Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
10 ெதாடர்கள்
ஒருநாள் நான் அவாிடம் ேகட்ேடன். ”56 வயதிலும் என் மனம் மற்றும் உடல் இரண்டிலும் ெபாங்கும்
காமத்ைத அடக்க முடியவில்ைலேய, என்ன ெசய்ய?’’ என்று ேகட்ேடன். அப்ேபாது அவர் காம
சூத்திரம், பிரம்ம சூத்திரம் என்ற இரண்டு வாழ்க்ைக முைறகைளப் பற்றி ெபாிய ெலக்சர் அடித்து
விட்டு, பூண்டு, ெவங்காயம், இஞ்சி, மிளகாய், உப்பு, அைசவம், மது எல்லாவற்ைறயும் விலக்கினால்
காமம் விலகும் என்றார். ஐேயா சாமி, இது நம்மால் ஆகாது; இனிேமல் இது ேபான்ற வில்லங்க
விஷயங்கைள இவாிடம் ேகட்கக் கூடாது என்று நிைனத்து ஓடி வந்து விட்ேடன்.
இெதல்லாம் ஒரு பக்கம் இருக்க, நான் ஓர் எழுத்தாளன் என்ற வைகயில் எனக்ெகன்று ேதசேமா,
மதேமா, ஜாதிேயா எதுவும் கிைடயாது. இைதச் ெசான்னவன் எனக்கு 2000 ஆண்டுகள் முந்திப்
பிறந்த ஒரு கவிஞன். ெபயர் கணியன் பூங்குன்றன். ‘யாதும் ஊேர யாவரும் ேகளிர்’ என்றான்
அவன். எனக்கு எல்லா ஊரும் ெசாந்த ஊர்தான். எல்லா மக்களும் உறவுக்காரர்கேள. அப்படிப்
பார்த்தால் எல்லா ேதசங்களும் எனக்குச் ெசாந்தமானேத. ஒரு எழுத்தாளன் என்பவன் ஒரு
பறைவையப் ேபால் இருக்க ேவண்டியவன்.
ஓர் எழுத்தாளேன இப்படி என்றால்,முற்றும் துறந்த ஒரு முனிவன் எப்படி இருக்க ேவண்டும்?
அதனாேலேய நித்யானந்தாின் பிைரேவட் அைடயாளத்தில் என்ைனப் ேபான்ற ஒரு சுதந்திரமான
எழுத்தாளைன அைடக்க முயலாதீர்கள் என்ேறன். அவருைடய ேகாட்பாடுகள் எதுவும் எல்ேலாருக்கும்
ெபாதுவானதாக இல்ைல. இதுபற்றிப் பிறகு பார்ப்ேபாம்.
ேபாகட்டும். மார்ச் 3ஆம் ேததி காைலயில் அவந்திகாவுக்கு ேபான் ேபாட்டு ‘உடேன கிளம்பி ஓடி
வந்து விடு’ என்ேறன். ‘அய்ேயா, ெவளியில் பத்திாிைகக்காரர்களும், ேபாலீசும் இருக்கிறார்கள்;
அவர்கள் என்ைன கும்பேமளா யாத்திைரக்கு வந்த பக்ைத என்று நிைனப்பார்களா அல்லது ேவறு
மாதிாி நிைனப்பார்களா? வம்ேப ேவண்டாம். எல்ேலாரும் கிளம்பும்ேபாது நானும் கிளம்புகிேறன்’
என்றாள். ஆனால், அந்த எல்ேலாருைடய கணவன்மார்களும் எழுத்தாளர்கள் அல்லேவ? இப்ேபாது
அந்த சாமியாைரப் பற்றி நான் எழுதும் விஷயங்கைள ைவத்து அவர் உன் உயிருக்கு ஹானி
ஏற்படுத்தி விட்டால் என்ன ெசய்வது?
நான் ெசான்னது அவளுக்குப் புாியவில்ைல. அப்படிெயல்லாம் ெசய்து விட மாட்டார் என்றாள். யார்
கண்டது? ஊருக்ெகல்லாம் பிரம்மச்சாியத்ைதப் ேபாதித்து விட்டு நடிைகேயாடு படுக்ைகயில் புரண்டு
ெகாண்டிருந்த சாமியார் ேவறு என்ன பாதகத்ைதெயல்லாம் ெசய்யமாட்டார் என்று யாருக்குத்
ெதாியும்? இனிேமல் அவந்திகாவிடம் ேபசிப் பயனில்ைல என்று என் ெபங்களூர் நண்பர்
ராேகஷுக்கு ேபான் ெசய்ேதன். அவரும் அவருைடய ேதாழியும் ெசன்று அவந்திகாைவ அைழத்து
வர ேவண்டும் என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேடன். ஒரு ெபண்ைண ஆபத்திலிருந்து மீட்டு வர ெவறும்
ஆண் மட்டும் ேபாதாது என்று என் மனம் ேயாசித்தது. ராேகஷும் ேதாழியும் ெபாிய நிறுவனம்
ஒன்றில் உயர் பதவியில் இருப்பவர்கள். சட்ெடன்று விடுப்பு கிைடக்காது. இருந்தாலும், அைதப்
ெபாருட்படுத்தாமல் கிளம்பினார்கள். ெபங்களூர் நகாிலிருந்து பிடதி ஆசிரமம் ஒரு மணி ேநர கார்
பயணத்தில் உள்ளது.
ஆனால், அப்ேபாது என்ைனத் ெதாடர்பு ெகாண்ட அவந்திகா ெசான்ன ஒரு விஷயம் என்ைன அந்தப்
பதற்றமான ேநரத்திலும் ெநகிழச் ெசய்தது. ”ராேகைஷ திரும்பிச் ெசன்றுவிடச் ெசால்லுங்கள்.
என்ேனாடு கும்பேமளாவுக்குக் கிளம்பிய 300 ேபைரயும் விட்டு விட்டு என்னால் தனியாக ெவளிேய
வர முடியாது. அது அதர்மம்...’’
ெதா
(ெத ாடரும்
டரும்)