My_Concept_Book

#DRONES
#Grip
Mensen zijn bang om grip te verliezen op zaken waar dat ze
eerst grip op hadden. Dit is terug te zien door de geschiedenis
maar ook in het heden. Of dit nou door machines is of door di-
eren maakt eigenlijk geen verschill. Wat gebeurt er als mensen
grip verliezen? Hoe gaan mensen om met het verliezen van
grip? zijn enkele vragen die hier bij dagen.
#Perfectie_vs_Imper-
fectie
Mensen zijn niet perfect, machines wel. Echter zijn machines
gebouwd door mensen dus kunnen ze niet perfect zijn. Een
drone die geprogameert is om een bepaald pad te volgen zal
dit echter perfect doen. Worden machines menselijker als ze
fouten maken? Wat gebeurt er als dit omgedraait word?
VS
#Perfectie_vs_Inper-
fectie 2
Iets wat perfect voor een taak is voert niet altijd het beste de
taak uit. Het onverwachte doen is menselijk maar toch zijn er
taken die niet geautomatiseerd kunnen worden. Hierbij denk ik
aan het verhaal van de Haas en de schildpad. De haas is per-
fect maar toch windt de schildpad de race.
Haas was vroeg op. Hij had zijn buik vol gegeten en zat wat om zich heen te
kijken. In de verte zag hij iemand aankomen. Het duurde een tijd voor hij zag wie
het was. Hij liep zo langzaam. Haas wachtte en wachtte. Het was Schildpad.
Haas begon vreselijk te lachen. Ha ha ha ha! Schildpad stond stil. Goedemor-
gen. Waarom lach je zo hard? Haas bleef gewoon lachen.
Schildpad keek verbaasd om zich heen. Wat was er zo leuk? Ha ha ha. Die rare
korte pootjes van jou. Dat je daar nog mee kunt lopen. Denk je dat je voor het
donker thuis kunt zijn?
En Haas lachte en sprong op en neer van plezier. Schildpad keek naar Haas en
zei: Ik heb korte pootjes, dat klopt. Ik ben ook niet zo snel. Maar ik denk wel dat
ik van je kan winnen met hardlopen. Ik wed dat ik als eerste aan de andere kant
van het bos kan zijn.
Haas viel bijna om van het lachen. Morgenvroeg doen we een wedstrijdje. Dan
zullen we wel
zien wie het snelst is. Dat is goed, zei Schildpad. Zorg maar dat je goed eet,
dan loop je het snelst. Haas rende weg om goed te gaan eten en Schildpad
sjokte verder.
De volgende ochtend heel vroeg, stonden ze klaar op de afgesproken plek.
Haas en Schildpad.
Haas met een volle buik van het vele eten. Schildpad met zijn korte pootjes. En,
twee, drie! Haas stoof er vandoor. Schildpad begon gewoon te lopen. Haas ren-
de door het hoge gras. Hij stopte zo nu en dan om nog wat blaadjes te eten,
zodat hij nog harder kon lopen. Schildpad sjokte door, zonder te eten. Het was
warm, de zon scheen fel. Haas werd moe. Zijn buik was zwaar van het vele
eten. Hij ging even liggen om uit te rusten. Schildpad was zo traag, hij had tijd
genoeg. Haas wist het zeker: Schildpad zou hem nooit in kunnen halen. En hij
viel in slaap.
Schildpad sjokte door, zonder te rusten. Hij liep langs de slapende Haas. Hij liep
tot aan de andere kant van het bos. Hij was er bijna, op zijn korte pootjes. Daar
kwam Haas aangerend. Wacht! Dit kan niet! riep Haas. Een haas is sneller dan
een schildpad. Vandaag niet, zei Schildpad en hij wandelde kalmpjes over de
eindstreep.
#Emotie
Kunnen machines/drones emoties zien en daar op reageren?
Hoe reageren mensen hierop. Uit gezichtsuitdrukking is vaak te
zien hoe een mens zich voelt. Gezichtsuitdrukkingen zijn te me-
ten, is het mogelijk om een mens te laten denken dat iets meg-
anisch zijn gevoel kan herkennen en daar op reageren.
#Einde voor NU
Door Sander Biemans
Verdere uitwerking van de ideeen worden toegevoegd