Aung Way - Building of Fifth United Burma

Building of Fifth United Burma
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း
ေအာင္ေဝး
Aung Way
Polaris Burmese Library Collections 1

စစ္အာဏာရွင္ေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုန႔ဲ အန္တုေတာ္လွန္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္တင

ြ ္းက
ရဟန္းရွင္လူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၊ အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ား၊
ဒီမိုကေရစီေရးကို ေထာက္ခံတ့ဲ စစ္ဗိုလ္စစ္သားမ်ား ဖတ္ဖို႔။

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း
Aung Way

1st Edition
POLARIS
POLARIS BURMESE LIBRARY
2010
ဤစာအုပ္ကို A5 SIZE စကၠဴအရြယ္ျဖင့္ ပံုႏိွပ္ရန္သင့္ေတာ္ပါသည္။
ဤစာအုပ္ကို အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ Scribd တြင္တင္ထားပါသည္။ ဤစာအုပ္၏

အမည္မွာ Building
Building of Fifth United Burma ျဖစ္
ျဖစ္ပါသည္။ဤစာအုပ္၏ အမည္ကို
Google Search Engine တြင္စာရိုက္ထဲ့ျခင္းျဖင့္ စာအုပ္ရွိရာ လိပ္စာကို လြယ္ကူစြာ
သိနိဳင္ပါသည္။
Index: Daw Aung San Suu Kyi,

Kyi, General Aung San, Dictator Ne Win,
Dictator Saw Maung, Dictator Than Shwe, NLD,
NLD, NLD U Tin Oo, NLD U
Win Tin, NLD U Win Htain, Anti-
Anti-Dictatorship, Anti – Military Dictatorship,
Current History of Burma/Myanmar, NLD U Kyi Maung, Anti – Dictator,
Anti – Military Dictator.

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၁)
ေအာင္ေ၀း
ၾသဂုတ္ ၂၊ ၂၀၀၈
“အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ
သင္သည္ စီးဆင္း၊ တုိ႔ရင္တင

ြ ္းမွာ
ျမင္းခြာေျဖာင္းေျဖာင္း၊ ဖုန္ေထာင္းေထာင္းႏွင့္
စစ္ေမာင္းဟီးမည္၊ တပ္ႀကီးခ်ီေလာ့
နီနီရရ
ဲ ၊ဲ သင့္အသည္းကုိ
မခဲြတုံေလာ … ခဲြတုံေလာ။”
ဧရာ၀တီကေတာ့ စီးၿမဲပါ။ ကဗ်ာဆရာထူးအိမ္သင္က “ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕သတုိ႔သမီး”

ရယ္လုိ႔ တင္စားခ့ဲတ့ဲ ျမစ္ႀကီးပါ။ ပန္းခ်ီဆရာ ခင္၀မ္းရဲ႕ “ဧရာ၀တီ”သီခ်င္းသံကုိ
ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ။ ဆရာဗန္းးေမာ္တင္ေအာင္ရ႕ဲ “ျမစ္ဧရာေပၚ၀ယ္”၀တၳဳထဲကုိလည္း
သတိရေနၾကဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။ အေမရိကန္ေတြအတြက္ မစၥစၥပီျမစ္ႀကီး၊ ႐ုရွားေတြအတြက္
ေဗာ္လဂါျမစ္ႀကီး၊ အာရပ္ေတြအတြက္ ႏုိင္းျမစ္ႀကီး၊ အင္ဒုိခ်ဳိင္းနားေဒသမွာ
မဲေခါင္ျမစ္ႀကီး၊ မဇၥ်ိမတုိင္းသားေတြအတြက္ ဂဂၤါနဲ႔ ယမုန္နာျမစ္ႀကီးေတြ။ ကမၻာေျမေပၚက
ျမစ္ႀကီးအေထြေထြထဲမွာ ဧရာ၀တီဟာလည္း ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္တ့ဲ
မဟာျမစ္ႀကီးတစင္းေပါ့။ ဒီျမစ္ႀကီးေပၚမွာ၊ ဧရာ၀တီေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔
ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္၊ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအဆင့္ဆင့္ကုိ စည္း႐ုံး
တည္ေထာင္ခ့ဲၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေနရာမွာ ပါေမာကၡ ဂ်ီအိတ္ခ်္လုစ္ရ႕ဲ
အဆုိအမိန္႔ကုိ ကုိးကားပါရေစ။ပါေမာကၡလုစ္ ဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကုိ
အင္မတန္ ခ်စ္တ့ဲ အဂၤလိပ္ သမုိင္းပညာရွင္ႀကီးတဦးပါ။ လုစ္က
- ၁၁ ရာစုမွာ အေနာ္ရထာ စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ပထမ ျမန္မာႏုိင္ငံ
- ၁၅ ရာစုမွာ ဘုရင့္ေနာင္ စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဒုတိယ ျမန္မာႏုိင္ငံ
- ၁၈ ရာစုမွာ အေလာင္းဘုရား စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တတိယ

ျမန္မာႏုိင္ငံရယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး

- ၂၀ ရာစုမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိေတာ့
စတုတၳျမန္မာႏုိင္ငံလုိ႔ ေဖာ္ျပခ့ဲဖူးပါတယ္။
အကယ္၍သာ ပါေမာကၡႀကီးလုစ္ အခုအခ်ိန္မွာ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနဦးမယ္ဆိုရင္

ဒီကေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုင
ိ ္ငံကုိေတာ့
“ပဥၥမျမန္မာႏုိင္င”ံ လုိ႔ သတ္မွတ္ဂုဏ္ယူေနဦးမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီကေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ
ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အလံေတာ္ေအာက္မွာ
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ေရး၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ရရိွေရးအတြက္
တုိက္ပဲြ၀င္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြ သံဃာေတာ္ေတြ
ျပည္သူေတြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတူ ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံကုိ စည္း႐ုံးေနၾကတာ
တည္ေထာင္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္းရဲ႕
အစဟာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ ျငင္းဆုိၾကမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။၁၉၈၈ သမိုင္းသစ္အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စည္း႐ုံး
တည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ စတုတၳျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဆက္ၿပီး အသက္ေသြးေခြ်းေတြနဲ႔
ႏုိင္ငံသစ္ထူေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းလုိက္တ့ဲ သမုိငး္ ၀င္ ေခတ္သစ္လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးပဲေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ေျခဆင္းဟာ ဟုိး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္

ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လုိ႔ ဆုိတ့ဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းရဲ႕စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္တ့ဲ
အခ်ိန္ကတည္းက စခ့ဲတာပါပဲ။
- ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ အေရးအခင္း၊

- ၁၉၇၄ ဇြန္လ အလုပ္သမား အေရးအခင္း၊
- ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာ ဦးသန္႔စ်ာပန အေရးအခင္း၊
- ၁၉၇၅ ေရႊတိဂုံ အေထြေထြသပိတ္၊
- ၁၉၇၆ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးအခင္း စတ့ဲစတ့ဲ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမားထုရ႕ဲ တုိက္ပဲြစဥ္
အဆက္ဆက္ဟာ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ေျခဆင္း၊ အင္ထ႐ုိ (intro)လုိ႔ပဲ
ဆုိရမွာပါ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လူထုတုိက္ပေ

ဲြ တြ၊ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ
သံႀကဳိးကြင္းဆက္လုိ တခုနဲ႔တခု ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးကုိ
အလယ္သံကင
ြ ္းႀကဳိးလုိ႔ ယူဆရင္ ေရွ႕က သံႀကိဳးကြင္းဟာ ၁၉၆၂၊ ၇၄၊ ၇၅၊ ၇၆
တုိက္ပေ
ဲြ တြပဲ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္က သံႀကိဳးကြင္းကေတာ့ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ
ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးပဲ မဟုတ္ပါလား။က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူေတြ၊ သံဃာေတြ၊
ေက်ာင္းသားေတြရ႕ဲ ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္းဟာ အခုအခ်ိန္မွာ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသလုိ “အေကာင္းဆုံးကုိ ေမွ်ာ္လင့္၊ အဆုိးဆုံးအတြက္
အသင့္ျပင္ထား” ဆုိတ့ဲ အေနအထားကုိ ေရာက္ေနၿပီလည္း မဟုတ္ပါလား။
“ေအာင္စည္ေဆာ္ေလာ့
ျပည္ေတာ္၀င္ခန္း
ေရာက္ေခ်ၿပီ။”
(မွတ္ခ်က္ - RFA ျမန္မာဌာန၏ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔ ထုတ္လႊင့္ခ်က္မွ

ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂)
ၾသဂုတ္ ၉၊ ၂၀၀၈
ညက ေဒၚမာမာေအး ဖုန္းဆက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အႏုပညာေမာင္ႏွမ

စုိင္းထီးဆုိင္အမွတ္တရစကားေတြ ေျပာရင္း အေ၀းမွာ က်န္ရစ္တ့ဲ အမိတုိင္းျပည္ကုိ
လြမ္းမိသြားၾကပါတယ္။စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ စစ္တပ္က
အာဏာမသိမ္းခင္ ဖဲြ႔စည္းလုိက္တ့ဲ ဂီတသမဂၢမွာ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္
တင္ေျမွာက္ခံရတ့ဲ အေၾကာင္းက စလုိ႔ ေဒၚမာမာေအးက စစ္တပ္က
အာဏာသိမ္းသြားၿပီးတ့ေ
ဲ နာက္ပုိင္းမွာလည္း စုိင္းထီးဆုိင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔
အင္န္အယ္လ္ဒီအတြက္ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ခ့ဲပုံေတြကုိ ျပန္ေျပာျပေနခ့ဲတာပါ။
၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ကမၻာမွာ တုန္ဟီးသြားေစခ့ဲတ့ဲ မဟာ့မဟာ

လူထုတုိက္ပဲြႀကီးပါ။ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ကုိဖုန္းေမာ္ က်ဆုံးတ့ဲ မတ္လ ၁၃
ရက္ကေန စေရတြက္ရင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားၿပီးတ့ဲ စက္တင္ဘာလ ၁၈
ရက္ေန႔အထိ ၆လေက်ာ္ လူထုဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီးပါ။ ဒီ ၆လ အတြင္းမွာ ဦးေန၀င္း၊
ဦးစိန္လင
ြ ္၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ စတ့ဲ မဆလ သမၼတ ၃ ေယာက္ကုိ ဆက္တုိက္
ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ခ့ဲတ့ဲ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပဲြႀကီးပါ။ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ရွစ္ရက္ ရွစ္လကေန
စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားတ့ဲ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္အထိ ၁လ နဲ႔ ၁၀ ရက္ဟာ
မုန္တုိင္းအထန္ဆုံး အခ်ိန္ေတြပေ
ဲ ပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ရဲရဲ ရင့္ရင့္
လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၿပီး ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရ႕ဲ အစနိဒါန္းကုိ ဖြင့္လွစ္ခ့ဲၾကတယ္ေလ။
ဒီလုိနဲ႔ … ၾသဂုတ္လလယ္ရက္ တရက္မွာ စစ္တပ္က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးကုိ

စက္ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လုိ႔ အျပစ္မ့ဲျပည္သူေတြ၊ သူနာျပဳဆရာမေတြ ေသေၾက

ဒဏ္ရာရသြားခ့ရ
ဲ တယ္။ ေဆး႐ုံႀကီးအုတ္နံရံနီနီေပၚက စက္ေသနတ္က်ည္ဆံရာေတြကုိ
လာလာၾကည့္ၾကတ့ဲ လူအုပ္ကလည္း တေန႔တေန႔ကုိ နည္းမွ မနည္းတာပဲ။ အနယ္နယ္
အရပ္ရပ္က ဘုရားဖူးေတြ က်ဳိက္ထီး႐ုိးမွာ လာဆုံသလုိပါ။ ေျခေထာက္မွာ
ဒဏ္ရာရသြားတ့ဲ သူနာျပဳဆရာမ ေဒၚစိန္စိန္ရီတုိ႔ရ႕ဲ အခန္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ၇၄-၇၅-၇၆
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြရ႕ဲ ႐ုံးခန္း၊ အလုပ္ခန္း ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့။
ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ႔၊ ကုိကုိႀကီးတုိ႔၊ ကုိမုိးသီးဇြန္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတါကလည္း
ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးမွာပဲ အတူတကြ စုမိၾကတ့အ
ဲ ခ်ိန္။ ေဆး႐ုံႀကီးကုိ တေန႔တေန႔
ဒီေလာက္ ပ်ားပန္းခပ္ လာလာၾကည့္ေနၾကတ့ဲ လူအုပ္ႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔
ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ က်ေနာ္တုိ႔
ဒီမုိကေရစီေဟာေျပာပဲြ လုပ္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီး
ျပင္ပလူနာဌာနထိပ္က ကြက္လပ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ စင္ထုိးလုိက္ၾကၿပီ။ ေဟာေျပာပဲဆ
ြ ုိေတာ့
အဓိက ေဟာမယ့္ေျပာမယ့္လူ လုိတယ္။ ဘယ္သူေဟာမလဲ။ ဘယ္သူ ေျပာမလဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစပုိင္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ၃၃လမ္း ေရႊၾကည္ေအး

စာေပသမားေတြကလည္း ေဟာဖုိ႔ေျပာဖုိ႔ လူလုိက္ရွာေနတ့ဲ က်ေနာ့္ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔
သရဲတေစၦ ျမင္လုိက္သလုိ ထြက္ထြက္ခ်ည္း ေျပးေျပးေနတ့အ
ဲ ခ်ိန္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္တုိ႔စင္မွာ ပထမဆုံး တက္ေဟာဖုိ႔ တုိက္ပဲြထဲ ခုန္၀င္လုိက္သူကေတာ့ တျခားသူ
မဟုတ္ပါဘူး။ အဆုိေတာ္ႀကီး စုိင္းထီးဆုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
အဲဒီေန႔ကစၿပီး စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ႏုိင္ငံေရးတက္ၾကြသူေတြ၊ စာေပသမားေတြ၊

ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ ဒီမုိကေရစီ မေၾကာက္တရားကုိ ရဲရေ
ဲ တာက္
ေဟာေျပာသြားခ့သ
ဲ ူပါ။ က်ေနာ္တုိ႔စင္မွာ စုိင္းထီးဆုိင္နဲ႔ တေန႔တည္း အခု အင္န္အယ္ဒီ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရဦးတင္ဦးလည္း လာေရာက္ေဟာေျပာခ့ဲပါတယ္။
ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ႔၊ ကုိကုိႀကီးတုိ႔၊ ကုိမုိးသီးဇြန္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြရ႕ဲ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ
က်ေနာ္တုိ႔ တႏုိင္ငံလုံး၊ တျပည္လုံးဟာ သမုဒၵရာလိႈင္းလုံးႀကီးေတြလုိ တလုံးၿပီးတလုံး
လုိက္ပါေနခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့။ စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ရန္ကုန္မွာ ပထမဆုံးက်င္းပတ့ဲ
ဒီမုိကေရစီေဟာေျပာပဲြမွာ ပထမဆုံး ေဟာေျပာခ့ဲတ့ဲ အႏုပညာရွင္တဦးပါ။
တုိင္းရင္းသားတဦးပါ။ အေလးျပဳပါတယ္ ဗုိလ္ထီး။အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီရက္ေတြမွာ
က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမယ့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာင္မွ မိန္႔ခြန္းမေျပာ၊ တရားမေဟာရေသးပါဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမဆုံးေဟာေျပာတ့ေ
ဲ န႔ဟာ က်ေနာ္
အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေန႔က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီး ႏွလုံးေရာဂါကုေဆာင္ေရွ႔ က်ေနာ္တုိ႔

စာေပအႏုပညာရွင္ေတြရ႕ဲ စင္ျမင့္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုကုိ ပထမဆုံး
မိန္႔ခြန္းေျပာခ့ဲတာပါပဲ။ အဲဒီေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျပည္တင
ြ ္းျဖစ္
ခ်ည္သားအက်ႌကေလး ၀တ္လုိ႔ ဗမာေတာသူမကေလးတေယာက္လုိ သနပ္ခါး
ပါးကြက္က်ား ပါးပါးကေလး လိမ္းျခယ္ထားပါတယ္။ သူေျပာတ့ဲ မိန္႔ခြနး္ က တုိတုိေလးပါ။
တမ်က္ႏွာပဲ ရိွပါတယ္။ မႏိႈင္းေကာင္း ႏိႈင္းေကာင္း၊ သူ႔ဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕
“အနီးကပ္ဆုံးရန္သူကုိ ရွာၿပီးတုိက္ၾက” ဆုိတ့ဲ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး
စစ္ထြက္မိန္႔ခြန္းလုိပ။ဲ မႏိႈင္းေကာင္း ႏိႈင္းေကာင္း၊ အေမရိကန္သမၼတႀကီး
အီဗရာဟင္လင္ကြန္းရဲ႕ “government of the people, by the people, for the
people” ဆုိတ့ဲ ကမၻာေက်ာ္ ဂတ္တီးစဘတ္ မိန္႔ခြန္းလုိပ။ဲ အဲဒီ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔က
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခ့ဲတ့ဲ မိန္႔ခြန္း နိဂုံးခ်ဳပ္က “စည္းကမ္းရိွ ညီညတ
ြ ္ၿပီး
အမွန္တရားနဲ႔ ကုိက္ညီတ့ဲ အင္အားမ်ဳိးကုိ က်မတုိ႔ ထူေထာင္ရမယ္” ဆုိတ့ဲ စကားပါပဲ။

“စည္းကမ္းရိွ ညီညြတ္ၿပီး အမွန္တရားနဲ႔ ကုိက္ညီတ့ဲ အင္အားမ်ဳိးကုိ က်မတုိ႔
ထူေထာင္ရမယ္။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ေက်ာ္ၾကားလွတ့ဲ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္

လူထုအစည္းအေ၀း မိန္႔ခြန္းက ေနာက္တေန႔ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ
ေျပာခ့ဲတာပါ။ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရ႕ဲ လမ္းအစဟာ ေက်ာင္းသားေတြရ႕ဲ ေသြးနဲ႔
ခင္းခ့ရ
ဲ တာပါ။ ဒီလမ္းေပၚမွာ ဆက္ေလွ်ာက္ခ့ဲတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ
ဒီေသြးေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာေဖာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အၾကြင္းမ့ဲ
ယုံၾကည္တယ္။
“အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ကယ္နီဆင္သ
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေစေသာ္ …”

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၃)
ၾသဂုတ္ ၁၆၊ ၂၀၀၈
လြမ္းသည္။
တခါ တခါေတာ့လည္း ေတာ္လွန္ေရးဟာ လြမ္းစရာ ေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။

ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြဟာ တခန္းၿပီးတခန္း
လြမ္းလုိ႔မဆုံးႏုိင္တ့ဲ သမုိင္းဇာတ္ခုံႀကီးေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားခ့ေ
ဲ လရဲ႕။ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ
တလူလူလင
ြ ့္ခ့ဲတ၊့ဲ ခြပ္ေဒါင္းေသြးေတြ တရဲရဲနီခ့ဲတ့ဲ ဇာတ္၀င္ခန္း တေနရာမွာေတာ့
သမုိင္း၀င္ လူထုစည္းေ၀းပဲြႀကီးတခု ျဖစ္တည္ခ့ဲဖူးတယ္ေလ။
အခ်ိန္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔။
ေနရာက ေရႊတိဂုံဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္ ရင္ျပင္။
စည္းေ၀းပဲြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာမယ့္ပဲြပါပဲ။
အဲဒီ လူထုစည္းေ၀းပဲြႀကီးအတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ လူထုဟာ တညလုံး

အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ရင္ခုန္၊ စိတ္ေစာေနခ့ဲၾကပါတယ္။ မဆလ
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ လူထုစည္းေ၀းပဲြကုိ အသာတၾကည္နဲ႔
ခြင့္ျပဳလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာကုိေတာ့ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားပါ။ေဟာ
မုိးေတာင္ မလင္းေသးပါဘူး၊ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ မဆလ စစ္အုပ္စုရ႕ဲ
ဇာတိက ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။ရန္ကုန္ၿမိဳ႔လယ္ေကာင္ ေနရာအႏွံ႔မွာ မဆလ
စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လုပ္ႀကံ ႐ႈတ္ခ်ထားတ့ဲ ၀ါဒျဖန္႔
စာရြက္ေတြ ကားနဲ႔ လုိက္ႀကဲခ်သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆလရဲ႕အႀကံဟာ
သူတုိ႔ထင္သလုိ ျဖစ္မလာခ့ဲပါဘူး။စာရြက္ေတြ လုိက္ႀကဲတ့ဲ ဗုိလ္မွဴးစည္သူ ဦးေဆာင္တ့ဲ
စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတစုကုိ ပန္းဘဲတန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက မြတ္ဆလင္လူငယ္ေတြက လက္ရ
၀ုိင္းဖမ္းၿပီး၊ သရက္ေတာက သံဃာေတာ္ေတြလက္ထဲကုိ အပ္ႏွံလုိက္ၾကပါတယ္။
အဲဒီသတင္းဟာ ရန္ကုန္တၿမိဳ႔လုံးကုိ ေတာမီးေလာင္သလုိ တခဏခ်င္း

ပ်ံ႕ႏွံ႔လုိ႔သြားပါၿပီ။ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ခံျပင္း ေတာက္ေခါက္သံေတြဟာ မုိးလုံးညံလုိ႔
သြားပါေတာ့တယ္။မဆလစစ္အုပ္စုကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ လူထုတရားပဲြကုိ
မပ်က္ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဖုိ႔ပါပဲ။ မေျပးေသာ္ ကံရာရိွ၊ အဲဒီမတုိင္မီ တရက္အလုိ ကပ္ၿပီး
ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ မဆလစစ္တပ္က ဦးေအာင္ႀကီးကုိ

ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားရာကေန ျဗဳန္းစားႀကီး ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဦးေအာင္ႀကီးကလည္း လြတ္လာလာခ်င္း စမ္းေခ်ာင္းပဒုမၼာကြင္းမွာ
လူထုစည္းေ၀းပဲြလုပ္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး မိန္႔ခြန္းေျပာပါေတာ့တယ္။ရွစ္ေလးလုံး
အေရးေတာ္ပုံႀကီး ျဖစ္ေပၚလာေစတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းခံေတြထဲမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးရဲ႕
သမၼတဦးေန၀င္းထံသုိ႔ အိတ္ဖင
ြ ့္ေပးစာေတြဟာ ျပည္သူၾကား ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး လူထုကုိ တစုံတရာ
စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္ႏုိင္ခ့ဲတယ္ ဆုိတ့ဲအခ်က္ကုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔
အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စမ္းေခ်ာင္းပဒုမၼာကြင္းမွာ
ဦးေအာင္ႀကီးေျပာလုိက္တ့ဲ “တပ္မေတာ္ကုိ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ”႔ ဆုိတ့ဲ
စကားကုိေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးက ဘယ္လုိမွ လက္မခံႏုိင္ခ့ဲၾကပါဘူး။
ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕ ဒီမိန္႔ခြန္းကုိ မေက်နပ္ၾကတ့ဲ လူထုႀကီးဟာ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာေျပာမလဲ ဆုိတာ ၾကားခ်င္ေဇာနဲ႔
တက္ၾကြေနၾကပါၿပီ။စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္မွဴးစည္သူနဲ႔ အဖဲြ႔ကုိေတာ့ သရက္ေတာက
သံဃာေတာ္ေတြကပဲ မဆလစစ္တပ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ျပန္လည္ေပးအပ္လုိက္ပါတယ္။မဆလရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ မေက်နပ္တ့ဲ ျပည္သူလူထုႀကီးဟာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္ လူထုစည္းေ၀းပဲြႀကီးဆီကုိ တခဲနက္
ျငာသံေပး ခ်ီတက္လာေနၾကပါၿပီ။ေရႊတိဂုံဘုရားေျခရင္း ပတ္ပတ္လည္၊
ေတာ္လွန္ေရးပန္းၿခံ၊ လမ္္းတကာလမ္္း ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူ၊
ဒီမုိကေရစီေၾကြးေၾကာ္သံေတြ တဆူဆူနဲ႔ပေ
ဲ ပါ့။အဲဒီေန႔မနက္က ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာပါတယ္။အဲဒီပဲြမွာ
အခမ္းအနားမွဴးလုပ္တ့ဲသူကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀ ပါ။ ေနာင္မွာ
သုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္ေတြျဖစ္လာမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ပင္နီတုိက္ပုံ၊
လည္ကတုံးအျဖဴ၊ ကခ်င္ပုဆုိး တူည၀
ီ တ္စုံနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လက္ခ်င္းခ်ိတ္
၀န္းရံ ကာကြယ္ေပးထားၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔က လူထုအင္အားဟာ ၂ သိန္းေက်ာ္ပါတယ္။ မုိးကလည္း ဖဲြလုိက္

သဲလုိက္ ရြာေနခ့ဲပါတယ္။ မုိးထဲေလထဲမွာ လူထုႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရိွရာ
စင္ျမင့္ကုိ မမိွတ္မသုန္ ၾကည့္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ မိန္႔ခြန္းကုိ စူးစုိက္
နားေထာင္ေနခ့ဲၾကပါတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တပ္မေတာ္န႔ဲ ပတ္သက္လုိ႔
“က်မေဖေဖ ထူေထာင္ခ့ဲတ့ဲ တပ္မေတာ္ဟာ က်မတုိ႔ျပည္သူလူထုဘက္က
မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္တ့ဲ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အျဖစ္ က်မ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။
တပ္မေတာ္ဆုိတာ ျပည္သူလူထုကုိ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားရပါဘူး”လုိ႔
ေျပာၾကားသြားခ့ဲပါတယ္။၂ သိန္းကုန္ေသာ၊ စည္းကမ္းရိွ ညီညြတ္ၿပီး အမွန္တရားနဲ႔
ကုိက္ညီတ့ဲ လူထုႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စကားတခြန္းဆုံးတုိင္း
လက္ခုပ္တခါတီး အားေပးေနေတာ့တာပါပဲ။

ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြကလည္း မုိးေလထဲမွာ တလူလူ လႊင့္ေနတုန္းပါ။ လူတုိင္းရဲ႕
မ်က္လုံးထဲမွာ ယုံၾကည္မႈေတြ တလက္လက္နဲ႔ေပါ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
မိန္႔ခြန္းေျပာလုိ႔ ၿပီးတ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာ အခမ္းအနားမွဴး ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀က
ပရိသတ္ႀကီးကုိ အခုလုိ သုံးႀကိမ္ သုံးခါ ေမး။ “ျပည္သူလူထုႀကီးခင္ဗ်ား၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေထာက္ခံပါသလား။”လူထုႀကီးကလည္း သုံးႀကိမ္သုံးခါ
“ေထာက္ခံပါတယ္၊ ေထာက္ခံပါတယ္” ဆုိၿပီး ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ
ညံခ့ဲတာပါ။တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႔ဟာ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ လူထုေခါင္းေဆာင္တဦး၊
ျပည္သူ႔သရ
ူ ေ
ဲ ကာင္းတဦးကုိ ေမြးဖြားေပးလုိက္တ့ဲ ေန႔ပဲ
မဟုတ္ပါလား။အဂၤလိပ္စာေရးဆရာႀကီး ေမာရစ္ေကာလစ္က သူ႔ရ႕ဲ ‘Last and first in
Burma’ ဆုိတ့ဲ စာအုပ္ထဲမွာ အခုလုိ ေရးခ့ဲဖူးတယ္။“သမုိင္းအစဥ္အလာအရ
ကမၻာ့ထိပ္သီး သူရေ
ဲ ကာင္းတုိ႔သည္ အခ်ိန္အခါ အေျခအေန တိက်မွန္ကန္ေတာ့မွ
ေပၚထြက္လာစၿမဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကုိ ရယူေဆာင္ၾကဥ္းေပးမည့္
အဓိကပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ သမုိင္း၏ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ေပၚထြက္လာသူကား ‘ေအာင္ဆန္္း’
ပင္ ျဖစ္သတည္း” တ့။ဲ ယခု က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္၊ ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြကုိ ဦးေဆာင္ဖုိ႔
သမုိင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္အရ ေပၚထြက္လာသူဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္’ ပဲ မဟုတ္ပါလား။
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၄)
ၾသဂုတ္ ၂၃၊ ၂၀၀၈
မေန႔က အေမဆုံးတယ္။
က်ေနာ့္ဒိုင္ယာယီထဲမွာ ၂၀၀၈ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔ နံနက္ မႏၱေလး

ေဆး႐ုံႀကီးေပးမွာ အေမလူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္တယ္ လုိ႔

ေရးမွတ္လုိက္တယ္။အေမဆုံးၿပီ၊ အေမဆုံးၿပီ။ အဲဒီအခုိက္မွာ က်ေနာ့၀
္ ိညာဥ္ခႏၶာဟာ
ခ်ာခ်ာလည္သြားပါေတာ့တယ္။ အေမဆုံးၿပီ၊ အေမဆုံးၿပီ။ က်ေနာ္ ယူက်ဳံးမရ
တမ္းတစြာနဲ႔ပဲ အေမေရ၊ အေမေရ၊ အေမေရ လုိ႔ ေရရြတ္ျမည္တမ္း
ေနမိေတာ့တယ္ေလ။အေမဆုံးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အေမမဆုံးေသးပါ။ ဆရာေမာင္ထင္ရ႕ဲ
ကုိေဒါင္း၀တၳဳထဲက စာသား ခဏငွားေျပာရမယ္ဆုိရင္ ‘အေမကား ကြယ္လြန္ေလၿပီ။
အေမသည္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစသတည္း။’ အခါအားေလ်ာ္စြာ
အေမ့ေမြးေန႔ေတြကုိ က်ေနာ္ေရာက္တတ္ပါတယ္။ အင္မတန္ စည္ကားလွတ့ဲ
ေတာင္သမန္ ေတာင္ေလးလုံးေက်ာင္းက အေမ့ေမြးေန႔ပေ
ဲြ တြဟာ
ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းပါတယ္။ မႏၱေလးမွာေနတ့ဲ အေမနဲ႔ ေတြ႔ရလုိ႔၊ အေမ့ကို
ကန္ေတာ့ရဖုိ႔ အေမရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဘ
ဲ က္ လူႀကီးေတြ၊ တပည့္သားေျမး လူငယ္ေတြဟာ
ႏွစ္စဥ္ မပ်က္ ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေန အေမ့ေမြးေန႔ကုိ
ခ်ီတက္ခ့ဲၾကတာပါ။ လူထုဘက္က ရပ္တည္တ့ဲ သက္ေတာ္ရွည္သတင္းစာဆရာမႀကီး၊
စာေရးဆရာမႀကီးတေယာက္ရ႕ဲ ေမြးေန႔ဟာ စာေပညီလာခံတခုလုိ အဓိပၸာယ္ ျပည့၀
္
ေလးနက္ေနတာပါ။ အေမကြယ္လြန္သြားေပမယ့္လည္း အေမ့ရ႕ဲ ေမြးေန႔ပေ
ဲြ တြကေတာ့
အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္လက္က်င္းပသြားမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။
အေမ့ကုိ က်ေနာ္ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဖူးတာဆုိလုိ႔ ၁၉၈၈ မတုိင္မီ တႀကိမ္ နဲ႔ ၁၉၈၈

အေရးေတာ္ပုံႀကီး ၿပီးစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ မိခင္ႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ စ်ာပနမွာ
တႀကိမ္၊ ဒီ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲ ရိွပါတယ္။မွတ္မွတ္ရရပါ။ ေဒၚခင္ၾကည္ရ႕ဲ ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ
ပုိ႔ေဆာင္ဖုိ႔ အေမကုိယ္တုိင္ မႏၱေလးကေန ဆင္းလာတယ္။ အေမ့လက္ထဲမွာ
လူထုသတင္းစာတုိက္ရ႕ဲ လြမ္းသူ႔ပန္္းျခင္း။ အေမလူထု ေဒၚအမာဟာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ သမီးတေယာက္လုိ ခ်စ္ခ့ဲတယ္။ အားေပးခ့ဲတယ္။
ေထာက္ခံခ့ဲတယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ခ့ဲတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အေမလူထု
ေဒၚအမာကုိ အေမရင္းတေယာက္လုိ ခ်စ္ခင္ အားထားခ့ဲတာပါ။ အေမဟာ ၁၉၃၆ ဒုတိယ
တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား တုိက္ပရ
ဲြ ႕ဲ အထင္ကရ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူ။
ကုိေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေခတ္ၿပိဳင္၊ ကုိဗဟိန္းရဲ႕ ေခတ္ၿပိဳင္ေပါ့။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္
ကုိဗဟိန္းဟာ ၁၉၄၆ မွာပဲ မႏၱေလးေဆး႐ုံႀကီးေပၚမွာ ကြယ္လြန္ခ့ဲတာပါ။ အခု ၂၀၀၈
မႏၱေလးေဆး႐ုံႀကီးေပၚမွာပဲ အေမ ကြယ္လြန္ခ့ဲျပန္ပါၿပီ။
မႏၱေလးက အေမ့စ်ာပနကုိ မွန္းဆေတြးျမင္ရင္း တခ်ိန္တုန္းက အေမကုိယ္တုိင္

လုိက္လံပုိ႔ေဆာင္ခ့ဲတ့ဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္ စ်ာပနတုန္းက
ျမင္ကင
ြ ္းေတြ အသံေတြကုိ က်ေနာ္ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ ၾကားေယာင္လာပါေတာ့တယ္။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးၿပီးစ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္တေ
့ဲ နာက္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ဆရာသမားေတြက NLD အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကုိ

တည္ေထာင္လုိက္ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ေပါ့။ အဲဒီကာလ
ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ မိခင္ႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္ဆုံးပါးခ့ဲတာပါ။
ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနကုိ ပုိ႔ေဆာင္ၾကတ့ေ
ဲ န႔က တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္း
ေနအိမ္ကေန ေရႊတိဂုံဘုရားေျခရင္း ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံအထိ
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ NLDလူငယ္ေတြဟာ ႏုိင္ျမန္မာရဲ႕
‘ကမၻာမေၾကဘူး’ သီခ်င္းကုိ လမ္းတေလွ်ာက္ ေၾကေၾကကဲြကဲြ သီဆုိရင္း
ပုိ႔ေဆာင္ေနၾကပုံဟာ အခုအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ ရင္ခုန္ေနရတုန္းပါ။ ‘ကုိယ္ေတာ္မိွဳင္း
ရာဇ၀င္ေတြလည္း ႐ုိင္းခ့ရ
ဲ ၿပီ အဘုိးေရ သခင္ေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ေသြးစြန္းခ့ဲၿပီ
အဖေရ’ ဆုိတ့ဲ အဘုိးနဲ႔ အဖကုိ တုိင္တည္ၿပီး အမိရ႕ဲ စ်ာပနကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေနၾကတ့ဲ
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ NLDလူငယ္ေတြရ႕ဲ ေဆြးေျမ႕ေၾကကဲေ
ြ နတ့ဲ
မ်က္ႏွာေတြကုိ က်ေနာ္ အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါ။ သူတုိ႔ရင္ထဲက နာၾကည္း
ေတာက္ေခါက္သံေတြကုိ က်ေနာ္ အခုထိ ၾကားေယာင္ေနတုန္းပါ။တျပည္လုံးက
NLDအဖဲြ႔၀င္ေတြ၊ NLDလူငယ္ေတြ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားအဖဲြ႔အစည္း
အသီးသီးက မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြနဲ႔ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔ဟာ မိခင္ႀကီး
ေဒၚခင္ၾကည္ရ႕ဲ စ်ာပနကုိ ရဲရင့္စြာ ေၾကကဲြစြာ ပုိ႔ေဆာင္ခ့ဲၾကတာပါ။
ေဒၚခင္ၾကည္ကုိ ျမႇဳပ္ႏွံသၿဂၤိဳဟ္မယ့္ ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံတ၀ုိက္မွာေတာ့

လက္နက္ကုိင္စစ္သားေတြနဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အျပည့္၊
အသင့္ေနရာယူထားၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြဟာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခ့ဲတ့ဲ ‘စည္းကမ္းရိွ ညီညြတ္ၿပီး အမွန္တရားနဲ႔ ကုိက္ညီတ့ဲ
အင္အားမ်ဳိးကုိ ထူေထာင္ရမယ္’ ဆုိတ့ဲ စကားအတုိင္း ၿငိမ္းခ်မ္္းစြာနဲ႔ မိခင္ႀကီး
ေဒၚခင္ၾကည္ရ႕ဲ စ်ာပနကုိ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ စစ္သားေတြရ႕ဲ
ေသနတ္ေျပာင္းေရွ႔ေမွာက္မွာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ NLD
လူငယ္ေတြဟာ ‘ကမၻာမေၾကဘူး’ သီခ်င္းကုိ မေၾကာက္မရြံ႕ ရဲရရ
ဲ င့္ရင့္ သီဆုိခ့ဲၾကတာပါ။
ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူ လႊင့္လုိက္ခ့ဲၾကတာပါ။
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္းရဲ႕ အစ ပထမပုိင္း ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာ ဒီ

‘ကမၻာမေၾကဘူး’ သီခ်င္းနဲ႔ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနဟာ သမုိင္း၀င္ခ့ဲတာပဲေပါ့။မႏၱေလးက
အေမလူထု ေဒၚအမာရဲ႕ စ်ာပနကုိ ‘ကမၻာမေၾကဘူး’ သီခ်င္းဆုိရင္း
ပုိ႔ေဆာင္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္ေတာ့ သီခ်င္း ရဲရဲ ဆုိရမလဲ အေမ။
(မွတ္ခ်က္-၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၉ ရက္ေန႔တင

ြ ္ RFAသတင္းဌာနက ထုတ္လႊင့္ခေ
့ဲ သာ
ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။)

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၅)
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၀၈
ဆရာေမာင္သာရရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ကုိ က်ေနာ္အမွတ္ရတယ္။ “ခ်ဳပ္ေန႔က်ဴးက၊

႐ူးမူးတုန္လ၊့ဲ ကုိးရာမ့ဲဟု၊ က်ီးက့သ
ဲ ုိ႔လွ်င္ မေတြးခ်င္။ ခင္ပုပ္လည္းငွက္၊ ညဥ့္လည္းနက္၊
ထြက္၍တုိက္ခုိက္သည္တကား” တ့။ဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ေတြထဲမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ
အသက္ေပးကာကြယ္တုိက္ခုိက္သြားသူေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
ႏွစ္ရွည္လမ်ား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထိန္းသိမ္းခံေနရသူေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ဘ၀ေရာ၊
မိသားစုေရာ၊ အနာဂတ္တခုလုံးပါ ေမွာင္အတိက်သြားခ့ရ
ဲ သူေတြ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ
သမုိင္းမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ဖက္တြယ္ၿပီး အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ မရမခ်င္း
ဆက္လက္ တုိက္ပဲြ၀င္ေနတ့သ
ဲ ူေတြ စသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လုိလားသူ၊
ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား၊ သူရေ
ဲ ကာင္းေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္
ရပ္တည္ရင္ဆုိင္ခ့ဲၾကတာပါ။အခ်ိန္တခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ မညီညြတ္ဘဲ
ရိွေကာင္းရိွမယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးဟာ
ညီညြတ္သြားၾကတာပဲမဟုတ္လား။ တုိက္ပဲြမရိွရင္ ညီညြတ္ေရး မရိွႏုိင္ဘူး။
တုိက္ပရ
ဲြ ိွေနလုိ႔သာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အခ်င္းခ်င္း ေက်ာခ်င္းကပ္၊ ရင္ခ်င္းအပ္ၿပီး ရန္သူကုိ
ရင္ဆုိင္ရတာပဲ မဟုတ္လား။
တုိက္ပဲြဟာ အေရးႀကီးတယ္။ တုိက္ပဲြဟာ လုိအပ္တယ္။ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံး

အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ တုိက္ပဲြလုိအပ္ခ်က္ရ႕ဲ အႀကီးမားဆုံး ျပယုဂ္ပေ
ဲ ပါ့။ ဒီ ရွစ္ေလးလုံး
တုိက္ပဲြစဥ္ႀကီးထဲမွာ အားလုံးဟာ ညီညြတ္ခ့ဲၾကတယ္။ အားလုံးဟာ စည္း႐ုံး
စုစည္းခ့ဲၾကတယ္။ဗကသ၊ တကသ၊ မင္းကုိႏုိင္၊ ကုိကုိႀကီး၊ မုိးသီးဇြန္ စတ့ဲ
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရ႕ဲ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးဟာ
တညီတညြတ္တည္း လုိက္ပါခ့ဲၾကတယ္။ တပ္မေတာ္သားေတြ၊ ျပည္သူရေ
ဲ တြ၊
၀န္ထမ္းေတြလည္း ဒီမုိကေရစီတုိက္ပဲြထဲ ခုန၀
္ င္လာခ့ဲၾကတယ္။

ညီညြတ္ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ဟာ မဆလ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရကုိ က်ေနာ္တုိ႔
ျဖဳတ္ခ်ပစ္ႏုိင္ခ့ဲတာပါပဲ။၈၈ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူငယ္ေတြ ေသြးနဲ႔ ခင္းခ့ဲတ့ဲ
သမုိင္းလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ သမုိင္းသိစိတ္ရိွတ၊့ဲ အစဥ္အလာႀကီးတ့ဲ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း
ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ၊ ဒီမုိကေရစီေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြ၊
စာေပအႏုပညာရွင္ေတြ၊ တတ္သိပညာရွင္ေတြ၊ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ
စသည္ျဖင့္ လူႀကီးေတြလည္း အတူလုိက္ပါ ေလွ်ာက္လွမ္းခ့ဲၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
ဒါေပမယ့္ ... ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ အဆုံးသတ္ခန္းကေတာ့

မလွပႏုိင္ခရ
့ဲ ွာပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြရ႕ဲ အ႐ုိးေတြ ေတာင္လုိပုံေအာင္ တုိက္ယူခရ
့ဲ တ့ဲ
ဒီမုိကေရစီ အလင္းေရာင္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ျပတင္းမွာ လင္းလက္ေတာက္ပမယ္
ႀကံ႐ုံရိွေသးတယ္၊ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူသြားတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔
ခံလုိက္ၾကရတယ္ေလ။ေအာင္ပဲြကုိ လုယူခံလုိက္ရတာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္
နာက်င္ခံျပင္းစရာ ေကာင္းလုိက္ပါသလဲ။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးမွာ ရာႏႈန္းျပည့္ တာ၀န္ေက်ခ့ဲၾကပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ရန္သူက ေတာ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ တခ်က္ည့ံလုိက္တာနဲ႔

က်ေနာ္တုိ႔ တၿပဳံႀကီး သမုိင္းသင္ခန္းစာေတြ၊ သမုိင္းေနာင္တေတြ တေလွႀကီးနဲ႔
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔
၀င္တုိက္မိခ့ဲၾကတာပဲ မဟုတ္လား။က်ေနာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ What is to be
done?
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တခုကုိ လက္လႊတ္ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရၿပီး၊ တခုကုိ

ျပန္လည္ရရိွခ့ဲတယ္လုိ႔ ဆုိပါရေစ။လက္လႊတ္ဆုံး႐ႈံးလုိကရ
္ တာကေတာ့ ၈၈
မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားအျပား ေသာင္းနဲ႔ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး နယ္စပ္ကုိ
ေရာက္ရိွသြားၾကရတာပါပဲ။ (ေနာင္မွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္
ေပၚထြန္းလာတာကေတာ့ သမုိင္းရဲ႕ ႀကီးမားတ့ဲ လက္ေဆာင္ပါ။)
ျပန္လည္ရရိွလုိက္တ့ဲတခုဆုိတာကေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္
(NLD)အပါအ၀င္ လူထုလူတန္းစား၊ ေက်ာင္းသား၊ တုိင္းရင္းသား
ႏုိင္ငံေရးပါတီအင္အားစုေတြပါပဲ။အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီကာလ ျပည္တင
ြ ္းမွာ က်န္ရစ္တ့ဲ
တုိက္ပဲြ၀င္ရေ
ဲ ဘာအားလုံးဟာ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕
အလံေတာ္ေအာက္မွာ စု႐ုံးလုိက္ၾကတယ္ေလ။အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရ႕ဲ
အလံေတာ္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အေတြးအေခၚက
ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာတဲ့ တုိက္ပေ
ဲြ ခၚသံပဲ ျဖစ္တယ္။ NLD ကုိ စတင္တည္ေထာင္စဥ္
ပါတီအလံလုပ္ဖုိ႔ စဥ္းစားၾကတ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာ ဦးေအာင္ႀကီးက ျပည္သူ႔ရေ
ဲ ဘာ္တံဆိပ္က
‘ကေဒါင္း’ကုိ လုပ္ဖုိ႔ အႀကံျပဳပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘ကေဒါင္း’က
ေပ်ာ့တယ္၊ ၈၈မ်ဳိးဆက္အပါအ၀င္ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ
မမိွတ္မသုန္ တုိက္ခုိက္ခ့ဲတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြကုိ အသိအမွတ္ျပဳ၊ ဂုဏ္ျပဳတ့အ
ဲ ေနနဲ႔
‘ခြပ္ေဒါင္း’ကုိလုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲတာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ေခတ္၊
စတုတၳျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိ စည္း႐ုံး တည္ေထာင္စဥ္ တုန္းကလည္း ဒီ ‘ခြပ္ေဒါင္း’နဲ႔ပဲ
ပထမလြတ္လပ္ေရးကုိ တုိက္ယူခ့ဲၾကၿပီ။ အခုတခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္းမွာလည္း ဒီ ‘ခြပ္ေဒါင္း’နဲ႔ပ၊ဲ ဒီအစဥ္အလာနဲ႔ပဲ
က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးကုိ ဆက္လက္တုိက္ယူသြားရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား။
အေရးအႀကီးဆုံးကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ညီညြတ္ဖုိ႔နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး
လက္နက္မခ်ဖုိ႔ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိက္ပဲြကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ယုံၾကည္ေနဖုိ႔ပါပဲ။စက္တင္ဘာ
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးက သံဃာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြရ႕ဲ
ေသြးကြက္ေတြ မေျခာက္ေသးပါဘူး။“ခင္ပုပ္လည္းငွက္၊ ညဥ့္လည္းနက္၊
ထြက္၍တုိက္ခုိက္သည္တကား” တ့။ဲ ထြက္၍ တုိက္ခုိက္သူေတြရ႕ဲ တပ္ဦးမွာေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူ လြင့္ေနဆဲပဲ မဟုတ္ပါလား။
(မွတ္ခ်က္-၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ေန႔တင

ြ ္ RFAသတင္းဌာနက ထုတ္လႊင့္ခေ
့ဲ သာ
ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။)
ပဥၥမျမန္မာႏုင္
ိငင္ ံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၆)
စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၀၈
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ မကြယ္လြန္ခင္ ေျပာခ့ဲတ့ဲ စကားတခြန္းရိွပါတယ္။

“လူတေယာက္ရ႕ဲ တန္ဖုိးကုိ သူျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားေနတ့ဲ ေခတ္ႀကီးက
သူ႔ပခုံးေပၚတင္ေပးလုိက္တ့ဲ သမုိင္းေပးတာ၀န္ကုိ သူဘယ္ေလာက္
သယ္ပုိးထမ္းေဆာင္ခ့ဲတယ္ဆုိတ့ဲအခ်က္နဲ႔ တုိင္းတာရမွာပဲ” တ့။ဲ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္က
ေျပာခ့ဲတ့ဲစကားပါ။ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္အၾကာမွာ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီး
ေပၚေပါက္လာခ့ဲပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္
အလုိအတုိင္း သမုိင္းေပးတာ၀န္ကုိ သယ္ပုိးထမ္းေဆာင္ခ့ဲၾကတယ္။ၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီေခတ္၊
ပထမလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြမွာကတည္းက ေက်ာင္းသားေတြဟာ “လြတ္လပ္ေရးကုိ
‘က’ၿပီးေတာ့မယူဘူး၊ ‘ခြပ’္ ၿပီးေတာ့ ယူမယ္”ဆုိတ့ဲ စိတ္ဓာတ္ကုိ ခြပ္ေဒါင္းအသံနဲ႔
ေဖာ္ညြန္ခ့ဲၾကတာပါ။အဲဒီလုိ ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕တန္ဖုိး၊ ေက်ာင္းသားေတြရ႕ဲ တန္ဖုိးကုိ
အသိအမွတ္ျပဳ နားလည္တ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္ႏိႈက္ရဲ႕ တန္ဖုိးကေကာ
ဘာလဲ။
ဒီကေန႔ ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြမွာ သမုိင္းရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္သူလူထုေရွ႔ေမွာက္ကုိ ေရာက္လာခ့ဲတယ္။
လူထုက ယုံၾကည္ေလးစားတ့ဲ လူထုကေထာက္ခံအားေပးတ့ဲ လူထုေခါင္းေဆာင္၊
ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာခ့ဲတယ္။ဒီလုိေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရ႕ဲ တန္ဖုိးကုိ
ဘယ္စံ ဘယ္ေပတံေတြနဲ႔ တုိင္းမလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တဲြၿပီး သမုိင္းတေကြ႔ကုိ အတူတကြ ျဖတ္သန္းခ့ဲဖူးတ့ဲ

အေတြ႔အႀကဳံတခ်ဳိ႕ကုိ က်ေနာ္ ျပန္လည္အမွတ္ရလာပါတယ္။ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ
ဘ၀မွာစဲြထင္ေနတ့ဲ စြန္႔စားခန္းတခုကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း
ခရီးစဥ္ပါပဲ။စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္တ့ဲ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၈ ေနာက္ပုိင္း
မေရွးမေႏွာင္းမွာ ဦးေအာင္ႀကီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးတုိ႔ ပူးေပါင္းၿပီး
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD ကုိ တည္ေထာင္လုိက္ၾကတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
လူထုထဲ စည္း႐ုံးေရးဆင္းၾကတယ္။ ဦးေအာင္ႀကီးက အထက္ျမန္မာျပည္
တက္သြားတယ္။ဦးတင္ဥိးက ဧရာ၀တီတုိင္းကုိ ဆင္းတယ္။ ဦးတင္ဦးနဲ႔အတူ က်ေနာ္
ပါသြားတယ္။ ပုသိမ္မ်ာ NLD တုိင္း႐ုံး ဖြင့္ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
က်ေနာ့္ကုိ ဧရာ၀တီတုိင္း စည္း႐ုံးေရးတာ၀န္ ေပးတယ္။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦးနဲ႔
ဧရာ၀တီတုိင္းထဲ လွည့္လည္တုန္းက န၀တစစ္တပ္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတ့၊ဲ အထူးသျဖင့္
အဲဒီအခ်ိန္က နတခတုိင္းမွဴးျဖစ္ေနတ့ဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိင္ရတ့ဲ
အေတြ႔အႀကဳံ က်ေနာ္ ရလုိက္တယ္။ ဧရာ၀တီတုိင္း ၂၆ ၿမိဳ႔နယ္ ဒီမုိကေရစီလူထုန႔ဲ
ထိေတြ႔ရတ့ဲ အေတြ႔အႀကဳံ က်ေနာ္ရလုိက္တယ္။
အဲဒီလုိနဲ႔ မိခင္ႀကီးေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနအၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း လူထုစည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔
တာ၀န္ယူ စီစဥ္ခ့ဲၾကတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က န၀တစစ္အစုိးရကုိ တရား၀င္ စာတင္ၿပီးမွ

ထြက္တခ
့ဲ ရီးပါ။ ဒီခရီးက ဧရာ၀တီတုိင္း တခုလုံးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊
ဟသၤာတ ဒီခ႐ုိင္ ၃ခု အက်ဳံး၀င္တ့ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း အေနာက္ျခမ္း ခရီးစဥ္
ဆုိပါေတာ့။လြန္ခ့ေ
ဲ သာ ႏွစေ
္ ပါင္း ၂၀ ေလာက္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ရက္စေ
ဲြ တြ၊
လူပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ ဆိပ္ကမ္းေတြ၊ ရန္သူေတြ၊ စစ္ဗုိလ္ေတြကုိ အတိအက်
မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔စီးခ့ဲတ့ဲ ပုဂၢလိကပုိင္ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာႀကီးရဲ႕
နာမည္ကုိေတာ့ က်ေနာ္ မေမ့ေသးပါဘူး။ သေဘၤာနာမည္က “ျမတ္ေမတၱာ”။
ျမတ္ေမတၱာသေဘၤာႀကီးေပၚမွာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူကာနယ္ၾကည္ေမာ
င္လုိ႔ ေခၚၾကတ့ဲ အန္ကယ္ ဦးၾကည္ေမာင္လည္း ပါတယ္။ သုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္ေတြ၊
NLD ဌာနခ်ဳပ္ ျပန္ၾကားေရးအဖဲြ႔က စာေပအႏုပညာရွင္ေတြ၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ NLD တုိင္း႐ုံးက
လူငယ္ေတြ၊ လူအင္အား ၄၀ ေက်ာ္နဲ႔ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း ခ်ီတက္ခ့ဲၾကတ့ဲ
ခရီးစဥ္တခုပါ။ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ အေနနဲ႔ အခု ဧရာ၀တီတုိင္း အေနာက္ျခမ္းခရီးစဥ္။ ဒါၿပီးရင္
ေနာက္မၾကာခင္ ဖ်ာပုံ၊ မအူပင္ခ႐ုိင္ ၂ခု အက်ဳံး၀င္တ့ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း
အေရွ႔ျခမ္းခရီးစဥ္ကုိလည္း ေရးဆဲြၿပီးသား။ဒီလုိ ဧရာ၀တီတုိင္းခရီးကုိ
စီစဥ္ေနတ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာပဲ မိခင္ႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္ခ့ဲတယ္။ မိခင္ႀကီးအတြက္
ပူေဆြး ေသာကေရာက္ေနရွာတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ေနတ့ဲ
ဧရာ၀တီခရီးကုိ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ထြက္ခ့ဲတယ္။ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္တ့ဲ တလျပည့္
လလည္ဆြမ္းေကြ်းအမီ ရန္ကုန္ျပန္၀င္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ခရီးစဥ္ဆဲြထားၾကတယ္။
၁၉၈၉ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာပါ။

အခုလုိအခ်ိန္မွာ နာဂစ္ေလမုန္တုိင္းေဘး၊ နာဂစ္မုန္တုိင္းထက္ဆုိးတ့ဲ
သန္းေရႊမုန္တုိင္းေဘးေတြေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းလဲက် ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးသြားရတ့ဲ
ဧရာ၀တီတုိင္းဆုိတာ တနည္းအားျဖင့္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚဆုိတာ ဘယ္ေခတ္မဆုိ သမုိင္းအရ
အၿမဲ အေရးပါပါတယ္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚတုိင္း ဆုိတာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာလည္း က်ပါတယ္။ဒီလုိ
အေရးပါတ့ေ
ဲ နရာ၊ ဒီလုိအခ်က္အခ်ာက်တ့ေ
ဲ ဒသကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာရတာ၊
စည္း႐ုံးေရးဆင္းရတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ခ့ဲပါဘူး။
န၀တစစ္အစုိးရရဲ႕ တရား၀င္ခင
ြ ့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ထြက္ခ့ဲတ့ဲ ခရီး ဆုိေပမယ့္၊
စစ္ပေဒသရာဇ္ေတြ နယ္ေျမအပုိင္စားရထားတ့ဲ ေခတ္ႀကီးဆုိေတာ့၊ အဲဒီအခ်ိန္က
တုိင္းမွဴးလုပ္ေနတ့ဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ရ႕ဲ ဧရိယာထဲမွာ အမိန္႔ေတြ၊ အကန္႔အသတ္ေတြ၊
အခ်ဳပ္အခ်ယ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ရင္ဆုိင္ရေတာ့တာပါပဲ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ lawful command,
unlawful command ဆုိတ့ဲ တရားတ့အ
ဲ မိန္႔နဲ႔ မတရားတ့အ
ဲ မိန္႔ကုိ ခဲြျခားရင္ဆုိင္ဖုိ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စတင္ သင္ၾကားေပးလုိက္ပါၿပီ။
မတရားတ့အ
ဲ မိန္႔အာဏာမွန္သမွ် လူထုဆႏၵအရ ဖီဆန္ၾက-
က-
ႏွင္းေတြ ၀ဲ၀ေ
ဲ ၀ေနတ့ဲ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကေန တေရြ႔ေရြ႔ ထြက္ခြာလာတ့ဲ
ႏွစ္ထပ္သေဘၤာႀကီးတစင္းေပၚမွာေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူနဲ႔၊
ပဥၥမျမန္မာႏုင
ိ ္ငံေတာ္ကုိ တည္ေထာင္မယ့္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ အင္အားစုတစုေပါ့။
“ေကာင္းက်ဳိးအေထြေထြရယ္နဲ႔ ခြ်န္ေစျမေစေစာ
ေဒါင္းအုိးေ၀ရယ္လုိ႔ တြန္ေစ ကေစေသာ”
ေအာင္ေ၀း (၀၇-၀၃-၀၈)

(မူရင္း -RFA ၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၂၃)
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၇)
စက္တင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၀၈
တုိက္ပေ
ဲြ ခၚသံေတြ ၾကားေနရတယ္။
နာဂစ္မုန္တုိင္း၊ သန္းေရႊမုန္တုိင္းေအာက္မွာ ၿပိဳလဲပ်က္စီးသြားရတ့ဲ

ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း ဟုိး လြန္ခ့ဲတ့ဲ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္က
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သြားခ့ဲတ့ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း စည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္ကုိ က်ေနာ္
ျပန္အမွတ္ရလာပါတယ္။အဲဒီတုန္းက အင္အားတက္ၾကြ၊ တုိးတက္လွတ့ဲ
ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚရဲ႕ ႐ုပ္ပုံလႊာေတြ၊ တုိးျမစ္၊ ေရြးျမစ္၊ ျပာမေလာ့ျမစ္၊ ေျမာင္းျမျမစ္၊
င၀ံျဖစ္ေတြရ႕ဲ ျမင္ကင
ြ ္းေတြဟာ က်ေနာ့္အာ႐ုံမွာ ထင္ဟပ္လာပါေတာ့တယ္။
၁၉၈၉ ဇန္န၀ါရီ၊ ႏွင္းေတြနဲ႔ ေ၀ေနတ့အ

ဲ ခ်ိန္ပါ။ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူနဲ႔
ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းက ထြက္ခြာလာတ့ဲ ‘ျမတ္ေမတၱာ’သေဘၤာႀကီးဟာ တုိးျမစ္ရင္ခင
ြ ္ထဲကုိ
တုိး၀င္လာေနပါၿပီ။ ဧရာ၀တီတုိင္းနယ္ေျမထဲကုိ က်ေနာ္တုိ႔ စတင္
၀င္ေရာက္လာေနၾကတာပါ။က်ေနာ္တုိ႔ ပထမဆုံး ဆုိက္ကပ္ရမယ့္ ဆိပ္ကမ္းက
‘ထနီး’ဆုိတ့ဲ မအူပင္ၿမိဳ႕နယ္အ၀င္က ရြာကေလးပါ။ ဒါ စစ္ပေဒသရာဇ္ႀကီး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ရ႕ဲ နတခ ဧရိယာအစပ္ေပါ့။ (အဲဒီတုန္းက စစ္ဧကရာဇ္ႀကီးကေတာ့
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္ပါ။)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဒီ ဧရာ၀တီတုိင္း အေနာက္ျခမ္း ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊

ဟသၤာတ ၃ ခ႐ုိင္ ခရီးစဥ္မွာ အန္ကယ္ ဦးၾကည္ေမာင္ လုိက္ပါလာပါတယ္။
ကာနယ္ၾကည္ေမာင္လုိ႔ လူသိမ်ားတ့ဲ ဦးၾကည္ေမာင္ဟာ ၁၉၃၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ တတိယ
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္တုိက္ပဲြတုန္းက တပ္ဦးမွာ အလံကုိင္ခ့ဲတ့ဲ
ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။အဲဒီေန႔က အတြင္း၀န္႐ုံးေရွ႕မွာ
ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ အ႐ုိက္ခံရတ့ေ
ဲ န႔ေပါ့။ အဲဒီေန႔က ဦးၾကည္ေမာင္နဲ႔အတူ အလံကုိင္ခ့ဲတ့ဲ
အမာခံ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦးကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ဆရာ
ဒဂုန္တာရာပါပဲ။အန္ကယ္ ဦးၾကည္ေမာင္ဟာ ဦးေအာင္ႀကီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊
ဦးတင္ဦးတုိ႔ ‘ေအာင္-စု-တင္’ ဆုိၿပီး NLD ပါတီ စေထာင္စဥ္အခ်ိန္က
ဦးေအာင္ႀကီးအဖဲြ႔ထဲကပါ။ ပါတီဖဲြ႔ၿပီးလုိ႔ သိပ္မၾကာလုိက္ဘူး၊ ဦးေအာင္ႀကီး
ႏႈတ္ထြက္သြားခ့ဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးၾကည္ေမာင္က ဦးေအာင္ႀကီးေနာက္
ျပန္္ပါမသြားဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးတုိ႔နဲ႔ NLD မွာပဲ ေနရစ္ခ့ဲပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔

ထိန္းသိမ္းခံထားရတ့ဲ ကာလ၊ ၁၉၉၀ ေမလ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ NLD အႏုိင္ရေအာင္
ဦးေဆာင္ခသ
့ဲ ူဟာ အန္ကယ္ဦးၾကည္ေမာင္ပါပဲ။သေဘၤာက ဆိပ္ကမ္း
ကပ္ေတာ့မယ္ဆုိတ့ဲသေဘာနဲ႔ ဥၾသသံ ေပးလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး
အသင့္ျပင္လုိက္ၾကပါၿပီ။“အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ၊ သင္သည္ စီးဆင္း၊
တုိ႔ရင္တင
ြ ္းမွာ၊ ႏွင္းဆီပင
ြ ့္ေတြ၊ ရဲရေ
ဲ ၾကြၿပီ၊ ေ၀လည္းရဲရ၊ဲ ေၾကြရရ
ဲ ဲမုိ႔၊ နီနီရရ
ဲ ၊ဲ
သင့္အသည္းကုိ၊ မခဲြတုံေလာ … ခဲြတုံေလာ။” ခရီးစဥ္မွာ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔ ပါလာတ့ဲ
က်ေနာ့္ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကုိ က်ေနာ္ ကုိင္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သေဘၤာတစင္းလုံးဟာ တက္ၾကြ ရႊင္လန္းေနေတာ့တာပါ။ ပထမဆုံး

ဆုိက္ကပ္မယ့္ ဆိပ္ကမ္းလည္းျဖစ္လုိ႔ ရင္ခုန္ စိတ္ေစာေနၾကပုံလည္း ရပါတယ္။
တုိးျမစ္ႀကီးကေတာ့ ညင္ညင္သာသာ စီးဆင္းေနတုန္းပါ။ဒီခရီးစဥ္မွာ က်ေနာ္က
‘ပိဳြ င္’့ တာ၀န္ က်ပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းတခုကပ္တာနဲ႔ က်ေနာ္ အရင္ ေရွ႔ေျပးဆင္းရမယ္။
က်ေနာ့္ေနာက္မွာ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္ရိွမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဲဒီလုိ
အမိန္႔ေပးထားပါတယ္။ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္ဆုိတာ ၁၉၇၆ တုန္းက ဦးေန၀င္းကုိ လုပ္ႀကံၿပီး
အာဏာသိမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားတ့ဲ ဗုိလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္တုိ႔ရ႕ဲ အမႈတဲြပါ။ အခု ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္
အက်ဥ္းေထာင္တခုထဲမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ထိန္းသိမ္းခံေနရဆဲပါ။န၀တ
စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုနဲ႔ NLDရဲ႕ အားစမ္းပဲြကေတာ့ စပါၿပီ။ ထနီးရြာဟာ က်ေနာ္တုိ႔
ပထမဆုံး ဆုိက္ကပ္မယ့္ ဆိပ္ကမ္း။ တနည္းအားျဖင့္ ပထမဆုံးတုိက္ပဲြလည္း ျဖစ္တယ္။

ပထမဆုံး တုိက္တ့ဲတုိက္ပဲြဟာ မႏုိင္ရင္သာေနရမယ္၊ မ႐ႈံးေစရဘူး။
ပထမဆုံးတုိက္တ့ဲတုိက္ပဲြဟာ မႏုိင္ရင္သာေနရမယ္၊ မ႐ႈံးေစရဘူး။
က်ေနာ္က သေဘၤာေပၚမွာ ပါလာတ့ဲ သုံးေရာင္ျခယ္ နဲ႔ NLD လူငယ္ေတြကုိ

၁၉၇၄၊ ၇၅၊ ၇၆ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ရခ့ဲတ့ဲ တုိက္ပဲြအေတြ႔အႀကဳံအရ
ဒီစကား က်ေနာ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ထနီးရြာကမ္းပါးတေလွ်ာက္မွာေတာ့
ကရင္တုိင္းရင္းသား ရြာလူထုဟာ သူတုိ႔ရ႕ဲ ႐ုိးရာ၀တ္စုံေတြ၊ ဒုံးယိမ္းအကေတြနဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆုိေနၾကပါၿပီ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း သေဘၤာအေပၚထပ္ကေန လက္ျပ
ႏႈတ္ဆက္ေနပါတယ္။ မအူပင္ကလာႀကိဳတ့ဲ NLDၿမိဳ႔နယ္စည္းေတြကုိလည္း
ရြာလူထုၾကားမွာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။အေပၚနဲ႔ေအာက္ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ အျပန္ျပန္
အလွန္လွန္ ေ၀ွ႔ယမ္းလုိ႔ေပါ့။သေဘၤာဆိပ္ကမ္းကပ္လုိ႔ ႀကိဳးခ်ည္၊ ကုန္းေပါင္ထုိးၿပီးတာနဲ႔
က်ေနာ္ အရင္ဦးဆုံး သေဘၤာေပၚက ဆင္းလုိက္ပါတယ္။ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ” လူထုရ႕ဲ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ
ၾကားမွာပဲ လက္နက္ကုိင္စစ္သား တပ္စုတစုနဲ႔ အသင့္ေစာင့္ေနတ့ဲ အရာရိွ စစ္ဗုိလ္ဆီကုိ
က်ေနာ္ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကုိ ေလးစားသမႈန႔ဲ အရင္
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔က်ေနာ္ ညိွၾကႏိႈင္းၾက လုပ္ရပါတယ္။
တုိင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ ေပးထားတ့ဲ အမိန္႔အတုိင္း အဲဒီစစ္ဗုိလ္က

တသေ၀မတိမ္း လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ကလည္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေပးထားတ့ဲ အမိန္႔အတုိင္း လုပ္တာပါ။
ဘယ္အမိန္႔က တရားသလဲ။ ဘယ္အမိန္႔က
မတရားဘူးလဲ။ညိွလုိ႔ႏိႈင္းလုိ႔ၿပီးသြားတ့အ
ဲ ခါမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္ၿပီး
သေဘၤာေပၚက ဆင္းလာပါၿပီ။ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ” ကရင္တုိင္းရင္းသား လူထုႀကီးဟာ
အဆက္မျပတ္ ေၾကြးေၾကာ္ေနပါေတာ့တယ္။ထနီးရြာ NLD ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တ့ဲ
ကရင္တုိင္းရင္းသားႀကီးတဦးနဲ႔
ကရင္တုိင္းရင္းသူႀကီးတဦးတုိ႔ကေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပန္းကုံးစြပ္ၿပီး
ႀကိဳဆုိၾကပါတယ္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဖထီးတခ်ဳိ႔၊ အမုိးတခ်ဳိ႕ဟာ ‘ငါတုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီး၊
ငါတုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီး’ ဆုိၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဖက္ၿပီး ငုိၾကပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ရင္ထဲမွာ ေၾကကဲြပီတိကုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ပါ။ထနီးရြာမွာ က်ေနာ္တုိ႔
ၾကာၾကာ အခ်ိန္မရပါဘူး။ မအူပင္ၿမိဳ႔ကုိ ခရီးဆက္ရပါဦးမယ္။ ရပ္ရြာလူထုကုိ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းေျပာၿပီးတ့အ
ဲ ခါ အားလုံးကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သေဘၤာေပၚ

ျပန္တက္ၾကပါတယ္။ အန္ကယ္ဦးၾကည္ေမာင္ကေတာ့ ေရွ႔မထြက္ဘဲ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေဘးမွာ ရပ္ၿပီး ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ေက်နပ္အားရေနေတာ့တာပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထနီးရြာလူထု တသားတည္းျဖစ္သြားတာကုိၾကည့္ၿပီး

အစ ပထမက တမင္ ခက္ထန္ တင္းမာေအာင္ လုပ္ယူထားရတ့ဲ စစ္သားေတြရ႕ဲ
မ်က္ႏွာဟာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတာကုိ က်ေနာ္ သိတာေပါ့။ က်ေနာ္
စစ္တပ္ထဲမွာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ႀကီးျပင္းလာတ့ဲသူပ။ဲ သေဘၤာေပၚကုိ က်ေနာ္ ေနာက္ဆုံးမွ
တက္ပါတယ္။ မတက္ခင္ အရာရိွစစ္ဗုိလ္ကုိ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗုိလ္ႀကီး”လုိ႔
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း လက္ဆဲြ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲပါတယ္။ထနီးဆိပ္ကမ္း၊
တုိးျမစ္၀ွမ္းေပၚမွာေတာ့ ဒုံးယိမ္းသံေတြက ညံေနဆဲ၊ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြက တလူလူ
လြင့္ပ်ံေနဆဲပါပဲေလ။
ေအာင္ေ၀း (၀၇-၀၆-၀၈)
(မူရင္း - RFA)
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၈)
စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၈
‘ေလဆန္မွာ ျမွားတန္းလန္းနဲ႔ ပ်ံသန္းရဲတင

့ဲ ွက္သာ မနက္ျဖန္အတြက္ျဖစ္တယ္’
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာ၀တီတုိင္း အေနာက္ျခမ္းခရီးစဥ္မွာ ျဖန္႔ေ၀တ့ဲ
ကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္ ဒီလုိေရးခ့ဲတယ္။ဒီခရီးစဥ္ရ႕ဲ ပထမဆုံးဆိပ္ကမ္းဟာ ‘ထနီးရြာ’
ျဖစ္တယ္။ ထနီးရြာဟာ ဧရာ၀တီတုိင္းထဲကုိ ၀င္လာမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
ဆီးၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ေပးဖုိ႔ လုပ္ထားတ့ဲ တုိင္းမွဴးဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ရဲ႕ ခံတပ္ပါပဲ။အခု
အဲဒီခံတပ္ က်ဳိးေပါက္သြားၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ႔ဆက္ ထုိးေဖာက္ ခ်ီတက္ခ့ဲၾကၿပီ။

ဒုတိယဆိပ္ကမ္းက မအူပင္ပါ။ မအူပင္ကေန ထနီးမွာ ေရွ႔ေျပးလာႀကိဳတ့ဲ ၿမိဳ႕နယ္စည္း
အဖဲြ႔၀င္ေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သေဘၤာဦးခန္းမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
ေတြ႔ဆုံပါတယ္။ ၿမိဳ႔ခံေတြက သက္ဆုိင္ရာ မ၀တနဲ႔ ညိွႏိႈင္းၿပီး သူတုိ႔စီစဥ္ထားတ့ဲ
အစီအစဥ္ေတြကုိ တင္ျပၾကပါတယ္။
တုိးျမစ္ႀကီးေပၚမွာေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တေ၀ေ၀နဲ႔

ျမတ္ေမတၱာသေဘၤာႀကီးက တေရြ႕ေရြ႕ ခုတ္ေမာင္းလာေနပါၿပီ။ ျမတ္ေမတၱာဟာ ျမစ္ကုိ
ေကြ႔လုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ျမင္လုိက္ရတ့ဲ ျမင္ကင
ြ ္းကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
ႀကိဳဆုိေနၾကတ့ဲ ကမ္းလုံးညြတ္ ဧရာမ လူအုပ္ႀကီးပါ။ ဆိပ္ခံတံတားေပၚနဲ႔
ကမ္းပါးတေလွ်ာက္မွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတ့ဲ လူထုႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္တုိ႔
တဖဲြ႔သားလုံး ရင္ခုန္ လႈပ္ရွားသြားၾကပါတယ္။ လူထုေတြ ေရွ႔ေနာက္ ၀ဲယာမွာ
ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္ေနတ့ဲ လက္နက္ကိုင္စစ္သားေတြကုိလည္း ျမင္ေနရပါၿပီ။
သေဘၤာက မ၀တ ခြင့္ျပဳထားတ့ဲ ဆိပ္ခံတံတားဆီကုိ ခ်ည္းကပ္လာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မ၀တက ကပ္ခင
ြ ့္မျပဳေတာ့ဘူးလုိ႔ ၿမိဳနယ္စည္းအဖဲြ႔က အေရးေပၚ
သတင္းပုိ႔လာပါေတာ့တယ္။သေဘၤာဆလင္ႀကီးအခန္းမွာ မအူပင္ NLD
စည္းအဖဲ၀
ြ႔ င္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္ပင္လုိက္ၾကၿပီး လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ရိွရာ
ကမ္းစပ္မွာ သေဘၤာဦးထုိးၿပီး ဆုိက္မယ္ေပါ့။ သေဘၤာကုိ ျပန္ေကြ႕လုိက္တယ္။
လူထုႀကီးဟာ တံတားေပၚကေန လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ရရ
ိွ ာ ကမ္းစပ္ဆီကုိ
ေျပးလာေနၾကပါၿပီ။ သေဘၤာက ဆိပ္ခံတံတားမရိွတ့ဲ ကမ္းစပ္မွာ ဦးထုိးၿပီး
ဆုိက္ရမွာဆုိေတာ့ သေဘၤာသားေတြလည္း အလုပ္႐ႈပ္ကုန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က
ၿပဳံးၿပဳံး ရႊင္ရႊင္နဲ႔ တက္ၾကြေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အဖဲြ႔၀င္ေတြလည္း လႈပ္လႈပ္ရရ
ြ ြ
ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။သေဘၤာက ၿငိမ့္ခနဲ ကမ္းကုိ ဦးနဲ႔ တေစာင္းထုိး ကပ္လုိက္ပါတယ္။
သေဘၤာသားေတြက ကုန္းေပါင္ထုိးဖုိ႔ လုပ္ေနတုန္း ရိွပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သေဘၤာေပၚကေန ကမ္းေပၚကုိ
လႊားခနဲ ခုန္ဆင္း ခ်သြားပါၿပီ။ ၇ ေပ၊ ၈ ေပ အျမင့္ေလာက္ရိွမယ့္ ေနရာက ၀ုန္းဆုိ
ခုန္ဆင္းသြားတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနာက္ကုိ သုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္ေတြလည္း
အေျပး လုိက္ဆင္းၾကရပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကမ္းေပၚေရာက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ၿမိဳ႔လူထုႀကီးက

အတင္းေျပးလာၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၀န္းရံႏႈတ္ဆက္ေနၾကပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း လူထုႀကီးကုိ ေက်းဇူးတင္ ပဋိသႏၶာရစကား
ေျပာပါတယ္။“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
က်န္းမာပါေစ” လူအုပ္ႀကီးဟာ ေရကာတာ က်ဳိးေပါက္သြားသလုိပါပဲ။ စစ္တပ္က
ဘယ္လုိမွ ထိန္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ကမ္းေပၚေရာက္တာနဲ႔ အရင္ဆုံး

ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားဖူးဖုိ႔ သြားပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ လူထုက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနာက္ကေန တခဲနက္ လုိက္ပါလာခ့ဲၾကတယ္။ လမ္းမွာ
လက္နက္ကုိင္စစ္သားေတြ တကန္႔ၿပီးတကန္႔ အဟန္႔အတားေတြ လုပ္ထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္သားေလးေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အနားေရာက္လာတာနဲ႔ သူတုိ႔
ေဘးဖယ္ ေနာက္ဆုတ္ေပးလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဘုရားကုိ ေအးေအးေဆးေဆး မဖူးရပါဘူး။ စစ္ဗုိလ္တေယာက္နဲ႔ စစ္သားတစုက

လူအုပ္ႀကီးကုိ အတင္းအဓမၼ လူစုခဲြဖုိ႔ အမိန္႔ေပးေနပါေတာ့တယ္။ လူထုႀကီးက
အဲဒီစစ္ဗုိလ္ရ႕ဲ အမိန္႔ကုိ မနာခံၾကပါဘူး။ဘုရားက ျပန္ဆင္းလာၿပီး NLD ၿမိဳ႔နယ္႐ုံးကုိ
သြားတ့အ
ဲ ခါမွာေတာ့ လူထုအင္အားဟာ ပုိၿပီး ႀကီးလာပါေတာ့တယ္။
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’ ဆုိတ့ဲ ေၾကြးေၾကာ္သံကလည္း ပုိၿပီး
က်ယ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတ့ဲ
စစ္ဗုိလ္နဲ႔ စစ္သားတသုိက္ဆီက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေသနတ္သံ ေလးငါးခ်က္
ဆင့္ၿပီး ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။႐ုတ္တရက္ဆုိေတာ့ လူအုပ္ႀကီးလည္း ေခတၱ ခဏ
ၿငိမသ
္ က္သြားတာေပါ့။ ‘စစ္တပ္ဆုိတာ ေသနတ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ
မုိးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး။ ပစ္ရင္ တည့္တည့္ပစ္တယ္’
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ နိဒါန္းအစက ဦးေန၀င္း ေျပာခ့ဲတ့ဲစကားပါ။

အခုဟာကေတာ့ မုိးေပၚ ေထာင္ေဖာက္လုိက္တာပါ။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေဖာက္လုိက္တ့ဲ
ေသနတ္သံလုိ႔ပဲ ယူဆရပါတယ္။သတိၱရိွတ့ဲ လူအုပ္ႀကီးကေတာ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကုိ
ျပန္ၿပီးေၾကြးေၾကာ္လုိက္ၾကပါတယ္။စစ္သားေတြေနာက္ဆုတ္သြားၾကရပါၿပီ။ရွစ္ေလးလုံးအ
ေရးေတာ္ပုံတုန္းက ျပည္သူလူထုႀကီးဟာ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၿပီး တုိက္ခ့ဲၾကတယ္။
စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားတ့အ
ဲ ခါမွာ ပါတီေထာင္ၿပီး ဆက္တုိက္ၾကရေတာ့မယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပဲြဟာ မၿပီးဆုံးေသးဘူး။ေတာ္လွန္တ့ဲ
အေတြးအေခၚတရပ္မရိွဘဲနဲ႔ ေတာ္လွန္တ့ဲအေရးေတာ္ပုံတရပ္ မျဖစ္ေပၚႏုိင္ဘူး၊
ေတာ္လွန္တ့ဲ တပ္ဦးတခု မရိွဘဲနဲ႔လည္း အေရးေတာ္ပုံ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး။ ပါတီဟာ
တပ္ဦးျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါတီစည္း႐ုံးေရးဟာ အေရးပါတယ္။အဲဒီတုန္းက
န၀တကလည္း ဒီမုိကေရစီေရြးေကာက္ပဲြ အျမန္ဆုံး က်င္းပေပးမယ္လုိ႔
ေၾကညာထားတယ္။
လက္ငင္းအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတာထက္ စစ္အာဏာရွစ္စနစ္ကုိ

ဆန္႔က်င္ေနတ့ဲ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လုံး စည္း႐ုံး ညီညြတ္ေနဖုိ႔က
ပုိအေရးႀကီးတယ္။ ဒါကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္ေတြ အေလးအနက္ထားၿပီး
ထြက္ေနတာပဲေပါ့။မအူပင္ၿမိဳ႔ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကဗ်ာဆရာေတြ ေရခံေျမခံ

ေကာင္းခ့ဲတ့ဲ ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔ပါ။ မအူပင္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ခရီးစဥ္က
ေသနတ္သံ ေလးငါးခ်က္နဲ႔ ကဗ်ာဆန္သြားခ့ဲၿပီပဲ မဟုတ္ပါလား။
ေအာင္ေ၀း (၀၇-၁၄-၀၈)
(မူရင္း - Radio Free Asia, Burmese Service)
ခန္း (၉)
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္
စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၀၈
‘ညဦးယံ၌ ငုိေၾကြးျခင္းသည္ လာ၍တည္းခုိ၏။ နံနက္ယံ၌ကား

သီခ်င္းဆုိရေသာအခြင့္ရိွ၏။’ (ဆာလံက်မ္း)
မုိးမေသာက္ ေမွာင္မုိက္မေျပးမီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာ၀တီတုိင္းခရီးစဥ္။

မအူပင္ဆိပ္ကမ္းက ထြက္ခြာလာတ့ဲ ‘ျမတ္ေမတၱာ’သေဘၤာႀကီးေပၚမွာ သုံးေရာင္ျခယ္နဲ႔
NLD လူငယ္ေတြက ‘ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း’သီခ်င္းကုိ သံၿပိဳင္သီဆုိလာၾကပါတယ္။
သေဘၤာဦးခန္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စကား၀ုိင္းဖဲြ႔ခင
ြ ့္ ရခ့ဲတယ္။
က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အန္ကယ္ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္၊ အဘဦးတင္ထြတ္
နဲ႔ ကုိေအာင္ေစာဦးတုိ႔ ပါပါတယ္။ အဘဦးတင္ထြတ္က ၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက
အိမ္မဲမွာ အႏုိင္ရခ့ဲပါတယ္။ အခုေတာ့ ျပည္ပမွာပါ။ ကုိေအာင္ေစာဦးက
ရွစ္ေလးလုံးတုန္းက ပုသိမ္မွာ စာေရးဆရာေနလင္း၊ ကဗ်ာဆရာ
ေမာင္ေအာင္ပင
ြ ့္တုိ႔နဲ႔အတူ ဦးေဆာင္ခသ
့ဲ ူပါ။ စက္တင္ဘာ စစ္တပ္က

အာဏာသိမ္းလုိက္ေတာ့ သူ ရန္ကုန္ကုိ ေရွာင္တိမ္းလာခ့ဲၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အတူ NLD
ဌာနခ်ဳပ္မွာ စုစည္းမိၾကတာပါ။ စကား၀ုိင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ တပ္မေတာ္နဲ႔
ပတ္သက္တ့ဲ သေဘာထားကုိ က်ေနာ္တုိ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ၾကားနာခြင့္ ရခ့ဲပါတယ္။
တပ္မေတာ္ဟာ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။ တပ္မေတာ္ကုိ ကုိယ့္ကုိယ္က်ဳိးစီးပြား၊

ကုိယ့္အာဏာ တည္ၿမဲဖုိ႔အတြက္ တလဲြ အသုံးခ်ေနတ့၊ဲ မတရားတ့ဲ အမိန္႔ေတြနဲ႔
စုိးမုိးခ်ယ္လွယ္ေနတ့ဲ စစ္အာဏာရွင္ လက္တဆုပ္စာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကသာ ျပည္သူ႕ရဲ႕
ရန္သူ။ ဒီသေဘာထား က်ေနာ့္မွာ အၿမဲ ရိွခ့ဲပါတယ္။ ကုိေအာင္ေစာဦးက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ တပ္မေတာ္အေပၚ အေကာင္းျမင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ သူ
နားလည္ လက္ခံပါေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ
တပ္မေတာ္ဟာ ဗုိလ္ေန၀င္းလက္ထက္မွာ အဖတ္ဆည္မရေအာင္ ပ်က္စီးသြားၿပီျဖစ္လုိ႔
ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အျဖစ္နဲ႔ တဖန္ ျပန္လည္ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရႏုိင္ပါဦးမလား ဆုိၿပီး
ကုိေအာင္ေစာဦးက သူ႔သံသယကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆုိခ့ဲတာ က်ေနာ္
မွတ္မိေနပါတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘ပ်က္စီးတယ္ဆုိတာ
ဖ်က္ဆီးခံရလုိ႔ျဖစ္တယ္’ ဆုိၿပီး သူ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္မိန္႔ခြန္းမွာ ေျပာခ့သ
ဲ လုိ
သူ႔ဖခင္တည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ တပ္မေတာ္ကုိ ျပည္သူ႔ဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္တ့ဲ
ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာဖုိ႔ သူယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း
ေျပာခ့ဲပါတယ္။
တပ္မေတာ္ဟာ ရန္သူမဟုတ္ပါဘူး။ ဦးေန၀င္းလုိ၊ သန္းေရႊလုိ

အာဏာရွင္ေတြကသာ လူထုရန္သူပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ သန္းေရႊဟာ တပ္မေတာ္ကုိလည္း
ကြ်န္ျပဳထားတာပဲ မဟုတ္လား။ တပ္မေတာ္ကုိ သန္းေရႊကြ်န္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္
လုပ္ရမယ္။ ဘယ္သူလုပ္မလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြကပဲ လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။
အေရးႀကီးတာက က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တပ္မေတာ္ႀကီး သန္းေရႊကြ်န္ဘ၀က
လြတ္ေျမာက္ေရးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူ႔ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပဲြနဲ႔
တခ်ိန္တည္း၊တၿပိဳင္တည္း လက္တဲြ လုပ္ေဆာင္သြားၾကဖုိ႔ပါပဲ။
၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ တပ္မေတာ္ဟာ တာ၀န္ေက်ခ့ဲတယ္။

တပ္မေတာ္သားေတြဟာ NLD ကုိ တခဲနက္ မဲေပးခ့ဲတယ္ဆုိတာကုိ ဘယ္ေတာ့မွ
မေမ့ၾကပါနဲ႔။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ အားထားရတ့ဲ
‘သားသုံးသား’ေပါင္းစည္းေရး ဆုိတာ မလဲြမေသြ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္လာရပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ သေဘၤာက ‘သံပုရာေခ်ာင္း’ဆုိတ့ဲ ရြာမွာ ေခတၱ ကပ္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ကမ္းလုံးျပည့္ ႀကိဳဆုိေနတ့ဲ ရြာသူရြာသားေတြကို
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းေျပာပါတယ္။‘ျပည္သူလူထုႀကီးအေနနဲ႔
ဒီမုိကေရစီအျမန္ဆုံးလုိခ်င္တယ္၊ အျပည့္အ၀ ရခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်မတုိ႔
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ အျမန္ဆုံး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အျပည့္အ၀
လုိအပ္ေနပါၿပီ’ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
က်န္းမာပါေစ။ သံပုရာေခ်ာင္းရြာလူထုကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ႔ခရီး
ဆက္ခ့ဲပါတယ္။ ေရွ႕မွာေတာ့ ေရႊေလာင္းၿမိဳ႕။ ေနညိဳလည္း သန္းစျပဳလာပါၿပီ။
နဒီျမစ္႐ုိးမွာ ဆည္းဆာက တစတစ အုပ္မုိးလာေနပါၿပီ။ သေဘၤာဦးခန္းမွာ
စကား၀ုိင္းျပန္ဆက္ၾကပါတယ္။ အဘဦးတင္ထြတ္က တပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တ့ဲ
သူ႔အျမင္ကုိလည္း ခ်ျပ ေဆြးေႏြးခ့ဲပါတယ္။
အဘဦးတင္ထြတ္ဟာ တခ်ိန္တုန္းက တကသေခါင္းေဆာင္တေယာက္ပါ။

ေနာင္မွာ သြားဘက္ဆုိင္ရာေဆးတကၠသုိလ္ ေမာ္ကြန္းထိန္း ျဖစ္လာပါတယ္။
ကုိေအာင္ေစာဦးက သြားဘက္ဆုိင္ရာ ေဆးတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား။ ဦးတင္ထြတ္ရ႕ဲ
တပည့္ပါ။ ၁၉၇၆ မိႈင္းရာျပည့္အေရးအခင္းနဲ႔ ကုိေအာင္ေစာဦးတုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔
ေထာင္ထေ
ဲ ရာက္သြားၾကတယ္။ က်ေနာ္က ပုသိမ္ေကာလိပ္က ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး
ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရ႕ဲ တပည့္ ဆုိပါေတာ့။ႏုိင္ငံေရးအခ်ဳိးအေကြ႔တခုမွာ
ေမာ္ကြန္းထိန္းနဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းသား ဆုိၿပီး ဘက္ႏွစ္ဘက္
ပဋိပကၡ တစုံတရာ ရိွေကာင္း ရိွခ့ဲပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္
ႏုိင္ငံေရးအခ်ဳိးအေကြ႔တခုကုိ ေရာက္တအ
့ဲ ခါမွာေတာ့ ဒီ ဆရာတပည့္ေတြဟာ
ဘက္တဘက္တည္းမွာ အတူတကြ စုစည္းမိသြားၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
အခုအခ်ိန္မွာ အဘဦးတင္ထြတ္က NLD အမတ္။ ကုိေအာင္ေစာဦးက NLD

(USA)။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံတုန္းက က်ေနာ္က ဆရာဦး၀င္းတင္၊
ဆရာေမာင္ေသာ္က၊ ဆရာဦး၀င္းခက္တုိ႔နဲ႔အတူ စာေရးဆရာသမဂၢမွာ
ဗဟုိေကာ္မတီတေယာက္အေနနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတ့အ
ဲ ခ်ိန္၊ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ
ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္က တကၠသုိလ္ဆရာမ်ားသမဂၢမွာ နာယကႀကီးတဦးပါ။
ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရ႕ဲ ရွစ္ေလးလုံးတုိက္ပအ
ဲြ တြင္း ျဖန္႔ေ၀ခ့ဲတ့ဲ
ေလးခ်ဳိးကဗ်ာႀကီးဟာ အင္မတန္ ထင္ရွား ပ်ံ႕ႏွံ႔ခ့ဲပါတယ္။ စစ္တပ္က
အာဏာသိမ္းလုိက္တ့ဲ အခ်ိန္မွာ ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္
ပညာေရးတကၠသုိလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္အျဖစ္ကေန ရပ္စခ
ဲ ံခရ
့ဲ ပါတယ္။
ဆည္းဆာရီရီ၊ ေနနီနီနဲ႔ နဒီျမစ္၀ွမ္းဟာ လြမ္းစရာေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သေဘၤာဦးခန္းျပတင္း၀မွာ ရပ္ၿပီး ညအခါ ေမွာင္လာမယ့္
ေလထုထဲကုိ စုိက္ေငးၾကည့္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔အစ္မလည္း
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိ လြမ္းေနေတာ့မယ္ဆုိတာေလ။က်ေနာ္က အတိတ္ကုိ
ျပန္ေတြးေနမိတအ
့ဲ ခ်ိန္မွာ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တေ၀ေ၀၊ ဒီမုိကေရစီေတးသံေတြ

တေ၀ေ၀နဲ႔ ျမတ္ေမတၱာသေဘၤာႀကီးက ေရႊေလာင္းဆိပ္ကမ္းကုိ ၀င္လာေနပါၿပီ။
ေရႊေလာင္းၿပီးရင္ ... က်ဳံမေငး။
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၁၀)
၁၀)
ေအာက္တုိဘာ ၄၊ ၂၀၀၈
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’
က်ေနာ္တုိ႔သေဘၤာ က်ဳံမေငးဆိပ္ကမ္းကုိ ၀င္လာၿပီ ဆုိကတည္းက

က်ဳံမေငးၿမိဳ႔လူထုႀကီးရဲ႕ ကမ္းလုံးညြတ္ ေၾကြးေၾကာ္ေနတ့ဲ အသံေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔
ၾကားလုိက္ၾကရပါၿပီ။ က်ဳံမေငးကုိ ၀င္လာတ့အ
ဲ ခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ပုိင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊေလာင္းဟာ ၀ါးခယ္မၿမိဳ႔နယ္အပုိင္ပါ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္လာတ့ဲ
က်ဳံမေငးကလည္း ၀ါးခယ္မၿမိဳ႔နယ္အပုိင္ပါပဲ။က်ေနာ္တုိ႔သေဘၤာေပၚကလည္း
ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး ဆိပ္ကမ္းကုိ ၀င္လာတာဆုိေလေတာ့

က်ဳံမေငးၿမိဳ႔ႀကီးဟာ အဲဒီမနက္က သီခ်င္းသံေတြ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔
ဖုံးအုပ္သြားပါေတာ့တယ္။က်ဳံမေငးၿမိဳ႔လူထုဟာ သေဘၤာဆိပ္၀ဲယာ လမ္းႏွစ္ဖက္
ျပည့္ညပ္တုိးက်ိတ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ
ႀကိဳဆုိေနၾကပါတယ္။ က်ဳံမေငးၿမိဳ႔သူေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပန္းစည္းေတြ၊
ပန္းစည္းေတြ တေပြ႔တပုိက္ႀကီး လက္ေဆာင္ေပးအပ္ၾကတာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လက္တဖက္က ပန္းစည္းေတြကုိပုိက္လုိ႔၊ က်န္တဖက္နဲ႔
လူထုကုိ ေ၀ွ႔ယမ္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လာပါတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္တုိ႔က ေရွ႔ဆုံးကပါ။အစီအစဥ္အရ ပထမဆုံး

က်ဳံမေငးစြယ္ေတာ္ကုိ ဖူးၾကဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ စြယ္ေတာ္တုိက္ကုိသြားတ့ဲ လမ္းမေပၚ
က်ေနာ္တုိ႔ တက္လုိက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ...အဲဒီမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ေရွ႔မွာ ႀကီးစြာေသာ
အဟန္႔အတားေတြကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။စစ္သားအေယာက္
ေလးငါးဆယ္ေလာက္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာတ့ဲ
လမ္းမအလယ္ေကာင္မွာ မုဆုိးဒူးေထာက္၊ သုံးေလးတန္းဆင့္ၿပီး ေသနတ္ေတြနဲ႔
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ခ်ိန္ရြယ္လုိ႔ ထားပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္ ေရွ႔ကုိေလွ်ာက္သြားရင္း
အမိန္႔ေပးေနတ့ဲ စစ္သား ဆရာႀကီးကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စြယ္ေတာ္ဘုရား
သြားဖူးမယ္ ဆုိတအ
့ဲ ေၾကာင္း တင္ျပၿပီး လမ္းေၾကာင္း ေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္သားဆရာႀကီးက ‘ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ေရွ႕တုိးမလာနဲ႔၊ ေဟ့လူ လုံး၀

ေရွ႕တုိးမလာနဲ’႔ ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကုိ လွမ္းေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဟန္ကုိယ့္ဖုိ႔ပဲ ဆုိၿပီး
ေရွ႕ကုိ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္လမ္းသုံးလမ္း တုိးလုိက္တ့ဲအခ်ိန္မွာေတာ့...‘က်ည္ထုိး၊
အသင့္ျပင္’ ဆုိတ့ဲ အမိန္႔သံနဲပအတူ ေသနတ္ေမာင္းေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း
ဆြဲတင္လုိက္ၾကတ့ဲ အသံေတြ ျမည္ဟိန္း ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ေရွ႕မွာ
တေယာက္တည္း ကြ်ံထြက္ေနတ့ဲ က်ေနာ္လည္း ပထမေတာ့
နည္းနည္းေၾကာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဣေျႏၵရရပဲ ကုိယ္ရိွန္သတ္လုိက္ပါတယ္။
အခုအမိန္႔ေပးေနတ့သ
ဲ ူက လက္ေမာင္းမွာ ႏွစ္ရစ္နဲ႔
တပ္ၾကပ္အဆင့္ပါ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ေရွ႕မတုိးဘဲ
ေနရာမွာတင္ ရပ္ေနလုိက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္နဲ႔ တုိင္ပင္ပါတယ္။
ေနေရာင္ကလည္း က်ည္က်ည္ေလာင္ေလာင္ ပူျပင္းလာပါၿပီ။ က်ေနာ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အေျခအေန တင္ျပလုိက္တယ္။ ‘အစ္မ ခဏေလာက္
အရိပ္ထဲမွာ နားေနပါဦး’ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ အစုိးအရြံ႕ မရိွဘဲ ပကတိ ၿပဳံးရႊင္
ၾကည္လင္ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာနဲ႔ လမ္းတဖက္က ဘတ္စ္ကက္ေဘာကြင္းရိွတ့ဲ
ေက်ာင္းေလးေရွ႕က အုတ္ခုံမွာ သြားထုိင္ေနပါတယ္။
အမိန္႔ေပးေအာ္ဟစ္ေနတ့ဲ တပ္ၾကပ္စစ္သားႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔၊ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းထိန္တုိ႔က

တာ၀န္ရိွတ့ဲ အထက္အရာရိွနဲ႔ ေတြ႔ဆုံၿပီး ေဆြးေႏြးလုိေၾကာင္းေျပာတ့အ
ဲ ခါမွာေတာ့
အဲဒီတပ္ၾကပ္က ‘မလုိခ်င္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထပ္ၿပီး ေရွ႕တုိးမလာပါနဲ’႔ ဆုိၿပီး ေသနတ္ေတြ
က်ည္ထုိး ေမာင္းထုိး ေျဖာင္းဒုိင္း ေျဖာင္းဒုိင္း လုပ္ျပန္ပါေရာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္ကေန ဖုန္းဖုန္း ဖုန္းဖုန္းနဲ႔ စစ္ဗုိလ္တေယာက္

ဒေရာေသာပါး ေျပးလာၿပီး သူ႔လူတပ္ၾကပ္ကုိ ‘ဆရာႀကီး မလုပ္နဲ႔၊ မလုပ္န’ဲ႔ လုိ႔
၀င္တားပါေတာ့တယ္။
ဦး၀င္းထိန္
သူကေတာ့ ၀ါးခယ္မၿမိဳ႔နယ္ မ၀တ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးခင္ေအာင္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ဗုိလ္မွဴးခင္ေအာင္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ညိွႏိႈင္းၿပီးတ့အ
ဲ ခါမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
စြယ္ေတာ္ဘုရားဖူးဖုိ႔၊ NLD တုိက္နယ္ရုံးမွာ ဒီမုိကေရစီလူထုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ကိစၥေတြ အားလုံး
အဆင္ေျပလုိ႔ သြားပါၿပီ။စစ္တပ္က က်ေနာ္တုိ႔အဖဲြ႔ကုိ အထူး ေမတၱာရပ္ခံတာကေတာ့
ၿမိဳ႕လူထု အေနနဲ႔ ဆူဆူပူပူ လုပ္ၿပီး အၾကမ္းမဖက္ဖုိ႔ပါပဲ တ့ဲ။ ၿမိဳ႕လူထု အေနနဲ႔ကေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခ်စ္တ့ဲစိတ္၊ ေထာက္ခံတ့ဲစိတ္နဲ႔
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ ဆုေတာင္း
ေမတၱာပုိ႔သေနၾကတာပါ။လူထုဟာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီေန႔က က်ဳံမေငးမွာ စစ္တပ္အၿခံအရံနဲ႔ စြယ္ေတာ္ ဖူးခ့ရ

ဲ တယ္။
စစ္တပ္အၿခံအရံနဲ႔ NLD ရုံးမွာ လူထုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခရ
့ဲ တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာ စစ္သားေတြဟာ ေသနတ္ေအာက္စုိက္ၿပီး
နားစြင့္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။က်ေနာ္တုိ႔ လပြတၱာကုိ ေရွ႔ခရီးဆက္ဖုိ႔ သေဘၤာဆိပ္ကုိ
ျပန္ဆင္းလာတ့ဲ လမ္းမွာေတာ့ စစ္တပ္က ဘယ္လုိမွ ထိန္းလုိ႔မရေတာ့တ့ဲ လူအုပ္ႀကီးကုိ
ၿဖိဳခဲြဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဟန္႔တားခ့ဲတ့ဲ တပ္ၾကပ္ကပဲ က်ေနာ့္ေဘးကေန ေသနတ္သံ
ေလးငါးဆယ္ခ်က္ မုိးေပၚေထာင္ေဖာက္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
ဒါဟာလည္း လူထုရ႕ဲ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ

ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလုိက္တ့ဲ ေသနတ္သံေတြလုိ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး
မွတ္ယူလုိက္ၾကတယ္ေလ။က်ဳံမေငးၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားမ်ား က်န္းမာ ခ်မ္းသာ
ေဘးရန္ကင္းေ၀းၾကပါေစ။
ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၁၁)
၁၁)
ေအာက္တုိဘာ ၁၁၊ ၂၀၀၈
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတိုင္းအေနာက္ျခမ္း ခရီးစဥ္။ ၁၉၈၉ ဇန္နဝါရီ။

ဒီခရီးစဥ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ထနီး၊ မအူပင္၊ သံပရာေခ်ာင္း၊ ေရႊေလာင္း၊ က်ံဳမေငး စတဲ့ ျမိဳ႔ေတြ
ရြာေတြကို ျဖတ္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕၊ အရြာရြာ ေရာက္တုိင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
တခဲနက္ ႀကိဳဆုိေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ခိုင္မာတဲ့အင္အားဟာ ရင္ခုန္တက္ၾကြစရာ
ေကာင္းသလို ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့စရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္။ ေနရာတုိင္းမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးဟာ ခြဲျခားလို႔မရ၊ ျဖိဳခြဲလို႔မရ၊ တသားတည္း၊
တေသြးတည္း ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႔ေနရေတာ့တာပါပဲ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုကုိ
အေပ်ာ့ေျပာင္းဆံုး အျပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ အျပံဳးဟာ
အသန္စြမ္း၊ အားမာန္အရွိဆံုး အျပံဳးေနတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔ ေပါင္းစည္းမႈ
သေဘာတရားအရ ေပ်ာ့ေျပာင္းျခင္းဟာ သန္စြမ္းျခင္းျဖစ္တယ္။ အေပ်ာ့ေပ်ာင္းဆံုး
ေလးကုိင္းဟာ အေဝးဆံုးရန္သူရ႕ဲ ရင္အံုကုိ တည့္တည့္ ထိမွန္ႏိုင္တယ္။
ဒါပဲမဟုတ္လား။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လူထုကုိ စည္းကမ္းရွိဖုိ႔၊ ညီညြတ္ဖို႔
အၿမဲေျပာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ‘လြတ္လပ္ေရးကုိ လိုခ်င္ရင္၊ လြတ္လပ္ေရး
ရႏိုင္ေလာက္တဲ့ စည္းကမ္းမ်ဳိး ရွိမွျဖစ္မယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရခ်င္ရင္၊
လြတ္လပ္ေရးကုိေပးႏိုင္တဲ့ ညီညြတ္မႈမ်ဳိး လုိအပ္တယ္’ လို႔ အစဥ္ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတာပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာျပည္မွာ ပထမဆံုးေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းထဲက
‘စည္းကမ္းရွိ၊ ညီညြတ္ျပီး၊ အမွန္တရားနဲ႔ ကုိကည
္ ီတဲ့အင္အားမ်ဳိးကို က်မတို႔
ထူေထာင္ရမယ္’ ဆိုတဲ့စကားက က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု
ျပည္သူေတြၾကားမွာ စိမ့္ဝင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတဲ့အခ်ိန္။ဒီအခ်ိန္မွာ နဝတ စစ္အုပ္စုကလည္း ပါတီစံု
ဒီမုိကေရစီ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ အျမန္ဆံုး က်င္းပေပးမယ္လို႔ေတာ့
ကမၻာသိေၾကညာထားပါျပီ။အင္န္အယ္လ္ဒီ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔
ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ္၊ မဝင္ဘူး ဆိုတာထက္၊ လက္ငင္းမွာ စက္တင္ဘာ စစ္တပ္က
အာဏာသိမ္းလုိက္တဲ့ ေနာက္ပုိင္း၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာ တက္ၾကြစြာ
ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ ျပိဳကြဲ ျပန္႔က်ဲမသြားေအာင္၊ ဒီအင္အားေတြကုိ
စနစ္တက် ျပန္လည္စုစည္းဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခုလို လူထုစည္းရံုးေရး ခရီးေတြ
ထြက္ေနတာ ျဖစ္တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္အဒ
ဲ ီကာလ အဲဒီခရီးစဥ္မွာ ျဖန္႔ေဝတဲ့
ကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္က မဆလ တေခတ္မွာ၊ ရြတတ ျဖစ္သူေတြ၊
ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့၊ ျငိမ္ပိတေခတ္မွာ၊ ၿငိမ္ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲသူေတြ၊ ေနရစ္ခ့ၾဲ ကေတာ့၊
ေရြးေကာက္ပဆ
ဲြ ိုတာလည္း၊ ေခြးခေလာက္ဆသ
ြဲ လိုပါပဲ’ ဆိုျပီး ေရးခဲ့တ့ဲ အခ်ိန္ပါ။
‘ျငိမ္ပ’ိ ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က နဝတ – ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ

တည္ေဆာက္ေရးအဖဲ႕ြ ကို လူထုက ေခၚတဲ့နာမည္ပါ။ ဒိီကဗ်ာစာအုပ္က ဆရာဦး၀င္းတင္၊
ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေအာင္လင
ြ ္တို႔ထံ တင္ျပျပိီး၊ အင္န္အယ္လ္ဒီ ဗဟုိ
အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔နဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာနတုိ႔ရ႕ဲ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ျဖန္႔ေဝခဲ့တာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဧရာဝတီခရီးထြက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ နဝတ ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပဲြက
ဘယ္ေနမွန္းေတာင္ မသိေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီခရီးစဥ္မွာပဲ ေနာင္ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္၊
ေမလမွာ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ ပတ္သက္လာစရာ ကိစၥတခုကေတာ့
အဲဒီခရီးစဥ္မွာ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ခဲ့တာကို က်ေနာ္
ျပန္သတိရမိပါတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အဖြဲ႔ က်ဳံမေငးျမိဳ႔မွာ စစ္တပ္က
ေသနတ္သံ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ပစ္ေဖာက္ ဂုဏ္ျပဳတာ ခံယူျပီး လပြတၱာျမိဳ႔ကုိ
ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သေဘၤာဟာ ျပာမေလာ့ျမစ္ၾကီးထဲကို ေရာက္လာပါျပီ။
ျမတ္ေမတၱာ သေဘၤာဟာ ဘီတြတ္ ဆိုတဲ့ရြာၾကီးကုိ ျဖတ္ေက်ာ္စ ျပဳေနပါျပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လပြတၱာျမိဳ႔နယ္ စည္းအဖြဲ႔ဝင္တခ်ိဳ႔နဲ႔ ဘီတြတ္ရြာသူရြာသားတခ်ဳိ႕

ပဲ႔ေထာင္န႔ဲ က်ေနာ္တို႔သေဘၤာဆီကို အခ်က္ျပ ကပ္လာျပီး၊ ဘီတြတ္ရြာမွာ ခဏေလာက္
ဆိုက္ကပ္ေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံလာပါတယ္။

ဘီတြတ္ရြာ၊ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တင္
ုိငေ
္ ရွ႕မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ခရီးစဥ္ဆြဲထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအရ ဘီတြတ္ရြာကုိ ဝင္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ မပါပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပဲ ‘က်မလည္း ဘီတြတ္ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔ ေတြခ်င္ပါတယ္’
ဆိုျပီး သေဘၤာက ရြာဘက္ကို ျပန္လွည့္ကပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ လပြတၱာျမိဳ႔နယ္ထက
ဲ
ဘီတြတ္၊ လႈိင္းဘုန္း၊ ကန္ဘဲ့၊ အလယ္ေရေက်ာ္ စတဲ့ ရြာၾကီးေတြဟာ
ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ရြာေတြပါ။ ဒီမုိကေရစီတိုက္ပေ
ြဲ ခတ္မွာ ဒီရြာေတြဟာ
ေနာက္က်မက်န္ရစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဘီတြတ္ရြာသူရြာသားေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ

ၾကိဳဆိုၾကပါတယ္။ ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြဟာ
ျပာမေလာ့ျမစ္ရိုးမွာ ဟုိးဟိုးညံသြားပါေတာ့တယ္။

အေရးေပၚ ဆိုက္ကပ္ရတဲ့ရြာျဖစ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း လူထုကို
အေရးေပၚ မိန္႔ခြန္း ေျပာရပါတယ္။ လူထုက ရြာလယ္ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ေရွ႕မွာ
အေရးေပၚ စုေဝးလိုက္ၾကတာပါ။ သံုးေရာင္ျခယ္ေက်ာင္းသားေတြက နံေဘးမွာရွိတဲ့
ၾကံရည္ဆိုင္က ခံုတလံုး ဆဲြယူလာပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခံုေပၚတက္ျပီး
မိန္႔ခြန္းေျပာပါတယ္။ အက္(ဖ္)အမ္ မုိက္နဲ႔ ေျပာတာဆိုေတာ့ သေဘၤာေပၚက ဧရာမ
ေဆာင္းေဘာက္(စ္)ၾကီး ၄လုံးကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းကို တရြာလံုး
အကုန္ၾကားေအာင္ လုိက(္ ဖ္) လႊင့္ထုတ္ေပးေနသလိုပါ။ေနက
ေခါင္းအေပၚတည့္တည့္မွာ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခမ်ာ အေဆာင္းမပါ၊ အမိုးအကာ မရွိရွာပါဘူး။
ဒီအခိုက္အတန္႔မွာပဲ ဗို္လ္ၾကီးဝင္းထိန္က သူေဆာင္းထားတဲ့ ‘ခေမာက္’ အဲဒီ ခေမာက္ကုိ
ခြၽတ္ျပီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီကိုကမ္းေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾက
ည္ကလည္း ခေမာက္ကုိ လွမ္းယူျပီး ေတာသူ ေတာင္သားေတြလို ဟန္က်ပန္က်
ေဆာင္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။ လူထုဟာ သေဘာက်လို႔ မဆံုးေတာ့ပါဘူး။
ေနာင္တခ်ိန္ အင္န္အယ္လ္ဒီက နဝတေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးတဲ့

အခ်ိန္မွာ၊ ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး- ‘ပိေတာက္နဲ႔ငု ေႏြမွာလႈိင္တယ္၊ ခေမာက္နဲ႔စု
ေမမွာႏိုင္မယ္’လို႔ ကဗ်ာေရးခဲ့သလို၊ အင္န္အယ္လ္ဒီ ရဲ႕ ၁၉၉ဝ ေမ ေရြးေကာက္ပဲြဝင္
အမွတ္အသား အေနနဲ႔ ခေမာက္ပံုျဖစ္ခဲ့တာဟာ အဲ့ဒီတုန္းက ဘီတြတ္ရြာမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခေမာက္ေဆာင္းျပီး မိန္႔ခြန္း ေျပာေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြက
စခဲ့တာပဲလားဆိုတာ က်ေနာ္ ေတြးေတာေနမိပါေတာ့တယ္။ ။
(မူရင္း - Radio Free Asia, Burmese Service )

ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း(၁၂)
၁၂)
ေအာက္တုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၀၈
‘ပဲဟင္းကုိ ရႈပ္ခ်င္သည္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကုိ၊ အႏုတ္ခ၀

ံ ့ံ မခံဝံ့။ မႈိႏွင့္မွ်စ္ကုိ
ႏုတ္ခ်င္သည္၊ က်ဥ္တုတ္ခံဝံ မခံဝ’ံ
က်ည္းကန္ရွင္ႀကီးနႏၵဓဇရဲ႕ ေမတၱာစာ တပိုဒ္ကို သတိရမိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီခရီးစဥ္သေဘၤာက လပြတၱာၿမိဳ႕ကို
ဝင္ေရာက္လာေနခဲ့ပါၿပီ။ ေရြးျမစ္ေပၚမွာ ေနနီ ေရေသာက္ဆင္းလုုလုအခ်ိန္
ဆိုပါေတာ့။သေဘၤာဦးခန္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ္တုိ႔ကို ေခၚျပီး
ေတြ႔ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အားလံုးကုိ ဒီမိုကရက္တစ္ျဖစ္ဖို႔၊
ဒီမိုကရက္စိတ္ထားရွိဖို႔ လမ္းညြန္ပါတယ္။ ဒီမိုကရက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ
လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ကိုယ္နဲ႔မတူတာ၊ မတုိက္ဆိုင္တာေတြကို
နားလည္လက္ခံေပးႏုိင္တာပါပဲ။ တနည္းဆိုရရင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ မဟာမိတ္ျပဳရတဲ့
သေဘာပါ။ ၈၈- အေရးေတာ္ပံုအလြန္၊ ၈၉- တိန္အန္မင္အလြန္၊ ၉ဝ-ေဂၚဘာခ်က္အလြန္
ကမၻာႀကီးဟာ ဗဟုဝါဒေခတ္ပဲမဟုတ္လား။အန္ကယ္ဦးၾကည္ေမာင္ကလည္း
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ flexible ျဖစ္ဖို႔၊ mobile ျဖစ္ဖို႔ မွာၾကားပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဒီခရီးစဥ္မွာ က်ေနာ္တို႔အားလုံး ရန္သူရ႕ဲ
စက္ေသနတ္ေျပာင္းေတြၾကားက သြားေနရတာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔
ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ညင္သာဖို႔ လိုတယ္၊ ညႊတ္ႏိုင္ေကြးႏုိင္ဖုိ႔လိုတယ္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚက
မိုးမခပင္ေတြက ေလျပင္းတိုက္ရင္ညႊတ္ျပီး ေကြးခံတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အရႈံးမေပးဘူး၊
က်ဳိးမသြားဘူး။ ေဟာ- ေလလည္းအား ေပ်ာ့သြားေရာ သူက ျပန္မတ္ျပီး မုန္တိုင္းကို
ၾကံ့ၾကံ့ခံ စိန္ေခၚေနျပန္ေတာ့တာေလ။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ရန္သူရ႕ဲ ဗ်ဴဟာၾကားမွာ ကုိယ့္သေဘာထား၊

ကုိယ့္အျမင္ကုိ တရားေသ ေက်ာက္ခ် ဆုပ္ကုိင္ထားလို႔ မရဘူး။ အေျခအေန
အခ်ိန္အခါအရ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ဆုတ္သာ တက္သာ ရွိရမယ္၊ ေရႊ႕လြယ္ ေျပာင္းလြယ္
ရွိရမယ္။ အဲဒါ flexible ျဖစ္ဖို႔၊ mobile ျဖစ္ဖို႔ အန္ကယ္လ္ဦးၾကည္ေမာင္က
သူ႔အေတြ႔အၾကံဳထဲကေန သင္ၾကားေပးလိုက္တာပါ။သေဘာတရားနဲ႔လက္ေတြ႔၊
သင္ခန္းစာ ‘တစ္’ ဟာ လပြတၱာျမိဳ႔အဝင္က စေတာ့တာပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ ‘ျမတ္ေမတၱာ’
သေဘၤာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္း တုိ႔ဗမာသီခ်င္း၊ နဂါးနီသီခ်င္း၊
သံုးေရာင္ျခယ္သီခ်င္း၊ ႏုိင္ျမန္မာရဲ႕ ကမၻာမေၾကဘူးသီခ်င္း စသည္ျဖင့္ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ျပီး
ျမိဳ႔ေတြ ရြာေတြ ဆိပ္ကမ္းေတြကုိ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သီခ်င္းနဲ႔

ထိုးစစ္ဆင္တဲ့ သေဘာပါပဲ။လပြတၱာကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ
တန္ျပန္ထိုးစစ္ကုိ ရင္ဆုိင္ရပါေတာ့တယ္။ လပြတၱာၿမိဳ႔ ေရြးျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္ နဝတရဲ႕
ေလာ္စပီကာ အလံုးေပါင္း တေထာင္ေလာက္ဟာ စစ္ခ်ီေတး၊ စစ္သည္ေတးေတြ
ၿပိဳင္တူဖင
ြ ့္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ သီခ်င္းသံကုိ ဖံုးအုပ္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က
သီိခ်င္းသံပိတ္လိုက္ျပီး သေဘၤာကုိ အသံတိတ္ ကမ္းကပ္လုိက္ပါတယ္။ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ
အႏုိင္တုိက္ႏုိင္ဖို႔ တခါတရံမွာ ဒီလိုပဲ နည္းပရိယာယ္ေရး အရွဳံးေပးေကာင္း
ေပးရတယ္မဟုတ္လား။သေဘၤာဆိပ္မွာ ထိပ္ဆံုးက မွန္ေျပာင္းတလက္နဲ႔
ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ျပီး ၾကိဳဆုိေနသူကေတာ့ လပြတၱတာျမိဳနယ္ မဝတ ဥကၠဌ
ဗိုလ္မွဴးခင္ေရႊ ကိုယ္တုိင္ပါပဲ။ က်ေနာ္ သူနဲ႔ ညိွႏိွဳင္းၿပီး လမ္းေၾကာင္းေတာင္းပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အဖြဲ႔ ‘ေအာင္ေတာ္မ’ူ ဘုရားဖူးမယ္။ NLD ရံုးမွာလူထုနဲ႔
ေတြ႔မယ္။ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီရံုးကို သြားမယ္။ (ဒီခရီးစဥ္မွာ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဥကၠ႒
ကိုမိုးဟိန္းလည္း အတူ လုိက္ပါလာပါတယ္။)
အဲဒီေန႔က ကမ္းတေလွ်ာက္မွာ လပြတၱာၿမိဳ႔လူထုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ

ထြက္ၿပီး ႀကိဳဆုိၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ခမ်ာ အသံတိတ္ပဲ ႀကိဳဆုိခြင့္ရၾကရွာပါတယ္။
စစ္တပ္က လပြတၱာၿမိဳ႔အႏွံ႔ တပ္စြဲ ေနရာယူထားတာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူရ႕ဲ
တည္ၾကည္ ေလးနက္ခိုင္မာတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ လပြတၱာၿမဳိ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြကုိ ျပန္ၿပီး
ႏွဳတ္ဆက္အားေပးပါတယ္။ဘုရားပရိဝုဏ္ကုိ ေရာက္ေတာ့လည္း အဆင္တေျပပါပဲ။
NLDရံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုနဲ႔ေတြဆံုၿပီး မိန္႔ခြန္းေျပာေတာ့လည္း
အဆင္တေျပပါပဲ။ေနာင္တခ်ိန္ ၁၉၉ဝ ေမလေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမတ္ေတြျဖစ္လာၾကတဲ့
လပြတၱာျမိဳ႔နယ္ အန္အယ္လ္ဒီစည္း အဖြဲက ေဒါက္တာေအးၾကဴနဲ႔ ေရွ႕ေနႀကီး
ဦးၾကည္ဝင္း၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာမ ေဒၚခင္ဝိုင္းေမာ္၊ ဒါ့အျပင္ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီက
ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြဟာ စစ္တပ္က ပိတ္ဆို႔ ဟန္႔တားထားတဲ့ ၾကားကပဲ
အစီအစဥ္ေတြကုိ စနစ္တက် ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္
ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။တနည္းအားျဖင့္ လပြတၱာျမိ္ဳ႔လူထုဟာ အသံတိတ္
ဆူညံေပးခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီရံုးကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့
အဖုအထစ္ကေလးတခု ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း မိုးခ်ဳပ္စ ျပဳေနပါၿပီ။မဝတ
အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ႀကီးမင္းသူက က်ေနာ္တို႔ ခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပါလာတဲ့ ပုသိမ္ၿမိဳ႔
NLDတိုင္းရံုးက လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုသက္နိုင္ကုိ ဖမ္းဖို႔ဆီးဖုိ႔ အတင္းဝင္ၾကမ္းလာတဲ့
ကိစၥပါပဲ။ အေၾကာင္းတခုခု ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က အခုလို
လမ္းခုလပ္ၾကီးမွာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ကိုယ့္အဖြဲ႔ဝင္ တေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုးရွဳံးမခံႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးမင္းသူကုိ သူေက်နပ္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔
ဝုိင္းၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ၾကပါတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လည္း ေနာင္ ၁၉၈၉ ဇူလုိင္လ
အာဇာနည္ေန႔အေရးအခင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ျပန္ေရာက္ျပီး၊ လက္ပါးတုိက္မွာ
တေယာက္တည္း အပိတ္ခံထားရတဲ့အခ်ိန္၊ ဗုိလ္ၾကီးမင္းသူကုိ
အက်ဥ္းသားတေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ေထာင္ေဆးရုံမွာ က်ေနာ္
ျပန္ဆံုေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ။လပြတၱာမွာတုန္းက က်ေနာ္ သူ႔ကုိေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ အခု
ပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာ သူက က်ေနာ့္ကုိ ျပန္ျပီးေတာင္းပန္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္
သူ႔ကုိခင
ြ ့္လႊတ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ ရန္သူေတြမွ
မဟုတ္ၾကတာပဲ။တပ္မေတာ္သားေတြ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ တုိက္တြန္းသလို
‘တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာအဖ’ မဟုတ္ဘဲ ‘ ျပည္သူသာအမိ ၊
ျပည္သူသာအဖ’ လို႔ အျပည့္ အ၀ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္တဲ့ေန႔ဟာ က်ေနာ္တို႔
ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပခ
ြဲ ံတဲ့ ေန႔ပါပဲ။ေရြးျမစ္ႀကီးကေတာ့ တသြင္သင
ြ ္
စီးဆင္းေနတုန္းပါ။ေရြးျမစ္ကမ္းမွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
စစ္တပ္ ေသနတ္ေျပာင္းေတြ ၾကားကေန မေၾကာက္မရြံ႕ ႀကိဳဆုိခဲ့တဲ့ လပြတၱာ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့
၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတုန္းက ရန္ကုန္ကို
လူထုစစ္ေၾကာင္းခ်ီဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ လပြတၱာ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ နာဂစ္မုန္တုိင္းေဘး၊
နာဂစ္ထက္ဆုိးတဲ့ သန္းေရႊမုန္တိုင္း ေဘးေတြေၾကာင့္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနရတဲ့ လပြတၱာ၊
ဒီလပြတၱာဟာ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ တုန္းကလို က်ဥ္တုတ္ခံဝံ့တဲ့ သတၱိနဲ႔ အသံတိတ္
ဆူညံေပးေနဦးမွာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ။(မူရင္း - Radio Free Asia, Burmese Service )
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း(၁၃)
ေအာက္တုိဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၈
(Photo - Aung Way & His Son at White Rainbow Poetry Reading Ceremony, 6th
May 2006)
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးျပီးလို႔၊ ေလသံျမားသံေတြ စဲစျပဳတဲ့အခါ၊

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကုိ အရယူေပးဖို႔ ‘ဖဆပလ’ အဖြဲ႔ၾကီး ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက
‘ဖဆပလ’ အဖြဲ႔ၾကီးေလာက္ စည္းလံုး ညီညြတ္ျပီး ရန္သူက ခန္႔ညားရတဲ့ အင္အားမ်ဳိးဟာ
ကမၻာမွာေတာင္ ရွိခဲ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးစီးတဲ့ ‘ဖဆပလ’ အဖြဲ႔ၾကီးဟာ
ပထမ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ပထမလြတ္လပ္ေရးေအာင္ပက
ြဲ ုိ အရ
ယူေပးခဲ့ၾကတယ္။အခုဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပေ
ြဲ ခတ္။ပထမလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲတုန္းက
က်ေနာ္တို႔ဟာ နယ္ခ်ဲ႔ဝါဒနဲ႔ ဖက္ဆစ္စနစ္ေတြရ႕ဲ တုိင္းတပါးက ကြၽန္ျပဳတာကုိ ရင္ဆုိင္
အန္တုခဲ့ၾကတယ္။ အခု ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ
ကုိယ့္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႔ ကြၽန္ျပဳမႈကုိ ရင္ဆုိင္ အန္တုေနရတာပဲ
မဟုတ္လား။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ ကမၻာကုိ တုန္ဟည္းသြားေစခဲ့တ့ဲ သမိုင္းဝင္
အန္တုမႈႀကီးပါပဲ။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီး ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ေပၚထြန္းလာခဲ့ပါတယ္။ NLDဟာ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပေ
ဲြ ခတ္ရ႕ဲ
‘ဖဆပလ’ အဖဲြ႔ၾကီး ျဖစ္ေစရမယ္ဆိုတဲ့ ပိုင္းျဖတ္မႈနဲ႔ ရဟန္းရွင္လူ
ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ NLD
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႔ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ေအာက္မွာ တခဲနက္ စည္းရံုး စုစည္းမိလာၾကပါတယ္။
လူထုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ NLD အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ၾကီးအေပၚမွာ သူတုိ႔ရ႕ဲ အနာဂတ္

လြတ္ေျမာက္ေရးကို ပံအ
ု ပ္ထားၾကပါျပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေပၚမွာ လူထုက
ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲ၊ တုိင္းျပည္က ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးထားသလဲ ဆုိတာ၊ အခု
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတုိင္း ခရီးစဥ္မွာ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ဝါးထင္ထင္
ေတြ႔ျမင္ခဲ့ၾကရပါၿပီ။က်ေနာ္တုိ႔ ‘ျမတ္ေမတၱာ’ သေဘၤာၾကီးက ေရြးျမစ္ရ႕ဲ ညအေမွာင္ထဲမွာ
တေရြ႔ေရြ႔ ခုတ္ေမာင္းလာေနပါတယ္။ လပြတၱာျမိဳ႔ၾကီးကေတာ့ ညအေမွာင္ေအာက္မွာ
အသံတိတ္ ဆူညံျပီး က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ အခု က်ေနာ္တို႔ ဦးတည္ေနတဲ့ ဆိပ္ကမ္းက ဝါးခယ္မ။
လမုိက္ညလား၊ လသာညလား ဆုိတာ မေသခ်ာေပမဲ့၊ ေရြးျမစ္ၾကီးရဲ႕

ညေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္ေတြ လက္ေနခဲ့တယ္ ဆုိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဆ
ဲ ိုေတာ့ ဗိုလ္ၾကီးဝင္းထိန္ဆီက သူတုိ႔စစ္သားေတြရ႕ဲ ေရွ႔တန္းစစ္ေျမျပင္
အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ‘လမုိက္ညမွာမွ ၾကယ္ေတြရ႕ဲ အလွကုိ ျမင္ခင
ြ ့္ရတာပါ။
အရုဏ္တက္ခါနီးအခ်ိန္ဟာ အေမွာင္တကာ့ အေမွာင္ဆံုးအခ်ိန္ပ’ဲ ဆိုတဲ့ စကားေတြ
က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားနာခဲ့ရလို႔ပါပဲ။ ေရြးျမစ္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းေနစဥ္မွာပဲ က်ေနာ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုေအာင္ေစာဦး တို႔ရ႕ဲ ၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္တ၀ိုက္က
ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚမွာ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ့ဲတ၊့ဲ ေထာင္ထေ
ဲ ရာက္ခ့ဲတ့ဲ
အေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ ေျပာျပခြင့္ ရခ့ဲပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
က်ေနာ္ေျပာျပတာေတြကုိ နားေထာင္ျပီးတ့အ
ဲ ခါ ေမးခြန္းတခု ေမးပါတယ္။ ‘မဆလ
စစ္အစိုးရ အေပၚ နာၾကည္းတဲ့စိတ္၊ ဂလဲ့စားေခ်ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ရွိေနသလား’ တဲ့။ က်ေနာ္
ရွိေနတဲ့အေၾကာင္း ရိုးရုိးသားသားပဲ ဝန္ခံလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘ခံရတဲ့သူေတြအဖို႔ ဒီလုိရွိမယ္ဆုိတာ သူနားလည္ပါတယ္’ တဲ့၊
‘ဒါေပမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ ဆိုတာ နာၾကည္းမႈနဲ႔ လုပ္ရတာ မဟုတ္ဘူး။
ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဂလဲ့စားေခ်လိုတဲ့စိတ္နဲ႔ မလုပ္ရဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ပဲ ရဲရရ
ဲ င့္ရင့္လုပ္ရမယ္’ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အလြန္ေရးၾကီးတဲ့ စကားတခြန္းကိုလည္း အဲဒီမွာ
ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ‘ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရင္ ျပီးဆံုးေအာင္လုပ္ရတယ္’
ဆုိတဲ့စကားပါပဲ။ဒီေရြးျမစ္ၾကီးေပၚမွာ လြတ္လပ္္ေရးၾကိဳးပမ္းစဥ္တုန္းက
ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း စုန္ဆန္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျပင္ရြာဆိုတဲ့ ဆိပ္ကမ္းက
သခင္မၾကီးေဒၚသန္းဟာ ႏို႔စုိ႔အရြယ္ သမီးငယ္ေလးကို ထားခဲ့ျပီး နယ္ခ်ဲ႔ ဆန္႔က်င္ေရး
ႏုိင္ငံေရးတရားေဟာဖို႔ ဆရာၾကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မိႈင္းနဲ႔အတူ လိုက္ပါသြားခဲ့ဖူးတယ္။
ကာၾကန္၊ ေရႊျပန္သာ၊ လူေဒၚ၊ ပကိတ္၊ ကြမ္းျခံ စတဲ့ ေရြးျမစ္ကမ္းက ရြာေတြ

အိပ္ေမာက် က်န္ရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ တိုင္းျပည္ရ႕ဲ ေသာကနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ အစ္မ
ဘာေတြ ေတြးေတာေနမလဲဆုိတာ က်ေနာ္သိပါတယ္။ ‘ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရင္
ျပီးဆံုးေအာင္လုပ္ရမယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ နာၾကည္းမႈနဲ႔လုပ္ရတာမဟုတ္ဘူး။
ေတာ္လွနေ
္ ရးကုိ ဂလဲ့စားေခ်လိုတဲ့စိတ္နဲ႔ မလုပ္ရဘူး၊ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ပဲ
ရဲရရ
ဲ င့္ရင့္ လုပ္ရမယ္’ ။ သေဘၤာက ဝါးခယ္မ ေရရိပ္ကုိ ခ်င္းနင္းလာပါျပီ။ အတြတ္နဲ႔ ေမႊးတုိ႔
အတူတကြ ေသာ္က ဘုရားေရွ႔ကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လက္ျပႏႈတ္ေနတယ္လို႔
က်ေနာ္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။မဆလ၊ န၀တ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ေရာျပီး ပုိခက္ထန္၊ ပုိ
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ညကုိ ထိုးေဖာက္ဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ ခုိင္ခုိင္မာမာနဲ႔ အရုဏ္ဦးကုိ
စိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္ဆုိင္းၾကရေတာ့တယ္။ အရုဏ္ဦးလို႔ ေန႔သစ္ကူးျပီးဆုိရင္ေတာ့ ဝါးခယ္မ
ကမ္းတက္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကဖုိ႔ပါပဲ။

ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း(၁၄)
၁၄)
ႏု၀
ိ င္ဘာ ၁၊ ၂၀၀၈
ဘယ္ေခတ္မွာမဆို မဆလ ေခတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဝတ ေခတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခုလက္ရွိ

နအဖ ေခတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ပေစ၊ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတိုင္းဟာ သမိုင္းအရ
အၿမဲအေရးပါတယ္။ဒီလိုအေရးပါတဲ့ေနရာ၊ ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်တဲ့ေနရာကို မဆလ- နဝတ
စစ္ပေဒသရာဇ္ အဆက္ဆက္က အခုိင္အမာ စုိးမိုးေနရာယူထားၾကတယ္။ မဆလ
စစ္တပ္က ထြန္းလင္းယုန္၊ ေရႊလင္းယုန္၊ မုိးဟိန္း စတဲ့ စစ္ဆင္ေရးေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔
ဒီမုိကေရစီ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြကုိ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္။
ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြရ႕ဲ ခုခံေရးစစ္ပေ
ြဲ တြထဲက သိလ္လာတုိက္ပ၊ဲြ
ေငြေသာင္ယံတုိက္ပြဲတုိ႔ဟာ ထင္ရွားခဲ့တာေပါ့။ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ေထာင္ပုိင္
စစ္ဆင္ေရးဆိုၿပီး မဆလ ဆန္႔က်င္ေရး လက္နက္ကုိင္တိုက္ပဲေ
ြ တြ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။
အဲဒီလို ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်တဲ့ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတုိင္း၊ တနည္းအားျဖင့္

ဧရာဝတီတုိင္းဟာလည္းရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲမွာတႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔
အတူ လႈိင္းထခဲ့တာပဲေပါ့။စစ္ဌာနခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ‘နတခ’ ဧရိယာလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့
ဧရာဝတီတုိင္းမွာ ရွစ္ဆယ္႔ရွစ္အလြန္ကာလ တိုင္းမႈးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ပါ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ဟာ ‘တျခားေနရာေတြမွာ ဒီမုိကေရစီေတာင္းလို႔ ရခ်င္ရမယ္၊

က်ဳပ္နယ္ေျမမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမုိကေရစီ မရေစရဘူး’ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့
စစ္ပေဒသရာဇ္တဦးပါ။အဲဒီစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ရတာဟာ အခု
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတုိင္းခရီးစဥ္က်မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ့အရင္
ေဒါက္တာသက္မင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ဧရာဝတီတိုင္းကုိ စည္းရံုးေရး စ ဆင္းၾကၿပီ
ဆုိကတည္းကပါပဲ။က်ေနာ္တုိ႔ စည္းရံုးေရး မဆင္းခင္ NLD ဌာနခ်ဳပ္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဧရာဝတီတုိင္းစည္းေတြကို ေခၚေတြ႔ၿပီး ၾသဝါဒေပးပါတယ္။
တုိင္းစည္းထဲမွာ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ အယ္ဒီတာေဟာင္း ဦးျမရွိန္တို႔၊
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သား ကုိဗဟိန္းေအာင္တုိ႔လည္း ပါပါတယ္္။ လူထုၾကားကုိ
စည္းရံုးေရးဆင္းတဲ့ေနရာမွာ စစ္တပ္နဲ႔ မလြဲမေသြ ရင္ဆိုင္ၾကရမွာပဲ။ အဲဒီအခါမွာ
ကုိယ့္ဘက္က ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းဖုိ႔၊ နည္းပရိယာယ္ၾကြယ္ဝဖို႔၊
သေဘာထားႀကီးဖို႔လိုေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မွာၾကားပါတယ္။
ပုသိမ္ဟာ တုိင္းၿမိဳ႕ဆိုတာ၊ ပုသိမ္မွာ ‘တဝတ’ ဥကၠဌ တုိင္းမွဴးျမင့္ေအာင္နဲ႔

ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ရေတာ့တာပါပဲ။ သူ႔ေအာက္က ‘တဝတ’ အတြင္းေရးမွဴး
ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အဆင္ေျပသေလာက္၊
တုိင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့ တခုမဟုတ္တခု အၿမဲ
ျပႆနာလုပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။အဲဒီလို ဖိအားေတြမ်ားလြန္းတဲ့ေနရာကုိ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဝင္ေရာက္လာတာပါ။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပိတ္ဆို႔ ဟန္႔တားထားတဲ့
ၾကားကပဲ၊ ေဟာ - အခုဆုိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕ကုိ
ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။
ဝါးခယ္မဟာ ဘႀကီးႏုရ႕ဲ ၿမိဳ႕။ ဝါးခယ္မဟာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေတြတုန္းက အစဥ္အလာ ႀကီးမားခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕။ ဝါးခယ္မ
သခင္သိန္းေဖ၊ ဝါးခယ္မ သခင္သိန္းေမာင္ စတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ သခင္ေဟာင္းႀကီးေတြ
အလံမလွဲတဲ့ၿမိဳ႕။ အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ
ႀကိဳဆုိပါတယ္။ဝါးခယ္မမွာ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ တတပ္ကေတာ့
က်ံဳမေငးမွာတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ေတြခဲ့ရတပ္ပါပဲ။ ဒီစစ္တပ္ကို ျမင္ေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ့္ကို အခုလို ေမးပါတယ္။ ‘က်ံဳမေငးမွာတုန္းက
စစ္တပ္က က်ည္ထိုး အသင့္ျပင္ ဆုိၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မလို႔လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ
ေၾကာက္မသြားဘူးလား’ တဲ့။ က်ေနာ္ အမွန္အတိုင္း ပထမေတာ့ ေၾကာက္သြားမိေၾကာင္း
ဝန္ခံေျဖလိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘သူသူကုိယ္ကုိ္ယ္ ေၾကာက္စရာေတြ႔ရင္ေတာ့

ေၾကာက္မိမွာပါပဲ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ဟာ ကုိယ္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကုိေတာ့
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ၿပီးဆံုးေအာင္ လုပ္သြားရမွာပဲ တဲ့။ လူမွာေၾကာက္စရာ

အေကာင္းဆံုးက ေၾကာက္စိတ္ပဲ ဆုိၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဝါးခယ္မ
လူထုေရွ႕ေမွာက္မွာ ေျပာၾကားခဲ့တာပါ။
ဝါးခယ္မမွာေတာ့ စစ္တပ္က သိပ္ၿပီး ဆုိးဆုိးရြားရြား အေႏွာင့္ အယွက္ အဟန္႔

အတား မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္က ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုတုန္းက ဝါးခယ္မမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တဲ့

လူငယ္ေတြကုိ စစ္တပ္က ဖမ္းၿပီး ေျမာင္းျမေထာင္ထဲ ထည့္ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။
ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ NLD စည္း တာဝန္ယူထားၾကတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ သီးသန္႔

ေတြ႔ဆံုရာမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးၿပီးလို႔
‘ဖဆပလ’ ကုိ တည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ဖခင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အနီးမွာ တည့္မတ္ ထိန္းေက်ာင္းေပးႏုိင္တဲ့ လူႀကီးတေယာက္
မျဖစ္မေန လုိအပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝါးခယ္မကုိ ျပန္ေရာက္ေနတဲ့ ဘႀကီးႏုကုိ
က်ဳံမေငး သခင္ တင္ေမာင္တုိ႔က အျမန္ သြားေခၚလာခဲ့ရတယ္ လုိ႔ စာေရးဆရာမႀကီး
ေဒၚခင္ႏွင္းယုေရးထားတာ သူဖတ္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
လူငယ္ေတြက လူႀကီးေတြကို ေလးစား အသိမွတ္ျပဳမယ္၊ လူႀကီးေတြ

ဘက္ကလည္း လူငယ္ေတြအေပၚ နားလည္လက္ခံေပးမယ္ဆုိရင္ လူႀကီးနဲ႔လူငယ္ဟာ
ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူးလို႔လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
သင္ၾကားခဲ့တာပါ။အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဝါးခယ္မဟာ ပင္နီေရာင္ေတာက္ပတဲ့
ေန႔တေန႔ပါပဲ။ဝါးခယ္မက မခြာခင္ ဘႀကီးႏုနဲ႔ ေဒၚခင္ႏွင္းယုတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ
ေနထုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားႀကီးနားက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
သြားၾကည့္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထပ္တူ ဇာတိမာန္
အိမ္လြမ္းစိတ္ကုိ ခံစားလိုက္ၾကရပါတယ္။
အဂၤလိပ္သမုိင္း ပညာရွင္ႀကီး ‘ဂစ္ဘြန္း’ က ေတာ့ အခုလို ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။

‘အိမ္လြမ္းစိတ္ဟာ သမုိင္းနဲ႔ ကဗ်ာကုိ ေမြးဖြားေပးႏုိင္တယ္’ တဲ့။
ဝါးခယ္မကေန ေျမာင္းျမကုိ ထြက္ခြာလာတဲ့လမ္းမွာေတာ့၊ ေရြးျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚက

ေရႊဝါေရာင္မွည့္ဝင္းေနတဲ့ လယ္ကင
ြ ္းေတြထဲမွာ ေကာက္ဦးရိတ္ေနတဲ့
လယ္သမားၾကီးေတြ၊ လယ္သူမႀကီးေတြနဲ႔ သေဘၤာေပၚက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔
အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ၾကရပါတယ္။လူထုကို
ခ်စ္တဲ့သူအေပၚမွာ လူထုက ျပန္ခ်စ္တာဟာ ယဥ္ေက်းတဲ့
အမွန္တရားတရပ္ပဲမဟုတ္ပါလား။ ။
( မူရင္း - Radio Free Asia )

ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း(၁၅)
၁၅)
ႏု၀
ိ င္ဘာ ၈၊ ၂၀၀၈
‘ထီးသုဥ္း နန္းသုဥ္း၊ ၿမိဳ႕သုဥ္းသုည၊ သုဥ္းသုံး၀ျဖင့္၊ သုဥ္းရျပန္လစ္၊

သုညေခတ္၀ယ္၊ ျဖစ္လာရေလ၊ တုိ႔တေတြသည္၊ ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ ေကာင္း၏။’
ကုိလုိနီေခတ္ဦးတုန္းက ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီး ေရးခ့ဲတ့ဲ ကဗ်ာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔

ဧရာ၀တီခရီးစဥ္သေဘၤာ ေျမာင္းျမကုိ ၀င္လာတ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္
ဟံသာ၀တီေခတ္က ေျမာင္းျမ သူရေ
ဲ ကာင္း ဗ်ည္းႏဲြ႔ရဲ႕ စကားေတြကုိ
ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိပါတယ္။ ဗ်ည္းႏဲြ႔ဆုိတာ မြန္ဘုရင္ ဗညားႏဲြ႔လုိ႔လည္း ေခၚတ့ဲ
ရာဇဓိရာဇ္နဲ႔ ဆင္စီးခ်င္းထုိးခ့ဲတသ
့ဲ ူပါ။ အဲဒီပဲြမွာ ဗ်ည္းႏဲြ႔ ရွဳံးခ့ပ
ဲ ါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ရာဇဓိရာဇ္က သူ႔ကုိမသတ္ဘဲ သူေကာင္းျပဳဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းတ့အ
ဲ ခါ ဗ်ည္းႏဲြ႔က ဒါကုိ
လက္မခံပါဘူး။ ‘လူဆုိတာ ဘ၀မွာ တခါပဲ ေသရတယ္၊ ရန္သူရ႕ဲ လက္ထဲမွာ အခါခါ
မေသလုိဘူး’ ဆုိၿပီး အသက္ အေသခံသြားပါတယ္။
ေျမာင္းျမဆုိတာ အဲဒီလုိ အာဇာနည္ေတြ ေနတ့ဲၿမိဳ႕ပါ။ ေျမာင္းျမဟာ

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိရ႕ဲ ၿမိဳ႕။ ေျမာင္းျမဟာ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ရ႕ဲ ၿမိဳ႕။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက
ေျမာင္းျမ၊ ၀ါးခယ္မ၊ အိမ္မဲ စတ့ဲ ေျမာင္းျမဒိစႀတိတ္အတြင္းက သခင္ ၄၂ ေယာက္ကုိ
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကသတ္ၿပီး အာဇာနည္ေက်ာင္း လုိ႔ ေခၚၾကတ့ဲ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြင္းက ေရတြင္းပ်က္ႀကီးတခုထဲမွာ ျမွဳပ္ထားခ့ဲဖူးတယ္။
ကဗ်ာဆရာေမာင္ယဥ္မြန္ရ႕ဲ ဖခင္ သခင္ေဖေသာင္း အပါအ၀င္ အဲဒီသခင္ ၄၂ ဦး
အမွတ္တရေက်ာက္တုိင္ ေျမာင္းျမမွာ အထင္အရွား ရိွပါတယ္။

ဒီလုိေတာ္လွန္ေရးအစဥ္အလာ ႀကီးမားတ့ဲ ေျမာင္းျမကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေရာက္လာခ့ဲပါၿပီ။ ကြယ္လြန္သြားတာ တလမျပည့္ေသးတ့ဲ မိခင္ႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ရ႕ဲ
ဇာတိၿမိဳ႕ကုိ ေရာက္လာရတ့ဲ သမီးတေယာက္ အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပီတိနဲ႔
ေၾကကဲြမႈကုိ တၿပိဳင္တည္း ခံစားေနရမွာပါ။ေျမာင္းျမၿမိဳ႕က သခင္မႀကီး ေဒၚခင္ေအး
အမွဴးျပဳတ့ဲ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုနဲ႔ ၿမိဳ႕လူထုႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးလုိ တလိႈက္တလဲွ ႀကိဳဆုိေနပါတယ္။ ျမတ္ေမတၱာသေဘၤာက
အႀကိဳေတာ္ဆိပ္မွာ ကပ္ပါတယ္။ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ကမ္းနားလမ္းတေလွ်ာက္နဲ႔
ဦးဘခ်ဳိလမ္းေပၚမွာ လူထုဟာ တုိးမေပါက္ပါဘူး။
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံတုန္းက ေျမာင္းျမမွာလည္း ေသြးစြန္းခ့ဲတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရာက္လာတ့ဲအထိ အဲဒီေသြးေတြ မေျခာက္ေသးဘူး။ ေျမာင္းျမ
NLD ကုိ ေနာင္ ၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အႏုိင္ရခ့ဲၾကတ့ဲ ေရႊညီလာ ကုိေအာင္ၾကင္တုိ႔၊
ေမခလာေဆးတုိက္က ကုိဘုိျဖဴတုိ႔ လူငယ္ေတြက ဦးေဆာင္ေနတာပါ။ ေျမာင္းျမမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD လူငယ္ေတြ လူ႔ေဘာင္သစ္အပါအ၀င္ မဟာမိတ္ပါတီက
ရဲေဘာ္ေတြ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပဲြဟာ စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြဖုိ႔ေကာင္းတာ က်ေနာ္
အမွတ္ရေနပါတယ္။ေျမာင္းျမမွာ က်ေနာ္တုိ႔သေဘၤာ တညအိပ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သခင္မႀကီး ေဒၚခင္ေအးတုိ႔လုိ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းခ့ဲတ့ဲ
ၿမိဳ႕မိၿမဳိ႕ဖေတြကုိ သြားေရာက္ ဂါရ၀ျပဳပါတယ္။ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား၊ အလုပ္သမား၊
လယ္သမားေတြနဲ႔ အတူ ကရင္တင
ုိ ္းသား ျပည္သူအေပါင္းကလည္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လာေရာက္ ဂါရ၀ျပဳ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကပါတယ္။
ေျမာင္းျမအမ်ဳိးသမီး အင္အားထုရ႕ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ လိႈက္လဲွ
ေႏြးေထြးမႈကေတာ့ အထူးတလည္ အ့ံၾသဂုဏ္ယူစရာပါပဲ။
ေျမာင္းျမညမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိေအာင္ေစာဦးတုိ႔ရ႕ဲ က်ိတ၀

္ ုိင္းေဆြးေႏြးပဲြက
မုိးလင္းသြားပါတယ္။ ၁၉၈၈ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားၿပီးတ့ေ
ဲ နာက္ပုိင္းမွာ
ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ တရား၀င္ မွတ္ပုံတင္ၿပီး ေပၚထြန္းလာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစု
အမ်ားစုဟာ သက္ဆုိင္ရာ ပါတီ အသီးသီးမွာ ၀င္ေရာက္ လႈပ္ရွားၾကပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ၇၄၊ ၇၅၊ ၇၆ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြၾကားမွာ
အယူအဆ ႏွစ္ခု ကဲြျပားေနခ့ဲတယ္။ေျမာင္းျမမွာက က်ေနာ္တုိ႔ ကုိေအာင္ေစာဦးတုိ႔နဲ႔
မိႈင္းရာျပည့္မွာ ေထာင္အတူက်၊ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး ယူဂ်ီ
အတူလုပ္ခ့ဲၾကတ့ဲ စုိးစံထုိက္၊ စုိးေနလင္း စတ့ဲ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ရိွေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က
NLD မွာ ဆက္လုပ္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔က မွတ္ပုံတင္ၿပီးမွလုပ္ရတ့ဲ ႏုိင္ငံေရးကုိ
မလုပ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိေအာင္ေစာဦးတုိ႔က သူတုိ႔ကုိ ပီသုံးလုံး
(ျပည့္သူ႔တုိးတက္ေရးပါတီ) မွာ ၀င္လုပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါေသးတယ္။ သူတုိ႔က မွတ္ပုံတင္
ႏုိင္ငံေရးကုိ ျငင္းလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မွတ္ပုံတင္ၿပီးလုပ္တသ
့ဲ ူေရာ၊ မွတ္ပုံမတင္ဘဲ လုပ္တသ
့ဲ ူေတြပါ
န၀တ စစ္အစုိးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အတူ ျပန္ဆုံၾကရတာပါပဲ။ ၁၉၈၉
အာဇာနည္ေန႔ အေရးအခင္းနဲ႔ က်ေနာ္ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ ေျမာင္းျမက
မွတ္ပုံတင္ႏုိင္ငံေရးကုိ ျငင္းပယ္ခ့ဲတ့ဲ စုိးစံထုိက္တုိ႔၊ စုိးေနလင္းတုိ႔ အုပ္စုလည္း ‘၄၈၂၈’
ယူဂ်ီအမႈနဲ႔ ပုသိမ္ေထာင္ထဲ လုိက္လာၾကပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး က်ေနာ္

လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကုိ ေရာက္လာတ့အ
ဲ ခါ ကုိေအာင္ေစာဦးကုိ NLD
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ အေမရိကား အေနနဲ႔၊ ကုိစုိးေနလင္းကုိ
ေခတ္ၿပိဳင္အြန္လုိင္းအယ္ဒီတာ အေနနဲ႔ ျပန္ဆုံေတြ႔ခရ
့ဲ တာပါပဲ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တုိက္ပဆ
ဲြ ုိတာ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘယ္လုိေနရာမွာ ဘယ္လုိပံုသဏၭာန္ နဲ႔ပဲ တုိက္တုိက္၊
ရဲေဘာ္ရဘ
ဲ က္ေတြ ျဖစ္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ေျမာင္းျမဆိပ္ကမ္း၊ ညတျခမ္းမွာေတာ့
ဗ်ည္းႏဲြ႔နဲ႔ ဗညားႏြဲ႔ စီးခ်င္းထုိးခန္းမွသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
တည္ေထာင္ခန္းအထိ၊ ရာဇဓိရာဇ္ အေရးေတာ္ပုံက်မ္းမွသည္ ရွစ္ေလးလုံး
အေရးေတာ္ပုံက်မ္းအထိ က်ေနာ္ လြမ္းေနမိပါေတာ့တယ္။
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း (၁၆)

၁၆)
ႏု၀
ိ င္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၀၈
ေခတ္ေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း ႏုိင္းျမစ္ႀကီးကေတာ့ စီးၿမဲစီးလ်က္ပါ ဆိုတဲ့

ဆရာဦးသိန္းေဖျမင့္ရ႕ဲ စကားအတုိင္း ငဝံျမစ္ႀကီးကလည္း စီးၿမဲစီးလ်က္ပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ ဧရာဝတီခရီးစဥ္သေဘၤာဟာ နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ
ပုသိမ္ျမစ္လုိ႔လည္း ေခၚၾကတဲ့ ငဝံျမစ္ရိုးအတုိင္း ခုတ္ေမာင္းလာေနပါတယ္။ အဲဒီမနက္က
ေျမာင္းျမက မထြက္ခင္ ဝင္လာတဲ့ သတင္းကေတာ့ မအူပင္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႀကိဳဆုိခဲ့တဲ့ NLD ၿမိဳ႔နယ္စည္းအဖြဲ႔ ဝင္ေတြကုိ စစ္တပ္က
ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလုိက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းပါပဲ။
ကိုင္ရြာမွာ သေဘၤာခဏတပ္ျပီး ပုသိမ္ကုိ ဆက္ထြက္လာၾကပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သေဘၤာဦးခန္းမွာ တခါးပိတ္ အစည္းအေဝးတခု
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သံုးေရာင္ျခယ္အဖြဲ႔က ေက်ာင္းသားတဦး၊ သတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔က
စာေရးဆရာတဦး၊ အန္ကယ္ ဦးၾကည္ေမာင္၊ အဘဦးတင္ထြတ္၊ ေဒါက္တာ သက္မင္း၊
ဗိုလ္ႀကီး ဝင္းထိန္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တက္ေရာက္ရပါတယ္။ပုသိမ္ဟာ
တိုင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ ရုံးစုိက္တဲ့ျမိဳ႕ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အထူးသတိထားျပီး ဝင္ရမယ္၊
ကုိယ့္ဘက္က ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳေတြ စနစ္တက် လုပ္ထားဖို႔လုိတယ္၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အားလံုးနဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ညိွႏႈိင္းပါတယ္။
ဒီခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ လူထုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေမးတဲ့
တူညီတဲ့ ေမးခြန္းတခုရွိပါတယ္၊ ‘ဒီမိုကေရစီ ဘယ္ေတာ့ ရမလဲ’ တဲ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ အေျဖကုိ က်ေနာ္ မေမ့ေသးဘူး။ ‘ဒီမိုကေရစီ

ဘယ္ေတာ့ ရမလဲဆုိတာက ျပည္သူလူထုႀကီးအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲ ေအာင္ျမင္ေရး
အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျပီး၊ က်မတုိ႔ အမ်ဳိးသား
ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သလဲ ဆုိတဲ့အေပၚမွာ
မူတည္ေနပါတယ္’ တဲ့။ပုသိမ္ဆိပ္ကမ္းကုိ အဝင္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္(ေရ)က
ယူဘုတ္စစ္သေဘၤာႏွစ္စင္းက က်ေနာ္တို႔ ‘ျမတ္ေမတၱာ’ သေဘၤာကုိ ႏွစ္ဖက္ညွပ္ျပီး
ၾကိဳဆို ေခၚေဆာင္လာပါတယ္။ ပုသိမ္ျမိဳ႕ကမ္းနားလမ္း တေလွ်ာက္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၾကိဳဆိုေနတဲ့ လူထုၾကီးဟာ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ေနပါတယ္။
လက္နက္ကုိင္စစ္သားေတြကလည္း ေယာက္ယက္ခပ္ေနတာပါပဲ။
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြက ငဝံျမစ္းရုိမွာ
ညံေနပါေတာ့တယ္။ ‘ျမတ္ေမတၱာ’ သေဘၤာ ပုသိမ-္ မံုရြာ-ေရဦး လမ္းမၾကီးထိပ္
‘ကုိယ့္မင္းကုိယ့္ခ်င္း’ တံတားမွာ ဆုိက္ကပ္ခင
ြ ့္ ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ကေန တင္လာတဲ့
သံုးေရာင္ျခယ္အဖြဲ႔က ကားေတြကို သေဘၤာေပၚက ခ်လိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သေဘၤာေပၚက ဆင္းလာပါျပီ။

မ်ဳိးခ်စ္ရေ
ဲ ဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဗိုလ္မွဴးၾကီးေအာင္ဘင
ြ ့္ (အျငိမ္းစား) ဦးေဆာင္တဲ့
ၾကိဳဆိုေရးအဖြဲ႔ဝင္ေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ အင္မတန္
ခက္ထန္တင္းမာတဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

နံေဘးကေန ဝုိင္းအံုလုိက္ေနပါတယ္။ လူထုၾကီးကလည္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနာက္က ထက္ၾကပ္မကြာပါ။ မထမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေရႊမုေ႒ာဘုရားဖူးဖုိ႔ သြားပါတယ္။ ဘုရားအေရွ႔မုခ္မွာ ဆရာဦးတင္မုိးနဲ႔
က်ေနာ့္ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ပလူပ်ံသြားပါတယ္။ ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’
ဆိုတဲ့ အသံေတြ လႈိင္းထသြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
မန္က်ည္းပင္တန္းက ေရႊစည္းခံုဘုရား သြားဖူးပါတယ္။ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚမွာ စစ္သားေတြ
ထူထူထဲထဲ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကပါတယ္။
ေနာင္ ရန္ကုန္မွာ ခရီးစဥ္မွတ္တမ္း ဗီဒီယုိေခြထြက္လို႔ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ

ေရြစည္းခံုဘုရားရင္ျပင္မွာ စစ္ဖိနပ္ၾကီးမခြၽတ္ဘဲ စီးထားတဲ့ စစ္သားတေယာက္နဲ႔
ေခြးတေကာင္ပံု ရုိက္ခ်က္ဟာ အေတာ္ကို သမုိင္းဝင္သြားတာ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။
ဒါရိုက္တာက ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာ ေမာင္ခက္ပန္ပါ။ ပုသိမ္မွာတုိင္းမွဴး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ ညစ္ပတ္ပံုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပုသိမ-္ မံုရြာ-ေရဦး
မိန္းလမ္းမၾကီးေပၚက သြားခြင့္မျပဳတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ျပန္သြားျပီးလို႔ သိပ္မၾကာခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က အစဥ္အဆက္ ေခၚလာခဲ့တဲ့ ပုသိမ္-
ရန္ကုန္ အျမန္ သေဘၤာဆိပ္ ‘ကုိယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း’ တံတားကုိ ‘ေမတၱာဦး’ တံတားလုိ႔
နာမည္ေျပာင္းလိုက္တာကေတာ့ ဘာသေဘာနဲ႔မွန္း မသိပါဘူး။
ဓနိတန္းလမ္းက NLD တို္င္းရုံးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပုသိမ္အေနာက္၊

ပုသိမ္အေရွ႔ ႏွစ္ျမိိဳ႔နယ္က NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြ၊ ျမိဳ႔လူထုေတြကုိ ေတြ႔ဆံု
မိန္႔ခြန္းေျပာပါတယ္။ ဓနိတန္းတ၀ုိက္မွာ စစ္သားေတြ ကားၾကီးကားငယ္နဲ႔ အထူး
ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကပါတယ္။ မြန္းလြဲပုိင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကန္ၾကီးေဒါင့္ျမိဳ႔ကုိ
သြားပါတယ္။ ကန္ၾကီးေဒါင့္ကုိေတာ့ က်ေနာ္ လုိက္မသြားေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တေန႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ငပုေတာ၊ ျပင္ခရုိင္၊ ဟိုင္းၾကီးကြၽန္း ပင္လယ္ျပင္ခရီးစဥ္အတြက္
ၾကိဳတင္ေဆာင္ရြက္စရာေတြရွိလုိ႔ ေနရစ္ခဲ့တာပါ။
အဲဒီေန႔လယ္ပုိင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့

စစ္ဗိုလ္တေယာက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေပ်ာက္သြားလုိ႔ဆုိၿပီး လာေမးတာကိုလည္း
ၾကံဳခဲ့ရပါေသးတယ္။ညေနအေတာ္ေစာင္းေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အစ္မ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
ခရီးေရာက္မဆိုက္ မအူပင္က အဖမ္းခံရတဲ့ စည္းအဖြဲ႔ဝင္ေတြအေၾကာင္း
သတင္းလႊာထုတ္ျပန္ဖုိ႔ ရန္ကုန္ ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ဖုန္းဆက္ခုိင္းပါတယ္။ က်ေနာ္
ဖုန္းဒုိင္ခြက္ကို လွည့္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ရန္ကုန္
တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း NLD ဌာနခ်ဳပ္ရုံး ဖုန္းနံပါတ္က ‘သံုးဆယ္က ငါးေျခာက္ တျပား’
လုိ႔ အလြယ္မွတ္ၾကတဲ့ ‘သံုး သုည ငါး ေျခာက္ တစ္’ (၃ဝ၅၆၁) ပါပဲ။ ။

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း (၁၇)

၁၇)
ႏု၀
ိ င္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၀၈
အကယ္၍ တစံုတေယာက္ဟာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ မတရားမႈေတြကို

မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳျပီး ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္သလို ေနမယ္ဆိုရင္၊ အဲဒီလူဟာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ သူ၊
မတရားတဲ့သူေတြဘက္က ရပ္တည္တဲ့လူ အလုိလို ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။
ပုသိမ္မွာေတာ့ ျပည္သူလူၾကီးဟာ မသိက်ဳိးကြၽန္ျပဳျပီး မေနခ့ဲၾကပါဘူး။

တာဝန္မဲ့မေနခဲ့ၾကပါဘူး။
ပုသိမ္ေရာက္ျပီး ေနာက္တေန႔နံနက္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

ပင္လယ္ျပင္ခရီး ဆက္ပါတယ္။ ငပုေတာ၊ ျပင္ခရိုင္၊ ဟုိင္းႀကီးကြၽန္း စတဲ့
ပင္လယ္ခရီးစဥ္အတြက္ ေဒါက္တာသက္မင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ညိွႏႈိင္းၿပီး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ သူလုိက္ပါသြားပါတယ္။
က်ေနာ္က ေက်ာင္းကုန္း၊ အသုတ္၊ ေရၾကည္၊ က်ဳံေပ်ာ္၊ ဟသၤာတ စတဲ့

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လယ္က ျပန္လာရင္ ပုသိမ္ကေန ဆက္သြားမယ့္
ကုန္းလမ္းခရီးအတြက္ ေရွ႕ေျပးစီစဥ္ဖုိ႔ ေနရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ခရီးဆုိတာ
အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ စြန္းစားသြားလာရတဲ့ခရီးပါပဲ။ ပင္လယ္ျပင္ရ႕ဲ ရာသီဥတုက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ညင္သာေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔
ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကပါတယ္။

အဲဒီေန႔က သံုးေရာင္ျခယ္အဖြဲ႔က ကားတစ္စီးယူၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ တိုင္းရံုးက NLD
လူငယ္တခ်ဳိ႔ ေက်ာင္းကုန္း၊ အသုတ္၊ ေရၾကည္၊ က်ဳံေပ်ာ္အထိ ေရွ႔ေျပးခရီး
ထြက္လာၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔ေျပးကား၊ လုိအပ္တာေတြ ေဆာင္ရြက္ၿပီးလုိ႔ ပုသိမ္ကုိ

ျပန္လွည့္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေနာက္ကေန စစ္ကားႀကီးတစီး
ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါလာတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အလာခရီးတုန္းက သတိမျပဳမိတဲ့ အဲဒီစစ္ကားႀကီးဟာ အခု အျပန္ခရီးမွာေတာ့

ေက်ာင္းကုန္းတံတားႀကီးေပၚကုိလည္းေရာက္ေရာ က်ေနာ္တို႔ သံုးေရာင္ျခယ္ကားေလးကုိ
အတင္းေက်ာ္တက္ၿပီး ေရွ႔ကေန ကန္႔လန္႔ ပိတ္ရပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
စစ္ကားႀကီးေပၚက စစ္သားေတြ ေသနတ္ကိုယ္စီကုိင္ကာ ခုန္ဆင္းခ်လာျပီး
က်ေနာ္တို႔ကားကုိ ဝုိင္းထားလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
က်ေနာာ္တုိ႔လည္း ရုတ္တရက္ အငုိက္မိၿပီး ေၾကာင္သြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့

က်ေနာ္တေယာက္ပဲ တာဝန္ရွိတဲ့သူနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ကားေပၚက ဆင္းလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကုိ ‘မင္း တူးခ်င္းက ဆရာၾကီး ေအးေမာင္သား မဟုတ္လား’ လုိ႔
ဆီးေမးလုိက္တဲ့ တာဝန္ရွိသူကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူဟာ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ အမွတ္ (၂)
ခ်င္းေသနတ္ကုိင္တပ္ရင္းမွာ က်ေနာ့္အေဖနဲ႔အတူ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့ စစ္သားႀကီး
ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
‘ငါတုိ႔မွာကြာ တေန႔လုံး မင္းေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနရတာ၊

ငါ့ရ႕ဲ ေဘာ္ေတြ အခုအခ်ိန္အထိ ဘာထမင္းမွ မစားရေသးဘူး’ တဲ့။ က်ေနာ္
အားနာသြားပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေျမာင္းျမ ခလရ (၉၃)က ရဲေဘာ္ေတြပါ။
က်ေနာ္က ‘အခု ပုသိမ္ျပန္မွာပါ၊ လမ္းမွာ ဝင္စရာမရွိပါဘူး’ လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ့

သူတို႔စစ္သားေတြ ကားေပၚျပန္တက္သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ညေနမေစာင္းခင္ က်ေနာ္တုိ႔ ရံုးကုိ ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။

ရံုးေစာင့္ က်န္ရစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္ဘင
ြ ့္ နဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ရွိန္၊ ျမန္မာ့အလင္း
အယ္ဒီတာ ဦးျမရွိန္တုိ႔ကို ကုန္းလမ္းခရီးဘက္က NLD ၿမိဳ႔နယ္စည္းအဖြဲ႔ေတြ ႀကိဳတင္ျပင္
ဆင္ထားၾကတဲ့ အေျခအေနေတြကို က်ေနာ္ေျပာျပျပီး၊ အဲဒီတညအတြက္ေတာ့
ေအးေအးလူလူပ၊ဲ ညစာစား အိပ္ရာဝင္လုိက္ပါတယ္။
ညသန္းေခါင္ေလာက္မွာေတာ့ စစ္ေထာက္လွန္းေရး (၄) က စစ္ဗိုလ္နဲ႔

စစ္သားေတြ တံခါးလာေခါက္ျပီး၊ က်ေနာ္နဲ႔ NLD လူငယ္တသုိက္ကုိ ‘ခဏလိုက္ခဲ့ပါ’

ဆုိၿပီး ေခၚခ်သြားလုိက္တာ ညတြင္းခ်င္းပဲ ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ သီးျခားတုိက္ထဲ
ပုိ႔လုိက္ပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တေန႔မုိးလင္းေတာ့ ေထာင္ထံုးစံအတုိင္း မိလႅာခ် မ်က္ႏွာသစ္

တုိက္ခန္းတံခါး ဖြင့္ေပးပါတယ္။ အုတ္ေရကန္ေလးဆီ က်ေနာာ္ဆင္းလာေတာ့ လား-
လား- အဲဒီမွာ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္ဘင
ြ ့္၊ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ရွိန္၊ ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာ
ဦးျမရွိန္တုိ႔အျပင္ ပုသိမ္အေနာက္ျမိဳ႔နယ္ NLD တာဝန္ခံ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ႀကီးထြန္းတင္နဲ႔
ပုသိမ္အေရွ႔ ၿမိိဳ႔နယ္ NLD တာဝန္ခံ အၿငိမ္းစားရဲအုပ္ဦးေဇာ္ေဝ တုိ႔ကုိ
ပါေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့မွပဲ က်ေနာ္တို႔ ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ကုိ အာဏာဖီဆန္ေရး ပုဒ္မ ၁၄၄ နဲ႔

ဖမ္းတယ္ဆုိတာ ဘြင္းဘြင္းႀကီး နားလည္လိုက္ရေတာ့တာပါပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဖမ္းတဲ့ေန႔က ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၁၇) ရက္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သိရွာေလမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ။
ပဥၥမျမန္မာႏု
ာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၁၈)
၁၈)
ႏု၀
ိ င္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၈
‘ရန္သူဆန္႔က်င္ခံရျခင္းဟာ ကိစၥဆုိးမဟုတ္ကိစၥေကာင္းျဖစ္တယ္’ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ရ႕ဲ
နံနက္ခင္းတခုမွာ က်ေနာ္၊ က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဖမ္းခံေနရတဲ့ NLD လူငယ္ေတြကို
အားေပးစကား ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတိုင္း

အေနာက္ျခမ္း စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ မျပီးဆံုးေသးခင္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ အဖမ္းခံလိုက္ရတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ငပုေတာ၊ ျပင္ခရုိင္၊ ဟုိင္းႀကီးကြၽန္း၊
ကပၸလီပင္လယ္ျပင္ထဲမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔ကို ဖမ္းၿပီး ေနာက္တရက္မွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္ဘင

ြ ့္၊
ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ရွိန္းနဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးထြန္းတင္တုိ႔ကို စစ္တပ္က ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လယ္ျပင္ကေန
ပုသိမ္ကုိျပန္ေရာက္လာရင္ NLD တုိင္းရံုးမွာ ၾကိဳမယ့္ ဆုိမယ့္သူ မရွိေတာ့လို႔ပါပဲ တ့။ဲ
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္ဘင
ြ ့္ဆိုတာက အရင္ မဆလေခတ္တုန္းက ဧရာဝတီတိုင္း
ေဒသပါတီေကာ္မတီဥကၠ႒ပါ။ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ရွိန္းကေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္၊
ဗိုလ္ႀကီးဝင္းထိန္တုိ႔ရ႕ဲ ၁၉၇၆ ဦးေနဝင္းကုိ လုပ္ၾကံဖို႔ ၾကံစည္တဲ့ ကိစၥမွာ အမႈတြပ
ဲ ါ။
ပုသိမ္အေနာက္ၿမိဳ႔နယ္ NLD စည္းရံုးေရးတာဝန္ခံ ဗိုလ္ႀကီးထြန္းတင္က
ယခင္အစုိးရလက္ထက္တုန္းက ျမိဳ႔နယ္ျပည္သူ႔ေကာင္စီ ဥကၠ႒ေဟာင္းပါ။
သူတုိ႔သံုးဦးကုိ ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ေပမဲ့ ပုသိမ္အေရွ႔ျမိဳ႔နယ္ NLD

စည္းရံုးေရးတာဝန္ခံ ဦးေဇာ္ေဝကုိေတာ့ ျပန္လႊတ္မေပးပါဘူး။ ဦးေဇာ္ေဝက ယခင္
ျမိဳ႔နယ္ရဲစခန္းမွဴး အျငိမ္းစားရဲအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဖမ္းခံရတဲ့ လူငယ္အမ်ားစုက ပုသိမ္ျမိဳ႔ NLD တုိင္းရံုးကပါ။

ထြန္ဝင္း၊ ဝင္းႏိုင္၊ ႏိုင္လင္း (ေခၚ) ျဖဴေဖြး၊ ေတာ္မီစတဲ့ ညီငယ္ေတြ ပါပါတယ္။
ဧရာဝတီတုိ္င္းစည္းထဲက ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာ ဦးျမရွိန္လည္း
အဖမ္းခံရတဲ့အထဲပါပါတယ္။
NLD ဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူၾကီးလူငယ္ အင္အားထုနဲ႔

စုစည္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ။ အဓိကအားျဖင့္ NLD မွာ
ေဒါက္ၾကီးသံုးေဒါက္ရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးတို႔၊ ဦးေအာင္ေရႊတုိ႔၊ ဦးလြင္တို႔လုိ
တပ္မွဴးေဟာင္းႀကီးေတြရယ္၊ ဆရာဦးဝင္းတင္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ဆရာေမာင္မုိးသူ၊
ဆရာေမာင္ဝံသ၊ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိးဝင္း စတဲ့ တတ္သိပညာရွင္ေတြရယ္၊ ၿပီးေတာ့ တခါ
လူထုလႈပ္ရွားမႈအစဥ္အလာရွိတဲ့ ေမာ္ကြၽန္း ဦးလွေဖ၊ ေျမာင္းျမသခင္စိုးျမင့္ စတဲ့
ႏုုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြရယ္၊ အဲဒီလုိ ပူးေပါင္းပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားတာပါ။ အဲဒီအထဲမွာ
လူႀကီးေတြပါသလုိ လူငယ္ေတြလည္း ပါဝင္ၾကပါတယ္။
NLD မွာ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ပုသိမ္တိုင္းရံုးမွာ က်ေနာ္တို႔ရ႕ဲ လုပ္ဟန္က

လူႀကီးေတြရ႕ဲ စကားကုိ လူငယ္ေတြကနာခံ၊ လူငယ္ေတြရ႕ဲ လွႈပ္ရွားမႈကုိလူႀကီးေတြက
ေထာက္ခံ၊ ဒါပဲျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ရ႕ဲ မူက ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း ဆံုးမခဲ့သလုိပါပဲ။
ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါတုန္းက မညီညြတ္ခ်င္ၾကတဲ့ သူ႔တပည့္
ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ေတြကုိ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ အခုလုိ ကဗ်ာဖြဲ႔ျပီး ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္
ဆံုးမခ့ဲဖူးပါတယ္။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာက ‘လူၾကီးၾကီး ႏြားႀကီးႀကီးပံုဆယ
ြ ္။ လူငယ္ငယ္၊
ႏြားငယ္ငယ္နဲ႔ပံုထား။ ႏြားႏွစ္ေကာင္၊ ခ်ိဳေထာင္ေသြးေတာ့၊ ေဘးဟုမွတသ
္ ား’ တဲ့။
အဖမ္းခံရျပီး ေလးငါးရက္ေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ အျပင္နဲ႔

အဆက္အသြယ္ရလာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီလိုလားတဲ့ ဝန္ထမ္းတခ်ိိဳ႔က
လွ်ဳိ႕ဝွက္ကူညီလုိ႔ပါ။ တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လယ္ခရီးက
ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ၊ သေဘၤာဆိပ္ကေနေစာင့္ၿပီး

စစ္တပ္က ေဒါက္တာသက္မင္းကို အတင္းအက်ပ္ ဝင္ဖမ္းဆီးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ရွိတဲ့
ပုသိမ္ေထာင္ထဲကုိ ပုိ႔လုိက္ပါေတာ့တယ္။
ရန္သူက ကိုယ့္ကို ဆန္႔က်င္လာၿပီဆုိရင္ ဒါဟာ ကိုယ္က သူ႔ကို

ထိခုိက္နစ္နာေအာင္ လုပ္ႏိုင္လုိ႔ပ။ဲ ဒါ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပေ
ဲ ပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာေတာ့၊

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕ခရီး မဆက္ေသးဘဲ အဖမ္းခံထားရတဲ့သူေတြကိစၥ
အေရးဆုိဖို႔ ပုသိမ္မွာ ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ဆက္ေနဦးမယ္ ဆုိတဲ့သတင္း
က်ေနာ္တုိ႔အထဲကုိ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ အဖမ္းခံထားရတဲ့သူေတြအားလံုး ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ အုတ္ရုိးနဲ႔

ကပ္ေနတဲ့ သီးျခားတုိက္၊ တုိက္ခန္းေတြထဲကေနျပီး တညီတညာတည္း ၿပိိဳင္တူ
ေၾကြးေၾကာ္လိုက္ၾကပါတယ္။
‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၁၉)
၁၉)
ဒီဇင္ဘာ ၆၊ ၂၀၀၈
နဝတ ေခတ္တုန္းက ကေလးေတြေျပာၾကတဲ့စကားတခြန္း ျပန္အမွတ္ရမိပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ ‘ကလိန္စိျငမ္းဆင္၊ ၿငိမ္ပိလမ္းစဥ္’ ဆုိတဲ့ စကားပါပဲ။
နဝတ စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကလိမ္စိျငမ္းဆင္ လုပ္သလဲဆုိရင္

အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတုိင္း အေနာက္ျခမ္းခရီးစဥ္ကုိသာ
ၾကည့္ပါေတာ့။
နဝတအဖြဲ႔ကို တရားဝင္စာတင္ျပီး ထြက္လာတဲ့ ခရီးစဥ္ေတာင္ မၿပီးဆံုးေသးဘူး၊

NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြကို နဝတ စစ္တပ္က ဖမ္းျပီးေထာင္ထဲ ထည့္ပစ္္လုိက္ၿပီ။ မအူပင္က
NLD ရဲေဘာ္ေတြ အရင္ဆံုးအဖမ္းခံရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပုသိမ္မွာ
က်ေနာ္တုိ႔လူသုိက္အဖမ္းခံရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

ပင္လယ္ျပင္ဆင္းတဲ့ေန႔ ညဘက္မွာ ဖမ္းတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လယ္ျပင္က
ျပန္ေရာက္လာတဲ့ေန႔ ေန႔ခင္းေၾကာက္ေတာင္မွာ ေဒါက္တာ သက္မင္းကုိ ဖမ္းတယ္။
ေဒါက္တာသက္မင္းကုိ ဖမ္းတဲ့ေန႔က သူဟာရဲရင့္တက္ၾကြစြာနဲ႔ပဲ

ပုသိမ္ေထာင္ထဲကို ဝင္လာပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ငပုေတာ၊ ျပင္ခရိုင္၊
ဟုိင္းၾကီးကြၽန္း ပင္လယ္ျပင္ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေဒါက္တာသက္မင္း ျပန္ေျပာျပတာကုိ
နားေထာင္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ေက်နပ္အားရျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။

ပုသိမ္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လယ္ျပင္က
ျပန္ေရာက္လာျပီးအဖမ္းခံေနရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ လြတ္ေျမာက္ဖို႔
အေရးဆုိေနတဲ့ရက္ေတြမွာ၊ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ကားနဲ႔ သြားလုိ႔လာလုိ႔မရေအာင္ လမ္းတကာလမ္း သံဆူးႀကိဳးေတြခ်ၿပီး
အေသပိတ္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
ဘယ္မႈပါ့မလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ထဲကို အျပင္က သတင္းေရးပို႔လိုက္တဲ့စာ လွ်ဳိ႕ဝွက္
ေရာက္လာပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စက္ဘီးတစီးယူၿပီး
ပုသိမ္ၿမိဳ႔အႏွံ႔ပတ္ၿပီးစီးလိုက္တာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ ဘာမွ မတတ္ႏုိ္င္ေတာ့ပါဘူး တဲ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ စက္ဘီးေတြကိုယ္စီနဲ႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က ကားသြားလုိ႔မရေအာင္ ပိတ္ထားတဲ့ ေနရာအႏွံ႔ကုိ
စက္ဘီးနဲ႔ရေအာင္သြားခဲ့ၾကတာပါပဲ။
ပုသိမ္ၿမိဳ႔လူထုႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စက္ဘီးတစီးနဲ႔ လူထုၾကား

သြားလာေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနၾကပါတယ္ တဲ့။ အျပင္ကေန
အထဲကိုေရးပုိ႔လုိက္တဲ့စာကို က်ေနာာ္တုိ႔ တုိက္ခန္းတခန္းနဲ႔တခန္း
လက္ဆင့္ကမ္းဖတ္ၾကၿပီး အထဲေရာက္ေနတဲ့သူေတြအားလံုး တိုင္ပင္လုိက္ၾကပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕ခရီးဆက္ဖို႔ ရွိေသးတယ္။ ပုသိမ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔

လြတ္ေျမွာက္ဖို႔က အေရးမႀကီးဘူး။ စီစဥ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ရက္အတုိ္င္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကမယ့္ ကုန္းလမ္းခရီးၿမိဳ႔နယ္ေတြက NLD
အဖြဲ႔ဝင္ေတြ ျပည္သူေတြက ပုိ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
က်ေနာ္တုိ႔ကို ထားခဲ့ၿပီး ေရွ႕ခရီး ဆက္ေစခ်င္တယ္။
ၿပီးေတာ့ မိခင္ႀကီးေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္တဲ့ တလျပည့္ ဆြမ္းေကြၽးကလည္း

အမွီျပန္ေရာက္ဖုိ႔ ရွိေနတယ္။ ရက္က သိပ္မလုိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အမႈက
အာမခံရႏုိင္တဲ့အမႈပါ။ ယမန္ႀကီးႏွစ္ပတ္ခ်ဳပ္ထားၿပီးရင္ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး အာမခံနဲ႔
ျပန္ထြက္ရမွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔

တုိ္က္တြန္းေတာင္းပန္ထားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔သေဘာထားကုိ စာနဲ႔ေရးၿပီး လွ်ဳိ႕ဝွက္
ဆက္သားနဲ႔ အျပင္ကုိ ပုိ႔လိုက္ပါတယ္။
နဝတ စစ္အုပ္စုကေတာ့ သူတုိ႔အလုပ္ သူတုိ႔ ‘ကလိမ္စိျငမ္းဆင္၊ ၿငိမ္ပိလမ္းစဥ္’

လုပ္မွာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ NLD လမ္းစဥ္အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔
ဒီမုိကေရစီအလုပ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လုပ္ရမွာပါပဲ။

စက္ဘီးတစီးနဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ကုိ ေလးငါးရက္ေလာက္ ေမြေႏွာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေက်ာင္းကုန္း၊ အသုတ္၊ ေရၾကည္၊ ငါးသုိင္းေခ်ာင္း၊ က်ံဳေပ်ာ္၊
ဟသၤာတ၊ ဇလြန္၊ ျမန္ေအာင္၊ ၾကံခင္း ကုန္းလမ္းခရီးဆက္ဖုိ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ကေန
ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။
ဖိႏွိပ္မႈဟာ ေနရာေရြ႕သြားပါၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ရ႕ဲ နဝတ စစ္သားေတြဟာ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ေရွ႕ခရီးမွာ ဟန္႔တားေႏွာင့္ယွက္ဖုိ႔၊ ပိတ္ပင္တားဆီးဖုိ႔
ကုန္းလမ္းခရီးဘက္ကို ေရႊ႕ေျပာင္းသြားၾကပါၿပီ။
ပုသိမ္ျမိဳ႔ေပၚမွာ စစ္သားနဲ႔ရဲ လံုျခံဳေရးေတြ ထူူထူတင္းတင္း မရွိေတာ့တ့အ

ဲ တြက္
ပုသိမ္ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားေတြဟာ သူတုိ႔ခ်စ္တဲ့လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး လြမ္းၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မလြတ္လပ္တဲ့ ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္၊ သီးျခားတုိက္၊ တုိက္ခန္းေတြထဲက

က်ေနာ္တုိ႔တေတြလည္း အလြမ္းဓာတ္ခံႀကီးႀကီးနဲ႔ ႀက့ံႀက့ံခံၿပီး က်န္ရစ္ခ့ဲတာပဲေပါ့။
အေရးႀကီးတာက အခုအခ်ိန္မွာ အလြမ္းေတြကုိ အင္အားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္ဖို႔ပဲမဟုတ္လားမိတ္ေဆြ။ ။
(မူရင္း - လြတ္လပ္တ့ဲအာရွအသံ ျမန္မာဌာန)

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၀)
၂၀)
ဒီဇင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၀၈
‘မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းမွာေတာ့ မုန္တုိင္းမိုးတိမ္ေတြက ဆင္ေနဆဲပါပဲ’
က်ေနာ္တုိ႔ ဧရာဝတီစည္းရံုးေရးခရီးစဥ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့

အလကၤာစကား တခြန္းပါ။ က်ေနာ္တုိ႔အမွတ္ရေနၾကတယ္။
ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာလည္း နဝတရဲ႕ မုန္တုိင္းမုိးတိမ္ေတြက

ရုိင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္း ဆင္ေနခဲ့တာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕ခရီးဆက္ဖုိ႔ ပုသိမ္ကေန
ထြက္ခြာသြားၿပီလည္းဆုိေရာ အက်ဥ္းေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဘက္က က်ေနာ္တို႔အေပၚ
တင္းက်ပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ စလုပ္လာေတာ့တာပါပဲ။
ပထမဆံုး လူေတြကို ေနရာေတြ ခဲြပစ္လုိ္က္တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔

အင္န္အယ္လဒ
္ ီ လူငယ္တခ်ဳိ႔ကို ၾကိိဳးတိုက္ဘက္ ပို႔လိုက္တယ္။
သီးျခားတုိက္မွာတခ်ဳိ႔က်န္ခဲ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုကုိ တေန႔ (၁၅) မိနစ္ ေရခ်ဳိးဆင္းဖို႔

တုိက္ခန္းသံတံခါးဖြင့္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ အတတ္ႏုိင္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ခ်င္း မဆံုရေအာင္
ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြက လုပ္ပစ္လုိ္က္ပါတယ္။
ဘယ္ရမလဲ။ ႀကိဳးတုိက္နဲ႔သီးျခားတုိက္ ၾကားမွာ ႀကိဳးစင္တခုပဲျခားတာမုိ႔

အင္န္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ေတြက ဟုိဘက္နဲ႔ဒီဘက္ ဆုိက္ဖား - စကားဝွက္နဲ႔ သတင္းေတြ
အျပန္အလွန္ပုိ႔ၾကတာေပါ့။
က်ေနာ္တုိ႔ ရရွိတဲ့သတင္းတခုကေတာ့ ဟသၤာတအဝင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

ေလွ်ာက္လွမ္းလာမယ့္ လမ္းတျပည့္ ႏွင္းဆီပန္းေတြ တျပန္႔တျပဴးခင္းၿပီး

ႀကိဳဆိုၾကပါသတဲ့။ အဲဒီသတင္း ၾကားလုိက္ရတဲ့အခုိက္အတန္႔ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက
ႀကိဳးစင္တဝုိက္မွာ ႏွင္းဆီနံ႔ရရ
ဲ ဲက ေထာင္းကနဲ ပ်ံ႕စြသ
ဲ ြားသလုိ ခံစားလုိက္ၾကရပါတယ္။
အာဏာပုိင္ေတြက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္လုပ္ထားေတာ့ က်ေနာာ္တုိ႔ကို

လွ်ိဳ႔ဝွက္ကူညီေနတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြလည္း အရင္လုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မကူညီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္က ၁၉၇၆ မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းတုန္းကတုန္းကလည္း

ဒီပုသိမ္ေထာင္ႀကီးထဲမွာ သံုးေလးႏွစ္ ေနခဲ့ဖူးတာမုိ႔ အျပင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရဖုိ႔
အၾကံအဖန္ လုပ္ရပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳးတုိက္နဲ႔သီးျခားတုိက္ထဲကို ထမင္းလာလာပို႔ရတဲ့

အက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ဒီမိုကေရစီလိုလားတဲ့ ေထာင္က်ရဲဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕ ပါပါတယ္။
သူတုိ႔ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ အေကာင္းဆံုးဆက္သားေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒီေထာင္က်ေနတဲ့ ရဲဝန္ထမ္းေတြ လွ်ိဳ႔ဝွက္ကူညီလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔

အဖမ္းခံေနရတဲ့အေၾကာင္း အင္န္အယ္လ္ဒီ ဌာနခ်ဳပ္က
ထုတ္ျပန္တဲ့သတင္းလႊာကုိေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔ အာမခံနဲ႔ ျပန္မလြတ္ခင္
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာတင္ ဖတ္လုိက္ၾကရပါေသးတယ္။
အခု က်ေနာ္နဲ႔ အတူ အဖမ္းခံေနရတဲ့ အင္န္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ေတြဟာ အဲဒီ

ပုသိမ္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့
မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔အသက္ဟာ ၁၇ႏွစ္ ၁၈ႏွစ္သာသာေတြပဲ ရွိၾကပါေသးတယ္။

သူတို႔ဟာ ငယ္ရြယ္ နုနယ္ၾကေသးေပမဲ့ ခုိ္င္မာတုိးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးခံယူခ်က္နဲ႔
အက်ဥ္းေထာင္ထဲကုိ ေရာက္လာၾကတာပါ။ သမုိင္းသိစိတ္ရွိတဲ့ သူတုိ႔ကုိ
လူလတ္ပိုင္းတေယာက္အေနနဲ႔ က်ေနာ္ အားေပးစကားေျပာပါတယ္။
လူငယ္ရ႕ဲ ဘဝ အဓိပၸာယ္ဟာ ႏွစ္ခုပရ

ဲ ွိတယ္။ (၁) အမွန္တရားျမတ္ႏုိးျခင္းနဲ႔ (၂)
မတရားမႈကုိ ခုခံဆန္႔က်င္ျခင္း ဒါပဲျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း

စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ ေရာက္ေလရာမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။
အခု က်ေနာ္တုိ႔ ဧရာဝတီခရီးစဥ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ

လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္က ကုိမိုးဟိန္း လုိက္ပါလာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခရီးစဥ္အရင္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ မြန္ျပည္နယ္ ခရီးစဥ္တုန္းကဆုိရင္ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီက
ကုိမုိးသီးဇြန္ကုိယ္တုိင္ လုိက္ပါခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးက ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့

ဒီမုိကေရစီအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားတဲ့ တုိးတက္ေတာ္လွန္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ အင္အားႏွစ္ျမႊာ ႏွစ္ေနရာ ကြသ
ဲ ြားခဲ့ရတယ္။
အင္အားတစုက ေျမေပၚမွာ က်န္ရစ္တယ္။ အင္အားတစုက ေတာထဲကို
ေရာက္သြားၾကတယ္။
ဘယ္ေနရာကိုပေ
ဲ ရာက္ေရာက္ လူငယ္ေတြဟာ ထူးအိမ္သင္ေရးခဲ့သလုိ
ခြပ္ေဒါင္းေသြးနဲ႔ ရဲရဲ ေရွ႔ကုိခ်ီတက္ၾကတာပဲမဟုတ္လား။
‘ဘာစိတ္ဓာတ္လ၊ဲ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္၊ ဘာလုပ္ဖုိ႔လ၊ဲ တုိက္ပြဲဝင္ဖုိ႔’

က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဖမ္းခံေနရတဲ့ လူငယ္ေတြကေတာ့ အၿမဲ ရႊင္လန္း
တက္ၾကြေနၾကတာပါပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘယ္ၿမိဳ႔ကုိ ေရာက္သြားၿပီ၊ နဝတစစ္တပ္က ဘယ္ျမိဳ႔မွာ

ဘယ္လုိညစ္ပတ္တယ္ စသည္ျဖင့္ သတင္းေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေထာင္ထဲကို
အဆက္မျပတ္ဝင္လာပါတယ္။
ယမန္ႀကီးႏွစ္ပတ္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္ စုုစုေပါင္း ရက္(၃ဝ) တင္းတင္းျပည့္ေတာ့

က်ေနာ္တုိ႔အားလံုးကုိ အာမခံနဲ႔ ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တရားသူႀကီးက
ေနာက္ထပ္ရုံးခ်ိန္းကုိ ယမန္ေလးတပတ္ ခုနစ္ရက္ပဲ ခြာၿပီး ခ်ိန္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို
ေျခခ်ဳပ္လုပ္လုိက္တဲ့သေဘာပါပဲ။
ဘာျဖစ္သလဲ ဒီခုနစ္ရက္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္ကိုလည္း

သြားႏိုင္တာပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔လည္း ေတြ႔ႏို္င္တာပဲ။ ဆရာဦးဝင္းတင္နဲ႔လည္း
ေတြ႔ႏိုင္တာပဲ။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ တၿမိဳ႔ႏွစ္ၿမိဳ႔ တညအိပ္ ႏွစ္ညအိပ္ စည္းရံုးေရးခရီးလည္း
ထြက္ႏို္င္တာပဲ။
‘ေလဆန္မွာ ျမားတန္းလန္းနဲ႔ ပ်ံသန္းရဲတဲ့ငွက္သာ မနက္ျဖန္အတြက္ျဖစ္တယ္’

ဒါပဲမဟုတ္ပါလား။ ။

ပဥၥမျမန္မာႏုင္
ိငင္ ံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၁)
၂၁)
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၈
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ဧရာဝတီတိုင္းခရီး အေနာက္ျခမ္းခရီးစဥ္က ၁၉၈၉

ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ မကုန္ခင္မွာပဲ ၿပီးဆံုး သြားခဲ့ပါၿပီ။ မၿပီးဆံုးေသးတာကေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခရီးစဥ္မွာ ဖမ္းခံရၿပီး အာမခံနဲ႔လႊတ္ထားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အမႈပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ကုိ အာဏာဖီဆန္မႈ၊ ပုဒ္မ

၁၄၄နဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ တိုင္းတရားရံုးမွာ တရားစြဆ
ဲ ုိထားပါတယ္။ တရားသူႀကီးက
က်ေနာာ္တို႔ကုိ ယမန္ေလး တပတ္၊ ခုနစ္ရက္တခါ ရံုခ်ိန္းမွန္မွန္ေပးၿပီး အမႈကုိ
မၾကာၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲ စစ္ေဆးေနရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ရံုးခ်ိန္းကုိ ယမန္ႀကီးႏွစ္ပတ္၊ ဆယ္႔ေလးရက္ခြာၿပီး ခ်ိန္းေပးဖုိ႔

တရားရံုးကုိ တင္ျပေတာင္းဆုိ႔ေပမဲ့လည္း တရားသူႀကီးက လက္မခံဘဲ
ပယ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ NLD အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ နယ္ေျမ

စည္းရံုးေရးတာဝန္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဧရာဝတီ တုိင္း (၂၆) ၿမိဳ႔နယ္ က်ေနာ္တုိ႔
စည္းရံုးေရးခရီးေတြ ထြက္ေနရပါတယ္။ ပါတီစည္းရံုးေရး လူထု စည္းရံုးေရးဟာ အလြန္
အေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
အခုလို တပတ္တခါ ရံုးခ်ိန္းရွိရင္ ပုသိမ္လာၿပီး အမႈရင္ဆုိင္ေနရေလေတာ့

စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းေတြက အရင္လုိ မတြင္က်ယ္၊ မသြက္လက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ ေျခခ်ဳပ္မိသလုို ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနပါ။ အကယ္၍ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က
ခရီးလြန္ၿပီး ရံုးခ်ိန္းပ်က္ကြက္ျပန္ရင္လည္း တရားရံုးက အာမခံျပန္ရုပ္သိမ္းၿပီး
ေထာင္ထဲျပန္ပုိ႔လုိက္မွာကိုလည္း တဖက္က ဂရုစုိက္ေနရပါေသးတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းပံုသ႑ာန္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က အမွႈတန္းလန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ဦးလွၾကည္၊ ေဒးဗစ္လွျမင့္၊ ကုိသက္ႏုိ္င္စတဲ့
တုိ္င္းစည္း တခ်ိဳ႔က ဧရာဝတီတုိင္းအေနာက္ျခမ္းမွာပဲ စည္းရံုးလႈပ္ရွားဖုိ႔
ကိုေသာင္းေအးတုိ႔၊ ကိုျမင့္ႏိုင္တုိ႔ တာဝန္ယူဖုိ႔ က်ေနာ္ တုိင္ပင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဌာနခ်ဳပ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ဧရာဝတီလုပ္ဟန္ကို လက္ခံ

အတည္ျပဳေပးပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ အေျခအေနနဲ႔
အခ်ိန္အခါေပးရင္ေပးသလုိ လူထုၾကားကုိ ဆင္းၿပီး လူထုရင္ခုန္သံနဲ႔ NLD ရင္ခုန္သံ
တထပ္တည္းက်ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့အခ်ိန္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔
ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုအတြက္ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ထက္သန္ခိုင္မာလာေအာင္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဌာနခ်ဳပ္က ဆရာဦးဝင္တင္တုိ႔၊
မင္းသားႀကီးဦးေအာင္လင
ြ ္တုိ႔လုိ တာဝန္ရွိတဲ့ လူႀကီးပုိင္းကလည္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ေတြကို တခုၿပီးတခု
စနစ္တက် ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲထားတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဧၿပီ္လထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဧရာဝတီတုိင္းအေရွ႔

စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ ထြက္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္မွာေတာ့ မအူပင္နဲ႔ဖ်ာပံုခရုိင္ေတြထဲက ေဒးဒရဲ၊
က်ိဳက္လတ္၊ ဘုိကေလး၊ ေမာ္ကြ်န္း၊ ဓႏုျဖဴ၊ ေညာင္တုန္း စတဲ့ ျမိဳ႔နယ္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
အေရွ႔ျခမ္း ခရီးစဥ္မထြက္ခင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်ေနာ္တို႔ကိုေခၚေတြ႔ၿပီး

တုိင္ပင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာက အမႈတန္းလန္း ရံုးခ်ိန္းတန္းလန္းနဲ႔ ဆုိေတာ့
ဒီတခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ မလုိက္ႏုိ္င္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒီလုိမလုို္က္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရင္ဆုိင္လိုက္ရတဲ့

သည္းထိပ္ရင္ဖုိျဖစ္ရပ္ကို က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ ၾကံဳဆုံခင
ြ ့္
ဆံုးရႈံးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႔ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နဝတ စစ္တပ္က

ထုံးစံအတုိင္း ပိတ္ပင္ ဟန္႔တား ေႏွာင့္ယွက္မႈ အမ်ိဳးမ်ဳိးေပးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္
ျငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖဲြ႔ (နဝတ) ကို တရား၀င္ စာတင္ျပီးထြက္တဲ့ခရီးမွာ
နယ္က နဝတစစ္တပ္ေတြ၊ ခဝတ၊ မဝတ စစ္ဗုိလ္ေတြက
နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ပိတ္ဆုိ႔တားဆီးေနတာဟာ ဘယ္လုိမွနားလည္းႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။
ဓႏုျဖဴမွာက ပုိဆိုးသြားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သေဘၤာဆိပ္ကေန

တက္လာတဲ့ လမ္းခုလတ္မွာ ဓႏုျဖဴ နဝတ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ၾကီးျမင့္ဦးဆုိသူက
ၿခိမ္းေျခာက္ဟန္႔တားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔လမ္းကုိ
သူဆက္ေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗုိလ္ႀကီးျမင့္ဦးက သူ႔ပစၥတုိေသနတ္ကို ဆြဲထုတၿ္ ပီး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်ိန္ရြယ္လုိက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မရပ္ဘဲ ေရွ႔ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္ သူ႔လက္ထဲက

ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခ်လုိက္ေတာ့မယ့္ အေနအထားပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က

မေၾကာက္မရြံ႔ဘဲ ေရွ႔ ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ အားလံုးလည္း ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္
ပ်ာေဝကုန္ၾကပါၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္ကေလးမွာပဲ ဓႏုျဖဴမဝတ ဥကၠဌျဖစ္သူ ဗုိလ္မွဴး အတင္းေျပးဝင္လာၿပီး၊

သူ႔လူရ႕ဲ လက္ထဲက ေသနတ္ကိုပုတ္ခ်၊ ၾကားဝင္လုိက္လုိ႔၊ ဗုိလ္ၾကီးျမင့္ဦးနဲ႔
မုန္ယုိေနမႈလည္း ဒီေနရာမွာပဲ အဆံုးသတ္ က်ရႈံးသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က က်ေနာ္တုိ႔ က်ဳံမေငးမွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ‘က်ည္ထိုး၊ အသင့္ျပင္’

ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထက္ ပိုၿပီး ဆုိးပါတယ္။ ပုိၿပီးအႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။ ေနာင္ ဒိထက္
အမ်ားႀကီး ပုိဆိုးတဲ့အျဖစ္ေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေလွ်ာက္လံုး
ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဆိုးတကာ့ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ၂ဝဝ၃ ေမ ၃ဝ ဒီပဲရင္း လုပ္ၾကံမႈႀကီးပဲ
မဟုတ္လား။
ပုသိမ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔အမႈကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္ရွည္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔

မုိးဦးက်လာပါတယ္။ မုိးဦးေလဦးမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒးဗစ္လွျမင့္၊ တုိင္းစဥ္းႏွစ္ေယာက္
ငပုေတာ၊ ျပင္ခရုိင္၊ ဟုိင္းႀကီးကြၽန္း ပင္လယ္ျပင္ဘက္စည္းရံုးေရးဆင္းတာ
က်ေနာ္တုိ႔စီးလာတဲ့ တထပ္သေဘၤာက ေတာင္ေလေရက်နဲ႔ စီးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ
အသက္ေတြကို ဖက္နဲ႔ ထုပ္ကာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားအားလံုးဟာ ဒီလုိပဲ

စြန္းစားခန္းေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ ကုိယ္ယံုၾကည္တဲ့ ပဥၥမျမန္မာႏုိ္င္ငံေတာ္ကို တစုိက္မတ္မတ္
တည္ေထာင္ေနၾကတာပါလားလို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ အားတက္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ။

ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၂)
၂၂)
ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၀၈
‘မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ေနေသးသည္၊ ေၾကြးေၾကာ္စူးရဲ၊ အားမာန္ခဲတဲ့၊ တုိက္ပြဲထဲက

ျပည္သူေတြ’ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေလးေအာင္ရ႕ဲ ‘အခ်စ္ျဖင့္ စီးဆင္းေနေသာ
ႏွလံုးအိမ’္ ကဗ်ာကုိ က်ေနာ္ အၿမဲ ရြတ္ဆုိတတ္တယ္။
ျပည္သူေတြထဲမွာ လူငယ္ေတြလည္း ပါတယ္။ ‘လူငယ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြပဲ’

ဆုိတဲ့ ရုရွား ကဗ်ာဆရာ ယက္ဖ္တူရွင္ကုိရ႕ဲ ကဗ်ာကုိလည္း က်ေနာ္သတိရေနတယ္။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာ တုိးတက္ေတာ္လွန္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရ႕ဲ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုးဟာ
တခဲနက္လုိက္ပါ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတယ္။
နဝတစစ္အုပ္စုက အာဏာသိမ္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ဗကသ၊ တကသ၊

လူ႔ေဘာင္သစ္၊ NLD လူငယ္ စတဲ့ ရွစဆ
္ ယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ
အစုအစည္းမပ်က္ ဆက္လက္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ေရး၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔
လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ လူထုအစုိးရ ေပၚထြန္းေရးေတြကို
လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီလုိ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ေအာက္မွာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ တသားတည္း တေသြးတည္း
လက္ခ်င္းဆုပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့အခ်ိန္။

ဒီအခ်ိန္မွာ နဝတစစ္အုပ္စုက ၁၉၈၉ခုႏွစ္ မတ္လထဲမွာ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ
ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ဗကသ) ဥကၠဌျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္
ဒုတိယဥကၠဌျဖစ္သူ ကုိကိုႀကီး တုိ႔ အပါအဝင္ ဗကသ၊ တကသ ေက်ာင္းသား
ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ မတရားဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ထဲ ထည့္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
နဝတ စစ္အုပ္စုဟာ တဖက္မွာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ

က်င္းပေပးမယ္၊ ပါတီေတြ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ၾကလုိ႔ ဆိုေပမဲ့ တဖက္မွာက်ေတာ့
ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို မတရား ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ့ဲပါတယ္။
NLD အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ စည္းရံုးေရးမွာ ႀကီးစြာေသာ အေႏွာင့္အယွက္

အဟန္႔အတားေတြ လုပ္လာသလုိ၊ ဒုတိယ အင္အားအႀကီးဆံုးပါတီ လုိ႔ ဆိုႏုိင္တဲ့
လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီကိုလည္း ဖိအား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးလာပါတယ္။
ဒီလုိ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပဲ ဗကသ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးလည္းျဖစ္

လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီကုိ ထူေထာင္သူလည္း ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမိုးသီးဇြန္
၁၉၈၉၊ ဧၿပီလ (၂၁) ရက္ေန႔မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲဖုိ႔
ေတာခုိသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္္။
ဒီလုိ ႏုိင္ငံေရးရာသီဥတုၾကားမွာပဲ မုတ္သုန္မုိးနဲ႔အတူ က်ေနာ္တုိ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ NLD

တုိင္းရံုးကို အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ထူးအိမ္သင္ဟာ အျခား
နယ္စပ္ေရာက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြလုိပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က
ျပန္လည္ဖိတ္ေခၚလို႔ ေတာထဲက ျပန္ေရာက္လာခါစအခ်ိန္ပါ။
အဲဒီတုန္းက ထူးအိမ္သင္ဟာ လူငယ္ေလးတေယာက္ပါပဲ။ သူဟာပုသိမ္ၿမိဳ႕က

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ သူ ေတာထဲမွာ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ သင္ေပးပါတယ္။
သူ႔သီခ်င္းက အဆုိေတာ္မြန္းေအာင္ သီဆုိေနတဲ့ ‘အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲ’ သီခ်င္း။
‘အေရးႀကီးၿပီ ညီေနာင္အေပါင္းတုိ႔ ၊ ေသြးစည္းကာ ညီေစညီၾကစုိ႔’ ဆုိတဲ့သီခ်င္းပါ။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ဟာ ၄၂ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD အတြက္ကေတာ့ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ က်င္းပဖုိ႔
စီစဥ္တဲ့ အာဇာနည္ေန႔ပါပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ေတြ တပတ္တခါ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ တိုင္းတရားရံုးမွာ ပုဒ္မ ၁၄၄

အာဏာဖီဆန္မႈ ရံုးခ်ိန္းသြားလုိက္၊ ရံုးခ်ိန္းတခုနဲ႔တခုၾကားမွာ စည္းရံုးေရးအတြက္
နယ္ေတြကုိဆင္းလုိက္၊ တခါတခါ ဆရာဦးဝင္းတင္တုိ႔က လွမ္းေခၚရင္လည္း ရန္ကုန္ကုိ
တက္လာလုိက္၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အဲဒီ ေမလ၊ ဇြန္လ

မိုးထဲေလထဲမွာ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း စည္းရံုးေရးခရီးေတြ ထြက္လုိက္၊ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္ကုိ
ျပန္ဝင္လာလုိက္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
ပုသိမ္မွာ တုိင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က က်ေနာ္တုိ႔ကို ရံုးတင္တရားစြဲ

ေျခခ်ဳပ္သေဘာမ်ဳိး လုပ္ထားၿပီးတာေတာင္မွ သူက က်ေနာ္တုိ႔ရ႕ဲ ေျခေတြလက္ေတြကုိပါ
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခ်င္ပံုရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ႔ ဘယ္လုိမွ ညိွႏွိဳင္းယူလုိ႔မရတဲ့
တခ်ဳိ႔ကိစၥေတြကို သူ႔ေအာက္က တ-ဝ-တ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔
တစံုတရာ ေဆြးေႏြးလို႔ ရတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိ္က္

ရင္ဆုိင္ရတဲ့အျဖစ္ ႀကံဳရပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ (၄၂)ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔
အခမ္းအနားကိစၥပါ။
ဇူလႈိင္လဆန္းမွာ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္က က်ေနာ္တုိ႔ကို အေရးေပၚ လွမ္းေခၚပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ဌာနခ်ဳပ္မွာ ‘အမ်ားျပည္သူ သေဘာမတူတဲ့ အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ်
တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾက’ ဆိုတဲ့ Confrontation လမ္းေၾကာင္း ေပၚေနပါၿပီ။
ဌာနခ်ဳပ္က ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း ၿမိိဳ႔နယ္ စည္းရံုးေရး ေကာ္မတီ အသီးသီးကုိ

(၄၂)ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနား စည္ကား သုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပဖို႔
ညႊန္ၾကားလာပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လည္း ပုသိမ္မွာ NLDရဲ႕ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ကုိ တ-ဝ-တ

မွာ တရားဝင္ စာတင္လုိက္ပါတယ္။
အာဇာနည္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ နံနက္ (၈)နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ NLD

အဖြဲ႔ဝင္ေတြ စနစ္တက် တန္းစီၿပီး၊ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြေတြကိုင္လုိ႔ ဓနိတန္းလမ္းထိပ္ကေန
ပုသိမ္၊ မံုရြာ၊ ေရဦး၊ မင္းလမ္းမႀကီး အတုိင္း ကမ္းနာလမ္းေထာင့္မွာရွိတ့ဲ
အာဇာနည္ေက်ာက္တိုင္ပန္းၿခံကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။
တ-ဝ-တ က လူအင္အား (၂ဝ)ပဲ ခြင့္ျပဳတာမုိ႔ က်န္တဲ့အဖြဲ႔ဝင္ေတြ

လုိက္ပါအေလးျပဳခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။ အာဇာနည္ေက်ာက္တုိင္ကို ေရာက္လုိ႔ ပန္းေခြခ်
အေလးျပဳေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာေတာင္ တ-ဝ-တ နဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး (၄) က
စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြဟာ အကန္႔အသတ္၊ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး
လုပ္ေနပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို ရည္စူး အမွ်အတန္း ေဝၿပီးလုိ႔ အာဇာနည္ေက်ာက္တုိင္ပန္းၿခံက

စနစ္တက် ျပန္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ NLD လူငယ္ေတြထဲက
မခိုင္သက္ၿဖိဳးဟာ မခံမရပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေအာ္ဟစ္ ေပါက္ကြဲပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔ညေနမွာပဲ မခုိင္သက္ၿဖိဳးကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းနဲ႔ရေ

ဲ တြက သူ႔အိမ္ကေန
ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္။ မခိုင္သက္ၿဖိဳး ျပန္လႊတ္ေရးအတြက္ အေရးဆိုဖို႔
က်ေနာ္တုိ႔ တ-ဝ-တ ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားၾကပါတယ္။
တုိင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က သလပ္ခြာဘက္ကို ေရွာင္ထြက္သြားပါၿပီ။ တ-ဝ-တ

အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ သူ႔ရံုးခန္းေရွ႕မွာ
(၄)နာရီေလာက္ မတ္တတ္ရပ္ ေစာင့္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိ္က္ ေတြ႔ခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။

ဘယ္လုိမွကုိ ညိွႏိႈင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ မခုိင္သက္ၿဖိဳးကို အသည္ႀကီးရဲစခန္းမွာ
ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ ဇူလုိင္(၂ဝ)မွာေတာ့ က်ေနာ္အဖမ္းခံရၿပီး ပုသိမ္ေထာင္ထဲ

ထပ္ေရာက္သြားရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ NLDအဖြဲ႔ဝင္ေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းခံၾကရပါတယ္။
‘အာဇာနည္မ်ိိဳး ေသရိုးမရွ’ိ ။ ။
(မူရင္း - လြတ္လပ္တ့ဲအာရွအသံ ျမန္မာဌာန http://www.rfa.org/burmese )

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၃)
၂၃)
(နိဂုံးပုိင္း)
ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၀၉
(photo: REUTERS - Apichart Weerawong, Dec 5 1996)
အာဇာနည္မ်ိဳး၊ ေသရိုးမရွိ။
၁၉၈၉ခုႏွစ္၊ ၄၂ ႏွစ္ေျမာက္ အဇာနည္ေန႔အေရးအခင္းမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔

ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ ပုသိမ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကုိဖမ္းတဲ့ ဇူလုိင္လ ၂ဝ
ရက္ေန႔မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္ကုိ
နဝတစစ္တပ္က အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္စီးၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ၿခံထဲမွာေနၾကတဲ့ သံုးေရာင္ျခယ္ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဖမ္းဆီးၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲ
ပုိ႔လုိက္ပါၿပီ။ ဒီသတင္းကို က်ေနာ္တုိ႔ ပုသိ္မ္ေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ၿပီး
တပတ္ေလာက္ေနေတာ့မွ သိခဲ့ရတာပါ။
က်ေနာ့္ကုိ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ အသည္ႀကီးရဲစခန္းမွဴး ရဲအုပ္ဦးေအာင္သာဦးက

တရားလုိျပဳလုပ္ၿပီး ပုဒ္မ ၅(ည)နဲ႔ တရားစြဲပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ
လက္ဝယ္ေတြ႔ရွိတဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕

လက္ေရြးစင္ေလးခ်ိဳးတရာစာအုပ္ကို တရားရံုးမွာ “တရားမဝင္ စာရြက္စာတမ္း” ဆုိၿပီး
ရွာေဖြပံုစံထဲ ထည့္ေရးတာ ခံရပါတယ္။
ဒီအမႈနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ပုသိမ္အေနာက္ၿမိဳ႔နယ္တရားရံုးက ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္

အမိန္႔ခ်လုိက္ပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာက က်ေနာ့္ကုိေထာင္ ၁ ႏွစ္ပဲ ခ်လုိက္တဲ့
တရားသူႀကီးကုိ တိုင္းမွဴး ဗိုလခ
္ ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က အလုပ္ကေန ရပ္စဲပစ္လုိက္တ့ဲ ကိစၥပါပဲ။
အခ်ိန္ သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ အသည္ႀကီးရဲစခန္းမွဴး ဦးေအာင္သာဦးလည္း

ရာဇာဝတ္မႈတခုနဲ႔ ၿငိၿပီး ပုသိမ္ေထာင္ထဲကုိ အက်ဥ္းသားအျဖစ္နဲ႔
ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ သူနဲ႔ က်ေနာ္ အမွတ္မထင္ဆံုရတဲ့အခါ သူက
က်ေနာ့္အမႈမွာ အထက္က (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က) မတရား ဖိအားေပးခဲ့ပံုေတြ
ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ စာေပစိစစ္ေရးက ခြင့္ျပဳခ်က္န႔ဲ

တရားဝင္ထုတ္ေဝထားတဲ့ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း
လက္ေရြးစင္ေလးခ်ိဳးတရာစာအုပ္ နဝတ ေခတ္က်မွ တရားမဝင္ စာရြက္စာတမ္း
ျဖစ္ရတာဟာ အဲဒီဖိအားေၾကာင့္ပါပဲ။
ေနာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလို႔ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္း ယင္းမာပင္၊ ပုလ၊ဲ မင္းတုိင္ပင္

စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ က်ေနာ့္ကုိ ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္ပဲ အျပစ္ေပးခဲ့တဲ့ တရားသူႀကီးနဲ႔
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ဆံုေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း က်ေနာ့္အမႈမွာ
တုိင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ အတင္း အဓမၼ ဖိအားေပးခဲ့ပံုေတြ၊ သူ႔ကုိ
အလုပ္ထုတ္ပစ္ခဲ့ပံုေတြ ျပန္ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ ပုဒ္မ ၅(ည)နဲ႔ ေထာင္ ၁ ႏွစ္ က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပုဒ္ ၁၄၄

အာဏာဖီဆန္မႈက က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္လက္စြဲ ဥပေဒအတုိင္း
ေနာက္အမႈ ရံုးထြက္တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြ သံေျခက်င္း ခတ္ၿပီးမွ တရားရံုးထြက္ရသလုိ
က်ေနာ္လည္း သံေျခက်င္း တန္းလန္းနဲ႔ တရားရံုးထြက္ခဲ့ရပါတယ္။
ရံုးထြက္ရက္တရက္ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ တုိင္းတရားရံုးကုိ လာေတြတဲ့

အဘဦးတင္ထြတ္ဟာ က်ေနာ့္ကုိ သံေျခက်င္း ခတ္လ်က္ႀကီးနဲ႔လည္း ျမင္ေရာ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ငိုပါေတာ့တယ္၊
အဲဒီအခ်ိန္ဟာ NLD အဖို႔ အခက္အခဲနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။

အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ ဒုတိယ ဥကၠဌျဖစ္တဲ့
ဦးတင္ဦးလည္း အထိန္းသိမ္းခံေနရပါတယ္။ ဆရာဦးဝင္းတင္ေတာ့

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အထိန္းသိမ္းမခံရခင္ ဇူလုိင္လဆန္းပိုင္းကတည္းကတင္
အဖမ္းခံခဲ့ရပါၿပီ။
ဒီလုိနဲ႔ ရံုးခ်ိန္းရက္ တရက္မွာေတာ့ တုိင္းတရားရံုးက က်ေနာ္တုိ႔

အာဏာဖီဆန္မႈကို အမိန္႔ခ်ပါတယ္။ အမိန္႔ခ်မယ့္ေန႔ျဖစ္လုိ႔ တုိင္းတရားရံုးမွာ
ပုသိမ္ၿမိဳ႔ေပၚက NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဝင္စားသူေတြ အမ်ားအျပား
ေရာက္ရွိေနၾကပါတယ္။
တရားသူႀကီးက ‘အမိန္႔’ ဆုိၿပီး ဖတ္ျပပါတယ္။ ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

က်န္းမာပါေစ’ လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္တာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း
ဆုိၿပီး တရားႀကီးက က်ေနာ့္ကဗ်ာ ႏွစ္ပိုဒ္ကုိ ရြတ္ဆိုျပပါတယ္။
‘မဆလ တေခတ္မွာ
ရြတတျဖစ္သူေတြ
ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့။
ၿငိမ္ပိတေခတ္မွာ
ၿငိမ္ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ
ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့။
ေရြးေကာက္ပဆ
ြဲ ိုတာလည္း
ေခြးခေလာက္ဆသ
ြဲ လိုပါပဲ’
ေရြမုေဌာ ဘုရားေျခရင္းမွာ ျဖန္႔ေဝခဲ့တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ထက

ဲ
အဲဒီစာသားေတြကေတာ့ အမ်ားျပည္သူ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားေစရံုသာမက
ႏုိ္င္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈကိုပါ ထိပါး ေႏွာင့္ယွက္တဲ့အတြက္ ဆိုၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ကို
အဲဒီပုဒ္မရဲ႕ ဌာန္ကုန္ ေထာင္ ၆ လ အမိန္႔ ခ်လုိက္ပါတယ္။
အမိန္႔ခ်ၿပီးလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ပုိ႔ဖုိ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ရဲေတြက

အခ်ဳပ္ကားေပၚ အတင္း တြန္းတင္ေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာ အမိန္႔လာနားေထာင္တ့ဲ
ျပည္သူလူထုႀကီးက
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ … ”

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ … ”
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ … ” ဆုိၿပီး ထပ္ခါ ထပ္ခါ

ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကပါေတာ့တယ္။
ရဲအခ်ဳပ္ကားလည္း တုိင္းတရားရုံး၀င္းထဲကေန အတင္း

ေမာင္းေျပးရပါေတာ့တယ္။ ပုသိမ္ေထာင္ဗူး၀ကုိ ေရာက္တအ
့ဲ ခ်ိန္မွာေတာ့
အက်ဥ္းေထာင္၀န္ထမ္းေတြက ေသနတ္ေတြကုိင္ၿပီး အသင့္ေစာင့့္ေနတာ
ေတြ႔ၾကရပါတယ္။
ေထာင္ထဲမွာက ႀကိဳးတုိက္နဲ႔ သီးျခားတုိက္ေတြမွာ ဗကသ၊ တကသ၊

လူ႔ေဘာင္သစ္၊ ၄၈၂၈ ဗကပ ယူဂ်ီ စတ့ဲ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ရိွပါတယ္။
သူတုိ႔အားလုံးက ေထာင္ ၆ လ က်လာတ့ဲ NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆုိၾကပါတယ္။
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ႀကိဳးတုိက္အခန္းနဲ႔ ကပ္ေနတ့ဲ

ေထာင္အုတ္ရုိးေပၚက ဗူးတာ၀န္က် ေထာင္၀န္ထမ္းတေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ “ဗ်ဳိ႕
ကဗ်ာဆရာ၊ ကဗ်ာရြတ္ပါဦးဗ်ဳိ႕” လုိ႔ ခါတုိင္းညေတြလုိပဲ လွမ္းေအာ္
ေတာင္းဆုိေနပါေတာ့တယ္။
အမိန္႔ခ်တ့ေ
ဲ န႔မုိ႔ ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ကုိယ္ ၿငိမ္ေနတ့ဲ က်ေနာ္လည္း ေထာင္ထဲမွာ
ေရးထားတ့ဲ “ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း” ကဗ်ာရွည္ႀကီးကုိ စိတ္ပါလက္ပါ
ရြတ္ဆုိျပလုိက္ပါေတာ့တယ္။
“… အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ

ြ ္းမွာ
ျမင္းခြာေျဖာင္းေျဖာင္း၊ ဖုန္ေထာင္းေထာင္းႏွင့္
စစ္ေမာင္းဟီးမည္၊ တပ္ႀကီးခ်ီေလာ့
နီနီရရ
မခဲြတုံေလာ … ခဲြတုံေလာ။
အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ

ြ ္းမွာ

ႏွင္းဆီပင
ြ ့္ေတြ၊ သည္းသည္းေၾကြၿပီ
ေၾကြလည္းရဲရ၊ဲ ေ၀ရဲရဲမုိ႔
နီနီရရ
မခဲြတုံေလာ … ခဲြတုံေလာ။
အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ
‘ေအာင္ဆန္းစုၾကည္’
ၾကယ္နီဆင္သ
ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေစေသာ္ …”
(ၿပီးပါၿပီ)
၁၁-၁၂-၂၀၀၈
[ မူရင္း - Radio Free Asia, Burmese Service http://www.rfa.org

http://www.rfa.org/burmese
/burmese ]

Aung Way - Building of Fifth United Burma

Transféré par

Informations du document

Copyright

Formats disponibles

Partager ce document

Partager ou intégrer le document

Options de partage

Avez-vous trouvé ce document utile ?

Ce contenu est-il inapproprié ?

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Aung Way - Building of Fifth United Burma

Transféré par

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Building of Fifth United Burma

Polaris Burmese Library Collections 1

စစ္အာဏာရွင္ေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုန႔ဲ အန္တုေတာ္လွန္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္တင

Polaris Burmese Library Collections 2

Polaris Burmese Library Collections 3

ဤစာအုပ္ကို အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ Scribd တြင္တင္ထားပါသည္။ ဤစာအုပ္၏

Index: Daw Aung San Suu Kyi,

Polaris Burmese Library Collections 4

“အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ

သင္သည္ စီးဆင္း၊ တုိ႔ရင္တင

ဧရာ၀တီကေတာ့ စီးၿမဲပါ။ ကဗ်ာဆရာထူးအိမ္သင္က “ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕သတုိ႔သမီး”

- ၁၁ ရာစုမွာ အေနာ္ရထာ စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ပထမ ျမန္မာႏုိင္ငံ

- ၁၅ ရာစုမွာ ဘုရင့္ေနာင္ စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဒုတိယ ျမန္မာႏုိင္ငံ

- ၁၈ ရာစုမွာ အေလာင္းဘုရား စည္း႐ုံးတည္ေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တတိယ

Polaris Burmese Library Collections 5

အကယ္၍သာ ပါေမာကၡႀကီးလုစ္ အခုအခ်ိန္မွာ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနဦးမယ္ဆိုရင္

တကယ္ေတာ့ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ေျခဆင္းဟာ ဟုိး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္

- ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ အေရးအခင္း၊

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လူထုတုိက္ပေ

Polaris Burmese Library Collections 6

(မွတ္ခ်က္ - RFA ျမန္မာဌာန၏ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔ ထုတ္လႊင့္ခ်က္မွ

ညက ေဒၚမာမာေအး ဖုန္းဆက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အႏုပညာေမာင္ႏွမ

၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ကမၻာမွာ တုန္ဟီးသြားေစခ့ဲတ့ဲ မဟာ့မဟာ

ဒီလုိနဲ႔ … ၾသဂုတ္လလယ္ရက္ တရက္မွာ စစ္တပ္က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးကုိ

Polaris Burmese Library Collections 7

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစပုိင္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ၃၃လမ္း ေရႊၾကည္ေအး

အဲဒီေန႔ကစၿပီး စုိင္းထီးဆုိင္ဟာ ႏုိင္ငံေရးတက္ၾကြသူေတြ၊ စာေပသမားေတြ၊

အဲဒီေန႔က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီး ႏွလုံးေရာဂါကုေဆာင္ေရွ႔ က်ေနာ္တုိ႔

Polaris Burmese Library Collections 9

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရ႕ဲ ေက်ာ္ၾကားလွတ့ဲ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္

“အုိဘယ့္ဘယ္ … အုိဘယ့္ ဧရာ၀တီ

Polaris Burmese Library Collections 10

တခါ တခါေတာ့လည္း ေတာ္လွန္ေရးဟာ လြမ္းစရာ ေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။

အခ်ိန္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔။

ေနရာက ေရႊတိဂုံဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္ ရင္ျပင္။

စည္းေ၀းပဲြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာမယ့္ပဲြပါပဲ။

အဲဒီ လူထုစည္းေ၀းပဲြႀကီးအတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ လူထုဟာ တညလုံး

အဲဒီသတင္းဟာ ရန္ကုန္တၿမိဳ႔လုံးကုိ ေတာမီးေလာင္သလုိ တခဏခ်င္း

Polaris Burmese Library Collections 11

ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕ ဒီမိန္႔ခြန္းကုိ မေက်နပ္ၾကတ့ဲ လူထုႀကီးဟာ

အဲဒီေန႔က လူထုအင္အားဟာ ၂ သိန္းေက်ာ္ပါတယ္။ မုိးကလည္း ဖဲြလုိက္

Polaris Burmese Library Collections 12

က်ေနာ့္ဒိုင္ယာယီထဲမွာ ၂၀၀၈ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔ နံနက္ မႏၱေလး

Polaris Burmese Library Collections 13

အေမ့ကုိ က်ေနာ္ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဖူးတာဆုိလုိ႔ ၁၉၈၈ မတုိင္မီ တႀကိမ္ နဲ႔ ၁၉၈၈

မႏၱေလးက အေမ့စ်ာပနကုိ မွန္းဆေတြးျမင္ရင္း တခ်ိန္တုန္းက အေမကုိယ္တုိင္

Polaris Burmese Library Collections 14

ေဒၚခင္ၾကည္ကုိ ျမႇဳပ္ႏွံသၿဂၤိဳဟ္မယ့္ ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံတ၀ုိက္မွာေတာ့

ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္းရဲ႕ အစ ပထမပုိင္း ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာ ဒီ

(မွတ္ခ်က္-၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၉ ရက္ေန႔တင

Polaris Burmese Library Collections 15

ဆရာေမာင္သာရရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ကုိ က်ေနာ္အမွတ္ရတယ္။ “ခ်ဳပ္ေန႔က်ဴးက၊

တုိက္ပဲြဟာ အေရးႀကီးတယ္။ တုိက္ပဲြဟာ လုိအပ္တယ္။ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံး

Polaris Burmese Library Collections 16

ဒါေပမယ့္ ... ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ အဆုံးသတ္ခန္းကေတာ့

တကယ္ေတာ့ ရန္သူက ေတာ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ တခ်က္ည့ံလုိက္တာနဲ႔

အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တခုကုိ လက္လႊတ္ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရၿပီး၊ တခုကုိ

(မွတ္ခ်က္-၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ေန႔တင

ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ မကြယ္လြန္ခင္ ေျပာခ့ဲတ့ဲ စကားတခြန္းရိွပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တဲြၿပီး သမုိင္းတေကြ႔ကုိ အတူတကြ ျဖတ္သန္းခ့ဲဖူးတ့ဲ

အဲဒီလုိနဲ႔ မိခင္ႀကီးေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနအၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာ

Polaris Burmese Library Collections 19

Polaris Burmese Library Collections 20

ေဒါင္းအုိးေ၀ရယ္လုိ႔ တြန္ေစ ကေစေသာ”