SPORT VOLLEYBAL

Weekendreportage

HET BELANG VAN LIMBURG

ZATERDAG 16 EN ZONDAG 17 JANUARI 2016

S18

VOLLEYBAL SPORT

HET BELANG VAN LIMBURG

ZATERDAG 16 EN ZONDAG 17 JANUARI 2016

Woensdag: Tours VB - Noliko Maaseik (Champions League)

Ik ben dominant, hyper en chaotisch

If you have a problem, if no one else can help, maybe you can hire...
the A-Team. Zo begon The A-Team, de immens populaire tv-serie uit
de jaren 80. Hannibal, B.A., Murdock en Face losten alle problemen
op. Een beetje zoals Vital Heynen (46) in het volleybal. Zit je als club
in de rats, dan moet je de Maaseikse puinruimer inhuren. Na knap
werk bij Duitsland, Ankara en Bydgoszcz haalt Heynen nu ook het
Franse Tours uit het slop. De Limburger bracht de Franse club in een
mum van tijd van een degradatieplaats naar de top vijf en kan
woensdag doorstoten naar de volgende ronde van de Champions
League. Mits winst tegen... Noliko Maaseik. Zijn Maaseik. Het is de
eerste keer dat ik een match met inzet tgen Maaseik speel. Een
heel vreemd gevoel, bekent Heynen.

S19

In Duitsland heb ik
ooit een scout geweigerd
omdat zijn auto
een warboel was.
Twee chaoten bij
elkaar, dat werkt niet

Succescoach

VITAL HEYNEN

Vital Heynen

speelt woensdag met

Tours voor het eerst
tegen zijn Maaseik

Van onze verslaggevers Jrgen Schrooten en Serge Minten in Tours

Even lijkt onze afspraak met Heynen in Tours nog in het honderd te
lopen. Terwijl we nog maar net in
Hasselt vertrokken zijn - we hebben hooguit 60 van de 625 kilometers afgelegd - komt er plots een
smsje binnen. Van Vital Heynen.
Ter info: onze vlucht in Ajaccio is
voorlopig voor onbepaalde duur uitgesteld. Ondertussen al drie uur vertraging. Ik vermoed dat we vanavond wel terug zijn, maar garanderen kan ik dat niet. Slik. Wat nu?
Onze weg toch maar voortzetten
en hopen dat ze toch snel aan
boord mogen, gokken we. Een
goeie gok. Twee uur later volgt een
nieuw smsje. We gaan aan boord.
Oef.
Rond 15.30u parkeren we onze
wagen op de parking van het Palais des Sport in Tours. Aan de buitenkant een oude betonnen blok,
verre van uitnodigend. Maar
langs de binnenkant best een gezellige hal, die plaats biedt aan
3.000 toeschouwers. Op het secretariaat kijken ze vreemd op wanneer er twee Belgische snuiters binnengewandeld komen. Een interview met Heynen? Oei, de ploeg is
nog maar net terug. Ze zijn nog
eerst even naar huis, over een uur
hebben ze training.
Een half uurtje later komt Heynen
de zaal binnen. We gaan eerst
nog trainen, daarna heb ik tijd zat
voor jullie. Ik zit hier toch op mijn
eentje, zegt hij. Maar eerst moet
ik mijn spelers nog een donderspeech geven.
Een donderspeech, na een 0-3-zege in Ajaccio? Ah ja. Ze hebben
zes maal op rij gewonnen. Nu is
het ht moment om mijn spelers
op hun fouten te wijzen. Ik doe dat
steeds na een zege. Nooit na een
nederlaag, want dan duw je hen alleen maar dieper in de put, zegt
Heynen, die er een heel eigengereide visie op nahoudt.
Een uurtje na de training trekken
we met Heynen naar een Italiaans
restaurant in het prachtige centrum van Tours. Een lekkere pasta, een mooi uitzicht op het in de
Franse driekleur verlichte stadhuis en een spraakwaterval aan de
andere kant van de tafel. Wat wil je
nog meer.
Ik zie dat je je goed voorbereid
hebt, merkt Heynen op. Een
hele vragenlijst. Mooi gestructureerd. Maar je weet toch dat structuur en Heynen niet samengaan.
Ik heb het zogenaamde Reiss-profiel eens op mij laten toepassen.
Daaruit bleek dat ik drie grote eigenschappen heb. 1. Ik ben dominant. 2. Ik kan niet stilzitten, ik

ben hyper. En 3. Ik ben chaos. Ik

hou ervan dat dingen door elkaar
lopen. Daarom neem ik altijd een
assistent die wel gestructureerd is.
In Duitsland heb ik ooit een scout
geweigerd omdat zijn auto een
warboel was. Twee chaoten bij elkaar: dat werkt niet. Samengevat:
vergeet dus maar een goed gestructureerd gesprek (schatert).
Je hebt met Duitsland begin deze
maand heel nipt de kwalificatie
voor Rio gemist. Hoe hard is dat
aangekomen?
Heynen: Vier jaar geleden hebben
we ons met 20-18 in de tiebreak geplaatst voor de Spelen. Deze keer
gingen we met 14-16 onderuit in de
tiebreak. Tegen wereldkampioen
Polen, nadat we in set vier een
matchbal lieten liggen. Dan heb je
gefaald qua resultaat, want je verliest, je mist Rio. Maar als je het
grote verhaal bekijkt, hebben we
allesbehalve gefaald. Dit Duitsland hoort op de Spelen thuis. Alleen heeft het systeem ons genekt.
Vier jaar geleden mochten nog zeven Europese ploegen deelnemen
aan de Spelen, nu slechts vier. En
helaas zijn we op plek vijf gestrand. Natuurlijk doet dat pijn.
Vooral omdat dit het einde van
een generatie is. Dat was misschien
wel het meest emotionele aspect
na die nederlaag. Het besef dat dit
- na vier jaar keihard werken - het
einde van een groep is. Dit was
voor mij het meeste emotionele afscheid ooit van een groep. In de
kleedkamer zijn er dan ook heel
wat tranen gevloeid. Bij mij ook,
ja.
Voor jou is het dus einde verhaal
bij Duitsland?
Mijn contract loopt tot eind augustus. De kans dat ik een nieuw
project voor vier jaar start, is hl
klein. Het is tijd voor verandering.
Niet zozeer voor mezelf, maar wel
voor Duitsland.
Waren de Spelen in Londen het
absolute hoogtepunt met Duitsland?
Dat was uniek. Maar ht hoogtepunt was toch die bronzen medail-

De nationale ploeg is
een interessante groep,
die volgens mij nog niet
het maximale getoond
heeft. Ik sta dus open
voor een gesprek
Vital Heynen

Vital Heynen heeft tot eind dit

seizoen een contract bij Tours:
Op korte termijn zie ik me niet
terugkeren naar Maaseik. Zelfs
op lange termijn twijfel ik eraan.
Maar zeg nooit nooit. FOTO SERGE MINTEN
Vital Heynen voor het stadhuis van
Tours, verlicht in de kleuren van
de Franse vlag. FOTO SERGE MINTEN
le op het WK in 2014. Het was de
eerste medaille voor Duitsland in
44 jaar. Dat gevoel bezorgt me nu
nog steeds kippenvel.
Intussen ben je aan de slag bij
Tours. Wat opvalt in je trainerscarrire: je wordt telkens als
puinruimer binnengehaald. Tot
nog toe lukte het je steeds om je
teams weer terug naar de top te
brengen. Wat is jouw geheim?
Goh, een echt geheim is er niet. Ik
denk wel dat ik best iets van volleybal ken (lacht). Toen het me de
eerste keer lukte om een ploeg uit
de problemen te halen, dacht ik
nog dat het geluk was. Intussen
ben ik elf jaar bezig als coach. En
ik heb elk jaar een prijs gewonnen.
Mijn systeem werkt dus. Weet je,
het is een vicieuze cirkel. Als je gelooft in je concept en het lukt, dan

zal je volgende ploeg ook sneller in

dat concept gaan geloven. In
Duitsland was het niet simpel om
iedereen te overtuigen van mijn
ideen. Wat komt die pipo hier allemaal vertellen? Daar was het kantje boord om mijn aanpak verkocht
te krijgen. Maar het lukte. In Ankara kreeg ik mn aanpak sneller
erdoor. Bij Bydgoszcz nog sneller
en nu in Tours geloven mijn spelers
er meteen in.
Je hebt inderdaad een aparte
visie. Alle grote coaches stellen
het teambelang voorop. Behalve
jij. Ik heb je ooit horen zeggen:
Het individu is belangrijker dan
de ploeg. Leg eens uit?
Eigenlijk is dat toch simpel. Alle
mensen zijn verschillend. Dus
hebben ze ook allemaal een andere aanpak nodig. Fysisch, volleybaltechnisch en mentaal. Mijn visie wordt nog niet echt aanvaard.
Maar dat geeft niet. Ik weet dat ik
een speciaal geval ben. Ik ben ooit
eens gaan spreken op de voetbalbond. Samen met Georges Leekens en Hans Van Breukelen (exkeeper van PSV en Nederland,
nvdr). 600 trainers zaten er in de
zaal. Van Breukelen kwam voor
mij. Hij voerde er een show op:
een flitsende uiteenzetting, maar
zonder inhoud. Toen was het

mijn beurt. Mijn eerste vraag: wie

vindt dat de uitspraak never change a winning team een goede uitspraak is. Alle handen de lucht in.
Dat is een klote uitspraak riep ik.
Als je pas wisselt als je verliest, is
het te laat. Dat kan iedereen. Je
moet anticiperen, je moet wisselen voordat iemand in de fout
gaat. Wie dat kan, is een goeie
coach.
Even terug naar Tours. Had je
verwacht dat je hier zon start
zou nemen?
Nee, zes op zes had ik niet verwacht. Met drie op zes zou ik al
content zijn geweest, want dan waren we weg uit die degratiezone.
Nu beginnen ze hier weer over de
titel te spreken. Straf, hoe het in
drie weken tijd helemaal kan omslaan. Weet je wat me het meest
deugd deed? Onze zege tegen
Trentino in de Champions League. In mijn laatste twee jaar bij
Maaseik heb ik vier keer tegen
Trentino, de beste ploeg van de
wereld, gespeeld. Twee keer hebben ze ons de weg naar de Final
Four geblokkeerd. Terwijl we er
telkens maanden keihard mee bezig waren geweest. Nu kom ik bij
Tours. En na twee dagen voorbereiding kloppen we Trentino. Dat
is het mooie aan sport.

Hoe lang loopt je contract bij

Tours?
Ze wilden me voor anderhalf
jaar, maar daar heb ik voor bedankt. Ik wou alleen tot einde seizoen tekenen. Ik zit nu op een
kruispunt: wat ga ik doen na
Duitsland? Ga ik links of rechts?
Ik weet het nog niet.
Is dat niet duidelijk? Je zal
Dominique Baeyens opvolgen als
bondscoach van Belgi.
Ah, dan weet jij blijkbaar meer. Ik
heb in het verleden al meermaals
aangegeven dat ik ooit trainer van
Belgi wou worden. Toen ik de
laatste keer met Duitsland tegen
Belgi speelde, waren vijf basisspelers jongens die nog onder mij gespeeld hebben. De huidige groep
begint nu een heel mooie leeftijd te
hebben. Het is een interessante
groep, die volgens mij nog niet het
maximale getoond heeft. Ik sta
dus open voor een gesprek (knipoogt).
Belgi coachen, is dat nog
specialer dan Duitsland coachen?
Ja. Op de Spelen in 2012 in Londen ben ik met de Duitsers het stadion binnengewandeld. Als laatste. Het was mooi, maar ik ben
geen Duitser. Ik miste die emoties.

Als ik dat gevoel echt wil beleven,

dan moet ik als Belg de Spelen halen.
Je hebt al in veel toplanden
gewerkt. Droomt je nog van de
Italiaanse competitie?
Itali is de bakermat van het volleybal. Dat staat bovenaan op
mijn bucket list. Mijn Italiaans? Is
goed genoeg, door zelfstudie. Als
het moet, kan ik er morgen beginnen.
Je hebt sinds 2012 veel in het
buitenland gewerkt. Nu weer bij
Tours. Zeggen je vrouw en
kinderen dan niet: niet opnieuw?
Nee. Tours is ook het einde van
de wereld niet. In oktober heb ik
een aanbieding gehad uit Iran.
Van een ploeg tegen de Afghaanse
grens. Ik vond dat een mooie challenge, maar mijn vrouw vond dat
ik dat niet kon maken. Vooral
voor haar gemoedsrust. Dat is
nogal een onstabiele regio, ze wou
niet in angst thuis zitten.
Jouw Noliko Maaseik vaart
intussen al een paar jaar door
woelige wateren. Zelfs in eigen
land is het niet meer dominant.
Verrast je dat?
Dat is een netelige vraag... Het irriteert me wel. Een minder sei-

zoen, zonder prijs, vind ik niet zo

erg. Maar een lange periode zonder succes, is erger. Dan begin je te
vrezen voor het voortbestaan van
de club, voor de lange termijn.
Kan Maaseik zich nog herpakken,
kan het de oude glorietijden weer
doen herleven?
Ja. Ik ben blij dat er nu - met Daniel Castellani - weer een topcoach is. Een jaar geleden heeft
Maaseik me advies gevraagd. Ik
zei toen: haal een topcoach. Ik heb
toen namen doorgegeven. Maar
daar zijn ze niet op ingegaan. Ik
ga hier niet beweren dat de vorige
coaches slecht waren. Verre van.
Maar de spelers moeten geloven
dat ze een topcoach hebben.
Nieuwe, onbekende coaches hebben tijd nodig om dat vertrouwen
op te bouwen. Dus moet je ie-

In oktober heb ik een

aanbieding gehad uit
Iran. Ik vond dat een
mooie challenge, maar
mijn vrouw vond dat
ik dat niet kon maken
Vital Heynen

mand binnenhalen waarvan iedereen meteen zegt: wauw, wat een

straffe coach.
Hebben ze jou ook al gevraagd
om terug te keren?
Dat is al wel eens gebeurd, ja.
Maar het is te vroeg voor mij. Op
korte termijn zie ik me niet terugkeren naar Maaseik. Zelfs op lange termijn twijfel ik eraan. Maar
zeg nooit nooit.
Woensdag speel je met Tours
tegen Maaseik. Het is de eerste
keer dat je tegen Noliko speelt,
niet?
Ik heb ooit met Ankara eens een
oefenmatch tegen Maaseik gespeeld. Maar dat telt niet. Dit is
inderdaad de eerste keer. Heel
speciaal. Ik moet eerlijk toegeven: als Tours me gevraagd had

voor de heenmatch in Maaseik,

dan had ik wellicht nee gezegd. In
Maaseik, tegen Maaseik. Nee,
dat had ik niet gekund. Dat ligt
gevoelsmatig te moeilijk. Maaseik is een heel groot hoofdstuk uit
mijn leven.
Jullie liggen op schema voor
kwalificatie voor de volgende
ronde, Maaseik heeft een groot
mirakel nodig. Op papier zijn
jullie sterker, niet?
Hier ga ik tactisch antwoorden:
Maaseik is sterker dan ons. Wij
hebben een goeie ploeg met veel
mogelijkheden, maar we zijn geen
uitzonderlijke ploeg.

Het is intussen al 21.00u voorbij.

Na een laatste koffie en thee maken we ons op voor een terugrit
van 625km richting Hasselt. Ik
denk dat je genoeg informatie
hebt. Als je daar geen twee paginas mee vol krijgt, dan ben je een
slechte journalist, grapt Heynen
nog.
De gesprekspartner viel wel wat
tegen. Hij had weinig te vertellen,
geef ik een plaagstoot terug.
Ik weinig te vertellen? Jij bent de
eerste die dat zegt, schatert Heynen.