Kunst is voor de elite

In een context van macht, kunst en status heeft beeldende kunst altijd
gefunctioneerd. Toch was er in de vorige eeuw een kunstwereld ontstaan
waarin een zekere machtsevenwicht bestond tussen kunstenaars, galeries,
museumdirecteuren en critici. Maar hoe komt het dat dat
machtsevenwicht de afgelopen tijd is verstoord? Waarom wordt er gezegd
dat kunst voor de elite is? Wat zijn de oorzaken daarvan? Want wie zegt
dat alleen de rijken van kunst houden?
De prijzen die voor de kunst worden betaald zijn geen aanwijzing voor de
echte waarde van een kunstwerk. Het is in de kunstwereld geen geheim
dat achter de dure recordprijzen vaak een zorgvuldige samenwerking
schuilt tussen galeriehouders, grote collectioneurs en het veilinghuis zelf.
Kunst wordt neergezet alsof het voor de zeer rijken handelswaar is, waarin
zij mee kunnen beleggen en ook winst mee kunnen maken.
De prijzen die men kwijt zijn aan een kunstwerk zijn niet betaalbaar voor
de minder rijke mensen op de wereld. Hoe mooi iemand een schilderij ook
kan vinden, hij of zij zou het niet kunnen betalen.
Er zijn ook vele discussies op het gebied van de prijs die men kwijt is om
naar een museum te gaan. Dit komt uit een artikel van de Volkskrant.
Sommige musea zijn betaalbaar, maar je hebt er ook musea tussen zitten
die alleen de rijke mensen kunnen betalen. Dan heb ik het niet alleen over
musea, maar ook over theater bezoek en een bezoek aan het
Concertgebouw in Amsterdam. Maar laten we nu als voorbeeld het
Rijksmuseum nemen, waar je nu de tentoonstelling De late Rembrandt
kan bezoeken. Een hele mooie tentoonstelling die voor iedereen
toegankelijk zou moeten zijn; want een overzicht van de werken van onze
beroemdste schilder van Rembrandt van Rijn zijn daar nu te zien. Echter
voor een kaartje van deze tentoonstelling betaal je maar liefst 25 euro!
Zelfs met een museumjaarkaart (waar je al ieder jaar veel geld voor
betaald) moet er nog 7,50 euro worden bijbetaald. Dan hebben we het erg
nog niet een over hoe je er komt, want de reiskosten moeten natuurlijk
ook betaald worden. Mensen met een uitkering kunnen dit niet betalen, of
moeten hiervoor bezuinigen op hun dagelijks levensonderhoud.
Kunst doet met een mens ook verschillende dingen, we leren via kunst de
wereld, onszelf en de ander vanuit verschillende uitgangspunten kennen.
Kunst geeft een mens meer kleur aan het leven, daarom zou het voor
iedereen toegankelijk moeten zijn.
Maar aan de andere kant is het wel logisch dat kunst voor de elite bedoeld
is, want dure prijzen trekken de rijke mensen aan. Dit is namelijk niet
alleen een probleem op het gebied van kunst, maar ook bijvoorbeeld bij de

prijs van kleding of schoenen. Hoe duurder iets is hoe aantrekkelijker het
lijkt te worden!
Dure prijzen mogen de rijke mensen dan misschien aantrekken, maar er
zijn ook minder bedeelde mensen op de wereld. Zij zijn ook onderdeel van
onze maatschappij, maar worden door deze kunstwereld buitengesloten.
Iedereen heeft een bepaalde mening over een kunstwerk. Je mening geven
is gratis, iets met je ogen zien is ook gratis en je wordt er ook nog een
keer een rijker mens door!
De conclusie is dus dat het museumbezoek gratis moet worden. Kunst is
voor iedereen en niet voor een bepaalde groep van deze maatschappij. De
overheid zou hier verandering in moeten brengen!