Vous êtes sur la page 1sur 3

MARIZPALOS I MARINCOLAS

Pesquisa: Rogrio Budasz (1995) Fonte musical: cdice peruano do sc. XVII

Verso atualizada e acompanhamento: Textos:

Paulo Castagna (1996) 1 - Miguel Lopez de Honrubia (MLH: 1657)


2 - Gregrio de Matos Guerra (GMG: c.1668)

"Libro de varias curiosidades" (peru, sc. XVII)


I


~ I

MLH:Ma- ri - z - pa-Ios ba - j u-na tar - de al ver - de 80S - til - 10 de Va - cia- Ma - drid

GMG:Ma- ri - Di - eu-Ias to - dos os di - as o ve - jo na se - ge pas - sar por a - qui

..
A I I I I

~ O
r ~.?:J-

:
I I I I

, I
[MS' J] .
,...
Por-que en - ton - ces pi - san - do-Ie el - Ia Nohu - vies - se mas Flan - des, que ver su Pa - z.

Ca - va - Ihei - ro de to lin-das tar - des Co - mo ver- bi gra - tia Lon - dres, e Pa - ris.

..
A I I I

V U U U U
V ~.?:J-

. . ,

I I I

.
Fontes:

MATOS, Gregrio de. Obra potica : Edio de James Amado;


Preparao e notas de Emanuel Arajo. Rio de Janeiro, Record,
,... 1990.~2,p. 1223-1228

He he. MARTlNS, Heitor. A msica do Mari-Ncolas, Snplemento


Literrio, Belo Horizonte, n 1.143, sbado, 07/04/1990, p. 4-5.
Co - mo ver- bi gra - tia Lon - dres, e Pa - ris.
r-. VEGA, Carlos. Un codice peruano colonial deI siglo XVII: La
1\ musica ea el Peru colonial. Revista Mnsical Chllena , Santiago, v.
16, n." 81/82, p. 54-93,jul./dec. 1962

~ .. O
~ ~.
HONRUBIA, Miguel Lopez de. AQUI SE / CONTIENE I VNA
XACARA NVEVA I de vn Valiente de Ia Cindad de IAnteqnera,
f.\ llamado Anton. de I Loxa. Inntamente con vn I Romance a
I I Maria-/palos a 10 hu-/mano. I Compuesto por Miguel Lopez de
: Honrubia. I C licena, en Madrid. Por I Andres Garcia. Aiio


1657. [f. A3v-A4v]
l

ROMANCE "MARIZPALOS" STIRA "MARINCOLAS"


(Verso de Miguel Lopez de Honrubia) (Verso de Gregrio de Matos)
(Madrid, 1657) (Lisboa, c. 1668)

Mariapalos bax vna tarde Marinculas todos os dias


aI verde sostillo de Vacia-madrid O vejo na sege passar por aqui
porque entonces pisandole ella Cavalheiro de to lindas partes
no huuiesse mas Flandes, que ver su Pais. Como verbi gratia Londres, e Paris.

Estampando su breve chinela, Mais fidalgo que as mesmas estrelas,


que tiene ventaja mayor que el chapin, Que s doze do dia viu sempre luzir,
por bordar con sus perlas Iasflores, Porque o Pai, por no sei que desastre,
el raso dei campo se hizo tabi. Tudo, o que comia, vinha pelo giz.

Mariapalos era muchacha, Peneirando-lhe os seus avolrios


y enamorada de Pedro Martin, tal a farinha do Ninfo gentil,
por sobrina dei Cura estimada, Que por machos sangue Tudesco,
Ia gala dei pueblo, la flor dei Abril. Porm pelas fmeas humor meretriz.

AI sotillo Ia bella rapaa, Um Av, que rodou esta Corte


de su amartelado le dex seguir, Num coche de a quatro de um D. Bleaniz,
y llevando su nombre en Ia boca, Sobre as mulas, foi to atrativo,
toda su alegria se boluio en anis. Que os senhores todos trouxe aps de si.

AI boluer Ia cabea Ia niha, Foi um grande verdugo de bestas,


fingia de repente el verle venir, Que com um azorrague, e dous borzeguins
y fue tanto su gusto, y su risa, Ao comps dos maus passos, que dava,
fj todo el recato se llev tras si Lhes ia cantando o l sol f mio

Recibiole con rostro sereno, Marinculas era muchacho


y c/dole luego su mano feliz, To gro rabaceiro de escumas de rim,
aguardarle en Iapalma le ofrece Que jamais para as toucas olhava,
toda Ia vitoria cifrada en jazmin. Por achar nas calas melhor fraldelim.

Dixo, ta
Pedro, besando nieve, Sendo j sumilher de cortina
que ya por su causa miro derretir, De um sastre de barbas saiu aprendiz,
en tus manos mas valen dos blancas, Dado s s lies de canudo
q todo elochano de Valladolid Rapante da espcie de pica viril.

Merendaron los dos en Ia mesa, Cabrestilhos tecendo em arame


ti puso Ia nina de sufaldellin, To pouco lucrava no ptrio Pas,
y Perico mirando 10 verde, Que se foi, dando velas ao vento,
comia c lasalsa de su peregil. Ao reino dos servos, no mais que a servir.

Pretendiendo de su garauato L me dizem, que fez carambola


hurtar Ias pechugas con salto sutil, Com certo Cupido, que fora daqui
respdio Mariapalos, zape, Empurrado por umas Sodomas
lleuando sus vozes cariiios de miz. No ano de tantos em cima de mil.
-'
I

AI rudo que hizo en Ias hojas Por sinal, que no stio nefando
de Ias herraduras de cierto rocin, Lhe ps a ramela do olho servil
el Adonis se puso en huyda, Um travesso, porque de caveira
temiendo los dientes de alga jauali. A seus cus servisse aquele mbar gris.

Mordeduras de peITOraivoso
Com plo se cria do mesmo mastim,
E aos mordidos do rabo no pode
O sumo do rabo de cura servir.

[seguem-se mais 31 estrofes e esta ltima:]

Marinculas finalmente
Sujeito de prendas de tanto matiz,
Que est hoje batendo moeda,
Sendo ainda ontem um vilo ruim.

Vous aimerez peut-être aussi