misdaad
Dutroux-slachtoffers Julie, Melissa, An en Eefje:
“De rijkswacht wist w
De rijkswacht wist in 1996 zeer goed waar Marc Dutroux de
ontvoerde meisjes Julie en Melissa vasthield, maar liet ze
doelbewust zitten. Zo werden later ook An en Eefje
slacht­offer. Het staat te lezen in een nieuw boek.
V
Tekst: René De Witte
oor wie dacht dat we het
onderhand wel hebben ge­
had met Marc Du­troux, zijn
er nu ineens twee nieuwe
boeken. Ten eerste zijn er
de memoi­res van Mi­chel
Bourlet, de openbare aanklager in het onder­
zoek naar Dutroux. En ten tweede is er het
boek van gewezen rijks­wach­ter Marc Tous­
saint. Hij voerde in de brigade van Ukkel
ooit verscheidene zedenonderzoeken, maar
moest telkens weer vaststel­len hoe die door
zijn oversten werden gedwarsboomd, hoe
nota’s werden te­gengehouden of hoe pv’s op
mysterieuze wijze ver­dwenen.
Precies omwille van zijn kennis over zeden­
zaken, werd Toussaint op een bepaald mo­
ment op informele wijze, dus na zijn uren,
gevraagd te assisteren in het Dutroux-onder­
zoek. Toen dat zijn oversten ter ore kwam,
zou hem dat zuur opbreken. Nadat hij meer­
maals werd be­lemmerd in zijn werk, nam hij
ontslag bij de rijks­wacht en werd hij een van
de drijvende krachten achter de Witte Comi­
tés. Vandaag stelt hij zich de vraag of hijzelf
– en wij met z’n allen – des­tijds niet over de
hele lijn zijn gemanipuleerd in het dossier-
Du­troux. Ongetwijfeld, aldus de auteurs.
Ook de parle­mentai­re onderzoekscommissie
zou gerold zijn. En nog geen klein beetje. Bij
hun analyse over de rol van de rijkswacht,
baseerden de com­mis­sieleden zich op een
rapport van het Comité P, de politiewaak­
hond. Dat rapport verzweeg echter in­formatie
die zeer belastend was voor de rijkswacht,
zodat de com­missieleden niet tot de waar­
heid konden komen. Operatie Manipu­latie
was geslaagd. Dat is althans wat Toussaint
en zijn co-auteur Xavier Rossey onomwon­
den stellen.
Ze wijzen daarbij op documenten die tot nog
toe niet waren bekend, of niet goed zijn ge­
lezen. Die stukken werden pas in 2000 –
dus na de com­missie – door de rijks­wacht
aan de onderzoeksrechter overhandigd en
aan het dossier toe­gevoegd. Ze zijn verstopt
tussen de tiendui­zenden pagina’s van het
52 l P-magazine 30.03.2010
Steunbetuigingen voor
de families van An,
Eefje, Julie en Melissa.
dossier. De auteurs vonden ze op de vier
dvd’s die naar aanleiding van het proces-
Dutroux aan de advocaten werden overhan­
digd.
Niemand op het proces die nog echt aan­
dacht be­steedde aan de rol van de rijks­
wacht. De onderzoekscommissie had im­
mers de officiële waarheid geschreven: de
rijkswacht had weliswaar fouten begaan,
achter de rug van onderzoeksrechter Conne­
rotte observaties opgezet van Dutroux en in­
formatie achtergehouden. Maar dat werd
allemaal toegeschreven aan de oorlog met
de gerechtelijke politie. De rijks­wacht had
de pluimen van een opheldering op eigen
hoed willen steken. Meer moest men er niet
achter zoeken.
De informant
De analyse van de auteurs begint in de zomer
van 1993. Dutroux heeft net een gevangenis­
straf voor zedenfeiten met meisjes achter de
rug. Een informant vertelt de rijkswacht dat
Dutroux van plan is om meisjes te ontvoeren December 1995 Dutroux wordt in verband
en bij hem thuis in Marcinelle een schuil­­- met een diefstal aangehou­den. De onder­
kel­der aan het inrichten is om er die meisjes zoeksrechter beveelt de politie om een huis­
in te ver­stoppen. De rijkswacht voert daarop zoeking te verrichten bij Dutroux. Maar dan
observaties uit. duikt Michaux op. Hij wil koste wat het kost
24 juni 1995 Julie en Melissa worden ont­ het huiszoekingsbevel te pakken krijgen, wat
voerd. De informant duikt weer op en herin­ hem ook lukt. De huiszoeking zal op 13 de­
nert de rijkswacht aan zijn eerdere verklarin­ cember door de rijkswacht gebeu­ren, maar
gen. Aan rijkswachter René Michaux vertelt die verzwijgt aan de onderzoeksrechter dat
hij dat Dutroux hem geld had aangeboden om men dat zal doen in het kader van Julie en
meisjes te helpen ontvoeren. Als de rijks­ Melissa. Michaux begeeft zich sa­men met
wacht Julie en Melissa willen vinden, moeten een slotenmaker en drie collega’s naar het
ze naar Marcinelle, zegt hij. huis. Hoewel hij van de informant moet weten
Augustus Er wordt binnen de rijkswacht dat daar een schuilkelder is, vindt hij de
meermaals gefaxt en verga­derd over de ont­ meisjes niet. Bijzonder vreemd, zo schrijft
voering van Julie en Melissa en de mogelijke ook Bour­let in zijn boek.
be­trokkenheid van Dutroux. Tegen de onder­ MICHEL BOURLET: “Als je verdwenen meis­
zoeksrechter wordt evenwel niets gezegd. Die jes zoekt in het huis van een verdachte die
heeft de naam Dutroux nog niet gehoord. Op voordien al zwaar is veroordeeld voor ver­
23 augustus worden An en Eefje ontvoerd. De gelijkbare feiten, én van wie je weet dat hij
rijkswacht doet nieuwe observaties onder de kan recidiveren en schuilplaatsen kan bou­
codenaam Othello. Opnieuw wordt niets ge­ wen, dan verzegel je dat huis niet na een kort
meld aan de on­derzoeksrechter. onderzoek van twee uur en na het verzamelen
aar de meisjes zaten”
Marc Dutroux
op zijn proces.
“Rijkswachter Michaux schreef al over de
stemmen van Julie en Melissa twee
dagen vóór Dutroux bekende.”
Auteurs Marc Toussaint
(links) en Xavier Rossey.
van enkele spo­ren. Nee, dan moet je door­
gaan, desnoods de hele nacht, om be­slissende
indicaties te kunnen vinden. En die waren er
in over­vloed.”
MARC TOUSSAINT: “Het pv dat Michaux
over de huiszoeking zal schrij­ven, is vals. Tot
tweemaal toe schrijft hij dat hij de kel­der be­
zocht in aanwezigheid van de slotenmaker.
Maar die zal later verklaren dat Michaux in
z’n eentje naar de kelder ging. De slo­tenmaker
was slechts heel even in de kelder om Dutroux
een zaklamp te geven. Uitgerekend op dat
moment hoorde de man de stemmen van
twee meisjes, ze kwamen van vlakbij. Hij
hoorde Michaux roepen: ‘Zwijg!’ Dan niets
meer. Michaux zal in zijn pv geen letter schrij­
ven over de stemmen. Dat is niet toevallig.
Volgens mij wist hij dat het de stemmen
waren van Julie en Melissa.”
De datum van het pv
Begin 1996 wordt Dutroux vrijgelaten. Julie
en Melissa zijn dood. Op 28 mei wordt Sa­
bine ontvoerd, op 9 augustus Laetitia. Deze
keer hebben getuigen een bestelwagen ge­
zien en een deel van de nummer­plaat ont­
houden. Het is de wagen van Dutroux. Voor
het eerst heeft Bourlet de naam. Hij beveelt
een huiszoeking in Marcinelle, met een
speurhond. Op 13 augustus gaat Michaux
opnieuw naar de kelder. Hij vindt niemand.
TOUSSAINT: “Het ongelooflijke is dat men
in december 1995 een vi­deocassette vond
met beelden van Dutroux die de kelder aan
het in­richten was. Michaux had die beelden
gezien. Hij wist dat er een kelder was!”
BOURLET: “Niemand heeft me ooit een ant­
woord kunnen geven op het volgende raad­
sel: hoe komt het toch dat de speurhond ken­
nelijk niets rook tijdens de huiszoeking in
Marcinelle waar Laetitia al vier dagen vast­
zat, terwijl hij enkele minuten later als een
gek naar de achterbank stormde van de witte
bestelwagen waar Laetitia vier dagen eerder
hooguit een uur had op gezeten?”
TOUSSAINT: “Niet vergeten: bij de huiszoe­
king was Bourlet niet aanwezig. De hond had
zogezegd niets geroken en dus had hij eigen­
lijk Du­troux kunnen vrijlaten, hetgeen de
rijkswacht allicht hoop­te. Toen de hond de
wagen besnuffelde, was Bourlet er wel. En
nu rook hij Laetitia ineens wél. Dat zegt ge­
noeg, niet? Nu was hij zeker: Dutroux had
ermee te maken. Die werd twee dagen lang
non-stop verhoord, tot hij op 15 augustus de
schuilplaats toonde en Sabine en Laetitia le­
vend werden gevonden.
»Toen wij de stukken nog eens grondig
bekeken en de pv’s van Michaux herlazen,
viel ons oog op iets waar wij, en eigenlijk ie­
dereen, zo vaak over had gekeken: de datum,
15 augustus! Voor het eerst schrijft Michaux
over de stemmen in de kelder. Hij schrijft dat
hij niet kon weten dat het de stemmen waren
van Julie en Me­lissa. De datum is belangrijk,
want op dat moment heeft Dutroux nog geen
bekentenissen afgelegd over Julie en Melis­
sa. Dat doet hij pas de 17de. Michaux schrijft
het dus twee dagen vroeger, op een moment
dat niemand geacht is te weten dat ook Julie
en Melissa door Dutroux werden ontvoerd.
Nog maar eens een bewijs dat Mi­chaux, en
dus de rijkswacht, al in december wist waar
de meisjes zaten.
»Wat ook opvalt: het pv-nummer
100014/1996. Dat is een nummer uit de
maand januari en werd geopend in verband
met Julie en Melissa. Maar zijn pv is van au­
gustus. Is hij in januari aan een pv begon­nen
dat hij niet heeft afgewerkt? En werd het
nummer door het in­for­maticasysteem van de
rijkswacht in augustus automatisch weer op­
geroepen? Mogelijk. Of is het, zoals wij in­
middels vernamen, veel erger? Volgens onze
bronnen werden na de ontdekking van Sabi­
ne en Laetitia verscheidene rijkswachters
opgeroepen om ‘s nachts oude pv’s te her­
schrijven. De rijkswacht wilde zich indekken.
Zijn er twee pv’s geschreven met hetzelfde
nummer? Dat zou heel erg zijn.
»Ik spreek uit mijn ervaring als ex-rijks­
wachter. Mijn over­sten waren bij zeden­
onderzoeken in de eerste plaats behept met
in­formatievergaring over de deelnemers. Dat
was ook met Dutroux het geval. Men voerde
observaties uit enkel om te achter­ha­len wie
bij Dutroux pornocassettes kwam kopen. En
daarom liet men de meisjes zitten. Had men
ze bevrijd, dan waren ook An en Eefje niet
gestorven. Dat zijn vier doden, hè? Om de
aandacht af te lei­den en de commissie en de
publieke opinie te misleiden, heeft de rijks­
wacht ook nog die fantastische, maar totaal
verzon­nen X-dos­siers de wereld ingestuurd.
Pure manipulatie!”
Toch maar een nieuwe onderzoekscommis­
sie? p
Michel Bourlet, De Jacht op de
Wolven / Zijn Verhaal Over de
Zaken Cools, Dutroux en Fourni-
ret, Borgerhoff & Lamberigts,
278 blz., 19,95 euro.
Marc Toussaint & Xavier Rossey,
Tous Manipulés? / Avant, Pen-
dant, Après l’Affaire Dutroux,
Bernard Gilson Editeur,
290 blz., 18 euro.
30.03.2010 P-magazine l 53