#TaongGra

saProject
#SharingIs
Caring
#10-18-16

#TheLunetaParkRe
members
REACTION PAPER
JOHN CEDRIC G. NAVAL
BSBA-HRDM 3-6D

Taong grasa means a homeless rugged beggar with lots of dirt all over
his body sleeping anywhere... Along the street, in the park and even on the
garbage, eating the leftover food he could find in the garbage. And never
takes a bath. GOD BLESS THIS KIND OF PEOPLE.
Halos naging parte na sila ng imahe ng bansa na to. Hindi na kakaiba
ang ganitong tanawin. Matatagpuan na rin natin sila halos sa bawat sulok,
bawat kalsada, bawat eskinita. Ano nga bang dahilan kung bakit sila
nandyan? Pa'no nga ba sila matutulungan ng gobyerno? Tama nga ba na sa
gobyerno lang tayo umasa?
Kaya nga ba silang tulungan? Ano bang pwede nating itulong? Nila, hindi
natin. Ikaw, hindi iba. Ano nga bang natin? Ano nga ...

Kapus-palad sa kaliwa, pulubi sa kanan. Kalabit dito kalabit doon. Ate,

Kuya, palimos po ang kadalasang mga maririnig natin sa mga taong kapos
at mga palaboy sa daan. Nakakainis, oo pero ang punto ay, handa ka bang
tunulong at pagmalasakitan ang mga kapos na ito? Maski ako, nung una di
ko

alam

paano

sila

i-aaproach

pero

once

nalaman

mo

na

ang

pinagdadaanan nila sa buhay, maiintindihan mo rin at mahahabang ang

iyong damdamin sa kanilang sitwasyon.
Si Ate Marilou. 5 taon na sya sa Maynila. Tubong Pangasinan.
Napadpad siya sa Maynila dahil naglayas daw siya sa kanila. Panganay siya
sa limang magkakapatid. Di niya na kinaya ang bigat ng obligasyon sa
pamilya niya kaya naisipan nyang umalis at magpunta ng maynila. Ngunit sa
kasamaang palad ay eto sya ngayon, nagpapalaboy laboy. Akala niya'y
matatakasan nya ang bigat at hirap ng buhay sa kanila ngunit, lumabas pa
na mas dumoble pa ang pasanin nya sa buhay. Isang kahig isang tuka, isang
sulyap sa mga basurahan para makakain, ika-nga ni Ate Marilou. Tanging
hiling nya lang s buhay ay bago siya mamatay ay mapatawad nawa siya ng
magulang nya at ng mga kapatid niya sa pag-iwan niya sa obligasyon bilang
panganay.
Eto naman si Kuya Norberto. Hindi siya tubong lugaw. Tubong Nueva
Ecija siya. Ang takbo naman ng kanyang kwento ay dahilan sa kahirapan ng
buhay sa pagsasaka. Wala daw siyang pagaaring mga lupain sa Nueva Ecija,
isa lamang siyang tagapag-alaga ng mga pananim doon. Dulot na rin ng mga
sunod sunod na bagyo na dumaan sa Pilipinas, medyo nadehado at
nakaranas ng lugi sa mga sinasaka ni Mang Norberto. Dahil dito, naisipan
nyang makipagsapalaran sa Maynila at iwan ang kanyang pamilya. Noong
una ay medyo maayos ayos pa. Nakahanap sya ng trabaho bilang tagahugas sa isang restawran. Ayon sa kanya di siya nagtagal doon. At ang
perang kinita nya ay ginamit nyang upang mapadal sa pamilya nya sa Nueva
Ecija at nang mailuwas nya na rin ang mga ito. Sino nga ba naman ang
makakapagsabi ng takbo ng buhay. Medyo naging maalat ang buhay nila

Maynila. Halo 5 buwang walang trabaho si Mang Norberto at halos 5 buwan

ding panaka-naka ang kanilang kain. Pero sa ngayon ay nakaisip ng maaring
pagkakitaan sila Mang Norberto, ang magparenta ng Sapin sa mga magpipicnic sa Luneta. Although di masyado kalakihan ang kita at kung minsan
nga'y wala talaga, okay naman daw.
Alam kong mahirap makipagsalamuha sa mga taong grasa, taong
dugyot at mga taong walang ligo. Pero, isang salita lang naman ang nais nila,
ang makaramdam ng MALASAKIT mula sa iba. Ang makaramdam na may iba
pa palang taong handang tumulong at magbigay ng ligaya, saya, at pag-asa
sa kanila.