Martin Baraza verlaat Kenia voor de vrouw van zijn dromen

Ik voel mij niet welkom, maar ik blijf positief

WIJK BIJ DUURSTEDE Stralend kijken ze elkaar aan. Ze zijn samen, en ze zijn
gelukkig. Dat is het belangrijkste voor de Keniaan Martin Baraza en zijn
Nederlandse vrouw Michelle. Maar het valt voor Martin niet mee om in Wijk bij
Duurstede een nieuw leven op te bouwen. Hij doet zijn best: hoewel hij hier pas
een half jaar is, spreekt hij al bijna vloeiend Nederlands. Ook past hij zich zoveel
mogelijk aan de Nederlandse gewoonten aan. Toch lukt het nog niet om een baan te
vinden. Waardoor hij zich afhankelijk voelt. Ook vindt hij onbegrip en discriminatie
op zijn pad. Maar ondanks alles blijft hij positief.
Martin groeit op in een plattelandsdorpje in Kenia, maar vertrekt op 15-jarige leeftijd
samen met zijn zus naar Mombasa om daar de middelbare school te volgen en aan het
University College marketing te studeren. Hij werkt en studeert afwisselend: met zijn
inkomsten kan hij weer een volgend traject van zijn studie betalen. Na zijn afstuderen
blijkt het moeilijk om een baan te vinden en uiteindelijk gaat hij aan de slag als
animatiemedewerker bij een hotel in Kenia. Om wat ervaring op te doen, werkt hij een
zomer lang in Turkije in een vijf sterren hotel in Belek.
Cupido
Maar dan schiet Cupido raak: tijdens zijn werk in het Turkse hotel ontmoet hij de
Nederlandse Michelle, die daar met drie vriendinnen een weekje vakantie viert. Er bloeit
een vakantieliefde op, die al snel serieuzer wordt. Een jaar later trouwt het stel in
Kenia. De keuze om samen in Nederland te gaan wonen, is niet moeilijk: Michelle heeft
het co-ouderschap over twee opgroeiende dochters. Martin verruilt Mombasa voor Wijk
bij Duurstede.
Onbegrijpelijke taal
Het is een grote stap: hij laat alles achter en woont plots met vrouw en kinderen in een
koud, regenachtig land, met een onbegrijpelijke taal. Een maand na aankomst begint hij
met lessen Nederlands. Zes maanden later spreekt hij de taal bijna vloeiend: Vooral de
grammatica vind ik moeilijk, maar ik oefen veel. Vier dagen per week naar school en dan
nog huiswerk En natuurlijk in de praktijk oefenen. Ik ben gemotiveerd, en weet dat als
je een taal niet spreekt, het nog moeilijker is om een baan te vinden.
Afhankelijk
Zijn talenknobbel, diplomas en motivatie mogen vooralsnog niet baten: het lukt hem niet
om een baan te vinden. Mijn diplomas worden niet erkend en ik heb het gevoel dat ik
weer helemaal opnieuw moet beginnen. Bovendien ben ik gewend om alles zelf te doen,
zelfstandig te zijn. Zo ben ik ook opgevoed. Als trotse Keniaan zou ik voor mijn gezin
willen zorgen. Ik heb geen werk, geen uitkering, en leef van het inkomen van mijn vrouw.
Dat is heel moeilijk voor mij. Ik voel mij afhankelijk, net een klein kind.
Niet welkom
Niet alleen het weer; ook de mentaliteit voelt koud aan. Martin ondervindt veel
weerstand, en voelt zich niet welkom. Nederland is mooi, maar sommige mensen hebben
moeite met mijn kleurtje. In de bus wil men niet naast mij zitten, en in een discotheek
kwamen we niet binnen. Het maakt me onzeker. Ik kan beter thuisblijven, denk ik dan.
Ook zie ik het soms in de ogen. Sommige mensen denken dat ik hier alleen voor het geld
ben en niet vanwege de liefde. Dat is niet zo. Integendeel: ik heb alles moeten
achterlaten. Mensen zien dat niet. Maar er zijn ook aardige mensen, zoals de ouders,
dochters en een heel goede vriendin van Michelle, nieuwe vrienden en mijn klasgenoten.
Gay
Wennen moet hij ook aan openlijke homoseksualiteit. Als hij voor het eerst in
Amsterdam twee homos ziet zoenen, rollen zijn ogen bijna uit zijn hoofd: Wow! In
Kenia bestaat homoseksualiteit natuurlijk ook, maar er rust een taboe op, het gebeurt in
het geheim. Ik heb er geen enkel probleem mee en heb zelf ook homoseksuele vrienden,
maar ben nog steeds verbaasd als ik het zie. En mijn familie in Kenia weet niet wat ze
horen!
Moeder
Mist Martin Kenia? Ja, vooral mijn moeder. En de mentaliteit: easy going, iedereen is
welkom en altijd blije en positieve mensen. Maar ik heb mijn vrouw hier, en ik wil bij
haar zijn. Mijn leven is hier en daar richt ik mij op. Nederland is nu mijn vaderland, maar
Kenia blijft natuurlijk altijd mijn moederland.
Terug naar Afrika
De twee dromen erover om in de toekomst, als de dochters van Michelle op eigen benen
staan, terug te gaan naar Afrika en daar samen een bestaan op te bouwen. Ze zien het al
helemaal voor zich: samen een strandtent, bed & breakfast of een hotel beginnen

Tekst en foto: Marijke Dekker

Ik ben een positief mens. Het komt allemaal goed.