Considrase que un animal est en perigo de

extincin cando hai poucos exemplares da sa

especie no mundo. Por exemplo, son animais
en perigo de extincin a guia imperial, o oso
pardo ou o lince ibrico.
As causas deste fenmeno son diversas. Unha
delas a accin do home coa caza ou a
alteracin do medio. Ademais, hai causas
naturais como os cambios de clima aos que
algns animais non son capaces de adaptarse.
Actualmente, o nmero de animais en perigo
de extincin est en aumento e necesario
tomar conciencia do problema e poerlle freo.

KEVIN DOMNGUEZ CHAVES. 6A.

Al menos, foron contabilizados 57 exemplares de Leopardo

de Amur, considerado o felino salvaxe mis raro do planeta
en peligro de extincin debido a caza e a prdida do seu
hbitat natural.
Cada un dos felinos representa un inapreciable tesouro e
non soamente para nos zologos, senn para toda a
humanidade. Durante anos, os bilogos instalaron nos
bosques as fototrampas, ademais de investigar as sas
pegadas.
Lara Cacabelos Viitez.

Balea Vasca

Nome comn: Balea vasca.

Nome cientfico: Eubalaena glacialis.
Mamfero mario de gran tamao, mide de 14 18
metros e pesa entre 50 56 toneladas. De cor negro
cunha mancha branca no ventre. Este Balnido presenta
unha mandbula superior moi arqueada, con largas
barbas, sen aleta dorsal e remos redondos. Presentan un
sante en forma de cornos de cor amarillento e recuberto
de percebes. Solitaria ou en parellas desplzase
lentamente pero capaz de saltar fra da auga, e antes
de sumerxise deixa ver o seu rabo. Habita en augas
ocenicas alonxadas da costa, salvo na poca de

reproducin que se acercan costa e a mido

concntranse nas augas someras e baas. Alimntanse
filtrando as augas superficiais.
As principais ameazas da balea vasca son os
enredamentos nas artes de pesca, as colisins con
embarcacins, o uso ilegal de dinamita para levantar os
bancos de peixes, afectando aos fondos marios e aos
cetceos que son sensibles as ondas snicas; uso de sonar
e outras actividades humanas que afectan a
comunicacin das baleas e orientacin; a contaminacin
por derivados de petrleo e plsticos flotantes; o
reducido tamao das poboacins que provocan que a
variabilidade xentica sea moi baixa, causando menores
tasas de fertilidade, fecundidade e supervivencia das
cras; ocupacins das lagoas someras e baas de
reproducin por portos.
As solucins serian: proteccin estricta da especie,
reducin dos vertidos de petrleo e plsticos ao mar,
proteccin das zonas de cra, prohibicin e reducin da
pesca nocturna de arrastres de parella e evitar o uso de
artes de pesca onde a mido se enredan as baleas.

Alejandra Cacabelos Prieto. 6A

Cerceta comn

Nombre comn: Cerceta comn.

Nombre cientfico: Anas crecca.
o pato mis pequeno de Europa, con 3438 cm de lonxitude, 53-59 cm de
envergadura e s 270-394 g de peso. O
macho desplega un colorido moito mis
vivo e chamativo que o da femia.
Encntranse en ras, estuarios, lagoas e
embalses de interior con abundante
vexetacin acutica. En Galicia abunda
como invernante de decembro a febreiro.

As principais ameazas de esta especie son a

degradacin do hbitat, a alteracin das
comunidades vexetais acuticas, a caza e a
recoleccin de ovos e as molestias humanas
derivadas das actividades de recreo ao aire
libre.
Para a sa conservacin sera necesaria a
evaluacin das poboacins nidificantes
presentes, diversas obras de saneamento
para mellorar a calidade da auga dos seus
hbitats e un control mis exhaustivo da
sa caza.

Nome comn: galpago europeo.

Nome cientfico: emysorbicularis.
un quelonio de caparazn lixeiramente curvado, sen
quillas nos adultos; cun espaldar que xeralmente negro
con debuxos raiados ou punteados amarelos, anda que hai
individuos que teen o espaldar claro con debuxos negros;
o peto moi variable. Os adultos miden uns 15 cm, as
femias son mis grandes ca os machos. Habita en medios
acuticos naturais e artificiais, con abundante cobertura
vexetal e escasa corrente. unha especie oportunista, que
se pode alimentar de invertebrados, anfibios, carroa e
vexetacin.
As ameazas que sofre o galpago europeo son: a
destrucin, degradacin, contaminacin e fragmentacin
do hbitat; a captura de exemplares para vender como
animais de compaa e para o consumo alimentario;
alteracin do rxime hdrico por sobreexplotacin dos
acuferos e introducin de especies exticas invasoras (ex:
tartaruga de florida, cangrexo roxo americano, visn
americano, etc.) que desprazan s especies locais. Os
galpagos adultos presentan poucos predadores ao chegar
a etapa adulta, sen embargo, os xuvens e neonatos son
fcilmente cazados por peixes exticos (ex: black-bass,
lucio), raposos, xabals, texns, nutrias, meloncillos e
aves acuticas. As femias corren o risco ser cazadas
durante as migracins nidificatorias. As ratas poden matar
ou mutilar galpagos durante a hibernacin, ademais de
exercer unha gran presin predadora sobre os nidos. Esto
indcanos que a conservacin dos adultos moi importante
para que esta poboacin non se extinga. Outro problema
do galpago europeo que as femias teen unha madurez

sexual tarda, e que en pocas desfavorables non se

reproduce (incluso aos), polo que a sa tasa de
crecemento poboacional moi baixa, por este motivo as
pobacins teen unha tasa de recuperacin moi baixa ante
os
impactos
negativos no
seu
hbitat.
Solucins: Concienciacin social e informacin sobre o
galpago europeo, para que a xente valore esta especie e a
respete, proteccin legal e evitar na medida do posible as
alteracins do hbitat (evitando a sobreexplotacin dos
acuferos e das especies invasoras, intentando eliminalas
do
medio).
A conservacin do galpago europeo acta como unha
especie paraugas porque conleva a conservacin dos
humedais, favorecendo a conservacin de toda a flora e a
fauna dos humedais, que son lugares de gran inters
ecolxico.

LIBLULA

Nome comn: Liblula.

Nome cientfico: Gomphus graslini.
Insecto odonato de coloracin xeral amarelo-verdoso negro. Lonxitude do abdomen
de 34 a 37 mm en machos e 34 a 38 mm nas femias. Distnguense doutras especies do
mesmo xnero polas las negras do costado, cunha cresta dorsal netamente marcada e
das anchas bandas sobre o episternito mesotorcico. As patas son negras, con s das
bandas amarelas lonxitudinais nos fmures. As larvas desarrllanse nas augas de menos
correntes dos ros, con fondos terreosos ou areosos; prefiren os tramos de augas
soleadas e mrxenes sombrias, nos que non se produce estiaxe das augas. Os adultos s
voan en xuo e xullo cerca das beiras dos ros, pousndose s veces nos bancos de area
ou pedras das ribeiras. Distribucin limitada ao sur de Francia e algunhas zonas
aisladas da Pennsula Ibrica.
Trtase dunha especie rara e pouco frecuente, ameazada fundamentalmente pola
destrucin do hbitat, debido a contaminacin urbana ou agrcola, ou ben as obras do
encauzamiento dos ros.
Polo tanto, como posibles medidas de conservacin
contaminacin das augas e as modificacins do cauce.

pdense citar e evitar a

Alejandra Cacabelos Prieto. 6A.

A GUIA REAL.

As guias adultas teen a cabeza e a nuca cubertas con plumas e de cor

marrn amarillento. O rabo escuro. As patas son amarelas, o iris de cor
avel e o peteiro e as unllas negras.

Cuando voa lonxe ou directa a un pousadoiro bate as s profunda e

poderosamente. Dcese que a mis elegante de todas as grandes
guias e que mantn o ritmo e un perfecto control das sas accins
anda co mis forte vento.

A guia real vive con preferencia en zonas montaosas, pero non

infrecuente en lugares de baixa altitude, ocupando pramos, de monte
baixo e zonas despoboadas.

Como todos os paxaros, sente preferencia por determinados lugares e

pousadoiros, ben sexa unha rama seca dunha rbore, unha repisa dun
cortado rochoso ou a cima dun penedo.
A alimentacin da guia real moi variada porque a pesar de mostrar
unha gran preferencia polos mamferos, non desdea paxaros de
calquera tamao, nin sequera insectos; frecuente a sa presencia
sobre a carroa, en especial de animais silvestres .
A guia real unha especie eminentemente sedentaria e a mesma
parella ocupa durante anos unha amplia zona que constitue o seu
territorio e que pode alcanzar unha superficie extraordinariamente
extensa. Aqu desenvolve todas as sas actividades a parella.
Probablemente en zonas rochosas e chs, unha parella ocupa moito
menor extensin en montaas e soamente unha pequena porcin de
terreo descuberto usada para a caza.

A proteccin mxima desta especie na Pennsula Ibrica necesaria. A

este respecto, estmase que a guia real quizais sexa a ave de presa que
experimentou unha maior regresin.

Lara Cacabelos Viitez. 6A

O lince ibrico e vive no bosque

mediterrneo cerrado , en zonas moi
restrinxidas da Pennsula Ibrica.
O lince caza coellos que representan o
90% da sa dieta.

Na maiora dos casos, o lince ibrico

e moi solitario. un cazador xil.
Cando as temperaturas mximas
soben, os linces pasan moito tempo
en descanso. Durante o inverno, o
lince pode ter actividade as 24 horas
do da.
A poca de apareamento comeza en
xaneiro e febreiro. O lince, a pesar de
ser un animal de hbitos solitarios,
nesta poca do ano adoitan estar co
seu compaeiro/a.
As principais ameazas especie son a
mortalidade,
especialmente
por
vehculos pero tamn pola caza
furtiva,
Paula Dacosta Dios. 6A

Nome comn: pardela balear.

Nome cientfico: puffinusmauretanicus.
Ave pelgica que ania exclusivamente nas covas
e buratos dos acantilados das Illas Baleares. Os
adultos teen un corpo curto (uns 38 cm de
lonxitude) estreito, e alas rxidamente extendidas
(uns 89 cm de envergadura). A parte superior de
color pardo e a parte inferior gris. A parte inferior
do rabo de color oscuro. Teen hbitos
estrictamente marios fra das colonias de cra,
alimentndose maioritariamente sobre a plataforma
continental. Realiza grandes migracins tras a cra,
abandonando o mediterrneo na maiora dos casos,
atravesando o estreito de Xibraltar cara ao golfo de
Biscaia, alcanzando algunhas aves do sur de
Escandinavia e das costas atlnticas do noroeste de
frica. Actualmente hai unhas 2000 parellas
reproductoras.
As principais ameazas da pardela son: a recoleccin
e captura para consumo humano (actualmente
escaso), a depredacin por mamferos introducidos
na isla como son as ratas, xinetas e gatos,
contaminacin por hidrocarburos dos medios
marios, captura accidental en artes de pesca
(palangres), falta de alimento pola sobreexplotacin
costeira, destruccin de hbitats por construccins
humanas e molestias humanas en colonias de
reproduccin.

Posibles solucins: vixiancia e prevencin do

expolio das colonias, eliminacin das especies
invasoras, utilizacin de artes de pesca menos
agresivas para as pardelas, proteccin legal,
campaas de informacin e sensibilizacin da
poboacin para que respecten as pardelas.