Persoonlijke boodschap Boudewijn Van Spilbeeck

Vanaf morgen ben ik Bo.

Ik heb de beslissing genomen om voortaan als vrouw door het leven te gaan. Dit zal bij velen
als totaal onverwacht overkomen, maar voor mij en mijn omgeving is het dat niet. Mijn
beslissing om van geslacht te veranderen, neem ik niet lichtzinnig. Al tientallen jaren leef ik
met die dualiteit tussen mijn mannelijk lichaam en mijn vrouwelijke gevoelens.

Mijn eerste herinnering aan de gedachte dat ik een meisje wou zijn, was toen ik acht jaar
was. Dat is een halve eeuw geleden. In mijn puberteit en tijdens mijn studententijd ben ik
mij ook zo beginnen kleden. Ook dat is meer dan veertig jaar geleden. Intussen kom ik al een
kwarteeuw buiten als de vrouw die ik ben.

Toch ben ik getrouwd en na dertig gelukkige jaren en twee (volwassen) kinderen ben ik nog
altijd samen met de vrouw van mijn leven. Maar het gevoel dat er, ondanks mijn huiselijk
geluk, iets niet klopte bleef leven en de 'genderdysforie' werd sterker.

15 jaar geleden heb ik een eerste keer overwogen om de transitie van man naar vrouw te
doen, maar de tijdsgeest leek mij er nog niet rijp voor. Ik vreesde mijn fantastische job, mijn
vrienden en vooral mijn dierbaar gezin te verliezen.

De voorbije vijf, zes jaren is mijn onbehagen om als man te leven heel sterk toegenomen.
Externe factoren hebben alles versneld: een aantal transgender-vloggers op YouTube die
succesvol de transitie doorgemaakt hebben. Maar ook reality-ster Caitlyn Jenner, in een
vorig leven bekend als Olympisch kampioen Bruce Jenner. Dat zij op 65 jaar toch de
beslissing nam om van geslacht te veranderen, heeft mij doen inzien dat het ook voor mij
niet te laat was.

Ik heb contact gezocht met Prof. Petra De Sutter gynaecologe, fertiliteitsexpert en politica.
Zij maakte vijftien jaar geleden dezelfde keuze om vrouw te zijn. Vandaag wordt ze
gerespecteerd voor haar kennis en deskundigheid, niet voor haar transitie. Ik ben haar
dankbaar dat zij mij de weg getoond heeft naar het prachtige team van het Centrum voor
Seksualiteit en Gender in het UZ Gent. Intussen ben ik bijna een half jaar in behandeling,
krijg ik hormonentherapie en zijn verschillende vervrouwelijkende ingrepen gepland. Het zal
nog een jaar of meer duren voor mijn transitie helemaal afgerond is en mijn lichaam volledig
in overeenstemming is met mijn geest.

Voor mijn partner, mijn kinderen en mijn naaste familie is mijn beslissing niet gemakkelijk
geweest. Maar wij zijn vastberaden om deze moeilijke tocht samen af te leggen en tot een
goed einde te brengen.
Ik ben ook blij dat niet alleen de redactie van VTM NIEUWS maar heel MEDIALAAN achter
mij staat en mij ook de kans geeft om als vrouw mijn job als reporter te blijven uitoefenen.

Ik wil ook mijn oprechte dank betuigen aan mijn collega's journalisten: mijn nakende
transitie is al een tijdje bekend op de meeste Vlaamse redacties, maar toch heeft iedereen
mijn privacy en die van mijn gezin gerespecteerd en het nieuws pas uitgebracht wanneer wij
er klaar voor waren.

Als eerste bekend gezicht dat in Vlaanderen zulke transitie doet, besef ik dat dit nieuws een
schok kan zijn. Maar ik hoop dat ik een rol kan spelen in de maatschappelijke aanvaarding
van transgenders. Ik zie het dan ook als een morele plicht om mijn verhaal naar buiten te
brengen en daarmee alle mensen te steunen die zich in hun lichaam en hun genderrol niet
goed voelen.

Met mijn collega en vriendin Cathérine Moerkerke en in samenspraak met mijn

hoofdredacteurs hebben we gekozen om een reportage te maken waarin ik aan Cathérine
mijn verhaal doe. Die is morgenavond bij VTM te zien.

Morgen, dinsdag 30 januari, ga ik voor het eerst als vrouw werken. Als Bo.