48 PS INTERVIEW

ZATERDAG 30 JULI 2016 HET PAROOL

Over Obama, Trump

laat mij maar vertellen
Via zijn schoonfamilie ziet journalist Michiel Vos (Terzake,
RTL Late Night) veel meer van de Amerikaanse politiek dan
gewone journalisten. Op een partijtje van de Kennedys in
2004 was ik echt nog een toerist.
tekst en foto Maartje van Hoek

Het is dag twee van de Democratische conventie in Philadelphia en de Nederlander Michiel Vos (45) is vanochtend
vanaf het chique Le Meridien hotel met een heuse motorcade richting het Wells Fargo stadion gereden. Hij reed in
een colonne van zes autos, met enkele motoragenten
voorop. De autos zijn tot aan de conventie-arena gereden,
waar een skybox wachtte met uitzicht op het podium.
Dat privilege is niet voor iedere journalist weggelegd.
Sterker: de overige 14.999 journalisten die op de conventie aanwezig zijn deze week komen vrijwel allemaal met
de metro ($2,25 voor een enkeltje) naar Broad Street. Of
misschien per Uber. Hun verslagen tikken ze vanuit een
perstent, waar op dag n van de conventie het regenwater met bakken tegelijk naar binnen komt.
Vos komt niet in de mediatenten. De Amsterdamse journalist woont in New York en trouwde in 2005 met Alexandra Pelosi, documentairemaker voor betaalzender HBO
en de dochter van Nancy Pelosi. Nancy Pelosi is de minderheidsleider in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, voormalig Voorzitter van het Huis en een bekende
Amerikaanse politicus wier vader afgevaardigde was in
het Huis namens Maryland. Bovendien is ze deze week als
supergedelegeerde gemachtigd om haar stem uit te brengen op Hillary Clinton (of Bernie Sanders). Vos, zijn vrouw
en hun twee zoontjes Thomas en Paul hebben daarom een
vloerpas; een op elke conventie gewilde pas waarmee je in
het hele stadion kunt rondlopen.
Voor het gesprek met Het Parool komt Vos naar het Xnity Center, op het terrein van de Democratische conventie. In een kleine eetzaal zitten Amerikanen naar een tvscherm te kijken waarop de conventie wordt uitgezonden.
Ach, zo zit je er dan dus bij, zegt Michiel Vos grappend.

U bent journalist, maar bezoekt de conventie met

schoonfamilie. In welke functie bent u hier?
Als familielid. Mijn hele schoonfamilie is hier. Alexandra
en haar zussen, hun kinderen. Het is voor ons een familiefeest. We komen op allerlei bijzondere plekken, zoals vanochtend nog op een ontbijt voor de gedelegeerden van Californi. Daar zou ik als Nederlandse journalist nooit
binnenkomen.

Toch heeft u dinsdag nog een livegesprek gevoerd

met Amsterdam voor RTL Late Night.
Ik moet dat uit elkaar houden. Ik ben hier als gast van
mijn schoonmoeder. Alle deuren gaan hier voor ons open
en iedereen roept: Hey, Nancy. Toen ik in mijn eentje
richting de plek liep waar ik live ging voor RTL Late Night,
moest ik plots overal mijn accreditatie laten zien. Ik
moest door de security alsof je een vliegtuig binnenstapt.
Dat heb ik nooit als ik met mijn schoonfamilie rondloop.
Kunt u uw werk als onafhankelijk journalist goed uitvoeren als u op een conventie de gast bent van uw schoonmoeder, een prominente Democraat?
Dat kan. Amerikaanse politici weten hoe het spel in elkaar steekt. Bovendien ga ik mijn schoonmoeder niet live
in een interview allerlei lastige vragen stellen. Al zou ze
dat niet raar vinden, want zij weet als politicus dat scherpe vragen beantwoorden bij haar werk hoort.
Gebruikt u uw connecties om interviews te regelen met
politici die normaal voor buitenlandse journalisten onbereikbaar blijven?
Nee, want daar zou ik weinig mee opschieten. Ik kan op
een fundraiser wel aan Obama vragen of ik hem mag interviewen, maar dan zegt hij toch: Natuurlijk! Gaan we
regelen. En dan komt er vervolgens niets van, want dan
zegt zijn persteam alsnog nee. Of ik krijg twee minuten
om met Bernie Sanders te praten, dat schiet toch niet op?
Ik heb mijn les geleerd. Ik heb een paar keer geprobeerd
mijn connecties te gebruiken, maar als ze merken dat
ik uit Nederland kom, gaat het gesprek niet door. Bovendien houd ik veel meer van verhalen vertellen. Op televisie ga ik live, en begin ik gewoon te praten. Over Michelle
Obama, over Donald Trump. Laat mij maar vertellen. Bovendien weet ik veel meer over de Amerikaanse politiek
dan de gemiddelde journalist.
Hoe bedoelt u?
Als ik met mijn schoonfamilie op zon conventie rondloop, zie en hoor ik meer dan een reguliere verslaggever.
Ik leer dingen die je niet in The New York Times leest.
Kunt u een voorbeeld geven?
Wij gaan elk jaar naar het verjaardagsfeest van Joe
Biden. Daar zijn dan ook alle broers van Biden, en die lijken allemaal op elkaar. Een stel gezellige Ieren. Iedereen
kent elkaar. Op de conventie in 2004 in Boston stonden we
op het partijtje van de Kennedys. Er werden grappen gemaakt, want mijn vrouw had voor ik haar kende weleens
een date gehad met een Kennedy. Ik dacht: wat gebeurt
hier? Daar was ik echt nog een toerist. Nu weet ik hoe de
lijntjes lopen. Obama bijvoorbeeld, die komt echt uit een
andere politieke clan dan de Pelosis en de Kennedys.
Leest u Nederlandse kranten, volgt u het nieuws in
Nederland?
Nee, dat zou ik wel moeten doen.
Waarom doet u het dan niet?
Het interesseert me niet. Ik weet dat ik hier blijf wonen.
En Nederlanders houden van alles wat in Amerika gebeurt. Amerika is mijn business, daar verdien ik mijn
geld mee. Op een conventie als deze wil ik ook bij de
Amerikanen blijven. Ik ben hier als schoonzoon. Maar
ik gebruik alles wat ik zie in mijn verhalen.

U bent Amerikaan en stemt op de Democratische kandidaat. Stellen uw opdrachtgevers weleens vragen over uw
uitgesproken politieke kleur en de connectie met uw
schoonfamilie?
Ik zie mensen in Nederland wel eens op Twitter roepen
dat het niet deugt wat ik doe. Maar ik weet zeker dat Terzake (Het Belgische equivalent van Nieuwsuur, red.) mij
juist belt vanwege mijn schoonfamilie. Omdat ik door alles wat ik in mijn familie meemaak, veel meer extra lagen
kan aanbrengen in een verhaal. Want ik zie die lagen van
dichtbij.
In een verkiezingsjaar is in Nederland meer interesse in
Amerikaans nieuws dan in de andere drie jaar. Wat doet u
als de verkiezingen achter de rug zijn?
Ik geef lezingen over Amerika bij bedrijven in Nederland. En ik ben producer voor mijn vrouw. Zij heeft net
een lm uit over geld en politiek, money en politics.
Uw vrouw werd (ook in Nederland) bekend dankzij de documentaire Journeys with George, een portret van George Bush tijdens zijn verkiezingscampagne in 2000. Zouden jullie met Trump of Clinton zoiets kunnen doen?
Ik denk wel met Trump. De klik tussen Alexandra en
George Bush was geweldig. Hij mocht dat kleine meisje
uit een linkse, elitaire familie heel graag. Ze kenden elkaar bovendien. En dat zie je in de documentaire. Bush
was in die documentaire enorm zichzelf. Ontspannen,
grappig. Dat is cruciaal. Veel Amerikanen die ik spreek
zeggen dat Trump in zijn campagne geen toneelstukje
speelt, dat hij echt is zoals je hem ziet. Hij straalt uit dat hij
niet te koop is. Want hij is al rijk. Ik weet niet of dat klopt,
want ik heb hem nog nooit ontmoet. Zijn dochter wel,
Ivanka. Ik zat laatst naast haar tijdens een diner.
Dan belt zijn vrouw Alexandra vanuit de skybox. Are you
okay? vraagt Vos. Dan: Ja, ik kom eraan. Hij hangt op.
Heb je genoeg zo? Ik moet ervandoor.
Dezelfde avond gaat de familie Pelosi naar een feest met
Italiaanse Amerikanen, onder meer de gouverneur van
New York, Andrew Cuomo. Maar eerst nadert het moment
dat Hillary Clinton de meerderheid van de stemmen in het
Wells Fargo Center krijgt. Daarmee is zij de eerste vrouwelijke presidentskandidaat van een grote partij. Daar met
ik bij zijn. Hier wordt geschiedenis geschreven.

Als ik met mijn schoonfamilie

op zon conventie rondloop,
leer ik dingen die je niet in
The New York Times leest

PS 49

HET PAROOL ZATERDAG 30 JULI 2016

Opgebiecht
Leermeester: Max Westerman.
Hij nam me mee naar mijn eerste
politieke bijeenkomst, in 2000 in Michigan. Een campagnebijeenkomst
van Al Gore. Hier werd mijn interesse
voor Amerikaanse politiek gewekt. En
zag ik de film van Alexandra (nu zijn
vrouw) en durfde ik haar aan te
spreken toen ze in De Balie kwam.
Zonder Max was ik haar nooit tegengekomen.
Beste in uw vak: Anderson Cooper
van CNN. Die stelt zulke fijne vragen,
heel open en los. So, can she still
win? Zo makkelijk. Hij gaat zitten en
hij lult.
Slechtste in uw vak: Geraldo Rivera
van Fox News. Die eikel met dat snorretje. Max Westerman zegt altijd: In
Amerika wordt de beste, maar ook
de slechtste televisie gemaakt.
Beste advies ooit gekregen: Dont
matter the question, just give him your
answer. Met andere woorden: weet
wat je wilt zeggen, en zeg dat. Ook al
is het geen antwoord op de vraag.
Amerikanen kunnen zichzelf heel
goed verkopen.
Slechtste advies ooit gekregen: Al
het advies dat je naasten je geven net
voordat je live gaat. Mijn moeder zei
een keer iets ongelukkigs, ik weet niet
precies wat, vlak voor ik een VPRO
avond presenteerde in Rotterdam.
Het was de eerste keer dat ik zoiets
deed. Haar opmerking zat me zo
dwars, dat ik de avond niet goed
begon.

CV

Geboren 19 december 1970

Opleiding rechten, politicologie, UvA
Loopbaan advocaat, vanaf 2000 stagiair bij Max Westerman in New York.
Daarna o.a.: Goedemorgen Nederland, EenVandaag en RTL Late Night.
Ook docu My America (VPRO).