakit mo ako sinundan dito?

Namiss ko kasi ang kiss mo. Di ako pinatulog kagabi. Tapos ngumisi ulit siya. Nanlaki ang mga mata ko sa
sinabi niya. So tama na hindi din siya nakatulog kagabi. Pinagnanasaan niya ako? Ayyyieeee!

Pero seriously, nasabi ni Mommy na pumunta ka daw dito para mag-isip, kaya sasamahan kitang mag-
isip. Mommy? Feeling close?

Hindi kita kailangan para makapag isip ako. Duh! Para naman makakapag isip ako kung alam kong
malapit lang siya sa akin. At kamusta naman yun? Ang nanay ko pa ang nagsabi sa kanya na pumunta
ako dito.

I need to be here to make sure na hindi mo iisipin ang pag back out sa kasal natin. At para na rin hindimo
ako mamiss ng sobra! Kapal huh!

So this marriage is that important to you huh? Malaking kawalan ba sa negosyo niyo pag hindi natuloy
ang merger? Don't worry importante sa akin ang mana ko kaya di yun ang pag iisipan ko. Rest assured
na hindi ako magbaback out sa kasal. Bigla naging seryoso ang mukha niya!



Dumiretso ako ng kusina at binuksan ang ref para uminom ng malamig na malamig na tubig. Gusto ko na
din paypayan ang sarili ko. Ano ba to? Tumingin ako sa dining table at nakita kong walang pagkain sa
mesa.

Walang pagkain. I looked at him na nakasandal sa window frame ng kitchen.

Nasaan na ba si Manang? AT bakit wala pang breakfast? Nasanay kasi ako na kapag andito ako or kahit
sino sa pamilya namin andito rin si Manang para pagsilbihan kami.

Sinabihan ko kahapon na di niya kailangang pumunta dito.

At sino ka para sabihan siya ng ganyan?! Biglang tumaas ang boses ko at uminit ang ulo ko sinabayan pa
ng biglang pagkulo ng tyan ko. Paano ako ngayon makakain ng breakfast kung wala siya? Okay. Sabihin
niyo nang OA pero talagang di ako marunong magluto. Anong magagawa ko, bata pa lang mayaman na
ako kaya di ko na kailangang paghirapan ang pagkain ko. Lol.

Eh di gumawa ka! ANg laki laki mo na, hanggang ngayon di ka pa rin marunong gumawa ng sarili mong
pagkain.

Ano ba ang pakialam mo? Eh sa mayaman ako eh! Inismiran ko siya. Umalis siya sa pagkakasandal sa
doorframe at naglakad papunta sa akin. Napasandal ako sa counter nung halos magkadikit na kami. He
have that lazy smile on his lips.



A-anong ginagawa mo? AT bakit ako nag-iistammer? Nginitian lang niya ako at nilagay ang kamay niya sa
likod ko. Hindi na ako makagalaw, parang hindi na nga ako makahinga. Ampupu! Napapikit na lang ako
nung nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.

I think a minute would be enough. Anong a minute? He would kiss me for a minute? Naghintay akong
halikan niya ako but what is hear is

*click* *click* and I heard the sound of the microwave sa likod ko. Pusang gala, hindi niya ako
hahalikan? Lumapit lang siya para i-on ang microwave? Napamulat ako at magkalapit pa din ang
katawan namin at ang mukha namin. I swear pinipigilan lang niya ang tawa niya. He cleared his throat
pero di pa rin naalis ang nakakalokong ngiti sa labi niya.

Do you have to be this close para mabuksan ang microwave? I said through gritted teeth.

No. You just happened to beinfront of it. Itinulak ko siya at umalis sa tabi niya. He chuckled. Pinandilatan
ko siya?

Disappointed? Napanganga ako but hindi na ako nakapagsalita dahil binuksan na niya ang microwave
and the aroma of the food assaulted my senses. Lalong naghuramentado ang tyan ko. Ampupu.

Sumptous. He said dala ang pagkain sa dining table. Kumuha siya ng pinggan at utensils at umupo na sa
dining table at kumain. HE NEVER BOTHERED TO INVITE ME! Ang walanghiya! Nang iinggit pa.



Gusto mo? Mukhang narinig niya at ang sintemyento ng tyan ko. Syet!

No thank you! ANg pride! Naman. Tapos biglang may nagdoorbell.

Water delivery po. Nagkatinginan kaming dalawa. Umupo ako sa upuan sa dining table at nakipagtitigan
sa kanya.

Open the door. Sabi niya sa akin sabay subo ng pagkain niya. Inirapan ko siya. Inuutusan niya ako? Huh!
Ano niya ako katulong?

Bakit ako? Sabay taas ng kilay ko sa kanya. Aba kung makapag utos naman wagas!

Bakit hindi ikaw? Aba pilosopo.

At bakit hindi ikaw? Nagkasubukan kami ng tingin. Asa pa siya. Sino siya para utusan ako?

Kumakain ako di ba? Ikaw wala ka namang ginagawa kaya ikaw ang magbukas ng pinto.

May ginagawa ako. Nakita mong nakaupo ako di ba? Pinandilatan niya ako ng mata. Pinandilatan ko din
siya.

Water delivery po! Nagkatinginan ulit kami.

Takte! Pambihira! Tapos tumayo siya at kumuha ng dalawang toothpick. Pinutol ang isa at tinapon ang
kalahati. Tapos pinagtabi niya ang dalawang toothpick yung isa putol yung isa hindi at itinapat sa akin.

Ano yan?

Toothpick malamang. Sarcastic.

Alam ko. Ano ang ibig sabihin niyan?

Pumili ka ng isa, kung sino ang makakakuha ng maikli siya ang magbubukas ng pinto. I raised my
eyebrow. He is entertaining at ayaw din magpatalo. Nakakaaliw. Kumuha ako ng isang toothpick at
nakuha ko yung mahaba. Laking ngisi ko. Wahahahaha.



Damn! Padabog siyang pumunta sa front door at kinuha ang tubig. Tatawa tawa naman ako.Ang laki pa
ng ngiti ko. Feeling ko nanalo ako sa lotto. And suddenly I found myself in mid air. Bigla na lang niya
akong binuhat.

Bitiwan mo ako! Anong gagawin mo sa akin? I shouted and sinuntok ang likod niya. I tried na pumiglas
pero sadyang malakas siya.

Tuturuan kita ng magandang asal. Tuturuan kitang matutong sumunod sa asawa. Parang wala siyang
buhat nung pumunta kami ng sala at paakyat ng hagdan. Halos takbuhin pa niya papuntang kwarto ko.

Hindi pa tayo kasal, wala pa akong asawa! Anong ibig niyang sabihin? Bigla natakot ako at naexcite sa
sinabi niya. Ano ang gagawin niya? At bakit naeexcite ako? Wahuhuhuhu.

I don't care! At pabalibag niyang binuksan at isinara ang pinto ng room ko.




Tamako Sia by BlackLily - Chapter 16 (p.1 of 5)

Dahil gusto niya ng BS. Wahaha



16



Pagkasara niya ng pinto ibinagsak niya ako sa kama ko.

Give me your wallet. Wallet? Bakit niya hinihingi niya ang wallet ko? Wala ba siyang dalang condom at
ineexpect niyang ako ang may dala? Lecheng lalaki to? Bakit di siya nagdadala?

Anong gagawin mo sa wallet ko? Wala akong dala....

Just give me your goddamn wallet! Napatigil ako ng pagsasalita nung sumigaw siya. Atat? Di
makapaghintay? Tumayo ako at kinuha ang wallet ko sa bag ko. Eager much!? Wahahahah. Binuksan
niya ang wallet ko at may kinuha.

Anong hinahanap mo dyan? I saw him took my credit cards then my atm cards, pati discount cards at
membership cards ko kinuha.Tapos nilagay niya sa bulsa niya lahat.

Bakit mo kinuha ang mga yan?

Simula ngayon, lahat ng gagastusin mo sa akin mo kukunin. At kapag hindi ka matutong sumunod, wala
kang gagastusin. Umalis ngayon ang parents mo papuntang Europe at doon sila magcstay for 2 months.
Ako ang magiging guardian mo.

What!? Then narealized ko kung ano ang ginagawa niya. Bakit ang tagal bago ko maisip yun? Iba kasi ang
nasa isip ko na gagawin niya eh. Damn! Hindi pwede to. Hindi niya pwedeng alisin ang ffinancial freedom
ko!!! Oh noesssss!!! You can't do that to me! Bakit ba kasi binigay ko sa kanya ang wallet ko. Ang tanga
tanga ko naman!



I suddenly walk towards him and tried to get my cards from his pocket pero nahawakan niya ang kamay
ko. Wag kang ganyan, baka iba ang mahawakan mo. Namula ako sa sinabi niya. Bakit ba palagi na lang
akong napaphiya sa harap niya

Give my cards to me! Damnit! I tried to free my other hand and reach for his pocket using my other
hand pero nahawakan niya rin ito and he also managed to corner me sa wall. Di na rin ako makagalaw
dahil he is pinning me with his body not to mention na natutuliro ang senses ko dahil sa sobrang lapit na
namin. Gusto ng isip kong labanan siya hanggang patayan at i-save ang pride ko pero iba ang sinasabi ng
katawan ko. My body wanted to be this close to him. Ohhh sheett! I am not only fighting off Tamako, I
am also fighting the urge to hug him tight.

Honestly, I wanted to kiss you back there at the kitchen. He said gently. Nagiba na din ang tono ng
pananalita niya. Nanlaki ang mga mata ko hindi lang dahil sa sinabi niya kundi dahil sobrang lapit na ng
mukha niya sa mukha ko. Parang dejavu. Parang katulad ng kanina sa kitchen. And I know you wanted it
too. He again have that lazy smile na parang nagpapahina ng tuhod ko.

You wish! I said softly kasi hindi ko na kayang sigawan pa siya. Nanghihina na talaga ako. I don't know
kung anong meron kay Tamako na parang I don't have the strenght to fight him off.



Yes, I wish, I did it a while ago. And I can't help but wonder how would it feel to make love to you in that
kitchen. And for sure it would again give me sleepless nights. The way our engagement kiss did. You
never fails to give me sleepless nights whenever you did something extraordinary Krizza. And looking at
your disappointed face a while ago, pained me so much. So let me make it up to you. Nahugot ko ang
hininga ko dahil sa anticipation. It is hard to breath when you are very close to the guy who made your
knees weak and could render you breathless, but it is much harder to breathe when that same guy is
confessing his carnal thoughts in front of you. Oh, heavens, should I just grab him now and make his
carnal thoughts come true?Ang landey ko talaga pagdating kay Tamako! Deym!

Nakipagtitigan ako sa kanya. At yun ang malaking pagkakamali ko kasi the moment I saw his piercing
eyes I know that I am fighting a losing battle. And I know na naggive up na ang isip ko because I
automatically closed my eyes. I felt his other hand brushed my cheek and I realized too that he is no
longer holding my hands. Instead his fingers are now entwined to mine while his other hand is caressing
my face gently. I could get away from the situation if I wanted to but I don't want to. His fingers caress
my lips and napasinghap ako when he stop caressing it. Magrereklamo na sana ako pero I was not able
to voice out my complaints when his lips replaced his fingers. Parang milyong milyong boltahe ng
kuryente ang gumapang sa katawan ko when his lips touched mine. Ni hindi ito kapareahs ng halik
namin nung engagement party. This time it was more gentle, more engaging, as if he is taking his time
and urging me to join his rhythm, to follow his course and hell be damned if I don't. And I did follow his
course. Siguro sa state ko ngayon kahit saan niya ako dadalhin papayag ako. Nakapikit pa din ako when
he stopped kissing my lips and kissed my closed eyes, my nose, my cheeks and he whispered in my ears.



Heaven knows how much I wanted to go further Kre. He said in between breaths na parang pinigilan ang
sarili. But not now. Napamulat ako! Anong not now?

Damn! Don't give me that look. Tao lang ako, don't test my control by giving me that look. Hindi ako
sumagot. tiningnan ko lang siya. Hinawakan niya ang dalawang balikat ko. Not now okay? Hindi pa tayo
kasal. 3 months is not that long sweetheart. He then gave me a deep kiss at lumabas ng kwarto ko.

Aside from the fact na parang nawala lahat ng laman ng utak ko, na parang lumulutang ang isip ko, at sa
disappointment na nararamdaman ko, iisang bagay lang ang rumehistro sa isip ko na ang pabalik ng
katinuan ko.

"3 months is not that long, sweetheart"







I realized that,







HINDI AKO PERVERT! At binato ko sa pinto ang unang bagay na nahawakan ko. Hindi naman ako
mukhang atat di ba?









Di ba???















17.

I calmed myself bago ako bumaba ng living room. Im sure andoon si Tamako sa guestroom kasi nga
narinig ko ang pag open kanina nung door sa kabilang room. Nakakainis ang lalaking yun, pinagmiukha
pa akong pervert. Hmp! Kainis. Sisimulan niya tapos di niya tatapusin. Kainis talaga! Kinuha ko ang throw
pillow na nasa sofa at pinanggigilan to para mawala ang inis ko sa nangyari kanina.



Tsk. tsk. Kawawang unan! Napatingin ako sa nagsalita. Bat di ko napansin na bumaba siya? Then I did a
double take at tiningnan ng mabuti ang nagsalita. Ampupu!



Ano ang ginagawa mo dito? He smiled at me. Hindi ko alam kung bakit yung ibang tao hindi
madidistinguish ang kaibahan ng kambal pero sa akin mas maliwanag pa sa sikat ng araw ang kaibahan
ni Tamako at Tamadao.



I heard that my twin followed you so I followed him. Baka kasi ano ang gawin mo sa kanya. hahaha.
Naglakad siya papunta sa akin at umupo sa sofa sa harapan ko.Nice seeing you again Kre. The brave and
feisty Krizza. Ganujn ka pa rin ba hanggang ngayon?



Kelan ka lang dumating? I didn't even heard you knock.. Hindi ko na sinagot ang tanong niya. Parang
kabuti ka na sumusulpot na lang bigla.



Siempre ganun talaga ang mga pogi. Hehe. Kanina pa ako. Pinagbuksan pa nga ako ni Tamako ng pinto
and I even saw him carry you upstairs. Practicing your honeymoon Kre? He gave me that malicious
smile. Naningkit ang mga mata ko at binato ko siya ng unan. Kahit kailan talaga ang epal nitong si
Tamadao.





Shut up! Kambal nga kayo! Parehas kayong pakialamero. Pwede bang lubayan niyo na ako? Tsss.
Nananahimik na ang buhay ko.



Your life wouldn't be exciting without us. I remember way back in high school, ikaw pa ang humahabol
kay Tamako. Nasaan na si Krizza na walang ibang tinitingnang lalaki kundi si Tamako. Na binabakuran na
ang kambal ko even before he knew you exists?



For your information, that Krizza no longer exists. Itinapon na sa drain ang Krizza na yun. At ipaalala ko
din sayo na halos isang dekada na ang nakaraan. What do you expect? I would be a stupid high school
student forever? I don't know why you two came back to mess my life but one thing is clear I dont want
you both near me. I snorted.



Ouch! That hurts Kre. Tapos hinimas himas pa niya ang puso niya. Para wala naman tayong
pinagsamahan kung magsalita ka. We were friends before. Huhu. He acted really sad at gusto ko siyang
hampasin ng unan dahil sa pag iinarte niya.



Hindi tayo naging magkaibigan. Asa ka!



We could have been friends if you went to that despidida party of ours. But instead, pinili mo ang hipon
na yun kesa sa aming mga pogi. Things would have been different if you came Kre. Believe me. You
wouldn't be this bitter about him. Napatingin ako kay Tamadao nung sinabi niya yun. Ako bitter?
Kanino? Kay Tamako? Oh c'mon!





Ano ang pinagsasabi mo?



Ask him Krizza. It's not my tale to tell. SIya ang tanungin mo.



Ewan ko sayo. Wala kang kwentang kausap. Pero sa totoo lang nababother ako sa pinagsasabi ni
Tamadao. Ano nga ba ang nangyari kung pumunta ako sa despidida party nila dati? Would things be
different between us? Hay ewan. Sumasakit ang ulo ko kung iisipin ko pa ang mga yun. At isa lang ang
sigurado ako, pumunta man ako o hindi sa party na yun, di pa rin maalis ang katotohanan na binasted
niya ako dati at hindi ko kailan man makaklimutan yun.



But I could give you a hint on one condition. napalingon ako kay Tamadao. Tinaasan ko lang siya ng kilay.
Help me get rid of Yanyan.He looked serious nung sinabi niya yun. parang hindi siya si Tamadao na
nakilala ko na walang ginawa kundi ang mang asar, mang alaska at mang trip. Ano ang ginawa sa kanya
ni Yanyan?



Ano naman ang problema mo kay Yanyan?



Ilayo mo siya sa akin. Now that's weird. Kahit noong highschool, if he wanted to get rid of girls he would
simply dump them. Pero ngayon bakit nanghihingi siya ng tulong?





Kung ayaw mo sa kanya, why don't you tell her yourself? Bakit kailangan pa ng tulong ko? That's new
Tamadao. Tiningnan lang niya ang TV at huminga ng malalim. Naninibago ako kay Tamadao.



It's not that easy Kre. It's not that I don't like her. I like her, it's just that, I feel like i'm not good enough
for her. She deserves someone better. What! Am I hearing what I'm hearing? Nakakarinig ba ako ng
insecure na SIa?



Ang laki ng problema mo Tamadao. But you know what, I think I could help you. Napatingin siya bigla sa
akin.



Talaga? Ilalayo mo siya sa akin?



Nope. I could refer you to a psychiatrist. Her name is Yanyan.Tapos tumawa ako. Ta3! In love si
Tamadao! I feel like laughing so hard. Hindi ko akalain na tinatablan pala ng virus na yun ang kambal.
Ampupu lang! wahahah.



Ahmp ka Kre! Hindi kita bibigyan ng hint tungkol kay Tamako.



I don't care Tamadao. I can get rid of him myself without any help from you.Of course I can do that. Kaya
ko yun. DI ba? di ba?



It's not that easy Kre. Tapos tumayo na siya sa sofa at tumalikod sa akin. OO nga naman. It's not that
easy to get rid of Tamako especially if he has that effect on me. Na kunting lapit lang niya nanghihina na
ako.








It's not that easy, considering how determined he is.











ANO DAW!!??


18

Kre! hintayin mo ako! Tamadao shouted at me habang papaakyat kami ng grotto. And yes kasama ko
silang dalawa. Ayaw kasi ibigay ni Tamako ang cards ko at ayaw din magpaiwan ni Tamadao kaya ayan,
para kong buntot si Tamako at parang buntot ni Tamako si Tamadao.



At bakit ka niya kailangang hintayin? Tamako asked Tamadao. nasa likod ko kasi si Tamako at nasa likod
ni Tamako si Tamadao.



At bakit hindi?



Tsss. AT kanina pa din sila nagsasagutan. Sa totoo lang naririndi na ako sa mga petty fights nila.



Kre! Takbo pa din si Tamadao habang umaakyat sa stairs. Pagbigyan mo na kasi ako. Ang dali dali lang
naman eh. Hindi ko siya pinansin. Alam ko naman na tungkol na naman kay Yanyan ang pinagsasabi niya
at wala akong planong tulungan siya. Bahala siyang umiwas kay Yanyan kung gusto niya.



Kre naman!Pilit pa din niya sa akin. Ang kulit kulit lang ano? Itulak ko kaya siya sa hagdan? Ano kaya ang
gagawin ni Yanyan? Ipapalibing kaya siya? Wahahaha! ANg bad ko.



Ani!! (Brother) Napalingon din ako kay Tamako dahil lumakas ang boses niya. Kanina ko pa napapansin
na ang tahimik niya. Hindi siya katulad ni Tamadao na ang ingay ingay at ang kulit kulit. Tapos minsan
lang siya kung magsalita unlike these past few days. Parang may malalim na iniisip.




Nani? (What!?) ganting bulyaw ni Tamadao sa kanya.Pero sa totoo lang wala akong maintindihan sa
pinag-uusapan nila.



Ichi-nin de kanojo o nokosu! (Leave her alone!) Ano daw?



Naze? (Why) Takte! Ako na! Ako na ang out of place.



Anata wa, shigeki-sei ga kanojo no! (You are irritating her) Sheet! Nosebleed.



Naze? Kore de, kanojo no supkusumandesu ka? (Why? You are her spokesperson?)



Tada kanojo dake o nokosu. k. (Just leave her alone. Okay?)



Anata ga hontni kanjite iru ka, anata ga kanojo o oshiete iru baai nomi. Nagpasalin salin ako ng tingin
sa kanilang dalawa. Ampupu sila. Anong karapatan nilang pagmukhain akong tanga? Pero, pero bakit
parang biglang naging seryoso ang mukha nilang dalawa? Bakit hindi na ngumingiti si Tamadao at bakit
parang ang sama ng tingin ni Tamako sa kanya?



Tss! Tapos nagmamadaling umakyat siya sa hagdan at nilagpasan niya lang si Tamadao at pati ako
nilagpasan niya. Anong problema nun?



Nag away kayo?Lumingon ako kay Tamadao na sinusundan ng tingin ang kambal niya. Ano ang problema
nilang dalawa.



Nashi! Kare wa chdo bimy sa rete iru. (No! He is just being touchy). Hinampas ko siya ng bulaklak
na hawak ko na i-ooffer ko sana sa taas ng Grotto. Tae akala niya siguro naiintindihan ko siya.





Aray! Ang sadista mo naman Kre. Parang ayaw ko nang maging sister-in-law ka! Tapos hinimas himas
niya ang braso niyang hinampas ko ng bulaklak.



Sagutin mo kasi ako ng maayos! Wag kang magsalitang alien sa harap ko! Tsss.



Sus! Ang sabi ko wala! Kailangan bang manghampas? Tsss. Kung andito lang si Yanyan sinabunutan ka na
noon. Sinasaktan mo ako.



Sa haba ng sinabi mo, wala lang ang ibig sabihin nun? At akala ko ba ayaw mo kay Yanyan? bakit
hinahanap hanap mo siya? Bigla siyang namula sa sinabi ko. Did I hit a nerve?



Sabi ko lang kung andito siya. Tsss. Ang defensive talaga niya pagdating kay Yanyan.



Sus! Kunyari ka pa! Pero ano nga yung pinag usapan niyo ni Tamako kanina? Lol ANg tsismosa ko talaga?
Di ko talaga nakalimutan. Hahaha.



Bakit ka interested?



Hindi ako interested. Curious lang.



Bakit ka curious? Sapakin ko kaya to?



Bakit ang dami mong tanong?



Bakit ang dami nating conversation sa story na to di ba story niyo to ni Tamako???Ay leshe tong lalaking
to. Nagmana talaga sa kakambal niya. PInapainit ang ulo ko.




Ayyy! Ewan ko sayo! Wala ka talagang kwentang kausap! Tapos tumalikod na ako sa kanya. Wala talaga
akong mapapala sa kambal. Bwisit lang. I can't believe na sa yaman kong to, nagawa pa rin akong inisan
ng dalawang taong to. Hmp!



Kre! tawag ulit ni Tamdao sa akin nung mga naka limang hakbang na ako paakyat.



Ano!! Kahit naiinis ako hindi pa rin maalis ang katotohanan na interest--este curious ako.



Gusto mo ba talagang malaman ang pina usapan namin? Lumapit pa siya sa akin at seryoso akong
tiningnan.



Ano nga kasi! Itong si Tamadao pag di ako makapagpigil, itutulak ko to sa hagdan.



Wag na! Di ka rin naman maniniwala. tapos iniwan lang niya akong nakatulala. Gago yun ah! Nambitin.



Bwisit ka!



Kre, kare ni amarini mo muzukashii koto wa arimasen. (Kre, don't be too hard on him) Pahabol pa niyang
sabi sa alien niyang salita.



Shut up! Alien!



























Authors Note:


Anata ga hontni kanjite iru ka, anata ga kanojo o oshiete iru baai nomi. = Only if you tell her how you
really feels.

Yan po ang ibig sabihin ng huling sinabi ni Tamadao kay Tamako. Ang magtanong, hindi nagbabasa ng
Author's note.



I love you google.



19



Where's Tamadao? I ask Tamako kinaumagahan at nakita kong wala na si Tamadao sa bahay.



Bakit mo siya hinahanap? Kita mo to? Ang ayos ng tanong ko, ang adik lang kung makasagot. Hampasin
ko kaya siya ng omelette na kinakain ko.



Bakit bawal hanapin ang kambal mo?



Hindi. Pero mukha ba akong hanapan ng mga nawawalang tao? Ang suplado talaga. Grrrrrr!



Hello! Kambal mo kaya yun. Hindi yun ibang tao. Napaka ---ano mo talaga!



Wag mo siyang hanapin sa akin. Kayo naman palagi nag uusap tapos sa akin mo hahanapin.



K Fine! Sigaw ko sa kanya. Kakabanas na talaga! Gusto kong mag mall. Gusto kong magshopping.



So? Eh di magshopping ka! Kita mo to? Sarap batukan!



Haller! Nasayo kaya lahat ng kayamanan ko. Binaba niya sa center table ang hawak niyang remote
control at tumayo at naglakad paakyat ng kwarto. Nilagpasan lang niya ako. Bastos! Kinuha ko ang
tinidor at nag act na sinasaksak siya habang nakadilat ang mata. Kabadtrip kasi eh. Tinuloy ko na ang
pagkain ko ng omelette habang nanonood ng TV. Mukha kasing walang balak na bumaba si Tamako.
Pero after 5 minutes nakita ko siyang bumaba ng hagdan na nakabihis. Kanina kasi nakahubad siya. Lol.
Joke alng. Ang saya sana pag ganun!





Akala ko ba magsashopping ka? Ano pa tinutunganga mo dyan? Aba!



Bakit sinabi mo bang mag ayos na ako at aalis na tayo! Nakasinghal na ako agad sa kanya. Para kasing
kung sino kung umasta eh. Hay naku nakakabanas na talaga. Nakakwrinkles. Mamaya nga magpapafacial
ako.



Kailangan ko pa bang sabihin yun sayo?



Bakit manghuhula ba ako? I glared at him and he glared at me. My Gahd hindi ko yata makakayang
makasama siya habang buhay. Kailangan may duration ang kasal namin. Hindi pwedeng
panghabangbuhay, kasi baka mamatay ako agad. Nilapag ko ang pinagkainan ko sa center table at
tumakbo na papuntang kwarto. Nagbihis lang ako ng pantalon at nagjacket kaya hindi na ako natagalan.
At isa pa ayaw kong matagalan ako kasi baka bulyawan na naman ako ng ahmp na lalaking yun. Bumaba
na ako ng sala pero hindi ko na nakita si Tamako pero naririnig ko ang gripo sa kitchen. Baka naghuhugas
ng kamay. ANg arte!



Pumunta ako ng kitchen para sigawan siyang aalis na kami pero natigil ako kasi nakita ko siyang
naghuhugas ng pinggan ng lababo. Hinugasan niya ang pinagkainan ko. Biglang lumambot ang puso ko.
Isn't it sweet na pinaghuhugas ka ng pinggan ng isang lalaki? Nakakatouch lang. Kikiligin na sana ako
kung hindi lang si Tamako ang gumagawa. Plus pogi points pa naman sa akin ang mga lalaking marunong
sa loob ng bahay. Heheh. Pumunta na lang ako sa living room at doon siya hinintay. Mayamaya lumbas
na din siya ng kitchen at dumiretso sa parking. Sumunod naman ako sa kanya. at pumasok na din ako sa
kotse. Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya ako ng pinto. Asa pa ako!





Sa susunod, matuto kang maghugas ng pinagkainan mo?Bigla niyang sinabi nung lumbas na kami ng gate
namin. SO masam ang loob niya sa paghugas ng pinggan ko?



Bakit sinabihan ba kitang hugasan ang pinggan ko? And besides bakit kailangan kong matutong
maghugas ng pinggan? Mayaman nga ako di ba? Di ko na kailangang matutunan ang mga bagay na yun.



Mag-aasawa ka na. Wala ka ap ring alam sa buhay. Sa tingin mo natutuwa akong makapag asawa ng
babaeng walang alam sa buhay? He snorted. Aba kung makapagsalita akala mo kung sinong magaling.



At sa tingin mo natutuwa din akong magpakasal sa isang tulad mo? Sa tingin mo kung may choice ako,
ikaw ang pakakasalan ko? I saw his hands clenched on the steering wheel. Hmp! Bahala siya sa buhay
niya. Magalit na siya kung gusto niyang magalit.



Unfortunately, you don't have a choice on this matter. So whether you like it or not, you have to bear
with me. At pagtitiisan din kita kasi parehas naman tayong makikinabang sa bagay na to. And he gave
me a lopsided grin. Eh di lumabas din ang katotohanan. Malaki ang pakinabang niya sa kasalang ito. May
"what if I love you" pa siyang nalalaman. Che! Tama ako, kahit kailan di na talaga ako maniniwala sa mga
sasabihin niya.





Humalukipkip ako at binuksan ang car stereo. Ayoko ko na siyang kausapin. Nababadtrip lang ako lalo.
Nilakasan ko ng kaunti ng volume ng stereo ang listened to the song para lang may pagbalingan ako ng
pansin maliban sa katabi ko na nagdadrive ng kotse ko. (Click the external link to listen to Jar of Hearts)



I know I can't take one more step towards you

Cause all that's waiting is regret And don't you know I'm not your ghost anymore?

You lost the love I loved the most

I learned to live, half-alive

And now you want me one more time



And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart



OO nga! sino ba siya? Sino ba siya para guluhin pa ulit ang buhay ko? At sa tingin niya katulad pa din ako
ng dati na patay na patay sa kanya?



You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Who do you think you are?



I hear you're asking all around

If I am anywhere to be found



I have grown too strong

To ever fall back in your arms



I've learned to live, half-alive

Now you want me one more time



Kainis. Bakit yan pa ang kanta? Ayaw ko naman ilipat kasi baka kung ano pa ang sabihin niya. At saka
tugmang tugma kaya sa akin ang kanta kasi ayaw din niyang bumalik sa kanya ang lalaking minahal niya
dati kasi nakapag move on na siya. Parang ako lang. Pero bakit ganun? Di ba dapat masaya yung
kumakanta? Bakit parang nanghihinayang? Bakit parang malungkot habang sinasabi na "Don't come
back to me." Ayyy, hindi baka imagination ko lang. Sino ba ang may gustong balikan ka pa ng lalaking
nanloko at nanakit sayo? Sira ulo lang ang gagawa noon. AT hindi ako sira ulo dahil mayaman ako.



Who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart



You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Who do you think you are?




Pero bakit ganun? Parang pati ako nalungkot sa kanta. Ampupu naman! Bakit ba ako nagpapaapekto sa
isang kanta.



Dear, it took so long

Just to feel alright

Remember how to put back



The light in my eyes



I wish I had missed

The first time that we kissed

Cause you broke all your promises

And now you're back you don't get to get me back



Who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart



You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Don't come back at all

I don't collect hearts, Kre. Nagulat ako nung bigla siyang nagsalita. Wag niyang sabihin na naapektuhan
din siya ng kanta?


And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart



There's only one heart I wish to collect. Yours. Napatingin ako bigla sa kanya. Hindi siya ngumingiti. He's
not even smirking. Napakaseryoso ng mukha niya at nakatingin lang siya sa daan. How I wished na sana
habang sinabi niya yun ngumiti man lang siya o kaya nag grin para masasabi kong trip trip lang niya ang
lahat pero hindi eh. Hindi ko tuloy alam kung seryoso siya or baka maya maya eh tatawa siya ng
malakas. Pero knowing Tamako, hindi posibleng totoo ang narinig ko.




You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

Don't come back for me

Don't come back at all



Who do you think you are?

Who do you think you are?

Who do you think you are?



You know that I don't believe you, right? OO hindi ako naniniwala sa kanya. Hindi ako naniniwala sa
sinungaling na tulad niya. I wont be fooled again.



I know.Sinabi mo na dati na kahit ano pa ang sabihin ko sayo hinding hindi ka na maniniwala.(Refer fo
Chapter 6 guys.)




Dapat lang. Hindi na ako katulad ng dati na tatanga tanga. Hindi na siya sumagot. Nagcontinue lang siya
sa pagdadrive hanggang sa makarating kami sa SM. After niyang mag park ibinigay niya sa akin ang susi
ng kotse ko kasama ang mga cards ko. I numbly took it kasi di ko ma gets bakit binabalik niya sa akin ang
lahat.



Babalik na ako ng Maynila ngayon. Mag iingat ka dito. I'll try to persuade our parents to cancel the
wedding. At naglakad na siya papalayo sa akin.



What the hell did he just say?























You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

Don't come back for me

Don't come back at all



Who do you think you are?

Who do you think you are?

Who do you think you are?



You know that I don't believe you, right? OO hindi ako naniniwala sa kanya. Hindi ako naniniwala sa
sinungaling na tulad niya. I wont be fooled again.



I know.Sinabi mo na dati na kahit ano pa ang sabihin ko sayo hinding hindi ka na maniniwala.(Refer fo
Chapter 6 guys.)




Dapat lang. Hindi na ako katulad ng dati na tatanga tanga. Hindi na siya sumagot. Nagcontinue lang siya
sa pagdadrive hanggang sa makarating kami sa SM. After niyang mag park ibinigay niya sa akin ang susi
ng kotse ko kasama ang mga cards ko. I numbly took it kasi di ko ma gets bakit binabalik niya sa akin ang
lahat.



Babalik na ako ng Maynila ngayon. Mag iingat ka dito. I'll try to persuade our parents to cancel the
wedding. At naglakad na siya papalayo sa akin.



What the hell did he just say?






















20



Nag stay pa ako ng dalawang araw sa Baguio at ang walanghiyang si Tamako iniwan na talaga ako dun.
Nagulat ako nung nadatnan kong madaming tao sa loob ng bahay namin na para bang showroom ito.
Tapos yung naggaguide sa kanila ay ang family lawyer namin.



Attorney, what are they doing here? Napalingon sa akin ang lahat ng tao na para sila pa ang nagtaka na
andito ako sa sarili naming pamamahay. Eh kung palayasin ko kaya ang mga toh?



Krizza.... Hija, let's go into the library. I have something to discuss with you. Tapos tinawag na niya ang
secretary niya para samahan ang mga tourist sa bahay namin. Pumasok na kami sa library and he locked
the door.



Anong nangyayari Attorney? Bakit ang dami kang pinapapasok na tao sa bahay?Alam ba nila Daddy ang
ginagawa mo?



Didn't you know yet Hija? Medyo nagulat pa siya dahil sa tono niya.



ANg ano Attorney?



This house is for sale.



What! Are you kidding me? Why would we sell our house. Nasa bakasyon lang sina Mom and Dad. Why
would they sell it without informing me? Parang nanalaki ang ulo ko sa narinig ko. This must be the
biggest joke ever.



I'm sorry to inform you hija, but your parents can no longer be found? Mas lalong nanlaki ang mga mata
ko sa sinabi niya. From Europe they chartered a plane going to the Caribbean and when they pass
Bermuda triangle the plane suddenly lost signal. They can no longer be contacted and the search and
rescue team informed us that no crash have been reported. Parang nawala na lang silang parang bula.
Napatingin lang ako kay Attorney kasi hindi ako naniniwala sa mga sinasabi niya.




That's the biggest joke you've pulled on me Attorney and it's not even funny. Pag biglang nagsabi to ng
joke sasapakin ko to kahit abugado to.



I am not joking Hija. That is no joking matter. Tumingin siya sa akin na sobrang seryoso and I confirmed
na hindi nga siya nagbibiro. Napakapit ako sa gilid ng table ni Daddy kasi parang nanghina ako bigla.
Tapos di ko na napigilan ang umiyak. Ikaw ba naman ang sabihan na nawala na parang bula ang mga
magulang mo magtatalon ka kaya. Pero hindi pa natatapos ang usapan namin ni Attorney.



So ano ang kinalaman ng pagkawala ng parents ko sa pagbebenta ng bahay namin?



Actually, how do I say this? Please be strong hija, I know it is hard for you to accept the loss of your
parents and I shouldn't have been telling you this right after you receive that news but I have to say this
now.



Just spill the beans Attorney. May feeling kasi ako na ang sinabi niya sa akin is only the tip of the iceberg
and that may mas malala pa dun.




You are bankrupt. PInigilan ko ang impit na iyak ko. Nanginginig na ang katawan ko. Matagal nang
nalulugi ang mga negosyo niyo. All of your properties are mortgage at the bank and your parents are
trying their best to protect it but now the banks have known about what happened to your parents and
they declared forclosure of all your properties. Matagal na dapat na foreclosed ang mga yun kung hindi
lang sa pakiusap ng parents mo.They arrived here yesterday and appraised everything. At kahit lahat ng
bagay dito ay ibenta hindi pa rin yun sapat pambayad ng loans niyo.



All? Was all I managed to say?



Tumango siya ng mahina. Yes.



Even the Baguo resthouse?



Yes Hija. Except your car because it's not here when the bank came here yesterday and some of your
clothes.



Even my bags and my shoes? kasama ba doon ang mga Hermes bags ko? At ang iba ko pang signature
shoes and bags?



Yes dear. I put my hands in my mouth to stop myself from crying out loud. Kahapon, ang yaman yaman
ko pa and suddenly, ngayon mas mahirap pa ako sa palaka.



Attorney, kasama ba ang savings at ang trust fund ko sa na foreclosed?





NO hija, you can still have your trust fund when you reach 25 provided you're married because that's
from your grandparents and the bank cannot touch it. Your savings is also yours. Naalala ko ang savings
ko which is only 50,000. Paano ako mabubuhay sa 50,000 pesos?



The bank wants the house vacated by today hija. If you don't mind. I'm really sorry. I could barely say my
thanks to the lawyer dahil sa sobrang pag iyak. Umakyat ako sa kwarto ko and fumbled for my
cellphone. Nanginginig ang kamay ko habang dinadial ang number ni Yanyan.



Hello Kre?



Yan! Tapos humagulgol na ako ng iyak. Grabe lungs, di pa ako umiyak ng ganito sa tanang buhay ko.



Teka! Bakit ka umiiyak? Damn! Don't you dare touch that! What the fucking hell! Get out of my room! I
hear her shout at someone. Sino ang kausap niya? I'm sorry Kre, may daga kasing pakalat kalat dito.
What happened.



My parents cannot be found and we're bankrupt. Tapos umiyak ulit ako ng malakas.



What!? Wait, pupuntahan kita ngayon sa bahay niyo.



No! Ako na alng pupunta sa condo mo.



Ha? Mukhang nagulat pa siya sa sinabi ko. Dati naman sure agad ang sinasabi niya eh.





May bisita ka ba dyan?



No! No! SIge pumunta ka dito. Hihintayin kita ngayon. Bye. Napansin kong nagmamadali siya kaya hiindi
pa niya naooff ang cellphone niya at narinig ko sa background.



You need to get out of here now! No! not my panty! Shit! Ano ang ginagawa ni Yanyan?





___________________






















21



Pumunta ako sa Condo ni Yanyan. Pagdating ko dun mukhang aligaga pa siya at nanlalalim ang mga
mata niya. Mukhang wala siyang tulog at nakasimangot pa siya. MUkha ding stress na stress siya.
Pagdating ko inalo niya ako habang umiiyak ako tapos kinuwento ko sa kanya ang nangyaring kamalasan
sa buhay ko.



Kre I could lend you some money if you like, you can also stay here for as long as you like. Alam mong
hindi kita pababayaan. Natouch ako sa ginawa ni Yanyan but I'd rather not.



Yan, I really appreciate your concern but I guess, tama sila Mommy, I should learn to live on my own.
Matagal na rin nilang sinabi sa akin na dapat matuto na akong tumayo sa sarili kong mga paa.



Pero bakit ayaw mong tumira dito? Malaki naman ang condo ko. Kasya naman tayo sa bed ko.



I'd rather not Yan. You need your privacy.



Privacy? Anong privacy ang pinagsasabi mo samantalang kahit anong oras naman pumupunta kayo dito?



Hindi na ngayon Yan, not when you have a boyfriend already.



Boyfriend?



May naiwan kasing brief sa bathrrom kanina. Namula siya bigla sa sinabi ko. So tama nga ako may
kasama nga siyang lalaki dito. I'm glad that she'd finally found someone for her.




I still have my savings, maybe for a start, you can help me look for an apartment or a condo or kahit
anong matitirha and I can start looking for a job.



Sige pero for the mean time habang wala ka pang nakikitang matitirhan dito ka muna sa condo ko,
alright?



Alright. Tapos she hugged me. Kahit ganito ang nangyari sa akin I'm still thankful na andito pa din sila
Yanyan, Corrs and Aly para damayan ako. Nung malaman nila kasi from Yanyan ang nangyari sa akin,
pumunta sila sa condo ni Yanyan at dinamayan ako.



After 2 days na paghahanap ng matitirhan, nakakita din kami ng maliit na condo sa nirefer ng kaibigan ni
Corrs. Ang rent ay 5,000 pesos per month at 1month advance and 2 months deposit. SO Bali ang 20,000
pesos ko 5,000 na lang ang natira. Pero dahil naghanap din ako ng trabaho, Naubos na ang 2,000 nun sa
pagkain ko at pagpapagas. Ngayon ko lang naramdaman ang sobrang gipit sa pera na parang maiiyak na
ako kung paano ko pagkakasyahin ang lahat. Tinuluingan ako nila Yanyan na maglipat sa condo. Mabuti
na nga lang at fully furnished na sa condo na nakita namin at mukhang well maintained naman. May
aircon na, maliit na ref at lutuan. 1 bedroom condo lang siya, may maliit na sala at kitchen. Mas malaki
ng dalawang beses ang condo ni Yanyan at ang buong condo ay halos kasinlaki lang ng kwarto ko sa
bahay namin dati. Huhuhu. Pero mabuti na lang at kakilala ni Corrs ang may ari kaya mura lang.
Pagkalipat ko pinaggrocery nila akong tatlo. Regalo daw nila sa akin yun. Kahit nahihiya ako,
nagpasalamat pa din ako sa kanila. Alangan naman na tanggihan ko pa eh wala na nga akong pera di ba?





May good news ako sayo Kre. Yanyan beamed habang pinagsasaluhan nila ang inorder nilang pizza.



Tanggap ka na sa office namin. Reliever nga lang for 5 months kasi buntis yung isang kasamahan namin.
Pero dahil graduate ka naman ng interior design kaya tinanggap ka. And besides sa ganda kong ito, hindi
ako matatanggihan ni Sir JC. May HD ata sa akin yun. Hehehehe. Natuwa naman ako ng sobra sa balita ni
Yanyan. Ibig sabihin may source of income na ako at hindi na ako kailangang mangutang sa kanila.
Nakakahiya kaya ang mangutang. Bukas balik ka ng office for the conract signing at sasabihin na din sayo
ni Sir JC ang sahod mo.



Thanks Yan. Ngumiti lang siya sa akin



Yan, kung may HD sayo si JC paano na ang nakaiwan ng brief sa bathroom mo?



Shut up! Tapos nagkatawanan kaming lahat. Medyo lumuwag na din ang pakiramdam ko. SO this is it?
This is the feeling of an independent person?





____





The next day, pumunta ako sa office nila Yanyan at nakipagusap sa drop dead gorgeous nilang boss.
Alam niyo naman na sigurong bawal ang anumang description sa kanya except for drop dead gorgeous
di ba? Kaya I wouldn't dare na mamali sa pagkasabi nun dahil baka mawalan pa ako ng trabaho.



Please take a seat Miss Yen. Pinaupo niya ako sa harap ng desk niya. Pinagmasdan ko siyang mabuti and
Goddamnit pero ang pogi pala talaga niya. No wonder maihi-ihi si Yanyan kung magkwento tungkol sa
kanya.



I believe Yanyan informed you that are already employed to this company as a reliever. Right? Ngumiti
siya sa akin habang sinasabi niya yun. I feel like swooning. Gaaaahhhhhdddd!



Yes Sir. Ngumiti ulit siya ng tipid at tiningnan ako sa mukha. Hindi ko alam pero parang pinipigilan niyang
tumawa. Kung mayaman lang ako ngayon, sinapak ko na siya for looking at me that way. Parang
kinikilatis niya kasi ako na parang natatawa siya na parang may nakakatawa sa itsura ko. Tapos after niya
akong tingnan tumikhim pa siya. I checked my clothes, disente naman and I make sure na magandang
maganda ako kanina. Natigil lang ang pagtingin niya sa akin nung nagbeep ang intercom niya.



Yes, Jane?



Sir, Miss Joanne Zamora has arrived



Ganun ba? Nakita kong kumislap ang mga mata niya at napangiti ulit siya. Send her in after 30 minutes.I
wanted to talk to her. Seryoso niyang sinabi sa Jane na mukhang secretary niya pero nakangiti pa din
siya.




Yes, Sir. Ang ganda talaga ng boses mo Sir. Nakakainlove. Tumawa siya ng mahina.



You will have your raise next month Jane. I heard na tumili pa yung Jane sa kabilang linya bago binaba ni
JC ang intercom. Sheet! Kung ganito ang magiging boss ko, aba, pupurihin ko to oras oras, minuto
minuto at sigundo segundo.



Where are we? Ahhh yes, About your job. Tapos ngumiti ulit siya ng nakakaloko. You will work here for
five months and you will receive fifty thousand pesos every month tax free. Tapos umiling iling pa din
siya habang may binabasa sa cellphone niya. Pinipigilan niya ulit ang tawa niya at umiling iling pa na
parang may nagsend sa kanya ng joke.



Sir, bakit tax free?




Gusto mo may tax?Medyo tumaas ang kilay niya nung tinanong niya yun.




Hindi po. Tumango siya sa sinabi ko.




Okay Miss Yen, Here's the copy of your contract, you may sign it and afterwards Jane will accompany
you to your Department head and he will discuss with you the nature of your work for five months.
Thank you and nice meeting you again. Tumayo siya at kinamayan ako tapos tinawag niya ang secretary
niya para ihatid ako sa Department kung saan ako maaasign. Pero infairness ha, ang laki ng sahod ko
considering na wala pa akjong experience niyan. Kung alam ko lang na ganun pala kalaki ang sahod ng
isang interior designer sana matagal na akong nagtrabaho.





Dumiretso na kami sa Head ng Department and diniscuss sa akin ang trabaho ko which is quite nice kasi
familiar na ako sa system na ginagamit nila and may project na agad ako.



Miss Yen, you have 2 months to design that house and ikaw na ang bahala sa lahat lahat.



Sir wouldn't I be communicating with the owner kung ano ang gusto niyang design, colors, anong
preferred appliances niya and other stuffs? Ganun naman talaga di ba? Sinusunod ng interior designer
ang gusto ng owner at magsasuggest kung ano ang mas maganda.



No Miss Yen, sabi ng owner, tayo na ang bahala sa lahat. Whatever design we have, the owner will
accept it. Even with the appliances the designer will have the liberty to choose anything. Kahit ano pa
yan. So basically ikaw na talaga ang bahala sa bahay na iyan.



Wow! I have never heard of a house owner na pinapabahala ang lahat sa designer.



Kakaiba naman ang may ari na yun!






A/N: I know madami ang nagdedemand for an update. I am very sorry if I cannot update daily or even
for a week. Much as I wanted to, hindi talaga pwede kasi I have a very demanding work. Actually
sinisingit ko lang ang update ko during office hours or so mga oras na wala akong deadline. Pero kung
may deadline talaga ako sa mga reports or may mga meetings ako, hindi talaga ako makakapag update.
And during nightime I am too tired to even open the PC at home. For weekdays naman, It's a no, no!
Nakareserve na yun for family time and bonding. So I hope you understand.





This chapter is about my dream. I have posted in one of my status that I have dreamt about my stories
at ito ang dream na yun. It was so vivid and habang napapanaginipan ko siya, parang ang saya saya ko
and that feeling lingers hanggang sa magising ako. I don't want to forget that dream and I want to
immortalize it. Now, after 2 weeks let's see how vivid is that dream and kung gaano kadami ang naalala
ko sa panaginip na yun. Lalo na at isa akong taong makakalimutin.



Chapter 22.



1 month. Isang buwan na akong nagtatrabaho sa company na to. Naranasan ko na ang buhay ng isang
empleyado. ANg maglunch sa mumurahing cafeteria sa loob ng building. Ang magising ng maaga kasi
ayaw mong ma late, ang makipagsiksikan sa MRT kung coding ang kotse ko, ang pahirapan na pagkuha
ng taxi at ang nakakabagot na traffic sa EDSA. Dati I don't care if ma stuck man ako sa EDSA dahil sa
traffic dahil wala naman akong hinahabol na oras pero ngayon isa na ako sa mga empleyado na
minumura ang gobyerno sa isip dahil sa traffic. At dahil hindi ako marunong magluto, naranasan kong
kumain sa fastfood chain 7 days a week/ 3 times a day. Siguro kung maliit lang ang sahod ko, hindi ako
mamumulubi, pasalamat na lang talaga ako at malaki magpasahod si Sir JC. ^_________^ (But some of
the readers knew better).





Hi Kre! Napatingin ako kay Jane na nakatayo sa harap ng tabel ko.



Hi Jane! I smiled at her. Kung naalala niyo siya, siya ang secretary ni Sir JC.



Ano ang nangyari dyan? She pointed at Yanyan na nagmamaktol pa rin sa table niya. Nagkibit balikat
lang ako.



Anyway, pinapabigay ni Sir JC. Iniabot niya sa akin ang isang paper. Binasa ko to. Isang seminar sa
Palawan about interior design.



Libre na lahat. Training mo yan. Para daw habang wala ka pang masyadong project eh may matutunan
ka an ma maiapply mo sa mga future projects mo. ANo payag ka na ikaw ang dadalo sa training na yan?
Ngumiti pa siya. Natuwa naman ako at ipapadala ako sa training.



OO naman. Pakisabi kay Sir, thank you.



Hehe. Wala yun. Bukas ng umaga na pala ang alis mo ha. Ibibili na kita ng ticket mamaya. Ibibigay ko
sayo, later. Tapos umalis na siya sa harap ko at pumunta kay Yanyan.



Hey Yan! What's Up? Bakit mo ako bigla na lang iniwan kagabi sa bar?



Shut Up Jane!



__



Palawan



Hindi ko akalain na ganito kadami ang aattend ng seminar at hindi ko rin akalain na sa isang beach resort
ang venue. Pagkababa ko sa bus na naghatid sa amin, tumingin tingin ako sa paligid at humanga sa
ganda ng lugar. Napakapeaceful at sobrang relaxing.





Sumunod na ako sa ibang kasamahan ko at dumiretso sa kwarto na nakaassign sa akin sa hotel ng resort.
At dahil na rin napagod ako sa byahe hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Nagising ako ng
lunchtime at bumaba na ako para maglunch. Libre din ang lunch, kasama kasi sa seminar package. After
namin kumain lahat, pumunta na kami sa kabilang building kasi doon function room kung saan iheheld
ang seminar. Naupo ako sa dulo dahil yun ang pinakamalapit sa pinto. Nagsimula na ang seminar pero
wala akong ganang makinig. Nabobored ako. Kung mayaman pa ako hindi ako nagtitiis sa seminar na to.
I should have been soaking myself in the sun and getting a tan. Sheesh!



Is this seat taken? Narinig kong may nagsalita sa tabi ko. Hindi ko pinansin I just keep on reading the
stories in wattpad sa cellphone kong nakakahagilap ng wifi.



No. Narinig kong sabi nung lalaki. Nakaupo kasi kami sa isang round table na may 8 chairs. Ako
nakaharap sa podium at walang nakaupo sa tabi ko. Naramdaman kong may umupo sa upuan sa tabi
ko.. Ang bango niya.



Tiningnan ko na sana kung sino ang umupo sa tabi ko nang makita kong may biglang humawak sa kamay
ko na nakapatong sa lap ko. Biglang bumilis ang heartbeat ko. Parang gusto nanag lumkso ng puso ko. I
tried na alisin ang kamay na humawak sa kamay ko pero hinigpitan lang niya lalo ang hawka niya sa akin.
I have a bad feeling about this kaya ayaw kong tumingin. Ayaw kong tingnan kong sino ang pangahas na
humawak sa kamay ko kasi ayaw kong maconfirm ang hinala ko.





Pero hindi ko napigilan ang sarili ko na lingunin siya. Parang may magnet na humihila sa akin para
tingnan siya. This overpowering need to see his face. At nanalo nga ang kagustuhan na yun kasi
napalingon ako sa kanya and looked at his smiling chinky eyes, his brows, his perfect nose and his pink
lips. Wala akong marinig na iba kundi ang laks ng tibok ng puso ko. Walang akong makitang iba kundi
ang nakangiti niyang mukha.



Shit! Why am I acting like this? Bakit hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya? Bakit parang namiss ko siya?



Hi! He said smiling nung magtagpo ang aming mga mata. Lalo siyang ngumiti at lalong hinigpitan ang
hawak sa kamy ko. At dahil dyan lalo ding bumilis ang tibok ng puso ko.



Tamako? Was all I could manage to say.





_________



Tomorrow ang continuation...




























A/N: Kung mapapansin niyo, puro narration at kukunti lang ang salita. Ito kasi ang eksaktong panaginip
ko.



23.



He is not letting go of my hand. I tried to pull it away pero lalo lang niyang hinihigpitan ang hawak niya
sa akin. Bakit siya andito? Anong ginagawa niya dito?



Let go. I hissed at him. Medyo linapit na din niya upuan niya sa upuan ko. Lenshak na lalaking to. Ano
ang gusto niyang palabasin?



I won't.



I need to go to the powder room. Tingnan ko lang kung hindi niya ako bibitawan.



I'll go with you. He said half smiling. Takte!



What!!??? Nasisiraan ka na ba ng ulo?



Hmmmm....He looked upward na parang pinag iisipan kung nasisiraan nga ba talaga siya ng ulo. Actually,
matagal na. I glared at him. Mamaya narinig kong may tumutunog na cellphone.



Damn! Istorbo! Kinuha niya ang cellphone gamit ang isang kamay niya habang hawak pa din ang kamay
ko. Excuse me. Binitawan niya ang kamay ko at tumayo at lumayo sa table namin. The moment he let go
of my hand, I felt empty at naguluhan ako sa naramdaman ko. Tumayo na din ako at pumunta sa
powder room. I looked myself at the mirror, namumula ang pisngi ko. Sheet! Bakit ako nakakaramdam
ng ganito? Masyadong familiar ang feeling na to. Too familiar that I'm scared of it. The increase
heartbeat, the butterflies in my stomach, the uneasiness. Lahat ng to hindi bago sa akin dahil ang lahat
ng to naramdaman ko na. When I was in high school, whenever he smiled at me, whenever he's near me
ganitong ganito ang feeling. Shit! Hindi maaari to. I can't be in love with him again. Kung ayaw kong
masaktan, hindi dapat ito ang nararamdaman ko. Lalong lalo na kay Tamako. I tried to calm myself.
Hindi, hindi ako inlove sa kanya, nagulat lang ako dahil bigla siyang sumulpot. That's all. Tama! Nagulat
lang talaga ako. Damn it Krizza, stop thinking that you're inlove with that guy because if you are, you are
the most stupid girl in the whole world. You can't be inlove with him. You just can't. Nung medyo
kumalma na ang systema ko bumalik na ako sa table namin at hindi ko alam kung disappointed ba ako
kasi wala siya sa upuan niya. Pero syempre hindi ako disappointed kasi nga, bakit ako madidisappoint di
ba? Di ba?







Natapos ang seminar mga 5:30PM na at hindi na bumalik si Tamako. Ganun naman pala siya palagi, bigla
na alng mawawala. Bitter Much Kre? Ahhhh! Damn! Bakit ba ganito ako mag isip ngayon? Inaaway ko na
pati sarili ko. Nasisiraan na ba ako ng ulo?



Naglabasan na sa function hall ang mga kasama ko sa seminar pero hindi kami makaalis kasi ang lakas ng
ulan. Sa kabilang building pa naman ang dinner. Naghintay pa ako ng 30 minutes pero hindi pa rin
tumitigil ang ulan. ANg iba nakikisabay na sa may payong, yung mga lalaki hinubad nila ang coat nila at
yun ang ginawang pantakip sa ulo at tumawid sa kabilang building.





Nag iisip ako ng paraan kung paano makakatawid sa kabilang building nung biglang may umakbay sa
akin. Nagulat ako pero hindi ko na nilingon kung sino ang umakbay sa akin kasi amoy na amoy ko naman
ang pabango niya.



Binuksan niya ang payong at inakay niya akong maglakad sa gitna ng ulan. Inaakbayan niya ako habang
naglalakad kami pero hindi siya nakatingin sa akin, hindi rin siya nagsasalita. I tried na alisin ang
pagkakaakbay niya sa akin pero lalo lang niyang hinigpitan. Parang magkayakap na tuloy kami. At hindi
ko rin maintindihan ang nararamdamn ko. I liked the feeling na niyayakap niya ako The love to feel the
warmth of his body. Gustong gusto ko ang amoy niya.



Hmmm. I like this feeling. Bigla bigla na lang siyang nagsalita.



What the hell are you talking?



Having you this close. Romantic isn't it? YOu and I under the rain in a single umbrella. Napatingin ako sa
kanya at nakangiti siya pero hindi siya tumitingin sa akin.



Magtisil ka nga. Hindi na siya sumagot. Basta para lang siyang sira ulong nakangisi.



Iuuwi na kita.Sabi niya nung malapit na kami sa hotel kung saan ang dinner ng mga delegates.





Ano? At teka saan tayo pupunta? Hindi kasi kami pumasok sa hotel lobby. Dumiretso lang kami sa isang
pathwalk tapos pumasok kami sa lugar na may nakasulat na OFF LIMITS. Unauthorized persons are not
allowed beyond this point.

Iuuwi na nga kita. Pero hindi na nagregister masyado yung sinabi niya kasi tumambad sa akin ang isang
cottage.



Teka, Bakit tayo andito? Hindi niya ako sinagot. Instead binuksan niya ang cottage gamit ang isang card
and tapos pumasok na kami. Nilagay niya ang payong sa isang gilid at binalikan ako na nakatayo pa din
sa likod ng pinto. Nung malapit na siya sa akin hinawakan niya ang dalawang kamay ko and looked into
my eyes. Nag iwas ako ng tingin kasi di ko kayang salubungin ang tingin niya. Feeling ko matutunaw ako.
Kung makatingin naman kasi wagas! Pero kahit na umiwas ako hindi niya pa din yun pinalampas.
Hinawakan niya ang chin ko para tumingin ako sa kanya. Shit lang.



Nakapagdesisyon na ako. Parang namemesmerize ako sa tingin niya. Sa buong pagkakakilala ko sa kanya
ngayon lang niya ako tiningnan ng ganito. Ngayon lang kami nagkatitigan ng ganito. Ni hindi ko
naiintindihan ang mga sinasabi niya.








I'm not letting you go. And I mean, literally.



Dahil nagcomment siya kahit matagal na siyang silent reader.



24.





"Ma'am wala na pong seminar. Nakaalis na po ang lahat ng delegates after lunch. Hinatid na po ng
coaster papuntang airport. "



"What!? Paanong wala na? Hanggang bukas pa ang seminar"



"Hindi po ma'am, 2 days seminar lang po ang nakareserve dito." Shit! Tiningnan ko ulit ang itenerary na
binigay ni Jane sa akin. AT hindi ako nagkakamali, 3 days and 2 nights seminar ito. Paanong 2 days lang?



Biglang may pumasok sa isip ko. Iniwan ko ang receptionist at dumiretso sa cottage ni Tamako. I saw him
sitting sa may balcony at nakaupo sa upuan while sipping his coffee.



Ngumiti pa siya sa akin nung makita niya ako.



"i told you, you'll be coming back here"



"Kagagawan mo ang lahat ng to ano?"



"Oo" Kita mo to hindi pa nga ako nagtatanong umaamin na kaagad. Medyo nagulat ako sa pag amin
niya. Wala pa nga kasi akong inaakusa di ba?



" I talked to one of your friends to offer you my condo. You are now staying at my condo".



O_O



"Kinausap ko din si JC na bigyan ka ng trabaho sa company niya, Ako ang nagpapasahod sayo"



O_O Bakit parang ako ang nagugulat sa mga pinagsasabi niya.



"I also dictated the etinarary for that seminar. 2 days lang talag yun, yung sayo lang ang 3 days"





"Sinabihan ko din ang lahat na wala silang sasabihin sayo at sinadya talagang iwan ka dito."Uminom ulit
siya ng kape na para wala lang yung mga pinagsasabi niya.





Samantalang ako ito at speechless.



"Why are you doing this?" Yan lang ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko kasi alam kung magagalit pa ba ako
o hindi. Supposedly , magagalit ako pero gusto ko ding malaman bakit niya ginagawa ang mga bagay na
to.





"I already told you my reason yesterday" ANong reason doon? Yung I am not letting you go?





"It's either bingi ka or talagang nagiging habit mo na ang pag ignore sa lahat ng sasabihin ko." Dahan
dahan niyang nilagay sa mesa ang coffee niya.



"Hindi ko alam kung kasalanan ko kung bakit naging ganyan ka or talagang ugali mo na yan. But
nevertheless....I.. nevermind" Tapos bumuntong hininga siya. Tapos tumayo at humarap sa akin. Hindi
ko ineexpect ang biglang pagtayo niya and since nasa gilid ako ng upuan niya, muntik na akong ma out
of balance dahil sa bigla niyang pagtayo. Mabuti na lang at naging maagap siya at nahawakan niya ako sa
bewang kaya na regain ko ang balance ko.





Pero ang masama nga lang, sobrang lapit namin sa isa't isa. His arms are now circling my waist. I can
smell his aftershave, I can smell the faint scent of his perfume, I can see the movements of his adam's
apple, I can even smell the aroma of the coffee na kakaubos lang niya and I can feel his breathing
fanning my face. Ohhh God! Tuwing humihinga siya, parang hinihila ako palapit sa kanya. His smell, his
warmth is intoxicating. Parang..... parang naadik ako!







"Sweetheart, don't ever think of escaping. The only way out of here is the coaster, unless you wanted to
walk miles bago makarating sa highway, or mag treak sa mountain" Wala akong naiintindihan sa mga
sinasabi niya. My eyes are focused on the movements of his lips. Bakit ang sexy ng lips niya? Bakit
parang nalalsing ako sa bango niya? Bakit gusto kong halikan siya? I unconciously, moisten my lips with
my tounge.





I heard him groan and in an instant he tightened his arms on my waist and claimed my lips. Hindi ako
nagulat sa halik niya. Nagulat ako sa naging reaction ko. I kissed him back too. I opened my mouth when
his tongue seek entrance and put my arms around his neck to pull him closer. I don't know bakit tuwing
hinahalikan niya ako nawawala ako sa sarili.



Pero isa lang ang alam ko at aaminin ko, NAMISS KO SIYA. Sa mahigit isang buwan na hindi kami nagkita,
namiss ko siya. Ohhh God!





"I miss you, sweetheart" I heard him say in between our kisses. Hindi ko alam kung paano kami
nakapasok sa cottage basta narinig ko na lang ang pagbagsak nito pasara. Nakasandal na ako ngayon sa
likod ng pinto while he is pinning me and kissing me at the same time.






I gasped when I felt his hand on top of my shirt and caressing my breasts. I was heedy with sensation,
nababaliw na ata ako.I put my hands inside his shirt and touch his chest and his abs. He is no longer the
teenage boy I fell in love with during high school. He is now a man with muscles at the right places.



"You are driving me insane, You're aware of that?" I just nodded because he didn't give me any chance
to explain dahil hinalikan na niya ulit ako and pulled me closer. I can even feel something hard pushing
at my tummy. Pero instead na matakot mas lalo lang akong na excite. nasisiraan na ata talaga ako ng
ulo.





"Please tell me to stop" He stopped kissing me at nilagay sa noo ko ang noo niya. His breathing are
laboured. His hands are now on top of my bra. And I am not even aware that all the buttons of my shirt
are now open.





"No!" It automatically came out of my mouth. At wala akong planong bawiin yun.





"Shit, You are really making this hard for me." Nagkatitigan kami. Passion, Desire yun ang nakikita ko sa
mga mata niya and I'm sure it mirrored mine too.



"If you want us to end up in bed, I'm afraid that you will have to marry me first, in your own free will" He
kissed me again pero this time his lips landed on my nose, on my cheeks, on my eyes at kung saan saan
pang party ng mukha ko. Hindi niya ako hinalikan sa lips. I wanted to kiss him again but he is deliberately
avoiding my lips. Napofrustrate ako lalo na at aware na aware ako sa isang bagay na tumutusok sa tyan
ko.







"Tamako....." I said in frustration





"Sweetheart, tell me that you'll marry me and I'm yours" He whispered. He cupped my face at nilapit
ang labi niya sa labi ko, very close, nearly touching pero sadyang hindi niya nilalapit ang labi niya sa labi
ko. I am not that naive not to know what he is doing. He is teasing me, he is blackmailing me, using my
own desire against me.I should have been mad but I can't get my eyes off his lips. Damnit!





"Krizza Marie Yen, will you marry me?" He whispered. It's not even audible but I understood it. I was
watching his lips all this time.Alam ko na dapat pinapairal ko ang isip ko. Alam ko na dapat magalit ako
sa ginagawa niya sa akin ngayon. Pero ano ba ang magagawa ko? Isang bahagi ng isip ko ayaw pumayag.
Ang bahagi na matagal kong tinago, matagal kong tinikis. And now, that part of my brain, my body and
my heart are all fighting against the sane part of my brain. Yung part na hindi Tamako infested, yung
part na pinairal simula nung nangyari sa CR during high school.







"Yes" It was like a bomb, unannounced and deadly. Pati ako nagulat sa sinabi ko. I felt defeated. I saw a
smile curved his lips before he claimed my lips again. This time it was slow and gentle and his fingers are
now buttoning my shirt that he has unbuttoned a while ago.



Wait





Wait





Wait







Buttoning?







Why?







"Sweetheart don't give me that look. I promised your parents to respect you. Don't make me break that
promise."He kissed me again pero parang nagpipigil na siya.





"Tomorrow, your parents are coming to attend our wedding"





Tomorrow?





Parents?









___________________

Author's Note:



A prelude to BS. Hehehe. bago pa kayo magtanong sasabihin ko na. Yes, may BS and the BS will be
restricted. If magulo ang story at may tanong kayo, ipost niyo lang.



For the first time I will reveal kung sino na napupusuan ko na maging si Tamako Sia/Tamadao Sia.
remember they're identical? Andun sa gilid pic niya------------------------------------------------------>>>>





Chapter 25





"Bakla! Ikaw na! Ikaw na ang diyosa ng kagandahan. Naku kunti na lang mauungusan mo na ang beauty
ko." Ngumiti lang ako sa bakla. Pero sa totoo lang hindi ko alam ang nararamdaman ko. Parang akong
naiihi na natatae na parang ewan.





"Ninenerbiyos ka bakla?"





"Hindi noh!"





"Aysus wag ka nang magkaila! Hindi mo ba napapansin? Ilang beses ko nang inulit ang lipstick mo dahil
kakakagat mo ng lower lip mo tapos sasabihin mong di ka nenenerbiyos?"





"Kung ikaw kaya ang ikasal?"





"Eh di masaya! Pero bakla, hindi ka dapat nenerbiyos sa araw ng kasal niyo, dapat nerbiyosin ka sa gabi
ng kasal niyo! Ahehehe!" Langyang bakla to!





Natigil ang paghagikhikan namin ng bakla nung bumukas ang pinto. Akala ko isa sa mga helper ng bakla
pero biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko nung pumasok si Tamako. He smiled at me at napatulala
ako.





"Oh my Gahhhd! May aparisyon! Kailangan na ba nating lumuhod?" I heard Tamako chuckle dahil sa
sinabi ng bakla. He is still looking at me at I was also looking at him. He is so dashing in his 3-piece suit.







"Ahem ahem!" Naputol ang pagtitigan namin dahil sa pagtikhim ng bakla. Umiwas ako ng tingin sa kanya
while he walked towards the sofa at umupo doon.



"Dumating na sila Yanyan. Inaayusan na din sila." I just nodded. Nakatingin na ako ngayon sa salamin
and I can see him looking at me through the mirror. HIndi na siya nagsalita pagkatapos pinapanood lang
niya habang inaayusan ako. Paminsan minsan nagkakatinginan kami sa salamin and everytime na
magkakasalubong ang tingin namin bumubilis ang heartbeat ko at napapaiwas ako ng tingin.





"Hay grabe, nilalanggam ako dito. Sabihan niyo ako kung tapos na kayo magtitigan ha par matuloy ko na
ang pag mmake up sa bride." Tapos nagmartsa papalabas ang bakla. Napapangiti na lang ako.





"Ano ang ginagawa mo dito? You are not supposed to see me." Tumayo siya mula sa sofa at naglakad
papunta sa akin.





"I just wanted to see you before you got married. This is the last time I'm going to see you single." He
grinned. I smiled. He stood at my back kaya we're both facing the mirror.Nagkatinginan lang ulit kami.
Bakit palagi na lang kaming nagtitinginan? Na parang kuntento na kami na magtinginan na lang.





"Kre, what if I didn't turn you down way back in high school?" Nagulat ako sa tinanong niya. I didn't
expect na hahalungkatin pa niya yun.







"I don't know."I said silently. That question also bugged me but I never entertained it. Ayaw kogn
mabuhay sa what ifs and what should have been.





"I bet you wouldn't go out with that jerk." He smirked.





"But you were so young and we were leaving. You were only what? 12? 13? And I was too late when I
finally decided to take the chance."Nakatingin lang ako sa kanya na nagtataka.





"Your parents told you everything last night?"Nagulat ako sa bigla niyang pag iiba ng topic.





"Yes" OO dumating na din ang parents ko kagabi at instead na ako ang magalit sa kanila dahil sa
panloloko nila sa akin, ako pa ang pinagalitan nila dahil sa tigas ng ulo ko daw. That they have to pretend
that we're bankrupt and missing just to make me see sense. Grabe, hindi ako nakapagsalita kagabi. Pero
when my Mom hugged me, naiyak na lang ako. Hindi ko na rin nakuhang pairalin ang galit ko kasi aminin
ko man o hindi madami akong natutunan dahil sa ginawa nila. And to clear things hindi si Tamako ang
may pakana ng kunyaring pagkawala nila. Sila ang may pakana noon. To make me realized that money is
not everything. And tama sila narealize ko nga yun.



Sa huli thankful pa din ako kasi after all.....






Mayaman pa din ako.Hahahahaha.





"I'm sorry that they have to intervene"





"Hindi mo naman kasalanan yun. I should be thankful to you because ikaw ang nagpasahod sa akin
habang gustong gusto nilang maghirap ako" Ayaw kasi nila Mom and Dad sana na bibigyan ako ng
trabaho at sasahuran ni Tamako. Gusto nila matuto talaga ako the hard way pero dahil ... ewan... ginawa
pa din yun ni Tamako.





"No. Kung hindi ko ginawa yung pagturn down sayo nung highschool hindi na dapat tayo humantong sa
ganito. Di sana hindi ka sumama dun sa jerk. Di sanan nakarating ka sa despidida"





"Alam mo, Tamadao also told me about your despidida. Ano bang meron dun?" Bigla siyang namula. I
swear! Bigla siyang namula. Yung mukha niya parang nakangiwi na nakangiti. That was epic. I made
Tamako Sia blush.





"Here" Kinuha niya ang kamay ko at nilagay ang isang singsing. (Check the external link if you want to
see it)



It was the same, sa singsing na suot niya.





"I should have given that to you during our despidida. Ingatan mo yan, Tamadao sold it to me 3x its
original price." Nakatulala lang ako sa singsing. Sari saring emosyon, ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Hindi ko alam kung maiiyak ako o matutuwa.



At dahil sa pagkatulala ko hindi ko napansin na paalis na siya ng kwarto. I stood up mula sa upuan and
faced him.









"Tamako!"







I called after him bago pa niya mabuksan ang pinto.





Nung lumingon siya, I run towards him and hugged him.





Really hugged him.





For the first time.





After so many years.





____________



Authors Note:

I know it's a lame update I'm sorry kung walang kwenta wala ako sa mood magsulat. Pilit lang talaga.
Next update is the wedding.
















Dahil silent reader siya na nagcomment dahil sa last chapter at dahil napuyat siya sa pagbabasa ng story
ko. Salamat po.





26





Kinakabahan ako. Ito na siguro ang tinatawag nilang coldfeet. My knees wobbled when I stood up buti
na lang nakahawak ako sa upuan.





"Are you okay dear?"Napalapit tuloy si Mom sa akin nung nakita niya akong muntik nang matumba.





"Mom, is it normal na parang dinadaga ka pag ikakasal ka na?" She just laughed a little.





"It's normal Krizza. Tara na at naghihintay na ang groom mo." We went out of the room and out of the
hotel at sumakay kami sa naghihintay na horse-driven carriage papunta sa beachfront. Yes, we have a
beach wedding under the sunset. My mom planned it. Siya na ang nagplano ng lahat, pati wedding gown
ko. Now you know how manipulative they are.







My hand are sweating profusely when we went down the carriage and I feel like running away when the
wedding march started to play and the bridesmaid and the groomsmen started to march. Ang lakas ng
kaba sa dibdib ko.





When the wedding coordinator motioned us to march I gripped my Dad's hand tightly and he patted it
parang sinasabi niya na okay lang ang lahat. Everyone is looking at me. I tried to smile at them but I just
cant. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin but I have this strong urge to run. Sari saring
emosyon ang nararamdaman ko.







Then I looked at the guy in front. He looked so damn gorgeous in his 3 piece suit. Any girl would do
anything just to have his name and here I am having second thoughts and thinking of running away from
this wedding.





Yes, I'm thinking of running away. Natatakot ako sa kahihinatnan ng kasal na to.





I'm scared that it would end up a nightmare.





Ngayon pa nga lang hindi na kami magkasundo ni Tamako how much more kung kasal na kami? Kung
nakatali na kaming dalawa sa isa't isa?





Bakit ba kasi napa-oo ako kahapon eh! Ano ba ang pumasok sa isip ko at nag oo ako?





Hindi! Wala naman talagang pumasok sa isip ko nung napa oo ako eh. Kasi wala na akong naisip nung
panahon na yun kundi kung paano ka macho ng dibdib ni Tamako, kung gaano kasarap hawakan ang
abssssss niya, kung gaano siya kasarap humalik, kung anong sensasyon ang binibigay niya sa katawan ko
habang naghahalikan kami.





Napa-oo lang naman ako kasi... NABITIN ako eh!





Amputs lang kasi! Ang galing mangseduce, nakakawala ng ulirat, nakakawala ng katinuan at
nakakabuhay ng... ng... dugo!





Shit! OO na inaamin ko na.







PINAGNANASAAN KO NA ANG GROOM TO BE KO!





Masaklap man pero totoo.





Pero sapat na bang rason ang pagnanasa para magpakasal ang dalawang tao?





Malanding isip: Sapat na sapat.





Pakipot na isip: Hindi eh





Napasimangot ako kasi bakit pati ang isip ko hindi magkasundo.





"Bakit ka nakasimangot dear? Is something amiss?" I barely heard my Dad spoke.





"But, he is a good kisser. So damn good!"





Nagulat ako nung biglang tumawa si Dad and the I realized what i just said. Naitakip ko tuloy ang
bouquet ko sa bibig ko.





Nagulat din ang guest sa tawa ng ama ko. Shit! Pinapahiya ko ang sarili ko sa ama ko.





"Indeed he is a good kisser? Did you two did it already?" Napalingon ako kay Dad!





"Zandru!" My Mom scolded Dad!





"Dad! Nagmamartsa tayo!"





"So? I wanted to know. And besides ikakasal na kayo. It's normal these days lalo na at matatanda na
kayo. Your MOm and I did it also even before we get married" Whoah! Nagulat ako sa sagot ni Daddy.
Really?






"Zandru!!!" Napalakas ang boses ni Mom and I saw her turning red. Shit! SI Mommy, sa tanda niyang
yan, nagbablush pa!?





Dad just ignored my MOm with sa satisfied smile on his face and turned to me. "So did you two did it
already?" Ay grabe! Di si Daddy makaget-over. At bakit ba ang tagal tagal namin makarating sa harap?





"Daddy!" He gave me a taunting look. Na parang sinasabi na "ginawa niyo na ano?". Inirapan ko si
Daddy. Kainis kasi eh. Tinutukso pa ako. Then my eyes focused on Tamako. Malapit na kami sa kanila.
Katabi niya si Tamadao na nakangiti din sa amin.





"Wag ka nang mahiya anak!" Ayaw talaga tunigil oh!





"WE DIDN'T DO IT YET, OKAY? BUT WE WILL! SOON!" Hindi ko napigilan na mapalakas ang boses ko.
Pero hindi anman sobrang malakas, just enough para marinig nila Tamako and just enough para tumaas
ang kilay niya at mapangiti siya ng malapad! Waaaaaaaaaahhhhh! Feeling ko nagbablush pati dulo ng
buhok ko.







Pati si Daddy napangiti at si Tamadao. My Mom is trying so hard to hide her smile! Langya! Kasal na
kasal ko pinapahiya nila ako!







"Honor your word, Son" Dad said as he handed me to Tamako. Son?







"I will, Dad!" Son? Dad? Grabe! Hindi pa nga ako nag a-I do ganun na tawagn nila? Hindi naman halatang
masyado silang excited?







Tamako gave me a meaningful look or rather a teasing look nung nakahawak na ako sa braso niya and
then he guided me para maglakad na kami papunta sa harap ng priest. Nung makaupo na kami,
nagsimula nang magsalita ang priest. Tapos mga nagsasalita at kung ano ano pang ceremonya.





Then all of a sudden I felt Tamako lean towards me. "You all pretty". I felt myself blushed pero tumaas
din ang kilay ko.





"Pretty lang?" I heard him chuckle.





"Is stunning enough?" I smiled and nodded.





"Can I kiss you now? You looked delictable enough to eat!" Tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan
dagdagan pa na sobrang lapit ng bibig niya sa tenga ko.







I can't believe that he is flirting with me during our wedding ceremony. Grabe lungs!







"Kids behave!" Biglang sinabi ng pari na nagpatawa sa mga guests. Tumahimik naman kami. Maya
maya....





"Do you want us to skip the reception? They would understand you know." Tiningnan ko lang siya ng
masama. Ang harot harot kasi eh.





"Shut up!" I hissed at him.





"Alam mo ba kung saan tayo maghahoneymoon?" He said further, teasing me more.







"Just shut up. Okay" He just looked at me and smiled knowingly.





"Tamako Sia, do you take Krizza Marie Yen for your lawful wedded wife, to live in the holy estate of
matrimony? Will you love, honour, comfort, and cherish her from this day forward, forsaking all others,
keeping only unto her for as long as you both shall live?"





"I do."





Krizza Marie Yen, do you take Tamako Sia for your lawful wedded husband, to live in the holy estate of
matrimony? Will you love, honour, comfort, and cherish him from this day forward, forsaking all others,
keeping only unto him for as long as you both shall live?



I hesitated. Shit! Wala nang bawian to!Todo na talaga to! I closed my eyes and sighed.





Then...





"I do."





"I now pronounced you, man and wife, you may now kiss the bride."





I closed my eyes as his lips descended on mine. Then I felt his lips sealed mine and I know sa mga oras na
yun....





That kiss also sealed my life.






















"Ano ang gagawin ko?" Nagkatinginan sina Yanyan, Corrs at Aly na parang sinasabing, Is she seriously
asking us that?





Then a wide grin formed in Aly's lips.





"This is what you're going to do, after this reception, siyempre papasok kayo sa room niyo, then maligo
ka kasi nanlalagkit ka na sa hangin sa dagat kung susundan ka niya sa CR then go with the flow. but if he
won't, paglabas mo ng banyo don't wear anything, just the towel, tapos unti unti mong alisin ang towel
and then sayawan mo siya ng Careless Whisper. Oyeah!" And she giggled and laughed. Parang sira lang.





"Sino ang magpplay ng Careless Whisper?" Yanyan asked while munching a tenderloin.Kakaiba ngayon si
Yanyan. I know that there is something going on with her and Tamadao pero kakaiba ang aura niya
ngayon. She's blooming and everytime na magkakatinginan sila ni Tamadao nagbablush siya.





"Si Tamadao." Bigla ko na alng sinabi at biglang nabilaukan si Yanyan. Kinuha niya ang tubig at
pagkatapos niyang ininom ay tiningnan niya ako ng masama. What now? Affected much?





"Ewan ko! pati ba naman yun poproblemahin ko?"





"Paano kung nakatulog dahil sa pagod?" Yanyan further prove. Di na talaga nadala.





"Eh di paluin mo ng....ng....." Hindi alam ni ALy kung ano ang gusto niyang ipapalo sa akin kay Tamako.







"ng Ref?" Corrs butt in.





"Good idea. Pero I doubt kung tutulugan ka ni Tamako. Baka hindi ka pa nga patulugin nun. Ahehehe".
Feeling ko namumula na ako sa sinabi ni Aly. Bakit ko ba kasi naitanong pa yun sa kanila. Yan tuloy di na
mapigilan ang bibig niya. Ang lakas lakas pa ng boses. Buti na lang medyo malayo kami sa ibang guest.
Whew!





"Hi girls, having a good time?" Naramdaman ko na lang na may umakbay na sa akin at ang pamilya na
pagbilis ng tibok ng puso ko pag malapit siya.





"Yes, we are. Actually we are just talking about.. ouch!" Sinipa ko si Aly sa ilalim ng upuan. Tiningnan
niya ako ng masama tapos ngumiti kay Tamako. "We are just talking about how romantic your wedding
was." She then glared at me.





"Thank you. Can I borrow my wife for a while? Magpapaalam na kasi ang ibang guests." I looked up at
him. Kakaiba kasi ang possessiveness na narinig ko sa boses niya nung sinabi niya ang "My wife."







"Oh.. sure! Sure. But before that." Corrs started tapping her wineglass with a fork. At alam niyo lahat
kung ano ang ibig sabihin nun. Upon hearing what Corrs is doing, the other guests followed and
everyone is now looking at us.





Tamako is now grinning and to my astonishment, yumuko siya and gave me an openmouth kiss. He even
managed to brush his tounge at my lower lip that made me gasp. Oh my God! That was just so erotic.
Pero bago pa ako makareact sa klase ng halik an binigay niya sa akin, he ended the kiss and kissed my
cheek.







Feeling ko pulang pula ako. Nahihiya ako sa sarili ko. Muntik na akong bumigay sa halik na yun. OO nga
at mag asawa na kami pero nakakaasiwa pa din na makipaghalikan ng torrid in front of so many people.







"Wow! That was a wow." They continued to cheer us to kiss again pero hindi na namin sila pinagbigyan.





"It's time for us to leave." He whispered in my ears na nagpatayo sa mga balahibo ko. Hindi ko alam
kung bakit sobrang edgy ko ngayon.





"Leave?"





"For our honeymoon. of course." Tapos kinindatan niya ako. Feeling ko naman namula ako. Bakit ko pa
ba naitanong ang mga bagay na yun. Of course pupunta kami sa aming honeymoon. At bakit ba ako
nenenerbiyos?





Nagpaalam na kami sa mga guests na wala atang planong umalis. Sumakay na kami ng elevator at
pinindot niya ang P button for penthouse. Walang nagsasalita sa amin. Grabe ang awkward lang. Ano ba
ang gagawin ko?





Pagbukas ng elevator, living room na kaagad ng penthouse. So ibig sabihin, ang buong floor iisang unit
lang. Ang gara naman nito.







Then napansin ko na nakatingin na sa akin si Tamako na nakangiti. Hindi yung usual na ngiti niya na
nakakapanlambot ng tuhod. Yung ngiti niya ngayon parang nanunukso.





"Anong nakakatawa?"





"Hindi ako tumatawa." OO nga naman! Ay shit pilosopo.





"Bakit ka nakangiti?" Singhal ko pa din sa kanya. Hindi siya sumagot. Instead mas lalo siyang ngumiti.





"bakit ka nenenerbiyos?" Waaaah!





"Hindi ako nenenerbiyos!" Sheet lungs! Paano niya nalaman yun?





"Okay!" Tapos tinalukuran na niya ako at pumunta sa sofa and took the champagne na nakalagay sa ice
bucket sa center table. Tapos nilagyan niya ng laman ang dalawang wineglass and handed one to me.







"Here, to calm your nerves." Aalma pa sana ako pero pinigilan ko na ang sarili ko. He's right, I need that
drink. Pero instead na kunin ang wineglass na iniabot niya, I took the bottle from him and drink straight
from the bottle. Wheew! Nangalahati ko ang bote.







He just looked at me with amusement in his eyes. Parang tuwang tuwa pa siya. Nakakaasar.





"What?" Ngumiti lang siya ulit at umiling. What the hell! Hindi man lang siya magsasalita? Naiinis ako at
napasalampak na lang ako sa sofa. Bakit ganito? Bakit ang awkward ng first night namin?







Then lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Napatayo ako bigla. "I think I need to go to the
bathroom." Dali dali akong naglakad at binuksan ang isang pinto which I think is the bathroom. Pero
bago ko pa yun nagawa narinig ko pang nagchuckle siya.





Pagkapasok ko sa bathroom sumandal ako sa pinto and calmed myself. Grabe, bakit ganito ako ngayon?
Nung kumalma na ako tsaka ko narealize na wala naman pala akogn gagawin sa bathroom. Hindi naman
ako naccr.





Anong gagawin ko dito? Then I looked at the shower and the bathtub. Sabi ni Aly maliligo daw ako tapos
hindi ko na isususot ang damit ko tapos sasayaw ako ng Careless WHisper. Napangiwi ako. Bakit ko ba
susundin si ALy eh sira ang ulo nun?





Kinuha ko ang toothbrush na nakita ko sa drawer and took it. Magtotoothbrush na lang siguro ako.
Tama! Magtotoothbrush ako! I was about to put toothpaste sa toothbrush nung kumatok siya sa door
ng bathroom.





"Kre..." He said in his husky and sexy voice. Nabitawan ko ang toothbrush na hawak ko.







"W-what!" Whew! Ang init grabe! Ito na ba ang sinasabi ni Aly na sabay kaming maliligo? Ohhh my.....







"Kukunin ko ang toothbrush ko." What? Magtotoothbrush din siya? Pinulot ko muna ang toothbrush ko
at binuksan ang pinto.







When I opened the door ang laki ng ngisi niya. bakit ba siya nakangisi? Nakakawindang. Tapos tiningnan
niya ang hawak kong toothbrush. He leaned towards me para maabot niya ang isang toothbrush Tapos
bumulong sa tenga ko. "Kailangang nakalock ang pinto pag magtotoothbrush?" Tumayo ang lahat ng
balahibo ko. Bakit parang may kuryente? Punyemas!





Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya. Siya nakangiti pa din. Ang nakakapagtaka bakit
ang tagal niyang kunin ang toothbrush. Hindi tuloy ako makagalaw kasi baka magdikit kami. Lechugas!





Lumunok ako and said the words before I could stop myself.





"Do we really have to do it?" I saw him smile wider at tiningnan kao ng mabuti. Alam kong naintindihan
niya ang sinabi ko.





And without tearing his eyes on me he said. "Of course."





"Of course?"





"Of course." he said with finality.







"You... are... going... to...kill... me." Sabi ko pa na nanginginig ang boses. Pero tumawa lang siya ng
mahina.







"How the hell did you know that?"He whispered in my ears with laughter in his voice.








And in one swift movement he carried me, bridal style.



_____________


Author's Note:

How many times did I avoid this scene? Hindi ko na mabilang. Natatakot kasi akong gumawa ng ganitong
scene because I'm afraid that it will spoil the story. I'm scared that I cannot be able to give justice sa
totoong feelings nila when they are making love. I'm scared that, I cannot make a good bed scene or
baka babuyin ko ang istoryang ito. Yan ang kinatatakutan ko.



Pero kahit pinakaiiwasan ko ang gumawa ng ganitong scene, wala pa din akong magagawa. Kahit anong
delay ang gawin ko dadating pa din sa point na mangyayari ito. Actually, ilang beses bang nabitin si
Krizza sa story na to? Kung ilang beses siyang nabitin ganun kadami ang pagdelay ko ng bedscene sa
story na to. Now, you know that Tamako is not really a gentleman, the author is just scared of making a
bed scene.



At kung napapansin niyo din, hanggang ngayon dinedelay ko pa din. Kelan ba ako naglagay ng mahabang
author's note sa istoryang ito? DI ba ngayon lang?



28



His natural scent and his perfume mingled in my nose habang buhat buhat niya ako. I entertwined my
arms on his neck para hindi ako mahulog pero sa totoo lang I wanted so much to smell him.





Nilagpasan namin ang living room and nung nasa harap na kami ng pinto he kicked the door of the
bedroom. It's a huge bedroom at ang isang wall ay puro glass and behind that glass is a pool. May pool
sa penthouse ng hotel. Then inikot ko ang mga mata ko and my eyes focused on the bed. I stiffened. And
feeling ko namula ako sa mga images na biglang pumasok sa isip ko. Oo manyak na kung manyak pero
sino ba ang hindi mag iisip ng ganun?






He went towards the bed habang buhat buhat pa din ako and nung binaba niya ako mas lalo akong
nenerbiyos.





"Relax, We're just going to talk." Nung nakahiga na ako humiga din siya sa tabi ko. Pero ano daw? We're
just going to talk? Weee?? Di nga??





Tumagilid ako para matingnan ko siya kasi hindi ako naniniwala sa sinabi niya. ANd to my surprise
tinitingnan din niya pala ako. He is smiling and maya maya pa, tumawa siya ng malakas. His laughter
echoed across the room.





"You should have seen your face a while ago Kre." Langya! Nakuha pa akong asarin. Nenenerbiyos na
nga ako aasarin pa ako.





"It's not as if I'm going to rape you Kre. For God's sake!" Tawa pa rin siya ng tawa pero ako nakakunot na
ang noo.





Tinaasan ko siya ng kilay."Aren't you?" It's more like an accusation than a question. Sino ang niloloko
niya?





"No, I won't." Nadisappoint ako. Lol. And he must have seen it because he suddenly put his arms across
my tummy. His hand landing just below my breast. Nahigit ko ang hininga ko.






"But I would really love to kiss your neck". Tapos bigla na lang siyang lumapit sa akin and kissed my neck.
Napasinghap ako. Waaahhhh!





"Akala ko ba mag uusap tayo?" Halos hindi na ako makapagsalita sa ginagawa ni Tamako sa akin. Hindi
ko alam kung bakit sobrang nakikiliti ako sa paghalik niya sa akin sa leeg. Hindi na tuloy ako makapag isip
ng matino.







"We are already talking . I'm telling you what I want..." He gave me another love bite. Shucks parang
bampira lang. "And right now, I'm dying to kiss you." And he did just that.





Hindi na ako makapagreklamo nung hinalikan niya ako. Bakit pa ako magrereklamo eh alam ko naman
na dito rin naman kami patutungo. And besides ang daming nerbiyos na ang naranasan ko. Para saan pa
ang nerbiyos ko kung pipigilan ko siya.



Sabi nila it's rude to stare while you're being kissed but I just can't help looking as his face slowly
descended on mine at di ko din maialis ang tingin ko sa kanya kasi he is staring back at me na parang
tinitingnan din ang reaction ko sa gagawin niya.





And my eyes automatically closed when our lips touched. Parang bolta boltaheng kuryente ang dumaloy
sa katawan ko. He nibbled my lower lip and I gasped. He took the opportunity to slip his tongue inside
my mouth.





He is giving me this delicious and heedy feeling na nakakawala sa sarili ko. I automatically put my arms
around his shoulders and answered his kisses with the same passion. with the same fervor. His kisses
has the same effect on me. Nakakawala sa sarili.







Para kaming apoy at gasolina, kunting dikit lang, nagliliyab na. And worst once we started, we can't
seem to stop, we can't seem to get enough of each other.





Ilang sigundo kaming hindi nakapagsalita hanggang sa bumalik sa normal ang aming mga hininga. He is
still on top of me, buried deep inside me and his face buried on my shoulders.





"You are so beautiful." He said after a while. Nararamdaman ko na din ang bigat niya sa katawan ko but I
like the feeling of him on top of me.





"You..nearly killed me." He just chuckled and kissed the top of my nose. Tapos humiga sa tabi ko and
cuddled me.







"Yeah, I made you bleed." Feeling ko namula ako sa sinabi niya. Hinigpitan pa niya ang yakap niya sa akin
parang takot na takot na mawala ako. That made me smile.



.............................







Nasa ganung posisyon lang kaming dalawa. Walang nagsasalita. His hands are cupping my breast while
he keep on kissing my hair. Mga 30 minutes kaming ganun nung bigla siyang nagsalita.








"Now, lets wash up the evidence of my crime." And he stood up in all his naked glory at binuhat ako
papuntang bathroom sa loob ng room.





Binaba niya ako sa bathtub.





"Dyan ka lang. Wag kang gumalaw." Tinimpla niya ang bathtub and starting filling the tub with warm
water. "That will ease the soreness."





"Won't you join me?" I ask inocently. Nakita ko siyang lumunok.





"Misis, don't test my control." Yumuko siya and said near my ears.





"I am merely inviting you to join me take a bath."







"You know na hindi iyan ang papasok sa isip ko pag sinabi mo yan." I turned red.







"I'll just go get the towel and the robe." He then turns his back on me. Hindi ko maalis ang tingin ko sa
kanya.





"Tamako!" I called him bago siya lumabas ng bathroom.







"Can you please wear something? Don't walk around here naked." He just smirk and raised his eyebrows
at me.





_________________

Author's note:

You didn't miss a thing kung ito ang binasa niyo. I don't recommend you reading the full version. I might
delete it kasi nahihiya ako.





Pero sa mga gustong magbasa nun, alam niyo naman ko saan ko nilalagay ang mga chapters sa Tamako
Sia na hindi dapat mabasa ng lahat di ba? Di ba? Kaya hindi ko sasagutin ang mga ganung tanong.



http://www.wattpad.com/2589366-tamako-sia-behind-the-scenes-restricted-copy yan ang link. sabi ko
di ako magbibigay ng link tapos hihirit kayo na di niyo mabasa. Mga perv kayo. Lol!



At dahil may ipapalike ako sa inyo sa facebook ayan binigay ko ang link.





At malamang sa mga hindi nakakabasa ay dahil minor pa kayo! Naka restricted at naka private kasi siya.




















Dedicated sa kanya kasi nagbabasa siya ng Author's note. Yung iba kasi hindi nagbabasa kahit minsan
important yung author's note, hindi pa din binabasa tapos magtatanong. Tandaan niyo, sa law,
"ignorantia legi, non excusat", ignorance of the law is not an excuse kaya kung may nalagay ako sa
author's note tapos itatanong pa ulit, hindi ko na yun sasagutin.





At oo binabasa ko ang mga comments niyo. Wala lang akong time na magreply sa inyo isa isa kasi busy
talaga ako buong December. Siningit ko lang ang update na to kasi matagal na akong hindi naguupdate
ng Tamako Sia.



29. 1





Dahil na rin siguro sa pagod, "ahem" dahil sa kasal, at sa pagod sa mga nangyari, " Ahem". Nakatulog ako
sa bathtub. Hehehe. Talagang may ahem. Kakaloka. And the whole time habang nakababad ako sa bath
tub I can't help but smile habang inaalala ko ang mga nangyari. Hindi ko napigilang mapangiti pag
naaalala ko na......







Nakuha ko na din ang katawan ni Tamako!







Sa Wakas!!







Bwahahahaha.







Tae ang landi ko lungs. Hehehe. At ngayon, totoo talaga ang sinasabi nilang, nakakatulog na may ngiti sa
mga labi. OO na nang-iinggit na ako. AKo na ang may poging asawa, ako na ang may machong asawa,
ako na ang may hot na papa, ako na ang maswerte, ako na ang MAYAMAN! Hehehe. ANyway, ang
yabang ko na. Ganito ba talaga? Pag nakakatikim, yumayabang? Hahahaha.









Okay tama nang kayabangan ito. Back to the present na tayo.







At dahil nga nakatulog ako hindi ko na alam ang sunod na nangyari. Pero medyo naalala ko nung binuhat
niya ako from the bath tub papunta sa kama namin.







Medyo naalala ko din when he cursed upon seeing me sleeping in the bathtub. Kung makamura naman
para namang sa dagat ako naliligo at hindi sa bathtub. Pero ang sweet pa din ha.







Napangiti ako.







I never thought that he could be that sweet. Napapangiti ulit ako.







Then I felt him tightened his hold on me. Nakaunan kasi ako sa braso niya tapos siya nakayakap sa akin
at nakatagilid at nakaharap sa akin. At dahil malaking tao siya, yung ulo ko hanggang baba lang niya
tapos ang isa niyang paa nakapulupot din sa legs ko. Nararamdaman ko pa ang paghinga niya sa ulo ko
tapos ang paghigpit ng yakap niya sa akin. Sa pwesto namin parang ayaw niyang bitawan ako. Wagas
kung makayakap eh.







Then his hand shifted from my tummy to my breast. Nakadantay lang ang palad niya sa left breast ko na
natatakpan lang ng manipis na nightdress. Napasinghap ako. Akala ko nagising siya pero ng tingnan ko
nakapikit pa din siya at even pa din ang paghinga niya. Grabe pati ba naman sa pagtulog minamanyak
niya ako. Hehehehe.









Tumagilid din ako ng unti paharap sa kanya para makita ko ang mukha niya. Ang payapa niya matulog.
Ang gwapo gwapo niya. Parang kelan lang, nung highschool kami hindi ako nagsasawang tingnan siya.
Hindi pa din nagbabago kagwapohan niya, nagmature lang ng kunti pero hindi talaga nakakasawa
tingnan.







Tapos ang lips niya. Grabe lungs. A lot of women would trade anything just to have his naturally pinkish
lips. At hindi ko mapigilan ang pag-iinit ng pisngi ko nung maalala ko ang ginawa ng lips na yan sa buong
katawan ko. Whew!







Ano ba yan, ang aga aga kung ano ano ang pinag-iisip ko. Ang manyak manyak mo talaga Krizza. Asawa
mo na pinagnanasaan mo pa. Tama na nga yan. Wag mo na nga siyang titigan para di ka na mamanyak.







Aalisin ko na sana ang tingin ko sa mukha niya when I felt it. Takte! Paanong hindi ako mamamanyak
nito.







Nanlaki ang mga mata ko when I felt something poking on my tummy. And I very well know what it is.
He is only wearing his boxer brief underneath our blanket.Kaya ramdam na ramdam ko. Waaaaaaaaa!!!
Don't tell me....








Sa nanlalaki kong mga mata, I saw him smile. ANg laki ng ngiti niya. Don't tell me kanina pa siya gising?
Pero bakit nakapikit pa din siya?







"Have you enjoyed the view?" Langya! Kanina pa nga siya gising at nagkukunyaring tulog. Waaaa.
nakakahiya! Nakita niya akong nakatitig sa kanya. Feeling ko lalo akong namula kasi nahuli niya akong
minamanyak..este tinititigan siya.







Hindi ako makapagsalita. Ikaw ba naman ang mahuli, ano sa tingin mo ang sasabihin mo?







"Good morning Misis." He said in his husky bedroom voice then his hand tightened and he lowered
down his head to claim my lips in a passionate kiss.







I answerred his kiss with the same passion.







And you know what happened next.







Wala na akong pakialam kung 10AM na at wala pa kaming breakfast. Kung ikaw ba naman hahainan ng
ganito sa umaga. Sa tingin mo maaalala mo pa ang pagkain?








29.2





Di ba sinabi ko na kung hahainan ka ng kasing pogi ni Tamako, makakaalala ka pa kaya ng pagkain?





Ang sagot. Oo.





Kasi pagkatapos magugutom ka talaga. Hehehe. Nakakapagod kaya yun! Lol. At dahil napagod rin siya
siguro, tumawag siya ng room service. Pagkalabas niya ng room pumasok na ako ng bathroom para
maligo. I looked myself in the mirror. Grabe!! Ang ganda ko talaga! Hehehe.





At bago pa ako mainlove sa sarili ko, lumabas na ako ng bathroom. Tamang tama kasi pagkatapos kong
magbihis nakaayos na ang pagkain namin sa may pool. Nasabi ko na bang may pool sa penthouse?
Parang nasabi ko na nakalimutan ko lang. Basta merong pool at doon nilagay ang breakfast at lunch
namin.





I saw him standing by the table waiting for me. Naglakad ako papunta sa table ng dahan dahan. Dahan
dahan kasi masakit pa din ng unti at parang ang awkward. Alam niyo yun..So anyway, naglakad na ako
and I saw him smiling pero kakaiba ang ngiti niya. More like smirking na parang amuse na amuse.







Kumunot ang noo ko at sumimangot ako. Ano ba kasi ang nakakatawa?







"Bakit ka tumatawa?" I asked him with matching taas ng kilay nung malapit na ako sa kanya. He cleared
his throat na parang pinipigilan ang tumawa. Nakakaasar ha!







"Wala." He cleared his throat again.







Lalong tumaas ang kilay ko.





"Nang aasar ka ba?" Tumataas na ang boses ko. Nakakainis. Ayaw ko pa namang pinagtatawanan ako.





Umiling lang siya at tumabi sa akin tapos inayos ang uupuan ko. He motioned me to sit pero hindi ako
naupo.







"Misis maupo ka na at kakain na tayo." Hindi pa din naaalis ang ngiti niya. Nakakaasar lang. Kakakasal
lang namin pero ito siya at inaasar na ako. Grrrr....







"I won't sit down unless you tell me kung bakit mo ako pinagtatawanan."







"Ang kulit naman ni Misis." He then suddenly hugged me from behind tapos inamoy pa ang buhok ko.
"At ang bango pa." Ay grabe ito na naman po siya.







"Hindi mo sinasagot ang tanong ko." Pinipigilan ko ang mapasinghap because he is starting to kiss my
nape. Ano ba! Hindi pa kami kumakain!







"Hindi kita pinagtatawanan." He tightened his embrace tapos ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko.





"Naaaliw lang akong tingnan ka kanina habang naglalakad." Feeling ko namula ako sa sinabi niya.







"Does it hurt still?" He said gently. Pero hindi ko pa din mapigilan ang pag init ng mukha ko. Waaaaa!!
Kailangang itanong yun? Nakakahiya.







"Thank you for the wonderful gift last night." Binulong niya sa tenga ko tapos hinalikan niya ang pisngi
ko. Kahit nahihiya ako di ko mapigilan na tumayo ang mga balahibo ko.





At dahil speechless ako, inakay na lang niya ako paupo tapos umupo na din siya sa harap ko.





"Misis, wag ka ang matulala dyan. Kumain na tayo because we're leaving after this."





"Leaving?"





"Of course, we're leaving for our honeymoon."







Muntik ko nang maibuga ang kinakain ko.





Anong ibig niyang sabihin?







Hindi pa honeymoon ang ginawa namin kagabi?





Oh my God!!!





_______

Author's Note:

I know maikli. Sorry. Bago pa kayo maexcite sa honeymoon, sasabihin ko na. Hindi detailed ang
honeymoon nila. Wala nang BS. Kaya wag na kayong excited.





Yun lang para di kayo maexcite.










Hindi ko talaga inakalang nagbabasa siay nito. Maraming salamat Rayne. I am so honored na binabasa
mo ang story ko kasi idol kita eh.







Chapter 30





"Misis, gising na. Magbreakfast na tayo."





"Hmmmm..." Binaliwala ko ang kiliti na dulot ng paghalik niya sa leeg ko. Gusto ko pang matulog. Antok
na antok pa ako.





"Misis."







"Later..." Itinakip ko ang unan sa tenga ko. Pwede bang matulog na lang muna ako?







"It's already 11pm, if you'll wake up later we're gonna miss breakfast." Nakikiliti ako sa hininga niya sa
tenga ko pero hindi ko kayang imulat ang mga mata ko.







Pagod ako!







Di ba niya naintindihan na PAGOD ako?







"Kre, tayo ka na dyan."







"Ayoko. Matutulog pa ako. Ikaw na lang magbreakfast."







"Di pwede. The ship will dock in 2 hours kaya kailangan mong kumain. Do you want to miss Greece?"
Okay. Nasaan ba kami. We're on our honeymoon. 1 month European cruisetour. Grabe hindi ko
inakalang may plano siyang libutin ang Europe.







"I don't feel like getting up." Totoo yun. Parang gusto kong humiga na lang dito sa kama ng suiteroom
namin sa ship at matulog buong araw.









"Okay. I'll give you two choices. A. tatayo ka dyan, take a shower and come with me to the dock for our
breakfast or B. I'll carry you to the bathroom myself, take off that flimsy thing you're wearing, and make
love to you under the shower. And then afterwards we could go back to this very bed and continue to
where we've left off until we both could no longer stand. And then... "







"Ito na! tatayo na. Ikaw naman di ka na mabiro." Dali dali akong tumayo sa kama kahit nahihilo pa ako.
Ikaw ba naman bigyan ng ganyang choices.







I heard him chuckle while he is controlling his laughter. I would never again risk lying in this bed with
him the whole day. Hindi naman sa pinagsisihan ko pero.....basta ayoko na.







"You sure Misis? Option B sounds really appealing" He said na may nakakalokong ngiti sa labi.







"Shut up Tamako!" Feeling ko namumula na ako. Eversince kinasal kami naging habit na niya ang
tuksuhin ako. AT ako naman ang bilis ko mapikon. Kainis.







"I'm open in case you've change your mind. Hidni pa naman ako nagugutom."







"Tumahimik ka nga! Kasalanan mo kung bakit halos hindi na ako makabagon!"Singhal ko sa kanya.
Nakakaasar kasi ang ngisi niya. And for goodness sake, bakit ba ang hilig niyang magbilad ng katawan sa
harap ko? He is not wearing a top and I can't take my goddamn eyes off his chest, down to his abs and
down to his... shit!









"No, it's your fault for being so desirable. I can't get my hands off you. Kung hindi ko lang inaalala na
hindi pa tayo nagdinner kagabi, I should've awaken you with kisses. You don't know how hard it is for
me not to do just that. And now I'm having seconds thoughts about that breakfast seeing you wearing
only that flimsy thing." He said in his sexy and husky voice.







"Tamako!" It's entirely 2 different things to have a desirable half-naked man in front of you and that
desirable naked man talking to you that way in his sexy voice and his eyes looking at you as if ready to
devour you anytime. Feeling ko sobrang pula ko na sa mga pinagsasabi niya. At hindi ko alam kung bakit
parang nag-iinit ako sa mga sinasabi niya.







"Kre..baby..." Shit! Napaatras ako bigla nung lalapit siya sa akin. I know the moment our skin touched,
we'll be tumbling in bed instantly.







"Stop being a pervert." I should also tell myself that.







"Desiring one's wife is not a sin." Could he stop using that tone on me?









"It is if you're not giving her enough sleep and you don't give her time to eat and rest."







"You always sleep after we've made love. And ikaw tong ayaw magbreakfast kaya nga niyayaya kita
ngayon. But you know, we can spare another 30 minutes before we go down for breakfast." He is giving
me that look again. I tried to look away kasi baka di ko mapigilan at ako na ang sumnggab sa kanya.
Nagugutom na din kasi ako. Tinatamad lang akong tumayo talaga kanina.





'I need to take a shower."







"We could shower together. Option B is really appealing Misis."







"Nakapagshower ka na!" Medyo basa pa nga ang buhok niya.







"Another shower wouldn't hurt me." Ay grabe. Hindi siya naggive up.







"Ikaw na din ang nagsabi that we'll be late for breakfast."









"Misis...... isa lang. Pleaseeee." He pouted. Shit! ANg cute cute niya. Kunti na lang at hindi ko na siya
kayang tanggihan. Kaya bago pa ako matukso tumalikod na ako at naglakad papuntang banyo.







"I'm having that shower alone!" Yeah, kailangan ko talaga ng shower na yun. AMpupu lang! Hinawakan
ko na ang knob ng bathroom nung nagsalita siya ulit.









"After breakfast then." Bumuntung hininga ako pero napapangiti ako dahil sa itsura niya.







"I don't wanna miss Greece." Binuksan ko na ang bathroom pero narinig ko pa siyang nagrereklamo at
nagmamaktol sa labas.







"Fuck! I shouldn't have taken this cruisetour in the first place. Dapat ginaya ko na lang si Edward na at
kinulong si Krizza sa isang Isla. Fuck! Awwwwww" I heard na kumalabog. Parang may sinipa siya.







Napapangiti ako habang nagsashower.







_________



Author's Note:



Pasensiya na kung puro kalandian. Gusto ko kasi na makaglimpse kayo ng unti sa honeymoon nila.





Next Chapter will be after their honeymoon.





Gusto ko pa sana habaan yan kaso Christmas party namin ngayon, Kailangan kong magprepare.





I really appreciate your time and effort sa pagbabasa ng story ko. I value time so much and I was really
delighted to know that you are dedicating your time para lang basahin ang stories ko. Thank you so
much po.



Chapter 31





"Misis...." I felt someone tickling my ear. Kainis naman. Ang aga aga pa!





"Misis..."Ayyy kabwisit naman!





"Hmmmm......" I took the pillow beside me and covered my ears.





"Gising na Misis."Wala atang plano itong tantanan ako.





"Bakit ba?" Suminghal na ako kahit nakapikit pa ako.Sabi nila magbiro ka na sa lasing wag lang sa bagong
gising. Or rather sa taong ayaw pang gumising.





"Pupunta na ako sa office." I can now feel his breath in my face ang lapit lapit na. AMoy mouthwash.
Mukhang bagong ligo lang siya. Ang hawt lang. Pero antok pa talaga ako eh.





At di pa rin naalis ang inis ko dahil sa paggising niya sa akin.





"Sige goodbye. Goodluck. Take Care. Good job." Tapos tumagilid na ako ulit and hugged the pillow. I was
on my way to dreamland when...







"Misis, papasok na ako ng office." Anak ng pating naman! Eh ano ngayon kung papasok siya sa office?
Nasa akin ba ang susi ng office niya?







I opened my eyes and looked at him. Naiirita ako. I looked at the bedside table and it says 7AM. ANg aga
aga pa. Hindi pa ako nakakabawi ng lakas. Kahapon lang kami dumating mula sa cruise and I badly
needed my sleep





"So?" Sinabi ko yun ng nakataas ang kilay.







"Anong so?"





"So what kung papasok ka sa office? Kailangan ba talagang istorbohin mo ang tulog ko kung papasok ka
sa office?" Napaupo na ako sa kama. Exasperated.





"Won't you even prepare my breakfast, fix up my tie and bid me goodbye before I leave?" He have this
hopeful look when he said those words and a smile that could melt any girl pero dahil nga naiinis ako
hindi ko pinansin ang lahat ng yun.







"You woke me up dahil lang sa mga bagay na yun?"







"You are my wife. It is expected of you to take care of me." GRRRRRrrrrr..







"For God's sake Tamako!Nagpakasal ako sayo para hindi maging katulong mo. To prepare your breakfast
and to fix your tie. You have to remember that I married you for my goddamn inheritance." Lumakas na
ang boses ko. Pati ako nagulat sa intensity ng pagkakasabi ko. Hindi man alng ako pumiyok. But then....







I regretted it the moment those words came out of my mouth even before I saw how his face changed.
Mula sa pagkakangiti his face become suddenly gloomy.Parang nagising ang kaninang natutulog kong
diwa.









Parang nakunsensiya ako. Drat! I should have kept my mouth shut! I saw him took a deep breath and
looked at me.







"I see."







"Tamako..." Shit! I really did mess it up. Parang kinakabahan ako na ewan. I have never seen him this
serious. Well, I saw him like this before. But that was eon years ago. Back in high school when he got
mad at me because I was flirting with everyone.







"I thought we were okay after our marriage. I thought I made everything clear before our wedding
ceremony. But it seems that you're sticking up to your words way back in high school. Kahit ilang beses
ko pang sabihin sayo na mahal kita, hinding hindi mo na ako paniniwalaan." Nanlaki ang mga mata ko.
Mahal niya ako?





Then I started having this hallow feeling in my heart. Parang pinipiga. Parang nasasaktan siya.







Then memories came flooding back.





"Bakit ka ba magpapakasal sa akin? If I know sinuhulan ka lang nila Mommy."





"I will marry you maybe because I love you."








Hindi ko alam kung bakit yun ang una kong naalala. Hindi ko rin alam kung bakit nakukunsensiya ako.
Hindi ko rin alam kung bakit naluluha ako when I saw him grimace and looked up the ceiling. It's as if
he's controliing himself from crying. Namumula na din ang mukha niya.







Takte ano ba kasi ang sinabi ko? Pahamak talaga o!Ang aga aga pa eh.







Pero hindi naman kasi sensitive yang si Tamako. Yung usual reaction niya pag nag uusap kami ng ganyan
is asarin o galitin pa lalo ako pero ngayon bakit ganyan ang itsura niya?







Oh my God! Could it be true?







Mahal niya talaga ako?







"I'm sorry if I have expected too much Kre." He said sa mahinang boses. " Im sorry If I thought too much
of this goddamn marriage"







Bago pa ako makatayo sa kama at bago pa ako makalapit sa kanya, tumalikod na siya and slammed the
door.







I run after him while calling his name pero hindi siya lumingon. Lumabas siya ng living room papuntang
garage and I heard the rumbling of his car.







I stood in the middle of our living room dumbfounded. My eyes roaming around our living room which I
designed myself.








At ang buong bahay parang sinampal sa akin ang katotohanan. He made me design this house without
my knowledge na ito ang magiging bahay namin. Every corner of this house is shouting ang isang
katotohanan na matagal kong iniiwasan at di pinaniwalaan.







Ang katotohanan ng nararamdaman ni Tamako sa akin.







Ang katotohanang mahal niya ako.






Hi Rielle! Thanks for the wonderful comment. This chapter is dedicated to you.





Natuwa naman ako sa dami ng votes at comments ng last chapter. Thanks a lot po sa inyo. Ayan na po si
Krizza na problemado at si Tamako na masama ang loob.Nasa giid po ang pic nila.



Chapter 32



2 days.





It's been two days and 2 nights na hindi umuwi si Tamako. Aligaga na ako. Parang tanga na ako dito sa
bahay namin. Hindi niya sinasagot ang tawag ko sa cellphone. Hindi ko rin matawagan ang parents niya
at parents ko kung nasaan siya kasi baka sabihin nila na kakakasal alng namin ay nag-aaway na kami.
Kahit yun naman ang totoo, ayw kong pati sila madamay. I want to settle this between the two of us.
Kung wala na talaga akong magagawa then maybe I could consult our parents about this. Hindi ko rin
macontact ang office niya kasi di ko naman alam ang number doon at mas lalong di ko alam ang
pangalan ng company nila. Ni hindi ko nga alam kung nasaan yun.







Fuck! I feel like the most worthless wife ever na pati ang mga simpleng bagay tungkol sa asawa ko ay
hindi ko alam.







Takte naman! Ganito pala kahirap ang magkaroon ng asawa. I took out my cellphone and dialled
another number. I waited patiently for someone toa nswer my call and after like 8 rings my sumagot din
sa wakas.







"Hello.."





"Tamadao"





"O Krizza, napatawag ka?"I took a deep breath bago ako nagsalita.





"Tamadao, do you happen to know where Tamako is?"







"Huh? tamako? Baka nasa office. I haven't talk to him yet since you arrived from your honeymoon."





"Ahh ganun ba? Sige thanks."





"Hey Krizza, what's wrong?"





"Ahmmm nothing. Bakit mo naitanong."







"Well, parang may bago sayo. Hindi ka ata mataray ngayon."I gave him a fake laugh para hindi niya
mahalatang something is wrng.





"Well, you're my brother in law now so babawasan ko na ang katarayan ko sayo." I heard him chuckled
from the other line. Nag usap pa kami saglit then we both hanged up.







Kung hindi alam ng kambal niya kung nasaan si Tamako, then saan siya nagpunta?







Bigla akong napatingin sa pinto when I heard it click. Then bumukas ito and pumasok siya. Nakatulala
lang ako sa kanya. He looked so fresh in his 3-piece suit kahit gabi na. But it's not the same suit he wore
nung araw na umalis siya. Saan siya kumuha ng damit?








I can't find any words to say to him. I am glad na umuwi na siya yet I don't know how to approach him.





Nagkatinginan kami. Siya ang unang nag iwas ng tingin and he walked towards me. Ang lakas ng kaba ng
dibdib ko.





But to my dismay, he didn't stopped nung magkaharap na kami, instead, he walked past me towards our
bedroom.





Nakatulala lang ako habang nakatingin sa likod niya na papasok ng room namin. Nagulat ako sa ginawa
niya. He just ignored me. Hindi pa ako nakakarecover sa pandedeadma niya sa akin nung lumabas siya
ng room.







With suitcase in his other hand.







Lalayasan niya ako?





But instead maglakad papuntang front door he walked towards the other room.





Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Nasasaktan ako. Pero kasalanana ko naman ito.







"Tamako..." I called after him nung binuksan na niya ang pinto. He stopped from opening the door pero
hindi pa rin siya tumitingin sa akin. Hindi rin siya nagsalita.







"Can we talk?" Bahala na pero kakainin ko muna ang pride ko. We need to settle this.







I've waited for him to answer and it took a while before siya nagsalita.









"I'm tired." He then opened the door of the other room, entered and my tears fall when he closed it
behind him.







Authors Note:

Hindi ako nag uupdate pag weekend pero natuwa naman ako dahil sa ganda ng mga comments niyo at
sa dami ng votes kaya ito na po.





Dedicated to Steffi. Thank you so much for the wonderful comment. Sa pagiging proud sa akin Nanay.
Heheheh. Natawa ako sa part na yun. I am so so so so touched by your message. Maraming pong
salamat sa pag appreciate sa story ko.





Salamat po sa madaming nagcomment at nagvote. Ang chapter na ito ay medyo mahaba at pambawi sa
previous chapter na maikli.



Chapter 33







Simula nung pumasok siya sa kabilang room, hindi pa siya lumalabas. Ilang beses na din akong pabalik
balik. Kakatukin ko ba siya sa kwarto?





Paano kung hindi niya ako pagbubuksan?





Sisirain ko ang pinto?





Lumapit ako ulit sa pinto ng room but when I was about to knock, kinabahan ako. Syeett!! Nasaan na
ang lahat ng lakas ng loob ko? Kung kelan ko pa kailangan tsaka pa nagtago lahat.







Pero in case na buksan niya ang pinto, ano ang sasabihin ko? Mag sosorry ako? Paano ako magsosorry?
Ampupu!







Mga 30 minutes akong pabalik balik hanggang sa nagpagdesisyonan kong bukas ko na lang siya
kakausapin. Baka nga pagod lang siya at bukas hindi na siya pagod kaya kakausapin na niya ako.





Pero alam ko! Binibigyan ko lang ang sarili ko ng dahilan kasi hindi ko alam kung paano ko siya
iaapproach. Pero kakausapin ko siya promise. Hindi na ako kakabahan. Lalakasan ko na talaga ang loob
ko. Swear!


"Bakit mo kasi sinabi yun? Siempre mahuhurt yung tao. Kung makahurt ka naman ng ego bonggang
bongga. Ang mga lalaki pa naman ngayon ma pride." Corrs.







"So ano ngayon ang plano mong gawin?" Yanyan asked while doing her nails. Hindi na naman yan
pumasok.





"Hindi ko nga alam. He's not talking to me."







"Malamang nahurt yung tao. Kaw ba naman sabihan na pinakasalan ka lang ng dahil sa pera"
Napabuntunghininga ako sa sinabi ni Aly.







"So ano ang gagawin ko?" I said almost hysterical.







"Eh di magsorry ka."







"He's not talking to me."







"Make him talk to you. Kung kailangan itali mo sa upuan para lang kausapin ka gawin mo."







"Ang brutal mo Aly huh. Pero seriously Krizza, talk to him now. Wag mo nang ipabukas. Ilang araw na
kayong ganyan? Lima?" OO nga tama si Corrs. Hindi na pwedeng ipagpabukas ito.







"Pero bilib ako sayo. Natiis mo ang limang araw na walang sex? To think na kakakasal niyo lang?"
HUmagikgik si ALy sa sinabi niya. Pati na rin si Corrs. Ngumiti lang si Yanyan. Napansin ko kanina pa to
tahimik and there's something with her smile.








"Hindi ko alam ang number at address ng office niya." I said shyly.







"Naku naturingan ka pang asawa." Sapakin ko kaya itong si Aly.







I saw Yanyan get her cellphone and called someone.





"Saan ang opisina ng kambal mo?" She must be talking to Tamadao. Nagkatinginan kaming tatlo at
nagnginitian tapos tiningnan namin si Yanyan.





Kumunot ang noo ni Yanyan. "You're asking me why? Don't tell me hindi mo alam ang nangyayari sa mag
asawa."





"Wag mo nga akong pinagloloko Tamadao. Alam kong alam mo kaya sabihin mo na sakin at ng maayos
na ng dalawang to ang problema nila." Nakikinig lang kami sa usapan nilang dalawa.Then Yanyan smiled.





"Honey, we have to help them kasi kung hindi nila to maaayos ng mas maaga, Krizza will stay at my
condo and so are ALy and Corrs. If that happens, you cannot come here and you will miss kissing me
and......hahahaha." TUmawa ng malakas si Yanyan habang kinukuha ang pen and paper na nasa center
table. She wrote the address and said her goodbye to Tamadao.





"Oh ito. Napapasubo ako sayo Krizza." She handed me a piece of paper.





"Hmp! Ang landi ng babaeng to. If I know gustong gusto mong nilalandi si Tamadao." Yanyan just gave a
meaningful smile to Corrs. The smile that give me the creeps.







Mayamaya umalis na din kaming tatlo. Nagpunta sa mall sina Aly at Corrs para magshopping. AKo
naman pupuntahan na si Tamako sa office niya. Medyo kinakabahan na naman ako pero its now or
never.





Nakarating na ako sa office nila. Grabe ang gara lang. Pag aari ata nila ang buong building. Parang office
lang ni Daddy pero mas magara nga lang to. Pagtanong ko sa receptionist sa first floor tinuro ako sa 20th
floor. Sumakay na ako sa elevator at habang papaakyat mas lalong lumalakas ang kaba ko.





Ampupu! Kung kelan pa kami nagpakasal ngayon pa ako kinakabahan ng ganito. Hindi nga ako
kinabahan nung nagtapat ako sa kanya nung highschool tapos ngayon... whew!





I took a deep breath nung bumukas ang pinto ng elevator. Naghesitate pa akong lumabas but what the
heck! No guts no glory. Go for the gold. Fight! Fight! Fight! Aja!





Pero kinakabahan talaga ako! Ahuhuhuhu.







Pero wala na akong nagawa. Alangan naman na dito lang ako sa elevator forever. Paglabas ko ng
elevator pumunta ako sa reception sa 20th floor. Ayus may sariling reception and President and CEO.







"Good morning Ma'am, is there anything I can help you?" I was greeted by an attractive receptionist na
nakangiti pa sa akin.









"I'm here to see Mr. Tamako Sia." Ngumiti din ako sa kanya. Mukhang mabait naman kasi eh.







"Do you have an appointment Ma'am."







"No. But..."







"Then, I'm sorry Ma'am but I'm afraid Mr. Sia couldn't accommodate you at the moment. I suggest you
set an appointment first before coming here." Hindi niya ako pinatapos? Pag ganitong nenerbiyos ako,
maikli lang ang pasensiya ko.







"Tell him his wife wanted to see him." Nakita ko na nagulat ang receptionist pero maya maya she smiled
broadly.







"Kayo naman Ma'am. Lumang style na yan Ma'am. Bumalik na lang po kayo sa susunod. At sa susunod
kung magsisinungalign kayo yung kapani paniwala. Hindi pa po kasal si Sir Tamako. Hindi ko pa
tinatanggap ang proposal niya." Tapos humagikgik siya. Ang kapal hah! Nabwisit ako pero pinigilan ko
ang sarili ko kasi hindi yun ang pakay ko kung bakit ako nandito.







"Are you his secretary?" I said through gritted teeth.







"No Ma'am I'm the receptionist."







"Call his secretary."







"Aba Ma'am kung makautos kayo parang kayo ang nagpapasahod sa akin." Lalong nag init ang ulo ko sa
sinabi niya. Bakit ganito kabastos ang empleyadong ito? Kahit pa hindi ako asawa ni Tamako she should
have given me a little respect.







"Claire ano yan? Ang ingay mo. Naririnig ko pa ang boses mo sa loob. Pag ikaw narinig ni Sir. Mainit pa
naman ang ulo noon" Lumabas yung isang middle aged woman sa isang pinto and looked at the
receptionist and me.







"Eh kasi itong si Ma'am asawa daw siya ni Sir Tamako. Nakakatawa. Eh wala namang appointment gusto
lang atang makalusot." Hinarap ako ng babaeng lumabas.







"May I know your name Ma'am?" The woman asked me politely. Tinalikuran ko ang bastos na
receptionist at hinarap ang babae. Pero hindi na ako ngumiti. Naiinis na kasi ako.







"Krizza Marie Yen." Nanlaki ang mga mata ng babae. My name might have ring a bell.







"I'm sorry for the inconvenience Ma'am. I'm Lyla, Mr. Sia's secretary. Just give me a second." I just
nodded at Lyla while she's scrambling for the phone and dialled an extension.







"Sir, Miss Krizza Marie Yen is here. She wanted to see you." She glanced at me and glanced nervously at
the receptionist. "Yes Sir. I'll send her in immediately."







"Ma'am, pasok na daw po kayo." Lyla led the way pero bago pa kami makaalis, tiningnan ko ang
receptionist ng masama. "Lyla, the next time I visit I don't wanna see her face in this building."








"Yes Ma'am." She again looked nervously at the receptionist na ngayon ay namumutla na. Pumasok
kami sa pinto na nilabasan kanina ni Lyla na mukhang secretary's office and into another door. Lyla just
opened the door for me at hinayaan na akong pumasok.







The moment I entered his office, hindi man lang siya tumingin sa akin. His eyes are focused on the
computer in front of him.







"Tamako....."I trailed off. Bumalik na naman ang kaba ko.





"What do you want?" He said coldly. Ni hindi niya ako tiningnan. Ang snob. Gusto ko siyang batuhin ng
bag ko.







"Let's talk."







"Is it important? I have a meeting in five minutes." Ang lamig lamig ng boses niya. He's not the Tamako I
married. Pero kasalanan ko din kasi kung bakit ganyan ang pakikitungo niya sa akin. Hindi ako
nakapagsalita and he kept on looking at his watch na parang inip na inip na.







"Krizza, if you're just gonna stand there and waste my time, you better leave." Parang naiiyak na ako sa
pinapakita niya sa akin. Hindi ba niya alam kugn gaano kahirap ang pumunta dito? Hidni ba niya alam
kung gaano kahirap lunukin ang pride?









"I--I want us to talk." I finally managed to say. Pero gusto ko pag nagkausap kami hindi yung ganito. Na
parnag inoorasan niya ako. Hindi niya ako kliyente. Asawa niya ako!







"Hindi lahat ng gusto mo ay mangyayari. Hidni dahil sa gusto mong magkausap tayo ay icacancel ko na
ang lahat ng appointments ko for you. I have work to do. I have clients to meet and..."







"And you're choosing your work and your clients over me?!" I shrieked. Dala na din siguro ng kaba at
frustration kaya tumaas ang boses ko. Hindi ko kasi matanggap na ganito ang pakikitungo niya sa akin.







"What else do you want? I'm working my ass here. Ano pa ba ang kailangan mo? Pinapalago ko na ang
kayamanan mo. Yun lang naman ang importante sayo di ba?" I was dumbfounded dahil sa sinabi niya.
He's really hurt dahil sa sinabi ko. There is bitterness in his voice.







"Ikaw si Krizza Marie Yen, mayaman. And I will make sure you'll forever have that title." Pagkatapos
niyang sinabi yun, he picked up the extension line.





"Lyla, tell me if Mr. Bustamante has arrived."





"Yes, Sir." para na ring pinalayas ako dahil sa ginawa niya. It's very clear that he wanted to get rid of me.
That he doesn't want me anymore. He want me out of his office and maybe out of his life.









I tried very hard to control my emotions. Pinigilan kong umiyak. Ayaw kong magpakita ng kahinaan. I
turned my back accepting my defeat. I walked towards the door and was about to open the door when I
stopped.





Kung aalis na lang ako bigla, parang wala na ding kwenta ang lahat ng kaba na naramdaman ko. If I
would just give up, para saan pa at pumunta ako dito. Something inside me refused to give up. The fiery
and strong Krizza is urging me to give it a fight. Dahil ako si Krizza Marie Yen, mayaman. A fighter, a girl
who never gave up.





I held my head high kahit na naluluha na ako tapos lumingon ako ulit and walked back in front of
Tamako's desk.





"I'm sorry. Okay. I won't make any excuses for what I have said. I won't try to justify it. I'm just sorry that
I've hurt you dahil sa sinabi ko." Sheet Krizza wag kang umiyak. Wag kang pumiyok. Wag na wag mong
hayaang tumulo yang luha mo.





"I may not be a good wife to you. Pero hindi ko kayang maging magaling na asawa overnight. if you're
expecting na gagampanan ko agad ang duty ko as your wife, then I am sorry if I have failed you, hindi
kasi ako ipinanganak na alam na agad ang mga bagay na yun. I'm sorry. Pero kahit na hindi ako naging
magaling na asawa sayo, don't you think I deserve to be treated as your wife? Dahil ba sa sinabi ko at sa
nagawa ko kaya kailangan mo nang hindi umuwi ng dalawang araw without telling me kung nasaan ka?
That I deserve to be treated as a stranger by my own husband? Na hindi na ako pwedeng magexplain
because I said some awful things? That I deserve to be treated as an unworthy client na kulang na lang
ipakaladkad palabas sa opisina mo?" Namumuo na ang luha sa mga mata ko pero hindi pa ako tapos
magsalita.








I tried very hard to control my emotions. Pinigilan kong umiyak. Ayaw kong magpakita ng kahinaan. I
turned my back accepting my defeat. I walked towards the door and was about to open the door when I
stopped.





Kung aalis na lang ako bigla, parang wala na ding kwenta ang lahat ng kaba na naramdaman ko. If I
would just give up, para saan pa at pumunta ako dito. Something inside me refused to give up. The fiery
and strong Krizza is urging me to give it a fight. Dahil ako si Krizza Marie Yen, mayaman. A fighter, a girl
who never gave up.





I held my head high kahit na naluluha na ako tapos lumingon ako ulit and walked back in front of
Tamako's desk.





"I'm sorry. Okay. I won't make any excuses for what I have said. I won't try to justify it. I'm just sorry that
I've hurt you dahil sa sinabi ko." Sheet Krizza wag kang umiyak. Wag kang pumiyok. Wag na wag mong
hayaang tumulo yang luha mo.





"I may not be a good wife to you. Pero hindi ko kayang maging magaling na asawa overnight. if you're
expecting na gagampanan ko agad ang duty ko as your wife, then I am sorry if I have failed you, hindi
kasi ako ipinanganak na alam na agad ang mga bagay na yun. I'm sorry. Pero kahit na hindi ako naging
magaling na asawa sayo, don't you think I deserve to be treated as your wife? Dahil ba sa sinabi ko at sa
nagawa ko kaya kailangan mo nang hindi umuwi ng dalawang araw without telling me kung nasaan ka?
That I deserve to be treated as a stranger by my own husband? Na hindi na ako pwedeng magexplain
because I said some awful things? That I deserve to be treated as an unworthy client na kulang na lang
ipakaladkad palabas sa opisina mo?" Namumuo na ang luha sa mga mata ko pero hindi pa ako tapos
magsalita.









I tried very hard to control my emotions. Pinigilan kong umiyak. Ayaw kong magpakita ng kahinaan. I
turned my back accepting my defeat. I walked towards the door and was about to open the door when I
stopped.





Kung aalis na lang ako bigla, parang wala na ding kwenta ang lahat ng kaba na naramdaman ko. If I
would just give up, para saan pa at pumunta ako dito. Something inside me refused to give up. The fiery
and strong Krizza is urging me to give it a fight. Dahil ako si Krizza Marie Yen, mayaman. A fighter, a girl
who never gave up.





I held my head high kahit na naluluha na ako tapos lumingon ako ulit and walked back in front of
Tamako's desk.





"I'm sorry. Okay. I won't make any excuses for what I have said. I won't try to justify it. I'm just sorry that
I've hurt you dahil sa sinabi ko." Sheet Krizza wag kang umiyak. Wag kang pumiyok. Wag na wag mong
hayaang tumulo yang luha mo.





"I may not be a good wife to you. Pero hindi ko kayang maging magaling na asawa overnight. if you're
expecting na gagampanan ko agad ang duty ko as your wife, then I am sorry if I have failed you, hindi
kasi ako ipinanganak na alam na agad ang mga bagay na yun. I'm sorry. Pero kahit na hindi ako naging
magaling na asawa sayo, don't you think I deserve to be treated as your wife? Dahil ba sa sinabi ko at sa
nagawa ko kaya kailangan mo nang hindi umuwi ng dalawang araw without telling me kung nasaan ka?
That I deserve to be treated as a stranger by my own husband? Na hindi na ako pwedeng magexplain
because I said some awful things? That I deserve to be treated as an unworthy client na kulang na lang
ipakaladkad palabas sa opisina mo?" Namumuo na ang luha sa mga mata ko pero hindi pa ako tapos
magsalita.








"I'm sorry if nasabi ko ang nasabi ko sayo. I'm sorry if nasaktan kita. Sana isipin mo din that I've received
far more hurtful words from you but I didn't hear a single sorry." This time tumulo na ang luha ko. Nainis
ako kasi tumulo siya. I brushed it off immediately.







"Kung hindi ka uuwi mamaya, aalis ako bukas na bukas din." Tumalikod na ako and headed for the door.
I saw Lyla looking at me. I must have looked awful.





"Where's the powder room?" She pointed at the other door kaya doon ako dumiretso.





Pagkapasok ko I looked myself at the mirror. Namumula ang buong mukha ko dahil as pag iyak but I
smiled at myself.







Hindi talaga bagay sa akin ang masyadong emosyonal at pa sweet at magpkumbaba. I should have been
remorseful dahil sa nagawa ko but in the end, I ended up threatening him.









I cannot help it.







I am Krizza Marie Yen, I always call the shots. No matter what it takes. No matter what's at stake.














Itinerary for today.

1.Discuss with Section Manager of Accounts Payable the audit report. (2 hours)

2.Discuss with Department Manager Purchasing regarding revised audit report. (2 hours)

3.Discuss with Section Manager of Billing regarding Long Outstanding Accounts. (1 hour)

4. Deadline for the Audit of Accounts Receivable and preparation of audit Report. (TOday) hindi ko pa
nasimulan

5. Preparation of Statistical report for the year and annual budget for 2012. (5 hours )

Whew! Naiisip ko pa lang naloloka na ako. Paano ko pagkakasyahin yan sa loob ng walang oras?

Dapat sana hindi ako mag uupdate ngayon kasi nga sobrang dami ng work pero sino ang author ang
hindi mag uupdate kung yung last chapter mo ay may 81 comments as of this time and 135 likes. Sinong
author ang hindi maooverwhelm sa ganda ng mga comments niyo na nagpapakilig sa isang katulad ko?
Author lang po ako, mahina ako sa temptation. At hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pag update. Bahal
na si Batman kung matapos ko man o hindi ang lahat ng nasa itaas, basta mag uupdate ako ngayon.
period!



This Chapter pala is dedicated sa lahat na nagcomment sa previous chapter. Thank you po ng madami.



Grabe ang haba ng authors note ko ha!





Chapter 34.





I retouched my make up at lumabas na ng powder room. I made sure na wala ng trace na kahit anong
pag iyak ang makikita sa mukha ko. Ayokong lumabas sa opisinang ito na nagmumukhang loser. I raised
my chin up and opened the door of the powder room.







But to my surprise, I saw Tamako leaning on the wall beside the powder room. I looked at him at nakita
kong nakatingin din siya sa akin. Ang pogi niya talaga. Sheet lang! Binawi ko ang tingin ko bago pa ako
ma tempt at sunggaban siya. Aaminin ko man o hindi na miss ko siya. And lungkot kaya matulog mag isa
sa kama. I brushed away the thought bago pa kung saan mapunta ang iniisip ko and started walking
towards the door palabas ng office niya.







"Krizza..." Narinig kong tumawag siya pero hindi ko siya pinansin. Dirediretso lang ako palabas. Paglabas
ko nakita ko pa ang receptionist pero nung makita niya ako yumuko siya. I smirked. I walked past her
and headed towards the elevator.







"Krizza!" Hindi ko pa din siya pinansin and pinindot ang pinto ng elevator. Mabuti na lang at may
nakastop kaya nagbukas agad yung elevator. Pinindot ko ang button para sa ground floor. Unti unting
nagsasara ang pinto and I saw Tamako na mabilis an naglakad papuntang elevator.







Bago magsara ang elevator I saw a hand stopping it kaya bumukas ulit ito. He walked inside at nagsara
na yung elevator.





What now? Sumandal na lang ako sa elevator wall and ignored him. Sumandal din siya sa kabilang dulo
ng wall. Hindi kami nagtitinginan. Wala ding nagsasalita.







Bakit pa ba niya kasi ako sinundan?





Ding.





Nagulat pa ako when the door opened. ANdito na pala kami sa ground floor. Hinintay kong bumukas ang
elevator pero nagulat ako when he suddenly hit the closed button and pressed the 20th button.







"Ano ba!"what is he trying to pull? Kunti na lang kaladkarin niya ako kanina tapos ngayon pipigilan niya
akong lumabas ng elevator? Nasisiraan ba siya?







"Mag uusap tayo." He said in a stern voice. Seryosong seryoso din ang mukha niya.







"Wala na akong sasabihin. Nasabi ko na ang lahat ng dapat kong sabihin."







"Ako may sasabihin pa." Tumaas ang kilay ko. Then I smirked.







"Kung gusto mo akong kausapin, magpaset ka ng appointment." Buti nga sa kanya. After ng kahihiyang
dinanas ko sa punyetang receptionist niya.







"Wala kang secretary." Hindi ko alam pero parang yung pagkakasabi niya nun parang may amusement sa
tono ng boses niya pero seryoso pa din ang mukha niya.







"I don't care!"









Ding.





Bumukas ulit ang elevator nakarating na ulit kami sa 20th floor. I pressed the closed button and hit the
ground floor. Ayaw ko nang bumalik sa opisina niya.







"Mag usap nga tayo."







"Wala na nga akong sasabihin sayo."







"You can't just threaten me na lalayasan mo ako pag hindi ako umuwi mamaya. Baka nakakalimutan mo
na ikaw ang may kasalanan sa akin." Ang kapal naman talaga ng mukha niyang isumbat pa sa kin yun.







"Baka nakakalimutan mo din na nagsorry na ako kanina. And why the hell can I not threaten you? Of
course I can." Kugn mat-threaten ka rin naman ba, bakit hindi di ba?







"You said sorry pero ano? Inungkat mo pa ang nangyari a decade ago. I don't believe that you really
meant your sorry."







"Kung ayaw mong maniwala sa sorry ko, its not my problem anymore." Hindi ba niya alam kung gaano
kahirap gawin yun? Sa kanya lang ako nagsorry sa buong buhay ko tapos sasabihin niyang I didn't mean
my sorry. Bullshit!





Ding.





Bumukas ulit ang elevator. May sasakay. Isang grupo ng mga empleyado. They're about to enter when I
saw Tamako glared at them. Tapos pumuwesto siya sa tabi ng control and hit the closed button.







"At kung hindi ako uuwi mamaya?" Sinalubong ko ang tingin niya.







"Eh di wag. Wala ka nang maabutan doon." I said throught gritted teeth.







"Stop being a spoiled brat!" He shouted at me.







"I am not a spoiled brat. Hindi ko kasalanan kung nahihirapan akong paniwalaan ka!"Para kaming mga
timang na nagsisigawan na loob ng elevator.







Ding.







Bumukas na ulit ang elevator kasi nakarating na kami sa ground floor. Lalabas na sana ako when I come
face to face with Tamadao. SUmimangot ako. It's enough that I was stuck sa elevator with Tamako pero
kung isama pa si Tamadao, di ko alam kung kakayanin ko.







Pumasok siya sa elevator ignoring Tamako's deadly glare. Nakangisi pa siya tapos tiningnan kaming
dalawa ni Tamako.







"Hi Kre, Hi Bro! Bati na kayo? Sabi ni Yanyan kanina nag aaway kayo." Hindi namin siya sinagot.







"Bro, andun na ba sila sa conference room? Aattend ka sa meeting Kre?" Hindi ko siya sinagot. Can't he
feel the tension between us?







"So how's the honeymoon?" Tapos ngumisi pa siya.





"What else do you want me to do para maniwala ka?" napatingin ako sa kanya. Ang hinahon na ng boses
niya. Hindi na siya sumisigaw katulad kanina. Wala na din ang galit sa mga mata niya. Nagkatinginan
kami ng biglang









"FUCKING HELL!!" biglang nawala ang power ng elevator. What the hell happened? Nagbrown out ba?
Nagpapanic ang systema ko. Okay lang sa akin ang madilim wga mo lang akong ikulong sa isang closed
space na madilim.







Tapos biglang......







Awoooooooo!!! I am not in a damn horror booth anymore. We are trapped in an elevator for God's
sake.







"Tamako...."Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I threw myself towards Tamako and hugged him tightly.
Tsansing na sana kung hindi lang ako natatakot.







"It's okay." He hugged me tapos hinahaplos ang buhok ko. Somehow I felt relieved.







"Ahem, ahem! Mic test mic test!" Nagulat ako nung may nagsalita from the speaker of the elevator.
Napakafamiliar ng boses. The I heard Tamako gritted his teeth.







"Tamadao." We heard him laugh.







"Ayan pwede na kayong mag usap. You have ample time with you. Since gusto niyo dyan ayan
pinagbigyan ko na kayo. Walang istorbo, walang papasok, walang ilaw. Bwahahahaha!" Demonyo talaga.







"I swear I'm gonna kill you if I get out of here." He just chuckled.







"I'm sure you're gonna thank me after Kre." Bwisit talaga.







"Paano kang nagkaroon ng kambal na katulad niya?" I felt him shrugged but I heard Tamadao laugh.







"Guys, mag usap kayo dyan. Magdedate lang kami ni Yanyan. Pagbalik ko tsaka na lang namin ulit
bubuksan yan."







"Just open this damned elevator Tamadao." Tamako said in his calm but commanding voice. Pero
mukhang hindi man lang natakot si Tamadao.







"Wag kayong matakot sa boss niyo. AKo ang bahala sa inyo. Wag niyong bubuksan kahit na magwala pa
yan. Sa akin lang kayo susunod." He is more on talking to the technician than to us.







"Damn it Tamadao! I'm gonna ask Yanyan to break up with you!' I shouted pero walang sumasagot.
Umalis na nga ata talaga siya.





Binalingan ko si Tamako. The I become aware that we are so close. His hands are resting at the back of
my waist at nakaharap ako sa kanya. We are almost hugging. No, we are really hugging. Sa sobrang
panic ko nakalimutan ko na galit kami sa isat isa. Nakalimutan din ba niya?







"Tamako, do something." I hissed at him. Ayaw kong matrapped ng ganun katagal dito sa elevator. Pero
ang isang to mukhang walang narinig.





"ANo ka ba? I said do something to get us out of..."Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko when he
suddenly tightened his hold on me and kissed me. Nagulat ako sa ginawa niya.





At parang automatic, I respond to his kiss. Hanggang sa lumalim ang halik niya and my arms went up his
shoulders for support.







Aaminin kong namiss ko ang halik niya, namiss ko ang yakap niya and I miss him. At babae lang ako
mahina sa tukso. Lol.







We are both gasping for air when he stopped kissing me. Parang nabitin pa ako.







"Uuwi na tayo."







Nung sinabi niya yun. Parang magic. Biglang bumukas ang ilaw ng elevator. Then Tamako pressed the
ground floor button using his other hand habang nakahawak sa akin ang isa niyang kamay.







Walang nagsasalita sa amin hanggang sa umabot kami sa ground floor. Nung lumabas kami ng elevator,
we saw Tamadao leaning on the ground floor reception area smirking at us.









Scheming devil.









Then I smiled silently.






This is dedicated to you sis. "Sili" sis. Thanks sa napakagandang poem na May TAMA AKo. Wag niyo nang
pag agawan si Tamako. Pagbibigyan daw niya kayong tatlo nina Heym at Psyche. Isa isa alng daw at
mahina ang kalaban.





Chapter 35





I glared at Tamadao habang papalabas kami ng building. Hindi ko na siya nagawang pagalitan o
pasalamatan dahil hinihila ako ni Tamako papuntang parking.





"Lyla, cancel all my appointments for today. Hindi na din ako makakaattend sa board meeting."
Nangingiti ako habang nakikipag usap siya sa secretary niya. Hindi ko alam kung bakit nangingiti ako.
Kinikilig ata ako na ewan. Ahehehe. Kasi naman akalain mo ba namang ipacancel niya lahat ng
appointments niya dahil sa akin?





Sumakay na kami sa Black Porsche Cayenne SUV na naghihintay na sa amin sa labas ng lobby ng building.
First time kong sumakay sa kotse niya and I was flattered when he opened the door for me. Medyo
tumaas pa ang kilay ko bago ako sumakay pero tiningnan niya ako ng masama. Parang sinasabi niyang,
wag na akong magreklamo kasi buti nga pinagbubuksan niya ako ng pinto.







Pagkasakay ko sa kotse umikot na siya sa kabila and slid in the drivers seat. PInaandar na niya pero bago
pa kami umalis may comment pa siya.







"Pumayat ka ata?" Sinabi niya bago siya nagdrive. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Pumayat ako? Wee
di nga? Dali dali kong tiningnan ang sarili ko salamin.









"Limang araw lang ako nagtampo, pumayat ka na agad." nanlaki ang mata ko. Ang kapal naman ng
mukha niyang magassume.







"Excuse me?" He just chuckled.





"Wag mo akong pagtawanan, baka nakakalimutan mo na hindi pa kita napapatawad sa ginawa mo?"
Pero hindi man lang siya natinag sa sinabi ko. nangingiti pa din siya. Tapos naniningkit ang singkit niyang
mata. Ang cute cute lang.







"Sus! Isang halik ka lang naman!" At naging ngisi ang kanina ngiti niya. Namula naman ako sa sinabi niya.







"Ang kapal mo huh!" Inirapan ko siya.







"Nabitin ka lang ata eh kaya nagmamaldita ka na naman ngayon. Wag kang mag alala mamaya sa bahay
susulitin natin." Lalo akong namula sa sinabi niya.







I gritted my teeth. Wala talaga akong panalo sa kanya pag ganyang usapan kaya pinili ko na lang na
manhimik keysa tuksuhin niya ako buong byahe. Nakakaasar lang kasi buong byahe din siyang nakangiti.
Parang sira ulo lang.





Pagkadatin namin sa gate ng bahay nagulat pa kami nung may nakapark na 2 kotse sa loob. LUmabas na
akmi only to be greeted by our parent.









"Krizza baby!" My Mom hugged me tnagkiss ako sa Mom ni Tamako. Wala ang Daddy niya kasi nga may
board meeting. Wala din si Daddy kasi kasama siya sa board meeting.





"Naku mabuti na lang at may spare key itong si Mare, sana hindi kami nakapasok dito." My Mom looked
at Tamako's MOm. Di ba nga magbestfriend sila?







Nagkatinginan kami ni Tamako and...







"Mom, what are you doing here?" Sabay pa naming sinabi.







"Of course binibisita namin kayo. Hindi pa kayo dumalaw eversince your honeymoon.Namiss na namin
kayo." My Mom said.







"OO tama. Infact we are preparing our dinner kasi pagkatapos ng meeting dito na didiretso ang mga
Daddy niyo para magdinner." Nagkatinginan na alng ulit kami and sinamahan na ang dalawa sa kitchen.
Tumulong ako ng kunti kasi kakahiya naman na uupo lang ako. Si Tamako naman nakaupo lang sa sofa at
nanonood ng sponge bob. Di ko alam kung bakit sponge bob pinapanood niya.





After namin magprepare ng dinner nagchikahan lang kami tapos dumating na nung 7pm ang mga Daddy
namin. Naghi at naghello kami sa kanila. Tapos kumain na kami.







Hindi ko alam kung bakit parang ang tagal tagal namin magdinner. ANg dami kasi pinagkukwentuhan ang
mga parents namin. Sila lang naman ang nagkkwentuhan. Mukha hindi naman kami ang namiss nila
kundi namiss nila ang isa't isa at napagtripan alng nilang dito magkita sa bahay namin. Nakikinig na lang
ako sa usapan nila Mommy when i felt someone kicked me under the table.









"Ouch" Napatingin ako kay Tamako at pinandilatan ko siya.







"What's wrong Krizza?" Tanong ni Mommy.







"Nothing Mom." Tapos tumingin ako ulit kay Tamako. Nakasimangot na siya. Tapos tiningnan niya ang
mga parents namin and then tumingin siya sa pinto. AT dahil hindi ko naman naiintindihan ang ginagawa
niya inignore ko na lang siya.







Maya maya may naramdaman ulit akong sumipa sa akin. Fuck it! Ano ba ang problema niya? Tiningnan
ko ulit siya ng masama. Pero tumingin lang siya sa relo niya tapos sa parents namin at sa pinto.
TIningnan ko ang wall clock. It's already 10PM. Eh ano ngayon?







Hindi ko ulit siya pinansin. Tapos nabigla nalang ako nugn tumayo siya bigla.







"Pambihira! Ang slow naman." teka teka ako ba ang sinasabihan niyang slow? Hidni na ako
nakapagreklamo kasi dinugtungan niya ang sinabi niya.







"Mom, Dad, hindi pa ba kayo uuwi? gabi na oh!" Hala! Bakit niya pinapalayas?









"Ow!!!! Nakalimutan ba naming sabihin sa inyo na dito kami matutulog?" His MOm said excitedly.







"WHAT!!!?" Napalakas ata ang boses ni Tamako.







"YEs hijo. In fact, nagdala na kami ng damit at nasa room na." Napanganga lang ako.







"Mom, dalawang room lang dito. Paano tayo magkakasya." Si Tamako pa din yan. ANg daming reklamo.







"No problem son. for the meantime doon kami matutulog sa kwarto sa kabila kasama ka at si Krizza
naman sa kwarto niya kasama ng parents niya." sABI NG dADDY NIYA.







"WHAT!!!?" Tamako and I chorused. Hindi ko alam kung bakit pati ako napa-what. Nagulat kasi ako eh.







"Namiss namin kayo ng sobra kaya pagbigyan niyo na kami. Ngayon lang naman to." My Mom said na
parang nagmamakaawa at yung mukha niya yung mukha na alam niyang kahit kailan di ko
matatanggihan.







"But...." Si Tamako yan.







"Sige po Mom. It's okay na dito kayo matulog." Napatingin sa akin bigla si Tamako at tiningnan niya ako
ng masama. Ay grabe!! Ano ang kasalanan ko?





"Ayaw ata ni Tamako"







"Hayaan mo na alng yun Mareng Kath, may tantrums lang ata." So ayun nga pumasok si Tamako sa
kwarto nila tapos kami nagkwentuhan pa hanggang11PM tapos naantok na yung mga matanda kaya
natulog na kami.





Medyo natuwa pa ako kasi parang yung bata pa ako na katabi ko sila Mom and Dad. Nakaktuwa!







_____





Naalimpungatan ako nung maramdaman kong may gumigising sa akin. I opened my eyes to see Tamako
na nakatayo sa gilid ko. I looked at the bedside clock and it's only 2AM. ANo na naman ang kailangan
nito.





"Bakit?" Sheet naman! Naantok pa ako.







"Tara sa labas." Bulong niya sa akin.







"Bakit?" Sabi ko din sa mahinang boses.







"Basta." Mukhang naiirita na siya at mukhang wala pa talaga siyang tulog kaya tumayo na ako kasi baka
magising pa namin sila Mom dahil sa ingay namin.







Nauna na siyang lumabas and I tiptoed palabas ng room namin.







"Bakit ka nanggigising."Sabi ko ng pabulong.







"Bakit ka natulog?" Anong klaseng tanong yun?







"Hindi ba ako dapat matulog?"He rolled his eyes. Hindi ko alam kung bakit naiirita siya.









"Tsss. Alam mo ba ang ginagawa nila?" Sabi pa niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o ano sa itsura
niya.







"Hindi. Bakit?" Pabulong pa din kasi bumubulogn din siya.







"Hindi mo ba alam na pinagttripan nila tayo?"







"Ows talaga?"







"At bakit ka pumayag na dito sila matulog?" Mukhang galit na siya pero mahina pa din ang boses niya.





"Wala namang masama kung dito sila matulog eh. Parents naman natin sila and besides..."







"Naman Kre. Hindi pa rin tama na paghiwalayin tayo ng higaan." Nanlaki ang mga mata ko. Mukhang
alam ko na kung saan patutungo ang pag uusap na to.







"Teka nga, Teka nga! Why are we sneaking?" bakit nga ba? Feeling naman namin mga teenager kami na
pinagbabawalan sa pagmamahalan. Naks! Hahahah.





"I don't know." Ngeks! Hahah.





"And why are we whispering to each other?"Mga adik ba kami?





"Hindi ko rin alam." Hala! Ang galign ng sagot niya!





"Tara!" Bigla na algn niya ako hinila papuntang bar counter.






"Saan tayo pupunta? Madaling araw na."







"Sa hotel na lang tayo matulog."Natatawa na ako sa inaakto ni Tamako pero baka sapakin niya ako pag
tumawa ako. Para talaga kamign magkasintahan na tumatakas.







"Ano?" Hindi niya ako pinansin. May hinahanap siya sa drawer ng bar counter.







"Kinuha mo ba dito ang susi ng sasakyan kanina?" Hanap pa din siya ng hanap ng susi sa ibang drawer.
Habang hawak hawak niya ang isang kamay ko.





ANg saya sa itsura niya parang magtatanan kami.







"Hindi ah. Bakit ko naman kukunin?"







"Shit!" Napamura pa siya pagkatapos niyang buksan lahat ng drawer. "Tara na nga matulog na lang tayo
ulit." Natawa na ako sa sinabi niya. Kugn nakikita alng niya ang mukha niya sobrang frustrated na parang
inagawan ng candy. Napakahilarious.





"Hindi na ako inaantok, manood na lang tayo ng movie." Umupo na nga lang kami sa sofa at nanood ng
movie. Pero habang nanonood kami hindi naalis ang scowl sa pagmumukha niya. Pinipigilan ko lang
tumawa ng malakas kasi baka magising sila Mommy at baka magalit siya lalo.





"Pambihirang buhay to!" Reklamo pa niya. Nanood na alng kami ng movie sa sofa. Nakahiga lang ako sa
lap niya hanggang sa makatulog ako.









"oh ang aga niyo naman magising!" Nagising ako sa boses ng Mom ni Tamako. Nakahiga pa din ako sa
lap niya. Umayos ako ng upo nung nakita kong gising na ang apat na matatanda at nakatingin sa aming
dalawa.





Nakita ko din na nagdilat ng mata si Tamako. ANg cute niya talaga magising. parang tulog pa din kasi ang
liit ng mata . Heheheh.







"Mukha atang wala kayong tulog?" Tanong ng Dad ni Tamako. Ngumiti lang ako sa kanilang apat pero
nagulat ako sa ginawa ni Tamako.





Hindi niya pinansin ang mga matatanda tapos tumayo siya at mabilis na naglakad papuntang kwarto
namin. Tapos binagsak pa niya pasara ang pinto.





"Hon, alis na nga tayo. Masama ata ang gising ng anak mo." Sabi ng Mom ni Tamako.





"Hindi na kayo kakain MOm, Dad?"







"Hindi na anak, baka kasi itapon na kami palabas ni Tamako." I saw the 2 guys grinned at humagikgik sila
Mom.





"Hon, pabalik ng susi ng kotse sa drawer ng bar." Sa pagtataka ko binalik nga ng Dad ni Tamako ang susi
and they all waved at me grinning.



Nagset ako ng 5 minutes kasi naghanap pa ako kung kanino ko idedicate ang chapter na to. Eh 173 ang
comments ang previous chapter and hindi ako makapili kaya idedicate ko na algn ulit lahat sa inyo.
maraming salamat sa paghihintay ng update na bitin.





BITIN....





as in BITIN to the truest sense of the word.





Chapter 36







Pumasok siya sa loob ng room namin pagkaalis nila Mom and Dad. Natatawa na nagingiti ako sa inakto
niya. parang bata lang kasi eh. Kung makatantrums naman, wagas! At dahil umaga pa lang at nagugutom
ako, nagluto na rin ako ng breakfast. Ang specialty kong scrambled eggs. Pagkatapos kung magluto,
kumain pa ako at naghugas ng pinggan tapos naupo ulit ako sa lazyboy para manood ng morning news.







"Kre..." Napalingon ako bigla sa may kwarto namin. He is standing by the doorway. Basa pa ang buhok
niya. Siguro naligo siya habang nagluluto ako.







"Hmmm? Gusto mong kumain? Gutom ka na?" Naglakad siya papunta sa akin. Napatingin ako sa kanya
habang naglalakad. Tapos napalunok ako. Paano kasi, topless siya tapos naka shorts lang. Parang bigla
akong nagutom ulit.







Tumayo siya sa likuran ko tapos nilagay niya ang dalawang kamay niya sa balikat ko. He gently massage
my shoulders at napapikit ako. Sarap na sarap na ako dahil sa pagmamassage niya nung nagulat ako kasi
bumulong siya sa tenga ko.









"OO, nagugutom na ako. Gusto ko nang kumain." Tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan. ANg init ng
hininga niya sa tenga ko. And they way he said it, napakasensual. NA parang hinahagod ang buong
pagkatao ko.At sa klase ng pagkakasabi niya parang hindi naman siya sa pagkain nagugutom at parang
iba ang gusto niyang kainin. Feeling ko nag init ang buong pisngi ko nung maisip ko yun.







"I-p-prepare ko ang b-breakfast mo." Tatayo na sana ako nung pigilan niya ako Then he started kissing
my neck. Napapikit ulit ako. Bigla na din nag init ang buong bahay. Hindi ba namin na on ang aircon?







"Baby, I'm hungry, and I'm frustrated. Alam mo ba yun?" Hindi na ako makapagsalita. Nanghihina na ako
sa ginagawa niya and I cannot help my moan when his hand lowered from my shoulders to my breast.









"May kasalanan ka sa akin and I want to punish you." Kung ganito namang klaseng pagpaparusa ang
gawin niya sa akin, hinding hindi ako magrereklamo.







"Ohhh my..." Hindi ko alam kung paano niya nagawa pero bigla na lang siya nasa harapan ko na. and he
is now showering kisses all over my face. He is intentionally avoiding my lips and its killing me. Another
moan escaped from my lips when he trailed kisses to my neck.









Humigpit ang hawak ko sa batok niya. "Is the door locked?" He said while kissing my collarbone. Hindi na
ako nakapagsalita. i just nodded.







With that, he claimed my lips. We are both gasping for air pero parang wala kaming planong tumigil.
Then I felt him unlocked my bra while my shirt is still on and plunged his tounge inside my mouth.







I was weakened by the sensation he's giving me and I cannot help myself from moaning. Parang
binabawi namin ang limang araw na hindi kami nagpapansinan.









"Those five days have been pure hell, baby. Ayaw ko nang maulit yun. Kasi pag nangyari yun baka pag
nakita kita, I would just grab you and made love to you anywhere." He said in between our kisses. His
voice is so husky and full of desire that it really turns me on. It is such a turn on knowing that your
husband can't get enough of you.







I pulled him towards me to further deepen the kiss then I felt myself being lifted from the lazyboy while
my legs around his hips and he cupped my butt and carried me to our roo while we are kissing.







My shirt is off before he laid me down the bed. I can feel his erection poking on my stomach and I
arched my back when he touch my breast and his kisses trailed down from my forehead, to my nose, to
my chin, my collarbone to my breast.









My hands are also roaming his body. Touching his shoulders, his chest and his abs. Nakakagigil sa parting
yun that I cannot help but squeeze it a little bit.







Then his hand landed on top of my denim short.







And he stopped. Nagulat pa ako nung tumigil siya. As in tumigil siya sa paghalik sa akin.







"Baby, what's this?" He said in his husky voice. His hand still on top of my denim short.







"Na-napkin?" I said quietly.







"Shit!"







"How many days?" Hirap na hirap pa din siya sa paghinga. And he is still on top of me.







"3 days now." He groaned out of frustration. Tapos tumingin siya to the thing between his shorts and
groaned further.









":Aahhhh!!!" Tapos humiga siya on top of me pero alalay pa din ang weight niya. He kissed my forehead
and the tip of my nose before he rolled off me and lay down beside me and cuddled me.







"Ang sakit naman nito." I giggled dahil sa naging reaction niya. Nabitin din ako okay pero, nakakatuwa
lang ang reaction niya.









"Sinadya mo yun ano?" Sabi pa niya habang inaamoy ang leeg ko. Lalo akong nangiti.







"Hindi. Promise. Nakalimutan ko kasi." Totoo yun. Nakalimutan ko na may menstruation pala ako
ngayon. He hugged me tighter and breath deeply.







"Ano ang gusto mong gawin? matulog or magshopping?"







"Hindi ka papasok?" I asked.







"Hindi. Wife time ko ngayon. Bedtime sana kaso hindi pala pwede." Lalo akong tumawa dahil sa boses
niya. Kawawa naman siya kasi.







"Samahan mo akong magshopping."







"Okay. Pero pwede after 1 hour?. Ganito muna tayo." Tapos lalo niya akong nilapit sa kanya. ANg higpit
higpit ng yakap niya nanagkacrush na ang ilong ko sa dibdib niya. Peor kahit ganun kahigpit and sarap pa
din ng feeling. Ang sarap niyang amuyin.







Hinalikan ko ang dibdib niya.







"wag kang ganyan." He whispered na para namang hirap na hirap.







"Bakit?"







"Baka mas lalong magalit." He then pressed his lower body and I can feel him poking on my tummy.










Napatawa na lang ako sa ginawa at sinabi niya.







Authors Note:





Sinabi ko na sa inyong BITIN di ba?







BITIN si Tamako at Kre.








Dedicated to her because of her wonderful comment. Hindi dapat ako mag uupdate ngayon dahil sa 1
month kong sinabi pero nakakahiya naman na ang ganda ng comment niya tapos hindi ako mag
uupdate.



Thank you so much afor a very wonderful comment.





Chapter 37










(After 3 months)





"Bakit andito ka na naman?" Kita mo tong si Yanyan. parang di kaibigan kung makatanong.







"Namiss kasi kita." Umismid lang siya sa sinabi ko. Tapos pinapasok na ako sa condo niya.







"Namiss eh kahapon nandito ka rin. Ang sabihin mo wala ka na namang magawa."







"Ganun? Ayaw mo na sa akin Yan? Makikipagbreak ka na ba?" Yanyan just rolled her eyes







"Cut the crap Kre, hindi bagay sayo ang drama. Magcomedy ka na lang." Tapos kumuha ng pagkain at
binigay sa akin. Kita mo to. Ayaw daw sa akin pero kung makaasikaso naman bongga. Hehehe. Ito
talagang si Yanyan.





"ANg boring kasi sa bahay wala akong kasama. Baka mabaliw ako dun."







"Hindi na mangyayari yun, baliw ka na eh. Hehehehe." ANg salbahe talaga ng babaeng to. Hay naku kung
hindi lang ito ano... hay naku. sinapak ko na to.







Kumain na ako habang nagkkwentuhan kami si Yanyan.







"Alam mo Krizza instead na tumambay ka dito at ubusin ang mga pagkain ko, why don't you surprise
your husband at bisitahin mo siya sa office." These past few months kasi naging busy na si Tamako sa
office. I understand kasi pinag uusapan na ang merger ng company namin at ng company nila kaya
madami siyang pinag aaralan. Kahit nga sa bahay nagdadala pa siya ng work.







"Ehhhh! Iistorbohin ko pa siya. At ano naman ang irarason ko kung bakit pumunta ako dun?"







"Ano ka ba! Every husband appreciate a surprise visit. AT para naman mas matuwa sayo, ipagluto mo
kaya siya.?







"At ano naman ang iluluto ko? Scrambled eggs?"







"Gagah! Halika ka tuturuan kitang magluto." Tapos ayun nga pumunta kami ni Yanyan sa kitchen niya at
tinuruan niya akong gumawa ng...... cookies. Akala niyo naman kung ano di ba? Cookies lang pala. AT
dahil mukhang pinapalayas na talaga ako ni Yanyan umalis na lang ako sa condo niya at pumunta sa
office ni Tamako with a box of my home baked cookies in hand.







Pagkapasok ko sa building, binati ako ng mga employee. Kilala na kasi nila ako kasi ilang beses na din
akong pumunta dito. Umakyat na ako sa floor ng office ni Tamako at binati ako ng receptionist. OO nga
pala, pinaalis na din ang receptionist nung unang pumunta ako dito. I needed to the new receptionist
and went directly to the office of his secretary.







I saw Lyla on her seat. "Lyla andyan siya?" Ngiting ngiti pa ako. Excited kasi akong mabigay sa kanya ang
cookies. Siempre kasi first time kong magbake para sa kanya.







Medyo nagulat pa si Lyla nung makita ako. "Ma'am Andito pala kayo. Upo po muna kayo Ma'am. May
kausap kasi si Sir sa loob." I looked at Lyla and she looked away. Nagtaka ako. OO nga at halos 2 buwan
na akogn hindi pumunta dito pero usually naman kasi pag dumarating ako unannounced at may kausap
si Tamako, tinatawag muna ni Lyla if pwede akong pumasok kahit may kausap siya. But now, ni hindi siya
tumawag kay Tamako.







"Hmmm...Confidential ba ang pinag uusapan nila at hindi siya pwedeng maistorbo?" Tumaas na ang
kilay ko. Ayaw kong naghihintay dito sa labas ng opisina ni Tamako na parang aplikante ako. Alam niya
yun at alam yun ni Lyla.







"For a while Ma'am." She called Tamako using the intercom. "Sir, Ma'am Krizza is here." Pinakinggan
niya ang muna si Tamako. "No sir, she just arrived. Yes Sir. Yes Sir." Tapos binaba na niya ang line and
looked at me at smiled at me apologetically. The kind of smile that I didn't want to see.









"Ma'am five minutes na lang daw po Ma'am." Nagulat ako sa sinabi niya. Ganun ba kaimportante ang
kausap niya at hindi ko pwedeng marinig ang pinag uusapan nila?







Then bumukas ang pinto ng office ni Tamako and I was shocked by what I saw. Napatunganga nga ako.
Kasi ang lumabas is a very very ahmmmm... seductive woman wearing a black tube mini dress. She
looked like she just came out from the cover of a magazine.







"She doesn't look like a client to me." Hindi ko napigilang magsalita kaya napalingon sa akin ang babae
and raised her eyebrows.







Pagkatapos niya akong pagtaasan ng kilay tiningnan niya ako from head to foot. Napatingin din ako sa
itsura ko. I am wearing a shirt and a jean. Parang nahiya pa ako. Hindi naman kasi ako naggaganyang
damit kahit ganito ako kayaman. Like heller!







Siguro nga bumait ako kasi hindi ako agad nakareact sa very obvious na pag aalipusta sa akin ng babaeng
to sa pamamagitan ng tingin niya. Pero nung makarecover ako, tinaasan ko din siya ng kilay and raise my
chin up.





Sa isip isip ko.... Kung kliyente ka man, kliyente ka lang. AKo pa din ang asawa ng may ari.







Nakipagtitigan pa din sa akin ang babae. At mukhang nanghahamon talaga. Without batting an eyelid, I
looked at the girl but talked to Lyla.









"Lyla, after office hours, kindly have this room, the elevator and the whole building disinfected. I believe
its already contaminated." With that naglakad na ako papasok sa office ni Tamako. Kakainis ha. Kung
makatingin naman wagas!







"Babe! What a surprise." Tumayo pa siya sa table niya.







"Who is that girl?" Sabay sira ng pinto ng office niya.







"Who?" Parang nagtaka pa siya.







"Yung kalalabas lang."







"She's Ayami Migusaka. Daughter of one of our clients." Kliyente kugn makasuot naman ng damit parang
bar ang pupuntahan at hindi opisina.







"Why is she here?" Naiinis talaga kao. Feeling ko kasi pumunta alng yung babaing yun dito para landiin
ang asawa ko. And just thinking of it, kumukulo na ang dugo ko. Walang pwedeng lumandi kay Tamako
kundi ako lang. I made sure of that high school pa lang kami.







"We discussed some business." Nakalapit na siya sa akin and gave me a smack. Tapos hinawakan niya
ang isang kamay ko ang guided to the the couch. Akala ko uupo kaming dalawa pero nagulat na lang ako
nung maupo siya at kinandong niya ako.









He put his arms around my waist and I circled my arms around his neck. Hindi namin alam kung bakit
gustong gusto namin ang ganitong posisyon. And I found sitting on his lap very intimate.







"Is it very important that I am not allowed to hear your discussion?" Usually kasi nakakapasok talaga ako
pag may kausap siya and from time to time pinapasali niya ako sa discussion kung may mga inputs ako.







"Actually it's not purely business so its not that important. Nagkamustahan din kami. She just came from
Japan. Naging classmate ko siya at the university" So matagal na pala silang magkakilala.







"Sure ka na classmates lang kayo?"







"We're friends. Hey are you jealous?" Sumingkit ang mga mata niya.







"Of course not. Antipatika kasi siya. Tinaasan ba naman ako ng kilay sa labas." Tumawa siya ng malakas
dahil sa sinabi ko.







"So hindi mo siya type?" Hindi ko alam kung saan galign ang question. Basta gusto kong malaman. Call
me an insecure wife pero I wnated to know.







"Baby..." Bakit ayaw niyang sagutin?








"Are you sure na friends lang kayo?" Humarap na ako sa kanya. Gusto kong makita ang mukha niya
habang sinasagot ang tanong ko.







"Kre. C'mon what kind of question is that? Of course, we're only friends. Ayami si beautiful and any man
would be attracted to her." He tightened his hold on my waist. Pero hindi talaga ako mapakali.







"Including you?" I looked at him seriously tapos tumingin din siya sa akin. From my waist hinawakan niya
ang dalawang pisngi ko and stared into my eyes.







"I love you." Hindi ko laam kung bakit sa simpleng sinabi niya, lahat ng pagdududa ko. Lahat ng agam
agam biglang nawala. Napalitan ng kilig and my heart was overjoyed dahil sa sinabi niya. And I believe
him. Kahit siguro gaano pa kaganda ang babaing lalandi sa kanya, for as long as ako ang mahal niya, I
shouldn't worry. I shouldn't doubt him.









I shoudl trust him.









"Now, Mrs. Tamako Sia, what brought you here?"







"I baked you cookies." Kinuha ko ang box na nilagay ko sa side table and gave it to him. There is an
amused look on his face.







"Really? Sige nga matikman nga."







Pero instead na kunin ang box ng cookies hinawakan lang niya ito then pulled me towards him and
kissed me fully on my lips which I eagerly accepted.









"Masarap nga!" He whispered after we ended the kiss.







Tama nga si yanyan. Maganda na minsan minsan ay sinusurprise ang asawa.





Note:

Ayami Migusaka's pic --------------------------------------------------------------------------------------->>>>>












Chapter 38







Namihasa ata itong si Tamako kasi eversince na nagdala ako ng cookies, he made sure na hindi ko lang
minsan yun gagawin. Gusto niya araw araw ko siyang dalhan ng lunch and we would have our lunch
together at the office. Wala tuloy akong magawa kundi bumili ng sangkatutak na cookbooks para hindi
ako maubusan ng recipe. I also have to wake up early because kailangan ko pang magluto kasi ayaw
niyang iba ang magluto.







Napakademanding ng lalaking yun. Pero napapangiti na lang ako pag naaalala ko. Feel na feel ko ang
pagiging asawa ko at feeling ko ang galing galing kong asawa dahil sa ginagawa ko. And I can sense na
proud naman siya sa akin at sa mga luto ko kasi ni ayaw niyang mag share kay Tamadao at sa Daddy
(niya) ng mga niluto ko. Kaya ang ginawa ko, dinamihan ko ang luto para makakain na din sila Tamadao
at si Daddy. Kaya ang nangyayari tuloy, si Tamadao at si Daddy araw araw na ring pumapasok para lang
kumain. Mas malala si Tamadao kasi pumupunta lang talaga siya dun para kumain.







Pagkatapos nilang kumain, umuuwi na din ako kasi mag iisip na naman ako ng dadalhin para bukas.
Sinasabi ko sa inyo namihasa talaga silang lahat.







Pasakay na sana ako ng elevator nung naihi ako kaya pumunta muna ako sa CR malapit sa reception area
ng floor ng office ni Tamako. May CR kasi ditto sa may reception area, may CR din sa office ni Lyla at may
CR din sa office ni Tamako. Ang dami ngang CR sa floor na ito.









Nung nagCCR na ako, may bumukas ng pinto pero hindi naman pumasok sa mga cubicle. SIguro mag
reretouch lang. Pero grabe lang ha! Kung makalakad parang may planong babakbakin ang tiles ng CR.







Lumabas na ako pagkatapos kong mag CR tapos humarap na din ako sa salamin para pagmasdan ang
kagandahan ko. Pero nagulat ako kung sino ang katabi ko na nagreretouch.







No other than Ayami. Bakit andito na naman ito? Napapadalas ata ang business meeting nila? Hindi ko
na lang siya pinansin at lalabas na ako sana ng CR nung nagsalita siya.







"You're Krizza right? Tamako's wife?" May kasama pang taas ng kilay yun habang nagsasalita siya.
Antipatika talaga.







"Yes." Wala akong ganang makipag usap sa kanya.







"I'm Ayami Migusaka." She said, pero hindi man lang niya inextend ang kamay niya sa akin. Wala din
naman akong planong makipagshake hands sa kanya. Baka pati kamay ko ma contaminate. Ewww.







"So?" Tumaas na din ang kilay ko. Wala akong paki kung sino siya. Ayoko ng aura niya.






"Don't you want to know the girlfriend of your husband?" Nagulat ako sa sinabi niya? Girlfriend? Pero
sabi ni Tamako, friend lang sila. College friend and their family are business partners.







"It seems that you're shocked. Didn't he tell you about me? About our six years relationship that was
ruined because of your goddamn marriage?" Ang talim ng tingin niya sa akin. Parang papatayin niya ako.
Ako naman parang naputulan ng dila dahil sa sinabi niya.







If what she's saying is true, why didn't Tamako told me? I asked her about Ayami and he told me
nothing.







"But you know what? I wouldn't let someone like you ruin our relationship. I came here to claim what is
mine. And eventhough he's married, I know that he is still in love with me and he only married you
because of business. So don't assume too much." Parang nag iinit ang buong mukha ko mga sinabi niya. I
clench my fist and I gritted my teeth. Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Maniniwala ba ako sa kanya
o hindi?









"Why are you telling me all this?" Pinilit ko pa din na maging kalmado ang boses ko kahit na gusto ko
nang manapak at gusto ko nang magwala. Ayaw kong mawala ang poise ko ng dahil lang sa babaeng to.








"Because I didn't want you to hope too much. I want to stake claim on what is rightfully mine." Tuwing
may lumalabas na salita sa mga bibig niya, gusto ko siyang sungalngalin. Ang kapal naman talaga ng
mukha.









"Really? What is rightfully yours?" I said sarcastically. Isaksak ko kaya sa baga niya ang marriage contract
namin.









"Yes, you stole him from me. We're good when he left Japan. We even have a plan of getting married
and then he left and within 3 months he's married to you. The reason is quite obvious, he needed you to
expand their business." Huminga ako ng malalim. Tangina lang. Kahit sinabi ko na sa sarili ko na hindi
ako dapat nag papaapekto sa mga sinasabi niya hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong maapektuhan.









"Who are you anyway?" Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "You're nothing but a spoiled brat.
You're not even beautiful. You're just rich. You don't have a career, you cannot support yourself.
Without your parents riches and without Tamako you would be nothing." Nagpanting ang tenga ko sa
mga sinabi niya.









"And if you're not rich do you think Tamako will marry you?"







"You are rich too, why then didn't he marry you since you claimed to be together for six years? What
took him so long? Having second thoughts about you eh?" I said calmly. Hindi ako dapat mawalan ng
composure sa babaing ito. Namula siya sa sinabi ko.




"How dare you! We have plan to marry but you came along. You have no claim on him and for God's
sake you cannot even give him a child." That struck a chord. That was below the belt and that really
hurts because we're married for almost a year and we've been trying to have a baby yet, hindi pa din
ako nabubuntis. Nag init na lalo ang ulo ko at naningkit ang mga mata ko.









"You know what Ayami? I don't know what's the point of this discussion. But maybe you really need to
vent out your bitterness and frustration. And it bores me. But whatever it is, it still didn't change the fact
that Tamako and I are married. Even your 6 years relationship couldn't change that fact. I AM STILL THE
WIFE. I AM THE ONE THAT HE CHOOSE TO MARRY. And you? You will remain an ex girlfriend and a
mistress, IF, only if, Tamako would be too stupid to come back to you. You will forever be second best.
Not even close to that." Namula siya sa sinabi ko. Parang ilang saglit na lang sasabunutan na niya ako,
pero subukan lang niya. Ilalampaso ko siya sa sahig.









"And for the record, I didn't stole him from you. I just let you borrow him for a while. He'd been mine
waaaaaaaaayyyyyyy before he learns about the bacteria named "Ayami" exists." Natulala siya sa sinabi
ko.












Umalis na ako sa harap niya and intentionally bumped into her on the way to the door.Wag niyang
hinahamon ang katarayan ko kasi hindi niya ako kilala.









Ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang sasabog na ako sa galit. I calmed myself nung nasa loob na ako ng
elevator.









I need to think and calm myself before I confront Tamako of this mess.








Thank you po for the wonderful comment sis Samantha.







Chapter 39







Mangali ngali kong itapon ang lahat ng makita kong gamit dahil sa galit. I was pacing back and forth sa
living room namin muttering to myself and cursing that stupid bitch. She have the guts to confront me.
Ang kapal lang talaga ng mukha. At kung totoo yang sinabi niya, why the hell didn't Tamako told me?
Bakit siya nagsinungaling sa akin?







Pinipilit kong hindi magalit kay Tamako kasi hindi ko pa naman alam ang side niya. Baka nagsisinungaling
lang ang bacteriang yun. Pero kahit anong pilit ko, hindi pa din maalis sa isip ko ang ngitngit lalo na pag
naiisip ko na nagsinungaling siya sa akin.







"Hi Baby!" sabi niya nung makarating siya sabay lapit sa akin na nakaupo sa sofa at nanonood ng tv. Ang
totoo wala naman akong naiintindihan sa pinapanood ko kasi nagngingitngit nga ang kalooban ko.







Umupo siya sa tabi ko ang gave me a smack pero hindi ko siya pinansin. Umismid pa nga ata ako kasi
napatingin siya bigla sa akin.







"Kre, what's wrong?" He looked concerned. Alam kong dapat hindi ako umaakto ng ganito pero hindi ko
lang talaga mapigilan. Kanina pa kasi to eh and its so hard to control this anger. Feeling ko sasabog ako
anytime. Hindi ako magaling sa pagtitimpi.









"Wala". Tumayo na ako sa sofa para lumayo ng kunti sa kanya at para na din macontrol ang galit ko.
Pero parang talagang nananadya pa kasi lumapit siya sa akin and hugged me from behind.







"Anong problema ng maganda kong asawa?" He said sweetly and kissed my neck pero dahil siguro sa
naiinis ako hindi ko pinansin ang kilig that is brought by his kisses. Dati kasi pag naglalambing siya ng
ganyan, nawawala na ako sa sarili ko pero ngayon parang naiinis pa ako at ginaganyan niya ako.







"Sino si Ayami sa buhay mo?" I felt him stiffen. Natigil din ang paghalik niya sa akin. Pero saglit lang yun
dahil nakarecover siya agad. Bakit siya ganayn kung makareact sa tanong ko. And dahil dun lalaong
lumalakas ang kaba ko. P***** I** lang. Di ko mapigilan ang magmura. Guilting guilty ang inaakto niya.







"I-I told you she's a friend." And he stammers. Hidni ko alam kung dahil ba sa galit kaya napapansin ko
ang lahat at binibigyan ng meaning pero kakaiba kasi ang instinct ko.







"Is that all? Wala ba kayong naging relasyon na dalawa?" This time, bumitaw na siya sa pagkakayakap sa
akin kaya humarap ako sa kanya. I looked at him. He didn't looked at me. Parang obvious pa na umiwas
siya ng tingin.








"Wala". Tumayo na ako sa sofa para lumayo ng kunti sa kanya at para na din macontrol ang galit ko.
Pero parang talagang nananadya pa kasi lumapit siya sa akin and hugged me from behind.







"Anong problema ng maganda kong asawa?" He said sweetly and kissed my neck pero dahil siguro sa
naiinis ako hindi ko pinansin ang kilig that is brought by his kisses. Dati kasi pag naglalambing siya ng
ganyan, nawawala na ako sa sarili ko pero ngayon parang naiinis pa ako at ginaganyan niya ako.







"Sino si Ayami sa buhay mo?" I felt him stiffen. Natigil din ang paghalik niya sa akin. Pero saglit lang yun
dahil nakarecover siya agad. Bakit siya ganayn kung makareact sa tanong ko. And dahil dun lalaong
lumalakas ang kaba ko. P***** I** lang. Di ko mapigilan ang magmura. Guilting guilty ang inaakto niya.







"I-I told you she's a friend." And he stammers. Hidni ko alam kung dahil ba sa galit kaya napapansin ko
ang lahat at binibigyan ng meaning pero kakaiba kasi ang instinct ko.







"Is that all? Wala ba kayong naging relasyon na dalawa?" This time, bumitaw na siya sa pagkakayakap sa
akin kaya humarap ako sa kanya. I looked at him. He didn't looked at me. Parang obvious pa na umiwas
siya ng tingin.






"Because its over. It's over the day I went back here in the Philippines. Wala nang rason para sabihin ko
sayo ang isang bagay na tapos na! It doesn't matter anymore." Medyo tumaas na din ang boses niya.







"It doesn't matter anymore? Then why are you lying to me? Kung wala na talaga yun sa iyo bakit ka
nagsisinungaling sa akin? Bakit hindi mo masabi sa akin ang totoo?" Hindi naman ako magagalit kung
sasabihin niya eh. Kung totoong tapos na pero yung gagawin niya akong tanga? Masakit eh. Parang
katulad lang nung ginawa niya sa akin nung high school. At yun ang ikinagagalit ko. Yung feeling niya isa
pa rin akong uto uto.







"Dahil sa magiging reaksiyon mo. Look at you now? Nagagalit ka dahil nalaman mo. Alam kong yan ang
magiging reaksiyon mo pag nalaman mo ang tungkol sa amin ni Aya!" Sinungaling!





"You think I'm that shallow? I'm not mad because of your past realtionship. Galit ako kasi nagsinungaling
ka sa akin. Nagsisinungaling ka na naman sa akin. Dahil akala mo katulad pa rin ako ng dati na
maniniwala sa lahat ng sasabihin mo. Na akala mo tatanga tanga pa din ako katulad ng dati. Well, I have
news for you. Hindi na ako teenager. Hindi mo na ako pwedeng gawing tanga!" Kung pede lang
makapatay ang tingin kanina pa kaming patay na dalawa.








"And you really think na maniniwala ako sayo na tapos na sa inyo ang lahat? Kaya ba halos araw arawin
ka niyang dalawin sa office mo? That's why you always go home late? What now? You're dating behind
my back? Talaga palang di na dapat ako naniwala sayo." Isipin pa lang ang mga bagay na yun nasasaktan
na ako. I am so jealous that it's killing me. And I want to kill them both too. I was so consumed with my
jealousy na hindi ko na pinag iisipan ang mga sinasabi ko.







"So it all boils down to that huh? Your trust issue. Na kahit anong sasabihin ko hinding hindi ka na
maniniwala." Mahina lang ang pagkakasabi niya. I didn't recognize the pain in his voice because I was so
consumed with my own pain.







"Totoo naman eh. You kept on telling me that you love me pero ang totoo nagpakasal naman talaga
tayo ng dahil sa negosyo. Siguro lahat ng sweetness mo pakitang tao lang to keep the business afloat.
Oo nga naman. Pag hiniwalayan kita bigla, baka bigla magwithdraw si Daddy sa merger so you have to
keep Krizza the heiress and make her believe all your lies." Napasuklay siya ng kamay niya sa buhok niya.
He looked frustrated. And I'm on the verge of tears.







"Fine! Kung yan ang gusto mong paniwalaan. Fine! Since you are so set into believing that. Believe what
you want to believe. I've tried so hard to make you understand. I've tried to make amends of my past
actions. I've tried to explain. I've said how sorry I am. Ginawa ko ang lahat ng gusto mo. I've followed
you everywhere. Even asked favor from everyone para lang maniwala ka sa totoong nararamdaman ko
para sayo pero wala pa din. Kunting away lang at ipinapamukha mo na sa akin ang nangyari before. God
damn it Krizza, but I've done it for your sake too. Ayokong iwan ka that's why I choose to break up with
you pero pinagsisihan ko yun. Ilang beses ba akong kailangang mag sorry. I've sacrificed everything for
you. Nakakapagod na Krizza." I heard his voice broke at namumula na din ang pisngi niya. Tears are
threatening to fall from his eyes. Nag iwas ako ng tingin.









Umiwas ako ng tingin kasi hindi ko na napigilang tumulo ang luha ko. Ang sakit sakit pala ng ganito. Yung
isumbat sayo ang lahat ng ginawa niya. Kasalan ko pa ngayon. Kasalanan ko ba kung nasaktan ako dati
kaya nahihirapan akong magtiwala sa kanya ngayon?







Umiyak na ako.







"I never asked you to do all of those things for me. Hindi ko hiningi ang mga yun sayo. I never ask you to
sacrifice for me kaya wag mo akong sumbatan sa mga ginawa mo! Kung napapagod ka na, lets just stop
this!" Tumalikod na ako at pumunta sa kwarto namin. Hindi na ako nag iisip ng maayos and I found
myself taking out my suitcase and putting my clothes in it. Kinuha ko na lang lahat ng mahawakan ko.
When I'm done packing, lumabas na ako ng room namin.







I saw him sitting on the sofa. Nakatungtog ang elbow niya sa armrest and both his hands are covering his
face. Hindi ko alam kung umiiyak ba siya o ano. Dumaan ako sa likod ng inuupuan niya pero hindi pa din
siya gumagalaw.







I walked past him pero bago ko pa mabuksan ang front door ng bahay namin, Nakarinig na lang ako ng
pintong ibinagsak ng malakas. Hindi ko alam kung anong pinto ang binagsak niya. Napakislot na lang ako
dahil sa lakas ng bagsak ng pinto na parang masisira na.





Then I opened our door and left.









Author's note:



Please point out any typo, grammatical and spelling errors. Hindi na ako nagpproofread at nag eedit ng
chapter kasi on the spot palagi ang update at nakakatamad na din basahin ang naisulat ko na.









To jajutz at sa bf niya. Keep the love burning. Naks! Hehehehe. Thank you for appreciating this story.



My apologies for not updating yesterday. Kaya ito medyo mahaba kasi dapat 2 chapters 2. Ginawa ko na
lang isa.







Chapter 40.





"Ano ang plano mo?" Yanyan asked me. Isang linggo na ako dito sa condo niya and ilang beses na ding
pumunta dito si Tamako para sunduin ako pero nagmatigas ako. In fact, naiinis na din si Yanyan sa akin
dahi sa pag iinarte ko daw.







Hindi ko pa kasi siya kayang harapin. Ayoko nang maulit ang nangyari a week ago na nagsigawan kami.
Kung gusto niya kaming mag usap, mag uusap kami pero hindi nung time na pumunta siya sa condo ni
Yanyan. Nung time na galit na galit pa ako kasi alam ko na kahit anong paliwanag niya hindi ko pa din
siya pakikinggan.







Ngayon, medyo humupa na ang galit ko. Gusto ko na din kausapin si Tamako. Ang pride ko na lang talaga
ang pumipigil sa akin at yan ang kinaiinis ni Yanyan sa akin.







"Hindi ko alam." Bumuntong hininga na lang si Yanyan.Mukhang exasperated na siya.







"Hay naku! Kasi naman Kre, nung sinusundo ka dito, ayaw mong harapin, ayaw mong kausapin. Alam mo
kung kinausap mo yun eh di sana nagkabati na kayo. Kre kasi minsan, ibaba mo din ang pride mo."









"Hindi naman kasi ganyan lang kadali Yan. Alam mo naman ang nangyari sa amin dati. Nagsisimula pa
lang ako akong pagkatiwalaan siya. I am only starting to build my trust on him pero ito pa ang
nangyari.:" Napabuntunghininga lang si Yanyan at umiling iling.







"Oo nga pala, sasabay ka na lang ba mamaya sa amin ni Tamadao?" Napatingin na lang ako sa kanya.







"Bakit ako sasabay sa inyo?" Tumaas ang kilay niya.







"Hindi mo alam? May party mamaya sa office nila kasi tapos na ang merger." Hindi ko alam yun.
Napayuko ako.







"Hindi naman ako invited bakit ako pupunta?" Yanyan just rolled her eyes.







"Anong hindi ka invited? Heller! You're the wife of the CEO, the daughter of the partner, tapos sasabihin
mong di ka invited? Hindi ka pwedeng mawala dun. Or else magtataka ang mga parents niyo kung bakit
di kayo magkasama ng asawa mo. Di ba ayaw mong ipaalam na isang linggo na kayong di nagpapansinan
at isang linggo na din akong walang sex?"







"Ano?" Nagulat ako sa sinabi ni Yanyan na isang linggong walang sex...ibig ba niyang sabihin may
nangyari na talaga sa kanila ni Tamadao....Ohhhh my.....










Bago ko pa siya masita, may nagdoorbell na kaya dali daling pumunta si Yanyan sa pinto para buksan.
Pagbalik niya may dala dala na siyang isang malaking box.







"Oh ito ang invitation mo Kre. Hay naku, kahit papano masuwerte ka pa rin kasi kahit ganyan katigas ang
ulo mo hindi pa totally sumusuko ang asawa mo sayo. Paano kung susuko na siya? Paano kung mapuno
na siya sayo?" Sabi pa ni Yanyan while she's putting the dress sa center table. Napaisip ako sa sinabi
niya. Kung susukuan ako ni Tamako, kakayanin ko kaya?And just thinking about it sumusikip na ang
dibdib ko. No. I wouldn't allow it.







"Susunduin ka daw niya mamaya kaya kung ako sayo mag ayos ka na."







"You're right. Kailangan na naming mag usap." Kinuha ko na ang box sa center table.







"Matagal na kaya akong tama." I heard her say bago pa ako umalis papuntang room ni Yanyan. I took a
shower and fixed myself. Tapos sinuot ko na ang damit na pinadala niya. It's a backless, nude dress that
perfectly fit me. After an hour natapos na akong mag ayos and lumabas na ako ng room kasi nasa labas
na daw si Tamako.







Kinakabahan ako dahil hindi ko alam ang sasabihin. AKo ba ang unang magsasalita? Ano naman ang
sasabihin ko?











I yanked my arm na hinawakan niya but he didn't let go.









"You are not leaving this room and this house until you listen to me." Naniningkit ang mga mata niya.
Ngayon ko lang siya nakitang ganyan kagalit. And it somehow scares me.







Then I found myself locked in his arms and his lips crushing mine. It was not the usual kiss that he's
giving me. It is far from the gentle kisses we've shared. His kiss is now harsh but nonetheless, harsh or
gentle have the same effect on me.







And I miss him so much. Pero kahit na sobrang namiss ko siya, kahit gaano ko kagustong mayakap siya,
nanaig pa din ang ang galit at sama ng loob ko. I pushed him away.







Pero ang lakas niya. He is crushing me on the wall while his lips are crushing mine. I closed my mouth
but he bit my lower lip that caused me to gasp giving him entrance to my mouth.







I tried to push him again pero habang pinupush ko siya mas lalo siyang nagiging harsh. Aside from the
battle that my body is having with Tamako ang puso at ang isip ko nag aaway din. My body wanted so
much to let him do all the wondrous things that he is doing but my mind says otherwise. That's why I
kept on pushing and fighting him off.








Then I felt my gown being ripped and it slipped down from my shoulders to my waist. He is still pinning
me against the wall.









I struggled as his lips left my lips and trailed harsh kisses to my neck and his hands groping my breasts.
Naghihina na ako. Parang pagod na pagod ako.







Then I gave up.







I stopped struggling. I let him do whatever he want.







I just cried silently. Hindi ako makapaniwala that he is doing this to me. That he is forcing himself to me.







Tapos naramdaman ko siyang tumigil. TUmingin siya sa akin. I covered myself with my hands while I'm
crying. I saw him clenched his jaw and his hands







Napapikit na lang ako and napaigtad when he raised his hand and punched the wall beside me. Takot na
takot ako. Ngayon lang ako natakot ng ganito kay Tamako.





I saw him walked away and opened the door tapos lumabas at binagsak ito ng sinara.







Nakatulala lang ako and it's as if the the door is the cue. Napadausdos nalang ako pababa sa sahig
paupo, clutching my dress, crying my heart out.



Ayaw akong saniban ni Tamako kaya hindi ko mabigyan ng justice ang POV niya. Alam ko na ang
sasabihin niya sa chapter pero kulang sa feelings. Ayaw kong ipost kasi ang bland lang. Ang boring baka
hindi niyo ma appreciate. Habang tinatype ko hikab pa ako ng hikab. Putakte talaga. Ayaw
makipagcooperate ng lalaking yun.





Pero habang natutrulog ako kaninang tanghali sumanib siya ng unti tapos sabi lang niya ito daw ang
isulat ko. For the mean time.









Chapter 40 and 1/2







TAMAKO's POV





























I love Krizza Marie Yen-Sia.













































Authors Note: Yan lang daw ang gusto niyang ipasabi. For now.











I'll try to update later. Pag maayos ayos na ang utak ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ko mabuo buo
ang upate ngayon eh may plot naman na kailangan ko na lang talaga ng feelings para makumpleto na.









Napakatigas ng ulo ni Tamako. Ayaw ba naman akong saniban! ANg hirap hirap tuloy isulat ang POV
niya. Paano niya mabovoice out ang nararamdaman niya kung ayaw niyang makipag cooperate? Kaya
ito, pinilit ko siyang sumanib para masulat ko na ang POV niya kasi kailangan na talaga.





Chapter 41







Tamako's POV







I love Krizza.







Alam ng lahat yun. Alam ng mga magulang namin yun. Her parents knew that I love her even before she
knew of our engagement.









Nung una, nung malaman namin ni Tamadao tungkol sa arranged marriage, kulang na lang isumpa
namin ang parents namin. Pinapapili kami kung sino sa amin ang magpapakasal at ayaw naming dalawa.
Sino ba naman ang gugustuhin magpakasal sa babaeng ni hindi mo alam ang pangalan?









But things changed. When my parents announced kung sino ang babae, Tamadao gave me a meaningful
look. And I knew I was given a second chance. A chance na hindi ko kayang palampasin. Kaya instead of
our plan of running away, we both return to the Philippines. To met my fiance.









To met Krizza Marie Yen. The girl who haunted me in my dreams for a long time.











And the rest they say is history.









When I thought everything is fine, kung kelan maayos na ang lahat, dumating si Aya. Aya was my
girlfriend for 6 years. It was a casual relationship, nothing serious. We're both comfortable sa status ng
relationship namin. Walang pakialaman. Aya was never clingy, I can do whatever I want and she can do
whatever she want. It was not exclusive. And it worked for us that's why we've stayed that long.







I must admit that in a way I cared for her, I must be honest that somewhat I've loved her. During the
times when I tried to forget Krizza. Nung mga panahon na akala ko hanggang doon na lang talaga kami,
Na kailangan ko na siyang kalimutan. That 4 years is enough for me to move on. I've tried to loved
someone and that someone is Aya.









On our fifth year, I contemplated on marrying her. I even proposed to her. But she declined because
she's on the peak of her modeling career. I took it lightly. Too lightly. Then came the engagement. I
forgot all about Aya.







Yes, I've loved her.









But not as much as I love Krizza.











I've nurtured Krizza in my heart for too long that losing her now would render me.....







Unworthy







and







Lifeless.







Kaya nga nung dumating si Aya I've preferred na hindi na lang sabihin sa kanya. Ayaw ko nang
magkagulo and Aya seemed cool about that. She even said her congratulations nung pumunta siya sa
office. Yung unang beses na nagkita sila ni Krizza.







I never thought that Krizza would know. I never thought na sasabihin sa akin ni Aya ang mga sinabi niya
sa akin sa party. Hindi ko inakalang magmakaawa siya para lang balikan ko siya. And I cannot tell her
how much I love Krizza sa kadahilanang ayaw ko siyang masaktan. Napakasakit para sa isang babaeng
malaman na sa loob ng anim na taon hindi mo siya lubusang minahal kasi ibang babae ang laman ng
puso mo. And I cannot tell that to Aya. Kung nasaktan ko man siya, hindi ko na kailangang ipamukha sa
kanya ang bagay na yun.









Pero hindi ko inakalang, maririnig lahat yun ni Krizza.









Na instead na maayos namin ang lahat eh lalo pang lalala.










At ang nangyari kanina sa bahay...I combed my hair with my fingers.









Tangna lang!







Napakagago ko lang talaga. Hindi ko alam kung anong demonyo ang pumasok sa isip ko at nagawa ko
yun kay Krizza. Aaminin kong sobrang namiss ko siya pero hindi pa din yun sapat na dahilan para gawin
ko yun sa kanya. I manhandled her. Hinampas ko ang manibela ng kotse. Wala nang ibang sisihin sa
nangyayari kundi ako. Tama nga si Tamadao, when it comes to Krizza tatanga tanga ako.







Kaya umalis na lang ako ng bahay. Hindi ko kayang marinig ang pag iyak niya. Gusto ko siyang patigilan
sa pag iyak pero alam ko naman na hindi niya tatanggapin ang pag aalo ko sa kanya. So I leave her alone
kasi baka mas lalo pa siyang magalit sa akin.









Huminga ulit ako ng malalim and made a U-turn pabalik sa bahay namin. Hindi pa din napapatay ang
mga ilaw. Ganun pa din nung umalis ako kanina.







Dumiretso ako sa kwarto namin to check on her. Nakabukas ang ilaw and I saw her lying on our bed
sleeping. Nakatagilid siya at nakayakap sa isang unan. I touched her cheek and I saw dried tears.
Nakatulugan na niya ang pag iyak.







Nanikip ang dibdib ko.








"I'm so sorry sweetheart." I choked back my tears. Gustong gusto ko siyang yakapin. I wanted to comfort
her even if she's sleeping.







I touched her arms and I saw her bruises. Naikuyom ko ang kamao ko. Ginawa ko ba ito sa kanya? Gusto
kong suntukin ang sarili ko.







I felt like an asshole. Ako pa ang nanakit sa babaeng pinangako kong aalagaan. How can I protect her if I
cannot even protect her from myself?







I promised not to hurt her pero ako pa ang nanakit sa kanya. Anong klaseng lalaki ako? Anong klaseng
asawa ako?







I kissed her bruises.







"Mahal na mahal kita Krizza. I'm sorry if I've done everything the wrong way." Pinipigilan ko ang
pumiyok. Pinipigilan kong tumulo ang luha ko. I looked up the ceiling para hindi tumulo pero may
nakatakas pa din. I brushed it away.







Sino ang nagsabing hindi umiiyak ang mga lalaki? Sino ang nagsabing hindi ka macho kung umiyak ka?







Isang malaking kasinungalingan. Bakit hindi ba kami nasasaktan? Bakit wala ba kaming mga puso?







Hindi lang namin pinapakita pero umiiyak din kami. Nasasaktan din kami kasi marunong din kaming
magmahal.











Call me gay pero kung kailangan kong umiyak sa harapan ni Krizza para hindi niya ako iiwan para
mahalin lang niya ako ulit? Gagawin ko. Because I know that she's worth all my tears. If I will have to
swallow all pride for her and to save our marriage, I will gladly do it.









Hinawakan ko ulit ang mga pasa niya and I caress her face. I was about to kiss her cheek when her eyes
shot up.









Nanlalaki ang mga mata niya. Agad niyang kinuha ang kumot and covered her body habang umaatras sa
headboard ng kama.







"Krizza, sweetheart..." Umiiling iling siya. Tears are again streaming down her eyes. Nakikita ko ang galit
sa mga mata niya.







But there is something else.









Fear.







Natatakot siya sa akin and I couldn't bear that. I come near her pero lumayo siya.









"Krizza please...we need to talk. Babe... please..."









Umuling iling lang siya. Her eyes are alert. My God! Ano ang ginawa ko sa asawa ko?









Lumapit ako ulit sa kanya and this time tumayo na siya sa kama at pumunta sa gilid ng kwarto at doon
sumiksik.









I don't want her feeling that away. Ayokong kinatatakutan ako ng sarili kong asawa.







"Wag kang lumapit sa akin!" She said almost hysterical.







"Krizza...."Hindi ko kayang makita ang takot sa mga mata niya ngayon. Parang binabalot din ng takot ang
puso. Hindi ko kakayanin pag tuluyan na siyang lumayo sa akin.









"Kre....."









"Please......" She sobbed.











"Don't you dare touch and come near me again!"



Chapter 42







Napakahirap ng ganitong sitwasyon. Feeling ko habang tumatagal lalong lumalaki ang gap namin ng
asawa ko. Ang hirap gumalaw sa iisang bahay na nag iiwasan kayo. Mainly, ako ang umiiwas. Nung gabi
after ng party, inaamin kong na-trauma ako sa nangyari Hindi ko inakalang magagawa sa akin yun ni
Tamako. And since that night we never slept together in the same room.







He had been sweeter to me simula noon pero hindi ko maiwasang mag wince everytime na lalapitan
niya ako. Bumabalik sa alaala ko ang ginawa niya. And the next night, he tried to sleep beside me pero
lumipat ako sa kabilang kwarto. Hindi sa nagiinarte ako pero hindi naman kasi ganun kadali ang lahat.
Hindi ganun kadaling tanggapin ang lahat ng mga nangyari. Kailangan ko ng time para mawala ang galit
ko at para tanggapin ang mga nangyari.











Hindi naman kasi lahat yun mawawala sa isang tulog.













Nung gabing natulog ako sa kabilang kwarto, he talked to me the next day at sinabihang siya na lang
daw ang matutulog sa kabilang room. And he'd been sleeping in that room for two weeks now. At
dalawang linggo na din ganito ang sitwasyon namin. Nahihirapan na ako. Parang may mabigat na
nakadagan sa dibdib ko.










Naisip ko na din na kailangan na namin mag usap but ang aga niyang pumunta ng office and when he
arrived, tulog na ako palagi. naisip ko na din na bakit ako ang dapat na makipag usap sa kanya? Di ba
dapat siya? At ano naman ang sasabihin ko? Na pinapatawad ko na siya sa ginawa niya? Paano ko
patatawarin ang isang taong hindi nagsosorry?











Halos hindi na kami nagkikita or baka talagang sadyang nag iiwasan lang kami. And I know that it's not
healthy. Sa iisang bahay nga alng kami nakatira pero ni hindi kami nagkikita or nag uusap.









Even on weekends he went to the office. Or sa office nga ba?











Talaga bang gabi siya umuuwi dahil sa trabaho?











That thought kept on bugging me.











Paano kung hindi naman talaga siya nag oovertime?











Paano kung magkasama sila ni Ayami?











Paano kung nagkabalikan na sila?











Ang daming tanong ang nasa isip ko. The questions that started to stir the unfamiliar feeling in my heart.
Mga tanong na nagdudulot ng sakit sa puso ko.











Its funny how I am hurting right now ng dahil sa iisang lalaki. Na isipin ko pa lang na may iba siyang
kasamang babae ay sumasakit na ang dibdib ko. How I've risked my heart for a single guy and that guy
ended up breaking my heart twice. Kahit anong pag iingat ko hindi ko pa rin napigilan na mahalin siya
and looked what happened to me? Umiiyak na naman ako.









I've felt this pain before. I've cried this way before. I've been this lonely before. But this time it's more
painful. This time the pain lingers na hindi na pwedeng makuha ng shopping. Mas masakit kasi alam
kong this time, hindi lang boyfriend ang pwedeng mawala sa akin, this time pwede akong mawalan ng
asawa. Pwedeng mawala ang lalaking magiging bahagi ng future ko habang buhay. And I can't barely
imagine my future without him.









But...











Can I envision a future with a loveless marriage?












Pipilitin ko ba ang isang bagay na hindi talaga para sa akin?











I have been a fighter simula nung magkaisip ako. I never let anyone hurt me. Ako nga naman si Krizza
Marie Yen, matapang, maldita at mayaman. I am a fighter but how come sa mga panahong ito, gusto ko
nang mag give up. Paanong nawala ang lahat ng tapang ko? Ganito ba talaga ang nangyayari pag
sobrang nasasaktan ka na?











Kusa ka na lang susuko?











Bakit pagdating kay Tamako hindi ko kayang ipaglaban ang pagmamahal ko? O dahil ba sa alam ko
naman na simula pa lang talo na ako kaya hindi na ako lumalaban?













Siguro nga tama siya, 'Hindi lahat ng bagay na magustuhan ko, makukuha ko'. Dapat tanggapin ko din na
may mga bagay na hindi talaga para sa akin. I have to accept na malaki ang posilibilidad na hindi
magwowork out ang marriage na to.











Aside from the pain that I am feeling right now, may isa pang bagay akong nararamdaman. These past
week, antok na antok ako na halos wala na akognginawa kundi ang matulog. Na parang hinihila talaga
ako ng kama and I ate a lot and palagi akong nahihilo.












Not to mention that, I throw up every morning. May kinain man ako o wala. I feel so helpless pero wala
namang ibang makakadamay sa akin kundi ako lang. Hindi ako pwedeng tumakbo sa magulang ko. Kelan
ko ba ginawa yun? And nakakhiya na kina Aly, Corrs at specially kay Yanyan na sa kanila ako palagi
tumatakbo.









I know that these symptoms points out to one thing. I could be pregnant or it might be stress. I just hope
na sana stress lang ito. Kasi kung buntis ako, i don't know how to get through it lalo na ngayons a
sitwasyon namin ni Tamako?









Kaya kailangan kong pumunta sa OB ko to make sure. Para na rin mapag isipan ko kung ano ang gagawin
ko in case buntis nga ako. I am very sure that once Tamako found out that I'm pregnant, automatically,
aakuin niya ang responsibilidad niya. They way he handled his responsibility para sa negosyo ng pamilya.
He is a very responsible man that he is willing to give up his love for his responsibility. katulad ng pag
iwan niya kay Ayami dahil sa negosyo.









And I'm sure right now, kahit Saturday nasa office siya, being a responsible man that he is.











Lumabas na ako ng kwarto at pumunta sa kitchen to prepare my breakfast. As usual nag iisa na naman
ako. Tahimik na naman ang buong bahay. I was supposed to bite on my garlic bread when I felt nausea
and an overwhelming feeling of throwing out.












I practically ran sa bathroom malapit sa kitchen and throw up acidic liquid in a toilet bowl kasi nga wala
pa akong nakain. After kong magsuka, nanlalamig ang mga pawis ko and I felt so haggard.









Naghilamos ako and brushed my teeth afterwards. Pero nagulat ako nung humarap ako sa pinto and I
saw Tamako leaning on the door frame. Napakaseryoso ng tingin niya sa akin at bigla akong kinabahan.









Bakit andito siya? Hindi ba siya pumasok?









Did he see it?











"Are you pregnant Krizza?" Bumilis ang kaba ng dibdib ko when I heard his cold voice. Kung kanina pa
siya dyan at nakita niya akong sumusuka, he didn't even bother to help me or to comfort me dahil sa
discomfort na nararamdaman ko.











"No I'm not. May nakain lang akong masama." I looked at him and he looked at me. His eyes proving.
parang tinitingnan kung nagsasabi ako ng kasinungalingan.





"Kre..."











"I'm not pregnant. Okay!" Tumaas na ang boses ko. Dumaan na ako sa harap niya and he gave me a
way.. Naamoy ko pa ang aftershave niya when I passed by him and I fight the urge to hug him.











I bite my lower lip para hindi ako umiyak. Ang sakit lang kasi ang lapit lapit namin pero ganito pa ang
sitwasyon. Para kaming strangers sa isa't isa. And before ako umiyak, dumiretso an ako papasok sa
kwarto ko.









Pero bago ako makarating sa kwarto, I spunned around at him. He is walking toward the other room.
And my hand is itching to touch his back and his broad shoulders. Gusto ko siyang yakapin. Pero....









"You know this isn't working right?" Tumigil siya sa paglalakad pero hindi siya lumingon sa akin. He is
silent for a few seconds before he answer.











"This isn't working they way it's supposed to work." He said silently. Tama siya this isn't working the way
he wanted it to work. Siguro nga, he wanted to break to me gently. Hindi yung ako mismo ang
makakadicover ng tungkol sa kanila ni Ayami. Maybe he is just buying for time.








And maybe it's for me to accept that fact. The fact that I am Krizza Marie Yen, I could have everything
but I could never have his heart.











"I'm open to annulment." I said bago ko pa mapigilan ang sarili ko. Kung hindi ko to gagawin ngayon?
Kelan pa?











Once na malaman niya na buntis ako, hindi na siya papayag na maghiwalay kami dahil sa baby. And mas
lalo akong masasaktan. It will hurt me knowing na kasal nga siya sa akin pero iba ang mahal niya and
that we're only together because of the baby.













"Kung yan ang gusto mo." Masakit. Masakit na marinig mismo mula sa kanya. And the way he said it it's
devoid of any emotions. Parang wala lang. Parang nagtatanogn lang ako kung maliligo ba ako o hindi. At
ang sakit sakit.











But i asked for it right?













Mas pinili kong masaktan ngayon and I have to bear the pain.











I tried to stop myself from crying. I tried to stop my tears from falling.













It's better this way.








Yes....









It's better this way.













Mas mabuti nang ganito kesa sa itali namin ang sarili namin sa loveless marriage.











Kung mag pagmamahal man, one-sided lang.













He would be happy with Ayami and











I would be....

















Author's Note:

Hahays! Hindi ko mahintay ang reply. Eh kasi naman,,,, hays.... Ayan inulit ko.Magkaiba na. Pero iisa lang
naman ang thought. Sana magustuhan niyo pa din.


































Chapter 43







Its confirmed.





I am 6 weeks pregnant pero hindi ko malubos lubos ang kaligayahan ko. Oo masaya ako kasi magiging
Mommy na ako pero paano ako lubusang sasaya kung araw araw naman nararamdaman ko ang paglaki
ng gap namin ni Tamako.





Kung dati, umuuwi siya pero gabi na, ngayon padalang ng padalang ang pag uwi niya. And sometimes
umuuwi pa siyang lasing. Well, not that drunk kasi nakaya pa niyang umuwi pero amoy alak siya. Hindi
ko alam kung bakit siya nagkakaganyan. Naging clear naman ako sa kanya. Sinabi ko naman na kung
gusto niyang makipaghiwalay open naman sa akin ang option ng annulment na yun.





Nakukunsensiya ba siya or nagwoworry ba siya na baka magalit ang mga magulang namin pag
naghiwalay kami?





At isa pa ang iniisip ko, sasabihin ko ba sa kanya na buntis ako? Ang hirap ng sitwasyon ko. I don't want
to keep it from him yet ayaw ko rin na magsama kami ng dahil lang sa bata. Hahays.





Bog!





Bigla akong bumangon sa pagkakahiga nung biglang bumukas ang pinto. Nagulat ako nung makita ko si
Tamako sa may pinto. It's already past 11PM at hindi ko inakalang uuwi siya ngayon. Parang nasanay na
rin kasi akong hindi na siya umuuwi dito.



Nakatayo lang siya sa pinto. Hindi ko masyadong makita ang mukha niya kasi madilim sa room ko dahil
lampshade na lang ilaw and he's blocking the light mula sa sala.







"Kre.." Mukhang sininok pa siya nung sinabi niya yun.Lasing ba siya? Na naman?







"Krizza!" Medyo lumakas na ang boses niya. Nakatayo lang ako sa gilid ng kama namin. After ng mga
nangyari ngayon lang ulit siya pumasok sa kwarto namin.







Naglakad siya palapit sa akin hanggang sa magkaharap kami.







Lasing nga siya. Naamoy ko pa siya. Kaya pala parang hindi straight ang paglalakad niya kanina. I looked
at him. He looked so haggard. Tinutubuan na din siya ng facial hair. Mukhang ilang araw na siyang hindi
nagsishave. And he have this pained expression in his face.







"Krizza" Nagulat ako nung hawakan niya ang magkabilang braso ko.







"Tamako.." Nagulat ako sa ginawa niya at automatic na aalisin ko sana ang pagkakahawak niya sa braso
ko pero natigil ako dahil sa nakitang kong expression ng mukha niya.







"Please wag mo akong itaboy." He said in a crooked voice. Napatingin ako sa mukha niya and I saw tears
streaming down his face.





Nagpanic ang isip at puso ko.







Bakit siya umiiyak?







"Hirap na hirap na ako Krizza". Naninikip ang dibdib ko dahil sa nakikita ko. His voice and his face shows
ang paghihirap na sinasabi niya. At first time kong makitang umiiyak siya sa harapan ko. At hindi ko alam
kung ano ang gagawin ko.





Bunga lang ba yan ng kanyang kalasingan?







"Patawarin mo ako. I'm sho shorry kung nagshinungaling man ako shayo. Hik. " Nanginginig ang boses
niya habang nagsasalita siya and he never bothered wiping his tears. Hinayaan lang niyang tumulo ang
mga luha niya. Gusto kong ako ang magpunas ng mga luha niya pero hindi ako makagalaw sa
kinatatayuan ko.





"I'm shorry."T_____T





Binitiwan niya ang mga braso ko and he slowly kneeled down in front of me.





Nakayuko siya habang nakaluhod sa harapan ko and my heart goes down to him. Naiiyak na din ako sa
pinaggagawa niya.





"Tamako, tumayo ka. Lasing ka lang." Pinigilan kong mabasag ang boses ko. Hindi ko inakalang darating
kami sa point na luluhod siya sa harapan ko para hingin ang kapatawaran ko and seeing him doing this
breaks my heart.





"Kung hindi ba ako lashing ngayon kakausapin mo ako? Will you lishen to me? Hahayaan mo ba akong
makalapit shayo kung hindi ako lashing?" Doon na tumulo ang mga luha ko. Ganito ba ako kasama sa
kan




"Ang hirap hirap na Krizza. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayaw kong hindi tayo nagpapanshinan.
Ayaw kong nagagalit ka sha akin. Ayaw kong nagkakaganito tayo. Mag ashawa tayo eh. Hindi tayo dapat
ganito. Pero kasalanan ko rin naman kasi nagshinungaling ako sayo. Pero.... mashama bang protektahan
ka? Hindi ko na tuloy alam kung shaan ba ako dapat lulugar dyan sha buhay mo. Or may lugar ba talaga
ako sha buhay mo?" Naririnig ko na ang hikbi niya. Nakikita kong yumuyugyog ang balikat niya. At
naninikip ang dibdib ko sa nakikita ko.





"Tamako, tama na." Gusto ko na siyang tumayo. Nasasaktan akong makita siyang nagkakaganyan.







"No! Hindi mo pa ako pinapatawad. Hindi ako aalis dito hanggat di mo ako pinapatawad. Hik."





Lumuhod na ako at humarap sa kanya pero nakayuko pa din siya.





"Tamako, mag uusap tayo kung hindi ka na lasing." Panahon na nga sigurong magkaliwanagan na kami.
Pero parang wala siyang narinig. Patuloy lang siya sa pagsasalita.

.



"Im sho shorry kung nasaktan man kita. Im sho sorry kung hindi man ako naging mabuting ashawa
shayo." Tumingala siya sa akin. Tears are still streaming down his faace at napakalungkot ng mga mata
niya.

\

Napaluha ako sa nakita ko.







"Ayokong magkahiwalay tayo. Ikakamatay ko Krizza." I touched his shoulders. Umupo na siya sa sahig at
sumandal sa gilid ng kama.







"Id rather die than lose you..."







"So sorry..." Napapikit na siya habang nakasandal sa kama. Akala ko nagpapahinga lang pero napansin
ko ang steady niyang paghinga which means na nakatulog na siya. Nakatulugan na niya ang pag iyak
habang nakaluhod sa harapn ko.





Kung ibang babae siguro matutuwa pag ginawa sa kanila yun. Pero bakit nasasaktan ako? Bakit sobrang
sikip ng dibdib ko. Parang ang bigat bigat. Bakit ang sakit ng mga binitiwan niyang salita na parang
nararamdaman ko ang nararamdaman niya?





Ngayon dahil sa mga sinabi niya, mas lalo akong naguluhan. Maniniwala ba ako sa mga sinabi niya?





Paniniwalaan ko ba ang mga salita ng isang lasing?











Author's Note:

Takte ang haba pala ng chapter na to. First part pa lang yan. Baka bukas ang second part or Mamaya
kung kakayanin ng powers ko.










Chapter 43.2







Only an insane woman wouldn't be touched by what Tamako had done. And thank god, I am not yet
insane.









Maaga akong gumising at hindi ko na siya ginising. And yes, I let him sleep beside me last night.
Nahirapan nga lang akong patayuin siya at pahigain sa kama dahil nga lasing na lasing siya.









Naligo na ako at nag ayos. Then I called someone na alam kung makakatulong sa akin. I called Tamadao
and asked kung saan ko makikita si Ayami. Yes, si Ayami. Siya naman talaga ang puno't dulo ng lahat ng
to. And I wanted to talk to her para maliwanagan ako.







This, time hindi na ako magpapadala sa selos or galit ko. This time, I have with me the assurance that my
husband love me. Yes, pinaniwalaan ko ang mga sinabi niya kagabi. He might forget it paggising niya but
hindi naman niya gagawin yun kung hindi bukal sa loob niya.







After kong makausap si Ayami then, Tamako and I will talk. Kaya maaga akong gumising para maaga din
na matapos ang pag uusap namin ni Ayami at makapag usap na din kami ni Tamako. I just hope na ma
settle na ang lahat. Ayaw ko na ng ganitong feeling.







Sinabi sa akin ni Tamadao kung saan nakatira si Ayami and I came to the hotel where she stays.
Tumawag muna ako sa sa kanya and we've decided to met at the bar of the hotel.









Nauna akong dumating and I've waited for 10 minutes bago ko siya nakitang dumating. Kung hindi lang
importante ang sadya ko sa kanya, I would never wait for her. Kung hindi lang dito nakasalalay ang
pagsasama namin ni Tamako, hinding hindi ako maghihintay sa kanya.







I saw her raised her eyebrows when she saw me. Maldita talaga. I pluck ko kaya isa isa ang kilay niya?







"Well...well... well.. what an honor to have Krizza Marie Yen visit me here." Halatang halata ang sarcasm
sa boses niya.







"Krizza Marie Yen Sia" I corrected here. Gusto kong iemphasize sa kanya kung sino ako.







"Well, not for long." She smiled at me. Alam ko namang plastic and umupo siya sa tabi ko. She called for
the waiter and ordered a coffee.







"What do you want?" Sabi niya ng nakataas ang kilay pagkabigay ng waiter ng coffee niya.





So gusto niya ng prangkahan? Pagbibigyan ko siya.







"I want you to stay away from Tamako. Away from us. I know what you're up to and I'm sure that you
wouldn't succeed in destroying our marriage. So don't waste your time." She smiled sarcastically.









"Really? Now the thief is talking. Scared of your own ghost eh?" Uminom siya ng coffee niya with all the
poise that she have.







"I didn't steal him from you. He came back for me and he was never really yours in the first place."







"Ohhhhh.. you believe that he still love you after ten years of being apart? You poor pathetic girl."
Tumawa pa siya ng nakakainsulto. Pinipigilan ko ang sarili ko na wag magalit. Pilit kong pinapakalma ang
sarili ko dahil ayaw kong gumawa ng eksena dito.







"If he still love you and if he really loves you? Why he didn't broke up with me even after your marriage?
Why can't he say no to me? The reason is quite obvious don't you think? He doesn't want to hurt me so
he choose to hurt you by keeping secrets from you. And for your information, the day after the aprty he
came here to apologise for what you've done to me." Ang kapal ng mukha talaga.







"You really think that's his reason for not telling you about our marriage? Didn't it ever occur to you that
he simply forgot you after he sees me after 10 years? Did he even communicate with you after he left
Japan? We've been married for almost a year now, and did he even contacted you? If you didn't came
here, do you think that you have the chance of talking to him? Why won't you accept the fact that
you're just a substitute? And since he'd now found the original, he wouldn't dare look at you again?"
naningkit ang mga mata niya sa sinabi ko. Hindi ko intensiyon na makipagsagutan sa kanya. I wanted tot
alk to her in a civilized manner pero mukhang hindi mangyayari yun.









"You bitch!" She hissed at me. Nagkasukatan kami ng tingin.







"I already knew that. And this bitch wouldn't let someone like you ruin my marriage."







"You can't stop me! I will get what's righfully mine!"







"You don't have any right over Tamako. He had given me that right the moment he signed our marriage
contract. So stop assuming because I would never share my husband with you. Not now, that he is
begging me to have him back." I sa wher clench her fist on the table. Alam kong galit na galit na siya.







"You really think that I would believe that he begged you? You wish? I knew him. He wouldn't beg to
anyone." nagiging hysterical na siya. Tumaas ang kilay ko.







"Then you don't him that well. Why won't he beg? I'm his greatest love after all." Ako naman ngayon
ang ngumiti. Namumula na siya sa galit.








"That's bullshit! You're lying." Tumawa lang ako. She is so desperate.







"Why would I? Just a piece of advice Ayami, don't try my patience. Don't pissed me off. Stay away from
my husband or else you wouldn't like what I would do to you!" I gather my things and prepared myself
sa pag alis.







"You dare threaten me!?" She shouted at me na nakakuha ng atensiyon ng ibang tao na nasa bar.







"Of course I dare! I am the wife after all. Now if you'll excuse me." Tumayo na ako mula sa misa at
tumalikod sa kanya. Walang kwenta. Hindi mapakiusapan ng maayos. Kung tarayan ang gusto niya
ibibigay ko sa kanya.







Pero hindi pa ako nakalayo when she grabbed my hair.







Napasigaw ako sa ginawa niya.







"Bitch! You really think that I would let you go that easy huh! You think I have forgotten what you did to
me at the party?"







Sinubukan kong alisin ang pagkakasabunot niya sa akin pero ang lakas niya. Nagkakagulo na din ang mga
tao sa bar.







"If I can't have Tamako, then I will kill you bitch! I will make sure that you can't have him too." Panay pa
din ang sabunot niya sa akin. This time nahawakan ko na ang mga braso niyang sumasabunot sa akin. I
am not used to catfight at allong hindi ko inakalang ganito siya kalakas.








May pumipigil na sa kanya pero parang hindi nila kaya si AYami. Nanlilisik na ang mga mata niya. parang
nasisisraan na siya ng ulo.







Then it happened. Binitiwan niya ang buhok ko at tinulak ako ng pagkalakas lakas. Hindi ko ineexpect na
gagawin niya yun kaya tuloy tuloy akong natumba. Tumama ang balakang ko sa isang mesa at bumagsak
ako sa sahig.







Susugurin pa sana ako ni Ayami pero nahawakan na siya ng mga crew ng hotel.







I was so shock na hindi ako agad nakatayo. Nakatingin lang ako kay Ayami na parang ngumingiti while
looking at my legs.







Napatingin ako sa legs ko and I saw blood. I am wearing a white slacks and I can see blood on my pants.







Nanlaki ang mga mata ko habang tumitingin sa mukhang mapa na red na unti unting lumalawak.







"Ma'am! Ma'am!" Nakatulala lang akoo habang nakatingin sa legs ko at sa mga crew na tinutulungan
ako.







"My baby!" Tumulo na lang ng kusa ang luha ko then I felt pain sa may bandang puson ko.







Everything went in a blur. I felt myself baeing carried palabas ng hospital and they're calling for an
ambulance.








Bago pa dumating ang ambulance,







I lost conciousness.











Author's Note: Next chapter will be Tamako's POV.





Chapter 44



Tamako's POV



Pagkagising ko, masakit ang ulo ko. I looked around the room. Hindi na ako nagtaka na andito ako
ngayon sa kwarto namin ni Krizza. Masamang masama ang loob ko kahapon kaya nag iinum ako. Hindi
ko na kasi alam ang gagawin ko. Habang tumatagal lumlayo ang gap namin ni Krizza.



Habang tumatagal ma lalong hindi kami nagpapansinan.



Fuck lang talaga.



Sino ba namang lalaki ang matutuwa sa ganung sitwasyon?



Kaya nakapagdesisyon ako kagabi. Kahit may tama na ako, hindi ko na kayang patagalin ang ganitong
sitwasyon. Hindi ko na kayang ganun na lang kami. Kailangan kong gumawa ng paraan para maayos
namin ni Krizza ang lahat.



Kaya naglakas loob na talaga akong pumasok sa kwarto namin para makausap siya. Kahit ipagtabuyan
niya ako, kahit sakatn pa niya ako okay lang basta mapatawad lang niya ako. Gagawin ko ang lahat ,
kahit pa lumuhod sa harap niya para lang hindi siya mawala sa akin.




Pero nanlumo ako paggising ko na wala siya sa tabi ko. Sabi niya mag uusap kami pero bakit wala siya?
Sobra ba siyang nandidiri sa akin na hindi niya maatim na magtabi kami sa iisang higaan?



Kulang pa ba ang ginawa ko kagabi para mapatawad niya?



Ano pa ang pwede kong gawin para maibalik ko ang aking asawa?



Kahit nanlalambot ako dahil lasing ako kagabi at dahil na nagisnan kong walang Krizza sa tabi ko, pinilit
ko pa ding tumayo at pumunta ng banyo para ayusin ang sarili ko.



Yun pa ang masama, kahit gaano pa kalaki ang problema namin ng asawa ko, hindi ko pwedeng hayaan
na lang ang negosyo. Sa opisina, hindi ko pwedeng ipakita na nasasaktan ako, hindi ko pwedeng ipakita
na mahina ako or I will be eaten alive ng ibang negosyante.




Nakabihis na ako at paalis na ng bahay nung mag ring ang phone sa bahay. Hindi ko na sana papansinin
kaso wala atang planong tumigil ang tumatawag kaya bumalik ako ulit at sinagot ang phone.



"Hello."



"Bro!" I heard Tamadao's voice. Humahangos pa siya. Bakit kaya.



"You have to be at St. Luke's, si Krizza.." Bigla akong kinabahan sa sinabi ni Tamadao. There's something
in his voice na kinakatakot ko.



"What happened to her?"



"Dinugo siya nung makipagkita siya knaina kay Aya. SHe might lose your child."



Parang bomba na sumabog ang sinabi ni Tamadao. Hindi ako nakapagsalita.





Dinugo?



Miscarriage?



I didn't even know that she's having a baby!



Yan ba ang parusa niya sa akin?



Ang itago sa akin ang aming anak?



Ganun ko ba siya nasaktan kaya pinili niyang ilihim sa akin ang bagay na yun?



Hindi na ako nagpaalam kay Tamadao. Dali dali kong ibinaba ang telepono at lumabas ng bahay. I am
lucky na hindi ako naaksidente sa daan lalo na at wala sa isip ko ang pagdadarive. I ignore all traffic signs
and exceed the speed limit.



IIsa lang ang nasa isip ko. Kailangan kong mapuntahan ang mag ina ko.



Dumiretso ako sa ER and I saw her being wheeled inside. Nagpapanic ang mga Nurse and Doctor sa pag
aassist sa kanya.




And my heart almost cried upon seeing her. Napakaputla ng mukha niya and she's crying while the
doctors are attending her.



I saw Yanyan holding her hand and comforting her.



"Kre..." Humahangos akong lumapit sa kanila. Napatingin silang lahat sa akin pati ang mga doctor.



Pero hindi ko sila lahat pinansin. My eyes focused on my wife na puno ng luha ang mga mata. She
looked at me with a pained expression and tears streaming down her face.



"Kre..."





"It's your fault." Lalong tumulo ang mga luha niya.



"Krizza, baby!"



"It's your damn fault!"



"I'm sorry!" Lumapit ako sa kanya. Umalis si Yanyan and I tried to hold her hand pero inalis niya ang
kamay niya. Masakit sa akin na kahit sa ganitong sitwasyon ayaw niyang damayan ko siya.





At hindi maalis ang takot sa puso ko na baka mawala sa akin ang anak namin. ANd I know the moment
na mangyari yun, pati ang asawa ko mawawala na din sa akin.



"Kung may masamang mangyari sa anak natin Tamako, hinding hindi ko kayo mapapatawad. Kung hindi
dahil sa babae mo, hindi ngayon nanganganib ang buhay ng anak natin. If you have settled everything
first, hindi na tayo darating sa puntong ito. I could never forgive you and I will kill you both if may
mangyaring masama sa anak natin! I swear I'm gonna kill you!" Sumigaw na siya. Ramdam na ramdam
ko ang sakit sa mga sinabi niya.



"Misis, kumalma po kayo. Sir, the patient needs to calm down." Binalingan na ako ng doctor.



At alam ko ang ibig niyang sabihin. Hindi kakalma si Krizza hanggat nasa tabi niya ako.





"Are they going to be okay?"



"We are doing our best Sir." Nanlumo ako sa sinabi niya. They started doing their job at pinagmasdan ko
lang sila. Deep inside me, hindi maalis ang takot.



The fear of losing something very special.



Lumabas ako ng ER nung nakatulog na si Krizza dahil sa gamot and I saw Yanyan and Tamadao outside.



"What happened?" Yun ang una kong tinanong sa kambal ko. He looked horrible. My fear mirrored in his
eyes.



Pero how come na siya ang unang nakakaalam.



"She called me this morning, asking where she can find Ayami because she wanted to talk to her. I gave
her Ayami's hotel and number. After she hanged up I remember the time she almost run over Akesia
because she thought she's your girlfriend because she saw us together. So me and Yannie went to
Ayami's hotel fearing that Ayami might do something bad to her and when we arrived, they're having
catfights and Kre bump on a table and she bleed. We followed the ambulance and called you.."
Naningkit ang mga mata ko.





"Alam niyo bang buntis siya?" Pinipigil ko ang galit ko. Galit ko sa sarili ko.



"Hindi."



Dali dali akong umalis. TInawag pa nila ako pero hindi ko na sila pinansin. I need to settle something.



Pagkadating ko sa hotel, dumiretso na ako sa room ni Ayami. I knocked and ilang minuto pa bago niya
nabuksan ang pinto.



"Tammie!!" She hugged me pagbukas niya ng pinto. Tiningnan ko siya ng masama at napaatras siya sa
kama. There I saw her things being packed.




So she's running away.



"What did you do to my wife?" Kung hindi lang masama ang manakit ng babae kanina ko pa siya
sinaktan. Hindi ko inakalang siya pa ang sisira ng pamilya ko. Hindi ko inakalang magagawa niya ito kay
Krizza.



"She started it! She called me names so I get even!"



"We might lose our baby! Do you realized that?" Sumigaw na ako. Then I seized both her shoulders. I
saw fear in her eyes.



"I don't care! I want to have you back! She stole you from me!Can't you see I'm hurting too?" Tumulo na
din ang luha niya.



Fuck! Dahil sa akin ang daming taong nasasaktan, What an asshole I am.



"Aya! Please..... Stop running after me. I am sorry if I didn't break up with you prior to my wedding. I'm
sorry if I've hurt you. Please do understand. I love my wife. And I won't allow you to destroy our
marriage."




So she's running away.



"What did you do to my wife?" Kung hindi lang masama ang manakit ng babae kanina ko pa siya
sinaktan. Hindi ko inakalang siya pa ang sisira ng pamilya ko. Hindi ko inakalang magagawa niya ito kay
Krizza.



"She started it! She called me names so I get even!"



"We might lose our baby! Do you realized that?" Sumigaw na ako. Then I seized both her shoulders. I
saw fear in her eyes.



"I don't care! I want to have you back! She stole you from me!Can't you see I'm hurting too?" Tumulo na
din ang luha niya.



Fuck! Dahil sa akin ang daming taong nasasaktan, What an asshole I am.



"Aya! Please..... Stop running after me. I am sorry if I didn't break up with you prior to my wedding. I'm
sorry if I've hurt you. Please do understand. I love my wife. And I won't allow you to destroy our
marriage."





"She don't deserve you!" She said defiantly.



"Only me could say that. I want you to stay away from us." Pinigilan ko ang sarili kong saktan siya.



"No Tammie!" Hinigpitan ko ang hawak sa kanya.



"Ayami, Stop! You've gone too far. I've indulged you because I know I've hurt you but you've done too
much. I won't allow you to hurt my wife again and our child. I love her. I love her more than my life. You
have to understand that. You have to understand that she's my life now." Nakita kong nagulat siya sa
sinabi ko.



"I don't wanna see you again because if I do, I don't know what I'm gonna do to you. If something
happens to our child I don't know what can I do to you. I can lose you and I won't give a damn but I can't
afford to lose Krizza. So, I suggest that you leave this country . Don't force me to do something drastic. I
wanted so much to crushed you but for the sake of our past relationship I wont. Just leave now."




Binitiwan ko siya at tumalikod sa kanya. Bago ko pa makalimuta ang sarili ko. Bago pa mawala ang
control ko sa sarili ko.


Chapter 45








Krizza POV



I woke up with a start.



"Baby!" Parang automatic na tumulo ang mga luha ko and my hands automatically touched my tummy. I
couldn't contain the fear inside me. Takot sa maaaring mangyari sa anak ko. Ngayon ko lang
naramdaman ang ganitong takot sa buong buhay ko na feeling ko ikakamatay ko kung mawala ang baby
namin.



No. Hindi siya mawawala. Hindi ako papayag na mawala siya.



Tumingin ako sa paligid. No doubt I'm in a hospital room. I saw Yanyan and Tamadao sitting on a sofa.
They stood up upon seeing me.



"How are you Krizza?" Lumapit sina Yanyan sa akin. Hindi ko alam kung bakit parang disappointed ako
nung makita kong silang dalawa lang.





"How's my baby?" Nakita ko silang nagtinginan ng makahulugan. Mas lalo akong kinabahan.







"We don't know yet. Hintayin mo na lang ang doctor mo na magsabi sayo." Hindi pa nila alam or ayaw
lang nila ipaalam sa akin? May masama bang nangyari sa anak ko? Nakunan ba ako?





"Where's Tamako?" Lalo silang nagtinginan na parang nag uusap.



"May inaasikaso lang pero babalik din yun." Tamadao said without looking at me.



"Wag mong pagtakpan ang kakambal mo. Nasaan siya?" Bakit wala siya dito? Kung kelan kailangan ko
siya tsaka siya wala. Don't tell me ibang tao ang kinocomfort niya despite sa nangyari sa akin.



"We don't know. Umalis siya bigla after malaman ang buong pangyayari." So I am right, pumunta siya
kay Ayami. Hindi ko alam pero nasasaktan ako. Parang doble dobleng sakit na ang nararamdaman ko.
Una ay ang posibilidad na mawalan ako ng anak at ang pangalawa ay wala si Tamako sa tabi ko. Mas
pinili pa niyang puntahan si Ayami kesa sa akin.





Umiwas ako ng tingin kina Yanyan at Tamadao. Ayaw kong makita nila ang expression sa mukha ko.
Ayaw kong makaramdam na kinaawaan nila ako.



Maya maya pa may bumukas ng pinto and pumasok ang OB ko.



"Krizza.."



"Anong nangyari sa baby ko?" Napabuntunghininga siya, mas lalong akong kinabahan.



"The baby is fine. Don't worry. Mabuti na lang at walang nangyaring masama sa kanya."
Napabuntunghininga ako. Lihim akong nagpasalamat sa Diyos. Napa thank God din sina Tamadao and
Yanyan.



"But Krizza, I require you to have a total bed rest for 5 days. Naging masyadong maselan ang sitwasyon
mo. Although, I will give you something para pampakapit ng baby, still kailangan mo pa din magpahinga.
Avoid stressful situations." Umoo na lang ako sa lahat ng sinabi ni Dra.





Napaluha na lang ako kasi thankful ako sa kahit papano safe ang baby ko.



After ng ilang minutes na umalis ang doctor dumating si Tamako. May bitbit siyang basket of fruits and
flowers. Kung hindi lang dahil sa situation ko, kikiligin na ako. First time na bibigyan niya ako ng bulaklak.
As a woman dapat kikiligin ako pero hindi ko naramdaman ang bagay na yun. What i felt is bitterness.



Bitterness towards the person that I'ved loved pero sakit lang ang ibinigay sa akin. Iniiwas ko ang tingin
ko nung pumasok siya at tumingin sa ibang part ng room.



Pinipilit kong hindi siya sisihin sa mga nangyari pero hindi ko magawa. Oo nga at hindi niya kasalanan na
tinulak ako ni Ayami at hindi rin niya kasalanan na pumunta ako sa hotel si Ayami para kausapin. He
didn't asked for it. Nagkusa ako. Pero hindi ko maalis na isip ko na nagawa ko yun ng dahil sa kanya.





Hindi ko maalis sa isip ko na nagsimula ang lahat ng to ng dahil sa pagiging iresponsable niya. If he had
been responsible enough to break up with Ayami before our wedding then hindi na dumating sa
puntong ito.



Hindi na darating sa punto na manganib ang buhay ng anak ko.



Kahit gusto ko siyang patawarin, hindi maalis sa isip ko na pati ang inosenteng bata ay nadamay dahil sa
mga nangyari.



"Aalis na muna kami." Pagpapaalam nina Yanyan at Tamadao. Hindi ko sila pinansin I just kept on
looking away from them.




I felt him put the flowers on my bedside table and umupo siya sa upuan sa tabi ko kama ko.



"Kre.." Hindi ko pa din siya tiningnan.



Ayaw ko na siyang sumbatan. Ayaw ko nang magsabi ng mga nakakasakit na salita sa kanya. Lalo lang
kaming magkakasakitan.



"I'm sorry." Narinig ko ang garalgal sa boses niya and I knew that he's crying pero hindi man lang
nabawasan ang sakit na nararamdaman ko sa pag iyak niya.



Ilang beses ko bang narinig ang sorry niya kagabi? Kaya nga pinuntahan ko si Ayami di ba? Kasi I am
willing to be reconciled with him.



Willing na akong lunukin ang pride ko.



Pero ano ang napala ko? Ito.



And what else? Instead na damayan niya ako pumunta pa siya kay Ayami.




"Krizza..."



"Ayokong makausap at makita ka ngayon." Narinig ko siyang bumuntong hininga.



"Lalabas lang ako kasi alam kong nakakasama sayo ang ma stress but pero nasa labas lang ako.
Babantayan pa rin kita kahit ayaw mo." Then I heard his footsteps and the door closing.



Hindi ko alam pero kusang tumulo ang mga luha ko.



_________

3 days na akong nasa hospital at hindi pa rin ako pwedeng umalis. At sa loob ng tatlong araw na yun,
araw araw din akong binibigyan ni Tamako ng bulaklak.



Kahit hindi ko siya kinakausap patuloy pa din siya sa pagbantay sa akin. Parang hindi na nga siya
pumapasok sa opisina at nagcstay na lang siya sa adjacent room ng suite room ko.





I am now allowed to sit at maglakad lakad ng unti.



Tumayo ako sa kama ko kasi naiihi ako. Kahit nasa kabilang room lang siya hindi ko siya tinawag.
Naglalakd na ako ng mabagal papuntang CR when he entered the room.



"Bakit ka tumayo mag isa? You could have called me." What an ideal husband di ba?



He tried to hold my hand pero umiwas ako. I can see the hurt that registered on his face but I ignore it.
Dumiretso ako sa CR. Nung makatapos ako, I saw him waiting outside the CR. Nilagpasan ko lang siya at
bumalik sa bed ko.



"Kre, hanggang kelan tayo magiging ganito? Nagsisisi na ako. I am so sorry. Hinding hindi na uli
mangyayari yun." Mahinang mahina ang boses niya. And his voice is full of pain.



I looked at him. Mula ng maospital ako ngayon lang ako tumingin ng diretso sa kanya. Ngayon ko lang
din siya kakausapin.





"No amount of sorry could compensate for something that was already done. You may not do it again,
Your remorse may have been the greatest but your sorries, your remorse and even your promises
cannot erase the pain that you've caused. No matter what you do, there will always be a scar."I said
silently. Nakita ko siyang yumuko.



"Kaya hayaan mo muna ako." Siguro may time talaga na kaya ko na siyang kausapin. Pag dumating ang
time na yun ako mismo ang kakausap sa kanya.



"At wag mo na akong pagsilbihan. Hindi kita kailangan." Alam kong masakit para sa kanya ang sinabi ko.
Pero yun ang nararamdaman ko ngayon. Pag nakikita ko siya nakikita ko sa katauhan niya si Ayami.





Yes, masakit rin para sa akin ang ginagawa ko ngayon.



OO inaamin ko,



Mahal ko siya. Minahal ko siya noon at minahal ko siya ulit.



But I just couldn't risk it.



I couldn't again risk the life of my child para kay Tamako.




Chapter 46






Tamako's POV





"Kanpai!" JC raised his glass full of liquor.





"Kanpai!" Jaysonsa and Tamadao chorused. Ako naki cheers lang din sa kanila pero hindi na ako
nagsalita. Sa estado ko ngayon, walang bagay na dapat kong i celebrate.





Kasi potang inang buhay to!





"Para sa pusong nagdurugo." Dagdag pa ni JC sabay taas ulit ng baso niya.





"Para sa nagdurugong puso pero nagmamahal pa rin" Tinaas din ni Tamadao ang baso niya.





"Para sa mga taong namatay dahil sa sakit sa puso." Tinaas din ni Jaysonsa ang baso niya. Napatingin
kaming lahat sa kanya. Umiling na lang kaming lahat sa kanya





"Kanpai!" JC





"Kanpai!" Tamadao





"Kanpai!" Jaysona





"T_T" Ako.





At nag toast na sabay inom sa laman ng mga baso namin. Pagkatapos kong maubos ang nasa baso
nilagayn ko ulit ang baso ko. Napatingin silang tatlo sa akin.





"Hey Tako, easy lang. Magtira ka. Wag swapang okay!" Puna sa akin ni JC. Tama siya swapang nga ako.
Paksyet!





"Tol ano ba! Hindi masosolve ang problema mo sa paglalasing. Bakit hindi mo kausapin ang asawa mo at
nang magkaliwanagan na kayo." Si Tamadao yan.







"Ni ayaw nga niya akong tingnan, kausapin pa kaya?" Inistraight ko ulit ang laman ng baso.





"Try harder!" Sabi naman ni Jayson.





"Ano pa ba ang gusto mong hard Jayson? Hindi pa ba hard itong rhum? Dapat ba whiskey?" Si JC yan.





"Hindi naman ang hard drinks ang sinasabi ko!"





"I know! I know! Stir lang! Hehehe." Buti pa tong si JC parang wala lang problema.





" Alam mo pare, bigyan mo lang siya ng panahon na makapag isip. Sa ngayon kasi fresh pa yung sakit
kaya mas yun ang nangibabaw." Si Jayson ulit. Mukhang matino kasi siya ngayon.





"Gaano katagal pa? Isang linggo na mula ng umalis siya sa hospital. Alam niyo ba kung gaano kahirap na
magkasama nga kayo sa iisang bahay pero hindi kayo nagpapansinan. Kung papansinin mo man, parang
wala lang nagsasalita?" Inom ulit.





"Noon pa lang alam mo na kung gaano katigas ang ulo ni Krizza. Tinanggap mo siya kung ano siya, tapos
ngayon sususkuan mo? First year high school pa lang alam mo na!"





"Hindi pa ako sumusuko."





"Whew! Ganun katagal na yang pag ibig mo?" Sinalinan ni JC ang baso ko.



Tamako Sia by BlackLily - Chapter 46 (p.3 of 4)





"Nagsalita ang hindi ancient ang pag ibig." Sabat ni Jayson.





"Shut up ka na lang. Ipalapa kita sa butiki eh." Asar talo na si JC. Pagdating sa pag ibig niya pikon siya.
Pero wala akong time makipag asaran ngayon. Malaki ang problema ko.





"Ano ngayon ang plano mo?" Tanong ng kambal ko. At wala akong maisagot. Lahat na ng paraan ginawa
ko na. Pinagsisilbihan ko siya. Hindi na nga ako pumapasok sa opisina dahil sa kanya. Kinain ko na ang
lahat ng pride ko. Pero wala pa din.





"Hindi ko alam, hindi ko alam kung ano pa ang pwede kong gawin para mapatawad niya ako. Siguro nga
pagnawala na ako, she could find in her heart my importance." Iniwan ko na sila at pumasok sa kwarto
ko sa bahy ni Tamadao.







KRIZZA POV.





Ding dong.





Ding dong.





Ding dong





I hurriedly went to the door. Mukhang hindi kasi makapaghintay ang kumakatok. Impossibleng si
Tamako yun dahil may susi naman siya.





Nung mabuksan ko ang pinto I saw Tamadao.





Hindi maipinta ang mukha niya. Ang pula pula ng mukha niya pa ang mata niya.





"Anong nangyari sayo?"





"I have something to give you." He handed me a white envelope. Napatingin ako sa envelope na
binibigay niya sa akin then bumalik ang tingin ko sa mukha niya.






Anong nangyari? Bakit mukha siya namatayan?







"Ano to?





Tiningnan niya akong mabuti. His eyes started to water.







Then what he said almost blew my world.




































"Tamako's suicide letter."



















Author's NOte:

Told you, matatapos na ang paghihirap ni Tamako.



Dedicated to her. Thanks for the youtube videos.







Author's Note: I am very sorry kung madidisappoint man kayo sa story na to.





Chapter 47









Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko makuha ang iniabot na letter sa akin ni Tamadao. In my heart, I was
hoping that he would suddenly smile and say na joke lang ang lahat.







I've waited for him to say those words pero wala.







Nakatingin lang siya sa akin with his sad eyes.







"You're just kidding right?" Nanginginig na ang buong katawan ko. Naninikip na ang dibdib ko. If this is a
joke, this is not a good joke.







"Do you think that i would joke about my brother's death?" He said in a serious tone. I gasped and my
tears started to fall.









I took the letter from him with a trembling hand. Wala sa sariling pumunta ako sa living room at umupo
sa sofa.







Kahit nanginginig ang kamay ko, pinilit ko pa ding buksan ang sulat.







At alam niyo kung ano ang ineexpect ko? Ineexpect ko na isang malaking "Joke lang" ang nakasulat.







But instead, I saw Tamako's neat handwriting on a 2-page paper.









Krizza,





I love you..



I can't find any words to describe what I really feel right now.



I love you.



Too much that it hurts.



I love you.



Before and till the moment I held my last breath.





I love you.



That I'd rather die than lose you..





When I first saw you, you were just a nuisance, an airy spoiled brat who used to get what she wants. But
nevertheless, your rudeness, and your guts caught my attention. I could never forget the day you
"disturbed" us while I'm kissing some random girl in the corridor. I was really upset with you at that
time. But when you introduced yourself, you made me smile. I have never known anyone who flaunts
their richness like a family name. And that what made you different. You were never shy of what or who
you are.



Don't get me wrong, I never liked you from there. Who would like a boastful 1st year girl like you? In fact
I despised you. Specially when I found out that you are telling everyone that you own me Like heck! No
one owns me. Then some of the girls refused to go out with me anymore. Because they are scared of
you. You were only first year at that time. What more when you are already in fourth year. I can almost
see what a bitch you are.




So I tried my best to avoid you and even laughed at you when you told me that you like me. How I hate
your guts.



But the more that I avoid you, the more that I sees you. It's as if I can't complete my day without seeing
you. And foundation day came.



I paid the the chain booth anonymously, through my twin Tamadao. I remember him calling me an ass
that time. But who cares. I suddenly got tired.




So I did the most stupid thing a guy could do to a girl.



The moment I saw how your eyes turned from pain to hatred I regret what I did.



You're right when you said that i didn't try to love you. I didn't try because I am already in love with you.



And the moment you walked out of that comfort room, I knew that I blew up my chances.



I watched you from afar and it irritates the hell out of me seeing you flirting with other guys. Then came
Calvin. And I realized that I can't really afford to lose you.




So I talked again with our parents and they told me that if I can show them the reason of me staying in
the Philippines, then, maybe I can stay.



But you didn't attend our despidida party which should be Tamadao's despidida party if you're there. I
can't find you anywhere and I have no choice but to go with them because I can't show any reason of
staying in this country. I can't seem to find MY REASON.



After almost 10 years , I seem to forget MY REASON.



Until the time our parents announced about the arranged marriage. Until the time they announced the
name of the girl.



And my heart beats again.



Krizza Marie Yen. The mere mention of your name brings back a lot of memories. You're fiery eyes,
when your mad, your laughter that is contagious, and your smile that never fails to melt my heart.





But when I saw you, your laughter was gone, your smile is now forced. I wonder what happened to you?
Then I found out that you still kept a grudge after me. After 10 long years.



That gave me a faint hope.and I promised that I would do anything to make you fall for me again. That i
would never gave up.



No matter what happens.



And I never did give up.



Until now...



I'm sorry.



I'm sorry if I hurt you.



I'm sorry if I've loved you the wrong way.



I'm sorry if I am not strong enough.




I just can't bear seeing you hurting because of me.



Yes, my sorry may not erased the pain that I've caused you . Would my life be enough to erase all the
pains to somehow lighten the scar?



I just hope that you will find in your heart to forgive me.



You know that I would do anything for you and I won't ask anything from you..



But there's one thing that I wished...













And that is hearing you say you love me too.



I may sound corny but I longed to hear those words from you.



But it seems that I will never have the chance to hear you say those words to me.



But nonetheless...




I will always love you Krizza Marie Yen-Sia



Till the day that I die.







Yung picture sa gilid, dyan po nilagay ang ashes ni Tamako.





Chapter 48







"Krizza you have to rest." Tumabi sa akin si Mommy. Nakaupo ako sa isang upuan. Hindi tumitigil ang
luha ko. Parang walang katapusan. Simula nung binigay sa akin ni Tamadao ang sulat, hanggang sa
pumunta kami sa funeral parlor kung saan ikicremate si Tamako. And now, his ashes lies in front of me.
It has been 3 days since I received his letter.



His suicide letter.



I tightened my hold sa isang envelope kung saan nakalagay ang sulat niya. The papers was soaked with
my tears. Halos hindi na mabasa ang sulat dahil nagkalat na ang ink ng pen na ginamit. Yet, hindi ko
pinapakawalan. Parang nagsisilbing lifeline ko ang sulat niya. Nagsisilbing lakas ko para kayanin ang lahat
ng to.





CHAPTER 49









"I love you too Mommy!"



Parang biglang na freeze ang luha ko na tumutulo. Parang biglang umurong.



Ang tagal ko nang di nagmumura pero paksyet! Minumulto na ba ako? Agad agad?



Hindi pa ako tumitingin sa may ari ng boses. Natatakot ako. Baka wala akong makita or kung may makita
man ako, baka transparent, kung hindi man transparent, baka may dugo dugo sa mukha.



Sinabi ko na ba that Tamako shot his head kaya hindi na pinakita sa amin ang body niya? My God! Kahit
asawa ko yun takot pa din ako sa multo.



Huminga ako ng malalim. Baka nga guni guni ko lang yun. Sa sobrang lungkot na naramdaman ko I'm
hearing things. Hindi pa naman siguro ako nababaliw di ba?



Pinakiramdaman ko ang paligid then I heard the rattling of the leaves dahil sa may umaapak and the
rattling of the leaves ay papallapit sa akin. Kahit nananayo ang balahibo ko, pinilit ko ang sarili ko na
tumingin sa pinanggalingan ng boses at ng mga yapak.




Kung hindi lang talaga mas nangingibabaw ang sakit na nararamdaman ko ngayon, siguro tumakbo na
ako ng mabilis dahil sa takot.



Because I saw Tamako right in front of me. Hindi ako pwedeng magkamali. Hindi yan si Tamadao. Sinabi
ko nang hamak na mas pogi si Tamako kaysa kay Tamadao kahit na identical sila and kahit kailan hindi
ako nagkamali sa kanila. Ilang beses ko pang kinurap ang mga mata ko to make sure na hindi lang ito
guni guni pero hindi talaga nawala ang kaluluwa niya sa harapan ko.



It's confirmed.





Minumulto niya talaga ako. Siguro para sumbatan ako sa mga ginawa ko.



Gusto ko siyang yakapin pero natatakot ako na baka wala akong mahawakan at mawala bigla. Oo
natatakot ako na kahit multo niya hindi na magpakita sa akin. Na kahit sa kunting panahon, kahit
kaluluwa na lang siya, nakikita ko siyang nakatayo, nagsasalita at ngumingiti.



Tumingin ako sa kanya. Nakangiti siya kaya ngumiti na din ako. Nagtinginan kami and for the first time,
naramdaman kong masarap pala makipagtitigan sa multo. Kahit tumutulo ang luha ko ngumiti ako. Kahit
man lang sa huling sandali maipakita ko sa kanya na mahal ko siya. Na hindi ako galit sa kanya at hindi
niya babaunin ang galit ko sa kabilang buhay.



"You came back." Sisinghot singhot pa ako



"Of course." Instead na manayo ang balahibo ko kasi nagsasalita ang multo ni Tamako, my heart was
overwhelmed with happiness upon hearing his deep husky voice.





"I'm sorry." Napayuko ako.



"It doesn't matter anymore." Oo nga naman. It doesn't matter anymore. Ano pa ang magagawa ng sorry
ko? Mababalik ba nun ang buhay niya? Hindi na di ba? At alam ko maya maya lang mawawala na pati
ang ghost niya at habang buhay ko na siyang hindi makikita.



"Pwede ba kitang ma hug?" I saw him smiled gently tapos he opened his arms. Ako na mismo ang
lumapit sa kanya and I hugged him tight. Naramdaman ko din na niyakap niya ako.



Shet lang! Wala na akong pakialam kung ghost man ang kayakap ko o ano basta mayakap ko man lang si
Tamako kahit ngayon lang.





Mas lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa kanya and I felt him tightened his embrace too. Hindi ko
napigilan ang luha ko.



"Paano na ako ngayon? Hindi ko na alam kung pano ako mabubuhay ng wala ka." Naramdaman kong
pnapat niya ang likod ko na parang pinapatahan niya ako. Lalo akong naiyak. Sino na ang magpapatahan
sa akin kung wala na siya?



"Ano ang sasabihin ko sa baby natin kung magtanong siya kung anong nangyari sa Daddy niya?" SInghot
singhot



"Bakit ba ang daya mo kasi? Iniwan mo na ako dati tapos ngayon iniwan mo ulit ako. Ang hilig mong
mang iwan. Ang sakit na kaya."



"Hinding hindi na kita iiwan." nanayo ang balahibo ko sa sinabi niya. Ibig niya bang sabihin, mumultuhin
niya ako araw araw? Oras oras? Minuto minuto? Every second of the day?





"Hindi ka pwedeng magstay dito sa mundo. You have to go where you belong." Hindi kesyo hiningi ko eh
pipiliin niyang maging ghost na lang. Kailangan din ng kaluluwa niya ng katahimikan.



"I belong to you."



"But you have to give your soul a rest." Hinawakan niya ang dalawang balikat ko and pinatingin niya ako
sa kanya. Damn! I'm gonna miss his eyes.



"Kre, buhay pa ako."



"Nakakainis ka naman bakit kasi nagsuicide ka! Nakakainis....WHAT!???" Unti unting nagsisink in sa isip
ko ang sinabi niya.



Kre buhay pa ako.



Kre buhay pa ako



Kre buhay pa ako.



Tinitigan ko siya ng matagal. Lumapit ako sa kanya at inamoy siya. Amoy Lanvin pa din. Kelan pa
gumamit ng perfume ang multo.



Shit!





"Buhay ka pa?" I saw him smile tapos tumango.



"Hindi ka nagsuicide?" Tuluyan ng tumigil ang luha ko.



"Hindi." Nakangiti pa din siya. Napalunok ako.



"Then sino ang iniiyakan ko?" My eyes automatically narrowed.



"I will explain everything." Hinawakan niya ang kamay ko pero tinulak ko lang siya.



Parang kasing liwanag ng sikat ng araw ang katotohanan.



NILOKO NIYA AKO.



"Explain? Halos mamatay ako sa kakaiyak. Gusto ko na ngang magpakamatay tapos mag eexplain ka?"
Nakangiwi na siya. OO alam kong cute siya pag nakangiwi pero pakialam ko? Naubos ang luha ko sa
walang kwentang bagay.



"Ahmmm...Hehe." At ngumiti pa siya sabay kamot ng ulo.





"Peace?" Sabay sign ng peace. Nanlaki ang mga mata ko.





"Peace? Limang araw akong umiyak ng walang tigil. Halos hindi ko binitawan ang suicide letter mo.
Peace lang at ahmmm hehe ang isasagot mo!?"



"Hindi yun suicide letter. Love letter yun.. Sinabi lang ni Tamadao yun para daw may effect." lalong
naningkit ang mga mata ko.



"Ako lang ba ang walang alam dito?" Napakamot ulit siya ng ulo at tumango. So lahat sila pinakaisahan
ako? As in lahat?



"I hate you!"



"It's not my idea Kre." Hindi ko siya pinakinggan.



"I really really hate you!" Pinagsusuntok ko na ang dibdib niya.



"Ouch!" Hindi naman niya sinasangga ang mga suntok ko. Hinahayaan lang niya ako.



"I fucking hate you!"



"Paksyet ka!" Suntok



"Paksyet" Sipa.



"Pak---." Hindi ko na natuloy ang sinabi ko kasi he suddenly grab wrist, pulled me towards him and
claimed my lips fully.




Paksyet! Pero ang sarap pa rin niya talaga humalik. Napapikit na lang ako. Sino ang hindi mapapapikit?
My God! Pero kahit galit ako sa kanya ngayon, hindi ko maipagkakailangang sobrang namiss ko siya.



"Mahal kita at miss na miss na miss na kita Misis Sia." He said before he claimed my lips again.
Nagpaubaya na ako. I entwined my arms on his shoulders and answered his kisses.



Ano pa ba ang magagawa ko? Napakaepokrita ko naman kung sasabihin kong di ko siya namiss?



"Hindi pa kita napapatawad." I said in between our kisses. Mukhang wala siyang planong tumigil at ayaw
ko rin namang tumigil siya.



"I know." He again claimed my lips. Mukhang pinagkaitan. Pero pinagkaitan naman talaga siya kaya
hinayaan ko na lang. Masarap naman eh. Lol. Naglalandi na ako. Pero hindi pa talaga kami tapos ng
lalaking to.





Niyakap niya ulit ako and his other hand touched my tummy. Hindi yung ipinatong lang niya sa damit ko.
Talagang pinasok niya sa loob ng shirt ko ang kamay niya para maramdaman ang tyan ko.



"Baby, ngayon ko lang nalaman, ang sweet pala ng Mommy mo sa multo."



"Aray!" Sinuntok ko kasi siya.



"Hindi mo ba alam na kada suntok mo may katumbas na halik?" May nakakalokong ngiti na sa labi niya.



Sinuntok ko siya ulit.



"Sige lang. Mamaya ako gaganti." Feeling ko namula ako sa sinabi niya at sa nakaklokong ngiti sa mga
labi niya. Kahit hindi niya sabihin alam ko ang tinutukoy niya.





"Buntis kaya ako!"









"So?"











Author's Note:

This is the second to the last chapter. So isang Chapter na lang at Epilogue na! Magdiwang tayo at
matatapos na din to.





Chapter 50








KRIZZA POV:

Pumunta na kami sa isang rented house sa may resort. Andun daw silang lahat eh.



"Oi Kre, may kasama kang multo? Nakaakbay sayo oh" Bungad sa amin ni Tamadao pagpasok namin may
kasama pang ngisi yan. Tiningnan ko siya ng masama.



"Galit siya." Sabi naman ni Tamako sa kakambal niya. Pinilit kong kumalma. OO nga natutuwa ako at
hindi ako nabiyuda pero hindi nakaktuwa na pagtripan. Takte nila!



"Magexplain ka!" Bulyaw ko kay Tamadao. He looked at me innocently.



"Bakit ako? Nakisakay lang naman ako sa plano." Tapos tumingin siya sa inuupuan nina JC at ni Jaysonsa.



"Oi wala kaming malay dyan." Tapos nag iwas din ng tingin ang dalawa. Aba ayaw talagang umamin kung
sino ang may pakulo ng lahat ng to?





"Walang aamin sa inyo?" Tumaas na ang boses ko. Nagtinginan na silang lahat. Hanggang sa mapako ang
tingin nilang lahat sa isang tao na prenteng nakaupo sa isang upuan at kumakain ng chichirya na parang
walang pakialam sa mga nangyayari sa mundo.



"WHAT?" Sabay tingin sa aming lahat.



"Yanyan?"



"Di ba nagkaayos naman kayo? I'm just protecting my investment." Sabay kain ng hawak niyang
chichirya. Paksyet! Pero siya ang may pakana ng lahat?





YANYAN's POV



"Good evening Olympian Gods!" I beamed at all of them. Sinasabi ko na nga ba at andito si Tamadao eh.



"Hi Yanyan." Sabi nina Jayson at ni Sir JC. Tumayo naman si Tamadao para ikiss ako sa cheek. Sus! Kay
popogi talaga ng mga nilalang na to. Walang kang itulak kabigin. Pero wala eh, nahumaling ako kay
Tamadao. Ahihihi.





"Anong meron? Bakit may inuman?" Naupo ako sa tabi ng bf ko at inakbayan naman niya ako agad. Ang
sweet talaga niya.



"Yung mag asawa kasi, habang tumatagal lumalala ang problema." Sabi ni Jayson habang nilalagyan ng
inumin ang baso ni Tamadao. I took the glass and started sipping it.



"Tagal na yun ah! Hanggang ngayon di pa rin naaayos?"



"Kaya nga sobrang frustrated ni Tamako. Ayun nagkulong na naman sa kwarto." Tae, pag nagkahiwalay
ang dalawang yan, nanganganib ang isang milyon ko. Baka naman sinasadya ni Krizza ang lahat para
matalo ako sa pustahan? Kainis naman! Kailangan kong gumawa ng paraan bago matapos ang isang
taon.



"Hindi sila pwedeng maghiawalay!" I declared. Hindi pwedeng matalo ako.





"Hindi talaga! Mababaliw ang kakambal ko."



"Gawan natin ng paraan, tawagin mo si Tamako , D." D ang tawag ko kay Tamadao. Ang panget naman
kung buong Tamadao. Sayang sa laway. Hehehe. At dahil uto uto ang bf ko tumayo naman siya at
pinuntahan sa kwarto si Tamako.



Lumabas si Tamako na parang namatayan. Grabe ang epekto ni Kre sa lalaking to. Kung ako ang asawa ni
Tamako hinding hindi ko to pahihirapan ng ganito. Aba sayang ang mga araw at ang malalamig na gabi
kung mag-aaway lang kami. Pero sa totoo lang, d hamak naman na mas pogi si Tamadao kaysa kay
Tamako noh! Ahehehe.



"Hindi pa din ba kayo nagkaayos ni Krizza Marie Yen Sia?" Tumingin siya sa akin with his sad chinito eyes
tapos umiling.





"Ano ba ang ginagawa mo para mapatawad ka niya?" Sinuklay niya ng kamay niya ang buhok niya at
nagsimulang ikwento ang mga nangyari.



"Talagang hindi uubra yang mga ginagawa mo! Knowing Krizza, sa tingin mo madadala siya sa paawa
effect mo? Sa tigas ng ulo niya. Kahit lumuha ka pa ng dugo sa harapan niya hindi niya ibababa ang pride
niya. Lalo na at alam natin lahat na ikaw ang may kasalanan." Hay naku, naturingang asawa pero hindi
kilala ang asawa niya.



"Ano pa ang pwede kong gawin para magbati na kami?" He sound really frustrated. Hindi naman pala
masama na pagbatiin silang dalawa ng dahil sa isang milyon kasi may mapapligaya akong dalawang tao.
Ang bait ko talaga! Hehehe.



"Magpakamatay ka!" Napatingin silang apat sa akin. Kulang na lang batukan ako ni Tamadao.





"Gusto mo siyang magsuicide?" Exaggerated na reaksiyon ni Juan Carlos Cario.



"Paano sila magkakabalikan ni Krizza kung magpapakamatay siya.!" Isa pang OA itong si Jaysonsa
Valiente.



"Baby Yannie, I think it's not a good idea." Grabe ang sweet sweet talaga ng bf ko. Hahalikan ko to
mamaya. Hehehe.



"Ayoko ngang magsuicide. Ano ako sira!" Hay naku! Kung hindi lang dahil sa isang milyon hinding hindi
ako makikipagusap sa mga abnoy na mga poging lalaking to.



"Sinabi ko bang totohanin mo? Ha!? Gosh!"



"So, palalabasin lang nating nagpakamatay si Tamako?" JC.



"Siempre!"



"Pero baka makunan si Krizza pag nalaman niya." Tamako.



"Hindi yan. Babantayan naman siya eh. Pero kung ayaw mo sa idea ko bahala ka." I'm crossing my
fingers. Kais kung di papayag yang si Tamako, Naku! Goodbye, spaghetti, goodbye hotdog, goodbye
Carlo, goodbye 1 milyon.





"Paano kung hindi pa rin niya ako patatawarin?" Sus, ubod ng nega naman nito pagdating kay Krizza.



"Totohanin mo na ang pag suicide. Wala ka nang pag asa pag nagkaganun! Kaya ikaw simulan mo na ang
paggawa ng love letter. Siguraduhin mong tagos sa puso yan ha." Napangiwi silang tatlo sa sinabi ko.



At dahil nga ako si Yanyan the great, wala silang nagawa kundi ang sundin ang plano ko. Sa gusto at sa
gusto nila.



OCA's POV:

Alam niyo ba kung bakit ako pumayag sa planong ng sira ulong gf ni Tamadao? Kasi daw libre ang airfare
at accomodation papuntang Japan.



JAYSON POV:

Pumayag lang naman ako sa mga plano nila kasi wala akong maisip na ibang plano.




TAMAKO's POV:

Wala na akong choice kundi ang makiayon sa plano ni Yanyan. Kahit magastos! Tsss.



TAMADAO's POV

Kung saan masaya ang gf ko susuportahan ko siya. Hahahaha. And besides parang hindi pa ako nasanay
sa mga outrageous plans niya.



KRIZZA's POV



Natapos na ang diskusyon sa sala ng guesthouse. Nakakain na din kaming lahat. Umuwi na sa Philippines
and parents nina Tamako. Yung parents ko naman dumiretso sa Europe. Siempre business na naman.
Ang natira sa guesthouse si JC, si Jayson, SI Tamadao, si Yanyan at Ako at si Tamako.



Hindi pa rin ako makapaniwala na ang may pakana ng lahat ay ang isa sa mga bestfriends ko.



"Bakit ka nakasimangot?" Lumapit sa akin si Tamako at inakbayan ako.



"I can't believe that Yanyan tricked me!" Umiling iling pa ako.





"Tumulong lang naman siya para magbati tayo.."



"No! Ginawa niya yun dahil sa pustahan namin. And now, I'm doomed. Kailangan ko siyang bayaran ng
isang milyon! My gosh!" Pero instead na magulat siya tumawa lang siya ng malakas.



"Tutulungan kitang magbayad kay Yanyan, pero for the meantime. Ako muna ang maniningil." Tapos
tiningnan niya ako ng malagkit.



Paksyet!



Ang dami ko naman atang utang!!!









Author's Note: Bakit palagi na lang si Tamadao ang pinagbibintangan niyo? Hindi niyo ba napansin na
may mas eccentric pa sa kanya?








Tamako Sia by BlackLily - Epilogue (p.1 of 13)



Epilogue





TAMAKO's POV ( Kaisa isang POV ni Tamako na hindi siya malungkot.)



"Uggghhhh!" Napangiti ako habang tinitingnan ang asawa ko. Nanggigigil na naman siya. Nakailang
check na ba siya? Halos maubos na ang checkbook niya kakasulat tapos pupunitin at magsusulat ulit.



"I can't do this." She said. Frustration is evident in her voice tapos pinunit ulit ang isang check. Natawa
lang ako. Tiningnan niya ako ng masama.



"Tatawa tawa ka dyan. Kasalanan mo to!" I just chuckled at her outburst. Tumayo ako mula sa
pagkakahiga and walked towards her. Napatingin siya sa akin and I saw her turned to crimson at inalis
agad ang tingin sa akin. Isa ito sa mga bagay na gusto ko sa kanya. She is so prudent. Mag asawa na kami
pero nahihiya pa din siya sa akin.





"Hindi ka man lang ba magbibihis or magtatapis bago ka rumampa sa loob ng kwarto?" Ngumiti lang ako
at lalong lumapit sa kanya.



"Wala naman akong dapat ikaworry. The door is locked and besides sayang lang sa effort kung
magbibihis pa ako kung huhubarin din naman mamaya." Lalo siyang namula sa sinabi ko. Pinipigilan ko
lang na tumawa ng malakas kasi alam kung pag ginawa ko yun lalo siyang maiinis. But I just can't help it.
I love teasing her.



"Wala ka bang planong lumabas ng kwarto?" nanlalaki na ang mga mata niya. She jerked up when I
touched her shoulders and sensually massage it. Nasa likod niya ako and I can feel her stiffen nung
dinikit ko ang katawan ko sa kanya. Kahit na nakasuot siya ng silk robe alam kong she can feel me behind
her.



Tamako Sia by BlackLily - Epilogue (p.3 of 13)



When I kissed her neck and nibbled her ear, nabitawan na niya ang hawak niyang signpen.



"Tamako..." Her protest sounds more like a moan na lalong nagpaturn on sa akin. Then I whispered in
her ears.



"Hindi pa ako tapos maningil. Interest pa lang yung kagabi, hindi mo pa nababayaran ang principal."



I lowered my hand and touched her tummy na medyo umuumbok na. My heart overflowed with
happiness.



Hindi lahat nabibigyan ng second chance. And I am lucky to have been given that chance. Madali lang
kasi ang mag give up. Madali lang ang tumalikod sa isang bagay o pangarap without even fighting.
Madali lang ang maglet go lalo na kung nasasaktan na tayo. Kaya nga may tinatawag na move on kasi
alam natin na tatalikuran man natin yun , makakalimutan din natin yun in time. Pero makalimutan ba
talaga natin? Aren't we hunted by 'what if's'? Hindi ba natin naisip na 'paano kaya kung nag stay pa ako
ng kunti? Paano kaya kung ipinaglaban ko? Paano kaya kung hindi ako naggive up basta basta?'





Mahirap kasi bumalik sa isang bagay na iniwanan mo na lalo na kung feeling mo okay ka na sa iyong
comfort zone. Kasi alam mo babalikan mo ang lahat ng memories, lahat ng sakit at kung ano ano pa. But
isn't it worth taking the risk? Hindi ba mas maganda na makakasama mo ang isang tao hindi dahil sa
comfortable ka pag kasama mo siya kundi dahil sa masaya ka pagkasama mo siya? Kung gusto mo ng
comfortable bumili ka na lang ng unan. Hehehe.



Isa pa, how would you know what happiness beside that person if you didn't even try? If you didn't grab
the chance that was given to you?





I, Tamako Michael Sia. (Hindi niyo alam na may Michael pa name ko ano?)



I took the risk.



I go beyond my comfort.



And what more could I ask?



Nothing else.



Right now, I just want to thank God for giving Krizza to me and for giving us a child.



For giving us a second chance to be happy.







KRIZZA's POV (Hindi pa ba kayo nagsasawa sa POV ko? Halos lahat na lang ng chapter POV ko.)



Alam niyo yung feeling na reklamo ka ng reklamo pero gusto mo naman? Pakipot ang tawag doon. Yung
mga time na hinahug ka tapos sasabihin mo na, 'Ano ba!' pero deep inside kinikilig ka na. Na gusto mo
nang tumili sa kilig pero siempre magkukunyari ka muna. Pakipot nga di ba?





Katulad ng ginagawa niya sa akin ngayon, kunyari ayaw ko pero kulang na lang ako na ang tumulak sa
kanya sa kama. Hehehe. Ikaw ba naman kasi rampahan ng hubad na hot na lalaki after a night of
amazing lovemaking. Di ko lang alam kung hindi magissing ang natutulog mong berdeng kaluluwa.
Hehehe.



Tapos sasabihin niyang interest pa lang yung kagabi? Paano pa ang principal di ba? Kung ganyan palagi.
Uutang ako palagi sa kanya. Hehehe.



Kaya promise ko sa sarili ko when it comes to Tamako, hindi na ako magpapakipot. Sayang kasi ang
miles. Hehehehe. Tae, ayaw ko sanang maglandi kasi last POV ko na to pero hindi ko mapigilan.





Napangiti ako. Mayaman nga talaga ako. Hindi lang dahil sa mapera kami. Given na yun. Hehehe. What i
mean is, mayaman ako sa lakas ng loob, sa mga kaibigan, at lalong lalo na sa pagmamahal.



Inaamin ko dumating din sa point na naging mahirap ako. Dumating sa point na mas pinairal ko ang
pride ko dahil sa takot akong masaktan. Pero kahit pala pinairal ko ang pride ko masasaktan pa din ako.
And your pride couldn't really make you happy. Kaya nga isa sa mga deadly sins ang pride di ba? Kaya
pag sinabing 'Pride na lang ang natira sa akin, lulunukin ko pa ba?' Why not? Why would you nurture a
sin? Why would you nurture something that is making you miserable? Something that is making you
unhappy? Di ba kabaliwan? Unless pangarap mong maging miserable ang buhay mo.





Kaya nagpapasalamat ako na natauhan ako. Nagpapasalamat ako dahil sa mayaman ako sa pagmamahal
ng pamilya at kaibigan ko na hindi naggive up sa akin. Na hindi tumitigil sa pag untog sa akin para
matauhan ako.



Nagpapasalamat ako sa asawa ko na kahit isa akong spoiled brat, ma-pride, selfish, maldita, maganda, at
mayaman hindi pa din siya naggive up sa akin.



Tinanong ko siya kagabi kung bakit despite ng mga sakit na naranasan niya sa akin, eh minahal pa din
niya ako. Kung tutuusin hindi basta basta pananakit ang ginawa ko sa kanya. I've said words, na sobrang
nakakasakit. Pero halos matunaw ang puso ko when he answered that ,



'Mas masakit ang posibilidad na hindi kita makakasama habangbuhay. The pain is nothing compared to
the happiness that only you could give me.'




Kung hindi ka pa maluha sa sinabi niya ewan ko na lang.



Alam ko naman, na bilang mag asawa, there will be times na mag aaway kami at hindi forever na
smooth sailing ang relasyon namin. Pero alam ko rin na malalampasan namin kung ano man na ang mga
yun. Dahil sa isang rason.



Mayaman kami.



Mayaman kami sa pagmamahal.



And I know that our love is worth fighting for.



Teka lang... Nadidistract ako...



Huminga ako ng malalim. Something is poking at my back at nakalas na ng mga kamay niya ang tali ng
bathrobe ko.



His hands are now wondering at di ko napigilan ang mapasinghap when he kissed the side of my neck
and both of his hands cupped both of my breasts.




"I love you Misis." He kissed my nape and bit my earlobe. Hindi ko nakayanan. Humarap ako sa kanya.



Kasabay ng pagharap ko, nalaglag ang silk bathrobe ko and I wear nothing underneath.



"I love you too Mister." He claimed my lips and carried me to the bed.



Bukas na bukas babayaran ko si Yanyan.



Dahil ako si Krizza Marie Yen-Sia. Mayaman.





12 years after...



RAYNE'S POV



Nakakainis naman!



Kasalanan lahat ito nina Mommy and Daddy. I don't know what took them so long to be together.



Kung nagkaayos lang sila ng maaga aga, then I should have been with the juniors and the seniors sa
prom nila. Sana prom ko na din ngayon. Tsss.



Sana, nalampaso ko na ang bitch na si Mia at hindi na siya naging prom queen. Grrrr. Kaasar talaga. If
I've been there , she wouldn't have the chance to dance with Luke.




Hindi sana ako nagngingitngit ngayon kasi hindi ako pwedeng makipaghalubilo kasi I'm only an usherette
and I cannot dance and be with the juniors and the seniors.



Hindi sana ako nagmumukmok at nagpapalamok dito sa tabi ng faucet. Ahhhhhhh. Kainis naman kasi
sina Mommy and Daddy eh.



I unconsciously opened the faucet and let the water ran.



"Hoy, anong ginagawa mo? Bakit ka nagsasayang ng tubig?"



Tumingin ako sa nagsasalita. I saw Luke, looking very handsome in his tuxedo. Aaminin kong pogi siya
pero playboy siya eh. Kaya kahit may kunting crush ako sa kanya, hindi ko pa rin siya papatulan.





"Pakialam mo?" Tinaasan ko siya ng kilay.



"The wasting of resources is my business." Lalong tumaas ang kilay ko. Mukhang aabot na sa ceiling sa
taas,



"I don't care about your business at kahit magsayang pa ako dito ng tubig, okay lang. Kaya kong bilihin
ang buong La Mesa Dam kasama na ang kaluluwa mo as freebies." Tumingin siya sa akin ng masama.



"Aba! Aba! Ang angas mo ah! Sino ka sa palagay mo?" I smirked at him.



"Ara Lorraine Yen-Sia. Mayaman."





-end-








Author's Note:

Ayoko ng mahabang author's note kasi tinatamad ako.



Thank you po sa lahat ng mga nagbasa ng story na to. Naoverwhelm ako sa init ng pagtanggap niya sa
story na to. Pasensiya na kung matagal mag update. Ano, Feeling ko naging 3K ang fans ko dahil sa
storyang ito. Thank you po sa inyo. Sa mga votes and comments na talaga naman na nakakapagpangiti
sa akin. Maraming maraming maraming salamat po.





Wala na po itong sequel kaya po wag na magrequest ng sequel kasi hindi na kakayanin ng powers ko.



This will be the end of Krizza at Tamako's story so they are now bidding their farewell.