Protocollen Voorbehouden, Risicovolle en Overige handelingen Zuurstof toedienen 1
Symptomen van zuurstoftekort
Bij een zuurstoftekort (= hypoxie) van het lichaam stagneert de stofwisseling en kunnen cellen sterven. De volgende signalen kunnen op een tekort aan zuurstof wijzen: kortademigheid in rust en bij lichte inspanning, sufheid, vergeetachtigheid, verwardheid; een raar gevoel in het hoofd, gevoel van zwakte en krachteloosheid, blauwe huidskleur, hoge pols- en ademhalingsfrequentie. Oorzaken zuurstoftekort Hypoxie kan ontstaan door een aantal factoren: daling van zuurstofspanning in de omgevingslucht; respiratoire insufficintie, onder te verdelen in: hypoventilatie: het bloed wordt onvoldoende van zuurstof voorzien en er wordt onvoldoende koolzuur uit het bloed verwijderd; diffusiestoornis: het transport van zuurstof door het alveolaire-capillaire membraan is verstoord; onvoldoende zuurstoftransport door het bloed; niet verwerken van de aangevoerde zuurstof door de cellen. De factoren staan niet los van elkaar; de ene factor kan het andere benvloeden. Wat is Saturatie In het bloed zitten rode bloedcellen die zorgen voor het transport van zuurstof naar de weefsels. In deze rode bloedcellen zit hemoglobine (Hb) die de zuurstof aan zich bindt in de longen en in de weefsels de zuurstof loslaat.
De arterile zuurstofsaturatie, kortweg saturatie, is een graadmeter voor de hoeveelheid zuurstof die aan de hemoglobine in de rode bloedcellen in de arterin (slagaders) gebonden is. De saturatie wordt uitgedrukt als een percentage en is bij gezonde personen meer dan 96%. Zuurstofsaturatie is het percentage hemoglobine (Hb) dat volledig is verzadigd met zuurstof. De maximale verzadiging is 100%.
Wat de optimale waarde van de saturatie is bij niet gezonde personen kan variren. Over de normaalwaarden is nog geen overeenstemming.
Clinten met bijvoorbeeld chronische longaandoeningen zoals Astma en COPD kunnen een lage zuurstofstofsaturatie hebben (soms minder dan 90%). Oudere mensen hebben over het algemeen ook lagere zuurstofsaturaties. Het is belangrijk om per clint met de arts vast te stellen wat de optimale waarde is voor de clint en bij welke (onder)waarde er overleg dient plaats te vinden met de arts 1 . Leg dit ook vast in het dossier van de clint.
De saturatie wordt ook uitgedrukt als SpO2.
96% - 100% acceptabel bij gezonde mensen 92% - 100% acceptabel bij COPD en hartfalen (i.o. arts) < 95% toediening van zuurstof overwegen (i.o. arts) < 90% desaturatie, zuurstof toedienen (i.o. arts) Wat is desaturatie? Men spreekt van desaturatie als de saturatie minder is dan 90%.
Desaturatie wil zeggen dat de clint onvoldoende zuurstof inademt of dat de zuurstofuitwisseling tussen de longen en het bloed niet naar behoren functioneert. Oorzaken van desaturatie Desaturatie kan veroorzaakt worden door:
Ademhalingsziekten, zoals astma en COPD. Hartproblemen. Bij hartproblemen treden vaak vochtophopingen in de longen op, waardoor de zuurstofuitwisseling minder goed kan plaatsvinden. Slaapapneu. Een vaak voorkomende vorm van desaturatie is de nocturne desaturatie. Dit is een gevolg van de aandoening slaapapneu, waarbij mensen gedurende de nacht verschillende malen stoppen met ademen gedurende tientallen seconden tot zelfs enkele minuten. Bij zeer lage saturatie (minder dan 85%) wordt de clint cyanotisch (blauw kleuren van de huid). Saturatie meten Het meten van de saturatie kan gebeuren op 2 manieren. Arterile bloedgasanalyse: Bij deze methode wordt bloed afgenomen uit de arterin (slagaders). De transcutane meting met een saturatiemeter: Het meten van het zuurstofpercentage door de huid heen (door middel van de finger-pulse-oximeter).
Indicatie transcutaan meten saturatie: ontwennen/afbouwen beademing of zuurstof; dyspnoe (benauwdheid); cyanose (blauw kleuren van de huid); hypoventilatie; hyperventilatie; COPD.
Factoren die de saturatiemeting benvloeden: anemie; bij een laag Hb-gehalte kan de uitslag van de meting afwijkend zijn; de nabijheid van MRI-apparatuur of explosieve stoffen; bloeddrukmanchetten, infuuslijnen, nagellak / kunstnagels en de aanwezigheid van een defibrillator, deze kunnen de werking van het apparaat benvloeden en de meting verstoren; temperatuur; bij koude handen kan de uitslag van de meting onbetrouwbaar zijn. Saturatiemeter
Met de saturatiemeter of de finger-pulse-oximeter, kan zeer eenvoudig het zuurstofgehalte in het bloed worden berekend. Dit gebeurt continu, niet invasief, dus niet in de bloedvaten maar gewoon op de huid, het nagelbed en op een zeer betrouwbare wijze. Vilans 17-09-2012 Achtergrondinformatie Zuurstoftekort en saturatiemeting: 2 (van 3)
Hoe werkt een saturatiemeter? De werking van de finger pulse-oximeter 1 berust op het principe van de fotometrie. Een lichtbron zendt een bundel licht van nauwkeurig begrensde golflengte door een lichaamsdeel waarin zich een pulserend vaatbed bevindt. Deze kleine slagadertjes of arteriolen absorberen een deel van het licht, afhankelijk van de kleur van de in het bloed aanwezige oxihemoglobine (Hb). Recht tegenover de lichtbron bevindt zich een detector die het passerende licht opvangt en het omzet in een elektrisch signaal. Dit signaal wordt naar een rekeneenheid gevoerd die vaststelt welke golflengten aanwezig zijn. Het verschil tussen het uitgezonden en het opgevangen licht wordt omgerekend naar de corresponderende saturatiewaarde in het bloed, uitgedrukt in een percentage. De maximale verzadiging is 100%.
Doordat het signaal in sterkte varieert met de vulling van de slagaders kan het toestel tevens berekenen wat de frequentie van de hartslag is. Het toestel dankt zijn naam dan ook aan het meten van de pulsering van de zuurstofverzadiging: pulse-oximeter.
Saturatiemeters hebben een bereik van 0-100%. Saturatiemeters kunnen 2-3% afwijken bij waarden boven de 90%. Onder deze waarde kunnen de afwijkingen oplopen tot 5-6%. Bron De saturatiemeter in de huisartsenpraktijk, Bosch et al., Huisarts & Wetenschap, 2005.
1 www.saturatiemeter.nl. (geraadpleegd oktober 2010). Vilans 17-09-2012 Achtergrondinformatie Zuurstoftekort en saturatiemeting: 3 (van 3)