Groepslogboek Tot en Met Q Zonder P

College van Bestuur
Den Dolech 2, 5612 AZ Eindhoven

Postbus 513, 5600 MB Eindhoven
www.tue.nl
Datum
27 november 2014
Groepslogboek groep 2
Technische Universiteit Eindhoven University of Technology
Inhoudsopgave
1
Experiment A: standaardsynthese
Experiment B: standaard synthese
Experiment C: hoeveelheid ODPA gehalveerd
Experiment D: hoeveelheid ODPA verdubbeld
13
Experiment E: 26 mg seleen
16
Experiment F: 52 mg seleen
19
Experiment G: Temperatuurverandering: constant 230C
22
2 Groepslogboek groep 2 / Versie
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
A
:
s
t
a
n
d
a
a
r
d
s
y
n
t
h
e
s
e
Michiel Bevers, 13-11-2014
Uitvoerenden: Kasper Didden, Yoeri Beck, Lars Mitzer en Danil Smeets (synthese) Roos
Krschell en Yoeri Beck (analyse fluorescentie) Michiel Bevers en Kasper Didden (analyse
absorptie).
Motivatie:
- Wat probeer je met dit experiment te bereiken:
om inzicht te krijgen in de synthese, werd tweemaal de standaard synthese gedaan,
namelijk experiment A & B.
- Waar past dit in het werkplan:
Dit experiment vormt de basis voor toekomstige experimenten.
Opzet:
Synthese uitvoeren, monsters nemen en verdunnen. De synthese was opgedeeld in twee
experimenten, identiek in opzet. Hiervan werd de fluorescentie en adsorptie gemeten. De
golflengtes verwerken in tabellen en grafieken.
Resultaten:
- Monsters:
Er zijn tijdens dit experiment 10 monsters getrokken: nummers A1 tot en met A10.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample A1 werd getrokken na
1 minuut, sample A2 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen
van 5 minuten getrokken.
- Uitgewerkte gegevens:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment A:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A (relatief):
Gec
ombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A:
Gec
ombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A genormaliseerd op de

eerste piek:
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment A:
Verwijzing naar gegevens:
Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.

Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.
Discussie en conclusie:
- Wat er van het experiment is geleerd:
o In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples
is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek
opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar
rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal
samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples,
waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt
gemeten.
o In de gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de
samples is te zien hoe aanvankelijk de hoogte van de pieken toeneemt,
maar daarna neemt de hoogte weer af. Er is te zien dat de quantum dots
in sample A3 het sterkst fluoresceren, dus na 10 minuten.
o In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten
fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de
pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de
samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum.
-
Klopt het met je verwachting?:

De verwachtingen kloppen, de deeltjes groeien in de loop van de tijd. Dus de
golflengte die bij de pieken hoort werd bij zowel absorptie en fluorescentie groter
in de loop van de tijd.
Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:

Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie. Hierdoor kan een betere
synthese bedacht worden zodat men dichter bij het einddoel komt.
Vervolg:
Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie en het veranderen van de
gemeten waardes ten opzichte van de tijd, kunnen we gaan kijken naar wat we gaan
veranderen aan de standaardsynthese om dichter bij ons doel te komen.
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
B
:
s
t
a
n
d
a
a
r
d
s
y
n
t
h
e
s
e
Michiel Bevers, 13-11-2014
Uitvoerenden: Romy Poorter, Michiel Bevers, Loek Smits, Roos Krsschell en Dylan
Verstappen (synthese) Roos Krsschell en Yoeri Beck (fluorescentie analyse) Michiel Bevers
en Kasper Didden (absorptie analyse).
Motivatie:
- Wat probeer je met dit experiment te bereiken:
om inzicht te krijgen in de synthese, werd tweemaal de standaard synthese gedaan.
- Waar past dit in het werkplan:
Dit experiment vormt de basis voor toekomstige experimenten.
Opzet:
Synthese uitvoeren, monsters nemen en verdunnen. De synthese was opgedeeld in twee
experimenten, identiek in opzet. Hiervan werd de fluorescentie en adsorptie gemeten. De
golflengtes verwerken in tabellen en grafieken.
Resultaten:
- Monsters:
Er zijn tijdens dit experiment 13 monsters getrokken: nummers B1 tot en met B13.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample B1 werd getrokken na
1 minuut, sample B2 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen
van 5 minuten getrokken.
-
Uitgewerkte gegevens:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B genormaliseerd op de

eerste piek:
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment B:
Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.

o In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples
is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek
opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar
rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal
samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples,
waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt
gemeten.
o In de gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de
samples is te zien hoe aanvankelijk de hoogte van de pieken toeneemt,
maar daarna neemt de hoogte weer af. Er is te zien dat de quantum dots
in sample B4 het sterkst fluoresceren, dus na 15 minuten.
-
Klopt het met je verwachting?:

De verwachtingen kloppen, de deeltjes groeien in de loop van de tijd. Dus de
golflengte die bij de pieken hoort werd bij zowel absorptie en fluorescentie groter
in de loop van de tijd.

Vervolg:
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
C
:
h
o
e
v
e
e
l
h
e
i
d
O
D
P
A
g
e
h
a
l
v
e
e
r
d
Loek Smits 19-11-14
Uitvoerenden: Michiel Bevers en Romy Poorter (synthese), Yoeri Beck en Roos Krsschell
(fluorescentie analyse), Danil Smeets, Casper Didden en Lars Mitzer.
Motivatie:
- Bepalen van de invloed van de hoeveelheid ODPA op de grootte van de deeltjes
- Meten van fluorescentie en absorptie om de golflengte op verschillende
tijdstippen van het experiment te kunnen bepalen, en eventuele vervuiling te
detecteren.
- Resultaten zijn nodig om verbeteringen aan de synthese aan te brengen.
Opzet:
-
Een synthese uitvoeren met maar half zoveel ODPA (110 mg).
Analyses uitvoeren van de experimenten.
Resultaten:
Monsters C0 t/m C8, C0 is genomen op tijdsinterval 0 seconden, C1 na 1 minuut, C2 na 5
minuten en C3 t/m C8 zijn daarna om de 5 minuten getrokken. De monsters zijn opgeborgen
in de la bestemt voor groep GD2.
Gec
ombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C:
Gec
ombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment C:
Gec
ombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment C (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment C:

Excel bestand: Meetresultaten experiment C, te vinden op oase in de map meetgegevens.


Discussie en Conclusie:
o In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is
te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift
naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het
kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een
hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht
verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten.
o Het verschil met experiment A en B zit hem in de tijd dat er nog pieken
zichtbaar zijn in het absorptiespectrum. Waar in experiment B er nog
pieken zijn na 30 minuten zijn er in experiment C na 40 minuten nog
steeds pieken te zien.
o Het verschil bij de Fluorescentie meting tussen A&B en C is dat de pieken
veel verder uit elkaar liggen. Er wordt over dezelfde golflengte gemeten
alleen ligt de 1e meting van C veel verder weg van de andere metingen
dan bij A en B.
-
Klopt het met je verwachting?

We hadden verwacht dat de reactie nu langzamer zou verlopen, dat is echter niet
het geval. Wel gaat de reactie veel trager dan met minder ODPA dan de originele
hoeveelheid (proef D).

Vervolg:
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
D
:
h
o
e
v
e
e
l
h
e
i
d
O
D
P
A
v
e
r
d
u
b
b
e
l
d
Loek Smits 19-11-14
Uitvoerenden: Dylen Verstappen en Loek Smits (synthese), Yoeri Beck en Roos Krsschell
(fluorescentie analyse), Danil Smeets, Casper Didden en Lars Mitzer.
Motivatie:
- Bepalen van de invloed van de hoeveelheid ODPA op de grootte van de deeltjes
detecteren.
Opzet:
-
Een synthese uitvoeren met dubbel zoveel ODPA (440 mg).

Analyses uitvoeren van de experimenten.
Resultaten:
Monsters D1 t/m D6, D1 is genomen op tijdsinterval 1 minuten, D2 na 5 minuten en D3 t/m D6
zijn daarna om de 5 minuten getrokken. De monsters zijn opgeborgen in de la bestemt voor
groep GD2.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment D:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment D (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment D:

Excel bestand: Meetresultaten experiment D, te vinden op oase in de map meetgegevens.
o Het verschil met experiment A en B zit hem in de tijd dat er nog pieken
zichtbaar zijn in het absorptiespectrum. Waar in experiment B er nog
pieken zijn na 30 minuten is in experiment D na 20 minuten al geen piek
meer te zien.
o Het verschil bij de Fluorescentie meting tussen A&B en D is dat de pieken
veel verder uit elkaar liggen. Er wordt over dezelfde golflengte gemeten
alleen zijn er bij D veel minder metingen dan bij A en B.
-

De verwachting klopt, we hadden verwacht dat de reactie nu sneller zou gaan en
dat hebben we bewezen.

Vervolg:
20-11-14
Uitvoerenden: Michiel Bevers en Roos Krsschell (synthese); Dylan Verstappen en Danil

Smeets (absorptie); Roos Krsschell (fluorescentie)
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
E
:
2
6
m
g
s
e
l
e
e
n
Motivatie: Door een vierde van de oorspronkelijke hoeveelheid seleen toe te voegen willen
we de groei van de quantum dots vertragen. Doordat de quantum dots zo in het begin
langzamer groeien kunnen we misschien een blauw sample trekken.
Opzet: standaard experiment, maar in plaats van 104 mg seleen werd 26 mg seleen
toegevoegd.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 10 monsters getrokken: nummers E0 tot en met E9.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample E0 werd meteen getrokken
nadat de seleen was toegevoegd, sample E1 na 1 minuut, E2 na 5 minuten en de resterende
samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment E, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment E:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment E:
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment E:
Discussie en conclusie: Bij fluorescentie is de eerste piek heel klein, bij ongeveer 480 nm
(zie grafiek 3). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. Dit komt waarschijnlijk
doordat het eerste sample van experiment E meteen getrokken is, en het eerste sample bij
experiment A na n minuut, want de piek na n minuut van experiment E is ook ongeveer
bij 530 nm. De vermindering van seleen had daar dus geen invloed op. Op zich is het positief
dat we een piek hebben gekregen bij een lagere golflengte, maar de piek is helaas heel erg
klein. Bij experiment E is de piek van 40 minuten bij 580 nm, bij experiment A is de piek van
40 minuten bij 625 nm. Experiment E is dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel
mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.
We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met minder seleen
zodat we ook samples van lagere golflengtes konden trekken, maar dit is niet gebeurd. Er is
wel een piek bij een lagere golflengte maar dat komt omdat dat sample eerder getrokken
werd.
Vervolg: Het veranderen van de concentratie seleen zorgt er niet voor dat we meerdere
kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.
20-11-14
Uitvoerenden: Casper Didden en Lars Mitzer (synthese); Dylan Verstappen en Danil

Smeets (absorptie); Yoeri Beck en Loek Smits (fluorescentie)
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
F
:
5
2
m
g
s
e
l
e
e
n
Motivatie: Door halvering van de oorspronkelijke hoeveelheid seleen toe te voegen willen we
de groei van de quantum dots vertragen. Doordat de quantum dots zo in het begin langzamer
groeien kunnen we misschien een blauw sample trekken.
Opzet: standaard experiment, maar in plaats van 104 mg seleen werd 52 mg seleen
toegevoegd.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 11 monsters getrokken: nummers F0 tot en met F9.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample F0 werd getrokken na n
minuut nadat de seleen was toegevoegd, sample F1 na 5 minuten en de resterende samples
werden met intervallen van 5 minuten getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment F, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F (relatief):
Grafiek 2: Fluorescentie gelijke pieken

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F genormaliseerd op de
eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment F:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment F (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment F:
Discussie en conclusie: Bij fluorescentie is de eerste piek bij ongeveer 525 nm (zie grafiek
3). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van seleen heeft
dus niet voor een sample met een lagere golflengte gezorgd. Bij experiment F is de piek van
40 minuten bij 560 nm, bij experiment A is de piek van 40 minuten bij 625 nm. Experiment F is
dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te
synthetiseren.
We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met minder seleen
zodat we ook samples van lagere golflengtes konden trekken, maar dit is niet gebeurd.
Vervolg: Het veranderen van de concentratie seleen zorgt er niet voor dat we meerdere
kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
G
:
T
e
m
p
e
r
a
t
u
u
r
v
e
r
a
n
d
e
ri
n
g
:
c
o
n
s
t
a
n
t
2
3
0
Uitvoerenden: Loek Smits, Michiel Bevers en Romy Poorter (synthese), Romy Poorter
(fluorescentie analyse), Dylan Verstappen en Danil Smeets (absorptie analyse).
Motivatie:
- Bepalen wat de invloed is van de lagere temperatuur op de reactie
detecteren.
Opzet:
-
Een synthese uitvoeren met een constante temperatuur van 230C.

Analyses uitvoeren van de getrokken samples.
Resultaten:
Sample
G0
G1
G2
G3
G4
G5
G6
G7
G8
G9
G10
G11
Tijd
0
0,217
0,883
1,4
2
3
4
5
10
15
20
25
(min)
Er zijn in dit experiment 13 samples getrokken: nummers G0 t/m G12. In het begin zijn de
samples zo snel mogelijk getrokken waarna we na ongeveer 1 minuut om de minuut zijn gaan
meten. Toen we de 5 minuten hadden bereikt hebben we de samples om de 5 minuten
getrokken. Dit is ook te zien in onderstaande grafiek. De monsters zijn opgeborgen in de la
bestemt voor groep QD2.
Excel bestand: Te vinden op oase in de map meetgegevens onder de naam Resultaten
template G goed nog beter.
Details: bevinden zich in het labjournaal van Loek.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G:
G12
30
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment G:

Gecombineerde grafieken van gemeten absoptie bij experiment G:
Gecombineerde grafieken van gemeten absoptie bij experiment G (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment G:

In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten
We zien duidelijk dat in de grafiek met de relatieve gecombineerde
grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G, de piek van sample
G0 heel anders loopt dan de grafieken van de andere samples. Dit sample
is genomen op het moment dat de stockoplossing aan de driehalskolf is
toegevoegd. Er is op dat moment nog geen tijd geweest om de reactie te
laten verlopen dus het is wel logisch dat het sample op dat moment nog
niet fluoriseert. Dit verklaart dus de gekke lijn in de grafiek.
Als we de fluorescentiegrafieken van experiment G vergelijken met die van
experiment A, C, D, E en F, kunnen we daaruit opmaken dat de reactie bij
een lagere temperatuur (exp. G) trager verloopt. Als we bijvoorbeeld kijken
naar de samples die getrokken zijn na 5 minuten, zien we dat die piek zich
in exp. G bevindt bij ongeveer 550 nm. In exp. A bevindt die piek zich bij
575 nm. Bij experiment B bevindt de piek zich daarentegen bij 525 nm. Dit
spreekt onze verwachting dat de reactie langzamer zou gaan lopen dus
tegen.

We hadden verwacht dat de reactie met deze lagere temperatuur nu langzamer
zou verlopen. Dat klopt als we het experiment vergelijken met experiment A, C, D,
E, en F, maar niet als we het vergelijken met experiment B.

Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie bij lagere temperatuur.
Hierdoor kan een synthese bedacht worden waardoor we dichter bij het einddoel
komen.
Vervolg:
Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie bij lagere temperatuur,
kunnen we dit meenemen in onze beslissingen die we in de toekomst gaan nemen over de
syntheses. We zullen in onze overweging over de syntheses dus de temperatuur meenemen.
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
H
:
2
3
0
C
,
o
c
t
a
d
e
c
e
e
n
i.
p
.
v.
a
n
d
e
r
e
o
p
l
o
s
m
i
d
d
e
l
e
n
Uitvoerenden: Romy Poorter, Loek Smits, Michiel Bevers (synthese) Romy Poorter (analyse
fluorescentie) Danil Smeets en Dylan Verstappen (analyse absorptie).
Motivatie:
We willen door de temperatuur te verlagen proberen om blauw te krijgen. Door het andere
oplosmiddel proberen we te bekijken of we bepaalde kleuren krijgen die we kunnen
gebruiken.
Opzet: Temperatuur naar 230 graden, octadeceen in plaats van de andere oplosstoffen.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 13 monsters getrokken: nummers H0 tot en met
H12. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample H0 werd meteen
getrokken nadat de seleen was toegevoegd, sample H1 na 27 seconden, H2 na 50 seconden,
H3 na 1 minuut 10, H4 na 2 minuut 10, H5 na 3 minuten, H6 na 4 minuten, H7 na 5 minuten
en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment H, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Uitgewerkte resultaten:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment H:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment H (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment H:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment H (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment H:
Discussie en conclusie: Van de eerste 3 fluorescentie metingen loopt de grafiek (bijna) plat
over de x-as. Dit betekent dat er geen fluorescentie is. De samples waren ook kleurloos. De
eerste piek is bij ongeveer 500 nm (zie grafiek 1). Bij experiment A is de eerste piek bij
ongeveer 530 nm. De vermindering van temperatuur en een ander oplosmiddel hebben dus
niet voor een sample met een lagere golflengte gezorgd. Bij experiment H is de piek van 30
minuten bij 525 nm, bij experiment A is de piek van 30 minuten bij 625 nm. Experiment H is
dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te
synthetiseren.
We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met een lagere
temperatuur en een ander oplosmiddel zodat we ook samples van lagere golflengtes konden
trekken, maar dit is niet gebeurd.
Vervolg: Het veranderen van de temperatuur en oplosmiddelen zorgt er niet voor dat we
meerdere kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
I:
2
5
0
C
e
n
d
u
b
b
e
l
v
o
l
u
m
e
m
e
t
o
c
t
a
d
e
c
a
a
n
16-12-14
Uitvoerenden: Casper Didden en Lars Mitzer (synthese); Danil Smeets (absorptie); Yoeri
Beck (fluorescentie)
Motivatie: Door het zuiveren van de standaardsynthese hopen we een beter beeld te krijgen
over hoe onze deeltjes en nu echt uitzien. Ook willen we de eerste piek bij de fluorescentie
weg zien te krijgen. Deze deeltjes gebruiken we dus ook voor microscopie.
Opzet: standaard experiment, maar elk sample zuiveren.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 5 monsters getrokken: nummers I0 tot en met I4.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample I0 werd getrokken na n
minuut nadat de seleen was toegevoegd, sample I1 na 5 minuten en de resterende samples
werden met intervallen van 5 minuten getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment I, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment I:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment I (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment I genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment I:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment I (relatief):
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment I:
De tijd uitgezet tegen de breedte van de pieken bij experiment I:
Discussie en conclusie: Bij fluorescentie is de eerste piek bij ongeveer 528 nm (zie grafiek
3). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De zuivering heeft geen invloed op
de fluorescentie. Bij experiment I is de piek van 20 minuten bij 615 nm, bij experiment A is de
piek van 20 minuten bij 625 nm. Experiment I is dus geen grote verbetering wat betreft de
opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.
We hadden gehoopt dat bij de fluorescentie de eerste piek weg zou gaan. De piek was 4 keer
zo klein en dit is dus een grote verbetering.
Vervolg: Het zuiveren heeft dus een goede invloed op het verwijderen van de eerste piek.
10
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
J
:
2
5
0
C
e
n
d
u
b
b
e
l
v
o
l
u
m
e
Uitvoerenden: Romy Poorter en Michiel Bevers(synthese) Roos Krsschell en Yoeri Beck
(analyse fluorescentie) Danil Smeets (analyse absorptie).
Motivatie:
We willen de temperatuur lager houden tijdens reactie, maar op het begin wel hoog genoeg
om kiemen te vormen.
Opzet: Temperatuur naar 250 graden, na het toevoegen van de seleen op 310 graden
Celsius.
Resultaten:
Vergeleken met de andere proeven gaat hij een slomer.
Pieken Fluorescentie op de pieken genormaliseerd
Absorptie Grafieken J
Combineerde fluorescentiegrafieken van J
Discussie en conclusie: Vergeleken met de standaardsynthese gaat de reactie slomer en

vlak hij slomer af.
Ook dit de golflengte lager dan bij A. De hoogste intensiteit ligt op een later tijdstip bij A en bij
een hogere golflengte.
Vervolg: Door de temperatuur te verlagen kun je een rode kleur krijgen met een hogere
intensiteit, en de reactie gaat slomer en is makkelijker te stoppen om zo een bepaalde kleur te
krijgen.
11
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
K
:
2
5
0
C
e
n
d
u
b
b
e
l
v
o
l
u
m
e
m
e
t
o
c
t
a
d
e
c
e
e
n
Uitvoerenden: Casper Didden, Dylan Verstappen (synthese) Loek Smits (analyse
fluorescentie) Danil Smeets en Lars Mitzer (analyse absorptie).
Motivatie: Naar aanleiding van de resultaten bij experiment G, waarbij de temperatuur
gedurende de reactie op 230 graden gehouden is, wilden we kijken wat er zou gebeuren als
we de kiemtemperatuur wel naar de gebruikelijke 310 graden zouden brengen en gedurende
de reactie de temperatuur constant op 250 graden zouden houden. Dit is gelijk met
experiment J, maar bij dit experiment hebben we ook octadeceen toegevoegd om te kijken
wat voor invloed deze stof heeft op de reactie.
Opzet: Temperatuur naar 250 graden, de initile temperatuur op de reguliere 310 graden. 15
milliliter octadeceen is extra toegevoegd.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 12 monsters getrokken: nummers K0 tot en met
K11. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample K0 werd meteen
getrokken nadat de seleen was toegevoegd, sample K1 na 34 seconden, K2 na 1.11 minuten,
K3 na 1.43 minuten, K4 na 2 minuut 30 en de resterende samples werden met intervallen van
2.30 minuten getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment K, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Uitgewerkte resultaten:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K (relatief):
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K genormaliseerd op de

eerste piek:
Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment K:
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment K:
- In de genormaliseerde grafiek waarbij de hoogste toppen op dezelfde hoogte liggen,
nemen we een vreemde, schokkerige lijn waar. Deze lijn hoort bij het eerste sample,
K0. We kunnen verklaren dat deze lijn zo vreemd loopt omdat er nog geen quantum
dots waren gevormd na zon korte tijd. Hierdoor werd er eigenlijk niks gemeten,
waardoor een vreemde lijn ontstond. Deze verklaring wordt onderbouwd door de
gemeten absorptie, waarbij nauwelijks absorptie werd gemeten, wat erop duidt dat er
nauwelijks stof in zit. Dit verklaard ook waarom er in de grafiek van de gemeten
pieken bij fluorescentie tegenover de tijd een rare knik zit in het begin.
De invloed van de stof octadeceen zien we als de grafieken van experiment J
vergelijken met die van dit experiment. We zien weinig verschil in de steilheid en de
breedte van de grafiek. We kunnen met redelijk veel zekerheid zeggen dat de
condities bij beide reacties gelijk zijn gebleven, omdat we gewerkt hebben met grotere
hoeveelheden ten opzichte van de vorige reacties. Hierdoor kon de temperatuur beter
gemeten worden en makkelijker constant worden gehouden.
We hadden verwacht dat de reactie langzamer zou gaan ten opzichte van vorige reacties.
Ook hadden we verwacht dat octadeceen de reactie zou benvloeden, omdat er meer ruimte
is voor de quantum dots om te bewegen, waardoor ze minder snel zullen samenklonteren.
De reactie is langzamer gegaan dan bijvoorbeeld experiment A. We zullen de getrokken
samples onder de TEM moeten bekijken om te zien of de deeltjes minder zijn
samengeklonterd in vergelijking tot de vorige bekeken samples.
Vervolg: We moeten nog kijken naar de precieze invloed van octadeceen. Maar de lagere
temperatuur gedurende de reactie heeft wel invloed op de snelheid van de reactie.
12
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
L
:
a
f
g
e
k
o
e
l
d
a
a
n
d
e
l
u
c
h
t
Uitvoerenden: Loek Smits en Dylan Verstappen (synthese) Lars Mitzer en Romy Poorter
(analyse fluorescentie) Romy Poorter en Michiel Beck (analyse absorptie)
Motivatie: We willen weten hoe lang van tevoren we de reactie moeten stopzetten zodat we
kunnen controleren welke kleur we krijgen.
Opzet: Standaardsynthese afgekoeld aan lucht. Er zijn tijdens dit experiment 7 monsters
getrokken: nummers L0 tot en met L7. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2.
Sample L1 is getrokken na n minuut, L2 na 3 minuten en L3 na 5 minuten. Direct hierna is
de verwarmer uitgezet. L4 is getrokken na 6 minuten (mengsel was 200C), L5 na 8,5
minuten (150C), L6 na 11 minuten (100C) en L7 na 36 minuten (20C). Daarna is het
mengsel gezuiverd en gemeten, dit is L7 gezuiverd.
Resultaten: zie hieronder.
Excel bestand: Meetresultaten experiment H, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Grafiek 1: fluorescentie
Grafiek 2: fluorescentie gelijke pieken
Grafiek 3: fluorescentie genormaliseerd op piek 445 nm
Grafiek 4: absorptie
Discussie en conclusie: In grafiek 2 is te zien dat na 5 minuten de golflengte niet verandert.
Dat betekent dat de kleur niet veranderd is vanaf het moment dat de warmtebron is
weggehaald. In grafiek 3 is te zien dat de piek wel een klein stukje is opgeschoven.
13
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
M
Uitvoerenden: Lars Mitzer en Casper Didden (synthese) Lars Mitzer en Romy Poorter
(analyse fluorescentie) Roos Krsschell en Danil Smeets (analyse absorptie)
Motivatie: We willen weten hoe lang van tevoren we de reactie moeten stopzetten zodat we
kunnen controleren welke kleur we krijgen.
Opzet: Standaardsynthese afgekoeld met octadeceen. Er zijn tijdens dit experiment 6
monsters getrokken: nummers M0 tot en met M6. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor
groep QD2. Sample M1 is getrokken na n minuut, M2 na 3 minuten en M3 na 5 minuten.
Direct hierna is de verwarmer uitgezet. M4 is getrokken na 6:21 minuten (mengsel was
200C), M5 na 9:23 minuten (100C) en M6 na 49:40 minuten (20C). Daarna is het mengsel
gezuiverd en gemeten, dit is M6 gezuiverd.
Excel bestand: Meetresultaten experiment M, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Grafiek 1: Fluorescentie

Grafiek 3: Fluorescentie genormaliseerd op piek 445 nm
Grafiek 4: Absorptie
Grafiek 5: Absorptie relatief
Grafiek 6: Breedte van fluorescentie tegen de tijd
Resultaten en conclusie: In grafiek 2 is te zien dat na 5 minuten de golflengte niet verandert.

Dat betekent dat de kleur niet veranderd is vanaf het moment dat de warmtebron is
weggehaald. In grafiek 3 is te zien dat de piek wel een klein stukje is opgeschoven. M6
gezuiverd en genormaliseerd op de piek van 445 nm heeft natuurlijk niet zoveel zin omdat bij
de gezuiverde fluorescentie de piek bij 445 nm (die komt door de oplosmiddelen) veel kleiner
is. Daardoor is de piek van M6 gezuiverd in grafiek 3 zo hoog.c
14
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
N
Uitvoerenden: Loek Smits & Michiel Bevers (synthese) Loek Smits & Michiel Bevers (analyse
fluorescentie).
Motivatie: We proberen Groen te maken zodat we van deze synthese een synthesevoorschrift
kunnen maken.
Opzet: Temperatuur van 280 naar 250 graden, octadeceen toevoegen en de cadmium seleen
verhouding verlagen naar 2:1.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 8 monsters getrokken: nummers N1 tot en met N8.
Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample N1 werd meteen getrokken
nadat de seleen was toegevoegd, sample N2 na 30 seconden, N3 na 1 minuut, N4 na 3
minuten, N5 na 5 minuten. Na 5 minuten werd de oplossing afgekoeld. N6 werd getrokken na
6.5 minuut (200 graden), N7 na 17.5 minuut (100 graden), N8 na 36 minuten (kamer
temperatuur).
Excel bestand: Meetresultaten experiment N, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Grafiek 1: Fluorescentie genormaliseerd van 0 tot 1
Grafiek 2: Fluorescentie genormaliseerd op de piek op 445 nm

Grafiek 3: Golflengte tijd
Grafiek 4: Kleurcordinaten
Discussie en conclusie: Van de eerste 2 fluorescentie metingen (genormaliseerd op 445nm)

loopt de grafiek (bijna) plat over de x-as. Dit betekent dat er geen fluorescentie is. De eerste
sample was ook kleurloos. De eerste piek is bij ongeveer 450 nm (zie grafiek 1). Bij
experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van temperatuur en een
extra oplosmiddel hebben dus voor samples met een lagere golflengtes gezorgd. Bij
experiment N is de piek van 5 minuten bij 520 nm, bij experiment A is de piek van 5 minuten
bij 575 nm. Experiment N is dus een verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk
verschillende kleuren te synthetiseren.
In de kleurcordinaten is te zien dat de oplossing groen wordt. Het enige probleem is dat de
stof niet helemaal zuiver is.
We hadden gehoopt dat de quantumdots langzamer zouden groeien met een lagere
temperatuur en een ander oplosmiddel zodat we ook samples van lagere golflengtes konden
trekken. Dit is gelukt en het is nu mogelijk om een synthesevoorschrift te schrijven voor de
kleur groen.
Vervolg: Een synthese voorschrift schrijven voor groen.
15
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
O
16-12-14
Uitvoerenden: Yoeri Beck en Dylan Verstappen (synthese); Michiel Bevers (fluorescentie)

Motivatie: Met behulp van gegevens uit andere experimenten is een synthese opgesteld om
een oranje product te verkrijgen.
Opzet: De kiemtemperatuur is hetzelfde gebleven maar de oplossing werd afgekoeld naar
290 graden Celsius in plaats van 280. Ook is er 10mL octadeceen toegevoegd. Dit waren de
enige aanpassingen, voor de rest was de synthese standaard.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 11 monsters getrokken: nummers O1 tot en met
011. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample O1 werd meteen
getrokken. Na n minuut werd O2 getrokken, sample O3 na 2,5 minuten. O4 is getrokken na
5 minuten en 10 seconde, O5 op 6 minuten, O6 op 8 minuten, O7 op 10 minute, O8 op 11
minuten en 30 seconde. O9 is daarna getrokken op 15 minute, O10 op 25 minuten en O11
nadat het afgekoelt was.
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment O:
Grafiek 1
Gecombineerd
e grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment O (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment O genormaliseerd op de
eerste piek:
Grafiek 3
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment O:
Grafiek 4
De tijd uitgezet tegen de breedte van de pieken bij experiment O:
Grafiek 5
Discussie en conclusie: Het is ons gelukt om oranje te maken. De synthese is goed gelopen
en de gemaakte aanpassingen leverde het verwachtte product op.
16
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
Q
Vervolg: De andere kleuren proberen te maken.

Uitvoerenden: Casper Didden en Romy Poorter (synthese) Michiel Bevers en Romy Poorter
(analyse fluorescentie).
Motivatie: We willen een gele kleur maken zodat we voor deze kleur een synthesevoorschrift
kunnen opstellen.
Opzet: Bij dit experiment worden een paar aanpassingen gedaan aan de standaardsynthese.
De temperatuur van het reactiemengsel wordt op 280C gebracht en daarna constant
gehouden op 250C. De seleen-cadmiumverhouding wordt 2:1 en er wordt 10 ml octadeceen
aan het reactiemengsel toegevoegd.
Er zijn tijdens dit experiment 19 samples getrokken: nummers Q1 t/m Q19. Dezen bevinden
zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample Q1 werd na 40 seconden getrokken, Q2 na 2
minuten en vanaf dat moment werd er om de minuut een sample getrokken. Aangezien dit
best veel samples zijn, hebben we niet alle samples opgenomen in de grafieken maar een
selectie gemaakt.
Excel bestand: Meetresultaten experiment Q, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Geco
mbineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment Q:
Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment Q (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment Q genormaliseerd op de

eerste piek:
De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment Q:
De tijd uitgezet tegen de breedte van de fluorescentiepieken bij experiment Q:
Discussie en conclusie: De eerste piek is bij ongeveer 490 nm (zie grafiek 1). Bij
experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van temperatuur heeft
dus voor samples met een lagere golflengtes gezorgd. Bij experiment Q is de piek van 15
minuten bij 543 nm, bij experiment A is de piek van 15 minuten bij 610 nm. Experiment Q is
dus een verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te
synthetiseren.
In de kleurcordinaten is te zien dat de oplossing groen wordt. Dit is niet wat we wilden
bereiken, maar we kunnen uit het diagram wel afleiden dat het is gelukt om groen te maken.
Naar aanleiding van dit experiment gaan we dus een synthesevoorschrift opstellen voor de
kleur groen.
Ook is in het diagram te zien dat de meetpunten een hele mooie lijn beschrijven langs de rand
wat duidt op een zuivere kleur. De seleen-cadmiumverhouding zou volgens ons zorgen voor
meer zuiverheid en dit is ook wat we hebben bereikt.
Vervolg: Een synthese voorschrift schrijven voor groen
17
E
x
p
e
ri
m
e
n
t
R
Uitvoerenden: Casper Didden & Romy Poorter (synthese) Romy Poorter & Michiel Bevers
(analyse fluorescentie).
Motivatie: We proberen Geel te maken zodat we van deze synthese een synthesevoorschrift
kunnen maken.
Opzet: Temperatuur van 280 naar 250 graden, octadeceen toevoegen en de cadmium seleen
verhouding hetzelfde houden namelijk 4:1.
Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 10 monsters getrokken: nummers R1 tot en met
R10. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample R1 werd een minuut
nadat de seleen was toegevoegd getrokken. Daarna zijn er om de 2 minuten samples
getrokken.
Excel bestand: Meetresultaten experiment R, te vinden op oase in de map meetgegevens.
Grafiek 1: Fluorescentie genormaliseerd van 0 tot 1
Grafiek 2: Fluorescentie genormaliseerd op de piek op 445 nm
Grafiek 3: Golflengte tijd
Discussie en conclusie: De eerste piek is bij ongeveer 500 nm (zie grafiek 1). Bij experiment
A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van temperatuur heeft dus voor
samples met een lagere golflengtes gezorgd. Bij experiment R is de piek van 15 minuten bij
560 nm, bij experiment A is de piek van 15 minuten bij 610 nm. Experiment R is dus een
verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.
In de kleurcordinaten is te zien dat de oplossing geel wordt. Dit is wat we wilden bereiken en
nu kunnen we dus een synthesevoorschrift opstellen voor de kleur geel. We hadden gehoopt
dat de quantumdots langzamer zouden groeien met een lagere temperatuur en geel zou
bereiken.
Vervolg: Een synthese voorschrift schrijven voor geel.

Groepslogboek Tot en Met Q Zonder P

Transféré par

Informations du document

Copyright

Formats disponibles

Partager ce document

Partager ou intégrer le document

Options de partage

Avez-vous trouvé ce document utile ?

Ce contenu est-il inapproprié ?

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Groepslogboek Tot en Met Q Zonder P

Transféré par

Droits d'auteur :

Formats disponibles

College van Bestuur

Den Dolech 2, 5612 AZ Eindhoven

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Experiment B: standaard synthese

Experiment C: hoeveelheid ODPA gehalveerd

Experiment D: hoeveelheid ODPA verdubbeld

Experiment G: Temperatuurverandering: constant 230C

2 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

3 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

4 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

5 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A (relatief):

6 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

7 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

8 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A genormaliseerd op de

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment A:

10 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Verwijzing naar gegevens:

Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Klopt het met je verwachting?:

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:

12 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

13 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

14 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B:

15 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B:

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B (relatief):

17 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B genormaliseerd op de

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment B:

19 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Verwijzing naar gegevens:

Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Klopt het met je verwachting?:

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:

21 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

22 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

23 Groepslogboek groep 2 / Versie

Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

24 Groepslogboek groep 2 / Versie