architectuur

theater
dans
muziek
EXPO
BEEL LAAG
Het Vlaams Architectuurinstituut wordt betoelaagd door de Vlaamse Gemeenschap. Het
programma wordt mogelijk gemaakt dankzij Nationale Loterij, Armstrong, ODS Jansen en Goedhart
Repro. deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van de
Provincie en de Stad Antwerpen.
hoofdsponsor mediasponsors
T +32 (0)3 248 28 28
DESGUINLEI 25 / B-2018 ANTWERPEN
WWW.DESINGEL.BE
WORD FAN VAN DESINGEL OP FACEBOOK
T +32 (0)3 242 89 70
JAN VAN RIJSWIJCKLAAN 155 / B-2018 ANTWERPEN
WWW.VAI.BE
JUNYA ISHIGAMI
HOW SMALL? HOW VAST?
HOW ARCHITECTURE GROWS
VR 8 FEB > ZO 16 JUN 2013
Tentoonstelling / Exhibition
JUNYA ISHIGAMI
HOW SMALL? HOW VAST?
HOW ARCHITECTURE GROWS
VR 8 FEB > ZO 16 JUN 2013
openingsuren
woensdag tot en met zondag
14 > 18 uur en bij voorstellingen
gesloten ma, di en feestdagen
toegang gratis
tentoonstellingsgids gratis
Coproductie Internationale Kunstcampus deSingel, Vlaams Architectuur-
instituut (B) en arc en rve, centre darchitecture, Bordeaux (F). Originele
tentoonstelling en bijhorende teksten samengesteld door Shiseido Gallery,
Courtesy Shiseido Gallery
HOE KLEIN? HOE GROOT?
DE GROEIENDE ARCHITECTUUR VAN
JUNYA ISHIGAMI
vindt hij inspiratie in landschappen. In het bijzonder in de manier waarop
het landschap vormt krijgt door de horizon en de contourlijnen die zich
aftekenen tussen land en lucht, tussen zee en lucht. Wanneer we nieuwe
horizonten willen verkennen, zegt Ishigami, dan moeten we nadenken
over de vorm van de planeet zelf.
Dit kijken naar de planeet, dit kosmisch perspectief op de natuur weet
Ishigami met brio om te zetten in bouwwerken die op verschillende
niveaus resoneren met de natuur. Neem bijvoorbeeld de werkruimte
van het Kanagawa Institure of Technology (KAIT) nabij Tokio. Het is een
gebouw zonder muren. De muren zijn van glas, virtueel wordt de ruimte
begrensd door bomen, indrukwekkende rijen van Japanse kerselaars.
De structuur van het gebouw bestaat uit 305 kolommen. Letterlijk een
bos van stalen staven. Elke kolom is een massieve staaf, rechthoekig van
doorsnede. Elke kolom heeft een eigen maat en verhouding, meticuleus
berekend in functie van de lasten van het dak. Schrikwekkend slank ook,
schijnbaar tegen alle regels van de statica in. Maar Ishigami ontwikkelde
samen met een ingenieur een geniaal systeem. Tijdens de constructie
werd het gebouw zodanig belast dat de kolommen gingen doorbuigen
zoals ze door het eigen gewicht en de eventuele sneeuwbelasting van
het dak zouden meegeven. Door de last weg te nemen veerden alle 305
kolommen weer recht, waardoor heel het gebouw op dit ogenblik onder
trek staat in plaats van onder druk. Deze geniale vondst maakt dat de
structuur ongezien rank is, van een lichtheid die radicaal de zwaartekracht
tart. Maar ook ruimtelijk verlegt dit gebouw letterlijk grenzen. De ruimte
ontplooit zich als in een bos, tussen de 305 kolommen die als het ware
ingezaaid lijken in een quasi vierkante plattegrond van 200m
2
. Net zoals in
een bos krijg je meer open en gesloten plekken naargelang de positie en
de dichtheid van de kolommen. Echter het beeld dat Ishigami nastreefde
was niet zozeer de makkelijke metafoor van het bos dan wel de allegorie
van een sterrenhemel. Zoals mensen compleet arbitrair sterrenbeelden
zien/maken aan de hemel, zo kunnen zij in de KAIT hun ruimte vrij organi-
seren tussen de ad random geplaatste kolommen. Werkplekken kunnen
groeien en krimpen. Groei, de natuurlijke metafoor bij uitstek, vindt in dit
gebouw een verbluffende vertolking.
Natuur incorporeren in architectuur. Architectuur als het ware natuur laten
in- en uitademen... De radicaliteit waarmee Ishigami de architectuur hertekent
door ze te betrekken op de natuur is niet zomaar een nieuwe mode of
trend. Ze plaatst hem rigoureus in het hart van de Japanse animistische
traditie, waar bergen heilig zijn, waar bloeiende kerselaars en esdoorns in
herfsttooi de hoogdagen van het jaar vormen. Alleen weet Ishigami dit op
een abstract niveau te tillen. Weet hij als ingenieur-architect de technische
grenzen te verleggen van wat bouwen vermag.
Een architect die wolken bestudeert. Die peilt naar het mysterie van water-
druppels in de lucht die samenklitten tot stapelwolken en zo de wetten
van de zwaartekracht trotseren. De wolk als bouwwerk. Of op zijn minst:
architectuur nastreven licht als een wolk. Een architect die kolommen in
een gebouw schikt als een sterrenhemel zodat mensen plekken kunnen
vinden in steeds wisselende constellaties, als sterrenbeelden... Voor de
Japanse architect Junya Ishigami vormt de natuur een onuitputtelijke inspi-
ratiebron. Niet alleen om een raam te openen op de levende schoonheid
van de natuur en van natuurlijke processen, maar vooral om de verborgen
oerkrachten van die natuur te vertalen in architectuur.
Dat een architect die krachten wil doorgronden, diep in de fysica en thermo-
dynamica duikt om te begrijpen hoe wolken de zwaartekracht tarten, dat
alleen al maakt van Junya Ishigami een uitzonderlijk architect. Uitzonderlijk
ook omdat zijn werk getuigt van een grote gevoeligheid voor het kind in de
mens, voor de verwondering. Binnengaan in de architectuur van Ishigami
is als binnengaan in de wereld van Alice in Wonderland.
Architectuur is immers voor Ishigami n groot experiment. Dichter en
wetenschapper vinden elkaar in zijn architectuur, terwijl de verbeelding
van het kind altijd nabij is: Huis van de regen of Huis van de wind. Of
ruimtes maken in de vorm van wolken: Inspiratie vinden voor nieuwe
ruimtes en gebouwen in de vormen van wolken is ontzettend geestig.
Zo zijn er tal van projecten. Een klein huis met zicht op een vijver waar elke
lente trekvogels neerstrijken. Een restaurant op een bergtop. Het is de
omgeving die het karakter van een gebouw definieert, veel meer dan de
persoonlijkheid van het gebouw zelf. Een weekendhuisje in de stad waar
het bewegen tussen de kamers en de tuin het gevoel opwekt van een
klein woud. Dit project contempleert over nieuwe manieren om de natuur
te incorporeren in de stad.
Het zijn maar een paar van de vele projecten waarin Ishigami de natuur
als beeld, als metafoor of als proces opzoekt om tot een nieuwe heden-
daagse architectuur te komen. Hij zoekt voortdurend - soms in de meest
letterlijke zin van het woord - nieuwe horizonten op. Wanneer hij zich bij-
voorbeeld afvraagt hoe architectuur tastbaar vorm geeft aan ruimte, dan
Internationaal brak Junya Ishigami (1974) relatief jong door op de Architectuur-
binnale van Veneti 2008. Met een opmerkelijke installatie van glazen
serres rond het Japanse paviljoen wou hij de omgeving errond subtiel
veranderen. Bijgestaan en genspireerd door de botanist Hideaki Ohba
ontwikkelde hij een aantal constructies in glas en staal. In eerste instantie
viel ook hier de rankheid van de stalen structuur op. Maar het was Ishi-
gami vooral te doen om het creren van een bijzonder klimaat voor de
planten. Ohba gaf immers te kennen dat 2 3 graden temperatuur-
verhoging een enorm verschil kunnen maken in de soorten plantengroei.
De combinatie van serreplanten en ad hoc bijeen geraapt houten meubilair
transformeerde de tuin rond het Japanse paviljoen fundamenteel in een
plek waar mensen de natuur konden herontdekken als kinderen.
Radicaal vernieuwend, doch radicaal geworteld in de traditie, belichaamt
Junya Ishigami de paradox van de moderne Japanse cultuur waar natuur
cultuur is en cultuur door de natuur wordt voortgestuwd.
Ishigami kan trouwens beschouwd worden als de erfgenaam van een
geslacht van architecten dat via Kazuyo Sejima (1956) over Toyo Ito
(1941) teruggaat tot de metabolische architect Kiyonori Kikutake (1928-
2011). Wat Ishigami echter uitzonderlijk maakt is het koppelen van pozie
aan technische innovatie. Meer dan wie ook zoekt hij naar een architec-
tuur die constructief de grenzen verlegt en zich omschakelt van de statica
tot een nieuw soort dynamica.
De tentoonstelling toont een vijftigtal projecten, van kleinschalige inter-
venties ter grootte van glazen flesjes met bloemen tot utopische plannen
met steden als landschappen, een berg als theater (of is het een theater
als berg?). Ishigami stelt zijn utopien soms voor met de naviteit van een
kindertekening. Dat werkt niet alleen ontwapenend. Tegelijkertijd evoceert
het op een krachtige manier zijn humanistische attitude, zijn streven naar
architectuur die het dagelijkse leven opwaardeert. Wanneer hij in Forest
and City voorstelt om een buurt vol te planten met bomen, genoeg om
een stedelijk landschap te transformeren tot een bos, dan suggereert hij
meteen ook een aanzet tot compacter wonen. Tezelfdertijd stelt hij met
zijn Bath Studies de vraag hoe we het dagelijkse leven comfortabeler
kunnen maken. Niet omwille van gratuit comfort maar met de fundamen-
tele vraag in gedachte: Moet architectuur van nu af aan nieuwe manieren
van leven exploreren?
Concreet vertaalt zich dat in zijn visie op het rijhuis. Door het rijhuis smal-
ler te ontwerpen, maakt Ishigami ruimte vrij. Deze snede natuur zoals hij
dat noemt, deze tuin, overkapt hij met glas zodat er een binnen-buiten-
klimaat ontstaat. Het huis zelf trekt hij minimaal terug in een soort verticaal
meubel, waardoor elke ruimte bijna per definitie deel uitmaakt van de
omringende tuin. Het leven met de tuin, met de natuur, creert volgens
Junya Ishigami de conditie voor een meer volwaardige en vervullende
levenswijze.
Die aandacht en zorg voor natuur, de wil om ruimte te scheppen voor die
prachtige, complexe processen van de natuur spreekt uit bijna alle werken
op de tentoonstelling.
Door de natuur consistent als metafysische onderbouw te nemen van zijn
architectuur en dit meticuleus uit te werken in concrete en utopische pro-
jecten heeft Junya Ishigami op enkele jaren tijd niet alleen fundamenteel
onderzoek geleverd maar tegelijk de weg getoond naar een architectuur
van morgen.
Koen Van Synghel
TAFEL 1
1. Vijver en huis
Een grote vijver, die zich uitstrekt voor het huis, waar elk jaar in de lente de
trekvogels neerstrijken. Het gebeurt vrij vaak dat de omgeving een belangrij-
kere rol speelt in het definiren van het karakter van een gebouw dan de indivi-
duele kenmerken van het gebouw zelf. Het ontwerpen van een grote vijver
voor een huis is daar een voorbeeld van.
2. Restaurant op een bergtop
Restaurant ontworpen voor een bergtop. Blauwe lucht boven en onder zo ver
het oog kan zien, met nu en dan een wolkendeken die de voet verhult. Nog een
voorbeeld van hoe de omgeving het karakter van een gebouw meer bepaalt
dan de kenmerken van het gebouw zelf.
3. Zee en wandelpad
Stel je voor: een lang, smal pad dat zich uitstrekt midden in de rustige zee. Als
je er over wandelt zie je op de bodem van het ondiepe water de schaduwen
van vissen en in de verte zie je een spuitende walvis. De vraag is, in hoeverre
kun je die twee werelden - zee en wandelpad - dichterbij elkaar brengen
zonder ze te forceren? Zonder ons dagelijkse leven af te scheiden van de
natuur in al zijn grootsheid, of door ze met brute kracht samen te voegen? Het
antwoord is het maken van een nieuwe omgeving, waar het werk van mensen
niet te onderscheiden is van dat van de natuur. Hierin ligt de mogelijkheid tot
een nieuwe soort architectuur.
4. Caf in een weide
Een glazen gebouw in de vorm van een kleine brug boven een riviertje. De
weide en het stroompje lopen door het gebouw heen en geven vorm aan de
ruimten in het gebouw. De geleidelijke wisselingen van de seizoenen verande-
ren op hun beurt heel subtiel de ruimtelijke kwaliteiten van het gebouw.
5. Restaurant met vergezichten
Een gebouw ontwerpen dat de omstandigheden van de locatie overstijgt.
Midden in de wijngaarden een restaurant ontwerpen alsof het gesitueerd is in
de lucht boven die wijngaarden.
6. Badstudies
Hoe kunnen we een nieuw niveau van comfort in ons dagelijkse leven bren-
gen? Comfort dat functionaliteit overstijgt. Misschien is dat precies wat wij
nu nodig hebben. Met waarden die zo divers zijn bestaat er misschien niet
meer n universele functie. Zou het niet de rol van de architect zijn om deze
toekomstige nieuwe manier van bouwen te onderzoeken? Een voorbeeld van
die benadering is misschien een hele reeks studies over hoe je het comfort en
het plezier van baden kunt vergroten.
7. Een vakantiehuis in de stad
Probeer je woning te zien als een vakantiehuis in de stad. De kamer op de
begane grond is gedeeltelijk in de open lucht en loopt uit in een tuin die de rest
van het perceel inneemt. Op de eerste verdieping is er een kleine slaapkamer
met uitzicht op de daken van huizen in de buurt die je tussen de bomen in
de tuin door kan zien. De badkamer en het toilet zijn gescheiden. Naar welke
kamer je ook gaat, je moet altijd door een klein bosachtig tuintje lopen. Dit pro-
ject bestudeert een mogelijke nieuwe manier om natuur te incorporeren in de
stad en in gebouwen door het huis en het kleine bos gelijkwaardig te benade-
ren als ruimte en als omgeving.
8. Plantenkassen en de omgeving
Voor de Binnale van Veneti hebben we een aantal plantenkassen voor
rond het Japans paviljoen ontworpen. Gewone plantenkassen veranderen
de bestaande omgeving drastisch zodat je bijvoorbeeld tropische planten
kan kweken in koude streken of het hele jaar door bepaalde planten kan laten
bewonderen. Echter, op de Binnale wilden we zo min mogelijk verandering
aanbrengen aan de oorspronkelijke omgeving. We hebben lichte structuren
als lucht genstalleerd om de bestaande omgeving op een zo subtiel mogelijke
manier te benvloeden. De kleinste wijziging, bijvoorbeeld een temperatuurs-
verandering van 2-3C, was al genoeg om van invloed te zijn. Door de fluctu-
aties in deze fragiele omgeving kon een divers landschap worden geschapen
met een combinatie van bestaande en nieuwe vegetatie. De bedoeling was
om iets te maken dat de omgeving van die plaats fijnzinnig zou verruimen.
9. Mand en huis
Stel je het stadsleven voor omringd door flora en fauna. Omdat de planten en
dieren ook gezien kunnen worden vanuit de omliggende wijk, verandert de
nabije omgeving mee. En klein huis wordt gebouwd binnen een omheining
die lijkt op een mand.
Materialen: papier, plastic, draad, acrylplaat, roestvrij draad
TAFEL 2
10. Gedroogde bladeren
Grote bladeren gedroogd om een muur van plantmateriaal te vormen.
11. Stoelenstudie
Het bestuderen van een familie stoelen die stuk voor stuk van vorm verschil-
len. De stoelen lijken gezellig bij elkaar in de buurt te staan.
12. Een studie voor kleine tuinen
Ontelbare vingerkleine vaasjes die hun functie als vaas overstijgen en dienst
doen als galerijtjes om gedroogde bloemen tentoon te stellen. Zo zijn er
bijvoorbeeld minuscule bloemetjes uitgestald op de gebogen binnenkant.
Net als wanneer je de ruimtes in een maquette bekijkt, geven de vaasjes het
gevoel dat er veel ruimte is van binnen. De verzameling galerijtjes voelt als
een verfrissend stedelijk landschap. Een studie met tegelijk een gevoel voor
ruimte als landschap.
13. Wolkenvormen
Inspiratie zoeken voor nieuwe ruimten en nieuwe gebouwen in de vormen van
wolken, is geweldig leuk.
14. Kleur en omgeving
Onze omgeving zit boordevol kleuren. Elk van die kleuren heeft zijn eigen
specifieke betekenis en rol. In hedendaagse architectuur worden kleuren vaak
gebruikt met een visuele betekenis, maar hier wordt geprobeerd de relatie
tussen kleur en structuur vanuit diverse andere invalshoeken te bekijken. Er
wordt gepoogd om nieuwe dimensies in de relatie tussen architectuur en het
oneindige kleurenpallet, waaruit onze wereld is opgebouwd, te creren.
15. Kleur en stad
Een stad met rijen gebouwen op piepkleine schaal, ontworpen met openingen
ertussen. Elk klein gebouw is als een korrel kleur. De bouwmaterialen en de
landschapselementen van elke wijk zijn steeds een beetje anders, waardoor
als het ware een groot pointillistisch schilderij ontstaat. Allerlei elementen,
de sfeer en karakteristieken van elke wijk, de rol van de gebouwen en hoe ze
gebruikt worden, vermengen zich om een stad te vormen met een kleurscha-
kering zo mooi als een regenboog. Een nieuwe soort stad die ontstaat door een
harmonieuze samenhang tussen een reeks kleine losstaande gebouwen en een
subtiel veranderende omgeving.
16. Grote patio
Een poging om een nieuwe dimensie te geven aan een stedelijk gebied. Stel
je een stad voor als een soort patio, met uitgestrekte velden, bergen, bossen
en meren omringd door gebouwen, totaal afwijkend van de dimensies van een
normaal stedelijk gebied. De gebouwen die deze stad vorm geven zijn aan
elkaar geschakeld als een ketting. De enorme patio vormt de omgeving van de
stad, de eigenschappen van de omgeving worden de eigenschappen van de
stad. De natuurlijke omgeving, die normaal rond de stad zou liggen, wordt op
dezelfde schaal gezien als de stad.
Materialen: acryl, gedroogde bloemen, draad, papier klei, gips, papier, plastic
TAFEL 3
17. Uitdijende tunnels, uitdijende stad
Dit project heeft een ruime kijk zowel op natuurbehoud als op stadsontwik-
keling. In plaats van een stad heel geconcentreerd te plannen, wat leidt tot
overbevolking, is het idee om de stad over een zo groot mogelijk gebied te
laten verspreiden. In hoeverre het zich ook ontwikkelt, de stad blijft er dan
een die opgaat in de bestaande omgeving. De natuurlijke omgeving is van
een totaal andere schaal dan die van een stedelijk gebied. Alle gebieden die
zwervend en verspreid lijken, zijn verbonden door een reeks tunnels. Op die
manier wordt een metropolis gecreerd met enorme proporties en toch een
lage bevolkingsdichtheid. We zouden heen en weer springen tussen de talrijke
omgevingen als door een tijd-ruimte in dat uitgestrekte landschap.
18. Project aan het meer
Een kunstmatig meer, gecreerd als industrile watervoorraad, krijgt in dit pro-
ject een nieuwe vorm. Het waterniveau schommelt voortdurend gedurende
het jaar. Door subtiel de contouren van de bedding en de oevers te wijzigen,
ontstaat er een meer dat van moment tot moment van vorm verandert met
het wisselende water-niveau. De oever van het meer wordt een park. De
veranderende vorm van het meer wijzigt de manier waarop de gebouwen,
pleinen enz. in het park zich tot elkaar verhouden. Het aangezicht van het park
zal veranderen met de seizoenen.
19. Eilandentuin
Vele eilanden worden aangebracht in het meer waarbij elk eiland is ontworpen
als bouwperceel voor woningen. De percelen en gebouwen worden gelijk-
waardig, gelijktijdig en geleidelijk aan ontworpen. Een landschap van eilanden
en gebouwen.
20. Percelen en huizen
Dit project bestudeert gelijktijdig het ontwerp van de percelen en van de
huizen. In de meeste gevallen is bij het bouwen het perceel een vast gegeven
maar door het perceel zelf te ontwerpen gaan we op zoek naar een nieuwe
relatie tussen de woning en de buiten-ruimte er om heen. Als we woning en
omgeving als een geheel bekijken, kan ons dat aanzetten om architectuur in
iets ruimere betekenis te zien.
Materialen: gips, papier, roestvrij staal
TAFEL 4
21. Rijhuis
De site is een stad volgebouwd met kleine rijhuizen. Hier creren we een
compacte maar heel aangename omgeving. We bouwen een huis dat kleiner
is dan de aangrenzende rijhuizen, zodat er rond het huis een flexibele ruimte
in de marge wordt gecreerd. Dit nieuwe stukje natuur wordt een tuin met
een glazen dak en muren die open en dicht kunnen, waardoor hij ook kan
functioneren als binnenruimte. Die tuin nodigt uit tot een overvloedige levens-
stijl. Nieuwe dimensies in een omgeving of woning zoals deze zullen op een
subtiele manier onze levensstijl veranderen.
22. Tuin en terras
Wonen in een huis met een terras en een tuin maakt een andere levensstijl
mogelijk. Binnen deze levensstijl probeer ik een openheid te creren die tot nu
toe ontbrak.
23. Kleine fabriek
Een fabriek gemaakt van fineerhout. De structuur is van dezelfde dimensie als
het fineerhout, met steunpilaren van 6mm dikte. Het gebouw is licht en luchtig,
waarschijnlijk het meest eenvoudige gebouw ooit.
24. Runes en gebouwen
Een huis en een tuin ontworpen op een site die vernield werd door een bom
uit de Tweede Wereldoorlog. De rune is een gebouw en tegelijkertijd een
landschap, buiten en binnen. Met zon rune als omgeving, probeer ik in de stad
een erg vreedzame, diverse levensruimte te creren.
25. Park in een gebouw
Project waarbij een gebouw ontworpen wordt als een park. Een aantal kleine
parkjes wordt van elkaar gescheiden en tegelijkertijd samengebracht door
massieve poort-achtige muren. De plafonds bestaan uit gigantische dakra-
men. Je zou deze structuur ook kunnen beschrijven als een gebouw zonder
kamers, met alleen patios.
26. Groot huis
Probeer een gebouw niet te zien als een beschutting die mensen isoleert
van de natuurlijke omgeving, maar als een manier om nieuwe natuurlijke
omgevingen te creren. Als er een gigantisch groot gebouw zou bestaan die
bestaande dimensies overschrijdt, zouden daar wolken ontstaan en zou het er
regenen en sneeuwen. Er zouden ook rivieren en bossen in ontstaan. Simpel-
weg door de schaal te vergroten, zelfs al heeft het gebouw muren, vloeren
en plafonds, zal de binnenruimte een buitengebied worden. De grens tussen
binnen en buiten wordt niet gevormd door een scheiding met elementen als
muren en een dak, maar ontstaat door een door die elementen gecreerd
verschil tussen de schalen van de binnen- en buitenruimte. Zo ontstaat een
omgeving waar de schaal van de binnenruimte wordt overschreden. Daar zal
een nieuwe natuurlijke omgeving ontstaan.
27. Weer en huizen
Het weer is een natuurverschijnsel dat wereldwijd voorkomt, maar probeer
het eens als kleinschalig fenomeen te ontwerpen.
Windhuis: een gebouw met een grote ringvormige ruimte waarvan de
hoogte varieert. Warme lucht stijgt en koude lucht daalt. Dat zorgt
ervoor dat er altijd een aangename bries circuleert.
Huis van wind en regen: lucht circuleert voortdurend in een ring-
vormige ruimte. Vochtige lucht vormt wolken en laat het regenen. Als
al de regen gevallen is, daalt de lucht en neemt ze weer vocht op. Deze
warme, vochtige lucht stijgt opnieuw en doet het weer regenen. Zo gaat
het de hele tijd door in dit huis.
Regenhuis: een goed gesoleerd schoorsteenvormig huis. Het idee is
om een ruimte te ontwerpen die stijgende luchtstromen genereert:
voortdurend wordt lucht van bij de grond omhoog de lucht in gestuurd.
Terwijl de lucht van beneden naar boven beweegt, leidt de adiabatische
(zonder warmte-uitwisseling met de omgeving) expansie tot een
temperatuurdaling, waardoor regenwolken ontstaan. Als het in deze
ruimte eenmaal begint te regenen, houdt het niet meer op. Of het nou
bewolkt is of niet, in dit huis zal het altijd regenen. In dit huis kun je een
verscheidenheid aan regengeluiden horen.
Blauwe hemel huis: een gebouw dat bestaat uit hele hoge muren die
uitlopen in een trompetvormige opening naar de hemel. Er is geen
plafond. De binnenmuur geeft warmte af aan de lucht via het proces van
stralingskoeling. In het huis is er dus altijd een benedenwaartse lucht-
stroom. Het resultaat is dat er geen wolken zijn, dat er eeuwig een
straalblauwe hemel is zo ver het oog reikt.
Materialen: papier, triplex, acrylplaat, houtplaat, aluminium, roestvrij staal
TAFEL 5
28. Bergen
Een berg maken is te vergelijken met het ontwerpen van een groot gebouw.
Gebruik gigantische volumes om nieuwe landschappen te creren. Neem bij-
voorbeeld een berg die bijna helemaal bedekt is met rivieren. Of een berg vol
1 2 3 4 5 6 7 8
TAFELS
stapels enorme stenen, waardoor er overal kleine ruimten ontstaan. Het doel
is om na te denken over constructies die de schaal van gebouwen overstijgt.
29. De vorm van een berg, de vorm van een stad
Experiment om een hele stad te benaderen als n enkel reusachtig volume,
of n enkel gebouw. Een nieuw soort omgeving die gezien kan worden als
een stad, een reusachtig gebouw, of een landschap.
30. Ontmoetingsplek op een rots
Ontwerp voor een constructie die lijkt op een steile rots in een stadsom-
geving. Maak van deze rots een publieke ruimte in de stad. Mensen zouden
samenkomen in de uitstulpingen en holten die vernuftig zijn uitgewerkt in de
rots. Zo ontstaan er kleine lagen van activiteit. De hele faade zou gonzen van
de mensen.
31. Verticaal landschap
Ontwerp voor een huurkantoorgebouw. Het betreft een site van ongeveer
60m
2
en een maximale vloeroppervlakte van 250%. Dit is zeer dens voor het
centrum van een stad. Anderzijds mag er wel tot een hoogte van 22m worden
gebouwd, wat dan weer vrij hoog is rekening houdend met het perceel. De
toegelaten binnenruimte, berekend van uit de vloeroppervlakte is 2 en een
halve verdieping. De verschillende verdiepingen zijn meestal doorboord met
openingen in de buitenruimten, die niet worden meegerekend in de maximale
vloeroppervlakte. Met andere woorden: een gebouw, met veel verdiepingen
die buitenruimten zijn. Op eerste zicht ziet het er niet uit als een gebouw, maar
een holle vorm die een verticaal landschap wordt.
32. Heuvelachtig terras
Een collegezalencomplex ontworpen voor een universiteit. Het bestaat uit
een reeks gelaagde terrassen die lijken op golvende heuvels. Elke collegezaal
gaat naadloos over in een ruim terras. Die openheid laat je genieten van het
landschap buiten. Je gaat in en uit de collegezalen via de terrassen, in plaats
van via de gang. Een poging om de circulatieroutes in een gebouw zo veel
mogelijk uit te tekenen als in een landschap.
33. Rotsblok
Een privwoning ontworpen voor een stad in Europa. In een stadsblok zijn vele
gebouwen met elkaar verbonden, als grote rotsbergen. De daken van de huizen
zijn verbonden en lijken op een bergkam. De huizen worden gebouwd in vormen
die passen binnen deze nieuwe Rocky Mountain die verrijst in de stad.
34. Belvedre op een berg
Project om een belvedre te bouwen op een bergtop. De hoogteverschillen
zijn als trappen gevormd uit groen. Er worden smalle treden aangelegd en
beplant die de bestaande topografie volgen. De door de mens gebouwde
berg die aldus ontstaat, heeft geen straten en mensen kunnen er vrij over de
oppervlakte lopen. De gehele berg wordt op die manier belvedre. Omdat de
structuur niet alleen een berg is, maar ook bestaat uit smalle, vlakke terrassen,
kunnen er zowel plantensoorten gebruikt worden die op vlak terrein groeien
als soorten die op hellingen gedijen. De hele berg wordt een landschap dat je
niet in de natuur vindt, maar tegelijkertijd ook niet kunstmatig kan nabootsen.
Zo is een plezierige structuur ontstaan.
35. Theater op een berg
Als we denken aan een theater, krijgen we het beeld van een gebouw met
een groot volume, een toneeltoren, een tribune voor het publiek en zo verder.
Dat geheel van volumes hebben we hier genterpreteerd als een landschap
om een verzameling gebouwen te ontwerpen dat lijkt op een keten van kleine
bergen.
36. Planetarium in een berg
Een planetarium ontworpen voor een bolvormige ruimte uitgehold uit een
berg. Binnen in de berg wordt een sterrenhemel gecreerd. Overdag zie je
er glinsterende sterren alsof de hemel buiten plots 180 gedraaid is; s nachts
vormen de sterrenhemels buiten en binnen een aaneengesloten landschap.
Een poging om een nieuw landschap te creren binnen in een massieve aard-
massa.
37. Berg en stad
Een stad komt tot stand door het gelijkwaardig, gelijktijdig en geleidelijk aan
ontwerpen van kleine bergen en gebouwen. De ruimten die gevormd worden
door de groep kleine bergen enerzijds en de gebouwen anderzijds, kunnen in
elkaar overgaan zodat ze niet meer te onderscheiden zijn.
Materialen: plastic, styrofoam, papier, acrylplaat
TAFEL 6
38. Nieuwe horizonten
Architectuur geeft een tastbare vorm aan de contouren van ruimten. Maar wat
bepaalt de vorm van een eindeloos landschap? De grens tussen de zee en de
hemel, de grens tussen de grond en de lucht. Het is de horizon die een landschap
zijn contouren geeft. Om nieuwe vormen van horizon te bedenken, moeten we
de vorm van de planeet zelf bestuderen. Stel je bijvoorbeeld een kubusvormige
planeet voor. Kies acht punten op de oppervlakte van een planeet en plaats er
bergen in de vorm van een piramide op. Hierdoor wordt de atmosfeer kubus-
vormig en de planeet krijgt er zes vlakke oppervlakten bij. De oppervlakken die
vlak lijken, zijn berghellingen die langzaamaan steiler worden naar de randen toe.
Het midden van de vlakke oppervlakten zijn de laagste punten. Hieruit rijst water
op als een berg en vormt zo een zee. Als je vanuit het midden van die vlakten naar
de randen toe zou lopen, dan stijgt de hoogte geleidelijk. Als je zou verdergaan,
zou dat betekenen dat je door de wolken loopt en tot aan de uiterste buitengrens
van de atmosfeer komt. De horizon, de zee en het land, zouden totaal anders
zijn dan zoals we ze nu kennen. Het gehele concept horizon zou waarschijnlijk
anders zijn. Dit is een studie van diverse planeetvormen, met een heel nauwkeu-
rige analyse van de zwaartekracht. Ringvormige planeten, planeten in de vorm
van een plank, planeten in de vorm van een wolk. Dit alles om de grenzen van een
nieuw soort landschap te verkennen.
39. Caf & park
Multifunctioneel cafetaria ontworpen voor een universiteitscampus. De
bedoeling was om een nieuwe omgeving te creren die je, ook al ben je op
de universiteit, het gevoel geeft dat je ergens helemaal anders naartoe bent
gereisd. De cafetaria zou een constructie van n bouwlaag zijn van onge-
veer 120 bij 80m. Voor deze omvangrijke vlakke oppervlakte voorzien we
een plafond met een hoogte van ongeveer 2.3m. Zonder pijlers. En zeer ijle,
wijdse ruimte. De buitenmuren zouden zon 150mm dik zijn met ramen er een
beetje lukraak erin verstrooid. Het dak zou 30 tot 50mm dik zijn. Dit lichte dak
bevat delen met weelderige vegetatie op artificile grond, en andere met een
latwerk waarop klimplanten groeien, waar zonlicht, wind en neerslag door
kunnen komen. De aarden vloer zou een voortzetting zijn van het omringende
landschap; er zou een verscheidenheid aan planten worden aangelegd. De
vloer en het plafond zijn zo ontworpen dat ze beiden golven. Heel zachtjes en
bijna onmerkbaar. Het eindeloze plafond en de eindeloze vloer, overdekt met
vegetatie, zouden aantrekkelijke landschappen vormen. De twee oppervlakten
ontmoeten elkaar in de verte en begrenzen de ruimte. De horizon wordt gecre-
eerd door het plafond en de vloer. Net zoals de hemel en het aardoppervlak een
horizon vormgeven. De vorm van het landschap wordt hierdoor bepaald. Terwijl
de studenten op de universiteit zijn kunnen ze in het caf gaan eten en het gevoel
krijgen dat ze een uitstap maken in een grootse grasachtige vlakte.
40. Rechthoekige ballon
De locatie is het atrium van een museum. Een rechthoekige ballon van 7 x 13
x 14m werd opgehangen in een ruimte van 15 x 20 x 19m. We noemen het een
ballon maar het ding is van metaal gemaakt, weegt meer dan een ton en is
zo hoog als een gebouw van vier verdiepingen. De ballon was niet rond maar
rechthoekig en breed om in de vorm van het atrium te passen. In plaats van
een opgeblazen membraan zoals bij een gewone ballon, was dit een stuk
architectuur gestut door een aluminiumstructuur. Zoals een normale ballon
was hij gevuld met helium en bleef hij in de lucht door de opwaartse kracht.
Het gewicht van de gebruikte hechtmiddelen, elke bout enz. was berekend om
het juiste evenwicht te bereiken tussen die opwaartse kracht en de structuur van
de ballon. De rechthoekige ballon reflecteert de omgeving terwijl hij zweeft,
en verandert de vorm van het atrium op een enorme schaal, alsof hij het
uitzicht van de lucht zelf zou veranderen.
41. Ballon en museum
Plan voor een uitbreiding bij een museum: een foyerruimte overdekt met
transparant acryl, zoals een ballon. Het museum gaat op een delicate manier
over in een mooie tuin.
42. Stromend dak
Een groot gebied bedekt met een reusachtige film van water. Het idee is om
een gigantische structuur van stromend water te maken. Het grote dak dat
gevormd is, zal sneller dan iets als een gebouw of kunstmatig voorwerp, een
natuurverschijnsel worden en zoals het weer of het klimaat dat doet de plaat-
selijke omgeving subtiel veranderen. De bedoeling is om in een droog gebied
een oase te creren door het ontwerpen van een stromend dak, hier ontstaat
een vochtige ruimte.
Materialen: plastic, papier, roestvrij staal, acryl, styrofoam, glas
TAFEL 7
43. Horizontale brug
Stel je een horizontale brug voor. Een eindeloos lange brug. Als die brug zich
uitstrekt tot de horizon, zal hij geleidelijk aan een boog beginnen te vormen.
Als we de brug altijd maar langer maken, wordt hij een ringvormige structuur
die de aarde omcirkelt. Deze ringvormige brug zou zijn eigen gewicht dragen,
puur door de axiale kracht, zoals een boog die pijlers onnodig maakt. Het zal
lijken alsof de brug in de lucht hangt. Vervolgens is er nog de vraag door welke
delen van de aarde de ringbrug zou passeren. We zoeken bijvoorbeeld een route
die zo veel mogelijk land vermijdt. Stel je een gigantische brug voor, zonder pijlers,
die de oceaan omspant. In het ontwerp bevinden zich bovenop de brug ook
gebouwen, wegen en bomen.
44. Tafel
Een tafel van ongeveer 2,5m breed en 10m lang. Hij is 3mm dik. Een tafel zo
groot als een klein gebouw en zo dun als papier. Normaal zouden deze ver-
houdingen niet werken, maar we doen een structuuranalyse die in architec-
tuur gebruikt wordt, en berekenen de kromming van de doorzakking. Als we
de tafel zo uitwerken dat die kromming in de andere richting gaat, zal de tafel
waterpas en loodrecht blijven als ze op de grond geplaatst wordt. Voor ze op
de grond gezet wordt, zou het tafelblad anderhalve keer krullen als de staart
van een biggetje en de poten zouden krommen als een banaan. Dit project
stelt de betekenis van waterpas ter discussie.
45. Omgeving op zee
De zee indammen om nieuw land op de zeebodem te zoeken. In plaats van
een kunstmatige platte bouwplek te creren zoals dat meestal gebeurt als
land wordt gewonnen op zee, willen we de topografische kenmerken van de
zeebodem omzetten in nieuw land. Mogelijke plekken voor zon nieuw stuk
land moeten we bekijken aan de hand van verschillende criteria. Op een conti-
nentaal plat in een droog gebied bijvoorbeeld kan de kracht van het zeewater
gebruikt worden om zout water te filteren en om te zetten in drinkwater. Op
die manier kunnen we vruchtbare grond creren zoals een oase. Of als we
een zeebodem op een diepte van 4000m zouden omzetten in land, zou de ho-
gere luchtdruk zorgen voor hogere temperaturen dan op zeeniveau. Dat zou
het mogelijk maken om tropische plekken te creren op plaatsen als Alaska.
Het gaat dus niet zozeer om het uitbreiden van bestaande gebieden, maar om
het ontwikkelen van nieuwe omgevingen. We bestuderen mogelijke gunstige
manieren om nieuwe levensgebieden te creren.
46. Bosatelier
Multifunctionele werkplaats voor studenten om in alle vrijheid te gebruiken.
Het atelier heeft geen muren, maar is slechts opgemaakt uit een structuur van
305 kolommen. Elke kolom heeft andere afmetingen en is anders georinteerd.
Zo ontstaat een enorme kamer van 2000m
2
, maar afhankelijk van waar je
staat, geeft de ruimte een totaal ander gevoel. Bij elke stap verandert de grote
ruimte als een caleidoscoop. In plaats van een plan te bedenken op basis van
een ruimtelijke compositie, was het idee een landschap te creren met zowel
een ambigu als een ontworpen gevoel.
47. Vrijheid van platte gebieden
Een gelaagde constructie. Meestal lijken de plannen voor de verschillende
verdiepingen onvermijdelijk op elkaar als gevolg van elementen zoals pijlers
en kern die door elke vloerplaat heen gaan. Het idee is om de architectuur van
deze randvoorwaarden te bevrijden, door een manier te vinden om de plaats
van de pijlers en kern en dergelijke zo te plannen dat er geen verband is met
de verdieping boven of onder. Een open ruimte die een grotere vrijheid biedt
dan het dominosysteem. Zo creer je een ruimte waar het gebouw als geheel
en zijn delen zich tot elkaar verhouden op een niet-hirarchische manier.
48. Nieuwe proporties voor architectuur
Een poging om nieuwe proporties te bedenken voor architectuur: een gebouw
met verdiepingen die heel hoog zijn in verhouding tot hun grootte. Een open
ruimte alsof je in de lucht bent. Elke volgende verdieping is een heel stuk hoger,
dus zelfs als je maar n verdieping naar boven gaat, krijg je totaal andere
uitzichten. Hoewel er een herhaling zit in de verdiepingen, zoals in een normaal
gebouw, is dit gebouw een verzameling van totaal verschillende omgevingen
op elke verdieping.
49. Wolkenkrabber in een gebouw
Dit project neemt een deel van een bestaand gebouw en past het aan om er
een woon/kantoorruimte van te maken. Het bestaande gebouw heeft 21 ver-
diepingen, elk met een oppervlakte van ongeveer 700m
2
. In een klein gebied
in het zuidoosten van elke verdieping worden verticaal openingen gemaakt
door alle vloeren van de 21 verdiepingen heen om een samenhangende ruimte
te creren. Rekening houdende met de omgeving van het bestaande gebouw
worden er binnenin lange, smalle woon/kantoorruimtes ontworpen alsof je
er een hoog gebouw in optrekt. Het resultaat is een levensruimte zo hoog als
een kleine berg.
50. Huis met bos en vakantiehuis
Een huis met een kleine oppervlakte gebouwd op een groot stuk land. Elf ver-
diepingen hoog, zonder lift. Het dagelijkse leven zou zich vooral afspelen op de
onderste drie verdiepingen. De bovenste verdiepingen zijn meer als een vakantie-
huis om naartoe te gaan in je vrije tijd. Maar er is geen duidelijke grenslijn tus-
sen waar het huis eindigt en het vakantiehuis begint. Op een vrije dag zou je
op je gemak als wandeling naar boven kunnen lopen; de grens tussen huis en
vakantiehuis wordt bepaald door je stemming op dat moment.
Materialen: acryl, acrylplaat, carbon, papier, roestvrij staal, roestvrij draad, draad
TAFEL 8
51. Groepswoning
Ontwerp voor een groepswoning. De term groepswoning verwijst hoofdza-
kelijk naar een huis waar demente ouderen samen wonen. Het is belangrijk
voor dementerenden om het huis als een thuis te herkennen. Ze kunnen
bijvoorbeeld een bepaalde plaats herkennen als hun eigen kamer doordat
die verschilt van de andere kamers. Het doel van dit project was om uit te
zoeken hoe je kamers kan ontwerpen die elk net even andere eigenschappen
hebben. Hiervoor werden vele elementen van gesloopte huizen uit diverse
delen van Japan verzameld en overgebracht naar de bouwplaats. De concrete
kenmerken van de ontelbare bestaande ruimten waar oorspronkelijk in ge-
woond werd, werden losgekoppeld en abstract gemaakt. Alle afwerking werd
verwijderd en er bleef alleen een geraamte en een dak over; de combinatie
hiervan vormt het ontwerp. In een deel komen kamers voor de bewoners, in
een ander de eetruimte, in nog een ander een galerij en zo verder. Er zou een
beeld ontstaan van een gebouw dat moeilijk in te delen is. In plaats van naar
een verzorgingsinstelling te gaan, zouden de bewoners hier komen wonen
alsof ze gewoon verhuizen. Net zoals bomen worden geveld om een tuin te
maken, worden er bouwelementen uit verschillende steden verzameld om
n groot huis te maken. Een manier van bouwen die lijkt op het ontwerpen
van een landschap.
52. Gebouw als een taart
Een oud bakstenen gebouw wordt in stukken gesneden als een taart om nieu-
we, kleinere gebouwen te maken. Afgebroken bakstenen worden hergebruikt.
Het resultaat zijn nieuwe straten, nieuwe vormen en een nieuwe samenhang
en zelfstandigheid van de aan elkaar grenzende gebouwen. Bij dit project zijn
we uitgegaan van drie gelijkwaardige basisideen: bewaren, van nul beginnen
om iets totaal nieuws te maken en uit elkaar halen.
53. Grote muren
Opstelling voor een tentoonstellingsruimte. De locatie is het historische Grand
Palais in Parijs dat een groot glazen dak heeft versterkt door een stalen
geraamte. Sinds zijn voltooiing in 1900 is het nooit anders gebruikt dan als n
open ruimte. Om die reden kreeg je bij alle tentoonstellingen tot nu toe dan
ook ruimtelijk hetzelfde gevoel. Hier wordt het Grand Palais opgedeeld door
kolossale muren van wel 30m. Elke muur is ontworpen als een gebouw op
zich, op dezelfde grote schaal. Net zoals gebouwen de omgeving vormen, zo
zal elke muur de grote kamer opdelen en in die wijken verschillende omgevin-
gen creren.
54. Oud museum, nieuwe omgeving
Plan voor het vernieuwen van een oud museum in Schotland. Het museum-
gebouw zelf zal op geen enkele manier verbouwd worden. De grote omlig-
gende tuinen worden heraangelegd tot een nieuw landschap in de hoop het
bestaande museum te incorporeren in een nieuwe creatie.
55. Bos en stad
In een wijk worden een hoop bomen geplant die groot genoeg zijn om het ste-
delijke landschap te veranderen. In tegenstelling tot de grote bomen worden
de huizen bijzonder klein gebouwd. In de lege ruimtes die ontstaan tussen
groepen bomen zal een stad zich ontwikkelen. Het is een onderzoek naar de
relatie tussen de schaal van bomen en gebouwen en de bevolkingsdichtheid.
Het verkennen van een stedelijke omgeving op een nieuwe schaal.
56. Kleine valleien
Een stad bestaande uit een verzameling kleine valleien. Elke kleine vallei vormt
het perceel voor n enkel gebouw. Daardoor krijgen de percelen zelf alle-
maal een verschillend ruimtelijk volume. Elke vallei is de ruimte die het perceel
omhult. Ondiepe valleien, diepe valleien, brede valleien, smalle valleien, allerlei
soorten valleien worden beetje bij beetje tegelijkertijd met de gebouwen
ontworpen. Zoals een gebouw ruimtes bevat, zo krijgt de bouwplek ook een
ruimtelijke vorm. Als je op straat staat heb je een wijds uitzicht.
Materialen: acrylplaat, papier, beton, hout, plastic, draad, styrofoam, gips
INSTALLATIE LAGE RUIMTE
Kleine tuinen
2007
Mixed media
120cm
Production Support: Product Design Masakuni, Kohei Oda
Collection of Daiwa Press Viewing Room
BIOGRAFIE
Junya Ishigami is geboren in Kanagawa, Japan (1974) en woont en werkt
in Tokyo. Hij genoot zijn opleiding als architect aan de Tokyo National
University of Fine Arts, MFA in Architecture in 2000. Hij werkte bij Kazuyo
Sejima en richtte daarna junya.ishigami+associates op in 2004. Hij heeft
ondermeer volgende prijzen gewonnen: Architectural Institute of Japan
Prize 2009 (Kanagawa Institute of Technology, KAIT Workshop), Gouden
Leeuw van de 12
de
Internationale Architecture Binnale van Veneti (2010).
COLOFON
coproductie
Vlaams Architectuurinstituut
deSingel Internationale Kunstcampus
arc en rve, centre darchitecture, Bordeaux (F)
Courtesy of Shiseido Gallery
Speciale dank aan dhr. Tatsumi Sato (Daiwa Press Viewing Room)
curator
junya.ishigami+associates, Keiko Toyoda (Shiseido Gallery),
Katrien Vandermarliere (deSingel/Vlaams Architectuurinstituut)
productie
junya.ishigami+associates, Katrien Vandermarliere, Kawamura
Office
originele tentoonstelling en bijhorende teksten samengesteld door
Shiseido Gallery, Courtesy of Shiseido Gallery
speciale dank aan
Gallery Koyanagi, the National Museum of Emmerging Science and
Innovation
productieassistent
Griet Stellamans
teksten programmaboekje
Junya Ishigami, Koen Van Synghel (inleiding)
vertalingen
Arthur Binard (titel tentoonstelling), Pamela Miki (Engelse versie),
Greet-Guido Van de Velde Michielsen, Katrien Vandermarliere
(Nederlandse versie)
tekstredactie
Siska Claessens, Kristien Gerets, Jennifer Scheffer
opbouw tentoonstelling
Techniek deSingel
met dank aan
Tatsumi Sato (Daiwa Press Viewing Room)
Jun Sato (Jun Sato Structural Engineers)
supported by
De boeken plants&architecture, table as small architecture en
Studies for The Scottish National Gallery of Modern Art zijn in de
shop.tickets (op de verdieping van het Grand Caf) te koop.
JUNYA ISHIGAMI
HOW SMALL? HOW VAST?
HOW ARCHITECTURE GROWS

FRI 08 FEB > SUN 16 JUNE 2013
open
Wed > Sun
2 > 6 pm and with performances 7 > 11 pm
Closed on Mondays, Tuesdays and holidays
free admission
free exhibition guide
Coproduced by deSingel International Arts Campus and the Flemish
Architecture Institute (B), arc en rve, centre darchitecture, Bordeaux (F).
Original exhibition and coinciding texts conceived by Shiseido Gallery,
Courtesy of Shiseido Gallery
HOW SMALL? HOW BIG?
JUNYA ISHIGAMIS GROWING
ARCHITECTURE
An architect who studies clouds. Who probes the mystery of the water-
drops in the air that coalesce to form cumulus clouds and thereby defy
the laws of gravity. Clouds as buildings, or at the very least aiming for
architecture thats as a light as a cloud. An architect who arranges the
columns in a building like a starry sky, so that people can make places for
themselves in ever-changing constellations like the signs of the zodiac.
Nature is an inexhaustible source of inspiration for the Japanese architect
Junya Ishigami. Not only to open a window onto the living beauty of nature
and natural processes, but above all to transpose the hidden primal forces
of nature into architecture.
The fact that Junya Ishigami immerses himself deep in physics and
thermodynamics to understand how clouds defy gravity is enough to
show that he is an exceptional architect. He is also exceptional because
his work displays a great sensitivity to mans inner child, and to childlike
wonder. Entering Ishigamis architecture is like entering the world of Alice
in Wonderland.
For Ishigami, architecture is, after all, one great experiment. Poet and
scientist come together in his architecture, and a childlike imagination is
never far off, as in House of the Rain and House of the Wind. Or else he
makes spaces in the form of clouds: Its incredible fun to find inspiration
for new spaces and buildings in the shapes of clouds. There are plenty of
projects like this. A small house with a view of a lake that migrating birds
descend on every spring. A restaurant on a mountaintop. The setting of
a building defines its character much more than the personality of the
building itself. A small weekend house in town, where moving between
the rooms and the garden evokes the sense of a small forest. The project
contemplates new ways of incorporating nature into the city.
These are just a few of the many projects in which Ishigami calls on nature
as an image, a metaphor or a process so as to arrive at a new form of
contemporary architecture. He is constantly in search of new horizons,
sometimes in the most literal sense. For example, when he wonders
how architecture gives tangible shape to space, he finds his inspiration in
landscapes. Especially in the way the landscape is shaped by the horizon
and the contour lines that appear between the land and the sky, or the
sea and the sky. If we want to explore new horizons, he explains, we
have to think about the shape of the planet itself.
Ishigami is able to vigorously employ this examination of the planet, this
cosmic view of nature, in buildings that resonate with nature at several
levels. Take for example the workspace at the Kanagawa Institute of
Technology (KAIT) near Tokyo. It is a building without walls. The outer
shell is in glass, and the space has a virtual boundary of trees, impressive
rows of Japanese cherries. The structure of the building consists of 305
columns. Literally a forest of steel rods. Each column is a solid rectangular-
section rod. Each one has its own size and proportions, meticulously
calculated on the basis of the load presented by the roof. Frighteningly
slender too, seemingly contrary to all the rules of statics. But Ishigami
developed an ingenious system together with an engineer. During con-
struction, the building was subjected to such a load that the columns star-
ted to bend in the way they would under the weight of the building plus
the extra weight of snow on the roof. When the load was removed all 305
columns sprung upright once again, so that now the whole building is under
traction rather than under pressure. This brilliant idea means the struc-
ture has an unprecedented slenderness, and is so light that it thoroughly
defies gravity. But this building also literally shifts boundaries in terms of
space. The space unfolds like a wood between the 305 columns, which
look as if they have been planted on the more or less square floor-plan of
200 sqm. Just as in a wood, you encounter open and closed spots depen-
ding on the position and density of the columns. But the image Ishigami
had in mind was not so much the easy metaphor of the wood, but rather
the allegory of a starry sky. Just as people see/make up constellations in
the sky completely arbitrarily, at the KAIT they can organise their space
freely amongst the randomly positioned columns. Workspaces can grow
or shrink. In this building, growth, the most obvious metaphor of nature, is
interpreted in an astonishing way.
Incorporating nature into architecture. Enabling architecture to breathe
nature in and out, as it were. The radical way Ishigami redraws architec-
ture by relating it to nature is not just a new fashion or trend. It puts him
fundamentally at the heart of the Japanese animist tradition in which
mountains are sacred, and where in autumn the flowering cherry trees
and maples form the highlight of the year. But Ishigami is also able to
elevate this to an abstract level. As an engineer-architect he is able to shift
the technical limits of what a building is capable of.
Junya Ishigami (1974) made his international breakthrough while relatively
young, at the 2008 Venice Architecture Biennale. He set up a singu-
lar installation of glasshouses around the Japanese pavilion to subtly
change its surroundings. He developed several constructions in glass
and steel, assisted and inspired by the botanist Hideaki Ohba. Here
too it is in the first place the slenderness of the steel structure that is
striking. But Ishigami was above all concerned with creating a special
climate for the plants. Ohba told him that an increase in temperature of
2 to 3 degrees can make an enormous difference to the sorts of plants
that grow. The combination of greenhouse plants and randomly assem-
bled wooden furniture thoroughly transformed the garden around the
Japanese pavilion into a place where people could rediscover nature
like children.
Radically innovative, though thoroughly rooted in tradition, Junya Ishigami
embodies the paradox of modern Japanese culture, where nature is cul-
ture and culture is driven forward by nature.
Ishigami can in fact be seen as the heir to a dynasty of architects that
goes back through Kazuyo Sejima (1956) and Toyo Ito (1941) to the meta-
bolist architect Kiyonori Kikutake (1928-2011). But what makes Ishigami
exceptional is his linkage of poetry to technical innovation. It is he more
than anyone who is seeking an architecture that shifts constructional
boundaries and switches from statics to a new sort of dynamics.
The exhibition shows about fifty projects, from small-scale interventions
the size of glass bottles with flowers in, to utopian plans with cities as
landscapes, and a mountain as a theatre (or is it a theatre as a mountain?).
Ishigami sometimes presents his utopias with the naivety of a childrens
drawing. Not only is this disarming, but at the same time it powerfully
evokes his humanist attitude, his pursuit of architecture that upgrades
everyday life. When, in Forest and City, he proposes filling a neighbour-
hood with trees, enough to transform an urban landscape into a wood, he
is simultaneously suggesting a move towards more compact habitation.
At the same time, in his Bath Studies, he raises the question of how we
can make everyday life more comfortable. Not in terms of gratuitous
comfort, but with the following fundamental question in mind: Should
architecture from now on explore new ways of life?
In concrete terms this takes the form of his view of the terraced house. By
designing the terraced house more narrowly, Ishigami frees up space. He
roofs over this slice of nature as he calls it, this garden, with glass so that
an indoor-outdoor climate arises. He withdraws the house itself, minimally,
into a sort of vertical piece of furniture, so that each room is almost by
definition part of the surrounding garden. According to Junya Ishigami,
living with the garden, with nature, creates the conditions for a more full
and fulfilling lifestyle.
This focus on and care for nature, the desire to create space for natures
marvellous, complex processes, is expressed in almost all the works in
the exhibition.
By consistently taking nature as the metaphysical foundation for his archi-
tecture, and by meticulously developing this into both real and utopian
projects, Junya Ishigami has in just a few years not only carried out
fundamental research, but at the same time has also shown the way to
a possible architecture for the future.
Koen Van Synghel
TABLE 1
1. Pond and house
Small house with view of a large pond that attracts migratory birds every
spring. Its quite common I think for the surrounding environment to overtake
the individual personality of a building, and designing a large pond in front of a
house is one example.
2. Restaurant on a mountaintop
Restaurant planned for a mountaintop. Blue sky extends above an below as
far as the eye can see, with occasionally a blanket of cloud below. Another
example of where the surroundings define the character of a building more
than the personality of the building itself.
3. Sea and walkway
Imagine a long, narrow path extending out into tranquil waters. Strolling along it
spying the shadows of sh itting in the shallows, spotting whales spouting in the
distance. The question is, how close can we smoothly bring these two - sea and
walkway - without separating our day-to-day lives from the natural world in all its
immensity, or forcefully inserting some sort of articial structure? The answer is
a new kind of environment, not readily identi-able as either natural or manmade:
one possibility for a new kind of architecture.
4. Caf in a meadow
A glass building shaped like a bridge constructed in the manner of building a
small bridge. A stream and grassy meadow pass right through the interior of
the building, at the same time shaping its spaces. The incremental change of
the seasons in turn subtly alter the spatial qualities of the building.
5. Restaurant with distant views
Designing a building that transcends the site conditions. Set in the middle of
grapevines, a restaurant would be designed with the sky above the vineyard
as its site.
6. Bath Studies
How can we bring new levels of comfort to everyday living, comfort over and
above essential functionality? Perhaps doing so is exactly what we need right
now. With values so diverse, there may no longer be any such thing as a single
universal function. Could architectures role from now on be to explore this
new way of being? One example of this new approach might be a plethora of
studies on how to enhance the comfort and pleasure of bathing.
7. A weekend home in city
Housing envisaged in the mode of a holiday home in the city. On the ground
floor, a half-open continuation of the spacious garden that fills the lot. The
second floor consists of a compact bedroom embraced by trees and over-
looking the roofs of nearby houses. Bathroom and toilet are housed in an
outbuilding. Moving between any of the rooms entails passing through the
garden, which has the feel of a small forest. This project contemplates new
ways to incorporate nature into the city, and into building, by approaching the
house and small forest on equal term as spaces, and as environments.
8. Greenhouses and the environment
For the 2008 Venice Biennale a number of greenhouses were laid out around
the Japanese pavilion, the idea being for these to modify the environment in
a very subtle, rarefied manner. According to the botanist Hideaki Ohba who
took part in the project, even the slightest change in conditions, for example
a temperature shift of just 2-3C, dramatically alters the plant species found
in any given environment. Ordinary greenhouses alter the existing environ-
ment radically in order for example to grow tropical plants in cold regions, or
cultivate plants for year-round appreciation. Here, rather than transforming the
environment, light, bubble-like structures were installed to influence the exis-
ting environment in subtle ways. This led to the emergence of a wondrously
diverse landscape contiguous with the existing vegetation. The aim was to
make something that would slightly broaden the environment of a place.
9. Basket and house
Imagine city life in the embrace of flora and fauna. Plants and animals can be
viewed from the surrounding area as well, thus altering the nearby environ-
ment too. One small home constructed inside a large basket-like enclosure.
Materials: paper, plastic, wire, acrylic board, stainless wire
TABLE 2
10. Pressed leaves
Large leaves pressed flat to form a wall of flora.
11. Chair study
A family of chairs forming a study in chairs all with different shapes. The
chairs seem to nestle happily next to one another.
12. Study of little gardens
Innumerable fingertip-sized containers transcend their function as vases
to serve as small galleries for exhibiting pressed flowers. For example, tiny
flowers are displayed on the curved walls. There is a sense of generous
space in each single small vessel akin to peering at an architectural model and
checking out the spaces inside, the resulting collection of galleries forming a
pleasant urban landscape. A study imparting a sense of space and scenery
simultaneously.
13. Cloud shapes
Finding inspiration for new spaces and new buildings in the shapes of clouds is
tremendous fun.
14. Color and environment
Our surrounding environment is one of myriad colors, each of which has its
own particular significance and role. In architecture, colors are often chosen
with a particular visual meaning in mind, but here color will be considered in
ways more intimately connected to how buildings are used, and the role of the
city.
15. Color and city
A city with rows of tiny buildings, laid out with gaps in between. Each intricate
building would be like an individual grain of color. Different localities with subtly
different building materials and landscape elements would join to form a vast
whole. Local characteristics and character, the roles of buildings, how they are
used; various elements would mix to form a city with an attractive, rainbow-
like gradation, a new sort of city blending the continuity of a series of small,
standalone buildings, and that of a subtly changing environment.
16. Big patio
An attempt to come up with a new scale of urban setting. A vast natural en-
vironment of grassy plains, mountains, forest and lake diverging entirely from
the usual dimensions of urban development is surrounded by buildings and
perceived as a kind of courtyard. The buildings shaping the city are linked like
a necklace, the giant courtyard forming the environment of the city, its per-
sonality becoming that of the city. The scale of the natural environment that
would normally surround a city, perceived on equal scale as a city.
Materials: acrylic, pressed flowers, wire, paper clay, plaster, paper, plastic
TABLE 3
17. Expanding tunnels, expanding city
This project takes a very broad view of both conserving the environment and
urban development. Rather than planning a city in a concentrated manner,
leading to overcrowding, he idea would be to disperse it over the widest area
possible, forming a city that blends into the existing environment, no matter
how far the development extends. The natural environment is on a completely
different scale to that of any city built by man. All areas of the city would be
unified intermittently by a series of tunnels, creating a metropolis of mas-
sive proportions yet sparse and of low density. We would skip back and forth
between countless environments in a time-space warp-like manner within that
vast landscape.
18. Lake project
In this project an artificial lake created as an industrial water supply is given
new form. The water level fluctuates constantly throughout the year. By
subtly modifying the contours of the lakebed and shore, a lake is formed that
changes shape moment by moment due to the changing water level. The
lakeshore is a park. The changing shape of the lake alters the way in which
buildings, plaza spaces etc in the park are grouped. The look and role of the
park will change like the changing of the seasons.
19. Islands garden
A cluster of islands is to be placed in a lake, each island serving as a housing
plot. Plot and buildings will be designed gradually and concurrently, and accor-
ded equal value. A landsape of islands and buildings.
20. Plot and houses
Here the design of plot and house are considered in tandem. Generally when
building, the plot is a given condition, however designing the plot itself allows
us to explore a new relationship between housing and exterior space surroun-
ding it. Viewing the residence as a total package including the environment
may prompt us to think of architecture in slightly broader terms.
Materials: plaster, paper, stainless steel
TABLE 4
21. Row house
The site is a neighborhood of row houses densely crammed with small
homes. Here a very compact but very pleasant environment is created. Buil-
ding a house smaller than the adjacent row houses leaves a plaint, margin-like
environment around the house. This new slice of nature becomes a garden,
which enclosed in a glass roof and walls that can open and close, also functi-
ons as an indoor space. The garden provides the setting for a full and fulfil-
ling lifestyle. New dimensions in environment and housing such as these will
subtly alter the shape of our lives.
22. Garden and terrace
House offering a lifestyle with a large terrace and large garden, the idea being
to create the kind of airy openness hitherto
absent from everyday living.
23. Small factory
Factory made out of veneer, the scale of its construction also the same as
that of veneer, with pillars 6mm thick. Extraordinarily light, this would have to
be the simplest building ever.
24. Ruins and building
A house and garden designed on a bombed-out WWII site. The ruins are a
building and at the same time a landscape, outdoor and indoor. An attempt to
create a relaxed, diverse urban living environment in such surroundings.
25. Park in a building
Project in which a building is designed as a park. A succession of massive
gate-like walls separate and simultaneously maintain the continuity of a series
of small parks, a structure that could also be described as a building designed
with no rooms, just patios.
26. Big house
Here architecture is perceived not as shelter, isolating human beings from the
natural environment, but as a means of creating new natural environments.
If a building were to be extraordinarily large over certain dimensions it would
generate clouds, make rain and snow. Create rivers and forests. Simply by
increasing the scale, even if the building has walls and floors and ceilings, its
interior space will be outdoors. The border between interior and exterior is
not formed by partitioning with the likes of walls and roof, but emerges from
the interior sense of scale created by these features. Thus inside the building
a space will be created that surpasses the scale of the interior space. In here
will appear a new natural environment.
27. Weather and houses
Weather is a phenomenon of global proportions, but the plans here approach
it on a rather small scale.
Windy house: Building constructed with a large ring-shaped space of
varying height. Warm air rises and cold air falls, causing a pleasant breeze to
circulate inside at all times.
House of wind and rain: Air circulates constantly in a ring-form space.
Most air forms clouds and makes it rain; then having dropped all its moisture,
the air descends, and takes on moisture again. This warm, wet air rises once
again and causes it to rain. A house where this loop is repeated continually.
House of rain: A well-insulated chimney-shaped house. The idea is to
design a space that generates rising air currents, continually forcing air on
the ground high into the sky. As air near the ground moves upward,
adiabatic expansion leads to a drop in temperature, giving rise to rain clouds.
Once it starts to rain in this space, it will do so forever. So here we have a
house where it is always raining, whether its sunny or cloudy outside, a
home where one can enjoy multiple variations on the sound of rain.
Sunny skies house: Building consisting of very high walls, opening directly
to the sky in a trumpet shape. An inner wall releases hear into the sky via
the process of radiative cooling, so the house always has a downward
current of air. The result is an absence of clouds, and eternally crystal clear
blue skies as far as the eye can see.
Materials: paper, plywood, acrylic board, wooden board, aluminum, stainless steel
TABLE 5
28. Mountains
Designing a mountain is similar to designing a large building; its all about using
giant volumes to form new landscapes and scenery. Take for example a moun-
tain with its surface almost entirely covered in rives. Or one harboring lots of
spaces created by piles of massive rocks. The aim is to contemplate construc-
tions beyond the scale of architecture.
29. Shape of mountain, shape of city
Experiment in approaching an entire city as a single giant volume, or a single
building. A new kind of environment that could be perceived as a city, a giant
building, or a landscape.
1 2 3 4 5 6 7 8
TABLES
30. Cliff face gathering place
Design for a cliff-like construction in an urban setting, a public space in the city.
People would congregate in subtle bumps and hollows worked into the design
of the faade, forming little tiers of activity. As a result the entire faade would
buzz with people.
31. Vertical landscape
Plans for a tenanted office building. Situated in the city center with a site cove-
ring around 60sqm and a floor area ratio of 250 percent, it both very small. On
the other hand, the permissible building height is 22m, quite high for the floor
area ratio. The largest possible volume has been created for the part above
ground, this 22m volume having multilayered floors. The indoor area able to
be planned, calculated from the floor area ratio, would be 2.5 stories worth.
This would result in a lot of garden-like outdoor floors. As many holes would
be made in these oors as they would hold. Here we have a multilevel building
almost entirely external, that at rst glance does not look as if it would work as a
building. Its hollow shape forms a vertical landscape.
32. Hill-like terrace
Lecture hall designed for a university, consisting of tiers of terraces resem-
bling rolling hills. Every lecture room is connected seamlessly to a spacious
terrace, this openness imparting a sense of the landscape beyond. Entry and
exit for the lecture rooms is from the terrace rather than a hallway. An attempt
to lay out in landscape fashion as far as possible the circulation route inside a
building.
33. Block of rock
Private housing development planned for Paris. The block, where residences
have shared walls, but is built like a large rock, the roofs of the homes, joined
in a chain, resembling a mountain ridge. Housing will be built in the shape of
landforms contiguous with this new rocky mountain emerging in the city.
34. Mountain viewing platform
Project to build a viewing platform on a mountaintop. The gradations that look
like contour lines are steps formed from greenery. By laying out fine steps
following the existing topography, in tandem with the placement of plants, the
landscape is approached in the same way as one would when constructing
a building. The resulting manmade mountain has no roads, and people can
wander freely all over its surface. The entire mountain thus becomes a vie-
wing platform. Because the structure is not just a mountain, but also consists
of narrow terraces of flat ground, plants can be of the type that grow on the
flat, as well as on slopes. The entire mountain would be a landscape not found
in nature, and at the same time a friendly architecture of a type no artificial
creation can emulate either.
35. Mountain and theatre
When we think of a theater, the image that presents itself is one of a building
large in volume, housing fly tower, audience seating and so on. Here that as-
sembly of volumes has in its entirety been interpreted as a landscape to plan a
collection of buildings resembling a chain of small mountains.
36. Planetarium inside a mountain
A planetarium designed for a spherical space hollowed out of a mountain. A
night sky would be created inside a mountain volume. During the day it would
show glittering stars as if the sky outside had been turned 180; at night the
external and internal spaces would form a single contiguous landscape. An
attempt to build a new landscape inside a massive earth volume.
37. Mountain and city
Small mountains and buildings will be constructed on equal terms and concur-
rently, a little at a time. The space formed by the cluster of small mountains
and that formed by the cluster of buildings can be blended so as to become
indistinguishable.
Materials: plastic, styrofoam, paper, acrylic board
TABLE 6
38. New horizons
Architecture gives tangible shape to the contours of spaces. What then
shapes the contours of an endless landscape? The borders between sea and
sky, ground and air. It is the horizon that gives a landscape its contours. To
come up with new forms of horizon, we have to think about the shape of the
planet itself. Imagine for instance a cube-shaped planet. Choose eight spots
on its surface, and make a mountain in the form of a triangular pyramid. With
this mountain, the planet gains six flat surfaces. In actual fact there are eight
mountains, so the surfaces that look flat gradually take on a steeper gradient
toward the edges. The result is a sea with a hill-like surface, right in the center
of the flat faces. Walking the flat ground from around the middle to the edge,
one would gradually rise in altitude. Continuing on, this would mean passing
through the clouds, and arriving at the very outer limit of the atmosphere.
On this planet it would be possible to walk from the bottom of the ocean to
the farthest reaches of the atmosphere. The horizon, on sea and land, would
completely different to ours. In fact the whole concept of the horizon would
probably be different. Here is a study in various planetary forms, accompanied
by meticulous gravitational analysis. Ring-shaped planets, planets in cloud
shapes, all to explore the contours of a new kind of landscape.
39. Caf & park
Multipurpose cafeteria designed for a university campus. The object was
to create an entirely new environment that while in the university, imparts
a sense of having traveled to somewhere else entirely. That environment
is an endlessly unfolding landscape. So what kind of space is an endlessly
unfolding landscape? What form would it take? The first task was to think
about the boundaries of the landscape. Its contours would be shaped by
the horizon. Specifically the cafeteria would be a single-storey construction
of approximately 120 x 80m. For this sizeable flat surface, a ceiling height
averaging 2.3m. No pillars. A very thin, very wide space. The outer walls would
measure around 150mm thick, with a scattering of windows. The roof would
be 30-50mm thick. This light roof would have parts sprouting lush vegetation
growing on artificial ground, and others like a trellis, covered in climbing plants
ad letting through light, wind, and precipitation. The floor would be earthen,
a continuation of the surrounding landscape, and planted with a variety of
flora. The building would be designed to undulate, so gently as to not even be
noticeable. The boundless ceiling and floor would combine delicately to form
a building, at the same time creating a landscape within a building. The ceiling
and floor would each form attractive landscapes, the scene inside the building
derived from the horizon created by these two surfaces, in the same way that
sky and ground form the horizon.
40. Balloon
The venue is the atrium of an art museum. A 7 x 13 x 14m square balloon was
suspended in a space measuring 15 x 20 x 19m. Although a balloon, it was ac-
tually constructed of metal, weighed about a ton, and was the height of a four-
storey building. The balloon was made square rather than round, and large,
to match the shape of the atrium. Rather than inflating a membrane like an
ordinary balloon, this was an architectural piece with a truss-based aluminum
structure. Like ordinary balloons it was filled with helium, buoyancy keeping it
in the air. The weight of the adhesive used, each single bolt etc was calculated
so as to maintain the balance between this buoyancy and the square balloon
structure. The square balloon, which reflects the surrounding scene as it
floats, alters the shape of the atrium space on a massive scale, as if changing
the very look of the sky.
41. Balloon and museum
Plan for extending an art museum that involves making a lounge area covered
in transparent acrylic like a balloon. A museum extended ethereally into a
lovely garden.
42. Flowing roof
A large area would be covered by a giant film of water, the idea being to build
a gigantic structure out of flowing water. The big roof formed in this fashion
would subtly modify the local environment in a manner akin to the weather or
climate, rather than as a building or manmade object. The aim is to devise a
roof that would generate a wet space in a dry region, as if designing an oasis.
Materials: plastic, paper, stainless steel, acrylic, styrofoam, glass
TABLE 7
43. Horizontal bridge
Imagine a bridge running on the level, indefinitely, a bridge that simply goes on
and on. As it stretches beyond the horizon, gradually it starts to form an arc.
If we keep extending it, the bridge becomes a ring-form structure encircling
the entire planet. This ring-form bridge would support its own weight solely by
axial force, like an arch rendering pillars unnecessary. A bridge will materialize as
if it were oating in the sky. Then there is the question of what parts of the globe
the ring bridge would pass through, for example; coming up with a route avoiding
land where possible. Imagine a giant bridge, pillar-less, spanning the ocean. Provi-
sion would be made in the plans for buildings, roads, trees, etc. on the bridge.
44. Table
A table 2.5m wide, roughly 10m long and 3mm thick; large enough to also be
perceived as a small, paper-thin building. While these proportions would not
normally work, by conducting a structural analysis of the type used in archi-
tecture, the curvature of the sag could be calculated, and if the table were
designed with this curvature in the opposite direction, when placed on the
floor it would remain level and plumb. Before setting on the floor, the tabletop
would curl one and a half times like a pigs tail, and the legs curve like bananas.
A project that questions the very meaning of level.
45. Environment in the sea
Damming the sea to find new land on the seabed. Rather than forming an ar-
tificially flat site in the manner of reclaimed land, the topographical features of
the seabed will be converted into new land. Potential sites for this ne land will
be considered in light of various criteria. For example, on continental shelves,
the oceans water pressure could be used to filter seawater and convert it
to fresh water, facilitating the development of tracts of rich, arable land in the
manner of oases in the desert. Or if seabed 4000m down were to be conver-
ted to land, the higher air pressure would result in higher temperature than at
sea level, allowing the creation of tropical havens even in places like Alaska.
Not so much extending the land, as planning an environment. A way of carving
out new places to live.
46. Forest studio
Multipurpose workshop for students to use at their leisure. The studio has no
walls, but consists solely - structurally and by design - of 305 columns. Each
column differs in dimensions and orientation. This forms a single room of
2000sqm, however depending on location, the entire space feels completely
different. The large single-room space changes like a kaleidoscope with each
step. Rather than developing a plan for the building using spatial composition,
the idea was to simultaneously achieve both ambiguity and a planned quality,
as if creating a landscape.
47. Freedom in flat planes
On multilevel construction. Generally, plants for individual floors coalesce as a
result of elements such as pillars and the core passing through each slab. The
idea is to liberate architecture from these precondition, by coming up with a
way to plan the location of pillars, core and so on with no relation to the floors
above and below. Flat planes offer greater freedom than using the domino
system, creating a space where the building as an entirety and its parts relate
to each other in a non-hierarchical fashion.
48. New proportions for architecture
An attempt to devise new proportions for architecture, in a multilevel building
with a very high floor height for the floor size. The result is an open, airy fee-
ling akin to being in the sky. Each floor above is very long way up, so moving
up even one floor opens up totally different vistas. Although the floors are
repeated as in an ordinary multilevel building, this building is an accumulation
of the completely different environments on each.
49. Skyscraper in a building
This project takes part of an existing building and modifies it to make a resi-
dential/office space. The existing building has 21 floors, each of which covers
approximately 700sqm. Holes would be bored vertically through the floors
of these small areas aligned east-west to create a unified space that passes
right through all 21 floors. The existing building is viewed as an environment,
and a long, narrow housing, and office space designed as if building a high-
rise within the building. The result is a living environment the height of a small
mountain.
50. House with forest and villa
A house with a small footprint on a large plot of land. Eleven storeys high,
with no elevator. Day-to-day living would take place largely on the three lower
floors, the upper floors more like a holiday home to visit on weekends.
However, there would be no distinct boundary between where house ends
and holiday home begins. Marking ones way upstairs in leisurely fashion on
days off, as if on a stroll, the line between house and villa would be determined
by ones mood.
Materials: acrylic, acrylic board, carbon, paper, stainless steel, stainless wire, wire
TABLE 8
51. Group home
Design for a group home. Rather than categorizing the design as a group
home or communal housing for the elderly or a house for people to live in,
the object is to come up with a more rened method of abstraction. For instance,
what may be a house, differs for a single person, or for a small family, or for
a large family. Differs if it a detached home, or a condominium. Region and era
make a huge difference too. All however, are homes of one kind or another.
The concept f a home is I believe quite imprecise. Why not come up with a
slightly more subtle abstract description of the spaces in which people live?
And moreover make it the kind of abstraction that allows the abstract nature
of the designers intention to be rewritten repeatedly. Tangible features would
be plucked from those of the innumerable spaces in existence that were ori-
ginally liven in, and rendered abstract. All finishing would be done away with,
leaving only a frame and roof, the combination of these forming the design.
Making one part rooms for residents, another a dining area, another a gallery
and so on, an overall picture of a building difficult to divide would begin to
form. Rather than moving into a care facility, residents would come to live here
as if they were simply moving house.
52. Building like a cake
An old brick building is cut like a cake to make new, smaller buildings. The
result is new streets, new shapes, and a new continuity and autonomy of
adjacent buildings. Preserving, starting from scratch to make something totally
new, and disassembling are all considered on an equal basis.

53. Big walls
Configuration of venue for an exhibition. The location is the historic Grand Pa-
lais in Paris. The Palais is a cavernous steel-framed structure with a massive
glass roof, and has never once since its completion in 1900 been used other
an as a single room. As a result, exhibitions there to date have had a similar
feel to them spatially. Here the Grand Palais is a partitioned using colossal 30m
walls. Various walls would be designed in scale with the architecture.
54. Old museum, new environment
Plan for remodeling an old art museum in Scotland. The building itself will not
be altered in any way. The aim is to incorporate the existing museum in a new
creation by modifying the spacious gardens surrounding the museum to form
a new landscape.
55. Forest and city
A neighborhood planted with lots of trees large enough to alter the urban
landscape. In contrast, buildings would be very compact. A city would be laid
out in the voids between clusters of trees, exploring an urban setting at a new
scale.
56. Small valleys
A town formed by a collection of small valleys, each the plot for a single
building. Different valleys would give the plots themselves different spatial
volumes, space that would envelop each plot. Shallow valleys, deep valleys,
wide valleys, narrow valleys; all sorts of valleys would be designed incremen-
tally in tandem with the buildings. From the road the view would be one of a
vast landscape stretching into the distance.
Materials: acrylic board, paper, concrete, wood, plastic, wire, styrofoam, plaster
INSTALLATION LOWER SPACE
Little gardens
2007
Mixed media
120cm
Production Support: Product Design Masakuni, Kohei Oda
Collection of Daiwa Press Viewing Room
BIOGRAPHY
Born, 1974, Kanagawa, Japan. Lives and works in Tokyo. Graduated from Tokyo
National University of Fine Arts, MFA in Architecture in 2000. After joining
Kazuyo Sejima & Associates, established junya.ishigami+associates
in 2004. Awards include, Architectural Institute of Japan Prize 2009
(Kanagawa Institute of Technology, KAIT Workshop), Golden Lion award in
part of the 12
th
International Architecture Exhibition, La Biennale di Venezia
(2010).
COLOFON
coproduction
Vlaams Architectuurinstituut
deSingel Internationale Kunstcampus
arc en rve, centre darchitecture, Bordeaux (F)
Courtesy of Shiseido Gallery
Special thanks: Tatsumi Sato (Daiwa Press Viewing Room)
curator
junya.ishigami+associates, Keiko Toyoda (Shiseido Gallery),
Katrien Vandermarliere (deSingel/Vlaams Architectuurinstituut)
production
junya.ishigami+associates, Katrien Vandermarliere, Kawamura
Office
original exhibition and coinciding texts conceived by
Shiseido Gallery, Courtesy of Shiseido Gallery
special thanks
Gallery Koyanagi, the National Museum of Emmerging Science and
Innovation
production assistent
Griet Stellamans
texts brochure
Junya Ishigami, Koen Van Synghel (introductory text)
translations
Arthur Binard (Exhibition title), Pamela Miki (English version),
Greet-Guido Van de Velde Michielsen, Katrien Vandermarliere
(Dutch version)
editing
Siska Claessens, Kristien Gerets, Jennifer Scheffer
installation scenography
Technicians deSingel
special thanks to
Tatsumi Sato (Daiwa Press Viewing Room)
Jun Sato (Jun Sato Structural Engineers)
Supported by
The books plants&architecture, table as small architecture and
Studies for The Scottish National Gallery of Modern Art are for sale
at the shop.tickets (on the same floor as the Grand Caf).
architectuur
theater
dans
muziek
EXPO
BEEL LAAG
Het Vlaams Architectuurinstituut wordt betoelaagd door de Vlaamse Gemeenschap. Het
programma wordt mogelijk gemaakt dankzij Nationale Loterij, Armstrong, ODS Jansen en Goedhart
Repro. deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van de
Provincie en de Stad Antwerpen.
hoofdsponsor mediasponsors
T +32 (0)3 248 28 28
DESGUINLEI 25 / B-2018 ANTWERPEN
WWW.DESINGEL.BE
WORD FAN VAN DESINGEL OP FACEBOOK
T +32 (0)3 242 89 70
JAN VAN RIJSWIJCKLAAN 155 / B-2018 ANTWERPEN
WWW.VAI.BE