Naomi Wijnen, s1390422

30/03/2016

Assignement 6
Stolcke, V. (1995) Talking Culture New Boundaries, New Rhetorics of Exclusion in
Europe Current Anthrropology 36-1: 1-25.
In haar artikel concludeert Stolcke dat het moderne culturele fundamentalisme ten opzichte
van traditioneel racisme oud en nieuw is. Het is oud in de manier waarop het voortrekt op de
onopgeloste tegenstrijdigheid in de moderne conceptie van de natiestaat tussen een
organistische en voluntaristische idee van verbondenheid. Het is nieuw in de manier waarop
het bijdraagt aan de bewering dat verschillende culturen niet verenigbaar zijn doordat het
onvermogen van communiceren met andere culturen inherent is in de menselijk natuur
(Stolcke 1995: 1). Ze doet dit door een vergelijking te maken tussen het immigratiebeleid van
Engeland en Frankrijk en hoe dezen door de jaren heen zijn veranderd (Stolcke 1995: 9-11).
Over racisme versus cultureel fundamentalisme zegt Stolcke dit: They have in common that
they address the contradiction between the modern universalist notion that all humans are
naturally equal and free and multiple forms of sociopolitical discrimination and exclusion,
but they do so differently. Both doctrines derive their argumentative force from the same
ideological subterfuge, namely, the presentation of what is the outcome of specific politicoeconomic relationships and conflicts of interest as natural and hence incontestable
because it, as it were, "comes naturally." (1995: 7).
Lentin, A. (2000) Race Racism and Anti-Racism: Challenging Contemporary
Classifications Social Identities 6-1: 91-106.
In haar artikel pleit Lentin voor een nieuwe interpretatie voor de classificerende concepten die
binnen de studie van ras, racisme en anti-racisme worden gebruikt (Lentin 2000: 91).
Racisme en discriminatie moeten worden teruggebracht naar het politieke domein, hiervoor is
aandacht voor de contextuele transformaties nodig. Racisme, de mogelijkheden van antiracisme en de algemene stemming van multiculturalisme moeten elk opnieuw geanalyseerd
worden in een context waar herkenbare culturele verschillen belangrijker worden in de
queeste naar identiteiten (Lentin 2000: 93). In haar artikel legt ze nadruk op de artikelen van
drie belangrijke auteurs: Pierre-Andr Taquieffl, Etienne Balibar en Paul Gilroy. Drie
belangrijke punten die worden gemaakt: 1) om tot een begrip te komen van de structurele
embeddedness van racisme in de westerse maatschappijen is een historisch perspectief voor
nodig, 2) door een lijn te trekken tussen het oude (biologische) racisme en het nieuwe

(culturele) racisme ontkent het punt dat de aversie van verschil leidt tot racisme en 3) een
afschaffing van het begrip ras als een concept is voorgesteld in een periode waarin
intermengeling tussen verschillende etnische groepen groeit, maar racisme toch blijft bestaan.
Een herkadering van anti-racisme als een politiek project wat direct tegen de structuren ingaat
is nodig om racistische discoursen te vermijden die identiteiten, maatschappijen, cultuur en
traditie benadrukken en intersectionaliteit en politiek verwaarlozen (Lentin 2000: 104-105).
The aim today is not to talk about the racialised. Rather, the leadership by black and ethnic
minority people of organisations reecting their concerns becomes a norm that may help
towards accepting non-whiteness or ethnic difference as a fact of life rather than an
anthropological category (Lentin 2000: 104).
Lentin, A. (2005) Replacing Race, Historicizing Culture in Multiculturalism Patterns of
Prejudice 39-4: 379-396.
In haar artikel probeert Lenin de geschiedenis van de discourse van culturalisme na de
Tweede Wereldoorlog te ontrafelen. Cultuur wordt nu gebruikt om verschillen tussen groepen
mensen te verklaren en te onderscheiden. Lentin focust zich op hoe het concept cultuur het
concept ras verving na de Holocaust (Lentin 2005: 379). Om het huidige debat over
multiculturalisme te kunnen conceptualiseren, is het belangrijk om de termen in een breder
politieke en historische kader te zetten. Vooral het culturalisatie van politiek die de naoorlogse
periode in het westen markeert en de niet te ontwarren relatie dit heeft met racisme in de
moderne geschiedenis. Lentin gebruikt in haar artikel de betekenis die UNESCO gebruikt in
de anti-racisme beleid. Ze suggereert dat zicht op de geschiedenis van anti-racisme projecten
licht kan geven aan de kunstmatige natuur tussen de scheiding van cultuur en ras en
invloed kan geven op de manier hoe wij terug kijken naar de ontwikkeling van
multiculturalisme (Lentin 2005: 380-381).
In addition, today, the increasing control over asylum and immigration has led to the
criminalization of migrants and a public acceptance that their detention and deportation is
necessary for the protection of national interests. Nevertheless, these state policies are
accompanied by a declared commitment by governments to tackling racism, which brings
about a situation in which - despite all evidence to the contrary - the belief that racism exists
outside of the state and that, therefore, immigration policies are not racist but merely common
sense has become ingrained in the contemporary western consciousness (Lentin 2005: 383).